ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η Τουρκία εξοπλίζει τους ισλαμιστές στην Αίγυπτο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://cdncms.todayszaman.com/todayszaman/2012/09/30/morsi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://cdncms.todayszaman.com/todayszaman/2012/09/30/morsi.jpg" width="640" /></a></div>
 
Ένα σοβαρότατο θέμα έχει έρθει στο φως της δημοσιότητας, το οποίο εάν αποδειχθεί ότι αληθεύει, τότε θα έχει στοιχειοθετηθεί η ετοιμότητα της Τουρκίας και των μυστικών υπηρεσιών της χώρας (ΜΙΤ) να τινάξει στον αέρα την περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, με μόνο στόχο να προσπαθήσει να στηρίξει κάθε σουνιτικό ισλαμισικό καθεστώς στην περιοχή… 
Η καταγγελία είναι ξεκάθαρη: Οι αιγυπτιακές αρχές φέρονται να σταμάτησαν την περασμένη Τετάρτη ένα φορτίο με όπλα που κουβαλούσε εμπορικό πλοίο το οποίο ανήκε σε τουρκική εταιρία. Η έρευνα φέρεται να αποκάλυψε ότι το πλοίο σε ένα μόνο κοντέινερ, μετέφερε 20.000 πιστόλια με σιγαστήρες… 
Η υποψία φυσικά πέφτει στο ενδεχόμενο προορισμός του φορτίου να ήταν οι ισλαμιστές εξτρεμιστές στην Αίγυπτο, που δεν αποδέχθηκαν την ανατροπή του προερχόμενου από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/Mohamed-Al-zawahiri.jpg"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-80821" height="260" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/Mohamed-Al-zawahiri-300x260.jpg" title="Mohamed-Al-zawahiri" width="300" /></a>Οι εξτρεμιστές αυτοί μπορεί να προέρχονται από τις τάξεις της «Αδελφότητας» και να φτάνουν μέχρι τους σαλαφιστές, ορισμένοι εκ των οποίων είναι περήφανοι για τις σχέσεις τους με την Αλ Κάιντα, έχοντας μάλιστα ως αρχηγό τους τον Μοχάμεντ, αδελφό του Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, σημερινού επικεφαλής της παγκόσμιας απήχησης τρομοκρατικής «οργάνωσης-ομπρέλας»… 
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι κατηγορίες είναι πολύ βαριές, οπότε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών δεν θα μπορούσε να τις αφήσει ασχολίαστες. Σε ανακοίνωσή του ανέφερε ότι ζητήθηκε από την τουρκική πρεσβεία στο Κάιρο να διερευνήσει την υπόθεση με κάθε λεπτομέρεια και για τον λόγο αυτό ζητήθηκαν από τις αιγυπτιακές αρχές όλες οι λεπτομέρειες της υπόθεσης… 
Κι ενώ ο Ερντογάν δεν συζητούσε καν το ενδεχόμενο να συνομιλήσει με τον Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι που ζήτησε τηλεφωνική επικοινωνία και αρνείται να αποδεχθεί τα «τετελεσμένα» των στρατηγών, τώρα το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών υποστηρίζει, ότι για την Άγκυρα είναι κεφαλαιώδους σημασίας η σταθερότητα και η ειρήνη στο αδερφικό κράτος της Αιγύπτου… 
Η έρευνα αυτή αξίζει να φτάσει μέχρι το τέλος… 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία εξοπλίζει τους ισλαμιστές στην Αίγυπτο;

Ένα σοβαρότατο θέμα έχει έρθει στο φως της δημοσιότητας, το οποίο εάν αποδειχθεί ότι αληθεύει, τότε θα έχει στοιχειοθετηθεί η ετοιμότητα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάτι δεν πάει καλά με την ελληνική εξωτερική πολιτική;

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 13:42

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;">
<img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-80814" height="478" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/Davutoglu_Venizelos.jpg" title="Ahmet Davutoglu, Evangelos Venizelos" width="640" /></div>
 
