Γεωπολιτική αερίου: Ο Eastmed επιστρέφει στο τραπέζι αλλά οι Ισραηλινοί μπάζουν την Τουρκία στο παιχνίδι

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-05/eastmed_0.jpg?itok=WarW9Poy" width="792" /><br /><br /><b>Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Ο Πούτιν δεν δίστασε να μειώσει το φυσικό αέριο προς την Πολωνία και τη Βουλγαρία επειδή δεν πληρώνουν σε ρούβλια<br /><br />ΗΕΕ έχει αποκαλύψει την απερίσκεπτη και διαρθρωτική ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία. Ανεπάρκεια, που ο Πούτιν εκμεταλλεύεται κατά βούληση, ενώ οι Ευρωπαίοι χρηματοδοτούν τον πόλεμό του. Υπάρχουν ήδη περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια ευρώ που έχει «τσεπώσει» ο Πούτιν από την εισβολή στην Ουκρανία. <br /><br />Μια στρατηγική που του επιτρέπει να παρακάμψει τις οικονομικές κυρώσεις και να προωθήσετε τις απειλές του. Και εναπόκειται στην ΕΕ να επανασχεδιάσει τον ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη.<br /><br />Η ταχεία άνοδος των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, αλλάζει το τοπίο για τους κορυφαίους ενεργειακούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας της Αφρικής. Ωστόσο, σε πολιτικό επίπεδο, όπως στην επιθυμία της Ευρώπης να τερματίσει την εξάρτησή της από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, βρίσκεται πραγματικά η οικονομική ευκαιρία της Αφρικής.<br /><br />Χώρες στην Αφρική, ιδιαίτερα στο δυτικό τμήμα της ηπείρου, όπως η Νιγηρία, η Αγκόλα και η Σενεγάλη, προσφέρουν σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητες δυνατότητες για LNG. Αυτό εγείρει το ερώτημα εάν, οι αφρικανικές χώρες έχουν την απαιτούμενη ικανότητα να ανταποκριθούν στις ευρωπαϊκές ενεργειακές απαιτήσεις.<br /><br />Προς το παρόν, η Νορβηγία και η Ολλανδία έχουν αυξήσει στο μέγιστο την ικανότητα παροχής αερίου για την Ευρώπη. Και το Αζερμπαϊτζάν, έχει αρχίσει να το προμηθεύει μέσω του Trans Adriatic Pipeline (TAP) στην Ιταλία, την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, μεταξύ άλλων. Ο TAP συνδέεται με το τμήμα του αγωγού φυσικού αερίου Trans-Caspian, ο οποίος μεταφέρει φυσικό αέριο από το Τουρκμενιστάν και το Καζακστάν, και με τον αγωγό φυσικού αερίου Trans-Adriatic. Μια αποφασιστική οδός για τη μείωση της ευρωπαϊκής εξάρτησης από τον Πούτιν.<br /><br />Μια άλλη εναλλακτική λύση, ανεπαρκής και αναξιόπιστη, θα ήταν η Αλγερία, η οποία μόλις υποδέχθηκε τον Λαβρόφ στη μέση του πολέμου με την Ουκρανία ως ευγνωμοσύνη για την άνευ όρων πίστη της στη Ρωσία. Η Αλγερία, μια χώρα που διοικείται από έναν φιλοϊρανικό στρατό, προικισμένη με ένα εξαντλημένο πολιτικό σύστημα, οικονομικά κλειστή, κοινωνικά ασταθής και με υψηλό κίνδυνο ασφάλειας, δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή την κρίση για να βγει από την αυτοκαταστροφική της δυναμική. <br /><br />Σύμφωνα με το atalayar, ένας άλλος αγωγός φυσικού αερίου, ο Eastmed, που υποτίθεται ότι θα συνέδεε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ανοιχτή θάλασσα, μπροστά από το Ισραήλ και την Κύπρο, με την Ελλάδα και την Ευρώπη, επιστρέφει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Με τη σειρά τους, το Ισραήλ και η Αίγυπτος είχαν ήδη συμφωνήσει το 2019 να κατασκευάσουν έναν αγωγό θαλάσσιου φυσικού αερίου, από το κοίτασμα φυσικού αερίου Λεβιάθαν σε εγκαταστάσεις υγροποίησης στην Αίγυπτο με σκοπό την αύξηση των εξαγωγών στην Ευρώπη.<br /><br />Η άρση της στήριξης των ΗΠΑ προς τον East-Med , είχε διαφανεί νωρίτερα, λόγω της ενεργειακής ώσμωσης Αιγύπτου-Ιορδανίας-Λιβάνου και Αιγύπτου-Ισραήλ, την οποία πατρονάρουν οι ΗΠΑ.<div><br />Με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ αποβλέπουν στην ενεργειακή στήριξη του Λιβάνου, στην έκπτωση της επιρροής της σιιτικής οργάνωσης Hesbolah στη χώρα, η οποία είναι εκπρόσωπος του Ιράν στην περιοχή και στην βελτίωση των σχέσεων Λιβάνου-Ισραήλ, η οποία θα οδηγήσει και σε συμφωνία για οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο χωρών.<br /><br />Επιδιώκουν έτσι, το Ισραήλ να πάψει να απειλείται σε περίπτωση πολέμου με το Ιράν και από την κατεύθυνση του Λιβάνου μέσω της Χεζμπολάχ.<br /><br />Ο αγωγός East-Med εφόσον κατασκευαζόταν, θα έλυνε σε σημαντικό βαθμό το ενεργειακό πρόβλημα της ΕΕ, ανεξαρτητοποιώντας της ενεργειακά από την Ρωσία ,αλλά και από το υγροποιημένο αέριο το οποίο με πλοία μέσω λιμανιών θα την εφοδίαζαν Αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες, είτε από την Αίγυπτο η οποία δεν ανήκει στην ΕΕ, είτε από αυτές τις ίδιες τις ΗΠΑ, όπως έπραξαν πρόσφατα .<br /><br />Οι ΗΠΑ δεν θέλουν όπως και η Ρωσία μια ανεξάρτητη ενεργειακά ΕΕ και αυτός είναι ο βασικότερος ίσως λόγος απόσυρσης της στήριξης τους στον East-Med, με δεύτερο λόγο την μη διασάλευση της ειρήνης σε βάρος του Ισραήλ και την δημιουργία οικονομικής δέσμευσης του με χώρες της περιοχής που μέχρι πρότινος είχε εχθρικές σχέσεις, όπως ο Λίβανος και τρίτο λόγο να μην έχει να αντιμετωπίσει η Ουάσιγκτον θερμή σύγκρουση Τουρκίας -Ελλάδας-Κύπρου στη ΝΑ Μεσόγειο, λόγω της κατασκευής του υπόψιν αγωγού, την ώρα μάλιστα που οι ΗΠΑ βρίσκονται σε βαθιά σύγκρουση με τη Ρωσία και τα μάτια τους είναι στραμμένα προς την Κίνα.<br /><br />Είναι καιρός να λυθεί το ευρωπαϊκό ενεργειακό δίλημμα που οδήγησε τη Μέρκελ να αντιταχθεί στην είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ για να χτίσει, (παρά τις προειδοποιήσεις από τις ΗΠΑ και τις χώρες της Βαλτικής), το NordStream2, που είναι πλέον ανενεργό. Με αυτό, ο Πούτιν επέκτεινε την ηγεμονία και τον έλεγχό του στη Γερμανία, ενώ η Πολωνία, η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία είχαν επενδύσει σε ενεργειακά έργα μακριά από τη Ρωσία, ακριβώς για τη γεωπολιτική τους ασφάλεια.<br /><br />Η ΕΕ θα πρέπει να αποσυνδεθεί επιλέγοντας νέους εναλλακτικούς αγωγούς φυσικού αερίου, για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για τη θερμομόνωση κτιρίων, για τον περιορισμό του φυσικού αερίου μετατρέποντας την ιβηρική εξαίρεση σε οδηγία, επιπλέον, όπως εξήγησε ο Ντράγκι , να δημιουργήσουν ένα καρτέλ αγοραστών για να αποκτήσουν διαπραγματευτική δύναμη έναντι των πωλητών.<br /><br />Εάν η Γερμανία σκοπεύει να βγει εκτός σύνδεσης το 2024 για να αποφύγει μια οικονομική κρίση, μια τέτοια κρίση είναι ήδη εδώ, που αναμένεται από τις αγορές. Όλα τα οικονομικά μεγέθη διαταράσσονται από τον ενεργειακό πληθωρισμό. Το ΑΕΠ συρρικνώνεται καθώς οι δημόσιες δαπάνες αυξάνονται, όπως επίσης το χάος στην κατανομή του εισοδήματος μέσω των μισθών και η ανατίμηση των συντάξεων σε ΔΤΚ μέσω της στέγης.<br /><br />Η Ρωσία και η Αλγερία θα εκμεταλλευτούν τον χειμώνα, που είναι προ των πυλών, για να αυξήσουν τον εκβιαστικό τους καταναγκασμό.<br />Θα μπορούσε η αποσύνδεση να μειώσει την τιμή του φυσικού αερίου;<br /><br />Ισραηλινός ειδικός Yanarocak: Η Τουρκία πρέπει να συμπεριληφθεί στο παιχνίδι<br /><br />Στο μεταξύ εντύπωση προκαλεί ο Ισραηλινός ειδικός Hay Eytan Cohen Yanarocak δηλώνοντας ότι όλοι γνωρίζουν ότι το έργο East Med δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συνεργασία της Τουρκίας. Συγκεκριμέναείπε, «η Τουρκία πρέπει να συμπεριληφθεί στο παιχνίδι».<br /><br />Ο Hay Eytan Cohen Yanarocak, Τούρκος Ειδικός στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, έκανε σημαντικές αξιολογήσεις στον ελληνικό Τύπο σχετικά με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ μετά τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την ενεργειακή συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σύμφωνα με τα νέα της εφημερίδας Star εκφράζοντας ότι η Τουρκία διατηρεί καλές σχέσεις τόσο με το Κίεβο όσο και με τη Μόσχα, ο Ισραηλινός ειδικός είπε ότι ο πόλεμος δεν θα βλάψει τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, αλλά ότι η Τουρκία αισθάνεται άβολα με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας.<br /><br />Σημειώνοντας ότι όλοι γνωρίζουν ότι το έργο East Med δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τη συνεργασία της Τουρκίας, ο ισραηλινός εμπειρογνώμονας είπε: "Ο αγωγός σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από την Κύπρο και το Ισραήλ στην Ελλάδα. Φαίνεται όμως ότι η Τουρκία πρέπει να συμπεριληφθεί στο παιχνίδι. Η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να ενώσει αυτές τις χώρες αντί να τις διχάσει.Από αυτή την άποψη, η ελληνοκυπριακή πλευρά, το Ισραήλ, η Ελλάδα, η Τουρκία και η Αίγυπτος θα πρέπει να συνεργαστούν και να εκδώσουν κοινές άδειες για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου σε ξένες εταιρείες. "</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γεωπολιτική αερίου: Ο Eastmed επιστρέφει στο τραπέζι αλλά οι Ισραηλινοί μπάζουν την Τουρκία στο παιχνίδι

