Το νέο πολιτικό πρόσωπο του Μακρόν - Το come back της Γαλλίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHaK27bRTX_5Zyg29wK33FyxMMAa_qZZFiYZNo8rjQUCw7eCJodgFIP6uyYIOwpqMirg-rKUcUUELHBbFabuqpkP67rbsGOmaynGMkiXJ2AJ7Yj7z4mjhmQBOdKs5Ky3CbDyKixTEnYUk/s1600/macron.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHaK27bRTX_5Zyg29wK33FyxMMAa_qZZFiYZNo8rjQUCw7eCJodgFIP6uyYIOwpqMirg-rKUcUUELHBbFabuqpkP67rbsGOmaynGMkiXJ2AJ7Yj7z4mjhmQBOdKs5Ky3CbDyKixTEnYUk/s640/macron.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />«Έπρεπε να παλέψω σκληρά, ώστε να ζήσω τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική μου ζωή, όπως ακριβώς την επιθυμούσα». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Εμμανουέλ Μακρόν και αποκτούν νέα βαρύτητα μετά την ηγετική εμφάνιση που πραγματοποίησε στο Λονδίνο, κατά τη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου του ΝΑΤΟ. <br /><br />Είναι ίσως ο πρώτος Ευρωπαίος ηγέτης που ύψωσε ανάστημα στον Αμερικανό πρόεδρο, επισκιάζοντας μία φοβική και σχεδόν απούσα Άνγκελα Μέρκελ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Γερμανίδα καγκελάριος θορυβήθηκε τόσο από την τολμηρή γλώσσα του Γάλλου προέδρου, ώστε του είπε σε δείπνο εργασίας, ότι «έχει βαρεθεί να μαζεύει τα σπασμένα από τα πυροτεχνήματά του».<br /><br />Τα γυαλιά έβαλε, όμως, ο Μακρόν και στον οικοδεσπότη, τον βυθισμένο στο χάος του Brexit Βρετανό πρωθυπουργό. Φάνηκε να είναι ο μόνος διατεθειμένος να βάλει τέλος στην επιθετικότητα του Ταγίπ Ερντογάν, προειδοποιώντας την Τουρκία ότι δεν μπορεί να περιμένει αλληλεγγύη από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, όταν εισέβαλε στην Συρία και δημιούργησε εκεί τετελεσμένα. Κεφάλι σήκωσε και στα ελληνοτουρκικά, τη στιγμή που οι υπόλοιποι ηγέτες της Ατλαντικής Συμμαχίας σφύριζαν αδιάφοροι, τηρώντας καιροσκοπικά περίπου ίσες αποστάσεις.<br /><br />Ίσως και γι’ αυτόν τον λόγο, ο Γάλλος πρόεδρος βρίσκεται πρώτος και με διαφορά στην καρδιά των Ελλήνων, φιγουράροντας στην κορυφή των προτιμήσεων μεταξύ των ξένων ηγετών. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει εγχώρια έρευνα που διεξήχθη σε χίλια άτομα, στις 13 περιφέρειες της χώρας, ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 17 ετών και άνω. Εξάλλου, η πανηγυρική εκλογή του στην προεδρία της Γαλλίας το 2017, είχε συνοδευτεί από αποθεωτικά εξώφυλλα. Πολύ χαρακτηριστικό αυτό του βρετανικού περιοδικού The Economist που τον έδειχνε να περπατάει πάνω στο νερό σαν άλλος Ιησούς Χριστός. <br /><br />Σταδιακά, όμως, η εικόνα του «παιδιού-θαύματος» της γαλλικής πολιτικής άρχισε να θολώνει. Η μετεκλογική πραγματικότητα αποδείχθηκε πεζή και δύσκολη για τον ακραιφνή ευρωπαϊστή που οι Γάλλοι είχαν αρχικά αποκαλέσει «Πρόεδρο Ζουπιτεριέν» (Jupiter είναι ο θεός Δίας), θέλοντας έτσι να του προσδώσουν μυθικές διαστάσεις. Δεν πέρασε, όμως, πολύς καιρός από την εκλογή του που η πολιτική φθορά τον έπληξε και μάλιστα με έντονο τρόπο.<br /><br />Η αρχική διαδεδομένη άποψη ότι «επιτέλους ένας νέος άνθρωπος έχει την ευκαιρία να βάλει σε εφαρμογή καινοτόμες ιδέες και να εκσυγχρονίσει τη Γαλλία» άρχισε να επισκιάζεται. Ούτε βέβαια τον έσωσε η αντισυμβατική προσωπική ζωή του, σε έναν λαό που αρέσκεται στις ταραχώδεις πρώτες κυρίες με υπερβολικές δαπάνες, εξωσυζυγικές σχέσεις, προδοσίες, και άλλα πολλά αμαρτήματα. <div> <br />Ο πολιτικός άνδρας του 21ου αιώνα <br /><br />Εδώ και καιρό, ο «πολιτικός άνδρας του 21ου αιώνα» φαινόταν να πνίγεται στην έντονη κοινωνική αναταραχή και στα αλλεπάλληλα βίαια επεισόδια που πυροδότησαν οι μεταρρυθμίσεις του. Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και η προώθηση πολιτικών λιτότητας κηλίδωσαν το πολιτικό του προφίλ. Τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα στο ευρωπαϊκό μέτωπο. Ο Γάλλος πρόεδρος είχε δώσει το στίγμα για την Ευρώπη της επόμενης πενταετίας, αλλά οι προτάσεις του για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμών παραπέμφθηκαν στις ελληνικές καλένδες από το Βερολίνο. <br /><br />Η απόκλιση Μακρόν-Μέρκελ γίνεται όλο και πιο έντονη το τελευταίο διάστημα. Η Γερμανίδα καγκελάριος κινήθηκε σε διαφορετικό μήκος κύματος από τις ιδέες που είχε καταθέσει ο Γάλλος πρόεδρος για την Ευρώπη και μάλιστα κατά τρόπο που επιβεβαίωσε το γεγονός ότι το Βερολίνο υποτιμούσε το Παρίσι, θεωρώντας δεδομένο πως θα ακολουθήσει τελικά το γερμανικό άρμα. <br /><br />Όλα δείχνουν ότι ήταν η γερμανική αλαζονεία που τον εξώθησε να αλλάξει ρότα. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του Νικολά Σαρκοζί και Φρανσουά Ολάντ, ο Μακρόν δείχνει να μη συμβιβάζεται στον ρόλο του δεύτερου βιολιού, στον ρόλο του «επιστάτη των Γερμανών». Αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος που παρά τις αντιξοότητες, ο Γάλλος πρόεδρος μοιάζει να βιώνει μία νέα πολιτική αφύπνιση, η οποία κατέστη σαφής στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. <br /><br />Τα σημάδια, όμως, προϋπήρχαν. Το περασμένο καλοκαίρι επέβαλε ουσιαστικά ένα διαφορετικό μοντέλο από αυτό που έδειχναν να προτιμούν οι περισσότεροι, μαζί και η Ευρωβουλή. Ακολούθως, το φθινόπωρο, έθεσε βέτο στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με δύο χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, την Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία. Πριν μερικές ημέρες, παρουσίασε το γαλλικό σχέδιο για τη μελλοντική διεύρυνση, που διαφέρει σημαντικά από το ισχύον πλαίσιο. <br />Η ολοκλήρωση ενός κύκλου <br /><br />Η προγραμματισμένη αποχώρηση της Μέρκελ από την καγκελαρία (βρίσκεται εκεί τα τελευταία 13 χρόνια) και από την προεδρία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (18 χρόνια) σηματοδοτεί την ολοκλήρωση ενός ιστορικού κύκλου σε Γερμανία και Ευρώπη. Η απόσυρση της κόρης του λουθηρανού πάστορα από την ανατολική Γερμανία, αφήνει εκ των πραγμάτων χώρο για μία νέα ηγετική μορφή στην ΕΕ. <br /><br />Ο Μακρόν φλερτάρει με την ιδέα και τον βοηθάει το γεγονός ότι η «ατμομηχανή» της Ευρώπης μπάζει νερά και το γερμανικό οικονομικό θαύμα ξεθωριάζει. Μαζί του ξεθωριάζει και το μοντέλο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για επιβολή σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας στα κράτη-μέλη, το οποίο στραγγάλισε λαούς και οικονομίες. Αντιθέτως, ο Μακρόν επιχειρεί να ξαναδώσει στη Γαλλία το χαμένο κύρος που θυσίασε για τη νομισματική και πολιτική ένωση της Ευρώπης. <br /><br />«Δεν πιστεύω ότι έχω την τάση να δραματοποιώ τα πράγματα. Προσπαθώ να είμαι διαυγής. Κοιτάξτε, όμως, τί συμβαίνει στον κόσμο. Πράγματα που φάνταζαν αδιανόητα πριν από πέντε χρόνια, εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας: το Brexit, μία Ευρώπη που αδυνατεί να προχωρήσει μπροστά και ένας αμερικανικός σύμμαχος που στρέφει την πλάτη του σε κάποια από τα πιο καίρια στρατηγικής σημασίας ζητήματα…». <br /><br />Αυτά είχε δηλώσει ο Μακρόν λίγες ημέρες πριν από τις εργασίες της διήμερης συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, με την ευκαιρία της 70ής επετείου από την ίδρυση της Συμμαχίας. Δεν ήταν η πρώτη φορά –και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα– που ο Γάλλος πρόεδρος διαμήνυε πως η Ευρώπη διέρχεται υπαρξιακή κρίση, πως «βρίσκεται στην άκρη ενός γκρεμού», όπως ήταν τα ακριβή του λόγια. Παρουσίασε, μάλιστα, την πολιτική του σαν «μια όαση κοινής λογικής» μεταξύ των «πολιτικών ερήμων» που ταλανίζουν τη Γηραιά Ήπειρο. <br /><br />Σε αντίθεση με την Ευρώπη, η οποία δεν γερνάει με χάρη, ο Μακρόν αποχαιρετά τη νιότη του, εισερχόμενος στην φάση της φυσικής και πολιτικής του ωρίμανσης με μεγαλύτερη χάρη. Σε λίγες ημέρες κλείνει τα 42 του χρόνια. Εμφανίζεται ως υπέρμαχος μίας ΕΕ που θα δρα ως μεγάλη γεωπολιτική δύναμη. «Διαφορετικά δεν θα έχουμε πλέον τον έλεγχο του πεπρωμένου μας». Σε αυτό το πλαίσιο προωθεί μία εξωστρέφεια, λαμβάνοντας υπόψη την παγκόσμια σκηνή, στην οποία αναδύονται νέες ισχυρές χώρες. <br />Η νέα υπερδύναμη <br /><br />Ο Μακρόν θεωρεί, όπως και πολλοί άλλοι, ότι η Κίνα αναδεικνύεται σε υπερδύναμη. Η Ρωσία –εκτιμά έχοντας προφανώς υπόψη τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή– καταφέρνει όλο και μεγαλύτερες επιτυχίες στις στρατηγικές της πολιτικές. Απομακρύνοντας τη Μόσχα από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις –έχει προειδοποιήσει– «κάνουμε μέγα λάθος διότι την ωθούμε σε συμμαχία με την Κίνα. Και αυτό βγαίνει τελείως έξω από τα συμφέροντα της Ευρώπης». <br /><br />Εκτός από ανάχωμα στον Αμερικάνο πρόεδρο, ο Γάλλος πρόεδρος επιχειρεί να καταλάβει το κενό ηγεσίας στην Ευρώπη, κάνοντας ό,τι περνάει από το χέρι του για να αναγεννήσει τη Γαλλία. Κάτι τέτοιο δεν θεωρείται πολύ ρεαλιστικό, αν δεν αναβαθμίσει και την οικονομία της και τη στρατιωτική της δύναμη, παρ’ ότι σ’ αυτό το επίπεδο οι επιδόσεις της είναι σχετικά καλές. <br /><br />Επί Μακρόν, λοιπόν, έγιναν σημαντικές αυξήσεις στις αμυντικές δαπάνες της Γαλλίας. Αυτό, μετά από χρόνια περικοπών στον προϋπολογισμό του υπουργείου Άμυνας και υπό τη σκιά των πιέσεων του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για αύξηση της ευρωπαϊκής συνεισφοράς στο NATO. Εκτός αυτού, όμως, ανοίγει μέτωπα, ελπίζοντας να κερδίσει χώρο τόσο από τη Γερμανία, όσο και από τις ΗΠΑ. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μεταξύ αστείου και σοβαρού ισχυρίζονται ότι αρχίζει να θυμίσει τον Σαρλ ντε Γκολ. <br /><br />Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχει άπλετο χρόνο στη διάθεσή του: δύο μόλις χρόνια. Τόσος είναι ο χρόνος που έχει στη διάθεσή του μέχρι να κριθεί ξανά από τον γαλλικό λαό στις εκλογές την άνοιξη του 2022. Μέχρι τότε, η Γαλλία ξεκινά μια μεγάλη εκστρατεία για να σηματοδοτήσει το μέλλον της Ευρώπης, χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο και με την καγκελάριο Μέρκελ σε τροχιά εξόδου. <br /><br />Παρ’ όλα αυτά, μόνο ένας αδαής θα παρέβλεπε το γεγονός ότι η γαλλική κοινωνία θυμίζει καζάνι που βράζει. Για πολύ καιρό τα Κίτρινα Γιλέκα έδιναν κάθε Σαββατοκύριακο τον τόνο της κοινωνικής αντίστασης. Τις προηγούμενες ημέρες περισσότεροι από 800.000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους της πόλης του Φωτός, ενάντια στις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις για το συνταξιοδοτικό. Σύμφωνα με την εκτίμηση των συνδικάτων, ο αριθμός των διαδηλωτών ήταν πολύ μεγαλύτερος, σχεδόν 1,5 εκατομμύριο.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το νέο πολιτικό πρόσωπο του Μακρόν - Το come back της Γαλλίας

