Οι Αμερικανοί δημιουργούν σταθερές δομές κράτους για τους Κούρδους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi40MJpOxsLSRWioRNFIR6dGQoKFrwtrPK72XB1gVyDRqDN03Rx2URjzUi7agaZKzhqG7qCgb6t0A5hj5v6Yazbsy-I0BJVpgG2ZwUXP3UXRLz3e_uQ4D5C-eVW5wnh4nJY76VRV86VrRg/s1600/amerikaniko+toma.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="575" data-original-width="1023" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi40MJpOxsLSRWioRNFIR6dGQoKFrwtrPK72XB1gVyDRqDN03Rx2URjzUi7agaZKzhqG7qCgb6t0A5hj5v6Yazbsy-I0BJVpgG2ZwUXP3UXRLz3e_uQ4D5C-eVW5wnh4nJY76VRV86VrRg/s640/amerikaniko+toma.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">«Πόρτα» ΗΠΑ στην Τουρκία: «Ξεχάστε το, τα τουρκικά στρατεύματα δεν θα εισέλθουν στην Ιεράπολη» – H Oυάσινγκτον συνεχίζει να εξοπλίζει τους Κούρδους </span></h3> Απαγορευτικό έβαλαν οι ΗΠΑ στον Ερντογάν και στον τουρκικό στρατό σχετικά με την επικείμενη εισβολή του στην Ιεράπολη, δείχνοντας τις άγριες προθέσεις τους στα νέο-οθωμανικά σχέδια υφαρπαγής της Βόρειας Συρίας, διότι πολύ απλά οι ίδιοι ετοιμάζουν το ανεξάρτητο Κουρδιστάν. <br /><br />Την ίδια στιγμή οι Αμερικανοί μετακινούν ένα μεγάλο κονβόι από ΤΟΜΑ και πεζοναύτες μαζί με φορτηγά με καύσιμα στην πόλη σε μια κίνηση να «κλειδώσουν” τις όποιες τουρκικές αντιδράσεις. <br /><br />«Σύμφωνα με τον οδικό χάρτη που συμφώνησαν ΗΠΑ και Τουρκία, τα τουρκικά στρατεύματα δεν θα εισέλθουν στην πόλη Manbij», δήλωσε σήμερα το πρωί ο Eric Pahon, εκπρόσωπος του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας. <br /><br />Διευκρινίζοντας ο ίδιος τι ακριβώς εννοούσε, απάντησε: «για το άμεσο μέλλον οι Τούρκοι δεν θα φτάσουν στα όρια της Ιεράπολης με κανέναν τρόπο» . <br /><br />Ο Pahon εξήγησε ότι ο οδικός χάρτης για την πόλη, τον οποίο ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο συζήτησε με τον Τούρκο ομόλογό του στις αρχές Ιουνίου, ήταν μια «γενική συμφωνία» μεταξύ των δύο πλευρών, με σκοπό την συνεργασία, αλλά η αρχική συμφωνία δεν είχε λεπτομέρειες. <br /><br />Ένα βασικό στοιχείο του οδικού χάρτη περιλαμβάνει κοινές περιπολίες μεταξύ αμερικανικών και τουρκικών δυνάμεων. <br /><br />Αυτές οι περιπολίες όμως θα διεξαχθούν εκτός της πόλης , επειδή ορισμένα ζητήματα υλικοτεχνικής υποστήριξης παραμένουν προς επίλυση. <br /><br />«Έχουμε μεταφέρει εξοπλισμό για να αρχίσουμε την εκπαίδευση για τις περιπολίες και «έχουμε εγκαταστήσει τον εκπαιδευτικό χώρο”, δήλωσε ο Pahon, συνεχίζοντας «στέλνουμε προσωπικό εκεί», (δηλαδή νέες μονάδες Αμερικανών πεζοναυτών). <br /><br />Ο Pahon παραδέχτηκε ότι για λίγο η κατάσταση στην Ιεράπολη ήταν «τεταμένη», αλλά «το διευθετήσαμε αυτό». <br /><br />Οι παρατηρήσεις του Pahon πραγματοποιήθηκαν μετά την σφοδρή κριτική από τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι, «η δουλειά καθυστερεί στην Ιεράπολη . Η συμφωνία στην οποία ήρθαμε με τις ΗΠΑ δεν εφαρμόζεται προς τη σωστή κατεύθυνση», παραπονέθηκε ο Ερντογάν. <br /><br />Οι Τούρκοι αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι ο οδικός χάρτης έπρεπε να εφαρμοστεί εντός 90 ημερών από τη συμφωνία της 4ης Ιουνίου, αλλά όπως εξήγησε ο Pahon, «υπάρχει ένα αρκετά σύνθετο πρόβλημα. Δεν καταφέραμε να κάνουμε την δουλειά μέσα σε 90 ημέρες, αλλά σημειώνεται πρόοδος», επιβεβαίωσε. <br /><br />Ο Pahon εξήγησε ότι το πρόβλημα έγκειται στο ότι Αμερικανοί και Τούρκοι αξιωματούχοι παρουσίασαν πολύ διαφορετικές εικόνες μιας άλλης πτυχής του οδικού χάρτη, με τη συμμετοχή των Μονάδων Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα των Τούρκων. <br /><br />Η Τουρκία θεωρεί το YPG ως το συριακό σκέλος του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK), το οποίο θεωρεί τρομοκρατική ομάδα. Ωστόσο, οι ΗΠΑ βλέπουν το YPG ως ξεχωριστή οντότητα. <br /><br />Πριν μια εβδομάδα, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Hulusi Akar, διαμαρτυρήθηκε για τη συνεχιζόμενη παρουσία του YPG στην Ιεράπολη . <br /><br />Ωστόσο, το ζήτημα για τους Τούρκους αξιωματούχους είναι ότι τα μέλη του YPG βρρίσκονται ακόμα στο Στρατιωτικό Συμβούλιο της Ιεράπολης (MMC). <br /><br />Η πόλη αυτή έχει σε ποσοστό 60% Άραβες , ενώ το υπόλοιπο 40% είναι συνδυασμός Κούρδων, Τουρκμένων και Κυρκάσιων, σύμφωνα με τις δημογραφικές στατιστικές των ΗΠΑ. <br /><br />Όσοι εκτιμούν όμως ότι Τουρκία και ΗΠΑ «θα τα βρουν» στην Συρία πλανώνται . <br /><br />Τα συμφέροντα των δύο χωρών είναι εντελώς αντίθετα και αφορούν : <br /><br />Α. για τις μεν ΗΠΑ, την δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδιστάν με ένωση των Κούρδων του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας. <br /><br />Β. της Τουρκίας, σχέδιο υφαρπαγής και ελέγχου της Β.Συρίας στα πλαίσια νέο-οθωμανικού σχεδίου αναβίωσης της πάλαι ποτέ τουρκικής αυτοκρατορίας των σουλτάνων. <br /><br />Μεταφέρθηκαν Κούρδοι Peshmerga με V 22 Osprey από το ιρακινό Κουρδιστάν στη Β.Συρία για να πολεμήσουν για την ανεξαρτησία των Κούρδων απέναντι στις τουρκικές δυνάμεις. <br /><br />Αυτοί οι Κούρδοι, εκπαιδεύονται εδώ και δύο χρόνια από Αμερικανούς, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των Τζιχαντιστών, για να πολεμήσουν με τους Τούρκους, κάτι που οι ΗΠΑ το επιθυμούν, όποτε οι κινήσεις δεν είναι διόλου τυχαίες. <br /><br />Σύμφωνα με Ιρανό αξιωματούχο όλα ξεκινούν από το σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή», που αναπτύχθηκε το 2001 από τον Αμερικανό Συνταγματάρχη Ralph Peters, και προβλέπει την δημιουργία του αποκαλούμενου «Μεγάλου Ισραήλ» . <br /><br />Το σχέδιο του Πενταγώνου αναφέρει ότι το Ιράκ και η Συρία θα πρέπει να χωριστούν σε τρία μέρη, σιιτικό, σουνιτικό και κουρδικό. <br /><br />Επίσης προβλέπεται η δημιουργία του «Μεγάλου Κουρδιστάν», το οποίο θα αποτελεί «μέρος του Ισραήλ» έως τον Ευφράτη.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι Αμερικανοί δημιουργούν σταθερές δομές κράτους για τους Κούρδους

«Πόρτα» ΗΠΑ στην Τουρκία: «Ξεχάστε το, τα τουρκικά στρατεύματα δεν θα εισέλθουν στην Ιεράπολη» – H Oυάσινγκτον συνεχίζει να εξοπλίζει του...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία, Παγκόσμιος Πόλεμος - Μερικές σκέψεις σχετικά με τη ψευδαίσθηση της νίκης μιας σύγκρουσης υπερθέτοντας μια άλλη σύγκρουση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuWq-HWyBxn7hPFlgFxz1lJSCm4fIhHxgNvDpup3BvN6Dyj8RDL2wo6MHxcCHGsYD40iZYbjEc-w5yP-hOvilew5W8b8CKhpgh6d9LQEo5pUew1N4XyJHCvrwd6uF7Ifx-TmzUgD2Q788/s1600/white-phosphorus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="381" data-original-width="678" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuWq-HWyBxn7hPFlgFxz1lJSCm4fIhHxgNvDpup3BvN6Dyj8RDL2wo6MHxcCHGsYD40iZYbjEc-w5yP-hOvilew5W8b8CKhpgh6d9LQEo5pUew1N4XyJHCvrwd6uF7Ifx-TmzUgD2Q788/s640/white-phosphorus.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το να θεωρήσεις το πόλεμο στη Συρία ως εμφύλιο πόλεμο, διατηρώντας παράλληλα τις δυνάμεις σου εκεί και αρνούμενος την ήττα αντιληπτή στο πλαίσιο μιας υπερτερούμενης φανταστικής σύγκρουσης εμπίπτει στην ψυχιατρική παθολογία μάζας και είναι υπό το φως αυτής της χρονικής παθολογικής κατάστασης που θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τα πραγματικά κίνητρα των «υποκινητών» και των «δεύτερων μαχαιριών» ενός πολέμου που δεν έπρεπε να τους αφορά ούτε από κοντά ούτε από μακριά. <br /> <br /> Η σύγκρουση στη Συρία μας παρουσιάζεται ως εμφύλιος πόλεμος από την προπαγάνδα. Σε αυτή την περίπτωση, γιατί στο διάολο ισραηλινά F-15 που φέρουν το έμβλημα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ που απογειώνονται από ένα μυστικό αεροδρόμιο που βρίσκεται κάπου στο ιρακινό Κουρδιστάν απορρίπτουν πυρομαχικά φωσφόρου σε ένα μικρό χαμένο και ασήμαντο χωριό που αναφέρεται ως Hadjin στο συριακό κυβερνείο της Ντέιρ αλ-Ζορ; <br /> Για ποιους λόγους, ισχυρίζονται, δημοσιεύουν, επαναλαμβάνουν και δηλώνουν οι Ισραηλινοί ότι έχουν διεξαχθεί εκατοντάδες αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις στη Συρία από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση, ακόμη και πριν όταν έστειλαν πολεμικά αεροπλάνα τους να καταστρέψουν ένα γεωπονικό ερευνητικό κέντρο στη Ντέιρ αλ-Ζορ το 2007 με το πρόσχημα ότι ήταν εργοτάξιο κατασκευής βορειοκορεάτικου πυρηνικού αντιδραστήρα;<br /> <br /> Γιατί βρίσκονται πεζοναύτες των ΗΠΑ σε 23 τοποθεσίες κατά μήκος του Ευφράτη και στο αλ Τανφ και γιατί παραλαμβάνουν τώρα όπλα και πυρομαχικά όλο και πιο θανατηφόρα, ακόμα και χημικά και βιολογικά όπλα (ξεχάστε το ατυχές χλώριο που προορίζεται για την χρήση τοπικών βοσκών, μιλάμε εδώ για πραγματικά χημικά όπλα της τελευταίας γενιάς που είναι άγνωστα ακόμα και στο εξειδικευμένο κοινό); <br /> Με αυτό το ρυθμό και οι πληροφορίες που παρέχονται εδώ είναι όσο το δυνατόν ακριβέστερες, οι αμερικανικές μονάδες στην ανατολική Συρία θα είναι εξοπλισμένες (αν δεν είναι ήδη) με τακτικά πυρηνικά όπλα. <br /> Τα πάντα ξεκίνησαν με μια «απλή» επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος, δηλαδή της Συρίας, υπό την φθαρμένη ετικέτα μιας κοινότυπης «δημοκρατικής» εξέγερσης για να φτάσουμε σε μια σουρεαλιστική ιστορία φαλλοκρατικών στρατηγών που έβαλαν στο κεφάλι τους την ιδέα ότι επέστρεψαν στη μέση ενός Παγκοσμίου Πολέμου και έτοιμοι, ή μάλλον ψοφάνε να δοκιμάσουν μια μικρή ανταλλαγή καλών τακτικών πυρηνικών όπλων με τους Ρώσους της δυτικής ακτής. Αυτό δεν μπορεί να είναι θέμα ούτε στρατηγικής ούτε απλής κοινής λογικής. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας εκδήλωσης της ανθρώπινης τρέλας σε δολοφονική και μηδενιστική της παραλλαγή.<br /> Ο Φρόιντ θα έπρεπε να είχε εξετάσει τις ασθένειες της κατ' ανάγκη διεφθαρμένης ψυχής των χορηγών του διεθνούς σιωνισμού στην εποχή του, αντί να γράψει ανοησίες. <br /> <br /> Αλλά ας μείνουμε στη Συρία. Οι Financial Times και οι New York Times, οι δύο πυλώνες της παγκόσμιας ψευδούς προπαγάνδας και που χαρακτηρίζονται πρόσφατα ως πηγές «Fake News», ανυπομονούν και ισχυρίζονται ότι ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ «έδωσε την έγκρισή του για την χρήση χλωρίνης κατά της εξεγερμένης επαρχίας της Ιντλίμπ ». Χλώριο ξανά και ξανά.<br /> <br /> Για να πούμε την αλήθεια, δεν ξέρει κανείς αν πρόκειται για εβραϊκό χιούμορ, και ο Θεός ξέρει ότι είναι πολύχρωμο, ή μια μορφή αυτο-πρόβλεψης με αναγκαστικό αποτέλεσμα ή για μεταμοντέρνα ανοησία του ίδιου μοντέλου με αυτή, θλιβερή, που ακμάζει στα κοινωνικά μέσα. <br /> Στη Συρία, οι Ρώσοι βρίσκονται στα δυτικά και οι Αμερικανοί στα ανατολικά. Οι Τούρκοι βρίσκονται στο βορρά και οι Ιρανοί στο νότο. Αν οι πεζοναύτες των ΗΠΑ λαμβάνουν πυραύλους ή αντισυμβατικά βλήματα που μέχρι τώρα βρίσκονται επί των πλοίων που περιπολούν στην ανατολική Μεσόγειο, οι Ρώσοι του Hmeimim θα κάνουν το ίδιο. Αρχίσατε να βλέπετε το ισχυρό δυνητικό; Τέλεια. <br /> Η Ιντλίμπ είναι το τελευταίο "επίσημο" χαρτί των πολεμιστών στη Συρία, τα στρατόπεδα της ανατολής δεν είναι παρά μόνο τεχνάσματα.<br /> Η πτώση αυτού του θύλακα που συνορεύει με την Τουρκία θα σήμαινε επίσημα το τέλος της συριακής σύγκρουσης και την εξάλειψη όλων των προσχημάτων για τη διατήρηση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ κατά μήκος του Ευφράτη (αυτές οι δυνάμεις στην ανατολική Συρία δεν θα έχουν άλλη επιλογή παρά να επιστρέψουν στο Ιράκ). <br /> Μια τέτοια περίπτωση θα θεωρηθεί ως αφόρητη ήττα για την αυτοκρατορία, ενώ επίσημα δεν είναι παρά μόνο ένας εμφύλιος πόλεμος σε μια πάντα προβληματική χώρα της Μέσης Ανατολής. Ψάξτε για το λάθος.<br /> <br /> Οι πραγματικοί σχεδιαστές της ισραηλινής στρατηγικής δεν είναι ορθολογικοί, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία εκείνων έχουν τελειώσει τις καλύτερες σχολές του κόσμου, πιστεύουν πάνω απ 'όλα στη δύναμη της μαύρης μαγείας, των παλιών προλήψεων, των αρχαίων προφητειών των Βαβυλωνίων και των Ναβαταίων, στις παλιές φανταστικές εκδικήσεις και είναι αυτές οι πεποιθήσεις μιας άλλης εποχής για να παραφράσω τον Frazer, που τους οδηγούν πάντα στην καταστροφή.<br /> <br /> Το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε διόλου τα μέσα να αναδημιουργήσει τις ευνοϊκές συνθήκες για την εμφάνιση ενός νέου Ναβουχοδονόσορα και η σύγχρονη Συρία δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία πολεμιστική Ασσυρία. <br /> <br /> Ορισμένοι αναγνώστες μπορούν να θεωρήσουν παράλογο να τεθεί αυτή η αρχαϊκή σκέψη σε ένα άρθρο που αφορά τη στρατηγική επικαιρότητα και όμως, είναι ερευνώντας βιβλία της παλιάς μαύρης μαγείας μεταφρασμένα στα αραβικά και τα εβραϊκά που ο Ρότζερ Μπέικον είχε επανα-ανακαλύψει μια πρώτη επίφαση του επιστημονικού πνεύματος τον 13ο αιώνα και που ο Isaac Newton είχε ξαναβρεί την έννοια της βαρύτητας τον 17ο αιώνα. Ακόμη χειρότερα, οι ισραηλινοί ηγέτες θεωρούν ότι τα αρχαία βιβλία μαύρης μαγείας ανήκουν στην εθνική ασφάλεια τους και τα κλειδώνουν σε υπερ-ασφαλή θησαυροφυλάκια εν αναμονή της επαναφοράς του Βασίλειου του Δαβίδ στη γη και της επανα-ανακάλυψης της εκμετάλλευσης των παραφυσικών φαινομένων, όπως στις μυθικές εποχές του Σολομώντα.<br /> Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι κάθε ισραηλινό άρμα μάχης μαρκάρεται με ένα V. <br /> <br /> Ο κόσμος μας δεν είναι ειρηνικός. Η αναζωπύρωση του πολέμου δεν οδήγησε ποτέ στην ειρήνη. Θυμηθείτε τον πόλεμο του 1914, αυτό το τρομερό σφαγείο που προκλήθηκε εν μέρει από τις προπαγάνδες που έθεσαν τους λαούς ενάντια στους άλλους. <br /> <br /> Αξίζει η Ιντλίμπ έναν παγκόσμιο πόλεμο όπως το Danzig το 1939; <br /> <br /> Ο πόλεμος στη Συρία πήγε στραβά για το μέρος που το ξεκίνησε. Μπορεί αυτό να δικαιολογήσει έναν παγκόσμιο θερμοπυρηνικό πόλεμο; <br /> <br /> Οι συνομιλητές μου, τυφλωμένοι από στρατιωτική δόξα ή οτιδήποτε άλλο, απαντούν με ένα πάρα πολύ ενθουσιώδες ΝΑΙ για να μην είναι κάποιο είδος ασυνείδητης επιθυμίας αυτοκτονίας. <br /> Ανησυχητικά όλα αυτά. <br /> <a href="https://strategika51.blog/2018/09/10/de-quelques-considerations-sur-lillusion-de-gagner-un-conflit-en-y-superposant-un-autre-conflit/"><b>strategika51</b></a><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Συρία, Παγκόσμιος Πόλεμος - Μερικές σκέψεις σχετικά με τη ψευδαίσθηση της νίκης μιας σύγκρουσης υπερθέτοντας μια άλλη σύγκρουση

Το να θεωρήσεις το πόλεμο στη Συρία ως εμφύλιο πόλεμο, διατηρώντας παράλληλα τις δυνάμεις σου εκεί και αρνούμενος την ήττα αντιληπτή στο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στα πρόθυρα της πιο κρίσιμης μάχης: Οι τζιχαντιστές του Ίντλιμπ απειλούν τον Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguX0aMOCJrzH8fwkf1Ra4F1YK59-gdoU4sTwepv-liXRn6su7ehdZCQoQEcgMsO1JOvVtzxD0qat0GWZPSxayFp5oIKos34MNfrLLIxIWOkjH1fz_Cz8h41l72FXCeU8MswT0VOZnKzMw/s1600/erdogan-iran-putin-rouhani0-turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="750" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguX0aMOCJrzH8fwkf1Ra4F1YK59-gdoU4sTwepv-liXRn6su7ehdZCQoQEcgMsO1JOvVtzxD0qat0GWZPSxayFp5oIKos34MNfrLLIxIWOkjH1fz_Cz8h41l72FXCeU8MswT0VOZnKzMw/s640/erdogan-iran-putin-rouhani0-turkey.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ </b><br /> Υπάρχει ένα μήνυμα προς τον Ρετζέπ Ταγγίπ Έρντογαν από το Ίντλιμπ, πάνω στο οποίο είναι στραμμένα τα μάτια του κόσμου. Από τους τζιχαντιστές. Λένε το εξής: «Αν μας πουλήσεις στο Ίντλιμπ, μέσα σε δύο ώρες θα είμαστε στο Ρεϊχανλί!»<br /> <br /> <ul> <li>Πού είναι το Ρεϊχανλί; Στην Τουρκία. Μια πόλη με πληθυσμό περίπου ενενήντα χιλιάδες στην επαρχία της Αλεξανδρέττα που βρίσκεται στην περιοχή της Μεσογείου. Ακριβώς στα σύνορα της Συρίας. Η Αλεξανδρέττα ανήκε στην Συρία κάποτε. Αργότερα, το 1939, προσαρτήθηκε εκ μέρους της Τουρκίας.</li> </ul> <br /> Ο πόλεμος της Συρίας, που διαρκεί επτά χρόνια, μετατράπηκε σε σκηνή ενός από τους πιο αιματηρούς πολέμους της ιστορίας. Επιτέθηκαν στην Συρία σχεδόν όλα τα δυτικά κράτη με την δικαιολογία ότι θα ανατρέψουν το δικτατορικό καθεστώς Άσσαντ. Ουσιαστικά τα επιτιθέμενα κράτη δεν νοιάζονται για την δημοκρατία στην Συρία και τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατούνται. Η δικτατορία του Άσσαντ αποτέλεσε μόνο μια πρόφαση. Άλλωστε αν είχαν μιαν τέτοια έγνοια για την δημοκρατία, μήπως δεν θα έπρεπε πρώτα να επιτίθεντο στην Σαουδική Αραβία όπου καταπατούνται κατάφορα τα ανθρώπινα δικαιώματα; Κοιτάξτε, όμως, την εξής ειρωνεία της ιστορίας.<br /> <br /> Η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, που δεν έχουν καμία σχέση με την δημοκρατία, έτρεξαν να φέρουν δημοκρατία στην Συρία! Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μετέτρεψαν την Συρία σε κόλαση τα κοπάδια των δολοφόνων, τα οποία τροφοδοτούνται με όπλα και χρήματα από το εξωτερικό ως «αντικαθεστωτικοί» και αποκαλούνται «τζιχαντιστές». Δεν έμεινε πέτρα όρθια. Εκατοντάδες άνθρωποι σφαγιάστηκαν και δολοφονήθηκαν. <br /> <br /> Χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν και πουλήθηκαν στα γυναικοπάζαρα για μερικές εκατοντάδες δολάρια. Στην Ράκκα και στο Χαλέπι έγιναν μάχες παρόμοιες με εκείνην του Στάλινγκραντ. Στο τέλος υπήρξαν περίπου ένα εκατομμύριο νεκροί όπως στο Ιράκ. Τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες. Οι θάλασσες, που καταπίνουν τους μετανάστες οι οποίοι διαφεύγουν από τον πόλεμο με σαπιοκάραβα, ποτέ στην ιστορία δεν είδαν τόσα πολλά θύματα. <br /> <br /> Με την είσοδο της Ρωσίας στον πόλεμο το 2015 στο πλευρό του καθεστώτος της Συρίας άλλαξε η ροή του πολέμου. Η Συρία άρχισε να ανακαταλαμβάνει τα εδάφη που είχε χάσει. Σε αυτό το στάδιο, ο Πούτιν ακολούθησε μια πολύ πονηρή πολιτική. Γνωρίζοντας ότι η Τουρκία υποστηρίζει τους τζιχαντιστές και μάλιστα ότι ο Ταγγίπ Έρντογαν ενεργεί ως διοικητής τους, συμμάχησε με την Τουρκία παίρνοντας στο πλευρό τους και το Ιράν. <br /> <br /> Ούτως ή άλλως, η Τουρκία, η οποία δολοφόνησε τον Ρώσο πρέσβη στην Άγκυρα και κατέρριψε ένα ρωσικό επιβατικό αεροπλάνο, δεν είχε και πολύ λόγο και ήταν δεμένα τα χέρια της μπροστά στην Ρωσία. Χάρις στην στρατηγική που ακολούθησε, ο Πούτιν έπεισε την Τουρκία να αποσυρθούν οι τζιχαντιστές από την Ράκκα και το Χαλέπι και να μετακινηθούν στο Ίντλιμπ. Αυτό διευκόλυνε την ανακατάληψη των μεγάλων πόλεων από τα χέρια του Ισλαμικού Κράτους. Όμως, θα ερχόταν η ώρα που θα ανακαταλάμβανε και το Ίντλιμπ η Συρία. Και ιδού που ήρθε εκείνη η μέρα. <br /> <br /> Ο Ταγίπ Έρντογαν, που πρόδωσε τον Άσσαντ τον οποίο αποκαλούσε «αδελφέ μου» και θάφτηκε στον βάλτο της Συρίας, τώρα δεν ξέρει πώς θα βγει μέσα από αυτό τον βάλτο. Είναι στριμωγμένος όσο ποτέ άλλοτε. Χρεοκόπησε και η οικονομία και η πολιτική. Από την μια είναι η Αμερική με την οποία καβγαδίζει και από την άλλη η Ρωσία την οποία δεν μπορεί να δυσαρεστήσει. Έστω και αν έκανε μια κίνηση για να καταφύγει εκ νέου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν φαίνεται εύκολο αυτό. Δεν είναι και πολύ εύκολο για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σταθούν στο πλευρό ενός φασίστα δικτάτορα στην Τουρκία. <br /> <br /> Επιπλέον, όλοι πλέον γνωρίζουν ότι ο Έρντογαν συνεργάστηκε με τους λαφυραγωγούς του Ισλαμικού Κράτους. Χθες διάβασα τις παραδοχές ενός διοικητή του Ισλαμικού Κράτους. «Πάντα ήταν δίπλα μας ο Ερντογαν», λέει ο άνθρωπος. Μήπως η Ευρώπη ακόμα δεν βλέπει ότι τρομοκράτες του ισλαμικού Κράτους διενήργησαν βομβιστικές επιθέσεις σε πολλές πόλεις της; Ίσως το βλέπει, αλλά έχει διαπράξει και η Ευρώπη πολλές αμαρτίες στην κόλαση της Συρίας. Εξευτελίστηκε και αυτή σε τούτο τον βάλτο στον οποίο σύρθηκε τυφλά. Δέχτηκε επιδρομές από τρομοκράτες και ρεύματα μεταναστών. Προσέλαβε τον Έρντογαν ως μαντρόσκυλό της για να μην αφήσει τους μετανάστες να πλησιάσουν στις πόρτες της και τον πλήρωσε ως αντάλλαγμα. Και ακόμα τον πληρώνει. <br /> <br /> Το Ίντλιμπ μήπως είναι τώρα η τελευταία σκηνή του πολέμου της Συρίας; Η Τουρκία είναι αυτή που πονάει πιο πολύ γι’ αυτό. Ο Ταγγίπ Έρντογαν. Κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής στην Τεχεράνη, ο Έρντογαν προσπάθησε να πείσει την Ρωσία και το Ιράν για κατάπαυση του πυρός. Αλλά δεν τα κατάφερε. <br /> <br /> Η Ρωσία και το Ιράν δεν πείστηκαν με κενές υποσχέσεις. Ο Έρντογαν τους πρότεινε αυτή την φορά να αφοπλίσει τους ένοπλους τζιχαντιστές. Δέχτηκαν. Αλλά τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτό δεν έγινε και ότι διεξάγεται μάλιστα και μεταφορά περισσότερων όπλων από την Τουρκία στους τζιχαντιστές στο Ίντλιμπ. Και τελικά αυτοί οι τζιχαντιστές απειλούν τον Έρντογαν λέγοντας: «Αν μας πουλήσεις στο Ίντλιμπ, μέσα σε δύο ώρες θα είμαστε στο Ρεϊχανλί». <br /> <br /> <ul> <li>Αναμφίβολα ο Έρντογαν θερίζει ό,τι έχει σπείρει. Αν διαφύγουν στην Τουρκία οι τζιχαντιστές από το Ίντλιμπ, αυτό θα σημαίνει μεγάλη συμφορά για τον Έρντογαν. Σημαίνει ότι, μετά την Συρία, θα συρθεί σε εμφύλιο πόλεμο η Τουρκία! Πώς ο Έρντογαν θα αποκρούσει αυτό το τέρας το οποίο ο ίδιος έθρεψε και μεγάλωσε;</li> </ul> <br /> Αυτές οι εξελίξεις στην Τουρκία, θα επηρεάσουν πολύ βεβαίως και εμάς στην Κύπρο που έχουμε οργανικούς δεσμούς μαζί της. Πρέπει να κοιτάμε το Κυπριακό μέσα από τον φακό της Μέσης Ανατολής. Και πιο πολύ μέσα από τον φακό της Τουρκίας. Θέλοντας και μη η Τουρκία σύντομα θα αποχωρήσει από την Συρία. Από την Κύπρο<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Στα πρόθυρα της πιο κρίσιμης μάχης: Οι τζιχαντιστές του Ίντλιμπ απειλούν τον Ερντογάν

Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ Υπάρχει ένα μήνυμα προς τον Ρετζέπ Ταγγίπ Έρντογαν από το Ίντλιμπ, πάνω στο οποίο είναι στραμμένα τα μάτια του κόσμου. ...

Διαβάστε την συνέχεια

17 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου και την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, το ερώτημα είναι: Θα κερδίσει η Αλ Κάιντα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMJin0z6MKVHyzJfxffsaOLEgnR65u1naoguiBuccYCz3QiPOuREQssB3Z0FHCZrVEqK2mvr1UgfH7llXCpAeRg9Q6UN6Trj8f-Uq6JYjDa9arU7SfdDRD2J3C0q0KtVNFE4ZxzGuPUy8/s1600/11+septembrioy-usa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="393" data-original-width="630" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMJin0z6MKVHyzJfxffsaOLEgnR65u1naoguiBuccYCz3QiPOuREQssB3Z0FHCZrVEqK2mvr1UgfH7llXCpAeRg9Q6UN6Trj8f-Uq6JYjDa9arU7SfdDRD2J3C0q0KtVNFE4ZxzGuPUy8/s640/11+septembrioy-usa.jpg" width="640" /></a></div>  <i>  Reuters Photographer / Reuters</i><br /> <br /> <b>Αντώνης Φουρλής </b><br /> Η 17η επέτειος της 11ης Σεπτεμβρίου μοιάζει με τυπική διαδικασία. Δεν έχει τίποτα φανταχτερό, ούτε προσφέρεται ως «στρογγυλός αριθμός» για επετείους. <br /> <br /> Το αμερικανικό <a href="https://foreignpolicy.com/2018/09/10/al-qaeda-won/">«Foreign Policy»</a>, ωστόσο, δημοσίευσε πριν από 24 ώρες μία εξαιρετικά εύστοχη ανάλυση του Stephen Marche, που θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας. <br /> <br /> Γιατί θέτει εμμέσως το ερώτημα που διαβάσατε στον τίτλο και αποτελεί μία ανατριχιαστικά ψύχραιμη ματιά σε γεγονότα, που είναι καταγεγραμμένα στη μνήμη όλων μας. <br /> <br /> «Η μέρα δεν προσφέρεται ως ημέρα μνήμης, ούτε ως ημέρα κατά την οποία γράφτηκε ιστορία (όχι ακόμα). Μεταγενέστερα γεγονότα στη διάρκεια των 17 αυτών χρόνων - όχι μόνο οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, αλλά και η άφιξη του smartphone και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης - άλλαξαν τη σημασία της. Η 9/11 ήταν μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία του πολέμου και της τρομοκρατίας, αλλά ήταν και η πρώτη επίθεση που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε μέσω των ψηφιακών δικτύων. Ήταν για το διαδίκτυο ό,τι και η έκρηξη του Challenger στην καλωδιακή τηλεόραση. Ένα γεγονός που καθορίστηκε από τον τρόπο με τον οποίο προβλήθηκε, μια πράξη πολέμου προσαρμοσμένη στην καταλληλότερη πλατφόρμα μετάδοσης και με στόχο τον κορεσμό των μέσων ενημέρωσης», γράφει το Foreign Policy.<br /> <div> <br /> <br />   <img height="477" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b974317200000380734c685.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /> <br /> <i> Str Old / Reuters</i> <br /> <br /> Eίναι η πιο ορθή παρατήρηση που έχει γραφτεί για την επικοινωνιακή διάσταση της επίθεσης στους δίδυμους πύργους του Μανχάταν, από τότε μέχρι σήμερα. <br /> <br /> Η μαρτυρία που ανασύρει από το αρχείο ο συντάκτης στηρίζει απόλυτα το συμπέρασμά του: <br /> <br /> «Ο διευθυντής ενός καταστήματος, βόρεια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, δήλωσε την ημέρα της επίθεσης: Το μόνο πράγμα που πούλησα σήμερα ήταν κάμερες. Μέσα σε μια ώρα από το αρχικό χτύπημα, πουλήσαμε 60 έως 100 κάμερες». <br /> <br /> Αντί να χτυπήσουν εκεί όπου βρίσκονταν τα ΜΜΕ - στο κέντρο του Μανχάταν - οι τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου επέλεξαν να χτυπήσουν μέσα σε «απόσταση τηλεθέασης».<br /> <div> <br /> <div>   <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b97454a190000320e503d7b.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /> <br /> Reuters Photographer / Reuters <br /> <br /> Μια τρομοκρατική ενέργεια χωρίς θεατές δεν έχει νόημα. Ο θρίαμβος της έγκειται στην αναγνώρισή της και, ακόμη περισσότερο, το μέγεθος του θριάμβου του είναι το μέγεθος της αναγνώρισής του. Η αναγνώριση απαιτεί μικρή απόσταση... <br /> <br /> Το Foreign Policy παρατηρεί επί της ουσίας, ότι η επίθεση στους δίδυμους πύργους παρήγαγε μία τόσο ισχυρή, συγκλονιστική και αξέχαστη εικόνα, ώστε να επηρεάσει καταλυτικά και μαζικά τους ανθρώπους - όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. <br /> <br /> Εγώ θα προσέθετα: χωρίς τη διαμεσολάβηση ιδεολογικών καθοδηγητών, ή την άσκηση φυσικής βίας στον καθένα ξεχωριστά, η επίδραση αυτής της εικόνας είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μην συγκρίνεται με κανένα ιδεολόγημα και με καμία άλλη πλύση εγκεφάλου.<br /> <br />   <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b9743471900003c0e503d76.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /> <br /> <i> Brad Rickerby / Reuters </i><br /> <br /> Όργουελ σε απευθείας μετάδοση... <br /> <br /> Το Foreign Policy περιγράφει σα να βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας: «Στη συνέχεια, από την κορυφή του πύργου, σε ελλειπή εστίαση μπροστά στο φακό λόγω της απόστασης, η θολή εικόνα ενός άνδρα που σκίζει τον αέρα, ωθούμενος προς το θάνατο, σαν κάτι που πλησιάζει ασυνείδητα, σαν μία κίνηση άσκοπη, αγγελική και βασανιστική...» <br /> <br /> Οι πύργοι έπεσαν στο τέλος και ένα μεγάλο λευκό κύμα χύθηκε μέσα στην πόλη, καταπίνοντας πρόσωπα, καλύπτοντας όλες τις κάμερες σε μια παμφάγα λευκή πτώση. <br /> <br /> Οι οθόνες έγιναν κενές..<br />   <img height="480" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b9745601900003c0e503d7c.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /> <br /> <i> Reuters TV / Reuters</i> <br /> <br /> Κάπου εδώ ολοκληρώνεται η περιγραφή από τον αναλυτή του Foreign Policy. <br /> <br /> Εμείς μπορούμε να προσθέσουμε, όμως, μόνοι μας τη συνέχεια: η Αραβική Άνοιξη που ήρθε ως απόπειρα ειρηνικής εξουδετέρωσης των φανατικών ισλαμιστών. <br /> <br /> Αντί αυτού, η Αλ Κάιντα βρήκε ελεύθερο πεδίο, όταν το χάος και η ακυβερνησία επικράτησαν σε μεγάλο μέρος των χωρών του αραβικού κόσμου. <br /> <br /> Η δημοκρατία άργησε μία ημέρα...ή έναν αιώνα - όπως το πάρει κανείς! <br /> <br /> Στο πρόσωπο του Οσάμα Μπιν Λάντεν οι Αμερικανοί βρήκαν ένα δαίμονα για να κυνηγούν, ώστε να ξεχάσουν τους δικούς τους. <br /> <br /> Τον βρήκαν, τον εξόντωσαν, αλλά τα παιδιά του πολλαπλασιάστηκαν. Και ταξίδεψαν παντού: στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Βαρκελόνη, στη Μαδρίτη, στις Βρυξέλλες, στη Νίκαια και μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες... <br /> <br /> Στο επόμενο επεισόδιο, μία μονίμως τρομοκρατημένη και οργισμένη αμερικανική κοινωνία, όπλισε τα χέρια των παιδιών της. Η οπλοκατοχή και η οπλοχρησία, με επιθέσεις ακόμα και από μαθητές μέσα σε σχολικές αίθουσες, είναι το κερασάκι στην τούρτα της παράνοιας. <br /> <br /> Ο φόβος φέρνει φόβο και ηγεσίες που επενδύουν στο φόβο. Στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. <br /> <br /> Ο λαϊκισμός, ο ρατσιμός και η ξενοφοβία επιβραβεύονται. Οι ηγέτες μετατρέπονται σε καρικατούρες και οι θύτες-ψηφοφόροι σε θύματα. <br /> <br /> 17 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η εικόνα του Μπόινγκ που μετατρέπεται σε πύραυλο και εκρήγνυται πάνω στους δίδυμους πύργους, εξακολουθεί να τρομοκρατεί την ανθρωπότητα.</div> <br />   <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b97447e200000fd0a37bbe3.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /> <br /> <i> Sean Adair / Reuter</i><br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b9743c8200000fd0a37bbe0.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /> <br /> <i> Reuters Photographer / Reuters </i><img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b974392200000fd0a37bbdf.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /> <br /> <i> Shannon Stapleton / Reuters </i><img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b974327190000350e503d75.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /> <br /> <i> Jeff Christensen / Reuters </i><img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b974317200000380734c685.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /> <br /> <i> Str Old / Reuters </i><br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div>

17 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου και την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, το ερώτημα είναι: Θα κερδίσει η Αλ Κάιντα;

   Reuters Photographer / Reuters Αντώνης Φουρλής  Η 17η επέτειος της 11ης Σεπτεμβρίου μοιάζει με τυπική διαδικασία. Δεν έχει τίποτα φ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί χρειαζόμαστε τη Ρωσία; Η τακτική και στρατηγική προοπτική των ελληνορωσικών σχέσεων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhclL7w6QncbWk-6xlkLVJxVYohHPpteuNe-i1vo0_rW66XKfDhNUFjIRQFoHr7EBCv942irO3HjcjqO8RH4nEzOUQqb8QYDnS5hFVgDLvsGR1GS6_bBNFUQFLp4nh5nj6qyu4yxuABW4M/s1600/rosia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="676" data-original-width="960" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhclL7w6QncbWk-6xlkLVJxVYohHPpteuNe-i1vo0_rW66XKfDhNUFjIRQFoHr7EBCv942irO3HjcjqO8RH4nEzOUQqb8QYDnS5hFVgDLvsGR1GS6_bBNFUQFLp4nh5nj6qyu4yxuABW4M/s640/rosia.jpg" width="640" /></a></div>   <i> ABGlavin via Getty Images</i><br /> <br /> <b>Δημήτρης Παπαμιχαήλ*</b><br /> Την «ξαφνική» στροφή στις ρωσοτουρκικές διπλωματικές σχέσεις, όπως διαμορφώθηκε το 2016, μετά από μία περίοδο αυξημένης έντασης, η οποία επισφραγίστηκε με τη «συμφωνία» (;) για αγορά του αντιαεροπορικού συστήματοςS-400 από την Τουρκία και τις συζητήσεις για συμπαραγωγή των S-500 μεταξύ των δύο χωρών, ακολούθησε μία αμήχανη σιγή των παραδοσιακά φιλορωσικών κύκλων στην Ελλάδα, η οποία έχει δώσει σιγά σιγά θέση σε έναν έντονο σκεπτικισμό της κοινής γνώμης, ίσως ακόμα και στην επιστροφή μίας μορφής ρωσοφοβίας που δεν χαρακτήριζε μέχρι πρότινος τις κυρίαρχες ελληνικές θέσεις στην εξωτερική πολιτική. Σε αυτό το περιβάλλον, ήταν μάλλον θέμα χρόνου να ξεσπάσει κάποια μείζων εμπλοκή στις ελληνορωσικές διπλωματικές σχέσεις. <br /> <br /> Πέρα από τη γελοία επιχειρηματολογία του επίσημου Υπ. Εξ. περί… <a href="https://www.antenna.gr/watch/1210808/kotzias-i-diplomatia-tis-kotas-perase-">πουλερικών</a> και δήθεν «ανεξαρτησίας» της ελληνικής διπλωματίας (την ίδια στιγμή που αυτή εκτελούσε κατά γράμμα τις προσταγές των δυτικών «συμμάχων» στα Βαλκάνια), υπάρχει μία πραγματική υποβάθμιση των ελληνορωσικών σχέσεων, που οικοδομήθηκε τακτικά, κατά τα δύο τελευταία χρόνια, και επέτρεψε μία τέτοια ρήξη, πρωτοφανή στα μεταψυχροπολεμικά χρονικά. Ποιος θα φαντάζονταν ότι η κυβέρνηση που κήρυττε την ανάγκη «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής και ανοίγματος στη Ρωσία, ο ίδιος υπουργός που θέσπισε το 2016 «έτος Ελλάδας-Ρωσίας», δύο χρόνια μετά, θα οδηγούσαν αυτήν τη σχέση σε ιστορικό ναδίρ; Και όμως, το σημαντικό αυτό περιστατικό δεν φάνηκε να ενοχλεί ιδιαίτερα τους Έλληνες. <br /> <br /> Αυτήν τη στιγμή, πέραν των υπαρξιακά αντικυβερνητικών μορφωμάτων (όπως το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή), καθώς και κάποιων γραφικών εξωκοινοβουλευτικών τηλε-πολιτικών, σύσσωμα τα κυβερνητικά κόμματα αξιώνουν, μέσα σε μόλις πέντε χρόνια, πολλά παράσημα αντιρωσικού αγώνα. Την αρχή έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, με τον δεύτερο, ως υπουργό Εξωτερικών, να πρωτοστατεί στην αναγνώριση του πραξικοπήματος του «Μαϊντάν» στην Ουκρανία. Συνέχεια είχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη μάλλον αστήριχτη απέλαση Ρώσων διπλωματών και την άνευ αναστολών στήριξη της εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. <br /> <br /> Με αυτές τις πολιτικές κατευθύνσεις στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, θα μπορούσαμε σχεδόν να αναρωτηθούμε, από την άλλη πλευρά, γιατί η Ρωσία δεν προβαίνει σε σοβαρότερα αντίποινα έναντι της Ελλάδας (ας πούμε σε μία πολιτική δυσφήμισης της Ελλάδας ως τουριστικό προορισμό για το εκατομμύριο Ρώσων τουριστών που την επισκέπτονται κάθε χρόνο, τη διακοπή στρατιωτικών συνεργασιών κ.ο.κ.); Η σχετική διακριτικότητα με την οποία διαχειρίζονται οι Ρώσοι διπλωμάτες τις ελληνορωσικές σχέσεις οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι στη Μόσχα κατανοούν τη βαθύτερη εξάρτηση της ελληνικής διπλωματίας από ξένους παράγοντες. Αντιλαμβάνονται δηλαδή ότι οι αποφάσεις των ελληνικών «ελίτ» ούτε δημοκρατικό έρεισμα διαθέτουν, ούτε εκφράζουν τη κοινή γνώμη. Ωστόσο, οι Ρώσοι επιτελείς μάλλον δεν κατανοούν ότι οι κατευθύνσεις που έχουν λάβει οι σχέσεις τους με την Άγκυρα τα τελευταία χρόνια ενδέχεται να αλλάξουν τη μέχρι σήμερα δεδομένη συμπάθεια των Ελλήνων προς την ηγεσία τους. <br /> <br /> Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε επιγραμματικά τη διαλεκτική ελληνορωσικών και ρωσοτουρκικών σχέσεων θα μπορούσαμε να πούμε το εξής: Όσο η Ελλάδα θα αποξενώνεται από την Ρωσία, τόσο θα υπάρχει έδαφος εμβάθυνσης των ρωσοτουρκικών σχέσεων, οι οποίες, παρά τα ποικίλα οικονομικά, στρατηγικά επιχειρήματα υπέρ της σύγκλισης, <a href="http://eng.globalaffairs.ru/book/RussiaTurkey-Relations-Need-a-Stronger-Foundation-19695">δεν διαθέτουν ακόμη τα θεμέλια</a> τα οποία κάποιοι κύκλοι, τόσο στη Μόσχα, όσο και στην Άγκυρα, θα ήθελαν να οικοδομήσουν · αντίστροφα, οι ειλημμένες και μελλοντικές αποφάσεις στρατιωτικής και ευρύτερης οικονομικής συνεργασίας που επιδιώκει με δική της πρωτοβουλία η ρωσική ηγεσία με την Τουρκία – στα πλαίσια μίας «ευρασιατικής» ένταξης που προωθεί η Μόσχα – ωθούν τους Έλληνες πιο βαθιά στην αγκαλιά των Δυτικών τους συμμάχων. Διότι δεν υπάρχουν πραγματικές εναλλακτικές για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που συνιστά η σημερινή πορεία ενίσχυσης της Τουρκίας, αν η Ρωσία επιμένει να την ευνοεί. <br /> <br /> Η εξέλιξη αυτή είναι προβληματική για την Ελλάδα, αφενός επειδή θα χάσει σε μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα εξισορρόπησης της σχέσης της με το ΝΑΤΟ – πράγμα που επιτρέπει ακόμα η Μόσχα – και συνεπώς θα αυξήσει περαιτέρω την εξάρτησή της από τη βορειοατλαντική συμμαχία, και αφετέρου, καθώς θα δει να ενισχύεται διπλωματικά, αλλά κυρίως στρατιωτικά, η αναθεωρητική ισχύς της Τουρκίας στα σύνορά της. Σε μία εποχή μάλιστα όπου, όπως έχει διατυπωθεί σε προηγούμενο άρθρο, ευνοεί τις διακυμάνσεις των γεωπολιτικών οριοθετήσεων, η τάση αυτή που περιγράφεται πιο πάνω μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια. <br /> <br /> Τα παραπάνω αφορούν τους συγκυριακούς συσχετισμούς δυνάμεων. Όμως θα ήταν παράλειψη να μη λάβουμε υπ’ όψιν τη σημασία της Ρωσίας στον μακροπρόθεσμο ορίζοντα των διεθνών σχέσεων. Και δυστυχώς, αυτή η προοπτική σπανίως απασχολεί τους Έλληνες σχολιαστές. Όμως, ειδικά για όσους κατανοούν την ανάγκη ολοκλήρωσης της υπέρβασης ενός μονοπολικού διεθνούς συστήματος, η ρωσική προοπτική είναι αναντικατάστατη (τουλάχιστον για τους λαούς της Ευρώπης). <br /> <br /> Για λόγους που μάλλον δεν έχουν εξεταστεί διεξοδικά, στη Ρωσία, από το 1990 και έπειτα, αναπτύχθηκε μία πολιτική σκέψη που είχε την ιδιαιτερότητα να επιχειρεί, με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία, κάποιες υπερβάσεις των μετανεωτερικών (ή καλύτερα ύστερο- νεωτερικών) σχημάτων στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Σε πρώτη φάση, αυτή η προσπάθεια πήρε τη μορφή της <a href="http://eng.globalaffairs.ru/number/n_10362">υπεράσπισης θεμελιωδών νεωτερικών αξιών</a> που τίθενται υπό αμφισβήτηση από μία φερόμενη «μετανεωτερική» Δύση. Τέτοια είναι παραδείγματος χάριν η έννοια της εθνικής κυριαρχίας έναντι των υπερεθνικών θεσμών που άνθισαν παγκοσμίως τα τελευταία τριάντα χρόνια. Καθώς όμως, μία τέτοια «συντηρητική» αντίθεση δεν θα ήταν δυνατόν να επιβιώσει επί μακρόν, από τη Ρωσία εκκινεί σήμερα μία διακριτή προσπάθεια συνθέσεων, που χρησιμοποιούν άλλες αφετηρίες και μεθόδους από τις κυρίαρχες στον δυτικό κόσμο. Στο πεδίο των διεθνών σχέσεων, αυτή η σύνθεση αποκρυσταλλώνεται με τη μορφή της «πολυπολικότητας», μία έννοια που υπερασπίζεται επίμονα ο Πούτιν και η ηγεσία του, τουλάχιστον από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. <br /> <br /> Συνεπώς, το ρωσικό κράτος μπορεί, στο εσωτερικό, ταυτόχρονα, να περιορίζει τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, να απαγορεύει διά ροπάλου την καλλιέργεια γενετικά μεταλλαγμένων οργανισμών και να τοποθετεί πολύ ψηλά στις προτεραιότητές του το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας, ενώ την ίδια στιγμή, στο εξωτερικό μέτωπο, η Ρωσία να βρίσκεται πολλαπλώς αντιμέτωπη με τα διαλεκτικά αντιπροϊόντα της ύστερης νεωτερικότητας: τους Ουκρανούς νεοναζί στο Ντονμπάς και τους Σύρους ισλαμιστές στο Ιντλίμπ (ας θυμηθούμε ότι μέχρι την επέμβαση της Ρωσίας, το Ισλαμικό Κράτος επέλαυνε σχεδόν ανενόχλητο, αν όχι και με τις επευφημίες Άγγλων, Γάλλων, Αμερικανών και βέβαια, Τούρκων). Όμως, η ρωσική ηγεσία αποκτά και δημιουργικό ρόλο στην συγκρότηση εναλλακτικών θεσμών στο διεθνές σύστημα, όπως είναι για παράδειγμα η Νέα Τράπεζα Ανάπτυξης, που, χωρίς να το λέει, κλονίζει την αμερικανοκεντρική αρχιτεκτονική που γνώρισε το χρηματοπιστωτικό σύστημα μετά τη «<a href="http://www.avgi.gr/article/10811/7502561/e-synainese-tes-ouasinkton-kai-ta-mnemonia">Συναίνεση της Ουάσιγκτον</a>», αγγίζοντας έτσι έναν θεμέλιο λίθο της μεταπολεμικής ηγεμονίας. <br /> <br /> Σίγουρα, βρισκόμαστε μακριά ακόμα από τη συγκρότηση ενός Λόγου που θα επιτρέπει την υπέρβαση των αντιφάσεων της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και θα συγκροτεί μία μη δυτική, αυθεντικά μετανεωτερική πρόταση. Κατά πάσα πιθανότητα μάλιστα, η προσπάθεια αυτή να μην ολοκληρωθεί ποτέ στη Ρωσία… ενδεχομένως και να μην είναι όσο θελκτική μπορεί να πιστεύουν κάποιοι. Ωστόσο, ουδείς δύναται να παραγνωρίσει ότι κατά τα χρόνια της ηγεσίας του Πούτιν, έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες «διόρθωσης» της τροχιάς ενός ανισόρροπου μονοπολικού διεθνούς συστήματος, που αποτελεί από μόνο του μία από τις κυριότερες αντιφάσεις της παγκοσμιοποίησης έτσι όπως τη γνωρίσαμε από την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ και μετά. Και, σε αυτό το πλαίσιο, είναι θεμιτό να δημιουργηθεί ένας χώρος σύγκλισης μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας, τη στιγμή που η χώρα μας, ειδικά τη δεκαετία που διανύουμε, γνώρισε με πολύ επώδυνο τρόπο τις συνέπειες ποικίλων «εκτροχιασμών» του ίδιου διεθνούς συστήματος (δημοσιονομική κρίση ως προέκταση της κρίσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, προσφυγική κρίση ως αποτέλεσμα του πολέμου στη Συρία κ.ο.κ.). <br /> <br /> Σε μία εποχή όπου φαντάζει αβέβαιη η προοπτική των μεγάλων θεσμών που συγκροτούν τις ηγεμονίες του δυτικού κόσμου (το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα κ.ο.κ.), η απομάκρυνση της Ελλάδας από τη Ρωσία αποτελεί στρατηγικό λάθος. Είθε τις σκέψεις αυτές να αφουγκραστούν τα μελλοντικά επιτελεία της ελληνικής διπλωματίας.<br /> <div> <br /> <b><i>* Γεωγράφος με ειδίκευση στις πολιτικές της ενέργειας στο Ευρωπαϊκό Παν/μιο της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία </i></b></div> <div> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Γιατί χρειαζόμαστε τη Ρωσία; Η τακτική και στρατηγική προοπτική των ελληνορωσικών σχέσεων

   ABGlavin via Getty Images Δημήτρης Παπαμιχαήλ* Την «ξαφνική» στροφή στις ρωσοτουρκικές διπλωματικές σχέσεις, όπως διαμορφώθηκε το 20...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια εισαγωγή στην διεθνή θέση της Τουρκίας: Γιατί έχει η γειτονική μας χώρα τεράστια γεωστρατηγική αξία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw57grH7IUFp48DqnvgDQLVPHcTdSoiyRvX-QCW-CIWhbY2GXLGqMJdRWuJBFUX9VoUq5oTFe1YMUWCaDnpu_covEqE816WmwZyBBZxj7U57aj5X1j5YxLdWi_4q3G85ohwnOsbMKJlhI/s1600/toyrkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="416" data-original-width="625" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw57grH7IUFp48DqnvgDQLVPHcTdSoiyRvX-QCW-CIWhbY2GXLGqMJdRWuJBFUX9VoUq5oTFe1YMUWCaDnpu_covEqE816WmwZyBBZxj7U57aj5X1j5YxLdWi_4q3G85ohwnOsbMKJlhI/s640/toyrkia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Ιωάννης Ν. Κωνσταντόπουλος*</b><br /> Η Τουρκία είναι μια χώρα, που στο φαντασιακό υποσυνείδητο των στρατηγιστών της Δύσης, πάντα κατείχε μια ξεχωριστή θέση. Αυτό συμβαίνει, γιατί από το 1683 (δηλ. μετά την αποτυχημένη πολιορκία της Βιέννης, οπότε και η Οθωμανική επέκταση προς την Δυτική Ευρώπη ανακόπηκε οριστικά) ο χώρος που διαφέντευαν οι Οθωμανοί Τούρκοι, περιόριζε την εξάπλωση της Τσαρικής Ρωσίας προς τα Βαλκάνια και γενικότερα τον ευρασιατικό Νότο, όντας παράλληλα το χερσαίο ενδιάμεσο μεταξύ Ευρώπη ςκαι Ινδιών.<br /> <br /> Ακόμα και με την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας, από τον Μουσταφά Κεμάλ, το γειτονικό μας κράτος εξυπηρετούσε πάντοτε τα συμφέροντα των Βρετανών και αργότερα των Αμερικανών, με μοναδικές εξαιρέσεις την προσέγγιση με τους Σοβιετικούς κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922) και την (επιτήδεια) ουδετερότητα που επέδειξε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με μια πρώτη ανάγνωση, η μοναδική γεωγραφική θέση της Τουρκίας, ενώνει γεωγραφικά την Ευρώπη με την Ασία και για κάποιους συνδέει πολιτισμικά(!) την Δύση με την Ανατολή, δίνοντάς της ένα στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι όλων των ανταγωνιστικών της κρατών (άρα και της Ελλάδας και της Κύπρου). Ωστόσο εάν εμβαθύνουμε την ανάλυσή μας, για την διεθνή θέση αυτής της χώρας, ενσωματώνοντας σε αυτήν τα διδάγματα της θεωρίας της Αγγλοσαξονικής Γεωπολιτικής Σχολής, τότε θα δούμε τον πολυδιάστατο ρόλο που η Τουρκία έχει στην εξωτερική πολιτική και αρχιτεκτονική ασφαλείας της Αμερικανικής υπερδύναμης, που είναι ο πυρήνας του Δυτικού κόσμου. <br /> <br /> Σύμφωνα με την Αγγλοσαξονική γεωπολιτική θεωρία, το κέντρο της υδρογείου είναι η υπερήπειρος της Ευρασίας και χωρίζεται σε δυο ζώνες: το Heartland και το Rimland. Το Heartland το ηγεμονεύει σχεδόν εξολοκλήρου, η ευρασιατική χερσαία δύναμη (δηλ. η Ρωσική Ομοσπονδία), ενώ το Rimlandτο ηγεμονεύουνκατά κύριο λόγο, οι δυτικές ναυτικές δυνάμεις (δηλ. κατά κύριο λόγο οι ΗΠΑ, αλλά και η Βρετανία και η Γαλλία). Το Heartland είναι η ευρασιατική ενδοχώρα η οποία αποτελείται: από τους γεωγραφικούς χώρους που σχηματίζουν η Ρωσική Ομοσπονδία και τα κράτη της Κεντρικής Ασίας, μαζί με το βορειοανατολικό μέρος της Ανατολικής Ευρώπης. Το Rimland είναι στην ουσία η ευρασιατική παράκτια ζώνη, που περικυκλώνει την ενδοχώρα, η οποία ξεκινά από την Σκανδιναβία και εμπεριέχει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης (Κεντρική, Δυτική και νότια Βαλκάνια), μαζί με την Μέση Ανατολή, την Ινδική υποήπειρο και το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας. <br /> <br /> Η Τουρκία είναι κομβικό μέρος του Rimland, το οποίο από το 1945 βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Αμερικανικού πολεμικού ναυτικού και λειτουργεί σαν ανάχωμα στην διαρκή επιθυμία των Ρώσων να φτάσουν στις θερμές νότιες θάλασσες, ώστε να εξασκήσουν εμπορική και στρατιωτική δραστηριότητα. Η θέση της Τουρκίας στο Rimland, της επιτρέπει να μπλοκάρει στα Στενά του Βοσπόρου την κάθοδο του Ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, στο Αιγαίο και από εκεί στην Ανατολική Μεσόγειο, από την οποία, μέσω του Σουέζ, μπορεί να πλεύσει στον Ινδικό ωκεανό. Η δυνατότητά της αυτή, είναι ιδιαίτερα κρίσιμη τα τελευταία χρόνια, μετά την Ρωσική εμπλοκή στον Συριακό εμφύλιο, αφού η Μόσχα, που διατηρεί στρατιωτικές βάσεις και πολυπληθές προσωπικό στην ρημαγμένη Μεσανατολική χώρα, χρειάζεται να ανεφοδιάζει τις εκεί δυνάμεις της. Επίσης σαν μέρος του Rimland, η Τουρκία δεσπόζει βορειοδυτικά της Μέσης Ανατολής, ενώ έχει σύνορα που γειτνιάζουν με τα Ρωσικά στον Καύκασο. Έτσι η Άγκυρα, μπορεί να προσφέρει την δυνατότητα, στις αεροπορικές δυνάμεις της Δυτικής συμμαχίας, να κάνουν προβολή ισχύος σχεδόν σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, από την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ (όπως έγινε για παράδειγμα στον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου) ή ακόμα και να επιτρέψει την διέλευση στρατευμάτων από τα εδάφη της προς την ευρύτερη περιοχή που την περιβάλει, ενώ διαθέτοντας τον δεύτερο πιο μεγάλο στρατό του ΝΑΤΟ, λειτουργεί σαν οπλισμένο φράγμα, απέναντι στην προσπάθεια της Ρωσίας να επεκτείνει την χερσαία επιρροή της, στην συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη, αποκόπτοντάς την από τους τοπικούς της συμμάχους. <br /> <br /> Πέρα από την σπουδαία θέση της χώρας στη ζώνη του Rimland, ιδιαίτερα σημαντική είναι και η δυνατότητα πρόσβασης στρατηγικής υφής, που μπορεί να κάνει στο εκτεταμένο χερσαίο πεδίο του Heartland και συγκεκριμένα στον άξονα Καύκασος-Ρωσική Ομοσπονδία (νοτιοδυτική ευρωπαϊκή Ρωσία και Σιβηρία)-Κεντρική Ασία. Αυτή η στρατηγική πρόσβαση, έχει να κάνει με την πολιτισμική επιρροή που έχει η Τουρκία στους Σουνίτες Τουρκόφωνους-Τουρκογενείς πληθυσμούς που διαβιούν σε: Ρωσία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Κιργιστάν και Αζερμπαϊτζάν. Είναι αξιοσημείωτο, πως στις περιοχές του ευρασιατικού Heartland, όπου ζουν συμπαγείς Τουρκόφωνοι-Τουρκογενείς πληθυσμοί (στις Κεντροασιατικές δημοκρατίες και το Αζερμπαϊτζάν είναι πλειοψηφία), υπάρχουν τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων, τα οποία ήδη εξάγονται, μέσω αγωγών, που περνούν από την Τουρκία, στην Δύση, έχοντας μετατρέψει την Άγκυρα σε ενεργειακό κόμβο. Επιπλέον η Ρωσία, αντιμετωπίζει σε περιοχές της στον Καύκασο,αποσχιστικές τάσεις από Σουνίτες ισλαμιστές, ενώ στην Κεντρική Ασία, όπου έχει δεδομένα στρατηγικά συμφέροντα, φοβάται την αύξηση του ισλαμικού εξτρεμισμού, καθώς και την παρουσία ανταγωνιστικής σε αυτήν επιρροής από άλλο κράτος. Το γειτονικό μας κράτος λοιπόν, δύναται να αποσταθεροποιήσει την ενδοχώρα της Ευρασίας, η ομογενοποίηση της οποίας από την Ρωσική χερσαία ευρασιατική δύναμη, είναι απαραίτητη για να την καταστήσει ξανά ανταγωνιστική απέναντι στην Δύση, αφού η Μόσχα επιθυμεί να ελέγξει τις τεράστιες ποσότητες φυσικών πόρων που βρίσκονται εκεί, καθώς και να εξασφαλίσει την άμυνά της, με την απόκτηση ζωτικού χώρου.<br /> <br /> Έτσι η Ρωσία βλέπει την Τουρκία, άκρως ανταγωνιστικά, μιας και με το δόγμα του Νεο-οθωμανισμού (όπως στις αρχές του προηγούμενου αιώνα με τα δόγματα του Παντουρκισμού και του παντουρανισμού), η Άγκυρα προσπαθεί να εξαπλώσει την επιρροή της, λειτουργώντας πλέον σαν εντολοδόχος-τοποτηρητής της Δύσης, σε ένα τεράστιο γεωγραφικό χώρο, από την Μέση Ανατολή μέχρι την Κεντρική Ασία, στοχεύοντας παράλληλα στην αποδυνάμωση της Ρωσίας, ώστε οι Αμερικανοί να επικεντρωθούν στον Ειρηνικό και στην ανάσχεση της αναδυόμενης υπερδύναμης της Κίνας. Επομένως βλέπουμε πως ότι η Τουρκία, είναι η ασπίδα και το δόρυ του Δυτικού κόσμου, απέναντι στην Ρωσία. <br /> <br /> Ωστόσο είναι εμφανές από τις εξελίξεις μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, ότι Τουρκία και Ρωσία έχουν έρθει κοντά, αφήνοντας κατά μέρος τις διαφορές τους. Η Άγκυρα έκανε στροφή 180 μοιρών στην εξωτερική της στρατηγική, γιατί είχε ανάγκη να βρει στηρίγματα εκτός Δύσης, στον αγώνα της κατά της δημιουργίας Κουρδικών κρατικών οντοτήτων, όχι μόνο στην νοτιοανατολική περιφέρειά της, αλλά και στην ίδια της την επικράτεια. Η Άγκυρα σήμερα είναι μέλος των G-20, δηλαδή των είκοσι πιο ισχυρών οικονομιών παγκοσμίως, όμως για να φτάσει η οικονομική της ισχύς σε ένα τέτοιο σημείο, είχε την υποστήριξη της Δύσης και ο λόγος έχει ήδη περιγραφεί παραπάνω. Αυτή η αυξανόμενη οικονομική ισχύς, που μετατράπηκε σε ισχυροποίηση των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, έκανε εν τέλει την Άγκυρα να θέλει πια να ενεργεί αυτόνομα στο διεθνές σύστημα, κάτι που δυσαρέστησε τους πάτρωνες της. Σε μια περίοδο μάλιστα που Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Ισραηλινοί, βλέπουν με πολύ συμπάθεια την δημιουργία Κουρδικών κρατών στην Μέση Ανατολή, γιατί με αυτόν το τρόπο αποσταθεροποιείται η Συρία (στενή σύμμαχος της Ρωσίας) και το Ιράν (φίλα προσκείμενο στην Ρωσία), ενώ παράλληλα δημιουργούνται φιλικά κρατίδια προς το Τελ-Αβίβ, προσφέροντάς του χερσαίο στρατηγικό βάθος. Συν τοις άλλοις, τα κράτη στα οποία υπάρχει έντονη Κουρδική παρουσία, διαθέτουν ενεργειακά αποθέματα (κυρίως το Ιράκ, αλλά και Συρία), με κάποια από τα αποθέματα αυτά, να βρίσκονται ήδη υπό την κατοχή Κούρδων (όπως τα πετρέλαια του Κιρκούκ και της Μοσούλης στο Ιρακινό Κουρδιστάν), τα οποία θα μπορούσαν να διοχετευθούν από τις Κουρδικές περιοχές του Βορρά των δυο Μεσανατολικών κρατών, μέσω αγωγών στην Ανατολική Μεσόγειο και από εκεί στις αγορές της Ευρώπης, μειώνοντας έτσι την εξάρτησή της από τους Ρωσικούς υδρογονάνθρακες.<br /> <br /> Γίνεται λοιπόν κατανοητή η αντίδραση της Άγκυρας, απέναντι στους σχεδιασμούς αυτούς, που με την σειρά της, οδήγησε στο αποτυχημένο πραξικόπημα πριν από δυο χρόνια. Αυτό το πραξικόπημα, ο (μετριοπαθής;) ισλαμιστής Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το εξέλαβε σαν μια προσπάθεια της Δύσης να επιβάλει την θέλησή της στην χώρα του. Ακόμα και έτσι, η Τουρκία δεν μπορεί να απεμπολήσει εύκολα τον ρόλο, που για τους Δυτικούς η γεωγραφία την προορίζει να έχει, διότι ειδικά για τις ΗΠΑ είναι υπεραπαραίτητη για την εξυπηρέτηση όχι μόνο των εθνικών της συμφερόντων, αλλά και της ίδιας της εθνικής της ασφάλειας. Η Άγκυρα παρόλο το κύρος και την επιρροή που έχει συσσωρεύσει τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να βρίσκεται χαμηλά στον διεθνή καταμερισμό ισχύος, μην μπορώντας να φτάσει τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις, με αποτέλεσμα να μην έχει την δυνατότητα να αλλάξει στρατόπεδο και να προσδεθεί σε μια συμμαχία με την Μόσχα, είτε πολιτικοοικονομικά (πχ. Ευρασιατική Ένωση), είτε στρατιωτικά (Σύμφωνο της Σαγκάης). Άλλωστε παρά την γειτνίασή της με την Ρωσία, δεν έχει κοινά σύνορα μαζί της και εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης, είναι ευάλωτη απέναντι στις Δυτικές ναυτικές δυνάμεις. Άρα είναι λογικό να αναμένουμε αργά ή γρήγορα την πτώση του Ερντογάν και την επαναφορά της Τουρκίας στην τροχιά της Δύσης. Όταν όμως συμβεί αυτό, τότε θα αρχίσουν τα προβλήματα για τον Ελληνισμό, αφού τότε Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, θα αφήσουν μόνες τους την Ελλάδα και την Κύπρο, που ήδη βρίσκονται σε συγκρουσιακή πορεία με την Ερντογανική Τουρκία. <br /> <b><br /> *Γεωπολιτικός Αναλυτής-Διεθνολόγος & Νομικός, επιστημονικός συνεργάτης του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.<i></i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μια εισαγωγή στην διεθνή θέση της Τουρκίας: Γιατί έχει η γειτονική μας χώρα τεράστια γεωστρατηγική αξία

Ιωάννης Ν. Κωνσταντόπουλος* Η Τουρκία είναι μια χώρα, που στο φαντασιακό υποσυνείδητο των στρατηγιστών της Δύσης, πάντα κατείχε μια ξεχω...

Διαβάστε την συνέχεια

Παρέμβαση Άγκυρας για ακύρωση των αλλαγών στις Μουφτείες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisncawBt85d9RgZPGB0pz2p5gfxJfo0yuMFLTj5Yg7aU00BWOND8s1lyuGGZUOMWclVmnHTE7RlislBmDkd7LnBGPzwkkVGkacPclMOQoKfMXw69ejQjpMwIkXtJ6fqQnfedv63hLlVdI/s1600/erdogan-moyftides.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="429" data-original-width="625" height="438" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisncawBt85d9RgZPGB0pz2p5gfxJfo0yuMFLTj5Yg7aU00BWOND8s1lyuGGZUOMWclVmnHTE7RlislBmDkd7LnBGPzwkkVGkacPclMOQoKfMXw69ejQjpMwIkXtJ6fqQnfedv63hLlVdI/s640/erdogan-moyftides.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Θέμα Θράκης και Μουφτήδων θέτει και πάλι η Άγκυρα καθώς συντονισμένα το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών και οι οργανώσεις που εκφράζουν τον τουρκισμό στην Θράκη, εκφράζουν την αντίθεσή τους στην παρέμβαση του Υπουργείου Παιδείας για τον εκσυγχρονισμό και την αποτελεσματική λειτουργία των Μουφτειών, στο πλαίσιο των νέων καθηκόντων με τα οποία η εφαρμογή της Σαρίας είναι πλέον προαιρετική. <br /> <br /> Ειδικότερα, ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ, Χαμί Ακσόυ, υιοθετεί την ανακοίνωση της λεγομένης «Συμβουλευτικής Επιτροπής» που αναφέρει την ανησυχία της για την «κατάργηση της αυτόνομης δομής της οργάνωσης της Μουφτείας η οποία κατοχυρώνεται με διεθνείς συνθήκες» και εκφράζει την ανησυχία της Άγκυρας για την κατάσταση που διαμορφώνεται σε σχέση με την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων των «ομογενών» της «τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης», τη στήριξή της στους «εκλεγμένους μουφτήδες» και καλεί την Αθήνα να λάβει υπόψη τις θέσεις της μειονότητας. <br /> <br /> Η αφορμή δόθηκε με το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στο τέλος Αυγούστου, με θέμα «Δικονομικοί κανόνες επί υποθέσεων δικαιοδοσίας Μουφτή - Σύσταση, οργάνωση και λειτουργία Διεύθυνσης Δικαιοδοσίας Μουφτή στις Μουφτείες». Με το Προεδρικό Διάταγμα ουσιαστικά τίθεται σε εφαρμογή ο νόμος που προβλέπει τον περιορισμό της Σαρίας στην Θράκη και συγχρόνως τη θεσμική ανασυγκρότηση και αναβάθμιση της λειτουργίας των Μουφτειών. <br /> <br /> Νέοι θεσμοί δημιουργούνται στις Μουφτείες, όπου προστίθεται εξειδικευμένο προσωπικό ενώ αυτό που ίσως ενοχλεί τους ακραίους κύκλους είναι ότι όλο το προσωπικό που προβλέπεται στις νέες δομές θα είναι είτε μόνιμοι είτε μετακλητοί υπάλληλοι, οι οποίοι έτσι δεν θα είναι εξαρτημένοι από το τουρκικό Προξενείο και ευάλωτοι σε απειλές και εκφοβισμούς. Επίσης ενοχλεί το τουρκικό Προξενείο ότι επίσημη πλέον γλώσσα για κάθε υποβολή εγγράφων στην άσκηση δικαστικής αρμοδιότητας από τους Μουφτήδες, θα είναι η «επίσημη γλώσσα του κράτους» δηλαδή η ελληνική, ενώ οι αποφάσεις τους θα εκδίδονται στην ελληνική γλώσσα και όχι στα οθωμανικά όπως και στο παρελθον συνέβαινε. <br /> <br /> Η προοπτική αναβάθμισης των Μουφτειών και της αποτελεσματικής λειτουργίας τους, αλλά και η καθιέρωση της προαιρετικής εφαρμογής της Σαρίας, είναι βήματα που εφόσον ολοκληρωθούν και παρά τον κίνδυνο να υπάρξουν γραφειοκρατικές δυσλειτουργίες, θα αποτελέσουν βήμα για να αντιμετωπισθεί η επιρροή που μέσω και του τουρκικού Προξενείου και άλλων μηχανισμών έχουν και επιδιώκουν να διευρύνουν οι ψευδομουφτήδες. <br /> <br /> Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι στις συσκέψεις και στις παρασυνάξεις που έγιναν τις τελευταίες ημέρες στην Θράκη, στην έδρα μάλιστα οργανώσεων που έχουν στον τίτλο τους τον όρο «τουρκικός», συμμετείχαν και οι τέσσερις μειονοτικοί βουλευτές. <br /> <b>Ν.Μ.</b><br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Παρέμβαση Άγκυρας για ακύρωση των αλλαγών στις Μουφτείες

Θέμα Θράκης και Μουφτήδων θέτει και πάλι η Άγκυρα καθώς συντονισμένα το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών και οι οργανώσεις που εκφράζουν τον...

Διαβάστε την συνέχεια