Η επόμενη μέρα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHAJIYg8m9kEtOL5Q3M6Tlnu4A1jFTt4bxLmuIeDNfZDiVIrv2u-0G0pn5t_xOG11Ch-E0DioE1WeAwnnSi0udEP5A_6_4Vx4Ym4CeMXkZ4s1KxC_vSnwpk4b9chqdzV0oNhLc-4Qab_Q/s780/88412148.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="470" data-original-width="780" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHAJIYg8m9kEtOL5Q3M6Tlnu4A1jFTt4bxLmuIeDNfZDiVIrv2u-0G0pn5t_xOG11Ch-E0DioE1WeAwnnSi0udEP5A_6_4Vx4Ym4CeMXkZ4s1KxC_vSnwpk4b9chqdzV0oNhLc-4Qab_Q/w640-h386/88412148.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Λίγο μετά τα μεσάνυκτα, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν ανακοίνωσε την υπογραφή μιας “ανακοίνωσης” με τους προέδρους της Ρωσίας και του Αζερμπαϊτζάν για τερματισμό του “πολέμου στο Καραμπάχ” στις 01.00 τοπική ώρα της 10ης Νοεμβρίου. Ο Πασινιάν χαρακτηρίζει το κοινό ανακοινωθέν “ανείπωτα οδυνηρό“.<div><img height="640" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%A3%CE%91%CE%A7.jpg" width="525" /></div><div><br /></div><div>Η κατάσταση της συμφωνίας της 10ης Νοεμβρίου 2020. Με πράσινο οι περιοχές του Ναγκόρνο-Καραμπάχ που παραμένουν στον έλεγχο των Αρμενίων. Οι υπόλοιπες περιοχές του Αρτσάχ, επιστρέφονται στο Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Το υπογραφέν κοινό ανακοινωθέν αναφέρει την παύση των εχθροπραξιών στο “Ναγκόρνο-Καραμπάχ” και οι αντιμαχόμενοι μένουν προσωρινώς στις θέσεις που κατέχουν. Τα άρθρα του ανακοινωθέντος προνοούν για:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Την παράδοση μέχρι τις 20 Νοεμβρίου από τους Αρμενίους της επαρχίας Aghdam και των κατεχομένων εδαφών της επαρχίας Gazakh.</li><li>Την ανάπτυξη κατά μήκος της γραμμής αντιπαραθέσεως στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και τον διάδρομο Lachin, ρωσικής ειρηνευτικής δυνάμεως με 1.960 άνδρες, 90 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, 380 μέσα μεταφοράς και ειδικό εξοπλισμό. Η ανάπτυξη της ρωσικής δυνάμεως συνοδεύεται από παράλληλη αποχώρηση των αρμενικών δυνάμεων. Η ρωσική δύναμη θα παραμείνει για 5 έτη με αυτόματη ανανέωση του χρόνου παραμονής για άλλα 5 έτη, εκτός εάν κάποια από τις δύο πλευρές ζητήσει 6 μήνες πριν την λήξη του χρονικού ορίου, τον τερματισμό αυτής της διευθετήσεως.</li><li>Η Δημοκρατία της Αρμενίας θα παραδώσει στο Αζερμπαϊτζάν την επαρχία Kelbajar μέχρι τις 15 Νοεμβρίου και την επαρχία Lachin μέχρι τις 1 Δεκεμβρίου, εκτός του διαδρόμου Lachin πλάτους 5 χλμ. που θα διατηρήσει την επικοινωνία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ με την Αρμενία και επιπλέον δεν θα επηρεαστεί η πόλη Shusha (μια μάλλον διφορούμενη διατύπωση για το ποιος θα έχει τον έλεγχο της πόλεως). Κατόπιν συμφωνίας των δύο πλευρών, εντός τριετίας θα καθορισθεί σχέδιο δημιουργίας νέας οδικής αρτηρίας κατά μήκος του διαδρόμου Lachin ώστε να εξασφαλισθεί η επικοινωνία του Stapanakert με την Αρμενία, με ανάλογη αναδίπλωση της ρωσικής δυνάμεως που θα αναλάβει την ασφάλεια της οδικής επικοινωνίας. Την ασφάλεια των μετακινήσεων σε αυτή την διαδρομή, εγγυάται το Αζερμπαϊτζάν.</li><li>Καταργούνται όλα τα περιοριστικά μέτρα στην οικονομική δραστηριότητα και τις μεταφορές στην περιοχή. Η Αρμενία θα εξασφαλίσει οδούς επικοινωνίας μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και της Αυτόνομης Δημοκρατίας του Ναχιτσεβάν. Με συμφωνία των ενδιαφερομένων μερών, θα κατασκευαστεί νέα οδική αρτηρία που θα εξασφαλίζει την ανωτέρω επικοινωνία.</li></ul>Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα διακινούμενα σε τουρκικά μέσα, περί αναπτύξεως και τουρκικών στρατευμάτων ως ειρηνευτική δύναμη. Το κοινό ανακοινωθέν αναφέρει σαφώς μόνο ρωσικά στρατεύματα.<br /><br />Επιπλέον, ο πρόεδρος Αλίεφ σε ομιλία του συνέδεσε την συμφωνία καταπαύσεως του πυρός με την πτώση της πόλεως Shusha, που τα τελευταία εικοσιτετράωρα αμφισβητούσε η Αρμενία. Είναι σαφές ότι η πτώση αυτής της σημαντικής πόλεως, άνοιγε τον δρόμο στους Αζέρους για την πρωτεύουσα Stepanakert.<br /><br /><img height="640" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/880px-Artsakh_Republic_1994-2020_svg.png" width="581" /><br /><br />Από πολιτικής απόψεως, οι πρόνοιες της συμφωνίας υποχρεώνουν τους Αρμενίους να παραδώσουν στους Αζέρους όλες τις περιοχές της αυτοανακηρυχθείσας to 1991 “Δημοκρατίας” του Αρτσάχ” πέριξ του θύλακα Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που εθεωρούντο ούτως ή άλλως αζέρικα εδάφη αλλά παραδίδουν και εδάφη από τις περιοχές που παραδοσιακώς κατοικούντο από Αρμενίους. Ο θύλακας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που κατοικείτο από Αρμενίους, απελευθερώθηκε στον πόλεμο του 1988-1994 από τους Αρμενίους, οι οποίοι όμως κατέλαβαν και επτά επαρχίες του Αζερμπαϊτζάν γύρω από τον θύλακα. Η συνολική έκταση που κατελήφθη τότε και ανακηρύχθηκε από τους Αρμενίους ως “Δημοκρατία του Αρτσάχ”, αναλογούσε στο 20% της εδαφικής επικρατείας του Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Στο παρελθόν, η Αρμενία είχε συζητήσει το ενδεχόμενο επιστροφής των αζερικών περιοχών, με αντάλλαγμα την αναγνώριση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ κι ενδεχομένως την ένωσή του με την Αρμενία. Η επιστροφή εδαφών έγινε τώρα αλλά με τον χειρότερο δυνατό τρόπο για τα συμφέροντα του Ερεβάν. Επιπλέον, με την συμφωνία της 10ης Νοεμβρίου 2020, είναι σαφές ότι παύει επί της ουσίας να υπάρχει η “Δημοκρατία του Αρτσάχ” και τα εναπομείναντα εδάφη του Ναγκόρνο-Καραμπάχ υπό τον έλεγχο των Αρμενίων, διατηρούν το υπάρχον καθεστώς και δεν αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία τους αλλά εξακολουθούν επισήμως να θεωρούνται διεθνώς ότι είναι κατεχόμενα εδάφη του Αζερμπαϊτζάν. Κατάσταση η οποία αφήνει ανοικτό κάθε ενδεχόμενο για το μέλλον…<br /><br /><img height="546" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%A3%CE%91%CE%A7-3-1024x874.jpg" width="640" /><br /><br />Συνολικώς, μετά από 27 έτη, η Αρμενία χάνει όχι μόνο τα εδάφη των Αζέρων που κατείχε, αλλά και μέρος των αρμενικών περιοχών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η εξέλιξη προέκυψε από την στρατιωτική ήττα των τοπικών δυνάμεων του Αρτσάχ, οι οποίες δεν ενισχύθηκαν από δυνάμεις του τακτικού Αρμενικού Στρατού. Για πολιτικούς λόγους, η κυβέρνηση της Αρμενίας δεν επενέβη στρατιωτικά ανοικτά αλλά έδρασε με πολύ περιορισμένα μέσα. Η τελική συμφωνία προέκυψε περισσότερο από πολιτική πίεση της Μόσχας έναντι του Μπακού, καθώς οι αζέρικες δυνάμεις, αν και με σοβαρές απώλειες, δεν μπορούσαν να αναχαιτιστούν από τις ακόμη βαρύτερα πληγείσες δυνάμεις των Αρμενίων και η πτώση του Stepanakert έπρεπε να θεωρείται βεβαία.<br /><br />Οι Αζέροι κατάφεραν να υπερισχύσουν στο στρατιωτικό πεδίο, χάρη στην σοβαρή επένδυση που έγινε στις ένοπλες δυνάμεις τα προηγούμενα έτη, όχι με πρόθεση την διατήρηση απλώς μιας “ισορροπίας δυνάμεων” και πνεύμα συμβιβασμού με τα τετελεσμένα αλλά με εθνικό όραμα την απελευθέρωση των χαμένων εδαφών.<br /><br />Η επένδυση στις ένοπλες δυνάμεις από πλευράς Αζέρων, διακρίθηκε από στοχευμένες κινήσεις προμήθειας οπλικών συστημάτων που προσέφεραν ποιοτικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου, ο οποίος περιορίσθηκε σε ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος του με “συμβατικούς” τρόπους. Η μη παρακολούθηση των τεχνολογικών εξελίξεων από τους Αρμενίους, είχε ως αποτέλεσμα δύο ισότιμοι υπανάπτυκτοι στρατοί να αναμετρηθούν κατά τρόπον που ο έχων έστω και ένα μικρό ποιοτικό πλεονέκτημα λόγω επιχειρησιακής εκμεταλλεύσεως της τεχνολογίας των UAV, κατάφερε να αιφνιδιάσει, να κλονίσει και τέλος να ανατρέψει και να προκαλέσει δεινό πλήγμα επί του ηθικού του αντιπάλου, ο οποίος λύγισε.<br /><br /><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η επόμενη μέρα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Λίγο μετά τα μεσάνυκτα, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν ανακοίνωσε την υπογραφή μιας “ανακοίνωσης” με τους ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γνωρίζουν κάτι οι Γάλλοι; Στολίσκος γαλλικών πλοίων με επιθετικές διαθέσεις στην Α. Μεσόγειο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic8-OSBO2qbXhkkJDeuKfdrsyNRj5QYDoH3Y6jU8zmyUt9v_DmePDDOXyLlIeGHInxkivj3UftT5iR5CHhk2PRNcl52Te37Ie5XgoD-1Ylo3cziX7-lI-ft2trLEYFNpuynwxxrHJuSt0/s1000/galika.