O αγωγός EastMed επιστρέφει στην εξίσωση.

<a href="https://www.philenews.com/temp/images/1500x3000/cache_1500x3000_Analog_medium_1462010_39718_552022.JPG"><img border="0" height="405" src="https://www.philenews.com/temp/images/728x3000/cache_728x3000_Analog_medium_1462010_39718_552022.JPG" width="733" /></a><br /><b><br /> Ανδρέας Πιμπίσιης </b><br />Έχουν παρέλθει έξι μήνες από τότε που η Ουάσιγκτον τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια της Λευκωσίας, κλείνοντας κατά τρόπο κατηγορηματικό την όποια συζήτηση για την κατασκευή αγωγού που θα μετέφερε το φυσικό αέριο από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη. Τα δεδομένα τότε εντελώς διαφορετικά και οι τιμές διεθνώς μετέτρεπαν τον αγωγό EastMed σε ένα ασύμφορο έργο. <br /><br />Η κυπριακή κυβέρνηση ήταν η μόνη που στα τέλη του περασμένου χρόνου παρέμενε πιστή σε ένα έργο για το οποίο είχαν βάλει την υπογραφή τους κι άλλες χώρες. Στη λογική των Αμερικανών φαίνονταν να κινούνται τόσο η Ελλάδα (που έβλεπε τη μη κατασκευή του αγωγού και ως μια λιγότερη εστία έντασης με την Τουρκία) αλλά και το Ισραήλ, ενώ η Ιταλία είχε από καιρό ξεγράψει το έργο. <br /><br />Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ραγδαία αύξηση των τιμών σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και η έντονη προσπάθεια που καταβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση για ενεργειακή ανεξαρτησία, με την υποκίνηση και των Ηνωμένων Πολιτειών, φαίνεται να δημιουργούν νέα δεδομένα. Ελλάδα και Ιταλία άρχισαν να βλέπουν τα δεδομένα με διαφορετικό φακό. <br /><br />Η νέα ενεργειακή κρίση διεθνώς έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία οι μελέτες βιωσιμότητας για τον αγωγό EastMed οδεύουν προς ολοκλήρωση. Ήταν σ’ αυτές τις μελέτες που παρέπεμπε η κυπριακή κυβέρνηση στα τέλη του 2021 όταν εκφράζονταν οι επιφυλάξεις από πλευράς ΗΠΑ. Στο διάστημα που θα έχει μεσολαβήσει δεν αποκλείεται να μετατραπεί το όλο έργο από μια ασύμφορη/επιζήμια κατασκευή σε μια συμφέρουσα επιλογή για την Ευρώπη. Αυτό που θα κρίνει εν πολλοίς το μέλλον του έργου δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι ποσότητες φυσικού αέριου που υπάρχουν στην περιοχή. Κάτι που επίσης αναμένεται να ξεκαθαρίσει μέσα στους επόμενους μήνες. <br /><br />Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε δηλώσεις του, μετά τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, Σαβιέ Μπετέλ, υπογράμμισε πως: «Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξε την επείγουσα ανάγκη να προχωρήσει η Ευρώπη σε ενεργειακή ανεξαρτησία, σε αυτό το ταχέως μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον» και προσέθεσε, συμπληρώνοντας, πως στο πλαίσιο αυτό «η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Κύπρο μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην επίτευξη του στόχου μας για την ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας της Ένωσης με τη διαφοροποίηση των πηγών και των οδών του ενεργειακού μας εφοδιασμού, με την προοπτική ενός διαδρόμου από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη να αποκτά νέα δυναμική τους τελευταίους μήνες».<br /><br />Ο Σαβιέ Μπετέλ δήλωσε ακόμα ότι το Λουξεμβούργο τάσσεται υπέρ της εξεύρεσης εναλλακτικών πηγών ενέργειας της Ευρώπης, τονίζοντας πως η απάντηση στην ενεργειακή κρίση «πρέπει να είναι ευρωπαϊκή, πρέπει να είμαστε πιο ανεξάρτητοι ως ΕΕ».<br /><br />ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΤΑΙ ΕΛΑΦΡΩΣ: Η ελληνική κυβέρνηση παρ’ όλο ότι φιλοξένησε την τελετή υπογραφής για την κατασκευή του αγωγού της Ανατολικής Μεσογείου δεν υπήρξε σε καμιά φάση, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, ένθερμος υποστηρικτής του έργου. Εκτιμούσε πάντοτε ότι υπήρχαν πιο συμφέρουσες επιλογές και λιγότερα προβλήματα (ως προς τις τουρκικές αντιδράσεις). Γι’ αυτό και είδε με αρκετή ανακούφιση το αμερικανικό άτυπο έγγραφο με το οποίο ουσιαστικά έμπαινε ένα τέλος στην προώθηση του αγωγού. <br /><br />Η νέα κατάσταση πραγμάτων και η αναζήτηση νέων επιλογών για ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο φαίνεται να σπρώχνει την Αθήνα στο να μετακινηθεί ελαφρώς από την προηγούμενή της προσέγγιση. Όπως προσφάτως έγραψε η εφημερίδα «Το Βήμα», ο αγωγός EastMed επιστρέφει και πάλι στο τραπέζι. Σύμφωνα με την αθηναϊκή εφημερίδα «το ενεργειακό ζήτημα και ο ρόλος της Ελλάδας αναμένεται να βρεθούν ψηλά στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων που θα έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ουάσιγκτον με τον Τζο Μπάιντεν, στις 16 Μαΐου». <br /><br />Η εφημερίδα, επικαλούμενη καλά πληροφορημένες πηγές, αναφέρει ακόμα πως «η νέα συνθήκη, η οποία διαμορφώνεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα φέρει στο τραπέζι των συζητήσεων και κάποια νέα στοιχεία. Κυρίαρχο μεταξύ αυτών αναμένεται ότι θα είναι η αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου EastMed». Τέλος, αναφέρεται ότι «η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται πως επανεξετάζει την επιχειρηματολογία της, με στόχο την εδραίωση των νέων ενεργειακών ροών προς την Ευρώπη και την ασφαλή απεξάρτηση από το φυσικό αέριο της Ρωσίας». <br /><br />Σημαντική προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι και η συζήτηση που θα έχουν την ερχόμενη Δευτέρα οι υπουργοί Εξωτερικών που συμμετέχουν στον σχηματισμό 3+1. Μια σύνοδος που θα πραγματοποιηθεί μέσω τηλεδιάσκεψης και έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ενόψει της συνάντησης Μπάιντεν - Μητσοτάκη. Τα όσα θα αναφέρει ο Άντονι Μπλίνκεν προς τους ομολόγους του Ι. Κασουλίδη, Ν. Δένδια και Γ. Λαπίντ για τα ενεργειακά θεωρούνται σημαντικά. <br /><br />Η στάση των Αμερικανών σε ένα έργο όπως ο αγωγός EastMed, αλλά και ευρύτερα για έργα της περιοχής, κρίνεται καθοριστική καθώς μπορεί να σπρώξει το έργο στον κάλαθο των αχρήστων ή να το επαναφέρει στην πρώτη γραμμή καθιστώντας το έργο εξέχουσας σημασίας για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. <br /><br />Αναστασιάδης-Μπετέλ συμφωνούν στα μέτρα κατά της Ρωσίας <br /><br />Νίκος Αναστασιάδης και Σαβιέ Μπετέλ έχουν κοινή γραμμή ως προς τα μέτρα που λαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Ρωσίας. Αναφερόμενος στα γεγονότα της Ουκρανίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε πως η διατήρηση της ενότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο «παραμένει επιτακτική στην προσπάθεια να ασκηθεί σημαντική πίεση, οικονομική και πολιτική, στη Ρωσία για να τερματιστεί αυτός ο πόλεμος, ένας πόλεμος που μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσω ουσιαστικού διαλόγου και αποτελεσματικών διπλωματικών μέσων».<br /><br />Από την πλευρά του, ο Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου είπε, μεταξύ άλλων, ότι οι δύο χώρες έχουν κοινές θέσεις και αξίες και πως, παρότι δεν βρίσκονται κοντά από γεωγραφική άποψη, είναι μέλη της ίδιας οικογένειας. Αναφερόμενος στο Ουκρανικό, ο κ. Μπετέλ είπε ότι η ρωσική εισβολή αποτελεί πρόκληση για την ΕΕ, και ιδιαίτερα «όταν γινόμαστε μάρτυρες του τι συμβαίνει στη χώρα δεν είναι δυνατόν να μην αποφασίσουμε ως ΕΕ να δείξουμε αλληλεγγύη στην Ουκρανία και να αναλάβουμε δράση κατά της Ρωσίας». Γνωρίζουμε, πρόσθεσε, «ότι οι κυρώσεις έχουν συνέπειες, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε τιμή στις κυρώσεις».<br /><br />«Έχουμε μια χώρα όπου οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι μπορεί να συμβεί αύριο»<br /><br />Το Κυπριακό ήταν ένα από τα ζητήματα που συζήτησαν χθες οι ηγέτες της Κύπρου και του Λουξεμβούργου στη Λευκωσία. Ο Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου κατέγραψε αυτό που εισπράττει από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη σ’ ό,τι αφορά την Κύπρο και το πρόβλημά της. Ανέφερε ότι κάθε φορά που συναντά τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στις Βρυξέλλες στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μεταδίδει το συναίσθημά του πώς είναι να ζει κανείς σε μια διαιρεμένη χώρα. «Δεν χρειάζεται να κοιτάζουμε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, όταν γύρω από το τραπέζι μας έχουμε μια χώρα όπου οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι μπορεί να συμβεί αύριο», ανέφερε. <br /><br />Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε ότι οι Κύπριοι αντιλαμβάνονται πλήρως όσα βιώνουν οι Ουκρανοί σήμερα, αφού είναι θύματα της τουρκικής εισβολής και κατοχής εδώ και δεκαετίες, σημειώνοντας ότι ενημέρωσε τον Λουξεμβούργιο Πρωθυπουργό για τις προσπάθειες που καταβάλλει η Κυβέρνηση για εξεύρεση λύσης, καθώς και για τις προτάσεις του για τολμηρά μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης.<br /><br />«Επανέλαβα την προσήλωσή μου να συνεχίσω να εργάζομαι άοκνα για την επανένωση της Κύπρου και του λαού της στα πλαίσια μιας λειτουργικής, βιώσιμης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ και των αρχών και αξιών της ΕΕ», είπε ο Πρόεδρος. <br /><br />Πρόσθεσε ότι η Τουρκία θα πρέπει να τερματίσει άμεσα τις προκλήσεις και παράνομες ενέργειές της επί του εδάφους όσο και στις θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα για επανέναρξη διαλόγου, ενώ σημείωσε επίσης ότι το κυπριακό πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα και η Κύπρος η τελευταία διαιρεμένη χώρα μέλος της ΕΕ, εκφράζοντας παράλληλα ευχαριστίες προς τον Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου για τη στάση αρχών της χώρας του στο Κυπριακό.Από πλευράς του, ο Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου είπε ότι η χώρα του στηρίζει τις προσπάθειες που καταβάλλει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για επίλυση του προβλήματος και χαιρέτισε το ψήφισμα για ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. <div></div><div><br /></div><div><a href="https://philenews.com/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

O αγωγός EastMed επιστρέφει στην εξίσωση.

Ανδρέας Πιμπίσιης Έχουν παρέλθει έξι μήνες από τότε που η Ουάσιγκτον τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια της Λευκωσίας, κλείνοντας κατά τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο κόσμος βρίσκεται στην “αρχή μιας νέας εποχής”: Τα δύο μεγάλα στρατόπεδα στην εποχή των τριών “Ρο”

<img height="422" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/02/220226082005_CNA_Tdc1335c871494e149d69aa91f4007167.jpg" width="713" /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ</b><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει σημαντικό αντίκτυπο στην παγκόσμια πολιτική κατάσταση, καθώς τείνουν να διαμορφωθούν δύο μεγάλα στρατόπεδα: Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και οι σύμμαχοί τους από τη μία πλευρά. Κίνα, Ρωσία και Ινδία, από την άλλη.<br /><br />Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πέντε παγκόσμιοι πρωταγωνιστές με πολύ διαφορετικά κίνητρα και ανησυχίες: έναν πολυπολικό κόσμο, ο μηχανισμός του οποίου, είναι πιο δύσκολος και επίσης πιο επικίνδυνος από την ισορροπία των πάλαι ποτέ «δύο υπερδυνάμεων», που βρέθηκε τελικά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />«Πέντε γεωπολιτικοί πόλοι ισχύος, που αναζητούν τη θέση τους. Οχι μόνο για τον πόλεμο, αλλά κυρίως, μεταξύ τους», όπως γράφει εύστοχα το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.<br /><br /><img src="" /><br />Ακόμη και οι μεγάλες συγκρούσεις των τελευταίων 30 ετών – ο δεύτερος πόλεμος στον Κόλπο στη δεκαετία του 2000, η 11η Σεπτεμβρίου ή η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008- δεν έχουν δημιουργήσει μια τέτοια γεωπολιτικά συγκεχυμένη εικόνα όπως παρουσιάζεται τώρα στον πόλεμο της Ουκρανίας.<br /><br />Η Κίνα και η Ινδία απέφυγαν να καταδικάσουν τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Δεν ψήφισαν επίσης τις κυρώσεις κατά της Μόσχας στον ΟΗΕ. Όπως και η πλειονότητα των χωρών του λεγόμενου Παγκόσμιου Νότου.<br />Για την ιστορία, κυρώσεις κατά της Ρωσίας έχουν επιβάλει 43 από τις περίπου 200 χώρες μέλη του ΟΗΕ, η πλειονότητα των οποίων εξαρτάται από την κάθε είδους βοήθεια από την Κίνα, αλλά και τη Ρωσία.<br /><br />Η διαπάλη αυτή αναμένεται να οξυνθεί με αφορμή και τις κυρώσεις στους υδρογονάνθρακες της Ρωσίας. Δεδομένου ότι μεγάλοι καταναλωτές πετρελαίου όπως η Ινδία και η Κίνα είναι απίθανο να συμμετάσχουν σε ένα μποϊκοτάζ πετρελαίου, περισσότερες ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου είναι πιθανό να πάνε εκεί – και με τεράστια έκπτωση στην τιμή.<br /><br />Κίνα και Ινδία αναμένεται να εκμεταλλευθούν τις κυρώσεις για να αντιμετωπίζουν την ενεργειακή τους «δίψα», αγοράζοντας ρωσικό πετρέλαιο ,με μεγάλες εκπτώσεις. Αλλά και σε ρούβλια, όπως θέλει ο Πούτιν, ή σε ρουπίες, όπως θέλει η Ινδία.<br /><br />Ακόμη και ρενμίνμπι (γουάν)- «το νόμισμα του λαού»- όπως επιδιώκει η Κίνα. Το Πεκίνο άλλωστε, συζητά με τη Σαουδική Αραβία να πληρώνει μέρος του σαουδαραβικού πετρελαίου που εισάγει, σε ρενμίνμοι.<br /><br />Με απλά λόγια; Οι κυρώσεις κατά της Μόσχας-πέρα από τις διαφωνίες εντός της ΕΕ- έχουν και μια παράπλευρη απώλεια για τη Δύση, ειδικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες: Ανοίγουν τον Ασκό του Αιόλου για την αποδολαριοποίηση σε έναν κρίσιμο τομέα του παγκόσμιου εμπορίου-την ενέργεια, αλλά και τις πρώτες ύλες.<br /><br />Γενικότερα. Κάτι τέτοιο όμως θα υπονόμευε μακροπρόθεσμα την πολιτικοοικονομική ισχύ των Ηνωμένων Πολιτειών. Γιατί αν το δολάριο σταματήσει να «τιμολογεί» τον εμπορευματικό πλούτο, αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ετησίως, τότε μοιραία θα αποτελέσει ένα πληθωριστικό νόμισμα.<br /><br />Σε πολλές χώρες του Παγκόσμιου Νότου, η τάση αυτή χαρακτηρίζεται ως «εποχή των τριών R»- από τα αρχικά των νομισμάτων Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας: Ρούβλι, Ρενμίνμπι , Ρουπία.<br /><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το εμπόριο του μη δυτικού κόσμου με τα νομίσματα των τριών αυτών χωρών, θα προκαλούσε σοβαρό πλήγμα στο μονοπώλιο δολαρίου-ευρώ. Ακόμη και ο Τζορτζ Φρίντμαν, από τους φανατικούς υποστηρικτές του αμερικανικού βαθέως κράτους, εκφράζει φόβους ότι ο κόσμος βρίσκεται στην «αρχή μιας νέας εποχής».<div><br /></div><div><a href="https://naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο κόσμος βρίσκεται στην “αρχή μιας νέας εποχής”: Τα δύο μεγάλα στρατόπεδα στην εποχή των τριών “Ρο”

Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει σημαντικό αντίκτυπο στην παγκόσμια πολιτική κατάσταση, καθώς τείνουν να διαμορφωθούν δύο μεγάλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας διαχέεται σε Αίγυπτο λόγω του φράγματος του Νείλου. Πιθανή μια πολεμική σύγκρουση.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-05/Nilos_Protagon.jpg?itok=ejD-xB7h" width="762" /><br /><br /><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />Ισραήλ, Ιράκ, Λιβύη, Ταιβάν, αποτελούν νέες πιθανές άκρως επικίνδυνες εστίες πολέμου-Νερό και σιτάρι θα αξίζουν σε λίγο όσο το χρυσάφι<br /><br />Οι απότομες αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων και της ενέργειας που προέκυψαν από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, πρόσθεσαν επείγοντα χαρακτήρα και έντονη ανησυχία στην Αίγυπτο, σχετικά με τα σχέδια της Αιθιοπίας να προχωρήσει στην τρίτη φάση της κατασκευής του Μεγάλου Αιθιοπικού Φράγματος Αναγέννησης (GERD) τον Ιούνιο.<br /><br />“Η Αίγυπτος είναι «ιδιαίτερα εκτεθειμένη» στις αρνητικές συνέπειες του πολέμου της Ουκρανίας”, δηλώνει ο Ranjit Singh, βοηθός διευθυντής του Τμήματος Νομισματικής και Κεφαλαιαγοράς του ΔΝΤ, συμπεριλαμβανομένων των «υψηλών αναγκών εξωτερικής χρηματοδότησης, αυξανόμενου πληθωρισμού και περιορισμένου δημοσιονομικού χώρου».<br /><br />Ο Adam Lucente δηλώνει ότι “η Αιθιοπία θεωρεί το δυναμικό υδροηλεκτρικής ενέργειας του φράγματος GERD θα αλλάξει το παιχνίδι για τη χώρα και ολόκληρη την περιοχή.<br /><br />Με το φράγμα αυτό, η Αιθιοπία θα μπορούσε να γίνει σημαντικός εξαγωγέας ενέργειας. Η Αίγυπτος εξαρτάται από τον Νείλο για πάνω από το 90% των υδάτινων πόρων της και φοβάται ότι το μεγάλο φράγμα, θα μπορούσε να περιορίσει τις ροές νερού.<br /><br />Το Σουδάν, το οποίο είναι σύμμαχος με την Αίγυπτο στη διαμάχη, ανησυχεί ότι το φράγμα θα επιταχύνει τις πλημμύρες στην επικράτειά του, κάτι που συμβαίνει τακτικά κατά τις περιόδους βροχών.<br /><br />Η πρόοδος για μια διπλωματική συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου, της Αιθιοπίας και Σουδάν παραμένει αδιέξοδη, παρά τις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Αφρικανικής Ένωσης να μεσολαβήσουν σε έναν συμβιβασμό μεταξύ όλων των μερών.<br /><br />Τα τελευταία δύο χρόνια, η Αίγυπτος έχει προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, υποστηρίζοντας ότι το φράγμα αποτελεί την κύρια αιτία διαμάχης για την ασφάλεια.<br /><br />Τα μόνιμα μέλη του συμβουλίου άκουσαν την υπόθεση της Αιγύπτου και υποστήριξαν την χρήση περαιτέρω της διπλωματίας χωρίς να εκδώσουν ψήφισμα.<br /><br />Το Κάιρο από την πλευρά του, επιθυμεί μια δεσμευτική συμφωνία με διεθνή μεσολάβηση, χωρίς αν και διότι και ξεκάθαρη διαιτησία, που να διασφαλίζει την απαιτούμενη ροή ύδατος προς την Αίγυπτο.<br /><br />Η διαμάχη για το φράγμα του Νείλου μπορεί να εκτραχυνθεί πολύ εύκολα σε ένοπλη αναμέτρηση, προσθέτοντας ένα ακόμη μέτωπο σε αυτό της Ουκρανίας.<br /><br />Η Αίγυπτος έχει εμβαθύνει τους δεσμούς ασφαλείας της με το Σουδάν, πιέζοντας την Αιθιοπία.<br /><br />Η τρίτη φάση πλήρωσης του φράγματος αναμένεται να είναι χαμηλότερη από τις δύο προηγούμενες. Εάν ναι, τότε η Αίγυπτος μπορεί να έχει λίγα να φοβηθεί, τουλάχιστον προς το παρόν, όσον αφορά τη ροή του νερού.<br /><br />Ωστόσο, ο οικονομικός αντίκτυπος του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας θα επιδεινωθεί τόσο για την Αίγυπτο, όσο κα για την Αιθιοπία και το Σουδάν, επομένως το φράγμα (GERD) θα λάβει ακόμη μεγαλύτερη σημασία για διαφορετικούς λόγους και για τα τρία μέρη.<br /><br />Εν τω μεταξύ, η Αίγυπτος επιταχύνει σχέδια για τη διαχείριση των υδάτων, όπως αναφέρει ο Ayah Aman από το Κάιρο, ενώ δίνει προτεραιότητα στην προώθηση πρωτοβουλιών και τεχνολογιών για το κλίμα πριν από τη φιλοξενία της Διάσκεψης των Μερών (COP 27) στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή στο Sharm el-Sheikh 7-18 Νοεμβρίου.<br /><br />Το Ισραήλ αποκαλύπτει συνωμοσίες των Ιρανών που σκοπό έχουν να πυροδοτήσουν σύγκρουση στην Γάζα<br /><br />Σε μια εξαιρετικά ασυνήθιστη αποκάλυψη, η υπηρεσία κατασκοπείας του Ισραήλ (Μοσάντ) αποκάλυψε ότι απέτρεψε μια υποτιθέμενη ιρανική συνωμοσία για τη δολοφονία ενός δημοσιογράφου στη Γαλλία, ενός Ισραηλινού διπλωμάτη στην Τουρκία και ενός Αμερικανού στρατηγού που σταθμεύει στη Γερμανία.<br /><br />Η είδηση ​​έρχεται καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν σταθμίζει το αίτημα της Τεχεράνης να αφαιρέσει η Ουάσιγκτον τον χαρακτηρισμό “τρομοκρατικό” στο Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης ως προϋπόθεση για την επανένταξη στη λεγόμενη πυρηνική συμφωνία του Ιράν.<br /><br />Το <a href="https://www.al-monitor.com/originals/2022/05/takeaway-russia-ukraine-war-spills-over-nile-dam-dispute">Al-Monitor έ</a>μαθε ότι το Ισραήλ μετέφερε στις ευρωπαϊκές υπηρεσίες πληροφοριών λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις συνωμοσίες δολοφονίας του σώματος αυτού.<br /><br />Ο Μπεν Κάσπιτ αναφέρει ότι η ανταλλαγή τέτοιων πληροφοριών είναι ένα μέρος της «παγκόσμιας διπλωματικής εκστρατείας του Ισραήλ κατά της πυρηνικής συμφωνίας και του Ιράν γενικότερα».<br /><br />Η Χαμάς από την άλλη πλευρά, απολαμβάνει μια μεγάλη λαϊκή υποστήριξη, όπως αποδεικνύεται από τους πολλούς Παλαιστίνιους διαδηλωτές που κυμάτισαν σημαίες της Χαμάς και φώναξαν τα συνθήματά της κατά τη διάρκεια μιας μαζικής διαδήλωσης κοντά στο Τζαμί Αλ Άκσα της Ιερουσαλήμ τον περασμένο μήνα.<br /><br />“Η προσδοκία μιας στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ της οργάνωσης που εδρεύει στη Γάζα και του Ισραήλ, έχει επίσης «ωθήσει τη διεθνή κοινότητα να εστιάσει την προσοχή της στην παλαιστινιακή υπόθεση σε μια προσπάθεια να αποτρέψει μια ευρύτερη αντιπαράθεση», γράφει ο Ahmad Melhem.<br /><br />Τις τελευταίες εβδομάδες, η ηγεσία τόσο της Χαμάς όσο και της Ισλαμικής Τζιχάντ έλαβαν δεκάδες κλήσεις από αραβικά, διεθνή και περιφερειακά κόμματα που επιδιώκουν να αποκλιμακώσουν την κατάσταση.<br /><br />Το Ιράκ εντείνει τις κατασχέσεις ναρκωτικών στη δυτική έρημο<br /><br />Οι ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας κατέσχεσαν τεράστιες ποσότητες της δημοφιλούς αμφεταμίνης γνωστής ως Captagon κοντά στα δυτικά σύνορα της χώρας με τη Συρία.<br />Στις 30 Απριλίου, οι αρχές κατέσχεσαν περισσότερα από 6 εκατομμύρια χάπια από μια αποθήκη και προχώρησαν σε πολλαπλές συλλήψεις.<br /><br />Η Shelly Kittleson γράφει ότι τέτοιο λαθρεμπόριο ναρκωτικών τείνει να συμβαίνει σε μέρη του Ιράκ με μικρή κυβερνητική επίβλεψη ή με σημαντικά επίπεδα διαφθοράς.<br /><br />Όλα δείχνουν ότι μετά την Ουκρανία σειρά έχουν πολλά μέτωπα, από την Λιβύη, την Αίγυπτο, το Ιράκ, αλλά και την Κίνα ( ειδικά λόγω της διένεξης με την Ταιβάν), δείχνοντας ότι ο πλανήτης ολόκληρος κινδυνεύει από την απύθμενη ανθρώπινη ανοησία. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας διαχέεται σε Αίγυπτο λόγω του φράγματος του Νείλου. Πιθανή μια πολεμική σύγκρουση.

