Οι Τούρκοι προετοιμάζονται για απόβαση στο Καστελόριζο και το «διαφημίζουν» με βίντεο.

<img height="404" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/14316f1b905e08c3b47b6c6de8ae5070_XL.jpg" width="763" /><br /><h3 style="text-align: left;">Υπενθυμίζεται ότι ο υπουργός Άμυνας Hulusi Akar είχε πρόσφατα δηλώσει ότι οι δόκιμοι θα κολυμπήσουν μέχρι το Καστελόριζο.</h3>Σε βίντεο που δημοσιεύτηκε στον επίσημο λογαριασμό Twitter του Υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας, δόκιμοι της Τουρκικής Ναυτικής Ακαδημίας φαίνονται να κολυμπούν μεταξύ της Τουρκίας και του Καστελόριζου.<br />Υπενθυμίζεται ότι ο υπουργός Άμυνας Hulusi Akar είχε πρόσφατα δηλώσει ότι οι δόκιμοι θα κολυμπήσουν μέχρι το Καστελόριζο, υποστηρίζοντας ότι είναι πολύ κοντά στην Τουρκία.<br />Το βίντεο ξεκινά με τον Akar να δηλώνει ότι οι δόκιμοι θα κολυμπήσουν στο νησί και στη συνέχεια συνεχίζει με την παρουσίαση ενός διοικητή σε μια πισίνα που λέει:<br />«Θα εκτελέσουμε την άσκηση σε ανοιχτή θάλασσα σήμερα».<br /><br /><div>Μοιάζει με μια μυθοπλαστική παραγωγή, με διαφορετικές γωνίες λήψης και μοντάζ.<br />Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί υλικό από drone.<br /><br />Η «παραγωγή»<br /><br />Δώδεκα δόκιμοι επιλέχθηκαν για να κολυμπήσουν στο νησί.<br />Στην ομάδα συμπεριλήφθηκε σκοπίμως μια γυναίκα.<br />Το γεγονός ότι λίγοι σχετικά κολύμπησαν ενώ υπήρχαν πολλοί περισσότεροι μαθητές στη Ναυτική Ακαδημία δείχνει ότι υπήρξε απόκλιση και πολλές αποτυχίες ως προς τις επιδόσεις.<br />Οι κολυμβητές συνοδεύονται από συμμαθητές τους που βρίσκονται σε βάρκες, κρατώντας δάδες.<br />Το βίντεο καταλήγει στις νησίδες Τούζλα, που έχουν σχεδόν την ίδια απόσταση που έχει το Καστελόριζο από την Τουρκία (1.950 μέτρα).<br />Όταν οι δόκιμοι βγαίνουν στη στεριά, υψώνουν το πανό της Ναυτικής Ακαδημίας, φωνάζοντας «Πατρίδα μου, θα θυσίαζα τη ζωή μου για σένα», ένα σύνθημα που επαναλαμβάνεται συχνά κατά τη στρατιωτική εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα του τουρκικού στρατού. <br /><br /><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: proxima-nova, -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, "Noto Sans", sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 18px; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1477266271859355650" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=bankingnewsgr&dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1477266271859355650&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.bankingnews.gr%2Famyna-diplomatia%2Farticles%2F605456%2Foi-toyrkoi-proetoimazontai-gia-apovasi-sto-kastelorizo-kai-to-diafimizoun-me-vinteo&sessionId=851bf5a19a5fb4475c8be410bed690e822c5ca6e&siteScreenName=bankingnewsgr&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 624px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div>Η Τουρκία και η Ελλάδα βιώνουν κατά καιρούς εντάσεις λόγω του μακροχρόνιου, ανεπίλυτου ζητήματος της υφαλοκρηπίδας και της έρευνας για φυσικό αέριο στη Μεσόγειο.<br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση προέτρεψε την Τουρκία να εγκαταλείψει τα σχέδια για γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου γύρω από την Κύπρο στην ανατολική Μεσόγειο τον περασμένο Οκτώβριο.<br />Η αντίδραση της Άγκυρας στην ΕΕ ήταν σκληρή.</div><div><br />Κατά ειρωνικό τρόπο, η Τουρκία έχει πολύ στενές σχέσεις με το Κατάρ, το οποίο έχει υπογράψει συμφωνία έρευνας φυσικού αερίου με την Κυπριακή Δημοκρατία στα ύδατα που διεκδικεί.<br />Κατά την επιστροφή από μια επίσκεψη στο Κατάρ τον Δεκέμβριο, ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan είπε απλώς ότι ήταν «λυπημένος» όταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν για τη συνεργασία του Κατάρ με την Κύπρο.<br /><br />Προπαγάνδα<br /><br />Το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας εδώ και καιρό μοιράζεται εθνικιστικές και προπαγανδιστικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριφερόμενο περισσότερο ως στρατός από τρολ παρά ως επίσημος θεσμός.<br />Υπάρχουν επίσης συχνά δημοσιεύματα σχετικά με τις μονομερείς στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία και τον αγώνα ενάντια στο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK).<br />Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες κοινοποιούνται συχνά, ειδικά για μαχητές του PKK και του ISIS (Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία) που συνελήφθησαν ή σκοτώθηκαν.<br />Εικόνες των ηγετικών ανώτερων διοικητών του Akar σε ταξίδια εσωτερικού διανέμονται επίσης συχνά.<br />Κάπως έτσι, το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας, που ήταν ένας μάλλον βαρετός θεσμός τα προηγούμενα χρόνια, μετατράπηκε σε αποτελεσματικό κυβερνητικό όργανο, αφού η κυβέρνηση έθεσε το Γενικό Επιτελείο υπό την εποπτεία του υπουργείου στις 15 Ιουλίου 2018.</div><div><br />Αναμφίβολα, ο διορισμός του πρώην Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Akar ως Υπουργoύ Άμυνας είχε επιρροή στην αλλαγή.<br />Για πολλούς, ο Akar εξακολουθεί να είναι ο de facto αρχηγός του γενικού επιτελείου, καθώς μάλιστα κατάφερε να δημιουργήσει ένα κλιμάκιο που αποτελείται από διοικητές πιστούς σε αυτόν.<br />Σημειώνεται πως ο Akar έπαιξε σημαντικό ρόλο στις εκκαθαρίσεις στον τουρκικό στρατό μετά από μια αμφιλεγόμενη απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 και έδωσε το πράσινο φως για την απόλυση δεκάδων χιλιάδων αντιπάλων του Εrdogan.<br />Διακόσιοι πενήντα εννέα στρατιωτικοί δόκιμοι συνελήφθησαν με την κατηγορία πραξικοπήματος στις 16 Ιουλίου 2016 και συνελήφθησαν τέσσερις ημέρες αργότερα.<br />Oι δόκιμοι κατηγορήθηκαν ένα χρόνο αφότου τέθηκαν σε προφυλάκιση και η δίκη τους ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2018.<br />Εκατόν ογδόντα επτά από τους δόκιμους καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη με την κατηγορία της απόπειρας ανατροπής της συνταγματικής τάξης.<br />Οι δόκιμοι ισχυρίστηκαν ότι δεν είχαν ιδέα ότι εκτυλισσόταν απόπειρα πραξικοπήματος, καθώς οι ανώτεροί τους τους είχαν πει ότι πραγματοποιούνταν τρομοκρατική επίθεση στη Γέφυρα του Βοσπόρου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Τούρκοι προετοιμάζονται για απόβαση στο Καστελόριζο και το «διαφημίζουν» με βίντεο.

Υπενθυμίζεται ότι ο υπουργός Άμυνας Hulusi Akar είχε πρόσφατα δηλώσει ότι οι δόκιμοι θα κολυμπήσουν μέχρι το Καστελόριζο. Σε βίντεο που δημο...

Διαβάστε την συνέχεια

Το τερμάτισαν στην Άγκυρα: ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία στη δυτική Θράκη – Δικό μας έδαφος – Ζουν αδερφοί μας Τούρκοι λένε τα ΜΜΕ.

<img height="394" src="https://newpost.gr/photo/master/202201/wkkqvs1641634021301.jpeg" width="710" /><br /><br />«Στη δυτική Θράκη, που ήταν δικό μας έδαφος και πρέπει να το λέμε αυτό, εκεί τώρα ζούνε οι αδερφοί μου Τούρκοι» ακούγεται να λέει στην εκπομπή του, ο τούρκος παρουσιαστής.<br /><br />Το θέμα της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας, αλλά και της… Σαουδικής Αραβίας, στην Αλεξανδρούπολη και γενικότερα στη δυτική Θράκη, αναπαράγουν παντοιοτρόπως τα μέσα ενημέρωσης, κρατικά και ιδιωτικά, της Τουρκίας.<br /><br />«Οι αδερφοί μου Τούρκοι»<br /><br />Τελευταίο παράδειγμα ο παρουσιαστής στο ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι TGRT ο οποίος στις αναφορές του διευκρινίζει ότι η δυτική Θράκη ήταν «δικό μας έδαφος» όπου τώρα ζούνε «οι αδερφοί μου Τούρκοι».<br /><br />«Στη δυτική Θράκη, που ήταν δικό μας έδαφος και πρέπει να το λέμε αυτό, εκεί τώρα ζούνε οι αδερφοί μου Τούρκοι» ακούγεται να λέει στην παρουσίασή του, ο τούρκος παρουσιαστής, όπως αναφέρουν τα tourkikanea.gr.<br /><br />«Μάλιστα, ποιος θα μας το έλεγε πως στην Αλεξανδρούπολη θα στηνόταν μια τεράστια αμερικανική βάση, με την οποία θα γινόταν αισθητή η αμερικανική πίεση για τη μεν Ρωσία από κάτω και για την Τουρκία από εδώ» σημειώνει.<br /><br />«Θα κυριαρχήσουν στα Βαλκάνια»<br /><br />«Μάλιστα, στην Αλεξανδρούπολη έρχονται εκατοντάδες θωρακισμένα οχήματα, εκατοντάδες ελικόπτερα και χιλιάδες στρατιώτες. Διότι στήνει βάση η Αμερική. Θα κυριαρχήσουν στα Βαλκάνια» συνεχίζει ο παρουσιαστής.<br /><br />Και διερωτάται: «Ο πρίγκηπας Σαλμάν όμως μπορεί να υποσχέθηκε πως θα φέρει επενδύσεις στην Αλεξανδρούπολη; Τσίμπησα αυτήν τη φράση από τη συνέντευξη Τύπου του Δένδια και του σαουδάραβα υπουργού».<br /><br />Σε ενδεχόμενο πολέμου<br /><br />Η Ελλάδα αναζητά σύμμαχο σε ενδεχόμενο «πολέμου» στα τουρκικά σύνορα, έγραφε πριν λίγες μέρες η τουρκική ιστοσελίδα ahaber.com.tr, αναφερόμενη στην επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας πρίγκιπα Φαϊσαλμπίν Φαρχάν στη χώρα μας.<br /><br />Η τουρκική ιστοσελίδα συνέδεσε την αποστολή του αντιαεροπορικού συστήματος μεγάλου βεληνεκούς Patriot από την Ελλάδα στη Σαουδική Αραβία, με την προοπτική σαουδαραβικών επενδύσεων στην Αλεξανδρούπολη, για να καταλήξει στο συμπέρασμα της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών σε βάρος της Τουρκίας.<br /><br />«Ο Δένδιας είπε ότι οι συχνές επαφές μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ελλάδας τα τελευταία χρόνια αποτελούν ένδειξη εγγύτητας στις διμερείς σχέσεις, προσθέτοντας ότι η αποστολή από την Ελλάδα στη Σαουδική Αραβία των πυραυλικών συστημάτων Patriot δεν είναι μόνο για την ασφάλεια της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και για την ενεργειακή ασφάλεια της περιοχής και της Ευρώπης» σημείωνε το τουρκικό δημοσίευμα.<div><br /></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το τερμάτισαν στην Άγκυρα: ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία στη δυτική Θράκη – Δικό μας έδαφος – Ζουν αδερφοί μας Τούρκοι λένε τα ΜΜΕ.

