ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

«Μήπως θα αποδοθεί προσεχώς το βραβείο Νόμπελ Γενοκτονιών στη Τουρκία;»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1pQWSsBtNPSZ4iuOUEajzqGNX5-FgyfOcexiciUkbaYTZyZFmdVEKST6f600AoDiCzeqPwErkkqSu8Ueuip7rnQ0ZC9Grjag3IAMmCnojfLZYyeTXFSS22r18jDDIiJmX8CNcRPiOX4M/s1600/efdogan+assassin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1pQWSsBtNPSZ4iuOUEajzqGNX5-FgyfOcexiciUkbaYTZyZFmdVEKST6f600AoDiCzeqPwErkkqSu8Ueuip7rnQ0ZC9Grjag3IAMmCnojfLZYyeTXFSS22r18jDDIiJmX8CNcRPiOX4M/s1600/efdogan+assassin.jpg" /></a></div>
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
Boualem Afir, Siwel (<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Kabylie">Καμπυλία</a>), Πρακτορείο Ειδήσεων της Καμπυλίας (Αλγερία)</h3>
<div>
Οι Κούρδοι γίνονται τακτικά θύματα επιθέσεων από τις τουρκικές δυνάμεις, αλλά η διεθνής κοινή γνώμη παραμένει τυφλή και κουφή για να μην «πειραχτεί η Άγκυρα». Οι πρώτοι θάνατοι καταγράφονται στο Κουρδιστάν, ενώ άλλες αιματηρές επιθέσεις γίνονται παντού όπου οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις «υποπτεύονται» τη παρουσία ενεργών μελών του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ). Η Τουρκία, κάτω από αυτή τη ψεύτικη πρόφαση προσπαθεί στην ουσία να σπάσει τον κουρδικό λαό, με την έγκριση των λεγόμενων πολιτισμένων εθνών Θα πάρει η Τουρκία προσεχώς το βραβείο Νόμπελ για τις Γενοκτονίες; Η σιωπή που εκδηλώνεται από τα μέλη του ΝΑΤΟ, ενώπιον της επιθετικότητας και της βίας που αντιμετωπίζει ο κουρδικός λαός την τελευταία εβδομάδα και από πάντα από το στρατό και την αστυνομία του Ερντογάν, δεν κρύβει τη διαρκή υποστήριξη των μελών αυτής της Συμμαχίας στο τουρκικό καθεστώς. Η άμεση συμμετοχή της Τουρκίας στη πυρκαγιά και το διηνεκές του εμφυλίου πολέμου στη Συρία και τη Μέση Ανατολή είναι αδιαμφισβήτητη. Από τον εξοπλισμό των δυνάμεων κατά του Μπασάρ αλ Άσαντ, των λεγόμενων «μετριοπαθών ισλαμιστών», έως τη χρηματοδότηση του Ισλαμικού Κράτους (Deach) μέσω της αγοράς του πετρελαίου του, η Τουρκία συνεχίζει να απολαμβάνει το προνομιακό καθεστώς της ως μέλος του Οργανισμού της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ) για να εδραιωθεί στην περιοχή, με την ενίσχυση της στρατιωτικής της παρουσίας. «Το ΝΑΤΟ γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1949, ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που ξεκίνησαν από πέντε ευρωπαϊκές χώρες υπογράφοντες της Συνθήκης των Βρυξελλών (Βέλγιο, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες και Ηνωμένο Βασίλειο) με τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες πέντε ευρωπαϊκές χώρες που καλέστηκαν να συμμετάσχουν (Δανία, Ιταλία, Ισλανδία, Νορβηγία και Πορτογαλία). Άλλες δυτικές χώρες προσχωρήσαν αργότερα, αλλά πέντε ευρωπαϊκές χώρες (Αυστρία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Σουηδία και Ελβετία) δεν ανήκουν σε αυτό επειδή είναι στρατιωτικά ουδέτερες . Ωστόσο, οι στρατοί τους, ακολουθούν τους κανόνες που ορίζονται από το ΝΑΤΟ». «Η συμμαχία είχε ως αρχικό σκοπό τη διασφάλιση της ασφάλειας στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για πρόληψη των πιθανών αναβιώσεων του γερμανικού ιμπεριαλισμού και κατά κάθε προσπάθειας της επέκτασης της Σοβιετικής Ένωσης. Μεταξύ 1955 και 1991, ο ορισμένος αντίπαλος του ΝΑΤΟ παίρνει τη μορφή του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ένας συλλογικός οργανισμός ασφάλειας υπό σοβιετική υπακοή που δημιουργήθηκε μετά την στρατιωτική ολοκλήρωση της ΟΔΓ στο δυτικό μπλοκ που παρουσιάστηκε ως πολιτικά και στρατιωτικά συμμετρική ως προς την Ατλαντική Συμμαχία. Σύμφωνα με τις φιλοδοξίες του Βρετανού Γενικού Γραμματέα του, Hastings Lionel Ismay, ο ρόλος του ΝΑΤΟ ήταν, κατά τη διάρκεια των χρόνων του ψυχρού πολέμου, να «κρατηθούν οι Ρώσοι έξω, οι Αμερικανοί μέσα και οι Γερμανοί υπό κηδεμονία» Ο Ερντογάν και ο πρωθυπουργός του Αχμέτ Νταβούτογλου ξεκίνησαν έναν πόλεμο εναντίον του ΡΚΚ, το οποίο στα μάτια τους αντιπροσωπεύει «τη» τρομοκρατία. Μεταξύ του Ιουνίου και της 1ης Νοεμβρίου, μεταξύ των δύο βουλευτικών εκλογών -χειραγώγηση που σκόπευε να ενισχυθεί η εξουσία τους-, δεν έπαψαν ούτε στιγμή να αναβιώσουν έναν πόλεμο εναντίον των εκπροσώπων του κουρδικού λαού. Η Humanité, κατά το μήνα Αύγουστο, είχε αναφέρει τις πρώτες σφαγές που έγιναν από την τουρκική αεροπορία, η οποία, βομβαρδίζοντας χωριά στο Όρος Καντίλ (Ιράκ), με πρόσχημα ότι ήταν βάσεις του ΡΚΚ σκότωνε πραγματικά δεκάδες αμάχους. Από το τέλος του καλοκαιριού, σε πολλές πόλεις της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, οργανώθηκε η αντίσταση. Στο Ντιγιαρμπακίρ, για παράδειγμα, τη μεγάλη κουρδική πόλη, η γειτονιά της Sur οργανώθηκε για να εμποδίσει την αστυνομία, τη χωροφυλακή και τις ένοπλες δυνάμεις να εισέλθουν. Αλλού, όπως στην Cizre, κηρύχτηκε η αυτονομία, προκαλώντας τη κατασταλτική οργή της εξουσίας. Ήδη, αυτά που αρχικά έμοιαζαν με συγκρούσεις είχαν ως αποτέλεσμα θανάτους, τραυματίες, συλλήψεις, και κατεδαφίσεις σπιτιών». «Τις τελευταίες ημέρες, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις έχουν επιδεινωθεί. Το Ντιγιαρμπακίρ είναι υπό πολιορκία. "Θα κάνουμε τα πάντα για να κάνουμε τη Cizre, τη Silopi και κάθε μέρος της πατρίδας μας μια ζώνη ειρήνης, σταθερότητας και ελευθερίας", προειδοποίησε την Τρίτη ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου. «Οι τρομοκράτες θα εξαλειφθούν από αυτές τις περιοχές. Γειτονιά με γειτονιά, σπίτι με σπίτι, δρόμο με δρόμο», πρόσθεσε. Το 2011, όταν ο πρόεδρος της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι είχε κάνει παρόμοιες απειλές, επί λέξει, οι δυτικές χώρες είχαν αποφασίσει να ξεκινήσουν μια στρατιωτική επίθεση εναντίον της Τρίπολης. Σήμερα, από το Παρίσι μέχρι το Βερολίνο, από το Λονδίνο μέχρι την Ουάσιγκτον, υφίσταται σιγή ασυρμάτου. Εκείνος και όλοι οι υπουργοί του μιλούν για «κάθαρση», γεγονός που μας θυμίζει τις κορυφές της αποικιοκρατικής καταστολής σε όλο τον κόσμο. Συνέτριψαν τις ειρηνευτικές συνομιλίες του τέλους του 2012 μεταξύ της κυβέρνησης των ισλαμιστών της Άγκυρας και του PKK, για να προσπαθήσουν να τερματίσουν μια σύγκρουση που έχει στοιχίσει πάνω από 40.000 ζωές από το 1984». «Οκτώ μέλη του PKK σκοτώθηκαν. Αυτοί οι Κούρδοι αντάρτες «εξουδετερώθηκαν» τη Τρίτη στην Cizre, στην επαρχία του Σιρνάκ (νοτιοανατολικά), δήλωσε το Γενικό Επιτελείο σε δήλωσή που αναφέρεται στην ιστοσελίδα του. Σημαντικά στρατεύματα του στρατού και των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας εισέβαλαν σε αρκετές πόλεις που υπόκεινται σε απαγόρευση της κυκλοφορίας, συμπεριλαμβανομένων της Cizre, Silopi, Ντιγιαρμπακίρ, Nusaybin και Dargeçit. Με σκληρές μάχες αντιτάθηκαν από νεαρούς υποστηρικτές του ΡΚΚ και μετέτρεψαν ολόκληρες γειτονιές σε εμπόλεμες ζώνες. Μέσω τηλεφωνικής συνδιάλεξης, κάτοικοι της Silopi και Cizre ανάφεραν την παρουσία αρμάτων μάχης του στρατού και ανάφεραν εκρήξεις και στήλες καπνού. Ο βουλευτής του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP, φιλοκουρδικού), Φερχάτ ENCU δημοσίευσε στο λογαριασμό Twitter του φωτογραφίες από στρατιώτες που κατεδάφισαν την πόρτα του κτιρίου στο οποίο βρισκόταν στην Silopi. «Δεν είμαστε ασφαλείς», έγραψε. Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Firat News, ένα 11χρονο παιδί σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής επιχείρησης στο Cizre. Μετά από περισσότερα από δύο χρόνια κατάπαυσης του πυρός, σφοδρές συγκρούσεις επαναλήφθηκαν το τελευταίο καλοκαίρι μεταξύ τουρκικής αστυνομίας στρατιωτών και του PKK, με πολλά θύματα. Τρεις αστυνομικοί σκοτώθηκαν και τρεις τραυματίστηκαν την Τρίτη στο Silvan σε μια βομβιστική επίθεση που αποδίδεται στο PKK, που είχε ως στόχο ένα θωρακισμένο όχημα. Την ανήμερη, δύο νεαροί διαδηλωτές πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με την αστυνομία, ενώ κατήγγειλαν την απαγόρευση της κυκλοφορίας σε ισχύ από τις 2 Δεκέμβριο στην περιοχή Sur στο Ντιγιαρμπακίρ. Χθες, σε αυτές τις πόλεις, οι εικόνες ήταν τρομερές. Εκατοντάδες άνθρωποι προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν τις εμπόλεμες περιοχές και τα κέντρα των πόλεων. Όσοι αποφάσισαν να παραμείνουν, λόγω αδυναμίας αναχώρησης, αλλά συχνά με τη πολιτική βούληση να μην ενδώσουν στη στρατιωτική πίεση της κεντρικής κυβέρνησης, άρχισαν να αποθηκεύσουν τροφές εν αναμονή μακριάς και σκληρής πολιορκίας. Σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Τουρκίας, 52 απαγορεύσεις κυκλοφορίας τέθηκαν σε ισχύ από τα μέσα Αυγούστου, σε επτά επαρχίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Τα μέτρα αυτά αφορούν συνολικά 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι». «Η κατάρριψη ενός ρωσικού αεροπλάνου πριν από μερικές εβδομάδες, δείχνει επίσης πως η Άγκυρα προτιμά να επιμείνει σε μια γραμμή αντιπαράθεσης. Όσο περισσότερο που ορισμένοι παρατηρητές αναρωτιούνται αν η τοποθέτηση τουρκικών στρατευμάτων κοντά στη Μοσούλη, δεν κρύβει, στην πραγματικότητα, την προσπάθεια δημιουργίας ενός διαδρόμου εξόδου για τους ισλαμιστές μαχητές». Boualem Afir. <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

«Μήπως θα αποδοθεί προσεχώς το βραβείο Νόμπελ Γενοκτονιών στη Τουρκία;»

Boualem Afir , Siwel ( Καμπυλία ), Πρακτορείο Ειδήσεων της Καμπυλίας (Αλγερία) Οι Κούρδοι γίνονται τακτικά θύματα επιθέσεων από τις του...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο κύριος Ρίχτερ, οι 19 ακαδημαϊκοί και η αναθεώρηση της ιστορίας στη Γερμανία

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Ιστορία, Πρωτοσέλιδα 16:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggjOJUAYbOoNkW9-A5wN2BEcC9zBMgtu7rwjP6Ev4hrKwW-fjePNSCSZecdpCi9E43Gi7I_LffcfEgQc6IbOv-ao3pbaMLvMJlCsZ658MA9_kUnpKswRqxqZfYKaRwJa8FRwGLJsfsOYc/s1600/h+maxi+tis+kritis+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggjOJUAYbOoNkW9-A5wN2BEcC9zBMgtu7rwjP6Ev4hrKwW-fjePNSCSZecdpCi9E43Gi7I_LffcfEgQc6IbOv-ao3pbaMLvMJlCsZ658MA9_kUnpKswRqxqZfYKaRwJa8FRwGLJsfsOYc/s1600/h+maxi+tis+kritis+.jpg" /></a></div>
 
Εξισώνοντας το θύτη με τα θύματα 
 
 Γράφει ο Χρήστος Τσαντής 
Το γνωστό πίνακα του Πέτρου Βλαχάκη για τη Μάχη της Κρήτης επικαλείται ο κ. Ρίχτερ στο βιβλίο του για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του περί «βρώμικης και κτηνώδους» αντίστασης από την πλευρά των Κρητικών. Μιλά ακόμα για την «ιπποτική και δίκαιη» κατάκτηση της Κρήτης από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Η δίωξή του και η δίκη που διεξάγεται αυτή την περίοδο προφανώς και δεν απαντάει στην επιχείρηση αναθεώρησης της ιστορίας, την οποία μεθοδικά προωθεί η Γερμανία. 
Η αντιπαράθεση στο πεδίο της ιστορικής έρευνας και των ιδεών γίνεται με επιχειρήματα και όχι με διώξεις. Αυτό όμως απέχει πολύ από το να επιβραβεύουμε τα ανυπόστατα ψεύδη ή τη διαστροφή της ιστορίας και να αποδίδουμε τιμές σαν πολιτεία ή σαν πανεπιστημιακά ιδρύματα σε πλαστογράφους της ιστορίας. Γύρω από αυτό το ζήτημα όμως προκύπτουν και κάποια ακόμα σοβαρά θέματα. 
<h3>
Ο πίνακας του Βλαχάκη</h3>
<img alt="η μάχη της Κρήτης Βλαχάκης" class="alignnone size-full wp-image-4180" src="https://christostsantis.files.wordpress.com/2015/05/ceb7-cebcceaccf87ceb7-cf84ceb7cf82-cebacf81ceaecf84ceb7cf82-ceb2cebbceb1cf87ceaccebaceb7cf82.jpg?w=1160" /> 
 
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Τί απεικονίζει ο συγκεκριμένος πίνακας του Πέτρου Βλαχάκη; Ο ζωγράφος, επιζών της ναζιστικής θηριωδίας, κατέγραψε αυτό ακριβώς που είδαν τα μάτια του. Ο ναζί φαντάρος, μέλος της στρατιάς των εισβολέων μόλις έχει σκοτώσει τον Μανώλη Θεοδωράκη που πάλευε να υπερασπιστεί με πέτρες και λιανοτούφεκα την ζωή της οικογένειάς του και τη λευτεριά του. Ο άνδρας που σηκώνει την πέτρα, γείτονας του θύματος, θα έπρεπε κατά τον κύριο Ρίχτερ να πει στους εισβολείς: «Περάστε! Τί θα πάρετε;» Μόνο που οι ναζί δεν ήρθαν για… τουρισμό στην Κρήτη. 
Ο ερευνητής κύριος Ρίχτερ δεν κατάφερε να βρει φαίνεται τις ιστορικές πηγές έτσι ώστε να ενημερωθεί για την ιστορία του πίνακα του Βλαχάκη. 
<h3>
19 τακτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών για την υπόθεση της ποινικής δίωξης του Ρίχτερ</h3>
Οι 19 ακαδημαϊκοί δημοσίευσαν κείμενο τους  στην εφημερίδα «Καθημερινή» την Κυριακή 20/12/2015. Όμως δεν μένουν απλά στο θέμα της δίωξης του Ρίχτερ. Θα περίμενε κανείς ότι τα τακτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών θα γνώριζαν για την ιστορία του πίνακα του Βλαχάκη. Θα περίμενε κανείς να γνωρίζουν ότι στη Γερμανία επιχειρείται, ειδικά μετά από την ενοποίησή της, μια έντονη προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας. 
Γράφουν στο κείμενό τους ότι: «Ο Ρίχτερ, συγγραφέας του βιβλίου «Η Μάχη της Κρήτης», διαπιστώνει ως πόρισμα της ιστορικής του έρευνας τέλεση και από την πλευρά αντιστασιακών Κρητών (απρόσωπα) πράξεων που παραβιάζουν το δίκαιο του πολέμου, όπως θανάτωση συλλαμβανόμενων αιχμαλώτων, σφαγιασμό τραυματιών, ατιμασμός νεκρών κλπ. Οι πράξεις αυτές αν τελέσθηκαν, παραβιάζουν ασφαλώς διεθνείς συνθήκες που επιβάλουν μεταχείριση των αιχμαλώτων (δηλαδή εξουδετερωμένων και άρα ακίνδυνων αντιπάλων) ως υποκείμενα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το πως μεταχειρίζεται τους αιχμαλώτους ο αντίπαλός τους είναι, άλλωστε, θέμα όχι μόνο του διεθνούς δικαίου αλλά και της ηθικής». 
 
 <img alt="Κατοχή" class="alignleft size-medium wp-image-3020" height="233" src="https://christostsantis.files.wordpress.com/2015/02/cebaceb1cf84cebfcf87ceae-cf80ceb1ceb9ceb4ceb9ceac-1.jpg?w=300&h=233" width="300" /> 
 
Μόνο που στην Κρήτη δεν συγκρούστηκαν κάποιοι «αντίπαλοι» στρατοί. Από τη μια μεριά ήταν οι εμπειροπόλεμες στρατιές των ναζί και από την άλλη άμαχος πληθυσμός και λίγα στρατεύματα. Οι αλεξιπτωτιστές ήταν πάνοπλοι και οι Κρητικοί ουσιαστικά άοπλοι. Από τη μία πλευρά ο ουρανός γέμιζε με γερά εξοπλισμένους φανατισμένους δολοφόνους έτοιμους να σφάξουν και να κάψουν, με τα πιο σύγχρονα πολεμικά μέσα, ενώ από την άλλη βρίσκονταν οι υπερασπιστές της γης τους, άντρες, γέροι, γυναίκες και παιδιά, με πέτρες και με τσουγκράνες ή στην καλύτερη περίπτωση με πεπαλαιωμένο εξοπλισμό. 
Παρόλα αυτά έχουν καταγραφεί δεκάδες περιστατικά στην ιστορική έρευνα όπου οι Κρητικοί περιέθαλψαν ναζί τραυματίες που ήταν ανήμποροι για μάχη λόγω τραυματισμού τους, σε αντίθεση με τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής που έσφαζαν γυναικόπαιδα, άρρωστους, ηλικιωμένους και αιχμαλώτους. Εξολόθρευαν ολόκληρα χωριά παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου, σκοτώνοντας τα ζωντανά και κλέβοντας τη σοδειά σαν κοινοί ληστές. 
 
<img alt="εκτελέσεις των Ναζί στην Κρήτη" class="alignleft size-medium wp-image-4145" height="300" src="https://christostsantis.files.wordpress.com/2015/05/ceb5cebacf84ceb5cebbceadcf83ceb5ceb9cf82-cf84cf89cebd-cebdceb1ceb6ceaf-cf83cf84ceb7cebd-cebacf81ceaecf84ceb7.jpg?w=167&h=300" width="167" /> 
 
Αυτά δεν τα ξέρουν οι 19 ακαδημαϊκοί; Δεν έχουν ακούσει τα ονόματα των χωριών που βίωσαν τη φρίκη του φασισμού; Δεν ξέρουν τίποτα για τους βιασμούς, τις ομαδικές εκτελέσεις, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους θαλάμους αερίων, για τους νεκρούς από την πείνα και τον αργό θάνατο στον οποίο καταδίκασε το λαό μας το Τρίτο Ράιχ; Δεν ξέρουν την ιστορική έρευνα που κατέθεσε με το πέρας του πολέμου η επιτροπή διερεύνησης με τον Νίκο Καζαντζάκη; 
Μα τα επιχειρήματα του Ρίχτερ δεν είναι καινούργια. Με τα ίδια ακριβώς λόγια «εγκαλούσαν» τους Κρητικούς οι συνεργάτες των ναζί, θορυβημένοι από την παλλαϊκή αντίσταση των κατοίκων του νησιού. Ο διορισμένος από τις κατοχικές αρχές πρωθυπουργός Γ. Τσολάκογλου έγραφε σε διάγγελμά του. «Πληροφορήθηκα», λέει ο συνεργάτης των ναζί στις 29 Μαΐου του 1941, «ότι η συμπεριφορά σας προς τους Γερμανούς αιχμαλώτους (!!) δεν είναι η αρμόζουσα προς τη διεθνή νομιμότητα και τον πολιτισμό μας (!!)… Επειδή δε εσείς έχετε ανεπτυγμένο το αίσθημα της φιλοξενίας (!!) πρέπει να το επιδείξετε εις τους ανδρείους αντιπάλους, με όλη σας την καρδιά. Συμπεριφερθείτε ευγενώς». 
 
 <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/TNx0AWIbq64" width="640"></iframe> 
<h3>
Συμψηφισμός και σχετικοποίηση</h3>
Είναι γνωστό ότι στη Γερμανία υπάρχει διαμάχη για το σκοτεινό της παρελθόν. Η περίφημη αποναζιστικοποίηση δεν προχώρησε σε βάθος και με εξαίρεση κάποιες από τις κορυφές τις ναζιστικής ιεραρχίας αλλά και αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για τον φύρερ στα πεδία των μαχών, ο βασικός πυρήνας της ναζιστικής κρατικής μηχανής έμεινε άθικτος. Αρκετά χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 1986 ο Ερνστ Νόλτε δημοσίευσε ένα άρθρο στην εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung». Εκεί θα βρούμε τα σπέρματα της νέας ιστορικής οπτικής. Συμψηφισμός εγκλημάτων για να αντισταθμιστεί η ναζιστική φρίκη. 
<img alt="μαθητές ζωγραφίζουν για τη μάχη της Κρήτης" class="alignleft size-medium wp-image-4218" height="225" src="https://christostsantis.files.wordpress.com/2015/05/0081.jpg?w=300&h=225" width="300" /> 
 
Ο Νόλτε αθώωνε ουσιαστικά τους ναζί για τις γενοκτονίες και τα φρικιαστικά εγκλήματα, καθώς παρουσίαζε αυτές τις πρακτικές της Γερμανίας ως… άμυνα ενάντια στην ΕΣΣΔ, λες και δεν ήταν η ναζιστική Γερμανία με την επεκτατική της πολιτική που προκάλεσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 
«Είναι καιρός να σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε τις συζητήσεις περί ενοχής των Γερμανών, τουλάχιστον γιατί αυτό αποτελεί συνέχεια του τρόπου σκέψης των ναζί, που είχαν πείσει τον εαυτό τους για την ενοχή των Εβραίων», έγραφε σε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα. 
Κάπως έτσι προέκυψαν οι συνδέσεις διαφόρων γενοκτονιών και η σχετικοποίησή τους έτσι που να μειώνεται το ιστορικό φορτίο της καταστροφής που προξένησε το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας. Μόνο που ο ναζισμός ήταν το μόνο πολιτικό ρεύμα που έχει θέση αρχής την γενοκτονία και την εξολόθρευση των πολιτικών του αντιπάλων. Είναι το μόνο καθεστώς που έχει ως θέση του την γενοκτονία των «φυλετικά κατώτερων λαών», θέσεις τις οποίες και εφάρμοσε σε μαζική κλίμακα. 
«Αντί να αποκλείσουν το Τρίτο Ράιχ από το ιστορικό συνεχές, οι συντηρητικοί εκπρόσωποι του επαγγέλματός μας τείνουν προς τον συμψηφισμό και τη σχετικοποίηση», γράφει πολύ σωστά ο ιστορικός Χανς Μόμσεν. 
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν έφτασαν να προβάλουν και να βάζουν στην ίδια μοίρα την άμυνα του Ρώσικου λαού, την άμυνα του Ελληνικού λαού και της Κρήτης, για να αντισταθμίσουν τα ναζιστικά εγκλήματα. 
 
<div class="wp-caption aligncenter" data-shortcode="caption" id="attachment_755">
<img alt="θηριωδίες των ναζί" class=" size-full wp-image-755 aligncenter" src="https://christostsantis.files.wordpress.com/2013/07/ceb8ceb7cf81ceb9cf89ceb4ceafceb5cf82-cf84cf89cebd-cebdceb1ceb6ceaf.jpg?w=1160" /> 
Ομαδικές εκτελέσεις Εβραίων στην Ουκρανία το 1942. Φωτογραφίες σαν και αυτή βρέθηκαν, αφού οι εκτελεστές, οι Γερμανοί στρατιώτες και αξιωματικοί, τις έστελναν σαν ενθύμιο στις οικογένειές τους, πίσω στη Γερμανία, προφανώς περήφανοι για τα… «κατορθώματά» τους. Οι εκτελέσεις και η γενοκτονία από τους ναζί δεν ήταν τυχαίο γεγονός αλλά η καθημερινότητα του πολέμου στα εδάφη που είχαν υπό τον έλεγχό τους. Αποτέλεσμα της θέσης αρχής που διατυπώνει η ναζιστική ιδεολογία περί ανώτερων και κατώτερων φυλών. 
 </div>
Η ενοποιημένη Γερμανία ξαναγράφει την ιστορία 
 
Στη μεταπολεμική Γερμανία η κυρίαρχη αφήγηση της ιστορίας φόρτωνε τις ευθύνες της ναζιστικής φρίκης στον Χίτλερ και στο ηγετικό επιτελείο του ναζιστικού κόμματος. Πρόεδροι της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας σαν τον Βίλλυ Μπραντ γονάτιζαν μπροστά στο μνημείο του γκέτο της Βαρσοβίας. Το Άουσβιτς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μετατρέπονταν σε μουσεία της μνήμης. 
Αργότερα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Το συντηρητικό ρεύμα που πέρασε από την οικονομία και την πολιτική, έπληξε και την ιστορική έρευνα. Έτσι αρκετοί επεδίωξαν τον συμψηφισμό και τη σχετικοποίηση στην οποία αναφερθήκαμε και προηγουμένως. Η αναθεώρηση της ιστορίας ακολούθησε τις αλλαγές στο επίσημο δόγμα της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής ως συνέπεια της ενίσχυσης της θέσης της στο διεθνές περιβάλλον μετά από την ενσωμάτωση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. 
Παρόλα αυτά αναπτύχθηκαν ισχυρές αντιστάσεις μέσα στη γερμανική επιστημονική κοινότητα, όπως του ιστορικού Ντάνιελ Γκόλντχαγκεν, που υπενθυμίζει στους Γερμανούς ότι οι σφαγές στο Ανατολικό Μέτωπο, οι σφαγές στην Ελλάδα, στην Πολωνία και αλλού, η προετοιμασία και η εκτέλεση του Ολοκαυτώματος, η λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης κοντά σε κατοικημένους τόπους όπου μπορούσε κανείς να μυρίσει τις ανθρώπινες σάρκες που καίγονταν στα κρεματόρια, δεν ήταν έργο μεμονωμένων φονιάδων ή κάποιων διεστραμμένων αξιωματικών των ες-ες αλλά προϋπέθεταν τη συνεργασία μεγάλων τμημάτων του στρατού, της Βέρμαχτ, αλλά και τμημάτων του πληθυσμού. Αλλά όλα αυτά αποτελούν την αρχή ενός καινούργιου άρθρου. Μέχρι τότε θα είχε ενδιαφέρον το άνοιγμα της συζήτησης για την λήθη της ιστορίας και στην Ελλάδα, για την ενίσχυση της ιστορικής μνήμης με σκοπό την αποδυνάμωση της φασιστικής ιδεολογίας που ενισχύεται και που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να κυλίσει τον τροχό της ιστορία και πάλι προς τη βαρβαρότητα και το σκοταδισμό. 
Χρήστος Τσαντής 
 
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/hRen559mzHc" width="640"></iframe> 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://christostsantis.files.wordpress.com/2013/09/cebaceb1cf84cebfcf87ceae_0002.jpg?w=1160" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="526" src="https://christostsantis.files.wordpress.com/2013/09/cebaceb1cf84cebfcf87ceae_0002.jpg?w=1160" width="640" /></a></div>
Φώτο από το βιβλίο του Βασ. Μαθιόπουλου «Εικόνες Κατοχής. Φωτογραφικές μαρτυρίες από τα γερμανικά αρχεία», εκδόσεις Ερμής. Η λεζάντα που συνοδεύει την φωτογραφία γράφει: «Ο Λιστ ποζάρει μπροστά στο φακό για να έχει ενθύμιο από τις μέρες που η 12η Στρατιά του νικούσε στη Βαλκανική εκστρατεία. Η στρατιά εκείνη διαλύθηκε λίγο αργότερα στο Ανατολικό μέτωπο. Σχεδόν κάθε Γερμανός που πατούσε στη γερμανοκρατούμενη Αθήνα ήθελε ν’ ανέβει στην Ακρόπολη, γιατί κάτι είχε ακούσει για τον Παρθενώνα. Και αρκετοί ήξεραν από ποιόν πολιτισμό πήγασαν τα μοναδικά αυτά οικοδομήματα. Αλλά ποτέ δε συνειδητοποίησαν, οι περισσότεροι, πως τα αθάνατα αριστουργήματα του Φειδία και του Ικτίνου δεν ακτινοβολούν μόνο τη λάμψη του ελλληνικού ήλιου που οι ακτίνες τους αντανακλούν πάνω στους κίονες με το πεντελικό μάρμαρο, αλλά και από το αθάνατο ελληνικό πνεύμα με το οποίο εκφράζονται η λευτεριά και η δημοκρατία. Και ο ναζισμός μισούσε το ελληνικό πνεύμα, που φώτιζε το δικό του πηχτό σκοτάδι». 
 
<a href="http://christostsantis.com/" target="_blank">πηγή</a>

Ο κύριος Ρίχτερ, οι 19 ακαδημαϊκοί και η αναθεώρηση της ιστορίας στη Γερμανία

Εξισώνοντας το θύτη με τα θύματα Γράφει ο Χρήστος Τσαντής Το γνωστό πίνακα του Πέτρου Βλαχάκη για τη Μάχη της Κρήτης επικαλείται ο κ....

Διαβάστε την συνέχεια

Αποτίμηση της Τριμερούς Συνόδου Κορυφής Ελλάδος - Αιγύπτου - Κύπρου

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 11:18

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4mh92pq7clPs-k0Fm2HZM4Zl8e4iLSwEUPKATeBBd8NIuR7On6uXIS7rnYTebPIuSnQM2P9PPQ6G8_UfaeFDT9QMUncISREgqj6E2ROkAcONGwxfmP0iDrK4U_WI9HNC7HnR4M5cbwz0/s1600/trimeris+ellados+kyproy+aigyptoy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4mh92pq7clPs-k0Fm2HZM4Zl8e4iLSwEUPKATeBBd8NIuR7On6uXIS7rnYTebPIuSnQM2P9PPQ6G8_UfaeFDT9QMUncISREgqj6E2ROkAcONGwxfmP0iDrK4U_WI9HNC7HnR4M5cbwz0/s1600/trimeris+ellados+kyproy+aigyptoy.jpg" /></a></div>
 
Του Νίκου Αγγελή * Στις 9 Δεκεμβρίου έλαβε χώρα η τρίτη κατά σειρά Τριμερής Σύνοδος Κορυφής ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο, η οποία αποτελεί ακόμη ένα σημαντικό βήμα για την εμβάθυνση των σχέσεων των τριών κρατών και επιστεγάζει τις διπλωματικές πρωτοβουλίες που υιοθέτησαν Αθήνα και Λευκωσία ήδη από το 2014. Η Ελλάδα, παρά τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της και την εναλλαγή των εθνικών κυβερνήσεων, διατήρησε μια συνεκτική εξωτερική πολιτική και πολιτική συνεργασίας με σημαντικά κράτη-δρώντες της Ανατολικής Μεσογείου. Αν και οι πολιτικές περιφερειακής συνεννόησης και συνεργασίας με το Κάιρο διαδραματίστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, έχουν επιτευχθεί σημαντικά βήματα στη διαμόρφωση ενός άξονα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή που αποκτά ιδιαίτερη δυναμική. Ωστόσο, θα πρέπει να αξιολογηθούν τα βήματα που παρουσιάζουν ποιοτική εξέλιξη και οι νέες μεταβλητές που εισήχθησαν από τη δεύτερη Τριμερή Σύνοδο Κορυφής έως σήμερα. Οριοθέτηση Θαλασσίων Ζωνών Ένα από τα βασικότερα πλεονεκτήματα που δύναται να αξιοποιήσει η Ελλάδα από την εμβάθυνση των σχέσεων της με την Αίγυπτο είναι η δυνατότητα οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών τους, καθώς ήδη από το 2003 η Κύπρος και η Αίγυπτος έχουν οριοθετήσει τις δικές τους θαλάσσιες ζώνες. Παρά τις επίσημες δηλώσεις στις Τριμερείς Συναντήσεις του Απριλίου και του Δεκεμβρίου το 2015 των τριών κρατών, περί επιθυμίας για επιτάχυνση των απαραίτητων διαπραγματεύσεων και την ενεργοποίηση των αρμόδιων τεχνικών επιτροπών, αναφορικά με την οριοθέτηση των θαλασσιών ζωνών με σεβασμό στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS), δεν έχουν επιτευχθεί ουσιαστικά βήματα. Η σταθερή θέση της Τουρκίας ως προς τη μηδαμινή επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελορίζου, που συνεπάγεται την επαφή των θαλασσίων ζωνών της Άγκυρας και του Καΐρου, συνιστά τροχοπέδη για τις οριοθετήσεις στο διμερές επίπεδο Αθήνας - Καΐρου. Οι αρμόδιες τεχνικές επιτροπές παρέμειναν αδρανείς το τελευταίο χρονικό διάστημα, καθώς η Αίγυπτος, παρά τις ψυχρές σχέσεις της με τη Τουρκία, δεν προτίθεται να έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με τις διεκδικήσεις της τελευταίας. Χαρακτηριστική είναι η φράση στη διακήρυξη της Τριμερούς Συνόδου ότι θα επιταχυνθούν οι διαβουλεύσεις για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών «όπου αυτό είναι δυνατόν». Επομένως, τη δεδομένη χρονική στιγμή η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να αξιοποιήσει επαρκώς τις αναπτυσσόμενες σχέσεις με το Κάιρο, ώστε να κερδίσει την απαραίτητη υποστήριξη ενός συμμάχου που πρόθυμα θα αντιτασσόταν στις διεκδικήσεις της Τουρκίας, ενισχύοντας τις ελληνικές θέσεις. Από την άλλη πλευρά, η Αίγυπτος δεν ήταν πρόθυμη να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης με την Τουρκία κατά την περίοδο διακυβέρνησης των Αδελφών Μουσουλμάνων, όταν οι σχέσεις των δύο κρατών ήταν ισχυρές. Τα ανωτέρω καταδεικνύουν ότι αφενός το Κάιρο δεν επιθυμεί την εμπλοκή του στις ελληνοτουρκικές διενέξεις της περιοχής και αφετέρου η Ελλάδα δεν θα πρέπει να προχωρήσει στην υπογραφή συμφωνίας μερικής οριοθέτησης, ενισχύοντας τη τουρκική επιχειρηματολογία περί των δικαιωμάτων της στην περιοχή. Σημαίνων στόχος, λοιπόν, της Αθήνας είναι η αξιοποίηση του διπλωματικού της κεφαλαίου και η εντατικοποίηση των απαραίτητων ενεργειών, ώστε να επιτευχθούν ουσιαστικά βήματα προς την ευνοϊκή, για τα ελληνικά συμφέροντα, οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μέχρι την επόμενη προγραμματισμένη Τριμερή Σύνοδο Κορυφής, που θα λάβει χώρα στο Κάιρο. Επιπλέον, η πρόσφατη ανακάλυψη του κοιτάσματος Zohr στην ΑΟΖ της Αιγύπτου δύναται να αποτελέσει κινητήρια δύναμη με στόχο την από κοινού προώθηση των συμφερόντων τους στην περιοχή και την ανάληψη αποφασιστικών πρωτοβουλιών. Επίσης, το νέο κοίτασμα προσφέρει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στους ενεργειακούς διαδρόμους με προορισμό την αγορά της Ευρωπαϊκή Ένωσης, είτε με τη μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω αγωγών, είτε με τη μεταφορά του σε υγροποιημένη μορφή, δια θαλάσσης, μέσω πλοίων LNG και τη δημιουργία των απαραίτητων εγκαταστάσεων υγροποίησης και επαναεριοποίησης. Τα ανωτέρω στοιχεία ενδυναμώνονται από τη διαφαινόμενη σύμπλευση των απόψεων της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου, αναφορικά με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων και την όδευσή τους στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας. Ενίσχυση Οικονομικών και Εμπορικών Σχέσεων Ο τομέας της οικονομίας, η εμπορική συνεργασία και η ναυτιλία συνιστούν σημαντικές μεταβλητές στην εμβάθυνση των σχέσεων των τριών κρατών, ενώ οι επαφές και οι διαβουλεύσεις που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Τριμερούς Συνόδου Κορυφής παρουσιάζουν ποιοτική εξέλιξη και πρόοδο. Η διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, στα εγκαίνια της οποίας είχε παρευρεθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός και η μετατροπή της σε διαμετακομιστικό κέντρο διεθνούς εμπορίου αναδεικνύουν νέες ευκαιρίες και προοπτικές συνεργασίας ανάμεσα στα τρία κράτη, που χαρακτηρίζονται από μια ιδιαίτερη ναυτική παράδοση. Η διώρυγα του Σουέζ δίδει τη δυνατότητα ανάπτυξης της ναυτιλιακής συνεργασίας και ενισχύει τις δυνατότητες διεύρυνσης και εμβάθυνσης των εμπορικών ανταλλαγών και των επενδύσεων. Τα τρία κράτη συμφώνησαν στη δημιουργία μιας εξειδικευμένης μικτής οικονομικής επιτροπής σε θέματα γαλάζιας οικονομίας, η οποία θα αφορά τις θαλάσσιες μεταφορές, την έρευνα, την τεχνολογία και την καινοτομία, το θαλάσσιο και παράκτιο τουρισμό, την εκπαίδευση και την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Επιπρόσθετα, στο πλαίσιο του Επιχειρηματικού Συνεδρίου Ελλάδας – Αιγύπτου, υπεγράφησαν δύο συμφωνίες διαλιμενικής σύνδεσης και συνεργασίας των λιμένων της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης με τους λιμένες της Αλεξάνδρειας και της Δαμιέτης. Οι ανωτέρω συμφωνίες αποτελούν επιστέγασμα των από κοινού προσπαθειών αξιοποίησης των ευκαιριών που προσφέρονται στην περιοχή και προσδίδουν σημαντική δυναμική στη διμερή εμπορική και ναυτιλιακή συνεργασία. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να υποβαθμισθεί η σημασία της κοινής αεροναυτικής άσκησης «Μέδουσα 2015» της Ελλάδος και της Αιγύπτου, που έλαβε χώρα την ίδια χρονική περίοδο στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης, γεγονός που αναδεικνύει την πρόθεση των δύο χωρών για την εμβάθυνση των σχέσεων τους και στο στρατιωτικό τομέα. Τέλος, η συμφωνία δημιουργίας ενός μόνιμου μηχανισμού συνεννόησης και συνεργασίας, που θα λειτουργεί σε τακτική βάση υπό το συντονισμό των υπουργείων Εξωτερικών των τριών χωρών, συνιστά ακόμη ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό που προστέθηκε στον μηχανισμό συνεργασίας των τριών χωρών. Πολιτικό Πλαίσιο Ο τριμερής άξονας συνεργασίας έχει σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις και δύναται να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο για τη σταθερότητα και την ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος, ως κράτη μέλη της Ε.Ε., μπορούν να συνδράμουν στη συνεργασία του Καΐρου με τις Βρυξέλλες και να ενισχύσουν τον περιφερειακό διάλογο, αναβαθμίζοντας τη σημασία της ευρω-μεσογειακής συνεργασίας. Παράλληλα, η Αίγυπτος, με τη συμβολή της στην Ισλαμική Διάσκεψη Συνεργασίας, έχει καταφέρει σημαντικά βήματα αναφορικά με το Κυπριακό, καθώς, όπως ανέφερε ο Πρόεδρος της Κύπρου, «τα ψηφίσματα είναι πλησιέστερα προς τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών σε σχέση με το παρελθόν». Επιπρόσθετα, η ελληνική πρωτοβουλία για τη διοργάνωση διαθρησκευτικού διαλόγου συνιστά ακόμη ένα σημαντικό βήμα ενίσχυσης των πολιτικών συνεργασίας και της καταπολέμησης του θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Όλες οι ανωτέρω πρωτοβουλίες και ενέργειες του τριμερούς μηχανισμού έχουν ως στόχο τη δημιουργία και διεύρυνση μιας εποικοδομητικής περιφερειακής συνεργασίας, η οποία θα συμπεριλαμβάνει μια σειρά από σημαντικούς τομείς, με την Ελλάδα και τη Κύπρο να αποτελούν ένα άξονα σταθερότητας και κοινό παρανομαστή των μηχανισμών συνεργασίας που αναπτύσσονται ανάμεσα στα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου. Στόχος των μηχανισμών συνεργασίας είναι η περαιτέρω διεύρυνση και ένταξη και άλλων κρατών της περιοχής όπως το Ισραήλ, στην Τριμερή Σύνοδο Κορυφής με την Ελλάδα και τη Κύπρο να είναι προγραμματισμένη στα τέλη του Ιανουαρίου, αλλά και της Ιορδανίας με την οποία τόσο η Αίγυπτος όσο και το Ισραήλ διατηρούν καλές σχέσεις. Οι εν λόγω πρωτοβουλίες χαρακτηρίζονται από τις ΗΠΑ ως σημαντικά βήματα για την προάσπιση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ την ίδια στιγμή η Τουρκία εκφράζει τη δυσφορία της, καθώς λαμβάνουν χώρα ενέργειες εν τη απουσία της. Εντούτοις, σημαντικές εξελίξεις διαδραματίζονται στην περιοχή που δύνανται να επηρεάσουν τις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Η πρόσφατη ενεργειακή διένεξη ανάμεσα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο συνιστά σημαντική εξέλιξη, καθώς δίδεται η δυνατότητα ελέγχου των αντανακλαστικών των μηχανισμών συνεργασίας, αλλά και η αντοχή τους στους τριγμούς. Η ανωτέρω διένεξη απασχολεί άμεσα τόσο την Κύπρο όσο και την Ελλάδα, καθώς δύναται να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό ο σχεδιασμός όδευσης του φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο προς την ενεργειακή αγορά της Ε.Ε. Ο διαμεσολαβητικός ρόλος που διαδραμάτισε η Κύπρος και συγκεκριμένα ο κ. Αναστασιάδης, που στόχευε στη δημιουργία ενός πλαισίου διαλόγου ώστε να εκτονωθεί η διένεξη, αποτέλεσε θετικό στοιχείο, αναδεικνύοντας τα άμεσα αντανακλαστικά της Λευκωσίας. Οι ενέργειες και οι προθέσεις του Τελ Αβίβ και του Καΐρου θα διαφανούν στο άμεσο μέλλον, δεδομένου ότι αμφότερα τα κράτη μοιράζονται κοινά συμφέροντα στην περιοχή, ειδικότερα στον στρατηγικής σημασίας ενεργειακό τομέα. Η διαφαινόμενη επαναπροσέγγιση του Ισραήλ με τη Τουρκία συνιστά σημαίνουσα μεταβλητή, η οποία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τους τριμερείς μηχανισμούς συνεργασίας που έχουν αναπτύξει η Ελλάδα και η Κύπρος, καθώς δύναται να διαμορφώσει ένα νέο πλαίσιο στην επιδιωκόμενη ενεργειακή συνεργασία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο. Το Ισραήλ, ύστερα από την ανακάλυψη του αιγυπτιακού κοιτάσματος Zohr, καλείται να λάβει πρωτοβουλίες για την εξαγωγή του φυσικού αερίου του. Εφόσον, υλοποιηθεί η εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τη Τουρκία και επιλεγεί η τροφοδοσία της τουρκικής ενεργειακής αγοράς, τότε είναι πολύ πιθανόν το Τελ Αβίβ να επιδιώξει τη μεταφορά του αερίου μέσω αγωγού στη Τουρκία. Εντούτοις, για να υλοποιηθεί η ανωτέρω ενέργεια, θα πρέπει να προηγηθεί συνεννόηση με τη Κύπρο, δεδομένου ότι ο αγωγός θα περνά μέσα από την κυπριακή ΑΟΖ και συνεπώς η Λευκωσία θα βρεθεί αντιμέτωπη με σειρά πιέσεων, αναφορικά με την επίλυση του Κυπριακού, ώστε να ολοκληρωθεί επιτυχώς ο σχεδιαζόμενος αγωγός. Παράλληλα, ο ενεργειακός άξονας συνεργασίας της Κύπρου με το Ισραήλ και την Ελλάδα θα τεθεί εν αμφιβόλω, γεγονός που θα προκαλέσει ισχυρούς τριγμούς στις σχέσεις των τριών κρατών. Αν και ο κ. Netanyahu, ενημέρωσε το Κύπριο ομόλογο του ότι δεν προτίθεται να υποβαθμίσει τον τριμερή μηχανισμό συνεργασίας, οι διπλωματικές ενέργειες του Ισραήλ δημιουργούν ανησυχίες στις ηγεσίες της Αθήνας και της Λευκωσίας. Σημαντικές μεταβλητές στην ανωτέρω γεωπολιτική εξίσωση συνιστούν αφενός οι κακές σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και αφετέρου η ανάγκη διαφοροποίησης των ενεργειακών πηγών της Άγκυρας και η μείωση της εξάρτησής της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Συμπερασματικά, τόσο η Τριμερής Σύνοδος Κορυφής της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου όσο και η επικείμενη Τριμερής με το Ισραήλ αποτελούν ουσιαστικά βήματα εμβάθυνσης και ενίσχυσης της ασφάλειας και σταθερότητας της Ανατολικής Μεσογείου. Εντούτοις, στο άμεσο μέλλον οι εν λόγω συνεργασίες θα πρέπει να καταγράψουν ταχύτερη πρόοδο και να μεταβούν από το επίπεδο της θεωρητικής επιβεβαίωσης στο επίπεδο της πρακτικής υλοποίησης των συμφωνηθέντων. Οι προαναφερθείσες εξελίξεις που αφορούν στην αλλαγή των συνισταμένων μεταξύ των σχέσεων του Ισραήλ με την Αίγυπτο και τη Τουρκία συνιστούν παράγοντες που ενδεχομένως θα δοκιμάσουν την αντοχή των τριμερών μηχανισμών συνεργασίας που έχουν αναπτύξει η Ελλάδα και η Κύπρος και θα αναδιαμορφώσουν το πλαίσιο διαλόγου που έχει αναπτυχθεί εισέτι.<div>
 <div style="text-align: justify;">
* Ο Νίκος Αγγελής είναι μεταπτυχιακός φοιτητής του Παντείου Πανεπιστημίου στην κατεύθυνση «Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές» και ερευνητής στο  Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου του ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ.</div>
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Αποτίμηση της Τριμερούς Συνόδου Κορυφής Ελλάδος - Αιγύπτου - Κύπρου

Του Νίκου Αγγελή * Στις 9 Δεκεμβρίου έλαβε χώρα η τρίτη κατά σειρά Τριμερής Σύνοδος Κορυφής ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πούτιν για την παγκόσμια τάξη και τη ρωσική εξωτερική πολιτική

Ellada simera 0 κόσμος 11:10

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWHjC1CN0RDOwDlVtzev9jgkDLzAhbVuqfvKSVPr8Rl9mQseuuulSyC57tt8iLgCwQbmy_09WOlhWoe4f2vKmQedMQYx5KhuO1Bg66A_QXtcEJBXQQtxwx01Br2GbxR7BDGdtW-V9W60k/s1600/anasystasi+tis+sobietikis+enwsis.....jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWHjC1CN0RDOwDlVtzev9jgkDLzAhbVuqfvKSVPr8Rl9mQseuuulSyC57tt8iLgCwQbmy_09WOlhWoe4f2vKmQedMQYx5KhuO1Bg66A_QXtcEJBXQQtxwx01Br2GbxR7BDGdtW-V9W60k/s1600/anasystasi+tis+sobietikis+enwsis.....jpg" /></a></div>
 
Ο Βλαδίμηρος Πούτιν, στο ενημερωτικό πρόγραμμα του Βλαδίμηρου Σολοβιώφ «Παγκόσμια Τάξη», μίλησε για το πως βλέπει την υφιστάμενη διεθνή κατάσταση και την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. 
 
Ανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης; 
 
Κατά την άποψή του προέδρου της Ρωσίας, ένα από τα βασικά σημεία της μακροπρόθεσμης στρατηγικής των ΗΠΑ και των χωρών της Δυτικής Ευρώπης αποτελεί η εξάλειψη ακόμη και της υποθετικής δυνατότητας της αποκατάστασης της Σοβιετικής Ένωσης, κάτι το οποίο εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και τις θέσεις των «δυτικών εταίρων» για την Ουκρανία. «Όσον αφορά την Ουκρανία και τον μετασοβιετικό χώρο, γενικά είμαι πεπεισμένος, ότι η θέση των δυτικών εταίρων μας, Ευρωπαίων και Αμερικανών, δεν σχετίζεται με την υπεράσπιση των συμφερόντων της Ουκρανίας, αλλά συνδέεται με την προσπάθεια να παρεμποδίσουν την επανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης, και κανείς δεν μας πιστεύει, ότι δεν έχουμε στόχο να επανασυστήσουμε τη Σοβιετική Ένωση. Ακόμη και αυτή η υποθετική δυνατότητα, όπως φαίνεται, δεν επιτρέπει στους εταίρους μας να έχουν ένα βαθύ και ήρεμο ύπνο». Ωστόσο η οικονομική συνεργασία της Ρωσίας με την Ουκρανία θα έκανε τις χώρες πιο ανταγωνιστικές: «θα επέτρεπε στην Ουκρανία και στη Ρωσία να καταλάβουν πιο αξιόλογη θέση στο σύγχρονο σύστημα του καταμερισμού της εργασίας, στην παγκόσμια αγορά. Αλλά το κύριο καθήκον της Δύσης είναι να μην επιτρέψει αυτήν την ένωση δυνάμεων». 
 
Η Ευρώπη δεν αποφασίζει ανεξάρτητα 
 
Όσον αφορά τις κυρώσεις, ο Πούτιν τόνισε ότι «δεν πρόκειται να κρατήσουμε θυμό λόγω των κυρώσεων. Εμείς περιμένουμε, τους περιμένουμε όλους» υπογράμμισε. Εξέφρασε, όμως, την άποψη ότι οι χώρες της Ευρώπης δεν έχουν επαρκή ανεξαρτησία στην επεξεργασία των τελικών αποφάσεων: «Δεν περιμένουμε από τους εταίρους μας στην Ευρώπη, να απαρνηθούν τον ευρωατλαντικό τους προσανατολισμό. Αλλά θεωρώ ότι θα ήταν ορθότερο, οι εταίροι μας χωρίς να τον αρνηθούν αυτόν τον προσανατολισμό, να έπαιρναν μέρος έστω στην επεξεργασία των αποφάσεων. Και όχι απλώς κάθε φορά, όταν έρχονται οδηγίες από κάπου πέρα από τον ωκεανό, να κρύβονται πίσω από ένα προσωπείο». 
 
Τόνισε ότι οι αποφάσεις των χωρών είναι απαραίτητο να καθορίζονται είτε από τα εσωτερικά τους συμφέροντα είτε από τα διεθνή συμφέροντα των κρατών «Αλλά μου φαίνεται ότι προς των συμφερόντων των ευρωπαϊκών χωρών -μπορεί να λαθεύω, ας με διορθώσουν αν δεν είναι έτσι- θα ήταν να ενώσουν τις προσπάθειές τους στην οικονομία, στην πολιτική, στην μάχη κατά της τρομοκρατίας, και στην μάχη για την επίλυση των οικολογικών προβλημάτων και ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα, να ενώσουν τις προσπάθειές τους με τη Ρωσία» είπε ο Πούτιν. 
 
Σιράκ και Σρέντερ είχαν δίκιο 
 
Το πρόβλημα της Ευρώπης συνίσταται στο ότι δεν ακολουθεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. «Γενικά –διαπιστώνει ο Πούτιν- ως αρχή είναι απολύτως φυσιολογικό όταν τμήμα της κυριαρχίας του στρατιωτικο-πολιτικού μπλοκ μεταφέρεται στα υπερεθνικά όργανα». Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση μέρος της ευρωπαϊκής κυριαρχίας δεν μεταφέρεται τόσο στο ΝΑΤΟ, όσο στον ηγέτη της συμμαχίας, στις ΗΠΑ. Ως παράδειγμα έφερε την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, υπενθυμίζοντας ότι τότε η Γερμανία και η Γαλλία εναντιώθηκαν σε αυτό και τους κατηγορούσαν ότι είχαν λάθος. 
 
Αποδείχθηκε, όμως, ότι τότε ο Ζακ Σιράκ, ο οποίος είχε πολύ στενές σχέσεις εμπιστοσύνης με τους σουνίτες της Μέσης Ανατολής, από τότε είχε προβλέψει –ήταν μάλιστα άνθρωπος πολύ ευρυμαθής- που θα οδηγούσε όλο αυτό. Και να τώρα που οδήγησε η καταστροφή των κρατών αυτών, οδήγησε στο να ανθίζει η τρομοκρατία, να γίνονται τρομοκρατικά κτυπήματα στο Παρίσι, ο Σιράκ το σκεφτόταν αυτό ήδη από τότε και είχε δίκιο. Όπως άλλωστε και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ». 
 
Κατά τη γνώμη του, «οι νέοι πολιτικοί ‘‘νεόπλουτοι’’ έχασαν μου φαίνεται την αίσθηση της πραγματικότητας. Δεν κατάλαβαν ακόμη ότι στο εσωτερικό τους δικού τους κόσμου ξεκίνησαν διαδικασίες μη αναστρέψιμες. Εάν τώρα όλοι στέκονται σε στάση προσοχής, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό θα συμβαίνει αιώνια, διότι υπάρχουν κάποιες χώρες και λαοί, οι οποίοι μέσα τους ποτέ δεν θα συμφιλιωθούν με τον δευτερεύοντα ρόλο, με το ρόλο της κατεχόμενης χώρας ή του υποτελούς σε κάποιον άλλον. Αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί και νομίζω ότι θα είναι πολύ σύντομα». «Προκειμένου να επιμηκύνουν την ηγεμονία τους, κάποιες χώρες προσπαθούν να επιβάλουν τη θέση τους με τη βία. Αυτό βεβαίως είναι κακό», πρόσθεσε. 
 
Η ισορροπία δυνάμεων έχει αλλάξει από την επαύριον του β΄ παγκοσμίου πολέμου 
 
Τόνισε ότι αν και η υφιστάμενη τάξη γεννήθηκε ως αποτέλεσμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου «η ισορροπία δυνάμεων έχει ολοφάνερα αλλάξει, και αναμφίβολα αυτό πρέπει να το λάβουμε υπ΄ όψιν». «Σ’ αυτήν την ίδια την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, δεν είναι δυνατόν όλες οι γενιές των Γερμανών να αισθάνονται ότι στερούνται τα δικαιώματά τους για το ότι διέπραξαν οι ναζιστές. Υπήρξαν Γερμανοί, οι οποίοι πολέμησαν τον ναζισμό, έπεσαν ως πρώτα θύματα στον πόλεμο με τον ναζισμό, και αυτοί ήσαν και χριστιανοί και κομουνιστές και το αντιφασιστικό κίνημα ήταν πολύ μεγάλο. Αυτό πρέπει επίσης να το σκεφτούμε. Και εγώ θεωρώ ότι έχω δικαίωμα να το πω. Όχι μόνον ως πρόεδρος, ως επικεφαλής του ρωσικού κράτους, αλλά και ως μέλος μιας οικογένειας, στην οποία πολλοί σκοτώθηκαν και υπέφεραν. Κι από την πλευρά της μητέρας μου κι από την πλευρά του πατέρα μου σκοτώθηκαν περισσότεροι απ’ όσους έμειναν ζωντανοί έπειτα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον ρόλο της σύγχρονης Γερμανίας, η οποία μπορεί και πρέπει να παίξει ρόλο στη διεθνή σκηνή, στην παγκόσμια κατάσταση. Αυτά όλα πρέπει να τα έχουμε υπ΄ όψη μας, να τα υπολογίζουμε και να αναπτύξουμε τις διεθνείς σχέσεις σε μια κατεύθυνση που να τους δίνει μεγαλύτερη σταθερότητα». 
 
Ο Πούτιν έκανε κάλεσμα στη λήψη πιο ισορροπημένων αποφάσεων: «Μιλώ με πολλούς ηγέτες, και Ευρωπαίους και Αμερικανούς και όχι μόνον τον τελευταίο χρόνο. Και όταν άρχισαν οι διάφορες επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Λιβύη, είχα πάντοτε μια θέση, η οποία συνίσταται στο ότι πρέπει να δρούμε προσεκτικά. Δεν πρέπει τα δικά μας σχήματα και οι αντιλήψεις για το καλό και το κακό, στη συγκεκριμένη περίπτωση για το καλό, για τη δημοκρατία, να τα μεταφέρουμε αυτόματα, απλώς μηχανικά, σε άλλες χώρες και λαούς, με άλλη κουλτούρα, με άλλη θρησκεία, με άλλες παραδόσεις». 
 
Καθολική αποβιομηχάνιση της Ουκρανίας 
 
Σχετικά με την ουκρανική ατζέντα ο Πούτιν εξέφρασε την άποψη ότι ήδη τώρα «οι εταίροι βλέπουν ότι επέτρεψαν ένα λάθος αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Η Δύση εκμεταλλεύθηκε την κατάσταση, που δημιουργήθηκε στην Ουκρανία από τη στιγμή της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της –διαφθορά, κακές αποδόσεις του δικαστικού συστήματος και της τήρησης της δημόσιας τάξης, αλαζονική αυτονόμηση της γραφειοκρατίας. Και βέβαια να τα εκμεταλλευθείς όλα αυτά ήταν εύκολο. Ωστόσο δύσκολα κάποιος μπορεί να πει ότι τώρα η κατάσταση στην Ουκρανία έγινε καλύτερη. Η εξουσία παρέμεινε στα χέρια των ολιγαρχών. Την χώρα την έθεσαν υπό ξένο έλεγχο, επέβαλαν εκεί στις θέσεις-κλειδιά ανθρώπους από γειτονικές χώρες, ή πέρα από τον ωκεανό. Το επίπεδο της ζωής πέφτει καταστροφικά, το ΑΕΠ μειώθηκε κατ’ εντολήν. Λαμβάνει χώρα μια καθολική αποβιομηχάνιση της Ουκρανίας. Η Ουκρανία σε αντάλλαγμα μπορεί να πάρει μόνον το δικαίωμα εισόδου χωρίς βίζα στην Ευρώπη, αλλά και αυτό ακόμη είναι αμφίβολο. Και δεν μιλάμε για το δικαίωμα να βρουν εργασία, δεν είναι βίζα εργασίας. Αλλά ακόμη και εάν είναι για εργαζόμενους, για ποιους εργαζόμενους; Νταντάδες, κηπουρούς, οικοδόμους. Άραγε αυτή είναι η μοίρα και το μέλλον αυτής της υπέροχης χώρας και αυτού του υπέροχου λαού. Στην Ουκρανία υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να γίνει μια αναπτυγμένη βιομηχανική χώρα με υψηλό επίπεδο επιδόσεων στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας: κατασκευή πυραύλων, διάστημα, κατασκευές αεροσκαφών, ναυπηγεία, μικροηλεκτρονική, ανάπτυξη των επιστημών, εκπαίδευση. Που είναι όλα αυτά σήμερα; Τα υποβαθμίζουν! 
 
Ωστόσο να συντηρήσει οικονομικά την Ουκρανία κανείς δεν το θέλει. Θέλουν να μεταφέρουν το βάρος στη Ρωσία. Και τα δάνεια που δώσαμε δεν θέλουν να τα επιστρέψουν, αν και εμείς προτείναμε μια πολύ καλή, βολική, κατά τη γνώμη μου, επίλυση του χρέους», προσθέτοντας ότι «η ρωσική πλευρά πρότεινε να μοιραστεί η Μόσχα με τις δυτικές χώρες το ρίσκο, αλλά οι δυτικοί εταίροι το αρνήθηκαν. Αυτό σημαίνει ότι η Δύση δεν πιστεύει στην πιστοληπτική φερεγγυότητα της Ουκρανίας και στη σταθεροποίηση της οικονομίας της. Αυτό είναι ένα πολύ κακό σημάδι». 
 
Σχετικά με την κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία τόνισε ότι «Δεν είναι δική μας δουλειά να επιτεθούμε κάπου ή να επιμείνουμε, εμείς ξεκινούμε από το ότι δεν μπορούμε να δώσουμε ως λεία στους εθνικιστές αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι ζουν στην νοτιο-ανατολική Ουκρανία» και όπως ξεκαθάρισε λόγος γίνεται για όλο τον ρωσόφωνο πληθυσμό του Ντονμπάς ο οποίος προσανατολίζεται προς τη Ρωσία». 
 
Για τον Ερντογάν: «τίποτε δεν διαρκεί αιωνίως!» 
<div>
 
Σχολιάζοντας την κατάσταση στην Μέση Ανατολή ο Πούτιν δήλωσε πως «όσον αφορά την συριακή κρίση δουλεύουμε εύκολα και με τον πρόεδρο Άσαντ και με την αμερικανική πλευρά. Μίλησα γι’ αυτήν πρόσφατα με τον πρόεδρο Ομπάμα και με τους φίλους μας από τη Σαουδική Αραβία, και τις άλλες αραβικές χώρες». Γιατί είναι εύκολο; Εμείς δεν υποκρινόμαστε και θέση δεν αλλάζουμε. Η Ρωσία διαμόρφωσε με σαφήνεια τη θέση της για τη διευθέτηση του συριακού προβλήματος. Εμείς ζητήσαμε αρχικώς απάντηση από όλους: έτσι ή όχι, σύμφωνοι ή όχι. Επί της αρχής, επί των βασικών παραμέτρων της διευθέτησης όλοι είπαν: ‘‘Ναι’’. Και τότε διαμορφώσαμε τη θέση μας με βάση αυτά τα στοιχεία, τα οποία θεωρούνται γενικά και αποδεκτά, και τώρα πρέπει να ‘‘πηδούμε’’ από την μια πλευρά στην άλλη». 
 
Σε ότι αφορά στη Τουρκία ο Πούτιν για μια ακόμη φορά σημείωσε ότι θεωρεί τους Τούρκους φιλικό λαό. «Ήδη μίλησα στην ομιλία στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση και θέλω να το επαναλάβω εδώ για ακόμη μια φορά. Θεωρούμε τον τουρκικό λαό φίλο και δεν θέλουμε να χαλάσουν οι σχέσεις ακριβώς με τον τουρκικό λαό. Βέβαια όσον αφορά την παρούσα ηγεσία της Τουρκίας τίποτε δεν διαρκεί αιωνίως» είπε ο Πούτιν.</div>
<div>
 
<a href="http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/" target="_blank">  πηγή</a></div>

Πούτιν για την παγκόσμια τάξη και τη ρωσική εξωτερική πολιτική

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν, στο ενημερωτικό πρόγραμμα του Βλαδίμηρου Σολοβιώφ «Παγκόσμια Τάξη», μίλησε για το πως βλέπει την υφιστάμενη διεθνή κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία,Κούρδοι,ISIS: Η στρατιωτικοποίηση ενός πολιτικού προβλήματος

Ellada simera 0 Μέση Ανατολή 11:03

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfbq7YLLhdUiONhh93oCmBEFBKQNy0h1jQ9cIyBylF35FWcISXMbjQgRbYTm4lmNax8bGCozng8eZ1AlkF-nKOXDed2iS03c4-MfqWYbLreFYe_Dh7DFZP1G1TZ4tLrUFIeFOnKoylOE8/s1600/koyrdoi%252C+ISIS%252Csyria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfbq7YLLhdUiONhh93oCmBEFBKQNy0h1jQ9cIyBylF35FWcISXMbjQgRbYTm4lmNax8bGCozng8eZ1AlkF-nKOXDed2iS03c4-MfqWYbLreFYe_Dh7DFZP1G1TZ4tLrUFIeFOnKoylOE8/s1600/koyrdoi%252C+ISIS%252Csyria.jpg" /></a></div>
 
Μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία, υπήρξαν εκατέρωθεν δηλώσεις, με την <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Τουρκία <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> να ξεκαθαρίζει <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> πως «έχουμε δικαίωμα να υπερασπιστούμε τα σύνορα μας», ενώ ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν προειδοποίησε πως «θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες». <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Μία πρώτη αντίδραση της Ρωσίας, ήταν να εφοδιάσει με 10 τόνους στρατιωτικό υλικό (!) του Κούρδους <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> του «Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης» (PYD) σε περιοχή της επαρχίας του Χαλεπίου της Συρίας. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Όπως είναι γνωστό, οι Κούρδοι της Συρίας συνεργάζονται στενά με τους Κούρδους της Τουρκίας του ΡΚΚ, που δίνουν καθημερινές μάχες με τις δυνάμεις της τουρκικής στρατοχωροφυλακής στην νοτιοανατολική <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Τουρκία. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 
 
Ανάλυση του Χρήστου Καπούτση 
 
Η επιδεικνυόμενη αδιαλλαξία των ηγετών Β. Πούτιν <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και Τ. Ερντογάν, σχετίζεται και με τις στρατιωτικές ικανότητες των δύο χώρων, αλλά και με τις στρατιωτικές συμμαχίες στις οποίες <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> μετέχουν (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- ΤΟΥΡΚΙΑ- ΚΑΤΑΡ) ή που θα συγκροτήσουν (Ρωσία – Ιράν- Συρία) 
 
Η Τουρκία διαθέτει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Αιχμή της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος είναι η <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> πολεμική της αεροπορία. Η Τουρκική Αεροπορία <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> διαθέτει περίπου 300 αμερικανικής κατασκευής μαχητικά πολλαπλών ρόλων όπως <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> τα F-16 (είναι αυτό που χτύπησε το ρωσικό), που θεωρούνται από τα πιο σύγχρονα παγκοσμίως. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Επίσης η Τουρκία διαθέτει μεγάλο αριθμό ελικοπτέρων, μεταξύ αυτών και τα ελικόπτερα Black Hawk, τα ίδια <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> που χρησιμοποιεί <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και ο στρατός των ΗΠΑ. Οι <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Τούρκοι διαθέτουν <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> το <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> αμερικανικό πυραυλικό σύστημα MGM-140, το οποίο έχει την ικανότητα να χτυπάει στόχους που βρίσκονται σε απόσταση 100 μιλίων. 
 
Επιπλέον ο τουρκικός στόλος διαθέτει 13 γερμανικής κατασκευής υποβρύχια Τύπου 209. Κάθε ένα από αυτά είναι εξοπλισμένο με 14 τορπίλες και πυραύλους . Και ακόμη Κορβέτες με σύγχρονο οπλισμό , έτσι ώστε <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> η Τουρκία να παραμένει μια υπολογίσιμη δύναμη και στη θάλασσα. 
 
Η <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Ρωσία, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> διαθέτει ένα τεράστιο πυρηνικό και συμβατικό οπλοστάσιο, ώστε δικαίως να θεωρείται Παγκόσμια στρατιωτική Υπερδύναμη. Μικρό μόνο <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> μέρος του ρωσικού οπλοστασίου, αλλά όμως σύγχρονης στρατιωτικής <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> τεχνολογίας, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> έχει μεταφερθεί από τη Ρωσία <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> στην Ανατολική Μεσόγειο και <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> τη Συρία. 
 
Στη στρατιωτική βάση της Λατάκεια της Συρίας, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> φιλοξενούνται μοίρες μαχητικών αεροσκαφών Su-27SM και Su-30Μ , όπως και Su-34 και Su-24 βομβαρδιστικά της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας, τα οποία διεξάγουν τις αεροπορικές επιδρομές κατά του Ισλαμικού Κράτους. Τα τελευταίας γενιάς μαχητικά αεροσκάφη, SU-34 και 35, θεωρούνται υψηλής αεροναυπηγικής τεχνολογίας και <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> διαθέτουν εκπληκτικές επιχειρησιακές <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> δυνατότητες διείσδυσης και προσβολής κάθε στόχου , επίγειου ή εναέριου, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ενώ είναι αποτελεσματικά και εναντίον πλοίων επιφανείας. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Επίσης , σε διάφορες βάσεις της Συρίας βρίσκεται <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> μεγάλος αριθμός ρωσικών <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> μαχητικών ελικοπτέρων. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Η αεροπορική βάση <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> της Λατάκειας προστατεύεται από σύγχρονα συστήματα αεράμυνας και ραντάρ, μεταξύ αυτών και το «υπερόπλο» S-400. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Το S-400 είναι το πιο προηγμένο σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας της Ρωσίας. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Τα συστήματα S-400 χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της αεράμυνας με μεγάλου και μέσου βεληνεκούς πυραύλους που μπορούν να χτυπήσουν εναέριους στόχους έως και 400 χιλιόμετρα μακριά. Το S-400 είναι σε θέση να χτυπήσει αεροσκάφη, καθώς και βαλλιστικούς πυραύλους , αλλά και πυραύλους Κρουζ. 
 
Επίσης ισχυρή είναι η ρωσική ναυτική <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> δύναμη που πλέει στην Ανατολική Μεσόγειο. Αποτελείται <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> από το πυραυλοφόρο καταδρομικό Moskva, τη φρεγάτα Ladny, τη φρεγάτα Pytlivy, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> το αντιτορπιλικό Smetlivy <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και ένα υπερσύγχρονο πλοίο συλλογής πληροφοριών και Ηλεκτρονικού πολέμου. Το Moskva, κλάσης Slava - η ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας- <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> είναι ικανό και για αντιαεροπορική άμυνα περιοχής, καθώς είναι εξοπλισμένο με το <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> προηγμένο αντιαεροπορικό <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> σύστημα S-300. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Τα πλοία του ρωσικού στόλου βρίσκουν ασφαλές αγκυροβόλιο σε <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> λιμένες της Συρίας, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> όπως της Λαττάκιας και της Ταρτούς. Ο στόχος της Ρωσίας είναι να καταγράψει <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ισχυρή στρατιωτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Να εξουδετερώσει τις ασύμμετρες απειλές (τρομοκρατία, Τζιχαντιστές) και να στηρίξει το <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> καθεστώς Assad, ώστε να επιβιώσει πολιτικά. Και ακόμη, η Ρωσική πολιτική, έχει ως στόχο, να αναβαθμίσει τις σχέσεις συνεργασίας, με τους σιιτικούς κρατικούς και μη κρατικούς δρώντες της Μέσης Ανατολής (αλαουιτικό συριακό καθεστώς, Hezbollah, σιιτική κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης και Ιράν), συμπεριλαμβανομένης και της Αιγύπτου. 
 
Μάλιστα έκλεισε η συμφωνία των δυο πρόεδρων Β. Πούτιν και Αλ –Σίσι και η Αίγυπτος θα αποκτήσει σύντομα <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα, πιθανόν και S-400. Και <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ακόμη, στο πλαίσιο ενίσχυσης του καθεστώτος Ασαντ, η Ρωσία θα παραχωρήσει στη Συρία, αριθμό σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών Σουχόι 34 , αλλά και 4 υποβρύχια. 
Επισημαίνουμε και την κλιμακούμενη <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> συμμετοχή της Ελλάδας, επειδή ήδη στο Αιγαίο είχαμε το πρώτο ρωσοτουρκικό <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> ναυτικό επεισόδιο και διότι, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> για κάθε Νατοϊκή ή αμερικανική επιχείρηση στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, είναι απαραίτητες, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> η <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> αεροναυτική βάση της Σούδας και οι <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> αεροπορικές βάσεις της <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Καλαμάτας και του Αράξου, που προσφάτως <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> αναβαθμίστηκαν επιχειρησιακά. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Οι δηλώσεις Κυβερνητικών στελεχών (Π. Καμμένου, Ν. Κοτζιά, Δ. Βίτσα) ότι η Ελλάδα δεν θα έχει συμμετοχή , είτε έμμεση , είτε άμεση, σε πολυεθνικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> είναι περιορισμένης πολιτικής ευθύνης, παρότι οι προθέσεις είναι «αγαθές», αλλά δυστυχώς για όλους μας, «άλλοι» αποφασίζουν! 
 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>