Το τέλος της Ευρώπης ( όπως την ξέραμε!)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.sofokleous10.gr/portal2/images/stories/greeceeconomiccrisis_latuff.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.sofokleous10.gr/portal2/images/stories/greeceeconomiccrisis_latuff.gif" width="355" /></a></div><br /> <br /> Η Ευρώπη των δακρυγόνων δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Όσο κι αν προσπαθεί να προβάλλει και να προωθήσει την εικόνα μιας ισχυρής οικονομικής και πολιτικής δύναμης σε παγκόσμιο επίπεδο, με "μερικά προβλήματα", η εικόνα αυτή πλέον καταρρέει καθημερινά.<br /> <br /> Ολοένα και περισσότερο, η εικόνα της Ευρώπης προσομοιάζει με εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης λίγο πριν την κατάρρευση. Η Ευρώπη, η άλλοτε πολλά υποσχόμενη οικονομική και νομισματική αλλά και πολιτική ένωση, παραπαίει καταδεικνύοντας ως "μαύρα πρόβατα" και υπεύθυνες για την κατάσταση τις πιο αδύναμες οικονομίες που την απαρτίζουν. Όμοια και η πρώην Σοβιετική Ένωση καταδείκνυε ως φορείς της τότε επερχόμενης διάσπασης, τις επί μέρους χώρες-μέλη.<br /> <br /> Όπως αντιλαμβάνεσαι, η πλαδαρή, δυσκίνητη και αναποτελεσματική γραφειοκρατία, η νέα διοικητική ελίτ των Βρυξελλών αδυνατεί να σχεδιάσει δυναμικά το μέλλον και απλώς διαχειρίζεται προς ίδιον όφελος το παρόν. Θυμίζει έντονα το γραφειοκρατικό καθεστώς της Σοβιετίας, αδύναμο μέσα στην φαντασίωση της εντός των τειχών παντοδυναμίας του, να συλλάβει τις εξελίξεις και τους κινδύνους που προδιαγράφονταν για την ύπαρξη της άλλοτε υπερδύναμης.<br /> <br /> Είναι πλέον ολοφάνερη η αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να απαντήσει με αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα - δεν συζητάμε για την ταχύτητα - σε περιφερειακά ελάσσονα προβλήματα, όπως αυτό της Ελλάδας, του μόλις 2,5% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης(!), κατονομάζοντάς τα ως μείζονα αντί για παρωνυχίδες. Η πολυδιάσπαση τόσο των προσπαθειών της Ευρωπαϊκής ηγεσίας, όσο και το πολυπληθές των απόψεων, των προτάσεων και των σχεδίων δεν υπογραμμίζουν παρά την ευρωπαϊκή αδυναμία να λειτουργήσει ως ισχυρή παρουσία στον κόσμο. Είναι απολύτως κωμικό το γεγονός να δηλώνεται από τα πιο επίσημα χείλη ότι η Ευρώπη "ανακουφίστηκε" μόλις έμαθε την υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου! Αν είναι έτσι τότε να το ψηφίζουμε κάθε μέρα!<br /> <br /> Μετρήστε μόνο τις απόψεις και τα φημολογούμενα σχέδια αλλά και τις αντικρουόμενες πολιτικές από ενάρξεως του Μνημονίου και θα αντιληφθείτε ότι στην πραγματικότητα απλώς δεν υπάρχει Ευρώπη, ενώ το φαιδρό είναι πως επενδύουμε στο ευρωπαϊκό "φάντασμα" για τη δική μας διάσωση. Ενδεικτικά μόνο, να ανασύρουμε από το ράφι και έχουμε και λέμε: Μνημόνιο "1" με ομολογημένα σφάλματα πλέον, σχέδιο Σαρκοζύ για το ελληνικό rollover, Γερμανικό σχέδιο για το ίδιο ζήτημα, τη διαφορετική άποψη της ΕΚΤ πάλι για το ίδιο ζήτημα, αντιφατικές δηλώσεις του Ευρωπαίου Επιτρόπου κ. Ρεν σχετικά με την 5η δόση, αδυναμία να απαντήσει η Ευρώπη στο ΔΝΤ σχετικά με την συνέχιση της χρηματοδότησης του ελληνικού χρέους, αποκρατικοποιήσεις 50δις(!) για την Ελλάδα με τα γνωστά προβλήματα στην κρατική μηχανή, για να αναφέρουμε μερικά ενώ ακόμη και σήμερα η φιλολογία γύρω από το ελληνικό χρέος συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Στο ίδιο μοτίβο, η πολιτική διαχείριση του ελληνικού προβλήματος από την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή είναι παιδαριώδης: η διασύνδεση της ψήφισης ή μη του Μεσοπρόθεσμου με την συνέχιση της χρηματοδότησης της Ελλάδος με επαπειλούμενη συνέπεια την πτώχευση της χώρας και ταυτόχρονα η πανταχόθεν ομολογία περί διάχυσης των συνεπειών ενός τέτοιου ενδεχόμενου σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, μόνο γέλωτα προκαλεί. Δηλαδή ο μέσος Ευρωπαίος ψηφοφόρος/πολίτης/φορολογούμενος καλείται να πιστέψει πως ο κ. Ταδόπουλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου κρατάει - ή κράτησε έστω και για λίγο - στα χέρια του την οικονομική τύχη του κόσμου; Κι αν όντως είναι αληθές, αυτό είναι επιτυχημένη διαχείριση μιας κρίσης που σέρνεται εδώ κι ένα χρόνο σε μια χώρα-μινιατούρα για τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια μεγέθη; Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε το πολύ σημαντικό γεγονός της βραχυχρόνιας και σχεδόν με ορίζοντα μηνών αν όχι εβδομάδων προοπτικής σχεδιασμού της Ευρώπης. Δεν έχουμε μια μακρόπνοη και στέρεη στρατηγική αντιμετώπισης της κατάστασης αλλά μια καθημερινή, κοντόφθαλμη, προσωρινή και σχεδόν αγχωτική ανταπόκριση της Ένωσης τόσο σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης όσο και από τις ηγεσίες των χωρώνμελών. Πιο απλά, δεν πείθουν κανέναν ότι θέλουν να συνεχίσουν να βρίσκονται υπό κοινό νόμισμα και την επόμενη 10ετία.<br /> <br /> Ταυτόχρονα, η Ευρώπη δείχνει να εγκαταλείπει πολύ γρήγορα θεμελειώδης αρχές και αξίες πάνω στις οποίες άλλοτε ορκιζόντουσαν τα "ιερά τέρατα" της ιδέας της ενοποίησης. Ναι, είναι γεγονός πλέον ότι η Ευρώπη δε διστάζει να ανεχτεί - τουλάχιστον(!)- χρήση βίας προκειμένου να επιβληθούν σκληρά οικονομικά μέτρα σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες, χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη δίκαιη κατανομή των βαρών. Η ίδια Ευρώπη που άλλοτε ξεσηκωνώταν για την Μονάχους-Μονάχους και την Καρέτα-Καρέτα και για την Πράγα και την Τιεν Αν Μεν, η ιδια Ευρώπη που ήταν απέναντι σε απολυταρχικά καθεστώτα, που είχε καθιερώσει και επιβάλλει στα μέλη της μια πολύ προσεκτική συμπεριφορά απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα και είχε "στριμώξει" πολύ σκληρά με βαριές οικονομικές κυρώσεις χώρες που παραβίαζαν αυτόν τον κώδικα, σήμερα αδυνατεί να πείσει τους λαούς που συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή ιδέα αλλά και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, περί της αξιοπιστίας των οικονομικών της προτάσεων, περί της ορθότητας και αναγκαιότητας των μέτρων που επιβάλλει και τελικώς αδυνατεί να παράσχει τις αναγκαίες εγγυήσεις ασφάλειας και εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών.<br /> <br /> <br /> Αυτό το τελευταίο - η απουσία εμπιστοσύνης στο ευρωπαϊκό θεσμικό σύστημα - είναι και το πλέον ανησυχητικό σημάδι, ένας "μαύρος οιωνός" που προοιωνίζει και την κατάρρευση. Μέχρι πρότινος η Ενωμένη Ευρώπη παρείχε στους λαούς της ένα ασφαλές περιβάλλον, ένα ισχυρό αίσθημα εμπιστοσύνης εφόσον μετείχαν σε μια ισχυρή και δημοκρατικά συγκροτημένη ένωση. Σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, η έννοια και αίσθηση της "ευρωπαϊκής ομπρέλλας" αποτελούσε όχι μόνο εγγύηση αλλά και ζητούμενο για τους λαούς που ήταν "εκτός". Σήμερα αυτό το αίσθημα καταρρεέι. Η Ευρώπη δεν έχει τη δυνατότητα, τη δύναμη αν προτιμάτε, να διαμορφώσει - έστω και με τις γνωστές αργές της διαδικασίες - μια συγκροτημένη λύση, μια πειστική απάντηση για ζητήματα που σε άλλες ηπείρους επιλύονται εν μια νυκτί.<br /> <br /> Συμπέρασμα; Φαίνεται ότι η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 παρήγαγε ένα πολύ ισχυρό ωστικό κύμα που το ευρωπαϊκό φρούριο δεν άντεξε. Η Ευρώπη διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Ανίσχυρη, γραφειοκρατική, δισκύνητη, αναποφάσιστη και - το πιο ενδιαφέρον και δυσάρεστο- μάλλον άφραγκη. Πολλά λόγια, πολλές δηλώσεις, πολλά σχέδια, αλλά χρήμα στο τραπέζι δεν πέφτει. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, το ελάχιστο χρήμα πέφτει με τόσο αργό και βασανιστικό ρυθμό με τόσο πολύπλοκες διαδικασίες και τόσο μίζερο και "άκαρδο" τρόπο που δεν πείθει ότι υπάρχει άφθονο ώστε να πάρουν το μήνυμα οι περίφημες αγορές. Αντίθετα, τίθενται τόσες πολλές, υπερβολικές και αντιπαραγωγικές προϋποθέσεις που δίνεται η εντύπωση πως δεν υπάρχει διάθεση να συνεχίσει η Ενωμένη Ευρώπη να χρηματοδοτεί όχι την Ελλάδα αλλά το ίδιο το όραμα της Ένωσης.<br /> <br /> Από μια άποψη, όσοι πίστευαν ότι η ελληνική κρίση πολύ γρήγορα θα διαχεόταν είχαν δίκιο. Η ελληνική κρίση διαχύθηκε σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, όχι όμως με τον τρόπο που ανέμεναν οι πολλοί. Δηλαδή δεν προκαλεί το εικαζόμενο οικονομικό σοκ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πως θα μπορούσε άλλωστε, λόγω μεγέθους. Η ελληνική κρίση ωστόσο, ανέδειξε τη γύμνια της Ένωσης, προκάλεσε την αλυσιδωτή πολιτική αντίδραση, που όπως συμβαίνει σε κάθε κρίση, ανέδειξε στην επιφάνεια με τον πιο έντονο και βίαιο τρόπο τις πλέον σκοτεινές μύχιες σκέψεις των λαών που μέχρι τώρα είχαν συμβιώσει κάτω από την "κοινή στέγη". Η Ελλάδα έμελλε να γίνει η "πέτρα του σκανδάλου", μια αφορμή στην ιστορική συγκυρία, που θα ενεργοποιούσε ένα μηχανισμό αυτοδιάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο για να το πούμε ξεκάθαρα.<br /> <br /> Για να μην αυταπατώμεθα λοιπόν, η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου ή όποιου άλλου κειμένου κάτω από οποιουσδήποτε όρους δεν λύνει κανένα πρόβλημα χρέους. Ο κρίσιμος παράγοντας που "συντηρούσε" το ελληνικό χρέος ήταν η Ενωμένη Ευρώπη ή παλιότερα η προοπτική της. Αυτήν θεωρούσαν ότι δάνειζαν οι αγορές κι όχι την Ελλάδα. Ή για να γίνει πιο κατανοητό, οι αγορές θεωρούσαν ότι δάνειζαν ένα "υποκατάστημα" της ισχυρής Ενωμένης Ευρώπης. Σήμερα, αυτό που διαβλέπουν οι αγορές είναι το ενδεχόμενο να εκλείψει αυτός ο παράγοντας - η Ενωμένη Ευρώπη δηλαδή - τόσο για την Ελλάδα όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Το "ψυχοράγημα" του ευρωπαϊκού "γίγαντα" είναι μπροστά μας.<br /> <br /> <a href="http://www.sofokleous10.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Το τέλος της Ευρώπης ( όπως την ξέραμε!)

Η Ευρώπη των δακρυγόνων δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Όσο κι αν προσπαθεί να προβάλλει και να προωθήσει την εικόνα μιας ισχυρής οικονομικής...

Διαβάστε την συνέχεια

O πόλεμος για το λιβυκό πετρέλαιο

<br /> <center><img alt="" height="315" src="http://www.newscode.gr/photos/images/sized/articles/oilpipelineLibya-458x315.jpg" title="" width="458" /></center><br /> <br /> <b>Η επιβολή της δημοκρατίας δια των όπλων στη Λιβύη περνά από τα πετρέλαια. Οι πετρελαϊκοί κολοσσοί έχουν ξεγράψει τον Καντάφι και προσπαθούν μέσω των ανταρτών να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε λιμάνια και διυλιστήρια.</b><br /> Έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που ξεκίνησε η στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη. Ήδη όμως από την αρχή, με το ξέσπασμα της εξέγερσης στη χώρα, είχε γίνει σαφές ότι η 'αραβική άνοιξη' δεν θα είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτά της Τυνησίας ή της Αιγύπτου. Αμέσως μετά τις πρώτες συγκρούσεις και τη χρήση στρατιωτικής βίας οι δυτικές δυνάμεις ζήτησαν την αλλαγή καθεστώτος. Κάτι που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση.<br /> <br /> <b>«Θύμωσε ο Σαρκοζί»</b><br /> <br /> Η στάση της απέναντι στην εξέγερση στη Τυνησία ήταν από ανύπαρκτη μέχρι και υποστηρικτική στο καθεστώς Μπεν ‘Αλι. Αλλά ξαφνικά στη Λιβύη η Γαλλία επέλεξε πρωταγωνιστικό ρόλο, ήταν και η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που αναγνώρισε τους αντάρτες. Ίσως να ήθελε να επανορθώσει για όσα παρέλειψε να κάνει στην Τυνησία. Ήταν τα κίνητρα της μόνο πολιτικά ή έπαιξαν ρόλο και οικονομικά συμφέροντα; Το τελευταίο, υποστηρίζει ο ΄Αλφρεντ Χακενσμπέργκερ, εμπειρογνώμων σε θέματα Λιβύης.<br /> «Ο πρόεδρος Σαρκοζί είχε θυμώσει», λέει. «Υποδέχθηκε τον Καντάφι με τιμές και δόξες, υπογράφηκαν συμφωνίες, αλλά στο τέλος ορισμένες από αυτές δεν τις τήρησε, όπως στη περίπτωση των στρατιωτικών αεροπλάνων. Αντ΄αυτού ο Καντάφι τα παρήγγειλε στους Ρώσους».<br /> <br /> <br /> Τα οικονομικά συμφέροντα μπορεί ίσως να ήταν ανάμεσα στους λόγους που η Ρωσία έριξε λευκό στην ψηφοφορία για το ψήφισμα 173 των ΗΕ.<br /> Στο παρελθόν η ρωσική κρατική εταιρεία εξαγωγής όπλων υπέγραψε με τη Λιβύη παραγγελία στρατιωτικού υλικού αξίας 2 δις δολαρίων.<br /> Η παραγγελία περιελάμβανε τανκς, πολεμικά και εκπαιδευτικά αεροπλάνα. Ο Λουίς Μαρτίνεθ, διευθυντής του Κέντρου Διεθνών Σπουδών (CERI) στο Παρίσι εξηγεί ως εξής τη ρωσική στάση.<br /> «Η Ρωσία φοβάται ότι θα χάσει τους βασικούς της πελάτες για τη προμήθεια όπλων», λέει. «Φοβάται επίσης ότι θα αμφισβητηθούν από τυχόν νέο καθεστώς τα σχέδια της Γκάζπρομ. Γι΄ αυτήν η Λιβύη είναι όπως ένα μικρό Ιράκ, που αγοράζει πολλά όπλα και ακολουθεί τα ίδια ακριβώς συμφέροντα».<br /> <br /> <b>Η δημοκρατία έχει το χρώμα του πετρελαίου</b><br /> <br /> <br /> Τα συμφέροντα της Ρωσίας ξεπερνούν τον τομέα των εξοπλισμών. Στο μάτι είχε βάλει από παλαιότερα και τα πετρέλαια της Λιβύης. Ήδη από το 2007 η Γκάζπρομ πήρε την άδεια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στη λιβυκή έρημο από την ιταλική εταιρία ΕΝΙ, που είναι η μεγαλύτερη ξένη εταιρεία εξόρυξης πετρελαίου και ο μεγαλύτερος επενδυτής στη χώρα. Πριν ξεσπάσει η εξέγερση αντλούσε το ¼ της συνολικού ημερήσιου όγκου που ήταν 1,6 δις βαρέλια.<br /> <br /> <br /> Η καλύτερη πρόσβαση στα πετρέλαια της Λιβύης και με τους καλύτερους όρους είναι για πολλούς παρατηρητές ο μοναδικός στόχος αυτού του πολέμου. «Οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν δραστηριοποιήθηκαν ξαφνικά για να φέρουν τη δημοκρατία στη Λιβύη», υποστηρίζει ο Χακενσμπέργκερ. «Πρόκειται για συμφέροντα, για πετρελαϊκές πηγές, για επιρροή και εξουσία. Ο μεγαλύτερος νικητής ίσως αποδειχθεί το Κατάρ, που εξ αρχής υποστήριξε άνευ όρων τους αντάρτες. Και όπως είπαν, όποιος τους στηρίξει, αυτός θα πάρει πρώτος τις πετρελαϊκές συμβάσεις εκμετάλλευσης.<br /> <br /> Αλλά και οι συγκρούσεις μεταξύ του στρατού και των ανταρτών αποσκοπούν στον έλεγχο των λιμανιών διακίνησης πετρελαίου και των διυλιστηρίων. Όποια πλευρά τα θέσει υπό τον έλεγχό της, αυτή θα έχει και το πρόσταγμα. Οι πετρελαϊκοί κολοσσοί και οι χώρες τους θεωρούν παρακινδυνευμένο να συνεχίζουν την παροχή στήριξης στον Καντάφι. Εξάλλου τα περισσότερα λιμάνια και διυλιστήρια βρίσκονται στο ανατολικό τμήμα της χώρας, υπό τον έλεγχο των ανταρτών.<br /> <br /> <a href="http://www.newscode.gr/">ΠΗΓΗ</a>