Ellada simera 0 18:00

Λυγερού Νεφέλη«Έπρεπε να παλέψω σκληρά, ώστε να ζήσω τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική μου ζωή, όπως ακριβώς την επιθυμούσα». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Εμμανουέλ Μακρόν και αποκτούν νέα … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νέος σφετερισμός εξουσίας του Σουλτάνου είναι η Μεσόγειος μέχρι τις ακτές της Λιβύης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4VWX7AmxzudTuCgb5JhZHS_HGFyteZRDNLEr80x8qYQQExdgGtx7qAGydP1EORGZ86UiolnfuTZXxC-qfLm6dNGy7PATDet3YPDyxdwqCsvXmj6ca1zA5tGUxrJ4oup4shzzYSHDOeuk/s1600/livi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="337" data-original-width="600" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4VWX7AmxzudTuCgb5JhZHS_HGFyteZRDNLEr80x8qYQQExdgGtx7qAGydP1EORGZ86UiolnfuTZXxC-qfLm6dNGy7PATDet3YPDyxdwqCsvXmj6ca1zA5tGUxrJ4oup4shzzYSHDOeuk/s640/livi.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">    Ποιος ο ρόλος των ρωσικών S-400;</span></h3> by<b> <a href="http://johnhelmer.net/the-sultans-new-power-grab-is-the-mediterranean-to-the-libyan-shore-what-role-for-the-russian-s-400/">John Helmer</a></b>, <b>Moscow </b>– Μετάφραση <b>Wan Wert </b><br /> <br /> «Σας το είχαμε πει». Να μια άλλη περίπτωση, που ενώ το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο, προειδοποιούσε το Κρεμλίνο ότι εξοπλίζοντας τον Τούρκο ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα έθετε σε κίνδυνο στρατηγικά Ρωσικά συμφέροντα, η Τουρκία υπέγραψε σχέδιο για επέκταση της ΑΟΖ της προς τα νότια της Μεσογείου προς τις ακτές της Λιβύης. <br /> <br /> Η σύμμαχος των τούρκων στην Λιβύη, η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφιλίωσης (GNA) με επικεφαλής τον Φαγέζ Αλ-Σαράτζ, προμηθεύεται επίσης τουρκικά όπλα, οχήματα, τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη και πυρομαχικά. Παρά ταύτα, η GNA δεν ελέγχει μεγάλο μέρος της ακτογραμμής και ακόμη λιγότερο της ενδοχώρας της Λιβύης. Κόντρα στο GNA, ο ρωσικός στρατός, το υπουργείο Εξωτερικών και το Κρεμλίνο υποστηρίζουν την αντίπαλη λιβυκή παράταξη, τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό υπό την ηγεσία του Khalifa Haftar. Αυτό δεν είναι νέο. Αυτή τη στιγμή, ο Χαφτάρ ελέγχει πολύ μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης, συμπεριλαμβανομένης της ακτογραμμής, παρά ο Αλ-Σαράτζ. <br /> <br /> Το νέο πρόβλημα της Ρωσίας είναι ότι η τουρκική ανάπτυξη του πυραυλικού συστήματος S-400 μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή της νέας εδαφικής αξιώσεως της Τουρκίας. Αυτό απειλεί άμεσα την Κύπρο, την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Οι δύο πρώτες ζήτησαν και υπέγραψαν συμφωνίες για να γίνουν προτεκτοράτα των ΗΠΑ. Η τρίτη είναι σε αναζήτηση προστασίας τόσο από τις «ΗΠΑ όσο και από τη Ρωσία, ένα παιχνίδι το οποίο τα καθεστώτα του Καΐρου παίζουν ανεπιτυχώς από την εποχή του Gamal Abdel Nasser. Ο λόγος για τη στρατηγική αποτυχία της Αιγύπτου είναι ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με το Ισραήλ, έναν εχθρό που δεν μοιάζει με τους Τούρκους. Το Ισραήλ πυροβολεί πρώτα, οι Τούρκοι μπλοφάρουν. <br /> <br /> Από το θάνατο του Yevgeny Primakov, του τελευταίου πολίτη στη Μόσχα που καλούσε δημόσια την ρωσική στρατηγική ,να διακρίνει μεταξύ αντιπάλων που πολεμούν και αντιπάλων που μπλοφάρουν, κανείς ως τώρα δεν τολμά να αναμετρηθεί με την τουρκική μπλόφα. Στο πιο κοντινό σημείο αυτής της διάκρισης που έφτασε το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ήταν η ανακοίνωση στις 28 Νοεμβρίου από την Maria Zakharova, εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών. Ανέφερε ότι οι Τούρκοι αλλάζουν τις θέσεις τους « κάθε ώρα. Αυτό που θα προβλημάτιζε τη Ρωσία σχετικά με την εφαρμογή των συμφωνιών που υπέγραψε η Τουρκία ή αυτό που θα προβλημάτιζε την Τουρκία αναφορικά με τη σχέση της με την Ρωσία, θα μπορούσε να αλλάξει εντός μερικών ωρών ». <br /> <br /> Η τελευταία τουρκική μπλόφα ξεκίνησε σε συνάντηση στη Κωνσταντινούπολη στις 27 Νοεμβρίου μεταξύ του Προέδρου Ερντογάν και του αλ-Σαράτζ, στον οποίο οι Τούρκοι έχουν δώσει τον τίτλο «Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης της Εθνικής Συμφιλισίωσης-Κράτους της Λιβύης». Ο τουρκικός χάρτης της περιοχής που ελέγχεται από το GNA του al-Sarraj απεικονίζεται με μπλε χρώμα σε αυτό το χάρτη. Όπως φαίνεται, ελέγχει λιγότερο από τη μισή ακτογραμμή της Λιβύης. <br /> <br /> <img src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2019/12/4-E28094-D0BAD0BED0BFD0B8D18F-29.png" />Πηγή: <i>Χάρτης που δείχνει τη διάταξη των λιβυκών δυνάμεων, με τη Κρήτη και τη Κύπρο στο βορρά, την Αίγυπτο στα ανατολικά. Turkish Radio and Television Corporation (TRT), Απρίλιος 2019: </i><br /> <br /> Στις 27 Νοεμβρίου, υπογράφηκε ένα μνημόνιο από τον τούρκο εκπρόσωπο, τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβουσόγλου, και τον Μοχάμεντ Σιγιάλα, Λίβυο υπουργό Εξωτερικών του GNA. Το έγγραφο έχει τίτλο «Μνημόνιο Κατανόησης». Δεν πρόκειται για νομική συνθήκη. Πρόκειται για δήλωση πρόθεσης. Η διατύπωση του κειμένου το αναγνωρίζει αυτό στο προοίμιο, στο οποίο οι Τούρκοι και οι Λίβυοι λένε ότι συμφωνούν σε μια «οριοθέτηση των αντίστοιχων περιοχών τους στη Μεσόγειο, στην οποία τα μέρη ασκούν κυριαρχία, κυρίαρχα δικαιώματα ή/και δικαιοδοσία σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες του διεθνούς δικαίου λαμβάνοντας υπόψη όλες τις σχετικές περιστάσεις». <br /> <br /> Η πιο σχετική περίσταση είναι ότι το GNA επί του παρόντος δεν ασκεί κυριαρχία εντός της Λιβύης, πόσο μάλλον υπεράκτιο, λόγω του συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου. <br /> <br /> <img height="426" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2019/12/4-E28094-D0BAD0BED0BFD0B8D18F-30.png" width="640" /><i>Πηγή: Nordic Monitor, εκδοτική , εναντίον του Ερντογάν με έδρα τη Σουηδία, που δημοσιεύει τακτικά απόρρητα έγγραφα της τουρκικής κυβέρνησης. Αυτό εμφανίστηκε στις 5 Δεκεμβρίου. Η αυθεντικότητά του δεν αμφισβητήθηκε. </i><br /> <br /> Τα δύο πρώτα άρθρα του Μνημονίου προσδιορίζουν τις συντεταγμένες χάρτη που περιλαμβάνουν τις επεκτάσεις της Τουρκικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο σημείο Α του χάρτη που αποτελεί μέρος του Μνημονίου και της απαίτησης του GNA στο σημείο Β. Στο διεθνές δίκαιο από το 1982, μια ΑΟΖ «περιλαμβάνει μια περιοχή που εκτείνεται είτε από την ακτή, είτε σε ομοσπονδιακά συστήματα από τα όρια των κρατών που την απαρτίζουν (3 έως 12 ναυτικά μίλια, στις περισσότερες περιπτώσεις) έως 200 ναυτικά μίλια (370 χιλιόμετρα) στα ανοικτά των ακτών. Εντός της περιοχής αυτής, τα έθνη διεκδικούν και ασκούν κυρίαρχα δικαιώματα και αποκλειστική αρμοδιότητα διαχείρισης αλιείας για όλα τα ψάρια και όλους τους αλιευτικούς πόρους της Ηπειρωτικής Υφαλοκρηπίδας». <br /> <br /> Η βασική φράση είναι «αξιώσεις και άσκηση κυρίαρχων δικαιωμάτων». Αυτό είναι μια νομικούρα για στρατιωτική επέμβαση . Το GNA δεν μπορεί . Οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως μπορούν . Αυτή είναι η μπλόφα τους. <br /> <br /> <img src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2019/12/4-E28094-D0BAD0BED0BFD0B8D18F-31.png" />Πηγή: <a href="https://www.nordicmonitor.com/2019/12/the-full-text-of-turkey-libya-maritime-agreement-revealed/">https://www.nordicmonitor.com/</a> <br /> <br /> Μια απεικόνιση από ένα χάρτη του Μνημονίου που παραδόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση δείχνει πώς οι συντεταγμένες που καθορίστηκαν στις 27 Νοεμβρίου έκοψαν τον βυθό σε δύο μεγάλα τμήματα, χρωματιστό σκούρο καφέ για τις τουρκικές αξιώσεις , ανοιχτό καφέ για το GNA. Τα σημεία Α και Β της δημοσίευσης του χάρτη στο Nordic Monitor αντιστοιχούν στα σημεία ΣΤ και Ε του ακόλουθου χάρτη, το οποίο απεικονίζει επίσης τις επεκτάσεις της ΑΟΖ στην Ελλάδα, την Κύπρο και τα άλλα παράκτια κράτη – την Αίγυπτο, τη Συρία, το Λίβανο και το Ισραήλ. <br /> <br /> <i><img src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2019/12/4-E28094-D0BAD0BED0BFD0B8D18F-32.png" />Η σκούρα μπλε σκιασμένη περιοχή αντιπροσωπεύει την «Mavi Vatan», μια τουρκική στρατιωτική ιδέα που σημαίνει «Γαλάζια Πατρίδα». Είναι μια προσπάθεια του τουρκικού ναυτικού και του Ερντογάν να προβάλει την τουρκική στρατιωτική δύναμη στην Κύπρο και την Ελλάδα. Για συζήτηση των σχεδίων άμυνας έναντι του Μοβί Βατάν στην Κύπρο.</i><br /> <i><br /></i> Τον Μάρτιο του 1987, η Ελλάδα υπό τον Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, απείλησε με πόλεμο λόγω της τουρκικής απόπειρας γεώτρησης πετρελαίου και φυσικού αερίου εντός της ελληνικής ΑΟΖ· Η τουρκική προσπάθεια είχε τη στήριξη των ΗΠΑ την εποχή εκείνη. Και οι δύο αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Δεν υπήρξαν θύματα στη θάλασσα, αν και ο τότε Τούρκος πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ υπέστη καρδιακή προσβολή και έπρεπε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο των ΗΠΑ. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει επαναλάβει αυτή τη στρατιωτική επιλογή. <br /> <br /> Υπό τον πρώην πρωθυπουργό Αλεξέι Τσίπρα, η ελληνική στρατηγική αντικατέστησε την άμυνα του κράτους με αυτήν του στρατιωτικού προτεκτοράτου των ΗΠΑ. Ο νυν Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε μετά την συνάντηση του με τον Ερντογάν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις 4 Δεκεμβρίου: «Έθεσα όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με τις τελευταίες τουρκικές ενέργειες. Οι διαφωνίες και των δύο πλευρών καταγράφηκαν. Ωστόσο, οι δυο πλευρές συμφώνησαν να συνεχίσουν τις συζητήσεις για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης». <br /> Η μόνη σιγουριά που δημιούργησε η δήλωση του Μητσοτάκη ήταν αυτή του Ερντογάν. <br /> <br /> Η Κύπρος υπό τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη συμφώνησε και αυτή να γίνει προτεκτοράτο των ΗΠΑ, αγνοώντας τις απογοητευτικές εκτιμήσεις Κύπριων και Ελλήνων στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων και πρώην αξιωματούχων. Οι απόψεις τους σχετικά με την ικανότητα της Κύπρου να υπερασπιστεί τον εαυτό της, και οι προσπάθειες της κυπριακής κυβέρνησης να στείλει έγγραφα που υπερασπίζονται την επικράτειά της σε διεθνείς οργανισμούς, μπορούν να διαβαστούν εδώ και εδώ. <br /> <br /> Η ρωσική πολιτική και η ρωσική στρατηγική δεν είναι το ίδιο πράγμα. Υπάρχουν διαφορές στην αξιολόγηση των τουρκικών προθέσεων και ικανοτήτων μεταξύ του Ρωσικού Γενικού Επιτελείου, του υπουργείου Εξωτερικών και του Κρεμλίνου. Καθώς το χάσμα μεταξύ τους έχει διευρυνθεί, η Stavka (Υπουργείο Άμυνας, Γενικό Επιτελείο) έχει περιορίσει την δημοσιότητα των απόψεών της. Η οξύτητα αυτής της απόκλισης προέκυψε μετά τη δημοσίευση από τη Nordic Monitor εγγράφων της τουρκικής κυβέρνησης που διέρρευσαν πριν από λίγες ημέρες, στις 26 Νοεμβρίου. Αυτά δείχνουν ότι ο Ερντογάν γνώριζε εκ των προτέρων, και είχε εγκρίνει, την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους Su-24 πάνω από τη Συρία στις 24 Νοεμβρίου 2015. Ο πιλότος διασώθηκε. Ο συγκυβερνήτης του όμως και ένας Ρώσος στρατιώτης της ομάδας διάσωσης σκοτώθηκαν στο έδαφος από στρατεύματα με την υποστήριξη της Τουρκίας. <br /> <br /> Για λεπτομέρειες σχετικά με το τι συνέβη, διαβάστε <a href="http://johnhelmer.net/the-classic-rules-for-combatting-turkish-aggression/">αυτό</a>. Για τα έγγραφα του Ερντογάν που διέρρευσαν, διαβάστε στο <a href="https://www.nordicmonitor.com/2019/11/turkish-president-erdogan-authorized-shooting-down-russian-jet-in-2015/">Nordic Monitor</a>. <br /> <br /> Ασυνήθιστα, το Κρεμλίνο αποκρίθηκε με το να υπερασπιστεί τους Τούρκους. Ο Dmitry Peskov, εκπρόσωπος του προέδρου Vladimir Putin, ανακοίνωσε μέσω του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων Tass: «Η Μόσχα κατέληξε στην άποψη ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έδωσε εντολές για επίθεση στο ρωσικό μαχητικό τζετ Σουχόι SU-24 στη Συρία το 2015, ανέφερε ο Εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου Ντιμίτρι Πέσκοφ σε δημοσιογράφους. «Αποδεχθήκαμε τις δηλώσεις της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων, ότι άλλοι διέταξαν την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου». Για περισσότερο για τις σχέσεις του Πέσκοφ με τον Ερντογάν, διαβάσετε <a href="http://johnhelmer.net/dmitry-peskov-and-the-talleyrand-precedent-how-full-can-a-silk-stocking-get-before-removal/">εδώ</a> <br /> <br /> <img height="467" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2019/12/4-E28094-D0BAD0BED0BFD0B8D18F-33.png" width="640" /><br /> <i>Ο πρόεδρος Ερντογάν χαιρετά τον Πεσκόφ στην Άγκυρα, 3 Απριλίου 2008. Στα δεξιά του Πεσκόφ, ο Γιούρι Ουσακόφ, Σύμβουλος Εξωτερικών Υποθέσεων του Κρεμλίνου. Δίπλα του ο Υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ. <a href="http://johnhelmer.net/dmitry-peskov-and-the-talleyrand-precedent-how-full-can-a-silk-stocking-get-before-removal/">Πηγή</a></i> <br /> <br /> Στις 27 Νοεμβρίου, η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, υπερασπίστηκε τις τουρκικές παραβιάσεις της τελευταίας συμφωνίας Πούτιν-Ερντογάν για τη βόρεια Συρία, υποστηρίζοντας ότι οι Τούρκοι αλλάζουν γνώμη και θέσεις » ανάλογα με την ώρα «. Ποιος δεν τηρεί τις συμφωνίες του Σότσι, η Τουρκία, η Ρωσία ή οι Κούρδοι;, ρώτησε ένας δημοσιογράφος. Η Ζαχάροβα απάντησε: «Πρώτον, η κατάσταση εκεί αλλάζει ώρα με την ώρα. Το τι θα μπορούσε να εγείρει ερωτήματα στη Ρωσία σχετικά με την εφαρμογή των συμφωνιών που υπέγραψε η Τουρκία ή τι θα μπορούσε να εγείρει ερωτήματα στην Τουρκία αναφορικά με τη Ρωσία, αυτό μπορεί να αλλάξει εντός μερικών ωρών». <br /> <br /> Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λάβροφ απέφυγε προσεκτικά την κριτική για το λιβυκό μνημόνιο του Ερντογάν κατά τη διάρκεια συναντήσεων στη Ρώμη στις 6 Δεκεμβρίου. Σε ένα φόρουμ υπουργών Εξωτερικών της Μεσογείου, το πιο κοντινό στον οποίο αναφέρθηκε για το Μνημόνιο Συνεργασίας ήταν η ακόλουθη παρατήρηση: » Γενικά, πιστεύουμε ακράδαντα ότι τα συμφέροντα τόσο του Βορρά όσο και του Νότου της Μεσογείου δεν αντιμετωπίζονται από παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, αλλά από κοινές προσπάθειες για εξουδετέρωση κοινών προκλήσεων και απειλών «. <br /> <br /> Σε <a href="https://www.mid.ru/en/foreign_policy/news/-/asset_publisher/cKNonkJE02Bw/content/id/3938016">συνέντευξη Τύπου</a>, μετά τη συνάντηση του με τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών την ίδια ημέρα, ο Λάβροφ ρωτήθηκε από δημοσιογράφο πώς βλέπει «τη συνθήκη μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης για τα θαλάσσια σύνορα και την εφοδιαστική γραμμή, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών προμηθειών;». Απάντησε: <i>» Η κατάσταση στη Λιβύη είναι πολύ δύσκολη καθώς υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες που εμπλέκονται εκεί, και υπάρχουν πάρα πολλές ερωτήσεις για το ποιος είναι ο πιο νόμιμος. Έχουμε την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η οποία, όπως είπα, πρέπει να τηρηθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, για παράδειγμα, το νόμιμα αναγνωρισμένο κοινοβούλιο της Λιβύης στο Τομπρούκ εξέφρασε την διαφωνία του με το υπογεγραμμένο έγγραφο που αναφέρατε. Οι γείτονες της Λιβύης εξέφρασαν επίσης ανησυχία. Δεν μπορούμε παρά να το εξετάσουμε αυτό. Φυσικά, κάθε μέτρο που λαμβάνεται επιτόπου και στα χαρτιά θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την εξαιρετικά ευαίσθητη φύση της κατάστασης και να συμβάλλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη διασφάλιση ότι όλοι όσοι εμπλέκονται στην κρίση της Λιβύης θα ενεργούν από κοινού, θα κάθονται σε ένα τραπέζι. Αυτό περιλαμβάνει και την Αφρικανική Ένωση, η οποία έχει παραμεριστεί αδικαιολόγητα σε ό, τι αφορά την υπόθεση της Λιβύης». </i><br /> <br /> Η απόσταση 370 χιλιομέτρων προς τα νότια της ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης βρίσκεται εντός του εύρους του νέου πυραυλικού συστήματος S-400 που έχει προμηθεύσει η Ρωσία στον Ερντογάν, αν και οι πλήρεις παραδόσεις που έχουν συμφωνηθεί δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί. Το ρωσικό ρεπορτάζ την περασμένη εβδομάδα για τις τουρκικές δοκιμασίες του S-400 μπορεί να ακολουθηθεί σε αυτή την αγγλική μετάφραση. Σημειώστε ότι δεν έχουν αναφερθεί λεπτομέρειες για το εύρος ανίχνευσης και παρακολούθησης για την τουρκική επιχείρηση του S-400. Επίσης, μέχρι να ολοκληρωθούν όλες οι παραδόσεις, η ακριβής θέση των συστοιχιών των κινητών αυτών πυραύλων δεν είναι γνωστή . <br /> <br /> Αυτό που είναι ήδη σαφές είναι ότι το εύρος του S-400 μπορεί να επεκταθεί ως τις ακτές της Λιβύης εάν ο Ερντογάν αποφασίσει να αναπτύξει το S-400 στο νοτιοδυτικό σημείο των τουρκικών ακτών όπως σχεδιάζεται στο χάρτη του ΜοΕ, και εάν ο Ερντογάν και το GNA συμφωνήσουν να γίνει η Λιβυκή ΑΟΖ τουρκικό στρατιωτικό προτεκτοράτο . <br /> <br /> <img height="640" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2019/12/4-E28094-D0BAD0BED0BFD0B8D18F-35.png" width="625" /><i>Πηγή: <a href="http://johnhelmer.net/turkish-delight-and-the-sultans-finger-is-there-a-turkish-lobby-in-moscow-who-does-it-feed-in-the-kremlin/">http://johnhelmer.net/</a> Αυτός ο τουρκικός χάρτης δείχνει μέγιστο εύρος ανίχνευσης για τους S-400 τα 600 km. Αν αναπτυχθεί στη νότια ακτή της Τουρκίας κοντά στην Αττάλεια, η σειρά S-400 μπορεί να προβάλλεται καλά στην ΑΟΖ της Λιβύης.</i><br /> <br /> Αυτή τη βδομάδα στη Μόσχα ρωτήθηκαν επτά εξέχοντες Ρώσοι εμπειρογνώμονες για την στρατιωτική στρατηγική στη Μεσόγειο, εάν πιστεύουν ότι η ρωσική πολιτική υποστηρίζει το τουρκικό Μνημόνιο της Λιβύης και την ανάπτυξη των τουρκικών S-400 για την προώθηση των τουρκικών ναυτικών αξιώσεων στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν απάντησαν .<br /> <br /> <a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο νέος σφετερισμός εξουσίας του Σουλτάνου είναι η Μεσόγειος μέχρι τις ακτές της Λιβύης

