ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Σεργκέι Σόιγκου: Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας και πιθανός διάδοχος του Βλάντιμιρ Πούτιν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqgBel6tzAscIfyfLTB53zMkwQ5rPoYGmenF6QsOZZOX5-izu7zU51AEP_8I-HciU8kf5c9RTj_GgquSFMxqxRdW394esfpYJDbNZMtjxq2TTYvt_tRFC7WyEpjtdEry3-PRiArVTmj6o/s1600/Sergei+Shoigu%252C+poutin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqgBel6tzAscIfyfLTB53zMkwQ5rPoYGmenF6QsOZZOX5-izu7zU51AEP_8I-HciU8kf5c9RTj_GgquSFMxqxRdW394esfpYJDbNZMtjxq2TTYvt_tRFC7WyEpjtdEry3-PRiArVTmj6o/s1600/Sergei+Shoigu%252C+poutin.jpg" /></a></div>
<br /><br />Η ισχυρή προσωπικότητα του Βλάντιμιρ Πούτιν έχει αναμφίβολα αφήσει το αποτύπωμά της στη ρωσική πολιτική σκηνή από την έναρξη του 21ου αιώνα μέχρι σήμερα, δημιουργώντας υποστηρικτές, που υπογραμμίζουν την εκ νέου ανάδειξη της Ρωσίας σε μια γεωπολιτική υπερδύναμη, και πολεμίους, οι οποίοι επικρίνουν τον «αυταρχικό» τρόπο με τον οποίο ηγείται της χώρας του. <br /><br />Ο γεννηθείς το 1952 πρώην πράκτορας της KGB έχει αναδειχτεί σε μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της διεθνούς πολιτικής σκηνής- ωστόσο, αργά ή γρήγορα, θα τεθεί θέμα διαδοχής του, καθώς ο Ρώσος πρόεδρος είναι 63 ετών. Και, σε αυτή την περίπτωση, το <a href="http://www.huffingtonpost.gr/2015/10/11/kremlinology_n_8276158.html"><b>ποιος θα διαδεχθεί μια τόσο ισχυρή προσωπικότητα</b></a> αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό. Δύο ονόματα που αναφέρονται ως πιθανοί διάδοχοι είναι αυτό του πρώην προέδρου και νυν πρωθυπουργού- και στενού συνεργάτη του Πούτιν- Ντμίτρι Μεντβέντεφ, καθώς και του υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ. Ωστόσο, στην πρώτη περίπτωση θεωρείται ότι ο Μεντβέντεφ δεν διαθέτει το απαραίτητο «βάρος» για να αναλάβει μόνιμα τα ηνία, ενώ ο Λαβρόφ είναι επίσης μεγάλης ηλικίας. <br /><br />Ένα άλλο όνομα το οποίο <b><a href="http://www.economist.com/news/europe/21677992-trusty-defence-minister-only-person-serve-every-government-fall">βάζει ο Economist στο τραπέζι</a> </b>είναι αυτό του υπουργού Άμυνας, Σεργκέι Σόιγκου. Όπως επισημαίνεται, από το 2012 που ο Σόιγκου ανέλαβε καθήκοντα, οι σχέσεις τους έχουν ανθίσει, καθώς οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν εξελιχθεί σε βασικό (αν όχι κύριο) μέσον άσκησης της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, με τη Ρωσία να τις χρησιμοποιεί (ιδιαίτερα αποτελεσματικά, όπως φαίνεται μέχρι τώρα) για την επίτευξη των στόχων της και την επίδειξη ισχύος στην Ουκρανία, με την προσάρτηση της Κριμαίας, στα όρια των εναερίων χώρων του ΝΑΤΟ, και πρόσφατα στη Συρία. Αναλυτές σε όλο τον κόσμο επισημαίνουν ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις παρουσιάζουν απίστευτη βελτίωση σε σχέση με το 2008 (πόλεμος Ρωσίας- Γεωργίας), σχεδόν σε κάθε επίπεδο.<br /><br />Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει ο Economist, ο Σόιγκου είναι κάτι πολύ παραπάνω από «απλά» ο τελευταίος υπουργός Άμυνας της χώρας. Αν και δεν είναι πολύ νεώτερος του Πούτιν (στα 60), είναι το αρχαιότερο μέλος της ρωσικής κυβέρνησης, με τη θητεία του να έχει αρχίσει λίγο πριν την πτώση της ΕΣΣΔ, όταν ο Πούτιν ήταν ακόμα στην αφάνεια. Ο Σόιγκου έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τις επιδόσεις του στο υπουργείο Εκτάκτων Αναγκών, μια ημι-στρατιωτική υπηρεσία επιφορτισμένη με καθήκοντα διάσωσης, την οποία έστησε ο ίδιος και ηγήθηκε για περίπου 22 χρόνια. Επίσης, μέσω προσεκτικών επιλογών, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει ισχύ και να είναι δημοφιλής χωρίς να έχει σημαντικούς εχθρούς. <br /><br />Ο Σόιγκου χαίρει της εμπιστοσύνης του Πούτιν και θεωρείται ως «νούμερο 2» μεταξύ των συνεργατών του με τη μεγαλύτερη επιρροή, κάτω μόνο από τον προσωπάρχη του Ρώσου προέδρου, Σεργκέι Ιβάνοφ. Σε καταστάσεις κρίσης είναι αναντικατάστατος, και ως εκ τούτου θεωρείται ως ένας από τους πιθανούς διαδόχους. <br /><br />Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας μεγάλωσε στη νότια Σιβηρία, και ήταν γνωστός κατά τη νιότη του για την αγάπη του για τα σπορ, παράτολμες δραστηριότητες, αλλά και τους καυγάδες, κερδίζοντας το παρατσούκλι «Σατανάς». Με πτυχίο μηχανολογίας και μια σειρά επιτυχημένων οικοδομικών projects στο ενεργητικό του, κλήθηκε στη Μόσχα το 1990 από την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, για να αναλάβει τη δημιουργία ενός νέου σώματος συνεργείων διάσωσης- το οποίο μετέτρεψε στο αποτελεσματικό υπουργείο Εκτάκτων Αναγκών του. Επίσης, έχει δείξει ότι είναι πιστός, υποστηρίζοντας τον Γέλτσιν κατά το πραξικόπημα του Αυγούστου 1991 και κατά τη συνταγματική κρίση του Οκτωβρίου 1993. <br /><br />Εν μέσω του χάους της δεκαετίας του 1990, τονίζει ο Economist, ο Σόιγκου έγινε φιγούρα – συνώνυμο της σταθερότητας: Πέρα από έκτακτες ανάγκες όπως φυσικές καταστροφές, έχει αναλάβει καθήκοντα διαμεσολαβητή σε διενέξεις και συγκρούσεις (Νότια Οσετία, Τατζικιστάν, Τσετσενία). Όταν ο Πούτιν ανέλαβε καθήκοντα, σύμβουλοί του φέρονται να διαμόρφωσαν την εικόνα του εν μέρει βάσει αυτής του Σόιγκου (τον οποίον ο Γέλτσιν είχε χαρακτηρίσει το «μεγαλύτερο αστέρι μας»). Ο Σόιγκου, από πλευράς του, επέλεξε να απομακρυνθεί από το προσκήνιο, καθώς, όπως φαίνεται, ποτέ δεν ήταν στα σχέδιά του να εμπλακεί κομματικά (τον έβαλε ο Γέλτσιν στο κόμμα που εξελίχθηκε στη «Νέα Ρωσία» του Πούτιν). <br /><br />Παράλληλα όμως, εδραίωνε τη θέση του, βελτιώνοντας τις σχέσεις του με τον πρόεδρο, και συχνά συνοδεύοντάς τον στην καλλιέργεια της ανδροπρεπούς εικόνας του και στα ενδιαφέροντά του (όπως την ιστορία). Κάποια στιγμή ο Πούτιν του ανέθεσε καθήκοντα υπουργού Άμυνας, στη θέση του Ανατόλι Σερντιούκοφ – ο οποίος είχε προβεί σε δραστικές μεταρρυθμίσεις, αλλά είχε έρθει σε αντιπαράθεση με τις τάξεις των ανώτατων αξιωματικών. Αυτό που έκανε ο Σόιγκου ήταν να διατηρήσει τις αλλαγές, αλλά να βελτιώσει τις σχέσεις του με τη στρατιωτική ηγεσία, βελτιώνοντας το ηθικό. «Υπό τον Σόιγκου ο στρατός άρχισε να πιστεύει ξανά στον εαυτό του» αναφέρει ο Μιχαήλ Κονταρένοκ, του Military-Industrial Courier. <br /><br />Ο Σόιγκου επικεντρώθηκε σε θέματα στρατιωτικής ετοιμότητας και δημοσίων σχέσεων. Σε αρχική φάση, η πραγματιστική του προσέγγιση μάλιστα βελτίωσε τις σχέσεις και με τη Δύση- ωστόσο αυτό έληξε με την προσάρτηση της Κριμαίας, η οποία, σημειωτέον, παρουσίασε έναν νέο ρωσικό στρατό, σύμβολο του οποίου ήταν ο Σόιγκου. <br /><br />Στις 9 Μαΐου, κατά τους εορτασμούς για την ημέρα της νίκης επί της ναζιστικής Γερμανίας, ο Σόιγκου εμφανίστηκε με στρατιωτική στολή- μια χειρονομία ισχύος, που δημιούργησε ερωτηματικά για το κατά πόσον προορίζεται για υψηλότερη θέση. <br /><br />Καταλήγοντας, ο Economist εκτιμά ότι εάν υπάρχει μια λίστα διαδόχων του Πούτιν – μέρος της ισχύος του οποίου βασίζεται στην bezalternativnost, την έλλειψη εναλλακτικών- ο Σόιγκου πιθανότατα βρίσκεται σε αυτήν, καθώς είναι ο πλέον «αξιόπιστος» και δημοφιλής πολιτικός, πέραν του Πούτιν. Έχει αποφύγει σκάνδαλα, θεωρείται καθαρός και από παλιά αρνείται ότι έχει πολιτικές φιλοδοξίες. Αυτό ενδεχομένως να λειτουργήσει υπέρ του: «Όταν προκύψει η υπέρτατη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, οι Ρώσοι ενδεχομένως να στραφούν στον επικεφαλής διασώστη». <br />
<a href="http://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σεργκέι Σόιγκου: Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας και πιθανός διάδοχος του Βλάντιμιρ Πούτιν

