ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Το νερό θα είναι μελλοντική αιτία πολέμου

Ellada simera 0 κόσμος, Πρωτοσέλιδα 16:51

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinY0eOObxdnb06dTFFVjG01bdC7eJHCvhS0M57i_PfQA8fAmhIqNsWgyCk5V_WD1wbTcJQaUSxNuDiupwcHiipQgmcsVPKQh5lM1SJF3fkHyXKma8FP3f8IvM4nS0Nu1wHHu5iohzJRXA/s1600/to+nero+aitia+polemoy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinY0eOObxdnb06dTFFVjG01bdC7eJHCvhS0M57i_PfQA8fAmhIqNsWgyCk5V_WD1wbTcJQaUSxNuDiupwcHiipQgmcsVPKQh5lM1SJF3fkHyXKma8FP3f8IvM4nS0Nu1wHHu5iohzJRXA/s640/to+nero+aitia+polemoy.jpg" width="640" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq">
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα - σε μερικούς μήνες ή ίσως σε έναν χρόνο το Μεγάλο Φράγμα Αναγέννησης της Αιθιοπίας (Grand Ethiopian Renaissance Dam (GERD) θα είναι έτοιμο να αποθηκεύσει μέρος των υδάτων του Γαλάζιου Νείλου σε μια προετοιμασία για μια ολοκληρωμένη παραγωγή ενέργειας στις αρχές του 2018. Κάθε σταγόνα που θα προκύψει από το φράγμα, το οποίο βρίσκεται περίπου 9 μίλια Ανατολικά των συνόρων Αιθιοπίας - Σουδάν, θα λείψει στον Βορρά, στην Αίγυπτο που διψά για νερό.</blockquote>
Με τη συνεργασία του Ινσιτούτου Διεθνών Σχέσεων Πρόκειται για θέμα μείζονος σημασίας για την χώρα του Νείλου τόσο σε σχέση με την παραγωγή τροφίμων όσο και την παραγωγή ενέργειας. Για την Αιθιοπία, η οικονομία της οποίας είναι μία από τις πέντε πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες στο κόσμο, η παραγωγή ενέργειας είναι αναγκαία. Τρία άλλα φράγματα βρίσκονται στο στάδιο της προετοιμασίας. Διακυβεύονται πολλά για τις δύο χώρες και δεν διαφαίνεται καμία συμφωνία στον ορίζοντα. Και τότε τι θα προκύψει; Ένας πόλεμος; Το 1959 η Αίγυπτος έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις στο Σουδάν με την υποψία ότι η δεύτερη χώρα αντλούσε νερό από την πηγή της ροής του ποταμού. Η ιστορία κατέληξε με μία νέα συμφωνία για την διανομή των υδάτων του Νείλου ανάμεσα στις δύο χώρες. Και τώρα θα δούμε μια νέα σελίδα στην ιστορία των συμφωνιών για τα ύδατα του Νείλου με την χώρα εκβολής του ποταμού (Αίγυπτος); Αυτή η καυτή ζώνη βρίσκεται ανάμεσα σε πολλές άλλες. Το Μιανμάρ χτίζει φράγμα σε παραπόταμο του Ποταμού Μεκόνγκ, οι χώρες γύρω από την Λίμνη Αράλη φιλονικούν για την χρήση των υδάτων του Ποταμού Συρ Ντάρια, υπάρχει ελάχιστη συνεργασία μεταξύ των χωρών που μοιράζονται την Λεκάνη του Γάγγη- Μπραχαπούτρα-Μέγκνα όπου κατοικούν 500 εκατομμύρια άνθρωποι, γίνονται πλημμύρες κάθε χρόνο στην Ελλάδα όταν υπερχειλίζει ο Έβρος Ποταμός και παρόλα αυτά δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ Τουρκίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας. Και αναφερόμαστε μόνο σε μερικές από τις 261 λεκάνες παγκοσμίως που επηρεάζουν άμεσα τις ζωές περισσότερο του μισού παγκόσμιου πληθυσμού. Ο αριθμός των συγκρούσεων που απορρέουν από τον ανταγωνισμό για την χρήση φυσικών πόρων εξαιτίας της αύξησης του πληθυσμού και της κλιματικής αλλαγής αυξάνεται ραγδαία. Ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα πολύπλοκο ζήτημα - την αποτελεσματική διαχείριση διασυνοριακών λεκανών υδάτινων πόρων προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη και να μοιραστούν μεταξύ των παρόχθιων χωρών. Οι παρόχθιες χώρες αλληλοεξαρτώνται αλλά με άνισο τρόπο. Επομένως το να πειστεί μια παρόχθια χώρα να παραχωρήσει κάποια από τα κυρίαρχα δικαιώματά της (όπως τα αντιλαμβάνονται σε αυτήν) για να εξυπηρετηθούν άλλες ανάγκες είτε της ίδιας είτε μιας γειτονικής χώρας είναι πολύπλοκο θέμα. Και δεν υπάρχει κανένα σύστημα είτε νομικό είτε μέσω ισχύος που μπορεί να επιβάλλει μια λύση. Εναπόκειται στις χώρες που μοιράζονται το νερό να επιλέξουν να κλιμακώσουν την ένταση ή να συνεργαστούν (ή ακόμα και τα δύο με κάποιο τρόπο). Η διαχείριση μιας διασυνοριακής λεκάνης υδάτων είναι πολύπλοκη υπόθεση επειδή εμπλέκονται πολλές επιστήμες. Για παράδειγμα, η κατανόηση της αρένας στην οποία λειτουργούν οι παίκτες απαιτεί βαθιά γνώση της διεθνούς πολιτικής και των γενικότερων σχέσεων μεταξύ των χωρών καθώς και γνώση της ανισορροπίας δυνάμεων μεταξύ τους και γνώση του ρόλου που ο ηγεμόνας στην λεκάνη διεκδικεί. Απαιτεί επίσης γνώση της υδρολογίας και της επιστήμης του κλίματος προκειμένου να λάβει κανείς υπόψιν τις μεταβλητές της βροχόπτωσης ή τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Χρειάζονται ικανότητες Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων (IWRM) (Integrated Water Resources Management). Πρέπει κανείς να γνωρίζει τα στοιχεία που έχει μία χώρα για έναν φυσικό πόρο που μοιράζεται τα οποία μπορεί να μην έχει η άλλη. Πρέπει να κοιτά κάποιος τις λύσεις που προσφέρουν οι μηχανικοί και ακόμη και τον ρόλο των φύλων προκειμένου να ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες για δίκαιη κατανομή. Όλοι τώρα γνωρίζουμε ότι οι λύσεις για την διαχείριση των διασυνοριακών υδάτινων πόρων για να σωθεί ο κόσμος μας δεν είναι απλές. Οι μηχανικοί από μόνοι τους δεν αρκούν αλλά ούτε και οι πολιτικοί χωρίς τεχνική υποστήριξη. Η διαδικασία διαχείρισης διασυνοριακών θεμάτων απαιτεί όχι μόνο την κατανόηση των διαφόρων στοιχείων που εμπλέκονται σε αυτά αλλά και αρκετές στρατηγικές για ελιγμούς στην αρένα ώστε να προσδιορίζει κανείς το συμφέρον, να παρέχει βοήθεια στους διαπραγματευτές, να φέρνει στο τραπέζι καινοτόμες τεχνικές λύσεις, να ασκεί πιέσεις μέσω τρίτων και να υποδεικνύει τα οφέλη ή/και τα μειονεκτήματα κάποιων μονομερών κινήσεων. Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο η «υδροδιπλωματία» αποκτά όλο και περισσότερη σημασία - συνδυάζοντας τις τεχνικές, επιστημονικές και πολιτικές προσεγγίσεις προκειμένου να οδηγηθούν οι χώρες σε συνεργασία για να αυξηθούν τα οφέλη και να μειωθούν οι ζημιές. ΤΟ Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων έχει αναγνωρίσει την ανάγκη ενασχόλησης με την «υδροδιπλωματία» και στα μέσα Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί ειδικό σεμινάριο κατά το οποίο οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να ρίξουν μια ματιά σε αυτόν τον συναρπαστικό κόσμο που είναι κρίσιμος για την ανθρωπότητα καθώς και να βιώσουν την εμπειρία της συνδιαχείρισης των κοινών υδάτινων πόρων σε ένα παιχνίδι ρόλων.<div>
 <a href="http://defencenews.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Το νερό θα είναι μελλοντική αιτία πολέμου

Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα - σε μερικούς μήνες ή ίσως σε έναν χρόνο το Μεγάλο Φράγμα Αναγέννησης της Αιθιοπίας (Grand Ethiopian Rena...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο τραίνο των παράνομων μεταναστών (video)

Ellada simera 0 Mεταναστευτικό 16:45

Στο τραίνο των παράνομων μεταναστών (video)

Ένας Γερμανός δημοσιογράφος αφού αντιλήφτηκε την μεγάλη παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ για τους λαθρομετανάστες, αποφάσισε ο ίδιος να «χωθεί» ...

Διαβάστε την συνέχεια

Από που θα γίνει η εισβολή που θα «ανάψει» ολη την περιοχή

Ellada simera 0 Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 16:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Gfd81ramNZATAtHs5I6FJVkHU7CllPnuZzuL3q1K80C89dPfF3FP7wOADir2XJfyyrQ4CXjdKTNN53u7qRH6bv8MkJPoeIIaFIG9mHx-IlfUflbMXkev5J8Q0-rMwDv2hlm9LrClmdE/s1600/ta+shmeia+poy+tha+eisbalei+h+toyrkia+stin+syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Gfd81ramNZATAtHs5I6FJVkHU7CllPnuZzuL3q1K80C89dPfF3FP7wOADir2XJfyyrQ4CXjdKTNN53u7qRH6bv8MkJPoeIIaFIG9mHx-IlfUflbMXkev5J8Q0-rMwDv2hlm9LrClmdE/s1600/ta+shmeia+poy+tha+eisbalei+h+toyrkia+stin+syria.jpg" /></a></div>
 «Η φωτιά που θα ανάψει θα κάψει πάρα πολλούς»! Με αυτά τα χαρακτηριστικά λόγια ο Τούρκος πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, ανακοινώσε ουσιαστικά την επικείμενη εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στην Συρία, ανάβοντας κυριολεκτικά «φωτιές», αλλά το ποιους θα κάψουν αυτές οι φωτιές, αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα που θα πρέπει να τον απασχολήσει έντονα. Σύμφωνα με δημοσιογραφίες πληροφορίες ήδη 10.700 Τούρκοι στρατιώτες έχουν τεθεί σε επιφυλακή και είναι έτοιμοι περιμένοντας την διαταγή για χερσαία εισβολή στην Συρία. Την Τέταρτη, 11 Νοεμβρίου, είχαν παρατηρηθεί μεγάλα κονβόι από τεθωρακισμένα οχήματα και άρματα μάχης που κατευθύνονταν από το Γκαζίαντέπ προς το Viranşehir στα σύνορα με την Συρία. Η εισβολή θα γίνει από δυο σημεία στα σύνορα με την Συρία, στην περιοχή του Cerablus που ελέγχεται από το ISIS. ¨Όπως φαίνεται οι Τζιχαντιστές δεν αναμένεται να προβάλουν ισχυρή αντίσταση ανοίγοντας τις «πόρτες» στους Τούρκους να βάλουν πόδι μέσα στην Συρία Η επέμβαση, όπως αναφέρεται επίσημα από πηγές της τουρκικής κυβέρνησης, θα αιτιολογηθεί για την δημιουργία ζώνης ασφαλείας για πέντε εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες. Ο πραγματικός στόχος όμως θα είναι σε πρώτη φάση να χτυπηθεί το κουρδικό PYD, το οποίο έχει ανακηρυχτεί σαν ο πρώτος κίνδυνος για την Τουρκία και σε επόμενη φάση να ενισχυθεί η συριακή αντιπολίτευση που μάχεται κατά του καθεστώτος Άσαντ. Το πρόβλημα είναι ότι το Σαββάτο 14 Νοεμβρίου φτάνουν στην Αττάλεια της Τουρκίας οι ηγέτες της G-20, μεταξύ των οποίων ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα και ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαδιμήρ Πούτιν, ο οποίος θα παρουσιάσει και το ρωσικό σχέδιο από οχτώ σημεία για την επίλυση του συριακού προβλήματος. Έτσι κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρξει κάποια αναβολή εκτός και αν υπολογίζουν σε αιφνιδιαστική κίνηση. Όπως δείχνουν τα πράγματα αν δεν υπάρξουν σημαντικές διαβουλεύσεις στην Αττάλεια, σύντομα θα έχουμε πολύ «καυτές» εξελίξεις. ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Από που θα γίνει η εισβολή που θα «ανάψει» ολη την περιοχή

«Η φωτιά που θα ανάψει θα κάψει πάρα πολλούς»! Με αυτά τα χαρακτηριστικά λόγια ο Τούρκος πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, ανακοινώσε ουσιαστικά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ΗΠΑ και η Κίνα στο Αφγανιστάν

Ellada simera 0 κόσμος 16:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBvNqvHD9-RwlWfzU0mGQ4nJzlHOI04kUIdsQcku2zXOxJQPu5oJi7wErclnWEyVQqPSqw3EMnrLliDOebNCMAZjLABcMMKOtzd7jwO8evq_6pe51nHzrfQEeD3zR_-1C1TLysWzDwS9A/s1600/afganistan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBvNqvHD9-RwlWfzU0mGQ4nJzlHOI04kUIdsQcku2zXOxJQPu5oJi7wErclnWEyVQqPSqw3EMnrLliDOebNCMAZjLABcMMKOtzd7jwO8evq_6pe51nHzrfQEeD3zR_-1C1TLysWzDwS9A/s1600/afganistan.jpg" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq">
Πάρα πολύ ωραία ανάλυση από το Αμερικανικό think tank Jamestown Foundation για τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας στο Αφγανιστάν, και για τα συμφέροντα της Κίνας στο Αφγανιστάν. Έχω ξαναπεί ότι το βασικό συμφέρον των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν είναι να κατεβάσουν στην Ινδία και τον Ινδικό Ωκεανό το πετρέλαιο του Καζακστάν και το φυσικό αέριο του Τουρκμενιστάν πχ αγωγός TAPI. Κάτι που πολεμάνε με πάθος οι Άραβες του Κόλπου και οι Ιρανοί, γιατί κάτι τέτοιο θίγει τις δικές τους εξαγωγές στην Ασία.</blockquote>
Για την Κίνα η περιοχή είναι σημαντική για πολλούς λόγους. Πρώτον γιατί αν υπάρχει τρομοκρατία στο Αφγανιστάν θα τίθεται σε κίνδυνο ένα μεγάλο μέρος των Νέων Δρόμων του Μεταξιού που προωθεί η Κίνα. Οι Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού είναι ένα μία σειρά χερσαίων και θαλάσσιων δικτύων, αλλά και αγωγών, που θα στέλνουν στην Κίνα πρώτες ύλες από τον υπόλοιπο κόσμο, και θα στέλνουν στον υπόλοιπο κόσμο τα προϊόντα της Κίνας. Το καλό είναι ότι και την Ρωσία δεν την ενοχλούν ιδιαίτερα πιθανά δίκτυα που θα κατεβάσουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο της Κεντρικής Ασίας στον Ινδικό Ωκεανό, αφού βασίζεται στην Ευρώπη για τις πωλήσεις της. Το επίσης καλό είναι και η Ινδία θέλει τάξη στο Αφγανιστάν, αφού οι Ισλαμιστές τρομοκράτες είναι ο μεγάλος αντίπαλος της Ινδίας. Αλλά και ο εχθρός της Ινδίας, το Πακιστάν, θέλει πια να μπει τάξη στο Αφγανιστάν. Το Πακιστάν θα είναι η χώρα που θα ωφεληθεί περισσότερο από κάθε άλλη χώρα από τα έργα που προωθούν οι ΗΠΑ και η Κίνα πχ αγωγός TAPI, οικονομικός διάδρομος Κίνας-Πακιστάν. 
 
Επομένως υπάρχει ένα ισχυρό μέτωπο απέναντι στους Άραβες και τους Ιρανούς. Δεν ξέρω οι Τούρκοι τι επιδιώξεις έχουν στο Αφγανιστάν. Οι Τούρκοι σίγουρα επηρεάζουν τους Ουιγούρους Μουσουλμάνους αυτονομιστές που αποτελούν την πλειοψηφία στην δυτική επαρχία της Κίνας την Xin Jiang. Η Τουρκία ζητάει από την Κίνα επενδύσεις στην Τουρκία στα πλαίσια των Νέων Δρόμων του Μεταξιού, και η Κίνα προωθεί τόσο πολλά έργα σε όλο τον κόσμο, που κάποιες φορές μοιάζει με έναν γαμπρό που υπόσχεται παντού γάμο. Πολλά από αυτά τα έργα που ανακοινώνει η Κίνα δεν θα γίνουν ποτέ. Και όπως έχω αναφέρει σε άλλες αναρτήσεις η Κίνα έχει τάξει έργα στον Ερντογάν που δεν πραγματοποίησε. Αν και τελευταία προχώρησαν κάποιες συμφωνίες όπως η επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Ambarli στο Ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας. Επίσης η Κίνα έχει ήδη κατασκευάσει την υπερσύχρονη σιδηροδρομική γραμμή Άγκυρας-Κωνσταντινούπολης. 
 
Τέλος πάντων για να μην πολυλογώ αυτό είναι πάνω κάτω το γεωπολιτικό τοπίο της περιοχής. Συν φυσικά το ότι η Κίνα να έχει ήδη κατασκευάσει τεράστια δίκτυα αγωγών και προμηθεύεται τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου από το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν. Αξίζει λοιπόν να διαβάσετε τις σελίδες 8 και 9 της ανάλυσης του Jamestown, που είναι μία περίληψη του κειμένου (executive summary). Γράφει το Jamestown Foundation ότι ενώ η ανησυχία της Κίνας αρχικά ήταν ότι το ΝΑΤΟ βρισκόταν πολύ κοντά στα σύνορα της με την παρουσία του στο Αφγανιστάν, τώρα που το ΝΑΤΟ αποχωρεί, η Κίνα αρχίζει να ανησυχεί ότι θα φορτωθεί η ίδια το κόστος του να υπάρχει ηρεμία και ασφάλεια στην περιοχή. 
 
Το άρθρο αναφέρει ότι για την προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ το Αφγανιστάν ήταν προτεραιότητα της εξωτερικής της πολιτικής, αλλά για την κυβέρνηση Ομπάμα κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Προφανώς το άρθρο εννοεί ότι ο αγωγός TAPΙ δεν είναι προτεραιότητα για την κυβέρνηση Ομπάμα, ενώ ήταν για την κυβέρνηση Μπους. Η Κίνα, αναφέρει το Jamestown, πάντα βοηθούσε το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, αλλά ποτέ δεν δέχτηκε να υποστηρίξει στρατιωτικά τις επιχειρήσεις εναντίον των Ταλιμπάν, φοβούμενη ότι τυχόν εμπλοκή της θα προκαλούσε αντίποινα στην ευαίσθητη περιοχή Xin Jiang της Κίνας. Από την οποία όπως είπα περνάει το πετρέλαιο του Καζακστάν και το φυσικό αέριο του Τουρκμενιστάν για να φτάσει στην Κίνα, στην οποία θέλουν να εξάγουν και οι Άραβες και οι Ιρανοί και οι Ρώσοι. 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiT8Nlnwy7nGDdFfHtzLAygL2PYVFbFlPYyOCruR1apAatxj0hX9WQ7VKl9DzEGEo0C-RwLLdxvhOJZNSR8t4BSMEBBSqYqPmXIJcKoGWOwXzufZFdh6MrKRBHdoW7gKSEjpoopFC7HhU/s1600/Xinjiang+map.JPG"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiT8Nlnwy7nGDdFfHtzLAygL2PYVFbFlPYyOCruR1apAatxj0hX9WQ7VKl9DzEGEo0C-RwLLdxvhOJZNSR8t4BSMEBBSqYqPmXIJcKoGWOwXzufZFdh6MrKRBHdoW7gKSEjpoopFC7HhU/s640/Xinjiang+map.JPG" /></a> 
 
Το άρθρο εννοεί ότι αν η Κίνα χτυπούσε τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, αν γενικότερα χτυπούσε ισλαμιστές που υποστηρίζονται από τους Άραβες, τους Ιρανούς ή τους Τούρκους, θα μπορούσαν να υπάρξουν αντίποινα στην Xin Jiang από κάποιον από αυτούς. Σίγουρα όμως η κίνηση των ΗΠΑ είναι πολύ έξυπνη, γιατί η περιοχή είναι σημαντικότερη για την Κίνα, και επομένως μπορούν να την αναγκάσουν να βοηθήσει στο να επιβληθεί τάξη στο Αφγανιστάν, κάτι που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν στον Περσικό Κόλπο. Οι ΗΠΑ, με μεγάλη μουρμούρα, εξακολουθούν να επωμίζονται το κόστος φύλαξης του Περσικού Κόλπου, ενώ οι ίδιες έχουν μειώσει πάρα πολύ τις εισαγωγές τους από εκεί. Αλλά δεν μπορούν να παραδώσουν μία τόσο σημαντική περιοχή στην Ρωσία και την Κίνα, και οι σύμμαχοι τους στο ΝΑΤΟ περιμένουν από τις ΗΠΑ να φορτώνεται το στρατιωτικό κόστος. 
 
Στο Αφγανιστάν όμως, έχοντας δαπανήσει δισεκατομμύρια δολάρια, οι ΗΠΑ μπορούν να αποσύρουν δυνάμεις, ώστε η Κίνα που έχει τα μεγάλα συμφέροντα να τους βοηθάει να χτυπάνε τους Ταλιμπάν. Το άρθρο μάλιστα αναφέρει ότι η Κίνα ζητάει από τις ΗΠΑ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των Ταλιμπάν. Με το να αποσύρουν δυνάμεις οι ΗΠΑ της δίνουν την ευκαιρία να το κάνει η ίδια, γλυτώνοντας οι ίδιοι κάποια δις δολάρια, τα οποία θα φορτωθεί η Κίνα. Το άρθρο αναφέρει ότι η Κίνα βασίζεται στον παραδοσιακό της σύμμαχο, το Πακιστάν, προκειμένου να επιβάλλει την τάξη στο Αφγανιστάν και να διασφαλίσει τα συμφέροντα της στην Κεντρική Ασία. Να προσθέσω όμως εγώ ότι το Πακιστάν είναι σαν jukebox. Δουλεύει μόνο όσο ρίχνεις κέρματα. Η Κίνα βέβαια σκοπεύει να ρίξει πολλά κέρματα στο Πακιστάν. 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioggM79IclaNJTu4DMgtZZenDpNXVAAODpRv4tijAFJA96CEOVjZKqA_NswFFA-j2cpNBDoGRK7VNVg1njmzdNNHEeKP4An4JA1XL-ONUeO4QAp6UoCeD_9iBh7TL-MXqUtLybIUSnxBs/s1600/Xinjiang+2.JPG"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioggM79IclaNJTu4DMgtZZenDpNXVAAODpRv4tijAFJA96CEOVjZKqA_NswFFA-j2cpNBDoGRK7VNVg1njmzdNNHEeKP4An4JA1XL-ONUeO4QAp6UoCeD_9iBh7TL-MXqUtLybIUSnxBs/s640/Xinjiang+2.JPG" /></a> 
 
Να προσθέσω επίσης ότι το Jamestown και τα υπόλοιπα Αμερικανικά think tanks έχουν ένα επίπεδο ανάλυσης πολύ υψηλότερο από αυτό των μεγάλων ενημερωτικών πρακτορείων. Και είναι και λογικό άλλωστε, αφού τα ενημερωτικά δίκτυα ειδικεύονται στην ενημέρωση και τα think tanks στην ανάλυση. Απλά το επισημαίνω. Το κακό είναι ότι πολλές φορές τα άρθρα των think tanks είναι πολύ μεγάλα. Αλλά είναι και άλλου επιπέδου. 
 
Κοιτάσματα Πετρελαίου (μαύρο) και Φυσικού Αερίου (κόκκινο) 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH7fLFbeb9xGoJ3JD_23OWMMWeH_x73KNqokj7X3HPTozr0Toz4jSRx7Tkhs1Pe646T1V8FF0BsopO7SYGuKC2U_qwHNWDsy4GT0I4rlGQHqbrPWZGL2DSzw2tHtVeBKJUZzx7n3DCttY/s1600/%25CE%25A7%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A6%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2591%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2582.JPG"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH7fLFbeb9xGoJ3JD_23OWMMWeH_x73KNqokj7X3HPTozr0Toz4jSRx7Tkhs1Pe646T1V8FF0BsopO7SYGuKC2U_qwHNWDsy4GT0I4rlGQHqbrPWZGL2DSzw2tHtVeBKJUZzx7n3DCttY/s640/%25CE%25A7%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A6%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2591%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2582.JPG" /></a> 
 
 
Για το άρθρο βλέπε: 
“China and Afghanistan After the NATO Withdrawal”, Νοέμβριος 2015 
<a href="http://jamestown.org/uploads/tx_jamquickstore/China_and_Afghanistan_After_the_NATO_Withdrawal.pdf">http://jamestown.org/uploads/tx_jamquickstore/China_and_Afghanistan_After_the_NATO_Withdrawal.pdf</a> 
 
<a href="http://iakovosal.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι ΗΠΑ και η Κίνα στο Αφγανιστάν

Πάρα πολύ ωραία ανάλυση από το Αμερικανικό think tank Jamestown Foundation για τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας στο Αφγανιστάν, και για τα συμφέρον...

