Ο Κασσελάκης θα είναι ο λήπτης των δυσαρεστημένων του Μητσοτάκη. Νέο κύκλο τεχνοκρατών συγκροτεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/27eaedc41647d45b0b87f53c8ca647f1_XL.jpg" width="709" /><br /><br /><div>Ο Στέφανος Κασσελάκης, κατ’ άλλους μπαίνει στα χωράφια του Μητσοτάκη, δηλαδή σε κεντρώα και προοδευτικά ακροατήρια<br /><br />Το Μέγαρο Μαξίμου έχει θορυβηθεί με τις πρώτες δημοσκοπήσεις που έρχονται από την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ και μετά.<br />Καταρχάς, βλέπουμε μία τόνωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και ως ένα βαθμό είναι λογική από την στιγμή που έχουμε μία αλλαγή αρχηγού.<br />Όμως, αυτό που ανησυχεί είναι το γεγονός ότι μια μερίδα των κεντρώων ψηφοφόρων βλέπουν θετικά τον Στέφανο Κασσελάκη.<br /><br />Οι δυσαρεστημένοι θα πάνε στον Κασσελάκη<br /><br />Όπως εξηγούν ειδικοί των δημοσκοπήσεων, ο «Κανένας» που βλέπαμε στις προηγούμενες δημοσκοπήσεις έχει εκφραστεί και μάλιστα με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο.<br />Ο Στέφανος Κασσελάκης, κατ’ άλλους μπαίνει στα χωράφια του Μητσοτάκη, δηλαδή σε κεντρώα και προοδευτικά ακροατήρια τα οποία έχουν δυσαρεστηθεί με την ΝΔ για αρκετούς λόγους.<br />Πρώτα απ’ όλα στις εθνικές εκλογές πολλά από αυτά στήριξαν Μητσοτάκη διότι δεν υπήρχε εναλλακτική και επειδή δεν θέλανε την τρικομματική κυβέρνηση που πρότεινε ο Α. Τσίπρας.<br />Η περίπτωση Κασσελάκη κινείται, πλέον, σε ακροατήρια που ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να πιάσει από το 2019 και μετά.<br />Σημαντική, επίσης, είναι και η μεγάλη διαφήμιση που του γίνεται από τα ξένα ΜΜΕ.<br />Έγινε πρωτοσέλιδο στους Financial Times, η Le Monde ετοιμάζει αφιέρωμα και η Guardian κάνει αναλυτική παρουσία.<br />Κακά τα ψέματα, η περίπτωση Κασσελάκη βοηθάει να γίνουν γνωστές οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό.<br /><br />Σε κάποιες θέσεις μπορεί να έχει κοινό τόπο με Μητσοτάκη<br /><br />Δεν είναι τυχαίο, επίσης, που τόσο στελέχη της ΝΔ όσο και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (αντίπαλοι του Κασσελάκη) θεωρούν τον νέο αρχηγό ότι προσομοιάζει στον Κ.Μητσοτάκη. Θυμίζουμε τον ίδιο τον Άκη Σκέρτσο που έλεγε ότι ο Κασσελάκης μοιάζει εξωτερικά στον Μητσοτάκη αλλά εσωτερικά είναι Πολάκης.<br />Αλλά και τον Νίκο Φίλη που κατηγορούσε τον κ. Κασσελάκη ότι έχει στηρίξει τον Μητσοτάκη και ότι έχουν συναντίληψη σε πολλά θέματα.<br />Αυτό, φαίνεται, να αποτυπώνεται και στις μετρήσεις σιγά σιγά.<br />Και πόσο μάλιστα, όταν ο ίδιος ο Κασσελάκης δεν έχει ακόμα εκφράσει πολιτικές θέσεις σε βασικά ζητήματα.<br />Στο Μέγαρο Μαξίμου προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τις κινήσεις του κ. Κασσελάκη γι’ αυτό σημαντικό ρόλο θα παίξει το ραντεβού που θα έχει με τον Κ. Μητσοτάκη.<br />Εκεί θα δούμε εάν υπάρχει κοινός τόπος σε πολλά ζητήματα.<br /><br />Δημιουργεί νέα ομάδα, ψάχνει για νέους τεχνοκράτες<br /><br />Από εκεί και πέρα, οι κινήσεις του Στέφανου Κασσελάκη στο κόμμα δείχνουν ότι θέλει να φτιάξει ένα προσωποπαγές κόμμα για αρχή καθώς δεν ήταν ποτέ μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν γνωρίζει τα στελέχη και τις συμμαχίες τους και κυρίως δεν γνωρίζει την ανθρωπογεωγραφία.<br />Γι’ αυτό σε πρώτη φάση βάζει πρόσωπα τα οποία τον στήριξαν ανοικτά.<br />Εμπιστεύεται ρόλους κλειδιά στον Νίκο Παππά που θα γίνει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, στον Μανώλη Καπνισάκη που είναι αποδεκτό πρόσωπο από όλους παρόλο που είναι στενός φίλος του Παύλου Πολάκη, διατηρεί στην θέση του τον Σωκράτη Φάμμελο καθώς τα έχει πάει πολύ καλά ως τώρα στην Βουλή, βάζει την Δώρα Αυγέρη στην εκπροσώπηση ενώ αναθέτει ρόλους στον Αλέξη Τσίπρα και τη Ρένα Δούρου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.<br />Τις επόμενες μέρες θα καθορίσει και την ηγετική ομάδα. Ενώ, σύμφωνα με πηγές του ΒΝ, ο Στέφανος Κασσελάκης θα αρχίσει να σχηματίζει και ένα προσωπικό κύκλο τεχνοκρατών σε διάφορους τομείς.<br /><br />Άλλο αποχωρήσεις, άλλο διάσπαση…<br /><br />Προφανώς, τις επόμενες μέρες θα υπάρξουν περισσότερες αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη κάποιοι καθηγητές όπως ο Γρηγόρης Γεροτζάφιας, που τον έφερε ο Αλέξης Τσίπρας μάλιστα, θα φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς και αρκετά στελέχη ήσσονος σημασίας. Όμως, αναλυτές του χώρου της Αριστεράς θεωρούν ότι διάσπαση δεν θα υπάρξει. Η αριστερή πτέρυγα που ακολουθεί το δίδυμο Αχτσιόγλου-Τσακαλώτου θα περιμένει τις αυτοδιοικητικές εκλογές και σίγουρα θα περιμένει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Επειδή, όμως, στις ευρωεκλογές η ομάδα Κασσελάκη ενδεχομένως να τονώσει τα ποσοστά, κάθε προσπάθεια διάσπασης θα είναι άτοπη και άκαιρη.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Κασσελάκης θα είναι ο λήπτης των δυσαρεστημένων του Μητσοτάκη. Νέο κύκλο τεχνοκρατών συγκροτεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, κατ’ άλλους μπαίνει στα χωράφια του Μητσοτάκη, δηλαδή σε κεντρώα και προοδευτικά ακροατήρια Το Μέγαρο Μαξίμου έχει θο...

Διαβάστε την συνέχεια

Θανάσιμο ρεκόρ, 83.000 νεκροί Ουκρανοί για…17 χωριά, άλλοι 10.000 παραδόθηκαν.

<img height="407" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/a55d82eb21eaebfd40f945bbca7c3fe8_XL.jpg" width="728" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ρωσία κατέστρεψε ολοσχερώς το λιμάνι της Οδησσού - Ο Zelensky καυχιέται ότι τα αμερικανικά ατσάλινα φέρετρα Abrams βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία  Δεν υπάρχει άλλο παγκόσμιο προηγούμενο…</span></h3>Μέσα σε 3 μήνες ο Ουκρανικός στρατός έχασε 83.000 στρατιώτες, εξέλιξη πρωτοφανή αλλά το χειρότερο όλων είναι ότι σκοτώθηκαν 83.000 στρατιώτες για να απελευθερώσουν 17 χωριά που συνολικά δεν διέθεταν πάνω από 16.000 ανθρώπους προ του πολέμου… <br />Επίσης είναι εντυπωσιακό, πάνω από 10.000 Ουκρανοί στρατιώτες έχουν παραδοθεί επιλέγοντας την ζωή αντί του βέβαιου θανάτου…<br />Πραγματικά καταστροφική η αντεπίθεση των Ουκρανών…<br />Η Ρωσία συνεχίζει να χειρουργικά χτυπήματα και μπορεί να λεχθεί ότι το λιμάνι της Οδησσού καταστράφηκε ολοσχερώς…<br />Ο Zelensky καυχιέται ότι τα αμερικανικά ατσάλινα φέρετρα που θα αλλάξουν το παιχνίδι τα Abrams βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία.<br /><br />New Statesman: Η ουκρανική αντεπίθεση ήταν show του Zelensky<br /><br />Ως ένα show με σκηνοθέτη τον Ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky που είχε ως απώτερο στόχο να δικαιολογήσει τα δισεκατομμύρια δολάρια της βοήθειας των ΗΠΑ και της Δύσης, χαρακτηρίζει την ουκρανική αντεπίθεση το αμερικανικό περιοδικό New Statesman.<br />«Του ξέφυγε πρόσφατα του προέδρου της Ουκρανίας, Volodymyr Zelensky και αποκάλυψε την αλήθεια για το τι συμβαίνει στο μέτωπο στο πλαίσιο της ουκρανικής αντεπίθεσης.<br />Ο ίδιος ο Zelensky τα μπέρδεψε, όταν είπε σε συνέδριο στο Κίεβο πως η ουκρανική αντεπίθεση «δεν είναι ταινία του Χόλιγουντ που διαρκεί μιάμιση ώρα» αναφέρει το δημοσίευμα προσθέτοντας:<br />«Τίθεται όμως το ερώτημα.<br />Προς όφελος τίνος οργανώθηκε μια αντεπίθεση, η οποία δεν είχε την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας» υπογραμμίζει το New Stateman, το οποίο αναφέρει ότι «η αντεπίθεση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων δεν ήταν μια στρατιωτική επιχείρηση, αλλά μια προσομοίωση που έγινε με ζωντανούς στρατιώτες και για το συμφέρον οποιουδήποτε άλλου, πέραν των απλών στρατιωτών και των πολιτών.<br /><br />Για να δικαιολογήσει τα δισεκ. των ΗΠΑ<br /><br />«Η ουκρανική κυβέρνηση οργάνωσε ένα αιματηρό show για να δικαιολογήσει τα δισεκατομμύρια δολάρια που του διατέθηκαν από τους κρατικούς προϋπολογισμούς της Δύσης.<br />Η αποτυχία της αντεπίθεσης δίνει στην κυβέρνηση Zelensky ένα άλλοθι για τη μελλοντική στασιμότητα στον πόλεμο.<br />Οι δυτικές εταιρείες όπλων ωφελήθηκαν από τις εγγυημένες πωλήσεις» επισημαίνει το δημοσίευμα, το οποίο υποστηρίζει πως εάν όντως ο ουκρανικός στρατός είχε μια σοβαρή στρατηγική που αποσκοπούσε στην αποκατάσταση εδαφών και της κυριαρχίας της χώρας, δεν θα έριχνε τόσους πολλούς Ουκρανούς στρατιώτες σε άνευ ουσίας και νοήματος στρατιωτικές επιθέσεις.<br />Η ουκρανική αντεπίθεση άρχισε στις 4 Ιουνίου.<br />Έκτοτε οι Ουκρανοί έχουν χάσει πάνω από 83.000 στρατιώτες χωρίς να έχουν να επιδείξουν ούτε μια σημαντική στρατιωτική επιτυχία.<br /><br />Η Ρωσία κατέστρεψε ολοσχερώς το λιμάνι της Οδησσού<br /><br />Σε απάντηση στις επιθέσεις της Ουκρανίας στο ρωσικό έδαφος, ο ρωσικός στρατός πήρε εκδίκηση, κλιμακώνοντας τα χτυπήματα στον ουκρανικό στρατό, το λιμάνι και την ενεργειακή υποδομή.<br />Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε 12 ομαδικές επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε ολόκληρη την Ουκρανία.<br />Τις τελευταίες ημέρες, η ένταση των ρωσικών χτυπημάτων έχει αυξηθεί.<br /><br />Το βράδυ της 25ης Σεπτεμβρίου, η πόλη της Οδησσού δέχθηκε μια από τις πιο ισχυρές επιθέσεις των τελευταίων ετών.<br />Το θαλάσσιο λιμάνι στο κέντρο της πόλης καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς.<br />Μεγάλη φωτιά ξέσπασε σε κτίριο τοπικού ξενοδοχείου, στο οποίο φέρεται να στεγαζόταν στρατιωτικό προσωπικό και χρησιμοποιήθηκε ως αρχηγείο των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.<br />Ως αποτέλεσμα της μαζικής επίθεσης, το αρχηγείο της Επιχειρησιακής Διοίκησης Νότου, η βάση του Ουκρανικού Ναυτικού, οι λιμενικοί τερματικοί σταθμοί και τα εργαστήρια παραγωγής drones επιφανείας καταστράφηκαν στην περιοχή.<br />Ρωσικοί πύραυλοι έπληξαν επίσης το στρατιωτικό αεροδρόμιο Dolgintsevo, που βρίσκεται στα περίχωρα του Krivoy Rog.<br />Εκεί εδρεύουν ουκρανικά πολεμικά αεροσκάφη οπλισμένα με πυραύλους Storm Shadow.<br />Αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν, μεταξύ άλλων, ζημιές σε εγκαταστάσεις υποστήριξης πτήσεων.<br /><br />Πυραυλικές επιθέσεις και από τους Ουκρανούς<br /><br />Στις 24 Σεπτεμβρίου, οι ουκρανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μαζικές επιδρομές στην πόλη Tokmak στην περιοχή Zaporozhye.<br />Αρκετοί πύραυλοι καταρρίφθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις αεράμυνας, αλλά άλλοι έπληξαν τους δρόμους της πόλης, τουλάχιστον ένας σκοτώθηκε, τουλάχιστον άλλοι 11 τραυματίστηκαν.<br />Ο ουκρανικός βομβαρδισμός σκότωσε επίσης αμάχους στη Novaya Kakhovka, άλλοι 5 τραυματίστηκαν στο Donetsk.<br /><br />Η Ουκρανία εξαπέλυσε μαζικές επιδρομές με μη επανδρωμένα αεροσκάφη μόνο τη νύχτα της 25ης Σεπτεμβρίου, ο ρωσικός στρατός ανέφερε την αναχαίτιση 3 ουκρανικών UAV πάνω από την περιοχή Belgorod, άλλα 2 καταρρίφθηκαν πάνω από την περιοχή Kursk και άλλα 4 κοντά στην Κριμαία.<br /><br />Η χερσόνησος της Κριμαίας παραμένει ένας από τους κύριους στόχους των ουκρανικών επιθέσεων.<br />Μετά το χτύπημα στο κτίριο του αρχηγείου του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, ο ουκρανικός στρατός συνέχισε τις προσπάθειες να πλήξει τις λιμενικές υποδομές στη Σεβαστούπολη.<br />Στις 23 Σεπτεμβρίου, οι ουκρανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν πυραυλικές επιδρομές, προκαλώντας ζημιές, σύμφωνα με πληροφορίες, σε μερικές θέσεις ελλιμενισμού όπου βρίσκονταν παροπλισμένα πλοία.<br />Εν τω μεταξύ, μια άλλη ομάδα δολιοφθοράς και αναγνώρισης απωθήθηκε κοντά στο ακρωτήριο Tarkhankut.<br /><br />Στην επίθεση οι Ρώσοι στο Kharkiv – Κερδίζουν έδαφος<br /><br />Για προέλαση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή του Kharkiv κάνει λόγο ο Vitaly Ganchev, επικεφαλής της ρωσικής στρατιωτικό-πολιτικής διοίκησης της περιοχής, υποστηρίζοντας πως τα ρωσικά στρατεύματα κερδίζουν έδαφος και θέτουν υπό τον έλεγχο τους θέσεις και προπύργια που ανήκαν στους Ουκρανούς.<br />«Οι μαχητές μας έχουν προχωρήσει πολύ καλά και έχουν κατακτήσει οχυρά που προηγουμένως βρίσκονταν στα χέρια των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.<br />Ο εχθρός φέρνει όλο και περισσότερες νέες εφεδρείες και προβάλλει λυσσαλέα αντίσταση.<br />Έχουν ήδη πολύ μεγάλες απώλειες» υποστήριξε στο ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι Rossiya 24 o Ganchev.<br />Όπως είπε, οι Ρώσοι έχουν πάρει θέσεις που στρατηγικά τους επιτρέπουν να συνεχίσουν την προέλαση τους.<br />Σε δηλώσεις του ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας, Sergei Shoigu ανέφερε πως ο ρωσικός στρατός έχει καταφέρει να επεκτείνει τη ζώνη ελέγχου κοντά στη Sinkovka και Petropavlovka στην περιοχή του Kupyansk του Kharkiv.<br /><br />Ρωσία: Η ουκρανική επίθεση στη Σεβαστούπολη έγινε με τη βοήθεια Αμερικάνων, Βρετανών<br /><br />Η πυραυλική επίθεση των Ουκρανών στη Σεβαστούπολη, στην έδρα του στόλου της Μαύρης Θάλασσας έγινε με τη βοήθεια των Αμερικάνων και των Βρετανών υποστήριξε η Maria Zakharova, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας.<br />««Στις 22 Σεπτεμβρίου, η Σεβαστούπολη δέχθηκε ξανά επίθεση.<br />Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι αυτή η επίθεση ήταν προσχεδιασμένη με χρήση δυτικών μέσων πληροφοριών, δορυφορικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ, αεροσκάφη αναγνώρισης και πραγματοποιήθηκε με υποκίνηση και σε στενό συντονισμό με τις Αμερικανικές και Βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών» υποστήριξε η Zakharova.<br />«Ο προφανής στόχος τέτοιων τρομοκρατικών ενεργειών είναι να αποσπάσουν την προσοχή από τις αποτυχημένες προσπάθειες αντεπίθεσης των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, να εκφοβίσουν τον κόσμο και να σπείρουν τον πανικό στην κοινωνία μας» είπε η εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ της Ρωσίας, τονίζοντας ότι αυτοί οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν.<br />Η πυραυλική επίθεση είχε ως στόχο της την έδρα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας.<br />Οι Ουκρανοί υποστήριξαν ότι κατά τη διάρκεια της επίθεσης αυτής σκοτώθηκε ο ναύαρχος και διοικητής του στόλου Victor Sokolov και άλλοι 33 Ρώσοι αξιωματικοί.<br />Τους ισχυρισμούς αυτούς διαψεύδει η Ρωσία – μάλιστα ο Sokolov εμφανίστηκε σε συνεδρίαση του ρωσικού υπουργείου Άμυνας μέσω βιντεοδιάσκεψης -, η οποία κάνει λόγο για έναν αγνοούμενο Ρώσο στρατιωτικό.<br />Από την επίθεση, αναφέρθηκαν ζημιές σε τζάμια δέκα κτηρίων στο κέντρο της πόλης, αλλά όχι τραυματισμοί.<br />Επιπλέον, η Zakharova υποστήριξε ότι εάν οι Ουκρανοί προμηθευτούν τους πυραύλους ATACMS, θα τους χρησιμοποιήσουν για τρομοκρατικούς σκοπούς κατά αστικών υποδομών και κατοικημένων περιοχών σε Donbass και Κριμαία.<br /><br />Γιατί οι Ουκρανοί αποτυγχάνουν, σκοτώνονται κατά χιλιάδες και καταστρέφουν τα δυτικά όπλα<br /><br />Η Δύση δεν έχει αφιερώσει αρκετό χρόνο στην εκπαίδευση των Ουκρανών στρατιωτών για το πώς πρέπει να χειρίζονται τα δυτικά όπλα, γεγονός που έχει ως συνέπεια η χρήση του στρατιωτικού αυτού εξοπλισμού να μην είναι η ενδεδειγμένη και άρα είτε να μην αποδίδουν σωστά είτε να έχουν συνεχώς βλάβες, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη μαχητική ικανότητα αλλά και για την επιβίωση των Ουκρανών.<br />Δημοσίευμα της Wall Street Journal αναφέρει ως παράδειγμα τα οβιδοβόλα Panzerhaubitze που παράγονται από τη γερμανική εταιρεία Rheinmetall.<br />Όπως επισημαίνεται, αυτά καταστρέφονται λόγω της συνεχούς χρήσης τους.<div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θανάσιμο ρεκόρ, 83.000 νεκροί Ουκρανοί για…17 χωριά, άλλοι 10.000 παραδόθηκαν.