Η ισχυρή προσωπικότητα του Βλάντιμιρ Πούτιν έχει αναμφίβολα αφήσει το αποτύπωμά της στη ρωσική πολιτική σκηνή από την έναρξη του 21ου αιών...

Διαβάστε την συνέχεια

Κοινές περιπολίες στο Αιγαίο!

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 15:49

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRB4J1r7U6yDc7snnKuuLLJ0aUm2TwjpV-4jApzejCpPOxQy9ICXMlx7X3dCOPXYtYZmw5-MXJRY8tSESjFoZiZfenwPQ-iazXKe-ZBKoBSLHi_cb7wYdf7C9XyPgo0eXMaCvmI6SQ5_8/s1600/koines+peripolies+sto+aigaio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRB4J1r7U6yDc7snnKuuLLJ0aUm2TwjpV-4jApzejCpPOxQy9ICXMlx7X3dCOPXYtYZmw5-MXJRY8tSESjFoZiZfenwPQ-iazXKe-ZBKoBSLHi_cb7wYdf7C9XyPgo0eXMaCvmI6SQ5_8/s1600/koines+peripolies+sto+aigaio.jpg" /></a></div>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<b><i><br /></i></b><b><i>Δεν γνωρίζουμε αν οι εμπνευστές των κοινών περιπολιών στο Αιγαίο με την Τουρκία βρίσκονται όντως στην Ευρώπη ή στην… Άγκυρα, καθόσον το θέμα τέθηκε κατ’ αρχήν από τη γερμανική Κυβέρνηση μετά τη συνάντηση του Τούρκου προέδρου, Recep Tayyip Erdoğan, με τη Γερμανίδα Καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, με την εσπευσμένη αποδοχή «της ιδέας» από μέρους της Τουρκίας. Ακολούθησαν «κύκλοι» της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της, Jean-Claude Juncker, ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα έφθασε να πει «ότι ενώ οι Τούρκοι συμφωνούν (sic!) για κοινές περιπολίες, οι Έλληνες όχι και δεν μπορούμε να τσακωνόμαστε για 10 χιλ θάλασσα», ασκώντας έμμεση πίεση προς τη χώρα μας.</i></b></blockquote>
<div>
<br />Του <b>Κωνσταντίνου Λουκόπουλου</b>*<br /><br />Αν και το περιβάλλον του κ. Juncker, επιχειρώντας «να τα… μπαλώσει» μετά από την ενόχληση και τις αντιδράσεις της ελληνικής πλευράς, το Σάββατο 6 Νοεμβρίου μίλησε για παρερμηνεία των δηλώσεων του, το θέμα δυστυχώς από πλευράς Ε.Ε. και άλλων διεθνών κύκλων υφίσταται. Και συνεχίζει να υφίσταται καθόσον έχουμε μια γραφειοκρατική «βρυξελλιώτικη» αντίληψη που προσπαθεί ένα σοβαρό ζήτημα μεταξύ της Ένωσης (ως ενιαίας πολιτικής οντότητας) και μίας τρίτης χώρας, της Τουρκίας, να το μετακυλήσει στις πλάτες ενός κράτους-μέλους της, μετατρέποντας το σε Ελληνοτουρκικό, δείχνοντας αδυναμία ή ακόμα και έλλειψη πολιτικής βούλησης να διαχειρισθεί αυτό που ονομάζουμε «προσφυγικό-μεταναστευτικό» πρόβλημα. Η Τουρκία με τις κοινές περιπολίες βλέπει ως ευκαιρία να προωθήσει τις πάγιες θέσεις της και να δημιουργήσει τετελεσμένα σε ο,τι αφορά στις αρμοδιότητες Έρευνας και Διάσωσης (SAR) στην περιοχή του Αιγαίου και που ανήκουν στη χώρα μας.<br /><br />Στην καλοπροαίρετη ή ακόμα και στην εσκεμμένη κριτική «μα καλά εδώ καθημερινά χάνονται άνθρωποι και εσείς μας λέτε για τα όρια αρμοδιοτήτων αρνούμενοι τις κοινές περιπολίες», απαντούμε ότι κανένα τεχνικό πλεονέκτημα δεν θα αποκτήσουν οι Ακτοφυλακές και των δύο κρατών προκειμένου να σώζονται ανθρώπινες ζωές με τις περιλάλητες κοινές περιπολίες. Από τη στιγμή που οι δουλέμποροι δρουν με απόλυτη ελευθερία στην τουρκική επικράτεια και επιπροσθέτως δεν αποτρέπεται από τις τουρκικές αρχές ο απόπλους των αυτοσχεδίων λέμβων… μίας χρήσεως και τεράστιας επικινδυνότητας από τα τουρκικά παράλια, είναι πλέον δυσχερές να ελεγχθεί και η κίνηση τους μέσα στη θάλασσα. Η απώθηση (push backs) «εν πλω», εκτός του ότι απαγορεύεται, θα προκαλούσε μεγαλύτερους κινδύνους για τη ζωή των επιβαινόντων. Έτσι, αυτό που προέχει είναι η διάσωση ανθρωπίνων ζωών λόγω των ναυαγίων (ανατροπές ή βυθίσεις λέμβων), είτε λόγω καιρικών συνθηκών, είτε λόγω ηθελημένης ενέργειας. Έτσι, γίνεται κατανοητό ότι οι κοινές περιπολίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να σταματήσουν τους πνιγμούς, αν δεν περιορισθεί μέχρι και να παύσει η ροή των δουλεμπορικών λέμβων από τα τουρκικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά. Εκεί που υπάρχει κυρίως το πρόβλημα, δηλαδή στη Λέσβο, στη Σάμο και την Κω δεν υφίστανται διεθνή ύδατα και υπάρχει η μέση γραμμή, οπότε η κάθε Ακτοφυλακή μπορεί να ενεργεί στα χωρικά της ύδατα με τοπικό επιχειρησιακό συντονισμό. Άλλωστε, αυτό γίνεται σε μεγάλη έκταση και σήμερα.<br /><br />Οι ευρωπαίοι αλλά και κάποιοι εγχώριοι υποστηρικτές των κοινών περιπολιών ίσως να μην γνωρίζουν ότι ένα από τα πολλά προβλήματα που δημιουργεί η τουρκική αναθεωρητική πολιτική σε ο,τι αφορά στο Status Quo στο Αιγαίο είναι και τα διοικητικά όρια αρμοδιότητας Έρευνας και Διάσωσης (SAR) και κρίνουμε σκόπιμο να δώσουμε πολύ συνοπτικά το πλαίσιο. Η χώρα μας, με την επικύρωση το 1985 της Σύμβασης του Αμβούργου (1979), που ρυθμίζει θέματα ναυτικής Έρευνας και Διάσωσης, καθόρισε τα όρια ευθύνης της να συμπίπτουν με το FIR Αθηνών (έχει καθορισθεί από τον ICAO), κάτι όμως που δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί αυθαίρετη ενέργεια μιας και έπραττε το ίδιο χωρίς αντιρρήσεις από την δεκαετία του 50 τόσο για αεροπορικά όσο και ναυτικά ατυχήματα. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του υπουργείου Εξωτερικών, αυτή η ταύτιση «αντικατοπτρίζει τη γεωγραφική πραγματικότητα στην περιοχή, δεδομένων των διάσπαρτων ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, που επιτρέπουν την πλέον άμεση, ταχεία και αποτελεσματική, από επιχειρησιακής άποψης, παροχή υπηρεσιών για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα». Η Ελληνική επιχειρηματολογία, ενώ έχει γίνει αποδεκτή από Διεθνείς Οργανισμούς και μάλιστα το ΝΑΤΟ (ATP-10 SAR), δεν έγινε από την Τουρκία, η οποία μονομερώς όρισε ως περιοχή ευθύνης Έρευνας και Διάσωσης, χωρίς να διευκρινίζει, με κουτοπονηριά, εάν πρόκειται για ναυτικά ή και για αεροπορικά ατυχήματα, περιοχές πέραν των FIRs Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας που περιλαμβάνονται στο FIR Αθηνών μέχρι το μέσο περίπου του Αιγαίου. Είναι εμφανές ότι πρόκειται για ενέργεια εγκλωβισμού ελληνικών νησιών, ελληνικών χωρικών υδάτων και ελληνικού εναερίου χώρου στην τουρκική περιοχή Έρευνας και Διάσωσης και αναμφίβολα παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Πλέον των παραπάνω το γεγονός ότι η «τουρκική περιοχή ευθύνης» περιλαμβάνει και τμήμα του FIR Αθηνών εκτός του ότι στερείται επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας, παραβιάζει ελληνικές διοικητικές αρμοδιότητες που έχουν εκχωρηθεί από τον ICAO.<br /><br />Η Τουρκία βλέπει το θέμα των κοινών περιπολιών ως μία μοναδική ευκαιρία να πετύχει διεθνή και έμμεση ελληνική αναγνώριση των ορίων Έρευνας και Διάσωσης που αυτή αυθαίρετα θέτει, επιχειρώντας κατά πάγια πρακτική να δημιουργήσει τετελεσμένα. Εκμεταλλευόμενη ένα τεράστιο ανθρωπιστικό πρόβλημα, προσπαθεί με ανατολίτικη «πονηριά» και οθωμανικά παζάρια με την Ε.Ε. να κερδίσει «πόντους» στο Αιγαίο, μιας και εκτιμά ότι μπορεί να χάσει αλλού, λόγου χάρη στο κουρδικό! Αν και για την ελληνική πλευρά εκτιμούμε και ευχόμαστε το θέμα να είναι λήξαν, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα πρέπει να γνωρίζουν σε όλες τις διαστάσεις τους τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από τον δύστροπο γείτονα της και που οφείλονται στις μονομερείς απαιτήσεις του για αλλαγή του υφισταμένου Status Quo.<br /><br />Για το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα και την απώλεια τόσο πολλών ανθρωπίνων υπάρξεων και μάλιστα παιδιών έχει μεγάλη ευθύνη η γειτονική μας χώρα και πρέπει να αποτελεί θέμα Ε.Ε. – Τουρκίας και όχι ακόμα ένα θέμα της ατζέντας των Ελληνοτουρκικών «προβλημάτων». Για τον λόγο αυτό, μιας και το πρόβλημα «ξεκινάει» από την τουρκική πλευρά (δεν αναφερόμαστε στη γενεσιουργό αιτία), η Ε.Ε. θα μπορούσε να ζητήσει τη συγκρότηση κοινών μονάδων (FRONTEX-Τουρκικών Δυνάμεων Ασφαλείας) για τη σύλληψη των διακινητών και την αποτροπή του άκρως επικίνδυνου απόπλου των «μίας χρήσης» εντελώς ανασφαλών λέμβων, εντός της Τουρκικής επικράτειας (…λέτε άραγε να το δεχθούν οι Τούρκοι…), αντί των κοινών περιπολιών των Ακτοφυλακών Ελλάδος και Τουρκίας.<br /><br />* <b><i>Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Ερευνητής - Αναλυτής στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Άμυνας και Ασφάλειας. Είναι απόφοιτος της ΣΕΘΑ και έχει περατώσει Στρατηγικές Σπουδές Ασφαλείας. Διατέλεσε Εκπρόσωπος Τύπου του Α/ΓΕΕΘΑ, Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων στο ΥΕΘΑ/ΓΓΟΣΑΕ, ενώ υπηρέτησε σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις στην Ελλάδα και στο ΝΑΤΟ.</i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Κοινές περιπολίες στο Αιγαίο!

Δεν γνωρίζουμε αν οι εμπνευστές των κοινών περιπολιών στο Αιγαίο με την Τουρκία βρίσκονται όντως στην Ευρώπη ή στην… Άγκυρα, καθόσον το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέρος Β' - ΗΠΑ, Ρωσία και τα περιθώρια ανάδειξης της Τουρκίας σε «αξονικό» κράτος

Ellada simera 0 Ανάλυση, κόσμος, Μέση Ανατολή, Τουρκία 15:40

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaHxlQeE8SSzw7xy2w1gyBuofvkPvyBb86gAN1CaElS7irf2_8Ia3NiTt0luX1Q_JGT7AYLIgfCp3mjFVnojpmyIlM8GE-ADa0_oiyCUFsI1k99eiXFJdsrnEx5YPGmx5rVQC39WQp94M/s1600/toyrkiko+kratos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaHxlQeE8SSzw7xy2w1gyBuofvkPvyBb86gAN1CaElS7irf2_8Ia3NiTt0luX1Q_JGT7AYLIgfCp3mjFVnojpmyIlM8GE-ADa0_oiyCUFsI1k99eiXFJdsrnEx5YPGmx5rVQC39WQp94M/s1600/toyrkiko+kratos.jpg" /></a></div>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<b><i>Οι δημόσιες σχέσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, με τους μεγάλους αντιπάλους του στην Ευρώπη, τους Γερμανούς, εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία που του έδωσε η κατάσταση με το προσφυγικό στο Αιγαίο, αγνοώντας προκλητικά την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, προτάσσοντας τον «ανθρωπισμό», χωρίς να εξηγεί για ποιον λόγο η Επιτροπή δεν φροντίζει για την αποτροπή του θανάσιμου ταξιδιού με την παραμονή των μεταναστών – προσφύγων σε τουρκικό έδαφος, βρέθηκε στο επίκεντρο της παρούσας ανάλυσης, στο <a href="http://www.elladasimera.blogspot.gr/2015/11/moodys.html" target="_blank">πρώτο της μέρος</a>.</i></b></blockquote>
<strong>Του Ζαχαρία Μίχα*</strong><br />
Οι δημόσιες σχέσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, με τους μεγάλους αντιπάλους του στην Ευρώπη, τους Γερμανούς, εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία που του έδωσε η κατάσταση με το προσφυγικό στο Αιγαίο, αγνοώντας προκλητικά την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, προτάσσοντας τον «ανθρωπισμό», χωρίς να εξηγεί για ποιον λόγο η Επιτροπή δεν φροντίζει για την αποτροπή του θανάσιμου ταξιδιού με την παραμονή των μεταναστών – προσφύγων σε τουρκικό έδαφος, βρέθηκε στο επίκεντρο της παρούσας ανάλυσης, στο πρώτο της μέρος.<br />
<div style="text-align: justify;">
Μια έκθεση της Moody’s για την κατάσταση στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με το πλαίσιο που ορίζουν οι εξελίξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας με την ηγεμονία του ισλαμιστή Ερντογάν που ενδύθηκε ταυτοχρόνως και τη στολή του κεμαλικού εθνικιστή, αποτέλεσαν επίσης αντικείμενο της ανάλυσης. Ακολουθεί το πλαίσιο που ορίζει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία, υπό το φως των παγκόσμιων οικονομικών εξελίξεων και τις επιπτώσεις τους στην Τουρκία, καθώς η έκθεση της Moody’s για την Τουρκία αυτή τη φορά, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει και η χώρα του Ερντογάν, που αντιμετωπίζει σοβαρό αδιέξοδο, αφού η επιθετική συμπεριφορά της δεν είναι απότοκο «υπερβάλλουσας ισχύος», αλλά σοβαρής και αιτιολογημένης ανασφάλειας, η οποία εν πολλοίς προσδιορίζει τα περιθώρια κινήσεων, αποσταθεροποιώντας όμως την ευρύτερη περιοχή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Επιστρέφοντας όμως στο αρχικό ερώτημα του σημειώματος, «που το πάνε ΕΕ και ΗΠΑ με την Τουρκία», καλό θα συμβουλευτούμε ξανά μια έκθεση της Moody’s, αυτή που αφορά τη χώρα του Ερντογάν, καθώς οι ανησυχητικές προβολές στο προσεχές μέλλον δεν αφορούν μόνο τη χώρα μας. Η Τουρκία, αναφέρει η έκθεση, είναι η πλέον ευάλωτη οικονομία ανάμεσα σε όλες τις αναδυόμενες οικονομίες, η οποία μπορεί να χτυπηθεί από τα ρίσκα των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η σχετική παρουσίαση των προβλέψεων έγινε στο πλαίσιο του ένατου ετήσιου συνεδρίου για τον πιστωτικό κίνδυνο της Τουρκίας (Moody's 9th Annual Turkey Credit Risk Conference), που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, με ομιλητή τον Τούρκο αντιπρόεδρο, Αλπόνα Βανερτζί (Alpona Banerji), ο οποίος ξεκαθάρισε ότι η Τουρκία έχει την υψηλότερη έκθεση σε πιθανές διεθνείς αναταράξεις, καθώς εξαρτάται από την εξωτερική χρηματοδότηση για να μειώσει το τρέχων έλλειμμα του προϋπολογισμού της (CAD: current account deficit) (Έλλειμμα Τρεχουσών Συναλλαγών, δηλαδή οι εισαγωγές της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερες από τις εξαγωγές της), αν και κατόρθωσε να το μειώσει σημαντικά το τελευταίο διάστημα. Το πρόβλημα όμως παραμένει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο μέγας εφιάλτης για την Τουρκία είναι η αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων, μια εξέλιξη που μοιάζει πλέον νομοτελειακή μετά τις εξελίξεις στη διακύμανση της τιμής του δολαρίου σε σχέση με τα υπόλοιπα κυρίαρχα νομίσματα παγκοσμίως. Και οι επενδυτές σιχαίνονται το ρίσκο, όπως ανέφερε με νόημα το στέλεχος της Moody’s, ο οποίος λόγω εντοπιότητας διαθέτει προφανώς εξαιρετική γνώση των δεδομένων της τοπικής αγοράς.</div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλες αναδυόμενες οικονομίες έχουν μειώσει την εξάρτησή τους από το διεθνές κεφάλαιο, αφήνοντας μόνη της στην εν λόγω κατηγορία την Τουρκία. Θα σπεύσει άραγε το «σουνιτικό» κεφάλαιο από το Κόλπο να διασώσει την Τουρκία του Ερντογάν σε ενδεχόμενη ανάγκη; Ενδεχομένως, σίγουρα όμως όχι δίχως ανταλλάγματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλος παράγοντας μεγάλης αβεβαιότητας για την τουρκική οικονομία – και όχι μόνο – είναι η αναιμική ανάπτυξη στην Κίνα, η οποία έχει ήδη αναθεωρηθεί καθοδικώς από την αφετηρία του 7%, χωρίς να μπορεί κανείς να διαβεβαιώσει ότι ο νέος στόχος του 6,3% θα επιτευχθεί. Τέλος, η Moody’s ανακοίνωσε ότι θα επανεξετάσει τη βαθμολογία Baa3 της Τουρκίας τον επόμενο μήνα, όπου θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο με την επιβραδυνόμενη ανάπτυξη και τις επιπτώσεις του διεθνούς περιβάλλοντος στην ισοτιμία της λίρας, αλλά και το αν θα αυξηθούν τα αμερικανικά επιτόκια.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τούτων λεχθέντων, η ματιά μας θα πρέπει να μετακινηθεί στη μακροσκοπική θεώρηση της Τουρκίας και του γεωπολιτικού της μέλλοντος, αν και πάντα αυτό θα πρέπει να γίνει υπό το πρίσμα των συμφερόντων και της οπτικής των ισχυρών παραγόντων που δρουν και συγκρούονται στην περιοχή αυτό το διάστημα, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι, εάν η Τουρκία θα εξελιχθεί σε «αξονικό»  κράτος (pivotal state) στην περιοχή, τόσο επειδή το επιθυμεί, κάτι το οποίο θεωρείται δεδομένο λόγω και του «αυτοκρατορικού συνδρόμου» που κατατρύχει την ηγεσία της, κατά βάθος για λόγους επιβίωσης (βλ. την εξαιρετική ανάλυση <a href="http://www.liberal.gr/arthro/19404/amyna--diplomatia/2015/to-thanasimo-dillima-ton-erntogan-ntaboutoglou-autokratoria-i-katarreusi.html" target="_blank">"Το θανάσιμο δίλημμα των Ερντογάν-Νταβούτογλου: Αυτοκρατορία ή κατάρρευση"</a>), όσο κι επειδή θα χρησιμοποιηθεί έμμεσα ή άμεσα σε αυτό τον ρόλο από την Ουάσιγκτον ή/και τη Μόσχα, με την πρώτη εκδοχή να είναι απείρως πιθανότερη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν να θεωρούν την αξιοποίηση της Τουρκίας ως βέλτιστο σενάριο στην ανάπτυξη της πολιτικής τους στη Μέση Ανατολή, υπό την προϋπόθεση όμως μιας Τουρκίας η οποία θα είναι αποφασιστικά προσδεμένη στο «άρμα» της Δύσης, που θα έχει κυρίαρχο ρόλο στην περιοχή ως «subcontractor» (υποκατασκευαστής, αυτός που θα αναλάβει την υλοποίηση του σχεδιασμού της Ουάσιγκτον).</div>
<div style="text-align: justify;">
Ωστόσο, η υλοποίηση του βέλτιστου σεναρίου δείχνει να έχει προβλήματα, εξαιτίας της αυτόνομης ατζέντας που έχει ο Ερντογάν για ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής με έντονο το ισλαμιστικό στοιχείο. Εάν η παρέμβαση τα τελευταία χρόνια είχε στεφθεί με επιτυχία, όπως αφελώς προέβλεπαν όσοι θαύμαζαν τον Τούρκο ισλαμιστή, με απαρχή το επεισόδιο του «Μαβί Μαρμαρά», όταν και η σφοδρή αντιπαράθεση με τους Ισραηλινούς είχε οδηγήσει σε παροδική εκτόξευση της δημοτικότητάς του στους δρόμους των πόλεων της Μέσης Ανατολής, προτού ο ίδιος φροντίσει να υπενθυμίσει με τη συμπεριφορά του το Οθωμανικό παρελθόν, τότε οι Αμερικανοί πιθανότατα θα «καβαλούσαν το κύμα» στην προσπάθεια αναδιάταξης των συνόρων της περιοχής.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το φιάσκο της αμερικανικής πολιτικής στην Αίγυπτο, με την οποία ακόμα δεν έχουν αποκατασταθεί οι σχέσεις, ενώ η στρατιωτική βοήθεια έχει ξεκινήσει εκ νέου, όμως η ρωσική παρουσία δείχνει να αποτελεί μια νέα παράμετρο για την περιοχή, δεν επιτρέπει αμφιβολίες για τη δυσκολία στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία (εκ των πιο φανατικών υποστηρικτών του ανατραπέντος Αιγύπτιου προέδρου, Μοχάμεντ Μόρσι). Οι ΗΠΑ ποτέ δεν εκτιμούσαν ιδιαίτερα τις αέναες διαπραγματεύσεις και τη διαρκή αβεβαιότητα, ακόμα κι αν τυπικά έχει υπάρξει συμφωνία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Διαφωνίες υπάρχουν όμως και στην αντιμετώπιση των Κούρδων της Συρίας, τον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (όσο κυνική και να είναι η Ουάσιγκτον, οι επιδόσεις του καθεστώτος Ερντογάν στην Τουρκία είναι εξ ορισμού προβληματικές), όπως επίσης και με την απαίτηση της Τουρκίας να παίζει παντού τον πρώτο ρόλο. Τουλάχιστον στην περίπτωση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, η σύγκρουση με τις προτεραιότητες των Ισραηλινών, έχει σαφέστατα όριο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλος παράγοντας που θα μπορούσε να ακυρώσει στην πράξη την όποια προδιάθεση ανάθεσης ρόλου στην Άγκυρα, είναι οι επικείμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, αφού το ενδεχόμενο ανάδειξης Ρεπουμπλικάνου προέδρου, θα μπορούσε στην καλύτερη των περιπτώσεων να έχει ως αποτέλεσμα ένα διάστημα διερεύνησης των προθέσεων, ενώ το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, παραδοσιακά, έδειχνε πολύ μικρότερη ανοχή στη διαφοροποίηση περιφερειακών συμμάχων, ενώ τις «καλές εποχές» η ταύτιση ήταν πολύ ισχυρότερη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε μια περίοδο όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάζουν εικόνα διεθνούς αναδίπλωσης, είναι φυσιολογικό στις πιο κρίσιμες περιοχές της υφηλίου να επιθυμούν να αντιστρέψουν αυτή την εικόνα, κάτι που αποτυπώνεται και στην προεκλογική ρητορική των ισχυρότερων υποψηφίων για το χρίσμα, τόσο των Ρεπουμπλικάνων, όσο και των Δημοκρατικών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Και περνάμε στον παράγοντα Ρωσία που είναι – όπως η Ελλάδα – καταδικασμένη από τη γεωγραφία να συνυπάρχει με την Τουρκία και να επιχειρεί την προάσπιση των γεωπολιτικών της συμφερόντων στη Μέση Ανατολή, αλλά και την ίδια της την ασφάλεια στην περιοχή του Καυκάσου, όπου το μουσουλμανικό στοιχείο κυριαρχεί, ενώ παραδοσιακά Τουρκία και Ρωσία βρίσκονταν σε αντιπαράθεση, αφού διεκδικούσαν τον έλεγχο του ιδίου γεωπολιτικού χώρου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η ρωσική πολιτική απέναντι στην Τουρκία δείχνει να είναι υποταγμένη στις συνθήκες που επικρατούν στις σχέσεις της Μόσχας με την Ουάσιγκτον. Πέραν του οικονομικού συμφέροντος, η Μόσχα πραγματοποιεί ανοίγματα στην Άγκυρα όταν επιθυμεί να αποτρέψει την υπερβολική της πρόσδεση στο «άρμα» της Δύσης. Πρόκειται σαφώς για το τακτικό επίπεδο των σχέσεων, αφού στο στρατηγικό ουδείς αμφιβάλει ότι το «Ανατολικό Ζήτημα» (Eastern Question) παραμένει ανοιχτό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο καθοριστικός ρόλος των σχέσεων της Μόσχας με την Ουάσιγκτον στον καθορισμό των περιθωρίων κίνησης στις σχέσεις με την Άγκυρα, είναι όμως αληθές και από την ανάποδη, δηλαδή ισχύει και το αντίστροφο. Η κατάσταση στις σχέσεις Ρωσίας και ΗΠΑ, επηρεάζει καθοριστικά τη στάση των Αμερικανών απέναντι στην Άγκυρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κατά συνέπεια, δε χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να καταλήξει κανείς σε ένα θεμελιακό συμπέρασμα όσον αφορά την ελληνική ασφάλεια και τα συμφέροντα της Ελληνικής Δημοκρατίας: Όταν ΗΠΑ και Ρωσία έχουν βρει ισορροπία στις σχέσεις τους, μειώνεται η γεωπολιτική αξία της Τουρκίας, άρα μειώνεται θεωρητικά και το ενδεχόμενο να αναζητηθούν ανταλλάγματα σε περιοχές ενδιαφέροντος της Ελλάδας με σκοπό να «συμμορφώσουν» την Τουρκία και να την οδηγήσουν στην αποδοχή αμερικανικών αιτημάτων, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης Άγκυρας-Ουάσιγκτον για ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Παρόλα αυτά, θα πρέπει να γίνει συνείδηση, ότι η Ελλάδα στη σημερινή της κατάσταση, δεν μπορεί να αποτελέσει υποκατάστατο στη γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας. Όπως επί Ψυχρού Πολέμου το γεωγραφικό δεδομένο των 1.700 χιλιομέτρων κοινών συνόρων με τη Σοβιετική Ένωση έπαιζε καθοριστικό ρόλο, με την Ελλάδα να αποτελεί σε επίπεδο ΝΑΤΟϊκού σχεδιασμού ένα είδος στρατηγικού βάθους της Ατλαντικής Συμμαχίας στην περιοχή, έτσι και σήμερα, η σημασία της Τουρκία που γειτνιάζει με τη Συρία, στην έναρξη του εμφυλίου πολέμου της οποίας έπαιξε ρόλο, δεν μπορούν εύκολα να την προσπεράσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Παράλληλα όμως, υπάρχουν όρια σε όσα είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν οι εμπλεκόμενοι στην περιοχή, παρότι η Τουρκία δείχνει αξιοσημείωτη εμμονή στην υλοποίηση των δικών της σχεδιασμών, στον ανασχηματισμό της Μέσης Ανατολής με βάση τις δικές της προτεραιότητες, τις οποίες επιχειρεί να «πουλήσει» προς κάθε κατεύθυνση ότι θα φέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα, με την ίδια τοποτηρητή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εν ολίγοις, το τοπίο είναι ρευστό και ένα πλέγμα παραγόντων, εσωτερικών και εξωτερικών, θα καθορίσουν ποια μορφή θα λάβει η τουρκική περιφερειακή παρουσία. Ο κίνδυνος εδαφικού ακρωτηριασμού για την Άγκυρα είναι υπαρκτός και παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις υπερφίαλων Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων, εξαρτάται από τους δυτικούς θεσμούς συνεργασίας και ασφάλειας περισσότερο από ποτέ. Το θράσος της ηγεσίας της όμως, σε συνδυασμό με την απροθυμία εμπλοκής νωρίτερα από την «υστάτη ώρα» των Ηνωμένων Πολιτειών, εγείρει σοβαρούς κινδύνους για την Ελλάδα, που ήδη γνωρίζει από το 1996 και την κρίση των Ιμίων, πως είναι να προσποιείσαι ότι διαπραγματεύεσαι υπό το βάρος τετελεσμένων. Εάν βέβαια το είχε αντιληφθεί, θα είχε συνειδητοποιήσει και την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει σε οικονομικό επίπεδο πολύ νωρίτερα.</div>
<em><strong>*Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας</strong></em><br />
<br />
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μέρος Β' - ΗΠΑ, Ρωσία και τα περιθώρια ανάδειξης της Τουρκίας σε «αξονικό» κράτος

Οι δημόσιες σχέσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, με τους μεγάλους αντιπάλους του στην Ευρώπη, τους Γερμανο...

Διαβάστε την συνέχεια

Άγνωστο ρωσικό όπλο «έσβησε τα φώτα» στο ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο και την Συρία

Ellada simera 0 Μέση Ανατολή 15:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqcengXnkB6ILHzuwCh5-C-tT5WhkobOn0vLXMjwVxFURg3flPjxhhelAEiz1-xQNatOh2ZK5nAvCH3-VBhZSpjF70YraYJaLxNn3uRuVQC3kKxM-SD1DNzlB3bs5kIe1KY-iDwOb0K1g/s1600/rwsiko+systima+hlektronikwn+parembolwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqcengXnkB6ILHzuwCh5-C-tT5WhkobOn0vLXMjwVxFURg3flPjxhhelAEiz1-xQNatOh2ZK5nAvCH3-VBhZSpjF70YraYJaLxNn3uRuVQC3kKxM-SD1DNzlB3bs5kIe1KY-iDwOb0K1g/s1600/rwsiko+systima+hlektronikwn+parembolwn.jpg" /></a></div>
<br />
Η Ρωσία έχει ολόκληρη την Μ. Ανατολή υπό τον απόλυτο ηλεκτρονικό έλεγχο της, είχαμε επισημάνει ότι με την βοήθεια συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου, τα οποία «χρησιμοποιούν» τεχνολογία αιχμής,  η Ρωσία έχει δημιουργήσει στην Μέση Ανατολή τις συνθήκες εκείνες  κάτω από τις οποίες καμία   δυτική αεροπορική ή χερσαία  δύναμη δεν θα είναι σε θέση να αναλάβει  στρατιωτική δράση χωρίς την συγκατάθεση της Μόσχας.<br />
Σε επιβεβαίωση αυτού του άρθρου η εφημερίδα Daily OSNet, φιλοξένησε δηλώσεις του Αμερικανού Στρατηγού Phillip  Breedlove, ο οποίος ομολόγησε ότι  σε νατοϊκά αεροσκάφη ‘’τυφλώθηκαν ‘’  τα ραντάρ τους  μπλοκαρίστηκαν  τα ηλεκτρονικά συστήματα καθοδήγησης τους , ακόμη και η επικοινωνία από δορυφόρο σε μια ακτίνα με  διάμετρο 600 χιλιόμετρα με επίκεντρο της βάση της Λατάκειας, <strong>από άγνωστο ρωσικό σύστημα παρεμβολών</strong> , αναφέρει ρωσικό <a href="http://topru.org/26911/nato-gigantskij-radioelektronnyj-puzyr-v-sirii-ne-dayot-nam-letat/" target="_blank"><b>δημοσίευμα</b></a>.<br />
<strong>Το μυστικό ρωσικό σύστημα μπορεί  να ρυθμιστεί ώστε να εμποδίζει  την πτήση ελικοπτέρων, αεροσκαφών , καθώς και επίγειων και ναυτικών δυνάμεων. Ο Στρατηγός του ΝΑΤΟ Phillip  Breedlove   είπε ότι ‘‘εκτός από τη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα, η Ρωσία μας έκλεισε την πρόσβαση και στην Μεσόγειο‘‘.!!!</strong><br />
Το ΝΑΤΟ έπαθε αυτό που είχε πάθει το αμερικανικό αντιτορπιλικό ‘’Donald Cook‘‘ πριν κάποιους μήνες στην Μαύρη θάλασσα, όταν ένα ρωσικό  μαχητικό αεροσκάφος Su-24 ‘‘τύφλωσε ‘’ όλα τα υπερσύγχρονα συστήματα του , μπλοκάροντας τα πάντα.<br />
<strong>Από την εμπόλεμη ζώνη στο βόρειο τμήμα της Συρίας ήρθε η είδηση της ανάπτυξης ενός  νέου ρωσικού συστήματος ηλεκτρονικών παρεμβολών που μπορεί, σύμφωνα με πληροφορίες, να τυφλώνει  νατοϊκά  ραντάρ, να διαταράσσει το ηλεκτρονικό σύστημα καθοδήγησης, καθώς και την δυνατότητα δορυφορικής  παρατήρησης και φωτογράφησης.</strong><br />
Αυτό είναι η τελευταία πληροφορία που ακολουθεί μια προηγούμενη έκθεση σχετικά με τις δυνατότητες του   ρωσικού  Καταδρομικού κατευθυνόμενων πυραύλων MOSKVA , το οποίο διαθέτει  σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας με ναυτικής έκδοσης πυραύλους  S-300, και βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών της Λατάκειας. Αυτά τα δύο  συστήματα αποτελούν αυτό που ο ονομάζει ο  ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη , Στρατηγός Phillip  Breedlove  ως «ρωσική φούσκα» (αντι-πρόσβασης / και ζώνη αποκλεισμού) στην Συρία, γράφει η εφημερίδα  Daily OSNet.<br />
<strong>Ως αποτέλεσμα, το ΝΑΤΟ έχει τυφλωθεί ΤΕΛΕΙΩΣ   στο εσωτερικό της φυσαλίδας διαμέτρου 600 χιλιομέτρων, από το κέντρο της ρωσικής βάσης στο Λατάκεια και πέριξ αυτής. Οι νατοϊκοί ακόμη ψάχνουν τι είδους όπλο  ρωσικής κατασκευής έχει  αναπτυχθεί στην Συρία.</strong><br />
Υποτίθεται ότι η τεχνολογία που χρησιμοποιεί είναι πολύ προηγμένη και προφανώς διαθέτει άγνωστες λειτουργίες και δυνατότητες   σε πολύ  μεγαλύτερη κλίμακα. Η τακτική  έκδοση του συστήματος παρουσιάστηκε στους δημοσιογράφους στη Ρωσία τον Απρίλιο του 2015.<br />
Πρόκειτε για το  σύστημα Richag είναι τοποθετημένο στην βάση ελικοπτέρου τύπου Mi-8MT. Οι Ρώσοι λένε ότι δεν υπάρχει τρόπος να  καταστολής του από κανένα γνωστό νατοϊκό σύστημα αντιμέτρων . Τα ρωσικά ηλεκτρονικά αντίμετρα  έχουν  σχεδιαστεί για να τυφλώνουν ραντάρ, σόναρ και άλλα συστήματα ανίχνευσης με σκοπό την προστασία των αεροσκαφών, ελικοπτέρων, UAVs, χερσαίων και ναυτικών δυνάμεων ενάντια  σε πυραύλους  «αέρος-αέρος» και «εδάφους-αέρος», αλλα  και άλλα  αμυντικά συστήματα  σε ακτίνα αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων.<br />
Μπορούμε να φανταστούμε εδώ στην πατρίδα μας τι ακριβώς θα κάνει αυτό το σύστημα στο Αιγαίος Πέλαγος, που αποτελεί θαλάσσια δίοδο του ρωσικού στόλου, και στα συρο-τουρκικά σύνορα. Με λίγα λόγια θα πατάνε το κουμπί  οι Ρώσοι στην Λατάκεια και θα ‘’σβήνουν ‘’ τα ‘‘φώτα‘‘ στην Άγκυρα.!<br />
<br />
<a href="http://www.triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Άγνωστο ρωσικό όπλο «έσβησε τα φώτα» στο ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο και την Συρία

Η Ρωσία έχει ολόκληρη την Μ. Ανατολή υπό τον απόλυτο ηλεκτρονικό έλεγχο της, είχαμε επισημάνει ότι με την βοήθεια συστημάτων ηλεκτρονικού...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρίζει κι επισήμως το «οικοδόμημα»… Έχουμε μόνο λίγους μήνες για τη σωτηρία της ΕΕ

Ellada simera 0 Ευρώπη 15:19

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgObIjxYHqt9yT1vrChCBSgj1-hyBJHEYHIHukYpQGpros4aPCwPNPGKgckXk9eiLl0nf6w05e_sgoIvLE7fmA_3VN_4eMk2-HcRGNBO8CYX83htIhVoXZkm_SmfRNvdreKgFfRyG5g3t4/s1600/E+E.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgObIjxYHqt9yT1vrChCBSgj1-hyBJHEYHIHukYpQGpros4aPCwPNPGKgckXk9eiLl0nf6w05e_sgoIvLE7fmA_3VN_4eMk2-HcRGNBO8CYX83htIhVoXZkm_SmfRNvdreKgFfRyG5g3t4/s1600/E+E.jpg" /></a></div>
<br />
Μέχρι σήμερα μια Ευρώπη χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν αδιανόητη. Ωστόσο πυκνώνουν οι φωνές εκείνων που προειδοποιούν πλέον ανοιχτά για πιθανή διάλυση του ευρωπαϊκού οράματος. Ανάμεσά τους και ο Ζαν Άσελμπορν.<br />
<br />
Στις Βρυξέλλες η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αποτελεί πλέον ένα θέμα ταμπού. Έχει παρέλθει ο καιρός που ακουγόταν από όλες τις πλευρές ότι οι κρίσεις κάνουν την Ευρώπη ισχυρότερη, επειδή τα 28 κράτη-μέλη υποχρεώνονται να συνεργαστούν στενά για να τις υπερβούν.<br />
Από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στον ποταμό της Γηραιάς Ηπείρου: οικονομική και συνταγματική κρίση, προσφυγικό, Ουκρανία. «Η Ευρώπη βρίσκεται πλέον σε κρίση ταυτότητας» δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Φρανς Τίμερμανς. Ο ολλανδός πολιτικός, δεύτερος τη τάξει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και γνωστός υποστηρικτής της στρατηγικής σκέψης, παραδέχτηκε τον Οκτώβρη ότι το αδιανόητο δεν είναι πλέον απίθανο. Ενώ ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν είπε το ίδιο με πιο απλά λόγια: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδέχεται να καταρρεύσει».<br />
Ωστόσο ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ υπήρξε περισσότερο συγκρατημένος σε μια ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο στις αρχές Σεπτέμβρη: «Η ΕΕ δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση» τόνισε. «Δεν υπάρχει αρκετή Ευρώπη στην Ένωση, όπως δεν υπάρχει και αρκετή Ένωση μέσα στην ίδια την Ένωση».<br />
<strong>Έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών-μελών</strong><br />
Ανάμεσα στις δηλώσεις του Γιούνκερ και του Τίμερμανς είχε μεσολαβήσει η Σύνοδος Κορυφής για το προσφυγικό των 28 κρατών-μελών και των ηγετών τους στις 15 Οκτωβρίου, όπου φάνηκε καθαρά η κρισιμότητα της κατάστασης. Κι ενώ το προσφυγικό πιέζει αφόρητα τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, άλλα σημαντικά ζητήματα για την επιβίωση της ΕΕ, όπως η απειλή εξόδου από την πλευρά της Μεγάλης Βρετανίας και η ολοκλήρωση της νομισματικής ένωσης, δεν έχουν τεθεί σε αυτή την επιτακτική συγκυρία ακόμη στο τραπέζι.<br />
Όπως παρατηρεί ο Γιάννης Εμμανουηλίδης, διευθυντής Μελετών στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής (EPC), «μια ολοένα αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης έχει προκαλέσει μεγάλα ρήγματα στην ΕΕ». Πρόκειται για έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών-μελών, μεταξύ των κυβερνήσεων και των θεσμών και μεταξύ των πολιτών και των αντιπροσώπων τους. Σε αυτή την τροπή καθοριστικό ρόλο έπαιξε η προσφυγική κρίση, κατά τον έλληνα οικονομολόγο, καθώς οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τώρα το ζήτημα με διαφορετικές προτεραιότητες. Κι αυτό οδηγεί τους πολίτες στο να πιστεύουν «ότι η ΕΕ δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματά τους».<br />
<strong>Πεθαίνει η Συνθήκη του Σένγκεν;</strong><br />
Το προσφυγικό συνδέεται άλλωστε άμεσα με την κρίση στην οικονομία. Και στα δύο ζητήματα οι κυβερνήσεις δεν έχουν κατορθώσει να θέσουν κοινώς αποδεκτούς κανόνες. Άλλωστε προϋπόθεση για την ελεύθερη μετακίνηση εντός της ΕΕ, όπως προέβλεπε η Συνθήκη του Σένγκεν, η οποία υπεγράφη πριν από 30 χρόνια στην ομώνυμη κωμόπολη του Λουξεμβούργου, είναι ο επαρκής έλεγχος των εξωτερικών ευρωπαϊκών συνόρων. Ο Άσελμπορν φοβάται ότι εάν δεν επιτευχθεί ευρωπαϊκή λύση «η Συνθήκη του Σένγκεν είναι καταδικασμένη να πεθάνει». Και καταλήγει: «Ο κίνδυνος είναι πλέον σαφής. Έχουμε μόνο λίγους μήνες για τη σωτηρία της ΕΕ».<br />
Παράλληλα σε αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων πρόσφατα η Πολωνία και η Δανία, η δεξιά σημειώνει εκλογική άνοδο και μαζί με αυτή και ο ευρωσκεπτικισμός. «Για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο φοβούνται οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης πως τα παιδιά τους θα ζήσουν χειρότερες μέρες από εκείνους, γεγονός που οδηγεί σε λιγότερη αυτοσυνείδηση και απειλεί τη δημοκρατία», δήλωσε ο Τίμερμανς στη δεξαμενή σκέψης Friends of Europe.<br />
Από την πλευρά του ο Άσελμπορν φοβάται ότι η ΕΕ θα χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών της, εάν σπάσουν οι αρμοί των κοινών πολιτισμικών αξιών. «Ένας κακώς νοούμενος εθνικισμός θα μπορούσε να οδηγήσει σε πραγματικό πόλεμο» προειδοποιεί.<br />
<br />
<a href="http://on-news.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τρίζει κι επισήμως το «οικοδόμημα»… Έχουμε μόνο λίγους μήνες για τη σωτηρία της ΕΕ

Μέχρι σήμερα μια Ευρώπη χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν αδιανόητη. Ωστόσο πυκνώνουν οι φωνές εκείνων που προειδοποιούν πλέον ανοιχτά για π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισλαμιστές υποδέχονται πρόσφυγες σε ελληνικά νησιά;

Ellada simera 0 Ελλάδα 14:47

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf8YSvJt3AqgqZRZG44vHwogM_s3Eto0U8lmMmrUdMItUcYqRhoFqxIqNgSwqpQiAIb5IvsGv_3sPtSzdagrDEFnIJHDipcsXH2hLvbXher7P6DA4FU0vBJ7mA5DouVvBIMwC2VZhXFyA/s1600/islamistes+ypodexonte+prosfyges+sta+nisia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf8YSvJt3AqgqZRZG44vHwogM_s3Eto0U8lmMmrUdMItUcYqRhoFqxIqNgSwqpQiAIb5IvsGv_3sPtSzdagrDEFnIJHDipcsXH2hLvbXher7P6DA4FU0vBJ7mA5DouVvBIMwC2VZhXFyA/s1600/islamistes+ypodexonte+prosfyges+sta+nisia.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Γιατί κινητοποιήθηκε σήμερα το ΥΠΕΘΑ</span><br />
Ο έλεγχος στα ευρωπαϊκά σύνορα όπως μας θυμίζουν συχνά Μέρκελ-Σόϊμπλε- Γιούνκερ του Αιγαίου,φαίνεται ότι έχει πλέον ορισμένα θέματα που ελπίζουμε ότι θα έχουν προβληματίσει τις αρμόδιες ελληνικές αρχές.<br />
<br />
Αρκετές οργανώσεις εθελοντών έχουν κάνει την εμφάνισή τους στα ακριτικά νησιά και ειδικά στη Λέσβο. Σκοπός της παρουσίας τους να βοηθήσουν στη περίθαλψη των απελπισμένων προσφύγων-μεταναστών που βγαίνουν στις ακτές. Ποιος μπορεί να πει όχι σε τέτοια βοήθεια;<br />
<br />
Θα μας συγχωρήσετε την καχυποψία ,αλλά στις μέρες που ζούμε πως να την αποφύγεις;<br />
<br />
Υπάρχουν λοιπόν πληροφορίες και απόψεις που θέλουν κάποιες απ΄ αυτές τις οργανώσεις να μην είναι και τόσο “αθώες”. Κάποιες απ΄ αυτές φέρονται να έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με “συνιστώσες” του Ισλάμ που δεν μπορεί καποιος να της χαρκτηρίσει “φιλήσυχες” . Και ορισμένες έχουν φθάσει στο σημείο να εκτελούν χωρίς καμία άδεια,εποπτεία και έλεγχο ακόμη και επιχειρήσεις …διάσωσης μεταναστών,με βάρκες! Ή έτσι τουλάχιστον διαφημίζουν με φωτογραφικό υλικό που αναρτούν στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί όπως λένε άνθρωποι που ζουν από πολύ κοντά το προσφυγικό δράμα στη Λέσβο, οι περισσότερες …επιχειρήσεις διάσωσης γίνονται μόνο και μόνο για τη…φωτογράφηση.<br />
<br />
Το ερώτημα είναι αν κάποια ελληνική υπηρεσία ελέγχει ποιοι πάνε στα ακριτικά νησιά, τι κάνουν και από που προέρχονται όλες αυτές οι φιλανθρωπικές οργανώσεις οι οποίες προφανώς από κάπου χρηματοδοτούνται.<br />
<br />
Ακόμη και η υποψία ότι ισλαμιστές “φροντίζουν” τους πρόσφυγες σε ελληνικά ύδατα και έδαφος καλό δεν κάνει σε κανέναν μας.<br />
<br />
Κι επίσης με ποιου την εξουσιοδότηση και τον έλεγχο κάποιοι που δηλώνουν εθελοντές κάνουν “επιχειρήσεις” διάσωσης; <br />
<br />
Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού πολλοί θα προσπαθήσουν να “κρυφτουν”. Και κάποιοι απ΄ αυτούς είναι επικίνδυνοι. <br />
<br />
Καλό θα ήταν λοιπόν οι ελληνικές υπηρεσίες να έχουν το νου τους. Και να ελέγξουν σήμερα όχι αύριο ποιες οργανώσεις είναι πράγματι φιλανθρωπικές και ποιες απλά …το παίζουν.<br />
<br />
Οι πληροφορίες λένε ότι μόλις σήμερα υπηρεσίες των ΕΔ κινητοποιήθηκαν για το θέμα.<br />
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ισλαμιστές υποδέχονται πρόσφυγες σε ελληνικά νησιά;

Γιατί κινητοποιήθηκε σήμερα το ΥΠΕΘΑ Ο έλεγχος στα ευρωπαϊκά σύνορα όπως μας θυμίζουν συχνά Μέρκελ-Σόϊμπλε- Γιούνκερ του Αιγαίου,φαίνετα...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ναρκωτικά και το κέρδος… στο πιο ανατρεπτικό κείμενο

Ellada simera 0 κόσμος, Πρωτοσέλιδα 14:41

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyYFd0AjTjhGC7h-SWJanxfciNEBiHX6M3nFxBLEnV8OjxSm3pptvbBRjZCucVbZ8-CHHOQiIofg0OYb3VaIXHJTx-9gnPH7F5jbTfnOEcql6IV4CxqPRcteCW_Vu5FyxyL0V6r9Tyxe0/s1600/narkwtika.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyYFd0AjTjhGC7h-SWJanxfciNEBiHX6M3nFxBLEnV8OjxSm3pptvbBRjZCucVbZ8-CHHOQiIofg0OYb3VaIXHJTx-9gnPH7F5jbTfnOEcql6IV4CxqPRcteCW_Vu5FyxyL0V6r9Tyxe0/s1600/narkwtika.jpg" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq">
<em><strong>Τα Ναρκωτικά είναι αναμφίβολα η Μάστιγα του 20ου και του 21ου αιώνα και ένα από τα κορυφαία θέματα διεθνούς ασφάλειας. Το μεγαλύτερο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού είναι άμεσα η έμμεσα επηρεασμένο από την βιομηχανία των Ναρκωτικών (όχι βεβαίως ως χρήστης αλλά κυρίως ως θύμα της εγκληματικότητας που δημιουργεί ως υποπαράγωγο, η διακίνηση και χρήση ναρκωτικών).</strong></em></blockquote>
Τα Ναρκωτικά υπήρχαν πάντα ως φυσικό προϊόν και πηγαίνοντας πίσω στην Ιστορία θα βρούμε πολλές αναφορές για την ύπαρξη και την χρήση των Ναρκωτικών, είτε για θρησκευτικούς είτε για ιατρικούς σκοπούς. Στην εποχή μας και ειδικά μετά τον 19 αιώνα τα ναρκωτικά και η παραγωγή τους εξελίχθηκαν παράλληλα με την επιστήμη και σήμερα χωρίζονται στα φυσικά επεξεργασμένα ναρκωτικά και τα αμιγώς συνθετικά.<br />
Θα ήταν πλεονασμός να προσπαθήσουμε να περιγράψουμε εδώ τις καταστροφικές συνέπειες της χρήσης των ναρκωτικών, εφόσον λίγο πολύ όλοι τις ξέρουμε χωρίς να χρειάζεται να είμαστε ειδικοί επιστήμονες. Οι παρενέργειες της χρήσης ναρκωτικών είναι επίσης γνωστές, αυτό που όμως δεν φωτίζεται αρκετά είναι ότι τα ναρκωτικά είναι μόνο ένας από τους διάφορους καταστρεπτικούς και θανατηφόρους παράγοντες που υπάρχουν γύρω μας.<br />
<strong>Αν ανατρέξουμε στα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας θα εκπλαγούμε δυσάρεστα όταν ανακαλύψουμε τις επιπτώσεις από την χρήση / κατάχρηση Αλκοόλ και Καπνού. Μια και ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, όλοι έχουμε μία γενική αίσθηση της ζημιάς που προκαλούν το Αλκοόλ και ο Καπνός χωρίς να χρειάζεται να ξέρουμε ακριβή στατιστικά στοιχεία. </strong><br />
<strong></strong><br />
Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των τριών, είναι ότι τα ναρκωτικά έχουν τεράστια κοινωνική επίπτωση εν αντιθέσει με το Αλκοόλ και τον Καπνό. Το Αλκοόλ και ο Καπνός επιβαρύνουν κυρίως τον χρήστη και σε μικρότερο βαθμό το άμεσο περιβάλλον του χρήστη, οι κοινωνικές δε επιπτώσεις από την χρήση αυτών των ουσιών είναι δευτερεύουσες (π.χ. Σύστημα Υγείας).<br />
Τα ναρκωτικά όμως, λόγω της ποινικοποίησης τους, έχουν ως συνέπεια την τρομακτική αύξηση της κερδοφορίας τους ως προϊόν και δημιουργούν ένα ευρύτερο κύκλο παρανομίας ως επίπτωση της δραστηριότητας γύρω από αυτά, όπως: Οργανωμένες συμμορίες, λαθρεμπόριο όπλων, πορνεία, κλοπές, φόνους, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, διαφθορά δημόσιων λειτουργών, πολεμικές συρράξεις κ.λπ.<br />
<strong>Τα ναρκωτικά δεν ήταν πάντα ποινικοποιημένα, σε πολλές χώρες μέχρι τις αρχές του 20α. η χρήση ήταν νόμιμη. Ας μην ξεχνάμε το Παγκόσμιο Ιστορικό Αίσχος του «Πολέμου του Οπίου», όπου η τότε παντοκράτειρα Αγγλία κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Κινεζικής Αυτοκρατορίας γιατί είχε θέσει εκτός νόμου το εμπόριο και την χρήση του Οπίου. </strong><br />
Η Κίνα έχασε τον πόλεμο και αναγκάστηκε να ανακαλέσει τον νόμο περί απαγόρευσης του Οπίου και η Αγγλία… υπερήφανα συνέχισε να είναι το πρώτο κράτος Έμπορος Ναρκωτικών. Ευτυχώς κανένας άλλος δεν ακολούθησε το παράδειγμα της για αρκετά χρόνια. Αργότερα τα ναρκωτικά χρηματοδότησαν πολλού πολέμους, εμφυλίους, επαναστάσεις, συγκαλυμμένες επιχειρήσεις μυστικών υπηρεσιών (CIA, KGB, κ.λπ.), απελευθερωτικά κινήματα και ούτω καθεξής.<br />
Το ερώτημα είναι γιατί τα ναρκωτικά και όχι κάτι άλλο. Η απάντηση είναι εύκολη (τη λέξη εύκολη θα την δείτε να επαναλαμβάνεται πολλές φορές πιο κάτω) και αφορά το τεράστιο ποσοστό καθαρού κέρδους στα ναρκωτικά, ο μικρός όγκος του προϊόντος, η εύκολη συσκευασία και η εύκολη και γρήγορη διακίνηση / διανομή το κάνουν το ιδανικό προϊόν για αυτό το σκοπό.<br />
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/11/cocaine.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-140873" height="203" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/11/cocaine.jpg" title="cocaine" width="400" /></a><br />
<div style="text-align: left;">
<strong>Ναι, όμως αλλά όλα αυτά δεν εξηγούν επαρκώς το γιατί τα ναρκωτικά είναι το ιδανικό εργαλείο για όλους αυτούς τους σκοπούς. Η απάντηση είναι οφθαλμοφανής, το ΚΕΡΔΟΣ. Αν κάποιος θέλει πραγματικά να μειώσει το πρόβλημα των Ναρκωτικών σε επίπεδο αμελητέο, δεν έχει παρά να εκμηδενίσει το ΚΕΡΔΟΣ. Αν σκοτώσεις το ΚΕΡΔΟΣ σκοτώνεις το ΕΜΠΟΡΙΟ, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είσαι διάνοια για να το αντιληφθείς αυτό.</strong></div>
Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε ακριβώς αυτό; Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, η πιο λογικοφανής απάντηση, είναι τα οργανωμένα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τη δραστηριότητα αυτή, τα οποία φορώντας την Τήβεννο της Ηθικής εμποδίζουν τον οποιονδήποτε πραγματικό έλεγχο του προβλήματος.<br />
Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο τρόπος; Δεν θα μπω στη διαδικασία των απλουστευτικών και εύκολων προτάσεων, γιατί είναι ένας πολύ ολισθηρός δρόμος. Πιστεύω δε, ότι υπάρχουν πιο έξυπνοι και ειδικοί από μένα για να απαντήσουν σε αυτό. Γι’ αυτό θα αρκεστώ να παραθέσω ένα πείραμα που εφάρμοσε μία κεντροευρωπαϊκή χώρα πριν κάποια χρόνια. Για ευκολία θα την ονομάσω «Μπλε Χώρα».<br />
<strong>Η Μπλε Χώρα λοιπόν, αποφάσισε να αποποινικοποιήσει τη χρήση όλων των τύπων των Ναρκωτικών, όχι όμως και την εμπορία (μη βιαστείτε να πείτε ότι υπάρχουν κι άλλες χώρες που το κάνουν αυτό, γιατί το γνωρίζω). Αυτό που έκανε διαφορετικά, είναι ότι πήγε ένα μεγάλο βήμα πιο κάτω…</strong><br />
Κάλεσε όλους τους εξαρτημένους να παρουσιαστούν εθελοντικά σε ιατρικά κέντρα που δημιούργησε σε εθνικό επίπεδο, σε κάθε πόλη και σε κάθε γειτονιά. Το δέλεαρ ήταν η παροχή των ναρκωτικών ΔΩΡΕΑΝ, κάτι δηλαδή που σκότωνε το ΚΕΡΔΟΣ, άρα το Εμπόριο. Έθετε δε τους χρήστες σε υγειονομική επίβλεψη, σταματούσε τους θανάτους από υπερβολική δόση, μπλόκαρε την εγκληματικότητα ως απόρροια του εμπορίου ναρκωτικών, κ.λπ.<br />
Ο κάθε χρήστης, μετά από λίγες μέρες παρατήρησης όπου καθοριζόταν ο τύπος του ναρκωτικού και η δοσολογία την οποία είχε ανάγκη, αποκτούσε μία ηλεκτρονική ταυτότητα η οποία του έδινε πρόσβαση στο ναρκωτικό του δωρεάν, σε συγκεκριμένα φαρμακεία και υγειονομικά κέντρα.<br />
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/11/DRUGS_PROFIT.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-140874" height="190" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/11/DRUGS_PROFIT-300x190.jpg" title="DRUGS_PROFIT" width="300" /></a><strong>Εάν ο χρήστης το επιθυμούσε και με την βοήθεια κοινωνικών λειτουργών, έμπαινε σε ένα πρόγραμμα εργασίας ώστε σταδιακά να επανενταχθεί κοινωνικά και σε μία δεύτερη φάση αν το επιθυμούσε έμπαινε σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Υπήρχαν βεβαίως πολλά περιθώρια βελτίωσης του Πειραματικού αυτού Μοντέλου γιατί το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο, δεν έπαυε όμως να είναι μια πολύ καλή αρχή.</strong><br />
Ούτε εγκλεισμοί, ούτε ιδρύματα, ούτε δικαστήρια, ούτε κοινωνικός στιγματισμός και διασυρμός. Το πρόγραμμα σε μεγάλο βαθμό πέτυχε εξαιρετικά αποτελέσματα και στο τέλος… ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ μετά χιλίων επαίνων. Γιατί; Διότι οι πιέσεις που δέχτηκε η Μπλε Χώρα να ακυρώσει το πρόγραμμα από τις γειτονικές της χώρες ήταν ασφυκτικές. Το κράτησε για μερικά χρόνια και τελικά ενέδωσε.<br />
Η δικαιολογία των γειτονικών χωρών, ήταν ότι δεχόντουσαν μεγάλη πίεση από τους δικούς τους χρήστες και οργανώσεις να εφαρμόσουν το ίδιο πρόγραμμα, αλλά η κοινωνία τους και οι θρησκευτικές οργανώσεις τους δεν ήταν ώριμες να δεχτούν ένα τόσο αντισυμβατικό μοντέλο αντιμετώπισης του προβλήματος των Ναρκωτικών…<br />
<strong>Είναι πλέον προφανές ότι το τιμωριτικό μοντέλο της αντιμετώπισης του προβλήματος των Ναρκωτικών έχει αποτύχει παταγωδώς παντού και είναι καιρός να βρούμε άλλους τρόπους αντιμετώπισης του θέματος. Όσο δε κλείνουμε τα μάτια στον παράγοντα ΚΕΡΔΟΣ η αποτυχία θα διαιωνίζεται. </strong><br />
       <br />
<div style="text-align: left;">
<strong>George Anagnostopoulos…</strong></div>
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>