Ο γρίφος της αποχώρησης Καραμανλή και οι συνέπειες για τον Μητσοτάκη.

<img height="373" src="https://www.ieidiseis.gr/media/k2/items/cache/2bf7a1fc5d612b0e574a9212e40cf8eb_XL.jpg" width="747" /><br /><br /><i>«Εγώ φεύγω, εσείς να δούμε τώρα…»</i><br />Οδυσσέας Ελύτης.<div><br /><div>Τα τελευταία χρόνια που η παραταξιακή βάση δοκιμάσθηκε από τις ακρότητες Σαμαρά και Μητσοτάκη οι συντηρητικοί πολίτες κατέφευγαν στην παράφραση της θρυλικής ατάκας από την «Καζανμπλάνκα»: «Εμείς θα έχουμε πάντα τον Καραμανλή».</div><div><br /></div><div>Γράφει ο  <b>Γιώργος Λακόπουλος</b><div>Με μόλις 68 λέξεις ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ανακοίνωσε τον τέλος της κοινοβουλευτικής του διαδρομής. Η δήλωσή του έχει δυο χαρακτηριστικά. Πρώτο: αποτελεί γρίφο. Δεύτερο: η αποκωδικοποίησή του είναι πανεύκολη.<br /><br />Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η απουσία του Καραμανλή από το προεκλογικό προσκήνιο και από την επόμενη Βουλή, είναι απόφαση που έγινε δεκτή με ικανοποίηση από τον Μητσοτάκη - τον οποίο ο Καραμανλής έβαλε στη Βουλή το 2004.<br /><br />Εκανε την ανάγκη φιλοτιμία, αλλά μια τρομάρα πρέπει να την έχει πάρει: και τώρα τι γίνεται;<br /><br />Εκ των πραγμάτων μια νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ θα είναι πιο αδύναμη χωρίς τον πρώην Πρωθυπουργό. Αλλά ο ίδιος θα είναι ισχυρότερος: θα μπορεί να μιλάει, χωρίς τους αυτοπεριορισμούς του - χάριν της ενότητας.<br /><br />Αν χαρακτήριζε κάτι τη 12ετή αποχή του από τα εσωκομματικά -και τον ευρύτερο δημόσιο βίο- ήταν ο σεβασμός που είχε στην ιδιότητα του βουλευτή του κόμματος που διοίκησε για δώδεκα χρόνια και του οποίου την ηγεσία εγκατέλειψε οικειοθελώς - και ίσως μετανιωμένος που την ανέλαβε.<br /><br />Στην πράξη μεταφραζόταν σε σεβασμό στη βούληση του κομματικής βάσης της ΝΔ που ανέδειξε στην ηγεσία τον μόνο άνθρωπο στον οποίο δεν θα ήθελε να περιέλθει το κόμμα. «Αυτός βγήκε με αυτόν θα πάμε» απαντούσε με εντιμότητα, σε όσους επιχείρησαν να οργανώνουν αμέσως την… υπονόμευση του Μητσοτάκη.<br /><br />Με τον ίδιο σεβασμό αντιμετώπισε τη λαϊκή ετυμηγορία υπέρ του μόνου από τους επικεφαλής της ΝΔ για τον οποίο η οικογενειακή κουλτούρα -και η γνώση προσώπων και πραγμάτων- τον καθιστούσε επιφυλακτικό για τρία θέματα: τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, των θεσμών και των εθνικών θεμάτων.<br /><br />Για τα δυο τελευταία έδωσε δημοσίως το στίγμα του από το «Βελλίδειο» και από τα Ανώγεια. Θέτοντας τα όρια της ανοχής του απέναντι στον Μητσοτάκη στη διαχείριση των ελληνοτουρκικών και στην παραβίαση του Συντάγματος και των αρχών της ΝΔ, με τις -«νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας»- υποκλοπές.<br /><br />Από αυτήν την άποψη η πιο αρνητική συνέπεια για τον Μητσοτάκη προκύπτει με τις απαντήσεις που προκύπτουν από την απλή ερώτηση του μέσου πολίτη: «γιατί τελικά δεν επιθυμεί να παραμείνει στην Κ.Ο. της ΝΔ ο Καραμανλής;».<br /><br />Απλούστατα: δεν προτίθεται να δώσει άλλοθι σε όσα ακολουθήσουν - είτε κερδίσει, είτε χάσει τις εκλογές ο Μητσοτάκης.<br /><br />Αλλωστε για όποιον διαβάζει προσεκτικά «στηρίζει πάντα» τη σημερινή -δηλαδή την απερχόμενη- κυβέρνηση της ΝΔ και μόνο σε συνδυασμό με τον διατήρηση της «καραμανλικής» της ταυτότητας, που ήδη ξεθωριάζει.<br /><br />Από πουθενά δεν προκύπτει ότι προτίθεται να εργαστεί για την αναπαραγωγή της - εκτός από τη σπουδή του Πρωθυπουργού να προεξοφλήσει ότι «θα είναι παρών».<br /><br />Τι να πει; Συνιστά ιστορικό και πολιτικό εμπαιγμό να λέει ο Μητσοτάκης για τον Καραμανλή: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Κώστα Καραμανλή για τη διαχρονική προσφορά του στην παράταξη και στον τόπο»…<br /><br />Απίστευτο: υποδύεται τον… παραταξιάρχη, έναντι του εγγυητή της παράταξης!<br /><br />Πάντως ροπή στην ιστορική αυτοκτονία, δια της ταύτισης με την οικογένεια Μητσοτάκη, τα ήθη, τις πρακτικές της και το -σκοτεινό- μέλλον της, δεν έχει ο πρώην Πρωθυπουργός. Οπότε ας επιδιώξουν τον «παράδεισο» της δεύτερης τετραετίας, χωρίς αυτόν.<br /><br />Ως πολιτικός με ακλόνητη πίστη στα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας- από τη θεμελίωση της οποίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε εξαιρέσει τον πατέρα Μητσοτάκη-και απολύτως κοινοβουλευτικός ο Καραμανλής – σε συνδυασμό με τη βιωματική σχέση του με τη ΝΔ- προτιμάει να έχει ελεύθερα τα χέρια του εφεξής.<br /><br />Είτε με νίκη προεκταθεί η οργιώδης διακυβέρνηση Μητσοτάκη, είτε ως ηττημένος οργανώσει τη διάσπαση της ΝΔ.<br /><br />Κοντολογίς η αληθής έννοια της αποχώρησης Καραμανλή και το πραγματικό περιεχόμενο της δήλωσής του, θα κριθεί από εδώ και πέρα. Είναι προφανές όμως ότι η «καληνύχτα» του δεν συμπληρώνεται με την ευχή «και καλή τύχη».<br /><br />Η επικοινωνία με τον απερχόμενο Πρωθυπουργό διαβάζεται ως πράξη αστικής ευπρέπειας, όχι ως πολιτική συμφωνία στήριξης.<br /><br />Βεβαίως για όλα αυτά θα ήταν αρκετή μια δήλωση τεσσάρων λέξεων-«δεν θα είμαι υποψήφιος»- για αρχίσει να τρέμει το έδαφος κάτω από τον Μητσοτάκη. Γνωρίζει καλά-και προφανώς εφεξής θα τον στοιχειώνει- ότι ο Καραμανλής φεύγει από τον Νεομητσοτακισμό και τον ζόφο του, δεν φεύγει από την παράταξη του και το μέλλον της.<br /><br />Όμως ο πρώην Πρωθυπουργός , μόνο άπειρος και αφελής δεν είναι, ώστε να μη γνωρίζει δυο πράγματα.<br /><br />Πρώτο: Η πράξη της αποχώρησης είναι, αυτή καθ εαυτή, απείρως μεγαλύτερου πολιτικού βάρους από τη δήλωση που τη συνοδεύει και θα λειτουργήσει μόνη της ως προς την επίδρασή της στην παράταξη..<br /><br />Δεύτερο: Οφείλει καλύψει τα νώτα του απέναντι στους γελωτοποιούς του βασιλέως που θα σπεύσουν να αποδυναμώσουν την πολιτική αξία της κίνησής του και τον ίδιο<br /><br />Αν δεν το κάνουν τόσο το χειρότερο γι αυτούς: επιθέσεις στον Καραμανλή μετά την ζυγισμένη δήλωση του, σημαίνει πόλεμος με τον Καραμανλή και δεν θα το ήθελαν.<br /><br />Ετσι προέκυψε η φάση «προφανώς, στηρίζω πάντα την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και υπηρετώ αδιαλείπτως επί μισό σχεδόν αιώνα»<br /><br />Ο λεπτός διαχωρισμός ανάμεσα στις διατυπώσεις «στηρίζω την κυβέρνηση της ΝΔ» και «στηρίζω την κυβέρνηση Μητσοτάκη» προκύπτει από τη συνέχεια με τις διευκρινίσεις: «που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και υπηρετώ αδιαλείπτως επί μισό σχεδόν αιώνα». Μαζί με την επισήμανση «Πιστός στην ιστορία της, την ιδεολογία, τις αρχές και τις αξίες της».<br /><br />Αυτά τα τρία σημεία- η αναφορά στον Καραμανλή, την προσωπική του θητεία και την ιδρυτική ταυτότητα-δείχνουν το χάσμα ανάμεσα στον ίδιο από τη μια πλευρά και τον Μητσοτάκη με την ακροδεξιά κομπανία του, από τη άλλη.<br /><br />Με τις αναφορές του, ο Καραμανλής υπενθυμίζει, εμμέσως τη θέση του «Η ΝΔ δεν συνεργάζεται με τα άκρα» - και στιγματίζει με τον τρόπο του την περίοδο Μητσοτάκη – και εν μέρει του Σαμαρά- για τις παραβιάσεις όσων δεν συνάδουν με το κόμμα των Καραμανλήδων.<br /><br />Ισως το μόνο αποχαιρετιστήριο δώρο που έκανε στον Μητσοτάκη είναι ευχέρεια για επιδερμική ανάγνωση της δήλωσης, ώστε μηχανισμός του να ισχυριστεί ότι… δεν στρέφεται εναντίον των έργων και των ημερών του σημερινού Πρωθυπουργού. Και ήδη αυτό κάνουν…<br /><br />Τα υπόλοιπα θα κριθούν στην πράξη, καθώς αυτό που αρχίζει είναι η τέταρτη περίοδος του Καραμανλή. Μετά την βουλευτική αδράνεια, την δυναμική ηγεσία που οδήγησε το κόμμα στη εξουσία και την υπεύθυνη σιωπή που επακολούθησε την ήττα του 2009, αρχίσει η περίοδος της απελευθέρωσης, από κάθε καταναγκασμό.<br /><br />Η αναφορά του στο «σεβασμό» και την «αγάπη για τον κόσμο της και όλους τους Έλληνες πολίτες», υποδηλώνει ότι έφυγε, αλλά θα είναι εδώ. Αν μη τι άλλο αφήνει το παράδειγμα του: η πρωθυπουργία ασκείται από αυτόν που έχει τη λαϊκή εντολή, όχι από τους «νταβατζήδες».<br /><br />Τα τελευταία χρόνια που η παραταξιακή βάση δοκιμάσθηκε από τις ακρότητες των δυο επικεφαλής του πολιτικού φορέα της – Σαμαρά και Μητσοτάκη- οι συντηρητικοί πολίτες κατέφευγαν στη παράφραση της θρυλικής ατάκας από την «Καζανμπλάνκα»: «Εμείς θα έχουμε πάντα τον Καραμανλή».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ieidiseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div>

Ο γρίφος της αποχώρησης Καραμανλή και οι συνέπειες για τον Μητσοτάκη.

«Εγώ φεύγω, εσείς να δούμε τώρα…» Οδυσσέας Ελύτης. Τα τελευταία χρόνια που η παραταξιακή βάση δοκιμάσθηκε από τις ακρότητες Σαμαρά και Μητσο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τέλος εποχής για Κ. Καραμανλή . Δεν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές - Μητσοτάκης: Τον ευχαριστώ για τη διαχρονική προσφορά.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/7b2980fee7dcb7d40918b1119265a42a_XL.jpg" width="765" /><br /><br /><div>Ο Κώστας Καραμανλής ανακοίνωσε την απόφαση του να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές<br />«Παγωμάρα» επικρατεί στην πολιτική σκηνή, από τη στιγμή που ο Κώστας Καραμανλής επιβεβαίωσε τα σενάρια των τελευταίων ημερών και ανακοίνωσε την απόφαση του να μην «κατέβει» στις επόμενες εκλογές.<br />Με μια λιτή ανακοίνωση 68 λέξεων, ο Κώστας Καραμανλής έβαλε την... ταφόπλακα στις σχέσεις του με την ηγεσία της ΝΔ, καθώς η άρνηση του Κώστα Καραμανλή να περιλαμβάνεται στα «γαλάζια» ψηφοδέλτια στις επικείμενες εκλογές, αποτελεί -σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές- ένα σαφές μήνυμα προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.<br /><br />«Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί η κοινοβουλευτική μου διαδρομή. Ως εκ τούτου δεν θα είμαι υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές» αναφέρει ο Κώστας Καραμανλής στη γραπτή δήλωση. Έπειτα από σχεδόν μία ώρα, ακολούθησε η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ευχαρίστησε τον πρώην πρωθυπουργό «για τη διαχρονική προσφορά του στην παράταξη και τον τόπο», ενώ εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο κ. Καραμανλής «θα είναι παρών στη μεγάλη εκλογική μάχη που ξεκινά».<br />Σε κάθε περίπτωση, η αποχώρηση του Κώστα Καραμανλή εκτιμάται πως θα επιφέρει πλήγμα στη ΝΔ, καθώς πρόκειται για ένα πρόσωπο, που χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από τους ψηφοφόρους της ΝΔ. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι στις εκλογές του 2019, ο Κώστας Καραμανλής είχε κόψει πρώτος το νήμα στην Α' Θεσσαλονίκης με 107.429 ψήφους, ενώ ακολούθησε ο Κωνσταντίνος Γκιουλέκας με 36.596 ψήφους.<br /><br />Ακόμα και μία μονάδα κάτω μπορεί να κοστίσει η φυγή Καραμανλή<br /><br />Όπως έγραφε στις 16 Φεβρουαρίου, το bankingnews.gr, «το Μέγαρο Μαξίμου έχει μεγάλο πρόβλημα στην Θεσσαλονίκη και ευρύτερα στη Μακεδονία.<br />Είδαμε με τι τρόπο ο Πρωθυπουργός υποσχόταν κονδύλια για ανάπτυξη στην περιοχή ενώ δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι στη Κοζάνη φτιάχτηκε το πιο σύγχρονο πανεπιστήμιο και campus όλης της Ελλάδας. Παρ’ όλα αυτά, η ΝΔ έχει μεγάλο πρόβλημα.<br />Η φυγή του Κώστα Καραμανλή από τις λίστες της ΝΔ θα μπορούσε να κοστίσει ακόμα και 1 μονάδα, λένε γνώστες της περιοχής, στο τελικό εκλογικό ποσοστό, αφού ο πρώην πρωθυπουργός έχει πολύ πιστούς ψηφοφόρους που ψηφίζουν ΝΔ λόγω αυτού και μόνο».<br /><br />Οι σχέσεις Καραμανλή - Μητσοτάκη και το σκάνδαλο των υποκλοπών<br /><br />Το σκάνδαλο των υποκλοπών προκάλεσε τριγμούς μεταξύ Κώστα Καραμανλή και Κυριάκου Μητσοτάκη, μετά την πρωτοβουλία του πρώτου να διαφοροποιηθεί. Υπενθυμίζεται ότι σε ομιλία του στα Ανώγεια, ο πρώην πρωθυπουργός, επικαλούμενος αναφορές αλλά και πεποιθήσεις του Ι. Κεφαλογιάννη ζήτησε να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση των παρακολουθήσεων: «Το να προκλήθηκαν τα γεγονότα αυτά από κυβερνητική πρωτοβουλία είναι εκτός από αντιδημοκρατικό και παράνομο, τόσο πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας που είναι αδιανόητο. Παραμένει όμως επιτακτική η ανάγκη να ξεκαθαριστεί ποιοι και με ποια δικαιολογία ζήτησαν κάτι τέτοιο και ποιοι και πώς το ενέκριναν. Η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου» είχε επισημάνει.<br /><br />Η ανακοίνωση του Κώστα Καραμανλή<br /><br />Πιο αναλυτικά, ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρει στη δήλωση του:<br />«Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί η κοινοβουλευτική μου διαδρομή. Ως εκ τούτου δεν θα είμαι υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές.<br />Προφανώς, στηρίζω πάντα την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και υπηρετώ αδιαλείπτως επί μισό σχεδόν αιώνα.<br />Πιστός στην ιστορία της, την ιδεολογία, τις αρχές και τις αξίες της. Με σεβασμό και αγάπη για τον κόσμο της και όλους τους Έλληνες πολίτες».<br /><br />Η... απάντηση από Κυριάκο Μητσοτάκη<br /><br />Λίγα λεπτά αργότερα, ακολούθησε η δήλωση του πρωθυπουργού, όπου αναφέρει: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Κώστα Καραμανλή για τη διαχρονική προσφορά του στην παράταξη και τον τόπο. Προσωπικά, μάλιστα, δεν ξεχνώ ότι υπό τη δική του κομματική ηγεσία εντάχθηκα στην πολιτική.<br />Γνωρίζω ότι έχει πάντα στην καρδιά του τη Νέα Δημοκρατία. Πολύ περισσότερο σήμερα, που η καμπή στη δική του πολυετή διαδρομή συμπίπτει με το άνοιγμα νέων και αισιόδοξων οριζόντων για την πατριδα και το κόμμα μας.<br />Γι’ αυτό και είμαι σίγουρος ότι, απ’ όπου και αν βρίσκεται, θα συνεχίσει να αφιερώνει όλες του τις δυνάμεις για το καλό της Ελλάδας και της μεγάλης μας παράταξης. Και θα είναι παρών στη μεγάλη εκλογική μάχη που ξεκινά».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τέλος εποχής για Κ. Καραμανλή . Δεν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές - Μητσοτάκης: Τον ευχαριστώ για τη διαχρονική προσφορά.

Ο Κώστας Καραμανλής ανακοίνωσε την απόφαση του να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές «Παγωμάρα» επικρατεί στην πολιτική σκηνή, από τη στιγμή π...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο έδαφος της Ουκρανίας ελέγχουν έναν χρόνο μετά την εισβολή τους οι Ρώσοι - Τι δείχνουν οι χάρτες

<img height="363" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/9712d8033a4a0d43af7db697965b76ec_XL.jpg" width="762" /><br /><br /><div>Υπό τον έλεγχο των Ρώσων η πλειοψηφία των εδαφών στις τέσσερις επαρχίες που έχει προσαρτήσει<br />Ένας χρόνος συμπληρώνεται σε τρεις ημέρες – στις 24 Φεβρουαρίου – από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία και ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ερώτημα είναι πόσο έδαφος της Ουκρανίας έχουν καταφέρει να καταλάβουν οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις.<br />Με τις δύο πλευρές να μετρούν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες και με τις συγκρούσεις να έχουν περιέλθει σε ένα τέλμα, χωρίς να διαφαίνεται κάποια διέξοδος, παραμένουν αναπάντητα τα ερωτήματα για το ποιο θα μπορούσε να είναι το τέλος του πολέμου και για το τι θα μπορούσε να είναι αυτό που θα σηματοδοτούσε το νικητή της στρατιωτικής σύγκρουσης.<br /><br />Έκταση όση μια Ελλάδα<br /><br />Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα Guardian που επικαλείται μετρήσεις και αναλύσεις του Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Πολέμου, οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις κατά την πρώτη φάση των επιχειρήσεων τους, είχαν καταφέρει να καταλάβουν μια έκταση περίπου 132.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων - όσο είναι δηλαδή η έκταση της Ελλάδας -, αν και στη συνέχεια και εξαιτίας της αντεπίθεσης των Ουκρανών, έχασαν το ένα πέμπτο αυτής της έκτασης.<br />Συνεπώς, εκτιμάται πως τώρα οι Ρώσοι ελέγχουν περίπου 103.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα κυρίως στα νότια και ανατολικά, έκταση που αποτελεί το 17% της συνολικής επικράτειας της Ουκρανίας.<br /><br />Διατηρεί την πλειοψηφία<br /><br />Επιπλέον, οι Ρώσοι εξακολουθούν να διατηρούν τον έλεγχο της πλειοψηφίας των εδαφών των τεσσάρων επαρχιών που έχουν προσαρτήσει μετά τα δημοψηφίσματα του περασμένου Σεπτεμβρίου, παρά το γεγονός ότι στις τρεις από αυτές – με εξαίρεση τη Zaporizhia – έχασαν εδάφη.<br />Συγκεκριμένα, οι Ρώσοι ελέγχουν το 94% της επαρχίας του Luhansk, το 73% της Kherson (από 93% που είχαν υπό τον έλεγχο τους τον περασμένο Ιούνιο), το 72% της Zaporizhia και το 54% του Donetsk, όπου τους τελευταίους δύο μήνες, οι ρωσικές δυνάμεις καταγραφούν συνεχείς νίκες και κερδίζουν έδαφος (στα μέσα Δεκεμβρίου έλεγχαν το 51,5% του Donetsk).<br />Όπως αναφέρεται, οι ρωσικές δυνάμεις είχαν υπό τον έλεγχο τους τα περισσότερα ουκρανικά εδάφη τον περασμένο Μάρτιο, μια και είχαν βρεθεί μια ανάσα από το Κίεβο ενώ ήταν κοντά και στην κατάληψη του Kharkiv.<br />Πλέον ο ρωσικός στρατός έχει αποχωρήσει πλήρως από την περιοχή του Κιέβου αλλά και από το Kharkiv, όπου και ελέγχουν μόλις το 1% του εδάφους της επαρχίας.<br /><br />Τι δείχνουν οι χάρτες<br /><br />Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι χάρτες με τα ρωσικά εδαφικά κέρδη ανάλογα με την εξέλιξη της επιχείρησης:<br /><img height="330" src="https://www.bankingnews.gr/image/111.JPG" width="640" /><br /><img height="333" src="https://www.bankingnews.gr/image/12_4.JPG" width="640" /><br /><img height="321" src="https://www.bankingnews.gr/image/13_4.JPG" width="640" /><br /><img height="336" src="https://www.bankingnews.gr/image/14_2.JPG" width="640" /><br /><img height="341" src="https://www.bankingnews.gr/image/15_1.JPG" width="640" /><br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><h1 class="news-title" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: proxima-nova; font-size: 2.5rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; padding: 0px;"></h1></div></div>

Πόσο έδαφος της Ουκρανίας ελέγχουν έναν χρόνο μετά την εισβολή τους οι Ρώσοι - Τι δείχνουν οι χάρτες

Υπό τον έλεγχο των Ρώσων η πλειοψηφία των εδαφών στις τέσσερις επαρχίες που έχει προσαρτήσει Ένας χρόνος συμπληρώνεται σε τρεις ημέρες – στι...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι τεράστιοι σεισμοί θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν την τουρκική και τη συριακή πολιτική.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/94/94e696a9feac4821b9c0ec6922ef523a.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="766" /><br /><br /><b>Του Henri J. Barkey</b><br />Ποιος ήταν ο αντίκτυπος του ισχυρού σεισμού της περασμένης εβδομάδας στην Τουρκία και τη Συρία;<br /><br />Ο συνδυασμένος απολογισμός των νεκρών ανέρχεται σε περισσότερους από 40.000 τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αλλά είναι πολύ νωρίς για να εξακριβωθεί ο πλήρης αντίκτυπος. Στη Συρία, ο σεισμός και οι μετασεισμοί του έπληξαν την Ιντλίμπ, την περιοχή που έχει καταστραφεί περισσότερο από τον εμφύλιο πόλεμο της χώρας και ένα από τα τελευταία εδάφη που ελέγχονται από τους αντάρτες. Αυτό προσθέτει περισσότερη δυστυχία, ειδικά επειδή το καθεστώς θα δώσει προτεραιότητα στα δικά του συμφέροντα σε βάρος των πληγέντων πληθυσμών. Παραδόξως, η Τουρκία, η οποία βρίσκεται στις ίδιες γεωλογικές γραμμές ρηγμάτων με τη Συρία, είναι ο κύριος ανταγωνιστής της Δαμασκού στην ίδια την περιοχή που επλήγη από τον σεισμό. Ωστόσο, η Τουρκία τον τελευταίο καιρό κάνει ελιγμούς για να βελτιώσει τις σχέσεις της με τη Συρία. Η κοινή καταστροφή θα μπορούσε να προσφέρει το απαραίτητο πρόσχημα για να επιταχυνθεί αυτή η διαδικασία.<br /><br />Τα άλλα κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στην ανακούφιση και την ανάκαμψη, ειδικά στη Συρία. Υπάρχει κίνδυνος οι εσωτερικές εντάσεις να θέσουν σε κίνδυνο την ανταπόκρισή τους;<br /><br />Η Ιντλίμπ έχει υποστεί το μεγαλύτερο βάρος της καταστροφής. Μέχρι στιγμής, με τη βοήθεια του ΟΗΕ να περιορίζεται σε μία μόνο συνοριακή διέλευση, η ροή των προμηθειών βοήθειας στις πληγείσες περιοχές της Συρίας ήταν πενιχρή ή ανύπαρκτη. Τα Λευκά Κράνη, η κύρια μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ) που δραστηριοποιείται στην περιοχή, έχουν κατηγορήσει τα Ηνωμένα Έθνη ότι δεν παρέχουν αρκετή βοήθεια. Το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ θα μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει αυτή την καταστροφή για να επανενώσει τη χώρα υπό τον έλεγχό του. Έχει ήδη επισημάνει ότι θέλει να συντονιστεί όλη η ανακούφιση με την κεντρική κυβέρνηση της Δαμασκού, παρά το γεγονός ότι δεν ελέγχει τους περισσότερο πληγέντες πληθυσμούς. Για να διευκολυνθούν οι προσπάθειες ανακούφισης, αξιωματούχοι του καθεστώτος και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας διεξάγουν συζητήσεις για το άνοιγμα εκ νέου συνοριακής διέλευσης που ήταν κλειστή από το 2013.<br />Έχουν γίνει συγκρίσεις με τον καταστροφικό σεισμό της Τουρκίας το 1999 όσο αφορά την ελλιπή ετοιμότητα. Θα μπορούσε η Τουρκία να έχει ελαχιστοποιήσει τα θύματα σε αυτή την καταστροφή;<br /><br />Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις ότι η χώρα είχε μάθει τα μαθήματά της από τον σεισμό του 1999, η κλίμακα της τρέχουσας καταστροφής δείχνει ότι οι αρχές ήταν αρκετά αδιάφορες στις προετοιμασίες τους. Τα δισεκατομμύρια τουρκικές λίρες που συγκέντρωσε η κυβέρνηση μέσω ενός ειδικού φόρου για τους σεισμούς δεν χρησιμοποιήθηκαν σαφώς για την ενίσχυση των υποδομών της πληγείσας περιοχής ή των δυνατοτήτων του συστήματος αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης της χώρας. Στην πραγματικότητα, ο προϋπολογισμός της Αρχής Διαχείρισης Καταστροφών και Έκτακτης Ανάγκης (AFAD), της κύριας οργάνωσης διάσωσης, μειώθηκε κατά 33% στον εθνικό προϋπολογισμό του 2023.<br /><br />Χειρότερη ήταν η απόφαση του 2018 να προωθηθεί μια αμνηστία που νομιμοποιεί το καθεστώς χιλιάδων κτηρίων που είχαν κατασκευαστεί παράνομα χωρίς την κατάλληλη τεκμηρίωση και επιθεωρήσεις. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν οι κάτοικοι ήταν να πληρώσουν ένα πρόστιμο που απλώς ενίσχυε τα κρατικά ταμεία. Μάλιστα, σε μια επίσκεψη του 2019 στο Καχραμανμάρας, το επίκεντρο του σεισμού, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε περήφανα ότι με την αμνηστία, η κυβέρνηση είχε "λύσει το πρόβλημα 144.556 πολιτών του Καχαμανμαράς". Στην πραγματικότητα, γι' αυτόν το "πρόβλημα" δεν ήταν ότι οι πολίτες ζούσαν σε κακοχτισμένες, επισφαλείς κατοικίες, ήταν η αδυναμία τους να αποκτήσουν έγγραφα ιδιοκτησίας για κτήρια που είχαν χαρακτηριστεί "παράνομα". Με μια απλή κίνηση του στυλό, αυτές οι κατασκευές έγιναν αποτελεσματικά ασφαλείς. Σαφώς, ο "σεισμός" δεν φαινόταν να συμφωνεί.<br /><br />Η ανταπόκριση των τουρκικών αρχών ήταν ανεπαρκώς συντονισμένη και αφίχθη με καθυστέρηση. Υπάρχουν ακόμη πολλές πληγείσες περιοχές που περιμένουν προμήθειες και εθελοντές. Αντίθετα, η ανταπόκριση της κοινωνίας των πολιτών ήταν αξιοθαύμαστη: εθελοντές και δέματα βοήθειας από κάθε μέρος της χώρας ξεχύθηκαν καθώς οι ντόπιοι ανέλαβαν την πρωτοβουλία για τη διάσωση των θυμάτων. Όπως απλώς συνόψισε η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Κουρδιστάν, Arzu Yilmaz, "Δεν υπάρχει κράτος αλλά υπάρχει λαός".<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/cf/cf09130aaba44e70a0afdc9e0e122c47.jpg"><img src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/cf/cf09130aaba44e70a0afdc9e0e122c47.jpg?v=1&maxwidth=650&&watermark=magnify" /></a><div><i>Οι περιοχές που επλήγησαν από τους δύο σεισμούς των 7,8 και 7,7 Ρίχτερ</i></div><div><br />Πώς έχει ανταποκριθεί ο Ερντογάν μέχρι στιγμής και ποιες συνέπειες μπορεί να έχει ο σεισμός για τις γενικές εκλογές της 14ης Μαΐου στην Τουρκία;<br /><br />Η απεραντοσύνη της συμφοράς έχει ταράξει ξεκάθαρα τον Ερντογάν. Του πήρε λίγο χρόνο για να εμφανιστεί δημοσίως και πολλές από τις δηλώσεις του και τα ταξίδια του στις πληγείσες περιοχές επικεντρώθηκαν στην προστασία του κράτους και της διοίκησής του. Όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισε να ψάχνει για "τους υπαίτιους", δηλ. κακούς οικοδόμους και ανθρώπους που επιδίδονται σε πλιάτσικο που μπορεί να κατηγορήσει και έτσι να αποδιώξει την ευθύνη.<br /><br />Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η περιοχή μπορεί να ανακάμψει επαρκώς για τη διεξαγωγή εκλογών. Δεν είναι μόνο η καταστροφή περιουσίας και η απώλεια ζωών που είναι πρόκληση, αλλά και το γεγονός ότι πολλοί κάτοικοι είναι πιθανό να διασκορπιστούν σε όλη την Τουρκία αναζητώντας καταφύγιο με την οικογένεια και τους φίλους τους. Από τις τέσσερις επαρχίες που επλήγησαν - Αντίγιαμαν, Γκαζιαντέπ, Χατάι και Καχραμανμαράρ - μόνο στο Χατάι το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν δεν κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2018. (Ήταν ακόμα το νούμερο ένα κόμμα.) Αυτές τις ψήφους έχει να χάσει στις επόμενες εκλογές.<br /><br />Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν είναι ότι μπορεί να αναβάλει τις εκλογές μόνο μέχρι τις 18 Ιουνίου, την απολύτως τελευταία δυνατή ημερομηνία. Ένας επιπλέον μήνας δεν θα βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες στο έδαφος. Το σύνταγμα ορίζει ότι μόνο σε κατάσταση πολέμου μπορούν να αναβληθούν οι εκλογές, έως και ένα έτος. Ωστόσο, ο Ερντογάν άφησε να εννοηθεί ότι αυτές οι εκλογές θα μπορούσαν να γίνουν σε ένα χρόνο από τώρα μαζί με τις προγραμματισμένες δημοτικές. Έχει τον απόλυτο έλεγχο του κράτους και των θεσμών της κοινωνίας, ιδιαίτερα του δικαστικού σώματος. Επομένως, θα μπορούσε να επινοήσει μια λύση υπέρ του.<br /><br />Ωστόσο, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η πορεία των πολιτικών μετασεισμών αυτού του σεισμού· θα ακολουθήσουν πολλά περισσότερα και είναι απίθανο να είναι γραμμικά και προβλέψιμα. Με μυριάδες οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, ο Ερντογάν βρισκόταν ήδη στη μέση της πιο σκληρής μάχης επανεκλογής της ζωής του πριν από τον σεισμό, αν και φαινόταν να κρατά τη θέση του χειραγωγώντας το νομικό σύστημα και εξαλείφοντας αντιπάλους, πολιτικούς και κόμματα. Ο σεισμός σίγουρα και δραματικά θα ανατρέψει τους υπολογισμούς των ψηφοφόρων. Παρά τις πολιτικές του ικανότητες, ο Ερντογάν αντιμετωπίζει ένα αδυσώπητο τσουνάμι δυσαρέσκειας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι τεράστιοι σεισμοί θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν την τουρκική και τη συριακή πολιτική.

Του Henri J. Barkey Ποιος ήταν ο αντίκτυπος του ισχυρού σεισμού της περασμένης εβδομάδας στην Τουρκία και τη Συρία; Ο συνδυασμένος απολογισμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως εξελίσσεται στην Ευρώπη ένα «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ»;