O πόλεμος για το λιβυκό πετρέλαιο

Η επιβολή της δημοκρατίας δια των όπλων στη Λιβύη περνά από τα πετρέλαια. Οι πετρελαϊκοί κολοσσοί έχουν ξεγράψει τον Καντάφι και προσπαθο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/n10-420-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/n10-420-01.jpg" /></a></div><br /> του <b>Βασίλειου Μαρκεζίνη</b><br /> Το πρόβληµα το οποίο θεωρώ ως το πιο επείγον και πιο περίπλοκο από όλα τα προβλήµατα που αντιµετωπίζουµε, συνδέεται στενά µε την βασική πρότασή µου, τη διαµόρφωση µιας πολιτικής ίσων αποστάσεων απέναντι στις µεγάλες δυνάµεις της εποχής µας, ήτοι την Αµερική, τη Ρωσία και την Κίνα, µε την ελπίδα ότι έτσι µπορεί, επιτέλους, να αποκτήσουµε πιο αξιόπιστους συµµάχους από αυτούς που διαλαλούν ότι µας «θεωρούν στρατηγικούς τους εταίρους, αλλά, στην ουσία πάντα παραστέκονται στους αντιπάλους µας.<br /> Το πρόβληµα στο οποίο αναφέροµαι είναι η Τουρκία και επειδή θεωρώ αυτό το ζήτηµα πρωταρχικής σηµασίας, το εξετάζω σε ξεχωριστή υπο-ενότητα. Προσθέτω όµως, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι το πώς θα σχεδιαστεί, το πώς θα εφαρµοστεί και το πότε θα µπορούσε να επιχειρηθεί µια τέτοια καινοτόµος µεταβολή στις σχέσεις µεταξύ των δύο χωρών θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες που αυτήν την στιγµή δεν µας είναι γνωστοί. Ο χρόνος λοιπόν και η µεθόδευσις αυτής της πολιτικής, αν ή όταν ποτέ εφαρµοστεί, θα καθοριστεί την κατάλληλη στιγµή και όχι τώρα. Τώρα αρκούµαστε στη διατύπωση της γνώµης –πεποιθήσεως θα έλεγα– ότι η αλλαγή πλεύσεως είναι αναγκαία και, ως εκ τούτου, εξετάζουµε µε συντοµία µερικούς από τους λόγους που την επιβάλλουν...<br /> <br /> Κύρια συνέπεια της πολιτικής που προτείνω είναι ο παραµερισµός –για το εγγύς µέλλον, τουλάχιστον– κάθε ιδέας πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Το δεύτερο σκέλος της σκέψης αποτελεί και το δυσκολότερό της σηµείο.<br /> <br /> Για πολλούς, η συγκεκριµένη άποψη µπορεί να µοιάζει ανορθόδοξη, πολύ δε περισσότερο (θα ισχυρίζονταν µερικοί) καθώς αντιβαίνει στο γεγονός ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας αποτελεί την αποδεκτή πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων επί µία περίοδο ένδεκα περίπου χρόνων.<br /> <br /> Εντούτοις, η µακροβιότητα µιας πολιτικής ή µιας προσέγγισης δεν αποτελεί, αφ’ εαυτής, επιχείρηµα για να µην αµφισβητήσουµε τη σηµερινή εγκυρότητά της, διότι η µη αµφισβήτηση µπορεί να απορρέει από (α) έλλειψη σωστής αξιολογήσεως νέων δεδοµένων, τοπικών αλλά και ευρωπαϊκών, (β) έλλειψη του απαραίτητου θάρρους ή φαντασίας για την αναθεώρηση µιας πολιτικής ή,(γ) πάλι, από το γεγονός ότι υποκύπτουµε σε εξωτερικές πιέσεις διατήρησής της.<br /> <br /> Το πραγµατικό, λοιπόν, ερώτηµα που πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί δεν είναι πλέον πόσοι ή ποιοι υπεστήριξαν αυτήν την πολιτική κάποτε ή τι ακριβώς απέδωσε στο παρελθόν αλλά (α) το κατά πόσον αυτή η πολιτική συνεχίζει να εξυπηρετεί τα συµφέροντα της Ελλάδας και των Ευρωπαίων εταίρων της σήµερα, καθώς και (β) το κατά πόσον η Τουρκία έχει ανταποδώσει καθ’ οιονδήποτε δίκαιο τρόπο τις δικές µας προσπάθειες να ακολουθήσουµε µια εποικοδοµητική πολιτική απέναντί της.<br /> <br /> Σ’ αυτόν το προβληµατισµό η απάντηση πρέπει να είναι κυνικά τίµια. Ο Παναγιώτης Κονδύλης σ’ ένα κείµενο που αξίζει να περιγραφεί ως κλασικό και για τη λογική του και για το απέριττο ύφος του, αλλά και γιατί (δυστυχώς) δικαιώθηκε εν πολλοίς µε το πέρασµα του χρόνου, έγραψε στο Επίµετρο της Θεωρίας του Πολέµου «... το σηµερινό δίληµµα [που αντιµετωπίζει η Ελλάδα] είναι αντικειµενικά τροµακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη [µε τη σηµερινή Τουρκία] σηµαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεµος σηµαίνει συντριβή».<br /> <br /> Είµαι, συνεπώς, της άποψης ότι, σε έναν κόσµο που έχει µεταβληθεί άρδην κατά την τελευταία περίπου δεκαπενταετία και για να αποφευχθεί το ανωτέρω φρικτό δίληµµα, η κατ’ ουσίαν τυφλή ελληνική υποστήριξη της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. δεν είναι πλέον ούτε ορθή ούτε και λογική, ούτε προς το συµφέρον µας.<br /> <br /> Ο σηµερινός σκεπτικισµός για µια πολιτική που είχε ίσως κάποια πλεονεκτήµατα για την Ελλάδα όταν πρωτοπαρουσιάστηκε από την κυβέρνηση Σηµίτη-Παπανδρέου, αλλά σήµερα ενδέχεται να µας προκαλέσει ακόµη περισσότερους πονοκεφάλους, απορρέει από τα ακόλουθα επιχειρήµατα:<br /> <br /> Η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Από καθαρώς ελληνική άποψη, η εν λόγω πολιτική, στην αρχική της φάση, βοήθησε –όπως ήδη ισχυρίστηκα ανωτέρω– να αναιρεθούν οι επικρίσεις που δεχόταν η Ελλάδα ως χώρα που καθυστερούσε ή παρακώλυε τη διαµόρφωση πολιτικών πανευρωπαϊκής κλίµακας, σε µια εποχή που ήταν του συρµού η γεωγραφική διεύρυνση της Ευρώπης. Έτσι, αυτή η νέα πολιτική εξυπηρέτησε αποτελεσµατικά τη διεθνή εικόνα µας, συµβάλλοντας στην προσπάθεια ανατροπής του ανθελληνικού κλίµατος σε ορισµένους ευρωπαϊκούς κύκλους. Αναµφίβολα, διευκόλυνε επίσης την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., την οποία η κυβέρνηση Σηµίτη/Παπανδρέου κατόρθωσε, µε αξιοσηµείωτη επιδεξιότητα, να διαχωρίσει από την υποψηφιότητα της Τουρκίας.<br /> <br /> Ωστόσο, καθώς η Ευρώπη επεκτάθηκε –πολύ πιο γρήγορα από όσο θα έπρεπε, θα έλεγαν µερικοί–, έχει πλέον αλλάξει άποψη για την Τουρκία. Οι µεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες εκφράζουν αµφιβολίες κατά πόσον η Τουρκία είναι έτοιµη να γίνει πλήρες µέλος της Ε.Ε., αµφιβολίες που έχουν αυξηθεί σε στιγµές οικονοµικών δυσχερειών και δικαιολογηµένων φόβων που σχετίζονται µε την αύξηση της νοµίµου και παρανόµου µεταναστεύσεως.<br /> <br /> Η ταχύτης µε την οποία η Τουρκία αυξάνει τις επεκτατικές της φιλοδοξίες, προκαλώντας π.χ. την Αµερική µε την πρόσφατη πρωτοβουλία της µε το Ιράν, ή το Ισραήλ, µε τον πρωταγωνιστικό (αλλά υστερόβουλο) ρόλο που έπαιξε στην οργάνωση ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, αρχίζει να ενοχλεί τους βασικούς της υποστηρικτές. Έτσι, η αµερικανική κοινή γνώµη αρχίζει να διχάζεται ως προς τις απόψεις της για την Τουρκία. Μερικοί σίγουρα θα έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι τώρα που αυτοί έβγαλαν το «τζίνι» από το µπουκάλι, δύσκολα θα το ξαναβάλουν µέσα. Ακόµη και το Ισραήλ αισθάνεται µετανιωµένο για την εµπιστοσύνη που έδειξε κάποτε προς την Άγκυρα, εφόσον µια µέρα θα µπορούσε αυτή να το υποκαταστήσει στην καρδιά της Αµερικής. Αλλά είναι νωρίς για να µιλάµε γι’ όλα αυτά. Απλώς, εµείς οι Έλληνες πρέπει όλα να τα έχουµε υπόψη... και να µελετάµε το timing ενδεχοµένων διπλωµατικών πρωτοβουλιών, έχοντας όµως προετοιµάσει διάφορα σχέδια για όλα τα ενδεχόµενα. Σχέδια όμως δικά μας, όχι σχέδια.... άλλων!<br /> <br /> Στους ανωτέρω υπολογισµούς µας πρέπει να προσθέσουµε και τα πολιτικά προβλήµατα που αντιµετωπίζει σήµερα η Τουρκία µε το στρατό της, αλλά και µε ορισµένες εθνικές µειονότητες όπως τους Κούρδους –είκοσι εκατοµµύρια τη στιγµή που µιλάµε– τα οποία διάγουν περιόδους σχετικής ηρεµίας που εναλλάσσεται µε περιόδους οξύτητος κατά καιρούς, µια και αυτό το κοµβικό ζήτηµα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της Τουρκίας, δεν έχει λυθεί. Οι µέλλουσες εξελίξεις στο Ιράκ, που µε τη σειρά τους πιθανόν να επηρεαστούν προς το χειρότερο από τις εξελίξεις στο Ιράν, θα µπορούσαν, επίσης, να περιπλέξουν το Κουρδικό πρόβληµα ακόµη περισσότερο για την Τουρκία. Και ας µην ξεχνάµε την αιφνίδια εξτρεµιστική στάση που επέδειξε πρόσφατα η Τουρκία απέναντι στους Αρµενίους η οποία δεν έκανε καλό στην εικόνα της στο εξωτερικό.<br /> <br /> Όλα αυτά καθιστούν σαφές –και πρέπει και εµείς να το τονίζουµε σε όλους, ιδίως αν η Τουρκία συνεχίζει να µας προκαλεί– ότι, εάν ποτέ η χώρα αυτή εντασσόταν στην Ε.Ε. ως πλήρες µέλος, η παρουσία της θα προκαλούσε µια σειρά από νέα και ανεπιθύµητα προβλήµατα, τα οποία η Ευρώπη καθόλου δεν χρειάζεται. Θα επανέλθουµε σε αυτό το θέµα στις επόµενες παραγράφους, δεδοµένου ότι διαψεύδει πλήρως όλους εκείνους που διατείνονται ότι η Τουρκία έχει «εξευρωπαΐσει» τις πρακτικές της. Για πολλούς, λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι οι τουρκικές αλλαγές που έχουν σηµειωθεί µέχρι τώρα είναι επιφανειακές και καιροσκοπικές. Το ΥΠΕΞ µας όµως, και οι κατά τόπους πρεσβείες µας, ουδόλως, εξ όσων γνωρίζω, εκµεταλλεύονται αυτές τις αδυναµίες του αντιπάλου. Γιατί; Η απάντηση είναι σαφής: γιατί εµείς υποστηρίζουµε την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας όσο και αν αυτή συνεχίζει να µας προκαλεί. Η ανεκτικότητά µας, όµως, δεν έχει όρια, µια και είναι η ανεκτικότητα του κοµπλεξικού, του αδύνατου, του υποτακτικού! Αυτό είναι το σημείο που κατήντησαν την Ελλάδα παλιοί και σύγχρονοι Υπουργοί των Εξωτερικών που σύντομα θα έχουν και το θράσος να διεκδικήσουν την ψήφο του Ελληνικού λαού!<br /> <br /> Με δυο λόγια: η ιδέα µιας ασταµάτητης Τουρκίας αρχίζει να φαίνεται λιγότερο πειστική. Από εµάς, λοιπόν, εξαρτάται, να βγούµε από το σύµπλεγµα κατωτερότητος και υποταγής στην Αµερική και να αρχίσουµε να καθιερώνουµε τη δική µας γεωπολιτική προσωπικότητα. Και η οικονοµική κρίση µας, καίτοι αναµφίβολα δεν µας βοηθά, δεν είναι αυτό που µας φρενάρει. Το ανασταλτικό σε κάθε ανθρώπινη ενέργεια είναι ο ίδιος ο εαυτός µας, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, οράµατος, θάρρους, κοινωνικής οµόνοιας, όταν αναλαµβάνεται µια µεγάλη προσπάθεια.<br /> <br /> Όλα αυτά ανακτώνται, όταν βρεθεί πρώτα ο ανθρώπινος παράγων, ο Ατατούρκ, ο Βενιζέλος, ο Τσόρτσιλ, ο Στάλιν στις µαύρες ώρες της γερµανικής εισβολής. Το πίστευα αυτό πάντα, γιατί πάντα πίστευα στη ηρωική εξήγηση της ιστορίας, εν συνδυασµώ πάντα µε το ιστορικό timing.<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ

του Βασίλειου Μαρκεζίνη Το πρόβληµα το οποίο θεωρώ ως το πιο επείγον και πιο περίπλοκο από όλα τα προβλήµατα που αντιµετωπίζουµε, συνδέετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι κατασκευαστές όπλων της Τουρκίας στοχεύουν τη Μέση Ανατολή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.setimes.com/cocoon/setimes/images/2011/08/09/AARONphoto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="272" src="http://www.setimes.com/cocoon/setimes/images/2011/08/09/AARONphoto.jpg" width="400" /></a></div><b><br /> </b><br /> <b>Η Τουρκία επιδιώκει να προσθέσει τις εξαγωγές όπλων ως μέρος της διπλωματίας και της οικονομικής πολιτικής της.</b><br /> Η δραστήρια εγχώρια βιομηχανία όπλων της Τουρκίας έχει βάλει στόχο την προσοδοφόρα αγορά εξαγωγών της Μέσης Ανατολής. Για την ώρα, οι εξαγωγές όπλων στην περιοχή είναι περιορισμένες, αλλά οι φιλοδοξίες του ιδιωτικού τομέα της Τουρκίας να γίνει σημαντικός εξαγωγέας όπλων μπορεί να έχουν σπουδαιότερες γεωπολιτικές και στρατηγικές συνέπειες. <br /> Το AKP κατέστησε την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας εθνική προτεραιότητα της χώρας και ξεκίνησε πολιτική για να αυξήσει τις επενδύσεις της κυβέρνησης για την τοπική έρευνα και ανάπτυξη το 2004. Η στρατηγική φαίνεται να βγήκε σε καλό --η Τουρκία εξήγαγε όπλα αξίας σχεδόν $1 δισεκατομμύριο δολάρια το 2010, το οποίο αποτελεί σημαντική αύξηση σε σχέση με τα $200 εκατομμύρια σε εξαγωγές που είχε πραγματοποιήσει στις αρχές τις δεκαετίας του 2000. <br /> Ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε εκστρατεία για να μετατρέψει την Άγκυρα σε κέντρο της αμυντικής βιομηχανίας. Το φιλόδοξο βασικό σημείο αυτής της πολιτικής είναι η αποφασιστικότητα του ΑΚΡ να παραχθεί στρατιωτικός εξοπλισμός υψηλής τεχνολογίας -- μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα -- που θα μπορούσε έπειτα να προωθήσει στο εξωτερικό. <br /> Σύμφωνα με τον Μπιρόλ Μπασκάν, στην πανεπιστημιούπολη του Κατάρ του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν, "Η Τουρκία έχει μια ακμάζουσα αμυντική βιομηχανία και είναι τώρα σε θέση να αναζητήσει ξένες αγορές. Οι στρατιωτικές σχέσεις της Τουρκίας δεν θα βοηθήσουν μόνο αυτή την βιομηχανία να επεκταθεί περαιτέρω, αλλά θα αυξήσει επίσης την ήπια ισχύ και επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή". <br /> Η Άγκυρα επιδιώκει ενεργά να εμβαθύνει τους οικονομικούς δεσμούς με τις γείτονες χώρες σε πλήθος τομέων όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η κτηνοτροφία, η βιομηχανία, οι κατασκευές, η υγεία και οι μεταφορές. Αυτό είναι μέρος μιας ευρύτερης πεποίθησης ότι η οικονομική αλληλοεξάρτηση και η περιφερειακή σταθερότητα θα ωφελήσουν την οικονομική κατάσταση και την ασφάλεια της Τουρκίας. <br /> "Η Τουρκία έκανε μια πραγματική μετάβαση προς ένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που προσανατολίζεται στις εξαγωγές υπό το AKP", λέει ο Μπασκάν, προσθέτοντας ότι ο αραβικός κόσμος και το Ιράν είναι ελκυστικές αγορές για την Τουρκία. "Το συντηρητικό υπόβαθρο του ΑΚΡ βοήθησε στο να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτές τις αγορές που κυριαρχούν οι ΗΠΑ, και εταιρείες κολοσσοί της Ευρώπης και της Ανατολικής Ασίας", λέει. <br /> Παρόλα αυτά, η στρατιωτική σχέση της Τουρκίας με τη Μέση Ανατολή τώρα αρχίζει να αναπτύσσεται και οι τουρκικές εταιρίες έχουν συναντήσει δυσκολίες στο να ανταγωνιστούν μεγάλους εξαγωγείς όπως τις χώρες της Ευρώπης και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρόλα αυτά, ο Μπασκάν θεωρεί ότι "στα προσεχή έτη η Τουρκία θα επενδύσει περισσότερα σε αυτή τη σχέση". <br /> Ένα βασικό κίνητρο για την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας με τα κράτη του Κόλπου είναι η επιθυμία να αναπτυχθεί η τουρκική "άμεση και περιφερειακή σφαίρα επιρροής, εν μέρει για να γίνει όσο το δυνατόν αναγκαίος παίκτης στις δυνάμεις έξω από την περιοχή, όπως οι ΗΠΑ αλλά κυρίως η ΕΕ", υποστηρίζει ο Αράμ Νεργκουιζιάν, επισκεπτόμενος συνεργάτης στρατηγικής στο Κέντρο για τη Στρατηγική και τη Διεθνή Ασφάλεια. <br /> <div class="relatedFloat"><br /> </div>"Εάν η Τουρκία μπορούσε να σταθεροποιήσει το ρόλο και την ηγεσία της στη Μέση Ανατολή, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει για την ΕΕ επιτακτικό λόγο για να εξετάσει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι χώρες της Μέσης Ανατολής, με τη σειρά τους, θα μπορούσαν να λάβουν υπόψη τους έναν αυξανόμενο ρόλο για ένα νέο ισχυρό υπερασπιστή των Σουνιτών στην περιοχή, ενδεχομένως ενάντια στους Σιίτες του Ιράν", λέει. <br /> Ο Μπασκάν διαφωνεί, υποστηρίζοντας ότι "Η Τουρκία έχει τους δικούς της λόγους να καταπιαστεί με τη Μέση Ανατολή και δεν φαίνεται να νοιάζεται ιδιαίτερα για το πώς οι ΗΠΑ και η ΕΕ βλέπουν τις βαθύτερες σχέσεις της Τουρκίας με τη Μέση Ανατολή". <br /> Παρόλα αυτά, οι αναταραχές που καταποντίζουν την περιοχή θα μπορούσαν να περιπλέξουν τις προσπάθειες της 'Αγκυρας να διεισδύσει στην αγορά της Μέσης Ανατολής. Η συμφιλίωση της Τουρκίας με τη Συρία ξεδιαλύνεται και και το επιχειρηματικό ενδιαφέρον από Τούρκους επιχειρηματίες φαίνεται να κλονίζεται. Εν τω μεταξύ, οι κακές σχέσεις με το Ισραήλ -- ένας σημαντικός κατασκευαστής όπλων -- έχουν αντίκτυπο στη στρατιωτική συνεργασία των χωρών. <br /> Σύμφωνα με τον Νεργκουιζιάν, τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη Μέση Ανατολή αφήνουν "πολλά αναπάντητα ερωτήματα για το ποιος θα είναι ο ρόλος της Τουρκίας σε μια εποχή που οι συντηρητικές αραβικές μοναρχίες επικεντρώνονται στην εσωτερική σταθερότητα και την αμοιβαία επιβίωση". <br /> <br /> <a href="http://www.setimes.com/">ΠΗΓΗ</a>

