Ταϊβάν: Το «τέλος» της «στρατηγικής ασάφειας» και οι διεθνείς απολήξεις του

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/08/hnthntyh.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="306" data-original-width="800" height="299" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/08/hnthntyh.png" width="809" /></a></div><div><br /></div><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Παρά το στερητικό της πρόθημα, η «ασάφεια» έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη, εάν όχι πολύτιμη, τότε οπωσδήποτε βολική και χρήσιμη ως διπλωματικό εργαλείο στις διεθνείς σχέσεις. <br /><br />Τις σύγχρονες ρίζες της επονομαζόμενης «δημιουργικής» ή «στρατηγικής ασάφειας» πολλοί τις εντοπίζουν στους χειρισμούς που είχε κάνει ο Χένρι Κίσινγκερ, ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Ρίτσαρντ Νίξον, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με φόντο τότε το… στενό της Ταϊβάν και τις σχέσεις Πεκίνου – Ταϊπέι.<br /><br />Από τη δεκαετία του 1970<br /><br />Σύμφωνα με το «Ανακοινωθέν της Σαγκάης», που είχε δοθεί στη δημοσιότητα μετά τη συνάντηση Νίξον – Μάο τον Φεβρουάριο του 1972, «οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν ότι όλοι οι Κινέζοι εκατέρωθεν του στενού της Ταϊβάν υποστηρίζουν ότι υπάρχει μόνο μία Κίνα και ότι η Ταϊβάν είναι μέρος της». Στο ίδιο κείμενο ωστόσο, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών «επαναβεβαιώνει» παράλληλα και «το ενδιαφέρον της για μια ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος της Ταϊβάν από τους ιδίους τους Κινέζους». <br /><br />Εκ πρώτης όψεως, οι ΗΠΑ παρουσιάζονται λοιπόν να αναγνωρίζουν την ύπαρξη «μίας Κίνας» που εμπεριέχει και την Ταϊβάν. Σε δεύτερη και τρίτη ανάγνωση ωστόσο, αντιλαμβάνεται κανείς πως η Ουάσιγκτον δεν παίρνει θέση ούτε για το πώς θα είναι αυτή η «μία Κίνα», ούτε για το καθεστώς υπό το οποίο η Ταϊβάν θα λειτουργεί εντός της. <br /><br />Τι λένε χωρίς ασάφειες οι Αμερικανοί, ήδη από το 1972; Μόνο ένα πράγμα: Ότι το ζήτημα της Ταϊβάν θα πρέπει να διευθετηθεί κατά τρόπο ειρηνικό από τους πολίτες εκατέρωθεν του Στενού… <br /><br />Ειρήσθω εν παρόδω, υπενθυμίζεται πως οι εθνικιστές του Τσιανγκ Κάι-Σεκ θεωρούσαν εαυτούς ηγέτες του συνόλου της κινεζικής επικράτειας, υποστηρίζοντας πως το Πεκίνο υπάγεται στην Κινεζική Ταϊπέι και όχι το αντίστροφο. Ειρήσθω εν παρόδω, υπενθυμίζεται, επίσης, ότι το επίσημο όνομα της Ταϊβάν είναι Δημοκρατία της Κίνας (Republic of China), αλλά και ότι επί σειρά δεκαετιών οι χώρες της Δύσης αναγνώριζαν ως «Κίνα» όχι το Πεκίνο του Μάο αλλά την Ταϊπέι του Τσιανγκ Κάι-Σεκ, η οποία Ταϊπέι ήλεγχε για χρόνια και την έδρα της Κίνας στον ΟΗΕ… <br /><br />Όλα αυτά, βέβαια, κάποια στιγμή θα άρχιζαν να αλλάζουν… Ξεκινώντας από τις αρχές του 1979, η Αμερική του Δημοκρατικού Τζίμι Κάρτερ αναγνώρισε επισήμως ως «Κίνα» τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας με την οποία ανέπτυξε πλήρεις διπλωματικές σχέσεις (βλ. Joint Communiqué on the Establishment of Diplomatic Relations). Την ίδια χρονιά ωστόσο, προφανώς για λόγους διατήρησης των ισορροπιών στην Ασία, το αμερικανικό Κογκρέσο έφερε και τον Νόμο για τις Σχέσεις με την Ταϊβάν (Taiwan Relations Act) που θέτει τις βάσεις για την συνεχιζόμενη ως και σήμερα αμυντική θωράκιση της Ταϊπέι με αμερικανικά οπλικά συστήματα. <br /><br />Κάπως έτσι, διαμορφώθηκε λοιπόν μια κατάσταση στο πλαίσιο της οποίας οι ΗΠΑ πωλούσαν (και συνεχίζουν να πωλούν) όπλα σε μια αυτοδιοικούμενη περιοχή την ανεξαρτησία όμως της οποίας επισήμως δεν αναγνωρίζουν. <br /><br />Εν τω μεταξύ, βέβαια, από το 1979 και έπειτα, έγιναν και άλλα πολλά: η Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας ανέκτησε τον έλεγχο του Χονγκ Κονγκ, εντάχθηκε στον Παγκόσμιο Οργανισμού Εμπορίου, εδραιώθηκε διεθνώς ως ένας από τους κορυφαίους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ και της ΕΕ, αναπτύχθηκε με ρυθμό «ιλιγγιώδη» και άρχισε να γιγαντώνεται στρατιωτικά, εγείροντας παράλληλα διεκδικήσεις γύρω από διαφιλονικούμενες περιοχές και εκβιάζοντας τους νέους της «εταίρους» με αιχμή το εμπόριο. <br /><br />Υπό τον Σι Τζινπίνγκ πια, το Πεκίνο διαμηνύει ότι η Ταϊβάν του ανήκει και ότι, αργά ή γρήγορα, εκείνη θα επιστρέψει υπό τον έλεγχό του, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα εάν χρειαστεί. <br /><br />Η επίσκεψη Πελόζι και τα κινεζικά αντίποινα<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, η κινεζική ηγεσία αποκηρύσσει ως πρόκληση, υπονομευτική της κινεζικής κυριαρχίας στην περιοχή, την επίσκεψη που πραγματοποίησε την περασμένη Τρίτη προς Τετάρτη (2 – 3 Αυγούστου) η πρόεδρος της Βουλής των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι, στην Ταϊπέι, και «αντεπιτίθεται» με στρατιωτικά γυμνάσια (4 – 7 Αυγούστου) που κυριολεκτικά κυκλώνουν με πραγματικά πυρά την Ταϊβάν φτάνοντας μόλις λίγα μίλια μακριά από τις ακτές της. Σημαντική σημείωση: τα γεωγραφικά σημεία διεξαγωγής των εν λόγω γυμνασίων είναι πια πολύ πιο κοντά στην Ταϊβάν από όσο ήταν οι βολές που είχαν πραγματοποιηθεί σε μια ανάλογη κρίση την περίοδο 1995 – 1996. <br /><br />Κάπως έτσι λοιπόν, το Πεκίνο στέλνει το μήνυμα ότι δεν αναγνωρίζει σε αυτό το αυτοδιοικούμενο νησί του Ειρηνικού ούτε χωρικά ύδατα, ούτε ζώνες αεράμυνας, αλλά και ότι μπορεί όντως να το πλήξει στρατιωτικά εάν θελήσει. <br /><br />Ερωτήματα χωρίς απάντηση <br /><br />Τι θα έκαναν όμως οι ΗΠΑ στην περίπτωση μιας κινεζικής απόβασης; Θα συνέχιζαν να προμηθεύουν, από απόσταση, με όπλα την Ταϊβάν; Θα παρακολουθούσαν τις εξελίξεις από κοντά μεν αλλά χωρίς διάθεση άμεσης εμπλοκής; Θα επιδίωκαν την επιβολή διεθνών/δυτικών κυρώσεων σε βάρος του Πεκίνου; Θα έστελναν τα δικά τους αεροπλανοφόρα σε freedom of navigation operations στις σινικές θάλασσες, σε μια προσπάθεια να διασφαλίσουν έτσι την ελευθερία της ναυσιπλοΐας; Ή μήπως θα πολεμούσαν κανονικά στο πλευρό των Ταϊβανέζων; <br /><br />Ως έχουν σήμερα τα πράγματα, επίσημη απάντηση δεν υπάρχει. Αντιθέτως, αυτό που υπάρχει είναι ένα πλήθος από διαφορετικές απόψεις, εκπεφρασμένες από επίσημα χείλη, και εκτιμήσεις. <br /><br />Όταν όμως οι προκλήσεις καθίστανται σαφείς, δεν πρέπει και οι απαντήσεις σε αυτές τις προκλήσεις να προσαρμοστούν αναλόγως; Μπορεί η αμερικανική προσέγγιση της «στρατηγικής ασάφειας» (strategic ambiguity) των περασμένων δεκαετιών γύρω από την Ταϊβάν να συνεχίσει να διαιωνίζεται υπό τις παρούσες συνθήκες; <br /><br />«Στρατηγική σύγχυση»<br /><br />«…Το strategic ambiguity concept, ως έχει, βόλευε τις ΗΠΑ την εποχή της παντοδυναμίας τους και με μια Κίνα ανίσχυρη. Σήμερα, η Αμερική καλείται να διατυπώσει σαφέστερη θέση και να προσδιορίσει ξεκάθαρα τις κόκκινες γραμμές», δηλώνει στο Α&Δ ο Πλάμεν Τόντσεφ, επικεφαλής του Τμήματος Ασιατικών Σπουδών στο Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων. <br /><br />Ενδεικτικό, ως προς αυτόν τον προβληματισμό, είναι όμως και το ερώτημα που θέτει το ισπανικό Elcano Royal Institute σε πρόσφατη ανάλυσή του: «Μετακινούνται άραγε οι ΗΠΑ προς την στρατηγική σαφήνεια σχετικά με την Ταϊβάν;» (Is the US moving towards strategic clarity on Taiwan?