Εγγυήτρια ή κατοχική δύναμη;

<a href="https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2019/02/aFOLiOhHp2X91y3AOODO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="520" data-original-width="800" height="416" src="https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2019/02/aFOLiOhHp2X91y3AOODO.jpg" width="640" /></a><br /><br />Του <b>ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ</b><br />Η Τουρκία έχει το δικαίωμα να διατηρεί 650 στρατιώτες ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο. Εκτός αυτού, διατηρεί και σαράντα χιλιάδες στρατιώτες ως «δικαίωμα απελευθέρωσης». Οι Ελληνοκύπριοι τον αποκαλούν «κατοχικό στρατό» αυτόν, ενώ οι Τουρκοκύπριοι «απελευθερωτή στρατό». Μήπως αυτή η στρατιωτική δύναμη βρίσκεται εδώ παρά τη θέληση των Τουρκοκυπρίων; Όχι! Ουσιαστικά είναι εδώ χάρη σε αυτήν τη βούληση. Αν δεν το ήθελε η κοινότητά μας, μήπως θα μπορούσε να βρίσκεται εδώ; Ακόμα και να βρισκόταν, μήπως θα μπορούσε να κρατηθεί εδώ τόσα χρόνια; Αν δεν το θέλαμε εμείς. Αν λέγαμε «σήκω και φύγε».<div><br />Αν τον αποκαλούσαμε «κατοχικό στρατό». Δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιεί το επιχείρημα που χρησιμοποιεί για εμάς διεθνώς. Τι λέει στον κόσμο; «Έσωσα τους Τουρκοκύπριους ομοεθνείς μου από την ελληνοκυπριακή θηριωδία». Αυτή είναι η ουσιαστική αιτιολογία όσον αφορά τα σαράντα χιλιάδες στρατεύματα που διατηρεί εδώ. Οι Τουρκοκύπριοι ουδέποτε το διέψευσαν αυτό επισήμως. Δεν είπαν «όχι, αυτό δεν είναι απελευθέρωση είναι κατοχή». Ουσιαστικά ούτε ανεπίσημα το διέψευσαν, όχι μόνο επίσημα. Δεν αντιτάχθηκαν σε αυτό το επιχείρημα της Τουρκίας. Δεν μίλησαν για κατοχή. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι, όπως εμείς, μίλησαν, όμως πάντα θεωρήθηκαν μειοψηφία και αυτή δεν έγινε δεκτή ως η άποψη της πλειοψηφίας.</div><div><br />Ναι, υπάρχουν πολλές αντιδράσεις μέσα στην κοινότητά μας προς την Τουρκία. Από όλους ακούγονται φωνές ότι μας τελείωσε, μας αφάνισε. Όμως, ακόμα και όσοι παραπονιούνται γι’ αυτό ουδέποτε αποδέχονται ότι βρισκόμαστε υπό κατοχή. Ειδικά δεν θέλουν ποτέ να μας αφήσει και να φύγει η Τουρκία. Ακόμα και αν τα εκτός βουλής μικρά πολιτικά κόμματά μας υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στην κατοχή δεν λαμβάνονται και πολύ υπόψη διεθνώς και δεν έχουν απήχηση. Μέσα σε 38 χρόνια πέρασαν πολλά άτομα που ήταν γνωστά ως αριστεροί από τη βουλή του κράτους-φάντασμα που ανακηρύχθηκε το 1983. Όμως, κανένας τους δεν είπε ότι «υπάρχει κατοχή σε αυτήν τη χώρα». </div><div><br /></div><div>Κανείς δεν παραπονέθηκε για το παράνομο καθεστώς των σαράντα χιλιάδων στρατευμάτων που βρίσκονται εδώ. Όλοι ενήργησαν σαν να υπάρχει ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος δικαίου εδώ. Δεν υπάρχει δημοκρατία για παράδειγμα, όμως συμπεριφέρονται σαν να υπάρχει. Όλες οι ζωτικές αποφάσεις λαμβάνονται στην Άγκυρα, όμως προτιμούν να συμπεριφέρονται σαν να τις έχει λάβει η εδώ διοίκηση αυτές τις αποφάσεις. Το παίζουν βουλή. Το παίζουν κυβέρνηση. Αν υψωνόταν από το βήμα της βουλής μια φωνή που να έλεγε «υπάρχει κατοχή». Αν μάλιστα λαμβανόταν μια απόφαση κατά της κατοχής της Τουρκίας από τη βουλή σε περίοδο που ήταν στην πλειοψηφία οι γνωστοί ως αριστεροί, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Τότε η Τουρκία δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα που χρησιμοποιεί στον κόσμο για να εμφανιστεί ότι έχει δίκιο. Δεν θα μπορούσε να πει «είμαι στην Κύπρο για να προστατεύσω τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων».</div><div><br />Δηλαδή, όπως καταλαβαίνετε, από εμάς εξαρτάται το αν βρίσκεται εδώ η Τουρκία. Όχι από την Αμερική και την Αγγλία. Εκείνες μπορεί να θέλουν να κρατήσουν την Τουρκία σε αυτήν τη θέση στο νησί. Όμως, αν δεν το θέλουμε εμείς δεν μπορούν να την κρατήσουν εύκολα. Ενώ με βάση τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου οι στρατιώτες που διατηρεί εδώ ως εγγυήτρια είναι 650, το 1974 προστέθηκαν άλλες 40 χιλιάδες σε αυτούς. Όμως, οι σαράντα χιλιάδες δεν είναι στρατός για την ιδιότητα του εγγυητή. Και δεν είναι νόμιμες. Δεν μπορεί να είναι νόμιμος ο κατοχικός στρατός. Η Τουρκία ασκεί το «δικαίωμα απελευθέρωσης». Και θεωρεί ότι δικαιούται να κάνει ό,τι θέλει σε αυτά τα εδάφη που κρατάει υπό την κατοχή της μέχρι να υλοποιηθεί μια λύση όπως η ίδια επιθυμεί. Ποια είναι η λύση που επιθυμεί; Καμία! Δεν επιθυμεί λύση και άλλα παρόμοια! Κανείς να μην έρθει απέναντί μας λέγοντας ότι είπε «ναι» στο σχέδιο Ανάν. Αν δεν ήταν βέβαιη ότι θα έλεγε «όχι» η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θα έλεγε «ναι». Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο είναι ότι έστω και αν το αποτέλεσμα ήταν «ναι» και στις δύο πλευρές δεν θα εφάρμοζε τις δεσμεύσεις της που υπήρχαν στο σχέδιο. Άλλωστε δεν υπήρχε τιμωρία γι’ αυτό.</div><div><br />Έγραψα αυτό το άρθρο τόσο για εκείνους που παραπονιούνται για την Τουρκία όσο και για εκείνους που δεν αντιτίθενται στην εδώ παρουσία της. Η εγγυήτρια πρόσθεσε στην ιδιότητα του εγγυητή και το δικαίωμα απελευθέρωσης. Η απελευθέρωση είναι χειρότερη και από την κατοχή. Δεν το αντιλαμβάνεστε;<br /><br /></div><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Εγγυήτρια ή κατοχική δύναμη;

Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ Η Τουρκία έχει το δικαίωμα να διατηρεί 650 στρατιώτες ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο. Εκτός αυτού, διατηρεί και σαράντα χιλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενα ταξίδι που δεν πρέπει να γίνει Το ταξίδι στην Τουρκία