Οι κατασκευαστές όπλων της Τουρκίας στοχεύουν τη Μέση Ανατολή

Η Τουρκία επιδιώκει να προσθέσει τις εξαγωγές όπλων ως μέρος της διπλωματίας και της οικονομικής πολιτικής της. Η δραστήρια εγχώρια βιομη...

Διαβάστε την συνέχεια

Το κουρδικό φτάνει σε κρίσιμο σημείο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.setimes.com/cocoon/setimes/images/2011/08/08/REPORTAGEphoto1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="http://www.setimes.com/cocoon/setimes/images/2011/08/08/REPORTAGEphoto1.jpg" width="400" /></a></div><br /> Η Τουρκία έχει φτάσει σε κρίσιμο σταυροδρόμι με το "κουρδικό πρόβλημα" αφού διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα στο κράτος και τα διάφορα κουρδικά κινήματα.<br /> Τα έδρανα των εκλεγέντων κούρδων βουλευτών στο τουρκικό κοινοβούλιο είναι άδεια καθώς το κόμμα BDP μποϋκοτάρει το κοινοβούλιο και συνεδριάζει στην κατ' εξοχή κουρδική πόλη του Ντιγιαρμπακίρ. <br /> Κατά τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου, το υποστηριζόμενο από τους κούρδους κόμμα BDP κατάφερε να στείλει 36 βουλευτές στο κοινοβούλιο. Αν και, αρχικά, η νίκη των υποστηριζόμενων από το BDP ανεξάρτητων βουλευτών ήταν λόγος για εορτασμό, η κατάσταση επιδεινώθηκε σύντομα όταν ακυρώθηκε μετεκλογικά η υποψηφιότητα ενός από τους εκλεγμένους βουλευτές, του Χατίπ Ντίκλ. <br /> Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, το κόμμα προέβη σε μποϋκοτάζ, με τους εκλεγμένους βουλευτές του να αρνούνται να μπουν στο κοινοβούλιο ή να λάβουν μέρος στην ορκομωσία των βουλευτών. <br /> Αξιολογώντας τα γεγονότα εν τη εξελίξει τους, ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του πανεπιστημίου Lehigh και ειδικός σε κουρδικά θέματα Χένρι Μπάρκι εξέφρασε σοβαρές ανησυχίες. Ο αποκλεισμός του Ντίκλ από το κοινοβούλιο, εξήγησε "ενδέχεται να υπονομεύσει το κλίμα καλής θέλησης που είχαν πετύχει ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το AKP" μέσω του Κουρδικού Ανοίγματος. <br /> Παρά τις διάφορες συγκυρίες που επηρέασαν το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης της χώρας, το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP), επετεύχθη συμφωνία ανάμεσα σε αυτό και το AKP και σύντομα το CHP τερμάτισε το μποϋκοταζ. <br /> Μια παρόμοια και γρήγορη λύση δεν φαίνεται πιθανή, ωστόσο, για τους υποστηριζόμενους από το BDP υποψηφίους. Οι διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα ανάμεσα στην πολιτεία και τους αντιπροσώπους του κόμματος δεν απέδωσαν καρπούς. <br /> Την άρνηση των υποψηφίων βουλευτών να μπουν στο κοινοβούλιο επέκριναν ορισμένοι παρατηρητές, μεταξύ δε αυτών και η Ντενίς Νάταλι, πρόεδρος της έδρας Minerva του Ινστιτούτου Εθνικών Στρατηγικών Μελετών, η οποία θεωρεί ότι το μποϋκοτάζ και οι αρνητικές του επιπτώσεις εκφράζουν μια χαμένη ευκαιρία. <br /> "Το BDP είχε όντως άλλες επιλογές που θα του είχαν δώσει μεγαλύτερη επιρροή στην υλοποίηση αλλαγών καθώς και περαιτέρω νομιμοποίηση της θέσης του και των κουρδικών αιτημάτων στο πολιτικό πεδίο", ανάφερε στους <i>SETimes</i> η Νάταλι. <br /> Η Νάταλι λέει ότι στις εναλλακτικές επιλογές περιλαμβάνονταν η υπόδειξη υποψηφίων χωρίς μητρώο φυλάκισης και η προσέλευση στην ορκομωσία "για να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις και να επιδείξει στην τουρκική πολιτεία μια σοβαρή στάση απέναντι στις αλλαγές". <br /> <b>Εξ</b><b>αγγελία δημοκρατικής αυτονομίας </b><br /> Στα μέσα Ιουλίου, η αντιπαράθεση επιτάθηκε ξαφνικά λόγω δύο παράλληλων γεγονότων. <br /> Το πρώτο αφορά μια επίθεση, η οποία αποδόθηκε στο PKK, κατά την οποία σκοτώθηκαν 13 στρατιώτες στη νοτιοανατολική επαρχία του Ντιγιαρμπακίρ, την έδρα της κουρδικής πολιτικής δραστηριότητας στην Τουρκία.<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.setimes.com/cocoon/setimes/images/2011/08/08/REPORTAGEphoto2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.setimes.com/cocoon/setimes/images/2011/08/08/REPORTAGEphoto2.jpg" /></a></div><br /> <table class="image" style="float: left;"><tbody> <tr><td><br /> </td></tr> </tbody></table>Η σύγκρουση έδωσε νέα ώθηση στον τουρκικό εθνικισμό και ενίσχυσε την οργή προς τους κούρδους και το BDP. <br /> Το δεύτερο γεγονός μπορεί να αποτελέσει ορόσημο στην εξέλιξη του κουρδικού εθνικιστικού κινήματος. Την ίδια ημέρα με εκείνη της επίθεσης στο Ντιγιαρμπακίρ, η Συνέλευση Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK) εξήγγειλε σχέδιο για την αποκαλούμενη "δημοκρατική αυτονομία" των Κούρδων στην Τουρκία. <br /> "Λύση στο πρόβλημα αυτό θα βρεθεί μόνο με την αναγνώριση των Κούρδων ως λαού και την επίτευξη από αυτούς ενός καθεστώτος που θεμελιακά εξισούται με όλους τους ανθρώπους της Τουρκίας", δήλωσε η Αϊσέλ Τουγλούκ, αντιπρόεδρος της DTK. "Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, οι Κούρδοι δεν θέλουν να ζουν ως λαός χωρίς αναγνώριση απέναντι σε πολιτικές οι οποίες απειλούν την ύπαρξή τους ως έθνος". <br /> Σε αποκλειστική της συνέντευξη προς τους <i>SETimes</i>, η Κούρδη βουλευτής Σεμπαχάτ Τουνσέλ εξέφρασε αυτό που η ίδια πιστεύει ότι είναι η σημασία του σχεδίου. "Το πρόβλημα δεν είναι απλώς να τεθεί τέλος στη βία ή την αντιπαράθεση. Θα δώσει παράλληλα τη δυνατότητα σε μια δημοκρατική κοινωνία να δείξει το ύφος της διακυβέρνησής της". <br /> Η Τουνσέλ τόνισε επίσης τους πολλαπλούς στόχους των εξαγγελιών της DTK. <br /> "Η δημοκρατική αυτονομία έχει δύο διαστάσεις", ανάφερε στους <i>SETimes</i>. "Η πρώτη είναι η δημοκρατική και ειρηνική επίλυση του κουρδικού προβλήματος, που θα το αποκαλούσαμε πρόγραμμα ειρήνης". <br /> Η δεύτερη διάσταση, συνέχισε η Τουνσέλ, είναι "το πρόγραμμα εκδημοκρατισμού, το οποίο θα δημιουργήσει ευκαιρίες ελεύθερης και ισότιμης έκφρασης για όλες τις ταυτότητες, κουλτούρες και "πιστεύω" της τουρκίας". <br /> Αν και η πραγματική ισχύς της εξαγγελίας δημοκρατικής αυτονομίας τίθεται υπό αμφισβήτηση, με κάποιους να την απορρίπτουν ως λέξεις κενές περιεχομένου και άλλους να την εκλαμβάνουν ως απειλή στην εδαφική ακεραιότητα του τουρκικού κράτους, δεν χωρά αμφιβολία ότι ανοίγει μια νέα φάση στην κουρδική πολιτική. <br /> Παρόλο που είναι άκομψα και αναποτελεσματικά διαιρεμένο σε πολλαπλές οργανώσεις και διάφορες αρχές -- το BDP, το DTK, το KCK, το PKK και την εικόνα του ίδιου του φιλακισμένου του ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν -- το κουρδικό εθνικιστικό κίνημα εξελίσσεται και διατυπώνει τις απαιτήσεις του στην εθνική και τη διεθνή σκηνή. <br /> Υπάρχει σαφώς ανησυχία σχετικά με τις διασυνδέσεις ανάμεσα στις ομάδες αυτές, με την πολιτεία, τα μέσα ενημέρωσης και το μεγαλύτερο μέρος του κοινού να σπεύδουν να κατηγορήσουν το BDP ότι αποτελεί απλώς προέκταση του PKK. <br /> Για να επηρεάσει την ατζέντα της πολιτείας, λέει η Νάταλι, το BDP πρέπει να πείσει τους ανθρώπους διαφορετικά. <br /> "Το BDP, ή οι διάδοχοι και οι προσετερισμένες ομάδες, θα πρέπει να επιβεβαιώσουν ότι τόσο τα ίδια όσο και οι κουρδικές απαιτήσεις δεν αποτελούν απειλή για την ενότητα και σταθερότητα του τουρκικού κράτους προκειμένου να μπορέσουν οι Κούρδοι να σημειώσουν μελλοντική πρόοδο στο πολιτικό μέτωπο", δήλωσε η Νάταλι στους <i>SETimes</i>. "Αυτή τη χρονική στιγμή, έχουν πράξει ακριβώς το αντίθετο". <br /> <b>Το εφικτό</b><b> μιας αυτόνομης ζώνης στην Τουρκία</b><br /> Το ερώτημα που παραμένει στον απόηχο της εξαγγελίας του DTK είναι ποια ακριβώς μορφή θα έχει ένα σύστημα δημοκρατικής αυτονομίας στην Τουρκία και εάν είναι εφικτό, δεδομένου του σημερινού πολιτικού κλίματος. <br /> Οι αυτόνομες περιοχές, σε ορισμένα μέρη, απετέλεσαν μια εποικοδομητική λύση σε περιοχές όπου υπήρχαν εθνοτικές ή θρησκευτικές αντιπαραθέσεις και εντάσεις πλειοψηφίας-μειοψηφίας. <br /> Η Ισπανία, η κυβέρνηση της οποίας συμπεριέλαβε στο σύνταγμα του 1978 ένα σχέδιο δράσης για τη δημιουργία αυτόνομων ζωνών. εξυμνείται συχνά ως παράδειγμα επιτυχούς και ειρηνικής μετάβασης στην αυτονομία. <br /> Η Καταλονία και η χώρα των Βάσκων, περιοχές στις οποίες υπάρχουν κοινότητες τις οποίες η πολιτεία αναγνωρίζει ως ιστορικές εθνικότητες, διοικούνται από αυτόνομα κοινοβούλια και δικαστήρια και διατηρούν δεσμούς με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση μέσω των κυβερνητικών συμβουλίων οι πρόεδροι των οποίων χρειάζεται να έχουν την εγκριση του μονάρχη.<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.setimes.com/cocoon/setimes/images/2011/08/08/REPORTAGEphoto3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://www.setimes.com/cocoon/setimes/images/2011/08/08/REPORTAGEphoto3.jpg" /></a></div><br /> <table class="image" style="float: right;"><tbody> <tr><td><div id="shadow"><div class="image"><br /> </div></div></td></tr> </tbody></table>Και ο Καναδάς αποτελεί παράδειγμα πολιτείας η οποία καταπιάστηκε με αιτήματα αυτονομίας, ιδίως από την επαρχία του Κεμπέκ. Μολονότι εξακολουθεί εκεί ο διάλογος σχετικά με το επίπεδο της επαρχιακής αυτονομίας, αυτός αποτελεί μέρος μιας ειρηνικής πολιτικής διαδικασίας και όχι αιτία πολέμου. <br /> Ωστόσο, όπως παρατήρησαν οι Τούρκοι επικριτές της αυτονομίας, η γεωπολιτική και η εθνο-πολιτιστική πραγματικότητα της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής διαφέρει πολύ από αυτήν της Ισπανίας και του Καναδά. <br /> Κρίσιμος σε οποιοδήποτε σύστημα πολιτικής αυτονομίας είναι ο μεγάλος βαθμός αποκέντρωσης του κρατικού μηχανισμού, πράγμα που από καιρό θεωρείται ως ανάθεμα από το τουρκικό κράτος. Επισήμως, η κεντρική κυβέρνηση είναι αυτή που ρυθμίζει πολλές τοπικές πολιτικές, γεγονός που οδηγεί σε ένα σύστημα που είναι αναποτελεσματικό και, για πολλούς, απευκταίο. <br /> Σε μια χώρα όπου η κουρδική γλώσσα ήταν παράνομη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και η χρήση της οποίας εξακολουθεί να περιορίζεται ακόμα και σήμερα σε ορισμένα περιβάλλοντα, το ιδανικό της ισότητας -- πόσο μάλλον της αυτονομίας -- μπορεί να φαίνεται ανέφικτο. <br /> Ο Γιούχα Ράικα, καθηγητής του πανεπιστημίου του Turku της Φινλανδίας, ο οποίος μελέτησε τις πρακτικές και ηθικές πτυχές της αυτονομίας, λέει ότι το κοινό θα πρέπει να επιδεικνύει ανοχή για να είναι πρακτικές οι λύσεις αυτές. <br /> "Ουσιώδης προϋπόθεση είναι η γενική αποδοχή της λύσης", είπε στους <i>SETimes</i> ο Ράικα. "Οι Καναδοί αποδέχονται την αυτονομία του Κεμπέκ. Οι Φινλανδοί αποδέχονται την αυτονομία του νησιού Άλαντ. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που λειτουργεί με επιτυχία η περιφερειακή αυτονομία". <br /> Ο KB, πολιτικός αρθρογράφος και δημιουργός του ιστολογίου Kurdistan Commentary, εξέφρασε σκεπτικισμό σχετικά με την προθυμία της Τουρκίας για μια τέτοια αυτονομία. <br /> "Εάν το να μιλάς κουρδικά θεωρείται ως απειλή της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους, πώς θα μπορούσε να είναι δυνατή η αυτονομία; Χρειάζεται να υπάρχει συνταγματική αναγνώριση των Κούρδων και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους πριν ληφθεί υπόψη η αυτονομία". <br /> Κατά την Νάταλι, υπάρχει έλλειψη προθυμίας όχι μόνο στο κοινό αλλά και σε πολιτειακό επίπεδο. <br /> "Οι αξιωματούχοι, οι κρατικοί φορείς και τα πολιτικά κόμματα της Τουρκίας παραμένουν πιστοί στην ενότητα και σταθερότητα του κράτους", λέει, προσθέτοντας ότι "η ίδια η ιδέα μιας αυτόνομης Περιφέρειας Κουρδιστάν που θα συνορεύει με μια άλλη αυτόνομη περιφέρεια Κουρδιστάν στο Ιράκ θα υπονόμευε το αίσθημα ασφάλειας και ενότητας". <br /> Η Νάταλι τονίζει ότι μια μονομερή απόφαση, όπως αυτή της DTK δεν έχει καμιά ελπίδα να επιφέρει πραγματικές αλλαγές στην Τουρκία. <br /> "Οποιαδήποτε μεταβολή στο χαρακτήρα του τουρκικού κράτους και των θεσμών του θα πρέπει να πραγματοποιήσει συνταγματικές και διοικητικές αλλαγές αποδεκτές στους τουρκικούς πληθυσμούς και αξιωματούχους, περιλαμβανομένης και της μεταβίβασης εξουσιών προς τις περιφέρειες", λέει η Νάταλι. <br /> <div class="relatedFloat"><br /> </div>Πράγματι, η γενική συναίνεση είναι ότι οι συνταγματικές αλλαγές βρίσκονται στην καρδιά του όποιου πιθανού συμβιβασμού ανάμεσα στον ανυπόμονο κουρδικό πληθυσμό και το λιγότερο ευέλικτο ΑΚΡ, το οποίο κάνει εκτενή χρήση εθνικιστικών αισθημάτων για να κερδίσει ψήφους. <br /> "Το κλειδί είναι το σύνταγμα", τόνισε ο Μπάρκι. "Όπως και να έχει, η Τουρκία χρειάζεται νέο σύνταγμα. Εάν δεν προκύψει κάτι από την Άγκυρα σε αυτό το μέτωπο, δεν γίνεται τίποτα". <br /> Όμως, καθώς καθυστερεί η λύση και βαθαίνει το αδιέξοδο, φθίνει και η προοπτική μιας εποικοδομητικής συνεργασίας. <br /> Το πέρασμα του χρόνου καθιστά τη διευθέτηση των πραγμάτων πιο δύσκολη", είπε ο Μπάρκι. "Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι είναι ότι σε συγκρουσιακές καταστάσεις, εξαιρουμένων των απρόβλεπτων δραματικών εξελίξεων, ο χρόνος εργάζεται ενάντια στον απλούστερο συμβιβασμό". <br /> <br /> <a href="http://www.setimes.com/">ΠΗΓΗ</a>