<br /><br />«Η μακροχρόνια “στρατηγική ασάφεια” των ΗΠΑ έχει πια δώσει τη θέση της στην στρατηγική σύγχυση», σχολιάζουν από την πλευρά τους οι Bonnie Glaser (διευθύντρια του Προγράμματος Ασίας του German Marshall Fund) και Zack Cooper (του American Enterprise Institute) μέσα από τις σελίδες των New York Times. <br /><br />Και η στροφή στη σαφήνεια, ωστόσο, κρύβει δυνητικούς κινδύνους. Διότι εάν η Ουάσιγκτον αποφασίσει να υιοθετήσει μια σαφώς πιο σκληρή γραμμή έναντι του Πεκίνου με φόντο την Ταϊβάν, τότε δεν αποκλείεται να φέρει σε δύσκολη θέση τους Ευρωπαίους, για τους οποίους η Κίνα είναι πλέον ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος. Υπό αυτήν την έννοια, εάν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω του πολέμου στην Ουκρανία συνοδεύονται σήμερα από ενδοδυτικά ρήγματα και τάσεις κόπωσης, τότε αντίστοιχες κυρώσεις σε βάρος της Κίνας θα μπορούσαν μελλοντικά να προκαλέσουν πολύ βαθύτερες ρήξεις και μεγαλύτερες αποκλίσεις. <br /><br />Από την άλλη πλευρά, βέβαια, η σαφήνεια θα μπορούσε – θεωρητικώς – να οδηγήσει και σε χαλάρωση της αμερικανικής στάσης. <br /><br />Ενδεικτικά όσα έγραφαν οι Andrew J. Nathan και Andrew Scobell στο περιοδικό Foreign Affairs πριν από ακριβώς δέκα χρόνια, το 2012: «Όταν ο Νίξον επισκέφθηκε την Κίνα το 1972, είχε πει στους Κινέζους ότι ήταν πρόθυμος να θυσιάσει την Ταϊβάν, επειδή δεν είχε πια στρατηγική σημασία για τις ΗΠΑ… Αναδιφώντας αυτήν την ιστορία, Κινέζοι στρατηγικοί αναλυτές διερωτώνται γιατί οι ΗΠΑ παραμένουν τόσο αφοσιωμένες στην Ταϊβάν…»<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ταϊβάν: Το «τέλος» της «στρατηγικής ασάφειας» και οι διεθνείς απολήξεις του

Γιώργος Σκαφιδάς Παρά το στερητικό της πρόθημα, η «ασάφεια» έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη, εάν όχι πολύτιμη, τότε οπωσδήποτε βολική και χρή...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρουκέτες θαλάσσης – αέρος για τα 10 ν.μ. τώρα από τον Ερντογάν.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.bing.com/images/blob?bcid=qHsYs6.OGn8Efg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="368" data-original-width="600" height="393" src="https://www.bing.com/images/blob?bcid=qHsYs6.OGn8Efg" width="782" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τα 10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου και τα σχέδια πτήσης είναι η νομική... κορνίζα του «σουλτάνου» σε βάρος της Ελλάδας.</span></h3>Από την<b> Κύρα Αδάμ</b><br />Οι Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Ακάρ, Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας, με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους, επιμένουν ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν τα 10 ν.μ. του ελληνικού εναέριου χώρου και για αυτό θα συνεχίσουν να αποδέχονται μόνον τα 6 ν.μ. ελληνικού εναέριου χώρου, δηλαδή θα συνεχίσουν τις παραβιάσεις.<br /><br />Επιπροσθέτως δηλώνουν ότι δεν θα καταθέτουν σχέδια πτήσης των τουρκικών αεροσκαφών. Ο Ερντογάν επιμένει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν του έθεσε κανέναν απολύτως όρο για την πώληση των αμερικανικών F-16, ενώ ο ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου σε συνέντευξή του επέμεινε ότι η Ελλάδα «με 6 ν.μ. χωρικά ύδατα ζητά εναέριο χώρο 10 ν.μ., αυτό δεν συνάδει με το Διεθνές Δίκαιο. Ακόμα και αν πάρει η Τουρκία από τις ΗΠΑ τα F-16, η χώρα δεν θα υπακούσει».<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι και κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συζήτησης στο αμερικανικό Κογκρέσο το ερώτημα-παρατήρηση που διατυπώθηκε εναντίον της τροπολογίας για την πώληση των αμερικανικών F-16 στην Τουρκία ήταν ακριβώς το ίδιο με τη δήλωση Τσαβούσογλου.<br />Παραλλήλως η Τουρκία ισχυρίζεται σε διεθνές πλαίσιο ότι με βάση τη Σύμβαση του Σικάγο κάθε χώρα έχει εθνικό εναέριο χώρο ΜΟΝΟ πάνω από την ξηρά και τα χωρικά ύδατα. Το ίδιο προβλέπει και το Δίκαιο της Θάλασσας. «Με την παράνομη αυτή ελληνική πολιτική η Ελλάδα προσπαθεί να δημιουργήσει παράνομη ελληνική κυριαρχία και έλεγχο στο Αιγαίο», επιμένει η Τουρκία.<br /><br />Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκαλύπτει τη σχετική διεθνή τουρκική αγγελία Α4620/22 Ιουλίου 2022 ως τεκμήριο. Επίσης στην ίδια αγγελία η Τουρκία δηλώνει διεθνώς ότι «τα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη και τα UAVs δεν θα καταθέτουν σχέδια πτήσης διότι η Σύμβαση του Σικάγο – Κανόνες Αέρος – Σχέδια Πτήσης- εφαρμόζεται μόνον σε πολιτικά αεροσκάφη και δεν εφαρμόζεται στα στρατιωτικά».<img height="640" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2022/08/aggelia.jpg" width="607" /><div>Η επίμαχη τουρκική αγγελία<br /><br />Είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση Ερντογάν θα ρίξει στη μάχη και θα εξαντλήσει όλα τα νομικά όπλα που διαθέτει, προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση της ότι αναγνωρίζει ΕΕΧ μόνον τα 6 ν.μ. και όχι τα 10 ν.μ. που έχει η Ελλάδα και να αποδείξει ότι παρανόμως η Ελλάδα ζητά από την Άγκυρα κατάθεση σχεδίων πτήσης των τουρκικών μαχητικών στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου μέσα στο FIR Αθηνών και παρανόμως αναχαιτίζει τα τουρκικά αεροσκάφη.<br /><br />Αυτά τα δύο θέματα αποτελούν τη μακροβιότερη, από τις 14/02/1975, ελληνοτουρκική διαφορά, άλυτη μέσα στις δεκαετίες, με την Ελλάδα να μην έχει ακόμα κατοχυρώσει έναντι της Τουρκίας τον ελληνικό εναέριο χώρο στα 10 ν.μ. και να μην έχει υποχρεώσει την Άγκυρα σε κατάθεση σχεδίων πτήσης των τουρκικών αεροσκαφών στον διεθνή εναέριο χώρο του FIR Αθηνών.<br /><br />Αυτή η αδυναμία όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και φυσικά της σημερινής προέρχεται από τη δαιδαλώδη και πολλές φορές αντιφατική ελληνική πολιτική για τον ΕΕΧ των 10 ν.μ. και της κατάθεσης σχεδίων πτήσης, την οποία εκμεταλλεύεται η Άγκυρα προκειμένου να νομιμοποιήσει τις έωλες θέσεις της.<br />Το ΝΑΤΟ δέχεται αποκλειστικά και μόνον τις θέσεις της Τουρκίας<br /><br />Η Ελλάδα με το Προεδρικό Διάταγμα του 1931 όρισε 10 ν.μ. εθνικό εναέριο χώρο για σκοπούς αεροναυτιλίας και αστυνόμευσης, ενώ είχε 3 ν.μ. χωρικά ύδατα, τα οποία επέκτεινε το 1936 σε 6 ν.μ.<br /><br />Το 1947 η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση του Σικάγο, η οποία προβλέπει ότι κάθε χώρα έχει ΕΕΧ πάνω από ξηρά και χωρικά ύδατα. Στην πράξη και νομικά η Ελλάδα κατάργησε το Προεδρικό Διάταγμα του 1931 για τα 10 ν.μ. εθνικό εναέριο χώρο και τούτο διότι στον ελληνικό νόμο κύρωσης της Σύμβασης του Σικάγο δεν αναφέρει ότι το Προεδρικό Διάταγμα θα παραμείνει σε ισχύ.<br /><br />Το ίδιο ακριβώς συνέβη το 1996 με την κύρωση της Σύμβασης της Θάλασσας από την ελληνική Βουλή. Έτσι, η Ελλάδα στην πράξη ακύρωσε με τους νόμους το Προεδρικό Διάταγμα του 1931 για τα 10 ν.μ. του εθνικού εναερίου χώρου. Οι ICAO, IMO, OHE, E.E. αποδέχονται τον ορισμό του εναέριου χώρου που αναγράφονται στον ICAO και IMO, δηλαδή 6 ν.μ. ελληνικά χωρικά ύδατα και όχι τα 10 ν.μ. του Προεδρικού Διατάγματος 1931.<br /><br />Το ΝΑΤΟ εφαρμόζει τα 6 ν.μ. και όχι τα 10 ν.μ. ελληνικού εναέριου χώρου, γεγονός που δημιουργεί πλείστα προβλήματα στο FIR Αθηνών, ενώ ξοδεύονται πολλά δισ. ευρώ ετησίως για αναχαιτίσεις. Η ελληνική κυβέρνηση όσον αφορά τον ελληνικό εναέριο χώρο απαντά ότι αυτός ορίστηκε στα 10 ν.μ. το 1931 και αποκρύπτει την κατάργηση αυτού του Προεδρικού Διατάγματος με τους ελληνικούς νόμους κύρωσης των Συμβάσεων Σικάγο (1947) και Δίκαιο της Θάλασσας (1996).<br /><br />Αποτελεί ανεξήγητο φαινόμενο δεκαετιών γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις και η σημερινή, μολονότι έχει στοιχεία με τα οποία μπορεί να παρακάμψει τους περιορισμούς και ορισμούς του ICAO και ΙΜΟ για τα 10 ν.μ. εναέριου χώρου, εντούτοις δεν τα αξιοποιεί. Αυτό που αποδέχεται η κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ, όπως οι Ολλανδία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, ΗΠΑ κ.λπ., σε εθνικό επίπεδο αποδέχονται τα 10 ν.μ. του ελληνικού εναέριου χώρου και την κατάθεση σχεδίων πτήσεων – εκτός της Τουρκίας.<br /><br />Το ΝΑΤΟ όμως, ως οργανισμός και συμμαχία, δέχεται αποκλειστικά και μόνον τις θέσεις της Τουρκίας, κάτι που δείχνει ότι η Τουρκία μαζί με τον γ. γραμματέα διευθύνουν το ΝΑΤΟ, θέτοντας τις εθνικές θέσεις των χωρών του ΝΑΤΟ στα σκουπίδια. Τα 10 ν.μ. εθνικού εναέριου χώρου μαζί με τα σχέδια πτήσης είναι εθνική ελληνική υπόθεση, γεγονός που ουδέποτε θα εφαρμόσει η Άγκυρα.<br /><br />Υπάρχει όμως δυνατότητα, η οποία προκύπτει με βάση όλα τα στοιχεία από το 1975, η Ελλάδα να μην απαιτεί πεισματικά από την Τουρκία τα 10 ν.μ. και σχέδια πτήσης, αλλά οι ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., Γαλλία, ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κ.λπ. να επιβάλουν στην Τουρκία να εφαρμόζει τα 10 ν.μ. και να καταθέτει σχέδια πτήσης.</div><div><br />Επικίνδυνη η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη</div><div><br />Το ελληνικό ΥΠΕΞ δηλώνει διεθνώς ότι η Τουρκία δεν καταθέτει σχέδια πτήσης, με το αιτιολογικό ότι η Σύμβαση ICAO εφαρμόζεται μόνον στα πολιτικά αεροσκάφη και όχι στα στρατιωτικά αεροσκάφη, και επίσης ότι η Ελλάδα αναχαιτίζει τα τουρκικά αεροσκάφη που δεν καταθέτουν σχέδια πτήσης για σκοπούς αναγνώρισης (φίλιο ή εχθρικό αεροσκάφος), σύμφωνα με τους κανόνες ICAO και τη διεθνή πρακτική για την ασφάλεια των πολιτικών πτήσεων.<br /><br />Η διαχρονική πολιτική της Ελλάδας και τώρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι επικίνδυνη, αόριστη και στερείται νομικής βάσης, σοβαρότητας και αξιοπιστίας. Και τούτο διότι η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) εγγράφως, επισήμως και ενυπογράφως δηλώνει και ισχυρίζεται ότι «η Σύμβαση του Σικάγο εφαρμόζεται μόνον στα πολιτικά αεροσκάφη και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ».<br /><br />Έτσι, παρουσιάζεται πλήρης ταύτιση της ΥΠΑ με τις τουρκικές θέσεις και διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας όσον αφορά τα σχέδια πτήσης. Η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο εμφανίζεται να εφαρμόζει εθνική πολιτική φρενοκομείου, καθόσον από τη μια πλευρά ισχυρίζεται εγγράφως ότι δεν απαιτείται κατάθεση σχεδίου πτήσης από τα στρατιωτικά αεροσκάφη – UAVs για τον διεθνή εναέριο χώρο και από την άλλη πλευρά απαιτεί με διεθνείς αγγελίες από τα τουρκικά αεροσκάφη να καταθέτουν σχέδια πτήσης.<br /><br />Το εξωφρενικό και νομικά επικίνδυνο σε βάρος της χώρας είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση απαιτεί κατάθεση σχεδίων πτήσης μόνον από τα τουρκικά αεροσκάφη για πτήσεις στον διεθνή εναέριο χώρο στο FIR Αθηνών, ενώ για ισραηλινά, ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά, βρετανικά, αμερικανικά αεροσκάφη δεν απαιτεί σχέδια πτήσης, με αποτέλεσμα να εφαρμόζει την πολιτική «δύο μέτρα και δύο σταθμά» επικίνδυνη για τη χώρα, με δεδομένο ότι ο ΥΠΕΞ σε δηλώσεις του ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα αναχαιτίζει τα τουρκικά αεροσκάφη λόγω μη κατάθεσης σχεδίων πτήσης με βάση τους κανόνες ICAO και τη διεθνή πρακτική, γεγονός που νομικά είναι σε βάρος της Ελλάδας.<br /><br />Υπάρχει το θεσμικό κρατικό ελληνικό κείμενο Αεροναυτικές Πληροφορίες της ΥΠΑ, το οποίο είναι διεθνούς διανομής και αποτελεί το «ευαγγέλιο» για όλες τις πτήσεις, στρατιωτικές και πολιτικές, στο FIR Αθηνών. Βάσει του εγχειριδίου AIP GREECE, η ΥΠΑ απαιτεί κατάθεση σχεδίων πτήσης μόνο από τα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη για τον διεθνή εναέριο χώρο του FIR Αθηνών, ενώ δεν απαιτεί σχέδια πτήσης για τα στρατιωτικά αεροσκάφη άλλων χωρών, με αποτέλεσμα το Αιγαίο να είναι ξέφραγο αμπέλι.<br /><br />Η ΥΠΑ, που συνέταξε το εγχειρίδιο, αντικατοπτρίζει την κατάντια του κομματικού κράτους διότι ούτε η ίδια δεν έχει διαβάσει το κείμενο, δεδομένου ότι σε μια σελίδα απαιτεί σχέδια πτήσης για το FIR Αθηνών και σε άλλη σελίδα δεν απαιτεί, με αποτέλεσμα να υπάρχει πλήρης έλλειψη σοβαρότητας και αξιοπιστίας και σε διεθνές πλαίσιο να μην παίρνει κανένας στα σοβαρά την ελληνική εξωτερική πολιτική.<br /><br />Το άρθρο 3 της Σύμβασης του Σικάγο σαφώς ορίζει ότι η σύμβαση εφαρμόζεται μόνο στα πολιτικά αεροσκάφη και όχι στα κρατικά-στρατιωτικά αεροσκάφη και UAVs. O ΙCΑΟ με τον ορισμό του άρθρου 3 εξαιρεί τα στρατιωτικά αεροσκάφη από τα προνόμια (privileges) της σύμβασης, τα οποία ισχύουν μόνον για τα πολιτικά αεροσκάφη. Για παράδειγμα, ένα πολιτικό επιβατικό ή μεταφορικό αεροσκάφος π.χ. από τη Φρανκφούρτη στη Σόφια καταθέτει μόνον σχέδια πτήσης για να περάσει από όλες τις χώρες της διαδρομής του.<br /><br />Όμως ένα στρατιωτικό αεροσκάφος για να εκτελέσει την ίδια πτήση πρέπει εφτά ημέρες πριν από την απογείωση να ζητήσει διπλωματική άδεια από τις χώρες διέλευσής του και αφού λάβει διπλωματική άδεια, να καταθέσει πριν από την απογείωσή του τουλάχιστον δύο ώρες σχέδιο πτήσης στο οποίο θα αναγράφονται οι αριθμοί διπλωματικών αδειών που έχουν χορηγήσει οι χώρες διέλευσης.<br />Η Σύμβαση του Σικάγου και η «αδιάβαστη» Ελλάδα<br /><br />Στα θέματα του εύρους του ελληνικού εναέριου χώρου και της κατάθεσης σχεδίων πτήσης φαίνεται ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα εφαρμόζει την υπογραφή στα τυφλά, δεδομένου ότι η Σύμβαση του Σικάγο κυρώθηκε από τη Βουλή προφανώς χωρίς να τη διαβάσει κανένας.<br /><br />Και τούτο διότι έθεσε στα άχρηστα τα 10 ν.μ. ΕΕΧ, αφού κατάργησε το Π.Δ. του 1931 με το οποίο είχαν οριστεί τα 10 ν.μ. Το δις εξαμαρτείν της ελληνικής πολιτικής χρησιμοποιεί ο Ερντογάν για να στήνει τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας στο απόσπασμα, καθόσον πάλι κανένας δεν διάβασε τη Σύμβαση της Θάλασσας, στην οποία αναγράφεται ότι τα στρατιωτικά αεροσκάφη πετάνε με δική τους ευθύνη, κάνοντας χαρτοπόλεμο τα σχέδια πτήσης και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ζητά την εφαρμογή της σύμβασης…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρουκέτες θαλάσσης – αέρος για τα 10 ν.μ. τώρα από τον Ερντογάν.

Τα 10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου και τα σχέδια πτήσης είναι η νομική... κορνίζα του «σουλτάνου» σε βάρος της Ελλάδας. Από την  Κύρα Αδά...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως η Ταιβάν ξυπνά τον εφιάλτη στην Άγκυρα για το Καστελόριζο αλλά και έναν… Παγκόσμιο Πόλεμο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/680x534/pad/both/f8/f81c1faef47d464e8de100773dc91eab.jpg?quality=60&404=default&v=8" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="680" height="395" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/680x534/pad/both/f8/f81c1faef47d464e8de100773dc91eab.jpg?quality=60&404=default&v=8" width="781" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τα στρατόπεδα αρχίζουν και διαμορφώνονται: Ρωσία, Κίνα, Ιράν και ίσως Τουρκία με άλλες μεγάλες χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής και απέναντι οι χώρες του ΝΑΤΟ με τους συμμάχους του! Λέτε;</span></h3>του <b>Νίκου Παναγιωτόπουλου </b><br />Και ξαφνικά μας προέκυψε το θέμα «Ταιβάν», φυσικά για τους υποψιασμένους όχι και τόσο ξαφνικά. Ταιβάν, Κόσοβο αλλά και η Τουρκική επιθετικότητα είναι τα σημεία του πλανήτη που συγκεντρώνουν τις θερμές ζώνες έντονων ανταγωνισμών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανάφλεξη στον πλανήτη. Και από τη στιγμή που ο Πούτιν αποφάσισε να ξεθάψει το «τσεκούρι» του πολέμου άνοιξε η όρεξη. <br /><br />Για να δούμε, όμως, τι έχει συμβεί ιστορικά, το 1949, ο Μάο Τσετούνγκ κηρύσσει την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στο Πεκίνο, αφού έχει κερδίσει τον εμφύλιο. Οι εθνικιστικές δυνάμεις της Kuomintang υπό τον Τσανγκ Κάι-Σεκ κατέφυγαν στην Ταϊβάν, σχημάτισαν κυβέρνηση, της έδωσαν το επίσημο όνομα «Δημοκρατία της Κίνας» και απαγόρευσαν κάθε σχέση ανάμεσα στο νησί και την κομμουνιστική Κίνα. Η Ταϊβάν το 1950 έγινε σύμμαχος των ΗΠΑ που βρισκόταν σε πόλεμο με την Κίνα στην Κορέα, ενώ το 1979, στη συνέχεια η Ουάσινγκτον διέρρηξε τις διπλωματικές της σχέσεις με την Ταϊβάν προκειμένου να αναγνωρίσει την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Όμως, το αμερικανικό Κονγκρέσο με τον δικό του τρόπο επέτρεψε τη χορήγηση στην Ταϊβάν στρατιωτικής βοήθειας- και μέχρι σήμερα παραμένει ο πρώτος προμηθευτής στρατιωτικού υλικού- προκειμένου να εξασφαλίσει την άμυνα της. Την ίδια στιγμή όμως απέφυγε μια ξεκάθαρη θέση για το αν θα επέμβουν οι ΗΠΑ στρατιωτικά ή όχι για την άμυνα της Ταϊβάν σε περίπτωση εισβολής, σήμερα το κάνουν.<br /><br />Η Ταϊβάν έγινε η οικονομία με την υψηλότερη απόδοση στην Ασία το 2020 και μάλιστα ξεπέρασε την Κίνα για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια. Η Κίνα, παρά το παρελθόν, είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ταϊβάν. Στο νησί της Ανατολικής Ασίας, όπου ξαφνικά όλοι ψάχνουμε να βρούμε στον χάρτη, υπάρχει μία εταιρεία από την οποία εξαρτάται η τεχνολογία αιχμής ολόκληρου του πλανήτη. Γιατί χωρίς τα μικροτσίπ τα TSMC δεν θα λειτουργούσαν τα λάπτοπ, τα κινητά τηλέφωνα, ψυγεία, φούρνοι μικροκυμάτων, πλυντήρια ή και τα αυτοκίνητά μας. Ακόμη και οι στρατοί του κόσμου τα έχουν απόλυτη ανάγκη.<br /><br />Οι νέοι, προηγμένοι ημιαγωγοί θα τροφοδοτούν ένα νέο άλμα στις αναδυόμενες τεχνολογίες της κβαντικής πληροφορικής, της Τεχνητής Νοημοσύνης, της αυτόνομης οδήγησης και των 5G τηλεπικοινωνιών. Αυτοί οι προηγμένοι αγωγοί είναι τα τσιπ με μέγεθος 5 και 3 νανομέτρων. Η Ταϊβάν θεωρείται παγκόσμια υπερδύναμη στα τσιπ 3 και 5 νανομέτρων. Η Ταϊβάν των 22 εκατ. κατοίκων, θεωρεί πως είναι ανεξάρτητο κράτος, με την επίσημη ονομασία Δημοκρατία της Κίνας, όμως η Κίνα την θεωρεί επαρχία της.<br /><br />Η παγκόσμια αναταραχή που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία ωχριά μπροστά στο τι θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση ανάφλεξης στην περιοχή που θυμίζει λίγο από Αιγαίο. Γιατί; Η ανεξάρτητη Ταϊβάν κόβει την πρόσβαση της Κίνας στον Ειρηνικό. Κάτι σαν το Καστελόριζο και την Τουρκία, όπου το σύμπλεγμα της Μεγίστης κόβει την πρόσβαση της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Επίσης το αρχιπέλαγος Σενκάκου αποτελείται από 5 νησίδες και 3 βραχονησίδες οι οποίες είναι ακατοίκητες και βρίσκονται περίπου 120 μίλια βορειοανατολικά της Ταϊβάν. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 έρευνες στην γύρω θαλάσσια περιοχή ανέδειξαν την πιθανότητα ύπαρξης αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στο υπέδαφος και το εν λόγω γεγονός - σύμφωνα με πολλούς αναλυτές - είναι η αιτία που το καθιστούν «μήλον της έριδος». Οι νησίδες τελούν υπό ιαπωνική διοίκηση, την οποία αμφισβητούν έντονα η Κίνα και η Ταϊβάν. Οι ΗΠΑ έχουν προετοιμαστεί και θέλοντας να μειώσουν την δραστηριότητα της Κίνας στον Ειρηνικό, δημιούργησαν το AUKUS (σ.σ. από τις λέξεις Australia, United Kingdom και United States). Το τριμερές σύμφωνο ασφαλείας μεταξύ της Αυστραλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών ανακοινώθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021 για την περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Οι ΗΠΑ εδώ και 20-30 χρόνια εξοπλίζουν σαν… αστακό την Ταϊβάν, στην οποία έχουν δώσει και F-16 Viper, τα ίδια με της Ελλάδας.<br /><br />Η Ουάσιγκτον θέλει να κόψει την κινητικότητα της Κίνας στον Ειρηνικό, και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της, η αντίδραση της Κίνας θεωρείται δεδομένη. Και αν ο πόλεμος στην Ουκρανία φόβισε για μια γενικευμένη σύρραξη, τότε η ανάφλεξη στην περιοχή θα ήταν το προοίμιο ενός Παγκόσμιου πολέμου. Να θυμίσω ότι πριν την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, κανείς δεν τον προέβλεπε, όλοι περίμεναν έναν Ελληνοτουρκικό αλλά ευτυχώς για εμάς διαψεύστηκαν και δυστυχώς για τον πλανήτη. Σήμερα, όλοι περιμένουν μια σύγκρουση στο Αιγαίο και το Ανατολικό Αιγαίο. Έσκασε ο πόλεμος στην Ουκρανία και τώρα η καυτή αντιπαράθεση για την Ταϊβάν.<div><br /></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως η Ταιβάν ξυπνά τον εφιάλτη στην Άγκυρα για το Καστελόριζο αλλά και έναν… Παγκόσμιο Πόλεμο;

Τα στρατόπεδα αρχίζουν και διαμορφώνονται: Ρωσία, Κίνα, Ιράν και ίσως Τουρκία με άλλες μεγάλες χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής και απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πήρε αέρα από τον Πούτιν ο Ερντογάν-Νέες δηλώσεις: Γερμανία και Γαλλία είναι εργαλεία της ελληνικής προπαγάνδας.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-08/https___cdn.cnn_.com_cnnnext_dam_assets_201026154546-macron-erdogan-split.jpg?itok=PHiIA9Lf" width="754" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">"Δεν ανακατεύομαι στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας. Αυτή είναι η εσωτερική τους δουλειά" ανέφερε για το θέμα των υποκλοπών.</span></h3>"Τώρα, την επόμενη εβδομάδα, όταν θα πάω να δω το πλοίο γεώτρησης Abdülhamit Han στο Mersin Taşucu, θα πάω και στο Akkuyu την ίδια μέρα. Θα παρακολουθήσω προσωπικά τις εργασίες στο Akkuyu με την αντιπροσωπεία μου" ανέφερε στο αεροπλάνο επιστρέφοντας από το Σότσι ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν. <br /><br />Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά την επιστροφή του από το Σότσι, απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων.<br /><br />Σε ερώτηση για το γεγονός πως τόσο η Γερμανία όσο και η Γαλλία στοχοποιούν την Τουρκία υπερασπιζόμενες την χώρα μας ο Τούρκος πρόεδρος τόνισε: <br /><img src="" /><br /><br />Ο Υπουργός Εξωτερικών μας έδωσε τις απαραίτητες απαντήσεις σε αυτές τις μεροληπτικές δηλώσεις. Δυστυχώς και η Γερμανία και η Γαλλία είναι εργαλεία ελληνικής προπαγάνδας. Είναι απαράδεκτο να επικρίνουν τη χώρα μας με ανακριβείς εκτιμήσεις ενώ συγχωρούν τα βήματα της Ελλάδας που αγνοούν το διεθνές δίκαιο. Η θέση της Τουρκίας για τη σταθερότητα και την ασφάλεια της Ευρώπης είναι προφανής. <br /><br />Επιδείξαμε για άλλη μια φορά αυτόν τον ρόλο ως πρωτοπόροι στη λύση της παγκόσμιας κρίσης των σιτηρών. Το πλοίο ξηρού φορτίου Razoni που περνούσε από την Κωνσταντινούπολη ήταν στην πραγματικότητα το πρώτο. Πίσω του, υπάρχουν περίπου 20 πλοία παρατεταγμένα έτσι. Πάνω από όλα, η Ρωσία λέει αυτή τη στιγμή: «Έχουμε την προετοιμασία, έχουμε τη δύναμη να βγούμε σοβαρά. Πότε θα μεσολαβήσετε μαζί μας;». <br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πήρε αέρα από τον Πούτιν ο Ερντογάν-Νέες δηλώσεις: Γερμανία και Γαλλία είναι εργαλεία της ελληνικής προπαγάνδας.

"Δεν ανακατεύομαι στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας. Αυτή είναι η εσωτερική τους δουλειά" ανέφερε για το θέμα των υποκλοπών. &...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι τσάρκες του Αμπντούλ Χαμίτ και οι εναλλακτικές της Ελλάδας.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/08/geotrypano-abdul-hamit.jpg" width="792" /><br /><b><br />Παπαγιαννίδης Αντώνης</b><br />Να το έχουμε καταθέσει ευθύς εξαρχής: στις φιλικές συμβουλές/παραινέσεις προς την Ελλάδα (ακόμη και από δυνάμεις που, σιγά-σιγά μετακινούνται από τις θέσεις ίσων αποστάσεων, βλέπε Γερμανία, μετά την επίσκεψη Ανναλένας Μπέρμποκ), διατυπώνεται μια προσέγγιση που ίσως αποβεί ολισθηρή στην νέα φάση αντιμετώπισης των τουρκικών κινήσεων. Φάση που ξεκίνησε ζωηρά με την θεωρητικοποίηση από την Άγκυρα του θέματος αφοπλισμού των ελληνικών νησιών με αντικατοπτρισμό την αμφισβήτηση, ευθέως, της κυριαρχίας τους συν, με αναφορές Χουλουσί Ακάρ περί «αυτοάμυνας» της Τουρκίας, φάση που θα την δούμε τώρα εν εξελίξει με τον πλου του γεωτρύπανου Αμπντούλ Χαμίτ Χαν στην Ανατολική (;) Μεσόγειο.<br /><br />Συμβουλή πρώτη: Προκειμένου να αποφευχθούν καταστάσεις που να θυμίζουν την παρολίγον ανάφλεξη του καλοκαιριού 2020, με τον πλου του άλλου, ερευνητικού τουρκικού Oruc Reis, θα έπρεπε να “αξιοποιηθούν οι δυνατότητες της Ακτοφυλακής/Coast Guard” (στην απέναντι ακτή “Sahil Guvenlik”, αρκετά στρατιωτικοποιημένη). Και τούτο ώστε να αποφεύγεται η αντιπαράθεση, επί του πεδίου, των πολεμικών ναυτικών και, αφενός μεν να απομακρύνεται το ενδεχόμενο ατύχημα (θυμηθείτε τις συνεχείς προειδοποιήσεις Τζέφρυ Πάϊατ), αφετέρου δε να μην εξαναγκασθούν σε ξεκάθαρη θέση συντελεστές, όπως η εξωτερική πολιτική της ΕΕ. (Θυμάται κανείς κάποιες τοποθετήσεις περί “μέτρων”, αν μη κυρώσεων, σε επίπεδο Κορυφής ΕΕ;).<br /><br />Συμβουλή δεύτερη: να διερευνηθούν ακόμη περισσότερο – to further explore – οι δυνατότητες που παρέχονται από τις συμμαχίες τις οποίες έχει αναπτύξει , ούτως ή άλλως, η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Γιατί μιλάμε για ολισθηρή προσέγγιση; Επειδή, σε μια διατύπωση που σπανίως “περνάει” προς την δική μας κοινή γνώμη, οι αναφορές των συμβουλών, παραινέσεων είναι σε θαλάσσιες ζώνες “ελληνικού-και-όχι-μόνο” ενδιαφέροντος.<br /><br />Πάμε όμως πρώτα σε μια υπενθύμιση: το αλήστου μνήμης (Αύγουστος 2020) Oruc Reis ήταν πλοίο γεωφυσικών ερευνών με ηχοβολιστική λειτουργία, με μελέτη θαλασσίων ρευμάτων και με τρισδιάστατη δειγματοληψία σε βάθος μέχρι 1500 μέτρων. Το προσερχόμενο τώρα (Αύγουστος 2022) στην σκηνή Αμντούλ Χαμίτ Χαν είναι πλωτό γεωτρύπανο, το πλέον σύγχρονο (“7ης γενεάς”) της Τουρκίας, με δυνατότητες διεξαγωγής γεωτρήσεων μέχρι τα 12.200 μέτρα και σε βάθος υδάτων μέχρι 3.600 μέτρων, δηλαδή κατάλληλο για την συνολική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου/Τάφρου της Λεβαντίνης και της Ελληνικής Τάφρου του Πλινίου, νοτίως της Κρήτης.<br /><br />Ιστορικές δηλώσεις και συμπαραδηλώσεις<br /><br />Για τους πιο εξοικειωμένους με τις ιστορικές συμπαραδηλώσεις: Ο Μυτιληνιός Oruc Reis ήταν Οθωμανός κουρσάρος-μπεϊλέρμπεης της Ανατολικής Μεσογείου του 15ου/16ου αιώνα. Αδελφός του – γνωστότερου – ναυάρχου του οθωμανικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα, έφθασε μέχρι Σουλτάνος του Αλγερίου. Ο Αβδουλ Χαμίτ Β’, 34ος σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (και χαλίφης ταυτοχρόνως) θεωρείται ο τελευταίος πραγματικός ηγεμόνας, καθώς στα τέλη του 19ου αιώνα παραμερίστηκε από την Επανάσταση των Νεοτούρκων.<br /><br />Θεωρήθηκε εκσυγχρονιστής/μεταρρυθμιστής στον καιρό του, πράγμα που δεν τον εμπόδισε να προβεί στην σφαγή των Αρμενίων – ενώ, Δυτικά, έχανε την κυριαρχία στα Βαλκάνια.<br />Να θυμηθούμε λίγο το σκηνικό που ζήσαμε την εποχή του, επί εβδομάδες, πλου του Oruc Reis, σκάφους ερευνών άρα διεκδίκησης/αμφισβήτησης ζωνών κυριαρχικών δικαιωμάτων (ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα αυτά παρέχουν…) με την ηχοβολιστική διερεύνηση ή το σούρσιμο καλωδίων στον βυθό.<br /><br />Κάποια στιγμή μας ειπώθηκε ότι το Oruc Reis των 2256 τόνων το παρέσυραν οι αέρηδες, ύστερα ότι οι κυματισμοί δεν του επέτρεπαν να σύρει τα καλώδιά του, άρα “ούτε γάτα, ούτε ζημιά”. Λίγο αργότερα, οι επιτελείς του Πολεμικού Ναυτικού εξήγησαν στην ηγεσία την σημασία όλων αυτών – ξέρουμε, γνωρίζουμε, συνειδητοποιούμε ότι αυτή δεν είναι η επίσημη εκδοχή: Όμως και του 1987 και του 1996 τις επίσημες εκδοχές, αργότερα τις προσαρμόσαμε… – και βρεθήκαμε, π.χ. με την εμπλοκή φρεγατών Kemal Reis/Λήμνος, με την διαβόητη “επακούμβηση” και την βλάβη στο πρυμναίο τμήμα του Kemal Reis.<br /><br />Προσοχή, όμως, τώρα: η μετάβαση από το ερευνητικό Oruc Reis στο πλωτό γεωτρύπανο Αμπντούλ Χαμίτ Χαν δεν αποτελεί απλώς μετάβαση στους 61.490 τόνους του και στην υπερσύγχρονη τεχνολογία (“7ης γενεάς”, κατασκευής Daewoo, με παράδοση Νοεμβρίου 2021), αλλά μετάβαση από έρευνα σε υποθαλάσσια γεώτρηση ή, πάντως, σε απόπειρα διενέργειας δοκιμαστικών γεωτρήσεων. Η εδαφικότητα της διεκδίκησης, με άλλα λόγια, είναι πλέον αδιαμφισβήτητη εφόσον συμβεί. Βέβαια, μέχρις ότου κινηθεί το Αμπντούλ Χαμίτ, υπάρχει πάντα η διαφυγή “θα πάει προς Κύπρο μεριά”.<div><br />Δύο σημεία προσοχής<br /><br />Εδώ, δυο σημεία αξίζουν κάποια προσοχή: πού ακριβώς θα κατευθυνθεί, αν πορευθεί προς ΑΟΖ Κύπρου και πού/πότε θα καταλήξει ο πλους του γεωτρύπανου. Ήδη στο πρώτο επίπεδο, πολιτικά διαφορετική εικόνα θα προκύψει αν υπάρξει δραστηριότητα βορειοανατολικά της Καρπασίας, «με άδεια της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», κατά τις τουρκικές αρχές; Διαφορετικά, αν προκύψει δυτικά της Πάφου, στο Οικόπεδο 6, όπου εκδηλώνεται έμπρακτα το ενδιαφέρον του κονσόρτσιουμ Total/ENI, στην ευρύτερη περιοχή του ήδη ερευνηθέντος κοιτάσματος “Καλυψώ-1”.<br /><br />Όμως… προσοχή! Τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο πλήττονται, δεν πλήττονται διαφορετικά στην μια ή την άλλη περίπτωση – ιδίως όταν η Τουρκική διεκδίκηση βασίζεται σε αδειοδότηση από την “Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου”. Το καταθέτουμε αυτό επειδή… κάποτε ελληνική θέση (δίπλα στην κυπριακή) ήταν η διεκδίκηση “κυρώσεων”, “μέτρων” της ΕΕ των “27”, για την δράση της Τουρκίας. Τώρα;<br /><br />Οι συστάσεις για στήριξη σε συμμαχίες (με χώρες), αλλά και σε συνεργασίες (υπονοούνται, εδώ, οι αδειοδοτημένες πετρελαϊκές εταιρείες) προϋποθέτουν ότι κανείς έχει ήδη μια σταθερή διεκδίκηση στάσεων: Θα επιδιωχθεί αυτή από την ΕΕ των “27”, τώρα που την συνήθισε την επιβολή κυρώσεων με αφορμή το Ουκρανικό; Και, παρευθύς προκύπτει στον ορίζοντα το ενδεχόμενο το ίδιο πλωτό γεωτρύπανο να κινηθεί μεταγενέστερα προς τα ελληνικού ενδιαφέροντος ύδατα/περιοχές κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η ευρύτερη περιοχή νοτίως της Κρήτης και προς την νότια πλευρά των Δωδεκανήσων (γραμμή Καρπάθου-Ρόδου) με ανατολικότερη την αιχμή του Καστελόριζου επανέρχεται – ή μπορεί να επανέλθει, αργότερα – στο στόχαστρο.<br /><br />Εδώ, μια κίνηση της τελευταίας περιόδου έφερε αίσθηση υποστήριξης. Μια άλλη, είδηση, εκτίμηση αυτή, προσγείωσε απότομα. Η πρώτη: Η δέσμευση για αεροναυτικές ασκήσεις, αυτές ακριβώς τις ημέρες, περιοχών νοτίως της Κρήτης από το Ισραήλ – με βάση ελληνική άδεια. Μολονότι οι σχετικές ανακοινώσεις αφήνουν περιθώρια ερμηνείας, στο μέτρο που η ισραηλινή δραστηριότητα όντως “πατάει” σε περιοχές του τουρκολιβυκού μνημονίου, το οποίο η Ελλάδα αλλά και το Ισραήλ αμφισβητούν, δημιουργείται ένα προηγούμενο επί του πεδίου.<br /><br />Η δεύτερη: Η με τουρκική μεσολάβηση (νιοστή, βέβαια) προσέγγιση των αντιμαχόμενων πλευρών στην Δυτική και Ανατολική Λιβύη, μπορεί να δώσει σχετικά σύντομα επικύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου από την Βουλή της Λιβύης. Από τις διεργασίες γύρω από την Λιβύη, η Ελλάδα κρατήθηκε σε απόσταση, είτε επί γερμανικών, είτε επί ιταλικών πρωτοβουλιών: Η πρόσφατη υπερδραστηριοποίηση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, δεν δείχνει εδώ να απέδωσε. Η (απομονωμένη, αποδυναμωμένη κλπ, κατά την βολική ελληνική επανάπαυση…) Τουρκία, αντιθέτως, παίζει με όλο και πιο βαρύ χέρι το χαρτί του επιτήδειου μεσολαβητή.</div><div><br />Πώς θα πορευθεί το τουρκικό γεωτρύπανο;<br /><br />Προς τι κατατίθενται όλα αυτά; Ασφαλώς όχι για να χαλάσουμε τις καρδιές μας, μεσοκαλόκαιρα! Αλλ’ επειδή – πρώτον, οι φιλικές παραινέσεις τις οποίες επισημαίναμε ξεκινώντας, δηλαδή να φέρουμε σε πρώτο επίπεδο αντίδρασης την Ακτοφυλακή για να μην βρίσκονται σε διεπαφή πολεμικά πλοία, αλλά και να εκμεταλλευθούμε περισσότερο συμμαχίες και συνεργασίες, δεν μας φαίνονται να έχουν υπό τις τωρινές συνθήκες ουσιαστική χρησιμότητα. Η συνοδεία, ήδη του Oruc Reis, από μονάδες του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού το 2020 έδειχνε πώς διαμορφωνόταν η σκακιέρα: Τώρα, το Αμπντούλ Χαμίτ Χαν, πώς θα πορευθεί; Και… πότε; Η δράση επί του πεδίου δεν μπορεί λοιπόν να ξορκιστεί.<br /><br />Δεύτερον, η παραπομπή στους συμμάχους (για την Ελλάδα οι συνεργασίες δεν πολυέχουν νόημα: την Total φροντίσαμε να την διώξουμε, συνολικά τις έρευνες για φυσικό αέριο από majors τις έχουμε ξορκίσει, ακόμη και η ExxonMobil κρατιέται μακριά νοτίως της Κρήτης) προϋποθέτει διάθεση σταθερή στήριξης από τους εν λόγω συμμάχους – ήδη όμως προϋποθέτει αντίστοιχα σταθερή διεκδίκηση της εν λόγω στήριξης αυτής! Ποια ακριβώς είναι η ελληνική θέση για κυρώσεις/ “measures” από πλευράς ΕΕ στην τουρκική (επανα)δραστηριοποίηση – σήμερα/αύριο κοντά στην Κύπρο, μεθαύριο προς τα εμάς; Θα το ξεκαθαρίσουμε μεταξύ μας;<br /><br />Και, last but not least, προσοχή στις αναφορές σε θαλάσσιες ζώνες “ελληνικού-και-όχι-μόνο” ενδιαφέροντος: για μας το διεθνές δίκαιο και η ανάγνωσή του είναι εν προκειμένω κρυστάλλινης καθαρότητας – όμως τι/πώς “διαβάζουν” οι άλλοι όταν μας μιλούν;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι τσάρκες του Αμπντούλ Χαμίτ και οι εναλλακτικές της Ελλάδας.

Παπαγιαννίδης Αντώνης Να το έχουμε καταθέσει ευθύς εξαρχής: στις φιλικές συμβουλές/παραινέσεις προς την Ελλάδα (ακόμη και από δυνάμεις που, ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Αυτό είναι το τουρκικό σχέδιο κατά της Ελλάδας»-Πόσο έχει προχωρήσει ,τι έρχεται.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="407" src="https://www.youtube.com/embed/fO9bREh53gA" width="723" youtube-src-id="fO9bREh53gA"></iframe></div><div><br /></div>Η Τουρκία πάντα φρόντιζε να καλύπτει τα εγκλήματα της με «μανδύα νομιμοφάνειας»…Ακόμη και στην εισβολή στην Κύπρο το είχε κάνει… Πάντα θέλει να παρουσιάζεται ως «αμυνόμενη»…<br /><br />Ο πρόεδρος του κόμματος Ελλάδα ο Άλλος Δρόμος, εδώ και μήνες έχει επισημάνει το σχέδιο που η Άγκυρα εξυφαίνει εναντίον της Ελλάδας. Το κακό είναι ότι τα όσα έχει πει ο κ.Νότης Μαριάς προς το παρόν επιβεβαιώνονται, βήμα, βήμα..<br /><br />Η Τουρκία ετοιμάζει «προληπτικό χτύπημα» εναντίον της Ελλάδας και «στήνει» το «αφήγημα» της. Ο κ.Μαριάς υπενθυμίζει τι έχει κάνει μέχρι τώρα η Τουρκία και τι έρχεται. Τα όσα περιγράφει έχουν απόλυτη σχέση με τη λογική. <br /><br />Όλα αυτά την ώρα που η Αθήνα συγκλονίζεται πλέον από τις αποκαλύψεις για τις υποκλοπές. Ακόμη και πριν από αυτά τα γεγονότα βεβαίως δεν φαινόταν κάποιος να προβληματιζόταν σοβαρά από όσα η Τουρκία ετοιμάζει.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Αυτό είναι το τουρκικό σχέδιο κατά της Ελλάδας»-Πόσο έχει προχωρήσει ,τι έρχεται.

