Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ανακοίνωση Ρωσικής Βουλής για την Συρία.

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, κόσμος 20:05

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYkQDmdU5oeLOvudHGG8Jy7jMfWRrAA9l3xLFGwPXmaDrRR2B0" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYkQDmdU5oeLOvudHGG8Jy7jMfWRrAA9l3xLFGwPXmaDrRR2B0" width="640" /></a></div>
<div class="suptitle">
 </div>
<div class="suptitle" style="text-align: center;">
"Κίνδυνος πυρηνικού ολέθρου αν κτυπηθεί η Συρία από τις ΗΠΑ"!</div>
<div class="date">
 </div>
<div class="fullbody">
 Με ένα ψήφισμα που σίγουρα δεν δικαιολογείται από την διαφαινόμενη εκτόνωση της τακτικής, αλλά και διπλωματικής κατάστασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ειδικότερα της Συρίας, το ρωσικό Κοινοβούλιο απαντά στην ομιλία του προέδρου των Μ.Ομπάμα και προειδοποιεί για... ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών όπλων! 
Το ψήφισμα υπογράφεται από τους 439 από τους 450 βουλευτές της Κάτω Βουλής και επικρίνει την ομιλία του προέδρτου των ΗΠΑ στην οποία ο Μ.Ομπάμα αναφέρθηκε στην ανάγκη "να υπάρξει στρατιωτικό κτύπημα στην Συρία για να μην μπορέσει να χρησιμοποιήσει πάλι χημικά όπλα ένας από του χειρότερους δικτάτορες του 20ου αιώνα" όπως χαρακτήρισε τον, οφθαλμίατρο στο επάγγελμα, πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ. 
Στην ανακοίνωση της ρωσικής Κάτω Βουλής επισείεται ο κίνδυνος "να εξελιχθεί η πυραυλική και αεροπορική επίθεση που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ και ένας αριθμός από άλλες χώρες κατά της ανεξάρτητης Συρίας σε πυρηνικό ολοκαύτωμα κάτι που είναι απαράδεκτο για την Συρία"! 
"Η επίθεση στην Συρία περικλείει τον κίνδυνο πυρνικής και χημικής καταστροφής για ολόκληρη της περιοχή που θα προκαλέσει τον θάνατο περισσότερων πολιτών και μια ανθρωπιστική καταστροφή" επισημαίνεται στην ανακοίνωση ("An attack against Syria could jeopardize nuclear and chemical security in the region and lead to more civilian deaths and, ultimately, a humanitarian catastrophe"). 
Είναι η πρώτη φορά που αναφέρονται σε "πυρηνική καταστροφή" δηλαδή υπονοούν ότι μπορεί να υπάρξει χρήση πυρηνικών όπλων! 
Είναι σαφές από την ανακοίνωση ότι "κάτι ανησυχεί την Μόσχα" στο όλο ζήτημα, παρά το γεγονός ότι αυτή την στιγμή "τα πιστόλια έχουν μπει στις θήκες" και υπήρξε και μια πολύ καλή συνεδρίαση για την Συρία στον Αραβικό Σύνδεσμο όπου οι μεγαλύτερες αραβικές χώρες (Αίτυπτος, Αλγερία, Ιράκ κλπ) τάχθηκαν κατά της επέμβασης. 
Στην Μόσχα θεωρούν ότι ο Μ.Ομπάμα "έκανε πίσω" γιατί δεν του έβγαινε η "αριθμητική" στο Κογκρέσο, ως απόρροια της άρνησης της κοινής γνώμης των ΗΠΑ να επιτεθεί η χώρα τους στην Συρία για να ... στηριχθεί εμμέσως η αλ Κάϊντα. Και ότι σίγουρα θα επιχειρήσει να επανέλθει.</div>
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ανακοίνωση Ρωσικής Βουλής για την Συρία.

"Κίνδυνος πυρηνικού ολέθρου αν κτυπηθεί η Συρία από τις ΗΠΑ"! Με ένα ψήφισμα που σίγουρα δεν δικαιολογείται από την διαφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αναταραχή στη Μεσόγειο και η ανύπαρκτη τουρκική άνοιξη - Μια ακτινογραφία της Τουρκίας

Ellada simera 0 Απόψεις 16:41

<img alt="" height="354" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/TOYRKIA/ERDOGAN/cache/ERDOGAN_KEMAL(1)-630x354.jpg" width="630" /> 
 
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ 
Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής.   
 
Η Μεσόγειος από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν λίκνο του πολιτισμού και πάντα κυοφορούσε εξελίξεις μόνο που αυτές πήγαζαν από τις εκάστοτε διαμορφούμενες ανάγκες ισορροπιών μεταξύ των λαών που ζούσαν γύρο από τα παράλιά της <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και όχι από έξωθεν παρεμβάσεις. Δυστυχώς οι εξελίξεις που διαδραματίζονται στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> αιώνα στη Μεσόγειο είναι αποτέλεσμα παρεμβάσεων ξένων προς την περιοχή. Αυτές ,προς το παρόν , εξυπηρετούν αμφιβόλου αποτελεσματικότητας σκοπιμότητες γι’ αυτό θεωρώ ότι όσοι προχωρούν σε απλοϊκές ερμηνείες μάλλον θολώνουν το τοπίο παρά το ξεκαθαρίζουν. 
 
Βλέπουμε λοιπόν οι θεωρούμενες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ελλάδα ,Ιταλία ,Ισπανία ,Πορτογαλία και Κύπρος να μαστίζονται, εν ήδη επιδημίας, από κρίση διαφόρων αποχρώσεων χρέους παράλληλα βλέπουμε με το πρόσχημα των δημοκρατικών αλλαγών και χρησιμοποιώντας κατά κόρο την ηλεκτρονική κοινωνική δικτύωση <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> να γίνονται πολιτικές ανατροπές και παρεμβάσεις στις τρίτες χώρες ,κατά σειρά, όπως ο Λίβανος ,Μαρόκο ,Τυνησία ,Λιβύη ,Αίγυπτος ,Τουρκία και τώρα στην Συρία στην οποία η επέμβαση με το πρόσχημα χρήσης χημικών όπλων κατά αμάχων πολιτών από το καθεστώς Άσαντ θυμίζει το βομβαρδισμό της πλατείας του Σεράγεβο από το καθεστώς Μιλόσεβιτς και τα πυρηνικά που ετοίμαζε το καθεστώς Σαντάμ στο Ιράκ που και τα δύο αποδείχτηκαν εκ των υστέρων κατασκευασμένα ψεύδη. Ο σκοπός όμως τις διάλυσης των χωρών <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> επετεύχθη. Ως εκ θαύματος …. το Ισραήλ μένει στο απυρόβλητο !!! 
 
Φυσικά η Ελλάδα πρέπει κυρίως να ασχολείται με την δική της δεινή κατάσταση δεν <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> είναι όμως <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> κακό να παρακολουθεί τις εξελίξεις της Τουρκίας διότι <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα, μέσω μακροχρόνιων ιστορικών διεργασιών, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι υποχρεωμένες να συμβιώνουν στο γεωπολιτικό χώρο της ΝΑ Μεσογείου. Οι σχέσεις τους θα εναλλάσσονται, όπως στο σκωτσέζικο ντους από το ζεστό στο κρύο και αντιστρόφως. Θα είναι σχέσεις έρωτα και μίσους. 
 
Οι λαοί, όπως είναι φυσικό, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε. Ούτε οι Τούρκοι είναι «σατανάδες» , ούτε οι Έλληνες είναι «δαίμονες». Αν εξαιρέσεις <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> τη διαφορετική θρησκεία που - παρά τα αντιθέτως περί πολυπολιτισμικότητας διακηρυσσόμενα εξ αμφοτέρων των πλευρών- δημιουργεί αντιπαλότητα κατά τα άλλα και οι Ελληνικές οικογένειες και οι Τουρκικές έχουν πολλά κοινά και κυρίως προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα δύσκολο οικονομικό <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> περιβάλλον. Κυρίως αυτό τους ενδιαφέρει. 
 