Η Ρωσία κατέστρεψε ολοσχερώς το λιμάνι της Οδησσού - Ο Zelensky καυχιέται ότι τα αμερικανικά ατσάλινα φέρετρα Abrams βρίσκονται ήδη στην Ουκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όλο το παρασκήνιο για το πώς ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία . Οι χειρισμοί του deep state των ΗΠΑ και το διακύβευμα του πυρηνικού πολέμου.

<img height="357" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/4a358b1bf510b99e4816900ac433e6b8_XL.jpg" width="724" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να παραδεχτούν μια ρωσική νίκη που συνεπάγεται την επανασχεδίαση του ευρωπαϊκού μηχανισμού ασφαλείας</span></h3>Είναι πιθανό ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θεωρούν τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως έναν πόλεμο δια «αντιπροσώπων» που διεξάγεται από τις ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας.<br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden έχει δεσμευτεί να βοηθήσει την επιδίωξη της νίκης της Ουκρανίας «όσο χρειαστεί», χωρίς να προσδιορίσει ποια θα μπορούσε να είναι η τελική λύση.<br />Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin ερμήνευσε τις προθέσεις των ΗΠΑ ότι σημαίνουν μάχη «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό».<br />Αλλά δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που θεωρούν ότι μπορεί να κλιμακωθεί η σύγκρουση σε μια μεγάλη και καταστροφική ώστε να μετατραπεί ακόμη και στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.<br />Το όριο πιθανότατα θα ξεπεραστεί μόλις εξαπολυθούν τα πυρηνικά όπλα.<br />Τα στρατιωτικά δόγματα όλων των πυρηνικών δυνάμεων ορίζουν ότι μια τέτοια επίθεση θα δικαιολογούσε μια ανάλογη αντίδραση, χωρίς όμως να αποκλείεται πάντα το ίδιο για μικρότερες προκλήσεις δυνητικά υπαρξιακής φύσης.<br /><br />Πυρηνικές προειδοποιήσεις<br /><br />Ο Αμερικανός πρόεδρος Biden είπε ότι «ο κόσμος αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο κίνδυνο πυρηνικού Αρμαγεδδώνα από την Κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1962».<br />Η δήλωση του Biden στις 21 Σεπτεμβρίου 2022, όταν ο Putin προειδοποίησε τη Δύση ότι δεν μπλόφαρε όταν έλεγε ότι θα ήταν έτοιμος να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα για να υπερασπιστεί τη Ρωσία ενάντια σε αυτό που είπε ότι ήταν «πυρηνικός εκβιασμός».<br />Στις 21 Απριλίου 2021, ο Putin είπε:<br />Πραγματικά δεν θέλουμε να κάψουμε τις γέφυρες.<br />Αλλά αν κάποιος μπερδέψει τις καλές μας προθέσεις με αδιαφορία ή αδυναμία και σκοπεύει να κάψει ή ακόμα και να ανατινάξει αυτές τις γέφυρες, πρέπει να γνωρίζει ότι η απάντηση της Ρωσίας θα είναι ασύμμετρη, γρήγορη και σκληρή.<br />Όσοι βρίσκονται πίσω από προκλήσεις που απειλούν τα βασικά συμφέροντα της ασφάλειάς μας θα μετανιώσουν για όσα έκαναν με τρόπο που δεν έχουν μετανιώσει για τίποτα εδώ και πολύ καιρό.<br />Ένας άλλος που μίλησε για πυρηνικό πόλεμο ήταν ο πρώην πρόεδρος και πρωθυπουργός της Ρωσίας Dmitry Medvedev, τώρα αναπληρωτής επικεφαλής του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας και ένας από τους κορυφαίους συμβούλους του Putin.<br />Σχολιάζοντας την πολυδιαφημισμένη αλλά τώρα αποτυχημένη «εαρινή επίθεση» της Ουκρανίας το 2023, ο Medvedev είπε τον Ιούλιο του 2023 ότι εάν η Ουκρανία καταφέρει να καταλάβει ρωσικά κυρίαρχα εδάφη—συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας συν των τεσσάρων περιφερειών (περιοχών) του Ντονμπάς που προσαρτήθηκαν από τη Ρωσία πέρυσι—η Ρωσία «θα έπρεπε να κάνει χρήση πυρηνικών όπλων δυνάμει του Ρωσικού Προεδρικού Διατάγματος».<br />Αυτό το διάταγμα ανέφερε ότι οποιαδήποτε επίθεση στο ρωσικό έδαφος δικαιολογούσε μια πυρηνική απάντηση.<div><br />Την Ημέρα της Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 2023, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Antonio Guterres είπε: «Τα τύμπανα του πυρηνικού πολέμου χτυπούν για άλλη μια φορά.<br />Η δυσπιστία και ο διχασμός αυξάνονται.<br />Η πυρηνική σκιά που προέκυψε από τον Ψυχρό Πόλεμο επανεμφανίστηκε».<br />Ένας ακόμη που έχει προβλέψει τον παγκόσμιο πόλεμο ήταν ο πρώην υπουργός Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου Ben Wallace.<br />Στις 19 Μαΐου 2023, προειδοποίησε «ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να εισέλθει σε άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία και την Κίνα τα επόμενα επτά χρόνια και ζήτησε αύξηση των στρατιωτικών δαπανών για την αντιμετώπιση της πιθανής απειλής».<br />Μιλώντας στους Financial Times του Λονδίνου, ο Wallace είπε ότι «έρχεται μια σύγκρουση με μια σειρά αντιπάλων σε όλο τον κόσμο».<br />Πιο πρόσφατα, ο ανεξάρτητος σχολιαστής Tucker Carlson, ο οποίος είπε ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν σκόπιμα πόλεμο με τη Ρωσία, παρατήρησε σε μια συνέντευξη του Σεπτεμβρίου 2023 στο The Adam Corolla Show ότι η κυβέρνηση Biden θα προσπαθήσει να παραμείνει στην εξουσία ξεκινώντας έναν «θερμό πόλεμο» με τη Ρωσία πριν από τις εκλογές του 2024.<br />Ο Carlson υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ ήταν «ήδη σε πόλεμο» με τη Ρωσία στην Ουκρανία. Και πρόσθεσε: «Δεν νομίζω ότι θα το κερδίσουμε».</div><div><br />Εν τω μεταξύ, η νέα γενιά βαλλιστικών πυραύλων Sarmat της Ρωσίας, ικανοί να φέρουν δέκα ή περισσότερες πυρηνικές κεφαλές, έχουν αναπτυχθεί για μάχιμες θέσεις.<br />Φυσικά, τώρα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε εάν η πρόσφατη ενέργεια των Ρεπουμπλικανών της Βουλής για την έναρξη έρευνας παραπομπής κατά του Biden, μαζί με την επιδείνωση της υγείας του, άσκησαν αρκετή πίεση ώστε να τον αναγκάσει στην αναβολή οποιωνδήποτε αμετάκλητων αποφάσεων.<br />Αλλά τροφοδοτούν τους φόβους του Carlson οι δηλώσεις της αναπληρώτριας υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Victoria Nuland σε ένα βίντεο του Σεπτεμβρίου που υποστηρίζει τα ουκρανικά πλήγματα κατά της ρωσικής επικράτειας.</div><div><br />Η Nuland είπε ότι ένας «άξονας» της στρατηγικής των ΗΠΑ είναι να «θέσουν σε κίνδυνο ορισμένα από τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας».<br />Αυτό έρχεται καθώς οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να στείλουν τακτικά συστήματα πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Στρατού (ATACMS) στην Ουκρανία, με τη Γερμανία να υπόσχεται πυραύλους Jupiter, και καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο σχεδιάζει να στείλει μαχητικά RAF στη Μαύρη Θάλασσα.<br />Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Sergey Shoigu είπε τον Ιούνιο του 2023 ότι η χρήση όπλων που προμηθεύονται από τη Δύση για την πραγματοποίηση τέτοιων επιθέσεων «θα σήμαινε την πλήρη εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου στη σύγκρουση».<br />Είχε δίκιο λοιπόν ο Biden;<br />Πλησιάζει ο πυρηνικός Αρμαγεδδών;<br />Ή μήπως σήμερα είναι απλώς «μπλόφα;»<br /><br />75 χρόνια σύγκρουσης<br /><br />Φυσικά, ο πιθανός πυρηνικός πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ειδικά στην προηγούμενη επανάληψη του ως Σοβιετική Ένωση, δεν είναι κάτι καινούργιο.<br />Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μόλις είχε τελειώσει πριν φυσιογνωμίες όπως ο Winston Churchill και ο αμερικανός τραπεζίτης Bernard Baruch αρχίσουν να ανησυχούν για την ύπαρξη ενός «σιδηρού παραπετάσματος» σε όλη την Ευρώπη και την έναρξη ενός «Ψυχρού Πολέμου».<br />Αλλά ακόμη και πριν ξεκινήσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, η κυβέρνηση Roosevelt αποδέχτηκε τη σύσταση μελετών από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, που χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Rockefeller, ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να στοχεύουν στη μεταπολεμική παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία.<br />Σημειώστε ότι δεν υπήρχε τίποτα στο Σύνταγμα των ΗΠΑ που να υποστηρίζει έστω και εξ αποστάσεως έναν τέτοιο στόχο.</div><div><br />Το πιο κοντινό που θα μπορούσαν να είχαν έρθει οι ΗΠΑ ήταν ο μύθος του «Προφανούς πεπρωμένου» που κάποτε παρείχε την ιδεολογία για επέκταση από ακτή σε ακτή. δηλ. «από θάλασσα σε θάλασσα».<br />Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Βρετανική Αυτοκρατορία να καταρρέει και την Ευρώπη σε ερείπια, υπήρχαν δύο ξεκάθαροι νικητές: οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση.<br />Η αποδεκτή λογική των σχεδιαστών των ΗΠΑ υπαγόρευε τώρα ότι οι τελευταίοι πρέπει να φύγουν.<br />Λέγεται ότι ο Stalin ζήτησε να ενταχθεί στο νεοσύστατο ΝΑΤΟ αλλά απορρίφθηκε.<br />Απάντησε σχηματίζοντας το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.</div><div><br />Η μεταπολεμική αντιπαράθεση είχε αρχίσει και, 75 χρόνια μετά, δεν έχει τελειώσει.<br />Με τους Σοβιετικούς να κατηγορούνται ότι υποδαυλίζουν αριστερές επαναστάσεις σε όλο τον κόσμο, ο στρατός των ΗΠΑ σχεδιάζει από τότε μια κούρσα πυρηνικών μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.<br />Ενώ ο στρατός επιζητούσε ένα ευνοϊκό πλεονέκτημα για ένα πρώτο πυρηνικό χτύπημα, ο καθημερινός στόχος εργασίας προς τους Σοβιετικούς ήταν ο «περιορισμός».<br />Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τη δική τους μακρά ιστορία παραγωγής πραξικοπημάτων φιλικά προς τα συμφέροντά τους με την ανατροπή των κυβερνήσεων από τη CIA στο Ιράν το 1953 και στη Γουατεμάλα το 1954.<br />Το 1956, ο υπουργός Εξωτερικών του Eisenhower, John Foster Dulles, διακήρυξε μια πολιτική των ΗΠΑ για την «ακραία διπλωματία».<br />Μιλώντας για το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου σε μια συνέντευξη στο περιοδικό Life, είπε: «Αν φοβάσαι να φτάσεις στο χείλος του γκρεμού, έχεις χαθεί».<br />Το 1961, ο Πρόεδρος John F. Kennedy φαινόταν να κοιτάζει τον Σοβιετικό πρωθυπουργό Nikita Khrushchev σχετικά με την προγραμματισμένη εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στην Κούβα.<br />Άγνωστο δημοσίως, ο JFK είχε ήδη αποσύρει τα πυρηνικά των ΗΠΑ από την Τουρκία.</div><div><b>Διαβάστε την συνέχεια στην <a href="https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/698198/olo-to-paraskinio-gia-to-pos-ksespase-o-polemos-stin-oukrania-oi-xeirismoi-tou-deep-state-ton-ipa-kai-to-diakyvevma-tou-pyrinikoy-polemou">πηγή</a><br /></b><br /><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όλο το παρασκήνιο για το πώς ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία . Οι χειρισμοί του deep state των ΗΠΑ και το διακύβευμα του πυρηνικού πολέμου.

Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να παραδεχτούν μια ρωσική νίκη που συνεπάγεται την επανασχεδίαση του ευρωπαϊκού μηχανισμού α...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι νέες ισορροπίες Ελλάδας-Ισραήλ.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/09/NETANYAHU-ERDOGAN.jpg"><img height="427" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/09/NETANYAHU-ERDOGAN.jpg" width="724" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Η συνάντηση του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπ. Νετανιάχου και το αίτημα της Άγκυρας για κοινές γεωτρήσεις στη Μεσόγειο προκαλούν ερωτηματικά, αλλά δεν πλήττουν (με τα σημερινά δεδομένα) το τριμερές σχήμα συνεργασίας Αθήνας-Λευκωσίας-Ιερουσαλήμ.<br /><br />Αν εξαιρέσει κανείς την πίεση από τη βεβαιότητα του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη για απόλυτο έλεγχο των εξελίξεων, χάρη στις προσωπικές σχέσεις με τον Ισραηλινό ομόλογό του, η ελληνική διπλωματία δεν αιφνιδιάστηκε. Ανέμενε πως, αργά ή γρήγορα, οι κύριοι Ερντογάν και Νετανιάχου θα δρομολογούσαν μία πορεία συνεννόησης.<br /><br />Άλλωστε, οι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών είχαν απορρίψει κατηγορηματικά την πεποίθηση του κ. Μητσοτάκη, μετά από ταξίδι στο Ισραήλ τον Ιούνιο του 2020, ότι ο κ. Νετανιάχου του υποσχέθηκε ακόμη και στρατιωτική υπεράσπιση του αγωγού EastMed. Η πιθανότερη εξήγηση, από την αρχή, ήταν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός, μετά την ανάπτυξη των απόψεών του, εξέλαβε τη σιωπή του συνομιλητή του σαν συναίνεση.<br /><br />Η εκτίμηση των διπλωματών επιβεβαιώθηκε, το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, όταν ο τότε υπουργός Άμυνας Μπ. Γκαντζ υπογράμμισε στον ομόλογό του Ν. Παναγιωτόπουλο ότι, κάθε χώρα που εμπλέκεται στον EastMed, θα υπερασπίζεται μόνη το αντίστοιχο τμήμα αγωγού (αν το έργο υλοποιηθεί).<br /><br />Παράλληλα, ήταν αναμενόμενο ότι, μετά τη διακοπή των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας το 2010, θα υπήρχε κάποια στιγμή αναβάθμιση των πολιτικών επαφών, καθώς η οικονομική και εμπορική συνεργασία όχι μόνον δεν διακόπηκε, αλλά ο όγκος των συναλλαγών αυξήθηκε.<br /><br />Ομοίως, διατηρήθηκε στενή συνεργασία σε θέματα αντιτρομοκρατίας λόγω του μεγάλου τουριστικού ρεύματος Ισραηλινών, κυρίως προς την Κωνσταντινούπολη, ενώ είναι γνωστή η ανάγκη παρακολούθησης των κινήσεων της Χαμάς στην οποία πάντα προσφέρουν στήριξη ο κ. Ερντογάν και οι μυστικές υπηρεσίες του υπό την ηγεσία του κ. Χ. Φιντάν και, τώρα, του κ. Ιμπ. Καλίν.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, η Αθήνα αξιολόγησε πρόσφατα ότι, μετά και την ανησυχητική πρόοδο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, το Ισραήλ θα βελτίωνε τις σχέσεις του με άλλες περιφερειακές δυνάμεις.<br /><br />Η Άγκυρα δεν θα αποτελούσε εξαίρεση, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα με την Τεχεράνη και ο κ. Ερντογάν ευνοεί και την τριμερή συνεργασία Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν-Ισραήλ που ίσως αξιοποιηθεί κατά του Ιράν. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ ενδιαφέρεται για την προσέγγισή του με τη Σαουδική Αραβία, επιδιώκοντας επέκταση των Συμφωνιών Αβραάμ που υπέγραψε με τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν το 2020.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος τόνισε, δημόσια, ότι στηρίζει τις προσπάθειες Μπάιντεν για συνεννόηση Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Επομένως, καθώς η αναβάθμιση σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας θα συνεχιστεί, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον τριών ερωτημάτων:<br /><br />Πρώτον, σε ποια βαθμίδα ισραηλινών προτεραιοτήτων θα βρίσκονται οι σχέσεις με την Αθήνα και τη Λευκωσία. Η ισραηλινή απάντηση είναι ότι η ειλικρινής συνεργασία των περασμένων 13 ετών, που κορυφώθηκε σε επίπεδο «στρατηγικής σχέσης», θα διαφυλαχθεί απόλυτα.<br /><br />Δεύτερον, πώς και πότε θα εξελιχθεί η διμερής ενεργειακή συνεργασία. Είναι σημαντικό ότι ο κ. Ερντογάν διατύπωσε την πρόταση για κοινές γεωτρήσεις, χωρίς δημόσια απάντηση από τον κ. Νετανιάχου που, ίσως, «αγοράζει χρόνο». Αντίθετα, το χειροπιαστό στοιχείο είναι ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός στηρίζει το έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης EuroAsia Ιnterconnector. Εξετάζει, επίσης, τις εξαγωγές LNG με πλοία και τη συνεργασία σε αγωγούς προς την Αίγυπτο και την Κύπρο, οι οποίοι θα ωφελήσουν την Ελλάδα στρατηγικά και οικονομικά ως πύλη εισόδου στην αγορά της Ε.Ε.<br /><br />Τρίτον, αν θα υπάρξουν βήματα προόδου στο σχήμα «3+1» (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και οι ΗΠΑ). Το Ισραήλ ευνοεί την ενασχόληση με θέματα ενέργειας και κυβερνοασφάλειας, όπως και η Ουάσιγκτον που, εμμέσως πλην σαφώς, απορρίπτει την αναβάθμιση του «3+1» σε διπλωματικές και αμυντικές πτυχές, ώστε να μη δυσαρεστηθεί η Τουρκία.<br /><br />Συμπερασματικά, αν -ή για όσο διάστημα- οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας παραμείνουν, πραγματικά, στη λεγόμενη «χαμηλή πολιτική» (τουρισμός, εμπόριο και οικονομία), χωρίς επέκταση στους κλάδους της άμυνας και της ενέργειας, τα ελληνικά συμφέροντα δεν θίγονται.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι νέες ισορροπίες Ελλάδας-Ισραήλ.

Aλέξανδρος Τάρκας Η συνάντηση του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπ. Νετανιάχου και το αίτημα της Άγκυρας για κ...

Διαβάστε την συνέχεια

"Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στην γεωπολιτική εξίσωση".

<div><a href="https://idsb.tmgrup.com.tr/ly/uploads/images/2022/12/30/249241.jpg"><img border="0" height="360" src="https://idsb.tmgrup.com.tr/ly/uploads/images/2022/12/30/249241.jpg" width="725" /></a></div><div><br /></div><div><b>Μανώλης Κοττάκης </b><br />Αντιθέτως, πραγματοποιήθηκε σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία, με αποτέλεσμα τα εθνικά θέματα για πρώτη φορά να διαδραματίσουν σοβαρό ρόλο στην διαμόρφωση των συσχετισμών στο εσωτερικό της Αριστεράς. Αν έλεγες σε κάποιον ότι το Κυπριακό και τα 12 μίλια θα έπαιζαν ρόλο στα ποσοστά των μονομάχων και θα αποτελούσαν το μοναδικό θέμα συζήτησης, στην τελική ευθεία, προφανώς θα σου απαντούσε ότι ζεις σε άλλη χώρα. Ότι τρελλός παπάς σε βάφτισε. Το Κυπριακό …να επηρεάσει την επιλογή αρχηγού στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ!<br /><br /><br />Και να το ανεμίζει ως παντιέρα η συνιστώσα που κατ’ εξοχήν θεωρεί κάθε τέτοια νύξη ως αφόρητο εθνικισμό. Οι 53. Και όμως συνέβη. Και δεν συνέβη τυχαία. Το πρόσωπο του αρχηγού της αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως θα είναι πολύ κρίσιμο για την διαμόρφωση των αναγκαίων συναινέσεων στο προσεχές διάστημα και για το Κυπριακό και για τα ελληνοτουρκικά. Η χώρα θα δεχθεί ισχυρή πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από την Μεγάλη Βρεταννία και από το Ισραήλ για να κλείσουν τα θέματα. Το Κυπριακό θα είναι το πρώτο μεγάλο θέμα που θα δοκιμάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Παλιά η εθνική μας θέση ήταν ότι προϋπόθεση για την βελτίωσή τους, είναι η πρόοδος και η επίλυση του Κυπριακού. Τώρα παρά τα ψέματα που διαβάζουμε περί αποσυνδέσεώς του από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στην πραγματικότητα τόσο η Τουρκία όσο και οι συμμαχικές δυνάμεις θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση για την υπογραφή της όποιας συμφωνίας Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο την επίλυση του Κυπριακού.<br /><br />Γιατί θεωρούν ίσως δικαιολογημένα για τα συμφέροντά τους, ότι μία ελληνοτουρκική συμφωνία θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος εάν το Κυπριακό μείνει άλυτο. Θα παρουσιάσει περιπλοκές.<br /><br />Θα την παραβιάσει ένα από τα δύο μέρη. Ή η Ελλάδα ή η Τουρκία. Θυμίζω για εμάς ότι τα Σεπτεμβριανά του 1955 ήταν αποτέλεσμα του Κυπριακού. Η εισβολή στην Κύπρο πάλι συνδέθηκε με προσχήματα που έδωσε η δικτατορία στην Άγκυρα θεωρώντας ότι θα λύσει τα ελληνοτουρκικά αν απαλλαγεί από τον Μακάριο. Οι Αμερικανοί θα πιέσουν προσεχώς για ομοσπονδία διζωνική, δικοινοτική, για μία ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο, γιατί φοβούνται ότι η λύση των δύο κρατών ευνοεί την Ρωσσία (θα αποκτήσουν βάση στην Μεγαλόνησο μετά την Συρία, την Λιβύη, τον Νίγηρα, την Γκαμπόν.) Οι Άγγλοι, που είδαν τους Τούρκους να παραβιάζουν έδαφος της βάσης τους στην Δεκέλεια στην περιοχή της Πύλας για να δοκιμάσουν τα όριά τους, ανησυχούν πάρα πολύ για την τύχη των στρατιωτικών τους εγκαταστάσεων σε περίπτωση λύσεως δύο κρατών (από το Τρόοδος βλέπουν βαθιά μέσα στην Μέση Ανατολή, γνωρίζουν την κίνηση κάθε μουσουλμάνου πολιτικού ηγέτη, ακόμα και όταν πηγαίνει στην …τουαλέττα του) και για πρώτη φορά έχουν θέσεις που είναι περισσότερο θετικές προς την ελληνοκυπριακή πλευρά.<br /><br />Ο Νετανυάχου στο παρελθόν είχε δηλώσει στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι δεν πρέπει να κάνει καμμία συμφωνία με τους Τουρκοκύπριους επιφυλάσσοντας γι’ αυτούς έναν πολύ βαρύ ρατσιστικό χαρακτηρισμό, αλλά ίσως τώρα μετά την συνάντηση με τον Ερντογάν και τις συμφωνίες για συνεκμετάλλευση να έχει αλλάξει γνώμη. Και να δεχθεί να εντάξει την Τουρκία, όπως πάντα ήθελε ο Πάυαττ, στο EastMed Gas Forum. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης διακηρύσσει ότι επιθυμεί την ομοσπονδιακή λύση, ωστόσο, όπως όλοι οι Κύπριοι μέσα τους, μάλλον δεν θα την ήθελε, καθώς η κυπριακή Δημοκρατία έχει σήμερα ασύγκριτα μεγαλύτερη ισχύ από αυτήν που θα έχει αύριο σε περίπτωση ομοσπονδιακού κράτους. Με εναλλασσόμενη ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή ηγεσία όλοι ξέρουν ότι η ομοσπονδία στο μέλλον μπορεί να επιτρέψει στους Τούρκους να πατήσουν πόδι και στο νότιο –το ελεύθερο– κομμάτι της Κύπρου λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας με την Τουρκία. Ήδη το κάνουν αυτό στέλνοντας αθρόα μετανάστες και αλλοιώνοντας τον πληθυσμό της.<br /><br />Και υπάρχουμε βεβαίως κι εμείς, η Ελλάς, οι οποίοι έχουμε κάνει τα πάντα τα τελευταία πέντε χρόνια για να διαρρήξουμε το μέτωπο Ελλάδος – Κύπρου και για να ενισχύσουμε την άποψη, ότι θα τους… πουλήσουμε. Η Εκκλησία της Κύπρου με το ζόρι συγκρατείται για να μην το πεί.<br /><br />Άλλα ψηφίσαμε εμείς για το Κοσσυφοπέδιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, άλλα η Κύπρος. Τούρκο ψηφίσαμε εμείς στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό, όχι η Κύπρος. Πιέσαμε (ο Πρωθυπουργός) την Κύπρο να σταματήσει τις γεωτρήσεις κατ’ απαίτηση του Ερντογάν όπως αποκαλύψαμε βασιζόμενοι στο βιβλίο Χατζηκωστή, κι ας διαψεύστηκε. Προτείναμε (ο Πρωθυπουργός) στην Κύπρο ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από το Ισραήλ να περάσει από την Κύπρο απέναντι στο Τζειχάν και μέσω Τουρκίας να φτάσει το φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Κοινώς όσον αφορά στις σχέσεις μας με την Μεγαλόνησο …άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη. Και το χειρότερο είναι ότι στην κορυφή της ηγεσίας του Υπουργείου των Εξωτερικών το Κυπριακό αντιμετωπίζεται ως ενοχλητική εκκρεμότητα που εμποδίζει, δεν διευκολύνει τους χειρισμούς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Έτσι σκέφτεται ο κύριος Γεραπετρίτης, και διαψεύσεις δεν θέλω. Τέτοιοι πατριώτες.<br /><br />Την ίδια ώρα, ο διάλογος για κρίσιμα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο Πρωθυπουργός ομολόγησε στο CNN ότι συζητάμε με τον Ερντογάν «εδαφικά ζητήματα», διαπραγματεύεται έδαφος δηλαδή, και δεν γκρεμίστηκε κανένας φούρνος στην κυνική Ελλάδα. Αντιθέτως ξεσηκώθηκε δικαιολογημένη θύελλα για το «κρατίδιο» του Κασσελάκη.<br /><br />Ας έρθουμε να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Και οι δύο μονομάχοι και ο Στέφανος Κασσελάκης και η Έφη Αχτσιόγλου έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους στους συμμάχους κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Ο κύριος Κασσελάκης φαίνεται ότι υποστηρίζει πλήρως την ατλαντική γραμμή επιλύσεως των θεμάτων ενώ η κυρία Αχτσιόγλου συνεργαζόμενη με τον κύριο Τσακαλώτο την αγγλοσαξονική. Ο κύριος Κασσελάκης πέρα από το υποτιθέμενο λάθος με το Κυπριακό –θα επανέλθουμε– με άρθρο του την παραμονή των εκλογών (που συνέγραψε γι’ αυτόν εμβληματική προσωπικότητα της Αριστεράς την οποία ο τέως Αμερικανός πρέσβης Πάυαττ αποκαλεί «αφεντικό») διακήρυξε «όχι στην εκμετάλλευση πριν την οριοθέτηση.» Κανείς δεν κάθησε να ασχοληθεί με την μετάφραση του μηνύματος: «Ναί στην συνεκμετάλλευση, μετά την οριοθέτηση». Ούτε βεβαίως τον κατήγγειλε η κυρία Αχτσιόγλου. Προφανώς έχει την ίδια ακριβώς θέση: συν-εκμετάλλευση!<br /><br />Όσο επίσης παρακολουθώ το βίντεο της επίμαχης δήλωσης τόσο καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η λέξη «κρατίδιο» διατυπώθηκε εν ψυχρώ αφού προηγουμένως επιχείρησε να μιλήσει για «Βόρειο Κύπρο». Σταμάτησε στο… «Βορ-». Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε αποστολή. Αποστολή με ρίσκο για την υποψηφιότητά του αλλά αποστολή. Τα ελληνικά του είναι μια χαρά, και καταλαβαίνει πλήρως τους όρους. Στην πραγματικότητα πλασσαρίστηκε μέσα στην γεωπολιτική εξίσωση ως δυνητικός αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως που θα κάνει ο,τι του πούν (αν τον εξέλεξαν χθες βράδυ, το σημείωμα γράφτηκε νωρίς.) Με σπουδές στο περίφημο CSIS του Τζωρτζτάουν που συνδέεται με την CIA και ειδικεύεται στους εξοπλισμούς ο υποψήφιος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μόνον αφελής δεν ήταν, όταν επέλεγε την λέξη «κρατίδιο». Αντιθέτως, είναι ένας χαρισματικός πολιτικός απατεώνας. Οι σύμμαχοι όπως και στην Συμφωνία των Πρεσπών ζητούν συνυπογραφή και συνυπευθυνότητα από τις βασικές πολιτικές δυνάμεις για να μην αμφισβητηθεί όταν έρθει η όποια λύση. Στις Πρέσπες ο κύριος Μητσοτάκης υποκρίθηκε ότι καταψήφισε την συμφωνία, αλλά μετά την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία δεν αμφισβήτησε ή τροποποίησε ούτε λέξη της. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Απαιτείται συνυπογραφή. Και για το Κυπριακό και για τα ελληνοτουρκικά. Και γι’ αυτό έχει σημασία, επειδή η επισήμανση που έκανα σε τηλεοπτικό σταθμό, ότι η κυρία Αχτσιόγλου αρνήθηκε να μου απαντήσει τρεις φορές στο ερώτημα που της υπέβαλα στον «Αντέννα» αν πρέπει να επεκταθούν τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Η άποψή της είναι τα έξι μίλια. Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διεκήρυξε την θέση «6 μίλια για την Ελλάδα στο Αιγαίο» μέσα στην αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα προ μηνών!</div><div><br /></div><div> Σε ομήγυρη με Τούρκους συναδέλφους του.<br /><br />Στην πραγματικότητα λοιπόν τόσο ο κύριος Κασσελάκης όσο και η κυρία Αχτσιόγλου ανήκουν στο ίδιο γεωπολιτικό μπλόκ απόψεων. Την Δύση. Απλώς εκπροσωπούν διαφορετικές συνιστώσες της, αλλά υπηρετούν πάντως την ίδια στρατηγική. Υπό αυτήν την έννοια δεν θεωρώ πιθανή την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Ο κύριος Τσακαλώτος και η ομάδα του μπορούν πράγματι σε περίπτωση ήττας Αχτσιόγλου να αποχωρήσουν και να επανασυστήσουν το παλαιό «ΚΚΕ εσωτερικού» γνωστών δυτικών γεωπολιτικών αναφορών.<br /><br />Μόνο που ο κύριος Τσακαλώτος έλαβε 13.000 ψήφους σε σύνολο 150.000 ψήφων. Η πλατφόρμα του αποτελεί το 1% της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο θόρυβος που κάνει οφείλεται περισσότερο στις επιρροές του σε συστημικά μέσα ενημερώσεως παρά στην επιρροή του στον λαό. Το γεγονός ότι αυτά τα συστήματα όταν χάνουν φεύγουν, δεν προκαλεί έκπληξη. Έτσι είναι οι φιλελεύθεροι πάντα στην τυχόν ήττα τους. Ο Σημίτης θα έφευγε από το ΠΑΣΟΚ αν έχανε από τον Τσοχατζόπουλο, όπως έχει αποκαλύψει ο Φοίβος Καρζής στο βιβλίο του «Δύο Ελλάδες». Η Ντόρα Μπακογιάννη έφυγε προσωρινά από την Νέα Δημοκρατία όταν έχασε από τον Αντώνη Σαμαρά. Και τώρα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ αν τυχόν κέρδισε χθες στις εκλογές ο Κασσελάκης. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει η Έφη Αχτσιόγλου σε περίπτωση νίκης του αντιπάλου της. Το πιθανώτερο είναι ότι θα παραμείνει στο μεγάλο κόμμα και ότι δεν θα φύγει. Αν βεβαίως έχει κερδίσει, δεν τίθεται θέμα για αυτήν. Ο κύριος Κασσελάκης δεν θα φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση ήττας, απλώς θα φύγει από την χώρα και θα επιστρέψει στην ωραία του Αμερική.<br /><br />Όλη η παραπάνω ανάλυση έχει ένα στόχο και μόνο, και απευθύνεται σε σας τους αναγνώστες: να βλέπετε την χώρα από έξω προς τα μέσα και όχι από μέσα προς τα μέσα. Να «κουμπώνετε» τις ηγεσίες μέσα στο γεωπολιτικό παζλ. Να βλέπετε όλο το κάδρο. Κάτι τελευταίο: σε αυτήν την αναμέτρηση για πρώτη φορά μετά τα μνημόνια στα οποία επικράτησε πάρα πολύ αντιγερμανισμός, το εκλογικό σώμα έβαλε στο στόμα του την λέξη «Αμερικανοί». Για πρώτη φορά ακούστηκε τόσο ευρέως η άποψη «τον έφεραν οι Αμερικανοί». Μπορεί να μην τον έφεραν μόνον αυτοί, μπορεί να τον έφεραν και να τον χρησιμοποίησαν και εσωτερικές δυνάμεις, αλλά για πρώτη φορά έγινε κοινή πεποίθηση ότι αναμείχθηκε απροκάλυπτα η υπερδύναμη στα εσωτερικά ενός ελληνικού πολιτικού κόμματος. Και μάλιστα της Αριστεράς, που κάποτε διαδήλωνε εναντίον της Αμερικής…<br /><br />Χωρίς να ενοχληθεί ιδιαίτερα κανείς.<a style="color: #333333; font-family: verdana, Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 16.5px;"></a><br style="color: #333333; font-family: verdana, Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 16.5px;" /></div><div><br /></div><a href="https://www.estianews.gr/">πηγή</a><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

"Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στην γεωπολιτική εξίσωση".

Μανώλης Κοττάκης Αντιθέτως, πραγματοποιήθηκε σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία, με αποτέλεσμα τα εθνικά θέματα για πρώτη φορά να...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιος θα σταματήσει την καταστροφική πορεία του Ταγίπ Ερντογάν;

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/09/230927144504_ERDOGAN-TAGIP-ARMENIA9867.jpg" width="717" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Δείχνει ότι μισεί τους Αρμένιους, επιχειρεί δεύτερη γενοκτονία, προωθεί πιόνια σε Κύπρο, Λιβύη, Καύκασο.</span></h3>Το άρθρο σύνταξης του Luc de Barochez στη συνδρομητική έκδοση του περιοδικού <a href="https://www.lepoint.fr/editos-du-point/qui-stoppera-la-marche-triomphale-d-erdogan-26-09-2023-2536851_32.php">Le Point</a> υποστηρίζει ότι η παράδοση των Αρμενίων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν είναι παρά ένα βήμα στο δρόμο προς το εθνικιστικό σχέδιο της Τουρκίας για περιφερειακή κυριαρχία.<br /><br />Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, ο Recep Tayyip Erdogan θα έχει πολλά να γιορτάσει στις 29 Οκτωβρίου, με αφορμή την 100η επέτειο της Τουρκικής Δημοκρατίας. Ενισχυμένος από τις προεδρικές εκλογές του περασμένου Μαΐου, η εξουσία του είναι πιο αυταρχική από ποτέ.<br /><br />Η φιλοδοξία του να μετατρέψει την πρώην κοσμική δημοκρατία σε πρότυπο του πολιτικού Ισλάμ φαίνεται μη αναστρέψιμη. Η επιθυμία του να αναδιαμορφώσει την περιοχή για να εδραιώσει σε αυτήν την κυριαρχία της Άγκυρας, προχωρά με άλματα.<br /><br />Από τον Καύκασο μέχρι την Κύπρο, από τη Λιβύη ως τα Βαλκάνια, ο σουλτάνος προωθεί τα πιόνια του. Ανακηρύσσει την έλευση του «αιώνα της Τουρκίας».<br /><br />Ο έμπιστός του, Hakan Fidan, πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών που έγινε Υπουργός Εξωτερικών, εξομολογείτο με μειλίχιο ύφος στις 8 Αυγούστου: Η Τουρκία σκοπεύει να είναι «ένας εντελώς ανεξάρτητος, αποτελεσματικός και σημαίνων παράγοντας που καθορίζει τη διεθνή ατζέντα».<br /><br />Όπως συχνά στην Ιστορία, οι Αρμένιοι είναι οι πρώτοι που υφίστανται τις συνέπειες της αναζωπύρωσης του τουρκικού ιμπεριαλισμού. Οι 120.000 κάτοικοι του Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι θύματα μιας γεωπολιτικής αναταραχής που προετοιμάστηκε εδώ και πολύ καιρό.<br /><br />Από την ανεξαρτησία του Αζερμπαϊτζάν το 1991, η Άγκυρα εξοπλίζει και εκπαιδεύει τον στρατό του Μπακού. Ο δεσμός ενισχύθηκε από τη διμερή στρατηγική εταιρική σχέση που υπογράφηκε το 2010.<br /><br />Το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, εκμεταλλεύσιμα με τη στήριξη της Δύσης, έχουν ωθήσει το Αζερμπαϊτζάν σε μια άλλη διάσταση: η οικονομία του, ισοδύναμη σε μέγεθος με εκείνη της Αρμενίας όταν διαλύθηκε η ΕΣΣΔ πριν από τριάντα χρόνια, παράγει σήμερα δέκα φορές περισσότερο πλούτο κάθε χρόνο από τη γείτονά του.<br /><br />Αυτό επιτρέπει στο Μπακού να διατηρεί στρατιωτικό προϋπολογισμό ύψους 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, σε σύγκριση με μόνο μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια για το Ερεβάν.<br /><br />Χάρη σε αυτό το οικονομικό μάννα, χάρη επίσης στο πατρονάρισμα του Erdogan και, τέλος, χάρη στην ισραηλινή υποστήριξη (από εχθρότητα προς το Ιράν), ο δικτάτορας Ilham Aliev έχει θέσει ολοένα και πιο βάναυσα τετελεσμένα γεγονότα.<br /><br />Ο πόλεμος του 2020 τον οδήγησε στην ανακατάληψη της πλειονότητας των εδαφών που βρισκόταν στα χέρια των αρχών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Επιπλέον, του επέτρεψε να κόψει την εδαφική συνέχεια μεταξύ του θύλακα και του κυρίαρχου αρμενικού εδάφους.<br /><br />Ο αποκλεισμός που διέταξε στη συνέχεια αποθάρρυνε τον πληθυσμό και τον έκανε να πεινάσει. Η αστραπιαία επίθεση της 19ης Σεπτεμβρίου υπέταξε πλήρως την οντότητα με τάσεις ανεξαρτητοποίησης. Ο Aliev έχει πλέον ελεύθερο το πεδίο να εκδιώξει τον ατίθασο πληθυσμό και να πραγματοποιήσει μια μεγάλης κλίμακας εθνοκάθαρση.<br /><br />Ο Erdogan και ο Aliev κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τις συγκυρίες. Ο πόλεμος που εξαπέλυσε ο Vladimir Poutine κατά της Ουκρανίας έσπασε ένα ταμπού σχετικά με την δια της βίας ανασύνθεση των συνόρων.<br /><br />Παράλληλα, αποκάλυψε τα όρια του ρωσικού στρατού, στα οποία υπολόγιζε η Αρμενία για να εξασφαλίσει την ασφάλειά της. Υπό την παρόρμηση του πρωθυπουργού Nikol Pachinian, το Ερεβάν ξεκίνησε μια στροφή προς τη Δύση, αλλά ήρθε πολύ αργά για να αποβεί πραγματικά χρήσιμη.<br /><br />Η Ευρώπη φέρει το μερίδιο ευθύνης της στην τραγωδία. Οι Είκοσι Επτά χάιδεψαν άνανδρα τον τύραννο του Αζερμπαϊτζάν, με το πρόσχημα ότι το αέριο του Μπακού θα ήταν πιο αποδεκτό από το μισητό πλέον ρωσικό αέριο – παρόλο που το Αζερμπαϊτζάν είναι από τις χειρότερες χώρες στον κόσμο όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημόσιες ελευθερίες.<br /><br />Οι Ευρωπαίοι πρόσθεσαν την ταπείνωση στο όνειδος όταν ο Aliev συμφώνησε με τον Poutine να τους ξαναπουλήσει ρωσικό αέριο με την ετικέτα του Αζερμπαϊτζάν. Το δίκτυο επιρροής και διαφθοράς που έχει χτίσει το Αζερμπαϊτζάν εδώ και χρόνια στην καρδιά των ευρωπαϊκών χωρών δεν είναι πιθανώς άσχετο με την παράξενη παθητικότητα της ΕΕ.<br /><br />Ο Erdogan και ο Aliev δεν θα σταματήσουν εκεί. Βάζουν τα χαρτιά τους στο τραπέζι: το έργο τους στοχεύει στη δημιουργία ενός οδικού και σιδηροδρομικού διαδρόμου που θα διασχίζει τη νότια Αρμενία.<br /><br />Στόχος τους είναι να επιτύχουν εδαφική συνέχεια από την Κωνσταντινούπολη μέχρι το Μπακού και έτσι να προωθήσουν την παντουρκική φιλοδοξία που περιλαμβάνεται στο σύνθημα «Ένα έθνος, δύο κράτη».<br /><br />Το Ιράν, το οποίο θα έχανε από αυτό την οδική του σύνδεση που του επιτρέπει να εμπορεύεται με τη Ρωσία, το βλέπει ως κόκκινη γραμμή. Οι πιθανότητες για μια περιφερειακή επέκταση της σύγκρουσης είναι μεγάλες.<br /><br />Οι Δυτικοί, για άλλη μια φορά, έχουν προειδοποιηθεί. Πριν από έναν αιώνα, η ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας στα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε ως αποτέλεσμα τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας: Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων.<br /><br />Εκατό χρόνια μετά, έχουν πράγματι αλλάξει τα πράγματα; Η Ευρώπη θα υπερηφανευόταν να σταματήσει το ανήθικο φλερτ της με τον Aliev, να λάβει τις απαραίτητες κυρώσεις κατά του Μπακού και να απλώσει χείρα βοηθείας στην Αρμενία, στέλνοντας εκεί κάτι περισσότερο από παρατηρητές. Αυτό, ωστόσο, θα απαιτούσε την κατά μέτωπο σύγκρουση με τον Erdogan. Είμαστε έτοιμοι για αυτό;<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιος θα σταματήσει την καταστροφική πορεία του Ταγίπ Ερντογάν;

Δείχνει ότι μισεί τους Αρμένιους, επιχειρεί δεύτερη γενοκτονία, προωθεί πιόνια σε Κύπρο, Λιβύη, Καύκασο. Το άρθρο σύνταξης του Luc de Baroch...

Διαβάστε την συνέχεια

Δημοσίευμα-βόμβα από τους Financial Times: "Η Ελλάδα θα ενσωματώσει 300.000 παράτυπους μετανάστες εν μέσω έλλειψης εργατικού δυναμικού".

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-09/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82.jpg?itok=EW3k5d-I" width="717" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει μετανάστες για την κατασκευή μετρό και αεροδρομίου, αναφέρει η Telegraph.</span></h3>Δημοσίευμα-βόμβα των <a href="https://www.ft.com/content/1f2c3997-a783-4d7f-9823-4043720e9708">Financial Times</a> αναφέρει πως "η Ελλάδα θα ενσωματώσει 300.000 μετανάστες εν μέσω έλλειψης εργατικού δυναμικού", καθώς δεκάδες υπερπροσοντούχοι Έλληνες συνεχίζουν την "έξοδο" προς το εξωτερικό αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.<br /><br />Η βρετανική <a href="https://www.telegraph.co.uk/world-news/2023/09/26/greece-migration-documented-builders-fears-encourage/">Telegraph</a> γράφει πως η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει μετανάστες για την κατασκευή μετρό και αεροδρομίου, μια αμφιλεγόμενη κίνηση αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των κενών απασχόλησης στον τουρισμό και σε άλλους τομείς, αλλά οι επικριτές φοβούνται ότι θα μπορούσε να ενθαρρύνει τη μετανάστευση.<br /><br />Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, για τα οποία η κυβέρνηση οφείλει άμεσες διευκρινίσεις και σχετική ενημέρωση, η Ελλάδα σχεδιάζει να νομιμοποιήσει το καθεστώς έως και 300.000 μεταναστών για να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες ελλείψεις στην αγορά εργασίας, αν και η ανεργία στη χώρα παραμένει σε υψηλά επίπεδα και οι αυξανόμενες ελλείψεις στον καλό βίο των πολιτών δεν έχουν αντιμετωπιστεί.<br /><br /><div>Ο υπουργός Μετανάστευσης Δημήτρης Καιρίδης δήλωσε την Τρίτη ότι το σχέδιο αποσκοπεί στην ανακούφιση των οξυμένων ελλείψεων στη γεωργία, τον τουρισμό και τις κατασκευές και περιλαμβάνει μετανάστες των οποίων οι άδειες παραμονής έχουν λήξει ή είναι χωρίς έγγραφα. Ο κ. Καιρίδης υποστήριξε ότι η πρωτοβουλία δεν θα ενθαρρύνει περισσότερη παράνομη μετανάστευση, αλλά "θα ενισχύσει τα δημόσια έσοδα με φόρους και εισφορές για την απασχόληση και θα συμβάλει στην αντιμετώπιση δραματικών ελλείψεων σε ορισμένους τομείς".<br /><br />Το σχέδιο συζητήθηκε την Τρίτη σε σύσκεψη για την εθνική ασφάλεια υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά δεν έχει ακόμη επισημοποιηθεί.<br /><br />Οι μεταναστευτικές ροές στην Ελλάδα υπερτριπλασιάστηκαν τον Αύγουστο σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα του 2022, με 715 αφίξεις. Από τις αρχές Σεπτεμβρίου, άλλοι 7.000 άνθρωποι έχουν φτάσει στα ελληνικά νησιά, ωθώντας τη χωρητικότητα των εγκαταστάσεων για τους μετανάστες στα όριά τους.<br /><br />Η κυβέρνηση, η οποία έχει δεχθεί επικρίσεις για τη σκληρή μεταχείριση των μεταναστών, έχει υποσχεθεί να είναι "δίκαιη αλλά σκληρή". Ο κ. Καιρίδης δήλωσε στους Financial Times ότι οι ελληνικές αρχές θα συνεχίσουν να "φυλάσσουν επιμελώς τα σύνορα, αλλά και ... να παρέχουν πολύ ανθρώπινες συνθήκες για τους αιτούντες άσυλο".<br /><br />Ενώ προσπαθεί να πατάξει τους παράτυπους μετανάστες, η Ελλάδα αισθάνεται την πίεση της έλλειψης εργατικού δυναμικού, ιδίως στη γεωργία, αναφέρουν οι Financial Times.<br /><br />Το εργατικό κέντρο στο Ηράκλειο της Κρήτης προειδοποίησε τον περασμένο μήνα ότι πολλοί αμπελουργοί βλέπουν "τους καρπούς της δουλειάς τους να πηγαίνουν χαμένοι", καθώς δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τη συγκομιδή χωρίς πρόσθετη βοήθεια. Άλλες καλλιέργειες επηρεάζονται επίσης, με τον αγροτικό σύλλογο Ιεράπετρας να αναφέρει ότι σε αρκετές αγροτικές περιοχές της Κρήτης "η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη", καθώς πολλοί παραγωγοί εγκαταλείπουν τις καλλιέργειές τους, καθώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν μόνοι τους.<br /><br />Ο υπουργός Γεωργίας Λευτέρης Αυγενάκης δήλωσε ότι τα προγράμματα για ξένους εργάτες με χώρες όπως η Αίγυπτος και το Μπαγκλαντές καθυστερούν συχνά λόγω γραφειοκρατικών εμποδίων και ότι είναι επιτακτική ανάγκη να προσληφθούν μετανάστες που βρίσκονται ήδη στη χώρα. Ο υπουργός είπε ότι υπάρχουν πολλοί εργάτες γης στην Ελλάδα που εργάζονται στην παραοικονομία, δημιουργώντας "ανασφάλεια και προκαλώντας κοινωνικά, υγειονομικά και φορολογικά προβλήματα".<br /><br />Με τη νομιμοποίηση του καθεστώτος τους, "θα δώσουμε μια ανάσα στους ανθρώπους που απασχολούνται και στους εργοδότες που τους προσλαμβάνουν χωρίς το άγχος ότι κάνουν κάτι παράνομο", είπε ο κ. Αυγενάκης.<br /><br />Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Telegraph, οι εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών που αναμένεται να νομιμοποιηθούν, πρόκειται να εργαστούν ως οικοδόμοι, καθώς αγωνίζεται να ολοκληρώσει μεγάλα δημόσια έργα, όπως ένα σύστημα μετρό και ένα αεροδρόμιο στην Κρήτη.<br /><br />Η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα νέο κύμα μετανάστευσης, τροφοδοτώντας πολιτικές τριβές μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας και της Ιταλίας, και δημιουργώντας ανησυχίες για το τι θα γίνει με τον αυξανόμενο αριθμό προσφύγων στην ήπειρο.<br /><br />Μιλώντας κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στις ΗΠΑ την Τρίτη, η Σουέλα Μπρέιβερμαν, η υπουργός Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, προειδοποίησε ότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση αποτελεί "υπαρξιακή πρόκληση" για τη Δύση, καθώς ζήτησε την επαναδιατύπωση της δεκαετούς σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες.<br /><br />Η δυσκολία εξεύρεσης αρκετών εργαζομένων εμποδίζει ορισμένα μεγάλα δημόσια έργα, είπε, μεταξύ των οποίων ένα νέο αεροδρόμιο στην Κρήτη και η κατασκευή ενός συστήματος μετρό στη βόρεια πόλη της Θεσσαλονίκης.<br /><br />Το σύστημα του μετρό καθυστέρησε λόγω της δεκαετούς ελληνικής οικονομικής κρίσης, η οποία ξεκίνησε το 2009, και λόγω των πολυάριθμων αρχαιολογικών ανακαλύψεων που έγιναν καθώς οι μηχανικοί έσκαβαν βαθιά κάτω από την πόλη.<br /><br />Στην Κρήτη, εν τω μεταξύ, η προγραμματισμένη κατασκευή ενός νέου αεροδρομίου έξω από το Ηράκλειο, την κύρια πόλη του νησιού, ανατράπηκε από την πανδημία του Covid-19.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δημοσίευμα-βόμβα από τους Financial Times: "Η Ελλάδα θα ενσωματώσει 300.000 παράτυπους μετανάστες εν μέσω έλλειψης εργατικού δυναμικού".

Η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει μετανάστες για την κατασκευή μετρό και αεροδρομίου, αναφέρει η Telegraph. Δημοσίευμα-βόμβα των Financial Times α...

Διαβάστε την συνέχεια

Ομπρέλες και αλεξίπτωτα . Ποιοι προετοίμασαν τον θρόνο του Κασσελάκη.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/09/kasep1.jpg" width="696" /><br /><b><br />Δρόσος Διονύσης</b><br />Υπάρχει στην θεολογία της εικονογραφίας μια εικόνα που συμβολίζει τη Δευτέρα Παρουσία και ονομάζεται η προετοιμασία του θρόνου. Ποιοι προετοίμασαν τον θρόνο επί του οποίου κάθισε τόσο εύκολα ο μέχρι χθες παγκοσμίως άγνωστος Κασσελάκης; Όποια κι αν είναι η αποστολή του και όποιοι οι προστάτες του, είναι το κενό πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που κατέστησε εύκολη την επιτυχία του εγχειρήματος.<br /><br />Ανεξάρτητα από την προέλευση των ψηφοφόρων της τελευταίας στιγμής, τα ίδια τα μέλη του κόμματος έδειξαν να θέλουν επειγόντως κάποιον οποιονδήποτε που να τους λυτρώσει από την κομματική αδράνεια και κενολογία της ξύλινης γλώσσας, κάποιον οποιονδήποτε που να τους εμπνέει ελπίδα νίκης και εξόδου από την καθημερινή αθλιότητα, αντί να τους ταΐζει ληγμένες ιδεολογικές κονσέρβες. Θέλησαν, κατά την κινέζικη ρήση, «μια γάτα που να τρώει ποντίκια κι ας μην είναι κόκκινη». Τα υπόλοιπα ήταν δουλειά του marketing. Κάτι στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κούρασε πολύ τα ίδια τα μέλη του.<br /><br />Η χώρα έχει σοβαρό υπαρκτικό πρόβλημα· οικονομικά, ουσιαστικά χρεοκοπημένη και αιχμάλωτη ακόμα μακροχρόνιων μνημονιακών δεσμεύσεων· γεωπολιτικά δε, δουλικό εξάρτημα της “σωστής πλευράς της Ιστορίας”, πρόθυμη λεία των ορέξεων του εξ Ανατολών γείτονα, μια χώρα-χερσόνησος του ΝΑΤΟ, παραιτημένη από τη δική της εθνική προσωπικότητα.<br /><br />Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν δέσμιος μιας μικρής ομάδας καρεκλοκένταυρων, η οποία αυτοκατανοείται ως το άκρον άωτον της αριστεροσύνης, χωρίς όμως επαφή με την κοινωνία. Και καθώς η εργατική τάξη ήταν εκτός ορατότητας, σ’ αυτό το δυστοπικό περιβάλλον ανέδειξε ως προτεραιότητες της κοινωνίας μας, τους γάμους ομοφύλων και την ολοκλήρωση του εθνομηδενισμού – σύμφωνα με τις προδιαγραφές της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της παγκόσμιας κυριαρχίας του αγγλο-σαξονικού άξονα.<br /><br />«Αυτά είναι εθνικιστικά»!<br /><br />Όταν ο υποψήφιος Νίκος Παππάς ψέλλισε κάτι για απειλή στο Αιγαίο, δέχθηκε την αυστηρή επίπληξη γνωστού γραφειοκράτη, ότι «αυτά είναι εθνικιστικά». Γνωστή και η δήλωση του “ηγέτη” της “Ομπρέλας”, ότι «δεν μπορούμε να είμαστε περισσότερο πατριώτες από την κυβέρνηση». Και αυτό λέγεται για την πιο ενδοτική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Αυτοκαταργείται η Αριστερά ως η πολιτική δύναμη που μπορεί και οφείλει να χτίσει την ηγεμονία της συνδέοντας το εθνικό με το κοινωνικό και παραχωρείται το πεδίο στη δημαγωγία και την εθνοκαπηλεία της ακροδεξιάς.<br /><br />Τόσο εκτός τόπου και χρόνου βρίσκεται το εν λόγω γκρουπούσκουλο. Οι ίδιοι είναι υπερήφανοι διότι “μας έβγαλαν από τα μνημόνια”, όπως νομίζουν, και έκαναν το “διεθνιστικό” τους καθήκον να υπογράψουν τις Πρέσπες, άσχετα αν έτυχε να συμπίπτει αυτό με τα “διεθνιστικά” συμφέροντα του ΝΑΤΟ. Προπαγανδίζουν δε και ευθέως να αποτελέσουν οι Πρέσπες μοντέλο για τη λύση των “διαφορών” (πληθυντικός αλά Μητσοτάκη παρακαλώ) με την Τουρκία.<br />Πώς φύτρωσε και άνθισε αυτή η “Αριστερά” του Στίνα, η τόσο ξένη προς την ΕΑΜική παράδοση;<br /><br />Οι ηγετικές ελίτ του ΣΥΡΙΖΑ, διανοούμενοι εντελώς αποκομμένοι από την πραγματική ζωή του κόσμου της εργασίας (εύστοχα ο Τζουμάκας, ο μόνος με αυτοκριτική διάθεση, είπε την πικρή αλήθεια: «δεν είμαστε κόμμα λαϊκό»), διαμόρφωσαν το ιδεολογικό τους προφίλ, στο περιβάλλον εισαγόμενων θεωριών αποδόμησης του εθνικισμού, οι οποίες εφαρμόστηκαν αφειδώς και ακρίτως από μεγάλο αριθμό εγχώριων ιστορικών κυρίως, αλλά και πολιτικών επιστημόνων. Θεωρίες διαμορφωμένες σε κοινωνίες του Δυτικού Κόσμου με πλούσιο μητρώο στον ιμπεριαλισμό, μετακενώθηκαν άκριτα στα καθ’ ημάς, για να συντρίψουν τον “εθνικισμό”, ο οποίος θεωρήθηκε η πηγή όλων των δεινών της ιστορίας μας!<br /><br />Όχι βέβαια πως δεν υπάρχει εθνικισμός και σωβινισμός και εδώ, όπως παντού. Όμως, όπως μας δίδαξε ο μεγάλος <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B2%CE%BF%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%82">Νίκος Σβορώνος,</a> η αδιαφιλονίκητη ηγετική μορφή της αριστερής ιστοριογραφίας μέχρι την επικράτηση του νέου “εκσυγχρονιστικού” ρεύματος: «ο αντιστασιακός χαρακτήρας διέπει την νεοελληνική ιστορία». Αυτή η σημαία του λαϊκού, δημοκρατικού πατριωτισμού σκίστηκε και ποδοπατήθηκε με ιερό μένος από τους “εκσυγχρονιστές” της νέας ιστοριογραφίας. Χτίστηκαν πραγματικά καριέρες με αναρίθμητες εξειδικεύσεις και εφαρμογές του αντι-εθνικιστικού αφηγήματος για την αναθεώρηση της νεοελληνικής ιστορίας.<div><br />Ολέθρια σπορά<br /><br />Οι “εκσυγχρονιστές” αυτοί, ολέθρια σπορά του καθεστώτος Σημίτη, ανήκουν κομματικά στον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως και στην “κεντροαριστερά” “Ποταμοδεξιά” πτέρυγα της ΝΔ. Η διακομματική αυτή σύμπλευση υλοποιείται στο επιτελείο του ΕΛΙΑΜΕΠ και βρήκε έκφραση για το μεγάλο κοινό στην τηλεοπτική παραγωγή του ΣΚΑΙ για το 1821. Γελοιογραφικό αποκορύφωμα αυτού του ρεύματος υπήρξε ο περίφημος “συνωστισμός” στην προβλήτα της Σμύρνης – κάτι δηλαδή περίπου σαν αυτό που συμβαίνει στην Πάρο και τη Νάξο, όταν ταλαιπωρούμαστε κάθε χρόνο περιμένοντας το καράβι για τον Πειραιά.<br /><br />Όταν λοιπόν ο Αμερικάνος φίλος και νέος πρόεδρος ονομάζει κρατίδιο το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος των εισβολέων και εποικιστών, αναρωτιέται κανείς πόσο θράσος επιστρατεύτηκε για να καταγγέλλουν το ατόπημα, εκείνοι που αναγνωρίζουν “τουρκική” μειονότητα στη Θράκη και ποτέ δεν τους θυμόμαστε να έχουν προφέρει καν τη λέξη Κύπρος. Δεν είναι άραγε ιλαροτραγικό το γεγονός ότι ο “πατριάρχης” των εκσυγχρονιστών ιστοριογράφων, αφού συστρατεύτηκε δημόσια με τον Σημίτη, αφού υποστήριξε και υποστηρίζει κάθε ενδοτισμό προς την Τουρκία, σήμερα υποστηρίζει δημόσια τον Κασσελάκη;<br /><br />Προσεγγίζουν δηλαδή τον Αμερικάνο φίλο, οι διανοούμενοι που απονεύρωσαν ιδεολογικά τον χώρο, που τον αποξένωσαν από την ιστορική συνείδηση του λαού και του έθνους, που έθρεψαν τον υπνωτικό ναρκισσισμό και την αυτάρκεια του δήθεν πρωτοπόρου σε ανθρώπους που δεν έχουν αναπνεύσει τον εκτός κομματικών φραπέδων και καπνών αέρα της κοινωνικής πραγματικότητας.<br />Προετοίμασαν τον θρόνο<br /><br />Αυτές οι πνευματικές δυνάμεις που έχουν απεργαστεί τον ιδεολογικό αφοπλισμό και ευνουχισμό εκείνων που σήμερα θέλουν να πολεμήσουν τον “εισβολέα”. Δεν αποτελεί έκπληξη αυτό παρά μόνο για τους τελευταίους. Ώστε αναρωτιέται κανείς: ο ερχομός του Κασσελάκη οδηγεί στη διάλυση της Αριστεράς ή μήπως είναι η συντελεσμένη ήδη διάλυση της Αριστεράς (του ΣΥΡΙΖΑ πάντα) που επισφραγίζεται με τον ουρανοκατέβατο;<br /><br />Ένα κόμμα που γιγαντώθηκε εν μέσω της κρίσης, σύμπτωμα της οποίας αποτέλεσε, μήπως υπήρξε περισσότερο από όσο νομίσαμε εξαρτημένο από το “χάρισμα” του αρχηγού; Ασφαλώς δεν υπήρξε γέννημα λαϊκών αγώνων, στερημένο όπως ήταν πάντα από την ζωογόνο σχέση με έναν κόσμου που το καταλάβαινε τόσο λίγο όσο κι αυτό εκείνον. Η κατάληξη ήταν ένα νέο μνημόνιο, η απογοήτευση του κόσμου που είχε ακολουθήσει και ο θρίαμβος της μακράν πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης –και πιθανότατα εθνικά μοιραίας– στην ιστορία του νέου Ελληνισμού.<br /><br />Μέσα στην ανέλπιστη συγκυρία του 2015, κάποιοι βρέθηκαν εν μια νυκτί από τα καφέ του άξονα Εξαρχείων-Κολωνακίου (με ροπή όλο και πιο πολύ προς το δεύτερο) στα υπουργικά έδρανα. Εκείνο που κατάλαβαν ήταν πως ήλθε η ώρα να ζήσουν την εφηβική τους φαντασίωση, θεωρώντας ότι κρατάνε στο χέρι ως περιουσιακό τους στοιχείο το λαχείο του ενός τρίτου και πλέον ενός απελπισμένου και ασταθούς εκλογικού σώματος.</div><div><br />Φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές<br /><br />Η δε “αριστερή αντιπολίτευση” μέσα στη ναρκισσιστική παραζάλη της πίστεψε πως θα μπορούσε να έχει και τα δύο: και το μεγάλο ποσοστό και την “ιδεολογική καθαρότητα” του 3%! Τώρα τι σημαίνει “ιδεολογική καθαρότητα” μετά την ιστορική ήττα της Αριστεράς παγκοσμίως στα 90’s, ουδείς μας το εξήγησε. Όπως ουδείς γνωρίζει σε τι έγκειται η πολιτική διαφοροποίησή της από την “δεξιά” ηγεσία Τσίπρα. Αυτοί έκαναν κουμάντο και τίποτα δεν έκανε ο Τσίπρας χωρίς τις δικές τους ευλογίες. Με ποια λογική αναλαμβάνει τις ευθύνες του ο Τσίπρας και όχι αυτοί; Ποια ήταν η δραστηριότητα της εν λόγω ομάδας όλα αυτά τα χρόνια της κόσμιας έως ανύπαρκτης αντιπολίτευσης;<br /><br />Η οξύτατα εσωτερική διαμάχη, λοιπόν, περιγράφεται εύστοχα με τον ξεχασμένο παλαιοκομμουνιστικό όρο “φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές”. Η αριστεροσύνη του κόμματος έτεινε όλο και περισσότερο να αφορά όχι πολιτικές γραμμές, αλλά κυρίως τα βιογραφικά του πυρήνα των στελεχών του. Όμως, εκτός κοινωνίας δεν υπάρχει Αριστερά, παρά ως ιδιόρρυθμο θρήσκευμα. Ελέω Θεού Αριστερά δεν υφίσταται. Αυτός ο ίδιος ο ηγέτης της “αριστερής” αντιπολίτευσης δεν πρόβαλε μήπως την πολιτική αξιοσύνη του, επιδεικνύοντας το βιογραφικό του, όταν μας ανακοίνωσε με αλαζονεία ότι αυτός έχει άριστες σπουδές σε ιδιωτικά κολλέγια και Οξφόρδες και διαθέτει έναντι του “ανασφαλούς” Τσίπρα, “αστική αυτοπεποίθηση”;<br /><br />Αυτά λέγονταν την ίδια εποχή που γινόταν αγώνας για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας! Είναι κωμικό το γεγονός ότι ο ίδιος μίλησε τις προάλλες στην προεκλογική του ομιλία για την ανάγκη ηγεμονίας της Αριστεράς και για το πως θα λυθούν οργανωτικά θέματα. Δεν φάνηκε να αντιλαμβάνεται πως για να υπάρξει οργάνωση πρέπει να υπάρξει προσέλευση νέων ανθρώπων, οι οποίοι θα πρέπει να ενθουσιαστούν από κάτι. Απευθυνόταν ο λόγος του σε κλειστό εξ ορισμού κοινό: «εμείς οι αριστεροί», «εμείς η Αριστερά». Φάνηκε κυρίως να μην έχει ιδέα τι σημαίνει ο όρος ηγεμονία. Εξάλλου ο αυτοθαυμασμός του για την “αστική του αυτοπεποίθηση” δείχνει πόσο ηγεμονεύουν και στη δική του αυτοσυνειδησία, οι αξίες της Δεξιάς.<br /><br />Ιδού λοιπόν που μας ήλθε ένα βιογραφικό πιο κοντά στο γενικά αποδεκτό και από τους “αριστερούς”, υπόδειγμα της “αριστείας”. Οι τελευταίοι που δικαιούνται να δυσανασχετούν είναι εκείνοι που τίποτε άλλο δεν ήθελαν πέρα από το να καθίσουν οι ίδιοι στον θρόνο, τον οποίο τόσο επιτυχημένα προετοίμασαν για τον απρόσμενο επισκέπτη της τελευταίας ώρας. Αυτός τουλάχιστον ξέρει να παίζει καλύτερα το επικοινωνιακό παιχνίδι, στο οποίο έχει πλέον εκφυλιστεί η πολιτική, καιρό ήδη πριν τον ερχομό του.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ομπρέλες και αλεξίπτωτα . Ποιοι προετοίμασαν τον θρόνο του Κασσελάκη.