Το κουρδικό φτάνει σε κρίσιμο σημείο

Η Τουρκία έχει φτάσει σε κρίσιμο σταυροδρόμι με το "κουρδικό πρόβλημα" αφού διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα στο κράτος και τα διάφορ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οίκος αξιολόγησης… made in Greece;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.voria.gr/filestore/modules/news/5/9/59867/pic-0-norm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.voria.gr/filestore/modules/news/5/9/59867/pic-0-norm.jpg" /></a></div><br /> Κατά πόσο μπορεί η Ελλάδα να αποκτήσει το δικό της<b> οίκο αξιολόγησης</b>; Αν είναι ακριβείς οι πληροφορίες που έρχονται από τον ακριτικό <b>Έβρο</b>, τότε είναι πιθανό να συμβεί και αυτό!<br /> Στις 2 Σεπτεμβρίου, σε λιγότερο δηλαδή από έναν μήνα από σήμερα, την πόλη της Αλεξανδρούπολης πρόκειται να την επισκεφθεί ο Δρ. Όλιβερ Έβερλινγκ, ο οποίος ηγείται της <b>Rating Evidence Ltd, </b>από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Και τι σημαίνει αυτό; Η συγκεκριμένη εταιρεία είναι ο μεγαλύτερος οίκος αξιολόγησης στη Γερμανία, ενώ ο ίδιος ο κ. Έβερλινγκ συμμετείχε στη συζήτηση που διεξήχθη σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την επιβολή κανόνων προς τους οίκους αξιολόγησης, παρέχοντας τεχνικές συμβουλές, αλλά και σχόλια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.<br /> Αν και ο βασικός λόγος για την παρουσία του ανώτατου στελέχους της Raiting Evidence Ltd στην πρωτεύουσα του νομού Έβρου σχετίζεται με τις εκδηλώσεις που οργανώνονται στο πλαίσιο του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης, οι πληροφορίες που διαρρέουν οι διοργανωτές του… «Νταβός» της Θράκης, θέλουν τον κ. Έβερλινγκ να συνδυάζει την επίσκεψη, με την προσπάθεια να διαπιστώσει από κοντά εάν και κατά πόσο υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός οίκου αξιολόγησης και στη χώρα μας. Made in Greece, δηλαδή… Λέτε;<br /> Πέραν, του Δρ. Έβερλινγκ στο τραπέζι των συζητήσεων του χρηματοοικονομικού φόρουμ έχουν δηλώσει πως θα καθίσουν επίσης ο διευθυντής των οικονομικών της πολυεθνικής εταιρίας ασφαλίσεων Αllianzgroup, Δρ Mάικλ Χάιζε, ο Γερμανός Βουλευτής του κεντροδεξιού κόμματος (CDU) κ. Στέφαν Μπίλγκερ κι η πρώην Αντιπρόεδρος της Ένωσης Γερμανικών συνδικάτων και λέκτορας στο ανοικτό πανεπιστήμιο του Βερολίνου κ. Ούρσουλα Έγκελεν Κέφερ.<br /> Την ελληνική κυβέρνηση στο φόρουμ αναμένεται να εκπροσωπήσει ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης ο οποίος θα εκφωνήσει εισήγηση στην εκδήλωση που θα πραγματεύεται το «Αν η κερδοσκοπική επίθεση εναντίον της Ελλάδας αποκρύπτει τελικά την πραγματική διάσταση του Ελληνικού χρέους». Στην ημερίδα θα συμμετάσχουν επίσης ο πρώην υπουργός Ανάπτυξης και Βουλευτής Β´ Αθηνών της ΝΔ κ. Κωστής Χατζηδάκης, ο πρόεδρος του Ελληνο- Βρετανικού Επιμελητηρίου Χάρης Οικονομόπουλος και ο γνωστός συγγραφέας Άρης Σφακιαννάκης.<br /> Η παρουσία ενός Υπουργού αρμόδιου για θέματα οικονομίας, πάντως, θεωρείται επιβεβλημένη από την τοπική κοινή γνώμη, ιδιαίτερα μετά την αρνητική εντύπωση που είχε προκαλέσει τον προηγούμενο Μάιο, στο 2ο χρηματοοικονομικό φόρουμ, η εκπροσώπηση του υπουργείου οικονομικών με ένα μόνο διοικητικό στέλεχος.<br /> Μένει να φανεί αν αυτή τη δυσαρέσκεια θα βρει ευήκοον ους και το φόρουμ πλαισιωθεί, τελικά και με εκπρόσωπο του υπουργείου Οικονομικών. Σημειώνεται πως το Φόρουμ Θράκης, πρόεδρος του οποίου είναι η κ. Κατερίνα Καραγιάννη, είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που έχει ως μέλημα του την ανάδειξη της ακριτικής περιοχής, μάσα από το καλώς εννοούμενο networking και lobbying.<br /> <a href="http://www.voria.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Οίκος αξιολόγησης… made in Greece;

Κατά πόσο μπορεί η Ελλάδα να αποκτήσει το δικό της οίκο αξιολόγησης ; Αν είναι ακριβείς οι πληροφορίες που έρχονται από τον ακριτικό Έβρο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανακηρύσσουν de facto ΑΟΖ προς Τουρκία με θέσπιση "μέσης γραμμής"!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHt9oxC8AQBJiSNIhj_9OlUgWg5vULyOgVGIIyezO9WjGTW-5-eMhyphenhyphenhYKVEdfegY4HTg43ZN0-GLqyOT6iFHL9Ad_84cQ3HiarztQ1LgVI-9cR55ANQXVDR7WfzxHTVamcUFUkEccSL8k/s1600/xartis+aoz.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHt9oxC8AQBJiSNIhj_9OlUgWg5vULyOgVGIIyezO9WjGTW-5-eMhyphenhyphenhYKVEdfegY4HTg43ZN0-GLqyOT6iFHL9Ad_84cQ3HiarztQ1LgVI-9cR55ANQXVDR7WfzxHTVamcUFUkEccSL8k/s1600/xartis+aoz.jpg" /></a></div><br /> <b>Με νόμο η Ελλάδα ("τη προτροπή" των ΗΠΑ) προχωρά στην de facto ανακήρυξη για πρώτη φορά Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) σε όλο το μήκος της ηπειρωτικής και νησιωτικής αιγιαλίτιδας ζώνης της, (πέρα από το Ιόνιο και τη Νότια Κρήτη που περιλαμβάνονταν στην πρόσκληση ενδιαφέροντος προς τις εταιρείες για την διενέργεια ερευνών και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου) και σε όλες τις θαλάσσιες περιοχές της από τον Έβρο μέχρι την Μεγίστη (Καστελόριζο). Ο νόμος θα ψηφιστεί αμέσως μόλις ανοίξει η Βουλή από το θερινό τμήμα.</b><br /> <br /> Η κυβέρνηση Παπανδρέου κινούμενη μεταξύ των παραδοσιακών φοβικών συνδρόμων έναντι της Τουρκίας, της διάθεσης εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Άγκυρα και της αμερικανικής «δίψας» για φυσικό αέριο που θα διοχετευθεί και θα απεξαρτήσει εν μέρει τουλάχιστον την Ευρώπη από την Ρωσία για την ώρα διαλέγει το τελευταίο. Με τις εγγυήσεις των ΗΠΑ, οι οποίες πλέον αντιμετωπίζουν την Τουρκία περισσότερο ως ανταγωνιστή, παρά ως σύμμαχο στην ανατολική Μεσόγειο.<br /> <br /> Το κείμενο του νέου νόμου που καθορίζει τις ιδρυτικές διατάξεις για την δημιουργία του δημόσιου φορέα παροχής αδειών έρευνας και αξιοποίησης φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων, είναι πραγματική «βόμβα», αφού καθορίζει μια υφαλοκρηπίδα ή μια ΑΟΖ («αφ’ης κηρυχθεί» κάνοντας την κήρυξη της ΑΟΖ εντελώς τυπική διαδικασία) 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές ηπειρωτικών και νησιωτικών περιοχών! Αλλά το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι άλλο.<br /> <br /> Προβαίνει σε μια de facto «αφ’εαυτής» ρύθμιση, έστω και αν δεν έχει υπάρξει συμφωνία οριοθέτησης με γειτονικά κράτη, βασικά με την Τουρκία: Τη μέση γραμμή!<br /> <br /> Κάτι που αφορά κυρίως την Ανατολική Μεσόγειο, αφού το Αιγαίο μετατρέπεται σε «κλειστή ελληνική λίμνη» με αυτή την ρύθμιση με εξαίρεση κάποιες περιοχές στο Βόρειο Αιγαίο όπου η Ίμβρος δίνει μια «ανάσα» στην Τουρκία.<br /> <br /> Ιδού πως προσδιορίζει ο νόμος τις υποθαλάσσιες περιοχές ερευνών:<br /> <br /> «<i>Ο βυθόs και το υπέδαφος των εσωτερικών υδάτων, της αιγιαλίτιδας ζώνης, της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ης κηρυχθεί) μέχρι την απόσταση των 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Eλλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ης κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης”!</i><br /> <br /> <b>Πολύ καλό για να είναι αληθινό; Ας είμαστε ρεαλιστές στις εκτιμήσεις μας. Ούτε η Ελλάδα - ειδικά με την παρούσα κυβέρνηση - ούτε πολύ περισσότερο η Κύπρος θα προχωρούσαν σε τέτοιες κινήσεις αν δεν υπήρχε η κάλυψη των Ηνωμένων Πολιτειών και η σύμπηξη της συμμαχίας με το Ισραήλ που και αυτή οι ΗΠΑ την επέβαλαν.</b><br /> <br /> Για το λόγο αυτό έχει μεγάλη σημασία να δούμε πως θα εξελιχθεί και η 1η Οκτωβρίου, όπου η Τουρκία δήλωσε ότι θα αντιδράσει με τον ενδεικνυόμενο τρόπο κατά των σκαφών της αμερικανικής Noble Energy που θα κάνει τις πρώτες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ για φυσικό αέριο.<br /> <br /> Σε ότι αφορά τα «οικόπεδα» και τους όρους παραχώρησής τους στις εταιρείας (αμερικανικές κατά βάση, φυσικά…). «Οι άδειες αναζήτησης 18μηνες σε συγκεκριμένες περιοχές που δεν μπορούν να υπερβαίνουν τα 4.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στην ξηρά και τα 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στη θάλασσα. Η παραχώρηση δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης γίνεται με τρεις τρόπους: είτε μετά από διακήρυξη, είτε μετά από αίτηση ενδιαφερόμενου επενδυτή, ή με ανοιχτή πρόσκληση (open door) για εκδήλωση ενδιαφέροντος»<br /> <br /> Το ζήτημα είναι ότι το όλο σκηνικό υπαγορεύεται από τα συμφέροντα μιας ξένης δύναμης, η οποία στην παρούσα φάση είναι πλήρως προσανατολισμένα υπερ της ελληνική πλευράς. Αυτή η συγκυρία πόσο θα διαρκέσει; Πόσο έτοιμη είναι η ελληνική πλευρά από άποψη ισχύος να εξασφαλίσει μόνη της την υπεράσπισι των δικαιωμάτων της; Μην ξεχνάμε ότι η καταστροφή του 1922 επήλθε όταν άλλαξαν οι γεωστρατηγικές ισορροπίες εις βάρος μας, και μας έπιασαν εντελώς απροετοίμαστους!<br /> <br /> Στο μεταξύ τα κόμματα της Αριστεράς εξέδωσαν πρώτα ανακοινώσεις, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστα αντανακλαστικά, αναφορικά με την αποκάλυψη του defencenet.gr για το βιβλίο του Ντενίζ Μπουλούκμπασι, πρώην εμπειρογνώμονα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, ο οποίος αναφέρει ότι η κυβέρνηση Σημίτη με υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου, είχε συμφωνήσει στη εκχώρηση του δικαιώματος μη επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια σε όλο το εύρος των περιοχών που γειτνιάζουν με την Τουρκία και σε όλους τους διύλους και θαλάσσιες περιοχές στρατηγικής σημασίας. Σε δήλωση προέβη πριν λίγα λεπτά και η Ν.Δ. δια του υπεύθυνου του Τομέα Εξωτερικών, Πάνου Παναγιωτόπουλου.<br /> <br /> <i>«Ανεξάρτητα από το τί θα πει ή δεν θα πει η κυβέρνηση, ο λαός πρέπει να έχει το νου του», τονίζει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του σχετικά με τα όσα ισχυρίζεται ο Ντενίζ Μπουλούκμπασι. Το ΚΚΕ τονίζει ότι «οι κίνδυνοι για κυριαρχικά δικαιώματα είναι τεράστιοι», καθώς «η NATOποίηση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου βρίσκεται διαρκώς στο τραπέζι, όπως το ΚΚΕ έχει εδώ και καιρό καταγγείλει, γιατί αυτό επιδιώκουν ισχυρά τμήματα της ελληνικής και τουρκικής πλουτοκρατίας».</i><br /> <br /> Να ενημερωθεί η Βουλή για τις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο και να συνεδριάσει το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, ζητεί, με ανακοίνωσή του, ο ΣΥΝ και ταυτόχρονα κατηγορεί την κυβέρνηση ότι είναι απαράδεκτο να ενημερώνονται τα πολιτικά κόμματα και η κοινή γνώμη της χώρας από ανεπίσημα τουρκικά δημοσιεύματα για πτυχές των, μέχρι σήμερα, 50 κύκλων συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σε ευαίσθητα εθνικά μας θέματα.<br /> <br /> Στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΝ «απαιτεί να υπάρξει ενημέρωση στην Ελληνική Βουλή για τις εξελίξεις των συνομιλιών» και προσθέτει ότι η μυστική διπλωματία δεν είναι προς όφελος των λαών και ενέχει κινδύνους πολύπλευρων εκμεταλλεύσεων για ιδιοτελείς σκοπούς ακόμα και εσωτερικής κατανάλωσης.<br /> <br /> Το θέμα της υφαλοκρηπίδας και των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών, που άπτονται αυτού του ζητήματος, οφείλουν να διευθετηθούν με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και την από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης", επισημαίνει ο ΣΥΝ, υποστηρίζοντας ότι η προοπτική αυτή «είναι μια λύση που διασφαλίζει τόσο την διαφάνεια όσο και την ειρηνική επίλυση των διαφορών προς όφελος και των δύο γειτονικών λαών, σε μια εποχή όπου η βαθιά οικονομική κρίση δεν επιτρέπει κανενός είδους μικροτυχοδιωκτισμούς αλλά ούτε και εφησύχαση».<br /> <br /> Επίσης σε σχετική ανακοίνωσή του ο υπεύθυνος του Τομέα Εξωτερικών της Ν.Δ. Πάνος Παναγιωτόπουλος αναφέρει τα εξής:<br /> <br /> <i>“Από τα όσα αναφέρει στο βιβλίο του ο Τούρκος πρώην διπλωμάτης Ντενίζ Μπολούκμπασι, ο οποίος έλαβε μέρος στις 36 από τις 50 διερευνητικές επαφές Ελλάδας – Τουρκίας, που έχουν δρομολογηθεί από το 2002, ανακύπτουν – εκ νέου- πολλά ερωτηματικά και απορίες για το πραγματικό περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών, που διεξάγονται μεταξύ εκπροσώπων των δύο Υπουργείων των Εξωτερικών.</i><br /> <i><br /> </i><br /> <i>Τα ερωτηματικά αυτά πολλαπλασιάζονται και από το γεγονός ότι οι ισχυρισμοί του Τούρκου πρεσβευτή ότι “ η Ελληνική πλευρά δέχθηκε σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου να υποχωρήσει από το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια” αναφέρονται στην χρονική περίοδο όπου πολιτικός προϊστάμενος του ΥΠΕΞ ήταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και Πρωθυπουργός ο κ. Κώστας Σημίτης.</i><br /> <i><br /> </i><br /> <i>Επειδή τα όσα υποστηρίζει ο κ. Μπολούκμπασι για το ακριβές περιεχόμενο των διερευνητικών συνομιλιών Ελλάδας – Τουρκίας έρχονται να προστεθούν σε ένα πλήθος δηλώσεων Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων, (μεταξύ αυτών, στο παρελθόν, ο Αντιπρόεδρος Αρίντς αλλά και επίσημες πηγές του Τουρκικού ΥΠΕΞ) ήρθε η ώρα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου να αποκαταστήσει την αλήθεια και να βάλει τα πράγματα στην θέση τους, για να σταματήσει η Τουρκική πλευρά να δημιουργεί εντυπώσεις σε βάρος της Ελλάδος και να παραπληροφορεί την διεθνή κοινή γνώμη, προπαγανδίζοντας και προβάλλοντας απόψεις, από πλευράς Τουρκίας, που θίγουν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Αιγαίο.</i><br /> <i><br /> </i><br /> <i>Οι “αναιμικές” δηλώσεις και διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου του εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών, που γίνονται από καιρού εις καιρόν, δεν επαρκούν πλέον…”.</i><br /> <a href="http://logioshermes.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Ανακηρύσσουν de facto ΑΟΖ προς Τουρκία με θέσπιση "μέσης γραμμής"!

Με νόμο η Ελλάδα ("τη προτροπή" των ΗΠΑ) προχωρά στην de facto ανακήρυξη για πρώτη φορά Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) σε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Λειτουργία στη Σουμελά: Σε γεωπολιτικό αδιέξοδο, όπως η Ελλάδα;

<div class="MsoNormal" style="text-align: center;"><img src="http://vatopaidi.files.wordpress.com/2010/08/soumela.jpg?w=512&h=351" /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><br /> Η λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, το Δεκαπενταύγουστο του 2010, υπήρξε ένα γεγονός παγκόσμιας σημασίας, αφού τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου κάλυψαν εκτενώς το θέμα, με αναφορές στην ιστορία της μονής και τη σημασία της επαναλειτουργίας της μετά από σχεδόν έναν αιώνα. </div>Παρότι η απόφαση του αρμοδίου υπουργού μιλούσε για λειτουργία της Σουμελά για τα επόμενα χρόνια μια Κυριακή του Σεπτεμβρίου που θα όριζε ο Νομάρχης Τραπεζούντας, τελικά και φέτος πρόκειται να γίνει και πάλι η λειτουργία στις 15 Αυγούστου, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη, κ. Βαρθολομαίου. Όπως πληροφορούμεθα, η πληρότητα των ξενοδοχείων τις ημέρες εκείνες στην Τραπεζούντα και στις παρακείμενες κωμοπόλεις προσεγγίζει το 100%, γεγονός που μας επιτρέπει να πούμε ότι και φέτος η προσέλευση θα είναι μεγάλη.<br /> Όσον αφορά τα οργανωτικά, πέρυσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε παραχωρήσει 500 προσκλήσεις με τη σειρά, στον Ιβάν Σαββίδη, που -για να λέμε και του στραβού το δίκιο- ήταν από εκείνους που ξεκίνησαν και άνοιξαν το δρόμο για την θεσμοθέτηση της λειτουργίας στην ιστορική μονή, στους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος που ήταν παρόντες, και στην Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος. Οι κάτοχοι των προσκλήσεων εισήλθαν στο χώρο της Μονής, ενώ οι υπόλοιποι παρακολούθησαν τη λειτουργία από γιγαντοοθόνες που είχαν στηθεί ση Παναΐας το Ποτάμ'. Ακριβώς επειδή πέρυσι η διανομή των προσκλήσεων είχε γίνει μέρος του γεωπολιτικού του εκκλησιαστικού και του παιχνιδιού επιρροής που παίζεται με αφορμή τη λειτουργία στη Σουμελά και το Ποντιακό γενικότερα, φαίνεται ότι φέτος το Οικουμενικό Πατριαρχείο κρατάει προς το παρόν (22-7) κλειστά τα χαρτιά του για τον τρόπο που θα γίνει η επιλογή εκείνων που θα παρακολουθήσουν τη λειτουργία από το εσωτερικό της Μονής.<br /> <div class="MsoNormal">Και μια που αναφερθήκαμε σε γεωπολιτικά και εκκλησιαστικά παιχνίδια, που στην περίπτωση αυτή είναι απολύτως αλληλένδετα, στη φετινή λειτουργία, εκτός του Οικουμενικού Πατριάρχη και των επικεφαλής των Μητροπόλεων Δράμας, Δημητριάδος, Πειραιώς και Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως, θα παραστεί ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Δημήτριος, με παράλληλη απουσία αξιωματούχων της Ρωσικής Εκκλησίας. Στο σημείο αυτό θεωρούμε ότι βρίσκεται και το πρόβλημα, αφού, ενώ παρατηρείται η παρουσία του Αμερικής, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας μάλλον δεν θα υπάρχει υψηλόβαθμη παρουσία της Ρωσικής Εκκλησίας. Να υπενθυμίσουμε ότι πέρυσι ήταν παρόντες και συμμετείχαν στη λειτουργία ο Επίσκοπος Ποντόλσκ και ο βικάριος του Πατριαρχείου Μόσχας Τύχωνας, εκπροσωπώντας τη Ρωσική Εκκλησία, όπως επίσης και το γεγονός ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος είχε απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση προς τον Πατριάρχη της Μόσχας, κ. Κύριλο, να συλλειτουργήσουν στην ιστορική μονή.</div><div class="MsoNormal">Είναι προφανές ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο επέλεξε να καλέσει τον ηγέτη των Ορθοδόξων της Αμερικής, που εκ των πραγμάτων διατηρεί στενές σχέσεις με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και αποτελεί κατά κάποιον τρόπο αντίβαρο στον ρωσικό εθνικισμό, στο βαθμό που αυτός εκφράζεται από τη Ρωσική Εκκλησία τους λειτουργούς και τους υποστηρικτές της. Η κίνηση αυτή του Πατριάρχη μπορεί να ερμηνευθεί ως μια προσπάθεια εξισορρόπησης της όποιας απόπειρας έγινε τα προηγούμενα χρόνια για εισπήδηση της Ρωσικής Εκκλησίας στην περιοχή του Πόντου και συγκεκριμένα της Τραπεζούντας και της Σουμελά.</div><div class="MsoNormal">Ένα από τα πρόσωπα το όνομα του οποίου αναμειγνύεται στο θέμα, είναι ο Ιβάν Σαββίδης, που επαναλαμβάνουμε, προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στο Έθνος και στο Ποντιακό, αφού κινήθηκε με όραμα και άνοιξε το δρόμο για την άσκηση πιέσεων στην τουρκική κυβέρνηση και την επαναλειτουργία της Παναγίας Σουμελά, όταν άλλοι φορείς στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και αλλού "<b>εκάθευδαν τον ύπνον του Δικαίου</b>".  Όμως, παρότι του αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες που κατέβαλε και τις υπηρεσίες που προσέφερε, είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε και τις απόπειρες που του αποδίδονται ότι έκανε (πληροφορίες που διαθέτουμε, δυστυχώς επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο), να διαταράξει την εκκλησιαστική τάξη στην περιοχή του Πόντου αλλά και στην ίδια την Κωνσταντινούπολη. Επειδή υπάρχουν χειροπιαστά δείγματα της άσβεστης φλόγας και αγάπης που έχει για τον Πόντο ο εκ της ηρωικής Σαντάς καταγόμενος Έλλην ευπατρίδης και επειδή αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη, παράλληλα με το εθνικό-ποντιακό του χρέος, να εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της Ρωσίας, της οποίας είναι βουλευτής, θεωρούμε ότι ο ίδιος θα πρέπει να επιδιώξει να λυθούν τα όποια προβλήματα σε ανώτατο πολιτικό και εκκλησιαστικό επίπεδο και όχι να αναμειγνύεται και αναλαμβάνει ο ίδιος βάρη που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σηκώσει. </div><div class="MsoNormal">Θα πρέπει να σημειώσουμε δε ότι η κατάσταση αυτή, μπορεί να αποτελέσει αιτία διχασμού του ποντιακού Ελληνισμού, αφού ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων της Ρωσίας, που είναι ποντιακής καταγωγής και ανήκει εκκλησιαστικά στο Πατριαρχείο της Μόσχας, στην ουσία αποκλείεται από τη λειτουργία και οι Πόντιοι της Ρωσίας αντιμετωπίζονται ως πιστοί β΄ κατηγορίας, σε σχέση με τους συμπατριώτες μας που ανήκουν στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, που φυσικά ανήκουν στην α΄ κατηγορία. Και όλα αυτά γίνονται τη στιγμή που η Ρωσία ήταν το διαχρονικό αποκούμπι των Ελλήνων του Πόντου, όταν αντιμετώπιζαν τα γνωστά προβλήματα με την οθωμανική διοίκηση.</div><div class="MsoNormal">Είναι προφανές ότι η Σουμελά έχει ήδη καταστεί πεδίον σύγκρουσης γεωπολιτικών και εκκλησιαστικών συμφερόντων, και σ' αυτόν τον ιδιότυπο πόλεμο που φαίνεται ότι έχει ξεσπάσει, είναι προφανές ότι θα υπάρχουν και 'θύματα'. Από το αδιέξοδο αυτό μπορούμε να βγούμε αν υπάρχει πολιτικός χειρισμός του όλου θέματος σε υψηλότατο επίπεδο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και από την Ελληνική Κυβέρνηση, με το Πατριαρχείο της Μόσχας και τη Ρωσική Κυβέρνηση αντίστοιχα. Ελπίζουμε αυτό να γίνει σύντομα και αποτελεσματικά, για να μην έχουμε και στο ζήτημα της Σουμελά και της ενότητας των απανταχού Ποντίων τα τραγικά αποτελέσματα των ανεπιτυχών χειρισμών και επιλογών που έγιναν στις ελληνορωσικές σχέσεις σε πολιτικό επίπεδο από πλευράς ελληνικών κυβερνήσεων, χωρίς να έχουμε να επιδείξουμε κανένα όφελος και κέρδος από τη μονοδιάστατη προσέγγιση προς την Ουάσιγκτον. </div>Όσοι έχουν τις τύχες των πιστών και του Έθνους στα χέρια τους πρέπει να προσέξουν, γιατί οι παλαιοί έλεγαν ότι όταν "<b><i>τ' άλλογα ταλασέυνε, τρών' τα λάχτας τα γαϊδούρια</i></b>". Και οι παλαιοί πάντα εξέρναν ντο έλεαν!<br /> <b>του Σάββα Καλεντερίδη</b><br /> <i>Κύριο άρθρο στο 29ο φύλλο της ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ</i><br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Λειτουργία στη Σουμελά: Σε γεωπολιτικό αδιέξοδο, όπως η Ελλάδα;

Η λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, το Δεκαπενταύγουστο του 2010, υπήρξε ένα γεγονός παγκόσμιας σημασίας, αφού τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δί...

Διαβάστε την συνέχεια

Νομοσχέδιο στις ΗΠΑ νομιμοποιεί το ψευδοκράτος;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT1_JNTbLXg0dp0LpQf4c_RUY5s4W7fHWI6yCM-PkWpMuPJzv_NcQ" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT1_JNTbLXg0dp0LpQf4c_RUY5s4W7fHWI6yCM-PkWpMuPJzv_NcQ" width="400" /></a></div><br /> <b>Nομοσχέδιο στις ΗΠΑ εσφαλμένως αποσκοπεί στη νομιμοποίηση του ψευδοκράτους στο παρανόμως κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) κατά παραβίαση δικαστικών αποφάσεων, (της Αμερικανικής) εξωτερικής πολιτικής και ψηφισμάτων του ΟΗΕ. </b><br /> <br /> Ενώ το Ελληνοαμερικανικό Ινστιτούτο (AHI) υποστηρίζει το Νομοσχέδιο Αρ. 2597, πιο προσεκτική εξέτασή του αποκαλύπτει πως νομιμοποιεί τον (παρόμοιο με την μαφία) «unincorporated association» της "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου" σαν (νόμιμο) «αντιπρόσωπο/πράκτορα» της Τουρκίας αντί να τον καταδικάζει ως ψευδοκράτος. <br /> <br /> Νομοσχέδιο στις ΗΠΑ είναι προτεινόμενη νομοθεσία που έχει εγκριθεί από επιτροπή του Κογκρέσου. Με βάση παλαιότερο νόμο για αποζημίωση Αμερικανών με περιουσίες σε κομμουνιστικές χώρες, το νομοσχέδιο εξισώνει την Τουρκική διοικητική μαριονέτα των κατεχομένων με (νόμιμη) κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο εξουδετερώνει την ισχύ των Αμερικανικών δικαστηρίων να αποφασίζουν υπέρ των δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων, όπως συνέβη στην περίπτωση των ψηφιδωτών της Κανακαριάς (Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Κύπρου εναντίον Γκόλντμπεργκ), κηρύσσοντας το ψευδοκράτος «unrecognized party» όταν (παρενέβη στη δίκη και) ισχυρίσθη ότι ήτο ο ιδιοκτήτης των ιστορικών εικόνων. Προς το παρόν, καθεστώτα που δεν αναγνωρίζονται ως κυβερνήσεις δεν μπορούν να προσφύγουν σε δικαστήρια των ΗΠΑ, αν και μπορεί να μηνυθούν μια και δεν έχουν ασυλία. Ωστόσο, εάν το νομοσχέδιο ψηφιστεί σαν νόμος, το ψευδοκράτος μπορεί να καταστεί απρόσβλητο καθόσον αφορά σε αγωγές (εναντίον του).<br /> <br /> Εάν το Κογκρέσο θα μπορούσε να διατάξει τη κυβέρνηση Ομπάμα να διαπραγματευτεί με παράνομες οντότητες, οι διεθνείς σχέσεις θα διεξάγονταν με κακοποιούς. Αντί να αποκαλύπτει το μαφιόζικο στοιχείο του καθεστώτος που κατέχει (παράνομα) και καταληστεύει περιουσίες, το νομοσχέδιο καμουφλάρει το ψευδοκράτος με νομιμότητα κυρίαρχου κράτους υπονομεύοντας το Δίκαιον, προηγούμενα δεδικασμένα και τα ψηφίσματα 541 και 550 του ΟΗΕ που καταδικάζουν το ψευδοκράτος. Εντέλλει ακόμη την κυβέρνηση των ΗΠΑ να διαπραγματευτεί και να διακανονίσει αποζημιώσεις για περιουσίες Ελληνοκυπρίων κατ’ ευθείαν με τους κατακτητές και τούς εποίκους από την Τουρκία.<br /> <br /> Ακόμα χειρότερα, το νομοσχέδιο προτείνει "αποζημίωση" με μια διάταξη "προτεραιότητας" που επιδιώκει διευθετήσεις για "25.000 δολάρια" ή λιγότερο. Δεν είναι σαφές κατά πόσο τα $25.000 αφορούν σε άτομα ή σε περιουσίες. Με άλλα λόγια, το νομοσχέδιο θεωρεί πως περίπου $675 ανά έτος είναι ικανοποιητική αποζημίωση για 37 χρόνια κατοχής! Οι επιπτώσεις αυτού του νομοσχεδίου, εσκεμμένα ή όχι, είναι τόσο επικίνδυνες όσο και η Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας (IPC), όπου Ελληνοκύπριοι έχουν μπλοκαριστεί σε μία ατελείωτη για χρόνια δοκιμασία χωρίς αποζημίωση, καταλήγοντας στο τέλος να λαμβάνουν ψίχουλα αποζημιώσεως. Τελικά, με βάση άλλο δεδικασμένο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ (Ντέημς και Μούρ εναντίον Ρήγκαν), ελλοχεύει ο κίνδυνος το νομοσχέδιο να απαγορεύσει και να αναστείλει τις μηνύσεις εναντίον του ψευδοκράτους στις ΗΠΑ.<br /> Παράδοξα, ενώ η μήνυση των Ελληνοκυπρίων προσφύγων στις ΗΠΑ είχε προκαλέσει "συναγερμό" για δήθεν νομιμοποίηση του ψευδοκράτους, το νομοσχέδιο που θεσπίζει διπλωματικές σχέσεις του ψευδοκράτους με τις ΗΠΑ δεν έχει ούτε καν περιέλθει της προσοχής της κυβερνήσεως της ΚΔ. <br /> Συμπερασματικά, το νομοσχέδιο δεν προστατεύει τις περιουσίες και τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων. Στη περίπτωση που το νομοσχέδιο γίνει νόμος, μπορεί και θα ανατραπεί στο δικαστήριο. Το νομοσχέδιο θεωρείται συνταγματικά "για φούντο" δεδομένου ότι εξισώνει την μαριονέτα του ψευδοκράτους με (νόμιμη) κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο θα έπρεπε να καταδικάζει το ψευδοκράτος, να καθιστά την Τουρκία υπόλογη, να δίνει στούς Ελληνοκυπρίους δίκαιη αποζημίωση για 37 χρόνια κατοχής, να προστατεύει το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στην πατρογονική τους γη, να προστατεύει τα δικαιώματα τους να προσφύγουν σε δικαστήρια των ΗΠΑ ατομικά και συλλογικά και να θέτει χρονικό όριο μέχρι του οποίου οι αποζημιώσεις θα πρέπει να καταβληθούν. Αλλιώς, οι Αμερικανοκύπριοι με περιουσία στα κατεχόμενα θα αντιμετωπίσουν την ίδια άδικη και παράνομη συμπεριφορά μερικοί κακώς πληροφορημένοι Ελληνοκύπριοι αντιμετώπισαν όταν έπεσαν στην παγίδα του IPC, του Τουρκικού Δούρειου Ίππου που καταληστεύει περιουσίες Ελληνοκυπρίων, ένα αναγκαίο βήμα για την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου.<br /> <div class="mceTmpl"><div class="selcontent" style="background-color: #f7f7f7; border: 3px solid rgb(221, 221, 221); margin: 20px 0pt 0pt; padding: 10px !important;"><div style="text-align: center;">PRESS RELEASE</div><div style="text-align: center;"><br /> </div>U.S. Proposed Legislation Mistakenly Seeks to Legitimize the Pseudo-State in the Illegally Occupied Part of the Republic of Cyprus (ROC) in Violation of Court Decisions, Foreign Policy and U.N. Resolutions<br /> <br /> While the American Hellenic Institute supports Congressional Bill No. 2597, its closer examination reveals it legitimizes the "unincorporated association" of the "Turkish Republic of Northern Cyprus" as an "agent" of Turkey instead of condemning it as a pseudo-state. <br /> <br /> A Bill is proposed legislation first approved by a congressional committee. Based on a law that sought to compensate Americans for their properties in communist countries, the Bill equates the puppet Turkish administration in the illegally occupied 36% of the territory of the ROC with a government. It guts the power of U.S. Courts to vindicate the rights of Greek Cypriots as it happened in the case of the Mosaics of Kanakaria (Autocephalous Church of Cyprus v. Goldberg) declaring the pseudo-state an “unrecognized party” when it claimed ownership over the artifacts. Presently, unrecognized regimes cannot resort to US courts, although they can be sued and have no immunity. However, if the Bill becomes law, the pseudo-state may become immune to lawsuits.<br /> <br /> If Congress could mandate the Obama administration to negotiate with illegal entities, foreign relations would be conducted with thugs. Rather than exposing the mafia element of the regime when it occupies and steals properties, the Bill cloaks the pseudo-state with the legitimacy of a sovereign undermining law, legal precedents and United Nation Resolutions 541 and 550 that condemned the pseudo-state. It even mandates the US Government to negotiate and settle property claims of Greek Cypriots directly with the occupiers and the settlers from Turkey.<br /> <br /> Even worse, the Bill proposes a "settlement" through a "priority" provision that seeks to settle claims for "$25,000" or less. It is not clear whether $25,000 pertains to individuals or properties. In other words, the Bill considers approximately $675 per year for 37 years of occupation as adequate compensation! The effects of this Bill, intentional or not, are as dangerous as the Immovable Property Commission (IPC), where Greek Cypriots have been bottled for years in misery without compensation, eventually receiving trivial amounts of compensation. Finally, based on a U.S. Supreme Court precedent (Dames & Moore v. Regan), potentially the Bill can prohibit and suspend U.S. court litigation against the pseudo-state.<br /> <br /> Astonishingly, while the U.S. class action of Greek Cypriot refugees had caused "alarm" for its falsely reported legitimization of the pseudo-state, this Bill that legislates diplomatic relations between the pseudo-state and the U.S. has yet to raise an eyebrow from the government of the ROC.<br /> In conclusion, the Bill does not protect the properties and the rights of Greek Cypriots. Should this bill become law, it can and will be overturned in court. The Bill is constitutionally overboard as it equates the puppet pseudo-state with a government. The Bill should have condemned the pseudo-state, holding Turkey accountable, giving Greek Cypriots fair compensation for 37 years of occupation, protecting their right to return to their ancestral lands, protecting their rights to resort to U.S courts individually and collectively and placing a time limit on when claims must be paid. Otherwise, American Cypriots with property in the illegally occupied 36% of the territory of the ROC are facing the same unjust and egregious treatment some ill-advised Greek Cypriots faced, when they fell in the trap of the IPC, a Turkish Trojan Horse that steals property from Greek Cypriots, a necessary step towards the final division of Cyprus. <br /> <div style="text-align: center;">***</div><div style="text-align: center;"><br /> </div><div style="text-align: center;">SIMPEDES LAW FIRM</div><br /> <div style="text-align: center;">1920 N Street, NW Suite 300, Washington DC 20036 U.S.A.<br /> +1(202) 464-9910 +1(202) 449-3499 ™ athan@tsimpedeslaw.com</div></div></div><br /> <a href="http://logioshermes.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Νομοσχέδιο στις ΗΠΑ νομιμοποιεί το ψευδοκράτος;

Nομοσχέδιο στις ΗΠΑ εσφαλμένως αποσκοπεί στη νομιμοποίηση του ψευδοκράτους στο παρανόμως κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αιφνιδιαστική επίσκεψη απεσταλμένου του Καντάφι ξανά στην Αθήνα

<div class="article_title"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/34F2B15A74171F99E6CE94BA9A7F2182.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Αιφνιδιαστική επίσκεψη απεσταλμένου του Καντάφι ξανά στην Αθήνα" border="0" src="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/34F2B15A74171F99E6CE94BA9A7F2182.jpg" /></a></div><br /> <b>Στην Αθήνα θα βρίσκεται το απόγευμα της Πέμπτης ο Αμπντουλαντί αλ Ομπεϊντί, υπουργός Εξωτερικών του καθεστώτος Καντάφι</b><br /> <br /> Η Αθήνα παραμένει ενεργή στο μέτωπο της επίλυσης της κρίσης στη Λιβύη. Αυτό αποδεικνύει και η αιφνιδιαστική επίσκεψη το απόγευμα της Πέμπτης στην ελληνική πρωτεύουσα του <b>Αμπντουλαντί αλ Ομπεϊντί</b>, υπουργού Εξωτερικών του καθεστώτος Καντάφι.<br /> <div>Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Αλ Ομπεϊντί θα έχει συνάντηση με τον κ. <b>Στ. Λαμπρινίδη</b> και αναμένεται να του μεταφέρει κάποιο μήνυμα του λίβυου ηγέτη <b>Μουαμάρ Καντάφι</b>. Παραμένει άγνωστο αν ο λίβυος αξιωματούχος σχεδιάζει να μεταβεί και σε άλλες ξένες πρωτεύουσες στο πλαίσιο αναζήτησης μίας διπλωματικής λύσης. </div><br /> <div>Ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες σε στενή επαφή τόσο με τον <b>Αμπντελιλά αλ Χατίμπ</b>, ειδικό απεσταλμένο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για τη Λιβύη όσο και με την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική <b>Κάθριν Αστον</b>.</div><div>Η ελληνική πλευρά επιμένει σε όλους τους τόνους ότι πρέπει να βρεθεί πολιτική λύση στο θέμα της Λιβύης, ιδιαίτερα εφόσον το τελευταίο διάστημα υπάρχει μία στασιμότητα και στο πολεμικό μέτωπο. </div><br /> <div>Ηδη άλλωστε έχει αρχίσει να εμφανίζεται μία κόπωση και στις χώρες που πρωτοστάτησαν στην υπόθεση της Λιβύης, όπως η Γαλλία και η Βρετανία. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις ώστε να βρεθεί μία διέξοδος για τον Καντάφι, να συμφωνηθεί εκεχειρία και να ανοίξει ο δρόμος για διαπραγματεύσεις μεταξύ Τρίπολης και Βεγγάζης. </div><br /> <div>Υπενθυμίζεται ότι η Αθήνα έχει κλείσει την πρεσβεία της στην Τρίπολη, ενώ έχει αποστείλει ολιγάριθμη αποστολή στη Βεγγάζη, με παρουσία και διπλωματικών υπαλλήλων, χωρίς όμως να έχει αναγνωρίσει τους αντικαθεστωτικούς. </div><br /> <div>Ο κ. Αλ Ομπεϊντί είχε βρεθεί στη χώρα μας και τον περασμένο Απρίλιο, στις αρχές της λιβυκής κρίσης. Τότε είχε συναντηθεί και με τον Πρωθυπουργό κ. <b>Γ. Παπανδρέου</b>, ο οποίος δεν είχε κρύψει την επιθυμία της Αθήνας να αναλάβει κάποια πρωτοβουλία για την επίλυση του προβλήματος. Σύμφωνα δε με αποκλειστικές πληροφορίες του «Βήματος», η Αθήνα έχει διερευνήσει προσεκτικά και μέσω ανεπίσημων διαύλων τις προθέσεις του καθεστώτος Καντάφι με σκοπό να εξετάσει αν μπορεί να διευκολύνει την εκτόνωση της κατάστασης. </div><br /> <a href="http://www.tovima.gr/">ΠΗΓΗ</a></div>

Αιφνιδιαστική επίσκεψη απεσταλμένου του Καντάφι ξανά στην Αθήνα

Στην Αθήνα θα βρίσκεται το απόγευμα της Πέμπτης ο Αμπντουλαντί αλ Ομπεϊντί, υπουργός Εξωτερικών του καθεστώτος Καντάφι Η Αθήνα παραμένει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Spiegel: Το παγκόσμιο παζλ του χρέους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="mainslideimg" height="342" src="http://www.newsbomb.gr/photos/images/sized/articles/map2-480x0.jpg" title="" width="480" /></div><br /> <br /> <br /> <b>Μέχρι το τέλος του έτους, το χρέος όλων των χωρών του πλανήτη θα ανέρχεται σε 54 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το τεράστιο αυτό ποσό βέβαια είναι άνισα κατανεμημένο. Το γερμανικό περιοδικό Spiegel έφτιαξε ένα χάρτη, που παρουσιάζει ποιες οικονομίες βρίσκονται στο «κόκκινο». </b><br /> Οι αναδυόμενες οικονομίες φαίνεται ότι έχουν τα μικρότερα προβλήματα. Στο αντίθετο άκρο βρίσκονται οι παραδοσιακές, βιομηχανικά ισχυρές, χώρες των οποίων οι δείκτες του χρέους έχουν εκτοξευθεί την τελευταία δεκαετία.<br /> Αξίζει να σημειωθεί ότι το χρέος των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιπροσωπεύει τα τρία τέταρτα του παγκόσμιου χρέους.<br /> Η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία είναι οι χώρες που «φλέγονται» στον ευρωπαϊκό Νότο, όπως παρουσιάζονται στο χάρτη.<br /> Δείτε με τη βοήθεια του πίνακα, ποιοι είναι οι υπερχρεωμένοι του πλανήτη.<br /> <br /> <img alt="" src="http://www.newsbomb.gr/images/sized/articles_new/map%282%29.jpg" style="height: 499px; width: 700px;" /><br /> <br /> <a href="http://www.newsbomb.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Spiegel: Το παγκόσμιο παζλ του χρέους

Μέχρι το τέλος του έτους, το χρέος όλων των χωρών του πλανήτη θα ανέρχεται σε 54 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το τεράστιο αυτό ποσό βέβαια ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: O «τίγρης» που βρυχάται, απλά… ξεροβήχει!

<div class="post-meta"><h1><br /> </h1><span></span></div><div class="post-content"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a class="cboxElement" href="http://www.prionokordela.gr/wp-content/uploads/2011/08/erdogan-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-94902 colorbox-94900" height="300" src="http://www.prionokordela.gr/wp-content/uploads/2011/08/erdogan-1-397x300.jpg" width="397" /></a></div><br /> <br /> Δεκάδες οικονομικοί αναλυτές, τα τελευταία χρόνια, βάζουν την Τουρκία στο ίδιο κάδρο με τους BRICs (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα). Η Κίνα παρουσιάζει μία αλματώδη ανάπτυξη, η Ρωσία ανατίμησε το νόμισμά της κατά 25%, η Ινδία βρίσκεται σε μία σταθερά ανοδική πορεία και η Βραζιλία έχει επίσης ανατιμήσει το νόμισμά της κατά 75% περίπου. Η Τουρκία, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, κατά το πρώτο τρίμηνο του 2011, κατέγραφε ρυθμό ανάπτυξης 11%. Ο ρυθμός αυτός θα δικαιολογούσε την παρουσία της Τουρκίας δίπλα στις υπόλοιπες ταχέως αναπτυσσόμενες χώρες, μόνο αν ήταν «ολόκληρη η αλήθεια»…<br /> Η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας μείωσε το βασικό επιτόκιο από 6,25% στο 5,75%, φοβούμενη τις επιπτώσεις από την παγκόσμια ύφεση, ενώ ανακοινώθηκε και δημοπρασία πώλησης ξένου συναλλάγματος. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Επιστημών, Βιομηχανίας και Τεχνολογίας της γείτονος, Νιχάτ Εργκούν, σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό, εκτίμησε ότι η οικονομία της χώρας ενδέχεται να αναπτυχθεί με ρυθμό 7% σε ετήσια βάση το 2011, έναντι των υψηλότερων προβλέψεων.<br /> Ο Ταγίπ Ερντογάν δείχνει να μην ανησυχεί για την οικονομική «συγκυρία», ωστόσο δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι η κρίση αυτή θα πλήξει έστω και βραχυπρόθεσμα την Τουρκία. Το χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης, τις ημέρες του χρηματιστηριακού Αρμαγεδδώνα που διανύουμε, καταγράφει σημαντική πτώση, χάνοντας τα υψηλά δεκαετίας που είχε σημειώσει τους τελευταίους μήνες. Μέσα σε μία μέρα, τη Δευτέρα, σημείωσε πτώση της τάξης του 7%. Οι προβλέψεις, μάλιστα, για το έλλειμμα ισοζυγίου του 2011 αγγίζουν ακόμη το 10%, πλησιάζοντας αρκετά τις επιδόσεις των δοκιμαζόμενων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης.<br /> Πόσο απέχει τελικά η ανάπτυξη της Τουρκίας από την κατάρρευσή της; Όπως όλα δείχνουν, μέσα σε ένα χρόνο, ο «οικονομικός» τίγρης που βρυχάται (όπως συνήθιζαν να την χαρακτηρίζουν οι οικονομικοί αναλυτές), ίσως αποδειχθεί ότι απλά ξεροβήχει…</div><br /> <a href="http://www.prionokordela.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Τουρκία: O «τίγρης» που βρυχάται, απλά… ξεροβήχει!

Δεκάδες οικονομικοί αναλυτές, τα τελευταία χρόνια, βάζουν την Τουρκία στο ίδιο κάδρο με τους BRICs (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα). Η Κί...

Διαβάστε την συνέχεια

NATO: Απέκλεισε πρόσβαση της Αλβανίας σε Πληροφορίες - Αλβανοί πούλησαν απόρρητα έγγραφα!

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUU-7Mk6sS87DgYnwqsqDLZcghQ6B1zfkf7YU1hYudgKAlRCdVx3lC2lwlI7IiqROZBTlrey7Iqc3gAav6MjSwn1VQYE790H-mErfyXRd_A0sb8Wm6Ih6HI8hGkq1VYdlrax56YOG8H1Kj/s1600/Shti+sekretet.JPG"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUU-7Mk6sS87DgYnwqsqDLZcghQ6B1zfkf7YU1hYudgKAlRCdVx3lC2lwlI7IiqROZBTlrey7Iqc3gAav6MjSwn1VQYE790H-mErfyXRd_A0sb8Wm6Ih6HI8hGkq1VYdlrax56YOG8H1Kj/s400/Shti+sekretet.JPG" /></a><br /> <br /> Το ΝΑΤΟ περιόρισε την πρόσβαση, στην Αλβανία, στις πληροφορίες του στρατιωτικού δικτύου του, ειδικά σε πληροφορίες που συνδέονται με την πυρηνική ενέργεια.<br /> <br /> Η απόφαση ελήφθη πρόσφατα από την έδρα της Συμμαχίας και κοινοποιήθηκε στην αλβανική κυβέρνηση, στη διεύθυνση διαβαθμισμένων πληροφοριών και στο <br /> Υπουργείο Άμυνας.<br /> <br /> Η κίνηση αυτή έρχεται μετά ένα συναγερμό που εκδόθηκε τον περασμένο χρόνο, μετά από έρευνες που πραγματοποίησε το ΝΑΤΟ για τον εντοπισμό διαρροών απόρρητων πληροφοριών μετά από κάποια περιστατικά που συνέβησαν τα οποία συνδέονται με απώλειες φορητών υπολογιστών από πρεσβείες χωρών μελών του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Οι έρευνες αποκάλυψαν ότι άτομα τα οποία είχαν πρόσβαση σε απόρρητα έγγραφα και πληροφορίες του ΝΑΤΟ που συνδέονται με εργασίες πολέμου, μοιράστηκαν έναντι αμοιβών σε Άραβες, Ρώσους και Σέρβους.<br /> <br /> Το ΝΑΤΟ τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού. Ο Ράσμουσεν ήρθε στα Τίρανα και ζήτησε εξηγήσεις από τον πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα. Δεν ανακοινώθηκε τίποτε δημόσια, αν και θεωρήθηκε μεγάλο σκάνδαλο η διαρροή των πληροφοριών. Το ΝΑΤΟ στην έρευνά του εντόπισε ονόματα βουλευτών οι οποίοι είχαν εισέλθει στο σύστημα χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες.<br /> <br /> Οι πληροφορίες αναφέρονταν σε κάποιες σημαντικές ενέργειες για το ‘Ανατολικό Μέτωπο’ και τις τρομοκρατικές επιχειρήσεις. Το ΝΑΤΟ εντούτοις απέτυχε να αποκαλύψει τα άτομα (τους Αλβανούς, δηλαδή)τα οποία συμμετείχαν στη διαρροή και διανομή των πληροφοριών. Κατέληξε όμως στο συμπέρασμα ότι η Αλβανία αποτελεί κίνδυνο στη διατήρηση απόρρητων πληροφοριών.<br /> <br /> Από σήμερα κανένα πρόσωπο – ακόμη και ο πρωθυπουργός- δεν θα επιτρέπεται να ελέγχουν τις πληροφορίες σχετικά με την πυρηνική ενέργεια, τις επιχειρήσεις που καθορίζονται ως άκρως απόρρητες και άλλα δεδομένα.<br /> <br /> Ωστόσο οι έρευνες θα συνεχιστούν από τις υπηρεσίες του ΝΑΤΟ για να εντοπιστούν οι Αλβανοί βουλευτές οι οποίοι πούλησαν τις πληροφορίες αυτές σε οργανισμούς ή χώρες που δεν είναι φιλικές προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.<br /> <br /> <a href="http://www.echedoros-a.gr/">ΠΗΓΗ</a>

NATO: Απέκλεισε πρόσβαση της Αλβανίας σε Πληροφορίες - Αλβανοί πούλησαν απόρρητα έγγραφα!

Το ΝΑΤΟ περιόρισε την πρόσβαση, στην Αλβανία, στις πληροφορίες του στρατιωτικού δικτύου του, ειδικά σε πληροφορίες που συνδέονται με την ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρέπει η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV5T-gQmWHR5IqFiCgGh8G1TbA4YGqpfk_nHWGlPyhxgbyxWTQ6pTiWetmYqsJd5GrvoMTNmXJ-jHkNYsv93i7RW6VUqwBUY6uaZOMWB1NVgVb-fcAvi518181w1hcIdvAynz8Ozb94cg5/s400/image012.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV5T-gQmWHR5IqFiCgGh8G1TbA4YGqpfk_nHWGlPyhxgbyxWTQ6pTiWetmYqsJd5GrvoMTNmXJ-jHkNYsv93i7RW6VUqwBUY6uaZOMWB1NVgVb-fcAvi518181w1hcIdvAynz8Ozb94cg5/s400/image012.jpg" width="400" /></a></div><br /> Η ανακήρυξη της νόμιμης και προβλεπόμενης από τις διεθνείς συνθήκες ελληνικής ΑΟΖ είναι μονόδρομος, όχι μόνον διότι αποτελεί αυτονόητο δικαίωμα της χώρας και η μη ενεργοποίησή του συνιστά μείζονα εθνική ολιγωρία. Αλλά και διότι προς την ίδια κατεύθυνση πιέζει σήμερα η Δύση (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ισραήλ και ισχυροί ενεργειακοί κολοσσοί). Η έκρηξη της Φουκουσίμα κατέστησε αναπόφευκτη την επιστροφή στις παραδοσιακές μορφές ενέργειας. Ταυτόχρονα η ανάφλεξη στην Βόρεια Αφρική-Μέση Ανατολή προκάλεσε τεράστια προβλήματα στις παραδοσιακές ζώνες εξόρυξης πετρελαίου. Έτσι η ανακάλυψη των τεραστίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου-πετρελαίου νοτίως των Ιονίων νήσων, της Κρήτης και της Κύπρου τα θέτει στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Ο έλεγχος των κοιτασμάτων που βρίσκονται στην ζώνη αυτή (Λεβιάθαν, Ηρόδοτος, Λεβαντίνη κλπ.) αποτελεί όπλο στον αγώνα γιά την παγκόσμια κυριαρχία. Η Δύση θέλει πάση θυσία να κατοχυρωθούν τα κοιτάσματα στην ελληνική κυριαρχία, και μέσω αυτής στον δυτικό έλεγχο, διότι θεωρεί ότι την Τουρκία επισφαλή και αβέβαιη σύμμαχο, ιδίως μετά την ρήξη της με το Ισραήλ. <br /> <br /> Όμως η ανακήρυξη της ΑΟΖ από την Ελλάδα υπό τις παρούσες συνθήκες και από το σημερινό πολιτικό σύστημα πρέπει να αποκλεισθεί κατηγορηματικά. Εξηγώ γιατί.<br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, στην ελληνική κυβέρνηση έχει αρμοδίως επιδοθεί τουρκικό veto σε περίπτωση ανακήρυξης ΑΟΖ. Φυσικά η στάση της Τουρκίας δεν ερείδεται σε υπαρκτά και ισχύοντα δικαιώματά της, αλλά στην απειλή χρήσης βίας. Πίσω από αυτά κρύβεται βεβαίως η φιλοδοξία της Τουρκίας να αποκτήσει τον γεωστρατηγικό έλεγχο των ενεργειοφόρων κοιτασμάτων και η ηγεμονική της φαντασίωση, που κατά την γνώμη πολλών σοβαρών διεθνών αναλυτών την οδηγεί ήδη σε αυτοκαταστροφικές επιλογές.<br /> <br /> Οπωσδήποτε, το τουρκικό veto σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση που θα ανακηρύξει ΑΟΖ θα αντιμετωπίσει ένταση μεγάλης κλίμακας και πιθανώς θερμό επεισόδιο στις επίμαχες περιοχές. Στόχος της Τουρκίας θα είναι να θέσει σε καθεστώς αμφισβήτησης (γκριζοποίηση) τις ενεργειοφόρες ζώνες και μετά να προχωρήσει σε διαδικασία διαπραγμάτευσης ή επιδιαιτησίας, από την οποία μπορεί να αποκομίσει-όπως εκτιμά-οφέλη.<br /> <br /> Μία κρίση αυτής της εκτάσεως δεν μπορεί να διαχειρισθεί το σημερινό πολιτικό σύστημα. Η δομή του, η φιλοσοφία του, η οντολογία του, τα αντανακλαστικά του αποκλείουν μία ψύχραιμη, σταθερή μέχρι τέλους, ευφυή και αποφασιστική διαχείριση παρόμοιας κρίσης. (Έχω εξηγήσει και αναλύσει τους βαθύτερους λόγους στο τελευταίο βιβλίο μου ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2010). Επομένως ως πρώτη προϋπόθεση ανακήρυξης ΑΟΖ τίθεται εκ των ών ουκ άνευ η ανάδειξη νέας ηγεσίας της χώρας, που να μην προκύπτει από τα κομματικά φυτώρια ,τα πελατειακά δίκτυα και τις πολιτικές δυναστείες. Κάτι που δεν αποκλείεται υπό τις παρούσες συνθήκες. Αλλά δεν επεκτείνομαι, διότι εκφεύγει των ορίων αυτού του άρθρου.<br /> <br /> Δεύτερη προϋπόθεση: η συστηματική διπλωματική προετοιμασία. Προκειμένου να προχωρήσει σε ανακήρυξη της οικείας ΑΟΖ, το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών πρέπει προηγουμένως να έχει μελετήσει εξονυχιστικά το πλαίσιο διεθνούς δικαίου και τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Να έχει συγκροτήσει ομάδα με Έλληνες και διεθνείς εμπειρογνώμονες που θα συμβουλεύει σε κάθε βήμα την ελληνική κυβέρνηση. Να έχει συγκροτήσει εκ παραλλήλου ομάδα επικοινωνιακής διαχείρισης. Να έχει ενημερώσει, συννενοηθεί και συμφωνήσει για την ακολουθητέα διαδικασία με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Το κυριώτερο: να έχει συνάψει και υπογράψει τις σχετικές συμβάσεις με τις ευρωπαϊκές, αμερικανικές και ισραηλινές εταιρείες που θα αναλάβουν την μελέτη εξόρυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Τέλος, να έχει έρθει σε κάποιου είδους συνεννόηση με την Ρωσσία, στην οποία θα μπορούσε επί παραδείγματι να αναθέσει ένα μέρος της διύλισης ή της μεταφοράς του αργού πετρελαίου ή του φυσικού αερίου, σε κοινοπραξία με δυτικές εταιρείες, ώστε να μην υπάρξει σοβαρή ρωσσική αντίπραξη.<br /> <br /> Εδώ προσθέτω και το εξής: θα ήταν δυνατόν να επιχειρηθεί κάποια συμφωνία με την Τουρκία που δεν θα κατοχύρωνε μεν δικαιώματα κυριαρχίας ή χρήσης επί της ελληνικής ΑΟΖ ούτε θα νομιμοποιούσε οποιεσδήποτε τουρκικές απαιτήσεις συνιδιοκτησίας, αλλά θα προέβλεπε με προσεκτική διατύπωση κάποια συμμετοχή της Τουρκίας στα έσοδα έναντι εκχώρησης λιμενικών διευκολύνσεων από τουρκικής πλευράς στις εταιρείες εξόρυξης. Μία τέτοια πρόβλεψη θα δημιουργούσε κλίμα συνεργασίας και καταλλαγής στην περιοχή. Είναι βέβαια σοβαρά αμφίβολο εάν μία τέτοια συμφωνία θα γινόταν αποδεκτή από την αλαζονική, μαξιμαλιστική τουρκική πολιτική. Πάντως μία τέτοια πρόταση θα μετέθετε την ευθύνη της ασυνεννοησίας στην τουρκική πλευρά.<br /> <br /> Τρίτη προϋπόθεση: η συστηματική στρατιωτική προετοιμασία. Οπωςδήποτε η διπλωματική προεργασία θα πρέπει να έχει επιτύχει κάποια συμφωνία με τις ενδιαφερόμενες συμμαχικές δυνάμεις γιά κοινή αντιμετώπιση ενδεχόμενης θερμής τουρκικής αντίδρασης. Η ξένη συνδρομή, όμως, όπως διδάσκει η ιστορία, είναι πάντοτε αμφίβολη, διότι εξαρτάται από την κοινή γνώμη της ξένης χώρας και από άλλους μη προβλέψιμους και αστάθμητους παράγοντες. Επομένως παραμένει σημαντική η κατά μόνας στρατιωτική προετοιμασία, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα όπως εκκαθάριση της εφεδρείας, επανεκπαίδευση των εφέδρων, άσκηση γενικής επιστράτευσης σε εθνική κλίμακα, άμεση αύξηση της θητείας και στους τρεις κλάδους των ενόπλων δυνάμεων, ώστε να αυξηθεί ο όγκος του στρατεύματος και να επανδρωθούν οι παραμεθόριες μονάδες, οργάνωση εξειδικευμένου σώματος εσωτερικής ασφάλειας με σκοπό να αντιμετωπίσει πιθανή αναταραχή προερχόμενη από αποσταθεροποιητικούς μηχανισμούς, που θα λειτουργήσουν ως μηχανισμός αντιπερισπασμού από το εξωτερικό πρόβλημα, συγκρότηση πολιτοφυλακών σε όλους τους μεθοριακούς νομούς και στα νησιά, κατάρτιση σοβαρού σχεδίου διαχείρισης κρίσης, με εναλλακτικά σενάρια και αντίστοιχους τρόπους αντίδρασης. Αυτά όλα απαιτούν τουλάχιστον εξάμηνη προετοιμασία. <br /> <br /> Η σύναψη συμμαχιών, η προετοιμασία της διεθνούς και της ελληνικής κοινής γνώμης, η άψογη νομική και τεχνική υποστήριξη, η σημαντική αύξηση της στρατιωτικής ισχύος θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά γιά την περίπτωση θερμής τουρκικής αντίδρασης και θα αποθαρρύνουν επίδειξη δυνάμεως και τυχοδιωκτικές ενέργειες από την τουρκική πλευρά.<br /> <br /> Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, θεωρώ την άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ από μία ελληνική κυβέρνηση άωρη και ανεύθυνη ενέργεια, που θα επιφέρει αποτελέσματα αντίθετα από τα προσδοκώμενα.<br /> <br /> <b>Μελέτης Μελετόπουλος</b><br /> Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης. <br /> <a href="http://www.antibaro.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Πρέπει η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ;

Η ανακήρυξη της νόμιμης και προβλεπόμενης από τις διεθνείς συνθήκες ελληνικής ΑΟΖ είναι μονόδρομος, όχι μόνον διότι αποτελεί αυτονόητο δικα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν:"Πετύχαμε στη Συρία".

<br /> <br /> <center><img alt="" height="227" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/cache/erdogansimaia%281%29-474x227.jpg" width="474" /> </center><br /> <br /> <b> Η απομάκρυνση των συριακών αρμάτων μάχης από την Χάμα σήμερα απέδειξε ότι οι διπλωματικές προσπάθειες της Τουρκίας ήταν αποτελεσματικές, υποστήριξε ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

 </b>   <br /> <br /> Ο τούρκος πρωθυπουργός απευθυνόταν σε μέλη του κόμματός του μία ημέρα μετά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της χώρας Αχμέτ Νταβούτογλου στη Συρία όπου συνομίλησε για περισσότερες ώρες με τον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ.

    <br /> <br /> Η Τουρκία προσπάθησε να πείσει τη Συρία να αποσύρει τα άρματα μάχης από τους δρόμους των πόλεων, όπου έχουν παραταχθεί για να καταπνίξουν το κίνημα αμφισβήτησης του καθεστώτος του Άσαντ, και να δοθεί ένα τέλος στην αιματοχυσία, καθώς σύμφωνα με εκτιμήσεις συνολικά 1.730 πολίτες και 406 μέλη των υπηρεσιών ασφαλείας έχουν σκοτωθεί αφότου ξέσπασαν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στα μέσα του Μαρτίου, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

<br /> <br /> Έπειτα από δύο μήνες αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στη Χάμα συριακά στρατεύματα, άρματα μάχης και οχήματα μεταφοράς στρατού εισήλθαν στην πόλη την προηγούμενη εβδομάδα και από τότε τουλάχιστον 250 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με ακτιβιστές.

<br /> <br /> Ο Ερντογάν πρόσθεσε εξάλλου ότι ο τούρκος πρεσβευτής στη Συρία, ο Ομέρ Ονχόν, επισκέφθηκε σήμερα τη Χάμα και επιβεβαίωσε ότι τα άρματα μάχης την εγκαταλείπουν.

    <br /> <br /> "Αυτό είναι σημάδι ότι η πρωτοβουλία μας έχει αποτελέσματα", δήλωσε ο Ερντογάν σύμφωνα με την εφημερίδα Today's Zaman. 

    <br /> <br /> Από τη μεριά του ο Νταβούτογλου επεσήμανε ότι: "Το σημαντικό είναι ότι η Δαμασκός έκανε το πρώτο βήμα λιγότερο από 24 ώρες μετά την επίσκεψή μου στη χώρα", σύμφωνα με το πρακτορείο Ανατολή. 

    <br /> <br /> <br /> Πρόσθεσε άλλωστε ότι τα άρματα μάχης αναμένεται να αποχωρήσουν και από την Ντέιρ αλ Ζορ σύντομα. 
<br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ερντογάν:"Πετύχαμε στη Συρία".

 Η απομάκρυνση των συριακών αρμάτων μάχης από την Χάμα σήμερα απέδειξε ότι οι διπλωματικές προσπάθειες της Τουρκίας ήταν αποτε...

Διαβάστε την συνέχεια

Το τελευταίο και άκρως επίκαιρο άρθρο του Σ.Πεπονή για την ΑΟΖ και το Αιγαίο.

<br /> <center><img alt="" height="305" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/PORTRAITA-PROSOPA-SYNANTHSEIS/peponis.jpg" width="400" /></center><br /> <br /> <br /> <b>Το τελευταίο άρθρο του Σάκη Πεπονή δημοσιεύει η εφημερίδα Μακεδονία και είναι εξαιρετικά επίκαιρο,αφού ασχολείται με την υφαλοκρηπίδα,την ΑΟΖ και το ζήτημα του Αιγαίου.</b><br /> <br /> <br /> Η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ και το ζήτημα του Αιγαίου

Περιορισμοί της ελεύθερης θάλασσας, επέκταση της κυριαρχίας των κρατών

Έως και τα μέσα του 20ού αιώνα κυριαρχούσε στο διεθνές δίκαιο η νομική διάκριση των θαλασσίων εκτάσεων της γης σε αιγιαλίτιδα ζώνη (χωρικά ύδατα) και ανοικτή, ή ελεύθερη, θάλασσα. Τα παράκτια κράτη ασκούσαν κυριαρχικά δικαιώματα μόνο στα χωρικά τους ύδατα. Σ’ όλη την άλλη θαλάσσια έκταση ίσχυε η αρχή της ελευθερίας των θαλασσών με την οποία αποκλειόταν η άσκηση σ’ αυτήν οιωνδήποτε κυριαρχικών δικαιωμάτων κράτους.<br /> <br /> <br /> Τις κρατούσες αντιλήψεις για τον ρόλο και το νομικό καθεστώς των θαλασσών μετέβαλαν τεχνολογικές εφαρμογές πορισμάτων της επιστημονικής έρευνας, ιδίως από τα μέσα του 20ού αιώνα. Στον ρόλο της θάλασσας ως οδού επικοινωνίας (ναυτιλία) και ως πηγής τροφής (αλιεία), προστέθηκε η εκμετάλλευση πλούτου στον βυθό των θαλασσών και στο υπέδαφός του.<br /> <br /> <br /> Η αυστηρή διάκριση σε χωρικά ύδατα και ελεύθερη θάλασσα έπαυσε να ισχύει από το 1958 με την εισαγωγή της υφαλοκρηπίδας ως νομικής έννοιας από τη σχετική με αυτήν Σύμβαση της Γενεύης. Με αυτή τη σύμβαση αναγνωρίστηκαν ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους στην υφαλοκρηπίδα, δηλαδή σε περιοχή του βυθού και του υπεδάφους του που εκτείνεται πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης σε βάθος έως 200 μέτρα. <br /> <br /> Αντικείμενο αυτών των ειδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα είναι η έρευνα και εκμετάλλευση μη ζώντων φυσικών πόρων, κυρίως φυσικού αερίου και πετρελαίου. Αναγνωρίστηκε έτσι ένας μερικός περιορισμός του εύρους της ελεύθερης θάλασσας(1).<br /> <br /> <br /> Όταν το 1973 ενέργειες και κυβερνητικές πράξεις της Τουρκίας, με πρόσχημα έρευνες πετρελαίου, γέννησαν το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, ίσχυαν οι διατάξεις της Σύμβασης της Γενεύης. Η Ελλάδα αναγνώριζε ως μόνο υπαρκτό και προς επίλυση ζήτημα μεταξύ των δύο χωρών την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας με εφαρμογή των διατάξεων της τότε ισχύουσας σύμβασης. Αυτή η σύμβαση ρητά όριζε ότι ο όρος “υφαλοκρηπίδα” χρησιμοποιείται και για τον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των θαλάσσιων περιοχών που συνέχονται με τις ακτές νήσων. Οι πράξεις όμως παραχώρησης υποθαλάσσιων εκτάσεων της τουρκικής κυβέρνησης, καθώς και οι αντίστοιχοι χάρτες, αγνοούσαν την υφαλοκρηπίδα των νησιών μας και περιλάμβαναν στα όριά τους μεγάλα τμήματα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> <br /> Επακολούθησε το 1982 η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η Ελλάδα κύρωσε το 1995 με τον Ν. 2321 αυτή τη σύμβαση (εφεξής Σύμβ. Η.Ε.) η οποία, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, αποτελεί μέρος του εσωτερικού μας δικαίου. Με το άρθρο 121, παρ. 2, η Σύμβ. Η.Ε. ορίζει, ανάμεσα σ’ άλλα, ότι οι διατάξεις για την υφαλοκρηπίδα ισχύουν και για την υφαλοκρηπίδα μιας νήσου. Τρία μόνο κράτη, μεταξύ των οποίων η Τουρκία και οι ΗΠΑ, δεν έχουν προσυπογράψει αυτή τη σύμβαση, η οποία όμως εφαρμόζεται από το Διεθνές Δικαστήριο των Η.Ε. (Χάγης) σε σχετικές διαφορές που καλείται να επιλύσει. Αυτή τη σύμβαση θα ερμηνεύσει και θα εφαρμόσει το Δικαστήριο και στην περίπτωση που θα γίνει δεκτή η πρόταση της Ελλάδας να υπαχθεί στην κρίση του το ζήτημα της οριοθέτησης στο Αιγαίο.<br /> <br /> <br /> Η Σύμβ. Η.Ε. όμως πρόσθεσε ακόμα έναν περιορισμό του εύρους της ελεύθερης θάλασσας με την αναγνώριση και άλλων ειδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους. Πρόκειται για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, εφεξής ΑΟΖ, η οποία επίσης εκτείνεται πέρα από τα όρια της χωρικής θάλασσας. Η κύρια διαφορά της ΑΟΖ από την υφαλοκρηπίδα -όχι όμως η μόνη- έγκειται στο ότι, με το άρθρο 56 της Σύμβ. Η.Ε., το παράκτιο κράτος που θεσπίζει ΑΟΖ ασκεί ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα έρευνας, εκμετάλλευσης, διαχείρισης, στον βυθό, το υπέδαφός του, αλλά και στα υπερκείμενα θαλάσσια ύδατα. Κατά συνέπεια όχι μόνο σε μη ζώντες φυσικούς πόρους (ορυκτά), αλλά και σε ζώντες, δηλαδή κυρίως αλιείας. Μια άλλη σημαντική διαφορά είναι ότι σύμφωνα με ρητές διατάξεις του άρθρου 77 της Σύμβ. Η.Ε., τα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα υπάρχουν και διατηρούνται ανεξάρτητα απ’ το εάν το παράκτιο κράτος την ερευνά ή την εκμεταλλεύεται και χωρίς να απαιτείται οιαδήποτε διακήρυξή του. Η ΑΟΖ όμως θεσπίζεται με διακήρυξη από το παράκτιο κράτος το οποίο, όπως θα εξηγηθεί παρακάτω, υποχρεούται σε συγκεκριμένα μέτρα.<br /> Επιστήμονες ειδικοί σε ζητήματα έρευνας πετρελαίου, αλλά και έγκυροι αρθρογράφοι, υποστηρίζουν ως λανθασμένη την εμμονή της Ελλάδας στην έννοια της υφαλοκρηπίδας, την χαρακτηρίζουν ξεπερασμένη από την ΑΟΖ κι ακόμα ότι, αν η Ελλάδα προχωρήσει σε κήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ, στο Αιγαίο η θέση της θα είναι πιο ισχυρή σε νομικό επίπεδο(2).

Οριοθέτηση και νησιά σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ<br /> <br /> <br /> Όπως σημειώθηκε, σταθερή θέση της Ελλάδας είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Εξετάζουμε λοιπόν, με τις αναφορές και τις σκέψεις που ακολουθούν, εάν και γιατί, στο ζήτημα του Αιγαίου(3) η μετακίνηση από την υφαλοκρηπίδα στην ΑΟΖ θα ενίσχυε τη θέση της Ελλάδας στο πολιτικό και στο νομικό επίπεδο, αλλά και ως προς το οικονομικό αντικείμενο των αντίστοιχων δικαιωμάτων.<br /> <br /> <br /> Το μέγιστο εύρος της ΑΟΖ κάθε κράτους μπορεί να είναι 200 μίλια. Το ίδιο ισχύει, σύμφωνα με την ισχύουσα τώρα Σύμβ. Η.Ε., και για την υφαλοκρηπίδα. Τούτο σημαίνει ότι μόνο όπου η απόσταση των γραμμών από τις οποίες μετριέται το εύρος των χωρικών υδάτων αντίπερα χωρών είναι τουλάχιστον 400 μίλια, μπορεί κάθε κράτος να θεσπίσει ΑΟΖ χωρίς να γεννάται ζήτημα οριοθέτησης(4). Γι’ αυτό τον λόγο το άρθρο 74 της Σύμβ. Η.Ε. καθορίζει τις διαδοχικές διαδικασίες με τις οποίες μπορεί να πραγματοποιηθεί η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές.<br /> <br /> <br /> Μήπως όμως αυτές οι ρυθμίσεις για την οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι ευνοϊκότερες για την Ελλάδα, σε σύγκριση με εκείνες που διέπουν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας; Η απάντηση είναι αρνητική. Οι σχετικές διατάξεις του άρθρου 74 για την ΑΟΖ είναι ταυτόσημες με εκείνες του άρθρου 83 για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> <br /> Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι με τη θέσπιση ΑΟΖ το ζήτημα της οριοθέτησης στο Αιγαίο δεν ξεπερνιέται. Και με τις δύο εκδοχές, η οριοθέτηση και χάραξη της ΑΟΖ αντιμετωπίζονται υπό τις ίδιες γεωγραφικές προϋποθέσεις και με τις ίδιες διαδικασίες που ισχύουν και για την υφαλοκρηπίδα. Εξάλλου μπορεί να υποστηριχθεί ότι η γραμμή οριοθέτησης της ΑΟΖ δεν θα διέφερε από τη γραμμή οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας που τυχόν θα είναι προηγηθεί(5).<br /> <br /> <br /> Όπως σημειώθηκε, το κράτος της Τουρκίας, με τις πράξεις εκχώρησης σε δική του εταιρεία (ΤΡΑΟ) θαλάσσιων περιοχών στο Αιγαίο για έρευνα πετρελαίου, καθώς και με τους συνοδεύοντες χάρτες, αγνοεί την υφαλοκρηπίδα των νησιών μας.<br /> Η Τουρκία δεν υποστήριξε ευθέως κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980, όταν δηλαδή η Ελλάδα δεν είχε ακόμα κυρώσει τη Σύμβ. Η.Ε. ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα την οποία ρητά τους αναγνώριζε η Σύμβαση της Γενεύης του 1958. Τοποθετούσε και τοποθετεί το ζήτημα ως ζήτημα ειδικών συνθηκών και ισορροπίας δικαιωμάτων και συμφερόντων, επικαλούμενη και την έννοια της ευθυδικίας.<br /> <br /> <br /> Η αναγνώριση της υφαλοκρηπίδας των νησιών αποτελεί σταθερό κανόνα του διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Αυτός ο κανόνας επιβεβαιώνεται και με τη Σύμβαση της Γενεύης του 1958 και με τη Σύμβαση Η.Ε. Η διαφορά έγκειται στη διάκριση μεταξύ νήσων και βράχων στους οποίους η Σύμβ. Η.Ε. δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, όπως και εγκαταλείπει το βάθος των 200 μ. για τον υπολογισμό του εύρους της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> <br /> Η νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου, σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει λάβει υπόψη της ειδικές συνθήκες, όπως το μέγεθος νησιών με μικρότερο μήκος ακτών σε σύγκριση με εκείνες του άλλου διάδικου κράτους, ή νησιά απομονωμένα από την κύρια εδαφική περιοχή κράτους. Αυτές οι ειδικές συνθήκες αφορούν αποκλειστικά στον υπολογισμό του εύρους της υφαλοκρηπίδας. Απόφαση η οποία να μην αναγνωρίζει σε νησί υφαλοκρηπίδα δεν υπάρχει.<br /> <br /> <br /> Στην περίπτωση όμως του Αιγαίου δεν πρόκειται για απομονωμένα νησιά. Έχουμε μια πυκνή και συνεχόμενη νησιωτική περιοχή η οποία καλύπτει σημαντικό τμήμα της εδαφικής έκτασης του ελληνικού κράτους, κατοικημένη από σημαντικό μέρος του πληθυσμού του. Σ’ αυτές τις γεωγραφικές συνθήκες στο Αιγαίο στηρίζεται η έγκυρη εκτίμηση ότι “...τα κύρια ελληνικά νησιά όχι μόνο δεν θα αγνοηθούν, αλλά και θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην κατανομή της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στις δύο χώρες”(6).<br /> <br /> <br /> Η εύλογη επιφύλαξη ως προς τη διάκριση που υποδηλώνει η αναφορά σε “κύρια” νησιά δεν μειώνει τη σημασία αυτής της εκτίμησης: οριοθέτηση από το Δικαστήριο της Χάγης θα είναι πάντως και οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των ελληνικών νησιών του Αιγαίου.<br /> Το ερώτημα είναι εάν η θέσπιση από την Ελλάδα ΑΟΖ ισχυροποιεί τη θέση της ως προς τα νησιά. Το άρθρο 121 της Σύμβασης Η.Ε. αναγνωρίζει στα νησιά και ΑΟΖ. Είναι όμως η ίδια διάταξη (παρ. 2) με την οποία αναγνωρίζεται στα νησιά και η υφαλοκρηπίδα, όπως επίσης χωρικά ύδατα και συνορεύουσα ζώνη(7). Άρα η θέσπιση ΑΟΖ δεν προσφέρει πρόσθετη υποστήριξη στο ζήτημα των νησιών, σε σύγκριση με κείνη που μας προσφέρει η έννοια της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> <br /> Τα ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα που έχει αναγνωρίσει το διεθνές δίκαιο στα παράκτια κράτη ασκούνται κατά κύριο λόγο στο πεδίο της οικονομίας. Όπως σημειώθηκε, η ΑΟΖ θεσπίζει κυριαρχικά δικαιώματα με αντικείμενο την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διαχείριση, ζωντανών και μη ζωντανών φυσικών πόρων από την επιφάνεια της θάλασσας έως τον βυθό και το υπέδαφός του. Αλλά για τα δικαιώματα με αντικείμενο τον βυθό και το υπέδαφός του, δηλαδή για κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, δεν προβλέπονται ειδικές για την ΑΟΖ ρυθμίσεις - ισχύουν και εφαρμόζονται οι διατάξεις για την υφαλοκρηπίδα (Συμβ. Η.Ε., άρθρο 56, παρ. 3).<br /> <br /> <br /> Το ζήτημα του Αιγαίου το δημιούργησε η Τουρκία με τις προαναφερθείσες πράξεις της περιόδου 1973-1974. Η εξαγγελία, τον Ιούνιο του 1974, ότι πραγματοποιήθηκαν έρευνες πετρελαίου δυτικά της Λέσβου από ένα μικρό υδρογραφικό σκάφος, το “Τσανταρλί”, ακατάλληλο για αξιόπιστες έρευνες πετρελαίου, επιβεβαιώνει ότι το πετρέλαιο χρησίμευσε ως πρόσχημα για να γεννηθεί ζήτημα Αιγαίου(8). Ούτε αυτή η έρευνα, ούτε όσες ακολούθησαν, ούτε οι πράξεις εκχώρησης και οι χάρτες, μπορούν να έχουν οιαδήποτε νομική συνέπεια επί της υφαλοκρηπίδας, εις βάρος της Ελλάδας και υπέρ της Τουρκίας. Η Τουρκία απέβλεψε και πέτυχε να ανοίξει το ζήτημα του Αιγαίου και να το καταστήσει ζήτημα υπαρκτό και προς επίλυση, εξαρτώμενη όμως αυτή από τη δική της συναίνεση διότι η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης προϋποθέτει συνυποσχετικό, δηλαδή συμφωνία και συνυπογραφή της Τουρκίας(9).

Η οικονομική εκμετάλλευση - Υδρογονάνθρακες και ψάρια<br /> <br /> <br /> Πρακτική συνέπεια αυτής της εκκρεμότητας για την οριοθέτηση είναι η αδράνεια της Ελλάδας για έρευνες πετρελαίου σε όλη την έκταση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Οι ενδείξεις για την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σ’ αυτή την περιοχή είναι σοβαρές(10). Η συστηματική έρευνα για τον ακριβή εντοπισμό τους, για το βάθος τους, για τις κατά προσέγγιση ποσότητες, για την ποιότητά τους, κοντολογίς η εκτίμηση αν είναι όχι μόνο υπαρκτά αλλά και επιδεκτικά συμφέρουσας εκμετάλλευσης, είναι ζήτημα ζωτικό για την οικονομία της Ελλάδας. Αυτή η εκτίμηση όμως προϋποθέτει ευχέρεια ερευνητικής δραστηριότητας, χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις, σε όλη την έκταση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> <br /> Είναι λοιπόν φανερό ότι η σημασία της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, με εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου, δεν περιορίζεται στην ενεργοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας επί της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Ανοίγει ενδεχομένως μια σημαντική προοπτική για τη διερεύνηση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας μας στον τομέα της ενέργειας. Η Τουρκία προτείνει και επιδιώκει να συμφωνηθεί συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Ουσιαστικά, προτείνει να αποδεχθούμε, αντί για οριοθέτηση, συγκυριαρχία της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο!<br /> <br /> <br /> Τα ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους, που η άσκησή τους προϋποθέτει τη θέσπιση ΑΟΖ, δηλαδή αυτά που δεν καλύπτονται από τις διατάξεις για την υφαλοκρηπίδα, έχουν ως αντικείμενο υπερκείμενους του βυθού πόρους, με κυριότερους τους αλιευτικούς.<br /> Η αλιεία αποτελεί σημαντικό τομέα της εθνικής μας οικονομίας. Το ερώτημα είναι αν η προστασία και εκμετάλλευση ζώντων πόρων στο θαλάσσιο στρώμα του Αιγαίου, καθώς και οι σχετικές έρευνες, εξαρτώνται σε κάποιο έστω βαθμό από τη θέσπιση ΑΟΖ.<br /> <br /> <br /> Από έρευνες και εκθέσεις αρμοδίων και ειδικών προκύπτει ότι ένα πλέγμα αλιευτικών πρακτικών και διοικητικών αδυναμιών έχει ως συνέπεια την καταστροφή παραγωγικών οικότοπων, μείωση των ιχθυοαποθεμάτων και μαρασμό της παράκτιας αλιείας(11). Να σημειωθεί ότι η παράκτια αλιεία καλύπτει το 95% της αλιευτικής οικονομίας της Ελλάδας.<br /> <br /> <br /> Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει έως σήμερα στον τομέα της αλιείας προβλήματα που η επίλυσή τους προϋποθέτει τη θέσπιση ΑΟΖ.

Η ΑΟΖ και οι περίκλειστοι γείτονες - Η περίπτωση της ΠΓΔΜ και η Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995<br /> Στην υφαλοκρηπίδα η άσκηση δικαιωμάτων εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων δεν υπόκειται σε περιορισμούς. Τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους είναι αποκλειστικά και απόλυτα. Οιαδήποτε δραστηριότητα τρίτων (κράτους, επιχειρήσεων, ερευνητικών φορέων) εξαρτάται απολύτως από τη συναίνεση του παράκτιου κράτους (άρθρο 77, παρ. 2, Σύμβ. Η.Ε.). Πρόκειται για ένα σοβαρό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι της ΑΟΖ.<br /> <br /> <br /> Η θέσπιση της ΑΟΖ παρακολουθείται από ένα πλέγμα όχι μόνο δικαιοδοσιών και δικαιωμάτων, αλλά και υποχρεώσεων, σχετικά με τους ζώντες πόρους, δηλαδή με την αλιεία. Ιδιαίτερη σημασία για το Αιγαίο έχει η πρόβλεψη της Σύμβ. Η.Ε. (άρθρο 62) ότι το παράκτιο κράτος προσδιορίζει τις δυνατότητές του για την εκμετάλλευση ζώντων πόρων της ΑΟΖ. Στην περίπτωση δε που δεν έχει τη δυνατότητα να αλιεύσει όλο τον επιτρεπόμενο όγκο, παρέχει σε άλλα κράτη πρόσβαση στο πλεόνασμα του επιτρεπόμενου αλιεύματος. Η συμμετοχή στην εκμετάλλευση αυτού του πλεονάσματος είναι δικαίωμα για δύο κατηγορίες κρατών: α. για γεωγραφικά μειονεκτούντα κράτη, όπως προσδιορίζονται στο άρθρο 70 της Σύμβ. Η.Ε. και β. για τα κράτη χωρίς ακτές (άρθρο 69, Σύμβ. Η.Ε.).<br /> <br /> <br /> Το γειτονικό μας κράτος που μπορεί να υπαχθεί στη δεύτερη κατηγορία είναι η ΠΓΔΜ. Η θέσπιση ΑΟΖ στο Αιγαίο προσφέρει σ’ αυτό το χωρίς ακτές γειτονικό μας κράτος μια σημαντική νομιμοποίηση: να ζητήσει από την Ελλάδα τον καθορισμό του επιτρεπόμενου αλιεύματος και της δυνατότητάς να αλιεύει το σύνολό του. Στόχος του αιτήματος θα είναι να παρασχεθεί στο γειτονικό κράτος πρόσβαση στο τυχόν πλεόνασμα αλιεύματος σε ΑΟΖ που θα θεσπιζόταν για το Αιγαίο (άρθρο 62, παρ. 2, Σύμβ. Η.Ε.). Άρνηση της Ελλάδας να καθορίσει το επιτρεπόμενο αλίευμα ή να κατανείμει το τυχόν πλεόνασμα γεννά διάφορα προς επίλυση (άρθρο 297, παρ. 3β, Σύμβ. Η.Ε.) με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.<br /> <br /> <br /> Έχει υποστηριχθεί ότι “αναγνωρίζεται κατ’ αρχήν δικαίωμα συμμετοχής του περίκλειστου κράτους σε περισσότερες από μία ΑΟΖ”, δηλαδή, στην περίπτωση του γειτονικού κράτους, στο Αιγαίο και τον Εύξεινο ή και την Αδριατική, με την πρόσθετη παρατήρηση όμως ότι αυτό το δικαίωμα μπορεί να περιοριστεί εάν οι συνθήκες το επιβάλλουν(12).<br /> <br /> <br /> Όμως, ανεξάρτητα από το ενδεχόμενο να προσφέρονται ΑΟΖ και άλλων κρατών, εκτός απ’ αυτή του Αιγαίου, για το αίτημα πρόσβασης σε τυχόν πλεόνασμα αλιεύματος, η Ελλάδα έχει ήδη αποδεχθεί την εφαρμογή υπέρ της ΠΓΔΜ των διατάξεων της Σύμβ. Η.Ε., εάν συντρέξουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις.<br /> <br /> <br /> Με το άρθρο 13 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας της 13ης Σεπτεμβρίου του 1995 μεταξύ Ελλάδος και ΠΓΔΜ έχει γίνει αποδεκτό ότι η δεύτερη συμβαλλόμενη υπάγεται στην περίπτωση του εδαφικά περίκλειστου κράτους (land-locked state) και ότι τα συμβαλλόμενα μέρη θα καθοδηγούνται από τις εφαρμόσιμες διατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας κατά το δυνατό και στην πράξη και όταν θα συνάπτουν τις συμφωνίες που προβλέπονται στο άρθρο 12. Αυτό το άρθρο (12) προβλέπει και διμερείς συμφωνίες σε περιοχές κοινού ενδιαφέροντος. Είναι προφανές ότι η Ελλάδα αποδέχτηκε όρο που μόνο το αντισυμβαλλόμενο κράτος έχει συμφέρον να επικαλεστεί.<br /> <br /> <br /> Η θέσπιση λοιπόν ΑΟΖ στο Αιγαίο προσφέρει στην ΠΓΔΜ την απαιτούμενη προϋπόθεση να επικαλεστεί τις προαναφερθείσες διατάξεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και της Σύμβ. Η.Ε., να ζητήσει την τήρησή τους από την Ελλάδα, να προβάλει αμφισβητήσεις ως προς το τυχόν πλεόνασμα και να εγείρει αξιώσεις συμμετοχής. Θα θεμελίωνε έτσι ειδικά οικονομικά συμφέροντα στο Αιγαίο.<br /> Το αίτημα για πρόσβαση σε πλεόνασμα του επιτρεπόμενου αλιεύματος έχει περιορισμένη σημασία, όταν είναι δεδομένες και αδιατάρακτες οι σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ του περίκλειστου και του παράλιου κράτους. Ενδεχομένως αυτή η πρόσβαση να ενισχύει κιόλας υφιστάμενες σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Κι ακόμα δεν προσθέτει ζητήματα εάν πρόκειται για θαλάσσια περιοχή ως προς την οποία δεν υφίστανται εκκρεμότητες με τρίτο κράτος.<br /> <br /> <br /> Στην περίπτωση όμως του Αιγαίου δεν συντρέχει καμία απ’ αυτές τις προϋποθέσεις. Η στάση των κυβερνήσεων της ΠΓΔΜ στο κρίσιμο θέμα της ονομασίας -με τις προεκτάσεις του- παραμένει αδιάλλακτη. Η θέσπιση λοιπόν ΑΟΖ στο Αιγαίο μπορεί να προσθέσει σ’ αυτά τα ζητήματα και ζήτημα άσκησης αλιευτικών δικαιωμάτων. Ζήτημα που θα συναντούσε στο Αιγαίο το άλλο, το ήδη ανοικτό και κρίσιμης σημασίας, που έχουν γεννήσει οι ισχυρισμοί της Τουρκίας για την ίδια αυτή θάλασσα.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Το τελευταίο και άκρως επίκαιρο άρθρο του Σ.Πεπονή για την ΑΟΖ και το Αιγαίο.

Το τελευταίο άρθρο του Σάκη Πεπονή δημοσιεύει η εφημερίδα Μακεδονία και είναι εξαιρετικά επίκαιρο,αφού ασχολείται με την υφαλοκρηπίδα,τ...

Διαβάστε την συνέχεια