Μαραθώνια συνεδρίαση τουρκικού Σ.Ε.Α - Ο Ερντογάν διέταξε επιχείρηση σε βάθος 180 (!) χλμ στο Β. Ιράκ - Οι 4 στόχοι της Άγκυρας!

<img height="360" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/06/map-mahmur-1.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Στόχος ο Εθνικός Όρκος των Τούρκων</span></h3><b>Βασίλης Καπούλας</b><br />Σε μια απόφαση που αφορά άμεσα και την Ελλάδα προχώρησε μετά από μαραθώνια συνεδρίαση διάρκειας 5 ωρών το τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Η Άγκυρα αποφάσισε χερσαία εισβολή σε βάθος 180 χλμ στο Βόρειο Ιράκ!<br /><br />Για το λόγο αυτό ο Ερντογάν ξεκίνησε “επιχείρηση γοητείας και παραπλάνησης” του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Θέλει σχετική “ηρεμία” για να επικεντρωθεί στην επιχείρηση στο βόρειο Ιράκ.<br /><br />Πλέον πρέπει να υπάρξει άμεσα αμερικανική παρέμβαση αποτροπής της τουρκικής επιχείρησης. <br /><br />Η Άγκυρα θέλει να τελειώσει άμεσα με το κουρδικό ζήτημα πριν επιδεινωθεί η κατάσταση με τις ΗΠΑ. Θέλει επίσης να διαλύσει τις αμερικανικές υποδομές στο Β. Ιράκ και να τελειώνει με την λογιστική υποστήριξη των Κούρδων της Συρίας.<br /><br />Ο πραγματικός στόχος δεν είναι το PKK αλλά οι ίδιοι οι Αμερικανοί.<br /><br />Στα τουρκικά ΜΜΕ έχουν ξεχυθεί σύμβουλοι και αναλυτές του Ερντογάν που υπεραμύνονται της επικείμενης επιχείρησης.<br /><br />Το WarNews247 είχε αποκαλύψει προχτές πως θα ξεκινήσει “χερσαία επιχείρηση στο Βόρειο Ιράκ” ενώ χτες τονίσαμε πως “υπήρχε αναβρασμός στην τουρκική στρατιωτική ηγεσία για κάτι που εντοπίστηκε και αφορούσε τους Κούρδους στο Βόρειο Ιράκ”. Πληροφορίες στα τουρκικά ΜΜΕ ανέφεραν πως υπήρξε έντονος προβληματισμός λόγω του εντοπισμό ενός κέντρου εκπαίδευσης και διανομής σύγχρονων drone.<br /><br />“Το PKK στρατολογεί από το Mahmur”<br /><br />Σύμβουλοι και αναλυτές του Ερντογάν λένε τα εξής:<br /><br />“Το PKK στρατολογεί από την περιοχή του Mahmur. Ο καταυλισμός προσφύγων υπό τον ΟΗΕ είναι ένας πεδίο έντονης δραστηριότητας του PKK. Το θέμα είναι η γεωγραφία, από την αρχή μέχρι το τέλος. Εκεί γίνεται η εκπαίδευση και εκεί υπάρχουν οι δομές.<br /><br />Μια μεγάλη επιχείρηση θα ξεκινήσει σύντομα που θα περιλαμβάνει όχι μόνο το Mahmur αλλά και τις περιοχές Σιντζάρ και Καντίλ.<br /><br />Υπάρχουν 11-12.000 άνθρωποι που ζουν εκεί. Ο καταυλισμός είναι υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ από το 1998 αλλά πρακτικά είναι υπό τον έλεγχο του PKK.<br /><br />Ολόκληρο το μέρος είναι ένα “φυτώριο” καταζητούμενων, προσφύγων, διαθέτει εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις και αίθουσες ιδεολογικής κατήχησης.<br /><br />Ο Ερντογάν σήμερα έδωσε σήμα επίθεσης.<br /><br />Στο ίδιο μήκος κύματος και ο γνωστός άνθρωπος της ΜΙΤ, İsmail Hakkı Pekin, ο οποίος είπε πως “η περιοχή του Mahmur τροφοδοτεί με ανθρώπινους πόρους το PKK και πρέπει να διαλυθεί”.<br /><br />Ο ειδικός σε θέματα ασφαλείας, Abdullah Ağar, τόνισε πως “η μεγαλύτερη απειλή όλων είναι η περιοχή αυτή και μια επιχείρηση εκεί θα επηρεάσει σίγουρα την περιοχή του Σιντζάρ. Είναι η πηγή της ιδεολογικής κυριαρχίας του PKK. Ένα κέντρο πολιτικών δραστηριοτήτων του PKK. Πολλοί παράγοντες της περιοχής πηγαινοέρχονται στην περιοχή αυτή.<br /><br />Ακόμη και όταν το ISIS ήταν ενεργό στην περιοχή αυτή, δεν τόλμησε να εισέλθει στην περιοχή αυτή”.<br />Πετυχαίνουμε 4 στόχους<br /><br />Τούρκοι αναλυτές τονίζουν τα εξής;<br /><br />Με την επιχείρηση στο Μαχμούρ ολοκληρώνονται 4 στόχοι:<br />Πρώτον, μια επιχείρηση στο Μαχμούρ θα επηρεάσει το Σιντζάρ<br />Δεύτερον, θα αποτραπεί η δημιουργία ενός πραγματικού τρομοκρατικού διαδρόμου<br />Τρίτον, θα δημιουργηθεί φυσική σύνδεση με την τουρκμενική κοινότητα που είχε “αποσυνδεθεί” εδώ και 100-110 χρόνια.<br /> Τέταρτον, η Τουρκία θα βαδίσει προς τον “Εθνικό Όρκο”. Σιντζάρ και Μαχμούρ σχηματίζουν μια ευθεία περιλαμβάνοντας την Μοσούλη. Τελικός σκοπός η υφαρπαγή ιρακινού εδάφους και η ενσωμάτωση του στην Τουρκία.<br /><br />Ερντογάν: «Βαθιά στρατιωτική διείσδυση στο Β.Ιράκ» λόγω Κούρδων<br /><br /><i>“Στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας δεν είναι η Τουρκία που περιμένει αλλά η Τουρκία ψάχνει, βρίσκει και καταστρέφει.<br />Θα το πω για πρώτη φορά απόψε.<br />Μιας ενδιαφέρει έντονα το ζήτημα του καταυλισμού του Mahmur όπως και του Καντίλ. Επειδή το Μαχμούρ είναι η φωλιά επώασης του Καντίλ.<br /><br />Αν δεν το καταστρέψουμε, θα συνεχίσει να παράγει… Αν ο ΟΗΕ δεν το καθαρίσει , θα το κάνουμε εμείς ως μέλος του ΟΗΕ”</i> είπε ο Ρ.Τ.Ερντογάν.<br /><br />“Πόσο καιρό υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή;” είπε στο κρατικό δίκτυο TRT σε συνέντευξη που έδωσε.<br /><br />Υψηλόβαθμος Ιρακινός αξιωματούχος δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters πως η Τουρκία διαμαρτυρήθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Βαγδάτη για “τρομοκρατικές ενέργειες που εξαπολύει το PKK από τον καταυλισμό του στη Μαχμούρ εναντίον της Τουρκίας”.<br /><br />Διοικητές ασφαλείας και τοπικοί αξιωματούχοι ερεύνησαν τις τουρκικές κατηγορίες και είπαν στην κυβέρνηση πως ο καταυλισμός του Μαχμούρ τελεί υπό τον έλεγχο μαχητών του PKK που δεν επιτρέπουν την πρόσβαση στις κυβερνητικές δυνάμεις, είπε ο αξιωματούχος.<br />Ιρακινός κυβερνητικός αξιωματούχος δεν απάντησε προσώρας σε αίτημα για σχόλια.<br /><br />Ο καταυλισμός δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 1990, όταν χιλιάδες Κούρδοι από την Τουρκία διέσχισαν τα σύνορα σε μια κίνηση που σύμφωνα με την Άγκυρα προκάλεσε σκόπιμα το PKK.<div><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μαραθώνια συνεδρίαση τουρκικού Σ.Ε.Α - Ο Ερντογάν διέταξε επιχείρηση σε βάθος 180 (!) χλμ στο Β. Ιράκ - Οι 4 στόχοι της Άγκυρας!

Στόχος ο Εθνικός Όρκος των Τούρκων Βασίλης Καπούλας Σε μια απόφαση που αφορά άμεσα και την Ελλάδα προχώρησε μετά από μαραθώνια συνεδρίαση δι...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί δεν αρκούν οι νέες φρεγάτες – Η “ρευστή προέκταση” των νησιών

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/elliniko_polemiko_nautiko_naftiko_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Όπως είναι γνωστό τη συζήτηση για τα θέματα άμυνας στην Ελλάδα μονοπωλεί τον τελευταίο χρόνο το ζήτημα ποιες θα είναι οι νέες φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού. Ελπίζουμε να επικρατήσει η ρεαλιστική ανάγνωση της πραγματικότητας και η πολιτική ηγεσία να αποφασίσει την απόκτηση πλοίων με επιχειρησιακά κριτήρια και όχι με βάση επικίνδυνες ψευδο-γεωπολιτικές φαντασιώσεις, για την ακρίβεια με βάση εξαρτήσεις.<br /><br />Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, είναι πλέον γεγονός ότι οι μεγάλες μονάδες επιφανείας δεν αρκούν για μια σύγχρονη ναυτική δύναμη. Τα πράγματα έχουν αλλάξει και από τους πρώτους που δείχνουν να το έχει αντιληφθεί είναι η κατεξοχήν θαλάσσια δύναμη, οι ΗΠΑ. Το Ναυτικό τους εξετάζει τη μετατροπή του σε μια πιο δικτυοκεντρική και λιγότερο πλατφορμοκεντρική δύναμη. Για την ακρίβεια εξετάζει την επέκταση της χρήσης ρομποτικών πλατφορμών.<br /><br />Όπως ο γράφων έχει αναφέρει σε πολλά προηγούμενα άρθρα του στο SLpress, η ανάπτυξη πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD) από την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν, τη Βόρειο Κορέα κλπ, τα οποία θέτουν εν κινδύνω τα αμερικανικά μεγάλα πλοία επιφανείας, αναγκάζουν τις ΗΠΑ να αναζητήσουν άλλες μεθοδολογίες θαλάσσιας προβολής ισχύς. Μία από τις εξεταζόμενες λύσεις είναι η επένδυση σε ρομποτικά συστήματα.<br /><br />Έτσι, τα πλοία του αμερικανικού Ναυτικού πρέπει να ξεφύγουν από τη λογική ότι ο πρωταρχικός τους ρόλος είναι η προστασία των αεροπλανοφόρων και να αποκτήσουν επιθετικές ικανότητες. Ταυτοχρόνως, αμφισβητείται η λογική της επένδυσης σε μεγάλες, πολύπλοκες, ακριβές και δύσκολες στην υπεράσπισή τους πλατφόρμες, όπως είναι π.χ. τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke. Εξετάζεται η ανάπτυξη μικρότερων και φθηνότερων σκαφών με μεγαλύτερες επιθετικές ικανότητες.<br />“Διασκορπισμένη φονικότητα” <br /><br />Στο πλαίσιο αυτής της φιλοσοφίας μελετάται η ανάπτυξη επιθετικών ρομποτικών πλατφορμών. Μεταξύ των άλλων, το αμερικανικό Ναυτικό επενδύει στη “διασκορπισμένη φονικότητα” (distributed lethality), δηλαδή στην ανάπτυξη δικτυακών δομών που θα ενοποιούν επιμέρους “ατελείς” πλατφόρμες σε μια ενιαία πολυπλατφορμική μονάδα μάχης. Βάσει της ίδιας λογικής, το Ναυτικό θέλει να εξοπλίσει με πυραύλους και άλλα όπλα “οτιδήποτε πλέει στη θάλασσα” ώστε να επιφέρει κορεσμό στις δυνατότητες αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής της Κίνας. Σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του υποναυάρχου Ron Boxall (τότε διευθυντή πολέμου επιφανείας στο γραφείο του Αρχηγού του αμερικανικού Ναυτικού) στην αρχή θα τοποθετούνται πληρώματα ανθρώπων στα μη επανδρωμένα σκάφη που αναπτύσσει το Αμερικανικό Ναυτικό.<br /><br />Σύμφωνα με τη Διοίκηση Θαλάσσιων Ναυτικών Συστημάτων (Naval Sea Systems Command), το αμερικανικό Ναυτικό αναπτύσσει τις ακόλουθες κατηγορίες ρομποτικών θαλάσσιων συστημάτων:<br />Ένα μεγάλο μη επανδρωμένο πλοίο επιφανείας (USV), το οποίο θα διαθέτει και θα διανέμει μεγάλους αισθητήρες και θα είναι οπλισμένο με πυραύλους και άλλα όπλα.<br />Μέσου μεγέθους ρομποτικά σκάφη επιφανείας που θα μπορούν να μεταφέρουν μικρότερους αισθητήρες και πιθανώς εξοπλισμό ηλεκτρονικού πολέμου.<br />Μικρά ρομποτικά σκάφη επιφανείας που θα μπορούν να ρυμουλκούν εξοπλισμό ναρκοθηρίας, καθώς και να λειτουργούν ως σύνδεσμοι επικοινωνιών (communications relay) για επανδρωμένα πλοία.<br />Ακόμη μικρότερα ρομποτικά σκάφη που θα λειτουργούν ως σύνδεσμοι τηλεπικοινωνιών, καθώς και ως πλατφόρμες αναγνώρισης, επιτήρησης και συλλογής πληροφοριών.<br /><br />Σύμφωνα με τον υποναύαρχο Boxall, η επένδυση στα ρομποτικά συστήματα αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης φιλοσοφίας ανάπτυξης ικανοτήτων του Ναυτικού των ΗΠΑ, η οποία δίνει έμφαση στις μικρές πλατφόρμες έτσι ώστε να μειωθεί το κόστος αλλά και να αυξηθεί η επιβιωσιμότητα έναντι όπλων όπως είναι οι κινεζικοί αντιπλοϊκοί βαλλιστικοί πύραυλοι (ASBM) σαν τον περιβόητο DF21D και τον νεότερο και πολύ πιο εξελιγμένο DF26.<div><br />Ανθυποβρυχιακό Ρομπότ<br /><br />Για τον Αμερικανό ναύαρχο, η θεμελιώδης ερώτηση, με την οποία θα πρέπει να ξεκινά ο σχεδιασμός πλοίων είναι «πόσο μικρή μπορεί να είναι η πλατφόρμα μου, ώστε να μπορεί να έχει πάνω της όσα χρειάζεται να έχει». Είναι εμφανές ότι μια ρομποτική πλατφόρμα που δεν θα χρειάζεται χώρους για το πλήρωμα θα έχει μικρότερες διαστάσεις και συνακόλουθα θα απαιτεί μικρότερο κόστος και χρόνο κατασκευής από ό,τι ένα συμβατικό επανδρωμένο πλοίο.<br /><br />Το “πυρηνικό” σύστημα (core system), πάνω στο οποίο το αμερικανικό Ναυτικό χτίζει τις προδιαγραφές των μελλοντικών του ρομποτικών σκαφών είναι η πλατφόρμα Sea Hunter.<br />Το Sea Hunter, αποτελεί εξέλιξη του συστήματος ACTUV (Anti-Submarine Warfare Continuous Trail Unmanned Vessel), το οποίο ξεκίνησε ως πρόγραμμα της υπηρεσίας προηγμένων ερευνητικών προγραμμάτων του Πενταγώνου το 2013.<br /><br />Το ACTUV σχεδιάστηκε για να ενισχύσει με οικονομικό τρόπο τις ικανότητές εντοπισμού υποβρυχίων συμβατικής πρόωσης (SSK), ο αριθμός και οι δυνατότητες των οποίων ανά τον κόσμο αυξάνουν συνεχώς. Θα μπορεί να ιχνηλατεί υποβρύχια, λειτουργώντας αυτόνομα για περιόδους εβδομάδων ή και μηνών, αλλά η σχεδίασή του και ο διαθέσιμος χώρος μπορεί να επιτρέψει και επιπρόσθετες χρήσεις. Οι εταιρείες SAIC και Oregon Iron Works ενεπλάκησαν στην κατασκευή του.<br /><br />Το πρωτότυπο τριμαράν σκάφος έχει μήκος 40 μέτρων και αποτελείται από συνθετικά υλικά. Έχει εκτόπισμα 130 τόνων και η σχεδίαση του δίνει έμφαση στα χαρακτηριστικά stealth.<br />Οι θαλάσσιες δοκιμές του Sea Hunter ξεκίνησαν στις 22 Ιουνίου 2016, όπως ανέφερε o Scott Littlefield, διευθυντής του προγράμματος ACTUV στο “γραφείο τακτικών τεχνολογιών” της υπηρεσίας προηγμένων ερευνητικών προγραμμάτων του Πενταγώνου.</div><div><br />Το παράδειγμα των ΗΠΑ<br /><br />Γίνεται λοιπόν κατανοητό, ότι από τη στιγμή που οι ίδιες οι ΗΠΑ σκέφτονται έτσι, η Ελλάδα που έχει να υπερασπίσει μια σύνθετη αρχιπελαγική δομή μέσα σε μια μικρή θάλασσα, εκτός από το Ναυτικό των “μεγάλων πλοίων” χρειάζεται και μια συμπληρωματική ναυτική δύναμη, πολλών μικρών σκαφών, ρομποτικών και επανδρωμένων, που θα λειτουργούν σαν “ρευστή προέκταση” των νησιών.<br /><br />Αυτά θα αντιμετωπίζουν τα τουρκικά πλέγματα αναγνώρισης-κρούσης (reconnaissance-strike) και θα συνθέτουν ένα “πολυπλέγμα” (grid of grids) αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής, σε συνδυασμό με χερσαία και αεροπορικά μέσα, μετατρέποντας το Αιγαίο σε χώρο αναντίρρητης και αδιαφιλονίκητης ελληνικής κυριαρχίας. Κι αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί παρά να εδραστεί πρωτίστως σε ελληνικές λύσεις.<br /><br />Βάση γι’ αυτήν την προσπάθεια είναι η ανάπτυξη του θεωρητικού πλαισίου, της φιλοσοφίας δράσης παρόμοιων συστημάτων και της “θεωρίας νίκης” που υπηρετούν, δηλαδή της εγχώριας στρατιωτικής σκέψης. Κι αυτή η στρατιωτική σκέψη δεν μπορεί να μας έρθει “ετοιματζίδικη” από έξω, γιατί οι ιδιαιτερότητες της Ελλάδας (γεωγραφικές, επιχειρησιακές και άλλες) είναι πολλές. Άρα, ιδιαίτερα αυτή, πρέπει να είναι ελληνική και εθνοκεντρική. “Από εμάς για εμάς”.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί δεν αρκούν οι νέες φρεγάτες – Η “ρευστή προέκταση” των νησιών

