Το Ισλαμικό Κράτος «κοιτά» προς την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9llWLlxU6mJW697RqdcV7Z3ksOC_ip8hTRnhgSNJaNoNgzG5_XsOAI-qzkHXbkd2fxbfPiJyXPhj7vkzUCUEbYyLSLAg1Yfpc_dF8iufjs_TBKWPS04dblsMhggzrqoPltoKoTQKmdDM/s1600/to+islamiko+kratos+koita+pros+tin+ellada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9llWLlxU6mJW697RqdcV7Z3ksOC_ip8hTRnhgSNJaNoNgzG5_XsOAI-qzkHXbkd2fxbfPiJyXPhj7vkzUCUEbYyLSLAg1Yfpc_dF8iufjs_TBKWPS04dblsMhggzrqoPltoKoTQKmdDM/s640/to+islamiko+kratos+koita+pros+tin+ellada.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="font-size: large;">Βάζει τη χώρα μας σε «επαρχία» υπό την κατοχή του ως το 2020</span><br /> <br /> Κώστας Μαυραγάνης<br />  Στην επαρχία της «Ορόμπρα» εντάσσει τη χώρα μας το Ισλαμικό Κράτος, σύμφωνα με χάρτη από το βιβλίο Empire of Fear: Inside the Islamic State του Βρετανού δημοσιογράφου Άντριου Χόσκεν.<br /> Στον χάρτη χρησιμοποιούνται τοπωνύμια του παρελθόντος (Μαγκρέμπ, Ανδαλουσία, Αλκινάνα, Χαμπάσα, Χουρασάν κ.α.) και οι εκτάσεις τις οποίες η τρομοκρατική οργάνωση επιθυμεί να κατακτήσει μέχρι το 2020 εκτείνονται από τα σύνορα της Κίνας μέχρι την ευρωπαϊκή ακτή του Ατλαντικού και την κεντρική Αφρική. <br /> <a class="pinitshareimage pinhidden" data-pin-config="above" data-pin-do="buttonPin" data-pin-hover="true" href="http://www.pinterest.com/pin/create/button/?url=http%3A%2F%2Fwww.huffingtonpost.gr%2F2015%2F08%2F10%2Fislamic-state-greece_n_7964114.html%3F1439195186%26utm_source%3DContra%26utm_medium%3Dhuffpost_homebig%26utm_campaign%3D24MediaWidget&media=http://i.huffpost.com/gen/3282944/thumbs/o-DEFAULT-570.jpg?1&description=%CE%A4%CE%BF%20%CE%99%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%9A%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82%20%C2%AB%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%AC%C2%BB%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1:%20%CE%92%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1%20%CE%BC%CE%B1%CF%82%20%CF%83%CE%B5%20%C2%AB%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%C2%BB%20%CF%85%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%89%CF%82%20%CF%84%CE%BF%202020" style="display: none;" target="_blank"><img src="http://s.huffpost.com/images/social/pin_icon_onhover.png" /></a><img alt="default" src="http://i.huffpost.com/gen/3282944/thumbs/o-DEFAULT-570.jpg?1" /><br /> Ελλάδα, Ισπανία, Βαλκάνια, Ινδία και πολλές άλλες χώρες προορίζονται να αποτελέσουν μέρος ενός μεγάλου «χαλιφάτου» - στο πλαίσιο μιας στρατηγικής που κάνει ακόμα και την αλ Κάιντα να φαντάζει «μετριοπαθής».<br /> <br /> «Κάθε κτηνωδία, βασανιστήριο, δολοφονία και κλοπή αποτελεί μέσο για μία κυρίαρχη εμμονή- την καταστροφή κρατών-εθνών, την κατάληψη περιοχών και τη δημιουργία ενός χαλιφάτου από τις στάχτες» αναφέρει ο συγγραφέας, <a href="http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/reviews/empire-of-fear-inside-the-islamic-state-isis-is-by-andrew-hosken--book-review-bloodshed-barbarism-and-bungling-by-the-west-10445769.html" target="_hplink">σύμφωνα με δημοσίευμα του Independent</a>. Παράλληλα, σημειώνεται ότι υπάρχει και ένα «επαγγελματικών προδιαγραφών» εγχειρίδιο για τη δημιουργία ενός τεράστιου κράτους μέσω ακραίας βίας και οργανωμένων κτηνωδιών: «Η Διαχείριση της Βαρβαρότητας». Επίσης, ο Χόσκεν σημειώνει η οργάνωση διατηρεί την παρουσία της στο Ιράκ και τη Συρία, τόσο πιο πιθανό είναι κάποια στιγμή να αναπτύξει βιολογικά και χημικά όπλα.<br /> Όπως αναφέρεται σε <a href="http://www.mirror.co.uk/news/world-news/isis-unveils-chilling-new-map-6224227" target="_hplink">δημοσίευμα της Mirror</a>, ένα πρόγραμμα επτά σταδίων, που πάει πίσω 20 χρόνια, περιελάμβανε την πρόκληση και εμπλοκή των ΗΠΑ σε πόλεμο με τον ισλαμικό κόσμο μεταξύ του 2000 και του 2003, και εξεγέρσεις εναντίον Αράβων ηγετών μεταξύ του 2010 και του 2013.<br /> <br /> <a href="http://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το Ισλαμικό Κράτος «κοιτά» προς την Ελλάδα

Βάζει τη χώρα μας σε «επαρχία» υπό την κατοχή του ως το 2020 Κώστας Μαυραγάνης  Στην επαρχία της «Ορόμπρα» εντάσσει τη χώρα μας το Ισλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι Έλληνες ολιγάρχες θέλουν το Ευρώ σαν τρελοί;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0HV1j4thCrFeDOeWYDE4yyvjAvTC9XoExDIxQVzLh01dOys-Rq-5GKvo3ZSig3pq28YUgAnUylpYA5SPsaliCCdknExLZnsEDBpBU4wvxoA_2YKHrUFfi5RxetaXiLzpsp_cw-7MKu_0/s1600/giati+oi+ellines+oligarxes+theloyn+to+euro....jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0HV1j4thCrFeDOeWYDE4yyvjAvTC9XoExDIxQVzLh01dOys-Rq-5GKvo3ZSig3pq28YUgAnUylpYA5SPsaliCCdknExLZnsEDBpBU4wvxoA_2YKHrUFfi5RxetaXiLzpsp_cw-7MKu_0/s640/giati+oi+ellines+oligarxes+theloyn+to+euro....jpg" width="640" /></a></div> <br /> Σε διακόπτω μεταξύ τής 15ης και 27ης σημερινής βουτιάς σου, αλλά θέλω να ρωτήσω κάτι:<br /> Γιατί οι Έλληνες ολιγάρχες θέλουν το Ευρώ σαν τρελοί;<br /> Ίσως σού φανεί βλακώδες το ερώτημα, αλλά το θέτω με ειλικρίνεια και ουσιαστική, τελική άγνοια.<br /> Είναι αναμφίβολο ότι τρελαίνονται για το Ευρώ -έτσι δείχνουν-, αλλά γιατί ακριβώς;<br /> Επίσης, επειδή είναι αναμφίβολο ότι αν αυτοί πράγματι τρελαίνονται για το Ευρώ, μάλλον το Ευρώ είναι πολύ κακό για εμάς, τους «άλλους».<br /> Εγώ λοιπόν, το ρωτάω από πλευράς διαδικασιών:<br /> Γιατί το Ευρώ είναι ΤΟΣΟ πολύ προς το συμφέρον τους σε σχέση με ένα εθνικό νόμισμα;<br /> Προφανώς, οι Βαρδινολατσόμπολες και λοιπά λαμόγια θα παρέμεναν μεγαλολαμόγια και με εθνικό νόμισμα; Σε τι θα τους χάλαγε;<br /> Τα υπερκέρδη που καρπώνονται στην Ελλάδα θα είχαν μικρό αντίκρυσμα, όταν θα ήθελαν να τα «σπρώξουν» στην αλλοδαπή (Ελβετία κλπ);<br /> <strong>1) Χάνουν την ευκαιρία να μασουλήσουν τα όποια λίγα ποσά φτάνουν στην Ελλάδα, ως μέρος των δανείων που δίνονται από τις Τρόικες (και λοιπούς) στην Ελλάδα ως δόλωμα για να μένουμε στο Ευρώ;</strong><br /> <strong>2) Είναι πράγματι ισχυροί παίχτες μέσα στην Ευρώπη, ώστε το Ευρώ τους βοηθάει να παραμείνουν ισχυροί; Δηλαδή, τους βοηθάει να κάνουν κολεγιές με τους άλλους Ευρώπουλους;</strong><br /> <strong>3) Μήπως, πρόκειται να χάσουν μεγάλα ποσά ιδιαίτερα τον πρώτο καιρό τής μετάβασης;</strong><br /> <strong>4) Μήπως φοβούνται ότι δεν θα αντέξουν τον ανταγωνισμό από τους άλλους -πραγματικούς- κολοσσούς που θα έρθουν για να καταπιούν την Ελλάδα (εξαγορά στο τσάμπα όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών) σε ένα τοπίο εθνικού νομίσματος;</strong><br /> <strong>5) Μήπως στο φινάλε η κανονισμοί τής ΟΝΕ τους προφυλάσσουν από τους παίκτες κολοσσούς;</strong><br /> Κοιτάζοντας λίστες με τους πλουσιοτερότερους ανθρώπους -δημοσιευμένες από το Forbes ή άλλους-, βλέπω πολύ πολύ λίγους Έλληνες και ούτε καν σε καλές θέσεις. Αντίθετα, υπάρχουν πάρα πολλοί Ευρω-ΟΝΕ-παίοι.<br /> Άρα, το ερώτημα μού φαίνεται ότι καταλήγει για τους σατράπες μας: «πρώτος στο χωριό ή τελευταίος στην πόλη;».<br /> Αναφανδόν, δείχνουν να προτιμούν τελευταίοι στην πόλη.<br /> Αλλά γιατί; Αυτό προσπαθώ να καταλάβω.<br /> Στο φινάλε, είναι θέμα καθαρά οικονομικό -κερδίζουν πιο πολλά με το Ευρώ, σε σχέση με αυτά που θα κέρδιζαν με εθνικό νόμισμα» – ή απλά είναι θέμα πρεστίζ (θέλουν να νιώθουν εξομοιωμένοι με τους αληθινά μεγάλους);<br /> Ίσως ξέρεις ή μισοξέρεις την απάντηση. Εγώ νομίζω ότι δεν είναι τόσο απλή και ότι απαιτεί γνώση παρασκηνιακών διαδικασιών τής κίνησης των κεφαλαίων.<br /> Έχω ρωτήσει διάφορους. Πήρα διάφορες απαντήσεις, συχνά αντικρουόμενες ή όχι ικανοποιητικές.<br /> Στο ίντερνετ υπάρχουν site (που τυπικά ανήκουν στον αριστερό χώρο) που ισχυρίζονται ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι από μία μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, θα ήταν οι ολιγάρχες: με τα κεφάλαια που διαθέτουν στο εξωτερικό, θα αγόραζαν μπιρ παρά όλη την Ελλάδα και θα έκαναν ουσιαστικές επενδύσεις (όπως εκείνοι εννοούν την επένδυση – τύπου Σκουριών) πανεύκολα.<br /> Στην πραγματικότητα αυτό είναι και το κύριο επιχείρημα των καθεστωτικών ΜΜΕ για τους «συνωμότες της Δραχμής»:<br /> «έχουν λεφτά στα εξωτερικό και θα τα αυγατίσουν φέρνοντάς τα σε μία Ελλάδα που θα έχει εθνικό νόμισμα».<br /> Αλλά τότε γιατί κάνουν σαν τρελοί για την παραμονή στο Ευρώ;<br /> <strong>α) Μήπως οι ολιγάρχες μας στην πραγματικότητα είναι φούσκες και δεν έχουν λεφτά στο εξωτερικό (τα φάγανε ή τους τα φάγανε ή χρεώθηκαν);</strong><br /> <strong>β) Μήπως οι ολιγάρχες μας πονούν τους Έλληνες; Εντάξει, για αστείο το έγραψα αυτό.</strong><br /> <strong>γ) Επειδή «έτσι δουλεύει η μηχανή»; Πρέπει να προσφέρουν λίγο άρτο και πολλά θεάματα στο πόπολο για να περνάει ο καιρός του, οπότε στήνουν ντεμέκ μάχες;</strong><br /> <strong>δ) Σε συνέχεια τού προηγούμενου, μήπως οι ολιγάρχες μας, απλά προσποιούνται εξαιρετικά καλά και επίμονα (χρόνια τώρα) ότι δεν θέλουν εθνικό νόμισμα ενώ το θέλουν;</strong><br /> <strong>ε) Μήπως όχι απλά προσποιούνται, αλλά οι μεγάλοι εταίροι τούς υποχρεώνουν να δείχνουν Ευρώφιλοι;</strong><br /> Το οποίο γεννάει νέο ερώτημα: <strong>τι συμφέρει σήμερα τους διεθνείς κολοσσούς; Μία Ελλάδα στο Ευρώ ή μία Ελλάδα με εθνικό νόμισμα;</strong><br /> Ίσως τους υπερπόντιους κολοσσούς τους συμφέρει το 2ο: <strong>να φάνε την Ελλάδα μία και έξω και όποιος προλάβει μεταξύ τους.</strong><br /> Ίσως τη Γερμανία τη συμφέρει το 1ο: <strong>να έχει μία αιχμάλωτη Ελλάδα και να την τρώει λίγη λίγη.</strong><br /> Αλλά τότε γιατί ο Σόιμπλες και άλλοι σχίζουν τα καλτσόν τους για να μάς πετάξουν έξω από το Ευρώ;<br /> <strong>Προσποιούνται; Θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε μία σύγκρουση με τους υπερπόντιους σε ουδετεροποιημένο έδαφος;</strong><br /> Τώρα, αν συνεχίσω θα φανεί ότι είμαι κρυπτοΟΝΕφιλος.<br /> Οπότε, επιστρέφω στο αρχικό ερώτημα, λίγο εμπλουτισμένο:<br /> Θέλουν οι Έλληνες ολιγάρχες το Ευρώ ή προσποιούνται;<br /> Και γιατί το θέλουν ή δεν το θέλουν με τόσο φανατισμό;<br /> Γνωρίζεις επί τής ουσίας;<br /> Και μία πρόβλεψη:<br /> <strong>Όταν έρθει η στιγμή να αλλάξουμε σε εθνικό νόμισμα, δεν θα το ονομάσουν Δραχμή. Θα το ονομάσουν αλλιώς, για να ισχυρίζονται ότι «όχι, δεν επιστρέφουμε στη Δραχμή».</strong><br /> Σε ευχαριστώ<br /> Καλά μπάνια!<br /> Και χμμμ… όταν μπορέσεις, γράψε (και) ποστ παλιού τύπου, μη πολιτικά. Έτσι σε μάθαμε οι παλιοί άλλωστε.<br /> M.<br /> Υ.Γ. Εννοείται ότι δεν ζητάω δημοσίευση (ούτε με πειράζει, βέβαια). Απάντηση ζητάω!<br /> <em>(Αγαπητέ φίλε, οι Έλληνες ολιγάρχες είναι λούμπεν. Αγράμματοι. Το ευρώ τους δίνει μια επίφαση ευρωπαϊσμού. Βέβαια, δεν έχουν καμία σχέση με τον Διαφωτισμό. Δεν ξέρουν καν τι είναι. Σκυλάδικα μόνο θέλουν να ακούνε. Οι «υγιείς δυνάμεις» του τόπου είναι σάπιες. Αλλά δεν είναι μόνο οι ολιγάρχες έτσι. Κοιτάξτε τους σημερινούς Έλληνες λογοτέχνες. Δεν αφορούν κανέναν. Βέβαια, κι αυτοί έχουν γραπωθεί από το ευρώ γιατί οι ολιγάρχες είναι τα αφεντικά τους. </em><br /> <em>Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο κυριότερος λόγος που οι Έλληνες ολιγάρχες είναι λυσσαλέα υπέρ του ευρώ είναι επειδή ξέρουν πως η έξοδος από την Ευρωζώνη θα αναδείξει όλες τους τις ευθύνες. Δηλαδή, ο μόνος τρόπος να υπάρξει Δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι να βγει η χώρα από το ευρώ. Και τότε, θα αναζητηθούν αναγκαστικά οι ευθύνες αυτών που έβαλαν την χώρα στο ευρώ, αυτών που έφαγαν με χρυσά κουτάλια το δημόσιο χρήμα και αυτών που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία. </em><br /> <em>Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει ακόμα. Αντιθέτως, υπάρχει μια βλακώδης εξίσωση που λέει πως ο Λάτσης και ο άστεγος έχουν τις ίδιες ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας και έτρωγαν παρέα, οπότε τώρα «αγωνίζονται» παρέα, για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. </em><br /> <em>Βέβαια, η Επιτροπή Αλήθειας για το δημόσιο χρέος δεν θα βρει το όνομα του άστεγου αλλά τα ονόματα του Λάτση και της παρέας του.<strong> Δηλαδή, εγώ λέω πως οι ολιγάρχες φοβούνται την Δικαιοσύνη.</strong> Βέβαια, η κυβέρνηση της Πρώτη Φορά Αριστερά αποδεικνύεται<strong> μια απάτη και ένα ακόμα σκυλάκι των ολιγαρχών.</strong> </em><br /> <em>Αλλά η χώρα οδηγείται ντουγρού στην έξοδο από το ευρώ. Αν τότε δεν μιλήσει η Δικαιοσύνη, η Ελλάδα είναι τελειωμένη για πάντα. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως οι Έλληνες ολιγάρχες προτιμούν η χώρα να πουληθεί ή να κατακτηθεί, παρά να χάσουν τα προνόμιά τους ή να καταλήξουν στη φυλακή. </em><br /> <em>Θα ξαναγράψω μη πολιτικά ποστ, όταν νιώσω την ανάγκη να το κάνω. Δεν είμαι χαζοχαρούμενος, ούτε αναίσθητος. Αν και νομίζω πως όλα τα κείμενά μου ήταν πολιτικά. Πολίτης είμαι. Να είστε καλά.)</em><br /> <br /> <a href="http://www.triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γιατί οι Έλληνες ολιγάρχες θέλουν το Ευρώ σαν τρελοί;

Σε διακόπτω μεταξύ τής 15ης και 27ης σημερινής βουτιάς σου, αλλά θέλω να ρωτήσω κάτι: Γιατί οι Έλληνες ολιγάρχες θέλουν το Ευρώ σαν τρελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απουσία φιλοδοξιών εξωτερικής πολιτικής στην Ευρώπη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB9WgUjvt8_vqTalo4_FZgkx6QUa4E3TqmRuHV9R7vm8FprZ3cv89QiAYW3oucumlyqgBVKmlrh9IB_Et2fuu9_t5KS_NvoAvhO97FNKhnOLXU8BjpQbJWXd8rAoMMsMt0EG2KbY9L0j4/s1600/pathitiki+h+exwteriki+pilitiki+tis+eyrwpis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB9WgUjvt8_vqTalo4_FZgkx6QUa4E3TqmRuHV9R7vm8FprZ3cv89QiAYW3oucumlyqgBVKmlrh9IB_Et2fuu9_t5KS_NvoAvhO97FNKhnOLXU8BjpQbJWXd8rAoMMsMt0EG2KbY9L0j4/s640/pathitiki+h+exwteriki+pilitiki+tis+eyrwpis.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <a href="http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/?fa=60952" target="_blank"><b>CARNEGIE EUROPE</b></a><br />της<b> Judy Dempsey</b><br /><br />Κάθε εβδομάδα τους τελευταίους επτά μήνες, το Carnegie Europe έχει αναρτήσει μια επιστολή από κάθε μία από τις 28 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Σε όλους τους συγγραφείς δόθηκε η ίδια "αποστολή”: να αξιολογήσουν το επίπεδο της φιλοδοξίας κάθε χώρας στην εξωτερική πολιτική.<br /><br />Οι αξιολογήσεις ήταν συναρπαστικές αλλά και καταθλιπτικές. Υποστηρίχθηκε ότι η Γερμανία, η οποία ανακαλύπτει την εξωτερική πολιτική υπό την Angela Merkel, έχει ένα υψηλό επίπεδο φιλοδοξίας. Το ίδιο έχουν και άλλες μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Πολωνία, σύμφωνα με τους συγγραφείς αυτών των αποστολών. Αλλά οι φιλοδοξίες της Βρετανίας και η στρατηγική κουλτούρα, βρίσκονται σε γρήγορη πτώση.<br /><br />Το επίπεδο φιλοδοξίας μεταξύ των μικρότερων χωρών, ιδιαίτερα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, ήταν άθλιο. Μια νέα ανάγνωση των επιστολών από την Μπρατισλάβα ή την Λιουμπλιάνα, το Ζάγκρεμπ ή το Βουκουρέστι, την Βιέννη ή την Βουδαπέστη, εμφανίζουν μια αδιαφορία για την φιλοδοξία εξωτερικής πολιτικής- για να μην την συγχέουμε με την προσωπική φιλοδοξία, η οποία δεν υπάρχει άφθονη στην περιοχή.<br /><br />Ίσως, αυτό έχει να κάνει και με το μέγεθος των πληθυσμών των χωρών (δείτε διάγραμμα). Αλλά αυτό δεν είναι αποκλειστικά πειστικό. Κοιτάξτε τον ρόλο της Δανίας όταν πρόκειται για την ισχυρή άμυνα και πολιτική ασφάλειας της Κοπεγχάγης ή την Ιρλανδία που απολαμβάνει ειρήνη με τη Βόρεια Ιρλανδία.<br /><br />Πραγματικά, εάν υπάρχει κάποιο κοινή νήμα που να διατρέχει την σειρά, είναι το εξής: με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν σκέφτονται ή ενεργούν στρατηγικά. ΚΑι από τη στιγμή που δεν κάνουν τίποτα, πώς μπορεί να έχουν την φιλοδοξία να διαμορφώσουν εξωτερική πολιτική, ιδιαίτερα σε επίπεδο ΕΕ.<br /><br />Άλλο ένα συμπέρασμα είναι ότι αντί η ΕΕ να σφυρηλατεί ενιαίο στρατηγικό outlook, η ένωση έχει καταφέρει το αντίθετο. Η φιλοδοξία, εάν υπάρχει κάν, είναι εσωστρεφής και με βάση το εθνικό επίπεδο, σε στενά συμφέροντα, σε βραχυπρόθεσμους στόχους. Η φιλοδοξία φαίνεται να έχει μικρή σχέση με το project μιας ισχυρής ΕΕ -αν και αυτό είναι ακριβώς ό,τι θα έπρεπε να κάνει η ένωση.<br /><br />Σε όλη τη σειρά των επιστολών, δεν ορίστηκε η φιλοδοξία για την εξωτερική πολιτική. Και αυτή είναι η βασική αδυναμία των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Μένουν μακριά από τη φιλοδοξία διότι σημαίνει καθορισμός και ανάληψη ρίσκων και παροχή των μέσων ώστε οι κίνδυνοι να ξεπεραστούν.<br /><br /><a href="http://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/97/97ce2c46f9ac4003bb5f37b7ac86d939.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjVyGxUMqfLfrdDYqmj9V3F1VlrxEpjiNxH1URSXIFwb8Z_xXhT-Cra01b_dnqtOnHgbVq9xcYd-hW5w1OJiJXWL7svC9XJdtrMdllgQDROHTsuYWu-xtL5M3P_rFhEFZIvD7EYE2myxvGcPnHJjQ51jttqLbJ4Mi2OVn0i-sGIRm2Q4LH1qA2n41tqLtvk51TbqPs5RxQKgIHh712rgNzNAyvW_76YNu6s9tWI231ggRKDzOYiLSpQ=" /></a><br /><br />Μέχρι στιγμής, η Merkel και ο Γάλλος πρόεδρος Francois Hollande έχουν ααλάβει ρίσκα, σε κάθε περίπτωση συνδεδεμένα με ένα συγκεκριμένο είδος φιλοδοξίας. Η Merkel είναι ο Ευρωπαίος διαπραγματευτής με τον Ρώσο πρόεδρο Putin και έχει το άχαρο έργο της εποπτείας της πάντα εύθραυστης συμφωνίας του Μινσκ που σύναψε με τη Ρωσία και την Ουκρανία τον Φεβρουάριο για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ανατολική Ουκρανία.<br /><br />Στο μεταξύ ο Hollande, έχει χρησιμοποιήσει την γαλλική και πολιτική επιρροή στο Σαχέλ για να αποτρέψει το Μάλι από το να διασπαστεί και να οδηγηθεί σε εμφύλιο πόλεμο. Η Merkel και ο Hollande, είχαν ο καθένας λόγους για να δράσουν. Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι εάν έχουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική εξωτερικής πολιτικής και φιλοδοξία να διαπραγματευτούν με τη Ρωσία και το Σαχέλ αντιστοίχως. Δεν είμαι τόσο σίγουρη.<br /><br />Η εξωτερική πολιτική εξάλλου, αφορά συμφέροντα και αξίες αλλά επίσης και επιρροή, τα οποία όλα απαιτούν στρατηγικό σχεδιασμό. Στην περίπτωση της ΕΕ, είναι όλο και πιο δύσκολο για τα κράτη-μέλη να προχωρούν μόνα, όπως έχουν ανακαλύψει το Βερολίνο και το Παρίσι όταν ασχολούνται με την Ρωσία ή το Μάλι. Τα ζητήματα έχουν γίνει πολύ πιο περίπλοκα και πολυάριθμα.<br /><br />Ας δούμε την περίπτωση της ευρωπαϊκής πολιτικής προς την μεταναστευτική κρίση στη Μεσόγειο. Αυτό δεν υπήρξε σημείο αναφοράς στις περισσότερες σχεδόν επιστολές, με εξαίρεση αυτές από την Ιταλία, την Μάλτα και την Ελλάδα.<br /><br />Ωστόσο, ακόμη κ αν αυτό είναι ένα από τα πιο πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ήπειρος, τα κράτη-μέλη προτιμούν να μεταθέτουν την ευθύνη αντί να δώσουν στην ΕΕ ένα μεγάλο ρόλο στο να διαμορφώσει μια ισχυρή πολιτική ασύλου και μετανάστευσης για την Ευρώπη και για την περιοχή από την οποία έρχονται οι μετανάστες.<br /><br />Σχετικό με το ζήτημα της μετανάστευσης, είναι μια πρωτοφανής έλλειψη ενδιαφέροντος απέναντι στο αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος και σε σοβαρές προκλήσεις ασφάλειας και κοινωνικές προκλήσεις που θέτει το Ισλαμικό Κράτος για την Ευρώπη.<br /><br />Κατά κάποιον τρόπο, παρά τις επιθέσεις τον Ιανουάριο του 2015 στα γραφεία της γαλλικής εφημερίδας Charlie Hebdo και άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη, η εντύπωση από την ανάγνωση όλων των επιστολή ήταν πως η Ευρώπη ζει σε μια ζώνη -σαν η ήπειρος να ήταν απομονωμένη από την αναταραχή στην Ανατολική και Νότια γειτονιά. Μπορεί κανείς μόνο να ελπίζει και να υποθέτει ότι οι ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες μπορεί να βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά και έχουν αυξήσει τη συνεργασία τους.<br /><br />Άλλο ένα ζήτημα που έτυχε μικρού ενδιαφέροντος, ήταν το διατλαντικό εμπόριο και οι επενδύσεις εταιρικής σχέσης (TTIP). Οι περισσότεροι συγγραφείς συμφωνούν ότι οι κυβερνήσεις των, υποστήριξαν την εμπορική συμφωνία που βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση αυτή τη στιγμή. Αλλά ούτε μία φορά δεν συζητήθηκαν οι στρατηγικές και πολιτικές επιπτώσεις μιας τέτοιας συμφωνίας μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ, εάν πετύχει ή εάν αποτύχει.<br /><br />Στην πραγματικότητα, η έλλειψη δημόσιας συζήτησης για την ΤΤΙΡ είναι αξιοθρήνητη, παρά το γεγονός ότι είναι ένα μεγάλο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής που έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μια πραγματικά νέα διατλαντική σχέση. Σε αυτό το σημείο, δεν δόθηκε μεγάλη προσοχή στα αμυντικά ζητήματα -για να μην μιλήσουμε γα τον ρόλο των ΗΠΑ ως εγγυητής ασφάλειας της Ευρώπης.<br /><br />Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για την πλήρη αδιαφορία για τη Μέση Ανατολή. Η Κίνα είχε κάποιες αναφορές σε σχέση με τις εμπορικές ευκαιρίες αλλά ότι ποιον ρόλο θα διαδραματίσει η χώρα στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική στα επόμενα χρόνια<br /><br />Υπήρξαν και άλλες παραλείψεις. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι οι επιστολές αυτές εξέθεσαν πώς οι περισσότερες χώρες δεν είδαν ούτε την σχέση της Ευρώπης ή το πώς θα καταστήσουν την Ευρώπη σχετική. Όσο αυτή η αντίληψη συνεχίζεται, η Ευρώπη θα βυθίζεται περαιτέρω σε παρακμή -εκτός κι αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες ασκήσουν πραγματική, στρατηγική επιδίωξη της εξωτερικής πολιτικής για την ήπειρο.<div> <br /><a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.capital.gr%2FContent%2FImagesDatabase%2F97%2F97ce2c46f9ac4003bb5f37b7ac86d939.jpg%3Fv%3D0%26maxwidth%3D610%26%26watermark%3Dmagnify&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjVyGxUMqfLfrdDYqmj9V3F1VlrxEpjiNxH1URSXIFwb8Z_xXhT-Cra01b_dnqtOnHgbVq9xcYd-hW5w1OJiJXWL7svC9XJdtrMdllgQDROHTsuYWu-xtL5M3P_rFhEFZIvD7EYE2myxvGcPnHJjQ51jttqLbJ4Mi2OVn0i-sGIRm2Q4LH1qA2n41tqLtvk51TbqPs5RxQKgIHh712rgNzNAyvW_76YNu6s9tWI231ggRKDzOYiLSpQ=" -->

Απουσία φιλοδοξιών εξωτερικής πολιτικής στην Ευρώπη

CARNEGIE EUROPE της Judy Dempsey Κάθε εβδομάδα τους τελευταίους επτά μήνες, το Carnegie Europe έχει αναρτήσει μια επιστολή από κάθε μία ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το τέλος της διαδικασίας ειρήνης Τουρκίας-ΡΚΚ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVLxhGu8LlwudKEEbqnjuDf8TQ3SZH1xcZA5cM8C8hs4t783EoX0d_6pIWRp0F8F_3Hcxuzw69NDenkCpOI9Aq6vltU3gR67hfyFbEszq82BAa43qCwPypJEc9FjkJYSnXBo84ANouCXk/s1600/to+telos+tis+eirinis+toyrkias+%252CPKK.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVLxhGu8LlwudKEEbqnjuDf8TQ3SZH1xcZA5cM8C8hs4t783EoX0d_6pIWRp0F8F_3Hcxuzw69NDenkCpOI9Aq6vltU3gR67hfyFbEszq82BAa43qCwPypJEc9FjkJYSnXBo84ANouCXk/s640/to+telos+tis+eirinis+toyrkias+%252CPKK.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b><span style="color: #990000;"><a href="https://www.iiss.org/en/iiss%20voices/blogsections/iiss-voices-2015-dda3/august-bd4f/end-of-pkk-peace-process-5da9" target="_blank">IISS VOICES</a></span></b><br /> Του<b> Jan Raudszus</b><br /> <br /> Στις 20 Ιουλίου μια βόμβα εξερράγη σε μια συγκέντρωση της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Σοσιαλιστών των Νέων, μπροστά στο πολιτιστικό κέντρο Amara στην τουρκική πόλη Suruc. Σκοτώθηκαν 32 άνθρωποι και περίπου 100 τραυματίστηκαν σε αυτή την επίθεση αυτοκτονίας. Ένας 32χρονος υπέκυψε λίγο αργότερα στις πληγές του, ανεβάζοντας τον αριθμό των θυμάτων στους 33. ΟΙ ακτιβιστές είχαν συγκεντρωθεί για να διασχίσουν τα τουρκό-συριακά σύνορα για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της κουρδικής πόλης Kobane, η οποία έχει γίνει σύμβολο της κουρδικής αντίστασης στο Ισλαμικό Κράτος, από τη στιγμή που οι κουρδικές δυνάμεις αντιμετώπισαν την οργάνωση όταν προσπάθησε να καταλάβει την πόλη το περασμένο έτος. Ο βομβιστής αυτοκτονίας στο Suruc φέρεται να είχε σχέσεις με τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους.<br /> <br /> Η μετέπειτα εξέλιξη των γεγονότων αποκάλυψε την αστάθεια της διαδικασίας ειρήνευσης μεταξύ του ΡΚΚ και της τουρκικής κυβέρνησης, που είχε ξεκινήσει το 2012. Οι κουρδικές οργανώσεις και η ηγεσία του φίλο-κουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP), κατηγόρησαν την κυβέρνηση του ΑΚΡ και τον πρόεδρο Recep Tayyip Erdogan για την επίθεση, δηλώνοντας πως είχαν υποστηρίξει το Ισλαμικό Κράτος. Ο Erdogan και η κυβέρνησή του καταδίκασαν την επίθεση και υποσχέθηκαν να πατάξουν το Ισλαμικό Κράτος, αλλά στην πραγματικότητα, ήταν η σύγκρουση με το ΡΚΚ που κλιμακώθηκε στη συνέχεια.<br /> <br /> Η Τουρκία έχει επικριθεί και στο παρελθόν για το ότι επέτρεψε σε ξένους μαχητές να διασχίσουν το έδαφός της από τη Συρία και υπάρχουν ενδείξεις ότι έχει παρέχει υλικοτεχνική υποστήριξη σε τζιχαντιστικές οργανώσεις που πολεμούν εκεί. Ωστόσο, μετά από τους βομβαρδισμούς στο Suruc, η αεροπορία της Τουρκίας ξεκίνησε να βομβαρδίζει στόχους του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Στο τέλος Ιουλίου, οι ΗΠΑ και η Τουρκία συμφώνησαν να δημιουργήσουν μια προστατευμένη από τον συνασπισμό ζώνη κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία, για να κόψει την πρόσβαση στους ξένους μαχητές. Κατά συνέπεια, η Τουρκία άνοιξε την αεροπορική βάση της στο Ιντσιρλίκ στα αμερικανικά αεροσκάφη που επιτίθενται στο Ισλαμικό Κράτος. Η Τουρκία ζήτησε επίσης μια σύνοδο του ΝΑΤΟ σύμφωνα με το άρθρο 4 της Συνθήκης της Βορειοατλαντικής συμμαχίας για να συζητήσουν την απειλή στην ασφάλειά της. Τα κράτη-μέλη εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους, αλλά ορισμένα, μεταξύ των οποίων και η Γερμανία, κάλεσαν την Τουρκία να μην θέσει σε κίνδυνο την συμφιλίωση με το ΡΚΚ.<br /> <br /> Ωστόσο, παρά την προειδοποίηση, ο Erdogan έχει δηλώσει ότι η διαδικασία ειρήνευσης δεν μπορεί να συνεχίσει διότι το ΡΚΚ απείλησε "την εθνική ενότητα και αδελφοσύνη". Το ΡΚΚ έχει πει τον Ιούνιο ότι η κατασκευή στρατιωτικών φυλακίων και φραγμάτων στα νοτιοανατολικά και ανατολικά της χώρας, σήμαινε ότι η διαδικασία ειρήνευσης ήταν εις μάτην. Επομένως φαίνεται ότι κατά τη στιγμή του βομβαρδισμού στο Suruc, η επιδείνωση της διαδικασίας ήταν ήδη σε εξέλιξη.<br /> <br /> Οι ενέργειες της Τουρκίας και του ΡΚΚ φαίνεται να επιβεβαιώνουν αυτό τον ισχυρισμό. Η Τουρκία έχει βομβαρδίσει στρατόπεδα του ΡΚΚ στην ορεινή περιοχή Qandil του Ιράκ, σκοτώνοντας περισσότερα από 300 μέλη του ΡΚΚ. Η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) δήλωσε ότι σκοτώθηκαν επίσης και άμαχοι. Η Τουρκία δηλώνει ότι οι επιθέσεις είναι αντίδραση στη δολοφονία αστυνομικών από μέλη του ΡΚΚ. Παρατηρητές έχουν επισημάνει ότι η Τουρκία δίνει μεγαλύτερο βάρος στις επιθέσεις της εναντίον του ΡΚΚ παρά σε αυτές εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.<br /> <br /> Στο εσωτερικό της χώρας, ένα κύμα αστυνομικών επιχειρήσεων στην Τουρκία, είχε στόχο ανθρώπους υπόπτους για τη συμμετοχή στο Ισλαμικό Κράτος και στο ΡΚΚ, καθώς και στην αριστερή εξτρεμιστική οργάνωση Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα (DHKP-C). Περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί, συμπεριλαμβανομένων και μελών του HDP. Επιπλέον, ο Erdogan δήλωσε πως η ασυλία των βουλευτών του HDP θα πρέπει να αρθεί, και οι αρχές έχουν αρχίσει έρευνες για τους ηγέτες του κόμματος, Selhattin Demirtas και Fiden Yuksekdag.<br /> <br /> <br /> Το ΡΚΚ από την άλλη πλευρά, έχει σκοτώσει και τραυματίσει δεκάδες αστυνομικούς και στρατιώτες μετά από την βομβιστική επίθεση στο Suruc Οι περιπολίες από τις δυνάμεις ασφαλείας στις κύριες κουρδικές περιοχές, νοτιοανατολικά της χώρας, συχνά δέχονται επίθεση από μαχητές που θεωρείται ότι συνδέονται με το ΡΚΚ. Στις 2 Αυγούστου μια επίθεση αυτοκτονίας από έναν φερόμενο μαχητή του ΡΚΚ, σκότωσε δύο στρατιώτες στην επαρχία Agri. Επίσης έχουν γίνει στόχο και εγκαταστάσεις αμάχων ενώ διάφοροι αξιωματικοί έχουν απαχθεί.<br /> <br /> Η Τουρκία φαίνεται να πετυχαίνει στις προσπάθειές της να απομονώσει το ΡΚΚ εντός της σημερινής του βάση στο Βόρειο Ιράκ. Έχει στείλει απεσταλμένους στον πρόεδρο του KRG, Massoud Barzani, για να τον ενημερώσει για τις βομβιστικές επιθέσεις της Τουρκίας. Ο Barzani σε αντάλλαγμα ζήτησε από το ΡΚΚ να εγκαταλείψει την περιοχή για να αποτρέψει περαιτέρω απώλειες αμάχων,<br /> <br /> Πολλοί παρατηρητές έχουν σχολιάσει ότι η υπόσχεση της Τουρκίας να πολεμήσει εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, είναι απλώς κάλυψη για να επιτύχει τον πραγματικό της στόχο για αποδυνάμωση του ΡΚΚ και του ευρύτερου κουρδικού αγώνα, μεταξύ των οποίων και το HDP. Το εν λόγω κόμμα έχει κερδίσει 81 έδρες στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, κάτι που απέτρεψε το ΑΚΡ από το να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία και το υποχρέωσε να ξεκινήσει συνομιλίες με τον πολιτικό του αντίπαλο CHP για να σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού. Οι σχολιαστές επισημαίνουν ότι το ΑΚΡ και ο Erdogan, οι οποίοι είναι ανοιχτά σκεπτικοί για τις κυβερνήσεις συνασπισμού, θέλουν να χρησιμοποιήσουν την ανοιχτή διαμάχη με το ΡΚΚ για να κερδίσουν την αυτοδυναμία σε πρόωρες εκλογές, εξαϋλώνοντας το HDP. Πολλοί Κούρδοι εκτιμούν επίσης ότι ο πραγματικός σκοπός πίσω από τις τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τον κουρδικό έλεγχο στη Συρία.<br /> <br /> Όσο συνεχίζεται η βία, οι πιθανότητες για μια επιστροφή στη διαδικασία ειρήνευσης, φαίνονται περιορισμένες. Παρόλα αυτά το KRG, η ΕΕ και το HDP έχουν συχνά ζητήσει την επανάληψη των ειρηνευτικών συνομιλιών, μέχρι στιγμής χωρίς αποτέλεσμα. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Μετά από την μάχη στο Kobane, προέκυψαν ερωτήματα για το εάν το ΡΚΚ θα πρέπει να αφαιρεθεί από τη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις που έχουν καταρτίσει οι δυτικές κυβερνήσεις, από τη στιγμή που η οργάνωση και οι θυγατρικές της φαίνεται να είναι η καλύτερη ελπίδα νίκης του Ισλαμικού Κράτους. Αυτό θα είναι δύσκολο τώρα που η οργάνωση εμπλέκεται σε καθημερινές επιθέσεις, που στις περισσότερες χώρες, εμπίπτουν στον ορισμό της τρομοκρατίας.<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το τέλος της διαδικασίας ειρήνης Τουρκίας-ΡΚΚ;

IISS VOICES Του Jan Raudszus Στις 20 Ιουλίου μια βόμβα εξερράγη σε μια συγκέντρωση της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Σοσιαλιστών των Νέων, μπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ισορροπία στο Αιγαίο απειλείται!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht_Vs1uJMWIV2r-85zUbKLnyQdqVCbPd8YAxiM0OsET9t8cSyRlxUHfjBhAWpHeiIZn7YkXvAGo_m1x_pX3xDwvtZSky_2uSbho3i5fvAUN4IG5z4dcRMjUj27QSuC62mB5UFmpNm7T44/s1600/h+isoropia+sto+aigaio+apeilite.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht_Vs1uJMWIV2r-85zUbKLnyQdqVCbPd8YAxiM0OsET9t8cSyRlxUHfjBhAWpHeiIZn7YkXvAGo_m1x_pX3xDwvtZSky_2uSbho3i5fvAUN4IG5z4dcRMjUj27QSuC62mB5UFmpNm7T44/s640/h+isoropia+sto+aigaio+apeilite.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Την ώρα που η Τουρκία  «φουλάρει» στους εξοπλισμούς, οι Ε. Δυνάμεις, είναι στη μέγκενη του μνημονίου και του νόμου Βενιζέλου για τις προμήθειες. Ακινητοποιημένα πολλά αεροσκάφη και τεθωρακισμένα χωρίς ανταλλακτικά </strong><br /> Οι συνεχείς περικοπές στις αμυντικές δαπάνες και στον λειτουργικό προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Αμυνας προκαλούν σοβαρά προβλήματα στις Ενοπλες Δυνάμεις, με επιτελείς να παραδέχονται ότι η κατάσταση πλέον είναι δύσκολα διαχειρίσιμη. Τα «μπαλώματα» δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τα μεγάλα επιχειρησιακά κενά και εκφράζονται φόβοι ότι θα υπάρξουν συνέπειες και στο αξιόμαχο του ένστολου προσωπικού, αν δεν αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση πιο οικονομικών, αλλά στοχευμένων λύσεων.<br /> Ολοι οι κλάδοι, Στρατός, Ναυτικό και Αεροπορία, αδυνατούν όχι να προχωρήσουν σε νέες προμήθειες οπλικών συστημάτων, για να διατηρηθούν σε ικανοποιητικό επίπεδο οι επιχειρησιακές δυνατότητές τους, απέναντι σε μια Τουρκία που συνεχίζει να «τρέχει» στην κούρσα των εξοπλισμών ανατρέποντας δραματικά την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο. Δεν υπάρχουν όμως διαθέσιμα κονδύλια ούτε για ανταλλακτικά<span lang="en-US" xml:lang="en-US">,</span> ενώ ο νόμος Βενιζέλου του 2010 περί προμηθειών έχει επιδεινώνονει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα.<br /> Η<strong> «κυριακάτικη δημοκρατία»</strong> αποκάλυψε στο περασμένο φύλλο της ότι εξετάζεται ακόμη και το ενδεχόμενο να πωληθούν μαχητικά <span lang="en-US" xml:lang="en-US">F-16, </span><span lang="el-GR" xml:lang="el-GR">φρεγάτες και άρματα μάχης προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα και να καλυφθούν άμεσες επιχειρησιακές ανάγκες - κάτι που δεν διαψεύστηκε. Ενδεικτικό της κρισιμότητας της κατάστασης είναι το γεγονός ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ακόμη και στα καύσιμα που χρειάζονται τα αεροσκάφη, τα πλοία, τα άρματα μάχης και τα οχήματα. Η διάθεσή τους γίνεται με το... σταγονόμετρο, παρότι πηγές του Πενταγώνου αναφέρουν ότι «οι ανάγκες καλύπτονται».</span><br /> <br /> <strong><span lang="el-GR" xml:lang="el-GR">Μειώνονται οι δαπάνες</span></strong><br /> <span lang="el-GR" xml:lang="el-GR">Από την αρχή της κρίσης έχουν περικοπεί συνολικά 500.000.000 ευρώ το έτος από τις αμυντικές δαπάνες, ενώ το τρίτο Μνημόνιο προβλέπει περαιτέρω μειώσεις 100.000.000 ευρώ το 2015 και 200.000.000 ευρώ το 2016. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εξοπλιστικά προγράμματα όπως ο εκσυγχρονισμός των </span><span lang="en-US" xml:lang="en-US">F-16 </span><span lang="el-GR" xml:lang="el-GR">και </span><span lang="en-US" xml:lang="en-US">Mirage 2000 </span><span lang="el-GR" xml:lang="el-GR">πηγαίνουν... αρκετά πίσω, ενώ η απόκτηση νέου μαχητικού και εκπαιδευτικού αεροσκάφους αποτελεί μάλλον ουτοπία. Στο Ναυτικό μπαίνει στο χρονοντούλαπο η προμήθεια νέων φρεγατών, όπως και για τον Στρατό τα ΤΟΜΑ και νέα αντιαεροπορικά συστήματα. </span><br /> Τεθωρακισμένα οχήματα, αεροσκάφη (μαχητικά, πυροσβεστικά και τα πρωθυπουργικά), πλοία ακόμη και μεγάλος αριθμός οχημάτων μένουν στα υπόστεγα. «Οι μειωμένες δαπάνες έχουν στεγνώσει τις αποθήκες από στοκ ανταλλακτικών με αποτέλεσμα να απαιτείται παραγγελία που καθυστερεί να υλοποιηθεί» ανέφερε πηγή του Πενταγώνου καταδεικνύοντας τη σοβαρότητα του προβλήματος για την αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων.<br /> <span lang="el-GR" xml:lang="el-GR">Τα Γενικά Επιτελεία εξετάζουν εναλλακτικές λύσεις με στόχο τα επόμενα χρόνια να μπορέσουν να θωρακίσουν τα σύνορα της χώρας. Για παράδειγμα, Ναυτικό και Αεροπορία προωθούν τη λύση των </span><span lang="en-US" xml:lang="en-US">UAVs </span><span lang="el-GR" xml:lang="el-GR">ή των </span><span lang="en-US" xml:lang="en-US">drones </span><span lang="el-GR" xml:lang="el-GR">για την επιτήρηση του Αιγαίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αντικαταστήσουν τα πλοία ή τα αεροσκάφη, αλλά θα περιορίσουν τις εξόδους και θα μειώσουν το σημερινό κόστος. Η δε αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων με τη διατήρηση των απαραίτητων σχηματισμών είναι εκ των ων ουκ άνευ. Θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν κάποιοι και να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για να το πράξουν.</span><br /> <strong>Αδειάζουν οι μονάδες λόγω υπογεννητικότητας</strong><br /> Η δραματική μείωση της απόδοσης κλάσεων στρατευσίμων τα επόμενα χρόνια, απόρροια του μείζονος προβλήματος της υπογεννητικότητας στη χώρα μας, αποτελεί πονοκέφαλο για τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Το 1999 οι στρατεύσιμοι ήταν περίπου 89.000, ενώ το 2029 θα είναι μόλις 43.000. Σε αυτούς δεν συνυπολογίζονται όσοι τελικώς απαλλάσσονται ή προβαίνουν σε ανυποταξία. Πολλές μονάδες, ακόμη και της παραμεθορίου, λειτουργούν με χαμηλή επάνδρωση. Η ενέργεια του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Καμμένου να κρατήσει στα αστικά κέντρα τον απολύτως απαραίτητο αριθμό οπλιτών και όλους τους άλλους να τους μεταθέσει στις παραμεθόριες μονάδες έδωσε διεξόδους και ανάσες, αλλά δεν έλυσε το πρόβλημα. Απαιτούνται πιο δραστικά μέτρα, όπως αναφέρουν επιτελείς του Πενταγώνου, και σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται ακόμη και σχέδιο για την εθελοντική στράτευση των γυναικών κατά έξι μήνες στις Ενοπλες Δυνάμεις, όπως αποκάλυψε στις 14 Ιουλίου η «δημοκρατία» με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της.<br /> Η πρόσληψη 1.000 οπλιτών βραχείας ανακατάταξης με θητεία μέχρι τριών ετών φαίνεται ότι έχει κολλήσει λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων και των περικοπών στον προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, ενώ ο θεσμός του επαγγελματία οπλίτη έχει καταστεί ανενεργός. Τα τελευταία χρόνια έχουν ενταχθεί στις Ενοπλες Δυνάμεις περίπου 80 στρατιώτες και αυτοί με τον θεσμό των ΟΒΑ. Παράλληλα, έχουν περιοριστεί κατά 50% και οι εισακτέοι στις στρατιωτικές σχολές, τη στιγμή που οι αποχωρήσεις στελεχών λόγω δυσμενών αλλαγών στο ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό συνεχίζονται αμείωτες. Η επέκταση μάλιστα των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των ενστόλων στο 58ο έτος της ηλικίας τους προκαλεί νέο κύμα παραιτήσεων, δημιουργώντας νέα κενά και ελλείψεις προσωπικού στους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.<br /> <b> Ανδρέας Κούτρας</b><br /> <br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η ισορροπία στο Αιγαίο απειλείται!

Την ώρα που η Τουρκία  «φουλάρει» στους εξοπλισμούς, οι Ε. Δυνάμεις, είναι στη μέγκενη του μνημονίου και του νόμου Βενιζέλου για τις προμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιδεολογική διαπάλη γύρω από την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiease2DPKv1h0Oc-C4SuWeTNz1j8ZyKth1ukWXTd8CTdCym9UbvIPh2nuflqgJP3ETn7WHC6YWZPxNu8Tuh8ulLIdOZ1rlC-Nfkg1EqTMoeIeuvPPEPtFnVCMmUN30P_dfqhw4kWk3_3M/s1600/ideologiki+diapali+gia+tin+ellada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiease2DPKv1h0Oc-C4SuWeTNz1j8ZyKth1ukWXTd8CTdCym9UbvIPh2nuflqgJP3ETn7WHC6YWZPxNu8Tuh8ulLIdOZ1rlC-Nfkg1EqTMoeIeuvPPEPtFnVCMmUN30P_dfqhw4kWk3_3M/s640/ideologiki+diapali+gia+tin+ellada.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <blockquote class="tr_bq"> Τέλος δεν έχουν οι παρεμβάσεις σοβαρών διανοουμένων από Αμερική και Ευρώπη, με αφορμή τις πρόσφατες και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.<br />Οικονομολόγοι, φιλόσοφοι, πολιτικοί επιστήμονες και βετεράνοι πολιτικοί έστησαν μια άτυπη ιδεολογική διαμάχη γύρω από την Ελλάδα, με επίκεντρο τις περισσότερες φορές τη λιτότητα, το δημόσιο χρέος, το ευρώ, το ρόλο της Γερμανίας και της ΕΕ.</blockquote> <br /> <a href="https://leonidasvatikiotis.wordpress.com/2015/08/08/%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4/"><b><span style="color: black;">Του Λεωνίδα Βατικιώτη</span></b></a><br /> <br /> <b>Κριτική στη Γερμανία</b><br /> <br /> Αυστηρή κριτική στο Βερολίνο για την επίδειξη δύναμης κατά της Ελλάδας άσκησε ο Γιόσκα Φίσερ, υπουργός Εξωτερικών και αντι-καγκελάριος της Γερμανίας από το 1998 ως το 2005 (που έμεινε στην ιστορία ως διαπρύσιος υποστηρικτής της επέμβασης του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο το 1999) με άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 23 Ιουλίου, υπό τον τίτλο «Η επιστροφή του άσχημου Γερμανού». (<a href="http://www.project-syndicate.org/commentary/return-of-the-ugly-german-by-joschka-fischer-2015-07">Εδώ </a>το πλήρες άρθρο) Για τον Φίσερ, «κατά τη διάρκεια της μακράς νύχτας των διαπραγματεύσεων για την Ελλάδα στις 12-13 Ιουλίου ράγισε κάτι θεμελιώδες στην ΕΕ. Έκτοτε οι Ευρωπαίοι ζουν σε μια άλλους είδους ΕΕ. Αυτό που άλλαξε εκείνη τη νύχτα ήταν η Γερμανία που οι Ευρωπαίοι γνώρισαν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιφανειακά, οι διαπραγματεύσεις αφορούσαν την αποτροπή της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη… Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, αυτό που διακυβευόταν ήταν ο ρόλος στην Ευρώπη της πιο πολυπληθούς και οικονομικά ισχυρότερης χώρας της». Στη συνέχεια, ο ιδρυτής των Πρασίνων και αρχιτέκτονας της πλήρους ενσωμάτωσής τους γίνεται πολύ πιο αυστηρός κατά της Γερμανίας από πολλούς Έλληνες πολιτικούς που δε χάνουν ευκαιρία να εξυμνούν το ρόλο της. «Ο δρόμος που θα ακολουθήσει η Γερμανία τον 21ο αιώνα – προς μια Ευρωπαϊκή Γερμανία ή μια Γερμανική Ευρώπη – ήταν το θεμελιώδες, ιστορικό ερώτημα που βρισκόταν στο επίκεντρο της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής για δύο αιώνες. Κι αυτό το ερώτημα απαντήθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς νύχτας στις Βρυξέλλες, με τη Γερμανική Ευρώπη να κυριαρχεί επί της Ευρωπαϊκής Γερμανίας. Ήταν μια μοιραία απόφαση και για τη Γερμανία και για την Ευρώπη». Ο Φίσερ δεν κρύβει την έκπληξή του για τις αποφάσεις που λάμβαναν οι δύο κορυφαίοι πολιτικοί της Γερμανίας γράφοντας: «Απορεί κάποιος αν η καγκελάριος Άντζελα Μέρκελ και ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήξεραν τι έκαναν»… Επομένως τα ερωτηματικά και η αγανάκτηση για το ρόλο της Γερμανίας δεν προέρχονταν μόνο από το εξωτερικό…<br /><br /><b>Διαγραφή του χρέους</b><br /><br />Οι περισσότεροι διανοούμενοι επέκριναν τη συμφωνία και την τακτική των δανειστών ζητώντας την άμεση διαγραφή μέρους τουλάχιστον του ελληνικού δημόσιου χρέους. Ο Γάλλος φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, με άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 7 Ιουλίου στην εφημερίδα Λιμπερασιόν υπό τον τίτλο «11 σημεία εμπνευσμένα από την κατάσταση στην Ελλάδα» ερμήνευσε το «Όχι» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ως «απόρριψη της Ευρώπης των τραπεζιτών, του αιώνιου χρέους και του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού». (<a href="http://www.versobooks.com/blogs/2111-alain-badiou-eleven-points-inspired-by-the-situation-in-greece">Εδώ </a>ολόκληρο το άρθρο) Στο έβδομο σημείο της ανάλυσής του αναφέρει πως «το βαρύτερο ιδεολογικό πλήγμα που θα μπορούσε να επιτευχθεί ενάντια στο τρέχον ευρωπαϊκό σύστημα σχετίζεται με το αίτημα της πλήρους διαγραφής του ελληνικού χρέους – ένα τοκογλυφικό χρέος για το οποίο ο ελληνικός λαός δε φέρει καμιά ευθύνη». Στη συνέχεια ο Γάλλος συγγραφέας τονίζει πως τα τραπεζικά λόμπι προτιμούν να τιμωρήσουν το ΣΥΡΙΖΑ και τον ελληνικό λαό, παρά να λύσουν το πρόβλημα του χρέους. Τελειώνει δε την αναφορά του ως εξής: «Ο καλύτερος τρόπος να τιμωρηθούν αυτοί οι τιμωροί θα ήταν μια στάση πληρωμών επί του χρέους, ανεξαρτήτως των συνεπειών. Η Αργεντινή το έκανε πριν μερικά χρόνια και δεν πέθανε – το αντίθετο».<br /><br />Υπέρ μιας πιο γενναίας πολιτικής για την μείωση του χρέους τάσσεται και ο Τζέφρεϋ Σακς, καθηγητής Βιώσιμης Ανάπτυξης, ειδικός σύμβουλος του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας και κατά το παρελθόν απεσταλμένος διεθνών οργανισμών στην Ανατολική Ευρώπη. (<a href="http://www.project-syndicate.org/commentary/greece-debt-crisis-eurozone-by-jeffrey-d-sachs-2015-07">Εδώ </a>το πλήρες άρθρο) «Το χρέος της Ελλάδας είναι μη βιώσιμο. Οι πιστωτές της χώρας θα πρέπει τώρα να διαπραγματευτούν μια συναινετική μείωση του χρέους μέσω ενός συνδυασμού χαμηλότερων (και σταθερών) επιτοκίων, μειωμένης ονομαστικής αξίας του χρέους και πολύ μακρών λήξεων. Υπάρχουν πολλά αντίστοιχα προηγούμενα παραδείγματα. Τα δημόσια χρέη έχουν αναδιαρθρωθεί εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες φορές, συμπεριλαμβανομένου και του χρέους της Γερμανίας. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο, η Γερμανία ήταν ο αποδέκτης πολύ πιο σοφών συμβιβασμών από την αμερικανική κυβέρνηση, που κορυφώθηκαν με τη συναινετική διαγραφή χρέους του 1953, μια κίνηση που ωφέλησε σημαντικά τη Γερμανία και τον κόσμο. Η Γερμανία ακόμη έχει αποτύχει να μάθει τα μαθήματα από την ιστορία της», καταλήγει ο Αμερικανός οικονομολόγος, στο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στις 3 Ιουλίου, με τίτλο «Μια διέξοδος για την Ελλάδα».<br /><br /><b>Φυλακή των πιστωτών</b><br /><br />Κάθετα αντίθετος με την συμφωνία που υπογράφτηκε με τους δανειστές δηλώνει κι ο βραβευμένος με Νόμπελ, Αμερικανός οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 25 Ιουλίου. (<a href="http://www.nytimes.com/2015/07/26/opinion/greece-the-sacrificial-lamb.html?_r=0">Εδώ</a> το πλήρες άρθρο) «Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι οι επιβαλλόμενες πολιτικές δε θα δουλέψουν, ότι θα καταλήξουν σε μια κρίση χωρίς τέλος και απαράδεκτα επίπεδα ανεργίας και συνεχώς αυξανόμενης ανισότητας», τονίζει. Σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος, ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, αποκλείει κάθε πιθανότητα να μπορέσει να αποπληρωθεί στο σημερινό του ύψος: «Ανεξαρτήτως αν θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα, θα οδηγήσει το χρέος σε μη βιώσιμα επίπεδα, όπως ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή: Οι μακρο-οικονομικές πολιτικές που ζητούνται από την Τρόικα θα οδηγήσουν σε μια βαθύτερη ύφεση. Γι’ αυτό το λόγο η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, είπε ότι πρέπει να υπάρξει αυτό που κατ’ ευφημισμό αποκάλεσε “αναδιάρθρωση του χρέους” – που είναι με τον ένα τρόπο ή τον άλλο μια διαγραφή ενός σημαντικού τμήματος του χρέους». Σε αντίθεση με την κυρίαρχη άποψη που αποδίδει στην ελλιπή εφαρμογή των προγραμμάτων την ευθύνη για την ύφεση, ο Αμερικανός οικονομολόγος καταδεικνύει την ίδια τη λιτότητα ως αιτία των δεινών: «Η λιτότητα ευθύνεται κατά μεγάλο μέρος για την τρέχουσα ύφεση της Ελλάδας – μια μείωση του ΑΕΠ κατά 25 μονάδες από το 2008, ανεργία στο 25% και διπλάσια επίπεδα νεανικής ανεργίας. Αυτό όμως το πρόγραμμακλιμακώνει ακόμη περαιτέρω την πίεση, με ένα στόχο 3,5% πρωτογενούς πλεονάσματος μέχρι το 2018 (πάνω από περίπου 1% γι’ αυτό το χρόνο)». Σχολιάζοντας ο Στίγκλιτς τις αυτόματες περικοπές που θα ενεργοποιούνται σε περίπτωση δημοσιονομικής απόκλισης τις χαρακτηρίζει «ενσωματωμένους αποσταθεροποιητές» και καταλήγει: «Μοιάζει με τις φυλακές των πιστωτών του 19ου αιώνα. Όπως ακριβώς οι φυλακισμένοι χρεώστες δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν το εισόδημα για να αποπληρώσουν, η βαθύνουσα ύφεση στην Ελλάδα θα το κάνει όλο και λιγότερο δυνατό να πληρωθεί.<br /><br />Τέλος οξύτατη κριτική στους πιστωτές και στο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε ο Πέρι Άντερσον (<a href="https://www.jacobinmag.com/2015/07/tspiras-syriza-euro-perry-anderson/">εδώ</a> το άρθρο του), που συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του βρετανικού μαρξιστικού περιοδικού Νιου Λεφτ Ριβιού. Ο Π. Άντερσον επικρίνει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για επαρχιωτισμό με αφορμή την πολιτική ατολμία που χειρίστηκε το θέμα του ευρώ. Για τον ίδιο τον Άντερσον, μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης, «το ευρώ έχει αποδειχθεί καταστροφικό για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που μετέχουν στο ευρώ και συμφέρων για τη Γερμανία, όπου η καθήλωση των μισθών – που συγκαλύπτει την πολύ χαμηλή αύξηση της παραγωγικότητας – εξασφάλισε στη γερμανική βιομηχανία το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα έναντι της υπόλοιπης ΕΕ». Κι όσο για την ίδια την ΕΕ, «αντιμετωπίζεται ευρύτατα ως αυτό που έχει γίνει: μια ολιγαρχική δομή, γεμάτη διαφθορά, θεμελιωμένη στην άρνηση κάθε είδους λαϊκής κυριαρχίας, επιβάλλοντας ένα πικρό καθεστώς προνομίων για τους λίγους και καταπίεσης για τους πολλούς»…<br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Ιδεολογική διαπάλη γύρω από την Ελλάδα

Τέλος δεν έχουν οι παρεμβάσεις σοβαρών διανοουμένων από Αμερική και Ευρώπη, με αφορμή τις πρόσφατες και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στ...

Διαβάστε την συνέχεια

To μεγάλο κόλπο Ερντογάν με τους Κούρδους γυρίζει μπούμερανγκ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWrfybD6CEMzLNZIrAwv70aQiJZ7Cl9k2R1Li8dXMFtk1fMfGeDL5B86VO96_CwZmOp1PG07-jP5iT7lOCehczGkXpm3GMyevJc-YXj14Gr9WMhQdl7kLfhuXef6UiqTznny-iMsYCjRw/s1600/to+megalo+kolpo+toy+erdogan+me+toys+koyrdoys+gyrizei+mpoymerang.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWrfybD6CEMzLNZIrAwv70aQiJZ7Cl9k2R1Li8dXMFtk1fMfGeDL5B86VO96_CwZmOp1PG07-jP5iT7lOCehczGkXpm3GMyevJc-YXj14Gr9WMhQdl7kLfhuXef6UiqTznny-iMsYCjRw/s640/to+megalo+kolpo+toy+erdogan+me+toys+koyrdoys+gyrizei+mpoymerang.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Ακόμα και οι αντίπαλοι του Ερντογάν τον υποστήριξαν όταν ξεκίνησε την ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, παραχωρώντας τους ευρεία πολιτιστική και πολιτική ελευθερία. Σε αντάλλαγμα το ΡΚΚ θα κατέθετε τα όπλα. Ο Ερντογάν, αν συνέβαιναν όλα αυτά, θα μπορούσε να κερδίσει ακόμα και το Νόμπελ Ειρήνης. Τώρα όμως η Τουρκία καίγεται και πάλι και σε όλη τη χώρα μυρίζει θάνατο. </strong><br /> <strong><span style="color: maroon;">Του</span><span style="color: blue;"> Μπουράκ Μπεγκντίλ</span></strong><br /> <strong><span style="color: maroon;"> ΠΗΓΗ:</span><span style="color: blue;"> The Gatestone Institute</span></strong><br /> <strong><span style="color: maroon;">ΑΠΟΔΟΣΗ: </span><span style="color: blue;">Παντελής Καρύκας</span></strong><br /> Δεκάδες μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, αλλά και πολίτες, σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις που σημειώθηκαν δύο εβδομάδες μετά την βομβιστική επίθεση του Ισλαμικού Κράτους κατά Κούρδων, σε συνοριακή πόλη της Τουρκίας, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 32 ατόμων.<br /> <strong>Από τότε οι τουρκικές πόλεις μετατράπηκαν ξανά σε πεδίο μάχης, με τους Κούρδους να επιτίθενται, σε ημερήσια βάση, την ώρα που ο Τουρκικός Στρατός θάβει τους νεκρούς άνδρες του και βομβαρδίζει κουρδικές θέσεις στο βόρειο Ιράκ. Υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι που η ειρηνευτική διαδικασία δεν απέδωσε.</strong><br /> Ο πρώτος είναι ο «έρωτας» του Ερντογάν με τους ισλαμιστές. Μιλώντας στην Ινδονησία ο Ερντογάν είχε : «Έχουμε μόνο ένα ενδιαφέρον. Είναι το Ισλάμ, το Ισλάμ, το Ισλάμ. Είναι αδύνατον για μας να παραγκωνίσουμε το Ισλάμ». Ο Ερντογάν όμως δεν υπολόγισε σωστά όταν θεώρησε πως το Ισλάμ μπορεί να ενώσει Τούρκους και Κούρδους, παρά το γεγονός ότι, αμφότεροι, είναι σουνίτες. Ο Ερντογάν, ως ισλαμιστής, βασίστηκε υπερβολικά στη θρησκεία για να επιλύσει ένα εθνοτικό πρόβλημα.<br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <strong><i>Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Ερντογάν δεν υπήρξε ποτέ ένας έντιμος διαπραγματευτής, από την αρχή και το ΡΚΚ είχε την στοιχειώδη σοφία να μην τον εμπιστευτεί. Το ΡΚΚ συμφώνησε στην συμφωνία εκεχειρίας, το 2013, αλλά δεν κατέθεσε ποτέ τα όπλα, θεωρώντας πως κάποια στιγμή θα τα χρειαστεί. Η πραγματική πρόθεση του Ερντογάν ήταν να αδρανοποιήσει το ΡΚΚ, ώστε να κερδίσει πολιτικά οφέλη, από την παύση των κουρδικών επιθέσεων.</i></strong></div> </div> Οι μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις με τους Κούρδους θα του έδιναν αρκετό χρόνο ειρήνης, ώστε να κερδίσει τις τοπικές εκλογές του Μαρτίου του 2014, τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου του 2014 και τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2015. Αν μετά από αυτά επιτυγχάνονταν ειρήνη θα είχε καλώς. Αλλιώς οι Κούρδοι θα μπορούσαν να πάνε στο διάβολο, αφού οι επόμενες εκλογές είναι προγραμματισμένες για το 2019. Με άλλα λόγια ο Ερντογάν προσποιείτο ότι διαπραγματευόταν για να κερδίσει χρόνο.<br /> <strong>Ο τρίτος λόγος είναι πιο περίπλοκος. Είναι αλήθεια ότι τα όσα έδινε ο Ερντογάν στους Κούρδους ήταν πολύ περισσότερα από όσα τους έδινε οποιαδήποτε τουρκική κυβέρνηση πριν. Επετράπη η δημιουργία κουρδικού τηλεοπτικού διαύλου, επετράπη και ,εν μέρει, η χρήση της κουρδικής γλώσσας ακόμα και στα δικαστήρια. Όλα αυτά ήταν καλά, αλλά όχι αρκετά για να κερδηθεί η κουρδική υποστήριξη για την ειρήνη. </strong><br /> Οι Κούρδοι, απλώς, ζητούν αυτονομία στη νοτιοανατολική Τουρκία, όπου αποτελούν την πλειοψηφία. Θέλουν δικούς τους εκλεγμένους επάρχους, οικονομικό έλεγχο των επαρχιών τους και δική τους αστυνομία. Επιθυμούν ακόμα επίσημη, συνταγματική, αναγνώριση ως διακριτή εθνότητα της Τουρκικής Δημοκρατίας και τη διδασκαλία της κουρδικής γλώσσας στα σχολεία.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/08/Turkey_tanks_Syria_Kurds.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-134544" height="250" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/08/Turkey_tanks_Syria_Kurds.jpg" title="Turkey_tanks_Syria_Kurds" width="400" /></a><br /> <strong>Ο Ερντογάν, ορθώς υπολόγισε, ότι η παραχώρηση στους Κούρδους ορισμένων δικαιωμάτων θα τους έδινε ψήφους και ειρήνη. Γνώριζε όμως πως οι Κούρδοι ήθελαν περισσότερα. γνώριζε, όμως, επίσης, πως η παραχώρηση στους Κούρδους, όλων όσων επιθυμούν, θα ισοδυναμούσε με πολιτική του αυτοκτονία στην εθνικιστική Τουρκία, όπου με ευκολία θα κέρδιζε τον χαρακτηρισμό του προδότη.</strong><br /> Οι Κούρδοι όμως σήμερα έχουν πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από ότι μια δεκαετία πριν. Ήδη οι ομοεθνείς τους στο Ιράκ έχουν επιτύχει πολιτική αυτονομία και απλώς περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους από το Ιράκ. Οι Κούρδοι της Συρίας προσπαθούν να ενώσουν τα καντόνιά τους, κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων. Το δε ΡΚΚ απέδειξε πως δεν έχασε την ισχύ του λόγω της προηγηθείσας εκεχειρίας.<br /> <!-- /metas --> <br /> <strong>Το σημαντικότερο, δε, οι κουρδικοί ψήφοι στην Τουρκία, από το 5,4%, το 2007, έφτασαν στο 13,1% το 2015, με το κουρδικό ΗDP να ξεπερνά το πλαφόν του 10% και να εισέρχεται στο κοινοβούλιο, κερδίζοντας 80 έδρες, όσες δηλαδή έχει και το Εθνικιστικό Κόμμα ΜΗΡ. Το κουρδικό γκαμπί του Ερντογάν λειτούργησε, ως ένα βαθμό. Τώρα όμως φαίνεται πως ήρθε η ώρα της αποπληρωμής. </strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

To μεγάλο κόλπο Ερντογάν με τους Κούρδους γυρίζει μπούμερανγκ

Ακόμα και οι αντίπαλοι του Ερντογάν τον υποστήριξαν όταν ξεκίνησε την ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, παραχωρώντας τους ευρεία π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αιματηρός ελιγμός της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2coPpvrjM0_OIjd-oT64a7KiSGyR0rIBP8rZyLbLMhUEThzTQPjUqb-neJEqeX5ByJq10OHcfO1a5ckFMrHhaiBDkD0JinsYPK-iVGpQCHTg9XZvw4TSeG1YggMeM-d80SdHho9WAptk/s1600/o+aimatiros+eligmos+tis+toyrkias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2coPpvrjM0_OIjd-oT64a7KiSGyR0rIBP8rZyLbLMhUEThzTQPjUqb-neJEqeX5ByJq10OHcfO1a5ckFMrHhaiBDkD0JinsYPK-iVGpQCHTg9XZvw4TSeG1YggMeM-d80SdHho9WAptk/s640/o+aimatiros+eligmos+tis+toyrkias.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Του Λιουίς Μπασέτς (Luis Bassets) </strong><br /> <strong>Τελικά, η Τουρκία βομβάρδισε το Ισλαμικό Κράτος. </strong>Προηγουμένως βέβαια, το Ισλαμικό Κράτος είχε βομβαρδίσει την Τουρκία, αφήνοντας 32 πτώματα στην πόλη Σουρούτς.<br /> <br /> <strong>Μέχρι τώρα, η Τουρκία παρατηρούσε τους ταύρους από την εξέδρα. </strong>Θεωρητικά, ανήκε στη Συμμαχία που βομβάρδιζε τους οπαδούς του Αλ Μπαγκντάντι στη Συρία, στην πραγματικότητα όμως ακολουθούσε μια αντιφατική και υποκριτική πολιτική: Κοίταζε από την άλλη μεριά όταν περνούσαν τα σύνορά της τόσο τζιχαντιστές απ' όλο τον κόσμο, όσο και το πετρέλαιο που χρηματοδοτούσε την τρομοκρατία. Κι είχε την πολυτέλεια να παρακολουθεί από απόσταση τις μάχες ανάμεσα στους Κούρδους Πεσμεργκά και τους στρατιώτες του Χαλιφάτου, όπως συνέβη στο Κομπάνι τον περασμένο Σεπτέμβριο.<br /> <br /> <strong>Τώρα άλλαξε γραμμή. Έθεσε στη διάθεση της αμερικανικής αεροπορίας τη βάση του Ιντσιρλίκ για να βομβαρδίζει το ΙΚ, ζήτησε την πολιτική στήριξη του ΝΑΤΟ και θέλει να εγκαθιδρύσει μια ουδέτερη ζώνη στη μεθοριακή ζώνη με τη Συρία</strong>, όπου θα μπορούσαν να καταφύγουν οι πρόσφυγες με την κάλυψη του δικού της στρατού και πυροβολικού. Την ίδια στιγμή, σε έναν αιματηρό ελιγμό, η τουρκική αεροπορία επιτέθηκε στις θέσεις του ΡKK και των πολιτοφυλακών του στη Συρία, των μόνων ένοπλων οργανώσεων που σταματούσαν την προέλαση του Χαλιφάτου.<strong> Έλαβε έτσι τέλος μια ανακωχή που διαρκούσε δύο χρόνια.</strong><br /> <br /> Δεν πρόκειται ακριβώς για μια αλλαγή στρατηγικής, αλλά για μια <strong>κίνηση τακτικής με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση της υπαρξιακής απειλής</strong> που συνιστούν οι Κούρδοι για την Τουρκία του Ερντογάν: Επιτίθεμαι στο Χαλιφάτο για να εξυπηρετήσω τους συμμάχους μου και να απαντήσω στην πρόκληση μιας τρομοκρατικής επίθεσης, και την ίδια στιγμή ασχολούμαι με αυτό που ο Μάο ονόμαζε «βασικό εχθρό», που στην περίπτωση αυτή είναι οι Κούρδοι.<br /> <br /> <strong>Τον περασμένο Ιούνιο, ο Τούρκος Πρόεδρος υπέστη μια βαριά ήττα στην προσπάθειά του να διευρύνει τις προεδρικές εξουσίες.</strong> Και υπαίτιος αυτής της ήττας ήταν ακριβώς το φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, που του αφαίρεσε την απόλυτη πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές και τον εμπόδισε να αλλάξει το Σύνταγμα. Ο Ερντογάν δεν θέλει να νικήσουν οι Κούρδοι εχθροί του το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία, κυρίως επειδή το μόνο βέβαιο στον νέο χάρτη που διαμορφώνεται στην περιοχή είναι ότι το Κουρδιστάν βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην ιστορία του να αποκτήσει τον χαρακτήρα ανεξάρτητου κράτους.<br /> <br /> <strong>Η ουδέτερη ζώνη που θέλει να δημιουργήσει η Τουρκία στη Συρία συμπίπτει με την ανακοίνωση του Μπασάρ ελ Άσαντ για την αναδίπλωση των στρατευμάτων του σε περιοχές όπου μπορούν να αμυνθούν καλύτερα.</strong> Πρόκειται για έναν κομψό τρόπο του Σύρου δικτάτορα να παραδεχθεί ότι αφήνει το πεδίο ελεύθερο στο Ισλαμικό Κράτος εκεί όπου ο συριακός στρατός έχει χάσει τον έλεγχο. Ο Άσαντ είναι ένας καλλιτέχνης της επιβίωσης, όπως ήταν κι ο πατέρας του, που αναγεννιόταν ύστερα από κάθε ήττα. Τώρα αναζητεί μια νέα ισορροπία δυνάμεων, που θα του επιτρέψει να παραμείνει στην εξουσία και να διαπραγματεύεται όποτε είναι απαραίτητο από θέση ισχύος. Κι αυτό, με τίμημα ακόμη και τον διαμελισμό της Συρίας, που θα ακολουθήσει έτσι τον διαμελισμό του Ιράκ.<br /> <br /> <b><span style="color: #990000;">El Pais</span></b><br /> <br /> <strong><strong>*O Λιουίς Μπασέτς (Luis Bassets) ειναι δ</strong>ημοσιογράφος και αναπληρωτής διευθυντής στην El Pais</strong><br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο αιματηρός ελιγμός της Τουρκίας

Του Λιουίς Μπασέτς (Luis Bassets) Τελικά, η Τουρκία βομβάρδισε το Ισλαμικό Κράτος. Προηγουμένως βέβαια, το Ισλαμικό Κράτος είχε βομβαρδί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία στον δρόμο της αποσταθεροποίησης ρισκάρει τη δική της "11η Σεπτεμβρίου"!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOHeuNbhWGoWfThQSDHTZHohqTgJ5rbremipMsWFFvEEgz6RA0ZYbzl3ci-hi8ewcg_r9xGKOvhgoWSsaN5HYvS9O0HNgSEwT2Fcmqb1sgcK33h_-uBYBXLYHwufw7hCTgVUG2lTg-xcw/s1600/h+toyrkia+se+dromo+apostatheropoihshs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOHeuNbhWGoWfThQSDHTZHohqTgJ5rbremipMsWFFvEEgz6RA0ZYbzl3ci-hi8ewcg_r9xGKOvhgoWSsaN5HYvS9O0HNgSEwT2Fcmqb1sgcK33h_-uBYBXLYHwufw7hCTgVUG2lTg-xcw/s640/h+toyrkia+se+dromo+apostatheropoihshs.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Τουρκία έχει μπει σ΄ ένα επικίνδυνο μονοπάτι ο προορισμός του οποίου δεν μπορεί παρά να οδηγεί σ΄ έναν προορισμό: την αποσταθεροποίηση. Η γειτονική χώρα αντιμετωπίζει πλέον καθημερινά την “ασύμμετρη απειλή” των Κούρδων οι οποίοι -όπως πάντα- δεν είναι διατεθειμένοι να αφανιστούν από την Τουρκία του σουλτάνου Ερντογάν. Κι αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί ,όπως όλα δείχνουν η Τουρκία είναι θέμα χρόνου να βρεθεί αντιμέτωπη με επιθέσεις που θα αποτελέσουν την δική της 11η Σεπτεμβρίου! Οι επιθέσεις του τελευταίου 24ωρου σε αστυνομικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης και στο αμερικανικό προξενείο δείχνουν ότι η κατάσταση έχει αρχισει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο.<br /> <br /> Όλα αυτά επειδή ο Ερντογάν αρνείται να αποδεχτεί την πορεία της προσωπικής του πτώσης η οποία αποτυπώνεται και στα εκλογικά αποτελέσματα και στις δημοσκοπήσεις. Η οικονομία πλέον δεν “πετά” αλλά οδεύει προς ανώμαλη προσγείωση ,όπως και η δημοτικότητα του Ερντογάν που από το 71% έπεσε στο 38%.<br /> <br /> Οι εσωτερικές πολιτικές οδήγησαν τον Ερντογάν στην επιλογή να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με τους Κούρδους, βάζοντας σε κίνδυνο τις σχέσεις της χώρας του με την Ρωσία του Πούτιν. Οι επιθέσεις που εξαπολύει η τουρκική αεροπορία κατά των Κούρδων έχουν εξοργίσει τους τελευταίους . Ο Ερντογάν έχει εμπλέξει την χώρα του σ΄ έναν πόλεμο εκ των προτέρων χαμένο. Σ΄ ένα πόλεμο στον οποίο δεν πρόκειται να βρει ούτε ένα σύμμαχο.<br /> <br /> Είναι ενδεικτικό το δημοσίευμα του Σεργκέι Στρόκαν στη “Σύγχρονη Ρωσία” για το πως η Μόσχα αντιμετωπίζει την εκστρατεία Ερντογάν κατά των Κούρδων. Γράφει μεταξύ άλλων:<br /> <br /> Η διπλή επίθεση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε τζιχαντιστές του (ISIS) και Κούρδους μαχητές στη Συρία, στα τέλη Ιουλίου, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τον περιφερειακό ρόλο του μόνου ισλαμικού κράτους - μέλους του ΝΑΤΟ, την ώρα που αναζωπυρώνεται η συζήτηση γύρω από τη διεθνή τρομοκρατία…<br /> <br /> …Η Άγκυρα επιδιώκει, πρώτον την αποδυνάμωση του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ανοίγοντας πιθανώς το δρόμο για ένα φιλο-τουρκικό καθεστώς, και, δεύτερον, να αποτρέψει του Κούρδους της Συρίας από το να ακολουθήσουν τους ιρακινούς συγγενείς τους, σχηματίζοντας ένα κρατικό μόρφωμα που θα μαγνητίζει τους Τούρκους αδελφούς τους.<br /> Παρά το γεγονός ότι η Τουρκίας, μπορεί να καυχηθεί ότι έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, είναι αντιμέτωπη με πάρα πολλές προκλήσεις...<br /> <br /> …Στο φινάλε θα μπορούσαμε να δούμε ανακατατάξεις σε ολόκληρη την περιοχή. ΟΙ Κούρδοι με ενισχυμένη αίσθηση της εθνικής ενότητας, θα επηρεάσουν τη μεταπολεμική ατζέντα απαιτώντας μια δίκαιη λύση στο πρόβλημά τους. Η ανάδυση ενός ενωμένου Κουρδιστάν φαίνεται τώρα ως ένα πιο αληθοφανές σενάριο από ό,τι πριν εξαπολύσει ο Ερντογάν την επίθεσή του.<br /> <br /> Η Μόσχα έχει λόγους να ανησυχεί, λόγω των αμοιβαία επωφελών οικονομικών σχέσεων με την Τουρκία, σε δύο μεγάλα έργα: το πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας στη Μερσίνα, που θα κατασκευαστεί από την Rosatom, και του τουρκικού αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο, που θα κατασκευαστεί από την Gazprom. Μία Τουρκία σε αναταραχή και αποσταθεροποίηση δεν είναι αυτό που θέλει η Μόσχα, η οποία έχει να χάσει πολλά, αν η πολιτική νεο-ιμπεριαλισμού του Ερντογάν, οδηγηθεί σε αδιέξοδο<br /> <br /> <br /> Οι τουρκικές επιχειρήσεις αποδεικνύουν τα όρια του παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Είναι ακόμα ένα δίκοπο μαχαίρι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα αλλά και προπέτασμα καπνού για να συντριβεί η διαφωνία και η αντιπολίτευση στο εσωτερικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Πρόεδρος Ερντογάν μόλις ολοκλήρωσε την επίσκεψή του στην Κίνα, όπου δεν μπορούσε να μην συζητήσει το θέμα της ισλαμιστών αυτονομιστών της Αυτόνομης Περιφέρειας των Ουγούρων. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Κινέζοι δεν είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τις καθιερωμένες τουρκικές μεθόδους απέναντι σε τέτοιες εσωτερικές προκλήσεις”.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία στον δρόμο της αποσταθεροποίησης ρισκάρει τη δική της "11η Σεπτεμβρίου"!

Η Τουρκία έχει μπει σ΄ ένα επικίνδυνο μονοπάτι ο προορισμός του οποίου δεν μπορεί παρά να οδηγεί σ΄ έναν προορισμό: την αποσταθεροποίηση....

Διαβάστε την συνέχεια

Η κινεζική απειλή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiduiHPZPa8qoJTipPDCbwQDlKygVqrgkFB2vVz2hWSPKgm2AgmR_Ev5WtTuttpt3ha9YPCzk-RFwkmcdiPyI23jxpcQQIynWAwvFV8D453L6TNxyp7CSLVdOj4mQITfKFY7kimHeuxYC0/s1600/h+kineziki+apeili.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiduiHPZPa8qoJTipPDCbwQDlKygVqrgkFB2vVz2hWSPKgm2AgmR_Ev5WtTuttpt3ha9YPCzk-RFwkmcdiPyI23jxpcQQIynWAwvFV8D453L6TNxyp7CSLVdOj4mQITfKFY7kimHeuxYC0/s640/h+kineziki+apeili.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Ο συνδυασμός της κατάρρευσης των χρηματιστηρίων της χώρας, κυρίως λόγω των αγορών μετοχών επί πιστώσει, με την κρίση των ακινήτων, των τραπεζών, καθώς επίσης των βιομηχανικών μετάλλων, ίσως αποδειχθεί μοιραίος για ολόκληρο τον πλανήτη  </strong><br /> <div style="text-align: right;"> <span style="color: white;">.</span></div> <div style="text-align: justify;"> Απορεί κανείς με την επιμονή των διεθνών ΜΜΕ να ασχολούνται συνεχώς με την Ελλάδα, όταν σε ολόκληρο τον υπόλοιπο πλανήτη έχουν συσσωρευτεί <a href="http://www.analyst.gr/2015/07/24/i-vomva-tou-pagosmiou-xreous/" target="_blank">τεράστια προβλήματα</a>, τα οποία απειλούν σε μεγάλο βαθμό το σύστημα – όπως στις Η.Π.Α., οι οποίες βρίσκονται σε μία πολύ άσχημη οικονομική θέση (δίδυμα ελλείμματα και χρέη), <strong>στην Ιαπωνία που συνεχίζει να αδυνατεί να αντιμετωπίσει τον αποπληθωρισμό,</strong> στις αναπτυσσόμενες οικονομίες που είναι σε μεγάλο βαθμό χρεωμένες σε δολάρια (<a href="http://www.analyst.gr/2015/03/25/i-nomismatiki-kataigida/" target="_blank">ανάλυση</a>), στις χώρες <a href="http://www.analyst.gr/2015/08/04/petrelaiko-sok/" target="_blank">παραγωγής ενέργειας</a> κοκ.</div> <div style="text-align: justify;"> Ο μεγαλύτερος κίνδυνος βέβαια προέρχεται από την Κίνα, όπου <strong>πολλοί αναρωτιούνται εάν το πρόσφατο κραχ του χρηματιστηρίου της μοιάζει με αυτό των Η.Π.Α. το 1987 ή το 1929</strong> – αφού από τις 12 Ιουνίου του 2015, τα δύο μεγάλα της χρηματιστήρια (Shanghai, Shenzhen) έχουν χάσει το ένα τρίτο της αξίας τους, παρά το ότι η κυβέρνηση του Πεκίνου κάνει ότι μπορεί για να σταματήσει τη ραγδαία πτώση τους.</div> <div style="text-align: justify;"> Ένας σημαντικός παράγοντας, ο οποίος είχε προηγουμένως οδηγήσει τις μετοχές στα ύψη, είναι οι αγορές επί πιστώσει (margin debt) – <strong>στις οποίες οφειλόταν τον Ιούνιο το 10% της συνολικής αξίας όλων των χρηματιστηρίων της Κίνας</strong>. Το ύψος αυτό είναι ελαφρά χαμηλότερο από το αντίστοιχο των Η.Π.Α. το Σεπτέμβριο του 1929 (γράφημα), λίγο πριν το μεγάλο κραχ – αν και θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο, εάν υπολογίσει κανείς τα δάνεια από το σκιώδη τραπεζικό τομέα της Κίνας.</div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <div style="text-align: justify;"> <img alt="ΓΡΑΦΗΜΑ - Κίνα, κραχ χρηματιστηρίων, πίστωση, margin debt" class="aligncenter size-full wp-image-19170 secureimg_wp" height="372" src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/08/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%87-%CF%87%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7-margin-debt.jpg" width="640" /></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <div style="text-align: justify;"> Περαιτέρω <strong>ελπίζει κανείς ότι, η κατάρρευση των χρηματιστηρίων της Κίνας δεν θα υπερβεί αυτήν των Η.Π.Α. του 1987</strong> – επειδή, εάν τυχόν πλησιάσει το κραχ του 1929, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφική Μεγάλη Ύφεση, τότε ο πλανήτης θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα.</div> <div style="text-align: justify;"> Εν τούτοις, <strong>το 1987 οι αγορές μετοχών επί πιστώσει ήταν πολύ χαμηλότερες από τις σημερινές στην Κίνα</strong> – μόλις 1,5% συγκριτικά με τουλάχιστον 9,6%, όπως φαίνεται από το προηγούμενο γράφημα. Επομένως, η κατάσταση μοιάζει με αυτήν του 1929, όσο και αν δεν θέλει να το παραδεχθεί κανείς – ελπίζοντας βέβαια πως επειδή η Κίνα έχει ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό και πολιτικό σύστημα, από αυτό των Η.Π.Α. το 1929, θα μπορέσει πιο εύκολα να ελέγξει το κραχ.<br /> <br /></div> <strong style="text-align: justify;">Η πτώση των τιμών των βιομηχανικών μετάλλων</strong><br /> <strong style="text-align: justify;"><br /></strong> <div style="text-align: justify;"> Συνεχίζοντας, δεν υποφέρουν μόνο τα χρηματιστήρια αλλά, επίσης, η πραγματική αγορά στην Κίνα – όπου, <strong>λόγω της φούσκας ακινήτων, ένας από τους μεγαλύτερους τομείς της οικονομίας της, οι κατασκευές, επιβραδύνεται σταθερά</strong>. Από το συγκεκριμένο κλάδο όμως εξαρτώνται οι εισαγωγές της σε βιομηχανικά μέταλλα, όπου η χώρα κατέχει την πρώτη θέση τόσο στη ζήτηση, όσο και στην προσφορά – ενώ έχει μία εντελώς διαφορετική δυναμική, από τον τομέα της ενέργειας.</div> <div style="text-align: justify;"> Ειδικότερα, αφενός μεν δέχονται πιέσεις οι άλλες χώρες παραγωγής μετάλλων, όσον αφορά τις ποσότητες εξαγωγής, αφετέρου <strong>η ραγδαία πτώση των τιμών μειώνει ακόμη περισσότερο τις εισροές τους σε κεφάλαια </strong>– με αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με τη μείωση της εσωτερικής τους κατανάλωσης, να βυθίζονται σε έναν καθοδικό σπειροειδή κύκλο, από τον οποίο πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να ξεφύγουν.</div> <div style="text-align: justify;"> Ως εκ τούτου τα βιομηχανικά μέταλλα, τα οποία αποτελούν τη δεύτερη σημαντικότερη ομάδα μετά την ενέργεια όσον αφορά τις πρώτες ύλες, υφίστανται μεγάλες πιέσεις – <strong>οι οποίες έχουν ξεκινήσει πριν από την πτώση των τιμών του πετρελαίου,</strong> το 2012/13.</div> <div style="text-align: justify;"> Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, μετά από έναν μεγάλο κύκλο σταθερότητας των τιμών τους, ο οποίος διήρκεσε από το 1980 έως το 2000, <strong>οι τιμές των βιομηχανικών μετάλλων εκτοξεύθηκαν στα ύψη – φτάνοντας στο ανώτατο σημείο τους εν πρώτοις το 2008</strong>. Στη συνέχεια μειώθηκαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, ακολουθώντας ξανά μία έντονη ανοδική πορεία, με ένα νέο ζενίθ το 2011.</div> <div style="text-align: justify;"> Έκτοτε έχουν χάσει το 50% έως 70% των τιμών τους, <strong>οι οποίες όμως συνεχίζουν να είναι εμφανώς υψηλότερες από τα επίπεδα του 1990 </strong>– όπως φαίνεται από το γράφημα που παραθέτουμε. Ανάλογη εξέλιξη είχαν και τα υπόλοιπα μέταλλα, η πορεία των τιμών των οποίων ταιριάζει με τα βιομηχανικά.</div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <div style="text-align: justify;"> <img alt="ΓΡΑΦΗΜΑ - κόσμος, εμπορεύματα, μέταλλα, τιμή" class="aligncenter size-full wp-image-19171 secureimg_wp" height="366" src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/08/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE.jpg" width="601" /></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <div style="text-align: justify;"> Περαιτέρω, η ζήτηση του πετρελαίου αυξήθηκε μεν έντονα μετά το 2000, αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό – σε καμία περίπτωση όπως αυτή των βιομηχανικών μετάλλων. <strong>Η Κίνα δε είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, όσον αφορά το πετρέλαιο, αλλά όχι αποφασιστικός</strong> – αφού αντιπροσωπεύει «μόνο» το 11% της παγκόσμιας κατανάλωσης.</div> <div style="text-align: justify;"> Όσον αφορά όμως τα βιομηχανικά μέταλλα, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική – <strong>αφού συγκεντρώνει το 50% περίπου της παγκόσμιας ζήτησης</strong>, ενώ είναι υπεύθυνη εξ ολοκλήρου για την εξέλιξη τους μετά το 2000. Κύριος καταναλωτής τους είναι ο κλάδος των κατασκευών, καθώς επίσης η μεταποιητική βιομηχανία της – η οποία διογκώθηκε σε μεγάλο βαθμό, μετά το 2000.</div> <div style="text-align: justify;"> Στα ευγενή μέταλλα η Κίνα κατέχει επίσης μία σημαντική θέση παγκοσμίως – όπου από πλευρά ποσοτήτων προηγείται ο χρυσός, τον οποίο χρησιμοποιεί για τη διατήρηση πλούτου, καθώς επίσης για την  κατασκευή κοσμημάτων. Ως εκ τούτου, <strong>λόγω της αύξησης της μεσαίας και ανώτατης εισοδηματικής τάξης της μετά το 2000, κλιμακώθηκε η ζήτηση του χρυσού</strong> – με αποτέλεσμα την αύξηση των τιμών του.</div> <div style="text-align: justify;"> Επειδή τώρα η Κίνα δεν είναι μόνο ένας μεγάλος εισαγωγέας βιομηχανικών μετάλλων αλλά, επίσης, ένας σημαντικός παραγωγός, <strong>η κατάρρευση του κλάδου των κατασκευών την επηρέασε πρώτη και σε μεγάλο βαθμό</strong> – με αποτέλεσμα να έχουν αυξηθεί τα κόκκινα δάνεια πολλών μονάδων παραγωγής βιομηχανικών μετάλλων, επί πλέον σε όλες τις υπόλοιπες, απειλώντας τον τραπεζικό της κλάδο.</div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <h4 style="text-align: justify;"> <strong>Συμπέρασμα  </strong></h4> <div style="text-align: justify;"> Είναι μάλλον περιττό να τονίσει κανείς πόσο σημαντικές για τον πλανήτη είναι αυτού του είδους οι αλλαγές, σε μία χώρα των 1,5 δις κατοίκων – <strong>δίπλα από την οποία βρίσκεται ένα ακόμη μεγάλο πληθυσμιακά κράτος όπως η </strong><a href="http://www.analyst.gr/2013/09/02/1125/" target="_blank">Ινδία</a><strong>,</strong> σε σημαντικό βαθμό εξαρτώμενο από τις εξελίξεις στην Κίνα.</div> <div style="text-align: justify;"> Εν τούτοις, οι περισσότεροι ασχολούνται με την Ευρώπη, ιδίως δε με την Ελλάδα, στην<strong> οποία έχει επιβληθεί μία πολιτική που έχει αποδειχθεί καταστροφική στο παρελθόν</strong> – με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η Ευρωζώνη να διαλυθεί (<a href="http://www.analyst.gr/2015/08/08/to-dogma-tou-xaous-ii/" target="_blank">ανάλυση</a>), με συνέπειες που είναι αδύνατον να προβλεφθούν.</div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div class="author_bio_shortcode"> <div class="bio"> <br /> <b>Άρης Οικονόμου</b>, <span style="color: red;">Senior Analyst</span> (finance & markets)</div> </div> <a href="http://www.analyst.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η κινεζική απειλή

Ο συνδυασμός της κατάρρευσης των χρηματιστηρίων της χώρας, κυρίως λόγω των αγορών μετοχών επί πιστώσει, με την κρίση των ακινήτων, των τρ...

Διαβάστε την συνέχεια