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/04/wG1LQl3684XnZUrsZOwM.jpg"><img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/04/wG1LQl3684XnZUrsZOwM.jpg" /></a><br /><br />Γεώργιος Π. Μαλούχος<br />Σύμφωνα με το υφιστάμενο πρόγραμμα, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας θα επισκεφθεί την Αγκυρα στις 14 Απριλίου. Εξ αρχής δεν έχει γίνει ακριβώς κατανοητό το γιατί ο υπουργός Εξωτερικών έπρεπε να πάει τώρα στην Αγκυρα. Να κάνει τι; Οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη δεν επαρκούν; Ή υπάρχει κάποια πρόσθετη ανάγκη της κυβέρνησης να τις «σπρώξει» με κάποιον τρόπο και σε κάποια κατεύθυνση; Αυτό που θα είναι όμως εντελώς ακατανόητο θα είναι να γίνει τελικά το ταξίδι Δένδια μετά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών. <div><br /></div><div>Μπορεί να προγραμματίστηκε, και μάλλον κακώς, πριν από αρκετές ημέρες, όμως αμέσως μετά την ανακοίνωσή του η Τουρκία έσπευσε να ακυρώσει τον έλληνα υπουργό λέγοντας ότι θα ξαναβγάλει ερευνητικά σκάφη στο Αιγαίο, αλλά και υποστηρίζοντας ανοιχτά πλέον τα δουλεμπορικά με σκάφη του λιμενικού της. Πώς θα πάει λοιπόν ο υπουργός Εξωτερικών μετά από όλα αυτά στην Αγκυρα; Και γιατί; Τι μήνυμα στέλνει σε εχθρούς και φίλους η Ελλάδα που αντί να διακόπτει τις συνομιλίες, αντιθέτως τις ενισχύει σε επίπεδο υπουργού; Ποιας χώρας υπουργός θα έκανε κάτι αντίστοιχο; Καμίας, τουλάχιστον κυρίαρχης.</div><div><br />Οι κατευναστικές, ενίοτε φοβικές, πρακτικές της ελληνικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας έχουν μεγάλη ιστορία. Το πρόβλημα είναι όμως ότι ουδέποτε απέδωσαν το παραμικρό. Αντίθετα, πάντοτε ενίσχυσαν την τουρκική επιθετικότητα. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να φαντάζεται ότι είναι προς όφελος της Ελλάδας να νομιμοποιήσει και πάλι τέτοιου είδους συμπεριφορές της Αγκυρας – γιατί αυτό θα είναι το μοναδικό εξαγόμενο ενός τέτοιου ταξιδιού, αυτή ειδικά τη στιγμή. Το μήνυμα που θα στείλει προς κάθε κατεύθυνση θα είναι ένα και μοναδικό: ότι η Τουρκία μπορεί να συμπεριφέρεται ανεξέλεγκτα και η Ελλάδα να σκύβει το κεφάλι και να προσαρμόζεται. </div><div><br /></div><div>Βέβαια, από την άλλη πλευρά, η πικρή αλήθεια είναι ότι αυτό δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά η επιβεβαίωση μιας ήδη υφιστάμενης πραγματικότητας. Γιατί αυτό ακριβώς έκανε η Ελλάδα από το περασμένο καλοκαίρι και μετά, όταν η Τουρκία ξεκίνησε τη νέα φάση αναβαθμισμένων προκλήσεων στο Αιγαίο. Από αυτή την άποψη, είναι καλό να φαίνεται ολόκληρη και ξεκάθαρη η πραγματικότητα. Ομως, μήπως θα ήταν καλύτερα, αντί να επισημοποιηθεί αυτή η στάση, να σκεφτεί η κυβέρνηση αν πρέπει αντιθέτως να αλλάξει; Πιστεύει πραγματικά ότι θα τη βγάλει πουθενά; Δεν μπορεί.<br /><br />Το υπουργείο Εξωτερικών είπε ότι το ταξίδι θα γίνει «μόνο αν το επιτρέψουν οι συνθήκες». Το είπε ή όχι, ήρθε και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας να κάνει ανακοινώσεις με αναφορές σε ύπαρξη τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα και μάλιστα κατηγορώντας για δυσμενή μεταχείρισή της αλλά και επιρρίπτοντας την ευθύνη της ελληνοτουρκικής έντασης στην ελληνική πλευρά. Λοιπόν; Τι σημαίνει αν το επιτρέψουν οι συνθήκες; Δεν το επιτρέπουν. </div><div><br /></div><div>Στο ίδιο πνεύμα, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών προσέθεσε ότι το ταξίδι θα γίνει «εφόσον υπάρξει μια σαφής και συνεχής αποκλιμάκωση, τουλάχιστον βελτίωση του κλίματος, που να επιτρέψει να γίνει ένας εποικοδομητικός διάλογος». Μα τι αποκλιμάκωση; Εδώ υπάρχει διαρκής και πολυεπίπεδη κλιμάκωση. Επίσης, τι σημαίνει «συνεχής»; Δηλαδή, πόσο είναι το συνεχής; Το ταξίδι είναι σε λίγες ημέρες. Η ένταση προκλήθηκε μόλις πριν από λίγα 24ωρα. Πότε θα προλάβει να γίνει «συνεχής» η αποκλιμάκωση που ακόμα δεν έχει καν ξεκινήσει, ενώ, αντίθετα, η εμπρηστική ρητορική εκτοξεύεται;<br /><br />Το ταξίδι αυτό δεν πρέπει να γίνει. Ουδείς λόγος υπάρχει. Αντίθετα, υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι να μη γίνει. Και κυρίως ότι το μήνυμα που θα στείλει η Ελλάδα αν πάει τώρα στην Τουρκία ο υπουργός Εξωτερικών θα δείχνει μία χώρα που δεν σέβεται τον εαυτό της. Πώς περιμένει να τη σεβαστούν οι άλλοι;</div><div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ενα ταξίδι που δεν πρέπει να γίνει Το ταξίδι στην Τουρκία

Γεώργιος Π. Μαλούχος Σύμφωνα με το υφιστάμενο πρόγραμμα, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας θα επισκεφθεί την Αγκυρα στις 14 Απριλίου. Εξ α...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Η επιδίωξη «ανεξαρτησίας» της αμυντικής βιομηχανίας κοστίζει στην Τουρκία

<img height="320" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2021/04/turkish_armed_forces_intime_news-750x375.jpg" width="640" /><br /><br />Ο δημοσιογράφος Selcan Hacaoğlu σε πρόσφατο άρθρο του στο Bloomberg αναλύει την «εθνικιστική προσπάθεια» του Προέδρου Ερντογάν για να καταστήσει ανεξάρτητη την εγχώρια αμυντική βιομηχανία σε ό,τι αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας.<br /><br />Ο ίδιος φέρνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τα τουρκικά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAV) TB2 Bayraktar, τα οποία μετά την δράση τους στα πεδία των μαχών του Ναγκόρνο Καραμπάχ, της Συρίας και της Λιβύης, προκαλούν ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία στους Δυτικούς συμμάχους της Άγκυρας εντός πλαισίου NATO.<div><br />Η τουρκική αμυντική βιομηχανία<br /><br />Σύμφωνα με τον Hacaoğlu, τα μονοπώλια της αμυντικής βιομηχανίας της τουρκικής κυβέρνησης επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια δημόσιων πόρων σε ένα δίκτυο ιδιωτικών εταιρειών, οι οποίες προσφέρουν τεχνολογία, διπλώματα ευρεσιτεχνίας και αναπτυξιακά προγράμματα.<br /><br /><img height="427" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2021/04/turkish_armed_forces_intime_news2-1200x800.jpg" width="640" /><br /><br />Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι υπήρχαν 62 εξοπλιστικά προγράμματα το 2002, όταν ανέλαβε την εξουσία το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης AKP, ενώ το 2018 είχαν φτάσει τα 667 προγράμματα, ενώ εκτιμάται ότι είναι ακόμα περισσότερα εν έτει 2021.<br /><br />Ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας στα παραπάνω είναι και οι στρατιωτικές δράσεις και εμπλοκές της Τουρκίας τόσο στη Συρία, όσο στο βόρειο Ιράκ, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και τη Λιβύη, που έχουν ως αποτέλεσμα την δημιουργία «ζήτησης» σε οπλικά συστήματα και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας.<br />Η εύρεση εναλλακτικών «λύσεων»<br /><br />Όμως η προσπάθεια «απεξάρτησης» της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας από τους δυτικούς εταίρους της έχει τρομερό κόστος για την Άγκυρα, όπως φάνηκε στην υπόθεση των stealth μαχητικών αεροσκαφών F-35, ενώ όπως τονίζει ο αρθρογράφος, εταιρείες τόσο από το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και από τον Καναδά έχουν σταματήσει τις προμήθειες αμυντικού υλικού προς αυτήν.<br /><br />Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να στραφεί σε άλλες εναλλακτικές, όπως η Νότια Κορέα για τους κινητήρες των αρμάτων μάχης Altay, η Ρωσία για την ενδεχόμενη απόκτηση των μαχητικών αεροσκαφών Sukhoi Su-35, το Πακιστάν για την πιθανή συμπαραγωγή αεροσκαφών και πυραύλων που κατ’ επέκταση θα την έφερνε σε επαφή ακόμα και με την…Κίνα σε ζητήματα στρατιωτικής τεχνολογίας και τεχνογνωσίας.<br /><br />Καταληκτικά, η Τουρκία εξακολουθεί να λέει ότι θέλει να διατηρήσει δεσμούς και συνεργασία με τη Δύση, όμως παράλληλα διατηρεί μια ανεξάρτητη προσέγγιση., κάτι που όπως φαίνεται όμως της κοστίζει ιδιαίτερα, αν ληφθεί υπόψη και η οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα τους τελευταίους μήνες.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Bloomberg: Η επιδίωξη «ανεξαρτησίας» της αμυντικής βιομηχανίας κοστίζει στην Τουρκία

Ο δημοσιογράφος Selcan Hacaoğlu σε πρόσφατο άρθρο του στο Bloomberg αναλύει την «εθνικιστική προσπάθεια» του Προέδρου Ερντογάν για να καταστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα και Ισραήλ: Η ανάδυση μιας νέας πολυδιάστατης συμμαχίας στην Ανατολική Μεσόγειο

