Στην Κάρπαθο "έσπασε τα μούτρα" της η Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0bXCKCApaJF3HFjVVLFMIDq7Wl41AmLRqixSiH1gZu9hMs_ikq8Sa-CCS1ktr8kf40ysYZyARi2znGnshsEEnKrr1DCu-vZraRasgA-mnUZgVRy1C6mHlRe7U3USrYjEcbp9lgnKFeyk/s1600/ploia+nato.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0bXCKCApaJF3HFjVVLFMIDq7Wl41AmLRqixSiH1gZu9hMs_ikq8Sa-CCS1ktr8kf40ysYZyARi2znGnshsEEnKrr1DCu-vZraRasgA-mnUZgVRy1C6mHlRe7U3USrYjEcbp9lgnKFeyk/s1600/ploia+nato.jpg" /></a></div> <br /> <b>ΝΑΤΟ - Γερμανία απέτρεψαν ελληνοτουρκική ναυμαχία στην υφαλοκρηπίδα Καρπάθου</b><br /> <blockquote class="tr_bq"> <i>Με διάβημα τους στην Άγκυρα απαίτησαν την απομάκρυνση τουρκικής κορβέτας που παρεμπόδιζε έρευνες βυθού στα διεθνή ύδατα, ενώ είχε προηγηθεί παρενόχληση στο ιταλικό πλοίο που πόντιζε καλώδια για ηλεκτρική σύνδεση Ισραήλ – Κύπρου - Ελλάδος.</i><br /> <i>Η Άγκυρα έπεσε στην δικιά της παγίδα </i></blockquote> <b>Του Μανώλη Κοττάκη</b><br /> <br /> Στην διεθνοποίηση του ζητήματος του Αιγαίου και στην αξιοποίηση των νέων συσχετισμών που έχουν προκύψει στην Ανατολική Μεσόγειο μετά την ανακάλυψη νέων ενεργειακών κοιτασμάτων προχωρά η κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών. <br /> <br /> Όπως αποκαλύπτει σήμερα η ''Κυριακάτικη Δημοκρατία'' πριν λίγες εβδομάδες σημειώθηκε ένα σοβαρότατο ναυτικό επεισόδιο μεταξύ ελληνικού και τουρκικού πολεμικού πλοίου νοτίως της Καρπάθου, το οποίο δεν πήρε έκταση χάρη στην ψυχραιμία και την σωφροσύνη που το χειρίστηκαν ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς και ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου πρέσβης Δημήτρης Παρασκευόπουλος. <br /> <br /> Το συμβάν εξελίχθηκε στα διεθνή ύδατα επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νοτίως της Καρπάθου όταν ιταλικό πλοίο που έχει μισθώσει η ελληνική κυβέρνηση έκανε έρευνες βυθού προκειμένου να χαρτογραφηθεί η περιοχή και να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατόν η πόντιση καλωδίου για την ενεργειακή σύνδεση Ισραήλ-Κύπρου-Τουρκίας.<br /> Πρόκειται για ένα παλαιό σχέδιο υπό τον τίτλο Euroasia interconnector το οποίο ξεπάγωσε μετά την τελευταία επίσκεψη Τσίπρα στο Τελ Αβίβ και προχωρά με ταχείς ρυθμούς, καθώς εκτιμάται ότι θα αυξήσει εντυπωσιακά την ενεργειακή αυτονομία της χώρας. <br /> <br /> Κατά την διάρκεια των ερευνών μία τουρκική κορβέτα πλησίασε το ιταλικό πλοίο και του ζήτησε να απομακρυνθεί από την περιοχή με το επιχείρημα ότι πλέει σε τουρκικά ύδατα. Ο Ιταλός καπετάνιος απάντησε στον Τούρκο πλοίαρχο ότι έχει άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για την πραγματοποίηση έρευνας βυθού επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και επιχείρησε να συνεχίσει τις εργασίες του. <br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες της '' Κυριακάτικης Δημοκρατίας «η τουρκική κορβέτα αναβάθμισε την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας με την πρακτική της παρενόχλησης (harassment) ενώ στην αρχή είχε ακολουθήσει την ήπια τακτική του ερωτήματος για την ταυτότητα του σκάφους (hailing).<br /> <br /> Μετά ταύτα ο Ιταλός καπετάνιος ενημέρωσε τάχιστα το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμύνης καθώς η συνεχής όχληση της τουρκικής κορβέτας, που είχε λάβει μορφή ναυτικού bulling, εμπόδιζε την συνέχιση των εργασιών επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. <br /> Μετά από επικοινωνία των Υπουργών Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμένου και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Ευάγγελου Αποστολάκη αποφασίστηκε να μεταβεί στην περιοχή και να προστατέψει το ιταλικό ερευνητικό που εργαζόταν για λογαριασμό της Ελλάδας μία φρεγάτα του Πολεμικού μας Ναυτικού, όπερ και εγένετο. <br /> Η φρεγάτα μπήκε σφήνα μεταξύ του ιταλικού ερευνητικού και της τουρκικής κορβέτας με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτραπεί – όπως και έγινε- η συνέχιση των εργασιών επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. <br /> Ωστόσο οι Τούρκοι αρνούνταν να αποχωρήσουν για ώρα, προκειμένου να θεμελιώσουν δικαίωμα αμφισβήτησης στην περιοχή. <br /> <br /> Ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς αποφάσισε να χειριστεί την υπόθεση κατά τρόπο διαφορετικό από τον παραδοσιακό που μπορούσε να οδηγήσει σε επικίνδυνη κλιμάκωση τύπου Ιμίων. <br /> Η κυβέρνηση δεν απηύθυνε διάβημα στην κυβέρνηση Νταβούτογλου (ούτε ο ίδιος επικοινώνησε με τον ομόλογο του Τσαβούσογλου) αλλά περιορίστηκε να ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, την Γερμανία και την κυβέρνηση της Ιταλίας, αφήνοντας στην διακριτική τους ευχέρεια το αν και πως θα αντιδράσουν για το γεγονός της παρεμπόδισης ενός έργου που βοηθά καταλυτικά την ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης. <br /> Για τον ίδιο λόγο κράτησε ως επτασφράγιστο μυστικό το επεισόδιο καθώς δεν ήθελε επ ουδενί λόγω να διαταραχθεί το κλίμα στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και λόγω του προσφυγικού, αλλά και ενόψει του δεύτερου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας που πρόκειται να διεξαχθεί στην Σμύρνη κατά πάσα πιθανότητα στις 8 Μαρτίου. <br /> Η τακτική Κοτζιά της ήπιας ισχύος απέδωσε. Αν και η κυβέρνηση απλώς ενημέρωσε τους διεθνείς οργανισμούς και τις ενδιαφερόμενες χώρες, εντούτοις Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ, Γερμανία και Ιταλία έκαναν χωριστά διαβήματα διαμαρτυρίας στην τουρκική κυβέρνηση, η οποία αναγκάστηκε να αποσύρει άρον-άρον την κορβέτα της από την περιοχή- υπενθυμίζουμε, διεθνή ύδατα, νοτίως της Καρπάθου. <br /> <br /> Πρόκειται για μια σημαντική διπλωματική εξέλιξη καθώς η έρευνα του Ιταλικού πλοίου γινόταν επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Ωστόσο το Υπουργείο Εξωτερικών και η κυβέρνηση αρνήθηκαν να την χειριστούν με εσωτερικούς πολιτικούς όρους λαϊκής κατανάλωσης καθώς θέλουν πάση θυσία να διαφυλάξουν την εμπιστοσύνη που πάει να δημιουργηθεί μεταξύ των δύο χωρών για την διαχείριση του προσφυγικού. <br /> Το δόγμα Κοτζιά είναι ''διασφαλίζουμε τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα αλλά δεν κάνουμε εξωτερική πολιτική για λαϊκή κατανάλωση''. <br /> <br /> Ωστόσο από την ιστορία αυτή έμειναν σκιές. Οι Τούρκοι ενοχλημένοι για την δικαίωση των ελληνικών θέσεων από διεθνείς παίκτες αυτής της ισχύος αντέδρασαν μάλλον σπασμωδικά τις επόμενες μέρες με μαζικές παραβάσεις - παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας και υπερπτήσεις πάνω από το Κουνελονήσι. <br /> Σε δεύτερο επίπεδο όμως προβληματίζονται πλέον για την χρησιμότητα της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο -τώρα πια δεν μπορούν να κάνουν πίσω- αν και ήταν αποκλειστικά δική τους ιδέα. <br /> <br /> Όπως πληροφορείται η '' Κυριακάτικη Δημοκρατία '' ο κυριότερος λόγος που απέρριπταν την ανάμιξη της Frontex στο Αιγαίο ήταν όχι ότι δεν μετέχουν σε αυτήν και δεν έχουν λόγο (σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ), αλλά το γεγονός ότι μεταξύ των αξιωματούχων της ευρωπαϊκής δύναμης περιλαμβάνεται και αξιωματούχος της ''Κυπριακής Δημοκρατίας'' την οποία θα αναγνώριζαν εμμέσως. <br /> <br /> Όπως όμως είναι γνωστό στρατηγική της γείτονος στο Κυπριακό είναι η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία θεωρούν «εκλιπούσα» και η συγκρότηση ενός νέου ομόσπονδου κράτους απαρχής. Γι αυτό την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι ζήτησαν την ανάμιξη του ΝΑΤΟ. Άλλωστε πίστευαν ότι ακόμη και αν την αποδέχονταν οι Γερμανοί -πράγμα το οποίο συνέβη λόγω της αφόρητης δημοσκοπικής πίεσης που δέχεται για το προσφυγικό στο εσωτερικό της Γερμανίας η Μέρκελ- στοιχημάτιζαν ότι θα την απορρίψει η Ελλάδα και θα βγουν κερδισμένοι. <br /> <br /> Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ακολουθώντας όμως τις σωστές συμβουλές αιφνιδίασε και αποδέχθηκε. Λαμβανομένου υπόψιν ότι οι προσφυγικές ροές κατευθύνονται σε νησιά της Δωδεκανήσου (Λέρος, Κώς κ.ά) καταρρίπτεται και το επιχείρημα ότι το νησιωτικό σύμπλεγμα εξαιρέθηκε λόγω του αιτήματος τους για αποστρατιωτικοποίηση. Το ΝΑΤΟ θα επιχειρεί και στα Δωδεκάνησα. <br /> <br /> Τώρα μετά την εξέλιξη και της Καρπάθου η Άγκυρα δείχνει σκεπτική. Το ερώτημα που φέρεται να την βασανίζει σύμφωνα με διπλωματικές πηγές είναι τι θα κάνει το ΝΑΤΟ σε περίπτωση γενικής σύρραξης στην Μέση Ανατολή και χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τα αεροδρόμια της Λήμνου και της Καρπάθου που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το θέατρο των επιχειρήσεων. <br /> Σε καιρό ειρήνης, λόγω της αμφισβήτησης που υπάρχει για την έκταση του εναερίου χώρου μας από τους Τούρκους, το ΝΑΤΟ εξαιρούσε τα ελληνικά νησιά από τις διακλαδικές ασκήσεις του. Σε καιρό πολέμου όμως;<br /> <br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Στην Κάρπαθο "έσπασε τα μούτρα" της η Τουρκία

Ellada simera 0 16:47

ΝΑΤΟ - Γερμανία απέτρεψαν ελληνοτουρκική ναυμαχία στην υφαλοκρηπίδα Καρπάθου Με διάβημα τους στην Άγκυρα απαίτησαν την απομάκρυνση τουρκικής κορβέτας που παρεμπόδιζε έρευνες βυθού στα διεθνή ύδατα, ε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

"Ο Τούρκος δεν είναι τόσο τρομερός όσο θέλει να φανεί"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR6nq9a7OXT-2GOWacOEAduASz3k7-E-1QsCZZLHrD4kIgHQ_4hEgHrID3rkhvv6LTK2XlM0gBIA9AMOpCjcDrAjTeMCDOd4FqWo4oPKED65QNc-zeYb23jZcnU3ZDJHai7lHyb_dZetg/s1600/xalepi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR6nq9a7OXT-2GOWacOEAduASz3k7-E-1QsCZZLHrD4kIgHQ_4hEgHrID3rkhvv6LTK2XlM0gBIA9AMOpCjcDrAjTeMCDOd4FqWo4oPKED65QNc-zeYb23jZcnU3ZDJHai7lHyb_dZetg/s1600/xalepi.jpg" /></a></div> <br /> <div style="text-align: center;"> <i><span style="font-size: large;">Έκλεισε η θηλιά γύρω από τη πόλη του Χαλεπίου </span></i></div> <br /> <b>South Front</b> <i>(USA), Πρωτότυπο από Yevgeniy Krutikov δημοσιεύθηκε στο <a href="http://www.vz.ru/world/2016/2/19/795198.html">vzglyad</a>· μετάφραση J.Hawk</i><br /> <br /> Αφού διέσχισαν τα σύνορα με τη Συρία, τα τουρκικά στρατεύματα προχώρησαν 200 μέτρα προς την κατεύθυνση της κουρδικής πόλης της Αφρίν και άρχισαν να σκάψουν. Από τυπική άποψη, αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως στρατιωτική επίθεση, η οποία άλλωστε δεν άρχισε χθες. Αλλά αν κάποιος θέλει να εξετάσει την κατάσταση πιο προσεκτικά, τότε η αξιολόγηση του θα αλλάξει γρήγορα: <br /> Ο Τούρκος δεν είναι τόσο τρομερός, απ' όσο τον περιγράφουν.<br /> <br /> Σύμφωνα με τα παγκόσμια μίντια, οι Τούρκοι στρατιωτικοί μηχανικοί σκάβουν χαρακώματα χρησιμοποιώντας μπουλντόζες και εξοπλισμό κατασκευών. Το τουρκικό πυροβολικό ταυτόχρονα βομβαρδίζει τη συνοριακή ζώνη, όχι μόνο γύρω από το Αφρίν, αλλά και γύρω από την πολύπαθη Αζάζ. Βάλτε τα όλα μαζί, οι δραστηριότητες αυτές προτείνουν ένα νέο γύρο stand-off, όχι μόνο στα τουρκο-συριακά σύνορα, αλλά και στη περιοχή που περιβάλλει τις τζιχαντιστικές δυνάμεις στα βόρεια της επαρχίας του Χαλεπίου οι οποίες έχουν χάσει την υλικοτεχνική υποστήριξη τους από την Τουρκία.<br /> <br /> Η Αζάζ σήμερα -όλα μέσα-αλλά-και-επίσημα- μετονομάστηκε σε «το τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης». Από τη στρατιωτική άποψη, ήταν καταδικασμένη ήδη πριν από πέντε χρόνια, όταν κυβερνητικές δυνάμεις έφθασαν σε σιϊτικούς θύλακες γύρω από τη Zahra και έκοψαν την πρόσβαση της αντιπολίτευσης στην Τουρκία. Από τότε έχουμε γίνει μάρτυρες της καταστροφής των περικυκλωμένων δυνάμεων μαχητών, ακόμη και δεδομένου ότι απαιτούν βοήθεια από την Άγκυρα.<br /> <br /> Το Αφρίν, το οποίο αργά και διστακτικά πλησιάζεται από τους Τούρκους μηχανικούς, είναι πιο σημαντικό για τους Κούρδους, παρά το συριακό αραβικό στρατό. Και οι Κούρδοι είναι οι κύριοι εχθροί της Άγκυρας. Υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι τα κουρδικά αποσπάσματα εθνικής άμυνας από το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (το οποίο είναι γνωστό για τα γυναικεία τάγματα του, τα οποία εμφανίζονται τακτικά από τα ηλεκτρονικά μέσα ενεημέρωσης) ήλθαν σε επαφή με τις κυβερνητικές δυνάμεις και τις Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις και έλαβαν την υποστήριξη που τους χρειάζεται για να καταλάβουν το Αφρίν του οποίου ο πληθυσμός ήταν κοντά στα 500.000 πριν από τον πόλεμο, οι περισσότεροι εκ του οποίου είναι Κούρδοι.<br /> Η κουρδική επίθεση είχε στόχο όχι μόνο την εκδίωξη των «μετριοπαθών» και τζιχαντιστών, αλλά και να φτάσει τα τουρκικά σύνορα, που τώρα ελέγχονται από το Ντάες. Εάν οι Κούρδοι τα καταφέρουν, θα είναι σε θέση να ενωθούν με το θύλακα του Κομπάνι (Αΐν αλ-Αράμπ) τον οποίον έχουν υπερασπίσει με επιτυχία.<br /> <br /> Η Τουρκία καθαρά αποκοιμήθηκε με τις ραγδαίες αλλαγές στο πεδίο της μάχης και τώρα αντιμετωπίζει ένα αδύνατο δίλημμα: είτε να ξεκινήσει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας είτε να παρατηρήσουν πως οι συριακές δυνάμεις και οι Κούρδοι -αργά αλλά σταθερά- θα αλέσουν σε σκόνη τα απομεινάρια των τζιχαντιστών και των δυνάμεων του Ντάες, τόσο στα βόρειο-δυτικά της επαρχίας του Χαλεπόυ και όσο και κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το αποτέλεσμα: η Δαμασκός διαθέτει τη συντριπτική υπεροχή σε στρατιωτικό δυναμικό (που δεν την είχε ποτέ πριν, σε κανένα τομέα του μετώπου), οι τζιχαντιστικά λογιστικές υποδομές έχουν καταστραφεί ή είναι σε άθλια κατάσταση, και τώρα οι δυνάμεις τους έχουν περικυκλωθεί. <br /> <br /> Και μετά… υπάρχουν οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις, οι οποίες είναι πλέον πανταχού παρούσες.<br /> <br /> Οι καθημερινές αναφορές ότι ο τουρκικός στρατός έχει διασχίσει τα σύνορα, έχουν ως επί το πλείστον αποδειχθεί ότι είναι πλαστές, προορίζονται περισσότερο να ασκούν πίεση στην Άγκυρα παρά στη Δαμασκό, τη Μόσχα, ή στους Κούρδους. <br /> Για παράδειγμα, πριν από την Αζάζ, ήταν το Ταλ-Ριφάτ που ονομαζόταν «τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης». <br /> Αλλά τότε οι Κούρδοι πήραν το Ταλ-Ριφάτ και η μηχανή της προπαγάνδας επικεντρώθηκε στην Αζάζ. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο πρέπει κανείς να ερμηνεύσει τις αναφορές για σαουδαραβικά αεροπλάνα που αναπτύσσονται στην Τουρκία. Δύο πολεμιστές με ανεπαρκώς εκπαιδευμένα πληρώματα (όπως συμβαίνει συνήθως με τους Σαουδάραβες), δεν είναι ακριβώς μια μεγάλη υπόθεση, αλλά κάνει θραύση στα πρωτοσέλιδα.<br /> Το Μέτωπο Αλ Νούσρα και άλλοι είναι ήδη έτοιμοι να εγκαταλείψουν μεγάλες πόλεις, όπως έκαναν στο Maraa, υποχωρώντας προς τα τελευταία διαθέσιμα σημεία διέλευσης των τουρκικών συνόρων με τις ελπίδες τόσο, όχι της αποκαταστάσεως μιας σταθερής γραμμής μετώπου, όσο μάλλον για προπαγανδιστική ιστορία για «την ηρωική άμυνα εναντίον του τυραννικού καθεστώτος του Μπασάρ Άσαντ». <br /> Δεν υπάρχουν πλέον σοβαρές μάχες στο κυβερνείο του Χαλεπίου ή γύρω από την πόλη, ακόμα και στην στρατηγικά σημαντική περιοχή του θερμικού σταθμού παραγωγής ενέργειας. Οι κυβερνητικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τα ρωσικά αεροσκάφη και σε συνεργασία με τους Κούρδους διαμελίζουν επιδέξια, μετατοπίζουν, και τους γύρω τζιχαντιστές και τις προ-τουρκικές δυνάμεις. Ως εκ τούτου, η αντιπολίτευση έχει χάσει κάθε λόγο να προσπαθήσει να κρατήσει περιοχές του κυβερνείου του Χαλεπίου.<br /> <br /> Από τη στρατιωτική άποψη, παρατηρούμε μια στρατηγική ήττα σε μια ενιαία επαρχία. <br /> Αλλά τώρα βλέπουμε τα αγγλοφωνά μέσα ενημέρωσης να εμφανίζονται με εκπληκτικές συγκρίσεις μεταξύ των περικυκλωμένων τζιχαντιστικών δυνάμεων και του «μαχόμενου Σεράγεβο». Πρόκειται για μια εξελιγμένη κίνηση προπαγάνδας. <br /> Από τη δυτική άποψη, το Σεράγεβο, επίσης, «πολεμούσε κατά του ολοκληρωτισμού» και ήταν μια μουσουλμανική πόλη (της οποίας τα σερβικά τμήματα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν ή σκοτώθηκαν εκείνη την εποχή). Κάποιος ακόμη κατάφερε και να κηρύξει τη τζιχάντ εκεί. Στο τέλος, το Σεράγεβο "σωθηκε" από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και προφανώς κάτι παρόμοιο προτείνεται για το τζιχαντιστικό τμήμα του Χαλεπίου.<br /> <br /> Οι τουρκικoί βομβαρδισμοί πυροβολικού δεν φαίνονται να είναι «μαζικοί», παρά τον όρο που χρησιμοποιούν οι τζιχαντιστές. Σε γενικές γραμμές, ο τουρκικός στρατός εξακολουθεί να μην έχει κάνει τίποτα το αξιοσημείωτο και δεν είναι σαφές αν είναι έτοιμος να κάνει κάτι. Οι αναφορές για δήθεν μερική επιστράτευση δεν προέρχονται από την κεντρική ή νότια Ανατολία, που θα ήταν ό, τι θα περίμενε κανείς, αλλά από τις πλούσιες πόλεις της ακτής της Μαύρης Θάλασσας. Συγκεκριμένα, από εθνοτικές μειονότητες που κάνουν εμπόριο με τη Ρωσία και ανησυχούν για την κατάσταση. Περεταίρω, η τουρκική μηχανή προπαγάνδας φαίνεται να στοχεύει τους ρωσσοφώνους. Οι ανακοινώσεις για τουρκική επιστράτευση και την επικείμενη εκδίκηση εναντίον «αυτών των Ρώσων» συνήθως δημοσιεύονται από Αζέρους και διαδίδονται από τους Ουκρανούς. Οι τελευταίοι, εχοντας γίνει de-facto συνεργάτες της Άγκυρας, εξασφαλίζουν σαν μια έκρηξη κυνηγητικού όπλου την εξάπλωση αυτών των «ειδήσεων», λόγω ειλικρινούς μίσους για «αυτούς τους Ρώσους».<br /> <br /> Έχει ειπωθεί περισσότερο από μία φορά ότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας περιέχει υπερβολικά πολύ υστερία και προσωπικά παράγοντα. <br /> Αλλά όπως ακριβώς τώρα, το σκάψιμο τάφρων κατά μήκος των συνόρων φαίνεται να είναι το μέγιστο που μπορεί να προσφέρει η Άγκυρα στην εμπόλεμη ζώνη. Τα 200 μέτρα διείσδυσης στο έδαφος της Συρίας δεν είναι τόσο πολύ μια «επιθετική πράξη», παρά μόνο μάλλον μια απόπειρα των Τούρκων μηχανικών να καθιερώσουν μια αξιοπρεπή γραμμή άμυνας, δεδομένου ότι «στην έρημο, τα εθνικά σύνορα είναι μόνο θεωρητικά». Είναι απολύτως δυνατό η απόφαση να λήφθηκε στο επίπεδο του διοικητή της μονάδας, και ούτε καν από τον διοικητή της ταξιαρχίας.<br /> <br /> Εξακολουθεί να μην υπάρχουν λόγοι να υποθέσουμε ότι οι ενέργειες της Τουρκίας σημαίνουν εισβολή ή ακόμη και προετοιμασίες για εισβολή. Είναι άλλο θέμα που η Δαμασκός μπορεί να ερμηνεύσει τις δράσεις της μονάδας του μηχανικού, ως επιθετικότητα. Ιστορικά παραδείγματα δείχνουν ότι πόλεμοι μπορούν να ξεκινήσουν με μικρότερες προβοκάτσιες. Αλλά η Δαμασκός δεν θα επιτεθεί στις τουρκικές μονάδες του μηχανικού χωρίς γενικό στρατηγικό σχεδιασμό. Τελικά η περιοχή αυτή δεν είναι πλέον ζώνη ευθύνης του συριακού αραβικού στρατού, και οι Κούρδοι θέλουν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους.<br /> <br /> Η γενικά φορτισμένη κατάσταση σημαίνει ότι κάθε γεγονός θα πάρει γρήγορα στρατηγικές διαστάσεις, ειδικά αφού υποβάλλεται σε κατάλληλη προπαγανδιστική επεξεργασία. Συμπεριλαμβανομένων και των αποθανόντων τζιχαντιστών δυνάμεων. Τόσο η Δαμασκός όσο και η Μόσχα έχουν αρκετές πηγές πληροφόρησης για να αξιολογήσουν σωστά τις τουρκικές ενέργειες, τις προθέσεις και τις δυνατότητες σε πραγματικό χρόνο, χωρίς να στηρίζονται σε τζιχαντιστικές υπερβολές. Οι Κούρδοι, το πιο πιθανό είναι ότι είναι σε συνεχή επαφή με τα κύρια στρατιωτικά κέντρα σχεδιασμού της Συρίας.<br /> <br /> Το πιο σημαντικό πράγμα σήμερα είναι να μην γίνει τίποτα βιαστικά.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

"Ο Τούρκος δεν είναι τόσο τρομερός όσο θέλει να φανεί"

Ellada simera 0 16:33

Έκλεισε η θηλιά γύρω από τη πόλη του Χαλεπίου South Front (USA), Πρωτότυπο από Yevgeniy Krutikov δημοσιεύθηκε στο vzglyad· μετάφραση J.Hawk Αφού διέσχισαν τα σύνορα με τη Συρία, τα τουρκικά στρατεύμ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Απάντηση στην τουρκική προπαγάνδα περί αποστρατικοποίησης του Αιγαίου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPgQLNii9L6LU9EySKCqkkQvjt4Isa-WiQ_wW-04XqEtgYLE7OFa18031k2TRYiLV3xmJ8h2H2wJHF9_DQHGPbO925QZFmRZUzUxr-gZ7fCT9gtDrdkU6azF8Dc0X9PPMVS6NtTo_vEzc/s1600/apostratikopoihsi+toy+aigaioy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPgQLNii9L6LU9EySKCqkkQvjt4Isa-WiQ_wW-04XqEtgYLE7OFa18031k2TRYiLV3xmJ8h2H2wJHF9_DQHGPbO925QZFmRZUzUxr-gZ7fCT9gtDrdkU6azF8Dc0X9PPMVS6NtTo_vEzc/s1600/apostratikopoihsi+toy+aigaioy.jpg" /></a></div> <br />Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ <br /><br />Και ξαφνικά, με την εισαγωγή του θέματος περιπολιών των ΝΑΤΟϊκών πλοίων στο Αιγαίο, η Άγκυρα εμφάνισε την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου (και δη της Ρόδου) από όπου και ζήτησε την εξαίρεση των… ΝΑΤΟϊκών περιπολιών, ενώ λίγες ημέρες πριν ούτε λίγο ούτε πολύ, απαγόρευσε στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος να εφοδιαστεί στην Ρόδο για ανεφοδιασμό και να συνεχίσει την πορεία του στο Ιράν μέσω του τουρκικού εναέριου χώρου (στα πλαίσια της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Ιράν).<br /><br />Και η απαγόρευση αυτή έγινε επειδή το πρωθυπουργικό σκάφος ανήκει στην Πολεμική Αεροπορία και οι πιλότοι του είναι άνδρες της Πολεμικής Αεροπορίας…!!!<br /><br />Είναι σύνηθες φαινόμενο –ιστορικά καταγεγραμμένο- σε οποιαδήποτε ελληνοτουρκική πολιτική ή διπλωματική «επαφή» η Τουρκία να αποπειράται την διαστρέβλωση της πραγματικότητας μέσω θρασύτατων παρεμβάσεών της, είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης του Αιγαίου.<br /><br /><br />Κι αυτό, όχι επειδή υπήρξε η συγκεκριμένη τουρκική απαίτηση – απαγόρευση προς το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, αλλά επειδή έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε σε μία περίοδο συνεχών «παρεμβάσεων» στο Αιγαίο (θάλασσα, νησιά και αέρα) από την πλευρά της Τουρκίας, η οποία θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί την αδιάφορη (έως λίαν επικίνδυνη) για την εθνικά θέματα συγκυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου.<br /><br />Το συγκεκριμένο θέμα, λοιπόν, διαιρείται σε 3 μέρη:<br /><br />1) Αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης.<br /><br />Η ουδετεροποίηση τους οριζόταν από το άρθρο 4 παρ.3 της β΄ Σύμβασης της Λωζάννης.<br /><br />Η αποστρατιωτικοποίηση τους ορίζεται σαφέστατα από τη Συνθήκη του Μωντρέ (20/7/1936) με την οποία αναθεωρήθηκε η β΄ Σύμβαση της Λωζάννης που αφορούσε το καθεστώς των Στενών.<br /><br />Η Τουρκία απέκτησε πλήρη κυριαρχία στα Στενά ,αλλά ήρθη και η ουδετεροποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης.<br /><br />Το ομολογεί ο τότε Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ρουστή Αράς που στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση την 31/7/1936 δήλωνε:<br /><br /><b> Οι διατάξεις που αναφέρονται στα νησιά Λήμνος και Σαμοθράκη, τα οποία ανήκουν στην γείτονα και φίλη Ελλάδα και τα οποία ήσαν αποστρατιωτικοποιημένα ,βάσει των διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάννης, καταργούνται και αυτές από τη Σύμβαση του Μωντρέ.</b><br />Με την ευκαιρία αυτή φαίνεται ακόμα μία φορά ένα από τα χαρακτηριστικά της Νέας Τουρκίας:<br /><br />να ευχόμαστε για τους φίλους μας αυτό που ευχόμαστε για εμάς και να μην ευχόμαστε στους φίλους μας αυτό που εμείς θεωρούμε ως άδικο. ”<br /><br />Η δυνατότητα επαναστρατικοποίησης των 2 νήσων αναγνωρίσθηκε και από τρίτους με πρώτη τη Μ. Βρετανία.<br /><br />2) Αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων<br /><br />Με το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα και τίτλο από τα 14 νησιά που κατείχε η Ιταλία και από τις νησίδες “τις εξαρτώμενες από αυτά”.<br /><br />Όλα αυτά εκχωρήθηκαν από τη Ιταλία στην Ελλάδα με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων της 10/2/1947.<br /><br />Η εκχώρηση προέβλεπε και αποστρατιωτικοποίηση τους.<br /><br />Στη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, η Τουρκία δεν είχε καμία συμμετοχή. Επομένως η διάταξη για την αποστρατιωτικοποίηση (παράρτημα ΧΙΙΙ Δ” της Συνθήκης ) ισχύει μόνο ως προς την Ιταλία σύμφωνα με 3 βασικές αρχές του Διεθνούς δικαίου:<br /><br />α) Από τις διεθνείς συνθήκες δεν μπορούν να δημιουργηθούν δικαιώματα ή υποχρεώσεις υπέρ ή κατά τρίτου κράτους που δεν συνέπραξε σε αυτές.<br /><br />β) Αν έπροκειται να δημιουργηθεί δικαίωμα υπερ ενός τρίτου μη συμμετέχοντος σε διεθνή συνθήκη κράτους θα έπρεπε να κατονομάζεται ρητώς ,τόσο το κράτος ,όσο και του δικαίωμα υπέρ αυτού.<br /><br />γ) Κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να γεννηθεί υπέρ ενός κράτους από διεθνή συνθήκη την οποία δεν επικύρωσε.<a href="http://veteranos.gr/wp-content/uploads/2016/02/aaa8.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiWjqQA6iQS_Ds0kApk5MfB8HIq6RLRI_SZp_t5Y-nDGuwWK5Dwp8zreEt2gEz3Ea6Lt2Dwhxr98crVoy8wB3BYxDl0uhk7VmAmAiLDq-G-KBFZqB1h3AyeovgReAmjBI13ABeFs8p3RIDLThaq6PnhNnD3dwvAPw=" /></a><br /><br />3) Αποστρατιωτικοποίηση των λοιπών νήσων του Αιγαίου και ειδικά της Λέσβου, Σάμου, Χίου και Ικαρίας για τις οποίες το άρθρο 13 της Συνθήκης της Λωζάννης απαγόρευε την οχύρωση και επέτρεπε την διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων “στον συνήθη αριθμό των διά την στρατιωτική υπηρεσία καλούμενων, οι οποίοι μπορούν να εκγυμνάζονται επί τόπου ως και δύναμη χωροφυλακής και αστυνομίας…”.<br /><br />Η μη αποστρατιωτικοποίηση των νήσων αυτών στηρίζεται στις εξής διατάξεις:<br /><br />α) Άρθρο 60 παρ.2 της Συνθήκης της Βιέννης (1969) περί του “δικαίου των συνθηκών”:<br /><br />“Ουσιώδης παραβίαση ενός εκ των μερών ,παρέχει το δικαίωμα ….στο ειδικά θιγόμενο μέρος λόγω της παραβιάσεως ,όπως επικαλεσθεί αυτή ως λόγο αναστολής εφαρμογής της συνθήκης , στο σύνολο της ή εν μέρει στις μεταξύ αυτού και του παραβιάσαντος την συνθήκη κράτους, σχέσεις. ”<br /><br /><b>Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ΟΛΕΣ τις παραβιάσεις από τους Τούρκους:</b><br /><br />Περίοδος 1923-1940<br /><br />- Στις 2/10/1923 η τουρκική κυβέρνηση περιόρισε τα αστικά δικαιώματα των Ελλήνων αποκλείοντας τους από την πολιτική ζωή και τις δημόσιες υπηρεσίες και εξαναγκάζοντας ξένες εταιρείες να αντικαταστήσουν μεγάλο αριθμό Ελλήνων με Τούρκους (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />– Τον Οκτώβριο του 1923 συνελήφθησαν και απελάθησαν 64 Έλληνες πρόκριτοι της Τενέδου (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />– Οι κλάσεις 1923-25 της Ίμβρου μεταφέρθηκαν στην Μ. Ασία (Παράβαση άρθρου 14 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Το 1926 με τον Αστικό Κώδικα επιβλήθηκε υποχρεωτικά ο πολιτικός γάμος στην ελληνική <br /><br /> μειονότητα (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />– Με τον νόμο 2007/1932 απαγορεύτηκε η εξάσκηση 32 επαγγελμάτων στους Έλληνες (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Με τον νόμο 1934 υποχρεώθηκαν οι ομογενείς να τουρκοποιήσουν τα επώνυμά τους (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Με τον νόμο 2782/1936 απαγορεύθηκε στα μειονοτικά ιδρύματα να αποκτούν πρόσθετα ακίνητα με αγορές ή διαθήκες (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Από το σχολικό έτος 1936-37 υποχρεωτικά όλα τα μαθήματα στα ελληνικά σχολεία διδάσκονταν στα τουρκικά (Παράβαση άρθρου 41 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />Κατά την διάρκεια του Β’Παγκοσμίου Πολέμου<br /><br />-Τον Μάϊο του 1942 η Τουρκία επιστράτευσε 20 κλάσεις μή μουσουλμάνων με σκοπό την εξόντωση τους με την μέθοδο των ταγμάτων εργασίας.Η πτώση του Στάλινγκραντ και η γερμανική υποχώρηση τους έσωσε γιατί η Τουρκία αντελήφθη ότι άλλαξε η φορά του πολέμου και τους απέλυσε (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Επιβλήθηκε ειδική εξοντωτική φορολογία (Varlik Vergesi) με τον νόμο 11/11/1942 στους μή μουσουλμάνους,χωρίς να υπάρχει δικαίωμα εφέσεως (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />Περίοδος 1949-1963<br /><br />- Με τον νόμο 5404/1949 η διαχείρηση των μειονοτικών ιδρυμάτων υπάγεται στην Γενική Διεύθυνση Βακουφίων και έτσι έχασαν την αυτοτέλειά τους (Παράβαση άρθρου 40 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Ομάδα Τούρκων χωρίς αφορμή στις 28/8/1955 κατέστρεψε τους Ναούς Παναγίας Νεοχωρίου και Ταξιαρχών Στενής,μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας που αδρανούσε (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Την νύκτα 6ης προς 7ης Σεπτεμβρίου 1955, ο τουρκικός όχλος με την ανοχή και καθοδήγηση των Αρχών προέβη σε πρωτοφανείς ωμότητες και εγκληματικές πράξεις κατά της ελληνικής μειονότητας με συνέπεια την δολοφονία 15 Ελλήνων, τον βασανισμό αλλων εκατοντάδων, την πυρπόληση 29 εκκλησιών και την λεηλασία άλλων 46, την λεηλασία 3.000 ελληνικών οικιών και 4.368 καταστημάτων, την βεβήλωση νεκροταφείων και οστεοφυλακίων, την καταστροφή τάφων πατριαρχών (Παραβίαση στοιχειώδους ανθρωπισμού και παράβαση άρθρων 38 και 42 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Την διάλυση τον Απρίλιο του 1958 της Ελληνικής Ένωσεως,κατάσχεση των περουσιακών της στοιχείων και κατάληψη της έδρας της (Παράβαση άρθρων 38 και 40 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Την αναίτια απέλαση 67 προκρίτων της ελληνικής μειονότητας απο το 1957 μέχρι το 1959 (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />Κατά το έτος 1964<br /><br />Με τον νόμο 8459/18.2.1964 τίθεται :<br /><br />- Απαγόρευση στους ομογενείς μαθητές να χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα ακόμα και στα<br />διαλείμματα (Παράβαση άρθρων 38,39,41 Συνθήκης της Λωζάννης)<br /><br />- Απαγόρευση πρωινής προσευχής στα ελληνικά σχολεία (Παράβαση άρθρων 40,43)<br /><br />- Από τον Μάρτιο του 1964 οι τουρκικές αρχές άρχισαν μαζικές απελάσεις Ελλήνων της Πόλης<br />(περίπου 30.000). Η αστυνομία κατέσχεσε τα υπάρχοντά τους και τους απέλασε αυθημερόν (Παράβαση άρθρου 39)<br /><br />- Με τον νόμο 5681/10.4.1964 τίθεται απαγόρευση λειτουργίας του Πατριαρχικού Τυπογραφείου που λειτουργούσε από το 1627 (Παράβαση άρθρου 40)<br /><br />- Τον Μάιο του 1964 τίθεται απαλλοτρίωση 8.000 στρεμμάτων καλλιεργήσιμων εδαφών στην πεδιάδα Σχοινουδίου της Ίμβρου για να γίνουν ανοικτές αγροτικές φυλακές με αποζημίωση 1 τουρκικής λίρας ανά m2 και αυτά δεν καταβλήθησαν (Παράβαση άρθρου 14)<br /><br />- Τον Ιούνιο του 1964 παύθηκαν 3 διευθυντές λυκείων και 41 διδάσκαλοι (Παράβαση άρθρου 41)<br /><br />- Τον Σεπτέμβριο του 1964 απαγορεύθηκε η διακίνηση ελληνικών βιβλίων και εγκυκλοπαιδειών στα σχολεία της μειονότητας (Παράβαση άρθρου 38)<br /><br />- Απαγόρευση λειτουργίας θεολογικών σχολών (Παράβαση άρθρου 38,41)<br /><br />- Με τον νόμο 6980/15.10.1964 τίθεται απαγόρευση του διορισμού στα ελληνικά σχολεία ομογενών αποφοίτων ελληνικών παιδαγωγικών ακαδημιών και της Θεολογικής Σχολής Χάλκης (Παράβαση άρθρου 41)<br /><br />- Υποχρέωση των μαθητών της μειονότητας να λένε το πρωί «Είμαι Τούρκος και ευτυχής που γεννήθηκα Τούρκος» (Παράβαση άρθρων 38,43)<br /><br />- Δήμευση των ελληνικών μειονοτικών σχολείων στην Ίμβρο. Το ημιγυμνάσιο μετατράπηκε σε οικοτροφείο για σπουδαστές από την Τουρκία (Παράβαση άρθρων 14,40,41)<br /><br />- Με την απόφαση 6/3801 της 2/11/1964 του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου απαγορεύθηκαν στους ομογενείς οι δικαιοπραξίες και η αγορά ακινήτων (Παράβαση άρθρων 38, 39)<br /><br />Μετά το έτος 1965<br /><br />- Το 1966 άρχισαν νέες απαλλοτριώσεις στην Ίμβρο για την δημιουργία κρατικού αγροκτήματος. Μέχρι το 1968 είχαν απαλλοτριωθεί 27.354 στρέμματα αντί ευτελούς τιμήματος (Παράβαση άρθρων 14, 38, 39)<br /><br />- Ενεργοποιήθηκε εποικισμός της Ίμβρου από 3.000 Τούρκους, ανεγέρθηκαν οικισμοί και παραχωρήθηκε καλλιεργήσιμη γη στους εποίκους.<br /><br />β) Άρθρο 2 παρ.3 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ-Τελική πράξη Ελσίνκι της 1/8/1975:<br /><br />“Απαγόρευση προσφυγής στη βία ή στην απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας των κρατών”.<br /><br />Η Τουρκία έχει κατ” επανάληψη χρησιμοποιήσει τη βία και κυρίως την απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας. Επομένως η χώρα μας είχε και έχει κάθε δικαίωμα άμυνας με κάθε τρόπο -και με τον εξοπλισμό των νήσων για να αποφύγει απόβαση των Τούρκων.<br /><br />γ) Άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ:<br /><br />Καθιερώνει δικαίωμα ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης και αν πρόκειται για ιεράρχηση αξιών που θεσπίζονται από το Διεθνές Δίκαιο.<br /><br />Επομένως η Ελλάδα που απειλείται από την 4η Στρατιά του Αιγαίου, η οποία είναι ανεπτυγμένη στις ακτές του Αιγαίου και διαθέτει και μεγάλο αριθμό αποβατικών σκαφών, έχει κάθε δικαίωμα νόμιμης άμυνας.<br /><br />Το δικαίωμα αυτό έχει αναγνωρισθεί από τη Νομική Υπηρεσία του ΝΑΤΟ και το αποδέχθηκε διϋπουργικό όργανο της Administration των ΗΠΑ.<br /><br /><a href="http://veteranos.gr/wp-content/uploads/2016/02/dynamh_delta_01.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjgHeFvMB5T8OSId9_5GTZVH5942gvH1WHh9EosjvyEHSsMYJ_FzGQirEZtWqUUFeEyS5Yg0I-oG08sQnuCO1zEIZe0p3s85Ymu3KAmgwaRPpK09IlceG7fBCcqK0JiI_sshtUIoFITJqD3ejQ12ch55yr2ONCK9iKpOQCSJKKPhA-h=" /></a><br /><br />Αλλά το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μας ξεκαθαρίστηκε απόλυτα με τη Συμφωνία για τη μείωση των συμβατικών δυνάμεων στην Ευρώπη (C.F.E) της 19/11/1990 με την οποία αναγνωρίσθηκε ότι η Ελλάδα έχει δικαίωμα να διατηρεί στρατό και να εξοπλίζει τα νησιά Σάμο, Χίο, Λέσβο, Ικαρία όπως επίσης να εξοπλίζει και τα Δωδεκάνησα.<br /><br />Τώρα, αν η τουρκική πλευρά θέλει να μιλήσουμε για παραβιάσεις Συνθηκών, καλό θα ήταν να κοιτάξει τα πεπραγμένα της κι έπειτα ας έρθει… Όσο για τους Έλληνες πολιτικούς, επειδή τα γραπτά μένουν για να τα διαβάζουμε, καλό θα ήταν να διαβάζουν για να είναι προετοιμασμένοι και να αποστομώνουν σε κάθε ευκαιρία την τουρκική θρασύτητα…<br /> <a href="http://veteranos.gr/" target="_blank">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fveteranos.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2016%2F02%2Fdynamh_delta_01.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjgHeFvMB5T8OSId9_5GTZVH5942gvH1WHh9EosjvyEHSsMYJ_FzGQirEZtWqUUFeEyS5Yg0I-oG08sQnuCO1zEIZe0p3s85Ymu3KAmgwaRPpK09IlceG7fBCcqK0JiI_sshtUIoFITJqD3ejQ12ch55yr2ONCK9iKpOQCSJKKPhA-h=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fveteranos.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2016%2F02%2Faaa8.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiWjqQA6iQS_Ds0kApk5MfB8HIq6RLRI_SZp_t5Y-nDGuwWK5Dwp8zreEt2gEz3Ea6Lt2Dwhxr98crVoy8wB3BYxDl0uhk7VmAmAiLDq-G-KBFZqB1h3AyeovgReAmjBI13ABeFs8p3RIDLThaq6PnhNnD3dwvAPw=" -->

Απάντηση στην τουρκική προπαγάνδα περί αποστρατικοποίησης του Αιγαίου

Ellada simera 0 16:22

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ Και ξαφνικά, με την εισαγωγή του θέματος περιπολιών των ΝΑΤΟϊκών πλοίων στο Αιγαίο, η Άγκυρα εμφάνισε την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου (και δη της Ρόδου) από … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η στρατηγική του τουρκικού ηφαιστείου και ο… Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha9ojNlIZ3eAy4593HV0-jKzGnppOhkhVydZrSMJckxGz2DptnWLDwm8BDsMkZulYNroy5ps3mKM7NxFDl7QfGIisyRi5u3ptZb6BijZgf5UuhqsMx-48qC5iaPpzc6_pGZP9yJGz0rx8/s1600/polemos+stin+syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha9ojNlIZ3eAy4593HV0-jKzGnppOhkhVydZrSMJckxGz2DptnWLDwm8BDsMkZulYNroy5ps3mKM7NxFDl7QfGIisyRi5u3ptZb6BijZgf5UuhqsMx-48qC5iaPpzc6_pGZP9yJGz0rx8/s1600/polemos+stin+syria.jpg" /></a></div> <br /><div style="text-align: center;"> <b>ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ ΡΩΣΙΑ-ΗΠΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ</b></div> <ul> <li>Ποια είναι η αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, γιατί συνομίλησαν τηλεφωνικώς Ομπάμα-Πούτιν, τα κενά της υφιστάμενης πολιτικής και γιατί δικαιώνεται η εναλλακτική στρατηγική.</li> </ul> <ul> <li>Ποια τα σενάρια για την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία και πώς επηρεάζεται η Κύπρος.</li> </ul> <ul> <li> Πώς το ΝΑΤΟ γίνεται ο φύλακας των συνόρων της ΕΕ;</li> </ul> <ul> <li>Ποια είναι τα διλήμματα των ΗΠΑ και της Ρωσίας για την εισβολή της Άγκυρας στη Συρία.</li> </ul> <ul> <li> Είναι τόσο μεγάλο το διακύβευμα της ζώνης ασφαλείας που δικαιολογεί γενίκευση πολέμου.</li> </ul> Του <b>Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη</b><br /> <br />Ο πόλεμος στη Συρία έφερε την προσφυγιά και η Τουρκία κλιμάκωσε την ανθρωπιστική κρίση που απειλεί την κοινωνική συνοχή της Ελλάδας και της ΕΕ, ενώ δημιούργησε σοβαρά πολιτικά και θεσμικά προβλήματα εντός της Ευρώπης, που αφορούν στη Συνθήκη του Σένγκεν και στην εφαρμογή της, καθώς και την προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Τώρα η Τουρκία κλιμακώνει την κρίση στη Συρία με διπλωματικό τρόπο και με φόντο μια νέα εισβολή.<br /><br /><b>Αποστολή του «Standing Maritime Group 2»</b><br /><br />Η ανακοίνωση από το ΝΑΤΟ της αποστολής δύναμης στο Αιγαίο με την ονομασία «Standing Maritime Group 2», προκειμένου να ελέγξει την κατάσταση στην περιοχή, έχει ως αφορμή την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και της ροής προσφύγων προς την Ελλάδα, αλλά, ταυτοχρόνως, έχει και τις εξής αιτίες και επιπτώσεις:<br />1. Την αδυναμία της Ελλάδας να διαφυλάξει τα δικά της εξωτερικά σύνορα, που είναι και σύνορα της ΕΕ. Αυτό οφείλεται στην επικρατούσα εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά και στα προβλήματα κυριαρχίας που εγείρει η Τουρκία στο Αιγαίο. Εάν, βεβαίως, η Ελλάδα δεν ανήκε στο ΝΑΤΟ, ενδεχομένως η κατάσταση στο Αιγαίο να ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι σήμερα.<br />2. Την περιστασιακή επίλυση των προβλημάτων, που εγείρει η Τουρκία με την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, το οποίο πλέον αναλαμβάνει να διαφυλάττει τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ με τη δική της σύμφωνη γνώμη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.<br />3. Την παγίωση των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο με επιτήρηση του ΝΑΤΟ και με τη Γερμανία να έχει αυξημένο ρόλο, αφού η επιχείρηση «Standing Maritime Group 2» τελεί υπό γερμανική διοίκηση.<br />Είναι ενδεικτική η σύνθεση της «Standing Maritime Group 2», που αποτελείται από το γερμανικό πολεμικό πλοίο Βόννη, την τουρκική φρεγάδα Μπαρμπαρός και την ελληνική Σαλαμίς, καθώς και την καναδική και ιταλική φρεγάδα Fredericton και Lebeccion. Στην αποστολή χρησιμοποιούνται και εναέριες δυνάμεις για επιτήρηση και παρακολούθηση.<br /><br /><b>Το ΝΑΤΟ και η Συρία</b><br /><br />Η επιχείρηση «Standing Maritime Group 2» ήρθε μετά την πρόθεση του ΝΑΤΟ να μελετήσει τη συμμετοχή του στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και δη της ISIS, καθώς και της πρόθεσης της Τουρκίας να εισβάλει στη Συρία, αλλά και μιας άλλης πραγματικότητας: Της γεωστρατηγικής αλλαγής που προκάλεσε η εγκατάσταση των S-400 στη Συρία από τη Ρωσία, μετά από την κατάρριψη του ρωσικού Su24 από τουρκικό F-16.<br /><br />Συνεπώς, είναι τέτοια η συγκυρία, που επιτρέπει σε κάποιον να ισχυριστεί ότι πέραν των ανωτέρω λόγων, το ΝΑΤΟ συγκεντρώνει δυνάμεις στην περιοχή για να είναι σε θέση αφενός να συμμετέχει στις επιχειρήσεις και αφετέρου να έχει έλεγχο της κατάστασης σε περίπτωση που θα κλιμακωθεί η κρίση στη Συρία, εάν η Τουρκία επέμβει με χερσαίες δυνάμεις. Μετά την εμπλοκή της Ρωσίας στη Συρία και την κατάρριψη του Su24:<br /><br />Πρώτον, η Τουρκία εξύψωσε το γόητρό της ως περιφερειακή δύναμη, αλλά έχασε το πλεονέκτημά της να κινείται μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ. Πλέον είναι ακόμη πιο κοντά στις ΗΠΑ, από τις οποίες όμως φροντίζει στην παρούσα φάση να απομακρύνεται, αφού ο Ταγίπ Ερντογάν τις προκαλεί να επιλέξουν στρατόπεδο. Ή μαζί του ή με τους άλλους! Δεύτερον, η Τουρκία έβλεπε τους στρατηγικούς της σχεδιασμούς να μην υλοποιούνται.<br /><br />Δηλαδή, απομακρυνόταν το ενδεχόμενο δημιουργίας «ζώνης ασφαλείας» εντός της Συρίας και της απόκτησης ισχυρού λόγου επί του καθεστώτος, που θα προκύψει από τη λύση του συριακού προβλήματος. Υπό αυτές τις συνθήκες, και με το Ιράν να επανέρχεται στο διεθνές σκηνικό, ως ένας ακόμη περιφερειακός δρων -που έχει λόγο στη Συρία- και με τις σχέσεις του να αποκαθίστανται σταδιακά με τη Δύση, μετά τη συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα, η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει τετελεσμένα και να προχωρήσει σε νέα συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία, ως σουνιτικά που είναι κράτη. Οι Σαουδάραβες θεωρούν περισσότερο απ’ ό,τι οι Τούρκοι τη σουνιτική ISIS ως απειλή για το δικό τους καθεστώς.<br />Οι Τούρκοι, βεβαίως, πολύ περισσότερο ενδιαφέρονται να καθαρίσουν την κατάσταση με τους Κούρδους εντός της Συρίας, που τυγχάνουν πλέον της ανοικτής υποστήριξης της Ρωσίας. Όσο δε, για τις ΗΠΑ, ευνοούν τη δημιουργία κουρδικής ζώνης στη Συρία, γεγονός που κάνει πιο δύσκολο το έργο της Άγκυρας, η οποία, όμως, δεν πτοείται. Με βάση τα στοιχεία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, οι Τούρκοι ετοιμάζονται να επέμβουν στη Συρία με τη χρήση της 2ης Στρατιάς, που διαθέτει περί τις 100 χιλιάδες μάχιμους και αποτελείται από τρία Σώματα Στρατού. Το 4ο, το 6ο και το 7ο, και τις εξής μονάδες:<br /><br />3η Τακτική Μεραρχία Πεζικού, 28η Ταξιαρχία Μηχανοκίνητου Πεζικού, 58η Ταξιαρχία Πυροβολικού, 1η Ταξιαρχία Καταδρομών, 2η Ταξιαρχία Καταδρομών, 5η Θωρακισμένη Ταξιαρχία, 39η Ταξιαρχία Μηχανοκίνητου Πεζικού, 106° Σύνταγμα Πυροβολικού, 34η Συνοριακή Ταξιαρχία, 16η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία (Ντιγιαρμπακίρ), 20ή Θωρακισμένη Ταξιαρχία, 70η Ταξιαρχία Μηχανοκίνητου Πεζικού, 172η Θωρακισμένη Ταξιαρχία, 2η Ταξιαρχία Μηχανοκίνητου Πεζικού, 6η Ταξιαρχία Μηχανοκίνητου Πεζικού, 3η Ταξιαρχία Καταδρομών και 107° Σύνταγμα Πυροβολικού.<br /><br /><b>Στόχοι τουρκικής εισβολής</b><br /><br />Ακόμη δεν είναι γνωστό ποιες από τις δυνάμεις της 2ης Στρατιάς θα χρησιμοποιήσει η Τουρκία σε μια ενδεχόμενη χερσαία στρατιωτική επιχείρηση, για τη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας 10 χιλιομέτρων εντός της Συρίας, που θα είναι σφήνα και θα αποκόπτει τους Κούρδους από τα βορειοδυτικά (Azaz) και από τα βορειανατολικά (Jarabulus). Οι στόχοι είναι πολλαπλοί:<br />1. Επιμονή στον τουρκικό στρατηγικό σχεδιασμό.<br />2. Αποδυνάμωση της κουρδικής, όπως την αντιλαμβάνονται οι Τούρκοι, απειλής.<br />3. Αποτροπή δημιουργίας κουρδικής ζώνης με τη λύση του Συριακού.<br />4. Επανάκτηση κυρίαρχου στρατιωτικού και διπλωματικού ρόλου της Τουρκίας στο Συριακό.<br />Η Τουρκία κλιμακώνει την κρίση, γνωρίζοντας ότι ούτε η Ρωσία θέλει τη χερσαία επιχείρηση της Άγκυρας ούτε οι ΗΠΑ. Είναι ορθολογιστικό το παιχνίδι. Κανείς δεν επιδιώκει πόλεμο μεταξύ Ρωσίας, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ για την Τουρκία, που είναι δυνατό να πυροδοτήσει ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο ή έναν γενικευμένο περιφερειακό πόλεμο. Όμως, όλοι οφείλουν να εργάζονται με βάση το χειρότερο σενάριο.<br />Γι’ αυτό, άλλωστε, το ΝΑΤΟ καλύπτει τα νώτα του και στη βάση αυτής της λογικής μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι και η επιχείρηση «Standing Maritime Group 2», διά της οποίας διασφαλίζεται η συνοχή της Συμμαχίας σε μια ευαίσθητη περιοχή με δυο παραδοσιακούς αντιπάλους, όπως είναι η Ελλάδα και η Τουρκία. Και αυτό συμβαίνει μερικώς πάντοτε διότι κανείς δεν γνωρίζει σε μια κρίση πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.<br />Από την άλλη, εάν η Τουρκία προχωρήσει σε χερσαίες επιχειρήσεις, το βάρος της αντίδρασης και του τρόπου με τον οποίο αυτή θα εκδηλωθεί πέφτει στους ώμους και των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ, εάν μπορούν να μαζέψουν την Τουρκία και σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, εάν και πώς θα αντιδράσει. Καθόλου λοιπόν τυχαίο δεν είναι ότι, όπως πληροφορίες αναφέρουν, Ομπάμα και Πούτιν είχαν την περασμένη βδομάδα τηλεφωνική επικοινωνία για την τουρκική στάση, με την οποία διαφωνούν και οι δυο.<br /><br />Υπό αυτές τις συνθήκες, τίθενται σειρά ερωτημάτων όπως είναι τα ακόλουθα: Τι θα πράξει η Ρωσία; Θα κτυπήσει τον τουρκικό στρατό, γεγονός που θα σημαίνει πόλεμο; Και τότε το βάρος θα πέσει στους ώμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Θα στηρίξουν την Τουρκία, ή θα επιδιώξουν να αφήσουν τη σύρραξη σε τοπικό επίπεδο και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, με την προσδοκία όπως ΗΠΑ και ΝΑΤΟ διεκδικήσουν μαζί με άλλες δυνάμεις, όπως είναι η Κίνα, ρόλο διαιτητικό, στην περίπτωση που η Μόσχα απαντήσει στην Άγκυρα; Εάν, πάντως, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στηρίξουν την Άγκυρα, θα σημαίνει την έκρηξη ενός πολέμου που θα γενικευτεί;<br /><br />Είναι τέτοιο το διακύβευμα (δηλαδή μια ζώνη δέκα χιλιομέτρων) ικανό να δικαιολογήσει την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων για την έναρξη ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου; Από ορθολογικής άποψης, η απάντηση είναι «όχι», ακόμη και αν κρύβονται πίσω από την κρίση και την κλιμάκωσή της, εκτός των όσων φαίνονται, και άλλα ενεργειακά συμφέροντα, νέες ζώνες επιρροής και γόητρα, καθώς και διεθνής αξιοπιστία των δρώντων στην κρίση της Συρίας. Εξού και η τηλεφωνική συνομιλία Ομπάμα-Πούτιν. Συνεπώς, υπάρχει το ενδεχόμενο να μπει μεν η Τουρκία στη Συρία, χωρίς όμως η Ρωσία να έρθει σε κάθετη και άμεση ρήξη μαζί της, αλλά να στηρίξει, όπως και οι ΗΠΑ, τις κουρδικές δυνάμεις στην περιοχή.<br /><br /><b>Εκβιασμοί και Κύπρος</b><br /><br />Αληθές, επίσης, είναι ότι η Τουρκία, μετά την κατάρριψη του ρωσικού Su24 και με τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του Ερντογάν, εμφανίζεται να είναι αξιόπιστη ως προς τις απειλές της. Ως εκ τούτου, για να μην προχωρήσει σε χερσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες εάν οδηγήσουν σε γενικευμένη σύρραξη θα προκαλέσουν ανυπολόγιστο κόστος στους κύριους πρωταγωνιστές και δη στις ΗΠΑ και στη Ρωσία, η Τουρκία θα πράξει ό,τι οι κανόνες της διαπραγμάτευσης καθορίζουν:<br />Για να σβήσει τις φωτιές του ηφαιστείου που αναζωπυρώνει με την πολιτική της στην περιοχή, θα ζητήσει ανταλλάγματα, που θα αφορούν στην ασφάλειά της, στο Κουρδικό και στον ρόλο της την επόμενη μέρα στη Συρία, δηλαδή μετά τη λύση, καθώς και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της στην ευρύτερη περιοχή, εφόσον αυτή επανασχεδιάζεται. Και επειδή βρισκόμαστε στην περιοχή των εξελίξεων και επειδή, όπως λέγεται, το 2016 είναι έτος λύσης, γιατί η Άγκυρα να μη ζητήσει και επί του Κυπριακού ανταλλάγματα, συμπεριλαμβανομένου και του φυσικού αερίου;<br />Ερώτημα: Πώς με την υφιστάμενη κατάσταση να ασκηθούν πιέσεις επί της Άγκυρας για διαλλακτικότερη πολιτική; Πώς είναι λοιπόν ευνοϊκές οι συνθήκες για το Κυπριακό, όπως κάποιοι ισχυρίζονται; Και πώς να εμπιστευθεί κάποιος την Τουρκία, εάν δεν αλλάξει πολιτική; Και αν είναι ευνοϊκές οι συνθήκες ή αν γίνουν ευνοϊκότερες, γιατί να μη διεκδικούσαμε κάτι καλύτερο από τη διχοτομική λύση της ομοσπονδίας, που βρίσκεται στο τραπέζι και την οποία, εάν εισπράξει, ο κ. Έρντογαν θα βγει από πιθανά αδιέξοδα, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, στα οποία ο ίδιος οδηγεί στον εαυτό του και τη χώρα του;<br /><br /><b>Το σενάριο της αλαζονείας…</b><br /><br />Εάν η Άγκυρα δεν αλλάξει πολιτική, δεν μπορεί να υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες βιωσιμότητας της λύσης στο Κυπριακό, εκτός και αν προκύψει πλήρης υποταγή της Κύπρου στον τουρκικό ηγεμόνα. Ή, εάν υπάρξει αλλαγή στρατηγικής, την οποία πολλάκις, για όσους είναι καλόπιστοι, έχουμε αναλύσει από αυτές τις στήλες και ξεκινούν από τη συμμαχία με το Ισραήλ και άλλες χώρες που απειλούνται από την Άγκυρα, ώς το δέσιμο των ευρωπαϊκών συμφερόντων με την Κύπρο και την επιστράτευση των αρχών και των αξίων για να καθορίσουν τη μορφή της λύσης στη βάση της μετεξέλιξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, και όχι της διχοτόμησής της σε δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη, όπως είναι ο τουρκικός στόχος.<br />Εάν αυτή η στρατηγική της αποτροπής ήταν σε εφαρμογή, η Κύπρος με άλλες χώρες της περιοχής θα μπορούσε να δράσει γεωπολιτικά ως εναλλακτική επιλογή για τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, οι οποίες έχουν σύγκλιση συμφερόντων. Γεγονός που αφενός θα μας έδιδε τη δυνατότητα να ζητήσουμε ανταλλάγματα και αφετέρου να αποδυναμώσουμε και να εξουδετερώσουμε τη λογική των ανταλλαγμάτων και επί του Κυπριακού, που θα είναι δυνατό να ζητήσει ο Ερντογάν για να μην εισβάλει στη Συρία.<br /><br />Βεβαίως, υπάρχει και το εξής σενάριο: Να ξεφύγει ο Ερντογάν από τον ορθολογισμό ένεκα της αλαζονείας του, και να οδηγήσει την Άγκυρα σε πολεμικές περιπέτειες, που θα εξοργίσουν ακόμη περισσότερο τις Μεγάλες Δυνάμεις, κατά τρόπον ώστε να απειληθεί η ίδια η συνοχή της Τουρκίας. Αυτό σημαίνει κενό ασφαλείας και κοσμογονικές αλλαγές, εξέλιξη απομακρυσμένη επί του παρόντος, που εμπίπτει μεν στη σφαίρα των απροσδόκητων συμβάντων, αλλά και των μη αποκλειστέων. Το έχουμε γράψει και το επαναλαμβάνουμε:<br />Ακόμη και αν συμβεί το ασύλληπτο με την Τουρκία, η δική μας ηγεσία ενδεχομένως, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, να καλεί μια αποδυναμωμένη Άγκυρα να δει το συμφέρον της και να υπογράψει μια διχοτομική ομοσπονδία, όπως ήταν ο στρατηγικός της στόχος από το 1956, προσφέροντάς της μερίδιο στο φυσικό αέριο και σανίδα σωτηρίας… <br /><br /> <br /> <a href="http://on-news.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η στρατηγική του τουρκικού ηφαιστείου και ο… Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος…

Ellada simera 0 16:03

ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ ΡΩΣΙΑ-ΗΠΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ Ποια είναι η αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, γιατί συνομίλησαν τηλεφωνικώς Ομπάμα-Πούτιν, τα κενά της υφιστάμενης πολιτικής και γιατί… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Πρώην πρεσβευτής της Τουρκίας στην Αθήνα: Πέσαμε σε παγίδα…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRXOXSRs_x7wH7OSEe6zbGPkvpu8xlMPIc7jHEmRNDa7Yw04V2euEToCLxa-AMX3TlS65KFniavhUUezWVFpkSxYbPga6rtF8CKdVkGKvG7jjWdx2Ml5ALOqRXzvUt6sW2DU_52iRtroo/s1600/Ali+Tuygan.toyrkos+presbis+stin+athina.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRXOXSRs_x7wH7OSEe6zbGPkvpu8xlMPIc7jHEmRNDa7Yw04V2euEToCLxa-AMX3TlS65KFniavhUUezWVFpkSxYbPga6rtF8CKdVkGKvG7jjWdx2Ml5ALOqRXzvUt6sW2DU_52iRtroo/s1600/Ali+Tuygan.toyrkos+presbis+stin+athina.jpg" /></a></div> <br /> Χωρίς υπερβολές και μανίες για αναμονή καταστροφών, η Τουρκία πλησιάζει το δικό της «σημείο 0». Ο τρόπος που λειτουργεί το τουρκικό κράτος σε συνδυασμό με την θαυμαστή οικονομική ανάπτυξη που πέτυχε κατά τα έτη 2004-2014, μας αποκαλύπτει την πλήρη εικόνα της Τουρκίας, καθιστώντας την πλέον, περισσότερο προβλέψιμη.<br /> <br /> <b>Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Θ. ΔΡΙΒΑ</b><br /> <b>(Υποψήφιος Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων)</b><br /> <br /> Αυτό, ίσως να είναι και το σημαντικότερο κέρδος που μπορεί να αποκομίσει ο Ελληνισμός. Ο πρώην Τούρκος Πρέσβης στην Αθήνα Ali Tuygan (μεταξύ άλλων), σε ένα πολύ σύντομο αλλά περιεκτικότατο κείμενό του, αξιολογεί τις εξωτερικές σχέσεις της Τουρκίας.<br /> Το κείμενό του, είναι πράγματι πολύ σημαντικό και επιδέχεται πολλών αναγνώσεων αλλά και διδαχών, κυρίως για τη χώρα μας, σε πολλά επίπεδα. Ποιά είναι τα σημαντικά σημεία του κειμένου του Tuygan που πολύ ψύχραιμα αξιολογεί την εξωτερική πολιτική μιας χώρας που αρκετοί εδώ στην Ελλάδα, θαύμαζαν για το business making της και την καθιστούσαν και πρότυπο ανάπτυξης και για την Ελλάδα…<br /> <br /> <b>Η ιεράρχηση των σχέσεων της Τουρκίας σύμφωνα με τον Τuygan</b><br /> <br /> Κάτι που πρέπει να αναγνωρίσουμε τόσο στον Τούρκο διπλωμάτη, όσο και στην Τουρκία συνολικά, είναι πως παρόλη την επίθεση του Ερντογάν σε όλα τα μέτωπα στην εξωτερική του πολιτική, φαίνεται πως υπήρχε μια ιεραρχία αλλά και ένας διαχωρισμός. Κατά τις μέρες των πολλαπλών κρίσεων της χώρας μας, Έλληνες που είχαν αντίστοιχες ή /και παρεμφερείς αξιωματικές θέσεις με τον Tuygan, απαντούσαν σε κάθε ερώτημα που αφορούσε τα ελληνικά συμφέροντα πως «η Ελλάδα, βρίσκεται στην Ε.Ε και στο ΝΑΤΟ.».<br /> <br /> Η φράση εντός των εισαγωγικών, δινόταν δια πάσαν νόσον… έτσι ώστε πιστέψαμε, πως δεν υπάρχει λόγος να έχουμε εξωτερική πολιτική. Κρίση στη Συρία; Κρίση στην Ουκρανία; Κρίση στη Μεσόγειο; Ποιές είναι οι ελληνικές θέσεις; «Ανήκουμε στην Ε.Ε και στο ΝΑΤΟ». Το αντιφατικό της υπόθεσης: Είναι οι ίδιοι που κάνουν κριτική στη χώρα ότι δεν έχει σταθερή στρατηγική και ότι δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες.<br /> <br /> <b>Ο Τούρκος πρώην Πρέσβης στην Αθήνα, ξεκινά να περιγράψει τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ. Με μία λέξη τις χαρακτηρίζει «οργισμένες». Αναφορικά με τη Ρωσία και τις σχέσεις που έχει πλέον η Άγκυρα με αυτήν, χρησιμοποιεί έναν διαχωρισμό: «για τους αισιόδοξους, χαρακτηρίζονται ως «τεταμένες» για τους απαισιόδοξους, ως «εχθρικές». Για τις σινο-τουρκικές σχέσεις, χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό «ανήσυχες».</b><br /> <br /> Ακολούθως, ξεκινά να αποτιμά τις σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε, τον ΟΗΕ και τα κράτη της περιοχής. Ήδη παρατηρούμε κάτι σημαντικό. Η Τουρκία, έχει προτεραιότητα στα τρία ισχυρά κράτη της διεθνούς πολιτικής. Η Άγκυρα ανήκει σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς και περιφερειακούς και παγκόσμιους. Ο Tuygan, δεν είχε κάποια πρόχειρη απάντηση, αντίστοιχη των συνηθισμένων ελληνικών θέσεων.<br /> <br /> Για τις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και ΝΑΤΟ, θεωρεί πως τις πλαισιώνει η έλλειψη εμπιστοσύνης. Για τις σχέσεις Τουρκίας με την Ε.Ε, μολονότι αναφέρει κάποιους αρνητικούς χαρακτηρισμούς, θεωρεί πιο εύστοχη ερμηνεία των σχέσεων με την περίφραση «μη ουσιαστικές συμφωνίες». Πολύ ενδιαφέρουσα (και αμφιλεγόμενη) είναι η ερμηνεία που δίνει στις σχέσεις της Τουρκίας με τον Ο.Η.Ε. Χαρακτηρίζει τον Ο.Η.Ε «τουρκικό σάκο του μποξ». Για τη Συρία, αναφέρει πως ήταν φίλη χώρα και έγινε εχθρική.<br /> <br /> <b>Για τη σχέση της Άγκυρας με το Ισραήλ, δε λέει κάτι διαφορετικό από αυτό που ισχυρίζονται και στο Τελ Αβίβ. Δεν πρόκειται να αναπτυχθούν αντίστοιχες σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, με αυτές που υφίσταντο πριν το 2010. Αναφορικά με το Ιράκ, αναφέρει πως η Τουρκία είναι «γείτονας σε δυσαρμονία» με τη Βαγδάτη.</b><br /> <br /> Όσο για τις τουρκο-αιγυπτιακές σχέσεις, χρησιμοποιεί την πιο βαριά λέξη που μπορεί να περιλάβει η διπλωματική γλώσσα καθώς τις χαρακτηρίζει «εχθρικές». Αβέβαιη επίσης χαρακτηρίζει τη σχέση της Άγκυρας με το Κατάρ, εχθρότητα θεωρεί πως έχει αρχίσει να πλαισιώνει τις σχέσεις Τουρκίας και Ιράν, ενώ χαρακτηρίζει ως «βολική» τη συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία (επομένως, αρκετά βραχυπρόθεσμη και συγκυριακή).<br /> Το κείμενο του πρώην Τούρκου διπλωμάτη, κλείνει με τη συγκριτική αποτίμηση των έργων και των ημερών του ΑΚΡ κατά την προηγούμενη δεκαετία. Μιλά για τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Τουρκίας και Ε.Ε, την πρώτη επίσκεψη του Ομπάμα στην Τουρκία αμέσως μετά την εκλογή του και για τα θερμά λόγια που είπε για τον Ατατούρκ, τις ζωντανές σχέσεις που είχε με το Ισραήλ, το Ιράν και την Αίγυπτο και θέτει το ρητορικό ερώτημα «πώς λοιπόν φτάσαμε ως εδώ;».<br /> <br /> Θεωρεί πως η έλλειψη πραγματισμού της Τουρκίας, αποτελεί τον υπαίτιο παράγοντα της γεωπολιτικής κατρακύλας της. Μάλιστα, λέει χαρακτηριστικά πως η τουρκική κυβέρνηση οφείλει να κατηγορεί τον εαυτό της και προτρέπει να αφήσει τους μεγαλοϊδεατισμούς.<br /> <br /> <b>Η παγίδα στην οποία έπεσε η Τουρκία και η ταλαιπωρημένη «πραγματικότητα» Ελλάδας και Κύπρου.</b><br /> <br /> Το κείμενο του Tuygan, είναι ένας παιάνας στον πραγματισμό. Για τη μορφή του πραγματισμού για την οποία αξίζει όμως να μιλούμε. Στην Ελλάδα, υπάρχουν δύο κυρίαρχες ομάδες «ανάγνωσης» του πραγματισμού, οι οποίες δυστυχώς, βρίσκονται σε ανταγωνισμό που δεν προχωρά στη σύνθεση.<br /> <br /> <b>Από τη μία πλευρά, έχουμε εκείνους (δρώντες, ακαδημαϊκούς και δημοσιολόγους) οι οποίοι απαιτούν εδώ και τώρα… ΑΟΖ. Ας δουν τον προϋπολογισμό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Στα έτη της «σταθερότητας», πού ήταν να μας προειδοποιούν και πράξουν αναλόγως; Η δεύτερη ομάδα, είναι εκείνη που έχει κάνει έναν ανδριάντα στον Θουκυδίδη και έχει ταυτίσει τον πραγματισμό με την υποχωρητικότητα.</b><br /> <br /> Είσαι πραγματιστής, μόνο αν μετράς ποσοτικά χαρακτηριστικά. Εκείνοι, βλέπουν τον προϋπολογισμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων αλλά δεν κοιτούν την περιφερειακά πανίσχυρη Τουρκία της προηγούμενης δεκαετίας, πώς «ξοδεύει» την ισχύ της. Οι μεν, έχουν κάνει την πραγματικότητα να ιππεύει την «ελπίδα» τους και οι δε… να «γονατίζει» στο φόβο τους.<br /> Με αρκετή προσοχή, μπορούμε να πούμε πως ο Tuygan, προαναγγέλλει έναν («κεμαλικό»;) επικήδειο για το ΑΚΡ. Παρόλα αυτά, η ιεράρχηση και μόνο των τουρκικών σχέσεων με άλλες χώρες και οργανισμούς, δείχνει το δρόμο του τρόπου με τον οποίον οικοδομείται μια εξωτερική πολιτική, άσχετα αν στο τέλος πετύχει ή αποτύχει. Η Τουρκία, έχει αποτύχει από τη μέρα που αποφάσισε να προβεί στο ρίσκο του απεγκλωβισμού της από την τριμερή στρατηγική συνεργασία της με ΗΠΑ και Ισραήλ.<br /> <br /> Και αυτό το ρίσκο αλλά και τα όσα αναφέρει ο Tuygan που έλαβαν χώρα κατά την προηγούμενη δεκαετία, είχαν ως στόχο να εξυπηρετήσουν την εδαφική επέκταση της Τουρκίας. Η κυριαρχία και η εδαφική επέκταση, είναι πολύ δύσκολη πλέον σε παγκόσμια κλίμακα. Η Τουρκία, προσπάθησε να αυξήσει το ΑΕΠ της προκειμένου να μετατρέψει την οικονομική της ισχύ σε πολιτικο-στρατιωτική και όχι για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της.<br /> Η διαπίστωση που θέλει τη διασυνοριακή αναθεώρηση δύσκολη, δεν ισχύει μόνο για την Τουρκία. Ισχύει και για τους Κούρδους. Ένα δεδικασμένο που θα επικάθεται απλά στην αυτοδιάθεση ενός λαού που θεωρεί εαυτόν, κάτι παραπάνω από μειονότητα που ζει εντός ενός κράτους, θα μπορούσε να προκαλέσει χάος τόσο στη Μέση Ανατολή, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Τα κουρδικά αιτήματα, μπορούσαν μόνο από έναν πόλεμο να λάβουν χώρα σε διεθνή σοβαρή συζήτηση.<br /> <br /> <b>Οι Κούρδοι της Συρίας, έχουν την ευλογία να στηρίζονται τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από τη Ρωσία. Η Τουρκία, κάθε μέρα πέφτει και σε μια παγίδα, καθώς τα όσα θα κρίνουν το μέλλον της, έχουν μπει στην τελική ευθεία. Η Τουρκία έπεσε στην παγίδα ουσιαστικά, από τη μέρα που ξεκίνησε να υλοποιεί το δόγμα Νταβούτογλου.</b><br /> <br /> Οι Κούρδοι, θυσιάζουν το αίμα τους και αργά ή γρήγορα η «διεθνής κοινή γνώμη» θα χαρίσει την συμπάθειά της σε έναν λαό που καταπιέζεται, υφίσταται επιθετικό πόλεμο και που η Τουρκία προσπαθεί να αφανίσει. Με αυτόν τον τρόπο, οι θυσίες των Κούρδων, θα δικαιωθούν. Οι τουρκικές προβοκάτσιες πλέον, δεν ιδρώνουν κανενός το αυτί και ό,τι κάνει η Τουρκία, έχει τη μορφή κίνησης απελπισίας.<br /> <br /> <b>Σωτήρια αποφυγή τετελεσμένων για τον Ελληνισμό</b><br /> <br /> Η Ελλάδα και η Κύπρος, όσο μπορούν και όσο τους επιτρέπει η δύναμή τους, πρέπει να αποφύγουν να «συζητήσουν» με ένα κράτος που έχει κυβέρνηση η οποία μπορεί να μην κυβερνά την Τουρκία το προσεχές διάστημα. Η συνεχής φθορά της Τουρκίας, είναι το μόνο βέβαιο και είναι ίσως η μόνη πραγματικότητα στην οποία οφείλει ο Ελληνισμός να εστιάσει αναφορικά με την Τουρκία.<br /> Τις τελευταίες μέρες, η Τουρκία, τορπιλίζει τις συνομιλίες για το Κυπριακό και ταυτόχρονα, βρίσκει αντιμέτωπη και εκεί, τη Ρωσία. Βασικός λόγος που η Τουρκία δεν επιθυμεί να λύσει το Κυπριακό, παρά το «θετικό momentum» που για άλλη μια φορά καλλιεργήθηκε -όπως και τον Νοέμβριο του 2012- είναι πως δεν μπορεί να ανοίξει ένα τέτοιο ζήτημα πάνω σε όσα θα αντιμετωπίσει στη Συρία, των οποίων οι συνέπειες, δεν έχουν καν αρχίσει να λαμβάνουν χώρα.<br /> <br /> <b>Έναν επιθετικό γείτονα που έχει γίνει διεθνής ταραξίας στα μάτια συμμάχων (νυν και πρώην) και εχθρών (νυν και πρώην) τον αφήνεις να φθαρεί όσο περισσότερο γίνεται, ειδικά από τη στιγμή που η φθορά του, είναι αποτέλεσμα δικών του επιλογών και μάλιστα επιλογών που η διεθνής κοινή γνώμη τις θεωρεί ηθικά καθημαγμένες και τα επίσημα κράτη ως επικίνδυνες για τα ίδια, μιας και η Τουρκία μέσω του ΝΑΤΟ, προσπαθεί να τα σύρει σε έναν πόλεμο που θα είναι καταστρεπτικός.</b><br /> <br /> Σε λίγους μήνες, παράλληλα με τις εξελίξεις που θα τρέχουν στη Συρία, στις ΗΠΑ υπάρχουν εκλογές. Το μέλλον του προσφυγικού ζητήματος είναι αβέβαιο. Λύσεις σαν αυτές του Κυπριακού, δεν πρέπει να λάβουν χώρα σε μια τέτοια συγκυρία όσο και αν έχει γίνει εμμονή η λύση του, κυρίως από τον αμερικανικό παράγοντα ο οποίος εδώ και δύο έτη προσπαθεί να δημιουργήσει επιτυχίες στο εξωτερικό, καθώς η κυβέρνηση Ομπάμα, δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες των αμερικανών πολιτών στο εσωτερικό των ΗΠΑ στις οποίες επανέρχεται πάλι η οικονομική αβεβαιότητα.<br /> Ο θάνατος του Μπιν Λάντεν, βαπτίστηκε από τις ΗΠΑ σαν το τέλος της τρομοκρατίας. Λίγους μήνες μετά, δραστηριοποιήθηκε το ΙΚ. Η συμφωνία με το Ιράν, όσο ιστορική και να είναι, δεν έχει ακόμη λάβει χώρα στην πραγματικότητα, όχι μόνο λόγω των όσων γίνονται στη Συρία, αλλά και γιατί προς το παρόν φαίνεται η ανάδυση μιας «ρωσο-ιρανικής άνοιξης».<br /> <br /> Η αποφυγή τετελεσμένων γεγονότων εις βάρος του Ελληνισμού και η επινόηση των τρόπων που θα καταστήσουν για πρώτη φορά ουσιαστική την αναβλητικότητα και προς όφελος του Ελληνισμού, πρέπει να είναι η μόνη «πραγματικότητα» που πρέπει να μας απασχολεί.<br /> <br /> <b>Το κείμενο του Ali Τuygan, δημοσιευμένο στον διαδικτυακό τόπο: <a href="http://diplomaticopinion.com/2016/02/16/synopsis-turkeys-foreign-relations/">http://diplomaticopinion.com/2016/02/16/synopsis-turkeys-foreign-relations/</a>.</b><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πρώην πρεσβευτής της Τουρκίας στην Αθήνα: Πέσαμε σε παγίδα…

Ellada simera 0 10:49

Χωρίς υπερβολές και μανίες για αναμονή καταστροφών, η Τουρκία πλησιάζει το δικό της «σημείο 0». Ο τρόπος που λειτουργεί το τουρκικό κράτος σε συνδυασμό με την θαυμαστή οικονομική ανάπτυξη που πέτυχε … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

«Πού και πώς το πάει» η Άγκυρα στα ελληνοτουρκικά;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB_WxOtB-daZ6B5LPp7pbOW7BTa3sZsK-xNYndwOu-7NScquXJu472aVbXznL9o0wvWdFeCLWGRnTr4Wp9ycAbwXsqQihWybt05KZeNyY62YAKotFes4aqcStVhGqGYmjBhSOAEjtMPNI/s1600/erdogan+ntaboyntogloy1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB_WxOtB-daZ6B5LPp7pbOW7BTa3sZsK-xNYndwOu-7NScquXJu472aVbXznL9o0wvWdFeCLWGRnTr4Wp9ycAbwXsqQihWybt05KZeNyY62YAKotFes4aqcStVhGqGYmjBhSOAEjtMPNI/s640/erdogan+ntaboyntogloy1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*</b><br /> <div style="text-align: justify;"> Φθάσαμε στο σημείο λόγω «μιθριδατισμού» να αντιμετωπίζουμε τις πρακτικές και τις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας με τις οποίας προωθεί την αναθεωρητική της πολιτική σε βάρος της Ελλάδας ως καθημερινές και συνήθεις δραστηριότητες. Η εντατικοποίηση όμως και η «ποιοτική αναβάθμιση» των πρακτικών αυτών και προκλήσεων το τελευταίο χρονικό διάστημα, με αποκορύφωμα την ουσιαστική απαγόρευση από την Τουρκία της διπλωματικής υπέρπτησης του πρωθυπουργικού αεροσκάφους κατά το πρόσφατο ταξίδι στο Ιράν και τον διασυρμό που δεχθήκαμε ως κράτος και ως λαός, μας ανησυχεί ιδιαίτερα.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <b>Ο τουρκικός αναθεωρητισμός</b></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. H Τουρκία άρχισε από την επομένη κιόλας της Συνθήκης της Λωζάνης (Ιούλιος 1923) να εφαρμόζει ένα μακροχρόνιο στρατηγικό σχέδιο για μία de facto, και γιατί όχι κάποτε de jure, αναθεώρησή της. Τα παρακάτω δύο αποκαλυπτικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Τούρκου πρωθυπουργού, Ahmet Davutoğlu, «Το Στρατηγικό Βάθος» υποδηλώνουν τον διαχρονικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδος, είτε αυτή είναι κεμαλική, είτε νέο-οθωμανική:</div> <ul style="list-style-type: disc; text-align: justify;"> <li>«Κανένα από τα σύνορα της Τουρκίας δεν είναι φυσιολογικό και σχεδόν όλα είναι πλασματικά. Βέβαια πρέπει να τα σεβόμαστε ως κράτη έθνη, ωστόσο ταυτόχρονα πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν και οι φυσικές συνέχειες».</li> <li>«H συγκέντρωση των νησιών του Αιγαίου στα χέρια της Ελλάδος δημιουργεί το πιο σημαντικό αρνητικό στοιχείο στην πολιτική της Τουρκίας για τον εγγύς θαλάσσιο χώρο της. Η βασική πηγή του προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αθεράπευτη αντίφαση μεταξύ του παρόντος καθεστώτος και της σημερινής γεωπολιτικής πραγματικότητας.</li> </ul> <div style="text-align: justify;"> <b>Ο τουρκικός αναθεωρητισμός μετά το 1974 έλαβε άλλη μορφή, καθόσον η ρητορική αλλά και οι προκλήσεις και πρακτικές βασίζονταν πρωτίστως στη χρήση ή απειλή χρήσεως στρατιωτικής ισχύος. Η Ελλάδα μέχρι και το 1996-1997 απαντούσε με το «δεν διεκδικούμε, αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτα», αποσκοπώντας στη διατήρηση του Status Quo και αναγνωρίζοντας ως μοναδική διαφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, υποστηρίζοντας την πολιτική αυτή με ανάπτυξη αξιόπιστης αποτροπής. Το πιστεύουμε ή όχι, η Τουρκία από το 1974 μέχρι και σήμερα αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή προβλημάτων για την ελληνική εξωτερική πολιτική και ασφάλεια.</b></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <b>Από την πολιτική της αποτροπής στην πολιτική του κατευνασμού!</b></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Με την ομόφωνη απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης το 1995 ότι «η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος από τα 6 στα 12 Ν.Μ. αποτελεί αιτία πολέμου», το γνωστό «casus belli», <b>o αναθεωρητισμός της Άγκυρας μετατρέπεται σε εμφανή επιθετικότητα και αναγκάζει δυστυχώς την Ελλάδα να «λουφάξει» και να στερηθεί ενός από τα βασικά δικαιώματα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο</b>. Με την ατυχή έκβαση της κρίσης των Ιμίων τον Ιανουάριο 1996 (με τους γνωστούς ερασιτεχνισμούς και την ανυπαρξία στιβαρής κυβέρνησης) η Τουρκία προσθέτει ένα πολύ σοβαρό θέμα στην «ατζέντα των ελληνοτουρκικών (Ε/Τ) διαφορών», την αμφισβήτηση της κυριαρχίας μεγάλου αριθμού νησίδων και μικρονησίδων με αποτέλεσμα «να γκριζάρουν» πολλές περιοχές του Αιγαίου. Τον Ιούλιο 1997 έχουμε το «Κοινό Ανακοινωθέν της Μαδρίτης», με το οποίο αναγνωρίζονται για πρώτη φορά (κυβέρνηση Σημίτη) τα νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο. <b>Αυτό αποτέλεσε μία τεράστια υποχώρηση σε ένα σημαντικό θέμα καθόσον έδωσε τα «πάντα» και δεν «πήρε πίσω» ούτε τουλάχιστον το casus belli</b>, ενώ πέρασε στην ελληνική κοινή γνώμη «έτσι στο ντούκου» μιας και όπως θυμόμαστε η κυβέρνηση Σημίτη διατηρούσε «εξαιρετικές σχέσεις» με τα ΜΜΕ. Η κατευναστική αυτή πράξη ουδόλως μείωσε την τουρκική προκλητικότητα και διεκδικητικότητα.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> Από το 1999 και μετά, όπως γράφει και στο σχετικό βιβλίο του ο καθηγητής κ. Άγγελος Συρίγος (και υιοθετώ πλήρως την άποψη του), η κυβέρνηση «των Ιμίων και του Ανακοινωθέντος της Μαδρίτης», με ΥΠΕΞ πλέον τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, εφαρμόζει ένα «πρόγραμμα διαπαιδαγώγησης» του ελληνικού λαού, με το οποίο, εκτός από την προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας της Τουρκίας στην ελληνική κοινή γνώμη, επιχειρείται να παρουσιασθεί ότι οι Τούρκοι και οι Έλληνες έχουν ίδιες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Ε/Τ σχέσεις και έτσι έμμεσα εξισώνεται ο θύτης με το θύμα! <img alt="" height="256" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/272372.jpg" style="float: right;" width="342" />Η «διπλωματία των σεισμών» του 1999 και <b>τα ζεμπέκικα του κ. Παπανδρέου με τον Τούρκο ομόλογο του, κ. İsmail Cem İpekçi, επίσης δεν κατάφεραν να κάνουν τους Τούρκους να αναθεωρήσουν… την αναθεωρητική τους πολιτική.</b> Το μόνο που κατάφεραν ήταν να δείξουν στην Τουρκία ότι ο δυτικός της γείτονας ενδίδει στις πιέσεις της. Ο κατευνασμός έφερε μεγαλύτερο κατευνασμό και η αποτροπή έμεινε χωρίς… αξιοπιστία! Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι γιατί η κυβέρνηση Σημίτη, αφού επέλεξε τον κατευνασμό ως πολιτική, υλοποίησε το γνωστό τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα;<br /> <div style="text-align: justify;"> Με τη διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και με τη «διπλωματία της κουμπαριάς» άρχισε να διαχέεται στην κοινή γνώμη ότι στην Τουρκία υπάρχουν οι κακοί Στρατηγοί με το βαθύ κράτος που μας επιβουλεύονται και μας προκαλούν και από την άλλη μεριά ο… «καλός» και πονόψυχος πολιτικός Erdoğan, που θέλει να τα βρούμε (να βρούμε… τι άραγε;). Η Άγκυρα και πάλι όμως με τον γνωστό… χαβά της, έστω και αν είχε την αμέριστη και άνευ όρων ελληνική στήριξη στην ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί έτσι νομίζαμε ότι θα εξημερώναμε το θηρίο! Το εξημερώσαμε;</div> <div style="text-align: justify;"> Με την ανάληψη της εξουσίας από τον κ. Παπανδρέου και το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, το επικοινωνιακό του εφεύρημα κ. Davutoğlu περί μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες βρίσκει ένα καλό άλλοθι για τη συνέχιση της κατευναστικής πολιτικής μας. Η φαντασίωση ήταν «ασφαλέστερη της πραγματικότητας»! Η διακυβέρνηση Σαμαρά, κατά τη γνώμη μου, δεν έκανε το μεγάλο λάθος στα ελληνοτουρκικά, πλην μίας εντελώς ατυχούς τοποθέτησης του κ. Αβραμόπουλου, που ως ΥΠΕΞ αναφέρθηκε σε «σχέσεις - μοντέλο» και διέγνωσε ότι τα ελληνοτουρκικά πάσχουν από ένα «πρόβλημα ψυχολογίας» και τίποτα μα τίποτε άλλο, με την οποία στην πράξη αθώωνε τη συνεχιζόμενη αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <b>Παρούσα κατάσταση, εντατικοποίηση των προκλήσεων και «ποιοτική αναβάθμιση» αυτών</b></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Ας έλθουμε στο σήμερα. Έχουμε μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία στο πρώτο της εξάμηνο μας οδήγησε σε ένα εφιαλτικό από οικονομικής απόψεως καλοκαίρι. Σε αυτό το διάστημα η Άγκυρα «μετρούσε και ζύγιζε» τη νέα ελληνική κυβέρνηση και μπορούμε να πούμε ότι δεν είχαμε εξάρσεις και σημαντικές προκλήσεις από την τουρκική πλευρά εκτός από τις «συνήθεις» και πάγιες δραστηριότητες αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Τον Σεπτέμβριο 2015 ακούμε έκπληκτοι τον Έλληνα πρωθυπουργό να απαντάει στην προκλητική δήλωση του τουρκικού ΥΠΕΞ «ότι δεν υπάρχουν οριοθετημένα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών», με το γνωστό ύφος… «έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε!». Χαράς ευαγγέλια στην Τουρκία! Η Άγκυρα παρακολουθεί επίσης με χαρά την ελληνική κυβέρνηση να προσπαθεί σαστισμένη να αντιμετωπίσει το προσφυγικό πρόβλημα και να διστάζει να την καταγγείλει «στο ότι κατευθύνει τις προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα». Στη συνέχεια βλέπουμε έναν κ. Τσίπρα να μεταβαίνει στην Άγκυρα τον Νοέμβριο παντελώς ανέτοιμο και μάλλον ανεπαρκή σε ο,τι αφορά στην αντίληψη των απαιτήσεων και του πλαισίου κανόνων λειτουργίας διεθνούς διπλωματικού περιβάλλοντος. Ίσως εκεί να τον «μαλώνουν».</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Το δίδυμο Erdoğan - Davutoğlu αντιλαμβάνεται ότι έχει απέναντι μία ανεπαρκή κυβέρνηση και ένα κράτος με έναν λαό σε εσωστρέφεια και περιδίνηση λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσεως. Η στρατιωτική ισχύς αλλά και οι άλλοι παράγοντες που συνθέτουν τη συνολική εθνική ισχύ, όπως ενεργή και αποτελεσματική διπλωματία, το κύρος της πολιτικής ηγεσίας, οι υγιείς πολιτικοί θεσμοί, η οικονομική ευρωστία, το φρόνημα του λαού, η έρευνα και η τεχνολογία, η αμυντική βιομηχανία αλλά και η μεγίστη δυνατή εκμετάλλευση της συμμετοχής μας σε διεθνείς οργανισμούς, σε συλλογικά όργανα ασφαλείας και σε συμμαχίες είναι «στις κατώτερες τιμές». Η Ελλάδα «αυτοφιλανδοποιείται»!</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Μιας και φθάσαμε στο να «περιπολεί» η νατοϊκή ναυτική δύναμη στο Αιγαίο για το…προσφυγικό, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι πάγια τακτική της Τουρκίας είναι να χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ για να προωθεί τις μονομερείς απαιτήσεις της με σχετική επιτυχία και αυτές να καταγράφονται πλέον ως Ε/Τ διαφορές, μιας και η συμμαχία αποφεύγει να παίξει οποιονδήποτε διαιτητικό ρόλο. Ενδεικτικά να πούμε ότι με τη σύμφωνη μάλιστα γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης πέτυχε να εξαιρεθεί η θαλάσσια περιοχή των Δωδεκανήσων από τις περιπολίες ως… αποστρατικοποιημένη περιοχή!</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <img alt="" height="299" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/2465907.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="450" /><br /> <div style="text-align: center;"> <i><b>(Φωτ.: 11 Φεβρουαρίου 2016 - Ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος (πίσω σειρά αριστερά), στη Σύνοδο υπουργών Άμυνας του NATO. Πάγια τακτική της Τουρκίας είναι να χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ για να προωθεί τις μονομερείς απαιτήσεις της με σχετική επιτυχία και αυτές να καταγράφονται πλέον ως Ε/Τ διαφορές.)</b></i></div> Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τους πολυσύνθετους παράγοντες που συνθέτουν την εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει από το στρατηγικό πόκερ που έπαιξε στη Συρία την κάνουν να διοχετεύει μεγαλύτερη επιθετικότητα στον «αδύναμο» δυτικό γείτονα της, την Ελλάδα. <b>Ίσως μία ενδεχόμενη «ήττα» στη Συρία να μπορούσε να εξισορροπηθεί από μία επιτυχία στο Αιγαίο.</b> Με μία ανίσχυρη σε νευρική κρίση ελληνική κυβέρνηση υπό το βάρος των προβλημάτων που αδυνατεί να επιλύσει, με μία αντιπολίτευση μεγάλη και μικρή που ακόμα ψάχνει να βρει τον δρόμο της, <b>η Άγκυρα εντατικοποιεί τις προκλήσεις και τις «αναβαθμίζει ποιοτικά», ασκώντας μία πολιτική ελεγχόμενης έντασης στο Αιγαίο. Έτσι έμπρακτα καταγράφει με «περισσότερο μελάνι» τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο</b>. Ταυτόχρονα επιδιώκει να «σφίξει» την Ελλάδα, για να μπορεί να κινείται απερίσπαστη στο μέτωπο που έχει ανοίξει στη Συρία.<br /> <div style="text-align: justify;"> Ποια είναι όμως τα στοιχεία που διαφοροποιούν την τουρκική προκλητικότητα από τη διαχρονικά… «συνηθισμένη»;</div> <ul style="list-style-type: square; text-align: justify;"> <li>Οι συνεχείς και μαζικότερες παραβιάσεις του Εθνικού Εναερίου Χώρου και οι συχνότερες πτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά.</li> <li>Οι συχνότερες και σε μεγαλύτερη διάρκεια «βόλτες» των τουρκικών πλοίων στο Αιγαίο και οι καθόλου… αβλαβείς διελεύσεις στα ελληνικά χωρικά ύδατα, που με την προβολή σημαίας υποδηλώνουν την παρουσία τους.</li> <li>Η συχνότερη έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας αλλά και των διοικητικών ορίων Έρευνας και Διάσωσης με έναν «βομβαρδισμό» NAVTEX.</li> <li>Η βιομηχανία ΝΟΤΑΜ (Notice to Airmen/οδηγίες προς αερολαυτιλομένους) που αφορούν στην έμπρακτη αμφισβήτηση των ορίων του FIR Αθηνών αλλά και η για μεγάλο χρονικό διάστημα δέσμευση τεραστίων περιοχών στο Αιγαίο για ασκήσεις που συμπεριλαμβάνουν και ελληνικά νησιά.</li> <li>Η ρηματική διακοίνωση προς τον Έλληνα Πρέσβη στην Άγκυρα με την οποία έθεσε το θέμα ότι ο Έλληνας ΥΕΘΑ πήγε σε τουρκική περιοχή (εννοούν την κατάθεση στεφάνου στα Ίμια).</li> <li>Η ουσιαστική απαγόρευση διπλωματικής υπέρπτησης του πρωθυπουργικού Α/Φ σε περίπτωση που χρησιμοποιούσε το αεροδρόμιο της Ρόδου για ανεφοδιασμό.</li> <li>Μιας και με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας εξαίρεσαν τα Δωδεκάνησα από την περιοχή επιχειρησιακής δραστηριότητας της νατοϊκής ναυτικής δύναμης, άρχισαν τα «κόλπα» κατευθύνοντας προσφυγικές ροές και προς το Καστελόριζο!</li> </ul> <div style="text-align: justify;"> <b>Αντί επιλόγου</b></div> <div style="text-align: justify;"> ΝΑΙ, επιζητούμε σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία, αλλά αυτές να εδράζονται σε κλίμα αμοιβαίου σεβασμού και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. <b>Για τα θέματα που αφορούν στην εθνική μας κυριαρχία μας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα υπάρχουν σαφείς και κατηγορηματικές προβλέψεις στις διεθνείς συνθήκες και στο Διεθνές Δίκαιο, ενώ είναι καθορισμένες και οι συντονιστικές - διοικητικές αρμοδιότητες και τα όρια αυτών που έχουν ανατεθεί στη χώρα μας από τους διεθνείς οργανισμούς (FIR Αθηνών, Έρευνας και Διάσωσης κλπ).</b> Επομένως οι μονομερείς απαιτήσεις δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές και να μετατραπούν σε Ε/Τ… διαφορές προς διαπραγμάτευση.</div> <div style="text-align: justify;"> Οι ελληνικές υποχωρήσεις, η πολιτική κατευνασμού και ή απουσία ούτε… αξιόπιστης και το χειρότερο ούτε…αποτροπής είναι αυτά που ανοίγουν την «όρεξη» στην τουρκική επιθετικότητα. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών περιλαμβάνεται και τη αποχή από κάθε απειλή ή χρήση βίας. Είναι προδιαγεγραμμένη η έκβαση της διαπραγμάτευσης εις βάρος του μέρους εκείνου που δέχεται να συνομιλεί υπό τη συνεχή και προκλητική παραβίαση του εθνικού του χώρου και υπό την απειλή στρατιωτικής αντίδρασης όπως το «casus belli».</div> <div style="text-align: justify;"> Η Ελλάδα, χωρίς φοβικά σύνδρομα, αλλά και ανόητους λεονταρισμούς, χωρίς εσωστρέφεια λόγω της δεινής οικονομικής μας κατάστασης, θα πρέπει να καταστήσει σαφές προς όλους ότι δεν αποδέχεται μεθοδεύσεις και πολιτικές <b>που καταλύουν τους κανόνες Διεθνούς Δικαίου και θέτουν σε αμφισβήτηση τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τα οποία, ακόμα και σήμερα, είναι αποφασισμένη με όλα τα διαθέσιμα μέσα να τα διαφυλάξει</b>.</div> <div style="text-align: justify;"> <i><br /> </i></div> <div style="text-align: justify;"> <b>* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Συντονιστής-Υπεύθυνος για τα θέματα Άμυνας και Διπλωματίας στο liberal.gr. Είναι απόφοιτος της ΣΕΘΑ και έχει περατώσει Στρατηγικές Σπουδές Ασφαλείας. Διατέλεσε Εκπρόσωπος Τύπου του Α/ΓΕΕΘΑ, Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων στο ΥΕΘΑ/ΓΓΟΣΑΕ, και υπηρέτησε σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις στην Ελλάδα και στο ΝΑΤΟ. </b></div> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a>

«Πού και πώς το πάει» η Άγκυρα στα ελληνοτουρκικά;

Ellada simera 0 09:15

Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου* Φθάσαμε στο σημείο λόγω «μιθριδατισμού» να αντιμετωπίζουμε τις πρακτικές και τις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας με τις οποίας προωθεί την αναθεωρητική της πολιτική σε … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Από την ΤΜΤ στην ISIS… Ο τουρκικός επεκτατισμός στο στάδιο της υλοποίησης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM_igKWb4_dtmaUTpeu2QjLm6YLJso4CtsAsnAbknnYAb1p0gZArVxw343-Ok7iKI1wSgGw_yHZJ-87WJt82MKbMKiJ3BgBGn_Sl7Ag5t3gLV0r_B5CL3_CHmoT8a6CP3ozgGRerRpa7U/s1600/o+soyltanos+tayip+erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM_igKWb4_dtmaUTpeu2QjLm6YLJso4CtsAsnAbknnYAb1p0gZArVxw343-Ok7iKI1wSgGw_yHZJ-87WJt82MKbMKiJ3BgBGn_Sl7Ag5t3gLV0r_B5CL3_CHmoT8a6CP3ozgGRerRpa7U/s640/o+soyltanos+tayip+erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>ΛΑΜΠΡΟΥ Γ. ΚΑΟΥΛΛΑ</b><br /><br />Μία σύντομη αντιπαραβολή της δράσης της TMT τού τότε με αυτήν της ISIS και των τουρκομανικών παραστρατιωτικών σχηματισμών σήμερα, που καταδεικνύει τις εκπληκτικές ομοιότητες.<br /><br />Η Τουρκία εκμεταλλεύεται τη ρευστότητα των σχέσεων μεταξύ του πλήθους των αντι-ασαντικών δυνάμεων, χρησιμοποιώντας την τακτική και επιχειρησιακή μεθοδολογία που εφάρμοσε ήδη στην Κύπρο…<br /><br />Η ISIS εξυπηρετεί την Τουρκία ως ένα χρήσιμο εργαλείο γενικής αποσταθεροποίησης και με το πρόσχημα της «προστασίας» των Τουρκομάνων η Τουρκία προωθεί τα κατά Νταβούτογλου νεο-οθωμανικά περιφερειακά επεκτατικά της σχέδια, στο πλαίσιο της νέας παγκόσμιας τάξης<br /><br />Είτε σφυροκοπώντας τους Κούρδους είτε καταρρίπτοντας ρωσικά μαχητικά, η Τουρκία φαίνεται αποφασισμένη να προστατεύσει και να συντηρήσει την ISIS αντί να την καταπολεμήσει αποτελεσματικά. Αυτό, βέβαια, δεν πρέπει να εκπλήττει κανέναν, αφού οι Τούρκοι ασκούν εξωτερική πολιτική με τα ίδια πεπαλαιωμένα εγχειρίδια εδώ και δεκαετίες. Ο «πόλεμος δι’ αντιπροσώπου» («proxy warfare») ως εργαλείο αποσταθεροποίησης μιας περιοχής και υλοποίησης μακρόπνοου στρατηγικού σχεδιασμού δεν είναι εφεύρεση της κυβέρνησης του AKP αλλά, απεναντίας, είναι βασικό στοιχείο της τουρκικής στρατιωτικής σκέψης εδώ και δεκαετίες, αρχής γενομένης τουλάχιστον από τις Γενοκτονίες Αρμενίων, Ποντίων Ελλήνων και Ασσυρίων. Με τον ίδιο τρόπο απέσπασε και το 1939 την Αλεξανδρέττα από τη Συρία.<br /><br />Η μέθοδος αυτή αποκρυσταλλώθηκε στην Κύπρο τις δεκαετίες 1950 και 1960 με την TMT, τον τουρκοκυπριακό παραστρατιωτικό σχηματισμό που δημιουργούσε τις συνθήκες για εισβολή της Τουρκίας και ομοσπονδιακή διχοτόμηση της νήσου. Κύρια εργαλεία της η προβοκάτσια, οι δολοφονίες, η υποδαύλιση διακοινοτικών συγκρούσεων και η ευρείας κλίμακας δημογραφική μηχανική μέσα από μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών.<br /><br />Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε μία σύντομη αντιπαραβολή της δράσης της TMT τού τότε με αυτήν της ISIS και των τουρκομανικών παραστρατιωτικών σχηματισμών σήμερα, για να καταδείξουμε τις εκπληκτικές ομοιότητες.<br /><br /><b>Προβοκάτσιες και «επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας»</b><br /><br />Η πρώτη και πιο εξόφθαλμη ομοιότητα μεταξύ των δύο περιπτώσεων είναι το κέρδος που αποκομίζει η Τουρκία μέσα από προβοκάτσιες και «επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας» («false-flag operations»). Πρόκειται για αποσταθεροποιητικές επιχειρήσεις που ενορχηστρώνει το ίδιο το τουρκικό κράτος κατά φίλιων στόχων, επιρρίπτοντας την ευθύνη στους εκάστοτε αντιπάλους του. Το κέρδος από τέτοιες επιχειρήσεις είναι διττό: Από τη μια ριζοσπαστικοποιείται ο φανατισμός των Τούρκων εξτρεμιστών, αυτών που θα αποτελέσουν τους φυσικούς αυτουργούς επιθέσεων κατά των δήθεν δραστών. Από την άλλη καλλιεργείται ο φόβος στις πλατιές τουρκικές μάζες, οι οποίες συσπειρώνονται γύρω από την Κυβέρνηση και εγκρίνουν ή δικαιολογούν τα «αντίποινα».<br /><br />Ένας Τουρκομάνος που φέρεται να διακινούσε όπλα για λογαριασμό της MIT στη Συρία συνδέθηκε, σε σχετική δικογραφία, με τις εκρήξεις στο Reyhanli τον Μάιο του 2013. Τον Μάρτιο του 2014, σύμφωνα με διαρρεύσασες στο διαδίκτυο συνομιλίες μεταξύ του Ahmet Davutoglu και του επικεφαλής της MIT, οι δύο διερευνούσαν την πιθανότητα για μιαν «άμεση επίθεση» κατά του τάφου του Suleyman Sah, ενός μνημείου εξαιρετικά φορτισμένης συμβολικής σημασίας για τους Τουρκομάνους. Σκοπός της προβοκάτσιας ήταν να «δημιουργήσουν ένα λόγο για πόλεμο». Τον δε Δεκέμβριο του 2014 έγιναν καταγγελίες πως η MIT είχε σχέδια για βομβιστικές επιθέσεις σε συνωστισμένες περιοχές για να δικαιολογηθεί η καταστολή της εσωτερικής αντιπολίτευσης. Ο ηγέτης της κουρδικής αντιπολίτευσης Selahattin Demirtas κατηγόρησε τον Ιούλιο την κυβέρνηση για μεθόδευση της βομβιστικής επίθεσης στο Suruc.<br /><br />Είναι με τέτοιες ακριβώς μεθόδους που η Τουρκία μπήκε δυναμικά και στο κυπριακό πρόβλημα πριν εξήντα χρόνια, μετά τη διπλωματική ενθάρρυνση της Βρετανίας. Τα ρατσιστικά, ανθελληνικά πογκρόμ τον Σεπτέμβριο του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη, που κτύπησαν σκληρά και τις αρμενικές και εβραϊκές κοινότητες, πυροδοτήθηκαν από μιαν ασήμαντη βομβιστική έκρηξη στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης. Ο δράστης ήταν προβοκάτορας των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος μετέπειτα θα γίνει κυβερνήτης του Nevsehir. Το 1958, με βόμβα στο Γραφείο Τύπου του Τουρκικού Προξενείου στη Λευκωσία, οδηγηθήκαμε στις πρώτες μαζικές συγκρούσεις μεταξύ Κυπρίων Ελλήνων και Κυπρίων Τούρκων. Ο ίδιος ο Rauf Denktas θα παραδεχθεί πως η βόμβα τοποθετήθηκε από «Τούρκους τεντιμπόηδες».<br /><br />Αυτά τα περιστατικά, μαζί με την παράλληλη προπαγάνδα στον Τύπο, έστρεψαν μεγάλο μέρος της τουρκικής μειονότητας κατά των Κυπρίων Ελλήνων, οι οποίοι διεξήγαγαν τότε τον αντιαποικιακό, εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα για Αυτοδιάθεση-Ένωση. Η TMT εξυπηρέτησε με αυτόν τον τρόπο θεσπέσια και τους Βρετανούς, αφού στελέχη της εντάχθηκαν μαζικά στην αποικιοκρατική αστυνομική δύναμη, την οποία υπηρέτησαν, μεταξύ άλλων, και ως αδίστακτοι βασανιστές Κυπρίων Ελλήνων πολιτικών κρατουμένων.<br /><br />H ΤΜΤ θα είναι ακόμη πιο χρήσιμη μετά τη δημιουργία του κυπριακού κράτους το 1960, αφού αποτέλεσε μια όχι και τόσο βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλιά του. Παρόμοιας σύλληψης σχέδιο με τη σχεδιασθείσα προβοκάτσια στον τάφο του Suleyman Sah ήταν οι βόμβες που εξερράγησαν την 25η Μαρτίου του 1962, επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης, στα τεμένη Omeriye και Bayraktar, το τελευταίο αφιερωμένο στον Οθωμανό σημαιοφόρο που έπεσε κατά την πολιορκία της Λευκωσίας. Η συμβολική διάσταση και πάλι εμφανέστατη. Το 2010, σε συνέντευξή του ο Τούρκος στρατηγός ε.α. Sabri Yirmibesoglu, πρώην διοικητής του Γραφείου Ειδικού Πολέμου, θα παραδεχθεί ακροθιγώς το συμβάν και θα το δικαιολογήσει ως κάτι το οποίο έγινε «για να αυξηθεί η λαϊκή αντίσταση».<br /><br /><b>Αλληλουχία αποσταθεροποίησης και ψευδής αυτο-θυματοποίηση ως πρόσχημα</b><br /><br />Η δεύτερη ομοιότητα έχει να κάνει με την ίδια τη χρονολογική αλληλουχία των αποσταθεροποιητικών γεγονότων και την προκαταβολική αυτοθυματοποίηση που καθιστούν «αναγκαία» και «δικαιολογημένη» μια τουρκική επέμβαση. Στην περίπτωση της Συρίας, τόσο οι Τουρκομάνοι όσο και μερίδα του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», που αργότερα θα μετεξελιχθεί στην ISIS, εξοπλίστηκαν από την Τουρκία αμέσως μετά τις διαδηλώσεις κατά του Assad το 2011. Το 2013, υπό την κάλυψη φορτηγών ανθρωπιστικής βοήθειας, διοχέτευε όπλα στους Τουρκομάνους του Bayir-Bucak.<br /><br />Σύμφωνα με μαρτυρίες Κούρδων αλλά και συλληφθέντων ή μετανοησάντων τζιχαντιστών, ανώτατοι αξιωματούχοι της ISIS μιλούν κυρίως τουρκικά αφού συνεργάζονται και συντονίζονται με τον τουρκικό στρατό, ο οποίος άμεσα και έμμεσα τους συμπαρίσταται, ενώ Τούρκοι πολίτες πυκνώνουν τις τάξεις της. Ο «Σύριος Τουρκομάνος» που σκότωσε τον Ρώσο πιλότο είναι στην πραγματικότητα Τούρκος πολίτης, υιός δημάρχου και μέλος των Γκρίζων Λύκων. Είναι γνωστές οι σχέσεις των τελευταίων με το τουρκικό «βαθύ κράτος».<br /><br />Είναι φανερό πως η τουρκική μόχλευση στην περιοχή έλαβεν χώραν πολύ πριν από τις κατηγορίες για δήθεν επικείμενη «εθνοκάθαρση», «σφαγή», ή «γενοκτονία» των Τουρκομάνων, είτε από τη συριακή κυβέρνηση είτε από τη Ρωσία είτε από τους Κούρδους είτε ακόμη και από την ISIS, και βέβαια το συνακόλουθο «κάλεσμα» των «Τουρκομάνων» για «σωτήρια» επέμβαση της Τουρκίας.<br /><br />Είναι μέσα από αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που κωδικοποιείται το μεθοδολογικό πρότυπο. Τόσο στην περίπτωση της Κύπρου, όσο και της Συρίας, η Τουρκία φωνάζει πως αδικείται εκ των προτέρων, ενώ εξοπλίζει προκαταβολικά την ομάδα η οποία υποτίθεται θα είναι το θύμα της «επικείμενης» επίθεσης! Δεν πρέπει να λησμονηθεί πως ακόμη και η Γενοκτονία των Αρμενίων δικαιολογήθηκε στη βάση ότι οι τελευταίοι συνωμοτούσαν με χριστιανικές, ευρωπαϊκές δυνάμεις ενάντια στην καταρρέουσα οθωμανική αυτοκρατορία.<br /><br />Χαρακτηριστική περίπτωση η φήμη που κυκλοφόρησε πριν από τα Σεπτεμβριανά πογκρόμ στην Πόλη. Τύπος και κυβέρνηση κυκλοφόρησαν μια πλαστή «πληροφορία» πως δήθεν επίκειται σφαγή των Κυπρίων Τούρκων κατά τη διάρκεια διαδήλωσης του… ΑΚΕΛ! Το κομμουνιστικό κόμμα είχε τότε πλήθος μελών από την τουρκική μειονότητα. Εντούτοις, αυτό δεν απετέλεσε ανάχωμα στην εσκεμμένη διάδοση της εξωφρενικής αυτή «είδησης», η οποία, σε συνδυασμό με την προαναφερθείσα προβοκατορική βόμβα, ήταν αρκετή για να εξαπολύσουν τον προπαρασκευασμένο τουρκικό όχλο κατά των Ελλήνων της Βασιλεύουσας.<br /><br />Και μια άλλη, όχι και τόσο μικρή λεπτομέρεια: Τα φρικιαστικά εγκλήματα της ISIS, τα οποία δεν φαίνεται να συγκινούν ιδιαίτερα την Τουρκία. Και εδώ ουδεμία έκπληξη. Ας αναλογιστεί κανείς μόνο την κτηνώδη σφαγή των Κοντεμενιωτών το 1958, που συμπεριελάμβανε ακρωτηριασμούς και αποκεφαλισμούς.<br /><br />Αντίστοιχος των μυστικών εξοπλισμών της ISIS ήταν ο εξοπλισμός της TMT, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον εντοπισμό του πλοιαρίου Deniz τον Οκτώβριο του 1959, μεσούντων των συνομιλιών για εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μεταξύ 1959 και 1963 η Τουρκία διοχέτευε μυστικά όπλα και πυρομαχικά, ενώ εκπαίδευε Κύπριους Τούρκους. Η TMT ήταν στελεχωμένη με εν ενεργεία αξιωματικούς του τουρκικού στρατού και το επιχειρησιακό της κέντρο ήταν το περίφημο Γραφείο Ειδικού Πολέμου. Όπως και σήμερα στη Συρία, η Τουρκία υπέθαλπε συγκρούσεις σε όλο το νησί παραλύοντας το συνεταιρικό κυπριακό κράτος, εξωθώντας την μειονότητα στους περίκλειστους και ασφυκτικά ελεγχόμενους τουρκοκυπριακούς θύλακες.<br /><br />Πέραν ορισμένων καταδικαστέων περιστατικών, αν πραγματικά οι Κύπριοι Έλληνες ήθελαν να «γενοκτονήσουν» τους Κύπριους Τούρκους, θα μπορούσαν να το πράξουν μεταξύ 1964 και 1974. Δεν το έπραξαν όμως.<br /><br /><b>Πολιτική άρνησης και φίμωση της αντιπολίτευσης</b><br /><br />Η τρίτη ομοιότητα έχει να κάνει με την ένταση της έντονης τουρκικής άρνησης των ίδιων των γεγονότων στα οποία εμπλέκεται, ανεξαρτήτως του πόσο καλά τεκμηριωμένες είναι οι καταγγελίες. Αυτό είναι άλλωστε συνήθης πρακτική από τον καιρό των τελεσθεισών Γενοκτονιών. Η άρνηση λαμβάνει πολλές φορές τον χαρακτήρα ενεργητικής φυσικής φίμωσης. Μετά τη διαρροή των συζητήσεων για σχεδιασθείσα προβοκάτσια, η κυβέρνηση Ερντογάν απέκλεισε την πρόσβαση σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.<br /><br />Μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος, που αποκάλυψε τη διοχέτευση εθελοντών στην ISIS σε φορτηγά του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων, σκοτώθηκε σε ύποπτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Και πιο πρόσφατα, οι δημοσιογράφοι Can Dundar και Erden Gul της τουρκικής Cumhuriyet συνελήφθησαν και σύρθηκαν στο δικαστήριο με τις κατηγορίες της «προδοσίας» και της «κατασκοπίας», ακριβώς διότι αποκάλυπταν την διοχέτευση όπλων αλλά και τη διασύνδεση μεταξύ ISIS και Τουρκομάνων.<br /><br />Η σύγκριση του τελευταίου συμβάντος με την Κύπρο λαμβάνει μια μακάβρια χροιά. Τον Απρίλιο του 1962 στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα με το ίδιο όνομα, Cumhuriyet, οι δημοσιογράφοι Ayhan Hikmet και Ahmet Muzaffer Gurkan έγραψαν πως οι υπαίτιοι για τις βομβιστικές επιθέσεις στα τζαμιά ήταν Κύπριοι Τούρκοι εγκληματίες, που σκοπό είχαν να αναζωπυρώσουν τα διακοινοτικά πάθη. Οι δημοσιογράφοι διαφωνούσαν με τις μεθόδους και τα διχοτομικά σχέδια της TMT. O Denktas και άλλοι τούς κατηγόρησαν ως «προδότες» ως «πράκτορες» του Υπ. Εσωτερικών Πολύκαρπου Γιωρκάτζη. Ένα βράδυ πριν να δημοσιευθούν τα ονόματα των δραστών, μασκοφόροι της TMT εισέβαλαν στις οικίες τους και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ.<br /><br /><b>Συμπεράσματα</b><br /><br />Το «αιώνιο σύμπλεγμα ανασφάλειας» και το «εθνικό σύνδρομο ασφάλειας» της Τουρκίας είναι, σύμφωνα και με Τούρκους ακαδημαϊκούς, αυτά που καθοδηγούν την τουρκική αυτή συμπεριφορά. Μια συμπεριφορά η οποία, αν κριθεί επιφανειακά, φαντάζει ακατανόητη, ειδικά στο δυτικό κοινό, μεταξύ αυτών και στις ελλαδικές και κυπριακές πολιτικές ηγεσίες που όφειλαν, όντας θύματα, να γνωρίζουν πολύ καλύτερα.<br /><br />Τα παραδείγματα που παρουσιάσαμε είναι μονάχα σταγόνες στον ωκεανό. Η Τουρκία εκμεταλλεύεται τη ρευστότητα των σχέσεων μεταξύ του πλήθους των αντι-ασαντικών δυνάμεων, χρησιμοποιώντας την τακτική και επιχειρησιακή μεθοδολογία που εφάρμοσε ήδη στην Κύπρο. Η ISIS την εξυπηρετεί ως ένα χρήσιμο εργαλείο γενικής αποσταθεροποίησης και με το πρόσχημα της «προστασίας» των Τουρκομάνων η Τουρκία προωθεί τα κατά Νταβούτογλου νεο-οθωμανικά περιφερειακά επεκτατικά της σχέδια στα πλαίσια της νέας παγκόσμιας τάξης.<br /> <br /><i><b>Υποψήφιος Διδάκτωρ Εγκληματολογίας, Νομική Σχολή, Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου</b></i><br /> <br /> <a href="https://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Από την ΤΜΤ στην ISIS… Ο τουρκικός επεκτατισμός στο στάδιο της υλοποίησης

Ellada simera 0 09:07

Του ΛΑΜΠΡΟΥ Γ. ΚΑΟΥΛΛΑΜία σύντομη αντιπαραβολή της δράσης της TMT τού τότε με αυτήν της ISIS και των τουρκομανικών παραστρατιωτικών σχηματισμών σήμερα, που καταδεικνύει τις εκπληκτικές ομοιότητες.Η Τ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η ήττα της Τουρκίας στην Συρία, η προοπτική μιας εισβολής και η “αρρυθμία” του Ταγίπ

<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiigsQKVl-h0XxXRa61WSgbuuivnoIk83eRoglodo4x6KhTTyxNzS9ataJjJc68WDHKhz5JNVYAl639QEh0DAFQaHZBtfwuLXiTsDJmBVWVTEQaW9XDKMey1m11Lcfzts9EfnOyzZ39Ok/s1600/toyrkika+armata+maxis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiigsQKVl-h0XxXRa61WSgbuuivnoIk83eRoglodo4x6KhTTyxNzS9ataJjJc68WDHKhz5JNVYAl639QEh0DAFQaHZBtfwuLXiTsDJmBVWVTEQaW9XDKMey1m11Lcfzts9EfnOyzZ39Ok/s640/toyrkika+armata+maxis.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του Metin Gurcan<br /><br />H Συρία έχει αναδειχθεί σε εμπορεύσιμο προϊόν στην Τουρκία, όπου όλα τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αξιοποιούνται για εσωτερική κατανάλωση. Η Τουρκία φαίνεται πως έχει χάσει κάθε αίσθηση πραγματικότητας, όσον αφορά την Συρία, πάσχοντας από το πνεύμα της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων. <br /><br />Η τουρκική ηγεσία έχει εισβάλει στον χώρο του σουρεαλισμού στην προσπάθειά της να πείσει την κοινή γνώμη ότι στην Συρία η Άγκυρα κερδίζει.<br /><br />Την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου, ένας συνασπισμός αποτελούμενος από τον συριακό Στρατό, ιρανικές παραστρατιωτικές ομάδες, τη Χεζμπολάχ και ρωσικές ειδικές δυνάμεις, υποστηριζόμενος από τη ρωσική Αεροπορία, προήλασε βόρεια του Χαλεπίου. Αμέσως προκλήθηκε αρρυθμία στην Άγκυρα, καθώς ο στρατός του Άσαντ πολιορκεί πλέον το Χαλέπι, το οποίο κατείχαν οι αντικαθεστωτικοί από το 2012. Επίσης, η συριακή προέλαση αποκόπτει τις γραμμές ανεφοδιασμού με την Τουρκία. Ο κίνδυνος κουρδικής προέλασης δυτικά του Ευφράτη προκαλεί επιπλέον νευρικότητα στην Άγκυρα.<br /><br />Το 2015 τίποτα στην Συρία δεν εξελίχθηκε όπως η Τουρκία σχεδίασε. Μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, στις 24 Νοεμβρίου, η Άγκυρα έπαψε να αποτελεί ανεξάρτητο και αποτελεσματικό παίκτη στην Συρία. Η πολιορκία του Χαλεπίου, ωστόσο, έχει προκαλέσει μια νέα προσφυγική ροή, παρέχοντας στην Άγκυρα την ευκαιρία να ενισχύσει τη θέση της στην Συρία, επεμβαίνοντας στο έδαφος της χώρας αυτής.<br /><br />«Αυτή είναι η καλύτερη ώρα για επέμβαση στην Συρία», αναφέρουν τα φιλοκυβερνητικά μέσα στην Τουρκία, τα οποία προκρίνουν την στρατιωτική εισβολή, καθώς δεν μπορεί να επιτραπεί η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα το οποίο θα ελέγχεται από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Επίσης τονίζουν ότι πρέπει να εξαλειφτεί ο κίνδυνος που προέρχεται από το κουρδικό PYD και πως η Τουρκία δεν πρέπει να μείνει εκτός παιχνιδιού στην Συρία.<br /><br />Ορισμένοι από τους φιλοκυβερνητικούς αρθρογράφους ζητούν άμεση στρατιωτική επέμβαση στον θύλακα της Τζαραμπούς, βόρεια της Αζάζ. Στρατιωτικές πηγές στην Άγκυρα αναφέρουν ότι άνθρωποι σε καίριες κυβερνητικές θέσεις θεωρούν τις εξελίξεις στο Χαλέπι ως μια τελευταία ευκαιρία για την Τουρκία να επιστρέψει ως δυναμικός παίκτης στην Συρία. Οι ίδιοι φοβούνται πως αν η Άγκυρα δεν καταφέρει να αξιοποιήσει τα γεγονότα στο Χαλέπι η Τουρκία θα τεθεί, οριστικά, στο περιθώριο του συριακού παιχνιδιού.<br /><br />Ήδη από την άνοιξη του 2015 υπήρχαν φωνές στην Άγκυρα που ζητούσαν στρατιωτική επέμβαση στην Συρία, αλλά η ρεαλιστική άποψη της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας επικράτησε. Ο κίνδυνος μιας στρατιωτικής εμπλοκής, δεδομένης της πολύπλοκης συριακής δυναμικής και η αναγκαιότητα η όποια επέμβαση να έχει κάποια νομιμοποίηση, οδήγησε τους στρατιωτικούς στην άποψη αυτή. Μήπως όμως οι τελευταίες εξελίξεις αυξάνουν τις πιθανότητες τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης;<br /><br />Η Άγκυρα οφείλει να λάβει υπόψη της πέντε βασικά σημεία πριν από κάθε επέμβαση. Το πρώτο αφορά το απλό, τεχνικό ζήτημα, της αεροπορικής υποστήριξης μιας τέτοιας υποστήριξης, χωρίς την οποία είναι αδύνατο να ριχθούν χερσαίες δυνάμεις σε μια επιχείρηση που μπορεί να διαρκέσει μήνες.<br /><br />Η εγγύς αεροπορική υποστήριξη των χερσαίων δυνάμεων, η αναγνώριση, η επιτήρηση, αλλά και οι κινήσεις στρατευμάτων με αεροσκάφη και ελικόπτερα είναι ζωτικής σημασίας. Και το ερώτημα είναι αν η Ρωσία, η οποία έχει de facto δημιουργήσει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στην Συρία, θα επιτρέψει μια τέτοια τουρκική κίνηση.<br /><br />Η παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου, στις 29 Ιανουαρίου, από ρωσικό Su-34, ήταν ξεκάθαρο σημάδι για την αποφασιστικότητα της Μόσχας να ελέγξει την περιοχή. Αν η Ρωσία δεν επιτρέψει την είσοδο τουρκικών αεροσκαφών στον συριακό εναέριο χώρο θα παρέχουν οι ΗΠΑ αεροπορική υποστήριξη στις τουρκικές χερσαίες δυνάμεις;<br /><br />Κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε σχετική συμφωνία με της ΗΠΑ, αλλά και την άσκηση πίεσης στη Ρωσία να μην εμποδίσει μια σχετική ενέργεια. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι τουρκικές χερσαίες δυνάμεις θα μπορούσαν να υποστηριχθούν από το φίλιο πυροβολικό, σε βάθος 40 χλμ. εντός του συριακού εδάφους. Μια τέτοια θεώρηση όμως δεν είναι ρεαλιστική.<br /><br />Το δεύτερο ζήτημα αφορά τις τουρκικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική. Αν και η Άγκυρα θα στηριχθεί, ενδεχομένως, στην υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και του Μπαχρέιν, αν έχει απέναντί της τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, τα πράγματα δυσκολεύουν.<br /><br />Το τρίτο ζήτημα αφορά το πικρό χάπι που η Άγκυρα θα υποχρεωθεί, αργά ή γρήγορα να καταπιεί. Για να αποφύγει να εμπλακεί σε πολλαπλά μέτωπα πρέπει να εξασφαλίσει την υποστήριξη είτε των Κούρδων του PYD, είτε του στρατού του Άσαντ, καθώς η Τουρκία δεν μπορεί να πολεμήσει, ταυτόχρονα, κατά του Άσαντ, των Κούρδων και του Ισλαμικού Κράτους.<br /><br />Το τέταρτο ζήτημα αφορά την συνεχιζόμενη σύγκρουση της Τουρκίας με το ΡΚΚ καθώς οι Κούρδοι της Τουρκίας αντιδρούν και στη στάση της Άγκυρας έναντι των ομοφύλων τους στη Συρία. Και είναι λογικό να θεωρείται η βόρεια Συρία ως το βασικό μέτωπο της σύγκρουσης Τουρκίας-ΡΚΚ, με δευτερεύων μέτωπο αυτό της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Σε μια τέτοια εξέλιξη τουρκική επέμβαση στην Συρία, θα αναζωπυρώσει τις συγκρούσεις στην Τουρκία.<br /><br />Το πέμπτο και τελευταίο ζήτημα αφορά αυτή καθαυτή τη φύση των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Η εμπειρία του Αφγανιστάν και του Ιράκ έδειξαν πως, ανεξαρτήτως των λόγων ή της νομιμότητας μιας εισβολής, το θεμελιώδες ερώτημα είναι αυτό της απεμπλοκής.<br /><br />Οι κίνδυνοι αποστολής δυνάμεων στην Συρία είναι πολύ μεγάλος, καθώς τα δεδομένα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Επίσης η απεμπλοκή από μια τέτοια κατάσταση έχει συνήθως υψηλό οικονομικό και πολιτικό κόστος.<br /> <br /> <a href="https://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Η ήττα της Τουρκίας στην Συρία, η προοπτική μιας εισβολής και η “αρρυθμία” του Ταγίπ

Ellada simera 0 09:00

Του Metin GurcanH Συρία έχει αναδειχθεί σε εμπορεύσιμο προϊόν στην Τουρκία, όπου όλα τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αξιοποιούνται για εσωτερική κατανάλωση. Η Τουρκία φαίνεται πως έχει χάσει κάθε αί… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια