Αγωγοί και στρατηγικές

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig6SZbhheVkmduotwnmxb5WyDmYkoo3rdZYhVwsYk7okLxmqg3laQmLkDPl7lYUsnBtVumLAsfUHFPsCWYgLKZwYbEwIeNZX7hAOjEwu1d3th3KX3d_4XQYaDfHRqqnfvEyUqxZCzXWf0/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25B3%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="676" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig6SZbhheVkmduotwnmxb5WyDmYkoo3rdZYhVwsYk7okLxmqg3laQmLkDPl7lYUsnBtVumLAsfUHFPsCWYgLKZwYbEwIeNZX7hAOjEwu1d3th3KX3d_4XQYaDfHRqqnfvEyUqxZCzXWf0/s640/%25CE%2591%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25B3%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582.png" width="640" /></a></div> <h3 style="text-align: center;"> Γεωπολιτική και ολοκληρωτισμός </h3> <br /> Tου <b>Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου </b><br /> O «τσαμπουκάς» της Άγκυρας στο Αιγαίο (έστω και αν διεκόπη όσο ξαφνικά ξεκίνησε) ήρθε να υπενθυμίσει στην Αθήνα ότι η γείτων δεν είναι ακριβώς φιλήσυχος και ειρηνικός τουριστικός προορισμός. Πόσο μάλλον που η ανατροπή του κεμαλισμού από τον ισλαμισμό του Ερντογάν οδήγησε σε πολύ πιο απρόβλεπτη και επιθετική Τουρκία (Λιβύη, Συρία, Μπαρμπαρός).<br /> <br /> Για τον λόγο αυτό επανερχόμαστε σήμερα στην πρόταση που αναπτύξαμε προ μηνός από τα «Επίκαιρα», αναφορικά με την ανάγκη να ξαναδούμε τα σχέδια αγωγών South Stream και Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, παρά τις προφανείς δυσκολίες και παρά την απόφαση του Κρεμλίνου να προτιμήσει τον Turkish Stream.<br /> <br /> Είναι απόλυτη και μεγάλη τρέλλα, από τη σκοπιά των ελληνικών, αλλά επίσης των ευρωπαϊκών και ρωσικών συμφερόντων, αυτό που πάει να γίνει σήμερα. Δηλαδή να συγκεντρωθούν όλοι οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου της περιοχής στην Τουρκία.<br /> <br /> ‘Εχουμε τώρα μέσω Τουρκίας τον ΤΑΡ, που μεταφέρει το αέριο του Αζερμπαϊτζάν και ίσως, αύριο, του Τουρκμενιστάν, τον Μπακού-Τσεϊχάν, που μεταφέρει το πετρέλαιο του Αζερμπαϊτζάν και ίσως, αύριο, του Καζαχστάν, τον Blue Stream που μεταφέρει ρωσικό αέριο μέσω του πυθμένα της Μαύρης Θάλασσας. Η Noble κουβεντιάζει την δίοδο κυπριακού και ισραηλινού αερίου μέσω Τουρκίας. Και, σαν να μην έφταναν αυτά, Μόσχα και ‘Αγκυρα συμφώνησαν κατ’ αρχήν για την κατασκευή ενός δεύτερου αγωγού που θα τις συνδέει, μετά την ματαίωση του South Stream.<br /> <br /> Ο South Stream, θυμίζουμε, ήταν μια ελληνική πρόταση από το 2006, αγωγός αερίου παράλληλος με τον διαρκώς ανακοινούμενο - από το 1993, σχεδιαζόμενο και μηδέποτε κατασκευαζόμενο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη (Ρωσία – Μαύρη Θάλασσα – Βουλγαρία – Ελλάδα). Από την Ελλάδα ο South Stream, που παρέκαμπτε τόσο την Ουκρανία όσο και την Τουρκία, θα πήγαινε στην Ιταλία.<br /> <br /> Το σχέδιο άρχισε να το εγκαταλείπει η ίδια η κυβέρνηση Καραμανλή που το πρότεινε και το «σκότωσε» μαζί με το Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη η απολύτως «αμερικανόδουλη» κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. ‘Εμεινε μια τροποποίησή του μέσω Βουλγαρίας προς πΓΔΜ, Σερβία, Αυστρία, Ουγγαρία, η οποία και καταργήθηκε τελικά με πρωτοβουλία της Μόσχας εξαιτίας των δυσκολιών και της υπονόμευσης από την Κομισιόν και τις αρχές της Σόφιας.<br /> <br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGn5A_qGdBJEIjG8FGYwTgGeaTpsFmVJulbDTIBjexMj175QecKuCc8VG-wo_MCWFIcjtOuaWu1MEYmuDZ-XBkyif0tDGdMI4TUOrR-CxHiXALLo2WccMf5GgGhT0n7Lq0cMBWQklK3Yiu/s1600/agogos.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGn5A_qGdBJEIjG8FGYwTgGeaTpsFmVJulbDTIBjexMj175QecKuCc8VG-wo_MCWFIcjtOuaWu1MEYmuDZ-XBkyif0tDGdMI4TUOrR-CxHiXALLo2WccMf5GgGhT0n7Lq0cMBWQklK3Yiu/s1600/agogos.jpg" /></a><br /> <br /> Δεχόμενοι επίθεση από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και πολύ θυμωμένοι με το μαφιόζικο/ αμερικανόδουλο καθεστώς στη Σόφια, οι Ρώσοι αποφάσισαν να προτιμήσουν την τουρκική, που θεωρούν «ουδέτερη», από την βουλγαρική, «εχθρική» επικράτεια. Δεν είναι παράλογο, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα εξελιχθεί η Τουρκία και δεν είναι σκόπιμο να βάζεις «όλα τα αυγά σε ένα καλάθι». Θα έπρεπε Αθήνα και Μόσχα να πιέσουν αποφασιστικά την Βουλγαρία (και τις Βρυξέλλες) με τη βοήθεια Ιταλίας, Αυστρίας, Ουγγαρίας για να προχωρήσει το σχέδιο του South Stream. ‘Αλλωστε, η σημερινή κυβέρνηση της Βουλγαρίας μπορεί να αποδειχθεί παρένθεση και η άνοδος των Σοσιαλιστών να αποτελέσει σύντομα σωτήρια εξέλιξη.<br /> <br /> (Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να οργανώσει τους Βαλκάνιους συμμάχους του τα τελευταία δυόμισυ χρόνια, αντί να περιμένει χωρίς να κάνει τίποτα να κερδίσει τις ελληνικές εκλογές. ‘Εστω και τώρα όμως, που έχει αρχίσει η μάχη, ας προσπαθήσει να κάνει όσα δεν έκανε το προηγούμενο διάστημα).<br /> <br /> O αγώνας για μια στοιχειώδη ανεξαρτησία της Ελλάδας που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να προκύψει και οποιαδήποτε κοινωνική προκοπή, έχει την εσωτερική, έχει και την εξωτερική πτυχή. Μόνο αναπτύσσοντας οικονομικές και «γεωπολιτικές» σχέσεις με τους BRIICS μπορεί να επιβιώσει η Ελλάδα, είτε εντός, είτε εκτός της ευρωζώνης/ΕΕ. Και οι BRIICS, από την πλευρά τους, χρειάζονται την Ελλάδα, ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος και πρέπει, όσο νογάνε, και οι υπεύθυνοι των Αθηνών να τους το εξηγούν αυτό το πράγμα. Αλλοιώς θα καταλήξουμε στην πολιτική του «Σφάξε με Αγά μου να αγιάσω» που ακολούθησαν, με τα αποτελέσματα που ξέρουμε, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την τελευταία πενταετία, οδηγώντας μας ένα βήμα από τον γεωπολιτικό και οικονομικό στραγγαλισμό.<br /> <br /> Κατά κάποιο τρόπο οι αγωγοί σηματοδοτούν και στρατηγικές. Αγωγοί όπως ο Μπακού-Τσεϊχάν συνεχίζουν τη διαδικασία διάλυσης της Σοβιετικής ‘Ενωσης, αγωγοί όπως ο Nord Stream και ο South Stream οργανώνουν μια δυνητική ευρωρωσική σχέση, θεμέλιο ενός πολυπολικού κόσμου. Ανάλογη λειτουργία επιτελούν και οι ρωσοκινεζικοί αγωγοί.<br /> <br /> Σε ότι αφορά τις πάγιες, ιστορικά επιβεβαιωμένες ελληνικές στρατηγικές κατευθύνσεις, αγωγοί όπως ο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και ο South Stream σηματοδοτούν μια διασύνδεση με τη Ρωσία, που ιστορικά πάντα συνδέθηκε με τις δυνάμεις της ελληνικής ανεξαρτησίας. Ο αγωγός ΤΑΡ συνδέεται περισσότερο με το σχέδιο μετατροπής της Νότιας Ευρώπης σε αμερικανο-τουρκική ζώνη επιρροής. Ο αγωγός Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα με μια ζώνη αμερικανο-ισραηλινής επιρροής στη ΝΑ Ευρώπη. Οι «κάθετοι αγωγοί» που προτείνει ο Γιούνκερ στην Ελλάδα εντάσσονται στη νέα ψυχροπολεμική, αντιρωσική στρατηγική.<br /> <br /> Με την ευκαιρία να τονίσουμε ότι δεν βλέπουμε για ποιο λόγο το Αζερμπαϊτζάν, μια χώρα στην καρδιά του τουρκικού κόσμου, η πιο στενή σύμμαχος παγκοσμίως, μετά την ίδια την Τουρκία, της «ΤΔΒΚ», του δημιουργήματος δηλαδή του τουρκικού στρατού κατοχής στην Κύπρο, αποκτά τον έλεγχο της ΔΕΠΑ και μάλιστα δια της κρατικής εταιρείας του υδρογονανθράκων. Οι σχετικές επιφυλάξεις της ΕΕ πρέπει να χρησιμοποιηθούν από την Αθήνα για να ακυρωθεί η πώληση.<br /> <br /> Κατά τα άλλα βέβαια και στον ενεργειακό, όπως και στους άλλους τομείς βλέπουμε να ορθώνεται μπροστά μας ο «άγνωστος ολοκληρωτισμός» της ΕΕ, ενός μηχανισμού που δεν ελέγχουν οι ευρωπαϊκοί λαοί και ο οποίος δεν έχει επαρκώς αναλυθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη επιμονή των Βρυξελλών να ελέγξουν το «νομότυπο» φορολογικών παραχωρήσεων στους Κινέζους για την COSCO.<br /> <br /> ‘Εχουμε ξεφύγει πολύ από τις παραμέτρους του έθνους κράτους που εξακολουθούν όμως να κυριαρχούν στα μυαλά μας. Αν αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ κι αν έχουμε εκλογικές νίκες της αριστεράς στην Ιβηρική και την Ιρλανδία, θα μπορέσουν όμως να αρχίσουν να τίθενται και τα ζητήματα ανακοπής της μεταμόρφωσης της ΕΕ σε προκεχωρημένο κεφάλαιο του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού.<br /> <br /> <a href="https://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αγωγοί και στρατηγικές

Γεωπολιτική και ολοκληρωτισμός Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου O «τσαμπουκάς» της Άγκυρας στο Αιγαίο (έστω και αν διεκόπη όσο ξαφνικά ξε...

Διαβάστε την συνέχεια

Βρήκαμε ουράνιο και δεν το λέμε;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1tGqZ6FBL0HQPaqhVBei7qg0IUragEEbUenesuhl_foAah9kRJ0A-1f4f1SJBA_XUEm_2fLeK1SED8GllMpG_RBy0EEkQjyMBtpkCaYSsfQDpP2qHrdKkqbrpxwwQYpkaJuG55aoKDSA/s1600/%25CE%2592%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25B5%253B.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="673" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1tGqZ6FBL0HQPaqhVBei7qg0IUragEEbUenesuhl_foAah9kRJ0A-1f4f1SJBA_XUEm_2fLeK1SED8GllMpG_RBy0EEkQjyMBtpkCaYSsfQDpP2qHrdKkqbrpxwwQYpkaJuG55aoKDSA/s640/%25CE%2592%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25B5%253B.png" width="640" /></a></div> <br /> Ως πρόλογο για το κείμενο που ακολουθεί και έχοντας ακριβείς για το θέμα πληροφορίες, θα ήθελα να υποβάλω μία ερώτηση προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Πόσες αναφορές έχουν σταλεί από τα ΙΓΜΕ της περιφέρειας στα εκάστοτε αρμόδια υπουγεία κύριε πρωθυπουργέ; Πόσες αναφορές έστειλαν οι κατά τόπους προϊστάμενοι των ΙΓΜΕ, όπου αναφέρουν ευρήματα ορυκτού πλούτου, σε μεγάλες ποσότητες και μάλιστα ορυκτών που αποδίδουν οικονομικά; Μπορεί κανείς από την κυβέρνηση να απαντήσει;<br /> <br />  Η απόκρυψη οικονομικών στοιχείων που θα αποφέρουν βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών, θεωρείται ποινικό αδίκημα; Είναι δυνατόν κάποιος εισαγγελέας να διατάξει προκαταρκτική πανελλαδική έρευνα προκειμένου να συλλέξει πληροφορίες που αφορούν τα αποτελέσματα ερευνών του ΙΓΜΕ σε όλη την επικράτεια;<br /> <br /> Παρακολουθώντας το βράδυ της Δευτέρας τη συζήτηση στη Βουλή για τα εθνικά μας θέματα και τα πετρέλαια του Αιγαίου, μου ήλθαν στο μυαλό κάποια στοιχεία τα οποία είχα χρησιμοποιήσει κατά το παρελθόν, αναφερόμενος στον ορυκτό πλούτο ο οποίος παραμένει ανεκμετάλλευτος στο ελληνικό υπέδαφος.<br /> <br /> Την προηγούμενη άνοιξη είχε μεταδοθεί από τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μια είδηση, σύμφωνα με την οποία το υπέδαφος του Αφγανιστάν κρύβει τεράστια αποθέματα μετάλλων, στρατηγικής σημασίας, τα οποία θα μπορούσαν, εξορυσσόμενα, να μεταβάλλουν άρδην την εικόνα αυτής της πολύπαθης χώρας. Την έρευνα διενήργησαν Αμερικανοί γεωλόγοι, εδώ και αρκετά χρόνια, για λογαριασμό του Αμερικανικού Πενταγώνου.<br /> <br /> Τα εν λόγω κοιτάσματα περιέχουν σίδηρο, χαλκό, χρυσό, λίθιο (από τα πλέον σπάνια και πανάκριβα), καθώς και σειρά άλλων μετάλλων, που χρησιμοποιούνται στις οπλικές τεχνολογίες αιχμής, πύραυλοι κλπ. Όπως είχαν γράψει πέρσι οι New York Times, παράγοντες της αφγανικής κυβέρνησης, η οποία θεωρείται μια από τις πιο διεφθαρμένες ανά τον κόσμο, εκτιμούν ότι η αξία των κοιτασμάτων αυτών μπορεί να ξεπερνάει και το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Λόγω όμως της ασταθούς κατάστασης –ένοπλη βία και αναρχία- που επικρατεί στη χώρα, θα απαιτηθούν πολλά χρόνια έως ότου υπάρξει εκμετάλλευσή τους.<br /> <br /> Αυτή η εικόνα, κατ’ αρχάς μου εξηγεί την «πρεμούρα» της πάλαι ποτέ ισχυρής Σοβιετικής Ένωσης, και στη συνέχεια των ΗΠΑ και των λοιπών δυτικών, για τις πολυαίμακτες επεμβάσεις τους στο Αφγανιστάν. Και, κατά δεύτερο, μου προκαλεί ένα σωρό συνειρμούς για τη δική μας χώρα, τους οποίους θα επιχειρήσω να παρουσιάσω στο παρόν, πολύ αιρετικό σημείωμά μου.<br /> Υπάρχουν και στην Ελλάδα πανάκριβα οικόπεδα, στο υπέδαφος των οποίων κρύβεται ένας αμύθητος πλούτος, τον οποίο όμως –γιατί άραγε;- κρατάμε ανεκμετάλλευτο, παρόλο που όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις μας θα μπορούσαν να έχουν λύσει το εξωτερικό χρέος, χωρίς… τρόικες και ΔΝΤ. Τα όσα παραθέτω έχουν πολλές φορές απασχολήσει τα ΜΜΕ, αλλά ουδεμία κρατική αρχή έχει ποτέ τοποθετηθεί.<br /> <br /> Μια πολύ σοβαρή δουλειά είχε πραγματοποιηθεί κατά το παρελθόν από την ομάδα του καθηγητή του ΕΜΠ κ. Κατράκη. Η εργασία αφορούσε τον εντοπισμό και την καταγραφή μεταλλευμάτων και λοιπών ορυκτών στον ελλαδικό χώρο.<br /> <br /> Μεταξύ των λοιπών αξιόλογων ευρημάτων, είχαν εντοπιστεί και υποθαλάσσια κοιτάσματα οσμίου, ενός σπάνιου πολύτιμου μετάλλου, συγγενούς του λευκόχρυσου, το οποίο τιμάται, με τιμές του Μαρτίου του 2010, στα 380 δολάρια η ουγγιά. Τα κοιτάσματα ξεκινούν από τα Ίμια και καταλήγουν στη Λήμνο. Μιλάμε για μια θαλάσσια περιοχή, της οποίας οι Τούρκοι επιχειρούν με επιμονή και υπομονή, επί σειρά ετών, να βάψουν «γκρίζα» πολλά κομμάτια της. Τυχαίο, όπως λέει και η διαφήμιση; Δεν νομίζω…<br /> <br /> Ακόμη ακριβότερα οικόπεδα υπάρχουν στη Βόρεια Ελλάδα, και ιδιαίτερα στη Μακεδονία. Τον Φεβρουάριο του 1998, είχε δοθεί στη δημοσιότητα μια έρευνα για την ύπαρξη ενός φυσικού ραδιενεργού στοιχείου, του ραδονίου, σε μεγάλους αριθμούς, στο χωριό Νεράιδα της Θεσπρωτίας. Οι μετρήσεις είχαν δώσει 9.550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο, με όριο επιφυλακής τα 150 μπεκερέλ/μ2. Κατά τους ειδικούς, οι τόσο υψηλές συγκεντρώσεις ραδονίου αποτελούν την πλέον ασφαλή ένδειξη για ύπαρξη κοιτάσματος ουρανίου.<br /> <br /> Αντίστοιχες υψηλές μετρήσεις έχουν καταγραφεί σε περιοχές όπου συναντάμε ιαματικές πηγές, όπως Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή. Σύμφωνα με την έρευνα, περιοχές των νομών Θεσσαλονίκης, Σερρών, Καβάλας, Φθιώτιδας, Λέσβου και Ικαρίας, ενδέχεται να κρύβουν στο υπέδαφος ουράνιο.<br /> Δεν είναι όμως μόνο το ουράνιο. Έχουμε και τον χρυσό. Στην Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής, ήδη εξορύσσονται από την εταιρεία TVX του Τζορτζ Σόρος (ναι, εκείνου που μιλάει για το δημόσιο χρέος μας) σημαντικές ποσότητες χρυσού. Επίσης, μεγάλα κοιτάσματα έχουν εντοπιστεί και στο Παγγαίο της Καβάλας.<br /> <br /> Σύμφωνα με παλαιότερες εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, γνωστού ως ΙΓΜΕ, τα κοιτάσματα ουρανίου είχαν αξία (Φεβρουάριος 1996, είχε υπάρξει και σχετικό δημοσίευμα σε εβδομαδιαία οικονομικό-πολιτική εφημερίδα) γύρω στα 100 τρισεκατομμύρια δραχμές.<br /> <br /> Λέγεται, και ουδέποτε έχει διαψευστεί, πως στο όρος Σύμβολο, το οποίο βρίσκεται στο νομό Καβάλας, υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου, διεθνώς. Πόσο όμως τιμάται το ουράνιο; Η μια λίβρα, δηλαδή τα 453,5 γραμμάρια, κυμαίνεται γύρω στα 137 δολάρια. Αν λοιπόν έχουμε πράγματι τόσο ουράνιο, δεν είναι υπερβολικό το ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Ακόμη, γίνεται λόγος και για άλλα, σπάνια ορυκτά, όπως λανθάνιο, λουτέσιο και ρουτίλιο.<br /> Τέλος, να μην ξεχάσουμε τα διαπιστωμένα πλέον μεγάλα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου στο βόρειο Αιγαίο, κάτω από τη Ρόδο, αλλά και στο Ιόνιο. Και στις δυο πρώτες περιοχές, οι τουρκικές αμφισβητήσεις είναι έντονες και διαρκείς. Και… Κύριος όψεται, τι μέλλει γενέσθαι.<br /> <br /> Όσο για το Ιόνιο, οι Γερμανοί είχαν βρει κατά τη διάρκεια της Κατοχής το πετρέλαιο, αλλά εμείς ψάχνουμε επί 67 χρόνια, και δεν μπορούμε να το βρούμε. Πως γίνεται, στην άλλη πλευρά, προς την Ιταλία, «ανηφορίζοντας» στην Αδριατική με τα πλοία της γραμμής, να βλέπεις συνεχώς θαλάσσιες εξέδρες άντλησης πετρελαίου, και εμείς από εδώ να μην μπορούμε να το βρούμε;<br /> <br /> Δεν μπορώ να γνωρίζω αν υπάρχει μυστική διπλωματία για το Αιγαίο και τι παιχνίδια, χρόνια τώρα, ενδεχομένως να παίζονται. Αλλά για το ότι πρέπει να είμαστε… οι πιο πλούσιοι μπατίρηδες ανά την υφήλιο, είμαι σίγουρος πλέον. Πότε επιτέλους θα σταματήσει το δούλεμα; <br /> <br /> <a href="https://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Βρήκαμε ουράνιο και δεν το λέμε;

Ως πρόλογο για το κείμενο που ακολουθεί και έχοντας ακριβείς για το θέμα πληροφορίες, θα ήθελα να υποβάλω μία ερώτηση προς τον ίδιο τον π...

Διαβάστε την συνέχεια

Τέσσερις ημέρες για να κηρυχτεί ένας Ψυχρός Πόλεμος

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCj74YyxoCDCQ95hH9RvhX9Ki-Q_O6Cpfk1AO_BiWcwHsOtO3NpUBsthwAeg0AVEJcwAyna4KD8-oM6ZvQuF6vt81Venu0Jt3xPxicHNgUaRFqIhOjQPSoQkesC8XSwUfpPGz5T0X_y_I/s1600/%25CE%25A4%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25B6%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25AD%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="267" data-original-width="400" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCj74YyxoCDCQ95hH9RvhX9Ki-Q_O6Cpfk1AO_BiWcwHsOtO3NpUBsthwAeg0AVEJcwAyna4KD8-oM6ZvQuF6vt81Venu0Jt3xPxicHNgUaRFqIhOjQPSoQkesC8XSwUfpPGz5T0X_y_I/s640/%25CE%25A4%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25B6%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25AD%25CE%25B9.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Παρά το γεγονός ότι διαθέτει τον τέταρτο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να αψηφήσει τη Ρωσία χωρίς να έχει συμμάχους. Πρέπει επομένως να εφεύρει ένα casus belli και να βάλει τους συνεργάτες του να αντιδράσουν και για να τους οδηγήσει να εκτίθενται μαζί του.</span></h3> <b>Τιερί Μεϊσαν</b><br /> <br /> Η εβδομάδα που πέρασε ήταν εξαιρετικά πλούσια σε γεγονότα. Ωστόσο, κανένα μέσο ενημέρωσης δεν ήταν σε θέση να τα περιγράψει, διότι όλα έκρυψαν σκόπιμα μερικά από αυτά για να προστατεύσουν την αφήγηση της κυβέρνησής τους. Το Λονδίνο προσπάθησε να προκαλέσει μια μεγάλη σύγκρουση, αλλά έχασε ενώπιον της Ρωσίας, του πρόεδρου Τραμπ και της Συρίας.<br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <b>Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία) | 20 Μαρτίου 2018</b></div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.voltairenet.org/article200233.html">عربي</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article200232.html">ENGLISH</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article200235.html">ESPAÑOL</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article200234.html">ITALIANO</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article200226.html">FRANÇAIS</a> </div> <div style="text-align: center;"> <br /></div> Η βρετανική κυβέρνηση και ορισμένοι από τους συμμάχους της, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον, προσπάθησαν να ξεκινήσουν έναν Ψυχρό Πόλεμο κατά της Ρωσίας.<br /> <br /> Το σχέδιό τους προέβλεπε να οργανωθεί μια επίθεση εναντίον ενός πρώην διπλού πράκτορα στο Salisbury και από την άλλη, μια χημική επίθεση κατά των «μετριοπαθών ανταρτών» στη Γκούτα. Οι συνωμότες σκόπευαν να εκμεταλλευτούν την προσπάθεια της Συρίας να απελευθερώσει τα προάστια της πρωτεύουσας της και την αποδιοργάνωση της Ρωσίας κατά τις προεδρικές της εκλογές. Στο τέλος αυτών των χειρισμών, το Ηνωμένο Βασίλειο φέρεται θα είχε ωθήσει τις ΗΠΑ να βομβαρδίσουν τη Δαμασκό, συμπεριλαμβανομένου του προεδρικού μέγαρου της Συρίας, και ζήτησε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών να αποκλείσει τη Ρωσία από το Συμβούλιο Ασφαλείας.<br /> <br /> Εντούτοις, οι υπηρεσίες πληροφοριών της Συρίας και της Ρωσίας πήραν είδηση του τι συνέβαινε. Απέκτησαν τη βεβαιότητα ότι οι πράκτορες των ΗΠΑ που είχαν προετοιμάσει μια χημική επίθεση από τη Γκούτα εναντίον της Γκούτα δεν εξαρτιόνταν από το Πεντάγωνο, αλλά από άλλο πρακτορείο των ΗΠΑ.<br /> <br /> Στη Δαμασκό, ο υφυπουργός Εξωτερικών Fayçal Miqdad κάλεσε επειγόντως συνέντευξη Τύπου στις 10 Μαρτίου για να προειδοποιήσει τους συμπολίτες του. Από την πλευρά της, η Μόσχα προσπάθησε αρχικά να πιέσει την Ουάσιγκτον μέσω διπλωματικών οδών. Αλλά γνωρίζοντας ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ, Jon Huntsman Jr, είναι διευθυντής της Caterpillar, ο οποίος προμήθευσε μηχανές για τη κατασκευή σηράγγων στους τζιχαντιστές για να φτιάξουν τις οχυρώσεις τους, προσπάθησε να παρακάμψει το κανονικό διπλωματικό μονοπάτι.<br /> <br /> Εδώ είναι πώς αλυσοδέθηκαν τα γεγονότα:<br /> <br /> 12 Μαρτίου 2018<br /> <br /> Ο συριακός στρατός κατέσχεσε δύο εργαστήρια χημικών όπλων, το πρώτο στις 12 Μαρτίου στην Aftris και το δεύτερο την επόμενη ημέρα στην Chifonya. Ενώ η ρωσική διπλωματία ωθεί τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) να εισέλθει στην ποινική έρευνα στο Salisbury.<br /> <br /> Η πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Τερέζα Μέι, κατηγορεί έντονα τη Ρωσία στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι έχει χρηματοδοτήσει την επίθεση του Salisbury. <br /> Σύμφωνα με την ίδια, ο πρώην διπλός πράκτορας Σεργκέι Σπριπάλ και η κόρη του δηλητηριάστηκαν με μια νευροτοξική στρατιωτική ουσία του τύπου «που αναπτύχτηκε από τη Ρωσία» υπό την ονομασία «novitchok». Γνωρίζοντας ότι το Κρεμλίνο θεωρεί τους προδότες πολίτες του ως νόμιμοι στόχοι, θα ήταν πολύ πιθανό να έδωσε εντολή για τη δολοφονία.<br /> <br /> Το novitchok είναι γνωστό από αυτά που αποκάλυψαν δύο σοβιετικές προσωπικότητες, Lev Fyodorov και Vil Mirzayanov. <br /> Ο επιστήμονας Fyodorov δημοσίευσε ένα άρθρο στην εβδομαδιαία ρωσική επιθεώρηση Top Secret ( Совершенносекретно ) τον Ιούλιο του 1992 προειδοποιώντας για τους ακραίους κινδύνους αυτού του προϊόντος και θέτοντας τον κίνδυνο κατά της χρήσης παλαιών σοβιετικών όπλων από τη Δύση για να καταστρέψει το περιβάλλον στη Ρωσία και να το καταστήσει αβίωτο. Τον Οκτώβριο του 1992, δημοσίευσε ένα δεύτερο άρθρο στο MoscowΝews ( Московские новости ) με έναν αξιωματούχο της αντικατασκοπείας, τον Μιρζαγιάνοφ, καταγγέλλοντας τη διαφθορά ορισμένων στρατηγών και τη διακίνηση του novitchok στην οποία φερόταν να συμμετείχαν. Δεν ήξεραν σε ποιούς θα μπορούσαν να το πούλησαν. Ο Μιρζαγιάνοφ συνελήφθη καταρχάς για εσχάτη προδοσία και μετά απελευθερώθηκε. <br /> Αν και ο Fyodorov πέθανε στη Ρωσία τον περασμένο Αύγουστο, ο Mirzayanov ζει στην εξορία στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου συνεργάστηκε με το Υπουργείο Άμυνας.<br /> <br /> <img height="480" src="http://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH300/200226-2-8ea5c.jpg" width="640" /><br /> <i>Ο πρώην αξιωματικός της Ρωσικής Υπηρεσίας Αντικατασκοπίας, Vil Mirzayanov, αμόλησε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στα 83 του χρόνια, σχολιάζει την υπόθεση Σκριπάλ από τη Βοστώνη.</i><br /> <br /> Το Novitchok κατασκευάστηκε σε ένα σοβιετικό εργαστήριο στο Nurus, στο σημερινό Ουζμπεκιστάν. Κατά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, καταστράφηκε από μια εξειδικευμένη αμερικανική ομάδα. Το Ουζμπεκιστάν και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν κατά συνέπεια στη κατοχή τους και μελέτησαν δείγματα αυτής της ουσίας. Είναι και τα δύο ικανά να το παράγουν.<br /> <br /> Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Μπόρις Τζόνσον, καλεί τον Ρώσο πρεσβευτή στο Λονδίνο, Αλέξανδρο Γιακόβενκο. Του δίνει ένα τελεσίγραφο 36 ωρών για να ελέγξει αν δείγματα novitchok λείπουν από τις αποθήκες του. Ο πρεσβευτής απαντά ότι δεν λείπουν επειδή η Ρωσία έχει καταστρέψει το σύνολο των χημικών όπλων που κληρονόμησε από τη Σοβιετική Ένωση και ο οργανισμός OPCW συνέταξε μια σχετική έκθεση για την καταστροφή τους.<br /> <br /> Μετά από τηλεφωνική ομιλία με τον Μπόρις Τζόνσον, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρεξ Τίλερσον καταδίκασε τη Ρωσία για την επίθεση στο Salisbury.<br /> Την ίδια ώρα, πραγματοποιείται στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συζήτηση σχετικά με την κατάσταση στη Γκούτα. Η μόνιμη αντιπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών, Nikki Haley, δηλώνει: « Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, μετά την επίθεση με αέριο σαρίν που διαπράχτηκε στο Khan Cheïkhoun από το συριακό καθεστώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν προειδοποιήσει το Συμβούλιο. Έχουμε πει ότι ενόψει της συστηματικής αδράνειας της διεθνούς κοινότητας, υποχρεώνονται μερικές φορές τα Κράτη να ενεργούν από μόνα τους. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν ενήργησε και οι Ηνωμένες Πολιτείες χτύπησαν την αεροπορική βάση από την οποία ο αλ Άσαντ είχε ξεκινήσει την επίθεση με χημικά όπλα. Επαναλαμβάνουμε την ίδια προειδοποίηση σήμερα ».<br /> <br /> Οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών κυκλοφορούν έγγραφα από το Επιτελείο των ΗΠΑ. Δείχνουν ότι το Πεντάγωνο είναι έτοιμο να βομβαρδίσει το προεδρικό μέγαρο και τα συριακά υπουργεία, κατά το πρότυπο του ό, τι έκανε κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Βαγδάτης (3 έως 12 Απριλίου 2003).<br /> Σχολιάζοντας τη δήλωση της Nikki Haley, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο ανέκαθεν χαρακτήριζε την υπόθεση του Khan Cheïkhoun ως «δυτική χειραγώγηση», αποκαλύπτει ότι οι ψευδείς πληροφορίες, οι οποίες προκάλεσαν τότε το λάθος του Λευκού Οίκου και τον οδήγησαν να βομβαρδίσει τη βάση του Al-Chaayrate, προέρχονταν από ένα βρετανικό εργαστήριο το οποίο δεν ανέφερε ποτέ πώς είχε πάρει τα δείγματά του.<br /> <br /> 13 Μαρτίου 2018<br /> <br /> Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε δήλωση που καταδικάζει μια πιθανή στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ και ανακοινώνει ότι αν οι Ρώσοι υπήκοοι επλήγησαν στη Δαμασκό, η Μόσχα θα αντισταθμίσει αναλογικά· καθώς ο Ρώσος πρόεδρος είναι συνταγματικά υπεύθυνος για την ασφάλεια των συμπολιτών του.<br /> <br /> Παρακάμπτοντας την επίσημη διπλωματική οδό, ο αρχηγός του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Valery Gerasimov, έρχεται σε επαφή με τον ομόλογό του στις ΗΠΑ, στρατηγό Joseph Dunford, για να τον ενημερώσει σχετικά με τους φόβους του για μια χημική επίθεση με ψευδή σημαία στη Γκούτα. Ο Ντάνφορντ λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη το ζήτημα και ειδοποιεί τον Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, στρατηγό Jim Mattis, ο οποίος αναφέρεται στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Με δεδομένη τη ρωσική βεβαιότητα σύμφωνα με την οποία αυτό το βρώμικο κόλπο θα ετοιμαζόταν χωρίς τη σύμφωνη γνώση του Πενταγώνου, ο Λευκός Οίκος ζήτα από τον διευθυντή της CIA, Mike Pompeo, να εντοπίσει τους υπευθύνους για αυτή την συνομωσία.<br /> <br /> Δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα αυτής της εσωτερικής έρευνας, αλλά ο πρόεδρος Τραμπ πείστηκε για τη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών του, Ρεξ Τίλερσον. <br /> Στον τελευταίο ζητείται να διακόψει αμέσως το επίσημο ταξίδι του στην Αφρική και να επιστρέψει στην Ουάσινγκτον.<br /> <br /> Η Τερέζα Μέι γράφει στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ για να κατηγορήσει τη Ρωσία ότι διέταξε την επίθεση στο Salisbury και για να καλέσει μια έκτακτη συνάντηση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Χωρίς να περιμένει, αποβάλλει 23 Ρώσους διπλωμάτες.<br /> <br /> <img height="640" src="http://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L220xH293/200226-3-9a8db.jpg" width="480" /><br /> <i>Δημοσιευμένο ενάμισι μήνα πριν από την επίθεση στο Salisbury, το βιβλίο της Amy Knight παρουσιάζει αυτό που θα γίνει η διατριβή της MI5. Η ίδια η συγγραφέας ισχυρίζεται ότι δεν έχει τη παραμικρή απόδειξη για το ό τι ισχυρίζεται.</i><br /> <br /> Μετά από αίτημα της προέδρου της Επιτροπής των Εσωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Κοινοτήτων, Yvette Cooper, η Βρετανή υπουργός Εσωτερικών, Amber Rudd, ανακοινώνει ότι η MI5 (υπηρεσία πληροφοριών του εσωτερικού) θα ανοίξει εκ νέου έρευνες για 14 θανάτους τους οποίους, σύμφωνα με πηγές των ΗΠΑ, φέρονται να έχουν διαταχτεί από το Κρεμλίνο.<br /> <br /> Με αυτόν τον τρόπο, η βρετανική κυβέρνηση υιοθετεί τις θεωρίες της καθηγήτριας Amy Knight. Στις 22 Ιανουαρίου 2018, η σοβιετολόγος αυτή των ΗΠΑ δημοσίευσε ένα πολύ παράξενο βιβλίο: Διαταγές θανάτου: το καθεστώς Πούτιν και η πολιτική δολοφονία . Η συγγραφέας, η οποία είναι «Η» ειδικός για τη πρώην KGB προσπαθεί να αποδείξει ότι ο Πούτιν είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος υπεύθυνος για δεκάδες πολιτικές δολοφονίες, από των επιθέσεων της Μόσχα το 1999 έως το Μαραθώνα της Βοστώνης το 2013, περνώντας από την εκτέλεση του Αλεξάντερ Λιτβινένκο στο Λονδίνο το 2006 ή εκείνη του Boris Nemtsov στη Μόσχα το 2015. Ωστόσο, η ίδια παραδέχεται ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη για τις κατηγορίες της.<br /> <br /> Οι Ευρωπαίοι φιλελεύθεροι μπαίνουν στον χορό. Ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, Guy Verhofstadt, ο οποίος προεδρεύει στην Ομάδα τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καλεί την ΕΕ να λάβει κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Ο ομόλογός του στο βρετανικό κόμμα τους, Sir Vince Cable, προτείνει ένα ευρωπαϊκό μποϊκοτάζ του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Ήδη, το παλάτι του Μπάκιγχαμ ανακοινώνει ότι η βασιλική οικογένεια ακυρώνει το ταξίδι της στη Ρωσία.<br /> <br /> Η βρετανική ρυθμιστική αρχή, η Ofcom, ανακοινώνει ότι θα μπορούσε να απαγορεύσει το δίαυλο Russia Today ως αντίποινο, αν και δεν παραβίαζε σε τίποτα τους βρετανούς νόμους.<br /> <br /> Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών καλεί τον Βρετανό πρεσβευτή στη Μόσχα για να τον ενημερώσει ότι μέτρα αμοιβαιότητας θα ανακοινωθούν σύντομα σε αντίποινα για την απέλαση Ρώσων διπλωματών από το Λονδίνο.<br /> <br /> Ο πρόεδρος Τραμπ ανακοινώνει στο Twitter ότι απέπεμψε τον υπουργό Εξωτερικών του με τον οποίο δεν είχε ακόμα έρθει σε επαφή. Αντικαταστάθηκε από τον Mike Pompeo, πρώην διευθυντή της CIA, ο οποίος επιβεβαίωσε το προηγούμενο βράδυ την αυθεντικότητα των ρωσικών πληροφοριών που του παρείχε ο στρατηγός Dunford. Φτάνοντας στην Ουάσινγκτον, ο Τίλερσον επιβεβαιώνει την απόλυσή του από τον Γενικό Γραμματέα του Λευκού Οίκου, τον στρατηγό John Kelly.<br /> <br /> <img height="480" src="http://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH300/200226-4-57947.jpg" width="640" /> <br /> <i>Το πρώην αφεντικό της μεγαλύτερης πολυεθνικής στον κόσμο, ExxonMobil, σκεφτόταν τον εαυτό του να είναι πάνω από την αναμπουμπούλα. Προς μεγάλη έκπληξή του, ο Ρεξ Τίλερσον αποπεμπτικέ με άγριο τρόπο ​​από τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο πρώτος πίστευε ότι υπηρετεί τον αγγλοσαξονικό κόσμο, ενώ ο δεύτερος τον θεωρούσε προδότη στη πατρίδα του.</i><br /> <br /> Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον προέρχεται από την τεξανική μπουρζουαζία. Ο ίδιος και η οικογένειά του έχουν εμπλακεί με τους προσκόπους στις ΗΠΑ, των οποίων έγινε εθνικός πρόεδρος (2010-12). Πολιτιστικά κοντά στην Αγγλία, δεν δίστασε, όταν έγινε πρόεδρος της μέγα-πολυεθνικής Exxon-Mobil (2006-16), τόσο να οδηγήσει μια πολιτικά ορθή εκστρατεία για να δεχτεί τους νεαρούς gay στους προσκόπους όσο και να προσλάβει μισθοφόρους στη βρετανική Γουιάνα. <br /> Φέρεται να είναι μέλος της Κοινωνίας των Προσκυνητών (Pilgrims Society), της πιο διάσημης αγγλο-αμερικανικής λέσχης υπό την προεδρία της βασίλισσας Ελισάβετ Β’, από την οποία πολλά μελή ήταν και μέλη της διοίκησης Ομπάμα.<br /> <br /> Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών, η καλή αγωγή του παρείχε εγγύηση στον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος θεωρείται από την υψηλή κοινωνία των Η.Π.Α. ως θεατρινίστικος. Ήρθε σε σύγκρουση με τον πρόεδρο του για τρία σημαντικά θέματα που μας επιτρέπουν να προσδιορίσουμε την ιδεολογία των συνωμοτών:<br /> <br /> · Όπως το Λονδίνο και το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, θεωρούσε χρήσιμο να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία για να εδραιωθεί η εξουσία των Αγγλο-Σαξόνων στο δυτικό στρατόπεδο·<br /> Όπως το Λονδίνο, πίστευε ότι για να διατηρηθεί η δυτική αποικιοκρατία στη Μέση Ανατολή, έπρεπε να ενθαρρύνεται ο Ιρανός πρόεδρος Σεΐχης Ροχανί κατά του Οδηγού της Επανάστασης, Αγιατολάχ Χαμενεΐ. Ως εκ τούτου, υποστήριζε τη συμφωνία 5 + 1.<br /> · Όπως το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, θεωρούσε ότι η αναστροφή της Βόρειας Κορέας προς τις ΗΠΑ έπρεπε να παραμείνει μυστική και να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογηθεί μια στρατιωτική ανάπτυξη που στην πραγματικότητα στρέφεται κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ήταν, συνεπώς, υπέρ επίσημων συνομιλιών με την Πιονγιάνγκ, αλλά αντίθετος σε μια συνάντηση μεταξύ των δύο αρχηγών Κρατών.<br /> <br /> 14 Μαρτίου 2018<br /> <br /> Ενώ η Ουάσιγκτον είναι υπό το σοκ, η Τερέζα Μαΐου παρεμβαίνει πάλι ενώπιον της Βουλής των Κοινοτήτων για να αναπτύξει τη κατηγορία της, ενώ παντού στον κόσμο, Βρετανοί διπλωμάτες μιλούν σε πολλές διακυβερνητικές οργανώσεις για να τους μεταδώσουν το μήνυμα. Απαντώντας στην πρωθυπουργό, ο βουλευτής οπαδός του Μπλαιρ, Chris Leslie, χαρακτηρίζει τη Ρωσία Κράτος παρίας και απαιτεί τη καθαίρεση της από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Τερέζα Μέι δεσμεύεται να εξετάσει το ζητήμα τονίζοντας παράλληλα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφασισθεί μόνο από τη Γενική Συνέλευση για να παρακαμφθεί το ρωσικό βέτο.<br /> <br /> Το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο (NATO) συνεδριάζει στις Βρυξέλλες κατόπιν αιτήματος του Ηνωμένου Βασιλείου. Τα 29 Κράτη μέλη συνδέουν τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία με την επίθεση στο Salisbury. Θεωρούν τη Ρωσία ως «πιθανώς» υπεύθυνη και για τα δύο γεγονότα.<br /> <br /> <img height="480" src="http://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH300/200226-5-f66e7.jpg" width="640" /> <br /> <i>Ο Jens Stoltenberg, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, και η Μόνιμη Αντιπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στο Συμβούλιο του Βορείου Ατλαντικού, Sarah Macintosh. Η τελευταία είναι πρώην διευθύντρια των θεμάτων άμυνας και πληροφοριών στο Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών, θέση που άφησε στον Jonathan Allen, σημερινό επιτετραμμένο στον ΟΗΕ.</i><br /> <br /> Στη Νέα Υόρκη, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ρωσίας, Vasily Nebenzya, προτείνει στα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να υιοθετηθεί μια δήλωση που να επιβεβαιώσει τη κοινή τους βούληση να ριχτεί φως στην επίθεση στο Salisbury και αναθέτοντας την έρευνα στον OPCW σύμφωνα με τις διεθνείς διαδικασίες. Αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο αρνείται οποιοδήποτε κείμενο που δεν περιλαμβάνει τη φράση ότι η Ρωσία είναι «πιθανώς υπεύθυνη» για την επίθεση.<br /> <br /> Κατά τη διάρκεια της δημόσιας συζήτησης που ακολουθεί, ο επιτετραμμένος του Ηνωμένου Βασιλείου, Jonathan Allen, εκπροσωπεί τη χώρα του. Πρόκειται για έναν πράκτορα της MI6 ο οποίος δημιούργησε την υπηρεσία πολεμικής προπαγάνδας του Ηνωμένου Βασιλείου και που υποστήριξε ενεργά τους τζιχαντιστές στη Συρία. Δηλώνει: «Η Ρωσία έχει ήδη παρέμβει στις υποθέσεις των άλλων χωρών, η Ρωσία έχει ήδη παραβιάσει το διεθνές δίκαιο στην Ουκρανία, η Ρωσία περιφρονεί τη ζωή των πολιτών, όπως το αποδεικνύει η επίθεση ενός εμπορικού αεροσκάφους πάνω από την Ουκρανία από Ρώσους μισθοφόρους, η Ρωσία προστατεύει τη χρήση χημικών όπλων από τον Άσαντ (...) Το ρωσικό Κράτος είναι υπεύθυνο για αυτήν την απόπειρα δολοφονίας. Ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Γαλλίας, François Delattre, ο οποίος μέσω αναιρετικού διατάγματος του προέδρου Σαρκοζί έχει εκπαιδευτεί στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, υπενθυμίζει ότι η χώρα του έχει ξεκινήσει μια πρωτοβουλία για τον τερματισμό της ατιμωρησίας όσων χρησιμοποιούν χημικά όπλα. Αφήνει να εννοηθεί ότι αυτή η πρωτοβουλία εναντίον της Συρίας θα μπορούσε να στραφεί εναντίον της Ρωσίας.<br /> <br /> Ο Πρέσβης της Ρωσίας, Vasily Nebenzya, υπενθυμίζει ότι η σύσκεψη συγκλήθηκε μετά από αίτημα του Λονδίνου, αλλά ότι είναι δημόσια μετά από αίτηση της Μόσχας. Παρατηρεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο παραβιάζει το διεθνές δίκαιο παραπέμποντας αυτή την υπόθεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ενώ παράλληλα κρατά το OPCW έξω από την έρευνά του. Παρατηρεί ότι εάν το Λονδίνο ήταν σε θέση να εντοπίσει το Novotchik, είναι επειδή έχει τον χημικό τύπο του και μπορεί το ίδιο επομένως να το κατασκευάσει. Υπενθύμισε την ευχή της Ρωσίας να συνεργαστεί με το OPCW με σεβασμό των διεθνών διαδικασίων.<br /> <br /> 15 Μαρτίου 2018<br /> <br /> Το Ηνωμένο Βασίλειο δημοσιεύει μια κοινή δήλωση που συνυπέγραψαν την προηγούμενη μέρα η Γαλλία, η Γερμανία, καθώς και ο Ρεξ Τίλερσον, ο οποίος ήταν ακόμη υφυπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών. Το κείμενο επαναφέρει τη βρετανική υποψία. Καταγγέλλει τη χρήση «ενός νευροτοξικού στοιχείου στρατιωτικής ποιότητας, ενός τύπου που αναπτύχθηκε από τη Ρωσία». Επιβεβαιώνει ότι «είναι πολύ πιθανό η Ρωσία να είναι υπεύθυνη για την επίθεση».<br /> <br /> Η Washington Post δημοσιεύει ένα ελεύθερο χρονικό του Μπόρις Τζόνσον, ενώ ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Στίβεν Μνούχιν, επιβάλει νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Οι τελευταίες δεν σχετίζονται με την παρούσα υπόθεση, αλλά με τους ισχυρισμούς παρεμβολής της Ρωσίας στη δημόσια ζωή των ΗΠΑ. Ωστόσο, το διάταγμα παραπέμπει στην επίθεση του Σάλισμπουρυ ως απόδειξη των αχαλίνωτων ενεργειών της Ρωσίας.<br /> <br /> Ο βρετανός υπουργός Άμυνας, ο νεαρός Gavin Williamson, δηλώνει ότι μετά την απέλαση των διπλωματών της, η Ρωσία πρέπει να «το βουλώσει» (sic). Είναι η πρώτη φορά από του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που ένα στέλεχος ενός μόνιμου Κράτους μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας χρησιμοποιεί ένα τέτοιο λεξιλόγιο εναντίον άλλου μέλους του Συμβουλίου. Ο Σεργκέι Λαβρόφ σχολιάζει: « Είναι ένας γοητευτικός νεαρός άνδρας. Σίγουρα θέλει να κερδίσει την θέση του στην Ιστορία, κάνοντας συγκλονιστικές δηλώσεις ...Ίσως να στερείται αγωγής ».<br /> <br /> <img height="480" src="http://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH300/200226-6-75ac8.jpg" width="640" /><br /> <i>Η Αγγλία δεν δίστασε, σε όλη την ιστορία της, να ψεύδεται και να προδίδει τον λόγο της για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Ως εκ τούτου, το γαλλικό της ψευδώνυμο «Δόλια Αλβιώνα» (βάσει του λατινικού ονόματος της Αγγλίας)</i><br /> <br /> Συμπέρασμα<br /> <br /> Μέσα σε τέσσερις ημέρες, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι σύμμαχοί του έχουν στρώσει τις βάσεις για μια νέα διαίρεση του κόσμου, για έναν Ψυχρό Πόλεμο.<br /> <br /> Ωστόσο, η Συρία δεν είναι το Ιράκ και ο ΟΗΕ δεν είναι η G8 (από την οποία η Ρωσία αποκλείστηκε λόγω της ένταξης της Κριμαίας στην ομοσπονδία της και της υποστήριξης της Συρίας). <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα καταστρέψουν τη Δαμασκό και η Ρωσία δεν θα αποκλειστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας. <br /> <br /> Αφού αποσύρθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κατόπιν αρνήθηκε να υπογράψει την κινεζική Διακήρυξη για το Δρόμο του Μεταξιού, το Ηνωμένο Βασίλειο σκεφτόταν να αυξήσει το ανάστημα του εξαλείφοντας έναν ανταγωνιστή. <br /> Με αυτό το στριμμένο χτύπημα, φανταζόταν να αποκτήσει μια νέα διάσταση και να γίνει η «Παγκόσμια Βρετανία» (Global Britain) που ανακοινώθηκε από την Μαντάμ Μέι. <br /> Αλλά το ίδιο καταστρέφει την αξιοπιστία του.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τέσσερις ημέρες για να κηρυχτεί ένας Ψυχρός Πόλεμος

Παρά το γεγονός ότι διαθέτει τον τέταρτο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να αψηφήσει τη Ρωσία χωρίς να έχει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα “μαύρα δάκρυα” της Αμερικής για τους Κούρδους: Ο Τραμπ μένει χωρίς συμμάχους…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjd4hPWhTvnKULV-a2zmYyN5ScvDntKP4OWecC36RH8v-cWpNdFVXgGVxljW50l8ju49mhY_CnDJeT9h7us57t4cysIPV_pelLFKPvY8SFCUeFTFtS7IGCWiHIw6bia3WxhB__kPFjVtY/s1600/AFRIN-TURKEY-SYRIA-KURDS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjd4hPWhTvnKULV-a2zmYyN5ScvDntKP4OWecC36RH8v-cWpNdFVXgGVxljW50l8ju49mhY_CnDJeT9h7us57t4cysIPV_pelLFKPvY8SFCUeFTFtS7IGCWiHIw6bia3WxhB__kPFjVtY/s640/AFRIN-TURKEY-SYRIA-KURDS.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Οι Αμερικανοί είναι σκληροί και εκδικητικοί όταν τίθενται σε κίνδυνο τα στρατηγικά τους συμφέροντα, αλλά την ίδια στιγμή μετατρέπονται σε «Πόντιους Πιλάτους», όταν θίγονται με τις πράξεις των συμμάχων του (με ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη).<br /><br />Είναι μία πρακτική που εισήγαγαν οι γραφειοκράτες οι οποίοι επιχειρούν κάθε φορά να …τετραγωνίσουν τον κύκλο, κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί. Με αποτέλεσμα η υπερδύναμη να φαίνεται πολύ μικρή και αδύναμη.<br /><br />Η τουρκική εισβολή στη Συρία και η κατάληψη της Αφρίν ως συνεπακόλουθο της ήττας των συμμάχων τους των Κούρδων του YPG, είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση για την αδυναμία της Αμερικής να επιβληθεί σε αυτούς που θεωρεί συμμάχους, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι προκαλούν ζημία στα συμφέροντά των Ηνωμένων Πολιτειών. Και χαρακτηριστική περίπτωση είναι η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, που ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Μαικ Πομπέο, χαρακτήρισε πολύ ορθά «Ισλαμική Δημοκρατία» στο πρότυπο του Ιράν, όπως έγραψε στο Twitter τη νύκτα του σικέ πραξικοπήματος, της 16ης Ιουλίου 2016.<br /><br />Χθες, με αυτεπάγγελτη ανακοίνωση της, η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Χέερ Νάουερτ, αποκάλυψε «την έντονη ανησυχία» της αμερικανικής κυβέρνησης για τις δραματικές εξελίξεις στην Αφρίν αλλά και για την πρόθεση του ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας, να επιτεθεί και στο Ιράκ. Θα κυνηγήσει, όπως είπε, τους Κούρδους αντάρτες του PKK, που βρήκαν καταφύγιο στο Ιρακινό Κουρδιστάν, και το οποίο ως γνωστόν υπάγεται στο Ιράκ.<br /><br />Η αμερικανική δήλωση ήταν καλή, αλλά δεν παύει να είναι λόγια του αέρα, αφού η Αμερική δεν μπόρεσε να σταματήσει την Τουρκία, πριν προκαλέσει νέα ανθρωπιστική καταστροφή.<br /><br />Η κ. Νάουερτ ανακοίνωσε επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εκφράσει την βαθιά ανησυχία τους προς την Τουρκία για το θέμα των αμάχων και για τις πληροφορίες ότι οι Τούρκοι λεηλάτησαν την κατεχόμενη πια πόλη. Είπε: <br />“Οι Ηνωμένες Πολιτείες καλούν όλες τις πλευρές που δρουν στη βορειοδυτική (Συρία), συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, της Ρωσίας και του συριακού καθεστώτος, να παράσχουν πρόσβαση στους διεθνείς ανθρωπιστικούς οργανισμούς”. <br /><br />Και βεβαίως δεν ίδρωσε το αυτί του Ερντογάν, του Πούτιν και του Άσαντ, οι οποίοι θα συνεχίσουν το …θεάρεστο έργο τους. Διότι ουδείς εκ των παραπάνω καταλαβαίνει από λόγια…<br /><br />Η εκπρόσωπος ανακοίνωσε στη συνέχεια και τα εξής: <br />Η Αμερική, είπε, εκφράζει επίσης τη δέσμευσή της στη σύμμαχο της στο ΝΑΤΟ Τουρκία αλλά ταυτόχρονα και τη δέσμευσή της στους εταίρους της, τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) της ανατολικής Συρίας. <br /><br />Ως γνωστόν, βασική συνιστώσα των δυνάμεων του SDF αποτελούν οι κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), που απέδειξαν στα πεδία των μαχών πως είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος των Αμερικανών εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.<br /><br />Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προχωρά και σε μία προειδοποίηση, που ίσως είναι και το μήνυμα προς την Τουρκία για τη συνέχεια: <br />Λόγω των μαχών στη δυτική Συρία τους τελευταίους δύο μήνες, αναφέρει η γραπτή δήλωση, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης στην Αφρίν, έχει μπει σε δεύτερο πλάνο ο πόλεμος εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους τζιχαντιστές να ανασυγκροτηθούν σε ορισμένες περιοχές. Αυτή είναι μια σοβαρή και εντεινόμενη ανησυχία, προειδοποίησε η εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου των Εξωτερικών. <br /><br />Και η προειδοποίηση, για όσους γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα, απευθύνεται στον Ταγίπ Ερντογάν και σε κανένα άλλο…<br /><br />Ο Ντόναλντ Τραμπ, υπερηφανεύεται ότι επί δικής του προεδρίας ηττήθηκε το Ισλαμικό Κράτος. Για να ηττηθεί χύθηκε πολύ κουρδικό αίμα και καθόλου αμερικανικό. Αυτή η νίκη επί των τζιχαντιστών είναι πολύ σημαντική για την Αμερική και τον πρόεδρό της. Μόνο που κινδυνεύει να χαθεί, λόγω της Τουρκίας. Το γνωρίζουν οι Αμερικανοί και είναι θυμωμένοι. Αλλά δεν το δείχνουν, και το κυριότερο είναι ότι δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Άφησαν αβοήθητους τους πιο στενούς τους συμμάχους. <br />Και το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι αυτό: Γιατί να ανταποκριθούν οι Κούρδοι τώρα που τους χρειάζονται ξανά οι Αμερικανοί για να νικηθεί ολοκληρωτικά το Ισλαμικό Κράτος. Διότι αυτό αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. <br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες απουσίασαν από τη Συρία επί προεδρίας του Μπάρακ Ομπάμα, επειδή ο πρώην πρόεδρος δεν τόλμησε να τα βάλει με τη Ρωσία και τον πρόεδρο Άσαντ. Ο κ. Ομπάμα ήταν πρόεδρος των λόγων, όχι των έργων. Και αυτό το πληρώνει τώρα η Αμερική. Εάν δεν αποφασίσει ο κ. Τραμπ να συνετίσει με έργα την Τουρκία του Ερντογάν, οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες για την υπερδύναμη. Θα χάσει την Μέση Ανατολή στη Ρωσία, του ενισχυμένου από το εκλογικό αποτέλεσμα, Βλαντιμίρ Πούτιν και θα θέσει σε κίνδυνο και τον πλέον πιστό της σύμμαχο, το Ισραήλ.<br /><br />Τα ψέματα για την Αμερική τελείωσαν. Ή παίζει τον ρόλο της στη διεθνή πολιτική και στρατιωτική σκηνή, ή θα μείνει χωρίς συμμάχους.<br /><br />Λένε, πως η έλευση του Μάικ Πομπέο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης των Ηνωμένων Πολιτειών. Να το δούμε και να μην το πιστέψουμε!<br /><br /><a href="http://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα “μαύρα δάκρυα” της Αμερικής για τους Κούρδους: Ο Τραμπ μένει χωρίς συμμάχους…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Οι Αμερικανοί είναι σκληροί και εκδικητικοί όταν τίθενται σε κίνδυνο τα στρατηγικά τους συμφέροντα, αλλά την ίδια στιγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί το Αφρίν δεν έγινε το Βιετνάμ της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7-AypADYCwZmds9tUWPs3uHuGRubBkosISZS3zdNaCJxX-v5-hnFZEFAMPhlSDb_5AvJ-JJOMoeipeqbcwPvnlphZpauqciLNGs1CTe1_SJexApNhGo2N0-pE237p-xMpthj8Ku7mTko/s1600/afrin_toyrkogeneis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7-AypADYCwZmds9tUWPs3uHuGRubBkosISZS3zdNaCJxX-v5-hnFZEFAMPhlSDb_5AvJ-JJOMoeipeqbcwPvnlphZpauqciLNGs1CTe1_SJexApNhGo2N0-pE237p-xMpthj8Ku7mTko/s640/afrin_toyrkogeneis.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Των <b>Ζήνωνα Τζιάρρα* και Νικόλαου Παούνη* </b><br /> Η επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» (Zeytin Dalı Harekâtı ή Afrin Operasyonu), άρχισε να υλοποιείται στις 20 Ιανουαρίου με τη συμμετοχή των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (Türk Silahlı Kuvvetleri) και του Özgür Suriye Ordusu (ÖSO). Τις απογευματινές ώρες της 17ης Μαρτίου η επιχείρηση έφτασε στο κομβικότερο σημείο της, καθώς οι συμμαχικές δυνάμεις εισήλθαν στο αστικό συγκρότημα της πόλεως Afrin και την κατέλαβαν μέχρι τα ξημερώματα της 18ης Μαρτίου. Στην Τουρκία η είδηση της πτώση της Afrin έλαβε πανηγυρικό και συνάμα συμβολικό χαρακτήρα, καθώς συνέπεσε με την 103η επέτειο της μάχης του Çanakkale. <br /> <br /> Συν τοις άλλοις, η εν λόγω εξέλιξη ήρθε να διαψεύσει όσους έκαναν λόγο για τουρκικό «Βατερλώ» και «Βιετνάμ» στο Αφρίν. Εδώ εξετάζουμε με στρατιωτικούς και γεωπολιτικούς όρους τους λόγους για τους οποίους έχουν διαψευστεί αυτές οι καταστροφολογικές (και όπως φαίνεται ευσεβοποθιστικές) αναλύσεις. Παράλληλα, εξετάζουμε εν συντομία και κάποια σενάρια για το τι μέλλει γενέσθαι με την επίγνωση ότι η κατάληψη του Αφρίν δεν σηματοδοτεί κάποιο τέλος αλλά μάλλον την αρχή μιας νέας φάσης στο θέατρο της βόρειας και βορειο-δυτικής Συρίας. <br /> <br /> Το Τακτικό Επίπεδο <br /> <br /> Η συμμετοχή των Τ.Ε.Δ. αφορά την εμπλοκή τακτικών συγκροτημάτων επιπέδου Τάγματος (ή Επιλαρχίας) και κάτω (Λόχων, Ιλών κτλ), και όχι το δυναμικό της εκάστοτε Ταξιαρχίας συλλήβδην. Καθ’ αυτόν τον τρόπο διαπιστώσαμε ότι προς το Gaziantep και το Hatay πέραν των δυνάμεων της 2ης Στρατιάς (Ikinci Ordusu), ενεπλάκησαν πολεμικά μέσα από την 1η Στρατιά (4η, 55η, 65η & 66η Μ/Κ Ταξ. ΠΖ), από την 3η Στρατιά (4η, 51η Ταξ. και 4η,10η, 49η ΤΑΞ. Κ/Δ), και επιπλέον ειδικές δυνάμεις από τη Στρατιά Αιγαίου. Το Πολεμικό Ναυτικό της Τουρκίας απέστειλε δυνάμεις Πεζοναυτών και SAS από τη Foça. <br /> <br /> Η Πολεμική Αεροπορία συμμετείχε εκ περιτροπής με 72 αεροσκάφη (64 F-16 & 6-8 Terminator) επιχειρώντας από το Diyarbakır και το Erhaç. Τα αεροσκάφη πραγματοποίησαν προσβολές από μεγάλα ύψη για να αποφύγουν τα εχθρικά φορητά αντιαεροπορικά συστήματα, αλλά οι κρούσεις ήταν εξαιρετικά επιτυχείς καθώς χρησιμοποιήθηκαν νέας γενιάς ατρακτίδια σκόπευσης Sniper και πυρομαχικά υψηλής ακρίβειας όπως τα GBU-31 JDAM και οι αντίστοιχες εγχώριες HGK-1. Παράλληλα καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ωρου, λαμβάνονταν πληροφορίες από αέρος μέσω συστημάτων SIHA, τα οποία μπορούσαν να προσβάλουν απευθείας στόχους με πυρομαχικά MAM-L. <br /> <br /> Όσον αφορά την εμπλοκή των δυνάμεων της συριακής αντιπολίτευσης, οι οποίες εκπαιδεύτηκαν με εντατικούς ρυθμούς από τις ΗΠΑ αρχικά, και τις ΤΕΔ κατόπιν της επιχείρησης Fırat Kalkanı, ουσιαστικά συγκρότησαν την Ταξιαρχία “Hamza” η οποία προωθήθηκε στην περιοχή επιχειρήσεων και ανέλαβε ενεργό δράση. <br /> <br /> H επιχείρηση υλοποιήθηκε ως εξής: Πρώτιστος στόχος η εκκαθάριση της οροσειράς Kurd-Dagh και στη συνέχεια κατάληψη του πεδινού τμήματος του καντονιού. Από τις 20 Ιανουαρίου, άρχισε η διείσδυση στο καντόνι από τα βόρεια και τα δυτικά (6 μικρά προγεφυρώματα τα οποία εν συνεχεία συνενώθηκαν σε 3 μεγαλύτερα), ενώ σημειώθηκε έναρξη επέκτασης του προγεφυρώματος της προηγούμενης επιχείρησης από τα ανατολικά στις 26 Ιανουαρίου. Στις 28 Ιανουαρίου καταλήφθηκε το στρατηγικής σημασίας όρος Bursaya ενώ μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου εκκαθαρίσθηκαν τα υψώματα στις περιοχές Rajo και Bulbul, για να κατέλθουν τελικά τα τουρκικά στρατεύματα στην κωμόπολη Jinderes φτάνοντας σε απόσταση 20 χλμ. από την πόλη του Afrin. <br /> <br /> Καθυστερήσεις παρατηρήθηκαν την πρώτη εβδομάδα των επιχειρήσεων εξαιτίας σφοδρής βροχόπτωσης η οποία δυσχέρανε την κίνηση των τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων εξαιτίας της ακαταλληλότητας του εδάφους, και στο διάστημα 4-9 Φεβρουαρίου καθώς η Ρωσία «έκλεισε» τον εναέριο χώρο της Afrin μετά την κατάρριψη ρωσικού Su-25 από τζιχαντιστές. To ζήτημα επιλύθηκε κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας μεταξύ των κυρίων Putin- Erdoğan, ωστόσο οι χερσαίες δυνάμεις στερήθηκαν επί ένα πενθήμερο πολύτιμες πληροφορίες και φυσικά αεροπορική υποστήριξη. <br /> <br /> Αξιοπρόσεκτη είναι και η ευπροσαρμοστικότητα την οποία επέδειξαν οι Τούρκοι επιτελείς στα νέα δεδομένα που προέκυψαν επί του πεδίου συγκρούσεων. Επί παραδείγματι, μετά τις πρώτες απώλειες αρμάτων στην Al Bab, εγκατέστησαν με το χαρακτήρα του κατεπείγοντος, συστήματα APS (Pulat αντίγραφα του Zaslon-L) σε 200 άρματα μάχης, και στις αρχές Φεβρουαρίου μετακίνησαν προς το Afrin εκσυγχρονισμένα άρματα Fırat, με αποτέλεσμα να εκμηδενιστούν οι απώλειες MBT.<br /> Όσον αφορά τις απώλειες προσωπικού αυτές κυμάνθηκαν σε 0,79 θανάτους ανά ημέρα επιχειρήσεων, ποσοστό το οποίο προφανώς καταδεικνύει ότι οι αναλύσεις περί «τουρκικού Βιετνάμ στη Συρία» απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. <br /> <br /> Τα συμπεράσματα από το στρατιωτικό πεδίο των επιχειρήσεων έχουν ως εξής:<br /> <br /> 1. Μαζική χρήση συντριπτικής στρατιωτικής ισχύος (ήτοι μεγάλος όγκος πυρός) έναντι ενός πολυπληθέστερου, πλην όμως ανεπαρκώς εξοπλισμένου αντιπάλου (ωστόσο το YPG διέθετε MPADS & ATGM’S).<br /> 2. Εφαρμογή νέων μορφών πολέμου, πέραν των 3 κλασσικών «χώρων» (domains).<br /> 3. Χρήση τεχνασμάτων παραπλάνησης.<br /> 4. Εμπλοκή οπλικών συστημάτων αμιγώς τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής. Ακόμη και τα αεροσκάφη F-16 αποτελούν συμπαραγωγή και κατασκευάστηκαν στην Τουρκία.<br /> 5. Λήψη και ανανέωση πληροφοριών από αέρος, σε 24ωρη βάση. <br /> <br /> Η Γεωπολιτική και Διπλωματική Διάσταση <br /> <br /> Εκτός από την μεγάλη ασυμμετρία ισχύος υπέρ των Τούρκων και των φιλο-τουρκικών δυνάμεων, από τα παραπάνω καθίσταται ξεκάθαρος ο σημαντικός ρόλος που έπαιξε η αεροπορία για την επιτυχία της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας». Και η συμμετοχή της τουρκικής αεροπορίας, αλλά και εν γένει η όλη επιχείρηση, δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την συναίνεση της Ρωσίας – την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από τον θύλακα Afrin και την «διάνοιξη» του εναέριου χώρου προκειμένου να επιχειρήσουν τα τουρκικά αεροσκάφη. <br /> <br /> Αυτό που πολλοί δεν κατάλαβαν, είναι ότι τους Κούρδους δεν τους ήθελε πλέον κανείς στο Afrin, απλώς τους εργαλειοποιούσαν όσο βρίσκονταν εκεί.<br /> <br /> Για τους Αμερικάνους, η εκκαθάριση του θύλακα σημαίνει ότι τα εδάφη περνούν πλέον υπό ΝΑΤΟϊκό έλεγχο (ασχέτως των προβλημάτων που υπάρχουν με την Τουρκία), κάτι που περιορίζει την σφαίρα επιρροής της Ρωσίας δυτικά του Ευφράτη. Επιπλέον, η απώλεια του YPG από το Afrin σημαίνει ότι καθίσταται για την Ρωσία ακόμη πιο δύσκολο να φέρει τους Κούρδους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της διαδικασίας της Αστάνα, κάτι που εξ ορισμού ενισχύει το ρόλο των Αμερικανών. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι πιθανόν να συναίνεσαν και οι Αμερικανοί για την επιχείρηση στο Afrin, ενδεχομένως όμως ζητώντας ανταλλάγματα σε ό,τι αφορά την παραμονή των Κούρδων ανατολικά του Ευφράτη. Η Manbij είναι μια άλλη υπόθεση που εξετάζουμε πιο κάτω.<br /> <br /> Για την Ρωσία και τον Άσαντ το Afrin ήταν μια θυσία που έπρεπε να γίνει καθώς το αντάλλαγμα ήταν σημαντικό: η αποχώρηση των φιλο-τουρκικών αντικαθεστωτικών δυνάμεων από το Χαλέπι το 2016, και ο απαραίτητος αντιπερισπασμός για τις ρωσο-συριακές επιχειρήσεις στην ανατολική Gouta και στο Idlib όπου βρίσκονται διάφορες αντικαθεστωτικές δυνάμεις. Ταυτόχρονα, με την κίνηση αυτή η Ρωσία κρατά την Τουρκία κοντά της προκαλώντας νέα προβλήματα στις ΗΠΑ. Εξυπακούεται ότι και το καθεστώς Άσαντ δεν ήθελε την δημιουργία κουρδικού θύλακα-κρατιδίου. Ενδιαφέρον θα είναι να δούμε εάν η συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας εκτείνεται και σε άλλα θέματα όπως μια συνολική λύση στην επαρχία Idlib ή την επιστροφή εδαφών στο καθεστώς Άσαντ (κάτι που θα εξηγούσε ακόμα περισσότερο την στάση του τελευταίου). <br /> <br /> Αξίζει να σημειωθεί ότι η στρατιωτική επιτυχία των τουρκικών δυνάμεων στο Afrin λειτουργεί θετικά για την Τουρκία και σε επικοινωνιακό-διπλωματικό επίπεδο. Της προσθέτει διαπραγματευτικά χαρτιά στις συνομιλίες της με όλες της πλευρές ενώ παράλληλα αποδεικνύει (στον βαθμό που το κάνει) το αξιόμαχο και την αποτελεσματικότητα των (φιλο)τουρκικών δυνάμεων. Αυτό μπορεί να χρησιμεύσει ως επιχείρημα για την Άγκυρα ανταγωνιστικό της αμερικανικής υποστήριξης και επιλογής των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), που αποτελούνται κατά κύριο λόγο από Κούρδους, ως τοπικού αντιπροσώπου των ΗΠΑ.<br /> <br /> <img height="422" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/mapb3.jpg" width="640" /> <br /> Η Επόμενη Μέρα<br /> <br /> Ο βασικός στόχος της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας» έχει, όπως όλα δείχνουν, επιτευχθεί. Εντούτοις, όπως σημειώθηκε και στην αρχή, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν όλα τελειώσει. Οι εξελίξεις στο θέατρο της βόρειας και βορειοδυτικής Συρίας μπαίνουν σε μια νέα φάση η οποία μπορεί να έχει διάφορες εκβάσεις. Κάποια από τα σενάρια που πρέπει να έχουμε υπόψιν μας είναι τα εξής: <br /> <br /> Τα εδάφη του Afrin. Λαμβάνοντας υπόψη το έγινε στα εδάφη που καταλήφθηκαν από την τουρκική επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη» (Αυγ. 2016 – Μάρτιος 2017) στη βόρεια Συρία, φαίνεται ότι η Τουρκία θα επιδιώξει τον έλεγχο του Afrin δια αντιπροσώπων. Εξ άλλου μεγάλος αριθμός των δυνάμεων που έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις είναι συριακές. Στα πρότυπα του τι συμβαίνει στην Al Bab, για παράδειγμα, η Άγκυρα ενδεχομένως να επιδιώξει τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων και άλλων υποδομών (βλ. βιομηχανικές πόλεις, νοσοκομεία, σχολεία κτλ.), την εγκατάσταση πληθυσμών (ίσως και από Σύριους πρόσφυγες) και τον έλεγχο της τοπικής αυτοδιοίκησης δια αντιπροσώπων. Με αυτό τον τρόπο δεν θα έχει πρόβλημα να «επιστρέψει» αυτά τα εδάφη πίσω στην Συρία εφόσον θα εξασκεί εκεί έλεγχο και επιρροή. <br /> <br /> Το σενάριο του ανταρτοπόλεμου. To YPG έχει ήδη εκδώσει ανακοίνωση που κάνει λόγο για έναρξη ανταρτοπόλεμου με στόχο την φθορά και την εκδίωξη των (φιλο)τουρκικών δυνάμεων. Μέχρι στιγμής δεν έχουν φανεί οι οποιεσδήποτε ενδείξεις για κάτι τέτοιο (χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι αποκλείεται ως ενδεχόμενο). Παρόλα αυτά είναι πιθανό το YPG να επιλέξει να αποχωρήσει προς την Manbij (όπως έχουν ήδη πράξει αρκετοί από τους μαχητές του) με στόχο την ενίσχυση των εκεί κουρδικών δυνάμεων, αφού πιθανολογείται ότι η Τουρκία θα κινηθεί προς εκείνη την κατεύθυνση. Υπό αυτό το πρίσμα, και με δεδομένο ότι οι κουρδικές δυνάμεις στο Afrin έχουν χάσει τα διεθνή τους ερείσματα, δεν υπάρχει νόημα για τους Κούρδους να σπαταλήσουν πόρους και δυνάμεις σε ένα αντάρτικο στο Afrin ενώ προτεραιότητα είναι η διατήρηση της Manbij και της ανατολικής Συρίας. Εξ άλλου, η φθορά που μπορεί να καταφέρουν στο Afrin δεν θα είναι τόσο αυτή των τουρκικών δυνάμεων αλλά περισσότερο του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA). <br /> <br /> Το Idlib και η ενίσχυση του ISIS. Η επαρχία Idlib και οι ρωσο-συριακές επιχειρήσεις εκεί θα καταστούν πλέον ακόμα πιο σημαντικές. Θα επιδιώξει μήπως να έχει κάποιο ρόλο εκεί η Τουρκία; Επιπλέον, με τις επιχειρήσεις εναντίον του YPG και την απόσυρσή του από την Afrin, έχει αποθρασυνθεί το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ). Θα προσπαθήσει μήπως η Τουρκία να παίξει ρόλο στην καταπολέμηση του ΙΚ και άλλων αντικαθεστωτικών ομάδων νομιμοποιώντας την παρουσία της στη Συρία ενόσω σχεδιάζει και διαπραγματεύεται νέα χτυπήματα κατά των Κούρδων; Θα δούμε. <br /> <br /> H Manbij και η βορειοανατολική Συρία. Τουλάχιστον σύμφωνα με την τουρκική κυβέρνηση, Άγκυρα και Ουάσιγκτον έχουν συμφωνήσει την από κοινού διαχείριση της ασφάλειας της Manbij. Την απόσυρση των κουρδικών και των αμερικανικών δυνάμεων προς τα ανατολικά του Ευφράτη. Από αυτή την άποψη, είναι πιθανόν το Afrin και η Manbij να έχουν λειτουργήσει ως ανταλλάγματα που δόθηκαν στην Τουρκία για να συμβιβαστεί με την ύπαρξη κουρδικού κρατιδίου ανατολικά του Ευφράτη. Βέβαια, η αλλαγή φρουράς στο αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και οι ύποπτες προθέσεις της Άγκυρας μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατρέψουν την όποια συμφωνία. <br /> <br /> Το σενάριο του τραγικού λάθους. Πάντως, τραγικό θα είναι το λάθος της Άγκυρας, εάν σε περίπτωση μη συμφωνίας με τους Αμερικανούς κινηθεί στρατιωτικά προς την Manbij ή ακόμα και ανατολικά του Ευφράτη (από το ανατολικό τουρκο-συριακό σύνορο) με σκοπό να περιορίσει τα κουρδικά εδάφη και να ασκήσει διπλωματικές πιέσεις. Κάτι τέτοιο θα την έφερνε σε ευθεία σύγκρουση με τους Αμερικανούς. Θετική έκβαση σε μια τέτοια τουρκική προσπάθεια μπορεί να υπάρξει μόνο εάν γίνει μετά από συνεννόηση και συμφωνία με ΗΠΑ, Ρωσία, Συρία και Ιράν. Αν όχι, τότε θα μιλάμε για μια κλασσική περίπτωση όχι απλά αναθεωρητισμού και επεκτατισμού αλλά και «αυτοκρατορικής» υπερεξάπλωσης, η οποία ακολουθείται πάντα από ήττες και απώλειες. <br /> <br /> Επίλογος <br /> <br /> Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι η τελευταία περίοδος με τα όσα συμβαίνουν στη βόρεια Συρία, έχει αποδείξει για ακόμα μια φορά ότι η ελληνόφωνη ενημέρωση και κοινότητα ειδικών αναλυτών, δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών κτλ., πάσχει. Υπάρχει μεγάλη δυσκολία διαχωρισμού του τι στην πραγματικότητα συμβαίνει από τι θα θέλαμε να συμβαίνει. Γι’ αυτό τον λόγο πολλές από τις αναλύσεις και τις ειδήσεις είναι ανακριβής, αποπροσανατολιστικές, και δημιουργούν λάθος εντυπώσεις στην κοινή γνώμη αλλά ενδεχομένως και στην κυβέρνηση. Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει αρνητικά την πολιτική κουλτούρα, την δημιουργία πολιτικής και τη λήψη αποφάσεων. Υπάρχει άμεση ανάγκη για αποσύνδεση των αναλύσεων και των αποφάσεων από τους όποιους συναισθηματισμούς και ευσεβοποθισμούς, όπως ανάγκη υπάρχει και για ψυχραιμία, νηφαλιότητα και σχεδιασμό. <br /> <br /> <b><i>*Ο κ. Ζήνωνας Τζιάρρας είναι Μεταδιδακτορικός Ερευνητής Τμήματος Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου. </i></b><br /> <b><i>Ο κ. Νικόλαος Παούνης είναι Bαλκανιολόγος, Διεθνολόγος (ΕΚΕΟ).</i></b><br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/arthro/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί το Αφρίν δεν έγινε το Βιετνάμ της Τουρκίας

Των Ζήνωνα Τζιάρρα* και Νικόλαου Παούνη* Η επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» (Zeytin Dalı Harekâtı ή Afrin Operasyonu), άρχισε να υλοποιείται σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η εθνική μας τύφλωση - Μήπως δεν έφταιγε το Αφρίν για τα «νεύρα» του Tayyip;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5T6WOmIpQOyl8RulVXx36seKgCwt1huG_J1mptlRSqcnE7DuuoynL1wvxrcX6LD_fmwK9xDImHWtQGlg0ES3fHFfmY80Q3iJifAwnBeAx8gXRLfttL9qS-n5El3zaRsJBLUjcGkhKMhA/s1600/erdogan8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5T6WOmIpQOyl8RulVXx36seKgCwt1huG_J1mptlRSqcnE7DuuoynL1wvxrcX6LD_fmwK9xDImHWtQGlg0ES3fHFfmY80Q3iJifAwnBeAx8gXRLfttL9qS-n5El3zaRsJBLUjcGkhKMhA/s640/erdogan8.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη</b><br /> Ακόμη και σήμερα ως χώρα πριν αρχίσουμε να συζητούμε για το πως αντιμετωπίζεται η τουρκική απειλή, δεν έχουμε καταλήξει στο αυτονόητο και την βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο: να συμφωνήσουμε ποια είναι η πραγματική απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα.<br /> <br /> Μέχρι προχθές η εύκολη λύση ήταν να αποδίδεται η επιθετικότητα της Τουρκίας στον... εκνευρισμό του Erdogan επειδή δεν μπορεί να καταλάβει το Αφρίν και στις υποτιθέμενες μεγάλες απώλειες που είχαν οι Τουρκικές Δυνάμεις... Προχθές το Αφρίν έπεσε αμαχητί… <br /> <br /> Τις τελευταίες δυο δεκαετίες κυρίως μετά το επεισόδιο των Ιμίων, η ελληνική πολιτική ελίτ, βολεμένη στον εύκολο δρόμο του ευρωπαϊκού μοχλού άσκησης πίεσης προς την Τουρκία, αρνήθηκε ουσιαστικά να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.<br /> <br /> Από το 1996 και μετά η χώρα είναι σε συνεχή μάχη οπισθοφυλακών και επιχειρεί με διάφορα ιδεολογήματα και προσωπικές στρατηγικές να αντιμετωπίσει το πραγματικά ζωτικό όπως αποδεικνύεται πρόβλημα για την χώρα.<br /> <br /> Οι κ. Σημίτης και Παγκαλος, συναίνεσαν στο γκριζάρισμα των Ιμίων προκειμένου να μην υλοποιήσουν την υποτιθέμενη απειλή τους οι Τούρκοι για γενικότερη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας, η ίδια κυβέρνηση αναγνώρισε «ζωτικά και νόμιμα» συμφέροντα στην Τουρκία για το Αιγαίο, με την Συμφωνία της Μαδρίτης, ο Γ. Παπανδρέου ηγήθηκε της σημαντικότερης προσπάθειας κατευνασμού της Τουρκίας με την πολιτική του ζεϊμπέκικου και την διπλωματία των σεισμών και εξωραϊσμού της Τουρκίας στην Ευρώπη. <br /> <br /> Στη συνέχεια, ο Κ. Καραμανλής ήταν αυτός που χλιαρά μόλις απέφυγε να στηρίξει δημόσια το Σχέδιο Ανάν, αλλά αμέσως μετά εκτός της κουμπαριάς με τον Τ. Erdogan, έδωσε το πράσινο φως για την πρώτη μετά από δεκαετίες περιοδεία τούρκου ηγέτη στην Θράκη. Η ίδια πολιτική συνεχίσθηκε και με τις επόμενες κυβερνήσεις.<br /> <br /> Και τώρα και πάλι επανέρχεται το γνωστό αφήγημα: όλα οφείλονται στην νευρικότητα της Τουρκίας , στα προβλήματα στα ανατολικά σύνορα της , στις ήττες του στο μέτωπο του Αφρίν και στην αγωνία του κ. Erdogan να έχει καλό εκλογικό αποτέλεσμα συσπειρώνοντας και τους εθνικιστές.<br /> <br /> Είναι το γνωστό αφήγημα που αποδίδει την τουρκική προκλητικότητα στην «εξαγωγή εσωτερικών προβλημάτων» του εκάστοτε τουρκικού καθεστώτος.<br /> <br /> Ειδικά μάλιστα με τον κ. Erdogan αυτό τείνει να πάρει μορφή ευχάριστου αναγνώσματος: στην αρχή ήταν ο μετριοπαθής τούρκος ηγέτης που οφείλαμε να στηρίξουμε προκειμένου να αντιμετωπίσει το κακό στρατιωτικοπολιτικό κεμαλικό κατεστημένο. Μετά ήταν οι κακοί στρατιωτικοί που έστηναν σκηνικό θερμού επεισοδίου για να τον εμπλέξουν και να τον εκθέσουν στην Ευρώπη και να τον αποσταθεροποιήσουν (τελικά τα σενάρια αυτά όπως φαίνεται, έστηνε το παρακράτος του Gülen, που τότε δούλευε για λογαριασμό του κ.Erdogan).<br /> <br /> Μετά ήταν οι «κρίσιμες» εθνικές εκλογές, μετά ήταν οι επίσης «κρίσιμες» προεδρικές εκλογές, μετά η «κρίσιμη» ψηφοφορία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, μετά οι δημοτικές εκλογές και τώρα βρήκαμε ότι είναι οι προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές του 2019, που ωθούν τον Τ.Erdogan στην εθνικιστική και επιθετική ρητορική.<br /> <br /> Η εύλογη ερώτηση είναι: εφόσον ισχύει αυτή η ανάλυση και προσέγγιση, τότε όλα είναι απλά. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε να τελειώσουν οι εκλογές στην Τουρκία, οπότε αυτομάτως όλα θα έχουν λυθεί...<br /> <br /> Προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει.<br /> <br /> Απλώς η απόδοση του φαινομένου της τουρκικής επιθετικότητας, στην νευρικότητα της Τουρκίας λόγω εσωτερικών προβλημάτων ή εσωτερικών πολιτικών διεργασιών, «απαλλάσσει» την Ελλάδα, την πολιτική ηγεσία της και την κοινή γνώμη από μια ουσιαστική συζήτηση για το πως αντιμετωπίζεται ένα κρίσιμο πρόβλημα που κάθε άλλο παρά είναι συγκυριακό όπως τώρα παρουσιάζεται.<br /> <br /> Ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας που διατηρήθηκε έστω και εν υπνώσει ως στοιχείο του Κεμαλισμού (με σοβαρή αφύπνιση το 1974 στην Κύπρο και το 1996 στα Ίμια) αποτελεί τον βασικό πυλώνα του νέου συστήματος εξουσίας που έχει οικοδομηθεί στην γειτονική χώρα, που συμπλέει πλέον με έναν ιδιότυπο και εξαιρετικά επικίνδυνο εξωστρεφή, αυταρχικό ισλαμοεθνικισμό.<br /> <br /> Αυτή η νέα πραγματικότητα διαμορφώνεται στα ανατολικά σύνορα μας και σε όλη την έκταση της Ανατολικής Μεσογείου που συγκρούονται τα συμφέροντα των δυο χωρών, στην Κύπρο, αλλά και στα Βαλκάνια, όπου πλέον η ταπεινωτική υποχώρηση της Ελλάδας λόγω της οικονομικής κρίσης έδωσε ελεύθερο πεδίο δράσης στην Τουρκία, που αναζητά πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή φθάνοντας στο σημείο να μεσολαβεί ακόμη και για λογαριασμό του Βελιγραδίου που αποτελούσε κάποτε τον πυρήνα του «ορθόδοξου τόξου» εναντίον της μουσουλμανικής και τουρκικής διείσδυσης στην περιοχή. <br /> <br /> Η απειλή της Τουρκίας δεν είναι συγκυριακή. Ήρθε και θα μείνει και συνεχώς μεταλλάσσεται και με νέες «μορφές» και σε νέα μέτωπα, απειλεί την χώρα μας.<br /> <br /> Το ευρωπαϊκό εργαλείο το οποίο αποτέλεσε την σανίδα σωτηρίας για όλες σχεδόν τις ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι τώρα, αποδεικνύεται πλέον αναποτελεσματικό ,όχι μόνο γιατί αυτό λειτουργεί μόνο με την σύμπραξη και άλλων δυνάμεων κυρίως μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά γιατί η ένταξη στην Ε.Ε. κάθε αλλά παρά αποτελεί πια στόχο του μεγαλομανούς Ερντογανικού καθεστώτος.<br /> <br /> Αν κάποιος νομίζει ακόμη ότι η Ελλάδα μπορεί να ασκήσει πίεση στον Erdogan, απειλώντας τον ότι δεν θα ενταχθεί η χώρα του στην Ε.Ε., όπου ο ίδιος ο κ. Erdogan θα συναποφασίζει πλάι στον πρωθυπουργό της Μάλτας με ισότιμη ψήφο με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου και της Κύπρου, μάλλον κάνει λάθος.<br /> <br /> Η Ειδική Σχέση, με την Τουρκία έχει αρχίσει ήδη να διαμορφώνεται με όρους ευνοϊκούς για την Άγκυρα, μια και η Ευρώπη έχει ανάγκη τόσο την μεγάλη αγορά των 75 εκατομμυρίων ανθρώπων, κυρίως όμως οι ευρωπαϊκέ κυβερνήσεις τρέμουν μια επανάληψη του 2015 και άνοιγμα από την Τουρκία των προσφυγικών ροών...<br /> <br /> Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Οι διεθνείς συμμαχίες, έχει αποδειχθεί και στην Συρία και στην Μεσόγειο, πόσο αναξιόπιστες είναι. Η ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας είναι μια πρώτη απάντηση, αλλά δυστυχώς η οικονομική κρίση έχει περιορίσει σημαντικά τις αμυντικές δυνατότητες της χώρας και κυρίως έχει πλήξει την κοινωνική συνοχή και το εθνικό φρόνημα. <br /> <br /> Όλοι αγωνιούν για το πως θα «κτυπήσει» η Τουρκία σε ένα μέτωπο που είναι ευάλωτο λόγω των χιλιάδων βραχονησίδων στο Αιγαίο. Όλοι διαπιστώνουν πόσο εύκολα μπορεί η Τουρκία να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων, όπως έγινε με την σύλληψη και κράτηση των δυο στρατιωτικών.<br /> <br /> Όλοι αγωνιούν (χωρίς να αντιδρούν) για τον υπόγειο τρόπο με τον οποίο η Τουρκία αποκτά λόγο και επιρροή στην Θράκη.<br /> Για την Τουρκία ίσως αρκεί ένα μίνι θερμό επεισόδιο ,ώστε να οδηγήσει μια αδύναμη οικονομικά και εξαρτημένη από το εξωτερικό Ελλάδα, με διασπασμένο το εσωτερικό μέτωπο ,σε έναν διάλογο επί όλων των διεκδικήσεων της.<br /> <br /> Για την Τουρκία υπάρχει βεβαίως και το πιο εύκολο μονοπάτι: να πετυχαίνει κάθε φορά τους στόχους της, με την απειλή του θερμού επεισοδίου.<br /> <br /> Και να θεωρεί ότι έτσι, εύκολα, μπορεί να μετατρέψει την Ελλάδα και φυσικά την Κύπρο, σε χώρες περιορισμένης κυριαρχίας.. <br /> <br /> Και εμείς θα περιμένουμε να χαμηλώσουν τα νεύρα του Tayyip.<br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η εθνική μας τύφλωση - Μήπως δεν έφταιγε το Αφρίν για τα «νεύρα» του Tayyip;

Του Νίκου Μελέτη Ακόμη και σήμερα ως χώρα πριν αρχίσουμε να συζητούμε για το πως αντιμετωπίζεται η τουρκική απειλή, δεν έχουμε καταλήξει...

Διαβάστε την συνέχεια

Δημογραφία και μετανάστευση αφελληνίζουν την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD_rq1GJ21HSD318G6Lsb7LlqtRkj-EUcBlS_V5AfQ0aqHxm54dxXQXeS10PsE0soeimS2jcxGPETfXNT81q52P_YCCHkTXOP3ev28HFmyPTZgNQ1m397IoWg5nerP3hAMRyb_HaETOsU/s1600/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="457" data-original-width="820" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD_rq1GJ21HSD318G6Lsb7LlqtRkj-EUcBlS_V5AfQ0aqHxm54dxXQXeS10PsE0soeimS2jcxGPETfXNT81q52P_YCCHkTXOP3ev28HFmyPTZgNQ1m397IoWg5nerP3hAMRyb_HaETOsU/s640/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει ο <b>Αναστάσιος Λαυρέντζος</b><br />Στα τέλη του 2017 δημοσιεύτηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή τα στοιχεία τα οποία αποτυπώνουν τη δημογραφική εξέλιξη του ελληνικού πληθυσμού κατά την προηγούμενη χρονιά. Σύμφωνα με αυτά το 2016 στην Ελλάδα ο πληθυσμός υπέστη περαιτέρω φυσική μείωση κατά 25.887 άτομα, αφού για έβδομη συνεχή χρονιά οι θάνατοι (118.785) ξεπέρασαν τις γεννήσεις (92.898).<br /><br />Η καθαρή μετανάστευση υπολογίστηκε στα +10.332 άτομα, αφού οι εισερχόμενοι μετανάστες (στην πλειονότητά τους αλλοδαποί) ήταν 116.867, ενώ οι εξερχόμενοι μετανάστες (στην πλειονότητά τους Έλληνες) ήταν 106.535. Ο δείκτης γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού (αριθμός ατόμων με ηλικία άνω των 65 προς τον αριθμό παιδιών 0-14 ετών) αυξήθηκε για μια ακόμη χρονιά, φθάνοντας το 149,2. Δηλαδή πρακτικά στην Ελλάδα για κάθε 100 παιδιά υπάρχουν 149 άτομα τρίτης ηλικίας. Τα παραπάνω στοιχεία, αν και αφορούν μόνο μια χρονιά, είναι συνταρακτικά. Για να το καταλάβουμε όμως καλύτερα αυτό, πρέπει να δούμε τις εξελίξεις σε ευρύτερη προοπτική.<br /><br />Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η παρατηρούμενη «υπεροχή» των θανάτων έναντι των γεννήσεων δεν είναι ένα φαινόμενο προσωρινό. Είναι η συνέπεια της υπογεννητικότητας του ελληνικού πληθυσμού, ο οποίος μετά το 1980 γεννά λιγότερα από δύο παιδιά ανά γυναίκα, δηλαδή λιγότερα από αυτά που χρειάζεται για να αναπληρώσει τη φυσική του φθορά. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται βεβαίως από την οικονομική κρίση (μετά το 2010), η οποία συμπιέζει περαιτέρω τη γεννητικότητα και δημιουργεί ένα μεταναστευτικό ρεύμα Ελλήνων προς το εξωτερικό.<br /><br />Για περισσότερες λοιπόν από δύο δεκαετίες, ο ελληνικός πληθυσμός έχει εισέλθει σε πορεία συνεχούς αριθμητικής συρρίκνωσης και γήρανσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2015 ο νόμιμος πληθυσμός της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων δηλαδή και των νόμιμων αλλοδαπών, ήταν με βάση στοιχεία του ΟΗΕ ήδη ο 6ος πιο γηρασμένος στον κόσμο. Σύμφωνα όμως με τις δημογραφικές προβολές της Eurostat αναμένεται ότι έως το 2050 δεν θα ξεπερνά τα εννέα (9) εκατομμύρια, εκ των οποίων τα τρία (3) θα είναι άνω των 65 ετών.<br />Φεύγουν οι Έλληνες, έρχονται οι μετανάστες<br /><br />Οι μεταναστευτικές ροές στην τρέχουσα φάση εμφανίζονται ισοσκελισμένες, ωστόσο πίσω από αυτή την ισορροπία των αριθμών θα πρέπει κανείς να αντιληφθεί τις ποιοτικές διαφορές: Αυτοί που συνεχίζουν να φεύγουν είναι νέοι μορφωμένοι Έλληνες, οι οποίοι αναζητούν μια δυναμική πορεία στο εξωτερικό.<br /><br />Αντίθετα, αυτοί που συνεχίζουν να έρχονται είναι αλλοδαποί, οι οποίοι κατά κανόνα έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, υψηλό ρυθμό γεννήσεων και – σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στη δεκαετία του 1990 – δεν προέρχονται πια από όμορες χώρες, αλλά από χώρες πολύ μακρινές προς την Ελλάδα, την οποία αυτή τη φορά δεν έχουν καν ως προορισμό τους.<div> <br /><figure class="wp-caption alignnone lbco" id="attachment_44869" style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto; border: 0px none rgb(112, 112, 112); box-sizing: border-box; clear: none; color: #707070; font-size: 16px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: 24px; margin: 0px 0px 24px -45.81px; max-width: 734px; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 733.79px;"><img alt="" class="wp-image-44869 size-full" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/03/%CE%AD%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BE%CE%B7%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE.png" style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto; border: 0px none rgb(112, 112, 112); box-sizing: border-box; display: block; float: none; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: 24px; margin: 0px; max-width: 733.79px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" /><figcaption class="wp-caption-text" style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: linear-gradient(0deg, rgba(0, 0, 0, 0.8) 0px, transparent 100%); background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto; border: 0px none rgb(255, 255, 255); bottom: 0px; box-sizing: border-box; color: white; cursor: zoom-in; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; left: 0px; line-height: 24px; margin: 0px -0.21px 0px 0px; padding: 74px 18px 12px 48.87px; pointer-events: none; position: absolute; right: 0px; text-align: left; text-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.25) 0px 2px 4px; top: auto; transition: opacity 0.2s cubic-bezier(0.25, 0.1, 0.25, 1) 0s; vertical-align: baseline; width: 734px;"><span class="caption-text" style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto; border: 0px none rgb(255, 255, 255); box-sizing: border-box; cursor: auto; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; pointer-events: all; vertical-align: baseline;">Δημογραφική έκρηξη χωρών Ασίας και Αφρικής (ΟΗΕ – UN World Population prospects – The 2012 revision)</span></figcaption></figure>Η δημογραφική γιγάντωση χωρών του τρίτου κόσμου είναι αρκετή από μόνη της για να μας καταδείξει το μέγεθος των αναμενόμενων μεταναστευτικών ροών. Φυσικά στα αίτια αυτών των ροών θα πρέπει κανείς να συμπεριλάβει τη φτώχεια, την εγγενή πολιτική αστάθεια αυτών των χωρών και τις εξωτερικές επεμβάσεις. Από ένα σημείο και μετά, σημαντικό ρόλο θα παίξουν και οι κλιματικές αλλαγές, οι οποίες θα δημιουργήσουν τους λεγόμενους κλιματικούς πρόσφυγες. Ο πίνακας προέρχεται από το βιβλίο «Σιωπηρή Άλωση – Το δημογραφικό και το μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας», σελ. 81.</div> <div> <br />Αντικατάσταση πληθυσμού<br /><br />Τα παραπάνω μας δείχνουν ότι στην Ελλάδα συντελείται σήμερα μια αντικατάσταση πληθυσμού: Από τη μια πλευρά ο ελληνικός πληθυσμός λιγοστεύει και γερνά διαρκώς, ενώ από την άλλη πλευρά (θα) καταφτάνουν και (θα) εγκαθίστανται στη χώρα μετανάστες προερχόμενοι από χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Όλα αυτά μάλιστα γίνονται υπό συνθήκες εσωτερικής κατάρρευσης – οικονομικής και κοινωνικής – και σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον ιδιαίτερα ρευστό, γεμάτο ανατροπές και απειλές. Βρισκόμαστε λοιπόν προ ιστορικής σημασίας εξελίξεων, οι οποίες δεν μεταβάλλουν απλώς το σκηνικό, αλλά για πρώτη φορά αλλάζουν ραγδαία την πληθυσμιακή υπόσταση και άρα την ίδια τη φυσιογνωμία της χώρας.<br /><br />Οι παραπάνω εξελίξεις εγείρουν προφανώς τεράστια ζητήματα για το μέλλον: Αν ο ελληνικός πληθυσμός δεν αυξήσει σημαντικά τη γεννητικότητά του, θα παραμείνει εγκλωβισμένος σε μια πορεία εκμηδένισης. Παράλληλα θα αρχίσει να αντιμετωπίζει σύντομα σοβαρά προβλήματα: Π.χ. θα είναι αδύνατον να έχει βιώσιμο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (ακόμη κι αν δεν υπήρχαν τα σημερινά οικονομικά προβλήματα)˙ θα είναι πολύ δύσκολο να έχει θετικούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, αφού η ζήτηση θα μειώνεται συνεχώς˙ δεν θα μπορεί να έχει επαρκείς ένοπλες δυνάμεις, αφού κάθε κλάση στρατευσίμων είναι (ήδη εδώ και πολλά χρόνια!) μικρότερη από την προηγούμενη, θα του λείπει η δυναμική που χαρακτηρίζει τους νέους ανθρώπους.<br /><br />Κάποιοι αντιτείνουν ότι το δημογραφικό πρόβλημα θα λυθεί από την έλευση ξένων μεταναστών. Όσοι όμως το ισχυρίζονται αυτό, μιλούν τουλάχιστον επιπόλαια – αν δεν εκκινούν από ιδιοτελείς προθέσεις – διότι παραβλέπουν τα δεδομένα: το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι τόσο μεγάλο, ώστε να είναι αδύνατον να καλυφθεί από τις μεταναστευτικές ροές χωρίς σε δύο περίπου δεκαετίες να μιλάμε για μια άλλη χώρα!<br /><br />Αυτό που λέμε δηλαδή, είναι ότι η κοινωνία η οποία διαμορφώνεται από τις δύο παραπάνω διεργασίες πολύ δύσκολα θα είναι μια κοινωνία συνεκτική και βιώσιμη. Διότι δεν είναι τόσο απλό να αναπληρώσεις τα δύο εκατομμύρια νεανικού πληθυσμού που θα σου λείπουν στο μέσον του αιώνα με άτομα που θα προέρχονται από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές ή από χώρες της Αφρικής, δηλαδή από περιοχές πολιτισμικά πολύ μακρινές από την Ελλάδα. Πολύ περισσότερο δε, όταν η πολιτιστική και η θρησκευτική διαφοροποίηση αυτών των πληθυσμών θα τους καθιστά μη ενσωματώσιμες μειονότητες που θα αμφισβητούν de facto τη φυσιογνωμία της χώρας και θα μπορούν να μετατραπούν σε μοχλό εσωτερικής της υπονόμευσης από ξένες δυνάμεις.<br />Ανάγκη για δημογραφική στρατηγική<br /><br />Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί άμεσα η σοβαρότητα των πληθυσμιακών εξελίξεων. Αυτό σημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα οφείλει –παρά τις ανεπάρκειές του– να εκπονήσει μια σαφή δημογραφική και μεταναστευτική στρατηγική, της οποίας οι βασικοί άξονες πρέπει να είναι: <br />η αύξηση της γεννητικότητας του ελληνικού πληθυσμού, <br />η συγκράτηση ή και η επιστροφή του πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού των νέων Ελλήνων που λόγω κρίσης έφυγαν από τη χώρα, <br />ο προσδιορισμός πόσων αλλά και ποιών μεταναστών μπορούν να γίνουν δεκτοί στην ελληνική κοινωνία και η δημιουργία μηχανισμών ενσωμάτωσής τους σε αυτή. <br /><br />Οι παραπάνω σχεδιασμοί θα πρέπει βεβαίως να συμβαδίσουν με ένα σχέδιο συνολικής παραγωγικής ανασύνταξης της χώρας, το οποίο αποτελεί και την προϋπόθεση για τον απεγκλωβισμό της από τη σημερινή κατάσταση. Για την ώρα πάντως και αυτό το σχέδιο παραμένει ένα ζητούμενο, οκτώ χρόνια μετά την οικονομική χρεοκοπία, και ενώ η χώρα βαδίζει σιωπηρά προς τη βαθύτερη και τελική της χρεοκοπία, τη δημογραφική.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Δημογραφία και μετανάστευση αφελληνίζουν την Ελλάδα

Γράφει ο Αναστάσιος Λαυρέντζος Στα τέλη του 2017 δημοσιεύτηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή τα στοιχεία τα οποία αποτυπώνουν τη δημογρ...

Διαβάστε την συνέχεια