1969: Όταν η Ελλάδα υπέγραφε συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με την Λιβύη και ανασυγκροτούσε την αεροπορία της

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLFRmdwwwA71NQW8v2ea6JhLVU0A73oaIQ5i8cnOV29nhXB2r3qJOUTLqy7Vhso01QfFFLgt6O6eIjD21hcod5jYDLqs7k6AXb_6ZXg8FGQ2qMmFlIk6nSVlJOiPYIOiZ1rRCKWvExlb8/s1600/northr11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="750" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLFRmdwwwA71NQW8v2ea6JhLVU0A73oaIQ5i8cnOV29nhXB2r3qJOUTLqy7Vhso01QfFFLgt6O6eIjD21hcod5jYDLqs7k6AXb_6ZXg8FGQ2qMmFlIk6nSVlJOiPYIOiZ1rRCKWvExlb8/s640/northr11.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης </b><br /> Οι συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία με το καθεστώς της Τριπόλεως στην Λιβύη και η αντίδραση της Αθήνας, επανέφεραν στο επίκεντρο και της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής την αποσταθεροποιημένη χώρα της Αφρικής, η οποία μπορεί να απειλήσει τα εθνικά συμφέροντα. Μπορεί η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που υπεγράφη με την Τουρκία να έχει κάνει αίσθηση και είναι ενδιαφέρον να δούμε εάν θα έχει κάποιο απτό αποτέλεσμα, το βέβαιο πάντως είναι ότι ελάχιστοι γνωρίζουν ότι πριν από 50 χρόνια ακριβώς, η Ελλάδα είχε συνάψει ανάλογη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με την Λιβύη, που απέδωσε σημαντικά αποτελέσματα. <br /> <br /> Στις 1 Σεπτεμβρίου 1969 μικρή ομάδα Λιβύων αξιωματικών με επικεφαλής τον 27χρονο Λοχαγό Μουαμάρ Καντάφι, επαναστάτησε κι ανέτρεψε τον βασιλιά Ιντρίς Α΄. Η ισχύς του νέου καθεστώτος πήγαζε από τους “μικρούς” αξιωματικούς και κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ο αντισημιτισμός και ο αντιαμερικανισμός. Ορόσημο για την αμερικανική παρουσία στην Λιβύη ήταν η ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου το 1959, που οδήγησε αμερικανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα, να εμπλακούν στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αυτών. Επιπλέον, πλησίον της Τριπόλεως, υπήρχε η τεράστια Αεροπορική Βάση Γουίλους, με 4.600 προσωπικό (συν 10.000 περίπου μέλη οικογενειών) που λειτουργούσε ως τακτικό κέντρο αεροπορικής εκπαιδεύσεως για τις επιχειρησιακές ανάγκες της Αεροπορίας των ΗΠΑ Ευρώπης (USAFE). Μετά την επικράτηση της επαναστάσεως, οι Αμερικανοί εκδιώχθηκαν από την Λιβύη, αν και ήδη είχε συναφθεί συμφωνία αποχωρήσεώς τους από την Αεροπορική Βάση Γουίλους, η οποία εφαρμόσθηκε και ολοκληρώθηκε στις 11 Ιουνίου 1970. <br /> <br /> Το πρόβλημα όμως ήταν γενικότερο, δεδομένου ότι οι επαναστάτες προέβησαν στην δήμευση των περιουσιών των ξένων μεταναστών στην χώρα. Ξαφνικά η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με την προοπτική οικονομικής εξοντώσεως των Ελλήνων της Λιβύης, όσο και της διώξεως της ορθόδοξης εκκλησίας που έβλεπε την περιουσία της να κατάσχεται. Η διπλωματική διερεύνηση, προκάλεσε το ενδιαφέρον των επαναστατών, οι οποίοι ζήτησαν από την Ελλάδα να αναλάβει την “διάσωση” της Λιβυκής Αεροπορίας, η οποία μετά την αποχώρηση των Αμερικανών είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη της. Οι Λίβυοι αξιωματικοί είχαν έναν δεσμό με την Ελλάδα, επειδή ήδη αρκετοί από την αεροπορία και το ναυτικό, είχαν αποφοιτήσει από τις ελληνικές στρατιωτικές παραγωγικές σχολές και η αναζήτηση βοηθείας από αυτή την φίλη χώρα, προέκυπτε ως φυσιολογική. <br /> <br /> Πράγματι, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε το αίτημα και αποφασίστηκε η αποστολή αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας στην Λιβύη, με ζητούμενο αντάλλαγμα την εξαίρεση των ελληνικών περιουσιών από το μέτρο της δημεύσεως. Η επαναστατική κυβέρνηση ανταποκρίθηκε σε όσα ζήτησε η Αθήνα και οι Έλληνες αξιωματικοί, κατόπιν συντόμου επιτόπιας εξετάσεως της καταστάσεως της Λιβυκής Αεροπορίας, η οποία κρίθηκε τραγική, επέστρεψαν κι ενημέρωσαν αρμοδίως. <br /> <br /> Την εποχή εκείνη, η Βασιλική Λιβυκή Αεροπορία ήταν μια τυπική αραβική αεροπορική δύναμη, μικροσκοπική σε αριθμούς και συμβολικής περισσότερο παρουσίας, που είχε “στηθεί” με αμερικανική βοήθεια. Είχε συγκροτηθεί μόλις προ επτά ετών, τον Σεπτέμβριο του 1962, και η δύναμη κρούσεως περιοριζόταν σε μια Μοίρα 10 μαχητικών F-5, πλαισιούμενων από 3 εκπαιδευτικά T-33 και 6 μεταφορικά αεροσκάφη C-47 Dakota. Ασφαλώς και η Ελλάδα, μπορούσε να βοηθήσει σε μια τέτοια κατάσταση, αναστηλώνοντας την Λιβυκή Αεροπορία, η οποία μέσα σε διάστημα μηνών από την αποχώρηση των Αμερικανών, βρέθηκε σε κακό χάλι. <br /> <br /> <br /> Δύο συμφωνίες υπεγράφησαν εκείνη την εποχή μεταξύ Ελλάδος και Λιβύης. Μία γενική για τις διμερείς σχέσεις και μία στρατιωτικής συνεργασίας, που αφορούσε την ανάληψη της εκπαιδεύσεως ιπταμένων και την υποστήριξη των αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένης της παροχής ανταλλακτικών κ.λπ. Στο πλαίσιο της δεύτερης συμφωνίας, κλιμάκιο στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας μετέβη στην Λιβύη και υλοποίησε τα συμφωνηθέντα. Οι Έλληνες αξιωματικοί, “ανέστησαν” την Λιβυκή Αεροπορία. <br /> <br /> Σημαντικό στοιχείο στην υλοποίηση της συμφωνίας, ήταν η ανοχή των ΗΠΑ, οι οποίες ως σύμμαχος και υποστηρικτής του τότε στρατιωτικού καθεστώτος στην Ελλάδα, δεν έφεραν αντίρρηση στην μικρή ούτως ή άλλως ροή ανταλλακτικών προς την Λιβύη. Για την Ελλάδα, επρόκειτο για μια σημαντική εθνική υπόθεση, δεδομένου ότι διέσωσε τις περιουσίες των Ελλήνων υπηκόων και ενώπιον αυτού του σκοπού, οι Αμερικανοί δεν θα μπορούσαν να έχουν αντίρρηση. <br /> <br /> Η ειρωνεία είναι ότι το ελληνικό κλιμάκιο της Πολεμικής Αεροπορίας αποχώρησε το 1974, όταν κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ο Καντάφι συντάχθηκε με το πλευρό της Τουρκίας, φθάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου να αποστείλει πετρέλαιο για βοήθεια. Τα ελάχιστα F-5, παραχωρήθηκαν ή πουλήθηκαν στην Τουρκία, καθώς στο μεταξύ η Λιβύη είχε αρχίσει να εφοδιάζεται με σοβιετικής και γαλλικής προελεύσεως αεροσκάφη. <br /> <br /> Το έτος εκείνο άρχισαν στην Λιβύη μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του καθεστώτος, το οποίο αντέδρασε με βία. Οι σχέσεις με την Δύση άρχιζαν να εντείνονται, συμπαρασύροντας και αυτές με την Ελλάδα. Από την πρώτη στιγμή εξάλλου, ο Μουαμάρ Καντάφι απέβλεψε στην ανάδειξή του ως ηγέτη του Αραβικού κόσμου, υποσκελίζοντας την Αίγυπτο και αυτόν ακόμη τον Νάσερ. Η κήρυξη “ιερού πολέμου” εναντίον του Ισραήλ, ήταν τυπική στάση. Ο τυφλός αντιαμερικανισμός, θα τον οδηγούσε στην υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων, που στην δεκαετία του 1980 άρχισαν κυρίως με αεροπειρατείες, να χτυπούν αμερικανικούς στόχους. Στρατόπεδα τρομοκρατών άρχισαν να λειτουργούν κρυμμένα στην Σαχάρα και την ίδια περίοδο, η Λιβύη υιοθέτησε την θέση ότι τα εθνικά της ύδατα δεν εκτείνοντο σε απόσταση 12 μιλίων αλλά όλος ο κόλπος της Σύρτης, εξαιτίας των ειδικών συνθηκών, αποτελούσε εθνικά χωρικά ύδατα. <br /> <br /> <img height="446" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2019/12/northr12.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Στην δεκαετία του 1980, οι σχέσεις της Λιβύης με την Ελλάδα βελτιώθηκαν, εξαιτίας της στενής προσωπικής σχέσεως του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου με τον Μουαμάρ Καντάφι. Η ελληνική στάση, ακύρωνε την διεθνή απομόνωση της Λιβύης, λόγω του αυταρχικού καθεστώτος και των σχέσεων με τρομοκρατικές αραβικές οργανώσεις. Μετά την επίσκεψη Παπανδρέου στην Λιβύη το 1984 και την διαμεσολάβηση ώστε να επιτευχθεί συμφωνία Γαλλίας – Λιβύης για το Τσαντ, ο Καντάφι εκδηλώθηκε φιλελληνικά: ψήφισε στα Ηνωμένα Έθνη υπέρ της αποχωρήσεως των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, απέσυρε κεφάλαια από την Ισλαμική Τράπεζα του ψευδοκράτους Ντενκτάς και υιοθέτησε την ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στη Νοτιοανατολική Τουρκία. <br /> <br /> Μέσα σε αυτό το κλίμα, η ελληνική κυβέρνηση επεδίωξε διείσδυση της αναπτυσσόμενης αμυντικής βιομηχανίας της στην Λιβύη, με την οποία έγιναν συζητήσεις για προμήθειες τεθωρακισμένων οχημάτων ΛΕΩΝΙΔΑΣ, του αντιαεροπορικού συστήματος ARTEMIS 30, πυρομαχικών κ.λπ. Ωστόσο, πέραν των αρχικών επαφή δεν υπήρξε αποτέλεσμα, λόγω ισχυρών πολιτικών αντιδράσεων των ΗΠΑ. Οι τεταμένες ελληνοαμερικανικές σχέσεις, δεν άφησαν περιθώρια στην Αθήνα. <br /> <br /> Στην δεκαετία του 1990, οι σχέσεις Ελλάδος – Λιβύης ατόνισαν. Η απομόνωση της αραβικής χώρας άρχισε να περιορίζεται από την δεκαετία του 2000, αποκαθιστώντας σταδιακώς την σχέση της με την Δύση. Η Ελλάδα εισήγαγε πετρέλαιο ενώ ελληνικές επιχειρήσεις συνέχισαν να δραστηριοποιούνται στην Λιβύη. Από το 2011, στην χώρα ξέσπασαν ταραχές που εξελίχθηκαν σε εμφύλιο πόλεμο και ο Καντάφι βρήκε τον θάνατο. <br /> <br /> Οι πρόσφατες εξελίξεις, έχουν αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον της Αθήνας για την Λιβύη και την προσπάθεια σταθεροποιήσεως. Οι συμφωνίες που υπέγραψε το καθεστώς της Τριπόλεως με την Τουρκία, αν και δεν αναγνωρίζονται από το κοινοβούλιο και τον επικεφαλής του Λιβυκού Εθνικού Στρατού στρατάρχη Χαφτάρ, έχουν επαναφέρει στο προσκήνιο την διάσταση της στρατιωτικής βοηθείας που επιδιώκουν οι αντιμαχόμενες παρατάξεις. Το παράδειγμα της ελληνολιβυκής συμφωνίας του 1969, δείχνει ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο στο πλαίσιο της στρατιωτικής διπλωματίας. Μήπως λοιπόν, ήδη πρέπει η κυβέρνηση να αρχίσει να μελετά εφικτά σενάρια για το εγγύς μέλλον; <br /> <br /> <a href="https://doureios.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

