Σήμερα το Piri Reis και το Barbaros, αύριο το Selim II

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2k4JRd3ycwkjQKPcvZC8-ph1euzje7G9j_iawFSEh5Fmp4LNNkdDqs9UxKc1EfYbVA0MytwMAgaz5Ut1uRBz7f5iWOFe5mWXJmsVeIKEjJX6Iv1slo60Wox0H3b4bH8EG-HP4yI6OkUg/s1600/barbaros1_795139827.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2k4JRd3ycwkjQKPcvZC8-ph1euzje7G9j_iawFSEh5Fmp4LNNkdDqs9UxKc1EfYbVA0MytwMAgaz5Ut1uRBz7f5iWOFe5mWXJmsVeIKEjJX6Iv1slo60Wox0H3b4bH8EG-HP4yI6OkUg/s1600/barbaros1_795139827.jpg" width="640" /></a></div><br /> <i><b>«Θα μπορούσε να είναι το Piri Reis, το Barbaros ή ίσως αύριο το Selim II (ο Οθωμανός Σουλτάνος που κατέκτησε την Κύπρο) που θα προκαλέσει οργή. Εάν οι Ελληνοκύπριοι συνεχίσουν να ισχυρίζονται ότι είναι οι μοναδικοί ιδιοκτήτες του νησιού και –αντί να συμβιβαστούν για την ειρήνη- επιμένουν να σφυρηλατούν αντί-τουρκικές και αντί-κυπριακές συμμαχίες με την Ελλάδα, την Αίγυπτο ή το Ισραήλ, η πολιτική έντασης στη Μεσόγειο θα συνεχίσει».</b></i><br /> <br /> <b>Τα παραπάνω αναφέρει σε άρθρο του στην αγγλική έκδοση της Hurriyet, ο <span style="color: #990000;"><a href="http://www.hurriyetdailynews.com/piri-reis-barbaros-and-selim-ii.aspx?pageID=449&nID=73871&NewsCatID=425" target="_blank">Yusuf Kanli.</a></span></b><br /> <br /> Όπως επισημαίνει στο άρθρο του, μέχρι προσφάτως ήταν το τουρκικό Piri Reis, που επιβεβαίωνε την σχέση της χώρας με τους Τουρκοκύπριους σχετικά με τους φυσικούς πόρους γύρω από την Κύπρο. «Για δεκαετίες, το θεμέλιο της κυπριακής πολιτικής της Άγκυρας ήταν οφθαλμός αντί οφθαλμού, κάποιες φορές προληπτικά αλλά τις περισσότερες φορές ως αντίδραση. Εάν και όταν οι ελληνοκύπριοι έκανα οτιδήποτε για να επαναβεβαιώσουν την αξίωσή τους ότι είναι ο «μοναδικός νόμιμος ιδιοκτήτης» για οτιδήποτε σχετίζεται με την Κύπρο, οι Τουρκοκύπριοι, λάμβαναν μέτρα για να επιβεβαιώσουν το «καθεστώς της εταιρικής σχέσης» τους στο πλαίσιο των ιδρυτικών συμφωνιών».<br /> <br /> Επίσης, το άρθρο αναφέρει ότι πρόκειται για μια «θεμελιώδη διχόνοια». Οι Ελληνοκύπριοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι «το κράτος και η κυβέρνηση που ουσιαστικά αναγνωρίστηκαν από τον ΟΗΕ τον Μάιο του 1965 –αν και το τουρκικό στοιχείο εκδιώχθηκε από το ελληνικό στοιχείο υπό την απειλή όπλου- είναι ακόμη το καθεστώς της εταιρικής σχέσης του 1960, αν και το σύνταγμα τροποποιήθηκε μονομερώς και αφαιρέθηκαν όλα τα δικαιώματα και τα προνόμια των Τουρκοκυπρίων. Για τους Τουρκοκύπριους, το κράτος θα μπορούσε να είναι ακόμη το κοινό κράτος του 1960, αλλά η απέλαση του τουρκικού στοιχείου το 1964 από τα κυβερνητικά γραφεία, τους δήμους και όλες τις εκτελεστικές θέσεις, έχει καταστήσει τη διοίκηση παράνομη, διασφαλίζοντας ότι δεν μπορεί να είναι η κυβέρνηση όλου του νησιού».<br /> <br /> Ο Yusuf Kanli επισημαίνει ακόμη στο άρθρο του πως το ελληνοκυπριακό κράτος, απολαμβάνοντας διεθνή αναγνώριση, ένταξη στην ΕΕ και ασφαλώς, τον τίτλο της μόνης νόμιμης κυβέρνησης, τον τελευταίο μισό αιώνα έχει προσπαθήσει να πετύχει κάποιου είδους επίλυση του κυπριακού, μέσω της οποίας οι Τουρκοκύπριοι θα ενσωματωθούν και θα εξαφανιστούν στο έθνος της Κύπρου. Ωστόσο, υποστηρίζει ο ίδιος, οι Τουρκοκύπριοι αγωνίστηκαν για να κερδίσουν ξανά τα δικαιώματά τους στην κυριαρχία, το έδαφος και τους πόρους της Κύπρου. «Από την έναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών το 1968 για την Κύπρο, δεν υπήρξε κάποια επιτυχία. Θα υπάρξει άραγε ποτέ; Δυστυχώς, δεν θα υπάρξει καμία επιτυχία όσο αυτές οι συνομιλίες λαμβάνουν χώρα με την υπόθεση της ισότητας των δύο πλευρών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στην ουσία, η μία πλευρά κάθεται στο τραπέζι ως η κυβέρνηση και η άλλη ως μια μειοψηφία που ζητά κάποιες παραχωρήσεις».<br /> <br /> Αναφέρεται ακόμη στην αποχώρηση του Κύπριου προέδρου, Ν. Αναστασιάδη από τις συνομιλίες τον προηγούμενο μήνα, ως διαμαρτυρία για την αποστολή του Barbaros από την Τουρκία, στην περιοχή που οι Ελληνοκύπριοι διεξάγουν γεωτρήσεις για φυσικό αέριο. «Γιατί αποχώρησε τότε; Προφανώς, προσπαθούσε να βρει ένα πρόσχημα, και η απόφαση για την αποχώρησή του πρέπει να είχε ληφθεί πολύ καιρό πριν».<br /> <br /> Διότι, όπως εκτιμά ο Yusuf Kanli, δεν ήταν η πρώτη φορά που η Τουρκία αναλαμβάνει κινήσεις για να επιβεβαιώσει τα τουρκοκυπριακή «δικαιώματα» στη Μεσόγειο. Συμπληρώνει δε πως κάθε φορά που οι Έλληνες έκαναν κάτι για τους Ελληνοκύπριους, η Τουρκία έκανε κάτι για τους Τουρκοκύπριους. «Μήπως δεν ήταν το κυνηγητό ενός νορβηγικού σεισμικού πλοίου στα ανοιχτά της Κύπρου από το τουρκικό ναυτικό, μια αρκετά ισχυρή ενέργεια για να αποδείξει την αποφασιστική θέση της Τουρκίας; Γιατί δεν αποχώρησε τότε ο Αναστασιάδης από τις συνομιλίες; Διότι οι συνομιλίες δεν προχωρούσαν καλά, οι δύο πλευρές βρισκόταν υπό πίεση για να επισπεύσουν τη διαδικασία. Τι το διαφορετικό συνέβη τώρα; Κάτω από απειλές, ο Αναστασιάδης συμφώνησε να διεξάγει τις συνομιλίες σε μια σημαντική φάση δούναι και λαβείν, αλλά φοβόταν αρκετά για να μην περιγραφεί αυτό ως τέτοιο. Γιατί; Διότι δεν ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι το κυπριακό πρόβλημα θα μπορούσε να επιλυθεί με αμοιβαία συμβιβαστική λύση».<br /> <br /> «Συμβιβασμός… αυτή είναι μια λέξη που μισεί ο Αναστασιάδης. Θεωρεί πως θα λάβει μόνο τουρκικές παραχωρήσεις διότι οι Έλληνες έχουν συμβιβαστεί αρκετά με το να συμφωνήσουν να μοιραστούν την κυβέρνηση μαζί τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.<br /> <br /> Και καταλήγει στο άρθρο του, αναφέροντας πως «οι Ελληνοκύπριοι τώρα περιμένουν τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Joe Biden, ο οποίος πρόκειται να επισκεφθεί την περιοχή, να ασκήσει πιέσεις στους Τούρκους να υποχωρήσουν και να αποσύρουν τα πλοία τους, ώστε ο Αναστασιάδης να μπορεί να επιστρέψει στις συνομιλίες. Πηγαίνοντας στο κρεβάτι με γεμάτο το στομάχι, μπορεί να είναι επικίνδυνο για την υγεία», όπως «συμβουλεύει» ο Yusuf Kanli.<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/">πηγή</a>

Σήμερα το Piri Reis και το Barbaros, αύριο το Selim II

«Θα μπορούσε να είναι το Piri Reis, το Barbaros ή ίσως αύριο το Selim II (ο Οθωμανός Σουλτάνος που κατέκτησε την Κύπρο) που θα προκαλέσει...

Διαβάστε την συνέχεια

Νίκος Ρολάνδης: η Ελλάδα το 2003 αρνήθηκε την ύπαρξη ΑΟΖ από το Καστελλόριζο και πίεσε την Κύπρο να υποχωρήσει στη διευθέτηση της δικής της ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxHKmV5_bcpvqraNvcp_2JUGBD4sJs8Ezh-FV_OWvj8YFyEhsOQ7WYLr1UO1kXd5JsmDMWTcADg2vk3sV4XU6stqjxXDA16_CpiV2ZQ1ZTavc80S1NWq3w656_Q0M0SUCk2j2UMArWKyma/s1600/rolandis.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxHKmV5_bcpvqraNvcp_2JUGBD4sJs8Ezh-FV_OWvj8YFyEhsOQ7WYLr1UO1kXd5JsmDMWTcADg2vk3sV4XU6stqjxXDA16_CpiV2ZQ1ZTavc80S1NWq3w656_Q0M0SUCk2j2UMArWKyma/s1600/rolandis.jpg" width="640" /></a></div> <span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;">Αλήθεια! Ποιοι ενοχλούνται στην Αθήνα από τις συζητήσεις των «ασχέτων» για το κώνο του Καστελόριζου-Στρογγύλης στην ελληνική ΑΟΖ;</span></span><br /> <div style="text-align: center;"> </div> Ο πρώην υπουργός της Κύπρου Νίκος Ρολάνδης εξηγεί πώς η μικρή και αδύναμη στρατιωτικά Κύπρος κατάφερε να συμφωνήσει με την Αίγυπτο στη «μέση γραμμή» για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης το 2003.<br /> <i><b>Την ίδια ώρα, εξηγεί πώς η Ελλάδα πίεσε την Κύπρο να υποχωρήσει μερικά ναυτικά μίλια, ώστε να μην συμπεριλάβει το Καστελλόριζο στην αντίστοιχη μέση γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, </b></i>διότι η Τουρκία δεν δέχεται την απόδοση ΑΟΖ στα νησιά, και ειδικά στο Καστελλόριζο.<br /> <b>δείτε το βίντεο</b>:<br /> <br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="340" src="//www.youtube.com/embed/Pq8eYawkZu4" width="640"></iframe><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Νίκος Ρολάνδης: η Ελλάδα το 2003 αρνήθηκε την ύπαρξη ΑΟΖ από το Καστελλόριζο και πίεσε την Κύπρο να υποχωρήσει στη διευθέτηση της δικής της ΑΟΖ

Αλήθεια! Ποιοι ενοχλούνται στην Αθήνα από τις συζητήσεις των «ασχέτων» για το κώνο του Καστελόριζου-Στρογγύλης στην ελληνική ΑΟΖ; Ο πρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Με Νατοϊκό μανδύα η Τουρκία ξεκινά άσκηση στην Ανατολική Μεσόγειο!

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/WAR_GENIKOS/elikoptero_night.jpg" width="630" /> <br /> <br /> Επιμέλεια <strong>Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ </strong><br /> <br /> Το ΝΑΤΟ ''βάζει μπροστά'' η Άγκυρα στην Ανατολική  Μεσόγειο μέσω άσκησης  στην οποία συμμετέχουν και πλοία της Συμμαχίας,  με στόχο, όπως ομολογεί  σήμερα η Milliyet, την υπενθύμιση της '‘ύπαρξης της Τουρκίας’' στην περιοχή- δηλαδή για να δώσει ''νομιμοποίηση'' και άλλοθι στην απροκάλυπτη εισβολή της στην κυπριακή ΑΟΖ και την πολιτική κανονιοφόρων που εφαρμόζει.<br /> <br /> <strong style="font-weight: bold!important;">«Γαλάζια Φάλαινα-2014»<br /> </strong><br /> Η άσκηση  με την κωδική ονομασία «Γαλάζια Φάλαινα-2014» αρχίζει από αύριο και θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Νοεμβρίου, κοντά στο οικόπεδο  «Αφροδίτη» ( ''οικοπεδο'' 12) στην κυπριακή ΑΟΖ, όπου έχουν γίνει οι έρευνες για πετρέλαιο από την αμερικανική Noble. Ωστόσο παρόλο που η άσκηση είναι διεθνής με συμμετοχή και του ΝΑΤΟ, η Άγκυρα, όπως προκύπτει από το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, έχει ''χειραγωγήσει'' το σενάριό της και το χρησιμοποιεί, μέσω της επικοινωνιακής πολιτικής, για άσκηση επιρροής και προπαγάνδας.<br /> <br /> Πάντα κατά την Μιλιέτ, στην  άσκηση , παράλληλα με 9 τουρκικά πολεμικά πλοία της ''φιλοξενούσας''/οργανώτριας χώρας, θα λάβουν μέρος και στοιχεία των ναυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Πακιστάν. Σκοπός, γράφει η  Milliyet, είναι η υπενθύμιση της ‘'ύπαρξης της Τουρκίας’' στην περιοχή - μάλιστα για ευρύτερη την περιοχή σημειώνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία  και το Ισραήλ ''ξεκίνησαν άλμα ενέργειας''.<br /> <br /> <strong style="font-weight: bold!important;">Χειραχωγούμενη άσκηση</strong><br /> <br />  Στην διεθνή άσκηση η Τουρκία θα λάβει μέρος με 9 πολεμικά πλοία και - πάντα κατά την ''Μιλλιέτ'' - έγινε γνωστό ότι επέλεξε την περιοχή αυτή προς απάντηση στις έρευνες της «νοτίου Κύπρου» για υδρογονάνθρακες.<br /> Τα πολεμικά πλοία, που υπάγονται στις τουρκικές ναυτικές δυνάμεις, παρακολουθούν τις εργασίες που γίνονται από απόσταση 7 μιλίων και διαβιβάζουν τις εξελίξεις στην Άγκυρα.<br /> Και συνεχίζει  η τουρκική προπαγάνδα για την ''χειραγωγούμενη'' άσκηση: Όταν η ιταλική εταιρεία Eni ενέτεινε τις έρευνές της στον τομέα νότια της Κύπρου, η Τουρκία αποφάσισε να πραγματοποιήσει την άσκηση «Γαλάζια Φάλαινα-2014» στην ίδια περιοχή με την υποστήριξη τριών χωρών (!) για να υπενθυμίσει την ύπαρξη της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> Στην άσκηση σχεδιάζονται να γίνουν αμυντικοί υποβρύχιοι ελιγμοί και η δύναμη κρούσης θα είναι η Τουρκία.Στην άσκηση θα λάβουν μέρος τρεις φρεγάτες, δύο κορβέτες, τέσσερα υποβρύχια, τρία περιπολικά αεροσκάφη του ναυτικού, τρία ελικόπτερα του ναυτικού, ένα πλοίο εφοδιαστικής υποστήριξης  και δύο σκάφη της Ακτοφυλακής. Το Αρχηγείο των Αεροπορικών της Τουρκίας  Δυνάμεων θα λάβει μέρος με δύο πολεμικά αεροσκάφη.<br /> <strong style="font-weight: bold!important;"><br /> Τι έχει κάνει η Ελλάδα;</strong><br /> <br /> Το ερώτημα είναι οι αρμόδιες υπηρεσίες  στην  Ελλάδα έχουν ενημερώσει  καταλλήλως η μια την άλλη  και στην συνέχεια όλες μαζί  ( Μέγαρο Μαξίμου,Υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας) για το πως χρησιμοποιεί η Αγκυρα το ΝΑΤΟ ,τις ΗΠΑ και τη Βρετανία για να προβαλει και να ΄΄κατοχυρώσει'' τις πατανομίες της που θίγουν την διεθνή ένομη ταξη...<br /> <a href="http://www.onalert.gr/">πηγή</a>

Με Νατοϊκό μανδύα η Τουρκία ξεκινά άσκηση στην Ανατολική Μεσόγειο!

Επιμέλεια Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ  Το ΝΑΤΟ ''βάζει μπροστά'' η Άγκυρα στην Ανατολική  Μεσόγειο μέσω άσκησης  στην οποία συμμετέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η σημασία της συμμαχίας με την Αίγυπτο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://assets.philenews.com/data/2014/10/14/anastasiadis-kai-samaras-elavan-prosklisi-apo-sisi-gia-na-pane-aigypto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://assets.philenews.com/data/2014/10/14/anastasiadis-kai-samaras-elavan-prosklisi-apo-sisi-gia-na-pane-aigypto.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br /> Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η πρόοδος που σημειώθηκε κατά τις διαβουλεύσεις των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου, την περασμένη Τετάρτη στη Λευκωσία.<span id="more-43101"></span><br /> Οι κύριοι Κασουλίδης, Shoukry και Βενιζέλος ξεκίνησαν δειλά στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Αιγύπτου στο περιθώριο της περσινής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, συνέχισαν φέτος πάλι στον ΟΗΕ, αυτή τη φορά στο Γραφείο Τύπου της ελληνικής Μόνιμης Αντιπροσωπείας και κατέληξαν με συμφωνία στη Λευκωσία. Η συνάντηση κορυφής στο Κάιρο, στις 9 Νοεμβρίου, μεταξύ του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, του Αιγύπτιου ομολόγου του στρατηγού Σίσι και του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά θα αποτελέσει την κορύφωση μίας συνεργασίας που θα μπορούσε να αποφέρει σημαντικά οφέλη στους λαούς των τριών χωρών εάν οι πάντες συμπεριφερθούν με σύνεση.<br /> Οι συζητήσεις ξεκίνησαν με πρωτοβουλία της Λευκωσίας και της Αιγύπτου, και είναι γεγονός πως η Αθήνα εισήλθε στη διαδικασία του διαλόγου με μεγάλη προσοχή, καθώς είχε το μυαλό της στην… Άγκυρα. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, μη εξαιρουμένης της σημερινής, δείχνουν έναν κομπλεξισμό έναντι της Τουρκίας, που δικαιολογημένα προκαλεί ερωτηματικά, και για την κρίση αυτών που λαμβάνουν τις αποφάσεις, αλλά και για τον βαθμό εξάρτησής τους, από τον φόβο που τους προκαλούν οι τουρκικές απειλές. Σε αντίθεση με την Αθήνα, η Κύπρος η οποία αντιμετωπίζει καθημερινά εντός και εκτός του νησιού τον κατοχικό Αττίλα, προχωρεί σε συμφωνίες με γειτονικές χώρες, σχεδιάζει και υλοποιεί τους σχεδιασμούς της. <b>Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι θα συνέβαινε εάν ένα μέρος της Ελλάδας βρισκόταν υπό κατοχή… </b><br /> Τις τρεις χώρες ενώνει βεβαίως η επιθετική πολιτική της Τουρκίας. Κατέχει το 40% του κυπριακού εδάφους, απειλεί την Ελλάδα αμφισβητώντας όλα τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και τη Θράκη και συνεχίζει έναν ακήρυκτο πόλεμο εναντίον της Αιγύπτου μετά το πραξικόπημα κατά του Μοχάμεντ Μόρσι. Το μίσος μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και του νέου ηγέτη της Αιγύπτου είναι απύθμενο.<br /> Στη διάρκεια της Γ.Σ. του ΟΗΕ, ο Πρόεδρος της Τουρκίας αρνήθηκε να παρακαθήσει σε γεύματα, όπου είχε προσκληθεί ο κ. Σίσι και απείλησε με διπλωματικό επεισόδιο τις ΗΠΑ επειδή ο Μπαράκ Ομπάμα συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο στρατηγό. Ως γνωστόν, ο τελευταίος συνομίλησε για αρκετή ώρα και με τον κ. Αναστασιάδη, ο οποίος και προώθησε την ιδέα της συνάντησης κορυφής στο Κάιρο.<br /> Είναι γεγονός ότι ο κ. Ερντογάν, λόγω της μεγαλομανίας του, που ξεπερνά τα όρια της ψυχοπάθειας, προκαλεί τεράστια ζημιά στα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας του. Η απώλεια του Ισραήλ, το οποίο από το 1974 μέχρι το 2010 υπηρέτησε τους τουρκικούς σχεδιασμούς, θα αποδειχθεί το μεγαλύτερο δώρο προς τη Λευκωσία και την Αθήνα, εφόσον βεβαίως θελήσουν να παίξουν στο ενεργειακό διπλωματικό παιγνίδι που εξελίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Το δεύτερο μεγάλο δώρο αποτελεί ο καβγάς του νεο-Σουλτάνου με τον πρόεδρο της Αιγύπτου. Μόνο με την αποχώρηση του Ερντογάν από την τουρκική πολιτική σκηνή, υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να αλλάξουν ξανά οι συμμαχίες και οι συσχετισμοί δυνάμεων, <b>αν και στους αμερικανικούς κύκλους επικρατεί η εντύπωση ότι η «αλεπού» στην Τουρκία είναι ο διορισμένος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου -όχι ο Ερντογάν. Είναι μία νέα άποψη στην οποία πρέπει να δοθεί σημασία από τον κ. Αναστασιάδη και τον κ. Σαμαρά. </b><br /> Η εμμονή της Τουρκίας σε μονομερείς ενέργειες, όπως η εισβολή της στην κυπριακή ΑΟΖ, πρέπει να αντιμετωπίζεται με συνεργασίες, που θα αντέξουν στον χρόνο. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν πρέπει να δουν τις σχέσεις με την Αίγυπτο και το Ισραήλ ως «αντιτουρκικές πράξεις», αλλά ως μακροχρόνιες συμμαχίες, μέσω των οποίων θα αντιμετωπίσουν τις μεγάλες προκλήσεις στον ενεργειακό τομέα. Με τις συνεργασίες αυτές, η ανεύρεση υδρογονανθράκων θα αποδειχθεί ευλογία, όχι κατάρα…<br /> Η Τουρκία με τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου στο τιμόνι της δεν θα σταματήσει να αποτελεί τον ταραξία της περιοχής. Στους δύο αυτούς ισλαμιστές ηγέτες, οι οποίοι παρουσιάστηκαν το 2002 ως περιστέρια και αποδείχθηκαν γύπες, ουδείς πρέπει να έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη. Οι Αμερικανοί διαπράττουν τεράστιο λάθος να συνεχίζουν να πιστεύουν πως με αυτούς ειδικά τους Τούρκους ηγέτες έχουν την παραμικρή δυνατότητα να εργαστούν αρμονικά. Οι σοφοί γέροι, συνηθίζουν να λένε για παρόμοιες περιπτώσεις πως «πήραν τα μυαλά τους αέρα». Είναι ένα ιδίωμα που αποτελεί εικόνα και ομοίωση του Ερντογάν και του Νταβούτογλου. Ονειρεύονται τη δημιουργία Ισλαμικής Αυτοκρατορίας και η Κύπρος αποτελεί την «καρδιά» των ονείρων τους…<br /> <b>ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:</b> Προκάλεσε πολύ μεγάλη εντύπωση στην ακολουθία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, κ. Δημήτριου, αλλά και στους εκπροσώπους των ομογενειακών μέσων ενημέρωσης στις ΗΠΑ, η απουσία κάλυψης της επίσκεψής του στη Λευκωσία από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων. Την έλλειψη ειδησεογραφίας για το αρχιεπισκοπικό ταξίδι παρατήρησα και εγώ όταν αναζήτησα ενημέρωση για την επίσκεψη του κ. Δημητρίου στο κατεχόμενο Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα και τις συναντήσεις του με τους ηρωικούς<i>εγκλωβισμένους. Δεν μπορεί να αντιληφθεί το φτωχό μυαλό μου τους λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε η ειδησεογραφική υποβάθμιση της επίσκεψης του Αρχιεπισκόπου Αμερικής. Και το καταγράφω αυτό με δεδομένη την άψογη ενημέρωση που προσφέρουν οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι του ΚΥΠΕ, και οι οποίοι ΔΕΝ ευθύνονται για την κατάσταση που περιέγραψα παραπάνω. Περιμένουμε μία εξήγηση και με ιδιαίτερη χαρά θα δημοσιεύσουμε τους λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε το «θάψιμο» της είδησης για την αρχιεπισκοπική επίσκεψη στα κατεχόμενα εδάφη μας…</i><br /> <b>Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 – <a href="http://www.philenews.com/" rel="nofollow">http://www.philenews.com</a></b><br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Η σημασία της συμμαχίας με την Αίγυπτο

