Αρχίζει και ταυτίζεται επικίνδυνα με την τουρκική πλευρά η Γαλλία, για δικά της προφανώς συμφέροντα, προκαλώντας κάποιες απορίες εάν κάποιος δει τη συνολικότερη εικόνα.
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΡΥΚΑ
Έτσι, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς, ανέφερε, σε άρθρο του, πως η διεθνής κοινότητα πρέπει να ασχοληθεί με τη διάσωση του Χαλεπιού, που κινδυνεύει από τους ισλαμιστές, αλλά και από τις δυνάμεις του Άσαντ, όπως είπε. Αρχικά, να υπενθυμίσουμε το ειδικό ενδιαφέρον της Γαλλίας για τη Συρία, ως η χώρα – φορέας της Εντολής (mandate) της Κοινωνίας των Εθνών στις αρχές του 20ου αιώνα…
Όχι τυχαία, εδώ και καιρό, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, επίσης επιμένει ότι είναι λάθος η ενασχόληση με το Κομπάνι και τους ενοχλητικούς Κούρδους, την ώρα οι δυνάμεις του Άσαντ σαρώνουν τους ανεκπαίδευτους μαχητές της συριακής αντιπολίτευσης.
«Η εγκατάλειψη του Χαλεπιού καταδικάζει 300.000 ανθρώπους είτε σε μια φονική πολιορκία και στις βόμβες του καθεστώτος, είτε στη βαρβαρότητα του Ισλαμικού Κράτους. Καταδικάζει τη Συρία να ζήσει τα επόμενα χρόνια μέσα στη βία. Επίσης, θα εξάγει τη βία αυτή στις ήδη εύθραυστες γειτονικές χώρες, τον Λίβανο, το Ιράκ και την Ιορδανία», έγραψε ο Γάλλος υπουργός.
Το άρθρο του Φαμπιούς δημοσιεύτηκε, προφανώς… συμπτωματικά, τρεις μόλις μέρες μετά την συνάντηση του Γάλλου προέδρου με τον Τούρκο ομόλογό του, τον υπέρμαχο – «πατέρα» του νεοθωμανισμού Ερντογάν στο Παρίσι, όπου είχε δηλώσει πως κακώς η διεθνής κοινότητα έχει επικεντρώσει την προσοχή της στο Κομπάνι.
Ο Γάλλος πρόεδρος από την πλευρά του είχε δηλώσει πως υποστηρίζει το αίτημα της Τουρκίας για εφαρμογή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και ζώνης ασφαλείας, στην Συρία. Ο Φαμπιούς, περισσότερο διπλωματικός, περιορίστηκε να γράψει πως η Γαλλία προτίθεται να σώσει το Χαλέπι, χωρίς βέβαια να παραθέσει λεπτομέρειες.
«Γι’ αυτό αγαπητοί μας σύμμαχοι, πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στο Χαλέπι, για να ενισχύσουμε τη μετριοπαθή αντιπολίτευση και να προστατεύσουμε τον πληθυσμό και από τους δύο εγκληματίες, το ΙΚ και το καθεστώς Άσαντ. Μετά το Κομπάνι πρέπει επικεντρωθούμε στο Χαλέπι», έγραψε ο αξιότιμος Γάλλος σοσιαλιστής υπουργός, θυμίζοντάς κάποιες συμφωνίες που η δημοκρατική Γαλλία είχε υπογράψει εκεί γύρω στο 1921, με τον «μεγάλο Τούρκο πατριώτη» Κεμάλ, εις βάρος της Ελλάδας…
Μήπως οι Γάλλοι περιμένουν να λάβουν μερίδιο από τα λάφυρα από τη διάλυση της πρώην αποικίας τους, στη μετά Άσαντ εποχή και για τον σκοπό αυτό ποντάρει τώρα, θεωρώντας ότι το τέλος του δράματος είναι κοντά; Επίσης, πόσο σχέση μπορεί να έχει η επικείμενη δραστηριοποίηση της γαλλικής Total σε κοιτάσματα «οικοπέδων» της κυπριακής ΑΟΖ, την οποία αμφισβητούν έμπρακτα – στρατιωτικά οι Τούρκοι, ερχόμενοι έτσι σε αντίθεση με τα γαλλικά συμφέροντα; Πως «διαπλέκονται» αυτά τα δύο δεδομένα;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου