Ηχηρή παρέμβαση Lavrov πριν το διάγγελμα Trump. O Zelensky απέρριψε όλες τις προτάσεις. Ευελιξία από τη Ρωσία.

<img src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/61abe638c2a7a35723f0834cd72b8849_XL.jpg?v=2" /><br /><br /><div>Ο Lavrov τόνισε ότι η Ρωσία συμφώνησε να είναι ευέλικτη σε μια σειρά από σημεία που έθεσε ο Trump στην Αλάσκα.</div><div><br />Τις δεινές διπλωματικές του ικανότητες χρησιμοποιεί ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Sergei Lavrov, με φόντο το διάγγελμα του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, για το ουκρανικό ζήτημα, το οποίο αναμένεται σήμερα το απόγευμα, με τις πληροφορίες να κάνουν λόγο ακόμη και για το ενδεχόμενο αποστολής Tomahawk στην Ουκρανία. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι ο πρόεδρος Vladimir Putin είναι έτοιμος να συναντηθεί με τον Ουκρανό ομόλογό του Volodymyr Zelensky, μόλις καθοριστεί η ατζέντα μιας συνόδου κορυφής και ότι η Ρωσία δείχνει ευελιξία στις προτάσεις του Αμερικανού προέδρου, παρά την αρνητική στάση του Κιέβου. <br /><br />Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν έχει προγραμματιστεί καμία συνάντηση ανάμεσα στους δύο ηγέτες.<br /> <br />«Όχι σε όλα» από τον Zelensky<br /><br />Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensk απέρριψε όλα τα ειρηνευτικά σχέδια που παρουσίασε ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump, όπως δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών στη συνέντευξή του στο NBC.<br /><br />Ο Lavrov εξήγησε ότι οι προτάσεις που θεωρούνταν σημαντικές από την Ουάσιγκτον περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, την άρνηση της Ουκρανίας στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και την συζήτηση θεμάτων εδαφικής κυριαρχίας.<br />Σύμφωνα με τον Ρώσο διπλωμάτη, ο Zelensky απάντησε «όχι σε όλα».<br /><br />Ζητήματα γλώσσας και πολιτισμού<br /><br />Ο Lavrov σημείωσε επίσης ότι ο Zelensky αρνήθηκε να καταργήσει τον νόμο που απαγορεύει τη χρήση της ρωσικής γλώσσας στον δημόσιο χώρο, γεγονός που αποτελεί σημαντικό σημείο τριβής στις διαπραγματεύσεις.<br /><br />Ευελιξία από τη Ρωσία<br /><br />Παρά την άρνηση της ουκρανικής πλευράς, η Ρωσία δηλώνει ότι είναι έτοιμη να δείξει ευελιξία σε ορισμένα θέματα που έθεσε ο Trump μετά τη συνάντησή του με τον Vladimir Putin στην Αλάσκα.<br />Ο Lavrov τόνισε ότι ο Trump παρουσίασε αρκετά σημεία μετά τη συνάντηση στο Anchorage, τα οποία η Ρωσία εν μέρει αποδέχεται.<br />«Ο πρόεδρος Trump πρότεινε ορισμένα σημεία, τα οποία συμφωνούμε και σε ορισμένα από αυτά δεχθήκαμε να δείξουμε κάποια ευελιξία», ανέφερε ο Ρώσος υπουργός.</div><div><br /></div><div><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /> Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ηχηρή παρέμβαση Lavrov πριν το διάγγελμα Trump. O Zelensky απέρριψε όλες τις προτάσεις. Ευελιξία από τη Ρωσία.

Ο Lavrov τόνισε ότι η Ρωσία συμφώνησε να είναι ευέλικτη σε μια σειρά από σημεία που έθεσε ο Trump στην Αλάσκα. Τις δεινές διπλωματικές του ι...

Διαβάστε την συνέχεια

Συγκλονιστική αποκάλυψη Lukashenko. Ο Putin είπε όχι σε χτύπημα με Oreshnik κατά του Zelensky.

<img src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/aad7057b312b748b3e1ef5d6474a65b8_XL.jpg?v=2" /><br /><br /><div>Ο Lukashenko μοιράστηκε πληροφορίες εκ των έσω σχετικά με την πρόταση προς τον Putin να πληγεί το προεδρικό γραφείο του Zelensky.<br /><br />Σε μια συγκλονιστική αποκάλυψη προχώρησε ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Alexander Lukashenko, αναφέροντας ότι στον Vladimir Putin είχε προταθεί να πραγματοποιηθεί χτύπημα με το ρωσικό πυραυλικό σύστημα «Oreshnik» εναντίον του γραφείου του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky στην οδό Bankova στο Κίεβο, πρόταση την οποία ο Ρώσος πρόεδρος απέρριψε κατηγορηματικά. <br />Ο Lukashenko μοιράστηκε πληροφορίες εκ των έσω σχετικά με την πρόταση προς τον Putin να πληγεί το προεδρικό γραφείο του Zelensky.<br />«Για παράδειγμα, πώς προτάθηκε να χτυπηθεί η Bankova με το ‘Oreshnik’… Και πώς ο Putin είπε: σε καμία περίπτωση!», αναφέρεται χαρακτηριστικά.<br /><br />Το πυραυλικό σύστημα «Oreshnik» στη Λευκορωσία<br /><br />Νωρίτερα, ο Alexander Lukashenko είχε ανακοινώσει ότι το «Oreshnik» θα αναπτυχθεί στη Λευκορωσία μέχρι τα τέλη του 2025.<br />Η συμφωνία γι’ αυτό επιτεύχθηκε με τον Vladimir Putin τον Μάιο του 2025.<br /><br />Ο Vladimir Putin είχε αξιολογήσει τη χρήση του «Oreshnik» σε πραγματικές συνθήκες μάχης, σημειώνοντας ότι στη Ρωσία έχει ήδη ξεκινήσει η μαζική παραγωγή του πυραυλικού συστήματος.<br /><br />Συνάντηση Putin - Zelensky στο Μινσκ;<br /><br />Η Λευκορωσία δεν έχει δικά της «θέλω» σε σχέση με το ενδεχόμενο διαπραγματεύσεων ανάμεσα στον Vladimir Putin και τον Volodymyr Zelensky, ωστόσο το Μινσκ θα μπορούσε να φιλοξενήσει μια τέτοια συνάντηση, δήλωσε ο πρόεδρος της χώρας, σύμφωνα με το BelTA.<br /><br />Ο ίδιος πρόσθεσε ότι, εφόσον υπάρξει ανάγκη, η Λευκορωσία μπορεί να οργανώσει τον χώρο για συνομιλίες μεταξύ των δύο ηγετών μέσα σε μία ημέρα.<br />Νωρίτερα, η εκπρόσωπος Τύπου του προέδρου της Λευκορωσίας, Natalia Eismont, είχε δηλώσει ότι το Μινσκ θα μπορούσε να αναλάβει ρόλο διοργανωτή σε ενδεχόμενη συνάντηση Putin – Zelensky, εφόσον η Μόσχα το ζητήσει.<br />Παράλληλα, υπογράμμισε ότι ο Lukashenko δεν συζήτησε αυτό το ενδεχόμενο με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας τους.<br /><br />Εκεχειρία στον αέρα<br /><br />Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας δήλωσε επίσης ότι η επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία θα μπορούσε να ξεκινήσει με την καθιέρωση μιας εκεχειρίας στον αέρα, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων BelTA.<br />«Δηλαδή, οι πύραυλοι και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη δεν θα πετούν από τη μια πλευρά στην άλλη.<br />Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και για τη Ρωσία επίσης», ανέφερε ο Lukashenko στους δημοσιογράφους, σχολιάζοντας την συνομιλία του με τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump.<br />Σύμφωνα με τον ίδιο, η προτεραιότητα θα μπορούσε να είναι η καθιέρωση εκεχειρίας στον αέρα και η διακοπή των εχθροπραξιών στη γραμμή επαφής μεταξύ των στρατιωτικών δυνάμεων.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Συγκλονιστική αποκάλυψη Lukashenko. Ο Putin είπε όχι σε χτύπημα με Oreshnik κατά του Zelensky.

Ο Lukashenko μοιράστηκε πληροφορίες εκ των έσω σχετικά με την πρόταση προς τον Putin να πληγεί το προεδρικό γραφείο του Zelensky. Σε μια συγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σήμανε συναγερμός… ετοιμάζεται διάγγελμα Trump. Σενάριο αποστολής Tomahawk από ΗΠΑ σε Ουκρανία.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/20b604aa665cf39cc49caae96d142d5f_XL.jpg?v=2" width="712" /><br /><div><br /></div><div>«Οβάλ Γραφείο, 12:00 μ.μ. (19:00 ώρα Ελλάδας). Ο Πρόεδρος θα προβεί σε ανακοίνωση», αναφέρει το πρόγραμμα του Αμερικανού προέδρου, που οποίο εκδόθηκε από την υπηρεσία Τύπου του Λευκού Οίκου</div><div><br />Συναγερμός έχει σημάνει, καθώς αν και έχει συμπληρωθεί μία εβδομάδα μετά την αγκαλιά του Αμερικανού προέδρου, Donald Trump, στον Ρώσο πρόεδρο, Vladimir Putin, δεν έχει αλλάξει τίποτα στο μέτωπο της Ουκρανίας. Η ρωσική προέλαση συνεχίζεται με την Ουκρανία να χάνει διαρκώς εδάφη, ενώ ο Putin -αποκλείοντας τον Trump από ενδεχόμενη συνάντηση με τον Ουκρανό πρόεδρο, Volodymyr Zelensky- αποδεικνύει ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται αποκλειστικά από τον ίδιο… Καμία παρέμβαση από οποιαδήποτε άλλη δύναμη, δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα... H Ρωσία δεν υποχωρεί εάν δεν πετύχει όλους τους στόχους. Άλλωστε, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της, η Ουκρανία δεν μπορεί να συναινέσει σε μια επιβολή ειρήνης με ρωσικούς όρους, ενώ η Ευρώπη δεν διαθέτει αυτόνομη στρατηγική.<br /><br />Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, λοιπόν, ο Donald Trump, ετοιμάζεται να απευθύνει δήλωση-διάγγελμα, στις 19:00 (ώρας Ελλάδας) και παρ' όλο που δεν έχουν αποκαλυφθεί περαιτέρω λεπτομέρειες, τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στον Λευκό Οίκο.<br />«Οβάλ Γραφείο, 12:00 μ.μ. (19:00 ώρα Ελλάδας). Ο Πρόεδρος θα προβεί σε ανακοίνωση», αναφέρει το σημερινό πρόγραμμα του Αμερικανού προέδρου, που οποίο εκδόθηκε από την υπηρεσία Τύπου του Λευκού Οίκου.<br /><br />Σενάριο αποστολής Tomahawk στην Ουκρανία<br /><br />Εν τω μεταξύ, αίσθηση προκαλεί άρθρο του Mikhail Mikhailovich Khodarenok που δημοσιεύεται στο gazeta.ru, ο Trump θα μπορούσε να ανακοινώσει την παράδοση πυραύλων Tomahawk στο Κίεβο. <br />Όπως επισημαίνει ο ίδιος, η καθυστέρηση της διαπραγματευτικής διαδικασίας φαίνεται να δυσαρεστεί κατηγορηματικά τον Trump. Και ήδη έκανε μια προκαταρκτική δήλωση σχετικά με αυτό. Ο ένοικος του Λευκού Οίκου είπε ότι η Ουκρανία, παραμένοντας αποκλειστικά σε αμυντική στάση, δεν είναι σε θέση να νικήσει σε σύγκρουση με τη Ρωσία.<br />«Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να κερδίσεις σε μια σύγκρουση χωρίς να επιτεθείς στη χώρα που εισέβαλε», πρόσθεσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. «Δεν υπάρχουν πιθανότητες νίκης», κατέληξε ο Donald Trump, συγκρίνοντας την Ουκρανία με μια αθλητική ομάδα που «δεν της επιτρέπεται να παίξει επίθεση».<br />Μια τέτοια δήλωση μπορεί να ερμηνευθεί και ως πρόθεση των ΗΠΑ να παραδώσουν στην Ουκρανία επίγειους εκτοξευτές Typhon για πυραύλους κρουζ Tomahawk, καθώς και τους ίδιους τους πυραύλους. Και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες, δεδομένου ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν ιδιαίτερες ελπίδες για μαζική παραγωγή των πυραύλων τύπου «Flamingo» στην Ουκρανία. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η δήλωση του Donald Trump αφορά όχι μόνο πυραύλους μεγάλης εμβέλειας, αλλά ολόκληρο το φάσμα σύγχρονων οπλικών συστημάτων.<br /><br />Η Ουκρανία φοβάται ένα κολασμένο Σαββατοκύριακο<br /><br />Εν τω μεταξύ, η νύχτα από Πέμπτη (21/8/2025) σε Παρασκευή (22/8/2025) ήταν σχετικά ήσυχη για την Ουκρανία. Οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις μείωσαν την ένταση των επιθέσεων σε στρατιωτικούς και ενεργειακούς στόχους. Ωστόσο, οι αρχές δεν βιάζονται να αφήσουν τον τοπικό πληθυσμό να χαλαρώσει και περιμένουν «κολασμένο Σαββατοκύριακο» μετά την ύφεση.<br /><br />Τα ρωσικά drones χτύπησαν τη νύχτα μόνο σε μερικές περιοχές της Ουκρανίας. Στα κοινωνικά δίκτυα, η ύφεση σχολιάστηκε με ανησυχία και με προσδοκία για πιο σοβαρή επίθεση κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.<br />Ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας, Gennady Alekhine, ενημέρωσε ότι η ήσυχη νύχτα οφείλεται σε επιπλέον αναγνωριστικές δραστηριότητες από πλευράς των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Αναμένεται ότι μετά την ολοκλήρωσή τους οι επιθέσεις θα συνεχιστούν με νέα ένταση.<br /><br />Η αλλαγή ρητορικής από Trump<br /><br />Μέσα σε λίγες ημέρες, ο Trump πέρασε από τις δημόσιες δηλώσεις περί ταχείας επίτευξης ειρήνης στην Ουκρανία, σε προτροπές για νέες επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ρωσίας. Οι αντιφατικές τοποθετήσεις του Αμερικανού προέδρου αναδεικνύουν την αβεβαιότητα που καλύπτει, πλέον, τις διπλωματικές του προσπάθειες και την έλλειψη ουσιαστικής προόδου (αλλά και plan B) προς μια βιώσιμη λύση.<br />Οι αρχικές ελπίδες του Trump για σύνοδο κορυφής με Putin και Zelensky δεν έχουν γίνει πράξη, ενώ ούτε το σενάριο για απευθείας συνάντηση Putin-Zelensky βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να υλοποιηθεί. Παράλληλα, η συζήτηση ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Ευρώπη για μια ειρηνευτική δύναμη στη μεταπολεμική Ουκρανία που θα απέτρεπε μελλοντικές ρωσικές επιθέσεις συνάντησε την άμεση απόρριψη της Μόσχας.<br /><br />Η προειδοποίηση της Ρωσίας για τις εγγυήσεις ασφαλείας<br /><br />Οι προτάσεις Ευρωπαίων ηγετών για αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία ως… εγγυητές ασφάλειας, συνάντησαν σφοδρή αντίδραση από τη Ρωσία.<br />«Όπως δείχνουν οι συζητήσεις μεταξύ της Δύσης και της Ουκρανίας, όλα αυτά τα σχέδια ουσιαστικά συνεπάγονται παροχή εγγυήσεων μέσω ξένης στρατιωτικής παρέμβασης σε τμήμα του ουκρανικού εδάφους. Ελπίζω πολύ ότι όσοι εκπονούν τέτοια σχέδια απλώς προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή, αλλά ελπίζω επίσης να κατανοούν ότι αυτό θα ήταν απολύτως απαράδεκτο για τη Ρωσική Ομοσπονδία και όλες τις λογικές πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη», δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov.<br />Νωρίτερα, ο Dmitry Medvedev, αναπληρωτής επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, απάντησε με πιο σκληρούς τόνους στον Γάλλο πρόεδρο Emmanuel Macron: «Ο άμυαλος γαλατικός κόκορας δεν μπορεί να ξεπεράσει την ιδέα να στείλει στρατεύματα στην "Ουκρανία". Έχει δηλωθεί ξεκάθαρα: ΟΧΙ στρατεύματα του ΝΑΤΟ ως ειρηνευτές. Η Ρωσία δεν θα δεχτεί μια τέτοια "εγγύηση ασφαλείας". Όμως το βραχνό, αξιολύπητο πουλί συνεχίζει να λαλεί για να αποδείξει ότι είναι ο βασιλιάς του κοτετσιού».<br /><br />Άμεση επέμβαση στον πόλεμο<br /><br />Η Μόσχα θα θεωρήσει την ανάπτυξη γαλλικών, γερμανικών ή οποιωνδήποτε άλλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ως άμεση επέμβαση στον πόλεμο. Οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Υπενθυμίζεται ότι, εκτός από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, και το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Ο Keir Starmer και ο Emmanuel Macron συγκαταλέγονται στους βασικούς υποστηρικτές της εισαγωγής «ειρηνευτικών δυνάμεων».<br />Η ιδέα να παρέμβει άμεσα η Βορειοατλαντική Συμμαχία στην Ουκρανία με ένοπλες δυνάμεις δεν είναι εφικτή. Δεν έχει καμία σχέση με την επίτευξη ειρηνικής διευθέτησης. Οι μόνοι νόμιμοι ειρηνευτές είναι εκείνοι που τελούν υπό την εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι λεγόμενοι «κυανόκρανοι». Αυτό σημαίνει ότι η ανάπτυξη ειρηνευτών πρέπει να συμφωνηθεί όχι μόνο από την Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι, αλλά και από τη Μόσχα και το Πεκίνο. Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι οι στρατιώτες που αναπτύσσονται για να χωρίσουν αντιμαχόμενα μέρη πρέπει να προέρχονται από ουδέτερες χώρες. Για παράδειγμα, στο νότιο Λίβανο υπάρχουν μονάδες από την Ινδονησία, την Ισπανία, την Ινδία, τη Γκάνα, την Ιρλανδία, τη Μαλαισία, την Ιταλία, τη Φινλανδία, τη Γαλλία και τη Νότια Κορέα. Καμία από αυτές τις χώρες δεν έχει συμμαχικές υποχρεώσεις απέναντι στη Βηρυτό ή στο Τελ Αβίβ.<br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δαπανήσει δισεκατομμύρια ευρώ για τον εξοπλισμό και την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Ένα σημαντικό ποσοστό των όπλων της προέρχεται από αποθήκες ευρωπαϊκών στρατών. Χιλιάδες πολίτες κρατών-μελών της ΕΕ πολεμούν στο πλευρό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Η ρωσική ηγεσία έχει επανειλημμένα επισημάνει την παρουσία Γάλλων, Γερμανών και άλλων Ευρωπαίων στρατιωτικών ανάμεσα στο τεχνικό προσωπικό του ουκρανικού στρατού. Η είσοδος ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία θα αποτελούσε άμεση κατοχή, όχι προσπάθεια διαχωρισμού των αντιμαχόμενων μερών. Όλες οι ειρηνευτικές αποστολές του ΝΑΤΟ μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης εξελίχθηκαν σε άμεσες επιθετικές ενέργειες. Το Κρεμλίνο το γνωρίζει καλά αυτό, αφού το έζησε τη δεκαετία του 1990.<br /><br />Τα μαθήματα από την Ιστορία<br /><br />Δύο παραδείγματα αρκούν για να καταδειχθεί το σημείο. Το 1995, η Δύναμη Εφαρμογής (IFOR) αναπτύχθηκε για να επιβλέπει τη συμμόρφωση με τις Συμφωνίες του Dayton ανάμεσα στους Σέρβους της Βοσνίας και τους Κροάτες και Μουσουλμάνους. Έκτοτε, το όνομα των κατοχικών δυνάμεων άλλαξε — πρώτα σε Δύναμη Σταθεροποίησης (SFOR) και μετά σε Δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (EUFOR). Η ουσία της αποστολής δεν άλλαξε. Η ομάδα δυνάμεων του ΝΑΤΟ δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να απειλεί τη σερβική πλευρά, που θεωρούνταν στρατιωτικά και πολιτικά αποδυναμωμένη.<br />Υπό την πίεση της ωμής βίας, οι αρχές στην Banja Luka εξαναγκάστηκαν να κάνουν θεμελιώδεις παραχωρήσεις. Ήδη από το 1996, ο Radovan Karadžić, ο άνθρωπος πάνω στον οποίο στηριζόταν η ιδέα ενός σερβικού κράτους στη Βοσνία, απομακρύνθηκε από τη θέση του προέδρου της Republika Srpska. Το 1998, οι Σέρβοι πιέστηκαν να εγκαταλείψουν το νόμισμά τους. Το 1999, η στρατηγικής σημασίας περιοχή του Brčko, που συνδέει τα δύο τμήματα της Δημοκρατίας, αφαιρέθηκε από τον έλεγχο της RS με απλούς ελιγμούς. Πρόκειται για έναν στενό διάδρομο· σε μελλοντικό πόλεμο, οι Σέρβοι θα ηττηθούν τμηματικά. Το 2004, το σερβικό Σαράγεβο έχασε το όνομά του και μετονομάστηκε σε «Ανατολικό Σαράγεβο». Τέλος, το 2006, ο Στρατός της Republika Srpska, το θεμελιώδες στήριγμα της κρατικότητας, διαλύθηκε.</div><div><br />Η κατάσταση επαναλήφθηκε το 1999, αυτή τη φορά στη Σερβία (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας). Μετά από μια σειρά λεγόμενων «ανθρωπιστικών βομβαρδισμών», ο Slobodan Milošević αναγκάστηκε να αποσύρει τον στρατό του από το Κοσσυφοπέδιο. Οι «ειρηνευτές» του ΝΑΤΟ εισήλθαν τότε στην περιοχή ως Δύναμη Κοσσυφοπεδίου (KFOR). Επισήμως είχαν την εντολή να αφοπλίσουν τους Αλβανούς αντάρτες του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου (KLA) και να εγκαθιδρύσουν την ειρήνη. Αυτή ήταν η μόνη αρμοδιότητά τους. Προηγούμενα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ απαιτούσαν αυστηρή τήρηση της εδαφικής ακεραιότητας της Γιουγκοσλαβίας και ήταν δεσμευτικά για όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας. Στην πράξη, όμως, το Σώμα Προστασίας του Κοσσυφοπεδίου, αποτελούμενο από τους ίδιους αντάρτες του KLA, αναπτύχθηκε υπό την αιγίδα της KFOR. Το 2008, η Πρίστινα κήρυξε «ανεξαρτησία». Αυτό αναγνωρίστηκε αμέσως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και τους συμμάχους των Αμερικανών παγκοσμίως.</div><div><br />Δεν είναι απαραίτητο να αναφερθούν οι δυτικές επιχειρήσεις όπως η εισβολή στο Αφγανιστάν, η επίθεση στο Ιράκ και ο βομβαρδισμός της Λιβύης. Το 2025 μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν είχαν ούτε μία επιτυχημένη ειρηνευτική αποστολή. Αντίθετα, η μόνη «επιτυχία» ήταν ότι η κατάσταση σε μια συγκεκριμένη περιοχή άλλαξε ταχύτατα προς όφελος των γεωπολιτικών συμφερόντων του ΝΑΤΟ. Γιατί λοιπόν η Ρωσία να συναινέσει σε μια τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων στην Ουκρανία; Είναι απολύτως ακατανόητο.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σήμανε συναγερμός… ετοιμάζεται διάγγελμα Trump. Σενάριο αποστολής Tomahawk από ΗΠΑ σε Ουκρανία.

«Οβάλ Γραφείο, 12:00 μ.μ. (19:00 ώρα Ελλάδας). Ο Πρόεδρος θα προβεί σε ανακοίνωση», αναφέρει το πρόγραμμα του Αμερικανού προέδρου, που οποίο...

Διαβάστε την συνέχεια

Όθων Λίμαν φον Σάντερς: Ο στρατηγός της Καλλίπολης και ο αρχιτέκτονας της εθνοκάθαρσης.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.anatropinews.gr/wp-content/uploads/2025/08/Liman-kemal.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="378" data-original-width="500" height="437" src="https://www.anatropinews.gr/wp-content/uploads/2025/08/Liman-kemal.webp" width="675" /></a></div><div><br /></div>Στην Ιστορία έμεινε ως ο Γερμανός στρατηγός που έσωσε την Κωνσταντινούπολη από την απόβαση της Αντάντ στην Καλλίπολη. Όμως ο Όθων Λίμαν φον Σάντερς υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο – ο εμπνευστής μιας πολιτικής που, με τον μανδύα του εκσυγχρονισμού, γέννησε τα τάγματα εργασίας και άνοιξε τον δρόμο για την εθνοκάθαρση των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναζητούσε εναγωνίως τρόπους επιβίωσης. Οι ήττες και η παρακμή είχαν κάνει εμφανή την ανάγκη για έναν «εκσυγχρονισμό» του στρατού. Στο κάλεσμά της έσπευσαν πολλοί Γερμανοί αξιωματικοί, όμως κανείς δεν αποδείχτηκε πιο επιδραστικός από τον Όθωνα Λίμαν φον Σάντερς. Μιλάμε για έναν άνθρωπο με «όραμα», που βρήκε κοινό έδαφος με τους Νεότουρκους και άρχισε να κινεί τα νήματα στην καρδιά της Αυτοκρατορίας. Ένα όραμα, ωστόσο, που δεν στόχευε στη συνύπαρξη, αλλά στην επιβολή της απόλυτης βίας.<br /><br />«Το πρόβλημα είναι οι πολλοί λαοί»<br /><br />Στις συσκέψεις των Γερμανών στρατηγών με τους Οθωμανούς επιτελείς, πάντα αναδυόταν το ίδιο ερώτημα: τι θα γινόταν με τους πολλούς και διαφορετικούς λαούς της Αυτοκρατορίας – Έλληνες, Αρμένιους, Ασσυρίους, Συροχαλδαίους – που ζητούσαν αυτονομία και διεκδικούσαν δικαιώματα; Η απάντηση του Λίμαν φον Σάντερς ήταν κυνική και σαφής: «Αν δεν γίνετε ενιαίο κράτος, θα έχετε μια ζωή σκοτούρες. Βγάλτε τους από τη μέση».<br /><br />Με αυτή τη φράση, ο Γερμανός στρατηγός άνοιξε τον δρόμο για ένα σχέδιο εθνοκάθαρσης. Οι Νεότουρκοι, που σύμφωνα με τις μαρτυρίες εξοργίστηκαν που δεν είχαν σκεφτεί πρώτοι την «λύση», έβαλαν το σχέδιο σε εφαρμογή.<br />Τα τάγματα εργασίας – εξορία θανάτου<br /><br />Έτσι γεννήθηκαν τα περιβόητα Αμελέ Ταμπουρού, τα «Τάγματα Εργασίας». Υποτίθεται πως ήταν ένας «σύγχρονος» θεσμός, μια λύση για όσους δεν υπηρετούσαν στον οθωμανικό στρατό επειδή δεν ήταν Τούρκοι. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μια εξορία θανάτου.<br /><br /><br />Οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και άλλες κοινότητες ξεριζώνονταν από τα σπίτια τους. Τα παιδιά τους στέλνονταν σε πορείες στα βάθη της Ανατολίας, για να δουλέψουν είτε σε κρατικά έργα είτε για Τούρκους προύχοντες και στρατιωτικές ανάγκες. Ελάχιστοι επέστρεφαν: όσοι γλίτωναν, γύριζαν φυματικοί ή μισοπεθαμένοι· οι περισσότεροι δεν γύριζαν ποτέ.<br />Λεηλασία και ξερίζωμα<br /><br />Το σχέδιο είχε διπλό αποτέλεσμα. Από τη μία, οι Οθωμανοί απαλλάσσονταν από τους «απείθαρχους» αλλοεθνείς. Από την άλλη, οι περιουσίες τους – σπίτια, χωράφια, καταστήματα – περνούσαν στα χέρια μουσουλμάνων ή του ίδιου του κράτους. Η διαδικασία αυτή αποτέλεσε τον πρόλογο για τις μεγάλες γενοκτονίες που ακολούθησαν: των Αρμενίων, των Ποντίων και των Ασσυρίων.<br /><br />Από την Πρωσία στην Κωνσταντινούπολη<br /><br />Ο Όθων Λίμαν φον Σάντερς γεννήθηκε το 1855 στο Γκράιφσβαλντ της Πομερανίας και ανδρώθηκε στον πρωσικό στρατό, σταδιακά ανεβαίνοντας στην ιεραρχία μέχρι τον βαθμό του στρατηγού. Το 1913, σε μια περίοδο που η Οθωμανική Αυτοκρατορία σπαρασσόταν από ήττες και παρακμή, ο Κάιζερ τον έστειλε στην Κωνσταντινούπολη επικεφαλής γερμανικής αποστολής για την αναδιοργάνωση του οθωμανικού στρατού. Η παρουσία του στα Στενά προκάλεσε διεθνή τριγμούς – η Ρωσία είδε την κίνηση ως απειλή για τα συμφέροντά της στην περιοχή, ενώ η ίδια η Υψηλή Πύλη στηρίχθηκε σε αυτόν για να επιβιώσει στρατιωτικά.<br />Ο «αρχιτέκτονας» της Καλλίπολης<br /><br />Η ώρα της μεγάλης δοκιμασίας ήρθε με την απόβαση της Αντάντ στην Καλλίπολη το 1915. Ο Λίμαν φον Σάντερς ανέλαβε τη διοίκηση της 5ης Στρατιάς και, σε συνεργασία με ανερχόμενους Οθωμανούς αξιωματικούς όπως ο Μουσταφά Κεμάλ, οργάνωσε μια άμυνα που έμεινε στην ιστορία. Η αποτυχία των Βρετανών, των Γάλλων και των στρατευμάτων ANZAC να καταλάβουν τα Στενά έδωσε ανάσα ζωής στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ήττες της Αντάντ. Ο ίδιος ο Λίμαν καταγράφηκε ως «σωτήρας της Κωνσταντινούπολης».<br /><br />Από τον θρίαμβο στην ήττα<br /><br />Ωστόσο, η πορεία του δεν ήταν γραμμική. Το 1918, τοποθετήθηκε επικεφαλής του μετώπου στην Παλαιστίνη, όπου κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις βρετανικές δυνάμεις του στρατηγού Έντμουντ Άλενμπι. Εκεί, η τύχη του γύρισε: κακοσυντονισμένα επιτελεία, εξαντλημένα στρατεύματα και η υπεροχή της Αντάντ οδήγησαν σε συντριπτική ήττα. Η κατάρρευση του μετώπου της Παλαιστίνης άνοιξε τον δρόμο για τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br />Μετά τον πόλεμο<br /><br />Μετά την ανακωχή, οι Σύμμαχοι τον συνέλαβαν και τον κράτησαν στη Μάλτα, χωρίς όμως να τον παραπέμψουν σε δίκη. Επέστρεψε στη Γερμανία, όπου έγραψε τα απομνημονεύματά του με τίτλο «Πέντε χρόνια στην Τουρκία», μια από τις πιο χρήσιμες μαρτυρίες για την τελευταία πράξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πέθανε στις 22 Αυγούστου 1929 στο Μόναχο.<br />Η διπλή του κληρονομιά<br /><br />Ο Λίμαν φον Σάντερς παραμένει μια αντιφατική φιγούρα. Για τους Τούρκους της εποχής θεωρήθηκε σωτήρας και οργανωτής της μεγάλης άμυνας. Για τους Συμμάχους, ήταν ο άνθρωπος που στέρησε από την Αντάντ μια καθοριστική νίκη στα Στενά. Στη γερμανική ιστοριογραφία αναγνωρίζεται ως ικανός, αλλά όχι αλάνθαστος στρατηγός, που σφράγισε την τύχη μιας αυτοκρατορίας η οποία βρισκόταν στο χείλος της διάλυσης.<br /><br />Ο ίδιος έζησε το παράδοξο: να μείνει στην Ιστορία τόσο ως ο αρχιτέκτονας μιας θρυλικής άμυνας, όσο και ως μάρτυρας μιας απόλυτης κατάρρευσης.<div><br />Η διπλή κληρονομιά<br /><br />Ο Λίμαν φον Σάντερς καταγράφεται συχνά ως ο στρατηγός που οργάνωσε τη θρυλική άμυνα της Καλλίπολης. Αλλά η άλλη του κληρονομιά είναι σκοτεινότερη: με την ιδέα των ταγμάτων εργασίας, συνέβαλε στον σχεδιασμό μιας πολιτικής εθνοκάθαρσης που σφράγισε την τύχη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.<br /><br />Έτσι, η Ιστορία τον θυμάται όχι μόνο ως τον «σωτήρα» της Οθωμανικής πρωτεύουσας, αλλά και ως τον άνθρωπο που ενέπνευσε ένα από τα πιο απάνθρωπα σχέδια εξόντωσης πληθυσμών στις αρχές του 20ού αιώνα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.anatropinews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /> Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Όθων Λίμαν φον Σάντερς: Ο στρατηγός της Καλλίπολης και ο αρχιτέκτονας της εθνοκάθαρσης.

Στην Ιστορία έμεινε ως ο Γερμανός στρατηγός που έσωσε την Κωνσταντινούπολη από την απόβαση της Αντάντ στην Καλλίπολη. Όμως ο Όθων Λίμαν φον ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα μπροστά σε δημογραφικό αδιέξοδο: Υπογεννητικότητα, φυγή νέων και έλλειμμα μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2024/04/dimografiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="267" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2024/04/dimografiko.jpg" width="671" /></a></div><div><br /></div>Η χώρα βιώνει ένα εκρηκτικό δημογραφικό μείγμα: υπογεννητικότητα, φυγή νέων, γήρανση του πληθυσμού και έλλειμμα μεταναστευτικού δυναμικού απειλούν τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, τη λειτουργία κρίσιμων κλάδων της οικονομίας και τη συνολική αναπτυξιακή δυναμική της Ελλάδας.<br /><br />Ταυτόχρονα, η απουσία συνεκτικής πολιτικής αφήνει κενά που άλλες ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά.<br /><br />Η αποψίλωση των νέων και η γήρανση του πληθυσμού<br /><br />Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η Καθημερινή (14/8/2025), από το 2008 η ομάδα των 30άρηδων μειώθηκε κατά περίπου 700.000 άτομα, ενώ οι πολίτες άνω των 65 ετών αυξήθηκαν κατά 405.000. Η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους υποχωρεί σήμερα στους 1,7 προς 1, πολύ κάτω από το απαιτούμενο 4 προς 1 για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.<br /><br />Παράλληλα, διαφοροποιείται η σύνθεση του πληθυσμού: το ποσοστό των μεταναστών μειώθηκε από 6,5% το 2008 σε 3% το 2024. Η πληθυσμιακή δυναμική καθορίζεται από το ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων και μετανάστευσης, και αυτή τη στιγμή οι αρνητικές ροές υπερισχύουν. Το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) επισημαίνει ότι οι γεννήσεις δεν αντισταθμίζουν πλέον ούτε τους θανάτους ούτε τη φυγή των νέων.<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας κάτω από τα 10 εκατομμύρια έως το 2030, καταγράφοντας σωρευτική πτώση άνω του 4% σε σχέση με το 2022.<br /><br />Έλλειμμα εργατικού δυναμικού σε κρίσιμους τομείς<br /><br />Η υπογεννητικότητα και η φυγή νέων έχουν άμεσες οικονομικές συνέπειες. Ο τουρισμός, η εστίαση, η γεωργία, οι κατασκευές και η βιομηχανία καταγράφουν σημαντικά ελλείμματα εργατικού δυναμικού. Στον αγροτικό τομέα, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, η έλλειψη εργατών συνιστά απειλή για τη βιωσιμότητα βασικών καλλιεργειών.<br /><br />Τα παραπάνω δείχνουν την αποτυχία τόσο της δημογραφικής όσο και της μεταναστευτικής πολιτικής, η οποία αφήνει ακάλυπτα τα κενά που απαιτούνται για τη σταθερότητα της οικονομίας και του ασφαλιστικού συστήματος.<br /><br />Η Ισπανία: Αντιπαράδειγμα με στοχευμένες πολιτικές<br /><br />Η Ισπανία προσφέρει ένα αντίθετο μοντέλο διαχείρισης των δημογραφικών και μεταναστευτικών προκλήσεων. Οι New York Times (11/8/2025) αναφέρουν ότι η κυβέρνηση του Πέδρο Σάντσεθ υιοθέτησε πολιτικές που διευκολύνουν την απόκτηση άδειας παραμονής και εργασίας για μετανάστες, ενώ εξετάζεται αμνηστία για όσους βρίσκονται στη χώρα χωρίς χαρτιά.<br /><br />Παρά τη χαμηλή γεννητικότητα – ο δείκτης το 2024 ήταν μόλις 1,4 παιδιά ανά γυναίκα, δεύτερος χαμηλότερος στην Ε.Ε. – η Ισπανία κατάφερε να ενισχύσει το εργατικό δυναμικό, να καλύψει κενές θέσεις σε τουρισμό, εστίαση, γεωργία και τεχνολογία και να αναζωογονήσει αγροτικές περιοχές που καταρρέουν κοινωνικοδημογραφικά.<br /><br />Τα μέτρα έχουν αποτυπωθεί και σε οικονομικά αποτελέσματα: το 2023 η Ισπανία κατέγραψε ανάπτυξη 3,2%, ξεπερνώντας Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία. Η πρωτοβουλία είχε την υποστήριξη της κοινωνίας, με περισσότερες από 600.000 συλλογές υπογραφών και την εμπλοκή πάνω από 900 ΜΚΟ, επιχειρηματικών ενώσεων και ακόμη και της Ισπανικής Διάσκεψης Επισκόπων.<div><br />Ιστορική μνήμη και κοινωνική συναίνεση<br /><br />Η ισπανική κυβέρνηση αξιοποιεί τη μεταναστευτική πολιτική όχι μόνο για την κάλυψη κενών στην αγορά εργασίας αλλά και για την αναζωογόνηση περιοχών με δημογραφική ερημοποίηση. Η χώρα είχε ήδη δημιουργήσει ειδικό υπουργείο «Οικολογικής Μετάβασης και Δημογραφικών Προκλήσεων», χρηματοδοτώντας πρωτοβουλίες από το δικό της Ταμείο Ανάκαμψης, για να αντιμετωπίσει τη γήρανση, την ερήμωση των αγροτικών περιοχών και τις συνέπειες της υψηλής κινητικότητας των κατοίκων.<br /><br />Ο Σάντσεθ υπενθυμίζει συνεχώς τις «οδύσσειες» των Ισπανών μεταναστών, από τη δικτατορία έως τη μαζική φυγή εργατών στη Δυτ. Ευρώπη, ενισχύοντας την κοινωνική αποδοχή των μεταναστευτικών πολιτικών. Οι κοινωνικές αντιδράσεις είναι περιορισμένες, με εξαίρεση το ακροδεξιό κόμμα Vox, ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει στοχευμένες και ρεαλιστικές πολιτικές για το μέλλον.</div><div><br />Η Ελλάδα σε κρίσιμο σταυροδρόμι<br /><br />Στην Ελλάδα, ο πολιτικός διάλογος παραμένει σταθερά προβληματικός: φαρισαϊσμός, ρατσιστικές αντιλήψεις και έλλειμμα κατανόησης των σύγχρονων κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων υπονομεύουν κάθε σοβαρή πολιτική παρέμβαση.<br /><br />Επιχειρηματικοί φορείς και επιστημονικοί κύκλοι έχουν επισημάνει τα τελευταία δύο-τρία χρόνια την ανάγκη σοβαρής αντιμετώπισης του μεταναστευτικού, ώστε να ενισχυθεί η οικονομία, να καλυφθούν οι κενές θέσεις εργασίας και να στηριχθεί το ασφαλιστικό σύστημα. Ωστόσο, η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα δεν αξιοποιούν το διαθέσιμο μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό, το οποίο πλέον φεύγει σε χώρες με καλύτερες συνθήκες εργασίας, αμοιβές και προοπτικές νόμιμης διαμονής.<br /><br />Η αντιμεταναστευτική πολιτική θριαμβεύει ακριβώς όταν η χώρα γερνάει και λιγοστεύει επικίνδυνα, απειλώντας την κοινωνική και οικονομική σταθερότητα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.anatropinews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ελλάδα μπροστά σε δημογραφικό αδιέξοδο: Υπογεννητικότητα, φυγή νέων και έλλειμμα μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού.

Η χώρα βιώνει ένα εκρηκτικό δημογραφικό μείγμα: υπογεννητικότητα, φυγή νέων, γήρανση του πληθυσμού και έλλειμμα μεταναστευτικού δυναμικού απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Μεγάλο Ισραήλ στέλνει την Αίγυπτο στην αγκαλιά της Τουρκίας. Κρίση ασφάλειας για την Ελλάδα.

<img height="427" src="https://omegapress.gr/images/SISI.jpg" width="698" /> <div>Του <b>Σωτήρη Σιδέρη</b><br />Η τελευταία είδηση, ότι η Αίγυπτος ετοιμάζεται να υπογράψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Τουρκία και να συμμετάσχει στην παραγωγή του αεροσκάφους 5ης γενιάς Κaan, προκάλεσε πανικό στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Μητσοτάκης επικοινώνησε με τον Σίσι και σύμφωνα με ανακοίνωση, συζήτησε για τη Γάζα. Παραπλανητική ανακοίνωση. Συζήτησε τις αλλαγές που συντελούνται στην εξωτερική πολιτική της Αιγύπτου. Γιατί το Κάϊρο, βλέποντας ότι το Τελ Αβίβ οδεύει προς την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ, αναζητά αντίβαρο ασφάλειας για το μέλλον της Αιγύπτου που να αποτελεί κατά κάποιο τρόπο αντίπαλο δέος για το Ισραήλ. Και αυτό το βρίσκει στην Τουρκία και όχι στην Ελλάδα .<br /><br /> Η τελευταία διπλωματική ήττα και για την Ελλάδα και για την Αίγυπτο είναι η “εξαγορά” του Χάφταρ και η προσκόλλησή του στην πολιτική της Τουρκίας. Η Ελλάδα, όμως έχει χάσει σταδιακά και τη δυνατότητα αντίδρασης, καθώς είναι απομονωμένη, χάνει έδαφος παντού, ενώ απαιτείται άμεσος επαναπροσδιορισμός της εξωτερικής πολιτικής. <br /><br />Η κυριαρχία της τουρκικής διπλωματίας<br /><br />Στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας κυριαρχεί το χάος και η λογική του δορυφόρου των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Αν ο Μητσοτάκης, έστω και σιωπηλά, αποδέχεται το Μεγάλο Ισραήλ, τότε είναι σαν να νομιμοποιεί το νεοοθωμανικό όραμα του Ερντογάν. Δεν μπορεί να καταδικάζει τον αναθεωρητισμό της Ρωσίας, να αποδέχεται τον ισραηλινό και να είναι παθητικός στον "αιώνα της Τουρκίας". Αυτή είναι εικόνα χάους εις βάρος της χώρας... <br /><br />Αντίθετα η Τουρκία καλπάζει με σχέδιο. Έχει υπογράψει διμερείς συμφωνίες αμυντικής, οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας με τις περισσότερες χώρες των βαλκανίων, μέχρι τις χώρες του Καυκάσου και της Βόρειας Αφρικής, ακόμη και με το Σουδάν. Παράλληλα, χτίζει και δωρίζει σχολεία, τεμένη, στηρίζει με κάθε μέσο τις μειονότητές της, έχει σχέδιο επιρροής. <br /> Μεθοδικά και επίμονα, κατάφερε να διαβρώσει όλα τα σχήματα συνεργασίας που είχε αναπτύξει η Ελλάδα την τελευταία 15ετία, ακόμη και το σχήμα 3+1 . Ελλάδας , Κύπρου , Ισραήλ και ΗΠΑ, κατάφερε να ακυρώσει μέσω των ΗΠΑ τον αγωγό EastMed, πάγωσε το ηλεκτρικό καλώδιο και έχει απαγορεύσει την έξοδο της Ελλάδας πέρα από τα έξη μίλια και την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αντί η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα παντού, με εξαίρεση τα Δωδεκάνησα όπου υπάρχει λογική ένσταση της Τουρκίας, παρακολουθεί παθητικά την διπλωματική επέλαση της Τουρκίας, ακολουθεί πολιτική κατευνασμού έναντι των απειλών της Άγκυρας, αντί να κινητοποιήσει γη και ουρανό για να ακυρώσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό. <br /><br /> Είναι σχεδόν κατακλυσμιαία η δραστηριότητα που αναπτύσσει η Τουρκία σε όλα τα επίπεδα. Έχει παραλύσει την Ελλάδα στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, πρακτικά έχει προσαρτήσει τα κατεχόμενα της Κύπρου, θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα εξοπλιστικά προγράμματα, άρα και στην στρατηγική ασφάλειας της ΕΕ, ενώ μέσω των διμερών συμφωνιών που έχει υπογράψει με πλήθος χωρών , απλώνεται στρατηγικά και επιδραστικά, από τον Καύκασο μέχρι την Μεσόγειο και την Αφρική, μέχρι τα βαλκάνια και την Ασία. Και μάλιστα με αποτελεσματικότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι σε αυτή την διπλωματική φρενίτιδα που κυριαρχεί στην Ευρώπη, ως απότοκο των συνομιλιών Τραμπ -Πούτιν-Ευρωπαίων για το μέλλον της Ουκρανίας, όλοι οι μεγάλοι Ευρωπαίοι παράγοντες, θεωρούν την Άγκυρα καθοριστική για την αρχιτεκτονική ασφάλειας που θα οικοδομηθεί μεταπολεμικά. Ουδείς ενέπλεξε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την Ελλάδα. Σαν να μην υπάρχει.<br /><br />Φυσικά κάποιες ευρωπαικές χώρες θέλουν την Τουρκία με στρατό στην Ουκρανία, αλλά ο Ερντογάν δεν είναι ερασιτέχνης. Για να συνδράμει με οποιοδήποτε τρόπο θα ζητήσει πλήθος ανταλλαγμάτων. Πολιτικά ανταλλάγματα, όπως π.χ. η αναβαθμισμένη Τελωνειακή Ένωση, πλήρης συμμετοχή στην ευρωπαική στρατιωτική βιομηχανία και Περιφερειακό ρόλο. Προφανώς, θα λάβει υπόψη της και την Ρωσία, με την οποία έχει στρατηγικό βάθος και διπλωματικό και οικονομικό και γεωπολιτικό και δεν έχει αντιπαλότητα με τον Πούτιν, ούτε θέλει αντιπαλότητα. <br /> <br />Το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Τουρκία και τα αντίβαρα<br /><br />Είναι προφανές ότι όχι μόνο το ΝΑΤΟ και οι μεγάλες ευρωπαικές χώρες, αλλά και αρκετές χώρες της Μέσης Ανατολής θέλουν να έχουν καλές σχέσεις με την Τουρκία. Η “εξαγορά” του Χάφταρ από την Άγκυρα, ο οποίος επί σειρά ετών αποτελούσε επιρροή της Ελλάδας και της Αιγύπτου, ανατρέπει τα δεδομένα. Η Λιβύη ολόκληρη πλέον , έστω και με τις ιδιαιτερότητες του δίπολου Τρίπολης -Βεγγάζης, βρίσκεται υπό την τουρκική επιρροή .<br /><br />Κατά πληροφορίες είναι ζήτημα χρόνου να ανατεθεί στην Άγκυρα η έναρξη ερευνών για φυσικό αέριο, κάτι που θα τινάξει στον αέρα την ελληνική εξωτερική πολιτική. Το παραμύθι, κυρίως για εσωτερική κατανάλωση, ότι αυτές οι ενέργειες δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα καταρρέει με πάταγο.Τίποτα νόμιμο και σύμφωνα με τις επιταγές του διεθνούς δικαίου δεν συμβαίνει στον κόσμο. Όλοι όμως αναγνωρίζουν τη νέα πραγματικότητα, έστω και αν αυτή είναι συνέπεια βίας και πολέμων ή του νόμου της ζούγκλας. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ, ούτε διμερώς οι μεγάλες χώρες, πιέζουν έστω για τους τύπους την Άγκυρα. Δηλαδή αν βρεθεί φυσικό αέριο δεν θα το εισάγει η Ευρώπη; γελοιότητες Μητσοτάκη -Γεραπετρίτη που προκαλούν τεράστιο κόστος στην Ελλάδα. <br /><br />Όμως η Αίγυπτος είναι ίσως η χώρα -βαρόμετρο για την περιοχή. Είναι εξαρτημένη από τη Δύση, αλλά αντιμετωπίζει πλέον σοβαρά οικονομικά και διπλωματικά προβλήματα, σε μια ασταθή γεωπολιτικά περιοχή. Η Δύσης της είναι αναγκαία για χρήμα και άλλους πόρους για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα και τις ανάγκες μιας χώρας άνω των 100 εκατομμυρίων κατοίκων. <br />Η παρακμή της Δύσης και η ανασφάλεια που προκύπτει από την πολιτική Τραμπ, σε συνδυασμό με τον μεγαλοϊδεατισμό του Ισραήλ, προκαλεί ανασφάλεια στην Αίγυπτο. Η οποία πλέον αναζητά συμμαχίες για να διασφαλίσει το δικό της μέλλον.</div><div><br />Το Μεγάλο Ισραήλ, ο αιώνας της Τουρκίας και η Ελλάδα στη μέση...<br /><br />Δεν είναι δεδομένη χώρα η Αίγυπτος, ούτε εμπιστεύεται την Τουρκία. Όμως είναι ανάγκη να έχει μια συμμαχία που θα λάβει υπόψη της το Ισραήλ και η συμμαχία Αιγύπτου -Τουρκίας, ίσως και με άλλες χώρες σταδιακά δημιουργεί μια ειδική αρχιτεκτονική ασφάλειας, πέρα από την επιρροή των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Για να συμβεί αυτό, η συνεργασία Αιγύπτου -Ισραήλ πρέπει να αρχίσει να αποκτά στρατηγικό βάθος. Οπότε η Ελλάδα , αν θέλει να δράσει θα το κάνει τώρα, διαφορετικά στο εγγύς μέλλον δεν θα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Η Αθήνα μπορεί να συνομιλήσει με το Τελ Αβίβ και το Κάϊρο για να συμβάλλει στη δημιουργία συνθηκών διαλόγου και σταθερότητας στην περιοχή και να αποτρέψει την δημιουργία μετώπου Αιγύπτου -Τουρκίας. Και το Ισραήλ πρέπει να καταλάβει ότι πολλές χώρες του κόσμου ήθελαν να γίνουν μεγάλες επεκτείνοντας τα εδάφη τους , αλλά στο τέλος οι ίδιες πλήρωσαν το τίμημα του μεγαλοϊδεατισμού. Και αν το Τελ Αβίβ θέλει να αποτρέψει τον τουρκικό μεγαλοϊδεατισμό, ας προσεγγίσει την Αίγυπτο, να την καθησυχάσει και να συνεργαστεί με την Ελλάδα και την Κύπρο επί ίσοις όροις και όχι υπό την έπαρση της Μεγάλης Ιδέας του...<br /><br />Προφανώς η Αίγυπτος γνωρίζει από πρώτο χέρι, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελέσει τέτοιου είδους σύμμαχος. Από την πλευρά της η ελληνική κυβέρνηση όφειλε έγκαιρα να προβλέψει ότι ο πόλεμος του Ισραήλ δεν είναι προ πολλού αντίδραση στην επίθεση της Χαμάς και να κινηθεί ανάλογα, αλλά όλα δείχνουν ότι οι προετοιμασίες για “τελική λύση” στο Παλαιστινιακό είχε σχεδιαστεί χρόνια πριν. Απλά η επίθεση της Χαμάς ήταν το τέλειο άλλοθι για να φέρει στο προσκήνιο το Μεγάλο Ισραήλ, το οποίο απροκάλυπτα προβάλλει τώρα ο Νετανιάχου. Η Αθήνα οφείλει να συζητήσει με την Αίγυπτο και με άλλες χώρες του αραβικού κόσμου την προοπτική μιας μεγάλης συμμαχίας ειρήνης και ασφάλειας, απέχοντας από επιθετικά σχέδια, ώστε να συμμετάσχει και να εγκαταλείψει τα μεγαλοιδεατικά του σχέδια. Ταυτόχρονα να κινητοποιηθεί διεθνώς κατά της Τουρκίας. <br /><br />Η αντίδραση πολλών χωρών στο Μεγάλο Ισραήλ και τον “αιώνα της Τουρκίας” θα είναι στο εξής το μείζον γεωπολιτικό ζήτημα. Το Ισραήλ και η Τουρκία , χτίζοντας τα σχέδιά τους θέλουν χώρες δορυφόρους διαφορετικά δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Ας προσέξει η Ελλάδα . <br />Γιατί ο Μητσοτάκης, ηθελημένα ή όχι, μετατρέπει την Ελλάδα σε δορυφόρο του Ισραήλ, αλλά και η Τουρκία απειλεί και στην πράξη προωθεί με την βία και τον αναθεωρητισμό της, την δορυφοποίηση της Ελλάδας. Η κρίση ασφάλειας της Ελλάδας είναι προ των πυλών...</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το Μεγάλο Ισραήλ στέλνει την Αίγυπτο στην αγκαλιά της Τουρκίας. Κρίση ασφάλειας για την Ελλάδα.

  Του Σωτήρη Σιδέρη Η τελευταία είδηση, ότι η Αίγυπτος ετοιμάζεται να υπογράψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Τουρκία και να συμμετά...

Διαβάστε την συνέχεια

Λιμός έχει πλήξει τη Γάζα, αναφέρει έκθεση οργανισμού του ΟΗΕ. «Αυτά είναι ψέματα της Χαμάς» απαντά το Ισραήλ.

<img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/08/ISRAEL-PALESTINIANS-GAZA-FAMINE-750x375.jpg" /><br /><br />Ο λιμός έχει πλήξει περιοχή της Γάζας, ο πρώτος στη Μέση Ανατολή, και είναι πολύ πιθανόν ότι θα εξαπλωθεί τον επόμενο μήνα, ανακοίνωσε σήμερα η Ολοκληρωμένη Ταξινόμηση Φάσεων Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC), οργανισμός του ΟΗΕ που εδρεύει στη Ρώμη, με την αξιολόγησή του αυτή να αναμένεται ότι θα κλιμακώσει την πίεση στο Ισραήλ να επιτρέψει την είσοδο περισσότερης ανθρωπιστικής βοήθειας στον παλαιστινιακό θύλακα που μαστίζεται από τον πόλεμο.<br /><br />Οι ειδικοί του οργανισμού αυτού προειδοποίησαν ότι ο λιμός απειλεί 514.000 ανθρώπους – σχεδόν ένα τέταρτο των Παλαιστινίων στη Γάζα – και ότι ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί στους 641.000 ως τα τέλη Σεπτεμβρίου.<br /><br />Έπειτα από μήνες προειδοποιήσεων για λιμό στον παλαιστινιακό θύλακα που μαστίζεται από τον πόλεμο, ο οργανισμός αυτός του ΟΗΕ επιβεβαίωσε ότι λιμός έχει εκδηλωθεί στην περιφέρεια της Πόλης της Γάζας και ότι αυτός αναμένεται να εξαπλωθεί στις περιφέρειες της Ντέιρ αλ Μπάλαχ και της Χαν Γιουνίς ως τα τέλη Σεπτεμβρίου.<div><br />Ισραήλ: Δεν υπάρχει λιμός, είναι ψέμα της Χαμάς<br /><br />«Δεν υπάρχει λιμός στη Γάζα», απάντησε το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, που απέρριψε κατηγορηματικά την έκθεση της IPC, χαρακτηρίζοντάς την μεροληπτική και βασισμένη «στα ψέματα της Χαμάς».<br /><br />«Το IPC μόλις έδωσε στη δημοσιότητα μια ειδικά κατασκευασμένη έκθεση για την ψευδή εκστρατεία της Χαμάς», έγραψε το υπουργείο σε ανακοίνωσή του.<br /><br />Κατηγορώντας το IPC ότι «δεν τήρησε τους δικούς του κανόνες και ότι αγνόησε τα δικά του κριτήρια», το ισραηλινό υπουργείο πρόσθεσε ότι «το σύνολο της έκθεσης βασίζεται στα ψέματα της Χαμάς τα οποία ξεπλένουν οργανώσεις που έχουν ίδια συμφέροντα».<br /><br />«Περισσότερα από 100.000 φορτηγά με βοήθεια έχουν εισέλθει στη Γάζα από την αρχή του πολέμου και τις τελευταίες εβδομάδες μαζική εισροή βοήθειας έχει πλημμυρίσει τη Λωρίδα της Γάζας με βασικά τρόφιμα, έχοντας προκαλέσει απότομη πτώση στις τιμές των τροφίμων», τόνιζε η ανακοίνωση.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Λιμός έχει πλήξει τη Γάζα, αναφέρει έκθεση οργανισμού του ΟΗΕ. «Αυτά είναι ψέματα της Χαμάς» απαντά το Ισραήλ.

Ο λιμός έχει πλήξει περιοχή της Γάζας, ο πρώτος στη Μέση Ανατολή, και είναι πολύ πιθανόν ότι θα εξαπλωθεί τον επόμενο μήνα, ανακοίνωσε σήμερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Ο Πούτιν θέτει όρους, ο Ζελένσκι βλέπει καθυστερήσεις και ο Τραμπ καλεί το Κίεβο να… επιτεθεί στη Ρωσία.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/05/ukraine_russia.avif"><img height="360" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/05/ukraine_russia-696x392.avif" width="723" /></a><br /><br />Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φάνηκε την Πέμπτη να προσφέρει μια λογική αιτιολόγηση για την Ουκρανία να περάσει στην επίθεση εναντίον της Ρωσίας, μια αξιοσημείωτη ρητορική αλλαγή καθώς η δυναμική γύρω από τις ειρηνευτικές συνομιλίες έχει σταματήσει.<br /><br />«Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να κερδίσεις έναν πόλεμο χωρίς να επιτεθείς στη χώρα του εισβολέα. Είναι σαν μια μεγάλη ομάδα στον αθλητισμό που έχει μια φανταστική άμυνα, αλλά δεν της επιτρέπεται να παίξει επίθεση. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να κερδίσει! Το ίδιο ισχύει και για την Ουκρανία και τη Ρωσία», ανέφερε ο Τραμπ σε ανάρτησή του στο Truth Social. Συνέχισε λέγοντας: «Ο διεφθαρμένος και εντελώς ανίκανος Τζο Μπάιντεν δεν άφησε την Ουκρανία να ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΕΙ, μόνο να ΑΜΥΝΘΕΙ. Πώς εξελίχθηκε αυτό; Ανεξάρτητα από αυτό, αυτός είναι ένας πόλεμος που ΔΕΝ θα είχε συμβεί ΠΟΤΕ αν ήμουν Πρόεδρος – ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ. Μας περιμένουν ενδιαφέρουσες στιγμές!!!»<br /><br />Κόκκινη γραμμή<br /><br />Η ρητορική του Τραμπ μπορεί να αγγίξει ένα ευαίσθητο σημείο στη Μόσχα, η οποία θεωρεί οποιαδήποτε υποστήριξη των ουκρανικών επιθέσεων στο έδαφός της ως κόκκινη γραμμή. Κατά τη διάρκεια της διοίκησης Μπάιντεν, ήταν μακροχρόνια πολιτική ότι η Ουκρανία δεν μπορούσε να εκτοξεύσει αμερικανικής κατασκευής πυραύλους μακράς εμβέλειας στη Ρωσία. Αφού αυτό άλλαξε τον Νοέμβριο του 2024 — μετά από πίεση από τους συμμάχους των ΗΠΑ — η Ρωσία άλλαξε το πυρηνικό της δόγμα, επιβεβαιώνοντας ότι θα θεωρούσε οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της που υποστηρίζεται από πυρηνική δύναμη ως κοινή επίθεση.<br /><br />Λίγες μέρες αργότερα, εκτόξευσε τον νέο της διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς, τον Oreshnik, στην κεντρική ουκρανική πόλη Ντνίπρο. Η Ρωσία χρησιμοποιεί τακτικά τις ουκρανικές επιθέσεις με μακράς εμβέλειας drones σε ενεργειακές και στρατιωτικές εγκαταστάσεις για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς της ότι η ουκρανική κυβέρνηση είναι ένα «τρομοκρατικό καθεστώς».<div><br />Οι απαιτήσεις της Μόσχας<br /><br />Τα σχόλια του Τραμπ έρχονται σε μια στιγμή που το Κρεμλίνο έχει ανοιχτά αντιταχθεί στο Λευκό Οίκο σχετικά με τα σχέδια για μια διμερή συνάντηση μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, υποδηλώνοντας ότι οι συνομιλίες σε επίπεδο ηγετών δεν είναι καθόλου επικείμενες και ότι ο Πούτιν δεν έχει ακόμη συμφωνήσει για μια τέτοια συνάντηση. Επιπλέον, η Ρωσία εξαπέλυσε μια σειρά αεροπορικών επιδρομών στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της νύχτας, συμπεριλαμβανομένης μιας επίθεσης σε μια αμερικανική βιομηχανική εταιρεία, η οποία προκάλεσε τον τραυματισμό τουλάχιστον 15 ατόμων.<br /><br />Παράλληλά, το Κρεμλίνο περιέγραψε, σύμφωνα με το Reuters, τις απαιτήσεις του Βλαντίμιρ Πούτιν απέναντι στην Ουκρανία: Να παραχωρήσει ολόκληρη την ανατολική περιοχή του Ντονμπάς, να αποκηρύξει τις φιλοδοξίες της για ένταξη στο ΝΑΤΟ και να παραμείνει ουδέτερη και να κρατήσει τα δυτικά στρατεύματα εκτός της χώρας. Υπενθυμίζεται ότι η Ρωσία ελέγχει περίπου το 88% του Ντονμπάς και το 73% της Ζαπορίζια και της Χερσώνας, ενώ φέρεται διατεθειμένη να παραδώσει μικρά τμήματα των περιφερειών Χάρκοβο, Σούμι και Ντνιπροπετρόβσκ που κατέχει.</div><div><br />«Η Ρωσία δεν θέλει…»<br /><br />Απαντώντας σε όλα αυτά, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε τη Ρωσία ότι επιδιώκει να αποφύγει την προοπτική μιας συνάντησης κορυφής με τον Βλαντίμιρ Πούτιν για τον τερματισμό του πολέμου. Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Ζελένσκι υποστήριξε ότι η μαζική ρωσική επίθεση της νύχτας σε διάφορες περιοχές της Ουκρανίας αποτελεί ένδειξη πως η Μόσχα προσπαθεί να απομακρύνει κάθε ενδεχόμενο διαπραγματευτικής διαδικασίας. «Επί του παρόντος, τα σήματα που στέλνει η Ρωσία είναι πολύ απλά και, για να είμαι ειλικρινής, απρεπή. Προσπαθούν να αποφύγουν την ανάγκη της διοργάνωσης μιας συνάντησης», ανέφερε.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι ο Ζελένσκι έχει επανειλημμένα αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο παραχώρησης εδαφών που αναγνωρίζονται διεθνώς ως ουκρανικά. Σε δηλώσεις του τόνισε ότι το Ντονμπάς λειτουργεί ως «οχυρό που αναχαιτίζει περαιτέρω ρωσική προέλαση» και υπογράμμισε πως «η απόσυρση από την ανατολή δεν είναι επιλογή, καθώς αφορά την ίδια την επιβίωση της χώρας», ενώ η ένταξη στο ΝΑΤΟ παραμένει στρατηγικός στόχος κατοχυρωμένος στο Σύνταγμα, με το Κίεβο να υπογραμμίζει ότι δεν εναπόκειται στη Μόσχα να αποφασίσει για τη μελλοντική σύνθεση της Συμμαχίας. Ωστόσο, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι κατά τις συναντήσεις στην Ουάσινγκτον, ο Τραμπ είχε πει ότι η Ουκρανία θα πρέπει να ξεχάσει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την επιστροφή της Κριμαίας.<br /><br />Σχέδια ασφαλείας<br /><br />Όσον αφορά στο ζήτημα των εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία, οι αρχηγοί των γενικών επιτελείων των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών έχουν εκπονήσει στρατιωτικές επιλογές και θα τις παρουσιάσουν στους αντίστοιχους δικούς τους συμβούλους επί θεμάτων εθνικής ασφαλείας, δήλωσε Αμερικανός αξιωματούχος στο Reuters, το οποίο είχε αναφέρει ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι στρατιωτικοί έχουν αρχίσει να διερευνούν τις εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία μετά τη λήξη του πολέμου, μετά τη δέσμευση του Τραμπ να βοηθήσει στην προστασία της χώρας.<br /><br />«Οι επιλογές αυτές θα παρουσιαστούν στους αντίστοιχους συμβούλους επί θεμάτων εθνικής ασφαλείας της κάθε χώρας για να το εξετάσουν καταλλήλως στις συνεχιζόμενες διπλωματικές προσπάθειες», δήλωσε ο αξιωματούχος. Ο αξιωματούχος είπε ότι οι συναντήσεις μεταξύ των αρχηγών των γενικών επιτελείων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Φινλανδίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ουκρανίας έλαβαν χώρα στην Ουάσιγκτον, στο διάστημα μεταξύ Τρίτης και Πέμπτης. Πάντως, από τις συζητήσεις έχει γίνει σαφές ότι ακόμα δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό, καθώς το συνολικό περιβάλλον παραμένει ρευστό.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ουκρανία: Ο Πούτιν θέτει όρους, ο Ζελένσκι βλέπει καθυστερήσεις και ο Τραμπ καλεί το Κίεβο να… επιτεθεί στη Ρωσία.

Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φάνηκε την Πέμπτη να προσφέρει μια λογική αιτιολόγηση για την Ουκρανία να περάσει στην επίθεση εναντίον της Ρωσίας...

Διαβάστε την συνέχεια

CNN: Αδιέξοδο στην Ουκρανία., Ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη, ο Λαβρόφ ξαναπαίζει τον σοβιετικό διαπραγματευτή.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/08/Putin-Lavrov.jpg"><img height="403" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/08/Putin-Lavrov-696x438.jpg" width="701" /></a><br /><br />Τα πολιτικά μηνύματα δεν μπορούν να γίνουν πιο ξεκάθαρα από τους ρωσικούς πυραύλους που έπληξαν μια αμερικανικής ιδιοκτησίας βιομηχανική εταιρεία τη νύχτα της Τετάρτης στη δυτική Ουκρανία, εκατοντάδες μίλια μακριά από τα μέτωπα ενός πολέμου που δεν φαίνεται να έχει τέλος.<br />Η επίθεση, μέρος των πιο έντονων ρωσικών επιθέσεων με drones και πυραύλους στην Ουκρανία εδώ και πάνω από ένα μήνα, υπογράμμισε την αδιέξοδη διπλωματία της Μόσχας, η οποία έχει φρενάρει την προσπάθεια ειρήνης του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ.<div><br />«Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που ο Τραμπ επαίνεσε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν σε ένα κόκκινο χαλί στην Αλάσκα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει οργανώσει θεαματικές συναντήσεις και φωτογραφίες με ευρωπαίους ηγέτες, και ο Λευκός Οίκος έχει ανακοινώσει εντυπωσιακές διπλωματικές προόδους. Αλλά η βασική πραγματικότητα του πολέμου έχει αλλάξει ελάχιστα» επισημαίνεται σε δημοσίευμα του CNN.</div><div><br />Η Ρωσία συνεχίζει να βομβαρδίζει και να επιτίθεται με drones σε Ουκρανούς πολίτες. Έχει δημιουργήσει νέα εμπόδια στην προσπάθεια του Τραμπ για γρήγορη ειρήνη, αντικρούοντας τις αμερικανικές δηλώσεις για παραχωρήσεις. Αυτό που ήταν αλήθεια τα τελευταία 3,5 χρόνια από την εισβολή της Ρωσίας, παραμένει αλήθεια σήμερα: ο Πούτιν δεν θέλει να τελειώσει ο πόλεμος. Μια σύνοδος κορυφής μεταξύ των ηγετών Ουκρανίας και Ρωσίας -με πιθανή παρουσία του Τραμπ- που η αμερικανική κυβέρνηση προέβλεπε να γίνει ακόμα και μέχρι το τέλος αυτής της εβδομάδας, παραμένει ένα όνειρο χωρίς πρακτική υπόσταση.</div><div><br />Οι κινήσεις της Ρωσίας καθοδηγούνται από τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, έναν μάστερ στις τεχνικές ανατροπής της Σοβιετικής Ένωσης, που έμαθε ως νεαρός διπλωμάτης πριν πέσει το Τείχος του Βερολίνου. Την Πέμπτη, ο Lavrov προσπάθησε να διευρύνει την απόσταση μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης που ο Πούτιν είχε εκμεταλλευτεί στην Αλάσκα, καταδικάζοντας τους συμμάχους των ΗΠΑ. «Βλέπω πολλά σημάδια ότι αυτή η δραστηριότητα στοχεύει ακριβώς στο να υπονομεύσει την πρόοδο που άρχισε να εμφανίζεται, σαφώς ως σύνοδος στην Αλάσκα», δήλωσε ο Λαβρόφ.<br />Η ρωσική στρατηγική είναι σαφής: Καθυστερήστε τη διπλωματία όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να δώσουν στον Πούτιν τη δυνατότητα να επιτύχει αιματοβαμμένα στρατιωτικά κέρδη στα μέτωπα.<br /><br />Καμία αλλαγή και στην πλευρά της Ουκρανίας<br /><br />Η πραγματικότητα της Ουκρανίας επίσης δεν έχει αλλάξει. Ο Πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι εξακολουθεί να προσπαθεί να κατευνάσει τον Τραμπ, εμφανιζόμενος ανοιχτός σε ό,τι αυτός προτείνει. Τουλάχιστον απέφυγε ένα ακόμη καταστροφικό ξέσπασμα στη συνάντηση με τον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα. Αλλά δεν μπορεί να αποδεχτεί την τοξική ειρήνη που προσφέρει ο Πούτιν. Η παραχώρηση στρατηγικών εδαφών στην κρίσιμη περιοχή του Donbas θα έδινε στη Μόσχα το έδαφος για ένα νέο blitzkrieg στο Κίεβο στο μέλλον. Δεν είναι σαφές αν ο Τραμπ κατανοεί αυτό.<br />Οι κορυφαίοι ηγέτες της Ευρώπης παρουσίασαν εντυπωσιακή ενότητα στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα. Προσπάθησαν απεγνωσμένα να απομακρύνουν τον Τραμπ από τον Πούτιν μετά τις παραχωρήσεις του προς τον Ρώσο ηγέτη. Αλλά το σχέδιο της Ευρώπης για ασφαλιστικές εγγυήσεις για μια μεταπολεμική Ουκρανία παραμένει θολό. Και δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τον Τραμπ.<br />Κάθε τέτοιο σχέδιο θα βασιζόταν σε δύο προϋποθέσεις:Το Ηνωμένο Βασίλειο Β και η Γαλλία, οι ηγέτες του «συνασπισμού των πρόθυμων», θα ήταν έτοιμοι, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, να πολεμήσουν τη Ρωσία για την υπεράσπιση της Ουκρανίας.</div><div><br />Η Μόσχα θα υπέγραφε μια συμφωνία ειρήνης που θα δεσμεύει τα δυτικά στρατεύματα στην Ουκρανία σε αμοιβαία αμυντική συμφωνία.<br /><br />Και τα δύο σενάρια είναι φανταστικά.<br />Ωστόσο, ο Τραμπ αξίζει έπαινο για την ενεργοποίηση της ειρηνευτικής προσπάθειας. Είναι ο μόνος ηγέτης που μπορεί να μιλήσει και στις δύο πλευρές και να καλέσει τον Ρώσο Πρόεδρο στις ΗΠΑ, συγκεντρώνοντας παράλληλα συμμάχους στην Ουάσινγκτον. Και ενώ ο Τραμπ συχνά κλίνει υπέρ του Πούτιν παρά των δυτικών συμμάχων του, δεν έχει αναγκάσει την Ουκρανία να παραδοθεί, όπως φοβούνταν πολλοί από τους επικριτές του. Η πίεσή του στους συμμάχους του NATO να ξοδέψουν περισσότερα για άμυνα θα βοηθήσει στη συντήρηση του μέλλοντος της Ευρώπης. Μια πραγματική κληρονομιά που θα μπορούσε να σώσει χιλιάδες ζωές στην Ουκρανία δεν είναι αδύνατη για έναν πρόεδρο που ποθεί τον σεβασμό και την ιστορική επικύρωση.</div><div><br />Μια εβδομάδα είναι επίσης εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα για την αξιολόγηση μιας ειρηνευτικής προσπάθειας. Οι ειρηνευτικές διαδικασίες σε μέρη όπως η Βοσνία και η Βόρεια Ιρλανδία εκτυλίχθηκαν μήνες και χρόνια μέσα από σύνθετη διπλωματία. Αλλά αυτή η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι ακριβώς αυτό που λείπει στον Τραμπ.<br />Ο Τραμπ και ο απεσταλμένος του, Steve Witkoff, μιλούν χαλαρά για ανταλλαγές εδαφών, χωρίς να κατανοούν τις οδυνηρές επιλογές που θα απαιτούσε, οι οποίες βασίζονται σε εθνική ταυτότητα και στο αίμα που χύθηκε για την υπεράσπιση κρίσιμων περιοχών.</div><div><br />Τα διαχρονικά ερωτήματα γύρω από τον Τραμπ επανεμφανίζονται. Γιατί δεν ασκεί την αμερικανική πίεση που θα μπορούσε να αναγκάσει τη Ρωσία να μαλακώσει τη σκληρή της στάση; Και γιατί εμπιστεύεται έναν Ρώσο ηγέτη που οι πράξεις του απαιτούν το αντίθετο;<br />Η πίστη του Τραμπ στον Πούτιν φάνηκε ξεκάθαρα σε ένα «hot mic» στιγμιότυπο στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα: «Νομίζω ότι θέλει να κάνει μια συμφωνία για μένα, καταλαβαίνετε; Όσο τρελό κι αν ακούγεται», είπε στον Γάλλο πρόεδρο, Εμμανουέλ Μακρόν.<br />Είναι δύσκολο να πάρει κανείς τα λόγια του Τραμπ κατά γράμμα.<br /><br />Η αινιγματική ανάρτηση Τραμπ στα social media<br /><br />Την Πέμπτη, ο Τραμπ φαινόταν να εκφράζει απογοήτευση για το αδιέξοδο, με μια αινιγματική ανάρτηση στα social media που υπονοούσε υποστήριξη σε ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος. «Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να κερδίσεις έναν πόλεμο χωρίς να επιτεθείς στη χώρα του εισβολέα», έγραψε. «Είναι σαν μια μεγάλη ομάδα στον αθλητισμό που έχει φανταστική άμυνα αλλά δεν της επιτρέπεται να παίξει επίθεση».<br />Αλλά ένα μάθημα της περασμένης εβδομάδας είναι ότι δεν είναι σοφό να δίνεται έμφαση σε μια μόνο δήλωση του προέδρου. Ο Τραμπ αλλάζει συνεχώς. Τη Δευτέρα, για παράδειγμα, φαινόταν να υπονοεί ανοχή για συμμετοχή αμερικανικών στρατευμάτων σε οποιοδήποτε μεταπολεμικό σώμα διασφάλισης στην Ουκρανία, αλλά σύντομα έκανε πίσω μετά τον θόρυβο στα μέσα MAGA.<br />Μια εβδομάδα μετά τη συνάντηση με τον Πούτιν, όμως, η φήμη του Τραμπ και η εικόνα ισχυρού άνδρα που καλλιεργεί διαρκώς, είναι έτοιμες για εμπαιγμό. Έχει ξαναπαιχτεί. Αυτό υπονομεύει τον βασικό λόγο ύπαρξης της προεδρίας του — ότι είναι ο μεγαλύτερος διαπραγματευτής στον κόσμο.<br />Το να πιέζεις μικρότερες χώρες με δασμούς και να εκφοβίζεις Ευρωπαίους συμμάχους που βασίζονται στις ΗΠΑ για άμυνα είναι το ένα. Αλλά η συνάντησή του με τον Πούτιν και η αποτυχία να υπερκεράσει τον Σι Τζινπίνγκ στον εμπορικό πόλεμο δείχνουν ότι οι πραγματικοί «σκληροί» άνθρωποι γελοιοποιούν τη μυθολογία του «Art of the Deal».</div><div><br />Πριν αποσύρει τις σκληρές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας -την ίδια απειλή που πιθανότατα έφερε τον Πούτιν στην Αλάσκα- ο Τραμπ παραπονέθηκε ότι ο Πούτιν ήταν έτοιμος για ειρήνη, αλλά στη συνέχεια έστειλε θανατηφόρα πυραυλικά πλήγματα στην Ουκρανία.<br />Και αυτό συμβαίνει ξανά.</div><div><br />Την νύχτα της Τετάρτης, η Ρωσία σκότωσε εννέα πολίτες, ενώ 574 drones και 40 πύραυλοι στόχευσαν την Ουκρανία, ακόμα και στην πόλη Λβιβ κοντά στα πολωνικά σύνορα. Και 19 άτομα τραυματίστηκαν σε επίθεση κατά της αμερικανικής εταιρείας Flex Ltd, στη δυτική περιοχή της Zakarpattia. Προερχόμενη από μια χώρα τόσο ευαίσθητη στα σύμβολα όσο η Ρωσία του Πούτιν, αυτή η επίθεση δεν ήταν πιθανό να είναι σύμπτωση.<br />«Οι Ρώσοι ήξεραν ακριβώς που χτυπούσαν», δήλωσε ο Ζελένσκι στην νυχτερινή του ομιλία την Πέμπτη. «Πιστεύουμε ότι ήταν σκόπιμη επίθεση κατά αμερικανικής περιουσίας εδώ στην Ουκρανία, κατά των αμερικανικών επενδύσεων».<br />Η προπαγάνδα του Λευκού Οίκου αυτή την εβδομάδα φαίνεται να στοχεύει στο να καλύψει την έλλειψη προόδου.</div><div><br />«Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι πριν από τη θριαμβευτική νίκη του προέδρου Τραμπ τον περασμένο Νοέμβριο, δεν υπήρχε τέλος στο αίμα», δήλωσε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Karoline Leavitt, την Τετάρτη. «Τώρα, μπορεί να υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ και μια ευκαιρία για διαρκή ειρήνη. Αυτό συμβαίνει επειδή ο πρόεδρος Τραμπ είναι ο πρόεδρος της ειρήνης». Η Leavitt επέκρινε τους ειδικούς που αμφισβήτησαν την προσέγγιση του Τραμπ και κατηγόρησε τους δημοσιογράφους ότι σαμποτάρουν τη διαδικασία για να του κάνουν ζημιά.<br />Η αποτυχία αντικειμενικής αξιολόγησης των εμποδίων στην ειρηνευτική διαδικασία του Τραμπ είναι ένας από τους λόγους που κινδυνεύει να καταρρεύσει. Υπάρχει επίσης η προθυμία του προέδρου να παραχωρεί θέσεις στον Πούτιν χωρίς να ζητά ευελιξία ως αντάλλαγμα, καθώς και η επανειλημμένη αποτυχία της διοίκησης να ερμηνεύσει σωστά τις ρωσικές θέσεις.<br />Ένα πεδίο όπου υπήρξε πρόοδος είναι η ανοχή του προέδρου να δράσει ως υποστηρικτής για μια ευρωπαϊκή ασφάλεια στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο, που θα μπορούσε να περιλαμβάνει αμερικανικούς πιλότους σε αποστολές αεροπορικής υποστήριξης. Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, είχε τηλεφωνική επικοινωνία την Πέμπτη με Ευρωπαίους συμβούλους εθνικής ασφάλειας για το θέμα.</div><div><br />Ο Ρούμπιο δήλωσε στους ομολόγους του ότι οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να παίξουν περιορισμένο ρόλο, αλλά η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει την ηγεσία, σύμφωνα με Ευρωπαίο διπλωμάτη που συμμετείχε στην κλήση.<br />Ο Τραμπ μπήκε στη σύνοδο πριν μια εβδομάδα, αισιόδοξος ότι θα επιτύγχανε κατάπαυση του πυρός, κάτι που η Ουκρανία και η Ευρώπη θεωρούν απαραίτητο για σοβαρή διπλωματία. Αλλά μετά από λίγες ώρες με τον Πούτιν, άλλαξε γνώμη, θεωρώντας ότι η πλήρης τελική συμφωνία ειρήνης ήταν καλύτερη. Αυτή είναι ακριβώς η θέση της Ρωσίας.<br />Το Σαββατοκύριακο, ο Witkoff επέμεινε στην εκπομπή του CNN «State of the Union» ότι ο Πούτιν είχε εγκρίνει «ισχυρές» ασφαλιστικές εγγυήσεις για την Ουκρανία ως μέρος οποιασδήποτε τελικής συμφωνίας. Κάθε γνώστης της πρόσφατης ιστορίας γνώριζε ότι αυτό ήταν ύποπτο. Και όπως αποδείχθηκε, ο Lavrov επιβεβαίωσε ότι η Μόσχα τηρεί τη μακροχρόνια θέση της ότι πρέπει να είναι ένας από τους εγγυητές, μια γελοία πρόταση μετά την εισβολή, που όμως στοχεύει στη μετατροπή της Ουκρανίας σε κρατικό δούλο του Πούτιν.<br />Τη Δευτέρα, ο Τραμπ μιλούσε με αυτοπεποίθηση για μια συνάντηση μεταξύ Ζελένσκι και Πούτιν μέχρι το τέλος αυτής της εβδομάδας και δήλωσε ότι πιθανότατα θα συμμετείχε. Τώρα, όμως, έχει υιοθετήσει τη γραμμή της Ρωσίας, ότι μια διμερής συνάντηση Ζελένσκι-Πούτιν είναι η καλύτερη. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο για την Ουκρανία: είναι πιθανό ο Ρώσος ηγέτης να εκμεταλλευτεί την απουσία του Τραμπ για να παρουσιάσει τον Ζελένσκι ως αδιάλλακτο και υπεύθυνο για την καθυστέρηση της ειρήνης.<br />Και αυτό αν ο Πούτιν εμφανιστεί. Έχει ξεκαθαρίσει ότι θεωρεί τον Ζελένσκι παράνομο ηγέτη και ότι δεν αναγνωρίζει την Ουκρανία ως ανεξάρτητο κράτος.<br />Σε κάθε περίπτωση, ο Λαβρόφ παίζει με τον χρόνο. Την Πέμπτη πρότεινε μια κουραστική σειρά «συζητήσεων» μεταξύ «εμπειρογνωμόνων υπουργών» με «κατάλληλες συστάσεις» για να εξεταστεί μια σύνοδος.<br />Ρεαλιστική εικόνα για την τρέχουσα κατάσταση<br /><br />Δεν συμβαίνουν όλα τα γεγονότα μιας διπλωματικής διαδικασίας δημόσια. Παρόλο που η ατμόσφαιρα φαίνεται δυσοίωνη, η επιμελής δουλειά πίσω από τις σκηνές και η πίεση μπορούν να αρχίσουν να μειώνουν κάποια κενά.<br />Αλλά μια εβδομάδα μετά την Αλάσκα, ο Πούτιν δείχνει ότι θέλει να συνεχίσει τον πόλεμο. Ο Ζελένσκι δεν μπορεί να υποχωρήσει, και η Ευρώπη δεν μπορεί να κάνει ειρήνη μόνη της. Είναι στο χέρι του Τραμπ. Θα σκληρύνει τη στάση του και θα ασχοληθεί με τις λεπτομέρειες για να δημιουργήσει μια γνήσια ειρηνευτική διαδικασία;<br />Η πιο ακριβής διάγνωση της δύσβατης πορείας μπροστά δόθηκε την προηγούμενη Κυριακή από τον Ρούμπιο, ένας άνθρωπος του Τραμπ που δεν ωραιοποιεί την κατάσταση: «Είμαστε ακόμα πολύ μακριά», είπε ο Rubio στο ABC. «Δηλαδή, δεν βρισκόμαστε στο χείλος μιας ειρηνευτικής συμφωνίας· δεν είμαστε στο άκρο μιας τέτοιας».</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

CNN: Αδιέξοδο στην Ουκρανία., Ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη, ο Λαβρόφ ξαναπαίζει τον σοβιετικό διαπραγματευτή.

Τα πολιτικά μηνύματα δεν μπορούν να γίνουν πιο ξεκάθαρα από τους ρωσικούς πυραύλους που έπληξαν μια αμερικανικής ιδιοκτησίας βιομηχανική ετα...

Διαβάστε την συνέχεια

Λιβύη: Η Ανατ. Λιβύη έτοιμη να δώσει στους Τούρκους έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης.

<img height="400" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/07/EEZ-630x400.jpg" width="697" /><br /><br />Το κοινοβούλιο στην Ανατολική Λιβύη ετοιμάζεται να δώσει το πράσινο φως για έρευνες υδρογονανθράκων από την Τουρκία σε θαλάσσιες ζώνες που διεκδικεί η βορειοαφρικανική χώρα, σύμφωνα με πληροφορίες του Bloomberg που επικαλείται πηγές με γνώση των διαπραγματεύσεων.<br /><br /><div>Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί μια σημαντική στροφή και αποτελεί ακόμη ένα δείγμα της ενίσχυσης των δεσμών μεταξύ Βεγγάζης και Άγκυρας.<br /><br />Όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης, που έχει μεταφερθεί στην Ανατολική Λιβύη, αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες να προχωρήσει σε ψηφοφορία για το [ανυπόστατο] τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019, το οποίο καθόρισε τα πλαίσια συνεργασίας για έρευνες μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης.<br /><br />Η Λιβύη, μέλος του ΟΠΕΚ αλλά βαθιά διχασμένη από τον εμφύλιο, παραμένει χωρισμένη μεταξύ της κυβέρνησης της Τρίπολης και της Βεγγάζης.<br /><br />Η Τρίπολη διατηρεί στενές σχέσεις με την Άγκυρα και έχει ήδη υποστηρίξει το [ανυπόστατο] μνημόνιο, ενώ η Βεγγάζη, υπό την επιρροή του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, ήταν μέχρι πρότινος ο κύριος αντίπαλος της συμφωνίας.<br /><br />Μια πιθανή αλλαγή στάσης από την πλευρά της Βεγγάζης θα αποτελούσε σημαντική ανατροπή, ανοίγοντας τον δρόμο για τουρκικά πλοία να διεξάγουν γεωτρήσεις και σεισμικές έρευνες σε περιοχές της Μεσογείου μεταξύ Κρήτης και Τουρκίας [Νότιο Κρητικό Πέλαγος], κίνηση που ενδέχεται να κλιμακώσει τις εντάσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο.<br /><br />Η προσέγγιση αυτή έρχεται μετά από χρόνια συγκρούσεων.<br /><br />Η Τουρκία είχε υποστηρίξει στρατιωτικά την τότε κυβέρνηση της Τρίπολης με ισλαμιστικές αναφορές, την οποία ο Χαφτάρ επιχείρησε ανεπιτυχώς να ανατρέψει με τη βοήθεια συμμάχων όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και η Ρωσία.<br /><br />Η πολυαίμακτη μάχη για την πρωτεύουσα το 2019-2020 αποτέλεσε μία από τις πιο σκληρές φάσεις του εμφυλίου.<br /><br />Ακολούθησε ειρηνευτική πρωτοβουλία υπό τον ΟΗΕ, που οδήγησε στην πρωθυπουργία του Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά, χωρίς ωστόσο να γεφυρώσει το χάσμα.<br /><br />Η Λιβύη παραμένει διαιρεμένη σε δύο κέντρα εξουσίας, με συνεχείς εντάσεις για τον έλεγχο των εσόδων από τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και για τη διαχείριση κρίσιμων κρατικών θεσμών.<br /><br />Παρά την ύφεση των μεγάλων πολεμικών συγκρούσεων τα τελευταία χρόνια, οι αντιπαραθέσεις συνεχίζονται.<br />Τουρκική κορβέτα στη Βεγγάζη<br /><br />Η αλλαγή στάσης της Βεγγάζης αντικατοπτρίζει τη μεθοδική προσπάθεια της Τουρκίας να προσεγγίσει τον Χαφτάρ.<br /><br />Η πρωτοβουλία εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της εξομάλυνσης των σχέσεων της Άγκυρας με χώρες όπως η Αίγυπτος, με την οποία οι δεσμοί είχαν διαταραχθεί λόγω της στάσης της Τουρκίας απέναντι στον πολιτικό ισλαμισμό.<br /><br />Σύμφωνα με Τούρκους αξιωματούχους, ένδειξη της βελτίωσης των σχέσεων αποτελεί η επίσκεψη της τουρκικής κορβέτας TCG Κιναλιαντά στο λιμάνι της Βεγγάζης, η πρώτη του είδους.<br /><br /><img src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/08/LIBYA.jpg" /><br /><br />Παράλληλα, η Άγκυρα εξετάζει την αποστολή στρατιωτικών εκπαιδευτών και συμβούλων, ενώ τον περασμένο Απρίλιο ο γιος του Χαφτάρ, Σαντάμ, συναντήθηκε στην Άγκυρα με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας και τον αρχηγό του στρατού.<br /><br />Πέρα από τον ενεργειακό τομέα, η Τουρκία επιδιώκει να αναβιώσει επιχειρηματικά συμβόλαια δισεκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία είχαν «παγώσει» μετά την πτώση του Μουαμάρ Καντάφι το 2011.<br /><br />Ήδη έχουν ξεκινήσει απευθείας πτήσεις προς τη Βεγγάζη, ενώ τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες συμμετέχουν σε έργα ανασυγκρότησης και παραγωγής βιομηχανικών υλικών στην περιοχή.<br /><br />Σύμφωνα με Λίβυο αξιωματούχο, υπάρχει πλέον συμφωνία μεταξύ των Αρχών της Ανατολικής Λιβύης ότι η συνεργασία με την Τουρκία μπορεί να αποφέρει οφέλη, προσελκύοντας επενδύσεις και ενισχύοντας την τοπική οικονομία.<br /><br />Η συζήτηση, ωστόσο, δεν περιορίζεται στη Λιβύη. Η Ελλάδα προκήρυξε τον Μάιο διαγωνισμό για έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης, σε περιοχές που η Λιβύη θεωρεί ότι εμπίπτουν στη δική της θαλάσσια δικαιοδοσία.<br /><br />Η εξέλιξη αυτή έχει πυροδοτήσει νέες εντάσεις, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δηλώσει ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων χωρών και δεν συνάδει με το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ, όπως υπενθυμίζει το Bloomberg.<br />Η Ναυτική Διπλωματία της Τουρκίας Ενώνει τη Διχασμένη Λιβύη<br /><br />«Η Λιβύη αποτελεί εδώ και καιρό ένα από τα πιο ακανθώδη ζητήματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />»Για χρόνια, η Άγκυρα στήριζε αταλάντευτα την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) στην Τρίπολη, που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ, ερχόμενη σε ευθεία σύγκρουση με τις δυνάμεις του Στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ και του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA).<br /><br />»Η τουρκική στρατιωτική επέμβαση στις αρχές του 2020 άλλαξε τις ισορροπίες στο πεδίο της μάχης: με την υποστήριξη Τούρκων συμβούλων, εξοπλισμού και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, η Τρίπολη απώθησε την προέλαση του Χαφτάρ και ανακατέλαβε κρίσιμες τοποθεσίες, όπως την αεροπορική βάση Αλ-Ουατίγια.<br /><br />»Αυτή η ιστορική διαδρομή καθιστά τις εξελίξεις του 2025 ακόμη πιο αξιοσημείωτες.<br /><br />»Στις 4 Απριλίου 2025, επέτειο της έναρξης του δεύτερου εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη, ο Υποστράτηγος Σαντάμ Χαφτάρ, Διοικητής των Χερσαίων Δυνάμεων του LNA, επισκέφθηκε την Άγκυρα κατόπιν πρόσκλησης του Στρατηγού Σελτσούκ Μπαϊρακτάρογλου, Διοικητή των Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμεων.<br /><br />»Η επίσκεψη περιλάμβανε συνομιλίες με τον Υπουργό Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που ο γιος του Στρατηγού Χαφτάρ συμμετείχε σε τόσο υψηλού επιπέδου επίσημες συναντήσεις στην Τουρκία.<br /><br />»Το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας χαρακτήρισε τη συνάντηση ως μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας για την προώθηση μιας “Ενωμένης και Ενιαίας Λιβύης”.<br /><br />»Αξιωματούχοι τόνισαν ότι η Άγκυρα επιδιώκει να ξεπεράσει τη διχοτόμηση της Λιβύης σε Ανατολή και Δύση, υποστηρίζοντας την ένταξη και τη σταθερότητα σε ολόκληρη τη χώρα.<br /><br />»”Η Τουρκία και η Λιβύη είναι δύο φιλικές χώρες με βαθιούς ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς”, δήλωσε το Υπουργείο.<br /><br />»”Από την πρώτη μέρα, ο στόχος μας ήταν ο λαός της Λιβύης να ζει ενωμένος, με συνοχή, ειρήνη και σταθερότητα”.<br /><br />»Αυτή η νέα πολιτική διάλογος συνοδεύεται από μια ναυτική πρωτοβουλία. Η κορβέτα κλάσης Άντα του Τουρκικού Ναυτικού, TCG Κιναλιαντά, επισκέφθηκε την Τρίπολη στις 17–18 Αυγούστου 2025, φιλοξενώντας υψηλόβαθμους Λίβυους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένων του Υπουργού Άμυνας, του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου, του Διοικητή του Λιβυκού Ναυτικού και του Διοικητή της Ακτοφυλακής.<br /><br />»Παρόν ήταν και ο Πρέσβης της Τουρκίας στην Τρίπολη, Γκιουβέν Μπεγέτς. Μετά την επίσκεψη στο λιμάνι, το TCG Κιναλιαντά πραγματοποίησε κοινές ασκήσεις στη θάλασσα με το ταχύπλοο σκάφος Shafak του Λιβυκού Ναυτικού, υπογραμμίζοντας την επιχειρησιακή διάσταση αυτής της νέας συνεργασίας.<br /><br />»Σημαντικό είναι ότι η πορεία της κορβέτας δεν περιορίστηκε στην Τρίπολη.<br /><br />»Στις 20–21 Αυγούστου 2025, το TCG Κιναλιαντά συνέχισε ανατολικά για επίσκεψη στο λιμάνι της Βεγγάζης, το προπύργιο του Χαφτάρ.<br /><br />»Στρατιωτικές συναντήσεις και επίσημες δεξιώσεις προγραμματίστηκαν ως μέρος της στάσης, καθιστώντας την πρώτη φορά που πολεμικό πλοίο του Τουρκικού Ναυτικού επισκέπτεται και τα δύο αντίπαλα κέντρα εξουσίας της Λιβύης σε μία μόνο αποστολή.<br /><br />»Αυτή η διπλή επίσκεψη υπογραμμίζει την δηλωμένη πολιτική της Άγκυρας να “αγκαλιάζει ολόκληρη τη Λιβύη” και να προωθεί τη σταθερότητα σε όλη τη χώρα, αντί να ευθυγραμμίζεται αποκλειστικά με τη μία πλευρά, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.<br /><br />»Η προσέγγιση στη Λιβύη συμπίπτει με μια ευρύτερη ώθηση στην αμυντική διπλωματία.<br /><br />»Την ίδια εβδομάδα που το TCG Κιναλιαντά βρισκόταν στην Τρίπολη, η Τουρκία φιλοξένησε τον Αντιστράτηγο Ίσα Σαΐφ Μοχάμεντ Αλ Μαζρούει, Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, στην Άγκυρα.<br /><br />»Η επίσκεψη περιλάμβανε επίσημη τελετή υποδοχής, διμερείς συναντήσεις στο Αρχηγείο του Γενικού Επιτελείου και την υπογραφή της έκθεσης της Συνάντησης Υψηλού Επιπέδου Στρατιωτικού Διαλόγου.<br /><br />»Ο Υπουργός Άμυνας Γκιουλέρ και ο Στρατηγός Μπαϊρακτάρογλου υποδέχθηκαν επίσης την αντιπροσωπεία των Εμιράτων, σηματοδοτώντας την πρόθεση της Άγκυρας να εξομαλύνει τις στρατιωτικές σχέσεις με έναν ακόμη πρώην αντίπαλο στη Λιβύη.<br /><br />»Πριν από πέντε χρόνια, η Τουρκία και οι δυνάμεις του Χαφτάρ βρίσκονταν σε ανοιχτή σύγκρουση.<br /><br />»Σήμερα, η Άγκυρα φιλοξενεί τον γιο του Χαφτάρ στην πρωτεύουσά της, ενώ τα πολεμικά της πλοία επισκέπτονται τόσο την Τρίπολη όσο και τη Βεγγάζη.<br /><br />»Αυτές οι εξελίξεις αναδεικνύουν μια δραματική επαναπροσαρμογή της τουρκικής πολιτικής: από την άμεση αντιπαράθεση στην ισορροπημένη εμπλοκή με όλους τους Λίβυους παράγοντες.<br /><br />»Αν αυτή η προσέγγιση θα οδηγήσει σε μια διαρκή πολιτική διευθέτηση, μένει να φανεί. Ωστόσο, ένα είναι σαφές: η Τουρκία τοποθετείται ως κεντρικός μεσολαβητής και εγγυητής της σταθερότητας στη Λιβύη, χρησιμοποιώντας τόσο τη διπλωματία όσο και τη ναυτική παρουσία για να γεφυρώσει παλαιές διαιρέσεις».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Λιβύη: Η Ανατ. Λιβύη έτοιμη να δώσει στους Τούρκους έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης.

Το κοινοβούλιο στην Ανατολική Λιβύη ετοιμάζεται να δώσει το πράσινο φως για έρευνες υδρογονανθράκων από την Τουρκία σε θαλάσσιες ζώνες που δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκτός κλίματος η κυβέρνηση για Λιβύη, “σύνθετη” άσκηση το Καλώδιο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cdn.sofokleousin.gr/sites/default/files/styles/node_full/public/2018-05/quantum_cable.jpg?itok=1VjF_pf4" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="333" data-original-width="740" height="314" src="https://cdn.sofokleousin.gr/sites/default/files/styles/node_full/public/2018-05/quantum_cable.jpg?itok=1VjF_pf4" width="687" /></a></div><div><br /></div>Για το ανυπόστατο του Τουρκολιβυκού Μνημονίου, μετά και τα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για τουρκικές έρευνες μεταξύ Λιβύης και Κρήτης, αλλά και για την ηλεκτρική διασύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, μίλησε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρος Παπασταύρου στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ.<br /><br />Όπως τόνισε ο υπουργός: «Η πολιτική της χώρας μας δεν προσδιορίζεται από τα δημοσιεύματα, αλλά από τις πράξεις στο πεδίο». Επιπλέον σημείωσε: «Τους τελευταίους 6 μήνες η Ελλάδα έχει προχωρήσει στον διεθνή διαγωνισμό για τα θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της Κρήτης, που λήγει στις 10 Σεπτεμβρίου, και ελπίζουμε να έχουμε θετικά αποτελέσματα. Προχωρήσαμε στον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό που εκκρεμούσε για χρόνια και προχωρήσαμε και στα θαλάσσια πάρκα. Άρα λειτουργούμε με ενέργειες στην πράξη».<br /><br />«Η αλήθεια είναι ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος της χώρας μας στον τομέα της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο έχει ενισχυθεί. Παίζουμε κομβικό ρόλο στις διασυνδέσεις προς τον Βορρά. Θυμίζω, θα έρθει τον Νοέμβριο ο υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ Κρις Ράιτ.<br /><br />Από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού αναγνωρίζουν ότι η χώρα μας έχει αναβαθμισμένο ενεργειακό ρόλο. Ο αναβαθμισμένος ρόλος είναι πολύ φυσικό να προκαλεί αντιδράσεις από όσους βλέπουν ότι αλλάζουν οι ισορροπίες. Αυτές οι αντιδράσεις αντιμετωπίζονται στο πεδίο», υπογράμμισε για να προσθέσει:<br /><br />«Ένα είναι σίγουρο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου αναφέρει ρητά το ανυπόστατο του Τουρκολιβυκού Μνημονίου. Δεύτερον, διεξάγεται διεθνής διαγωνισμός και υπάρχει καταρχήν ενδιαφέρον από εταιρείες κολοσσούς. Τρίτον, αυτήν τη στιγμή αμερικανικό φυσικό αέριο πηγαίνει μέσω της χώρας μας στις χώρες του Βορρά. Όλα αυτά έχουν αναβαθμίσει αντικειμενικά τον ενεργειακό ρόλο της Ελλάδας».<br /><br />Παράλληλα, ο κ. Παπασταύρου δήλωσε συγκρατημένα αισιόδοξος για την εξέλιξη του διαγωνισμού, αλλά οι εταιρείες θα αποφασίσουν με αμιγώς επιχειρηματικά κριτήρια, όπως είπε. «Είναι σαφές ότι όλος αυτός ο θόρυβος δεν είναι ενισχυτικός, όμως αυτό που έχει σημασία είναι αν είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμα τα κοιτάσματα».<br /><br />«Προφανώς, αν δεν υπήρχαν οι παραφωνίες το περιβάλλον θα ήταν ευνοϊκότερο, όμως οι εταιρείες πάνε σε περιοχές με αντιπαλότητες. Γνωρίζουν ότι αυτό είναι ένα κομμάτι που θα πρέπει να περιμένουν», κατέληξε. «Θα προχωρήσει το καλώδιο Ελλάδας-Κύπρου».<br /><br />Στη συνέχεια, ο υπουργός αναφέρθηκε στην ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο, σημειώνοντας ότι «πρόκειται για μια σύνθετη άσκηση που όπως είπε ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει». «Αποτελεί σημαντικό έργο και για ΕΕ και άρα η ΕΕ παρακολουθεί. Θέλω να ελπίζω ότι και εκεί θα προχωρήσουμε σύντομα. Η πρόθεση της κυβέρνησης είναι προχωρήσει το έργο», υπογράμμισε ο ίδιος.<div><br /></div><div><a href="https://www.amna.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Εκτός κλίματος η κυβέρνηση για Λιβύη, “σύνθετη” άσκηση το Καλώδιο

Για το ανυπόστατο του Τουρκολιβυκού Μνημονίου, μετά και τα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για τουρκικές έρευνες μεταξύ Λιβύης και Κρήτης, αλλά...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι “ειδικοί” που υπονόμευαν σταθερά και διαχρονικά την εθνική ασφάλεια.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSc7qwBFfeSAz_W-3jkK-luW7En3kK5jNBg2A&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSc7qwBFfeSAz_W-3jkK-luW7En3kK5jNBg2A&s" width="685" /></a></div><div><br /></div>Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Κάποτε είχαμε τους “Κρεμλινολόγους”. Επεσήμαναν και τις πιο απίθανες λεπτομέρειες προσπαθώντας να ανιχνεύσουν το ποιος έχει το κάνω χέρι και τι δυνητικά σήμαινε αυτό για την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων… Έχτισαν καριέρα επί της παραδοχής ότι η ΕΣΣΔ θα ήταν πάντα ένας εκ των δύο πόλων του διεθνούς συστήματος. Η ιστορία απέδειξε ότι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Η μετάβαση στη νέα κατάσταση, μετά το σοκ της κατάρρευσης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν εύκολη.<br /><br />Σήμερα βρισκόμαστε σε μια ακόμα μεταβατική περίοδο. Κι αυτή τη φορά δεν μπορεί κανείς να επικαλεστεί έκπληξη. Την κατάρρευση του διπολισμού δεν την πρόβλεψε κανείς. Και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απορρύθμιση του διεθνούς συστήματος. Έκτοτε ο κόσμος δεν έχει ηρεμήσει. Η κατάσταση βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη. Μπορεί ο πυρηνικός εφιάλτης να απασχολούσε τις υπερδυνάμεις στον Ψυχρό Πόλεμο, όμως με κάποιον μαγικό τρόπο σε συνδυασμό με την καλή μας τύχη, το αδιανόητο δεν συνέβη.<br /><br />Σήμερα το πυρηνικό ταμπού έχει υποχωρήσει. Πλέον ο κόσμος δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τις συνέπειες. Στην μετά-ψυχροπολεμική εποχή εθιστήκαμε σε πρωτοφανή επίπεδα βίας. Το αρχικό σοκ των αποκεφαλισμών του Ισλαμικού Κράτους στις ακτές της βόρειας Αφρικής ξεπεράστηκε γρήγορα. Την ακραία βία… “ξύπνησε, στις ειδήσεις τη βλέπεις και τρως”, όπως εύστοχα ανέφερε τραγούδι του ελληνικού πενταγράμμου (σ.σ. “Διακοπές στο Σαράγεβο” της μπάντας “Magic de Spell”) .<br /><br />Η υφήλιος δείχνει να βαδίζει υπνωτισμένη στον δρόμο της καταστροφής και όλοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται την κατάσταση ως τη μάχη του καλού εναντίον του κακού. Όπου “καλοί” βρίσκονται όσοι ασπάζονται τις δικές μας απόψεις. Όλοι οι υπόλοιποι εκπροσωπούν το κακό… Σε ένα τέτοιο περιβάλλον αναπτύσσονται απόψεις μίσους εναντίον όποιου διαφωνεί. Πού χώρος για ορθολογικές ερμηνείες με βάση τα κλασικά “great power politics”! Κανείς δεν μοιάζει διατεθειμένος να ακούει σε αυτό το περιβάλλον ακραίου -θρησκευτικού τύπου- φανατισμού!<div><br />Η Ελλάδα και οι …”λόγοι”!<br /><br />Ας γυρίσουμε όμως λίγο πίσω κι ας πάμε και σε αυτό το μικρό γαλατικό χωριό της νοτιοανατολικής Ευρώπης με το όνομα Ελλάδα! Αντί για Κρεμλινολόγους (σ.σ. είχε και τέτοιους, αρκετούς κατά δήλωση και κατά φαντασία), είχε γεμίσει από ειδικούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ευρωπαϊκής Κοινότητας αρχικά. Σταδιακά ενισχύθηκαν τόσο πολύ που υπαγόρευαν εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα. Αναπτύχθηκε παράλληλα και μια τάξη πολιτικών που έχτισαν καριέρα επιχειρώντας να περάσουν τόσο ακραίες απόψεις, μέχρι του σημείου ότι… τα ελληνικά σύνορα είναι εξασφαλισμένα λόγω της ΕΕ.<br /><br />Μεταφερόμαστε ξανά, βίαια, στη νέα εποχή της πλήρους απορρύθμισης. Όχι, δεν περιμένει κανείς στην Ελλάδα να παραδεχθεί οποιοσδήποτε ότι επί τόσα χρόνια έλεγε μπούρδες και “τάιζε σανό”, σύμφωνα με τη δημοφιλή έκφραση- την ελληνική κοινωνία. Οι ίδιοι, ανήκουν σήμερα σε αυτούς που κόπτονται δημοσίως για την… έλλειψη σεβασμού του Τραμπ προς την ΕΕ. Που ξέρει μόνο να υπαγορεύει όρους.<br /><br />Το αποκαρδιωτικό θέαμα Ευρωπαίων ηγετών να έχουν αποδεχθεί αποδέχονται να κάθονται γύρω από το γραφείο του “πλανητάρχη” και να διαγωνίζονται ποιος θα κάνει την πιο ακραία κολακεία στο “αφεντικό” δεν σχολιάστηκε επαρκώς. Για ποιον λόγο να εκπλήσσει μετά, το ότι συμφώνησαν με συνοπτικές διαδικασίες να πληρώσουν περί τα 100 δις ευρώ για να εξοπλίσουν την Ουκρανία… με αμερικανικά όπλα; Κι αυτό απέφυγαν να το σχολιάσουν. “Λύτρα” διότι αν λείψει ο σερίφης η Ευρώπη αισθάνεται ανασφάλεια.<br /><br />Περισσότερη Ευρώπη με λιγότερη Ελλάδα;<br /><br />Ζητούν όμως για μια ακόμη φορά “περισσότερη Ευρώπη” ώστε να αποκατασταθεί η θέση της στον παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος. Για μια ακόμη φορά ξεχνούν την ελληνική ασφάλεια, ή απλά δεν τους απασχολεί. Για παράδειγμα, ποια ενιαία Ευρωπαϊκή φωνή μπορεί να αρθρωθεί σε ζωτικά ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος (βλ. τουρκική απειλή), όταν Ιταλία και Ισπανία κοντεύουν να πιάσουν… “κορέους” από τη στενότητα των σχέσεων με την ισλαμιστική Τουρκία του “δημοκράτη” Ερντογάν.<br /><br />Οι δε υπόλοιποι, λησμονώντας τα περί ευρωπαϊκών αρχών και αξιών, ειλικρινά βλέπουν στη συνεργασία με μια τέτοια χώρα, τη λύση στο αμυντικό της πρόβλημα έναντι της ρωσικής απειλής. Κάποια στιγμή μπορεί να φιλοτιμηθούν και να απαντήσουν. Αν μη τι άλλο εάν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο να μην οδηγήσει σε ανταλλάγματα σε βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων όλη αυτή η επίθεση ευρωπαϊκής “αγάπης” προς την Άγκυρα. Διότι είναι οι ίδιοι που προπαγάνδιζαν ότι η λύση του προβλήματος ασφαλείας της Ελλάδας βρισκόταν… στις Βρυξέλλες.<br /><br />Εκτός κι αν θέλουν ευθαρσώς να επιχειρηματολογήσουν για να μας πείσουν, ότι η “συλλογική ρωσική απειλή” είναι το βασικό μας πρόβλημα ασφαλείας στην Ελλάδα. Όπως συνέβαινε επί Ψυχρού Πολέμου με αντίπαλο την ΕΣΣΔ. Η ανοχή που επιδεικνυόταν έναντι της ανάγκης να είναι ικανοποιημένος ο “σύμμαχος” με τα 1700 χιλιόμετρα κοινά σύνορα με τον εχθρό, είχε δώσει στην Τουρκία ένα ξεκάθαρο προβάδισμα. Βέβαια, παράλληλα είχε δημιουργήσει ένα πλαίσιο πέραν του οποίου έμοιαζε δύσκολο να ξεφύγει ενδεχόμενη σύρραξη.<br /><br />Σήμερα, η απουσία μεγάλων και ισχυρών “μπαμπάδων” δείχνει να απορρυθμίζει τις ελληνικές ελίτ. Η δε εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν καθησυχάζει ούτε τους αφελέστερους. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως εντός αυτού του πλαισίου, θα κατανοήσουν όλοι ότι η βασική αποτρεπτική ισχύς που οφείλει η Ελλάδα να διατηρεί, έχει συγκεκριμένη και απολύτως πραγματική απειλή να στοχεύσει και να αντιμετωπίσει.<br /><br />Σε μια εποχή όπου κάθε χώρα βάζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στο τραπέζι το εθνικό της συμφέρον, τα λόγια του Θουκυδίδη είναι η μοναδική αξιόπιστη πυξίδα πολιτικής: Προχωράς όσο επιτρέπει η ισχύς σου και υποχωρεί όσο επιβάλει η αδυναμία σου. Κατά συνέπεια, αυτό που πραγματικά λείπει από την Ελλάδα, είναι “Θουκυδιδολόγοι”…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι “ειδικοί” που υπονόμευαν σταθερά και διαχρονικά την εθνική ασφάλεια.

Του  Ζαχαρία Μίχα Κάποτε είχαμε τους “Κρεμλινολόγους”. Επεσήμαναν και τις πιο απίθανες λεπτομέρειες προσπαθώντας να ανιχνεύσουν το ποιος έχε...

Διαβάστε την συνέχεια