Στα σκαριά η αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ

<img src="https://www.ot.gr/wp-content/uploads/2022/02/erdogan.jpg" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Κλειδί» είναι οι ευρύτερες ανακατατάξεις και η ανάγκη του Ισραήλ να βρει τρόπο το φυσικό του αέριο να φτάσει σε μεγάλες αγορές, όπως της Τουρκίας και της Ευρώπης. Τι «προσφορά» έκανε ο Ερντογάν.</span></h3>Σε καλό δρόμο φαίνεται πως βρίσκεται η προσπάθεια να επιτευχθεί «συνοικέσιο» ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία. Να υπάρξει, με άλλα λόγια, αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα σε δύο από τις πιο ισχυρές χώρες της «γειτονιάς» μας, που πρακτικά ζουν τον δικό τους «ψυχρό πόλεμο» εδώ και πάνω από μία δεκαετία – καθορίζοντας, έτσι, σε σημαντικό βαθμό και τις συμμαχίες στην ευρύτερη «ζώνη» της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.<br /><br />«Κλειδί» στη διαδικασία αυτή είναι η ενέργεια και το διαφαινόμενο ναυάγιο του αγωγού East Med, μετά και την ουσιαστική άρση της στήριξης των Ηνωμένων Πολιτειών στο μεγαλόπνοο αυτό έργο. Καθοριστικό ρόλο, παράλληλα, διαδραματίζει και η αλλαγή του γεωπολιτικού και οικονομικού «χάρτη» της περιοχής, στο φόντο των γενικότερων διεθνώς ανακατατάξεων.<div><br />Επίσκεψη-σταθμός<br /><br />Όσο για το σημείο καμπής, αναμένεται ότι θα είναι η επίσκεψη στην Άγκυρα του προέδρου του Ισραήλ, Ισαάκ Χέρτζογκ, ο οποίος μοιάζει να έχει αναλάβει τον ρόλο της διπλωματικής… εμπροσθοφυλακής της χώρας του. Μια επίσκεψη την οποία η τουρκική πλευρά και προσωπικά ο Ταγίπ Ερντογάν έχουν προσδιορίσει για τα μέσα Μαρτίου (χωρίς να έχει υπάρξει ακόμη επίσημη επιβεβαίωση).<br /><br />Ενδεικτικές των διεργασιών που συντελούνται είναι οι δηλώσεις τις οποίες έκανε ο πρόεδρος της Τουρκίας στους δημοσιογράφους, κατά την επιστροφή του από την Ουκρανία – όπου, όπως είναι γνωστό, προώθησε την πρότασή του για διάσκεψη κορυφής με τη Ρωσία σε τουρκικό έδαφος.<br /><br />«Μπορούμε να αξιοποιήσουμε το ισραηλινό φυσικό αέριο στη χώρα μας και, πέρα από αυτό, μπορούμε να εμπλακούμε σε μια κοινή προσπάθεια για να βρει δίοδο προς την Ευρώπη», φέρεται να είπε χαρακτηριστικά. Έτσι, έτεινε εκ νέου χείρα φιλίας και ενεργειακής συνεργασίας προς το Ισραήλ.<br /><br />Δεν είναι, βεβαίως, η πρώτη φορά που η Άγκυρα και ο Ερντογάν εκφράζουν την πρόθεσή τους για αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ. Μέχρι τώρα, βεβαίως, η αισιοδοξία τους έχει διαψευστεί – όμως, αυτή τη φορά, υπάρχουν σαφώς περισσότερες πιθανότητες να αποδώσει καρπούς.</div><div><br />Τουρκία, Ισραήλ και Άραβες<br /><br />Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, το γεγονός ότι τόσο η Τουρκία όσο και το Ισραήλ κάνουν εντατικές προσπάθειες για να τα βρουν και με τα αραβικά καθεστώτα της περιοχής. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία παίζουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ, όμως είναι σαφές ότι το μεγάλο στοίχημα και ο τελικός «συσχετισμός» έχει να κάνει με τη στάση που θα τηρήσουν οι δύο υπερδυνάμεις του αραβικού κόσμου.<br /><br />Όπως εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει, πρόκειται για τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο, με τις οποίες η Τουρκία του Ερντογάν βρίσκεται στα μαχαίρια. Κάτι που, όπως είναι γνωστό, στη μία περίπτωση αποτυπώθηκε με τα όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκι στο σαουδαραβικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης και, στην άλλη, με την πραξικοπηματική ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου και στελέχους των Αδελφών Μουσουλμάνων, Μοχάμεντ Μόρσι.<br /><br />Από τότε, όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Τα δεδομένα και οι ισορροπίες έχουν αλλάξει και οι ικανοί πολιτικοί – όπως αναμφίβολα είναι ο Ερντογάν – είναι υποχρεωμένοι να επανακαθορίσουν τη στάση τους. Και θα βρουν τρόπο να το κάνουν, υποχρεώνοντας και τους άλλους «παίκτες» της περιοχής, μεσαίους και μικρότερους, να αναθεωρήσουν και τη δική τους στάση.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ot.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στα σκαριά η αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ

«Κλειδί» είναι οι ευρύτερες ανακατατάξεις και η ανάγκη του Ισραήλ να βρει τρόπο το φυσικό του αέριο να φτάσει σε μεγάλες αγορές, όπως της Το...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ιστορική αλήθεια ως ''τρομοκρατική δραστηριότητα'' στην Τουρκία...

<img height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhFQ_bLBQqv43nktoSbV4ftMxQgedDfw-SCfh6tqltRzJERXnDnfc2X6FmRv9e8efvhzmTReqAJ3JsPotcM-7O4FPhdZRI6gYL1NiB1WlWEPKNZMGVqs3bMFJK2417NJW9aamjZ7oP_6PWzKaseI12P4kcKDCJK1hHfaaVMdjmSnhpy-PzB9NtRDJE3=w724-h338" width="724" /><br /><b><br /></b><div><b>Κρινιώ Καλογερίδου</b></div><div>Μπορεί ο Ταγίπ Ερντογάν να εργαλειοποιεί τους Οθωμανούς βαφτίζοντας ''Μεγάλο Τζαμί'' την Αγία Σοφία και ρομαντισμό την βαρβαρότητα του ιστορικού παρελθόντος των Τούρκων με σύνθημα ''Η Τουρκία δεν είναι μόνο Μικρά Ασία'', αλλά "Verba volant, scripta manent" ("τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν"), όπως λέει μια λατινική παροιμία.</div><div><br />Και τα γραπτά καθρεφτίζουν τις βάρβαρες πράξεις τους μέσα από αποδείξεις που μαρτυρούν την τραγωδία που έζησαν τα σβησμένα απ' το χέρι των γενοκτόνων πρόσωπα του Μικρασιατικού Ελληνισμού στην έξοδό τους προς το Αιγαίο, όπου έπλεαν σαν αόρατα οχήματα στη θάλασσα τα ονόματα των θυσιασμένων Ελλήνων.</div><div><br />''Τα κλάματα και τα ουρλιαχτά των μανάδων τα μεσάνυχτα ήταν γιατί οι αιματηρές επιθέσεις των Τούρκων γίνονταν τότε'', γράφει ο βραβευμένος με Πούλιτζερ και Νόμπελ Λογοτεχνίας Έρνεστ Χεμινγουέι (ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας ''Toronto Star'' το 1922) ο οποίος ήταν αυτόπτης μάρτυρας τραγικών γεγονότων της Μικρασιατικής Καταστροφής (βλ. σειρά άρθρων του εκδ. 1985, με τίτλο: ''Dateline: Toronto του 1922).</div><div><br />Αυτόπτης μάρτυρας και αφηγητής συνταρακτικών μαρτυριών, όπως αυτών της μικρασιάτισσας Φιλιώς Χαϊδεμένου:<br /><i>''Χιλιάδες κόσμος, απελπισμένος και εξαθλιωμένος, με μάτια άδεια απ’ τα όσα είχε δει και την ψυχή ματωμένη απ’ τον πόνο της απώλειας των αγαπημένων του. Κάρα άδειαζαν πεθαμένους, όπου έβρισκαν. Το βράδυ, όταν οι Τούρκοι άρχιζαν να βιάζουν και να κακοποιούν όποια γυναίκα έβρισκαν, οι Αμερικανοί άναβαν τους προβολείς των πλοίων και τους έριχναν πάνω τους, για να σταματήσει κάπως το κακό...''<br />Μόνο που το κακό δε σταματούσε και ο Αμερικανός συγγραφέας συνέχιζε να αφηγείται με συγκρατημένο λυγμό την τρομακτική πορεία του ξεριζωμένου Μικρασιατικού Ελληνισμού που τρέκλιζε στον ατέλειωτο, λασπωμένο δρόμο προς την Μακεδονία.<br />''Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωπότητας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δ. Θράκη και την Μακεδονία. [...] Όλη μέρα περνούν δίπλα μου, λεροί, εξαντλημένοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδίζουν στη γκρίζα γυμνή ύπαιθρο της Θράκης. Χωρίς μπάντες, χωρίς (ανθρωπιστικές) οργανώσεις να τους ανακουφίσουν, χωρίς τόπο να ξαποστάσουν, παρά γεμάτοι ψείρες, με βρώμικες κουβέρτες και κουνούπια όλη τη νύχτα. ‟</i><br />”Είναι οι τελευταίοι από αυτό που ήταν κάποτε η δόξα της Ελλάδας. Κι αυτό είναι το τέλος της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας. [...] ''Ποιος θα θρέψει τόσο πληθυσμό; Κανένας δεν το ξέρει. Και μέσα στα επόμενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελπίζω να φτάσει και ως τον Καναδά: ''Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!'', έγραφε σ' ένα απ' τα τελευταία του άρθρα στο ''Toronto Star'' τον Νοέμβριο του '22...</div><div><br />Κι αυτό το ''Μην ξεχνάτε τους Έλληνες'' ηχούσε στον πολιτισμένο κόσμο σαν υπενθύμιση του χρέους του στους απογόνους των αρχαίων και των Βυζαντινών φωτοδοτών της Δύσης και της Ανατολής. Της Ανατολής που αλώθηκε (Άλωση Κωνσταντινούπολης, 1453) από βαρβάρους, απογόνους βαρβάρων: των Ογούζων Τούρκων (τουρκόφωνων ή τουρκικών λαών, κατά τον Ούγγρο βυζαντινολόγο Gyula Moravcsik), των Σελτζούκων και των Οθωμανών.</div><div><br />Το θυμίζω αυτό γιατί είναι καιρός να αφυπνιστεί η ρηχή μνήμη μερίδας Ελλήνων που λειτουργούν από χρόνια ως μέλη μιας λοβοτομημένης κοινωνίας η οποία τείνει ή έχει αγελοποιηθεί στον δρόμο της ιστορικής αμνησίας.<br />Μιας αμνησίας που έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό την τουρκολαγνεία η οποία εξιδανικεύει (μέσα από προβαλλόμενες περιοδικά τουρκοσειρές ή φιλοτουρκικές... τηλεοπτικές ''κατηχήσεις'') τον επιβουλέα εξ Ανατολών μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να έχει αυτός θιασώτες ακόμα και σε τόπους-θυσιαστήρια της πατρίδας μας. Θυσιαστήρια στον βωμό της βαρβαρότητας των Τούρκων.</div><div><br />''Η εικόνα της Τουρκίας και των Τούρκων, όπως παρουσιάζεται σε 27 χώρες, είναι το λιγότερο θα έλεγε κανείς αρνητική και φτάνει μέχρι του σημείου να χαρακτηριστούν σαν η χειρότερη μάστιγα της ανθρωπότητας. ''Στρατός του διαβόλου'', ''Απατεώνες'', ''Ύπουλοι'', ''Κηφήνες'', ''Παράσιτα'', ''Βιαστές'', ''Εισβολείς'', ''Αρπάγες'', ''Πλιατσικολόγοι'', ''Βάρβαροι του Αττίλα'', ''Τύραννοι'', είναι λίγα από τα χαρακτηριστικά επίθετα με τα οποία κοσμείται η λέξη Τούρκος...'' έγραφε χαρακτηριστικά σε άρθρο του το 2011 ο αείμνηστος συγγραφέας-τουρκολόγος Νίκος Χειλαδάκης.</div><div><br />Και ο λόγος του εκείνος ήρθε να επιβεβαιωθεί πανηγυρικά στις 29 Μαἴου του 2018 από τη δήλωση στο διαδίκτυο του Τούρκου καθηγητή Ερμπέι Μπαρτακσίογλου: ''Σήμερα είναι η επέτειος της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης, της πρωτεύουσας της μεγαλοπρεπούς, πολιτισμένης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από μια βάρβαρη σεχταριστική φυλή".</div><div><br />Σημειωτέον ότι ο Μπαρτακσίογλου είναι ο δεύτερος μετά τον συγγραφέα Suzi Çelebi (16ος αι, επί Σουλεϊμάν Μεγαλοπρεπή) που έγραψε κάτι τόσο βαρύ για το έθνος καταγωγής του σε μια σημαδιακή καμπή της ιστορίας του (βλ. τη γνωστή ανά τον κόσμο φράση του Τούρκου συγγραφέα: ''Ένας Τούρκος ενάντια στην ανθρωπότητα'' (''One Turk against the world'').<br />Εννοείται ότι, με το που τόλμησε να πει κάτι τέτοιο ο εν λόγω καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου ''Αντνάν Μεντερές'' του Αϊδινίου, προκλήθηκε μεγάλος σάλος και βρέθηκε υπόλογος με την κατηγορία ''αντεθνικής και τρομοκρατικής δραστηριότητας'' ως γνώστης της βυζαντινής ιστορίας και λάτρης του βυζαντινού πολιτισμού...</div><div><br />Αυτού που αμαυρώνει διαχρονικά η Τουρκία οικειοποιούμενη ακόμα και τον Δικέφαλο Αετό, το σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (βλ. δήλωση Ερντογάν, 1 Οκτωβρίου '21).. Οικειοποιούμενη ακόμα και τον πολιτισμό της με παραχάραξη αρχαιολογικών ευρημάτων που τα ''βαφτίζουν'' οι Τούρκοι αρχαιολόγοι ρωμαικά ή οθωμανικά, ενώ είναι ελληνικά.</div><div><br />Έτσι, προφανώς, επιβεβαιώνεται και το θέσφατο Ερντογάν ότι είναι τουρκική κληρονομιά ό,τι ανήκε στο αρχαιοελληνικό ή βυζαντινό παρελθόν της Ανατολίας. Έστω και αν είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος το Βυζάντιο ''σκοτεινό κεφάλαιο στην τουρκική ιστορία'' (Ιούνιος 2013) λόγω του χριστιανικού χαρακτήρα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της διακυβέρνησής της από Χριστιανούς αυτοκράτορες...</div><div><br />Με τα δεδομένα αυτά, γίνεται αντιληπτό το τιτάνιο έργο των Ελλήνων της Τουρκοκρατίας να αποτινάξουν τα δεσμά της σκλαβιάς μετά από τεσσάρων αιώνων πικρή δουλεία (σχεδόν πέντε για άλλες περιοχές μέχρι τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-'13), ατέλειωτους κρουνούς αίματος και αμέτρητες θυσίες.<br />Γίνεται αντιληπτό πόσο μεγαλειώδες ήταν το κατόρθωμα των ''ρακένδυτων και κουρελήδων ραγιάδων'' οι οποίοι, ξεκινώντας από μια ασήμαντη επαρχία της απέραντης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γονάτισαν τους κραταιούς κατακτητές και βάδισαν προς την Ανάσταση σμιλεύοντας το θαύμα του 1821.<br />Με βάση αυτά και άλλα τόσα ανδραγαθήματα των προγόνων μας όλων των ιστορικών εποχών είναι ανάγκη να επαναπροσδιορίζουμε σήμερα την εθνική μας ταυτότητα και τον αγνό πατριωτισμό μας οποίος κινδυνεύει να γίνει είδος υπό εξαφάνιση.<br />Είδος υπό εξαφάνιση ετικεταρισμένο από δόλια στερεότυπα τα οποία τον ταυτίζουν με τον ακραίο εθνικισμό (που με τα διχαστικά του κηρύγματα μικραίνει και απομονώνει την Ελλάδα), προκειμένου να φύγει απ' τη μέση ως βασικό εμπόδιο των σχεδίων αυτών οι οποίοι κινούνται στη σκιά και έχουν ήδη γονατίσει.</div><div><br />Βασικό εμπόδιο της ελίτ του fake πατριωτισμού, που τον βαφτίζει... ''ρεαλισμό'', ενώ είναι ηττοπαθής κατευνασμός. Της ελίτ που, υποταγμένη στις ξένες επιρροές, επιβάλλει την παρουσία της στην Ελλάδα εδώ και χρόνια και εκπονεί σχέδια συνθηκολόγησης με τους Τούρκους για ''καζάν καζάν'' μοιρασιά του Αιγαίου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου ...<br /><br /><a href=" i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ιστορική αλήθεια ως ''τρομοκρατική δραστηριότητα'' στην Τουρκία...

Κρινιώ Καλογερίδου Μπορεί ο Ταγίπ Ερντογάν να εργαλειοποιεί τους Οθωμανούς βαφτίζοντας ''Μεγάλο Τζαμί'' την Αγία Σοφία και ρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουάσιγκτον "βυθίζει" την Αθήνα στο Ψυχρό Πόλεμο ΗΠΑ-Ρωσίας.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-02/%CE%A0%CE%AC%CE%B9%CE%B1%CF%84.jpg?itok=6Ufs8vfp" width="745" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αμερικανός πρέσβης: "Καθοριστικός ο ρόλος της Ελλάδας στην Ουκρανία ως μέλος ΕΕ-ΝΑΤΟ".</span></h3><div><b>Ευάγγελος Δ. Κόκκινος</b></div><div>Τι είπε ο Αμερικανός πρέσβης για ουκρανική κρίση, ελληνοτουρκικά και σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδας-"Η βάση στη Σούδα, λόγω των ισχυρών δεσμών με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία, μας επιτρέπει να ενισχύσουμε την επιχειρησιακή μας συνεργασία"- Δείτε βίντεο<br /><br />Συνέντευξη στο Fletcher Initiative on Religion, Law & Diplomacy παραχώρησε ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, θίγοντας τα φλέγοντα ζητήματα της ουκρανικής κρίσης και της προβοκατόρικης διπλωματίας στην ανατολική Ευρώπη, τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, και δη στην Ελλάδα, λόγω της ναυτικής βάσης στη Σούδα και των φαραωνικών επενδύσεων στην Αλεξανδρούπολη, αλλά και την ελληνοτουρκική διαμάχη.<br /><br />Η συζήτηση με τίτλο "Σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδας: Κοινές αξίες και κοινά συμφέροντα σε μια εποχή περίπλοκης διπλωματίας και γεωπολιτικής υψηλού διακυβεύματος στην Ευρασία", παρουσιάστηκε από κοινού από τον καθ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο και την καθ. Ελισάβετ Προδρόμου, μέσω της πλατφόρμας zoom.<br /><br />Ο Αμερικανός πρέσβης αναφέρθηκε εκτεταμένα στην ουκρανική κρίση, καθώς υπηρέτησε ως Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία από το 2013-2016, τα χρόνια της πιο έντονης αποσταθεροποίησης της χώρας, λαμβάνοντας το Μνημείο Robert Frasure του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.<br /><br />Ο κ. Πάιατ αναφέρθηκε εκτενώς στις διπλωματικές επαφές κλιμακίων της Ουάσιγκτον με Ρώσους ηγέτες, ενώ τόνισε πως η κρίση στην Ουκρανία θα έχει μακροχρόνιες συνέπειες για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο.<br /><br />"Είναι ιστορική συγκυρία για να θυμηθούμε γιατί η διπλωματία είναι σημαντική", είπε.<br /><br />Επιπλέον, αναφέρθηκε στους κρίσιμους τομείς που απασχολούν την παγκόσμια πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής κρίσης, τον συνεχώς αυξανόμενο ανταγωνισμό των Μεγάλων Δυνάμεων, την εξελικτική τεχνολογία, τη μάχη κατά της παραπληροφόρησης και τις "προκλήσεις για την υπεράσπιση των δημοκρατιών μας".<br /><br />Όπως σχολίασε χαρακτηριστικά, "πρέπει να βρεθούν λύσεις που να ξεπερνούν τα γεωγραφικά σύνορα".<br /><br />Ανέδειξε επίσης την Ελλάδα ως σημαντικό εταίρο των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτηρίζοντάς την "στρατηγικό εταίρο-κλειδί για τις Ηνωμένες Πολιτείες". "Η Ελλάδα προωθεί την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τη δημοκρατία στην ευρύτερη περιοχή", συνέχισε.</div><div><br />Ρωσο-ουκρανική κρίση<br /><br />"Βλέπουμε τις κινήσεις και τις απαιτήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία ως παραδείγματα του πώς η Μόσχα, συνεχώς απομακρύνεται από συμφωνίες για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες", σημείωσε ο Ρώσος πρέσβης αναφερόμενος στην στρατιωτική ανάπτυξη που εντείνεται στα σύνορα της Ουκρανίας.<br /><br />Ο κ. Πάιατ προειδοποίησε πως η πολεμική έξαρση γύρω από την Ουκρανία, αποτελεί μία κρίση με παγκόσμιες συνέπειες και απαιτεί παγκόσμια δράση. "Το Ουκρανικό είναι ένα μεγαλύτερο πρόβλημα από μία σύγκρουση μεταξύ δύο κρατών ή σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ", είπε χαρακτηριστικά.<br /><br />Κατόπιν αναφέρθηκε στη δράση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών και την επίσκεψή του στη Μαριούπολη για συναντήσεις με την ελληνική διασπορά, τονίζοντας πως οι θέσεις της ανώτερης ελληνικής διπλωματίας ευθυγραμμίζονται πλήρως με αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Στη συνέχεια, ξεκαθάρισε πως για τη Ρωσία υπάρχουν μόνο δύο μονοπάτια: "Η οδός της διπλωματίας ή η οδός της επιθετικότητας που οδηγεί σε ανεξέλεγκτη βία, τιμωρία και διεθνή κατακραυγή".<br /><br />Αναφερόμενος στην Ελλάδα, είπε πως ο ρόλος της χώρας μας στην Ουκρανία είναι καθοριστικός ως χώρας-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμμάχου του ΝΑΤΟ και με διασπορά στη Μαριούπολη της Ουκρανίας.<br /><i>"Η Ελλάδα αναλαμβάνει ισχυρότερο ρόλο σε Βαλκάνια, ανατολική Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα με τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών". </i><br /><br />Σε αυτό πλαίσιο αναφέρθηκε στη Συμφωνία των Πρεσπών που "εναγκάλισε" ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού διαδέχθηκε τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η εν λόγω συμφωνία είχε καθοριστικό ρόλο για την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με τη βοήθεια της Αθήνας.<br /><br />Για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων τόνισε πως η Θεσσαλονίκη και η δυτική Θράκη αποτελούν πύλη σε αυτή τη μεγάλη αγορά, χαρακτηρίζοντας την Αλεξανδρούπολη ενεργειακό κέντρο.</div><div><br />Ελληνοτουρκικά<br /><br />Για την ελληνοτουρκική κρίση και τη διαμάχη στο Αιγαίο, ο Αμερικανός πρέσβης δεν επεκτάθηκε, λέγοντας αόριστα πως "η κρίση Ελλάδας-Τουρκίας ευνοεί τους εχθρούς του ΝΑΤΟ".<br /><br />Ωστόσο, αναφέρθηκε στις στρατηγικές κινήσεις του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών υπό τον υπουργό Νίκο Δένδια, ενώ παραδέχθηκε πως η Ελλάδα συμφωνεί στην πάγια θέση της Δύσης για τη διατήρηση της Τουρκίας σε αυτόν τον πόλο.<br /><br />"ΗΠΑ και Ελλάδα έχουν ενισχύσει τις σχέσεις τους στους τομείς της στρατιωτικής συνεργασίας, της εσωτερικής ασφάλειας, της αντιτρομοκρατίας και της ενέργειας, ενώ στόχος μας αποτελεί η διεύρυνση αυτού του πλαισίου με περιφερειακές χώρες, όπως η Αίγυπτος", δήλωσε ο Αμερικανός πρέσβης.<br /><br />Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις συναντήσεις του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών και το διπλωματικό μαραθώνιο με Αίγυπτο, Αραβικό Σύνδεσμο, Ινδία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και άλλες αραβικές χώρες, αλλά και την Αφρική, όπως η Ανγκόλα και η Νιγηρία.<br />Κατέληξε, λέγοντας πως η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πυλώνα σταθερότητας, ασφάλειας και συνεργασίας στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδας<br /><br />Για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, ο κ. Πάιατ είπε πως βρίσκονται σε κορύφωση των διπλωματικών δεσμών, αφού τα συμφέροντα των δύο χωρών παραμένουν ευθυγραμμισμένα.<br /><br />Επανέλαβε τη συμπάθεια του Αμερικανού προέδρου, Τζο Μπάιντεν, στην Ελλάδα, συμπληρώνοντας πως ο ίδιος έχει θέσει ως στόχο την περαιτέρω ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, ενώ τόνισε επίσης πως στο Κογκρέσο παρατηρείται αμοιβαία υποστήριξη στη χώρα μας, τόσο από τους Δημοκρατικούς, όσο και από τους Ρεπουμπλικανούς.<br /><br />"Η σχέση μας με την Ελλάδα περιλαμβάνει όλο το εύρος της γεωπολιτικής ασφάλειας, της οικονομικής, πολιτισμικής και εκπαιδευτικής συνεργασίας", δήλωσε ο πρέσβης των ΗΠΑ, ενώ τόνισε πως η Ελλάδα "εξασφάλισε το 2% του αμυντικού προϋπολογισμού του ΝΑΤΟ".<br /><br />Με ένθερμη αναφορά στις παραχωρήσεις της Αθήνας στις ΗΠΑ, χαρακτήρισε "πυλώνα στρατηγικής συνεργασίας" την αμερικανική ναυτική βάση στη Σούδα, η οποία είναι "πιο απασχολημένη εδώ και δεκαετίες, όχι μόνο λόγω των στρατηγικών δυνατοτήτων που παρέχει, αλλά και λόγω των ισχυρών δεσμών που χτίσαμε με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία, που μας επιτρέπει να ενισχύσουμε την επιχειρησιακή μας συνεργασία".<br /><br />Εν κατακλείδι, ο Αμερικανός πρέσβης αναφέρθηκε στην έξαρση των αμερικανικών επενδύσεων στον τεχνολογικό τομέα της Ελλάδας.<br /><br />"Τεχνολογικοί και οικονομικοί γίγαντες όπως η Amazon, η Microsoft, η Cisco, η Google και η JP Morgan - μεταξύ άλλων - επεκτείνουν το αποτύπωμά τους στην Ελλάδα", κατέληξε.<br />Συμπέρασμα<br /><br />Η αμερικανική πολιτική έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε πυλώνα της στην ευρύτερη περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου, εξασφαλίζοντας έτσι στρατηγική παρουσία στην ευαίσθητη αυτή περιοχή της παγκόσμιας γεωπολιτικής.\<br /><br />Η Ουάσιγκτον έχει αγκιστρώσει την Αθήνα στον δυτικό πόλο επιρροής, διατηρώντας τον έλεγχο στρατηγικών υποδομών, με αντάλλαγμα επενδύσεις που μετατρέπουν τη χώρα σε κέντρο των Βαλκανίων.<br /><br />Οι δύο ανησυχητικές πτυχές των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, ωστόσο, είναι η βύθιση της Ελλάδας στην κόντρα ΝΑΤΟ-Ρωσίας, που αυτή τη στιγμή έχει ως βασικό θέατρο την Ουκρανία, αλλά και η ουδετερότητα που διατηρείται όσο αφορά τις παράνομες τουρκικές διεκδικήσεις ελληνικών θαλασσών και εδαφών.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ουάσιγκτον "βυθίζει" την Αθήνα στο Ψυχρό Πόλεμο ΗΠΑ-Ρωσίας.