Κατά μία εκδοχή η αντιπάθεια μεταξύ των λαών βρίσκεται στο ιστορικό DNA τους. Θυμάμαι ότι αυτή η εκδοχή συζητήθηκε πολύ κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού μιας άτυπης κοινοβουλευτικής ομάδας βουλευτών, πλην <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> της ΝΔ, το 1991 που επισκέφτηκε την εναπομείνασα, μετά την απόσχιση της Σλοβενίας και Κροατίας, Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς. Στόχος της ήταν να σπάσει και κοινοβουλευτικά το διεθνές εμπάργκο που της είχε επιβληθεί. Την διοργάνωση της επίσκεψης την είχε <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> αναλάβει ο αείμνηστος Ντίνος Τριαρίδης <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> μετέπειτα Υπουργός Μακεδονίας και Θράκης και συμμετείχε ο Φίλιππος Πετσάλνικος , μετέπειτα Πρόεδρος της <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Βουλής, Ο Τραϊανός Χατζηδημητρίου , από τον Ενιαίο μέχρι πριν λίγο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου και ο γράφων. Το ΚΚΕ που μόλις συγκροτήθηκε αποχωρώντας από τον Συνασπισμό είχε στείλει ανεξάρτητα το Μήτσο Κωστόπουλο, τον οποίο συναντήσαμε στο Βελιγράδι . Στην πολύωρη περιπετειώδη οδική διαδρομή μέσω Βουλγαρίας, με διπλωματικά προσκόμματα και προβλήματα ανεφοδιασμού καυσίμων, είχαμε την άνεση του χρόνου για ήρεμες και μεστές από επιχειρηματολογία συζητήσεις. 
 
Για την αντιπαλότητα που μεταβιβάζεται διαχρονικά από γενιά σε γενιά στους λαούς, ως ένα ιστορικό DNA, αφορμή προβληματισμού έδωσε το μίσος που εκδηλώνονταν τόσο έντονα ανάμεσα στους ομοεθνείς -κατά τα άλλα, ορθόδοξους Σέρβους και Καθολικούς Κροάτες. 
Η ρεαλιστική προσέγγιση, όμως, είναι ότι οι σχέσεις των χωρών που συνορεύουν καθορίζονται από τα γεωπολιτικά συμφέροντά τους που έρχονται σε σύγκρουση. Η διαχρονική αυτή διελκυστίνδα ενεργοποιείται από τις προσωπικές επιδιώξεις των εκάστοτε κυβερνώντων, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> είτε γιατί θεωρούν κατάλληλες τις συνθήκες να αποκτήσουν πλεονέκτημα προς όφελος των χωρών τους, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> είτε για «εσωτερική κατανάλωση» εντός των χωρών τους. 
 
Επειδή στην Ελλάδα το <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> «μεγαλύτερο θαύμα κρατάει πέντε μέρες» έτσι και τα όσα συμβαίνουν στη γείτονα Τουρκία μας απασχολούσαν όσο το θέμα ήταν ψηλά στα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ. ΄Οταν έφυγε από τις οθόνες μας, στρουθοκαμηλίζοντας, έπαψε να μας απασχολεί. 
Όμως τα όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία, μας αφορούν άμεσα και θα μας συνοδεύουν στις μελλοντικές μας σχέσεις, γι΄αυτό και θα επιχειρήσω μια δική μου προσέγγιση στις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες που συντελούνται εκεί. 
 
Η κεμαλική Τουρκική Δημοκρατία <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> από την ίδρυσή της ήθελε αφ’ ενός να απαλλαγεί από το Οθωμανικό παρελθόν της, αφ΄ετέρου να αποκτήσει χαρακτήρα κοσμικό. Κατά κάποιο τρόπο αυτή η εξέλιξη βόλευε τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής για να λύσουν το «Ανατολικό Ζήτημα» και να ισορροπήσουν τα Βαλκάνια. 
 
Η κεμαλική Τουρκία, με εγγυητή την ευρωσπουδασμένη <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεών της, ήταν και συνεχίζει να είναι, με άλλο μανδύα, οπαδός της θεωρίας του ζωτικού χώρου. Θεωρεί ότι ασφυκτιά στα σύνορα που την περιόρισαν οι διάφορες Συνθήκες, όπως αυτή της Λωζάνης, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και προσπαθεί να τις αναθεωρήσει στην πράξη. Οι στρατηγικοί της στόχοι, στους οποίους επιχειρεί στη ΝΑ Μεσόγειο, είναι η Κύπρος και το Αιγαίο. Πέτυχε τη διχοτόμηση της Κύπρου και επιδιώκει τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Ως μέσο πίεσης χρησιμοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Πάντα οι μειονότητες, είτε εθνικές είτε θρησκευτικές χρησιμοποιούνταν ως στρατηγικό εργαλείο άσκησης <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> γεωπολιτικής, ιδίως από χώρες αναθεωρητικές διεθνών συνθηκών και συμβάσεων. Τη μειονότητα της Δυτικής Θράκης θέλει από θρησκευτική να την μετατρέψει σε εθνική δηλ. αμιγώς τουρκική και εκείθεν να ομιλήσει διεθνώς περί ύπαρξης τουρκικής κοινότητας στην Ελλάδα. 
 
Το μακρύ χέρι της Τουρκίας στην Ελληνική Θράκη είναι το προξενείο της στην Κομοτηνή, με ετήσιο προϋπολογισμό 16 εκ. Ευρώ!!! Είναι ένα προξενείο που δεν σέβεται τους προξενικούς κανόνες φιλοξενίας, με αποκορύφωμα την προκλητική συμπεριφορά των τελευταίων προξένων Σάριντς και Σένερ. Διαστρέφουν συστηματικά την ισονομία και ισοπολιτεία θεωρώντας την εφαρμογή των ελληνικών νόμων καταπίεση. Με επικεφαλής τους ψευτομουφτήδες στήσανε ένα δίκτυο ελέγχου της μειονότητας υποβοηθούμενοι <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και από ενδοτικούς ντόπιους πολιτικούς που, για μια χούφτα μουσουλμανικούς ψήφους, παίζουν το παιχνίδι τους. 
 
Γενικώς οι Τούρκοι διεκδικούν, εμείς υποχωρούμε και εκκινούν τις νέες διεκδικήσεις τους από τη θέση της δικής μας υποχώρησης. Δεν ήταν τυχαίο, λοιπόν, που το ενιαίο αμυντικό δόγμα που σήμερα βρίσκεται στις ελληνικές καλένδες <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> συνδέει με ένα αδιόρατο νήμα την Κύπρο, το Αιγαίο και την Ελληνική Θράκη, μόνο που για μένα ο στόχος της Τουρκίας είναι το Αιγαίο και οι ΑΟΖ με κλειδί το Καστελόριζο και χρησιμοποιούν ως ένα από τα μέσα πίεσής τους την θρησκευτική μειονότητα της Θράκης. 
 
Ανεξάρτητα του πώς δομήθηκε η σύγχρονη Τουρκική <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Δημοκρατία, υπάρχουν κάποια δεδομένα που πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας: 
Πρώτον, η Τουρκία είναι χώρα μουσουλμανική. Αυτό σημαίνει πως οι εντάσεις και οι συγκρούσεις ανάμεσα στους Σιίτες , Σουνίτες και Αλεβίτες <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> στις γειτονικές της χώρες Ιράν, Ιράκ , Συρία, Πακιστάν και Αφγανιστάν έχουν αντανάκλαση εντός της Τουρκικής κοινωνίας. 
Δεύτερον, η Τουρκία των 80 εκ. πληθυσμού, εκ των πραγμάτων, στην Επικράτειά της έχει λαούς και ομάδες που δεν μπορούν να ομογενοποιηθούν αφομοιωμένες στην τουρκική κοινωνία, όπως οι Κούρδοι, Αρμένιοι περί τα 11 εκ. ψυχές, Αλεβίτες και κρυπτοχριστιανοί περί τα 20 εκ. ψυχές. 
Η πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια εμφάνισης ισλαμικού κόμματος στην <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> εξουσία ήταν με το κόμμα της «Ευημερίας» του Νετσμετίν Ερμπακάν , που σε συνεργασία με το κόμμα του «Ορθού Δρόμου» της Τανσού Τσιλέρ <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> κυβέρνησε το 1996 για ένα χρόνο. Το 1997 παραιτήθηκε από πρωθυπουργός ο Ερμπακάν, το κόμμα της «Ευημερίας» ετέθη εκτός νόμου από το Συνταγματικό Δικαστήριο και ο Ερμπακάν με 5ετή στέρηση ανάμιξής του στην πολιτική. Την ίδια τύχη είχε και η συνέχιση της προσπάθειας με το κόμμα της «Αρετής» το 2001. 
 