<img height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR74R617l1TToKSXlvKUBpzk31UDo4cujeJ5B0w9jXFQycaPv2a24bSst6eHWsdPQDhOUjP1AXIYhnP3SbGm0E_AtlHI0UpjwKbYjSQZTNCLfhVn-lmNQhtXnjc9Vl18mAEzXnFJdosFzpn3Lyw3CrGIe21t_Us98GxYV3EwbDlTsWlaD09v6D8Khh/w773-h480/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%B9.jpg" width="773" /><br /><br /><b>Κρεσέντσιο Σαντζίλιο</b>, Ελληνιστής<br /><div>Όσο κι αν φαίνεται εξωφρενικό, είναι φαντασία ή αληθινή (όχι εικονική) πραγματικότητα;<br />Αλήθεια, υπάρχει ένα εν εξελίξει λεγόμενο «ελληνικό πείραμα»; Ένα «πείραμα» το οποίο από κάποια ημερομηνία άρχισε να τίθεται σε πρακτική εφαρμογή και συνεχίζεται μέσα από τις πράξεις των διαφόρων κατά το μάλλον ή ήττον «ενδοτικών» ελληνικών κυβερνήσεων έως τον σημερινό πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη και την τελευταία του «εφεύρεση», αυτή των ανεκδιήγητων αλλά εξόχως ύποπτων ελληνικών «νατοϊκών νησιών», δηλαδή νησιά που ανήκουν στις χώρες του ΝΑΤΟ!!<br />Βεβαίως, πριν από οποιαδήποτε άλλη συζήτηση, είναι οφθαλμοφανές και αυτονόητο πως το ενδεχόμενο αυτό «πείραμα» πρέπει άρρηκτα να συνδέεται με τις «δράσεις», «αντιδράσεις» «παραλήψεις» εκείνων των κυβερνητικών θεσμών που κατά περιόδους διαθέτουν την διαμορφωμένη, απαιτούμενη και ικανή εξουσία.</div><div><br />Ως εκ τούτου και κατά συνέπεια στην Ελλάδα οι άρχοντες της εκτελεστικής εξουσίας παρατηρείται πως, μετά από κάθε εκλογή, οργανώνουν νομοθετικά ένα τέτοιο πλαίσιο επιβολής που τους δίνει συνέχεια όλο και περισσότερη ισχύ εφαρμογής και των πλέον αυθαίρετων, συχνά ανθελληνικών ιδεών τους, τόση ώστε να πλησιάζουν επικίνδυνα τα χαρακτηριστικά μιας δικτατορικής εξουσίας.<br />Έχοντας λοιπόν υπόψη την εμπειρία απτών γεγονότων που ο καθένας μπορεί να γνωρίζει, διερωτόμαστε τότε εάν υπήρξε ποτέ Έλληνας πρωθυπουργός (ή και βασιλιάς. στο παρελθόν) ο οποίος να μην έχει βλάψει «ιστορικά» τη χώρα του, υπό την έννοια να μην έχει προκαλέσει ζημιές εθνικής εμβέλειας που έγιναν «ιστορικές» και «ιστορικά σέρνονται» μέσα στις δεκαετίες με απεριόριστες συνέπειες όχι μόνο στα πλαίσια των διεθνών συμφραζόμενων, αλλά και στον ίδιο τον εσωτερικό κοινωνικό ιστό του πληθυσμού.</div><div><br />Θαρρείς και αυτοί οι πρωθυπουργοί ήταν (είναι) δεόντως «μιλημένοι» για να προβούν σε ενέργειες βλαβερές για τα συμφέροντα της Ελλάδας, διότι είναι εντελώς αδύνατον να σκεφτεί κανείς ότι τη στιγμή που αυτοί οι ίδιοι δημιουργούσαν την ζημιογόνο πράξη δεν το αντιλαμβανόντουσαν ή δεν το γνώριζαν, οπότε και η σκέψη πως αυτοί εκτελούσαν εκείνη τη πράξη βάση ενός επιβεβλημένου σχεδίου στο οποίο δεν ήθελαν να αντισταθούν ευσταθεί εξ ολοκλήρου. Επ’ αυτού, προσβάλλει την νοημοσύνη μας η όποια δήθεν «δικαιολογία» τους ότι «δήθεν δεν μπορούσαν να αντέξουν στις δήθεν ‘αφόρητες’ πιέσεις» που τους ασκούσαν οι «φίλοι και σύμμαχοι»!</div><div><br />Δυστυχώς είναι αναμφισβήτητο – και κάτι που δεν παρατηρείται σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα – πως ο κάθε κυβερνών (κάποιος περισσότερο, κάποιος λιγότερο) είτε παραχώρησε σε ξένους παράγοντες (χώρες) μέρος της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας/εξουσίας και των ελληνικών εθνικών δικαιωμάτων, είτε αρνήθηκε πράξεις/συμπεριφορές δυνητικά/ουσιαστικά ικανές να αυξήσουν ή να επικυρώσουν διεθνώς ελληνικά εθνικά δικαιώματα/συμφέροντα.<br />Υπάρχει η δυνατότητα να διακρίνει κανείς κάποια, αρκετά έντονα ενδεικτική, απαρχή αυτού του ονομαζόμενου «πειράματος» την τελευταία πενταετία του 20ού αιώνα/τη πρώτη πενταετία του 2000, μια απαρχή που ήταν σαν μια ώθηση προς τα επόμενα συμβάντα εθνικής σημασίας και συγκεκριμένη αφετηρία για τη μείωση ως και εξαφάνιση ελληνικών εθνικών δικαιωμάτων έως τότε ισχυρών και αναγνωρισμένων.</div><div><br />Πιο αναλυτικά, νομίζουμε πως οι δύο τετραετίες του Κωνσταντίνου Σημίτη υπήρξαν διεθνώς αξιοσημείωτα σημαδιακές και μάλλον καταλυτικές ως προς την εμπέδωση της «διαδικασίας» της ελληνικής εθνικής υποβάθμισης, κατρακύλας θα λέγαμε. Από εκεί και πέρα και σχεδόν σε τακτά διαστήματα 4-5 ετών χρονικών «διαλειμμάτων» η απαξίωση και ουσιαστικά κατάργηση της ελληνικής κυριαρχικής ταυτότητας και οντότητας έφερε οικτρά αποτελέσματα επί Γιώργου Α. Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα έως την σημερινή κυβερνητική κατάσταση όπου, πώς να το κάνουμε; η Ελλάδα «τα έδωσε όλα», στη κυριολεξία, και σε αντάλλαγμα, «δεν πήρε απολύτως τίποτα».<br />Η αρχική εξάλειψη/ακύρωση βασικών εδαφικών ελληνικών δικαιωμάτων κυριαρχίας (συνέπειες: οι τουρκικές «γκρίζες ζώνες») είχε σαν συνέχεια και την απώλεια ιδιοκτησίας αμέτρητων εξίσου βασικών υποδομών και περιουσιών (σε όλη την Ελλάδα).</div><div><br />Τώρα, αν όλες αυτές οι «διαδικασίες» αποδόμησης και αποσταθεροποίησης της Ελλάδας (προσοχή: μόνο της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη!) είναι «κρυμμένο» μέρος ενός «πειραματικού σχεδίου» που σταδιακά οι «ξένοι» εφαρμόζουν τις συνέπειες του οποίου έχουμε καθημερινά κάτω από τα μάτια μας, τότε δεν είναι ούτε φαντασία, ούτε ψέμα, ούτε αδικία, ούτε παραπληροφόρηση το να επισημάνουμε πως η Ελλάδα «δεν έχει πια ασημικά», το ελληνικό «κράτος», δηλαδή η ελληνική κρατική περιουσία δεν υπάρχει σχεδόν πια: λιμάνια, αεροδρόμια, όλες οι χιλιάδες περιουσίες του ΤΑΙΠΕΔ(κινητές αξίες, δικαιώματα διαχείρισης, οικονομικής φύσης, παραχώρησης σε τρίτους, άσκησης ψήφου, ακίνητα ελληνικού δημοσίου), ποιος ξέρει επίσης και πόσες επιχειρήσεις ορυχείων (και όπως ξέρουμε, η Ελλάδα είναι πλουσιότατη σε ορυκτά πάσης φύσης, ως και πολύτιμες σπάνιες γαίες που οι ξένοι εποφθαλμιούν πώς και πώς) βρίσκονται σε ξένα χέρια. Φτάνει να θυμηθούμε τί έγινε με την περίφημη Σύμβαση Cooper, για την οποία βλ. ειδικά το εκτενές κείμενο του υπογράφοντος "Η Σύμβαση Cooper, οι σπάνιες γαίες και η πτώχευση της Ελλάδας – Ένα οδοιπορικό προς την ανυπαρξία", <a href="http://www.infognomonpolitics.gr/">www.infognomonpolitics.gr</a> 2.6.2020, μια ακόμη Σύμβαση για την οποία οι Έλληνες πολίτες δεν έμαθαν ποτέ τίποτα.</div><div><br />Ας πάρουμε ένα τρανό, τραγικότατο και άκρως εγκληματικό παράδειγμα της καταστροφής τεράστιων ελληνικών παραγωγικών μονάδων: η εταιρεία ΧΡΩΠΕΙ, μοναδική στο είδος της, απέραντη πηγή ελληνικών καινοτομιών, για την εξάλειψη της οποίας θα έπρεπε να λογοδοτήσουν δεκάδες Έλληνες κυβερνητικοί αν πραγματικά υπήρχε κάποια σωστή δικαιοσύνη. Και ίσα-ίσα τώρα τελευταία, παρακολουθούμε την τραγική «εκτέλεση» και της ΛΑΡΚΟ!</div><div><br />Από το 2009 και μετά έχουμε την εντύπωση πως η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε μια χώρα-κράτος περιορισμένης (πολύ περιορισμένης) εθνικής ευθύνης και δεν ξέρουμε κατά πόσο σήμερα συνεχίζει αυτός ο περιορισμός και σε ποιο βαθμό, ειδικά δεν ξέρουμε πόσο η ελληνική νομοθετική εξουσία είναι εθνικά ανεξάρτητη ή ακόμη, και σε ποιο βαθμό, νομοθετεί ξένες «εμπνεύσεις».<br />Επομένως δεν ξέρουμε κατά πόσο η Ελλάδα έπαψε να είναι ένα «κράτος-πολιτών» και έγινε ένα «κράτος-εμπορικό» («μια χώρα που πωλείται σαν εμπόρευμα») όπου οι πολίτες έπαψαν να είναι η βάση ύπαρξης του κράτους και αντικαταστάθηκαν από ένα σύστημα αγορών που ορίζει κάθε εξέλιξη ή μη των πολιτών και της κοινωνικής συμβίωσης, όπως και των πολιτικών στρατηγικών. Απ’ ό, τι συμβαίνει, πρέπει να συμπεραίνουμε πως δεν υπάρχει πια «κράτος πολιτών»: οι πολίτες όλο και περισσότερο θεωρούνται «εχθροί του κράτους», ωθούνται μέσα σε έναν φαύλο κύκλο αλλοτρίωσης που καταργεί την όποια εποικοδομητική συλλογικότητα και προωθεί την απελπιστική ατομική απομόνωση προς απόλυτο συμφέρον των διαφόρων κυβερνητικών εξουσιών.</div><div><br />Η Ελλάδα, με τις πράξεις/παραλείψεις των κυβερνητών της απεμπόλησε όλα τα οικονομικά προνόμια ανεξαρτησίας, από την άποψη ότι είναι υποχρεωμένη να συνάπτει οικονομικο-δημοσιονομικές συμφωνίες μόνο με χώρες αρεστές και «εγκεκριμένες» από τους Αμερικανούς και Γερμανούς «οδηγούς» μην έχοντας ταυτόχρονα κανένα δικαίωμα να κάνει το ίδιο με άλλες χώρες που δεν είναι αρεστές σε Αμερικανούς και Γερμανούς, αν και οικονομικά πολύ πιο συμφέρουσες.