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/04/210407144725_ISRAEL-NETANIAXOU08-NETANYAHU-1024x683.jpg" width="640" /><br /><br />Εκτενέστατη ανάλυση του καναλιού <a href="https://www.aljazeera.com/news/2021/4/7/sunburned-tourists-and-fighter-jets-the-greek-israeli-alliance">Aljazeera</a>, (ανταπόκριση Sean Matthews). των σχέσεων στο τρίγωνο Ελλάδας, Ισραήλ και Τουρκίας, και στην ανάδυση μιας νέας πολυεπίπεδης συμμαχίας της Αθήνας και της Ιερουσαλήμ. Επισημαίνονται τα κύρια σημεία:<br /><br />Έγκριση της πράσινης κάρτας Covid 19 από τους ηγέτες Ελλάδας και Ισραήλ επιτρέπει την έλευση εμβολιασμένων Ισραηλινών τουριστών<br /><br />Η δημιουργία από τους Ισραηλινούς σχολής πτήσεων για την ελληνική πολεμική αεροπορία<br /><br /> Οι αμυντικοί δεσμοί και οι τουριστικές ροές συμβολίζουν από κοινού την αναδυόμενη εταιρική σχέση Ελλάδας και Ισραήλ που οικοδομείται με φόντο την προσέγγιση της Ιερουσαλήμ με τους Άραβες γείτονες και μία πιο δυναμική εξωτερική πολιτική υπό τον Τούρκο Πρόεδρο Erdogan.<br /><br /> Η ανάλυση φιλοξενεί τις ταυτόσημες εκτιμήσεις του Δημήτρη Καιρίδη, βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και του Eran Lerman, αντιπροέδρου του Ινστιτούτου της Ιερουσαλήμ για τη Στρατηγική και την Ασφάλεια, και πρώην αναπληρωτή συμβούλου εθνικής ασφάλειας από το 2009 έως το 2015, για τον τρόπο που αναπτύχθηκαν οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις από τα τέλη της δεκαετίας του 2000.<br /><br />Γίνεται αναφορά στην τριμερή συνεργασία Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου, που θεμελιώθηκε το 2016, και αναπτύχθηκε στη συνέχεια διευρύνοντας την ατζέντα πολύ πέραν του αρχικού σκοπού για την προώθηση του αγωγού φυσικού αερίου EastMed.<br /><br /> Η συνάντηση των υπουργών Ενέργειας των τριών χωρών και η υπογραφή του μνημονίου για την υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση της ευρωπαϊκής ηπείρου με τα ηλεκτρικά δίκτυα Κύπρου και Ισραήλ.<br /><br /> Η ταχύτητα με την οποία Ελλάδα και Κύπρος κατέληξαν σε μία πράσινη κάρτα εμβολιασμού με το Ισραήλ καταδεικνύει ότι ο τουρισμός είναι ένα νέο πεδίο συνεργασίας.<br /><br />Γίνεται αναδρομή στις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις και τονίζεται η σημασία της επίθεσης στο Mavi Marmara και της Αραβικής Άνοιξης ως οροσήμων για την αλλαγή των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία και στη συνέχεια την Ελλάδα.<br /><br />Τα τελευταία 20 χρόνια, έχει αυξηθεί σε τεράστιο βαθμό η σημασία της Ανατολικής Μεσογείου για το Ισραήλ.<br /><br />Ελλάδα και Ισραήλ μοιράζονται την ανησυχία για τις ενέργειες του Erdogan. “Καμία χώρα δεν μπορεί να/ή θα αναγνωρίσει την Τουρκία ως τον περιφερειακό ηγεμόνα. Εκτός εάν η Τουρκία υπαναχωρήσει στην περιοχή, θα υπάρξει ένταση και κλιμάκωση με όλες τις άλλες χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο”, λέει ο Καιρίδης.<br /><br />Ο ισχυρισμός Erdogan ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και η αμφισβήτηση εκ μέρους του συνθηκών της εποχής του πρώτου παγκοσμίου πολέμου που οριοθετούν τα σύνορα των δύο χωρών έχουν κλιμακώσει τις εντάσεις, γι’ αυτό η Ελλάδα επιθυμεί σφόδρα τη συνεργασία με το Ισραήλ.<br /><br /> Η Τουρκία, μία μεγάλη χώρα, μέλος της G20, βρέθηκε αντιμέτωπη με νομισματική κατάρρευση πρόσφατα, γεγονός που σε συνδυασμό με τις επαπειλούμενες κυρώσεις της ΕΕ, οδηγεί τον Erdogan να επανεκκινήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ διορίζοντας νέο πρέσβη.<br /><br />Οι εμπορικές σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας άνθησαν σε πείσμα των επιδεινούμενων πολιτικών σχέσεων.<br /> Ωστόσο, η πλάστιγγα για το Ισραήλ δείχνει να γέρνει προς την Ελλάδα (ενδιαφέρον για ελληνική αγορά ακινήτων, ενίσχυση των σχέσεων μέσω του τουρισμού)<br /><br />Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed, το πιο μεγαλεπήβολο πρότζεκτ της συνεργασίας των δύο χωρών, φαίνεται ότι έχει παγώσει. Τα κράτη του Κόλπου προετοιμάζονται για έναν κόσμο μακροπρόθεσμων πτώσεων στις τιμές ενέργειας, και η Μέση Ανατολή του 2021 μπορεί να μην χρειάζεται περισσότερους αγωγούς.<br /><br />Η πρόσφατη ανακοίνωση από το Ισραήλ σχεδίων για την κατασκευή ενός προσφορότερου από άποψη κόστους αγωγού που θα συνδέει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της χώρας με τις εγκαταστάσεις ρευστοποίησης της Αιγύπτου, σημαίνουν μία αναδίπλωση του Ισραήλ σε σχέση με τον EastMed στην τρέχουσα μορφή του.<br /><br />Υπό το φως αυτών των εξελίξεων, η νέα σχέση του Ισραήλ με την Ελλάδα είναι εμβληματική της ευρύτερης πρόκλησης για τα κράτη στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή: την μετατόπιση σχέσεων που επικεντρώνονται στη συνεργασία στους τομείς ασφάλειας και ενέργειας προς σχέσεις βασισμένες στην οικονομική ολοκλήρωση, την προηγμένη τεχνολογία και τη δημιουργία ευκαιριών για τους πολίτες στην μετά-τον-Covid-19 εποχή.<br /><br /> «Αυτή η σχέση δεν είναι μονοδιάστατη. Επιθυμούμε να την αναπτύξουμε σε όλα τα μέτωπα», λέει ο Καιρίδης. «Η ισραηλινή γεωργία είναι αρκετές φορές πιο παραγωγική από ό,τι η ελληνική. Υπάρχουν επίσης πεδία όπου η Ελλάδα είναι μπροστά, όπως η ναυτιία και ο τουρισμός».<br /><br />– Η επόμενη δοκιμασία για τις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις μπορεί να μην είναι ο Erdogan αλλά το πώς αυτή θα κινηθεί πέρα από αυτόν.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελλάδα και Ισραήλ: Η ανάδυση μιας νέας πολυδιάστατης συμμαχίας στην Ανατολική Μεσόγειο

Εκτενέστατη ανάλυση του καναλιού Aljazeera , (ανταπόκριση Sean Matthews). των σχέσεων στο τρίγωνο Ελλάδας, Ισραήλ και Τουρκίας, και στην αν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξανά το δάχτυλο στην πυρηνική σκανδάλη – Φουντώνει η κρίση στην Ουκρανία

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/pyrinika_opla.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Τις τελευταίες μέρες, η Ουκρανία με τη Ρωσία βρίσκονται με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Η εξέλιξη αυτή δείχνει να αποτελεί μέρος μιας συνολικότερης επιθετικής στρατηγικής από πλευράς των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας που επιδιώκει να επαναφέρει με ορμητικό τρόπο στο προσκήνιο την απειλή του πυρηνικού πολέμου. Ωστόσο, αυτή δεν είναι μια καινούργια εξέλιξη.<br /><br />Αν και περνούσε σχεδόν απαρατήρητο από τα ελληνικά ΜΜΕ, εδώ και χρόνια ο πυρηνικός πόλεμος έχει έλθει ξανά στο προσκήνιο. Για την ακρίβεια, έχει ξεκινήσει μια μεγάλων διαστάσεων διαδικασία μετασχηματισμού της αμερικανικής στρατιωτικής στρατηγικής ώστε να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, ή να διαμορφώσει τη νέα πραγματικότητα υπό μια άλλη ανάγνωση.<br /><br />Μεταξύ των άλλων, οι Αμερικανοί εμφανίζονται να φοβούνται ότι η Ρωσία ενδέχεται να κάνει περιορισμένη χρήση πυρηνικών όπλων μικρής ισχύος από τα πρώτα στάδια μιας σύγκρουσης στην Ευρώπη, έτσι ώστε να θέσει εξαρχής την αντιπαράθεση μέσα σε ένα “πυρηνικό πλαίσιο”, (nuclear context) και να αδρανοποιήσει τις αντιδράσεις της Δύσης, θέτοντάς την ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθεί το τετελεσμένο, ή να καταφύγει στην πυρηνική ισχύ, με κίνδυνο ολίσθησης σε θερμοπυρηνικό ολοκαύτωμα.<br /><br />Αυτή τη νέα πραγματικότητα επιχειρεί να απεικονίσει η νέα πυρηνική στρατηγική των ΗΠΑ, όπως εκφράζεται στο επίσημο έγγραφο της NPR (Nuclear Posture Review), που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 2 Φεβρουαρίου του 2018. Η νέα NPR τονίζει την αυξάνουσα αβεβαιότητα στο στρατηγικό περιβάλλον, όπου οι συνθήκες παγκόσμιας απειλής έχουν επιδεινωθεί αξιοσημείωτα από το 2010. Η NPR δίνει έμφαση στους κινδύνους από απότομες γεωπολιτικές αλλαγές και ταχείες τεχνολογικές εξελίξεις.<br /><br />Στο πλαίσιο της ενίσχυσης των ικανοτήτων αποτροπής έναντι της Ρωσίας στην Ευρώπη, η NPR τονίζει την ανάγκη δημιουργίας πυρηνικών όπλων μικρής ισχύος (low yield), που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ισοδύναμο σε παρόμοια ρωσικά όπλα, περιορίζοντας τον άμεσο κίνδυνο πυρηνικού πολέμου μεγάλης κλίμακας. Μεταξύ των άλλων, προβλέπεται ο εφοδιασμός των εκτοξευόμενων βαλλιστικών πυραύλων (SLBM) Trident II D5 από υποβρύχια με νέες πυρηνικές κεφαλές μικρής ισχύος.<br /><br />Επίσης, στη NPR δίνεται μεγάλη έμφαση σε απειλές εναντίον της κυβερνοϋποδομής και των διαστημικών απαρτίων του συστήματος διοίκησης ελέγχου και επικοινωνιών των αμερικανικών πυρηνικών δυνάμεων (NC3). Τα διαστημικά συστήματα είναι τρωτά σε πυρηνικές εκρήξεις εκτός της γήινης ατμόσφαιρας, οι οποίες δεν θα προκαλέσουν ανθρώπινα θύματα και άρα είναι πιο εύκολο να προκύψουν. Ωστόσο, τα πυρηνικά όπλα είναι απλώς ένα κομμάτι της νέας στρατηγικής εξίσωσης που διαμορφώνεται μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, η οποία είναι πιο πολύπλοκη από αυτή στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br /><div>Πυρηνικός και συμβατικός πόλεμος<br /><br />Συγκεκριμένα, ήδη από τις 26 Σεπτεμβρίου 2016, επί προεδρίας Ομπάμα, ο τότε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Ashton Carter, είχε δηλώσει ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να προετοιμάζονται για ένα νέο είδος συγκρούσεων στην Ευρώπη, αλλά και την Ασία, που θα περιλαμβάνουν τόσο συμβατική όσο και πυρηνική ισχύ. Για να αντιμετωπίσουν αυτήν τη νέα πραγματικότητα, η οποία εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του όρου “υβριδικός πόλεμος”, ο Αμερικανός υπουργός είχε δηλώσει ότι και οι ΗΠΑ ετοιμάζουν στρατηγικές αποτροπής που θα περιλαμβάνουν μικτή χρήση συμβατικών και πυρηνικών δυνάμεων.<br /><br />Επίσης, ο στρατηγός, Curtis Scaparrotti, διοικητής της αμερικανικής Διοίκησης Ευρώπης (EUCOM), κατά τη διάρκεια κατάθεσής του στο Κογκρέσο, στις 28 Μαρτίου 2017, είχε δηλώσει ότι η μεγαλύτερη ανησυχία του ήταν το μεγάλο “μη στρατηγικό” πυρηνικό οπλοστάσιο της Μόσχας και το “ασαφές” πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας, που προβλέπει την πιθανή χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων έτσι ώστε να κλιμακώσει ή να αποκλιμακώσει (escalate to de – escalate) μια σύγκρουση, αν δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οι συμβατικές αμυντικές δυνάμεις της.<br /><br />Αυτή η ανησυχία για τις πυρηνικές ικανότητες και προθέσεις της Μόσχας συνδυάζεται επικίνδυνα με έναν πανικό που φαίνεται πως έχει καταλάβει τις αμερικανικές, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις αναφορικά με τις συμβατικές δυνατότητες της ρωσικής πολεμικής μηχανής, όπως αυτές αποδείχθηκαν στις συγκρούσεις στην Ουκρανία το 2014.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ξανά το δάχτυλο στην πυρηνική σκανδάλη – Φουντώνει η κρίση στην Ουκρανία