Πολλά «γελάκια», χαριεντισμοί και ανούσιες – τετριμμένες δηλώσεις, με εστίαση στο σημαντικό, αλλά όχι μοναδικό για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, ζήτημα του αγωγού TAP (Trans-Balkan Pipeline), προκαλούν αρνητικά συναισθήματα σε αναλυτές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που παρακολούθησαν την επίσκεψη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, στην Τουρκία. 
Του Μιχαήλ Βασιλείου 
Αλήθεια, για ποιον λόγο ήταν τόσο απαραίτητη, σε αυτή τη χρονική συγκυρία, η επίσκεψη του νέου υπουργού Εξωτερικών στην Τουρκία; Εκτός κι αν θεωρήσουμε ως επιτυχία το ότι ο Νταβούτογλου ανέφερε ότι ήταν το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό, οπότε αφού είχε προηγηθεί το ταξίδι στην Κύπρο, δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι ο Τούρκος υπουργός θεωρεί «εσωτερικό» για την Ελλάδα την Κυπριακή Δημοκρατία. Τον ευχαριστούμε, για πολλούς, πάρα πολλούς ελπίζουμε, στην Ελλάδα, ψυχολογικά τουλάχιστον έτσι είναι. 
 
Ποιο ήταν άραγε το νόημα της επανάληψης των περί «γέφυρας» φιλίας με γεωπολιτικό περιεχόμενο, αναφορές σχετικές με τον αγωγό; Τα είπαμε, τα εμπεδώσαμε, ώρα να προχωρήσουμε και σε βήματα υλοποίησης των συμφωνηθέντων, χωρίς να γίνεται υπερεκτίμηση από την ελληνική πλευρά της σημασίας του αγωγού τόσο στις διεθνείς σχέσεις της χώρας όσο και στην οικονομία της. 
Από αυτό το σημείο και κάτω τι γίνεται; Η τουρκική πλευρά άκουσε με ικανοποίηση την ελληνική να τη διαβεβαιώνει ότι η πολιτική στήριξης της προσπάθειάς της να καταστεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει αλλάξει. Η ελληνική όμως πλευρά δεν άκουσε κάτι θετικό στο ζήτημα της χάραξης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΠΖ) και στο Κυπριακό, τα οποία υποτίθεται είναι στην κορυφή της ατζέντας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αν πιστέψουμε τα λόγια του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, όπως στην κορυφή των προτεραιοτήτων από πλευράς Τουρκίας, αν και ανομολόγητα, είναι η προώθηση με κάθε τρόπο της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση… 
Εάν κανείς κρίνει από τη «γλώσσα του σώματος», προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλά στο παρασκήνιο και οι δυο χώρες προχωρούν στο να καταλήξουν σε συμφωνία που θα ξεμπλοκάρει τα δύο κορυφαία θέματα που προαναφέρθηκαν. Είναι όμως αυτό πραγματικότητα; Κι αν ναι, σε ποια κατεύθυνση κινείται η συμφωνία; Διότι εάν κανείς κρίνει από τη ρητορική της Άγκυρας, διεκδικεί τα πάντα στο ζήτημα της ΑΟΖ και μια λύση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της στο Κυπριακό, τέτοια που θα διασφαλίζει τον γεωπολιτικό έλεγχο σε μια περιοχή κρίσιμη για τον Ελληνισμό, όπου από γεωγραφικής απόψεως η Τουρκία έχει ένα πλεονέκτημα… 
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το ζήτημα. Στα δύο προαναφερθέντα κορυφαία θέματα, δεν μπορεί να μην εξετάσει κανείς την οπτική της Λευκωσίας και της Ουάσιγκτον. Η με το ζόρι αναφορά στο Κυπριακό και μόνο μετά από την υποβολή σχετικής ερώτησης δεν ακούγεται καλά, υπό φυσιολογικές συνθήκες στη Λευκωσία. Η δε επικείμενη επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στην Ουάσιγκτον με τις ΗΠΑ να βρίσκονται σε αναζήτηση στρατηγικού προσανατολισμού για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου κι ενώ αντιμετωπίζουν πάμπολλα προβλήματα στις σχέσεις τους με την Τουρκία, θέτει κι αυτή ερωτήματα ως προς τη σκοπιμότητα αυτής της επίσκεψης. 
Κατά τα άλλα, περί τα τέλη του έτους θα υποδεχτούμε ξανά στην Αθήνα τον Αχμέτ Νταβούτογλου, ενώ η επόμενη σύνοδος του Ελληνοτουρκικού Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας θα πραγματοποιηθεί το πρώτο εξάμηνο του 2014, κατά τη διάρκεια της ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ. 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κάτι δεν πάει καλά με την ελληνική εξωτερική πολιτική;

