Διερευνητικές : Από Μάρτη καλοκαίρι , οι εκλογές και τα δυσοίωνα σενάρια για την Τουρκία

<div><a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/06/ellada-tourkia5-2048x1365.jpg.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="427" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/06/ellada-tourkia5-2048x1365.jpg.webp" width="640" /></a></div><br />του <b>Σωτήρη Σιδέρη</b><br />Ούτε η ανοιξιάτικη σύνοδος κορυφής της ΕΕ είναι βέβαιο ότι θα πάρει αποφάσεις για την Τουρκία, είτε για κυρώσεις, είτε για την λεγόμενη θετική ατζέντα με έμφαση στην αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης. Ούτε οι διερευνητικές συνομιλίες Ελλάδας –Τουρκίας είναι πιθανόν να γίνουν μέχρι την άνοιξη, καθώς η κυβέρνηση στην Αθήνα δεν είναι γενικότερα πρόθυμη να καθίσει στο τραπέζι , αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θα προσέλθει σε διάλογο όπως έχει διακηρύξει, πριν η Τουρκία αποσύρει πλήρως το Ουρούτς Ρέις και σταματήσει να εκδίδει ΝΑVTEX. Πέραν αυτών, τα σενάρια για πρόωρες εκλογές εξασθενούν και το ενδεχόμενο συνομιλιών. Το κλίμα όμως στην Άγκυρα , φαίνεται ότι σύντομα θα αντιστραφεί και θα είναι η Τουρκία η επισπεύδουσα αν κρίνουμε από το πόσο θορυβήθηκε ο Ερντογάν από τις αμερικανικές κυρώσεις, ενώ ανησυχεί και για την στάση του Μπάϊντεν.<br /><br />Το κακό για τον Τούρκο πρόεδρο είναι ότι η Ουάσιγκτον απειλεί με άνοιγμα του φακέλου της HalkBank στην οποία εμπλέκεται σκανδαλωδώς όλη η οικογένειά του. Για να προλάβει πιθανή κλιμάκωση της κρίσης ταυτόχρονα και με ΕΕ και με ΗΠΑ, ο Τούρκος πρόεδρος θα επιδιώξει πιθανόν μια προσέγγιση τουλάχιστον με τις Βρυξέλλες και μάλιστα το συντομότερο. Στο πλαίσιο αυτό είναι πιθανό να επιδιώξει κάποια αποσυμπίεση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το δεύτερο κακό όμως για τον Ερντογάν είναι ότι η ΕΕ με την σύμφωνη γνώμη Γερμανίας –Γαλλίας, έχει ήδη απευθυνθεί επίσημα στις ΗΠΑ να πάρει τα ηνία. Αν όλα αυτά επιβεβαιωθούν τις επόμενες λίγες εβδομάδες η Άγκυρα θα βρεθεί ενώπιον ενός αδιεξόδου που η ίδια προκάλεσε. Και αυτό , είναι άγνωστο τι είδους συμπεριφορά μπορεί να επιφέρει στο Αιγαίο ή την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Η σημερινή εικόνα δείχνει έντονη αμηχανία της Τουρκίας έναντι των ΗΠΑ και της ΕΕ. Η απόλυτη ασυλία που πρόσφερε ο Τραμπ τελείωσε, αυτό είναι σίγουρο. Το αμέσως επόμενο διάστημα και αφού πρώτα ο Μπάϊντεν αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του, θα αρχίσει τις επαφές με τους ξένους ηγέτες, με πρώτους τους συμμάχους του ΝΑΤΟ. Σε αυτή η πρώτη επαφή με τον Ερντογάν θα δείξει τις προθέσεις του ο νέος Αμερικανός πρόεδρος. Αυτό ισχύει και για τον Μητσοτάκη , καθώς η ελληνική κυβέρνηση αναμένει την παρέμβαση του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου για να ενισχύσει τις θέσεις της έναντι της Άγκυρας. Αλλά το βέβαιο είναι , πέρα από τις επιμέρους θέσεις , ότι ο Μπάϊντεν θα προτείνει, ίσως πιεστικά διάλογο, οπότε η πίεση ναι μεν θα είναι συνολική για τον Τούρκο πρόεδρο, αλλά και προς την Αθήνα θα είναι έντονα αισθητή, σε λίγους μήνες.<br /><br /><div>Ο χρόνος όμως κυλά και αν όλα αυτά που φαντάζουν αυτονόητα ισχύσουν και δεν υπάρξουν ανατροπές διάλογος Ελλάδας –Τουρκίας , δεν πρόκειται να γίνει μέχρι τον Απρίλιο. Η Τουρκία όμως διατηρεί το πλεονέκτημα ότι ως ισχυρή χώρα με παρεμβάσεις σε ξένες χώρες και με φιλοδοξίες να επεκτείνει την ακτίνα δράσης της και να εδραιώσει έναν ηγετικό ρόλο στη Μεσόγειο , θα διαπραγματευθεί και πάλι με ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία , Κίνα. Όσο η Ελλάδα παραμένει απαθής και αδρανής, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πίεση.<br /> <br />Εκλογές εδώ –διαμάχη στην Άγκυρα<br /><br />Ήδη οι συζητήσεις για εκλογές στην Ελλάδα μεταξύ Μαίου-Σεπτεμβρίου εντείνονται. Η φθορά της κυβέρνησης είναι έντονη. Η κατάσταση με την πανδημία, ακόμη και με το εμβόλιο δεν θα ομαλοποιηθεί πριν το καλοκαίρι. Εκ των πραγμάτων ο Μητσοτάκης θέλει να φρενάρει την φθορά και να διεκδικήσει ανανέωση της θητείας του με πρόωρες εκλογές. Αυτό το παραδέχονται πλέον και στο μέγαρο Μαξίμου και ήδη η σχετική συζήτηση γίνεται αισθητή τώρα, πόσο μάλλον σε δύο τρείς μήνες . Αν λοιπόν η εκλογολογία ενταθεί, αυτό θα γίνει με ευθύνη της κυβέρνησης, άρα θα σχεδιάζει εκλογές. Εκ των πραγμάτων λοιπόν ο Μητσοτάκης δεν θα θελήσει να προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία και με ατζέντα ιδιαίτερα αρνητική για την Ελλάδα. Θα ζητήσει μάλιστα την ψήφο των Ελλήνων πολιτών ακριβώς με το πρόσχημα ότι θέλει να διαχειριστεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με ενισχυμένη δύναμη, που φυσικά δεν θα την έχει , τόσο εξαιτίας της φθοράς, όσο και γιατί οι εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική , πέραν των εκπλήξεων που μπορεί να κρύβουν. Πρόκειται για απολύτως ορθολογική συζήτηση και όχι για ευφάνταστα σενάρια , ούτε καν για πρόωρη συζήτηση.<br /><br />Ακόμη και στον φιλοκυβερνητικό Τύπο εξετάζεται το εν λόγω ζήτημα και μάλιστα αναπτύσσεται ένας προβληματισμός. Αν ο Μητσοτάκης έχει κατά νου εκλογές θα κάνει ή όχι ανασχηματισμό τον Ιανουάριο; . Η μια εκδοχή λέει ότι θέλει ανασχηματισμό για να πάει σε εκλογές με ανανεωμένο κυβερνητικό σχήμα , τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτεμβρίου. Η άλλη εκδοχή λέει ότι αν δεν κάνει ανασχηματισμό θα πάει σε εκλογές τον Μάιο ή τον Ιούνιο.</div><div><br />Σε κάθε περίπτωση όμως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα παγώσουν στο κλίμα της επιθετικότητας εκ μέρους της Τουρκίας και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να συμβεί όλο αυτό το διάστημα.<br />Πέραν αυτών στην Τουρκία φαίνεται ότι θα αλλάξει το σκηνικό ως συνέπεια της εκλογής Μπάϊντεν. Διπλωμάτες θεωρούν ότι η αλλαγή στάσης των ΗΠΑ με τον νέο πρόεδρο ενισχύει την θέση των Τούρκων διπλωματών έναντι του υπουργείου Άμυνας και του Ακάρ και ότι θα γίνει έτσι εφικτή η ανάληψη των πρωτοβουλιών από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.<br /><br />Δεν είναι επομένως καθόλου βέβαιο ότι αυτό θα το δεχθούν οι στρατιωτικοί που θεωρούν ότι η Τουρκία μεγάλωσε όσο οι ίδιοι πήραν τα ηνία. Είναι ενδεχόμενο λοιπόν να υπάρξει εσωτερική ένταση που θα κριθεί όμως από τον ίδιο τον Ερντογάν. Αν οι ΗΠΑ δεν τον θέλουν για συνομιλητή και επιβάλλουν τρομερές κυρώσεις εξαιτίας της HalkBank που παραβίασε το εμπάργκο στο Ιράν και οδήγησε σε παράνομο πλουτισμό την οικογένεια του Τούρκου προέδρου, τότε η κατάσταση εντός της Τουρκίας θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ούτε σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να ξέρουμε τι θα γίνει στο Αιγαίο , αν και θα είναι πιο δύσκολο πλέον θα συνεχίσουν το ίδιο μοτίβο. Είναι μια σχεδόν μετέωρη κατάσταση που κρύβει ελπίδες , αλλά και πολλούς κινδύνους.</div><div><br /></div><div><a href="http://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Διερευνητικές : Από Μάρτη καλοκαίρι , οι εκλογές και τα δυσοίωνα σενάρια για την Τουρκία

του Σωτήρη Σιδέρη Ούτε η ανοιξιάτικη σύνοδος κορυφής της ΕΕ είναι βέβαιο ότι θα πάρει αποφάσεις για την Τουρκία, είτε για κυρώσεις, είτε γι...

Διαβάστε την συνέχεια

Από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος… και από τον Καύκασο μέχρι την Αφρική

<img height="404" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/12/Dxu0RBxW0AAsHEi.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">O χάρτης που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι εθνικιστές, με βάση το δόγμα Οζάλ “Από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος”</span></h3><b>Σάββας Καλεντερίδης</b><br />Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε σε ένα παιχνίδι που καλείται να παίξει η Τουρκία, ένα παιχνίδι που είναι πολύ ελκυστικό για την Αγγλία και το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ. Τον Ερντογάν ωθούν να παίξει οι εθνικιστικοί-ρατσιστικοί κύκλοι, που συγκυβερνούν μαζί του.<br /><br />Πριν αναφερθούμε σ’ αυτό, να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας το περίφημο σχέδιο του Τουργκούτ Οζάλ για μια «Τουρκία που θα επηρεάζει τον τουρκικό και μουσουλμανικό κόσμο από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος».<br /><br />Ο Τουργκούτ Οζάλ παρουσίαζε αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο ως μια αποστολή που έπρεπε να υποστηριχθεί από τη Δύση, αφού με την υλοποίησή της μειωνόταν η επιρροή της Ρωσίας σ’ αυτό το τόξο από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος, σε μια περίοδο που η Ρωσία προσπαθούσε να βρει τον γεωπολιτικό της βηματισμό, αμέσως μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανεξαρτησία των λεγόμενων «τουρκικών» κρατών της Κεντρικής Ασίας.<br /><br />Ο Οζάλ, ένας χαρισματικός ηγέτης, με βασικό του σύμβουλο τον Αντνάν Καχβετζή, έναν Ελληνόφωνο από την Τραπεζούντα του Πόντου, προσπάθησε να υλοποιήσει το «όραμά» του κινούμενος σε τρεις κεντρικούς άξονες:<br /><br />Ο πρώτος ήταν η ενίσχυση των πολιτικών και πολιτιστικών δεσμών των «τουρκικών κρατών και κοινοτήτων». Αυτό επιχείρησε να το πράξει με την διοργάνωση των «Συνεδρίων Αδελφοσύνης, Φιλίας και Συνεργασίας των Τουρκικών Κρατών και Κοινοτήτων», με τη συμμετοχή των αρχηγών των κρατών. Το πρώτο έγινε στην Αττάλεια, από 21-23 Μαρτίου του 1993 και είχα την ευκαιρία και τιμή να το «καλύψω» με τον τρόπο που έπρεπε, ως διπλωματικός ακόλουθος του Προξενείου Σμύρνης, όπου υπηρετούσα.<br /><br />Για την Ιστορία, τους μουσουλμάνους της Θράκης εκπροσώπησε τότε ο Αχμέτ Σαδίκ, τον οποίο είδα ιδίοις όμμασι να μοιράζει προπαγανδιστικά φυλλάδια στους συμμετέχοντες στο Συνέδριο.<br /><br />Πάντως θυμάμαι ότι τότε διπλωματικοί κύκλοι της Ρωσίας στην Άγκυρα, έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τα όσα διαμείφθηκαν στο εν λόγω Συνέδριο.<br /><br />Τα συνέδρια αυτά συνεχίστηκαν τα επόμενα χρόνια, με το ενδιαφέρον των «τουρκικών κρατών και κοινοτήτων» μειούμενο χρόνο με το χρόνο, όταν είδαν τα κράτη αυτά ότι η Τουρκία είχε ως στόχο να τους βάλει στη «μέγγενη» μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.<br /><br />Ο δεύτερος άξονας ήταν αυτός της παιδείας. Το τουρκικό κράτος άρχισε να δέχεται στα τουρκικά πανεπιστήμια δεκάδες χιλιάδες φοιτητές από τα κράτη αυτά, χορηγώντας τους γενναίες υποτροφίες. Ο στόχος του μέτρου αυτού ήταν ο εκτουρκισμός των επιστημόνων που θα φοιτούσαν στα τουρκικά πανεπιστήμια, οι οποίοι στη συνέχεια θα λειτουργούσαν ως Δούρειος Ίππος της Τουρκίας στα κράτη καταγωγής τους. Και αυτό το μέτρο με το χρόνο ατόνησε, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν για τον πρώτο άξονα.<br /><br />Ο τρίτος άξονας ήταν αυτός της ανάπτυξης των οικονομικών σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και του «τουρκικού κόσμου». Στον τομέα αυτό έγιναν και συνεχίζονται αρκετά βήματα.<br /><br />Αν κάνουμε έναν απολογισμό του φιλόδοξου αυτού σχεδίου, θα δούμε ότι η Τουρκία το μόνο που πέτυχε, είναι να αυξήσει την επιρροή της στο Αζερμπαϊτζάν, για το οποίο θα επανέλθουμε.<br /><br />Αυτόν τον ρόλο που επιδίωξε να παίξει ο Οζάλ και στη συνέχεια ο Ντεμιρέλ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία γιατί έγινε ξεδιάντροπα φανερός ο στόχος και τα καθεστώτα στα λεγόμενα «τουρκικά κράτη», επέλεξαν τη Μόσχα και όχι την Άγκυρα, ανέλαβε να τον παίξει με πιο πονηρό τρόπο ο Φετουλάχ Γκιουλέν με τα εκπαιδευτικά του ιδρύματα. Στόχος του ήταν να δημιουργήσει στις χώρες αυτές ελίτ με παιδεία που ήταν μια σύνθεση τουρκισμού,μετριοπαθούς Ισλάμ και καλυμένου φιλοδυτικισμού, οι οποίες σταδιακά θα αναλάμβαναν των έλεγχο του κράτους, της παιδείας και της οικονομίας, μειώνοντας έτσι και πάλι την επιρροή της Μόσχας.<br /><br />Κάναμε αυτήν την αναδρομή, για να δείξουμε τα παιχνίδια που παίζει η Άγκυρα δεκαετίες τώρα, «πουλώντας» εκδούλευση στη Δύση, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα να μεγαλοϊδεατικά της σχέδια.<br /><br />Μια τέτοια εκδούλευση επιχειρεί να «πουλήσει» και πάλι η Τουρκία, με επίκεντρο το Αζερμπαϊτζάν. Υπάρχουν πληροφορίες που θέλουν τον Ερντογάν να παίρνει το «πράσινο φως» από το Λονδίνο, πριν ξεκινήσει τον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, εναντίον των Αρμενίων, με τον Αχμέτ Αλίγεφ.<br /><br />Φυσικά είναι γνωστό ότι εξ αντικειμένου σύμμαχος της Τουρκίας στον πόλεμο αυτόν ήταν το Ισραήλ.<br /><br />Όμως ο πόλεμος στην περιοχή δεν τελείωσε με την υπογραφή συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Ρωσίας-Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν. Ενδεικτική των προθέσεων του Ερντογάν, είναι η ομιλία του στην παρέλαση την «Ημέρα της Νίκης», στο Μπακού, τις 9 Δεκεμβρίου, και η αναφορά του σε ένα τραγούδι που αναφέρεται στον ποταμό Αράξη, που αποτελεί φυσικό σύνορο μεταξύ Ιράν-Αζερμπαϊτζάν και σύμφωνα με το τραγούδι χώρισε τους Αζέρους, όταν ορίστηκαν τα σύνορα από Ρώσους και Πέρσες το 19ο αιώνα. Σ’ εκείνη την αναφορά του ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι «Το τραγούδι του Άρας θα ακούγεται πλέον πιο δυνατά» και διάβασε τα λόγια του λαϊκού τραγουδιού του Άρας.<br /><br />Σημειώνεται ότι νοτίως του ρου του Αράξη, στο Νότιο Αζερμπαϊτζάν, που βρίσκεται στο έδαφος της ιρανικής επικράτειας, κατοικούν 7-10 εκατομμύρια Ιρανοί πολίτες αζερικής καταγωγής.<br /><br />Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν και ο συνεταίρος του στην εξουσία, αχρηγός των Γκρίζων Λύκων Ντεβλέτ Μπαχτσελί, από τη μια θέλουν να φανούν χρήσιμοι στη Δύση και το Ισραήλ, αποσταθεροποιώντας το Ιράν, και από την άλλη να πραγματοποιήσουν το «όραμά» τους, για ένωση του λεγόμενου «τουρκικού κόσμου», ενώνοντας πρώτα την Τουρκία με το Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Ενδεικτική της κατάστασης που φαίνεται ότι προτίθεται να δημιουργήσει ο Ερντογάν και της αντίδρασης της Τεχεράνης, είναι η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών του Ιράν Τζαβάντ Ζαρίφ, οποίος σχολιάζοντας ποίημα που ανέγνωσε ο Ερντογάν έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter στις 11 Δεκεμβρίου: «Ο πρόεδρος Ερντογάν δεν πληροφορήθηκε ότι αυτό στο οποίο κακώς αναφέρθηκε στο Μπακού αναφέρεται στον βίαιο διαχωρισμό περιοχών βόρεια του Άρας από την ιρανική πατρίδα. Δεν συνειδητοποίησε ότι υπονομεύει την κυριαρχία της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν; Κανένας δεν μπορεί να μιλήσει για το αγαπημένο μας Αζερμπαϊτζάν».<br /><br />Συνοψίζοντας, με δεδομένο ότι το Ιράν αποτελεί μείζον πρόβλημα για το Ισραήλ, τον σουνιτικό αραβικό κόσμο, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι σχεδόν απίθανο η κίνηση αυτή του Ερντογάν να έγινε χωρίς προηγούμενη συνεννόηση σε κάποιο βαθμό με κύκλους των προαναφερθεισών χωρών.<br /><br />Ας βάλουν στην εξίσωσή τους όσοι μελετούν το ζήτημα της πολιτικής του εκκρεμούς που ακολουθεί η Τουρκία μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας Τουρκία του Ερντογάν και το ζήτημα το Νοτίου Αζερμπαϊτζάν και ας περιμένουμε όλοι να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτό το τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας ζήτημα. Υπογραμμίζεται ότι αφορά και την Κύπρο και την Ελλάδα.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος… και από τον Καύκασο μέχρι την Αφρική

O χάρτης που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι εθνικιστές, με βάση το δόγμα Οζάλ “Από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος” Σάββας Καλεντερίδης Στο ά...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ρωσία «χαϊδεύει» την Τουρκία που προσπαθεί να επεκταθεί σε βάρος της

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2rfSM1PVb9xKJPUUGTua9UXp5cUo6aN7KSHK_y90SkDKkWf7YYlPQAM6XZ-9RuFxXYE0Tff8kF2L-Ml7pwEyu9_qRekLflW5f8v7wlcgy43-h23RsQSPGssMCPRA2ZV71xQLZtJW4KMc/s1800/%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2rfSM1PVb9xKJPUUGTua9UXp5cUo6aN7KSHK_y90SkDKkWf7YYlPQAM6XZ-9RuFxXYE0Tff8kF2L-Ml7pwEyu9_qRekLflW5f8v7wlcgy43-h23RsQSPGssMCPRA2ZV71xQLZtJW4KMc/w640-h358/%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583.jpg" /></a><br /><br />Η Τουρκία έχει στείλει στρατεύματα στη ζώνη σύγκρουσης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ενώ συνεχίζει να ενισχύει τη γεωπολιτική της θέση σε πρώην σοβιετικές περιοχές καθώς και στην Αζοφική, στον Εύξεινο Πόντο.<br /><br />Ταυτόχρονα, η Άγκυρα εδραιώνεται στρατιωτικά στη βόρεια Συρία και τη Λιβύη. Η Μόσχα έχει επίσης συμφέροντα εκεί, γεγονός που δημιουργεί προοπτικές σύγκρουσης μεταξύ των χωρών. <br /><br />Ο πιθανός αντίπαλος της Ρωσίας ενισχύει τη θέση του, αλλά η ρωσική πλευρά δεν έχει ακόμη αντιδράσει και είναι άγνωστο ποια στρατηγική θα χρησιμοποιήσει για να επιδιώξει τα συμφέροντά της. <br /><br />Η Τουρκία προσπαθεί επί του παρόντος να επιβάλει νέες, δυσμενείς για τη Ρωσία, όρους στρατιωτικής και γεωπολιτικής συνεργασίας, όπως σχολιάζει η ρωσική «Ανεξάρτητη Εφημερίδα» σε άρθρο της.<br /><br /><div>Οι ‘στρατηγικές’ επαφές Τουρκίας – Ουκρανίας<br /><br />Κατά τη διάρκεια επίσκεψης εργασίας στο Κίεβο την περασμένη εβδομάδα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ πραγματοποίησαν διαβουλεύσεις με τους Ουκρανούς ομολόγους τους για την αμυντική πολιτική και την ασφάλεια. <br /><br />Οι ειδικοί χαρακτήρισαν αυτές τις επαφές στρατηγικές. Αυτό επιβεβαιώθηκε σε κάποιο βαθμό από τον Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος τις αποτίμησε την Παρασκευή και επεσήμανε: «οι διαπραγματεύσεις ήταν επιτυχείς και η Τουρκία υποστηρίζει την Ουκρανία σε όλες τις πλατφόρμες στην πορεία της ένταξής της στους ευρωατλαντικούς θεσμούς».<br /><br /> Πρόσθεσε:<br /><br />«Η Ουκρανία είναι μια πολύ σημαντική χώρα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου. Είναι ένας σημαντικός γείτονάς μας. Λαμβάνουμε όλα τα μέτρα για να αποφύγουμε τυχόν προκλήσεις. Πραγματοποιούμε όλες τις δραστηριότητές μας που επηρεάζουν την περιοχή του Εύξεινου Πόντου, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Μοντρέ. Αυτό είναι σημαντικό. όχι μόνο για την Ουκρανία και την Τουρκία, αλλά και για όλες τις χώρες της Μαύρης Θάλασσας», δήλωσε ο Ακάρ. <br /><br />Υπενθυμίζεται ότι η Σύμβαση του Μοντρέ (Montreux) ρυθμίζει τη ναυτιλία στο Βόσπορο, στα Δαρδανέλια και τη Θάλασσα του Μαρμαρά, ενισχύοντας την κυριαρχία της Τουρκίας επί των Στενών.<br /><br /> Ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Τουρκίας για την Κριμαία<br /><br />Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι σε συνάντηση με τον Πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι, οι Τούρκοι εκπρόσωποι επιβεβαίωσαν τη στάση της Άγκυρας να συνεχίσει να συμμετέχει ενεργά «στην προστασία των δικαιωμάτων των ταταρικών φυλών της Κριμαίας και να βοηθήσει στη στέγαση εσωτερικών προσφύγων καθώς και την απελευθέρωση Ουκρανών πολιτών που κρατούνται παράνομα στα προσωρινά κατεχόμενα εδάφη και στη Ρωσία».<br /><br />Τα νέα ήρθαν εν μέσω άλλων ειδήσεων: πριν από τη συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του, ο υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας Άντριυ Τάραν είπε σε Τούρκους δημοσιογράφους ότι «η Μόσχα σχεδιάζει να αναπτύξει πυρηνικά όπλα στην Κριμαία». <br /><br />Το οποίο φέρεται να ενέχει σοβαρό κίνδυνο, δημιουργώντας μια ισχυρή απειλή «για την οικονομία της Ουκρανίας, της Τουρκίας και ολόκληρης της Ευρώπης». <br /><br />Η Μόσχα έχει αρνηθεί επανειλημμένα αναφορές ότι σκοπεύει να κατασκευάσει αποθήκες πυρηνικών όπλων στη χερσόνησο.<br /><br /> Όμως, στο διάλογό του με την Άγκυρα, το Κίεβο φαίνεται πως θεώρησε το θέμα κερδοφόρο.<br /><br /> Επιπλέον, σύμφωνα με ειδικούς και μέσα ενημέρωσης, στη σημερινή κατάσταση, η Άγκυρα έχει λόγο να ασκήσει πίεση στη Μόσχα για να υποστηρίξει όχι μόνο τα δικά της συμφέροντα, αλλά και τα συμφέροντα των εταίρων του ΝΑΤΟ και της ΚΑΚ.<br /><br />Σχεδιασμοί και το κλείσιμο των Στενών<br /><br />Εκπρόσωποι ορισμένων μέσων ενημέρωσης και ειδικοί επισημαίνουν ότι οι πληροφορίες που ανακοινώθηκαν στο Κίεβο σχετικά με την προγραμματισμένη ανάπτυξη πυρηνικών όπλων στη χερσόνησο και τα μηνύματα σχετικά με την στρατικοποίηση της Κριμαίας μπορούν να θεωρηθούν ότι προετοιμάζουν το έδαφος για να δικαιολογήσουν την ενίσχυση της Τουρκίας στη ζώνη του Εύξεινου Πόντου, ή οι αχρησιμοποίητοι μοχλοί χρησιμοποιούνται για να ασκήσουν πίεση στη Ρωσική Ομοσπονδία - για παράδειγμα, εμποδίζοντας τα Στενά με το πρόσχημα μιας στρατιωτικής απειλής που φέρεται να προέρχεται από τη Ρωσία. <br /><br />Και θα υπενθυμίσουμε ότι τα ρωσικά πλοία περνούν μέσω του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μεσόγειο για να συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις της Ρωσίας στη Συρία.<br /><br />Δεδομένων των δηλώσεων συμφιλίωσης που έκανε το Κρεμλίνο προς την Τουρκία σήμερα, αυτές οι προβλέψεις μπορεί να μην φαίνονται σχετικές. <br /><br />Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι φιλοτουρκικές δυνάμεις στη βόρεια Συρία ξεκίνησαν μια επίθεση στα τέλη της περασμένης εβδομάδας προς την κατεύθυνση της κουρδικής πόλης Άιν Ίσα.<br /><br />Με τη βοήθεια των κουρδικών δυνάμεων, η ρωσική ομάδα έχει δημιουργήσει επειγόντως αρκετούς σταθμούς παρατήρησης και έδρα στην πόλη. Όπως φαίνεται από βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα, οι μαχητές υπό τουρκικό έλεγχο μπορεί να βομβαρδίζουν όχι μόνο Κούρδους αλλά και ρωσικές θέσεις.<br /><br />Τα στρατεύματα του Ερντογάν θα μπορέσουν να αναλάβουν εύκολα ένα σημαντικό τμήμα του αυτοκινητόδρομου M-4 που συνδέει τη Δαμασκό με το Καμισλί - ωθώντας τους Κούρδους από τη σημαντική περιοχή, όπου έχουν ζήσει για αιώνες και δεν υποστηρίζονται μόνο από την ηγεσία της Συρίας και Ρωσίας, αλλά και από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.<br /><br />Ο Ερντογάν επιλύει εδαφικά προβλήματα υπέρ του. Ο αποκλεισμός του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων θα διευκολύνει σοβαρά την επέκταση των φιλοτουρκικών μαχητικών ομάδων στη Συρία που συνδέονται άμεσα με την Άγκυρα. <br /><br />Μόλις η Ρωσία, της οποίας τα πολεμικά πλοία δεν θα μπορέσουν να ταξιδέψουν στα Στενά, θα απομονωθούν και τα εδάφη της βόρειας Συρίας θα παραμείνουν υπό τουρκικό έλεγχο για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν όχι για πάντα.<br /> Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα- απόστρατο στρατηγό-, Γιούρι Νετκάτσεφ, ο Ερντογάν θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί στρατιωτικά και μη στρατιωτικά μέσα για να απομακρύνει τη Ρωσία από τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.echedoros-a.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ρωσία «χαϊδεύει» την Τουρκία που προσπαθεί να επεκταθεί σε βάρος της

Η Τουρκία έχει στείλει στρατεύματα στη ζώνη σύγκρουσης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ενώ συνεχίζει να ενισχύει τη γεωπολιτική της θέση σε πρώην σο...

Διαβάστε την συνέχεια

EastMed και Nord Stream 2 ξεκαθαρίζουν τα στρατόπεδα

<img height="336" src="https://www.pagenews.gr/wp-content/uploads/2020/12/EastMed-map_.jpg" width="640" /><div><br /></div><div><b>Λάμπρος Καλαρρύτης</b><br />Το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού EastMed που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη είναι ένα έργο που πέραν της ιδιαίτερης ενεργειακής σημασίας έχει μεγάλη προστιθέμενη γεωπολιτική αξία.<br /><br />Ο λόγος είναι ότι αποτελεί μία ακόμα όδευση του «Νότιου Διαδρόμου» που έχει ως στόχο να μειώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, κάτι συνιστά υψηλή στρατηγική επιδίωξη των ΗΠΑ. Ο αγωγός εκκινώντας από το Ισραήλ, μέσω Ελλάδας, Κύπρου και Ιταλίας θα τροφοδοτεί την ευρωπαϊκή αγορά με φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα των χωρών της περιοχής.<br />Τα οφέλη είναι προφανή για Ελλάδα και Κύπρο. Οι Αμερικανοί έχουν επανειλημμένως εκφράσει το ενδιαφέρον τους και τη στήριξη τους προς το έργο, η δε προσθήκη των ΗΠΑ στο τριμερές σχήμα συνεργασίας Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ το οποίο εξελίχθηκε σε 3+1 είναι εύγλωττη.<br /><br />Όπως και ο νόμος για την ενεργειακή ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου ( East med Act) που ψηφίστηκε από την Αμερικανική Βουλή. Η παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο σε συναντήσεις των τριών εταίρων, υπογράμμισε με πολύ σαφή τρόπο την αμερικανική βούληση εμπλοκής. <br /><br />Ο υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ Νταν Μπρουλέτ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα υπογράμμισε την υποστήριξη των ΗΠΑ στην υλοποίηση του EastMed και επανέλαβε ότι προτίθενται να συμμετάσχουν με το καθεστώς του παρατηρητή στο Φόρουμ Φυσικού Αερίου Ανατολικής Μεσογείου (East Med Gas Forum-EMGF), το οποίο εξελίχθηκε σε διεθνή οργανισμό και στο οποίο συμμετέχουν επτά χώρες, (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Αίγυπτος Ιταλία, Ιορδανία, Παλαιστινιακή Αρχή). Τόνισε μάλιστα ότι ο αγωγός και τα υποστηρικτικά έργα υποδομής θα πρέπει να προχωρήσουν το συντομότερο δυνατό.<br /><br />Ας δούμε τώρα μία άλλη πλευρά. Η ΕΕ είχε εντάξει τον EastMed στα έργα κοινού ενδιαφέροντος (PCI) και είχε μάλιστα χρηματοδοτήσει τη μελέτη καθότι εξυπηρετεί τον θεσμικά καταγεγραμμένο στόχο της για τη διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας ενέργειας και χάραξης αγωγών, ακριβώς για να μην υπάρχει υπέρμετρη εξάρτηση από έναν μόνο προμηθευτή. <div><br /></div><div><br /><br /></div><div>Ο Γερμανός αναπληρωτής διευθυντής της Διεύθυνσης Ενέργειας της Κομισιόν Κλάους Ντίτερ Μπόρχαρντ, όμως, μόλις προ ολίγου καιρού άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο απένταξης του αγωγού EastMed από τον κατάλογο των έργων κοινού ενδιαφέροντος (PCI) της ΕΕ επικαλούμενος την…πράσινη ανάπτυξη.<br /><br />«Θέλουμε να ρίξουμε χρήματα εκεί που βλέπουμε μέλλον. Δεν υπάρχει χώρος για να βαπτίσουμε κάτι αειφόρο, αν προέρχεται από το φυσικό αέριο. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει πολύ αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά έχει περισσότερο νόημα να χρησιμοποιηθούν οι περιφερειακές υποδομές LNG, από το να μεταφερθεί μέσω ενός μεγάλου αγωγού στην Ελλάδα και ακόμα παραπέρα» είχε δηλώσει ο εν λόγω αξιωματούχος.<br /><br />Την ίδια ώρα, ωστόσο, οι Γερμανοί προχωρούν στη λειτουργία του Nord Stream 2, στη δεύτερη διακλάδωση του αγωγού που μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία, προκαλώντας τη μήνι των Αμερικανών οι οποίοι εξήγγειλαν κυρώσεις κατά των εταιρειών που συμμετέχουν στο project. Τη ώρα που η Ουάσινγτον προσπαθεί να μειώσει τη μέσω του φυσικού αερίου ρωσική επιρροή στην Ευρώπη, οι Γερμανοί αυξάνουν την ευρωπαϊκή ενεργειακή εξάρτηση από τη Μόσχα διευρύνοντας της χωρητικότητα του αγωγού και πολλαπλασιάζοντας τις εισερχόμενες ποσότητες…<br />Διόλου περίεργο που το Ράιχ αντιστρατεύεται τον EastMed ο οποίος πλήττει τα ρωσικά συμφέροντα, όπως δεν είναι περίεργη και η καχυποψία των Αμερικανών για τα πραγματικά σχέδια και τις βαθύτερες προθέσεις του Βερολίνου.<br /><br />Οι Γερμανοί αντιτείνουν ότι η βιομηχανία τους χρειάζεται φθηνό φυσικό αέριο και ότι δεν έχουν ανταγωνιστική εναλλακτική στο ρωσικό αέριο. Αυτό βέβαια δεν εξηγεί την προσπάθεια υπονόμευσης του EastMed. Αντιθέτως θα έπρεπε να επιδιώκουν τη αύξηση των πηγών προμήθειας και των αγωγών ακριβώς για να έχουν εναλλακτικές.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση από τη στιγμή που οι ΗΠΑ αποφάσισαν να στηρίξουν τον EastMed για γεωπολιτικούς λόγους, η Ελλάδα και η Κύπρος ωφελούνται. Το γεγονός ότι οι Γερμανοί τοποθετούνται απέναντι ίσως εντέλει να είναι και καλό καθώς έτσι ξεκαθαρίζουν τα στρατόπεδα. Και απ’ ό,τι φαίνεται η Ελλάδα βρίσκεται στη «σωστή» πλευρά. Μένει να αξιοποιήσει τη συγκυρία διότι όσο και να ευνοούν οι εξελίξεις και οι συσχετισμοί, δωρεάν γεύμα στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pagenews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

EastMed και Nord Stream 2 ξεκαθαρίζουν τα στρατόπεδα

Λάμπρος Καλαρρύτης Το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού EastMed που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική κατασκοπεία και ελληνική αντιμετώπιση – Η εργαλειοποίηση του μειονοτικού από την Άγκυρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cdn.pagenews.gr/wp-content/uploads/2020/12/kataskopia-768x559.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="559" data-original-width="768" height="466" src="https://cdn.pagenews.gr/wp-content/uploads/2020/12/kataskopia-768x559.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><b>ΛΑΜΠΡΟΣ KΑΛΑΡΡΥΤΗΣ</b></div>Η σύλληψη του γενικού γραμματέα του τουρκικού προξενείου στη Ρόδο καθώς και ενός ακόμα Έλληνα πολίτη μουσουλμάνου στο θρήσκευμα με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της Τουρκίας, επαναφέρει στο προσκήνιο ένα μείζον θέμα. Τη δράση κυκλωμάτων που ελέγχονται από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.<br />Η παράνομη και υπονομευτική δραστηριότητα του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, για παράδειγμα, είναι γνωστή και οι εμπλεκόμενοι με πρώτον τον εκάστοτε πρόξενο δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τηρήσουν τα προσχήματα.<br /><br />Πρακτορίστικες επιχειρήσεις, παραβίαση των νόμων του Ελληνικού Κράτους, οργάνωση και υπόθαλψη αντιποίησης Αρχής με τους ψευδομουφτήδες, δωροδοκίες, απειλές και εκβιασμοί κατά μελών της μουσουλμανικής μειονότητας προκειμένου δηλώσουν Τούρκοι, ωμή παρέμβαση σε εσωτερικές υποθέσεις της Πολιτείας, αποσχιστική προπαγάνδα και άλλες δραστηριότητες ων ουκ έστιν αριθμός. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη σε οποιαδήποτε ήπειρο, για κλάσμα από αυτές τις πρακτικές ο πρόξενος και ολόκληρο το προσωπικό θα είχαν απελαθεί και το προξενείο θα είχε κλείσει. <div><br /></div><div><img height="411" src="https://www.pagenews.gr/wp-content/uploads/2020/12/Kataskopia-kialia-2.jpg" width="640" /><br /><br />Εδώ γίνεται ανεκτή η υπονόμευση της χώρας και της ασφάλειάς της σε κοινή θέα. Ένα ερώτημα που προκύπτει μεταξύ άλλων είναι γιατί να έχει η Τουρκία προξενείο στη Ρόδο. Η προφανής απάντηση είναι επειδή πολλοί Τούρκοι επισκέπτονται τα Δωδεκάνησα για τουρισμό. Σύμφωνοι, από τη στιγμή όμως που είναι γνωστό ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί τα προξενεία της, είτε στην Κομοτηνή είτε στη Ρόδο είτε αλλού ως σταθμούς της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, ΜΙΤ, κάποια πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις συνθήκες λειτουργίας τους.<br /><br />Σημειώνεται ότι οι κατηγορίες κατά του γενικού γραμματέα του τουρκικού προξενείου στη Ρόδο και του μάγειρα σε πλοίο της γραμμής που είχε στρατολογήσει, είναι «υποστήριξη της πολεμικής δύναμης του εχθρού, παραβίαση μυστικών της πολιτείας, κατασκοπεία». Όπως ομολόγησε σε πρώτη φάση ο στρατολογηθείς μάγειρας, το προξενείο του ζητούσε «να καταγράφει τις κινήσεις του στρατού, τον αριθμό των πλοίων και τα πλοία που είναι στο λιμάνι και αν υπάρχουν ελικόπτερα πάνω σε αυτά».<br />Αποκαλυπτικός ο μάγειρας – κατάσκοπος<br /><br />Πριν αναιρέσει την αρχική κατάθεσή του, καθ’ υπόδειξη του δικηγόρου του, ο μάγειρας – κατάσκοπος ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός: «Δεν μιλούσαμε στο τηλέφωνο, συναντιόμασταν κάθε φορά που είχα ρεπό στο Ενυδρείο σε διάφορα καφέ. Για να κλείνουμε τα ραντεβού, μιλούσαμε στο What’s app και σε άλλες εφαρμογές (…) Λόγω του ότι ήμουν μάγειρας και μπορούσα να κυκλοφορώ ελεύθερα μέσα στο πλοίο, η δεύτερη αποστολή που μου ανέθεσε ήταν να πλησιάζω παρέες στρατιωτικών και να ακούω τι λένε».<br /><br />«Μάλιστα, μπορούσα σε κάποιους να πιάνω κουβέντα και δήθεν από περιέργεια να ρωτούσα διάφορα στοιχεία και στη συνέχεια να τα κατέγραφα όλα στο κινητό μου και να κρατούσα σημειώσεις. Το συγκεκριμένο δρομολόγιο επειδή έχει φθηνό εισιτήριο, οι στρατιωτικοί το χρησιμοποιούσαν πάρα πολύ». <br /><br />Η εξάρθρωση του κυκλώματος κατασκοπείας στη Ρόδο δείχνει ότι οι ελληνικές Αρχές έχουν γνώση, αλλά παρότι το επιχειρησιακό σκέλος αντιμετώπισης της τουρκικής δράσης είναι απαραίτητο, δεν αρκεί από μόνο του. Χρειάζεται και πολιτική αντιμετώπιση. Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία στο πλαίσιο της ευρύτερης επιθετικής και αναθεωρητικής πολιτικής κατά της Ελλάδας εγείρει θέμα «τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας» στα… Δωδεκάνησα.<br /><br />Προ ημερών μάλιστα, το έθεσε για μία ακόμη φορά ως ζήτημα στην Ισλαμική Διάσκεψη, στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών, μαζί με όλη την προπαγανδιστική ατζέντα της για της. Θράκη. Οι θέσεις της δυστυχώς αποτυπώθηκαν στα συμπεράσματα της Συνόδου. Η ελληνική αμυντική στάση με την ανακατασκευή των τουρκικών ψευδοεπιχειρημάτων στερεότυπα και μηχανικά δεν είναι επαρκής.<br />Η Τουρκία καλλιεργεί κλίμα, εντυπώσεις και τετελεσμένα στην αντίληψη της διεθνούς κοινότητας, και όχι μόνο στο μουσουλμανικό τμήμα της, η οποία δεν είναι υποχρεωμένη να γνωρίζει λεπτομέρειες για το τι ακριβώς συμβαίνει με το θέμα και εν πολλοίς διαμορφώνει άποψη από την τουρκική προπαγάνδα.<br /><br />Στην ατζέντα του υβριδικού πολέμου κατά της Ελλάδας, η Τουρκία έχει ενσωματώσει πλέον και την παρουσία των χιλιάδων λαθρομεταναστών, μουσουλμάνων στη συντριπτική πλειονότητα, των οποίων εμφανίζεται υπερασπιστής. Επιχειρεί να τους εντάξει στην προπαγάνδα της περί διευρυμένης μουσουλμανικής μειονότητας στη χώρα που δεν περιορίζεται στη διεθνώς αναγνωρισμένη στη Θράκη.<br /><br />Είναι προφανές ότι πέραν της λήψης άμεσων ουσιαστικών μέτρων για τη αντιστροφή της δημογραφικής εξέλιξης στη Θράκη, η αντιμετώπιση με εξίσου άμεσες και ουσιαστικές πολιτικές για την αναίρεση της κατάστασης που επαπειλείται να δημιουργηθεί με το μεταναστευτικό και την προοπτική μόνιμης εγκατάστασης δεκάδων χιλιάδων παρανόμων μουσουλμάνων μεταναστών σε όλη την επικράτεια , είναι όρος εθνικής επιβίωσης. Ειδάλλως οι Τούρκοι πράκτορες δεν θα χρειάζεται να κάνουν και πολλά</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pagenews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκική κατασκοπεία και ελληνική αντιμετώπιση – Η εργαλειοποίηση του μειονοτικού από την Άγκυρα

ΛΑΜΠΡΟΣ KΑΛΑΡΡΥΤΗΣ Η σύλληψη του γενικού γραμματέα του τουρκικού προξενείου στη Ρόδο καθώς και ενός ακόμα Έλληνα πολίτη μουσουλμάνου στο θρή...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα σχέδια του Ερντογάν και η στάση της Μέρκελ

