Το δείπνο τριών αυτοκρατόρων το 1867 επηρεάζει την πολιτική σήμερα

<a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/12/1867-three-emperors-dinner.png"><img height="496" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/12/1867-three-emperors-dinner.png" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το περίφημο δείπνο των τριών αυτοκρατόρων στο Cafe Anglais στο Παρίσι το 1867 επηρεάζει την πολιτική σήμερα στην Ευρώπη και την Ελλάδα.</span></h3>Γράφει ο <b>Ιωάννης Αναστασάκης </b><br />Στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης (Exposition Universelle) που είχε διοργανώσει ο αυτοκράτορας της Γαλλίας Ναπολέων ΙΙΙ, από την 1η Απριλίου έως την 3η Νοεμβρίου του 1867, συνέβη ένα αξιοσημείωτο γεγονός, που έμεινε γνωστό μεν στην ιστορία, αλλά για λάθος λόγο.<br /><br />Η συνεύρεση σε δείπνο των τριών αυτοκρατόρων αναφέρεται ως ένα γαστρονομικό γεγονός, ενώ στην ουσία αποτέλεσε τη βάση διαμόρφωσης διπλωματικών και πολιτικών εξελίξεων που μας επηρεάζουν μέχρι και σήμερα.<br /><br />Συγκεκριμένα την 7η Ιουνίου του 1867, στο Cafe Anglais του Παρισιού πραγματοποιήθηκε ένα δείπνο που έμεινε στην ιστορία ως “δείπνο των τριών αυτοκρατόρων”. Το δείπνο αυτό έμεινε γνωστό ως γαστρονομικό γεγονός, γιατί διήρκεσε οκτώ ώρες και το μενού περιελάμβανε δεκαέξι πιάτα, με κόστος ανά άτομο που σήμερα αντιστοιχεί σε 9.000 ευρώ.<br /><br />Αξιοσημείωτο ήταν επίσης ότι σε αυτό συμμετείχαν ο βασιλιάς Γουλιέλμος Ι της Πρωσίας, ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος II με τον υιό του πρίγκηπα και αργότερα Τσάρο Αλέξανδρο III, καθώς και ο πρίγκιπας Όττο φον Μπίσμαρκ.<br /><br />Η επιλογή του συγκεκριμένου Cafe-Restaurant σίγουρα δεν έγινε τυχαία. Το δείπνο πραγματοποιήθηκε στο Αγγλικό Καφέ (Cafe Anglais) που βρίσκεται επί της λεωφόρου των Ιταλών (boulevard des Italiens) στο Παρίσι.<br /><br />Επισημαίνεται το γεγονός με ιδιαίτερα βαρύνουσα πολιτική και διπλωματική σημασία, ότι στο συγκεκριμένο δείπνο δεν ήταν καλεσμένοι οι αντίστοιχοι ηγέτες της Αγγλίας, της Ιταλίας, αλλά ούτε και της Γαλλίας, αν και το δείπνο αυτό πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι.<br /><br />Οι συνδαιτημόνες από Ρωσία και Γερμανία ενίσχυσαν τις αποχρώσες ενδείξεις ότι κατά τη διάρκεια του δείπνου αντάλλαξαν απόψεις και πήραν αποφάσεις για την εμπέδωση των διπλωματικών και συμφεροντολογικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών για τις επόμενες δεκαετίες.<br /><br />Εκ των αποτελεσμάτων συνάγεται ότι στις αποφάσεις τους κατά το δείπνο, δεν έλαβαν υπόψη τις επιφυλάξεις της Αγγλίας και αγνόησαν επιδεικτικά τη Γαλλία και την επαναστατημένη Ιταλία. Ούτε λόγος βέβαια για τον “μεγάλο ασθενή”, την Οθωμανική Αυτοκρατορία που ήταν υποχρεωμένη να δεχθεί τις όποιες αποφάσεις του άξονα Ρωσίας-Γερμανίας.<br /><br />Στις οκτώ ώρες που οι εστεμμένοι συμμετείχαν στο δείπνο, εκτιμάτε από τους ιστορικούς ότι το κυρίως μενού ήταν η ανταλλαγή απόψεων και η λήψη αποφάσεων.<br /><br />Αυτές αφορούσαν κυρίως τις γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στην Κεντρική Ευρώπη και την Οθωμανική αυτοκρατορία, τον “μεγάλο ασθενή” όπως επιτιμητικά την αποκαλούσαν στα κοσμικά σαλόνια της Ευρώπης.<div><br /></div><div><a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/12/cafe-anglais.jpg"><img height="453" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/12/cafe-anglais.jpg" width="640" /></a></div><div><br />Δύο γεγονότα<br /><br />Από τα γεγονότα που ακολούθησαν αυτό το δείπνο, επισημαίνονται επιλεκτικά δύο με ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία. Το πρώτο είναι ότι μία εβδομάδα αργότερα και συγκεκριμένα στις 14 Ιουνίου 1867, ο Τσάρος έστειλε τον στόλο του στην Κρήτη με την ανθρωπιστική αιτιολογία της προστασίας των Κρητών από τις οθωμανικές βιαιότητες.<br /><br />Έχει επίσης σημειολογική αξία ότι η απόφαση αυτή του Τσάρου δημοσιοποιήθηκε μόλις την επομένη ημέρα της ολοκλήρωσης της μάχης του Λασιθίου, όταν το στράτευμα του Ομέρ Πασσά είχε κατακάψει τα χωριά του Οροπεδίου Λασιθίου.<br /><br />Το δεύτερο σημαντικό γεγονός είναι ότι ο πρίγκηπας Όττο φον Μπίσμαρκ που συμμετείχε στο δείπνο του Παρισιού, είχε ήδη ξεκινήσει τις προσπάθειες διαπραγματεύσεων για την ενοποίηση των γερμανικών κρατιδίων.<br /><br />Η ενοποίηση αυτή πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 1871 με πρώτο ηγέτη τον Γουλιέλμο I, που επίσης συμμετείχε στο δείπνο αυτό. Στην ουσία, λόγω του πρόωρου θανάτου του Γουλιέλμου, πρώτος Καγκελάριος της ενοποιημένης Γερμανίας ανέλαβε ο Μπίσμαρκ.<br /><br />Η Γαλλία δεν επιθυμούσε τη δημιουργία μιας ισχυρής Γερμανίας στην Κεντρική Ευρώπη. Προσπαθούσε να παρεμποδίσει την ενοποίηση των γερμανικών κρατιδίων με κάθε μέσο. Η ένταση οδήγησε στον γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-71).<br /><br />Τελικά η τελετή ενοποίησης των γερμανικών κρατιδίων πραγματοποιήθηκε προκλητικά και επιδεικτικά στην αίθουσα των καθρεπτών του ανακτόρου των Βερσαλλιών στη Γαλλία. Μία νέα ευρωπαϊκή υπερδύναμη είχε δημιουργηθεί και μία εγγενής αντιπαλότητα είχε μονίμως εγκατασταθεί στις διμερείς σχέσεις Γαλλίας-Γερμανίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/12/kritiki-epanastasi.jpg"><img height="356" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/12/kritiki-epanastasi.jpg" width="640" /></a>Το <br /><br /></div><div>Εγγυήτριες δυνάμεις<br /><br />Στον απόηχο των γεγονότων που προαναφέρθηκαν, επισημαίνεται ότι όταν μετά από λίγα χρόνια αποφάσισαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να εγγυηθούν την αυτοδιάθεση των Κρητών, η μεν Ρωσία πρωτοστάτησε στις διεργασίες, ενώ η ενοποιημένη πλέον και ισχυρή Γερμανία απείχε.<br /><br />Από την πάλαι ποτέ κραταιά Αυστροουγγαρία της Κεντρικής Ευρώπης, μόνο η Ιταλία που είχε πλέον ανεξαρτητοποιηθεί, συμμετείχε στις εγγυήτριες Δυνάμεις για την Κρήτη.<br /><br />Οι εγγυήτριες δυνάμεις ήταν η Ρωσία, η Ιταλία, η Αγγλία και η Γαλλία. Η επέμβαση αυτών στην Κρήτη με τον μανδύα της προστασίας για την αποφυγή ανθρωπιστικής καταστροφής, στην πραγματικότητα αντανακλά το ενδιαφέρον της κάθε μίας από αυτές για τις γεωστρατηγικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την Βόρεια Αφρική.<br /><br />Ως αξιοσημείωτο γεγονός αναφέρεται ότι οι εγγυήτριες Δυνάμεις ανέλαβαν από μία διοικητική περιφέρεια της Κρήτης, με την Γαλλία να επιλέγει το Λασίθι, την ανατολικότερη διοικητική περιφέρεια.<br /><br />Η γαλλική αυτή επιλογή πιθανόν να οφείλεται στο γεγονός ότι το Λασίθι είναι πλησιέστερα της Αιγύπτου, όπου οι Γάλλοι είχαν επενδύσει διπλωματικά και επιχειρηματικά, από την εποχή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/12/Nordstream.png"><img height="367" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/12/Nordstream.png" width="640" /></a></div><div><br />Δείπντο τριών αυτοκρατόρων: Η προβολή στο σήμερα<br /><br />Συνεχίζεται στις μέρες μας η αγαστή συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας. Ο βασικός δεσμός είναι η ενέργεια και συγκεκριμένα οι υδρογονάνθρακες. Υπολογίζεται ότι η μισή περίπου ενέργεια που απαιτείται στη Γερμανία, προέρχεται από το ρωσικό αέριο.<br /><br />Η καλή συνεργασία στον τομέα αυτό αποδεικνύεται στην πράξη με την απόφαση διπλασιασμού της παροχής του αγωγού Nord Stream pipeline, παρά τις αντιρρήσεις και κυρώσεις εκ μέρους των ΗΠΑ.<br /><br />Δεν είναι σίγουρα τυχαίο ότι για την εμπέδωση της αγαστής συνεργασίας, με πρόταση της Ρωσικής Κυβέρνησης και όπως αναφέρεται δημοσιογραφικά την προσωπική παρέμβαση του Προέδρου Πούτιν, ανέλαβε επικεφαλής της ρωσικής εταιρείας υδρογονανθράκων Rosneft ένας πρώην Γερμανός Καγκελάριος ο Γκέρχαρτ Σρέντερ.<br /><br />Στο πολωτικό δίπολο Ρωσία-Δύση, η Αγγλία επιχειρεί να διατηρήσει ηγετικό ρόλο, αλλά η Γερμανία δεν φαίνεται να συμπράττει πραγματικά και αυτό είναι εμφανές ακόμα και στα πλαίσια της ΕΕ.<br /><br />Σχετικά με τη διαχείριση της νεο-οθωμανικής Τουρκίας και τα συμβαίνοντα στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, η Ρωσία επιδεικνύει ενδιαφέρον με έντονη παρουσία σε πολλές χώρες της περιοχής, ενώ η Γερμανία συμμετέχει μόνο τύποις χωρίς να επιδεικνύει έφεση για ουσιαστική εμπλοκή. Ακριβώς όπως συνέβη τον 19ο αιώνα, μετά το δείπνο των τριών αυτοκρατόρων. Η ιστορία φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται.</div><div><br /></div><div><a href="www.slpress.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το δείπνο τριών αυτοκρατόρων το 1867 επηρεάζει την πολιτική σήμερα