1969: Όταν η Ελλάδα υπέγραφε συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με την Λιβύη και ανασυγκροτούσε την αεροπορία της

Ellada simera 0 13:12

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Οι συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία με το καθεστώς της Τριπόλεως στην Λιβύη και η αντίδραση της Αθήνας, επανέφεραν στο επίκεντρο και της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής την αποσ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Προειδοποίηση-σοκ Πακιστανού αναλυτή: «Σε περίπτωση Ελληνοτουρκικού πολέμου θα βοηθήσουμε την Άγκυρα»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglF6ue_hy0otjET-darXOdzCtJNpc3mgkxImvWf1GBV0PcD3eMXu0QtT7OrkPDIxUUDKmvDC-cWQB9VQoUXXryboW96CqsxbCQF0K69C5eH9aF1yIcStaa6ebfNaJwMrsJ5242s92SAyw/s1600/5da06d15f07df.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="961" data-original-width="1600" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglF6ue_hy0otjET-darXOdzCtJNpc3mgkxImvWf1GBV0PcD3eMXu0QtT7OrkPDIxUUDKmvDC-cWQB9VQoUXXryboW96CqsxbCQF0K69C5eH9aF1yIcStaa6ebfNaJwMrsJ5242s92SAyw/s640/5da06d15f07df.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Ανδρέα Μουντζουρούλια </b><br /> Απίστευτα πράγματα δημοσιεύονται σήμερα από έναν σημαντικό “ειδικό” επί γεωπολιτικών θεμάτων, για μια πιθανή περίπτωση ελληνο-τουρκικής αναμέτρησης με αφορμή την κρίση στην Λιβύη, αλλά και την σχεδιαζόμενη αποστολή τουρκικών δυνάμεων στην χώρα αυτή, σύμφωνα με τις χθεσινές δηλώσεις του Ερντογάν. <br /> <br /> “Εάν η Τουρκία εισέλθει σε πόλεμο με την Ελλάδα ή αλλού, το Πακιστάν δεν θα καθίσει στο περιθώριο, π.χ. όπως στον ελληνο-τουρκικό πόλεμο στην Κύπρο (1974), όταν το Ισλαμαμπάντ βοήθησε κρυφά την Άγκυρα συμπεριλαμβανομένης της παροχής ανταλλακτικών για τα αεροσκάφη της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας (TuAF) εν μέσω εμπάργκο όπλων. Καλύτερα η διπλωματία”, μας “προειδοποιεί ο Naveed Ahmad, ένας πακιστανικής καταγωγής ερευνητής δημοσιογράφος και Ακαδημαϊκός, στις εφημερίδες The Guardian, South China Morning Post (Hong Kong) and ISN (Switzerland), Pakistan daily News, daily Zaman and Todays Zaman, και ειδικός ανταποκριτής σε Atlantic Monthly & Foreign Policy καθώς και στο Geo News. <br /> <br /> Είχαμε είχαμε αναφέρει οι Τούρκοι ετοιμάζουν πυρετωδώς και αυτοί τον δικό τους αμυντικό άξονα στην περιοχή της Α.Μεσογείου απέναντι σε (Ελλάδα-Αίγυπτο-Κύπρο) με χώρες που έχουν την ίδια θρησκεία και κυρίως συμφέροντα. <br /> <br /> Το Πακιστάν φέρεται ότι θα είναι η δεύτερη χώρα σε αυτό το σχέδιο, καθώς Άγκυρα και Ισλαμπαμπάντ ετοιμάζουν μόνιμη παρουσία μονάδων επιφανείας και αεροσκαφών του πακιστανικού ΠΝ στην τουρκική επιχείρηση “Ασπίδα της Μεσογείου”, με την οποία ο Ερντογάν ευελπιστεί να υφαρπάξει θαλάσσια οικόπεδα από Ελλάδα και λοιπές χώρες. <br /> <br /> “Στο πλαίσιο του τουρκικού σχεδίου εφαρμογής εξωτερικών σχέσεων από την 16-20 Δεκεμβρίου 2019, αντιπροσωπεία της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων του Πακιστάν επισκέφθηκε και διερεύνησε τις εγκαταστάσεις στην τουρκική ναυτική βάση της Αλεξανδρέττας, ανακοίνωσε το τουρκικό πολεμικό ναυτικό στην ιστοσελίδα του. <br /> <br /> Πληροφορίες αναφέρουν ότι πολύ σύντομα θα δούμε πακιστανικά πολεμικά πλοία στην βάση αυτή, με την οποία οι Τούρκοι ελέγχουν την Α.Μεσόγειο. <br /> <br /> <img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2019/12/topaide.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Σήμερα όμως επίσης , εντελώς ξαφνικά η εξ απορρήτων σύμβουλος του Σύρου προέδρου Άσαντ, μας κοινοποιεί ότι η Συρία ετοιμάζεται να απαλλαγεί από όλους τους «κατακτητές» που βρίσκονται στην χώρα, αρχής γενομένης των Τούρκων, που “τρώνε τις σάρκες του συριακού λαού εδώ και πολλά χρόνια”. <br /> <br /> Η Μπουθάνα Σααμπάν, σύμβουλος πολιτικής και μέσων ενημέρωσης του Μπασάρ αλ-Ασαντ, δήλωσε ότι «η χώρα μας πρέπει να απελευθερωθεί εντελώς και πλήρως από ξένους κατακτητές, είτε είναι τρομοκράτες, είτε είναι Τούρκοι ή Αμερικανοί». <br /> <br /> Η ίδια τόνισε ότι ο Άσαντ δεν έχει καμία αμφιβολία στο μυαλό του ότι η χώρα πρέπει να διώξει πάση θυσία, πλήρως, όλους τους «ξένους κατακτητές, συμπεριλαμβανομένων των Τούρκων». <br /> <br /> Ο πόλεμος της Συρίας κρατάει περισσότερο από οκτώ χρόνια, με τη συμμετοχή γειτόνων και υπερδυνάμεων, όπως η Τουρκία, το Ιράν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία. <br /> <br /> Η Σααμπάν δήλωσε στη συνέντευξη ότι ο πόλεμος είχε «επιβληθεί» στη Συρία και είναι ένας πόλεμος όχι εναντίον της Συρίας, αλλά εναντίον του προέδρου και του συριακού λαού». <br /> <br /> Σύμφωνα με όλα αυτά, θα ανοίξει για την Τουρκία ένα νέο στρατιωτικό μέτωπο, ταυτόχρονα με αυτό της Λιβύης, για το οποίο είναι αμφίβολο αν η Άγκυρα θα μπορέσει να ανταποκριθεί, υλοποιώντας ουσιαστικά έναν ανηλεή διμέτωπο αγώνα. <br /> <br /> Ο Ερντογάν θα εγκλωβιστεί, κάτι το οποίο αναμένουν πολλοί διεθνείς ειδικοί και σύντομα θα καταρρεύσει με εσωτερική εξέγερση σύμφωνα και με σενάρια που δημοσιοποιούνται σε αμερικανικά τηλεοπτικά κανάλια.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Προειδοποίηση-σοκ Πακιστανού αναλυτή: «Σε περίπτωση Ελληνοτουρκικού πολέμου θα βοηθήσουμε την Άγκυρα»!