Γρίβας Κώστας Όπως είναι γνωστό τη συζήτηση για τα θέματα άμυνας στην Ελλάδα μονοπωλεί τον τελευταίο χρόνο το ζήτημα ποιες θα είναι οι νέες ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν ''πατάει'' πόδι στη Παλαιστίνη - Ξεκινάει η εκπαίδευση αστυνομικών

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-06/1200x627-1569444168291.jpeg?itok=2eU_EcNu" width="640" /><br /><br />Ανδρέας Μουντζουρούλιας<br />Στόχος και σκοπός της Άγκυρας, ήταν και είναι η αποσταθεροποίηση του Ισραήλ. Μίας χώρας που βρίσκεται πλέον μπροστά σε έναν τεράστιο κίνδυνο, καθώς οι Άραβες μπαίνουν στην Κυβέρνηση. Μάλιστα, ο πρόεδρος του Ra'am (United Arab List) Mansour Abbas, είναι ένας ακραίος ισλαμιστής και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ποια θα είναι η στάση αυτής της κυβέρνησης Φρανκεστάϊν στα ελληνοτουρκικά. <br /><br />Σημειώνεται, πως για να ανατραπεί ο Νετανιάχου, ο Λαπίντ χρειάστηκε να συνάψει συμφωνίες με επτά κόμματα, τα μέλη των οποίων μετά θα πρέπει να ψηφίσουν στην Κνεσέτ για να επιβεβαιώσουν τη συμμαχία. <br /><img src="" /><br /><br />Η απόφαση της Τουρκίας <br /><br />Η απόφαση σχετικά με την επικύρωση της Συμφωνίας Συνεργασίας και Ασφαλείας μεταξύ της Τουρκικής Δημοκρατίας και του Κράτους της Παλαιστίνης, η οποία είχε συμφωνηθεί από το 2018, εγκρίθηκε και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα με την υπογραφή του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Σύμφωνα με τη συμφωνία, ''οι Παλαιστίνιοι αξιωματικοί της αστυνομίας, θα μπορούν να λάβουν εκπαίδευση στην Αστυνομική Ακαδημία και στην Ακαδημία Χωροφυλακής και Ακτοφυλακής στην Τουρκία. Επιπλέον, εντός του πεδίου εφαρμογής της συμφωνίας, η Τουρκία θα είναι σε θέση να παρέχει υποστήριξη όπως οχήματα, εκπαίδευση, τεχνική βοήθεια και υλικές επιχορηγήσεις για την αύξηση των ικανοτήτων των παλαιστινιακών οργανισμών ασφάλειας και ακτοφυλακής.<br /><br />Η συμφωνία προβλέπει συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Παλαιστίνης για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, του οργανωμένου εγκλήματος, του λαθρεμπορίου μεταναστών και του διασυνοριακού εγκλήματος που σχετίζεται με τα ναρκωτικά. Η συνεργασία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας περιλαμβάνει επίσης την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τρομοκρατικές οργανώσεις και την ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών μεταξύ των υπουργείων Εσωτερικών των δύο χωρών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και διασυνοριακά εγκλήματα.'' <br /><br />Με λίγα λόγια θα στείλει ενισχύσεις και στη Γάζα, αλλά και στη Δ. Όχθη! <br /><br />Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών: "Δεν είναι απόφαση κατά του Ισραήλ"<br /><br />Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης ρώτησαν: ''Σκοπεύει αυτή η συμφωνία να εκπαιδεύσει τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας εναντίον του Ισραήλ;'' Στην ερώτηση, ο Υφυπουργός Εξωτερικών Γιαβούζ Σελίμ Κιράν απάντησε: ''Όχι, δεν είναι ενάντια στο Ισραήλ, ο στόχος είναι να ενισχυθεί η θεσμική ικανότητα των παλαιστινιακών αρχών ασφαλείας''.<br /> <br /><br />Η απόφαση στην εφημερίδα της Κυβέρνησης<br /><br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/E26DH_KXIAAWsfQ.jpeg"><img height="586" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/E26DH_KXIAAWsfQ.jpeg?itok=9KKoHh-h" width="640" /></a><br />Aπλά εμείς θα σας αναφέρουμε την επιστολή του κόμματος Felicity στον Πρόεδρο Ερντογάν πριν λίγες εβδομάδες, όπου τον καλούσε να ενεργήσει ως πραγματικός ηγέτης. Στην επιστολή, ζητείται η αποστολή Τούρκων στρατιωτών στην Παλαιστίνη! ''Είναι υποχρέωσή μας να προστατεύσουμε τον παλαιστινιακό λαό περισσότερο από ποτέ.''<br /> <br />Αναλυτικά τι ανέφεραν: <br /><br />Αυτός ο πόλεμος δεν είναι πόλεμος μεταξύ του παλαιστινιακού λαού και του Ισραήλ. Είναι θέμα της ανθρωπότητας.Ο Πρόεδρος της Τουρκίας πρέπει να αναλάβει δράση<br />Οι σχέσεις με το τρομοκρατικό κράτος πρέπει να ανασταλούν μέχρι να σταματήσουν οι σφαγές <br />Η βάση του Incirlik και η βάση του Kürecik πρέπει να κλείσουν αμέσως<br />Όλες οι εμπορικές, στρατιωτικές και στρατηγικές εταιρικές σχέσεις με το Ισραήλ πρέπει να σταματήσουν και δεν πρέπει να γίνουν νέες συμφωνίες<br />Θα πρέπει να δημιουργηθεί μια «Ειρηνευτική Δύναμη» υπό την ηγεσία της Τουρκίας <br />Πρέπει να σταλούν στρατιώτες στην Ιερουσαλήμ <br /><br />Όπως βλέπουμε η υπόσχεση λαμβάνει ''σάρκα και οστά''. Κάπως έτσι όμως δεν ξεκίνησε και η συμφωνία ανάμεσα σε Λιβύη και Τουρκία; Η Άγκυρα στην αρχή ξεκίνησε την εκπαίδευση των δυνάμεων της Τρίπολης και εν συνεχεία ''πάτησε'' πόδι με επιστέγασμα, το ''μνημόνιο'' για την ΑΟΖ.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν ''πατάει'' πόδι στη Παλαιστίνη - Ξεκινάει η εκπαίδευση αστυνομικών

Ανδρέας Μουντζουρούλιας Στόχος και σκοπός της Άγκυρας, ήταν και είναι η αποσταθεροποίηση του Ισραήλ. Μίας χώρας που βρίσκεται πλέον μπροστά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «μετά-Νετανιάχου» εποχή σε Ισραήλ, Μ. Ανατολή, Αν. Μεσόγειο - Οι νέες προκλήσεις και οι νέες ισορροπίες

