Τι θα γινόταν στη Μέση Ανατολή αν κυβερνούσε την Αίγυπτο ο Μόρσι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA5nvoLjRbPoxm1sEFGARvAw0g6lqsSoyPTYL4caVYY5kQ0BoQk24pNjp8ChZfv6kR3e8Lz6YRKf4eO1rGhHQhbYYpnA-4mUdJFpDtuFeNndMqi6AInDga1dR7kl3aX1mUqzSnl84Ft10/s1600/morsi.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA5nvoLjRbPoxm1sEFGARvAw0g6lqsSoyPTYL4caVYY5kQ0BoQk24pNjp8ChZfv6kR3e8Lz6YRKf4eO1rGhHQhbYYpnA-4mUdJFpDtuFeNndMqi6AInDga1dR7kl3aX1mUqzSnl84Ft10/s640/morsi.png" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <b>Δρ. Πάνος Κουργιώτης *</b><br /> Ο απροσδόκητος θάνατος του Μοχάμαντ Μόρσι πυροδοτεί μια μεγάλη συζήτηση με πολλές προεκτάσεις για το μέλλον του πολιτικού Ισλάμ, τον εκδημοκρατισμό των αραβικών κοινωνιών μετά την Αραβική Άνοιξη, καθώς και τα όρια των γεωπολιτικών συσχετισμών σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. Κάποιες σκέψεις, για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά: <br /> <br /> Πρώτον, ο Μόρσι ανατράπηκε, αλλά μαζί με αυτόν ανατράπηκε και ένα ολόκληρο μοντέλο πολιτικής μετάβασης στον Αραβικό Κόσμο που μαστίζεται από χρόνιες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και δικτατορική διακυβέρνηση. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό θα αναδεικνύονταν με δημοκρατικές διαδικασίες ισλαμιστικές κυβερνήσεις ή κυβερνητικοί συνασπισμοί με ισλαμιστές εταίρους στις χώρες που ανέτρεπαν τους δικτάτορες τους.<br /> <br /> Το μοντέλο λειτούργησε για έναν περίπου χρόνο στην Αίγυπτο μέχρι την ανατροπή του Μόρσι, ενώ η προσπάθεια εγκαθίδρυσής του οδήγησε σε πολλαπλές εμφύλιες και δια αντιπροσώπων συρράξεις στη Λιβύη και τη Συρία. Μόνο στην Τυνησία, φαίνεται να έχει πετύχει σε κάποιο βαθμό, με τους ισλαμιστές να συγκυβερνούν σε έναν κεντροδεξιό συνασπισμό και να έχουν μετατραπεί στο αραβικό εφάμιλλο ενός χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Θιασώτες και μεγάλοι χορηγοί του μοντέλου αυτού υπήρξαν εξαρχής η Τουρκία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και ο Εμίρης του Κατάρ που πρόβαλε τους αγώνες των εξεγερμένων αραβικών λαών σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω του al-Jazeera. <br /> <br /> Δεύτερον, η Αίγυπτος εξαιτίας της κομβικής της θέσης στον Αραβικό Κόσμο λειτουργεί ως οδηγός για τις υπόλοιπες χώρες. Αυτό είναι κάτι που ισχύει από την εποχή του Νάσερ ακόμα το 1952, όταν όλοι μιλούσαν για τα περιβόητα «νασερικά κινήματα», ενώ ακόμα και ο δικός μας δικτάτορας Παπαδόπουλος αρεσκόταν να αποκαλείται «Νάσερ». <br /> <br /> Οι Σαουδάραβες και οι Εμιρατιανοί δεν ήθελαν λοιπόν ένα μοντέλο «ισλαμοδημοκρατίας» στην καρδιά του Αραβικού Κόσμου επειδή το έβλεπαν ως δυνητική απειλή για τις δικές τους μη συνταγματικές, απόλυτες μοναρχίες. Έκτοτε, οι strongmen τύπου Σίσι παραμένουν η μόνη αποδεκτή λύση στη Μέση Ανατολή και αυτή η άποψη κερδίζει διαρκώς έδαφος και στην Δύση, ακόμη και αν οι εμπνευστές της αποτελούν ό,τι πιο αντιδραστικό υπάρχει στην περιοχή σήμερα.<br /> <br /> Θα ήταν πλήγμα για Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ <br /> <br /> Τρίτον, η «λύση Μόρσι» αν και πήγασε από τον λαό, ταυτόχρονα έχαιρε της αμέριστης υποστήριξης του άξονα Τουρκίας-Κατάρ, ο οποίος υπάρχει μέχρι σήμερα και δημιουργήθηκε εν μέσω της Αραβικής Άνοιξης ως αντίπαλο δέος στον άξονα Σαουδική Αραβία-Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των διαδικασιών πολιτικής μετάβασης σε Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο, Συρία, Υεμένη κ.α. Επομένως, ο Μόρσι πάντα θα ενεργούσε στο πλαίσιο αυτών των συσχετισμών και των υπαγορευόμενων πολιτικών από τους περιφερειακούς πάτρωνες/χορηγούς του. <br /> <br /> Τέταρτον, αν ο Μόρσι παρέμενε στο θώκο και κέρδιζε το στρατόπεδο Τουρκίας-Κατάρ, τότε θα ήταν σίγουρη η νίκη και στο μέτωπο της Λιβύης σε στρατιωτικό επίπεδο υπέρ του ίδιο άξονα. Το αμυντικό σχήμα συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ δε θα μπορούσε να συμπεριλάβει την Αίγυπτο και Τουρκία-Αίγυπτος-Λιβύη θα συγκροτούσαν από κοινού το δικό τους σχήμα, οριοθετώντας τις μεταξύ τους ΑΟΖ. Επομένως, φανταστείτε τι θα έκανε ο Ερντογάν και πόσους ‘Πορθητές’ θα έβγαζε ακόμα και στο Καστελόριζο, αν προβαίνει σε γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ τώρα που υποτίθεται πως είναι στριμωγμένος και απομονωμένος. <br /> <br /> Πέμπτον, ο Μόρσι είχε την τάση να συσπειρώνει τους εχθρούς του. Στο εσωτερικό επίπεδο κατάφερε να φέρει εγγύτερα νοσταλγούς της στρατοκρατίας του Μουμπάρακ με μερίδες των διαδηλωτών της Ταχρίρ από άλλους πολιτικούς χώρους που υπερασπίζονταν την επανάσταση και τη δημοκρατία. Στο εξωτερικό επίπεδο, μπορεί ο διάδοχός και πρώην υπουργός άμυνας της κυβέρνησής του, ο Αμπντ αλ-Φαταχ Σίσι να παρουσιάζεται ως ο εκλεκτός της Δύσης, του Ισραήλ και των Σαουδαράβων, ταυτόχρονα όμως και ο Μπασάρ αλ – Άσαντ της Συρίας χαιρέτησε το πραξικόπημα της 3ης Ιούλη ως «την αρχή της αποκατάστασης της κανονικότητας στον Αραβικό Κόσμο«, όπως δήλωσε. Και δεν είχε άδικο, φτάνει να δούμε τι ακολούθησε την ανατροπή του Μόρσι και την εδραίωση του Σίσι. <br /> Ήταν πράγματι δημοκράτης; <br /> <br /> Έκτον, η εκλογή Μόρσι και η νίκη των Ισλαμιστών στις εκλογές του 2012 στην Αίγυπτο δε σημαίνει πως η Μουσουλμανική Αδελφότητα, μέλος της οποίας ήταν ο Μόρσι ούτως ή άλλως, υπήρξε μια πολιτική δύναμη εξ’ ορισμού φίλα προσκείμενη στην δημοκρατία. Αυτό οφείλεται στον βαθύτατο κοινωνικό συντηρητισμό των μελών και της <a href="https://www.politeianet.gr/books/9789604632848-kourgiotis-d-panos-zitros-i-proti-nioti-tou-islamismou-256504">ηγεσίας της οργάνωσης που ιδρύθηκε στην Αίγυπτο του Μεσοπολέμου.</a> <br /> <br /> Κατά την πολυκύμαντη πορεία της, υπήρξε σε κατάσταση μερικής ή μετωπικής σύγκρουσης αλλά και συνεργασίας με τους κυβερνώντες, είτε επρόκειτο για τις κυβερνήσεις των πασάδων κατά την περίοδο της βασιλείας πριν το 1952, είτε για το καθεστώς του Σαντάτ και του Μουμπάρακ αργότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι κατέβηκαν τελευταίοι, αν όχι από τους τελευταίους στην Ταχρίρ τον Γενάρη του 2011, φοβούμενοι μη μείνουν εκτός νυμφώνος, όταν η πλάστιγγα φάνηκε να γέρνει υπέρ των διαδηλωτών και κατά του γηραιού Μουμπάρακ. <br /> <br /> Οι τότε δηλώσεις του Γενικού Καθοδηγητή της Αδελφότητας, Μουχάμαντ αλ-Μπαντίαα για αυτοσυγκράτηση και εξέταση των συνθηκών πριν την ανάληψη κάποιας πρωτοβουλίας έφεραν μια έντονη οσμή ενός φορέα που φοβόταν τις αλλαγές, ιδίως αυτές που λάμβαναν χώρα ραγδαία στις πλατείες και τους δρόμους και δε μπορούσαν να ελεγχθούν από καμία από τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις της Αιγύπτου. <br /> <br /> Στην πραγματικότητα, τόσο ο Μόρσι όσο και το κόμμα του κεφαλαιοποίησαν εκλογικά το 2012 μια παράδοση δεκαετιών που βασιζόταν στην παροχή υπηρεσιών πρόνοιας και υποκατάστασης του ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους σε μια χώρα με το μέγεθος και τα προβλήματα της Αιγύπτου. <br /> <br /> Τα σφάλματα του Μόρσι <br /> <br /> Έβδομον, αυτή η παράδοση ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να εγγυηθεί την βιωσιμότητα της κυβέρνησης των Ισλαμιστών. Αν και το εκλογικό αποτέλεσμα δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν, εντούτοις στον βραχύβιο κύκλο της, η κυβέρνηση και ο πρόεδρος Μόρσι υπέπεσαν στα εξής σφάλματα: προτίμησαν να ικανοποιήσουν τους κυβερνητικούς τους εταίρους, τους Σαλαφιστές, οι οποίοι είχαν αιτήματα όπως την απαγόρευση του τουρισμού ή την κάλυψη των «παγανιστικών» φαραωνικών μνημείων, νόμους για την αθεΐα κλπ. αποξενώνοντας παράλληλα τις μερίδες εκείνες της αστικής τάξης, αλλά και τον κοπτικό πληθυσμό, που μπορεί να τους είχαν ψηφίσει έναν χρόνο πριν. <br /> <br /> Από αυτό το σφάλμα έμαθαν οι Τυνήσιοι Ισλαμιστές του al-Nahda. Παράλληλα το στυλ διακυβέρνησης χαρακτηρίστηκε από αυταρχισμό και συγκρούσεις με θεσμούς του βαθέως κράτους (δικαστές, στρατός κλπ), ο οποίος οφειλόταν στο γεγονός ότι ο Μόρσι προσπάθησε μέσα σε λίγους μήνες να πετύχει ό,τι κατάφερε μεθοδικά και υπομονετικά ο μέντοράς του, ο Ταγίπ στην Τουρκία μέσα σε 10 χρόνια (2002 – 2012). <br /> <br /> <b><i>*Ο Πάνος Κουργιώτης είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης – Αραβολόγος Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Συγγραφέας του έργου ‘Η πρώτη νιότη του Ισλαμισμού: ανακαλύπτοντας τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον κόσμο της (1928 – 1948)’.</i></b><br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι θα γινόταν στη Μέση Ανατολή αν κυβερνούσε την Αίγυπτο ο Μόρσι

Γράφει ο Δρ. Πάνος Κουργιώτης * Ο απροσδόκητος θάνατος του Μοχάμαντ Μόρσι πυροδοτεί μια μεγάλη συζήτηση με πολλές προεκτάσεις για το μέλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αν η Τουρκία τρυπήσει την υφαλοκρηπίδα στο Καστελλόριζο…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhagKiXyFStpDE4AsaXqR0FkR3FlZFpAMwN0L5tdCoWLrsu93dk7Z1T5zJI_poXa8MvX5VyqFBkfl7fOV7h8aPSdnv1PnKE9d9w1A3cvAd9yTuAPtfF2C2hUAcr6DIIHyxrjlUDyJNmzuM/s1600/kastelorizo_gewtriseis.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhagKiXyFStpDE4AsaXqR0FkR3FlZFpAMwN0L5tdCoWLrsu93dk7Z1T5zJI_poXa8MvX5VyqFBkfl7fOV7h8aPSdnv1PnKE9d9w1A3cvAd9yTuAPtfF2C2hUAcr6DIIHyxrjlUDyJNmzuM/s640/kastelorizo_gewtriseis.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Θόδωρος Καρυώτης</b><br /> Η πιο εύκολη απάντηση θα ήταν «δεν θα τολμούσαν να το κάνουν, εάν ήταν Πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου». Βέβαια, η σημερινή κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Η Ελλάδα γνωρίζει ποια είναι τα θαλάσσια σύνορά της και δεν μπορεί να τηρεί την δικαιολογημένη στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρέπει να ζητήσει την άμεση απομάκρυνση ενός τουρκικού γεωτρύπανου στην περιοχή του Καστελόριζου και να στείλει και τις ναυτικές της δυνάμεις για να υπερασπίσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα από την τουρκική παραβατικότητα. Απλώς, να γνωρίζουμε ότι θα είμαστε μόνοι μας. <br /> <br /> Αλλά για να αξιολογήσουμε σωστά τις τελευταίες εξελίξεις πρέπει να σταθούμε στη δήλωση που έκανε πρόσφατα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου: «Σήμερα το θέμα του διαμοιρασμού του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και γύρω από την Κύπρο είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα. Εμείς δεν βλέπουμε το φυσικό αέριο γύρω από την Κύπρο και στην Ανατολική Μεσόγειο ως ένα ζήτημα που μας διχάζει, ούτε θέλουμε να το βλέπουμε έτσι. Αντίθετα, επιθυμούμε να ενισχύσουμε την ευημερία και τη σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου και της Κύπρου, να μοιραστούμε από κοινού τις πηγές γύρω από την Κύπρο και τη Μεσόγειο».<br /> <br /> Η μοιρασιά ήταν πάντα στο μυαλό των Αμερικανών από την εποχή του Σχεδίου Άτσεσον. Οι Αμερικανοί γνωρίζουν, για πολλά χρόνια, ότι το Καστελόριζο αποτελεί το κομβικό πρόβλημα για την μοιρασιά της ανατολικής Μεσογείου. Το Καστελόριζο δημιουργεί ένα εδαφικό τόξο με τις ανατολικές ακτές της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης διεκδικώντας τίτλο τόσο για ΑΟΖ, όσο και για υφαλοκρηπίδα. Έτσι, το Καστελόριζο δεν είναι ένα απομονωμένο νησί στην εσχατιά της Ελλάδος και της ΕΕ, αλλά αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης εδαφικής ενότητας. <br /> <br /> Η παγίδα Άτσεσον <br /> <br /> Η Ελλάδα ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το Καστελόριζο, όταν πληροφορήθηκε το περίφημο Σχέδιο Άτσεσον του 1964. Στο αρχικό σχέδιο, η Κύπρος θα παρεχωρείτο ολόκληρη στην Ελλάδα εκτός της Καρπασίας, όπου θα εγκαθίστατο μια στρατιωτική βάση της Τουρκίας παρόμοια με τις Βρετανικές βάσεις στο νησί, χωρίς όρια. Επιπλέον το Καστελόριζο θα παρεχωρείτο στην Τουρκία. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος απέρριψε αμέσως αυτό το σχέδιο. Ο Άτσεσον πρότεινε μια αλλαγή, που προέβλεπε ότι η Τουρκία θα διατηρούσε την Καρπασία μόνο για 50 χρόνια και η Τουρκία απέρριψε το νέο σχέδιο. <br /> <br /> Έχουν περάσει από τότε 55 χρόνια, αλλά φαίνεται ότι οι Τούρκοι εξακολουθούν να εποφθαλμιούν τα νησιά μας. Όπως έχω τονίσει παλαιότερα, το Σχέδιο Άτσεσον ήταν προσεκτικά σχεδιασμένο. Όταν παρατηρήσει κανείς πόσο μικρό είναι το Καστελόριζο, εύκολα θα αντιληφθεί ότι η Τουρκία δεν επιθυμούσε μια τέτοια ανταλλαγή, αλλά ούτε και η Ελλάδα ήταν διατεθειμένη να παραδώσει ελληνικό έδαφος, όσο μικρό και να ήταν αυτό. Αλλά ο Άτσεσον είχε κάτι άλλο στο μυαλό του.<br /> <br /> Οι Αμερικανοί, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γνώριζαν την αξία των υδρογονανθράκων και είχαν αρχίσει μυστικές έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο για τον μεγάλο ορυκτό πλούτο της περιοχής. Τότε βέβαια υπήρχε μόνο η έννοια της υφαλοκρηπίδας, αλλά οι Αμερικανοί γνώριζαν ότι και τα νησιά διαθέτουν υφαλοκρηπίδα. <br /> <br /> Έτσι σήμερα, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο θα ανήκε στην Τουρκία, εάν είχε δεχθεί να πάρει το Καστελόριζο, μία κίνηση που δεν θα μπορούσε βέβαια να πραγματοποιηθεί, διότι το σχέδιο Άτσεσον είχε ήδη απορρίψει η τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. <br /> Κανείς δεν έδωσε σημασία <br /> <br /> Όπως έγραψε στην εφημερίδα Καθημερινή ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος: «Όλος ο κόσμος γνωρίζει με ακρίβεια τι διεκδικεί η Τουρκία στην περιοχή. Η Ελλάδα εξακολουθεί να μην έχει προσδιορίσει ποια θεωρεί ότι είναι τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας της στην Ανατολική Μεσόγειο. Απλώς διαμαρτύρεται στις τουρκικές ενέργειες…». <br /> <br /> Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος, τα σενάρια μυστικής διπλωματίας μεταξύ Αθήνας- Άγκυρας και η αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να ανακηρύξουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα σε μια περίοδο που η Ελλάδα εμφανίζεται τρωτή σε διεθνείς πιέσεις. <br /> <br /> Έγραψα για πρώτη φορά για την αξία του Καστελόριζου το 1985, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία. Τότε, ακόμα και οι ελληνικοί χάρτες δεν ανέφεραν το σύμπλεγμα του Καστελόριζου (Μεγίστη, Ρω και Στρογγύλη). Τώρα όλοι ομνύουν στην αξία του αλλά πολλοί δεν αντιλαμβάνονται γιατί είναι τόσο σημαντικό νησί για τα εθνικά μας συμφέροντα. Ο κύριος λόγος είναι ότι το σύμπλεγμα αυτών των νησιών δίνει την δυνατότητα, βάσει της UNCLOS του 1982, στην ΑΟΖ της Ελλάδας να εφάπτεται της ΑΟΖ της Κύπρου. <br /> <br /> Τα νησιά, ο εφιάλτης της Τουρκίας <br /> <br /> Βρίσκεται πάντα στην μνήμη μου το Άρθρο 121 της UNCLOS και ενθυμούμαι τους αγώνες της ελληνικής και της κυπριακής αντιπροσωπείας για την διατήρηση του και το πείσμα της Τουρκίας για εξαφάνισή του. Το άρθρο 121, παράγραφος 2 δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ή παρερμηνείας γιατί ξεκάθαρα αναφέρει ότι: «Με την εξαίρεση των προβλεπόμενων στην παράγραφο 3, η αιγιαλίτιδα ζώνη, η συνορεύουσα ζώνη, η αποκλειστική οικονομική ζώνη και η υφαλοκρηπίδα μιας νήσου καθορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης που εφαρμόζονται σε άλλο χερσαίο έδαφος«. <br /> <br /> Η εξαίρεση της παραγράφου 3 αναφέρει ότι οι «βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινο μόνιμο πληθυσμό ή οικονομική ζωή δεν θα έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα«. Αυτή όμως η εξαίρεση δεν επηρεάζει το καθεστώς του Αιγαίου, γιατί αν και υπάρχουν τέτοιου είδους ελληνικοί βράχοι, δεν αλλάζουν την εικόνα, μια και επικαλύπτονται από την υφαλοκρηπίδα ή την ΑΟΖ των υπόλοιπων κατοικήσιμων νησιών του Αιγαίου. <br /> <br /> Επρόκειτο για μια μεγάλη νίκη για τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα για το ξεχασμένο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Το Καστελόριζο απέχει 80 μίλια από την Ρόδο, 170 μίλια από την Κύπρο αλλά μόνο 1 μίλι από την Τουρκία. Έχει έκταση 5 τετραγωνικών μιλίων και κατοικείται σήμερα από περίπου 400 κατοίκους, ενώ στο τέλος του 19ου αιώνα είχε 10.000 κατοίκους. <br /> <br /> Βέβαια, αυτή η νίκη του Καστελόριζου δεν ήταν καθόλου εύκολη. Άρχισε το 1973 και τελείωσε το 1982. Οι αντιπροσωπείες της Ελλάδας, της Κύπρου, του Τρινιντάντ-Τομπάγκο και του Ηνωμένου Βασιλείου, που συμμετείχαν στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, πρωτοστάτησαν για την δημιουργία του ανωτέρω Άρθρου. <br /> <br /> Όπως, έγραψε πρόσφατα ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος, βαθύς γνώστης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι κινήσεις τις οποίες φαίνεται ότι σχεδιάζει η Τουρκία είναι οι ακόλουθες: «(α) πραγματοποίηση γεωτρήσεως στο συγκεκριμένο σημείο δυτικώς του νησιού, (β) πραγματοποίηση γεωτρήσεως σε οριοθετημένα τεμάχια νοτίως του νησιού που δεν έχουν δοθεί σε ξένες πετρελαϊκές εταιρείες και (γ) πιθανή γεώτρηση στην ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου. Το 1976 και το 1987 η Ελλάδα είχε κινητοποιήσει στρατό και στόλο προκειμένου να αποτρέψει την έξοδο τουρκικών ερευνητικών πλοίων στο Αιγαίο που θα έκαναν σεισμογραφικές έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η γεώτρηση έχει απείρως μεγαλύτερη βαρύτητα διότι προκαλεί μη αναστρέψιμη βλάβη». <br /> <br /> Δεν επιτρέπονται μονομερείς οριοθετήσεις <br /> <br /> Όμως, διαφωνώ με την παρακάτω θέση του: «Παράλληλα, η Ελλάδα πρέπει να καταθέσει στον ΟΗΕ γεωγραφικές συντεταγμένες με τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας μας στην ανατολική Μεσόγειο. Η μη κατάθεση συντεταγμένων επιτρέπει στην Τουρκία να προχωρήσει νομιμοποιημένα σε γεωτρήσεις εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, τα όρια της οποίας στην ανατολική Μεσόγειο είναι άγνωστα. Μόνον εάν δηλώσουμε διεθνώς, και με τον πλέον ήπιο και πολιτισμένο τρόπο, δηλαδή στον γραμματέα του ΟΗΕ, τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας μας στην περιοχή, μπορούμε να ισχυριστούμε στη συνέχεια ότι τυχόν τουρκική γεώτρηση είναι παράνομη. Η κατάθεση αποτελεί νομική υποχρέωση κάθε κράτους (άρθρα 75 και 85 Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας)». <br /> <br /> Η UNCLOS δεν επιτρέπει μονομερείς οριοθετήσεις. Το Άρθρο 74 και όχι το Άρθρο 75 αναφέρεται στην οριοθέτηση ΑΟΖ. Συγκεκριμένα, το Άρθρο 74 για την Οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές αναφέρει: <br /> Η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές πραγματοποιείται κατόπιν συμφωνίας με βάση το διεθνές δίκαιο όπως ορίζεται στο άρθρο 38 του καταστατικού του διεθνούς δικαστηρίου, με σκοπό την επίτευξη δίκαιης λύσης. <br /> Αν δεν επιτευχθεί συμφωνία μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, τα ενδιαφερόμενα κράτη προσφεύγουν στις διαδικασίες που προβλέπονται στο μέρος XV. <br /> Εκκρεμούσης της συμφωνίας που προβλέπεται στην παράγραφο 1, τα ενδιαφερόμενα κράτη, σε πνεύμα κατανόησης και συνεργασίας, καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την επίτευξη προσωρινών διευθετήσεων πρακτικού χαρακτήρα και, κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου, για να μην θέσουν σε κίνδυνο ή παρεμποδίσουν την επίτευξη οριστικής συμφωνίας. Οι διευθετήσεις αυτές δεν επηρεάζουν την τελική οριοθέτηση. <br /> Όπου ισχύει συμφωνία μεταξύ των ενδιαφερομένων κρατών, τα ζητήματα που αναφέρονται στην οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης καθορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της εν λόγω συμφωνίας. Κράτη καταθέτουν γεωγραφικές συντεταγμένες στα Ηνωμένα Έθνη χωρίς να δεσμεύεται ο διεθνής οργανισμός ή να τις εγκρίνει. <br /> <br /> Τι πρέπει να κάνει τώρα η Ελλάδα; <br /> <br /> Έχω επανειλημμένα γράψει ότι οι Αμερικανοί επιθυμούν το μοίρασμα των υδρογονθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, διότι δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία και να την ρίξουν στην αγκαλιά της Ρωσίας. Πιστεύουν ότι η συνεκμετάλλευση ή καλύτερα η συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας πρέπει να επιτευχθεί, πάσει θυσία. Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες, αλλά θέλουν να μοιραστεί τους ανύπαρκτους υδρογονάνθρακές της με την Ελλάδα και την Κύπρο! <br /> <br /> Από το 1922 οι Τούρκοι πάντοτε θεωρούσαν ότι είχαν μεγάλες ακτές, αλλά δεν διέθεταν μεγάλη θάλασσα και μετά το 1982 συνειδητοποίησαν ότι η θάλασσά τους περιορίστηκε και άλλο. Έτσι άρχισαν έναν επικίνδυνο ρητορικό πόλεμο, εκτός δύο θερμών εξαιρέσεων (1987 και 1996), αλλά από το 2018 άρχισαν να προβάλουν και παρανοϊκές απαιτήσεις που σίγουρα θα συνεχιστούν και στο μέλλον. <br /> <br /> Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η Ελλάδα τα σχέδια αυτά είναι, άμεσα και πριν είναι πολύ αργά, να προβεί σε οριοθέτηση της ΑΟΖ της με αυτή της Αιγύπτου βάσει της μέσης γραμμής, σύμφωνα με τις προβλέψεις της UNCLOS, που θα δίνει πλήρη επήρεια στην νήσο Στρογγύλη, με αποτέλεσμα η Τουρκία να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.<br /> <br /> Επίλογος Ο δημοσιογράφος Γ. Τετράδης Παπαδόπουλος, σε ένα <a href="https://www.liberal.gr/apopsi/ypochoriseis-sto-aigaio-a-la-skopia-me-piesi-ipa/255151">εξαιρετικό άρθρο</a> του στην ιστοσελίδα liberal.gr, αναφέρει: <br /> <br /> «Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα ζει σε μια μεταβατική περίοδο από την απόλυτη δουλικότητα απέναντι σε Αμερικανούς και Τούρκους προς μια, ας ελπίσουμε, πιο πατριωτική στάση. Αυτό είναι ένα τοπίο που δεν το επιθυμούν ούτε οι ΗΠΑ ούτε ο Ερντογάν. Οι οποίοι είχαν εδώ έναν πρωθυπουργό που δεν ξέρει ούτε καν γεωγραφία, πολύ περισσότερο διεθνές δίκαιο και διπλωματία» Και αργότερα εξηγεί: «Η Τουρκία δεν επιθυμεί καμιά ειρηνική συνύπαρξη. Επιθυμεί αλλαγή συνόρων σε βάρος της Ελλάδας. Και το δηλώνει ξεκάθαρα σε κάθε ευκαιρία. Επιθυμεί αρπαγή κυριαρχικών δικαιωμάτων, αέρα, θαλάσσης και ξηράς. Και οι ΗΠΑ επιθυμούν να υπάρχει η ένταση (ελεγχόμενη, «ακόμα κι αν αλλάξει χέρια κανένα παλιονησάκι») για να διατηρούν το status του ρυθμιστή, άρα του ουσιαστικού κυρίαρχου στην περιοχή» <br /> <br /> Έτσι, εύκολα, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο δύσκολο θα είναι το έργο της νέας κυβέρνησης, που πριν καλά καλά αναλάβει την εξουσία, θα μπορούσε να βρεθεί αντιμέτωπη με μία κρίση παρόμοια με αυτή των Ιμίων το 1996. Ελπίζουμε ο νέος πρωθυπουργός να είναι καλύτερα προετοιμασμένος.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αν η Τουρκία τρυπήσει την υφαλοκρηπίδα στο Καστελλόριζο…

Θόδωρος Καρυώτης Η πιο εύκολη απάντηση θα ήταν «δεν θα τολμούσαν να το κάνουν, εάν ήταν Πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου». Βέβαια, η ση...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “σκοτεινή” Τουρκία και η “υπνωτισμένη” εδώ και 40 χρόνια Ελλάδα-Ο Β.Κοψαχείλης σε μια ρεαλιστική ανάλυση

<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/JqrK4kygpO8" width="650"></iframe><br /> <br /> Τελικά ποια είναι η Τουρκία που μας ταλαιπωρεί με την συμπεριφορά της; Μια χώρα που οδηγείται σε αδιέξοδο ή και σε διάλυση όπως κάποιοι υποστηρίζουν ή μια περιφερειακή δύναμη που έχει βλέψεις, στόχους και οράματα όχι μόνο προς τη Δύση αλλά και προς την Ανατολή; Που την κατευθύνει ο Ερντογάν; Τι πραγματικά συμβαίνει με την οικονομία της; Τη “φανερή” αλλά και την “σκοτεινή”, την “μαύρη” που όπως φαίνεται είναι πολύ ισχυρή.<br /> <br /> Ο διεθνολόγος και γεωπολιτικός αναλυτής Βασίλης Κοψαχείλης κάνει στο στούντιο του Militaire.gr μια εξαιρετικά ρεαλιστική ανάλυση για την γειτονική χώρα. Ανοίγει το “κάδρο” και την αναλύει σε σχέση με όσα προσπαθεί να πετύχει όχι μόνο στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Μιλά για τη “σκοτεινή” πλευρά της οικονομίας της η οποία μπορεί για δύο ή και τρία χρόνια να την κρατήσει “ζωντανή” στις επιθέσεις που θα δεχτεί από τις ΗΠΑ αν οι σχέσεις με την Ουάσινγκτον εξακολουθήσουν να επιδεινώνονται. <br /> <br /> Ο Βασίλης Κοψαχείλης όμως μιλά και για την Ελλάδα. Η ανάλυσή του για όσα δεν κάνουμε εδώ και 40 χρόνια για τα εθνικά μας θέματα είναι άκρως ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική. Γι΄ αυτό δεν είναι ευχάριστη αλλά πάρα πολύ χρήσιμη. Είναι ώρα να βγάλουμε το κεφάλι από το χώμα και να αποδεχτούμε πρώτα απ΄ όλα τις δικές μας ευθύνες για τη δύσκολη στην οποία έχουμε βρεθεί. Ο Βασίλης Κοψαχείλης λέει τα πράγματα όπως έχουν.<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η “σκοτεινή” Τουρκία και η “υπνωτισμένη” εδώ και 40 χρόνια Ελλάδα-Ο Β.Κοψαχείλης σε μια ρεαλιστική ανάλυση

Τελικά ποια είναι η Τουρκία που μας ταλαιπωρεί με την συμπεριφορά της; Μια χώρα που οδηγείται σε αδιέξοδο ή και σε διάλυση όπως κάποιοι υπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χ. Ακσόι: Η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης στους μούφτηδες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYmiQB9PSVeSjjW-wZdG_HbA5rXN8_TojGfZksQXQw-1_XcdCcm7I-tSbdOdJaQbVrtb_oijW8iFMhP0y4ruD1xS6VtJfj_xyGrnF7Xe9Q0T5DnBuvnfUh1Hr3K1t-eZvs35y4eM9s898/s1600/%25CE%25A7%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BA%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="466" data-original-width="650" height="458" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYmiQB9PSVeSjjW-wZdG_HbA5rXN8_TojGfZksQXQw-1_XcdCcm7I-tSbdOdJaQbVrtb_oijW8iFMhP0y4ruD1xS6VtJfj_xyGrnF7Xe9Q0T5DnBuvnfUh1Hr3K1t-eZvs35y4eM9s898/s640/%25CE%25A7%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BA%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25B9.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Επίθεση στην Ελλάδα για «παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης» σε ότι αφορά το καθεστώς των μουφτήδων στην Θράκη εξαπέλυσε χθες το βράδυ ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ Χαμί Ακσόι, βρίσκοντας την ευκαιρία να προβάλει και άλλες διεκδικήσεις των ακραίων της μειονότητας. <br /> <br /> Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι η επίθεση αυτή του τουρκικού ΥΠΕΞ εναντίον της Ελλάδας και η έγερση και πάλι μειονοτικού ζητήματος στην Θράκη, εκδηλώνεται σε μια στιγμή έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με την Τουρκία να δέχεται πανταχόθεν πυρά για τις παραβιάσεις δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων και λίγες ώρες αφότου η Ουάσιγκτον έθεσε και πάλι με έμφαση και σε ανώτατο επίπεδο το θέμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. <br /> <br /> Με ετεροχρονισμένη αντίδραση του το τουρκικό ΥΠΕΞ, με αναφορά σε ανακοίνωση της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Τούρκων Δυτικής Θράκης» επιτίθεται στην Ελλάδα γιατί δεν επιτρέπει την άμεση εκλογή των μουφτήδων από τους πιστούς (κάτι που δεν συμβαίνει σε καμιά σχεδόν μουσουλμανική χώρα, ούτε φυσικά και στην ίδια την Τουρκία) και κατηγορεί την Ελλάδα ότι «παραβιάζει την Συνθήκη της Λωζάνης, μη αναγνωρίζοντας τους μουφτήδες που εκλέγονται από την τουρκική μειονότητα». <br /> <br /> Ο κ. Ακσόι έκανε λόγο για «παραβίαση των θρησκευτικών δικαιωμάτων της μειονότητας», αναφερόμενος προφανώς στην νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει την βελτίωση του συστήματος ανάδειξής των μουφτήδων μέσω ενός ευρύτατου εκλεκτορικού σώματος και τον εκσυγχρονισμό και ενίσχυση της λειτουργίας των Μουφτειών, μέσω της πρόσληψης και εξειδικευμένου προσωπικού ώστε να ανταποκριθούν σε νέες ανάγκες (έκδοση πιστοποιητικών, κωδικοποίηση κανόνων Σαρίας, κ.α.). <br /> <br /> Ο κ. Ακσόι, κάνει λόγο για κατάργηση της «αυτονομίας» των Μουφτειών και αφού εκφράζει την... ανησυχία του για το γεγονός ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε ευρωπαϊκή χώρα καλεί την Ελληνική κυβέρνηση σε διάλογο με την «Τουρκική μειονότητα» για να επιλυθούν όλα τα ζητήματα βάσει των προβλέψεων της Συνθήκης της Λοζάνης.<br /> <br /> Με την ευκαιρία μάλιστα ήγειρε και μια σειρά ακόμη ζητήματα όπως την απαγόρευση χρήσης του όρου «τουρκικός» στον τίτλο συλλόγων και οργανώσεων, την επιστροφή της ιθαγένειας στις περιπτώσεις που είχε αφαιρεθεί βάσει του άρθρου 19, την ίδρυση δίγλωσσων νηπιαγωγείων, την ενίσχυση της μειονοτικής εκπαίδευσης κλπ. <br /> <br /> Η αντίδραση του τουρκικού ΥΠΕΞ αφορά στην έκδοση του προεδρικού Διατάγματος για τον νόμο για την ρύθμιση των θεμάτων εκσυγχρονισμού των Μουφτειών. <br /> <br /> Και δίνοντας το σύνθημα προς τους ακραίους της μειονότητας το τουρκικό ΥΠΕΞ δηλώνει ότι «ο νόμος του 2018 έχει σκοπό να καταστρέψει το καθεστώς διοικητικής αυτονομίας των Μουφτήδων μετατρέποντας τους σε κρατική διεύθυνση και αυτό δεν είναι αποδεκτό από την Τουρκική Μειονότητα» <br /> <br /> Το Τουρκικό ΥΠΕΞ προβαίνει σε συστάσεις προς την Ελλάδα τονίζοντας ότι η «Η Ελλάδα αυτό που έχει να κάνει ,είναι να αναγνωρίσει του εκλεγμένους μουφτήδες» και σε ένα κορυφαίο δείγμα υποκρισίας εγκαλεί την Ελλάδα για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καλώντας τους «διεθνείς και περιφερειακούς θεσμούς καθώς και τους θεσμούς της Ε.Ε. να να παρακολουθήσουν στενά την κατάσταση των... ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και να διεξάγουν έρευνα σχετικά με τις νομικές ενέργειες της Ελλάδας που έρχονται σε αντίθεση με τις Ευρωπαϊκές Αρχές... και τα ανθρώπινα δικαιώματα...». <br /> <b>Ν.Μ.</b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Χ. Ακσόι: Η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης στους μούφτηδες

Επίθεση στην Ελλάδα για «παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης» σε ότι αφορά το καθεστώς των μουφτήδων στην Θράκη εξαπέλυσε χθες το βράδυ ο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία επιχειρεί bypass σε Αν. Μεσόγειο και ΑΟΖ μέσω... Λιβύης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIQH1qxGl-WCAJ5KxPjdnAUdlAMwSprPNuPqbZtxogvu01jSmjp4sTFt-2rYNOnQzBTYJeIaTp5huiQ4J1hk4UyeIT4Q5bEWHUqpS6mXQhSGQKZxZQ-milPB5jvD1ejtrQsZ6BWB85QLI/s1600/9B819B4D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="476" data-original-width="650" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIQH1qxGl-WCAJ5KxPjdnAUdlAMwSprPNuPqbZtxogvu01jSmjp4sTFt-2rYNOnQzBTYJeIaTp5huiQ4J1hk4UyeIT4Q5bEWHUqpS6mXQhSGQKZxZQ-milPB5jvD1ejtrQsZ6BWB85QLI/s640/9B819B4D.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη </b><br /> Σοβαρά ερωτήματα προκαλούν πληροφορίες του τουρκικού Τύπου για πιθανή συμφωνία της Τουρκίας με την Λιβύη σχετικά με την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών, καθώς και η ταυτόχρονη παρέμβαση του γνωστού ως συντάκτη των χαρτών της «Γαλάζιας Πατρίδας», ναυάρχου Τσιχάν Γιαϊτζί, που καλεί την τουρκική κυβέρνηση να ανακηρύξει ΑΟΖ και να συνάψει Συμφωνία με την Λιβύη. <br /> <br /> Όμως για να υπάρξει αυτή η συζήτηση προϋπόθεση είναι η εφαρμογή της πιο ακραίας διεκδίκησης της Τουρκίας στην περιοχή, η επέκταση δηλαδή της τουρκικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ ακόμη και νότια της Κρήτης ώστε να συναντηθεί με τις Λιβυκές θαλάσσιες ζώνες. <br /> <br /> Οι συνομιλίες της Άγκυρας με την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης, η οποία πλέον έχει περιορίσει την κυριαρχία της στην πέριξ της Τρίπολης περιοχή, στηρίζεται σθεναρά από την Τουρκία και το Κατάρ αλλά πλέον απειλείται από τις δυνάμεις του στρατηγού Χαφτάρ ο οποίος έχει βρει διαύλους επικοινωνίας και με την Ουάσιγκτον. <br /> <br /> <img src="https://media.liberal.gr/images5/650/0/1_460.jpg" /> <br /> <br /> Ο Τούρκος υπουργός άμυνας Χουλουσί Ακαρ το περασμένο φθινόπωρο είχε επισκεφθεί την Τρίπολη και κατόπιν είχε παρουσιάσει τους χάρτες αυτούς, εμπνευστής των οποίων είναι ο ναύαρχος Τσιχάν Γιαϊτζί. Οι εν λόγω χάρτες ουσιαστικά εξαφανίζουν ολόκληρη την ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα και μοιράζουν την υφαλοκρηπίδα στην μέση γραμμή, μεταξύ της τουρκικής ακτής και των ακτών της Αιγύπτου και της Λιβύης. <br /> <br /> Με την ίδια αυθαίρετη λογική, που δεν αναγνωρίζει στα νησιά κανένα δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες πέραν των χωρικών υδάτων και παρακάμπτει την Κύπρο, σαν να μην υπάρχει στον χάρτη, προτείνει διαμοιρασμό της κυπριακής υφαλοκρηπίδας στο νότιο μέρος του νησιού μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ! <br /> <br /> Παρά το γεγονός ότι υπάρχει η πληροφορία για τις επαφές αυτές εδώ και αρκετούς μήνες, δεν είναι γνωστό εάν η ελληνική κυβέρνηση έχει ζητήσει επίσημα εξηγήσεις από την Λιβύη και εάν έχει κάνει παράσταση και προς τους Αμερικανούς που διατηρούν ακόμη επιρροή στην λιβυκή κυβέρνηση. <br /> <br /> Ταυτόχρονα η Αθήνα θα όφειλε να αποκαταστήσει επαφή με τον στρατηγό Χαφταρ που όπως όλα δείχνουν θα είναι σύντομα ο απόλυτος κυρίαρχος του παιγνιδιού στην Λιβύη και έχει εχθρικές σχέσεις με την Άγκυρα, η οποία απροκάλυπτα ενισχύει την κυβέρνηση της Τρίπολης και ισλαμικές ομάδες που την υποστηρίζουν. <br /> <br /> Από το 2011 υπάρχει εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Λιβύη, όμως ο εμφύλιος μαίνεται με «ανεξάντλητες» πηγές στρατιωτικού υλικού. <br /> <br /> Ο Ταγίπ Ερντογάν παραδέχθηκε δημοσίως ότι η Τουρκία πουλά όπλα και εξοπλισμό στην ισλαμική κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης για να «εξισορροπήσει τον εμφύλιο πόλεμο», αποκαλύπτοντας ότι η βοήθεια συντονίζεται από τον υπουργό Άμυνας Χουλουσί Ακάρ και τις υπηρεσίες πληροφοριών των δυο χωρών. <br /> <br /> Σύμφωνα με δημοσίευμα της αγγλόφωνης Χουριέτ, ο Τσιχά Γιαϊτζί μιλώντας ως ειδικός για τα θέματα θαλάσσιου δικαίου στο πανεπιστήμιο της Άγκυρας, τόνισε την περασμένη εβδομάδα τόνισε ότι η Τουρκία πρέπει να κάνει άμεσα δυο βήματα για να προστατεύσει τα «νόμιμα δικαιώματα» της στην Ανατολική Μεσόγειο: την ανακήρυξη ΑΟΖ και την υπογραφή συμφωνίας θαλάσσιας οριοθέτησης με την Λιβύη, καθώς όπως είπε «μόνο έτσι η Τουρκία θα μπορέσει να αυξήσει την ΑΟΖ της σε 189.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε βάρος της Ελλάδας και της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης που θέλουν να την περιορίσουν στο ¼ κυρίως γύρω από τον Κόλπο της Αττάλειας». Προτείνει μάλιστα την υιοθέτηση κάθετων γραμμών ώστε να υπάρχουν οριοθετήσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου και του Ισραήλ αλλά και της Λιβύης. <br /> <br /> Όπως όμως παραδέχεται ο κ. Γιαϊτζί το σοβαρότερο πρόβλημα είναι ότι οι σχέσεις της Τουρκίας είναι κακές με την Αίγυπτο και το Ισραήλ ενώ στην Λιβύη δεν υπάρχει σταθερή κυβέρνηση…<br /> <br /> πηγή<br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Τουρκία επιχειρεί bypass σε Αν. Μεσόγειο και ΑΟΖ μέσω... Λιβύης

Του Νίκου Μελέτη Σοβαρά ερωτήματα προκαλούν πληροφορίες του τουρκικού Τύπου για πιθανή συμφωνία της Τουρκίας με την Λιβύη σχετικά με την...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια δύσκολη Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw1Iz-RcNJ-FDU3e_xCXkOgGvZepQhKwZWrJkXexpNFfNRqJzxiSLLsc5wzQ-gGFcO4phkC5hG_qay9oLMR3ow5juKw8H2Z2AaknsNQUJKKGN3Mw-K8f3l3tUVgoIaDTEm2kVFHuosm3Q/s1600/%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw1Iz-RcNJ-FDU3e_xCXkOgGvZepQhKwZWrJkXexpNFfNRqJzxiSLLsc5wzQ-gGFcO4phkC5hG_qay9oLMR3ow5juKw8H2Z2AaknsNQUJKKGN3Mw-K8f3l3tUVgoIaDTEm2kVFHuosm3Q/s640/%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Παύλος Τσίμας </b><br /> Αν αγαπάτε τις πολιτικές συγκινήσεις, τις εκλογές με αγωνία για το αποτέλεσμα και αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, οι ελληνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου δεν είναι για εσάς. Οι αυριανές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, αντίθετα, είναι η περίπτωσή σας. Η μονομαχία ανάμεσα στον Εκρέμ Ιμάμογλου, το νέο αστέρι της αντιπολίτευσης, και τον πιστό στον Ερντογάν Μπιναλί Γιλντιρίμ είναι μια εκλογική μάχη κρίσιμη, δύσκολα προβλέψιμη, με επιπτώσεις που μπορεί να αποδειχθούν κατακλυσμικές. Και που μας αφορούν άμεσα. <br /> <br /> Ιδού ένας μικρός οδηγός για την αυριανή μητέρα των εκλογικών μαχών.<br /> <br /> Η Κωνσταντινούπολη <br /> <br /> Δεν είναι απλώς η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας. Είναι το πνευματικό, πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο της. Το ένα τρίτο περίπου του ΑΕΠ της Τουρκίας (δηλαδή κάτι περισσότερο από το σύνολο του ελληνικού ΑΕΠ) παράγεται στην Πόλη. Με τα λόγια του Ερντογάν, «όποιος κερδίζει την Ιστανμπούλ, κερδίζει την Τουρκία». Για έναν ακόμη λόγο: Η Τουρκία είναι, σύμφωνα με έναν διάσημο ορισμό «τρεις χώρες σε μια». Μία χώρα η ανοιχτή, αστική, κοσμική και δυτικότροπη Τουρκία των παραλίων, από την Πόλη ως την Αλεξανδρέττα. Μία δεύτερη χώρα η συντηρητική, θρησκευόμενη, κλειστή Τουρκία της ενδοχώρας της Ανατολίας. Και μια τρίτη, η Τουρκία των Κούρδων. Η Κωνσταντινούπολη, λοιπόν, είναι ο τόπος όπου οι τρεις Τουρκίες συναντιούνται και συνυπάρχουν. Η νίκη εδώ είναι μια επιβεβαίωση της ηγεμονίας στην χώρα.<br /> <br /> Ο Ερντογάν <br /> <br /> Είναι η πόλη του. Η πόλη όπου γεννήθηκε, αλλά και η πόλη όπου ξεκίνησε ο πολιτικός του θρίαμβος, όταν εξελέγη δήμαρχος το 1994. Ως δήμαρχος της έχτισε την φήμη του «κυβερνήτη που κάνει θαύματα». Σε αυτά τα 25 χρόνια, η Πόλη δεν έφυγε ποτέ από τον έλεγχό του. Η απώλειά της θα είναι κάτι περισσότερο από πολιτική ήττα. Είναι κάτι σαν προσωπική προσβολή. Κι είναι ένας άλλου τύπου κίνδυνος, καθώς το μεγάλο ταμείο αλλά και τα λογιστικά βιβλία ενός δήμου με ετήσιο προϋπολογισμό 6 δισεκατομμυρίων ευρώ θα περάσουν στα χέρια της αντιπολίτευσης.<br /> <br /> Οι δημοτικές εκλογές <br /> <br /> Τον περασμένο Μάρτιο ήταν η πρώτη εκλογική μάχη σε 25 χρόνια, που ο Ερντογάν απέτυχε να κερδίσει. Εξασφάλισε βέβαια, σε συμμαχία με το εθνικιστικό κόμμα, την πλειοψηφία των ψήφων σε εθνικό επίπεδο. Έχασε, όμως, τις τρεις μεγάλες πόλεις της χώρας. Κι αν η απώλεια της Σμύρνης ήταν προεξοφλημένη και της Άγκυρας ανεκτή, η απώλεια της Κωνσταντινούπολης ήταν πέραν της αντοχής του. Επέμεινε να ακυρωθεί και να επαναληφθεί η εκλογική διαδικασία. Το επέβαλε. Και τώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο: αν χάσει ξανά, θα πρόκειται για ταπείνωση. Αν κερδίσει, θα τον συνοδεύει η σκιά των καταγγελιών για ύποπτες και παράνομες μεθοδεύσεις.<br /> <br /> Η τουρκική οικονομία <br /> <br /> Ήταν η δύναμη του Ερντογάν. Σήμερα είναι η αδυναμία του. Η χώρα είχε προσφύγει στο ΔΝΤ στα τέλη της δεκαετίας του 90, τυλιγμένη σε μια βαθιά κρίση. Ο Ερντογάν, μετά το 2002, επωφελήθηκε από τον αναπτυξιακό καλπασμό που έφερε η απελευθέρωση της οικονομίας από τα φεουδαρχικά δεσμά του παλιού καθεστώτος. Το πρώτο οικονομικό του επιτελείο (από το οποίο δεν έχει επιβιώσει κανείς) εφάρμοσε με επιτυχία ένα μίγμα μέτρων οικονομικού φιλελευθερισμού, εκδημοκρατισμού και κοινωνικού συντηρητισμού. Αλλά η καλή εποχή τέλειωσε. Η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Και ο Ερντογάν δεν έχει άλλο τρόπο να αντιδράσει από το να απειλεί με φυλάκιση τους οικονομικούς συντάκτες που επιμένουν να μεταδίδουν αληθινές (δηλαδή: κακές) οικονομικές ειδήσεις.<br /> <br /> Οι προβλέψεις <br /> <br /> Παραμένουν δύσκολες. Οι εκλογές του Μαρτίου στην Πόλη κρίθηκαν για περίπου 13.000 ψήφους σε ένα εκλογικό σώμα 8,5 εκατομμυρίων. Ποσοστό 0,2%. Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν νίκη Ιμάμογλου με σαφώς μεγαλύτερη διαφορά. Και ο Ερντογάν έχει αποσυρθεί από την καμπάνια τις τελευταίες μέρες- σημάδι ότι θέλει να πάρει απόσταση από μια νέα ήττα. Αλλά οι ισορροπίες είναι λεπτές και το εκλογικό σώμα εξαιρετικά πολωμένο. <br /> <br /> Που θα κριθεί το αποτέλεσμα;<br /> <br /> Στις «καλές» γειτονιές ο Ιμάμογλου κέρδισε με τεράστια ποσοστά- 73% στο Μπεσικτάς, 66% στο Καντίκιοϋ. Στις καινούργιες εργατογειτονιές, αντίθετα, ο Μπιναλί Γιλντιρίμ σάρωσε- 66% στο Εσενλέρ, 68% στο Σουλτάνγκαζί. Η ισορροπία είναι λεπτή. Η κρίσιμη, όπως αποδείχθηκε, ψήφος ήταν η ψήφος των Κούρδων. Το δημοκρατικό κουρδικό κόμμα, το HDP, υποστήριξε και εξακολουθεί να υποστηρίζει τον Ιμάμογλου. Το τελευταίο κόλπο του Ερντογάν ήταν μια υπόγεια συμφωνία με τον φυλακισμένο στο Ιμραλί Οτσαλάν, ο οποίος με μια χθεσινή του δήλωση κάλεσε τους Κούρδους να αψηφήσουν την ηγεσία του HDPκαι να μείνουν ουδέτεροι στην αναμέτρηση. Πόσο θα επηρεάσει; Άγνωστο.<br /> <br /> Όποιο κι αν είναι το αυριανό αποτέλεσμα, το αληθινό πρόβλημα του Ερντογάν είναι ότι θα έχει πια απέναντί του, για πρώτη φορά, έναν αντίπαλο που του μοιάζει. Δεν μυρίζει ελίτ, είναι λαϊκός, παλιός ποδοσφαιριστής, όπως και ο Ταγίπ, που ξέρει να παίζει με την πανίσχυρη στην Τουρκία κουλτούρα του γηπέδου, δημοφιλής και νέος. Τις τελευταίες μέρες το σύστημα Ερντογάν προσπάθησε να τον συκοφαντήσει ως μη Τούρκο, ως κρυπτο- Έλληνα. Αλλά ο Ιμάμογλου χειρίστηκε ευφυώς την καμπάνια του, παίζοντας ταυτόχρονα και ως νικητής των εκλογών και ως θύμα. Ακόμη κι αν χάσει, θα είναι ένας επικίνδυνος αντίπαλος. Πολύ περισσότερο αν κερδίσει.<br /> <br /> Και τι συνέπειες θα έχει το αποτέλεσμα; <br /> <br /> Αδύνατον να προβλεφθεί. Είτε ως πληγωμένος νικητής είτε, πολύ περισσότερο, ως ηττημένος ο Ερντογάν της επόμενης μέρας παραμένει απρόβλεπτος. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα α θα αναγνωρίσει καν ένα νέο αρνητικό αποτέλεσμα. Το οποίο θα εγγραφεί στην τριπλή κρίση που προσπαθεί να διαχειριστεί. Την κρίση στην οικονομία, όπου μια (πολιτικά επώδυνη) νέα προσφυγή στο ΔΝΤ δεν είναι πια απίθανο ενδεχόμενο. Την κρίση στο κόμμα του, το ΑΚΡ, η παλιά φρουρά του οποίου περιμένει την στιγμή να εξεγερθεί. Και την κρίση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ο Ερντογάν έχει προθεσμία μέχρι τις 31 Ιουλίου να ματαιώσει την αγορά των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων ή να υποστεί σκληρά αντίποινα. Ελπίζει ότι μια προσωπική του συνάντηση με τον Τραμπ, σε λίγες μέρες, θα τον βγάλει από την δύσκολη θέση. Δεν είναι βέβαιο. Είναι βέβαιο, αντίθετα, ότι μια ήττα αύριο θα κάνει την θέση του δυσκολότερη.-<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μια δύσκολη Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη

Παύλος Τσίμας Αν αγαπάτε τις πολιτικές συγκινήσεις, τις εκλογές με αγωνία για το αποτέλεσμα και αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, οι ελ...

Διαβάστε την συνέχεια