Πέντε μύθοι και αντι-μύθοι για τους Κούρδους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjOtN6WpRZlDsXsKSnhrbd24YqaRVgUzqreRVOVXNehOeU84HUs0BlCMOqPARSSPUqTY9WY2HOW0CBqWwYcbnyqvWGAR89WIuDw8l3y-SkH15Le9a-JFx8PLe7aiCWkcW72Aj6jnSHkcg/s1600/kurdoi.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjOtN6WpRZlDsXsKSnhrbd24YqaRVgUzqreRVOVXNehOeU84HUs0BlCMOqPARSSPUqTY9WY2HOW0CBqWwYcbnyqvWGAR89WIuDw8l3y-SkH15Le9a-JFx8PLe7aiCWkcW72Aj6jnSHkcg/s640/kurdoi.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Βαγγέλης Γεωργίου</b><br />"Νομίζω ότι ο Ερντογάν έχει μια εξαιρετική σχέση με τους Κούρδους" είπε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος Τραμπ κατά την επίσκεψή του Ερντογάν στις ΗΠΑ. Ας προσποιηθούμε ότι δεν γνωρίζει --ή κάνει πως δεν γνωρίζει-- επειδή δεν είναι "ειδικός". Πρόσφατα όμως, δύο νέοι ακαδημαϊκοί στις ΗΠΑ, δημοσίευσαν ένα άρθρο στη <a href="https://www.washingtonpost.com/gdpr-consent/?destination=%2foutlook%2ffive-myths%2ffive-myths-about-kurds%2f2019%2f10%2f31%2f68c15fe6-fc02-11e9-8190-6be4deb56e01_story.html%3f">Washington Post</a> σχετικά με τους Κούρδους. Σκοπός των Ramzy Mardini και Morgan L. Kaplan είναι να αποδομήσουν πέντε "μύθους" σχετικά με τους Κούρδους που μάχονται στη Συρία. Ο Ramzy Mardini, σήμερα είναι στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο ενώ στο παρελθόν θήτευσε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά και στο γραφείο του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Ο δε Morgan L. Kaplan είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ενώ υπήρξε διδακτορικός μαθητής του γνωστού John Mearsheimer. Για να δούμε όμως τι για τους δύο είναι μύθος και εάν πράγματι όσα γράφουν ισχύουν ή όχι. <div> <br />Μύθος 1. Οι Κούρδοι είναι ένα έθνος που μάχεται για ανεξαρτησία <br /><br />Δεν ισχύει αυτό, σύμφωνα με τους αρθρογράφους. Ενώ οι Κούρδοι στο Ιράκ έχουν επιδιώξει να ανεξαρτητοποιηθούν, την φιλοδοξία για δημιουργία κράτους δεν την μοιράζονται όλοι οι Κούρδοι και η ανεξαρτησία δεν είναι πάντα άμεσος στόχος. Για το PKK στην Τουρκία, που ιδρύθηκε το 1978, ο αρχικός στόχος της εξέγερσης ήταν ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, αλλά το PKK τελικά παραιτήθηκε αυτής του της φιλοδοξίας και πλέον επιδιώκει ίσα δικαιώματα και περιφερειακή αυτονομία.<br /><br />Στη Συρία, το κουρδικό κόμμα PYD έχει δηλώσει ρητά ότι δεν επιδιώκει ανεξάρτητο κράτος, αλλά περιφερειακή αυτονομία εντός των συνόρων της Συρίας. Στο Ιράκ το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα ξεκίνησε διαδικασία ανεξαρτητοποίησης το 2017 με δημοψήφισμα, αλλά μετά την βίαιη αντίδραση του Ιράκ έκανε πίσω. Οι Κούρδοι εν τέλει θέλουν κάποιας μορφής περιφερειακή αυτονομία, αυτοδιοίκηση εντός των ορίων του κράτους και κατοχύρωση δικαιωμάτων, όπως αναγνώριση ταυτότητας και γλώσσας.<br /><br />Οι αρθρογράφοι κατασκευάζουν το δικό τους μύθο, ο οποίος εν μέρει αναιρείται από την ίδια τους την επιχειρηματολογία. Οι Κούρδοι προφανώς και θέλουν ανεξάρτητο δικό τους κράτος κι αυτό επιδίωξαν σε διάφορα στάδια της ιστορικής τους πορείας. Ωστόσο, προσάρμοσαν την στρατηγική τους στις δυνατότητες που υπάρχουν, αφού απέναντί τους είχαν τα τέσσερα κράτη στα οποία κατοικεί το κουρδικό έθνος (Τουρκία, Ιράκ, Συρία και Ιράν). Κοντολογίς, οι Κούρδοι μάχονται σήμερα για ό,τι καλύτερο μπορούν να κερδίσουν δεδομένων των αντίξοων συνθηκών. Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν το προφανές οι αρθρογράφοι; <div> <br />Μύθος 2. Οι Κούρδοι είναι ανώτεροι στρατιώτες στο πεδίο της μάχης <br /><br />Οι αρθρογράφοι διαφωνούν. Θεωρούν ότι οι Κούρδοι υπολείπονται των χαρακτηριστικών και της οργάνωσης που θα τους καταστήσει ικανούς να πολεμήσουν συμβατικά. Αναφέρουν τις πολύ μεγάλες απώλειες των Κούρδων, οι οποίες θα ήταν ακόμα μεγαλύτερες αν δεν είχαν την αμερικανική αεροπορική κάλυψη. Επικαλούνται το γεγονός ότι ήρθαν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και σώθηκαν με αμερικανική παρέμβαση το 2014 στο Κομπάνι. Οι αναλυτές θεωρούν πως μπορεί με την στρατιωτική εκπαίδευση από τους ξένους να απέκτησαν πολεμική εμπειρογνωμοσύνη στην αντιτρομοκρατική δράση και στον συμβατικό πόλεμο αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες διαφορές από μονάδα σε μονάδα.<br /><br />Η αλήθεια είναι ότι είναι γελοίο να ζητάς από τους Κούρδους να υιοθετήσουν τακτικές συμβατικού πολέμου, όταν έχουν απέναντί τους οργανωμένα κράτη, τα οποία διαθέτουν οργανωμένο και καλά εξοπλισμένο στρατό. Το ΡΚΚ στην Τουρκία μόνο ανταρτοπόλεμο μπορεί να κάνει κι αυτό κάνει από το 1985. Το γεγονός, μάλιστα, ότι για σχεδόν 35 χρόνια δεν έχει συντριβεί από τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ ισοδυναμεί με νίκη. <br /><br />Οι κουρδικές δυνάμεις στη Συρία δέχθηκαν επίθεση από το ISIS και πράγματι βρέθηκαν στο όριο της συντριβής. Πολέμησαν, όμως, γενναία και με θυσίες γύρισαν το παιχνίδι. Είναι αλήθεια ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο η αμερικανική αεροπορική υποστήριξη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Κούρδοι δεν είναι καλοί μαχητές. Το αποδεικνύει ότι κατάφεραν να συντρίψουν τους τζιχαντιστές, τους οποίους δεν είχαν καταφέρει να συντρίψουν τακτικοί στρατοί. Οι απώλειες των Κούρδων δεν αποτελούν ένδειξη μειωμένης μαχητικής αξίας, μάλλον το αντίθετο. </div> <div> <br />Μύθος 3. Οι Κούρδοι δεν έχουν φίλους <br /><br />Ωστόσο, λέει το δίδυμο Kaplan και Mardini, οι Κούρδοι ηγέτες αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική ασφάλειας στη Μέση Ανατολή είναι μια βρώμικη υπόθεση και γι' αυτό έχουν υιοθετήσει μια ρεαλιστική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική. Ακριβώς όπως οι ξένες δυνάμεις χρησιμοποιούν μερικές φορές Κούρδους για να προωθήσουν τους περιφερειακούς στόχους τους, οι Κούρδοι είναι εξίσου έξυπνοι, εκμεταλλευόμενοι ξένες συνεργασίες για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. <br /><br />Ορισμένες κουρδικές οργανώσεις, ιδίως στο Ιράκ, έχουν αναπτύξει σημαντικές σχέσεις με ΗΠΑ, Ρωσία, ανεπίσημα με το Ισραήλ, τη Δυτική Ευρώπη ακόμα και την Τουρκία. Έλαβαν βοήθεια προστασίας και στρατιωτική εκπαίδευση από τη Δύση και φιλοξένησαν στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, ενώ συνεργάζονται οικονομικά και ενεργειακά με τουρκικές, ιρανικές και ρωσικές εταιρείες. <br /><br />Το "δεν έχουν φίλους" είναι ένα κλισέ που χρησιμοποιείται για όλα σχεδόν τα κράτη, ανάλογα με το εκάστοτε αφήγημα. Οι δύο αρθρογράφοι λένε κάτι τετριμμένο κάνοντας -ακόμα χειρότερα- μια σύγχυση αναγνωρισμένου κράτους και εθνοτικής ομάδας. Προφανώς, μια ομάδα που είναι διασπασμένη σε τέσσερα κράτη, υποφέρει από έλλειψη κρατικών υποδομών που μπορούν να συντηρήσουν μακροπρόθεσμα επίσημες σχέσεις. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, οι Κούρδοι δεν μπορούν να έχουν "φίλους", παρά μόνο περιστασιακές συμμαχίες, οι οποίες μπορούν όμως να αναιρεθούν από διεθνώς αναγνωρισμένους δρώντες. </div> <div> <br />Μύθος 4. Οι Κούρδοι είναι σταθεροί σύμμαχοι των ΗΠΑ <br /><br />Όπως γράφουν οι αρθρογράφοι, οι σχέσεις των ΗΠΑ με τις κουρδικές ομάδες διαφέρουν σημαντικά στις τέσσερις χώρες. Στο Ιράκ και τη Συρία, Αμερικανοί και Κούρδοι συνεργάστηκαν στενά. Αλλά στην Τουρκία, το ΡΚΚ θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση. Το δε Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών, εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο και έχει γραφείο στην Ουάσιγκτον για την προώθηση των συμφερόντων της. Ακόμη και οι κουρδικές οντότητες με ισχυρούς δεσμούς με τις ΗΠΑ επέλεξαν μια «ανοικτή σχέση»: Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, για παράδειγμα, τα ιρακινά κουρδικά κόμματα ζήτησαν ταυτόχρονα υποστήριξη από ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την στρατιωτική πτέρυγα των Κούρδων της Συρίας. <br /><br />Πρόκειται για έναν μάλλον "κατασκευασμένο" μύθο των δύο αρθρογράφων. Οι ΗΠΑ για δεκαετίες στήριζε την Άγκυρα εναντίον του ΡΚΚ. Οι συνθήκες τις υποχρέωσαν να συμμαχήσουν με τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι, ήταν στην αφετηρία του τοπικό παρακλάδι του ΡΚΚ. Με άλλα λόγια, οι Κούρδοι, όπως κάθε άλλο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, είναι πιστοί σύμμαχοι με όποιο κράτος στηρίζει τον αγώνα τους. Και μόνο η ρητορική για "σταθερούς συμμάχους" είναι παραπλανητική. </div> <div> <br />Μύθος 5. Χάρη στην προδοσία του Τραμπ καταστράφηκαν <br /><br />Όχι δεν το πιστεύουν οι δύο αρθρογράφοι αυτό, καθώς θεωρούν ότι τίποτα δεν χάθηκε για τους Κούρδους. Πιστεύουν ότι οι Κούρδοι θα συνεχίσουν να κάνουν ρεαλιστικές επιλογές με σκοπό την πολιτική και στρατιωτική αυτοσυντήρησή τους, όπως και ότι η απόφαση Τραμπ δεν σηματοδοτεί ακόμη το τέλος της κουρδικής αυτονομίας. Οι Κούρδοι της Συρίας έχουν ήδη προσαρμοστεί, δημιουργώντας εταιρικές σχέσεις με τη Δαμασκό και τη Μόσχα, προσπαθώντας παράλληλα να επαναδιαπραγματευτούν τις σχέσεις τους με την Ουάσινγκτον. Επειδή θα ήταν απίστευτα δαπανηρό για το συριακό καθεστώς να προσπαθήσει να διαλύσει τους κουρδικούς θεσμούς αυτοδιοίκησης και να επαναφέρει το status quo ante bellum, θεωρούν πιθανό ότι δεν ήρθε το τέλος της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας. <br /><br />Πρόκειται περισσότερο για ευχολόγιο του μαθητή του John Mearsheimer. Η απόφαση του Τραμπ να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις επέτρεψε την τουρκική εισβολή κι αυτή διέλυσε τους θεσμούς αυτονομίας κι αυτοδιοίκησης των Κούρδων στη βορειοανατολική Συρία. Τουρκία είναι εκεί (στην παραμεθόρια "ζώνη ασφαλείας") και από ότι φαίνεται θα μείνει και προφανώς δεν έχει καμία πρόθεση να επιτρέψει καθεστώς αυτονομίας για τους Κούρδους. <br /><br />Ο Άσαντ προφανώς επιδιώκει να αποκαταστήσει την κυριαρχία της Δαμασκού σε όλη την συριακή επικράτεια. Βέβαια, ο βαθμός αυτονομίας που θα διαπραγματευτεί με τους Κούρδους θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, από τη δύναμη που έχουν διατηρήσει οι Κούρδοι, από το τι ακριβώς θα πράξουν οι Τούρκοι στην περιοχή, αλλά και από τις επιλογές της Μόσχας.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div>

Πέντε μύθοι και αντι-μύθοι για τους Κούρδους

Βαγγέλης Γεωργίου "Νομίζω ότι ο Ερντογάν έχει μια εξαιρετική σχέση με τους Κούρδους" είπε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος Τραμπ κατά τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ψάχνοντας το νέο “Αβέρωφ” (οι φρεγάτες μόνο δεν αρκούν)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJhqWZEXWyHoFod9jmPHVVtaQecm3jl4v7R_H9_oFOVpJP6Dpn7mbwczc88FmnBO2FAJKyQz17d8wcV7rYZo-EBrYrLWpeFycix9qHZ6kWazwheaAG307arXIDlgDoJaXo_v6BoSi2gLQ/s1600/Inverted-Bow_Warships_Back_in_the_Aegean_Sea.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="780" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJhqWZEXWyHoFod9jmPHVVtaQecm3jl4v7R_H9_oFOVpJP6Dpn7mbwczc88FmnBO2FAJKyQz17d8wcV7rYZo-EBrYrLWpeFycix9qHZ6kWazwheaAG307arXIDlgDoJaXo_v6BoSi2gLQ/s640/Inverted-Bow_Warships_Back_in_the_Aegean_Sea.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ανάγκη ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) σε υλικό και μέσα ενώ ιδιαίτερα επίκαιρο είναι το θέμα του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) με την κινητικότητα που παρατηρείται σχετικά με την απόκτηση νέων Φρεγατών. Με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι προφανές το γεγονός πως η απόκτηση μεγάλων μονάδων κρούσεως που εξασφαλίζουν ποσοτική και ποιοτική ισοδυναμία ή και ανωτερότητα σε σχέση με το Τουρκικό Ναυτικό, είναι αρκετή για να εξασφαλίσει και την επικράτηση του ΠΝ στο χώρο εθνικού ενδιαφέροντος, δηλαδή στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή μήπως αυτό αποτελεί μια ξεπερασμένη και απλοϊκή προσέγγιση που μας παραπέμπει τουλάχιστον έναν αιώνα πίσω, όταν η απόκτηση και μόνο του τότε υπερσύγχρονου Θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την επικράτηση του ΠΝ. Ψάχνουμε δηλαδή για ένα νέο ΑΒΕΡΩΦ, 100 χρόνια μετά; <br /> <br /> Το σύγχρονο ενοποιημένο πεδίο της μάχης, περιλαμβάνει τις διαστάσεις του χώρου μαζί όμως με το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, τον χρόνο και την πληροφορία. Προκειμένου να μπορούμε να δημιουργούμε ευνοϊκές συνθήκες προς όφελός μας σε όλες αυτές τις διαστάσεις, απαιτούνται οι κατάλληλες δυνατότητες βασισμένες στην τεχνολογία, στη Διοίκηση και Έλεγχο, στην διαχείριση της πληροφορίας, στην κοινή αντίληψη καταστάσεως, στην λήψη απόφασης και στην εφαρμογή της ισχύος στο πεδίο της μάχης αποτελεσματικά και με ακρίβεια. Προκειμένου να βελτιστοποιηθεί η επιχειρησιακή ικανότητα του ΠΝ στο Αιγαίο αλλά και όχι μόνο εκεί, απαιτείται η επικέντρωση στους πολλαπλασιαστές ισχύος που στο σύγχρονο πεδίο επιχειρήσεων έχουν να κάνουν με την τεχνολογία και την οργάνωση σε όλους τους επιμέρους τομείς και διαστάσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω. <br /> <br /> Ο κατακερματισμός της γεωγραφίας του Αιγαίου αντιμετωπίζεται με σύγχρονα συστήματα επιτήρησης και συλλογής πληροφοριών που επιτρέπουν την σύνθεση μιας ολοκληρωμένης εικόνας σε όλο τον χώρο. Αυτό εκτός από την πληροφοριακή υπεροχή, οδηγεί και στην υπεροχή στη λήψη απόφασης (Decision Superiority). Το αποτέλεσμα είναι η δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλίας ακόμα και στα αρχικά στάδια ή και πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων, ανατρέποντας την παραδοσιακή θεώρηση ότι στο Αιγαίο πολύ πιθανόν η πρωτοβουλία τουλάχιστον στην αρχή, θα ανήκει στον εχθρό. Κατά την εξέλιξη των επιχειρήσεων με τον ίδιο τρόπο επιτυγχάνεται η διατήρηση επιχειρησιακού ρυθμού μεγαλύτερου του αντιπάλου ακριβώς λόγω του Decision Superiority. Υποσκελίζοντας τον αντίπαλο σε κινήσεις και πρωτοβουλία, μπορούμε να βρισκόμαστε πάντα ένα βήμα μπροστά, προβλέποντας τις κινήσεις του με αποτέλεσμα η κάθε ενέργειά του να μην μπορεί να τελεσφορήσει. <br /> <br /> Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το επεισόδιο των Ιμίων το 1996 κατά το οποίο σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε έλλειμμα ισχύος του ΠΝ και έλλειμμα σε μεγάλες Μονάδες Κρούσεως ως προς το Τουρκικό Ναυτικό, όμως φάνηκε ξεκάθαρα η υστέρηση των Ελληνικών ΕΔ και ειδικά του ΠΝ στη δυνατότητα διαμόρφωσης μιας ολοκληρωμένης εικόνας του Θεάτρου Επιχειρήσεων (ΘΕ). Η αποστολή του ελικοπτέρου σε ένα ρόλο για τον οποίο δεν είχε σχεδιαστεί, αποτελεί παράδειγμα αυτοσχεδιασμού προκειμένου να καλυφθεί το κενό στις δυνατότητες επιτήρησης και σύνθεσης εικόνας το οποίο είχε οδηγήσει στην απώλεια της πρωτοβουλίας κινήσεων και του Decision Superiority, με αποτέλεσμα τον εξαναγκασμό της ελληνικής πλευράς να έπεται στις αποφάσεις και στις ενέργειες του αντιπάλου και όχι να προηγείται. Παρά τις σαφείς ευθύνες και την αναποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας, από την άλλη, η ελλιπής επιχειρησιακή εικόνα του ΘΕ υποβάθμισε ουσιαστικά την δυνατότητα λήψης απόφασης σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στο πολιτικό. <br /> <br /> Παίρνοντας ως παράδειγμα την οργάνωση ισχυρών και τεχνολογικά εξελιγμένων ΕΔ, μπορούμε να εξετάσουμε τη Βρετανική προσέγγιση η οποία ορίζει ως Network Enabled Capability (NEC) “τη συστηματική ολοκλήρωση αισθητήρων, κέντρων λήψεως αποφάσεων, οπλικών συστημάτων και υποστηρικτικών δυνατοτήτων προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτό επιτρέπει στις Βρετανικές ΕΔ να επιχειρούν πιο αποτελεσματικά μέσω της αποδοτικότερης διανομής και εκμετάλλευσης πληροφοριών”. Οι ΕΔ του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν προχωρήσει στην ανάπτυξη και εκμετάλλευση σύγχρονων συστημάτων στους τομείς της σύνθεσης εικόνας, πληροφοριών, επιτήρησης και παρακολούθησης, στον τομέα των επικοινωνιών και στον τομέα της διαχείρισης πληροφοριών, προσανατολισμένων στους σκοπούς του NEC. <br /> <br /> Σήμερα διαθέτουν και οι Ελληνικές ΕΔ προηγμένα συστήματα σε επίπεδο πλατφόρμας. Θα μπορούσαμε όμως να επιχειρούμε με το ίδιο ακριβώς τρόπο όπως οι Βρετανικές ΕΔ; Τι είναι αυτό που μας λείπει; Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Προκειμένου να φτάσουν οι Βρετανικές ΕΔ στο επίπεδο αυτό, προηγήθηκε μακροπρόθεσμος σχεδιασμός προσανατολισμένος αυστηρά στη δικτυοκεντρική οργάνωση καθόσον αυτή ακριβώς ήταν που προσδιορίστηκε ως ο καθοριστικός πολλαπλασιαστής ισχύος που θα έδινε την υπεροχή στο πεδίο των επιχειρήσεων. Στη συνέχεια και με βάση τον προσανατολισμό αυτόν, καθορίστηκαν οι προδιαγραφές όλων των επιμέρους συστημάτων που θα επέτρεπαν την επίτευξη του μακροπρόθεσμου στόχου. Επομένως η προμήθεια και η ανάπτυξη όλων των συστημάτων, από τα όπλα και τις πλατφόρμες επιβολής ισχύος, μέχρι τα συστήματα επικοινωνιών και Διοίκησης και Ελέγχου, ακολούθησε τις προδιαγραφές που προέκυψαν από την βασική απαίτηση της δικτυοκεντρικής οργάνωσης. Με λίγα λόγια, οι Βρετανοί πραγματοποίησαν ένα άλμα περνώντας από την οργάνωση με βάση το οπλικό σύστημα και την πλατφόρμα (Platform-centric), στη Δικτυοκεντρική (Net-centric) οργάνωση. <br /> <br /> Πραγματικά αν αντιπαραβάλουμε τα οπλικά συστήματα που διαθέτουν σήμερα οι Ελληνικές ΕΔ σε επίπεδο πλατφόρμας, με αυτά των πιο εξελιγμένων ΕΔ, παρατηρούμε ότι δεν υστερούμε σχεδόν καθόλου στην τεχνολογία των όπλων. Γιατί επομένως δεν μπορούμε να επιχειρήσουμε έχοντας το Decision Superiority και το επιχειρησιακό ή και τακτικό πλεονέκτημα εξασφαλισμένο; H απάντηση εδώ είναι ότι είμαστε προσκολλημένοι στις δυνατότητες της πλατφόρμας ως αυτόνομη μονάδα και όχι ως ένα τμήμα που πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του γενικότερου συστήματος που θα εκτείνεται από το τακτικό ως το στρατηγικό επίπεδο. Είναι τραγικό να στηριζόμαστε σήμερα σε πρακτικές του Β΄ ΠΠ για την ανταλλαγή εικόνας και πληροφοριών όχι μόνο μεταξύ μονάδων – επιπέδων διαφορετικών κλάδων αλλά και μέσα στους ίδιους τους Κλάδους των ΕΔ. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε παραμείνει ως βασικό εργαλείο στις φωνητικές VHF και HF επικοινωνίες, δηλαδή να προσπαθούμε σήμερα να φτάσουμε στο επίπεδο των Γερμανικών ή των Συμμαχικών δυνάμεων του Β΄ ΠΠ απλά με καλύτερες και ακριβότερες συσκευές επικοινωνιών. Οι Ελληνικές ΕΔ φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται την αξία της δικτυοκεντρικής οργάνωσης, με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν πολύ εντυπωσιακές θεωρίες για την Διακλαδικότητα οι οποίες καταλήγουν σε ευχολόγια καθώς στην πράξη περιορίζονται στην ανταλλαγή συνδέσμων μεταξύ των Κλάδων και στην αλλαγή ονομάτων μονάδων (δηλαδή με ό,τι φαινομενικά δεν κοστίζει). <br /> <br /> Στην περίπτωση της Ελλάδας, η περιοχή επιχειρήσεων είναι δεδομένη ως ο χώρος εθνικού ενδιαφέροντος που προσδιορίζεται στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Τουλάχιστον για το χώρο του Αιγαίου, οι διαστάσεις και η γεωγραφία του ΘΕ είναι δεδομένα και συγκεκριμένα και επομένως μπορούμε να επιτύχουμε εξαιρετικά αποτελέσματα με σχετικά περιορισμένα μέσα. Απλουστεύοντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι “παίζουμε στην έδρα μας”. Δεν είναι δυνατόν “μέσα στην έδρα” μας λοιπόν, όχι μόνο να έχουμε κενά στην επιχειρησιακή και τακτική εικόνα και στις επικοινωνίες, δηλαδή στο Situational Awareness, αλλά και να επιτρέπουμε στον αντίπαλο να εκμεταλλεύεται τα κενά αυτά και σε μερικές περιπτώσεις ίσως και να υπερέχει, με αποτέλεσμα να χάνουμε τα πλεονεκτήματα που μας προσφέρει η κατοχή του ΘΕ ήδη από τον καιρό της ειρήνης. <br /> <br /> Αν θεωρήσουμε ότι στο θέμα της Πολεμικής Αεροπορίας είμαστε σε ικανοποιητικό επίπεδο λόγω της φύσεως του χώρου επιχειρήσεων όπου τα ΑΣΕΠΕ σε συνδυασμό με τα επίγεια συστήματα προσφέρουν ικανοποιητική κάλυψη, αυτό σίγουρα δεν ισχύει στο θέμα του ΠΝ. Η πολυπλοκότητα και ο κατακερματισμός της γεωγραφίας του Αιγαίου είναι δεδομένο ότι καθιστούν ανεπαρκή τα επίγεια συστήματα, ακόμα και τα πιο σύγχρονα Radar και Ηλεκτροοπτικά, όσο πυκνό και αν είναι το δίκτυο αυτό. Η έλλειψη UAV στο ΠΝ τόσο ως μέσα μόνιμης επιτήρησης όσο και ως οργανικά μέσα των πλοίων είναι μια δραματική υστέρηση, πραγματικά αδικαιολόγητη και ακατανόητη. Η υποτιθέμενη κάλυψη των κενών αυτών από την ανάπτυξη του Στόλου στο Αιγαίο δεν αποτελεί ουσιαστική λύση, καθώς η πλήρης ανάπτυξη του Στόλου θεωρείται μέτρο κλιμάκωσης της έντασης και επομένως όταν αυτή πραγματοποιηθεί θα είναι ήδη αργά. Ακόμα όμως και αν επιτύχουμε εγκαίρως την πλήρη αυτή ανάπτυξη, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι οι επικοινωνίες του ΠΝ βασίζονται κατά το μεγαλύτερο μέρος σε παραδοσιακά V/UHF και HF συστήματα, τα οποία δεν μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστα στο πολύπλοκο και δυσμενές γεωγραφικά περιβάλλον του Αιγαίου. <br /> <br /> Το άλλο πρόβλημα που προκύπτει και έχει υποτιμηθεί σημαντικά, είναι ότι η χρήση μονάδων κρούσης και φορέων όπλων για επιτήρηση και σύνθεση εικόνας, εκθέτει τις μονάδες στην απειλή και μειώνει την επιβιωσιμότητά τους καθόσον κάνει ευκολότερη την στοχοποίηση από τον εχθρό, όπως ακριβώς συνέβη κατά την κρίση των Ιμίων όπου οι μονάδες κρούσης του ΠΝ είχαν αναπτυχθεί για σύνθεση εικόνας και ήταν εξίσου εκτεθειμένες και ευάλωτες στις τουρκικές μονάδες. Θα ήταν δηλαδή σαν να προσπαθούσε η ΠΑ να συνθέσει εικόνα χρησιμοποιώντας τα F-16 σε ρόλο επιτήρησης και όχι τα κατάλληλα μέσα που διαθέτει. <br /> <br /> Για τον λόγο αυτό χρειάζονται συστήματα επιτήρησης και στοχοποίησης προκειμένου οι μονάδες κρούσης διατηρώντας το πλεονέκτημα της αφάνειας και του αιφνιδιασμού να είναι σε θέση να επιφέρουν ισχυρό πλήγμα χωρίς να απαιτείται να παραμένουν εκτεθειμένες στον εχθρό. Στην προβληματική αυτή κατάσταση συμβάλει και το γεγονός της απουσίας σύγχρονων ηλεκτροοπτικών συστημάτων από τις περισσότερες μονάδες του ΠΝ. Θα πρέπει λοιπόν να υποθέσουμε ότι η εκτίμηση είναι ότι το ΠΝ θα επιχειρήσει κατά κύριο λόγο την ημέρα και με ιδανικές συνθήκες για τις επικοινωνίες προκειμένου να μπορέσουμε να εξηγήσουμε την ολιγωρία και την εμφανή υστέρηση που παρουσιάζει στις δύο αυτές δυνατότητες. <br /> <br /> Ακόμα και τα ελικόπτερα δεν προσφέρουν την ευελιξία και την ευκολία των UAV τα οποία (τα UAV) αποτελούν ουσιαστικά ένα ακόμα αισθητήρα των πλοίων και των επίγειων σταθμών, καλύπτουν γρήγορα και αφανώς μια μεγάλη περιοχή υπό τον άμεσο έλεγχο του πλοίου/ σταθμού, οικονομικά και χωρίς την απαίτηση φωνητικών επικοινωνιών και όλων των άλλων δεσμεύσεων που επιβάλουν οι επιχειρήσεις των ελικοπτέρων. Επίσης με τον τρόπο αυτό, τα ελικόπτερα μπορούν να επικεντρωθούν στην κρούση επιφανείας ή ακόμα και στην ανθυποβρυχιακή δράση αν απαιτείται, χωρίς να δεσμεύονται τα πολύτιμα και ακριβά αυτά μέσα στην έρευνα επιφανείας και σύνθεση εικόνας η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί από τα UAV πιο αποδοτικά και με πολύ χαμηλότερο κόστος. <br /> <br /> Όπως έχει αναφερθεί και στο ετήσιο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ALMANAC 2016-2017, η αξιοποίηση των αναβαθμισμένων ΑΦΝΣ P-3 Orion ως οργανικών ΑΣΕΠΕ του ΠΝ, μπορεί να δώσει λύση στην σύνθεση επιχειρησιακής και τακτικής εικόνας λειτουργώντας ακόμα και ως κόμβος ενός ευρύτερου δικτυοκεντρικού συστήματος. Το P-3 όμως, δεν πρέπει να θεωρείται πανάκεια και θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπληρώνεται από τα υπόλοιπα μέσα επιτήρησης και Διοίκησης και Ελέγχου που αναφέρθηκαν παραπάνω, προκειμένου να μιλάμε για ένα ολοκληρωμένο σύστημα και όχι για μία ακόμα αυτόνομη πλατφόρμα με αυξημένες δυνατότητες. Μήπως αντί από ένα καθαρά ΑΦΝΣ θα ήταν προτιμότερο να διαθέτουμε ένα αεροσκάφος Επιτήρησης του Πεδίου της Μάχης (Airborne Battlefield & Ground Surveillance aircraft) όπως το R1 Sentinel, το οποίο καλύπτει ταυτόχρονα και το χερσαίο και το θαλάσσιο περιβάλλον; Όλα τα συστήματα αυτά θα μπορούσαν να δικτυωθούν αποτελεσματικά με την ευρεία ένταξη στις Ελληνικές ΕΔ του Link 16 προς αντικατάσταση του παρωχημένου Link 11. Το τελευταίο, το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως από το ΠΝ αλλά και από την ΠΑ, έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες ανταλλαγής δεδομένων, υφίσταται τις δεσμεύσεις των προβληματικών επικοινωνιών HF και δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες επιχειρησιακές ανάγκες. <br /> <br /> Μία αποτελεσματική λύση θα ήταν η απόκτηση συστημάτων Link 16 σε συνδυασμό με δορυφορικές επικοινωνίες προκειμένου να επιτυγχάνεται επικοινωνία σε αποστάσεις πέραν του Line of Sight. Το Link 16 μπορεί να καλύψει τις ανάγκες όλων των Κλάδων όμως προς το παρόν η χρήση του περιορίζεται σε ορισμένα συστήματα της ΠΑ ενώ δεν είναι σίγουρο ότι θα εγκατασταθεί στα αναβαθμισμένα ΑΦΝΣ του ΠΝ, στερώντας τους έτσι μια κρίσιμη δυνατότητα ανταλλαγής δεδομένων με αντίστοιχα συστήματα της ΠΑ. Είναι αξιοσημείωτο και γεννά ερωτηματικά το γεγονός ότι ενώ το νέο ΑΦΝΣ παρουσιάζεται ως ένα σύστημα με αυξημένες δικτυοκεντρικές δυνατότητες, δεν αναμένεται να διαθέτει Link 16 και αυτό είναι τουλάχιστον οξύμωρο. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα πλοία του ΠΝ χρησιμοποιούν κυρίως το ξεπερασμένο πλέον Link 11 ενώ το Τουρκικό Nαυτικό έχει ήδη εγκαταστήσει το Link 16 σε ορισμένες μονάδες του και μεταξύ αυτών και στα ΑΦΝΣ. <br /> <br /> Είναι φανερό λοιπόν ότι για να είναι το ΠΝ σήμερα κυρίαρχος του παιχνιδιού, η απόκτηση μερικών φρεγατών μόνο δεν αρκεί. Απαιτείται η συνολική προσέγγιση των επιχειρησιακών αναγκών στο σύγχρονο πεδίο των επιχειρήσεων. Πρέπει να περάσουμε στη δικτυοκεντρική εποχή και να αφήσουμε την ξεπερασμένη αντίληψη που βλέπει μόνο την κάθε πλατφόρμα ξεχωριστά και όχι σαν μέρος ενός γενικότερου συστήματος και δυνατοτήτων. Το Δέντρο και το Δάσος είναι ακριβώς μπροστά μας και αυτό που επιλέγουμε να δούμε εξαρτάται τόσο από τις ικανότητές μας να αντιληφθούμε την πραγματικότητα όσο και από τη βούληση να το πράξουμε. <b>Ο νέος “ΑΒΕΡΩΦ” μπορεί να μην έχει κανόνια και να μην είναι μια ή περισσότερες μονάδες με εντυπωσιακά όπλα αλλά να είναι η αλλαγή στην αντίληψη των σύγχρονων επιχειρησιακών απαιτήσεων.</b><br /> <br /> <a href="https://doureios.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ψάχνοντας το νέο “Αβέρωφ” (οι φρεγάτες μόνο δεν αρκούν)

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ανάγκη ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) σε υλικό και μέσα ενώ ιδιαίτερα επίκαιρο είναι το θέμα τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μεγάλη συνεννόηση, το δίδυμο Τραμπ – Ερντογάν και το ΝΑΤΟ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjle4098uxU1dsx9PPPmHVeFGeha8qsInDrfMqxjQ6SwVh7cp6HlsOfql35GeH9CX8_wqIJqPZInl9d1bBX1SuFZMyLAl5kC1lhjz_e3oaD1fmM5GWLYbFk-NwUjyhfF8HdSDYC9x9tiI/s1600/NATO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="650" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjle4098uxU1dsx9PPPmHVeFGeha8qsInDrfMqxjQ6SwVh7cp6HlsOfql35GeH9CX8_wqIJqPZInl9d1bBX1SuFZMyLAl5kC1lhjz_e3oaD1fmM5GWLYbFk-NwUjyhfF8HdSDYC9x9tiI/s640/NATO.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του<b> Βασίλη Κοψαχείλη* </b><br /> Η στάση του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ απέναντι στον «φίλο» του Ερντογάν παραξενεύει πολλούς! Ενδεχομένως σωστά τους παραξενεύει, ιδιαίτερα αν κάποιος δώσει βάση στα όσα κατά καιρούς λέει ο Αμερικανός πρόεδρος σχετικά με τους συμμάχους των ΗΠΑ και τις Αρχές που εμπνέουν το Αμερικανικό έθνος! <br /> <br /> Για όσους ωστόσο συγκεντρώνουμε κομμάτι – κομμάτι το παζλ της νέας αρχιτεκτονικής στο διεθνές σύστημα και συνθέτουμε τη δυναμική εικόνα των παγκόσμιων πραγμάτων, η στάση Τραμπ απέναντι στην Τουρκία και τον πρόεδρό της δεν μας παραξενεύει καθόλου. <br /> <br /> Υπήρξε προσπάθεια υποβάθμισης της σχέσης Τραμπ-Ερντογάν σε «ταπεινά» κίνητρα! Ότι δηλαδή ο πρόεδρος Τραμπ έχει οικογενειακά και επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία. Φυσικά και έχει! Δεν το έκρυψε ποτέ! Και ενδεχομένως αυτά να παίζουν κάποιο ρόλο. <br /> <br /> Όμως εδώ δεν μιλάμε μόνο για έναν πρόεδρο. Μιλάμε για ένα ολόκληρο σύστημα που οδηγεί τα πράγματα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν είναι σενάρια συνωμοσίας, αλλά μάλλον τελικά η Ιστορία γράφεται πάνω σε χαρτοπετσέτες, πάνω σε ένα καφέ στο περιθώριο Συνόδων κορυφής, σε στενές φιλίες ή μέσα σε κρεβατοκάμαρες και υποσχέσεις για χίλιες και μία νύχτες (φυσικά καταγεγραμμένες για μελλοντική χρήση)… <br /> <br /> Το κομβικό έτος 2013 <br /> <br /> Όπως και η αρχή της πρώτης θητείας Ομπάμα, έτσι και η αρχή της δεύτερης θητείας του πρώην Αμερικανού προέδρου σημαδεύτηκε από ιστορικές αποφάσεις. Οι συμφωνίες του 2013 υπήρξαν καθοριστικές για ότι έχει ακολουθήσει. <br /> <br /> Αρχικά οι ΗΠΑ έπρεπε να αποχωρήσουν ως φυσική παρουσία, αλλά ποτέ ως συμφέροντα, από διάφορα θέατρα ανά τον πλανήτη. Το κενό σε κομβικά σημεία θα κάλυπτε η Ρωσία του Πούτιν. Περιφερειακές χώρες και ηγέτες θα χρησίμευαν ως ελβετικοί σουγιάδες στη νέα μοιρασιά! Και εδώ είναι που η Τουρκία βαφτίζεται και αφήνεται να αναδειχθεί (παρά τις τραγικές της αδυναμίες γι αυτό το ρόλο) σε περιφερειακή δύναμη. <br /> <br /> Οι ΗΠΑ ζητούν από την Ρωσία να τις αφήσει ήσυχες να ελέγξουν την Λατινική Αμερική και τον Ειρηνικό. Η Ρωσία ζητά μεγαλύτερο έλεγχο σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική, Κεντρική Ασία και Μέση Ανατολή. Έκτοτε, όποτε υπάρχει θέμα στη νέα σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, βλέπουμε Ρωσική αφωνία, και το αντίστοιχο συμβαίνει όταν προκύπτει κάποιο ζήτημα στη νέα διευρυμένη περιοχή συμφερόντων της Ρωσίας. Κοινός στόχος και των δύο μεγάλων η Κίνα, η οποία προσπαθεί να χωθεί στο παιχνίδι, άλλοτε με ιδιαίτερα έξυπνους χειρισμούς και άλλοτε με διεθνοπολιτικά αδέξιες ενέργειες… <br /> <br /> Η αρχιτεκτονική του 2013 συμφωνείται, αφού έχουν προηγηθεί και τα γεγονότα στην Κριμαία – με χλιαρή Αμερικανική αντίδραση που περιορίστηκε σε οικονομικές κυρώσεις που τελικά περιόρισαν την κίνηση κεφαλαίων των Ρώσων ολιγαρχών στο εξωτερικό και έδωσαν ώθηση στην εσωτερική ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας – πάνω σε ένα καφέ μεταξύ Ομπάμα και Πούτιν στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου των G20 στην Αττάλεια της Τουρκίας το 2015. <br /> <br /> Μετά τον Ομπάμα, η Αμερική (στην πραγματικότητα το σύστημα που επικράτησε και κινεί τα νήματα) χρειαζόταν έναν πρόεδρο να μπορεί να παίξει καλύτερα τον ρόλο. Καλύτερο από τον πρόεδρο Τραμπ δεν θα μπορούσαν να βρουν! Η φυσική αποχώρηση των ΗΠΑ από διάφορα θέατρα ανά τον κόσμο και πολυσυμμετοχικές δεσμεύσεις με κόστος για τις ΗΠΑ ήθελαν και έναν καλό εκπρόσωπο να τις εκφράσει! Ο πρόεδρος Τραμπ πιστεύει στον Αμερικανικό απομονωτισμό και στις διμερείς επιλεκτικές σχέσεις των ΗΠΑ, αντίθετα αποστρέφεται κάθε ενέργεια που παραπέμπει στον ιδεαλισμό του Ουίλσον και των συνοδοιπόρων του. <br /> <br /> Η Τουρκία και το ΝΑΤΟ<br /> <br /> Στον παραπάνω σχεδιασμό η Τουρκία αποτελεί πολύ χρήσιμο εργαλείο. <br /> <br /> Την έχουν αφήσει να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη, να διεκδικεί περιφερειακούς ρόλους, γνωρίζοντας τις τραγικές της αδυναμίες και γνωρίζοντας ότι η ηγεσία της γνωρίζει ότι τον ρόλο δεν τον πήρε δικαιωματικά αλλά ετερόφωτα. <br /> <br /> Το ΝΑΤΟ, στο οποίο η Τουρκία συμμετέχει, αποτελεί έναν πολύ σημαντικό θεσμό συλλογικής ασφάλειας, αλλά ανήκει στην παλαιά τάξη πραγμάτων. Κανονικά αυτός ο θεσμός θα έπρεπε να προστατευθεί και να διατηρηθεί βιώσιμος από αυτούς που τον έχουν άμεση ανάγκη, δηλαδή τους Ευρωπαίους. Οι Ευρωπαίοι όμως είναι αδιάφοροι. <br /> <br /> Στην νέα αρχιτεκτονική, το ΝΑΤΟ ξεβολεύει τόσο τους Αμερικανούς που χρυσοπληρώνουν τουλάχιστο το στρατιωτικό του σκέλος, ξεβολεύει φυσικά και τους Ρώσους που ακόμη το βλέπουν ως τον εχθρό που τους νίκησε. Άρα, ΗΠΑ και Ρωσία έχουν κάθε λόγο να θέλουν την απαξίωση του ΝΑΤΟ και τον υποβιβασμό του σε ένα φόρουμ ανταλλαγής ανησυχιών… <br /> <br /> Ο καλύτερος τρόπος να απαξιωθεί το ΝΑΤΟ είναι να γίνει η ζημιά από μέσα. Για παράδειγμα, τι το καλύτερο από το να εμπλακεί η Τουρκία σε μια θερμή αντιπαράθεση που θα μπορεί να επικαλεστεί το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ (αποτελεί την ουσία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου) και να πρέπει να την συνδράμουν όλα τα υπόλοιπα μέλη! Να εμπλακεί στρατιωτικά όλη η υπόλοιπη Ευρώπη σε ένα κυκεώνα χωρίς τέλος που θα διαλύσει τόσο το ΝΑΤΟ, όσο και την ίδια την ρημαγμένη από τα οικονομικά παιχνίδια και το μεταναστευτικό ΕΕ! Με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια που λέει και ο θυμόσοφος λαός… <br /> <br /> Το ΝΑΤΟ πληρώνει τα λάθη του… <br /> <br /> Η υπόθεση γύρω από την χρησιμότητα της Τουρκίας ως καταλύτη διάλυσης του ΝΑΤΟ, φέρνει στο φως δυο πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. <br /> <br /> Πρώτο στοιχείο είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνουν πολλά οι εχθροί του ΝΑΤΟ για την διάλυσή του. Οι Ευρωπαίοι, που κανονικά θα έπρεπε να καίγονται για την βιωσιμότητα του θεσμού, είναι αδιάφοροι. Αδιάφοροι γενικά για την ασφάλεια! Περιττό έξοδο λένε, στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις… Επίσης, Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 το ίδιο το ΝΑΤΟ έβαλε τα χεράκια του και έβγαλε τα ματάκια του με το περίφημο Δόγμα Λουνς! Τώρα, ενδεχομένως έρχεται το πλήρωμα του χρόνου να πληρώσει το ΝΑΤΟ τα λάθη του, αν και υπάρχει ακόμη χρόνος να προβεί σε διορθώσεις. Έστω και αργά, αλλά δεν το κάνει… <br /> <br /> Δεύτερο στοιχείο είναι η χαρά με την οποία υποδέχεται το ελληνικό κοινό πιθανή διάλυση του ΝΑΤΟ. Μα αν σήμερα υπάρχει ένας θεσμός που μπορεί, υπό συνθήκες, να τραβήξει το αυτί στην Τουρκία ή να ανακόψει την Ρωσική διείσδυση στην χώρα μας είναι το ΝΑΤΟ. Και εμείς χαιρόμαστε με την προοπτική διάλυσής του; <br /> <br /> Αντί επιλόγου… <br /> <br /> Γίνεται πλέον φανερό πως ΗΠΑ, Ρωσία και Τουρκία έχουν ένα κοινό έργο να επιτελέσουν στην περιοχή και ευρύτερα. Οι μεγάλοι παίκτες χρησιμοποιούν την Τουρκία για τα δικά τους συμφέροντα. Στο στόχαστρο έχει μπει και το ΝΑΤΟ. Και δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν κάθε ευκαιρία ώστε να βάλουν την Τουρκία να κάνει την βρώμικη δουλειά. Πόσο μάλλον όταν ο αντιαμερικανισμός και τα αντι-νατοικά αισθήματα στη χώρα ξεπερνούν το 70%. Χρήσιμοι αφελείς στην Ιστορία… <br /> <br /> <b><i>*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η μεγάλη συνεννόηση, το δίδυμο Τραμπ – Ερντογάν και το ΝΑΤΟ

Του Βασίλη Κοψαχείλη* Η στάση του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ απέναντι στον «φίλο» του Ερντογάν παραξενεύει πολλούς! Ενδεχομένως σωστά το...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπορεί να αλλάξει η Ρωσία τη γεωπολιτική αρχιτεκτονική των Βαλκανίων;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUL2Xf88hKryfiX5HsoAIpmSWk11qNsM-ZP7lbAwdcvjLr59oQgFLHs5Nsthpgs-WL_TGiCRSMIhzRtLksmtmm8FB8CJP_EM9mkrCHKR7sEnmQRaCtdFuaqLnqPvlgmiAITWquUPQ97a4/s1600/russia-flag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="768" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUL2Xf88hKryfiX5HsoAIpmSWk11qNsM-ZP7lbAwdcvjLr59oQgFLHs5Nsthpgs-WL_TGiCRSMIhzRtLksmtmm8FB8CJP_EM9mkrCHKR7sEnmQRaCtdFuaqLnqPvlgmiAITWquUPQ97a4/s640/russia-flag.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b>Λάμπρος Ζαχαρής</b><br /> Σερβία και Κοσσυφοπέδιο εξακολουθούν να μην βρίσκουν συμβιβαστική λύση στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις. Είναι η Ρωσική Ομοσπονδία ο γεωπολιτικός παίκτης που θα αλλάξει το παιχνίδι; <br /> <br /> Την ώρα που ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν αμφισβητεί ευθέως την αποτελεσματικότητα και ούτε λίγο, ούτε πολύ τον λόγο ύπαρξης του ΝΑΤΟ, ανοίγει ξανά η συζήτηση για την αλλαγή των γεωπολιτικών συσχετισμών στα Βαλκάνια. <br /> <br /> Η εξέλιξη αυτή μάλιστα, προκύπτει σε μια στιγμή που Κόσοβο και Σερβία βρισκονται σε αδιέξοδες διαπραγματεύσεις ενώ οι ΗΠΑ πιέζουν για λύση. Ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια Μάθιου Πάλμερ το είπε ξεκάθαρα πριν από λίγα 24ωρα: «απαραίτητος όρος για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Σερβίας αποτελεί η αναγνώριση του Κοσόβου ως ανεξάρτητου κράτους». <br /> <br /> Ωστόσο η κατάσταση ανάμεσα στις δύο πλευρές, παραμένει τεταμένη. <br /> <br /> Η λύση, σύμφωνα με αναλυτές, είναι να εμπλακεί η Ρωσία ως ο παίκτης που θα αλλάξει την έκβαση του παιχνιδιού, ως ειρηνευτική δύναμη στην περιοχή. <br /> <br /> «Η Ρωσία θα μπορούσε να βοηθήσει σε μια γενικότερη ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος στα Βαλκάνια και ειδικά στη δημιουργία μιας νέας πολιτικής πραγματικότητας συνολικά στην περιοχή. Στο Κόσοβο υπάρχει μια ισχυρή ελίτ που αντλεί την εξουσία της από τις αμερικανικές δυνάμεις», τονίζει στο Sputnik ο δικηγόρος Γιάννης Ραχιώτης, που έχει ερευνήσει επισταμένα την επεκτατική πολιτική του ΝΑΤΟ, κατά τη διάρκεια προηγούμενων ετών. <br /> <br /> Την ίδια στιγμή εξηγεί αναλυτικά, ποιο κατά τη γνώμη του είναι το πρόβλημα και τι πρέπει να γίνει: <br /> <br /> «Αυτό που συμφέρει όλους τους λαούς της περιοχής είναι να σταματήσει η κυριαρχία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και στα Βαλκάνια. Και αυτό γιατί τα Βαλκάνια, με εξαίρεση τη Σερβία, ζουν κάτω απο τον απόλυτο έλεγχο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, έχουν γεμίσει αμερικανικές βάσεις. Αυτό έφερε τρομακτική φτώχεια, αποβιομηχάνιση και μετανάστευση. Αδειάσαν τα Βαλκάνια από τους πληθυσμούς τους και ταυτόχρονα ήρθαν στην εξουσία διεφθαρμένες και ανίκανες κυβερνήσεις, ακριβώς για να είναι υποταγμένες στις ΗΠΑ και στην ΕΕ. <br /> <br /> Αυτή η κατάσταση που είναι καταστροφική για τους λαούς της περιοχής, είναι δύσκολο να αντιστραφεί χωρίς την ενεργητική συμμετοχή της Ρωσίας στα βαλκανικά ζητήματα. Η Ρωσία έχει βαθύτατους ιστορικούς δεσμούς και παραδοσιακές σχέσεις με όλες τις χώρες των Βαλκανίων. <br /> <br /> Το Κόσοβο αυτή τη στιγμή έχει τη μεγαλύτερη αμερικανική βάση που τυπικά ονομάζεται ΝΑΤΟική, αλλά όλοι την αναγνωρίζουν ως αμερικανική στην Ευρώπη. Και είναι μία από τις μεγαλύτερες βάσεις στον κόσμο. <br /> <br /> Η Σερβία είναι η μόνη χώρα που αντιστάθηκε με απίστευτο φόρο αίματος απέναντι στη ΝΑΤΟική κυριαρχία, παραμένει σήμερα ανεξάρτητη, καθώς η οικονομία της ανεβαίνει. Θα μπορούσε να λύσει με έναν τρόπο που συμφέρει τον Σερβικό λαό, το ζήτημα του Κοσσόβου, μόνο με τη βοήθεια της Ρωσίας». <br /> <br /> Και υπογραμμίζει: <br /> <br /> «Πραγματικά αντιστοιχεί στη Ρωσία ένας πολύ σημαντικός ρόλος, στο μέτρο που πραγματικά ενισχύεται η διεθνής θέση της. Έτσι αυξάνονται οι δυνατότητες για να δούμε μια διαφορετική κατάσταση στα Βαλκάνια, πολύ πιο διαφορετική και ισορροπημένη απέναντι στη μονοκρατορία του ΝΑΤΟ». <br /> <br /> Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Πρέσβης επί τιμή, Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, που τονίζει: <br /> <br /> «Για να γίνει η Μόσχα διαμεσολαβητής πρέπει να την αποδεχθούν οι δυο πλευρές. Η Σερβία την αποδέχεται, όχι όμως το Κοσσυφοπέδιο. Ασφαλώς το Κοσσυφοπέδιο εξυπηρετεί το ρόλο του ΝΑΤΟ, γιατί η βορειοατλαντική συμμαχία θέλει να περικυκλώσει την Ρωσία από όλες τις κατευθύνσεις». <br /> <br /> Και καταλήγει: <br /> <br /> «Βέβαια ξεχνούν όλοι την Συμφωνία Γκορμπατσώφ – Μπους του 1991, σύμφωνα με την οποία ο Γκορμπατσώφ συμφώνησε στην επανένωση της Γερμανίας, με αντάλλαγμα την μη περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ». <br /> <br /> Το Κόσοβο αυτοανακυρήχθηκε ανεξάρτητο από τη Σερβία το 2008. Μεταξύ των χωρών που δεν έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του είναι η Σερβία, η Ρωσία, η Κίνα, το Ισραήλ και η Ελλάδα.<br /> <br /> <a href="https://iskra.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μπορεί να αλλάξει η Ρωσία τη γεωπολιτική αρχιτεκτονική των Βαλκανίων;

Λάμπρος Ζαχαρής Σερβία και Κοσσυφοπέδιο εξακολουθούν να μην βρίσκουν συμβιβαστική λύση στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις. Είναι η Ρωσική...

Διαβάστε την συνέχεια

Όπλο της Τουρκίας απέναντι στους Κούρδους ο έλεγχος του νερού

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_KcrudrGyeVoMvcy5lISCVjjCK_waQkFowjRZaQHYGxaph1ZHKKRerlp4rDVFwFhWYbTQfAl5yBjcllH9TJh4b_zVwucoIeoI-vb4JVM9kOyYjrKJWUsmBO1N43ODmyex_ouELjJzyHM/s1600/Hasankeyf-Turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="768" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_KcrudrGyeVoMvcy5lISCVjjCK_waQkFowjRZaQHYGxaph1ZHKKRerlp4rDVFwFhWYbTQfAl5yBjcllH9TJh4b_zVwucoIeoI-vb4JVM9kOyYjrKJWUsmBO1N43ODmyex_ouELjJzyHM/s640/Hasankeyf-Turkey.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Το πιο ισχυρό όπλο της Τουρκίας απέναντι στους Κούρδους είναι το νερό….αναφέρει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του το theNation.</span></h3> Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν το φράγμα Ilisu στον ποταμό Τίγρη, για να ελέγξουν την ευρύτερη περιοχή.<br /> <br /> Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένα τεράστιο έργο υδροηλεκτρικής ενέργειας στη νοτιοανατολική Τουρκία έχει προκαλέσει χάος στην περιοχή. Τον Ιούλιο του 2018, η κατασκευή του υδροηλεκτρικού σταθμού ολοκληρώθηκε.<br /> <br /> Αρχές φθινοπώρου 2019, η επίθεση της Τουρκίας στα κουρδικά εδάφη και η διείσδυση στην Βόρεια Συρία άλλαξε τους τοπικούς συσχετισμούς.<br /> <br /> <img height="402" src="https://www.zerohedge.com/s3/files/inline-images/hasankeyf-2008-marvar-otu-img.jpg?itok=9hKwlsTA" width="640" /><br /> <br /> Αυτό το φράγμα είναι όπλο ενάντια στα πάντα δήλωσε ο Ulrich Eichelmann, Γερμανός οικολόγος και συντηρητής και επικεφαλής της αυστριακής NGO RiverWatch. Σχεδιάστηκε και τώρα κατασκευάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να κρατήσει τα νερά του ποταμού Τίγρη για μεγάλο χρονικό διάστημα.<br /> <br /> Αν αποτιμηθεί το νερό ως όπλο, τα φράγματα είναι τα νέα κανόνια του πολέμου.<br /> Το Ιράκ έχει το πετρέλαιο, η Τουρκία έχει το νερό και μερικές φορές είναι πολύ καλύτερο να έχεις νερό. Οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης, δύο από τους τρεις μεγαλύτερους ποταμούς στη Μέση Ανατολή μετά τον Νείλο, ξεκινούν από την Τουρκία.<br /> Ο Ευφράτης ρέει στην Τουρκία, νότια μέσα από την καρδιά της Συρίας και εν συνεχεία στο Ιράκ.<br /> <br /> Τώρα, και οι δύο αυτοί ιστορικοί, αρχαίοι ποταμοί βρίσκονται υπό τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας.<br /> <br /> Σε κάποιο βαθμό, ο ένοχος των μεγάλων αλλαγών είναι η κλιματική αλλαγή.<br /> <br /> <img height="403" src="https://www.zerohedge.com/s3/files/inline-images/ilisu-dam-cc-img.jpg?itok=YkSbftg7" width="640" /><br /> <br /> Πιο άμεσα, η τύχη και η εκμετάλλευση αυτών των ποταμών έγκειται στην ανάπτυξη της υδροηλεκτρικής ενέργειας της Τουρκίας και στο φράγμα Ilisu.<br /> <br /> Τα φράγματα στον Ευφράτη έχουν μειώσει τη ροή νερού στη Συρία κατά 40% περίπου κατά τα τελευταία 40 χρόνια και στο Ιράκ σχεδόν 200%.<br /> <br /> Η περιοχή από την οποία περνούν οι ποταμοί θεωρούνται μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, αποστραγγίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ του 1980 από τον Σαντάμ Χουσεΐν για να νικήσει τους εχθρούς του.<br /> <br /> Με την περιορισμένη ροή νερού λόγω του έργου του Ilisu θα υπάρξουν όχι μόνο οικολογικές επιπτώσεις αλλά και ένα τακτικό πλεονέκτημα για τους εχθρούς των κατοίκων της περιοχής δηλαδή τους Κούρδους.<br /> <br /> Πριν από τα φράγματα το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι πλημμύρες.<br /> Δημιουργώντας ένα μεγάλο ταμιευτήρα, τα οικοσυστήματα, οι κατοικημένες περιοχές και οι αρχαιολογικοί χώροι θα καταστραφούν.<br /> <br /> Ο οικισμός 12.000 ετών του Hasankeyf, στις κουρδικές περιοχές έχει ανεκτίμητη αρχαιολογική αξία, που σύντομα θα κατακλυστεί από την τεχνητή λίμνη του Ilisu.<br /> <br /> Στο πλαίσιο της επιθετικότητας της Τουρκίας ενάντια στους Κούρδους, οι επιπτώσεις του φράγματος εκτείνεται πέρα από την περιοχή του Κουρδιστάν στην Τουρκία και καλύπτει ολόκληρη τη Συρία και το Ιράκ.<br /> <br /> Το φράγμα Ilisu είναι ένα παιχνίδι εξουσίας και κυριαρχίας.<br /> <br /> Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαιρέθηκε, ενώ σχηματίστηκε η Τουρκία ως ανεξάρτητο κράτος, οι Κούρδοι διαιρέθηκαν σε διάφορα γειτονικά κράτη και απέτυχαν να δημιουργήσουν ανεξάρτητο Κουρδιστάν.<br /> <br /> Ήδη από τη δεκαετία του 1930, το νέο τουρκικό έθνος κάτω από τον ιδρυτή Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ άρχισε να διερευνά πώς τα ποτάμια όπως ο Ευφράτης θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την παραγωγή ενέργειας. Μια πρόταση ήταν στην ζώνη Νότιας Ανατολίας – Güneydoğu Anadolu Projesi, ή GAP– εξετάστηκε ήδη από τη δεκαετία του 1960.<br /> <br /> Σήμερα, το GAP αποτελείται από 22 φράγματα -συμπεριλαμβανομένου του Ilisu του Ευφράτη και του Atatürk.<br /> <br /> Η Τουρκία έθεσε σε λειτουργία το πρώτο από τα φράγματα του GAP στον Ευφράτη το 1974, ελέγχοντας την παροχή νερού απέναντι στους Κούρδους, Ιρακινούς και Σύριους.<br /> <br /> Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK, η μαχητική αποσχιστική οργάνωση με έντονη στρατιωτική δράση).<br /> <br /> Με το φράγμα Keban, η Συρία έδωσε την δική της απάντηση στον Ευφράτη, το φράγμα Tehba, είχε σχεδιαστεί σε συνεργασία με τη Σοβιετική Ένωση από τα τέλη της δεκαετίας του 1950.<br /> <br /> Η συνδυασμένη επίδραση των δύο φραγμάτων της Τουρκίας και της Συρίας στον Ευφράτη οδήγησε στην καταστροφική ξηρασία στο Ιράκ, φέρνοντας Ιράκ και Συρία στο χείλος του πολέμου.<br /> <br /> Η Τουρκία υπέγραψε το πρωτόκολλο ύδρευσης με το Ιράκ το 1984 και με την Συρία το 1987 αφήνοντας απέξω τους Κούρδους.<br /> <br /> Στη συμφωνία με την Συρία, η Τουρκία εξασφάλισε μια καθορισμένη ελάχιστη ετήσια ροή από τη λεκάνη του Ευφράτη στη Συρία.<br /> <br /> Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η τουρκική κυβέρνηση ολοκλήρωσε το φράγμα Ατατούρκ – το τέταρτο μεγαλύτερο φράγμα στον κόσμο – προκαλώντας την αναγκαστική επανεγκατάσταση περισσότερων από 50.000 κατοίκων σε μια κυρίως κουρδική περιοχή.<br /> <br /> Καταστράφηκε η αρχαία πόλη Σάμοσατα, μια αρχαία ελληνιστική και στη συνέχεια ρωμαϊκή πρωτεύουσα και γενέτειρα του αρχαίου ποιητή Λουκιανού, καθώς και το Νεβάλλι Τσόρι, ένας νεολιθικός οικισμός όπου, στο μικρό χρονικό διάστημα που είχαν, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μερικούς από τους παλαιότερους γνωστούς ναούς του κόσμου και πολλά μνημεία.<br /> <br /> Κατά την ολοκλήρωση της φράγματος του Ατατούρκ, η Τουρκία διέκοψε την πλειονότητα της ροής του Ευφράτη στη Συρία και το Ιράκ για εβδομάδες, καταστρέφοντας τη γεωργία. Την ίδια στιγμή, ο τότε πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ ζήτησε από τη Συρία και το Ιράκ να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του ΡΚΚ.<br /> Τις δεκαετίες που ακολούθησαν οι κουρδικές -τουρκικές σχέσεις συνέχισαν να επιδεινώνονται.<br /> Η Τουρκία υπό τον Πρόεδρο Ερντογάν συνέχισε να χρησιμοποιεί το νερό ως μέσο πίεσης προς τις γειτονικές χώρες.<br /> <br /> Το 2009, υπέστη μια από τις χειρότερες ξηρασίες με την Τουρκία να παραμένει αδιάλλακτη.<br /> Η τουρκική κυβέρνηση έχει στηρίξει το έργο Ilisu προβάλλοντας το ως μέσο ανάπτυξης και προόδου στη νότια Ανατολία.<br /> <br /> Οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι από τη στιγμή που το φράγμα των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων θα παράγει το 2% της εθνικής παραγωγής ενέργειας – αρκετό ηλεκτρικό ρεύμα για να τροφοδοτήσει πάνω από ένα εκατομμύριο σπίτια – ο εκτοπισμός 80.000 ατόμων σε μια περιοχή πάνω από 125 τετραγωνικών μιλίων δεν φαίνεται αρκετά σημαντικός για να αλλάξει τα σχέδια.<br /> <br /> Ο Ercan Ayboga είναι περιβαλλοντικός μηχανικός και εκπρόσωπος της Keep Hasankeyf Alive, μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης υποστηρίζοντας τη διαφύλαξη του Hasankeyf και άλλων περιοχών που βρίσκονται σε κίνδυνο λόγω του Ilisu. Σήμερα, το Ilisu είναι ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενάντια στον κουρδικό ανταρτοπόλεμο.<br /> <br /> Η απώλεια ανεκτίμητων μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς στο Hasankeyf ήταν το επιχείρημα για να σταματήσει το έργο. Διακοσμημένα για 10 χιλιετίες από τους Βυζαντινούς, τους Ρωμαίους, τους Μογγόλους, τους Οθωμανούς, και για αιώνες από τους Κούρδους, αυτά τα μνημεία θα καταστραφούν.<br /> <br /> Μέσω της μετεγκατάστασης και της επακόλουθης πολιτισμικής αφομοίωσης που απορρέει από αυτή την εξέλιξη, η πολιτική υδάτων βοήθησε την τουρκική κυβέρνηση να ασκήσει άμεσο έλεγχο στους Κούρδους στην Τουρκία και ελέγχοντας τη ροή του νερού στο Ιράκ και τη Συρία, έμμεσο έλεγχο σε ένα πολύ μεγαλύτερο τμήμα του κουρδικού έθνους.<br /> Σύμφωνα με στοιχεία του 2016, 11 φράγματα λειτουργούν σήμερα και τουλάχιστον τρία βρίσκονται υπό κατασκευή.<br /> <br /> Εν τω μεταξύ, η Τουρκία εξακολουθεί να διευρύνει τα σχέδια της στο όνομα της προόδου.<br /> Όσο περισσότερο έλεγχο έχει στο νερό, τόσο περισσότερη δύναμη έχει απέναντι στους εχθρούς της η Τουρκία.<br /> <br /> <a href="https://iskra.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Όπλο της Τουρκίας απέναντι στους Κούρδους ο έλεγχος του νερού

Το πιο ισχυρό όπλο της Τουρκίας απέναντι στους Κούρδους είναι το νερό….αναφέρει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του το theNation. Οι Το...

Διαβάστε την συνέχεια

Άσαντ: Ο πόλεμος στη Συρία θα τελειώσει όταν νικηθεί η τρομοκρατία, όχι με νέο Σύνταγμα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigcs1GLQFJXRwtpM9J3EhgICq8OGsys9VXWwQDJDshzNcGPRaMXaBUFXFLWG2eS2ergccEFJWRZKBycFWIXhxBBCUTyN7ejJIkkWh297xLVWyujpqSVG0b8c2s_0blecZvsHg5X7GoALI/s1600/Assad.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="1000" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigcs1GLQFJXRwtpM9J3EhgICq8OGsys9VXWwQDJDshzNcGPRaMXaBUFXFLWG2eS2ergccEFJWRZKBycFWIXhxBBCUTyN7ejJIkkWh297xLVWyujpqSVG0b8c2s_0blecZvsHg5X7GoALI/s640/Assad.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Στις 9 Οκτωβρίου, η Τουρκία ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία για εκκαθάριση των συνοριακών περιοχών στα βορειανατολικά από τους Κούρδους μαχητές.<br /> <br /> Ο πόλεμος στη Συρία θα τελειώσει όταν νικηθεί η τρομοκρατία και όχι μετά την υιοθέτηση ενός νέου Συντάγματος, δήλωσε σε συνέντευξή του στο Sputnik και τον τηλεοπτικό σταθμό Rossia 24, ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ, λίγο καιρό μετά την τουρκική επιχείρηση στη βορειανατολική Συρία. <br /> <i>«Κάποιοι πιστεύουν ότι η διευθέτηση της σύγκρουσης εξαρτάται από το έργο της συνταγματικής επιτροπής. Ο πόλεμος στη Συρία δεν ξεκίνησε λόγω διαφωνιών γύρω από το Σύνταγμα, ο πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε επειδή οι τρομοκράτες σκότωσαν στρατιωτικούς, αστυνομικούς και πολίτες, καθώς και επειδή κατέστρεψαν υποδομές. Ως εκ τούτου, ο πόλεμος θα τελειώσει όταν η τρομοκρατία νικηθεί»</i>, ανέφερε ο Άσαντ. <br /> <br /> Ο Άσαντ δήλωσε επίσης ότι η κυβέρνηση της Συρίας και ο λαός της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας δεν θα συμφωνήσουν με κανένα τρόπο στη διχοτόμηση της χώρας. <br /> Το κουρδικό ζήτημα <br /> <br /> Ο Πρόεδρος Άσαντ δήλωσε ακόμη ότι η Δαμασκός είχε επαφή με τους Κούρδους σε όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης στη Συρία παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν τους στενούς δεσμούς τους με την Ουάσινγκτον. <br /> <i>«Θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι αυτή η περιοχή στο βόρειο και βορειοανατολικό τμήμα της Συρίας είναι μια περιφέρεια αραβικής πλειοψηφίας, πάνω από το 70% του πληθυσμού της είναι οι Άραβες, και όχι το αντίστροφο. Οι ομάδες που μάχονται εκεί είναι ένα μίγμα Κούρδων και άλλων· οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τις κουρδικές ομάδες και τους δίνουν ηγετικό ρόλο για να δώσουν την εντύπωση ότι πρόκειται για μια κουρδική περιοχή και για να δημιουργήσουν συγκρούσεις μεταξύ των Κούρδων και των άλλων ομάδων στη Συρία. Ήμασταν σε επαφή με αυτές τις ομάδες, παρά το ότι ξέραμε ότι κάποιοι χρησιμοποιούνταν και υποκινούνταν από τους Αμερικανούς· ήταν οπλισμένοι και χρηματοδοτούμενοι από τους Αμερικανούς και οι δημόσιες δηλώσεις τους υπαγορεύονταν από αυτούς»</i>, ανέφερε ο Άσαντ. <br /> <br /> Ο πρόεδρος πρόσθεσε ότι οι κυρίως κουρδικές ομάδες στη βόρεια Συρία έκαναν γνωστό επισήμως στη Δαμασκό ότι δεν είναι έτοιμες να ενταχθούν στον στρατό της κυβέρνησης, αλλά επιθυμούν να κρατήσουν τα όπλα τους. <br /> <i>«Προσπαθούμε να πείσουμε αυτούς τους μαχητές στο πλαίσιο της συριακής-ρωσικής συνεργασίας να ενταχθούν στον Συριακό Αραβικό Στρατό και να πολεμήσουν κατά των Τούρκων εισβολέων, κάτι που συνιστά και τον σωστό και κατάλληλο τρόπο για την αποκατάσταση των περιοχών, την απώλεια των οποίων προκάλεσαν στη βόρεια Συρία. Πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε και θα δούμε πώς θα προχωρήσουν τα πράγματα τις επόμενες εβδομάδες»</i>, ανέφερε ο Άσαντ. <br /> <br /> Επαναπατρισμός προσφύγων στη βόρεια Συρία <br /> <br /> Σύμφωνα με τον Άσαντ, η Τουρκία είναι απίθανο να επαναπατρίσει τρία εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες στη βόρεια Συρία, αλλά ακόμα κι αν αυτό συμβεί, θα μπορούσε να δημιουργήσει μια «εθνική σύγκρουση». <br /> <i>«Κανείς δεν πιστεύει ότι η Τουρκία θα επαναπατρίσει τρία εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες σε αυτή την περιοχή· αυτό είναι ένα παραπλανητικό ανθρωπιστικό σύνθημα. Ακόμα κι αν το θελήσουν, αυτό δεν είναι δυνατό επειδή θα δημιουργούσε μια σύγκρουση μεταξύ των ιδιοκτητών της γης, των πόλεων, των χωριών, των σπιτιών, των αγροκτημάτων και των χωραφιών, αφενός, και των νεοαφιχθέντων αυτών, αφετέρου· αυτοί που κατέχουν αυτές τις περιοχές δεν θα αποκηρύξουν ποτέ τα δικαιώματά τους σε αυτές, οπότε αυτό θα δημιουργούσε μια εθνική σύγκρουση»</i>, ανέφερε ο Άσαντ. <br /> <br /> Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η χώρα του οποίου φιλοξενεί πάνω από 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία, πρότεινε το Σεπτέμβριο τρία εκατομμύρια πρόσφυγες να επιστρέψουν στην ασφαλή ζώνη στη βόρεια Συρία. <br /> Το ISIS μετατράπηκε σε «στρατιωτικό εργαλείο» <br /> <br /> Ο πρόεδρος της Συρίας αποκάλυψε επίσης ότι είχε πληροφορίες ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν χρησιμοποιήσει το ISIS ως «στρατιωτικό εργαλείο» κατά της Δαμασκού. <br /> <i>«Είμαστε πεπεισμένοι και έχουμε πληροφορίες ότι η Αμερική έχει χρησιμοποιήσει το ISIS ως στρατιωτικό εργαλείο για να πλήξει τον στρατό του Συρίας και να αποσπάσει την προσοχή των στρατιωτικών δυνάμεων που μάχονταν τους τρομοκράτες»</i>, πρόσθεσε. <br /> <br /> Η Δαμασκός θα καταθέσει επίσης καταγγελία στα Ηνωμένα Έθνη σχετικά με τα σχέδια της Ουάσινγκτον <a href="https://sputniknews.gr/kosmos/201911135225101-tourkia-erdogan-ameriki-tramp/">για έλεγχο του συριακού πετρελαίου</a>, αλλά δεν πιστεύει ότι θα επιφέρει οποιαδήποτε αποτελέσματα, αποκάλυψε ο Άσαντ. <br /> <i>«Δεν υπάρχουν Ηνωμένα Έθνη επειδή δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο και έτσι όλες οι καταγγελίες που υποβάλλονται στα Ηνωμένα Έθνη παραμένουν στα συρτάρια»</i>, συνέχισε ο Άσαντ. <br /> Η βοήθεια της Ρωσίας <br /> <br /> Η Ρωσία διαδραμάτισε «θετικό ρόλο» στη βοήθεια για την επίλυση της σύγκρουσης στη βόρεια Συρία και για να εξασφαλίσει ότι τα σχέδια των ΗΠΑ δεν θα εφαρμοστούν στην περιοχή, δήλωσε ο πρόεδρος της Συρίας. <br /> <i>«Η εκτίμησή μας είναι θετική, διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμμετοχή της Ρωσίας έχει θετικές πτυχές, διότι διαφορετικά θα ήμασταν αντιμέτωπο με τρεις επιλογές»</i>, ανέφερε ο Άσαντ, όταν κλήθηκε να σχολιάσει τη ρωσοτουρκική συμφωνία. <br /> <br /> Ο πρόεδρος της Συρίας πρόσθεσε ότι η Δαμασκός συνεργάζεται με τη Ρωσία για να διασφαλίσει ότι οι κουρδικές δυνάμεις θα απομακρυνθούν από τα τουρκικά σύνορα και αναμένει από την Άγκυρα να μεταφέρει τα στρατεύματά της. <br /> <i>«Συνεργαζόμαστε με τη Ρωσία για την πλήρη εφαρμογή αυτής της συμφωνίας, μετά από την οποία θα πρέπει να πούμε στους Τούρκους να ξεκινήσουν να αποχωρούν»</i>, δήλωσε χαρακτηριστικά. <br /> <br /> Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε στις αρχές Οκτωβρίου ότι τα αμερικανικά στρατεύματα θα αποχωρούσαν από τη βόρεια Συρία, όπου υποστήριζαν κυρίως Κούρδους μαχητές. <br /> <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, τόνισαν ότι επιθυμούν να διατηρήσουν τον έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου στη βόρεια Συρία<br /> <br /> <a href="https://sputniknews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Άσαντ: Ο πόλεμος στη Συρία θα τελειώσει όταν νικηθεί η τρομοκρατία, όχι με νέο Σύνταγμα

Στις 9 Οκτωβρίου, η Τουρκία ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία για εκκαθάριση των συνοριακών περιοχών στα βορειανατολικά από τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρία UAV “made in USA” και δύο από το Ισραήλ για τις Ένοπλες Δυνάμεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOks0EslIczox01qmZOlxlz9mnonHIMCG-2P2j9F4l2OmbM8czItQX04oyD_diYwg1tanmJh93r5hqu1csHsyBtxwDH2QTmqNhyZ0SwTjzbplBIwt9VYwHzusguCTkJNBrs2BdBhIkxRQ/s1600/MQ-9_Reaper.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOks0EslIczox01qmZOlxlz9mnonHIMCG-2P2j9F4l2OmbM8czItQX04oyD_diYwg1tanmJh93r5hqu1csHsyBtxwDH2QTmqNhyZ0SwTjzbplBIwt9VYwHzusguCTkJNBrs2BdBhIkxRQ/s640/MQ-9_Reaper.jpg" width="640" /></a></div> <br /> “Οριοθετημένα” αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, στη χθεσινή συνάντηση στο υπουργείο με τους δημοσιογράφους. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αναφορές του αφορούσε στα μη επανδρωμένα αεροχήματα, καθώς φαίνεται πως βρισκόμαστε κοντά στην απόκτηση πέντε συνολικά “ανταγωνιστικών” επιχειρησιακά UAV, για την κάλυψη των αναγκών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. <br /> <br /> Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος αποκάλυψε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι κοντά στο να παραχωρήσουν στην Ελλάδα τρία μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Ωστόσο, ο υπουργός δεν αποκάλυψε τον τύπο τους -κυρίως όμως τη διαμόρφωσή τους- ώστε να μπορούν να διατυπωθούν περισσότερα σχόλια, αναφορικά με τη δυνητική επιχειρησιακή τους χρησιμότητα και τις αποστολές που θα μπορέσουν να αναλάβουν<br /> <br /> Εικάζεται εύλογα, καθώς έχουν υπάρξει σχετικές πληροφορίες τους τελευταίους μήνες, μέχρι ασφαλώς την οριστική επιβεβαίωση, πως πρόκειται για τα UAV τύπου MQ-9 Reaper της General Atomics, που επιχειρούν από την 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα, αν και οι υπάρχουσες πληροφορίες αναφέρουν, ότι δεν θα έχουν ενσωματωμένους τους ίδιους αισθητήρες με τα αμερικανικά. Πιθανότατα δεν θα έχει τη δυνατότητα να φέρει πυραύλους που τα μετατρέπουν σε UCAV (Unmanned Combat Aerial Vehicles). <br /> <br /> Κατά συνέπεια, όπως προαναφέρθηκε, μένει να διαπιστωθεί η διαμόρφωση στην οποία θα προσφερθούν τα εν λόγω συστήματα επιτήρησης στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Για να είμαστε όμως λογικοί, όποια διαμόρφωση και να προσφερθεί, θα συνιστά μια σημαντική αναβάθμιση συγκριτικά με τις σημερινές επιχειρησιακές δυνατότητες στον τομέα. <br /> <br /> Αυτά είναι όμως τα τρία από τα πέντε UAV που αναμένονται. Τα άλλα δύο αφορούν τα UAV τύπου HERON από το Ισραήλ. Σύμφωνα με όσα είναι γνωστά, τα μη επανδρωμένα αεροχήματα θα αποκτηθούν από τους Ισραηλινούς, με τη μέθοδο της χρονομερισματικής μίσθωσης (leasing). <br /> <br /> Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας προέβη σε μια αναφορά που χρήζει διευκρίνισης. Είπε χαρακτηριστικά, ότι η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της εν λόγω σύμβασης οφείλεται στην πολιτική αναταραχή στο Ισραήλ, όπου δεν έχει επέλθει συμφωνία ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης. <br /> <br /> Είναι λίγο δύσκολο να αντιληφθεί κανείς για ποιον λόγο αυτά τα δεδομένα αποτελούν εμπόδιο για την ολοκλήρωση της εν λόγω συμφωνίας. Ενδεχομένως, η ελληνική πλευρά να επιδιώκει με “πολιτική διαπραγμάτευση” να αποσπάσει καλύτερους όρους με παρέμβαση της ισραηλινής κυβέρνησης. <br /> <br /> Εν κατακλείδι υπενθυμίζεται, ότι έχει αποφασιστεί να προχωρήσει η κατασκευή ελληνικού μη επανδρωμένου αεροχήματος με την αξιοποποίηση της αξιόλογης ερευνητικής δραστηριότητας στα ελληνικά πανεπιστήμια (ΑΠΘ, Πολυτεχνείο), σε συνδυασμό με την ίδρυση “ενδιάμεσου φορέα”, ο οποίος θα μεριμνά για την εξασφάλιση κονδυλίων από τα ευρωπαϊκά προγράμματα ΕΣΠΑ, τα οποία θα κατευθύνονται στην ανάπτυξη των εν λόγω οπλικών -και όχι μόνο- συστημάτων. <br /> <br /> Ας μην ξεχνούμε ότι τα μη επανδρωμένα αεροχήματα αξιοποιούνται επιχειρησιακά, πέραν των Ενόπλων Δυνάμεων, από τις δυνάμεις ασφαλείας και από κάθε οργανισμό που εμπλέκεται με την πολιτική προστασία. Υπάρχουν αεροχήματα κάθε μεγέθους και κάθε δυνατής διαμόρφωσης, με τους αισθητήρες να μπορούν να δίδουν πληροφορίες σε ζωντανό χρόνο στους χρήστες. <br /> <br /> Ας αναλογιστεί κανείς ποια θα είναι τα οφέλη στον τομέα της έγκαιρης προειδοποίησης -και με ποιο κόστος- στον τομέα καταπολέμησης των πυρκαγιών. και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Το πιο ενθαρρυντικό όμως, είναι το ότι φαίνεται πως γίνονται τα πρώτα ουσιαστικά βήματα για τη σύνδεση των αναγκών της χώρας με τα πανεπιστήμια και την ελληνική ερευνητική κοινότητα. <br /> <br /> Το ανθρώπινο δυναμικό είναι πραγματικά εκπληκτικό και αντιστοίχως η καθυστέρηση στην αξιοποίησή του απλά αποκαρδιωτική. Ωστόσο, κάλλιο αργά, παρά… αργότερα. Εάν αντιμετωπίσαμε ως χώρα τα… ψυχολογικά μας και τις ιδεοληψίες που τρομοκρατούσαν όποιο στέλεχος της ακαδημαϊκής κοινότητας τολμούσε να συνεργαστεί με τις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι θετικό και ελπιδοφόρο. <br /> <br /> Εάν αντιληφθήκαμε, έστω με τη γνωστή καθυστέρηση (σ.σ. μονίμως και παντού… καθυστερημένοι είμαστε κι ας θεωρούμε εαυτούς ιδιοφυΐες) ότι παίζουμε το παιχνίδι των απανταχού διεθνών προμηθευτών, των οποίων γίναμε οι καλύτεροι πελάτες, πρόκειται για μια ιστορική επιτυχία. Χωρίς την παραμικρή διάθεση υπερβολής.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τρία UAV “made in USA” και δύο από το Ισραήλ για τις Ένοπλες Δυνάμεις

“Οριοθετημένα” αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, στη χθεσινή συνάντηση στο υπουργείο με τους δημοσιογρ...

Διαβάστε την συνέχεια