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic8-OSBO2qbXhkkJDeuKfdrsyNRj5QYDoH3Y6jU8zmyUt9v_DmePDDOXyLlIeGHInxkivj3UftT5iR5CHhk2PRNcl52Te37Ie5XgoD-1Ylo3cziX7-lI-ft2trLEYFNpuynwxxrHJuSt0/w640-h384/galika.jpeg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μπαράζ παραβιάσεων τουρκικών κατασκοπευτικών στο Αιγαίο</span></h3><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br /><br />Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έδωσαν το σύνθημα στο Παρίσι πιθανότατα για την άμεση προετοιμασία αποτροπής ενός πιθανού τουρκικού σεναρίου τύπου "Ναγκόρνο/Καραμπάχ” στην Α. Μεσόγειο το επόμενο διάστημα, αφού ο Ερντογάν θα θελήσει να κεφαλαιοποιήσει άμεσα τις νίκες του στο αρμενικό έδαφος στα δικά μας γαλάζια νερά, ξεκινώντας ήδη με μπαράζ παραβιάσεων τουρκικών κατασκοπευτικών.<br /><br />Συγκεκριμένα, τρία τουρκικά αεροσκάφη τύπου CN-235, τα οποία ειδικεύονται στη συλλογή πληροφοριών, καθώς επίσης και σε ζητήματα ναυτικής συνεργασίας, προχώρησαν σε 30 παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου στην περιοχή του Αιγαίου.<br /><br />Για τον λόγο αυτόν τρεις γαλλικές φρεγάτες υποστηριζόμενες από ένα αεροσκάφος AWACS και ένα αεροσκάφος ΑΦΝΣ (ναυτικής συνεργασίας) τύπου ATL 2, αποτελούν μια ομάδα επιτήρησης όπως την ονομάζει το γαλλικό επιτελείο στην Ανατολική Μεσόγειο, δίνοντας ζωντανή εικόνα του τι γίνεται στην περιοχή αυτή.<br /><br />Στόχος της δύναμης αυτής σύμφωνα με το γαλλικό ΓΕΝ είναι “η επαύξηση της αυτόνομης αξιολόγησης της κατάστασης και της προσήλωσης της Γαλλίας στον σεβασμό της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας”.<br /><br />Αυτό μεταφράζεται σε “αποστολή δυνάμεως επιτηρήσεως” λόγω πιθανής τουρκικής προκλήσεως σε περιοχές γαλλικών συμφερόντων, που αφορούν γαλλικές ενεργειακές εταιρείες όπως την TOTAL.<br /><br />Την ίδια στιγμή προετοιμάζεται και νέος στολίσκος με πλοία του Γαλλικού πολεμικού ναυτικού που αναχωρούν από την Τουλόν και αφορούν μία φρεγάτα κλάσεως La Fayette, το ελικοπτεροφόρο Mistral και ένα υποβρύχιο, κινούμενα και αυτά πιθανόν στην ίδια περιοχή της Μεσογείου.<br /><br />Τα βλέμματα νοτίως της Κρήτης<br /><br />Η Γαλλία ενισχύει την ναυτική της παρουσία στη Μεσόγειο έχοντας κατά νου τυχόν τουρκικές προκλήσεις νοτίως της Κρήτης.<br /><br />Στην περιοχή αυτή ο Μακρόν γνωρίζει ότι έχουν δοθεί άδειες στην TOTAL και μετά την αναγγελία-απειλή της Άγκυρας για έρευνες στην ίδια περιοχή σε απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, εκτιμά τυχόν εξελίξεις με αποστολή τουρκικών πλοίων μετά την νίκη των Τούρκων στο Καραμπάχ.<br /><br />Ενδεικτικό των γαλλικών προθέσεων κατά της Άγκυρας είναι η δήλωση Μακρόν.<br /><br />"Η Γαλλία επιμένει ότι η Τουρκία πρέπει να σταματήσει κάθε είδους προκλητικές ενέργειες σχετικά με τη σύγκρουση Αρμενίων-Αζέρων στην περιοχή της μη αναγνωρισμένης Δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ", δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος Ε. Μακρόν.<br /><br />Ο ίδιος έχει την άποψη ότι η Άγκυρα πρέπει να διασφαλίσει ότι δεν θα τεθεί σε κίνδυνο μια μελλοντική συμφωνία. <br /><br />Το Παρίσι ανακοίνωσε ότι μελετά τις λεπτομέρειες της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στην περιοχή Ναγκόρνο-Καραμπάχ, σημειώνοντας ότι οποιαδήποτε διαρκής ειρήνη στην περιοχή που κατοικείται κυρίως από Αρμένιους θα πρέπει με κάθε τρόπο να λαμβάνει υπόψη και να «διατηρεί» τα συμφέροντα του Γερεβάν.<br /><br />Η Γαλλία κινείται σε μια ανεξάρτητη κατά κάποιο τρόπο πορεία στην Μεσόγειο αφού διαβλέπει ότι η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλλει την τουρκική παρουσία σε περιοχές που αποτελούν “ενεργειακά φιλέτα”, ενώ έχουμε και το ζήτημα της ευρείας μετακίνησης Τζιχαντιστών σε ευρωπαϊκό έδαφος.<br /><br />Οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι για το σύνολο της ΕΕ, η οποία δεν κινείται όμως με την ίδια θέρμη για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. <div><br />Ισχυρές οι ελληνογαλλικές σχέσεις<br /><br />Οι καλές σχέσεις των Γάλλων με την Ελλάδα ως γνωστόν, δεν ευοδώθηκαν με την υπογραφή αμυντικού συμφώνου τον Ιούνιο, παρόλα αυτά παραμένουν ισχυρές και υπάρχει σύγκλιση απόψεων σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλες χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία και η Ισπανία για παράδειγμα.<br /><br />Οι σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας την ίδια στιγμή είναι στο χειρότερο σημείο καθώς ο Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν ετοιμάζει χοντρό χουνέρι στην Άγκυρα.<br /><br />Συγκεκριμένα, την διακοπή της τελωνειακής ένωσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας θα προτείνει η γαλλική κυβέρνηση στο επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.<br /><br />H γαλλική πρόταση εντάσσεται στο πλαίσιο της οργανωμένης αντεπίθεσης απέναντι στις προκλήσεις του Τούρκου προέδρου το τελευταίο διάστημα.<br /><br />Το Παρίσι στηρίζει Ελλάδα και Κύπρο, μέσα σε ένα πλαίσιο υπακοής στους διεθνείς νόμους, αλλά και στήριξης των γαλλικών συμφερόντων.<br /><br />Οι Γάλλοι ενδεχομένως ανησυχούν για μια πιθανότατη τουρκική προσπάθεια κεφαλαιοποιήσεως της δράσης τους στο Ναγκόρνο κατά της Αρμενίας, στην Α. Μεσόγειο αυτήν την φορά, καθώς η ανάληψη των καθηκόντων από τον νέο Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν έχει ένα “κενό” διάστημα, το οποίο η Άγκυρα θα προσπαθήσει σίγουρα να εκμεταλλευθεί στο έπακρο.<br /><br />Πιθανό κέντρο μιας τουρκικής πρόκλησης λογικά θα είναι το Καστελόριζο και οι πέριξ αυτού θαλάσσιες περιοχές. Ποτέ όμως ο “επιτιθέμενος” δεν έρχεται από εκεί που τον αναμένουν. <br /><br />Υπάρχουν πολλές “καυτές” περιοχές για πιθανή τουρκική πρόκληση μέχρι τον Ιανουάριο του 2021, σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο -Κύπρο.<br /><br />Το σίγουρο είναι ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα είναι οπουδήποτε απαιτηθεί, ταχύτατα με τρομερή αποτελεσματικότητα, για να αποτρέψουν κάθε πιθανή τουρκική πρόκληση, τόσο απλά και δυναμικά. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γνωρίζουν κάτι οι Γάλλοι; Στολίσκος γαλλικών πλοίων με επιθετικές διαθέσεις στην Α. Μεσόγειο

Μπαράζ παραβιάσεων τουρκικών κατασκοπευτικών στο Αιγαίο Γιώργος Μοτσάκος Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έδωσαν το σύνθημα στο Παρίσι πιθανότ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κωδικός «Κρήτη»: Πώς το νησί θα γίνει νέα Σαλαμίνα – Τα σχέδια για βάση ελικοπτέρων και εγκατάσταση υπερσύγχρονου ραντάρ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgara2mGft0UumLGNZ_Okq9OWl1bvueZGivQtMjqDOiJDJnhndGVjlY5RQyrEV_xyRZVqFxyfjYqdGn4f7zaGID8Igvpl16IIg6SD9S-TVaa4eLQEN2BnpyFFCkkotiLbfU_4Ljn65-1mw/s696/7845692114.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="696" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgara2mGft0UumLGNZ_Okq9OWl1bvueZGivQtMjqDOiJDJnhndGVjlY5RQyrEV_xyRZVqFxyfjYqdGn4f7zaGID8Igvpl16IIg6SD9S-TVaa4eLQEN2BnpyFFCkkotiLbfU_4Ljn65-1mw/w640-h396/7845692114.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Η κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα και η ρητορική της τουρκικής ηγεσίας καθιστούν ξεκάθαρο πως η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που ήρθε με ευθύνη της Άγκυρας θα μείνει για καιρό. Στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα αναβαθμίζει συμμαχίες αλλά και την ίδια της την αποτρεπτική ισχύ. Στο σχέδιο αποτροπής της Αθήνας ιδιαίτερα κομβικό ρόλο διαδραματίζει – λόγω και της στρατηγικής της θέσης – η Κρήτη. Οι στρατιωτικές και γεωπολιτικές εξελίξεις καθώς και οι συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις οδηγούν στην περαιτέρω ενίσχυση του στρατηγικού και επιχειρησιακού ρόλου της Μεγαλονήσου με τα σχέδια να περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων εγκατάσταση βάσης ελικοπτέρων.</div><br />Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα ΝΕΑ οι επιτελείς του Πενταγώνου μελετούν σχέδιο για τη δημιουργία βάσης ελικοπτέρων της Αεροπορίας Στρατού στην Κρήτη, που θα διαθέτει και εγκαταστάσεις συντήρησης.<br /><br />Ακριβώς γι’ αυτόν το τον λόγο, εν μέσω της καλοκαιρινής ελληνοτουρκικής κρίσης, φτιάχτηκε σε χρόνο ρεκόρ στρατιωτικό φυλάκιο στη Γαύδο, ενώ προ ημερών ανακοινώθηκε και επισήμως ότι δρομολογείται η δημιουργία μεγάλου ναυστάθμου στη Σούδα, στα πρότυπα της Σαλαμίνας.<br /><br />Ναύσταθμος ανάλογος της Σαλαμίνας<div><br />Στα σχέδια του υπουργείου Αμυνας και του ΓΕΕΘΑ είναι και η δημιουργία ενός ναυστάθμου στη Σούδα, πλήρους οργανωμένου και λειτουργικού, δηλαδή εφάμιλλου της Σαλαμίνας. Η δημιουργία ενός μεγάλου ναυστάθμου που θα μπορεί να φιλοξενήσει ταυτόχρονα πάρα πολλά πλοία του ΠΝ εντάχθηκε στο 15ετές πρόγραμμα σταδιακής αναβάθμισης των Ενόπλων Δυνάμεων. Βασική επιδίωξη είναι με τη δημιουργία αυτής της υποδομής η χώρα μας να κάνει αισθητή τη ναυτική παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο και να την ελέγχει αποτελεσματικότερα, μετά και τις αλλεπάλληλες προκλήσεις στην περιοχή.<br /><br />Στα σχέδια η εγκατάσταση υπερσύγχρονου ραντάρ<br />Παράλληλα οι επιτελείς εξετάζουν όλες τις δυνατότητες καλύτερου ελέγχου της περιοχής με προηγμένα ηλεκτρονικά μέσα. Γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχει σχεδιασμός για την εγκατάσταση ενός υπερσύγχρονου ραντάρ στην Ανατολική Κρήτη.</div><div><br /></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κωδικός «Κρήτη»: Πώς το νησί θα γίνει νέα Σαλαμίνα – Τα σχέδια για βάση ελικοπτέρων και εγκατάσταση υπερσύγχρονου ραντάρ

Η κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα και η ρητορική της τουρκικής ηγεσίας καθιστούν ξεκάθαρο πως η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Κόκκινη γραμμή μας ήταν επί 45 χρόνια τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFPsCg2FomqFOlPG9LOY8yRsm9_BAAg_mX8uiXoq7-xzZxTphQXNd1OxX2pvwHJbq0phRLTYzkBx455WF91HCF1YBgIMjXS7WE3giuqdhwMQKfmRrYN-F5Dltktf-ACU_xQsnF6J8_jv8/s696/greece_egypt_stolos.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="452" data-original-width="696" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFPsCg2FomqFOlPG9LOY8yRsm9_BAAg_mX8uiXoq7-xzZxTphQXNd1OxX2pvwHJbq0phRLTYzkBx455WF91HCF1YBgIMjXS7WE3giuqdhwMQKfmRrYN-F5Dltktf-ACU_xQsnF6J8_jv8/w640-h416/greece_egypt_stolos.png" width="640" /></a></div><div><br /></div><div>Γράφει ο <b>Σπύρος Λίτινας*</b> <br />Πολύ κουβέντα ξεσηκώθηκε με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις** του Αμερικανού εν Ελλάδι πρέσβη ότι η Τουρκία πρέπει να κρατηθεί στη δύση και το εάν η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με αυτές. Σαφώς και είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας η Τουρκία να κρατηθεί στη δύση αλλά όχι με κάθε κόστος . Το θέμα λοιπόν που πρέπει να απαντηθεί είναι όχι εάν η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με αυτές τις δηλώσεις αλλά με το ποια είναι τα όρια της σύνταξης . Ας τα πάρουμε ,όμως, ένα ένα .<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση έχει εγκλωβίσει τεχνηέντως την κουβέντα γύρω από τις κόκκινες γραμμές της χώρας στα 6-12 ν.μ λες και η χώρα δεν έχει υφαλοκρηπίδα που πρέπει να υπερασπιστεί πέρα από τα 6ν.μ αλλά και τα 12 ν.μ . Τον χειμώνα που μας πέρασε η δικαιολογία που μας δόθηκε για την μη απώθηση του τούρκικου ερευνητικού ήταν ότι το πήρε ο αέρας αφήνοντας να εννοηθεί ότι εάν δεν το έπαιρνε ο αέρας θα το έδιωχναν . </div><div><br /></div><div>Τώρα με τις πρόσφατες δηλώσεις για τα 6.ν.μ γκρεμίστηκε εν ριπή οφθαλμού η ελληνική εξωτερική πολιτική και το αμυντικό δόγμα της χώρας των τελευταίων 45 ετών τουλάχιστον. Μέχρι τούδε όλες οι προγενέστερες Ελληνικές κυβερνήσεις είχαν θέσει ως κόκκινη γραμμή ακόμη και τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και πολύ σωστά . Διότι από τη μια το σημείο εκκίνησης σε ενδεχόμενο δικαστικής διευθετήσεως ή πολιτικής συμφωνίας ( μετά από διαπραγμάτευση ή σύρραξη ) είναι το απώτατο -όχι το κάτω του ελάχιστου – αλλά και επειδή μέχρις ότου οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα μας , τα όριά της εκτείνονται με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας που έχουμε κυρώσει με νόμο στο απώτατο σημείο που μπορεί αυτό να φτάσει (200 ν.μ ) . Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο θα μας επιδίκαζε αυτήν την υφαλοκρηπίδα αλλά ότι θα λάμβανε αυτό υπ όψιν ως σημείο αναφοράς του αρχικού μας αιτήματος . Τώρα , όταν εμείς έχουμε θέση ως σημείο αναφοράς τα 6.ν.μ και δεν υψώνουμε θαλάσσιο τείχος μέχρι να διευθετηθεί η διαφορά ,-είτε κατόπιν πολιτικής συμφωνίας είτε κατόπιν δικαστικής διευθέτησης είτε κατόπιν επεισοδίου -, ως οφείλουμε στις παράνομες δραστηριότητες της Τουρκίας είναι σαφές ότι παραχωρώντας τη νομή , παραχωρούμε και δικαιώματα .<br /><br />Έτσι και με τις ευλογίες τις δικές μας η Τουρκία – που καθόλου απομονωμένη δεν είναι – αυτονοήτως και σίγουρα όχι ανοήτως δημιουργεί τετελεσμένα αφού εμείς αυτονοήτως και ανοήτως της ανάψαμε το πράσινο φως . Συνακόλουθα όταν το σημείο εκκίνησης είναι τα 6 ν.μ και δεν υπερασπίζεσαι την νομή πέραν αυτών- και το δηλώνεις κιόλας ότι δεν θα το κάνεις- τότε αυτονοήτως κανένα δικαστήριο δεν θα αποδώσει δικαιώματα στον απρόθυμο να υπερασπίσει επιχειρησιακά αυτά ( τα δικαιώματα ) , γεγονός όμως που έχει και νομικές επιπτώσεις τις οποίες παράγουν και οι δηλώσεις και η μη αντίδραση .<br /><br />Ας θυμηθούμε όμως λίγο το Σύνταγμα της χώρας μας :<br /><br />Αρθρο 28: (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)<br />1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.<br /><br />Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να θυμηθούμε και το ακόλουθο άρθρο του Συντάγματος .<br />‘Αρθρο 106: (Κράτος και εθνική οικονομία)<br /><br />1. Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Kράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Xώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας. Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών.<br /><br />Από την εξαγωγή αυτών των διατάξεων συνάγεται κατά την άποψή μου το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει το δικαίωμα κατά το διεθνές δίκαιο και την υποχρέωση κατά το Ελληνικό δίκαιο να προστατέψει ακόμη και τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας μέχρις ότου αυτά οριοθετηθούν διαφορετικά . Για αυτό το λόγο άλλωστε τα τελευταία 45 χρόνια τουλάχιστον οι Ελληνικές κυβερνήσεις είχαν σταθερή και συνεκτική , νομική , πολιτική και στρατιωτική- αμυντική θέση με εξαίρεση φυσικά την τωρινή κυβέρνηση<br /><br />Ας θυμηθούμε όμως και το ακόλουθο .<br />΄Άρθρο 36:<br />3. Mυστικά άρθρα συνθήκης δεν μπορούν ποτέ να ανατρέψουν τα φανερά.΄΄<br />Τι μας λέει αυτό το άρθρο ερμηνευτικά ; Νομίζω ότι καταρχήν μας λέει ότι δεν μπορεί να υφίσταται μυστική συμφωνία αν δεν προϋφίσταται η φανερή . Συνεπώς αν υπάρχει μυστική συμφωνία είναι αυτοδίκαια άκυρη και παράνομη .<br /><br />Επίσης η έννοια του θαλάσσιου χώρου εισήχθη αν δεν απατώμαι στην αντικειμενική υπόσταση του άρθρου 138 του Π.Κ ( βλ προηγούμενο μου άρθρο – οι κόκκινες γραμμές – ) με τον Ν 4619/ΦΕΚ Α 95 / 11-6-2019 , με έναρξη ισχύος την 1 Ιουλίου 2019 . Με απλά ελληνικά εισήχθη η έννοια του θαλάσσιου χώρου σε μια περίοδο που οι αμφισβητήσεις και η κουβέντα γύρω από τις ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα είχαν φουντώσει . Για ποιο λόγο να εισαχθεί η έννοια του θαλάσσιου χώρου στο άρθρο αυτό , αφού αυτονοήτως η εθνική κυριαρχία εκτείνεται και στα 6 ν.μ τα οποία αποτελούν κατά μία έννοια –ερμηνευτικά- προέκταση του εδάφους ; Η προγενέστερη μορφή του άρθρου , δηλαδή, δεν προστάτευε τα 6 ν.