Ερντογάν: Και δεν χτυπάει το τηλέφωνο (από τον Μπάιντεν), η αγωνία μου μεγάλωσε

<img height="389" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/03/nb_erdogan_biden2-1068x649-1.jpg" width="640" /><br /><br />Το πολυπόθητο «κόκκινο» τηλέφωνο στην Άγκυρα δεν λέει να χτυπήσει και ίσως να μην χτυπήσει για πολύ καιρό ακόμη, παραδέχονται απογοητευμένα πλέον στην Τουρκία, σύμφωνα με την ανταποκρίτρια του ΣΙΓΜΑ στην Κωνσταντινούπολη, Μαρία Ζαχαράκη.<br /><br />Η τουρκική κυβέρνηση έχει πάρει το μήνυμα ότι ο Τζο Μπάιντεν δεν επιθυμεί ακόμη να επικοινωνήσει με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Κι όχι γιατί η Τουρκία δεν βρίσκεται ακόμα στο επίκεντρο των εξελίξεων για τον νέο Αμερικανό πρόεδρο, ίσα ίσα ο Άντονι Μπλίνκεν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανατ. Μεσόγειο και το Κυπριακό, αλλά επειδή ο Τζο Μπάιντεν έχει τους λόγους του και την… τακτική του.<br /><br />Η τουρκική πολιτική ανάλυση ρίχνει –εμμέσως πλην σαφώς- την ευθύνη στον ίδιο τον Ερντογάν για την «εσκεμμένη αδιαφορία», όπως την αποκαλούν, της αμερικανικής κυβέρνησης.<br /><br />Οι λόγοι μπορούν να συνοψιστούν στους εξής τέσσερις:<br /><br />1. Ο Αμερικανός πρόεδρος αναγνωρίζει μεν ότι η Τουρκία είναι ένας σημαντικός παίκτης για τα συμφέροντά του και μία περιφερειακή δύναμη, ειδικά στη Συρία, αλλά δεν επιθυμεί να δείξει στον Ερντογάν ότι του είναι απαραίτητος ή ότι το… χέρι του είναι τόσο δυνατό.<br /><br />2. Ο Τζο Μπάιντεν γνωρίζει επίσης ότι την εξωτερική στρατηγική της Άγκυρας εδώ και δεκαετίες, ότι δηλ. θέλει να βάλει όλα τα θέματα ως ένα πακέτο στο τραπέζι, ώστε να έχει την ευχέρεια να διαπραγματευτεί με την άλλη πλευρά. «Παίρνω το ένα, παραχωρώ το άλλο». Και γι’ αυτό ο Μπάιντεν δεν θέλει να τον χρησιμοποιήσει ο Ερντογάν, ώστε να μπει σε ένα… ανατολίτικο παζάρι, να μιλήσουν για όλα και να αναγκαστεί σε παραχωρήσεις και υποχωρήσεις. Δεν επιθυμεί να γίνει εργαλείο της γνωστής τουρκικής τακτικής.<br /><br />3. Ο Αμερικανός πρόεδρος εξάλλου δεν είναι αυτή τη στιγμή ανοιχτός σε διαπραγματεύσεις είτε για τους S-400, είτε για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα. Εκτός αν παράσχει η Άγκυρα τη διαβεβαίωση ότι δεν θα ενεργοποιήσει το ρωσικό αντι-πυραυλικό σύστημα και αποδεχτεί έναν μηχανισμό ελέγχου. «Όταν λύσουμε αυτό το ζήτημα, τότε ας καθίσουμε να μιλήσουμε», διαμηνύει ο Μπάιντεν, ο οποίος δείχνει να μη βιάζεται.<br /><br />4. Άλλωστε, για τον Αμερικανό πρόεδρο, εάν υπήρχε κάτι να κάνει από την πλευρά του, δεν θα το έκανε την ώρα που το τουρκικό ΥΠΕΞ και ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, του επιτίθενται πρωί-βράδυ. «Όχι όσο με δαιμονοποιείτε στο εσωτερικό και με χρησιμοποιείτε προς όφελός σας», σκέφτεται ο Αμερικανός πρόεδρος.<br /><br />Ο Τζο Μπάιντεν αυτή τη στιγμή νιώθει ισχυρότερος του Ερντογάν, άρα δεν έχει νόημα για εκείνον να καθίσει σε ένα τραπέζι με τον Τούρκο πρόεδρο. Ούτε καν στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.<br /><br />Προσπαθεί πρώτα να αποδυναμώσει διπλωματικά και ψυχολογικά τον «αντίπαλο», που αγωνιά για τις κυρώσεις, κι αφήνει τα πράγματα να κρυώσουν για λίγο έως ότου προκύψει ένα διαφορετικό σήμα από την Άγκυρα.<br /><br />Επομένως, τα μέχρι στιγμής δεδομένα στην Τουρκία δείχνουν ότι ο Τζο Μπάιντεν έχει παραπέμψει μάλλον το τηλεφώνημα με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις… καλένδες.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν: Και δεν χτυπάει το τηλέφωνο (από τον Μπάιντεν), η αγωνία μου μεγάλωσε

Το πολυπόθητο «κόκκινο» τηλέφωνο στην Άγκυρα δεν λέει να χτυπήσει και ίσως να μην χτυπήσει για πολύ καιρό ακόμη, παραδέχονται απογοητευμένα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το βίντεο της συνομιλίας του Θ. Βερέμη του ΕΛΙΑΜΕΠ με τον κ. Καλόγηρο - Έτσι αντιλαμβάνονται κάποιοι τον δημόσιο διάλογο...

<div><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/HckzWWG6Sak" width="700"></iframe></center></div><div><br /></div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το βίντεο της συνομιλίας του Θ. Βερέμη του ΕΛΙΑΜΕΠ με τον κ. Καλόγηρο - Έτσι αντιλαμβάνονται κάποιοι τον δημόσιο διάλογο...

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

Η αναντικατάστατη στρατιωτική ισχύς έναντι (σημερινών…) φίλων και αντιπάλων

<img height="480" src="https://cdn.pagenews.gr/wp-content/uploads/2020/12/ellada-tourkia-2-768x576.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Λάμπρος Καλαρρύτης </b><br />Προ ημερών σημειώθηκε μία εξέλιξη η οποία υπενθυμίζει για μία εισέτι φορά το αυτονόητο στις διεθνείς σχέσεις. Η αποτρεπτική ισχύς γενικά και ειδικότερα η στρατιωτική συνιστώσα της, παραμένουν ο θεμέλιος λίθος ασφαλείας των κρατών, διασφάλισης της κυριαρχίας τους και διαφύλαξης των συμφερόντων τους.<br /><br />Αυτό ισχύει στη νιοστή σε περιοχές στις οποίες εκδηλώνονται αναθεωρητικές τάσεις κυρίως από χώρες, όπως η Τουρκία, δίχως να παραβλέπεται η εμφάνιση ασύμμετρων δυνάμεων σαν το Ισλαμικό Κράτος ή τους Αδελφούς Μουσουλμάνους οι οποίοι πολιορκούν εκ των έσω κράτη με στόχο την ανατροπή κυβερνήσεων και την ανάληψη της εξουσίας. Επίσης, υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί να μην εκδηλώνονται ευθέως αναθεωρητικές προθέσεις, αλλά το πολιτικό, δημογραφικό και κοινωνικό υπόστρωμα ασκεί πίεση στις κυβερνήσεις με αποτέλεσμα η «κανονικότητα» σε αυτές τις χώρες να έχει ιδιαιτερότητες ή να είναι εύθραυστη.<br /><br />Ας πάμε στην προαναφερθείσα εξέλιξη. Η Αίγυπτος προχώρησε σε μία ακόμα προκήρυξη νέων θαλάσσιων οικοπέδων για έρευνα και αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Στα βυθοτεμάχια που προκήρυξε και βρίσκονται εντός της μερικώς οριοθετημένης ΑΟΖ με την Ελλάδα, καθώς και στην οριοθετημένη ΑΟΖ με την Κύπρο, το Κάιρο σεβάστηκε απολύτως τις οριοθετήσεις με Αθήνα και Λευκωσία.<div><br /></div><div><img height="360" src="https://www.pagenews.gr/wp-content/uploads/2020/12/ellada-tourkia-1-scaled.jpg" width="640" /><br /><br />Στη θαλάσσια περιοχή όμως, που βρίσκεται ανατολικά της οριοθετημένης περιοχής με την Ελλάδα, ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, στη μη οριοθετημένη περιοχή, οι Αιγύπτιοι «φάλτσαραν». Συμπεριέλαβαν θαλάσσιο οικόπεδο το οποίο θα ανήκε στην Αίγυπτο μόνο αν ληφθεί υπόψιν η οριοθέτηση που προτείνει η Τουρκία, η οποία ως γνωστόν αγνοεί παντελώς το Καστελόριζο ως μη έχον ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα. Ως γνωστόν η Τουρκία επιχειρεί να δελεάσει τη Αίγυπτο καλώντας την να ακυρώσει την οριοθέτηση με την Ελλάδα και να οριοθετήσει απευθείας και μόνο μαζί της, με το επιχείρημα ότι έτσι οι Αιγύπτιοι θα εξασφαλίσουν πολύ μεγαλύτερη ΑΟΖ από αυτή που τους αναλογεί στην οριοθέτηση με την Ελλάδα. Οι Τούρκοι, από τη στιγμή που η Αίγυπτος οριοθέτησε ΑΟΖ έστω μερικώς με την Ελλάδα, ελπίζουν ότι το Κάιρο τουλάχιστον δεν θα προχωρήσει στην οριοθέτηση με τη χώρα μας και ανατολικότερα.<br /><br />Η Αίγυπτος με την κίνηση να προκηρύξει θαλάσσιο οικόπεδο που της ανήκει μόνο με την τουρκική οπτική περί ΑΟΖ στην περιοχή, εμφανίζεται είτε να «κλείνει το μάτι» στην Άγκυρα είτε να προειδοποιεί την Αθήνα ότι δεν αποδέχεται την πλήρη επήρεια του Καστελόριζου σε ΑΟΖ. Θέση η οποία, δυστυχώς, είναι παλαιά και πάγια στην αιγυπτιακή διπλωματία και γραφειοκρατία και η οποία είναι ο λόγος για τον οποίο δεν κατέστη δυνατή τόσα χρόνια η συμφωνία για οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου, παρά μόνο τώρα, μερική και με εκπτώσεις από πλευράς μας ακόμα και στην επήρεια της Κρήτης. Εκπτώσεις οι οποίες κατέστησαν αναπόφευκτες από την στιγμή που η Ελλάδα επειγόταν για συμφωνία που θα διεμβόλιζε την πειρατική ΑΟΖ Άγκυρας – Τρίπολης.</div><div><br /></div><div>Ανάλογη κίνηση προκήρυξης οικοπέδου που εμπίπτει στη δυνητική ελληνική ΑΟΖ έχει υπάρξει και στο παρελθόν από πλευράς Αιγύπτου, η οποία όμως είχε διορθωθεί, με αλλαγή συντεταγμένων, μετά από παρέμβαση της Αθήνας και συνεννόησης με τους Αιγυπτίους. Το ίδιο ελπίζεται και τώρα, Υπήρξε ήδη τηλεφωνική επικοινωνία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέχ Σούκρι. Ωστόσο, ακόμα και πάλι να διευθετηθεί το θέμα δεν μεταβάλλεται το γεγονός ότι οι Αιγύπτιοι είναι απρόθυμοι να αποδεχθούν πλήρη επήρεια του συμπλέγματος της Μεγίστης (Καστελόριζο) σε ΑΟΖ, άνευ της οποίας δεν μπορεί να υπάρξει επαφή και συνέχεια μεταξύ ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ.</div><div><br />Επανερχόμαστε στην εισαγωγή του άρθρου. Σήμερα, με μία κυβέρνηση στην Αίγυπτο η οποία είναι φιλική προς τη χώρα μας και φιλοδυτική γενικώς και με την οποία υπάρχουν άριστες σχέσεις, οι οποίες εξάλλου αποτυπώνονται και στην τριμερή συνεργασία Ελλάδας- Κύπρου-Αιγύπτου, υπάρχουν αγκάθια τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφαιρεθούν. Ακόμα και στη θεωρητική περίπτωση που ο Σίσι πίεζε τη γραφειοκρατία για να αποδεχθεί την ελληνική θέση, θα βρισκόταν αυτομάτως αντιμέτωπος με εσωτερικές κατηγορίες για μειοδοσία και προδοσία. Και σε αυτές τις χώρες τέτοιες κατηγορίες οδηγούν σε πολύ συγκεκριμένη κατάληξη αν ο «κατηγορούμενος» βρεθεί εκτός εξουσίας. Εξάλλου για πόσο καιρό θα κυβερνά ένας «Σίσι» την Αίγυπτο; Αν αύριο βρεθούν ξανά οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στο τιμόνι της μεγαλύτερης αραβικής χώρας; Πως θα διασφαλίζονται τότε όχι απλά τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και η ίδια η ασφάλεια της, από ένα εχθρικό καθεστώς σε μία υπερεξοπλισμένη χώρα 105 εκατομμυρίων, με ενισχυόμενο στόλο και αεροπορία, η οποία βρίσκεται απέναντι από την Κρήτη; Η απάντηση είναι προφανής. Μόνο με στρατιωτική ισχύ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pagenews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αναντικατάστατη στρατιωτική ισχύς έναντι (σημερινών…) φίλων και αντιπάλων

Λάμπρος Καλαρρύτης  Προ ημερών σημειώθηκε μία εξέλιξη η οποία υπενθυμίζει για μία εισέτι φορά το αυτονόητο στις διεθνείς σχέσεις. Η αποτρεπτ...

Διαβάστε την συνέχεια

''Kαμπανάκι'' κινδύνου από τους Ισραηλινούς: ''Κίνδυνος η συμμαχία Τουρκίας-Πακιστάν''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/pakistan-f-16-1170x610.jpg?itok=tFq02Uev" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τουρκία-Πακιστάν προκαλούν πλέον αναταράξεις από το Κασμίρ έως την Μεσόγειο.</span></h3><div><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />Σύμφωνα με τον Ισραηλινό ειδικό Jonathan Spyer της Jerusalem Post, η συμμαχία μεταξύ Πακιστάν και Τουρκίας δημιουργείται σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο στρατηγικό τοπίο, προκαλώντας μεγάλους κινδύνους από το Κασμίρ έως την Μεσόγειο.<br /><br />"Η αυξανόμενη εγγύτητα Τούρκων και Πακιστανών αντανακλάται πλέον και στη διπλωματική σφαίρα.<br /><br />Ανώτεροι αξιωματούχοι του Πακιστάν έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους στην Τουρκία στις διαφορές σχετικά με την εξερεύνηση φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο (με την Ελλάδα).<br /><br />Πραγματοποιήθηκαν επίσης τον τελευταίο χρόνο, σειρά κοινές ναυτικές ασκήσεις στη Μεσόγειο, στις οποίες συμμετείχαν πολεμικά πλοία και των δύο χωρών, οι οποίες παραβίασαν τα κυπριακά και ελληνικά χωρικά ύδατα αλλά και τον εναέριο χώρο. Παρόμοιες κοινές ασκήσεις έχουν επίσης πραγματοποιηθεί και στον Ινδικό Ωκεανό", δηλώνει ο ίδιος.<br /><br />Η Τουρκία με τη σειρά της, σε μια εξέλιξη που προκαλεί ανησυχία στο Νέο Δελχί, άρχισε να υποστηρίζει το Πακιστάν στο Κασμίρ.<br /><br />Ο Ερντογάν δήλωσε ότι το ζήτημα είναι τόσο σημαντικό για την Τουρκία όσο και για το Πακιστάν.Η στρατηγική συνεργασία μεταξύ Άγκυρας και Ισλαμαμπάντ εγείρει επίσης ανησυχίες και στον πυρηνικό τομέα, αφού το Πακιστάν είναι μια πυρηνική δύναμη.<br /><br />Οι υποψίες για μυστική υποστήριξη του Πακιστάν στις τουρκικές πυρηνικές δυνάμεις έχουν προκληθεί από μια πρόσφατη συνάντηση ομάδας στρατιωτικού διαλόγου υψηλού επιπέδου Τουρκίας-Πακιστάν (HLMDG). <br />Υπήρχαν ενδείξεις ότι η αντιπροσωπεία πραγματοποίησε συζητήσεις σχετικά με τα πυρηνικά συστήματα και τεχνογνωσία.<br /><br />Οι Economic Times σε πρόσφατο σχετικά άρθρο αναφέρουν ότι: «Αν και η Τουρκία σχεδιάζει το πυρηνικό της πρόγραμμα επικαλούμενη την ανάγκη για ενέργεια, η πραγματική της πρόθεση είναι να αποκτήσει πυρηνικά όπλα που θα μπορούν να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική της ικανότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, για να ενισχύσει την εικόνα του, ο Ερντογάν θα καταφύγει στην απόκτηση πυρηνικών όπλων”.<br /><br />Επιπλέον, η Τουρκία υποστηρίζει τρομοκρατικές ομάδες σε διάφορα μέρη της Μέσης Ανατολής.Η Χαμάς πραγματοποιεί τον πόλεμο στον κυβερνοχώρο από το τουρκικό έδαφος, ενώ η τουρκική κυβέρνηση υποστηρίζει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.<br />Η Αδελφότητα υπήρξε βασικός σύμμαχος της Τουρκίας στη Συρία, τη Λιβύη και άλλα καυτά σημεία της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Τουρκία και Πακιστάν ηγούνται εκστρατειών υποστήριξης του ακραίου Ισλάμ ενάντια στην Ευρώπη.Ο Τούρκος πρόεδρος βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της αποστολής προσωπικών κατηγοριών εναντίον του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν.<br /><br />Ομοίως, όταν τα ΗΑΕ αποφάσισαν να δημιουργήσουν διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, η Τουρκία έκανε εκστρατεία εναντίον τους και εναντίων των συμμάχων τους, ενώ το Πακιστάν δεν πήρε σαφή στάση.<br /><br />Η σχετικά πρόσφατη συμμετοχή του Πακιστάν στη σύγκρουση Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, είναι ένα ακόμη σαφές σημάδι ότι η συμμαχία με την Τουρκία αυξάνεται ραγδαία.<br /><br />"Τούρκοι και Πακιστανοί με τον ένα ή άλλο τρόπο θα επιχειρήσουν να επιτύχουν τους στόχους τους, προσθέτοντας μια νέα διάσταση στην περίπλοκη γεωπολιτική παγκόσμια σκακιέρα.<br />Αυτό με την σειρά του, είναι βέβαιο ότι θα ενεργοποιήσει έναν άλλο γύρο περιφερειακών προβλημάτων που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε παγκόσμιο ζήτημα, απειλώντας την ειρήνη και τη σταθερότητα.<br /><br />Η παλιά αρχιτεκτονική ασφαλείας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και οι παραδοχές που την περιβάλλουν δεν μπορούν πλέον να αποτελούν σταθερές αυτού του συστήματος.<br /><br />Στα μεγάλα γεγονότα της περιοχής την τελευταία δεκαετία, όπως ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας και ο ανταγωνισμό για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, οι ΗΠΑ απουσιάζουν καθώς επανατοποθετούν τις προτεραιότητες και τους τρόπους δέσμευσης τους.<br /><br />Ως αποτέλεσμα αυτής της απουσίας, εμφανίζονται νέες συμμαχίες και νέοι σύνδεσμοι ισχύος. Από αυτή την άποψη, η ένωση δύο κρατών (Τουρκίας-Πακιστάν) που επιδιώκουν αναθεώρηση του γεωπολιτικού τοπίου της τρέχουσας ισορροπίας ισχύος στις αντίστοιχες περιοχές τους, είναι υπέρ τους", τονίζει ο Ισραηλινός ειδικός.<br /><br />Τόσο η Τουρκία όσο και το Πακιστάν είχαν ανακοινώσει ότι οι δεσμοί τους θα αναπτυχθούν σε κάθε τομέα, με τον Ερντογάν μνα τονίζει ότι η Τουρκία θα στηρίξει την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη του Πακιστάν.<br /><br />Ο Ερντογάν είχε δηλώσει: «Η Τουρκία είναι έτοιμη να παράσχει όλη την υποστήριξη της στις μεταφορές, την ενέργεια, τον τουρισμό, την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση και την επιβολή του νόμου, οι οποίες θα βοηθήσουν στην κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη του Πακιστάν».<br /><br />Ο ίδιος ανέφερε επίσης ότι η αμυντική συνεργασία ήταν το «πιο δυναμικό στοιχείο» της διμερούς τουρκο-πακιστανικής συνεργασίας.<br /><br />Υπό το πρίσμα αυτής της δήλωσης και της αυξανόμενης συνέργειας στην άμυνα, οι δύο χώρες επιφέρουν νέα δυναμική στον αντίστοιχο τομέα επιρροής τους. Άγκυρα και Ισλαμαμπάντ δείχνουν συνεχές ενδιαφέρον για την αγορά όπλων, ενώ πραγματοποιούν επίσης κοινές στρατιωτικές ασκήσεις.<br /><br />Η πρόσφατη κοινή στρατιωτική άσκηση με την επωνυμία «Ataturk XI-2021», στην οποία συμμετείχαν τουρκικές και Πακιστανικές Ειδικές Δυνάμεις, πραγματοποιήθηκε σε επαρχία του Πακιστάν, που συνορεύει με το Αφγανιστάν.<br /><br />Είναι η τελευταία εκδήλωση μιας αναδυόμενης στρατηγικής συμμαχίας αυτών των δύο χωρών, αναφέρει η Jerusalem Post.<br /><br />Το Πακιστάν βρίσκεται στη διαδικασία αγοράς τεσσάρων τουρκικών Κορβετών MILGEM, ενώ έχει παραγγείλει 30 ελικόπτερα T-129 ATAK, με το συνολικό κόστος να υπερβαίνει τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια.<br /><br />Ουσιαστικά μιλάμε σύμφωνα με όλα αυτά, για έναν αμυντικό και γεωπολιτικό άξονα, ο οποίος εμπεριέχει και το Κατάρ, και έχει στόχο να αλώσει μια τεράστια περιοχή σε Ασία και Μεσόγειο προκαλώντας ακόμη περισσότερα προβλήματα σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρο, η Ινδία & το Ισραήλ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

''Kαμπανάκι'' κινδύνου από τους Ισραηλινούς: ''Κίνδυνος η συμμαχία Τουρκίας-Πακιστάν''

Τουρκία-Πακιστάν προκαλούν πλέον αναταράξεις από το Κασμίρ έως την Μεσόγειο. Ανδρέας Μουντζουρούλιας Σύμφωνα με τον Ισραηλινό ειδικό Jonatha...

Διαβάστε την συνέχεια

Εξετάζουν μεταφορά της βάσης του Ιντσιρλίκ στην Ελλάδα

<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/09/incirlik.jpg" /><br /><br />Να κλείσουν την βάση του Ιντσιρλίκ καλεί τους Αμερικανούς ένας εκ των κορυφαίων Αμερικανών αναλυτών, ο απόστρατος στρατηγός Richard Caroll, με άρθρο του στο National Interest, χαρακτηρίζοντας την παρουσία της αμερικανικής βάσης στην Τουρκία​, ως «επικίνδυνη» για την ασφάλεια των ΗΠΑ.<div><br /></div><div><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="355" src="https://www.youtube.com/embed/vc8JA1cw9BU" width="700"></iframe></center></div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εξετάζουν μεταφορά της βάσης του Ιντσιρλίκ στην Ελλάδα

Να κλείσουν την βάση του Ιντσιρλίκ καλεί τους Αμερικανούς ένας εκ των κορυφαίων Αμερικανών αναλυτών, ο απόστρατος στρατηγός Richard Caroll, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως η Μικρασιατική Καταστροφή καθόρισε την ελληνική πολιτική έναντι της Τουρκίας

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/mikrasiatiki_ekstrateia.jpg" /><br /><br />Βοσκόπουλος Γιώργος<br />Μετά την μικρασιατική εκστρατεία η ελληνική εξωτερική πολιτική οικοδομήθηκε επί ενός “αμυντικογενούς” πλαισίου, καθώς στόχευσε στην προστασία του ήδη συρρικνωμένου έθνους, το οποίο σταδιακά περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην ελληνική επικράτεια. Η Ελλάδα ορθά αποτέλεσε υπέρμαχο του εδαφικού status quo, ωστόσο η πολιτική ηγεσία προχώρησε σε μία λανθάνουσα σχετικοποίηση του ρόλου της χώρας στο διεθνές γίγνεσθαι. Αυτή η αντίληψη δημιούργησε μία συμπλεγματική οντολογία για το ειδικό της βάρος, τα μέσα που θα χρησιμοποιούσε, τις σχέσεις της με εταίρους στην ΕΕ και συμμάχους στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Επένδυσε σε ένα ιδεαλιστικής υφής στρατηγικό απόθεμα “κανονιστικής ισχύος”, το οποίο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της άρχουσας ελίτ, θα μπορούσε να της δώσει προστιθέμενη αξία σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον το οποίο ιστορικοχρονικά και γεωγραφικά λειτουργεί υπό το βάρος καινοφανών αξιολογήσεων περί “δικαίου”. Αυτό εκ των πραγμάτων παραπέμπει έμμεσα ή άμεσα στο ψυχολογικό πεδίο χάραξης εξωτερικής πολιτικής, όπως το περιέγραψε ο Robert Jervis και στη διαμόρφωση ορθών ή λανθασμένων αντιλήψεων και προσδοκιών.<br /><br />Το πεδίο της διεθνούς πολιτικής δεν αποτελεί ένα στατικό περιβάλλον αλλά μία αρένα ανταγωνισμού. Ο στόχος παραγωγής επιθυμητών αποτελεσμάτων προκύπτει, inter alia, από την πραγματική και όχι αληθοφανή ισχύ, παράμετρος που προϋποθέτει ουσιαστική και όχι λανθάνουσα εξισορρόπηση ισχύος όπως την προσδιόρισε ο Hedley Bull. Είναι παράγωγο των μέσων και της αποφασιστικότητας των εμπλεκομένων, της ικανότητας της κάθε οντότητας να επιβάλλει τη θέληση της σε μία άλλη ή και της ικανότητας της να θέσει εθνικούς στόχους εντός ενός πλαισίου που να εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων, συμφέροντα ισχυρών παικτών.<br /><br />Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής η παραγωγή επιθυμητών αποτελεσμάτων αποτελεί τον πρωτογενή στόχο της διαδικασίας αξιολόγησης εναλλακτικών επιλογών. Όπως, το θέτει ο David Baldwin «η άσκηση εξωτερικής πολιτικής εξωτερικεύει μία συμπεριφορά με βάση τους στόχους που έχουν τεθεί». Η επίφαση εκλήφθηκε ως μία έκφανση της αντικειμενικής “πραγματικότητας” και οικοδομήθηκε επιχειρησιακά (άσκηση εξωτερικής πολιτικής-διπλωματίας) σε ένα νεφέλωμα ανιστόρητων προσδοκιών.<br /><br />Η νοηματική οικοδόμηση ενός φαντασιακού πλέγματος αντιλήψεων προσέδωσε στη διεθνή δράση και επιλογές της χώρας ένα δονκιχωτικό στοιχείο. Μέσα από ένα πρίσμα στρεβλής αξιολόγησης των κινδύνων, ανικανότητας πρόβλεψης, υποβάθμισης των προκλήσεων, μίας παραμορφωτικής, πολυεπίπεδης διεργασίας που “εξορθολόγησε” το ρόλο της σε μία μινιμαλιστική βάση. Το γεγονός αυτό την οδήγησε σε μία φθίνουσα, πολύ-παρακμιακή πορεία, με τις επιλογές της να παραπέμπουν σε μία υποδόρια λογική παραίτησης.<br /><br />Έλλειψη οράματος<br /><br />Η νέα “δέσμη ιδεών” για το διεθνή ρόλο της διαμορφώθηκε υπό το βάρος, μεταξύ πολλών άλλων, της αδυναμίας της πολιτικής ελίτ να ιεραρχήσει τις εθνικές προτεραιότητες με χωρο-χρονικά και χωροταξικά κριτήρια και της προτεραιότητας που έδωσε στη νομή της εξουσίας, στο εσωτερικό έναντι του οράματος για το μεγάλο άλμα μπροστά. Ως αποτέλεσμα, η διεθνής δράση της διαμορφώθηκε σε κενό γεωγραφικής, διεθνοπολιτικής και πραγματολογικής αντίληψης.<br /><br />Η επιλογή αυτή εξωτερίκευσε μία ελλιπή γνωσιολογική προσέγγιση-αξιολόγηση στην αποτύπωση της οποίας συνεισέφερε, inter alia, η αποδοχή ενός modus operandi στα πλαίσια της λογικής της “ομαδοποιημένης σκέψης”. Η επιλογή αυτή αδρανοποίησε ή και εκφύλισε την ικανότητα της να διαπραγματεύεται και να απαιτεί από συμμάχους και εταίρους.<br /><br />Η θετικιστικού χαρακτήρα “δικαιοποίηση” της προσπάθειας προάσπισης της εθνικής κυριαρχίας και του εθνικού συμφέροντος σε συνδυασμό με την ηθικο-δικαιϊκής υφής ενοχοποίηση της ισχύος και κυρίως της χρήσης στρατιωτικής ισχύος αποτελεί ιστορικό-χρονικά διεθνοπολιτική καινοτομία η οποία υπερβατικά “θετικοποιεί” και “εξορθολογίζει” Ουιλσονικές αντιλήψεις ετεροβαρούς σημασίας.<br /><br />Σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον η εφαρμογή δύο μέτρων και σταθμών σε επίπεδο διεθνούς δικαίου αφορά την ad hoc επιβολή κανόνων που διέπουν τις διακρατικές σχέσεις. Οι κανόνες αυτοί λαμβάνουν τον διεθνή, “οικουμενικό” χαρακτήρα τους, όταν είναι συμβατοί με τις επιλογές ισχυρών παικτών. Αυτό επισημαίνει ο Ken Booth, όταν αναφέρεται στη διεθνή κοινότητα, την οποία θεωρεί έναν «όρο-προπαγάνδα». Εκτιμά ότι για τους ισχυρούς παίκτες ο όρος διεθνής κοινότητα «αποτελεί μία κοινοτοπία που στοχεύει να νομιμοποιήσει μία συγκεκριμένη δράση αλλά και μία βολική έκφραση, που συχνά αντιπροσωπεύει το διπλωματικό ισοδύναμο της τιμής μεταξύ κλεπτών».<br />Εσωτερικές αντιφάσεις<br /><br />Η ελληνική εξωτερική πολιτική στη νεότερη ιστορία της χώρας αποτέλεσε μία συνειδητή απεμπόληση αυθύπαρκτου ρόλου στην προσπάθεια “εξορθολογισμού” της έλλειψης οράματος και συρρίκνωσης προσδοκιών (κάτι που καθιστά τη χώρα προβλέψιμη στους αντιπάλους και δεδομένη σε εταίρους και συμμάχους). Μία “στρατηγική παραίτησης”, απόρροια του ειδικού ιστορικού βάρους της μικρασιατικής καταστροφής, συνέπεια των εσωτερικών αντιφάσεων και ανταγωνιστικών προτάσεων για τις επιλογές της.<br /><br />Ο μινιμαλισμός της αυτοσυντήρησης και επιβίωσης με όρους “πολιτισμένης” συμπεριφοράς, μίας χώρας με περιορισμένο “γεωπολιτικό δυναμικό”. Μετά το 1923 η εθνική στρατηγική προέκυψε ως προϊόν συλλογικής αυθυποβολής, εσωτερικής ανάσχεσης της συλλογικής δυναμικής και εσωτερικών αντιφάσεων που περιόριζαν την οπτική της ελληνικής πολιτικής ελίτ για το διεθνές περιβάλλον.<br /><br />Εύλογα ο Π. Κονδύλης επεσήμανε ότι «οι εσωτερικές αντιφάσεις επιδρούν παραλυτικά στους ανίσχυρους, ενώ αποδεσμεύουν επεκτατικές δυνάμεις σε όσους έχουν εκ των πραγμάτων ένα τέτοιο γεωπολιτικό δυναμικό, ώστε δεν τους απομένει παρά το άλμα ή η φυγή προς τα εμπρός. Με άλλα λόγια τα βαθύτερα στρώματα της ιστορικής και κοινωνικής ύπαρξης ενός συλλογικού υποκειμένου προσδιορίζουν το πώς θα λειτουργήσουν oι εσωτερικές του αντιφάσεις. Στη σημερινή Τουρκία δρουν αχαλίνωτες στοιχειακές δυνάμεις, που ωθούν τις εσωτερικές αντιφάσεις προς την επέκταση».<br /><br />Η παρατήρηση και ταυτόχρονα πρόβλεψη του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί οντολογικά. Περιγράφει μία αντίστροφη πορεία από αυτήν της Ελλάδας όπου οι εσωτερικές αντιφάσεις λειτούργησαν “αφαιρετικά”, ως μειούμενη και όχι προστιθέμενη αξία. Η πορεία της Τουρκίας είναι μία πορεία οικοδόμησης οράματος και απειλείται μόνο από τον μαξιμαλισμό. Στον αντίποδα η πορεία της Ελλάδας αποτελεί μία πορεία συλλογικής παρακμής.<br /><br /><div>Εξαρτήσεις από ξένο παράγοντα<br /><br />Τις κρίσιμες δεκαετίες αναδιάταξης δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο, στη χώρα κυριάρχησαν εσωστρεφείς δυνάμεις κατακερματισμού που περιόρισαν την προοπτική της. Μετά την εθνική ήττα στη Μικρά Ασία η χώρα απώλεσε σημαντικό φορτίο στρατηγικής διορατικότητας. Αντίθετα, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου καλλιεργείτο κλίμα συναίνεσης για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ο μιλιταρισμός, ο ρεβιζιονισμός, η Μεγάλη Ιδέα ήταν η σκυτάλη που απλά άλλαζε χέρια. «Πρόκειται, προπάντων, για ζήτημα οπτικής» δήλωνε το 2010 ο Α. Νταβούτογλου αναφερόμενος στην οικοδόμηση επιχειρημάτων όσον αφορά τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις.<br /><br />Η ελληνική εξωτερική πολιτική θεμελιώθηκε με όρους που δημιουργούσαν ένα κενό ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις υψηλές προσδοκίες. Η εξωτερική εξισορρόπηση της τουρκικής απειλής έγινε το κάρο που μπήκε μπροστά από το άλογο, δημιουργώντας σχέσεις εξάρτησης της ηγεσίας από τον εξωτερικό παράγοντα. Μέσα από μία διαδικασία φθίνουσας αξιοπιστίας οι επιλογές της άρχουσας ελίτ δεν την κατέστησαν τη χώρα ισότιμο εταίρο και σύμμαχο αλλά την έθεσαν σε μία ιστορική ταλάντωση που κινήθηκε μεταξύ έθνους περιορισμένης κυριαρχίας και “σφαίρας επιρροής”.<br /><br />Το αντίτιμο αυτής της επιλογής ήταν η εσωτερική νομή της εξουσίας και η παραμονή στην εξουσία αυτού που ο Γ. Κοντογιώργης προσδιόρισε ως «εκλόγιμη μοναρχία», μία οικογενειοκρατική και κομματική νομενκλατούρα. Η χώρα παρουσίασε συμπτώματα διεθνοπολιτικού αυτισμού που εξωτερικεύτηκαν με τη μορφή ενός ιστορικο-νοηματικού συμπλεγματικού συνδρόμου εξάρτησης από εταίρους και συμμάχους. Επί δεκαετίες αποτέλεσε παίγνιο του τουρκικού ιμπεριαλισμού, ένα «φαινόμενο εκτός Ιστορίας» το οποίο χαρακτήρισε η έλλειψη στρατηγικής. Τις συνέπειες αυτών των επιλογών αντιμετωπίζουμε σήμερα…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως η Μικρασιατική Καταστροφή καθόρισε την ελληνική πολιτική έναντι της Τουρκίας

Βοσκόπουλος Γιώργος Μετά την μικρασιατική εκστρατεία η ελληνική εξωτερική πολιτική οικοδομήθηκε επί ενός “αμυντικογενούς” πλαισίου, καθώς στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ΝΑΤΟ σε αναζήτηση ρόλου απέναντι στην Κίνα

<br /><br /><img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1128302861.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Κωνσταντίνος Λουκόπουλος*</b><br />Καθώς πλησιάζει η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ (η ημερομηνία θα καθοριστεί εντός του μηνός) η οποία μάλιστα θα είναι και η πρώτη του νέου Προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden, ζωηρεύουν οι διαβουλεύσεις αλλά και οι δημόσιες συζητήσει για το πώς η Συμμαχία θα αντιμετωπίσει την Κίνα την επόμενη 10ετία, κάτι που επιτακτικά θέτει η Ουάσιγκτον εδώ και περίπου 3 χρόνια.<br /><br />Εισαγωγικά επισημαίνεται ότι στην Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ του 2017, η Κίνα περιγράφεται ως «Αναθεωρητική Δύναμη που μπορεί να διαβρώσει την ασφάλεια και την ευημερία των ΗΠΑ και να δημιουργήσει έναν κόσμο αντίθετο στα συμφέροντα της» ενώ στην Εθνική Αμυντική Στρατηγική που ακολουθεί ένα έτος αργότερα προσδιορίζεται πλέον ως Στρατηγικός Ανταγωνιστής. Στο ΝΑΤΟ γίνεται για πρώτη φορά αναφορά στην Κίνα με μία πολύ προσεκτική διατύπωση, στην Σύνοδο Κορυφής στο Λονδίνο τον Δεκέμβριο 2019 όπου επισημαίνεται «ότι η αυξανόμενη επιρροή της Κίνας και οι διεθνείς πολιτικές της παρουσιάζουν προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες που θα χρειαστεί να αντιμετωπιστούν από την Συμμαχία»<br /><br />Οι ΗΠΑ σε αναζήτηση Στρατηγικής και Συμμαχιών - Νατοϊκές Διαβουλεύσεις<br /><br />Στην Αμερική υπάρχει πλέον μεγάλος προβληματισμός σχετικά με τον στρατηγικό ανταγωνισμό με την Κίνα και την Στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθηθεί. Αυτό γίνεται αντιληπτό από την πληθώρα αναλύσεων και προτάσεων επάνω στο θέμα με αρκετούς αναλυτές να εκτιμούν ένα νέο «Ψυχρό Πόλεμο» ως πολύ πιθανό. Αποκορύφωμα η δημοσίευση στο «Atlantic Council» μία πρότασης ολοκληρωμένης Στρατηγικής η οποία συντάχθηκε από πρώην ανώτατο κυβερνητικό αξιωματούχο των ΗΠΑ, που κράτησε όμως την ανωνυμία του, με τον τίτλο …«The Longer Telegram». Ένας τίτλος για να κάνει αναγωγή στο γνωστό μας… «Τhe long Telegram», ένα κείμενο 5000 λέξεων, που είχε συντάξει και αποστείλει τον Φεβρουάριο 1946 από την Μόσχα ο Αμερικανός Διπλωμάτης George Kennan σχετικά με την Σοβιετική Στρατηγική Αντίληψη και την προτεινόμενη Αμερικανική Στρατηγική Ανάσχεσης και που το δημοσίευσε ανώνυμα μετά από ένα χρόνο στο Foreign Affairs.<br /><br />Μετά την γνωστή «δυσανεξία» του Trump σε Συμμαχίες και πολυμερείς συνεργασίες, ο Πρόεδρος Biden θα προσπαθήσει να ενισχύσει τους διατλαντικούς δεσμούς αναζητώντας όμως ταυτόχρονα την στήριξη των Συμμάχων των ΗΠΑ στην Ευρώπη στον διαρκώς αυξανόμενο ανταγωνισμό με την Κίνα. Με την παντελή απουσία αναφοράς της Κίνας μέχρι τώρα σε θεσμικό βασικό κείμενο του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (σημ. σκόπιμα αναφέρεται εδώ η γεωγραφική διάσταση του Οργανισμού) οι νατοϊκές διαβουλεύσεις προκειμένου να διαμορφώσουν μία κοινά αποδεκτή Στρατηγική σχετικά με την Κίνα έχουν ήδη αρχίσει με «ενορχηστρωτή» τον ΓΓ κ. Stoltenberg. Είναι εμφανής η προσπάθεια να εισαχθεί το ζήτημα της Κίνας ως βασική πρόκληση ασφαλείας του ΝΑΤΟ, στο τεράστιο πλέγμα των επιτροπών και υποεπιτροπών ενώ θεωρείται περισσότερο από βέβαιο ότι θα συμπεριληφθεί στην νέα Στρατηγική Αντίληψη της Συμμαχίας (NATO Concept) που αποτελεί μετά από αυτό το ίδιο το Σύμφωνο (North Atlantic Treaty) το βασικό θεσμικό καθοδηγητικό έγγραφο της Συμμαχίας και από το οποίο επιβάλλονται και απορρέουν βασικές υποχρεώσεις. Η έκθεση που υποβλήθηκε στον κ. Stoltenberg από την συγκροτηθείσα από τον ίδιο 10μελή «Ομάδα Σοφών» αν και η αποστολή της ήταν να υποβάλλει προτάσεις με σκοπό να ενισχυθεί η ενότητα της Συμμαχίας, η πολιτική διαβούλευση και ο συντονισμός μεταξύ των Συμμάχων είχε αναλογικά …«υπερβολική δόση» Κίνας. Αρκεί να πούμε ότι η λέξη «Κίνα» με όλες τις παραλλαγές της εμφανίζεται 90 φορές στο μάλλον υπερφίαλο κείμενο που κάποιοι το θέλουν ως βάση για την νέα Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ και για αυτό τιτλοφορείται «ΝΑΤΟ 2030». <br /><br />Υπάρχουν όμως δύο βασικά ζητήματα που αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες. Το πρώτο είναι ότι όπως όλα δείχνουν, η Ουάσιγκτον δεν έχει διαμορφώσει ακόμα μία ολοκληρωμένη Στρατηγική της απέναντι στο Πεκίνο. Το δεύτερο είναι ότι προϋπόθεση για μία κοινή Στρατηγική του ΝΑΤΟ απέναντι στην Κίνα προϋποθέτει οπωσδήποτε μια κοινή αντίληψη περί απειλής και φαίνεται ότι πέρα από κάποιες ρητορικές εξάρσεις για να μην «κακοκαρδίσουν» τους Αμερικανούς οι περισσότεροι Ευρωπαίου Σύμμαχοι δεν την θεωρούν σοβαρή απειλή για την ασφάλεια τους όπως εκλαμβάνεται από στις ΗΠΑ αν και κάποια ανησυχία για το μέχρι που θα μπορούσαν να φθάσουν οι ηγεμονικές φιλοδοξίες του Πεκίνου έχει αρχίσει να εξαπλώνεται. <br /><br />Γιατί υπάρχει ανησυχία (έστω και με επιφυλάξεις) για την εξάπλωση της Κίνας<br /><br />Θα αναφερθούμε εντελώς συνοπτικά στους παράγοντες που καθιστούν έστω μακροπρόθεσμα την Κίνα απειλή ασφάλειας της ευρωατλαντικής κοινότητας. Η Κίνα υπό τον Xi Jinping που ποτέ δεν έκρυψε ότι θέλει να κάνει … «την Κίνα μεγάλη ξανά» από το 2012 που ανέλαβε την εξουσία, έχει μετασχηματιστεί σε ένα κόμμα-κράτος, μαρξιστικού-λενινιστικού χαρακτήρα με μπόλικο εθνικισμό, με τον πιο ισχυρό ηγέτη και την πιο συγκεντρωτική κυβέρνησή του από την εποχή του Μάο. Η διαρκώς αυξανόμενη ισχύς αλλά και η επιθετικότητα της Κίνας μπορεί να επηρεάσει την παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Αναλαμβάνει συνεχώς δράσεις όχι μόνο σε περιφερειακό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν σέβεται το Διεθνές Δίκαιο ενώ υπονοεί διαρκώς ότι μπορεί να κάνει χρήση στρατιωτικής βίας απέναντι στου γείτονες της πέρα από τους εκβιασμούς και την διπλωματική πίεση που ασκεί, κάτι που μας θυμίζει την Τουρκία στα «καθ’ ημάς»! <br /><br />Η Υψηλή Στρατηγική της Κίνας στηρίζεται σημαντικά στο τιτάνιο πρόγραμμα Belt and Road Imitative (BRI) που αναγγέλθηκε το 2013 και υλοποιείται έστω και με κάποια βραδύτητα. Πρόκειται για την συγκρότηση ενός νέου χερσαίου και θαλάσσιου «δρόμου μεταξιού» από την Κίνα μέσω Ευρασίας και ΝΑ Ασίας στις άλλες Ηπείρους κατασκευάζοντας και χρηματοδοτώντας υποδομές και ελέγχοντας έτσι το δίκτυο του παγκοσμίου εμπορίου και της οικονομίας. Η μετατροπή της οικονομικής σε πολιτική επιρροή και η τεχνολογική υπεροχή ιδιαίτερα στις τηλεπικοινωνίες (5G) είναι επίσης σημαντικά… «εργαλεία» που «φοβίζουν» την Δύση. Σύντομα η οικονομία των 14 τρις δολαρίων της Κίνας θα αφήσει πίσω της την Αμερικανική. <br /><br />Σε αντίθεση με τη Ρωσία, η Κίνα δεν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για να αλλάξει τα εδαφικά όρια στην Ευρώπη, όμως σταδιακά πλησιάζει όλο και περισσότερο την γεωγραφική περιοχή που καλύπτει το ΝΑΤΟ, επεκτείνοντας ακόμα και το στρατιωτικό της δυναμικό στον Ατλαντικό, στη Μεσόγειο και στην Αρκτική ενώ έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στον τομέα του διαστήματος. Οι αμυντικές δαπάνες της Κίνας ανέρχονται σε 260 δισεκατομμύρια δολάρια με αγοραστική δύναμη που εκτιμάται ότι ισούται ή υπερβαίνει το 70% αυτών των ΗΠΑ. Η στρατιωτική συνεργασία της Κίνας με τη Ρωσία συνεχίζει να επεκτείνεται και οι δύο ασκούνται όχι μόνο στις πεδιάδες της Κεντρικής Ασίας αλλά και στη Μεσόγειο και στη Βαλτική Θάλασσα. Οι κινεζικές επιχειρήσεις κατασκοπείας και παραπληροφόρησης στον κυβερνοχώρο έχουν γίνει μέρος της καθημερινής ζωής για όλους τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνήσεων και των ιδιωτικών επιχειρήσεων τους.<br /><br />Οι ΕΔ της, επισήμως το ένοπλο τμήμα του Κομμουνιστικού Κόμματος, αριθμούν σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών (IISS) 975.000. Απέκτησε πρόσφατα το δεύτερο Αεροπλανοφόρο της, ναυπηγείται ένα τρίτο και υπάρχει σχεδίαση για την ναυπήγηση και τετάρτου. Όμως υπολείπεται σημαντικά έναντι των 11 Αμερικανικών υψηλοτέρων δυνατοτήτων Αεροπλανοφόρων κατηγορίας Nimitz και Ford ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι μεγάλων δυνατοτήτων Αεροπλανοφόρα έχει η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Στον οπλοστάσιο της έχει εκατοντάδες Βαλλιστικούς Πύραυλους Μέσου Βεληνεκούς και βλήματα εναντίον Αεροπλανοφόρων με βεληνεκές 1250 μιλίων ενώ αναπτύσσει νέα με βεληνεκές 2500 μιλίων για να κρατήσει τα «εχθρικά» Αεροπλανοφόρα ακόμα μακρύτερα ενώ εκτιμάται ότι διαθέτει 290 πυρηνικές κεφαλές.<br /><br />Η παγκοσμιοποίηση ήταν εκείνος ο παράγοντας που οδήγησε, Κράτη, Οργανισμούς, Εταιρείες στη Δύση να δημιουργήσουν καλές σχέσεις με την Κίνα παραβλέποντας ζητήματα ασφαλείας και σταλινικής διακυβέρνησης με σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αντίληψη της Δύσης ότι οι στενές σχέσεις με την Κίνα, η παγκοσμιοποίηση, η ευημερία, και η «εξαγωγή» δυτικής κουλτούρας θα φιλελευθεροποιούσαν το «Μεσαίο Βασίλειο» αποδείχθηκε λάθος. <br /><br />Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ<br /><br />Το ΝΑΤΟ αναπόδραστα θα εμπλακεί παρά τις επιφυλάξεις αρκετών κρατών – μελών (έθνη στην νατοϊκή ορολογία) καθόσον για αυτά η Κίνα ασκεί μεν μία επιθετική πολιτική αλλά συνάμα αποτελεί και ισχυρό εμπορικό εταίρο! Το ερώτημα είναι σε ποιόν βαθμό και με ποιο τρόπο καθόσον απαιτείται συναίνεση και αυτό θα αποτυπωθεί συμβιβαστικά όπως προαναφέρθηκε στην νέα Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ. Εκτιμάται ότι πλέον της πολιτικής στήριξης των ΗΠΑ μέσω διακηρύξεων της Συμμαχίας που δεν θα «κοστίζει», θα αναζητηθεί η μέθοδος του «όσο …τόσο».<br /><br />Μία σοβαρή και ισορροπημένη πρόταση που θα μπορούσε να εξετασθεί είναι αυτή που κατατέθηκε το καλοκαίρι του 2020 στο Atlantic Council, από τον Ian Brzezinski, πρώην Αναπληρωτή Υφυπουργό Άμυνας για θέματα ΝΑΤΟ και Ευρώπης και γιό του γνωστού μας πρώην Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Προέδρου Carter . Ο Brzezinski θεωρεί ότι το ΝΑΤΟ ως κύριο όργανο της διατλαντικής κοινότητας για συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας στο θέμα της Κίνας μπορεί να συνδυάσει τρεις τρόπους:<br /><br />Ως πολυεθνικό φόρουμ ασφάλειας, μπορεί να προωθήσει μεταξύ των Συμμάχων και των Εταίρων του ΝΑΤΟ μια κοινή αντίληψη για τις δραστηριότητες της Κίνας που δημιουργούν είτε κινδύνους είτε ευκαιρίες για την Βόρειο-ατλαντική Κοινότητα. <br /><br />Να συμβάλει στην ανάπτυξη και διάδοση μιας διατλαντικής Στρατηγικής Ασφάλειας και στάσης σχετικά με την Κίνα με διπλό στόχο, ανάπτυξη μιας σχέσης συνεργασίας με την Κίνα αλλά ταυτόχρονα και την αποτροπή από την υπονόμευση των συμφερόντων της διατλαντικής κοινότητας. <br /><br />Να χρησιμοποιήσει όλες τις πολιτικές και στρατιωτικές όλων δυνατότητες για να υποστηριχθούν οι προαναφερθέντες στόχοι και φυσικά ότι <br /><br />Σαν πρώτο και πιο… ανώδυνο μέτρο θα ήταν η ενίσχυση των σχέσεων που έτσι και αλλιώς υπάρχουν εδώ και κάποια χρόνια, με τις χώρες του Ινδο-Eιρηνικού όπως η Νότια Κορέα, η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία και η Ιαπωνία που μέχρι τώρα είναι εστιασμένες σε συμβουλευτικό επίπεδο. Η υπάρχουσα ομάδα ΝΑΤΟ + 4, το Συμβούλιο Εταιρικής Σχέσης ΝΑΤΟ-Ειρηνικού και η συνεργασία με την πρωτοβουλία Quad (Τετραμερής Διάλογος για την Ασφάλεια) μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο πλέγμα ανάσχεσης της Κίνας με βασικούς τομείς συνεργασίας στον τομέα πληροφοριών και σε κοινές ασκήσεις στην περιοχή. Επιπροσθέτως κρίνεται σκόπιμη η συγκρότηση ενός μικρού νατοϊκού επιτελείου στην Αμερικανική Διοίκηση του Ινδό-Eιρηνικού με τη παράλληλη δημιουργία ενός Κέντρου Αριστείας (COE) για να εκπαιδεύσει προσωπικό και να το εξοικειώσει με αποστολές, δομές και πρωτόκολλα του ΝΑΤΟ. To NATO σε καμία περίπτωση δεν προτίθεται να εγκατασταθεί στον Ινδό-Ειρηνικό, αλλά φιλοδοξεί να ενισχύσει τις χώρες της περιοχής.<br /><br />Η διπλή προσέγγιση απαιτεί να προταθεί στην Κίνα η σύσταση Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Κίνας με ανάλογες αρμοδιότητες του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας του οποίου οι ρίζες χρονολογούνται από το 1997. Η ίδρυσή του θα αναγνωρίσει και θα ανταποκριθεί στην πραγματικότητα της αυξανόμενης επιρροής και εμβέλειας της Κίνας και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό και την προώθηση ευκαιριών για εποικοδομητική συνεργασία με την Κίνα, όπως οι επιχειρήσεις κατά της πειρατείας. Και τα δύο μέρη θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε ένα σύνολο στρατιωτικών Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Για το ΝΑΤΟ θα ήταν άκρως σημαντικό να ακουστούν οι απόψεις της Κίνας σχετικά με θέματα πυρηνικής αποτροπής και αφοπλισμού, την κατάσταση στη Βόρεια Κορέα την ενεργειακή ασφάλεια και την τρομοκρατία. Το Πεκίνο πιθανότατα θα αρνηθεί στην σύσταση ενός τέτοιου Συμβουλίου και αναμένεται να αντιταχθεί στην αυξημένη παρουσία του ΝΑΤΟ στην ΝΑ Ασία. <br /><br />Διαπιστώσεις – Συμπεράσματα-Προοπτική<br /><br />Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε οποιοδήποτε βαθμό με την Κίνα ως απάντηση στην προβολή ισχύος της δεν είναι κάτι εύκολο. Μια συνεκτική και αποτελεσματική Διατλαντική Στρατηγική για την Κίνα θα πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και θα πρέπει να αξιοποιεί όλο το φάσμα των διπλωματικών, οικονομικών, τεχνολογικών, κοινωνικών και στρατιωτικών δυνατοτήτων του. Αυτό οδηγεί σε Στρατηγική διπλής προσέγγισης δηλαδή ανάσχεση και αποτροπή αφενός και διάλογος και συνεργασία αφετέρου. Ο πιθανός ρόλος του ΝΑΤΟ σε μια Διατλαντική Στρατηγική για την Κίνα δεν πρέπει να υποτιμάται.<br /><br />Η Κίνα θα παραμείνει μια αυταρχική χώρα με φιλοδοξίες Παγκόσμιας Δύναμης, της οποίας οι ηγέτες απορρίπτουν τις δυτικές ιδέες για δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα, ελέγχουν συστηματικά τον πληθυσμό τους και κλείνουν αντιφρονούντες, εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Η γενική στρατηγική του Κινεζικού Κόμματος Κράτους είναι να κερδίσει …χωρίς μάχη.<br /><br />Ένας Ψυχρός Πόλεμος, μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, των δύο μεγαλυτέρων οικονομιών του κόσμου και με εμπλοκή όλης της Δύσης θα είναι σημαντικό λάθος και η έκβαση του μη προβλέψιμη. Η παγκόσμια κατάσταση είναι τελείως διαφορετική από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και φυσικά πολύ πιο πολύπλοκη. <br /><br /><b><i>*O Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής </i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το ΝΑΤΟ σε αναζήτηση ρόλου απέναντι στην Κίνα

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος* Καθώς πλησιάζει η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ (η ημερομηνία θα καθοριστεί εντός του μηνός) η οποία μάλιστα θα είναι...

Διαβάστε την συνέχεια

¨Σε μια νύχτα όλα τα νησιά θα περάσουν στην πλευρά της Τουρκίας¨…

<a href="https://mloyngqtz6hc.i.optimole.com/jd52Ra0.9O3R~f565/w:1024/h:578/q:74/https://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2021/03/3-1.png"><img height="361" src="https://mloyngqtz6hc.i.optimole.com/jd52Ra0.9O3R~f565/w:750/h:440/q:74/rt:fill/g:sm/https://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2021/03/3-1.png" width="640" /></a><br /><br />Σχόλια του Εράι Γκιουτσουλέρ που έγιναν σε εκπομπή του CNNTURK. O Γκιουτσολουέρ είναι απόστρατος, διδάσκει σε πανεπιστήμιο και θεωρείται στην Τουρκία από τους ειδικούς σε θέματα ασφάλειας. Τον ακούσαμε να λέει μεταξύ άλλων και τα εξής :<br /><br />¨Η Αλεξανδρούπολη είναι πολύ σημαντική. Η Αλεξανδρούπολη τον Ιούλιο του 1920, όταν ο ελληνικός στρατός επιτέθηκε στην Τουρκία, ήταν ένα μέρος που χρησιμοποιήθηκε ως βασικό σημείο μεταφορών. Υπό αυτή την έννοια είναι ένα άκρως βολικό σημείο. Δεν είναι τυχαία η ίδρυση και χερσαίας και ναυτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη. Επιπρόσθετα σε αυτό 4 ακόμη βάσεις στην ηπειρωτική χώρα της Ελλάδας και εντέλει και στην Κρήτη και στην Κύπρο. Βλέπετε όταν ρωτάμε για ποιο λόγο κάνετε τόσο μεγάλες εγκαταστάσεις;” μας λένε πως είναι για την Ρωσία. Ρωτάω λοιπόν που είναι η Ρωσία ; Που είναι εδώ η Ρωσία ;<br /><br />Δείτε ενδεχομένως από στρατηγική σκοπιά, σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό να είναι κατά της Ρωσίας, αλλά εδώ σε πρώτο στάδιο ο στόχος είναι η Τουρκία<br /><br />Κάποιοι σκέφτονται πως “είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και δεν μπορεί να μας γίνει επίθεση” . Πλέον δεν μπορείτε να το σκέφτεστε αυτό. Αν εδώ υπάρχει οπλισμός δεν υπάρχει καμία εγγύηση σχετικά με το προς τα που και σε ποιον θα στραφούν. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση σχετικά με το σε ποιόν και πως θα σκάσουν και θα πυροβολήσουν<br /><br />Δείτε εδώ ακόμη και πίσω από την απόκρυψη και προστασία στην Ελλάδα εκείνων των πραξικοπηματιών και προδοτών, πίσω απ’ όλα βρίσκεται η Αμερική<br /><br />Δείτε περικυκλώνουν, αυτά είναι πολιορκία, κάθε ένα από αυτά έχει και μια σημασία<br />(για την αμερικανική δύναμη στην Θράκη)<br /><br />Μπορούμε να σκεφτούμε πως είναι μια δύναμη που με κάποιο τρόπο, έχει στόχο σε μια δυνητική σύρραξη, σε μία γενική επιχείρηση, να περιορίσει την Τουρκία. Αυτή την στιγμή κανένα από αυτά δεν συνιστά μια άμεση απειλή κατά της Τουρκίας. Υπάρχει βέβαια εδώ μια κακή προαίρεση<br /><br />Τώρα αν με ρωτάτε αν το αντιλαμβάνομαι αυτό σαν μια συμβατική απειλή κατά της Τουρκίας, όχι δεν το βλέπω. Διότι να εισέλθουν σε κάτι τέτοιο, εέε πως να το πω, υπάρχει μία τουρκική παροιμία. “Πας για κάτι καλύτερο και χάνεις και αυτό που έχεις, διότι σε μια νύχτα όλα τα νησιά θα περάσουν στην πλευρά της Τουρκίας¨<br /><br />Προσέξτε αυτά δεν λέγονται σε κάποιο περιθωριακό ή επαρχιακό κανάλι, αλλά στο CNNTURK, που έχει εμβέλεια όχι μόνο σε όλη την Τουρκία αλλά και δορυφορικά σε πολλές χώρες του κόσμου !<br /><br /><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="355" src="https://www.youtube.com/embed/o5sxuOYLufs" width="680"></iframe><br /><br /><a href="https://tourkikanea.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

¨Σε μια νύχτα όλα τα νησιά θα περάσουν στην πλευρά της Τουρκίας¨…

Σχόλια του Εράι Γκιουτσουλέρ που έγιναν σε εκπομπή του CNNTURK. O Γκιουτσολουέρ είναι απόστρατος, διδάσκει σε πανεπιστήμιο και θεωρείται στη...

Διαβάστε την συνέχεια