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP21073389813670.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Η αλλαγή «φρουράς» στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ισραήλ, διαταράσσει ισορροπίες και βεβαιότητες όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και σε όλη τη Μέση Ανατολή και επηρεάζει με την αβεβαιότητα την οποία προκαλεί, ένα ευρύτερο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων, εμπλέκοντας περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις που με τον ένα η άλλο τρόπο πρωταγωνιστούν στη σοβαρότερη και πιο επικίνδυνη διεθνή διένεξη.<br /><br />Το ερώτημα μας πριν λίγο καιρό σε έναν ισχυρό παράγοντα του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών: «Τι θα συμβεί εάν ο Νετανιάχου χάσει την πρωθυπουργία;». Η απάντηση δόθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη: «Η εξωτερική πολιτική, οι στρατηγικές επιλογές του Ισραήλ δεν εξαρτώνται από έναν πρωθυπουργό ή από έναν Υπουργό Εξωτερικών. Υπάρχουν θεσμοί του κράτους που χαράσσουν την πολιτική, που καθορίζουν τις επιλογές…».<br /><br />Το ίδιο διαβεβαιώνει και ο ισραηλινός πρέσβης στην Ελλάδα Γιόσι Αμράνι, που έσπευσε σε συνάντηση με δημοσιογράφους να στείλει καθησυχαστικά μηνύματα ότι η κυβερνητική αλλαγή δε θα επηρεάσει τις σχέσεις των δυο χωρών που έχουν πάρει στρατηγικό χαρακτήρα. Βεβαίως, η πολιτική θα διαμορφωθεί στην Ιερουσαλήμ και όχι στην ελληνική πρεσβεία στην Αθήνα…<br /><br />Η παρουσία Νετανιάχου στην ηγεσία του Ισραήλ για 12 χρόνια, είχε προσφέρει σε φίλους, συμμάχους και εχθρούς μια «σταθερά». Ο «Μπιμπι» άριστος γνώστης των θεμάτων της περιοχής, εξαιρετικός ισορροπιστής και μετρ του παζαριού, με πολιτική γοητεία και έναν απίστευτο δυναμισμό, άνθρωπος του ρίσκου και με αίσθημα της επιβίωσης, κυριάρχησε στις εξελίξεις στην περιοχή. Πολλές φορές δεν απέφυγε την παγίδα του να χρησιμοποιήσει θέματα όπως το Παλαιστινιακό ή η Γάζα, η κάποιον εξωτερικό εχθρό, δημιουργώντας τεχνητές εντάσεις προκειμένου να χειραγωγήσει και την εσωτερική πολιτική σκηνή.<br /><br />Με τον ένα η άλλο τρόπο ο Μ. Νετανιάχου σφράγισε και καθοδήγησε με την πολιτική του και την παρουσία του, τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή την τελευταία δεκαετία. Οι δυο πόλεμοι στη Γάζα, οι εποικισμοί στη Δυτική Όχθη, οδήγησαν περισσότερο στην αποξένωση από το αραβικό και παλαιστινιακό στοιχείο και τελικά ενίσχυσαν τις ακραίες φωνές μεταξύ των Παλαιστινίων, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολη την αναζήτηση λύσης στο Παλαιστινιακό. Ο κ. Νετανιάχου επικρίθηκε ότι επιδίωξε τη διεύρυνση αυτού του χάσματος, απλώς για να νομιμοποιηθεί η επιλογή του για υποχώρηση από την πολιτική της λύσης των δυο κρατών.<br /><br />Ένα χρόνο πριν με τις συμφωνίες Αβραάμ, που προώθησε ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ, πέτυχε ένα σημαντικό βήμα για τη χώρα του, την εξομάλυνση των σχέσεων με μια σειρά αραβικές χώρες και χώρες του Κόλπου, κάτι που και οικονομικά αλλά κυρίως πολιτικά ενίσχυσε το Ισραήλ. Σχέσεις οι οποίες δοκιμάστηκαν πάντως με την τελευταία επίθεση στη Γάζα που είχε θύματα πολλούς αμάχους.<br /><br />Μέχρι τώρα ήταν ο Μ. Νετανιάχου που σε μεγάλο βαθμό μέσω και του εβραϊκού λόμπι στην Ουάσιγκτον επηρέαζε κέντρα λήψης αποφάσεων Πολύ συχνά η προσωπική επιρροή που ασκούσες ενοχλούσε στελέχη της Διοίκησης στην Ουάσιγκτον κάτι που φάνηκε ιδιαίτερα μετά την τελευταία επίθεση στη Γάζα όπου φωνές εναντίον του Ισραήλ και της πολιτικής Νετανιάχου ακούστηκαν κυρίως από το Δημοκρατικό Κόμμα.<br /><br />Ένας σχηματισμός ενός κεντρώου φιλελευθέρου πρώην τηλεοπτικού δημοσιογράφου, του Γαΐρ Λαπίντ, ένα μικρο κόμμα ενός εκατομμυριούχου δεξιού εθνικιστή υπέρμαχου των εποικισμών του πρώην υπουργού άμυνας Νάφταλι Μπενετ, και του Μανσούρ Αμπάς ενός Άραβα ισραηλινού που φλερτάρει με τους ακραίους των παλαιστίνιων και είναι ριζικά αντίθετος με τους εποικισμούς, κάνουν ένα μεγάλο βήμα υψηλού ρίσκου, με μόνη συγκολλητική ουσία την επιθυμία τους να ανατρέψουν τον Νετανιάχου. Αυτό είναι το μόνο εύκολο του εγχειρήματος, καθώς ακόμη και για την εσωτερική διακυβέρνηση υπάρχει τεράστιο χάσμα απόψεων μεταξύ των τριών κυβερνητικών εταίρων.<br /><br />Και θα πρέπει να φανούν πολύ δημιουργικοί, πολύ συναινετικοί και συμβιβαστικοί για να επιβιώσουν καθώς το μένος εναντίον του Νετανιάχου μόνο για λίγο καιρό θα μπορεί να τους κρατήσει μαζί. Θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το στίγμα που θα δώσει ο νέος πρωθυπουργός ο κ. Μπένετ μόλις αναλάβει (και εφόσον δεν υπάρξει κάποιο απρόοπτο στη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης), τόσο για το Παλαιστινιακό, όσο και για το Ιράν …<br /><br />Σε ό,τι αφορά στην Τουρκία είναι δεδομένο ότι θα επιχειρηθεί με τη δαιμονοποίηση του Νετανιάχου και από τις δυο πλευρές να επιχειρηθεί η αποκατάσταση τουλάχιστον των διπλωματικών σχέσεων. Ο Γ. Λαπίντ δεν έχει κρύψει την αρνητική στάση του έναντι της Τουρκίας ο κ. Μπένετ δύσκολα θα μπορούσε να αποδεχθεί όρους όπως αυτούς που θέτει ο κ. Ερντογάν και ο κ.Τσαβούσογλου για εγκατάλειψη των εποικισμών, για αποδοχή του στάτους της Γάζας, ως προϋποθέσεις για την αποκατάσταση των σχέσεων…<br /><br />Ο Νετανιάχου έχει ακόμη 2 εβδομάδες μέχρι να παραδώσει την εξουσία. Πολλά μπορεί να κάνει μέχρι τότε. Κάποιοι κινδυνολογούν ότι ακόμη και πόλεμο με το Ιράν θα μπορούσε να προκαλέσει για να βραχυκυκλώσει τη νέα κυβέρνηση.<br /><br />Ίσως, τα όπλα που θα έχει ως αντιπολίτευση να είναι πιο ισχυρά, εάν οι διάδοχοι του δεν τα καταφέρουν.<br /><br />Γιατί ένα τέτοιο καράβι ταξιδεύοντας σε δύσκολες φουρτουνιασμένες θάλασσες θέλει από την πρώτη στιγμή καλό καπετάνιο… Θα χρειαστεί πολύ τύχη για να ταξιδέψει με έναν απλό δόκιμο…<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η «μετά-Νετανιάχου» εποχή σε Ισραήλ, Μ. Ανατολή, Αν. Μεσόγειο - Οι νέες προκλήσεις και οι νέες ισορροπίες

Νίκος Μελέτης Η αλλαγή «φρουράς» στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ισραήλ, διαταράσσει ισορροπίες και βεβαιότητες όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικά: Οι αλλεπάλληλες διαψεύσεις και ο αρνητικός διπλωματικός απολογισμός