«Στη δυτική Θράκη, που ήταν δικό μας έδαφος και πρέπει να το λέμε αυτό, εκεί τώρα ζούνε οι αδερφοί μου Τούρκοι» ακούγεται να λέει στην εκπομ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκατό χρόνια χωρίς τη Μικρασία

<img height="414" src="https://i1.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/01/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-44.jpg?fit=671%2C434&ssl=1" width="721" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τι έφταιξε και οδηγηθήκαμε στην Μικρασιατική Καταστροφή και τον Ξεριζωμό</span></h3>Γράφει ο <b>Σάββας Καλεντερίδης</b><br />Το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου ανεξαρτησίας του Λονδίνου στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 από τις τρεις μεγάλες δυνάμεις, ήτοι την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Το πρωτόκολλο αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος και καθόριζε τα χερσαία σύνορα στη γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.<br /><br />Η ίδρυση του ελληνικού κράτους αποτελούσε μια εξέλιξη τεράστιας σημασίας για τα δεδομένα της εποχής, αφού σήμαινε την απαρχή απώλειας εδαφών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μια κατάσταση που τελικά οδήγησε στη διάλυσή της.<br /><br />Όμως, αυτή η κατάσταση ανέδειξε ένα τεράστιας σημασίας ζήτημα, αυτό της τύχης των πληθυσμών που κατοικούσαν σε περιοχές στις οποίες ζούσαν κατά παράδοση Έλληνες από αιώνες και χιλιετίες.<br /><br />Τότε το νεόδμητο ελληνικό κράτος υιοθέτησε την πολιτική της απελευθέρωσης εδαφών, μια πολιτική που τελικά σχηματοποιήθηκε στο εθνικό δόγμα που ονομάστηκε Μεγάλη Ιδέα.<br /><br />Είναι αλήθεια ότι η Μεγάλη Ιδέα λειτούργησε και ως κινητήρια δύναμη του έθνους μέχρι τους Βαλκανικούς Πολέμους, οπότε η Ελλάδα έφθασε μέχρι τα σύνορα που έχει σήμερα, με εξαίρεση τη Θράκη και τα Δωδεκάνησα που ενσωματώθηκαν αργότερα (1919 και 1947-48, αντίστοιχα).<br /><br />Να σημειώσουμε ότι εκτός από τους θιασώτες της Μεγάλης Ιδέας υπήρχε και ένα ιδεολογικό ρεύμα στην Ελλάδα και τον ελληνισμό το οποίο ήταν υπέρ της παραμονής των Ελλήνων υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με στόχο την άλωσή της κατά τα πρότυπα της άλωσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το Βυζάντιο.<br /><br />Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους ο κόσμος εισήλθε στον «προθάλαμο» του Μεγάλο Πολέμου, αυτό που αργότερα ονομάστηκε Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.<br /><br />Εκεί, όταν άρχισε να χωρίζεται σε δύο μέτωπα, που αργότερα εξελίχθηκαν σε στρατόπεδα, η Ελλάδα εμφανίστηκε απροετοίμαστη να χαράξει εθνική στρατηγική και να επιλέξει το ένα από τα δύο στρατόπεδα, ή να τηρήσει αυστηρή ουδετερότητα, αν το επέτρεπαν οι συνθήκες και αν αυτό ήταν δυνατόν.<br /><br />Όμως, προϋπόθεση για να χαραχθεί εθνική στρατηγική είναι η εθνική ενότητα και σε επίπεδο πολιτών και σε επίπεδο πολιτικών δυνάμεων.<br /><br />Με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, παρότι αυτό ήταν υπό την προστασία των τριών μεγάλων δυνάμεων που υπέγραψαν το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, ο αγγλικός παράγοντας ήταν αυτός που ασκούσε την μεγαλύτερη επιρροή στις δομές και στην εξωτερική πολιτική του κράτους.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, ο βασιλικός οίκος του Βασιλείου της Ελλάδας διατηρούσε ισχυρούς διαύλους επικοινωνίας με τον γερμανικό παράγοντα.<br /><br />Έτσι, όταν άρχισαν οι πιέσεις από την πλευρά της της Τριπλής Συνεννόησης (Αντάντ) στην Ελλάδα να ταχθεί στο πλευρό της, παρουσιάστηκε ρήγμα μεταξύ της κυβέρνησης και το θρόνου.<br /><br />Από τη μία ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος με το κόμμα των Φιλελευθέρων πίστευε πως η Ελλάδα θα έπρεπε να συμμαχήσει με την Αντάντ, ενώ από την άλλη ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄ –παντρεμένος με την αδελφή του Γερμανού Κάιζερ, τη Σοφία της Πρωσίας–, και το φιλομοναρχικό Κόμμα Εθνικοφρόνων του Δημητρίου Γούναρη ήταν υπέρ της «ευμενούς ουδετερότητας» προς την Αντάντ, κάτι στην ουσία εξυπηρετούσε τις Κεντρικές Δυνάμεις.<br /><br />Αυτή η σοβαρότατη διάσταση απόψεων σε κορυφαίο επίπεδο οδήγησε στον Εθνικό Διχασμό από τον οποίο προέκυψαν δύο κυβερνήσεις, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ένα ρήγμα που προχώρησε και δίχασε ακόμα και το στράτευμα, αλλά και τον ελληνικό λαό.<br /><br />Αυτός ο διχασμός δεν επέτρεψε στην Ελλάδα να δει με «καθαρό μάτι» το ζήτημα που προέκυψε με την υπογραφή της Συνθήκης του Μούδρου πάνω σε ένα αγγλικό θωρηκτό τις 30 Οκτωβρίου 1918, και η οποία σήμαινε στην ουσία την ήττα και την παράδοση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις δυνάμεις της Αντάντ.<br /><br />Αυτό που προέκυψε ήταν το ζήτημα της προστασίας των Ελλήνων που κατοικούσαν στα εδάφη της καταρρέουσας αυτοκρατορίας.<br /><br />Ήταν το κομβικό σημείο από το οποίο η Ελλάδα θα έπρεπε ενωμένη να αξιολογήσει την κατάσταση που επικρατούσε στον γεωπολιτικό της περίγυρο και χαράξει εθνική στρατηγική, με δεδομένο ότι οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν περίπου οι μισοί από τον πληθυσμό της. Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας με βάση την απογραφή του 1920 ήταν 5.536.375 άτομα, από τα οποία οι 500.000 ήταν Έλληνες των νομών της Ανατολικής Θράκης.<br /><br />Εκεί η Ελλάδα δεν είχε ξεκάθαρη στρατηγική για την προστασία των ελληνικών πληθυσμών που κατοικούσαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Αλλά ακόμα και μετά την απόφαση να προστατευθούν οι περί τη Σμύρνη ελληνικοί πληθυσμοί –απόφαση που άφηνε έκθετους σε πολλαπλούς θανάσιμους κινδύνους τους Έλληνες των άλλων περιοχών της Ανατολίας–, η στρατηγική της Ελλάδας ήταν «κολοβή».<br /><br />Εκεί έγινε το λάθος, σαν αυτό που έκανε ο Ναπολέων το 1812 και αργότερα ο Χίτλερ το 1941, της εισβολής σε μια περιοχή στην οποία το πλεονέκτημα του στρατηγικού βάθους το είχε ο αντίπαλος.<br /><br />Αν η Ελλάδα ήθελε να κερδίσει εδάφη και να προστατέψει μέρος του υπό οθωμανική κυριαρχία ελληνισμού, έπρεπε να επιλέξει την απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης, ενέργεια που θα της έδινε τη δυνατότητα να προστατέψει και τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης.<br /><br />Σε αυτή την περίπτωση το στρατηγικό βάθος θα το είχαμε εμείς, ενώ οι δυνατότητες του Μουσταφά Κεμάλ και των δυνάμεών τους να ανακτήσουν τον έλεγχο της περιοχής θα ήταν ελάχιστες.<br /><br />Όμως, αντ’ αυτού επιλέξαμε την απόβαση στη Σμύρνη και τη Μικρά Ασία, όπου το πλεονέκτημα του στρατηγικού βάθους είχε η πλευρά του Κεμάλ, και χωρίς να είναι ξεκάθαρος ο πολιτικός στόχος της ενέργειας αυτής.<br /><br />Δηλαδή, εκτός της προστασίας των πληθυσμών, δεν ήταν ξεκάθαρο τι ακριβώς ζητούσε ο Ελληνικός Στρατός στη Μικρά Ασία, μέχρι πού θα προήλαυνε, τι εδάφη θα καταλάμβανε και τι θα γινόταν με τους ελληνικούς πληθυσμούς εκτός των περιοχών που είχε καταλάβει.<br /><br />Αυτό το στρατηγικό αδιέξοδο αναδείχτηκε με την αλλαγή στάσης του αγγλικού παράγοντα, ο οποίος χρησιμοποίησε ως άλλοθι την άνοδο στην εξουσία των αντιπάλων του Ελευθέριου Βενιζέλου για να αφήσει μόνη και αβοήθητη την Ελλάδα στις αχανείς και αφιλόξενες στέπες της Ανατολίας.<br /><br />Και όπως ήταν μοιραίο, χωρίς εθνική ενότητα και χωρίς εθνική στρατηγική και σχέδιο το καλοκαίρι του 1922 επήλθε η κατάρρευση του μετώπου. Η τραγωδία του μικρασιατικού ελληνισμού είχε αποκορύφωμα την πυρπόληση της Σμύρνης, για να φτάσουμε στον ξεριζωμό που πήρε και τη σφραγίδα της ελληνικής κυβέρνησης με την υπογραφή της Σύμβασης περί ανταλλαγής των ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών, η οποία υπογράφηκε στη Λοζάνη της Ελβετίας στις 30 Ιανουαρίου 1923, έξι μήνες προτού συνομολογηθεί η Συνθήκη της Λοζάνης.<br /><br />Έτσι, τις αρχές του 1924 που ολοκληρώθηκε η Ανταλλαγή –η οποία σημειωτέον ήταν υποχρεωτική–, η Μικρά Ασία και η Ανατολική Θράκη έμειναν για πρώτη φορά μετά από και χιλιετίες χωρίς ελληνικούς πληθυσμούς.<br /><br />Πρόκειται για τη μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη ελληνισμός στη διάρκεια της Ιστορίας, κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί αν είχε εξασφαλιστεί η εθνική ενότητα που είναι προϋπόθεση για την ύπαρξη εθνικής στρατηγικής.<br /><br />Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου και την καταστροφή της Σμύρνης.<br /><br />Να μην κάνουμε το λάθος που έγινε με την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της Εθνεγερσίας του 1821. Να μην υποβαθμίσουμε το θέμα. Να αναδείξουμε τα λάθη, όσο οδυνηρή και να είναι αυτή η διαδικασία.<br /><br />Απλά να το κάνουμε με έναν τρόπο «θεραπευτικό», αφενός για να γιατρέψουμε τις πληγές του εθνικού διχασμού και αφετέρου για να διδαχτούμε, γιατί και τώρα η Ελλάδα έχει ανάγκη από εθνική στρατηγική, που δυστυχώς δεν διαθέτει.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εκατό χρόνια χωρίς τη Μικρασία

