Τι είδους Ελλάδα θέλουμε; Χώρα ή... οικόπεδο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHN-TyiNfUpyRjSwLUsHD_vJ0xRPkLxZmAHnMgMdqngS3zdlZCaMa7db0ken8wuL4GyzNBvTBwBOhgVlDF_7-99Pw3yxOPsmvz1jZnRgAom7UUarJN7wGkPjBpCrtJVyzbZyKSxOTMGwzq/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF397.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHN-TyiNfUpyRjSwLUsHD_vJ0xRPkLxZmAHnMgMdqngS3zdlZCaMa7db0ken8wuL4GyzNBvTBwBOhgVlDF_7-99Pw3yxOPsmvz1jZnRgAom7UUarJN7wGkPjBpCrtJVyzbZyKSxOTMGwzq/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF397.jpg" /></a></div> <br /> Καθώς η πολιτική λύση στη Συρία παίρνει ανάσα και ελπίδες, η στάση της ελληνικής κυβέρνησης επαναφέρει, δυστυχώς, πολλά θέματα αμιγώς ελληνικού ενδιαφέροντος στην ατζέντα. Για τα οποία, μάλιστα, η αξιωματική αντιπολίτευση αποφεύγει να μιλήσει.<br /> <br /> Το <strong>σημαντικότερο</strong> αφορά την ελληνική στρατηγική στην ευρύτερη περιοχή μας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική πολιτική ελίτ αντιλαμβάνεται τόσο τη θέση της χώρας μας όσο και τον δικό της ρόλο.<br /> <br /> Η κάκιστη εντύπωση, την οποία προκάλεσε η σπουδή των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, Βενιζέλου και Αβραμόπουλου, να <strong>«πανηγυρίσουν»</strong> την επέμβαση στη Συρία, δίχως καν να τηρήσουν το πρόσχημα της επίκλησης του διεθνούς δικαίου και του ΟΗΕ, είναι ένα μόνο σύμπτωμα μιας βαθύτερης και χρόνιας <strong>ασθένειας</strong>.<br /> <br /> Η Ελλάδα, κυρίως τις τελευταίες δύο δεκαετίες, κινείται εντελώς ανερμάτιστα, σε ρόλο διεκπεραιωτή <strong>αλλότριων</strong> σχεδιασμών και συμφερόντων, αποδεχόμενη την περιθωριοποίησή της και, εν τέλει, στην εποχή της χρεοκοπίας, τη μετατροπή της, από συγκροτημένη χώρα, σε <strong>χώρο προς λεηλασία</strong>. Χωρίς δική της στρατηγική, χωρίς εθνικούς στόχους.<br /> <br /> Μια ελίτ πολιτικών και οικονομικών «διαχειριστών» έχει «επιτύχει», μόνο τα τελευταία χρόνια, τα εξής εκπληκτικά:<br /> <br /> ● Τον Ιανουάριο του <strong>1996</strong> η νέα, τότε, κυβέρνηση Σημίτη, με τη στάση της στην κρίση των Ιμίων, έδωσε τη συναίνεσή της στην τουρκική στρατηγική δημιουργίας «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.<br /> <br /> ● Ενάμιση χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του <strong>1997</strong>, η ίδια κυβέρνηση, με τη Συμφωνία της Μαδρίτης, αναγνώρισε τα «νόμιμα και ζωτικά» συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο ολοκληρώνοντας μια μεγάλη στροφή από τη μέχρι τότε εθνική στρατηγική, η οποία στηριζόταν στο δόγμα ότι το μόνο προς επίλυση ελληνοτουρκικό πρόβλημα στο Αιγαίο ήταν αυτό της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> ● Έκτοτε, όχι μόνο οι «γκρίζες ζώνες» επιβλήθηκαν ντε φάκτο, αλλά πλέον, εν όψει της ανακήρυξης – κάποια στιγμή στο μέλλον – της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον χάρτη το... <strong>Καστελόριζο</strong>.<br /> <br /> ● Ήδη από τον Φεβρουάριο του <strong>2012</strong>, όπως είχε αποκαλύψει το <strong>«Ποντίκι»</strong>, η Άγκυρα έχει παραχωρήσει προς έρευνα στην τουρκική εταιρεία πετρελαίου θαλάσσια οικόπεδα 6 μίλια νότια του Καστελόριζου και 11 μίλια νοτιοανατολικά της Ρόδου. Μάλιστα τότε είχαμε παρουσιάσει τους <strong>χάρτες</strong> των θαλάσσιων αυτών περιοχών, οι οποίοι είχαν δημοσιευτεί στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.<br /> <br /> ● Διόλου συμπτωματική αυτή η κίνηση, καθώς, δύο χρόνια νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του <strong>2010</strong>, πάλι με δικό μας πρωτοσέλιδο, είχε αποκαλυφθεί ότι νορβηγικές έρευνες συμπέραιναν πως στην περιοχή περί το Καστελόριζο υπάρχουν μεγάλα ενεργειακά κοιτάσματα. Έκτοτε η λέξη «Καστελόριζο» έχει <strong>εξαφανιστεί</strong> από το λεξιλόγιο των ελληνικών κομμάτων.<br /> <br /> Αλλά και οι διαπραγματεύσεις της χώρας μας με άλλες γειτονικές για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, παρότι είχαν φτάσει σε συμφωνίες με την <strong>Αλβανία</strong> και την <strong>Αίγυπτο</strong>, ανατράπηκαν μετά την έντονη παρασκηνιακή παρέμβαση της Τουρκίας.<br /> <br /> Σήμερα γίνεται μια προσπάθεια <strong>επανεκκίνησης</strong> των συζητήσεων με την Αίγυπτο εν μέσω μιας εξαιρετικά ταραχώδους κατάστασης στη χώρα αυτή, με αβέβαιο προς το παρόν αποτέλεσμα.<br /> <br /> <strong>Νέες ευκαιρίες</strong><br /> <br /> Αυτή η σταθερή διολίσθηση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας θα μπορούσε, ενδεχομένως, να <strong>ανακοπεί</strong> αυτή την περίοδο, καθώς το διεθνές περιβάλλον μεταβάλλεται και η ελληνική διπλωματία θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί μια σειρά από νέους παράγοντες, οι οποίοι δημιουργούν νέα δεδομένα:<br /> <br /> Οι αυτοκρατορικού τύπου κινήσεις της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή συναντούν σοβαρά <strong>εμπόδια</strong>.<br /> <br /> Το ναυάγιο της τουρκικής πολιτικής στην <strong>Αίγυπτο</strong> μπορεί να ανοίξει εκ νέου μια σοβαρή συζήτηση της Ελλάδας με τη χώρα αυτή για τα όρια των ΑΟΖ με δυνητικά θετικό αποτέλεσμα.<br /> <br /> Το διαφαινόμενο ναυάγιο της τουρκικής πολιτικής στη <strong>Συρία</strong> έχει και εσωτερικό αντίκτυπο, καθώς οι Αλεβίτες της Τουρκίας αισθάνονται όλο και μεγαλύτερη ανασφάλεια μετά τη στάση του Ερντογάν έναντι των συγγενών τους Αλαουιτών στη Συρία.<br /> <br /> Παράλληλα υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η διατήρηση της έντασης στη Συρία να επιφέρει όξυνση και εντός της Τουρκίας, στο <strong>τρίγωνο</strong> που αποτελούν ο Ερντογάν, οι σαλαφιστές του Γκιουλέν και οι Αλεβίτες.<br /> <br /> Ο κρισιμότερος παράγοντας κρίσης, όμως, που σκοτεινιάζει τον τουρκικό ορίζοντα, είναι το <strong>Κουρδικό</strong>, καθώς η διαφαινόμενη επιθυμία των ΗΠΑ και του Ισραήλ για αυτονόμηση της κουρδικής περιοχής της Συρίας ανάβει νέες φωτιές στην Τουρκία, σε συνδυασμό με τη δεδομένη κουρδική αυτονομία στο Ιράκ.<br /> <br /> Οι Κούρδοι της Τουρκίας και του Ιράν θα αποτελέσουν τις επόμενες <strong>βόμβες μεγατόνων</strong> για το σημερινό στάτους ολόκληρης της περιοχής. Ήδη το ΡΚΚ σταμάτησε την αποχώρηση των μαχητών του από την Τουρκία και παράλληλα κάλεσε σε πολιτικές κινητοποιήσεις τον κουρδικό και τουρκικό λαό με άξονα τα θέματα Παιδείας.<br /> <br /> <strong>Τουρκία και Ισραήλ</strong><br /> <br /> Το μεγάλο μυστήριο όμως παραμένει η <strong>αντιφατική</strong> σχέση της Τουρκίας με το Ισραήλ.<br /> <br /> Στο εμπορικό και οικονομικό επίπεδο η σχέση αυτή παραμένει <strong>ανθηρή</strong>, τόσο μάλιστα ώστε πολλοί να μιλούν για έναν «τουρκικό δρόμο του μεταξιού», ο οποίος, διά του Ισραήλ, επιτρέπει τη διακίνηση όλο και περισσότερων τουρκικών εμπορευμάτων προς τις χώρες του Αραβικού Κόλπου.<br /> <br /> Το αποτέλεσμα είναι οι εξαγωγές του Ισραήλ προς την Τουρκία να έχουν αυξηθεί κατά <strong>60%</strong> από το 2009 και οι αντίστοιχες από την Τουρκία προς το Ισραήλ να έχουν αυξηθεί κατά <strong>40%</strong> το ίδιο διάστημα.<br /> <br /> Παράλληλα αυξάνεται αλματωδώς το εμπόριο της Τουρκίας μέσω Ισραήλ προς τις αραβικές χώρες, όπως η <strong>Ιορδανία</strong>, το <strong>Κουβέιτ</strong> και η <strong>Σαουδική</strong> <strong>Αραβία</strong>. Το εμπορικό όφελος για την Τουρκία συνδυάζεται με την εμπορική αναβάθμιση του Ισραήλ σε ένα παραδοσιακά εχθρικό αραβικό περιβάλλον.<br /> <br /> Ωστόσο οι πολιτικές και διπλωματικές σχέσεις των δύο χωρών περνούν μακρά περίοδο <strong>παγετώνων</strong>, αφού τα μεταξύ τους προβλήματα είναι πολλά και ποικίλα. Από τον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Κύπρου έως την κρίση μεταξύ τους με το θέμα της Αιγύπτου.<br /> <br /> Κανείς δεν μπορεί αυτή την ώρα να προβλέψει την εξέλιξη των σχέσεών τους, αλλά προφανώς για την Ελλάδα είναι η <strong>χειρότερη</strong> ώρα να δυναμιτίσει τις παραδοσιακές σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο, εν όσω η Τουρκία, παρά τα τεράστια προβλήματά της, τα οποία ίσως ενταθούν την επόμενη περίοδο, <strong>διεισδύει</strong> με όπλο το εμπόριο και την περιφερειακή εμπορική συνεργασία.<br /> <br /> <strong>Η πολλαπλή απάντηση</strong><br /> <br /> Πέρα, λοιπόν, από τις γενικότερες στρατηγικές παραμέτρους της κρίσης στη Συρία, το μεγάλο πρόβλημα, το οποίο θα έπρεπε να απασχολεί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, συμπυκνώνεται σε τρία κεφάλαια:<br /> <br /> ● Την πορεία <strong>γεωστρατηγικής υποβάθμισης</strong> της δικής μας χώρας.<br /> <br /> ● Τα αίτια των <strong>σωρευμένων αποτυχιών</strong> τα τελευταία χρόνια στις διεθνείς σχέσεις μας.<br /> <br /> ● Και την εκπόνηση ενός συγκεκριμένου <strong>πολιτικού σχεδίου</strong>, το οποίο πρέπει να απαντάει σε ένα κρίσιμο ερώτημα: Τι είδους χώρα θέλουμε; Η απάντηση εδώ δεν μπορεί να είναι μόνο διπλωματική, αλλά και οικονομική, διοικητική και παραγωγική.<br /> <br /> Η θέση της Ελλάδας στον κόσμο και την περιοχή της δεν μπορεί να περιγραφεί τόσο μονοδιάστατα όσο σήμερα την περιγράφουν οι πολιτικές δυνάμεις. Δυστυχώς, αυτή την ώρα, όλα τα δεδομένα είναι <strong>απογοητευτικά</strong>.<br /> <br /> Η χρεοκοπία της Ελλάδας, η μετατροπή της σε αποικία χρέους και η μεταβολή – μέσω των μνημονίων και του επονείδιστου PSI – των Ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ σε <strong>αποκλειστικούς</strong> δανειστές, αλλά η παραχώρηση στη Γερμανία της απόλυτης πολιτικής και οικονομικής επικυριαρχίας αποδυναμώνουν κάθε δυνατότητά της χώρας μας να διαπραγματεύεται σε οποιοδήποτε επίπεδο.<br /> <br /> Η εντελώς επικοινωνιακή «επένδυση» σε μια υπερατλαντική στήριξη, η οποία θα ενίσχυε την ελληνική κυβέρνηση στη <strong>φαντασιακή</strong> «διαπραγμάτευσή» της με τη Γερμανία και την τρόικα, ήταν απλώς μια πομφόλυγα απαραίτητη για να επενδυθεί το ταξίδι Σαμαρά στις ΗΠΑ και να «πουληθεί» για λίγες μέρες ένα είδος γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας.<br /> <br /> Όμως, όσοι έχουν επαφή με την ελληνική διπλωματία, γνωρίζουν άριστα πόσο αληθής είναι η διαπίστωση πως η Ελλάδα αποτελεί πεδίο άσκησης πολιτικής μεγάλων δυνάμεων <strong>χωρίς</strong> τα ανάλογα ωφελήματα για τη χώρα μας.<br /> <br /> Στην πραγματικότητα η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως <strong>οικόπεδο</strong> και όχι ως χώρα. Η «υπαλληλικού» τύπου αντιμετώπιση της Ελλάδας εκ μέρους των ΗΠΑ συνεχίζεται, επιτείνοντας την αίσθηση ότι <strong>κανείς</strong> εκ των ισχυρών δεν λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν τα ελληνικά συμφέροντα. Ακόμη και η πρόσδεσή της στον περίφημο άξονα με την Κύπρο και το Ισραήλ έγινε κατόπιν υπερατλαντικών υποδείξεων.<br /> <br /> Με πιο απλά λόγια τα τελευταία χρόνια, μέσω των μνημονίων, η Γερμανία πήρε την <strong>οικονομική</strong> εκμετάλλευση του ελληνικού οικοπέδου, αλλά οι ΗΠΑ διατηρούν τη <strong>στρατηγική</strong> κυριότητα επ’ αυτού.<br /> <br /> Η Ελλάδα, από την πλευρά της, αναζητεί διεθνή στηρίγματα χωρίς σχέδιο, χωρίς διεκδίκηση συγκεκριμένων ωφελημάτων, ενώ παράλληλα άγεται και φέρεται από επιχειρηματικά συμφέροντα και κυβερνητικούς παράγοντες και συμβούλους που λειτουργούν περισσότερο ως <strong>σερβιτόροι</strong> και <strong>υπάλληλοι</strong> εγχώριων επιχειρηματιών και ξένων πρεσβειών.<br /> <br /> Το συμπέρασμα αυτό είναι πολιτικά <strong>οδυνηρό</strong> όχι μόνο για τη νυν κυβέρνηση, αλλά και η χειρότερη δυνατή «προοπτική» για την επόμενη – όποια κι αν είναι αυτή και με όποια σύνθεση – καθώς θα πρέπει να διαχειριστεί ένα τραγικό <strong>πολιτικό κενό</strong> και σωρευμένες αποτυχίες προηγούμενων χρόνων.<br /> <br /> Η αίσθηση αυτή επιβεβαιώνεται και από την προκλητική αντιμετώπιση που επιφύλαξε στην κυβέρνηση Σαμαρά η <strong>Ρωσία</strong> του Πούτιν, η οποία, παρότι εξακολουθεί να συγκεντρώνει τις ελπίδες πολλών Ελλήνων πολιτών σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, συστηματικά εκμεταλλεύεται με τον <strong>πιο ωμό</strong> τρόπο τόσο την ελληνική κρίση, όσο και τη δραματική ανικανότητα διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων.<br /> <br /> Από το <strong>πανάκριβο</strong> ρωσικό αέριο (ένα εκατομμύριο δολάρια ημερησίως φτάνει το «καπέλο» στην τιμή του), έως τον συνειδητό <strong>εμπαιγμό</strong> από την κρατική Gazprom στην υπόθεση της ΔΕΠΑ και τις απαξιωτικές δημόσιες αναφορές του ίδιου του Πούτιν στην Ελλάδα, όλα καταδεικνύουν ότι <strong>ούτε</strong> η Ρωσία είναι πρόθυμη να παράσχει οποιαδήποτε στήριξη προς τη χώρα μας, η οποία είναι μεν «μαγαζί γωνία», αλλά αντιμετωπίζεται από όλους ως ευκαιρία για λεηλασία.<br /> <br /> Το σκληρό δίδαγμα, προφανώς, συνίσταται στη διαχρονική αλήθεια ότι όποιος είναι <strong>ανίκανος</strong> να διατρανώσει και να υπερασπιστεί τα δίκαια και τα συμφέροντά του είναι τουλάχιστον <strong>αφελής</strong> αν περιμένει από οποιονδήποτε άλλον να το κάνει για λογαριασμό του.<br /> <br /> Και αυτό είναι το <strong>κρισιμότερο</strong> από τα ζητήματα στα οποία θα πρέπει να κληθούν να απαντήσουν όσοι είτε κατέχουν είτε διεκδικούν την πολιτική εξουσία σε μια χώρα η οποία καθημερινά βυθίζεται στην οικονομική καταστροφή και την πολιτική ανυποληψία.<br /> <br /> <a href="http://www.topontiki.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τι είδους Ελλάδα θέλουμε; Χώρα ή... οικόπεδο;

Καθώς η πολιτική λύση στη Συρία παίρνει ανάσα και ελπίδες, η στάση της ελληνικής κυβέρνησης επαναφέρει, δυστυχώς, πολλά θέματα αμιγώς ελλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξαναχτύπησε κουδούνι μετά από μισό αιώνα στο Ελληνόρθοδοξο δημοτικό σχολείο της 'Ιμβρου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Ξαναχτύπησε κουδούνι μετά από μισό αιώνα στο Ελληνόρθοδοξο δημοτικό σχολείο της Ιμβρου" border="0" height="300" hspace="4" src="http://www.epikaira.gr/content/data/multimedia/images/imagescache/7d295885e336c1a1cc433dee5e2286c26b77b103.244.160.936170213.9399023ea4a0c9320fbd74108a04adf024571289.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Κι, όμως, χρειάστηκε να περάσουν 49 χρόνια ώστε να ακουστεί και πάλι, σήμερα, το κουδούνι στο ελληνορθόδοξο σχολείο του νησιού και στην αυλή του ν' ακουστούν παιδικές φωνές που μιλούν τη γλώσσα του Ομήρου.<br /> <br /> "Οι Ίμβριοι χωρίς ψωμί ζουν, χωρίς Γράμματα δεν ζουν" λέει ένα παλιό γνωμικό.<br /> Σχεδόν μισό αιώνα μετά, σήμερα το πρωί, τέσσερα παιδιά - τρία αγόρια κι ένα κορίτσι - με τη σάκα στον ώμο διάβηκαν την είσοδο του σχολείου, το οποίο ανακαινίστηκε πρόσφατα εκ βάθρων και κάθισαν στα θρανία, δίνοντας "ζωή" στο άλλοτε "σιωπηλό" κτίριο.<br /> <br /> "Ποιος θα το πίστευε... Κι όμως είναι πραγματικότητα! Έπειτα από 49 χρόνια, επαναλειτουργεί το σχολείο μας στους Αγίους Θεοδώρους" λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, με έκδηλη τη συγκίνηση στη φωνή, ο πρόεδρος της Ιμβριακής Ένωσης Μακεδονίας - Θράκης Παύλος Σταματίδης, σημειώνοντας πως το κλείσιμο του σχολείου το 1964 ήταν ουσιαστικά το "κύκνειο άσμα" για τη φυγή των Ιμβρίων από το νησί, καθώς "ακόμη και οι γονείς που ήταν αγράμματοι, ήθελαν να μάθουν τα παιδιά τους Γράμματα".<br /> <br /> Με μπροστάρη τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο - γνήσιο τέκνο της Ίμβρου - τους δυο συλλόγους των Ιμβριωτών στην Ελλάδα, όλους τους αρμόδιους φορείς, αλλά και με την πολύτιμη συνδρομή του Λάκη Βίγκα, εκπροσώπου των Ρωμέικων Κοινοτικών Ιδρυμάτων στη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων της Τουρκίας, το σχολικό κουδούνι χτύπησε ξανά.<br /> <br /> "Ψυχή" του σχολείου, η ιδρύτριά του Άννα Κουτσομάλλη, η οποία γεννήθηκε στο νησί, έφυγε στην Αθήνα κι επέστρεψε για να δώσει "σάρκα και οστά" σε ένα όνειρο δεκαετιών των απανταχού Ιμβρίων. Μπροστάρισα σ' αυτή την προσπάθεια, που φαίνεται να ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς, και η διευθύντρια του σχολείου Παρασκευή (Βούλα) Μπερμπέρη, που μαζί με τον Τούρκο δάσκαλο που θα κατέχει και τη θέση του υποδιευθυντή και τον μετακλητό από την Ελλάδα θα αναλάβουν να δείξουν τον δρόμο της γνώσης στους τέσσερις μικρούς μαθητές - τον Δημητράκη, την Αλεξάνδρα και τα δυο παιδιά μιας οικογένειας από την Κωνσταντινούπολη, που εντάχθηκαν μόλις στο μαθητολόγιο. <br /> <br /> "Όπως κάθε αρχή και δύσκολη. Ξεκινάμε με 4 παιδιά. Ελπίζουμε πως του χρόνου θα είναι περισσότερα - ήδη έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον" σημειώνει ο κ. Σταματίδης και προσθέτει: "Βέβαια, από εδώ και πέρα θα αντιμετωπίσουμε άλλα προβλήματα. Στην Τουρκία, η δημοτική εκπαίδευση είναι τέσσερα χρόνια, άλλα τέσσερα είναι το γυμνάσιο κι άλλα τέσσερα το λύκειο. Τα παιδιά που είναι σήμερα τρίτη - τετάρτη τάξη, σε λίγο θα πάνε στο γυμνάσιο. Άρα, θα πρέπει να λειτουργήσει και γυμνάσιο [...] Πρέπει να προσανατολιστούμε όλοι προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν νομίζω πως η Τουρκία θα παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα για την αδειοδότηση λειτουργίας γυμνασίου ή λυκείου, αλλά πρέπει να στραφούμε και οι δύο χώρες προς μια τέτοια συμφωνία".<br /> <br /> Μας εξηγεί δε ότι ιδιαίτερα σημαντική πτυχή στην επαναλειτουργία του σχολείου είναι η προοπτική που δίνει για την επιστροφή νεαρών ζευγαριών στην Ίμβρο. "Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε μια επιστροφή Ιμβρίων, κυρίως όμως συνταξιούχων. Αν και υπήρχε επιθυμία να γυρίσουν και νέα ζευγάρια στο νησί, κάτι τέτοιο δεν ήταν εύκολο καθώς δεν υπήρχε σχολείο" εξηγεί.<br /> <br /> "Φυσικά - προσθέτει - δεν είναι το μόνο πρόβλημα η Παιδεία, αλλά και οι περιουσίες, τα κληρονομικά δικαιώματα. Κι όλα αυτά θα πρέπει να συνδυαστούν και με την ελευθερία επιχειρείν".<br /> <br /> Κατά τον κ. Σταματίδη, υπάρχει μια έντονη κινητικότητα στην επίλυση όλων των παραπάνω ζητημάτων προς τη θετική κατεύθυνση. Ωστόσο, όπως τονίζει, τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε από μόνα τους ούτε πολύ εύκολα. "Τα κληρονομικά δικαιώματα είναι ιδιαίτερα σημαντικό θέμα, καθώς αν δεν μπορεί να κληρονομήσουν τα παιδιά τους γονείς τους, καταλαβαίνετε πως αυτό είναι πρόβλημα" σημειώνει.<br /> <br /> <b>Μισός αιώνας "σιωπής"</b><br /> Ήταν το 1964, όταν ακούστηκε για τελευταία φορά κουδούνι στα ελληνορθόδοξα σχολειά της Ίμβρου - που τότε μετρούσαν περί τα 550 παιδιά. Πώς, όμως, φτάσαμε ως εκεί; Στις 4 Οκτωβρίου του 1923, ο διοικητής της Ίμβρου Ιωάννης Παπουτσιδάκης παραδίδει το νησί στις τουρκικές αρχές μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης. Κατά την περίοδο της υπογραφής της Συνθήκης, όπως αναφέρει σε μελέτη της για τη "μειονοτική εκπαίδευση στην Ίμβρο από το 1923 ως το 1964" η Πεφκούλα Στάγια, δασκάλα - μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), λειτουργούσαν πέντε δημοτικά σχολεία - στο Σχοινούδι, το Γλυκύ, τα Αγρίδια, την Παναγία και το Ευλάμπιο, καθώς και η Κεντρική Σχολή στην Παναγία, ημιγυμνάσιο στο οποίο φοιτούσαν μαθητές από όλα τα χωριά του νησιού και όπου διδάσκονταν αρχαία και νέα ελληνικά, θρησκευτικά, μαθηματικά, ελληνική ιστορία, φυσική ιστορία, φυσική πειραματική, χημεία, γεωγραφία και λατινικά.<br /> <br /> Όλα τα σχολικά κτίρια του νησιού, όπως τονίζεται, είχαν χτιστεί στις αρχές του 20ού αιώνα, με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από δωρεές ομογενών και παροχή ξυλείας από το Άγιο Όρος, ενώ τα έξοδα λειτουργίας τους καλύπτονταν από τη φορολόγηση της εντόπιας παραγωγής, κυρίως του λαδιού.<br /> <br /> "Αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, η τουρκική αρχή απαίτησε την άμεση επισκευή των σχολικών κτιρίων σε όλα τα χωριά του νησιού μέσα σε ορισθέν χρονικό διάστημα και εάν αυτό δεν συνέβαινε, τα κτίρια θα κρατικοποιούνταν. Τα σχολεία της Παναγίας, που είναι η πρωτεύουσα του νησιού, καθώς και του Ευλαμπίου δεν επισκευάστηκαν έγκαιρα με αποτέλεσμα το μεν πρώτο να κρατικοποιηθεί και το δεύτερο να κλείσει εντελώς. Η μη εμπρόθεσμη επισκευή ήταν πρόφαση της νέας αρχής για να οικειοποιηθεί, παρά τις αντίθετες ρητές διατάξεις της Συνθήκης, το σχολικό κτίριο της Παναγίας προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει εκεί άμεσα η κρατική σχολή για τα παιδιά των Τούρκων υπαλλήλων που εστάλησαν και εγκαταστάθηκαν εκεί. Μετά τη νέα κατάσταση επετράπη να διδάσκονται στην ελληνική γλώσσα τα εξής μαθήματα: ανάγνωση, μία ώρα την ημέρα, αριθμητική, δύο ώρες την εβδομάδα και θρησκευτικά, μία ώρα την εβδομάδα, ενώ στο δημοτικό σχολείο της Παναγίας επετράπη κατ' εξαίρεση η διδασκαλία της ελληνικής στα ελληνόπουλα μία ώρα την εβδομάδα εντός του σχολικού χώρου, αλλά εκτός του σχολικού προγράμματος" αναφέρεται στη μελέτη.<br /> <br /> Ωστόσο, τέσσερα χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης και συγκεκριμένα στις 20 Νοεμβρίου 1927, η τουρκική κυβέρνηση προέβη σε κλείσιμο της Κεντρικής Σχολής της Ίμβρου θεσπίζοντας, ταυτόχρονα, τον "περί Νήσων" νόμο (Adalar Kanunu), το άρθρο 14 το οποίου καθιστά υποχρεωτική την εξ' ολοκλήρου εκπαίδευση στην τουρκική. Ωστόσο, το άρθρο αυτό τέθηκε σε ισχύ τελικά μόνο για το σχολείο της Παναγίας, ενώ για τα υπόλοιπα σχολεία διαμορφώθηκε άτυπα ένα ιδιόμορφο εκπαιδευτικό καθεστώς: κάποια μαθήματα διδάσκονταν στην ελληνική, ενώ διδάσκονταν στην τουρκική η γεωγραφία, η ιστορία και η πατριδογνωσία. Επιβλήθηκε επίσης η τουρκική στην έκδοση των μαθητολογίων, των ενδεικτικών και των απολυτηρίων και αποφασίστηκε η απομάκρυνση των ελληνικής καταγωγής διευθυντών των σχολείων, οι οποίοι περιορίστηκαν στα διδακτικά τους καθήκοντα, ενώ τόσο οι δάσκαλοι της ελληνικής όσο και της τουρκικής - εκτός από τους διευθυντές - μισθοδοτούνταν αποκλειστικά από τα κοινοτικά ταμεία.<br /> <br /> Το 1945, ο νομάρχης Τσανάκαλε έστειλε έγγραφη διαταγή, με την οποία απαγόρευε εντελώς τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας και επέβαλε την αποκλειστική διδασκαλία της επίσημης τουρκικής. Ωστόσο, μετά τα απανωτά διαβήματα των κοινοταρχών, η διαταγή εκείνη δεν εφαρμόστηκε.<br /> <br /> Τον Μάιο του 1950 ανεβαίνει στην εξουσία το Δημοκρατικό Κόμμα και σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, την 5η Φεβρουαρίου 1951, ψηφίστηκε από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκικής Δημοκρατίας ο ειδικός νόμος που έφερνε την κατάργηση του 14ου άρθρου του νόμου 1151/1927. Με βάση τον συγκεκριμένο νόμο, ιδρύθηκε εξατάξιο μειονοτικό σχολείο στην Παναγία, όπως επίσης και στην Τένεδο, και εκδόθηκαν νέες άδειες λειτουργίας των υφιστάμενων τεσσάρων σχολείων της Ίμβρου, τα οποία και αναβαθμίστηκαν σε εξατάξια.<br /> <br /> Με τις εκάστοτε διακυμάνσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τα μέτρα σκλήραιναν ή χαλάρωναν κατά καιρούς - ανάλογα με το τι γινόταν. Έτσι κυλά η διαδικασία ως το 1951. Τότε, με τη θεαματική βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών βγαίνει ένας νόμος στην τουρκική βουλή που αναστέλλει την εφαρμογή του άρθρου 14 του νόμου του 1927 για την εκπαίδευση στην Ίμβρο και την Τένεδο. Αυτό ανοίγει τον δρόμο για να αναπαλαιωθούν, να αναστηλωθούν κτίρια σε όλα τα χωριά της Ίμβρου. Με σχολεία πολύ υψηλών προδιαγραφών. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 1964, τη χρονιά που απαγορεύεται εκ νέου η εκπαίδευση, είχαν αναγερθεί σε κάθε χωριό μέχρι και νηπιαγωγεία. Και μάλιστα νηπιαγωγεία που είχε αναλάβει ο αρχιτέκτων ο Αριστείδης Πασαδαίος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.<br /> <br /> Όντως, το 1964, 38 βουλευτές καταθέτουν πρόταση στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση για την κατάργηση της υπάρχουσας εκπαιδευτικής κατάστασης στην Ίμβρο και την Τένεδο και την επαναφορά του νόμου του 1927 "διά να αποκτήσουν οι κάτοικοι των δύο αυτών νήσων σχολάς υψηλού επιπέδου υπό τον έλεγχον του Υπουργείου Παιδείας". Η πρόταση, που προέβλεπε ότι "η εκπαίδευσις εις τας σχολάς Ίμβρου και Τενέδου γίνεται τουρκιστί και είναι γενική, δωρεάν και λαϊκή", έγινε αποδεκτή από την ολομέλεια της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης την 30η Ιουνίου 1964 "διά βοής, άνευ ουδεμίας αντιδράσεως". Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε την 23η Ιουλίου 1964 αναγκάζοντας τα ελληνορθόδοξα σχολεία της Ίμβρου να κλείσουν ερμητικά τις πόρτες τους για σχεδόν μισό αιώνα...<br /> <br /> Σήμερα, σύμφωνα με όσα είχε αναφέρει προ μηνών στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ιμβρίων Πάρις Ασανάκης, με αφορμή μια ημερίδα για τα "Δικαιώματα της Ελληνορθόδοξης Μειονότητας Ίμβρου και Τενέδου", οι μόνιμοι κάτοικοι της κοινότητας, που ζουν στο νησί από έξι μήνες και πάνω, είναι γύρω στα 370 άτομα. "Τριακόσια είχαμε το 1993. Από αυτά εν ζωή βρίσκονται μόλις τα 70. Τα υπόλοιπα 300 (από το σύνολο των σημερινών κατοίκων) είναι άτομα που επαναπατρίστηκαν την τελευταία 15ετία και φιλοδοξούμε ο αριθμός αυτός να αυξηθεί τώρα, με τη λειτουργία του σχολείου, που δίνει τη δυνατότητα και σε ανθρώπους που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία να εγκατασταθούν εκεί με τις οικογένειές τους" μας είχε πει ο κ. Ασανάκης.<br /> <br /> Ενώ, σε μια συγκινησιακά φορτισμένη ομιλία, στα τέλη Αυγούστου, στη γενέτειρά του, τους Αγίους Θεοδώρους, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, από άμβωνος, είχε εκφράσει την ελπίδα και τη βεβαιότητα συνάμα πως "η Ίμβρος έχει μέλλον" και "δεν έσβησε οριστικώς από τον χάρτη της Ρωμιοσύνης".<br /> <br /> Άλλωστε, όπως είχε αναφέρει ο κ. Βαρθολομαίος σε άλλη ομιλία του: "Η Ίμβρος, δι' ημάς τα γνήσια τέκνα της, δεν είναι μόνον νησί. Είναι και ιδέα! Και την ιδέαν κανείς δεν μπορεί ούτε να μας τη στερήσει, ούτε να μας τη διαστρέψει, ούτε επ' ελάχιστον να μας την αλλάξει [...] Ζει εις τις καρδιές μας και εις τα βάθη της ψυχής μας".<br /> <br /> <a href="http://www.epikaira.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ξαναχτύπησε κουδούνι μετά από μισό αιώνα στο Ελληνόρθοδοξο δημοτικό σχολείο της 'Ιμβρου

Κι, όμως, χρειάστηκε να περάσουν 49 χρόνια ώστε να ακουστεί και πάλι, σήμερα, το κουδούνι στο ελληνορθόδοξο σχολείο του νησιού και στην ...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι ιερή υποχρέωση όλων

<div class="left-content"> <div class="printer-links"> <div class="link-increase-text"> <a class="changer" href="" id="text_resize_increase"></a><div id="text_resize_clear"> </div> </div> </div> </div> <div class="content"> <div class="content-body"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://rodosreport.gr/wp-content/uploads/2013/03/images14-300x165.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="http://rodosreport.gr/wp-content/uploads/2013/03/images14-300x165.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στην πολιτική του ελεγχόμενου χάους που ασκείται στη Συρία και στην εκτίμηση ότι η πολιτική αυτή, όταν και με όποιον τρόπο κλείσει ο κύκλος της Συρίας, θα εφαρμοστεί στην Τουρκία. Επειδή μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως εμμονή την ενασχόλησή μας στην παρούσα στήλη με την Τουρκία και το Κουρδικό, πέραν του ότι τα ζητήματα αυτά, λόγω της εμβέλειας και του τεράστιου ενδιαφέροντος που έχουν, απασχολούν τους διεθνείς αναλυτές και αρθρογράφους παγκοσμίως, να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι ένεκα της εξ Ανατολών απειλής και των συνεχιζόμενων διεκδικήσεων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου η χώρα μας επί δεκαετίες έχει επιδοθεί σε κούρσα εξοπλισμών, με τεράστιο κόστος για όλους μας.<br /> <br /> Αν το ποσοστό των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας σε σχέση με το ΑΕΠ ήταν στον μέσο όρο της Ε.Ε., τώρα όχι μόνο θα ήταν διαχειρίσιμο, αλλά είναι πιθανό να μην υπήρχε καν, ενώ τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν για εξοπλισμούς αφενός λείπουν από τις παραγωγικές επενδύσεις και αφετέρου χρησιμοποιήθηκαν και ως μέσο διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, με τα γνωστά αποτελέσματα.<br /> <br /> Με άλλα λόγια, η Τουρκία ή και εκείνοι που την ωθούν στις πολιτικές των παράλογων διεκδικήσεων εναντίον της χώρας μας πέτυχαν αναίμακτα την καταστροφή της, που τη βλέπουμε να είναι σε εξέλιξη, χωρίς να έχουμε δει ακόμη το περιπόθητο πραγματικό φως στο τούνελ.<br /> <br /> Αρα η Ελλάδα και εμείς οι Ελληνες έχουμε καθήκον και ιερή υποχρέωση όσο και η υπεράσπιση της πατρίδας μας να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στη γειτονική χώρα, για να είμαστε σε θέση να σταθμίζουμε κάθε φορά την κατάσταση, για να επιλέγουμε πολιτικές για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής με τον πιο ανώδυνο και ανέξοδο τρόπο.<br /> <br /> Επανερχόμενοι, λοιπόν, στο θέμα της πολιτικής ελεγχόμενου χάους και του ενδεχομένου αυτή να εφαρμοστεί στην Τουρκία, αφού υπενθυμίσουμε την πιθανότητα να εκλείψει από την πολιτική σκηνή ο Ερντογάν λόγω προβλήματος υγείας, εξέλιξη που θα προσθέσει αστάθεια στην Τουρκία, που ήδη προβληματίζεται με τις συνεχιζόμενες διαδηλώσεις, ας δούμε τις εξελίξεις στο Κουρδικό με τα «μάτια» Τούρκων αναλυτών:<br /> <br /> Ο Ουμίτ Οζντάγ, ακαδημαϊκός με καριέρα στις Στρατιωτικές Ακαδημίες και τις Ακαδημίες Ασφάλειας της Τουρκίας, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Γενί Τσαγ» (12/9) μεταφέρει μήνυμα που του έστειλε στέλεχος των δυνάμεων ασφαλείας που υπηρετεί στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, το οποίο παραθέτουμε μεταφρασμένο κατά λέξη:<br /> <br /> «Το ποτάμι Χεζίλ πηγάζει στον νομό Βαν και, αφού διαρρεύσει την ομώνυμη κοιλάδα, περνάει από τις περιοχές Ουλούντερε και Μπεϊτούσεμπαπ του νομού Σίρνακ και μερικά χιλιόμετρα αφού διέλθει τα σύνορα με το Ιράκ ενώνεται με τον Τίγρη ποταμό. Μετά το δεύτερο άνοιγμα του ΡΚΚ (21 Μαρτίου 2013), οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (ΤΕΔ) έχουν εκκενώσει σχεδόν όλα τα φυλάκια στον ρου του ποταμού Χεζίλ στην παραμεθόριο με το βόρειο Ιράκ.<br /> <br /> Αν και οι στρατιώτες εντοπίζουν με ακρίβεια τις θέσεις των ανταρτών με πληροφορίες που λαμβάνουν από διαφόρους μηχανισμούς συλλογής πληροφοριών, οι νομάρχες δεν τους δίνουν άδεια να επιχειρήσουν εναντίον τους. Την περίοδο αυτή στο όρος Τζούντι (Σ.τ.Μ.: Βρίσκεται εντός της τουρκικής επικράτειας) έχουν συγκεντρωθεί περισσότεροι αντάρτες από ποτέ!<br /> <br /> Οι φίλοι και οι συγγενείς πηγαίνουν με άνεση και επισκέπτονται τους αντάρτες στα λημέρια τους στο βουνό. Ολες οι ανάγκες διοικητικής μέριμνας των ανταρτών εξασφαλίζονται και μεταφέρονται στο βουνό χωρίς καμία ενόχληση. Επίσης, επειδή οι δυνάμεις ασφαλείας δεν κάνουν ελέγχους στους δρόμους, το κάθε είδους λαθρεμπόριο δίνει και παίρνει με μεγάλη άνεση.<br /> <br /> Οι φατρίες πολιτοφυλάκων που χρόνια τώρα υποστηρίζουν το κράτος, επειδή η δύναμη του κράτους έχει χαθεί από την περιοχή, για να εξασφαλιστούν, έχουν αρχίσει να κάνουν συμφωνίες με το ΡΚΚ. Τα προβλήματα που προκύπτουν μεταξύ των χωριών της περιοχής γνωστοποιούνται στην οργάνωση του ΡΚΚ και ζητείται από εκεί η επίλυσή τους. Εκείνοι που στο παρελθόν ήταν κοντά στο κράτος τώρα το μετανιώνουν. Γιατί το κράτος δεν είναι κοντά τους για να τους υποστηρίξει».<br /> <br /> Ο ίδιος αρθρογράφος, αφού παραθέτει στοιχεία με βάση τα οποία τα τελωνεία στα σύνορα με Ιράκ και Ιράν ελέγχονται από το ΡΚΚ, για να δείξει την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή επικαλείται απόσπασμα άρθρου του Saygı Öztürk, ο οποίος έγραψε στην εφημερίδα «Sözcü»: «Οι “αδειούχοι” αντάρτες κατεβαίνουν από τις μονάδες τους, που είναι στο βουνό, στις οικογένειές τους και όταν λήξει η άδεια επιστρέφουν στη βάση τους. Οι δυνάμεις ασφαλείας κάνουν ότι δεν τους βλέπουν. Γιατί αυτό θέλει η κυβέρνηση. Ενα μείγμα κωμωδίας και τραγωδίας».<br /> <br /> Αυτά συμβαίνουν στη γείτονα και θα πρέπει να αποτελέσουν όχι μόνο αντικείμενο συνεχούς παρακολούθησης, αλλά και επισταμένης και εμβριθούς μελέτης, για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω.<br /> <br /> Είπαμε, είναι καθήκον και ιερή υποχρέωση όσο και η υπεράσπιση της πατρίδας μας.<br /> <br /> Σάββας Καλεντερίδης</div> </div> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Είναι ιερή υποχρέωση όλων

Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στην πολιτική του ελεγχόμενου χάους που ασκείται στη Συρία και στην εκτίμηση ότι η πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική πρόταση στο Ισραήλ για την κατασκευή αγωγού!

<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/turcas_petrol.jpg"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-84466" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/turcas_petrol-300x225.jpg" title="turcas_petrol" width="600" /></a><br /> <br /> <strong>Πρόταση κατασκευής αγωγού που θα ενώνει το Ισραήλ με την Τουρκία, κατέθεσε στους Ισραηλινούς ο τουρκικός όμιλος Turcas Holding. Ο αγωγός θα έχει μήκος 470 χιλιομέτρων και το κόστος κατασκευής του ανέρχεται στα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Την ίδια στιγμή, την κατασκευή αγωγού προτείνει και ο όμιλος Zorlu, μαζί με συμφωνία αγοράς ισραηλινού φυσικού αερίου…</strong>Τι έκπληξη! Την ανακοίνωση της πρότασης της Turcas την έκανε το μέλος του διοικητικού συμβουλίου, ο γνωστός μας από την εμπλοκή του και σε θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, <strong>Μάθιου Μπράιζα,</strong> που είναι παντρεμένος με Τουρκάλα και το μόνο που του λείπει πλέον είναι να ζητήσει και την υπηκοότητα.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/06/Bryza_Matt.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-50153" height="225" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/06/Bryza_Matt-300x225.jpg" title="Bryza_Matt" width="300" /></a>Η ανακοίνωση έγινε μάλιστα στην ελεύθερη Κύπρο, <strong>στην Πάφο, κατά τη διάρκεια συνεδρίου</strong> για τα ενεργειακά ζητήματα. Ο αγωγός που προτείνουν οι Τούρκοι θα είναι υποθαλάσσιος και στόχο θα έχει να διοχετεύσει στις δυτικές αγορές τις μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου που έχουν αρχίσει να αντλούνται από τα κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί στα ισραηλινά «οικόπεδα» στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> <!-- /metas --> <br /> <strong>Ο αγωγός που θα καταλήγει στη Μερσίνα, θα έχει τη δυνατότητα μεταφοράς 16 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως.</strong> Στην πρόταση υπάρχει και μια περίεργη αναφορά, ότι εάν πολιτικά προβλήματα δεν επηρεάσουν την κατασκευή, τότε η Turcas είναι έτοιμη να χρηματοδοτήσει μόνη της την κατασκευή. «Ιδιωτικός» αγωγός χωρίς τις «ευλογίες» των κρατών γίνεται άραγε;<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκική πρόταση στο Ισραήλ για την κατασκευή αγωγού!

Πρόταση κατασκευής αγωγού που θα ενώνει το Ισραήλ με την Τουρκία, κατέθεσε στους Ισραηλινούς ο τουρκικός όμιλος Turcas Holding. Ο αγωγός θ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Τα σχέδια για έναν αγωγό έφεραν τον πόλεμο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/oil_pipeline.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84429" height="330" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/oil_pipeline.jpg" title="oil_pipeline" width="600" /></a></div> <br /> <strong>Ευχή ή κατάρα τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και ενεργειακοί δρόμοι προς την Δύση; Ενώ ο ελληνισμός της Κύπρου γιορτάζει το άναμμα της φλόγας η οποία θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει και το «αναστάσιμο φως» του έθνους, λίγα μίλια ανατολικότερα ένας λαός μετράει για την ώρα περίπου 117.000 νεκρούς, εκατομμύρια πρόσφυγες και εκτοπισμένους, καθώς επίσης και ανυπολόγιστες καταστροφές στο όνομα όχι κάποιας «ελευθερίας» – όλα αυτά στην κονίστρα των διεθνών σχέσεων δεν αποτελούν παρά «δικαιολογίες» για τους αφελείς και ευκολόπιστους – αλλά πιθανότατα και στον βωμό ενός… αγωγού.</strong><strong></strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη</strong></span><br /> Από τη διαδικτυακή αυτή γωνιά έχουμε ενημερώσει εδώ και χρόνια τους φίλους αναγνώστες, ότι τα πράγματα δεν είναι – σχεδόν – ποτέ όπως φαίνονται, ενώ με τις ανά περιόδους αναρτήσεις προσπαθούμε – με όλη τη σχετικότητα που επιβάλλεται – να τους κάνουμε να αντιληφθούν τη μακροσκοπική εικόνα για τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας, δηλαδή <strong>να δούνε το «δάσος» κι όχι μόνο το «δέντρο»</strong>.<br /> <br /> Έτσι και σήμερα προσπαθώντας να συμπληρώσουμε <strong>το σύνθετο γεωπολιτικό «παζλ»</strong> το οποίο σχηματοποιείται μπροστά στα μάτια μας, επικεντρωνόμαστε σε ένα μεγάλο σημείο του «δάσους», το οποίο <strong>δεν έχει παρουσιαστεί με την δέουσα προσοχή</strong> τους τελευταίους μήνες αναφορικά με το ζήτημα της Συρίας. Εξηγούμαστε:<br /> Μέσα στο πλαίσιο <strong>των ευρύτερων γεωπολιτικών επιλογών των Αγγλοσαξόνων και της Ρωσίας,</strong> κατά κύριο λόγο, στην κονίστρα του χώρου τον οποίο έχουμε προσδιορίσει ως «<strong>υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος</strong>» (ΜΘΣΑΑΜ) και ο οποίος έχει αφορά και το ποιος από τους δύο θα ελέγξει την «πολύφερνη νύφη» που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση (<strong>κατά κύριο λόγο τη γερμανική ισχύ</strong>), εκτυλίσσεται ένα <strong>πολύπλοκο ενεργειακό παίγνιο</strong> το οποίο στόχο έχει από την πλευρά των Αγγλοσαξόνων, να σπάσει την εξάρτηση της ΕΕ από την Ρωσία, ενώ η Μόσχα προσπαθεί φυσικά να αποτρέψει κάτι τέτοιο να συμβεί.<br /> Όπως έχουμε επίσης προαναφέρει, <strong>η ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από την Ρωσία στην ουσία δεν επιτρέπει στους Αγγλοσάξονες να χρησιμοποιήσουν τις Βρυξέλλες με τον τρόπο που χρειάζονται,</strong> αφού οι Ευρωπαίοι θα πρέπει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να διατηρούν ένα επίπεδο σχέσεων με το Κρεμλίνο. Δεν είναι καθόλου τυχαία η <strong>επαμφοτερίζουσα στάση του Βερολίνου στο ζήτημα της Συρίας,</strong> το οποίο από τη μία καταδικάζει απερίφραστα, αλλά <strong>μόνο λεκτικά</strong> τη Δαμασκό, με αποτέλεσμα να προβληματίζει την Ουάσιγκτον που θα επιθυμούσε μία πολύ πιο ενεργή στάση. Η γερμανική πολιτική υπαγορεύεται πολύ λογικά από τη σχέση εξάρτησης που έχει αναπτύξει με τη Ρωσία, η οποία δεν είναι δυνατό να διαταραχτεί, αφού κάτι τέτοιο θα έχει <strong>σοβαρές οικονομικές συνέπειες στην ατμομηχανή της Ευρώπης</strong>.<br /> Πώς λοιπόν οι δυτικές ναυτικές δυνάμεις θα δημιουργήσουν την νέα αρχιτεκτονική στην ΜΘΣΑΑΜ έτσι ώστε να μειώσουν την εξάρτηση της ΕΕ από την Ρωσία; <strong>Ένας από τους κύριους μοχλούς για τη δημιουργία μίας τέτοιας εξέλιξης είναι η ανάπτυξη των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο,</strong> με αποτέλεσμα οι ανακαλύψεις στο Ισραήλ, την Κύπρο και οσονούπω στην Ελλάδα να οδηγούν προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.<br /> <strong>Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι συνδυασμένες υπάρχουσες και δυνητικές δυνατότητες του άξονα Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα στον συγκεκριμένο τομέα θα μπορούν να καλύψουν πάνω από το 30% των ενεργειακών αναγκών της ΕΕ από το 2020 και μετά.</strong><br /> Όμως, από μόνα τους τα συγκεκριμένα κοιτάσματα πολύ δύσκολα θα έκαναν τη διαφορά σε σημείο όπου η ΕΕ να «απεξαρτηθεί» – τουλάχιστον πολιτικά – από το σφιχταγκάλιασμα της Μόσχας. <strong>Για τους Αγγλοσάξονες χρειάζεται κι ένας τέταρτος στην εξίσωση,</strong> ο οποίος σε συνδυασμό με το Ελληνο-ισραηλινό τρίγωνο να μπορέσει να αυξήσει τις ποσότητες υδρογονανθράκων προς την ΕΕ, άρα και τη μείωση της εξάρτησής της από τη Ρωσία.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Middle_East_North_Africa.png"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84430" height="276" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Middle_East_North_Africa.png" title="Middle_East_North_Africa" width="500" /></a><br /> <strong>Ποιος θα είναι αυτός ο «τέταρτος»;</strong> «H Συρία» θα σκεφτόταν κάποιος, ειδικά αφού η συγκεκριμένη ανάλυση αναφέρεται στην μαρτυρική αυτή χώρα. Η απάντηση όμως είναι αρνητική. Η Συρία δεν αποτελεί χώρα-παραγωγό η οποία θα έλυνε το πρόβλημα των Αγγλοσαξόνων. <strong>Η χώρα-κλειδί για τις εξελίξεις η οποία θα συμπληρώσει το «καρέ» της ενέργειας για τον νέο ενεργειακό χάρτη του 2020 βρίσκεται όχι στην Μεσόγειο αλλά στον Κόλπο και δεν είναι άλλη από το Κατάρ…</strong><br /> Με λίγα λόγια, στον ενεργειακό άξονα Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα σχεδιάζεται να προστεθεί και ο τεράστιος παραγωγός φυσικού αερίου που λέγεται Κατάρ. Η κρίση λοιπόν στη Συρία, πάντα αναφορικά με την ενεργειακή γεωπολιτική παράμετρο, απαντάει στο ερώτημα <strong>από πού ακριβώς σχεδιάζεται να περάσει αγωγός ο οποίος θα μεταφέρει το «σουνιτικό» φυσικό αέριο του Κόλπου στη Μεσόγειο και πιθανότατα εξηγεί την ενεργητική διπλωματική εμπλοκή του Κατάρ στην περιοχή, τόσο στην υπόθεση της Συρίας, όσο για παράδειγμα στη Λωρίδα της Γάζας…</strong><br /> Πολύ απλά, μια σιιτική-αλαουιτική Συρία δεν αποτελεί σύμμαχο των Σαουδαράβων και των Καταριανών οι οποίοι βλέπουν στο σιιτικό δόγμα του Ισλάμ τον κύριο αντίπαλο για τον έλεγχο του ισλαμικού κόσμου. Βέβαια, <strong>το γεγονός της συνεργασίας του Κατάρ με το Ιράν στα κοιτάσματα του Περσικού, αποτελεί μία «τακτική» κίνηση και των δύο</strong> αφού το «χρήμα ενώνει», ενώ και η γειτνίαση εγείρει σοβαρά ζητήματα ασφαλείας τα οποία χρήζουν ορθής διαχείρισης ώστε να μην εξελιχθούν σε «θερμό μέτωπο». Κατά τα άλλα, το πώς η κάθε πλευρά θα επενδύσει τα χρήματα αυτά, στο να υποστηρίξει αντίπαλες ομάδες και κινήματα είναι ένα άλλο θέμα…<br /> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Με άξονα τη βασική μας θέση ότι το Κατάρ προορίζεται να μεταφέρει το φυσικό του αέριο μέσω Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας και Συρίας στην Ανατολική Μεσόγειο για να το προωθήσει στην ΕΕ, με σκοπό να μειώσει την εξάρτησή της από τη Ρωσία, εξάγεται λογικά το συμπέρασμα, ότι στις χώρες που παρεμβάλλονται μεταξύ του Κατάρ και της Μεσογειακής ακτής, θα κριθεί η διαμόρφωση των νέων ισορροπιών ώστε είτε να υποστηρίζουν τον σχεδιασμό είτε να τον υπονομεύουν.</strong></span></div> <strong>Η Ιορδανία, η Συρία, το Ιράκ αλλά και ο Κουρδικός παράγοντας έχουν για τον λόγο αυτό μετατραπεί στο πεδίο θερμής αντιπαράθεσης των Μεγάλων Δυνάμεων οι οποίες για να επιτύχουν τους σχεδιασμούς τους δεν διστάζουν να ξυπνήσουν τα θρησκευτικά πάθη τόσο μέσα στο Ισλάμ όσο και μεταξύ του Ισλάμ και των υπολοίπων.</strong> Φυσικά, ο κάθε γεωπολιτικός δρων, προσπαθεί μέσω της συμμετοχής τους στο συγκεκριμένο «παίγνιο» να εξασφαλίσει και τα συμφέροντα του, όπως καθείς τα αντιλαμβάμνεται (για παράδειγμα η Τουρκία οραματίζεται την ανασύσταση του Οθωμανικού χώρου, ενώ η Σαουδική Αραβία την κυριαρχία του Σαλαφιτικού Ισλάμ στην περιοχή, οι Κούρδοι για τη δημιουργία τους κράτους τους και πάει λέγοντας).<br /> Κλείνουμε τη σύντομη αυτή ανάλυση μιας ακόμα παραμέτρου της σύγκρουσης στη Συρία, υπογραμμίζοντας ότι το καίριο ερώτημα για τις εξελίξεις αφορά <strong>το αν και κατά πόσον θα οδηγηθούμε σε τριχοτόμηση και στο ποιος ακριβώς θα έχει την πρόσβαση στην Μεσόγειο, το σουνιτικό ή το σιιτικό στοιχείο, </strong>με το τελευταίο να είναι εχθρικό προς τη Δύση, ενώ και οι Κούρδοι παίζουν τον δικό τους (<strong>εναλλακτικό;</strong>) ρόλο στο θέμα αυτό.<br /> <!-- /metas --> <br /> Τέλος, να σημειώσουμε ότι αυτή τη στιγμή και με βάση το παραπάνω σκεπτικό, <strong>η κατάσταση στη Συρία δεν πρόκειται να μείνει ως έχει, αλλά αυτό για να αλλάξει προϋποθέτει την άμεση στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης για να αλλάξει τα δεδομένα επί του πεδίου</strong>. Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι επήλθε συμφωνία στο συριακό πρόβλημα, πιθανότατα θα διαψευστεί και όλοι οι υπόλοιποι καλό θα ήταν να προετοιμαζόμαστε για τα επόμενα επεισόδια <strong>στον δρόμο από τον Κόλπο… στην Άγρια Δύση</strong>.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Συρία: Τα σχέδια για έναν αγωγό έφεραν τον πόλεμο;

Ευχή ή κατάρα τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και ενεργειακοί δρόμοι προς την Δύση; Ενώ ο ελληνισμός της Κύπρου γιορτάζει το άναμμα της φλό...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Χιλιάδες εγκλωβισμένοι Έλληνες ζητούν βοήθεια…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Syria_Orthodox.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84420" height="330" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Syria_Orthodox.jpg" title="Syria_Orthodox" width="600" /></a></div> <br /> <strong>Κι όμως, το έδαφος της Συρίας φιλοξενεί χιλιάδες Έλληνες με τη στενή ή και την ευρεία έννοια του όρου, οι οποίοι αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε κατάσταση ομηρίας λόγω του πολέμου, ο οποίος μέρα με την ημέρα παίρνει όλο και περισσότερο διαστάσεις μίας θρησκευτικής και πολιτισμικής σύγκρουσης.</strong><br /> <strong>Τη περίπτωση των χιλιάδων αραβόφωνων ελληνορθόδοξων, μουσουλμάνων και μπεκτασήδων ελληνόφωνων και φυσικά των ελληνόφωνων χριστιανών ορθόδοξων της Συρίας την αναδεικνύει με ένα μεστού νοήματος και σημασίας άρθρο του, ο Δρ. Ευάγγελος Βενέτης, υπεύθυνος του Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής του ΕΛΙΑΜΕΠ.</strong><br /> Η συγκεκριμένη ανάλυση καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που σταθερά υποστηρίζουμε από το «<strong>defence-point.gr</strong>» εδώ και αρκετούς μήνες, ότι η Αθήνα έχει υποχρέωση να σταθεί αρωγός και σε όλα τα «παιδιά» της, αφού ο Οικουμενικός Ελληνισμός αποτελεί την πραγματική δύναμη τόσο του έθνους όσο και του μακραίωνου πολιτισμού του.<br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Η προστασία της Βυζαντινής κληρονομίας στο έδαφος της Συρίας δεν αποτελεί ένδειξη ανθρωπιστικής ευαισθησίας από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, αλλά σημαντικότατο εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. </strong></span></div> Σε τελική ανάλυση η ενεργοποίηση του ελληνικού παράγοντα στην περιοχή από την μία θα ενισχύσει τη στάση της Ρωσίας μέσω της δημιουργίας <strong>ενός ισχυρού «Ορθόδοξου μοχλού πίεσης» προς τις αντιμαχόμενες πλευρές, </strong>από την άλλη δεν μπορεί παρά να ευνοηθεί και από τον δυτικό παράγοντα ο οποίος είναι σίγουρο ότι <strong>δεν θα ήθελε με κανέναν τρόπο η Ορθοδοξία της Μέσης Ανατολής να θεωρήσει ως μοναδικό προστάτη της το Κρεμλίνο</strong>. Ή κάνουμε λάθος;<br /> Ας δούμε λοιπόν το άρθρο:<br /> <span style="color: blue;"><strong>ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ</strong></span><br /> Αλήθεια είναι ότι μέσα στον ορυμαγδό των ειδήσεων για την οικονομική κρίση, αδιαφορούμε σε κάθε επίπεδο για το τι συμβαίνει εκτός Ελλάδας, και ιδιαίτερα στην γειτονιά μας, λ.χ. την Μέση Ανατολή. Βέβαια αυτό συνέβαινε και προ κρίσης, οπότε η οικονομία σήμερα δεν αποτελεί δικαιολογία. Απλώς αδιαφορούμε, εμείς οι Έλληνες, για διαφόρους λόγους (ας μην τους αναλύσουμε επί του παρόντος). Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση της Συρίας. Επηρεασμένοι από την ξένη ειδησεογραφία για το θέμα αναλύουμε τις τρέχουσες εξελίξεις αλλά ξεχνούμε ότι στην Συρία σήμερα ζουν αδελφοί Έλληνες οι οποίοι χειμάζονται από τον εμφύλιο.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Venetis_ELIAMEP.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-84421" height="167" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Venetis_ELIAMEP-300x200.jpg" title="Venetis_ELIAMEP" width="250" /></a><span style="color: maroon;"><strong>Δρ. Ευάγγελος Βενέτης, (Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής, ΕΛΙΑΜΕΠ)</strong></span><br /> Μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί καμία αναφορά ή έκταση από τα ελληνικά ΜΜΕ στο θέμα, πέραν ίσως της απαγωγής των δύο επισκόπων προ μερικών μηνών, απόρροια της διεθνούς ειδησεογραφίας για το θέμα. <strong>Δικαιούμαστε να ξεχνούμε, λοιπόν, τους Έλληνες της Συρίας; Σε καμία περίπτωση.</strong><br /> Ως «Έλληνες» της Συρίας καθορίζονται οι κάτοικοι οι οποίοι <strong>α) </strong>Χριστιανοί Ορθόδοξοι ή άλλου δόγματος ομιλούντες ελληνικά,<strong> β)</strong> σουνίτες ή μπεκτασήδες μουσουλμάνοι δίγλωσσοι ομιλούντες ελληνικά (κρητική διάλεκτο) και αραβικά, και<strong> γ) </strong>αραβόφωνοι Χριστιανοί οι οποίοι έχουν ελληνική καταγωγή και χρησιμοποιούν εν μέρει την ελληνική ως γλώσσας λειτουργίας τους ναούς.<br /> <strong>Εν ολίγοις, στην Συρία σήμερα υπάρχουν πληθυσμοί οι οποίοι παρουσιάζουν ένα από τα δύο βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου Νεοέλληνα, δηλ. την ελληνική γλώσσα και την χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία.</strong><br /> <strong><span style="color: maroon;">ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΘΡΟΥ ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:</span> <a href="http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_mc3_1_11/09/2013_518237">http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_mc3_1_11/09/2013_518237</a></strong><br /> <br /> <!-- /metas --> <br /> <strong><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Syria_Orthodox_2.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84426" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Syria_Orthodox_2.jpg" title="Syria_Orthodox_2" width="600" /></a></strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Συρία: Χιλιάδες εγκλωβισμένοι Έλληνες ζητούν βοήθεια…

Κι όμως, το έδαφος της Συρίας φιλοξενεί χιλιάδες Έλληνες με τη στενή ή και την ευρεία έννοια του όρου, οι οποίοι αυτή τη στιγμή βρίσκοντα...

Διαβάστε την συνέχεια