Ellada simera 0 12:57

Του Ανδρέα Μουντζουρούλια Απίστευτα πράγματα δημοσιεύονται σήμερα από έναν σημαντικό “ειδικό” επί γεωπολιτικών θεμάτων, για μια πιθανή περίπτωση ελληνο-τουρκικής αναμέτρησης με αφορμή την κρίση στη… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

“Θα γίνει πόλεμος με την Τουρκιά”; Το ερώτημα των ημερών οι εκτιμήσεις και το λάθος μήνυμα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinSLJ93rdMfEheja9qlq4VfLtqc0_gvvTyW9QwSzyPV4PRwAUB_M9ThjS0j0XWAS8FtTFNMbwFipo4WYvSHr277pnslVkYLvns9-xssc-UhVrGJdDpAnQ__MbgrfsSCtS3n92SnWV_6GY/s1600/war-hasan-almasi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="251" data-original-width="350" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinSLJ93rdMfEheja9qlq4VfLtqc0_gvvTyW9QwSzyPV4PRwAUB_M9ThjS0j0XWAS8FtTFNMbwFipo4WYvSHr277pnslVkYLvns9-xssc-UhVrGJdDpAnQ__MbgrfsSCtS3n92SnWV_6GY/s640/war-hasan-almasi.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Μέσα στο κλίμα των εορτών, το ερώτημα που ακούγεται παντού είναι ένα: “Θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία”; Η κυβέρνηση απαντά με τον τρόπο της, θέλοντας να περάσει ένα μήνυμα ψυχραιμίας. Ο πρωθυπουργός είναι στο Μέτσοβο για διακοπές και υπουργοί του διαβεβαιώνουν με δηλώσεις τους ότι “δεν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία”…Τα τουρκικά σήριαλ μεταδίδονται κανονικότατα από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια και γενικώς όλοι θέλουν να διαφυλάξουν αυτό που ονομάζουν “κανονικότητα”…<br /> <br /> Αλλά ποιος μίλησε για πόλεμο; <br /> <br /> Στην Ελλάδα που το μικρόβιο της “τουρκοφοβίας” συντηρείται εδώ και πολλά χρόνια, έχουμε πολύ εύκολο τον πόλεμο με την Τουρκία. Τόσο πολύ που έχουμε αρχίσει να υποψιαζόμαστε ότι κάποιες φορές “βόλεψε” αφάνταστα κυβερνήσεις μας για να προχωρήσουν πιο ανώδυνα σε υποχωρήσεις. Ανώδυνα για τη δική τους επιβίωση εννοείται. Αν η χώρα ακόμη τις πληρώνει πανάκριβα λίγο τους απασχολεί… <br /> <br /> Πόσες φορές δεν ακούσαμε το επιχείρημα “και τι θέλατε να κάνουμε πόλεμο, για δυο βραχονησίδες”; Ήταν ένα “επιχείρημα” των εκσυγχρονιστών του κ. Σημίτη για να δικαιολογήσουν το φιάσκο της διαχείρισης της κρίσης των Ιμίων. <br /> <br /> Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι θα ξανακούσουμε παρόμοια επιχειρήματα, όπως για παράδειγμα “τι θέλετε να σκοτωθούμε για ένα γεωτρύπανο”; <br /> <br /> Ο πόλεμος με την Τουρκία δεν είναι το πιθανότερο σενάριο.. Πρώτα απ΄ όλα, γιατί και η ίδια δεν το επιθυμεί. Αυτό που είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουμε, είναι μια ακόμη σοβαρή ελληνοτουρκική κρίση. Ίσως σοβαρότερη κι απ΄ αυτή των Ιμίων. Θα ΄ναι μια κρίση που θα θυμίζει όπως και οι προηγούμενες ένα “μπρα ντε φερ”. Σ΄ όλα τα προηγούμενα η Τουρκία κάτι πήρε. Τώρα θα θέλει να προκαλέσει μια ακόμη κρίση-αναμέτρηση για να μας καθίσει σ΄ ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης στο οποίο θέλει να τα βάλει όλα. Ο χάρτης της “Γαλάζιας Πατρίδας” είναι αποκαλυπτικός.Αν χάσουμε σ΄ αυτό το “μπρα ντε φερ”, τότε ναι , θα ΄ναι σαν να ΄χουμε χάσει πόλεμο! <br /> <br /> Η Τουρκία θέλει να προκαλέσει κλιμάκωση για να προκαλέσει πανικό. Για να μας κάνει να πιστέψουμε ότι μπορεί να ζήσουμε και πόλεμο. Να τρέξουμε πανικόβλητοι στο “τραπέζι της διαπραγμάτευσης”, το οποίο σχεδιάζει να ΄ναι τραπέζι “πλήρους συνθηκολόγησης”. Κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Όπως κουραστικά επαναλαμβάνουμε, ο μοναδικός τρόπος που έχει μείνει για να πειστεί η Άγκυρα ότι δεν πρέπει να ξεπεράσει τα όρια, είναι να καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν έχει απολύτως κανένα θέμα να τα ξεπεράσει αν προκληθεί. Το ίδιο μήνυμα θα πρέπει λογικά να εξηγήσει και στον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος θα συναντηθεί μετά από τις διακοπές του, στις 7 Ιανουαρίου στην Ουάσινγκτον. <br /> <br /> Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι η επιλογή της κυβέρνησης να μεταδώσει ένα κλίμα απόλυτης ψυχραιμίας που συνδυάζεται με την εορταστική ατμόσφαιρα, είναι λάθος. Θα συμφωνήσουμε. Ο κόσμος σε καμία περίπτωση δεν έχει λόγο να πανικοβληθεί, αλλά είναι λογικό και χρήσιμο να ανησυχεί. Το να του λέμε ότι “τίποτα δεν θα γίνει με την Τουρκία” είναι ψέμα, όπως και ότι θα γίνει “ολοκληρωτικός πόλεμος”.<br /> <br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Θα γίνει πόλεμος με την Τουρκιά”; Το ερώτημα των ημερών οι εκτιμήσεις και το λάθος μήνυμα

