Το σχέδιο του Ερντογάν για θερμό επεισόδιο
Οπως όλα δείχνουν, πρόκειται για σχέδιο που εξυφαίνει συστηματικά η Αγκυρα, αξιοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα και τρόπους εργαλειοποίησης του τομέα έρευνας και διάσωσης. Το περιστατικό συνιστά ακόμα μια ζοφερή στιγμή για τις ήδη βεβαρημένες ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τα δεδομένα αναλύονται από τα αρμόδια κλιμάκια των δύο βασικών υπουργείων για την εθνική ασφάλεια, τα υπουργεία Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών με προφανή συμπεράσματα.
Η Τουρκία προσπάθησε ακόμα μία φορά να δημιουργήσει πολεμικό επεισόδιο, πυροδοτώντας νέο κύκλο έντασης ανάμεσα στις δύο χώρες. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου το σκάφος της Ελληνικής Λιμενικής Αρχής κυριολεκτικά περικυκλώθηκε, σε μια συντονισμένη κίνηση τουρκικών, στρατιωτικών και μη στρατιωτικών πλωτών μέσων.
Πρόκειται για επεισόδιο στην πράξη ενός διαμορφωμένου και μεθοδικά δουλεμένου «συστήματος» επιθετικών ενεργειών, μικρής κλίμακας, μη στρατιωτικών για την ώρα, που έχει θέσει σε εφαρμογή η Αγκυρα στο Αιγαίο (κυρίως), προκειμένου να μετρήσει αντιδράσεις και αντανακλαστικά της ελληνικής πλευράς. Αρμόδιοι παράγοντες στα δύο υπουργεία διαπιστώνουν ότι η τακτική της Αγκυρας είναι διττή. Στην παρούσα φάση περιορίζεται, εκτός από τις φραστικές απειλές που εξαπολύει κατά σύστημα (μία φορά την ημέρα, τουλάχιστον) η Τουρκική ηγεσία σε βάρος της χώρας μας, στη συστηματική, βίαια εφαρμογή επί του πεδίου των μεγαλοϊδεατικών θωριών της «Γαλάζιας Πατρίδας», με ό,τι αυτή παράγει (τουρκολιβυκό μνημόνιο, αναγγελία γεωτρήσεων νότια της Κρήτης κ.λπ.).
Ηδη διαπιστώνεται ότι πρόκειται για προβοκάτσια τύπου Ιμίων. Να σημειωθεί ότι η περιοχή έρευνας και διάσωσης δεν είναι περιοχή κυριαρχίας, αλλά περιοχή ευθύνης. Οι κανόνες που τη διέπουν καθορίζονται από διεθνείς οργανισμούς.
Η έρευνα και η διάσωση που δεν υπερβαίνει την επιφάνεια της θάλασσας υπακούουν σε τελείως διαφορετικούς κανόνες από την έρευνα και τη διάσωση που απαιτεί χρήση και του αέρα (π.χ. ανάσυρση ναυαγού από τη θάλασσα με ελικόπτερο κ.λπ.).
Τι ισχύει για τη δράση της Ελλάδας στο FIR Αθηνών
Η έρευνα και η διάσωση για αεροπορικά ατυχήματα διέπεται από το παράρτημα 12 της σύμβασης του Σικάγου του 1944 και τους κανόνες και τις συστάσεις του ICAO. Η ελληνική περιοχή ευθύνης για έρευνα και διάσωση, σε περιπτώσεις αεροπορικών ατυχημάτων, έχει καθοριστεί με περιοχική συμφωνία αεροναυτιλίας, στο πλαίσιο συνδιάσκεψης του ICAO το 1952 και συμπίπτει με το FIR Αθηνών.
Οσον αφορά την έρευνα και τη διάσωση σε περιπτώσεις ναυτικών ατυχημάτων, η Ελλάδα ασκεί τον συντονισμό των εν λόγω επιχειρήσεων εντός του FIR Αθηνών, από τότε που αυτό δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’50. Η ανάληψη από την Ελλάδα αρμοδιοτήτων για ναυτική έρευνα και διάσωση εντός του FIR Αθηνών αντικατοπτρίζει τη γεωγραφική πραγματικότητα στην περιοχή, δεδομένων των διάσπαρτων ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, που επιτρέπουν την πλέον άμεση, ταχεία και αποτελεσματική, από επιχειρησιακής άποψης, παροχή υπηρεσιών για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Αλλωστε, τούτο συνάδει και με σχετικές συστάσεις του IMO και του ICAO περί ανάγκης σύμπτωσης των περιοχών έρευνας και διάσωσης, τόσο για αεροπορικά όσο και για ναυτικά ατυχήματα, με τα όρια των FIRs.