Η Τουρκία πάντα φρόντιζε να καλύπτει τα εγκλήματα της με «μανδύα νομιμοφάνειας»…Ακόμη και στην εισβολή στην Κύπρο το είχε κάνει… Πάντα θέλει...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκάνδαλο υποκλοπών: Κυβερνητική κρίση με όλα τα σενάρια ανοιχτά

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/08/Mitsotakis-on-camera.jpg" /><br /><br /><b>Γκουτζάνης Σπύρος</b><br />Συνθήκες κυβερνητικής αστάθειας προκαλεί και πολιτικές εξελίξεις δρομολογεί το σκάνδαλο των υποκλοπών με όλα τα σενάρια πλέον ανοικτά και με επικρατέστερο εκείνο των πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο. Ενώ ο πρωθυπουργός είχε αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο, διαβεβαιώνοντας ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, οι πρόωρες εκλογές επανέρχονται όχι πλέον ως επιλογή, αλλά ενδεχομένως ως αναγκαία διέξοδος από την κυβερνητική κρίση.<br /><br />Οι παραιτήσεις του διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου και του διοικητή της ΕΥΠ, συνιστούν τεκμήριο πολιτικής ενοχής που αγγίζει τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Το ερώτημα –από εκεί και μετά– που κυριαρχεί και στα γραφεία των “γαλάζιων” βουλευτών είναι: πόσο μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση και τί περιθώρια κινήσεων έχει ο πρωθυπουργός; Πάντως, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί με αυτούς τους όρους να εξαντλήσει την τετραετία. Στο εξής θα είναι lame duck.<br /><br />Το θέμα θα ήταν δύσκολο σε κάθε περίπτωση παραίτησης δύο κομβικών κυβερνητικών προσώπων, αλλά γίνεται πολύ χειρότερο καθώς ο Γρηγόρης Δημητριάδης ήταν πέρα από διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου, μέλος της οικογένειας και “αντ’ αυτού”. Εν ολίγοις “καρδιά” του συστήματος εξουσίας. Ο δε Παναγιώτης Κοντολέων ήταν εξ απορρήτων συνεργάτης του Γρηγόρη Δημητριάδη και κατ’ επέκταση του πρωθυπουργού. Το ερώτημα προκύπτει από μόνο του: Είναι δυνατόν να μην γνώριζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ο δε Παναγιώτης Κοντολέων, υπενθυμίζουμε, ότι από στέλεχος εταιρείας σεκιούριτι διορίστηκε διευθυντής της ΕΥΠ και για να καταστεί αυτό δυνατόν άλλαξε το νομικό πλαίσιο!<div><br />Έχει χαθεί η μπάλα στο Μαξίμου<br /><br />Οι διαρροές από το Μαξίμου δείχνουν ότι κατά το κοινώς λεγόμενο “έχει χαθεί η μπάλα”: δεν υπήρξε παρανομία, αλλά, παραιτήθηκε ο αντ’ αυτού του πρωθυπουργού για «να αποφευχθεί η τοξικότητα» στο πολιτικό σκηνικό! Αστεία πράγματα. Έφθασαν να επικαλούνται ότι οι αντίστοιχοι διευθυντές στις ΗΠΑ αντέχουν μόνο ενάμιση χρόνο. Στην συνέχεια υπήρξε διαρροή που εμπλέκει το Νίκο Ανδρουλάκη με κινεζικά συμφέροντα για να δικαιολογήσουν μια συμβατική και εκτός predator παρακολούθηση! Ποιον πείθουν όμως αυτά;<br /><br />Τα πράγματα γίνονται πολύ πιο δύσκολα, καθώς μέχρι στιγμής έχουμε δει την κορυφή του παγόβουνου. Είναι σαφές ότι οι δύο συνεργάτες του πρωθυπουργού δεν θυσιάστηκαν επειδή φώναζε η αντιπολίτευση. Εικάζεται ότι υπάρχουν περισσότερα στοιχεία εμπλοκής και οι δύο απομακρύνσεις έγιναν προληπτικά για λόγους καλύτερης διαχείρισης της κρίσης. Τα πραγματικά στοιχεία της υπόθεσης επιδρούν στο πολιτικό πρόβλημα της κυβέρνησης και στα δικά της περιθώρια χειρισμού. Άλλωστε αναπάντητα παραμένουν κρίσιμα ερωτήματα: Διαθέτει η ΕΥΠ το σύστημα υποκλοπών predator; Το έχει προμηθευτεί κάποιος ιδιώτη; Είναι εν γνώσει της ΕΥΠ; Υπάρχει συνεργασία της ΕΥΠ με ιδιώτη στον τομέα των υποκλοπών;»<br /><br />Εν τω μεταξύ οργιάζει η σεναριολογία. Το πρώτο σενάριο που κυκλοφορεί ευρέως είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα στήσει κάλπες τον Σεπτέμβριο, αναζητώντας διέξοδο από την κρίση. Εάν επιβεβαιωθεί αυτό το σενάριο, οι εκλογές θα γίνουν σε συνθήκες κατάρρευσης της κυβέρνησης ή ο πρωθυπουργός θα έχει καταφέρει να “μαζέψει” το σκάνδαλο; Το μόνο πάντως σίγουρο είναι ότι το ευρύτερο σύστημα εξουσίας ήδη αρχίζει να αναζητά διάδοχες λύσεις.<br /><br />Το δεύτερο σενάριο που κυκλοφορεί προβλέπει έναν σαρωτικό ανασχηματισμό, προκειμένου ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κερδίσει χρόνο και με μείζονες αλλαγές προσώπων να δείξει ότι παραμένει πολιτικά ισχυρός. Επί της ουσίας δεν αποτελεί απάντηση, γιατί θα είναι σαν να τιμωρεί τους υπουργούς του, για τα λάθη που έκανε ο ίδιος και το “δεξί του χέρι”. Ταιριάζει, όμως, στην πριγκηπική αντίληψη εξουσίας του πρωθυπουργού. Θα είναι προσπάθεια επικοινωνιακού κουκουλώματος.<br /><br />Κυβερνητική αποσταθεροποίηση<br /><br />Στα παρασκήνια ορισμένοι δείχνουν προς την κατεύθυνση του βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος, το οποίο, όπως και στο παρελθόν, έτσι και τώρα, υποχρέωσε τον Μπόρις Τζόνσον να παραιτηθεί από την αρχηγία και από την πρωθυπουργία. Στην Ελλάδα δεν συνηθίζεται και είναι ελάχιστα πιθανό ως σενάριο. Η κρίση αποσταθεροποιεί την κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα απονομιμοποιεί συνολικά το πολιτικό σύστημα. Όσο κι αν η κοινωνία έχει σοβαρότερα προβλήματα (ακρίβεια, μείωση του βιοτικού επιπέδου) το σκάνδαλο δεν μπορεί να ξεπεραστεί από την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα αβρόχοις ποσί. Υπ’ αυτή την έννοια, το πολιτικό σύστημα έχει ζωτική ανάγκη από μία κάποιου είδους κάθαρση για λόγους αυτοπροστασίας, για να μην απαξιωθεί συνολικά.<br /><br />Όλα δείχνουν ότι η αντιπολίτευση δεν θα προσφέρει ανοχή και συναίνεση στην παρούσα κυβέρνηση. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ αυτό ήταν προφανές. Μία από τις παράπλευρες συνέπειες του σκανδάλου είναι ότι καταστρέφει τις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ και ως εκ τούτου καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την προοπτική συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές, αν δεν υπάρξει αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ.<br /><br />Αντίθετα το κλίμα που αρχίζει να διαμορφώνεται δημιουργεί συνθήκες σύμπλευσης του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως να οδηγήσει και σε μελλοντική συγκυβέρνηση, εάν βέβαια συμπληρώνουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία και πιο συγκεκριμένα εάν η ΝΔ χάσει την πρώτη θέση. Πάντως, οι επόμενοι πολλοί μήνες θα είναι εξαιρετικά δύσκολοι για την ελληνική κοινωνία, γεγονός που σημαίνει ότι θα απαιτηθούν και δύσκολες (αντιδημοφιλείς) αποφάσεις.<br /><br />Οι “φιλελεύθεροι του ακραίου κέντρου” εντός του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι διατηρούν εκλεκτικές συγγένειες με τη ΝΔ και ειδικότερα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη προς το παρόν σιωπούν εν αναμονή εξελίξεων, για τις οποίες πολλά λέγονται, αλλά η εικόνα παραμένει ακόμα θολή. Η ΝΔ, πάντως, συμφώνησε στην σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, την οποία ζήτησε επισήμως ο Νίκος Ανδρουλάκης και κατά τη διάρκεια των εργασιών της οποίας η αντιπολίτευση θα “πυροβολεί” τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.<br /><br /><br />Μία ακόμη συνέπεια αφορά το εσωτερικό της “γαλάζιας” παράταξης: μπορούν οι βουλευτές της, μεταξύ των οποίων και δύο πρώην πρωθυπουργοί, να συνεχίσουν να στηρίζουν ένα σύστημα εξουσίας που “πιάστηκε στα πράσα” να διενεργεί παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων; Ακόμη και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση μπορεί να ξεπεράσει την κρίση και να εξαντλήσει την τετραετία προσθέτουν ότι «η ιστορία της οικογένειας επαναλαμβάνεται και ο νυν πρωθυπουργός θα έχει το πολιτικό τέλος που είχε και ο πατέρας του».</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σκάνδαλο υποκλοπών: Κυβερνητική κρίση με όλα τα σενάρια ανοιχτά

Γκουτζάνης Σπύρος Συνθήκες κυβερνητικής αστάθειας προκαλεί και πολιτικές εξελίξεις δρομολογεί το σκάνδαλο των υποκλοπών με όλα τα σενάρια πλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μαξίμου-Gate: Ο Γιώργος Λακόπουλος γράφει για τους μέχρι στιγμής πρωταγωνιστές του.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/08/ypoklopes-1.jpg"><img height="384" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/08/ypoklopes-1.jpg" width="788" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Γιώργος Λακόπουλος</b><br />Ποιος είναι ο Γρηγόρης Δημητριάδης και τι ήθελε από εμάς; Οποια κυβερνητική πέτρα κι αν σηκωθεί, βρισκόταν από κάτω.<br />«Το είπε ο Γρηγόρης». «Να ρωτήσουμε τον Γρήγορη». «Είναι εντολή του Γρηγόρη». » Το κανόνισε ο Γρηγόρης», ψιθυρίζουν κυβερνητικά στελέχη.<br /><br />Τίποτε δεν μπορούσε να συμβεί στη χώρα -στο βαθμό που περνάει από την κυβέρνηση- αν δεν το εγκρίνει ο βιονικός Γρηγοριάδης: η δραστηριότητα των υπουργών, οι «δουλειές» στην πιάτσα, οι διεργασίες στο παρασκήνιο, οι κατάλογοι με ανεπιθύμητους και ημετέρους, οι επιδοτήσεις, η κίνηση του χρηματος και η διαχείριση των πληροφοριών. .<br /><br />Στο οργανόγραμμα του Μεγάρου Μαξίμου, ο 43χρονος δικηγόρος και ανεψιός του Κυριάκου Μητσοτάκη, αναφερόταν με τον τίτλο Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης με ρόλο-κομμένο ειδικά γι’ αυτόν.<br /><br />Στην πράξη ήταν Πρωθυπουργός παρα τω Πρωθυπουργώ. Με εξουσίες που ενίοτε ασκούσε στο ημίφως και στην περιοχή της φαιάς πολιτικής.<br /><br />Όλοι οι πρωθυπουργοί είχαν κάποιον έμπιστο. Ο Λιβάνης, ο Θέμελης, ο Ρουσόπουλος, ο Παππάς, ο Τσουκάτος, λειτουργούσαν ως ενδιάμεσοι. «Είπε ο Πρόεδρος».<div><br /><img height="360" src="https://www.anoixtoparathyro.gr/wp-content/uploads/2022/08/%CE%94%CE%97%CE%9C%CE%97%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%94%CE%97%CE%A36576-1024x576.jpg" width="640" /><br /><br />Ο Δημητριάδης έλεγε ο ίδιος. Ήταν ιδιώνυμος κόμβος της εξουσίας. Το «επιτελικό κράτος» άρχιζε και τέλειωνε σ’ αυτόν. Περισσότερο από τον νεποτισμό που εκπροσωπεί.<br /><br />Οι υπόλοιποι κάθονταν σούζα- ακόμη και ο Σκέρτσος με τον Γεραπετρίτη, που έχουν υπουργικό στάτους.<br /><br />Ενώ έλεγχε τους πάντες και τα πάντα στην πολιτική και την οικονομία, κανείς δεν ξέρει ποιος έλεγχε τον ίδιο. Σε ποιον λογοδοτούσε;<br /><br />Οι παγιδεύσεις τηλέφωνων με παράνομα λογισμικά γέννησαν στα ΜΜΕ υπόνοιες ότι είναι ο «ιθύνων νους». Το διάψευσε, αλλά η δημοσιογραφική έρευνα ανακάλυψε συνδέσεις με πρόσωπα που φέρονται να χρησιμοποιούν στην Ελλάδα το Predator.<br /><br /> Το χαρακτηρίζει «προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας»: «Η νόμιμη επενδυτική μου δραστηριότητα δεν συνδέεται με κανένα απολύτως παράνομο σκοπό, ούτε βέβαια και με συνδέει με περαιτέρω πρόσωπα, πλην αυτών με τα οποία συναλλάχθηκα».<br /><br />Εδώ πέρασε θηλειά στο λαιμό του μόνος του. Τι ακριβώς σημαίνει «επενδυτική δραστηριότητα» για κάποιον με απεριόριστη εξουσία στο Μέγαρο Μαξίμου;<br /><br />Πώς είναι δυνατόν να κάνει μπίζνες ως «επενδυτής» ο Νο2 Εκτελεστικής εξουσίας – και για πολλούς Νο1 της παραεξουσίας;<br /><br />Ένας επενδυτής στο Μέγαρο Μαξίμου<br /><br />Σύμφωνα με όσα δημοσιεύθηκαν, με την επικράτηση της ΝΔ, ο Γρηγόρης Δημητριάδης σύστησε εταιρία – (Eledyn)- η οποία αγόρασε με 1000 ευρώ μία άλλη (Canalis), για να στήσει φωτοβολταϊκά πάρκα.<br /><br />Αφού υπέβαλε » δήλωση ετοιμότητας» στον ΔΕΔΔΗΕ για σύνδεση φωτοβολταϊκών σταθμών , την πούλησε 155 φορές περισσότερο από την αγορά. Όντας γενικός γραμματέας της κυβέρνησης!<br /><br />Οι πληροφορίες δείχνουν ωσμώσεις με αμφιλεγόμενα προσωπα και επιχειρηματικές συναλλαγές με εταιρίες που ελέγχονται για παγιδεύσεις. Σίγουρα δεν είναι δραστηριότητες που αρμόζουν σε κάποιον που κρατάει στη χούφτα του την κυβέρνηση.<br /><br />Το αποτέλεσμα με τις διαδοχικές παραιτήσεις Δημητριάδη Κοντολέοντος δείχνει ότι σε αυτό το μέτωπο το «σύστημα Μητσοτάκη» κατέρρευσε.</div><div><br /><img height="449" src="https://www.anoixtoparathyro.gr/wp-content/uploads/2019/08/%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%9B%CE%95%CE%A9%CE%9D98.jpg" width="640" /><br /><br />Θα μάθουμε πολλά στις επόμενες μέρες, ίσως και αναμείξεις ξένων- στα πλαίσια της ευκολίας Μητσοτάκη να διαχειρίζεται τη χώρα σαν προσωπική του επιχείρηση.<br /><br />Μια από τις άμεσες κοινοβουλευτικές προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ , είναι να ξεψαχνίσει τον » Γρηγόρη». Όχι στα ΜΜΕ και με ανακοινώσεις αλλά στη Βουλή.<br /><br />Όχι μόνο για την υπόθεση του Predator. Αλλά για την εξόχως αντικοινοβουλευτική συσσώρευση ισχύος σε ένα προσωπο που δεν ελέγχεται από κανέναν, καθώς ο έλεγχος από τον .. θείο του, μόνο θεσμική διαδικασία λογοδοσίας δεν συνιστά.<br /><br />Ο ιστός της αράχνης<br /><br />Η υπόθεση αποκεφαλισμού Δημητριάδη -Κοντολέοντος, είναι το πρώτο μεγάλο πλήγμα της παρακυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο ίδιος «προσπαθεί να ακρωτηριάσει ένα άκρο αυτού του συστήματος για το σώσει»- όπως λέει διακεκριμένος καθηγητής της Ιατρικής.<br /><img height="360" src="https://www.anoixtoparathyro.gr/wp-content/uploads/2022/01/%CE%9C%CE%97%CE%A4%CE%A3%CE%9F%CE%A4%CE%91%CE%9A%CE%97%CE%A3789098-1024x576-1024x576.jpg" width="640" /><br /><br />Ο έλεγχος στη Βουλή θα αποδείξει ότι η Οικογένεια Μητσοτάκη έχει εγκαταστήσει ομόκεντρους κύκλους εξουσίας στη χώρα- δια των οποίων επιχειρεί να τη θέσει υπό έλεγχο με τους μηχανισμούς του χρήματος και της πληροφορίας.<br /><br />Αυτή η μεθόδευση εμφανίζεται ως πολιτική ιδιωτικοποιήσεων. Αλλά στην πράξη σημαίνει εκποίηση του πλούτου της χώρας, διοχέτευση κοινοτικών, εθνικών και τραπεζικών πόρων σε ημετέρους και αναδιανομή εισοδήματος, με τον έλεγχο της εργασίας και της αγοράς, μέσω της υπερσυγκέντρωσης στα καρτέλ.<br /><br />Ενέργεια, τράπεζες, τηλεφωνία, εκπαίδευση, ασφάλιση, υγεία, εμπόριο, μεταφορές, τρόφιμα δημοσία εργα, κρατικές προμήθειες εξοπλισμοί, ενημέρωση τίθενται στην υπηρεσία της πολιτικής επικράτησης Μητσοτάκη με συναλλαγές πάσης φύσεως: από το νομοθετικό έργο της Βουλής και τη δραστηριότητα του κράτους, ως τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα.<br /><br />Οι δικτυώσεις με τα επιμέρους επιτελεία αυτων των κλάδων οδηγεί σε μοντέλο μιας κοινωνίας του ενός τρίτου που θα ελέγχει τα πάντα και θα συνδέεται οργανικά με το πολιτικό σύστημα της οικογενείας και τα δυο τρίτα θα εξαθλιώνονται, έχοντας στη διάθεσή τους μόνο απαρχαιωμένες δομές, πενιχρά εισοδήματα και ελάχιστες ευκαιρίες.<br /><br />Αυτός ο ιστός της αράχνης θα αποκαλυφθεί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αν ο Αλέξης Τσίπρας, ως εν δυνάμει πρωθυπουργός, δεν αρκεστεί στην ευκολία της διαχείρισης των δύσκολων καταστάσεων που αντιμετωπίζει ο Μητσοτάκης, αλλα οργανώσει πολιτικά την έρευνα στους μηχανισμός διείσδυσης του καθεστώτος σε όλες τις δραστηριότητες της χώρας, υπέρ των ολίγων και σε βάρος των πολλών.<br /><br />Με τη συστηματική πολιτική δράση και την κινητοποίηση της κοινωνίας εν όψει των εκλογών.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μαξίμου-Gate: Ο Γιώργος Λακόπουλος γράφει για τους μέχρι στιγμής πρωταγωνιστές του.

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος Ποιος είναι ο Γρηγόρης Δημητριάδης και τι ήθελε από εμάς; Οποια κυβερνητική πέτρα κι αν σηκωθεί, βρισκόταν από κ...

Διαβάστε την συνέχεια