μ ; ήμασταν δηλαδή επί δεκαετίες ακάλυπτοι ; Ποια ήταν η χρεία – ανάγκη που επέβαλλε την εισαγωγή της έννοιας του θαλάσσιου χώρου στο άρθρο αυτό ; Επειδή τίποτα δεν είναι αυτονόητο η ανάγκη που επέβαλλε κατά την άποψή μου αυτή την εισαγωγή ήταν μια επιπρόσθετη ποινική δικλείδα ασφαλείας τελούσα σε αρμονία με τις παραπάνω συνταγματικές διατάξεις που να καλύπτει και την υφαλοκρηπίδα – σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησής της – η οποία υφίσταται ως δικαίωμα ab initio et ipso facto βάση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας που έχουμε κυρώσει με νόμο του ελληνικού κράτους . Δεν μπήκε για τα 6 νμ τα οποία αυτονοήτως όπως ξέρουμε όλοι αποτελούν εθνική κυριαρχία και συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιζόμαστε και τα 6 ν.μ αλλά και την υφαλοκρηπίδα μας στα σημερινά της όρια μέχρις ότου αυτή οριοθετηθεί διαφορετικά, είτε δικαστικά, είτε με πολιτική συμφωνία ( φανερά όχι μυστικά ) . Εκτός αν θεωρούμε ότι τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν έχουν σημασία . Δεν πειράζει ας ανοίξει η κουβέντα στον νομικό κόσμο της χώρας κατ 'αρχήν και βλέπουμε τι είναι αυτονόητο και τι όχι .<br /><br />Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να υπάρχει συνεννόηση και συνεργασία με την Τουρκία . Σαφώς και πρέπει να υπάρχει αλλά όχι με καθεστώς εκβιασμού . Ακόμα και στον East Med έχει θέση η Τουρκία ή για να το πω διαφορετικά δεν υπάρχει East Med χωρίς την Τουρκία αλλά και την Ιταλία . [iEpikaira: Μέχρις εδώ είναι πολύ διαφωτιστική η τοποθέτηση, αλλά από που κι ως που η Τουρκία έχει λόγο στον EastMed;] Σήμερα δεν έχουμε τίποτα αφού έτσι και αλλιώς η Ιταλία όπου υποτίθεται ότι θα καταλήγει ο East Med δεν έχει υπογράψει την σύμβαση λόγω Τουρκίας . Μάλιστα , η πρόσφατη ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία την οποία έχω επαινέσει θετικά, έγραψα ότι ανοίγει παράθυρο Ειρήνης μεταξύ άλλων και για αυτόν τον λόγο αλλά και επειδή εκπέμπει διεθνώς το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε συνεργασία με την Τουρκία αλλά με πολιτισμένο τρόπο όπως κάνουν τα πολιτισμένα κράτη . Η Τουρκία , όμως , δεν είναι πολιτισμένο κράτος οπότε μένει τουλάχιστον να δούμε εάν θα ζητήσουμε επιτακτικά κυρώσεις αφού η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε μέχρι στιγμής να προστατεύσει μόνο τα 6 ν.μ τα οποία η Τουρκία δεν αμφισβητεί ! Το θέμα φυσικά δεν ήταν να προστατεύσουμε αυτό που άλλος δεν αμφισβητεί αλλά αυτά που αμφισβητεί !<br /><br />Έχω επισημάνει με σειρά άρθρων μου ( γερμανική πεπονόφλουδα , το τετελεσμένο νότια της Κρήτης , οδεύοντας στην φινλανδοποίηση μας κα ) τον κίνδυνο δημιουργίας τετελεσμένων στα θαλάσσια οικόπεδα της Κρήτης και της χώρας αυτά δηλαδή που εκτείνονται δυτικά του 28ου μεσημβρινού . Αν η ελληνική κυβέρνηση ακολουθήσει τακτική Καστελόριζου και σε αυτά τα οικόπεδα και δεν προστατέψει επιχειρησιακά την νομή ως δικαιούται και οφείλει ( το πώς το έχω περιγράψει στο άρθρο μου για την Φινλανδοποίηση ) τότε -αν γκριζαριστεί η περιοχή λόγω της παθητικής τακτικής μας- , δεν αποκλείεται στο μέλλον η γαλλική Τοτάλ να κινηθεί νομικά κατά του Ελληνικού δημοσίου για όσα έξοδα έχει κάνει μέχρι τώρα τα οποία δεν είναι και αμελητέα . Φυσικά σε αυτή την περίπτωση εκτός από τις πολιτικές ευθύνες θα πρέπει να αποδοθούν και οι ποινικές ευθύνες υπό το πρίσμα όσων αναπτύχθηκαν .<br /><br />Το θέμα σε κάθε περίπτωση είναι εάν εμείς θέτουμε τα σωστά πλαίσια στις συνεργασίες που κάνουμε , και, εάν αυτές που κάνουμε ή δεν κάνουμε, μεταξύ άλλων και στο πλαίσιο της εξοπλιστικής διπλωματίας, εξασφαλίζουν προστασία για την χώρα σύμφωνα με τις ανάγκες της και τις συνταγματικές επιταγές για την διεκδίκηση του καλύτερου δυνατού στο όνομα του ελληνικού λαού και των μελλοντικών γενεών . Αυτό όμως θα αποτελέσει το θέμα του επόμενου άρθρου .<br /><br />Αυτά ήθελα να πω , όχι αυτονοήτως, και σίγουρα όχι ανοήτως και ο νοών νοείτω .<br /><br /><b>**</b> «Υποστηρίζουμε τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης για την επιστροφή στη διπλωματία. Δεν πιστεύω ότι άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι τόσο δεμένοι όσο η Ελλάδα και οι ΗΠΑ στην αρχή πως ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση».<br /><br /><b><i>*Δικηγόρος Παρ ‘ Αρείω Πάγω , LLM Διεθνούς Εμπορικού Δικαίου</i></b></div><div><b><i><br /></i></b><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Κόκκινη γραμμή μας ήταν επί 45 χρόνια τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας”

Γράφει ο Σπύρος Λίτινας* Πολύ κουβέντα ξεσηκώθηκε με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις** του Αμερικανού εν Ελλάδι πρέσβη ότι η Τουρκία πρέπει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι ΗΠΑ δεν μας δίνουν αυτό που μας έδιναν το 2005 – Δύο αμείλικτα ερωτήματα για την κυβέρνηση

<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl7sFmOu8BrTfjrSfwCPzfTu-8zsNQDuBNhZ3oey7745k-jh-5tkUqjEOyezZIxluHPonwL9zLIOq6_2ybdrpE3aAcnrLYaB6P7NGRXk5eW0QksnQ9bv6d-UCYlZOi__xnNIOozM_DQEo/s780/mmsc.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="780" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl7sFmOu8BrTfjrSfwCPzfTu-8zsNQDuBNhZ3oey7745k-jh-5tkUqjEOyezZIxluHPonwL9zLIOq6_2ybdrpE3aAcnrLYaB6P7NGRXk5eW0QksnQ9bv6d-UCYlZOi__xnNIOozM_DQEo/w640-h332/mmsc.jpg" width="640" /></a></div><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Μια από τις πιο επίμονες στερεοτυπικές αντιλήψεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αλλά, φευ, και πολλών Ελλήνων, είναι η άποψη πως οι ΗΠΑ θα στηρίξουν (κάποια στιγμή…) αποφασιστικά την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας. Κι αυτό γιατί η Τουρκία μετατρέπεται σε εχθρικό γεωπολιτικό μέγεθος προς τη Δύση, ενώ αντιθέτως η Ελλάδα είναι άκρως πειθαρχική, σε σημείο "παρεξηγήσεως"!<br /><br />Η πραγματικότητα, δυστυχώς, ενδέχεται να είναι αντίθετη. Δηλαδή, ακριβώς επειδή η Τουρκία καθίσταται ολοένα και πιο εχθρική, άρα και απρόβλεπτη, και η Ελλάδα ολοένα και πιο φιλική για την αμερικανική γεωστρατηγική, άρα και δεδομένη, οι ΗΠΑ ενδέχεται να στραφούν προς μια πολιτική που θα κατευνάζει την Τουρκία και θα περιορίζει τις δυνατότητες της Ελλάδας να την αντιμετωπίσει.<br /><br />Αυτό αντιβαίνει φυσικά τη συμβατική σοφία, αλλά είναι κάτι που ήδη συμβαίνει σε άλλα σημεία του πλανήτη. Ένα εξ αυτών είναι το σύστημα Κίνας-Ταϊβάν, ή για την ακρίβεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (PRC) και της Δημοκρατίας της Κίνας (RoC), μιας και χώρα Ταϊβάν δεν υφίσταται. Η κυβέρνηση της Ταϊπέι διεκδικούσε για τον εαυτό της τον τίτλο της νόμιμης κυβέρνησης σε ολόκληρη την Κίνα, όπως και η κυβέρνηση του Πεκίνου διεκδικεί την κυριαρχία σε ολόκληρη την κινεζική επικράτεια, συμπεριλαμβανομένης της Ταϊβάν.<br /><br />Το παράδειγμα της "δεδομένης" Ταϊβάν<br /><br />Όπως είναι γνωστό η Κίνα αποτελεί τον μεγάλο γεωπολιτικό αντίπαλο των ΗΠΑ, ενώ αντιθέτως η Ταϊβάν είναι ο σημαντικότερος σύμμαχός των Αμερικανών στην περιοχή. Θα υπέθετε, λοιπόν, κανείς ότι η Ουάσιγκτον θα έκανε και τα χατίρια της Ταϊπέι. Ειδικά δε όσον αφορά τα οπλικά συστήματα, το φυσιολογικό θα ήταν να προσφέρει με χαρά στις ταϊβανέζικες ένοπλες δυνάμεις ό,τι ζητάνε.<br /><br />Στην πραγματικότητα όμως οι ΗΠΑ πουλάνε στην Ταϊβάν μόνο οπλικά συστήματα που δεν προκαλούν "υπερβάλλουσα" ανασφάλεια στο Πεκίνο, γιατί δεν θέλουν να το "εκνευρίσουν" και να το οδηγήσουν σε αντιδράσεις που πιθανώς θα κλιμάκωναν ανεξέλεγκτα τη μεταξύ τους αντιπαλότητα. Επιπροσθέτως, η αμερικανική κυβέρνηση έχει την πολυτέλεια να ακολουθεί αυτήν την πολιτική, γιατί η Ταϊβάν είναι απολύτως δεδομένη.<br /><br />Έτσι, η αντίληψη ότι οι ΗΠΑ θα στηρίξουν νομοτελειακά τη φιλική προς αυτές χώρα στην αντιπαράθεσή της με μια άλλη που είναι εχθρική προς την Ουάσιγκτον, ή έστω όχι και τόσο φιλική, είναι εγγενώς λάθος. Στην πραγματικότητα, η επιλογή θα γίνει με βάση το ποια είναι η πιο ισχυρή και η πιο απρόβλεπτη χώρα στο σύστημα και όχι με κριτήρια φιλικότητας, όπως ακριβώς συμβαίνει στο σύστημα μητροπολιτικής Κίνας και Ταϊβάν. Αυτό ενδέχεται να συμβεί, αν δεν συμβαίνει ήδη, στο ελληνοτουρκικό σύστημα.