Η Τουρκία θα πολιορκήσει τα ελληνικά σύνορα με «κονβόι 70.000 προσφύγων». Γερμανικά ΜΜΕ: “Να αποτραπεί ένας νέος πόλεμος”.

<a href="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/08/evros-1.jpg"><img height="314" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/08/evros-1.jpg" width="745" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σχέδιο πολιορκίας των ελληνικών συνόρων.</span></h3>Ένα νέο σχέδιο πολιορκίας των ελληνικών συνόρων ετοιμάζεται να θέσει σε εφαρμογή η Τουρκία στον απόηχο του ραπίσματος που δέχθηκε η γείτων από τις ΗΠΑ και τον Εμανουέλ Μακρόν για τις προκλήσεις της.<br /><br />Επικαλούμενη ειδησεογραφικά πρακτορεία, η εφημερίδα Μιλιέτ στο σημερινό πρωτοσέλιδό της γράφει για «κονβόι προσφύγων».<br /><br />Αναφέρεται σε γκρουπ στο Telegram και στο Facebook, τα οποία παρακολουθούν περίπου 70.000 πρόσφυγες, κυρίως από τη Συρία, στα οποία ετοιμάζονται ομάδες από 50 άτομα η κάθε μια για να ξεκινήσουν ένα νέο προσφυγικό κύμα.<br /><br />Μάλιστα, η τοποθεσία των γκρουπ βρίσκεται σε περιοχή της Κωνσταντινούπολης. Στόχος είναι να φύγουν από την Τουρκία.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι τα επεισόδια στον Έβρο ξεκίνησαν στις 28 Φεβρουαρίου 2020 όταν η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προχωράει μονομερώς στο άνοιγμα των συνόρων της προς την Ελλάδα για να περάσουν οι πρόσφυγες και μετανάστες που επιδιώκουν να φτάσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ταυτόχρονα δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες μετανάστες έφθασαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Η διακίνηση έγινε μέσω λευκών λεωφορείων και ταξί.<br /><br />Σημειώνεται πάντως ότι έκτοτε ο φράχτης του Έβρου έχει επεκταθεί και εξοπλιστεί με ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης της συνοριογραμμής.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="437" src="https://www.youtube.com/embed/Pbk1yWycSlU" width="810" youtube-src-id="Pbk1yWycSlU"></iframe><br /><br />Tageszeitung: Άκρως επικίνδυνη προεκλογική κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο<br /><br />Σταθερή παρουσία στο γερμανικό Τύπο έχουν κατακτήσει οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, καθώς η κλιμάκωση της έντασης ανησυχεί ιδιαίτερα το Βερολίνο.<br /><br />Σε δημοσίευμα της Tageszeitung με τίτλο: «Αντιπαράθεση στο Αιγαίο: Επικίνδυνη θεατρική βροντή» του ανταποκριτή της στην Τουρκία, σημειώνεται ότι «η ελληνο-τουρκική διένεξη στο Αιγαίο είναι παλιά. Η σημερινή κλιμάκωση έχει κυρίως προεκλογικά κίνητρα, είναι όμως άκρως επικίνδυνη».<br /><br />Στο σχόλιο για τις σχέσεις Αθήνας – Άγκυρας και την ένταση που επικρατεί τονίζεται ότι η κρίση στο Αιγαίο έχει πιθανότητες, εφόσον δεν εξελιχθεί καλά, να καταλήξει σε μια ένοπλη σύρραξη ανάμεσα σε δύο εταίρους του ΝΑΤΟ. Η εφημερίδα κάνει αναφορά στο επεισόδιο του Σαββάτου, με το τουρκικό πλοίο Ανατόλια, ενώ την ίδια στιγμή τονίζει ότι και ο Τούρκος Πρόεδρος απειλεί απερίφραστα με επίθεση κατά των ελληνικών νησιών.<div><br />Διαφορές με προϊστορία<br /><br />Το δημοσίευμα τονίζει ότι οι διαφορές των δύο χωρών στο Αιγαίο έχουν προϊστορία και αφορούν τα χωρικά ύδατα, τον εναέριο χώρο και την υφαλοκρηπίδα, όπως επίσης τα δικαιώματα εξόρυξης πετρελαίου και αερίου αλλά και την τουρκική μειονότητα στην Κύπρο.<br /><br />Σε αυτές τις διαφορές, που είναι πράγματι δύσκολο να επιλυθούν, σύμφωνα με το άρθρο, υπάρχουν άλλοτε φάσεις επαναπροσέγγισης και άλλοτε φάσεις κλιμάκωσης, που φτάνουν μέχρι και στα πρόθυρα ένοπλης σύγκρουσης.</div><div><br />Το 2020<br /><br />Υπενθυμίζεται ακόμα η ένταση του καλοκαιριού του 2020 κατά την οποία όπως σημειώνει «τουρκικά ειδικά πλοία» πραγματοποίησαν έρευνες σε «φερόμενα ως ελληνικά χωρικά ύδατα», κάτι που παρ’ ολίγο να οδηγήσει σε ανταλλαγή πυρών μεταξύ του πολεμικού ναυτικού των δύο χωρών.<br /><br />Επισημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις που εκκίνησαν κατόπιν μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ναυάγησαν πριν λίγους μήνες, «επειδή η Ελλάδα ήθελε οπωσδήποτε να εμποδίσει την πώληση από τις ΗΠΑ αεροσκαφών στην Τουρκία για τον εκσυγχρονισμό της πολεμικής αεροπορίας της», όπως υποστηρίζει.<br /><br />Το άρθρο αναφέρει πως από τότε η ένταση κλιμακώνεται, κάτι που έχει να κάνει και με την προεκλογική περίοδο στις δύο χώρες.</div><div><br />“Να αποτραπεί ένας νέος πόλεμος”<br /><br />Όπως αναφέρει και οι δύο κυβερνήσεις βρίσκονται υπό πίεση και η αναζωπύρωση του εθνικισμού θεωρείται και στις δύο χώρες εργαλείο των προεκλογικών μαχών. Αυτό όπως σημειώνει είναι άκρως επικίνδυνο, διότι ενώ μοιάζει με «θεατρική βροντή», μπορεί μέσα στο τεταμένο κλίμα να εκτροχιαστεί η κατάσταση.<br /><br />Το δημοσίευμα καταλήγει στο σχόλιό του με την επισήμανση ότι είναι καιρός η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ να καταστήσουν σαφές και στις δύο πλευρές ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται τώρα ο πλανήτης είναι ένας νέος πόλεμος, σε μία προσέγγιση που επιχειρεί να διατηρήσει ισορροπίες και να αποδώσει ευθύνες και στην Ελλάδα.</div><div><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Η Τουρκία θα πολιορκήσει τα ελληνικά σύνορα με «κονβόι 70.000 προσφύγων». Γερμανικά ΜΜΕ: “Να αποτραπεί ένας νέος πόλεμος”.

Σχέδιο πολιορκίας των ελληνικών συνόρων. Ένα νέο σχέδιο πολιορκίας των ελληνικών συνόρων ετοιμάζεται να θέσει σε εφαρμογή η Τουρκία στον από...

Διαβάστε την συνέχεια

Του Ακάρ ο σεβντας...

<img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/6320466c2500005b00315f32.jpeg?ops=scalefit_720_noupscale" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Διαμαρτυρίες» Ακάρ για «διπρόσωπη διπλωματία» της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία<br />Ισχυρίστηκε πως η Τουρκία προσπαθεί να μειώσει τις εντάσεις, μα είναι η Ελλάδα που κάνει «προκλητικές ενέργειες».</span></h3><b>Κώστας Μαυραγάνης</b><br />Η Ελλάδα πραγματοποιεί «προκλητικές ενέργειες», παρά τις προσπάθειες τις οποίες υποτίθεται πως καταβάλλει η Τουρκία για να «μειώσει τις εντάσεις» στην περιοχή, ισχυρίστηκε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, κατηγορώντας την Αθήνα για «διπρόσωπη διπλωματία».<br /><br />«Παρά τις καλοπροαίρετες προσπάθειές μας, δυστυχώς, η γείτονάς μας Ελλάδα συνεχίζει να αυξάνει την ένταση με κάποιες προκλητικές ενέργειες και ρητορική κάθε φορά. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το αποτρέψουμε αυτό» είπε ο Ακάρ σε δημοσιογράφους στην Άγκυρα τη Δευτέρα.<br /><br />Τα σχόλια Ακάρ έρχονται στον απόηχο περιστατικού με πλοίο Ro-Ro στα ανοιχτά της Λέσβου: Όπως ανακοίνωσε το ΛΣ- ΕΛΑΚΤ, το μεσημέρι της Κυριακής, περιπολικό σκάφος του ελληνικού Λιμενικού εντόπισε το Ro-Ro πλοίο «Anatolian», σημαίας Κομόρες, στη θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά της Λέσβου, να κινείται ύποπτα εντός εθνικών χωρικών υδάτων έχοντας πορεία βόρεια του νησιού. Στη συνέχεια, ο πλοίαρχος του εν λόγω πλοίου αφού ενημερώθηκε από το πλήρωμα του περιπολικού να σταματήσει την πορεία του προκειμένου να του διενεργηθεί έλεγχος, δεν συμμορφώθηκε, κινούμενος παράλληλα προς τα τουρκικά παράλια. Ακολούθησε καταδίωξη, κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν προειδοποιητικές βολές σε ασφαλή τομέα, χωρίς ωστόσο το πλοίο να σταματήσει, εισερχόμενο σε τουρκικά χωρικά ύδατα και κινούμενο προς τα τουρκικά παράλια. Για το περιστατικό ενημερώθηκαν εγγράφως οι τουρκικές αρχές, με τα τουρκικά ΜΜΕ να λένε πως δύο σκάφη του ελληνικού Λιμενικού άνοιξαν πυρ κατά του σκάφους ενώ αυτό ήταν σε διεθνή ύδατα.<br /><br />«Μετά από αυτό, οι πολιτικοί στην Ελλάδα κατηγόρησαν την Τουρκία για επιθετικότητα. Τι είναι αυτό, αν όχι υποκρισία; Για αυτό ρωτάμε, στο σπίτι τους δεν έχουν καθρέφτη; Αν κοιτάξουν στον καθρέφτη, θα δουν την αλήθεια και ίσως ντραπούν» είπε ο Τούρκος υπουργός, ισχυριζόμενος ότι η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί για να «εκμεταλλευτεί και παραποιήσει» κάθε γεγονός προκειμένου να επηρεάσει τρίτους με «ψέματα και συκοφαντίες» και να διαμαρτύρεται για την Τουρκία, προσθέτοντας πως «από αυτή την άποψη, δεν είναι λάθος να λέμε πως ακολουθείται διπρόσωπη πολιτική. Υπάρχει διπρόσωπη πολιτική».<br /><br />Ακόμη επανέλαβε τους ισχυρισμούς πως η Ελλάδα «κλείδωσε» με ραντάρ τουρκικά μαχητικά, λέγοντας πως αυτή είναι «εχθρική στάση και συμπεριφορά. Είναι απαράδεκτα αυτά, Είναι μεγάλη υποκρισία». Παράλληλα ζήτησε «ειρήνη, σχέσεις καλής γειτονίας, διεθνές δίκαιο και θέλουμε συνεργασία σε αυτά τα ζητήματα. Θέλουμε το Αιγαίο να είναι θάλασσα ειρήνης, μα δυστυχώς δεν βρίσκουμε απάντηση σε αυτό»- χωρίς ωστόσο να παραλείψει να υποστηρίξει πως η Ελλάδα έχει εξοπλίσει τα νησιά κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.<br /><br />Κατά τα άλλα, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας ζήτησε συνάντηση για να συζητηθούν διμερή ζητήματα: «Λέμε “ελάτε όποτε θέλετε, ή αφήστε μας να έρθουμε”» είπε ο Χουλουσί Ακάρ, λίγες μόνο ημέρες μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου Ερντογάν πως «θα μπορούσαμε να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ».<br /><br />«Ζητούμε διάλογο και το προσπερνάνε αυτό και λένε “η Τουρκία είναι επεκτατική και επιθετική”. Αυτοί είναι που άνοιξαν πυρ εναντίον του σκάφους και που δεν ήρθαν στον διάλογο» είπε ο Τούρκος υπουργός, ο οποίος δεν παρέλειψε να επαναλάβει τις συνηθισμένες πλέον τουρκικές «προειδοποιήσεις», τύπου «μάθετε από την ιστορία. Μην μπείτε σε νέες περιπέτειες. Κάποιοι σας λένε κάτι στο αυτί. Έχετε δει στην ιστορία πως αυτά δεν στέκουν. Μην επαναλάβετε τα ίδια. Να είστε έξυπνοι».<br /><br />Ο Χουλουσί Ακάρ είπε επίσης πως η Τουρκία είναι «αποφασισμένη να προστατέψει τα δικαιώματα και συμφέροντα» της ίδιας και των Τουρκοκυπρίων σε Αιγαίο, ανατολική Μεσόγειο και Κύπρο, ενώ επανέλαβε τους ισχυρισμούς περί στρατοπέδου όπου «κρύβονται μέλη της οργάνωσης Γκιουλέν, του ΡΚΚ/YPG, του Daesh (ISIS), του DHKP-C» στο Λαύριο. Ακόμη, ισχυρίστηκε ότι υπάρχει μια «θετική εξέλιξη», το ότι κάποιοι, όπως είπε, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, διπλωμάτες και απόστρατοι στην Ελλάδα «αρχίζουν να βλέπουν τις λάθος πολιτικές της Ελλάδας» και να το λένε.<br /><br />Οικονόμου: Ρητορικός παροξυσμός, ψέματα και ακρότητες<br /><br />Για ρητορικό παροξυσμό της Τουρκίας έκανε λόγο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, σχολιάζοντας στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ 100,3 τις δηλώσεις Ακάρ.<br /><br />Ο κ. Οικονόμου έκανε λόγο για ακρότητες που βασίζονται σε ψέματα, σε διαστρέβλωση της ιστορίας, της διεθνούς νομιμότητας, των συνθηκών και της πραγματικότητας που υπάρχει στο Αιγαίο. Έστειλε επίσης μήνυμα στην Άγκυρα πως «η μονότονη επανάληψη ενός ψέματος δεν το καθιστά αλήθεια και αυτό το έχει αντιληφθεί το σύνολο της διεθνούς κοινότητας- ενώ πρόσθεσε πως η Ελλάδα απαντά στην Τουρκία με πολύ αποτελεσματικό τρόπο, κρατώντας κλειστές τις πόρτες στις προκλήσεις και ανοιχτά τα παράθυρα στο διάλογο.<div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Του Ακάρ ο σεβντας...

«Διαμαρτυρίες» Ακάρ για «διπρόσωπη διπλωματία» της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία Ισχυρίστηκε πως η Τουρκία προσπαθεί να μειώσει τις εντάσεις...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένας πόλεμος δεν θα κριθεί στο στρατιωτικό πεδίο αλλά στο πολιτικό... Όπως ακριβώς έγινε το 1974 και στα Ίμια το 1996!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/leopard_arma_pyr-696x463.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="463" data-original-width="696" height="426" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/leopard_arma_pyr-696x463.jpg" width="717" /></a></div><div><br /></div>Λόγω της έντασης που υπάρχει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ακούγονται διάφορες φωνές από απόστρατους αξιωματικούς, γεωπολιτικούς αναλυτές και απλούς δημοσιογράφους που διαβεβαιώνουν τον ελληνικό λαό ότι σε περίπτωση που αποτολμήσουν κάτι οι Τούρκοι εναντίον μας «η όποια κρίση δεν θα είναι σημειακή», ότι «θα τους δώσουμε ένα μάθημα που θα το θυμούνται», ότι «αν μπορούσαν οι Τούρκοι να μας νικήσουν και να αρπάξουν κάποιο νησί μας θα το είχαν ήδη κάνει», ότι όχι μόνο μπορούμε να τους αποκρούσουμε αλλά και να αντεπιτεθούμε, να καταστρέψουμε ολοσχερώς τον στόλο τους και κρίσιμες υποδομές τους και «να τους γυρίσουμε 30 χρόνια πίσω», ότι «το Αιγαίο θα γίνει ο τάφος της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας», ότι «η Κωνσταντινούπολη απέχει από τον Έβρο 2,5 ώρες με το Leopard 2» και άλλα παρόμοια. Αν κάποιος θέλει να νιώσει μία τόνωση του εθνικού του φρονήματος, καλά κάνει και τα ακούει όλα αυτά διότι και η εξύψωση του ηθικού είναι απαραίτητη στους καιρούς που ζούμε. Αν όμως παίρνει τέτοιες δηλώσεις τοις μετρητοίς και νομίζει ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, θα πρέπει να το ξανασκεφτεί πιο σοβαρά. <br /> <br />Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι Έλληνες όταν σκέφτονται διάφορα σενάρια ελληνοτουρκικού «θερμού επεισοδίου» ή γενικότερης σύρραξης και προσπαθούν να μαντέψουν την πιθανή έκβασή της, είναι να νομίζουν ότι θα υπερισχύσει αυτός που είναι στρατιωτικά δυνατότερος ή καλύτερα προετοιμασμένος, διότι αυτά ακούν συνεχώς από τους «ειδικούς» που παρελαύνουν από τα κανάλια και τα ενημερωτικά sites. Δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε ΠΟΤΕ από τα ΜΜΕ την αλήθεια, ότι δηλαδή ένας ενδεχόμενος πόλεμος (οποιασδήποτε κλίμακας) με την Τουρκία δεν θα κριθεί ουσιαστικά στο στρατιωτικό πεδίο αλλά στο πολιτικό, όπως ακριβώς έγινε στην Κύπρο το 1974 και στα Ίμια το 1996. <br /> <br />Όταν ο Κλαούζεβιτς έγραφε ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» δεν το έλεγε για να κάνει φιγούρα στους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής του. Το έλεγε επειδή αυτό ήταν το απόσταγμα της μακράς προσωπικής εμπειρίας και μελέτης του πάνω στον πόλεμο. Στο ελληνικό πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 40 χρόνια, ο πρωθυπουργός (και ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ) είναι αυτός που θα ορίσει το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα διεξαχθεί μία ενδεχόμενη σύρραξη με την Τουρκία. Αν δεν οριστεί πρώτα σαφώς αυτό το πολιτικό πλαίσιο της στρατιωτικής δράσης, οι ένοπλες δυνάμεις δεν πρόκειται να ρίξουν ούτε τουφεκιά – να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Το ζήτημα λοιπόν έγκειται στο πού ορίζει η πολιτική ηγεσία το πολιτικό πλαίσιο της στρατιωτικής της αντίδρασης. Στην περίπτωση της σημερινής Ελλάδας, δεν γνωρίζουμε την απάντηση. Γνωρίζουμε μόνο τι βρίσκεται εκτός αυτού του πολιτικού πλαισίου. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι οι παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων, οι υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών ή UAV πάνω από εθνικό έδαφος, η διενέργεια σεισμικών ερευνών εντός της υφαλοκρηπίδας μας και η αποβίβαση Τούρκων καταδρομέων σε ακατοίκητη βραχονησίδα μας, δεν επισύρουν την ελληνική στρατιωτική απάντηση – και το γνωρίζουν και οι Τούρκοι αυτό. Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό έχει δείξει επανειλημμένα ότι θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο που έχει προκειμένου να αποφύγει να πολεμήσει. Ουσιαστικά «κόκκινη γραμμή» που θα αντιδράσουμε βίαια αν την περάσουν οι Τούρκοι, δεν φαίνεται να υπάρχει. <br /> <br />Κάποιοι ισχυρίζονται ότι σε περίπτωση που οι Τούρκοι επιτεθούν σε κάποιο νησί μας, «η κρίση δεν θα είναι σημειακή», πράγμα που σημαίνει ότι εμείς θα απαντήσουμε χτυπώντας με όλες μας τις δυνάμεις οπουδήποτε στην Τουρκία, και όχι μόνο στην περιοχή του επεισοδίου. Τη δήλωση περί «μη σημειακής κρίσης» την έχει κάνει ο νυν Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος. Έχει όμως κάποια βαρύτητα; Κατά την άποψή μου όχι, διότι η επιλογή της κλιμάκωσης της σύρραξης (περί αυτού πρόκειται) είναι καθαρά πολιτική απόφαση και δεν λαμβάνεται από τη στρατιωτική ηγεσία. Δεν είναι δηλαδή ο Α/ΓΕΕΘΑ αυτός που θα αποφασίσει αν θα κλιμακώσουμε ή όχι – είναι οι πολιτικοί προϊστάμενοί του. Η δήλωση ότι «η κρίση δεν θα είναι σημειακή» θα είχε πραγματική βαρύτητα και θα λειτουργούσε αποτρεπτικά στους Τούρκους αν την είχε κάνει υπεύθυνο πολιτικό πρόσωπο, όπως ο υπουργός Άμυνας, ή ακόμα καλύτερα ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Τώρα, έτσι όπως έχει διατυπωθεί, είναι σαν μην ειπώθηκε ποτέ, διότι αυτός που την έκανε είναι απλούστατα αναρμόδιος. Δεν είναι τυχαίο πως όποτε οι Τούρκοι εκτοξεύουν απειλές εναντίον μας το κάνουν πάντα με πολιτικά πρόσωπα, όπως για παράδειγμα ο υπουργός Άμυνας Ακάρ. Αυτό γίνεται διότι οι Τούρκοι ξέρουν ότι θα μας πείσουν πως σοβαρολογούν μόνο αν μιλούν σκληρά οι πολιτικοί τους και όχι οι στρατιωτικοί - ενώ εμείς επιμένουμε να πράττουμε το αντίθετο.<br /> <br />Είναι ολοφάνερο ότι καμία ελληνική πολιτική ηγεσία δεν θα αποτολμήσει να κλιμακώσει ανεξέλεγκτα μία στρατιωτική κρίση με την Τουρκία. Είναι βέβαιο, για παράδειγμα, ότι ο Μητσοτάκης δεν θα στείλει ποτέ την αεροπορία μας να πλήξει στρατηγικούς στόχους βαθειά στην τουρκική ενδοχώρα, διότι πολύ απλά τρέμει την έκταση και το μέγεθος των καταστροφών στις υποδομές της Ελλάδας που μπορεί να προκαλέσει μία αντίστοιχη τουρκική απάντηση. Το έχουμε ξαναδεί άλλωστε αυτό το δίλημμα και τι κατάληξη είχε. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά το 1922 δεν έχει υπάρξει «θερμότερο» επεισόδιο από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, κι όμως ακόμη και τότε η ελληνική πλευρά επέλεξε να μην κλιμακώσει τη στρατιωτική αντιπαράθεση χτυπώντας απ’ ευθείας την Τουρκία. Οι ίδιοι ακριβώς λόγοι που εμπόδισαν τότε την ελληνική κυβέρνηση να κλιμακώσει τη «σημειακή κρίση» της Κύπρου, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα εμποδίσουν και οποιαδήποτε άλλη ελληνική κυβέρνηση να το πράξει στο μέλλον, ασχέτως του τι δυνατότητες και τι όπλα στρατηγικού πλήγματος διαθέτουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.<br /> <br />Ο δεύτερος μύθος είναι ότι σε περίπτωση που οι Τούρκοι καταλάβουν μια βραχονησίδα μας, ή κάποιο μικρό κατοικημένο νησιά μας, εμείς«θα τους κάψουμε». Αυτό είχε πει ο προηγούμενος Α/ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης. Πόσο σίγουροι όμως είμαστε ότι θα κάνουμε κάτι τέτοιο αν οι Τούρκοι έχουν αποβιβαστεί σε ελληνικό κατοικημένο νησί και έχουν ως ασπίδα αμάχους; Εγώ προσωπικά δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Με την πολιτική ηγεσία που έχουμε πιστεύω ότι η πρώτη και κύρια έγνοια μας θα είναι να «καθίσουμε να το συζητήσουμε» και να αναζητήσουμε τη μεσολάβηση ξένων Δυνάμεων για την εκτόνωση της κρίσης. Την ώρα που θα έχουν ξεκινήσει οι πολεμικές επιχειρήσεις και θα σκοτώνονται Έλληνες από τα τουρκικά πυρά, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Μητσοτάκης δεν θα βρίσκεται στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων για να συντονίζει τη στρατιωτική δράση αλλά θα κάνει απανωτά τηλεφωνήματα σε ξένους «συμμάχους» ζητώντας τους να παρέμβουν ή να του πουν τι πρέπει να πράξει. <br /> <br />Κάποιοι επαναλαμβάνουν κάθε τόσο την προτροπή ότι για να επιβιώσουμε ως έθνος απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας «πρέπει να γίνουμε Ισραήλ». Δεν γνωρίζουν ή δεν λένε, ωστόσο, ότι αν το Ισραήλ έχει σήμερα την πιο πειστική στρατιωτική αποτροπή στον κόσμο και δεν τολμά κανείς να το προκαλέσει ανοιχτά, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως όποτε χρειάστηκε να πάνε σε πόλεμο οι πολιτικές ηγεσίες του το έπραξαν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και με τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα. Οι Ισραηλινοί είχαν πρωθυπουργό έναν Νταβίντ Μπεν Γκουριόν το 1948 και το 1956, έναν Λεβί Εσκόλ το 1967, μία Γκόλντα Μέιρ το 1973, και έναν Μεναχέμ Μπέγκιν το 1982 - δεν είχαν Μητσοτάκηδες, Καραμανλήδες, Τσίπρες και Σημίτηδες που κυριολεκτικά «τους παίρνουν οι κότες το ψωμί απ’ τα χέρια».<br /> <br />Η σημερινή πολιτική ηγεσία της Ελλάδας (όπως και όλες οι παλαιότερες μετά τη Μεταπολίτευση) δεν σκαμπάζει γρι από πόλεμο, ούτε έχει ασκηθεί ποτέ στη διαχείριση στρατιωτικών κρίσεων. Ακόμη και στην περίπτωση που υπάρξει τελικά ελληνοτουρκική σύρραξη, η πολιτική ηγεσία μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει στην εθνική προσπάθεια βάζοντας διαρκώς τρικλοποδιές στη στρατιωτική ηγεσία και μην αφήνοντάς την να κάνει τη δουλειά της όσο μπορεί και ξέρει να την κάνει. Αν μεν η στρατιωτική ηγεσία αρχίσει να χάνει τον πόλεμο, η πολιτική ηγεσία με την ανικανότητα, την ασχετοσύνη και τη βλακεία της θα κάνει τα πράγματα τρισχειρότερα και θα μας οδηγήσει σε επαίσχυντη ήττα. Αν πάλι η στρατιωτική ηγεσία αρχίσει να τα πηγαίνει πολύ καλά, η πολιτική ηγεσία με τις άστοχες παρεμβάσεις της είναι βέβαιο ότι θα ακυρώσει το όποιο τακτικό πλεονέκτημά μας και θα αφήσει τη νίκη να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας. Συνεπώς, όσο έχουμε τόσο χαμηλού επιπέδου πολιτικές ηγεσίες μην περιμένουμε ξεκάθαρη και περιφανή νίκη στο πεδίο κατά της Τουρκίας η οποία να «κόψει τον βήχα» στον άρπαγα γείτονα για πολλά χρόνια. <br /> <br />Τα όσα εξέθεσα παραπάνω είναι η οδυνηρή αλήθεια. Όποιος θέλει να ακούει ευχολόγια και παραμύθια επειδή τον κάνουν να νιώθει σιγουριά και εθνική ανάταση, είναι ελεύθερος να τα ακούει και να τα πιστεύει. Όποιος νομίζει ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος θα κριθεί από το πόσα Rafale ή φρεγάτες έχουμε, από το πόσους εξελιγμένους πυραύλους έχουμε ή από το πόσο καλούς πιλότους έχουμε, ας συνεχίσει να εντρυφεί σε τεχνικά χαρακτηριστικά όπλων που στην ουσία δεν λένε απολύτως τίποτα. Το καταλαβαίνω πως είναι πολύ ενοχλητικό να σκεφτεί κανείς πως την κύρια ευθύνη για μια εθνική ήττα τη φέρει η πολιτική ηγεσία που αναδείχτηκε με τη δική του ψήφο, και ότι συνεπώς φέρει και ο ίδιος προσωπικά μερίδιο ευθύνης για αυτή την ήττα. Είναι πιο βολικό να πιστεύει ότι για όλα φταίνε οι στρατιωτικοί, το ισοζύγιο όπλων μεταξύ των αντιπάλων, οι διεθνείς συγκυρίες, οι παρεμβάσεις των ξένων ή οτιδήποτε άλλο, και ότι η δική του ψήφος δεν παίζει κανέναν ρόλο. Έτσι έχει κανείς τη συνείδησή του ήσυχη και κοιμάται πιο εύκολα τα βράδια.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ένας πόλεμος δεν θα κριθεί στο στρατιωτικό πεδίο αλλά στο πολιτικό... Όπως ακριβώς έγινε το 1974 και στα Ίμια το 1996!

Λόγω της έντασης που υπάρχει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ακούγονται διάφορες φωνές από απόστρατους αξιωματικούς, γεωπολιτικούς αναλυτές και...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν δεν έγινε από μόνος του νταής! Οι ατάκες του Πρωθυπουργού της Ελλάδας αφορούν το εσωτερικό ακροατήριο

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/09/220912232902_MITSOTAKIS-MHTSOTAKHS-ANASTASIADES01-MACRON-PARIS02.jpg" width="772" /><br /><br />Του <b>ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ</b><br />Σαφώς και η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει την ίδια τη συμπεριφορά όπως την Τουρκία. Δεν είναι χώρα επεκτατική, δεν βρίσκεται μονίμως σε επιθετική στάση. Ένα δημοκρατικό, κυρίαρχο κράτος, όπως είναι η Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργεί όπως η κατοχική δύναμη, αλλά οφείλει να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία.<br /><br />Οφείλει, μέσα σε αυτά τα πλαίσια, να στέλνει μηνύματα προς την Άγκυρα. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, την περασμένη Κυριακή, θέλησε να δώσει απαντήσεις στον νεοσουλτάνο της Άγκυρας.<br /><br />Χαρακτήρισε απαράδεκτες (λέξη κλισέ) τις δηλώσεις Ερντογάν, τονίζοντας ότι δεν θα ακολουθήσει το «μπαράζ σκληρών δηλώσεων». Θεωρεί δε πως όλο αυτό γίνεται (μόνο;) ενόψει εκλογών στην Τουρκία. Δεν θα τους ακολουθήσει, είπε, λέγοντας πως «θα ήταν ανεύθυνο και δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα μου. Θα δίνουμε όμως σαφείς απαντήσεις».<br />Σάμπως η εξωτερική πολιτική και η στάση που διαμορφώνεται έναντι απειλών και ενεργειών είναι θέμα «προσωπικού χαρακτήρα».<br />Σάμπως και η ασφάλεια της χώρας εξαρτάται από πόσο ευγενικός είναι ο ηγέτης! Τα όσα ανέφερε μπορεί να αναδείχθηκαν από τα ελλαδικά ΜΜΕ, αλλά κινούνται στη σφαίρα της ατάκας.<br /><br />«Πέφτει» η ατάκα από τον Πρωθυπουργό και γίνεται θέμα. Όπως η αναφορά στην ομιλία του, που θέλησε να στείλει μήνυμα προς τον Ερντογάν: «Για να το πω στη δική του γλώσσα: Τα νταηλίκια γιοκ με την Ελλάδα!».<br /><br />Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε πως η Ελλάδα «παραμένει ανοικτή σε διάλογο με τη γείτονα, ακολουθώντας τον δρόμο της υπευθυνότητας». Ασφαλώς και με διάλογο θα εκτονωθεί η κρίση. Για να αποφευχθεί ο πόλεμος, όμως, πρέπει να προετοιμάζεσαι γι΄ αυτόν και πρωτίστως να στέλνονται μηνύματα αποφασιστικότητας, αποτροπής κι όχι ατάκες εσωτερικής κατανάλωσης.<br /><br />Ο Έλληνας Πρωθυπουργός επικαλέστηκε και την Κύπρο εξηγώντας γιατί η κατοχική δύναμη θα συμμετάσχει στην πρώτη συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, στην Πράγα, στις 6 Οκτωβρίου.<br /><br />Όπως είπε, ενδεχόμενη τουρκική συμμετοχή θα έχει ιδιαίτερη σημασία για την Κυπριακή Δημοκρατία. Η συμμετοχή της Τουρκίας θα συνιστούσε «έμμεση αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί η Τουρκία προσκαλείται από την ευρωπαϊκή κοινότητα στην οποία συμμετέχει η Κύπρος», επισήμανε ο κ. Μητσοτάκης.<br /><br />Προφανώς σε αυτό -τη συμμετοχή της Τουρκίας δηλαδή- συναίνεσε και ο άλλος με τον… ίδιο χαρακτήρα, ο Νίκος Αναστασιάδης. Η Τουρκία με τέτοια συμπεριφορά δεν έχει κόστος. Έχει προσκληθεί στην πρώτη συνεδρίαση της νεοσυσταθείσας πλατφόρμας πολιτικού διαλόγου και συνεργασίας, που υιοθετήθηκε μετά από πρόταση του Γάλλου Προέδρου. Θα μπορούσε να πει κανείς πως και να μην προσκαλείτο η Άγκυρα δεν άλλαζε κάτι. Αλλά εκείνο, που προφανώς έχει σημασία είναι να λαμβάνει μηνύματα.<br />Η τουρκική απληστία είναι δεδομένη και δεν οφείλεται στον… χαρακτήρα του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά σε ένα διαχρονικό ολοκληρωμένο σχεδιασμό, ο οποίος αφορά στην Κύπρο και μέσω αυτής και την ευρύτερη περιοχή. Σε αυτό καλούνται να απαντήσουν Αθήνα και Λευκωσία.<br /><br />Είναι σαφές πως όσο ακολουθείται η πολιτική του κατευνασμού, το Κυπριακό και τα ελλαδοτουρκικά θα επιλυθούν όταν η Τουρκία εξασφαλίσει το μάξιμουμ των επιδιώξεών της και δεν είναι μακριά -τουλάχιστον στην Κύπρο- από αυτόν τον στόχο.<br /><br />Ο Ερντογάν, νταής, προσβλητικός, επιθετικός δεν έγινε από μόνος του, αλλά αποθρασύνθηκε με τη στάση των τρίτων, αλλά και της Αθήνας και της Λευκωσίας. Έχει αποδειχθεί πως η πολιτική του κατευνασμού αποθρασύνει τον ηγέτη της κατοχικής δύναμης.<br /><br />Τι πρέπει να γίνει; Επιβάλλεται αναθεώρηση πολιτικής έναντι της Άγκυρας. Μαζί πρέπει να κινηθούν Ελλάδα και Κύπρος, που αντιμετωπίζουν κοινό κίνδυνο. Μαζί στο πολιτικό, διπλωματικό πεδίο, αλλά και στο στρατιωτικό. Χρειάζονται αποφάσεις, αποφασιστικότητα και ενιαίος σχεδιασμός με αξιοποίηση των στρατηγικών τους πλεονεκτημάτων.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν δεν έγινε από μόνος του νταής! Οι ατάκες του Πρωθυπουργού της Ελλάδας αφορούν το εσωτερικό ακροατήριο

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Σαφώς και η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει την ίδια τη συμπεριφορά όπως την Τουρκία. Δεν είναι χώρα επεκτατική, δεν βρίσκεται...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι η επόμενη καταστροφή της Ευρώπης; Επανέρχεται το σενάριο για ένα πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας.