 
Την περίοδο αυτή εκκολάφθηκε η πολιτική προσωπικότητα του ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν. Το άστρο του ανέτειλε όταν ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> επέδειξε χαρισματικές διοικητικές ικανότητες. Μετά τη διάσπαση του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ η, με περισσότερο φιλοδυτικό προσανατολισμό, «ανανεωτική» πτέρυγά του ίδρυσε το κόμμα της «Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» και με ηγέτη τον Ερντογάν νίκησε στις εκλογές του 2002.Τότε αναλαμβάνει την εξουσία, με Πρωθυπουργό τον μετριοπαθή συνεργάτη του Αμπτουλάχ Γκιουλ και αρχίζει να επιχειρεί νομοθετικές και συνταγματικές αλλαγές, που οδηγούν τον ίδιο στην πρωθυπουργία μέχρι τώρα, αφού κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία και τις εκλογές το 2007 και το 2011 και τον Γκιουλ στην Προεδρία της Τουρκικής Δημοκρατίας. 
 
Τα όσα εξελίσσονται σήμερα στην Τουρκία δεν είναι άσχετα με την πολιτική και τον πολιτικό Ταγίπ Ερντογάν. Ο νόμος της φυσικής σε πλήρη εξέλιξη: «Δύναμη ασκούμενη επί αντικειμένου αντίρροπη δύναμη την ισορροπεί μέχρι που να επέλθει <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> η θραύση».Το θέμα είναι αν θα επέλθει θραύση, που θα εκτροχιάσει την Τουρκία ή μια άλλη ισορροπία δυνάμεων. 
 
Η πολιτική προσωπικότητα του Ερντογάν, με πολλά ηγετικά στοιχεία, όπως ο αυταρχισμός και η αλαζονεία <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> που του προσδίδει η αυτόφωτη πορεία του που έγινε, σημειώνω, χωρίς καμιά γνώση ξένης γλώσσας <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> σε αντίθεση με τους δικούς μας εγχώριους πολιτικούς <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> που διαγκωνίζονται ποιος ομιλεί περισσότερες ξένες γλώσσες. 
 
Αφού απήλλαξε, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> λοιπόν, ο Ερντογάν την Τουρκία από το ΔΝΤ και οδήγησε την οικονομία της στους G20, επιδιώκει να την καταστήσει ρυθμιστική περιφερειακή δύναμη στη ΝΑ Μεσόγειο. Για το λόγο αυτό επιχειρεί να αλλάξει τη φιλοσοφία της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας και τις δομές της Τουρκικής κοινωνίας. 
 
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι δύο πρόσωπα έχουν άμεση θεωρητική επίδραση σε αυτήν την πορεία: 
 
Το ένα είναι ο πολιτικός , ακαδημαϊκός, πρέσβης και υπουργός εξωτερικών σήμερα Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> με το συγγραφικό έργο του « Το στρατηγικό Βάθος και η Διεθνής Θέση της Τουρκίας» και «Ξαναγράφοντας τη Μουσουλμανική Πολιτική του 20ου Αιώνα» επαναφέρει το νεοοθωμανισμό <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> στο προσκήνιο. 
 
Το άλλο πρόσωπο είναι ο θρησκευτικός ιμάμης στις ΗΠΑ Φετουλάχ Γκιουλέν, ιδρυτής δικτύου επώνυμων σχολείων παγκοσμίως, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> που κηρύττει τον ισλαμισμό με δυτική αντίληψη. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Έτσι απέκτησε μεγάλη επιρροή στο μορφωμένο τμήμα της τουρκικής διασποράς και στη θρησκευόμενη τουρκική ελίτ στη δύση επισκιάζοντας <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> την αίγλη της κεμαλικής <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> εικόνας. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Για <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> την Τουρκία ο Φετουλάχ Γκιουλέν πιστεύει ότι η θέση της στην παγκοσμιοποίηση <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και την Ευρώπη περνά μέσα από την ενσωμάτωση <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> των θρησκευτικών μειονοτήτων στην τουρκική κοινωνία. 
 
Στην εξωτερική πολιτική, εκ πρώτης όψεως, οι επιδιώξεις <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> του Ερντογάν, συγκρινόμενες με αυτές της κεμαλικής Τουρκίας, δεν έχουν αλλάξει. Όμως μια βαθύτερη ανάλυση δείχνει ότι αυτές πλέον επιχειρούνται από μια Τουρκία συνεχιστή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μιας Τουρκίας που θεωρεί ιστορική παρένθεση την κοσμική Τουρκία, φορτώνοντάς της όλες τις γενοκτονίες που συντελέσθηκαν τον 20ο Αιώνα στην Επικράτειά της: Των Αρμενίων 1915, των Ποντίων 1919, των Μικρασιατών 1923, τα πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη το 1955, 1963 αλλά και την ένταση στο Κουρδικό ζήτημα. 
 
Το δόγμα του νεοοθωμανισμού, με σημαία την ανεκτικότητα, έχει στόχο να ηγεμονεύσει η Τουρκία στο μουσουλμανικό κόσμο και να διεισδύσει στον Αραβικό. Όμως τα γεγονότα που συνέβησαν τον Μάϊο <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> του 2010 στο στόλο «ένα πλοίο για τη Γάζα» που προσπάθησε να σπάσει το εμπάργκο των Ισραηλινών στη Γάζα και η επέμβαση με νέκρους Τούρκους ακτιβιστές στο Mavi Marmara από Ισραηλινούς κομάντος <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> είχαν ως αποτέλεσμα να διαρραγούν οι εύθραυστες σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ και να ενοχληθεί αφάνταστα ο Φετουλάχ Γκιουλέν!!! Γιατί ως τούρκος στις ΗΠΑ θέλει τις καλές σχέσεις <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> με τους Εβραίους. 
 
Στο εσωτερικό της Τουρκίας οι αλλαγές είχαν ως στόχο κυρίως τη δημιουργία μιας σύγχρονης ισλαμικής δημοκρατίας προστάτη των απλών μουσουλμάνων και όχι του στρατιωτικού κατεστημένου και της ολιγαρχίας του πλούτου. 
 
Όμως η υπόσχεση για ισονομία και ισοπολιτεία <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> σε όλους όσους ζουν στην Τουρκική Επικράτεια έρχεται σε αντίθεση με την σκληρή πραγματικότητα. ΄Οσοι αμφισβητήσουν την κυριαρχία <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> του κ. Ερντογάν <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και του κόμματός του, ήτοι δημοσιογραφικά συγκροτήματα, στρατιωτικοί, ακαδημαϊκοί και οικονομικοί παράγοντες εξοντώνονται οικονομικά ή συλλαμβάνονται ως τρομοκράτες. Η εξόντωση οικονομικά του συγκροτήματος της Millet και η καρατόμηση της ηγεσίας των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, με πρόφαση το συνωμοτικό σχέδιο «ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ» αποδεικνύει του λόγου μου το αληθές. 
 
Το soft Islam ψηφίζοντας και εφαρμόζοντας νόμους που ισχύουν στα αυστηρά ισλαμικά κράτη, μαζί με τον ηγετικό αυταρχισμό που <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> επιδεικνύει, έκαναν όνειρο θερινής νυκτός την Ευρωπαϊκή της πορεία, ενόχλησαν το εβραϊκό λόμπυ στις ΗΠΑ και κατ΄επέκταση την πολιτική των ΗΠΑ και τέλος προβλημάτισαν έντονα την τουρκική κοινωνία που ζει στο ευρωπαϊκό τμήμα της. 
 
Σημαντικό επίσης είναι ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας μειώθηκε απότομα το 2012 κατά 6,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος και διαμορφώθηκε στο 2,2% παράλληλα με το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στα 80 δις δολ. Είναι μια εξαιρετικά άσχημη εξέλιξη για μια αναπτυσσόμενη χώρα με απουσία μεσαίας τάξης και με νεαρό πληθυσμό. 
 
Η τσιμεντοποίηση του πάρκου Γκεζί , κατά την άποψή μου, υπήρξε η θρυαλλίδα για να δοθεί στον Ερντογάν ένα μήνυμα. Δεν είναι τυχαίο που κατά το πρότυπο άλλων υποκινούμενων «λαϊκών εξεγέρσεων» γέμισε η πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης και συμπτωματικά και άλλες πλατείες σε πόλεις του Ευρωπαϊκού τμήματος της Τουρκίας συντονισμένα με αυτήν. Επίσης δεν είναι τυχαία η ταξιδιωτική οδηγία που εκδόθηκε από τις ΗΠΑ, παράλληλα με την ακαριαία αντίδραση πολλών διεθνών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που χρηματοδοτούνται από το State Department που ανακάλυψαν ότι η Τουρκία καταπιέζει το λαό της. Και σκέφθηκε ότι αυτά συμβαίνουν στην Τουρκία μετά το «μασημένο» συγγνώμη που ζήτησε ο κ. Νετανιάχου <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> από την Τουρκία και τον κ. Ερντογάν για τα γεγονότα στο Mavi Marmara, και μετά την προκλητική επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. 
 
Αγαπητέ μου αναγνώστη, δεν υπάρχει τουρκική «άνοιξη» παρά μόνο διεργασίες στον γεωπολιτικό χώρο της ΝΑ Μεσογείου που μας ενδιαφέρουν άμεσα ως Ελλάδα . 
 
Και κάτι τελευταίο: 
Το σύστημα παγκοσμίως φοβάται τους απρόβλεπτους ταγούς <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> σε όλα τα επίπεδα όπως ο Ταγίπ Ερντογκάν . Γι αυτό αν δεν τους ενσωματώσει, τους εξοντώνει. Γνωρίζει πολύ καλά ότι, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> αν ξεφύγουν, δύο δρόμους ακολουθούν: Ή γίνονται δικτάτορες ή αλλάζουν <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> το σύστημα!!! Το τελευταίο το κατεστημένο σύστημα το φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνη. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η αναταραχή στη Μεσόγειο και η ανύπαρκτη τουρκική άνοιξη - Μια ακτινογραφία της Τουρκίας

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής. Η Μεσόγειος από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν λίκνο του πολιτισμού και πάντα...

Διαβάστε την συνέχεια

67% των μουσουλμάνων ανησυχούν για τον ισλαμικό εξτρεμισμό - Αμερικανική έρευνα

Ellada simera 0 Ισλάμ 15:30

<img alt="" height="330" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/ISLAM/cache/islam_gun-630x453.jpg" width="600" /> 
 
Έχοντας περάσει πάνω από <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> δύο χρόνια από <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> το θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν, η ανησυχία του   ισλαμικού εξτρεμισμού παραμένει ευρέως διαδεδομένη μεταξύ των μουσουλμάνων από τη Νότια Ασία και τη <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Μέση Ανατολή μέχρι την <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> υποσαχάρια Αφρική. Σε 11 μουσουλμανικές χώρες στις οποίες έγινε έρευνα από <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> το Pew Research Center, ένα <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ποσοστό 67% υποστηρίζει <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ότι είναι λίγο έως πολύ ανήσυχο για τον ισλαμικό εξτρεμισμό. Σε πέντε χώρες - Πακιστάν, την Ιορδανία, την Τυνησία, την Τουρκία και την Ινδονησία - οι <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ανησυχίες για <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> τον εξτρεμισμό έχουν αυξηθεί τον τελευταίο χρόνο . 
 
Οι <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> εξτρεμιστικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Αλ Κάιντα, συγκεντρώνουν μικρή λαϊκή υποστήριξη σύμφωνα με την έρευνα. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Ακόμη και πριν από το θάνατό του <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> το 2011, η εμπιστοσύνη στον ηγέτη της Αλ Κάιντα Οσάμα μπιν Λάντεν είχε πέσει κατακόρυφα μεταξύ πολλών μουσουλμάνων. Σήμερα, η Αλ Κάιντα είναι μισητή, σ΄ένα ποσοστό <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 57% στις 11 χώρες που έγινε η έρευνα. 
 
Οι Ταλιμπάν, κρίνονται αρνητικά σε ποσοστό 51% των μουσουλμάνων ερωτηθέντων . Η Χεζμπολάχ και η Χαμάς πηγαίνουν λίγο καλύτερα σε ποσοστά υποστήριξης. Η Χεζμπολάχ, ειδικότερα, έχει δει την <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> υποστήριξή της να πέφτει σε βασικές χώρες της Μέσης Ανατολής, ειδικά στην Αίγυπτο με <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 38% πτώση <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> από το 2007. 
 
Διαβάστε<a href="http://www.pewglobal.org/2013/09/10/muslim-publics-share-concerns-about-extremist-groups/" target="_blank"> ΕΔΩ </a>την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έρευνα του Pew Research Center 
 
<img alt="" height="273" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/PINAKES/PEW/islam.png" width="298" /> 
 
<img alt="" height="254" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/PINAKES/PEW/islam1.png" width="321" /> 
 
<img alt="" height="300" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/PINAKES/PEW/islam2.png" width="313" /> 
 
<img alt="" height="393" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/PINAKES/PEW/islam3.png" width="321" /> 
 
<a href="http://www.onalert.gr/">πηγή</a>

67% των μουσουλμάνων ανησυχούν για τον ισλαμικό εξτρεμισμό - Αμερικανική έρευνα

Έχοντας περάσει πάνω από δύο χρόνια από το θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν , η ανησυχία του ισλαμικού εξτρεμισμού παραμένει ευρέως διαδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Η ώρα των διαπραγματεύσεων.

Ellada simera 0 Διπλωματία, κόσμος 15:00

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.attikipress.gr/contentfiles/eikones/diethni/PoutinObama-090813.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.attikipress.gr/contentfiles/eikones/diethni/PoutinObama-090813.jpg" /></a></div>
 
Βασίλης Γιαννακόπουλος, 
γεωστρατηγικός αναλυτής  συγγραφέας 
 
Πολύ πιθανόν το 20λεπτο της κατ' ιδίαν συνομιλίας Ομπάμα-Πούτιν, στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής των G20, αφορούσε μια διμερή «μυστική» συμφωνία για την αποφυγή της στρατιωτικής εμπλοκής των δύο υπερδυνάμεων. 
 
Τα διλήμματα που αντιμετώπιζαν οι δύο ηγέτες ήσαν προφανή. Ο Ομπάμα είχε δεσμευθεί με δηλώσεις του υπέρ της στρατιωτικής ενέργειας κατά του συριακού καθεστώτος και επιδίωκε να κερδίσει χρόνο, προκειμένου να προκύψει κάποιος σημαντικός λόγος, ο οποίος θα του επέτρεπε να αναβάλει τη στρατιωτική ενέργεια. Από την πλευρά του, ο Πούτιν αναζητούσε ένα σοβαρό λόγο που θα διευκόλυνε την Ουάσιγκτον να αποδεχθεί, έστω και προσωρινά, την επιλογή της μη επίθεσης. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 
 
Αναμφισβήτητα, ο απώτερος στόχος της διεθνούς κοινότητας και ιδιαίτερα των δύο υπερδυνάμεων, οι οποίες είναι και μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα έπρεπε να είναι η επίλυση της συριακής κρίσης. Ο τερματισμός του αιματηρού εμφύλιου και όχι η προπαγανδιστική ενημέρωση και από τις δύο πλευρές, σχετικά με το ποιος έκανε χρήση χημικών όπλων στα προάστια της Δαμασκού, την 21η Αυγούστου 2013. 
 
Είτε διεξάγουν στρατιωτική ενέργεια είτε όχι, οι ΗΠΑ δεν θα συνεισφέρουν κάτι θετικό σ’ αυτό το μακροχρόνιο εμφύλιο. Απλά, θα αυξήσουν τον αριθμό των ανθρώπινων απωλειών από την πλευρά του αλαουιτικού καθεστώτος, θα φθείρουν ως ένα βαθμό την επιχειρησιακή δυνατότητα του συριακού στρατού, θα καταστρέψουν ένα μέρος του χημικού οπλοστασίου του Άσσαντ και θα προκαλέσουν για άλλη μια φορά μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα. Στη συνέχεια, ο εμφύλιος θα συνεχισθεί με αμείωτο ρυθμό. Εκτός εάν σκοπεύουν να προχωρήσουν σε δυναμική στρατιωτική ενέργεια, με στόχο τη σημαντική καταστροφή των συριακών ενόπλων δυνάμεων, γεγονός το οποίο θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ των αντικαθεστωτικών δυνάμεων. 
 
Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, αν δηλαδή μετά την αμερικανική στρατιωτική ενέργεια επικρατήσουν οι δυνάμεις των ανταρτών, το πρόβλημα της συριακής κρίσης δεν θα έχει λυθεί. Οι Σύριοι αντάρτες θα προχωρήσουν σε κατάληψη των εδαφών της αλαουιτικής κεντροδυτικής Συρίας και είναι αναμενόμενο να προβούν σε πράξεις αντεκδίκησης. Με λίγα λόγια, οι ανθρώπινες απώλειες, κυρίως της αλαουιτικής και χριστιανικής κοινότητας, θα συνεχισθούν. Και πάλι θα σημειωθούν βαρβαρότητες, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες αμάχων θα κατευθυνθούν προς τις γειτονικές χώρες. Μάλιστα, θα ξεκινήσει και μια άλλη αιματηρή ενδοσουννιτική σύγκρουση για την ανάληψη της εξουσίας, χωρίς να αποκλείεται και η σύγκρουση μεταξύ σουννιτών και Σύριων Κούρδων στις βορειοανατολικές περιοχές της χώρας. 
 
Θα πρέπει ο Άσσαντ να μείνει ατιμώρητος, στην περίπτωση που χρησιμοποίησε χημικά όπλα; Σαφώς, όχι. Αλλά η παραδειγματική τιμωρία του δεν θα πρέπει να παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα. Πρέπει να ολοκληρωθεί η έρευνα των επιθεωρητών του ΟΗΕ, να ανακοινωθεί το πόρισμά τους, και στη συνέχεια το Συμβούλιο Ασφαλείας να αποφασίσει. Βέβαια, κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει το ενδεχόμενο μη αναφοράς στο πόρισμα των υπεύθυνων της χρήσης χημικών, λόγω ελλιπών στοιχείων ή άλλου λόγου. 
 
 
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι είτε διεξαχθεί στρατιωτική ενέργεια –συμβολική ή δυναμική- το αποτέλεσμα δεν θα επηρεάσει θετικά τον εμφύλιο της Συρίας. Ακόμη και αν δεν υπάρξει καμιά εξωτερική στρατιωτική επέμβαση από οποιαδήποτε πλευρά ή αν σταματήσει η υποστήριξη των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, πάλι η αιματοχυσία θα συνεχισθεί. Και θα συνεχισθεί για αρκετά χρόνια. Επομένως, η λύση σ’ αυτόν τον αιματηρό πόλεμο φθοράς θα πρέπει είναι ο άμεσος τερματισμός του εμφυλίου με εξωτερική πολιτικο-στρατιωτική επέμβαση. Ωστόσο, αυτή η επέμβαση θα πρέπει να αποφασισθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δηλαδή, να προηγηθούν διμερείς διαπραγματεύσεις, μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας, ώστε όταν κληθούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να μην προκύψει βέτο στο σχέδιο ψηφίσματος, που θα προβλέπει την επίλυση της συριακής κρίσης. 
 
Προφανώς, αυτή είναι μια συνοπτική ιδέα ενέργειας για τη συριακή κρίση. Πιθανόν, θα συμπεριλαμβάνει μεταξύ άλλων, την τριχοτόμηση της Συρίας (αλαουτικές, σουννιτικές και κουρδικές περιοχές) και το είδος αυτών των τριών κρατικών οντοτήτων που θα προκύψουν, την αναδιοργάνωσή τους, το πολιτικό μέλλον του Άσσαντ, τη διάλυση του συριακού χημικού και βαλλιστικού οπλοστασίου, το μέλλον της ρωσικής ναυτικής βάσης, την επιστροφή των δύο εκατομμυρίων Σύριων προσφύγων, την ανάπτυξη μιας πολυεθνικής δύναμης για τον τερματισμό των συγκρούσεων, κτλ. 
 
Βέβαια, σε πρώτη φάση, η διάλυση του συριακού χημικού οπλοστασίου είναι το κύριο σημείο σύγκλισης Ουάσιγκτον και Μόσχας. Και φυσικά, λόγω έλλειψης άλλων επιλογών, είναι ταυτόχρονα και μια αποδεκτή πρόταση για τον Άσσαντ. Μια πρόταση που ευελπιστεί να τον αφήσει αλώβητο και να παρατείνει την πολιτική του επιβίωση. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η καταστροφή των χημικών όπλων και των εγκαταστάσεων παραγωγής χημικών όπλων, που προβλέπεται από τη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα (Chemical Weapons Convention - CWC), είναι μια χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία, λόγω αφενός της μεγάλης ποσότητας και της ποικιλίας των όπλων προς καταστροφή, αφετέρου της πιθανής απροθυμίας του συριακού καθεστώτος να συνεργασθεί με συνέπεια για την πλήρη καταστροφή τους. 
 
Σίγουρα, θα πρόκειται για ένα δύσκολο στην εφαρμογή του εγχείρημα, που αναμένεται να προκαλέσει την αντίδραση όχι μόνο των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, αλλά και την αντίδραση άλλων εξωτερικών δρώντων, όπως για παράδειγμα της Τουρκίας. Όμως, η διεθνής κοινότητα είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει προς την κάλλιστη επιλογή και να την εφαρμόσει, παρά τις όποιες αντιδράσεις. Η υποστήριξη της μιας ή της άλλης πλευράς δεν οδηγεί πουθενά ή μάλλον οδηγεί στον πολλαπλασιασμό των θυμάτων και στην επέκταση της συγκρουσιακής κατάστασης σε περιφερειακό επίπεδο, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. 
 
 
Μάλλον, η Σύνοδος Κορυφής των G20 στην Αγία Πετρούπολη ήταν η ευκαιρία. Οι ηγέτες των δύο υπερδυνάμεων την εκμεταλλεύθηκαν και η πρόταση του Σεργκέι Λαβρόφ -να τεθεί το συριακό χημικό οπλοστάσιο υπό διεθνή επιστασία- είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Τώρα πλέον, μετά και τη στήριξη του Πεκίνου στην πρόταση Λαβρόφ, δεν είναι καθόλου απίθανο η υπόθεση της Συρίας να οδηγηθεί σύντομα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να υπάρξει απόφαση. Επομένως, αρχίζουν να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για το πλέον ρεαλιστικό και συγχρόνως θετικό σενάριο. Δηλαδή, τη μη διεξαγωγή της στρατιωτικής ενέργειας (συμβολική ή δυναμική) και την ανάληψη της διευθέτησης της συριακής κρίσης από την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα. 
 
<a href="http://www.geostrategy.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Συρία: Η ώρα των διαπραγματεύσεων.

Βασίλης Γιαννακόπουλος, γεωστρατηγικός αναλυτής συγγραφέας Πολύ πιθανόν το 20λεπτο της κατ' ιδίαν συνομιλίας Ομπάμα-Πούτιν, στη δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Μόνη επιλογή ο πόλεμος για τον «Ρώσο Νταβούτογλου», Αλ. Ντούγκιν!

Ellada simera 0 κόσμος 12:58

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Alexander_Dugin.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84054" height="358" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Alexander_Dugin.jpg" title="Alexander_Dugin" width="640" /></a></div>
 
Η Ρωσία εάν και εφόσον οι ΗΠΑ αποφασίσουν να χτυπήσουν στη Συρία θα απαντήσει με κάθε τρόπο, διότι πολύ απλά, όπως προκύπτει από τα λόγια του πλέον γνωστού γεωπολιτικού της χώρας, δεν έχει άλλη επιλογή με βάση τη γεωπολιτική, από το να προσπαθήσει να σβήσει μία φωτιά η οποία εάν αφεθεί χωρίς κανέναν έλεγχο θα κάψει και το δικό της σπίτι. 
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη 
Ενώ λοιπόν τα τύμπανα του πολέμου φαίνεται, προς το παρόν, να έχουν βάλει «σιγαστήρα» – φυσικά ΔΕΝ έχουν σιγήσει – ο καθηγητής Αλεξάντερ Ντούγκιν, που φέρεται ως ένας από τους πλέον στενούς συμβούλους και «κατηχητές» του Προέδρου Πούτιν στην έννοια του «Ευρασιατισμού» (θεωρία που δείχνει να ακολουθεί στην πράξη η Ρωσία του Πούτιν, όπως ο Ερντογάν εμπνεύστηκε από τη θεωρία του Νταβούτογλου…), με τον δικό του μοναδικό τρόπο μιλάει για την κρίση στη Συρία και χρησιμοποιώντας την ακαδημαϊκή αναλυτική του ικανότητα, λέει κάποιες αλήθειες, τις οποίες εάν δεν τις λάβουμε σοβαρά υπόψη, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ούτε τον ρωσικό τρόπο σκέψης, ούτε όμως και γενικότερα τα τεκταινόμενα στη δραματικό «σίριαλ Συρία» και πιο συγκεκριμένα στο πως αντιμετωπίζουν το θέμα οι δύο κύριες αντιμαχόμενες πλευρές δηλαδή η Ουάσιγκτον και η Μόσχα. 
 
Πριν όμως προχωρήσουμε στη σύντομη ανάλυση των δηλώσεων Ντούγκιν, ας πούμε δύο λόγια για τον συγκεκριμένο άνθρωπο και για ποιον λόγο τα λεγόμενά του θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη από τον κάθε ενδιαφερόμενο: Ο καθηγητής Ντούγκιν, γεννημένος το 1962 είναι ένας από τους πλέον γνωστούς πολιτικούς σχολιαστές και θεωρητικούς της ιστορίας των ιδεών στον τομέα της πολιτικής της πατρίδας του. 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Διδάσκει στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας ενώ είναι ο σύγχρονος εμπνευστής και ηγέτης του κινήματος του «Ευρασιατισμού», δηλαδή της άποψης ότι η Ρωσία δεν ανήκει ούτε στην Δύση ούτε στην Ανατολή αλλά είναι μία καθαρά Ευρασιατική χώρα, η οποία θα πρέπει μέσω της «Χερσαίας Ισχύος» (Land Power) να αντιταχθεί στις «Ναυτικές Δυνάμεις» (Naval Powers), τις «Ατλαντικές» όπως τις αποκαλεί και να ελέγξει τον τεράστιο χώρο της Ευρασίας μέσω της «εκπαραθύρωσης» των Αγγλοσαξονικών δυνάμεων από την περιοχή. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της ένωσης των λαών της Ευρασίας, υπό τη σκέπη της Μόσχας (θυμίζει κάτι στη σημερινή πολιτική της Μόσχας μήπως;).</div>
</div>
Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό, η θεωρία του «Ευρασιατισμού» από μόνη της αποτελεί ένα τεράστιο ακαδημαϊκό – και όχι μόνο – ζήτημα, το οποίο άπτεται θεμάτων ταυτότητας, κουλτούρας, θρησκείας, κοινωνιολογίας, ανθρωπολογίας, γεωπολιτικής και Ιστορίας. Η συγκεκριμένη προσέγγιση συζητείται όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και σε άλλες χώρες της περιοχής με προεξάρχουσα την Τουρκία, ενώ στην Ελλάδα λίγοι μπορούν να το παρουσιάσουν με έναν ολοκληρωμένο και κατανοητό τρόπο. Ο Α. Ντούγκιν υπό τον μανδύα του πολιτικού φιλοσόφου και του γεωπολιτικού ακτιβιστή είναι για πάνω από δέκα χρόνια στο πλευρό του προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, με αποτέλεσμα η εξωτερική πολιτική της χώρας να επηρεάζεται άμεσα από τις συμβουλές που δίνει στον Ρώσο πρόεδρο. 
Και ακριβώς στο σημείο αυτό περνάμε στην τοποθέτηση Ντούγκιν αναφορικά με τη σχέση των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την πολιτική των προέδρων Ομπάμα και Πούτιν. Η πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο θέμα εστιάζεται στην παρατήρηση, ότι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ο πρόεδρος Ομπάμα είναι στην ουσία «διαχειριστής» ενός εκτεταμένου και ανεπτυγμένου μηχανισμού, ο οποίος έχει μάθει να είναι τόσο αποτελεσματικός, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει «στον αυτόματο», ενώ για την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, ο πρόεδρος Πούτιν είναι «τα πάντα», διότι από αυτόν περνάνε όλες οι σημαντικές αποφάσεις. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Eurasia_and_eurasianism.png"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-84057" height="324" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Eurasia_and_eurasianism-1024x531.png" title="Eurasia_and_eurasianism" width="625" /></a> 
Η συγκεκριμένη παρατήρηση του Α. Ντούγκιν με λίγα λόγια υπογραμμίζει το γεγονός ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι ένας «νοήμων οργανισμός» ο οποίος εάν πιστεύει ότι τα συμφέροντά του θα πρέπει να λειτουργήσουν προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση κανένας πρόεδρος δεν θα είναι σε θέση να το αποτρέψει. Στις ΗΠΑ το «σύστημα» είναι ισχυρό, αφού έχει μάθει να λειτουργεί ακόμα κι εάν ένας πρόεδρος δεν θα είναι τόσο «ισχυρός». Από την άλλη πλευρά το πολιτικό σύστημα της Ρωσίας είναι «προσωποπαγές» – έτσι ήταν από την εμφάνιση των Ρώσων στην Ιστορία… – με αποτέλεσμα να απαιτεί την παρουσία ενός «ισχυρού προσώπου», του οποίου ο λόγος είναι νόμος και χωρίς αυτόν κάθε απόφαση πολύ απλά δεν μπορεί να ληφθεί και να εκτελεστεί με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο. 
Εάν γίνει αναγωγή στη σημερινή κατάσταση με τη Συρία, είναι προφανές ότι ο Α. Ντούγκιν υποστηρίζει ότι ακόμα και εάν ο πρόεδρος Ομπάμα δεν θέλει τον πόλεμο, εάν το σύστημα που τον υποστηρίζει τον προωθεί, στο τέλος θα γίνει αυτό που θέλει ο «μηχανισμός» και όχι αυτό που θέλει ο πρόεδρος. Από την άλλη πλευρά όλα εξαρτώνται από το πώς θα αντιληφθεί τα πράγματα ο πρόεδρος Πούτιν, και γι’ αυτό τον λόγο ο Ρώσος διανοητής υποστηρίζει, ότι όλο το «δυτικότροπο μπλοκ» στη Μόσχα έχει πέσει πάνω του για να τον πείσει να μην κινηθεί σε βοήθεια της Συρίας. (Από την τοποθέτηση αυτή αντιλαμβανόμαστε ακόμα και για τη σημασία των απόψεων του ίδιου του Ντούγκιν αφού έχει μία προνομιακή σχέση με τον μόνο πόλο εξουσίας στη Ρωσία). 
Ο Α. Ντούγκιν αναφέρει, ότι η Ρωσία από τον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας, στην ουσία έχει κάνει τη μεγάλη επιστροφή στην παγκόσμια κονίστρα, ενώ επισημαίνει ότι πλέον η Μόσχα ένα αναλάβει την «γεωπολιτική ταυτότητα» της παγκόσμιας «χερσαίας δύναμης», η οποία αντιτίθεται στις ναυτικές δυνάμεις της Δύσης και ειδικότερα των Αγγλοσαξόνων. Ο καθηγητής αναφέρει, ότι η σύγκρουση λαμβάνει τις διαστάσεις ενός «παιγνίου μηδενικού αθροίσματος» κάτι το οποίο δραματοποιεί τη κατάσταση, αφού η Ρωσία θα πρέπει να αντιδράσει αποφασιστικά, ενώ δεν παραλείπει να αναφέρει ότι η Μόσχα θα πρέπει να επιβεβαιώσει τον παγκόσμιο ρόλο της ο οποίος και της αποδόθηκε πλήρως τον Αύγουστο του 2008 μέσω του πολέμου με τη Γεωργία. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Alexander_Dugin_2.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84055" height="254" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Alexander_Dugin_2.jpg" title="Alexander_Dugin_2" width="450" /></a> 
Μετά την Τσετσενία και τη Γεωργία ο «τρίτος γύρος» και ίσως «ο τελευταίος» είναι αυτός της Συρίας αφού «όλα κρίνονται» από την έκβασή του: «Εάν η Ουάσιγκτον δεν επέμβει και αποδεχτεί τις θέσεις της Ρωσίας και της Κίνας, αυτό θα σημάνει και το τέλος της μονοκρατορίας των ΗΠΑ σε έναν μονοπολικό κόσμο», αναφέρει με έμφαση και συνεχίζει ότι «αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο νομίζω ότι ο Ομπάμα θα πάει μακριά στη Συρία». Εάν από την πλευρά της η Ρωσία κάνει πίσω τότε θα δεχτεί μία «μεγάλη ήττα» ως χερσαία δύναμη, ενώ η επόμενη κρίση θα έχει να κάνει «με το Ιράν και μετά θα έρθει η σειρά του βόρειου – Ρωσικού – Καυκάσου». Εάν «η Συρία πέσει, θα ξεκινήσουν (Αγγλοσάξονες, Ισραηλινοί και Σαουδάραβες) άμεσα πόλεμο στη Ρωσία, την πατρίδα μας». Έτσι, σύμφωνα με την άποψή του, «δεν μπορούμε να παρατήσουμε τον Άσαντ, διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε γεωπολιτική αυτοκτονία της Ρωσίας» και παρατήρησε ότι «ίσως αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη μέγιστη κρίση της μοντέρνας γεωπολιτικής ιστορίας». 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Καλό θα ήταν αυτή η σύντομη τοποθέτηση να απασχολήσει όλους τους ενδιαφερόμενους και ειδικά εκείνους που κατηγορηματικά υποστηρίζουν, «σιγά μην κάνει η Ρωσία πόλεμο για τη Συρία». Κάτι παρόμοιο έλεγαν και κάποιοι δικοί μας αναλυτές και πολιτικοί για τα Ίμια, με το αμίμητο, «σιγά μην κάνουμε πόλεμο για δύο βράχους». Το τι είναι σημαντικό για μια χώρα και γιατί, είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη εξίσωση…</div>
</div>
 