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/mitsotakis_tayip_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Τάρκας Αλέξανδρος</b><br />Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα συναντηθούν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες στις 14 Ιουνίου, υπό το βάρος της περσινής –σχεδόν πολεμικής– έντασης και με τις παραινέσεις του λεγόμενου ξένου παράγοντα για εξεύρεση συμβιβαστικών λύσεων.<br /><br />Παρά τη δυναμική αποτροπή της μεταναστευτικής εισβολής στον Έβρο και την –ιστορικών διαστάσεων– κινητοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων κατά τη διάρκεια των προκλήσεων του Oruc Reis, ο συνολικός απολογισμός από την προηγούμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν (πάλι σε σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, τον Δεκέμβριο του 2019) έως σήμερα, δεν είναι θετικός για την ελληνική πλευρά.<br /><br />Η εμμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη στον γενικό και επικίνδυνο όρο “θαλάσσιες ζώνες”, η δήλωση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη περί “κόκκινης γραμμής” (μόνο) στα έξι ναυτικά μίλια, η βαριά σκιά του τουρκολιβυκού μνημονίου και ο κίνδυνος διολίσθησης του Κυπριακού σε νέο πλαίσιο λύσης, αποτελούν τα πιο δυσάρεστα ορόσημα. Πρόκειται για αρνητικότατα στοιχεία που η Ελλάδα θα βρίσκει μπροστά της βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.<br /><br />Φυσικά, κανείς δεν παραγνωρίζει την κρισιμότητα της κατάστασης, καθώς ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναδεικνύεται σε έναν από τους πιο επικίνδυνους ηγέτες παγκοσμίως. Και, ασφαλώς, πρέπει να διεξάγεται διάλογος με την Τουρκία, γιατί μόνον άφρονες και καιροσκόποι ευαγγελίζονται τη διακοπή του. Ωστόσο επείγει να τεθούν αυστηροί όροι στην Άγκυρα μετά την κατάρρευση της βεβαιότητας που είχε εκφράσει η κυβέρνηση ότι «οι κυρώσεις της ΕΕ κατά της Τουρκίας θα δαγκώνουν». Η προειδοποίηση ευτελίστηκε σε αόριστη δήλωση μελλοντικών προθέσεων, χωρίς αυτοματοποιημένο μηχανισμό λήψης μέτρων.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η διεθνής στάση έναντι των ελληνοτουρκικών εξελίξεων. Πρώτος όλων, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ επιθυμεί να παρουσιάσει μία προσωπική επιτυχία με την αναβάθμιση της –σχεδιαζόμενης– 24ωρης τηλεφωνικής γραμμής των γενικών επιτελείων των δύο χωρών σε ευρύτερο μηχανισμό αποτροπής κρίσεων.<br /><br />Ελληνοτουρκικά και ΗΠΑ<br /><br />Χάρη στις παρεμβάσεις του ΓΕΕΘΑ, η κυβέρνηση απέρριψε τον μηχανισμό που θα οδηγούσε σε διαρκή έλεγχο των ασκήσεων και στρατιωτικών-αεροναυτικών δραστηριοτήτων στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Η Αθήνα τονίζει ότι προηγείται η επί μακρόν λειτουργία και αξιολόγηση της απευθείας γραμμής επικοινωνίας, απορρίπτοντας τα πρόσθετα τεχνικά πρωτόκολλα που κατατέθηκαν από τον αντιπρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, Αμερικανό αντιπτέραρχο Σκοτ Κάιντσβαρτεν. Ως αποτέλεσμα, το σχέδιο του Γενς Στόλτενμπεργκ για έκδοση ελληνοτουρκικής δήλωσης, στο πρότυπο της Συμφωνίας της Μαδρίτης του 1997, δεν έχει προχωρήσει.<br /><br />Από την πλευρά των ΗΠΑ, οι περσινές προτεραιότητες για επανεκκίνηση των διερευνητικών συνομιλιών, αναβίωση των συζητήσεων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και συναντήσεις υψηλού επιπέδου έχουν ήδη υλοποιηθεί στο πρώτο πεντάμηνο του 2021! Τις επόμενες εβδομάδες δεν αναμένεται σημαντική αμερικανική παρέμβαση στα ελληνοτουρκικά.<br /><br />Διαψεύστηκαν –και εδώ– οι εκτιμήσεις του Μαξίμου περί προνομιακής σχέσης με τον Τζο Μπάιντεν που θα οδηγούσε σε ταχείες πρωτοβουλίες του. Αντιθέτως, δικαιώθηκαν οι προβλέψεις έμπειρων στελεχών της ελληνικής διπλωματικής υπηρεσίας ότι η Ανατολική Μεσόγειος δεν βρισκόταν στις πρώτες δέκα προτεραιότητες του Λευκού Οίκου.<br /><br />Ρόλος Βερολίνου<br /><br />Η Ουάσινγκτον παραμένει σαφώς εξοργισμένη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του ασκεί ποικίλες πιέσεις για να συνετιστεί. Οι πιέσεις αφορούν πάντως τον βασικό κορμό των σχέσεων Δύσης-Τουρκίας και δευτερευόντως το Αιγαίο και το Κυπριακό. Μία κίνηση καλής θέλησης του Τούρκου προέδρου, όπως η κάλυψη κενών ασφαλείας του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν απ’ όπου αποχωρούν οι ΗΠΑ, ίσως βελτίωνε ξαφνικά τις σχέσεις του με την Ατλαντική Συμμαχία και την Ουάσινγκτον.<br /><br />Στον αντίποδα της γόνιμης στάσης της αμερικανικής διπλωματίας προς την Αθήνα βρίσκεται η Γερμανία. Κυρίαρχη άποψη στο Βερολίνο παραμένουν ο κατευνασμός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πάση θυσία και η αύξηση των χρηματοδοτήσεων της ΕΕ προς την Άγκυρα για το Μεταναστευτικό. Η προβληματική πτυχή, πριν και μετά τις 14 Ιουνίου, αφορά την εικόνα δυσαρέσκειας της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, που προβάλλουν πολλοί Γερμανοί αξιωματούχοι, για το κλίμα που επικρατεί στην Αθήνα. Υποστηρίζουν πως, αν και η καγκελάριος έπραξε τα πάντα για την εκτόνωση της έντασης με την Τουρκία, ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί και η κοινή γνώμη δεν το αναγνωρίζουν και την επικρίνουν.<br /><br />Όμως η αλήθεια είναι ότι το Βερολίνο κλείνει τα μάτια στην απειλή του casus belli, υποβαθμίζει το τουρκολιβυκό μνημόνιο και μάλλον θα αποκλείσει, εκ νέου, την Ελλάδα από τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη στις 23 Ιουνίου. Μάλιστα, η Γερμανία, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, δεν θεωρεί αναγκαία τη σύντομη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από τη βορειοαφρικανική χώρα.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνοτουρκικά: Οι αλλεπάλληλες διαψεύσεις και ο αρνητικός διπλωματικός απολογισμός

Τάρκας Αλέξανδρος Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα συναντηθούν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Τουρκία έχει ήδη χαθεί για τη Δύση – Τι δεν καταλαβαίνουν οι ΗΠΑ