Ellada simera 0 17:54

    Ποιος ο ρόλος των ρωσικών S-400; by John Helmer, Moscow – Μετάφραση Wan Wert «Σας το είχαμε πει». Να μια άλλη περίπτωση, που ενώ το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο, προειδοποιούσε το Κρεμλίνο ότι εξοπλί… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάλυση: Η ελληνοτουρκική κρίση - «Sismik», Ιμια, Χάγη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIKTfG0j0yVBl2_I4-pF-zJz4aBAUnranAOZTotx6CYqC1ADga3CF9vSS_52vr5oqOTQstoNix889OdKyneIGreAbhWN9_pQ16qwTCzH_SKfsFRXGiPnvbRV96_SGtEDcvYtsTeyJZ2p8/s1600/fregates.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="485" data-original-width="728" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIKTfG0j0yVBl2_I4-pF-zJz4aBAUnranAOZTotx6CYqC1ADga3CF9vSS_52vr5oqOTQstoNix889OdKyneIGreAbhWN9_pQ16qwTCzH_SKfsFRXGiPnvbRV96_SGtEDcvYtsTeyJZ2p8/s640/fregates.jpg" width="640" /></a></div> <br />Μία σημαντική πτυχή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της Ελλάδας συνδέεται με τις ελληνοτουρκικές κρίσεις που έχουν ως αιχμή τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.<br /><br /><div> Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είναι άλλωστε η μόνη διαφορά που αναγνωρίζει η Αθήνα έναντι της Άγκυρας και η έναρξη της φιλονικίας μεταξύ των δύο χωρών για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου χρονολογείται από το Νοέμβριο του 1973.<br /><br /> Την περίοδο εκείνη, που χρονικά συμπίπτει με τους τελευταίους μήνες της χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα και τη διεθνή πετρελαϊκή κρίση, η Τουρκία προβάλει για πρώτη φορά με άμεσο τρόπο διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Η τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία χορήγησε άδειες για τη διεξαγωγή ερευνών εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στα δυτικά των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.<br /> <br /> Έκτοτε οι τρεις μεγάλες κρίσεις που ακολούθησαν με επίκεντρο τον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου (1974, 1976 και 1987) παραλίγο να οδηγήσουν σε ελληνοτουρκικό πόλεμο και ανοίγει έτσι και το κεφάλαιο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.<br /> <br /> Η άρνηση της Τουρκίας για προσφυγή στη Χάγη </div> <div>   <br />Λίγες ουσιαστικά εβδομάδες πριν το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο, το σεισμογραφικό «Chandarli», εξήλθε στο Αιγαίο το Μάιο του 1974.<br /> <br /> Τον Ιανουάριο του 1975 η ελληνική κυβέρνηση προτείνει στην Τουρκία την παραπομπή της διαφοράς για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης που αποτελεί είναι δικαιοδοτικό όργανο του ΟΗΕ. Η Τουρκία δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση.<br /> <br /> Ακολούθησε το 1976 η έξοδος στο Αιγαίο του τουρκικού ωκεανογραφικού «ΧΟΡΑ» και συγκεκριμένα τον Αύγουστο όπου παραβίασε την ελληνική υφαλοκρηπίδα πλέοντας στα βορειοανατολικά της Λέσβου.<br /> <br /> Την ίδια χρονιά (1976) η Ελλάδα έφερε το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και προσέφυγε μονομερώς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ), χωρίς αποτέλεσμα από τη στιγμή που η Τουρκία δεν αναγνώριζε τη δικαιοδοσία του ΔΔΧ να παρέμβει.<br /> <br /> Έτσι ξεκινούν διαπραγματεύσεις Ελλάδας και Τουρκίας που καταλήγουν στο «πρακτικό της Βέρνης» το Νοέμβριο του 1976, σύμφωνα με το οποίο οι δύο χώρες δεν θα έπρεπε να προχωρήσουν σε έρευνες στο Αιγαίο μέχρι να συμφωνήσουν στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Ο διάλογος αυτός τερματίστηκε χωρίς αποτέλεσμα και η Ελλάδα το 1982 διακήρυξε ως ανενεργό το πρωτόκολλο της Βέρνης.<br /> <br /> Τον Μάρτιο του 1987 το «Sismik 1» ξαναβγαίνει στο Αιγαίο παραβιάζοντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα, καθώς η Τουρκία αντιδρά σε ελληνικές έρευνες για ύπαρξη πετρελαϊκών κοιτασμάτων ανατολικά της Θάσου. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν ξανά. Τελικά η κατάσταση εκτονώνεται και καταλήγουμε στη συνάντηση Παπανδρέου-Οζάλ στο Νταβός.<br /> <br /> Το Δίκαιο της Θάλασσας και τα Ίμια </div> <div>   <br />Το 1995 η Ελλάδα κυρώνει με νόμο τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που της δίνει το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα ως τα 12 ναυτικά μίλια. Κάτι που για την Τουρκία θεωρείται αιτία πολέμου (casus belli).<br /> <br /> Το σημαντικότερο όμως είναι ότι «σύμφωνα με το άρθρο 121 (2) της Σύμβασης Δικαίου της Θάλασσας, όλα τα νησιά δικαιούνται αιγιαλίτιδας ζώνης, συνορεύουσας ζώνης, αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδας». Κατά συνέπεια, όλα τα ελληνικά νησιά, σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας, έχουν υφαλοκρηπίδα.<br /> <br /> Ουσιαστικά, μετά την κύρωση του Δικαίου της Θάλασσας η Τουρκία αναβαθμίζει την επιθετικότητά της στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία σε ελληνικά νησιά. Κάπως έτσι φτάνουμε στην κρίση των Ιμίων το 1996 και την προβολή της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών».<br /> <br /> Αντικειμενικός σκοπός της Τουρκίας παραμένει η παρεμπόδιση της επίλυσης της μίας και μόνης διαφοράς με την Ελλάδα, αυτή της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Πώς θα οριοθετήσει κάποιος την υφαλοκρηπίδα όταν οι δύο χώρες που θα πρέπει να προσφύγουν από κοινού στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν συμφωνούν ούτε καν στο ποια είναι τα μεταξύ τους σύνορα και σε ποια χώρα ανήκουν ολόκληρα νησιά του Αιγαίου;<br /> <br /> Αυτή είναι η ουσία της τουρκικής στρατηγικής στο Αιγαίο όπου σήμερα η προκλητικότητα αυτή έχει αναβαθμιστεί στο επίπεδο της προβολής της θεωρία της «γαλάζιας πατρίδας».<br /> <br /> Στο μεταξύ και στον απόηχο της κρίσης των Ιμίων το 1996 μεσολαβούν η συμφωνία της Μαδρίτης το 1997 και το κείμενο συμπερασμάτων του Ελσίνκι το 1999 που αντικειμενικά ενισχύουν τις στοχεύσεις της Τουρκίας για «γκρίζες ζώνες» και «ζωτικά συμφέροντα» στο Αιγαίο.<br /> <br /> Παραλίγο προσφυγή στη Χάγη το 2003 </div> <div>   <br />Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ξεκινούν διερευνητικές συνομιλίες σε διπλωματικό επίπεδο στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μάλιστα το ρεπορτάζ της εποχής εκείνης αναφέρει ότι για πρώτη φορά την άνοιξη του 2003, Ελλάδα και Τουρκία ήρθαν τόσο κοντά στην υπογραφή «συνυποσχετικού» -απαραίτητης ειδικής μεταξύ τους συμφωνίας- προκειμένου να υπάρξει προσφυγή στη Χάγη αν και τελικά το σχέδιο ναυάγησε.<br /> <br /> Η κυοφορούμενη τότε συμφωνία με βάση τις προθέσεις της Άγκυρας ήταν να οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα με τρόπο τέτοιο ώστε να της δοθεί συγκεντρωμένη στο Βόρειο Αιγαίο με επίκεντρο τα δυτικά της Λήμνου, της Λέσβου και της Χίου, για να είναι εκμεταλλεύσιμη ενεργειακά και όχι διάσπαρτη σε όλο το Αιγαίο. Η Ελλάδα την ίδια ώρα συζητούσε το ενδεχόμενο η επέκταση των χωρικών της υδάτων να ποικίλει μεταξύ των 6 έως 12 μιλίων για τα διάφορα σημεία του Αιγαίου, που σήμαινε από την πλευρά της Αθήνας παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, καθώς, η οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας συναρτάται από το εύρος των χωρικών υδάτων.<br /> <br /> Ανατολική Μεσόγειος </div> <div>   <br />Θεωρητικά από τότε οι διερευνητικές αυτές ελληνοτουρκικές συνομιλίες για προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης συνεχίζονται. Ωστόσο, οι ανακατατάξεις που έφερε η διεθνής οικονομική κρίση έχει τροποποιήσει τα γεωπολιτικά και ενεργειακά δεδομένα και πλέον το Αιγαίο αντιμετωπίζεται απλά ως ένα κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου.<br /> <br /> Η αμφισβήτηση ουσιαστικά του Καστελλόριζου από την Τουρκία είναι μέρος αυτού του ευρύτερου παιχνιδιού από την πλευρά της. <br />Κατ’ ουσίαν η κίνησή της Άγκυρας να συνάψει μνημόνιο συνεργασίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης (Λιβύη) για μεταξύ τους ΑΟΖ ουσιαστικά «εξαφανίζει» από το χάρτη της Μεσογείου τα ελληνικά νησιά Κρήτη, Ρόδο, Κάρπαθο και Κάσο.<br /> <br /> Δύσκολος ο συμβιβασμός </div> <div>   <br />Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η υπογραφή συνυποσχετικού, δηλαδή ειδικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ουσιαστικά φαντάζει σχεδόν αδύνατη με τα σημερινά δεδομένα. <br />Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας έχουν πρωτοφανή επεκτατικό χαρακτήρα στην περιοχή και ως εκ τούτου η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει πολύ σοβαρές υποχωρήσεις από πάγιες και επίσημες θέσεις της όπως ότι «ζήτημα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας τίθεται μόνον μεταξύ των αντικείμενων ακτών των ελληνικών νησιών που βρίσκονται απέναντι από την Τουρκία και των τουρκικών ακτών» καθώς και προς τη μέθοδο οριοθέτησης όπου ελληνική θέση είναι «η αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής».<br /> <br /> Ακόμα περισσότερο η επέκταση των οποίων στα 12 ν.μ. στην περίπτωση της Ελλάδας, για την Τουρκία θεωρείται αιτία πολέμου!<br />Το μεγάλο και δύσκολο ερώτημα για την Αθήνα είναι ποιο θα είναι το περιεχόμενο του συμβιβασμού (υπογραφή συνυποσχετικού) για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όταν η Τουρκία αμφισβητεί ακόμα και τμήμα της ελληνικής επικράτειας στο Αιγαίο.<br /> <br /> Όπως φαίνεται όλες οι «λύσεις» που κατά καιρούς πέφτουν στο τραπέζι, ιδίως το τελευταίο διάστημα και μάλιστα διακομματικά ουσιαστικά συγκλίνουν στην συνεκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και η επίκληση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης το τελευταίο διάστημα ουσιαστικά γίνεται υπ’ αυτό το πρίσμα.<br /><br /><a href="http://www.philenews.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ανάλυση: Η ελληνοτουρκική κρίση - «Sismik», Ιμια, Χάγη

Ellada simera 0 17:13

Μία σημαντική πτυχή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της Ελλάδας συνδέεται με τις ελληνοτουρκικές κρίσεις που έχουν ως αιχμή τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είνα… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

«Bόμβα πρώην Κύπριου ΥΠΕΞ: «Η Αθήνα έκανε μερική υποχώρηση για το Καστελόριζο το 2003!»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4tKNvKelNP2n4wLhe8Bf0AiC6dDQbhhDeDG7yqUZnuoVy8UKjfwTdtCc3Vta4JjcAOb7hAJPYJUomTuVFYSkIHlT2EWoxAyZD4udkOIIbHC5TkVmEgf1UzJBufYorXawDljlB6Ele4hE/s1600/aoz-elliniki-kypros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="880" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4tKNvKelNP2n4wLhe8Bf0AiC6dDQbhhDeDG7yqUZnuoVy8UKjfwTdtCc3Vta4JjcAOb7hAJPYJUomTuVFYSkIHlT2EWoxAyZD4udkOIIbHC5TkVmEgf1UzJBufYorXawDljlB6Ele4hE/s640/aoz-elliniki-kypros.jpg" width="640" /></a></div> <h3>      <span style="font-weight: normal;">«Η τότε Κυβέρνηση δεν ήθελε εμπλοκή με την Τουρκία»</span></h3> Αποκαλύψεις που προκαλούν προβληματισμό ήρθαν σήμερα στο φως της δημοσιότητας. Αποδεικνύεται περίτρανα με όλα όσα θα ακουστούν, ότι στην Αθήνα υπήρχε πάντα φοβικό σύνδρομο έναντι της Άγκυρας.<br /> <br /> Οι πολιτικές ηγεσίες υποχωρούσαν και με αυτό τον τρόπο έκαναν στην Άγκυρα τεράστια δώρα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στις σημερινές καταστάσεις, με τον Ερντογάν να θέλει τον έλεγχο της Α. Μεσογείου.<br /> <br /> Το παρασκήνιο της συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ Κύπρου–Αιγύπτου το 2003 αποκάλυψε ο Νίκος Ρολάνδης στην Εκπομπή του Σίγμα «Μεσημέρι και Κάτι», εξηγώντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η Αθήνα αποφάσισε να κάνει μερική υποχώρηση για το Καστελόριζο.<br /> <br /> «Συμφωνήσαμε μετά από διαπραγματεύσεις 3-4 ετών με την Αίγυπτο και πετύχαμε οριοθέτηση στη μέση γραμμή που ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα, αν και οι Αιγύπτιοι ήθελαν τη γραμμή βορειότερα περίπου 30 χιλιόμετρα. Αυτό που μας βοήθησε ήταν η πληροφορία μας, μέσω του Πρέσβη μας Δρουσιώτη στην Αίγυπτο, ότι την ίδια περίοδο διαπραγματεύονταν με τη Σαουδική Αραβία που είχε επίσης μεγάλη ακτογραμμή. Έτσι θα ήταν win–win».<br /> <br /> Για την Κύπρο, όπως είπε, εκείνη η θαλάσσια λωρίδα που εξασφάλισε με τη μέση γραμμή είναι μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια αφού εκεί είναι που γίνονται έρευνες σήμερα.<br /> <br /> Ο κ. Ρολάνδης είπε πως τότε η Ελλάδα προσέγγισε την ε/κ πλευρά για αλλαγή των αρχικών σημείων οριοθέτησης με την Αίγυπτο, προκειμένου να μην υπάρξει εμπλοκή με την Τουρκία για το ζήτημα του Καστελλορίζου.<br /> <br /> Στη σύσκεψη που έγινε στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, ήταν παρών ο Αλέκος Μαρκίδης ως Γενικός Εισαγγελέας και νομική λειτουργός η Σπηλιοτοπούλου, ενώ από την άλλη πλευρά ένας υποναύαρχος και πέντε Ελλαδίτες πρεσβευτές, με επικεφαλής τον κ. Γεννηματά.<br /> <br /> Σύμφωνα με το πρακτικό που ανέγνωσε στην Εκπομπή ο κ. Ρολάνδης από τη σύσκεψη, «ο κ. Γεννηματάς, για αποφυγή των προβλημάτων αυτών, προέτρεψε την κυπριακή πλευρά όπως διορθωθούν οι συντεταγμένες και τα σύνορα δυτικά να σταματήσουν πέντε με δέκα ναυτικά μίλια πιο μέσα από εκεί που συμφωνήθηκαν, ούτως ώστε να αποφευχθούν οι οποιεσδήποτε επιπλοκές με γείτονες χώρες (Ελλάδα, Τουρκία). Ο λόγος που συνέστησε τα 2-3 ναυτικά μίλια είναι γιατί οι θαλάσσιες αυτές αποφάσεις είναι εύκολο να αμφισβητηθούν γι’ αυτό είναι καλύτερα να υπάρχει αρκετή απόσταση προκειμένου να μην αφήνοντας περιθώρια αμφισβήτησης».<br /> <br /> Εγώ το δέχτηκα, είπε ο Ρολάνδης, γιατί, όπως είπε, δεν ενοχλούσε αυτό την κυπριακή πλευρά που εξασφάλισε τη μέση γραμμή που επεδίωκε.<br /> <br /> <div> Υπενθυμίζεται ότι Πρωθυπουργός στην Ελλάδα ήταν ο κ. Κώστας Σημίτης και Υπουργός Εξωτερικών ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος και τηλεφώνησε στον κ. Ρολάνδη για το συγκεκριμένο ζήτημα.<br /> <br /> «Η Ελλάδα στο θέμα με την Τουρκία ήταν πάντα προσεκτική. Εδώ δεν ήταν θέμα υποχώρησης, απλά μας υπέδειξε για να αποφύγουμε καβγάδες εκείνη την περίοδο», είπε.<br /> <br /> Τότε είχε βγει στο Αιγαίο το «Χόρα», ο Παπανδρέου φώναζε στον Καραμανλή «βυθίστε το Χόρα» αλλά, όταν μετά έγινε Πρωθυπουργός ο ίδιος και έβγαινε το Σισμίκ, δεν το βύθισε.<br /> <br /> Μεταξύ άλλων ο κ. Ρολάνδης είπε πως όλοι οι Πρωθυπουργοί στην Ελλάδα αντιμετώπισαν την Άγκυρα με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή απέφυγαν τη σύρραξη. «Είναι μια μορφή υποχώρησης, την οποία δεν θα έψεγα εγώ. Δηλαδή και εγώ να ήμουν στην θέση τους το ίδιο θα έκανα για να αποφύγω μια σύρραξη, γιατί κάτι τέτοιο για τον Ελληνισμό σημαίνει πολλά πράματα».<br /> <br /> Αναφερόμενος στις προκλήσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ, ο πρώην Υπουργός Εμπορίου είπε πως παλαιότερα εισηγήθηκε μια εκεχειρία από τις δραστηριότητες, ούτως ώστε να υπάρξει χρόνος επίλυσης του Κυπριακού.<br /> <br /> Ο Ρολάνδης είπε πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον οποίο χαρακτήρισε ίσως την πιο σημαντική προσωπικότητα για το δεύτερο ήμισυ του περασμένου αιώνα για την Ελλάδα, του είπε: «Δεν μπορούμε αυτήν τη στιγμή, μετά από τόσα προβλήματα, να διακινδυνεύσω με πόλεμο». Αυτήν τη θέση ακολούθησαν όλοι Πρωθυπουργοί μέχρι σήμερα, σοσιαλιστές, Δεξιοί, Αριστεροί.<br /> <br /> «Σε περίπτωση που η παραβίαση του ελληνικού χώρου γίνει με εγκατάσταση κάποιας εξέδρας και υπάρξει αντίδραση και χτύπημα κατά της Τουρκίας από Ελλάδα, ο πρώτος στόχος της Τουρκίας θα είναι η Κύπρος».<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="506" src="https://www.youtube.com/embed/Piz78Ho-lPM?feature=oembed" style="box-sizing: border-box;" title="Νίκος Ρολάνδης στο "Μεσημέρι και Κάτι"(1)" width="900"></iframe><br /> <br /> πηγή<br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