Γρίβας Κώστας Τις τελευταίες μέρες, η Ουκρανία με τη Ρωσία βρίσκονται με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Η εξέλιξη αυτή δείχνει να αποτελεί μέρος ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα πέντε ψεύδη του Βερολίνου για να μην πληρώσει την Ελλλάδα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/04/apozimioseis_germanikes_slpress.gr_.png" width="640" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Παρότι η ηττημένη Γερμανία ευνοήθηκε γενναιόδωρα από τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ανταποκρίθηκε στην ηθική και συμβατική υποχρέωσή της προς την Ελλάδα για την καταβολή επανορθώσεων και βεβαίως για την εξόφληση του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Ακολούθησε παρελκυστική τακτική όσον αφορά τις γερμανικές οφειλές. Παρέπεμψε την ικανοποίηση των ελληνικών διεκδικήσεων μετά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Όταν αυτή πραγματοποιήθηκε, το Βερολίνο ισχυρίσθηκε ότι το θέμα έχει κλείσει!<br /><br />Ο πρώτος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι το ζήτημα έχει κλείσει με υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1960 και την καταβολή εκ μέρους της Γερμανίας 115 εκατ. μάρκων. Η αλήθεια είναι πως για να επιτύχουν την αποφυλάκιση του δημίου των 54.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν, που είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλάκιση, η γερμανική κυβέρνηση κατέβαλε 115 εκατ. μάρκα ως αποζημίωση, την οποία «δικαιούνται Έλληνες υπήκοοι διωχθέντες από 6 Απριλίου 1941 μέχρι τέλους του 1945, υπό οργάνων του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος δια λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς ή αντιθέσεως προς την εθνικοσοσιαλιστικήν κοσμοθεωρίαν». Δηλαδή για αποζημίωση κυρίως των Εβραίων θυμάτων του Γ’ Ράιχ.<br /><br />Για να μην υπάρξει, μάλιστα, η οποιαδήποτε παρεξήγηση, σε επιστολή του (αποτελεί μέρος της συμφωνίας) προς τον υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας ο τότε Έλληνας πρεσβευτής στη Βόννη Θωμάς Υψηλάντης αναφέρει: «(η Ελλάδα) επιφυλάσσεται εντούτοις όπως προβάλη νέας απαιτήσεις, αίτινες προέρχονται εξ εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής». Με άλλα λόγια, η Αθήνα δεν έχει ποτέ παραιτηθεί από τις αξιώσεις της, κάτι που ομολογεί και η Γερμανία σε απαντητική ρηματική διακοίνωσή της στις 31-3-1967.<div><br />Η Διάσκεψη των Παρισίων και η “Συνθήκη 2+4”<br /><br />Ο δεύτερος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι μετά από τόσες δεκαετίες, οι ελληνικές διεκδικήσεις έχουν χάσει τη νομιμοποιητική τους βάση. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όμως, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται. Ειδικά για το κατοχικό δάνειο υπάρχει σύμβαση που δεσμεύει τη Γερμανία. Ας σημειωθεί ότι η ναζιστική Γερμανία είχε αρχίσει να πληρώνει τις δόσεις γι’ αυτό το δάνειο.<br /><br />Το ζήτημα των αποζημιώσεων ετέθη από την ελληνική πλευρά στη Διάσκεψη των Παρισίων (τέλη 1945-αρχές 1946). Η διάσκεψη είχε προσδιορίσει κατά προσέγγιση το ύψος των αποζημιώσεων προς την Ελλάδα σε 7,5 δισ. δολάρια. Η συμφωνία του Λονδίνου το 1953 δεν χάρισε στη Γερμανία τις οφειλές λόγω πολεμικών αποζημιώσεων. Απλώς τις πάγωσε έως την υπογραφή συμφώνου ειρήνης μεταξύ της ηττημένης και των νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να μπορέσει η Γερμανία να ανακάμψει οικονομικά.<br /><br />Μετά την επανένωση της Γερμανίας (31-8-1990) με την υπογραφή της “Συνθήκης 2+4”, το εμπόδιο έχει εκλείψει. Πολύ περισσότερο που η ηττημένη του πολέμου είναι η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης. Το Βερολίνο, όμως, αντιστρέφει την πραγματικότητα και επικαλείται τη “Συνθήκη 2+4” για να υπεκφύγει, ισχυριζόμενο αυθαιρέτως ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει γενικά κλείσει.<br /><br />Εάν το ζήτημα των αποζημιώσεων είχε χάσει τη νομιμοποιητική του βάση και είχε κλείσει, γιατί τον Μάιο 2013 το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών με υπογραφή Σόιμπλε ανέλαβε την υποχρέωση πρόσθετης αποζημίωσης των Εβραίων που επέζησαν του Ολοκαυτώματος; Στους Εβραίους δόθηκαν 772 εκατ. ευρώ για παροχή ιατρικής φροντίδας, καθώς και σύνταξη για το υπόλοιπο του βίου τους ύψους 300 ευρώ το μήνα! Ας σημειωθεί ότι και το 2000, η κυβέρνηση Σρέντερ είχε αποζημιώσει εκατοντάδες χιλιάδες ομήρους που είχαν μαρτυρήσει στα ναζιστικά στρατόπεδα.<br />Η απόφαση της Χάγης<br /><br />Ο τρίτος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης το 2012 έκλεισε οριστικά το θέμα των αποζημιώσεων. Η αλήθεια είναι πως εκείνη η απόφαση αναγνώρισε την ετεροδικία, αλλά δεν αναφέρει πουθενά ότι οι αποζημιώσεις είναι αβάσιμες. Αντίθετα, αναγνωρίζει ότι το ζήτημα δεν παραγράφεται κι ότι αποτελεί διακρατική διαφορά, για την επίλυση της οποίας προτρέπει τα κράτη να συνεργαστούν.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι η δίκη εκείνη αφορούσε την προσπάθεια των κατοίκων του Διστόμου να αποζημιωθούν μέσω απόφασης ιταλικού δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, αφορούσε διεκδικήσεις ιδιωτών κι όχι του ελληνικού κράτους. Τον Οκτώβριο 2014, μάλιστα, το ιταλικό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφαίνεται ότι η ετεροδικία δεν ισχύει όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Επίσης ότι πολίτες μπορούν να εγείρουν ατομικές αξιώσεις εναντίον κράτους. Η απόφαση αυτή των Ιταλών δικαστών ανοίγει νέους δρόμους για τη δικαίωση των θυμάτων του ναζισμού.<br /><br />Ο τέταρτος γερμανικός ισχυρισμός είναι πολιτικός κι όχι νομικοφανής. Προσπαθεί να αποδώσει τις ελληνικές διεκδικήσεις στην κρίση και ειδικότερα σε μία προσπάθεια της Αθήνας να συμψηφίσει τις αποζημιώσεις με τις οφειλές προς τη Γερμανία. Είναι αλήθεια ότι πιεζόμενες από τη γερμανική διπλωματία οι ελληνικές κυβερνήσεις ολιγώρησαν. Καμία εξ αυτών, όμως, δεν παραιτήθηκε απ’ αυτές. Εάν είχε συμβεί αυτό το Βερολίνο θα είχε, βεβαίως, προσκομίσει το σχετικό έγγραφο.<br /><br />Η επαναφορά του ζητήματος του κατοχικού δανείου και των αποζημιώσεων από την κυβέρνηση Τσίπρα το 2015 μπορεί να συμπίπτει χρονικά με τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Ευρωζώνη, αλλά ποτέ η Αθήνα δεν συνέδεσε τα δύο αυτά ζητήματα. Το γεγονός ότι η ίδια κυβέρνηση μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου έβαλε το ζήτημα στο ράφι για να μην ενοχλεί το Βερολίνο δεν σημαίνει τίποτα στο νομικό επίπεδο. Απλώς δείχνει το πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβανόταν αυτή την υπόθεση και βεβαίως μας υποψιάζει βασίμως ότι η τωρινή ανακίνηση έχει προεκλογικό χαρακτήρα.<br />Ο υπολογισμός του Γενικού Λογιστηρίου<br /><br />Ο πέμπτος γερμανικός ισχυρισμός είναι αβάσιμος σε βαθμό γελοιότητας. Ισχυρίζονται ότι τα κοινοτικά κονδύλια που έλαβε η Ελλάδα από την ΕΕ είναι μία μορφή αποζημίωσης! Τα κοινοτικά κονδύλια δεν είναι βεβαίως, γερμανικά χρήματα και ούτε έχουν την παραμικρή σχέση με τις αποζημιώσεις για τα ναζιστικά εγκλήματα. Γι’ αυτό και κοινοτικά κονδύλια έλαβαν χώρες-μέλη που δεν συμμετείχαν στον πόλεμο, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία. Το προφανές επιβεβαιώνεται και από απάντηση της Κομισιόν το 1995 σε σχετική ερώτηση του τότε ευρωβουλευτή Αλαβάνου.<br /><br />Η τελευταία προσπάθεια του Βερολίνου να προβάλει ένα νέο επιχείρημα προήλθε από διαρροή στην εφημερίδα Die Welt. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της, στον υπ’ αριθμόν R27320 φάκελο του (γερμανικού) υπουργείου Εξωτερικών υπάρχει έγγραφο που αναγνωρίζει «γερμανικό υπόλοιπο χρέους ύψους 476 εκατομμυρίων… Δεν πρόκειται, όμως, ούτε για δάνειο, ούτε για πίστωση, αλλά απλώς για ποσό που έχει υπολογιστεί»!<br /><br />Ειδικά μετά τη συγκέντρωση και την ταξινόμηση όλων των επισήμων εγγράφων που συνδέονται με το κατοχικό δάνειο και τις κάθε είδους αποζημιώσεις, οι ελληνικές διεκδικήσεις είναι όχι μόνο ηθικά ισχυρές, αλλά και νομικά τεκμηριωμένες. Αυτό που πρέπει να προσδιορισθεί με διμερείς διαπραγματεύσεις είναι το ύψος των οφειλών της Γερμανίας αφενός λόγω του κατοχικού δανείου, αφετέρου λόγω των αποζημιώσεων. Η Επιτροπή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το κατοχικό δάνειο εκτιμάει το ύψος της γερμανικής οφειλής στα 11 δισ ευρώ.<br /><br />Η εκτίμηση θεωρήθηκε πολύ χαμηλή, αφού σύμφωνα με άλλους μάλλον μετριοπαθείς υπολογισμούς το ύψος της οφειλής κυμαίνεται γύρω στα 60 δισ ευρώ. Ο υπολογισμός, ωστόσο, είναι υπόθεση μίας επόμενης φάσης. Πρώτα, το Βερολίνο πρέπει να υποχρεωθεί να αναγνωρίσει την οφειλή του και στη συνέχεια να διαπραγματευθεί το ύψος της. Το ίδιο ισχύει και για τις κάθε είδους αποζημιώσεις, το ύψος των οποίων υπολογίζεται ότι είναι αρκετά πάνω από 100 δισ.</div><div><br />“Πρωτίστως ηθικό ζήτημα”!<br /><br />Η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς (1997) για την αποζημίωση των κατοίκων του Διστόμου, την οποία επικύρωσε και κατέστησε τελεσίδικη η απόφαση της Ολομελείας του Αρείου Πάγου (2000) άνοιξε τον δρόμο για τις διεκδικήσεις ιδιωτών και επανέφερε στο προσκήνιο το ευρύτερο ζήτημα των ελληνικών διεκδικήσεων. Από τότε, όμως, έχουμε αλλάξει και φάση και γήπεδο.<br /><br />Η μπάλα έδειξε το 2015 να φεύγει από τα χέρια των ιδιωτών και την υπόθεση να αναλαμβάνει το κράτος. Αυτό τουλάχιστον είχε φανεί τότε από τις διακηρύξεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Η δήλωσή του ενώπιον της Μέρκελ για πρωτίστως ηθικό ζήτημα, όμως, άφησε πολύ γρήγορα πικρή γεύση. Δεν άλλαξε, ωστόσο, ούτε κατά κεραία την ισχύ των ελληνικών διεκδικήσεων.<br /><br />Το νεοαποικιακού χαρακτήρα σύμφωνο ελληνογερμανικής συνεργασίας, που υπέγραψαν οι Γιώργος Παπανδρέου και Άγκελα Μέρκελ τον Μάιο 2010, και που επέτρεψε στον Γερμανό υφυπουργό Φούχτελ να αλωνίζει την Ελλάδα δεν ήταν, βεβαίως, ο τρόπος για να εκκαθαρισθεί το ναζιστικό παρελθόν. Ούτε, βεβαίως, το “Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον” (με προϋπολογισμό μόλις ένα εκατ ευρώ!), στόχος του οποίου ήταν –κατά ομολογία του ίδιου του Γερμανού πρεσβευτή Πέτερ Σόοφ– «η αναζήτηση ενδεδειγμένων δράσεων για την επεξεργασία του παρελθόντος»! Με άλλα λόγια στόχος του ήταν να χρηματοδοτήσει το ξαναγράψιμο της ιστορίας…<br /><br />Αυτά για να μην ξεχνάμε την αφόρητη γερμανική υποκρισία, την οποία πολλαπλώς διευκολύνουν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα πέντε ψεύδη του Βερολίνου για να μην πληρώσει την Ελλλάδα

Λυγερός Σταύρος Παρότι η ηττημένη Γερμανία ευνοήθηκε γενναιόδωρα από τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ανταποκρίθηκε στην ηθική κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αχίλλειος πτέρνα του τουρκικού Ναυτικού – Κορυφή του παγόβουνου οι ναύαρχοι

<img height="339" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/tourkiko-naftiko.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Από το 1923, όταν η Τουρκική Δημοκρατία ιδρύθηκε στις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας ήταν κυρίως χερσαία, με το Ναυτικό της να περιορίζεται σε παράκτιες περιπολίες. Σήμερα, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα μεγάλο πρόγραμμα ενίσχυσης του τουρκικού Ναυτικού, με σκοπό την περιφερειακή θαλάσσια ηγεμονία που χάθηκε μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Σ’ αυτή τη φάση, το τουρκικό Ναυτικό πλήττεται από την επιστολή των 103 αποστράτων ναυάρχων, η οποία καταγγέλλει την ισλαμοποίηση των ενόπλων δυνάμεων και την απομάκρυνση από τα κεμαλικά ιδεώδη, κατακρίνοντας και την πρόθεση του Ερντογάν να αποσύρει την Τουρκία από την Συνθήκη του Μοντρέ. Η Δικαιοσύνη ήδη κινήθηκε εναντίον των απόστρατων ναυάρχων με πρόσχημα τον σχεδιασμό πραξικοπήματος.<br /><br />Πρόκειται για νέο κύκλο διώξεων που υφίστανται τα στελέχη και του Ναυτικού. Ακόμα κι όταν οι τουρκικές ναυτικές ικανότητες επεκτείνονται, ο φόβος διώξεων πλανάται πάνω από τους αξιωματικούς. Υπενθυμίζουμε τις διώξεις αξιωματικών για τις υποθέσεις “Εργκένεκον”, “Βαριοπούλα” και “28 Φεβρουαρίου”, οι οποίες ήταν συνωμοσίες του βαθέος κεμαλικού κράτους εναντίον της κυβέρνησης Ερντογάν στη δεκαετία 2000. Ακολούθησαν οι διώξεις κατά γκιουλενιστών, με κορύφωση τις μαζικές διώξεις αξιωματικών μετά το αποτυχημένο “πραξικόπημα” του 2016.<br /><br />Οι εν λόγω διώξεις έχουν πλήξει καίρια την τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Πλέον, βαθαίνει και το πλήγμα στο Ναυτικό. Η έλλειψη έμπειρων αξιωματικών είναι κρίσιμος παράγοντας για κλάδους που απαιτούν υψηλή τεχνική κατάρτιση και μεγάλη πείρας. Η Τουρκία δεν διαθέτει παράδοση ναυτοσύνης, όπως η Ελλάδα, οπότε η έλλειψη έμπειρων αξιωματικών μετράει περισσότερο.<br /><br />Τα σύγχρονα πλοία είναι ολοκληρωμένα συστήματα συστημάτων, τα οποία επιχειρούν ως μονάδες αλλά στο πλαίσιο στόλων προς επίτευξη ορισμένων σκοπών. Επιπλέον, πρέπει να συνεργάζονται με τους άλλους κλάδους, αλλά και με ξένα σκάφη στο πλαίσιο διεθνών καθηκόντων. Αυτό απαιτεί υψηλές δεξιότητες που δεν αποκτώνται με τη φοίτηση στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.<br /><br />Έλλειψη έμπειρων στελεχών<br /><br />Καρατομώντας ανώτατα στελέχη με δεκαετίες εμπειρίας, τα οποία έχουν επιτελική –εκτός της επιχειρησιακής– γνώση, προκαλείς ρήγματα. Αποπέμποντας κυβερνήτες πλοίων και ανώτερους αξιωματικούς, αφήνεις τον στόλο στα χέρια και αξιωματικών, οι οποίοι δεν έχουν προλάβει να διαμορφώσουν την απαιτούμενη αντίληψη. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει επακριβώς τις επιπτώσεις στο αξιόμαχο του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού οι αποστρατείες και διώξεις ανώτερων στελεχών του.<br /><br />Όλα δείχνουν ότι οι απόστρατοι ναύαρχοι είναι η κορυφή του παγόβουνου, εξ ου και η αντίδραση του Ερντογάν. Οι αξιωματικοί αυτοί γαλούχισαν τις ναυτικές δυνάμεις, εκπόνησαν τα ναυτικά σχέδια και ανέπτυξαν το δόγμα “Γαλάζια Πατρίδα” που εφαρμόζει ο Τούρκος πρόεδρος. Οι ελλείψεις έμπειρων αξιωματικών πιθανόν ωθούν σε επικίνδυνες τακτικές, όπως οι προσπάθειες εμβολισμού ελληνικών πλοίων. Η επιθετικότητα, ωστόσο, δεν αλλάζει το γεγονός ότι το τουρκικό Ναυτικό είναι απέναντι σε ισχυρούς κι αποφασισμένους παίκτες, όπως Η Γαλλία και η Αίγυπτος.<br /><br />Στην Τουρκία, δεν υπάρχει παράδοση ναυτοσύνης, παρόλο που ο οθωμανικός στόλος υπήρξε κάποτε ισχυρός. Μετά τη νίκη επί των Ενετών το 1669, όμως, δεν έχει να επιδείξει νίκες. Αντίθετα έχει υποστεί πανωλεθρίες. Το 1875, το οθωμανικό Ναυτικό είχε 21 θωρηκτά και 173 άλλα πολεμικά πλοία. Ήταν το τρίτο μεγαλύτερο Ναυτικό στον κόσμο μετά το βρετανικό και το γαλλικό. Όμως, το τεράστιο μέγεθός του επιβάρυνε την οθωμανική οικονομία σε βαθμό κατάρρευσης.<br /><br />Αυτή δυσαναλογία αναδύεται ως πρόβλημα και πάλι. Ο Ερντογάν, πεπεισμένος από τη θεωρία περί “στρατηγικού βάθους” του Νταβούτογλου και το ναυτικό δόγμα “Γαλάζια Πατρίδα” δρομολόγησε το μεγαλεπήβολο σχέδιο ανασυγκρότησης του στόλου με νέα πλοία, την ίδια περίοδο που αφενός ο ίδιος πλήττει την ιεραρχία, αφετέρου η τουρκική οικονομία βυθίζεται.<br /><br />Το βιβλίο του Μπ. Λίντελ-Χαρτ “Η άλλη πλευρά του λόφου” περιγράφει πως με τις ίδιες μεθόδους ο Χίτλερ διέσπασε τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις και κατακερμάτισε το περίφημο γερμανικό επιτελείο που είχε φτιάξει ο Μπίσμαρκ. Με παρόμοιους τρόπους ο Ερντογάν εδραίωσε την κυριαρχία του, “κλαδεύοντας” το κεμαλικό στρατιωτικό κατεστημένο και τις παραδόσεις του. Και προφανώς η επιστολή των 104 ναυάρχων είναι κάτι περισσότερο από μια επιστολή αποστράτων.<div><br />Η ανανέωση του τουρκικού Ναυτικού<br /><br />Η ραχοκοκαλιά του τουρκικού Ναυτικού είναι οι αναβαθμισμένες φρεγάτες κλάσης Gabya (Oliver Hazard Perry) μαζί με τις φρεγάτες κλάσης Barbaros (ΜΕΚΟ 200), οι οποίες είναι νεότερες και τεχνολογικά πιο προηγμένες. Καθώς τα πλοία γερνάνε, η Τουρκία σχεδιάζει να ανανεώσει τον στόλο της, στηριζόμενη στα δικά της ναυπηγεία. Μετά τις αμερικανικές κυρώσεις λόγω της αγοράς των S-400, δεν έχουν μείνει και πολλές λύσεις. Για το λόγο αυτό, ο πρόεδρος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας ανακοίνωσε τον περασμένο μήνα ότι σχεδόν όλα τα κύρια συστήματα και όπλα (συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρονικών) των φρεγατών κλάσης I θα αναπτυχθούν από τουρκικές εταιρείες.<br /><br />Το ελικοπτεροφόρο Anadolu, το μεγαλύτερο πλοίο της Τουρκίας, έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε υπηρεσία φέτος. Αν και δεν θα μεταφέρει αεροσκάφη F35B, λόγω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν, θα αυξήσει σημαντικά την ικανότητα προβολής ισχύος. Το Anadolu είναι σε θέση να μεταφέρει ένα τάγμα χωρίς υποστήριξη. Θα καλύψει διάφορες ανάγκες, αλλά είναι αμφίβολο εάν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τις αποστολές για τις οποίες σχεδιάστηκε.<br /><br />Το σχέδιο MILGEM (συντομογραφία του “εθνικού πλοίου”) αποτελεί τη βάση για την ανανέωση του τουρκικού Ναυτικού. Στο πλαίσιο του MILGEM τέθηκαν σε λειτουργία τέσσερις κορβέτες κατηγορίας ADA μέχρι στιγμής και άρχισαν να κατασκευάζονται φρεγάτες κλάσης Ι (Ισταμπούλ). Η φρεγάτα κλάσης Ι αναμένεται να τεθεί σε υπηρεσία το 2023 και τα άλλα τρία αδελφά πλοία έως το 2027. Οι φρεγάτες κλάσης I θα αντικαταστήσουν τις φρεγάτες κλάσης Yavuz, ενώ οι φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ θα εκσυγχρονιστούν με τουρκικής κατασκευής αισθητήρες.<br /><br /></div><div>Αντιτορπιλικά με άμυνα περιοχής<br /><br />Η ανταεροπορική άμυνα του τουρκικού στόλου τώρα καλύπτεται από φρεγάτες κλάσης Perry. Αυτές θα αντικατασταθούν από επτά αντιτορπιλικά αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής, που σχεδιάζεται να τεθούν σε υπηρεσία (σχέδιο TF-2000) την επόμενη δεκαετία. Τα αντιτορπιλικά TF-2000 θα είναι εξοπλισμένα με πολυλειτουργικό ραντάρ CAFRAD AESA και θα μπορούν να εκτοξεύουν πυραύλους αντιαεροπορικής άμυνας μεγάλου βεληνεκούς SIPER που είναι υπό ανάπτυξη.<br /><br />Εκτός από τις φρεγάτες και τα αντιτορπιλικά, θα τεθεί σε λειτουργία φέτος το UFUK, σύγχρονο πλοίο συλλογής πληροφοριών. Σχεδιάζεται ακόμα η κατασκευή δύο επιπλέον αποβατικών κλάσης Bayraktar και δύο υπεράκτιων περιπολικών για την προστασία της τουρκικής ΑΟΖ. Το σχέδιο FAC-55 θα αντικαταστήσει τις γερασμένες πυραυλακάτους εντός της επόμενης δεκαετίας.<br /><br />Το τουρκικό Ναυτικό θα εντάξει την τεχνολογία αναερόβιας πρόωσης (Air Independent Propulsion) με γερμανικά υποβρύχια τύπου 214TN Reis. Το πρώτο καθελκύστηκε πέρυσι και άλλα έξι προγραμματίζονται να τεθούν σε υπηρεσία έως το 2027. Η τουρκική αμυντική βιομηχανία συνεργάζεται με την γερμανική TKMS (Thyssenkrupp Marine Systems) γι’ αυτό το έργο, έτσι ώστε να μεταβιβαστεί εμπειρία και τεχνογνωσία στο σχεδιαζόμενο τουρκικής κατασκευής υποβρύχιο MILDEN. Επίσης σχεδιάζεται η κατασκευή τορπιλών AKYA και πυραύλων κατά πλοίων ATMACA για χρήση από το MILDEN.</div><div><br />Σε σαθρό υπόβαθρο<br /><br />Τα παραπάνω μεγαλεπήβολα σχέδια έχουν σκοπό να καταστήσουν το τουρκικό Ναυτικό υπολογίσιμη παγκόσμια δύναμη. Εάν, όμως, η Τουρκία δεν κάμψει την Ελλάδα θα παραμείνει “κλειδωμένη” στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ το Αιγαίο, θα παραμείνει πολύ επικίνδυνη περιοχή για τη διεξαγωγή τουρκικών ναυτικών επιχειρήσεων, λόγω της γεωγραφίας, αλλά και της ελληνικής αεροπορικής υπεροχής μετά και την αποδυνάμωση της τουρκικής Αεροπορίας λόγω Ερντογάν.<br /><br />Ο πόλεμος που ξέσπασε με την ανακοίνωση των ναυάρχων έφερε στην επιφάνεια το υφιστάμενο εσωτερικό σχίσμα. Η κεμαλική παράδοση και παρουσία στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις τελικά δεν είναι μόνο παρελθόν. Η διεύρυνση του ρήγματος μεταξύ Δύσης και Τουρκίας ενεργοποιεί πολιτικές αντιδράσεις απέναντι στο καθεστώς Ερντογάν και στον έμμεσο πλην σαφή ευρασιατικό προσανατολισμό του.<br /><br />Οι αιτίες που οδήγησαν τους απόστρατους να στραφούν εναντίον του καθεστώτος δεν εκλείπουν. Οι υψηλές απαιτήσεις που πρέπει να ικανοποιούν οι αξιωματικοί του Ναυτικού, όπως και της Αεροπορίας, προσελκύει άτομα με πνευματικές ικανότητες και γνώσεις, που έρχονται σε επαφή με ξένους συναδέλφους τους και συμμετέχουν σε διεθνείς ασκήσεις. Εκτίθενται, δηλαδή, σε ευρύτερους ορίζοντες που έρχονται σε αντίθεση με τη στενότητα ενός καθεστώτος με σαφή ισλαμικό προσανατολισμό.<br /><br />Ακόμα κι αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι δεν θα λείψει η χρηματοδότηση κι ότι δεν θα επιβληθούν πρόσθετες κυρώσεις, όλα τα παραπάνω μεγαλόπνοα σχέδια απαιτούν και τα κατάλληλα στελέχη. Και εκεί υπάρχει πρόβλημα τόσο για τη διοίκηση των ναυτικών μονάδων όσο και την κατάρτιση των επιτελικών σχεδίων.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αχίλλειος πτέρνα του τουρκικού Ναυτικού – Κορυφή του παγόβουνου οι ναύαρχοι

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Από το 1923, όταν η Τουρκική Δημοκρατία ιδρύθηκε στις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η στρατιωτική δύναμη της Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί τα θαλάσσια στένα είναι διακεκαυμένη ζώνη

<img height="407" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_916259952780.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Παστουσέας*</b><br />Το πρόσφατο ατύχημα στη διώρυγα του Σουέζ, με αποτέλεσμα την αναστολή διέλευσης των πλοίων από αυτήν, για μερικές μόνο ημέρες, προκάλεσε μεγάλη αναταραχή και επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία.<br /><br />Το γεγονός αυτό μας υπενθυμίζει πόσο ζωτικής σημασίας είναι ο έλεγχος του θαλάσσιου χώρου και των Θαλασσίων Διόδων -Στενών (chock points :θαλάσσια στενά με μεγάλη ναυτιλιακή κίνηση και με υψηλή στρατηγική σημασία λόγω την τοποθεσίας τους) από τα οποία διέρχονται οι Θαλάσσιες Γραμμές Επικοινωνιών [Sea Lines Of Communication (SLOCs)].<br /><br />To 70% της γης καλύπτεται από νερό, το 90% του παγκοσμίου εμπορίου διεξάγεται δια θαλάσσης. Τα τρόφιμα ,η ενέργεια και τα πάσης φύσεως εισαγόμενα και εξαγόμενα αγαθά ταξιδεύουν για τους προορισμούς μέσω των θαλασσίων οδών του πλανήτη. Οποιαδήποτε διαταραχή ή διακοπή της ροής αυτής δεν είναι απλώς σημαντική, είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για τις οικονομίες των χωρών αλλά και για την επιβίωση των λαών τους. Μόνο το ολιγοήμερο μπλοκάρισμα του Σουέζ προκάλεσε άνοδο της τιμής του πετρελαίου αλλά και ανατιμήσεις προϊόντων<br /><br />Είναι προφανές ότι ο θαλάσσιος χώρος και ο έλεγχός του απασχολεί έντονα τις κυβερνήσεις των χωρών σε παγκόσμιο επίπεδο όπως και την Τουρκία. Βεβαίως, θα έπρεπε να απασχολεί και την χώρα μας, δυστυχώς όμως αυτό δεν είναι ορατό παρά το ότι η Ελλάδα είναι μια κατ’ εξοχήν ναυτική χώρα. Μια χώρα που αντιστάθμιζε τα μειονεκτήματα της (μικρός πληθυσμός, μικρές οικονομικές δυνατότητες και μικρότερη στρατιωτική ισχύ έναντι πολυπληθέστερων αντιπάλων) από αρχαιοτάτων χρόνων, με τη δύναμη που της έδινε η εκμετάλλευση του θαλασσίου στοιχείου που μας περιβάλει (θαλάσσιο εμπόριο, συγκρούσεις στην θάλασσα).<br /><br />Παγκοσμίως υπάρχουν 200 στενά ή διώρυγες χρησιμοποιούμενα από την ναυσιπλοΐα κυριότερα από αυτά είναι: Διώρυγα Σουέζ-Διώρυγα Παναμάς - στενά της Δανίας- Στενά (Ελλήσποντος /Βόσπορος)- στενά Μπάμπ ελ-Μαντέμπ (Ερυθρά Θάλασσα-Κόλπος του Άντεν) -στενά Μάλακα (Ινδικός Ωκεανός-Ειρηνικός Ωκεανός) -στενό Ορμούζ (Κόλπος του Ομάν-Περσικός Κόλπος}-στενό Γιβραλτάρ (Ατλαντικός -Μεσόγειος).<br /><br />Τρία από αυτά τα στενά βρίσκονται στην Μεσόγειο (Σουέζ-Στενά-Γιβραλτάρ) και μας ενδιαφέρουν σημαντικά. Ιδιαίτερα όμως μας ενδιαφέρουν η Ανατολική Μεσόγειος ,τα Στενά (Ελλησπόντου-Βοσπόρου) και τα στενά των νησιών του Αιγαίου από όπου διέρχεται η διεθνής ναυσιπλοΐα κατευθυνόμενη προς και από τα Στενά. Στην ουσία τα στενά του Αιγαίου είναι ο προθάλαμο των Στενών και αποτελούν και αυτά σημαντικά chock points της ναυσιπλοΐας.<br /><br />Οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού της διεθνούς ναυσιπλοΐας ή αλλαγής του καθεστώτος ή της ισορροπίας που διέπει τις θαλάσσιες διόδους και στην συγκεκριμένη περίπτωση των Στενών ,το καθεστώς διέλευσης των οποίων καθορίζεται από την Συνθήκη του Μοντρέ, θα επιφέρει ισχυρότατες αντιδράσεις παγκοσμίων δυνάμεων και ιδιαίτερα των ΗΠΑ-Ρωσίας.<br /><br /><img height="427" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/shutterstock_350556320.jpg" width="640" /><br /><br />Οποιοσδήποτε επιχειρήσει ή διανοηθεί αλλαγή της ισορροπίας των στενών, παγκοσμίως, καίγεται. Αυτό κατά την εκτίμηση μας, κυρίως, έσπρωξε τους 103 Τούρκους Ναυάρχους να επισημάνουν στον Ερντογάν ότι το φιλόδοξο σχέδιο του για κατασκευή νέας διώρυγας που θα παρακάμπτει τον Βόσπορο και θα αποδεσμεύει της Τουρκίας από την Συνθήκη του Μοντρέ, θα κάψουν και την Τουρκία και τον ίδιο.<br /><br />Να υπενθυμίσουμε ότι τα Στενά σύμφωνα με την Συνθήκη της Λοζάνης ήταν περιοχή υπό Διεθνή έλεγχο και όχι Τουρκική. Το καθεστώς αυτό άλλαξε με την συνθήκη του Μοντρέ το 1936 και θεωρήθηκε μεγάλη διπλωματική επιτυχία του Κεμάλ. <br /><br />Οι Τούρκοι και ιδιαίτερα ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια μας αποκαλύπτουν ευθέως τις προθέσεις και τους στόχους τους, φαίνεται όμως ότι κανείς από την δυτική πλευρά του Αιγαίου ,παρά τα όσα συμβαίνουν, δεν θέλει ή δεν μπορεί να αναγνώσει σωστά το ευρύτερο σχέδιο των Τούρκων με αποτέλεσμα να είμαστε μονίμως αιφνιδιασμένοι και να τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα. <br /><br />Η φράση του Ερντογάν σε ομιλία του «αν νομίζουν ότι ο καβγάς είναι μόνο για το αέριο είναι γελασμένοι», αποκαλύπτει ξεκάθαρα τους στόχους, τις επιδιώξεις, το γεωπολιτικό σχέδιο και τελικά το όραμα των νέο-Οθωμανών (αλλά και οι Κεμαλιστές εκεί καταλήγουν) για την Τουρκία του μέλλοντος. Ο Ερντογάν δεν έχει στόχο μόνο την ενέργεια. <br /><br />Ο κύριος στόχος της Τουρκίας είναι ο έλεγχος των Θαλασσίων Γραμμών Επικοινωνιών. Με τον τρόπο αυτόν δεν ελέγχει μόνο την ροή ενέργεια και αγαθών που της ανήκει αλλά ελέγχει και την στρόφιγγα της ροής αγαθών και του πλούτο των χωρών της περιοχής .<br /><br /> Η χώρα που ελέγχει τον Θαλάσσιο Χώρο κρατά τα κλειδιά της περιοχή <br /><br />Ο έλεγχος των θαλασσίων δρόμων είναι ένα παγκόσμιο παιχνίδι που τροφοδοτεί πάντα και από την αρχαιότητα τις τριβές, ανταγωνισμούς και συγκρούσεις μεταξύ των χωρών που ανήκουν στις ναυτικές δυνάμεις και αυτές των κεντρικών ή ηπειρωτικών δυνάμεων.<br /><br />Η Τουρκία φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια ισχυρή ναυτική δύναμη που θα έχει την δυνατότητα (σε συνδυασμό με τον έλεγχο των Στενών και των βάσεων που έχει αναπτύξει σε Σουδάν-Σομαλία-Κατάρ-Λιβύη-Αλβανία) να ελέγχει τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνιών δηλαδή τις μεταφορές αγαθών και ενέργειας από και προς την Μαύρη Θάλασσα –Σουέζ-Αδριατική-Κ. Μεσόγειο<br /><br />Το όραμά τους είναι η Τουρκία να γίνει όχι μόνο μια περιφερειακή δύναμή αλλά και μια μεγάλη δύναμη παγκοσμίου εμβελείας Η ανάδυση της όμως σε τέτοιου είδους δύναμη απαιτεί Ζωτικό Χώρο (όπως έχει περιγράψει ο θεωρητικός της Τουρκικής νέο-Οθωμανικής γεωπολιτικής Νταβούτογλου) και ο χώρος αυτός δεν είναι χερσαίος αλλά θαλλάσιος (Γαλάζια Πατρίδα).<br /><br />Αναμφισβήτητα, ο παροξυσμός του Ερντογάν και το φιλόδοξο σχέδιο των Τούρκων να γίνουν οι Κλειδοκράτορες τουλάχιστον της Ανατολικής Μεσογείου φέρνει αντιδράσεις από τους ισχυρές διεθνείς δυνάμεις .<br /><br />Τα ερωτήματα που τίθενται είναι:<br /><br />* Ποιόν συμφέρει μια ισχυρή Τουρκία;<br /><br />* Ποιος θα είναι ο νέος της ρόλος;<br /><br />* Ποιο επίπεδο ισχύος μπορούν να της επιτρέψουν ή να αποδεχθούν;<br /><br />* Και βέβαια οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά πώς θα επηρεάσουν τη χώρα μας;<br /><br />Γενικότερα και αποστασιοποιημένοι από τα γεγονότα στην γειτονιά μας, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι κάθε χώρα, κάθε λαός είναι αιχμάλωτος της γεωγραφίας. Αυτή είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που οδηγούν σε συγκρούσεις. Η γεωγραφία θέτει εμπόδια ή δίνει ευκαιρίες στους λαούς και στους ηγέτες τους.<br /><br />Οι Θαλάσσιοι Δρόμοι και τα στενά τους, πάντα θα αναγκάζουν Ναυτικές Δυνάμεις να τα ελέγξουν. Εύχομαι οι πολιτικές και ακαδημαϊκές ελίτ ,αρμόδιες για τον επηρεασμό και την λήψη αποφάσεων, να μην αμελήσουν τον σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα που μας έδινε πάντα η εκμετάλλευση του θαλάσσιου στοιχείου που περιβάλει την χώρα μας.<br /><br /><b><i> *Ο Παναγιώτης Παστουσέας είναι Αντιναύαρχος ε,α – Επίτιμος Υπαρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί τα θαλάσσια στένα είναι διακεκαυμένη ζώνη