Γιώργος Μοτσάκος Ισραήλ, Ιράκ, Λιβύη, Ταιβάν, αποτελούν νέες πιθανές άκρως επικίνδυνες εστίες πολέμου-Νερό και σιτάρι θα αξίζουν σε λίγο όσο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η στρατηγική Μπάιντεν να χωρίσει τον κόσμο σε δύο μέρη και η "νέα παγκοσμιοποίηση" Μόσχας-Πεκίνου.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-05/%CE%97%CE%A0%CE%91_%CE%A1%CE%A9%CE%A3%CE%99%CE%912.jpg?itok=NbL90vKM" width="751" /><br /><br />Οι προσπάθειες των αποδυναμωμένων Ηνωμένων Πολιτειών να χωρίσουν τον κόσμο σε «δημοκρατικά» και «αυταρχικά» μέρη επιταχύνουν τη διαδικασία οικοδόμησης ενός εναλλακτικού συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης<br /><br />Η επανάσταση της Κίνας και η αντίσταση της Ρωσίας ανάγκασαν την αμερικανική ελίτ να αναζητήσει ένα νέο μοντέλο της παγκόσμιας τάξης που θα αντικαταστήσει τη «μονοπολική παγκοσμιοποίηση» που υπάρχει εδώ και τρεις δεκαετίες. Η «τελευταία και αποφασιστική μάχη» για την υπεράσπιση της ηγεμονίας των ΗΠΑ δόθηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος αποφάσισε να σπρώξει την Αυτοκρατορία από την ανοδική της τροχιά μέσω ενός εμπορικού πολέμου, αποτρέποντας την είσοδο προηγμένων κινεζικών τεχνολογιών στην παγκόσμια αγορά, καθώς και έναν πόλεμο πληροφοριών σε σχέση με τον COVID-19.<br /><br />Όπως οι ήρωες των γουέστερν, στάθηκε όρθιος και προχώρησε μόνος του, πυροβολώντας πρώτα τους Κινέζους και μετά τους Ρώσους. Βγήκε από τον ΠΟΥ, τη UNICEF και τη Συνεργασία του Ειρηνικού, που είναι αρκετά πιστοί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έσκισε τη Συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς με τη Ρωσία και επρόκειτο να μπλέξει πολλά περισσότερα. Αυτή η πολιτική κατέστρεφε την καθιερωμένη παγκόσμια τάξη πραγμάτων και δικαίως ονομάστηκε «αποπαγκοσμιοποίηση».<div><br />Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε τη δουλειά του διαχειριστή κρίσεων. Ο ταυτόχρονος «ψυχρός πόλεμος» του Ντόναλντ Τραμπ σε δύο μέτωπα με τη Ρωσία και την Κίνα δεν έφερε νίκες. Η Αμερική έδειξε την εξαθλίωση της αποτυγχάνοντας να αντιμετωπίσει μια πανδημία που σκότωσε ένα εκατομμύριο ανθρώπους και υπονόμευσε την οικονομία. Η Αμερική έφυγε ντροπιαστικά από το βομβαρδισμένο Αφγανιστάν. Η Αμερική πρόδωσε το «αμερικανικό όνειρο» και τον «αμερικανικό τρόπο ζωής» εξαπολύοντας έναν εξεγερμένο όχλο στους δρόμους και εγκαταλείποντας τις βασικές αξίες των WASP (λευκοί, Αγγλοσάξονες, προτεστάντες).<br /><br />Όπως αρμόζει σε έναν διαχειριστή κρίσεων, ο Μπάιντεν εγκατέλειψε πρώτα την πορεία του προκατόχου του και «διόρθωσε τις απώλειες». Στη συνέχεια ανακοίνωσε μια «ανακεφαλαιοποίηση» 2,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ολόκληρης της εταιρείας America Incorporated μέσω του προγράμματος Build Back Better. Ακολούθησε η «ενοποίηση των περιουσιακών στοιχείων» με τη μορφή των εναπομεινάντων συμμάχων στον κόσμο και η αναζήτηση νέων εταίρων. Είναι αυτοί που πρέπει να αναλάβουν τη λύση των τακτικών καθηκόντων της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και την Κίνα, η οποία παραμένει η κύρια κατεύθυνση του αγώνα για την κυριαρχία. <br /><br />Η κύρια στρατηγική, αν κρίνουμε από τα γεγονότα του ενάμιση έτους της διακυβέρνησης του Μπάιντεν, είναι να χωριστεί ο κόσμος σε δύο μέρη προκειμένου να συγκεντρωθούν οι υπόλοιποι πόροι υπό τον έλεγχο της Ουάσιγκτον. Η διασπορά των δυνάμεων ήταν εμφανής ακόμη και επί προέδρου Ομπάμα, ο οποίος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την Κίνα με τη βοήθεια της στρατηγικής της Χίλαρι Κλίντον. Η κατάσταση επιδεινώθηκε υπό τον Τραμπ, ο οποίος πρόσθεσε το «κινεζικό μέτωπο» στο «ρωσικό μέτωπο» του παγκόσμιου Ψυχρού Πολέμου. Μάλιστα, επανέλαβε τα λάθη του Ναπολέοντα, του Χίτλερ και του Χιροχίτο, που προσπάθησαν επίσης να πολεμήσουν σε πολλαπλά μέτωπα.<br /><br />Οι στρατηγοί της κυβέρνησης Μπάιντεν, μεταξύ των οποίων βετεράνοι της κυβέρνησης Ομπάμα-Κλίντον, πρότειναν να «ισιώσει την πρώτη γραμμή» αλλά να διατηρήσει τουλάχιστον τον μισό κόσμο υπό έλεγχο. Μια άνευ προηγουμένου ανασκόπηση όσων έμειναν πιστοί πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2021 και ονομάστηκε «Σύνοδος Κορυφής για τη Δημοκρατία». Πάνω από 100 χώρες και περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της μη αναγνωρισμένης Ταϊβάν και του Κοσσυφοπεδίου, έχουν μπει στο στρατόπεδο της «δημοκρατίας» ενάντια στο στρατόπεδο της «αυτοκρατίας». Περιττό να πούμε ότι η Κίνα και η Ρωσία βρέθηκαν στην κορυφή της λίστας με τις «αυτοκρατίες» ή τα «αυταρχικά καθεστώτα». Περιλάμβανε επίσης μέλη του ΝΑΤΟ την Τουρκία και την Ουγγαρία, έναν σημαντικό εμπορικό εταίρο τη Σαουδική Αραβία, πολλές χώρες της Κεντρικής Ασίας, την Αφρική, τον αραβικό κόσμο και άλλα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας. Ωστόσο, δεν είναι ο κατάλογος των συμμετεχόντων που είναι σημαντικός, αλλά η ίδια η αρχή του διαχωρισμού σε «καθαρούς» και «ακάθαρτους». Στο «καθαρό» μισό του κόσμου υπόσχονται κάποια οφέλη.<br /><br />Παρόμοιες εκδηλώσεις θα πραγματοποιούνται τακτικά σε διάφορους τομείς της διεθνούς ζωής. Στις 12 Μαΐου, υπό την προεδρία του Τζο Μπάιντεν, θα ανοίξει μια εικονική σύνοδος κορυφής για το COVID-19. Δεν αναμένεται η συμμετοχή των ηγετών της ΛΔΚ.<br /><br />Για τη νέα στρατηγική, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενισχυθούν οι υπάρχουσες πολιτικές και στρατιωτικές δομές και να δημιουργηθούν νέες. Προβλέπεται η επέκταση του «Big Seven» στο «δέκα» σε βάρος της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Νότιας Κορέας. Προσαρμόστε τη σύνθεση της G20, αποκλείοντας τη Ρωσία από αυτήν. Το ΝΑΤΟ θα συμπληρωθεί με τη Σουηδία και τη Φινλανδία. Για τον «Οργανισμό της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού», όπως κυριολεκτικά ακούγεται το όνομα αυτού του μπλοκ βετεράνων, σκοπεύουν να δημιουργήσουν έναν μικρότερο δίδυμο αδερφό στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Εκεί έχουν ήδη δημιουργηθεί η στρατιωτικοπολιτική ομάδα QUAD (Αυστραλία, Ινδία, Ιαπωνία και ΗΠΑ) και το στρατιωτικό μπλοκ AUKUS (Αυστραλία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ). Έχοντας ενισχύσει το ακόμα χαλαρό QUAD και επεκτείνοντας το AUKUS στο μέλλον με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, τις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ, μπορούμε ήδη να μιλήσουμε για ασιατικό ΝΑΤΟ. Το Πεντάγωνο σχεδιάζει να ενισχύσει αυτή τη δομή με έναν άλλο στόλο, εκτός από τον έβδομο, με ζώνη ευθύνης στο δυτικό τμήμα του Ειρηνικού Ωκεανού και έναν πέμπτο να λειτουργεί στον Ινδικό Ωκεανό. Η διοικητική και επιτελική βάση της νέας γροθιάς σοκ από τις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων έχει ήδη δημιουργηθεί - η Διοίκηση Ινδο-Ειρηνικού. Η ταχύτητα με την οποία προχωρά η στρατηγική της «ημι-παγκοσμιοποίησης» είναι πραγματικά εντυπωσιακή.<br /><br />Το περίγραμμα του άλλου μισού κόσμου αναδεικνύεται σταδιακά. Η βάση του είναι το ζεύγος Ρωσίας και Κίνας, που αναγκάζονται να παλέψουν για επιβίωση. Και οι δύο αυτές χώρες έχουν ισχυρό στρατιωτικό δυναμικό, συνολικά ανώτερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Οι οικονομικές δυνατότητες καθενός είναι ακόμη κατώτερες από τη Δύση, αλλά η Κίνα, που συνεχίζει την επιταχυνόμενη άνοδό της, θα ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το 2030. Η συνέργεια των επιστημονικών και τεχνολογικών εξελίξεων στη Μόσχα και το Πεκίνο μπορεί να εξαλείψει τα κενά που απομένουν και να αυξήσει τον αριθμό των πλεονεκτημάτων.<br /><br />Η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν το δικό τους όραμα για την παγκόσμια τάξη και, σύμφωνα με αυτό, αναπτύσσουν διμερή στρατηγική εταιρική σχέση και δημιουργούν διεθνείς δομές. Για τη Μόσχα, αυτή είναι η έννοια της Μεγάλης Ευρασίας, του οικονομικού μπλοκ της EAEU και του στρατιωτικού μπλοκ του CSTO. Για το Πεκίνο, αυτή είναι η έννοια μιας «κοινότητας με κοινό πεπρωμένο για την ανθρωπότητα», καθώς και η παγκόσμια πρωτοβουλία υποδομών και εμπορίου «Belt and Road». Μαζί, η Ρωσία και η Κίνα είναι μέλη της SCO, η οποία έχει μεγάλη έλξη και πρόσφατα ένωσε τέσσερις πυρηνικές δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα, Ινδία και Πακιστάν). Ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός ζει στις χώρες της SCO - 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Μια άλλη δομή είναι οι BRICS. Ενώνει τις χώρες τεσσάρων ηπείρων - Ευρώπη, Ασία, Νότια Αμερική και Αφρική (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική).<br /><br />Οι χρηματοοικονομικές δομές που βασίζονται στους πόρους της Κίνας και της Ρωσίας είναι πολύ σημαντικές. Πρόκειται για τη Νέα Τράπεζα BRICS, την Asian Infrastructure Investment Bank, το Silk Road Fund, την Eurasian Development Bank. Διευρύνουν τον όγκο της αλληλεπίδρασης μεταξύ των χωρών μελών, μεταξύ άλλων μέσω της χρήσης εθνικών νομισμάτων και των ανταλλαγών σε διακανονισμούς. Η απόφαση της Μόσχας να δεχτεί μόνο ρούβλια αντί για δυτικά αποθεματικά νομίσματα για εξαγόμενα στρατηγικά αγαθά θα μπορούσε να είναι επαναστατική. Με τη σειρά του, το Πεκίνο επεκτείνει ενεργά τη χρήση του γιουάν σε διεθνείς διακανονισμούς και αυξάνει το μερίδιό του στο καλάθι των αποθεματικών νομισμάτων. Υπάρχει η προοπτική οικοδόμησης ενός εναλλακτικού παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων των αναλόγων της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του συστήματος SWIFT και άλλων ιδρυμάτων που λειτουργούν με βάση τις αρχές της πολυπολικότητας,<br /><br />Οι εμπορικές και οικονομικές οργανώσεις ASEAN και RCEP διαδραματίζουν ανεξάρτητο ρόλο στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Η Ένωση Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) συγκεντρώνει 10 χώρες της περιοχής με πληθυσμό 650 εκατομμυρίων ανθρώπων. Όλοι τους έχουν συνδεθεί με την Κίνα για αιώνες πολύπλευρης αλληλεπίδρασης και τώρα το εμπόριο της Κίνας με την ASEAN (878 δισεκατομμύρια δολάρια) υπερβαίνει τις συναλλαγές με τις Ηνωμένες Πολιτείες (657 δισεκατομμύρια δολάρια) και την Ευρωπαϊκή Ένωση (828 δισεκατομμύρια δολάρια).<br /><br />Η Ολοκληρωμένη Περιφερειακή Οικονομική Συνεργασία (RCEP ή RCEP) ιδρύθηκε το 2020 και έχει γίνει η μεγαλύτερη ζώνη ελεύθερων συναλλαγών στον κόσμο. Εκτός από τις χώρες του ASEAN, περιλαμβάνει την Κίνα, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Ο ρόλος της Κίνας ως η μεγαλύτερη οικονομία του RCEP και σημαντικός εισαγωγέας για τις χώρες μέλη είναι απίθανο να μετατρέψει τη συνεργασία σε όπλο κατά του Πεκίνου.<br /><br />Η διαίρεση του κόσμου σε δύο αντίπαλα μέρη που ξεκίνησε η Αμερική μόλις αρχίζει. Ορισμένες χώρες, όπως η Ινδία ή η Βραζιλία, θα τραβηχτούν στο πλευρό του «δημοκρατικού κόσμου». Άλλες αλλαγές είναι δυνατές και από τις δύο πλευρές. Αλλά είναι ήδη σαφές ότι η παγκοσμιοποίηση στην κλασική της μορφή, που ξεκίνησε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ξεθωριάζει στην ιστορία. Οι προσπάθειες των αποδυναμωμένων Ηνωμένων Πολιτειών να χωρίσουν τον κόσμο σε «δημοκρατικά» και «αυταρχικά» μέρη επιταχύνουν τη διαδικασία οικοδόμησης ενός εναλλακτικού συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης. Αντί για παγκόσμια ηγεμονία, η Ουάσιγκτον θα πάρει «ημι-παγκοσμιοποίηση». Η Μόσχα και το Πεκίνο θα πρέπει να οικοδομήσουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, μια νέα παγκοσμιοποίηση.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η στρατηγική Μπάιντεν να χωρίσει τον κόσμο σε δύο μέρη και η "νέα παγκοσμιοποίηση" Μόσχας-Πεκίνου.

Οι προσπάθειες των αποδυναμωμένων Ηνωμένων Πολιτειών να χωρίσουν τον κόσμο σε «δημοκρατικά» και «αυταρχικά» μέρη επιταχύνουν τη διαδικασία ο...

Διαβάστε την συνέχεια

“Κακοί” και “καλοί” βομβαρδισμοί – Οι Εν Ελλάδι υποκριτές & “χρήσιμοι ηλίθιοι”

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/oukrania-russia-propaganda.jpg" /><br /><br />Οι εξελίξεις στο μέτωπο Ρωσίας-Ουκρανίας έχουν προκαλέσει πόλωση στα συνήθη δυο στρατόπεδα. Το ένα είναι το φιλοατλαντικό που επιχειρεί να παρουσιάσει τον Βλαντίμιρ Πούτιν σαν “νέο Χίτλερ”. Το άλλο έχει την τάση να ταυτίζεται με τις ρωσικές επιλογές. Μετά από δυόμιση μήνες πολέμου ο παροξυσμός συνεχίζεται, τσουβαλιάζοντας όλους όσοι επιχειρούν να προσεγγίσουν με όρους διεθνολογικής ανάλυσης το θέμα. Είναι οι εν Ελλάδι υποκριτές και “χρήσιμοι ηλίθιοι”.<br /><br />Και οι δύο κατηγορίες αδυνατούν να κατανοήσουν ότι στο ανθρωπιστικό επίπεδο οι ζωές Ρώσων και Ουκρανών αξίζουν το ίδιο. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι δεν κατανοούν ότι όλοι έχουν οικογένειες που μαυροφορούνται και είναι ανήθικο να τους καταλογίζεται συνενοχή για τις επιλογές των κυβερνήσεων των χωρών τους. Στο πλαίσιο αυτού του παροξυσμού και σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού της ελληνικής στάσης, οι χρήσιμοι ηλίθιοι εξακολουθούν να εξισώνουν, έστω έμμεσα πλέον, όσα κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία, με όσα έκαναν οι Τούρκοι το 1974 στην Κύπρο και εν γένει με τις διεκδικήσεις της απέναντι στον Ελληνισμό.<br /><br />Άρα, όποιος προσπαθεί να κατανοήσει τη ρωσική επιχειρηματολογία ρίχνεται στην πυρά. Το γεγονός ότι η Δύση είχε και συνεχίζει να τηρεί στάση Ποντίου Πιλάτου στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά δεν φαίνεται, πάντως, να τους προβληματίζει. Η εξομοίωση Ρωσίας και Τουρκίας συνιστά μέγιστη και επικίνδυνη ανοησία, η οποία υποκρύπτει υποκρισία και ιδιοτέλεια με συγκεκριμένη ατζέντα. Υποκρισία, επειδή αποδέχεται δύο μέτρα και δύο σταθμά.<br /><br />Τα σύνορα Ελλάδας και Κύπρου είναι αποτέλεσμα πολέμων και διεθνών συνθηκών. Τα σύνορα της Ουκρανίας χαράχθηκαν διαφορετικά, για λόγους εσωτερικούς-διοικητικούς στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Οι ίδιοι πολέμιοι των εισβολών, πρωταγωνιστούσαν στην δυτική εκστρατεία για υπερψήφιση του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο στο δημοψήφισμα πριν 20 σχεδόν χρόνια. Δεν τους είχε φανεί ποτέ ρατσιστική η εξίσωση, για την ακρίβεια η επιβολή του τουρκοκυπριακού 18% επί του 82% των Ελληνοκυπρίων. Όλα αυτά τα παραβλέπουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι.<div><br />Τι ξεχνούν οι “χρήσιμοι ηλίθιοι”<br /><br />Οι καταγγέλλοντες σήμερα τη Ρωσία δεν φαίνεται να προβληματίζονται από το γεγονός ότι οι Αμερικανοί που ενορχηστρώνουν όλον αυτόν τον επικοινωνιακό πόλεμο, δεν πολεμούν και φροντίζουν διά της παράτασης του αιματηρού πολέμου να προωθούν τα δικά τους γεωστρατηγικά συμφέροντα. Οι ίδιοι, λοιπόν, εγχώριοι που εξαντλούν όλο τον οίστρο τους για να καταγγείλουν τη Ρωσία, όταν έρχεται η συζήτηση στον τουρκικό επεκτατισμό χάνουν την ορμή τους και ζητούν εμμέσως ή και ευθέως ελληνικές υποχωρήσεις, ζητούν η Αθήνα να προσαρμοστεί στις τουρκικές αξιώσεις! Όχι μόνο δεν απαιτούν δυτικές κυρώσεις κατά της Τουρκίας, αλλά και δικαιολογούν τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον που πετούν εδώ και χρόνια την μπάλα στην κερκίδα!<br /><br />Ποτέ δεν κατήγγειλαν την Άγκυρα με το παρόμοιο πάθος. Εκεί βρίσκουν δικαιολογίες και δεν παραλείπουν να κατηγορούν την ελληνική πλευρά! Εκεί ξαφνικά τα σημερινά “γεράκια” γίνονται “περιστέρια”, ευθυγραμμιζόμενοι “όλως τυχαίως” με την στάση Ποντίου Πιλάτου της ΕΕ και των ΗΠΑ. Παρόμοια υποκρισία επιδεικνύουν και όταν η συζήτηση αφορά στο Κοσσυφοπέδιο. Αλήθεια, εκεί δεν υπήρξε απόσχιση από κυρίαρχο κράτος (τη Σερβία); Δεν υπήρξε αναγνώριση του αποσχισθέντος Κοσσυφοπεδίου από τη Δύση, η οποία βομβάρδισε τη Σερβία και στη συνέχεια κατάλυσε την αρχή του Διεθνούς Δικαίου περί απαραβίαστου των συνόρων; Εκεί δεν υπήρχε παραβίαση συνόρων κυρίαρχου κράτους; Για τα θύματα αυτού του πολέμου όμως έφταιγε αποκλειστικά ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.<br /><br />Οι ίδιοι βρίσκουν υπερβολικό να κατηγορούνται οι Τούρκοι για γενοκτονίες. Ενώ λοιπόν έχουν την τάση να εξωραΐζουν τις τουρκικές γενοκτονίες και επεμβάσεις σε τρίτες χώρες, στην Ουκρανία βλέπουν αποκλειστικά και μόνο ρωσικά εγκλήματα. Οι ίδιοι κατά κανόνα που οργίστηκαν όταν βομβαρδίστηκε το Κίεβο, δικαιολογούσαν τους βομβαρδισμούς του Βελιγραδίου. Φαίνεται πως οι ρωσικοί βομβαρδισμοί είναι “κακοί”, ενώ οι δυτικοί “καλοί”! Μετά ψέγουν τη Σερβία για τη στάση της απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας και την καχυποψία της για τις δυτικές προθέσεις.<br /><br />Εάν ανησυχούμε γνήσια για την παραβίαση της κυριαρχίας ανεξάρτητου κράτους ας το κάνουμε και για την Ουκρανία και για την Κύπρο και για τη Σερβία, από την οποία αργότερα απέσπασαν και το Μαυροβούνιο! Πάλι αυθόρμητα και με δημοκρατικές διαδικασίες! Κι όποιος τολμούσε να υποστηρίξει ότι και εκεί υπήρχε γεωστρατηγική σκοπιμότητα, άρα και υποκίνηση με στόχο την αποκοπή του σλαβικού παράγοντα από τα νερά της Μεσογείου, αντιμετωπιζόταν με απαξία και τα γνωστά περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<br /><br />Δικαιωματισμός και γεωστρατηγική<br /><br />Η ανάμειξη του επιπέδου ανάλυσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αυτό της γεωστρατηγικής είναι σκόπιμη! Όπως σκόπιμη είναι και η αξιοποίηση των πρόθυμων “χρήσιμων ηλίθιων” ένθεν κακείθεν! Διότι ως γνωστόν, ενθουσιώδεις χειροκροτητές και οπαδούς στην Ελλάδα, δεν έχουν μόνο οι Αμερικανοί, αλλά και οι Ρώσοι. Όχι μόνο οι Γιάνκηδες δηλαδή, αλλά και οι… Yankees go home!<br /><br />Φαίνεται πως για την πλειονότητα των Ελλήνων, που αρέσκονται στον ρόλο του φανατικού οπαδού, το γεγονός ότι η προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση είναι αναπόσπαστο μέρος της σχεδίασης και διεξαγωγής των πολεμικών επιχειρήσεων είναι ψιλά γράμματα. Κατά συνέπεια, αποτελούν κλάδους της επιστημονικής έρευνας τόσο από την οπτική γωνία των σπουδών επικοινωνίας όσο και αυτήν της στρατηγικής.<br /><br />Στην Ελλάδα φαίνεται πως ο ρόλος του χρήσιμου ηλίθιου είναι και πολύ διαδεδομένος, γιατί είναι καλοδεχούμενος από πολλούς συμπατριώτες μας, που ψάχνουν αφορμή για να ταυτοστούν ή να μισήσουν με πάθος. Αυτό με τη σειρά του βέβαια δεν αποτελεί πεδίο επιστημονικής έρευνας των δυο προαναφερθέντων τομέων, αλλά μάλλον της κοινωνικής ψυχολογίας, αν όχι της ψυχιατρικής.<br />Ο “ήρωας” Μιχαήλ και οι χρήσιμοι ηλίθιοι<br /><br />Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν, για παράδειγμα, ο περίφημος Μιχαήλ που εμφανίστηκε ελέω Ζελένσκι στο ελληνικό Κοινοβούλιο σαν Έλλην εκ Μαριούπολης, μέλος του διαβόητου εδώ και χρόνια “Τάγματος Αζόφ”. Η εν λόγω παραστρατιωτική μονάδα αρχικά διακήρυσσε η ίδια τις νεοναζιστικές αντιλήψεις της και μόνο μετά από ισχυρές συστάσεις και του Ζελένσκι και των Αμερικανών συμβούλων έβαλε σε δεύτερο πλάνο, για να ενταχθεί χωρίς έντονες αντιδράσεις στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.<br /><br /><br /><img height="400" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/Michael_Azov_fighter.jpg" width="640" /><br /><br />Όπως η αντίσταση στους Ρώσους χρησιμοποιήθηκε για να ξεπλυθεί το νεοναζιστικό παρελθόν του “Τάγματος Αζόφ”, τον ίδιο σκοπό εξυπηρετεί και το να αποκαλούνται οι Ρώσοι εισβολείς Ναζί! Τα αποτελέσματα βέβαια της ευκολίας, με την οποία η ιδεοληπτική Ευρώπη παπαγαλίζει όσα σερβίρει η Ουάσιγκτον, φαίνονται στα εκλογικά αποτελέσματα στην Ουγγαρία, στη Σερβία και πρόσφατα στη Γαλλία. Εκτός αν το 42+% της Μαρίν Λεπέν δεν αξίζει να μας απασχολεί, αφού έχασε τις εκλογές από τον Μακρόν. Δώσε ημίν σήμερον, σε πέντε χρόνια βλέπουμε…<br /><br />Πάμε όμως πίσω στον Μιχαήλ. Η ειδησεογραφία μας ενημέρωσε ότι έχασε τη ζωή του ηρωικά μαχόμενος «κατά των Ρώσων ναζιστών», όπως ο ίδιος είχε πει. Η ανοησία με την οποία αντιμετωπίστηκε το θέμα στην Ελλάδα ήταν και παραμένει μνημειώδης. Οι κατήγοροι της ρωσικής πλευράς τον παρουσιάζουν περίπου σαν… Παπαφλέσσα. Κι αν όντως έχασε τη ζωή του μαχόμενος για τη Μαριούπολη, είναι δικαίως ένας ήρωας των Ουκρανών. Για την απέναντι πλευρά παραμένει… νεοναζιστής, ή τουλάχιστον στρατευμένος σε νεοναζιστική πολιτοφυλακή.<br /><br />Ούτε ένας όμως δεν βρέθηκε να αναρωτηθεί αν το συγκεκριμένο πρόσωπο είχε επίθετο. Μιχαήλ σκέτο, σημαίνει… πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευτο! Εκπλήσσει η ευκολία με την οποία κατάπιαν αμάσητο και οι δυο πλευρές το επικοινωνιακό μήνυμα που ενδεχομένως να αποτελεί άλλο ένα επεισόδιο του πολέμου της προπαγάνδας! Οι μεν τον αποθεώνουν οι δε τον βρίζουν! Αμφότεροι βρίσκουν λογική τη στάση τους και επιχειρηματολογούν επ’ αυτού!<br /><br />Ο Ζελένσκι έπιασε την ελληνική Βουλή κορόιδο, προκαλώντας αντιδράσεις. Το έπραξε με προφανή στόχευση να ξεπλύνει μέσω δυτικού Κοινοβουλίου τη ρετσινιά του νεοναζισμού για το “Τάγμα Αζόφ”. Ουδείς όμως ζήτησε έστω και εκ των υστέρων επιβεβαίωση της ταυτότητας του Μιχαήλ για να μάθουμε αν όντως είναι Έλληνας της Μαριούπολης ή κατασκεύασμα της προπαγάνδας. Όχι ότι αν ήταν πράγματι Έλληνας έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά για να ξέρουμε τουλάχιστον τα στοιχειώδη…<br />Το “φάντασμα του Κιέβου”<br /><br />Κάτι παρόμοιο δεν έγινε και με το περίφημο “φάντασμα του Κιέβου”; Αν και οι υποψιασμένοι είχαν καταλάβει πως κάτι δεν πάει καλά, αφού μια ήταν φοβερός και τρομερός πιλότος επιδείξεων με MiG-29 και την άλλη νεαρός υποσμηναγός που έπεσε για την πατρίδα. Παρουσιάστηκε και φωτογραφία στα κοινωνικά δίκτυα!<br /><br /><img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/ghost-of-kiev.png" width="671" /><br /><br />Λίγο αργότερα έσκαγε το παραμύθι: Ακόμα και δυτικά ΜΜΕ αναφέρθηκαν σε βολικό προπαγανδιστικό μύθο που κατασκευάστηκε για λόγους ανύψωσης του ηθικού, όπως υποχρεώθηκαν να παραδεχθούν και επίσημα οι Ουκρανοί. Το ίδιο δεν είχε συμβεί και με την υποτιθέμενη θυσία των 13 Ουκρανών ναυτών στο “Νησί των Φιδιών”; Ευτυχώς οι άνθρωποι είναι ζωντανοί, αφού είχαν ήσυχα ήσυχα παραδοθεί. Αυτό, βέβαια, δεν είχε εμποδίσει τον ίδιο τον Ζελένσκι να κάνει σχετική δήλωση για την “ηρωική θυσία”.<br /><br /><img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/SNAKE-ISLAND-GUARDS-KILLED-FAKE-NEWS.jpg" width="640" /><br /><br />Όποιος επιθυμεί να παίζει πρόθυμα τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου των επιτήδειων σκηνοθετών μεταμοντέρνων πολεμικών συγκρούσεων, μπορεί να συνεχίσει να το κάνει. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Όποιος επιθυμεί όμως να διατηρήσει έστω ψήγματα αυτοσεβασμού και λογικής, θα συνεχίσει να διατηρεί αμφιβολίες, γνωρίζοντας ότι το πρώτο θύμα σε κάθε πολεμική αναμέτρηση είναι η αλήθεια. Σαφώς αυτό έχει καταντήσει κλισέ, αλλά είναι η δυσάρεστη πραγματικότητα.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Κακοί” και “καλοί” βομβαρδισμοί – Οι Εν Ελλάδι υποκριτές & “χρήσιμοι ηλίθιοι”

Οι εξελίξεις στο μέτωπο Ρωσίας-Ουκρανίας έχουν προκαλέσει πόλωση στα συνήθη δυο στρατόπεδα. Το ένα είναι το φιλοατλαντικό που επιχειρεί να π...

Διαβάστε την συνέχεια

Μόνον έτσι η γεωπολιτική μπίζνα μπορεί να είναι win – win, διαφορετικά απλώς ψάχνετε για κορόιδα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/usa_spy.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="413" data-original-width="800" height="330" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/usa_spy.png" width="737" /></a></div><div><br /></div>Του<b> Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Στις 10 Μαΐου προγραμματίζεται να συζητηθεί στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, το κείμενο της νέας Συμφωνίας για τις Αμερικανικές βάσεις στην χώρα μας (MDCA), ενώ δυο μέρες μετά, στις 12 Μαΐου δηλαδή, η συγκεκριμένη συμφωνία μπαίνει για συζήτηση στην ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής.<br /><br />Εν τω μεταξύ… Οι εξελίξεις στην Ουκρανία… Ο δυναμισμός με τον οποίο ενεπλάκησαν οι Αμερικανονατοϊκοί ΚΑΙ στην περαιτέρω κλιμάκωση των συγκρούσεων… Η επαπειλούμενη γενίκευση του πολέμου με την πυρηνική απειλή να καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στην ρητορική των εμπλεκομένων. Και φυσικά… Η εξευτελιστική εργαλειοποίηση των προθύμων – με προεξάρχουσα την πολιτική τάξη της χώρας μας – στην προβολή ισχύος την οποία σταδιακά ξεδιπλώνουν οι Αμερικανοί στον χώρο της Βαλκανικής αλλά και ευρύτερα στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης, είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που επαναφέρουν με κατεπείγοντα τρόπο στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα των Αμερικανικών βάσεων και γενικότερα της συμμετοχής της πατρίδας μας στις Νατοϊκές δομές.<br /><br />Η γενική εκτίμηση, είναι ότι αυτή η συμμετοχή και φυσικά η αυξημένη Αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο Ελληνικό έδαφος, είναι παράγοντες που επιβαρύνουν το ειδικό βάρος των κινδύνων απέναντι στους οποίους εκτίθεται καθημερινά η πατρίδα μας, σε μια εποχή ξέφρενου και ανεξέλεγκτου μιλιταριστικού παροξυσμού. Την ίδια στιγμή, είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι αυτός ο εξαιρετικά επιβαρυντικός συνδυασμός, ΔΕΝ αντισταθμίζεται ούτε καν από τις αυτονόητες εγγυήσεις ασφαλείας έναντι των Τουρκικών απειλών, οι οποίες θέτουν σε καθολική αμφισβήτηση τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα αλλά και τον σκληρό πυρήνα της Εθνικής μας κυριαρχίας. Άλλωστε, κανένας από τους Έλληνες «διαπραγματευτές» του «πάρτα όλα», δεν διεκδίκησε στοιχειωδώς αυτές τις εγγυήσεις.<br /><br />Το μεγάλο πρόβλημα πάντως δεν βρίσκεται στις διαπιστώσεις, αφού σε όλα όσα αφορούν στην ουσία αυτών των διαπιστώσεων, συμφωνούν οι πάντες. Με μοναδική ίσως εξαίρεση το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα, που επιμένει να στρογγυλεύει τις γωνίες στην προσπάθειά του να διαχειριστεί επικοινωνιακά τις συνέπειες της ατολμίας του και πάνω απ’ όλα το δυσβάστακτο κόστος των αδιεξόδων τα οποία ανατροφοδοτούν οι γεωπολιτικές επιλογές του.<br /><br />Τα κόμματα που έχουν ασκήσει και συνεχίζουν να ασκούν κυβερνητική εξουσία, κινούνται κατά κανόνα στην ίδια λογική. Στην λογική του παρασιτικού προστατευτισμού η οποία απογύμνωσε την χώρα, στο όνομα της εγκληματικής αυταπάτης σύμφωνα με την οποία, η προθυμία και ο συμβιβασμός με τις απαιτήσεις των Αμερικανών, θα καθιστούσε δήθεν την πατρίδα μας, πολύτιμο εταίρο και προστατευόμενο μέρος της «συμμαχίας» των ισχυρών. Τα επιτελεία αυτών των κομμάτων, αρνήθηκαν πεισματικά να δουν το αυτονόητο. Και το αυτονόητο είναι πως η «συμμαχία» των ισχυρών, ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για να βάλει στο χέρι τον ΧΩΡΟ και δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την ΧΩΡΑ και τους όρους κυριαρχίας που εξασφαλίζουν Εθνική ταυτότητα στην γεωπολιτική της υπόσταση. Η πολιτική ρητορική αυτών των κομμάτων, κρατά καθηλωμένη και την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, στο άρμα αυτής της αδιέξοδης αυταπάτης.<br /><br />Στον αντίποδα τώρα… <br /><br />Οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες διαχρονικά επέμεναν να αναδεικνύουν το εθνικά επιζήμιο αυτών των επιλογών, συνεχίζουν να διαχειρίζονται την αντίθεσή τους με μια σταθερή επιχειρηματολογία που αρνείται να επικαιροποιηθεί, που αδυνατεί να συνυπολογίσει την νέα πολλαπλά δυσκολότερη και ακόμη πιο σύνθετη πραγματικότητα στην οποία έχει εμπλακεί η χώρα. Αυτή η πολιτική στάση, δεν προσφέρει προστιθέμενη αξία ούτε και εποικοδομητική πολιτική διέξοδο στον σκεπτικισμό με τον οποίο προσεγγίζουν οι πολίτες την δουλοπρεπή συμπεριφορά των κομμάτων που διαχειρίζονται κυβερνητική εξουσία κι αυτό είναι πολύ σοβαρό ζήτημα γιατί οδηγεί την κοινωνία σε καθολική παράλυση.<br /><br />Αυτήν την στιγμή, ούτε το ΝΑΤΟ είναι ένας συνασπισμός από τον οποίο απλά αποχωρείς και ξεκινάς την επόμενη στιγμή μια αυτόνομη και περήφανη περιφερειακή πορεία… Ούτε οι Αμερικανικές βάσεις είναι μια υποδομή από υπόστεγα, γι’ αυτό και δεν αρκεί να κοινοποιήσεις στους ενοικιαστές τους ένα εξώδικο καλώντας τους σε εύθετο χρόνο να σου παραδώσουν τα κλειδιά και να εγκαταλείψουν την χώρα.<br /><br />Τόσο η παραμονή της χώρας στο ΝΑΤΟ, όσο και η ισχυρή και ταυτόχρονα δαιδαλώδης παρουσία των Αμερικανικών Βάσεων στην Ελληνική επικράτεια, συνιστούν ΑΜΦΟΤΕΡΑ, ένα πολυπλόκαμο σύστημα εξαρτήσεων που δεν είναι μόνο πολιτικές, αλλά διαχέονται σε όλο το εύρος των παραμέτρων που σχετίζονται με την στρατηγική επιβίωση της χώρας. Από τα αμυντικά συστήματα και την διαχείριση της κρίσιμης πληροφορίας, έως την εσωτερική ασφάλεια, την οικονομική βιωσιμότητα, την διαχείριση και την εύρυθμη λειτουργία των στρατηγικών της υποδομών (επικοινωνίες, ενέργεια, δορυφορική υποστήριξη κλπ κλπ κλπ).<br /><br />Η παγκοσμιοποίηση, η αποεπένδυση, η καθολική τεχνολογική εξάρτηση, η γενικευμένη αποβιομηχάνιση, το αφυπνισμένο και απαιτητικό αναθεωρητικό περιβάλλον που περισφίγγει απειλητικά την πατρίδα μας, η εκούσια καθήλωσή της σε έναν πολυδύναμο αναπνευστήρα με τα κλειδιά της λειτουργίας του παραδομένα στους θυρωρούς των ξένων πρεσβειών, επιβεβαιώνουν ότι η χώρα μας παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα καθεστώς πολλαπλής γεωπολιτικής ομηρείας το οποίο χτίστηκε πάνω στο έδαφος που έκαναν πάρτι οι αυταπάτες του δήθεν «προστατευτισμού», τις οποίες δεκαετίες ολόκληρες συντήρησε το Ελληνικό πολιτικό σύστημα με τις επιλογές του.<br /><br />Αυτή η κατάσταση ΔΕΝ είναι διαχειρίσιμη με όρους πραγματικής εθνικής χειραφέτησης και η φυγή προς τα εμπρός δεν μπορεί να γίνει με τα συνθήματα και τους πολιτικούς όρους της προηγούμενης 30ετίας. Μια τέτοια εμμονή είναι αδιέξοδη και εν τέλει απολύτως αυτοκαταστροφική.<br /><br />Το στυγνά ανταγωνιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο είναι καταδικασμένη να οριοθετείται η πατρίδα μας και η νοσηρή αντίληψη για την ποιότητα των συμμαχιών που επιτρέψαμε ΟΛΟΙ μας να εδραιωθεί ως κυρίαρχη και να υποκαταστήσει τον σκληρό πυρήνα της κατά τα λοιπά ανύπαρκτης Εθνικής μας στρατηγικής, έχουν μετατρέψει την χώρα σε φτηνό αναλώσιμο που θεωρεί αφελώς ότι συνιστά σοβαρή συμμαχική συνιστώσα, και παράλληλα επιβεβαιώνουν καθημερινά ότι ο προνομιακός περίγυρος των συνομιλητών της, οι οποίοι τυπικά εκλαμβάνονται ως σύμμαχοι, στην ουσία συνιστούν μια διαρκή και σοβαρότατη υβριδική απειλή, που εκβιάζει… Απαιτεί… Και αποδομεί την αξιοπρέπειά της σε κάθε της βήμα.<br /><br />Η συμφωνία λοιπόν που πρόκειται να συζητηθεί στο Ελληνικό κοινοβούλιο στις 12 Μαΐου, είναι μια προβληματική και κατάπτυστη συμφωνία, όχι μονάχα εξ αιτίας των απαράδεκτων αυτοτελών της προβλέψεων, αλλά κυρίως διότι οι Έλληνες πολιτικοί προσυπογράφοντες, φρόντισαν να φέρουν ΑΥΤΗΝ την συμφωνία για να ακυρώσουν και τυπικά μια χώρα την οποία οδήγησαν προηγουμένως στην γεωπολιτική παραλυσία, στην αναξιοπρέπεια, στην ταπείνωση και σε μια ιδιότυπη και διαρκή αιχμαλωσία.<br /><br />Να γιατί επιμένουμε ότι τα συνθήματα δεν αρκούν… Να γιατί επιμένουμε ότι τα μαξιμαλιστικά αιτήματα δεν είναι δυνατόν να εμπνεύσουν πολίτες που αντιλαμβάνονται την πραγματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος. Το πρόβλημα για την πατρίδα μας είναι πολύ πιο σύνθετο και η λύση του δεν μπορεί να αναζητηθεί στην αβασάνιστη αναπαραγωγή της συνθηματολογίας άλλων εποχών, που μπορεί μεν να είναι ορθότατη, αλλά δεν έχει την δυνατότητα να οδηγήσει πουθενά όταν διατυπώνεται σε ένα δραματικά τροποποιημένο Διεθνές περιβάλλον.<br /><br />Σε μια εποχή που η στρατηγική σκέψη της χώρας θα πρέπει να πάρει φωτιά αναζητώντας κάθε ευκαιρία που είναι δυνατόν να εργαλειοποιηθεί προκειμένου να βελτιωθεί η γεωπολιτική της θέση, η μαχόμενη κοινωνία οφείλει να έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις που δεν θα εκτονώνονται με αναπαραγωγή εμμονών και αδιέξοδη συνθηματολογία.<br /><br />Ο τόπος μας αυτήν την στιγμή έχει ανάγκη από μια χειραφετημένη πολιτική ηγεσία, που θα λειτουργήσει έναντι πάντων, αποφασισμένη να κάνει την διαφορά. Έχει ανάγκη από μια πολιτική ηγεσία που θα μπορεί να εργαλειοποιήσει πλήρως τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της «μικρής» πατρίδας μας και πρωτίστως τις ευκαιρίες της Εποχής, επιδιώκοντας και εν τέλει καταφέρνοντας να αποσπάσει… Εξαιρέσεις… Προνόμια… Ειδικό περιφερειακό καθεστώς… Αρμοδιότητες γεωπολιτικού μπαλαντέρ… Αναντικατάστατο ρόλο στην νέα περιφερειακή ισορροπία…<br /><br />Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια χειραφετημένη πολιτική ηγεσία, ικανή να οραματιστεί και να διεκδικήσει ανοχή αλλά και στήριξη στην υλοποίηση ενός οράματος που θα μπορεί να το ακριβοπουλήσει… Έχει ανάγκη από μια πολιτική ηγεσία, αποφασισμένη να «εξαργυρώσει» τις διευκολύνσεις που παρέχει, αποσπώντας στήριξη σε πολύ συγκεκριμένες και κρίσιμες στρατηγικές προτεραιότητες που θα την μεταμορφώσουν ουσιαστικά και θα εξασφαλίσουν προστιθέμενη αξία στο γεωπολιτικό της κεφάλαιο…<br /><br />Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια πολιτική ηγεσία που θα αναγκάσει τους πάντες και πρωτίστως τους ισχυρούς της «συμμάχους» να συνειδητοποιήσουν πως το εννοεί πραγματικά όταν λέει ότι… «τίποτε δεν είναι δωρεάν» και ότι… «η πολύτιμη Ελληνική στήριξη που εξασφαλίζετε κύριοι, προϋποθέτει την αδιαπραγμάτευτη ΔΙΚΗ ΣΑΣ στήριξη στην οριστική και αμετάκλητη επίλυση του συνόλου των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο και με σεβασμό στα ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού, διότι μόνον έτσι η γεωπολιτική μπίζνα μπορεί να είναι win – win διαφορετικά απλώς ψάχνετε για κορόιδα»…<br /><br />Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια πολιτική ηγεσία που θα θέσει ως αδιαπραγμάτευτο στόχο της, να αναμορφώσει μέσα σε μια πενταετία την συνείδηση των πολιτών της, τους όρους της πολιτικής και Εθνικής τους πανετοιμότητας, την ικανότητά τους να κοινωνικοποιούν τα κρίσιμα Εθνικά διακυβεύματα, και φυσικά την πραγματική εικόνα της χώρας. Από την αποτρεπτική της ισχύ μέχρι την παραγωγική της δυνατότητα κι από το ισχυρό ενεργειακό της αποτύπωμα έως τον αναβαθμισμένο περιφερειακό της ρόλο.<br /><br />Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια πολιτική ηγεσία αποφασισμένη να επενδύσει στους φόβους τους, προκειμένου να μην καταστεί θύμα του θράσους και της γεωπολιτικής κυνικότητάς τους.<br /><br />Προφανώς αυτή η πολιτική ηγεσία, δεν μπορεί να έχει ως «πρώτο βιολί» έναν πρωθυπουργό που σπεύδει να κεφαλαιοποιήσει τον χαλβά με τα στραγάλια θεωρώντας ότι ασκεί αποτελεσματική προσωπική Διπλωματία, και σίγουρα δεν μπορεί να συναποτελείται από πολιτικά στελέχη που καταγίνονται με τους ανόητους και τα γατάκια. Αυτό είναι δουλειά των διωκτικών αρχών και όχι του πολιτικού επιτελείου που επέλεξε να ψαρεύει σε θολά νερά αναζητώντας εκλογική πελατεία, ενώ ο κόσμος χάνεται και η ευρύτερη περιοχή αποσταθεροποιείται με ρυθμούς ανεξέλεγκτους.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μόνον έτσι η γεωπολιτική μπίζνα μπορεί να είναι win – win, διαφορετικά απλώς ψάχνετε για κορόιδα.

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Στις 10 Μαΐου προγραμματίζεται να συζητηθεί στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, το κείμενο της νέας Συμφωνίας για τις ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικά: Όσοι ανέμεναν “ηρεμία” λόγω του πολέμου… διαψεύσθηκαν.

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/HAF-F-16-GREEK-FLAG-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/HAF-F-16-GREEK-FLAG-790x400.jpg" width="754" /></a></div></div><b><div><br /></div>Κώστας Ιορδανίδης</b><br />Η απόφαση της ελληνικής κυβερνήσεως να διακόψει τον ελληνοτουρκικό διάλογο περί των νέων μέτρων οικοδομήσεως εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), μετά τις σαρωτικές παραβιάσεις στο Αιγαίο και τις υπερπτήσεις των τουρκικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά, ήταν μια ανακλαστική αντίδραση με χαρακτήρα καταγγελτικό της συμπεριφοράς της Αγκυρας, άνευ αποτελέσματος.<br /><br />Διότι, απλούστατα, από την εποχή που είχαν θεσπισθεί, το 1984, τα ΜΟΕ, διεκόπησαν κατ’ επανάληψη, για να ακολουθήσει επανέναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου κατόπιν πιεστικών συστάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.<br /><br />Εάν υπήρχαν ορισμένοι που μάλλον αφελώς ανέμεναν ότι η συνάντηση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στις 13 Μαρτίου στην Κωνσταντινούπολη, θα εξασφάλιζε μια «ήρεμη» περίοδο, λόγω της κλιμακώσεως της αντιπαραθέσεως της Δύσεως με τη Μόσχα, απλούστατα διαψεύσθηκαν. Θα πρέπει επίσης να ήταν αφελής κάποιος για να πιστέψει πως η απόλυτη εναρμόνιση των Αθηνών με την Ουάσιγκτον, στον πόλεμο της Ουκρανίας, θα είχε ως συνέπεια την έμπρακτη στήριξη της ελληνικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας από την αμερικανική διοίκηση. Δημόσια επικριτική αντίδραση της τουρκικής συμπεριφοράς δεν διατυπώθηκε από την Ουάσιγκτον, αλλά ούτε και από κάποια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ ή της Ε.Ε.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα επιτρέψουν μια στρατιωτική αναμέτρηση Ελλάδος και Τουρκίας, αλλά δεν πρόκειται να διακινδυνεύσουν δραματική επιδείνωση των σχέσεών τους με την Αγκυρα. Για τους εταίρους μας, οι διαρκείς κρίσεις στις σχέσεις Αθηνών – Αγκυρας είναι μια ανατολίτικη ιδιορρυθμία και όχληση περιττή. Ιδιαίτερα στην παρούσα φάση που οι σύμμαχοί μας έχουν άλλα προβλήματα εξόχως κρίσιμα, με τα οποία και ασχολούνται.<br /><br />Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι η Ελλάς έχει εγκαταλειφθεί από τους συμμάχους της βορά στις διαθέσεις της Τουρκίας. Αλλά θα πρέπει κάποτε να γίνει αντιληπτό πως διακηρύξεις της μορφής πως η Ελλάδα είναι «στρατηγικός εταίρος» και άλλα ηχηρά παρόμοια απλώς τονώνουν την αυτοπεποίθηση του όποιου Ελληνα πρωθυπουργού.<br /><br />Διότι για τη Δύση προέχει η «εξομάλυνση» των σχέσεών μας με τους γείτονες, ακόμη και με την Τουρκία – κάτι εξόχως δυσχερές. Ωστόσο, κάποιοι φαίνεται να πιστεύουν πως «πάντοτε βρίσκεται κατάλληλος κανείς» κατά πως λέει και ο ποιητής…<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνοτουρκικά: Όσοι ανέμεναν “ηρεμία” λόγω του πολέμου… διαψεύσθηκαν.

Κώστας Ιορδανίδης Η απόφαση της ελληνικής κυβερνήσεως να διακόψει τον ελληνοτουρκικό διάλογο περί των νέων μέτρων οικοδομήσεως εμπιστοσύνης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία ζητά αμοιβή για τη “μεσολάβηση”… Πληρώνουν Ελλάδα & Κύπρος;

<img height="400" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/05/220506013447_ERDOGAN-STRATIOTIKOI02.jpg" width="772" /><br /><br />Του <b>ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ</b><br />Αν και τα Ηνωμένα Έθνη ήταν εν πολλοίς εξαφανισμένα από της έναρξης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η επανεμφάνιση του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Οργανισμού στο προσκήνιο συνδέθηκε με προσωπική παρέμβαση του στον συνεχιζόμενο πόλεμο.<br /><br />Όπως είναι γνωστό, αυτή η παρέμβαση έγινε μέσω Άγκυρας. Καθοδόν προς Μόσχα και Κίεβο, που είναι τα εμπλεκόμενα εμπόλεμα μέρη, ο Αντόνιο Γκουτέρες επέλεξε να σταθμεύσει στην Άγκυρα. Και το έκανε για να δώσει τις «ευλογίες» του στον «μεσολαβητικό» ρόλο της κατοχικής δύναμης στο Ουκρανικό.<br /><br />Η παρουσία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στα παλάτια του Ερντογάν σφράγισε τον τουρκικό ρόλο και μετά τον τέλος του πολέμου.<br />Ο Αντόνιο Γκουτέρες το έπραξε τούτο ενώ συνεχίζεται η εισβολή της Τουρκίας στο ιρανικό Κουρδιστάν. Η στήριξη της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας προς την «ειρηνοποιό» Άγκυρα, γίνεται όταν η χώρα αυτή κατέχει ξένα εδάφη (Κύπρος), εμπλέκεται σε πολέμους και κρίσεις ( Συρία, Λιβύη, Καύκασο) και υλοποιεί βαθμηδόν ένα μεγάλο επεκτατικό σχεδιασμό στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Τα μεγάλα και ισχυρά συμφέροντα, στη σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη σε ουκρανικό έδαφος αλλά αφορά πρωτίστως τον αγώνα επικράτησης της Δύση σε βάρος της Ρωσία αλλά βασικά κατά της Κίνας και τανάπαλιν, θεωρούν πως η Τουρκία είναι βασικός παίκτης.<br /><br />Γι αυτό και την «ξεπλένουν» από τις… αμαρτίες της, την παραβατική της συμπεριφορά. Αυτά είναι τα δεδομένα σε αυτή τη χρονική και κρίσιμη συγκυρία. Αυτά τα δεδομένα τα αξιοποιεί στο έπακρο η Άγκυρα. Και γι αυτό και θέτει αξιώσεις επιχειρώντας να εξαργυρώσει το ρόλο και την… προσφορά της.<br /><br />Αυτή είναι μια πάγια της Τουρκίας, που συνήθως έχει αποτέλεσμα καθώς υπάρχουν πάντα «καλοθελητές» να την ικανοποιήσουν.Στο… καλάθι η Κύπρος<br /><br />Η Τουρκία θέλει πάντα ανταλλάγματα. Και σε αυτά περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα και στη δική μας περίπτωση, του ελληνισμού, είναι προφανές πως τα θέλει όλα. Τώρα δε με την αναβάθμιση του ρόλου της λόγω Ουκρανικού, οι αξιώσεις έχουν γίνει πιο επιτακτικές και απόλυτες.Στο επίκεντρο είναι το θέμα του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο επανήλθε με τον πόλεμο στην Ουκρανία και έχει μπει στο τραπέζι των συζητήσεων ενόψει της προσπάθειας για απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Το μεγάλο στοίχημα είναι πως αξιοποιείται αυτή η συγκυρία από την Αθήνα και τη Λευκωσία και πώς από την Άγκυρα.<br /><br />Σημειώνεται συναφώς ότι κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης στην Κύπρο του Βοηθού Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Μιροσλάβ Γιέτζια, ο κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, πρότεινε όπως συζητηθεί κατά προτεραιότητα, αντί οποιουδήποτε άλλου ΜΟΕ, το θέμα του φυσικού αερίου.<br /><br />Η πρόταση αυτή αφορά τη συνδιαχείριση και του καταμερισμού των εσόδων πριν από την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό. Πρόκειται για μια παλαιότερη πρόταση της τουρκικής πλευράς, που κατατέθηκε το 2011 και το 2012 «βελτιωμένη», αποτελεί ένα κόλπο για να βάλει η Τουρκία χέρι στο φυσικό πλούτο χωρίς να επιτευχθεί συμφωνία στο Κυπριακό.<br /><br />Μια τέτοια πρόταση είναι εκτός συζήτησης. Κι αυτό γιατί η Άγκυρα μέσω των Τουρκοκυπρίων θέλει να έχει μερίδιο το φυσικό αέριο πριν από την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό. Είναι προφανές πως εάν το εξασφαλίσει τούτο δεν θα έχει λόγο να συζητά για λύση.<br /><br />Το ζητούμενο, βέβαια, είναι πώς αντιδρούν οι διάφοροι διεθνείς παίκτες. Ιδιαίτερα τώρα, που έχουν ανάγκη την Τουρκία και της προσφέρουν αναβαθμισμένο ρόλο.<br /><br />Τα Ηνωμένα Έθνη, η Ε.Ε., οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία, θεωρούν πως λόγω και των εξελίξεων στο Ουκρανικό, πρέπει να υπάρξουν εξελίξεις στα ενεργειακά και κάποιοι εξ αυτών για να είναι οι επόμενες κινήσεις χωρίς προβλήματα και εντάσεις, θέλουν την Τουρκία στην εξίσωση.<br /><br />Για να αποφευχθεί το όποιο «ατύχημα» και να σημειωθούν οι όποιες καθυστερήσεις. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι την ένταξη της Τουρκίας στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Ανατολικής Μεσογείου δεσμεύθηκε να πράξει η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτώρια Νούλαντ, κατά το πρόσφατο ταξίδι της και επί τούτου υπάρχουν και δημόσιες τοποθετήσεις της.Πώς βλέπει η Άγκυρα την εμπλοκή της; Καταρχήν θεωρεί πως χωρίς την ίδια καμία εξέλιξη στα ενεργειακά δεν μπορεί να υπάρξει. Τούτο σημαίνει ότι διά της ισχύος θέτει επιτακτικά την παρουσία της. Και με τους δικούς της όρους.<br /><br />Από τις συζητήσεις προκύπτει πως για την Άγκυρα και τους εγκάθετούς της στα κατεχόμενα, όλα θα πρέπει να περάσουν από την «κυριαρχική ισότητα» και το «ίσο διεθνές καθεστώς» του ψευδοκράτος. Διά της αναγνώρισης του ψευδοκράτους, δηλαδή. Αξιώσεις που προφανώς δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές.<br /><br />Σε αυτό το νέο γεωπολιτικό τοπίο, η Αθήνα όπως και η Λευκωσία έχουν καταντήσει να έχουν ένα ρόλο: Να παρακολουθούν τις εξελίξεις παθητικά και υποτακτικά. Ότι αποφασίσουν οι υπερατλαντικοί «σύμμαχοι» και οι Βρυξέλλες, ακολουθούν. Με αυτή την προσέγγιση, είναι σίγουρο ότι θα χάσουν το… τρένο ξανά. Εάν δεν έχει, βέβαια, ήδη φύγει από το σταθμό.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία ζητά αμοιβή για τη “μεσολάβηση”… Πληρώνουν Ελλάδα & Κύπρος;

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Αν και τα Ηνωμένα Έθνη ήταν εν πολλοίς εξαφανισμένα από της έναρξης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η επανεμφάνιση ...

Διαβάστε την συνέχεια