Το περίφημο δείπνο των τριών αυτοκρατόρων στο Cafe Anglais στο Παρίσι το 1867 επηρεάζει την πολιτική σήμερα στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Γράφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι εξελίξεις στην Λιβύη, τα Rafale και τα «νευράκια» του Χ. Ακάρ

<a href="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1711885645.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1711885645.jpg" width="640" /></a><br /><br />Του <b>ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ</b><br />Κινήσεις και πρωτοβουλίες που μπορεί να αποδυναμώσουν την τουρκική παρέμβαση και επιρροή στην Λιβύη, επιχειρεί να ανατρέψει η Άγκυρα και στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η αιφνιδιαστική επίσκεψη του Χουλουσί Ακάρ στην Τρίπολη αλλά και τα προσβλητικά σχόλια για την Ελλάδα με αιχμή το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας μας…<br /><br />Οι επαφές της κυβέρνησης της Τρίπολης (GNA) με ευρωπαϊκές χώρες και οι συζητήσεις για θέματα Ασφαλείας με την Ιταλία, την Γαλλία αλλά και την Μάλτα, κυρίως όμως η σημαντική εξέλιξη με την επίσκεψη στην Τρίπολη υψηλού επιπέδου αιγυπτιακής αντιπροσωπίας, της πρώτης μετά το 2014, σημαίνουν συναγερμό στην Άγκυρα.<br /><br />Καθώς η Λιβυκή κρίση έδωσε την ευκαιρία στον Ταγίπ Ερντογάν όχι μόνο να αναστήσει το νεοθωμανικό όραμα του, αλλά του προσέφερε την ευκαιρία για την υπογραφή του Τουρκολυβικού Μνημονίου με το οποίο επιχειρείται η ανατροπή της γεωγραφίας στην Ανατολική Μεσόγειο και συγχρόνως κατόρθωσε με “εργαλείο” και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να επεκτείνει την επιρροή του στις χώρες του Μαγκρέμπ.<br />Δεν είναι τυχαίο ότι τον κ. Ακάρ συνόδευε στην τελετή αποφοίτησης αξιωματικών που εκπαιδεύτηκαν από τούρκους στρατιωτικούς συμβούλους , από το μέλος του Συμβουλίου του Κράτους (της GNA) Χαλέντ αλ-Μισρί που είναι και κορυφαίο στέλεχος του κόμματος των Αδελφών Μουσουλμάνων .<br /><br />Η Τουρκία που πριν λίγες ημέρες με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης επέκτεινε την παρουσία των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Λιβύη για ακόμη 18 μήνες έστειλε το Σάββατο τον Ακάρ συνοδευόμενο από τον Α’ ΓΕΕΘΑ στρατηγό Γιασάρ Γκιουλέρ και τους αρχηγούς των επιτελείων Στρατού και Ναυτικού, ώστε να δεσμεύσει ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση της Τρίπολης και έχοντας βεβαίως γνώση των παρασκηνιακών επαφών της GNA με την Αίγυπτο.<br /><br />Και πράγματι λίγες ώρες μετά την αναχώρηση του τούρκου Υπουργού Άμυνας από την Τρίπολη, έφθανε στην λιβυκή πρωτεύουσα υψηλόβαθμη αιγυπτιακή αντιπροσωπεία στην πρώτη επίσκεψη τέτοιου είδους μετά το 2014.<br /><br />Ο κ. Ακάρ θέλησε με τα μηνύματα που έστειλε από την Τρίπολη να τορπιλίσει την οποιαδήποτε διαδικασία συνεννόησης και κυρίως αποκατάστασης των σχέσεων της λιβυκής κυβέρνησης GNA με το Κάϊρο. Έτσι απείλησε τον στρατηγό Χαφτάρ, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την στήριξη της Αιγύπτου και των ΗΑΕ, ότι αν κινηθεί εναντίον τουρκικών δυνάμεων στην Λιβύη τότε ο ίδιος ο στρατηγός και οι δυνάμεις του (LNA) θα αποτελέσουν νόμιμο στόχο της Τουρκίας.<br /><br />Ο τούρκος υπουργός έκανε τις δηλώσεις αυτές μετά την προειδοποίηση του Χαφτάρ ότι οι τουρκικές δυνάμεις ή θα φύγουν με δική τους επιλογή ή δια της βίας. Ο LNA (Λιβυκός Εθνικός Στρατός) που διοικείται από τον Χαφτάρ και στηρίζει το Κοινοβούλιο που εδρεύει στο Τομπρούκ και αντιτίθεται στην κυβέρνηση της Τρίπολης, έχει εκφράσει φόβους ότι η Τουρκία θα στηρίξει τις δυνάμεις της GNA για μια τελική επίθεση στην Σύρτη.<br />H ζώνη αυτή έχει ορισθεί ως «κόκκινη γραμμή» από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αλ Σίσι ο οποίος έχει δηλώσει ότι κάθε επίθεση στην Σύρτη και στην Βεγγάζη αποτελεί απειλή ασφάλειας για την ίδια την Αίγυπτο.<br /><br />Λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη του υπουργού εσωτερικών της κυβέρνησης της Τρίπολης Φατι Μπασάγα στο Κάϊρο και την συνάντηση του επικεφαλής των αιγυπτιακών Υπηρεσιών ασφαλείας με τον στρατηγό Χαφτάρ στην Βεγγάζη, χθες ο κ. Μπασάγα υποδέχθηκε στην Τρίπολη τον αναπληρωτή επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών τη Αιγύπτου Αϊμάν Μπαντέα σε μια κίνηση που σηματοδοτεί την έναρξη της διαδικασίας αποκατάστασης των σχέσεων των δυο πλευρών.<br /><br />Οι δυο πλευρές συζήτησαν σύμφωνα με την ανακοίνωση τους τις κοινές απειλές ασφαλείας και τρόπους ενίσχυσης της συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας.<br /><br />Συγχρόνως το λιβυκό ΥΠΕΞ έσπευσε να διαψεύσει δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία η Αίγυπτος απαίτησε την διακοπή εισαγωγής όπλων από την Τουρκία και την ακύρωση των σχεδίων για δημιουργία τουρκικής στρατιωτικής βάσης στην Λιβύη.<br /><br />Κεντρικό ρόλο πάντως σε όλες τις διεθνείς επαφές της GNA φαίνεται ότι έχει αναλάβει ο υπουργός εσωτερικών Φατι Μπασάγα που φιλοδοξεί να είναι και ο νέος επικεφαλής της κυβέρνησης που θα οδηγήσει την Λιβύη σε εκλογές και για τον λόγο αυτό παραμερίζοντας τον Αλ Σαρατζ εμφανίζεται ως γεφυροποιός ακόμη και με την Γαλλία και την Αίγυπτο..<br /><br />Σε αυτό το σκηνικό για την Τουρκία είναι ανησυχητικές οι εξελίξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πισωγύρισμα την πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας και ο κ. Ακάρ δήλωσε ότι κανένα σχέδιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί στην Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία και την παράνομη «ΤΔΒΚ» και ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη και έχει την δυνατότητα να «προστατεύσει τα δικαιώματα της και τα συμφέροντα της στην Γαλάζια Πατρίδα συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου».<br /><br />ΥΓ. <i>Ο κ. Ακάρ από την Τρίπολη δεν έχασε την ευκαιρία να ασχοληθεί με την Ελλάδα θέλοντας με προσβλητικό τρόπο να υποβαθμίσει το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας το οποίο είναι προφανές ότι τουλάχιστον σε ότι αφορά την αγορά των Rafale και την προμήθεια φρεγατών ανησυχεί την Τουρκία καθώς αποκαθιστά την διαταραγμένη ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο. Αφού επανέλαβε τους γνωστούς ισχυρισμούς περί της υποτιθέμενης καλής διάθεσης της Τουρκίας να συζητήσει με την Ελλάδα και της δήθεν απροθυμίας της Αθήνας να συζητήσει με την Τουρκία ο κ. Ακάρ έσπευσε να συμπαρασταθεί στους «Έλληνες που έχουν κοινή λογική και βλέπουν τα λάθη της Ελλάδας» λέγοντας χαρακτηριστικά:<br /><br />«..Αυτοί οι Έλληνες δεν μπορούν να καταλάβουν για ποιο λόγο αποφεύγει η Ελλάδα τις συνομιλίες, αλλά εκείνοι που βρίσκονται στην κυβέρνηση δεν μπορούν να συμμετάσχουν στις συνομιλίες, επειδή γνωρίζουν τα γεγονότα και δεν έχουν τα μούτρα να συζητήσουν». Και κάνοντας επίκληση των πληροφοριών όπως είπε για την κακή οικονομική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας πρόσθεσε: «Έχει ξεκινήσει μια ξέφρενη μόδα εξοπλισμών, με κόστος τη μείωση των μισθών του ελληνικού λαού. Αγοράστε όσα πλοία, αεροπλάνα, υποβρύχια θέλετε, δεν είναι αρκετό. Οτιδήποτε είναι να συμβεί στον συμπαθή ελληνικό λαό, θα συμβεί. Δυστυχώς, Ο Έλληνας γείτονας ακολουθεί λάθος πολιτική που θα διαλύσει την ευημερία και τη ζωή των ανθρώπων, φορτώνοντας ακόμη περισσότερα βάρη στην ήδη προβληματική οικονομία…».<br /><br />Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται περί απλής… ευαισθησίας του κ. Ακάρ για την ευημερία του ελληνικού λαού, αλλά μάλλον για αλαζονική έκφραση ανησυχίας για μια ακόμη εξέλιξη που δεν κινείται στην επιθυμητή για την Τουρκία κατεύθυνση…</i><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Οι εξελίξεις στην Λιβύη, τα Rafale και τα «νευράκια» του Χ. Ακάρ

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ Κινήσεις και πρωτοβουλίες που μπορεί να αποδυναμώσουν την τουρκική παρέμβαση και επιρροή στην Λιβύη, επιχειρεί να ανατρέψει...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα του νέου, το πάνθεο του παλιού, και η κουρσάρικη Τουρκία”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/agogoi.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="800" height="420" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/agogoi.png" width="640" /></a></div><div><br /></div> “Στον Εύξεινο: 4 αγωγοί Φ.Α.. Στην Ανατολική Μεσόγειο<br />και στο Αιγαίο: 12 μίλια, 2 ΑΟΖ και 2 ερευνητικά σκάφη”<br /><br /> “Η φυγή του παλιού στην Ελλάδα, δεν<br />συνοδεύεται, με τον ερχομό του νέου”<br /><br /><i>“μετά το Βασιλεύς και το Σωτήρ,<br />να χαραχθεί με γράμματα κομψά, Φιλέλλην.<br />Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες,<br />τα «Πού οι Έλληνες;» και «Πού τα Ελληνικά;<br />πίσω απ’ τον Ζάγρο εδώ, από τα Φράατα πέρα»<br />Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι<br />αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κ’ εμείς”</i><br /><br />Αυτούσιο τμήμα, από το “Φιλέλλην” του Κ. Καβάφη, <br /><br /> Γραπτό των <b>Χρήστου Κηπουρού</b> και <b>Πασχάλη Χριστοδούλου* </b><br /><br />Ένας ιστορικός κανόνας που αναφέρεται στην πολιτική αλλά και στο χρόνο, είναι η φυγή του παλιού να συμπίπτει, με τον ερχομό του νέου. Κάτι δηλαδή σαν πρωτοχρονιά. Μόνο που στην Ελλάδα υπάρχει η εξαίρεση του κανόνα, ως προς την πολιτική. Γιατί εδώ σε εμάς, η φυγή του παλιού, συνοδεύεται με τον ερχομό, ενός παλιού και πάλι. Η τελευταία εικοσιπενταετία βρίθει τέτοιων περιπτώσεων: 1996, 2004, 2009, 2015, 2019. Ένα μοναδικό στην Ευρώπη, πάνθεο του παλιού, με τη χώρα, αντί για μπροστά, να πηγαίνει πίσω. Απέναντι μάλιστα στην εμπνεόμενη, από έναν πειρατή, ονόματι: “Oruc Reis Barbaros”, κουρσάρικη Τουρκία. Τη βαρβαρότερη στη γη. <br /><br />Συμβαίνει όμως και κάτι άλλο. Αν αλήθεια σημαίνει όχι στη λήθη, ναι δηλαδή στη μνήμη, και αν ψεύδος σημαίνει ναι στην αμνησία, τότε τα πολιτικά πρόσωπα που εθίζονται εύκολα στα ψεύδη, και είναι η μεγάλη πλειοψηφία, παραπέμπουν στην ευχερέστερη, λόγω της αμνησίας, διαχείριση των πολιτών. Επόμενα σε μια παραμορφωμένη Δημοκρατία. Μια Δημοκρατία, χωρίς Δημοκρατία. Χωρίς νέο, ιδέες και παιδεία. <br /><br />Η επίκληση του νέου δεν είναι βέβαια σημερινή υπόθεση. Κάθε τόσο διανοητικά μορμολύκεια έρχονται στην επικαιρότητα, διακηρύσσοντας το νέο. Αδιάψευστος μάρτυρας, για τους εκάστοτε κυβερνώντες, τα νομοσχέδια. Ότι προωθούν δήθεν το νέο, μέσα από το “για πρώτη φορά”, ώστε να συμβάλουν στη φενάκη. <br /><br />Εκεί όμως που κρίνεται κάποιος, αν όντως συνιστά το νέο, δεν είναι οι επικλήσεις και τα σχέδια νόμου των κατά καιρούς κυβερνήσεων. Αν κάτι συμβάλει, είναι οι ιδέες και μόνο.<br /><br />Αν η τεκνοποιία είναι χαρά, και η παραγωγή ιδεών είναι και αυτή τεκνοποιία, και επόμενα χαρά, τότε εξηγείται με τον καλύτερο τρόπο γιατί και η πολιτική είναι χαρά. Όπως επίσης εξηγείται και το γιατί λείπει η χαρά από τα κατά καιρούς πρόσωπα εξουσίας, που έχουν χρόνια, να αισθανθούν τέτοια χαρά. Και η οποία είναι ουσιαστική, μόνον αν συνοδεύεται και από μια απροσδιόριστη ανησυχία, αν όχι φόβο, για τη διάρκεια που θα κρατήσει. <br /><br />Τα υπόλοιπα, τα περί αφηγήματος συζητούμενα, μάλλον συγχέουν τους φορείς της πολιτικής, με τους αφηγητές της ομώνυμης φλυαρίας. <br /><br />Στην ουσία πρόκειται για εκείνους, που συγχέουν οράματα με καριέρες, και ενίοτε, με αρπαχτές. Παραδείγματα στη χώρα, υπάρχουν πολλά. Απλά, τα δικά μας κινούνται σε μια άλλη ηθική και πολιτική σφαίρα, αντιδιαμετρικά. Αφορούν την παραγωγή ιδεών και την εξ αυτών πολιτική. <br /><br />Με πρώτη, την πολιτική γεωοικονομία. Σε αυτή θα μείνουμε. Μάλιστα στην ηθική της εκδοχή, όπως όφειλε η Ελληνική. <br /><br />Αν λοιπόν στο γεωοικονομικό πεδίο υπάρχει κάτι νέο, μπορεί να αναζητηθεί σε μια νέα συμφωνία με τη Ρωσία, και στην αναβίωση του Εύξεινου αγωγού φυσικού αερίου {31-8-2003}. Επίσης στην παλιννόστηση της γεωοικονομίας μας, με έως και τριπλό bypass στο Μικρασιατικό εδαφικό σώμα {βλέπε χάρτη Α΄, 2001, 2003 & 2009}, πέραν της επίλυσης του ενεργειακού της Ευρώπης, και πέραν της δημιουργίας Ελληνικού ενεργειακού κόμβου. Όχι βέβαια σαν τον υπαρκτό, που θυμίζει το “Ναι, αλλά κόμβος”, στην παλιά ταινία: “Ούτε γάτα ούτε ζημιά”.<br /><br />Υπάρχει όμως κάτι ακόμη. Το ζήτημα, όπου διακυβεύεται ο αμιγής ιστορικός και πολιτισμικός χώρος, με την από πολλών αιώνων Ελληνική κεντρικότητα: Η Ανατολική Μεσόγειος. Με γκρίζο, και δυστυχώς, με ανήθικη έως τώρα, Ελλαδική γεωοικονομία. <br /><br />Ως κλειδιά της κάποτε γαλανής αυτής θάλασσας, παραμένουν οι δυο ΑΟΖ: Η θαλάσσια Ένωση μεταξύ Κύπρου Ελλάδας, καθώς και η αντίστοιχη μονομερής έως τη μέση της απόστασης μεταξύ Νότιου Κρητικού Πελάγους και Λιβυκών ακτών. Επίσης τα δύο σκάφη, το ερευνητικό και το πλωτό γεωτρύπανο, μετά των δώδεκα μιλίων, στις γνωστές πέντε Ελληνίδες νήσους: Καστελόριζο, Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο και Κρήτη, μετά των Πελάγων τους. Όλα αυτά όντως συνιστούν κάτι νέο. Εξ ου και το copy paste, στο οποίο προέβησαν διάφοροι. <br /><br />Κρίμα πάντως που η χώρα ούτε καν αγρό αγοράζει. Πόσο μάλλον το να αγοράσει και ερευνητικό σκάφος. Αυτό, γιατί το γεωτρύπανο, ακόμη παλεύεται να γίνει δωρεά, από επώνυμο εφοπλισμό. Με τη νέα χρονιά, που συμπίπτει με τη 200η επέτειο της παλιγγενεσίας, να το κάνει πιο επίκαιρο.<br /><br />Κατά τα άλλα, δεν υπήρξε μόνο ανηθικότητα στον Εύξεινο. Με αυτουργό, την αυτοαποκαλούμενη Δημοκρατική παράταξη, δια του αγωγού TAP, απεμπολήθηκε ο Εύξεινος αγωγός, ο επονομασθείς ως South stream, προσφέροντας στο πιάτο τα ενεργειακά πρωτεία στην Τουρκία. Και με τους δύο επιγενόμενους, να κινούνται στα ίδια ενεργειακά χνάρια. <br /><br />Είχε προηγηθεί η εν ροή Ελλαδική ανηθικότητα στη γεωοικονομία του Αιγαίου και ακολούθησε εκείνη της Ανατολικής Μεσογείου, όπου επίσης ενέχονται όλοι. Νυν, πρώην και πιο πρώην. Από τη συμφωνία της Μαδρίτης για το γκρίζο του Αιγαίου, έως την πρόσφατη με την Αίγυπτο και το νόθο δείγμα ΑΟΖ, και έως σήμερα, χωρίς να γίνει κάτι, επί συναπτές δεκαετίες, με μόνη εξαίρεση το σχέδιο του East med.<br /><br />Η απουσία αυτού του κάτι, που μπορούσε και μπορεί ακόμη να γίνει και δεν έγινε, αποτέλεσε την γενεσιουργό αιτία ώστε να μας εμπνεύσει και να αναπτυχθεί ένας πολύχρονος διανοητικός και πολιτικός αγώνας, με πλούσια παραγωγή ιδεών και προτάσεων σε Εύξεινο, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο: Σε τρεις θάλασσες, με μια πολιτική: Την ηθική γεωοικονομία. <br /><br /><b><i>*Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος, Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα του νέου, το πάνθεο του παλιού, και η κουρσάρικη Τουρκία”

“Στον Εύξεινο: 4 αγωγοί Φ.Α.. Στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο: 12 μίλια, 2 ΑΟΖ και 2 ερευνητικά σκάφη” ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γεωπολιτικό πόκερ Πούτιν-Ερντογάν στις πλάτες των Κούρδων της Συρίας

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/03/erdogan-putin-slpress.gr_.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/03/erdogan-putin-slpress.gr_-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Πρωτόπαπας Γιώργος</b><br />Οι επιθέσεις των υποστηριζόμενων από την Τουρκία ισλαμιστών εξτρεμιστών μαχητών, εναντίον συριακών κουρδικών δυνάμεων προκάλεσαν την αντίδραση της Ρωσίας, η οποία ενισχύει την στρατιωτική της παρουσία στα φυλάκια στην περιοχή των συγκρούσεων. Η κίνηση της Μόσχας, που παρακολουθούσε τις εξελίξεις ερμηνεύεται ως μήνυμα προς τον Ερντογάν, ότι είναι παρούσα και ότι έχει άμεση δυνατότητα παρέμβασης.<br /><br />Η Ρωσία έχει στείλει, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, περισσότερες στρατιωτικές αστυνομικές δυνάμεις στην περιοχή του αυτοκινητόδρομου Μ-4, όπου γίνονται οι μάχες μεταξύ τζιχαντιστών και Κούρδων. Η Μόσχα, τα πολεμικά αεροπλάνα της οποίας περιπολούν επίσης στην περιοχή, κάλεσε και τις δύο πλευρές να σταματήσουν να βομβαρδίζουν η μία την άλλη και να αποκλιμακώσουν την κατάσταση.<br /><br />Η ανάπτυξη των δυνάμεων έγινε λίγο πριν την αυριανή επίσκεψη στη Ρωσία του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, όπου θα έχει συνομιλίες με το Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ. Οι δύο υπουργοί αναμένεται να επικεντρωθούν στη συμφωνία για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ καθώς και στις εξελίξεις στο μέτωπο της Συρίας.<br /><br />Η κυβέρνηση της Άγκυρας επιδιώκει να αποκτήσει τον έλεγχο του αυτοκινητόδρομου, για να δημιουργήσει έναν "αντί-κουρδικό διάδρομο" κατά μήκος της τουρκό-συριακής μεθορίου. Μια ενδεχόμενη κατάληψη της Αίν Ίσσα, θα κόψει τη σύνδεση μεταξύ των καντονιών Κομπάνι και Τζαζίρα. Η Τουρκία τις τελευταίες εβδομάδες έχει σταδιακά ενισχύσει τον εξοπλισμό στα στρατιωτικά φυλάκια που διατηρεί κοντα στην Αίν Ίσσα και τον Μ-4.<br /><br />Η μη ρωσική αντίδραση στις επιθέσεις των ισλαμιστών εξτρεμιστών μαχητών, είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από τους Κούρδους. Ο Ριγιάντ Χαλάφ, ένας από τους διοικητές των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) δήλωσε στην κουρδική ιστοσελίδα Rudaw, ότι «υπήρξαν τουρκικές επιθέσεις πολύ κοντά στη ρωσική βάση στο Ain Issa και η Μόσχα δεν έκανε τίποτα», επισημαίνοντας ότι «στις συνομιλίες μας με τη συριακή κυβέρνηση, προσπάθησε (η Μόσχα) να μας πιέσει να παραδώσουμε στα εδάφη του Ain Issa στη συριακή κυβέρνηση».<br /><br />Στρατηγική Πούτιν<br /><br />Οι SDF αποτελούνται στην πλειοψηφία τους από τις κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ήττα του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Οι Κούρδοι της Ροζάβα γίνονται ολοένα και πιο ανήσυχοι, καθώς έχουν διαπιστώσει ότι η Τουρκία έχει τοποθετήσει στα στρατιωτικά φυλάκια που συνορεύουν με τις SDF, βαρύ οπλισμό, ραντάρ και τηλεχειριζόμενο εξοπλισμό παρακολούθησης.<br /><br />Η συνεργασία Τουρκίας και Ρωσίας βάσει των εξελίξεων, φαίνεται να λειτουργεί σε βάρος των Κούρδων, που μετά την μείωση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, στράφηκαν αναγκαστικά προς τη Μόσχα. Η απόφαση της Ρωσίας να αποκτήσει στρατιωτική βάση στην Αίν Ίσσα, θεωρήθηκε από τους Κούρδους ως ένδειξη προστασίας.<br /><br />Η ρωσική κίνηση έγινε μετά από συμφωνία Μόσχας και SDF με στόχο να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τις επιθέσεις από την Τουρκία και τον SNA κατά των Κούρδων μαχητών. Σύμφωνα με τη Συμφωνία του Σότσι που υπέγραψαν Μόσχα και Άγκυρα το 2019, η Τουρκία και το SNA δεν έχουν καμία αιτία να διεξάγουν επιχειρήσεις στην περιοχή. Ωστόσο, η Συμφωνία του Σότσι όριζε και την απόσυρση κουρδικών στρατιωτικών δυνάμεων σε απόσταση τουλάχιστον 30 χιλιομέτρων από τα τουρκικά σύνορα, αλλά εξαιτίας της τοποθεσίας της Αίν Ίσσα αυτό δεν ίσχυσε ούτε.<br /><br />Η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από την Αίν Ίσσα, επέφερε σημαντικές αλλαγές, καθώς εγκαταστάθηκαν στη βάση τους ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις. Η συγκεκριμένη εξέλιξη έδωσε τη δυνατότητα σε ρωσικές και αλλά και συριακές κυβερνητικές στρατιωτικές δυνάμεις να αναπτυχθούν στον αυτοκινητόδρομο Μ4 και κοντά στα τουρκικά σύνορα.<br />Μόσχα και Δαμασκός<br /><br />Ωστόσο, η Ρωσία αν και έχει παραδεχτεί, σύμφωνα με το Al-Monitor, τον κίνδυνο που διατρέχει η Αίν Ίσσα από τις τουρκικές επιθέσεις, ζήτησε από το SDF να αποσυρθεί από την πόλη και να παραχωρήσει τον στρατιωτικό και πολιτικό έλεγχο στη Δαμασκό. Το SDF αρνήθηκε, επισημαίνοντας ότι θα υπερασπιστεί τnν πόλη.<br /><br />Η Μόσχα δεν επιθυμεί ανεξαρτησία των συριακών κουρδικών περιοχών. Tαυτόχρονα διατηρεί και μια αμφιλεγόμενη στάση σε μια αυτονομία τους εντός της Συρίας. Η ρωσική διπλωματία δεν θα υποστηρίξει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αν δεν έχει την πλήρη συγκατάθεση του καθεστώτος της Δαμασκού<br /><br />Το κύριο κίνητρο της Μόσχας είναι να απομακρύνει τους Σύριους Κούρδους από τις ΗΠΑ, τον πιο στενό τους σύμμαχο, στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Το ερώτημα που εγείρεται είναι αν το έχει πετύχει. Η Μόσχα με τις τελευταίες κινήσεις δείχνει ότι επιδιώκει να ενισχύσει το καθεστώς της Δαμασκού, αφήνοντας τους Σύριους Κούρδους έρμαια στις τουρκικές διαθέσεις. Οι επιθέσεις των ισλαμιστών εξτρεμιστών μαχητών στην Αίν Ίσσα, εξυπηρετούν το ρωσικό στόχο, από τη στιγμή που η Μόσχα δεν αναλαμβάνει ρόλο, σε πολιτικό ή στρατιωτικό επίπεδο για τον τερματισμό τους<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γεωπολιτικό πόκερ Πούτιν-Ερντογάν στις πλάτες των Κούρδων της Συρίας

Πρωτόπαπας Γιώργος Οι επιθέσεις των υποστηριζόμενων από την Τουρκία ισλαμιστών εξτρεμιστών μαχητών, εναντίον συριακών κουρδικών δυνάμεων προ...

Διαβάστε την συνέχεια

"Θέατρο" Τουρκίας στο Ισραήλ: "Σαμποτάζ στον EastMed οι προτάσεις συμφιλίωσης"

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-12/%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD%20%CE%9D%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%85%202.jpg?itok=APOX697h" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι νεο-Οθωμανοί Τούρκοι ζητούν από φίλους και συμμάχους τους "προσκύνημα" στον σουλτάνο.</span></h3><b>Ευάγγελος Δ. Κόκκινος</b><br />Πραγματικά οι τουρκικές προσπάθειες συμφιλίωσης με το Ισραήλ αποτελούν θεατρισμούς του χειρίστου είδους, σύμφωνα και με τον γνωστό Ισραηλινό ειδικό Seth Frantzman.<br /><br /><br />Ο ίδιος αναφέρει περί πλήρους πλέον συνειδητοποιήσεως ότι η Τουρκία “παίζει θέατρο της Δευτέρας” με την δήθεν «συμφιλίωση» με το Τελ Αβίβ, αφού η όλη προσπάθεια “γράφει” καλά στα δυτικά μέσα ενημέρωσης και κάνει την Άγκυρα να φαίνεται ως ειρηνική και μετριοπαθής.<br /><br />“Πιθανότατα πρόκειται για συμβουλή ορισμένων εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων στην Ουάσιγκτον και μιας ομάδας γύρω από τον Ερντογάν, που είναι έντονα εχθρική προς το Ισραήλ.<br /><br />Οι κανονικές χώρες δεν αναφέρονται σε άλλες χώρες ως ναζιστικές, αλλά η Τουρκία πιστεύει ότι αυτή η γλώσσα είναι αποδεκτή. Η Άγκυρα γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτές οι «ναζιστικές» κατηγορίες υποτίθεται ότι μετατρέπουν τα θύματα των Ναζί σε δράστες, που είναι μια μορφή αντισημιτισμού. Η Άγκυρα, δεν θρηνεί καν το πραγματικό εβραϊκό Ολοκαύτωμα, αλλά το χρησιμοποιεί εναντίον του Ισραήλ”, δηλώνει ο ίδιος για τα συνεχόμενα άρθρα περί τουρκο-ισραηλινής επαναπροσέγγισης.<br /><br /><div>Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία φιλοξενεί τους ανώτατους ηγέτες της τρομοκρατικής οργάνωσης της Χαμάς πιο συχνά φέτος από ποτέ στην ιστορία, τόσο συχνά που ακόμη και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε τελικά την Άγκυρα.<br /><br />“Η αφήγηση περί τουρκο-ισραηλινής συμφιλίωσης ξεκίνησε με χάρτες που η Τουρκία προσπάθησε να “σπρώξει” στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, για να δείξει ότι η Τουρκία και το Ισραήλ μοιράζονται θαλάσσια σύνορα, κάτι που δεν υφίστανται στην πραγματικότητα.<br /><br />Η Άγκυρα θέλει να αγνοηθεί η Κύπρος, εμφανίζοντας αξιώσεις σε κοιτάσματα φυσικού αερίου στα ανοικτά της Μεσογείου, όπως έχει κάνει με την Ελλάδα. Ο στόχος της Τουρκίας εδώ είναι να προσπαθήσει να αναγκάσει το Ισραήλ να σταματήσει να εργάζεται πάνω στη συμφωνία του αγωγού East Med με την Ελλάδα και την Κύπρο”, δηλώνει ο ίδιος.<br /><br />Το κύριο τουρκικό σχέδιο της Άγκυρας δεν αφορά την «συμφιλίωση» με το Ισραήλ, αλλά το σαμποτάρισμα των συμφωνιών Ελλάδας και Κύπρου και Ισραήλ.<br /><br />Οικονομικός και στρατηγικός πυλώνας τα ΗΑΕ<br /><br />Η Τουρκία γνωρίζει ότι τα ΗΑΕ κάνουν την όλη συνεργασία των χωρών αυτών ακόμα πιο ισχυρή οικονομικά, για αυτό και θέλουν να βλάψουν τις νέες σχέσεις του Ισραήλ με τα ΗΑΕ.<br /><br />“Η Άγκυρα είναι τόσο οργισμένη με την προσέγγιση Ισραήλ-ΗΑΕ που απείλησε να διαρρήξει πλήρως τις σχέσεις με τα ΗΑΕ. Ο μοναδικός στόχος της Άγκυρας είναι η απομόνωση του Ισραήλ και η χρήση της «συμφιλίωση» κατά το δοκούν.<br /><br />Τα τελευταία νέα είναι ότι η Άγκυρα επιζητά συμφιλίωση ενώ ταυτόχρονα κατηγορεί τον Νετανιάχου για κακές σχέσεις. Πρόκειται για μια νέα προσπάθεια ανάμειξης στην εσωτερική πολιτική του Ισραήλ.<br /><br />Η Τουρκία έχει από καιρό περάσει το “μήνυμα” στους Ισραηλινούς δημοσιογράφους, ότι μόνο αν αντικατασταθεί ο Νετανιάχου, τότε και μόνο τότε Τουρκία και Ισραήλ θα μπορούν να ταιριάξουν.<br /><br />Αυτή η άνευ προηγουμένου προσπάθεια διείσδυσης της Τουρκίας στην εγχώρια πολιτική στο Ισραήλ έχει στήριγμα στις ΗΠΑ από το περιβάλλον του Τραμπ.<br /><br />Η προσπάθεια της Άγκυρας να αναμιχθεί στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, όπως έκανε και με τη Γαλλία, είναι ένα ακόμη ύποπτο και λίαν επικίνδυνο σχέδιο.<br /><br />“Σπάνια σε ολόκληρη την ιστορία οι χώρες που υπονομεύσουν άλλες χώρες προτείνοντας ποιος ηγέτη θα τους κυβερνήσει το κάνουν με “αγνές προθέσεις”. Πρόκειται περισσότερο για μια προσπάθεια αντίδρασης ενός αποικιακού άρχοντα προς μια αδύνατη χώρα.<br /><br />Από αυτήν την άποψη, η Άγκυρα δείχνει στο Ισραήλ ότι το βλέπει ως δευτερεύουσα χώρα και όχι ως ίση. Υπό τέτοιες συνθήκες, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει δείξει μικρό ενδιαφέρον σε όλες τις τουρκικές προσπάθειες επαναπροσέγγισης.<br /><br />Η τελική προσβολή σε εμάς, ήταν ο διορισμός ενός νέου Τούρκου απεσταλμένου στο Ισραήλ, ο οποίος με το που πάτησε το πόδι του κατηγόρησε τη χώρα μας για σφαγές και εκτοπισμούς Παλαιστινίων”, καταλήγει μεταξύ άλλων ο Ισραηλινός ειδικός. <br /><br />Ουσιαστικά λοιπόν δεν πρόκειται για προτάσεις συμφιλίωσης των Τούρκων στους Ισραηλινούς, αλλά για απαίτηση “προσκυνήματος στον Σουλτάνο Ερντογάν”, διότι αυτό ακριβώς ζητούν εδώ και μεγάλο διάστημα οι Τούρκοι από τους “φίλους τους” παντού.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

"Θέατρο" Τουρκίας στο Ισραήλ: "Σαμποτάζ στον EastMed οι προτάσεις συμφιλίωσης"

Οι νεο-Οθωμανοί Τούρκοι ζητούν από φίλους και συμμάχους τους "προσκύνημα" στον σουλτάνο. Ευάγγελος Δ. Κόκκινος Πραγματικά οι τουρκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σύμβουλος Ερντογάν: ''Οι Ισραηλινοί πίσω από το πραξικόπημα'

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-12/erdog%20italy_2.jpg?itok=KRS6FTFV" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ιερό ''πόλεμο'' κατά ΗΠΑ-Ισραήλ ετοιμάζει το βαθύ τουρκικό κράτος που άλλα λέει και άλλα σχεδιάζει.</span></h3>Για ποια επαναπροσέγγιση Τουρκίας και Ισραήλ μιλούσε προχθές ο Ερντογάν ρίχνοντας ουσιαστικά ένα ακόμη πυροτέχνημα, αφού σήμερα ο σύμβουλος του αποκαλύπτει έναν αδυσώπητο πόλεμο ΗΠΑ/Ισραήλ κατά της Τουρκίας; <br /><br />Πραγματικά το ύφος του συγκεκριμένου Τούρκου συμβούλου είναι αποκαλυπτικό για το τεράστιο σχέδιο περικύκλωσης και διαμελισμού της Τουρκίας από Ισραήλ/ΗΠΑ, το οποίο είναι σε πλήρη εξέλιξη κατά τον ίδιο.<br /><br />“Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, αφού το Ισραήλ διεξάγει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της Τουρκίας, θέλοντας να εξοντώσει τους Τούρκους, ενώ (οι Ισραηλινοί) εμπλέκονται σε όλα τα πραξικοπήματα που έχουν στόχο την ανατροπή του Ερντογάν.<br /><br />Το Τελ Αβίβ κινητοποιεί ολόκληρη την παγκόσμια δύναμη μου και τα κεφάλαια του εναντίον της Τουρκίας και του Ερντογάν”, δηλώνει ο κυβερνητικός σύμβουλος Nedim Sener στο τουρκικό δίκτυο CNN Turk.<br /><br />Εκτιμήσεις ειδικών αναφέρουν ότι οι Τούρκοι δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια, και έχουν μεγαλόπνοα σχέδια με την δημιουργία στρατιωτικών μονάδων "ειδικών αποστολών" με σκληροτράχηλους Τσετσένους και άλλους Τζιχαντιστές και την Χαμάς, για αποστολές εκτός τουρκικών συνόρων πιθανότατα και κατά του ισραηλινού κράτους. <br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα ο Ali Şahin, επικεφαλής διευθυντής του τουρκικού κοινοβουλίου είχε ζητήσει την δημιουργία μιας ειδικής ισλαμικής επίλεκτης στρατιωτικής μονάδας στις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, λέγοντας ότι η χώρα χρειάζεται ειδικές μονάδες για να ολοκληρώσει αποστολές στο εξωτερικό, για χάρη ολόκληρου του μουσουλμανικού κόσμου και ότι δεν μπορεί πλέον να περιοριστεί μόνο στην προστασία των τουρκικών συνόρων.<br /><br />Κύριο χαρακτηριστικό όλων των τουρκικών σχεδίων είναι η εμπλοκή του μεγαλύτερου μέρους του ισλαμικού κόσμου κατά της Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ, ΗΠΑ, και η μετατροπή της κόντρας Άγκυρας με αυτές τις χώρες σε ...ιερό πόλεμο κάποια στιγμή.<br /><br />Δεν πρόκειται για ακραία σενάρια όπως ισχυρίζονται πολλοί “ειδικοί”, αλλά για ωμή πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώνεται από τις πρόσφατες δράσεις της Τουρκίας σε Μεσόγειο και Καύκασο.<br /><br />Οι Τούρκοι έως τώρα ενεργούν ως εξής :<br /><br />α) Με διπλωματικό πόλεμο και ενεργή προβολή στρατιωτικής ισχύος αποκομίζουν πολλά εδαφικά κέρδη και επιρροή από την Λιβύη και την Συρία έως το Ναγκόρνο και τους Αζέρους.<br /><br />β) Προχωρούν σε πολεμικές εκστρατείες επειδή δεν φείδονται ανθρωπίνων απωλειών, ειδικά Σύρων Τζιχαντιστών, προετοιμάζοντας το επόμενο στάδιο που είναι τα σχέδια του τουρκικού ΝΑΤΟ και ενός ισλαμικού στρατού.<br /><br />Όσο πιο γρήγορα μπλοκαριστούν αυτά τα νεο-οθωμανικά σχέδια τόσο πιο αποτελεσματικά θα επέλθει ένας σχετικός έλεγχος στην Α.Μεσόγειο που αποτελεί κατ’εξοχήν χώρο δράσης της Άγκυρας που επιζητά “χώρες-δούλους” για τα σχέδια της. <br /><br />Μέσα στα σχέδια αυτά, η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν τα μεγαλύτερα εμπόδια για το ισλαμικό ιερατείο που κυβερνά την Τουρκία, το οποίο θα υπάρχει και μετά την πιθανή αποπομπή του Τούρκου προέδρου με κάθε μέσο, σφραγίζοντας την πορεία της χώρας τα επόμενα χρόνια. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σύμβουλος Ερντογάν: ''Οι Ισραηλινοί πίσω από το πραξικόπημα'

Ιερό ''πόλεμο'' κατά ΗΠΑ-Ισραήλ ετοιμάζει το βαθύ τουρκικό κράτος που άλλα λέει και άλλα σχεδιάζει. Για ποια επαναπροσέγγιση...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Τα αίτια της ειρωνείας του Ακάρ και το νέο παραμύθι που σερβίρει στη Δύση

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/TURKEY-DEFENCE-MINISTER-AKAR-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλούσι Ακάρ, πρώην αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, δεν έχασε την ευκαιρία να ασχοληθεί άλλη μια φορά με την Ελλάδα. Και το έκανε… συμπληρωματικά, επιχειρώντας να αρθρώσει αποτρεπτικό λόγο στις απειλές του στρατηγού Χάφταρ στη Λιβύη ότι θα πλήξει τα τουρκικά στρατεύματα στη χώρα.<br /><br />Σχολιάζει ο <b>ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br /><br />Ο Ακάρ απείλησε τον Χάφταρ ότι εάν οι δυνάμεις του επιτεθούν δεν θα βρίσκουν χώρο να κρυφτούν. Για μια ακόμη φορά, στο γνωστό πλαίσιο της νεοθωμανικής του αλαζονείας, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας συμπεριφέρεται με περισσή αναίδεια, επιχειρώντας να δημιουργήσει την εντύπωση, ότι η περιοχή της Μεσογείου είναι περιοχή “προβολής ισχύος” της τοπικής υπερδύναμης, όπως θέλει να παρουσιάσει τη χώρα του.<br /><br />Πάγιος στόχος είναι η κατατρομοκράτηση όσων έχουν την προδιάθεση να τρομοκρατηθούν, ή παραγόντων της περιοχής με τους οποίους η διαφορά στη στρατιωτική ισχύ είναι καταφανής. Στο ίδιο πλαίσιο, συνεχίζοντας την προ τριετίας -και βάλε…- ρητορική της χώρας του απέναντι στην Ελλάδα, βρήκε την ευκαιρία να ξιφουλκήσει εναντίον των εξοπλιστικών πρωτοβουλιών της ελληνικής κυβέρνησης.<br /><br />Με λίγα λόγια, ο στοχευμένα υπερφίαλος Τούρκος αξιωματούχος, μας προειδοποίησε ότι όσα όπλα και να αγοράσουμε δεν μας αρκούν. Προσπάθησε δε να προωθήσει μια εικόνα μιας Ελλάδας με τρομερά οικονομικά προβλήματα, ξεχνώντας ότι άλλη ήταν η χώρα που βρέθηκε στην άκρη του γκρεμού πολύ πρόσφατα και επέλεξε την άρον άρον αναδίπλωση.<br /><br />Λέγοντας ότι όσα όπλα και να αγοράσουμε δεν θα μας φτάσουν, προφανώς εννοούσε για να αντιμετωπίσουμε αυτό τον κολοσσό που έχουμε για γείτονα. Να μας συγχωρήσει η χάρη του, όμως επειδή δεν τον έχουμε ούτε για αφελή ούτε για ανόητο, στα δικά μας μάτια η προσπάθειά του ερμηνεύεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο.<br /><br />Με απλά λόγια, ερμηνεύεται ως προσπάθεια να… ξορκίσει την ανησυχία που έχει δημιουργήσει στην τουρκική ηγεσία η προοπτική ένταξης έστω και μόνο μίας μοίρας μαχητικών αεροσκαφών τέταρτης γενιάς Rafale. Παρόμοια ανησυχία θα του δημιουργούσε το ενδεχόμενο ένταξης π.χ. στον ελληνικό Στόλο δύο αντιτορπιλικών κατευθυνομένων βλημάτων Arleigh Burke.<br /><br />Μπορεί να μην πιστεύουν ότι αυτό θα συμβεί, όμως, τι άλλο πλην αυτής της ανησυχίας έχει κινητοποιήσει το λόμπι της Τουρκίας στις ΗΠΑ να πείσει την επερχόμενη κυβέρνηση Μπάιντεν να μην επιτρέψει τέτοια απόφαση. Σύμφωνα μάλιστα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι τέτοια απόφαση θα “σκότωνε” την προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία που έχει ήδη ξεκινήσει με δειλά βήματα!<br /><br />Τι κάνουν λοιπόν οι Τούρκοι; Έχοντας πιέσει στο όριο της ρήξης τις σχέσεις των δυο χωρών, αλλά και της σχέσης της Τουρκίας με την Ατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ), αντιλήφθηκε ότι πλησιάζει γρήγορα η ώρα της κρίσης και ξεκίνησε να αναδιπλώνεται. Ο στόχος της Τουρκίας είναι όμως πολύ ύπουλος…<br /><br />Θέλει να κερδίσει χρόνο, χωρίς φυσικά να μην αλλάξει τίποτα επί της ουσίας. Οι Τούρκοι έχουν την πληροφορία ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν, παρά τις εσωτερικές αντιρρήσεις που έχουν εκφραστεί, ίσως και να επιλέξει να πραγματοποιήσει μια τελευταία προσπάθεια επαναφοράς της Τουρκίας. Αυτό αποτελεί παράθυρο ευκαιρίας για την Άγκυρα.<br /><br />Την ίδια στιγμή, όλες οι πληροφορίες συντείνουν στο ότι προωθούνται παρασκηνιακά με ταχείς ρυθμούς οι διαδικασίες τελικών ρυθμίσεων των προβλημάτων της περιοχής της Μεσογείου, είτε αφορούν τα ελληνοτουρκικά, είτε το πρόβλημα Λιβύης, είτε αποφάσεων που θα επηρεάσουν το ενεργειακό μέλλον της περιοχής.<br /><br />ΤΟ ΝΑΤΟ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΣΠΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΙΡΑΝ<br />Στην προσπάθεια να δοθεί η εντύπωση τουρκικής αναδίπλωσης εντάσσεται και η προσπάθεια να πουλήσει στη Δύση το “γεωπολιτικό αφήγημα” της έμμεσης επέκτασης του ΝΑΤΟ μέχρι τις ακτές τις Κασπίας. Σε αυτό το θελκτικό για τους σχεδιαστές της αμερικανικής γεωστρατηγικής αφήγημα, επιχειρούν οι Τούρκοι να εντάξουν τη σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, φυσική συνέχεια του οποίου ήταν η υποδαύλιση αζερικού ζητήματος εντός του Ιράν…<br /><br />Η τουρκική (κουτο)πονηριά έχει το πλεονέκτημα ότι στηρίζει την αιτιολογία των ενεργειών της στην αξιοποίηση αφενός των αναγκών του ΝΑΤΟ για την αντιμετώπιση του μεγάλου αντιπάλου, της Ρωσίας και αφετέρου στις δυνητικές ανακατατάξεις που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν εάν η Δύση “τσιμπούσε το δόλωμα” και ανανέωνε την απαράδεκτη ανοχή που έχει επιδείξει απέναντι στην ανεξέλεγκτη πλέον τουρκική συμπεριφορά.<br /><br />Εάν υπονομευθεί η εσωτερική ενότητα του Ιράν, αυτό οι Τούρκοι σκοπεύουν να το “πουλήσουν” εκτός από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, στους Σαουδάραβες για να πετύχουν αποκλιμάκωση στην επιβλαβή για τα συμφέροντα της Άγκυρας αντισυσπείρωση των αραβικών χωρών! Θα επιχειρήσουν να το πουλήσουν όμως και στο Ισραήλ…<br /><br />Απέναντι στο εβραϊκό κράτος η Τουρκία που το καθύβριζε, θα επιχειρήσει να του πουλήσει ότι εργάζεται για την ασφάλειά του,καθώς το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είναι η νούμερο ένα απειλή εθνικής ασφαλείας! Γι’ αυτό η Τουρκία βάζει τον πειθήνιο στον Ερντογάν πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίεφ, ο οποίος διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τους Ισραηλινούς, να μεσολαβήσει για να αποκατασταθούν -έστω μερικώς- οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ.<br /><br />Αυτό που διαφεύγει στους Τούρκους είναι ότι μπορεί το Ιράν να θεωρείται και να είναι από θανάσιμη έως και υπαρξιακή (existential) απειλή, όμως οι Ισραηλινοί σχεδιαστές δεν ξεχνούν ότι αυτή ακριβώς η απειλή είναι που οδήγησε σταδιακά στην εξομάλυνση των σχέσεων του εβραϊκού κράτους με τον αραβικό του περίγυρο.<br /><br />Πόσο παράλογο είναι να σκέπτονται οι Ισραηλινοί, ότι ενδεχόμενη εξαφάνιση της απειλής αυτής θα μπορούσε να επηρεάσει το κίνητρο των αραβικών καθεστώτων για συνέχιση της πολιτικής της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη χώρα τους! Οι μεγάλες αλλαγές στον γεωστρατηγικό χάρτη είναι μια αργή και επίπονη διαδικασία. Όμως τα κίνητρα καθενός από τους δρώντες δεν μπορούν να μείνουν κρυφά…<br /><br />Τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι το γεωστρατηγικό τοπίο είναι εξαιρετικά μπερδεμένο και επίκεινται διευθετήσεις. Προϋπόθεση για να κερδίσει η Τουρκία όσο το δυνατόν περισσότερα, είναι να συνεχίσει να παριστάνει την υπερδύναμη, αποφεύγοντας κάθε κακοτοπιά που θα μπορούσε να της “τσαλακώσει” το προφίλ του πανίσχυρου που οικοδομεί προσεκτικά, πατώντας και πάνω στο “αντιπολεμικό ταμπού” που επικρατεί στη Δύση. Κι εφόσον αυτό ισχύει στη Δύση, είναι αυτονόητο ότι έχει υιοθετηθεί στον υπερθετικό στην Ελλάδα.<br /><br />Η Τουρκία γνωρίζει επίσης ότι ο Ελληνισμός είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο μπορεί μετά βεβαιότητας να κερδίσει σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων των δυο χωρών της περιοχής που τον εκπροσωπούν: Της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δυο χώρες τις οποίες θεωρεί “μαλακούς στόχους” και τις πιέζει με κάθε δυνατό τρόπο, συστηματικά.<br /><br />Εξ ου και οι προσβλητικές δηλώσεις, σε συνδυασμό με τη σκόπιμη υποβάθμιση της Ελλάδας, με την οποία η Τουρκία συζητά μόνο… καταχρηστικά, αφού η ίδια θεωρεί ότι ανήκει σε μια ανώτερη κατηγορία! Στο ίσιο πλαίσιο εντάσσεται και η παρουσία του ερευνητικού Barbaros στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην Κύπρο που δεν υπάρχει ούτε θεωρητικά στρατιωτική απειλή, η αντιμετώπισή της ισοδυναμεί με απόλυτη περιφρόνηση…<br /><br />Η ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ<br />Που καταλήγουν όλα αυτά; Στο ότι η Τουρκία στηρίζει την πολιτική της απέναντι στην Ελλάδα πάνω στην πεποίθηση ότι η ηγεσία της, ασχέτως του πόσο θα εξοπλίσει τη χώρα, θεωρεί αδιανόητο σενάριο τη στρατιωτική εμπλοκή με την Τουρκία. Δεν την επιθυμεί και θα έκανε τα πάντα για την αποτρέψει, ακόμα και αν ήταν πεπεισμένη ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν με επιτυχία σε περίπτωση σύγκρουσης.<br /><br />Αυτή η σχεδόν ιδεολογικοποιημένη στάση της ελληνικής πλευράς, ή εναλλακτικά, η πεποίθηση της τουρκικής ηγεσίας περί του τι σκέπτεται η ελληνική ηγεσία, είναι που εκτρέφει την αμετροέπεια δηλώσεων των Τούρκων αξιωματούχων. Οι Τούρκοι, όπως και άλλες χώρες της περιοχής, γνωρίζουν καλά τι θα μπορούσε να συμβεί εάν σημειωνόταν στρατιωτική αντιπαράθεση Ελλάδας και Τουρκία.<br /><br />Απλά πιστεύουν ότι η πιθανότητα είναι εξαιρετικά χαμηλή, έως αμελητέα. Άρα το ρίσκο της Τουρκίας είναι τουλάχιστον υπολογισμένο (calculated risk). Στο καλύτερο σενάριο για την Τουρκία θα “μάτωνε” πολύ σοβαρά και η εικόνα της υπερδύναμης θα υφίστατο ισχυρότατο πλήγμα.<br /><br />Σε αυτό το ενδεχόμενο, η Τουρκία θα κινδύνευε οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα υπό το καθεστώς στρατιωτικού εκβιασμού που τόσο επιθυμεί, να εξελιχθούν σε ένα στρατιωτικό και (γεω)πολιτικό Βατερλό. Δεν ανησυχεί όμως, διότι η τουρκική ηγεσία θεωρεί πως έχει “διαβάσει” πολύ καλά την ελληνική.<br /><br />Εάν η κυβέρνηση θέλει να αλλάξει τη μοίρα της χώρας, θα πρέπει να στοχεύσει στο να ανατρέψει αυτή ακριβώς την πεποίθηση της Άγκυρας. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσει με την ελληνική στρατιωτική ηγεσία ποια είναι τα πραγματικά στρατιωτικά περιθώρια της χώρας και να προσαρμόσει αναλόγως την αποτρεπτική της ρητορική.<br /><br />Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι το “καλό παιδί” θα κληθεί να πραγματοποιήσει επώδυνες υποχωρήσεις για να ηρεμήσει ο περιφερειακός “νταβατζής”. Οι υποχωρήσεις αυτές θα επικροτηθούν πολλαπλώς με την Ελλάδα να αποθεώνεται διότι θυσιάζεται για το κοινό -συμμαχικό- καλό. Η πραγματικότητα είναι ότι ο εντοπισμός και η αξιοποίηση ενός κράτους σε ρόλο χρήσιμου ηλίθιου έχει τεράστια αξία, ενώ τα λόγια μηδενική…<br /><br />Εάν η Ελλάδα επιθυμεί τη σταδιακή αναδίπλωση υπερφίαλων αξιωματούχων του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος που ανέχεται η Δύση στην ελληνική γειτονιά, θα πρέπει να σκληρύνει στρατιωτικά τη στάση της και να απειλήσει ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ ότι η Τουρκία είναι πολύ κοντά στο να προκαλέσει τη σύγκρουση που κομπάζει πως δεν την απασχολεί. Και φυσικά να βρεθεί η ίδια σε τραπέζι διαπραγματεύσεων, από τη θέση όμως που επεφύλασσε για άλλους.<br /><br />Αυτό πρέπει να γίνει ΑΜΕΣΑ εάν η νέα ηγεσία στην Ουάσιγκτον αρχίσει τις παλινωδίες και τα “χαϊδέματα” με την Τουρκία του διεφθαρμένου Ερντογάν και της φαμίλιας του, έχοντας πέσει θύμα της ψευδαίσθησης ότι μπορεί να επιστρέψει στο -δυτικό- “μαντρί”.<br /><br />Όσο λάθος είναι να κινητοποιηθεί η Ελλάδα αυτόνομα όταν η Τουρκία τελεί υπό ασφυκτική πίεση από τους ισχυρούς, άλλο τόσο λάθος είναι να μείνει άπραγη, εάν η κατάσταση αυτή αλλάξει. Κάτι που δεν είναι διόλου απίθανο. Αν γίνει, δεν θα πρέπει να μείνει δίχως κόστος από την ελληνική πλευρά.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκία: Τα αίτια της ειρωνείας του Ακάρ και το νέο παραμύθι που σερβίρει στη Δύση

Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλούσι Ακάρ, πρώην αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, δεν έχασε την ευκαιρία να ασχοληθεί άλλη μια φορά με...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Κινέζοι πάλι τα κατάφεραν! “Δούλεψαν” και μάλιστα… εκτός έδρας τις ΗΠΑ με τα τόσο κρίσιμα στρατηγικά ορυκτά

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/BIDEN-ENERGY-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές οι δύο αντίπαλοι, Μπάιντεν και Τραμπ, συγκρούστηκαν με σφοδρότητα. Οι δύο αντίπαλοι κυριολεκτικά «ξέσκισαν» ο ένας τον άλλο. Σε ένα θέμα μόνο δεν συγκρούστηκαν. Στο θέμα των κρίσιμων ορυκτών τα οποία είναι απαραίτητα τόσο στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας όσο και στα σύγχρονα οπλικά συστήματα.<br /><br />Ο Τζο Μπάιντεν γνωρίζει ότι ο στόχος της πλήρους ενεργειακής απεξάρτησης των ΗΠΑ από τους υδρογονάνθρακες και της χρήσης 100% Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας είναι από ελάχιστα πιθανή έως αδύνατη. Θα μπορούσε εύσχημα να περιγραφεί απλά ως ένας “άθλος”.<br /><br />Το τρέχον ηλεκτρικό δίκτυο των ΗΠΑ χρειάστηκε 150 χρόνια για την κατασκευή του. Για να επιτύχουν οι ΗΠΑ μηδενικές εκπομπές CO2 έως το 2050 θα πρέπει να ξηλώσουν και να ξαναχτίσουν το ηλεκτρικό τους δίκτυο μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.<br /><br />Όπως είναι σήμερα η κατάσταση, η επίτευξη του οράματος Μπάιντεν περνάει αποκλειστικά μέσα από την Κίνα: Τα περισσότερα από τα ορυκτά που είναι απαραίτητα για την κατασκευή των φωτοβολταϊκών, των επαναφορτιζόμενων μπαταριών και των ανεμογεννητριών ελέγχεται από την Κίνα.<br /><br />Ενδεικτικά, οι μπαταρίες δεν λειτουργούν χωρίς λίθιο, γραφίτη, κοβάλτιο και νικέλιο. Επίσης, τα φωτοβολταϊκά απαιτούν άργυρο, γάλλιο, ίνδιο, τελλούριο. Τέλος, οι ανεμογεννήτριες δεν κατασκευάζονται μόνο από χάλυβα, αλλά και από αλουμίνιο, χαλκό και σπάνιες γαίες. Κανένα από αυτά τα ορυκτά δεν εξορύσσονται στις ΗΠΑ. Κυρίως ελέγχονται από την Κίνα.<br /><br />Ταυτόχρονα, η όρεξη για τέτοιου είδους τεχνολογίες μπορεί να αλλάξει δραματικά όταν το επιχείρημα αλλάζει από το όμορφο αλλά αφηρημένο τσιτάτο «ανανεώσιμες πηγές για το έθνος» στο χειροπιαστό «ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά πάρκα στην πίσω αυλή μου» (το σύνδρομο Not In MY Back Yard).<br /><br />Ο Μπάιντεν θέλει να καταστήσει την Κίνα υπόλογη για τις εκπομπές άνθρακα. Αλλά η Κίνα κυριαρχεί στην παγκόσμια προσφορά ορυκτών που είναι κρίσιμα για την παραγωγή πολλών ηλεκτρονικών μετά από χρόνια εξαγοράς δικαιωμάτων εξόρυξης και μεριδίων στην Αφρική, τη Νότια Αμερική και αλλού. Διαθέτει επίσης το μεγαλύτερο μέρος της ικανότητας να τα επεξεργαστεί.<br /><br />Το εμπόριο -θα πρέπει να- είναι εξ ορισμού αμοιβαία επωφελές, αλλά δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι πολιτικοί τόσο του Αμερικανικού Συντηρητικού (Ρεπουμπλικανικού) όσο και του Δημοκρατικού Κόμματος δεν θέλουν να προσβλέπουν στην Κίνα για τόσες πολλές από αυτές τις κρίσιμες αλυσίδες εφοδιασμού – ειδικά μετά από τα τέσσερα χρόνια δασμών του Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Η εναλλακτική λύση πιθανότατα περιλαμβάνει την αύξηση της εξόρυξης αμερικανικών κρίσιμων ορυκτών, η οποία θα απαιτούσε όχι μόνο τεράστιες επενδύσεις, αλλά και τις παραδοσιακές επιπτώσεις της εξόρυξης: μόλυνση υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, βλάβες σε ψάρια και γενικά στην άγρια ζωή. Εν ολίγοις, όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει «δωρεάν γεύμα ενέργειας»: παντού υπάρχουν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις.<br /><br />Οι περιοχές π.χ. της Κίνας στις οποίες εξορύσσονται οι σπάνιες γαίες έχουν μολυνθεί τόσο πολύ από τα τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα ώστε θα περάσουν περίπου 50-100 χρόνια για να επανέλθουν στην προηγούμενη φυσική τους κατάσταση. Και οι εξορύξεις εκεί δεν έχουν τελειώσει ακόμη.<br /><br />Αυτά τα γνωρίζουν οι Αμερικανοί περιβαλλοντολόγοι και γι’ αυτό στις ΗΠΑ ήδη έχουν ξεκινήσει ακτιβιστικές ενέργειες εναντίον των προσπαθειών εξόρυξης κρίσιμων ορυκτών. Αναρωτιέται κανείς λοιπόν, πώς και πού θα βρουν τις πρώτες ύλες οι ΗΠΑ για το σχέδιο Μηδενικού Άνθρακα του Τζο Μπάιντεν; Μέχρι στιγμής τουλάχιστον όπως φαίνονται τα πράγματα να εξελίσσονται, στην Κίνα. Ποιός θα κερδίσει σε αυτή την περίπτωση; Η Κίνα.<br /><br />Τα ίδια θα συμβούν μάλλον και στην ΕΕ με το σχέδιο της Ούρσουλα φον ντερ Λέιεν: Αναμένεται να ξεπεταχθούν σαν τα αγριόχορτα οι διάφορες οικολογικές ΜΚΟ (από ποιους χρηματοδοτούνται άραγε;) και θα αρχίσουν να στρέφονται εναντίον των εξορύξεων κρίσιμων ορυκτών στην ΕΕ. Σε ποια –κατά μια εντελώς υποκειμενική άποψη- πιθανώς δεν θα αντιδράσουν οι οικολογικές ΜΚΟ; Όταν, εάν και εφόσον, αυτά τα ευρωπαϊκά ορυχεία δοθούν προς εκμετάλλευση στην Κίνα. Αν αυτό ισχύει, ίσως έχει επιλυθεί και το ερώτημα περί της χρηματοδότησης των ΜΚΟ.<br /><br />Θέλετε παράδειγμα; Το τεράστιο <a href="https://www.highnorthnews.com/en/mining-prosject-rare-earths-and-uranium-greenland-close-approval">εξορυκτικό έργο σπάνιων γαιών και ουράνιου στη Γροιλανδία</a> το οποίο σύντομα θα αδειοδοτηθεί. Το έργο αυτό ελέγχεται από την <a href="https://www.ggg.gl/partner/#:~:text=Shenghe%20Resources%20Holding%20Co.,range%20of%20rare%20earth%20products">κινεζική εταιρεία Shenghee Holdings</a>. Υπήρξε καμία οικολογική αντίδραση; Όχι. Και πολύ πιθανώς δεν θα υπάρξει.<br /><br />Όσο αφορά τον Ντ. Τραμπ: Με απλά λόγια, έκανε και ο ίδιος μια τεράστια… τρύπα στο νερό στο θέμα των κρίσιμων ορυκτών. Χειροπιαστό παράδειγμα αποτελεί η επιδότηση που παρείχε η κυβέρνηση Τραμπ, με χρήματα φυσικά των Αμερικανών φορολογούμενων, μέσω του αμερικανικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας (Πεντάγωνο), σε εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα -υποτίθεται μοναδικά, φοβερά και τρομερά- κοιτάσματα σπάνιων γαιών σε αμερικανικό έδαφος: <a href="https://www.defense.gov/Newsroom/Releases/Release/Article/2418542/dod-announces-rare-earth-element-awards-to-strengthen-domestic-industrial-base/">τα κοιτάσματα στο Mountain Pass στην Καλιφόρνια</a>.<br /><br />Όμως ισχύουν δύο πράγματα:<br />1. Η εταιρεία ελέγχεται από την Κίνα! Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν ορισμένοι στις ΗΠΑ.<br />2. Τα φοβερά και τρομερά υποτίθεται κοιτάσματα σπάνιων γαιών του Mountain Pass είναι ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ από οικονομικής και πρακτικής βιωσιμότητας. Ο λόγος; Το Mountain Pass διαθέτει μόνο Light Rare Earths (και όχι Heavy Rare Earths) και μάλιστα σε ποσότητες (Kg καθαρού ορυκτού ανά τόνο χώματος) οι οποίες δεν είναι οικονομικά βιώσιμες για ένα ορυχείο!<br /><br />Ο Τραμπ αντιμετώπισε τις 17 σπάνιες γαίες ως ένα ορυκτό και όχι ξεχωριστά ως 17 διαφορετικά ορυκτά με διαφορετικές ιδιότητες-χαρακτηριστικά το καθένα. Είναι σαν να αγόραζε κάποιος ένα καλάθι από μπαχαρικά νομίζοντας ότι όλα τα μπαχαρικά έχουν την ίδια αξία και ιδιότητες. Μεγάλο λάθος.<br /><br />Το Mountain Pass από το 2010 παρουσιαζόταν ως η σούπερ λύση των ΗΠΑ έναντι της Κίνας. Μεγάλη πλάνη. Το Mountain Pass ως ορυχείο ΔΕΝ διαθέτει εκείνες τις σπάνιες γαίες οι οποίες είναι απαραίτητες σε πυραύλους, στα F-35, το σύστημα Aegis κ.λπ. Γι’ αυτό πρόκειται για μια τεράστια τρύπα στο νερό.<br /><br />Αυτό φέρεται να το είχε αντιληφθεί ίσως και η γνωστή επιχειρηματική οικογένεια Ρόθτσαϊλντ η οποία, σύμφωνα με φήμες που κυκλοφόρησαν το 2010-2011 στο διαδίκτυο, νομίζοντας ότι ανακάλυψε μία τρομερή επένδυση, επένδυσε στην τότε εταιρεία η οποία ήλεγχε το συγκεκριμένο ορυχείο. Οι Ρόθτσαϊλντ αντιλήφθηκαν μάλλον(;) την επιχειρηματική πλάνη και πούλησαν το μερίδιό τους λίγα χρόνια μετά.<br /><br />Οι Κινέζοι, οι οποίοι ελέγχουν σήμερα το συγκεκριμένο -άχρηστο σύμφωνα με ορισμένους- ορυχείο, τρίβουν τα χέρια τους από χαρά: έχουν καταφέρει να ξανακοροϊδέψουν την αμερικανική κυβέρνηση, όπως το έκαναν το 2010-2011 και να την κάνουν να νομίζει ότι έχει λύσει το πρόβλημα των σπάνιων γαιών! Και μάλιστα, αυτή τη φορά οι Κινέζοι το κατάφεραν με τα χρήματα των Αμερικανών φορολογούμενων σε πρόγραμμα του Πενταγώνου!<br /><br />Θα καταφέρει άραγε η κυβέρνηση του Τζο Μπάϊντεν να δει την πραγματικότητα; Εάν όχι, τότε οι ΗΠΑ μάλλον θα χάσουν οριστικά το παγκόσμιο παιγνίδι τόσο στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας όσο, κυρίως, στον κρίσιμο τομέα της αμυντικής βιομηχανίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Κινέζοι πάλι τα κατάφεραν! “Δούλεψαν” και μάλιστα… εκτός έδρας τις ΗΠΑ με τα τόσο κρίσιμα στρατηγικά ορυκτά

Στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές οι δύο αντίπαλοι, Μπάιντεν και Τραμπ, συγκρούστηκαν με σφοδρότητα. Οι δύο αντίπαλοι κυριολεκτικά «ξέσκισ...

Διαβάστε την συνέχεια