Φυσικά, τόσο η Ρωσία όσο και οι ΗΠΑ – ακόμα και με μία τόσο διαφορετική πολιτική και στρατηγική κουλτούρα – είναι σοβαρά κράτη και αντιλαμβάνονται την έννοια του Εθνικού Συμφέροντος με την απαραίτητη ευρύτητα πνεύματος και την αναγκαία συνολική στρατηγική αντίληψη. Εδώ στην Ελλάδα ακόμα παλεύουμε με τις ιδεοληψίες του παρελθόντος και όταν η πυρκαγιά θα φουντώσει για ακόμα μία φορά θα κοιτάμε τον ουρανό να δούμε… το Beriev να έρχεται να μας γλιτώσει. Το «όπως στρώνεις κοιμάσαι» δεν ισχύει μόνο για τα άτομα, αλλά και σε κοινωνίες, λαούς και κράτη… 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Συρία: Μόνη επιλογή ο πόλεμος για τον «Ρώσο Νταβούτογλου», Αλ. Ντούγκιν!

Η Ρωσία εάν και εφόσον οι ΗΠΑ αποφασίσουν να χτυπήσουν στη Συρία θα απαντήσει με κάθε τρόπο, διότι πολύ απλά, όπως προκύπτει από τα λόγια...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξεκινούν διαπραγματεύσεις στον ΟΗΕ

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, Διπλωματία, κόσμος 12:50

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://guardianlv.com/wp-content/uploads/2013/06/obama1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://guardianlv.com/wp-content/uploads/2013/06/obama1.jpg" width="600" /></a></div>
 
"Πάγωσε" τη στρατιωτική δράση ο Μ.Ομπάμα - Στρέφεται στο σχέδιο Ρωσίας για Συρία 
«Πάγωσε» τα σχέδια για στρατιωτική δράση στη Συρία ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα αναμένοντας μία λύση μέσω της διπλωματικής οδού, στο πλαίσιο της πρότασης που κατέθεσε η Ρωσία για έλεγχο των χημικών του Μπασάρ άλ Άσσαντ από τη διεθνή κοινότητα. 
Υποστήριξε ωστόσο πώς αν δεν έχει αποτέλεσμα μία διπλωματική λύση τότε οι ΗΠΑ θα εξαπολύσουν περιορισμένη επίθεση στη Συρία χωρίς χερσαίες επιχειρήσεις. "Δεν θα πατήσει μπότα αμερικανού στρατιώτη στη Συρία" είπε στο διάγγελμα του πρός τον Αμερικανικό λαό. 
Όλα δείχνουν πώς το «παιχνίδι» θα μεταφερθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προκειμένου να βρεθεί η «χρυσή τομή» μεταξύ της Μόσχας και της Ουάσιγκτον για το τι πρέπει να γίνει στο θέμα της Συρίας. Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ να άρουν την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας κατά του Άσσαντ γιατί δεν μπορεί μία χώρα να αφοπλιστεί όταν γνωρίζει πώς μπορεί να δεχθεί επίθεση. 
Αυτό έπραξε επι της ουσίας ο Μπάρακ Ομπάμα κατά το 15λεπτο διάγγελμα που απηύθυνε στον Αμερικανικό λαό λίγο μετά τις τέσσερις τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδας), υποστηρίζοντας πώς τα αμερικανικά σχέδια για στρατιωτική δράση στη Συρία είναι για να «παραδειγματιστούν και άλλοι τύραννοι» και πρόσθεσε πώς «έχω βαθιά ριζωμένη την προτίμηση στις ειρηνικές λύσεις». 
«Η Ρωσική κυβέρνηση έχει εκφράσει την επιθυμία να συμμετάσχει στην πίεση Άσαντ να εγκαταλείψει τα χημικά όπλα», είπε μεταξύ άλλλων ο Ομπάμα και πρόσθεσε πως «αυτή η πρωτοβουλία έχει τη δυνατότητα να άρει την απειλή των χημικών όπλων χωρίς τη χρήση βίας». Για το λόγο αυτό και θα την εξετάσει προσεκτικά. 
Η αναφορά αυτή του Μπάρακ Ομπάμα σχολιάζεται απο τους New York Times (το επικοινωνιακό "όπλο" των δημοκρατικών) ως προσχώρηση στο Ρωσικό σχέδιο για την εξεύρεση διπλωματικής λύσης στην κρίση της Συρίας. 
«Είναι πάρα πολύ νωρίς να γνωρίζουμε εάν αυτή η πρόταση θα πετύχει», σημείωσε σχετικά ο Ομπάμα, υπογραμμίζοντας πως «κάθε συμφωνία πρέπει να εξασφαλίζει ότι το καθεστώς Άσαντ θα εμμείνει στις δεσμεύσεις του". 
«Ζήτησα από το Κογκρέσο να αναβάλει την ψηφοφορία σχετικά με τη δράση στη Συρία για να ακολουθηθεί η διπλωματική λύση», δήλωσε ακόμη. «Για το λόγο αυτό στέλνω τον Τζον Κέρι να συναντηθεί με τον Ρώσο ομόλογό του την Πέμπτη και εγώ θα συνεχίσω τις συζητήσεις μου με τον πρόεδρο Πούτιν», πρόσθεσε ο Ομπάμα. 
Ο Αμερικανός Πρόεδρος υποστήριξε πώς «δεν θα στείλω Αμερικανούς στρατιώτες στο έδαφος της Συρίας (no boots on the ground). Η όποια επέμβαση θα είναι στοχευμένη», είπε ακόμη ο Αμερικανός πρόεδρος ξεκαθαρίζοντας πώς αυτό θα συμβεί αν οι διπλωματικές συζητήσεις δεν τελεσφορήσουν. Μάλιστα, δήλωσε πως έχει ζητήσει από τον αμερικανικό στρατό να διατηρήσει την τρέχουσα θέση του, εντείνοντας τις πιέσεις στο καθεστώς Άσαντ να συμμορφωθεί με τις διεθνείς υποδείξεις. 
«Δεν θα ακολουθήσει μια ανοικτή δράση, όπως στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Δεν θα ακολουθήσει μια παρατεταμένη αεροπορική εκστρατεία, όπως στη Λιβύη ή στο Κοσσυφοπέδιο. Θα είναι μια επέμβαση με σαφή στόχο την αποτροπή της χρήσης των χημικών όπλων από τον Άσαντ. Ακόμη και ένα περιορισμένο χτύπημα θα στείλει ένα μήνυμα στον Άσαντ που κανένα άλλο έθνος δε μπορεί να δώσει εκτός από τις ΗΠΑ», δήλωσε χαρακτηριστικά. 
Εξέφρασε τέλος τη βεβαιότητα πώς ο Άσσαντ είναι αυτός που έκανε χρήση χημικών στη Δαμασκό στις 21 Αυγούστου και όπως είπε ο κίνδυνος από τα χημικά στη Συρία απειλεί και τις ΗΠΑ 
Εν αναμονή λοιπόν των διπλωματικών διεργασιών και κινήσεων στο «τραπέζι» του ΟΗΕ που ξεκινούν αύριο με το τετ α τετ Κέρι και Λαβρόφ. Μέχρι στιγμής πάντως η Μόσχα έχει κερδίσει στα σημεία, αν και ο αγώνας φαίνεται μακρύς… 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ξεκινούν διαπραγματεύσεις στον ΟΗΕ