Διαβάστε την συνέχεια

Κλιμάκωση πιέσεων στα εθνικά θέματα, με την Ελλάδα στη γωνία

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Εξωτερική Πολιτική, Πρωτοσέλιδα 16:13

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQrWfGEEMOSkL3oziX2bydaS9mywrSyDRFEtA1ms7dxgoUSXZBfR4mH2RHzkJ_jwfixoDybgjJwdHJ3Og3mGaAtP4gWDuWhdom-_bXBy-m4Nkx7tsLBpB6gCVpj9asSMYWTsGNjY_aPC4/s1600/piesi+sta+ethnika+thelata+me+apoysa+tin+ellada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQrWfGEEMOSkL3oziX2bydaS9mywrSyDRFEtA1ms7dxgoUSXZBfR4mH2RHzkJ_jwfixoDybgjJwdHJ3Og3mGaAtP4gWDuWhdom-_bXBy-m4Nkx7tsLBpB6gCVpj9asSMYWTsGNjY_aPC4/s1600/piesi+sta+ethnika+thelata+me+apoysa+tin+ellada.jpg" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq">
Με επίκεντρο τις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς», η πίεση για την Ελλάδα αυξάνεται σε όλα τα μέτωπα, δίνοντας μια «αίσθηση πολιορκίας» και μια ασφυξία πολιτική, οικονομική και διπλωματική, η οποία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, κατά τρόπον που εγείρει υποψίες ότι η οικονομική κρίση δεν θα ξεπεραστεί, εάν δεν προηγηθεί αξιοποίηση των «θετικών επιπτώσεων» της κρίσης για τους τρίτους, εξασφαλίζοντας ευρύτερες διευθετήσεις σε θέματα ασφαλείας, διεθνούς ενδιαφέροντος, με την εκμετάλλευση δηλαδή αυτής καθαυτής της ελληνικής αδυναμίας.</blockquote>
Του Ζαχαρία Μίχα Εν μέσω, όμως, διαπραγματεύσεων για την εξασφάλιση οικονομικών πόρων που θα κρατήσουν τη χώρα στη επιφάνεια αποτρέποντας τη χρεοκοπία, η Ελλάδα αντιμετωπίζει καταιγιστικές εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα ενδιαφέροντος, από την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση και το όνομα της ΠΓΔΜ, στο Κυπριακό, με την κυβέρνηση και τη θεσμική γραφειοκρατία να πασχίζουν να διαχειριστούν την πρόκληση, αποτρέποντας ταυτόχρονα όχι μόνο την περιθωριοποίηση της χώρας εν μέσω καταιγιστικών εξελίξεων, αλλά και την εγγραφή μη αναστρέψιμων τετελεσμένων και εν συνεχεία απωλειών... Η «αναμόχλευση» του καθεστώτος του Αιγαίου Οι δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jean - Claude Juncker, για το θέμα των κοινών περιπολιών στο Αιγαίο με πρόσχημα το μεταναστευτικό είναι ακόμα νωπές, με τον Ευρωπαίο αξιωματούχο, που δεν συγκαταλέγεται και στους πλέον εχθρικά διακείμενους απέναντι στην Ελλάδα, να έχει δεσμευθεί ότι θα επιστρέψει με ολοκληρωμένη πρόταση. Είναι απορίας άξιο, όμως, για ποιον λόγο δε επιδιώκει τη σύσταση μιας δύναμης Ακτοφυλακής ευρωπαϊκών αμιγώς κρατών που θα αναλάβει να συνδράμει μια χώρα-μέλος στη φύλαξη των εξωτερικών θαλασσίων συνόρων της Ένωσης, τα οποία αντιμετωπίζουν υπερβολικό «φορτίο» εξαιτίας της αθρόας μεταναστευτικής ροής. Και δεν το πράττει αυτό κατά τη στιγμή που έχει γίνει εμμέσως παραδεκτό από την πλευρά της Τουρκίας, δια των δηλώσεων ανώτατων πολιτειακών της παραγόντων, ότι το μεταναστευτικό χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης προς τις Βρυξέλλες με σκοπό να αρθεί η αντίσταση των χωρών εκείνων που δεν επιθυμούν την προσέγγιση της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μη διαταραχτούν οι εσωτερικές ισορροπίες. Πρόκειται για χώρες οι οποίες στο παρελθόν κρυβόντουσαν πίσω από το ελληνικό βέτο, ρίχνοντας όλο το βάρος στη χώρα μας, ενώ στο παρασκήνιο της διεθνούς πολιτικής διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους απέναντι στην Άγκυρα για τις αγαθές τους προθέσεις. Πρόκειται για μια πρακτική που επί της ουσίας αποδεικνύει ότι το «μικρόβιο» του κατευνασμού βρίσκεται στο «ευρωπαϊκό DNA», με την Ε.Ε. να μην μπορεί να ορθώσει ανάστημα και να διατυπώσει με σαφήνεια θέσεις για τα προβλήματα, ακόμα κι όταν αυτά εμπλέκουν τα συμφέροντα κρατών-μελών, περιοριζόμενη αυτιστικά να συστήνει όσα ένας αντίπαλος που θεωρεί εαυτόν ως ισχυρό δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί. Δηλαδή, το να επιχειρήσει ειρηνική διευθέτηση τουλάχιστον με βάση τις μεθόδους που αποδέχεται η διεθνής νομιμότητα και όχι με βάση «τον νόμο της ζούγκλας», τον διαχρονικό – από καταβολής κόσμου – κανόνα της ισχύος. Στο πλαίσιο αυτό, ο Juncker δεν είναι παρά ένας ακόμα Ευρωπαίος αξιωματούχος που επιχειρεί να κρύψει κάτω από το στρώμα το πρόβλημα της αμφισβήτησης των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης – που τυγχάνει να είναι ελληνικά – από μια τρίτη χώρα, την Τουρκία στην προκειμένη περίπτωση, και επιχειρεί να τα «προσπεράσει», με μια μέθοδο που αν επικυρωνόταν και ετίθετο σε εφαρμογή, θα οδηγούσε σε νομιμοποίηση και σταδιακή de facto αλλαγή όσων ισχύουν στο Αιγαίο, παράλληλα με την έμμεση αποδοχή από την ενωμένη Ευρώπη της τουρκικής θεωρίας της «θάλασσας ειδικών περιστάσεων» που αφορά το αρχιπέλαγος. Ασφυκτική πίεση στο Κυπριακό Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις όμως και στο μέτωπο του Κυπριακού, με τον διεθνή παράγοντα, με προεξάρχοντες τους Αμερικανούς, να πιέζουν για την υιοθέτηση μιας «λύσης» που θα διατηρεί πολλά από τα χαρακτηριστικά που είχε το Σχέδιο Ανάν, το οποίο απορρίφθηκε από τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, επί προεδρίας του αειμνήστου Τάσσου Παπαδόπουλου. Βασικό πρόβλημα παραμένει η πλήρης ακαμψία της Τουρκίας στο ζήτημα των παραχωρήσεων ουσίας προς την πλευρά των Ελληνοκυπρίων ώστε να ξεμπλοκαριστούν οι διαπραγματεύσεις. Η Άγκυρα δείχνει αποφασισμένη να μην επιτρέψει οποιαδήποτε λύση που δεν θα εξασφαλίζει τον συνολικότερο γεωπολιτικό έλεγχο επί της νήσου. Η Κύπρος έχει ξεχωριστή στρατηγική σημασία, θεωρούμενη ως το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» της Μεσογείου στα «ανοιχτά» της Μέσης Ανατολής. Σε κάθε περίπτωση, η μεσοβέζικη διευθέτηση στην οποία δείχνουν να προσανατολίζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συγκαλύψει την τουρκική φιλοδοξία και τις ισλαμιστικές παρεκτροπές του μεγαλομανή προέδρου της. Αυτό θα γίνει κάτω από την «ομπρέλα» που στεγάζει Ελλάδα και Τουρκία, ελέγχοντας σε σημαντικό βαθμό την αντιπαλότητα από το να εξελιχθεί σε επικίνδυνη αντιπαράθεση: Την Ατλαντική Συμμαχία, το ΝΑΤΟ, προστατεύοντας παράλληλα την κρίσιμη νοτιοανατολική του πτέρυγα. Επειδή τα θέματα είναι εξαιρετικά λεπτά, θα ήταν πρόωρο να αποφανθεί κανείς αν η Συμμαχική παρέμβαση θα εξασφάλιζε έναν εθνικά αποδεκτό συμβιβασμό που θα οδηγούσε στην επανένωση της νήσου. Το σίγουρο είναι ότι βασικό κίνητρο της Τουρκίας που εξηγεί την επίδειξη ανυπομονησίας για λύση, είναι οι υδρογονάνθρακες που έχουν εντοπιστεί στην περιοχή, στη νομή των οποίων είναι αποφασισμένη να αποσπάσει το κομμάτι που θεωρεί ότι αναλογεί στο μέγεθός της, κυρίως μέσω των Τουρκοκυπρίων. Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται ένας νέος παράγοντας στην εξίσωση από ελληνικής πλευράς, που δεν είναι άλλος από τη στάση των Ισραηλινών, οι οποίοι έχουν τη δική τους ανεξάρτητη οπτική στο θέμα, καθώς αφορά άμεσα την ασφάλειά τους, ενώ ποτέ δεν έκρυψαν ότι πάντα προσέβλεπαν σε μια λειτουργική λύση που θα υιοθετηθεί στο Κυπριακό, με στόχο να επιχειρήσουν να την προωθήσουν για την αντιμετώπιση του προβλήματος της Ιερουσαλήμ, μετά από επαλήθευση της βιωσιμότητας σε κυπριακό έδαφος... Οι Ισραηλινοί την τρέχουσα περίοδο έχουν αυτονομηθεί σε κάποιο βαθμό από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όχι ότι η ασφάλειά τους έχει σταματήσει να εξαρτάται από τις ΗΠΑ και τη γενναιόδωρη ύψους άνω των 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως στρατιωτική βοήθεια (επίκειται σημαντική αύξησή της ως αποζημίωση για τη συμφωνία με το Ιράν...), αλλά τουλάχιστον υπό την ηγεσία του Benjamin Netanyahu δεν διστάζουν να αντιπαρατεθούν με την Ουάσιγκτον και να αξιοποιήσουν το πανίσχυρο λόμπι στις ΗΠΑ για να επηρεάσουν, στο όριο του πειθαναγκασμού, την αμερικανική διπλωματία να ευθυγραμμιστεί. Συνεπικουρούμενοι από τις εξελίξεις στο μέτωπο της Αιγύπτου, οι Ισραηλινοί έχουν κατορθώσει να συμπήξουν έναν ισχυρότατο τοπικό-περιφερειακό «άξονα» μαζί με το Κάιρο και τη Λευκωσία, τέτοιον που να δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα της ασφυκτικής πίεσης της Τουρκίας στην περιοχή. Οι στρατιωτικές ασκήσεις με τους Κύπριους είναι συνεχείς, ενώ η νήσος παίζει πλέον για το Ισραήλ τον ρόλο του στρατηγικού βάθους που δεν διαθέτει το εβραϊκό κράτος, με τον ρόλο της Κύπρου να θεωρείται τόσο κομβικός στρατιωτικά, ώστε τουλάχιστον στο τρέχον σκηνικό, οι εξελίξεις στο Κυπριακό να θεωρούνται κομβικό ζήτημα εθνικής ασφαλείας, για λόγους πολύ ευρύτερους από τη δράση ισλαμιστών στα κατεχόμενα και τις εξελίξεις στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, χωρίς κάποιον «σουλτάνο» στα πόδια τους... Τα συνεχή ταξίδια από και προς τη Λευκωσία Κυπρίων και Ισραηλινών αξιωματούχων κάθε επιπέδου δείχνει ένα πρωτοφανές επίπεδο συνεννόησης και συντονισμού, το οποίο δεν είναι δυνατό να εκτιμηθεί, εάν κανείς δε διαβάσει το απόρρητο τμήμα της συμφωνίας που έχουν υπογράψει οι δυο χώρες... Στην εικόνα αυτή προστίθενται και διαβουλεύσεις με την Αθήνα, αν και η ελλαδική πλευρά βρίσκεται αντιμέτωπη με την ολιγωρία δεκαετιών, οπότε τώρα επιχειρεί να μη βρεθεί εκτός των πολυμερών συνεννοήσεων που θα εμπλέξουν και τη δική της ασφάλεια, δεδομένου μάλιστα ότι ο στρατηγικός στόχος της Άγκυρας είναι η Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη να «σπάσει» τον «ενεργειακό διάδρομο» που ξεκινώντας από το Ισραήλ, μέσω Κύπρου και Ελλάδας, θα εξασφαλίσει στο μέλλον την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Σε αυτό το κλίμα μόνο ως παραφωνία μπορεί να αντιμετωπιστεί η συμπεριφορά της πρέσβειρας των Ηνωμένων Πολιτειών στη Λευκωσία, όπου ξέσπασε σκάνδαλο λόγω δεξίωσης που παρατέθηκε στα κατεχόμενα, σε ξενοδοχείο-καζίνο, στην οποία προσήλθαν και χαριεντίστηκαν οι επικεφαλής των κατοχικών στρατευμάτων, με την επίσημη ιδιότητά τους, φορώντας την επίσημη στολή. Η ενέργεια έχει ήδη προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις, με αναλυτές να θέτουν θέμα έμμεσης αναγνώρισης των τετελεσμένων της εισβολής του 1974 και της κατοχής κυπριακού εδάφους, σε συνέχεια παρόμοιας συμπεριφοράς του προηγούμενου πρέσβη, κάτι που δίνει την αίσθηση σκόπιμης πολιτικής πρωτοβουλίας. Και ολίγη από «Μακεδονία» και μειονότητα στη Θράκη Εν κατακλείδι, η πίεση στην Αθήνα συντηρείται και στο βόρειο μέτωπο που έχει δυο επίπεδα, ένα εσωτερικό και ένα εξωτερικό. Στο εσωτερικό, οι σχέσεις της μειονότητας με τον αμερικανικό παράγοντα βρίσκονται σε εξαιρετικό επίπεδο, με συνεχείς επισκέψεις συγκεκριμένου στελέχους της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα στην περιοχή, με τις ανακοινώσεις του μειονοτικού κόμματος DEB να παρουσιάζουν σκανδαλιστικές ομοιότητες, εγείροντας το ερώτημα, πόσες φορές συζήτησαν οι μειονοτικοί τα ίδια ακριβώς πράγματα με τον Αμερικανό αξιωματούχο που τους επισκέπτεται συχνά. Την αίσθηση πλήρους επιτάχυνσης των εξελίξεων αποκομίζει κανείς και στο μέτωπο της ονομασίας της ΠΓΔΜ, με τελευταία την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ζητά «μεταρρυθμίσεις» για να προωθηθούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, αλλά και συστήνοντας ότι «πρέπει να επιλυθεί επειγόντως» το πρόβλημα της ονομασίας, καθώς «οι σχέσεις με την Ελλάδα συνέχισαν να επηρεάζονται από το ζήτημα της ονομασίας». Παρά τη διατύπωση, είναι σαφές ότι η Επιτροπή είναι ευθυγραμμισμένη με τη στάση των ΗΠΑ στο πρόβλημα, με την Ουάσιγκτον να επείγεται να εντάξει τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, θεωρώντας ότι έτσι θα κλείσει μια εκκρεμότητα που άνοιξε το 2008 στο Βουκουρέστι ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, κάνοντας χρήση του δικαιώματος αναβλητικής αρνησικυρίας (βέτο). Με αυτό τον τρόπο, την ένταξη δηλαδή της ΠΓΔΜ στην Ατλαντική Συμμαχία, θα κλείσει αυτό που αντιμετωπίζεται ως «μαύρη τρύπα» στον τομέα της ασφάλειας στη Βαλκανική, ώστε να ολοκληρωθεί ο αποκλεισμός του σλαβικού στοιχείου από τη ρωσική επιρροή (παρότι εκκρεμότητες υπάρχουν και στο μέτωπο Σερβίας - Κοσσυφοπεδίου). Οι εξελίξεις στο σύνολό τους δεν είναι ευνοϊκές για την Ελλάδα, που βρίσκεται στη γωνία, πιεζόμενη ή και εκβιαζόμενη ενίοτε, με αντικείμενο την ίδια την οικονομική της επιβίωση. Μεγαλύτερη πολιτική ηρεμία στο εσωτερικό μέτωπο, αλλά και υπευθυνότητα από την πλευρά των πολιτικών δυνάμεων, θα μπορούσε τουλάχιστον να αποτρέψει σε κάποιον βαθμό τα χειρότερα. Αρκεί να κατανοήσουν όλοι ότι η «διεθνής ζωή» δεν αρχίζει και τελειώνει στα μνημόνια και τη διαγραφή ή μη μέρους του χρέους.<div>
 <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Κλιμάκωση πιέσεων στα εθνικά θέματα, με την Ελλάδα στη γωνία

Με επίκεντρο τις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς», η πίεση για την Ελλάδα αυξάνεται σε όλα τα μέτωπα, δίνοντας μια «αίσθηση πολιορκίας...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διαμόρφωση πολιτικής στις ΗΠΑ και τα διδάγματα για την Ελλάδα

Ellada simera 0 Ελλάδα, κόσμος, Πολιτική 16:08

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6oozqlHQwhX7lrc0s2NiWMevbU56ursENVO2Yj3y1kqJV51FHHNt6zn-SEw16xH80ER1ghkLqXb09UEF7-JKN5WpKeT5VLVEsrhPUJtYuJseM3PD8sJwjgo8kqR0lOLOgsuN35Zgxt4Q/s1600/h+diamorfwsi+politikis+stis+HPA+kai+h+ellada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6oozqlHQwhX7lrc0s2NiWMevbU56ursENVO2Yj3y1kqJV51FHHNt6zn-SEw16xH80ER1ghkLqXb09UEF7-JKN5WpKeT5VLVEsrhPUJtYuJseM3PD8sJwjgo8kqR0lOLOgsuN35Zgxt4Q/s1600/h+diamorfwsi+politikis+stis+HPA+kai+h+ellada.jpg" /></a></div>
 
Το «Φόρουμ Εθνικής Άμυνας Ρέιγκαν» που έχει πάρει το όνομά του από τον Αμερικανό πρόεδρο Ρόναλντ Ρέιγκαν, ελάχιστοι το γνωρίζουν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς (Reagan National Defense Forum). Εντάσσεται στις δραστηριότητες των ιδρυμάτων ανάλυσης των θεμάτων εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στις ΗΠΑ, πιο γνωστά ως «δεξαμενές σκέψεις» (think tank). Του Ζαχαρία Μίχα*<div>
 Το περασμένο Σαββατοκύριακο διοργανώθηκε εκδήλωση στην Προεδρική Βιβλιοθήκη Ρέιγκαν στην Καλιφόρνια, στην οποία ήταν καλεσμένος ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, Άστον Κάρτερ, ένας κυβερνητικός αξιωματούχος που είχε τη φήμη εξαιρετικά αποτελεσματικού και αποφασιστικού ανθρώπου, με σημαντική θητεία στο Πεντάγωνο, 61 ετών, ο οποίος με επιστημονικό υπόβαθρο τον τομέα της φυσικής (από το Yale όπου σπούδασε και Μεσαιωνική Ιστορία!). Ο Κάρτερ είχε συνδυάσει το ενδιαφέρον του για την τεχνολογία με τις διεθνείς υποθέσεις, διδάσκοντας μάλιστα στο φημισμένο πανεπιστήμιο Harvard το εν λόγω αντικείμενο, ενώ είχε προηγηθεί μεταδιδακτορική έρευνα στο πανεπιστήμιο Rockεfeller και ερευνητική δραστηριότητα στο κορυφαίο πανεπιστήμιο MIT στη Μασαχουσέτη, ενώ το διδακτορικό του στη Φυσική το έλαβε στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει συγγράψει τριψήφιο αριθμό επιστημονικών άρθρων για θέματα ασφαλείας, με αποτέλεσμα να μην εκπλήσσει ότι από πολύ νωρίς κίνησε το ενδιαφέρον προέδρων... Με αρχική θητεία στο Πεντάγωνο επί προεδρίας Κλίντον το διάστημα 1993-1996, επανήλθε και από το 2009 έχει ενεργό εμπλοκή στη διαμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής. Η μακροσκελής αυτή εισαγωγή απαιτείται για να καταδειχθεί, ότι παρότι βρισκόταν την τελευταία πενταετία στη σκιά των υπουργών Άμυνας που αποσπούσαν τη μερίδα του λέοντος σε όρους δημοσιότητας, ήταν ένα κυβερνητικό στέλεχος με εκπληκτική υπόβαθρο και βαθιά γνώση εκμεταλλευόμενος την προνομιακή πληροφόρηση που του πρόσφεραν οι θέσεις που καταλάμβανε στο Πεντάγωνο. Τούτων λεχθέντων, η τοποθέτησή του στο προαναφερθέν συνέδριο, εν μέσω αναφορών που καλούσαν τις ΗΠΑ να προετοιμαστούν για πολεμικές περιπέτειες με τη Ρωσία και την Κίνα, ο ίδιος εμφανίστηκε με μια αξιέπαινη νηφαλιότητα, η οποία είναι βέβαιο ότι έχει ήδη καταγραφεί τόσο στη Μόσχα όσο και στο Πεκίνο. Να σημειωθεί, ότι η βαρυσήμαντη τοποθέτηση του Κάρτερ, γινόταν μία μόλις ημέρα μετά την επιστροφή του από περιοδεία στην Ασία. Ο Άστον Κάρτερ δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερος: «Δεν επιθυμούμε έναν Ψυχρό, πολλώ δε μάλλον έναν Θερμό πόλεμο με τη Ρωσία... δεν επιδιώκουμε να κάνουμε τη Ρωσία εχθρό», ανέφερε, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο, ότι οι ΗΠΑ θα προασπίσουν τα συμφέροντά τους και τους συμμάχους του, μια «διεθνή τάξη με αρχές» (principled international order), καθώς αυτό διασφαλίζει για όλους ένα θετικό μέλλον. Έγινε όμως ξαφνικά ο Κάρτερ «περιστερά», ή συνεχίζει να θεωρείται «γεράκι» στους διαδρόμους της Ουάσιγκτον; Αναπτύσσοντας λοιπόν τον συλλογισμό του, ο Κάρτερ άσκησε κριτική στη Ρωσία για την κατοχή εδαφών στην Ουκρανία και τη Γεωργία (Κριμαία, Νότια Οσσετία, Αμπχαζία), αλλά και για την επέμβαση στη Συρία την οποία αποκάλεσε «καταστροφική». Στην πιο ενδιαφέρουσα ίσως αποστροφή του λόγου του, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας ανέφερε, ότι το Πεντάγωνο προβαίνει σε ενέργειες, φανερές και απόρρητες, με στόχο για να αποκρούσει αυτό που απεκάλεσε ως «ρωσική και κινεζική επιθετικότητα). Πολλοί στις ΗΠΑ επισήμαναν μια αλλαγή στον τόνο του Κάρτερ, ο οποίος είχε συνηθίσει σε πιο σκληρές δηλώσεις για τα θέματα αυτά, ερχόμενος μάλιστα σε σύγκρουση με τον Λευκό Οίκο και το State Department, που επί προεδρίας Ομπάμα προκρίνουν γενικότερα μια πιο μετριοπαθή προσέγγιση. Δεν είχε μάλιστα διστάσει να ταχθεί υπέρ της αποστολής όπλων στην Ουκρανία, κατά την ακρόαση στη Γερουσία που θα κρινόταν ο διορισμός του για να αντικαταστήσει τον προκάτοχό του, Ρεπουμπλικάνο Τσακ Χέιγκελ. Ο Άστον Κάρτερ, στην ομιλία του εκτόξευσε βολές εναντίον κατά του υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι, αλλά και του εκλεκτού του Λευκού Οίκου, Τόνι Μπλίνκεν, πρώην Συμβούλου επί θεμάτων Ασφαλείας του Ομπάμα και νυν αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών. Αμφότεροι οι επικεφαλής του State Department, έχουν εκφράσει την αισιοδοξία ότι το άνοιγμα που έχει πραγματοποιηθεί στη Ρωσία (μετά την επέμβαση της Μόσχας στη Συρία), μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Ο υπουργός Άμυνας δείχνει να διαφωνεί και όλες οι ενδείξεις όπως προκύπτουν από ανοιχτές πηγές πληροφοριών, υποδεικνύουν ότι είναι ανοιχτά υπέρμαχος μια πιο σκληρής στάσης των ΗΠΑ απέναντι τόσο στην Κίνα στο θέμα της κατασκευής τεχνητών νησίδων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Σπράτλις στη θάλασσα της Νοτίου Κίνας, όσο και της Ρωσίας στα ανοιχτά μέτωπα, φοβούμενος ότι οι υποχωρήσεις τροφοδοτούν μια πιο επιθετική στάση των δυο μεγάλων δυνάμεων. Η διέλευση του αμερικανικού πλοίου εντός των 12 ναυτικών μιλίων όπως τα όριζε η Κίνα, πέρασε δια πυρός και σιδήρου από τους διαδρόμους της αμερικανικής γραφειοκρατίας και όταν τελικά δόθηκε το πράσινο φως, απαγορεύθηκε τόσο η χρήση του ελικοπτέρου που είχε το αντιτορπιλικό, όσο και πολλοί αισθητήρες του, ώστε να προσομοιάζει με «αβλαβή διέλευση» (innocent passage) και να μη δοθεί πρόσχημα στους Κινέζους να κινηθούν, εάν και εφόσον αποφάσιζαν να στείλουν μήνυμα στην Ουάσιγκτον με μια περιορισμένη εμπλοκή. Η κατάσταση αυτή στο εσωτερικό της αμερικανικής γραφειοκρατίας, αποδεικνύει την ερμηνευτική ανεπάρκεια αντιμετώπισης μιας συγκεκριμένης κατάστασης που εμπλέκει τα συμφέροντα των ΗΠΑ, με αυτά είτε των Ρώσων είτε των Κινέζων, μονολιθικά, δηλαδή θεωρώντας ότι αποτελεί μια δεδομένη στάση που δεν επιδέχεται τροποποιήσεων και προσαρμογών συν τω χρόνω. Στην πραγματικότητα, η στάση που τηρούν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε κάθε θέμα, αποτελεί τη συνισταμένη των απόψεων που εκφράζονται στο εσωτερικό της γραφειοκρατίας, αφού κάθε επιμέρους πυλώνας εξουσίας στην Ουάσιγκτον έχει τη δική του φωνή, τη δική του συμβατική σοφία – φιλοσοφία και το δικό του σκεπτικό. Η δε βαρύτητα του καθένα απέναντι στον τελικό «διαιτητή» που είναι ο Λευκός Οίκος και ο εκάστοτε πρόεδρος που έχει την τελική ευθύνη της απόφασης, καθορίζεται από πολλούς παράγοντες, από το ιδεολογικό υπόβαθρό του και τις προδιαθέσεις του, έως το ειδικό βάρος κάθε οργανισμού – υπουργείου ή άλλου (π.χ. Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλίας – NSC) σε μια δεδομένη χρονική περίοδο, το οποίο με τη σειρά του σχετίζεται με το «ειδικό βάρος» των προσώπων που τα στελεχώνουν. Αυτό δεν ισχύει -με τον ίδιο τουλάχιστον τρόπο- σε χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, καθώς η καθεστωτική δομή είναι εντελώς διαφορετική, παρότι κι εκεί υπάρχει εσωτερικός γραφειοκρατικός ανταγωνισμός, θεσμικός αλλά και μεταξύ προσώπων. Πρόσωπα που έχουν ενδεχομένως και διαφορετικά κίνητρα από τα συνδεόμενα αμιγώς με την εξυπηρέτηση του θεωρούμενου – προσδιοριζόμενου από την ελίτ ως εθνικού συμφέροντος, κίνητρα κατά περίσταση ακόμα και ιδιοτελή. Ωστόσο, η τελική άρθρωση «εθνικής φωνής» στο διεθνές περιβάλλον είναι πολύ πιο πειστική και σίγουρη, υπό την έννοια ότι δεν αναμένεται να αμφισβητηθεί εύκολα η επιλογή του ηγέτη, ή του σκληρού ηγετικού πυρήνα. Όλα αυτά, θα μπορούσε να ασκηθεί κριτική, ισχύουν στο τακτικό και όχι στο στρατηγικό επίπεδο, αφού σε επίπεδο υψηλής τουλάχιστον στρατηγικής (grand strategy), οι χώρες που εξετάζουμε έχουν έναν «μπούσουλα», κάποιες γενικές κατευθύνσεις, κάποιους τελικούς στόχους, δεδομένα από τα οποία δεν αποκλίνουν. Αυτό μπορεί να είναι αληθές, όσο όμως και το ότι εάν η προσέγγιση κυριαρχηθεί από ντετερμινισμό, η πιθανότητα σύγκρουσης θα αυξηθεί κατακόρυφα, αφού πολλά συμφέροντα των επιμέρους χωρών είναι ευθέως ανταγωνιστικά και αν απομονωθούν από τη μεγάλη εικόνα, θα μοιάζουν με «παίγνιο μηδενικού αθροίσματος» (zero-sum game), όπου το κέρδος του ενός θα είναι απώλεια του άλλου. Κάτι τέτοιο θα ήταν όμως πολύ επικίνδυνο για τη διεθνή ασφάλεια, καθώς θα παρήγαγε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επισήμως φέρονται όλοι να επιδιώκουν, δηλαδή την προάσπιση των συμφερόντων κατά τρόπον που θα απέτρεπε μια καταστροφική σύγκρουση, αφού ασχέτως της ισχύος σε απόλυτες τιμές ενός εκάστου, η παρουσία πυρηνικών οπλοστασίων λειτουργεί ώστε να διασφαλίζεται ότι μια ολοκληρωτική ήττα δεν μπορεί να συμβεί σε κανέναν. Κατά συνέπεια, μοναδική εναλλακτική είναι η συνεχής διαπραγμάτευση, έμμεση ή άμεση, με αντικείμενο την εξεύρεση μιας λειτουργικής διεθνούς ισορροπίας. Ένα πρόχειρο συμπέρασμα που θα μπορούσε να εξαχθεί σε μια προσπάθεια να συνδέσουμε τις σκέψεις που εκφράστηκαν στο παρόν σημείωμα με την ελληνική εθνική ασφάλεια, θα μπορούσε να είναι ότι όπως είναι γνωστό, το αμερικανικό σύστημα «αρέσκεται να επηρεάζεται», τουλάχιστον στους τομείς αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι περιθώρια προαγωγής της ελληνικής οπτικής επί των θεμάτων εθνικού ενδιαφέροντος πάντα υπάρχουν. Για να επιτύχει όμως μια τέτοια προσπάθεια, χρειάζεται συνέπεια και συνέχεια, κυρίως δε σοβαρότητα και να μην ξεχνούν ποτέ οι εκάστοτε Έλληνες αρμόδιοι, ότι κανείς δεν πρόκειται να υποστηρίξει τα ελληνικά συμφέροντα για λόγους συναισθηματικούς, αλλά μόνον όταν αυτά ευθυγραμμίζονται και εξυπηρετούνται -σε τακτικό επίπεδο- με τα δικά τους συμφέροντα, αλλά και το ποιον ρόλο είναι διατεθειμένη μια χώρα να αναλάβει και πόσο επιτυχώς να τον εκτελεί. Μια συμμαχική σχέση δεν είναι ένα θεωρητικό κατασκεύασμα, αλλά έχει ως προϋπόθεση η κάθε πλευρά να μπορεί να δώσει κάτι ως επιθυμητό αντάλλαγμα για ό,τι λαμβάνει από τον σύμμαχο – εταίρο. Μια ιστορική μελέτη της τουρκικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής προσφέρεται για χρήσιμα συμπεράσματα. «Μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα», αναφέρει η γνωστή παροιμία, κάτι που δείχνει να ισχύει σε μεγάλο βαθμό και στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, τουλάχιστον για χώρες με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας. Προϋπόθεση εξασφάλισης νερού όμως, είναι η συναίσθηση του περιφερειακού και διεθνούς περιβάλλοντος στο οποίο καλείται μια χώρα να επιβιώσει, αλλά και γνώση, όσο είναι αυτό δυνατό με μεγαλύτερη ακρίβεια, των στοχεύσεων των ισχυρών διεθνών δρώντων στην περιοχή ενδιαφέροντος. Και όλα αυτά βέβαια έχουν ως προϋπόθεση τη συνέπεια και τη συνέχεια, αλλά και να μην πέφτει η χώρα θύμα των προκαταλήψεων, των ιδεοληψιών και των στερεοτυπικών αντιλήψεων του κάθε προσώπου που αναλαμβάνει ένα χαρτοφυλάκιο. Άρα και στον τομέα αυτό, σημασία έχει να φτιάξουμε επιτέλους κράτος με ισχυρούς θεσμούς, θεσμική μνήμη, συνέπεια και συνέχεια. *Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ – ISDA)<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Η διαμόρφωση πολιτικής στις ΗΠΑ και τα διδάγματα για την Ελλάδα

Το «Φόρουμ Εθνικής Άμυνας Ρέιγκαν» που έχει πάρει το όνομά του από τον Αμερικανό πρόεδρο Ρόναλντ Ρέιγκαν, ελάχιστοι το γνωρίζουν, όχι μόν...

Διαβάστε την συνέχεια

Μεγάλες εξελίξεις στις επιχειρήσεις όλων στη Συρία…

Ellada simera 0 Κουρδικό, Μέση Ανατολή 15:58

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo9pQRzVjfJ4nBPBpp2x6zyaISAWrn4mwvPpCBSObRA0rRP7M9miVJBMXNUuGNlC_badwS18XZ2eITnuACl0xQ0dbJNm-SgO-Nek-_kc6KoHftAQKFQopsT7oN742SVqF-JokcbS2iWh4/s1600/BARZANI+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo9pQRzVjfJ4nBPBpp2x6zyaISAWrn4mwvPpCBSObRA0rRP7M9miVJBMXNUuGNlC_badwS18XZ2eITnuACl0xQ0dbJNm-SgO-Nek-_kc6KoHftAQKFQopsT7oN742SVqF-JokcbS2iWh4/s1600/BARZANI+.jpg" /></a></div>
 
Πληροφορίες που διακινούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης διεθνώς, θέλουν να βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη επίθεση των κουρδικών δυνάμεων, υποστηριζόμενων από αμερικανικά μαχητικά, με στόχο την ανακατάληψη της ιρακινής πόλης Σιντζάρ από τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους. 
Στόχος να αποκοπεί οδός ανεφοδιασμού του Ισλαμικού Κράτους που ενώνει την περιοχή της Μοσούλης με τη Συρία. Το Συμβούλιο Ασφαλείας της κουρδικής αυτόνομης οντότητας στο βόρειο Ιράκ, κάνει λόγο για 7.500 μαχητές Πεσμεργκά που επιτίθενται στην πόλη από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις. Στο θέατρο των επιχειρήσεων βρίσκεται ο ίδιος ο πρόεδρος των Κούρδων, ιστορικό στέλεχος του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος (KDP: Kurdish Democratic Party), Μασούντ Μπαρζανί. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/11/Kurdish_Peshmerga_fighter.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-full wp-image-141036" height="343" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/11/Kurdish_Peshmerga_fighter.jpg" title="Kurdish_Peshmerga_fighter" width="299" /></a>Στόχος είναι να αναλάβουν τον έλεγχο των οδών ανεφοδιασμού των ισλαμιστών μαχητών του ΙΚ, καθώς επίσης και η δημιουργία μιας περιοχής «μαξιλαριού» που θα ασφαλίσει την πόλη και τους κατοίκους της από τα πυρά πυροβολικού. Πριν από λίγες ώρες έφτασαν πληροφορίες ότι οι Κούρδοι έχουν μπει στην πόλη και διεξάγονται σκληρές οδομαχίες… 
Δράση έχει αναλάβει και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός που κινείται με ισχυρές δυνάμεις προς τη Ράκα, επιθυμώντας να προλάβει παρόμοια κίνηση από την πλευρά του συριακού Στρατού σε συνεργασία με τους Ρώσους και τους Ιρανούς. Παρεμπιπτόντως, πριν λίγο οι δυνάμεις του Άσαντ κατέλαβαν την ελεγχόμενη από τους αντικαθεστωτικούς περιοχή της Δαμασκού Μαζρ ας-Σουλτάν και τη βάση ελικοπτέρων στην περιοχή… 
Ταυτόχρονα γίνονται κάποια ολίγον περίεργα… καθώς οι Αμερικανοί και ο Τούρκοι φέρονται να ενισχύουν τους ισλαμιστές βορείως της Χάμα και της Λατάκιας για να καθυστερήσουν τους Ρώσους, ώστε να προλάβουν να καθαρίσουν ανατολικά. 
Μένει να αποδεχθεί αν η ρωσική πλευρά θα το επιτρέψει ή και αν στόχος είναι να δημιουργηθεί ρωσικός διάδρομος έως το Ιράν δια μέσω του Ιράκ. Είναι χαρακτηριστική η εμμονή στη Παλμύρα που είναι 20 χλ. από την αρχαία πόλη, ενώ βομβαρδίζεται συστηματικά η νοτιοανατολική Συρία, κάτι που σημαίνει απευθείας επικοινωνία με το σιιτικό Ιράκ… 
 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μεγάλες εξελίξεις στις επιχειρήσεις όλων στη Συρία…

Πληροφορίες που διακινούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης διεθνώς, θέλουν να βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Trident Juncture 2015: Το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται για τον Γ'ΠΠ! [βίντεο]

Ellada simera 0 κόσμος 15:52

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNMKf2ZYv3Css9r0qFDYb7D4sl3Fov4Oa1p32576GByNY3Kf85UHhzT2oSiDTWe8Ff90_ufjksXF50o9ljxwgWtvXaaE7qstxqRQCGjCDKvE8lVd5AKBH6y1ifVBYjFxBhYj9x1PofMJM/s1600/Trident+Juncture+2015.+to+nato+ETOIMAZETE+GIA+POLEMO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNMKf2ZYv3Css9r0qFDYb7D4sl3Fov4Oa1p32576GByNY3Kf85UHhzT2oSiDTWe8Ff90_ufjksXF50o9ljxwgWtvXaaE7qstxqRQCGjCDKvE8lVd5AKBH6y1ifVBYjFxBhYj9x1PofMJM/s1600/Trident+Juncture+2015.+to+nato+ETOIMAZETE+GIA+POLEMO.jpg" /></a></div>
 
Τη μεγαλύτερη άσκησή του εδώ και μια δεκαετία, υπό την κωδική ονομασία Trident Juncture 2015- πραγματοποίησε το ΝΑΤΟ, εν μέσω της κρίσης των σχέσεων μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. 
Ο γγ της Συμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, τόνισε σχετικά ότι η άσκηση αποδεικνύει πως το ΝΑΤΟ είναι ικανό να υπερασπιστεί κάθε σύμμαχο απέναντι σε κάθε απειλή. 
Όπως προαναφέρθηκε, επρόκειτο για τη μεγαλύτερη άσκηση της Συμμαχίας εδώ και μια δεκαετία (από το 2002), και έλαβε κυρίως χώρα στην Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία (καθώς και τμήματά της σε Καναδά, Νορβηγία, Γερμανία, Βέλγιο και Ολλανδία), με τη συμμετοχή 36.000 στρατιωτικών από πάνω από 30 χώρες, με στόχο να δοκιμαστούν οι επιδόσεις των ενόπλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη συνεργασία για την αντιμετώπιση σειράς προκλήσεων ασφαλείας. 
 
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" src="https://embed.reembed.com/www.defencenet.gr/3csQLi0xR7M-3hf5lV1jOKqY" width="640"></iframe> 
 
Εμμέσως πλην σαφώς, ο Στόλτενμπεργκ έστειλε μήνυμα προς τη ρωσική πλευρά, λέγοντας ότι «ενώ ο στόχος μας είναι η εκπαίδευση και η άσκηση, στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα, τόσο στις χώρες μας όσο και σε κάθε πιθανό αντίπαλο, ότι το ΝΑΤΟ δεν επιθυμεί αντιπαράθεση, αλλά είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε όλους τους συμμάχους μας». 
 
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" src="https://embed.reembed.com/www.defencenet.gr/1DeqP01z63v40N33k01bqpQm" width="640"></iframe> 
 
Το κύριο εκπαιδευτικό σκέλος της άσκησης, η οποία άρχισε τις 19 Οκτωβρίου καιτελείωσε στις 6 Νοεμβρίου, περιελάμβανε πάνω από 230 μονάδες, άνω των 140 αεροσκαφών και περισσότερα από 60 πλοία. Επίσης, συμμετείχαν διάφοροι φορείς και οργανισμοί, όπως η Ε.Ε. και η Αφρικανική Ένωση, καθώς και χώρες που δεν συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ. 
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="350" src="https://embed.reembed.com/www.defencenet.gr/25HP2T1BaGWu35S7GL1H4t6d" width="640"></iframe> 
 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>