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η πρόοδος που σημειώθηκε κατά τις διαβουλεύσεις των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας, τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γαλλία: «Μπερδεύει» η στρατηγική απέναντι στην Τουρκία…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/TOYRKIA/ERDOGAN/erdogan_olant.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/TOYRKIA/ERDOGAN/erdogan_olant.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Αρχίζει και ταυτίζεται επικίνδυνα με την τουρκική πλευρά η Γαλλία, για δικά της προφανώς συμφέροντα, προκαλώντας κάποιες απορίες εάν κάποιος δει τη συνολικότερη εικόνα.</b><br /> <span style="color: blue;"><b>Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΡΥΚΑ</b></span><br /> Έτσι, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς, ανέφερε, σε <b>άρθρο </b>του, πως <b>η διεθνής κοινότητα πρέπει να ασχοληθεί με τη διάσωση του Χαλεπιού, που κινδυνεύει από τους ισλαμιστές, αλλά και από τις δυνάμεις του Άσαντ,</b> όπως είπε. Αρχικά, να υπενθυμίσουμε <b>το ειδικό ενδιαφέρον της Γαλλίας για τη Συρία,</b> ως η χώρα – φορέας της <b>Εντολής (mandate) της Κοινωνίας των Εθνών</b> στις αρχές του 20ου αιώνα…<br /> Όχι τυχαία, εδώ και καιρό, <b>ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, επίσης επιμένει ότι είναι λάθος η ενασχόληση με το Κομπάνι και τους ενοχλητικούς Κούρδους,</b> την ώρα οι δυνάμεις του Άσαντ σαρώνουν τους ανεκπαίδευτους μαχητές της συριακής αντιπολίτευσης.<br /> «Η εγκατάλειψη του Χαλεπιού καταδικάζει 300.000 ανθρώπους είτε σε <b>μια φονική πολιορκία και στις βόμβες του καθεστώτος, είτε στη βαρβαρότητα του Ισλαμικού Κράτους</b>. Καταδικάζει τη Συρία να ζήσει τα επόμενα χρόνια μέσα στη βία. Επίσης,<b> θα εξάγει τη βία αυτή </b>στις ήδη εύθραυστες γειτονικές χώρες, <b>τον Λίβανο, το Ιράκ και την Ιορδανία</b>», έγραψε ο Γάλλος υπουργός.<br /> <br /> Το άρθρο του Φαμπιούς δημοσιεύτηκε, προφανώς… συμπτωματικά, <b>τρεις μόλις μέρες μετά την συνάντηση του Γάλλου προέδρου με τον Τούρκο ομόλογό του, τον υπέρμαχο – «πατέρα» του νεοθωμανισμού Ερντογάν στο Παρίσι,</b> όπου είχε δηλώσει πως κακώς η διεθνής κοινότητα έχει επικεντρώσει την προσοχή της στο Κομπάνι.<br /> Ο Γάλλος πρόεδρος από την πλευρά του είχε δηλώσει πως υποστηρίζει το αίτημα της Τουρκίας για εφαρμογή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και ζώνης ασφαλείας, στην Συρία. <b>Ο Φαμπιούς, περισσότερο διπλωματικός, περιορίστηκε να γράψει πως η Γαλλία προτίθεται να σώσει το Χαλέπι, χωρίς βέβαια να παραθέσει λεπτομέρειες.</b><br /> «Γι’ αυτό αγαπητοί μας σύμμαχοι, πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στο Χαλέπι, για <b>να ενισχύσουμε τη μετριοπαθή αντιπολίτευση και να προστατεύσουμε τον πληθυσμό και από τους δύο εγκληματίες,</b> το ΙΚ και το καθεστώς Άσαντ. Μετά το Κομπάνι πρέπει επικεντρωθούμε στο Χαλέπι», έγραψε ο αξιότιμος Γάλλος σοσιαλιστής υπουργός, <b>θυμίζοντάς κάποιες συμφωνίες που η δημοκρατική Γαλλία είχε υπογράψει εκεί γύρω στο 1921, με τον «μεγάλο Τούρκο πατριώτη» Κεμάλ, εις βάρος της Ελλάδας… </b><br /> <blockquote class="tr_bq"> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: #666666;"><i><b>Μήπως οι Γάλλοι περιμένουν να λάβουν μερίδιο από τα λάφυρα από τη διάλυση της πρώην αποικίας τους, στη μετά Άσαντ εποχή και για τον σκοπό αυτό ποντάρει τώρα, θεωρώντας ότι το τέλος του δράματος είναι κοντά; Επίσης, πόσο σχέση μπορεί να έχει η επικείμενη δραστηριοποίηση της γαλλικής Total σε κοιτάσματα «οικοπέδων» της κυπριακής ΑΟΖ, την οποία αμφισβητούν έμπρακτα – στρατιωτικά οι Τούρκοι, ερχόμενοι έτσι σε αντίθεση με τα γαλλικά συμφέροντα; Πως «διαπλέκονται» αυτά τα δύο δεδομένα;</b></i></span></div> </blockquote> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γαλλία: «Μπερδεύει» η στρατηγική απέναντι στην Τουρκία…

Αρχίζει και ταυτίζεται επικίνδυνα με την τουρκική πλευρά η Γαλλία, για δικά της προφανώς συμφέροντα, προκαλώντας κάποιες απορίες εάν κά...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρώσικα Βομβαρδιστικά Πάνω Από Την Σούδα !

<img alt="tu-95" class="attachment-large wp-post-image" src="http://i1.wp.com/www.triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/11/tu-95.jpg?fit=1024%2C1024" /> <br /> <br /> <br /> Έχουν γραφτεί παρα πολλά στα Ελληνικα ΜΜΕ για την συχνή άφιξη του Ρωσικου Στολου στην Ελλαδα!<br /> Μαλιστα τα 2 τελευταια χρονια δεν ερχονται στην θαλασσα της Μεσογειου σαν απλοι επισκεπτες! Ολες αυτες η συχνες επισκεψεις συνοδευονται και απο μεγαλες Αεροναυτικες Ασκήσεις στο Αιγαιο και στην Κυπρο! Ουδεις ομως δεν αναρωτηθηκε Γιατι τοσο ενδιαφερον ξαφνικα των Ρωσων για την Μεσογειο και την Ελλαδα!?<br /> Τα περισσότερα ΜΜΕ αναλυουν οτι η Ρωσικες Ναυτικες Δυναμεις ειναι στην περιοχη για να προστατέψουν τα Στρατηγικα τους Συμφέροντα στην Συρια! Θα ελεγα οτι αυτη η αποψη ειναι σωστη, γιατι χαρη της παρουσιας του Ρωσικου Στολου αποτραπηκε η Στρατιωτικη Επεμβαση στην Συρια των Δυτικων Δυναμεων,μαζι με την Τουρκια!<br /> Εγω ομως σας Αποκαλύπτω τα Νεα Στρατηγικα Σχεδια των Ρωσων στην Μεσογειο και Ελλαδα!<br /> Καταρχας οταν ξεκινησε ο Εμφυλιος στην Συρια το Ρωσικο Ναυτικο εχει σχεδον μονιμη παρουσια στην περιοχη, με συχνες Ασκησεις στην θαλασσια περιοχη της Κυπρου ,που ομως το σεναριο αυτων των Ασκησεων δεν αφορα μονο την προστασια της Συριας, αλλα βαση της τελευταίας Ασκησης που εγινε τον περασμενο μηνα, το σεναριο ηταν να στοχοποιήσουν και να καταστρεψουν τη Βαση της Μ.Βρετανιας στην περιοχη Ακρωτηρίου και Δεκέλειας στην Κυπρο.<br /> Οι βασεις της Μ.Βρετανιας στην Κυπρο, στοχοποιήθηκαν με εικονικούς βομβαρδισμους απο το αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ» με πτήσεις μαχητικών Sukhoi Su-33 και ελικοπτέρων Kamov Ka-27, αλλα και απο θαλάσσης το Ρωσικό καταδρομικό Moskva χτύπησε τις Βασεις με εικονικο καταιγισμό πυραυλων με τα νέα βλήματα επιφανειας-επιφανείας ακτίνας δράσης 500 χλμ. που έχει εφοδιαστεί! Στην Αγγλικη Βαση ( Ακρωτηρίου και Δεκέλειας ) επικρατησε πανικος, οταν διακόπτονται οι τηλεπικοινωνίες, και νεκρωσαν τα ρανταρ απο τις ηλεκτρονικες παρεμβολες των Ρωσων!<br /> Η στοχοποιηση αυτης της βασης στην Κυπρο δεν εγινε τυχαια,αφου ειναι η νουμερο ενα απειλή για την Συρια, και η Γεωγραφικη της θεση ειναι υψίστης σημασιας για τους Βρετανους στην παρακολουθηση τον χωρων της Μεσης Ανατολης! Δεν ειναι τυχαιο οτι στην Κύπρο έφτασε κλιμάκιο της CIA αποτελούμενο από 20 άτομα την ιδια μερα που ξεκινησαν οι Ρωσικες Αεροναυτικες Ασκήσεις .Το κλιμάκιο της CIA έχει επαφές με τη ΚΥΠ στη Λευκωσία ενώ ο επικεφαλής τους συναντηθεί με τον Κύπριο Πρόεδρο. Και ενω θα περιμενε κανεις οτι το κλιμάκιο της CIA θα ανησυχει για τις προκλητικες ενεργειες της Τουρκιας με το ερευνητικο σκαφος Μπαρμπαρός» που αλωνίζει με συνοδεία τουρκικών φρεγατών στην κυπριακή ΑΟΖ, αυτοι οι κυριοι εξεφρασαν την Δυσφορια τους προς τις Κυπριακες Αρχες,για τις καλες ρωσο κυπριακες σχεσεις,αλλα και τις διευκολυνσης που παρέχει η Κυπρος στο Ρωσικο Πολεμικο Ναυτικο!<br /> Μάλιστα σε Αρθρο μου με τιτλο <a href="http://www.triklopodia.gr/inomenes-polities-stelnoun-ektaktos-ipovrichio-sti-souda-enischionte-fovi-pos-tourkia-etimazi-thermo-episodio/" target="_blank"><b>( Οι Ηνωμένες Πολιτείες στέλνουν Εκτάκτως Υποβρύχιο στη Σούδα! Ενισχύονται οι φόβοι πως η Τουρκία ετοιμάζει θερμό Επεισόδιο!)</b></a> ειχα επισημάνει την αφιξη του υποβρυχιου τον ΗΠΑ στην Βαση της Σουδας,αλλα οχι τελικα γιατι ανησυχούν για καποιο θερμο επεισοδιο στην Κυπρο.<br /> Το υποβρυχιο στάλθηκε για να παρακολουθήσει της Ρωσικες Αεροναυτικες Ασκήσεις,και οχι μονο! Οι ΗΠΑ ανησυχούν οτι μετα την ληξη των Ρωσικων Ασκησεων στην Κυπρο, η Ρωσια θα στοχοποιήσει και την Βαση τους στην Σουδα, με τον ιδιο τροπο που πραγματοποιησαν τις εικονικες επιθεσεις στις Βρετανικές Βάσεις του Ακρωτηρίου και της Δεκέλειας. Η Βαση της Σουδας για τις ΗΠΑ ειναι μεγαλης Γεωστρατηγικης αξιας,λογω της γεωγραφικης θεσης του νησιου οπου η ΗΠΑ μπορουν να ελεγξουν την Μεσογειο και το Λυβικο πελαγος. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες , η Σούδα αποτελεί προκεχωρημένη βάση ανεφοδιασμού για τις επιχειρήσεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Οι Αμερικανοί μπορούν να χρησιμοποιούν δεξαμενές καυσίμων στη Σούδα, τις οποίες γεμίζουν με δικό τους καύσιμο. Παράλληλα, διαθέτουν και αποθήκες στρατιωτικού υλικού ( πυρομαχικών).<br /> Το «καμάρι» των ναυτικών εγκαταστάσεων της Σούδας είναι το περίφημο κρηπίδωμα Κ-14. Κατασκευασμένο με κονδύλια του ΝΑΤΟ, το Κ-14 μπορεί να φιλοξενήσει αεροπλανοφόρο. Το μήκος του υπολογίζεται περίπου 300 μέτρα και το πλάτος του περίπου 100 μέτρα. Αυτό το στοιχείο προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα στη Σούδα, καθώς πρόκειται για τη μοναδική τέτοια εγκατάσταση στη Μεσόγειο. Στο αεροπορικό κομμάτι της βάσης, οι Αμερικανοί διατηρούν δικό τους τμήμα, που το διοικούν αποκλειστικά οι ίδιοι, εντός της 115 Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας. Εκεί μπορούν να φιλοξενηθούν όλοι οι τύποι αεροσκαφών, από μαχητικά ως και μεταγωγικά C-130.<br /> Με το ξεκινημα των επιχειρήσεων στη Λιβύη, βρίσκονται στη Σούδα, μεταξύ άλλων, δύο αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου RC-135 και δύο ιπτάμενα τάνκερ ΚC-135 των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη Σούδα υπάρχει επίσης ένα από τα ελάχιστα ανά τον κόσμο κέντρα Foracs. Πρόκειται για κέντρο στο οποίο επισκευάζονται τα ηλεκτρονικά συστήματα πολεμικών πλοίων όταν αυτά απομαγνητίζονται και αποσυντονίζονται.<br /> Ανάλογες δυνατότητες υπάρχουν σε ελάχιστες χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία. Πράγματι η φοβοι τον ΗΠΑ βγηκαν αληθινοι, αλλα αυτη την φορα αιφνιδιαστηκαν πληρως με τον τρόπο που η Ρωσια επελεξε να πλήξει εικονικα την βαση της Σουδας!<br /> Στις 31 Οκτωβρίου Αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού Il-78M Midas της ρωσικής Αεροπορία ανέλαβαν τον ανεφοδιασμό των 2 ρωσικών βομβαρδιστικών Tu-95H/MS Bear όταν αυτα προσέγγισαν το FIR της Πορτογαλίας, στην συνεχεια κατευθυνθηκαν στην Βαση της Μ Βρετανιας στο Γιβραλτάρ και την στοχοποιησαν , τα 2 ρωσικα βομβαρδιστικα Tu-95H/MS Bear περασαν Ανατολικά της Μάλτας με κατευθυνση την Κρητη, οπου και θα εχετε καταλαβει τι επακολούθησε πανω απο την βαση της Σουδας!<br /> Τελος τα ρωσικά βομβαρδιστικά έφτασαν μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και εκτέλεσαν εικονικές αποστολές κρούσης στην Κύπρο (στις Βρετανικές Βάσεις του Ακρωτηρίου και της Δεκέλειας). Αξιο απορίας ειναι οτι η Πορτογαλικη ,Ισπανικη, αλλα και Ελληνικη Πολεμικη Αεροπορια , δεν αντεδρασαν καθολου,και δεν προεβησαν σε αναγνωριση και αναχαιτίση τον Ρωσικον βομβαρδιστικων!<br /> Φυσικα στα Ελληνικα ΜΜΕ ουτε κουβεντα για το περιστατικο αυτο! Κατι που πολυ δεν γνωριζουν, ειναι οτι την γενική συμφωνία με τις ΗΠΑ για την βάση της Σούδας την υπεγραψε το 1990 όταν υπουργός Εξωτερικών ήταν ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαρά! Αυτο το γνωριζουν πολυ καλα στην Ρωσια,οπως γνωριζουν οτι εκτος του Αντ.Σαμαρα, και ο Σημερινος Αντιπροεδρος της Κυβερνησης Ευαγγελος Βενιζέλος εχει βλαψει τα συμφεροντα της Ρωσιας στα Βαλκανια,και στην Μεσογειο, ας μην αναφερουμε ποσες Ελληνορωσικες Συμφωνιες απο τον τομεα της Ενεργειας μεχρι και τις Αμυντικες, εχουν ακυρωθει με Ελληνικη υπαιτιότητα!<br /> <b>Σπυρος Πριφτης</b><br /> <a href="http://www.triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ρώσικα Βομβαρδιστικά Πάνω Από Την Σούδα !

Έχουν γραφτεί παρα πολλά στα Ελληνικα ΜΜΕ για την συχνή άφιξη του Ρωσικου Στολου στην Ελλαδα! Μαλιστα τα 2 τελευταια...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Τεράστια αμφισβήτηση του ΝΑΤΟ από το 1952 που έγινε δεκτή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/10/Turkey_NATO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://www.triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/10/Turkey_NATO.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η τουρκική εξωτερική πολιτική και ο ρόλος της Τουρκίας στο διεθνές σύστημα σχολιάζεται αρνητικά, εδώ και δύο χρόνια. Η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί επίσης θέμα συζήτησης. Σύμφωνα με ορισμένους η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ περιορίζει την ανεξαρτησία της και την ικανότητα ελιγμών της, ενώ άλλοι θεωρούν πως το ΝΑΤΟ αποτελεί το καταφύγιο που κρατά την Τουρκία συνδεδεμένη με τη Δύση, εδώ και 62 χρόνια.<br /> <b><span style="color: maroon;">Του</span> <span style="color: blue;">METIN TURCAN</span><br /> <span style="color: maroon;">ΠΗΓΗ:</span> <a href="http://www.al-monitor.com/">http://www.al-monitor.com/</a><br /> <span style="color: maroon;">ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:</span> <span style="color: blue;">Παντελής Καρύκας</span></b><br /> Η Τουρκία πάντα <b>δυσκολευόταν να συμπλεύσει</b> με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Πρόσφατα <b>Αμερικανός αναλυτής πρότεινε την αποπομπή της Τουρκίας </b>από τη Συμμαχία, λέγοντας πως η συριακή κρίση απέδειξε πως η Τουρκία του Ερντογάν είναι «<b>καμένο χαρτί</b> για την συμμαχία».<br /> Αντίστοιχα, γνωστός Τούρκος αρθρογράφος, σε άρθρο του με τίτλο «<b>Μπορεί η Τουρκία να εκδιωχθεί από το ΝΑΤΟ;</b>», υποστήριξε πως η Τουρκία του Ερντογάν απομακρύνθηκε από τη Δύση, ειδικά μετά το Κομπάνι. Ωστόσο, για ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στα κέντρα αποφάσεων στην Άγκυρα, <b>το βασικό δεν είναι η επαναπροσέγγιση με τη Δύση, αλλά το πώς θα αποδώσει η πολιτική τους να καταστήσουν την Τουρκία ανεξάρτητο και ισχυρό παγκόσμιο παίκτη</b>.<br /> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: #666666;"><i><b>Ο βασικός σύμβουλος του προέδρου Ερντογάν, ο Γιγκίτ Μπουλούτ, σε άρθρο του, αναλύει με έναν δικό του τρόπο το διεθνές σύστημα, προβλέποντας την ανάδειξη τριών παγκόσμιων κέντρων ισχύος, των ΗΠΑ, της Κίνας και της Τουρκίας, εντός της επόμενης δεκαετίας. Κατ’ αυτόν η Ρωσία θα ακολουθεί.</b></i></span></div> </blockquote> Σε άλλο άρθρο του με τίτλο «<b>Σχεδιάζει το ΝΑΤΟ επέμβαση στην Τουρκία;</b>», γράφει πως «εντός και εκτός Τουρκίας υπάρχουν <b>σκοτεινές δυνάμεις,</b> οι οποίες είχαν συνηθίσει να προκαλούν, στο παρελθόν, στρατιωτικά κινήματα. <b>Οι σκοτεινές δυνάμεις πρέπει τώρα να αποδεχτούν πως δεν μπορούν να ανατρέψουν την παρούσα κυβέρνηση μέσω εκλογών</b> και αν θέλουν να την ανατρέψουν θα πρέπει να σχεδιάσουν μια επέμβαση, υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα».<br /> <blockquote class="tr_bq"> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: #666666;"><i><b>Στο ίδιο μήκος κύματος, ο αρθρογράφος της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Yeni Safak, Ταμέρ Κορκμάζ, αναρωτιέται, εκφράζοντας την κυβερνητική γραμμή: «Αλήθεια, τι έχει προσφέρει το ΝΑΤΟ στην Τουρκία, από το 1952. Για την Τουρκία το ΝΑΤΟ σήμαινε στρατιωτικά κινήματα, στρατιωτικά τελεσίγραφα στην εκάστοτε κυβέρνηση, οικονομική κρίση, κοινωνική πόλωση, συγκρούσεις και εσωτερικές διαμάχες, προκλήσεις, αστάθεια, καταπίεση, βασανιστήρια, αιματοχυσία, δάκρυα, θάνατο, εξωδικαστικές εκτελέσεις και τρόμο».</b></i></span></div> </blockquote> Πηγές κοντά στην κυβέρνηση, επίσης <b>κατηγορούν το ΝΑΤΟ ότι αντέδρασε ανεύθυνα σε όλες τις πρόσφατες κρίσεις,</b> γύρω από τα τουρκικά σύνορα, <b>εγκαταλείποντας εσκεμμένα την Τουρκία στην τύχη της</b> και πως η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ της επέβαλε πολιτικές με τις οποίες ήταν αντίθετη.<br /> Οι σχεδιαστές της τουρκικής πολιτικής πιστεύουν πως <b>η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δεν επέτρεψε στην Τουρκία να ακολουθήσει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική,</b> όπως φάνηκε στην Λιβύη, όταν η Τουρκία, ιδιαιτέρως διστακτικά, συμμετείχε στην εκεί επιχείρηση του ΝΑΤΟ, το 2011, αλλά και όταν επέλεξε ένα <b>κινεζικό αντιαεροπορικό</b> σύστημα.<br /> Οι ΝΑΤΟϊκές πιέσεις στην Τουρκία κατά την ουκρανική κρίση και η αδυναμία της Συμμαχίας να αντιδράσει στην κατάρριψη του τουρκικού μαχητικού από τις συριακές δυνάμεις, το 2012, <b>θεωρούνται από τους Τούρκους, επίσης παραδείγματα της αρνητικής στάσης του ΝΑΤΟ εναντίον τους</b>. Για την τουρκική κυβέρνηση, το ΝΑΤΟ είναι επικεντρωμένο στην ασφάλεια της Δύσης, αδιαφορώντας για την Τουρκία, τη μόνη μουσουλμανική χώρα στους κόλπους της Ατλαντικής Συμμαχίας.<br /> <blockquote class="tr_bq"> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: #666666;"><i><b>Η τουρκική κοινή γνώμη, επίσης, έχει ολοένα και αρνητικότερη άποψη για το ΝΑΤΟ. Η στάση της αυτή άρχισε να δημιουργείται από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και μετά. Για τους Τούρκους, το αξίωμα ότι η Τουρκία είναι πιστό μέλος της συμμαχίας και απαραίτητη για την ευρωατλαντική ασφάλεια χάνει συνεχώς έδαφος. </b></i></span></div> </blockquote> <b>Το 1999, το 92% των Τούρκων υποστήριζε τη ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στο Κόσοβο.</b> Σήμερα, βάσει αμερικανικής έρευνας, <b>το 44-46%</b> των Τούρκων υποστηρίζουν πως η χώρα τους πρέπει να ακολουθήσει <b>ανεξάρτητη πολιτική στη Μέση Ανατολή, αλλά και έναντι της Κίνας</b>. Αυτό οφείλεται στην εθνικιστική ρητορική του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ. Οι Τούρκοι ταυτίζουν, εν πολλοίς, το ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ.<br /> Για πολλά χρόνια <b>το ΝΑΤΟ συνέδεε την Τουρκία με τη Δύση</b>. Στον Ψυχρό Πόλεμο η Τουρκία κάλυπτε την νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ από την ΕΣΣΔ. Η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ είχε και <b>επίδραση στα εσωτερικά πράγματα της χώρας</b>.<br /> Σύμφωνα με ορισμένους, <b>αύξησε την αυτοπεποίθηση του σώματος των Τούρκων αξιωματικών</b> και τους επέτρεψε να επεμβαίνουν στην πολιτική. Οι ανώτεροι Τούρκοι αξιωματικοί εκπαιδεύονται σε στρατιωτικές σχολές της συμμαχίας και υπηρετούν σε ΝΑΤΟϊκές θέσεις. Το στρατηγείο της Σμύρνης εξακολουθεί να λειτουργεί. Οι τουρκικές δυνάμεις συμμετέχουν, κάθε χρόνο, σε τουλάχιστον 10 ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις.<br /> <blockquote class="tr_bq"> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: maroon;"><b><span style="color: #666666;"><i>Εν κατακλείδι, τα τελευταία 62 χρόνια η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ έχει επιβάλει μια σειρά εξελίξεων σε στρατιωτικό, πολιτιστικό επίπεδο, όπως και στο επίπεδο λήψης αποφάσεων και στην στρατιωτική αποτελεσματικότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. «Μέσω της συμμετοχής μας στο ΝΑΤΟ, τα τελευταία 62 χρόνια, το τουρκικό έθνος βάδισε στον δρόμο της ειρήνης, της ελευθερίας και της σταθερότητας. Για μένα το να απεμπολήσουμε την συμμετοχή μας προς όφελος περιπετειών, όπως της ηγεσίας του ισλαμικού κόσμου, θα είναι σαν να απεμπολούμε και τη δημοκρατία», είπε Τούρκος απόστρατος στρατηγός.</i></span> </b></span></div> </blockquote> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκία: Τεράστια αμφισβήτηση του ΝΑΤΟ από το 1952 που έγινε δεκτή

Η τουρκική εξωτερική πολιτική και ο ρόλος της Τουρκίας στο διεθνές σύστημα σχολιάζεται αρνητικά, εδώ και δύο χρόνια. Η συμμετοχή της Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιδού το βασικό ερώτημα: Τουρκία που πηγαίνεις;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWUtPso3yl5mo4s3uPjdo77boWE9QPrjszUMLSJdrmeSjMr2fDw4jwBunEfGBq_zlR_3oOs-_HEsfQiLlM_dvZVjk4B3oetNSFue8Z3HkarE9_og6ywPGdAebOyP9JA2BKiIGqcQmh7Vwa/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWUtPso3yl5mo4s3uPjdo77boWE9QPrjszUMLSJdrmeSjMr2fDw4jwBunEfGBq_zlR_3oOs-_HEsfQiLlM_dvZVjk4B3oetNSFue8Z3HkarE9_og6ywPGdAebOyP9JA2BKiIGqcQmh7Vwa/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF004.jpg" /></a></div> <br /> <b>Του πρέσβη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Π. ΜΑΛΛΙΑ</b><br /> <br /> Δώδεκα χρόνια πριν, ο Pετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θριαμβευτής των εκλογών του 2002, επέλεξε να πραγματοποιήσει την πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα.<br /> Ήδη η επίσκεψη αυτή περιείχε μια χαρακτηριστική της τουρκικής δημοκρατίας αντίφαση. Νικητής ο Ερντογάν δεν μπορούσε εν τούτοις να γίνει πρωθυπουργός… Λόγω αντιρρήσεων (το γράφω απλουστευτικά) του στρατού “θεματοφύλακα” πριν την αναθεώρηση του τουρκικού συντάγματος. Στην πράξη όμως του κεμαλικού κατεστημένου.<br /> Στην Αθήνα, προκάλεσε θετικές εντυπώσεις, που αργότερα μετατράπηκαν σε θαυμασμό λανθάνοντα και απροκάλυπτο.<br /> Ισλαμιστής και μεταρρυθμιστής ο ίδιος, έχοντας αφήσει το καθαρό πολιτικό-ιδεολογικό του στίγμα στην Δημαρχία Κωνσταντινουπόλεως, επέλεξε αρχικά να διακηρύξει ότι θα οδηγήσει την Τουρκία στην Ευρώπη.<br /> Τον πιστέψαμε, τον ενθαρρύναμε και τον στηρίξαμε. Άλλωστε η “αγκίστρωση” της Τουρκίας στην Ευρώπη ήταν από το Ελσίνκι (Δεκέμβριος 1999) και μετά στρατηγική επιλογή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Ήταν και εξακολουθεί να παραμένει το Σχέδιο Α, καθώς φοβούμαι ότι δεν υφίσταται ακόμη Σχέδιο Β.<span id="more-2724"></span><br /> Η Τουρκία ένιωθε ότι βρήκε στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως των κυβερνητών της, βασικό στήριγμα στη προοπτική αυτή.<br /> Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε ομοφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη και του Κώστα Καραμανλή ως προς συγκεκριμένες πρόνοιες των Συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ελσίνκι.<br /> Στις 3 Οκτωβρίου 2005, χάρις στις προσπάθειες της ελληνικής κυρίως διπλωματίας, η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία έγινε με ένα πακέτο όρων και προϋποθέσεων που καλύπτει –έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε- σε μεγάλο βαθμό τις ανησυχίες και ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της Ελλάδος και της Κύπρου.<br /> Τις παραμέτρους του πακέτου αυτού επικαλούμαστε τώρα άλλωστε.<br /> Παράλληλα, ταυτόχρονα με την παντοκρατορία -σκόπιμα επιλέγω τον όρο- του AKP και του Ερντογάν στο εσωτερικό και την πρωτοφανή του στήριξη και απήχηση από (στα) λαϊκά στρώματα και όχι μόνο, εξοστρακίστηκαν θεσμικά με συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και τέθηκαν υπό έλεγχο η διώχθηκαν εξωθεσμικά οι κατεστημένοι κεμαλικοί θεσμοί που θα μπορούσαν να ανακόψουν την πορεία του Ερντογάν προς την απόλυτη εξουσία. Απόλυτη ή απολυταρχική;<br /> Στο στόχο η δικαστική εξουσία, οι στρατιωτικοί και βέβαια οι δημοσιογράφοι, τα ΜΜΕ και η κοινωνία των πολιτών. Ακόμη από την Διπλωματική Υπηρεσία σταδιακά απομακρύνθηκαν εγνωσμένης αξίας στελέχη. Δεν ξέρω αν πρέπει να πω ευτυχώς ή δυστυχώς. Ακούω ότι η νέα γενιά διπλωματών -όχι μόνο ηλικιακά- διακρίνεται από την προσήλωση της στον μεγαλοπρεπές δόγμα Νταβούτογλου.<br /> Το σύστημα Ερντογάν σταδιακά σηματοδότησε την δίωξη του κεμαλισμού και τη σταδιακή αποστέωση του κοσμικού χαρακτήρα της Τουρκικής Δημοκρατίας.<br /> Παράλληλα όμως -ας μην ξεχνάμε- η Τουρκία εξελίχθηκε γρήγορα σε παίκτη με υπερφερειακή εμβέλεια, έχοντας λόγο και διεκδικώντας ρόλο σε όλα τα καίρια θέματα της παγκόσμιας ατζέντας. Μια χώρα με εξαιρετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, οικονομική ευρωστία, με μεγάλη καταναλωτική αγορά και δαπάνη και πάνω απ” όλα με αχαλίνωτη φιλοδοξία.<br /> “Με την Τουρκία συζητούμε όλα τα θέματα που βρίσκονται στο φως του ηλίου” έλεγε μόλις πριν από λίγα χρόνια η επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Χίλαρι Κλίντον. Και έτσι ήταν τα πράγματα.<br /> Με μια μικρή όμως διαφορά. Για τους Ερντογάν-Νταβούτογλου η σημασία που είχε η Τουρκία για την Ουάσιγκτον εκτιμήθηκε σταθερά ως σημαντικότερη από την σημασία με τη οποία έγιναν αντιληπτά τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Άγκυρα. Δεν μπορώ να επικρίνω την Τουρκία γι’ αυτό. Στη πράξη η Τουρκία έκανε πράξη κάτι που πολλοί θα επιθυμούσαν να πράξουν…Άλλωστε, η ηγεσία του ΑΚΡ το έλεγε δημόσια και όπως προκύπτει από τις εξελίξεις το εννοούσε.<br /> Ήμουν πια πρέσβης στην Ουάσιγκτον, όταν ο πρωθυπουργός Ερντογάν πραγματοποίησε το 2007 μια από τις πυκνότερες τότε σε σχέση με σήμερα επισκέψεις του. Παρακολούθησα μια ομιλία του στο Center for Strategic and International Studies.<br /> Γύρισα στην Πρεσβεία και έγραψα ένα τηλεγράφημα μεταδίδοντας τις εντυπώσεις μου στην Αθήνα. Θυμάμαι ότι αυτό που θέλησα να αποτυπώσω ήταν ότι ο Ερντογάν μίλησε μόνο για τα όσα συμβαίνουν εντεύθεν της ανατολικής όχθης του Βοσπόρου. Ιράν, Ιράκ, Μεσανατολικό κλπ. Η περιφερειακή θέση, η βούληση και οι δυνατότητες της Τουρκίας να πρωταγωνιστήσει. Λέξη για Ευρώπη και Ευρωπαϊκή Ένωση. Λέξη για Ελλάδα και βέβαια λέξη για την Κύπρο.<br /> Δεν ήταν μια επιτηδευμένη ομιλία. Είπε αυτά που πίστευε. Πολλοί τόσο στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλλες και αλλού στην Ευρώπη -της Αθήνας μη εξαιρουμένης- μάλλον κάτι δεν θελήσαμε ή δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε.<br /> Και όμως, τα μηνύματα ήσαν καθαρά, τουλάχιστον όσο καθαρά ήσαν και τα λόγια -από τότε- του κ. Ερντογάν και του καθηγητού κ. Νταβούτογλου.<br /> Ήταν η ίδια εποχή που η έγκριτη Washington Post φιλοξενούσε άρθρα κορυφαίων Αμερικανών αναλυτών που περιέγραφαν με θαυμασμό τον Νταβούτογλου ως τον “Κίσινγκερ της Τουρκίας”.<br /> Θα ήταν άδικο να λεχθεί ότι άλλος ήταν εκείνος ο Ερντογάν και άλλος είναι σήμερα. Όχι, ο ίδιος είναι. Απλά εμείς, οι άλλοι, δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα, μάλλον κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε. Η μάλλον καταλαβαίναμε αυτό που θέλαμε, και όχι αυτό που βλέπαμε.<br /> Διαβάζω στο ημερολόγιο μου , στα μέσα Μαρτίου 2009, μερικούς μήνες πριν φύγω από την Ουάσιγκτον. Οι ηγεσίες των Αμερικανό – Εβραϊκών Οργανώσεων της πανίσχυρης ΑΙPAC (American Israeli Public Affairs Committee) συμπεριλαμβανομένης, προεξοφλούσαν ότι “το επεισόδιο του Νταβός μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και του Σιμόν Πέρεζ δεν επρόκειτο να θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ”. Ήσαν εξίσου σημαντικές και για τους δύο. Την πεποίθηση τους στήριζαν στο γεγονός ότι κατά τα δικά τους λόγια “the permanent structures” (οι μόνιμες δομές) των δύο χωρών “συνεννοούνται και δεν θα αφήσουν τις πολιτικές σκοπιμότητες να τις υπονομεύσουν”. Έπεσαν έξω. Ομολογώ ότι έπεσα και εγώ έξω στις εκτιμήσεις μου.<br /> Στη πραγματικότητα, η Τουρκία του Ερντογάν έστελνε από τότε το μήνυμα στο Ισραήλ ότι οι σχέσεις είναι σημαντικότερες για το Τελ-Αβίβ απ” ότι για τη Άγκυρα. Και όμως ελάχιστοι στη Ουάσιγκτον το 2009 θα διακινδύνευαν την πρόβλεψη ότι η Τουρκία και ο Ερντογάν θα μπορούσαν να γυρίσουν την πλάτη στο Ισραήλ. Και όμως τούτο έγινε. Χωρίς να σημαίνει ότι μια μέρα, η οποία δεν αποκλείεται να έλθει συντομότερα απ” ότι πιστεύουμε, δεν θα αποκατασταθούν σε επίπεδο διπλωματίας και πολιτικής. Δεν θα έχουν όμως τη στήριξη της κοινής γνώμης, εάν υποθέσουμε βέβαια ότι βαρύνει στην πολιτική. Διότι τουλάχιστον σε επίπεδο της τουρκικής κοινής γνώμης, η ζημιά εκτιμώ ότι είναι ανεπανόρθωτη.<br /> Σταδιακά, από τα τέλη του 2010, η Τουρκία από χώρα, κράτος “πρότυπο” για την Μέση Ανατολή αναδεικνύεται σε μέρος του προβλήματος, κυρίως στα θέματα που αφορούν επι μέρους προτεραιότητες της αμερικανικής πολιτικής. Ταυτόχρονα ραγίζει ο καθρέπτης των σχέσεων της με το σύνολο σχεδόν των πρωταγωνιστών στη Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική (Αίγυπτος, Συρία και Λιβύη).<br /> Στην ευρωπαϊκή πολιτική, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αναφέρομαι, γιατί απλά δεν υφίσταται. Όπου εκδηλώθηκε, επρόκειτο για κακοσχεδιασμένη πολιτική επιχείρηση χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Η μάλλον ορθότερα με τέλος που δεν έχουμε ακόμη δει και με μέση που δεν έχει καμία σχέση με την αρχή.<br /> Η Λιβύη κυρίως είναι η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση Ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας αποτυχία. Όπως αποτυχία ήταν και η πρώτη αντίδραση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων όταν εκδηλώθηκαν τα ανατρεπτικά γεγονότα στην Τυνησία. Να θυμίσω τις δηλώσεις Γάλλων αξιωματούχων που τάχθηκαν αμέσως υπέρ του Μπεν Αλι;<br /> Θυμίζω επίσης την επιμονή του Ερντογάν για το χειρισμό της κρίσης στην Αίγυπτο (να φύγει ο Μουμπάρακ), την καθυστέρηση έγκρισης της δράσης του NATO στην Λιβύη και την διαφοροποίηση με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Σε γενικότερους και ειδικότερους χειρισμούς στην Συρία.<br /> Οι επιλογές έχουν ένα κόστος. Πριν λίγες μέρες η Τουρκία, υπέστη μια οδυνηρή διπλωματική ήττα στα Ηνωμένη Έθνη. Δεν εξελέγη στο Συμβούλιο Ασφάλειας. Δεν την ψήφισαν προφανώς οι δυτικοί σύμμαχοι της και η συντριπτική πλειοψηφία των Αραβικών και Μεσανατολικών χωρών. Πέντε χρόνια πριν αυτό ήταν αδιανόητο. Και όμως έγινε σε μια στιγμή που η Τουρκία είχε επενδύσει οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά στη επανεκλογή της.<br /> Επιπλέον, η Τουρκία έχει υποχρεωθεί να αποσύρει ή να ανακαλέσει τους πρέσβεις της από το Ισραήλ, την Συρία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Μάλιστα και από τη Λιβύη, η κυβέρνηση της οποίας συνεδριάζει σε ένα πλοίο κάπου στην Βεγγάζη.<br /> Το δόγμα της πολιτικής “μηδέν προβλημάτων με τους γείτονες” του καθηγητή Νταβούτογλου, εφαρμόσθηκε από το σημερινό δίδυμο εξουσίας της Άγκυρας σε πολιτική “μηδέν φίλων” στην περιοχή. Με εξαίρεση, κατά τους Ερντογάν-Νταβούτογλου, τις σχέσεις με την Ελλάδα. Αλώστε , γι’ αυτό το λόγο οι δυο χώρες εγκαινίασαν τις κοινές συνεδριάσεις των δύο κυβερνήσεων υπό την Συμπροεδρία των δύο Πρωθυπουργών.<br /> Ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας έχει η Τουρκία – συγκεκριμένες Δομές της – και με το ΙSIL στο Κομπάνι και αλλού. Αλήθεια, μπορεί να σκεφθεί κανείς ποία θα είναι η σημασία του Χαλιφάτου του ISIL στην ίδια την Τουρκία, την μέρα που οι Τούρκοι αποφασίσουν να επαναφέρουν δημοκρατικά στην εξουσία τους Κεμαλιστές; Τίνος μακρύ χέρι θα είναι οι τζιχαντιστές του Χαλιφάτου; Εκτός βέβαια αν κάποιοι εκτιμούν ότι το AKP και ο Ερντογάν δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να εγκαταλείψουν την εξουσία.<br /> Δύο λόγια για τα καθ” ημάς. Τώρα έρχεται και πάλι η σειρά της Κύπρου και στο βάθος και της Ελλάδος.<br /> Η χώρα που κατέχει παράνομα το 40% του εδάφους της Κύπρου έχοντας δημιουργήσει ένα νέο τοίχος της ντροπής στην Ευρώπη, εδώ και σαράντα χρόνια , επιδιώκει να εμπεδώσει τα τετελεσμένα γεγονότα και στις θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /> Η Απόφαση της Κύπρου να διακόψει – στην πραγματικότητα να αναστείλει τον διάλογο – σίγουρα δεν στερείται κόστους. Ας διαβάσει κανείς τις δηλώσεις »μέσα από τις γραμμές ». Θέλω να ελπίζω ότι η απόφαση έχει καλώς σταθμισθεί. Επίσης, ότι η επιστροφή στην status quo ante κατάσταση δεν θα έχει πρόσθετους επαχθείς όρους.<br /> Επιπλέον, να μην ξεχνάμε ότι η σύμμαχος Τουρκία εξακολουθεί να διατηρεί την απειλή πολέμου κατά της Ελλάδος (casus belli), εάν η Αθήνα αποφασίσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Εδώ και μερικές δεκαετίες λέγουμε ότι έχουμε το αναφαίρετο αυτό δικαίωμα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.<br /> Μερικές φορές η ίδια μας η πρόσφατη και μη συμπεριφορά θα μπορούσε να αποτελέσει ασφαλέστερη πυξίδα πλοήγησης. Όταν επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες ισχυρίζεσαι ότι έχεις ένα ισχυρό δικαίωμα χωρίς να το κάνεις πράξη, τότε καλλίτερα να αναρωτηθείς τι δεν έχεις κάνει σωστά.<br /> Πολιτική των αντιφάσεων η επιλογή της Τουρκίας. Με σταθερή όμως διεκδίκηση και ζητούμενο.<br /> Πολιτική των αντιφάσεων η απάντηση της Αθήνας. Χωρίς ανάγκη περαιτέρω εξειδίκευσης.<br /> Αλήθεια , σήμερα με όσα ανακοινώνονται και με όσα – όπως μαθαίνω – δεν ανακοινώνονται διερωτώμαι : ποιο θα ήταν το “πολιτικό κόστος” μιας ανακοίνωσης της Αθήνας ότι παγώνουν οι προοπτικές για τη νέα κοινή συνεδρίαση των δυο κυβερνήσεων; Δηλαδή απλά το αυτονόητο.<br /> Χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο, προσπάθησα να καταγράψω, παραλείποντας αρκετά είναι αλήθεια, ότι η πολιτική των Ερντογάν και Νταβούτογλου, πάνω από μια δεκαετία, είναι συνεπής. Όχι μόνο αδιαφορούν επιδεικτικά για την ευρωπαϊκή και αμερικανική γνώμη αλλά στη Συρία, στην Αίγυπτο και αλλού επιλέγουν την σύγκρουση με τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα.<br /> Γιατί να σεβαστούν τα Κυπριακά ή τα Ελλαδικά;<br /> Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ έχουν από την πλευρά τους επιλέξει να εφαρμόζουν την γνωστή συνταγή της πολιτικής των » δύο μέτρων και δύο σταθμών ».<br /> Άλλη απέναντι στην Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν (Κριμαία και Ανατολική Ουκρανία) και άλλη απέναντι στην Τουρκία (Κύπρος).<br /> Αυτό που ξεχνούμε είναι ότι ακριβώς αυτή η ασυνέπεια αποτελεί την χειρότερη συνταγή για την άσκηση πειθούς και παραδειγματισμού. Άρα, έχουμε μέρος της ευθύνης. Λέγω έχουμε, διότι αν δεν σφάλλω μετέχουμε της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του NATO.<br /> Πληροφορούμαστε τώρα ότι – σύμφωνα με τις καταγγελίες που δημοσιοποιήθηκαν – ρωσικοί αεροπορικοί σχηματισμοί παραβίασαν τον εναέριο χώρο χωρών του ΝΑΤΟ. Αλήθεια γιατί να ενοχληθεί η Μόσχα από τις ΝΑΤΟικες δηλώσεις όταν η Τουρκία καθημερινά έχει την ίδια τακτική στο Αιγαίο; Γιατί ;<br /> Η Μόσχα, επίσης, δεν μπορεί πια να είναι πειστική όταν καταγγέλλει -αν πράγματι καταγγέλλει- τις τουρκικές ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η ίδια εισέβαλε στη Κριμαία, την κατέχει και την προσάρτησε παράνομα.<br /> Τι μήνυμα στέλνει η Ρωσία ένα Μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας;<br /> Απλά, το ίδιο μήνυμα που έστειλε η Ουάσιγκτον όταν εισέβαλε χωρίς έγκριση του ΟΗΕ στο Ιράκ το 2003 αρνούμενη να περιμένει και να εργασθεί για την (λεγόμενη) δεύτερη Απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για την έγκριση χρήσης βίας.<br /> Λευκωσία και Αθήνα – όπως διαβάζω – μεταφέρουν το »παιχνίδι»<br /> στο πεδίο που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /> Τα πρόσφατα Συμπεράσματα των Βρυξελλών κινούνται μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν πρόκειται όμως να επηρεάσουν την διαδικασία λήψης απόφασης στην Τουρκία.<br /> Μεγαλύτερη ίσως σημασία – από πλευράς εντυπώσεων και ουσίας – έχουν οι εν εξελίξει διεργασίες ομόκεντρων υποπεριφερειακών σχημάτων/συστημάτων ασφαλείας με τις τριγωνικές συνεργασίες Αιγύπτου-Κύπρου – Ελλάδος και Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδος.<br /> Δυστυχώς, το μοναδικό παγκόσμιο συλλογικό σύστημα Ασφαλείας, που είναι ο ΟΗΕ, έχει αδρανοποιηθεί λόγω της αδυναμίας του Συμβουλίου Ασφαλείας να εκτελέσει την προβλεπόμενη από τον Χάρτη αποστολή του λόγω της σύγκρουσης συμφερόντων των »Πέντε » ( Μόνιμων Μελών).<br /> Η λεγόμενη προς την κατεύθυνση της Νέας Υόρκης “διεθνοποίηση” – με το καλό σενάριο- στην καλλίτερη περίπτωση ως αποτέλεσμα θα είχε την πρόταξη της επανάληψης των δικοινοτικών συνομιλίων και κατά ειωθότα ουδέτερη γλώσσα σε σχέση με τις ενέργειες της Τουρκίας. Δηλαδή θα περιείχε την γνωστή έκκληση προς όλα τα μέρη “να αποφύγουν ενέργειες που επιδεινώνουν τη κατάσταση κλπ.»<br /> Με το κακό όμως σενάριο, δεν μπορεί να αποκλεισθεί ότι η επιστροφή στην status quo ante κατάσταση θα μπορούσε να περιέχει και την “σύσταση» για σύνδεση της διαδικασίας και του χρονοδιαγράμματος εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη επίλυση του λεγόμενου »πολιτικού προβλήματος».<br /> Αυτός ακριβώς είναι ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας.<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Ιδού το βασικό ερώτημα: Τουρκία που πηγαίνεις;