Τι έφταιξε και οδηγηθήκαμε στην Μικρασιατική Καταστροφή και τον Ξεριζωμό Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης Το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε με την υπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαρύς απολογισμός για τα εθνικά συμφέροντα – Η τουρκική κατάληψη ελληνικής κυριαρχίας επί χάρτου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cdn.ethnos.gr/wtmrk/a927a6bf-0945-4675-b5c5-857142006110.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="333" data-original-width="679" height="333" src="https://cdn.ethnos.gr/wtmrk/a927a6bf-0945-4675-b5c5-857142006110.jpg" width="679" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Κερκόπορτα» για το ιδιοκτησιακό καθεστώς νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που δεν περιλαμβάνονται στις Συνθήκες.</span></h3>Από την <b>Κύρα Αδάμ</b><br />Αν το 2019 και το 2020 η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προκειμένου να αντιμετωπίσει την προκλητική, επιθετική και «παμφάγα» Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, σιωπηλά αλλά σταθερά παραχώρησε ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο, το 2021 η ελληνική κυβέρνηση, αναζητώντας την ησυχία της από τον Ερντογάν, άνοιξε μόνη της το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, αλλά και το θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος νήσων, νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο, που δεν περιλαμβάνονται στις Συνθήκες.<br /><br />Η Άγκυρα έχει καταστήσει αυτή τη στιγμή τα δύο αυτά θέματα (τα οποία συνδέει μεταξύ τους) την αιχμή του τουρκικού δόρατος εναντίον των Ελλάδας, με συνεχή επίσημη δημόσια ενημέρωση και καταγγελίες στους διεθνείς οργανισμούς, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας.<br />Παραχωρήσεις<br /><br />Στις αρχές του 2021 η Τουρκία είχε εξασφαλίσει από την ελληνική κυβέρνηση:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Την παραχώρηση όλης της ελληνικής ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού – ένα γήπεδο έτοιμο για «τουρκοποίηση»</li><li>Την κατάργηση της ελληνικής ΑΟΖ των ανατολικών ακτών της Ρόδου και του Καστελλόριζου (0% ΑΟΖ)</li><li>Το πετσόκομμα της ΑΟΖ της Κρήτης (40% ΑΟΖ) και της Καρπάθου (20% ΑΟΖ)</li><li>Την παράδοση της δυτικής ΑΟΖ της Κύπρου στην Τουρκία, διότι με την «τουρκοποίηση» της ελληνικής ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού η Κύπρος υποχρεούται να διαπραγματευτεί μόνη της με την Τουρκία τη μεταξύ τους ΑΟΖ</li></ul>Αυτά έχουν συμβεί διότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχθεί ότι οι περιοχές ανατολικά της Ρόδου και του Καστελόριζου ανήκουν στη Μεσόγειο (όπου η Τουρκία έχει 12 ν.μ. χωρικά ύδατα και η Ελλάδα 6 ν.μ.), έχει αποδεχθεί σιωπηρά από τον Ιανουάριο του 2021 την επίσημη ισχύ της τουρκολιβυκής ΑΟΖ, με την επίσημη ανάρτηση της στον ΟΗΕ (χωρίς ούτε και σήμερα η Αθήνα να την καταγγέλλει επισήμως στον ΟΗΕ), ενώ η πολυδιαφημισμένη μερική ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου ουδόλως «πειράζει» την τουρκοποίηση της περιοχής, που είναι κομμάτι της ελληνικής ΑΟΖ.<br /><br />Έτσι, από τις αρχές του 2021 η Τουρκία έχει μετατρέψει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην Αν. Μεσόγειο και νοτιοανατολικά της Κρήτης σε τουρκικά κεκτημένα. Και επομένως, όπως αποδεικνύουν οι κινήσεις της Άγκυρας, έχει έρθει η ώρα του Αιγαίου.<br /><br />Η αφορμή ήταν η επανάληψη του σίριαλ διαρκείας των «διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας», που ύστερα από σκληρή επιμονή της Άγκυρας (αλλιώς δεν θα προσερχόταν στις συνομιλίες) μετετράπη ευκόλως σε «Διμερή Πολιτικό Διάλογο Ελλάδας – Τουρκίας».<br /><br /><img height="373" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2021/12/nb_dierevnitikes_epafes.jpg" width="640" /><br /><br /><div>Παραβίαση της Λωζάννης<br /><br />Η αποφασιστική στροφή στα θέματα του Αιγαίου έγινε τον Απρίλιο του 2021, κατά την επίσκεψη του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια στην Άγκυρα.<br /><br />O Μεβλούτ Τσαβούσογλου κατονόμασε προκλητικές τουρκικές θέσεις εναντίον της Ελλάδας, αναφερόμενος και στην αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αν. Αιγαίου. Ο κ. Δένδιας, εκνευρισμένος και όχι προετοιμασμένος, έπεσε στην παγίδα και υποστήριξε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η Ελλάδα αναγκάζεται να στρατιωτικοποιεί τα νησιά της Συνθήκης της Λωζάννης λόγω τουρκικής απειλής.<br /><br />Άρα, προσέφερε νομικό και πολιτικό επιχείρημα στην Άγκυρα να εδραιώσει την κατηγορία της ελληνικής παραβίασης της Συνθήκης της Λωζάννης.<br /><br />Ο κ. Δένδιας με τη θέση αυτή αποδέχθηκε παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης για λόγους άμυνας, γεγονός που είναι σε βάρος της Ελλάδας, δεδομένου ότι η Συνθήκη της Λωζάννης απαγορεύει μόνον ναυτικές βάσεις και οχυρωματικά έργα στις νήσους (άρθρο 13).<br /><br />Άρα προσέφερε, επίσης, νομικό και πολιτικό επιχείρημα στην Άγκυρα να εδραιώσει την κατηγορία της ελληνικής παραβίασης της Συνθήκης της Λωζάννης.<br /><br />Οι επίσημες διατυπώσεις Δένδια στη συνέντευξη Τύπου στην Άγκυρα κατόρθωσαν να μετατρέψουν την Ελλάδα από κατήγορο της Τουρκίας σε κατηγορούμενη και μάλιστα με αποδοχή εγκλήματος. Και τούτο διότι, αντί να κατηγορήσει ευθέως την Άγκυρα ότι αυτή παραβιάζει καθημερινώς επί δεκαετίες τη Συνθήκη της Λωζάννης με τις τουρκικές υπερπτήσεις, αποδέχθηκε ψευδώς ότι η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί τα νησιά, δηλαδή παραβιάζει (και πάλι ψευδώς) τη Συνθήκη της Λωζάννης και έτσι η Ελλάδα έγινε από κατήγορος κατηγορούμενη.<br /><br /><img height="378" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2021/12/nb_cavusoglou_dendias_st2.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Αμφισβήτηση νήσων <br /><br />Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην ανταποδοτική επίσκεψή του στην Αθήνα, μέσω γραπτής συνέντευξής του αναφέρθηκε ευθέως στην αμφισβήτηση του νομικού καθεστώτος νήσων, νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο, με βάση τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων, που δεν μπορούν να απομονωθούν και αγνοηθούν. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα αμφισβήτησε ευθέως επισήμως και μάλιστα από την Αθήνα την ελληνική κυριαρχία επί νήσων, νησίδων κ.λπ. που δεν κατονομάζονται στις Συνθήκες.<br /><br />Η Τουρκία δεν ισχυρίζεται ότι τα νησιά αυτά είναι τουρκικά, επιμένει όμως ότι είναι… αγνώστου πατρός, διότι δεν είναι ούτε ελληνικά και γι’ αυτό θέλει να τα μοιραστεί «δίκαια με την Ελλάδα».<br /><br />Από τον Απρίλιο του 2021 μέχρι σήμερα η Τουρκία καταγγέλλει επισήμως, τουλάχιστον κάθε δίμηνο στον ΟΗΕ και στους άλλους διεθνείς οργανισμούς, ότι η Ελλάδα παραβιάζει αδιακόπως τις Συνθήκες, διότι εκτελεί στρατιωτικές ασκήσεις στα νησιά, τα οποία έχουν καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης με βάση αυτές.<br /><br />Δηλώνει δηλαδή την ουσία της θέσης της και τον σκοπό της: Η Τουρκία καταγγέλλει την Ελλάδα επειδή κάνει στρατιωτικές ασκήσεις στα νησιά και ΟΧΙ γιατί τα εξοπλίζει. Οι Συνθήκες όμως ΔΕΝ απαγορεύουν τις ασκήσεις. Απαγορεύουν τις ναυτικές βάσεις, τα οχυρωματικά έργα και πλεονάζον στρατιωτικό προσωπικό.<br /><br />Αποκορύφωμα της προκλητικότητας ήταν οι δηλώσεις Τσαβούσογλου στην τουρκική Βουλή (Δεκέμβριος 2021), σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει δικαίωμα κυριαρχίας στα νησιά που κατονομάζονται στις Συνθήκες, διότι αυτά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τον όρο της αποστρατιωτικοποίησης, τον οποίο η Ελλάδα παραβιάζει συνεχώς, εξ ου και η σχετική καταγγελτική επιστολή της Αγκύρας στον ΟΗΕ.<br /><br /><img height="336" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2021/12/nb_greece_turkey_aegean.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Παραβίασαν το μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ στο πλαίσιο του «ήρεμου καλοκαιριού»<br /><br />Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν σίγασαν τα εύκολα και κούφια χειροκροτήματα για τη σθεναρή στάση Δένδια στην Άγκυρα, ουδόλως αποφάσισε να τηρήσει σθεναρή στάση απέναντι στις εξωφρενικές διεθνείς καταγγελίες της Τουρκίας για παράβαση των Συνθηκών από την Ελλάδα.<br /><br />Και άφησε την Τουρκία να χορεύει μόνη της στο Αιγαίο με συνεχείς και αδιάκοπες στρατιωτικές ασκήσεις της με πυρά, που καταλαμβάνουν συνεχώς ελληνική κυριαρχία και ξεπερνούν κατά πολύ σε πολλές περιπτώσεις προς τα δυτικά και τον 25ο Μεσημβρινό (μέσο του Αιγαίου).<br /><br />Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφήνει αναπάντητες τις προκλήσεις αυτές σε διπλωματικό επίπεδο και μάλιστα το καλοκαίρι αναζήτησε ήσυχα νερά από τον Ερντογάν, ο οποίος όμως, καίτοι βρισκόταν σε ισχύ το μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ (που απαγορεύει ασκήσεις στο Αιγαίο τη θερινή περίοδο), δεν άφησε θρησκευτική και εθνική γιορτή που να μην κάνει επιδεικτικά άσκηση στο Αιγαίο.<br /><br />Το 2021 μπορεί κάλλιστα να μετονομαστεί σε έτος αγοράς οπλικών συστημάτων, καθώς, ύστερα από τη μεγάλη δεκαετή καταστροφική για την αμυντική ενίσχυση της χώρας μνημονική περίοδο, αγοράστηκαν τα γαλλικά αεροσκάφη Rafale, αλλά και οι γαλλικές φρεγάτες Belharra για τη μερική αντιμετώπιση των τουρκικών πυραύλων S-400, ενώ σιγά σιγά μπαίνουν στο κάδρο και τα αμερικανικά F-35, τα οποία είναι ακόμα απαγορευμένα στην Τουρκία.</div><div><br />Η τουρκική κατάληψη ελληνικής κυριαρχίας επί χάρτου <br /><br />Για ολόκληρο το 2021 η Τουρκία, από την 1η Ιανουαρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου 2021, εκτέλεσε ασκήσεις με πυρά σε τρεις περιοχές που καταλαμβάνουν ελληνική κυριαρχία, σε Λήμνο, Σαμοθράκη, Αη Στράτη, Αντίψαρα, Μελαμπιούς, Χταπόδια κ.λπ. Δηλαδή υπάρχει τουρκική κατάληψη και κατοχή ελληνικής κυριαρχίας για έναν χρόνο με στρατιωτικά μέσα και με πραγματικά πυρά.</div><div><br /></div><div><img height="640" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2021/12/nb_hartis_adam_tourkopoiisi.jpg" width="677" /></div><div><br /></div><div>Όλα τα ελληνικά συμφέροντα σε μοιρασιά<br />Οι περιοχές 1, 2 και 3 (με κόκκινο χρώμα στον χάρτη) αποτελούν τεκμήριο και μάλιστα με την ενυπόγραφη επικύρωση της κυβέρνησης, που δηλώνει διεθνώς ότι οι περιοχές αυτές καταλαμβάνουν ελληνική κυριαρχία, όπως αναγράφεται σε πλείστες όσες ελληνικές αγγελίες (ΝΟΤΑΜ). Επίσης η Άγκυρα, με τις ασκήσεις στις περιοχές αυτές, στέλνει στα άχρηστα τα 10 ν.μ. του ΕΕΧ. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την κατάληψη και την κατοχή της ελληνικής κυριαρχίας, θέτει όλα τα ελληνικά συμφέροντα σε μοιρασιά, με την Τουρκία να βουτάει ό,τι αυτή θέλει και την Αθήνα να καταγράφει τη διαδικασία.<br /><br />Αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο ανικανότητας το γεγονός η κυβέρνηση να κλαίγεται διεθνώς επειδή η Τουρκία καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία και η ίδια να μην κάνει απολύτως τίποτα για τη διασφάλισή της στους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς.</div><div><br />Στην περιοχή 4, βορείως της Σαμοθράκης – εκβολές Έβρου- η Τουρκία εκτελεί συνεχώς ασκήσεις, θέτοντας στα άχρηστα την ελληνική κυριαρχία στη βραχονησίδα Τζουράφα και στέλνοντας στον Καιάδα τα όρια του FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης.<br />Περιοχές 10 και 14. Επίσης με πολύ μεγάλη συχνότητα και διάρκεια εκτελεί ασκήσεις στις περιοχές μεταξύ Ρόδου – Μεγίστης, με αποτέλεσμα το FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης από τον Έβρο έως τη Μεγίστη να καθίσταται ανύπαρκτο.</div><div><br />Περιοχές 5 και 6. Οι ενέργειες της Τουρκίας μέσα στο FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης, που εκδηλώνονται με τις επιπλέον τουρκικές ασκήσεις στις περιοχές μεταξύ Λήμνου – Λέσβου και προσφάτως μεταξύ Λέσβου – Χίου, βασίζονται (όπως έχει αναλυτικά γράψει η «κυριακάτικη δημοκρατία») σε προηγούμενες επικίνδυνες ελληνικές αλχημείες, με τις οποίες έχει οριστεί ως ελεγχόμενη περιοχή ολόκληρο το FIR Αθηνών, πράγμα που απαγορεύει o ΙCΑΟ. Οι συνεχείς παρανομίες της Αθήνας σε βάρος του FIR Αθηνών και η ταυτόχρονη εκμετάλλευσή τους από την Άγκυρα εγκυμονούν περιπέτειες για τη χώρα και, συγκεκριμένα, αναδιάταξη του FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης, με τον κίνδυνο να φτάσει αυτό στη μέση του Αιγαίου και να καταστεί θέμα διμερούς διαπραγμάτευσης το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νήσων του Αν. Αιγαίου που δεν περιλαμβάνονται στις Συνθήκες, όπως Αη Στράτης, Ψαρά, Θάσος, Παναγιά, Αντίψαρα κ.λπ., όπως θέτει μετ’ επιτάσεως η Τουρκία.<br /><br />Βεβαίως, η Συνθήκη της Λωζάννης σαφώς ορίζει ότι μόνον τα νησιά που απέχουν 3 ν.μ. από τις τουρκικές ακτές ανήκουν στην Τουρκία. Η άποψη των ελληνικών κυβερνήσεων ότι η Τουρκία δεν έχει κανένα κυριαρχικό δικαίωμα πέρα και έξω από τα 3 ν.μ. από τις τουρκικές ακτές είναι σωστή, αλλά είναι και ευάλωτη. Και τούτο διότι ουδέποτε και πουθενά η Τουρκία έχει ισχυριστεί ότι τα νησιά αυτά ανήκουν στην Τουρκία. Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι τα νησιά αυτά δεν ανήκουν ούτε στην Ελλάδα και επιχειρεί και λόγω των συνεχών ανοησιών της Αθήνας να καταστήσει τα νησιά αυτά «ξένο κράτος» και όχι ελληνικά, για να μπορεί στη συνέχεια να διεκδικήσει νομικά τα ίδια δικαιώματα με αυτά της Ελλάδας στα νησιά αυτά.</div><div><br />Στις περιοχές 7, 8 και 9 η Τουρκία εκτελεί συχνές ασκήσεις Έρευνας και Διάσωσης (SAR), ενημερώνοντας τους διεθνείς οργανισμούς ότι η περιοχή SAR της Τουρκίας, που φαίνεται στον χάρτη με κόκκινο χρώμα, βασίζεται στον τουρκικό νόμο 24611/Δεκ. 2001, ο οποίος έχει γίνει αποδεκτός από τον ΙΜΟ που τον έχει καταχωρίσει στο ΙΜΟ Global Plan. Μόλις το 2020 η Άγκυρα με εσωτερική απόφασή της επέκτεινε την τουρκική περιοχή SAR μέχρι την Κρήτη για να καλύπτει το τουρκικό τμήμα της τουρκολιβυκής ΑΟΖ, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στους Έλληνες αλιείς.<br />Στις περιοχές 11 και 12 νοτίως Ρόδου – Μεγίστης εκτελεί κατά καιρούς έρευνες για φυσικούς πόρους (από το 2012), αλλά από το 2020-21, με την ανοχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ισοπέδωσε ολόκληρη την Αν. Μεσόγειο, μετατρέποντάς τη σε τουρκική ΑΟΖ, αφού η ελληνική κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι προασπίζει μόνον τα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Βαρύς απολογισμός για τα εθνικά συμφέροντα – Η τουρκική κατάληψη ελληνικής κυριαρχίας επί χάρτου