<img height="384" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/12/POLEMIKO-NAYTIKO33-1024x614.jpg" width="755" /><br /><br />Ο ιστότοπος 19fortyfiave σε άρθρο του John Haltiwanger αναφέρεται για δεύτερη φορά μέσα σε δύο ημέρες στην πιθανότητα μιας νέας σύγκρουσης στη Ευρώπη, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.<br /><br />Στο άρθρο, με τίτλο “Is a War Between Greece and Turkey Europe’s Next Disaster?” – (“Είναι ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η επόμενη καταστροφή της Ευρώπης;)-, γίνεται αναφορά στις προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan).<br /><br />Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι, ενώ τα πράγματα στην Ουκρανία πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, φαίνεται τουλάχιστον στη σφαίρα των πιθανοτήτων ότι είναι πιθανή μια άλλη αιματηρή σύγκρουση στην Ευρώπη: μια αναμέτρηση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας – και οι δύο είναι μέλη του ΝΑΤΟ.<br /><br />Η Ελλάδα καλεί τους συμμάχους της να καταδικάσουν την Τουρκία για την πρόσφατη επιθετική ρητορική του Τούρκου προέδρου Erdogan, ο οποίος άφησε να εννοηθεί το ενδεχόμενο ανοιχτής σύγκρουσης, καθώς αυξάνεται η ένταση μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Σε επιστολές προς το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας κάλεσε και τα τρία θεσμικά όργανα να επιπλήξουν την Άγκυρα για τις δηλώσεις του Erdogan. Ο Δένδιας είπε ότι επιτρέποντας στην Τουρκία να συνεχίσει να απειλεί την Ελλάδα ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας ακόμη σύγκρουσης στην Ευρώπη, σε μια προφανή αναφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία.<br /><br />Σε επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, ο Έλληνας αξιωματούχος είπε ότι «η τουρκική στάση είναι ένας αποσταθεροποιητικός παράγοντας για την ενότητα και τη συνοχή του ΝΑΤΟ, αποδυναμώνοντας τη νότια πτέρυγα της συμμαχίας σε μια στιγμή κρίσης», σύμφωνα με το Associated Press.<br /><br />Αν και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ, η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν μια ιστορικά εριστική σχέση και έχουν μια μακροχρόνια διαμάχη για τα νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος – πέρα από τις διαφωνίες για άλλα θέματα όπως τα θαλάσσια σύνορα.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Είναι η επόμενη καταστροφή της Ευρώπης; Επανέρχεται το σενάριο για ένα πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Ο ιστότοπος 19fortyfiave σε άρθρο του John Haltiwanger αναφέρεται για δεύτερη φορά μέσα σε δύο ημέρες στην πιθανότητα μιας νέας σύγκρουσης σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν της Τουρκίας ζητά τη βοήθεια του Πούτιν στις επερχόμενες εκλογές εν μέσω οικονομικών δεινών.

<br /><a href="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2021/11/gas_pipeline.jpg"><img height="457" src="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2021/11/gas_pipeline-750x536.jpg" width="760" /><br /></a><br /><b>Αμπντουλάχ Μποζκούρτ</b>/Στοκχόλμη<br /><br />Αντιμέτωπος με σοβαρές προκλήσεις στις επερχόμενες εκλογές εν μέσω προβληματικής οικονομίας, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στράφηκε στη Ρωσία για βοήθεια στην ενίσχυση των ταμειακών αποθεμάτων, στην αποκατάσταση της ταλαιπωρημένης εικόνας του και στην ανακούφιση των καταναλωτών με βαθιές περικοπές στην τιμή της ενέργειας.<br /><br />Μιλώντας σε δημοσιογράφους κατά την επιστροφή του από μια περιοδεία στα Βαλκάνια την περασμένη εβδομάδα, ο Ερντογάν αποκάλυψε τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για έκπτωση στην τιμή του φυσικού αερίου. «Η Ρωσία δεν μας έχει επιβάλει κυρώσεις. Είχα μια συζήτηση μαζί του για την τιμή [των παραδόσεων φυσικού αερίου]", είπε στους δημοσιογράφους. «Αν το προσεγγίσει θετικά, τότε αυτή θα είναι η "αφρόκρεμα" γιατί στόχος μας είναι να παρέχουμε όσο το δυνατόν περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια και φυσικό αέριο στους πολίτες μας με ευνοϊκότερους όρους».<br /><br />Η δημοτικότητα του Ερντογάν μειώνεται στην Τουρκία και το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχει χάσει σημαντική υποστήριξη σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, κυρίως λόγω του αυξανόμενου πληθωρισμού και της υψηλής ανεργίας, ειδικά μεταξύ των νέων, και της αύξησης των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας. Η πρώτη του προτεραιότητα είναι να σταματήσει η Ρωσία από το να διακόψει την παροχή φυσικού αερίου στην Τουρκία όπως έκανε ο Πούτιν στην Ευρώπη και κυρίως να λάβει παραχωρήσεις από τη Μόσχα για μειωμένη τιμή, ενώ η Μόσχα αναζητά τρόπους να νικήσει τις δυτικές κυρώσεις.<br /><br />Τα δημόσια σχόλια του Τούρκου προέδρου κατά τη διάρκεια ταξιδιού στη Βοσνία, τη Σερβία και την Κροατία, στο οποίο τάχθηκε στο πλευρό του Πούτιν για τη διακοπή του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, αντιτάχθηκε στις κυρώσεις και κατηγόρησε τη Δύση ότι προκαλεί τη Ρωσία, είχαν εν μέρει στόχο να ευχαριστήσουν τον Πούτιν πριν από τις συνομιλίες στο Ουζμπεκιστάν για να τον βοηθήσουν να κερδίσει την επανεκλογή του στην Τουρκία.<br /><div><br />Ο Ερντογάν έχει ήδη δηλώσει ότι η κυβέρνησή του δεν θα συμμετάσχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και άνοιξε το τουρκικό χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό σύστημα σε Ρώσους ολιγάρχες που ήθελαν να ξεφύγουν από τις δυτικές κυρώσεις και να αποφύγουν το πάγωμα και τις κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων.<br /><br />Στα σχόλιά του για το αεροπλάνο, ο Ερντογάν είπε ότι ορισμένες εταιρείες είχαν ήδη σταθμεύσει τα μετρητά τους στην Τουρκία επειδή, όπως ισχυρίστηκε, «δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε καμία άλλη χώρα. Υπάρχει όμως εμπιστοσύνη στην Τουρκία σε αυτό το σημείο. Οι συνάδελφοί μου και εγώ διεξάγουμε πολλές συναντήσεις για αυτό το θέμα και έχουμε πάρει θετικά αποτελέσματα λόγω αυτών των συναντήσεων», εξήγησε.<br /><br />Καυχήθηκε για τη βελτίωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Τουρκικής Κεντρικής Τράπεζας τις τελευταίες εβδομάδες και απέδωσε αυτή την τάση στην ταμειακή εισροή προς την Τουρκία.<br /><br />Το ιστορικό του Ερντογάν σε τέτοιες τακτικές μιλάει από μόνο του. Για χρόνια η κυβέρνησή του βοηθούσε το ιρανικό καθεστώς να παρακάμψει τις κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ, με τις τουρκικές κρατικές τράπεζες να ξεπλένουν χρήματα για ιρανικές οντότητες. Αυτός και οι φίλοι του πλούτισαν στο μεταξύ από δωροδοκίες και κλωτσιές που έλαβαν από τέτοιες επιχειρήσεις.<br /><br />Έρευνες για χρηματισμό το 2013 αποκάλυψαν ότι ο Ερντογάν και οι συνεργάτες του πήραν ένα τεράστιο ποσό δωροδοκιών από έναν Ιρανό πράκτορα ονόματι Ρεζά Ζαράμπ, ο οποίος ξέπλυνε ιρανικά κυβερνητικά κεφάλαια χρησιμοποιώντας την τουρκική κρατική τράπεζα Halkbank προκειμένου να αποφύγει τις αμερικανικές κυρώσεις. Οι ίδιες έρευνες έδειξαν ότι ο γιος του Ερντογάν, Μπιλάλ, πήρε κρυφά χρήματα από τον άλλοτε χρηματοδότη της Αλ Κάιντα Γιασίν αλ-Καντί, στενό φίλο του Τούρκου προέδρου, αν και ο αλ-Καντί είχε κάποτε χαρακτηριστεί ως χρηματοδότης της τρομοκρατίας τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από τον ΟΗΕ.<br /><br />Δεν είναι μόνο τα χρηματοπιστωτικά και οικονομικά οφέλη που επιδιώκει ο Ερντογάν από τη Ρωσία του Πούτιν. Θέλει επίσης πολιτική στήριξη στις εκλογές του 2023. Το πιο σημαντικό, είναι μετά τη δύναμη άσκησης πίεσης της Ρωσίας στην Τουρκία, όπου η Μόσχα έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια ένα τεράστιο δίκτυο επιχειρήσεων επιρροής. Πολλοί Τούρκοι ειδήμονες και ειδικοί, συμπεριλαμβανομένων πρώην στρατηγών, εμφανίζονται συχνά σε τουρκικά προγράμματα συζήτησης επαναλαμβάνοντας σημεία συζήτησης που έκανε η Μόσχα, ενώ ρίχνουν την υποστήριξή τους στην κυβέρνηση Ερντογάν.<br /><br />Το ρωσικό μέσο ενημέρωσης Sputnik υπέρ του Κρεμλίνου έχει τουρκική έκδοση και η κάλυψή του ήταν πολύ φιλο-Ερντογάν τα τελευταία χρόνια. Αν και η Ευρώπη μπλόκαρε ρωσικά μέσα ενημέρωσης όπως το RT και το Sputnik με την αιτιολογία ότι έχουν εμπλακεί σε «συνεχείς και συντονισμένες ενέργειες προπαγάνδας με στόχο την [ΕΕ] και τα γειτονικά μέλη της κοινωνίας των πολιτών, διαστρεβλώνοντας σοβαρά και χειραγωγώντας γεγονότα», η κυβέρνηση Ερντογάν τους επέτρεψε να συνεχίσουν να εκπέμπουν στην Τουρκία.<br /><br />Σύμφωνα με τον πρώην αξιωματικό πληροφοριών Enver Altaylı, ο οποίος έχει μελετήσει τη Ρωσία εδώ και δεκαετίες και πιστεύει ότι η Ρωσία έχει αυτοκρατορικούς στόχους, με την Τουρκία να είναι ένας από τους στόχους της Μόσχας, οι αρνητικές απόψεις του τουρκικού κοινού προς τις ΗΠΑ, τη Δύση και το ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του ρωσο-ουκρανικού πολέμου πρέπει να αποδοθούν σε δραστηριότητες πληροφοριών από τη ρωσική μυστική υπηρεσία FSB, η οποία δαπάνησε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για να οικοδομήσει μια φιλορωσική και αντιδυτική Τουρκία.<br /><br />«Πολλοί δημοσιογράφοι πληρώνονται με αυτά τα κεφάλαια για την προπαγάνδα τους υπέρ της Ρωσίας ό,τι κι αν γίνει», ισχυρίστηκε.<br /><br />«Μπορεί να έχετε διαβάσει ότι σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, σχεδόν το ήμισυ του τουρκικού κοινού πιστεύει ότι η Ρωσία δεν ευθύνεται για την αιματοχυσία στην Ουκρανία. Αυτή η κατάσταση αποδεικνύει ένα πράγμα: Αυτό το ρωσικό ταμείο πληροφοριών διαχειρίζεται με μεγάλη επιτυχία στην Τουρκία. Όποιος διαχειρίζεται το τουρκικό τμήμα αυτού του ταμείου θα πρέπει να λάβει μετάλλιο από τη Ρωσία!», έγραψε.<br /><br />Πράγματι, σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήχθη τον Ιούνιο από την εταιρεία Metropoll με έδρα την Άγκυρα, την οποία αναφέρει η Altaylı, περίπου το 48% των Τούρκων θεωρούν τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, των οποίων η Τουρκία είναι μέλος από το 1952, υπεύθυνες για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ενώ μόνο το 34% πιστεύει ότι η Ρωσία είναι υπεύθυνη για αυτό.</div><div><br /></div><div><a href="https://nordicmonitor.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν της Τουρκίας ζητά τη βοήθεια του Πούτιν στις επερχόμενες εκλογές εν μέσω οικονομικών δεινών.

Αμπντουλάχ Μποζκούρτ /Στοκχόλμη Αντιμέτωπος με σοβαρές προκλήσεις στις επερχόμενες εκλογές εν μέσω προβληματικής οικονομίας, ο Τούρκος πρόεδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι ΗΠΑ οφείλουν να στηρίξουν την επέκταση των Χωρικών Υδάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο από 6νμ σε 12 νμ;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-09/b22bf-contentsegment_989115524w1000_h0_r0_p0_s1_v124jpg.jpg?itok=aiCGWr50" width="750" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν υποστήριξη σε μικρότερες χώρες διεκδικητές στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, στις εδαφικές διαφορές που έχουν με το μέρος τους το Δίκαιο της Θάλασσας, δίνοντάς τους μια εναλλακτική λύση έναντι του εκφοβισμού της Κίνας. Γιατί όχι και στο Αιγαίο;<br /><br />Ζούμε σε ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο που αλληλεπιδρά συνεχώς, με αποτέλεσμα αποφάσεις και πολιτικές που εφαρμόζονται σε ένα σημείο του πλανήτη πολύ μακριά από τα σύνορά μας, να σχετίζονται λόγω του κοινού υπόβαθρου τους άμεσα με τη χώρα μας<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η εξέταση-ανάλυση του παρακάτω άρθρου, το οποίο αν και αφορά θέματα του Δικαίου της Θάλασσας UNCLOS στη Νοτιανατολική Ασία, εντούτοις "ακουμπάει" ευαίσθητα Εθνικά θέματα μας , όπως η επέκταση των Εθνικών Χωρικών Υδάτων μας (ΕΧΥ) στο Αιγαίο από 6νμ σε 12 νμ και το τουρκικό casus Belli.<br /><br />"Με την υποστήριξη των ΗΠΑ, το UNCLOS βοηθά στην υπεράσπιση της Νοτιοανατολικής Ασίας" αναφέρει σε άρθρο του το <a href="https://nationalinterest.org/feature/us-support-unclos-helps-defend-southeast-asia-204654">NATIONAL INTEREST</a>, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα εξής:<br /><br />"Στις 3 Σεπτεμβρίου, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Κίνας εξαπέλυσε έναν άλλο γύρο κριτικής κατά της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών επειδή μίλησε για τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS),που διέπει τα θαλάσσια ζητήματα και διαφορές.<br /><br />Οι Κινέζοι αξιωματούχοι εξακολουθούν να είναι θυμωμένοι που τον Ιανουάριο του 2022 το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δημοσίευσε μια ενδελεχή κριτική στις θαλάσσιες εδαφικές διεκδικήσεις της Κίνας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η ένταση της κινεζικής αντίδρασης δείχνει ότι αυτό δεν είναι απλώς μια νομική διαμάχη.<br /><br />Η υποστήριξη των ΗΠΑ για το UNCLOS μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για να αποτρέψει την Κίνα από το να επιτύχει έναν από τους κύριους γεωπολιτικούς στόχους της, τη δημιουργία μιας σφαίρας επιρροής στη Νοτιοανατολική Ασία.<br /><br />Ανώτεροι αξιωματούχοι της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) επιμένουν επανειλημμένα ότι η κινεζική κυβέρνηση δεν θα αναζητήσει ποτέ μια σφαίρα επιρροής στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι Νοτιοανατολικοί Ασιάτες είναι δικαίως δύσπιστοι. Καθώς επιδιώκουν την ευημερία τους μέσω του εμπορίου και των επενδύσεων από την Κίνα, οι περισσότερες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας φοβούνται την επέκταση της Κίνας και την απώλεια της κυριαρχίας τους.<br /><br />Ακόμη και στην Καμπότζη και το Λάος, τα κράτη της Νοτιοανατολικής Ασίας που έχουν δεχθεί περισσότερη κινεζική επιρροή ,οι διεφθαρμένες πολιτικές ελίτ δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις επιθυμίες της ευρύτερης κοινωνίας.<br /><br />Η ΛΔΚ, η οποία επικύρωσε την UNCLOS το 1996, ισχυρίζεται ότι έχει «κυριαρχία» στο περίπου 90 τοις εκατό της Θάλασσας της Νότιας Κίνας .Γνωρίζουμε ότι η κινεζική κυβέρνηση διεκδικεί το δικαίωμα να κλείνει μονομερώς τμήματα της Θάλασσας της Νότιας Κίνας εκτός των νόμιμων αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) της Κίνας σε δραστηριότητες αλλοδαπών, όπως αλιεία, τοπογραφικές έρευνες και γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες<br /><br />Το Πεκίνο κηρύσσει περιοδικά περιορισμούς σε τμήματα της ανοιχτής θάλασσας σε όλα τα ξένα πλοία και αεροσκάφη λόγω των στρατιωτικών ασκήσεων της ΛΔΚ. Η κινεζική κυβέρνηση προσπαθεί επίσης να περιορίσει την παρουσία ξένων στρατιωτικών μονάδων σε περιοχές όπου οι κανόνες της UNCLOS επιτρέπουν την ειρηνική διέλευση.<br /><br />Εάν το Πεκίνο επιτύχει διεθνή συναίνεση σε αυτές τις πράξεις καταπάτησης, η Κίνα θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την υποπεριφερειακή ηγεμονία. Και πιθανότατα θα ακολουθήσουν πιο τολμηρές κινεζικές δηλώσεις ιδιοκτησίας, συμπεριλαμβανομένων πιθανώς επιλεκτικών περιορισμών στην εμπορική ναυτιλία χωρών που δεν ευνοούν το Πεκίνο που βασίζονται στις θαλάσσιες οδούς που διέρχονται από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.<br /><br />Οι διατάξεις της UNCLOS αποτελούν προπύργιο έναντι αυτής της επιδίωξης<br /><br />Ακόμη και με την υποστήριξη των ΗΠΑ για το UNCLOS, η ικανότητα της συνθήκης να περιορίσει τις φιλοδοξίες της ΛΔΚ είναι περιορισμένη.<br /><br />Χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, ωστόσο, η UNCLOS δεν θα ήταν παρά μια συλλογή κανόνων και αρχών από τις οποίες το Πεκίνο θα παρέθεε επιλεκτικά στοιχεία που τυχαίνει να ευθυγραμμίζονται με την ατζέντα της ΛΔΚ, ενώ θα αγνοούσε τα υπόλοιπα.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μια απαράμιλλη ικανότητα να αντιμετωπίσουν την κινεζική εισβολή στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας οργανώνοντας συνεργασία για την ασφάλεια στην υποπεριοχή, διεξάγοντας στρατιωτικές ασκήσεις και πραγματοποιώντας επιχειρήσεις «ελευθερίας ναυσιπλοΐας» που αποδεικνύουν την απόρριψη παράνομων αξιώσεων της ΛΔΚ μέσω διελεύσεων από τις ΗΠΑ. σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Η ασυνήθιστα ισχυρή παρουσία των ΗΠΑ μπορεί να έχει αποτρέψει το Πεκίνο από την κατασκευή μιας στρατιωτικής βάσης στο αμφισβητούμενο Scarborough Shoal, για παράδειγμα.<br /><br />Η πιο πειστική απόδειξη ότι το Πεκίνο βλέπει την υποστήριξη των ΗΠΑ για την UNCLOS ως ουσιαστικό εμπόδιο στα σχέδια της ΛΔΚ για μια σφαίρα επιρροής στη Νοτιοανατολική Ασία είναι η αντίδραση του Πεκίνου σε αυτήν την υποστήριξη.<br /><br />Αξιωματούχοι της ΛΔΚ και μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από την κυβέρνηση ισχυρίζονται σταθερά ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καμία αρμοδιότητα να επικαλεστούν την UNCLOS επειδή η Ουάσιγκτον δεν έχει επικυρώσει τη συνθήκη.<br /><br />Ορισμένοι παρατηρητές που δεν ανήκουν στη ΛΔΚ, επίσης, δυστυχώς επανέλαβαν το επιχείρημα ότι η Ουάσιγκτον είναι «υποκριτική» ή «δεν έχει αξιοπιστία» όταν ζητά την τήρηση της UNCLOS.<br /><br />Αυτό το επιχείρημα θα ήταν έγκυρο μόνο εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ακολουθούσαν οι ίδιες τους κανόνες της UNCLOS.<br /><br />Ωστόσο, παρόλο που το Κογκρέσο των ΗΠΑ δεν έχει επικυρώσει τη συνθήκη, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγνωρίζει την UNCLOS ως μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου και την υπακούει αναλόγως.<br /><br />Όπως επισημαίνει ο Gregory B. Poling, «για κάθε Αμερικανό που εμπλέκεται σε ναυτιλιακές υποθέσεις, είτε ναυτικές, εμπορικές ή επιστημονικές, η UNCLOS είναι ουσιαστικά ο νόμος της χώρας.<br /><br />Επιπλέον, είναι πολύ αμφίβολο ότι, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, η επικύρωση της UNCLOS από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα εξομαλύνει σε σημαντικό βαθμό τις σινο-αμερικανικές εντάσεις στην περιοχή.<br /><br />Η Ουάσιγκτον θα εξακολουθούσε να είναι, από την οπτική γωνία της Κίνας, ένας αντίπαλος που αντιτίθεται στις προτιμήσεις του Πεκίνου. Ακόμη και χωρίς το επιχείρημα της μη επικύρωσης, το Πεκίνο θα συνέχιζε να υποστηρίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες στερούνται θέσης στη διαμάχη στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας επειδή η Ουάσιγκτον δεν είναι διεκδικήτρια.<br /><br />Οι σχολιαστές της ΛΔΚ χαρακτηρίζουν την εμπλοκή των ΗΠΑ στις διαμάχες για τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ως εκείνη που «προκαλεί προβλήματα».<br /><br />Ακριβέστερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν υποστήριξη σε μικρότερους διεκδικητές στις εδαφικές διαφορές που έχουν με το μέρος τους το Δίκαιο της Θάλασσας, δίνοντάς τους μια εναλλακτική λύση έναντι του εκφοβισμού της ΛΔΚ.<br /><br />Στις παρατηρήσεις του στις 3 Σεπτεμβρίου, ο Κινέζος υφυπουργός Εξωτερικών Xie Feng έδωσε τρεις λόγους για τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες «δεν είναι σε καμία απολύτως θέση να επικαλεστούν την UNCLOS για να κατηγορήσουν άλλους».<br /><br />Πρώτον, είπε ο Xie, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν να επικυρώσουν την UNCLOS λόγω της απροθυμίας τους να αποδεχθούν ορισμένες από τις υποχρεώσεις της συνθήκης, όπως η κοινή χρήση πόρων από τον βυθό της θάλασσας με τις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά άσχετο επειδή, και πάλι, οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές της UNCLOS που ισχύουν για τις εδαφικές διαφορές στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και για τις οποίες η Ουάσιγκτον κάλεσε την Κίνα να αποχωρήσει.<br /><br />Δεύτερον, ο Xie είπε ότι η Ουάσιγκτον υποστηρίζει την UNCLOS «από απώτερο σκοπό», δηλαδή για να τη χρησιμοποιήσει «ως εργαλείο για τη συσπείρωση, τον περιορισμό και την καταστολή άλλων χωρών».<br /><br />Κινέζοι διπλωμάτες χαρακτηρίζουν συστηματικά την πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Κίνας ως «περιορισμό»,αγνοώντας τη μαζική ροή αμερικανικού πλούτου και τεχνολογίας στην Κίνα και απορρίπτουν αντανακλαστικά οποιαδήποτε κριτική στη συμπεριφορά της ΛΔΚ ως «σφυρηλάτηση», μια εκδήλωση της νοοτροπίας του θύματος που καλλιεργείται από τον Κινέζο κομμουνιστή Κόμμα.<br /><br />Τέλος, ο Xie υποστήριξε ότι η ίδια η Αμερική παραβιάζει το διεθνές δίκαιο «χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική της δύναμη για να αμφισβητήσει τις αξιώσεις άλλων χωρών». Αυτό το επιχείρημα αντίκειται στην πραγματικότητα.<br /><br />Η ελευθερία της ναυσιπλοΐας στις ΗΠΑ είναι νόμιμη σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της UNCLOS και αμφισβητεί κατηγορηματικά τους κινεζικούς ισχυρισμούς που θα περιόριζαν παράνομα όσα επιτρέπει η UNCLOS.<br /><br />Ομοίως, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν τις θέσεις της Ταϊβάν έναντι της Κίνας με βάση την UNCLOS<br /><br />Το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι ολόκληρο το στενό της Ταϊβάν καλύπτεται από χωρικές θάλασσες (μέχρι το όριο των δώδεκα ναυτικών μιλίων από την ακτή) και μια ΑΟΖ.<br /><br />Η UNCLOS επιτρέπει μια ΑΟΖ έως και 200 ​​μίλια, αλλά ορίζει επίσης ότι όλα τα κράτη απολαμβάνουν ελευθερία πλοήγησης και υπερπτήσεων (συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικών πλοίων και αεροσκαφών) εντός της ΑΟΖ ενός παράκτιου κράτους, υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει λαθροθηρία πόρων.<br /><br />Το Πεκίνο όχι μόνο αντιτίθεται στα εγκεκριμένα από την UNCLOS διελεύσεις από πλοία και αεροσκάφη των ΗΠΑ μέσω και πάνω από τα στενά της Ταϊβάν εκτός χωρικών υδάτων, αλλά επιπλέον, η ίδια η ΛΔΚ στέλνει απρόσκλητα στρατιωτικά σκάφη στις ΑΟΖ άλλων χωρών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία και Αυστραλία.<br /><br />Ένα σώμα διεθνούς δικαίου που έχει ευρεία αποδοχή ,164 χώρες έχουν επικυρώσει την UNCLOS μπορεί να έχει περιοριστική επίδραση στη συμπεριφορά της ΛΔΚ.<br /><br />Το Πεκίνο συχνά αγνοεί το Δίκαιο της Θάλασσας, με τον πιο κατάφωρο τρόπο, σύμφωνα με την απόφαση-ορόσημο του Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου του 2016 που στράφηκε κατά της Κίνας, αλλά το Πεκίνο θέλει επίσης να γίνει γνωστό ως νομοταγής κυβέρνηση.<br /><br />Ως εκ τούτου, η Κίνα ισχυρίζεται ότι «τηρεί ειλικρινά τη Σύμβαση με άκαμπτο και υπεύθυνο τρόπο».<br /><br />Η UNCLOS είναι ένα φυσικό σημείο αφετηρίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες θέλουν να διατηρήσουν μια φιλελεύθερη περιφερειακή τάξη, με τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας που προσπαθούν να διατηρήσουν την αυτονομία τους."<br /><br />Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα<br /><br />Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν υποστήριξη σε μικρότερες χώρες διεκδικητές στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, στις εδαφικές διαφορές που έχουν με το μέρος τους το Δίκαιο της Θάλασσας, δίνοντάς τους μια εναλλακτική λύση έναντι του εκφοβισμού της Κίνας<br /><br />Μας θυμίζει κάτι από Αιγαίο και ελληνοτουρκικά αυτό;<br /><br />Οι ΗΠΑ και η Τουρκία δεν έχουν υπογράψει τη συμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας και αυτό επικαλείται συνεχώς η Τουρκία για την επέκταση των χωρικών υδάτων μας από 6νμ σε 12 νμ.(casus Belli) ότι είναι αιτία πολέμου.<br /><br />Οι ΗΠΑ όπως είδαμε επικαλουνται την UNCLOS έναντι της Κίνας και υπέρ των συμμαχων τους στον Ειρηνικό.<br /><br />Γιατί όχι λοιπόν και στο Αιγαίο;<br /><br />Μήπως η Ελλάδα δεν αποτελεί πιστό σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή, ώστε να δικαιούται τη στήριξη τους, επεκτείνοντας τα ΕΧΥ της , στο Αιγαίο από 6νμ σε 12 νμ σύμφωνα με την UNCLOS;<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι ΗΠΑ οφείλουν να στηρίξουν την επέκταση των Χωρικών Υδάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο από 6νμ σε 12 νμ;

Παναγιώτης Νάστος Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν υποστήριξη σε μικρότερες χώρες διεκδικητές στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, στις εδαφικές διαφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκτός από εξοπλισμούς το αξιόμαχο απαιτεί και στρατιωτική σκέψη…

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/09/ypourgeio-amynas.jpg" width="751" /><br /><br /><b>Γκαρτζονίκας Παναγιώτης</b><br />Στη δημόσια συζήτηση για την εθνική άμυνα, για το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, πρωτεύουσα θέση κατέχει το θέμα των εξοπλισμών. Η υστέρηση τα τελευταία 15 χρόνια, η αγορά των Rafale, ο εκσυγχρονισμός των F-16, η προμήθεια των φρεγατών Belharra κ.ο.κ. μονοπωλούν τις συζητήσεις. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι χωρίς εξοπλισμούς δεν υπάρχει άμυνα. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες εξίσου σοβαρές πτυχές της εθνικής ισχύος, που δεν τυχαίνουν αντίστοιχης προσοχής.<br /><br />Η μονομερής εστίαση στους εξοπλισμούς και στην τεχνολογία, δικαιολογείται εν μέρει από το γεγονός της ευκολίας που παρουσιάζει η μέτρηση, η σύγκριση και η αξιολόγησή τους: τόσα αεροσκάφη τέτοιας γενιάς, τόσα υποβρύχια, τόσα πυροβόλα κ.ο.κ. Χωρίς διάθεση υποτίμησης του τεχνολογικού παράγοντα, καλό είναι να έχουμε υπόψη μας ότι στους σύγχρονους πολέμους, όταν η Ελλάδα ηττήθηκε η ήττα δεν ήταν αποτέλεσμα τεχνολογικής υστέρησης. Επίσης, όταν κέρδισε, η νίκη δεν οφειλόταν σε εξοπλιστική υπεροχή.<br /><br />Από τους άλλους παράγοντες θα αναφερθούμε σ’ αυτό το άρθρο στην οργάνωση. Το υπουργείο Άμυνας, λοιπόν, δεν διαθέτει ενοποιημένες λειτουργίες, παρά μόνο τα επιτελεία συν κάποιες διευθύνσεις, που δημιουργήθηκαν εδώ και περίπου 20 χρόνια. Το ΓΕΕΘΑ και τα επιτελεία των κλάδων δεν έχουν ούτε την κοινή αρίθμηση των διευθύνσεών τους από το 1 μέχρι το 9, που ισχύει στο ΝΑΤΟ και σε όλον σχεδόν τον κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει αντιστοιχία ούτε στο εσωτερικό μεταξύ των επιτελείων, αλλά ούτε και με το εξωτερικό.<div><br />Συνεχείς αλλαγές από το 1974<br /><br />Προχωρώντας ακόμα πιο κάτω, διατηρούμε ένα απαράδεκτο σχήμα διοικήσεως και ελέγχου στο Αιγαίο, με πολλούς διοικητές, διότι δεν το θεωρούμε ενιαία περιοχή επιχειρήσεων. Εδώ, όμως, θα ασχοληθούμε με ένα άλλο ζήτημα, τη νέα δομή δυνάμεων. ‘Eχει προ καιρού εγκριθεί από το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων η συγκρότηση της Διοικήσεως Ειδικού Πολέμου υπό το ΓΕΕΘΑ. Η νέα διοίκηση θα περιλάβει την υφιστάμενη Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων και τις ταξιαρχίες καταδρομών, πεζοναυτών και ενδεχομένως την αερομεταφερόμενη ταξιαρχία και μονάδες ελικοπτέρων. Πρόκειται δηλαδή για την ανασύσταση του Β’ Σώματος Στρατού, με την προσθήκη και των ειδικών δυνάμεων, μολονότι διαφημίζεται ως κάτι καινοτόμο.<br /><br />Το ζήτημα να τεθούν αυτές οι δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, έχει τεθεί εδώ και πάνω από 40 χρόνια. Αυτό υποδηλώνει πως αφενός δεν έχουμε λύσει το πρόβλημα, αφετέρου επαναφέρουμε την ίδια λύση, στερούμενοι νέων ιδεών. Η ιστορία αρχίζει το 1978 με την ίδρυση της ΙΙΙ Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων, η οποία καταργήθηκε μία δεκαετία αργότερα για να ανασυσταθεί το 1998 ως Β’ Σώμα Στρατού, το οποίο καταργήθηκε το 2013, για να εμφανιστεί και πάλι σήμερα ως Διοίκηση Ειδικού Πολέμου!<br /><br /></div><div>Προσπάθειες αναδιάταξης<br /><br />Ο στρατός, από το 1974 και μετά, κατέβαλε τεράστια προσπάθεια να αναδιαταχθεί για να αντιμετωπίσει την εξ ανατολών απειλή. Μέχρι σήμερα έκανε πολλές αλλαγές, συνήθως συρρικνούμενος, αλλά ποτέ μία συνολική μεταρρύθμιση. Τα τελευταία 20 χρόνια ανακυκλώνονται οι ίδιες ιδέες μολονότι έχουν εμφανιστεί πολλές “νέες δομές”, οι οποίες και δεν υλοποιήθηκαν. Ποιο ακριβώς είναι λοιπόν το πρόβλημα;<br /><br />Για τις “ειδικές” ταξιαρχίες του στρατού, εκτός δηλαδή από τις τεθωρακισμένες και του πεζικού, που τώρα τίθενται υπό τη Διοίκηση Ειδικού Πολέμου, υπάρχει μια αμηχανία για το πώς θα χρησιμοποιοιηθούν ως σύνολο και όχι ως μονάδες ή υπομονάδες. Για τις μονάδες καταδρομών, από τη δεκαετία του 1980, οπότε έπαυσε η αποστολή της “Κόκκινης Προβιάς”, επικρατεί σύγχυση για το ρόλο τους, πόσο μάλλον για την ταξιαρχία.<br /><br />Η ταξιαρχία πεζοναυτών οργανώθηκε κατά το πρότυπο των Αμερικανών Πεζοναυτών, σαν το Αιγαίο να είναι ο Ειρηνικός και να πρέπει να καταλάβει τη νήσο Iwo Jima! Δηλαδή, ενώ εμφανίζεται να είναι ξεκάθαρος ο ρόλος της, εντούτοις σε ένα αρχιπέλαγος μάλλον χρειάζεται διαφορετική ιδέα ενεργείας. Αλλά και οι άλλοι “ειδικοί” σχηματισμοί, είτε αερομεταφερόμενοι είτε ελικοπτέρων, ενεργούν τμηματικά. Το πρόβλημα συνεπώς με αυτούς τους σχηματισμούς είναι πρωτίστως πώς θα ενεργήσουν συγκεντρωτικά και δευτερευόντως πού θα υπαχθούν.</div><div><br />Χρειάζεται συνδυαστική αξιοποίηση δυνάμεων<br /><br />Κρίνουμε ότι η δημιουργία της Διοικήσεως Ειδικού Πολέμου δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση, για τους παρακάτω λόγους:<br /><br />Πρώτον, η συγκέντρωση ανόμοιων δυνάμεων σε μία “δεξαμενή” δεν επιφέρει ουσιαστική αλλαγή εφόσον δεν αλλάζει ο τρόπος χρησιμοποιήσεώς τους. Μπορεί ο τίτλος να ακούγεται βαρύγδουπος επί της ουσίας, όμως παρακάμπτουμε το πρόβλημα αντί να το επιλύουμε.<br /><br />Δεύτερον και σπουδαιότερο, οι ταξιαρχίες αυτές θα χρησιμοποιούνται τμηματικά, γεγονός που οδηγεί στην “τακτικοποίηση” των στρατιωτικών μας ενεργειών. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να χρησιμοποιούνται συγκεντρωτικά, σε συνδυασμό και με άλλες δυνατότητες, ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών. Δηλαδή, να επιτυγχάνουν επιχειρησιακού επιπέδου σκοπούς με στρατηγικά αποτελέσματα.<br /><br />Τρίτον, μία τέτοια χρησιμοποίηση, εκτός από τακτικό έχει και αμυντικό χαρακτήρα. Θυμίζει τη “μεθοδική μάχη” και το colmater (σφράγισμα) των Γάλλων το 1940, των οποίων το δόγμα προέβλεπε την προσπάθεια αρχικά “σφραγίσματος της διαρροής”, με ενέργεια των εφεδρειών για την αποκατάσταση του γραμμικού μετώπου. Μετά την αποκατάσταση του μετώπου, αφού εξασφαλιζόταν η υπεροχή σε προσωπικό και μέσα, τότε θα αναλαμβανόταν αντεπίθεση. Κάτι τέτοιο, όμως, ήταν παρωχημένο ήδη το 1940, πόσο μάλλον σήμερα.<br /><br />Τέταρτον, η Ελλάδα έχει αμυντικό δόγμα στο στρατηγικό επίπεδο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να διαταχθούμε ώμο με ώμο για να εμποδίσουμε τους Τούρκους. Όσο μεγεθύνονται οι δυνατότητες της Τουρκίας άλλο τόσο αυξάνεται η ανάγκη για διενέργεια από μέρους μας επιθετικών ενεργειών στο επιχειρησιακό και στο τακτικό επίπεδο.</div><div><br />Αξιόμαχο και κατάργηση μεραρχιών<br /><br />Εν κατακλείδι, όλες οι “ειδικές” ταξιαρχίες είναι επίλεκτες δυνάμεις με ανώτερη εκπαίδευση, ηθικό και δυνατότητες. Το ζητούμενο δεν είναι να τις περιθωριοποιήσουμε, αλλά να τις χρησιμοποιήσουμε επιθετικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποδώσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Η αναβάθμισή τους περνάει μέσα από την αναβάθμιση των τρόπων ενεργείας τους και όχι μέσα από την υπαγωγή σε μια επιχειρησιακή διοίκηση ανόμοιων σχηματισμών που ανήκουν και διοικητικά σε μία κατηγορία. Με την αντίληψη της “δεξαμενής” διαιωνίζουμε ένα πρόβλημα, μετατρέποντάς το σε ζήτημα διοικητικής υπαγωγής, χωρίς να δίνουμε λύση στον τρόπο χρησιμοποίησης.<br /><br />Συναφές με το παραπάνω ζήτημα, χωρίς να αφορά τη Διοίκηση Ειδικού Πολέμου, είναι η συζήτηση για κατάργηση του επιπέδου διοικήσεως της μεραρχίας. Τα τελευταία χρόνια ο στρατός αντιμετώπιζε, επίσης, με αμηχανία τις μεραρχίες. Ξεκινώντας από τον ευφημισμό “επιχειρησιακό στρατηγείο”, τις απογύμνωσε από δυνατότητες, οπότε ενδεχόμενη κατάργησή τους θα είναι η λογική συνέπεια μέχρι το τέλος της.<br /><br />Επιγραμματικά, η κατάργηση των μεραρχιών στερεί τον ελιγμό του Σώματος Στρατού από επιλογές, τόσο στην άμυνα όσο κυρίως στην επίθεση, η οποία καθίσταται σχεδόν αδύνατη. Θεωρούμε ότι και στις δύο περιπτώσεις, του “ειδικού πολέμου” και των μεραρχιών, το αίτιο είναι κοινό. Κατά κύριο λόγο προέρχεται από την ένδεια στρατιωτικής σκέψης και παιδείας. Με αυτά τα δύο, όμως, θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εκτός από εξοπλισμούς το αξιόμαχο απαιτεί και στρατιωτική σκέψη…

Γκαρτζονίκας Παναγιώτης Στη δημόσια συζήτηση για την εθνική άμυνα, για το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, πρωτεύουσα θέση κατέχει το θέμα των...

Διαβάστε την συνέχεια

«Και ο Νίξον να ξεχαστούν οι υποκλοπές ήθελε αλλά δεν το κατάφερε»! Νέο δημοσίευμα Politico για Μητσοτάκη

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/09/mitsotakis_nixon.png"><img height="413" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/09/mitsotakis_nixon-696x449.png" width="775" /></a><br /><br />Το Politico επανέρχεται στο θέμα των υποκλοπών και με άρθρο του λέει με απλά λόγια ότι όσο κι αν ο κ.Μητσοτάκης επειδή να επιβάλει λήθη για το θέμα των υποκλοπών, δε μπορεί να το καταφέρει. «Και ο Νίξον να ξεχαστούν οι υποκλοπές ήθελε, αλλά δεν μπόρεσε να το πετύχει», γράφει.<br /><br />Το άρθρο που υπογράφει η Νεκταρία Σταμούλη, αναφέρεται:<br /><br />Το επίμονο σκάνδαλο κατασκοπείας έχει ανατρέψει το πολιτικό τοπίο της Ελλάδας, τροφοδοτώντας αμφιβολίες ότι η χώρα μπορεί να σχηματίσει μια σταθερή κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές.<br /><br />Η διαμάχη ξεκίνησε τον περασμένο μήνα όταν η κυβέρνηση αναγνώρισε ότι είχε υποκλέψει το τηλέφωνο ενός ηγέτη της αντιπολίτευσης – μια κίνηση που χαρακτήρισε νόμιμη, αλλά εσφαλμένη. Στη συνέχεια άνθισε γρήγορα σε μια δαιδαλώδη ιστορία που περιελάμβανε την εγκατάσταση αμφιλεγόμενου spyware στα τηλέφωνα ενός διαρκώς διευρυνόμενου δικτύου πολιτικών και δημοσιογράφων.<br /><br />Αλλά η κυβέρνηση δεν ισχυρίστηκε ότι δεν έχει σχέση – ή ακόμη και γνώση – αυτών των ευρύτερων υποθέσεων. Και μετά την απόλυση δύο κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει ότι πρέπει να διατηρήσει την πορεία του εν μέσω οικονομικών καταιγίδων, ενός πολέμου που μαίνεται κοντά και της ολοένα και πιο πολεμικής ρητορικής από την Τουρκία.<br /><br />«Δεν πρόκειται να είμαι ο επόπτης της πολιτικής αστάθειας», είπε ο Μητσοτάκης το βράδυ του Σαββάτου στη ΔΕΘ – το μεγαλύτερο ετήσιο πολιτικό γεγονός της Ελλάδας. «Θα οδηγήσω τη χώρα με ασφάλεια στο τέλος της τετραετίας και μετά θα είμαστε μετρημένοι».<br /><br />Ωστόσο, το κοινό είναι διχασμένο για το αν θέλει να δει τον Μητσοτάκη να παραμένει στην εξουσία. Δύο πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι λίγο περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες πιστεύουν ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να παραιτηθεί. Και με τις εκλογές να διεξαχθούν κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους 9 μήνες, οι πιθανοί εταίροι του Μητσοτάκη προσπαθούν να επιτεθούν.<br /><br />Πάνω από όλα κρέμεται η πιθανότητα να προκύψουν περισσότερα σχέδια κατασκοπείας. Ήδη, υπάρχει μια συνεχής ροή νέων καταγγελιών στον ελληνικό Τύπο τις τελευταίες εβδομάδες.<br /><br />Ωστόσο, ο Μητσοτάκης έχει λόγους να είναι σίγουρος ότι αυτός και το κεντροδεξιό κόμμα του, η Νέα Δημοκρατία, μπορεί να βγουν σχετικά αλώβητοι. Αν και κάποιοι κομματικοί γκρινιάζουν για τις αποκαλύψεις, η ίδια η Νέα Δημοκρατία δεν φαίνεται να υποφέρει στις δημοσκοπήσεις. Και οι ψηφοφόροι φαίνονται πολύ πιο επικεντρωμένοι στην καταιγιστική οικονομία, παρά στην κατασκοπεία.<br /><br />«Ο Μητσοτάκης δεσμεύτηκε να μην πάει σε εκλογές το φθινόπωρο, μετά από μια καλή τουριστική σεζόν, αλλά την άνοιξη, μετά από έναν πολύ δύσκολο χειμώνα», δήλωσε ο Αθανάσιος Διαμαντόπουλος, Έλληνας πολιτικός ειδικός στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. «Μέχρι τότε, οι αναφορές για τις υποκλοπές δεν θα έχουν σβήσει, αλλά θα υπάρχουν τόσα πολλά οικονομικά προβλήματα που αυτό θα είναι το κύριο διακύβευμα».<br /><br />Το παρατεταμένο σκάνδαλο δεν ήταν χωρίς συνέπειες — κάθε άλλο.<br /><br />Αρχικά, υπήρξαν οι παραιτήσεις, στις οποίες περιλαμβανόταν ένας από τους κορυφαίους συνεργάτες του Μητσοτάκη και ο αρχηγός πληροφοριών του. Αυτά ήρθαν αφού η κυβέρνηση παραδέχτηκε ότι είχε εξουσιοδοτήσει μια υποκλοπή του Νίκου Ανδρουλάκη, ενός βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ηγείται του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος στο ελληνικό κοινοβούλιο, του κεντροαριστερού ΠΑΣΟΚ.<br /><br />Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, στο τηλέφωνο του Ανδρουλάκη βρέθηκε επίσης παρεμβατικό spyware γνωστό ως Predator, εκτός από αυτά ενός δημοσιογράφου και βουλευτών από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση αρνήθηκε οποιαδήποτε σύνδεση με αυτές τις παραβιάσεις.<br /><br />Ωστόσο, υπάρχουν επίμονα ερωτήματα σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη. Ο Μητσοτάκης αρνήθηκε να εξηγήσει γιατί κατασκοπεύτηκε ο πολιτικός του αντίπαλος, επισημαίνοντας ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια.<br /><br />Η σιωπή ανησυχεί ορισμένους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.<br /><br />«Σε τέτοιες καταστάσεις, η κάθαρση συμβαίνει μόνο όταν ξεκαθαρίσουν πλήρως», είπε ο Κώστας Καραμανλής, πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας και κάποτε επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια πρόσφατης κομματικής εκδήλωσης στην Κρήτη. «Το γεγονός ότι αυτά τα γεγονότα προκλήθηκαν από κυβερνητική πρωτοβουλία δεν είναι μόνο αντιδημοκρατικό και παράνομο, αλλά τόσο πολύ πέρα από τα όρια της νοσηρής φαντασίας και της πολιτικής ανοησίας που είναι αδιανόητο».<br /><br />Οι απογοητεύσεις έχουν ξεχυθεί στο κοινοβούλιο, όπου ο Νικήτας Κακλαμάνης, μέλος της Νέας Δημοκρατίας και αντιπρόεδρος της Βουλής, είπε ότι αντιτίθεται τώρα σε μια διάταξη που ψήφισαν ο ίδιος και το κυβερνών κόμμα που στερούσε από τους πολίτες τη δυνατότητα να μάθουν αν βρίσκονται υπό παρακολούθηση.<br /><br />Το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε επίσης αρχικά τη νομοθεσία.<br /><br />Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τζαβάρας χαρακτήρισε μάλιστα «ντροπή» τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης που δεν κάλυψαν περισσότερο το σκάνδαλο.<br /><br />«Η λειτουργία του συντάγματος έχει δεχθεί σοβαρό πλήγμα και ο πρωθυπουργός πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων», δήλωσε ο Τζαβάρας, ένας από τους εκπροσώπους του κόμματος σε κοινοβουλευτική έρευνα που διερευνά το θέμα.<br /><br />Παρά τις δημόσιες επιπλήξεις, μια πλήρης εξέγερση από το εσωτερικό του κόμματος παραμένει απίθανη – ο αριθμός των δυσαρεστημένων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει αυξηθεί τις τελευταίες ημέρες.<br /><br />Για ορισμένους πολιτικούς ειδικούς στη χώρα, η παραμονή της εξουσίας του Μητσοτάκη είναι σύμπτωμα μιας δυσλειτουργίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος.<br /><br />«Αν ήμασταν σε οποιοδήποτε δημοκρατικό πολίτευμα δεν θα είχαμε πολιτική αστάθεια», είπε ο Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. «Ο πρωθυπουργός θα είχε ήδη παραιτηθεί και θα είχαν ξεκινήσει οι διαδοχικές εξελίξεις».<br /><br />«Ο Μητσοτάκης», υποστήριξε ο Μαραντζίδης, «ταυτίζει το προσωπικό του μέλλον με το μέλλον της δημοκρατίας και της χώρας όταν λέει ότι αν παραιτηθώ θα υπάρξει αστάθεια».<br /><br />Ο Μητσοτάκης απάντησε σε αυτή τη σκέψη την Κυριακή, λέγοντας: «Ο κόσμος μας ξέρει. Αν όχι εμείς, τότε ποιος;»<br /><br />Τελικά, ο Μητσοτάκης είναι πιθανό να περάσει τους επόμενους μήνες τόσο προσπαθώντας να κρατήσει το κόμμα του ενωμένο, όσο και προσπαθώντας να περιηγηθεί σε ολοένα και πιο περίπλοκες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξαχθούν τους επόμενους μήνες.<br /><br />Μέχρι να βγουν στην επιφάνεια οι κατασκοπευτικές αποκαλύψεις, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θεωρούνταν ότι οδεύουν προς το σχηματισμό κυβέρνησης κεντρώου συνασπισμού μετά τις επερχόμενες εκλογές.<br /><br />Αυτό τελείωσε.<br /><br />«Είναι πλέον πολύ δύσκολο για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να κινηθούν προς τη Νέα Δημοκρατία, αλλά ακόμα πιο δύσκολο για αυτούς να ασκήσουν πίεση στην ηγεσία του κόμματός τους για να συμμετάσχουν σε έναν συνασπισμό», είπε ο Διαμαντόπουλος, ο Έλληνας πολιτικός ειδικός στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.<br /><br />Ο Μητσοτάκης έριξε την ευθύνη για αυτό στον ίδιο τον Ανδρουλάκη, κατηγορώντας τον ότι παίζει πολιτική με τις παρακολουθήσεις του.<br /><br />«Πιστεύω ότι αυτό που συνέβη βοήθησε τον Ανδρουλάκη να ακολουθήσει μια προκαθορισμένη γραμμή, αυτή της ρήξης με τη Νέα Δημοκρατία», είπε, υποστηρίζοντας ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε «δυσαρμονία» με τους δικούς του ψηφοφόρους.<br /><br />Οι επόμενες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα θα διεξαχθούν με σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για οποιοδήποτε κόμμα να συγκεντρώσει την πλειοψηφία. Εξαιτίας αυτού, η χώρα πιθανότατα θα κατευθυνθεί σε δεύτερες εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν βάσει ενός συστήματος που θα χορηγεί μπόνους θέσεις στο πρώτο κόμμα. Η τρέχουσα δημοσκόπηση, ωστόσο, δεν δείχνει κανένα κόμμα κοντά στην επίτευξη απόλυτης πλειοψηφίας, ακόμη και με μπόνους δεύτερου γύρου.<br /><br />Πριν από το σκάνδαλο της κατασκοπείας, αυτή η πραγματικότητα είχε τροφοδοτήσει τις προσδοκίες ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα πιεστούν να σχηματίσουν συνασπισμό. Τώρα, με τα δύο κόμματα να τσακώνονται, οι εικασίες είναι ανεξέλεγκτες για το ποιοι σχηματισμοί συνασπισμών θα μπορούσαν να προκύψουν από μια τέτοια διχαστική στιγμή.<br /><br />Ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να συνδεθεί με το εθνικιστικό, ρωσόφιλο κόμμα Ελληνική Λύση. Ωστόσο, αυτό θα αντιπροσώπευε μια στροφή για τον πρωθυπουργό, ο οποίος αυτοχαρακτηρίζεται ως μετριοπαθής και φιλοαμερικανός πολιτικός.<br /><br />Την Κυριακή, ο Μητσοτάκης είπε ότι δεν αισθάνεται «καθόλου κοντά» στην Ελληνική Λύση, αλλά δεν απέκλεισε ενδεχόμενο δέσιμο, υποστηρίζοντας ότι «δεν είναι έτοιμος να μιλήσει για το ποιες θα είναι οι επιλογές» εάν χρειαστεί συνασπισμός. Άφησε επίσης ανοιχτή την επιλογή να συνεργαστεί με συγκεκριμένους ανθρώπους από διάφορα πολιτικά κόμματα για να ενισχύσει τη θέση του.<br /><br />Είναι αξιοσημείωτο ότι μια ομάδα μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να βρίσκεται στο τραπέζι, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές στην Αθήνα – αλλά ρεαλιστικά μόνο χωρίς τον Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό. Κι αυτό δεν είναι κάτι που θα έλεγε «ναι» ο Μητσοτάκης.<br /><br />«Ο αρχηγός του πρώτου κόμματος πρέπει να είναι ο πρωθυπουργός, ακόμη και σε περίπτωση κυβέρνησης συνασπισμού», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός την Κυριακή.<br /><br />Ομοίως, ένας μεγάλος συνασπισμός μεταξύ Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ – μια προσέγγιση που ευνοεί το ΠΑΣΟΚ – πιθανότατα θα απαιτούσε νέα ηγεσία εντός της Νέας Δημοκρατίας.<br /><br />«Αυτό είναι δυνατό, αλλά δεν θα είναι απλό», είπε ο Μαραντζίδης, καθηγητής πολιτικών επιστημών. «Όσο (σ.σ. ο Μητσοτάκης}) ταυτίζει το προσωπικό του μέλλον με το μέλλον της δημοκρατίας και της χώρας, αυτό θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στις εξελίξεις μετά τις εκλογές».<br /><br />Ο ίδιος ο Μητσοτάκης προειδοποίησε για ένα άλλο ενδεχόμενο – έναν συνασπισμό που συγκεντρώνει όλα τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της αριστερής αντιπολίτευσης για να σχηματίσουν κυβέρνηση παραλείποντας τη Νέα Δημοκρατία, ακόμα κι αν τερματίσει πρώτη.<br /><br />«Αυτό θα είναι ένα πολιτικό τέρας και πρέπει να ενημερώσω και να προειδοποιήσω τον κόσμο για αυτό το ενδεχόμενο», είπε ο Μητσοτάκης.<br /><br />Παρά την ταχέως μεταβαλλόμενη πολιτική δυναμική, η δημοσκόπηση την περασμένη εβδομάδα έδειξε περιορισμένη ζημιά στην κυβέρνηση σχετικά με το σκάνδαλο κατασκοπείας.<br /><br />Ανάλογα με τη δημοσκόπηση, η Νέα Δημοκρατία έχει υποχωρήσει μόνο μεταξύ 0,2 και 1,7 ποσοστιαίων μονάδων από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο. Εν τω μεταξύ, τα κόμματα της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ κέρδισαν απλώς μεταξύ 0,5 και 1 ποσοστιαίας μονάδας.<br /><br />«Μας εξέπληξαν οι βραχυπρόθεσμες αντιδράσεις στο παρελθόν», δήλωσε ο Γιώργος Αράπογλου, γενικός διευθυντής της εταιρείας δημοσκοπήσεων Pulse. Ο Αράπογλου υπενθύμισε ότι μετά από μια τεράστια πυρκαγιά το 2018 που είδε 100 ανθρώπους να χαθούν, η κυβέρνηση έχασε την εξουσία το 2019.<br /><br />Τελικά, ο Αράπογλου είπε ότι η οικονομία είναι συνήθως ο μεγαλύτερος παράγοντας στις εκλογές. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν τη θεωρία του. Σε έρευνα της Marc, το 84% των Ελλήνων δήλωσε ότι ανησυχεί για τον πληθωρισμό και την επικείμενη ενεργειακή κρίση αυτόν τον χειμώνα. Μόνο το 16% εξέφρασε ανησυχίες για τις αποκαλύψεις των υποκλοπών.<br /><br />Όταν εξετάζουμε απλώς την πολιτική, όμως, η ιστορία της κατασκοπείας φαίνεται να είναι μεγάλη. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO έδειξε ότι σχεδόν το 70% των Ελλήνων πιστεύουν ότι η υπόθεση ήταν ένα «πολύ» ή «αρκετά» σημαντικό μέρος της τρέχουσας πολιτικής σκηνής. Πάνω από τους μισούς, το 59%, θεωρεί επίσης ότι ο Μητσοτάκης φέρει κάποια ευθύνη, ενώ περίπου το ίδιο ποσοστό είπε ότι η υπόθεση μείωσε την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση.<br /><br />Πολλές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μια ισχνή πλειοψηφία θέλει ο Μητσοτάκης να παραιτηθεί – μια δημοσκόπηση της Public Issue το είχε στο 54%, ενώ μια δημοσκόπηση της ProRata στο 51%.<br /><br />«Προφανώς η στρατηγική της κυβέρνησης είναι να ξεχαστεί αυτό που συμβαίνει», είπε ο Μαραντζίδης. «Αλλά», πρόσθεσε, «με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όπως ο Νίξον που δεν απέφυγε την αλήθεια, έτσι και ο Μητσοτάκης δεν θα μπορέσει να την αποφύγει».<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Και ο Νίξον να ξεχαστούν οι υποκλοπές ήθελε αλλά δεν το κατάφερε»! Νέο δημοσίευμα Politico για Μητσοτάκη

Το Politico επανέρχεται στο θέμα των υποκλοπών και με άρθρο του λέει με απλά λόγια ότι όσο κι αν ο κ.Μητσοτάκης επειδή να επιβάλει λήθη για ...

Διαβάστε την συνέχεια