Παναγιώτης Παστουσέας* Το πρόσφατο ατύχημα στη διώρυγα του Σουέζ, με αποτέλεσμα την αναστολή διέλευσης των πλοίων από αυτήν, για μερικές μόν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η προσβολή Ερντογάν στην Ούρσουλα εξοργίζει…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/10/ERDOGAN-TURKEY-MICHELLE-EU-790x400.jpg" /><br /><br />Η προσβολή κατά της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που αναγκάσθηκε να καθήσει σε έναν απομακρυσμένο καναπέ μακριά από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον Ταγίπ Ερντογάν κατά την συνάντησή τους στην Αγκυρα, έχει προκαλέσει πολεμική στις Βρυξέλλες.<br /><br />«Εμμ…» μουρμούρισε η πρόεδρος της Κομισιόν σαστισμένη παραμένοντας όρθια την ώρα που Μισέλ και Ερντογάν είχαν ήδη στρογγυλοκαθήσει στις δύο πολυθρόνες που είχαν ετοιμαστεί για να φιλοξενήσουν τους δύο άνδρες, και μόνον αυτούς, που θα συμμετείχαν στην συνάντηση ανάμεσα στους δύο Ευρωπαίους ηγέτες και τον ισλαμιστή Τούρκο πρόεδρο. Στην συνέχεια, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πήρε θέση σε έναν καναπέ, απέναντι από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, που βρίσκεται ιεραρχικά κάτω από την πρόεδρο της Κομισιόν κατά το πρωτόκολλο.<br /><br />Η προσβολή, αθέλητη ή προμελετημένη, συμπίπτει με μία ευαίσθητη συγκυρία. Ευρωπαϊκή Ένωση και Τουρκία επιδιώκουν την αποκατάσταση των σχέσεών τους έπειτα από πολύμηνη ένταση, την ώρα που οι Ευρωπαίοι δεν κρύβουν την ανησυχία τους απέναντι στην καταπάτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Τουρκία, που συνοδεύθηκε πρόσφατα από την απόφαση του Ερντογάν για την αποχώρηση της Άγκυρας από την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών.<br /><br />Έπειτα από την συνάντηση, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν μάσησε τα λόγια της κατά την διάρκεια της συνέντευξης Τύπου. «Είμαι βαθιά ανήσυχη για το γεγονός ότι η Τουρκία αποσύρθηκε από την Σύμβαση της Κανωσταντινούπολης», είπε. «Πρόκειται για την προστασία των γυναικών, την προστασία των παιδιών, κατά της βίας και είναι σαφώς κακό σημάδι αυτήν την στιγμή», είπε. «Τα θέματα που έχουν σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι διαπραγματεύσιμα». Το περιστατικό προκάλεσε την οργή πολλών ευρωβουλευτών στις Βρυξέλλες.<br /><br />«Πρώτα αποσύρονται από την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και τώρα αφήνουν την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής χωρίς κάθισμα κατά την διάρκεια επίσημης επίσκεψης. Είναι ντροπή #WomensRights», έγραψε στο Twitter η πρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Ισπανίδα Ιράτχε Γκαρσία Πέρες. Η έκφραση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν «Εμμ..!» είναι το νέο μότο για την θέση ότι «η σχέση ΕΕ-Τουρκίας δεν πρέπει να διαμορφωθεί έτσι», σχολίασε ο Γερμανός ευρωβουλευτής Σεργκέι Λαγκοντίνσκι.<br /><br />Αλλά, αν η συμπεριφορά της τουρκικής πλευράς θεωρείται δεδομένη για όποιον έχει την παραμικρή πείρα από το πρωτόκολλο, αλλά και την ουσιαστική μεταχείριση των γυναικών σε ισλαμικό περιβάλλον, η στάση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν θα πρέπει να θεωρείται καθόλου δεδομένη. Ο Σαρλ Μισέλ δεν ήταν προετοιμασμένος για την αναμενόμενη, αν όχι προμελετημένη, προσβολή; Και αν όχι, τι ήταν αυτό που τον εμπόδισε στην αυτονόητη αυθόρμητη αντίδραση; Όπως αναρωτιέται και η Ολλανδή φιλελεύθερη ευρωβουλευτής Σοφί ιν τ’ Βελντ, γιατί ο πρόεδρος του Συμβουλίου παρέμεινε «σιωπηλός» την ώρα που η συνάδελφός του βρισκόταν όρθια και σε προφανή αμηχανία;<br />ΑΠΕ-ΜΠΕ<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η προσβολή Ερντογάν στην Ούρσουλα εξοργίζει…

Η προσβολή κατά της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που αναγκάσθηκε να καθήσει σε έναν απομακρυσμένο καναπέ μακρι...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολύ “διαλλακτικοί” αυτοί οι Τούρκοι… “Οι Έλληνες σύμφωνα με το μπόι τους”

<br /><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/author/newsroom">newsroom</a> | 07/04/2021 14:43<br /><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/ERDOGAN-AKAR-CAVUSOGLU-740x400.png" /><br /><br /><div>ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΩΣΤΙΔΗ<br />Στο τουρκολιβυκό μνημόνιο επανέρχεται, με δηλώσεις του, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σημειώνοντας πως με τη συμφωνία που υπεγράφη με την Τρίπολη, η Άγκυρα εξασφάλισε τα δικαιώματα στον φυσικό πλούτο των δύο χωρών στη Μεσόγειο. Οι δηλώσεις του Τούρκου προέδρου έρχονται μία ημέρα μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη στη Λιβύη.<br /><br />Απευθυνόμενος στα στελέχη του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, ο Ερντογάν ανέφερε: «Χαιρετίζω τα μέλη του ναυτικού μας που για πολλούς μήνες είναι στη θάλασσα: κυματίζουν τη σημαία μας, προστατεύουν τη “Γαλάζια Πατρίδα” μας και δεν αφήνουν περιθώριο σε όσους έχουν βλέψεις στα συμφέροντα και δικαιώματα μας».<br /><br />Ακάρ: Οι Έλληνες να συμπεριφέρονται σύμφωνα με το μπόι τους<br /><br />Από την πλευρά του, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, επέμεινε στην εμπρηστική ρητορική που ακολουθεί, επισημαίνοντας πως «οι Έλληνες γείτονες μας έχουν πρακτικές παγκόσμιας πρωτοτυπίας. Χωρικά ύδατα 6 μίλια, ενώ μιλούν για εναέριο χώρο 10 μίλια».<br /><br />«Εμείς τους λέμε να σεβαστούν το διεθνές δίκαιο. Όπως η Συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων. Σε αυτές γράφει πως τα νησιά θα πρέπει να είναι αποστρατιωτικοποιημένα. Στρατιωτικοποιήσατε τα 16 και μετά λέτε “μας προκαλούν οι Τούρκοι”», πρόσθεσε. Παράλληλα, ο Ακάρ επιτέθηκε προσωπικά και στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνο Φλώρο, σημειώνοντας πως «ξεπερνάει το όριο ευγένειας» και χαρακτηρίζοντάς τον «αγενή».<br /><br />Όπως είπε, ο Ακάρ «οι Έλληνες διεκδικούν 40.000 τετρ. χιλιόμετρα θαλάσσιας ζώνης για ένα νησί όπως το Καστελόριζο 10 τετρ. χιλιομέτρων το οποίο απέχει 1.950 μέτρα απο την Τουρκία». «Περιμένουμε από τους Έλληνες γείτονές μας να μην βασίζονται σε άλλους και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με το μπόι τους και το βάρος τους. Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι γνωστή σε όλους. Τη μεγαλύτερη ζημιά την κάνει στον ίδιο τον λαό της, και ξοδεύει τα χρήματά για εξοπλισμούς. Η κούρσα των εξοπλισμών είναι μαθηματικά λάθος. Αυτή η εξίσωση δεν αλλάζει με 3-5 όπλα και κάποια αεροπλάνα», ανέφερε και επανέλαβε τα περί λύσης δύο κρατών στην Κύπρο.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Πολύ “διαλλακτικοί” αυτοί οι Τούρκοι… “Οι Έλληνες σύμφωνα με το μπόι τους”

newsroom | 07/04/2021 14:43 ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΩΣΤΙΔΗ Στο τουρκολιβυκό μνημόνιο επανέρχεται, με δηλώσεις του, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντ...

Διαβάστε την συνέχεια