Τουρκία και Ερντογάν: Πέραν των ψευδαισθήσεων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="Τουρκία και Ερντογάν: Πέραν των ψευδαισθήσεων" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/04/erdogan-AKP04-05APRIL20141-500x375.jpg" title="Τουρκία και Ερντογάν: Πέραν των ψευδαισθήσεων" width="630" /></div> <br /> <b><span style="color: #990000;">Αφεντούλη Θ. Λαγγίδη</span></b><br /> <br /> Στο άρθρο που δημοσιεύθηκε προ ημερών, σταθήκαμε ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών της 31ης Μαρτίου, αποτελούν και ένα είδος προκρίματος για την εκλογή Προέδρου στην γειτονική χώρα τον προσεχή Αύγουστο.<br /> <br /> Το ζήτημα αυτό απασχολεί την πλειοψηφία των αναλυτών στην Τουρκία, κάτι καθ’ όλα κατανοητό, αφ’ ής στιγμής συνδέεται στενά με το βασικό διακύβευμα, το οποίο είναι η ίδια η υπόσταση των δημοκρατικών θεσμών, οι βασικές ελευθερίες και τα συλλογικά και ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα αυτή. Οι υπερεξουσίες δε, που αποκτά η γνωστή μας Μ.Ι.Τ. (τουρκική Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) –η οποία μάλιστα αποκτά και νέες δραματικά αναβαθμισμένες εγκαταστάσεις ευρέως φάσματος παρακολούθησης, στο Gölbaşı – δικαιολογούν απόλυτα τον χαρακτηρισμό της ως «κράτος εν κράτει», ως μια παντοδύναμη πλέον Teşkillat –ı- Mahsusa στα χέρια ενός νέου Σουλτάνου.<br /> <br /> Και ενώ είναι λογικό και αναμενόμενο, η «Προεδρολογία» να απασχολεί την καθημερινότητα του μέσου Τούρκου, στην ελληνική περίπτωση, καθίσταται αποπροσανατολιστική στην καλύτερη περίπτωση, καταστροφική στην χειρότερη. Για μια ακόμη φορά, κάποιοι έλληνες αναλυτές –εκόντες; Άκοντες;- δημιουργούν ευφάνταστα σενάρια που έχουν μια δική τους εσωτερική λογική και συνέχεια, αλλά που αφετηριακά λανθάνουν, προβάλλοντας μια καθ’ όλα στρεβλή «κατοπτρική εικόνα» (mirror image) αυτού που θέλουμε να είναι, σε αυτό που είναι πραγματικά. Αξίζει να σταθούμε πολύ λίγο σε αυτή την λογική-η οποία βεβαίως και θεμελιώνεται στην αντίληψη του αδρανούς, παθητικού και παραδεδομένου παρατηρητή-:<br /> <br /> Αν –λένε τα σενάρια- ο Ερντογάν μεταπηδήσει στην Προεδρία, τότε μπορούμε να αγαλλιάσουμε ομοθυμαδόν, αφού στην Πρωθυπουργία θα επανέλθει ο «συνετός» Α. Γκιούλ, ο οποίος –σε μια γραμμική λογική- θα καταπολεμήσει τόσο τον ακραίο Ισλαμισμό (βλ. Γκιουλέν) , όσο και τις οποίες φιλοδοξίες του Στρατεύματος να επανακάμψει.<br /> <br /> Πολύ καλό για να είναι αληθινό; Ναι, αλλά έτσι είναι, γιατί έτσι νομίζουμε ότι είναι, εδώ στην χώρα όπου ο καθείς ζει τον μύθο του. (Live your Myth in Greece, όπως έλεγε και το πάλαι ποτέ διαφημιστικό σποτ).<br /> <br /> Στο ενδιάμεσο και με την πεζή πραγματικότητα να «δαγκώνει» κυριολεκτικά, το «καθυποταγμένο» τουρκικό Στράτευμα, κερδίζει σιωπηρά και αδιαμαρτύρητα πλέον, όσα ίσως δεν διανοούνταν να εξασφαλίσει και κατά την περίοδο της παντοδυναμίας του: η Τουρκία –σύμφωνα με στοιχεία του S.I.P.R.I. (Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών Ειρήνης Στοκχόλμης) βρίσκεται πλέον στην 14η θέση παγκοσμίως όσον αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες, με περίπου 20 δις. $ για το 2013, ενώ από την άλλη πλευρά, το καθεστώς Ερντογάν «ερωτοτροπεί» ασύστολα πλέον με τους στρατιωτικούς, απελευθερώνοντας σταδιακά την φυλακισμένη ηγεσία (βλ. τηλεφωνική συνομιλία Ερντογάν-Μπασμπούγ μετά την αποφυλάκιση του τελευταίου), και κατονομάζοντας τον κοινό εχθρό στη μορφή του «παράλληλου κράτους-συστήματος» (ήγουν Γκιουλέν).<br /> <br /> Πάντοτε σύμφωνα με τα παραπάνω σενάρια –κοινός τόπος των οποίων διαχρονικά παραμένει η εναγώνια , και φρούδα στην ουσία της, προσπάθεια να βρεθεί ο «ιδανικός» για τα ελληνικά συμφέροντα τούρκος ηγέτης- στην πορεία προς τις Προεδρικές εκλογές, ο «κακός» πλέον Ερντογάν, πιθανότατα να αναζητήσει περαιτέρω ενίσχυση της δυναμικής του, μέσω επιλεγμένων δυνητικών κρίσεων στα Ελληνοτουρκικά –και βεβαίως και στο Κυπριακό- «ευκαιρία» που η «συνετή» ελληνική εξωτερική πολιτική, πρέπει με κάθε κόστος να του στερήσει.<br /> <br /> Τι κι αν οι περισσότεροι ξένοι αναλυτές πλέον, συμφωνούν στο ότι αν πρέπει να αναζητήσουμε την μόνη περίπτωση «επιτυχημένης» εφαρμογής της πολυδιαφημισμένης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής μηδενικών προβλημάτων, αυτή εντοπίζεται αποκλειστικά στα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων .<br /> <br /> Νομίζουμε ότι η απαρίθμηση των «επιτυχημένων» κινήσεων της Ελλάδας –και της Κύπρου στις σχέσεις με την γείτονα, δεν προσιδιάζει στο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας, αφού θα μετέτρεπε την κατάνυξη και την περισυλλογή σε οδύνη και απέραντη απελπισία για την Ελληνική εξωτερική πολιτική, για την οποία καμία Ανάσταση δεν προβλέπεται, στο ορατό τουλάχιστον μέλλον.<br /> <br /> Καταλήγει ίσως κοινοτυπία και βερμπαλισμός ακόμη , το να σημειώσουμε, ότι η οικονομική κρίση την οποία διέρχεται η Ελλάδα (όντας σε απομόνωση 6 ετών από το παγκόσμιο οικονομικό και όχι μόνο γίγνεσθαι) δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως άλλοθι, έναντι μιας δομικής αδυναμίας σύλληψης και διαμόρφωσης εύρωστης και συμπαγούς εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, αλλά ως μια ευκαιρία για περίσκεψη και αυτοκριτική για τα λάθη της πλευράς μας , που συνέβαλλαν τα μάλλα στην σημερινή συγκυρία στην οποία η γείτων εμφανίζεται ως έχουσα εξωπραγματικές διαστάσεις.<br /> <br /> <b>Ο Αφεντούλης Θ. Λαγγίδης είναι Δρ. Διεθνών Σχέσεων, Συντονιστής Έρευνας Κέντρο Ανατολικών Σπουδών, Πάντειο Πανεπιστήμιο.</b><br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκία και Ερντογάν: Πέραν των ψευδαισθήσεων

Αφεντούλη Θ. Λαγγίδη Στο άρθρο που δημοσιεύθηκε προ ημερών, σταθήκαμε ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο τα αποτελέσματα των τουρκικών...

Διαβάστε την συνέχεια

David Ignatius: Η Ουκρανία πιό σημαντική για τη Ρωσία παρά για τη Δύση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="David Ignatius: Η Ουκρανία πιό σημαντική για τη Ρωσία παρά για τη Δύση" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/04/OYKRANIA-KRIMAIA04-25MARCH2014-500x342.jpg" title="David Ignatius: Η Ουκρανία πιό σημαντική για τη Ρωσία παρά για τη Δύση" width="630" /></div> <br /> <br /> <br /> Στην μεσοπρόθεσμη συνολική αποδυνάμωση της Ρωσίας, εάν συνεχίσει την επιθετική της πολιτική προς την Ουκρανία, προσβλέπει ο Πρόεδρος Ομπάμα, σύμφωνα με άρθρο γνώμης του David Ignatius στην WASHINGTON POST με τίτλο «The cost of Putin’s adventurism in Ukraine», σημειώνοντας παράλληλα ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος διαβλέπει στην ουκρανική κρίση μια ασυμμετρία συμφερόντων, καθώς το μέλλον της Ουκρανίας σημαίνει περισσότερα για την Ρωσία του Βλαδιμίρ Πούτιν από ό,τι για τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη.<br /> <br /> Ο Πούτιν, όπως επισημαίνεται, εκμεταλλεύτηκε αυτή την ανισορροπία προσαρτώντας την Κριμαία και υποκινώντας τις εξεγέρσεις στην αν. Ουκρανία, ως πρελούδιο ίσως της επέμβασης. Από την άλλη πλευρά όμως ο Πρόεδρος Ομπάμα δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην διατήρηση της -βασιζόμενης σε κανόνες- διεθνούς τάξης, γεγονός που αναμένεται να δημιουργήσει προβλήματα στον Πούτιν. Εάν δεν κινηθεί άμεσα προς την κατεύθυνση αποκλιμάκωσης της κρίσης οι μακροπρόθεσμες συνέπιες θα είναι σοβαρές, προκαλώντας την αντίδραση της Γερμανίας, ακόμη και της Κίνας.<br /> <br /> Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο τρεις είναι οι επιλογές που εξετάζει ο Πρόεδρος Πούτιν για την Ουκρανία. Η πρώτη αποσκοπεί στη δημιουργία μιας ομοσπονδοποιημένης Ουκρανίας, κάτι που δείχνει να εξετάζει και η παρούσα ουκρανική κυβέρνηση, όπου το σχέδιο αποκέντρωσης θα παρέχει ικανή δύναμη στις ρωσόφωνες περιοχές, με την άσκηση βέτο στην πολιτική της Ουκρανίας. Η δεύτερη αποσκοπεί στην προσάρτηση της αν. Ουκρανίας, κατά το πρότυπο της Κριμαίας, και τέλος ως τρίτη θεωρείται μια ενδεχόμενη επέμβαση στην Ουκρανία, υπό το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Αναλυτές των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών θεωρούν ότι οι Ρώσοι θα είχαν προ πολλού εισβάλλει στην Ουκρανία εάν δεν υπήρχε η απειλή σοβαρών κυρώσεων. Ορισμένοι Αμερικανοί αναλυτές θεωρούν ωστόσο ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να εισβάλει στην Ουκρανία, προκρίνοντας την υπονόμευσή της μέσω παραστρατιωτικών δράσεων και έως ότου γίνουν αποδεκτά τα αιτήματά του.<br /> <br /> Οι επικριτές του Προέδρου Ομπάμα τον κατηγορούν ότι είναι έτοιμος να αποδεχτεί την «φιλανδοποίηση» της Ουκρανίας, όπου η ένταξή της στην ΕΕ θα αποτελεί μακρινή προοπτική, ενώ θα αποκλειστεί η ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να είναι ευνοϊκή για τους Ευρωπαίους, οι οποίοι είχαν τεράστια προβλήματα κατά την ενσωμάτωση των 28 κ-μ της ΕΕ και δεν επιθυμούν έναν νέο «πονοκέφαλο». Όπως και ο Ομπάμα οι Ευρωπαίοι υποσχέθηκαν πολλά, αλλά λίγα έπραξαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.<br /> <br /> Ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν επιθυμεί να καταστήσει την Ουκρανία, έναν πόλεμο μέσω αντιπροσώπων (proxy war) με τη Ρωσία. Γι’ αυτό το λόγο αρνείται να παράσχει όπλα στους Ουκρανούς. Ο Λευκός Οίκος θεωρεί ότι ο εξοπλισμός των Ουκρανών την ύστατη στιγμή θα προκαλούσε την ρωσική επέμβαση χωρίς να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Οι ΗΠΑ παρέχουν στο Κίεβο περιορισμένη στήριξη στον τομέα των πληροφοριών, αλλά τίποτα που να διαταράσσει τις ισορροπίες.<br /> <br /> Η στρατηγική του Ομπάμα είναι να τιμωρήσει μακροπρόθεσμα τον Πούτιν. Εάν ο Ρώσος ηγέτης δεν κινηθεί γρήγορα για την αποκλιμάκωση της κρίσης οι ΗΠΑ θα προωθήσουν μέτρα με στόχο την αποδυνάμωση της Ρωσίας τα αμέσως επόμενα χρόνια. Στα μέτρα αυτά αναμένεται ότι θα περιληφθούν κυρώσεις για την ρωσική ενέργεια και τις εξαγωγές όπλων, ανάπτυξη αμερικανο-νατοϊκών στρατευμάτων στις Βαλτικές Χώρες και επιθετικές κινήσεις για την μείωση της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Η αποστολή του Ομπάμα είναι τώρα να πείσει συμμάχους και αντιπάλους ότι είναι έτοιμος να υπερασπισθεί την διατήρηση της διεθνούς τάξης.<br /> <br /> <a href="http://www.washingtonpost.com/opinions/david-ignatius-the-cost-of-putins-adventurism-in-ukraine/2014/04/15/f31efed0-c4ce-11e3-b195-dd0c1174052c_story.html?hpid=z2"><span style="color: #990000;">http://www.washingtonpost.com/opinions/david-ignatius-the-cost-of-putins-adventurism-in-ukraine/2014/04/15/f31efed0-c4ce-11e3-b195-dd0c1174052c_story.html?hpid=z2</span></a><br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

David Ignatius: Η Ουκρανία πιό σημαντική για τη Ρωσία παρά για τη Δύση

Στην μεσοπρόθεσμη συνολική αποδυνάμωση της Ρωσίας, εάν συνεχίσει την επιθετική της πολιτική προς την Ουκρανία, προσβλέπει ο Πρόεδρος ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ολική επαναφορά των στρατηγών… και η τουρκική Ιστορία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/04/Erdogan_Ozel_generals.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-100567" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/04/Erdogan_Ozel_generals.jpg" title="Erdogan_Ozel_generals" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Κι όμως, οι Τούρκοι στρατηγοί δεν έχουν τελειώσει, επειδή έτσι το αποφάσισε ο Ερντογάν, ο οποίος προσφάτως τους θυμήθηκε, αναζητώντας απελπισμένα συμμάχους για να αντιμετωπήσει τη μετωπική επίθεση που δέχεται από τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.</strong><br /> Το πολύ ενδιαφέρον σχόλιο-ανάλυση των <strong>Aliza Marcus και Halil Karaveli,</strong> με τίτλο «Τουρκία: Επιστροφή των στρατηγών» (<strong>Turkey: Return of the Generals</strong>), δημοσιεύθηκε στην καταξιωμένη αμερικανική επιθεώρηση «<strong>The National Interest</strong>» (το εθνικό συμφέρον), στις 13 Απριλίου και όσοι επιθυμούν το πρωτότυπο, μπορούν να το διαβάσουν στην ακόλουθη διεύθυνση: <strong><a href="http://nationalinterest.org/commentary/turkey-return-the-generals-10234?page=1">http://nationalinterest.org/commentary/turkey-return-the-generals-10234?page=1</a></strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Απόδοση άρθρου: Παντελής Καρύκας</strong></span><br /> Πριν λίγες εβδομάδες το τουρκικό συνταγματικό δικαστήριο ακύρωσε την ποινή των ισοβίων δεσμών που είχε επιβληθεί στον πρώην αρχηγό του τουρκικού γενικού Επιτελείου, στρατηγό Ιλκέρ Μπασμπούγ, ο οποίος και απελευθερώθηκε, τελικά, στις 7 Μαρτίου. <strong>Ο ίδιος ο Ερντογάν του τηλεφώνησε για να τον συγχαρεί, λέγοντας ότι ελπίζει να δει σύντομα και τους λοιπούς καταδικασμένους για την υπόθεση «Βαριοπούλα» στρατιωτικούς, ελεύθερους.</strong><br /> Ο ίδιος άλλωστε ο Ερντογάν είχε φροντίσει να καταργήσει το ειδικό δικαστήριο που είχε συσταθεί ακριβώς για να δικάσει τους συνωμότες στρατιωτικούς. Κατόπιν όμως των ανωτέρω εξελίξεων αναμένετε η σύντομη απελευθέρωση και τω περισσοτέρων φυλακισθέντων στρατιωτικών.<br /> <br /> Το βράδυ, μετά την εκλογική του επιτυχία, στις 30 Μαρτίου, ο Ερντογάν, δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψει την διείσδυση οπαδών του Γκιουλέν σε σημαντικές θέσεις. Και όντως φαίνεται ότι <strong>οπαδοί του Γκιουλέν έχουν διεισδύσει σε υψηλές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, επηρεάζοντας αρνητικά ακόμα και τις συνομιλίες μεταξύ τουρκικής κυβέρνησης και ΡΚΚ</strong>. Ο αρχηγός της ΜΙΤ Χικάν Φιντάν είχε κληθεί, τον Φεβρουάριου του 2012, από τον εισαγγελέα της Κωνσταντινούπολης, οπαδό της κίνησης Γκιουλέν, σε ανάκριση σχετικά με τις επαφές της κυβέρνησης με το ΡΚΚ.<br /> Κατόπιν οι συνομιλίες τουρκικής κυβέρνησης ΡΚΚ κατέρρευσαν, λόγω των σκανδάλων που ξεσπούσαν το ένα μετά το άλλο. Ο Ερντογάν πίστεψε ότι θα μπορούσε να εμπιστευτεί τους στρατιωτικούς. Αυτό ήταν το λάθος του.<br /> <strong>Οι στρατιωτικοί έχουν πολλούς λόγους να σταθούν στο πλευρό του Ερντογάν, κατηγορώντας τον Γκιουλέν ως υπεύθυνο για τις δίκες και τις καταδίκες στρατιωτικών, με κατασκευασμένα στοιχεία. Ο ίδιος ο Μπασμπούγ, μετά την απελευθέρωσή του, στην πρώτη του συνέντευξη, είπε ότι αυτό που προέχει στην Τουρκία είναι η αδρανοποίηση του κινήματος του Γκιουλέν.</strong> «Αν υπάρχει διαφθορά πρέπει να καταπολεμηθεί. Όμως η προσπάθεια ανατροπής μιας εκλεγμένης κυβέρνησης, με εξωκοινοβουλευτικές διαδικασίες συνιστά πραξικόπημα», είπε ο Τούρκος στρατηγός, παρέχοντας απόλυτη κάλυψη στον Ερντογάν.<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Η τουρκική στρατιωτική ηγεσία είναι οργισμένη για το πλήγμα που καταφέρθηκε κατά της «τιμής και του ηθικού του στρατού», ανησυχεί, δε, πραγματικά για την εξάπλωση της επιρροής του Γκιουλέν στις τάξεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Η πρόσφατη διαρροή της συζήτησης στο γραφείο του Νταβούτογλου για την Συρία, τρόμαξε την τουρκική στρατιωτική ηγεσία, καθιστώντας φανερό ότι πουθενά δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής.</strong></span></div> </div> Έτσι είναι πλέον φανερό ότι <strong>οι ένοπλες δυνάμεις συμμαχούν με τον Ερντογάν κατά του Γκιουλέν</strong>. Η συμμαχία αυτή είναι ο μόνος τρόπος για τους στρατιωτικούς να ανακτήσουν την χαμένη τους ισχύ στο τουρκικό πολιτικό οικοδόμημα και ίσως να εκδικηθούν αυτούς που τους έσυραν στις φυλακές. <strong>Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι στρατιωτικοί θα παραμένουν αιωνίως στο πλευρό του Ερντογάν.</strong> Η στήριξη των στρατιωτικών μπορεί να ενισχύσει, αυτή την στιγμή, τον Ερντογάν, αλλά πιθανότατα, θα αποτελέσει νέα πρόκληση για αυτόν στο μέλλον.<br /> <!-- /metas --> <br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Η τουρκική ιστορία διδάσκει ότι ο στρατός πάντοτε θριαμβεύει. Ακόμα και μετά την σφαγή των γενιτσάρων, το 1826, των γενιτσάρων που ανεβοκατέβαζαν σουλτάνους στον θρόνο, κατά το δοκούν, ο πολιτικός ρόλος του στρατού στην Τουρκία, δεν εξαλείφτηκε ποτέ. Και στην Τουρκία κάνεις δεν πρέπει να τα βάζει με την παράδοση.</strong></span></div> </div> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η ολική επαναφορά των στρατηγών… και η τουρκική Ιστορία

Κι όμως, οι Τούρκοι στρατηγοί δεν έχουν τελειώσει, επειδή έτσι το αποφάσισε ο Ερντογάν, ο οποίος προσφάτως τους θυμήθηκε, αναζητώντας απε...

Διαβάστε την συνέχεια