Ιωάννης Χάρχαρης Ο Πούτιν δεν δίστασε να μειώσει το φυσικό αέριο προς την Πολωνία και τη Βουλγαρία επειδή δεν πληρώνουν σε ρούβλια ΗΕΕ έχει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χωρίς πυραυλικά συστήματα δεν υπάρχει άμυνα στα νησιά.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/aposa5.jpg" width="819" /><br /><br /><b>Μαρτζούκος Βασίλης</b><br />Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας είναι δεδομένη, διαχρονική, κυνική και “αντάξια” του ιστορικού παρελθόντος της. Εκδηλώνεται με επίσημες πολιτικές δηλώσεις, απειλές, εκβιασμούς, με συντήρηση εντάσεως, με υβριδικές επιθετικές μεθόδους (π.χ. παράνομη μετανάστευση, αλιεία και έρευνα υδρογονανθράκων), με τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, με κλιμάκωση των προκλήσεων σε Ελλάδα και Κύπρο. Γι’ αυτό και προσπαθεί να αποδυναμώσει την άμυνα στα νησιά.<br /><br />Τα πλέον επίσημα πολιτικά χείλη της Τουρκίας δηλώνουν ότι παραμένουν αμετακίνητοι στο casus belli, την “Γαλάζια Πατρίδα”, τις “Γκρίζες Ζώνες” που κυμαίνονται εκάστοτε από 18 έως και 152 νησιά, το σύνολο των μονομερών διεκδικήσεων και στα “δύο κυρίαρχα κράτη” στην Κύπρο. Την διαχρονική εμμονή τους με την αποστρατικοποίηση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου συνδέουν πλέον ευθέως και επισήμως με την ελληνική κυριαρχία επ’ αυτών. Σε μία εποχή ιδιαίτερα ευαίσθητη σε θέματα κυριαρχίας και αναθεωρητισμού, λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Δύση δεν αντιδρά ανάλογα στην περίπτωση της Τουρκίας (ακόμη και οι δυτικές χώρες που έχουν υπογράψει αμυντική Συμφωνία με την Ελλάδα).<br /><br />Υπάρχουν ασφαλώς ισχυρές ελληνικές απαντήσεις σε ό,τι αφορά την αποστρατικοποίηση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου (νομικό καθεστώς Αιγαίου βάσει Συνθηκών Λωζάνης, Μοντρέ, Παρισίων και κυρίως οι προβλέψεις της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών περί αυτοάμυνας). Σε επιχειρησιακό επίπεδο ουδείς εχέφρων διανοείται ότι η Ελλάς είναι σε θέση και βούλεται να επιχειρήσει εισβολή στην σημερινή Τουρκία, με ορμητήριο τις νήσους.<br /><br />Οι στρατιωτικές δυνάμεις επί των νήσων αποβλέπουν στην άμυνα αυτών, βάσει της τουρκικής επιθετικής πολιτικής, αλλά και της υπαρκτής στρατιωτικής απειλής της 4ης τουρκικής Στρατιάς στα παράλια της Μικράς Ασίας, των ισχυρών αποβατικών δυνάμεων αναπτυγμένων λίγα μόλις μίλια από τα ελληνικά νησιά και των ισχυρών αεροπορικών δυνάμεων που είναι δυνατόν να αναπτυχθούν σε ελάχιστο χρόνο στα δυτικά τουρκικά αεροδρόμια.<br /><br />Ο αριθμός στρατιωτικού προσωπικού, καθώς και η ποσότητα και ποιότητα των στρατιωτικών μέσων, συστημάτων και όπλων επί των νήσων συναρτάται ευθέως με τις στρατιωτικές δυνατότητες του απειλούντος. Η Τουρκία δύναται να διατηρεί σαφή τακτική εικόνα καταστάσεως μέσω πληροφοριών (σε πραγματικό χρόνο) δορυφορικών, εναερίων, θαλασσίων και επάκτιων συστημάτων και μέσων.<br /><br />Επιπλέον διαθέτει πυροβολικό με “έξυπνα” πυρομαχικά, “περιφερόμενα” πυρομαχικά, “έξυπνες” βόμβες, καθώς και κατευθυνόμενα βλήματα, ρουκέτες (από εκτοξευτές εδάφους ή επί οχημάτων ή και από πλοία ή αεροσκάφη επανδρωμένα ή μη) υψηλής ακρίβειας και εμβέλειας δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιομέτρων. Με τα μέσα αυτά είναι δυνατή η ακριβής προσβολή των νήσων από μεγάλες αποστάσεις. Κατά συνέπεια, απαιτείται δυνατότητα εξουδετερώσεως των συστημάτων και των όπλων αυτών, για λόγους αυτοάμυνας.<br /><a href="https://slpress.gr/ethnika/ola-gia-ola-paei-na-ta-paixei-o-erntogan/"> </a><br /><div>Πυραυλικά συστήματα<br /><br />Μη επαρκείς δυνάμεις και όπλα βραχείας μόνο εμβέλειας επί των νήσων προσφέρουν καθοριστικό πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν επαρκώς όσοι «σύμμαχοι» και εγχώριοι κατευνάζοντες “ψελλίζουν” απόψεις τύπου “αφαίρεση από τα νησιά μόνο των επιθετικών όπλων”. Δεν υπάρχουν “επιθετικά” όπλα επί των νήσων αφού την άποψη περί ελληνικής “εισβολής” στην Τουρκία από τις νήσους του ανατολικού Αιγαίου είναι δυνατόν να υποστηρίζουν μόνο προβοκάτορες και δόλιοι ή αφελείς.<br /><br />Εν μέσω κομματικών συνεδρίων, δημοσκοπήσεων και επικειμένων εκλογών, εκφράζεται από Έλληνες βουλευτές όλο και περισσότερο η άποψη ότι η χώρα μας σύρεται σε αχρείαστη κούρσα εξοπλισμών. Με δεδομένες τις τουρκικές προθέσεις και δυνατότητες, η “άσκοπη αυτή κούρσα εξοπλισμών” συμπεριλαμβάνει άραγε την προσπάθεια αντικαταστάσεως εννέα φρεγατών άνω των 40 ετών ή 10 πυραυλακάτων και έξι υποβρύχια 50 ετών. Επίσης, την απόκτηση συγχρόνων τορπιλών και αντιμέτρων για νέα υποβρύχια τα οποία έχουν ενταχθεί στον Στόλο εδώ και μία δεκαετία, το follow on support για αεροσκάφη που μέχρι πρότινος είχαν καθηλωθεί (ελλείψει υποστηρίξεως), για την βασική συντήρηση και αναβάθμιση του υφισταμένου υλικού του Στρατού Ξηράς;<br /><br />Οι πολιτικοί αυτοί εκπρόσωποί μας εγγυώνται την άμυνα και την ασφάλεια του Ελληνισμού, μετά από 20 έτη ουσιαστικής εγκαταλείψεως των Ενόπλων Δυνάμεων ή το ρισκάρουν; Έχουν κάποια πληροφόρηση που εγγυάται ότι δεν θα απειληθούν ζωτικά εθνικά συμφέροντα ή ότι θα μας προστατεύσουν άμεσα οι σύμμαχοι; Εάν ικανοποιούνται με την ιδέα ότι πληθώρα τουρκικών όπλων θα βάλλεται κατά μαχίμων πλοίων μας πέραν των 100 χλμ ενώ αυτά δύνανται να αναχαιτίζουν εναερίους στόχους έως τα 15 χλμ, θα πρέπει να το γνωρίζει το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και οι οικογένειές τους.</div><div><br />Άμυνα στα νησιά<br /><br />Εάν τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει τότε οι πολιτικοί αυτοί απλώς λαϊκίζουν επί εθνικών θεμάτων, αντί να μεθοδεύουν μία διακομματική στρατηγική εξοπλισμών 20ετίας και μία υγιή και συνεπή επένδυση στην αμυντική βιομηχανία. Δεν τίθεται ούτε προς συζήτηση η αδιανόητη εκδοχή του “αποχαρακτηρισμού” κάποιων ζωτικών συμφερόντων, προκειμένου να διασφαλισθεί δήθεν η περιβόητη ειρήνη μέσω του δόγματος “ταΐστε το θηρίο πριν θυμώσει”, προς το οποίο μας κατευθύνει σειρά στρατευμένων κονδυλοφόρων.<br /><br />Από την εποχή του Θουκυδίδου, η στρατιωτική ανισορροπία δημιουργεί αστάθεια και οδηγεί τον ισχυρό σε πειθαναγκασμό και τον αδύναμο σε κατευνασμό, με τελικό αποτέλεσμα είτε τον πόλεμο με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα είτε την αναίμακτη σταδιακή νίκη του ισχυρού και την δορυφοροποίηση του αδυνάμου. Η υποτίμηση του στρατιωτικού εξοπλισμού διαιωνίζει τον φαύλο αυτόν κύκλο. Η κοινή γνώμη πρέπει να κατανοήσει ότι το δίλημμα “βούτυρο ή κανόνια” είναι ψευδές αφού ομοειδή κράτη με ισχυρή αμυντική βιομηχανία και Ένοπλες Δυνάμεις (π.χ. Ολλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Ισραήλ κ.λπ.), κάθε άλλο παρά στερούνται κοινωνικών παροχών.<br /><br />Η βασική διαφορά έγκειται ότι τα κράτη αυτά δεν βρίθουν λαϊκιστών, η έρευνα και καινοτομία των ΑΕΙ τους συνδέεται με τις απαιτήσεις της αγοράς και ιδιαίτερα μάλιστα της αμυντικής βιομηχανίας, δίχως οι ερευνητές καθηγητές να χαρακτηρίζονται «δολοφόνοι» και δίχως να διοργανώνονται πορείες κατά της επιστημονικής έρευνας «για μπάτσους και στρατό». Δυστυχώς τα βαρίδια αυτά επιβραδύνουν βάναυσα τον ελληνικό βηματισμό όταν τα υπόλοιπα κράτη τρέχουν.<br /><br />Οι ενεργοί Έλληνες πολίτες δύνανται και οφείλουν να στηρίξουν την ασφάλεια, την άμυνα και την ευημερία τους. Στις δημοκρατίες οι θορυβώδεις μειοψηφίες εκφράζονται, αλλά δεν κυβερνούν. Η χώρας μας διαθέτει όλες τις αναπτυξιακές προϋποθέσεις υπό τον όρο ότι η κοινή γνώμη θα υιοθετεί ενεργά τις εκάστοτε πολιτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα απομονώνουν κάθε σχετικό ανασταλτικό παράγοντα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Χωρίς πυραυλικά συστήματα δεν υπάρχει άμυνα στα νησιά.