Του πρέσβη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Π. ΜΑΛΛΙΑ Δώδεκα χρόνια πριν, ο Pετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θριαμβευτής των εκλογών του 2002, επέλεξε να πραγματοποιήσ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΚΥΠΡΟΣ: Γιατί η κρίση που προκαλεί η Τουρκία μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/AOZ_ENERGEIA/Oil_Greece.jpg" width="630" /><br /> <br /> Του <b>Χρήστου Α. Καπούτση</b><br /> <br /> Στην Κύπρο, ένα γεγονός είναι η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας. Υπάρχουν όμως και άλλα, εξίσου σοβαρά γεγονότα, γι’ αυτό και η κρίση με αφορμή τα τεκταινόμενα στην ΑΟΖ της Κύπρου, χαρακτηρίζεται ως πολυπαραμετρική. Η εξέλιξη και η κατάληξη όμως αυτών των μεταβλητών (γεγονότων), θα διαμορφώσουν μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα στην Κύπρο και ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, που δεν θα μοιάζει καθόλου με τη σημερινή.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold!important;">Κωδικοποιούμε τις μεταβλητές (γεγονότα), στην πολύπλοκη εξίσωση της Κύπρου, που το περιεχόμενο της λύση της, θα είναι καταλύτης γεωπολιτικών εξελίξεων στην Β. Αφρική, ΑΝ. Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. </b><br /> <br /> <ul> <li>1. Η Τουρκία, ανακοίνωσε ότι το ερευνητικό τουρκικό σκάφος Μπαρμπαρός, συνοδευόμενο από τρία πολεμικά πλοία του τουρκικού στόλου, να συνεχίσει μέχρι 31 Δεκεμβρίου τις σεισμικές έρευνες εντός των ορίων της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κύπρου. Παράλληλα, η τουρκική κυβέρνηση διαπραγματεύεται την αγορά πλατφόρμας εξόρυξης υδρογονανθράκων. Εάν η Τουρκία προχωρήσει στην εγκατάσταση της πλατφόρμας εντός των κυπριακών τεμαχίων, τότε ασφαλώς και δεν θα γίνεται πλέον λόγος για εισβολή, αλλά κατάληψη και κατοχή της θαλάσσιας περιοχής από την Τουρκία, που ανήκει κυριαρχικά στο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας. <b style="font-weight: bold!important;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Στην περίπτωση αυτή , ποιος ή ποιοι θα αντιδράσουν κα μερί ποιου σημείου θα φθάσουν αυτές οι αντιδράσεις;</b></li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>2. Η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει ξεκαθαρίσει ότι, για να επιστρέψει ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα πρέπει, όχι μόνον να αποσυρθεί το «Μπαρμπαρός» , αλλά να ακυρωθεί και η ναυτική οδηγία (navtex) με την οποία ή Τουρκία δέσμευσε την περιοχή στην κυπριακή ΑΟΖ για έρευνες. Την περασμένη Παρασκευή, υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του προέδρου της κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπαιντεν. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι δύο πολιτικοί ηγέτες συζήτησαν το θέμα της απαράδεκτης παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη από την Τουρκία. Ο αμερικανός αντιπρόεδρος εξέφρασε την πρόθεση των ΗΠΑ, για την ανάληψη εντονότερης διπλωματικής δράσης, έτσι ώστε να καταστεί εφικτό, να επαναρχίσει ο διάλογος για το Κυπριακό. Ωστόσο, ο αμερικανός αντιπρόεδρος δεν καταδίκασε κατηγορηματικά τη συμπεριφορά της Τουρκίας. Η Λευκωσία έχει ενοχληθεί από την πολιτική των ίσων αποστάσεων της Ουάσιγκτον. <b style="font-weight: bold!important;">Στην περίπτωση που η αμερικανική και βρετανική διπλωματία υποχρεώσουν τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη να επανέλθει στο τραπέζι του διαλόγου, χωρίς να έχει αποχωρήσει το τουρκικό ερευνητικό πλοίο ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣ από την Κυπριακή ΑΟΖ ή αν έχει στηθεί τουρκική πλατφόρμα σε κυπριακά τεμάχια, τότε, θα έχουν απεμποληθεί ή όχι, τα κυριαρχικά δικαιώματα της κρατικής οντότητας που λέγεται Κυπριακή Δημοκρατία; </b></li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>3. Η Κυπριακή Κυβέρνηση, αντιδρώντας στην προκλητική και παράνομη συμπεριφορά της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου, αποφάσισε το πάγωμα του συνόλου των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε.. Μάλιστα ο Κύπριος Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης, έστειλε σχετική επιστολή στους 27 ομολόγους του στην Ε.Ε. Σε αυτή την πρωτοβουλία της Κυπριακής Κυβέρνησης η Βρετανία αντέδρασε. Το Λονδίνο, στην επιχειρηματολογία που αναπτύσσει, επιχειρεί την αποσύνδεση της ευρωπαϊκής «κριτικής» που έχει ασκηθεί προς την Τουρκία για το ζήτημα της κυπριακής ΑΟΖ, από τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις, θεωρώντας ότι τα δύο ζητήματα δεν συνδέονται! Η Βρετανική κυβέρνηση, διακηρύσσει ότι, οι τουρκικές προκλητικές ενέργειες εντός της κυπριακής ΑΟΖ, είναι μια προσπάθεια διασφάλισης των συμφερόντων των Τουρκοκυπρίων, για διαμοιρασμό των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων μετά από μία ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού. Ήδη 5εως 7 χώρες της Ε.Ε. συμμερίζονται τη Βρετανική άποψη. Η κινητοποίηση της βρετανικής διπλωματίας, πιθανότατα να απομονώσει τη Λευκωσία στα πλαίσια της Ε.Ε. και έτσι, να υποχρεωθεί η Κυπριακή Δημοκρατία να υποχωρήσει. <b style="font-weight: bold!important;">Αν συμβεί αυτό, τότε το σημείο κατάρρευσης της Δημοκρατίας της Κύπρου, θα είναι ευδιάκριτο ακόμη και για «γυμνού οφθαλμού». <br /> </b></li> </ul> <br /> <ul> <li>4. Οι εξελίξεις στην Κύπρο όμως, επηρεάζονται και από τη φορά και τη δυναμική των γεγονότων στην ευρύτερη «διαταραγμένη» περιοχή. Την Παρασκευή, ο Πρωθυπουργός Α. Σαμαράς και ο Αντιπρόεδρος Β. Βενιζέλος θα μεταβούν στην Κύπρο. Θα είναι ο ενδιάμεσος σταθμός, με προορισμό το Κάιρο. Στην Πρωτεύουσα της Αιγύπτου το <b style="font-weight: bold!important;">Σάββατο 8 Νοεμβρίου</b> θα γίνει η τριμερής συνάντηση Κορυφής μεταξύ της Κύπρου, της Αιγύπτου και της Ελλάδας, σε επίπεδο Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων. Οι κυβερνήσεις των Τριών κρατών έχουν συνομολογήσει τον σεβασμό τους στο διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης και της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, στην οποία και οι τρεις χώρες είναι συμβαλλόμενα μέρη. Μία συναντίληψη, που ανοίγει το δρόμο, για την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών. Η διαφαινόμενη σύσφιγξη των σχέσεων Αθηνών, Λευκωσίας, Καίρου και Τελ- ΑΒΙΒ, ενοχλεί την Άγκυρα. Η ενίσχυση αυτών των περιφερειακών σχημάτων (Ελλάδα- Κύπρος – Αίγυπτος, αλλά και Ισραήλ- Κύπρος – Ελλάδα), στα οποία μελλοντικά θα μπορούσαν να συμμετάσχουν και κράτη όπως η Ιορδανία και ο Λίβανος, ουσιαστικά απομονώνει την Τουρκία , που εμφανίζεται ως η μόνη χώρα της περιοχής, που έχει ανοιχτά μέτωπα με όλα σχεδόν τα γειτονικά κράτη. Έχουμε αντιστροφή του δόγματος των <b style="font-weight: bold!important;">ΕΡΝΤΟΓΑΝ- ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ, </b>για «μηδενικά προβλήματα με τα γειτονικά κράτη», που στην πράξη έχει γίνει «προβλήματα με όλους τους γείτονες». Τις τρεις χώρες (Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος) ενώνει βεβαίως η επιθετική πολιτική της Τουρκίας. Η Τουρκία, κατέχει το 40% του κυπριακού εδάφους, απειλεί την Ελλάδα αμφισβητώντας όλα τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και τη Θράκη και συνεχίζει έναν ακήρυκτο πόλεμο εναντίον της Αιγύπτου μετά το πραξικόπημα κατά του Μοχάμεντ Μόρσι. Το μίσος μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και του νέου ηγέτη της Αιγύπτου είναι απύθμενο. Στη διάρκεια της Γ.Σ. του ΟΗΕ, ο Πρόεδρος της Τουρκίας αρνήθηκε να παρακαθίσει σε γεύματα, όπου είχε προσκληθεί ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Αλ- Σίσι και απείλησε με διπλωματικό επεισόδιο τις ΗΠΑ επειδή ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο στρατηγό και εκλεγμένο Πρόεδρο. Επίσης, το χάσμα μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ παραμένει αγεφύρωτο και εξαιτίας του Παλαιστινιακού, αλλά και του Κουρδικού. Η Ρωσία και το Ιράν είναι δύο ισχυρές δυνάμεις με επιρροή στη Μέση Ανατολή, σαφώς μεγαλύτερη από την επιρροή της Τουρκίας. ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΙΡΑΝ, εξακολουθούν να αντιτίθενται στην τουρκική πολιτική για την Συρία. Βασικός στόχος της Άγκυρας είναι η ανατροπή του προέδρου της ΣΥΡΙΑΣ Μπ. Αλ Άσαντ , ώστε η Τουρκία να ηγηθεί του σουνιτικού Ισλάμ. Αντιδρούν Μόσχα και Τεχεράνη στην επιλογή της Άγκυρας στη Συρία. Επίσης, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., η Ρωσία και το Ιράν θεωρούν, ότι προτεραιότητα σήμερα στην Συρία και το Ιράκ, είναι η συντριβή του Ισλαμικού Κράτους, του κινήματος των ισλαμο-φασιστών τζιχαντιστών. Η Τουρκία, κατηγορείται από τη Δύση, ότι η στάση της απέναντι στους Τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, δεν είναι απόλυτα σαφής. Η Γαλλία, προωθώντας τους στόχους και των γαλλικών εταιρειών, που δραστηριοποιούνται στο τομέα της ενέργειας, κάνει αισθητή την παρουσία της στην περιοχή και ειδικά στην Κύπρο. Ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρ. Ολάντ, δήλωσε ότι:  «η θέση της Γαλλίας αναφορικά με το δικαίωμα της Κύπρου να εκμεταλλεύεται ελεύθερα τους φυσικούς της πόρους εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης είναι σαφής και σταθερή. Το διεθνές δίκαιο, και συγκεκριμένα το Δίκαιο της Θάλασσας, πρέπει να γίνεται σεβαστό από όλα τα κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας». Ήδη ισχυρή ναυτική δύναμη της Γαλλίας περιπολεί στην Ανατολική Μεσόγειο, μαζί με ισχυρές ναυτικές δυνάμεις της Ρωσίας , του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Συμπέρασμα, τα γεωπολιτικά και ενεργειακά συμφέροντα και οι στοχεύσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν ταυτίζονται απόλυτα με τα αντίστοιχα των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Ιράν, του Ισραήλ, της Γαλλίας και της Αιγύπτου. Ποιος θα επικρατήσει είναι το μεγάλο στοίχημα, διότι θα αναδειχτεί σε επικυρίαρχο μιας υψίστης γεωστρατηγικής αξίας περιοχή, όπως είναι η Ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή. </li> </ul> <br /> <br /> Κατόπιν αυτών, η κρίση που έχει προκαλέσει η Τουρκία στην Κύπρο, εξελίσσεται σε Μείζονα Διεθνή κρίση, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφτεί η κατάληξή της, γι’ αυτό ακριβώς απαιτείται επαγρύπνηση (στρατιωτική), ψυχραιμία (πολιτική- κοινωνική) και διορατικότητα (διπλωματία) και από τα δύο ελληνικά κράτη (Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία).<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΚΥΠΡΟΣ: Γιατί η κρίση που προκαλεί η Τουρκία μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη

Του Χρήστου Α. Καπούτση Στην Κύπρο, ένα γεγονός είναι η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας. Υπάρχουν όμως και άλλα, εξίσου σοβαρά γεγ...

Διαβάστε την συνέχεια