Η Ελλάδα δήλωσε μονομερώς (όπως πρέπει εκ των διεθνών συμβάσεων και όπως έπρεπε να πράξει και στην περίπτωση της επέκτασης των χωρικών υδάτων της) το 1975 την περιοχή ευθύνης της για ναυτική έρευνα και διάσωση και στον Διακυβερνητικό Ναυτιλιακό Συμβουλευτικό Οργανισμό (IMCO), προγενέστερο του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ).
Επίσης, τόσο κατά την υπογραφή όσο και κατά την επικύρωση της σύμβασης του Αμβούργου του 1979, που ρυθμίζει θέματα ναυτικής έρευνας και διάσωσης και υιοθετήθηκε στο πλαίσιο του ΙΜΟ, η Ελλάδα δήλωσε ότι η περιοχή ευθύνης της συμπίπτει με το FIR Αθηνών, δήλωση που συμπεριλήφθηκε και στον νόμο με τον οποίο ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη η εν λόγω διεθνής σύμβαση, το 1989 (Ν. 1844/1989).
Σημειώνεται ότι η σύμβαση του Αμβούργου προβλέπει ότι οι περιοχές ευθύνης των συμβαλλόμενων μερών για την παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης, σε περιπτώσεις ναυτικών ατυχημάτων, καθορίζονται με συμφωνία των ενδιαφερόμενων παράκτιων κρατών. Τέτοια συμφωνία δεν έχει επιτευχθεί σκοπίμως εκ μέρους της τουρκικής πλευράς, καθώς σε κάθε ευκαιρία που έχει δοθεί στο παρελθόν η Τουρκία ζητάει «τη μάνα της και τον πατέρα της».
Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα έχει υπογράψει συμφωνίες για συνεργασία σε θέματα ναυτικής έρευνας και διάσωσης τόσο με την Ιταλία (2000) όσο και με τη Μάλτα (2008) και την Κύπρο (2014), στις οποίες ρητά ορίζεται ότι η εν λόγω ελληνική περιοχή ευθύνης συμπίπτει με το FIR Αθηνών, ενώ εκκρεμεί η υπογραφή αντιστοίχων συμφωνιών και με τα άλλα γειτονικά κράτη.
Ωστόσο, το 1988 η Τουρκία εξέδωσε τον κανονισμό 1988/13559 (όπως αυτός τροποποιήθηκε από τον κανονισμό 2001/3275), με τον οποίο όρισε ως περιοχή ευθύνης της για παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης, χωρίς να διευκρινίζει εάν πρόκειται για ναυτικά ή και για αεροπορικά ατυχήματα, περιοχή που, πέραν των FIRs Κωνσταντινούπολης και Αγκυρας, περιλαμβάνει τμήμα του FIR Αθηνών μέχρι το μέσον περίπου του Αιγαίου, εγκλωβίζοντας μεγάλο τμήμα της ελληνικής επικράτειας εντός της θεωρούμενης τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης.
Τον Οκτώβριο του 2020 η Τουρκία με νεότερο κανονισμό της (3095/2020), που αναφέρεται ρητά σε έρευνα και διάσωση για ατυχήματα τόσο θαλάσσιων όσο και εναερίων μέσων, επέκτεινε την περιοχή ευθύνης της για έρευνα και διάσωση στη Μεσόγειο -εντός του FIR Αθηνών- προς δυσμάς μέχρι τον 26ο Μεσημβρινό, αγγίζοντας τα εξωτερικά χωρικά ύδατα των ανατολικών ακτών της Κρήτης, καταλαμβάνοντας έτι μεγαλύτερο τμήμα ελληνικής επικράτειας (π.χ. νησιά Κάσου και Καρπάθου) και ελληνικής περιοχής έρευνας και διάσωσης. Η συμπερίληψη ελληνικών νησιών, ελληνικών χωρικών υδάτων και ελληνικού εναερίου χώρου στην τουρκική περιοχή έρευνας και διάσωσης σαφώς παραβιάζει την κυριαρχία της Ελλάδας και τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις.
πηγήΟι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.