Μαρτζούκος Βασίλης Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας είναι δεδομένη, διαχρονική, κυνική και “αντάξια” του ιστορικού παρελθόντος της. Εκδηλώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν για χάρη των ΗΠΑ η Αθήνα πυροβολεί την ελληνική Ναυτιλία!

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/tanker-iran.jpg" width="830" /><br /><br />Το επεισόδιο της κατάληψης από τους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης δύο ελληνικής σημαίας και ελληνόκτητων δεξαμενόπλοιων στον Περσικό Κόλπο έχει την στιφή γεύση μιας ακόμη “επιτυχίας” της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η Αθήνα κατάφερε να θέσει στο στόχαστρο όχι μόνον του Ιράν αλλά και της Ρωσίας τον πιο προσοδοφόρο, αλλά και πλέον εύθραυστο τομέα της ελληνικής οικονομίας την ελληνική Ναυτιλία.<br /><br />Πόσο ιρανικό πετρέλαιο διέρχεται από το Αιγαίο; Απειροελάχιστο! Πόσα ελληνικής σημαίας ή απλώς ελληνόκτητα εμπορικά σκάφη κάθε είδους διέρχονται από τον Περσικό και τα στενά του Ορμούζ; Εκατοντάδες κάθε βδομάδα. Ιδού συνεπώς η διορατικότητα και η οξυδέρκεια των υπευθύνων (πρωτίστως πολιτικών αλλά όχι μόνον) για την χάραξη και εφαρμογή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής!<br /><br />Εφ’ όσον πρέπει να ανήκομεν στην σωστή πλευρά της Ιστορίας, όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός, τότε και ο πρωτοδίκης Χαλκίδος εκεί οφείλει να ευρίσκεται κι αυτός! Ως εκ τούτου, έσπευσε να ικανοποιήσει την παραγγελία Αμερικανού εισαγγελέα για κατάσχεση φορτίου πετρελαίου ιδιοκτησίας της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου του Ιράν (NIOC). Το αίτημα διαβίβασε στο υπουργείο Δικαιοσύνης η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα.<br /><br />Το εν λόγω φορτίο βρισκόταν στο λιμάνι της Καρύστου μέσα σε ρωσικό δεξαμενόπλοιο που είχε σταματήσει το Ελληνική Λιμενικό στα τέλη Μαρτίου. Όταν στις 20 Μαΐου διευκρινίσθηκε ότι το δεξαμενόπλοιο ανήκε τελικώς σε ρωσική εταιρεία που δεν περιλαμβάνεται σε κανένα κατάλογο κυρώσεων, τότε οι Αμερικανοί παρενέβησαν ευθέως, ζητώντας την κατάσχεση του φορτίου. Επικαλέστηκαν ως επιχείρημα ότι τα έσοδα από την πώλησή του στη Ρωσία θα χρηματοδοτούσαν τρομοκρατικές ενέργειες. Και ο πρωτοδίκης Χαλκίδος διέταξε την μεταφόρτωση του ιρανικής προελεύσεως και ιδιοκτησίας πετρελαίου σε άλλο, αμερικανικών συμφερόντων, δεξαμενόπλοιο. Κοινώς το κατέσχεσε για λογαριασμό τρίτου!<div><br />Στάση προτεκτοράτου<br /><br />Είναι η Ελλάδα χώρος όπου αυτομάτως ισχύει η αμερικανική νομοθεσία, όπως π.χ. είναι το Πουέρτο Ρίκο; Προφανώς όχι. Συνεπώς, μήπως δεχθήκαμε άνευ αποδείξεων τις (βάσιμες ή μη) υποψίες του Αμερικανού εισαγγελέα για χρηματοδότηση τρομοκρατίας από την πώληση του συγκεκριμένου φορτίου; Ή μήπως έπεισαν σχετικώς τον πρωτοδίκη Χαλκίδας κάποια παρασχεθέντα τεκμήρια των αμερικανικών διωκτικών αρχών; Θα το μάθουμε μόνον από την ανάγνωση της δημόσιας –κομβικής για το καθεστώς μας ως χώρας έναντι των ΗΠΑ– απόφασης του πρωτοδίκη Χαλκίδας!<br /><br />Η ελληνοαμερικανική συμφωνία δικαστικής συνδρομής απαιτεί να κρίνεται το σύννομο του κάθε αμερικανικού ή ελληνικού αιτήματος επί τη βάσει της οικείας νομοθεσίας. Αυτό διότι η Συμφωνία θεωρεί την Ελλάδα και τις ΗΠΑ ανεξάρτητες χώρες. Αντιθέτως, στο Πουέρτο Ρίκο οι παραγγελίες των ανά τις ΗΠΑ εισαγγελέων εκτελούνται αυτομάτως, δίχως να σταθμίζεται οτιδήποτε. Διότι το Πουέρτο Ρίκο είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Η υπερήφανη Ελλάς;<br /><br />Το Ιράν ζει από την πώληση του πετρελαίου του. Οι εν ισχύει αλλεπάλληλες αμερικανικές κυρώσεις (λόγω παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λόγω υπόθαλψης τρομοκρατίας, λόγω πυρηνικού προγράμματος κ.ο.κ) έχουν περιορίσει δραστικά τις νόμιμες αγορές για το ιρανικό πετρέλαιο. Εξαιρούνται των κυρώσεων και αγοράζουν ιρανικό πετρέλαιο η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και μέχρις ορισμένων ποσοτήτων η Ιαπωνία, η Κορέα, η Ινδονησία κ.α. Προς τα εκεί διακινούνται δεκάδες φορτία ιρανικού πετρελαίου ημερησίως.</div><div><br />Βαριά τα επίχειρα<br /><br />Περιέργως, ο Αμερικανός εισαγγελέας δεν επέλεξε την κατάσχεση ενός εξ αυτών των φορτίων, πράγμα πανεύκολο στην ανοιχτή θάλασσα για μια θαλασσοκράτειρα όπως οι ΗΠΑ. Επέλεξε αντιθέτως την Ελλάδα και δη τη γραφική Κάρυστο. Ίσως διότι η Ελλάς, σε αντίθεση με την ανοιχτή θάλασσα, είναι δεδομένα και αδιάλειπτα ταγμένη στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, στάση η οποία επ’ ουδενί μπορεί να συγχέεται με την εθελοδουλία!<br /><br />Τί κι αν ζημιώνεται η ελληνική ναυτιλία; Σήμερα δύο, αύριο τέσσερα ελληνικά πλοία ίσως ελεγχθούν για παραβιάσεις της διεθνούς ναυσιπλοΐας έξω από τις ακτές του Ιράν. Θα υπερασπίσουν αυτά τα ελληνικά πλοία οι ναυτικές μονάδες των ΗΠΑ που μονίμως περιπολούν στην περιοχή; Θα έρθουν οι ΗΠΑ σε ένοπλη αντιδικία με το Ιράν χάριν της Ελλάδος και του Διεθνούς Δικαίου; Την ίδια στιγμή, που ακριβώς οι ίδιες ΗΠΑ επιχειρούν στη Βιέννη να επανέλθουν στη Συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν (JCPOA) και να άρουν την συντριπτική πλειονότητα των εις βάρος του κυρώσεων; Η ζωή θα δείξει, κατά Χαρίλαο Φλωράκη…<br /><br />Στο μεταξύ θα ακριβύνουν τα ασφάλιστρα για ελληνικής σημαίας ή ιδιοκτησίας πλοία στον Περσικό. Ας πληρώσουν επιτέλους κι αυτοί οι εφοπλιστές, γιατί, εάν δεν το έχουν αντιληφθεί στο Μέγαρο Μαξίμου, οι θέσεις στη σωστή πλευρά της Ιστορίας κοστίζουν! Αυτό, όμως, ο πρωθυπουργός πρέπει να το εξηγήσει στους φίλους του εφοπλιστές…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όταν για χάρη των ΗΠΑ η Αθήνα πυροβολεί την ελληνική Ναυτιλία!

Το επεισόδιο της κατάληψης από τους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης δύο ελληνικής σημαίας και ελληνόκτητων δεξαμενόπλοιων στον Περσικό Κόλπ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Το κόμπλεξ του Ερντογάν και των Τούρκων με τη Συνθήκη των Σεβρών».

