Η Γεωπολιτική σημασία της τιμής του πετρελαίου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEWeqc-vtxHnZhkiZq-BzLZilr2leuBoiGZGBVuFuDO_sdbmQlRBj7F3Fwukv56NaC6I5dMRCWGWgXadwcN9pXuaikYvB3_qrUEi4w3Vg5Ei7GqphOyk5e-l7hKEs066xkW6rktPAq_jM/s1600/sudia+arabia+iran.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="359" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEWeqc-vtxHnZhkiZq-BzLZilr2leuBoiGZGBVuFuDO_sdbmQlRBj7F3Fwukv56NaC6I5dMRCWGWgXadwcN9pXuaikYvB3_qrUEi4w3Vg5Ei7GqphOyk5e-l7hKEs066xkW6rktPAq_jM/s640/sudia+arabia+iran.jpg" width="640" /></a></div> <br />Στην πρόσφατη ομιλία του προς τους πιο σημαντικούς πετρελαϊκούς παράγοντες στο Χιούστον του Τέξας ο ηλικίας 81 ετών πολύπειρος Υπουργός Πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας Αλί Αλ Ναΐμι υπήρξε μέχρι ωμότητος σαφής.<br /><br /><i>” Μειώσεις παραγωγής δεν πρόκειται να γίνουν. Η παραγωγή θα μείνει στα επίπεδα που είναι σήμερα και οι ασύμφοροι παραγωγοί πρέπει ή να μειώσουν το κόστος τους, ή να αντλούν επί ζημία, ή να χρεοκοπήσουν”</i><br /><br />Οι Άραβες και ιδιαίτερα αυτός ο Υπουργός δεν μιλούσαν μέχρι τώρα με τέτοια αμεσότητα, ιδιαίτερα στο Τέξας των ΗΠΑ, πρωτεύουσα των αμερικανικών πετρελαϊκών συμφερόντων.<br /><br />Γιατί οι Σαουδάραβες έχουν αλλάξει συμπεριφορά, τόσο στο πετρέλαιο όσο και γενικότερα από τότε που άρχισε η βασιλεία Σαλμάν;<br /><br />Ο κύριος λόγος είναι ο φόβος. Οι Σαουδάραβες έχουν αντιληφθεί την στροφή των ΗΠΑ προς το Ιράν και ότι οι μόνοι σύμμαχοι τους είναι οι Τούρκοι και τα Εμιράτα του Κόλπου και αυτά όχι όλα.<br /><br />Η απειλή που αισθάνονται είναι διπλή, απώλεια αγορών λόγω εξαγωγών των ΗΠΑ σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου και απώλεια της Γεωπολιτικής τους ισχύος εξ’ αυτού του γεγονότος.<br /><br />Και τα δύο είναι αληθή και η Σαουδική Αραβία με την εμπλοκή της στους πολέμους της Συρίας, της Υεμένης και αλλού και η ιδέα τους τώρα να επιτεθούν στις Σιϊτικές εθνοφυλακές του Ιράκ που μερικές είναι Ιρανικής προέλευσης επιταχύνει την απώλεια της Γεωπολιτικής της και της Γεωοικονομικής της αξίας και κατευθύνεται προς εξωτερική περιθωριοποίηση και εσωτερικές ταραχές σε πολύ λίγα χρόνια.<br /><br />Ο Πρόεδρος Ομπάμα μετά από 40 χρόνια έκανε άρση της απαγόρευσης εξαγωγών πετρελαίου και αερίου και οι ελάχιστες ποσότητες που άρχισαν να εξάγονται τρομοκράτησαν την Σαουδική Αραβία η οποία κήρυξε πόλεμο τιμών με το αμερικανικό σχιστολιθικό πετρέλαιο.<br /><br />Την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 2016 το τάνκερ “Theo T” έγραψε ιστορία εξάγοντας αμερικανικό πετρέλαιο από το Τέξας στη Γαλλία. Ακολούθησαν πρόσφατα και εξαγωγές αερίου.<br /><br />Για τους Σαουδάραβες και τον ΟΠΕΚ πού ελέγχουν το 40% του υπάρχοντος πετρελαίου, η ιδέα και μόνο ότι αμερικανικό αργό πετρέλαιο κατευθύνεται προς τα διυλιστήρια της Ευρώπης, αδυνατίζει ακόμη περισσότερο τον έλεγχο τους στις Αγορές και τις τιμές. Αυτό αδυνατίζει και την Ρωσία, αλλά η Ρωσία έχει πολυσχιδή και όχι μονοδιάστατη Οικονομία και το μέσο κόστος άντλησης εκεί είναι 17 δολάρια το βαρέλι.<br /><br />Οι Άραβες κήρυξαν τον πόλεμο στο αμερικανικό σχιστολιθικό πετρέλαιο αλλά δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους όλες τις παραμέτρους.<br /><br />Η πρώτη ήταν ότι αποτελεί Στρατηγική απόφαση των ΗΠΑ να απεξαρτηθούν από εισαγωγές Ενέργειας. Η απόφαση αυτή είχε αρχίσει να διαμορφώνεται κατά την κρίση του 2008.<br /><br />Η δεύτερη είναι ότι το σχιστολιθικό πετρέλαιο είναι νέα τεχνολογία που το κόστος της συνεχώς μειώνεται.<br /><br />Γκρεμίζοντας την τιμή τού πετρελαίου οι Σαουδάραβες ακύρωσαν μια σειρά ακριβών επενδύσεων από τον Βόρειο Πόλο μέχρι τον κόλπο του Μεξικού αλλά αυτό δεν επηρέασε την συνεχή πτώση του κόστους άντλησης του αμερικανικού πετρελαίου.<br /><br />Οι Αμερικανοί παραγωγοί θα μειώσουν το κόστος του παραγόμενου σχιστολιθικού πετρελαίου φέτος στο μισό. Έκλεισαν από τις 1,600 περίπου πετρελαιοπηγές οι 1,000 αλλά η συνολική παραγωγή των ΗΠΑ έφτασε σε υψηλό 43 ετών στα 9.6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα τον περασμένο Ιούνιο.<br /><br />Ίδια είναι και η περίπτωση του αερίου. Από τις 1200 πηγές μείνανε 200 αλλά το κόστος έπεσε από 8 δολάρια το 2009 στα 2.78 σήμερα και η παραγωγή ανέβηκε πάνω από 30%.<br /><br />Στα τέλη Φεβρουαρίου το πρώτο LNG Carrier έφυγε από τις ΗΠΑ με προορισμό την Βραζιλία. Οι Αμερικανοί υπολογίζουν να γίνουν καθαροί εξαγωγείς αερίου το 2017.<br /><br />Η Γεωπολιτική σημασία του γεγονότος είναι πολύ μεγάλη .<br /><br />Ο πρώτος λόγος είναι ότι οι μεγάλοι εξαγωγείς υδρογονανθράκων, όπως η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία δεν θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιήσουν την παροχή υδρογονανθράκων ως όπλο. Ιδιαίτερα θα μειωθεί η εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία.<br /><br />Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι ελλειμματικοί πλέον προϋπολογισμοί των παραδοσιακών εξαγωγέων υδρογονανθράκων δεν θα τους επιτρέπουν να χρηματοδοτούν η να συμμετέχουν εύκολα σε πολέμους και η Γεωπολιτική τους σημασία θα μειωθεί.<br /><br />Οι χώρες της Δύσης με την ίδια τιμή θα προτιμούν παραδόσεις από τις ΗΠΑ ως ασφαλέστερες.<br /><br />Η πρώτη χώρα που θα υποφέρει είναι η Σαουδική Αραβία η οποία θα αναγκασθεί να αναθεωρήσει την εξωτερική της πολιτική σε λιγότερο βίαια και λιγότερο δαπανηρή. <br /><br />Επίσης η μειωμένη της ικανότητα να βοηθά στην οικονομία άλλες χώρες θα μειώσει και την Γεωπολιτική της αξία.<br /><br />Απειλές προς το πετρέλαιο υπάρχουν και άλλες, οι συμφωνίες για την παγκόσμια κλιματική αλλαγή, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, οι ΑΠΕ και η οικονομικότερη χρήση του πετρελαίου.<br /><br />Η παγκόσμια ανακατάταξη των Δυνάμεων Γεωπολιτικά θα ολοκληρωθεί σε μία δεκαετία όμως θα είναι ανεπίστροφη.<br /><br />Αυτό μπορεί να οδηγήσει και σε μείωση των εντάσεων. Ο ρόλος των υδρογονανθράκων θα διαφοροποιηθεί. Το αέριο θα συνεχίσει να αυξάνει την κατανάλωση του. Η παροχή διεθνώς αμερικάνικού αερίου θα φτάσει πάνω από το 30% της παγκόσμιας αγοράς. Αυτό θα απειλήσει άμεσα τις εξαγωγικές χώρες και κυρίως την Ρωσία και την σχέση της με την Ευρώπη. Για το πετρέλαιο ο χάρτης αλλάζει. Ο ΟΠΕΚ δεν θα έχει την ισχύ που είχε στον καθορισμό των τιμών. Η ενεργειακή και οικονομική ισχύς των Αραβικών χωρών θα μειωθεί. Η δυνατότητα του ΟΠΕΚ να ελέγχει τιμές και παραδόσεις θα μειωθεί όπως και τα έσοδα του.<br /><br />Έρχεται μία νέα πετρελαϊκή και εξ’ αυτού και μια νέα Γεωπολιτική εποχή.<br /> <br /> <a href="http://kassandros.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Γεωπολιτική σημασία της τιμής του πετρελαίου.

Στην πρόσφατη ομιλία του προς τους πιο σημαντικούς πετρελαϊκούς παράγοντες στο Χιούστον του Τέξας ο ηλικίας 81 ετών πολύπειρος Υπουργός Πε...

Διαβάστε την συνέχεια

Επιχείρηση παραμύθι του ΝΑΤΟ με 2 πλοία να πλέουν στο Αιγαίο! Όλη η αλήθεια με στοιχεία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsAIraNvJKriJZfXR4W4e3tirnHD-SyN1ZQYHUhjeBqlse6VhlrfIZ8TCvy8DnwnU7f_N61XgQbGrUdzLKZgfCBSmX8BNkQ-5s8QhBmkltx3NWjR9jbUC4NPqZ2VnijKLXrS7FulQdquM/s1600/ploia+nato.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsAIraNvJKriJZfXR4W4e3tirnHD-SyN1ZQYHUhjeBqlse6VhlrfIZ8TCvy8DnwnU7f_N61XgQbGrUdzLKZgfCBSmX8BNkQ-5s8QhBmkltx3NWjR9jbUC4NPqZ2VnijKLXrS7FulQdquM/s640/ploia+nato.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Αποστολή…στα χαρτιά για το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο!</b> Την ώρα που χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εξακολουθούν να αποβιβάζονται στα ελληνικά νησιά, <b>η μόνη γραμμή άμυνας στη θάλασσα είναι το Πολεμικό Ναυτικό και το Λιμενικό Σώμα . Τίποτα άλλο.</b><br /> <br /> <div class="p1"> <span class="s1">Το <b>Militaire.gr</b>  έχει στη διάθεσή του <b>όλη την πραγματική εικόνα της νατοϊκής παρουσίας στο Αιγαίο. Κι όχι αυτή των βίντεο που μοιράζει στα ΜΜΕ η Συμμαχία.</b></span></div> <div class="p2"> <span class="s3">Από τα μέσα Φεβρουαρίου υποτίθεται ότι έχει υπάρξει συμφωνία για τις περιπολίες της νατοϊκής δύναμης </span><span class="s1">SNMG-2 στην επιχείρηση αντιμετώπισης των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών που προέρχονται από τα τουρκικά</span></div> <div class="p3"> <span class="s1">•Το γερμανικό πλοίο Διοίκησης-ΔΜ <b>FGS BONN (A-1413)</b> το οποίο είναι και το flag ship της δύναμης στο οποίο επιβαίνει ο Διοικητής της δύναμης που είναι Γερμανός Υποναύαρχος.</span></div> <div class="p3"> <span class="s1">• Την ελληνική Φρεγάτα <b>ΣΑΛΑΜΙΣ (F-455).</b></span></div> <div class="p3"> <span class="s1">• Την τουρκική Φρεγάτα <b>TCG BARBAROS (F-244).</b></span></div> <div class="p3"> <span class="s1">• Την καναδική Φρεγάτα <b>HMCS FREDERICTON (337).</b></span></div> <div class="p3"> <span class="s1">•Υποτίθεται επίσης ότι συμμετείχε και η ιταλική Φρεγάτα <b>ITS LIBECCIO</b> η οποία όμως <b>αποχώρησε …δυο<span class="Apple-converted-space">  </span>ημέρες</b> μετά την άφιξη της δύναμης στο Αιγαίο με προορισμό την Ιταλία! </span></div> <div class="p3"> <span class="s1">•Από τη 1η Μαρτίου<span class="Apple-converted-space">  </span>η<span class="Apple-converted-space">  </span>τουρκική φρεγάτα<span class="Apple-converted-space">  </span><b>BARBAROS αποχώρησε από το Αιγαίο</b> με προορισμό την ναυτική βάση του<span class="Apple-converted-space">  </span><b>Ακσάζ</b>, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.</span></div> <div class="p3"> <span class="s1">• Άρα<span class="Apple-converted-space">  </span>η δύναμη αποτελείται … από 3 πλοία τα οποία πλέουν:</span></div> <div class="p4"> <span class="s1"><span class="Apple-converted-space">     </span>– Το γερμανικό πλοίο<b> BONN μεταξύ Λέσβου-Χίου πάντα Δυτικά.</b></span></div> <div class="p4"> <span class="s1"><span class="Apple-converted-space">     </span>– Η<span class="Apple-converted-space">  </span>δική μας φρεγάτα<span class="Apple-converted-space">  </span><b>ΣΑΛΑΜΙΣ μεταξύ Ικαρίας και Σάμου.</b></span></div> <div class="p4"> <span class="s1"><span class="Apple-converted-space">           </span>-Η<span class="Apple-converted-space">  </span>φρεγάτα του Καναδά<span class="Apple-converted-space">  </span><b>FREDERICTON δυτικά Καρπάθου.</b></span></div> <div class="p4"> <span class="s1">Έχει και συνέχεια το …<b>δούλεμα:</b></span></div> <div class="p3"> <span class="s1">•Αν όχι σήμερα πάντως σίγουρα μέσα στα επόμενα 24ωρα το γερμανικό πλοίο<span class="Apple-converted-space">  </span><b>BONN</b> θα πλεύσει προς <b>Σούδα</b><span class="Apple-converted-space">  </span>για ανεφοδιασμό. Συνεπώς … η νατοϊκή αρμάδα <b>θα αποτελείται από μόνο δύο πλοία</b> τα οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επιτηρήσουν όλη την περιοχή. Οι εκτιμήσεις λένε ότι χρειάζονται<b> τουλάχιστον 10 πλοία</b> για να επιτηρήσουν όλο το Αιγαίο υπολογίζοντας και τις αντικαταστάσεις πλοίων, ανεφοδιασμούς κ.λπ!</span></div> <div class="p3"> <span class="s1"><b>Δεν είναι όμως μόνο οι αριθμοί που αποδεικνύουν ότι το ΝΑΤΟ για άλλους λόγους ήρθε στο Αιγαίο.</b> Και πάντως η κυρίαρχη αιτία της παρουσίας του δεν είναι το προσφυγικό. Τι έχει διαπιστωθεί όλες αυτές τις ημέρες:</span></div> <div class="p3"> <span class="s1">• Κανένα πλοίο της <b>SNMG2</b><span class="Apple-converted-space">  </span>δεν εισήλθε στα τουρκικά χωρικά ύδατα.</span></div> <div class="p3"> <span class="s1">• Κανένα πλοίο της δύναμης δεν κινήθηκε ανατολικά των ελληνικών  νήσων <b>(ΛΕΣΒΟΥ-ΧΙΟΥ-ΣΑΜΟΥ-ΚΩ-ΡΟΔΟΥ).</b> Όλα έπλευσαν δυτικά των νησιών  και στο κεντρικό Αιγαίο . <b>Ειδικά η τουρκική φρεγάτα<span class="Apple-converted-space">  </span>BARBAROS.</b> Συμπτωματικά στις ίδιες περιοχές που πλέουν τα πλοία του ρωσικού ναυτικού που κινούνται στο Αιγαίο με προορισμό την Συρία ή επιστρέφουν από εκεί<span class="Apple-converted-space">  </span>με προορισμό την Μαύρη Θάλασσα.</span></div> <div class="p3"> <span class="s1">• Κανένα πλοίο της <b>SNMG2</b> δεν κινήθηκε μεταξύ <b>Ρόδου-Μεγίστης.</b></span></div> <div class="p3"> <span class="s1">Το ερώτημα είναι εύλογο και είχε διατυπωθεί ως υποψία:</span></div> <div class="p3"> <span class="s1">Μήπως όμως η δύναμη SNMG-2 βρίσκεται στο Αιγαίο για να παρακολουθεί τις κινήσεις των πλοίων του ρωσικού ναυτικού;</span></div> <br /> <a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Επιχείρηση παραμύθι του ΝΑΤΟ με 2 πλοία να πλέουν στο Αιγαίο! Όλη η αλήθεια με στοιχεία

Αποστολή…στα χαρτιά για το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο! Την ώρα που χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εξακολουθούν να αποβιβάζονται στα ελληνικά νησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η προφητεία των Μάγια, οι ΗΠΑ και η ΕΕ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKzHCwHnd1BVt2kefJNIUNeRUanFWIfLEMQX5Dshl4Yl2I5kq-cWXJXuk_bgGC45l-y_wZC3_1EDW3byqvj1po6aCvmBKneoaIL-0wVo6Pk60LVc5f8GXcxUW3s-4TAbIi9JLZIs4WB8o/s1600/h+profitia+twn+magia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKzHCwHnd1BVt2kefJNIUNeRUanFWIfLEMQX5Dshl4Yl2I5kq-cWXJXuk_bgGC45l-y_wZC3_1EDW3byqvj1po6aCvmBKneoaIL-0wVo6Pk60LVc5f8GXcxUW3s-4TAbIi9JLZIs4WB8o/s1600/h+profitia+twn+magia.jpg" /></a></div> <br />Απόστολος Αποστολόπουλος<br /><br />Η Μαρία Ζαχάροβα δεν είναι Μέντιουμ, καφετζού του συρμού, ούτε εκκεντρική αποκρυφίστρια. Είναι η έμπειρη εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών με προϊστάμενο τον Σεργκέϊ Λαβρόφ και έως πρόσφατα εκπρόσωπος της ρωσικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ με άψογα αγγλικά, εννοείται. Σε συνέντευξή της, λοιπόν, προ ημερών, σε ρωσικό αλλά αγγλόφωνο τηλεοπτικό κανάλι και στην πρώτη, γενικής φύσεως ερώτηση, διατυπωμένη στα αγγλικά, για την (παγκόσμια) κατάσταση ξεκίνησε την απάντηση της (στα ρώσικα) ως εξής:<br /><br /> <i>Μάλλον βιαστήκαμε όταν θεωρήσαμε πως ήταν λάθος η πρόβλεψη των Μάγια ότι το τέλος του Κόσμου θα έρθει το 2012. Διότι όσα συμβαίνουν είναι τα προμηνύματα ότι μπορεί να είχαν δίκιο. </i>Δεν διευκρίνισε πως μπορεί να έρθει το τέλος του Κόσμου αλλά θα ήταν πλεονασμός, όλοι ξέρουν ότι μόνο ένας πυρηνικός Αρμαγεδδών μπορεί να μας καταστρέψει, άπαντες.<br /><br /> Στη Συρία δεν παρακολουθούμε απλώς μια σύγκρουση για την ανακατανομή ισχύος, στρατιωτικής και οικονομικής, σε μια κρίσιμη περιοχή του πλανήτη. Διακυβεύεται η αναδιαμόρφωση των μελλοντικών κοινωνιών σε πλανητική κλίμακα σε μια μάχη ζωής ή θανάτου που θα καθορίσει τις συνθήκες ζωής ίσως για ολόκληρο τον 21ο αιώνα. Η Ρωσία δεν μπορεί να χάσει εξ αιτίας μιας συγκριτικά αμελητέας δύναμης όπως η Τουρκία. Και οι ΗΠΑ είναι πολύ ισχυρές για να υποκύψουν. Αν η λογική παραμερίσει την πυρηνική «λύση» τότε ο-έστω προσωρινός- συμβιβασμός των δυο Μεγάλων θα έχει αναπόφευκτα θύματα τους τζιχαντιστές, τον Ερντογάν και τον Οίκο των Σαούντ της Σαουδαραβίας. Ποιος θα λυπηθεί για την απώλειά τους;<br /><br /> Ο δρόμος για τον όποιο συμβιβασμό δεν θα είναι στρωμένος με πέταλα. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι τετραπλασιάζουν (!) τις στρατιωτικές τους δαπάνες για να ενισχύσουν την «άμυνα» της Ευρώπης. Γελοιοποιώντας όσους υποστήριζαν ότι οι Αμερικάνοι θέλουν να αποσυρθούν από την Ευρώπη για να αντιμετωπίσουν την Κίνα. Λησμονώντας ότι χωρίς τον απόλυτο έλεγχο της Ευρώπης οι ΗΠΑ από Υπερδύναμη θα μετατραπούν σε μια απομονωμένη επαρχία του πλανήτη. Έτσι ή αλλιώς, λοιπόν, ένα αποκλείεται να κάνουν: να αφήσουν την Ευρώπη στα χέρια της Ρωσίας. Χωρίς την αμερικανική «προστασία» η Ευρώπη θα βρεθεί αγκαλιά με τη Ρωσία, είναι θέμα χρόνου. Ο εφιάλτης των ΗΠΑ είναι η προσέγγιση- συνεργασία Ρωσίας-Γερμανίας πράγμα που Μόσχα και Βερολίνο πολύ θα το ήθελαν στο βάθος. Ενώ ήδη άλλοι Εταίροι πχ Ιταλία και Ουγγαρία ζητούν επίμονα άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.<br /><br /> Οι εξελίξεις από την εποχή του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαυϊας μπορεί να ερμηνευθούν ως οι συνεχείς (αιματηρές) προσπάθειες των ΗΠΑ να κρατήσουν την ΕΕ στο μαντρί, να καταπνίξουν τη διάθεση απεξάρτησης των Ευρωπαίων και να επιβάλλουν τη συσπείρωσή τους υπό την αμερικανική ηγεσία. Κορυφαία παραδείγματα, η μεταφορά της έντασης στην καρδιά της Ηπείρου με το Ουκρανικό, η εγκατάσταση πυραύλων στις γειτονικές χώρες της Ρωσίας και τέλος το προσφυγικό, αιτία παράλυσης της ΕΕ. Οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν και αξιοποιούν τις ιδιαίτερες παλαιές (παλαιότερες του Χίτλερ) φιλοδοξίες της Γερμανίας να κυριαρχήσει στην Ήπειρο γνωρίζοντας ότι χωρίς Ένοπλες Δυνάμεις το Βερολίνο είναι αδύνατον να αποκτήσει σταθερή επιρροή οπουδήποτε-η Εξουσία είναι στην άκρη του τουφεκιού, έλεγε ο Μάο. Τώρα κάνουν ακριβώς το ίδιο με την Τουρκία. Οι τουρκικές απειλές και προκλήσεις δυσκολεύουν κάποιους χειρισμούς των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα εναρμονίζονται με την ευρεία αμερικανική οπτική, αποσυσπείρωσης της ΕΕ και δημιουργίας προβλημάτων στη Ρωσία.<br /><br /> Αυτά ως τώρα. Διότι αν επιβεβαιωθεί ότι πράγματι ο Ομπάμα και θέλει και μπορεί να επιβάλλει πολιτική σύγκλισης με τον Πούτιν, παραμερίζοντας τις ισχυρές, έως τώρα, εσωτερικές αντιδράσεις των σκληροπυρηνικών, τότε, είπαμε, ούτε ο Ερντογάν ούτε το καθεστώς των Σαούντ στη Σ. Αραβία θα μακροημερεύσουν.<br /><br /> Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να δώσουν εντολή στα πλοία του ΝΑΤΟ να αναχαιτίζουν και όχι απλώς να επιβλέπουν (;) το κύμα προσφύγων από την Τουρκία, όλοι οι Ευρωπαίοι θα ήταν σύμφωνοι. Αλλά δεν το κάνουν. Οι τουρκικές απαιτήσεις (στο Αιγαίο) θα μπορούσαν, προσωρινά, να παραμεριστούν. Αλλά η ροή των προσφύγων προκαλεί διχόνοια και παράλυση της ΕΕ, πλήττει τη Γερμανική ηγεμονία. Οι ΗΠΑ απαγορεύουν στην Τουρκία (και στη Σ. Αραβία) να επέμβουν στη Συρία, αφήνοντας ανοιχτές όλες τις λύσεις: Αν υπάρξει τελικά συμβιβασμός με τη Ρωσία έχει καλώς, αν όχι, πιστεύουν ότι θα έχουν κερδίσει χρόνο ώστε να ετοιμαστούν για τη διμερή/παγκόσμια θανάσιμη αναμέτρηση-να γυρίσουμε στην αρχή, σε όσα είπε η Μαρία Ζαχάροβα και στον τετραπλασιασμό των αμερικανικών «αμυντικών» δαπανών.<br /><br />Το σενάριο όπου η Τουρκία χάνει από τη μια, στο Κουρδικό, αλλά κερδίζει από την άλλη, στο Αιγαίο σε βάρος μας, ακόμα κι αν δεν έχει προσχεδιαστεί, μπορεί να προκύψει εκ των πραγμάτων. Όποιος δεν έχει προετοιμαστεί να υπερασπίσει την πατρίδα του μόνος του, τη χάνει. Αν βεβαίως ηγεσίες και λαός ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους ζητήματα, κάτι όχι και τόσο ορατό. Φυσικά αν τα πράγματα στραβώσουν για την Τουρκία, ο Ερντογάν θα τρέχει να σώσει το κεφάλι του και όχι να πάρει τη Χίο. Αλλά την Αθήνα θα ήταν φρόνιμο να την απασχολεί τι θα γίνει στην αντίθετη περίπτωση.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η προφητεία των Μάγια, οι ΗΠΑ και η ΕΕ

Απόστολος Αποστολόπουλος Η Μαρία Ζαχάροβα δεν είναι Μέντιουμ, καφετζού του συρμού, ούτε εκκεντρική αποκρυφίστρια. Είναι η έμπειρη εκπρόσωπ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Ντου” στη Zaman: Με τη βούλα ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ στην Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXnEMGnma2XfyvHZp3llt1fyr0oO-oTjLNdiqyoOQf1w-3ZBOc0LsI5urxxlQUCwANtoVsHbdORWssyDCRl9T3j8TZpuuF0LQ2Fud8Ak12Lm3EaWDnicgGQD8LryoIfvmrXb0mmi8xwN0/s1600/ntoy+stin+zaman+stin+toyrkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXnEMGnma2XfyvHZp3llt1fyr0oO-oTjLNdiqyoOQf1w-3ZBOc0LsI5urxxlQUCwANtoVsHbdORWssyDCRl9T3j8TZpuuF0LQ2Fud8Ak12Lm3EaWDnicgGQD8LryoIfvmrXb0mmi8xwN0/s1600/ntoy+stin+zaman+stin+toyrkia.jpg" /></a></div> <br /> <i><b>Σε κάθετη κλιμάκωση με τους εσωτερικούς του αντιπάλους προχώρησε το καθεστώς του Ερντογάν στην Τουρκία, καθώς προχώρησε σε μια απίστευτη για δημοκρατική χώρα ενέργεια: Απέκτησε με δικαστική απόφαση τον έλεγχο της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας Zaman και ολόκληρου του ομίλου μέσων ενημέρωσης Feza όπου ανήκει η εφημερίδα, με την κατηγορία των σχέσεων με… Κούρδους τρομοκράτες, κυρίως όμως λόγω του ότι θεωρείται η «φωνή» του μεγάλου αντιπάλου, του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν που ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ και ο Ερντογάν ζητά την έκδοσή του στην Τουρκία…</b></i><br /> <br /> Η απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου υπέρ των δύο δημοσιογράφων της «Τζουμχουριέτ» έδωσε την εντύπωση ότι ίσως η ελευθερία της έκφρασης στην Τουρκία δεν ήταν εντελώς χαμένη υπόθεση. Όσα ακολούθησαν όμως ήταν κυριολεκτικώς τραγελαφικά…<br /> Ο Ερντογάν δήλωσε ότι δεν σέβεται την απόφαση της Δικαιοσύνης και ο ίδιος ο υπουργός «Δικαιοσύνης» κατηγόρησε το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο… για παραβίαση του Συντάγματος στην απόφαση που εξέδωσε για τους δημοσιογράφους! Λίγες ώρες πριν, το ισλαμοφασιστικό δικτατορικό καθεστώς της Τουρκίας διόρισε δικό του εποπτικό συμβούλιο και αναλαμβάνει τη λειτουργία της ιστορικής τουρκικής εφημερίδας…<br /> <br /> <i>Η εφημερίδα όντως συνδέεται με τον ιμάμη Γκιουλέν και την παραθρησκευτική του οργάνωση. Στην αρχή της ανέλιξης του ισλαμιστικού AKP στην εξουσία, ήταν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Ερντογάν, στηρίζοντας τις διώξεις των στρατιωτικών για την υπόθεση «Εργενεκόν» που υποτίθεται ότι συνωμοτούσαν για να ανατρέψουν την κυβέρνηση.</i><br /> <br /> Τα πράγματα άλλαξαν το 2013, όταν επιδεινώθηκαν δραματικά οι σχέσεις του Ερντογάν με τον Γκιουλέν, με αποτέλεσμα η Zaman να στραφεί εναντίον του Ερντογάν και να ασκεί σκληρή αντιπολίτευση και η οργάνωση του ιμάμη, αίφνης ονομάστηκε «τρομοκρατική»… Γνωστή εξάλλου η συνταγή στην Τουρκία, για εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.<br /> Η απειλή που νιώθει το σύστημα Ερντογάν από τη συγκεκριμένη εφημερίδα είναι μεγαλύτερη από την οποιαδήποτε, καθώς η κριτική που ασκεί έχει ισλαμικό προσανατολισμό, άρα διεκδικεί το ίδιο ακροατήριο, με τον Ερντογάν να μην έχει την πολυτέλεια να χάσει ούτε έναν πιστό μουσουλμάνο στην προσπάθεια να περάσει τα σχέδιά του που θα οδηγήσουν στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας.<br /> <br /> <i>Ο Ερντογάν φαίνεται ότι αισθάνεται πως δεν έχει άλλη επιλογή πέραν της εγκαθίδρυσης ενός επί της ουσίας δικτατορικού καθεστώτος, αφού το στιλ διακυβέρνησης ήταν και παραμένει τέτοιο, που αυξάνει συνεχώς τους εχθρούς, καθώς θέλει να ελέγχει τα πάντα. Ως αποτέλεσμα, επιλογή άλλη από το να μετεξελίσσεται συνεχώς σε πιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς δεν υπάρχει.</i><br /> <br /> Αυτό που κατανοεί, είναι ότι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι γίνεται «μηδενικού αθροίσματος»… Δηλαδή, με απλά λόγια, εάν δεν καταπνίγει με αγριότητα κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή, κυρίως από τον ισλαμικό χώρο, αφού δεν αισθάνεται και ιδιαίτερα την απειλή των «λαϊκών» κομμάτων τύπου CHP (Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα), διακινδυνεύει όχι απλά την κατάρρευση του καθεστώτος του, αλλά και την κατάληξή του με τρόπο παρόμοιο με αυτόν του Αντνάν Μεντερές…<br /> <br /> Ο δρόμος που έχει πάρει η Τουρκία είναι δίχως επιστροφή. Αυτό δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται επαρκώς οι ΗΠΑ που εξακολουθούν να αδυνατούν να αποδεσμευθούν από τον μύθο της «αναντικατάστατης» Τουρκίας, προφανώς λόγω Ρωσίας και ανέχονται τις πλέον αντισυμμαχικές συμπεριφορές μέσα στο ΝΑΤΟ…<br /> <br /> <i>Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποδέχεται να εκβιάζεται με τον πιο ανήθικο τρόπο, δηλαδή την κατεύθυνση εκατοντάδων χιλιάδων – και στο μέλλον ακόμη περισσότερων – προσφύγων και μεταναστών σε ευρωπαϊκό έδαφος προκαλώντας τεράστια αστάθεια στα κράτη-μέλη, ενώ δεν αντιδρά και στην αμφισβήτηση των εξωτερικών συνόρων της, παρά τα μεγάλα συμφέροντα που διακυβεύονται για τους ευρωπαϊκούς λαούς στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.</i><br /> <br /> Μετά διαμαρτύρονται ορισμένοι, όταν αποκαλείται η Ευρωπαϊκή Ένωση ως «γεωπολιτικό τίποτα», με κορυφαίους πολιτικούς, όπως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, να θεοποιεί κυριολεκτικά την «ήπια ισχύ», κάνοντας τους γνώστες των γεωπολιτικών ισορροπιών σε πλανητική βάση, να μειδιούν.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

“Ντου” στη Zaman: Με τη βούλα ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ στην Τουρκία

Σε κάθετη κλιμάκωση με τους εσωτερικούς του αντιπάλους προχώρησε το καθεστώς του Ερντογάν στην Τουρκία, καθώς προχώρησε σε μια απίστευτη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι αιτίες της χρόνιας αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb0EeLlJSORFnob73x4iTg4ThMAdAm0tSNxxmnrOE3CbAhJgG7s-kkD4lDoYgGn1Ye7k8nTrseJKNWyaxmN9RV2sEPTVTaIgf7cqSckHZPoQbOFse8Zhck6WH7OvIfh0JK6GG1BJuyQ4E/s1600/poytin_obama.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="481" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb0EeLlJSORFnob73x4iTg4ThMAdAm0tSNxxmnrOE3CbAhJgG7s-kkD4lDoYgGn1Ye7k8nTrseJKNWyaxmN9RV2sEPTVTaIgf7cqSckHZPoQbOFse8Zhck6WH7OvIfh0JK6GG1BJuyQ4E/s640/poytin_obama.jpg" width="640" /></a></div> <br />του <a href="http://www.vz.ru/politics/2016/2/29/796613.html" target="_blank"><b>Γιούρι Κάρας</b></a><br /><br />Παρά την στροφή στις διμερείς τους σχέσεις, που εκφράστηκε στην κοινή δράση ΗΠΑ και Ρωσίας για την εδραίωση της ειρήνης στη Συρία, ο επικεφαλής του Πενταγώνου εκ νέου κατονόμασε την Μόσχα ως μία από τις βασικές προκλήσεις για την εθνική ασφάλεια της Αμερικής. Ποια είναι η αιτία της χρόνιας δυσπιστίας των ΗΠΑ προς τη Ρωσία; <br /><br />Οι Αμερικανοί πολιτικοί επιστήμονες έχουν τη δική τους απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Η σοβαρή ψύχρανση των σχέσεων τους τα δύο τελευταία χρόνια είναι απολύτως κατανοητή: Κριμαία, ανατροπή του Γιανουκόβιτς και τα γεγονότα στην ανατολική Ουκρανία ήταν «καρφιά» στις διμερείς σχέσεις. Δεν συμβάλλουν στην αλληλοκατανόηση και οι διαφορετικές προσεγγίσεις στην επίλυση της συριακής κρίσης. Αλλά και πολύ πριν από αυτά τα γεγονότα, αν και τυπικά είχε υπογραφεί η «Στρατηγική Εταιρικής Σχέσης» μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον, οι ΗΠΑ δεν έδειξαν εμπιστοσύνη στη Ρωσία όπως σε έναν μακράς διάρκειας εταίρο τους. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και της εποχής της μεγάλης αντιπαράθεσης στις αρχές του 1990 δεν εξέλειπαν και οι φιλοσοφικο-ιδεολογικές ρίζες της δυσπιστίας των ΗΠΑ προς τη Ρωσία, οι οποίες επηρεάζουν την πολιτική της Ουάσιγκτον σε σχέση με τη Μόσχα, ανεξάρτητα με το ποιος βρίσκεται στον Λευκό Οίκο ή στο Κρεμλίνο. <br /><br /><b>Η πολιτική των μονομερών υποχωρήσεων</b> <br /><br />Αξιολογώντας τις σχέσεις της Μόσχας και της Ουάσιγκτον το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, ο Ρώσος παρατηρητής σημειώνει σε αυτές δύο φαινομενικά αντιφατικές μεταξύ τους τάσεις. Η χώρα του διέλυσε το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας», απέσυρε το στρατό της από την Ανατολική Ευρώπη, συμφώνησε αρχικώς στην ένωση της Ανατολικής Γερμανίας με την Δυτική, και έπειτα στην ένταξή της ενιαίας Γερμανίας στο ΝΑΤΟ, από το 1992 έως και το 2007 μείωσε σχεδόν στο μισό τον όγκο του πυρηνικού της οπλοστασίου (από 6.347 σε 3.344) και τέλος επέτρεψε στις ΗΠΑ να πραγματοποιήσει (και μάλιστα δωρεάν) τη μεταφορά υλικού μέσω του εναέριου χώρου της Ρωσίας προς τις πολυεθνικές στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν.<br /><br />Σ’ αυτόν τον κατάλογο μπορούμε να προσθέσουμε, αν και δεν έχουν στρατιωτικό χαρακτήρα αλλά ωστόσο είναι σοβαρές, τις υποχωρήσεις που έκανε ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ρίχνοντας την αυλαία της Σοβιετικής Ένωσης. Όπως για την παράδοση στις ΗΠΑ της τεράστιας θαλάσσιας περιοχής στον Βερίγγειο πορθμό, πλούσιας σε αλιεύματα, η οποία ήταν αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των δύο χωρών από τα τέλη του 19ου αιώνα. Από την απώλεια της περιοχής αυτής και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης των 200 μιλίων, η Ρωσία χάνει ετησίως, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδημόνων, έως και 200 εκατομμύρια δολάρια. Όλες αυτές οι αποφάσεις σύμφωνα με τον γνωστό διπλωμάτη, διδάκτορα ιστορικών επιστημών και πρώην πρέσβη της Σοβιετικής Ένωσης στη Γερμανία ,από το 1971 έως το 1978, Βαλεντίν Φάλιν, βρίσκονται στην κατηγορία της πολιτικής των μονομερών υποχωρήσεων. Η ουσία αυτής της πολιτικής συνίσταται στο ότι η Μόσχα κάνει κάποιες παραχωρήσεις σε σχέση με τη Δύση (π.χ. συμφωνεί στην ένωση της Γερμανίας) και ως απάντηση η Δύση, οδηγημένη από αίσθημα ευγνωμοσύνης, θα συμφωνήσει να μην επεκτείνει το ΝΑΤΟ προς ανατολάς, ή για παράδειγμα, να απαλύνει την κριτική της προς την Μόσχα στο τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά για όλες αυτές τις υποχωρήσεις η Μόσχα εισέπραξε την προώθηση του ΝΑΤΟ εγγύτερα στα σύνορά της, την έξοδο των ΗΠΑ από την συνθήκη ΑΒΜ και την ακολουθούμενη από αυτήν την ενέργεια έναρξη των εργασιών για την ανάπτυξη του αμερικανικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας στη Τσεχία και στην Πολωνία. Επίσης, την περίοδο της διακυβέρνησης του Τζωρτζ Μπους του νεώτερου, είδε την ενεργό υποστήριξη της Ουάσιγκτον στα σχέδια της Ουκρανίας και της Γεωργίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Όταν το ερώτημα για την αποδοχή του Κιέβου και της Τιφλίδας στο ΝΑΤΟ αναβλήθηκε (εν πολλοίς λόγω της αντίθεσης της Μόσχας) η καθολική αντίδραση του συντηρητικού πολιτικού κατεστημένου των ΗΠΑ, που συνδέεται με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, εκφράστηκε στο άρθρο του Helle C. Dale, δημοσιευμένο στα τέλη του Απριλίου του 2008 στην εφημερίδα «Washington Times». Ο Dale, μέλος της διοίκησης ενός από τα ισχυρότερα ερευνητικά κέντρα, του «Heritage Foundation», τόνιζε ότι «το να υποκύψουμε στην ρωσική πίεση ήταν λάθος εξ αρχής» και κάλεσε τις ΗΠΑ «να απωθήσουν» τη Ρωσία, με την ελπίδα «να δοθεί ένα μάθημα στους Ρώσους νταήδες». Δύσκολο να πούμε σε ποιο βαθμό η Ουάσιγκτον άκουσε τις συστάσεις του κ. Dale, αλλά η πίεση των κυρώσεων στη Ρωσία, η οποία διαρκεί ήδη δύο χρόνια, μας υποδεικνύει ότι το κάλεσμά του για απώθηση της Ρωσίας δεν παρέμεινε αδιάφορο στον Λευκό Οίκο και στο Λόφο του Καπιτωλίου. <br /><br />Ως εκ τούτου, η πρώτη τάση των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων είναι η επιδίωξη αρχικώς της Σοβιετικής Ένωσης, κατά τη δύση της ύπαρξής της, και έπειτα της Ρωσίας να αποσύρει μια σειρά από βασικά ενοχλητικά ζητήματα από τις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ. Και η δεύτερη τάση που συνόδευε την πρώτη ήταν η γενικά σκλήρυνση των θέσεων των ΗΠΑ σε σχέση με τη Ρωσία (ίσως εξαιρώντας την περίοδο της «επανεκκίνησης», στη διάρκεια των πρώτων χρόνων της προεδρίας Ομπάμα, όπου υπήρξε κάποια αναθέρμανση των διμερών σχέσεων). Μια σύγκριση των δύο αυτών τάσεων προκαλεί απορία αλλά και δυσαρέσκεια σε μεγάλο τμήμα της ρωσικής κοινής γνώμης και ως συνέπεια, αποτελεί γόνιμο έδαφος για τον αντιαμερικανισμό, που καλλιεργείται από κάποιους πολιτικούς στη Ρωσία.<br /><b><br />«Ο σύντροφος λύκος γνωρίζει ποιόν να φάει»</b><br /><br />Χαρακτηρίζοντας την πολιτική των ΗΠΑ ο Πούτιν είπε κάποτε: «Ο σύντροφος λύκος γνωρίζει, ποιον να φάει. Τον τρώει και κανέναν δεν ακούει. Και να ακούσει, προφανώς, ούτε πρόκειται». Ο υπαινιγμός στο μύθο του Ιβάν Κριλώφ «Ο λύκος και το αρνάκι» είναι προφανής: «Εσύ φταις, που θέλω να σε φάω!». Ο πρόεδρος της Ρωσίας ήθελε να πει ότι οι ΗΠΑ, όπως και ο λύκος, αναζητούν ανυπεράσπιστα «αρνιά» (χώρες, πλούσιες σε ορυκτά, αλλά ανίκανες να σταθούν στα πόδια τους), ώστε με διάφορες προφάσεις να τις «καταπιούν». Από εδώ προκύπτει το συμπέρασμα: στην Αμερική, η οποία αισθάνθηκε τα τελευταία 20 χρόνια την οικονομική και στρατιωτική αποδυνάμωση της Ρωσίας, ξύπνησε το «αρπακτικό» ένστικτο, και άρχισε σιωπηρά να πλησιάζει στα ρωσικά σύνορα (με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, των συστημάτων της Αντιπυραυλικής Άμυνας, και επίσης με τη στήριξη των μη φιλικών προς τη Ρωσία καθεστώτων και πολιτικών κινήσεων στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες). Στόχος αυτών των δράσεως είναι η προετοιμασία για το αποφασιστικό άλμα στη Ρωσία με σκοπό την κατάκτηση των φυσικών πόρων της και την ουσιαστική κατάργηση της κυριαρχίας της. Εννοείται ότι η Ουάσιγκτον, δρώντας σύμφωνα με την γνωστή αρχή του Ταλεϋράνδου «η γλώσσα δόθηκε στον άνθρωπο για να κρύβει τις σκέψεις του», δεν μπορεί να αποκαλύψει τους αληθινούς στόχους της στρατιωτικής «περικύκλωσης» της Ρωσίας, και γι’ αυτό επινοεί διάφορες δικαιολογίες για την υποτιθέμενη ανάγκη να περιοριστεί ο ρωσικός «επεκτατισμός». Είναι αυτό δυνατό; Ιδού η γνώμη δύο κορυφαίων θεωρητικών των διεθνών σχέσεων, του Kenneth Waltz και του Robert Gilpin. Το πιο γνωστό βιβλίο του πρώτου είναι «Θεωρία της Διεθνούς Πολιτικής» και του δεύτερου «Πόλεμος και Αλλαγή στη Διεθνή Πολιτική». Οι συγκεκριμένες μονογραφίες αποτελούν τη «Βίβλο» σε όλα τα ιδρύματα που ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και περιλαμβάνονται στην υποχρεωτική βιβλιογραφία των φοιτητών. Και μπορούμε χωρίς υπερβολή να πούμε, ότι εν πολλοίς διαμορφώνουν την κοσμοθεωρία πολλών από αυτούς που εν συνεχεία καθορίζουν την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με τον Waltz, το σενάριο «εσύ φταις που θέλω να σε φάω», κατ΄ αρχήν υφίσταται. «Καθώς δεν υφίσταται αντικειμενικός ορισμός της δικαιοσύνης, η ισχυρή χώρα έχει πάντα τον πειρασμό να παρουσιάσει ως δίκαιο τον δικό της τρόπο επίλυσης του προβλήματος». Αυτό σημαίνει ότι η Αμερική στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μην ασχολείται τόσο με την υποστήριξη του αγώνα του λαού της Λιβύης εναντίον του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι, καθώς και του ιρακινού λαού εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν, όσο να επιδιώξει να επιλύσει τα δικά της προβλήματα ενέργειας αποκτώντας τον έλεγχο του λιβυκού και ιρακινού πετρελαίου. <br /><br />Υπό το πρίσμα των ενεργειακών συμφερόντων μπορούμε να εξηγήσουμε και τις προσπάθειες των ΗΠΑ να «εκδημοκρατίσουν» τη Συρία, που στην πράξη σημαίνει ότι πρέπει να εγκαθιδρυθεί ένα φιλοαμερικανικό καθεστώς. Αντιστοίχως, ο αγώνας που κάνει η Ουάσιγκτον για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στη Ρωσία δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια πρόφαση, για να δικαιολογηθεί η «όρεξη» που έχει ανοίξει στις ΗΠΑ για τις ρωσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές. Αλλά μπορεί άραγε η Αμερική, που είναι μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και συνεχώς διαβεβαιώνει για τις ειρηνικές της προθέσεις, να εξασφαλίζει τα εθνικά της συμφέροντα εις βάρος άλλων χωρών, και μάλιστα με βίαιες μεθόδους; Σύμφωνα με τον Gilpin μπορεί. Και το ζήτημα εδώ δεν αφορά κάποιες ιδιαιτερότητες της αμερικανικής πολιτικής κουλτούρας, αλλά για την ίδια τη φύση του κράτους. Αναλύοντας την παγκόσμια ιστορία, αυτός ο πολιτικός επιστήμονας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα κράτη πάντα επεδίωκαν και θα συνεχίζουν να επιδιώκουν τρεις βασικούς στόχους: Πρώτον, τη κατάκτηση εδαφών άλλων κρατών ή την ιμπεριαλιστική υποταγή τους, με σκοπό την εξασφάλιση των οικονομικών, αμυντικών και λοιπών ιδιαίτερων συμφερόντων. Δεύτερον, την απόκτηση ελέγχου στην πολιτική των άλλων χωρών. Τρίτον, ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας (ιδιαίτερα, στο τομέα των εξορύξεων) ή τουλάχιστον τη δυνατότητα της επιρροής της. Ανάλογες επιδιώξεις είναι εγγενείς, σύμφωνα με τον Gilpin, σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη – τόσο τα δημοκρατικά όσο και τα αυταρχικά/ολοκληρωτικά. <br /><br />Φυσικά στον σύγχρονο κόσμο δεν είναι όλα τόσο απλά, και συχνά η ανάγκη συνένωσης των δυνάμεων ενώπιον κάποιας πλανητικής απειλής (όπως η παγκόσμια τρομοκρατία) υπερισχύει έναντι ιδιοτελών οικονομικών και πολιτικών επιδιώξεων των ξεχωριστών κρατών. Και οι ΗΠΑ όπως και η Ρωσία οφείλουν να αντιπαρατεθούν σε αυτού του είδους τη τρομοκρατία, και αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για τη δημιουργία μιας στρατιωτικο-πολιτικής συμμαχίας Μόσχας-Ουάσιγκτον. Επιπλέον, και οι δύο χώρες δεν υποστηρίζουν θεμελιωδώς ασύμβατες ιδεολογίες –κομουνιστική και φιλελεύθερη, που επίσης αποτελεί προϋπόθεση για μια τέτοιου είδους συμμαχία. Αν αυτή πραγματοποιηθεί, ίσως, και η Αμερική να μετριάσει την «όρεξή» της και να σταματήσει να ακολουθεί την πολιτική αποδυνάμωσης της Ρωσίας. <br /><br />Ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει. Μήπως η επιδίωξη να αποκτηθεί κάποτε «δωρεάν» πρόσβαση στο ρωσικό πετρέλαιο, αέριο, άνθρακα, ξυλεία και στις τεράστιες εκτάσεις, όπου είναι δυνατόν να δημιουργηθούν νέες βιομηχανίες ή χωματερές για ραδιενεργά απόβλητα, αντισταθμίζει την επιθυμία της Ουάσιγκτον να έχει την Μόσχα ως σύμμαχο; Ή για την πολιτική περιορισμού της Μόσχας υπάρχουν και άλλες αιτίες; <br /><br /><b>Η διαφορά κοσμοθεωρίας το κλειδί του προβλήματος</b><br /><br />Περισσότερο απ’ όλα, απορία και ενόχληση σε πολλούς πολιτικούς και σημαντικό τμήμα της ρωσικής κοινωνίας προκαλούν οι αδιάκοπες προσπάθειες της Αμερικής να «εισχωρήσει» στις εσωτερικές υποθέσεις της Ρωσίας. Αυτό γίνεται κάτω από προφάσεις για τον εκδημοκρατισμό και την φιλελευθεροποίηση του πολιτικού και οικονομικού συστήματος της Ρωσίας. Υπάρχει μια εκδοχή ότι οι προσπάθειες αυτές συνδέονται όχι με την φανατική προσήλωση της Ουάσιγκτον στα ιδεώδη και τις αρχές στις οποίες βασίζεται το αμερικανικό έθνος, ούτε στην αντίστοιχη επιθυμία να επιβληθούν οι ίδιες σε όλον τον κόσμο, άρα και στη Μόσχα, αλλά με την επιδίωξη των ΗΠΑ να αποτρέψουν μια πιθανή πυρηνική σύρραξη με τη Ρωσία. <br /><br />Το ζήτημα είναι ότι στις ΗΠΑ, όπως σημείωσε ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμων William Kincade στο συλλογικό έργο «Strategic power:USA/USSR», υπήρξε μια εντελώς ιδιόμορφη προσέγγιση στην εξασφάλιση της ασφάλειάς τους. Η χώρα, πρακτικά, ποτέ δεν δέχθηκε επίθεση από έξω, και δεν θεωρεί ότι η βασική εγγύηση αυτής της ασφάλειας είναι η απόσταση ενός δυνητικού εχθρού από τα σύνορα (πολύ περισσότερο που στην εποχή των πυρηνικών πυραύλων δεν υπάρχει απόσταση που δεν ξεπερνιέται από τα στρατηγικά όπλα). Σύμφωνα με την Ουάσιγκτον, το κράτος που είναι ικανό να προκαλέσει ζημιά στις ΗΠΑ υπάρχει εγγύηση ότι δεν θα το κάνει μόνον στην περίπτωση που το πολιτικό του σύστημα είναι θεμελιωμένο στις ίδιες δημοκρατικές και φιλελεύθερες αρχές που είναι και το αμερικανικό. «Η αμερικανική πολιτική [σε σχέση με τη Ρωσία] εκπορεύεται από το ότι η ειρήνη [μεταξύ των χωρών] μπορεί να εξασφαλιστεί μόνον στην περίπτωση που η Ρωσία θα τηρεί αυστηρά τις αρχές της δημοκρατίας και της οικονομίας της αγοράς» υπογράμμισε κάποτε ο Χένρυ Κίσινγκερ. <br /><br />Μεταξύ των προαναφερόμενων αρχών, μια από τις βασικότερες, είναι η υποχρέωση της λογοδοσίας της κυβέρνησης στους ψηφοφόρους, μέσω και ενός θεσμικού συστήματος ελέγχων και ισορροπιών. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ό,τι αισθήματα κι αν έχει εναντίον κάποιας χώρας, δεν μπορεί να κηρύξει τον πόλεμο χωρίς την επικύρωση του Κογκρέσου. Το Κογκρέσο δίνει αυτή την έγκριση μόνον στην περίπτωση που θα πειστεί ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου οι ΗΠΑ δεν θα υποστούν μη αποδεκτή ζημία Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να είμαστε 100% βέβαιοι ότι ούτε ο πρόεδρος των ΗΠΑ ούτε το Κογκρέσο δεν πρόκειται να κηρύξουν τον πόλεμο στη Ρωσία, που διαθέτει πυρηνικά όπλα (προληπτικό κτύπημα ως μέσο ανακοπής αναπόφευκτης επίθεσης, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν εξετάζεται). Η Ρωσία εξ απόψεως της Ουάσιγκτον είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Η Δούμα και το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας, κατά τους Αμερικανούς πολιτικούς, δεν αποτελούν αντίρροπη δύναμη στο Κρεμλίνο, αλλά εγκρίνουν όλες του τις δράσεις. Η ρωσική διαφθορά επίσης ενισχύσει την πεποίθηση στο Λευκό Οίκο και στο Κογκρέσο ότι η εκτελεστική εξουσία στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν είναι υπόλογη στην κοινωνία (μέρος της ρωσικής διαφθοράς, όπως έχει αποδειχθεί, οφείλεται στις ίδιες τις ΗΠΑ), και συνεπώς μπορεί να λάβει όποια μέτρα επιθυμεί ενάντια στις ΗΠΑ, ακόμη κι αν προκαλέσουν βλάβη στη Ρωσία. <br /><br />Από την πλευρά της η Μόσχα, όπως σημειώθηκε, έχει άλλον τρόπο από αυτό των ΗΠΑ για να εξασφαλίσει τη δική της ασφάλεια Άλλωστε από τα τελευταία 1.000 χρόνια τα 950 αποτέλεσε αντικείμενο επίθεσης. Γι’ αυτό η Ρωσία, όπως σημείωσε ο αμερικανός ερευνητής David Jones στο βιβλίο «Strategy Power», την απασχολεί πως θα απομακρύνει τον επιτιθέμενο όσο το δυνατόν μακρύτερα από τα σύνορά της, μη δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στις ιδιαιτερότητες του πολιτικού ή οικονομικού συστήματος (θυμίζουμε την «υγειονομική ζώνη», με τη μορφή του συμφώνου της Βαρσοβίας, που υψώθηκε μεταξύ των συνόρων της ΕΣΣΔ και των κρατών του ΝΑΤΟ). Με άλλα λόγια, εάν για τις ΗΠΑ προέχει η θεσμική – πολιτική προσέγγιση για τη Ρωσία είναι η γεωγραφική προσέγγιση που ακολουθείται στην επιδίωξη της εξασφάλισης της ασφάλειάς της. <br /><br />Αυτό προκαλεί την αδυναμία κατανόησης και την αντιπαλότητα εκ μέρους της Ρωσίας όταν οι ΗΠΑ προσπαθούν να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους μέσω του εκδημοκρατισμού και του φιλελευθερισμού του ρωσικού κράτους: η Ρωσία δεν πρόκειται να διαμορφώσει το δικό της πολιτικό σύστημα ούτε στα πρότυπα του αμερικανικού ούτε, και με την πιο πλατιά έννοια, στα πρότυπα του δυτικού παραδείγματος. <br /><br />Φθάνουμε επομένως σε αδιέξοδο; Καθόλου. Ακόμη και στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου υπήρξαν περίοδοι «αποφόρτισης», όταν οι δείκτες του ρολογιού της «ημέρας της κρίσεως» γύριζαν προς τα πίσω. Είναι, λοιπόν, απόλυτα εφικτό «να συμφωνήσουν ότι διαφωνούν», συνεχίζοντας παράλληλα να συνυπάρχουν ειρηνικά. <br /><br /><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"> <a href="http://sotiriosdemopoulos.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Οι αιτίες της χρόνιας αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας

του Γιούρι Κάρας Παρά την στροφή στις διμερείς τους σχέσεις, που εκφράστηκε στην κοινή δράση ΗΠΑ και Ρωσίας για την εδραίωση της ειρήνης σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτό είναι το παιχνίδι της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizzQ6wu7zDVren8Aoy5UDG7FQ6ibnh9dl02DLcGwWkldMHoBMhc7TDgDM18yKP1b7diD-PVVNwf9ikFug2vp_33qgbKpM-Uj1PIeqivxq4i-C9OMcp__OQLzkDMyDjxB6piVeG9-D264g/s1600/to+paixnidi+tis+toyrkias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizzQ6wu7zDVren8Aoy5UDG7FQ6ibnh9dl02DLcGwWkldMHoBMhc7TDgDM18yKP1b7diD-PVVNwf9ikFug2vp_33qgbKpM-Uj1PIeqivxq4i-C9OMcp__OQLzkDMyDjxB6piVeG9-D264g/s640/to+paixnidi+tis+toyrkias.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει <b>ο καθηγητής Ηλίας Κουσκουβέλης*</b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Γιατί όλοι αιφνιδιάζονται με τα προβλήματα που δημιουργεί η Τουρκία στην αντιμετώπιση του προσφυγικού και με τη συμπεριφορά της έναντι των συμμάχων της; Τι περίμεναν; Ότι επειδή έκαναν μία συμφωνία, η Τουρκία θα την τηρούσε χωρίς να προσπαθήσει να μεγιστοποιήσει σε επιμέρους ζητήματα και χωρίς να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει το προσφυγικό για τον κεντρικό της στόχο; Ή ότι επειδή βρίσκονται οι σύμμαχοι στο Αιγαίο και υπάρχουν ελληνο-τουρκικές συναντήσεις σε υψηλό επίπεδο θα σταματούσαν οι παραβιάσεις του εθνικούς μας εναέριου χώρου;</b><br /> <br /> Η Τουρκία εξαρχής παίζει ένα πολιτικό «παιχνίδι» με τους πρόσφυγες και με όλους τους συμμάχους της, τους οποίους, με πρώτες τις Η.Π.Α., και καταγγέλλει επειδή δεν της κάνουν την χάρη στη Συρία έναντι των Κούρδων. Έτσι, αφού δεν μπόρεσε να τους εγκαταστήσει στα νότια σύνορά της για να δημιουργήσει την περίφημη ουδέτερη ζώνη και να αποτρέψει τον έλεγχο της περιοχής από τους Κούρδους τής Συρίας, αποφάσισε να τους χρησιμοποιήσει για να πιέσει τους Ευρωπαίους, δημιουργώντας ταυτοχρόνως προβλήματα στην Ελλάδα. <br /> <br /> Είναι απορίας άξιο γιατί δεν υπάρχουν πρόσφυγες οι οποίοι να προσπαθούν να περάσουν μέσω των χερσαίων συνόρων Ελλάδας ή Βουλγαρίας, στα σύνορα της οποίας, σημειωτέον, δεν υπάρχει φράχτης. Προφανώς, κάποιος τους σταματάει. Ποιος άλλος μπορεί να είναι αυτός εκτός από το τουρκικό κράτος;<br /> <br /> Είναι επίσης απορίας άξιο το πώς ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος, που συλλαμβάνει πολίτες κάθε ηλικίας επειδή ασκούν δημοσίως κριτική στον Ερντογάν, δεν μπορεί να συλλάβει τους διακινητές, να σταματήσει την πώληση λέμβων και ελαττωματικών σωσιβίων και οι άνθρωποι να πνίγονται κατά εκατοντάδες στο Αιγαίο. Ποιος δεν τους σταματάει; Προφανώς το τουρκικό κράτος!<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Η Τουρκία πήρε από την ΕΕ μία συμφωνία την οποία δεν εφαρμόζει και σε μεγάλο βαθμό δεν θα το κάνει ούτε στο μέλλον</b>, παρά την αισιοδοξία που φαίνεται να αναπτύσσεται στις Βρυξέλλες μετά την επίσκεψη Τουσκ στην Τουρκία. Και τούτο διότι ο τελικός της σκοπός είναι να χρησιμοποιεί και το προσφυγικό για την προώθηση των σκοπών της στη Συρία ή, ακριβέστερα, για να περισώσει ότι μπορεί από την τραγικά αποτυχημένη και αιματοβαμμένη ανάμειξή της στη Συρία.<br /> <br /> Η Τουρκία έχει φθάσει στο σημείο να<b style="font-weight: bold !important;"> εμπαίζει ακόμη και το ΝΑΤΟ</b>, πολύ δε περισσότερο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μόνο που απομένει – σε εμάς και σε εκείνους από τους εταίρους μας που τυχόν ενδιαφέρονται ειλικρινά – είναι <b style="font-weight: bold !important;">να έρθει πλέον το προσφυγικό στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ</b>, στο οποίο η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει πια καλούς φίλους, αλλά έχει και αντιπάλους… <b style="font-weight: bold !important;">Μόνο εκεί μπορεί να «σπάσει» η διασύνδεση που επιχειρεί μεταξύ προσφυγικού και διευθετήσεων στη Συρία</b>.<br /> <br /> * Ο <b style="font-weight: bold !important;">Ηλίας Κουσκουβέλης </b>(t:<a href="https://twitter.com/kouskouvelis" target="_blank"> @kouskouvelis</a>) είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, πρώην Πρύτανης, κάτοχος της Έδρας ΓΕΕΘΑ στις Στρατηγικές Σπουδές ‘Θουκυδίδης’. <br /> Οι απόψεις που εκφράζονται είναι προσωπικές.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αυτό είναι το παιχνίδι της Τουρκίας

Γράφει ο καθηγητής Ηλίας Κουσκουβέλης* Γιατί όλοι αιφνιδιάζονται με τα προβλήματα που δημιουργεί η Τουρκία στην αντιμετώπιση του προσφυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παναγιώτης Ήφαιστος: Κατευνασμός = ήττα χωρίς πόλεμο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaod1fuQqWjCzrDvnuu-9L5PrnEIogD-Ds-J9fvbqz8A0O4rjCrjlGbVVyIlCAMWL4EvCUVQX_OvNnyZPefxq7I9RRBolkoR6ELpWJIZI0ebfqOP_fXem4DIdq-i8VO40LMCSjwmkSkhE/s1600/kemal+attatoyrk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaod1fuQqWjCzrDvnuu-9L5PrnEIogD-Ds-J9fvbqz8A0O4rjCrjlGbVVyIlCAMWL4EvCUVQX_OvNnyZPefxq7I9RRBolkoR6ELpWJIZI0ebfqOP_fXem4DIdq-i8VO40LMCSjwmkSkhE/s640/kemal+attatoyrk.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος</b><br /> Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς<br /> <br /> <b>"Εδώ είναι το (Ελληνικό) νησί εκεί είναι το (Ελληνικό) νησί που είναι το (Ελληνικό) νησί ποιου είναι το (Ελληνικό) νησί και ποιο είναι (τουρκικό) νησί". <br /> Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών: «Αν οι μετανάστες έχουν βρει άσυλο σε σημείο που διαφωνούμε ακόμη και σε νησιά για τα οποία διαφωνούμε εκεί θα πρέπει να συνεργαστούμε για να τους σώσουμε. Δεν πρέπει να κάνουμε τη συζήτηση 'είναι δικό μου νησί, είναι δικό σου νησί' αφήνοντάς τους να πεθάνουν.»</b><br /> <br /> Δεν διαβάσω την τουρκική γλώσσα αλλά όλοι ακόμη και ένας βλάκας μπορεί να διαβάσει πίσω από τέτοιες δηλώσεις των Τούρκων διπλωματών: Σας αμολούμε δύσμοιρους και δύστυχους πρόσφυγες (εκτός και αν δεν αναχωρούν από τουρκικό έδαφος αλλά έρχονται από το διάστημα) και φροντίζουμε μάλιστα να αναχωρούν και να κινούνται προς περιοχές και νησιά που "αμφισβητούν" (να θυμίσω ότι πρώην πρωθυπουργός μίλησε για εκατοντάδες ενώ για την "απαγόρευση" επέκτασης των 12 μιλίων συμπεριέλαβε και το ... Ιόνιο).<br /> <br /> Δεν θα επεκταθούμε εδώ όσον αφορά την έννοια κατευνασμός αλλά σε άλλες αναρτήσεις εξηγήσαμε ότι ιστορικά καταμαρτυρείται πως όταν αντί αποτροπής μια απειλούμενη χώρα ακολουθεί κατευναστικές στάσεις το αποτέλεσμα είναι αναπόδραστο: Ο απειλών κερδίζει αυτά που διεκδικεί χωρίς πόλεμο, δρομολογεί καταστάσεις για πολύ περισσότερα κέρδη και αποθρασύνεται. Στο τέλος ο αμυνόμενος είτε τα χάνει όλα είτε με την πλάτη στον τοίχο αναγκάζεται να εισέλθει σε ένα πόλεμο από θέση αδυναμίας.<br /> <br /> <b>Κατευνασμός = ήττα χωρίς πόλεμο ή πόλεμος από θέση αδυναμίας<br /> Κατευνασμός = επικίνδυνος πολιτικός ανορθολογισμός</b><br /> <br /> Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Στρατηγικό βάθος" του Αχμέτ Νταβούτογλου έγραψα στον τότε τούρκο Υπέξ και νυν πρωθυπουργό και νυν πρωθυπουργό μια επιστολή που ακόμη δεν έδωσα στην δημοσιότητα αλλά μάλλον σύντομα θα το κάνω. Τον καλούσα να έλθει στην Αθήνα σε επιστημονικό πάνελ με τους τότε πρωτοβάθμιους διεθνολόγους να συζητήσουμε τις θεωρήσεις του στο επίμαχο βιβλίο. Μεταξύ πολλών άλλων του έλεγα ότι για αυτή την αποθράσυνση των τουρκικών αναθεωρητικών αξιώσεων φταίνε οι Έλληνες πολιτικοί τις ενθαρρύνουν με κατευναστικές ζεϊμπέκικα και κουμπαριές. Αυτό είχε και συνέχεια όταν κυκλοφόρησε το "Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες".<br /> <br /> Στην επιστολή τον προειδοποιούσα, πάντως, ότι η πρόκληση στρατηγικού ανορθολογισμού από τους Έλληνες πολιτικούς δυνατό να τον οδηγήσει σε στάσεις και συμπεριφορές οι οποίες θα κάνουν την Τουρκία να υπερτιμήσει τις δυνάμεις της και να υποτιμήσει την Ελλάδα. Κάτι που θα είχε πολύ μεγάλο κόστος για την Τουρκία. Απλά σήμερα διερωτώμαι κατά πόσον εγώ υπερτίμησα την δική μας πλευρά και κατά πόσο οι Τούρκοι ορθά εκτίμησαν τις μεγάλες αδυναμίες του νεοελληνικού κράτους οι οποίες εντοπίζονται πρωτίστως στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού και εγχώριου εθνομηδενιστικού πυροβολικού.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Παναγιώτης Ήφαιστος: Κατευνασμός = ήττα χωρίς πόλεμο

Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς "Εδώ είναι το (Ελληνικό)...

Διαβάστε την συνέχεια