Πολλά «γελάκια», χαριεντισμοί και ανούσιες – τετριμμένες δηλώσεις, με εστίαση στο σημαντικό, αλλά όχι μοναδικό για τα ελληνικά εθνικά σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετακεμαλισμός: Μια μελέτη για την αρχή του τέλους της δημοκρατίας των στρατηγών

Ellada simera 0 Τουρκία 13:39

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://cdn.thebest.gr/media/images/frontNews/uqqiukmdaf4e144ae638b89.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="436" src="http://cdn.thebest.gr/media/images/frontNews/uqqiukmdaf4e144ae638b89.jpg" width="640" /></a></div>
 
Είναι ο Κεμαλισμός στην αρχή του τέλους του; H τουρκική Δημοκρατία θα λειτουργεί, στο εξής, χωρίς τις επεμβάσεις των στρατηγών; Το πολιτικό Ισλάμ κέρδισε τον πόλεμο των θεσμών; 
Ναι, απαντάει ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης και ο ερευνητής διεθνολόγος Αφεντούλης Λαγγίδης στο βιβλίο τους «Μετακεμαλισμός», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σιδέρης. 
 
Σε μια αναλυτική έρευνα 247 σελίδων, με πλούσια ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, υποστηρίζουν ότι μια εκ του σύνεγγυς μελέτη των τεκταινομένων στην Τουρκία- ορατών και αοράτων – πιστοποιεί ότι ο Κεμαλισμός, ως πολιτική φιλοσοφία, κρατική ιδεολογία και θεμέλιο του πολιτικού συστήματος, έφθασε στο τέλος του, τουλάχιστον με τη μορφή που λειτούργησε για 75 και πλέον χρόνια. 
 
Εκτιμούν ότι η σύγκρουση του Στρατεύματος, που αποτελεί τη αιχμή του δόρατος του Κεμαλισμού, με το χαρισματικό ισλαμιστή ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, οδηγείται σε νίκη της «Ισλαμικής Δημοκρατίας δυτικού τύπου», επισημαίνοντας πως το Ισλάμ, που για τον ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ήταν οπισθοδρομικό, σήμερα , ως πολιτικό Ισλάμ εμφανίζεται επαναστατικά φιλοευρωπαϊκό επιλέγοντας την πολιτική σύγκρουση με το παλαιό καθεστώς. 
 
Από τον Μάρτιο του 2003 που ανέλαβε ο ίδιος ο Ερντογάν τη διακυβέρνηση της χώρας κατάφερε να αξιοποιήσει τις παγκόσμιες εξελίξεις και την εσωτερική νομιμοποίηση εφευρίσκοντας ή αποκαλύπτοντας συνωμοσίες τύπου «Εργκενεκόν» και «Βαριοπούλα», για να πιάσει τους στρατηγούς στον ύπνο και να τους στείλει φυλακή μέσω της Δικαιοσύνης. Και όχι μόνο αυτό. Πέτυχε την εκλογή ισλαμιστή Προέδρου Δημοκρατίας- για πρώτη φορά στην Ιστορία αυτής της ιδιόμορφης χώρας. Επίσης για πρώτη φορά στα ιστορικά χρονικά της Δημοκρατίας των στρατηγών, πέτυχε να αποκλείσει την ανάληψη της αρχηγίας του γενικού επιτελείου από το αρχηγό της πρώτης Στρατιάς στρατηγό Χασάν Ιγσίζ, αφού ήταν κατηγορούμενος για συνωμοτική δράση, επικαλούμενος τη διάταξη που απαγορεύει την προαγωγή υπόδικων αξιωματικών... 
 
Πως αντιδρούν όσοι πιστεύουν στον κοσμικό χαρακτήρα του συστήματος; Στο ερώτημα αυτό ,που συμπίπτει με τις πρόσφατες αντιισλαμικές εξεγέρσεις στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης και σε δεκάδες τουρκικές πόλεις, οι συγγραφείς σημειώνουν ότι η αστική τάξη της Κωνσταντινούπολης και των παραλίων της Μικράς Ασίας υποπτεύεται πως ο εκδημοκρατισμός και η ευρωπαϊκή προοπτική χρησιμεύουν στον Ερντογάν μόνο ως σκαλωσιές στις οικοδομές. Μόλις ολοκληρωθεί το κτίριο θα τις απομακρύνει… 
 
Όσον αφορά το στερεότυπο περί δυτικοευρωπαϊκού προσανατολισμού , υπογραμμίζουν ότι , αντίθετα με τα ευρέως παραδεκτό, ο προσανατολισμός προς την Ευρώπη δεν αποτελεί εφεύρεση του Κεμάλ, αλλά δύο γενιές πριν από την ίδρυση του κεμαλικού κράτους υπήρξαν ηγετικές κινήσεις διανοουμένων που είδαν τη σωτηρία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη μετατροπή της από ελέω Θεού μοναρχία σε συνταγματικό ομοσπονδιακό κράτος με σεβασμό των μειονοτικών δικαιωμάτων. (Περίοδος μεταρρυθμίσεων Τανζιμάτ, 1839- 1878). Πρόκειται για ζητούμενο ακόμη και σήμερα , μιας και ο σεβασμός των θρησκευτικών, πολιτικών και μειονοτικών δικαιωμάτων είναι τα περιλάλητα «κριτήρια της Κοπεγχάγης» του 1993 ως προϋποθέσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 
 
Όμως, ιδού η παραδοξότητα του τουρκικού εκδημοκρατισμού: οι στρατηγοί – και όχι μόνο οι στρατηγοί- έχοντας το φοβικό σύνδρομο του λόγω κουρδικού και άλλων μειονοτήτων, θεωρούν πως ο απόλυτος εκδημοκρατισμός αλά Ευρώπη θα οδηγήσει σε διαμελισμό της χώρας. Οι μελετητές, πάντως, φαίνονται πεπεισμένοι για την δημοκρατική πολιορκία των στρατηγών που συνειδητοποιούν πως – τεχνηέντως- ο Ερντογάν τους πήρε την κυριαρχική εξουσία μέσα από τα χέρια τους και χωρίς να ανοίξει μύτη: «Εξ΄αιτίας της παγκοσμιοποίησης και του ανοίγματος της Τουρκίας στον κόσμο, το δικαίωμα επέμβασης του Στρατεύματος έχει σοβαρά αποδυναμωθεί, έως εκμηδενισθεί». 
 
Υπάρχει περίπτωση να επιβάλει ο Ερντογάν κρυφή ισλαμική ατζέντα; «Η κρίση διαφθοράς εκδηλώθηκε και ως κρίση του κοσμικού κράτους , αναδεικνύοντας ως εναλλακτική λύση το πολιτικό Ισλάμ, ενώ οδήγησε στην πολιτική εξαφάνιση την ηγεσία που γέννησε η δικτατορία της 12ης Σεπτεμβρίου 1980 . Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η Τουρκία θα μετατραπεί σε Ισλαμική Δημοκρατία. Η απειλή όμως είναι υπαρκτή και αυξάνεται». 
<ul>
<li>Το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου αναφέρεται στις δομικές αντιφάσεις της πορείας προς την Ευρώπη.</li>
<li>Το δεύτερο κεφάλαιο κάνει μια ιστορική διαδρομή της σύγκρουσης και της σταθερότητας .</li>
<li>Το τρίτο κεφάλαιο εξετάζει τον ιδιότυπο πολιτικό εκσυγχρονισμό της κεμαλικής κρατικής ιδεολογίας, την μετάβαση στον πολιτικό πλουραλισμό (1946- 1961), το δημοκρατικό πείραμα (1961- 1980), την εξωτερική πολιτική από τον Κεμάλ μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, την περίοδο της ουδετερότητας (1923- 1945 ).</li>
<li>Το τέταρτο κεφάλαιο αναλύει το στράτευμα ως παράγοντα πολιτικής αλλαγής φωτίζοντας την ισλαμική πλημμυρίδα από τον Ερμπακάν ,που έδιωξαν το 1997 οι στρατηγοί, μέχρι τον Ερντογάν στον οποίο κάθονται … προσοχή και πραγματεύεται το κουρδικό πρόβλημα ως εσωτερικό και διεθνοπολιτικό ζήτημα.</li>
<li>Τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο ακτινογραφείται η εξωτερική πολιτική σε σχέση με τη νέα τάξη πραγμάτων, η ευρωπαϊκή δυναμική μετά τη σύνοδο του Ελσίνκι (1999), η εθνική θεώρηση της Τουρκίας του 21 αιώνα με το Δόγμα Νταβούτογλου και η κρίση στις σχέσεις με το Ισραήλ.</li>
</ul>
 
Ένα βιβλίο χρήσιμο για ειδικούς και μη. Για όσους θέλουν να γνωρίσουν σε βάθος όχι μόνο τα συμβαίνοντα αλλά και τα επερχόμενα στην γειτονική και παραλλήλως μεγάλη άγνωστη στο ευρύ κοινό χώρα. Αναγκαίο ανάγνωσμα για όσους μελετούν τον φανερό και κρυφό πόλεμο της μαντίλας με το πηλίκιο… 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μετακεμαλισμός: Μια μελέτη για την αρχή του τέλους της δημοκρατίας των στρατηγών

Είναι ο Κεμαλισμός στην αρχή του τέλους του; H τουρκική Δημοκρατία θα λειτουργεί, στο εξής, χωρίς τις επεμβάσεις των στρατηγών; Το πολιτι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κρατική αμυντική βιομηχανία θύμα των ξένων συμφερόντων

Ellada simera 0 Αμυνα, οικονομία 13:32

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="" height="420" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/GEA/MAXHTIKAAEROSKAFH/MIRAGE2000/cache/m2000_5_13-630x420.jpg" width="630" /></div>
 
 
 
Γράφει ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ* 
Το εξοπλιστικό πρόγραμμα για την περίοδο 2013 – 2016 ανέρχεται, σύμφωνα με τον Πίνακα 5 του Νόμου 4127/2013, σε 2,73 δισ. ευρώ (750 εκ. ευρώ για το έτος 2013, 583 εκ. ευρώ για το έτος 2014, 750 εκατ. ευρώ για το έτος 2015 και 647 εκ. ευρώ για το έτος 2016). Το άθροισμα του ετήσιου κύκλου εργασιών των τριών (3) κρατικών αμυντικών βιομηχανιών (ΕΑΣ ΑΒΕΕ – ΕΛΒΟ ΑΒΕ – ΕΑΒ ΑΕ) την τελευταία οκταετία δεν ξεπέρασε ποτέ τα 400 εκατ. ευρώ με τους πιο γενναιόδωρους υπολογισμούς. Δεν χρειάζονται περίπλοκες μαθηματικές πράξεις για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι το εξοπλιστικό κονδύλι του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στον καιρό του μνημονίου, είναι σχεδόν διπλάσιο από τον προ-μνημονιακό κύκλο εργασιών της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας. Επομένως, ο κρατικός προϋπολογισμός, ακόμα και εντός του στενού πλαισίου του Μεσοπρόθεσμου, διαθέτει κονδύλια, που στην πραγματικότητα ξεπερνούν τα απαιτούμενα για την επιβίωση της αμυντικής βιομηχανίας. 
 
Η αποδυνάμωση της κρατικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης δεν δικαιολογείται από τα δημοσιονομικά δεδομένα. Η ύπαρξη συσσωρευμένων ζημιών ούτε ασυνήθης είναι σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ούτε μη αναστρέψιμη και αντιμετωπίζεται με τη διαμόρφωση ενός βιώσιμου επιχειρησιακού σχεδίου με προσανατολισμό στην επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων και τη σταδιακή εξόφληση υφιστάμενων οφειλών. Η κατάρτιση ενός τέτοιου σχεδίου προϋποθέτει τουλάχιστον τη δημοσιοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος των Ενόπλων Δυνάμεων, την έγκριση της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανικής Στρατηγικής (ΕΑΒΣ), τη ρύθμιση των υφιστάμενων οφειλών και την κατά παρέκκλιση εξόφληση των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών, που σήμερα ταλαιπωρούνται από δυσερμήνευτες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Ωστόσο, η κατάρτιση του 15ετούς Μακροπρόθεσμου Προγράμματος Προμηθειών καθυστερεί τρία χρόνια. Η ΕΑΒΣ δεν έχει εγκριθεί από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας δύο χρόνια μετά την υποβολή της προς έγκριση από την Επιτροπή, που την συνέταξε. Οι ιδιώτες εργολάβοι απαλλάσσονται από την υποχρέωση προσκομιδής φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Στα «ψιλά γράμματα» των Νόμων έχει κατ' επανάληψη συμπεριληφθεί η «κατά παρέκκλιση» εξόφληση ιδιωτών προμηθευτών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ποτέ όμως της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας. 
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ακόμα και η ιδιωτικοποίηση δεν μπορεί να καταστεί ελκυστική για κανέναν σοβαρό «επενδυτή». Μόνοι ευνοημένοι αναδεικνύονται οι αλλοδαποί κατασκευαστές αμυντικού υλικού, οι οποίοι δεν πρόκειται να παραιτηθούν με ευκολία από την «προίκα» της προμήθειας κύριου υλικού, το οποίο η Ελλάδα δεν θα μπορεί πλέον να κατασκευάζει. Το γεγονός ότι στην πλειοψηφία τους οι κατασκευαστές αυτοί είναι Γερμανοί αποτελεί προφανώς διαβολική σύμπτωση! 
 
Μόνη λύση η συρρίκνωση; 
 
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα διαθέσιμα κονδύλια είναι επαρκή και η σημερινή κρίση της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας δεν οφείλεται στους αριθμούς, αλλά στην αδικαιολόγητη αδράνεια του Κράτους να αναλάβει στοιχειώδεις θεσμικές πρωτοβουλίες (που όμως αναλαμβάνει όταν πρόκειται για ιδιωτικές εταιρείες), καθίσταται σαφές ότι η συρρίκνωση της εγχώριας κρατικής αμυντικής βάσης ούτε αναγκαία είναι, ούτε φυσικά και επωφελής για το δημόσιο συμφέρον. Χωρίς δημοσιονομική επιβάρυνση, είναι δυνατόν να δημιουργηθεί Ενιαίος Φορέας Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας (Ε.Φ.Ε.Α.Β.), του οποίου οι δραστηριότητες συγκεντρώνονται γύρω από τέσσερις άξονες: 
Άξονας 1: Όπλα – Πυρομαχικά 
Άξονας 2: Οχήματα 
Άξονας 3: Πτητικά Μέσα 
Άξονας 4: Πλωτά Μέσα 
Κατά τη γνώμη μου, η υλοποίηση του κάθε άξονα καθίσταται δυνατή με τη δημιουργία cluster, μέσω της λειτουργικής συγχώνευσης των ΕΑΣ ΑΒΕΕ (άξονας 1) – ΕΛΒΟ ΑΒΕ (άξονας 2) – ΕΑΒ ΑΕ (άξονας 3) με τα αντίστοιχα λειτουργούντα σήμερα Στρατιωτικά Εργοστάσια και τους Ναυστάθμους Σαλαμίνας και Κρήτης (άξονας 4). Απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας του είναι η αλληλοϋποστήριξη και αλληλοσυμπλήρωση των αξόνων (δεξαμενή Core Capabilities). 
 
Αυτός βέβαια ο Ενιαίος Φορέας δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να θέσει σε διακινδύνευση εργασιακά δικαιώματα. Εξάλλου, τα κενά στα οργανογράμματα των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών συντελούν στην αδράνεια, στην οποία οφείλεται σημαντικό ποσοστό των εξόδων τους. 
Σκοπός ενός τέτοιου φορέα δεν μπορεί παρά να είναι η σχεδίαση / παραγωγή / υποστήριξη στην Ελλάδα του στρατιωτικού εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων μέσα από την ενοποίηση των εφοδιαστικών κέντρων και τη δημιουργία κοινών εφοδιαστικών γραμμών με αυτοματοποιημένη παρακολούθηση της κατανάλωσης υλικού και αντίστοιχα αυτοματοποιημένο υπολογισμό αναγκών κατασκευής στρατιωτικού εξοπλισμού, την ενίσχυση της έρευνας και ανάπτυξης, την αξιοποίηση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων «νέου τύπου» και την ανάπτυξη συνεργειών με εταιρείες ενός μετεξελιχθέντος σε δυναμικό Matrix / SOM Μητρώου Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού. 
Η άντληση πόρων από το «εξοπλιστικό κονδύλι» είναι δυνατόν να μειωθεί, εφόσον αξιοποιηθεί το μετοχικό κεφάλαιο εμπορικά αδρανών θυγατρικών και χρηματοδοτηθεί ο ΕΦΕΑΒ και από την αξιοποίηση των μη βιομηχανικών ακινήτων ΕΑΣ - ΕΛΒΟ -ΕΑΒ, καθώς και των ακινήτων ΤΕΘΑ - ΤΕΣ - ΤΑΑ. 
 
Με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον 
 
Οι σημερινές διοικητικές δομές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τη λειτουργία ενός τέτοιου κρατικού οργανισμού. Ο ουσιαστικός μετασχηματισμός τους περνά μέσα από μια παραγωγική διαδικασία διαβούλευσης σχετικά με τη λειτουργία του στο νέο περιβάλλον, την αναμόρφωση του πλαισίου προμήθειας αμυντικών συστημάτων και την ενσωμάτωση της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας στον κύκλο προμηθειών αμυντικών συστημάτων. 
 
Ειδικότερα, η ΓΔΑΕΕ απέτυχε να λειτουργήσει ως καταλύτης στη μετεξέλιξη των κρατικών αμυντικών εταιρειών σε εγχώρια αμυντική βιομηχανική βάση. Κατά συνέπεια, είναι απαραίτητη η δημιουργία στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας Ειδικής Γραμματείας Αμυντικής Βιομηχανίας, μέσω της οποίας να είναι δυνατή η κατάρτιση προγράμματος δημοσίων επενδύσεων στον αμυντικό τομέα με βάση τις αρχές του στρατηγικού σχεδιασμού και management by results στη διαχείριση των αμυντικών δαπανών, καθώς και η υποβολή προς την Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων ετήσιας έκθεσης απολογισμού τόσο των αμυντικών δαπανών, όσο και του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων στον αμυντικό τομέα. 
Απαραίτητη επίσης είναι και η δημιουργία –επιτέλους– ενός Εθνικού Φορέα Πιστοποίησης Αμυντικού Υλικού με σκοπό την πιστοποίηση της καταλληλότητας του εξοπλισμού και των υπηρεσιών σε συνεργασία με εργαστήρια ΑΕΙ και ΑΣΕΙ και άλλους δημόσιους φορείς. 
Επιλογικά: Θέσφατα και ιδανικές λύσεις δεν υπάρχουν. Όμως, οι συνέπειες των παλαιότερων, αλλά και των μνημονιακών επιλογών, είναι ακόμα ανασχέσιμες, εφόσον επιλεγούν πολιτικές με σκοπό την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και την παύση της εξάρτησης των Ενόπλων Δυνάμεων από τα ολιγοπώλια του διεθνούς εμπορίου όπλων. 
 
*Δικηγόρος -Εξωτερικός Συνεργάτης, Δικηγόρος ΑΠ, MSc Αεροπορικό – Διαστημικό Δίκαιο (London), Πρώην Νομικός Σύμβουλος Υπουργού Εθν. Άμυνας 
 
 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η κρατική αμυντική βιομηχανία θύμα των ξένων συμφερόντων

Γράφει ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ* Το εξοπλιστικό πρόγραμμα για την περίοδο 2013 – 2016 ανέρχεται, σύμφωνα με τον Πίνακα 5 του Νόμου 4...

Διαβάστε την συνέχεια

Δηλώσεις σόκ Βενιζέλου από Άγκυρα.

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 13:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://static.madata.gr/files/2_B/benizelosntaboutoglou4_709561256.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="http://static.madata.gr/files/2_B/benizelosntaboutoglou4_709561256.jpg" width="640" /></a></div>
 
"Πάμε σε αλλαγή των γεωγραφικών δεδομένων της Ελλάδας με την Τουρκία"! 
 
Τη σύγκληση, του τρίτου "Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας", στις αρχές της ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποφάσισαν η Αθήνα και η Άγκυρα κατά την διάρκεια της συνάντηση διάρκειας περίπου μιάς ώρας στην τουρκική πρωτεύουσα, των υπουργών Εξωτερικών, Ελλάδος και Τουρκίας, Ευ. Βενιζέλου και Αχμέτ Νταβούτογλου, αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται αλλού, στις δηλώσεις του Ε.Βενιζέλου: Μίλησε για "αλλαγή γεωγραφικών δεδομένων" και είναι η πρώτη φορά που η ελληνική πλευρά αναφέρεται σε αλλαγή γεωγραφικών δεδομένων" στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. 
Της συνομιλίας των δύο υπουργών ακολούθησε συνάντηση των αντιπροσωπειών των δύο υπουργείων και στη συνέχεια οι υπουργοί έδωσαν συνέντευξη Τύπου, όπου οι Έλληνες δημοσιογράφοι για πρώτη φορά άκουσαν Έλληνα υπουργό Εξωτερικών να παραδέχεται ότι "πάμε σε αλλαγή γεωγραφικών δεδομένων. 
«Αλλάζουν τα γεωγραφικά δεδομένα», είπε ο Ε.Βενιζέλος και έκανε λόγο για μια «νέα γέφυρα» με σημασία «όχι μόνο οικονομική, αλλά και γεωπολιτική γέφυρα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας» αναφερόμενος στον αγωγό TAP. 
To ερώτημα είναι πώς αλλάζουν τα "γεωγραφικά δεδομένα" μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας; Θα καταργηθούν τα σύνορα; Θα υπάρξει αποδοχή των ρεβιζιονιστικών θέσεων της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας; 
Θα γίνει πράξη το νεο-οθωμανικό όραμα της Τουρκίας που ηγεμονεύει και της Ελλάδας που δορυφοροποιείται; 
Και τι θα πει "Γεφυρώνεται γεωπολιτικά η Ελλάδα με την Τουρκία"; Έχουν συμφωνηθεί πράγματα τα οποία αγνοούμε; 
Ο Έλληνας υπουργός αναφέρθηκε και στις διμερείς πολιτικές σχέσεις. Ως προς τις σχέσεις Τουρκίας - ΕΕ, είπε ότι είναι «στρατηγική επιλογή της Ελλάδας», η στήριξη της Ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. 
Μάλιστα ο Α.Νταβούτογλου θα επισκεφθεί την Αθήνα τον προσεχή Νοέμβριο ή Δεκέμβριο. 
Ερωτηθείς ο κ. Νταβούτογλου για το θέμα της ΑΟΖ στο Αιγαίο, είπε απλώς ότι συνεχίζονται οι διερευνητικές επαφές μεταξύ των δύο υπουργείων Εξωτερικών και τόνισε ότι «θέλουμε να μετατρέψουμε το Αιγαίο σε θάλασσα ειρήνης και ευημερίας» (σ.σ.: να υποθέσουμε ότι θα σταματήσουν τα αεροσκάφη και τα πλοία τους να παραβιάζουν καθημερινά τον εθνικό ενάεριο χώρο και τα εθνικά χωρικά ύδατα;). 
Στην ίδια ερώτηση, ο Ε.Βενιζέλος κυριολεκτικά αθώωσε την Τουρκία για την ανθεωρητική της πολιτική λέγοντας ότι :«Όλες οι χώρες γνωρίζουν τα δικαιώματά τους που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, προστατεύουν την εθνική τους κυριαρχία κατά τα κριτήρια του διεθνούς δικαίου και έχουν την υποχρέωση να διαπραγματεύονται καλόπιστα στο πλαίσιο της έννομης διεθνούς τάξης». 
Ο κ. Νταβούτογλου χαρακτήρισε «πολύ σημαντικό» το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος πραγματοποιεί στην Άγκυρα το πρώτο του ταξίδι, όπως είπε, στο εξωτερικό. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>