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/biden_erdogan_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Μπορεί ο Τραμπ να είναι παρελθόν, αλλά και η κυβέρνηση Μπάιντεν ονειρεύεται ότι με συνδυασμό από πλαγιοκοπήσεις στον Ερντογάν και “χάδια” στην Τουρκία θα την επαναφέρουν στο δυτικό “μαντρί”. Πρώτος ο υπουργός Εξωτερικών Μπλίνκεν. Σ’ αυτήν την προσδοκία ποντάρει ο Ερντογάν εν όψει και της συνάντησής του με τον Μπάιντεν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. Εξ ου και η απειλητική δήλωσή του ότι «οι Αμερικανοί θα χάσουν ένα φίλο».<br /><br />Στην Ουάσιγκτον ακόμα θυμούνται την τραυματική απώλεια του Ιράν το 1979 και προσπαθούν να μην συμβεί το ίδιο με την Τουρκία. Είναι κατανοητό γιατί οι ΗΠΑ δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία. Η γεωπολιτική της αξία είναι πολύ μεγάλη. Το κρίσιμο ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν μπορούν να την κρατήσουν. Προς το παρόν τα γεγονότα απαντούν: όχι.<br /><br />Στην Ουάσινγκτον το κλίμα για τον Ερντογάν είναι εχθρικό. Το άλλοτε “αγαπημένο παιδί” της Δύσης άρχισε να μετατρέπεται σταδιακά σε “ύποπτο”, όταν άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του ανεξάρτητη ατζέντα για τον διεθνή ρόλο της Τουρκίας. Κατέστη δε “κόκκινο πανί” όταν τα βρήκε με τον Πούτιν. Προς το παρόν, όμως, οι Αμερικανοί αποφεύγουν τη ρήξη με το καθεστώς Ερντογάν, επειδή φοβούνται πως αυτή θα μετεξελιχθεί σε ρήξη με την Τουρκία και έτσι θα την χάσουν οριστικά.<br />Ο Γκιουλέν και το πραξικόπημα<br /><br />Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ο Ερντογάν ξεδίπλωσε την ατζέντα του από το 2012, μετά την οριστική νίκη του στον δεκαετή άτυπο πόλεμο με το μετακεμαλικό “βαθύ κράτος”. Όταν οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν την τάση γεωστρατηγικής αυτονόμησής του, τού έστειλαν το απειλητικό μήνυμα με την έρευνα για διαφθορά που διεξήγαγε το ελεγχόμενο από τους ίδιους δίκτυο Γκιουλέν στους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους.<br /><br />Αντί, όμως, ο Ερντογάν να υποκύψει και να προσαρμοσθεί, κήρυξε τον πόλεμο και άρχισε να ξηλώνει το δίκτυο Γκιουλέν και εμμέσως πλην σαφώς την επιρροή των Αμερικανών στην Τουρκία. Έτσι φθάσαμε στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, το οποίο έδωσε τη νομιμοποιητική βάση για μαζικές εκκαθαρίσεις στο κράτος κι όχι μόνο.<br /><br />Σημαντικό, ίσως και καθοριστικό ρόλο για να πάρουν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις την τροπή που πήραν ήταν και το Κουρδικό. Για να ξηλώσει τα αμερικανικά δίκτυα επιρροής, ο Ερντογάν έπαιξε δυνατά όχι μόνο το χαρτί της συνωμοσίας του Γκιουλέν, αλλά και το χαρτί της απειλής ακρωτηριασμού της Τουρκίας. Καλλιέργησε αυτό το αφήγημα, επικαλούμενος την αμερικανική υποστήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας σαν απόδειξη ότι δρομολογείται η δημιουργία κουρδικού κράτους.<br /><br />Για τους Τούρκους η ίδρυση αυτόνομης κουρδικής οντότητας στη βόρεια Συρία είναι εφιάλτης, επειδή θεωρούν ότι θα θέσει σε αμφισβήτηση την εδαφική ακεραιότητα και της χώρας τους. Το PYD/YPG συνεχίζει να αποτελεί παρακλάδι του PKK, έστω κι αν οι Δυτικοί, για προφανείς λόγους, ισχυρίζονται το αντίθετο. Το πραξικόπημα του 2016, μάλιστα, έπεισε τον Ερντογάν ότι οι Αμερικανοί τον θεωρούν εμπόδιο και επιδιώκουν την ανατροπή του.<div><br />Η δεύτερη μεταπολίτευση στην Τουρκία<br /><br />Η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Ουάσιγκτον, η πεποίθηση πως οι Αμερικανοί τον έχουν προγράψει, κατέστησε μονόδρομο για τον Τούρκο πρόεδρο τον εναγκαλισμό με τον Πούτιν, προκειμένου να εξισορροπήσει τις δυτικές πιέσεις. Το ίδιο εν μέρει κάνει, αναπτύσσοντας ειδική σχέση με τη Γερμανία και σ’ ένα βαθμό με τη Βρετανία.<br /><br />Το αποτυχημένο πραξικόπημα ήταν ο καταλύτης για να ολοκληρωθεί η δεύτερη μεταπολίτευση που συνετελέσθη στην Τουρκία. Η πρώτη ήταν η δεκαετής μετάβαση από το μετακεμαλικό καθεστώς στο νεοοθωμανικό. Η δεύτερη ήταν η μετάλλαξη του νεοοθωμανικού καθεστώτος σε ένα καθεστώς, όπου δεσπόζει ο Ερντογάν και γύρω του έχουν συσπειρωθεί οι αντιδυτικές δυνάμεις της Τουρκίας.<br /><br />Στο μετακεμαλικό καθεστώς κυριαρχούσε συλλογικά μία ελίτ. Στο νεοθωμανικό ρεύμα ο Ερντογάν ήταν ο ηγέτης, αλλά συγκυβερνούσε μία ηγετική ομάδα από κοινού (ατύπως) με το δίκτυο Γκιουλέν. Σήμερα το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι ήταν πριν 10-15 χρόνια. Ηγετικά πρόσωπα, όπως π.χ. οι Γκιούλ, Αρίντς και Νταβούτογλου έχουν περιθωριοποιηθεί και κάποια από αυτά έχουν ενεργοποιηθεί πολιτικά εναντίον του νεοσουλτάνου.<br /><br />Ο Ερντογάν, λοιπόν, από ηγέτης ενός ρεύματος έχει μετατραπεί σε άτυπο μονάρχη. Είναι ενδεικτικό ότι κατά κανόνα περιβάλλεται όχι από την παλιά φρουρά των στελεχών του κόμματός του, αλλά από συγγενείς και υποτακτικούς, καθώς και από στελέχη του παραδοσιακού “βαθέος κράτους”, τα οποία είναι φορείς αντιδυτικής ιδεολογίας. Αυτό σημαίνει ότι τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα δεν ορίζονται συλλογικά από μία άρχουσα ελίτ, αλλά από το νεοσουλτάνο και την αυλή του. Με άλλα λόγια, το προσωπικό συμφέρον του Ερντογάν αναγορεύεται εμμέσως σε εθνικό συμφέρον της Τουρκίας.</div><div><br />Δεν τους εμπιστεύεται <br /><br />Όντας πεπεισμένος πως οι Αμερικανοί επιχείρησαν να τον ανατρέψουν, δεν τους εμπιστεύεται και γι’ αυτό δεν πρόκειται να επιστρέψει στο “μαντρί” ό,τι κι αν του προσφέρουν. Έχει συνείδηση πως εάν επιστρέψει θα είναι όμηρος, τα αμερικανικά δίκτυα επιρροής θα ανασυσταθούν και πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν για να μεθοδευθεί η αντικατάστασή του.<br /><br />Προφανώς, ο Τούρκος πρόεδρος ποτέ δεν πρόκειται να πει ότι τα σπάει με τη Δύση. Για την ακρίβεια, δεν θέλει να τα σπάσει, ούτε να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ, ούτε να κόψει δεσμούς με την ΕΕ. Θέλει, όμως, να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως από την δυτική κηδεμονία και το έχει επιτύχει. Στόχος του είναι να παίζει με όλους ανάλογα με τις περιστάσεις και τα συμφέροντά του. Άλλοτε με τη Δύση, άλλοτε με τη Ρωσία και άλλοτε με την Κίνα.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, αγόρασε τους ρωσικούς S-400, αλλά ταυτοχρόνως αναπτύσσει δεσμούς συνεργασίας με την Ουκρανία και υποστηρίζει τους Τατάρους της Κριμαίας. Στο ίδιο πλαίσιο κάνει το δικό του παιχνίδι στη Συρία και στη Λιβύη, διαπραγματευόμενος με τον Πούτιν συμβιβασμούς για να μην οδηγηθούν σε ρήξη, λόγω των αντιτιθέμενων συμφερόντων.</div><div><br />Πολιτική χειραφέτηση<br /><br />Ο Ερντογάν, λοιπόν, δεν πήρε αποστάσεις από την Ουάσινγκτον για να πέσει στην αγκαλιά της Μόσχας. Δεν θέλει να αλλάξει κηδεμόνα. Επιδιώκει να μετατρέψει την Τουρκία σε διεθνή παίκτη (σαν ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου) ικανό να διαπραγματεύεται με τις τρεις υπερδυνάμεις, συμπλέοντας κατά περίπτωση σε τακτικό επίπεδο με τη μία ή την άλλη.<br /><br />Επειδή, μάλιστα, το ζητούμενο αυτή την περίοδο είναι να εδραιώσει την πολιτική χειραφέτηση της Τουρκίας από τη Δύση, στην οποία ήταν μεταπολεμικά προσδεδεμένη, καλλιεργεί συστηματικά τον αντιαμερικανισμό στην τουρκική κοινωνία. Τον διευκολύνουν σ’ αυτό τα ισλαμικά στερεότυπα, τα οποία χρησιμοποιεί για να αναβιώσει και παροξύνει αντιδυτικά αισθήματα.<br /><br /></div><div>Με τον τρόπο αυτό έχει προσδώσει ιδεολογικοπολιτικές διαστάσεις στο τωρινό ρήγμα. Η αντίθεση δεν είναι πλέον μεταξύ Ουάσιγκτον και Ερντογάν. Είναι μεταξύ Δύσης και “βαθιάς Τουρκίας”, την οποία από το 2002 άρχισε να βγάζει πολιτικά και οικονομικά στην επιφάνεια, θρυμματίζοντας την δυτικότροπη κεμαλική “κρούστα” που είχε επιβληθεί επί της οθωμανίζουσας Τουρκίας.<br />“Έκοψε τους κάβους”<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι είναι αβάσιμη η δημοφιλής στις δυτικές πρωτεύουσες θεωρία ότι μετά την απομάκρυνση του Ερντογάν από την εξουσία η “παρένθεση” θα κλείσει και η Τουρκία θα επιστρέψει στο δυτικό “μαντρί”. Είναι γεγονός ότι η πολιτική φθορά του Τούρκου προέδρου, λόγω και της οικονομικής κρίσης, καθιστά πιθανή την ήττα του στις επόμενες εκλογές.<br /><br />Ακόμα, όμως, κι αν συμβεί αυτό, η Τουρκία δεν θα ξαναγίνει αυτό που ήταν. Η επανασύνδεσή της με την ιστορία της, την σπρώχνει προς Ανατολάς. Την τελευταία 20ετία έχει συντελεστεί μία τεκτονική κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική αλλαγή. Ο Ερντογάν λειτούργησε σαν καταλύτης, είναι αυτός που “έκοψε τους κάβους”, που κρατούσαν την Τουρκία αγκιστρωμένη στη Δύση.<br /><br />Η γεωπολιτική διολίσθησή της προς Ανατολάς δεν οφείλεται, όμως, στον βολονταρισμό του νεοσουλτάνου. Αντιθέτως, ο βολονταρισμός του εξέφρασε την υποφώσκουσα τάση. Η ανάδυση της “βαθιάς Τουρκίας” διευρύνει το πολιτισμικό χάσμα με τη Δύση και το καθιστά αγεφύρωτο. Και ακριβώς επειδή πρόκειται για πολιτισμικό κι όχι για πολιτικό χάσμα, δεν πρόκειται να κλείσει με αλλαγή κυβέρνησης. Η Τουρκία ουσιαστικά έχει ήδη χαθεί για τη Δύση.</div><div><br />Κορυφή του παγόβουνου<br /><br />Το ζήτημα των S-400 απλώς έφερε τον κόμπο στο χτένι. Είναι η κορυφή του παγόβουνου, όχι το παγόβουνο. Ακόμα κι αν η Τουρκία αποκτήσει δυτικόφιλη κυβέρνηση δεν θα επανέλθει στη δυτική “αγκαλιά”. Θα ξαναρίξει γέφυρες προς τη Δύση, αλλά η πολιτική-κοινωνική οντότητα “βαθιά Τουρκία”, όπως πλέον εδράζεται και στους κρατικούς μηχανισμούς, θα υποχρεώσει και δυτικότροπους κυβερνήτες να προσαρμοσθούν. Με άλλα λόγια, όσο κι αν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αρνούνται να το συνειδητοποιήσουν, η Τουρκία έχει ήδη “αποπλεύσει”.<br /><br />Η εποχή μας, άλλωστε, διευκολύνει αυτή την γεωπολιτική μετατόπιση. Το διεθνές σύστημα έχει ήδη μετατραπεί σε πολυπολικό. Η ανάδυση της Κίνας και η γεωπολιτική της διείσδυση στη Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με τα ενισχυμένα ερείσματα της Ρωσίας στην περιοχή και την παρουσία του Ιράν, λειτουργούν σαν αντίβαρα στη Δύση, αλλά και σαν πόλος έλξης για τη νεοοθωμανική Τουρκία. Ο ευρασιανισμός, άλλωστε, είναι εδραιωμένο πλέον ρεύμα στο εκεί πολιτικό σύστημα και την ωθεί να αποτελέσει την τέταρτη κορυφή του γεωπολιτικού αυτού τετραπλεύρου.<br /><br />Αυτές είναι οι νέες γεωπολιτικές ορίζουσες, αλλά η Δύση προτιμά να παραμένει βυθισμένη στις αυταπάτες της. Από τη μια πλαγιοκοπεί τον Ερντογάν κι από την άλλη “χαϊδεύει” την Τουρκία. Ο Μπάιντεν, που ακολουθεί αυστηρότερη πολιτική από αυτή του Τραμπ, ελπίζει ότι –λόγω και της οικονομικής κρίσης– ή θα τον υποτάξει ή θα τον φθείρει τόσο που θα εξασφαλίσει την απομάκρυνσή του από την εξουσία το 2023 και έτσι θα επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό “μαντρί”. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που η Ουάσινγκτον εκλαμβάνει τους πόθους της για πραγματικότητα…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Τουρκία έχει ήδη χαθεί για τη Δύση – Τι δεν καταλαβαίνουν οι ΗΠΑ

Λυγερός Σταύρος Μπορεί ο Τραμπ να είναι παρελθόν, αλλά και η κυβέρνηση Μπάιντεν ονειρεύεται ότι με συνδυασμό από πλαγιοκοπήσεις στον Ερντογά...

Διαβάστε την συνέχεια

Τώρα ανακάλυψε η Δύση τα όπλα του Ταγίπ Ερντογάν στους τζιχαντιστές;

<img height="328" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/01/al-nusra-front-syria-780x400.jpg" width="640" /><br /><br />Έχει ήδη ανεβάσει πολλά βίντεο ο αποκαλούμενος «αρχιμαφιόζος» Σεντάτ Πεκέρ στο YouTube. Όλα έγιναν viral και απασχόλησαν τα πρωτοσέλιδα του τουρκικού τύπου. Οι κατηγορίες που εκτοξεύει εναντίον πολιτικών του κυβερνώντος κόμματος είναι πρωτοφανείς: συνέργεια σε φόνους και βιασμούς, εμπλοκή σε εμπόριο ναρκωτικών, κατάχρηση εξουσίας και πολλά άλλα. Στην τουρκική κοινή γνώμη δεν είναι βέβαια άγνωστος ο 49χρονος Σεντάτ Πεκέρ.<br /><br />Θεωρείται πρωταγωνιστής του υποκόσμου, έχει καθίσει πολλές φορές στο εδώλιο του κατηγορουμένου για δολοφονία ή απόπειρα δολοφονίας, ενώ έχει καταδικαστεί για «ίδρυση εγκληματικής οργάνωσης». Το 2020 διέφυγε από την Τουρκία με αρχικό προορισμό τα Βαλκάνια, ενώ σήμερα ισχυρίζεται ότι ζει στο Ντουμπάι.<br /><br />Όπλα από την Άγκυρα στην Αλ Νούσρα;<br /><br />Στο τελευταίο του βίντεο ο Πεκέρ υποστηρίζει ότι το 2014 η τουρκική κυβέρνηση, παραβιάζοντας τη νομοθεσία, είχε προμηθεύσει όπλα στην ισλαμιστική παραστρατιωτική ομάδα Αλ Νούσρα, η οποία μάχεται στη Συρία εναντίον του καθεστώτος Ασάντ και θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση. Επιχειρεί να θεμελιώσει τις κατηγορίες με την προσωπική του μαρτυρία, λέγοντας ότι την εποχή εκείνη βρισκόταν σε επαφή με κυβερνητικούς αξιωματούχους, οι οποίοι του ζήτησαν να προμηθεύσει με όπλα Τουρκμένους αντάρτες στη βόρεια Συρία.<br /><br />Πλην όμως, σύμφωνα πάντα με τον Πεκέρ, μερικά φορτηγά που είχαν εισέλθει στη Συρία φορτωμένα με όπλα και πυρομαχικά άλλαξαν προορισμό και δεν πήγαν στους Τουρκμένους αντάρτες, αλλά στην Αλ Νούσρα. Ο «αρχιμαφιόζος» ισχυρίζεται ότι η όλη επιχείρηση είχε στηθεί από την ιδιωτική επιχείρηση SADAT που ειδικεύεται στον στρατιωτικό εξοπλισμό και την τεχνολογία ασφαλείας, ενώ θεωρείται φίλα προσκείμενη στον Ερντογάν.<br /><br />Ιδρυτής της SADAT είναι ο πρώην σύμβουλος ασφαλείας του Ερντογάν, Αντνάν Τενριβερντί. Πάντως η ίδια η SADAT διαψεύδει τους ισχυρισμούς αυτούς. Κι όμως, τα όσα λέει ο Πεκέρ αποκτούν σημασία, καθώς στην Τουρκία κυκλοφορούν εδώ και πολύν καιρό σενάρια για πιθανή ανάμειξη της Άγκυρας σε πωλήσεις όπλων με αποδέκτες ισλαμιστικές οργανώσεις.<br /><br />Το ρεπορτάζ του αυτοεξόριστου δημοσιογράφου Ντουντάρ<br /><br />Το 2015 ο τότε αρχισυντάκτης της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας Cumhuriyet είχε προκαλέσει σάλο στην κοινή γνώμη, ισχυριζόμενος ότι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (MIT) εμπλέκονται σε λαθρεμπόριο όπλων και πυρομαχικών προς τη Συρία. Ο Ντουντάρ πλήρωσε ακριβά αυτό το ρεπορτάζ. Συνελήφθη, έχασε τη δουλειά του ως αρχισυντάκτης, εγκατέλειψε την Τουρκία to 2016 και έκτοτε ζει αυτοεξόριστος στο Βερολίνο. Τον Δεκέμβριο του 2020 καταδικάστηκε ερήμην σε ποινή φυλάκισης 18 ετών και 9 μηνών για «κατασκοπία» και «υποστήριξη τρομοκρατικής οργάνωσης», καθώς και επιπλέον οκτώ χρόνια και εννά μήνες κάθειρξη για «υποστήριξη τρομοκρατικών ενεργειών».<br /><br />Πάντως η υπόθεσή του δεν έχει ακόμη τελεσιδικήσει στο Ανώτατο Δικαστήριο της Τουρκίας (Yargitay). Οι ισχυρισμοί Πεκέρ δημιουργούν προσδοκίες για πιθανή επανεξέταση της υπόθεσης Ντουντάρ. Η μήπως όχι; «Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το σύστημα απονομής δικαιοσύνης είναι δύσκολο να περιμένει κανείς ουσιαστικά βήματα», δηλώνει ο ίδιος ο Ντουντάρ στην Deutsche Welle. Θα ήταν μία ιδιαίτερη ειρωνεία της μοίρας να αθωωθεί ο δημοσιογράφος Ντουντάρ λόγω του μαφιόζου Πεκέρ, αν αναλογιστούμε τι είχε γίνει στο πρόσφατο παρελθόν. Σύμφωνα με τον Ντουντάρ, μόλις δημοσιοποιήθηκε το απειλητικό ρεπορτάζ ο Πεκέρ του είχε στείλει απειλητικό μήνυμα, λέγοντας:<br /><br />«Έχεις εξαπατήσει το έθνος. Γι αυτό, σου αξίζει να πεθάνεις». Βέβαια αυτά συνέβαιναν όταν ακόμη ο Πεκέρ στεκόταν στο πλευρό της τουρκικής κυβέρνησης. «Είναι αστείο να σκεφτεί κανείς ότι το ρεπορτάζ μας για τα φορτηγά της MIT επιβεβαιώνεται από έναν πρωταγωνιστή του οργανωμένου εγκλήματος» λέει ο Ντουντάρ, θεωρώντας ωστόσο ότι οι αποκαλύψεις ενός insider μάλλον ενισχύουν την αξιοπιστία του συγκεκριμένου ρεπορτάζ. «Αυτό που με εξέπληξε στο τελευταίο βίντεο ήταν οι αποκαλύψεις για εμπλοκή της Προεδρίας», λέει ο Ντουντάρ στην DW. «Πολλές λεπτομέρειες (για τις προμήθειες όπλων) ήταν γνωστές και πριν, αλλά κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει ανοιχτά για ενδεχόμενη εμπλοκή Ερντογάν».<br /><br />Ο Πεκέρ όμως, επισημαίνει ο πρώην αρχισυντάκτης της Cumhuriet, ανέφερε συγκεκριμένα ονόματα που έχουν διασυνδέσεις στο Προεδρικό Μέγαρο. Ο ίδιος ο Ερντογάν σιωπούσε επί μακρόν στις κατηγορίες Πεκέρ και, ενώ συνήθως δεν διστάζει να σχολιάσει πρόσωπα και πράγματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση «ήταν πολύ υπομονετικός και σκεπτόταν με μεγάλη προσοχή τι ακριβώς θα έλεγε», τονίζει ο Πεκέρ. Στο επόμενο βίντεο, που θέλει να αναρτήσει την Κυριακή, ο Πεκέρ έχει δηλώσει ότι θα απευθύνεται πλέον στον ίδιο τον Ερντογάν.<br /><br />Δεν αποκλείεται ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Στα βίντεο που ανέβαζε μέχρι τώρα στο YouTube ο Πεκέρ αποκαλούσε τον Ερντογάν χαϊδευτικά «Αμπί», κάτι σαν «μεγάλο αδελφό» και έστρεφε τα πυρά του προς τον υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού. Καθώς εντείνονταν οι κραυγές αγανάκτησης της αντιπολίτευσης – μαζί με το αίτημα για παραίτηση Σοϊλού – ο Ερντογάν εξέφρασε την αλληλεγγύη του προς τον υπουργό του, κάτι που προφανώς ο Πεκέρ θεωρεί πρόκληση. Την επόμενη Κυριακή αναμένεται η συνέχεια.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τώρα ανακάλυψε η Δύση τα όπλα του Ταγίπ Ερντογάν στους τζιχαντιστές;

Έχει ήδη ανεβάσει πολλά βίντεο ο αποκαλούμενος «αρχιμαφιόζος» Σεντάτ Πεκέρ στο YouTube. Όλα έγιναν viral και απασχόλησαν τα πρωτοσέλιδα του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραήλ: Η νέα κυβέρνηση συνασπισμού αναζητεί πλέον την ψήφο εμπιστοσύνης από την Κνεσέτ

<img height="360" src="https://www.amna.gr/photos/202106/w03-93410YairLapid.jpg" width="640" /><br /><br />Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Ισραήλ Γιαΐρ Λαπίντ πρέπει να λάβει τώρα ψήφο εμπιστοσύνης από την Κνεσέτ αφού πέτυχε την τελευταία στιγμή να κερδίσει το στοίχημα και να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού, ελπίζοντας τις επόμενες ημέρες να γυρίσει σελίδα έπειτα περισσότερο από μια δεκαετία διακυβέρνησης του Μπενιαμίν Νετανιάχου.<br /><br />Το κεντρώος Λαπίντ, επικεφαλής της αντιπολίτευσης και αντίπαλος του Νετανιάχου, είχε περιθώριο ως τα μεσάνυκτα χθες να ενημερώσει τον Ισραηλινό πρόεδρο Ρεουβέν Ρίβλιν ότι συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία των 61 βουλευτών σε σύνολο 120 και τελικά κατάφερε να καταλήξει σε συμφωνία για μια κυβέρνηση “ αλλαγής”.<br /><br />Οι διαβουλεύσεις διήρκησαν πολλές ημέρες και λίγο πριν τα μεσάνυκτα χθες, όταν έληγε η προθεσμία που είχε ο Λαπίντ, ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης ενημέρωσε τον Ρίβλιν ότι “ κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση”.<br /><br />“ Το ενδεχόμενο μιας πέμπτης εκλογικής αναμέτρησης ήταν κάτι που κανένας λογικός Ισραηλινός δεν επιθυμούσε”, υπογραμμίζει στο κεντρικό της άρθρο η Jerusalem Post η οποία κυκλοφόρησε τη νύκτα της Τετάρτης προς Πέμπτη, προειδοποιώντας παράλληλα ότι “ με δεδομένες τις διαφορετικές ιδεολογίες και φιλοσοφίες των κομμάτων (που συμμετέχουν στον συνασπισμό) το δύσκολο κομμάτι μόλις ξεκίνησε”.<br /><br />“ Η νεογέννητη κυβέρνηση έχει το δυναμικό για να διορθώσει τη δυσπιστία και την εχθρότητα, να κλείσει το χάσμα μεταξύ των διάφορων κοινοτήτων και να μας οδηγήσει σε ένα λιγότερο χαώδη και πιο σταθερό δρόμο”, προσθέτει η εφημερίδα.<br /><br />Η συνεδρίαση του κοινοβουλίου για την ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση ενδέχεται να πραγματοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα.<br /><br />Τις τελευταίες ημέρες ο ισραηλινός Τύπος αναφέρει ότι ο πρόεδρος της Κνεσέτ, ο Γιαρίβ Λεβίν που ανήκει στο κόμμα Λικούντ, ενδέχεται να προσπαθήσει να καθυστερήσει κατά μερικές ημέρες την ψηφοφορία, σε μια προσπάθεια στο διάστημα αυτό να υπάρξουν αποχωρήσεις από τον συνασπισμό κατά του Νετανιάχου.<br /><br />Τόσο ο απερχόμενος πρωθυπουργός, όσο και το κόμμα του και οι δικηγόροι του προσπαθούν να βρουν κάθε τρόπο για να εμποδίσουν την έγκριση της νέας κυβέρνησης συνασπισμού από την Κνεσέτ.<br /><br />Ένα αραβικό κόμμα στον συνασπισμό<br /><br />Αν ο Λαπίντ κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου, ενδέχεται να τερματίσει περισσότερα από δύο χρόνια πολιτικής κρίσης στο Ισραήλ, με τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις οι οποίες μέχρι στιγμής δεν έχουν οδηγήσει σε σταθερή κυβέρνηση.<br /><br />Η ομάδα του έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία από την υπογραφή της συμφωνίας για τη δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού, στην οποία εμφανίζονται οι επικεφαλής οκτώ κομμάτων -δύο αριστερών, δύο κεντρώων, τριών δεξιών και ενός αραβικού--- κάτι που μπορεί να αποτελέσει καμπή στην πολιτική ιστορία του Ισραήλ.<br /><br />Την τελευταία φορά που ένα αραβικό κόμμα είχε στηρίξει μια ισραηλινή κυβέρνηση - χωρίς ωστόσο να συμμετέχει σε αυτή - ήταν το 1992 στη διάρκεια της “ κυβέρνησης ειρήνης” του Γιτζάκ Ράμπιν. Αυτή τη φορά το αραβικό κόμμα Ράαμ υπό τον Μάνσουρ Αμπάς υπέγραψε τη συμφωνία χωρίς προς το παρόν να έχει διευκρινίσει αν θα συμμετέχει ενεργά στην κυβέρνηση.<br /><br />“ Αυτή η κυβέρνηση θα είναι στην υπηρεσία όλων των πολιτών του Ισραήλ, περιλαμβανομένων όσων δεν είναι μέλη της, θα σέβεται όσους είναι αντίπαλοί της και θα κάνει ό,τι μπορεί για να ενώσει τις διάφορες συνιστώσες της ισραηλινής κοινωνίας”, διαβεβαίωσε ο Λαπίντ τον Ισραηλινό πρόεδρο.<br /><br />“ Σας συγχαίρω, εσάς και τους επικεφαλής κομμάτων, για αυτή τη συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Αναμένουμε τη συνεδρίαση του κοινοβουλίου το συντομότερο δυνατό προκειμένου να επικυρώσει την κυβέρνηση αυτή”, απάντησε ο Ρίβλιν.<br /><br />Ο Μπένι Γκαντς, υπουργός Άμυνας και πρώην αντίπαλος του Νετανιάχου για την πρωθυπουργία, έκανε λόγο μέσω ανάρτησής του στο Twitter για “ μια νύκτα μεγάλης ελπίδας”.<div><br /></div><div><a href="https://www.amna.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ισραήλ: Η νέα κυβέρνηση συνασπισμού αναζητεί πλέον την ψήφο εμπιστοσύνης από την Κνεσέτ

Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Ισραήλ Γιαΐρ Λαπίντ πρέπει να λάβει τώρα ψήφο εμπιστοσύνης από την Κνεσέτ αφού πέτυχε την τελευταία στιγ...

Διαβάστε την συνέχεια