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="462" src="https://www.youtube.com/embed/ZO79gO9ueQc" width="786" youtube-src-id="ZO79gO9ueQc"></iframe></div><div><br /></div>Ο <b>Γ.Κυμιωνής </b>μιλά στον <b>Π.Κορωναίο</b><br />Δεν περνά σχεδόν καμία ημέρα στην Τουρκία του Ερντογάν, που κάποιο μέλος της κυβέρνησης να μην κάνει δήλωση με αναφορά στη Συνθήκη των Σεβρών. Πρόκειται για μια μορφή πολιτικής παράνοιας με αναλυτές να κάνουν λόγο για «Σύνδρομο Σεβρών». Διατρέχει την τουρκική πολιτική σκηνή και τον πολιτικό τρόπο σκέψης και αντίληψης στην Τουρκία.<br /><br />Είναι αντανάκλαση της ρητορικής που θέλει τις μεγάλες δυνάμεις να συνωμοτούν για να καταστρέψουν το τουρκικό κράτος. Και, μάλιστα, αυτό συμβαίνει όταν η Συνθήκη των Σεβρών (για να ακριβολογούμε, οι Συνθήκες των Σεβρών, γιατί ήταν πολλές) ουδέποτε επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων, όπως και από κανένα άλλο Κοινοβούλιο των συμβαλλόμενων Κρατών.<br /><br />Και παρότι η συνθήκη της Λωζάννης την αντικατέστησε, οι αναφορές στη Συνθήκη των Σεβρών εξακολουθούν να αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα πολιτικών δηλώσεων στην τουρκική σκηνή για κάθε «καλό» ή «κακό» που γίνεται.<br /><br />Ο Γιάννης Κυμιωνής, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,έχει μακρά ερευνητική εξειδίκευση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «1920 Η Συνθήκη των Σεβρών – Η εύθραυστη ειρήνη». Στη συνέντευξή του στο militaire.gr αναφέρεται στα γεγονότα της εποχής και τον ρόλο των μεγάλων δυνάμεων – γεγονότα που έχουν σε μεγάλο βαθμό αντιστοιχία στο σήμερα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον έλεγχο της ενέργειας.<br /><br />Η πρώτη επέτειος των 100 ετών από την υπογραφή και την ισχύ της Συνθήκης περί της οριστικής λήξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των Νικητριών Ευρωπαϊκών Συμμαχικών Δυνάμεων και της ηττηθείσας σουλτανικής χαλιφικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν το 2020 (28/7-10/8/2020). Συμπληρώθηκε η πρώτη εκατονταετηρίδα από τις μοναδικές για την Ευρώπη του Φωτός και τον Κόσμο ημέρες της υπογραφής της Συνθήκης των Σεβρών.<br /><br />Η Συνθήκη αποτελεί όχι μόνο το κύριο γεγονός της λήξης του επονομασθέντος Μεγάλου Ευρωπαϊκού Πολέμου και της – για πρώτη φορά στη σύγχρονη Ιστορία – διεθνούς αναγνώρισης της αρχής της αυτοδιάθεσης των λαών. Αλλά αποτελεί και το Ιδρυτικό Έγγραφο της ανεξαρτησίας των Κρατών της Αρμενίας, του Κουρδιστάν, των Χωρών του Καυκάσου, των Κρατών της Παλαιστίνης, της Μέσης και της Εγγύς Ανατολής, όπως και της πορείας του σύγχρονου Κράτους της Τουρκίας.<br /><br />Η βασανισμένη από τον Μεγάλο Πόλεμο και τον προηγηθέντα από το 1915 Εθνικό Διχασμό, τροπαιοφόρος και Νικήτρια Ευρωπαϊκή Δύναμη Ελλάδα το 1920, έχοντας φθάσει στην κορύφωση της δόξας της, αλλά και στην άβυσσο των εσωτερικών παθών και της πολιτικής πόλωσης – σημειώνει ο κ. Κυμιωνής – «οικοδομούσε και μετουσίωνε ταυτόχρονα κατά αληθές περιεχόμενο την αγνή Μεγάλη Πολιτική Ιδέα στις ιδιάζουσες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες του πλήρως κατεστραμμένου τότε μεσοπολεμικού κόσμου» με :<br /><br />Απελευθέρωση, αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία από τον ανυπόφορο ξένο ζυγό κατοχής συμπαγών έως τότε υπόδουλων και καταδιωκόμενων προς συστηματική γενοκτονία Ελληνικών πληθυσμών,<br /><br />Εδαφική μεγάλυνση, εθνική ολοκλήρωση και αποκατάσταση σε καθαρά εθνολογική βάση,<br /><br />Δημογραφική συμπύκνωση και πληθυσμιακή αύξηση,<br /><br />Οικονομική ενοποίηση και ανάπτυξη των συντελεστών παραγωγής,<br /><br />Υψηλό και γοργό αστικό εκσυγχρονισμό,<br /><br />Φιλελεύθερο προσανατολισμό στον ευρωπαϊκό συνταγματικό πολιτισμό,<br /><br />Κοινωνική συνοχή, πρόοδο και ευημερία,<br /><br />Πολιτισμική ανάπτυξη και παγκόσμια πολιτιστική ακτινοβολία,<br /><br />Αδιαμφισβήτητο διεθνές κύρος της Χώρας<br /><br />Διεθνιστική αλληλεγγύη και ειλικρινή στήριξη προς τους αποκατασταθέντες στην Ανεξαρτησία τους Λαούς της Περιοχής.<br /><br />Όπως εξηγεί ο Γιάννης Κυμιωνής, από πλευράς ιστορικών γεγονότων, η τότε Βουλή των Ελλήνων, η έκτοτε επονομασθείσα «Βουλή των Λαζάρων», είχε το ονειρεμένο προνόμιο, να καταθέσει ο Πρωθυπουργός της Νικήτριας και Μεγάλης Ελλάδας, Ελευθέριος Κυρ. Βενιζέλος, ενώπιόν της προς επικύρωση την Συνθήκη των Σεβρών την 25/8 – 8/9/1920. Και η ίδια να έχει την μοναδική τιμή και ευλογία, να αναγνωρίσει την Ελλάδα στα φυσικά της σύνορα και τον Ελληνισμό στα φυσικά του όρια.<br /><br />Τα Μέλη της Βουλής τότε ατένιζαν την Ελλάδα εκτεινόμενη από την Ελληνική Βόρειο Ήπειρο και την Νήσο Σάσωνα, καθώς και την Ελληνική (όπως και σήμερα) Ανατολική Θράκη μέχρι την Μήδεια και την Τσατάλτζα, έως τα Δωδεκάνησα και την Θάλασσα του Καστελλορίζου και τις δύο όχθες του Αιγαίου Αρχιπελάγους – με την αφημένη συναινετικά εκκρεμότητα τελικής ρύθμισης της τύχης της Αυτοδιάθεσης της Ελληνικής Νήσου Κύπρου με την συμφωνία περί του διορισμού Έλληνα Ύπατου Αρμοστή στην υπό προσωρινή βρεττανική κατοχή τότε Μεγαλόνησο μετά την οριστική παραίτηση από κάθε αξίωση επ’αυτής από την τότε γεννηθείσα Τουρκία, τοδιάδοχο Κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Ενώπιον της εκείνης της Βουλής την ίδια ημέρα (25/8 – 8/9/1920) ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε καταθέσει και την πολύ σημαντική Πρόταση Αναθεωρήσεως του τότε ισχύοντος στην Ελλάδα Συντάγματος 1864/1911, που βάναυσα είχε παραβιασθεί από όλες τις πολιτικές παρατάξεις κατά την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με περιεχόμενο:<br /><br />(α) την ενίσχυση της δημοκρατικής αρχής και τον περιορισμό των βασιλικών υπερεξουσιών επ’ ωφελεία της εκλεγμένης Κυβέρνησης και της Βουλής,<br /><br />(β) την υποδειγματική πανευρωπαϊκά τακτοποίηση των πλήρων πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων, της πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας των ισραηλιτών και των μουσουλμάνων Ελλήνων Πολιτών από την αμέσως επόμενη Αναθεωρητική Βουλή – μετά τις Εκλογές της 1/11/1920, όπως το ίδιο το Σώμα της Βουλής των Ελλήνων είχε αποφασίσει κατά την Ειδική Συνεδρίασή του την 27/8 – 10/9/1920. Ο τότε Πρόεδρος της Βουλής, Θεμιστοκλής Σοφούλης, κατά την ίδια Συνεδρίαση (25/8 – 8/9/1920) είχε προτείνει προς το Σώμα το ομόφωνα ψηφισθέν τελικώς Ψήφισμα περί κηρύξεως του Ελευθερίου Βενιζέλου ως «αξίου της Ελλάδος, ευεργέτου και σωτήρος της Πατρίδος».<br /><br />Σήμερα, η θύμηση της Μικρασιατικής Καταστροφής, μία ματωμένη σελίδα στην πολύχρονη Ιστορία του Ελληνισμού στην περιοχή – και μάλλον όχι η πιοσκληρή, όταν οι Έλληνες έχουν υποστεί χειρότερες και μεγαλύτερες δηώσεις και εξανδραποδισμούς – δεν θα πρέπει να προσεγγίζεται με φοβική επιβολή της σιωπής επί σειρά δεκαετιών περί την δόξα και την πανωλεθρία…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Το κόμπλεξ του Ερντογάν και των Τούρκων με τη Συνθήκη των Σεβρών».

Ο Γ.Κυμιωνής μιλά στον Π.Κορωναίο Δεν περνά σχεδόν καμία ημέρα στην Τουρκία του Ερντογάν, που κάποιο μέλος της κυβέρνησης να μην κάνει δήλωσ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η μνήμη της Κωνσταντινούπολης -και όχι Ιστανμπούλ- και ο επικίνδυνος στρουθοκαμιλισμός μας»