Δρόσος Διονύσης Υπάρχει στην θεολογία της εικονογραφίας μια εικόνα που συμβολίζει τη Δευτέρα Παρουσία και ονομάζεται η προετοιμασία του θρόν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η παράξενη ανάσταση της Αριστεράς.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/09/Kasselakis-SYRIZA-2.jpg" width="701" /><br /><br /><b>Ανδρονόπουλος Μάκης</b><br />Θυμάστε τον “Κανένα” που οι δημοσκοπήσεις μας έλεγαν ότι θέλουμε για πρωθυπουργό τα χρόνια της χρεοκοπίας και της “αποικίας χρέους”; Ε! λοιπόν ήρθε από το “πουθενά” και προτείνει το “τίποτα” και κερδίζει την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα απειλήσει το ΠΑΣΟΚ;<br /><br />Αν κρίνουμε από το άρθρο του ομότιμου καθηγητή Πολιτικής Κοινωνιολογίας Γιάννη Βούλγαρη στα ΝΕΑ με το οποίο εξέδωσε το πιστοποιητικό θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ, ναι ο Κασσελάκης απειλεί ευθέως το ΠΑΣΟΚ. Όπως άλλωστε και τη ΝΔ αν κρίνουμε από τη φαιά προπαγάνδα που εξαπολύθηκε εναντίον του από τα υπόγεια του Μαξίμου…<br /><br />Προφανώς, η νίκη Κασσελάκη αποτελεί ένα πρωτοφανές γεγονός. Γιατί τον ψήφισε ο κόσμος; Γιατί ψήφισαν έναν που δεν τον ξέρουν; Η απάντηση είναι μία και απλή: μα γιατί ξέρουν όλους τους άλλους. Στην ουσία οι αριστεροί ψηφοφόροι απελευθέρωσαν την αριστερά από τους βραχμάνους…<br /><br />Μπορεί όντως να πεθάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως επιθυμεί ο Γιάννης Βούλγαρης που φρόντισε μάλιστα να γράψει και τη νεκρολογία του: «Η ισχυρή υποβαστάζουσα ιδεολογία είχε σχεδόν εξατμιστεί, έμεινε ένας επιφανειακός φλοιός “ισχνής ιδεολογίας” όσο ήταν ο “αντιμητσοτακισμός”. Επειδή “έτσι ήταν η φύση του” επέτρεψε σε έναν κύριο που έρχεται από το Πουθενά και προτείνει το Τίποτα να κερδίσει την πλειοψηφία μελών, φίλων και “φασαίων”, προωθούμενος μάλιστα από τους πιο λαϊκιστικούς και καρεκλοκενταυρικούς κύκλους του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια εθνική ιδιοτυπία της περιόδου της κρίσης, με την εκλογική του επιτυχία έγινε ευρωπαϊκή ιδιοτυπία και τώρα με τον παράξενο θάνατό του θα αναγορευτεί σε παγκόσμια πρωτοτυπία». Σοβαρά τώρα;<br /><br />Είναι προκλητικό το κείμενο του Βούλγαρη. Ακραίος βερμπαλισμός, ακραίος μηδενισμός, ακραίο “τίποτα”. Ξεχνά τις λεμονόκουπες της περιόδου Σαμαρά-Βενιζέλου, ξεχνά ποια κυβέρνηση έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, κι αυτό για να μην θυμηθεί ότι τη χρεοκόπησε η δεξιά. Και τώρα μας αναγγέλλει ο Γιάννης Βούλγαρης ότι «το μέλλον μάς επιφυλάσσει μια σκληρή Πολιτική, γεμάτη δύσκολα και επώδυνα διλήμματα, και όχι μια ανάλαφρη εκδοχή όπως οι “μεταμοντέρνες” δοξασίες υποθέτουν. Και οι ηγεσίες θα κριθούν όχι για τα χαμόγελά τους, αλλά για την ικανότητά τους να πάρουν δύσκολες αποφάσεις». Η ανάλαφρη ηγεσία Μητσοτάκη θα κριθεί στα μέτωπα των εθνικών ζητημάτων, της Θεσσαλίας και του τιμάριθμου της απληστίας…<div><br />Ο Φεδερστόουν για την Αριστερά<br /><br />Ο καθηγητής και διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του LSE Κέβιν Φεδερστόουν με άρθρο του στην «Καθημερινή», αφού θυμίζει ότι «οι νεοφιλελεύθερες ιδέες δεν ρίζωσαν ποτέ (στην Ελλάδα) , όπως διαπίστωσε ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού» επισημαίνει «τουλάχιστον πέντε δομικούς λόγους για τους οποίους η Αριστερά στην Ελλάδα δεν είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Και αυτός είναι ένας ισολογισμός που είναι καλός για τη δημοκρατία: οι πιο πολλοί θα συμφωνούσαν ότι η Ελλάδα σήμερα θα ωφελούνταν από μια αποτελεσματική αντιπολίτευση».<br /><br />Και εξηγεί: «σχεδόν όλες οι χώρες της Ε.Ε. έχουν έναν πολιτικό ανταγωνισμό που περιστρέφεται γύρω από την “Αριστερά” και τη “Δεξιά”. Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι η πολιτική συγκυρία απομακρύνεται αμείλικτα από την Αριστερά. Σε όλη την Ευρώπη, το σημερινό ιδεολογικό κλίμα είναι πιο σύνθετο».<br /><br />Η πολιτική τοποθέτηση στον αδιαμφισβήτητα υπαρκτό άξονα αριστερά-δεξιά έχει οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Συνεπώς, η Αριστερά δεν είναι ένα κόμμα, είναι θέση. Η Αριστερά δεν είναι ούτε καν ιδεολογία. Είναι κοινωνικοπολιτικό γεγονός πολύ πριν τη γαλλική επανάσταση που διαπερνά ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Ίσως είναι εκείνο το διαλεκτικό της σκέλος που της δίνει ώθηση. Ίσως είναι θεμελιακό δομικό στοιχείο του πολιτισμού. Ως εκ τούτου, η Αριστερά δεν πεθαίνει. Μπορεί να πεθαίνει ένα κόμμα της Αριστεράς, όπως η ΕΔΑ, το πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτ., η Εργατική Διεθνιστική Ένωση (ΕΔΕ 1963) και τόσα άλλα.<br /><br />Η απόπειρα του Βούλγαρη να εξευτελίσει και να ματαιώσει ψυχαναλυτικά την ύπαρξη της Αριστεράς εκδίδοντας το πιστοποιητικό θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Αυτά που έρχονται είναι σημαντικά για όσους θέλουν να ληφθούν “δύσκολες αποφάσεις” ώστε οι λίγοι να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους εις βάρος των πολλών. Οι αποδομητικές θέσεις του κ. Βούλγαρη θα δοκιμαστούν, καθώς η Ιστορία δεν έχει αποφασίσει ακόμα να αποχωρήσει από το ανθρώπινο γίγνεσθαι…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η παράξενη ανάσταση της Αριστεράς.

Ανδρονόπουλος Μάκης Θυμάστε τον “Κανένα” που οι δημοσκοπήσεις μας έλεγαν ότι θέλουμε για πρωθυπουργό τα χρόνια της χρεοκοπίας και της “αποικ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΚΥΣΕΑ: Πώς αλλάζει τον συσχετισμό στο Αιγαίο η αγορά ισραηλινών πυραύλων.

<img height="357" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/09/aeroplana-rampage-SLpress.jpg" width="716" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Το ΚΥΣΕΑ, που συνεδρίασε υπό τον πρωθυπουργό, έκανε δεκτή την εισήγηση του υπουργού Άμυνας για να προχωρήσει η προμήθεια από την Πολεμική Αεροπορία ισραηλινών πυραύλων, συγκεκριμένα των βλημάτων μακρού πλήγματος Rampage και των συλλογών Spice, τα οποία θα εξοπλίσουν τον υπερσύγχρονο στόλο των F-16 που διαθέτει η Αθήνα. Με την προμήθεια των Rampage και Spice αναμένεται να ολοκληρωθεί ένας μεγάλος κύκλος διαπραγματεύσεων για την απόκτηση ισραηλινών οπλικών συστημάτων, που περιλαμβάνει και την αγορά των βλημάτων ακριβείας Spike NLOS η οποία έχει κλείσει από τον περασμένο Μάιο.<br /><br />Σύμφωνα με την τότε ανακοίνωση του ΚΥΣΕΑ «επίκειται η ολοκλήρωση της διαδικασίας προμήθειας των συστημάτων Spike με την υπογραφή των συμβάσεων, στις οποίες προβλέπεται αυξημένη συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας». Οι ισραηλινοί πύραυλοι μακρού πλήγματος Rampage, οι συλλογές Spice για την μετατροπή απλών αεροπορικών βομβών σε “έξυπνες” και οι ισραηλινοί πύραυλοι Spike NLOS (μη οπτικής επαφής), αποτελούν οπλικά συστήματα στο θέατρο επιχειρήσεων, που όχι απλά “κλείνουν τρύπες”, αλλά συμβάλλουν στη δημιουργία ενός πλέγματος, το οποίο συνεχώς ενισχύεται.<br /><br />O πύραυλος πυροβολικού Extra Extened Range, από τον οποίον προέρχεται ο Rampage είναι ένα πυραυλικό σύστημα πυροβολικού που αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε από την Israel Military Industries IMI και χρησιμοποιείται από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, το Αζερμπαϊτζάν και το Βιετνάμ από το 2013. Έχει μέγιστη εμβέλεια 150 χλμ με κεφαλή 120 κιλών και ακρίβεια 10 μέτρα CEP.<br /><br />Οι πύραυλοι αυτοί μπορούν να εκτοξευθούν από τον εκτοξευτή LYNX (MRL) της IMI, καθώς και από άλλους διαθέσιμους. Υπάρχει ναυτική έκδοση που ονομάζεται Trigon. Η κατασκευάστρια εταιρεία ανέπτυξε μια αεροπορική έκδοση του πυραύλου, που αρχικά ονομαζόταν MARS και μετονομάστηκε σε Rampage, όταν μπήκε σε σειρά παραγωγής το 2019. Το Rampage είναι ένα όπλο αέρος-εδάφους μεγάλης εμβέλειας και ακρίβειας, χωρίς αισθητήρες αναζήτησης. Χρησιμεύει σε αποστολές καταστροφής υψηλής ποιότητας και καλά προστατευμένων στόχων, όπως κέντρα επικοινωνίας και διοίκησης, βάσεις αεροπορικών δυνάμεων, κέντρα συντήρησης και υποδομές.<div><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="346" src="https://www.youtube.com/embed/abWP3RfyR68" width="687" youtube-src-id="abWP3RfyR68"></iframe><br /><br />Το “θαύμα” των ισραηλινών πυραύλων<br /><br />Με απλή λειτουργία “fire and forget”, ο πύραυλος πετάει προς τον στόχο με υπερηχητική ταχύτητα. Η εστιακή του ακρίβεια αποτρέπει τις παράπλευρες ζημιές με χαμηλότερο κόστος αποστολής από άλλες υπάρχουσες λύσεις. Είτε ως αυτόνομο σύστημα, είτε μέσω αεροσκάφους, ο Rampage υποστηρίζει μετάδοση βίντεο σε σύνδεση RS-170 και ασύρματη επικοινωνία και μπορεί να λειτουργήσει σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, μέρα ή νύχτα.<br /><br />Σύμφωνα με τον ειδικευμένο σε αεροπορικά θέματα δημοσιογράφο Μπαμπάκ Ταγκβαίε, στις 13 Απριλίου 2019 ισραηλινά αεροσκάφη είχαν εκτοξεύσει, για πρώτη φορά, τουλάχιστον έναν πύραυλο Rampage σε εργοστάσιο πυραύλων και αποθήκες όπλων στο Masyaf της Συρίας. Οι Ισραηλινοί επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν τον Rampage «λόγω του κινδύνου των S-300PM-2 της συριακής αεροπορικής άμυνας», είχε γράψει ο ίδιος στο Twitter. Ο πύραυλος εδάφους-αέρος S-300 θεωρητικά μπορεί να πλήξει αεροσκάφη που πετούν έως και 120 μίλια μακριά.<br /><br />Η ισραηλινή αεροπορική επιδρομή πέτυχε να χτυπήσει τις εγκαταστάσεις και να «καταστρέψει πολλαπλούς πυραύλους πυροβολικού και εκτοξευτές βαλλιστικών πυραύλων», σύμφωνα με τον Ταγκβαίε, ο οποίος στην ανάρτηση του συμπεριέλαβε δορυφορικές εικόνες που φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις ζημιές στη Masyaf. Ο Rampage είχε εμφανιστεί στα ΜΜΕ για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2018. Η Israel Aerospace Industries και η Israel Military Industry Systems ανακοίνωσαν ότι είχαν δοκιμάσει από F-16 τον Rampage με καθοδήγηση από GPS.<br /><a href="https://slpress.gr/istorimata/ti-pisteyoyn-oi-elvetoi-gia-ton-kapodistria/"> </a><br /></div><div>Μεγάλο βεληνεκές των ισραηλινών πυραύλων<br /><br />Η ταχύτητα, το εύρος και το σχετικά χαμηλό κόστος είναι τα κύρια πλεονεκτήματα του Rampage. Ειδικοί, πάντως, εκτιμούν ότι το πραγματικό βεληνεκές του είναι αρκετά μεγαλύτερο από το αναφερόμενο επίσημα. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ο Rampage φέρει μια σχετικά μικρή κεφαλή. Η υψηλή ταχύτητά του μπορεί να του προσδώσει κινητική ενέργεια που αντισταθμίζει εν μέρει το σχετικά μικρό μέγεθος της κεφαλής.<br /><br />Λόγω του μεγέθους του, ένα F-16 πιθανότατα δεν μπορεί να μεταφέρει περισσότερους από δύο Rampage τη φορά, αν και το βίντεο της κατασκευάστριας δείχνουν F-16 να φέρουν τέσσερις έκαστο. Ο πύραυλος είναι υπερηχητικός και λόγω της πολύ μεγάλης ταχύτητάς του είναι σχεδόν αδύνατο να αναχαιτιστεί. Το μεγάλο ατού του είναι ότι κατασκευάστηκε για να “κουμπώσουν” εύκολα στα μαχητικά F-16.<br /><br /><br />Ο Rampage έρχεται να καλύψει το κενό προσβολής στόχων σε αποστάσεις 100-150 χλμ, Οι χερσαίοι ATACMS του Ελληνικού Στρατού με βεληνεκές 300 χλμ και οι Scalp των Mirage 2000-5 και των Rafale με εμβέλεια επίσης 300 χλμ είναι για μεγαλύτερες αποστάσεις. Έτσι ενώ οι ATACMS και οι Scalp πλήττουν στόχους σε μεγαλύτερο βάθος στην τουρκική ενδοχώρα, οι Rampage μπορούν να πλήξουν εγγύτερους στόχους.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μαζικά υποστρατηγικά πλήγματα κορεσμού με τις ανάλογες επιπτώσεις, όχι μόνον στις τουρκικές υποδομές, αλλά και στο ηθικό του αντιπάλου, ο οποίος θα βλέπει μια καταρράκωση της αντιαεροπορικής του άμυνας σε όλα τα επίπεδα.<br /><br />Συλλογές SPICE<br /><br />Οι συλλογές Spice 1000 και 2000, μετατρέπουν απλές βόμβες Mk83 και Mk84 σε κατευθυνόμενες μέσω ηλεκτρο-οπτικού αισθητήρα ή GPS. Το πυρομαχικό “Spice” είναι πιο προηγμένο από τις περισσότερες βόμβες με ηλεκτρο-οπτική καθοδήγηση (π.χ. GBU-15), αφού συνδυάζει τα πλεονεκτήματα της δορυφορικής καθοδήγησης, όπως η ικανότητα πλήγματος σε καμουφλαρισμένους και κρυφούς στόχους. Επίσης, η επιλογή αυτοκαθοδήγησης για πολλούς στόχους ταυτόχρονα σε όλες τις καιρικές συνθήκες και η ικανότητα ηλεκτρο-οπτικής καθοδήγησης. Αυτή δίνει τη δυνατότητα παροχής καθοδήγησης man-in-the-loop για εξαιρετικά υψηλή ακρίβεια πλήγματος σε μετακινούμενους στόχους.</div><div><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="359" src="https://www.youtube.com/embed/HK4Sf--M7tY" width="687" youtube-src-id="HK4Sf--M7tY"></iframe><br /><br />Τα Spice παρέχουν χαμηλότερο CEP από αυτό των πυρομαχικών με δορυφορική καθοδήγηση, αλλά και ανεξαρτησία από εξωτερικές πηγές πληροφοριών όπως οι δορυφόροι. Μειώνεται έτσι ο αριθμός των βομβών (επομένως του ωφέλιμου φορτίου) που πρέπει να μεταφέρει ένα αεροσκάφος, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η εμβέλεια και η ευελιξία του. Αυτή η δυνατότητα επιλογής πολλαπλών μεθόδων καθοδήγησης είναι ιδιαίτερα σημαντική σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης, γιατί επιτρέπει σε ένα αεροσκάφος να πλήξει έναν στόχο ενώ είναι π.χ. καλυμμένος με καπνό (στην περίπτωση αυτή θα απαιτηθεί δορυφορική καθοδήγηση), ή κινείται (στην περίπτωση αυτή θα απαιτηθεί ηλεκτρο-οπτική καθοδήγηση).<br /><br />Ένα άλλο πλεονέκτημα του Spice είναι η ικανότητά του να τροφοδοτείται πριν από την πτήση με έως και 100 διαφορετικούς στόχους που μπορεί να χρειαστεί να πλήξει. Δεδομένου ότι διαθέτει συνολικά 12 επιφάνειες ελέγχου σε τρεις ομάδες (εμπρός, μεσαίο σώμα και ουρά), το Spice έχει πολύ μεγάλη εμβέλεια ολίσθησης, που φτάνει περίπου στα 60 χλμ. Αυτό επιτρέπει σε ένα αεροσκάφος να ρίξει βόμβα σε ένα στόχο χωρίς να εισέλθει στον χώρο που μπορεί να απειληθεί από τα περισσότερα οπλικά συστήματα αεράμυνας μικρού και μεσαίου βεληνεκούς.<br /><br /></div><div>Η ισχύς των ισραηλινών πυραύλων Spike NLOS<br /><br />Την όλη εικόνα ενός μαζικού υποστρατηγικού πλήγματος εναντίον της Τουρκίας έρχεται να συμπληρώσει πύραυλος Spike NLOS. Σχεδιασμένος από την Rafael Advanced Defense Systems, έχει σύστημα ηλεκτροοπτικής καθοδήγησης πυραύλων πολλαπλών χρήσεων και μπορεί να εγκατασταθεί σε χερσαίες, εναέριες και θαλάσσιες πλατφόρμες. Μπορεί να λειτουργήσει είτε σε άμεση επίθεση με οπτική επαφή, είτε με πλοήγηση κατά τη διάρκεια της πτήσης, χρησιμοποιώντας μόνο συντεταγμένες. Παρέχει δε τη δυνατότητα επίθεσης ακριβείας πέραν οπτικής επαφής σε απόσταση 25 χλμ.<br /><br />Σύμφωνα με αναφορές, η εμβέλεια και η ακρίβεια των ισραηλινών πυραύλων μπορεί να μετατρέψει τα απλά περιπολικά σκάφη και τις κανονιοφόρους σε ατού, κλείνοντας τρύπες όπου δεν μπορούν να βρίσκονται μεγαλύτερες μονάδες. Ιδίως τα μικρότερα τουρκικά σκάφη θα είναι πολύ ευάλωτα. Όσον αφορά τον Στρατό, αυτά τα εποχούμενα συστήματα έρχονται να συμπληρώσουν άλλα οπλικά συστήματα κατευθυνόμενων πυραύλων (Milan, TOW, Kornet) με ικανότητα να πλήττουν εχθρικούς στόχους που βρίσκονται πέραν οπτικής επαφής, όχι μόνο λόγω αποστάσεως, αλλά και επειδή βρίσκονται σε θέσεις που ακόμη και το πυροβολικό έχει πρόβλημα να πλήξει (π.χ. τα πρανή λόφων, ή ανάμεσα σε κτίρια).<br /><br />Στην άμυνα των νησιών δίνει την δυνατότητα να πληγούν αποβατικά σκάφη σε αποστάσεις, πολύ πριν φτάσουν στην ακτή και μπουν στο βεληνεκές και των υπολοίπων όπλων. Ενώ τα πυρά πυροβολικού, τα οποία θα κληθούν να απαντήσουν σε μια εχθρική αποβατική ενέργεια, εντοπίζονται, οι Spike NLOS δεν αποκαλύπτουν τη θέση βολής, ενώ η δυνατότητά τους “fire and forget” επιτρέπει την γρήγορη αλλαγή θέσης.<br /><br />Στα επιθετικά ελικόπτερα AH-64D, το βεληνεκές των Spike NLOS επιτρέπει την καταστροφή στόχων από αποστάσεις που δεν επιτρέπουν σε εχθρικά οπλικά συστήματα μικρής και μεσαίας εμβέλειας να πλήξουν το ελικόπτερο. Το 2020 ο αμερικανικός στρατός είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να προμηθευτεί πυραύλους Spike NLOS που θα τοποθετηθούν σε ελικόπτερα Apache. Σε μια δοκιμή τον Μάρτιο του 2021, ένα AH-64E εκτόξευσε ένα Spike NLOS σε στόχο που βρισκόταν σε απόσταση 32 χλμ, σημειώνοντας απόλυτη επιτυχία.<br /><br />Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι τα τρία αυτά οπλικά συστήματα δημιουργούν ένα πολυεπίπεδο επιθετικό σχήμα. Mέσω αυτού σχήματος των ισραηλινών πυραύλων δίνεται τη δυνατότητα στην Ελλάδα να πλήξει καίρια τον εχθρό στο θέατρο επιχειρήσεων σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, σε όλα τα πολεμικά επίπεδα: τακτικό, επιχειρησιακό και θεάτρου επιχειρήσεων (όπως τα ορίζει ο Edward Luttwak). Αυτό δίνει νέες μεγάλες δυνατότητες στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες τώρα πρέπει να επανασχεδιάσουν τις αποστολές τους σε περίπτωση σύρραξης επί το επιθετικότερον.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

ΚΥΣΕΑ: Πώς αλλάζει τον συσχετισμό στο Αιγαίο η αγορά ισραηλινών πυραύλων.

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Το ΚΥΣΕΑ, που συνεδρίασε υπό τον πρωθυπουργό, έκανε δεκτή την εισήγηση του υπουργού Άμυνας για να προχωρήσει η προμήθε...

Διαβάστε την συνέχεια

Αρμενία- Ελλάδα, οι ομοιότητες που θα έπρεπε ήδη να μας προβληματίζουν

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/09/nagorno_karabakh381983405_698656095643921_6035659677599035171_n-930x550.jpg" width="718" /><br /><br />Του <b>Δρα Δημ. Σταθακόπουλου </b><br />Αρμενία – Ελλάδα , μια δρασκελιά<br /><br /> Στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ : “120.000 κάτοικοι Αρμενικής καταγωγής εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες τους υπό τις πολεμικές ενέργειες του Αζερμπαϊτζάν”.<br /><br />Ουδείς ασχολήθηκε από τη διεθνή Κοινότητα, τις μεγάλες δυνάμεις• ούτε η χώρα μας , ούτε καν η ίδια η Αρμενία. Ο,τι δεν “παίζει ” στα ΜΜΕ , απλά δεν υπάρχει ως κατάσταση, γεγονός, είδηση.<br /> Μόνο η Τουρκία επιχαίρει ( και άλλοι κρυφο-φανερά) και το επιδίωξε σε αγαστή συνεργασία με τους ” Biz İki Devlet Bir Milletiz/ είμαστε , δύο κράτη, ένα έθνος ” Αζέρους που εξοπλίζονταν και εκλάμβαναν την καλοπιστία της Αρμενίας ως αδυναμία.<br /> ” Έριξαν τη ζαριά και τους βγήκε ” αφού αξιολόγησαν τη δική τους αυτοπεποίθηση-δύναμη, την Αρμενική αδράνεια και τη διεθνή αδιαφορία.<br />Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου ;<div><br />Η Αρμενία είχε αναπτύξει μια φιλοσοφία καλοπιστίας , διαλόγου, επίκλησης της καλής γειτονιάς, του διεθνούς δικαίου και συμφωνιών, με εγγυητές, α) την οπλική άμυνά της, β) τρίτες χώρες, γ) την ομογένεια/διασπορά της .<br /> Όπως βλέπουμε τίποτα δεν ίσχυσε. Αντιθέτως, ουδείς ασχολήθηκε. Παρέδωσαν τις πατρογονικές τους εστίες , όσια και ιερά, στον προαιώνιο εχθρό τους , αμαχητί . Μια ματαιότητα κυρίευσε το λαό και μια ηττοπάθεια, σε κλίμα απόλυτης μοναξιάς, απομόνωσης από τη διεθνή Κοινότητα που αλά καρτ έχει ευαισθησίες για τα ατομικά δικαιώματα, το διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα των εθνικών μεινοτήτων κ.λ.π</div><div><br />Κόσμος απέραντης υποκρισίας, που σε κάνει να λες: ” δεν ισχύει τίποτα • απλά μην σου τύχει “.<br />Η Αρμενία ήταν και είναι γεωγραφικά σε δύσκολο σημείο , προέκταση της ” κλειδαριάς ” που συχνά και ίσως κουραστικά αναφέρω χρόνια τωρα .<br />Η επιλογή της ήταν και είναι μια :<br />” κράτος μοντέλο Ισραήλ” .<br />Δεν το έπραξε και η εμπιστοσύνη σε light πολιτικούς, όπως και η χαλαρή στάση των πολιτών, λες και είναι το Λουξεμβούργο, εν μέσω του καζανιού του Καυκάσου, αποδείχθηκε η χειρότερη επιλογή.<br />Άραγε τα ιστορικά παθήματα και η γενοκτονία των προγόνων τους , δεν τους έγινε μάθημα ;<br />Εκ παραλλήλου, η χώρα μας και οι πολιτικοί / πολίτες της , με τις επιλογές τους , θεωρούν πως είναι διαφορετική περίπτωση ;<br />Και αν ναι, πόσο διαφορετική ;<br />αυτή η διαφορά είναι ικανή να μας σώσει από τυχόν παρόμοια κατάσταση ;</div><div><br />Έχουμε γενοκτονία Μ.Ασιατικού Ελληνισμού, Κυπριακό, Β. Ήπειρο, αναθεωρητική Τουρκία και κοινούς συμμάχους που μας λένε βρείτε τα. Και εάν δεν τα βρούμε ; θα είμαστε μόνοι , όπως η Αρμενία ; δηλ. το Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br />Και αν ναι, τι θα κάνουμε;<br /> θα παραδοθούν όλα αμαχητί , με τελευταία λέξη μας , όχι το ” μολών λαβέ” , αλλά το ” ευρωπαϊκό κεκτημένο ” ;<br />Αλλά με τι ασχολούμαι τώρα κι εγώ ;<br />Αφού αυτά που λέω, δεν είναι είδηση , άρα είναι ανύπαρκτα , σαν τον “ανύπαρκτο ιππότη ” του Ίταλο Καλβίνο .</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αρμενία- Ελλάδα, οι ομοιότητες που θα έπρεπε ήδη να μας προβληματίζουν

Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου Αρμενία – Ελλάδα , μια δρασκελιά Στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ : “120.000 κάτοικοι Αρμενικής καταγωγής εγκαταλείπου...

Διαβάστε την συνέχεια

Στόχος Ερντογάν η Ελλάδα, όπλο του οι “παράτυποι”… μας γεμίζει.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/09/nisida-evros-790x400.jpg" width="708" /><br /><br />Εκτενής ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη και το Μόναχο αναφέρεται στο μεταναστευτικό ζήτημα, τον τρόπο που το διαχειρίζεται η Ελλάδα αλλά και τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζει η Τουρκία σε αυτό το πλαίσιο. Σύμφωνα με την Sueddeutsche Zeitung, (κείμενο Raphael Geiger und Tobias Zick): Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται αξιοσημείωτη αύξηση των μεταναστών που φτάνουν στα ελληνικά νησιά με σκάφη. Ο ειδικός σε θέματα μετανάστευσης Gerald Knaus τάσσεται υπέρ μιας νέας συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης.<br /><br />Το σημείο καμπής σε αυτή την κατάσταση φαινόταν να είναι η τραγωδία της Πύλου, όπου ένα ψαροκάικο γεμάτο μετανάστες βυθίστηκε στα ανοιχτά των ελληνικών ακτών τον Ιούνιο, με αποτέλεσμα πολλά θύματα. Ορισμένοι επιζώντες κατηγόρησαν την ελληνική ακτοφυλακή ότι πιθανώς προκάλεσε την ανατροπή και ότι ανταποκρίθηκε πολύ αργά για να διασώσει τους ναυαγούς. Η πίεση της ΕΕ στην Αθήνα αυξήθηκε μετά από αυτό το περιστατικό, με τον επικεφαλής της ευρωπαϊκής συνοριακής υπηρεσίας Frontex, Hans Leijtens, να απαιτεί έρευνα για το περιστατικό και καταγγελίες για παράνομες απωθήσεις από Έλληνες συνοριακούς αξιωματούχους.<br /><br />Ως απάντηση σε αυτή την πίεση ή ίσως ως μια πραγματική αλλαγή στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, φαίνεται να υπάρχει μια αμβλύνουσα προσέγγιση απέναντι στους μετανάστες. Ορισμένοι οργανισμοί, όπως το Aegean Boat Report, έχουν αναφέρει παύση των πρακτικών επαναπροώθησης από τα ελληνικά νησιά, αν και ορισμένοι συνεχίζουν στην ανοιχτή θάλασσα σε μειωμένο αριθμό. Ταυτόχρονα, ο αριθμός των ατόμων που φτάνουν στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου από την Τουρκία έχει αυξηθεί πρόσφατα, με αρκετές εκατοντάδες να φτάνουν κάποιες ημέρες από τα μέσα Αυγούστου και έκτοτε.<br /><br />Ενώ η κατάσταση είναι ακόμη διαχειρίσιμη, υπάρχει αυξανόμενη νευρικότητα στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, με αρκετές εγκαταστάσεις υποδοχής να πλησιάζουν στα όρια της δυναμικότητάς τους. Ο ειδικός σε θέματα μετανάστευσης Gerald Knaus προτρέπει την ΕΕ να συνάψει μια νέα συμφωνία με την Τουρκία, καθώς αντιλαμβάνεται τόσο κινδύνους όσο και ευκαιρίες στην παρούσα κατάσταση. Δεδομένων των πρόσφατων προσπαθειών της Αθήνας και της Άγκυρας για συμφιλίωση, ο Knaus υποστηρίζει ότι η ΕΕ πρέπει να προσφέρει μια ελκυστική συμφωνία στον Πρόεδρο Erdogan.<br /><br /><div>Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει ετήσια δέσμευση για υποδοχή ορισμένου αριθμού Σύριων προσφύγων από την Τουρκία, ποσοστώσεις για νόμιμη εργατική μετανάστευση Τούρκων πολιτών στις χώρες της ΕΕ και διευκολύνσεις έκδοσης θεωρήσεων. Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία θα συμφωνούσε να πάρει πίσω όλους τους μετανάστες που περνούν παράτυπα τα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα προς την Ελλάδα και να τους παράσχει μια δίκαιη διαδικασία ασύλου στο έδαφός της υπό την επίβλεψη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.<br /><br />Ωστόσο, η προθυμία της Άγκυρας να συμμετάσχει σε μια νέα συμφωνία με την ΕΕ παραμένει αβέβαιη. Η κατάσταση είναι περίπλοκη, με την Τουρκία να γίνεται λιγότερο φιλόξενη στους πρόσφυγες, ιδίως Σύρους και Αφγανούς, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πλέον προκλήσεις με την εγγραφή τους και τις άδειες παραμονής. Ο ισλαμιστής Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan) εξάλλου υποσχέθηκε ότι ένα εκατομμύριο Σύροι θα επιστρέψουν οικειοθελώς στην πατρίδα τους. Η κυβέρνησή του έχει επίσης προωθήσει ενεργά την κατασκευή πόλεων στο συριακό έδαφος για τους παλιννοστούντες. Ωστόσο, είναι σαφές ότι υπό την ηγεσία του, οι Σύροι στην Τουρκία έχουν περιορισμένες προοπτικές για το μέλλον.<br /><br />Μεταξύ άλλων επισημαίνεται ότι πολλοί Τούρκοι δεν εμπιστεύονται τους πρόσφυγες και υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση ότι οι μετανάστες τυγχάνουν καλύτερης μεταχείρισης από τα θύματα του σεισμού. Ο Τούρκος Πρόεδρος βρίσκεται σε προεκλογική εκστρατεία, με τις κρίσιμες δημοτικές εκλογές να πλησιάζουν, ιδιαίτερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου οι πρόσφυγες αναμένεται να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Ο πρωταρχικός του στόχος είναι να μειώσει τον αριθμό τους, είτε ενθαρρύνοντας την επιστροφή τους στις χώρες καταγωγής είτε διευκολύνοντας το ταξίδι τους στην Ευρώπη εάν επιλέξουν να φύγουν.<br /><br />Σημειώνεται ακόμα ότι ο Erdogan έχει ιστορία στην εργαλειοποίηση των μεταναστών προκειμένου να εξυπηρετήσει τους στόχους του, ​​επιτρέποντάς τους να κινηθούν προς τα ελληνικά νησιά μέχρι να κάνει μια προσφορά η Ευρώπη. Αυτό συνέβη πριν από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας το 2015/16 και πιο πρόσφατα στις αρχές του 2020 όταν χιλιάδες μετανάστες μεταφέρθηκαν στα ελληνικά σύνορα. Ακριβώς όπως χρησιμοποίησε το δικαίωμα αρνησικυρίας του όσον αφορά στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ο Erdogan βλέπει τους μετανάστες ως εργαλείο μόχλευσης κατά της Ευρώπης όταν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Εν κατακλείδι σημειώνεται ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε σχέδια για συνάντηση με τον Erdogan τον Δεκέμβριο, τονίζοντας τη σημασία της συνεργασίας με την Τουρκία για τη μείωση του αριθμού των μεταναστών που φτάνουν στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στόχος Ερντογάν η Ελλάδα, όπλο του οι “παράτυποι”… μας γεμίζει.

Εκτενής ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη και το Μόναχο αναφέρεται στο μεταναστευτικό ζήτημα, τον τρόπο που το διαχειρίζεται η Ελλάδα αλλ...

Διαβάστε την συνέχεια

RAMPAGE / SPICE: Κι αν “βολεύουν” τους Αμερικανούς; Πόσο σύντομα θα τελειώσει το F-35;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/09/F-35-with-F-16-LM-LUKE-AIRSHOW-790x400.jpg" width="742" /><br /><br />Την επαύριον της σύγκλησης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΚΥΣΕΑ) και των αποφάσεων που έλαβε, καταγράφονται οι πρώτες αντιδράσεις. Ως επί το πλείστον είναι θετικές, καθώς όλοι αντιλαμβάνονται το δυνητικό επιχειρησιακό αποτύπωμα της εισαγωγής συστημάτων όπως οι συλλογές κατεύθυνσης SPICE και τα κατευθυνόμενα βλήματα Rampage στο ελληνικό οπλοστάσιο. Όμως δε λείπουν και οι φωνές της κριτικής, όχι όμως με τη μορφή αμφισβήτησης της ορθότητας της απόφασης. Μιλούν επί της ουσίας για “μισές δουλειές”. Δικαιολογημένα, καθώς ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Παράλληλα, το θέμα της απόκτησης των F-35 έρχεται έντονα στο προσκήνιο, με τρόπο όμως που ενδεχομένως να μην αποτυπώνει επακριβώς την κατάσταση, υποκρύπτοντας, μεταξύ άλλων και επικοινωνιακή σκοπιμότητα.<br /><br />Ας πάρουμε όμως τα ζητήματα ένα ένα. Οι αντιδράσεις για τη δημοσιοποίηση, μέσω διαρροών, της έγκρισης απόκτησης των συλλογών κατεύθυνσης Spice της Rafael για “χαζές” βόμβες 1000/2000 λιβρών, που θα αξιοποιήσει σημαντικό απόθεμα που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία και των υπερηχητικών πυραύλων Rampage της Elbit είναι θετικές, όπως άλλωστε αναμενόταν. Μέχρι στιγμής, η κριτική ασκείτο καταλογίζοντας ολιγωρία στη λήψη της τελικής απόφασης. Πλέον, άλλαξε πίστα…<br /><br />Η κριτική λοιπόν εστιάζεται στο ότι μπορεί να πρόκειται για σωστή απόφαση, είναι όμως “άτολμη”, κρίνοντας από τους αριθμούς των πυραύλων και των συλλογών που θα αποκτηθούν. Θεμιτή η ένσταση, όμως αφενός ισχύει το “από το ολότελα…” και αφετέρου, η εξοικείωση της Πολεμικής Αεροπορίας με τα νέα συστήματα και η συνειδητοποίηση στην πράξη της διαφοράς που μπορούν να κάνουν στο πεδίο, θα οδηγήσουν σε αλλαγές στην προτεραιοποίηση των αναγκών και θα οδηγήσει σε επαρκές απόθεμα. Ας μην ξεχνάμε επίσης την οικονομική διάσταση και μάλιστα σε σχέση με τις συνθήκες που δημιουργεί η μεγάλης έκτασης φυσική καταστροφή που έπληξε τη Θεσσαλία. Ο προϋπολογισμός για την προμήθεια των συλλογών κατεύθυνσης SPICE ανέρχεται σε 130 εκατ. ευρώ και για τα βλήματα Rampage σε 50 εκατ. ευρώ. <br /><br />Το δεύτερο σκέλος της απόλυτα θεμιτής κριτικής, είναι ότι οι αποφάσεις αυτές, θα έπρεπε να συνοδεύονται από την απόκτηση ατρακτιδίων στοχοποίησης, τα οποία θα αποτελέσουν πραγματικό πολλαπλασιαστή ισχύος για τον αεροπορικό στόλο. Αξιόπιστες επιχειρησιακά επιλογές προσφέρονται τόσο από τις ΗΠΑ (Sniper της LM όσο και από το Ισραήλ (Litening της Rafael, το οποίο στις ΗΠΑ προωθεί η Northrop Grumman). Το πρόγραμμα έχει συνδεθεί με την αναβάθμιση των F-16 Block 50 (συμπεριλαμβάνεται), οπότε το πλήττει η καθυστέρηση που σημειώνεται εκεί. Ας ελπίσουμε ότι θα ξεμπλοκάρει σύντομα και όχι μόνο για τα ατρακτίδια…<br /><br />Στο σημείο αυτό, αξίζει η αρχική ανάλυση της είδησης για τα ισραηλινά όπλα να πάει ένα βήμα παρακάτω. Στην πρώτη ανάλυση του DP, υποστηρίχθηκε ότι η απόφαση για τα Rampage / Spice “οριοθετούν” τη σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, διαβιβάζοντας το μήνυμα “υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές”, όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε. Παρότι απολύτως υπαρκτή, αυτή όμως είναι η μία διάσταση! Διότι σήμερα θα προσθέσουμε ότι αυτή η απόφαση ίσως εξυπηρετεί, χωρίς υπερβολή, σε τακτικό επίπεδο και τα συμφέροντα των ΗΠΑ! Παράξενο; Καθόλου…<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Όπως εξηγήθηκε, οι ΗΠΑ εμφανίζονται “δυσκίνητες” στην αποδέσμευση προηγμένων οπλικών συστημάτων προς την Ελλάδα, καθώς όλα εντάσσονται στον ευρύτερο καμβά των ελληνοτουρκικών. Η ανακοίνωση αποδέσμευσης π.χ. των μαχητικών F-35, συνέπιπτε με την ανάγκη να απειληθεί το καθεστώς Ερντογάν που συμπεριφερόταν “αντισυμμαχικά”, μετά την προμήθεια των S-400 Triumf. Τώρα όμως επικρατεί η προσμονή εξεύρεσης ενός modus vivendi με τους Τούρκους, συν τη διαδικασία επαναπροσέγγισης Αθήνας-Άγκυρας, οπότε η διστακτικότητα έχει επανέλθει!<br /><br />Με την ανακοίνωση λοιπόν της απόφασης προμήθειας για τα ισραηλινά όπλα, η Ουάσιγκτον αποκτά ένα ισχυρό επιχείρημα απέναντι στην Τουρκία! Όσο κι αν εκ πρώτης όψεως ακούγεται περίεργο: “Εάν δεν δώσουμε εμείς τα όπλα που ζητούν οι Έλληνες, θα τα δώσουν άλλοι. Από εμάς θα μπορούσατε να εξασφαλίσετε κάποια ανταλλάγματα σε εξισορρόπηση, από τους άλλους όχι”! Δηλαδή, οι ΗΠΑ δυνητικά βγαίνουν διπλά κερδισμένες. Και θα το χρησιμοποιήσουν για να αντιμετωπίσουν τις τουρκικές ενστάσεις και… θα πουλήσουν και στις δυο χώρες!<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι η απόκτηση των γαλλικών υποστρατηγικών βλημάτων κρουζ τύπου SCALP EG (MBDA), οδήγησε στην αποδέσμευση των AGM-84K SLAM-ER στην Τουρκία, βλήματα τα οποία δεν έχουν αποδεσμευτεί για την Ελλάδα, παρότι -φέρονται- να έχουν ζητηθεί! Πίσω από αυτή την απόφαση υποκρύπτεται αυτή η εξαιρετικά επιπόλαιη αμερικανική αντίληψη περί “ισορροπίας” μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Διότι δεν συνυπολογίζεται η κατάσταση στο ναυτικό πεδίο που επιδεινώνεται διαρκώς. Η οποία με τη σειρά της, φέρεται να έπαιξε ρόλο στην απόφαση απόκτησης ισραηλινών αερομεταφερόμενων όπλων…<br /><br />Αυτό το σκεπτικό όμως μας οδηγεί και σε άλλο ένα συμπέρασμα, αφού δεν μπορεί παρά να εφαρμόζεται και στην περίπτωση αποδέσμευσης των F-35 για την Ελλάδα! Η κυρίαρχη ερμηνεία της καθυστέρησης αποστολής της Επιστολής Προσφοράς προς Αποδοχή (LOA: Letter of Offer and Acceptance), η οποία διαδικαστικά ακολουθεί την Επιστολής Εκδήλωσης Αιτήματος (LoR: Letter of Request) που έχει στείλει η Ελλάδα και έπρεπε να έχει σταλεί στην Αθήνα προ των εκλογών, επικεντρώνει στην εξέλιξη των ελληνοτουρκικών (και των αμερικανοτουρκικών)…<br /><br />Κατά συνέπεια, όπως απειλούσαν έμμεσα τον Ερντογάν με την αποδέσμευση των F-35 στην Ελλάδα, τώρα που ο Ερντογάν διαπραγματεύεται (βλ. εκβιάζει) με την μη επικύρωση της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί καθυστερούν την αποστολή της LOA στην Ελλάδα για να μην τον κακοκαρδίσουν και του δώσουν πρόσχημα… Έλα όμως που μεγάλα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, αίφνης, υποστηρίζουν ότι “ξεκολλάει” η υπόθεση των F-35! Τι συμβαίνει; Δύο είναι τα τινά…<br /><br />Το ένα λογικά είναι ότι ο στόχος είναι επικοινωνιακός: Να χρυσωθεί το χάπι της αποδέσμευσης των F-16 για την Τουρκία, μια προσπάθεια που επιταχύνεται την επαύριον της απαγγελίας των αμφιλεγόμενων -για τρίτη φορά ίδιων- κατηγοριών εναντίον του μεγάλου αντιπάλου του Ερντογάν και των Τούρκων, του Γερουσιαστή Μενέντεζ, δηλαδή του -μέχρι την παραίτηση συνεπεία της δίωξης- επικεφαλής της πανίσχυρης Επιτροπής της Γερουσίας, αρμόδιας για την έγκριση εξοπλιστικών προγραμμάτων με ξένες χώρες, που διαθέτει και δυνατότητα άσκησης βέτο…<br /><br />Έχει όμως και αντίστροφη ανάγνωση. Ο Λευκός Οίκος που τάσσεται υπέρ της αποδέσμευσης των F-16 στην Τουρκία για να αποσπάσει την επικύρωση της ένταξης της Σουηδίας, από τη μία πιέζει για να πετύχει τον στόχο, από την άλλη όμως επαναφέρεται το ζήτημα των F-35 στην Ελλάδα, τόσο για να κατευνάσει τις ελληνικές αντιδράσεις -με επίκεντρο το γνωστό αφήγημα “η Τουρκία παίρνει F-16 όμως τα F-35 θα πάνε Ελλάδα“- όσο και για να υπενθυμίσει στους Τούρκους ότι εξακολουθεί να κρατά ένα όπλο στα χέρια, σε περίπτωση που η Άγκυρα “εκτραπεί” εκ νέου…<br /><br />Εάν όμως αυτό το σκεπτικό ισχύει, τότε οι πανηγυρισμοί για την προοπτική ένταξης των F-35 στο οπλοστάσιο της Πολεμικής Αεροπορίας ίσως αποδειχθούν πως είναι λίγο πρόωροι. Διότι μπορεί να αποδειχθεί στην πορεία, ότι άλλο το “ξεμπλοκάρουν“, άλλο το “έρχονται“. Είναι εντελώς απίθανο ο Ερντογάν να μην έχει θέσει θέμα για την προοπτική πώλησης των F-35 στην Ελλάδα.<br /><br />Οπότε, ας έρθει πρώτα η LOA, να δούμε τι περιλαμβάνει και πόσο θα διαρκέσουν οι ελληνοαμερικανικές διαπραγματεύσεις για την κατάρτιση της σύμβασης και μετά πανηγυρίζουν, όσοι το επιθυμούν. Διότι, όλα δείχνουν ότι η εν λόγω υπόθεση, θα έχει αρκετά ακόμα -γεωπολιτικά- επεισόδια.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

RAMPAGE / SPICE: Κι αν “βολεύουν” τους Αμερικανούς; Πόσο σύντομα θα τελειώσει το F-35;

Την επαύριον της σύγκλησης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΚΥΣΕΑ) και των αποφάσεων που έλαβε, καταγράφονται οι πρώτες αντιδρ...

Διαβάστε την συνέχεια