<br /><br />Συγκεκριμένα, η Τουρκία καθίσταται πρωταγωνιστικός και απρόβλεπτος παράγοντας στην ευρύτερη ευρασιατική σκακιέρα, ενώ η Ελλάδα δείχνει να έχει επιλέξει τον πλήρη εντοιχισμό της στο αμερικανικό γεωπολιτικό οικοδόμημα και συνακόλουθα έχει περιορίσει μέχρι εξαλείψεως τη γεωπολιτική της απροβλεπτότητα. Για την ακρίβεια, έχουμε μια σοβαρή ένδειξη ότι κάτι παρόμοιο ήδη συμβαίνει, αναλύοντας το πρόγραμμα των νέων φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό.<div><br />Ο γρίφος με τις φρεγάτες<br /><br />Όπως προκύπτει από τις πληροφορίες που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, ως φαβορί εμφανίζεται η αμερικανική φρεγάτα MMSC της Lockheed Martin. Η μέχρι στιγμής δημόσια συζήτηση αναφέρεται στις συγκρίσεις μεταξύ των αμερικανικών πλοίων και της γαλλικής Belh@rra. Όμως, για να δούμε πληρέστερα τη γεωπολιτική διάσταση της επιλογής της MMSC, θα πρέπει να τη συγκρίνουμε με την παλαιότερη αμερικανική πρόταση για τη νέα φρεγάτα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Πολλές φορές αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ δεν αποδεσμεύουν για την Ελλάδα τον πύραυλο αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς SM-2. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ισχύει, ή τουλάχιστον δεν ίσχυε στο παρελθόν. Συγκεκριμένα, το μακρινό 2005 οι ΗΠΑ προσέφεραν στην Ελλάδα το σύστημα αεράμυνας Aegis με το ραντάρ SPY-1 και τους πυραύλους επιφανείας-αέρος SM-2 Block IIIB, με βεληνεκές μεγαλύτερο των 170 χλμ. Αυτό το βεληνεκές υπερκάλυπτε τις απαιτήσεις αεράμυνας περιοχής (area defense), όπως επιδιώκει το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό εδώ και δεκαετίες. Επισημαίνεται δε ότι το Aegis είναι επίσης της εταιρείας Lockheed Martin.<br /><br />Φυσιολογικά, λοιπόν, θα περίμενε κανείς πως μετά από 15 χρόνια, που οι απειλές από αέρος είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με τότε, θα ξεκινάγαμε από το σημείο που είχαμε σταματήσει και θα επανερχόταν η αμερικανική πρόταση για πώληση του Aegis με SM-2. Αντί αυτού, όμως, κινηθήκαμε προς το παρελθόν. Δείχνουμε έτοιμοι να δαπανήσουμε, ούτε λίγο ούτε πολύ, πέντε δισ. δολάρια για την αγορά φρεγατών με οπλικά συστήματα και αισθητήρες, που θα ήταν πολύ καλά για τη δεκαετία του '80 όταν αγοράσαμε τις πρώτες μας φρεγάτες, την "Έλλη" και τη "Λήμνος", αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με το σημερινό περιβάλλον απειλής.<br /><br />Ούτε έχει νόημα το επιχείρημα ότι οι φρεγάτες αυτές είναι το "εισιτήριο" για την απόκτηση δύο μεταχειρισμένων αντιτορπιλικών Arleigh Burke ή καταδρομικών Ticonderoga, με το σύστημα Aegis και πυραύλους SM-2. Γιατί, αν όντως ο στόχος μας είναι η απόκτηση αυτού του συνδυασμού, απλά δεν το αγοράζουμε και έτσι στο μέλλον να βρεθούμε με έξι πλοία με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής και όχι με δύο;</div><div><br />Δύο ξεκάθαρα και αμείλικτα ερωτήματα<br /><br />Και αναρωτιέται κανείς: Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι συνήθεις απαντήσεις δεν αρκούν. Γιατί εδώ μιλάμε για αμερικανικά συστήματα, της ίδιας μάλιστα εταιρείας, περίπου ίδιου κόστους, που και τα δύο θα προσέφεραν κατασκευαστικό έργο στα ελληνικά ναυπηγεία που έχουν περάσει σε αμερικανικά χέρια. Η μόνη διαφορά είναι ότι το Aegis θα ενίσχυε δραστικά τις επιχειρησιακές ικανότητες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ενώ θα αναβάθμιζε και την Ελλάδα στο πλαίσιο της αμερικανικής γεωπολιτικής στρατηγικής.<br /><br />Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή ακριβώς η ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του Πολεμικού Ναυτικού και η αναβάθμιση της γεωπολιτικής λειτουργίας της χώρας ίσως δεν είναι και τόσο επιθυμητή αυτήν τη στιγμή. Για ποιον, όμως, δεν είναι επιθυμητή; Προκύπτει ένα κρίσιμο θέμα που πρέπει να ξεκαθαριστεί. Μας προσφέρουν σήμερα οι ΗΠΑ το Aegis με πυραύλους αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς, όπως το 2005, ή έχουν αλλάξει την πολιτική τους για να μην θίξουν την Τουρκία;<br /><br />Αν αυτό συμβαίνει, τότε όχι μόνο δεν έχουμε να περιμένουμε κάποια ανταμοιβή για την καλή μας "διαγωγή", αλλά είναι σαφές πως η Ελλάδα έχει υποβαθμιστεί στο πλαίσιο της αμερικανικής στρατηγικής. Γι' αυτό και θα πρέπει να κάνει δραστικές αλλαγές στην εξωτερική της πολιτική. Αν πάλι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, τότε γιατί η κυβέρνηση δεν θέτει στο τραπέζι αυτό που καλύπτει την πάγια απαίτηση του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού για αεράμυνα περιοχής;<br /><br />Ποιες είναι οι δυνάμεις στο εσωτερικό της χώρας που προωθούν εξοπλιστικές λύσεις, οι οποίες δεν παρουσιάζουν την καλύτερη σχέση –για να το πούμε όσο πιο ευγενικά γίνεται– "value for money"; Και εδώ δεν χωράνε κουβέντες που θέλουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του τύπου: «τα λες αυτά γιατί θέλεις να προωθήσεις τους ανταγωνιστές». Και δεν χωράνε, επειδή μιλάμε για δύο πολεμικά πλοία που κατασκευάζονται από την ίδια εταιρεία. Αυτά είναι δύο πολύ ξεκάθαρα, αλλά αμείλικτα ερωτήματα που περιμένουν απάντηση.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Γιατί οι ΗΠΑ δεν μας δίνουν αυτό που μας έδιναν το 2005 – Δύο αμείλικτα ερωτήματα για την κυβέρνηση

Γρίβας Κώστας Μια από τις πιο επίμονες στερεοτυπικές αντιλήψεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αλλά, φευ, και πολλών Ελλήνων, είναι η άπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρώσοι αναλυτές: ''Η Τουρκία πίσω από την κατάρριψη του ελικοπτέρου Mi-24''

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFz1Dp1OkluatRLPKjEWmSVETBdVisGZ_0F7GZEweEM7NnDO4NorB3GjQcUutzGLFrIsb0iqiZW3rbEpXUqg9aPRbNp-tPHcX_tdW3meWzuPOBXFd1Ne6ef0gsVntiL-ttLU8_zI8I5Hw/s1000/Russian_Air_Force_Mil_Mi-24P.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFz1Dp1OkluatRLPKjEWmSVETBdVisGZ_0F7GZEweEM7NnDO4NorB3GjQcUutzGLFrIsb0iqiZW3rbEpXUqg9aPRbNp-tPHcX_tdW3meWzuPOBXFd1Ne6ef0gsVntiL-ttLU8_zI8I5Hw/w640-h384/Russian_Air_Force_Mil_Mi-24P.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />Ηπτώση του ρωσικού ελικοπτέρου και η επακόλουθη ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων χθες βράδυ, ήταν δύο συγκλονιστικά γεγονότα τα οποία είχαν την τουρκική ''σφραγίδα'' πάνω τους, μετά και την εκλογή Μπάιντεν στις ΗΠΑ.<br /><br />Το ρωσικό ελικόπτερο καταρρίφθηκε από αντιαεροπορικό πύραυλο MANPADS, το οποίο εκτοξεύθηκε από το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν. Δύο Ρώσοι αξιωματικοί σκοτώθηκαν και ο τρίτος είναι τραυματισμένος πολύ σοβαρά.<br /><br />Το περιστατικό που συνέβη χθες βράδυ, φέρνει στο νου μια παρόμοια τραγωδία που έλαβε χώρα στις 24 Νοεμβρίου 2015, όταν ένα τουρκικό F-16 κατέρριψε ένα ρωσικό βομβαρδιστικό Su-24M εντός του συριακού εδάφους. Σε βίντεο τότε είδαν όλοι σε ζωντανή μετάδοση την διαπόμπευση των δύο Ρώσων πιλότων από τους Τουρκμένους Τζιχαντιστές.<br /><br />Υπάρχουν τόσες πολλές προφανείς ομοιότητες μεταξύ των δύο γεγονότων που γεννούν ανησυχία για την στάση Πούτιν και στις δύο περιπτώσεις.<br /><br />''Είναι αναμφίβολα πρόωρο να εξαχθούν σαφή συμπεράσματα, αλλά γίνεται ήδη σαφές ότι οι Ρώσοι πιλότοι έπεσαν θύματα μιας κολοσσιαίας τουρκικής πρόκλησης, με στόχο την ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ υπό τους τουρκικούς όμως όρους'', σημειώνουν Ρώσοι αναλυτές.<br /><br />Το Υπουργείο Εξωτερικών του Αζερμπαϊτζάν με μια σπάνια για τέτοιες περιπτώσεις ευαισθησία, αναγνώρισε αμέσως την ευθύνη της χώρας για το θανατηφόρο περιστατικό, χαρακτηρίζοντάς το «τραγικό λάθος» και αφού έδωσε μια επίσημη απολογία, εξέφρασε την προθυμία να «διεξαγάγει έρευνα»!<br /><br />Από όσο είναι γνωστό, ο Αζέρος ΥΠΑΜ Ζακίρ Χασάνοφ, απευθύνθηκε στον Ρώσο υπουργό άμυνας Σεργκέι Σόιγκου δίνοντας γραπτώς τα συλλυπητήριά του.<br /><br />Αν εξεταστούν όμως οι λεπτομέρειες του περιστατικού με προσοχή, θα αποκαλύψουν όπως πάντα την αλήθεια και θα διαπιστωθεί ότι χθες είχαμε ένα κολοσσιαίο τουρκικό παιχνίδι με θύμα πρώτα την ίδια την Ρωσία.<br /><br />Πρώτα απ 'όλα, στην περιοχή του Nakhichevan, όπου στην πραγματικότητα το ρωσικό Mi-24 καταρρίφθηκε, δεν υπάρχει καμία στρατιωτική δράση που να σχετίζεται με την ένοπλη σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.