«Κερκόπορτα» για το ιδιοκτησιακό καθεστώς νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που δεν περιλαμβάνονται στις Συνθήκες. Από την  Κύρα Αδάμ Αν το 20...

Διαβάστε την συνέχεια

Με ένα πατσαβουρόχαρτο τράβηξαν ήδη το χαλί κάτω από τα πόδια της Ελλάδας και της Κύπρου.

<a href="https://iskra.gr/wp-content/uploads/2021/11/east-med77.jpeg"><img border="0" height="326" src="https://iskra.gr/wp-content/uploads/2021/11/east-med77.jpeg" width="712" /></a><div><br /></div><div>του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</div><div>Όχι… Δεν πρόκειται για λάθος κίνηση των Αμερικανών, όπως σκόπιμα σπεύδουν να διαδώσουν όσοι φροντίζουν να εξασφαλίσουν πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, διευκολύνοντας την προσπάθειά της να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κατάρρευση του φαιδρού διπλωματικού της αφηγήματος, αλλά κι εκείνοι που επιδιώκουν να συντηρήσουν ένα περιβάλλον τεχνητής ασάφειας και ψευδαισθήσεων για τις πραγματικές Αμερικανικές προθέσεις απέναντι στην χώρα μας…<br /><br />Η απόφαση των ΗΠΑ να αποδομήσουν πλήρως το έτσι κι αλλιώς υπερτιμημένο αφήγημα του EastΜed, είναι μια συνειδητή επιλογή και είναι απολύτως εναρμονισμένη με τον οπορτουνιστικό τακτικισμό στον οποίο καταφεύγει η πολλαπλά «τσαλακωμένη» υπερδύναμη, προκειμένου να διαχειριστεί στοιχειωδώς την περιφερειακή της ατζέντα. Είναι λοιπόν φανερό ότι, η επίκληση των αιτιάσεων που σχετίζονται με το κακό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και την αμφίβολη οικονομική βιωσιμότητα του συγκεκριμένου προγράμματος, είναι εντελώς προσχηματική και ως τέτοια δεν μπορεί να «χρυσώσει το χάπι». Οι Αμερικανοί άλλωστε, κλείνοντας ευθέως το μάτι στην δήθεν «απομονωμένη» Τουρκία, δηλώνουν χωρίς περιστροφές αλλά και χωρίς να μασάνε τα λόγια τους, ότι εκλαμβάνουν το πρόγραμμα EastMed ως αιτία που προκαλεί εντάσεις και τροφοδοτεί την αποσταθεροποίηση της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Η επιλογή τους λοιπόν να επενδύσουν στην προσδοκώμενη εργαλειοποίηση της Τουρκίας στα πολλαπλά μέτωπα της ρευστής Ευρασιατικής σκακιέρας που θεωρούνται κρίσιμα για την ευόδωση της αναθεωρημένης Αμερικανικής στρατηγικής, εξαργυρώνεται κατ’ αρχήν με την ουσιαστική αποδοχή εκ μέρους τους, της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας. Αυτό είναι το κυρίαρχο μήνυμα που αποπνέει το non-paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και όλα τα υπόλοιπα που λέγονται ή γράφονται, είναι απλώς ανέξοδες φλυαρίες για αφελείς.<br /><br />Αυτό που πλαγιοκοπείται λοιπόν από την Αμερικανική πολιτική ηγεσία, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η αμφιλεγόμενη βιωσιμότητα ενός έργου (του EastMed) αλλά ο στρατηγικός χαρακτήρας ενός αφηγήματος γύρω από το οποίο θα μπορούσε να δομηθεί ένα πλέγμα πολυδύναμης στρατηγικής ανάσχεσης της Τουρκικής επιθετικότητας αλλά και του ίδιου του σκληρού πυρήνα του Τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού σε τελευταία ανάλυση.<br /><br />Με την συγκεκριμένη απόφαση, οι Αμερικανοί εγκαταλείπουν πλήρως τα προσχήματα και ουσιαστικά τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια της Ελλάδας και της Κύπρου. Ναι… ΜΟΝΟ της Ελλάδας και της Κύπρου, αφού οι υπόλοιποι συντελεστές… ΚΑΙ το Ισραήλ…ΚΑΙ η Αίγυπτος… παραμένουν ενεργοί πρωταγωνιστές και όχι Ιφιγένειες στον περιφερειακό τους σχεδιασμό.<br /><br />Θα μπορούσε η εξέλιξη να είναι διαφορετική;;;<br /><br />Όχι δεν θα μπορούσε. Διότι δεν διδαχτήκαμε τίποτε από το παρελθόν. Διότι παραμείναμε εμμονικά προσκολλημένοι στην παρανοϊκή ανάγνωση των δεδομένων και της Ιστορίας. Και κυρίως διότι η κρατούσα αντίληψη που συντηρείται και αναπαράγεται ευλαβικά, είχε εν πολλοίς προδιαγράψει όλα όσα έμελλε να ακολουθήσουν.<br /><br />Η λογική του <a href="http://ellinikoforoum.blogspot.com/2019/04/blog-post_6.html">παρασιτικού προστατευτισμού</a> από την οποία διαπερνάται σύσσωμη η πολιτική τάξη της χώρας, συντηρεί ένα πέπλο από τραγικές αυταπάτες, ταρατατζούμ και ανούσια κουκουρούκου, για όσο διάστημα ο υποτελής έχει την ψευδαίσθηση ότι διαπραγματεύεται την θέση του στο κρεβάτι του Προκρούστη. Η επαναφορά στην πραγματικότητα ωστόσο, είναι κατά κανόνα μια διαδικασία επώδυνη και αυτό ακριβώς είναι που καλείται σήμερα να βιώσει η χώρα. Μια χώρα που παρέδωσε στους Αμερικανούς το σύνολο της Επικράτειάς της και δυστυχώς ΔΕΝ απαίτησε ούτε καν το δικαίωμα να της εγγυηθούν πως το Αιγαίο και η ΝΑ Μεσόγειος, θα παραμείνουν θάλασσες στις οποίες το Διεθνές Δίκαιο θα εφαρμόζεται με τρόπο υποδειγματικό και αδιαφιλονίκητο.<br /><br />Οι περιφερειακές συνευρέσεις δυστυχώς παρέμειναν συνευρέσεις με αποκρυσταλλώματα πρωτίστως επικοινωνιακά και δεν αναβαθμίστηκαν σε πραγματικά στρατηγικές συμμαχίες προσανατολισμένες στην προώθηση ενιαίων και αλληλοεξαρτώμενων στρατηγικών στην βάση ενός ολοκληρωμένου διπλωματικοπολιτικού και επιχειρησιακού σχεδιασμού που θα τροποποιούσε δραματικά και αμετάκλητα την περιφερειακή ατζέντα.<br /><br />Η διπλωματική κινητικότητα της τελευταίας περιόδου, προφανώς έδωσε μια ανάσα αισιοδοξίας αλλά δημιούργησε και νοσηρά φαινόμενα εφησυχασμού. Μιντιακό και πολιτικό σύστημα «πούλησαν» την μετάβαση από την απάθεια στην κινητικότητα, αλλά αποσιώπησαν το κρίσιμο. Και το κρίσιμο είναι πως η διπλωματική κινητικότητα είναι μια διεργασία που δεν αξιολογείται αυτοτελώς, αλλά πάντα σε συνάρτηση με την αποτελεσματικότητά της και κυρίως σε συνάρτηση με την ικανότητά της να ανοίγει δρόμους για την μετάβαση της χώρας σε ένα διαφορετικό γεωπολιτικό status, με πολλαπλά ενισχυμένη την θέση, το ρόλο και την βαρύτητα του λόγου της.<br /><br />Τέλος, την κρίσιμη μεταβατική περίοδο που μεσολάβησε, με την καθολική κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικότητας και ενώ τα πάντα είχαν αρχίσει να γίνονται απολύτως ξεκάθαρα για τις πραγματικές προθέσεις των Αμερικανών αλλά και του Βερολίνου, η πατρίδα μας είχε σειρά ευκαιριών προκειμένου να επενδύσει σε μια στρατηγική σύγκρουσης συμφερόντων, ή ακόμη και να απειλήσει την συνοχή των ευρωατλαντικών δομών μετατρέποντας τους φόβους κυρίως των Αμερικανών σε πραγματικό εφιάλτη. Δυστυχώς δεν το έπραξε. Η Ελληνική κυβέρνηση επέλεξε και πάλι να συμβιβαστεί με τον ρόλο του δεδομένου, του πρόθυμου και του βολικού, εξαργυρώνοντας φτηνά την προθυμία της και τον συμβιβασμό της, με μερικά ανώδυνα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και με επικοινωνιακά ταρατατζούμ χωρίς κανένα απολύτως ουσιαστικό αντίκρισμα. Κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα μπροστά στο ταμείο…<br /><br />Με τις ΗΠΑ να ταπεινώνουν τον «στρατηγικό τους εταίρο και συνομιλητή»… Τον πολύτιμο «πυλώνα σταθερότητας» της Βαλκανικής και της ΝΑ Μεσογείου… και λοιπά μπλά – μπλά, δηλώνοντάς του ευθέως (αν και περιφραστικά) ότι το Τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι εγγύηση περιφερειακής σταθερότητας, ενώ τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης και πρέπει να εγκαταλειφθούν…<br /><br />Με τον Ιμπραχήμ Καλίν, εκπρόσωπο της Τουρκικής προεδρίας και εξ απορρήτων του Ερντογάν, να προϊδεάζει (και δυστυχώς να επαληθεύεται) για μια σειρά από νέες περιφερειακές πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη και ενσωματώνονται στον Τουρκικό σχεδιασμό και ταυτόχρονα να φροντίζει να καταστήσει σαφή την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να επιταχύνει τα βήματα που θα πρέπει να γίνουν για να επιτευχθεί η ουσιαστική εξομάλυνση των σχέσεων με τους πάντες και με προφανή στόχο την περιχαράκωση της Ελλάδας και της Κύπρου…<br /><br />Με το ΕΛΙΑΜΕΠ και τους Ιωακειμίδηδες στον αντίποδα να κηρύσσουν τον "ανένδοτο" της εξευγενισμένης Υποταγής δια της συνεννόησης με την "Μεγάλη Τουρκία"...<br /><br />Και με την Ελληνική κυβέρνηση να υποδέχεται αμήχανα τις εξελίξεις, με κουρελιασμένο το παρασιτικό αφήγημα, με φορτωμένα τα σκαπτικά μηχανήματα για να κατασκευάσει καινούρια hot-spots στα νησιά και αναζητώντας διέξοδο στην επικοινωνιακή διαχείριση έναντι των Ελλήνων πολιτών και όχι στο πεδίο, εκεί που ανακτάται η πρωτοβουλία των κινήσεων και τροποποιούνται οι κανόνες του παιχνιδιού.<br /><br />Αυτή η εξέλιξη, δεν είναι ήττα διπλωματική… Είναι η ολοκληρωτική κατάρρευση ενός νεφελώματος που πλασαρίστηκε ως πεμπτουσία μιας αναβαθμισμένης και πολλά υποσχόμενης περιφερειακής στρατηγικής, και μετατρέπεται εξαιτίας ενός πατσαβουρόχαρτου, σε σύγχρονο Βατερλό και μάλιστα άνευ αγώνος.<br /><br /></div><div><a href="http://i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Με ένα πατσαβουρόχαρτο τράβηξαν ήδη το χαλί κάτω από τα πόδια της Ελλάδας και της Κύπρου.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Όχι… Δεν πρόκειται για λάθος κίνηση των Αμερικανών, όπως σκόπιμα σπεύδουν να διαδώσουν όσοι φροντίζουν να εξασφαλίσουν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσικό δημοσίευμα: Μετά το Καζακστάν και στην Τουρκία όλα μπορούν να φουντώσουν ξαφνικά

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD_1.jpg?itok=x6vhlnca" width="744" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τουρκία όπως Καζακστάν;</span></h3>Η οξεία κρίση στο Καζακστάν, το ενδιάμεσο αποκορύφωμά της με την ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων του Οργανισμού Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας- CSTO στη χώρα αυτή, η οποία, σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη, «μπορεί να δράσει μόνο σε περίπτωση απειλής ή επίθεσης», προσελκύουν αυξημένη προσοχή στον κόσμο, μεταξύ των πολιτικών και εμπειρογνωμόνων, γράφει το ρωσικό πρακτορείο Regnum.<br /><br />Ο Πρόεδρος του Καζακστάν Κασίμ-Τζομάρτ Τοκάγιεφ, αποκαλώντας τους διαδηλωτές "συμμορία διεθνών τρομοκρατών", στράφηκε στον CSTO για βοήθεια, αν και πολλοί κατανοούν ότι το εξωτερικό έναυσμα της αναταραχής στο Καζακστάν κρύβει περισσότερα: την αύξηση των επιδεινούμενων κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων, τεχνικά και πολιτικά ανεπιτυχής διέλευση της εξουσίας από τον Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ στον Τοκάγιεφ κ.λπ.<br />Στο μέλλον, αυτά τα γεγονότα θα περιγραφούν και θα αναλυθούν από ειδικούς περισσότερες από μία φορές. <br /><br />Δεν πρόκειται μόνο για τα εσωτερικά προβλήματα του Καζακστάν, αλλά και για μια σοβαρή διεθνή επίπτωση λόγω του γεγονότος ότι η χώρα έχει μια σταθερή θέση στον κόσμο. <br />Η πλούσια σε πετρέλαιο δημοκρατία, το ένατο μεγαλύτερο κράτος, έχει προσελκύσει ξένες επενδύσεις, είναι μέλος του CSTO, του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης και της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης. <br />Και στην Ένωση Τουρκικών Κρατών (STG) κατέλαβε, αν όχι τις ηγετικές, τότε τις ηγετικές θέσεις.<div>  <br />«Έξι κράτη ένα έθνος»<br /><br />Τώρα, σύμφωνα με την τουρκική Daily Sabah, «η εικόνα της από καιρό θεωρούμενης μιας από τις πιο σταθερές από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας έχει δεχθεί σοβαρό πλήγμα». <br /><br />Αλλά από ποιον; Ο Μπούνιαμιν Γεσίλ, Τούρκος πολιτικός επιστήμονας και ειδικός για την Κεντρική Ασία, ισχυρίζεται ότι δεν συμφωνεί με αυτούς που πιστεύουν ότι δήθεν «μέσω του Καζακστάν ορισμένες δυνάμεις έπληξαν μόνο τη Ρωσία για να την αποδυναμώσουν και να τορπιλίσουν την ενσωμάτωση στον μετασοβιετικό χώρο». <br /><br />Σύμφωνα με τον ίδιο, πλήγμα δέχεται και η Τουρκία.<br /><br />Καλεί να δοθεί προσοχή στις αποφάσεις της συνόδου κορυφής της νέας ένωσης, της Ένωσης Τουρκικών Κρατών, που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2021 στην Κωνσταντινούπολη. <br /><br />Το θέμα αφορά τη μετάβαση της καζακικής γλώσσας στο λατινικό αλφάβητο, την οργάνωση της ανταλλαγής πληροφοριών και την απλούστευση των διαδικασιών τελωνειακού ελέγχου προκειμένου να σχηματιστεί μια οικονομική και στρατιωτικοπολιτική συμμαχία μεταξύ Καζακστάν και Τουρκίας. <br /><br /></div><div>Από αυτή την άποψη, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προέβαλε τη θέση των «έξι κρατών και ενός έθνους».<br /><br />Αυτός είναι ο λόγος που ο Yesil πιστεύει ότι «η παρέμβαση της Ρωσίας θα την βλάψει με την ευρεία έννοια», αν και δείχνει ότι τα δημοσιεύματα στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης έχουν γίνει πιο συχνά, που περιέχουν κριτικές για το ότι «η άρχουσα ελίτ του Καζακστάν μπορεί να πραγματοποιήσει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μόνο μέσω μιας συμμαχίας με την Τουρκία», επισημαίνοντας ότι η Ένωση Τουρκικών Κρατών «γίνεται το κύριο όπλο της Δύσης στον αγώνα κατά της Ρωσίας και της Κίνας».<br />Τουρκία, Καζακστάν στο ίδιο ρέμα- πληθωρισμός, ακρίβεια, αλλαγή εξουσίας<br /><br />Τώρα η τουρκική εφημερίδα Τζουμχουριέτ δηλώνει με «έκπληξη»: «Οι χώρες του CSTO ανταποκρίθηκαν γρήγορα στο αίτημα για βοήθεια του Προέδρου του Καζακστάν Τοκάγιεφ στέλνοντας ένα ειρηνευτικό σώμα στη χώρα» και «πρέπει να περιμένουμε στοχευμένη επιβεβαίωση της εξωτερικής προέλευσης των αναταραχών και των τρομοκρατικών ομάδων του Καζακστάν». <br /><br />Τα ταραχώδη γεγονότα στο Καζακστάν είναι πιθανό να διαρκέσουν για ορισμένο χρονικό διάστημα. Η Άγκυρα υποπτεύεται ότι αυτό το παιχνίδι παίζεται από ένα συγκεκριμένο τμήμα της ελίτ του Καζακστάν. <br /><br />Εφιστούν επίσης την προσοχή στο γεγονός ότι η αναταραχή στο Καζακστάν συνέπεσε με τις προετοιμασίες για τις συνόδους κορυφής Ρωσίας-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. <br /><br />Σύμφωνα με την τουρκική Habertürk, «όλα μόλις αρχίζουν» και σύντομα το Ανατολικό Τουρκεστάν θα γίνει η αρένα ενός σπουδαίου παιχνιδιού». <br /><br />Σε δημόσιο επίπεδο, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι: «παρακολουθεί στενά τα γεγονότα στο Καζακστάν» και «αποδίδει μεγάλη σημασία στη σταθερότητα ενός φιλικού κράτους». Η Τουρκία έχει τους δικούς της λόγους για αυτή την «ιδιαίτερη προσοχή».<br /><br />Σε αυτήν, όπως και στο Καζακστάν, υπάρχει το πρόβλημα της αλλαγής της εξουσίας και ο πληθωρισμός που είναι αχαλίνωτος. <br />Και ο κύριος παράγοντας είναι η άνοδος των τιμών του φυσικού αερίου και των καυσίμων, για να μην αναφέρουμε την ξηρασία. <br /><br />Και στην Τουρκία όλα μπορούν να φουντώσουν «ξαφνικά».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρωσικό δημοσίευμα: Μετά το Καζακστάν και στην Τουρκία όλα μπορούν να φουντώσουν ξαφνικά

Τουρκία όπως Καζακστάν; Η οξεία κρίση στο Καζακστάν, το ενδιάμεσο αποκορύφωμά της με την ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων του Οργανισμού Συνθήκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρθρο-''βόμβα'' του Bloomberg: Αν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, η Κύπρος – και όχι μόνο – να μπει στο ΝΑΤΟ

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/stratiotes-opla-kipros.jpg?itok=OyvxXJxB" width="761" /><br /><br />«Ο Πούτιν απαιτεί από το ΝΑΤΟ να σταματήσει να επεκτείνεται για πάντα, διαφορετικά θα επιτεθεί. Αντίθετα, οι Φινλανδοί, οι Σουηδοί, οι Αυστριακοί, οι Ιρλανδοί, οι Μαλτέζοι και οι Κύπριοι θα πρέπει να εξηγήσουν ότι αν επιτεθεί, θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ» αναφέρει έμπειρος αναλυτής.<br /><br />Άρθρο για τη σημασία ένταξης της Κύπρου και άλλων χωρών όπως η Σουηδία, η Αυστρία, η Ιρλανδία και η Μάλτα στο ΝΑΤΟ, αν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, δημοσίευσε χθες Παρασκευή το Bloomberg.<br /><br />Μία τέτοια εξέλιξη θα επιβεβαίωνε παλαιότερο άρθρο μας, σύμφωνα με το οποίο οι ΗΠΑ φέρονται να έχουν μεγαλόπνοα σχέδια για την δημιουργία μιας τεράστιας στρατιωτικής βάσης, τα οποία αναφέρουν αποχώρηση εποίκων, των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων αλλά και των ελληνικών, κάτι που δημιουργεί τεράστιο πονοκέφαλο στην Άγκυρα. Η δημιουργία αυτής της βάσης θα ευννοούνταν ιδιαίτερα σε περίπτωση ένταξης της Μεγαλονήσου στο ΝΑΤΟ.<div><br />Μια ιδέα για την ΕΕ<br /><br />Aφορμή του άρθρου αποτέλεσε η ετήσια ομιλία για το νέο έτος από τον πρόεδρο της Φινλανδίας Σάουλι Νιινίστο, όπως αναφέρει το <a href="http://sigmalive.com/">sigmalive.com</a>.<br /><br />Το άρθρο που υπογράφει ο Andreas Kluth με τίτλο «Ευρώπη στη Ρωσία: Εισβάλετε στην Ουκρανία και θα γίνουμε όλοι μέλη του ΝΑΤΟ», δημοσιεύτηκε με τον ίδιο τίτλο και στην Washinghton Post.<br /><br />O αρθρογράφος σημειώνει πως ο Σάουλι Νιινίστο είπε μερικά αξιοσημείωτα πράγματα:<br /><br />«Η ομιλία του θα έπρεπε να δώσει στην Ευρωπαϊκή Ενωση μια ιδέα, η οποία θα συζητηθεί όχι μόνο στις Βρυξέλλες αλλά και – ιδιαίτερα – στις πρωτεύουσες της Σουηδίας, της Αυστρίας, της Ιρλανδίας, της Κύπρου και της Μάλτας.<br /><br />»Αυτές οι έξι χώρες ανήκουν όλες στην ΕΕ, αλλά κατά τα άλλα είναι επίσημα αδέσμευτες, που σημαίνει ότι δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, της διατλαντικής συμμαχίας που διατήρησε την ειρήνη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και επί του παρόντος πρέπει να βρει το πώς θα αντιδρούσε σε ενδεχόμενη νέα εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.<br /><br />»Η ιδέα – εμπνευσμένη από τα σχόλια του Νιινίστο – είναι η εξής: Και οι έξι ουδέτερες χώρες, που συνδέονται στρατιωτικά με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θα πρέπει να ανατρέψουν το τελεσίγραφο που έδωσε ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στη Δύση.<br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1479351088050765824" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1479351088050765824&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2F7061836_arthro-bomba-toy-bloomberg-i-rosia-eisbalei-stin-oykrania-i-kypros-kai-ohi-mono-na&sessionId=bd894fca6a0ddbefb41831df208a3accdd8214f0&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 666px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Αν επιτεθεί, θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ<br /><br />»Ουσιαστικά, (ο Πούτιν) απαιτεί από το ΝΑΤΟ να σταματήσει να επεκτείνεται για πάντα, διαφορετικά θα επιτεθεί. Αντίθετα, οι Φινλανδοί, οι Σουηδοί, οι Αυστριακοί, οι Ιρλανδοί, οι Μαλτέζοι και οι Κύπριοι θα πρέπει να εξηγήσουν ότι αν επιτεθεί, θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.<br /><br />»Ο Νιινίστο, φυσικά, δεν πήγε τόσο μακριά. Με τον διπλωματικό του τρόπο, απλώς υπενθύμισε στους Φινλανδούς ότι «το περιθώριο ελιγμών και η ελευθερία επιλογής περιλαμβάνουν επίσης τη δυνατότητα στρατιωτικής ευθυγράμμισης και υποβολής αίτησης για ένταξη στο ΝΑΤΟ, εάν εμείς οι ίδιοι το αποφασίσουμε».<br /><br />»Αυτή η ελευθερία επιλογής είναι ακριβώς αυτό που θέλει να αρνηθεί ο Πούτιν σε χώρες όπως η Ουκρανία, η Μολδαβία ή η Γεωργία.<br /><br />»Μια νέα και ευπρόσδεκτη αίσθηση της φινλανδικής αυτοπεποίθησης και πεπρωμένου κρυφοκοιτάζει μέσα από τα λόγια του Νιινίστο.<br /><br />»Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Φινλανδία ανακήρυξε τον εαυτό της αδέσμευτη σε μια διμερή συμφωνία με τη Σοβιετική Ενωση.<br /><br />Η «Φινλανδοποίηση»<br /><br />»Αυτή ήταν μια πραγματιστική αλλά κάπως απελπισμένη προσπάθεια να κρατήσει την κυριαρχία της δίπλα σε αυτόν τον τεράστιο κομμουνιστή νταή.<br /><br />»Οι Δυτικογερμανοί και άλλοι εφάρμοσαν τον υποτιμητικό όρο «Φινλανδοποίηση» σε αυτήν τη διαδικασία της υποκλοπής σε αντάλλαγμα για την ονομαστική ανεξαρτησία.<br /><br />»Οι άλλες πέντε ουδέτερες χώρες της ΕΕ έχουν διαφορετική ιστορία. Η ιστορία της Αυστρίας είναι πιο κοντά στην ιστορία της Φινλανδίας: Δήλωσε αδέσμευτη τη δεκαετία του 1950 για να τερματίσει την κατοχή των Συμμάχων νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της Σοβιετικής Ενωσης, η οποία είχε θέσει την αυστριακή ουδετερότητα ως προϋπόθεση.<br /><br />»Τούτου λεχθέντος, το σιωπηρό επιχειρηματικό μοντέλο της Αυστρίας στις μέρες μας βασίζεται στο ότι είναι συγκριτικά φιλικό προς τη Μόσχα. Εάν ο Πούτιν γίνει απειλή, αυτό δεν μπορεί πλέον να υποστηριχθεί.<br /><br />»Αυτή η δυναμική είναι ακόμα πιο έντονη στην Κύπρο. Εχει προσελκύσει τόσα πολλά χρήματα από τους ολιγάρχες της Ρωσίας, που μερικές φορές αποκαλείται ρωσικός τραπεζικός λογαριασμός εντός της ΕΕ.<br /><br />»Αλλά πέρα από αυτό, τίποτα δεν θα σταθεί εμπόδιο στην ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Το νησί αμφισβητείται μεταξύ του ελληνόφωνου νότου (που βρίσκεται στην ΕΕ) και του εθνικά τουρκικού βορρά (που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία).</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2022-01/kipros-nato.jpg"><img height="399" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2022-01/kipros-nato.jpg?itok=GVsLhM9j" width="640" /></a><br /><br /></div><div>Η ένταξη της Κύπρου<br /><br />»Αλλά και η Ελλάδα και η Τουρκία είναι ήδη στο ΝΑΤΟ. Η ένταξη της Κύπρου στη συμμαχία θα μπορούσε πράγματι να σταθεροποιήσει τη σύγκρουση του νησιού που βράζει.<br /><br />»Η ίδια λογική ισχύει και για το άλλο διαιρεμένο νησί. Το τμήμα της Ιρλανδίας που ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι πλέον στην ΕΕ αλλά εξακολουθεί να είναι στο ΝΑΤΟ. Η κατάσταση της Δημοκρατίας είναι αντίστροφη.<br /><br />»Κανείς όμως δεν αμφιβάλλει ότι η συμπάθεια της Ιρλανδίας σε μια σύγκρουση με τη Ρωσία θα ήταν στη Δύση. Και η χώρα δεν χρειάζεται πλέον να αποδεικνύει ότι η εξωτερική της πολιτική είναι ανεξάρτητη από τους Βρετανούς, και αυτός ήταν ένας λόγος για τον οποίο δεν έγινε μέλος του συλλόγου πριν πολύ καιρό.<br /><br />»Μεταξύ των έξι χωρών της ΕΕ, η παράδοση της ουδετερότητας είναι ισχυρότερη στη Σουηδία, η οποία εμποτίζεται σε έννοιες της εθνικής ταυτότητας όπως στην Ελβετία (η οποία δεν είναι στην ΕΕ).<br /><br />»Αφού έχασε έναν πόλεμο με τη Ρωσία περισσότερο από δύο αιώνες πριν, η Σουηδία παραχώρησε τη Φινλανδία στους Τσάρους. Από τότε είδε το πεπρωμένο ως αδέσμευτη, νιώθοντας σχετικά ασφαλής πίσω από την «ασφαλή ζώνη» της Φινλανδίας.<br /><br />»Και όμως τα δύο σκανδιναβικά έθνη βλέπουν σήμερα τον κόσμο με παρόμοιους τρόπους. Εάν η Ρωσία γίνει πιο επιθετική στη Βαλτική, θα βρίσκονταν και τα δύο στην πρώτη γραμμή.<br /><br />Μήνυμα στον Πούτιν<br /><br />»Πάνω απ’ όλα, και τα δύο ενδιαφέρονται – όπως και ολόκληρη η ΕΕ – να στείλουν μήνυμα στον Πούτιν: Δεν αποδεχόμαστε την προσπάθειά σας να επιστρέψετε σε σφαίρες επιρροής και δύναμης.<br /><br />»Δεν θα επιτρέψουμε ξανά στις μεγάλες δυνάμεις να αποφασίσουν μεταξύ τους την τύχη των μικρότερων εθνών.<br /><br />»Στην Ευρώπη του 21ου αιώνα, η ουδετερότητα δεν είναι πλέον βιώσιμος λόγος ύπαρξης (με πιθανή εξαίρεση την Ελβετία, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).<br /><br />»Στρατηγική μη ευθυγράμμισης προϋποθέτει ότι οι δυνητικά εχθρικοί παράγοντες συμμορφώνονται με κανόνες, ο πρώτος από τους οποίους είναι ότι δεν θα επιτεθούν σε ουδέτερα έθνη. Ο Πούτιν φαίνεται ότι σκοπεύει να αποδείξει ξανά πως περιφρονεί τέτοιους κανόνες.<br /><br />»Ο Νιινίστο έκανε σε αυτό το σημείο αναφορά στον Χένρι Κίσινγκερ. Οπως το έθεσε στη διδακτορική διατριβή του εκείνος ο αρχιρεαλιστής πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ:<br /><br />»»Οποτε η ειρήνη – που θεωρήθηκε ως η αποφυγή του πολέμου – ήταν ο πρωταρχικός στόχος […], το διεθνές σύστημα βρέθηκε στο έλεος των περισσότερων αδίστακτων μελών της διεθνούς κοινότητας».<br /><br />Η απογοητευμένη ΕΕ<br /><br />»Στο σημερινό πλαίσιο: Εάν βάζετε την ουδετερότητα πάνω από όλα, μας βάζετε όλους στο έλεος του Πούτιν.<br />»Εάν ο Πούτιν πάρει την υπόδειξη και υποχωρήσει (προς το παρόν) στην Ουκρανία, οι ουδέτερες χώρες μπορούν πάντα να περιμένουν. Αλλά μακροπρόθεσμα, η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ έχει νόημα ούτως ή άλλως.<br /><br />»Η ΕΕ είναι εδώ και καιρό απογοητευμένη που έχει τόσο μικρό βάρος στη γεωπολιτική. Και εδώ και καιρό βρισκόταν σε αντίθεση με τις ΗΠΑ σχετικά με το αν και πώς να οικοδομηθεί «ευρωπαϊκός στρατός», χωρίς να συγχέονται ή να διακυβεύονται οι δομές διοίκησης του ΝΑΤΟ.<br /><br />»Η ένταξη όλων των χωρών της ΕΕ στο ΝΑΤΟ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει εν μέρει και τα δύο προβλήματα. Οι Ευρωπαίοι θα γίνονταν ενιαίο, περισσότερο ή λιγότερο συνεκτικό μπλοκ εντός της δυτικής συμμαχίας. Τόσο η ΕΕ όσο και η Δύση θα ήταν πιο ισχυρές ως αποτέλεσμα.<br /><br />»Στην πραγματικότητα, αυτός ο δρόμος μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Ευρώπη μπορεί να κρατήσει τη θέση της στο τραπέζι των μεγάλων δυνάμεων και να ληφθεί σοβαρά υπόψη — ακόμη και από αδίστακτους τυράννους όπως ο Πούτιν».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Άρθρο-''βόμβα'' του Bloomberg: Αν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, η Κύπρος – και όχι μόνο – να μπει στο ΝΑΤΟ

«Ο Πούτιν απαιτεί από το ΝΑΤΟ να σταματήσει να επεκτείνεται για πάντα, διαφορετικά θα επιτεθεί. Αντίθετα, οι Φινλανδοί, οι Σουηδοί, οι Αυστρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και το Σύνδρομο της Σιγκαπούρης

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/usa_vaseis_ellada_slpress.jpg" width="759" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Βρετανία βρέθηκε στο στρατόπεδο των νικητών. Οι ταλαντεύσεις των ΗΠΑ και τελικά η άρνησή τους να αναλάβουν παγκόσμιο ρόλο άφησε το Λονδίνο μόνο κυρίαρχο των θαλασσών και ως εκ τούτου θεματοφύλακα της τάξης του κόσμου. Η αποικιακή αυτοκρατορία κλονίστηκε στα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου, λόγω των πιέσεων που επέβαλε η Μητρόπολη για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του πολέμου.<br /><br />Παρόλα αυτά όχι μόνο βγήκε αλώβητη από την δοκιμασία, αλλά και απλώθηκε ακόμα περισσότερο, εδαφικά και στρατηγικά, την επαύριο του πολέμου. Η μεγάλη προσθήκη ήταν η αποικιοποίηση της οθωμανικής Μέσης Ανατολής, εκεί όπου το πετρέλαιο ανάβλυζε και ο έλεγχός του έδινε πραγματική ισχύ σε όποιον το κατείχε. Εάν η έννοια της παγκόσμιας κυριαρχίας μπορούσε να εφαρμοστεί στη μέγιστη κλίμακα, τότε, ιστορικά, η Μεγάλη Βρετανία του 1920 θα μπορούσε να αποτελέσει το παράδειγμα γι’ αυτό.<br /><br />Ξαφνικά, περίπου απρόσμενα για τον ανυποψίαστο εξωτερικό παρατηρητή η βρετανική παγκόσμια κυριαρχία έπαψε να είναι αυτή που έδειχνε ότι ήταν. Στη Συνθήκη της Ουάσιγκτον (Φεβρουάριος 1922), η Βρετανία έπαψε μονομιάς να “κυβερνά τα κύματα” όπως επέμενε ο εθνικός της ύμνος. Η κυριαρχία μοιράστηκε ως εξής: 5 η Βρετανία, 5 οι ΗΠΑ, 3 η Ιαπωνία και από 1,75 η Γαλλία και Ιταλία. Η κυριαρχία των θαλασσών θα ήταν πλέον συλλογική υπόθεση.<br /><br />Θα ήταν δύσκολο να αναλύσουμε τις αιτίες ετούτης της απίστευτης ανατροπής στο πλαίσιο ενός “δημοσιογραφικού” άρθρου. Ας σημειώσουμε ότι ο κόσμος του 1922 ήταν αισθητά διαφορετικός από τον αντίστοιχο του 1913. Δύο ανεπιθύμητες στους ισχυρούς επαναστάσεις βρίσκονταν στα πρόθυρα νίκης: η κοινωνική επανάσταση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία και η Επανάσταση των Εθνικιστών του Κεμάλ στην Τουρκία.<br /><br />Από τις ακτές του Ατλαντικού ως την Ερυθρά θάλασσα, ο μουσουλμανικός κόσμος ήταν στα όπλα ενάντια στην αποικιοκρατία Ισπανών, Γάλλων, Ιταλών και Βρετανών. Στα 1922, για να εξευμενιστεί ο αραβικός εθνικισμός, Αίγυπτος και Ιράκ έγιναν κατ’ όνομα ανεξάρτητα βασίλεια. Στη δε –στρατηγικά σημαντική για την Αγγλία– Ιρλανδία έγινε το ίδιο πράγμα, πιο ουσιαστικά όμως. Με λίγα λόγια η νικήτρια αυτοκρατορία δεν ήταν πλέον παντοδύναμη.<br /><br />Η βρετανική βάση της Σιγκαπούρης<br /><br />Η παραίτηση της Βρετανίας από την δεσπόζουσα θέση της δημιούργησε ανησυχίες σε όσους βασίζονταν σε αυτήν για την διατήρηση της τάξης στον κόσμο. Η εμφάνιση της επίσης νικήτριας στον πόλεμο Ιαπωνίας στον Κεντρικό Ειρηνικό (με την εκχώρηση σε αυτήν των γερμανικών νησιωτικών αποικιών) προκάλεσε έντονες ανησυχίες στις βρετανικές κτήσεις στην περιοχή. Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Βιρμανία και Ινδία είδαν με ανήσυχο μάτι την γειτνίαση με την φιλόδοξη Ιαπωνία.<br /><br />Το Λονδίνο κλήθηκε να αμβλύνει τις ανησυχίες αυτές. Το ζήτημα δεν μπορούσε πλέον να αντιμετωπιστεί με την διαρκή παρουσία ισχυρής μοίρας του βρετανικού στόλου στον Ινδικό και τον Ειρηνικό. Τα “βασιλικά πλοία” δεν αρκούσαν. Η ιδέα λοιπόν που κυριάρχησε ήταν η κατασκευή μιας ναυτικής βάσης, στην οποία θα μπορούσε να ελλιμενιστεί ένας μεγάλος στόλος, όταν υπήρχε ανάγκη.<br /><br />Η βρετανική βάση της Σιγκαπούρης αναγγέλθηκε για πρώτη φορά στα 1923, την επαύριον της Συνθήκης της Ουάσιγκτον. Η κατασκευή της επιταχύνθηκε μετά το “επεισόδιο της Μαντζουρίας” στα 1931 και ολοκληρώθηκε στα 1938. Το κόστος της βάσης ήταν μυθικό για την εποχή: 60.000.000 στερλίνες, 2,5-3 δισ. σημερινής αξίας στερλίνες. Επρόκειτο για τη λιγότερο αποδοτική επένδυση που έγινε ποτέ. Η τρομερή αυτή βάση, με τα πυροβόλα των 15 ιντσών(!) για να την προφυλάσσουν από την θάλασσα, φιλοξένησε μια μόνο φορά την παρουσία ενός ναυτικού σχηματισμού που έμοιαζε με στόλο. Τον Δεκέμβριο 1941 τα πολεμικά “Πρίγκηψ της Ουαλίας” και “Ρήπωλς” πέρασαν από εκεί για λίγες ημέρες.<br /><br />Τις πρώτες κιόλας ημέρες του πολέμου στον Ειρηνικό υπέκυψαν και τα δύο στην ιαπωνική αεροπορική υπεροχή. Η Σιγκαπούρη και η βάση της καταλήφθηκαν λίγο αργότερα από ιαπωνικά στρατεύματα που ήρθαν από την στεριά, όχι από την θάλασσα. Οι δε πανάκριβες εγκαταστάσεις της χρησίμευσαν στο ιαπωνικό Ναυτικό, το οποίο πάλι δεν βρήκε επαρκή στόλο για να τιμήσει την τόσο μεγάλη βάση. Οι Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, τις οποίες θα κάλυπτε από κινδύνους η βάση, στράφηκαν προς τις ΗΠΑ για την ασφάλειά τους. Τουλάχιστον οι Αμερικανοί στα 1942 είχαν στόλους να επιδείξουν, όχι μόνο βάσεις και εξορκισμούς.<div><br />Νέοι ναυτικοί ανταγωνισμοί<br /><br />Δύσκολα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι βρισκόμαστε σήμερα στα προεόρτια ενός μεγάλου, παγκόσμιου πολέμου. Προς το παρόν η κυρίαρχη τάση στις πιο πολεμόχαρες ζώνες –εκεί όπου μπορούν να συμβούν “κλασσικοί” πόλεμοι– βρίσκεται μάλλον στον αφοπλισμό. Βρετανία, Γερμανία και Γαλλία θεωρούν υπερβολικό βάρος τα περίπου διακόσια(!) άρματα μάχης που η καθεμία διατηρεί ετοιμοπόλεμα. Μόνο για την μείωσή τους συζητούν. Με διάμεση ηλικία του πληθυσμού στα 47,8 έτη (Γερμανία) ουδείς μπορεί να σκεφτεί γενικευμένο πόλεμο ειδικά στην Ευρώπη. Στις θάλασσες, όμως, κάνει την εμφάνισή του ένας νέος ναυτικός ανταγωνισμός.<br /><br />Το 2020 και 2021, το Πολεμικό Ναυτικό της Κίνας πρόσθεσε στην δύναμή του δύο πυρηνικά υποβρύχια και ένα κλασσικό. Πρόσθεσε επίσης έξι(!) αντιτορπιλικά 13.000 τόνων (Τ. 055) και άλλα δέκα(!) 7.500 τόνων (Τ. 052D). Πρόσθεσε επίσης 24(!) κορβέτες 1.500 τόνων (Τ. 056Α), δύο πλοία αμφιβίου πολέμου (ελικοπτεροφόρα) 40.000 τόνων (Τ. 076) και ένα πλοίο εφοδιασμού 25.000 τόνων. Συνολικά το εκτόπισμά τους είναι περίπου 360.000 τόνοι.<br /><br />Την ίδια περίοδο το Ναυτικό των ΗΠΑ πρόσθεσε δύο πυρηνικά υποβρύχια 10.400 τόνων (Βιρτζίνια), δύο αντιτορπιλικά 9.700 τόνων (Arleigh Burke), τέσσερα πλοία “παράκτιου πολέμου” 3.400 τόνων, ένα πλοίο αμφιβίου πολέμου 45.000 τόνων και δύο ακόμα “πλωτές βάσεις” (Expeditionary Mobile Base) 60.000 τόνων εκάστη. Αν αφαιρέσουμε τις –άγνωστης χρησιμότητας– “πλωτές βάσεις”, το εκτόπισμα πολεμικών πλοίων που προστέθηκε στο Ναυτικό των ΗΠΑ είναι μικρότερο των 100.000 τόνων και αν συμπεριλάβουμε τις “βάσεις” 220.000 τόνοι. Προφανώς αρχίζει και δημιουργείται πρόβλημα ισορροπιών στη ναυτική ισχύ, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το Ναυτικό της Κίνας πρέπει να περιμένει μερικά χρόνια ακόμα για να αποκτήσει την εμπειρία και την παράδοση που συντελούν στο αξιόμαχο ενός Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Η πολιτική των ΗΠΑ δείχνει αμήχανη και αναποφάσιστη. Η πρόσφατη σύγκρουση του Προέδρου Μπάϊντεν και του Κογκρέσου σχετικά με τις παραγγελίες νέων πολεμικών πλοίων το 2022, αντικατοπτρίζει την αμηχανία. Η διαφορά είναι οκτώ ή 13 πλοία, πολύ μακριά από την εκφρασμένη πρόθεση για αύξηση του στόλου από τα 296 στα 355 πολεμικά. Σε ένα μεγάλο ποσοστό το αμερικανικό Ναυτικού στηρίζεται ακόμα σε πλοία της εποχής του Ψυχρού Πολέμου (πέντε από τα έντεκα αεροπλανοφόρα) με ηλικία μεγαλύτερη των 35 χρόνων, με αποτέλεσμα η αντικατάστασή τους να γίνεται επιτακτική.<br /><br />Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ<br /><br />Η αντίδραση των ΗΠΑ στο προβληματικό αδιέξοδο που δημιουργείται είναι πολλών μορφών και επιπέδων. Ένα είναι η πίεση σε συμμάχους να ενισχύσουν τη ναυτική τους παρουσία, ώστε να δημιουργηθεί μια συλλογική ισχύς απέναντι στην κινεζική –και όχι μόνο– απειλή. Οι πλέον απειλούμενοι και, ως εκ τούτου, πλέον πρόθυμοι έσπευσαν να ανταποκριθούν, επωφελούμενοι από τις ευκαιρίες και τα ανταλλάγματα που η αμερικανική πλευρά προσφέρει.<br /><br />Στην περίπτωση της Αυστραλίας η τεχνολογία των πυρηνικών υποβρυχίων διαχέεται για πρώτη φορά εκτός των βασικών πυρηνικών δυνάμεων. Στην περίπτωση της Ιαπωνίας οι απαγορεύσεις του 1945 και του Συντάγματός της ξεπεράστηκαν. Ο νέος αμυντικός προϋπολογισμός της ανήλθε στα 52 δισ. δολάρια, προσανατολισμένος σε παραγγελίες πολεμικών πλοίων κυρίως, αεροπλανοφόρων μεταξύ άλλων.<br /><br />Μια δεύτερη “λύση” είναι ο πολλαπλασιασμός των βάσεων ειδικά στις ευαίσθητες περιοχές. Αυτή η συνταγή ακολουθεί –τηρουμένων των αναλογιών– την βρετανική πεπατημένη του Μεσοπολέμου: το “Σύνδρομο της Σιγκαπούρης” αν ονομάσουμε έτσι το φαινόμενο. Το πλήθος των αμερικανικών βάσεων είναι εκκωφαντικά δυσανάλογο με τον αριθμό των τριακοσίων πολεμικών πλοίων που το αμερικανικό Ναυτικό διαθέτει.</div><div><br />Αμερικανικές βάσεις και Ελλάδα<br /><br />Και τα δύο αυτά ενδιαφέρουν την Ελλάδα και την –υποτιθέμενα υπάρχουσα– εξωτερική της πολιτική. Οι αμερικανικές βάσεις καλύπτουν την Ελλάδα από κάθε είδους εχθρό όσο κάλυψε η βάση της Σιγκαπούρης την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία στα δύσκολα. Χτίζονται με την προοπτική της συγκέντρωσης των –ανεπαρκών πλέον για οικουμενική παρουσία– δυνάμεων των ΗΠΑ σε θερμές ζώνες, σε θερμές εποχές.<br /><br />Η προσδοκώμενη θερμότητα στην περιοχή μας αφορά την Ρωσία ή το Ιράν σήμερα, ή όποιον αντίστοιχο αύριο. Παρά τις επίσημες προσδοκίες η εγκατάστασή τους σε ελληνικό έδαφος εκθέτει την Ελλάδα, χωρίς να επιλύει το δικό της πρόβλημα: την τουρκική επιθετικότητα. Το αντίθετο μάλιστα. Καθώς οι βάσεις αυτές –ειδικά η Σούδα και η Αλεξανδρούπολη– χρησιμοποιούνται εντατικά για προκλητικές πιέσεις κατά της Ρωσίας, η Ελλάδα απομονώνεται από την μόνη δύναμη που μπορεί να μετριάσει τις τουρκικές επιδιώξεις. Αλλά γι’ αυτό έχουν μιλήσει άλλοι πολλοί.<br /><br />Το δεύτερο είναι ότι η Ελλάδα πιέζεται σταθερά και ασφυκτικά από τις ΗΠΑ για να συμβάλει στη συλλογική αντίδραση –υπό την αιγίδα των ΗΠΑ– στους νέους ανταγωνισμούς. Αυτό σημαίνει ότι κανένα επίπεδο εξοπλισμών δεν ικανοποιεί τις ΗΠΑ. Θα ζητούν και –σε αδύναμες κυβερνήσεις, όπως οι ελληνικές– θα επιβάλουν εξοπλισμούς αναντίστοιχους με το αμυντικό πρόβλημα της χώρας. Αντίστοιχους, όμως, με τα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή. Οι ελληνικοί “Πάτριοτ” δεν βρίσκονται στην Σαουδική Αραβία για να καλύψουν το Αιγαίο ή την Κύπρο, αλλά για να καλύψουν την μεταφορά των αντίστοιχων αμερικανικών μονάδων σε πιο θερμά σημεία.<br /><br />Οι δε πιέσεις για F-35, πλοία “παράκτιου πολέμου” και τα τοιαύτα δεν τελείωσαν. Με την παρούσα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα θα δούμε ίσως να αγοράζονται κι αυτά. Σε άλλες εποχές θα κρινόταν ίσως σοφότερο να μην εκτίθεται η Ελλάδα σε οικουμενικές διαμάχες μεταξύ μεγάλων δυνάμεων. Μόνο σε βάρος της μπορεί να γυρίσει αυτό. Το σοφόν όμως δεν είναι διακριτό χαρακτηριστικό της ελληνικής πολιτικής ελίτ και των κοινωνικών ομάδων που την στηρίζουν. Έχει χαθεί η μπάλα προ πολλού…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και το Σύνδρομο της Σιγκαπούρης

Μαργαρίτης Γιώργος Στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Βρετανία βρέθηκε στο στρατόπεδο των νικητών. Οι ταλαντεύσεις των ΗΠΑ και τελικά η ά...

Διαβάστε την συνέχεια

Έρχεται “εβδομάδα των Γάλλων”… θα επηρεαστεί άραγε το πρόγραμμα των κορβετών για το Πολεμικό Ναυτικό;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/FDI-Frigates-and-Gowind-Corvettes-for-Greece-NAVAL_NEWS-790x400.jpg" width="752" /><br /><br />Κι ενώ η φημολογία που συνοδεύει την εξέλιξη των διαδικασιών για την επιλογή κορβέτας για το Πολεμικό Ναυτικό βρίσκεται σε έξαρση, η εβδομάδα που μας έρχεται έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον και δεν αποκλείεται να επηρεάσει καθοριστικά το πρόγραμμα. Μεγάλος αριθμός Ελλήνων αξιωματούχων, πολιτικών και στρατιωτικών θα βρεθεί στη Γαλλία. Με αφορμή τη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Ατλαντικής Συμμαχίας που θα πραγματοποιηθεί στην πόλη Βρέστη της Βρετάνης, στη βορειοδυτική Γαλλία, Νίκος Παναγιωτόπουλος και Νίκος Δένδιας θα μεταβούν στην περιοχή. Έλα όμως που τα ναυπηγεία της Λοριάν απέχουν μόλις μιάμιση ώρα με το αυτοκίνητο από τη Βρέστη και οι Γάλλοι δεν θα άφηναν την ευκαιρία να πάει χαμένη.<br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br /><br />Η μετάβαση Ελλήνων κυβερνητικών αξιωματούχων είχε προαναγγελθεί και κατά την πρόσφατη δημοσιογραφική αποστολή που οργανώθηκε στα ναυπηγεία της Group Naval στην Λοριάν στις ακτές του Ατλαντικού, με αφορμή τελετή για την έναρξη -επισήμως- της ναυπήγησης της πρώτης γαλλικής φρεγάτας FDI Belh@rra. Το παρόν είχε δώσει ο Δρ. Θάνος Ντόκος, Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ) του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Είχε σημειωθεί τότες από το DP ότι η παρουσία του ήταν μια κίνηση (γεω)πολιτικής σημασίας και συμβολισμού, ένα μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης στη γαλλική ότι η αμυντική διάσταση του ελληνογαλλικού συμφώνου έχει ξεχωριστή σημασία για την Ελλάδα.<br /><br />Το μέγα ερώτημα που κυριαρχεί αυτή την εποχή, είναι εάν η συνεργασία στον εξοπλιστικό τομέα θα επεκταθεί και θα περιλάβει και τις κορβέτες Gowind. Ουδείς γνωρίζει. Όμως οι Γάλλοι με το επιχείρημα της ομοιοτυπίας που εξασφαλίζει οικονομίες κλίμακος, είναι το λογικό φαβορί. Μέχρι όμως να κριθεί δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού! Σύμφωνα με πληροφορίες του DP, στη Γαλλία δεν θα βρεθούν μόνο οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας… Αξιόπιστες πηγές αναφέρουν ότι στις 12 Ιανουαρίου αναχωρούν για τη γαλλική πρωτεύουσα, το Παρίσι, ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού, αντιναύαρχος Στυλιανός Πετράκης και ο επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Επενδύσεων και Εξοπλισμών, επίσης αντιναύαρχος, αλλά εν αποστρατεία, Αριστείδης Αλεξόπουλος!<br /><br />Η πληροφορία, όπως ήταν φυσικό, σήμανε συναγερμό! Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε διευκρινιστεί εάν αμφότεροι θα συνεχίσουν για την Λοριάν, για να παραβρεθούν και αυτοί στην τελετή για τις Belh@rra. “Όλο το ΥΠΕΘΑ θα μετακομίσει;“! Αυτό ήταν το σχόλιο μιας εκ των πηγών που επικοινώνησε το DP! Το Παρίσι έχει ένα… χαρακτηριστικό! Αφενός αποτελεί αεροπορικό ενδιάμεσο σταθμό στο δρομολόγιο για την Λοριάν. Αφετέρου, φιλοξενεί τα κεντρικά γραφεία της Naval Group και της “γαλλικής ΓΔΑΕΕ, της DGA (Direction générale de l’armement).<br /><br /><img src="" /><br />Κατά συνέπεια, το μεγάλο ερώτημα που δεν βρήκε μέχρι στιγμής απάντηση είναι εάν Α/ΓΕΝ και ΓΔΑΕΕ έχουν προγραμματισμένες συναντήσεις στην “Πόλη του Φωτός”! Οι οποίες θα μπορούσαν να αφορούν στις φρεγάτες, θα μπορούσαν να αφορούν και στις κορβέτες! Άρα, το ενδιαφέρον είναι στραμμένο να διαπιστωθεί πόσο σύντομα… και πόσοι θα ταξιδέψουν στην Λοριάν! Η τελετή για τις φρεγάτες είναι προγραμματισμένη για τις 13 Ιανουαρίου. Η απόσταση Παρίσι-Λοριάν είναι περί τις τέσσερις ώρες με το τρένο, αρκετές και με αυτοκίνητο. Θα διανυκτερεύσουν στο Παρίσι και θα φύγουν το πρωί της επόμενης ή θα μεταβούν το βράδυ στη Λοριάν; Πόσο θα παραμείνουν; Αν πάνε και οι δύο, κάτι λογικό.<br /><br />Ένα απλό λογικό ερώτημα που ανακύπτει, είναι για ποιον λόγο να μην συναντηθούν άπαντες οι ενδιαφερόμενοι στην Λοριάν! Εξάλλου, υπήρξαν και πηγές που ανέφεραν ότι συνάντηση εργασίας θα υπάρξει. Αρχικά ήταν προγραμματισμένο να ταξιδέψουν Γάλλοι στην Αθήνα. Η τελετή στην Λοριάν όμως φέρεται να έριξε την λογική ιδέα να ταξιδέψουν Έλληνες στο Παρίσι! Τόσο “κουτσομπολιό” που έπεσε χθες όμως, δεν μπορεί, θα μας λυπηθούν και θα μας λύσουν τις απορίες.<br /><br />Επί της ουσίας της γαλλικής υποψηφιότητας με τις Gowind, σε συνέχεια του χθεσινού ρεπορτάζ που συμπεριλάμβανε το “παιχνίδι” που εξελίσσεται με τους Ολλανδούς, φαίνεται πως οι Γάλλοι έχουν ήδη κάνει ρελάνς, δικαιώνοντας το χθεσινό συμπέρασμα ότι δεν θα πέσουν αμαχητί. Σύμφωνα με γαλλικά μέσα ενημέρωσης, έχουν ρίξει στο τραπέζι νέα πρόταση που αυξάνει σε πέντε τις κορβέτες Gowind, ενώ προτείνουν συμπληρωματικά την αναβάθμιση τριών φρεγατών MEKO 200HN. Καθόλου άσχημα…<br /><br />Είναι πρόταση που θα προβληματίσει σοβαρά την Αθήνα, αλλά κυρίως τους Ολλανδούς, που θα πρέπει να γίνουν ακόμα πιο εντυπωσιακοί για να αποσπάσουν το σημαντικό συμβόλαιο. Οι Γάλλοι στην πρότασή τους ανεβάζουν το κόστος για πέντε Gowind σε 1,8 δισ. ευρώ περίπου και καλύπτουν με περίπου 400 εκατ. ευρώ σημαντική αναβάθμιση και διαλειτουργικότητα των MEKO 200HN με τον υπόλοιπο “γαλλικό στόλο” του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Προφανώς, τα επιπρόσθετα κονδύλια εξασφαλίζονται εκτός από αυτά της αναβάθμισης των φρεγατών MEKO και με αυτά που έχουν δεσμευθεί για αγορά μεταχειρισμένων μονάδων επιφανείας (“M” από τους Ολλανδούς). Όπως και στην περίπτωση του ολλανδικού “πακέτου”.<br /><br />Η Ελλάδα δηλαδή, εάν επιλέξει τη γαλλική πρόταση, θα εγκαταλείψει -προς το παρόν- τα σχέδια απόκτησης των “M”. Αν και αυτές δεν πρόκειται να μείνουν απούλητες. Ας μη ξεχνάμε ότι η Χιλή που έχει χτίσει το Ναυτικό της με τα καλύτερα μεταχειρισμένα πολεμικά πλοία που κυκλοφορούσαν στην αγορά σε εξαιρετικά ανταγωνιστικές τιμές, έχει εκδηλώσει επίσημο ενδιαφέρον από το 2019 για την απόκτησή δύο “M” τύπου “Karel Doorman”.<br /><br />Θα περισσεύουν πάλι άλλες δύο του βελγικού Ναυτικού, οι οποίες έχουν επίσης ζητηθεί από την Ελλάδα. Όμως θα αποδεσμευθούν αργότερα, το 2028 το νωρίτερο. Άρα και η ηλικία τους θα είναι μεγαλύτερη και θα έχει ωριμάσει το πρόγραμμα της ευρωκορβέτας (EPC) δημιουργώντας νέα διλήμματα στην Αθήνα, που και να μην έχει να αντιμετωπίσει τους Χιλιάνους… θα εξετάσει τα πάντα από την οπτική γωνία του “δημοσιονομικού χώρου” που αφήνει η εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έρχεται “εβδομάδα των Γάλλων”… θα επηρεαστεί άραγε το πρόγραμμα των κορβετών για το Πολεμικό Ναυτικό;

Κι ενώ η φημολογία που συνοδεύει την εξέλιξη των διαδικασιών για την επιλογή κορβέτας για το Πολεμικό Ναυτικό βρίσκεται σε έξαρση, η εβδομάδ...

Διαβάστε την συνέχεια