<br />Με «αρωγούς» τα ανυπέρβλητα γερμανο-αμερικανικά συμφέροντα η Ελλάδα κιόλας από την Μεταπολίτευση (1974) είχε αρχίσει να γκρεμίζει και να εξαρθρώνει όλες τις πιο ανθούσες βιομηχανίες της. Πολύ πρόσφατα το ίδιο τέλος επιβλήθηκε με διάφορες «κομπίνες» και στη βιομηχανία ζάχαρης, και έτσι τώρα η Ελλάδα αγοράζει ως και την «απλή» αλλά απαραίτητη ζάχαρη από τα εξωτερικό(Γερμανία!), όταν πρώτα όχι μόνο ήταν αυτάρκης, αλλά έκανε και εξαγωγές.<br />Η επιβολή στην Ελλάδα του συστήματος των «πανωτοκίων»(ως το 1998) επέφερε την εξόντωση εκατοντάδων παραγωγικών μονάδων και την εκτόξευση του χρέους. Στην γεωργία η επί ΠΑΣΟΚ μείωση των αγροτών από 2,5 εκατομμύρια σε 700.000 υπήρξε άκρως ζημιογόνο για τις ελληνικές εξαγωγές</div><div><br />Ούτε και χρειάζεται να υπενθυμίσουμε την σχεδόν διάλυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας – όλο το αντίθετο έγινε στην Τουρκία! – η οποία σήμερα βρίσκεται στην ελάχιστη, σχεδόν ασήμαντη παραγωγικότητά της, έτσι ώστε η Ελλάδα να χρειάζεται να αγοράζει από τους ξένους (Αμερικανούς, Γερμανούς, Γάλλους, Ιταλούς, κλπ) τουλάχιστον το 90% του οπλοστασίου της (χερσαίου, ναυτικού, αεροπορικού).</div><div><br />Όπως δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε («και διηγώντας τα να κλαίς») σε ποια δεινή αν όχι απελπιστική κατάσταση οι διάφοροι κυβερνώντες διαχρονικά κατάντησαν τα ελληνικά ναυπηγεία, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας θα ‘λεγε κάποιος «αισιόδοξος», μια παραγωγική κατηγορία που ήταν το καμάρι της βαριάς ελληνικής βιομηχανίας.</div><div><br />Φαίνεται επίσης πως στο ίδιο πλαίσιο διάβρωσης της ελληνικής χωρικής κυριαρχίας εντάσσεται και η απώλεια κυριαρχικού εδάφους στη περίπτωση του αγωγού φυσικού αερίου Trans Adriatic Pipeline (TAP) όπου (ελπίζουμε να μην ισχύει αυτό) προβλέπεται μια λωρίδα ελληνικού εδάφους φάρδους επτά χιλιομέτρων επί ολόκληρου του μήκους του αγωγού Αλεξανδρούπολη-Αδριατική (547 χιλιόμετρα) να δοθεί στην αποκλειστική κυριότητα των εταιρειών διαχείρισης: περίπου 4.000 τ.χ. εδάφους που αφαιρούνται από το ελληνικό κράτος που παύει εκεί να έχει την παραμικρή δικαιοδοσία.<br />Και δεν θα αναφερθούμε εδώ σε ένα «πρόγραμμα» Ειδικών Οικονομικών Ζωνών το οποίο κιόλας πριν από το 2015 επεξεργαζόταν η ΕΕ για την Ελλάδα (και Ιταλία) με γερμανική πρωτοβουλία που είχε κάνει τον τότε πρόεδρο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών Martin Schulz να πει: «Το ελληνικό κράτος θα πρέπει να δεχθεί ώστε ευρωπαϊκοί θεσμοί να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις σε ελληνικό έδαφος» με σχετικό περιορισμό της ελληνικής κυριαρχίας, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός εκείνη την εποχή (2014) πρωθυπουργός Α. Σαμαράς φαίνεται πως είχε συμφωνήσει και πού θα «οργανώνονταν» αυτές οι Ε.Ο.Ζ.: σε Κρήτη, Νότια Πελοπόννησο, Θράκη, Ανατολική Μακεδονία και Πειραιά: συνολικά σε ένα έδαφος περίπου 15.000 τ.χ. τελείως αποκομμένο από την ελληνική εθνική επικράτεια.</div><div><br />Το «πρόγραμμα» σήμερα φαίνεται να είναι «εν υπνώσει» αναμένοντας «καλύτερες μέρες».<br />Με λίγα λόγια λοιπόν το ‘παμε: η Ελλάδα έδωσε τα πάντα όσα είχε στο παρελθόν, έχει στο παρόν και θα είχε στο μέλλον και σε αντάλλαγμα, όπως δικαιούταν, δεν πήρε απολύτως τίποτα, εκτός από μια θλιβερή, κενή δυνατότητα επιβίωσης με βάση δεδομένα καθορισμένα από τρίτους «φίλους και συμμάχους». Ένα «φωτεινό» παράδειγμα; Η τελευταία, «μεγάλη» διατυμπανισμένη ελληνο-αμερικανική δήθεν «αμυντική» συμφωνία με την οποία η Ελλάδα γέμισε με αμερικανικές μικρές και μεγάλες βάσεις, οι ΗΠΑ πήραν ολόκληρη την Ελλάδα και δεν της έδωσαν ούτε καν μερικά ψίχουλα, ούτε καν μια τόσο δα δέσμευση «πραγματικής» προστασίας της από τουρκικές επιθέσεις, καλή ώρα η Ιταλία την οποία οι διάφορες χριστιανο-δημοκρατικές και «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις γέμισαν με περίπου 80 καθεαυτού αμερικανικές βάσεις και μικρότερα «στρατιωτικά γραφεία» (και με πυρηνικές βόμβες!), μια τεράστια εκ των οποίων (Aviano) πολεμικό κέντρο και ορμητήριο των αμερικανο-βρετανικών αεροπλάνων τότε, το 1999, που ισοπέδωναν την Σερβία και σκορπούσαν τον όλεθρο και θάνατο με τις κατά εκατοντάδες βόμβες (απαγορευμένου) απεμπλουτισμένου ουρανίου – υπό τις διαταγές των «ημέτερων» προέδρων και πρωθυπουργών, εγκληματίες πολέμου που κανένα Διεθνές Δικαστήριο δεν συγκροτήθηκε ποτέ για να τους τιμωρήσει όπως θα έπρεπε(!!), ενώ είναι πάντα πρόθυμοι να το κάνουν για τους… «άλλους υμέτερους»!</div><div><br />Κατά τα άλλα, οι κάθε τόσο παραπλανητικές «κοινές ελληνο-αμερικανικές ασκήσεις», αληθινή στάχτη στα μάτια, καλά κρατούν.<br />Ως εδώ, και εν μέρει πάντως, το «υλικό» σκέλος της πλήρους «στείρωσης» και εμπορευματοποίησης της χώρας Ελλάδας διεθνώς και στο εσωτερικό της, μιας Ελλάδας που προορίζουν ως αποκλειστικό, τεράστιο, «ανώδυνο» και (τελευταία βρήκαν πως οι Λειψοί είναι ο παράδεισος επί γης!) συμφέρον «θέρετρο» διακοπών και διαμονής των υπεροπτών Δυτικών πατρώνων της, χωρίς σχεδόν τίποτα το σημαντικό παραγόμενο από την ίδια εκτός από μια εκτεταμένη και πρόθυμη «τουριστική βιομηχανία» και με σχεδόν τα πάντα εισαγόμενα από τις μεγάλες «αγορές» αυτών των πατρώνων. Δηλαδή απλώς μια υπάκουη Ελλάδα του Τουρισμού και των Υπηρεσιών και τίποτα άλλο!!</div><div><br />Αυτά όμως για τους πάτρωνες δεν αρκούν για να εξουδετερώσουν μια χώρα με πολιτισμό 7000 χιλιάδων χρόνων τον οποίο όλοι φθονούν. Πρέπει να αφαιρεθούν ή τουλάχιστον να αλλοιωθούν ή να περιοριστούν όσο γίνεται περισσότερο μέσα στον ιστό του λαού της τα δύο θεμελιώδη στοιχεία ύπαρξης του: η γλώσσα του και η ιστορία του και μαζί η σχετική «μνήμη»! Μια προσπάθεια που παρατηρείται ήδη πως γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια τώρα.</div><div><br />Με την συνδρομή Πολιτισμικών Quisling και ανούσιες δικαιολογίες οι Έλληνες υπεύθυνοι για την Παιδεία (που κατάντησε να είναι αμάθεια και παραπαιδεία) φαίνεται πως έθεσαν σε λειτουργία ένα συνολικό πρόγραμμα αφελληνισμού της διδασκόμενης πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας συνεχώς μειώνοντας την ισχύ της ίδιας της ελληνικής γλώσσας (αρχαίας, και νέας) και ταυτόχρονα συστηματικής απαξίωσης ή αφαίρεσης σημαντικότατων εθνικών ιστορικών περιόδων κουτσουρεύοντας έτσι δραματικά τον αέναο ρου της χιλιόχρονης ελληνικής γλώσσας και ιστορίας με γενικό αποτέλεσμα τη δημιουργία τρομερών οργανικών κενών στην εκπαίδευση αλλά και στη ζωή των μαθητών: μια τραγική απώλεια γλωσσικής και ιστορικής μνήμης!</div><div><br />Απ’ την άλλη μεριά η μπασταρδοποίηση της ελληνικής γλώσσας με την σπαστική προώθηση των εγκληματικών greeklish αποσυντονίζει βαριά κα βαθιά την ελληνική νεολαία σε όλες τις τηλεφωνικές και ιντερνετικές (κυρίαρχες τώρα) συναλλαγές της, δηλαδή στην ίδια την καθημερινότητά τους, ενώ δεν γίνεται να μην αναφέρουμε και την ταυτόχρονη ακραία και εξαντλητική κατάχρηση της αγγλικής γλώσσας με τη παραμικρή «ευκαιρία», όχι μόνο στην κενότητα του ψεύτικου κοσμοπολίτικου life style, αλλά προπαντός στις πιο κοινές, καθημερινές κοινωνικές εκφάνσεις, τα ΜΜΕ και το εμπόριο – μια εξουθενωτική εισβολή των αγγλικών που αντικαθιστούν και τις πιο απλές λεκτικές ελληνικές μορφές υποβαθμίζοντας τα μέγιστα την αξία της ελληνικής γλώσσας.</div><div><br />Επ’ αυτού ας θυμηθούμε την ηλιθιοειδώς αυτοσχέδια πρόταση της βουλευτίνας ΠΑΣΟΚ Α. Διαμαντοπούλου εν έτει 2001, να καθιερωθούν τα αγγλικά ως «δεύτερη επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους»! Μήπως και ήξερε κάτι για κάποιο πρόγραμμα μελλοντικής μετατροπής της Ελλάδας στην 51η Πολιτεία των ΗΠΑ στην Ευρώπη;<br />Πού να κοιτάξουμε λοιπόν και να μη φρίξουμε; Πολλά δεινά έγιναν και γίνονται ώστε να μη σκεφτεί κανείς πως δεν είναι τυχαία και δεν είναι μέρη/φάσεις ενός καλά επεξεργασμένου αλλότριου σκοπού για το «μέλλον» της Ελλάδας, του ελληνικού λαού και γενικά για τον Ελληνισμό του οποίου μεγάλη είναι η έγνοια μας.</div><div><br />Σε όσους το συνειδητοποιούν πλανάται ο φόβος αυτού του «μέλλοντος» αφού δεν φαίνεται να υπάρχει καμία παραμικρή αντίσταση/αντίδραση όπως θα έπρεπε.<br />Αλλιώς τί; «χαιρέτα μου τον πλάτανο», που λένε;!<br /><br /></div><div><br /><a href=" i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μήπως εξελίσσεται στην Ευρώπη ένα «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ»;

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο , Ελληνιστής Όσο κι αν φαίνεται εξωφρενικό, είναι φαντασία ή αληθινή (όχι εικονική) πραγματικότητα; Αλήθεια, υπάρχει έν...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι ψάχνει ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Αθήνα; Όλα βαίνουν καλώς… Αν ξεκινούσε και ο διάλογος με την Άγκυρα!!! Ακόμα καλύτερα…

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2023/02/230221102409_BLINKEN-DENDIAS03-ATHENS.jpg" width="769" /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Άντονι Μπλίνκεν δεν είναι άγνωστος στους Έλληνες, όχι μόνο της Ουάσιγκτον. Διατηρεί τις σχέσεις με τους παλιούς καλούς φίλους, από τη δεκαετία του ’80. Γνωρίζει τα ελληνικά εθνικά θέματα και τις ανησυχίες των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου.<br /><br />Και αυτός, όπως γενικά συμβαίνει με όλους τους Αμερικανούς αξιωματούχους, είναι οχυρωμένος πίσω από μια έωλη και αδικαιολόγητη επίσημη θέση, ότι η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, δεν πρέπει να χαθεί για την Αμερική και τη Δύση. Άσχετα απ’όσα λέγονται πίσω από τις κλειστές πόρτες, αυτή η επίσημη θέση δημιουργεί προβλήματα στην αμερικανική κυβέρνηση και “σπαζοκεφαλιάζει” τους παρατηρητές των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.<br /><br />Ειδικά μετά την ανάπτυξη της στρατιωτικής και στρατηγικής σχέσης μεταξύ της Αθήνας και της Ουάσιγκτον. Η κατάσταση των σχέσεων είναι εντυπωσιακή και η σημερινή στενή σχέση δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Η ειρωνεία είναι ότι το κτίσιμο αυτής της σχέσης ξεκίνησε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θέλει να ξεχάσει αυτό το γεγονός, ενώ θα έπρεπε να είναι υπερήφανος που έβαλε τα θεμέλια.<br />Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, λόγω και του δυτικού χαρακτήρα της, απογείωσε τις σχέσεις. Σύντομα θα γίνει μία μεγάλη στρατιωτική άσκηση που θα ξεκινήσει από τη Λάρισα και θα φτάσει στην Σκύρο, η οποία περιλαμβάνει απειλή εξ ανατολών.<br /><br />Φυσικά ούτε υποστηρίζω, ούτε πιστεύω ότι σε περίπτωση τουρκικής σχιζοφρενικής επίθεσης θα έρθουν οι Αμερικάνοι για να μας σώσουν. Δεν θα έρθουν. Ανάμεσα μας θα μπουν για να αποτραπεί ένας γενικευμένος πόλεμος. Αναφέρω το γεγονός της άσκησης και μόνο. Τα παλιά χρόνια τέτοιες ασκήσεις ήταν μόνο στη φαντασία μας.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="404" src="https://www.youtube.com/embed/eCRh9eWwj_8" width="739" youtube-src-id="eCRh9eWwj_8"></iframe><br /><br />Ειδικά ο κ. Μπλίνκεν, σε κάθε ευκαιρία, ζητά από τους Τούρκους να σταματήσουν τις απειλές εναντίον της Ελλάδας. Και, απ’ ότι γνωριζουμε, σε μερικές περιπτώσεις αναγκάστηκε να ξεχάσει την ευγένεια που τον διακρίνει. Για κάποιο …”περίεργο” λόγο είμαι βέβαιος ότι οι Τούρκοι συνολικά, εκνευρίζουν πολύ τον ευγενικό επικεφαλής της αμερικανικήςδιπλωματίας.<br /><br />Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν πρέπει να γίνεται λάθος στις αναλύσεις για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Πλέον, άλλο “πράγμα” είναι η σχέση της Ουάσιγκτον με την Αθήνα, και άλλο με την Άγκυρα. Ομιλούμε για δύο διαφορετικές καταστάσεις. Η μία σχέση είναι ισχυρή, ενώ η σχέση με την Άγκυρα βρίσκεται σε απεπλιστικό σημείο απαξίωσης, με ευθύνη του ισλαμιστή προέδρου της Τουρκίας. Οπότε, οι Αμερικανοί δεν έχουν δυσκολία να επιλέξουν.<br /><br />Όμως, είτε επειδή έχουν αυτή την περίεργη αφέλεια για την κατάσταση στην περιοχή, είτε επειδή η γραφειοκρατία συνεχίζει να συμπεριφέρεται με μαλαγανίστικο τρόπο, αδικούν και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αδικούν και την Ελλάδα. Ο κ. Μπλίνκεν θα ήθελε πάρα πολύ, μετά από αυτή την επίσκεψη του στην Ελλάδα, και πριν στην Τουρκία, να ξεκινήσει ένας πραγματικός διάλογος μεταξυ της Αθήνας και της Άγκυρας. Δεν πίεσε, αλλά τόνισε το αυτονόητο: ότι δεν πρέπει να γίνονται σεισμοί για να έρχονται κοντά οι δύο χώρες. Δεν πρέπει να ακολουθεί ο διάλογος τις καταστροφές.<br /><br />Μιλώντας με σοβαρούς αναλυτές, πληροφορήθηκα ότι περιμένουν τη στιγμή, σύντομα, που οι Αμερικανοί δεν θα μπορούν να μην απαντήσουν, με τον ίδιο αισχρό τρόπο, στους Τούρκους. Αμφιβάλλω, αλλά κρατώ αυτη την ανάλυση. Ο Ερντογάν έχει καταλάβει την αδυναμία κάθε αμερικανικής κυβέρνησης, να μην χρεωθεί την απώλεια της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα πρόκειται περί φυγής του Ερντογάν, άτακτης φυγής.<br /><br />Παλαιότερα, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε δηλώσει, δημόσια και επίσημα, σε τηλεοπτική συνέντευξη στην εφημερίδα New York Times ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας αυταρχικός ηγέτης. Μακριά από τα μικρόφωνα είπε και χειρότερα. Έσπευσε όμως να διευκρινίσει ότι δεν επιθυμούσε πραξικοπηματική ανατροπή του Τούρκου προέδρου, αλλά μέσω της εκλογικής διαδικασίας.Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων, πολιτικών και πολιτών, οι Αμερικανοί επιθυμούν την αποχώρηση του Ερντογάν από την τουρκική πολιτική και κομματική σκηνή. Θέλουν την επιστροφή των Κεμαλιστών, οι οποίοι έχουν θέσεις παρόμοιες με αυτές του Ερντογάν για την Ελλάδα, την Αμερική και τη Δύση.<div><br /></div><div> Ειδικά για την Ελλάδα και την κατοχή στην Κύπρο.<br /><br />Στην Ελλάδα και στην Κυπρο, δικαιολογημένα, θέλουμε την παραμονή του Ερντογάν. Ορθά πιστεύουμε ότι η νίκη του στις εκλογές -εάν γίνουν και όποτε γίνουν- θα σημάνει το τέλος της σχέσης με την Αμερική.<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος μισεί την Αμερική, μισεί τον τρόπο ζωής και την κουλτούρα των Δυτικών. Νοιώθει πιο άνετα με αυταρχικούς ηγέτες όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, οι μουλάδες της Τεχεράνης, ο πρόεδρος της Κίνας… Αυτοί, όπως είπε στον πρόεδρο Μπάιντεν στη Μαδρίτη, τον αναγνωρίζουν, τον παραδέχονται και τον αποδέχονται. Οι δυτικοί τον θεωρούν ως ένα εκ των πολλών… Και προβληματικών…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Τι ψάχνει ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Αθήνα; Όλα βαίνουν καλώς… Αν ξεκινούσε και ο διάλογος με την Άγκυρα!!! Ακόμα καλύτερα…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Άντονι Μπλίνκεν δεν είναι άγνωστος στους Έλληνες, όχι μόνο της Ουάσιγκτον....

Διαβάστε την συνέχεια

Ο EastMed και πως χρησιμοποιούν την Ελλάδα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/mitsotakis_blinken_23-02-20_0012__DPC8369-scaled.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="800" height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/mitsotakis_blinken_23-02-20_0012__DPC8369-scaled.jpg" width="733" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αυτός ο αγωγός-φάντασμα, χωρίς εξαρχής καμιά πιθανότητα πραγματοποίησης, έγινε για ένα μεγάλο διάστημα η νέα «μεγάλη ιδέα» του έθνους.</span></h3>Του <b>Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου</b><br />Πίστευα ότι τα είχα δει και τα είχα ακούσει όλα, μελετώντας την ελληνική εξωτερική και εσωτερική πολιτική. Έλα ντε που ενώ πιστεύω συνέχεια ότι δεν θα εκπλαγώ με τίποτα, νά’σου και εμφανίζεται μια καινούρια απίστευτη έκπληξη.<br /><br />Μιλώντας προ ολίγου καιρού για τον αγωγό EastMed με έναν πολύ σημαντικό πολιτικό παράγοντα (από τους ελάχιστους που διατηρούν ένα μίνιμουμ σοβαρότητας στη δυστυχή χώρα μας και που δεν είναι σήμερα στο προσκήνιο), μου αποκάλυψε ότι οι Ισραηλινοί οι ίδιοι είχαν διαμηνύσει προ ετών στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν τους επισκέφθηκε, την εκτίμησή τους ότι ο αγωγός EastMed (Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα-Ιταλία), που οι ίδιοι προωθούσαν, δεν επρόκειτο να φτιαχτεί τελικά.<br /><br />«Καλά, και τότε γιατί τον προχωρούσαμε κάνοντας μάλιστα και όλη αυτή τη φασαρία, με συνέπεια να οδηγήσουμε στα άκρα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;», ρώτησα τον συνομιλητή μου. «Ξέρω γω;», μου απάντησε, σηκώνοντας κάπως ενοχλημένος τους ώμους του, «για επικοινωνιακούς λόγους ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων».<br /><br />Ένα σχέδιο καταδικασμένο εκ των προτέρων<br /><br />Δεν ξέρω τι σόι «επικοινωνιακοί λόγοι» ήταν αυτοί, ξέρω όμως ότι ο EastMed, προσωπική πρωτοβουλία και σχέδιο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ουδέποτε είχε την παραμικρή πιθανότητα να κατασκευαστεί και αυτό για λόγους που ήταν εξαρχής εντελώς προφανείς, για όποιον ξόδευε έστω και ελάχιστη φαιά ουσία στη μελέτη του θέματος:<br /><br />1. Δεν είχαν, ούτε έχουν ανακαλυφθεί κοιτάσματα ικανά να χρηματοδοτήσουν το τεράστιο κόστος του (αν φτιαχνόταν θα ήταν ο μακρύτερος και βαθύτερος αγωγός στον κόσμο),<br />2. Δεν έχουν οριοθετηθεί, ούτε φαίνεται πιθανό να μπορέσουν να οριοθετηθούν, οι θαλάσσιες ζώνες της ανατολικής Μεσογείου, μέσω των οποίων διέρχεται ο αγωγός (τουλάχιστο στην αρχική χάραξή του). Πώς να οριοθετηθούν άλλωστε όταν η Τουρκία ισχυρίζεται ότι υπάρχουν δύο κράτη στην Κύπρο (ενίοτε και ότι τα νησιά δεν διαθέτουν καν θαλάσσιες ζώνες);<br />3. Η Ιταλία, που θα ήταν ο αποδέκτης του φυσικού αερίου, δεν συνυπέγραψε ποτέ τη συμφωνία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.<br /><br />Και, το σπουδαιότερο:<br /><br />4. Ουδέποτε εξασφαλίσθηκε η πολιτικο-στρατιωτική κάλυψη του σχεδίου έναντι του αναπόφευκτου και απολύτως προβλέψιμου «μπούλινγκ» της Τουρκίας, από το Ισραήλ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες ή κάποιον/κάποιους από αυτούς.<br /><br />Όταν μας προέκυψε το «τουρκο-λιβυκό μνημόνιο», ως απάντηση στον EastMed, οι υπουργοί του Ισραήλ έσπευσαν να δηλώσουν, για να μην έχει καμία αμφιβολία η Άγκυρα, ότι δεν πρόκειται να στείλουν τον ισραηλινό στόλο να αντιμετωπίσει τον τουρκικό στη Μεσόγειο.<br /><br />Και για αυτό βρεθήκαμε με τον ελληνικό και μόνο στόλο να αντιμετωπίζει την Τουρκία το καλοκαίρι του 2020 στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Μια νέα «Μεγάλη Ιδέα»<br /><br />Και όμως: Αυτός ο αγωγός-φάντασμα, χωρίς εξαρχής καμιά πιθανότητα πραγματοποίησης, έγινε για ένα μεγάλο διάστημα η νέα «μεγάλη ιδέα» του έθνους.<br /><br />Υποτίθεται ότι το κύριο γεωπολιτικό πλεονέκτημα ενός τέτοιου αγωγού είναι ότι οι δυνάμεις που εξυπηρετούνται από αυτόν θα ενδιαφερθούν να υπερασπιστούν την Ελλάδα.<br /><br />Στην πραγματικότητα έγινε το αντίθετο. Ο αγωγός, σε συνδυασμό με διάφορες συνοδές πολιτικές και τριμερείς και τετραμερείς δήθεν συμμαχίες, που έχουν την ιδιότητα να εξαφανίζονται όταν τις χρειαζόμαστε, ενέτεινε το πρόβλημα ασφάλειας για τη χώρα και συνέβαλε σημαντικά στο να βρεθούμε στα πρόθυρα πολέμου με την Τουρκία το 2018 και ιδίως το 2020, όσο και στο να αρχίσουμε μια κούρσα εξοπλισμών που μπορεί να καταστρέψει την Ελλάδα, χωρίς να χρειαστεί να ρίξει κανείς ούτε μία ντουφεκιά εναντίον της.<br /><br />Προβοκάτσιες και χρήσιμοι ηλίθιοι<br /><br />Σημειωτέον ότι πριν από την υπόθεση EastMed είχε επιχειρηθεί να «ανατιναχθούν» οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μέσω της μονομερούς ανακήρυξης ΑΟΖ, που δεν προσέφερε κανένα απτό νομικό ή πραγματικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα. Τότε, κατάλαβαν, προς τιμήν τους, την προβοκάτσια και ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας και η Ελλάδα δεν παρασύρθηκε. Παρασύρθηκαν όμως μερικά χρόνια αργότερα με τον EastMed και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω και της όλο και πιο κυριαρχικής επιρροής που απέκτησε στα ελληνικά πράγματα και στην πολιτική των περισσοτέρων ελληνικών κομμάτων ο πρωθυπουργός του Ισραήλ κ. Νετανιάχου.<br /><br />Το παράλογο του σχεδίου του EastMed δεν το εμπόδισε να υποστηριχτεί ενθουσιωδώς από τα περισσότερα ελληνικά κόμματα και από το 99% των άρθρων στα μέσα ενημέρωσης και τα συμβατικά μέσα (πού’σαι «Πράβντα» να χαρείς!). Όταν μάλιστα ο Αντώνης Λιάκος εξέφρασε μερικές μάλλον λογικές αντιρρήσεις, έφαγε μια επίθεση από τον Πολάκη και κατέβασε την σχετική ανάρτησή του από το διαδίκτυο.<br /><br />Τελικά, ήρθε ο Νετανιάχου στην Αθήνα, υπεγράφη διακρατική συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ (όχι όμως και Ιταλίας, όπου υποτίθεται θα κατέληγε ο αγωγός) και επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων. Τι ίδιο έργο παίχτηκε στην Κύπρο και το Ισραήλ.<br /><br />Σημειωτέον ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνουν τέτοιες επίσημες συμφωνίες, επικυρώσεις και τελετές. Το ζήτημα θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί με ιδιωτικές συμφωνίες των εμπλεκομένων ιδιωτικών εταιρειών.<br /><br />Βάζοντας φωτιά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις<br /><br />Κάθε φορά που έπεφταν οι υπογραφές και γίνονταν οι κοινοβουλευτικές επικυρώσεις σε Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ, ο Ερντογάν έστελνε τη μισή αεροπορία του στο Αιγαίο και επανέφερε μια ολόκληρη σειρά από εδαφικές διεκδικήσεις και άλλες απαιτήσεις έναντι της Ελλάδας, που είχαν τεθεί εν υπνώσει επί δύο δεκαετίες. Στην πορεία άρχισε να εμφανίζει και καινούριες. Τη νύφη την πλήρωσε στο τέλος και η Αγία Σοφία, μετατρεπόμενη από μουσείο σε τζαμί.<br /><br />Εγώ δεν λέω φυσικά να μην κάνουμε την α΄ ή τη β΄ πολιτική, επειδή δεν αρέσει στους Τούρκους ή γιατί θα αντιδράσει η Άγκυρα.<br /><br />Αλλά λέω να την κάνουμε και να αναλάβουμε και τους κινδύνους της, εφόσον έχουμε μελετήσει σοβαρά τα πράγματα και αν έχουμε να κερδίσουμε και κάτι, όχι για να παίξουμε τον ρόλο χρήσιμων ηλίθιων τρίτων δυνάμεων, που, αν μεν τα βρουν με την Τουρκία, θα μας ζητήσουν να κάνουμε παραχωρήσεις ελληνικής κυριαρχίας και να μπούμε υπό τουρκική κηδεμονία, αν όμως δεν τα βρουν και κρίνουν ότι αυτό τους συμφέρει, μπορούν να μας οδηγήσουν ακόμα και σε πόλεμο μαζί της.<br /><br />Ο αγωγός φυσικά δεν έγινε ποτέ. Και όταν στο τέλος έχασε ο Τραμπ (που τον είχε στο τσεπάκι της και τον καθοδηγούσε η ισραηλινή άκρα δεξιά του Νετανιάχου), ήρθαν με ένα non paper οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες και απέσυραν το σχέδιο του αγωγού-φάντασμα κηρύσσοντας και επισήμως το τέλος της ιστορίας αυτής.<br /><br />Αυτή είναι η ποιότητα του ελληνικού κράτους, των ελληνικών πολιτικών κομμάτων και των ελληνικών μέσων ενημέρωσης, ποιότητα που διαπιστώσαμε εξάλλου και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως στο Σχέδιο Ανάν για την αυτοδιάλυση του κυπριακού κράτους και στα Μνημόνια και τις Δανειακές, που απετέλεσαν κορυφαίες περιπτώσεις κατάργησης των πιο θεμελιακών διατάξεων του διεθνούς, ευρωπαϊκού και συνταγματικού δικαίου και της ίδιας της ελληνικής (και κυπριακής) κρατικής κυριαρχίας. Αν αυτά τα κείμενα είχαν δοθεί σε έναν επιμελή πρωτοετή φοιτητή νομικής και οικονομικών, θα τα είχε απορρίψει ως απαράδεκτα χωρίς άλλη συζήτηση. Στην Ελλάδα έγιναν αποδεκτά και υποστηρίχτηκαν από τη συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού.<br /><br />Το παράξενο είναι ότι, παρόλα αυτά, το ελληνικό κράτος έχει επιβιώσει έως τώρα, έστω και στην «ερειπιώδη» μορφή που έχει επιβιώσει, έστω και διοικούμενο και καθοδηγούμενο από ξένους. Έχει επιβιώσει, αλλά δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρει επί πολύ ακόμα. Ακόμη και τίποτα άλλο να μη συμβεί, η δημογραφική συντριβή όπου το έχουν εγκλωβίσει οι συνεχιζόμενες μνημονιακές πολιτικές, σε συνδυασμό με τη λεηλασία της χώρας και την καταστροφή κάθε παραγωγικής βάσης, οδηγεί στο τέλος της Ελλάδας με μαθηματική ακρίβεια, εκτός αν μεσολαβήσει δηλαδή ένα «θαύμα». Προς το παρόν τέτοιο «θαύμα» δεν φαίνεται στον ορίζοντα.<br /><br />Και τώρα πάλι EastMed!<br /><br />Τα παραπάνω τα έγραψα τον περασμένο Δεκέμβρη, αλλά η επικαιρότητα είχε αφήσει το άρθρο μισοξεχασμένο σε ένα φάκελο του υπολογιστή. Ώσπου ξαφνικά διάβασα προχτές ότι πήγε ο Δένδιας στο Ισραήλ, όπου έχει «αναστηθεί» ο Νετανιάχου. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός δεν μπήκε στον κόπο να δεχτεί τον Έλληνα υπουργό, του έδωσε όμως τη «γραμμή» ο νέος υπουργός Εξωτερικών Ελί Κοέν (που, ειρήσθω εν παρόδω, θεωρείται εντυπωσιακά άσχετος με τα διεθνή θέματα για Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών): «Πάμε πάλι για EastMed» (δηλαδή αυξάνουμε την ένταση με την Τουρκία).<br /><br />Tα νέα δεν τα μάθαμε από τον κ. Δένδια, αλλά από ανάρτηση του Κοέν μετά τη συνάντηση, όπου αναφέρει ότι «συμφωνήσαμε στην εξαγωγή ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω Ελλάδας και Κύπρου, το οποίο θα φτάσει σε όλη την Ευρώπη. Σε μια περίοδο παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης, θα ενισχύσει τη διεθνή μας θέση και θα αποφέρει πολλά χρήματα στη χώρα».<br /><br />Σε ανάλογο μοτίβο και ανάρτηση του πρωθυπουργού Νετανιάχου, ο οποίος ανακοίνωσε ότι έδωσε εντολή στον επικεφαλής στου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ να δρομολογήσει μια τριμερή συνάντηση των ηγετών της Ελλάδας του Ισραήλ και της Κύπρου για το ενεργειακό.<br /><br />Δύο τινά συμβαίνουν. Είτε οι φίλοι μας από το Ισραήλ αποφάσισαν να ξαναβάλουν αυτή τη μηχανή, ώστε να πιέσουν και να εκβιάσουν την Τουρκία στην παρούσα φάση «ταραχώδους διαπραγμάτευσης» της Δύσης και του Ισραήλ μαζί της, ενδεχομένως ευνοώντας και αύξηση της έντασης στα ελληνοτουρκικά, με ό,τι ήθελε προκύψει, είτε (το λιγότερο πιθανό) θέλουν να φτιάξουν μεν τον αγωγό, αλλά με χάραξη πολύ νοτιότερα και πολύ πιο μακριά από την Τουρκία, ίσως και μέχρι Αίγυπτο και από κει Ελλάδα. Αμφιβάλλουμε για το κατά πόσο αυτό το δεύτερο σχέδιο έχει νόημα οικονομικά, αλλά αν ήταν να πάμε εκεί, γιατί δεν πηγαίναμε ευθύς εξ αρχής, ώστε να αποφύγουμε την κρίση στα ελληνοτουρκικά και τον εξοπλιστικό ανταγωνισμό;<br /><br />Αν όμως είναι το πρώτο, τότε θα εμφανισθεί οσονούπω νέος μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα. Τό’χουμε γράψει, το ‘χουμε ξαναγράψει. Ο Αλέξανδρος Κοτζιάς το’ χει διατυπώσει στο τόσο τραγικό μυθιστόρημά που αφιέρωσε στον εμφύλιο, την Πολιορκία. Δεν υπάρχει πιο σίγουρος τρόπος για να πεθάνει ένα έθνος από το να παραδώσει την πολιτική στους συμμάχους του.<br /><br />Υ.Γ.: Όταν η Ελλάδα είχε ακόμα μερικά στοιχειώδη χαρακτηριστικά ανεξάρτητου κράτους φρόντιζαν όλοι οι επίσημοι να επισκέπτονται και την Παλαιστινιακή Αρχή, ώστε να διατηρείται μια ισορροπία στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Κάτι που φυσικά δεν έκανε ο επικεφαλής του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Και ούτε και κανείς τον επέκρινε για αυτό. Αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως σκεπτόμαστε, θα καταλήξουμε να σκεφτόμαστε όπως ζούμε.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο EastMed και πως χρησιμοποιούν την Ελλάδα.

Αυτός ο αγωγός-φάντασμα, χωρίς εξαρχής καμιά πιθανότητα πραγματοποίησης, έγινε για ένα μεγάλο διάστημα η νέα «μεγάλη ιδέα» του έθνους. Του Δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεκαετίες τώρα γνώριζαν! “Εις την Ελλάδα, κύριοι, υπάρχει πετρέλαιον…”

<img height="380" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2017/08/oikopeda_oil_gas_fields_Western_Greece.jpg" width="759" /><br /><br />TOY <b>NIKOY KAΪΖΕΝ</b><br />Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε για το πλούσιο υπέδαφος της χώρας μας, σε ορυκτά μέταλλα, φυσικό αέριο, ουράνιο, πετρέλαιο κλπ. Μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι οι «ειδικοί» οι οποίοι… αναρωτιούνται για το αν τελικά υπάρχουν τόσο μεγάλες ποσότητες και για το αν τελικά πράγματι υπάρχουν! Πολλά λέγονται κι ακούγονται. Αρκετοί γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι μιλούν για το καυτό αυτό ζήτημα. Βλέπετε υπάρχουν πιέσεις, έσωθεν κι έξωθεν . . . Λογικό βεβαίως ακούγεται, αφού για να κλείσει μία στρόφιγγα πρέπει να ανοίξει μία άλλη, για αν μην διαταραχθούν… οι αγορές.<br /><br />Είναι όμως και παράλογο. Δεν μπορεί μία χώρα, η οποία διαθέτει τέτοιον τεράστιο πλούτο να τον θάβει χρόνια τώρα και να προσπαθεί να σταθεί όρθια μόνο από εισαγωγές και χωρίς να παράγει σχεδόν τίποτα.<br /><br />Πριν από έναν μήνα περίπου, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφέρθηκε στις έρευνες φυσικού αερίου στη χώρα μας από την ExxonMobil, κάτι που είχε «κολλήσει» εδώ και τρεισήμισι χρόνια, λόγω προσφυγής στο ΣτΕ μιας οικολογικής οργάνωσης. Συγκεκριμένα, ο κ. Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 ανέφερε τα εξής: «Σεισμικές έρευνες για κοιτάσματα φυσικού αερίου θα ξεκινήσουν τις επόμενες ημέρες, στα δύο οικόπεδα τα οποία βρίσκονται νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου και της Κρήτης, από την ExxonMobil. Η χώρα μας, ασχέτως της προσήλωσης που έχει στη γρήγορη πράσινη μετάβαση, οφείλει να διερευνήσει αν έχει αυτήν τη στιγμή τη δυνατότητα να εξορύξει φυσικό αέριο, το οποίο θα συμβάλλει όχι μόνο στην ενεργειακή ασφάλεια τη δική μας αλλά και στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης». Ωραία όλα αυτά αλλά… θα μας το επιτρέψουν; Ίδωμεν…<br /><br />Αποδείξεις και ονόματα…<br /><br /><div>Το «aftodioikisi.gr» έχει στα χέρια του αποδείξεις, στις οποίες φαίνεται καθαρά ότι οι ιθύνοντες γνώριζαν για τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας εδώ και πολλά χρόνια.<br /><br /></div><div>Από τότε γνώριζαν…<br /><br />Ένα από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά συνέδρια που έχουν γίνει στην Ελλάδα (διαθέτουμε την πιστή αντιγραφή των πρακτικών του συνεδρίου) ήταν το Α΄Συνέδριο Οικονομικής Ανάπτυξης, το οποίο πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 1978, από την Συντονιστική Επιτροπή Προβολής Ελληνικής Οικονομίας(ΣΕΠΕΟ) στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Καβούρι. Το θέμα του συνεδρίου ήταν: «Δυνατότητες της Ελληνικής Οικονομίας και ΕΟΚ», υπό την Αιγίδα του τότε υπουργού Οικονομικών, αείμνηστου Αθανάσιου Κανελλόπουλου.<br /><br />Οι συμμετέχοντες- πάνω από διακόσια πενήντα άτομα- αποτελούσαν την τότε οικονομική και επιχειρηματική ελίτ της χώρας μας. Βιομήχανοι, τραπεζίτες, πρόεδροι ΔΕΚΟ, πολιτικοί κ.α. Το τι ειπώθηκε εκεί; Τα πάντα τα οποία αφορούσαν τις τεράστιες δυνατότητες της Ελλάδας να είναι σήμερα μία από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου και όχι να παρακαλάει για την επόμενη δόση του ΔΝΤ. Ας δούμε λοιπόν κάποια πολύ σημαντικά αποσπάσματα τα οποία αναφέρονται στον ορυκτό πλούτο της χώρας μας, για τον οποίο γνώριζαν από τότε.<br /><br />Π. Κοντοπάνος, γενικός διευθυντής της εταιρείας, «Υδρογονάνθρακες Ηπείρου»:<br /><br />«Εις τα απόρρητα αρχεία των μεγάλων εταιρειών πετρελαίου υπάρχει πλήρης, ανάγλυφος και λεπτομερής γεωγραφικός γεωλογικός και στρωματογραφικός χάρτης των πιθανοπετρελαιοφόρων περιοχών ανά τον κόσμον, συμπεριλαμβανομένης και της Μ. Ηπείρου. Εντεύθεν εξηγείται το ανάλογον ενδιαφέρον διά τον ελπιδοφόρον χώρον της Μ. Ηπείρου, το Αδριοτικοιόνιον αφ΄ενός και το Αιγαίον Πέλαγος αφ΄ετέρου, το οποίον απέδειξε μόλις προσφάτως τα πλούσια σε πετρέλαιο αποθέματά του, παρ΄ όλον ότι ευρισκόμεθα ακόμη εις τη αρχή του τέλους των ερευνών» και συνεχίζει λέγοντας μεταξύ άλλων ότι, η Ελλάδα, σύμφωνα με τις επικρατέστερες επιστημονικές απόψεις, ανήκει στο κατά τον Suess Μέγα Δειναροταυρικό Τόξο, το οποίο ξεκινά από τον Βορρά και καταλήγει στις χώρες της Μ. Ανατολής και τη Λιβύη!<br /><br />Η Μελέτη του Αμερικανού Σμιθ<br /><br />Παράλληλα, να σημειωθεί ότι πενταμελής ομάδα, υπό τον Αμερικανό πυρηνικό Α. Σμιθ, ξεκίνησε έρευνα για κοιτάσματα ουρανίου το 1971 στο υπέδαφος της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, η οποία χρειάστηκε πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί. Σε διεθνές συνέδριο στη Βιέννη το 1976 έγινε γνωστό μέσα από μια μελέτη 25 σελίδων ότι η χώρα μας διαθέτει πλουσιότατα κοιτάσματα ουρανίου. Να τονίσουμε δε ότι, τα αποτελέσματα της μελέτης του Smith, κρίθηκαν εμπιστευτικά και δεν δόθηκαν ποτέ στη δημοσιότητα. (Και η εν λόγω μελέτη βρίσκεται στη διάθεση του aftodioikisi.gr).<br /><br />Σταύρος Κατράκης, ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ:<br /><br />«Αι διενεργηθείσα ερευνητικαί γεωτρήσεις επιβεβαίωσαν την ύπαρξιν χερσαίων και υποθαλασσίων πετρελαίων εις διαφόρους περιοχάς της Χώρας (Δ.Θράκη, Θερμαικός Κόλπος, Δ.Ελλάς, Ήπειρος, Β.Δ. Πελοπόννησος, Θάσος, Ζάκυνθος, Σαμοθράκη κ.α). Αι εν συνεχεία διενεργηθείσαι έρευναι επιβεβαίωσαν την ύπαρξιν πετρελαίουκαι ορυκτού άλατος εις τας ανωτέρω περιοχάς.<br /><br />Η παρουσία πετρελαίου διεπιστώθη διά της ορύξεως εννέα (9) φρεάτων εις την πετρελαιοφόρον λεκάνη του Μολίτσα και εντός Μειοκαίνου αντικλίνου του Μεσοβουνίου (ιζήματα εκ μαργών και πετρελαιοφόρων ψαμμιτών). Ούτος αποφαίνεται ότι ο πετρελαιοφόρος ορίζων συνεχίζεται εις μεγάλο βάθος. Αναφέρω, επίσης, την εξαίρετον μελέτην του Γαλλικού Ινστιτούτου Πετρελαίου, υπό τον τίτλο: «Etude Geologique de l’ Epire» 1966. Θα ήταν παράλειψις, εάν δεν σημειώσω, ότι εις Ήπειρον συναντώνται και ασφαλτούχα πετρώματα (ασβεστόλιθος, σχιστόλιθος) περιεκτικότητος 8-15%, εις μεγάλην έκτασιν και όγκον, τα οποία εις το απώτερον μέλλον δύνανται να αποτελέσουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα. Μια ομάς ομογενών Αμερικανών και Καναδών είχε έρθει λέγοντας στην κυβέρνηση ότι, εμείς διαθέτομεν 2 δισεκατομμύρια δολάρια (!) και θα κάνουμε μίαν εταιρίαν και αναλαμβάνουμε. Δώστε μας την άδεια εκμεταλλεύσεως για τα πετρέλαια. Και εμείς τους διώξαμε»!<br /><br />Επιβεβαιώνει και Αγγλική μελέτη<br /><br />Η Αγγλική μελέτη του 1931, του «Royal Institute of Petroleum Technology», την οποία επίσης διαθέτουμε, στη σελίδα 24, στο κεφάλαιο Γεωλογία της Ζακύνθου και οι Αρχαίες της Πετρελαιοοπηγές, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Εάν γίνουν προσεκτικά και καλά οι γεωτρήσεις το πετρέλαιο βγαίνει και φτάνει σε μια σταθερή παραγωγή, αν ληφθεί υπόψιν το μεγάλο ειδικό βάρος και το μικρό βάθος των γεωτρήσεων. Μία μετρημένη ποσότητα 20 τόνων ημερησίως για κάθε πετρελαιοπηγή δεν είναι τίποτα το ασύνηθες και έχει ξεπεραστεί. Και καμία πετρελαιοπηγή δεν στέρεψε τα τελευταία τέσσερα χρόνια και οι πιέσεις εξακολουθούν να είναι οι ίδιες» Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι μιλούσαν για βάθος γεωτρήσεων μόνο, 15, 65, 108 και 128 μέτρων!<br /><br />Ο γενικός γραμματέας και ιδρυτής της ΣΕΠΕΟ ο αείμνηστος καθηγητής Γεώργιος Ζαφείρας, επισημαίνει: «σύμφωνα με την έκθεση του Ρουμάνου ακαδημαικού Νικολέσκου, ο οποίος έκανε έρευνες από το 1926-28 για πετρέλαιο, βεβαιώνει ότι η Ελλάδα πλέει σε μια λίμνη πετρελαίου και προσθέτει με σημείωμά του ότι οι Αλβανοί, πίσω από το βουνό που είναι στην Ήπειρο έχουν βρει πετρέλαιο και εκμεταλλεύονται το ορυκτό αλάτι, η ύπαρξη του οποίου σημαίνει ότι από κάτω έχουμε πετρέλαιο. Αυτό χωρίς σχόλια».<br /><br />Όλες οι δυνατότητες και ο πλούτος της Ελλάδας, ορυκτός και μη, αναφέρονται σε αυτά τα πρακτικά, με αποδείξεις και ονόματα! Τελικά τι πρόκειται να γίνει με τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας; Γνωρίζει κανείς; Μήπως γι΄αυτό το λόγο μας έφτασαν στον πάτο του βαρελιού, για να τον πάρουν σχεδόν τσάμπα;<br /><br />“Δεν είναι μύθος αλλά πραγματικότης”<br /><br />Εν κατακλείδι να αναφερθούμε σε δήλωση του καθηγητή Κατράκη η οποία προκαλεί θλίψη από τη μια μεριά, από την άλλη όμως μας πεισμώνει. «Εις την Ελλάδα, κύριοι, υπάρχει πετρέλαιον. Δεν είναι μύθος, αλλά πραγματικότης. Ελπίζω και εύχομαι, όπως ο «μαύρος χρυσός» της χώρας μας αξιοποιηθεί το ταχύτερον. Θα αποτελέση οικονομικόν σταθμόν και θα συμβάλη εις την σημαντικήν εξοικονόμησιν συναλλάγματος, ενεργειακήν αυτοδυναμίαν, εμβιομηχάνισιν, εις την ευημερίαν και ανύψωσιν του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού». . .</div><div><br /></div><div><a href="https://www.aftodioikisi.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δεκαετίες τώρα γνώριζαν! “Εις την Ελλάδα, κύριοι, υπάρχει πετρέλαιον…”

TOY NIKOY KAΪΖΕΝ Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε για το πλούσιο υπέδαφος της χώρας μας, σε ορυκτά μέταλλα, φυσικό αέριο, ουράνιο, πετρέλαιο κλπ....

Διαβάστε την συνέχεια