<br /><img height="373" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/12/merkel-1-1068x623.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Tο «εκκρεμές Ερντογάν» ξαφνικά στράφηκε προς την Ε.Ε.</span></h3>Από τον <b>Μιχάλη Ψύλο</b><br />«Η Τουρκία θέλει να ανοίξει μια νέα σελίδα στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση» διαβεβαίωσε ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ σε τηλεφωνική επικοινωνία την περασμένη Παρασκευή. Δεν ξέχασε φυσικά να ευχαριστήσει την καγκελάριο «για την εποικοδομητική συνεισφορά της και τις προσπάθειές της υπέρ των σχέσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε.». Στο τηλεφώνημα δεν λησμόνησε επίσης να επικρίνει κάποιες χώρες, που υποτίθεται ότι δεν ονομάτισε, οι οποίες «προσπαθούν να δημιουργήσουν μια κρίση και να διαταράξουν αυτή τη θετική ατζέντα», όπως ανακοίνωσε η τουρκική προεδρία.<br /><br />Φυσικά, είμαστε σίγουροι ότι ο Τούρκος πρόεδρος τα έβαλε ανοιχτά με τη Γαλλία, την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά δεν γνωρίζουμε τι του απάντησε η Μέρκελ. Μάλλον συγκατάβαση και συμπάθεια βρήκε στην καγκελάριο ο Ερντογάν, αν κρίνουμε από τη μέχρι σήμερα φιλοτουρκική στάση του Βερολίνου. Συγκατάβαση και συμπάθεια συνάντησε ο Ερντογάν και στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε νωρίτερα με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ.<br /><br />Το ερώτημα είναι, βέβαια, αν… τσίμπησε μύγα ξαφνικά τον Ερντογάν και στράφηκε προς την Ευρώπη, όταν πολύ πρόσφατα χαρακτήριζε «ναζί» τη Μέρκελ και «ψυχοπαθή» τον Μακρόν. Την απάντηση δίνει με δύο λόγια το ιταλικό περιοδικό «Panorama». «Το 2021 θα είναι πολύ περίπλοκο για τον Ερντογάν. Ο καινούργιος χρόνος ξεκινά με μπελάδες για τον ισχυρό άνδρα της Άγκυρας, ο οποίος κινδυνεύει να χάσει την πολιτική και λαϊκή υποστήριξη στη χώρα του» γράφει το ιταλικό περιοδικό. Όντως!<br /><br />Με την οικονομία της Τουρκίας σε άσχημη κατάσταση και τον κορωνοϊό να «θερίζει» ανεξέλεγκτα, η δημοτικότητα του Ερντογάν μειώνεται επικίνδυνα – όπως και η στήριξη στο καθεστώς. Στο εξωτερικό, επίσης, τα σημάδια δεν είναι καλά: Η έλευση του Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο βάζει, έτσι κι αλλιώς, τέλος στη στενή σχέση που είχε ο Τούρκος πρόεδρος με τον προηγούμενο ένοικο <a href="https://www.newsbreak.gr/tag/ntonalnt-tramp/">Ντόναλντ Τραμπ</a>. Θα υποχρεωθεί επίσης ο Ερντογάν να περιορίσει αναγκαστικά τις σχέσεις του με τη Μόσχα, γεγονός που δεν θα αρέσει στον Πούτιν. Άρα, τι του μένει; Να στραφεί στην ιστορικά φιλοτουρκική Γερμανία, η οποία ποτέ δεν εγκατέλειψε την Τουρκία εδώ και 130 χρόνια! Και, επειδή Γερμανία ίσον Ευρώπη, η λύση της εξίσωσης είναι απλή…<br /><br />Όπως παραδέχεται η Deutsche Welle, «παρά τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραιτήθηκαν αρχικά από τις σκληρές κυρώσεις κατά της Τουρκίας στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, στις 11 Δεκεμβρίου. Δεν αποφασίστηκαν εκτεταμένα βήματα, όπως κυρώσεις σε ολόκληρους κλάδους της οικονομίας ή εμπάργκο όπλων της Ε.Ε. Οι αυστηρότερες κυρώσεις δεν είναι στο τραπέζι». Συνεπώς, ο Τούρκος πρόεδρος όχι μόνο δεν φοβάται την Ε.Ε., αλλά ενδεχομένως σκέφτεται ότι μπορεί να την εκμεταλλευτεί ως αντίβαρο και σύμμαχο στη διαπραγμάτευση που θα έχει αναγκαστικά με τη νέα αμερικανική διοίκηση, ιδιαίτερα μετά τις κυρώσεις που επέβαλε η Ουάσινγκτον στην Άγκυρα για τους ρωσικούς πυραύλους S-400. Ο διακεκριμένος δημοσιογράφος Μουράτ Γετκίν, πρώην διευθυντής της αγγλόφωνης «Hurriyet», γράφει ότι «οι στενές σχέσεις του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν με την Ελλάδα και την Κύπρο έχουν προκαλέσει συναγερμό σε ορισμένους κύκλους στην Άγκυρα. Αν και η ζεστή σχέση του Μπάιντεν με Έλληνες και Ελληνοκυπρίους μπορεί να τον διευκολύνει, ώστε να τους πείσει για μια λύση βασισμένη σε συμβιβασμούς».<br /><br />Ο Γετκίν υπενθυμίζει, πάντως, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα Yetkinreport ότι, πριν από 15 χρόνια, η Μέρκελ ήταν αντίθετη με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά σήμερα «Τουρκία – Ε.Ε. έχουν οδηγηθεί σε κάποια μορφή εταιρικής σχέσης, αν και συνεχίζεται η αναζήτηση για το επίθετο που θα ορίζει το είδος της σχέσης… Η ιδιότητα του μέλους είναι πλέον μια ξεχασμένη ορολογία στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε. Το καθεστώς της Άγκυρας έχει μετατραπεί από υποψήφια χώρα σε γείτονα, με τον οποίο η Ε.Ε. έχει εχθρικές σχέσεις» γράφει ο Τούρκος δημοσιογράφος.<br /><br />Είναι σαφές ότι η Τουρκία πρέπει να ευγνωμονεί την Ε.Ε., γιατί έχει αποφύγει την πλήρη διάλυση των σχέσεών της με την Ευρώπη. Και δεν είναι μόνο οι συνεχείς απειλές και οι προκλήσεις της Άγκυρας προς κράτη-μέλη της Ε.Ε., όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Είναι ταυτόχρονα η οικοδόμηση ενός αυταρχικού και αντιδημοκρατικού καθεστώτος στο εσωτερικό της χώρας, που καταδιώκει και φυλακίζει κάθε αντιερντογανική φωνή. Και δεν μιλάμε μόνο για τους χιλιάδες φυλακισμένους ή διωκόμενους δικαστικούς, ακαδημαϊκούς, πνευματικούς ανθρώπους, δημοσιογράφους. Ο αυταρχισμός έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που πρόσφατα ένας Γερμανός συνταξιούχος κινδύνευσε να φυλακιστεί στην Αττάλεια γιατί ξεστόμισε μια συνήθη βρισιά, επειδή καθυστερούσε πολύ η παραλαβή των αποσκευών του στο αεροδρόμιο.<br /><br />Κραυγαλέα είναι και η περίπτωση του Τούρκου αγωνιστή της δημοκρατίας Οσμάν Καβαλά, που παραμένει στη φυλακή εδώ και τρία χρόνια επειδή η τουρκική κυβέρνηση τον χαρακτήρισε «ανατρεπτικό πράκτορα», χωρίς αποδείξεις.<br /><br />Φανταστείτε, λοιπόν, να ήταν η Τουρκία μέλος της Ε.Ε.! Ο Ορμπαν θα ωχριούσε μπροστά στον Ερντογάν! Αρα, μήπως πρέπει να μπει τέλος και στο παραμύθι της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας; «Είναι καιρός να αφήσουμε την Τουρκία να φύγει» γράφει το αμερικανικό περιοδικό «Foreign Policy» και προσθέτει: «Ίσως να είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας μακροπρόθεσμα. Η σχέση ΗΠΑ – Τουρκίας μοιάζει με αναμενόμενη μετωπική σύγκρουση δύο τρένων που κινούνται με μικρή ταχύτητα. Τα καλά νέα είναι ότι τα τρένα κινούνται πιο αργά από ό,τι αναμενόταν. Τα κακά νέα είναι ότι συνεχίζουν να κινούνται στις ίδιες ράγες από αντίθετη κατεύθυνση. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Τζο Μπάιντεν βρίσκεται τώρα στην αξιοζήλευτη θέση του μηχανοδηγού που μπορεί να πατήσει το φρένο… Γιατί δεν μπορεί να περιμένει πολλή βοήθεια από τον μηχανοδηγό στο άλλο τρένο».<br /><br />«Πόσο θα πάει η Τουρκία; Η ερώτηση στοιχειώνει τις καγκελαρίες και τα πρωθυπουργικά γραφεία» λέει ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Φρανσουά Κολοσιμό, συγγραφέας του βιβλίου «Το σπαθί και το τουρμπάνι». Σύμφωνα με αυτόν, «το πολιτικό έργο του Ερντογάν είναι συνέχεια αυτού του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, πατέρα της σύγχρονης Τουρκίας. Συχνά παρουσιάζονται ως αντίπαλοι – ο ένας φιλοδυτικός κοσμικός και ο άλλος ήρωας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Και οι δύο βασιλείς, όμως, είχαν και έχουν τον ίδιο στόχο: την αποκατάσταση του μεγαλείου της Τουρκίας.<br /><br />Έναν αιώνα μετά τη Συνθήκη των Σεβρών και της Λωζάννης, που σφράγισαν τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Ερντογάν συνεχίζει να κινεί τα πιόνια του – στη χώρα του εναντίον των αντιπάλων του που έχουν εξαλειφθεί ή φυλακιστεί, στο εξωτερικό στέλνοντας στρατεύματα για να υποτάξει τους Κούρδους, τους Αρμενίους ή για να υφάνει τον ιστό του στη Συρία, στο Ιράκ και στη Λιβύη». Ο Τούρκος πρόεδρος παρουσιάστηκε ως «ισλαμοδημοκράτης» στην αρχή της βασιλείας του, αλλά η άκρατη φιλοδοξία του δεν είναι πλέον ψευδαίσθηση. Επιδιώκει «το μεγάλο χτύπημα της εκδίκησης» για όσα έχασε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /><br />Όσο κι αν ο Πούτιν χαρακτηρίζει τον Ερντογάν «άνθρωπο που κρατά τον λόγο του», οι Ρώσοι έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τη ρητορική του, διότι τουρκόφωνοι πληθυσμοί αποτελούν την πλειοψηφία σε πέντε χώρες που γεννήθηκαν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν).<br /><br />Τουρκόφωνοι πληθυσμοί υπάρχουν επίσης σε 13 δημοκρατίες που ανήκουν στη Ρωσική Ομοσπονδία. Και, αργά ή γρήγορα, το παντουρκικό σχέδιο προβλέπει επίθεση στην εδαφική ακεραιότητα της Ρωσίας. Ερμηνεύοντας άλλωστε τις ενδόμυχες σκέψεις του Ερντογάν, ο Τούρκος δημοσιογράφος Γιουσούφ Καπλάν γράφει στη «Yeni Safak» ότι «θα έρθει η μέρα που θα κλοτσήσουμε το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ! Αυτή η μέρα δεν είναι σήμερα! Οχι ακόμα!». Τι δεν καταλαβαίνουν, λοιπόν, η Ευρώπη και η Αμερική;<div><br /><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα σχέδια του Ερντογάν και η στάση της Μέρκελ

Tο «εκκρεμές Ερντογάν» ξαφνικά στράφηκε προς την Ε.Ε. Από τον Μιχάλη Ψύλο «Η Τουρκία θέλει να ανοίξει μια νέα σελίδα στις σχέσεις της με την...

Διαβάστε την συνέχεια

Να συνεργαστεί το Ισραήλ με την Τουρκία και το Πακιστάν προσπαθεί ο γαμπρός του Τραμπ

<img height="443" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/12/MNUCHIN-KUSHNER-TRUMP-WHITE-HOUSE01-1024x708.jpg" width="640" /><br /><br />Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ<br />Στα σχέδια του γαμπρού του Ντόναλντ Τραμπ, πριν αποχωρήσει μαζί με τον πεθερό του από το Λευκό Οίκο, είναι να επιτύχει την προσέγγιση του Ισραήλ με την Τουρκία και το Πακιστάν. Ως γνωστό, ο Τζάρεντ Κούσνερ είναι ένας φιλόδοξος νέος, που γνωρίζει πως να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της οικογένειας του Αμερικανού Προέδρου.<br /><br />Οι φήμες κυκλοφορούν ευρύτατα στην Ουάσιγκτον χωρίς να έχουν επιβεβαιωθεί ούτε ανεπίσημα. Αλλά -χωρίς να γνωρίζουμε την παραμικρή λεπτομέρεια- θα έλεγα ότι ήταν αναμενόμενο να προσπαθεί ο Τζάρεντ Κούσνερ να ξεκινήσει μία περίοδος «ήρεμων νερών» του Εβραϊκού Κράτους, με δύο χώρες, την Τουρκία και το Πακιστάν, που μαζί με το Ιράν θεωρούνται οι πλέον αντισημιτικές.<br /><br />Με τα τωρινά δεδομένα -διότι όλα αλλάζουν κάθε ώρα και στιγμή- ουδείς βλέπει την παραμικρή πιθανότητα ακόμα και για την ελάχιστη βελτίωση των σχέσεων της Άγκυρας με την Ιερουσαλήμ.<br />Οι επίσημες διαρροές σε ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία ο Ταγίπ Ερντογάν πρέπει να ζητήσει συγνώμη για τις ύβρεις εναντίον του Ισραήλ και ειδικά για την αναφορά περί «κράτους-ναζί». Και ακόμα να σταματήσει να συνεργάζεται με την τρομοκρατική οργάνωση «Χαμάς».<br /><br />Όποιος παρακολουθεί τον Ερντογάν, όποιος διαβάζει τις ομιλίες του και αναλύει τις αντιδράσεις του για το Ισραήλ, δεν αναμένει τίποτα από τα παραπάνω. Ο ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας είναι ένας άνθρωπος και πολιτικός που δεν πρέπει να ζήτησε ποτέ συγνώμη στη ζωή του όλη. Όσον αφορά την «Χαμάς» τη χρησιμοποιεί για να απειλεί και να εκβιάζει το Ισραήλ.<br /><br />Ήδη έχει δώσει τουρκικά διαβατήρια στην ηγεσία της τρομοκρατικής οργάνωσης, που την βοηθά να περνά τα μηνύματά του στους οπαδούς του εξτρεμιστικού Ισλάμ. Όλο και περισσότερο γινόμαστε αποδέκτες σοβαρών πληροφοριών ότι η Τουρκία ασκεί έλεγχο και στις αντιαμερικανικές τζιχαντιστικές οργανώσεις, τις οποίες χρησιμοποίησε με επιτυχία στη Λιβύη, στη Συρία και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Στη διάρκεια των συγκρούσεων δεν έστειλε Τούρκους στρατιώτες σ’ αυτές τις περιοχές.<br /><br />Ο γαμπρός του Τραμπ, πιστεύει ότι με αυτές τις συμμαχίες που επιβάλλει στο Ισραήλ με μουσουλμανικές χώρες, θέτει τα θεμέλια για την ασφάλεια του Εβραϊκού Κράτους. Αυτό το παραμύθι πουλά σε όλους. Αλλά προφανώς δεν γνωρίζει ότι η Τουρκία και το Πακιστάν δεν είναι Μπαχρέιν και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.<div><br /></div><div><img height="416" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/12/201222033257_KUSHNER-NETANIAXOU09.jpg" width="640" /></div><div><i>Ο Τζάρεντ Κούσνερ, γαμπρός του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, στην Ιερουσαλήμ. 21 Δεκεμβρίου 2020. EPA, RONEN ZVULUN / POOL</i></div><div><br />Πρόκειται για χώρες που ελέγχονται από φανατικούς ηγέτες με αντισημιτικά αισθήματα. Από την άλλη, προχωρώντας σε ισχυροποίηση των σχέσεων του με το Πακιστάν, το Ισραήλ κινδυνεύει να χαλάσει τη συμμαχία του με την Ινδία, που εξελίσσεται σε ισχυρή παγκόσμια δύναμη. Και αν “τα βρει” με την Τουρκία, θα θέσει σε κίνδυνο τις στρατηγικές σχέσεις του με την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο.<br /><br />Από την άλλη, υποστηρίζουν οι κυνικοί, αν το Ισραήλ και η Τουρκία βελτιώσουν τις σχέσεις τους, ίσως αυτή και μόνο η κίνηση να αλλάζει τα δεδομένα και για τους συμμάχους του, δηλαδή την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτό όμως αποκλείεται. Ο Ερντογάν απαιτεί τον έλεγχο της Κύπρου και του Αιγαίου και την επιστροφή των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο.<br /><br />Είναι ένα ζήτημα, η βελτίωση των τουρκο-ισραηλινών θέσεων, πολύ σοβαρό που πρέπει να το παρακολουθούμε. Από την άλλη, ΔΕΝ γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή τι σκέφτεται ο εκλεγμένος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν, για την ευρύτερη γειτονιά μας, την Ανατολική Μεσόγειο.<br />Θα συνεχίσει την πολιτική ότι το Ισραήλ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής;<br />Θα διευρύνει τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας ή θα επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει τις κυρώσεις για να τον εξαναγκάσει να εγκαταλείψει τη Ρωσία και το Ιράν;<br />Και τι θα πράξει αναφορικά με την Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίες -λόγω της πολιτικής του Μάικ Πομπέο- έχουν αναδειχθεί σε σημαντικές «κολώνες» των αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων στην Μεσόγειο;<br /><br />Η θέση του Ερντογάν, όπως αναδεικνύεται μέσα από τα δημοσιεύματα ισραηλινών μέσων ενημέρωσης, είναι να επιβληθεί επί του Ισραήλ. Όχι να συνεργαστεί μαζί του.<br /><br />Δεν θεωρώ τόσο βλάκα τον Μπενιαμίν Νετανιάχου να διαπράξει το ίδιο λάθος όπως τον Μάρτη του 2013 όταν με επιμονή και «μπούλιγκ» του Μπάρακ Ομπάμα ζήτησε συγνώμη από τον Ερντογάν για τις τουρκικές απώλειες κατά την επίθεση των Ισραηλινών στο Μαβί Μαρμαρά…<br /><br />ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Θυμίζω ότι ο Τζάρεντ Κούσνερ είχε συμπράξει με τον γαμπρό του Ερντογάν, τον Μπεράτ Αλμπαϊρακ, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των προέδρων της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι δύο γαμπροί θα μπορούσαν να κάψουν τους δύο πεθερούς… </div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Να συνεργαστεί το Ισραήλ με την Τουρκία και το Πακιστάν προσπαθεί ο γαμπρός του Τραμπ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Στα σχέδια του γαμπρού του Ντόναλντ Τραμπ, πριν αποχωρήσει μαζί με τον πεθερό του από το Λευκό Οίκο, είναι να επιτύχει τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα

<img height="361" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1310671316.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Παντελής Οικονόμου*</b><br />Το αμερικανο-σοβιετικό πυρηνικό δίπολο έπαυσε, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990, να αποτελεί το ψυχροπολεμικό μοντέλο που έδινε εξηγήσεις στα παγκόσμια δρώμενα. Στα επόμενα δέκα και πλέον χρόνια, η επικράτηση των ΗΠΑ σφράγιζε πλέον μονομερώς όλα τα μεγάλα συμβάντα, από τη βίαια διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στη δεκαετία του 1990 μέχρι τις πολεμικές επεμβάσεις στο Ιράκ το 1991 και 2003.<br /><br />Στη συνέχεια, η παγκοσμιοποίηση άρχισε να οξύνει τις διαφορές στις στρατηγικές σχέσεις των μεγάλων δυνάμεων. Η ανασυγκροτημένη πυρηνική Ρωσία επανέρχεται σθεναρά στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη. Η άλλη πυρηνική δύναμη, η Κίνα αρχίζει να εμφανίζει διεθνώς την σταθερά αναδυόμενη οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική ισχύ της. Και οι ΗΠΑ, εκφράζουν δημόσια τον φόβο τους για απώλεια της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, με δηλώσεις κορυφαίων διαμορφωτών της σύγχρονης αμερικανικής γεωπολιτικής, όπως οι Κίσινγκερ, Σκρόουκροφτ και Ζμπρεζίνσκι.<br /><br />Ο τελευταίος δημοσιοποίησε την ρηξικέλευθη πρότασή του για ανάγκη διάσπασης του δίδυμου Ρωσίας-Κίνας και μετατροπή του ενός από τους δύο σε εταίρο των ΗΠΑ. Στο ερώτημα, ποιος θα έπρεπε να ήταν ο δυνητικός εταίρος των ΗΠΑ, απάντησε: «Ο λιγότερο προβλέψιμος και συγχρόνως ο πιο πιθανός αντίπαλος των ΗΠΑ, που επί του παρόντος είναι η Ρωσία». Λέγεται ότι την ίδια επιδίωξη εξυπηρετούσαν και οι περισσότερες από 17 μέχρι σήμερα συναντήσεις του 97-χρονου Κίσινγκερ με τον πρόεδρο Πούτιν, για το περιεχόμενο των οποίων ο ίδιος δηλώνει ότι ενημέρωνε την Ουάσιγκτον και τον πρόεδρο Τραμπ. <br /><br />Σε εκείνη τη μετασοβιετική περίοδο, η Ρωσία αντιμετώπιζε άμεσα το γεωπολιτικό ‘‘τρίλημμα’’: α) Ανάπτυξη αυτόνομης ηγεμονικής εξωτερικής πολιτικής, β) Συμπόρευση με Κίνα σε μία ευρασιατική στρατηγική, ή γ) Συνεργασία με ΗΠΑ για στρατηγική αντιμετώπιση της ανερχόμενης Κίνας. <br /><br />Εκτιμάται ότι η Μόσχα επέλεξε τον τρίτο δρόμο που της εξασφάλιζε τα κενά που θα δημιουργούσε η δρομολογημένη μετατόπισή του κέντρου βάρους της αμερικανικής στρατηγικής από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό και στην Νότια Σινική Θάλασσα. Μιας γεωπολιτικής στροφής που θα διασφάλιζε τα στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ μέσα από πολυάριθμες ανά την υφήλιο σταθερές και κινητές αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις και πολύμορφες οικονομικές εταιρίες κολοσσούς.<br /><br />Η νέα αμερικανο-ρωσική σύγκλιση άρχισε μετά το 2010, στην περίοδο εμφάνισης της αραβικής άνοιξης και εμπόλεμης βίας στη Μέση Ανατολή. Υπό το πρίσμα αυτής της άτυπης συμμαχίας των δύο πρώην μεγάλων αντιπάλων, και με τη βοήθεια της ερασιτεχνικής και απροκάλυπτης πολιτικής του αμερικανού προέδρου Τραμπ, γίνεται έκτοτε σχετικά εύκολη η ανάγνωση της πραγματικότητας πίσω από πολλές εκ πρώτης όψεως αινιγματικές εξελίξεις.<br /><br />Υπό το πρίσμα της νέας αμερικανο-ρωσικής γεωπολιτικής σχέσης βρίσκει την εξήγηση της η επιθετική και αναθεωρητική εξωτερική πολιτική της Άγκυρας. Η ιδιόρρυθμη ρωσο-τουρκική ‘‘λυκοφιλία’’ τελικά ευδοκιμεί διότι παράγει κέρδη και στους δύο εταίρους, χωρίς να απειλείται το ευρύτερο νέο γεωπολιτικό πλαίσιο.<br /><br />Στη Ρωσία, η συνεργασία της με την Τουρκία εξασφαλίζει ασφάλεια στο ευαίσθητο υπογάστριό της και σταθερότητα στις πρώην σοβιετικές τουρκογενείς εθνότητες. Στην Τουρκία αντίστοιχα, εξασφαλίζει την ρωσική υποστήριξη στην προσπάθεια της να επανακτήσει τον ηγεμονικό της ρόλο στον πρώην οθωμανικό χώρο. Κυρίως όμως, η ρωσο-τουρκική συνεργασία έχει εξασφαλισμένη την παθητική συναίνεση των ΗΠΑ ενόσω παραμένει ανενόχλητο το αμερικανικό διακύβευμα στην Ασία.<br /><br />Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη αδυνατεί να πείσει ότι είναι ικανή να διαδραματίσει έναν αυτόνομο γεωπολιτικό ρόλο. Η μετά-Brexit ακρωτηριασμένη γηραιά ήπειρος αντιμετωπίζει πολύμορφες εθνολογικές, ενεργειακές και πληθυσμιακές προκλήσεις ενώ εξακολουθεί να προσδιορίζεται από τον ιστορικά ασταθή και αντίρροπο άξονα “Γερμανίας – Γαλλίας“. Η μεν Γερμανία, για λόγους κυρίως ενεργειακών και οικονομικών εθνικών συμφερόντων, συμπλέει ευκαιριακά με Ρωσία και Τουρκία, ενώ η Γαλλία επιδιώκει ηγετικό ρόλο στον ευρωπαϊκό χώρο και επανάκτηση στρατηγικών δεσμών στη ευρύτερη Μέση Ανατολή.<br /><br />Αυτή η διαιρεμένη Ευρώπη καλείται πλέον να επιλέξει: α) Σταθερή προσήλωση στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, ή β) Άσκηση αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής που θα βασίζεται σε ενιαία ευρωπαϊκή ασφάλεια και μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία;<br /><br />Αποτυχία στη δεύτερη επιλογή της, με παράλληλο διχασμό του Ατλαντικού, μοιραία θα σήμαινε την μετατροπή της σε χερσόνησο της Ευρασίας που μακροπρόθεσμα ίσως κυριαρχείται από την Κίνα.<br /><br />Όσο για την ελληνική προοπτική στο πλαίσιο της νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας, η συνέχιση της παρούσας “ευρωπαϊκής αμηχανίας’’ θα αποτελεί καθοριστικό εμπόδιο στη χάραξη στρατηγικής εθνικής ασφάλειας και στην άσκηση μιας εύστοχης εξωτερικής πολιτικής.. <br /><br /><b><i>* Ο Δρ. Παντελής Οικονόμου είναι πρώην ανώτερο στέλεχος, πυρηνικός επιθεωρητής του ΙΑΕΑ και συγγραφέας του “Global Nuclear Developments”, Springer 2020</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα

Παντελής Οικονόμου* Το αμερικανο-σοβιετικό πυρηνικό δίπολο έπαυσε, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990, να αποτελεί το ψυχροπολεμι...

Διαβάστε την συνέχεια