Αμερικανός πρέσβης: "Καθοριστικός ο ρόλος της Ελλάδας στην Ουκρανία ως μέλος ΕΕ-ΝΑΤΟ". Ευάγγελος Δ. Κόκκινος Τι είπε ο Αμερικανός ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γερμανικά αρχεία: Τί αποκαλύπτουν για Γιουγκοσλαβία και “Μεγάλη Αλβανία”.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/germania_arxeia_eggrafa_SLpress.gr_.jpg" /><br /><br />Ένα σημαντικό και μεγάλο παρασκήνιο, πίσω από την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, αποκαλύπτεται επίσημα, μέσα από απόρρητα έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν στη Γερμανία. Το περιεχόμενο από τα γερμανικά αρχεία αποκαλύπτει σχέδια για την διάλυση της τότε Γιουγκοσλαβίας και την προοπτική δημιουργίας της “Μεγάλης Αλβανίας” από το 1991, και, μάλιστα, ορισμένα σημεία αυτών των εγγράφων θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν γραφτεί και σήμερα.<br /><br />Ένα μέρος των αποχαρακτηρισμένων γερμανικών εγγράφων που μαρτυρούν τη διάλυση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (ΣΟΔΓ) δημοσιεύτηκε στο Twitter από τον δημοσιογράφο Michael Martens, προαναγγέλλοντας μεγάλο άρθρο για το θέμα αυτό στην Frankfurter Allgemeine Zeitung. Αναφερόμενη η σερβική Blic στο υλικό αυτό, καταγράφει τις παρατηρήσεις και προτάσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση Γερμανού διπλωμάτη που δεν κατονομάζεται.<br /><br />Η έκθεση αυτή απ’ τα γερμανικά αρχεία στάλθηκε στα κεντρικά γραφεία της Βόννης μετά την επίσκεψή του στο Κοσσυφοπέδιο τον Δεκέμβριο του 1991 με άλλους δύο συναδέλφους του. «Η πρώτη μου επίσκεψη στην Πρίστινα άφησε την εντύπωση ότι η αλβανόφωνη περιοχή στο Κοσσυφοπέδιο αποτελεί το πιο ευνοϊκό έδαφος για τη γερμανική πολιτιστική επιρροή». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλά μπορούν να επιτευχθούν εδώ με λίγες οικονομικές επενδύσεις, αναφέρει στην έκθεση του ο Γερμανός διπλωμάτης.<br /><br />Επισημαίνει δε πως «για την εξωτερική μας πολιτική, το θέμα της αλβανικής μειονότητας στη Σερβία δεν είναι θέμα εξωτερικής πολιτικής, αλλά πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αντιμετώπιση των Αλβανών από τη Σερβία είναι ντροπή για ολόκληρη την Ευρώπη». Σύμφωνα με την Blic, αυτές οι λίγες γραμμές και όλα τα άλλα που γράφονται στην αναφερόμενη έκθεση θα μπορούσαν κάλλιστα να εξηγήσουν τη διαδικασία που πέρασε η επαρχία της νότιας Σερβίας τα επόμενα 30 χρόνια και που φαίνεται ότι θα συνεχίσει να ακολουθεί στο μέλλον.<br /><br />Το δημοσίευμα περιγράφει την επίσκεψη τριών διπλωματών στο Κοσσυφοπέδιο τον Δεκέμβριο του 1991. Τα ονόματά τους δεν αναφέρονται, «γιατί οι δυο τους εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στις χώρες τους», αλλά αποκαλύπτεται ότι προέρχονται από τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Νορβηγία. Αναφέρεται ότι ταξίδεψαν στην Πρίστινα από το Βελιγράδι και ότι ο Γερμανός διπλωμάτης έστειλε την αναφορά στα κεντρικά γραφεία, στη Βόννη, κατά την επιστροφή του στη σερβική πρωτεύουσα.<br /><br />Ο Ιμπραήμ Ρουγκόβα<br /><br />Όπως σημειώνεται, συνομίλησαν με πολλούς Αλβανούς ηγέτες στην Πρίστινα, συμπεριλαμβανομένου του Ιμπραήμ Ρουγκόβα, αδιαμφισβήτητου τότε ηγέτη των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Ρουγκόβα είπε σε διπλωμάτες εκείνη την εποχή πώς έβλεπε τη μοίρα του Κοσσυφοπεδίου σε περίπτωση επιβίωσης, αλλά και σε περίπτωση διάλυσης της ΣΟΔΓ, χώρας που βρισκόταν σε μεγάλο βαθμό σε πόλεμο εκείνη την εποχή:<br /><br />«Εάν η Γιουγκοσλαβία συνεχίσει να υπάρχει, το Κοσσυφοπέδιο πρέπει να γίνει ισότιμη δημοκρατία. Εάν αλλάξουν τα εσωτερικά γιουγκοσλαβικά σύνορα σύμφωνα με εθνοτικές αρχές, θέλουμε μια κοινότητα με τμήματα του Μαυροβουνίου και της (γιουγκοσλαβικής) Μακεδονίας που κατοικούνται από Αλβανούς», είπε τότε ο Ρουγκόβα.<br /><br />Όπως αναφέρει η γερμανική έκθεση, ο Ρούγκοβα εξέφρασε επίσης το όραμά του για το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου σε περίπτωση διάλυσης της ΣΟΔΓ: «Εάν η Γιουγκοσλαβία διαλυθεί πλήρως, ο Ρουγκόβα ζήτησε ένα “ανεξάρτητο (καθ’ όλα) αλβανικό κράτος”». Σύμφωνα με την αναφορά του γερμανού διπλωμάτη, ο Ρουγκόβα δεν είχε ουσιαστικές αντιρρήσεις για τη διαίρεση του βόρειου Κοσόβου με τη Σερβία.<br /><br />«Σχετικά με την πιθανή διαίρεση του Κοσσυφοπεδίου, ο Ρουγκόβα αποδείχθηκε ευέλικτος, αλλά επισήμανε ότι μόνο ένας δήμος (Λεπόσαβιτς) έχει σερβική πλειοψηφία», έγραψε ο διπλωμάτης, προσθέτοντας ότι ο Ρουγκόβα υπονοούσε την εξαίρεση των σερβικών μοναστηριών και σαφή μειονοτικά δικαιώματα στο ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο.<div><br />Η ένωση με την Αλβανία στα γερμανικά αρχεία<br /><br />Η έκθεση αναφέρει την εντύπωση του διπλωμάτη για την ξεκάθαρη επιθυμία των Αλβανών ηγετών του Κοσσυφοπεδίου να ενωθούν με την Αλβανία, παρά τις τότε σαφείς οικονομικές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών. «Οι περισσότεροι από τους συνομιλητές μου, μου είπαν: Κανείς στη Γιουγκοσλαβία δεν σκέφτεται με οικονομικούς όρους. Γιατί να το κάνει; Τα οικονομικά προβλήματα της Αλβανίας είναι μόνο προσωρινά».<br /><br />Στην αποστολή του, ο διπλωμάτης ανέφερε επίσης λεπτομερώς την καταστολή των Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο: «απολύσεις, αυθαίρετες συλλήψεις και επιδρομές από διεφθαρμένους σέρβους αστυνομικούς». Ωστόσο, «δεν υπάρχει κίνδυνος πείνας στο Κοσσυφοπέδιο», ανέφερε ο ίδιος, επικαλούμενος τους συνομιλητές του. Κατά την επίσκεψή τους στην Πρίστινα, οι διπλωμάτες συναντήθηκαν επίσης με τον συγγραφέα, δημοσιογράφο και πολιτικό Βέτον Σουρόι, έναν από τους πιο εξέχοντες διανοούμενους του Κοσσυφοπεδίου.<br /><br />Αναφέρεται ότι ο Σουρόι τόνισε την ανάγκη διεθνοποίησης του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου και πρόσθεσε ότι η μη βίαιη επίλυσή του έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής στο να παραμείνει το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου «εκτός παιχνιδιού». Από το ρεπορτάζ συμπεραίνεται ότι ο Σουρόι δεν αρέσει σε κάποιον στη Βόννη, αφού δίπλα στο όνομά του γράφει με στυλό: «Μαξιμαλιστής!» με θαυμαστικό.<br /><br />Στο τέλος της έκθεσης συμπεραίνεται ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι ένα πολύ γόνιμο έδαφος για γερμανικές επενδύσεις και πολιτιστική επιρροή, αλλά μια φράση δείχνει ξεκάθαρα την κατεύθυνση προς την οποία οι δυτικές χώρες, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, θα ακολουθήσουν τις πολιτικές τους στη διαμάχη του Κοσσυφοπεδίου: «Το ζήτημα της αλβανικής μειονότητας στη Σερβία δεν είναι πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής, αλλά πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συμπεριφορά της Σερβίας προς τους Αλβανούς είναι ντροπή για ολόκληρη την Ευρώπη».</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γερμανικά αρχεία: Τί αποκαλύπτουν για Γιουγκοσλαβία και “Μεγάλη Αλβανία”.

Ένα σημαντικό και μεγάλο παρασκήνιο, πίσω από την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, αποκαλύπτεται επίσημα, μέσα από απόρρητα έγγραφα που α...

Διαβάστε την συνέχεια

«Γιατί ο στρατός των ΗΠΑ δεν είναι ικανός να νικήσει τη Ρωσία» – Ανάλυση από αμερικανό πεζοναύτη.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/11/stratiotes.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/11/stratiotes-696x464.jpg" width="713" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Σκοτ Ρίτερ, πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ καταθέτει την δική του άποψη για το ενδεχόμενο μιας πολεμικής σύγκρουσης ΗΠΑ-Ρωσίας.</span></h3>«Είμαι κάποιος που κάποτε εκπαιδεύτηκε για να πολεμήσει τον σοβιετικό στρατό και μπορώ να βεβαιώσω ότι ένας πόλεμος με τη Ρωσία δεν θα έμοιαζε με τίποτα από όσα έχει βιώσει ο αμερικανικός στρατός μέχρι τώρα. Ο αμερικανικός στρατός δεν είναι ούτε οργανωμένος, ούτε εκπαιδευμένος, ούτε εξοπλισμένος για να πολεμήσει τους Ρώσους. Ούτε διαθέτει πολεμικό δόγμα ικανό να υποστηρίξει μεγάλης κλίμακας συνδυασμένη σύγκρουση.<div><br />Τι έδειξε μελέτη του 2015<br /><br />Εάν οι ΗΠΑ επρόκειτο να παρασυρθούν σε έναν συμβατικό χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία, θα βρισκόταν αντιμέτωπες με πρωτοφανή συντριβή στην αμερικανική στρατιωτική ιστορία. Εν ολίγοις, θα ήταν μια τραγωδία. Το 2016, ο τότε υποστράτηγος McMaster, όταν μιλούσε για τα αποτελέσματα μιας μελέτης – του Russian New Generation Warfare – που είχε αρχίσει το 2015 για να εξετάσει τα μαθήματα από τις μάχες στην ανατολική Ουκρανία, είπε ότι: NATO”Μελέτες στην Ουάσιγκτον δείχνουν ότι οι Ρώσοι έχουν ανώτερη ισχύ πυροβολικού, καλύτερα οχήματα μάχης και έχουν μάθει την περίπλοκη χρήση των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV). Σε περίπτωση που οι αμερικανικές δυνάμεις βρεθούν σε έναν χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία θα ξυπνήσουν απότομα σε ένα σκληρό και απάνθρωπο περιβάλλον“.<br /><br />Η 20ετής περιπέτεια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία απέδειξε ότι ο αμερικανικός στρατός δεν είναι ικανός να νικήσει έναν αντίπαλο στο πεδίο της μάχης. Αυτή η πραγματικότητα επισημάνθηκε σε μια μελέτη που εκπονήθηκε από την 173η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία του Στρατού των ΗΠΑ, την κεντρική αμερικανική συνιστώσα της Δύναμης Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ, το 2017. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένες, υποστελεχωμένες και ανεπαρκώς οργανωμένες για να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη στρατιωτική επίθεση από τη Ρωσία.</div><div><br />Υπερβολική εξάρτηση από δορυφορικές επικοινωνίες<br /><br />Η έλλειψη βιώσιμης ικανότητας αεράμυνας και ηλεκτρονικού πολέμου, όταν συνδυάζεται με την υπερβολική εξάρτηση από δορυφορικές επικοινωνίες και συστήματα πλοήγησης GPS, θα είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του αμερικανικού στρατού και μάλιστα γρήγορα, αν αντιμετώπιζαν έναν αντίπαλο που θα ήταν οργανωμένος. Το ζήτημα δεν είναι μόνο ποιοτικό, αλλά και ποσοτικό – ακόμα κι αν ο στρατός των ΗΠΑ μπορούσε να σταθεί όρθιος απέναντι σε έναν Ρώσο αντίπαλο (κάτι που δεν μπορεί), του λείπει το σθένος για να επιβιώσει σε οποιαδήποτε συνεχή μάχη ή εκστρατεία.<br /><br />Η σύγκρουση χαμηλής έντασης που διεξήγαγε ο αμερικανικός στρατός στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έχει δημιουργήσει ένα κατεστημένο που βασίζεται στην ιδέα ότι, κάθε ζωή αμερικανού στρατιώτη είναι πολύτιμη και ότι θα καταβληθούν όλες οι προσπάθειες για την διάσωση των τραυματιών ώστε να μπορούν να λάβουν, σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρονικό διάστημα ιατρικές βοήθειες. Αυτό μπορεί να ήταν εφικτό, όταν οι ΗΠΑ είχαν τον έλεγχο του περιβάλλοντος όπου διεξάγονταν οι μάχες.<br /><br />Θα είναι, ωστόσο, ανέφικτο σε μεγάλης κλίμακας πολεμική σύρραξη. Δεν θα υπάρχουν ελικόπτερα διακομιδής τραυματιών και ακόμα κι αν απογειώνονταν θα καταρρίπτονταν. Δεν θα υπάρχουν στρατιωτικά ασθενοφόρα και ακόμα κι αν κατέφταναν στο σημείο, θα καταστρέφονταν τάχιστα. Δεν θα υπάρχουν υπαίθρια νοσοκομεία και ακόμα κι αν δημιουργούνταν, θα καταλαμβάνονταν από ρωσικές χερσαίες δυνάμεις.<br /><br />Αυτό που θα επικρατήσει, θα είναι θάνατος και καταστροφή. Ένα από τα γεγονότα που πυροδότησε τη μελέτη του ΜακΜάστερ για τον ρωσικό πόλεμο ήταν η καταστροφή μιας ουκρανικής ταξιαρχίας από το ρωσικό πυροβολικό στις αρχές του 2015. Αυτή, φυσικά, θα ήταν η μοίρα οποιουδήποτε παρόμοιου σχηματισμού μάχης των ΗΠΑ. Η ανωτερότητα που κατέχει η Ρωσία στις βολές πυροβολικού είναι συντριπτική, τόσο ως προς τον αριθμό των συστημάτων πυροβολικού που έχουν τοποθετηθεί, όσο και ως προς τη φονικότητα των πυρομαχικών που χρησιμοποιούνται.</div><div><br />Μύθος η αεροπορική υπεροχή<br /><br />Ενώ η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ μπορεί να είναι σε θέση να διεξάγει μια μάχη στον εναέριο χώρο, πάνω από οποιοδήποτε πεδίο μάχης, δεν θα θυμίζει τίποτα από την απόλυτη αεροπορική υπεροχή που απολαμβάνει ο αμερικανικός στρατός στις επιχειρήσεις του στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο εναέριος χώρος θα επιτηρείται από μια πολύ ικανή ρωσική αεροπορία και οι ρωσικές χερσαίες δυνάμεις θα επιχειρούν κάτω από μια ομπρέλα προστασίας των μαχητικών αεροπλάνων τους, την οποία δεν θα έχουν ούτε οι ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ. Δεν θα μπορέσουν να έχουν την άμεση αεροπορική υποστήριξη που θα καταφθάνει σαν το ιππικό στις ταινίες για να σώσει τα πολιορκημένα αμερικανικά στρατεύματα. Οι δυνάμεις εδάφους θα είναι απελπιστικά μόνες.<br /><br />Αυτό το αίσθημα απομόνωσης θα ενισχυθεί από την πραγματικότητα ότι, λόγω της συντριπτικής υπεροχής της Ρωσίας στην ικανότητα ηλεκτρονικού πολέμου, οι δυνάμεις των ΗΠΑ στο έδαφος θα είναι κωφές, άλαλες και τυφλές σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους, ανίκανες να επικοινωνήσουν, να λάβουν πληροφορίες, και ακόμη λειτουργούν καθώς τα ραδιόφωνα, τα ηλεκτρονικά συστήματα και τα όπλα θα έχουν παύσει να λειτουργούν. Οποιοσδήποτε πόλεμος με τη Ρωσία θα οδηγούσε τις αμερικανικές δυνάμεις σε σφαγή.<br /><br />Πίσω στη δεκαετία του 1980, εκπαιδευόμασταν τακτικά να δεχόμαστε απώλειες 30-40% και να συνεχίσουμε τον αγώνα, γιατί αυτή ήταν η πραγματικότητα της σύγχρονης μάχης ενάντια σε μια σοβιετική απειλή. Τότε, ήμασταν σε θέση να ταιριάξουμε αποτελεσματικά τους Σοβιετικούς όσον αφορά το μέγεθος της δύναμης, τη δομή και την ικανότητα.<br /><br />Αυτό δεν θα συνέβαινε σε κανέναν ευρωπαϊκό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ θα χάσουν το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών τους πριν καν έρθουν σε επαφή με οποιονδήποτε Ρώσο αντίπαλο, λόγω των βαθιών βολών του πυροβολικού.</div><div><br />Ο πόλεμος θα επεκταθεί<br /><br />Αλλά ακόμα κι αν οι ΗΠΑ καταφέρουν να κερδίσουν κάποια εμπλοκή εναντίον σε στρατό πεζικού, δεν θα μπορούν να συγκριθούν και να αντιμετωπίσουν τον συντριπτικό αριθμό των αρμάτων μάχης και των τεθωρακισμένων οχημάτων που θα κατέχει η Ρωσία.<br /><br />Ακόμα κι αν τα αντιαρματικά όπλα, που είχαν στην κατοχή τους οι αμερικανοί στρατιώτες, ήταν αποτελεσματικά ενάντια στα σύγχρονα ρωσικά άρματα μάχης (και η εμπειρία μας, μας διδάσκει ότι μάλλον δεν είναι), τα αμερικανικά στρατεύματα απλώς θα πετύχουν μεμονωμένες επιτυχίες. Το πάθος και η ένταση που θα αντιμετωπίσουν θα είναι πρωτόγνωρα.<br /><br />Στη δεκαετία του 1980, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια επίθεση σοβιετικού τύπου που διεξήχθη από ειδικά εκπαιδευμένα στρατεύματα του αμερικανικού στρατού – το «OPFOR» – στο Εθνικό Εκπαιδευτικό Κέντρο στο Fort Irwin της Καλιφόρνια, όπου επιτίθενται δύο σοβιετικού τύπου Μηχανοκίνητα Συντάγματα Πεζικού εναντίον μιας Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας των ΗΠΑ.<br /><br />Η εμπλοκή άρχισε γύρω στις δύο τα ξημερώματα. Στις 5:30 το πρωί είχε τελειώσει, με την Ταξιαρχία των ΗΠΑ να έχει καταστραφεί και οι Σοβιετικοί να έχουν καταλάβει τους στόχους τους.<br /><br />Έτσι ακριβώς θα έμοιαζε ένας πόλεμος με τη Ρωσία. Δεν θα περιοριστεί στην Ουκρανία, αλλά θα επεκταθεί σε πεδία μάχης στις χώρες της Βαλτικής, στην Πολωνία, στη Ρουμανία και αλλού. Οι Ρώσοι θα χτυπούσαν αεροδρόμια, αποθήκες και λιμάνια του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την Ευρώπη.<br /><br />Αυτό θα συμβεί εάν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιδιώξουν να επισυνάψουν την «ιερή υποχρέωση» του άρθρου 5 του Καταστατικού Χάρτη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Είναι, εν ολίγοις, μια συμφωνία αυτοκτονίας». Εμείς να ευχηθούμε να μείνουν όλοι στα λόγια».<br /><br /><i>Ο Σκοτ Ρίτερ είναι πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ και συγγραφέας του βιβλίου «SCORPION KING: Η αυτοκτονική αγκαλιά της Αμερικής με τα πυρηνικά όπλα από το FDR στον Τραμπ». Ο Ρίτερ υπηρέτησε στη Σοβιετική Ένωση ως επιθεωρητής εφαρμόζοντας τη Συνθήκη INF, στο επιτελείο του στρατηγού Schwarzkopf κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου και από το 1991-1998 ως επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ.</i></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Γιατί ο στρατός των ΗΠΑ δεν είναι ικανός να νικήσει τη Ρωσία» – Ανάλυση από αμερικανό πεζοναύτη.

Ο Σκοτ Ρίτερ, πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ καταθέτει την δική του άποψη για το ενδεχόμενο μιας πολεμικής σύγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικά: Ο χρόνος τελειώνει και η Αθήνα θα πρέπει να σηκώσει το γάντι χθες

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/stolos_005.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/stolos_005-696x392.jpg" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Είναι λάθος να πιστέψουμε ότι ο Ερντογάν εγκατέλειψε τον νεο-οθωμανισμό, επειδή την τελευταία περίοδο υιοθετεί κατά προτεραιότητα, πολιτικές που ενεργοποιούν μια περίεργη κινητικότητα στο Τουρκογενές περιβάλλον της Κεντρικής Ασίας…</span></h3>Του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Αυτό που κάνει αυτήν την στιγμή η Τουρκία, είναι να εφαρμόζει στην πράξη μια πολυδιάστατη και περισσότερο ευέλικτη Εξωτερική πολιτική (ένα μείγμα παραφρασμένου Γκιουλενισμού και Νταβοτούγλειας προσέγγισης δηλαδή) η οποία, χωρίς να υποστέλλει ούτε κατ’ ελάχιστον τα γνώριμα επιθετικά και αναθεωρητικά της χαρακτηριστικά, αξιοποιεί στοχευμένα την διττή φυσιογνωμία της, προκειμένου να αποκομίσει πολλαπλά στρατηγικά ωφελήματα και να εξασφαλίσει στην Τουρκία, τον πολυπόθητο ηγετικό ρόλο στην ρευστή και ευμετάβλητη σκακιέρα της Ευρασίας, αλλά και την δυνατότητα λειτουργικής συνάφειας με όλους τους κρίσιμους συντελεστές στην ευρύτερη περιοχή, για την αποτελεσματικότερη προς όφελός της διαχείριση της ατζέντας της επόμενης μέρας. Πιο συγκεκριμένα αυτό που επιδιώκει η Άγκυρα μέσα από αλλεπάλληλους και ενίοτε αντιφατικούς τακτικισμούς, είναι…<br /><br />Από την μία μεριά να εξασφαλίσει την ευόδωση των προσπαθειών της που αποσκοπούν στην ουσιαστική αποκατάσταση των κλονισμένων σχέσεων της Τουρκίας με τον Αραβικό κόσμο, ο οποίος αποστρέφεται τον Τουρκικό νεο-οθωμανικό μαξιμαλισμό και τον εκλαμβάνει ως απειλή για τα ιστορικά του κεκτημένα…<br /><br />Και από την άλλη, συνεχίζει να αναβαθμίζει και να κλιμακώνει περαιτέρω τον νεο-οθωμανικό επιθετικό διεμβολισμό που απειλεί να τροποποιήσει τις ισορροπίες στην Βαλκανική αλλά και συνολικότερα στην Δυτική Ευρώπη.<br /><br />Η πατρίδα μας, βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σημείο αναφοράς στο οποίο συνυπάρχουν και αλληλοδιαπλέκονται στοιχεία από το συνδυασμένο τακτικό οπλοστάσιο της Τουρκίας. Αυτή είναι μια κρίσιμη παράμετρος που επιτείνει την αποσταθεροποίηση, ευνοεί την ανασύνταξη και τον επαναπροσδιορισμό των περιφερειακών συνευρέσεων, επαναπροσδιορίζει το στρατηγικό τους βάθος και εντέλει καθιστά περισσότερο σύνθετη την διαδικασία αναζήτησης προσήμου στην διαχείριση της περιφερειακής εξίσωσης ισχύος που τελεί υπό διαμόρφωση.<br /><br />Αυτός είναι και ο λόγος που επιμένουμε ότι, εάν η Ελλάδα δεν θέλει να παραδοθεί «στον αυτόματο» περιμένοντας αργά ή γρήγορα το μοιραίο, αυτό που οφείλει να κάνει είναι να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού, πράγμα που απαιτεί σχέδιο, στοχευμένους επιτελικούς χειρισμούς και πολιτικό προσωπικό ικανό και αποφασισμένο να το υλοποιήσει.<br /><br />Προφανώς δεν αρκεί να διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία υπονομεύει σταθερά και με δυναμισμό τις ψευδαισθήσεις πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε ο ασταθής περιφερειακός βηματισμός της χώρας μας ο οποίος ενεργοποιήθηκε κατά την διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Και φυσικά δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορεί να παράξει αποτελέσματα, η αποσπασματική και άτολμη καταγγελία της πειρατικής δράσης με την οποία η Τουρκική Εξωτερική πολιτική αποσκοπεί, άλλοτε να συμπαρασύρει σε ουσιαστική κατάρρευση τα φειδωλά ενεργειακά μας όνειρα και άλλοτε να ενισχύσει δυναμικές αποσταθεροποίησης στον ευαίσθητο και ασταθή χώρο της Βαλκανικής και όχι μόνο.<br /><br />Από την άλλη μεριά, αυτό το διαρκές ανάθεμα για όλα όσα δεν κάνουμε (χωρίς όμως ταυτόχρονα και να τα κατονομάζουμε) και η αναπαραγωγή μιας αδιέξοδης ανησυχίας η οποία εκφράζεται από κύκλους αναλυτών, για την πιθανότητα να ξεμείνουμε μόνοι, αγκαλιά με την γκρίνια μας και τους μίζερους λιβανωτούς για το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο περιγράφουμε εξαιρετικά τις προβλέψεις του αλλά επιμένουμε να μην αποτολμούμε τα αυτονόητα ως προς την εφαρμογή του υπό τον φόβο των συνεπειών, δεν είναι παρά ένας άλλος δρόμος που οδηγεί στον συμβιβασμό και από αυτήν την άποψη δεν συνιστά παραγωγική προσέγγιση μιας πρόκλησης για την διαχείριση της οποίας η Ελλάδα οφείλει ήδη από χθες να έχει σηκώσει το γάντι.<br /><br />Τι ακριβώς περιμένουμε;;;<br /><br />Τι είναι άραγε αυτό που δικαιολογεί ή που θα μπορούσε ίσως να ερμηνεύσει λογικά την κατά τα λοιπά ανεξήγητη διάθεσή μας να ευελπιστούμε σε κάτι;;; Το ερώτημα προφανώς δεν έχει απάντηση, ενώ οι κρίσιμες διαπιστώσεις που καταγράφονται, είναι αδύνατον να παραπέμψουν σε όποια αισιόδοξη προοπτική.<br /><br />Κάθε επόμενη μέρα, επιδεινώνει έτι περαιτέρω την ήδη δεινή θέση στην οποία περιέρχεται η χώρα. Την επιδεινώνει στρατηγικά και ακυρώνει σταδιακά τα διαφαινόμενα τακτικά της πλεονεκτήματα.<br /><br />Οι προτεραιότητες των «συμμάχων» μας, «καταπίνουν» κυριολεκτικά το εθνικό μας «ντέρτι» για όλα εκείνα που ονειρευόμαστε και που ουδέποτε τολμήσαμε να βάλουμε με θάρρος και με την αυτονόητη απαίτηση στο τραπέζι…<br /><br />Οι επιθετικοί τακτικισμοί της ανταγωνιστικής Τουρκίας, τροποποιούν αιφνίδια την ατζέντα και τους όρους του περιφερειακού παιγνίου, ενώ οι ρυθμοί απόκρισης με τους οποίους λειτουργεί το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις σε ένα περιβάλλον δυναμικά μεταβαλλόμενο…<br /><br />Τα διαθέσιμα κίνητρα που πασάρονται στην γεωπολιτική πιάτσα και καθορίζουν, στάσεις, συμπεριφορές, και κινήσεις στο διπλωματικό παρασκήνιο, εναλλάσσονται ταχύτατα και αναζητούν παίκτες έτοιμους και αποφασισμένους να τα ρευστοποιήσουν, δημιουργώντας το ανάλογο περιβάλλον ευκαιριών…<br /><br />Σε μια ρευστή σκακιέρα που αναζητεί εναγωνίως πρωταγωνιστές, επιλέγουμε συνειδητά τον ρόλο του συμπαθέστατου κομπάρσου, που δεν διεκδικεί γιατί απλούστατα συνήθισε να συμβιβάζεται με τον συμπληρωματικό ρόλο που του αναθέτουν…<br /><br />Οι συμμαχικές δομές στις οποίες συμμετέχει η χώρα, ουδέποτε λειτούργησαν ως πολλαπλασιαστής της Εθνικής ισχύος. Για το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, αυτές οι δομές αντιμετωπίστηκαν πάντα ως ένα χωνευτήρι προσδοκιών, που είχε την δυνατότητα να συγκρατεί τους κλυδωνισμούς, ακόμη και μετά από εθνικές τραγωδίες, έτσι ώστε να μην διαχυθούν με τρόπο ανεξέλεγκτο μέσα στην κοινωνία…<br /><br />Βεβαίως τα βήματα που έχουν συντελεστεί αναφορικά με τον εξοπλιστικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας, είναι σημαντικά και σε καμία περίπτωση δεν έχουμε την πρόθεση να τα υποβαθμίσουμε. Θα πρέπει όμως να είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι… <br />Το συγκριτικό πλεονέκτημα που εξασφαλίζεται ΔΕΝ είναι διαρκές… <br />Το ευνοϊκό περιφερειακό περιβάλλον, όπως και το περιβάλλον των ενδοσυμμαχικών αντιθέσεων, οι οποίες συνθέτουν έναν σημαντικό πολλαπλασιαστή ισχύος ΔΕΝ θα παραμένει ες αεί αμετάβλητο… <br /><br />Και βεβαίως οι ρυθμοί που καταγράφονται και σχετίζονται με τις μεταβολές ισορροπιών και προσεταιρισμών στην σύνθετη περιφερειακή σκακιέρα, ΔΕΝ θα περιμένουν το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό να συνειδητοποιήσει με το πάσο του τις αλλαγές που συντελούνται.<br /><br />Οι στιγμές είναι κρίσιμες…<br /><br />Για μια σειρά από πολύ συγκεκριμένους λόγους, που εάν και αυτήν την φορά επιμείνουμε να μην αξιολογήσουμε σωστά το μέτρο της πραγματικής τους αποτίμησης, είναι αμφίβολο εάν η ζωή και οι εξελίξεις θα δώσουν στην χώρα μας μια δεύτερη ευκαιρία. Η κρισιμότητα αυτών των στιγμών, προσδιορίζεται κυρίως από τρία πράγματα:<br /><br />Πρώτον: Από τα δυσκολοξεπέραστα αδιέξοδα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η Δυτική συμμαχία, στην προσπάθειά της να διαχειριστεί το κρίσιμο στοίχημα του Ουκρανικού και μέσω αυτού τις αμφιλεγόμενες φιλοδοξίες της στην νέα πλανητική εξίσωση ισχύος. Η επόμενη μέρα δεν θα είναι η ίδια… <br />ΟΥΤΕ για την ενότητα στις γραμμές της Δυτικής συμμαχίας… <br />ΟΥΤΕ για το τρωθέν κύρος της… <br />ΟΥΤΕ για την διάταξη ισχύος μεταξύ των μερών της… <br />ΟΥΤΕ βεβαίως για την κοινότητα των στρατηγικών τους προσανατολισμών.<br /><br />Δεύτερον: Από το γεγονός πως ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ο στρατηγικός σχεδιασμός της Τουρκίας παραμένει ημιτελής, παρά τον δυναμισμό και την πολυμορφία με την οποία εκδηλώνεται. Η στρατηγική μεταστροφή της γειτονικής χώρας βρίσκεται στο μεταίχμιο και δεν θεωρείται ολοκληρωμένη, επομένως η πιθανότητα του απρόβλεπτου παραμένει πάντα παρούσα… <br />Το status «μηδενικά προβλήματα» δεν έχει διασφαλιστεί επαρκώς και σε βαθμό που να αποπνέει στους επιτελείς της μια σχετική στρατηγική βεβαιότητα που να λύνει τα χέρια τους για ευρύτερους στρατηγικούς αναπροσανατολισμούς… <br />Η πλειοψηφία των διμερών της σχέσεων – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – παραμένει καθηλωμένη στην διαβάθμιση «ΛΥΚΟΦΙΛΙΑ»… <br />Η επαμφοτερίζουσα γεωστρατηγική της περπατησιά, σε περίπτωση ουσιαστικής εμπλοκής της Τουρκίας σε θέατρο επιχειρήσεων, απομειώνεται δραματικά και από τακτικό συγκριτικό πλεονέκτημα μεταμορφώνεται σε στρατηγική Αχίλλειο πτέρνα… <br /><br />Για όλους αυτούς τους λόγους, αυτό που οφείλουμε ως χώρα να διακρίνουμε, είναι ότι πίσω από τα θορυβώδη επικοινωνιακά ταραταζούμ και τις κινήσεις εντυπωσιασμού στις οποίες ομολογουμένως προβαίνει η γειτονική χώρα, αυτήν την στιγμή η Τουρκία ΔΕΝ διαθέτει ΟΥΤΕ την επιχειρησιακή ετοιμότητα, ΟΥΤΕ βεβαίως και την επάρκεια, να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις μιας σύγκρουσης. Προφανώς, αυτό το γνωρίζουν καλά και οι «σύμμαχοι» οι οποίοι παρά τους όποιους δισταγμούς στην διαχείρισή τους προκειμένου να μην χάσουν το Τουρκικό «κελεπούρι», δεν τρέφουν φρούδες επιχειρησιακές προσδοκίες για μια ευρύτερη Τουρκική εμπλοκή στην περιφερειακή τους ατζέντα…<br /><br />Τρίτον: Από το γεγονός ότι ο περιβάλλοντας χώρος, στα μεν Βόρεια σύνορα της χώρας παραμένει ακόμη ασταθής, άρα και μειωμένης βαρύτητας ως δυνητικό πρόβλημα που θα μπορούσε να λειτουργήσει συμπληρωματικά στο πλαίσιο των νεο-οθωμανικών επιδιώξεων, ενώ στα Νότια σύνορα της χώρας, το περιβάλλον της αβεβαιότητας που συνεχίζει να καταγράφεται, μπορεί να μετατραπεί σε προνομιακό πεδίο διεργασιών με τις κατάλληλες πρωτοβουλίες που απαιτείται να αναληφθούν από μια στρατηγικά χειραφετημένη Ελλάδα.<br /><br />Η συνισταμένη όλων των παραπάνω…<br /><br />Παραπέμπει σε μια κατάσταση δύσκολη μεν, αλλά ξεκάθαρα ευνοϊκή για την αποτελεσματική προώθηση της Εθνικής ατζέντας. Στην παρούσα ιστορική συγκυρία, η Ελλάδα δεν θα πρέπει να ενσωματωθεί στα συμμαχικά στρατηγικά αδιέξοδα παραπέμποντας γι’ ακόμη μια φορά στην Καλένδες τις δικές της αδιαπραγμάτευτες εθνικές προτεραιότητες, διότι είναι βέβαιο πως η «επιστροφή από την περιπέτεια» θα την φέρει αντιμέτωπη με μια συνολικά καινούρια κατάσταση ΚΑΙ στο Αιγαίο, ΚΑΙ στην Κύπρο, αλλά ΚΑΙ στην ΝΑ Μεσόγειο. Η συγκυριακή επιχειρησιακή ανεπάρκεια της Τουρκίας, δεν την εμποδίζει από το να προβαίνει σε στοχευμένους διπλωματικοπολιτικούς χειρισμούς που αποκτούν προστιθέμενη αξία στο Ανατολίτικο παζάρι στην λαγνεία του οποίου δυστυχώς εγκλωβίζονται ΚΑΙ οι περισπούδαστοι «σύμμαχοι» αλλά ΚΑΙ οι Διεθνείς οργανισμοί.<br /><br />Άλλωστε το γεγονός ότι αυτήν την στιγμή συζητούμε για τον Τουρκικό επιθετικό τακτικισμό, αποδεικνύει ότι αυτός υπάρχει και ότι κατά την διαδικασία της εφαρμογής του παράγει συγκεκριμένα και υπολογίσιμα αποτελέσματα. Δυστυχώς αλλά την ίδια στιγμή, ΟΥΔΕΙΣ και ΠΟΥΘΕΝΑ συζητά για την στόχευση και την υπολογίσιμη αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Διπλωματίας. Και δεν συζητά διότι απλούστατα το μέγεθος του αποτελέσματός της ΔΕΝ απασχολεί και ΔΕΝ προβληματίζει κανέναν.<br /><br />Η Ελλάδα λοιπόν δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να περιμένει την επιδείνωση της κατάστασης, αφού το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε περαιτέρω αναμονή μόνο σε επιδείνωση της θέσης της μπορεί να οδηγήσει. Αντιθέτως, αυτό που οφείλει να κάνει, είναι να βγει μπροστά με συγκεκριμένες διπλωματικοπολιτικές πρωτοβουλίες θεμελίωσης και υπεράσπισης των Εθνικών της Δικαίων, διαμηνύοντας ταυτόχρονα την αποφασιστικότητά της να μην ανεχτεί προκλήσεις και τετελεσμένα που να αμφισβητούν τον σκληρό πυρήνα της κυριαρχίας της και τα κυριαρχικά δικαιώματά της.<br /><br />Εννοείται ότι όλα τα παραπάνω, προϋποθέτουν πως έχει διασφαλιστεί η απόλυτη επιχειρησιακή και διπλωματική ετοιμότητα, ούτως ώστε η πρώτη αήθης Τουρκική πρόκληση, να πυροδοτήσει το πρώτο συντριπτικό στρατηγικό πλήγμα που θα καταστήσει την χώρα μας πρωταγωνίστρια των εξελίξεων και θα διασφαλίσει την επιτυχή έκβαση μιας υποβόσκουσας σύγκρουσης που δυστυχώς ή ευτυχώς ΔΕΝ αποφεύγεται όσο η πολιτική τάξη της χώρας μας εθελοτυφλεί. Αντιθέτως οι εκδηλώσεις της εθελοτυφλίας το μόνο που προδιαγράφουν είναι την σίγουρη ήττα και τον οδυνηρό γεωπολιτικό ακρωτηριασμό. Τίποτε άλλο… Όποιος έχει δεύτερη γνώμη επ’ αυτού, ιδού η Ρόδος… Ας την καταθέσει να το συζητήσουμε…<br /><br />Η δική μας επιλογή, δεν είναι να προσδώσουμε υπόσταση στην υποχωρητικότητα και τον συμβιβασμό, προεξοφλώντας την ήττα. Η Ελλάδα έχει υποχρέωση να ασκήσει τα νόμιμα γυρίζοντας οριστικά και αμετάκλητα την πλάτη στις Σειρήνες που την καλούν να πετάξει λευκή πετσέτα και να αυτοκαταργηθεί…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνοτουρκικά: Ο χρόνος τελειώνει και η Αθήνα θα πρέπει να σηκώσει το γάντι χθες

Είναι λάθος να πιστέψουμε ότι ο Ερντογάν εγκατέλειψε τον νεο-οθωμανισμό, επειδή την τελευταία περίοδο υιοθετεί κατά προτεραιότητα, πολιτικές...

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΠΑ: Επιμένουν οι μυστικές υπηρεσίες ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στην Ουκρανία

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/08/US_Intelligence_Community-790x400.png" width="785" /><br /><br />Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών θεωρούν ότι η Ρωσία επιταχύνει τις προετοιμασίες της για να προχωρήσει σε εισβολή μεγάλης κλίμακας στην Ουκρανία και ότι έχει αναπτύξει ήδη το 70% των δυνάμεων που, κατ’ αυτές, θεωρεί πως χρειάζονται για μια τέτοια επιχείρηση, σύμφωνα με αξιωματούχους των ΗΠΑ.<br /><br />Η Μόσχα έχει συγκεντρώσει 110.000 στρατιωτικούς στα σύνορα με την Ουκρανία και ενδέχεται να διαθέτει επαρκείς δυνατότητες για να εξαπολύσει την επίθεσή της μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες, πάντα σύμφωνα με στελέχη των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών που ενημέρωσαν τις τελευταίες ημέρες μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου και Ευρωπαίους εταίρους των ΗΠΑ.<br /><br />Διευκρίνισαν πως δεν έχουν καταλήξει σε συμπέρασμα για το εάν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει πάρει ή όχι απόφαση να διατάξει επίθεση, αλλά θέλει να έχει όλες τις δυνατές επιλογές, από την εισβολή στην περιφέρεια Ντονμπάς, που βρίσκεται στα χέρια φιλορώσων αυτονομιστών, ως την εισβολή σε ολόκληρη την ουκρανική επικράτεια.<br /><br />Με το ρυθμό που συνεχίζουν να φθάσουν στρατιωτικές ενισχύσεις στα σύνορα της Ουκρανίας, ο ένοικος του Κρεμλίνου αναμένεται να έχει στη διάθεσή του δύναμη επαρκή για εισβολή μεγάλης κλίμακας -κάπου 150.000 άνδρες- περί τα μέσα του Φεβρουαρίου, προειδοποίησαν Αμερικανούς αιρετούς και Ευρωπαίους εταίρους.<br /><br />Εάν ο Ρώσος πρόεδρος κάνει την πιο ριζοσπαστική επιλογή, θα μπορούσε να περικυκλώσει το Κίεβο, την ουκρανική πρωτεύουσα, και να ανατρέψει τον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι μέσα σε 48 ώρες, σύμφωνα με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Προειδοποίησαν πως μια τέτοια σύρραξη θα είχε βαρύ ανθρώπινο κόστος, θα μπορούσε να στοιχίσει τη ζωή σε 25.000 ως 50.000 αμάχους, 5.000 ως 25.000 Ουκρανούς στρατιωτικούς και 3.000 ως 10.000 Ρώσους στρατιωτικούς. Θα μπορούσε να προκαλέσει επίσης αληθινό τσουνάμι 1 ως 5 εκατομμυρίων προσφύγων, κυρίως στην Πολωνία.<br /><br />Ένα πρώτο απόσπασμα Αμερικανών στρατιωτικών έφθασε χθες Σάββατο στην Πολωνία, όπου ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν διέταξε να αναπτυχθούν ενισχύσεις για να υπερασπιστούν τη χώρα-μέλος του NATO σε περίπτωση «οποιασδήποτε επίθεσης», εν μέσω του συνεχιζόμενου διπλωματικού μπαλέτου με σκοπό να πειστεί η Μόσχα να αποσύρει τα στρατεύματα που έχουν συγκεντρωθεί στα σύνορα της Ουκρανίας.<br /><br />Η Ρωσία αρνείται πως σχεδιάζει εισβολή, διαβεβαιώνει πως απλά θέλει εγγυήσεις τη δική της ασφάλεια. Η Μόσχα έχει αναγγείλει εξάλλου κοινά «στρατιωτικά γυμνάσια» με τη Λευκορωσία, όπου έχει αναπτύξει αρκετά τάγματα, βόρεια του Κιέβου και στην περιφέρεια της Μπρεστ, όχι μακριά από τα σύνορα με την Πολωνία.<br /><br />Μέσα σε δυο εβδομάδες, σύμφωνα με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, έχουν αναπτυχθεί 60 τάγματα του ρωσικού στρατού στα βόρεια, στα ανατολικά και στα νότια σύνορα της Ουκρανίας, ιδίως στην Κριμαία, που προσαρτήθηκε από τη Μόσχα το 2014.<br /><br />Την Παρασκευή, είχαν φθάσει τα 80, ενώ άλλα 14 μετακινούνται από την υπόλοιπη Ρωσία, ιδίως από το Βλαδιβοστόκ, στη ρωσική Άπω Ανατολή. Περίπου 1.500 μέλη των ρωσικών Ειδικών Δυνάμεων, των επίφοβων Σπετσνάζ, έχουν φθάσει εδώ και μία εβδομάδα στα σύνορα, πάντα σύμφωνα με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών.<br /><br />Εξάλλου, ισχυρή ρωσική ναυτική δύναμη έχει συγκεντρωθεί στη Μαύρη Θάλασσα. Συμπεριλαμβάνει πέντε αμφίβια σκάφη, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για να γίνει απόβαση στα νότια παράλια της Ουκρανίας, σημείωσαν. Άλλα έξι σκάφη του είδους θεάθηκαν να αναχωρούν από τη θάλασσα του Μπάρεντς, βόρεια της Ρωσίας, και να κάνουν κύκλο γύρω από τη Βρετανία προτού περάσουν το στενό του Γιβραλτάρ, κατευθυνόμενα κατά τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών προς τη Μαύρη Θάλασσα. Γύρω από την Ουκρανία έχουν ακόμη αναπτυχθεί ισχυρές αεροπορικές δυνάμεις – μαχητικά, βομβαρδιστικά, συστοιχίες της αντιαεροπορικής άμυνας…<br /><br />Οι ΗΠΑ υποστήριξαν την Πέμπτη πως έχουν «αποδείξεις» ότι η Μόσχα προετοίμαζε ψευδές βίντεο που υποτίθεται πως θα κατέγραφε ουκρανική επίθεση για να το χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα προκειμένου να εισβάλει στην Ουκρανία. Η ρωσική κυβέρνηση το διέψευσε.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΗΠΑ: Επιμένουν οι μυστικές υπηρεσίες ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στην Ουκρανία

Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών θεωρούν ότι η Ρωσία επιταχύνει τις προετοιμασίες της για να προχωρήσει σε εισβολή μεγάλης κλίμακας στη...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπορεί όλοι να μιλούν με την Τουρκία, στο πεδίο όμως αλλού ποντάρουν…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/webp/2022/02/220205215528_F-16-Block.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="494" data-original-width="800" height="395" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/webp/2022/02/220205215528_F-16-Block.webp" width="709" /></a></div><div><br /></div>Το γεωστρατηγικό αποτύπωμα της Αθήνας, όπως και οι προσπάθειες για την σημαντική ενίσχυση του ισχυρότερου πυλώνα εξωτερικής πολιτικής που είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις, μόνο απαρατήρητα δεν περνούν στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Μάλιστα ανώτατες πηγές επισημαίνουν πως σε όποια συμμαχική άσκηση δηλώνει παρούσα η Ελλάδα, αμέσως αυτή αποκτά ολοένα και περισσότερες συμμετοχές καθώς όσοι έχουν βρεθεί δίπλα στις Ελληνικές δυνάμεις έχουν επιβεβαιώσει την επιχειρησιακή κατάρτιση των στελεχών τους.<br />Οι κοινές ασκήσεις στον ουρανό και την θάλασσα της Μεσογείου με συμμάχους είναι αυτές που θυμώνουν ακόμη περισσότερο την Τουρκία διότι βλέπει πως ολοένα και περισσότεροι σύμμαχοι υπολογίζουν την Ελλάδα και ταυτόχρονα της δίνουν το «δαχτυλίδι» του παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή.<br /><br />Αεροπορικά γυμνάσια με τη συμμετοχή ιπτάμενων μέσων, μαχητικών και ιπτάμενων τάνκερ από το Ισραήλ ή άλλες χώρες που εντάσσονται στο συμμαχικό τόξο της Ελλάδας, ασκήσεις στην θάλασσα με τη συμμετοχή μονάδων επιφανείας σε μεγάλες ναυτικές αρμάδες ως πλοία συνοδείας αεροπλανοφόρου, είναι μόνο ορισμένα απ’ όσα κάθε μέρα κάνουν Πολεμικό Ναυτικό και Πολεμική Αεροπορία.<br /><br />Και μάλιστα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η Τουρκία ουσιαστικά απέχει από τις συμμαχίες της Ανατολικής Μεσογείου ενώ έχει ξεκινήσει έναν διπλωματικό μαραθώνιο προσέγγισης με χώρες οι οποίες είναι ήδη σύμμαχοι με την Ελλάδα (Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, κ.α.) και ταυτόχρονα αναζητά τρόπους να ενισχύσει την άμυνά της αφού βρίσκεται εν αναμονή της απάντησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες για το επίσημο αίτημα που έχει διατυπώσει για την αγορά 40 νέων αεροσκαφών F-16 Viper και την αναβάθμιση άλλων 80 στο ίδιο επίπεδο.<br /><br />Μάλιστα απέναντι από την σημαντική ενίσχυση με Rafale και Belh@rra, ενδεχομένως και κορβετών το επόμενο διάστημα, η Τουρκία επιχειρεί ν’ αντισταθμίσει τα γεγονότα με μια ακόμη αγχωμένη κίνηση: Εντός της χρονιάς προσπαθεί να προετοιμάσει την πρώτη πτήση Μη Επανδρωμένου Bayraktar– ναυτικής έκδοσης- από το υπό κατασκευή ελικοπτεροφόρο Anadolu.<br /><br />Είναι η λύση ανάγκης για τους Τούρκους αφού και οι ίδιοι δεν βλέπουν την επιστροφή τους στο πρόγραμμα των F-35.<br /><br />Έμπειροι στρατιωτικοί επισημαίνουν πως ίσως είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα είναι αυτή που τρέχει, δημιουργεί και σφραγίζει συμμαχίες και παίζει γεωστρατηγικά, ενώ η Τουρκία τρέχει να προλάβει τις δυσάρεστες για εκείνη εξελίξεις. Αυτό σίγουρα, ξεκαθαρίζουν, δεν σημαίνει πως η Τουρκία έχει τεθεί στο περιθώριο, διότι παραμένει ένας σημαντικός παίκτης στην περιοχή, αλλά σίγουρα δεν έχει την ισχύ και την αίγλη που είχε τα προηγούμενα χρόνια κι αυτό είναι συνέπεια της πολιτικής αστάθειας που έχει δημιουργήσει ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος με τις επιλογές του.<br /><br />Χαρακτηριστικό των όσων συμβαίνουν είναι και οι δηλώσεις του συμβούλου ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής του Τούρκου προέδρου, Μεσούτ Χακί Τζασίγ ο οποίος παραδέχτηκε δημόσια και εκείνος πως η απόκτηση των Rafale δίνει ξεκάθαρη υπεροχή στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία στον ουρανό του Αιγαίου και την Αν. Μεσόγειο.<br /><br />Και αυτές οι δηλώσεις ουσιαστικά έρχονται σε πλήρη αντίθεση μ’ εκείνα που αναφέρει όλο το τελευταίο διάστημα ο Χουλουσί Ακάρ, ότι δηλαδή τα όπλα που έχει προμηθευτεί η Ελλάδα δεν της αρκούν αν πρόκειται ν’ αναμετρηθεί με την Τουρκία και τις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις της.<br /><br />Το βέβαιο είναι πως οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν αμυντικό κι όχι επιθετικό δόγμα ενώ ουδέποτε ανέπτυξαν αλυτρωτικές τάσεις.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μπορεί όλοι να μιλούν με την Τουρκία, στο πεδίο όμως αλλού ποντάρουν…

Το γεωστρατηγικό αποτύπωμα της Αθήνας, όπως και οι προσπάθειες για την σημαντική ενίσχυση του ισχυρότερου πυλώνα εξωτερικής πολιτικής που εί...

Διαβάστε την συνέχεια