Ellada simera 0 12:46

Μέσα στο κλίμα των εορτών, το ερώτημα που ακούγεται παντού είναι ένα: “Θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία”; Η κυβέρνηση απαντά με τον τρόπο της, θέλοντας να περάσει ένα μήνυμα ψυχραιμίας. Ο πρωθυπουργός… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν μπορεί να ξεπεράσει τα χουνέρια η Άγκυρα: Επιδιώκει πάση θυσία ένα επεισόδιο με Αθήνα…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjikRcf2yuN3u_Y3RCnBRQc6Vk9pscf874Fij5sVqr8L_KpFmJEgAOSKitjd2eBVx4KdjYwohb-NxRCDtIU97xrVBTIh_l8HTp5Vx99MLy1pu4imCMad6ycDyDRAhANlQzO6mdB1sO4JAU/s1600/f-16.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1200" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjikRcf2yuN3u_Y3RCnBRQc6Vk9pscf874Fij5sVqr8L_KpFmJEgAOSKitjd2eBVx4KdjYwohb-NxRCDtIU97xrVBTIh_l8HTp5Vx99MLy1pu4imCMad6ycDyDRAhANlQzO6mdB1sO4JAU/s640/f-16.webp" width="640" /></a></div> <br /> <br /> «Δεν είναι η διαρκής προσπάθεια για την αμφισβήτηση της Εθνικής Κυριαρχίας Ελληνικών νησιών. Πλέον οι διαταγές που έχουν πάρει οι Τούρκοι πιλότοι είναι να κάνουν ότι μπορεί να περάσει από το χέρι τους, ώστε να προκαλέσουν το πολυπόθητο ατύχημα στο Αιγαίο». <br /> <br /> Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που βγαίνει από τα ανώτατα κλιμάκια της Πολεμικής Αεροπορίας και του Επιτελείου, που έχουν δώσει εντολή στα Ελληνικά «γεράκια», οίκτος να μην υπάρχει σε οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά.<br /> <ul> <li> Από την άλλη πλευρά στα καθημερινά briefing των πολεμικών μοιρών οι διοικητές και Αξιωματικοί επιχειρήσεων δεν σταματούν να επαναλαμβάνουν στους αεροπόρους ότι όσο οι νευρικοί γείτονές μας δεν καταφέρνουν να βγάλουν εκτός εαυτού τους υπερασπιστές των Ελληνικών συνόρων, χάνουν οι ίδιοι την υπομονή τους και σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια θα είναι αυτοί που θα κάνουν πρώτοι το μοιραίο λάθος.</li> </ul> <ul> <li>Βέβαια ένα λάθος στο Αιγαίο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα που μπορεί να καταλήξει και τι είδους διαστάσεις πιθανό θα πάρει. Κανείς δεν έχει αυταπάτες ότι ένας από τους σκοπούς της Άγκυρας είναι και αυτός.</li> </ul> <ul> <li>Να εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε σοβαρό επεισόδιο στο Αρχιπέλαγος και να λειτουργήσει άμεσα με στόχο μια ακόμη προσπάθεια αμφισβήτησης, ένα ακόμη γκριζάρισμα ή και μια ολιγοήμερη κρίση που θα συγκεντρώσει στρατιωτικές δυνάμεις σε μια περιοχή. Δεν εξηγούνται αλλιώς ούτε οι 98 παραβιάσεις και πολύ περισσότερο οι 20 υπερπτήσεις πάνω από Ελληνικό έδαφος που πραγματοποίησαν τουρκικά F-16 και F-4 στα νησιά Παναγιά, Οινούσσες, Αγαθονήσι, Ανθρωποφάγοι, Λειψοί, Αρκιοί και Αγρελούσα.</li> </ul> <br /> Ειδικά οι Οινούσσες και η Παναγιά είναι η δεύτερη εβδομάδα που δέχονται την πολύ προκλητική συμπεριφορά των Τούρκων καθώς πριν λίγες ημέρες οι υπερπτήσεις σ’ αυτά τα ακριτικά νησιά του κεντρικού ανατολικού Αιγαίου ήταν 12. Και με τις έκνομες ενέργειες των προηγούμενων ωρών, επιζητούν τους τρόπους που θα φέρουν την χώρα μας σε δυσχερή θέση. <br /> <br /> Δεν αντέχει την αλήθεια όπως διαμορφώνεται στην Αν. Μεσόγειο <br /> <br /> Όμως τα γεγονότα ειδικά των τελευταίων ημερών και εκτός του Αιγαίου, δείχνουν την σημασία που έχει αποκτήσει η χώρα μας στην περιοχή κι αυτό δεν μπορεί να το αντέξει η γείτονα που θεωρεί την ίδια απόλυτη υπερδύναμη της Μεσογείου στην οποία ουδείς μπορεί ν’ αντισταθεί. <br /> <ul> <li>«Αίγυπτος και Ελλάδα αυτή την ώρα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο καυτό μέτωπο της Λιβύης και είναι οι χώρες που βάζουν φρένο στα σχέδια του Ερντογάν και των Τούρκων Στρατηγών», εξηγούσε ακόμη μια ανώτατη πηγή.</li> </ul> <ul> <li>Και μέσα από αυτές τις λίγες λέξεις, με βάση τα γεγονότα που συμβαίνουν στη Λιβύη και τη βοήθεια που ζητά η κυβέρνηση της Τρίπολης από την Άγκυρα, κατανοούμε απόλυτα τη σημασία του ενεργειακού μπλοκ και των τριμερών σχημάτων στα οποία μετέχει η χώρα μας. Όπως και τις πολύ ήρεμες προειδοποιήσεις που έχει πάρει η Τουρκία να μην προχωρήσει σε σχέδια τα οποία μόνο σε καλό δεν θα της βγουν.</li> </ul> <ul> <li>Από την πλευρά της η Τουρκία δεν επιδιώκει μόνο το ατύχημα, θέλει να εγκλωβίσει για πολλοστή φορά την Ελλάδα εντός των θαλασσίων ορίων του Αιγαίου. Βλέπει ότι πλησιάζει πλέον «απειλητικά» για την ίδια και η ενεργειακή ανάπτυξη της Ελλάδας η οποία μάλιστα ακολουθεί το «χρίσμα» της χώρας , ως πυλώνα σταθερότητα στην περιοχή.</li> </ul> <ul> <li>Η δεύτερη μέρα του Ιανουαρίου, με τις υπογραφές στην Αθήνα από Ελλάδα, Ισραήλ και Κύπρο για τον ενεργειακό αγωγό «East Med», ίσως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και ως «χαριστική βολή» προς την Τουρκία.</li> </ul> <br /> Άρα μήπως το επιδιωκόμενο ατύχημα στο Αιγαίο από την Άγκυρα έχει στόχο την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή, ίσως και τη ματαίωση των υπογραφών; Μάλλον είναι αργά για την ίδια να παίξει με τη συγκεκριμένη σημαδεμένη τράπουλα…<br /> <br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δεν μπορεί να ξεπεράσει τα χουνέρια η Άγκυρα: Επιδιώκει πάση θυσία ένα επεισόδιο με Αθήνα…