"Πάγωσε" τη στρατιωτική δράση ο Μ.Ομπάμα - Στρέφεται στο σχέδιο Ρωσίας για Συρία «Πάγωσε» τα σχέδια για στρατιωτική δράση στη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ΗΠΑ εξοπλίζουν στη Συρία την Αλ Κάιντα που προκάλεσε την 11η Σεπτεμβρίου

Ellada simera 0 κόσμος 12:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.travelstyle.gr/portal/photos/articles/9040_11septembr_183361026.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.travelstyle.gr/portal/photos/articles/9040_11septembr_183361026.jpg" /></a></div>
 
Η στρατιωτική επέμβαση που ετοίμαζαν οι ΗΠΑ κατά του καθεστώτος του Μπασάρ άλ Άσσαντ με κατασκευασμένα στοιχεία ότι έκανε χρήση χημικών και επιχείρημα πως πρέπει να τιμωρηθεί γιατί μπορεί να στραφεί εναντίον των αμερικανικών συμφερόντων θα ήταν μία άμεση ενίσχυση της Αλ Κάιντα. 
Όπως άλλωστε δίδεται «χέρι βοηθείας» από τις ΗΠΑ και άλλες Δυτικές χώρες με την παροχή όπλων και πυρομαχικών στους ισλαμιστές αντάρτες του Μετώπου Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία που μάχονται τον Άσσαντ. 
Οι ΗΠΑ δηλαδή εξοπλίζουν και ενισχύουν την Αλ Κάιντα στη Συρία, ενώ ένα στρατιωτικό χτύπημα θα ήταν η απόλυτη στήριξη της. 
Την τρομοκρατική οργάνωση που αποδεδειγμένα και εμπεδωμένα στη συνείδηση των Αμερικάνων, ακριβώς πριν από 12 χρόνια, την 11η Σεπτεμβρίου 2001, επιτέθηκε στις ΗΠΑ, ισοπέδωσε τους δίδυμους πύργους, το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, το σύμβολο της αμερικανικής οικονομικής ισχύς και «χτύπησε» το αμερικανικό Πεντάγωνο. 
Από τύχη ένα ακόμη αεροσκάφος δεν έπεσε στο Λευκό Οίκο, αφού κατέπεσε σε πόλη της Πενσιλβάνια. 
Η άριστα οργανωμένη επίθεση από τους τρομοκράτες που εκδηλώθηκε από αέρος στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι δυνάμεις ασφαλείας και ο Στρατός δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν, είχε ως απολογισμό περισσότερους από 3.000 νεκρούς Αμερικανούς πολίτες, σηματοδότησε την αρχή της κατάρρευσης της οικονομίας των ΗΠΑ και την περίοδο της ανασφάλειας. 
Αναλυτές, ακόμη και Αμερικανοί, βραβευμένοι ανταποκριτές, Αμερικανοί στρατιωτικοί και πολίτες πιστεύουν ακράδαντα πώς ένα χτύπημα κατά της Συρίας αποτελεί πόλεμο στο πλευρό της Αλ Κάιντα. «Ο Μπάρακ Ομπάμα και οι ΗΠΑ δηλαδή συντάσσονται με  αυτούς που σκότωσαν χιλιάδες ανθρώπους την 11η Σεπτεμβρίου», σχολιάζουν και απορρίπτουν τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. 
Μάλιστα, όσο περνούν οι μέρες όλο και περισσότεροι Αμερικανοί πολίτες αντιλαμβάνονται την προβοκάτσια και αντιδρούν στο ενδεχόμενο χτυπήματος κατά της Συρίας. Δεν είναι δυνατόν οι ΗΠΑ να έχουν εξαπολύσει έναν «πόλεμο» κατά της τρομοκρατίας μετά την 11η Σεπτεμβρίου για την εξολόθρευση της Αλ Κάιντα, να παρουσιάζουν ως επίτευγμα δεκαετίας το θάνατο του Οσάμα Μπίν Λάντεν, να εξακολουθούν να βομβαρδίζουν την Υεμένη και το Πακιστάν και ταυτόχρονα να βοηθούν στη Συρία το Μέτωπο Αλ Νούσρα που είναι το παρακλάδι την Αλ Κάιντα. 
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν στις ΗΠΑ πώς τα όπλα με τα οποία η CIA και κάτι ΜΚΟ προμηθεύουν τους αντάρτες και τις οργανώσεις που δρουν στη Συρία κατά του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ θα χρησιμοποιηθούν εναντίον τους.         
Το οπλοστάσιο χημικών όπλων του Άσσαντ επίσης συνιστά πιθανό πρόβλημα, αν οργανώσεις όπως το Μέτωπο Αλ Νούσρα αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτό. Είναι πολύ πιθανό τα όπλα αυτά είτε να χρησιμοποιηθούν εντός της Συρίας, είτε να βγούν από τη χώρα και να χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές επιθέσεις στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, τη Γαλλία ή άλλες δυτικές χώρες που τάσσονται σήμερα κατά της Συρίας. 
Γνωρίζουν επίσης οι ΗΠΑ πως χιλιάδες εξτρεμιστές μουσουλμάνοι, μεταξύ των οποίων και Αμερικανοί που πολεμούν σήμερα στη Συρία, μπορούν να γυρίσουν πίσω με εμπειρία, τεχνογνωσία και όπλα και να οργανώσουν μελλοντικά μία νέα 11η Σεπτεμβρίου. 
Είναι βέβαιο πώς οι σφοδρές αντιδράσεις των Αμερικανών, πολιτικών και κοινής γνώμης κατά ενός πιθανού στρατιωτικού χτυπήματος στη Συρία συνδέονται με τους φόβους ενός νέου και ισχυρού δημιουργήματος τρομοκρατίας που θα μπορούσε να στραφεί ανά πάσα στιγμή κατά των ΗΠΑ. 
Πιθανότατα αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα έκανε πίσω και οδεύει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για διπλωματική λύση, στο πλαίσιο του ΟΗΕ και με βάση την πρόταση της Μόσχας. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>