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/05/pilot.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/05/pilot-696x356.png" /></a><br /><br />Γράφει ο Επισμηναγός (Ι) ε.α <b>Στέφανος Καραβίδας</b><br />Ιερή Μνήμη Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης -και οχι «Ιστανμπούλ»- η σημερινή. Μέρα με μεγάλο ιστορικό και συναισθηματικό βάρος. Από τη μάχη του Μάτζικερτ το 1071, έως την πτώση της Πόλης, για 382 χρόνια οι Ογούζοι Τούρκοι είτε ως Σελτζούκοι, είτε ως Οθωμανοί, αποφλοίωναν μεθοδικά και επίμονα την κυριαρχία του χιλιάρμενου Ρωμαϊκού Κράτους των Ελλήνων. Αντίστοιχα, η σημερινή Τουρκία αποφλοιώνει μεθοδικά όχι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά το σκληρό πυρήνα της ελληνικής κυριαρχίας.<br /><br />Η πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού στο αμερικανικό Κογκρέσο, ο στριμωγμένος Ερντογάν, η διολίσθηση της τουρκικής λίρας, η δημιουργία αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, οι τουρκικές εκλογές του 23’, οι ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου στην Αμερική, θα μπορούσαν ως γεγονότα, αυτά και άλλα πολλά, να είναι μέρος της ανάλυσης. Αποτελούν όμως απλά δικαιολογίες. Δικαιολογίες, όπως αντίστοιχες που εφευρίσκουμε υπό το πρίσμα της εκάστοτε τρέχουσας επικαιρότητας, για να στρουθοκαμηλίσουμε και να αρνηθούμε να δούμε την πραγματικότητα και τη μεγάλη εικόνα. Και αυτή δεν είναι άλλη από την πρόθεση της Τουρκίας να αναδειχθεί στην πέμπτη δύναμη παγκοσμίως.<br /><br />Ο σημερινός επίπλαστος τουρκισμός, ως ένα κράμα του κεμαλικού εθνικισμού, του ριζοσπαστικού ισλάμ και του αποκρυφιστικού παντουρκισμού, αποτελεί πρώτο ξάδελφο του ναζισμού, που επιζητεί το «ζωτικό» του χώρο. Μόνο ο Ελληνισμός, μπορεί να ανακόψει τις προθέσεις της Τουρκίας να υλοποιήσει τον «milli misaki», τον «εθνικό όρκο» του τελευταίου οθωμανικού κοινοβουλίου (το βλέπουμε να εξελίσσεται στο Ιράκ και τη Συρία, Μοσούλη, Χαλέπι, Κιρκούκ και έπεται Θράκη και Θεσσαλονίκη). <br /><br />Δυστυχώς η φύση απεχθάνεται το κενό. Σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο υπάρχει κενό προβαλλόμενης ισχύος από την πλευρά μας, το οποίο καλύπτει η Τουρκία. Πλέον δεν έχει νόημα καν το δίλημμα «κατευνασμός ή αποτροπή». Το ζήτημα δεν είναι το εάν αλλά το πότε. Πλέον σημασία έχει η προετοιμασία. Η Τουρκία δεν έχει τη δυνατότητα να κερδίσει στρατιωτικά την Ελλάδα εάν η Ελλάδα είναι έτοιμη και διατηρήσει την πρωτοβουλία (ΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ), σε μια σύγκρουση η οποία είναι πλέον αναπόφευκτη.<br /><br />Οι συναντήσεις κορυφής, οι διερευνητικές, τα ζεϊμπέκικα, οι κουμπαριές και οι «χαλβάδες», το μόνο που εξυπηρετούν είναι το ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, τίποτα άλλο. Στη σύγκρουση που έρχεται, δε θα μας συνδράμει κανένας, πέραν ίσως της Γαλλίας και αυτό με πολλά ερωτηματικά. Είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από το εξωτερικό θα επέμβουν, προκειμένου να μας χωρίσουν. Θα είναι πολύ επικίνδυνο το πολιτικό προσωπικό, το οποίο δεν έχει κουλτούρα ασφαλείας και γνώση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της χώρας, να βιαστεί υπό την πίεση των φοβικών του συνδρόμων, να αποδεχθεί διαμεσολάβηση, η οποία θα ανοίξει την πόρτα στην τουρκοποίηση του Αιγαίου. Η ελληνική πλευρά πρέπει να σηκώσει το τηλέφωνο μόνο αφού οι Ελληνικές ΕΔ εξασφαλίσουν το πλεονέκτημα. Και μπορούν!<br /><br />Το Αιγαίο με βάση το βαρύ ιστορικό και πολιτισμικό αποτύπωμα του Ελληνισμού στις δύο ακτές του, τη γεωγραφία, αλλά και τις δυνατότητες των ελληνικών ΕΔ, είναι de facto μία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΙΜΝΗ. Μέριμνα του ελλαδικού κράτους πρέπει να είναι επιτέλους να το κάνει και de jure. Αυτό πρέπει να είναι κατανοητό στους ακαδημαϊκούς και πολιτικούς, που εκπροσωπούν τις τουρκικές θέσεις εντός Ελλάδας, αλλά και στα πολιτικά πτώματα που επιχειρούν να αναστήσουν, προκειμένου να μεθοδευτεί καθεστώς συνεκμετάλλευσης. Το Αιγαίο στην κοσμοαντίληψη των Ελλήνων, πέρα από τους ακαδημαϊκούς νομικισμούς, είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΙΜΝΗ.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η μνήμη της Κωνσταντινούπολης -και όχι Ιστανμπούλ- και ο επικίνδυνος στρουθοκαμιλισμός μας»

Γράφει ο Επισμηναγός (Ι) ε.α Στέφανος Καραβίδας Ιερή Μνήμη Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης -και οχι «Ιστανμπούλ»- η σημερινή. Μέρα με μεγάλο ...

Διαβάστε την συνέχεια

1453, 29η Μαΐου: Δεν πρέπει θρήνος… “Γιατί να κλάψουν; Ήταν γενναίο παιδί”

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/05/KONSTANTINOS-PALAIOLOGOS-1-758x400.jpg" /><br /><br />Στα παιδικά μας χρόνια, όσοι από εμάς είχαμε την τύχη να ακούσουμε τα παραμύθια των παππούδων μας, μάθαμε και τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, χωρίς καν να γνωρίζουμε ποιος ήταν. Είχαν περάσει 569 χρόνια από τότε που η Πόλις έχει υποταχτεί στον πλέον βάρβαρο λαό που έχει γνωρίσει η οικουμένη, όταν και ο γράφων, ως παιδί, άκουσε τον θρύλο από τους παπουδές του, οι οποίοι αμφότεροι, είχαν ενστερνισθεί το ίδιο όραμα, το οποίο παραλίγο να το πραγματοποιήσουν, φτάνοντας έως έξω από το Κάλε Γκρόττο, μερικά μόλις χιλιόμετρα πριν την Άγκυρα.<br /><br />Είχαν πολεμήσει επιχειρώντας να διώξουν τους Τούρκους πέρα, ως την «Κόκκινη Μηλιά». Δεν το κατόρθωσαν διότι ο Μαρμαρωμένος Βασιλέας δεν τους οδηγούσε. Αντί αυτού, όπως και τότε, το 1453, βασίλευε ο διχασμός. Δεν είχε έρθει η ώρα, μου έλεγαν τότε, να ξαναδώσει ο άγγελος το σπαθί στον Μαρμαρωμένο ήρωα, αν είσαι τυχερός ίσως έρθει η ώρα στον καιρό σου.<br /><br />Και πράγματι ο θρύλος δεν πέθανε, πως θα μπορούσε άλλωστε να πεθάνει, ο θρύλος, η ίδια η θύμησή του Παλαιολόγου, που καβάλα στο αραβικό του άτι μάχεται μόνος με χιλιάδες εχθρούς, αν και γνωρίζει ότι τελικώς οι βάρβαροι θα περάσουν. Μήπως την ίδια αλήθεια δεν γνώριζε και ένας άλλος βασιλιάς, 2000 χρόνια πριν από αυτόν, όταν έπεσε «τοις κοίνων ρήμασι πειθόμενος», κραυγάζοντας Μολών Λαβέ, μήπως ο Παλαιολόγος δεν ήταν που αναστήθηκε και με τη μορφή του Διάκου και πολέμησε με 18 παλληκάρια τους 6.000 του Ομέρ Βρυώνη;<br /><br />Μήπως δεν του ξανάδωσε ο άγγελος το σπαθί και δεν τον έστειλε στην Πίνδο και στο Αργυρόκαστρο, ο Παλαιολόγος δεν ήταν στο 731 της Τρεμπεσίνας, δεν ήταν στο πολυβολείο Π8, με τη μορφή του λοχία Δημήτρη Ίντσου και στο Ιστίμπεη ως λοχαγός Ζακυνθηνός, ή μήπως προσφάτως δεν μετενσαρκώθηκε και δεν πολέμησε στην πολύπαθη Κύπρο, προδωμένος, επιχειρώντας, έστω και χωρίς σπαθί, να κατεβάσει το μιαρό σύμβολο των βαρβάρων που μόλευε τα ιερά της πατρίδας χώματα ως Σολομός και Ισσάκ; Αυτός ήταν ο Παλαιολόγος, η μορφή που έδωσε όραμα, θέληση για ζωή και φως στους Έλληνες για αιώνες, αιώνες οι οποίοι καθόλου δεν τον άγγιξαν, πως θα τους ήταν μπορετό. Μόνο τον υμνολόγησαν καθώς στον Έλληνα ήρωα άξιζε, «μα δεν τον έκλαψαν, γιατί να κλάψουν, ήταν γενναίο παιδί» !<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

1453, 29η Μαΐου: Δεν πρέπει θρήνος… “Γιατί να κλάψουν; Ήταν γενναίο παιδί”

Στα παιδικά μας χρόνια, όσοι από εμάς είχαμε την τύχη να ακούσουμε τα παραμύθια των παππούδων μας, μάθαμε και τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συνειδητά ο Ταγίπ Ερντογάν επιλέγει σύγκρουση με την Ελλάδα τώρα.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/05/erdogan-turkish-armed-forces-790x400.jpg" /><br /><br /><b>Γιάννης Παπαδημητρίου</b><br />«Σύγκρουση με την Ελλάδα: Πώς ο Ερντογάν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες ως μέσο πίεσης» είναι ο τίτλος σε ανταπόκριση από την Αθήνα, στην ηλεκτρονική έκδοση της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Στην Ελλάδα εντείνεται η ανησυχία για μία νέα προσφυγική κρίση. Από τις αρχές της εβδομάδας περισσότεροι από 600 άνθρωποι έχουν επιχειρήσει να μεταβούν με βάρκες από τις τουρκικές ακτές στην Ελλάδα και την Ιταλία. Ο αριθμός των παράτυπων διελεύσεων αυξάνεται και στα χερσαία σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία. Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές περίπου 350 άνθρωποι επιχειρούν καθημερινά να διασχίσουν τον ποταμό Έβρο».<br /><br />Ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα σημειώνει ότι «και στο παρελθόν ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε χρησιμοποιήσει τους μετανάστες για πολιτικούς σκοπούς» και εκτιμά ότι «τώρα οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας οδεύουν προς νέο χαμηλό. Τις προηγούμενες ημέρες η Αθήνα κατέγραψε αυξημένο αριθμό πτήσεων τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά. Την περασμένη Παρασκευή δύο τουρκικά F-16 πλησίασαν σε απόσταση 4,6 χιλιομέτρων από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, στη Βόρεια Ελλάδα. Από την πλευρά της και η Τουρκία κατηγορεί την Ελλάδα για παραβιάσεις του εναέριου χώρου στα τουρκικά παράλια του Αιγαίου. Εδώ και δεκαετίες οι δύο εταίροι στο ΝΑΤΟ διαπληκτίζονται για τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες και τα κυριαρχικά δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο. Το καλοκαίρι του 2020 η αντιπαράθεση οδήγησε τις δύο χώρες στα πρόθυρα στρατιωτικής σύγκρουσης».<br /><br />Γιατί επιλέγει την κλιμάκωση ο Ερντογάν<br /><br /><div>«Πολιτική κλιμάκωσης του Ερντογάν»- και μάλιστα σε περισσότερα μέτωπα- διαπιστώνει η εφημερίδα Die Welt σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα: «Ενώ η Τουρκία μπλοκάρει ακόμη, ως μοναδική χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, την ένταξη των βορείων χωρών, ο πρόεδρός της εξαγγέλλει το επόμενο του εγχείρημα με εκρηκτικές επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική: μία νέα στρατιωτική επίθεση στη βόρεια Συρία. Παράλληλα, διακόπτει κάθε επαφή με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν ότι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής ο Ερντογάν ακολουθεί πορεία κλιμάκωσης, σε μία χρονική στιγμή που ο ίδιος συνειδητά έχει επιλέξει».<br /><br /></div><div>Η ανταποκρίτρια της γερμανικής εφημερίδας υποστηρίζει ότι «εκτός από τα ζητήματα ασφαλείας, για τον Ερντογάν φαίνεται ότι σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν και οι εσωτερικοπολιτικές σκοπιμότητες. Έναν χρόνο πριν από τις εκλογές το κόμμα του χάνει έδαφος στις δημοσκοπήσεις, ενώ ο πληθωρισμός στη χώρα κυμαίνεται στο 70%. Προηγούμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία είχαν βελτιώσει την εικόνα του στις δημοσκοπήσεις. Ο πόλεμος ενώνει τη χώρα».<br /><br />«Θερμό καλοκαίρι» στο Αιγαίο<br /><br />Ένα «θερμό καλοκαίρι» προβλέπει η εφημερίδα Frankfurter Rundschau. Όπως αναφέρει σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα «η τουρκική κυβέρνηση οξύνει τους τόνους απέναντι στην Ελλάδα. Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου καλεί τη γειτονική χώρα να αποσύρει τα στρατεύματά της από νησιά του Αιγαίου, όπως η Ρόδος, η Κως, η Λέσβος και η Σάμος. ‘Δεν μπλοφάρουμε’, λέει ο Τσαβούσογλου στο αεροπλάνο της επιστροφής μετά από επίσκεψη στο Ισραήλ. Aν η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί, θα προχωρήσουμε αυτή την υπόθεση’. Ο υπουργός δεν εξήγησε ποια μέτρα σκοπεύει να λάβει η Τουρκία.<br /><br />Στην Αθήνα αυξάνεται η ανησυχία για νέες εντάσεις. Την Πέμπτη η Ελλάδα ανακοίνωσε περίπου 40 παραβιάσεις του εναέριου χώρου της από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι η Ελλάδα χάνει κυριαρχικά δικαιώματα σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, από τη στιγμή που έχει σταθμεύσει εκεί στρατεύματα. Κατά την άποψη της Τουρκίας αυτό δεν συνάδει με τις Συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων, που είχαν προβλέψει την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.dw.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συνειδητά ο Ταγίπ Ερντογάν επιλέγει σύγκρουση με την Ελλάδα τώρα.

Γιάννης Παπαδημητρίου «Σύγκρουση με την Ελλάδα: Πώς ο Ερντογάν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες ως μέσο πίεσης» είναι ο τίτλος σ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΠΑ vs. Τουρκίας: Φαύλος κύκλος… ρητορική υποκρισία και πραγματικότητα

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/05/US-TURKEY-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Παραβιάζει κανείς ανοιχτές θύρες όταν διαπιστώνει μέγιστη υποκρισία στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Εξαντλώντας το διακηρυκτικό τους οπλοστάσιο στρέφονται εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας, ενώ η στάση τους απέναντι στην ίδια και χειρότερη Τουρκία είναι εντελώς διαφορετική. Παρότι η ερμηνεία του «φαινομένου» είναι μάλλον απλή, κάποιες παράμετροι παρουσιάζουν ενδιαφέρον.<br /><br />Εάν κανείς επιχειρήσει να βαθμολογήσει Ρωσία, Κίνα και Τουρκία με βάση τη στάση τους απέναντι στις περιώνυμες δυτικές αρχές και αξίες, είναι πιθανόν η Μόσχα και το Πεκίνο να λάβουν υψηλότερη βαθμολογία από την Άγκυρα. Ή τουλάχιστον υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα τα οποία αμφισβητούν βάσιμα την επίδοση της «συμμάχου Τουρκίας».<br /><br />Ασχέτως των γεωστρατηγικών επιχειρημάτων που μπορούν να εξηγήσουν τις επεκτατικές διαθέσεις και την απόπειρα ασφυκτικού ελέγχου στον γεωπολιτικό τους περίγυρο, οι Αμερικανοί νομιμοποιούνται τυπικά να μέμφονται Ρωσία και Κίνα. Η Ρωσία εισέβαλλε στην Ουκρανία και η Κίνα επιχειρεί να ιδιοποιηθεί κυριαρχικά δικαιώματα των χωρών της νότιας Σινικής θάλασσας.<br /><br />Η Τουρκία όμως κάνει και τα δυο! Με το επιχείρημα των «ειδικών συνθηκών», επιχειρεί να ακυρώσει τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας για την Ελλάδα, ενώ πλέον απειλεί ευθέως και την ελληνική κυριαρχία επί των νήσων του ανατολικού Αιγαίου. Παρόμοια πολιτική ακολουθεί και εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Παράλληλα, απλώς ανακοινώνει μια ακόμα εισβολή σε βάρος του Ιράκ και της Συρίας. Με το πρόσχημα των προβλημάτων ασφαλείας που θα λυθούν με την κατοχή μια «ζώνης ασφαλείας» 30 χιλιομέτρων, επιδεικνύει αρπακτική διάθεση κατά κυρίαρχων κρατών σε άλλο ένα μέτωπο. Εκεί βρίσκονται οι Κούρδοι που κατέβαλλαν βαρύ φόρο αίματος για να νικήσουν στα πεδία των μαχών το Ισλαμικό Κράτος (ISIS). Σε έναν ακόμα πόλεμο των ΗΠΑ, οι Κούρδοι αποδείχθηκαν πιστοί σύμμαχοι, χύνοντας το δικό τους αίμα για τον κοινό σκοπό.<br /><br />Κάτι παρόμοιο συμβαίνει ασφαλώς και στην Ουκρανία, όπου η Ουάσιγκτον ήταν πάντα υποβολέας των Ουκρανών. Στον πόλεμο που διεξάγεται το αίμα που χύνεται είναι ουκρανικό. Οι συμφωνίες του Μινσκ δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, ενώ όπως προκύπτει από την εξέλιξη των μαχών, το διάστημα από τη ρωσική κατάληψη της Κριμαίας μέχρι την εισβολή στην Ουκρανία, χρησιμοποιήθηκε για πολεμική προετοιμασία.<br /><br />Παρότι οι ΗΠΑ ρητορικά τουλάχιστον στηρίζουν αυτή τη φορά τους Κούρδους, μένει να αποδειχθεί εάν θα τους ενισχύσουν και στρατιωτικά όπως τους Ουκρανούς για να αντιμετωπίσουν την τουρκική επίθεση. Ο γράφων, πάντως, το θεωρεί απίθανο. Η Τουρκία διακατέχεται από σύνδρομο καταδίωξης, βλέποντας παντού φανταστικούς αντιπάλους. οι οποίοι ετοιμάζονται να της επιτεθούν για να τη βλάψουν. Ή τουλάχιστον αυτά ισχυρίζεται για να δικαιολογεί τον επεκτατισμό της.<br /><br />Αυτή τη χώρα, με την αυταπόδεικτα επεκτατική πρακτική, οι ΗΠΑ αρνούνται πεισματικά να βάλουν στη θέση της. Η Τουρκία δεν έχει καν τις δικαιολογίες των απειλών για την εθνική της ασφάλεια που διακήρυσσε σταθερά επί δυο δεκαετίες η Μόσχα και οι οποίες οδήγησαν τελικά στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η Άγκυρα θεωρεί απειλή την άσκηση από την Ελλάδα και την Κύπρο νομίμων δικαιωμάτων!<br /><br />Ποτέ δεν έχει κρύψει όμως την προσήλωσή της στη ναζιστικής εμπνεύσεως θεωρία περί «ζωτικού χώρου». Δηλώνει ότι ασφυκτιά επειδή περιορίζεται η έξοδός της στη θάλασσα από τις ελληνικές νήσους. Κάποτε, έχοντας έρθει από τις στέπες της Μογγολίας, όπως παραδέχθηκε ο γνωστός μαφιόζος υπουργός Εσωτερικών Σοϊλού, ασφυκτιούσε ξανά. Επιχειρώντας δε… να πάρει αέρα, έφθασε μέχρι τις πύλες της Βιέννης.<br /><br />Αυτό το τέρας εκθρέφει ξανά με την πολιτική κατευνασμού που ακολουθεί ο Δυτικός Κόσμος. Όλα αυτά με το επιχείρημα της μεγάλης σημασίας που έχει το «οικόπεδο Τουρκία» για τη δυτική στρατηγική έναντι της Ρωσίας. Όσο όμως είναι αυτό κατανοητό, άλλο τόσο ακατανόητο είναι το πως δεν διαπιστώνονται οι μεταλλάξεις της Τουρκίας, η στροφή της αφ’ ενός προς μεγαλύτερο αυταρχισμό, αφ’ ετέρου προς τον Ευρασιανισμό. Αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας κατανόησης, είναι τα δυο μέτρα και δυο σταθμά με τα οποία η Δύση αντιμετωπίζει τη Ρωσία και την Τουρκία.<br /><br />Εν ολίγοις, η ρητορική περί ελεύθερου κόσμου που μάχεται εναντίον των αυταρχικών καθεστώτων πάσχει σοβαρά όταν εξεταστεί απέναντι στη συμπεριφορά που επιδεικνύεται απέναντι στην Τουρκία. Η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στον Ερντογάν μοιάζει με το γνωστό «he is a son of a bitch, but he is our son of the bitch». Με τον Τούρκο ηγέτη να προσπαθεί να τους πείσει με κάθε τρόπο ότι δεν ισχύει το «our», ότι δεν είναι δικός τους και δεν επιθυμεί να τον θεωρούν δεδομένο!<br /><br />Άρα η πραγματική διαφορά ανάμεσα σε Ρωσία-Κίνα από τη μία πλευρά και την Τουρκία από την άλλη, είναι ότι οι πρώτοι είναι στρατηγικοί ανταγωνιστές, ενώ η Τουρκία τυπικά σύμμαχος που διεκδικεί για τον εαυτό της έναν πιο ανεξάρτητο ρόλο. Κάπου εκεί όμως το ιδεολογικό περίβλημα της πολιτικής του Δυτικού Κόσμου, κυρίως των ΗΠΑ, ακυρώνεται στη πράξη.<br /><br />Αυτά τα κηρύγματα περί δημοκρατίας, ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακούγονται πολύ όμορφα και έχουν απήχηση στο ακροατήριο των δυτικών κοινωνιών. Γενικότερα, η πλειονότητα των πολιτών στις δυτικές κοινωνίες συνήθως συμμερίζεται στη θεωρία τα όμορφα λόγια, τουλάχιστον μέχρι να συγκρουστούν με τα προσωπικά συμφέροντα.<br /><br />Το επιχείρημα εδώ είναι ότι από τη στιγμή που οι πολιτικοί είναι αντανάκλαση των λαών που τους ψηφίζουν, στο τέλος οι ηγεσίες πέφτουν θύμα της ίδιας τους της ρητορικής. Εάν από την αρχή δεν ήταν φορείς αυτών των απόψεων και στην πορεία αντελήφθησαν ότι ο κόσμος λειτουργεί διαφορετικά.<br /><br />Αυτό δεν φαίνεται να έχει και μεγάλη σημασία για τις ΗΠΑ, καθώς σημαντικό μέρος των Αμερικανών δεν ξέρουν που πέφτει στον χάρτη όχι η Ρωσία, η Κίνα, η Ελλάδα και η Τουρκία, αλλά η διπλανή τους Πολιτεία. Η εξωτερική πολιτική και οι ένοπλες δυνάμεις που τη στηρίζουν, όμως, απαιτεί διάθεση πιστώσεων δισεκατομμυρίων δολαρίων.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται αρχικά εσωτερική νομιμοποίηση της πολιτικής. Οπότε επιστρατεύονται οι συνήθεις θεωρητικές περικοκλάδες για να βολευτεί η ιδεαλιστική προδιάθεση ότι οι ΗΠΑ δρουν στον κόσμο σαν «δύναμη του καλού» και όχι απλά για την προάσπιση των γεωστρατηγικών τους συμφερόντων. Κάπου εκεί όμως, όταν η συζήτηση έρχεται στην Τουρκία, τα πράγματα περιπλέκονται.<br /><br />Αυτή η στρατηγική αμηχανία των ΗΠΑ και γενικότερα του Δυτικού Κόσμου δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ ακόμα, χωρίς να γεννήσει σοβαρή και επικίνδυνη αστάθεια που θα απειλήσει τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον. Πολλώ δε μάλλον όταν στρέφεται εναντίον της ασφάλειας κρατών όπως η Ελλάδα, για την οποία «στάζουν μέλι» τελευταία στο Κογκρέσο. Και πώς να είναι διαφορετικά, από τη στιγμή που υπάρχει ταύτιση της Αθήνας με τις προτεραιότητες και τους στόχους της Ουάσιγκτον.<br /><br />Το πρόβλημα είναι ότι στις ΗΠΑ δεν αντιλαμβάνονται, ότι στην Τουρκία ακυρώνονται στην πράξη οι διακηρύξεις και η ρητορική τους. Στον βαθμό τουλάχιστον που θα προκαλέσει κινητοποίηση κι αποφασιστικότητα αντιμετώπισης. Με αποτέλεσμα αυτό το υποκριτικό γαϊτανάκι, τα κούφια λόγια που και τον Ερντογάν δεν ικανοποιούν και τους πραγματικούς συμμάχους εκνευρίζουν.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, ο μη καθορισμός ορίων, περιπλέκει τις σχέσεις με σειρά άλλων χωρών που χωρίς να είναι σαν την Τουρκία, δεν αισθάνονται την υποχρέωση υιοθέτησης πανομοιότυπου κώδικα διεθνούς συμπεριφοράς με τον αμερικανικό, παρότι έχουν όλη την καλή διάθεση να λάβουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ υπόψη και να αναζητήσουν την ειρηνική συνύπαρξη και τη συνεργασία…<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΗΠΑ vs. Τουρκίας: Φαύλος κύκλος… ρητορική υποκρισία και πραγματικότητα

Του Ζαχαρία Μίχα Παραβιάζει κανείς ανοιχτές θύρες όταν διαπιστώνει μέγιστη υποκρισία στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Εξαντλώντας το δια...

Διαβάστε την συνέχεια