<br /><br />Κατά συνέπεια, δεν θα μπορούσε να υπάρξει περίπτωση λάθους εν μέσω πολεμικών επιχειρήσεων, όπως ισχυρίζονται οι Αζέροι.<br /><br />Παρεμπιπτόντως, εδώ υπάρχει μία καλή ερώτηση, “ποιοι ήταν οι μαχητές που ήταν εξοπλισμένοι με τόσο σύγχρονα MANPADS ( φορητά αντιαεροπορικά συστήματα), οι οποίοι ήταν σαφώς επαγγελματίες στον χειρισμό τους;''<br /><br />Υπάρχει η διάχυτη εντύπωση ότι το ρωσικό ελικόπτερο είχε στοχοποιηθεί σκόπιμα. Αυτή η εκδοχή υποστηρίζεται από το γεγονός ότι το ελικόπτερο τύπου Mi-24 που χτυπήθηκε από τον αντιαεροπορικό πύραυλο δεν έκανε απλώς ελιγμούς στον εναέριο χώρο, αλλά, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της διοίκησης της 102ας στρατιωτικής βάσης των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Αρμενία, εκτελούσε αποστολή συνοδείας.<br /><br />Επομένως, όλη η συζήτηση για το ότι τα ρωσικά ελικόπτερα δήθεν "συγχέονται με τα Αρμενικά" είναι απολύτως μια μεγάλη ανοησία.<br /><br />Επιπλέον, ακόμη και αν υποτεθεί ότι όσοι κατέρριψαν το ελικόπτερο πίστευαν ότι ανήκε στους Αρμένιους και όχι στη Μόσχα, γιατί υλοποίησαν ένοπλη επίθεση σε ελικόπτερο χώρας μέλους της CSTO, εντός του εδάφους της;<br /><br />Ουσιαστικά πρόκειται για μια σαφής πράξη επιθετικότητας κατά ρωσικού ελικοπτέρου και τίποτε άλλο. Τέτοια «ατυχήματα» και «παρεξηγήσεις» απλά δεν υπάρχουν αν δεν προκληθούν σκόπιμα.<div><br />Το γεγονός ότι το ρωσικό ελικόπτερο καταρρίφθηκε την ημέρα κατά την οποία οι δυνάμεις των Αρμενίων αναγνώρισαν επίσημα την απώλεια ελέγχου της πόλεως Shushi, η οποία παίζει ρόλο κλειδί στον δρόμο για την πρωτεύουσα του Ναγκόρνο, είναι κάτι παραπάνω από μια ύποπτη «σύμπτωση».<br /><br />Αν το Μπακού είχε τον παραμικρό λόγο να «αποκηρύξει» την τραγωδία, σε καμία περίπτωση δεν θα παραδεχόταν την ενοχή του. Επιπλέον η παραδοχή των Αζέρων ήρθε πάρα πολύ γρήγορα.<br /><br />Όπως έγινε γνωστό στην συνέχεια, ο πόλεμος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ έληξε. Υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ των δύο προέδρων ( Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν) υπό τον Ρώσο πρόεδρο.<br /><br />Οι περιοχές Aghdam, Gazakh, Kelbajar και Lachin, καθώς και η πόλη Shusha, θα μείνουν υπό τον έλεγχο του Αζερμπαϊτζάν. Ωστόσο, η Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ θα συνεχίσει να υπάρχει, αν και σε μια αρκετά περιορισμένη μορφή.<br /><br />Επιπλέον, από τώρα και στο εξής οι Αρμένιοι, θα ζουν υπό την προστασία των ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων και συγκεκριμένα των δύο χιλιάδων στρατιωτών που θα εισέρθουν στη ζώνη σύγκρουσης για να προστατεύσουν τον «διάδρομο Lachin», ο οποίος είναι ζωτικής σημασίας για τους Αρμένιους, για περίοδο 5 ετών, με δικαίωμα αυτόματης ανανέωσης.<br /><br />Η τρέχουσα εδραίωση της ειρήνης μέσα στις φλόγες του Καραμπάχ ήταν προϊόν μιας μυστικής συνομιλίας μεταξύ του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ρετζέπ Ερντογάν, κατά την οποία, όπως ανακοινώθηκε επίσημα, οι δύο ηγέτες "επιβεβαίωσαν την αμοιβαία ετοιμότητά τους να συνεργαστούν για τον τερματισμό του πολέμου."<br /><br />Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την μάλλον περιορισμένη αντίδραση του Κρεμλίνου σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και την ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου εξωτερικών σχετικά με τις «σημαντικές διαφορές μεταξύ τουρκικών και ρωσικών θέσεων σχετικά με το Καραμπάχ», δεν επιτεύχθηκε καμία ειδική συναίνεση.<br /><br />Ο Ερντογάν έθεσε τους δικούς του όρους στον Πούτιν για αυτήν την περιοχή, για αυτό εκτοξεύτηκε και ο πύραυλος από το έδαφος του Nakhichevan, το οποίο, σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές, είναι επί του παρόντος υπό πλήρη τουρκικό έλεγχο.<br /><br />Οι Αζέροι έχουν καταντήσει από καιρό τουρκικές μαριονέτες, για αυτό και βιάστηκαν να αναλάβουν την ευθύνη για την κατάρριψη του ρωσικού ελικοπτέρου, μετά από εντολή Ερντογάν.<br /><br />Ωστόσο, πολλά θα είναι σαφή από τις περαιτέρω ενέργειες της Άγκυρας, τόσο στον Καύκασο όσο και σε άλλα «σημεία επαφής» με την Ρωσία.<br /><br />Η κλιμάκωση σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιοχές θα είναι πολύ ενδεικτική και η Ρωσία ενδέχεται να πληρώσει πολύ ακριβό τίμημα σε σύντομο χρονικό διάστημα από την Τουρκία, και ειδικά ο ίδιος ο Πούτιν που δέχθηκε την παρουσία των νεο-Οθωμανών Τούρκων τόσο κοντά στα ρωσικά σύνορα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρώσοι αναλυτές: ''Η Τουρκία πίσω από την κατάρριψη του ελικοπτέρου Mi-24''

Ανδρέας Μουντζουρούλιας Ηπτώση του ρωσικού ελικοπτέρου και η επακόλουθη ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων χθες βράδυ, ήταν δύο...

Διαβάστε την συνέχεια

Εξαιρετικά διδάγματα… από τον πρόεδρο του Αρτσάχ, Έλληνες ξυπνάτε!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvebwnRC2jGB-_oHnILNHBNmUUIDDtNN4sCJ0VpmVc6cgR8RNnAifzgC_pZ4DsZQePkanelA_ITpxKXkzND27Za24ZCI21pSz9ElNPIOk_iY6mtBuJRJimT93AnPunr4Do8zVRk4tRqc/s700/ARTSAH.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="700" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvebwnRC2jGB-_oHnILNHBNmUUIDDtNN4sCJ0VpmVc6cgR8RNnAifzgC_pZ4DsZQePkanelA_ITpxKXkzND27Za24ZCI21pSz9ElNPIOk_iY6mtBuJRJimT93AnPunr4Do8zVRk4tRqc/w640-h366/ARTSAH.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>“Δεν θέλαμε να πιστέψουμε ότι ήταν αδύνατο να πολεμήσουμε με τις δυνατότητες του ανθρώπινου και στρατιωτικού εξοπλισμού που υπήρχε. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε αυτήν την απόφαση ώστε να μην υπάρξουν άλλες απώλειες. Πολεμήσαμε ενάντια στις δυνάμεις 8 χωρών. Μίλησα με εκπροσώπους της ελίτ, μεταξύ των οποίων ο Μπάκο Σαχάκιαν, ο Αρκάδι Γκούκασιαν, ο Βιτάλι Μπαλασανάν και άλλοι, και όλοι είναι έτοιμοι να συνεργαστούν και να εργαστούν μαζί μας. Πραγματοποιούμε διαβουλεύσεις μαζί τους.</div><br />“Όλοι οι παραπάνω είπαν ότι μια προσωρινή ή τελική ανακωχή ήταν αναπόφευκτη. Διαφορετικά, θα είχαμε χάσει όλο το Αρτσάχ σε λίγες μέρες. Δεν υπήρχαν πόροι για να συνεχιστεί ο αγώνας. Φαίνεται ότι καταφέραμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας από αεροσκάφη για αρκετές ημέρες, αλλά ήδη τις τελευταίες δύο ημέρες ο εχθρός, δεν ξέρω πώς, μέσω νέων τεχνολογιών ή νέων drone, είχε την ευκαιρία να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στα στρατεύματά μας ξανά. Γιατί δεν πέτυχε; Όλοι θα απαντήσουμε, ναι όλοι μας. Όλοι μας που κατείχαμε θέσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Σε γενικές γραμμές, θα υπάρξει αξιολόγηση της κατάστασης του στρατού στο μέλλον.<br /><br />“Το ηθικό των στρατευμάτων δεν ήταν πολύ καλό, σε ορισμένα σημεία μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν εξαιρετικά κακό. Εξαντλήθηκε από δυσεντερία και Covid. Ο στρατός ήταν στην πρώτη γραμμή για 43 ημέρες, και δεν είχαμε την ευκαιρία να αλλάξουμε, να ξεκουραστούμε ή να επουλωθούμε. Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών σίγουρα δεν πολεμήσαμε ενάντια στο Αζερμπαϊτζάν και σίγουρα όχι μόνο ενάντια στους Τούρκους ή τον στρατιωτικό εξοπλισμός που βρισκόταν στο πεδίο της μάχης. Παρόντες ήταν επίσης Τούρκοι στρατιώτες, τρομοκράτες, και μισθοφόροι από διάφορες χώρες.<br /><br />“Υποκλίνομαι πρώτα στους στρατιώτες μας, στα πιο ηρωικά παιδιά στον κόσμο ήταν οι επιστρατευμένοι μας. Υποκλίνομαι στις οικογένειες και τους συγγενείς όλων των θυμάτων. Έπρεπε να σώσουμε τις ζωές αυτών των ίδιων στρατευμάτων. Φυσικά, μπορείτε να πείτε ¨Γιατί δεν είχαμε ενημερωθεί για αυτήν την κατάσταση εκείνη την εποχή¨.<br /><br />Σας υπενθυμίζω όμως πως από αυτήν ίδια θέση όμως σας τηλεφώνησα από το Άγκνταμ και σας είχα πει πως σας χρειαζόμασταν. Στις 29 Οκτωβρίου, από το Σούσι, μπροστά από την Εκκλησία Ghazanchetsots, σας είπα ότι το Σούσι ήταν σε κίνδυνο. Διαφωνούσαν για το αν το Shushi ήταν στα χέρια μας ή όχι, μα είχαμε χάσει τον κύριο έλεγχο από τις 5 Νοεμβρίου και εντελώς από τις 7 Νοεμβρίου”.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εξαιρετικά διδάγματα… από τον πρόεδρο του Αρτσάχ, Έλληνες ξυπνάτε!

“Δεν θέλαμε να πιστέψουμε ότι ήταν αδύνατο να πολεμήσουμε με τις δυνατότητες του ανθρώπινου και στρατιωτικού εξοπλισμού που υπήρχε. Αναγκαστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επόμενη μέρα της συμφωνίας για το Ναγκόρνο Καραμπάχ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB4Sop79pJQs01Vg-G1HgClT0Jv_Q4G6YCylN59UNymiF0DiPY6buOh5X4S-NWyyYCc7KiCU9MYN86DKdXc-iEC6XsRRnnwRRcPp4K_6NfaKaCfJWLqK58o1JfB7oG3MeWcxoemWfvoPU/s770/AZERBAIJAN_NAGORNO_KARABAKH.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="770" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB4Sop79pJQs01Vg-G1HgClT0Jv_Q4G6YCylN59UNymiF0DiPY6buOh5X4S-NWyyYCc7KiCU9MYN86DKdXc-iEC6XsRRnnwRRcPp4K_6NfaKaCfJWLqK58o1JfB7oG3MeWcxoemWfvoPU/w640-h332/AZERBAIJAN_NAGORNO_KARABAKH.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Στο Ναγκόρνο Καραμπάχ οι Αρμένιοι υπέστησαν συντριπτική ήττα, καθώς ο αζερικός στρατός κατέλαβε την στρατηγικής σημασίας πόλη Σούσι. Ο κίνδυνος για την κατάληψη όλης της Δημοκρατίας του Αρτσάχ ήταν πλέον ορατός. Στο σημείο αυτό επιτεύχθηκε μια συμφωνία, με την μεσολάβηση της Μόσχας, που δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον για ολόκληρη την περιοχή της Υπερκαυκασίας- εφόσον βεβαίως η συμφωνία αυτή τηρηθεί ως έχει, και δεν υπάρξουν επιπλοκές, όπως η είσοδος τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Αζερμπαϊτζάν ή μια αντιρωσική εξέγερση στην Αρμενία. Το κείμενο που ακολουθεί αναφέρει τα κύρια σημεία της συμφωνίας και τις συνέπειες που αυτή θα έχει για τους συμβαλλόμενους: Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν και Ρωσία. <br /><br /><div>του <b><a href="https://vz.ru/politics/2020/11/10/1069760.html">Ντμίτρι Μπαβιρίν</a><br /></b><br />Ο πόλεμος στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ έπαυσε επισήμως και η Ρωσία μετατρέπεται σε εγγυητή της ασφάλειας της περιοχής μεταφέροντας εκεί στρατεύματα. Έτσι κατέστη δυνατή η αποτροπή μιας καταστροφικής εξέλιξης γεγονότων για τους Αρμένιους, αλλά η αγανάκτησή τους για το ό,τι συνέβη είναι τόσο μεγάλη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια νέα επανάσταση και την πτώση του Πασινιάν. Σε ποια συμφωνία κατέληξαν Μόσχα, Μπακού και Ερεβάν;<br /><br />Τα κύρια σημεία της συμφωνίας έχουν ως εξής:<br /><br />Πρώτον, όλες οι εχθροπραξίες παύουν και οι στρατιωτικές δυνάμεις των δύο μερών παραμένουν στις θέσεις που βρέθηκαν μέχρι εχθές τα μεσάνυχτα. Η πόλη του Σούσι, στην οποία διεξήχθηκαν σκληρές μάχες τις τελευταίες ημέρες, περιέρχεται στο Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Δεύτερον, ο αρμενικός στρατός αποσύρεται από την περιοχή, και αντικαθίσταται από ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις, η ανάπτυξη των οποίων έχει ήδη ξεκινήσει. Έτσι, η Ρωσία θα επιτελέσει στο Ναγκόρνο Καραμπάχ τις ίδιες λειτουργίες του εγγυητή ασφάλειας που εκτελεί στην Υπερδνειστερία και στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, πριν από τον πόλεμο του 2008.<br /><br />Τρίτον, μέσα στον επόμενο μήνα, το Μπακού θα ελέγξει τις περιοχές Kelbajar, Aghdam και Lachin. Δηλαδή, τα περισσότερα εδάφη που έχασε κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, τα οποία αποτελούσαν τη λεγόμενη ζώνη ασφαλείας γύρω από την μη αναγνωρισμένη δημοκρατία. Η επιστροφή αυτών των περιοχών ήταν προϋπόθεση από πλευράς Αζερμπαϊτζάν από τις πρώτες ημέρες του πολέμου για να τερματίσει την επίθεση. Στη χειρότερη περίπτωση, αυτό θα σήμαινε την απόλυτη διακοπή της επικοινωνίας μεταξύ της Αρμενίας και του Ναγκόρνο-Καραμπάχ: το έδαφος του, όπως σχεδιάστηκε επί σοβιετικής περιόδου, είναι ένας θύλακας που περιβάλλεται πλήρως από το Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Το χειρότερο σενάριο αποφεύχθηκε: οι Αρμένιοι διατηρούν μια ζώνη ελέγχου πέντε χιλιομέτρων στον διάδρομο του Λατσίν, μέσω του οποίου περνά ο δρόμος που συνδέει το Ερεβάν με το Στεπανακέρτ. Κατά μήκος της ζώνης θα δημιουργηθούν σημεία ελέγχου που θα εγκατασταθούν ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις.<br /><br />Ρώσοι συνοριοφύλακες, με τη σειρά τους, θα ελέγχουν την επανάληψη της επικοινωνίας ανθρώπων και εμπορευμάτων μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της αυτόνομης περιοχής του Ναχιτσεβάν, που χωρίζονται από το έδαφος της Αρμενίας και του Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br /><br />Η συμφωνία θα ισχύει για πέντε χρόνια και θα ανανεώνεται αυτόματα για ίδιο διάστημα, εάν καμία από τις δύο πλευρές δεν δηλώσει την απόσυρσή της απ' αυτήν τουλάχιστον έξι μήνες πριν από την αναμενόμενη ημερομηνία.<br /><br />Τι σημαίνει η συμφωνία για τη Ρωσία<br /><br />Αν υποτεθεί ότι το σχέδιο που περιγράφεται στην τριμερή δήλωση θα εφαρμοστεί, η Μόσχα έχει λύσει το κύριο πρόβλημα στον Νότιο Καύκασο, εξυπηρετώντας τα βασικά της συμφέροντα.<br /><br />Το κύριο πρόβλημα ήταν ο ίδιος ο πόλεμος, και πιο συγκεκριμένα, η επιτυχής επιθετική επιχείρηση του Αζερμπαϊτζάν. Κατ’ αρχάς, απετράπη η πλήρης απορρόφηση του Αρτσάχ (δηλαδή, από την άποψη του ίδιου του Αζερμπαϊτζάν, μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της εδαφικής του ακεραιότητας, κάτι που επιδιώκει το Μπακού). Μετά την τελειωτική απώλεια της πόλης Σούσι από τους Αρμένιους, η κατάληψη της πρωτεύουσας του Καραμπάχ, Στεπανακέρτ, από τα στρατεύματα του Αζερμπαϊτζάν φάνηκε να είναι θέμα πολύ σύντομου χρόνου.<br /><br />Η διατήρηση του Αρτσάχ ως εδάφος μη ελεγχόμενο από το Μπακού αποτελεί εγγύηση ότι το Αζερμπαϊτζάν δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν θα έχει πρόσβαση στην Κασπία Θάλασσα και στα ρωσικά σύνορα στην περιοχή του Νταγκεστάν.<br /><br />Φαίνεται ότι, αποφεύχθηκε η περαιτέρω ενίσχυση της Τουρκίας στην περιοχή: η Άγκυρα ήταν ο υποκινητής του νέου πολέμου και διεκδίκησε να είναι ο εγγυητής της παύσης του - με τους δικούς της όρους. Και λέμε "Φαίνεται" - διότι ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ, σχολιάζοντας την παύση των εχθροπραξιών, ανέφερε την ακόλουθη φράση: "Θα υπάρξει κοινή ειρηνευτική αποστολή Ρωσίας και Τουρκίας, αυτό είναι ένα νέο ειρηνευτικό σχήμα".<br /><br />Ωστόσο, η Τουρκία δεν αναφέρεται ούτε στο κείμενο της τριμερούς συμφωνίας ούτε στη δήλωση του Πούτιν σχετικά με αυτό το θέμα - εκεί εμφανίζονται μόνο ρωσικές ειρηνευτικές μονάδες.<br /><br />Ίσως, μιλάμε για τη συμμετοχή Τούρκων εκπροσώπων στο έργο του κέντρου παρακολούθησης της κατάπαυσης του πυρός, η δημιουργία του οποίου ορίζεται στη δήλωση των τριών ηγετών, αλλά ακόμα όχι για “τουρκικές ξιφολόγχες” μέσα στη ζώνη των συγκρούσεων. Εάν ο Αλίεφ έχει ήδη υποσχεθεί κάτι τέτοιο στον Ερντογάν, αυτό είναι ζήτημα της προσωπικής τους σχέσης. Μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι για την Τουρκία η σύγκρουση που προκαλεί δεν τελειώνει με ιδανικό τρόπο και δεν έχει επιτύχει όλους τους στόχους της, που έχουν ήδη δημιουργήσει μια ξεχωριστή θεωρία συνωμοσίας.<br /><br />Σύμφωνα με κάποιους ισχυρισμούς, η Άγκυρα προσπάθησε να αποτρέψει την επίτευξη συμφωνίας με αυτήν τη μορφή και μπορεί να είναι πίσω από την κατάρριψη του ρωσικού ελικοπτέρου Mi-24 κοντά στα σύνορα με τον Ναχιτσεβάν (υπήρξε συζήτηση για την παρουσία εκεί τουρκικών στρατευμάτων εδώ και πολύ καιρό). Ωστόσο, η Μόσχα αποφάσισε να μην ανακατέψει το τραγικό αυτό συμβάν με την ειρηνευτική πρωτοβουλία.<br /><br />Τι σημαίνει η συμφωνία για το Αζερμπαϊτζάν<br /><br />Το Μπακού γιορτάζει μια νίκη. Έσφιξε το Καραμπάχ σε “τανάλια” "και επέστρεψε υπό τον έλεγχό του σημαντικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της ήδη αναφερθείσας πόλης Σούσι, η οποία έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία τόσο για τους Αρμένιους όσο και για τους Αζέρους: η πρώην πρωτεύουσα του χανάτου του Καραμπάχ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των ισχυρισμών και των δυο τους για τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν στην ιστορία της περιοχής.<br /><br />Κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου για το Καραμπάχ, το Αζερμπαϊτζάν ενήργησε ως επιτιθέμενος, ξεπαγώνοντας τη σύγκρουση με ένα επινοημένο πρόσχημα. Ωστόσο, σύμφωνα με την κατάληξη του πολέμου, αυτό που θα απομείνει από την αυτοδιοικούμενη Αρμενική Αρτσάχ θα επιβιώνει, υποτίθεται, χάρη στην «καλή θέληση» του Μπακού. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό θα γίνεται μόνον λόγω των εγγυήσεων της Ρωσίας, που εκφράζονται με την παρουσία του ειρηνευτικού σώματος, αν και η προπαγάνδα του Αζερμπαϊτζάν θα το παρουσιάσει με το δικό της τρόπο.<br /><br />Το πώς θα παρουσιαστεί είναι ένα σοβαρό ζήτημα, αφού το μόνο πρόβλημα που μπορεί να έχει ο Αλίεφ σε σχέση με όλα αυτά είναι η έλλειψη κατανόησης από το πιο ριζοσπαστικό τμήμα της κοινωνίας. Είναι απαραίτητο να εξηγήσει στους στρατηγούς του και στο έθνος στο σύνολό του γιατί τα στρατεύματα του Αζερμπαϊτζάν σταμάτησαν και δεν έθεσαν τέλος στο «ζήτημα του Καραμπάχ» αποκτώντας τον έλεγχο σε ολόκληρη την επικράτεια του Ναγκόρνο Καραμπάχ, αν και θα μπορούσαν να το είχαν κάνει.<br /><br />Τι σημαίνει η συμφωνία για την Αρμενία<br /><br />«Τραγωδία», «καταστροφή», «πλήρης εφιάλτης», «εθνική προδοσία» - με αυτούς τους όρους, περιγράφεται αυτό που συνέβη από την αρμενική πλευρά. Το Ερεβάν απάντησε στη δήλωση του Πασινιάν για την παύση των εχθροπραξιών με εξέγερση. Οι διαδηλωτές εισέβαλαν στην έδρα της κυβέρνησης και στην Εθνοσυνέλευση, δηλαδή στο κοινοβούλιο, τον πρόεδρο του οποίου τον έβγαλαν από το αυτοκίνητο και τον ξυλοκόπησαν.<br /><br />Τα συναισθήματα των Αρμενίων μπορούν να γίνουν κατανοητά: στις περιοχές που τώρα θα τεθούν υπό τον έλεγχο του Αζερμπαϊτζάν, δεν ζουν τόσοι πολλοί, αλλά υπάρχουν πολλές αρχαίες αρμενικές εκκλησίες και άλλα εθνικά μνημεία - συμπεριλαμβανομένων, για παράδειγμα, των ερειπίων του Τιγκρανακέρτ που δημιουργήθηκαν στην αρχαία εποχή. Η συναισθηματική σχέση με αυτά τα εδάφη είναι πολύ ισχυρή - ως μέρος του ηρωισμού του λαού γενικά και των απογόνων εκείνων που, αφού έδωσαν τη ζωή τους, είχαν κερδίσει τον πρώτο πόλεμο.<br /><br />Ιδιαίτερος είναι ο πόνος για το Σούσι, για το οποίο είναι ακόμα έτοιμοι να πολεμήσουν και να το απελευθερώσουν “ό,τι και να γίνει" Το πρόβλημα είναι ότι η πόλη είναι ένα είδος φρουρίου: από τη μία πλευρά, περιβάλλεται από βουνά, από την άλλη, είναι ένα στρατηγικό ύψωμα από το οποίο βάλλεται το Στεπανακέρτ. Εάν δεν ήταν δυνατό να το υπερασπιστούν, είναι αδύνατον πλέον να το επανακαταλάβουν.<br /><br />Οι Αρμένιοι δεν θέλουν να σταματήσουν τις προσπάθειές τους να ανατρέψουν την κατάσταση, αλλά η κατάσταση στο μέτωπο φαίνεται να είναι κρίσιμη για αυτούς. Αναγνωρίζοντας την απώλεια του Σούσι και άλλων εδαφών, σώζουν τουλάχιστον το Στεπανακέρτ, όπου συγκεντρώνεται ο κύριος πληθυσμός του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Αυτό διατυπώθηκε συνοπτικά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ Arayik Harutyunyan, για τον οποίο η αναγνώριση της πραγματικής ήττας πρέπει να ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Δεν υπάρχει ομοφωνία επάνω σε αυτό το ζήτημα στο Καραμπάχ. Η πλειοψηφία στο κοινοβούλιο συμφώνησε με τον πρωθυπουργό, αλλά ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας Samvel Babayan αντιτίθεται σθεναρά στην κατάπαυση του πυρός. Οι διαμαρτυρόμενοι στο Ερεβάν απαιτούν επίσης τη συνέχιση του ένοπλου αγώνα, καθώς και τη μεταφορά εξουσίας στην Αρμενία στο Γενικό Επιτελείο και την άμεση παραίτηση του Πρωθυπουργού Νικόλ Πασινιάν. Ο ρόλος του στην εξέλιξη τόσο θλιβερών για το αρμενικό έθνος γεγονότων αποτελεί αντικείμενο ξεχωριστής συζήτησης.<br /><br />Φαίνεται ότι το σφάλμα του Αρμένιου ηγέτη δεν είναι τόσο στο ότι συμφώνησε σε μια «επαίσχυντη παράδοση» - αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό μια αναγκαστική απόφαση. Είναι ότι η σύγκρουση, επί της ουσίας, έφθασε μέχρι αυτό το σημείο. Με περισσότερη τακτική ευελιξία και λιγότερη αυτοπεποίθηση από την πλευρά του στα πρώτα στάδια του πολέμου, οι παραχωρήσεις μπορεί να μην ήταν τόσο μεγάλες όσο αυτές που αναγκάζεται να κάνει τώρα.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική χρεωκοπία του Πασινιάν είναι αμετάκλητη. Η φήμη που κυκλοφορεί ενεργά στα κοινωνικά δίκτυα είναι ότι ο πρωθυπουργός εγκατέλειψε τη χώρα και τώρα βρίσκεται στο Σότσι. Ακόμα κι αν αυτό είναι "συκοφαντία", στο εγγύς μέλλον θα τον κυνηγούν όλα τα σκυλιά του Νότιου Καυκάσου και από τις δύο πλευρές, και του Αζερμπαϊτζάν και και της Αρμενίας. Αλλά αυτό είναι πλέον προσωπικό του πρόβλημα.<br /><br />Ένα πιθανό πρόβλημα για τη Ρωσία είναι ότι όλος ο πόνος των Αρμενίων και όλη η αρνητικότητα που απευθύνεται τώρα προς τον Πασιανάν, αφού κορεστεί προς τα εκεί, θα κατευθυνθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προς τη Μόσχα. Τώρα ο λαός της Αρμενίας δεν εκτιμά τόσο πολύ το γεγονός ότι το Αρτσάχ σώθηκε από μια τελική καταστροφή, καθώς είναι δυσαρεστημένος για το γεγονός ότι τον ανάγκασαν να παραδοθεί.<br /><br />Η νέα «αρχιτεκτονική ασφάλειας» στην περιοχή είναι τέτοια που το Ερεβάν περιέρχεται σε κρίσιμη στρατιωτική εξάρτηση από τη Μόσχα. Μόνο οι ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις θα συγκρατούν το Αζερμπαϊτζάν από την «τελική λύση στη σύγκρουση του Καραμπάχ» - η γραμμή άμυνας που δημιουργήθηκε από τους Αρμένιους έχει καταρρεύσει.<br /><br />Αυτά είναι γεγονότα, αλλά εκτός από τα γεγονότα υπάρχουν και τα συναισθήματα, και στον Καύκασο είναι άφθονα και θερμά. Ως αποτέλεσμα, ορισμένες δυνάμεις στην αρμενική κοινωνία θα αντιληφθούν τη Ρωσία όχι ως ειρηνοποιό, αλλά ως εμπόδιο.<br /><br />Οι μύθοι ότι η Μόσχα συνωμότησε με τον Αλίεφ και εμπόδισαν την υποχώρηση των Αζέρων από το Σούσι μέχρι το Μπακού, όχι μόνο θα επιβιώνουν, αλλά θα διαδίδονται ενεργά από το τμήμα της αρμενικής ελίτ που προσανατολίζεται προς τη Δύση. Στο μέλλον, η επίδραση της προπαγάνδας απ’ αυτούς μπορεί να οδηγήσει στην ωρίμανση πολύ δηλητηριωδών φρούτων. Αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη.<br /><br /><a href="https://sotiriosdemopoulos.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 24px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0.75em 0px 0px; position: relative;"></h3></div>

Η επόμενη μέρα της συμφωνίας για το Ναγκόρνο Καραμπάχ

Στο Ναγκόρνο Καραμπάχ οι Αρμένιοι υπέστησαν συντριπτική ήττα, καθώς ο αζερικός στρατός κατέλαβε την στρατηγικής σημασίας πόλη Σούσι. Ο κίνδυ...

Διαβάστε την συνέχεια