«Bόμβα πρώην Κύπριου ΥΠΕΞ: «Η Αθήνα έκανε μερική υποχώρηση για το Καστελόριζο το 2003!»

Ellada simera 0 17:05

     «Η τότε Κυβέρνηση δεν ήθελε εμπλοκή με την Τουρκία» Αποκαλύψεις που προκαλούν προβληματισμό ήρθαν σήμερα στο φως της δημοσιότητας. Αποδεικνύεται περίτρανα με όλα όσα θα ακουστούν, ότι στην Αθήνα… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Απειλεί ΗΠΑ με κλείσιμο Ιντσιρλίκ, Ελλάδα με γεωτρήσεις: Παίζει ρέστα ο Μεβλούτ αλλά φτάνουν;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNhbfIhPUslJzVd_h6_bTyUh1H_5u-7zP6fQKBifc5ekiJkDmGQbnk6P1QnPhJoSJUetQi4tJV5ulmx42jx1ISAqkSJvB8iNXBYpUa0HH2xmm4q2vdLbB1lh1hExpalvMCsHLaElt0eIA/s1600/CAVUSOGLU.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="562" data-original-width="1000" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNhbfIhPUslJzVd_h6_bTyUh1H_5u-7zP6fQKBifc5ekiJkDmGQbnk6P1QnPhJoSJUetQi4tJV5ulmx42jx1ISAqkSJvB8iNXBYpUa0HH2xmm4q2vdLbB1lh1hExpalvMCsHLaElt0eIA/s640/CAVUSOGLU.png" width="640" /></a></div> <div> <br /></div> Παρά τη διεθνή κατακραυγή για το αυθαίρετο και άκυρο για το διεθνές δίκαιο μνημόνιο και την όλο και περισσότερη πίεση από τις ΗΠΑ για την μη ενεργοποίηση των S-400, η Τουρκία επιμένει στον ίδιο δρόμο των προκλήσεων. <div> <br /></div> <div> Μάλιστα, καθημερινά κορυφώνει όλο και περισσότερο τις φραστικές κορώνες προφανώς αντιλαμβανόμενη ότι έχει αυτοεγκλωβιστεί καθώς ακολουθεί ένα δρόμο που σταδιακά την φέρνει στην πλήρη απομόνωση. </div> <div> <br /></div> <div> Σήμερα, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επικαλούμενος το «μνημόνιο» που συνυπέγραψαν με την αμφισβητούμενη κυβέρνηση της Λιβύης εκτοξεύει ευθείες απειλές προς την Ελλάδα, μιλώντας σε τηλεοπτικό δίκτυο της Τουρκίας, δείχνοντας μάλιστα και σχετικούς χάρτες. </div> <div> <br /></div> <div> <i>“Μπορεί να ξεκινήσουμε τις γεωτρήσεις και σεισμικές έρευνες στην περιοχή που περιλαμβάνει η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης στην Ανατολική Μεσόγειο”</i>, ανέφερε και τόνισε: <i>“Κανείς δεν μπορεί να εργαστεί χωρίς την άδειά μας στην υφαλοκρηπίδα μας στην Ανατολική Μεσόγειο, αν το κάνουν, θα το αποτρέψουμε”. “Δεν επιτρέπουμε τα μονομερή μέτρα που έλαβε η Ελλάδα. Αν υπάρξει συμφωνία, είμαστε έτοιμοι για συμφωνία. Έχουμε συνεργαστεί με την Ελλάδα εδώ και χρόνια για να μειώσουμε την ένταση μέσω της διπλωματίας”</i>, είπε προκλητικά. </div> <div> <br /></div> <div> Μιλώντας στη συνέχεια, για τους S-400, λίγη ώρα μετά τις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ που δήλωσε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην ενεργοποιηθούν οι πύραυλοι παρά την εντεινόμενη πίεση, εκτόξευσε νέες απειλές προς τις ΗΠΑ, λέγοντας πως “η Τουρκία μπορεί να κλείσει την αεροπορική βάση Incirlik για τις ΗΠΑ, αν οι ΗΠΑ επιβάλλον κυρώσεις λόγω της προμήθειας των S-400. “Τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να επιτύχουν τίποτα με επιβολή”, είπε χαρακτηριστικά.<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Απειλεί ΗΠΑ με κλείσιμο Ιντσιρλίκ, Ελλάδα με γεωτρήσεις: Παίζει ρέστα ο Μεβλούτ αλλά φτάνουν;

Ellada simera 0 16:53

Παρά τη διεθνή κατακραυγή για το αυθαίρετο και άκυρο για το διεθνές δίκαιο μνημόνιο και την όλο και περισσότερη πίεση από τις ΗΠΑ για την μη ενεργοποίηση των S-400, η Τουρκία επιμένει στον ίδιο δρόμο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Αποτροπή της τουρκικής προσπάθειας για παράνομα τετελεσμένα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ9mrNkyuW8Rac0sbyYq6YgC2ZLY4LLnNExkpDKrB6ooVLk5lHC02LqIWej9FphwTyofYPwT3O3DK4EdJZLLu2TjO9w4InBnL1qgCsFA9zM06VibAtdZh-Cwfva9lf8Vqasa5w7gvsxT8/s1600/ellada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="365" data-original-width="650" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ9mrNkyuW8Rac0sbyYq6YgC2ZLY4LLnNExkpDKrB6ooVLk5lHC02LqIWej9FphwTyofYPwT3O3DK4EdJZLLu2TjO9w4InBnL1qgCsFA9zM06VibAtdZh-Cwfva9lf8Vqasa5w7gvsxT8/s640/ellada.jpg" width="640" /></a></div> <br /> του <b>Παναγιώτη Μπαλακτάρη </b><br /> Ουδείς εχέφρων άνθρωπος επιζητεί τον πόλεμο. Αυτή την κυνική μετάπτωση του ανθρώπου, αρχικώς στο ηθικό και ψυχικό κενό και, εν συνεχεία, στο σκότος. Στην κατάσταση, στην οποία νεκρώνονται οι ανθρωπιστικές αναστολές και αναβιώνουν τα ζωώδη ένστικτα. Ο πόλεμος βλάπτει τον άνθρωπο, τα κράτη, το διεθνές σύστημα. Η βύθιση στη θάλασσα της βίας και της σφαγής είναι, ή εν πάση περιπτώσει πρέπει να είναι, απευκταία.<br /> <br /> Ο πόλεμος διαλύει συνειδήσεις, σώματα, ψυχές. Καταλύει την αποτελεσματικότητα του διεθνούς δικαίου, αδρανοποιεί την υπερκρατική έννομη τάξη, επαναφέρει κατά τρόπο απροκάλυπτο το δίκαιο του ισχυρού. Συγχρόνως, ναρκοθετεί για τις επόμενες δεκαετίες τις σχέσεις μεταξύ των εμπολέμων. Στο τέλος ενός πολέμου, πολλώ δε μάλλον στο σύγχρονο πλαίσιο διεξαγωγής του, όλοι είναι χαμένοι, και οι ηττημένοι αλλά και οι νικητές. <br /> <br /> Η αντίληψη ότι μπορείς να αποφύγεις τον πόλεμο είναι εσφαλμένη, κάτι σαν αστικός μύθος. Η προσφυγή στα όπλα μπορεί να επιβληθεί σε ένα κράτος από κάποιο άλλο, σε τόπο, χρόνο και συνθήκες που θα έχει επιλέξει ο επιτιθέμενος. Για τους γνώστες, η αξία της επιλογής του πολεμικού πεδίου είναι τεράστια και σπανίως δεν αποβαίνει προς όφελος του επιλέξαντος.<br /> <br /> Τούτων λεχθέντων ας έρθουμε στο προκείμενο. Η Ελλάδα από το 1974 έως και σήμερα δεν διεκδικεί τίποτε από την Τουρκία. Δεν διεκδικούμε ούτε εδάφη ούτε αέρα ούτε θάλασσα από τη γειτονική χώρα. Δεν διεκδικούμε ούτε καν να προστατεύσουμε την ευάριθμη πια ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης. Ναι, αυτήν, η οποία έχει υποστεί δεινά τόσα και τέτοια, που εάν επρόκειτο για κάποια άλλη μειονότητα σε κάποια άλλη μακρινή χώρας θα είχαμε καθημερινές διαδηλώσεις στη δική μας. Συνεπώς, είναι βέβαιον, ότι η Ελλάδα δεν επιδιώκει να στερήσει την Τουρκία από την άσκηση εθνικής κυριαρχίας. Μάλιστα, οι ελληνικές διοικήσεις της Μεταπολίτευσης διακήρυτταν και εξακολουθούν να διακηρύττουν, όλες, μηδεμιάς εξαιρουμένης, ότι θέλουμε να έχουμε σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία, σε τέτοιο βαθμό που αρκετοί Έλληνες πολίτες δεν φείδονται αρνητικών σχολίων για την επάρκειά τους ή άλλοτε και για τον πατριωτισμό τους. Το σύνολο των ανωτέρω πασίδηλων γεγονότων αποτελεί απόδειξη της μη επιθετικότητος της Ελλάδος. <br /> <br /> Μπορεί όμως κάποιος να ισχυριστεί το ίδιο και για την Τουρκία; Σαφώς όχι, τουλάχιστον εάν είναι αντικειμενικός παρατηρητής των συμβάντων. Η Τουρκία έχει φέρει πολλές φορές σε δυσχερή θέση την Ελλάδα, πιέζοντάς την διαρκώς. Από τις κρίσεις του 1976, του 1987, του 1994, του 1996 και εντεύθεν έως τη μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη συνεχιζόμενη αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδος και Κύπρου, καθώς επίσης από την υποδαύλιση ακροτήτων στη θρησκευτική μειονότητα της Θράκης έως και το μεταναστευτικό, η Τουρκία εξωθεί Ελλάδα και Κύπρο στα άκρα. Στην Κύπρο το παιχνίδι για την Τουρκία είναι ασφαλές, δοθέντος ότι η χώρα είναι ακρωτηριασμένη, δεν διαθέτει ολοκληρωμένες ένοπλες δυνάμεις, γειτνιάζει με τον τουρκικό νότο και στρατοπεδεύει παρανόμως ο τουρκικός στρατός κατοχής. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και με την Ελλάδα. Η Τουρκία στις μεταξύ μας σχέσεις είναι πιο προσεκτική και δεν σπεύδει να τις στρατιωτικοποιήσει. Αντιθέτως, έχει προτιμήσει μέχρι τώρα τα λεγόμενα υβριδικά πλήγματα, όπως η εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών, η πολιτιστική διείσδυση και οι ψυχολογικές επιχειρήσεις. <br /> <br /> Ωστόσο, προσφάτως, δια της συνυπογραφής, με την ιδιότυπη κυβέρνηση της Λιβύης, του Μνημονίου Συνεργασίας (και στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο) προέβη σε μια άνευ προηγουμένου επιθετική ενέργεια εις βάρος της Ελλάδος. Και η έκφραση αυτή είναι ιδιαιτέρως μετριοπαθής. Από τη λεκτική διατράνωση της βούλησής της να ακρωτηριάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος έκανε πολλά βήματα εμπρός∙ οδηγήθηκε – και ταυτοχρόνως οδηγεί και την ασταθή κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο – στην έμπρακτη επιθετική κλιμάκωση, η οποία δεν αφήνει περιθώρια ελιγμών στην άλλη πλευρά, δηλαδή στην Ελλάδα. Εάν αποδεχθούμε την εξαφάνιση της γραμμής που ενώνει τις νόμιμες θαλάσσιες ζώνες Ελλάδος και Κύπρου και επιπλέον την ερειδόμενη στο διεθνές δίκαιο υφαλοκρηπίδα των νησιών μας, τότε θα έχουμε μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα κέλυφος στο διεθνές σύστημα. Ήτοι, τυπικώς θα υφίσταται ως ξεχωριστό κράτος, ενώ ουσιαστικώς όχι. Θα έχει μεταβληθεί σε φοβισμένο δορυφόρο της Τουρκίας. <br /> <br /> Επίσης, θα έχει παραιτηθεί από τα έννομα δικαιώματά της. Οι επιπτώσεις αυτής της αυτοκτονικής συμπεριφοράς θα είναι πολλές και ποικίλες. Από τη φυγή όλο και περισσοτέρων Ελλήνων στο εξωτερικό, αφού η πατρίδα δεν θα τους παρέχει ασφάλεια για να αναπτύξουν ελευθέρως την προσωπικότητά τους μέχρι και τη ριζοσπαστικοποίηση όσων παραμείνουν, οι οποίοι θα στραφούν εναντίον του συστήματος εξουσίας, των δημοσιογράφων, των ακαδημαϊκών και εν τέλει ο ένας εναντίον του άλλου σε έναν ολοκληρωτικά καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο. Η Ελλάδα θα διάγει βίο ερειπίου και οι συνέπειες θα ομοιάζουν με αυτές που θα υφίστατο εάν είχε υπογράψει τη δική της Συνθήκη των Βερσαλλιών. Η συνεκμετάλλευση δεν αποτελεί τη λύση, αλλά το σίγουρο μονοπάτι με τελικό προορισμό την εθνική εξαφάνιση.<br /> <br /> Επομένως, ενδεχόμενο υλοποίησης του Τουρκο-Λιβυκού Μνημονίου δεν μπορεί να υπάρχει για την Ελλάδα. Η χώρα μας οφείλει πάση θυσία να αποτρέψει την πραγματοποίηση των μεγαλομανών σχεδιασμών της Άγκυρας, οι οποίοι πλήττουν ευθέως τα εθνικά συμφέροντα. Ο καιρός τα έφερε έτσι που τώρα καλούμαστε να σηκώσουμε ένα βάρος που αιωρείτο εδώ και δεκαετίες. Εάν αρνηθούμε, θα εξαφανιστούμε. Εάν προσπαθήσουμε, θα ανταμειφθούμε. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε την εθνική μας ακεραιότητα.<br /> <br /> Ελάχιστοι αδαείς προτρέπουν την Ελλάδα να πάει σε πόλεμο. Ο σκοπός του παρόντος κειμένου δεν είναι αυτός. Παρά το γεγονός ότι με αποκλειστική ευθύνη της Τουρκίας η χώρα μας βρίσκεται στριμωγμένη, η σύρραξη δεν είναι δεδομένη. Η ελληνική κυβέρνηση συνεπικουρούμενη από όλα τα κόμματα της Βουλής, τα οποία υποχρεούται να ενημερώσει λεπτομερώς, έχει το χρέος να κρατήσει το κράτος όρθιο στην αντίθετη σε κάθε έννοια δικαίου προσπάθεια της Τουρκίας να επιβάλει παράνομα τετελεσμένα, θωρακίζοντας παράλληλα τις στοχευμένες από την Τουρκία περιοχές και εν γένει την εθνική άμυνα. Και τούτα απαιτούν σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Της ηγεσίας και των πολιτών. Τώρα δεν είναι η ώρα να αποκομίσουν πολιτικά ή άλλα οφέλη διάφοροι ακραίοι της μίας ή της άλλης πλευράς ούτε οι υποστηρικτές της υποχωρητικής σχολής. <br /> <br /> Η κατάσταση απαιτεί μελετημένο σχεδιασμό και θάρρος για ενέργειες. Η αποτροπή δεν έρχεται μόνη της. Η αποτροπή επιβάλλεται. Και επιβάλλεται δια της διπλωματίας και δια των στρατευμάτων. Η ισχυρή παρουσία και κίνηση των οποίων πάντοτε εκπέμπει σθεναρό μήνυμα έναντι όλων. Αρκεί να αντιληφθεί ο απροκλήτως επιτιθέμενος ότι το εννοείς.<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αποτροπή της τουρκικής προσπάθειας για παράνομα τετελεσμένα

Ellada simera 0 16:46

του Παναγιώτη Μπαλακτάρη Ουδείς εχέφρων άνθρωπος επιζητεί τον πόλεμο. Αυτή την κυνική μετάπτωση του ανθρώπου, αρχικώς στο ηθικό και ψυχικό κενό και, εν συνεχεία, στο σκότος. Στην κατάσταση, στην οπο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η… “άλλη Λιβύη” στη “γειτονιά” μας με το ΥΠΕΞ να δείχνει(;) πως δεν έχει πάρει χαμπάρι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7HJxlyFAUG9sSYR1RVrzTEWYxh_WoKShbACQ7CNYylCCK3IUmYEc1bUpG4O3StptUDDmrNTm6pb2cIFD_LiPNfxlpxLwpXFhoAiNIk7L6Ro9u4uNbqsTeiLzjyatbZvLQOZSc6WLxA54/s1600/SUDAN_AFRICA.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7HJxlyFAUG9sSYR1RVrzTEWYxh_WoKShbACQ7CNYylCCK3IUmYEc1bUpG4O3StptUDDmrNTm6pb2cIFD_LiPNfxlpxLwpXFhoAiNIk7L6Ro9u4uNbqsTeiLzjyatbZvLQOZSc6WLxA54/s640/SUDAN_AFRICA.png" width="640" /></a></div> <br /> Στην παρούσα περίοδο της γεωπολιτικής αναταραχής στη Μεσόγειο έχει ενδιαφέρον ίσως να στρέψει κανείς το βλέμμα του και λίγο πιο κάτω από τη Λιβύη. Προς το Σουδάν. Το Σουδάν και η Λιβύη ως γείτονες ενίοτε είχαν άσχημες σχέσεις. Το Σουδάν γενικώς, παρότι μουσουλμανική χώρα, φοβόταν επίθεση της Λιβύης. Το Σουδάν λοιπόν χρειαζόταν επιπλέον στήριξη για να εξισορροπήσει την κατάσταση και να προστατευθεί από τις βλέψεις του Καντάφι. <br /> <br /> Στην περίπτωση αυτή ο ισορροπιστής της κατάστασης, η χώρα που θα αναχαίτιζε την επιθετικότητα της Λιβύης, ήταν η Αίγυπτος. Για να επιτεθεί η Λιβύη στο Σουδάν (επί διακυβέρνησης Καντάφι) θα έπρεπε να το κάνει αποσύροντας στρατεύματα από τα ανατολικά σύνορα της Λιβύης, δηλαδή από τα σύνορα με την Αίγυπτο. Αν όμως η Λιβύη το έκανε αυτό θα έμενε ευάλωτη στις ορέξεις της Αιγύπτου. Αν όμως η Αίγυπτος αποφάσιζε να επιτεθεί με τη σειρά της στη Λιβύη τότε θα βρισκόταν ευάλωτη στα σύνορά της με το Ισραήλ. <br /> <br /> Πριν το 1978 (συμφωνία Μπέγκιν- Σαντάτ), όπου το Ισραήλ “τα βρήκε” με την Αίγυπτο, η επίθεση του Ισραήλ στην Αίγυπτο ήταν πραγματικός κίνδυνος. Μέχρι το 1978 η Λιβύη ένοιωθε λοιπόν πιο ασφαλής από πιθανή επίθεση από την Αίγυπτο καθώς Αίγυπτος και Ισραήλ βρισκόταν στα μαχαίρια. <br /> <br /> Όμως από το 1978 και μετά αυτό άλλαξε, καθώς Ισραήλ και Αίγυπτος εξομάλυναν τις διμερείς σχέσεις σε μεγάλο βαθμό αποκτώντας “κώδικα συνεννόησης”, οπότε ο κίνδυνος ενδεχόμενης επίθεσης του Ισραήλ στην Αίγυπτο έπαψε σε μεγάλο βαθμό να υφίσταται. Οπότε το Σουδάν, μετά το 1978, δεν μπορούσε να στηρίζεται εξίσου στην Αίγυπτο για την αποτροπή της, ευελπιστώντας ότι θα έλεγχε τις βλέψεις της Λιβύης σε βάρος του Σουδάν. Όμως από τότε δύο πράγματα έχουν αλλάξει. <br /> <br /> 1. Ο Καντάφι δεν υπάρχει πια. Σήμερα στη Λιβύη υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Η μία πλευρά είναι η αμιγώς φιλομουσουλμανική-φιλοτουρκική και φιλικά προσκείμενη στο ISIS. Η άλλη πλευρά είναι πιο κοντά στην κοσμική Δύση και στη Ρωσία. <br /> <br /> 2. Το δεύτερο πράγμα που άλλαξε είναι η κατάσταση στο ίδιο το Σουδάν. Το 2017 o Ερντογάν είχε επισκεφθεί το Σουδάν για να ενισχύσει την εκεί παρουσία της νεο-οθωμανικής του “αυτοκρατορίας” προς την Αφρική. Μέχρι και τον Απρίλιο του 2019 βρισκόταν στην εξουσία του Σουδάν – επί 30 έτη – ένας σκληρός δικτάτορας – φανατικός μουσουλμάνος: ο Ομάρ αλ Μπασίρ. Αυτόν επισκέφθηκε ο Ερντογάν το 2017. <br /> <br /> Τι όμως προέκυψε σε εκείνη την επίσκεψη του Ερντογάν στο Σουδάν; Ο τότε δικτάτορας του Σουδάν χάρισε στον Ερντογάν ένα νησί! Το νησί Suakin. Το νησί αυτό βρίσκεται σε πολύ σημαντική γεωγραφική θέση μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Σουδάν. Ο Ερντογάν ήθελε να τεθεί ως ο νέος προστάτης του Σουδάν και να επεκταθεί σε όλη την Αφρική. Όμως, ο Σουδανός φανατικός μουσουλμάνος δικτάτορας Μπασίρ ανετράπη τον Απρίλιο του 2019 και ο Ερντογάν έχασε ένα στρατηγικό του σύμμαχο στην Αφρική. Ένα σύμμαχο ο οποίος θα απειλούσε για λογαριασμό του (proxy) τα συμφέροντα τόσο της Αιγύπτου όσο και της Σαουδικής Αραβίας ταυτόχρονα. Οι οποίες φέρονται να ενεπλάκησαν στην ανατροπή του Μπασίρ…<br /> <br /> Όμως όπως προαναφέρθηκε, από τον Απρίλιο του 2019 ο φανατικός μουσουλμάνος και στρατηγικός σύμμαχος του Ερντογάν στο Σουδάν δεν βρίσκεται πια στην εξουσία. Η νέα κυβέρνηση του Σουδάν είναι σαφέστατα πιο κοσμική και φίλα προσκείμενη προς τη Δύση. Η νέα εξουσία του Σουδάν κάνει διαρκώς ανοίγματα προς τη Δύση. <br /> <br /> >Π.χ. στις 25 Νοεμβρίου 2019, πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια φανατικής μουσουλμανικής εξουσίας στο Σουδάν, πραγματοποιήθηκε ανοικτή μουσική συναυλία με συγκροτήματα στο Χαρτούμ. <br /> <br /> >Στις 29 Νοεμβρίου 2019 με διάταγμα της νέας κυβέρνησης του Σουδάν διατάχτηκε η διάλυση του κόμματος του φανατικού μουσουλμάνου δικτάτορα Μπασίρ, του συμμάχου του Ερντογάν. <br /> <br /> >Στις 3 Δεκεμβρίου 2019, Σουδανοί πολιτικοί, καλλιτέχνες και ακτιβιστές οι οποίοι ζουν στο εξωτερικό ζήτησαν με επιστολή τους στον Πρόεδρο Τραμπ να βγάλει (ο Τραμπ) το Σουδάν από την επίσημη λίστα κρατών τα οποία στηρίζουν την τρομοκρατία. Το Σουδάν βρίσκεται σε αυτή τη λίστα κρατών που στηρίζουν την τρομοκρατία από το 1993. Ένας επιστήμονας από τους συνυπογράφοντες την επιστολή ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «Τα πράγματα έχουν αλλάξει». <br /> <br /> >Το πιο σημαντικό: στις 5 Δεκεμβρίου 2019, μετά από 23 ολόκληρα χρόνια, οι ΗΠΑ και το Σουδάν αντήλλαξαν πρέσβεις. <br /> <br /> >Στις 9 Δεκεμβρίου 2019 η νέα κυβέρνηση του Σουδάν ανακοίνωσε την αποζημίωση των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στο Ναϊρόμπι και στο Νταρ ες Σαλάαμ (1998). Το Σουδάν θα αποζημιώσει πολίτες της Τανζανίας και της Κένυας. <br /> <br /> >Στις 10 Δεκεμβρίου 2019 η νέα κυβέρνηση του Σουδάν ανακοίνωσε επίσης την αποζημίωση οικογενειών Αμερικανών θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στο Ναϊρόμπι και στο Νταρ ες Σαλάαμ (1998) και του πλοίου του αμερικανικού ναυτικού USS Cole το 2000. <br /> <br /> Αυτή την περίοδο λοιπόν, στη Λιβύη βρίσκεται στην εξουσία μία κυβέρνηση η οποία είναι φανατική μουσουλμανική και αντίθετη ίσως(;) στα συμφέροντα και στην εθνική ασφάλεια του Σουδάν, στο οποίο βρίσκεται στην εξουσία αμιγώς φιλοδυτική-κοσμική κυβέρνηση. <br /> <br /> Το Σουδάν δεν μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά στην Αίγυπτο η οποία μέχρι τότε λειτουργούσε ως αντίβαρο στις ορέξεις του Καντάφι. Αν και όσα αναφέρονται στο παρόν σχόλιο, έχουν προ πολλού επισημανθεί σωστά τόσο στο Κάιρο, όσο στο Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι… <br /> <br /> Η Ευρωπαϊκή Ένωση ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία σε όλες τις “φυσιολογικές” χώρες του πλανήτη. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών το γνωρίζει καλά. Όπως και ότι τα συμφέροντα του σημερινού Σουδάν είναι εκ διαμέτρου αντίθετα προς τα συμφέροντα της “αναγνωρισμένης κυβέρνησης” στην τρίπολη της Λιβύης, η οποία είναι φιλομουσουλμανική. <br /> <br /> Τα συμφέροντα του “επισήμως αναγνωρισμένου” από τον ΟΗΕ στρατηγικό σύμμαχο του Ερντογάν στη Λιβύη, συγκρούονται με τα συμφέροντα της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας, των ΗΑΕ, αλλά από τον Απρίλιο του 2019 και του Σουδάν. Ο μοναδικός σύμμαχος της φανατικής μουσουλμανικής κυβέρνησης της Τρίπολης στη Λιβύη είναι ο Τούρκος ηγέτης. <br /> <br /> Οι ελληνικές διπλωματικές -και όχι μόνο- αρχές ας κοιτάξουν και στο Σουδάν, στο οποίο κάποτε υπήρξε σημαντική ελληνική παροικία και η ελληνική Εκκλησία δρούσε για πολλές δεκαετίες. Ποιος ξέρει; Δεν θα μπορούσε να προκύψει ένας νέος σύμμαχος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων; «Τα πράγματα έχουν αλλάξει» κ. Ερντογάν… Ας του το δείξουμε επιτέλους στην πράξη.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η… “άλλη Λιβύη” στη “γειτονιά” μας με το ΥΠΕΞ να δείχνει(;) πως δεν έχει πάρει χαμπάρι

Ellada simera 0 16:41

Στην παρούσα περίοδο της γεωπολιτικής αναταραχής στη Μεσόγειο έχει ενδιαφέρον ίσως να στρέψει κανείς το βλέμμα του και λίγο πιο κάτω από τη Λιβύη. Προς το Σουδάν. Το Σουδάν και η Λιβύη ως γείτονες εν… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια