Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Η αναγκαιότητα της σύγκρουσης.

Ellada simera 0 οικονομία, Πολιτική 14:24

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQX44AMQF_I81NBASPgLuyFd9TraIsaOrwXs7hMxjp_v6Y93lB5zdchw8avXPAFutTYUquSCpsmIDVsImZZ6_px0vT9hwX0HAnjZPLVWLxnSQmlGkf5l3LYfh5EI-79YiTmswZCY4XjzPJ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF946.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQX44AMQF_I81NBASPgLuyFd9TraIsaOrwXs7hMxjp_v6Y93lB5zdchw8avXPAFutTYUquSCpsmIDVsImZZ6_px0vT9hwX0HAnjZPLVWLxnSQmlGkf5l3LYfh5EI-79YiTmswZCY4XjzPJ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF946.jpg" width="640" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq">
Όπως πολύ σωστά δήλωσε ο υπουργός οικονομικών, εάν η Ελλάδα δεν ρισκάρει τη ρήξη, δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα της - με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε «αέναη» αποικία των δανειστών της, ενώ οι Έλληνες σε σκλάβους χρέους...</blockquote>
του ΒΑΣΙΛΗ ΒΙΛΙΑΡΔΟΥ 
 
"Αναγνώστης: Σας διαβάζω συχνά και βλέπω αλλαγές στις απόψεις σας. Κάποιες φορές γράφετε πως η διαπραγμάτευση πρέπει να είναι ήπια και κάποιες άλλες σκληρή. Ορισμένες φορές αναφέρετε πως το χρέος δεν μπορεί να διαγραφεί πραξικοπηματικά από την Ελλάδα, ενώ άλλες πως πρέπει να το απαιτήσουμε άμεσα. Γνωρίζετε ότι η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή στον αέρα, πως η αλλαγή του κράτους είναι μια τεράστια και χρονοβόρα διαδικασία, καθώς επίσης ότι, δεν μπορεί να ζητήσει τα πάντα «μονοκονδυλιά» - το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα. 
Έχει μηδενική φερεγγυότητα διεθνώς, πρέπει να αποδείξει ότι έχει αλλάξει την κυβερνητική πολιτική της, πως οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να γίνουν πρακτικά (ενώ σήμερα είναι μόνο στα λόγια), ότι πρέπει να ισχυροποιηθούν τα... 
«ρεύματα υποστήριξης» από τις άλλες χώρες, καθώς επίσης πως η χώρα μας πρέπει να αλλάξει τις «δομές» της, για να μπορέσει να διαπραγματευτεί το χρέος της δυναμικά και επί της ουσίας. 
Αυτά είχα διακρίνει ως θέσεις σας, ενώ τονίζετε πάντα πως και για την Ευρώπη το πλήγμα θα είναι μεγάλο, εάν η Ελλάδα αναγκαστεί να εγκαταλείψει εκούσια το ευρώ. Εν τούτοις, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι δυνατότητες ανάκαμψης όλων των υπολοίπων είναι πολύ μεγαλύτερες, σχετικά με τις δικές μας. 
 
Απάντηση: Ελπίζουμε να μην θεωρείτε πως πρέπει να κρατάει κανείς σταθερά και στην ίδια κατεύθυνση το τιμόνι του πλοίου, όταν η θάλασσα αγριεύει και τα κύματα μεγαλώνουν. Αλλαγές στις βασικές θέσεις δεν υπάρχουν, όμως σε ορισμένα σημεία, οι στρατηγικές προτάσεις έχουν μετεξελιχθεί, ώστε να συμβαδίζουν με τυχόν αλλαγές στις επικρατούσες συνθήκες. Θα πρέπει να κατανοήσουμε, πως οικονομική πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνικο-πολιτική ιδεολογία, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό «αμετάλλακτη». 
Σε ορισμένα σημεία πάντως έχετε δίκιο, αλλά το χρέος έχει ξεπεράσει πλέον το 180% ξανά, οι αγορές έχουν κλείσει οριστικά μετά τα λάθη των δύο μεγάλων κομμάτων στις αρχές Οκτωβρίου, οι Έλληνες έχουν εξαθλιωθεί και χρειάζονται προοπτικές - χωρίς τις οποίες δεν θα συναινέσουν σε πραγματικές αλλαγές. 
 
Η μείωση του χρέους θα δημιουργούσε την απαιτούμενη αισιοδοξία - εάν υποθέσουμε βέβαια πως η σημερινή κυβέρνηση έχει την πρόθεση, καθώς επίσης την ικανότητα να εφαρμόσει πιστά αυτά που έχει εξαγγείλει. Διαφορετικά, η απογοήτευση θα είναι πολύ μεγάλη και το χάος καιροφυλακτεί. 
 
Αναγνώστης: Η μείωση του χρέους, η διαγραφή μεγάλου μέρους του δηλαδή, ξέρετε καλά πως αυτή τη στιγμή δεν θα γίνει αποδεκτή. Επομένως, εάν επιμένουμε σε κάτι τέτοιο τώρα, θα καταστραφούμε μόνοι μας. Το πρόγραμμα που θα παρουσιάσει ο υπουργός οικονομικών αύριο είναι ρεαλιστικό και μπορεί να γίνει αποδεκτό. 
Αυτό θα δώσει χρόνο στην κυβέρνηση, έτσι ώστε να δρομολογήσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει εξαγγείλει - καθώς επίσης να γεμίσει τα κρατικά ταμεία, με τα τεράστια ποσά της φοροδιαφυγής. Εάν ολοκληρώσει δε τη δικαστική έρευνα, όσον αφορά την υπεξαίρεση τεραστίων ποσών, κατάσχοντας τα χρήματα που έχουν κλαπεί από το ελληνικό δημόσιο, διαφεύγοντας στο εξωτερικό, θα έχει επαρκείς πόρους για να προβεί σε μέτρα ανακούφισης των ασθενέστερων. 
 
Μόνο με αυτόν τον τρόπο, έχοντας αποκτήσει ξανά φερεγγυότητα και σταθερότητα, μπορεί να συζητήσει ρεαλιστικά για τη διαγραφή μέρους του χρέους. Όταν ολοκληρώσει το λογιστικό έλεγχο του χρέους, θα μπορεί να μιλήσει και με αριθμούς - κάτι που σήμερα είναι αδύνατον. 
 
Είναι η πρώτη φορά που ανοίγονται οι «φάκελοι της διαπλοκής και της διαφθοράς», από τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Αυτή η κυβέρνηση δεν πρέπει να πτωχεύσει και το συγκεκριμένο έργο πρέπει να ολοκληρωθεί. 
 
Απάντηση: Η διαγραφή χρέους ήταν η βασικότερη δέσμευση της σημερινής κυβέρνησης, ο κύριος λόγος που κέρδισε τις εκλογές, το επίκεντρο των κατηγοριών που σωστά εξαπέλυε εναντίον του τότε πρωθυπουργού (επειδή αυτός επέμενε πως το χρέος είναι βιώσιμο), καθώς επίσης η αφορμή για τις πρόωρες εκλογές - οι οποίες εύχομαι να αποδειχθεί πως δεν ήταν μοιραίες. Τυχόν αλλαγή στάσης, θα ήταν αρκετή για να χάσει η παρούσα κυβέρνηση την εκλογική της ισχύ, επομένως και να μην είναι σε θέση να επιβάλλει τις όποιες θέσεις – απαιτήσεις της στους ξένους εταίρους μας. Η εκλογική πλειοψηφία που κέρδισε το νέο κόμμα, είναι σημαντικά χαμηλότερη (41%, με συνεργασία κομμάτων, έναντι 48% των προηγούμενων κυβερνήσεων) και επομένως οι πολίτες διατηρούν ακόμη στάση επιφυλακτική. Μια απότομη μεταστροφή στις βασικές θέσεις του κυβερνώντος κόμματος και μάλιστα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από την εκλογή του, θα διακινδύνευε την πολιτική σταθερότητα της χώρας. 
Τα υπόλοιπα ελπίζουμε όλοι, αλλά και θα βοηθήσουμε, να επαληθευτούν στην πράξη - επειδή δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που τα ακούμε. 
 
Αναγνώστης: Χωρίς λογιστικό έλεγχο του χρέους, οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να δεχτούν διαγραφή. Η διαδικασία όμως αυτή απαιτεί χρόνο, ενώ πρώτη προτεραιότητα είναι η σταθεροποίηση της χώρας - χωρίς την οποία είναι αδύνατον να διενεργηθούν υγιείς επενδύσεις. 
Χωρίς την πάταξη της διαφθοράς, όσο χρήματα και αν δοθούν στην Ελλάδα, θα καταλήξουν στις γνωστές «μαύρες τρύπες». Επειδή τώρα αναφερθήκατε στις εκλογές, θα σας θυμίσω πως η κυβέρνηση τις κέρδισε, όταν αναφέρθηκε σε λύση εντός του ευρώ - κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε 
 
Απάντηση: Η Ελλάδα είναι εντός του ευρώ, ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση εκεί αναζητούσε τις λύσεις, απαιτώντας τα ίδια - την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, με χαμηλά επιτόκια. Εάν δεν μεσολαβούσαν δε οι πρόωρες εκλογές, θα το είχε πιθανότατα πετύχει - ενδεχομένως μαζί με την έξοδο στις αγορές, κάτι που σήμερα αποτελεί πλέον παρελθόν". 
 
Άρθρο 
 
Θεωρήσαμε σκόπιμο να δημοσιεύσουμε τον ελαφρά διαμορφωμένο παραπάνω «διάλογο» με αναγνώστη της σελίδας - επειδή φαίνεται πώς σκέφτονται ορισμένοι Έλληνες, όσον αφορά τα θέματα που απασχολούν την πατρίδα μας. Έχουμε φυσικά την πεποίθηση ότι κανένας δεν είναι αλάνθαστος, πως όλες οι απόψεις είναι σεβαστές, ενώ δύσκολα μπορούν να κριθούν με απόλυτη σιγουριά. 
 
Επίσης πως όταν οι καιροί αλλάζουν, πρέπει να αλλάζουμε και εμείς - υπενθυμίζοντας το ρητό του Balzac, σύμφωνα με το οποίο «Όταν ο άνθρωπος καυχιέται πως ποτέ δε θα αλλάξει τις πεποιθήσεις του, όταν δηλαδή αναλαμβάνει την υποχρέωση να πατάει πάντοτε σε μια ίσια γραμμή, τότε είναι ένας ανόητος, όντας σίγουρος ότι είναι αλάνθαστος». 
 
Ανεξάρτητα τώρα από όλα αυτά, είναι εύλογο πως πρέπει κανείς να διαπραγματεύεται ήρεμα αλλά αποφασιστικά, γνωρίζοντας ακριβώς τι επιδιώκει - προφανώς δε να μπορεί να πείσει τους συνομιλητές του τεκμηριωμένα, έχοντας απόλυτη γνώση του θέματος, για το οποίο αναζητάει μία ρεαλιστική, μακροπρόθεσμα βιώσιμη λύση. 
 
Στα πλαίσια αυτά, εάν η Ελλάδα ζητήσει σήμερα μία επόμενη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των χρεών της, με οποιονδήποτε «τεχνικό» τρόπο, ο οποίος θα εμπεριέχει τόκους, δεν πρόκειται την εμπιστευθούν μελλοντικά ούτε οι εταίροι της, ούτε οι αγορές - αφού όλοι γνωρίζουν πως το δημόσιο χρέος μας, στο 180% του ΑΕΠ, μετά την καταστροφή που προκάλεσε η Τρόικα στην ελληνική οικονομία, δεν είναι πλέον βιώσιμο. 
 
Εάν όμως δεν μας εμπιστευθούν ούτε οι εταίροι μας, ούτε οι αγορές, τότε θα παραμείνουμε δυστυχώς στον ορό του ΔΝΤ και της Γερμανίας, «αέναη» αποικία και σκλάβοι χρέους στο διηνεκές - ενώ θα μεταφέρουμε τα χρέη μας στις επόμενες γενιές, επαυξημένα από τους τόκους. 
 
Περαιτέρω, επίσης όλοι γνωρίζουν πως είναι «φύσει αδύνατον» να έχουμε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, σύμφωνα με τη δέσμευση της κυβέρνησης, εάν αυξήσουμε παράλληλα τις δαπάνες - οπότε ότι θα πρέπει να χρηματοδοτούνται τα ελλείμματα με δανεικά από τις αγορές, στις οποίες όμως δεν έχουμε πρόσβαση. Όταν ισχυριζόμαστε επί πλέον πως δεν θα χρειαστούμε νέα δάνεια, τότε γινόμαστε αστείοι - δεν μας πιστεύει κανείς. 
 
Από την άλλη πλευρά, όταν αναφέρουμε πως ο στόχος μας είναι να επιτύχουμε πρωτογενώς (προ τόκων) ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς ή, έστω, ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1,5%, τότε αποδεχόμαστε πως το δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται, τουλάχιστον κατά το ποσόν των τόκων. Επομένως, δεν πρόκειται να έχουμε ποτέ πρόσβαση στις αγορές, επειδή δεν θα διακινδυνεύσουν να επενδύσουν σε μία χώρα, το δημόσιο χρέος της οποίας υπερβαίνει το 180% του ΑΕΠ της. 
 
Όσον αφορά τώρα το παράδειγμα που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση, λέγοντας ότι η Ιαπωνία δεν έχει πρόβλημα χρηματοδότησης, παρά το ότι τι δημόσιο χρέος της είναι της τάξης του 235% του ΑΕΠ της, ξέχασε προφανώς δύο πολύ σημαντικές παραμέτρους: αφενός μεν ότι η χώρα δανείζεται από το εσωτερικό της, σε ποσοστό πάνω από 90% και με σχεδόν μηδενικά επιτόκια, αφετέρου πως ο παραγωγικός της μηχανισμός, ειδικά οι εξαγωγικός, μάλλον δεν συγκρίνεται με αυτόν της Ελλάδας. Επίσης πως η Ιαπωνία έχει τη νομισματική κυριαρχία, την οποία έχει απολέσει η πατρίδα μας - παραδίδοντας την στην ΕΚΤ, οπότε στη Γερμανία. 
 
Η θέση μας 
 
Κατά τη δική μας άποψη, κάτω από τις σημερινές προϋποθέσεις, η ονομαστική διαγραφή χρέους της τάξης του 50%, η μείωση του δηλαδή κατά 160 δις € περίπου, είναι απαραίτητη για να καταστεί βιώσιμο - οπότε να μας εμπιστευθούν οι εταίροι μας, καθώς επίσης οι αγορές. 
 
Προφανώς δεν έχουμε την ψευδαίσθηση πως είναι εύκολο κάτι τέτοιο, ενώ δεν θα επιχειρούσαμε σε καμία περίπτωση μονομερείς ενέργειες, διακινδυνεύοντας την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ - η οποία, λόγω της καταστροφής του παραγωγικού μας ιστού, καθώς επίσης της τεράστιας εξάρτησης μας από τις εισαγωγές, θα ήταν αυτοκτονική. Εν τούτοις, θα επιμέναμε στη θέση μας, αφήνοντας τους άλλους να αποφασίσουν, με δική τους ευθύνη - αφού οτιδήποτε άλλο θα ήταν ανειλικρινές. 
 
Όσον αφορά τώρα τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους θα ζητούσαν κάτι ανάλογο πολλές άλλες χώρες της Ευρωζώνης, χωρίς να το αποκλείουμε θεωρούμε ότι μόνο εμείς έχουμε το ηθικό έρεισμα - επειδή η χώρα μας έχει καταστραφεί από τα μέτρα που της επιβλήθηκαν από την Τρόικα, κάτι που δεν έχει συμβεί στα υπόλοιπα κράτη, ενώ η διαγραφή μπορεί να τεκμηριωθεί με πολλούς τρόπους (ανάλυση). 
 
Η μοναδική ίσως χώρα που θα μπορούσε και θα έπρεπε να απαιτήσει κάτι ανάλογο, μία διαγραφή δηλαδή της τάξης των 60 δις €, είναι η Ιρλανδία - οι Πολίτες της οποίας υποχρεώθηκαν άδικα από την ΕΚΤ, να αναλάβουν τα χρέη των τραπεζών τους (άρθρο). Εν τούτοις, η λοιπή συμπεριφορά της Ευρώπης απέναντι στην Ιρλανδία ήταν πολύ πιο θετική, συγκριτικά με την Ελλάδα - αφού της επιτράπηκαν οι χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές, οπότε η παραμονή των αμερικανικών επιχειρήσεων στα εδάφη της, με τεράστια πλεονεκτήματα για την οικονομία της. 
 
Περαιτέρω, η τοποθέτηση της σημερινής κυβέρνησης πριν από τις εκλογές, σύμφωνα με την οποία απαιτούσε μία ανάλογη αντιμετώπιση με αυτήν της Γερμανίας το 1953 (όπου καμία άλλη χώρα δεν ζήτησε τότε τα ίδια), ήταν απολύτως εύλογη και σωστή. Πόσο μάλλον όταν η Ελλάδα έκανε μεν πολλά λάθη, αλλά δεν αιματοκύλισε την Ευρώπη - ενώ η οικονομία της καταστράφηκε εντελώς, σχεδόν όπως αυτή της Γερμανίας, μετά το 2010 με αποκλειστική ευθύνη της Τρόικας. Υπενθυμίζουμε πως στη Γερμανία τότε προσφέρθηκαν τα εξής: 
 
(α) Ονομαστική διαγραφή του δημοσίου χρέους της, περίπου κατά 50%, με την επιβάρυνση των φορολογουμένων Πολιτών 23 συνολικά χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. 
(β) Πληρωμή των υπολοίπων με περίοδο χάριτος, καθώς επίσης με ρήτρα εξαγωγών - όπου δυστυχώς η κυβέρνηση μας ζήτησε ρήτρα ανάπτυξης, η οποία δεν είναι το ίδιο. Η αποπληρωμή λοιπόν των χρεών της Γερμανίας συνδέθηκε με την αύξηση των εξαγωγών της - γεγονός που σημαίνει ουσιαστικά ότι, οι «χώρες-πελάτες» της επιβαρύνθηκαν έμμεσα και με τα υπόλοιπα χρέη της. 
(γ) Σχέδιο Marshall για την ανοικοδόμηση της, καθώς επίσης για την αναβίωση του παραγωγικού της μηχανισμού, με κέντρο βάρους τις εξαγωγές. Η ελληνική κυβέρνηση πάντως δεν έχει ζητήσει με σαφήνεια κάτι ανάλογο - χωρίς το οποίο όμως η διαγραφή χρέους είναι «δώρο άδωρο», αφού η Ελλάδα θα βρεθεί ξανά στην ίδια θέση, μετά από μερικά χρόνια. 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsjVuRV8dkitWUUzVtsc29GGsIu_XtiPTe1d4KWwHoVXSPe7FDGCPJXZjegIVdrjMxMkvEjUYW-W89yITtVIHICzD3TW0CgzaK2jIdmeS37GnxfGyCx5ZJpTQGqJA0h3UAkFOpKNgXjUY/s1600/graph.png"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsjVuRV8dkitWUUzVtsc29GGsIu_XtiPTe1d4KWwHoVXSPe7FDGCPJXZjegIVdrjMxMkvEjUYW-W89yITtVIHICzD3TW0CgzaK2jIdmeS37GnxfGyCx5ZJpTQGqJA0h3UAkFOpKNgXjUY/s1600/graph.png" /></a>Ειδικότερα, παρά το ότι το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών μας είναι σήμερα, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ελαφρά θετικό (γράφημα), δεν είναι διατηρήσιμο - επειδή οφείλεται κυρίως στη μείωση των εισαγωγών και όχι στην αύξηση των εξαγωγών, οπότε κάποια στιγμή θα επιστρέψει στα ελλείμματα. 
 
Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, η Ελλάδα χρειάζεται μεγάλες επενδύσεις στον παραγωγικό της μηχανισμό - οι οποίες είναι απίθανο να διενεργηθούν, εάν δεν βοηθηθεί από την Ευρώπη, όπως ακριβώς η Γερμανία το 1953. 
 
Πόσο μάλλον όταν η επόμενη χρηματοπιστωτική καταιγίδα είναι προ των πυλών, ενώ φυσικά θα επιταχυνθεί, εάν η Γερμανία παραμείνει αρνητική, όσον αφορά την ενίσχυση της Ελλάδας - με πρώτα θύματα την Ιταλία και την Ισπανία (ανάλυση), οι οποίες ευρίσκονται στα όρια της στάσης πληρωμών, αντιμετωπίζοντας τεράστια προβλήματα στο εσωτερικό τους. 
 
Επίλογος 
 
Δεν ισχυριζόμαστε φυσικά πως δεν κάνουμε λάθος ή πως η θέση μας δεν έχει σφάλματα - αφού κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον εγωιστικό. Θεωρούμε όμως πως κάπου εκεί θα πρέπει να αναζητηθεί η λύση των προβλημάτων μας - με ειλικρίνεια, με ρεαλισμό αλλά και με την απαιτούμενη υπομονή, έτσι ώστε να γίνει από όλους κατανοητή. 
 
Είμαστε πάντως βέβαιοι πως, ακόμη και αν δοθεί η καλύτερη δυνατή λύση στη χώρα μας, το πρόβλημα της Ευρωζώνης θα συνεχίσει να υπάρχει - αφού δεν οφείλεται στην Ελλάδα, αλλά στη Γερμανία. Εάν η χώρα αυτή συνεχίσει να «απομυζεί» τους εταίρους της, τρεφόμενη από τις σάρκες τους και επιβοηθούμενη από την κρίση, η Ευρωζώνη θα διαλυθεί. 
 
Απόδειξη αποτελούν τα τεράστια εμπορικά της πλεονάσματα, τα οποία αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο τον τελευταίο χρόνο - επειδή όλοι γνωρίζουν πως τα πλεονάσματα του ενός είναι ίσα με τα ελλείμματα του άλλου. 
 
Πως η εξίσωση δηλαδή είναι μηδενικού αθροίσματος (πλεονάσματα + ελλείμματα = μηδέν) οπότε, εάν η Γερμανία συνεχίσει την ίδια εγωιστική πορεία, όλες οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης, η μία μετά την άλλη, θα χρεοκοπήσουν παραμένοντας στο ευρώ - κάτι που φυσικά θα το καταλάβουν κάποια στιγμή, επιλέγοντας την έξοδο τους. 
 
Υστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε ότι, εμείς είχαμε αναφερθεί πρώτοι στη συμφωνία του 1953 της Γερμανίας, πριν από την εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα το 2010, ζητώντας τότε μόνο το δεύτερο σκέλος της: την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής με τα επιτόκια της ΕΚΤ, με μία περίοδο χάριτος έτσι ώστε να ξεφύγουμε από την ύφεση, καθώς επίσης με ρήτρα εξαγωγών. 
 
Εκείνη την εποχή η ελληνική οικονομία δεν είχε ακόμη καταστραφεί, η ανεργία δεν είχε εκτοξευθεί στα ύψη, δεν είχαν χρεοκοπήσει εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι Έλληνες δεν είχαν εξαθλιωθεί - ενώ η χώρα δεν είχε βυθιστεί στον απόλυτα καταστροφικό αποπληθωρισμό, ο οποίος αυξάνει από τη φύση του τα χρέη (ανάλυση). 
 
Στη συνέχεια είμαστε αντίθετοι με το PSI (ανάλυση), γνωρίζοντας πως θα πλήρωναν το 50% οι ίδιοι οι Έλληνες - ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, δημόσιοι οργανισμοί, ιδιώτες Έλληνες ομολογιούχοι. Γνωρίζαμε επίσης πως θα χρεοκοπούσε το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας, καθιστώντας αναγκαία την ανακεφαλαιοποίηση του - η οποία «κατανάλωσε» το υπόλοιπο 50% της διαγραφής (εκτός από την υποθήκευση της χώρας, το αγγλικό δίκαιο που επιβλήθηκε κοκ.). 
 
Παραμείναμε δε σταθεροί στις ίδιες θέσεις, έως τις αρχές του Οκτωβρίου του 2014, όπου η Ελλάδα είχε ακόμη τη δυνατότητα να ανακάμψει, εάν η Ευρώπη τηρούσε την υπόσχεση της του 2012, για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής με χαμηλά επιτόκια - καθώς επίσης εάν δεν προκηρύσσονταν πρόωρες εκλογές. Έκτοτε χάθηκε οριστικά η πρόσβαση μας στις αγορές, η οποία είναι μάλλον αδύνατον να ανακτηθεί, εάν δεν μεσολαβήσει η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. 
<a href="http://www.analyst.gr/">www.analyst.gr</a> – Βασίλης Βιλιάρδος 
 
<a href="http://ellinikoforoum.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η αναγκαιότητα της σύγκρουσης.

Όπως πολύ σωστά δήλωσε ο υπουργός οικονομικών, εάν η Ελλάδα δεν ρισκάρει τη ρήξη, δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα της - με αποτέλε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Κομισιόν βάζει «ταφόπλακα» στην εξαγορά ΔΕΣΦΑ από SOCAR – Στον «αέρα» ο TAP – Επανέρχονται οι Ρώσοι

Ellada simera 0 οικονομία 14:07

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbiqX-gnr2-T_dtlIh5WkHpgNyTxlz3I1YwoF01VIAQHctoHWO7I8DWR449rsU4JeBeojRIsZi0LirrSzf-jBvxp6TN_Mh1J0uVh2XYdo4Ss7-CXeI2PBrohf7JpYft1p7hIJ9IRxfo5j6/s1600/TAP.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbiqX-gnr2-T_dtlIh5WkHpgNyTxlz3I1YwoF01VIAQHctoHWO7I8DWR449rsU4JeBeojRIsZi0LirrSzf-jBvxp6TN_Mh1J0uVh2XYdo4Ss7-CXeI2PBrohf7JpYft1p7hIJ9IRxfo5j6/s1600/TAP.jpg" width="640" /></a></div>
 
ΑΝΘΡΑΚΑΣ ΟΙ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Α.ΣΑΜΑΡΑ 
<div>
«Ταφόπλακα» στην πολυδιαφημιζόμενη από την κυβέρνηση του Α. Σαμαρά εξαγορά του ΔΕΣΦΑ από την εταιρεία SOCAR βάζει η Κομισιόν παραπέμποντας στις καλένδες τη διερεύνηση για το κατά πόσο μπορεί να επηρεασθεί ο ευρωπαϊκός ανταγωνισμός, διαδικασία απαραίτητη για την ολοκλήρωση της μεταβίβασης των μετοχών στους Αζέρους.</div>
<div>
</div>
<div>
Η εμπλοκή αυτή θέτει πλέον εν αμφιβόλω και τα σχέδια για τον αγωγό TAP, αφού ΔΕΣΦΑ και TAP πήγαιναν «πακέτο», και ανοίγει ξανά διάπλατα η ενεργειακή πόρτα για τους Ρώσους που ήδη έχουν συμπεριλάβει στα σχέδια τους την Ελλάδα με το αγωγό τον οποίο θέλουν να κατασκευάσουν παρακάμπτοντας την Ουκρανία και μεταφέροντας την «πηγή» του φυσικού αερίου για την Ευρωπαϊκή Ένωση στα ελληνοτουρκικά σύνορα.</div>
<div>
</div>
<div>
Οι εξελίξεις «τρέχουν» και φαίνεται πλέον να δημιουργούνται νέα δεδομένα μέσα από τα οποία η Ελλάδα μπορεί να ωφεληθεί. Γιατί η εξαγορά του 66% των μετοχών του ΔΕΣΦΑ από την SOCAR που προωθούσε ο Αντώνης Σαμαράς μόνο και μόνο για να δείξει πώς προχωρά σε αποκρατικοποιήσεις κάθε άλλο παρά ωφέλιμη για τη χώρα ήταν, αφού το αντίτιμο προσδιορίστηκε μόλις στα 400 εκατ. ευρώ.</div>
<div>
</div>
<div>
Το μείζον σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το ναυάγιο επέρχεται όχι λόγω ελληνικής παρέμβασης από τη νέα κυβέρνηση, αλλά από την ίδια την Κομισιόν με μία απόφαση μάλιστα η οποία ελήφθη προεκλογικά και δημοσιοποιείται τώρα.</div>
<div>
</div>
<div>
Συγκεκριμένα με απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού που ελήφθη στις 21 Ιανουαρίου και αναρτήθηκε μόλις προ ημερών στην ιστοσελίδα της, η Κομισιόν παγώνει χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα τη διαδικασία έρευνας που διεξήγε γύρω από τη μεταβίβαση του 66% του ΔΕΣΦΑ στη Socar αντί 400 εκατ. ευρώ.</div>
<div>
</div>
<div>
Η έρευνα επρόκειτο να ολοκληρωθεί στις 22 Απριλίου και, όπως είχε πει ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος πρόσφατα επισκέφθηκε και το Μπακού, «οι περαιτέρω κινήσεις της κυβέρνησης για την τύχη του ΔΕΣΦΑ θα δρομολογηθούν μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού, στην οποία εκκρεμεί προς εξέταση η συγκεκριμένη εξαγορά».</div>
<div>
</div>
<div>
Στην ανακοίνωσή της, ωστόσο, η ΕΕ μιλάει για «αναστολή του χρονοδιαγράμματος ολοκλήρωσης της έρευνας» χωρίς να αναγράφει νέο χρονοδιάγραμμα, κάτι ερμηνεύεται και ως οριστικό πάγωμα στο θέμα του ΔΕΣΦΑ, της μόνης από τις ενεργειακές ιδιωτικοποιήσεις που… έτρεχε.</div>
<div>
</div>
<div>
Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν πώς η Κομισιόν ουδέποτε είδε με θέρμη την προοπτική να περάσει στους Αζέρους η πλειοψηφία των μετοχών του διαχειριστή του ελληνικού συστήματος αγωγών φυσικού αερίου και άφησε το θέμα να σέρνεται και τον Αντώνη Σαμαρά προφανώς να πιστεύει πώς προχωρά το success story του.</div>
<div>
</div>
<div>
Μετά από αυτή την εξέλιξη έχει ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις των Αζέρων, που σίγουρα δεν θα είναι ικανοποιημένοι από αυτή την εξέλιξη. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν κόπτονταν για τον ΔΕΣΦΑ, αλλά για το έργο κατασκευής του αγωγού TAP προκειμένου να μπούνε στην αγορά των Βαλκανίων και να δημιουργήσουν έναν κόμβο στην περιοχή.</div>
<div>
</div>
<div>
Ο ΔΕΣΦΑ εξυπηρετούσε αυτά τα σχέδια αφού οι υποδομές που ελέγχει είναι αλληλένδετες με τη στρατηγική της SOCAR για τη δραστηριοποίησή της επί ευρωπαϊκού εδάφους. Συνεπώς θα πρέπει να αναμένονται εξελίξεις και στο θέμα του TAP με πιθανή την ακύρωση της κατασκευής του.</div>
<div>
</div>
<div>
Σημειώνεται πώς τον ΔΕΣΦΑ είχαν διεκδικήσει και οι Ρώσοι με πολύ μεγαλύτερη προσφορά από αυτή της SOCAR, αλλά η κυβέρνηση του Α. Σαμαρά βρήκε προσχώματα δήθεν στην αντίδραση της Κομισιόν. Θυμίζεται επίσης πώς μετά την επιλογή της SOCAR οι Ρώσοι απέσυραν την προσφορά τους για την ΔΕΠΑ. Τώρα λοιπόν η Μόσχα αναμένεται να σπεύσει να εκμεταλλευτεί τα νέα δεδομένα και σαφώς μια κυβερνητική πολιτική που είναι σαφώς πιο φιλική.</div>
<div>
</div>
<div>
Τώρα λοιπόν αποκαλύπτεται πώς η προηγούμενη κυβέρνηση όχι εθνική στόχευση δεν είχε, αλλά κοιτούσε να ξεπουλήσει απλά ότι μπορούσε για να βάλει στα ταμεία μερικά εκατομμύρια ευρώ και να δείξει στους Ευρωπαίους ότι προχωράει τις αποκρατικοποιήσεις, σε βάρος βέβαια του δημοσίου συμφέροντος.</div>
<a href="http://sfairika.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Κομισιόν βάζει «ταφόπλακα» στην εξαγορά ΔΕΣΦΑ από SOCAR – Στον «αέρα» ο TAP – Επανέρχονται οι Ρώσοι

ΑΝΘΡΑΚΑΣ ΟΙ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Α.ΣΑΜΑΡΑ «Ταφόπλακα» στην πολυδιαφημιζόμενη από την κυβέρνηση του Α. Σαμαρά εξαγορά του Δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απέναντι στην αδυσώπητη εχθρότητα - Οι Ελληνες στη δαγκάνη διλήμματος

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη, οικονομία, Πρωτοσέλιδα 12:46

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaqqdjIPtTjovYMz8gUjmjiG2CFA9gPfk9LGAths5xueDgF4WtNcV4YAIGcepqecTxln2_yo3qz6v9rSSLUpmdMHp-Ez6sCB_Bv5C9bAxHbPgC0Q0SExik63X6eZjlFy76ZzhmztJBz3Z8/s1600/istoria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaqqdjIPtTjovYMz8gUjmjiG2CFA9gPfk9LGAths5xueDgF4WtNcV4YAIGcepqecTxln2_yo3qz6v9rSSLUpmdMHp-Ez6sCB_Bv5C9bAxHbPgC0Q0SExik63X6eZjlFy76ZzhmztJBz3Z8/s1600/istoria.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
 </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται, όχι ως 
φάρσα </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
 </div>
Του Μιχαήλ Στυλιανού 
 
Διευθυντής/σχολιαστής καναλιού της TV έψεξε προχθές τον υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη για το γεγονός ότι στη νυκτερινή ενημέρωση του διεθνούς Τύπου, μετά το εκτρωματικό Γιουρογκρούπ, αποκάλυψε πως προσχέδιο του επιτρόπου Μοσκοβισί, που ήταν έτοιμος να προσυπογράψει, αντικαταστάθηκε στη συνεδρίαση με το τελεσίγραφο Ντάϊσελμπλουμ. 
 
Χαρακτηριστική περίπτωση απογειωμένης τηλεπερσόνας που δεν διστάζει να διδάσκει οικονομική, πολιτική και διπλωματική δεοντολογία (και σε αρμόδιους καθηγητές διεθνούς αναγνώρισης!), ο αυτόκλητος κήνσορας προφανώς δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι αυτή η «αποκάλυψη» δεν αποτελούσε απερίσκεπτη αθυροστομία του ΄Ελληνα υπουργού. ΄Ηταν ουσιώδες στοιχείο του φακέλου, απαραίτητο για την πλήρη και παστρική ενημέρωση τής διεθνούς κοινής γνώμης, των Ευρωπαίων αλλά και των Ελλήνων πολιτών, για τα χαρακτηριστικά αυτής της διαπραγμάτευσης, τις θέσεις των δύο πλευρών και την υφή αυτής της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. 
 
Η πληροφορία ότι η Ελλάδα ήταν διατεθειμένη να δεχθεί τον συμβιβασμό του προσχεδίου Μοσχοβισί απεδείκνυε την μέγιστη και με πολιτικό κόστος διαλλακτικότητα και εποικοδομητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Και το τελεσίγραφο με το οποίο αυτή απαντήθηκε, υπό το φώς και των πρωινών ραδιοφωνικών δηλώσεων Σώϋμπλε -πως «λυπάται τον ελληνικό λαό για την ανεύθυνη κυβέρνηση που επέλεξε»- όσο και των γερμανικών «συμβουλών» στην ελληνική κυβέρνηση να αντικαταστήσει τον κ. Βαρουφάκη, (επειδή αποσταθεροποιεί τους συνομιλητές του υπουργούς της ΕΕ!..), αποκάλυπτε σε κάθε απληροφόρητο, αφελή ή παραπληροφορημένο το τι αντιμετωπίζει σήμερα ο ελληνικός λαός καί τί επιφυλάσσεται πιθανότατα αύριο για το λαό της Ουγγαρίας, της Ισπανίας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης που αντιστέκεται στις διαταγές της Κομαντατούρ. 
 
Αυτά τα άμεσης επικαιρότητας τεκμήρια ποιότητας και αποτυπώματα ταυτότητας των «εταίρων της» ώφειλε η ελληνική κυβέρνηση να τα επιδείξει στά μεγάλα και παλλόμενα πλήθη λαού, που διαδήλωναν την αγωνιστική συστράτευσή τους με ελληνικές σημαίες, στις πλατείες της Ευρώπης και άλλων ηπείρων, όπως επίσης και στον ελληνικό λαό. Αφ’ ενός για να αποδείξει την δική της καλή πίστη και την συνέπεια προσήλωσής της στις αρχές της Ε Ε. Και αφ’ ετέρου για να αφυπνίσει όσους ακόμη κοιμούνται με τις προσφιλείς ψευδασθήσεις τους στην άγρια πραγματικότητα γύρω από την θέση της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και να σκεφθούν σοβαρά τις επιλογές για την αντιμετώπισή της. Γιατί η στυγνή πραγματικότητα, που δεν επιτρέπει πια υπεκφυγές, είναι η ακόλουθη: 
 
Η σημερινή Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι οραματίσθηκαν οι γεννήτορές της, ή με την΄Ενωση στην οποία πίστευε ότι εισάγει την Ελλάδα -«για την ασφάλειά της»- ο Κων.Καραμανλής. 
 
΄Ολες οι καταστατικές αρχές της Ε.Ε. – Δημοκρατία, Ισότητα, Αλληλεγγύη, σεβασμός στις ανθρώπινες αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα- έχουν ποδοπατηθεί. Για την Ελλάδα, η Ε Ε αποδείχθηκε παγίδα, στόχος εκμαυλισμού και λεηλασίας και –στην εξέλιξή της- μυλόπετρα εθνικής συντριβής. Η πείρα των τελευταίων πέντε χρόνων, δεν απαιτεί πρόσθετες αποδείξεις. Και η συμπεριφορά των «εταίρων» τις τελευταίες ημέρες αποκρυστάλλωσε, στη φυσιογνωμία της κομμαντατούρ των Βρυξελλών, τα χαραγμένα σαν ουλές στην εθνική μνήμη χαρακτηριστικά βαμμένου εχθρού. 
 
Ενώπιοι αδυσώπητης εχθρότητας 
 
Η φράου Μέρκελ, ο χερ Σώυμπλε, ο Χερ Ντάϊσελμπλουμ, ο Γκόλντμαν Ντράγκι μετά της κουστωδίας τους κατέδειξαν ότι θέλουν να εξευτελίσουν τους ΄Ελληνες, να τους πατήσουν, να τους αναγκάσουν να παρακαλέσουν γονατιστοί για την επέκταση του μνημονίου... 
 
Αφού, με την δουλική σύμπραξη εξουσιολάγνων ενεργουμένων τους στην Ελλάδα, κατέστησαν τον λαό της πειραματόζωο μέτρησης του έσχατου ορίου ζωής του βατράχου στον αναμένο βραστήρα, τώρα αποφάσισαν να συντρίψουν το ελεύθερο φρόνημα των Ελλήνων και να κρεμάασουν το κουφάρι του φόβητρο για να τρομοκρατούν τους άλλους λαούς της Ευρώπης, σε αποδοχή της μεταλλαγής της ΕΕ σε πειθαρχημένη Γερμανική Επικράτεια. 
 
Ο κίνδυνος εξάπλωσης της «ανταρσίας», που ορθώνεται απειλητικός στην Ουγγαρία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γαλλία, επιβάλλει μεταβολή του σχεδίου για σταδιακή δημογραφική απογύμνωση του εοδυλιακού και ιστορικού οικοπέδου Ελλάδα, με επιτάχυνση της εκτέλεσης διά στραγγαλισμού με τον ξύλινο βρόχο του Φράνκο. Το θέαμα χηρευάμενων της εξουσίας που καλούν την κυβέρνηση να συμμορφωθεί στο τελεσίγραφο -για τη σωτηρία της πατρίδας!- είναι ανάξιο σχολιασμού. Απλά αποδεικνύει τον βαθμό τύφλωσής τους και βαθαίνει το τέλμα αηδίας που τους περιβάλλει. 
 
Υπάρχει όμως στην Ελλάδα και μια ευμεγέθης ακόμη μειοψηφία πολιτών, που περιλαμβάνει και σκεπτομένους ανθρώπους, δημοκράτες κατά τεκμήριο και πατριώτες (ακόμη οικονομικά ασφαλείς), τους οποίους ο νόμος της αδρανείας και ο αυτο-εγκλωβισμός σε παγιωμένες θέσεις διατηρεί στη γραμμή ακλόνητων υπερασπιστών του προτάγματος του Ευρώ. 
 
Η νομισματική αυτή μονάδα έχει εμπεδωθεί στη συνείδησή τους ως απαραβίαστο ταμπού, ως το έσχατο όριο του εθνικού προβληματισμού και ως «πιστεύω», που και μόνο η σκέψη παραβίασής του αποκρούεται σαν αίρεση, αποστασία, ιεροσυλία. 
 
Η απειλή του Grexit ισοδυναμεί στο φαντασιακό τους με τον απόλυτο εφιάλτη, τον Αρμαγεδδώνα, την καταστροφή της πατρίδος. Και υπαινιγμός επανεξέτασης αυτού του δόγματος πίστεως υπό την βάσανο της εμπειρίας, αφορίζεται από τους καλοπροαίρετους αυτούς συμπολίτες ως λαϊκισμός και δημοκοπία, ή πάντως ως έλλειψη σύνεσης και σωφροσύνης. Ακόμη και άρθρα με βαρυσήμαντες υπογραφές, όπως το προχθεσινό του Wolfgang Munchau, στους Financial Times και πλειάδας άλλων επιφανών ξένων οικονομολόγων, που συμπαθούν και υπερασπίζονται την Ελλάδα, γλυστρούν στο τεφάλ της εμμονής αυτών των συμπατριωτών μας και δεν τους αγγίζουν. 
 
Το αναπόδραστο δίλημμα 
 
Αυτή η ολοκληρωτική, φανατική πίστη, προφανώς απορρίπτει ψυχολογικά τον ισολογισμό των ωφελειών και ζημιών της συμμετοχής στην Ευρωζώνη, όσον και άν η εμπειρία της πενταετίας επιτάσσει ένα τέτοιον ισολογισμό - χάριν ακριβώς της πατρίδος. Στον ισολογισμό αυτό θα βοηθούσαν τα ακόλουθα ελάχιστα ερωτήμστα: 
 
<ul>
<li>Υπάρχει ακραίο όριο στην πατριωτική προσταγή μη αμφισβήτησης του Ευρώ; Και πού υψώνεται το σήμα «Στοπ. Κίνδυνος!», μετά τον σχεδόν διπλασιασμό του χρέους στα 208% του ΑΕΠ (ινστιτούτο Λεβύ), τους 6.000 αυτόχειρες, τους ενάμισυ εκατομμύριο ανέργους, τους ένα εκατομμύριο αμειβόμενους με «προστάντζες», «έναντι», την πτώση κατά 25+% του εθνικού εισοδήματος, τις 200.000 μεταναστεύσεις επιστημόνων και νέων υψηλής εκπαίδευσης, τις 300.000 εκτρώσεις τον χρόνο και το ξεπέρασμα του αριθμού των γεννήσεων από τον αριθμό των θανάτων;</li>
<li> Είναι υγιής απόρριψη του λαϊκισμού και τεκμήριο σύνεσης και σωφροσύνης του πολίτη -και του εκπροσώπου του στο Κοινοβούλιο- η αταραξία και απάθεια μπροστά στον βάναυσο κατά συρροήν βιασμό του Συντάγματος, είτε με την ψήφιση μνημονιακών αντισυνταγματικών νόμων είτε με διατάγματα υπογραφόμενα από έναν άβουλο και άυλο πρόεδρο;</li>
<li>Είναι πατριωτική σύνεση ο εθισμός στά φαινόμενα συνωστισμού χιλιάδων και χιλιάδων Ελλήνων στα συσσίτια φιλανθρωπίας και στις δωρεάν διανομές τροφίμων, παιδιών που λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα, καλοντυμένων γερόντων που αναζητούν τροφή στους κάδους των σκουπιδιών, ενός κόσμου αστέγων να κοιμάται στις εισόδους κτιρίων και στις στοές των κεντρικών δρόμων της πρωτεύουσας— εικόνες χωρίς προηγούμενο στο παρελθόν, ούτε στη γερμανική κατοχή;</li>
<li> Ειναι συμβατές με κάποιο αίσθημα πατριωτισμού και εθνικής αξιοπρέπειας συνεδριάσεις Βουλής οχυρωμένης με κάγκελα και λεωφορεία λόχων των ΜΑΤ; ΄Η παρελάσεις εθνικών εορτών, απαγορευμένες για τους μη κατόχους ειδικής πρόσκλησης; ΄Η ξυλοδαρμός ηλικιωμένων συνταξιούχων από αρειμάνια ΜΑΤ, σε μικρή απόσταση από το προεδρικό μέγαρο, όταν θέλησαν να επιδώσουν κείμενο διαμαρτυρίας. ΄Η η εκτόξευση χημικών στά πρόσωπα του Μανώλη Γλέζου και του Μίκη Θεοδωράκη, σε επιχειρήσεις καταστολής, τύπου Πλατείας Ταξίμ, στην Πλατεία... Συντάγματος;</li>
<li>Πόσης έκτασης λεηλασία του εθνικού πλούτου είναι συμβατή με την πατριωτική σύνεση χάριν του Ευρώ; Πόσοι και πόσης συχνότητας βιασμοί της εθνικής κυριαρχίας με την εγκατάσταση ανθυπάτων του 4ου Ράϊχ, με τις περιοδείες, τις «επαφές» και το φούχτ-ιασμα χαρτών, φακέλων, προσώπων και στοιχείων νομαρχιών και δήμων σε όλη τη χώρα, ερήμην της κυβέρνησης; Πόσες παρεμβάσεις για την ανατροπή κυβερνήσεως ή την αντικατάσταση υπουργών και κρατικών υπαλλήλων;</li>
</ul>
 
Καταληκτικά: Η πενταετής πείρα ζωής στην αποικία του χρέους, με κορύφωμα την προχθεσινή απογύμνωση της εχθρότητας του ευρωκράτορα κατακτητή, θέτει κάθε νοήμονα και απρόσβλητο από κομματική σκλήρυνση ΄Ελληνα πατριώτη, ενώπιον αναπόδραστου διλήμματος: 
 
Θέλει να τον αντιπροσωπεύει στη σύναξη των υπουργών των Εξωτερικών της Ευρώπης ο σπινθηροβόλος και αγέρωχος Βαρουφάκης, ή ο ογκώδης και δύσκίνητος Βενιζέλος, που δέχεται, με δουλικό χαμόγελο, να τον χτυπάει ο Γιούγκερ στο κεφάλι με στρογγυλοδιπλωμένη εφημερίδα, σε υποτιθέμενο χαριεντισμό οικειότητας, λουξεμβουργιανής μπυραρίας; 
 
΄Η, σε άλλη διατύπωση, αλήθεια πιστεύει κανείς πατριώτης πως η σώφροσύνη και σύνεση στην υπηρεσία του εθνικού συμφέροντος υπαγορεύει την συνέχιση επ’ αόριστον της φοίτησης του πληθυσμού αυτής της χώρας, μέχρις αποστήθισης και εθισμού, στο αναμορφωτήριο της ευπείθειας, της πειθαρχίας και της αδιαμαρτύρητης συμμόρφωσης στις εντολές της κομμαντατούρ και στα διατάγματα των εκάστοτε εντολοδόχων της στην Ελλάδα; 
 
Δηλαδή, λακωνικότερα: Πιστεύει ότι σύνεση, σωφροσύνη και πατριωτισμός είναι πλέον η αποδοχή και παράδοση σε ένα πεπρωμένο δουλείας; 
 
΄Λλλη μια φορά στη μακρά ιστορία τους, οι ΄Ελληνες βρίσκονται στις δαγκάνες αυτού του υπαρξιακού τους διλήμματος. Και δεν υπάρχει έντιμη οδός υπεκφυγής. 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Απέναντι στην αδυσώπητη εχθρότητα - Οι Ελληνες στη δαγκάνη διλήμματος

Όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται, όχι ως φάρσα Του Μιχαήλ Στυλιανού Διευθυντής/σχολιαστής καναλιού της TV έψεξε προχθές τον υπουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Λευκή Βίβλος» 2016: Η Ρωσία αλλάζει τη γερμανική στρατηγική ασφάλειας

Ellada simera 0 Ευρώπη, κόσμος 12:31

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2X8yMrjczCMB1OpjrieCck6Tlu8qmlsCFl_zJnRYKcPT03O5Fl_mGENWAFqrS0MX5_4BIs1A9YAmf9z7ivKuYBApx2F8zBG82Gf_33XtNNsmKKvKRVEjCA3vuEacGRx3ETmQN9Kc4UkcG/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF945.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="370" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2X8yMrjczCMB1OpjrieCck6Tlu8qmlsCFl_zJnRYKcPT03O5Fl_mGENWAFqrS0MX5_4BIs1A9YAmf9z7ivKuYBApx2F8zBG82Gf_33XtNNsmKKvKRVEjCA3vuEacGRx3ETmQN9Kc4UkcG/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF945.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η Γερμανία πρόκειται να μεταβάλει άρδην τη στρατηγική ασφάλειας τα επόμενα χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τις προσπάθειες της Ρωσίας να χρησιμοποιήσει «την πολιτική και τη στρατιωτική ισχύ της» για να προωθήσει τα συμφέροντά της, διεμήνυσε την Τρίτη η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. 
 
Η Γερμανία, η οποία 70 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου επιδιώκει να υιοθετήσει μεγαλύτερο παγκόσμιο ρόλο, βρίσκεται στο επίκεντρο των προσπαθειών για την εξεύρεση διπλωματικής λύσης στην κρίση της Ουκρανίας, ενώ ηγήθηκε στη διαδικασία επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. 
 
«Οι ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία άλλαξαν θεμελιωδώς την αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη» δήλωσε η Φον ντερ Λάιεν ανοίγοντας τη συζήτηση για τη νέα στρατηγική για την ασφάλεια, η οποία θα παρουσιαστεί σε «Λευκή Βίβλο» που θα δημοσιευθεί το 2016 και θα καταγράφει τις βασικές αρχές που θα διέπουν τη γερμανική πολιτική για τα επόμενα χρόνια. 
 
Η νέα πολιτική της Γερμανίας πρέπει να λάβει υπόψη τις προσπάθειες του Κρεμλίνου να ασκήσει μία πολιτική «γεωστρατηγικών» καταναγκασμών, αλλά και «στρατιωτικής ισχύος» για να προωθήσει τα συμφέροντα της Ρωσίας, τόνισε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. 
 
«Η νέα πολιτική του Κρεμλίνου άρχισε πολύ πριν από την κρίση στην Ουκρανία και θα μας απασχολήσει για πολύ-πολύ καιρό ακόμη» πρόσθεσε η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας. 
 
Η νέα στρατηγική του Βερολίνου σημαίνει ότι ο γερμανικός στρατός στο μέλλον όχι μόνο θα εκτελεί αποστολές σε πεδία πολύ μακριά από τη Γερμανία, για παράδειγμα στο Αφγανιστάν, αλλά και θα εμπλέκεται περισσότερο στην ενίσχυση της άμυνας του ΝΑΤΟ. Η Γερμανία έχει ήδη βοηθήσει στην ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη. 
 
Οι νέοι κανόνες που θα αντικαταστήσουν τη «Λευκή Βίβλο» του 2006 θα λάβουν επίσης υπόψη τους και άλλες σημαντικές εξελίξεις, όπως η άνοδος του Ισλαμικού Κράτους, η αποκαλούμενη Αραβική Άνοιξη, ενώ θα δώσει έμφαση στην κλιματική αλλαγή και στις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, είπε ακόμη η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. 
 
Άλλη μία ένδειξη του πόσο σοβαρά εκλαμβάνει η Γερμανία τις κινήσεις του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν είναι η απόφαση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών να επενδύσει εκατομμύρια ευρώ σε ένα νέο ινστιτούτο μελετών που θα ασχολείται με τα μετασοβιετικά κράτη. 
 
<a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a>

«Λευκή Βίβλος» 2016: Η Ρωσία αλλάζει τη γερμανική στρατηγική ασφάλειας

Η Γερμανία πρόκειται να μεταβάλει άρδην τη στρατηγική ασφάλειας τα επόμενα χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τις προσπάθειες της Ρωσίας να χρησιμ...

Διαβάστε την συνέχεια

IISCA: Πολιτική απόφαση της Γερμανίας θεωρείται η υπαναχώρηση από την αρχική συμφωνία.

Ellada simera 0 Ευρώπη, οικονομία, Πρωτοσέλιδα 12:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLunU5o9AF64SJ3LCUYXE2tDstJFckKGD14fuVlBZouoyzpY9o2vETt201-05H5H1L0mXfm3hXqTgGsyjql29TE2bDqaaNq8hGuoQwBDuv4B5zgkMRBoD2XBnx-agnqsx9lsMuiLrYs0Hk/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLunU5o9AF64SJ3LCUYXE2tDstJFckKGD14fuVlBZouoyzpY9o2vETt201-05H5H1L0mXfm3hXqTgGsyjql29TE2bDqaaNq8hGuoQwBDuv4B5zgkMRBoD2XBnx-agnqsx9lsMuiLrYs0Hk/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF944.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
Μεγάλη εντύπωση έχει προκαλέσει το γεγονός της διαφωνίας Ελλάδας και Ε.Ε. παρά την αρχική συμφωνία που είχε διατυπωθεί προ 24 ωρών στα τεχνικά σημεία. Στο τέλος της χθεσινής διάσκεψης του Eurogroup, ο ΥΠΟΙΚ της Ελλάδος , Γιάνης Βαρουφάκης τόνισε πώς είχε υπάρξει συμφωνία αρχικά και υπήρξε υπαναχώρηση. 
 
Στην αρχική συμφωνία φάνηκε διαθετειμένος να υπογράψει ο ίδιος όπως ειπώθηκε στην συνέντευξη τύπου. Αμέσως όμως όταν διαπιστώθηκε πώς είχε αποσυρθεί αυτό το έγγραφο παρά την υπογραφή του προέδρου του Eurogroup Γ. Ντάισεμπλουμ, ο κ. Βαρουφάκης και η Ελληνική αποστολή αποφάσισαν να δηλώσουν την αντίθεση τους και να μην συμφωνήσουν με το νέο έγγραφο που ζητούσε ότι ίσχυε και πριν την τεχνική συμφωνία. Να τηρηθεί δηλαδή η συνέχιση των όρων του μνημονίου. 
 
Στις δηλώσεις τώρα από Γερμανούς απεσταλμένους αλλά και ο κ. Μοσκοβισί αρνήθηκαν οτι υπήρξε τέτοια συμφωνία. Όμως αυτό μάλλον πρόκειται για ψεύδος απροκάλυπτο καθώς λίγες ώρες μετά το κανάλι Channel 4 και ο δημοσιογράφος Paul Mason ανέβασε το draft έγγραφο της συμφωνίας εκείνης. Παραθέτουμε στοιχεία του. 
 
Draft 4 – Eurogroup Statement on Greece 
 
The Eurogroup reiterates its appreciation for the remarkable adjustment efforts undertaken by Greece and the Greek people over the last years. Over the last week the Eurogroup and the institutions have engaged in an intensive dialogue with the new Greek authorities. 
 
The Greek authorities have expressed their strong commitment to a broader and deeper reform process aimed at durably improving growth and employment prospects, enhancing social fairness and ensuring stability and resilience of the financial sector. In particular the Greek authorities commit to implementing long overdue reforms to tackle corruption and tax evasion, and improving the efficiency of the public administration. At the same time the Greek authorities reiterated their unequivocal commitment to honour their financial obligations towards all their creditors. The Greek authorities will make the most efficient use of the continued provision of the technical assistance. 
 
We discussed the policy priorities of the new government on the basis of work undertaken by the institutions and the Greek authorities. We welcomed that in a number of areas the Greek policy priorities can contribute to a strengthening and better implementation of the financial assistance programme and can serve as the basis for a new arrangement. The Greek authorities intend to make the best use of existing built-in flexibility in the current programme as work commences on the new arrangement. They will work closely with their European and international partners to secure agreed parameters for structural reforms. 
 
The Greek authorities agree to ensure appropriate primary fiscal surpluses and financing in order to ensure debt-sustainability. Any new measures will be funded and will not endanger debt sustainability or financial stability.(1) 
 
The above forms the basis for a request to extend the current loan agreement, taking the form of an intermediate step to a new arrangement, that will be discussed and decided during this period of six-months. We also agreed that the IMF would continue to play its role in this agreement. The Eurogroup is favorably disposed to such a request by the Greek authorities. 
 
Moreover, we were informed by the EC, the ECB and the IMF that it would be prudent to extend the availability period of the EFSF bonds in the HFSF buffer for six months, in parallel to the extension of the EFSF programme. The Eurogroup looks favorably at such an extension. Following a request by Greece, the EFSF can make the necessary arrangements. The Eurogroup emphasizes that these funds can be used for bank recapitalization and resolution costs and will only be released on the basis of an assessment by the institutions and a decision of the Eurogroup. 
 
We remain committed to provide adequate support to Greece until it has regained full market access as long as it honors its commitments within the newly-agreed framework. 
 
Possible points to give: 
 
1) Refrain from uni-lateral actions with net fiscal implications.” 
 
Το σύνολο του κειμένου μπορεί κάποιος να το βρεί και εδώ , στην ιστοσελίδα <a href="http://www.scribd.com/doc/255976709/Draft-4-Eurogroup-Statement-on-Greece">Scribd </a> 
 
Αν και συνιθίζεται σε αντιστοίχες περιπτώσεις να υπάρχει μια πρακτική υπαναχώρησης θέσεων , κυρίως για λόγους πιέσεων προς συνομιλητές σε κάθε τέτοια διαπραγμάτευση, εντούτοις στο συγκεκριμένο σημείο είναι ξεκάθαρο πως έχει προκύψει απο πολιτική απόφαση. 
 
Είναι φανερό πώς πρόκειται για Γερμανική θέση αφού ήδη είχε σχεδόν ανακοινωθεί από τον ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας , Σόϊμπλε την προηγούμενη μέρα πώς δεν μπορεί η Ε.Ε. να μιλάει με μια ανεύθυνη κυβέρνηση. Όμως οι λόγοι που ώθησαν την Γερμανία σε μια τέτοια απόφαση είναι παραπάνω απο εμφανείς. 
 
<ul>
<li>1. Μια τέτοια συμφωνία θα άνοιγε δρόμο για όλους τους διαφωνούντες στην Ε.Ε. με αντίστοιχα προγράμματα οικονομικής βοήθειας να επαναδιαπραγματευτούν όρους.</li>
<li>2. Θα άλλαζε τις ισορροπίες ισχύος της ηγεμονίας της Γερμανίας αφού ουσιαστικά θα έθετε υπό αμφισβήτηση τις αποφάσεις που λαμβάνονται παίρνοντας ώς πρώτη γνώμη και κέντρο εξελίξεων τις αποφάσεις της καγκελαρίας. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν πώς οι στάσεις και άλλων χωρών όπως Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία παρότι σε δύσκολη θέση και αυτές, είχαν λάβει μέρος υπέρ της Γερμανικής στάσης. Αν αυτό δεν τηρούταν, τότε η ισχυρή θέση της Καγκελαρίας θα κλυδωνιζόταν επικίνδυνα.</li>
<li>3. Η Ελλάδα στην περίπτωση που περνούσε σχεδόν "ανέπαφη απωλειών" από μια τέτοια κατάσταση θα δημιουργούσε εσωτερικό πρόβλημα στην Γερμανία που θα έπρεπε η Καγκελάριος Μέρκελ , εν ολίγοις να λογοδοτήσει στον δικό της λαό , γιατί υπαναχώρησε στην θέση της απέναντι στην Ελλάδα και ειδικά στους οικονομικούς όρους. Ας μην ξεχνάμε πως έχει περάσει η εικόνα πώς οι ξένοι φορολογούμενοι μας δανείζουν και πρέπει κάποια στιγμή να πληρωθούν πίσω. Φυσικά δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα αλλά θα χρειαστει οικονομική ανάλυση για αυτό.</li>
</ul>
 
Τώρα βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο και σε ένα παιχνίδι "chicken" (σ.σ. ο πιο δειλός θα υποχωρήσει στον πιο παλαβό) όπου ο καθένας θα φροντίσει να τραβήξει όσο μπορεί. Το ζήτημα εδώ όμως δεν είναι αυτό, αλλά το οτι έχουμε 2 καινούρια δεδομένα που αγγίζουν και γεωπολιτικά την Ευρώπη με σοβαρά απόνερα σε πολλές πτυχές. 
 
Α. -- Η Ευρώπη θα πρέπει να σταματήσει να λέγεται ένωση πλέον αλλά "οικονομική εταιρία" υπό Γερμανική ηγεμονία. Ο τίτλος ένωση καταρρίπτεται όταν σε μια διαπραγμάτευση αναιρείται ακόμα και υπογραφή του προέδρου του Eurogroup και αντικαθίσταται με έγγραφο με υπογραφή "Γερμανικής υφής". Ο ιδεολογικός χαρακτήρας της ένωσης σταμάτα να υπάρχει και έχουμε να κάνουμε πλέον με μια οικονομική συμμαχία όπου θα πρέπει να τηρηθούν άλλα δεδομένα. 
 
Β. --- Σε συμμαχίες μη ιδεολογικού χαρακτήρα όπου επικρατεί καθαρά το συμφέρον λειτουργείς και αντίστοιχα. Αν αυτό σημαίνει πως θα φέρεις και άλλους στο παιχνίδι για να εξισορροπήσεις ισχύ και καταστάσεις το κάνεις χωρίς δισταγμό πλέον. Η θέση της Ελλάδος στον γεωπολιτικό χάρτη πλέον είναι εξαιρετικά σημαντική και αυτό είναι το καλύτερο διαπραγματευτικό ατού της χώρας για να επαναφέρει κάποια δύναμη στην θέση της. 
 
Η προσέλκυση και οι συμφωνίες ή μη-συμφωνίες με εξωτερικούς ισχυρούς παράγοντες όπως είναι οι Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στα τεκταινόμενα και να φέρουν στην Ελλάδα τον χρόνο συμφωνίας που ζητάει. 
 
Σημείο προσοχής όμως εδώ. Αν η Ελλάδα καταφέρει ή έτσι ή αλλιώς να πάρει αυτό που θέλει , τότε ο χρόνος και οι ενέργειες που θα πρέπει να προσκομίσει στο επόμενο τραπέζι συνομιλιών στο μέλλον, θα πρέπει να είναι 100% σωστές και ακέραιες. Διαφορετικά θα βρεθεί σε πάρα πολύ δύσκολη θέση τόσο με την "Ένωση" όσο και με όσους παράγοντες θα έχει χρησιμοποιήσει για να φτάσει εκεί. 
 
Αλέξανδρος Νίκλαν 
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας 
IISCA Sec Group 
<a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a>

IISCA: Πολιτική απόφαση της Γερμανίας θεωρείται η υπαναχώρηση από την αρχική συμφωνία.

Μεγάλη εντύπωση έχει προκαλέσει το γεγονός της διαφωνίας Ελλάδας και Ε.Ε. παρά την αρχική συμφωνία που είχε διατυπωθεί προ 24 ωρών στα τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ρόλος της Τουρκίας στην ουκρανική κρίση

Ellada simera 0 Ξένη αρθρογραφία, Τουρκία 11:58

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYAJ-4HhTlpETbdtbmdMj5tFiuf5gNE_8wtFRQBkGU861euegn1Wc7bDl4DovRSNnZtUGWZ3KjLXgr_XVuhhzgdYeP57fH_wjHshY6asvNnHBQN6sjzefE-8FPa_Wk3JiMdRZxw7m5Iov9/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF943.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYAJ-4HhTlpETbdtbmdMj5tFiuf5gNE_8wtFRQBkGU861euegn1Wc7bDl4DovRSNnZtUGWZ3KjLXgr_XVuhhzgdYeP57fH_wjHshY6asvNnHBQN6sjzefE-8FPa_Wk3JiMdRZxw7m5Iov9/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF943.png" width="640" /></a></div>
 
Πηγή: <a href="http://carnegie.ru/eurasiaoutlook/?fa=59069" target="_blank">CARNEGIE MOSCOW CENTER</a> 
Του Bayram Balci 
 
Ως χώρα που επικαλύπτει το χάσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, η Τουρκία έχει πολλαπλά συμφέροντα που διακυβεύονται στην εξελισσόμενη κρίση στην Ουκρανία, η οποία έχει στρέψει τη Ρωσία εναντίον της Δύσης σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο. 
 
Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, η Άγκυρα διακήρυξε επίσημα την ανησυχία της για την τύχη της μειονότητας των Τατάρων της Κριμαίας (ένας Τουρκογενής πληθυσμός που σχετίζεται στενά με τους Τούρκους της Ανατολίας), οι οποίοι είχαν υποστεί μεγάλες διώξεις υπό το Σοβιετικό καθεστώς, υποστήριξαν την ανεξαρτησία της Ουκρανίας και δεν επιθυμούν να ζήσουν και πάλι υπό Ρωσική κυριαρχία. Ακόμα, η μακροχρόνια συγγένεια της Τουρκίας με τη μειονότητα των Τατάρων της Κριμαίας και η υποστήριξή της στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας (μια ιερή αρχή για την Τουρκία, λαμβάνοντας υπόψη το δικό της πρόβλημα με το Κουρδικό αποσχιστικό κίνημα) δεν έχουν αναγκάσει την Άγκυρα να υιοθετήσει μια πιο επικριτική στάση απέναντι στη Ρωσία. 
 
Η Άγκυρα έχει προχωρήσει σε σειρά δηλώσεων οι οποίες εκφράζουν τη στήριξή της προς την Ουκρανική εδαφική ακεραιότητα. Ωστόσο, έκτοτε, οι επίσημες Τουρκικές δηλώσεις, σε μεγάλο βαθμό, έχουν λάβει μια συμβολική αξία και η Τουρκική κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα εκτός από το να καταδικάσει φραστικά τη Ρωσική πολιτική επιθετικότητας στην Ουκρανία. 
 
Πράγματι, φαίνεται ότι αυτή η κρίση δεν είχε σημαντικό αντίκτυπο στις Τουρκο-Ρωσικές σχέσεις. 
<div align="justify">
Ως κληρονόμοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία νικήθηκε πολλές φορές από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αργή διάλυσή της τον 19ο αιώνα, η Τουρκία και οι ηγέτες της πάντα προσπαθούν να αποφύγουν τις μεγάλες αντιπαραθέσεις με τη Ρωσία. Οι Σοβιετικές εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον της Τουρκίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μεταξύ των βασικών λόγων που υπαγόρευσαν στην Άγκυρα την είσοδό της στο ΝΑΤΟ το 1952. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, δεν καθησύχασε τους φόβους της Τουρκίας, ιδιαίτερα σε σχέση με την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο. Η Τουρκία, έχει αναπτύξει μια προσεκτική πολιτική που αποφεύγει να προκαλέσει σοβαρά τη Ρωσία, λαμβάνοντας υπόψη ότι η Μόσχα εξακολουθεί να θεωρεί την εν λόγω περιοχή ως το «εγγύς εξωτερικό» της. </div>
<div align="justify">
Οι πρόσφατες απειλές, επίσης, έχουν δώσει λόγο στην Άγκυρα να είναι προσεκτική σχετικά με τη Ρωσία. Η πολιτική της Τουρκίας έναντι της Συρίας την έχει απομονώσει στην περιοχή. Μετά από κάποιες επιτυχίες στη Μέση Ανατολή στον απόηχο της Αραβικής Άνοιξης, η Τουρκική διπλωματία απέτυχε στη Συρία, όπου ακολουθεί μια γραμμή η οποία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ισχυρή υποστήριξη της Ρωσίας προς το καθεστώς του Bashar al Assad. Η Άγκυρα δεν έχει μόνο αντιταχθεί στη ρωσική πολιτική στη Συρία, αλλά έχει καταφέρει να χάσει την υποστήριξη των Ευρωπαίων και των Αμερικανών. Το υποτιθέμενο φλερτ της με τις δυνάμεις των τζιχαντιστών στη Συρία, οι οποίες επιδιώκουν την ανατροπή του Bashar al Assad, έχει ως αποτέλεσμα την άσκηση κριτικής από τη Δύση, της οποίας προτεραιότητα είναι τώρα να νικήσει το Ισλαμικό Κράτος. Έτσι, όντας απομονωμένη στη μάχη της στη Συρία, η Τουρκία έχει αποφύγει τη δημιουργία πρόσθετων διαταραχών στις σχέσεις της με τη Ρωσία, παρά το γεγονός πως υποστηρίζει τον Assad.</div>
<div align="justify">
Οικονομικοί λόγοι αποτελούν τον καθοριστικό παράγοντα της πολιτικής της Άγκυρας έναντι της Ρωσίας. Το 2008, κατά τη διάρκεια του πολέμου των πέντε ημερών μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, η Τουρκία ήταν διχασμένη μεταξύ δύο οικονομικά σημαντικών γειτόνων της, της Ρωσίας και της Γεωργίας. Η Τουρκία εισάγει το 60% του φυσικού αερίου της από τη Ρωσία.  Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Τουρκία τον Δεκέμβριο του 2014, ο Πρόεδρος Putin υπογράμμισε τη σημασία των ενεργειακών ζητημάτων στις διμερείς σχέσεις, υποσχέθηκε εκπτώσεις στις τιμές του φυσικού αερίου στην Τουρκία και ανακοίνωσε το σχέδιό του για την κατασκευή ενός αγωγού προς την Τουρκία για να αντικαταστήσει το έργο του South Stream, το οποίο αντιμετώπισε την αντίθεση της Ευρώπης.</div>
<div align="justify">
Εκτός από την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία, η Τουρκία διαθέτει προσοδοφόρους οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία και σε άλλους τομείς. Οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες  είναι πολύ δραστήριες στη Ρωσία. Η Ρωσία είναι επίσης μια σημαντική και μεγάλη αγορά για τις τουρκικές εξαγωγές γεωργικών προϊόντων. Κάθε χρόνο, ο τομέας του τουρισμού στην Τουρκία καλωσορίζει εκατομμύρια Ρώσους επισκέπτες, οι οποίοι αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα μετά από τους Γερμανούς τουρίστες και αποκομίζουν σημαντικά οφέλη για την Τουρκική οικονομία. Η αντίθεση στη Ρωσική πολιτική στην Ουκρανία και η σθεναρή υποστήριξη προς την κοινότητα των Τατάρων της Κριμαίας θα ενείχε τον κίνδυνο να αποξενώσει ένα σημαντικό οικονομικό εταίρο και να βλάψει την Τουρκική οικονομική ανάπτυξη.</div>
<div align="justify">
Υπάρχει επίσης η ομοιότητα των δύο ηγετών, του Recep Tayyip Erdoğan και του Vladimir Putin. Οι δύο πρόεδροι έχουν το ίδιο αυταρχικό στυλ, δεν διάκεινται φιλικά προς τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και μοιράζονται την ίδια αίσθηση νοσταλγίας για τις αντίστοιχες πρώην αυτοκρατορίες τους. Και οι δύο έχουν την ίδια εμμονική προσήλωση στα παλιά σύμβολα και θεσμούς. Ο Putin φλερτάρει με τη Ρωσική Εκκλησία, ενώ ο Erdoğan επιχειρεί να κάνει την Τουρκική κοινωνία πιο θρησκευτική και ευσεβή. Και οι δύο ηγέτες υπερασπίζονται τις ίδιες συντηρητικές αξίες. Τέλος, κατά τη διάρκεια των τελευταίων αρκετών ετών, οι Putin και Erdoğan έχουν γίνει όλο και πιο εχθρικοί προς τις δυτικές αξίες, καθώς και στην ανάμειξη της Δύσης σε περιφερειακά ζητήματα. Και οι δύο ηγέτες έχουν εκφράσει την προτίμησή τους σε ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα, σε αντίθεση με ένα σύστημα που είναι καθοδηγούμενο από τις ΗΠΑ ή από τη Δύση.</div>
<div align="justify">
Ο Erdoğan έχει αρκετούς εσωτερικούς πολιτικούς λόγους να είναι ελαστικός προς τον Ρώσο ομόλογό του. Η επιθετική εξωτερική πολιτική του Τούρκου Προέδρου, η αυταρχική στάση του στις εσωτερικές τους υποθέσεις και, το σημαντικότερο, οι αποκαλύψεις κυβερνητικής διαφθοράς που αφορούν στενούς συμμάχους του, έχουν αμαυρώσει την εικόνα του. Η φήμη της κυβέρνησης που ήρθε στην εξουσία υποσχόμενη να καθαρίσει την πολιτική και να πολεμήσει κατά της αδικίας, έχει υποστεί ζημιά. Σε ένα τόσο ευαίσθητο εσωτερικό περιβάλλον, ο Erdoğan δεν χρειάζεται περισσότερες προκλήσεις στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ιδίως δεδομένου ότι οι γενικές εκλογές έχουν προγραμματιστεί να λάβουν χώρα στην Τουρκία τον Ιούνιο του 2015.</div>
<div align="justify">
Από τότε που ήρθε στην εξουσία το 2002, ο Erdoğan έχει καταφέρει να παραμείνει δημοφιλής λόγω της ισχυρής απόδοσης της Τουρκικής οικονομίας, κάτι που έχει βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής του Τουρκικού λαού. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας οφείλεται στους ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με σημαντικές περιφερειακές δυνάμεις όπως το Ιράν και, κυρίως, η Ρωσία. Σύμφωνα με τα λόγια του Dmitri Trenin, η Τουρκία και η Ρωσία έχουν μια βαθιά «κατηγοριοποιημένη» σχέση. Μια διαφωνία σχετικά με ένα περιφερειακό ζήτημα, όπως η Ουκρανία, η Γεωργία ή ακόμη και η Συρία, δεν θα εκτροχιάσει απαραιτήτως τις διμερείς σχέσεις τους. 
 
<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ο ρόλος της Τουρκίας στην ουκρανική κρίση

Πηγή: CARNEGIE MOSCOW CENTER Του Bayram Balci Ως χώρα που επικαλύπτει το χάσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, η ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρχισε η υπονόμευση Ερντογάν από τον πονηρό Νταβούτογλου;

Ellada simera 0 κόσμος, Τουρκία 11:35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIpHVookk7-dSanXYllrg004lmYBHxYlGcHpNeViKW7CpfO9h-tqYWcm7O5tZP9NBOEuBExrUhyphenhyphenr_BT9CNRiCvq4egPtGwu0VJfl7jvvd8Z8zXths0FBlhBuexbXcKF52HLKFDw8g0YJix/s1600/ntaboyntogloy+erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIpHVookk7-dSanXYllrg004lmYBHxYlGcHpNeViKW7CpfO9h-tqYWcm7O5tZP9NBOEuBExrUhyphenhyphenr_BT9CNRiCvq4egPtGwu0VJfl7jvvd8Z8zXths0FBlhBuexbXcKF52HLKFDw8g0YJix/s1600/ntaboyntogloy+erdogan.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η παραίτηση του επικεφαλής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν, ο οποίος προτίθεται να κατέλθει ως υποψήφιος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, έχει προκαλέσει συζητήσεις σχετικά με τον διεξαγόμενο μυστικό πόλεμο μεταξύ Ερντογάν και Νταβούτογλου. 
Της Αμπερίν Ζαμάν 
ΠΗΓΗ: <a href="http://www.al-monitor.com/">http://www.al-monitor.com/</a> 
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας 
Η απόφαση Ερντογάν να διακόψει το ταξίδι του στη Λατινική Αμερική και να επιστρέψει εσπευσμένα, λόγω της «κρίσης Φιντάν», προκάλεσε όργιο φημών στην Τουρκία. Μήπως μετά από 13 χρόνια στην εξουσία το ΑΚΡ αρχίζει να διασπάται; Μήπως ο πανίσχυρος Ερντογάν χάνει τον έλεγχο; 
Είναι γεγονός πως ένας αριθμός γραφειοκρατών στην Τουρκία, καταλήγει τελικά στο Κοινοβούλιο. Γιατί λοιπόν τόσος θόρυβος για τον Φιτνάν; Ο πρώην, πλέον, αξιωματούχος, ήταν ένας από τους στενότερους συμμάχους του Ερντογάν, μέχρι τη στιγμή της παραίτησής του, το δεύτερο ισχυρότερο πρόσωπο στην χώρα, μετά τον πρόεδρο. Ο Ερντογάν είχε δώσει στον Φιντάν επιπλέον εξουσίες και ήταν το δεξί χέρι του προέδρου σε θέματα όπως το Κουρδικό ή το ζήτημα της Συρίας, αλλά και στο ζήτημα του Γκιουλέν. 
<div style="text-align: left;">
Ο Γκιουλέν και οι οπαδοί του είναι αντίπαλοι και του Φιτνάν, τον οποίο κατηγορούν πως όταν ήταν στέλεχος της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, το 2008, τάσσονταν υπέρ του Ιράν και πάντα κατά του Ισραήλ. Ο Ερντογάν είχε ασκήσει βέτο, παλαιότερα, μη επιτρέποντας στον Φιτνάν να αποχωρήσει από τη θέση του επικεφαλής της ΜΙΤ. Ήθελε όμως τον Φιτνάν ως πρωθυπουργό, μετά τη δική του εκλογή στην προεδρία. Κατέληξε να ορίσει τελικά τον Νταβούτογλου πρωθυπουργό.</div>
<div style="text-align: center;">
 
</div>
Τούρκοι αναλυτές θεωρούν πως η αντίδραση του Ερντογάν είναι περισσότερο συναισθηματική. Ο Ερντογάν δεν επιθυμούσε την αποχώρηση Φιντάν από τη ΜΙΤ, αλλά αυτό που κυρίως τον ενόχλησε ήταν ο τρόπος που η αποχώρηση αυτή μεθοδεύτηκε, αναφέρουν. Σύμφωνα με τους ίδιους, η υπόθεση Φιντάν δεν σηματοδοτεί κάποια κρίση στους κόλπους της τουρκικής ηγετικής ομάδας. Απλώς εντός αυτής γίνεται ανακατανομή θέσεων. 
Δυτικοί παρατηρητές δεν συμμερίζονται πάντως απόλυτα την άποψη των Τούρκων, αν και θεωρούν ότι σε κάθε περίπτωση είναι ο Ερντογάν που θα παραμείνει η ηγετική μορφή της Τουρκίας. Ωστόσο, αναφέρουν πως ο Νταβούτογλου είναι εξαιρετικά φιλόδοξος και δεν θέλει να παραμείνει μαριονέτα του Ερντογάν. Γι’ αυτό ο Νταβούτογλου υπονομεύει τις προσπάθειες Ερντογάν να ενισχυθούν οι εξουσίες του προέδρου, μέσω συνταγματικών αλλαγών. Τις αλλαγές αυτές θέλει ο Νταβούτογλου να σταματήσει. 
Και δεν είναι ο μόνος. Σημαντικός αριθμός στελεχών του κυβερνώντος ΑΚΡ δεν νιώθει ευχάριστα με την προοπτική να συγκεντρώσει ο Ερντογάν μεγάλη δύναμη στα χέρια του και όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο υπονομεύει τις δικές τους φιλοδοξίες. 
<div style="text-align: left;">
Περικυκλωμένος από ένα δικό του περιβάλλον, ο εμφανώς ασταθής Ερντογάν, ζει σε μια γυάλα, στο νέο του παλάτι το Ακ Σαράι. Με τη διεθνή εικόνα του προέδρου στο ναδίρ οι κίνδυνοι για το κόμμα και την Τουρκία είναι εμφανείς. Ο Φιτνάν δεν είναι ανόητος και υπό αυτές τις συνθήκες θέλει να απομακρυνθεί από τον Ερντογάν.</div>
Εξάλλου, σημαντικές διαφορές έχουν προκύψει σχετικά με τους χειρισμούς στο Κουρδικό. Για παράδειγμα, ο Νταβούτογλου και ο Φιντάν είχαν υποστηρίξει το σχέδιο των ΗΠΑ να μεταφερθούν Κούρδοι Πεσμεργκά στο Κομπάνι. Ο Ερντογάν και ο στρατός όμως αρνήθηκαν. 
Στη γνωστή συνομιλία Νταβούτογλου – Φιντάν που διέρρευσε, σχετικά με την πιθανότητα τουρκικής πολεμικής εμπλοκής στη Συρία, Νταβούτογλου και Φιντάν συνιστούσαν μετριοπάθεια. Αντίθετα, ο Ερντογάν ήταν αυτός που ήθελε, με πρόσχημα την ασφάλεια των Τούρκων στρατιωτών που φρουρούν τον τάφο του Σουλεϊμάν, να ξεκινήσει πόλεμος με την Συρία. 
<div style="text-align: left;">
Επίσης, ο φυλακισμένος Οτσαλάν εμπιστεύεται τον Φιτνάν. Η αποχώρησή του λοιπόν από τη ΜΙΤ, σημαίνει πως ο ίδιος ο Ερντογάν θα χάσει την επιρροή του επί της ειρηνευτικής διαδικασίας. Οι Κούρδοι αποτελούν το κλειδί του προεδρικού του οράματος. Αν οι Κούρδοι στηρίξουν το δίδυμο Νταβούτογλου-Φιντάν, οι διαπραγματεύσεις θα διαταραχθούν, από τον Ερντογάν.</div>
Ο Ερντογάν θα μπορούσε πάντοτε να παίξει το χαρτί του στρατού. Η σύγκρουσή του με τον Γκιουλέν κινείται παράλληλα με την επαναπροσέγγιση με τους στρατηγούς. Από την άλλη, κανείς από τους αντιπάλους του δεν έχει την ίδια με αυτόν πρόσβαση στο τουρκικό λαϊκό αίσθημα και ο Ερντογάν έχει και χρήματα να μοιράσει, αν χρειαστεί, καθώς η κομματική του βάση τον στηρίζει. 
 
Μέχρι στιγμής ο Ερντογάν έχει βγει νικητής από όλες τις συγκρούσεις στο εσωτερικού τουρκικό πολιτικό παιχνίδι. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Άρχισε η υπονόμευση Ερντογάν από τον πονηρό Νταβούτογλου;

Η παραίτηση του επικεφαλής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν, ο οποίος προτίθεται να κατέλθει ως υποψήφιος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, έχει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέος αρχηγός των ΕΔ του Ισραήλ… λογικό το ενδιαφέρον της Αθήνας

Ellada simera 0 Ισραήλ, κόσμος 11:31

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiODTdXkLz7yCnxZOaJQV8l4brRAHokwnvAYyi-LVZ0k64mh4z4lK-VBr_yHmwnIL3AvQAlJnp3iEShSd7TLEzespm3VpITrt0-IoxfYE8yELZo3RJucleC37CE52ASUbHclOMdQqw0i0dp/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF942.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiODTdXkLz7yCnxZOaJQV8l4brRAHokwnvAYyi-LVZ0k64mh4z4lK-VBr_yHmwnIL3AvQAlJnp3iEShSd7TLEzespm3VpITrt0-IoxfYE8yELZo3RJucleC37CE52ASUbHclOMdQqw0i0dp/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF942.jpg" width="640" /></a></div>
 
Τον 54χρόνο υποστράτηγο Gadi Eisenkot ως νέο αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ επέλεξε ο πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu αποδεχόμενος τη σχετική εισήγηση του υπουργού Άμυνας Moshe Ya’alon, αλλά και αποστράτων στρατηγών. Η τελετή παράδοσης – παραλαβής έγινε προχθές, ακολουθώντας το κλασικό τυπικό των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων. 
Όπως και του προκατόχου του, το βιογραφικό και του νέου αρχηγού είναι εντυπωσιακό. Ας ευχηθούμε όμως, οι όποιες στρατιωτικές αρετές διαθέτει, να αποτελέσουν παράγοντα ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας για την ευρύτερη περιοχή, αλλά και διότι οι εξελίξεις στη χώρα αφορά και εμπλέκει για πλειάδα λόγων και την ελληνική (ελλαδική και κυπριακή) εθνική ασφάλεια. 
Στρατιωτικοί ηγέτες με σύνεση και αυτοσυγκράτηση, με απόλυτη συναίσθηση των επιπτώσεων των μέσων που έχει στα χέρια του, θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις, κάτι που είναι δυο φορές αλήθεια για μια χώρα σαν το Ισραήλ, μια χώρα μερικών δεκαετιών ζωής, που η κοινωνία της δεν αισθάνεται ασφαλής, όντας «μέσα σε μια αραβική θάλασσα». Η γεωγραφία το έχουν καταδικάσει να ζήσει και να επιχειρήσει να επιβιώσει εκεί. 
 
Όσο θα υπάρχουν φωνές που θα καλούν για το «σβήσιμο της χώρας από το χάρτη», αλλά και το συναίσθημα αυτό θα υφέρπει ως επιθυμία στις διχασμένες αραβικές κοινωνίες που ενίοτε χρησιμοποιούν τον εξωτερικό εχθρό για την εσωτερική σταθεροποίηση λιγότερο ή περισσότερο διεφθαρμένων και μη δημοκρατικών καθεστώτων, η «αίσθηση πολιορκίας» δεν θα υποχωρήσει. Άρα, οι στρατιωτικές ηγεσίες θα παίζουν δυσανάλογα μεγάλο ρόλο σε σχέση με τις αντίστοιχες των δυτικών χωρών. 
Όλες οι εκτιμήσεις συμφωνούν, ότι κύριο έργο του θα είναι η προετοιμασία των ενόπλων δυνάμεων της χώρας για μικρής διάρκειας, αλλά αποφασιστικού αποτελέσματος επιχειρήσεις σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, για την αντιμετώπιση των παλαιστινιακών εξεγέρσεων, αλλά και η ενίσχυση του στρατηγικού βραχίονα του Ισραήλ ώστε να αποτρέψει ή εφόσον απαιτηθεί να προσβάλλει, στρατηγικού χαρακτήρα απειλές, όπως θεωρείται το Ιράν. Φυσικά, όλα τα παραπάνω θα πρέπει να επιτευχθούν σε ένα περιοριστικό οικονομικό περιβάλλον με τον αμυντικό προϋπολογισμό συνεχώς μειούμενο. 
Για την επιλογή του 21ου κατά σειρά αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ το Κέντρο Στρατηγικών Μελετών Begin–Sadat (BESA) εξέδωσε ενημερωτικό δελτίο (BESA Center Perspectives Paper No. 278) με θέμα «Gadi Eisenkot’s Challenges and Opportunities» (Προκλήσεις και Ευκαιρίες για τον Γκάντι Έιζενκοτ) που υπογράφει ο Dr. Eitan Shamir, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Bar-Ilan και πρώην επικεφαλής του τμήματος δόγματος εθνικής ασφάλειας στο υπουργείο Στρατηγικών Υποθέσεων του Ισραήλ. 
Κατά το εν λόγω ενδιαφέρον σημείωμα, η επιλογή του υποστράτηγου Eisenkot ως νέου αρχηγού, σε αντίθεση με πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν όπου υπήρξαν αντιπαραθέσεις, έγινε γενικά δεκτή με θετικά σχόλια. Ο Eisenkot χαρακτηρίζεται ως αξιωματικός με μεγάλη εμπειρία σε ποικίλες θέσεις διοίκησης και επιτελείων σε όλα τα επίπεδα. Κατά τον συντάκτη του σημειώματος, ο Eisenkot δεν είναι «πιστολάς» («trigger-happy»), αλλά ταυτόχρονα δεν διστάζει να προσβάλλει τον αντίπαλο με όλα τα μέσα εφόσον όλες οι υπόλοιπες επιλογές έχουν εξαντληθεί. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/02/merkava_IV-c-IDF3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-122992" height="267" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/02/merkava_IV-c-IDF3.jpg" title="merkava_IV (c) IDF3" width="400" /></a> 
Ο Eisenkot έχει γεννηθεί στο Ισραήλ και εντάχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις του το 1978. Τοποθετήθηκε στην ταξιαρχία Golani όπου υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Λιβάνου το 1982 υπηρέτησε ως αξιωματικός και λίγο μετά τη λήξη του ανέλαβε τη διοίκηση του 13ου Τάγματος της ταξιαρχίας. Στη συνέχεια ανέλαβε τη διοίκηση εφεδρικής ταξιαρχίας πεζικού και μετά περιοχικής ταξιαρχίας και το 1997 επέστρεψε στην ταξιαρχία Golani ως διοικητής. 
Το 1999 ο Eisenkot τοποθετήθηκε ως στρατιωτικός γραμματέας (διευθυντής του στρατιωτικού γραφείου) του τότε πρωθυπουργού και υπουργού Άμυνας, Ehud Barak. Στη συνέχεια ανέλαβε τη διοίκηση της 366ης Μεραρχίας και της Μεραρχίας στη Δυτικής Όχθη (Μεραρχία Ιουδαίας και Σαμάριας). Ας σημειωθεί εδώ ότι ο Eisenkot τοποθετήθηκε ως διοικητής της Μεραρχίας Ιουδαίας και Σαμάριας (πολύ κρίσιμη θέση λόγω της δεύτερης ιντιφάντα) από τον τότε αρχηγό του Γενικού Επιτελείου (και νυν υπουργό Άμυνας) Moshe Ya’alon. Μάλιστα, ο Eisenkot ήταν μεταξύ των αξιωματικών που προωθούσαν την τακτική «κουρέματος του γκαζόν» που εκμηδένισε σταδιακά τις επιθέσεις αυτοκτονίας και επέφερε σχεδόν ολική ηρεμία στη Δυτική Όχθη. 
Διευκρινιστικά αναφέρεται (οι πέντε παράγραφοι που ακολουθούν, της παρούσης συμπεριλαμβανομένης, είναι σχόλια του «defence-point.gr»), ότι η συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή προκρίθηκε από το ισραηλινό Γενικό Επιτελείο, όταν διαπιστώθηκε πως παραδοσιακές μέθοδοι αποτροπής (deterrence), αποτύγχαναν θεαματικά να σταματήσουν τη βία, αφού οποιαδήποτε περίοδος ηρεμίας, αποδεικνυόταν στη συνέχεια ότι είχε καταστεί περίοδος προετοιμασίας για τις διάφορες ένοπλες οργανώσεις (όχι μόνο τη Χαμάς) είτε στη Δυτική Όχθη, είτε στη Λωρίδα της Γάζας. 
Η στρατηγική αυτή έδινε έμφαση στην περιοδική άσκηση στρατιωτικής πίεσης στις ηγετικές ομάδες των οργανώσεων, ώστε να αισθάνονται συνεχώς το κόστος ανάληψης ένοπλης και τρομοκρατικής δράσης απέναντι στο εβραϊκό κράτος. Μπορεί η χώρα να καλούνταν να σηκώσει το επικοινωνιακό κόστος των ενεργειών, αλλά η ηγεσία, στρατιωτική και πολιτική, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το όφελος ξεπερνούσε το κόστος. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/02/gantz-eizenkot-barak.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-122993" height="282" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/02/gantz-eizenkot-barak.jpg" title="gantz-eizenkot-barak" width="500" /></a> 
<div style="text-align: left;">
Οι οργανώσεις ισλαμιστών – συνήθως, εξτρεμιστικού προσανατολισμού – μαχητών, δεν αφήνονταν «στην ησυχία τους», για να μην επιτραπεί η ανάπτυξη μιας λογικής «είμαστε πανίσχυροι… με τη βοήθεια του Αλλάχ», το οποίο οδηγούσε σε αύξηση της διάθεσης ανάληψης παράλογου ρίσκου που συνήθως κατέληγε σε πολεμική σύγκρουση.</div>
Επίσης, με την άσκηση πίεσης, επιχειρούνταν να ελεγχθεί η διαδικασία τροφοδοσίας των οργανώσεων με νέα οπλικά συστήματα και η εκπαίδευση των μαχητών σε αυτά. Και μόνο από τη μικρή αυτή αναφορά, καθίσταται προφανές ότι τα προβλήματα εθνικής ασφαλείας του Ισραήλ και η αντιμετώπισή τους, είναι πολύ διαφορετικά και απείρως πιο πολύπλοκα από αυτά που έχουμε συνηθίσει. 
Αυτή η ασυνήθιστη πραγματικότητα, εξηγεί σε σημαντικό βαθμό και την αδυναμία των Ισραηλινών να παρουσιάσουν αυτό που βιώνουν ως κράτος (αν δεν το ζήσεις είναι αδύνατο να κατανοήσεις, σύμφωνα με Ισραηλινούς αναλυτές και ερευνητές με τους οποίους έχουμε κατά καιρό συζητήσει στο πλαίσιο του ρεπορτάζ), το οποίο σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση του δεδομένου με ζηλευτή μαεστρία από τον αντίπαλο, να προκαλεί χειρότερο «πονοκέφαλο» στους Ισραηλινούς από οτιδήποτε άλλο, συνιστώντας ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό μέσο αποτροπής που χρησιμοποιείται εναντίον του! 
Επιστρέφοντας στο βιογραφικό του νέου αρχηγού, τον Ιούνιο του 2005 ο Eisenkot τοποθετήθηκε επικεφαλής της Διεύθυνσης Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου. Από τη θέση αυτή και κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου του Λιβάνου (2006) υποστήριξε (μαζί με πολύ μικρό αριθμό άλλων ανώτατων αξιωματικών) την ενεργοποίηση των εφεδρικών δυνάμεων με την έναρξη των επιχειρήσεων. Όπως είναι γνωστό η θέση αυτή δεν υιοθετήθηκε. Όμως ο Eisenkot ακολούθησε τη γραμμή του Γενικού Επιτελείου και περιόρισε την κριτική του στις «κλειστές» συζητήσεις μεταξύ της ηγεσίας. 
Επίσης, ο Eisenkot, ως διευθυντής επιχειρήσεων, υποστήριξε την καταστροφή του προαστίου Dahiya της Βηρυτού, αλλά και υποδομών της Λιβάνου ως πράξη αποτροπής. Μάλιστα θεωρείται από τους αρχιτέκτονες του «δόγματος Dahiya» που προέβλεπε την εκτέλεση μαζικών αεροπορικών προσβολών κατά όλων των εχθρικών στόχων στον Λίβανο σε μία προσπάθεια απαγόρευσης των επιθέσεων με ρουκέτες και πυραύλων κατά του Ισραήλ. 
Μετά την κριτική που ασκήθηκε στο υποστράτηγο Udi Adam για τις ενέργειες του στον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου το 2006, ο Eisenkot επιλέχθηκε ως αντικαταστάτης του και τοποθετήθηκε ως στρατηγός – διοικητής της Βόρειας Διοίκησης. Τον Ιανουάριο του 2013, μετά από μικρή άδεια, ο Eisenkot ανέλαβε καθήκοντα υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου και έγινε έτσι ο Νο. 2 μετά τον απερχόμενο αρχηγό, αντιστράτηγο Benny Gantz, τον οποίο και αντικαθιστά. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/02/Netanyahu_Yaalon_Eisenkot.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-122996" height="267" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/02/Netanyahu_Yaalon_Eisenkot.jpg" title="Netanyahu_Yaalon_Eisenkot" width="400" /></a> 
<div style="text-align: left;">
Γενικά, ο Eisenkot αποδίδει ιδιαίτερη έμφαση στην αξία των «περιορισμένων αντικειμενικών σκοπών» και σε πολλές περιπτώσεις προσπάθησε να αποτρέψει τη διεξαγωγή επιχειρήσεων υψηλής επικινδυνότητας για το προσωπικό. Μάλιστα ο Eisenkot επέβαλλε «περιορισμένους αντικειμενικούς σκοπούς» στη επιχείρηση Protective Edge (Γάζα, 2014) απορρίπτοντας την επέκταση της σε γενική εισβολή με σκοπό την εξάλειψη της Χαμάς (σχόλιο DP: Η λογική ήταν ο φόβος μην αναλάβουν την εξουσία χειρότεροι εξτρεμιστές, πιστώνοντας στη Χαμάς επιθυμία να διοικήσει τη Γάζα, άρα πολιτικό χαρακτήρα, που αποτελεί σημαντική παρέκκλιση από τη συμβατική σοφία στο Ισραήλ).</div>
Σε ό,τι αφορά τα αρνητικά σημεία της επιλογής Eisenkot, ο συντάκτης του σημειώματος αναφέρει την – μικρή πάντως – εμπλοκή του στην υπόθεση του «εγγράφου Harpaz». Εν συντομία, διευκρινιστικά, επρόκειτο για απόπειρα υπονόμευσης του πολιτικού ελέγχου επί των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ και ανατροπής του τότε υπουργού Άμυνας Ehud Barak, για το οποίο κατηγορήθηκε ο τότε αρχηγός, στρατηγός Γκαμπί Ασκεναζί, ενώ ενεπλάκησαν η υπηρεσία αντικατασκοπείας – εσωτερικής ασφάλειας Shin Bet και ο σημερινός αρχηγός της Mossad, Ταμίρ Πάρντο… για την οποία όμως έχει απαλλαχθεί από ποινικές ευθύνες. Το εν λόγω ζήτημα, κατά τον συντάκτη του σημειώματος, θα μπορούσε να καθυστερήσει την επίσημη τοποθέτηση του Eizenkot ως νέου αρχηγού αλλά αυτό δεν εκτιμήθηκε ως πιθανό (προφανώς η εκτίμηση δικαιώθηκε από τις εξελίξεις). 
Επίσης, ο συντάκτης αναφέρει ότι από ορισμένους εγείρονται αμφιβολίες για τη δυνατότητα του Eisenkot να προχωρήσει στον μετασχηματισμό των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στο νέο, ρευστό περιβάλλον ασφαλείας, όπου η ανάγκη αποτελεσματικής αντιμετώπισης μη κρατικών οντοτήτων συμβαδίζει με την απαίτηση απόκτησης υψηλών επιχειρησιακών δυνατοτήτων για τη λιγότερο πιθανή περίπτωση σύρραξης με άλλες χώρες. 
Ως βάση για την υποστήριξη αυτών των αμφιβολιών χρησιμοποιούνται τα -κατά τους επικριτές- επαναλαμβανόμενα λάθη στον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου και της επιχείρησης Protective Edge όπου ο Eisenkot διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επιχειρησιακή σχεδίαση τους. Κατά τους επικριτές και στις δύο περιπτώσεις οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ επεδίωξαν το αποφασιστικό αποτέλεσμα μέσω προσβολών από μεγάλη απόσταση παρά μέσω επιθετικών χερσαίων ελιγμών. Μάλιστα και στις δύο περιπτώσεις η φάση των χερσαίων επιχειρήσεων καθυστέρησε και όταν τελικά υλοποιήθηκε, αυτό έγινε με τόση έλλειψη φαντασίας που οδήγησε στη επέκταση της διάρκειας της σύρραξης. 
 
<div style="text-align: left;">
Οι πληροφορίες τον θέλουν να τον υποστηρίζει σήμερα ένα νέο σε ηλικία και δημιουργικό επιτελείο. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, είτε οι όποιες αμφιβολίες έχουν βάση ή όχι, η θητεία του υποστράτηγου Gadi Eisenkot ως 21ου αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ τελικά θα κριθεί στην πράξη: «αρχή άνδρα δείκνυσι».</div>
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Νέος αρχηγός των ΕΔ του Ισραήλ… λογικό το ενδιαφέρον της Αθήνας

Τον 54χρόνο υποστράτηγο Gadi Eisenkot ως νέο αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ επέλεξε ο πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu αποδεχόμενο...

Διαβάστε την συνέχεια

RIMSE: Γιατί Αλβανοί εγκαταλείπουν μαζικά το Κόσοβο;

Ellada simera 0 κόσμος 11:25

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcs6T15D5gmxTt0ITg2L0GbslnbJyBD7-RZdj3eHxIYsGQbyqyL6bvh8xRxZNamASJ8JgQVXL6QPa20RVpcF3WUxNiOI1xAojSve_BXZlZBnFyhoMdH_3QYmCYbWRwP6SKFGdjTl81AAYy/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF940.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcs6T15D5gmxTt0ITg2L0GbslnbJyBD7-RZdj3eHxIYsGQbyqyL6bvh8xRxZNamASJ8JgQVXL6QPa20RVpcF3WUxNiOI1xAojSve_BXZlZBnFyhoMdH_3QYmCYbWRwP6SKFGdjTl81AAYy/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF940.jpg" width="640" /></a></div>
 
Το τελευταίο τρίμηνο, ένα αξιοσημείωτο φαινόμενο λαμβάνει χώρα στο Κοσσυφοπέδιο με ευρύτερες προεκτάσεις στην Ευρώπη. Μαζικά και φαινομενικά απρογραμμάτιστα, φεύγουν κατά κύματα οι Αλβανοί κάθε ηλικίας και κυρίως διαμέσου Σερβίας -ακόμα και πεζοί- κατευθύνονται στην Ουγγαρία. 
Του Ιωάννη Μιχαλέτου 
ΠΗΓΗ: Radical Islam Monitor in Southeast Europe (RIMSE) 
URL: <a href="http://www.rimse.gr/">http://www.rimse.gr/</a> 
Στη συγκεκριμένη χώρα που είναι ο πρώτος σταθμός της Κεντρικής Ευρώπης στη ζώνη του Σένγκεν, οι περισσότεροι συλλαμβάνονται και εν συνεχεία αιτούνται άσυλο, το οποίο όμως δεν γίνεται αποδεκτό από τις τοπικές αρχές γιατί δεν θεωρούνται πρόσφυγες αλλά παράνομοι μετανάστες. 
Εν συνεχεία, η πλειονότητα βρίσκει τρόπο μετάβασης στην Αυστρία και από εκεί κυρίως προς τη Γερμανία. Υπολογίζεται, ότι τις τελευταίες 15 εβδομάδες πάνω από 70.000 Κοσοβάροι επέλεξαν τη φυγή από το τόπο τους, με το φαινόμενο να εντείνεται κυριολεκτικά μέρα με την ημέρα. 
 
Χρόνια σοβαρά προβλήματα της περιοχής, όπως υψηλότατη ανεργία, διαφθορά και αναλογικά υψηλό κόστος ζωής, καθότι το μη-αναγνωρισμένο αυτό κράτος από τον Ο.Η.Ε. έχει υιοθετήσει ως de facto νόμισμα του το Ευρώ, έχουν βεβαίως συντελέσει στα ανωτέρω. 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Ο κύριος όμως λόγος της μαζικής και ξαφνικής φυγής έγκειται στην ίδια τη βούληση της τοπικής ηγεσίας να μειώσει κάθετα την ανεργία ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες όπου αγγίζει το 80%, καθότι είχαν αρχίσει να δημιουργούνται σοβαρότατα θέματα αμφισβήτησης της τοπικής «ελίτ» από ομάδες πολιτών. </div>
</div>
Επιπροσθέτως, έχουν μειωθεί οι χρηματοοικονομικές «μεταγγίσεις» από τη διεθνή κοινότητα όπως το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον δυνατή η παροχή επιδομάτων, επισήμων και ανεπισήμων, σε μια ευρεία κατηγορία πολιτών, με σκοπό την εξαγορά της συναίνεσης τους. 
Σε αυτό το σημείο έρχεται και ο ελληνικό ρόλος. Η Αυστρία, η Γερμανία, η Ουγγαρία, αλλά και η Σερβία, αποφάσισαν να δημιουργήσουν πλέον ένα αυστηρό πλαίσιο εξάλειψης του φαινομένου με περιπολίες, συλλήψεις των παράνομων μεταναστών και την όσο το δυνατόν διατάραξη αυτού του δρομολογίου που οδηγεί προς το Σένγκεν. 
Ως εκ τούτου και καθόσον η έξοδος θα συνεχιστεί, σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, η επόμενη εγγύτερη περιοχή-στόχος είναι η Ελλάδα, κυρίως μέσω ΠΓΔΜ προς τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία. 
Αυτό αναμένεται να λάβει χώρα το θέρος του 2015 και δεν είναι βέβαιο ότι η Ελληνική Πολιτεία είναι προετοιμασμένη για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σε αδρές γραμμές, υπολογίζεται ότι 500.000 Κοσοβάροι επιθυμούν/προτρέπονται να μεταναστεύσουν. Συνεπώς το θέμα αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο ως κοινωνικό αλλά και ως ζήτημα ασφάλειας. 
 
Πρέπει να σημειωθεί ότι αρκετοί Κοσοβάροι θα έχουν τη δυνατότητα -αναλόγως και των διαθέσεων της Αλβανίας- να προμηθευτούν αλβανικά διαβατήρια και κατά αυτό το τρόπο να εισέρχονται και από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Σε γενικές γραμμές είναι φρόνιμο να υφίσταται προεργασία για παν ενδεχόμενο. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>