Ellada simera 0 12:18

«Δεν είναι η διαρκής προσπάθεια για την αμφισβήτηση της Εθνικής Κυριαρχίας Ελληνικών νησιών. Πλέον οι διαταγές που έχουν πάρει οι Τούρκοι πιλότοι είναι να κάνουν ότι μπορεί να περάσει από το χέρι του… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία «ασφυκτιά» και θέλει «ζωτικό χώρο»: Η απάντηση να δοθεί χωρίς φοβικές προσεγγίσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr3tmMQLOL0L8r6xgdIOUKBCIJyubuDymgLSX5Vzg7DNW3038K-UGmQxIMghl0nYU-HL6fZud2AOF_5GbdZBLgXPcuL5pGOXJdxsl9uaQDopNX6coWN97vbms5d7qtvWnDhznns2_6tLU/s1600/PANAGIOTOPOULOS.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1089" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr3tmMQLOL0L8r6xgdIOUKBCIJyubuDymgLSX5Vzg7DNW3038K-UGmQxIMghl0nYU-HL6fZud2AOF_5GbdZBLgXPcuL5pGOXJdxsl9uaQDopNX6coWN97vbms5d7qtvWnDhznns2_6tLU/s640/PANAGIOTOPOULOS.webp" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ</b><br /> Η Τουρκία δεν έχει κρυφή ατζέντα. Ο Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κινείται για να οικοδομήσει τη νέο-οθωμανική Τουρκία, προωθεί ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο στηρίζεται στη θεωρία του «ζωτικού χώρου», των επεκτατικών πολέμων, παραπέμποντας στους Ναζί, στον Χίτλερ («Lebensraum»). <br /> Οι συγκρίσεις επιβεβαιώνουν σε πολλές περιπτώσεις κοινούς βηματισμούς. Και πρέπει να γίνουν συγκρίσεις για να αξιολογηθεί και η πορεία που ακολουθείται από την Τουρκία. Χωρίς φοβίες ή προσεγγίσεις για καλόπιασμα του θηρίου.<br /> <br /> Οι λογικές αυτές είχαν ως αποτέλεσμα να αποθρασύνουν, να εξαγριώσουν το θηρίο. Μόνο κοντόφθαλμοι, φοβικοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δουν τούτο. <br /> Τι είπε προ διημέρου ο Ερντογάν; Είπε πως κάποιοι θέλουν «να φυλακίσουν την Τουρκία στα χερσαία σύνορά της». Και το λέγει αυτό για να στηρίξει τη λογική -και στην πράξη- της διεκδίκησης «ζωτικού χώρου». Προετοίμασε το έδαφος με την αμφισβήτηση Συνθηκών και βαθμηδόν προχωρεί με την υλοποίηση του σχεδιασμού επέκτασης της επικράτειας και επιρροής της Τουρκίας.<br /> <br /> Ο σχεδιασμός αυτός στηρίζεται στον Νταβούτογλου, που διαμόρφωσε τη θεωρία και ανέλαβε να την υλοποιήσει ο Ερντογάν. <br /> <br /> Η επιθετικότητα της Τουρκίας συνδέεται με την υλοποίηση των επεκτατικών της σχεδιασμών. Δεν μπλοφάρει κι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι. Θα έπρεπε να το είχαν συνειδοτοποιήσει όλοι εξαρχής, όταν ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν κατάφερε να πλασαριστεί στην Ευρώπη και αλλού ως ισλαμοδημοκράτης, «μοντέλο» για όλους τους μουσουλμάνους. Στην Ελλάδα και την Κύπρο δεν χρειάζονται πολλά κάποιοι για να βυθιστούν στις ψευδαισθήσεις τους αναδεικνύοντας ως ίνδαλμα τον Ταγίπ!Και το έκαναν… <br /> <br /> Τι πρέπει να γίνει;<br /> <br /> Η Κύπρος δεν έχει από μόνη της πολλές αποτρεπτικές δυνατότητες. Η Ελλάδα, που έχει, κυριαρχείται από φοβικά σύνδρομα. Γίνεται συχνά-πυκνά αναφορά στις τριμερείς συνεργασίες (αυτές στις οποίες παρέσυρε δήθεν η Λευκωσία την Αθήνα, σύμφωνα με το μπλοκ μητσοτακισμού και σημιτικών). Για να έχουν αξία αυτές οι τριμερείς πρέπει να δημιουργήσουν κοινά οικονομικά συμφέροντα, τα οποία θα διαμορφώσουν και συνεργασίες στο πεδίο της ασφάλειας.<br /> <br /> Η υπογραφή, για παράδειγμα, για τον EastMed έχει πολιτική σημασία και μόνο. Πρακτικά σήμερα δεν έχει σημασία. Εκτός κι εάν βρεθεί φυσικό αέριο (από το Ισραήλ για παράδειγμα) και ξεκινήσει να διοχετεύεται με αγωγό στην Ευρώπη. Αλλά αυτό φαντάζει απομακρυσμένο και δεν θα γίνει αμέσως. Χρειάζονται μέτρα αποτροπής που θα έχουν απόδοση αμέσως. <br /> Υπάρχουν, ως γνωστόν, δυο σχέδια για τη μεταφορά ηλεκτρισμού, από Ισραήλ και Αίγυπτο. Η προστασία των καλωδίων, για παράδειγμα, του ηλεκτρισμού, θα αποτελεί υπόθεση όλων των εμπλεκομένων μερών. Συνεπώς τα οικονομικά συμφέροντα δημιουργούν και την ανάγκη προστασίας τους. Αυτό θα προσδώσει πρακτική διάσταση στις συνεργασίες και η τουρκική επιθετικότητα δεν θα είναι υπόθεση μόνο της Κύπρου, που παραμένει ο αδύναμος κρίκος, η πιο ευάλωτη. Χρειάζονται κινήσεις επιβολής τετελεσμένων και εδραίωσης σχεδιασμών.<br /> <br /> Είναι σαφές πως χρειάζεται η διαμόρφωση ενός πλαισίου αποτελεσματικών κινήσεων. <br /> Η Τουρκία φαίνεται πως είναι αποφασισμένη να προελάσει στην περιοχή. Εισέβαλε στη Συρία με τη συναίνεση των ισχυρών, σχεδιάζει να στείλει στρατεύματα στη Λιβύη, οργιάζει στην κυπριακή ΑΟΖ, καλοβλέπει τη θαλάσσια περιοχή Καστελόριζου και Κρήτης και ζυγίζει τα δεδομένα, για το πού θα… εκδράμει προσεχώς.<br /> <br /> Το δίλημμα που έχουμε ενώπιόν μας τίθεται όσο περνά ο καιρός πιο πιεστικά: Είτε θα εκχωρήσουμε κυριαρχία στην κατοχική Τουρκία (να της παραδοθεί ο «ζωτικός χώρος», που αξιώνει) είτε θα αναζητηθούν τρόποι αποτροπής των επεκτατικών της σχεδιασμών. <br /> <br /> Το πρώτο σενάριο, με το οποίο φλερτάρουν οι αιθεροβάμονες της όποιας λύσης, εάν επιλεγεί δεν θα έχουν τέλος οι υποχωρήσεις. Το δεύτερο σενάριο δημιουργεί τουλάχιστον προοπτικές. Υπάρχει, άραγε, κάποιος λόγος να μη δοκιμάσουμε;<br /> <br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Τουρκία «ασφυκτιά» και θέλει «ζωτικό χώρο»: Η απάντηση να δοθεί χωρίς φοβικές προσεγγίσεις

Ellada simera 0 12:10

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Η Τουρκία δεν έχει κρυφή ατζέντα. Ο Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κινείται για να οικοδομήσει τη νέο-οθωμανική Τουρκία, προωθεί ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο στηρίζεται στη θεωρία … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο απρόβλεπτος Ερντογάν και η μεγάλη «μάχη» της Ανατολικής Μεσογείου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2J5gsMOh56qbHZf6Iqa5C4T_FMW-CpGZmuRHmx9o6BVAkjfagZnRLUgpgKWH4rBPW4YaeHIfP7-JWXLanZt-mTlXIzTavF4NsQ4XISo_atbXq0w_rB3KwKyF1UMNHmflnSmM3KHPeX9k/s1600/erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="800" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2J5gsMOh56qbHZf6Iqa5C4T_FMW-CpGZmuRHmx9o6BVAkjfagZnRLUgpgKWH4rBPW4YaeHIfP7-JWXLanZt-mTlXIzTavF4NsQ4XISo_atbXq0w_rB3KwKyF1UMNHmflnSmM3KHPeX9k/s640/erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Νίκου Μελέτη* </b><br />Την κινητοποίηση όλων των τοπικών και περιφερειακών δυνάμεων προκαλεί η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, καθώς ο Ταγίπ Ερντογάν δεν κρύβει ότι στόχος του είναι να επιβάλει την Τουρκία ως καθοριστικό παράγοντα με αποφασιστικό ρόλο σε όλα τα περιφερειακά σχήματα συνεργασιών και όλα τα ενεργειακά σχέδια της περιοχής. Εφαρμόζοντας μάλιστα το δόγμα ότι η «γραμμή εμπλοκής» της Τουρκίας φθάνει από την Κεντρική Ασία μέχρι και το Γιβραλτάρ, αναβιώνοντας όχι απλώς το νεο-οθωμανικό αφήγημα, αλλά και το δόγμα του «παντουρκισμού» του πρώην προέδρου Τουργκούτ Οζάλ.<br /><br />Καθώς κάθε δράση προκαλεί αντίδραση, ειδικά σε περιοχές όπως η Ανατολική Μεσόγειος, η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική, που συνεχίζουν να αποτελούν μόνιμη εστία εμφυλίων και περιφερειακών διενέξεων με έντονο και το θρησκευτικό στοιχείο και ενώ η ανακάλυψη νέων φυσικών πόρων στρέφει το βλέμμα και των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή, η επιλογή του Ερντογάν να υπογράψει την παράνομη συμφωνία με τη Λιβύη ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, με την Ελλάδα και την Κύπρο να βρίσκονται στη δίνη του κυκλώνα.<br /><br />Αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει εάν ο Ερντογάν με την κίνηση αυτή επεδίωκε απλώς να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση του για να σύρει την Ελλάδα -υπό το καθεστώς απειλών- στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ή εάν τελικά θα επιμείνει στην εφαρμογή μιας συμφωνίας που θεωρεί ότι θα προσφέρει στην Τουρκία τετελεσμένα επί του εδάφους, τα οποία καμιά διαπραγμάτευση δεν θα μπορέσει να του προσφέρει. Διότι εάν η επιδίωξη μιας διαπραγμάτευσης και παραπομπής της διαφοράς για την υφαλοκρηπίδα (και των «συναφών» θεμάτων) στη Χάγη ήταν δελεαστική πριν από μερικά χρόνια για την Τουρκία, με την προσδοκία ότι το Δικαστήριο θα απέδιδε μόνο μερική επήρεια στο Καστελόριζο, ο πειρασμός σήμερα για την Τουρκία και τον Ερντογάν να επιβάλει δια της ισχύος μια πολύ πιο διευρυμένη θαλάσσια ζώνη προς όφελος της Τουρκίας, ακυρώνοντας πλήρως τις θαλάσσιες ζώνες -όχι μόνο του Καστελόριζου, αλλά και της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κρήτης- είναι μεγάλος. <br /><br />Ομως αυτή ακριβώς η αβεβαιότητα για τις προθέσεις του Ερντογάν είναι που θέτει το εξαιρετικά κρίσιμο δίλημμα για την Αθήνα, καθώς η ακύρωση κάθε προσπάθειας επιβολής τετελεσμένων είναι μονόδρομος και συγχρόνως θα πρέπει να υπάρχει έτοιμο σχέδιο για το ενδεχόμενο που μια κρίση οδηγήσει τελικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπό την πίεση και του διεθνούς παράγοντα. Και τότε θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο η αφετηριακή γραμμή της διαπραγμάτευσης να είναι οι νέες ακραίες τουρκικές θέσεις, όπως εκφράστηκαν με το μνημόνιο Ερντογάν-Αλ Σαράζ.<br /><br />Οι διπλωματικές κινήσεις της Αθήνας προκειμένου να καταδειχθεί καταρχήν η ακυρότητα του μνημονίου ήταν στη σωστή κατεύθυνση και είχαν σαν πρώτο αποτέλεσμα την ευρύτατη αποδοκιμασία του μνημονίου αυτού από τις μεγάλες δυνάμεις και τις χώρες της περιοχής, ακόμη και εκείνες όπως η Αίγυπτος που θα μπορούσαν να έχουν σημαντικό όφελος από τη «μοιρασιά» την οποία προτείνει η Τουρκία.<br /><br />Εξαιρετικής σημασίας ήταν και το άνοιγμα της Αθήνας στις χώρες του Κόλπου και της Μέσης Ανατολής, που είναι αντίθετες με την εμπλοκή της Τουρκίας στον αραβικό κόσμο, καθώς και η προσπάθεια διείσδυσης στη Λιβύη μέσω της κυβέρνησης Αλ Σαράζ. Και φυσικά το μήνυμα που έστειλε η Αθήνα στην κυβέρνηση της Τρίπολης με την επίσκεψη του Ν. Δένδια στη Βεγγάζη και τη συνάντησή του με τον στρατηγό Χαφτάρ ήταν σαφές, καθώς δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η ελληνική θέση για αναγνώριση της κυβέρνησης Σαράζ ως νόμιμης κυβέρνησης της χώρας, κάτι που θα είχε σοβαρές συνέπειες και για τη διαμόρφωση της κοινής θέσης της Ε.Ε.<br /><br />Το επόμενο διάστημα και μέσα σε πυκνό διπλωματικά χρόνο η Αθήνα κορυφώνει τις διπλωματικές προσπάθειες για απόκρουση της τουρκικής «επίθεσης».<br /><br />Η υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για τον αγωγό East Med στην Αθήνα στις 2 Ιανουαρίου από τους Κ. Μητσοτάκη, Ν. Αναστασιάδη και Μ. Νετανιάχου είναι κίνηση υψηλού συμβολισμού, καθώς, παρά το γεγονός ότι η υλοποίηση του αγωγού αυτού φαντάζει μακρινό σχέδιο, που εξαρτάται μάλιστα όχι από τη βούληση των κυβερνήσεων αλλά από την ύπαρξη επενδυτικού ενδιαφέροντος για ένα τόσο ακριβό έργο, οι τρεις χώρες -στις οποίες θα προστεθεί και η Ιταλία- ουσιαστικά κάνουν δήλωση θαλασσίων συνόρων. Καθώς η συμφωνία για τον East Med προϋποθέτει ότι το Ισραήλ έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και η Κύπρος με την Ελλάδα. Ακριβώς αυτά τα σύνορα επιχειρεί να αμφισβητήσει η Τουρκία με το μνημόνιο Ερντογάν - Αλ Σαράζ.<br /><br />Η Αγκυρα δηλώνει ότι κανένα σχέδιο που αποκλείει την Τουρκία δεν πρόκειται να υλοποιηθεί στην περιοχή και σε αυτά περιλαμβάνει φυσικά και τον East Med, ο οποίος ακριβώς προβλέπει την παράκαμψη μιας αβέβαιης και απρόβλεπτης Τουρκίας και την ανάδειξη μιας εναλλακτικής οδού μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, που δεν θα επιτρέπει την αντικατάσταση της εξάρτησης από το φυσικό αέριο της Ρωσίας με την εξάρτηση και από την Τουρκία, που θα αποτελεί έτσι κρίσιμο ενεργειακό κόμβο για την Ευρώπη.<br /><br />Είναι προφανές ότι η Τουρκία θέλει να «σκοτώσει» το έργο του East Med εφόσον δεν επιβάλει τη συμμετοχή της στον σχεδιασμό αυτό ή δεν εξασφαλίσει το αρχικό σχέδιο για την κατασκευή αγωγού μέσω του τουρκικού εδάφους. Γιατί έτσι η Τουρκία πέραν του οικονομικού οφέλους θα έθετε και σε καθεστώς ομηρίας τις χώρες της περιοχής που θα παράγουν φυσικό αέριο, για την εξαγωγή του οποίου η Τουρκία θα ελέγχει τις βαλβίδες του αγωγού.<br /><br />Η συμμετοχή της Γαλλίας στην τριμερή των ΥΠΕΞ Ελλάδας- Κύπρου-Αιγύπτου στο Κάιρο στις 4-5 Ιανουαρίου και με δεδομένη την εχθρική σχέση Μακρόν - Ερντογάν και την πρόθεση του Γάλλου προέδρου να ενισχύσει τον περιφερειακό ρόλο της Γαλλίας σε περιοχές που παραδοσιακά διατηρεί συμφέροντα, είναι σημαντική εξέλιξη, σε συνδυασμό φυσικά και με τη συνάντηση Μητσοτάκη -Μακρόν στο τέλος Ιανουαρίου στο Παρίσι.<br /><br />Η επανάληψη των συνομιλιών των τεχνικών κλιμακίων μεταξύ Ελλάδας- Ιταλίας και Ελλάδας -Αιγύπτου για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών είναι επίσης μια σημαντική κίνηση η οποία δεν πρέπει να μείνει στη μέση, καθώς η επιτυχής κατάληξη των συνομιλιών αυτών ενισχύει σημαντικά τη χώρα μας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα και την επιχείρηση επιβολής τετελεσμένων.<br /><br />Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα φθάσει στις 7 Ιανουαρίου στον Λευκό Οίκο για τη συνάντησή του με τον Ντ. Τραμπ, με όλα αυτά τα «εφόδια» και με ισχυρό ακόμη επιχείρημα ότι η τουρκική στάση θέτει σε κίνδυνο ευαίσθητες ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο και υπονομεύει αυτόν τον άξονα ασφάλειας που έχει δημιουργηθεί με τη συμμετοχή της Ελλάδας, της Κύπρου, της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Ιορδανίας και συγχρόνως απειλεί να πυροδοτήσει μια σφοδρή σύγκρουση και αναμέτρηση περιφερειακών δυνάμεων στο έδαφος της Λιβύης, με κίνδυνο να μετατραπεί και πάλι η χώρα αυτή σε καταφύγιο του ISIS.<br /><br />Οσο κι αν είναι στενοί και ίσως σκοτεινοί οι δεσμοί που συνδέουν τον Αμερικανό πρόεδρο με τον Ταγίπ Ερντογάν, δεν μπορεί να παραβλεφθούν όλα αυτά τα δεδομένα. Και πάντως η συνήθης σύσταση των ΗΠΑ για εξεύρεση λύσης μέσω διαπραγματεύσεων, δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβίζει την Αθήνα, εφόσον φυσικά ξεκαθαρίσει ότι ο διάλογος δεν μπορεί να ξεκινήσει από την αφετηρία την οποία μετακινεί κάθε φορά ο Ερντογάν προς τα ελληνικά «γκολπόστ».<br /><br />Καθώς πάντως ο Τούρκος πρόεδρος θεωρεί τα μνημόνια με τη Λιβύη, όχι μόνο ως απάντηση της Τουρκίας στον «αποκλεισμό» της από τα ενεργειακά σχέδια στην περιοχή, αλλά και ως πυλώνα της στρατηγικής του για ανάπτυξη της επιρροής της Τουρκίας και στη Βόρεια Αφρική, εκεί που θα συναντήσει τα ίχνη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Αθήνα θα πρέπει να προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και για τη διαχείριση μιας επικίνδυνης κρίσης που θα επιχειρήσει ο Ερντογάν, ίσως με την αποστολή ερευνητικού σκάφους για σεισμογραφικές έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Κάτι το οποίο καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιτρέψει να συμβεί, όσο κι αν η στρατιωτικοποίηση της κρίσης δεν είναι η πρώτη επιλογή της Αθήνας. Και γι'' αυτό οι διπλωματικές κινήσεις των επόμενων ημερών είναι κρίσιμες, καθώς θα αποδειχθεί εάν μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά έναντι της Τουρκίας.<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο απρόβλεπτος Ερντογάν και η μεγάλη «μάχη» της Ανατολικής Μεσογείου

Ellada simera 0 12:02

Του Νίκου Μελέτη* Την κινητοποίηση όλων των τοπικών και περιφερειακών δυνάμεων προκαλεί η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, καθώς ο Ταγίπ Ερντογάν δεν κρύβει ότι στόχος του είναι να επιβάλει την Τουρ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσία: Ηγεμονικός παίκτης στην Ανατ. Μεσόγειο… και η “εύλογη” αμηχανία στην ελληνική στρατηγική

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_sN7kvt0WmNrQ10jWESVdQ00Upa5trWKgZXoRcsPK_ulQIqunnBGe0vKFZtAQVUxrw00FbpGYOBZocBQvLQJdm0xRdtteN5WNDkoZGRO-JH65niXSngA72CApJSru2-epGzl58zlYMpg/s1600/RUSSIA-NATIONAL-SECURITY-COUNCIL-LIBYA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_sN7kvt0WmNrQ10jWESVdQ00Upa5trWKgZXoRcsPK_ulQIqunnBGe0vKFZtAQVUxrw00FbpGYOBZocBQvLQJdm0xRdtteN5WNDkoZGRO-JH65niXSngA72CApJSru2-epGzl58zlYMpg/s640/RUSSIA-NATIONAL-SECURITY-COUNCIL-LIBYA.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η είδηση είναι χαρακτηριστική: “Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε συμφώνησαν σήμερα ότι η κατάσταση στη Λιβύη πρέπει να επιλυθεί με ειρηνικό τρόπο, έγινε γνωστό από το Κρεμλίνο”. Έχουμε άραγε εμείς λόγο ανησυχίας ή όχι; Ο Πούτιν φαίνεται πως ξεκίνησε και επισήμως τον γύρο τηλεφωνικών επαφών με ηγέτες της περιοχής, με καταρχήν πρόθεση να τους αποσπάσει τη δέσμευση για ειρηνική διευθέτηση. Επί της ουσίας, εμμέσως και διά των απαντήσεων των χωρών της περιοχής, η Ρωσία θα γίνει αποδεκτή ως κεντρικός άξονας της νέας διπλωματικής προσπάθειας επίλυσης της κρίσης με διπλωματικά μέσα. <br /> <br /> Του <b>Ζαχαρία Β. Μίχα* </b><br /> <br /> Πρώτο τηλεφώνημα ήταν στον Ιταλό πρωθυπουργό, ενώ είναι γνωστό πως ήδη συζητά και με τον Ερντογάν. Ακολούθησε τηλεφώνημα στον Αιγύπτιο πρόεδρο, λίγες μόνο ώρες μετά την τηλεφωνική συνομιλία του Σίσι με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ίσως να έχει επικοινωνήσει και με άλλους ηγέτες. Για παράδειγμα, η επικοινωνία με τη γαλλική πλευρά είναι συχνή. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι πιθανόν να ζητήσει να μιλήσει και με τον Μητσοτάκη. Ή μήπως θα έπρεπε ο Έλληνας πρωθυπουργός να τον αναζητήσει πρώτος; Ας το δούμε πιο αναλυτικά. <br /> <br /> Τα ίδια ακριβώς έκανε ο Πούτιν στη Συρία. Έχει ορισμένους άξονες δράσης η ρωσική διπλωματία και επί αυτών κινείται. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι εμφανίζεται ως η μοναδική δύναμη που μπορεί να θέσει φραγμούς και όρια στη συμπεριφορά της Τουρκίας. Η αμερικανική διπλωματία επιδεικνύει -εν μέρει λόγω του ταραγμένου εσωτερικού μετώπου στις ΗΠΑ- μια πρωτοφανή παθητικότητα, ενώ οι δηλώσεις Τραμπ εμφανίζουν συνεχώς την “υπερδύναμη” ως έναν αμήχανο δρώντα, χωρίς συγκεκριμένη πολιτική για την Μεσόγειο. <br /> <br /> Ακόμα και ο στρατάρχης Χάφταρ (επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες είχε “ειδικές σχέσεις” με την CIA), βλέποντας ποιοι συμπλέουν με τα συμφέροντά του δεν δίστασε να συμμαχήσει με τους Ρώσους και να αδιαφορήσει για τις αμερικανικές εκκλήσεις περί ειρηνικής επίλυσης. Επέλεξε την οδό της στρατιωτικής σύγκρουσης, συνεπικουρούμενος από μισθοφόρους της εταιρείας Wagner, που θεωρείται ότι καθοδηγείται απευθείας από το Κρεμλίνο και είναι γνωστή για την εμπλοκή της στα μέτωπα όπου διακυβεύονται ρωσικά συμφέροντα. <br /> <br /> Ο Χάφταρ το γνωρίζει, αλλά αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να καταλάβει την Τρίπολη και να ανατρέψει την κυβέρνησης Σάρατζ εκεί. Σε τελική ανάλυση καταλαβαίνει, πως ακόμα και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, εάν ποτέ βρεθεί, όλα θα επηρεαστούν καθοριστικά από τα κέρδη στο πεδίο της μάχης, τα οποία τα απέσπασε με τη βοήθεια του ρωσικού παράγοντα. <br /> <br /> Αναρωτιέται κανείς μήπως ο Ερντογάν “βρήκε τον μάστορά του”. Κάποιον που γνωρίζει επακριβώς τη μοναδική γλώσσα που καταλαβαίνει ο Τούρκος ηγέτης, τη γλώσσα της ισχύος, έστω και στη λιβυκή της μικρογραφία. Ο Χαφτάρ είναι αρχηγός μιας παραστρατιωτικής δύναμης, ο οποίος όμως αξιοποιεί τις συμμαχίες για να επιτύχει τον αντικειμενικό του σκοπό. <br /> <br /> Οι Ρώσοι διακηρύσσουν την πρόθεσή τους να προωθήσουν ειρηνική επίλυση της κρίσης στη Λιβύη, με τους Αμερικανούς σχεδόν επιδεικτικά απόντες. Κι όλα αυτά στη Μεσόγειο, από την οποία ιστορικά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν πάντα στρατηγικό στόχο να αποκλείσουν την Ρωσία. Σήμερα οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει δραματικά. Ο Πούτιν εμφανίζεται κυρίαρχος, ή τουλάχιστον αποφασιστικός παράγοντας στο “παίγνιο”. Τόσο καθοριστικός, που οι πάγιες αναφορές της αμερικανικής διπλωματίας για κακόβουλη (ρωσική) επιρροή να ακούγονται γραφικές. <br /> <br /> Η αναφορά αυτή υπάρχει και στην επιστολή επισημοποίησης της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο στις 7 Ιανουαρίου. Επί της ουσίας οι ΗΠΑ ζητούν από την Ελλάδα να μην υπάρχουν καν επαφές με τη ρωσική διπλωματία και να θεωρηθεί εξ ορισμού “κακόβουλος” κάθε ρωσικός ελιγμός στα ζητήματα ασφαλείας της περιοχής. <br /> <br /> Ακόμα και όταν εμπλέκονται ζωτικά ελληνικά συμφέροντα. Κι αυτά, όταν στην Ουάσιγκτον αδυνατούν να μιλήσουν με μια φωνή, όταν οτιδήποτε αντιστρατεύεται τα τουρκικά συμφέροντα, ο πρόεδρος Τραμπ καταβάλλει προσπάθεια να το ακυρώσει. Το αμερικανικό κατεστημένο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής επεμβαίνει για να διορθώσει προεδρικές δηλώσεις. <br /> <br /> Το κομβικό ερώτημα για την Ελλάδα είναι εάν πρέπει να επιδιώξει το άνοιγμα διαύλων συνεννόησης με τη Μόσχα αποκλειστικά για το ζήτημα της Λιβύης. Πρόκειται, όμως, για ένα μέτωπο σαφέστατα συνδεδεμένο με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τη Συρία, εάν υπάρξει αναγωγή στο επίπεδο των ρωσοαμερικανικών σχέσεων. <br /> <br /> Όποιος επικαλεστεί ως επιχείρημα ότι ο Χάφταρ –έστω και εξ αντιδιαστολής– στηρίζει τις ελληνικές θέσεις, καλό θα ήταν να κρατάει “μικρό καλάθι”. Εάν ο Πούτιν, επιδιώκοντας να μειώσει τη δεδομένη δυσαρέσκεια των Τούρκων, όπως και στο μέτωπο της Συρίας, έχει ως δεδομένο μια μονοδιάστατα φιλοαμερικανική και “μη φιλική” στάση της Αθήνας προς τη Ρωσία, πώς άραγε θα επηρεάσει την κυβέρνηση Χάφταρ στο ζήτημα των θαλασσίων ζωνών; <br /> <br /> Τι θα είναι προτεραιότητα για τη ρωσική διπλωματία; Το ελληνικό δίκιο, ή το πως θα επιχειρήσει να “χρυσώσει το χάπι” στον Ερντογάν, δίνοντάς του αντάλλαγμα που δεν πλήττει τα ρωσικά συμφέροντα; Αλήθεια εξακολουθούμε στην Ελλάδα να πιστεύουμε ότι θα μας προστατέψει το διεθνές δίκαιο; Απόλυτος στόχος για τον Πούτιν είναι να ισορροπήσει τα συμφέροντα των εμπλεκομένων και να προκύψει κάποια λύση που θα κατοχυρώνει τα ρωσικά συμφέροντα. Τι πιο λογικό; <br /> <br /> Ποια είναι, όμως, τα ρωσικά συμφέροντα; Πρώτον, είναι ο μη εξοβελισμός της Ρωσίας από το ενεργειακό παίγνιο της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς πλήττει τον ρωσικό ρόλο ως ενεργειακού τροφοδότη της Γηραιάς Ηπείρου. Δεύτερον, είναι η διασφάλιση της παρουσίας της Ρωσίας σε μια περιοχή ύψιστου γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος. Τρίτον, είναι η δυνατότητα εξυπηρέτησης των ρωσικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, κυρίως των ναυτικών. <br /> <br /> Ας μη λησμονούμε ότι οι Ρώσοι κινδύνευσαν με απώλεια κάθε πρόσβασης στα θερμά νερά, όσο ο πόλεμος στη Συρία έδειχνε να οδηγεί το καθεστώς Άσαντ σε ανατροπή. Βασικός λόγος εμπλοκής της Ρωσίας με στρατεύματα στον συριακό εμφύλιο ήταν αυτός. Να μη χαθεί η ναυτική βάση στην πόλη Ταρτούς στις ανατολικές όχθες της Μεσογείου. <br /> <br /> Ακολούθησε η κατάρριψη του ρωσικού Su-24 από την τουρκική Αεροπορία. Στη συνέχεια, με την επίδειξη πρωτοφανούς αυτοσυγκράτησης και στο πλαίσιο ενός ευφυούς στρατηγικού σχεδίου αποτροπής του αποκλεισμού της Ρωσίας από τη Μεσόγειο, άλλαξε τα στρατιωτικά δεδομένα στο συριακό έδαφος, ελέγχοντας τα περιθώρια κινήσεων της Τουρκίας και τον στρατηγικό χάρτη της περιοχής, καθώς ουδείς μπορεί πλέον να αγνοήσει τη Μόσχα. <br /> <br /> Η Ρωσία πέτυχε μέσω της τακτικής, αλλά διαφημιζόμενης ως στρατηγικής, συμμαχίας με τους Τούρκους, τη “ρευστοποίηση” της Νοτιοανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Δημιούργησε αεροπορικές βάσεις που φιλοξενούν και χερσαίες δυνάμεις και όλα αυτά με συριακή πρόσκληση. Ενίσχυσε τη θέση της στη Συρία και στη Μέση Ανατολή. <br /> <br /> Γι’ αυτόν τον λόγο, η τουρκική στρατηγική στη Λιβύη αντιγράφει πολλά στοιχεία της ρωσικής στρατηγικής στη Συρία. Προσκαλείται από τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, παρότι αυτή ελέγχει με δυσκολία μόνο την πρωτεύουσα. Παράλληλα, επιχειρεί να ενισχύσει στρατιωτικά την πλευρά που υποστηρίζει μέσω της “τουρκικής Wagner” της εταιρίας SΑDAT. Μιας εταιρείας της οποίας τον έλεγχο έχει ο ταξίαρχος ε.α. Τανριβερντί, σύμβουλος του Ερντογάν. <br /> <br /> Στην πορεία της εμπλοκής της Ρωσίας στη Συρία και λόγω της κραυγαλέας αμερικανικής απουσίας, η ρωσική διπλωματία αντελήφθη ότι μπορεί να αποτελέσει και τον επιδιαιτητή στη Μεσόγειο. Οι ΗΠΑ εμφανίζονται να αναζητούν στρατηγική. Προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα σε όλους τους δρώντες, διακινδυνεύοντας στο τέλος να τους δυσαρεστήσουν όλους. <br /> <br /> Σε ιστορικές φάσεις ξεκαθαρίσματος των διαφορών και όχι διαχείρισής τους, τέτοια πολιτική μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική και να οδηγήσει σε αρνητικά τετελεσμένα. Η διαφορά στην προσέγγιση Ρωσίας και ΗΠΑ είναι χαρακτηριστικές, παρότι και η Ρωσία κάνει το ίδιο, δηλαδή ποτέ δεν περιθωριοποιεί οποιαδήποτε πλευρά. <br /> <br /> Για παράδειγμα στη Λιβύη, η Μόσχα διακηρύσσει την προτίμησή της για ειρηνική διευθέτηση. Όμως, θέση έχει πάρει. Παρότι δεν θα το αποδεχθεί επισήμως ποτέ είναι ηλίου φαεινότερο ότι παρεμβαίνει στρατιωτικά δι’ αντιπροσώπου στο πλευρό του Χάφταρ, παίζοντας ενεργό ρόλο στην προώθηση των στόχων του. <br /> <br /> Τα κέρδη; Η ευγνωμοσύνη Αιγύπτου, Σαουδικής Αραβίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, διότι επί της ουσίας η παρέμβαση γίνεται ευρύτερα εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η οποία απειλεί με αποσταθεροποίηση τις παραπάνω χώρες. Πρόκειται για πλούσιες χώρες, οι οποίες έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να δείχνουν έμπρακτα “ευγνωμοσύνη”. Αυτό είναι όμως ένα ισχυρό πλήγμα για τη στρατηγική των ΗΠΑ, όχι μόνο στη Μεσόγειο, αλλά και στον Κόλπο. <br /> <br /> Στον Κόλπο συγκλίνει και η προσπάθεια της Κίνας να αποκτήσει ερείσματα στην ευρύτερη περιοχή. Διατηρεί σχέσεις με το Ιράν, αδιαφορώντας για τις αμερικανικές κυρώσεις, αλλά διατηρεί σχέσεις και με τη Σαουδική Αραβία που αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να αγνοήσει τη σημασία και το ειδικό βάρος του ασιατικού δράκου. <br /> <br /> Παρεμπιπτόντως, ας μη λησμονούμε ότι ήταν κινεζικής προέλευσης τα οπλισμένα αεροχήματα UCAV με τα οποία τα ΗΑΕ ενισχύουν τις δυνάμεις του στρατάρχη Χάφταρ (Wing Loong II). Για να συνδέσουμε την ευρύτερη αναφορά στις ισορροπίες του Κόλπου που επηρεάζονται από τις κινήσεις στο μέτωπο της Λιβύης. <br /> <br /> Είναι καταφανές ότι σε εξέλιξη βρίσκεται ένα διπλωματικό παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων. Νομιμοποιείται οποιοσδήποτε να ζητάει από την Ελλάδα να μείνει εκτός της “κακόβουλης ρωσικής επιρροής“, υπονομεύοντας ζωτικά της συμφέροντα εθνικής ασφαλείας; Ιδιαίτερα όταν αυτός που το ζητάει είναι επί της ουσίας απών, αλλά και οι θέσεις που διατυπώνει δίνουν έμφαση στη διαπραγμάτευση με την Τουρκία, της οποίας οι επιδιώξεις ισοδυναμούν με κατάργηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. <br /> <br /> <i><b>*Ο Ζαχαρίας Β. Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ / ISDA)</b></i> <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ρωσία: Ηγεμονικός παίκτης στην Ανατ. Μεσόγειο… και η “εύλογη” αμηχανία στην ελληνική στρατηγική

Ellada simera 0 11:54

Η είδηση είναι χαρακτηριστική: “Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε συμφώνησαν σήμερα ότι η κατάσταση στη Λιβύη πρέπει να επιλυθεί με ειρηνικό τρόπο, … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια