Η Δύση τρέμει game over για Ουκρανία εάν αποτύχει η αντεπίθεση σε Donbass, Zaporizhia. Προέλαση Ρώσων σε Bakhmut, Avdiivka.

<img src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/02d8c13f7295a2e114d46400de22f57d_XL.jpg" /><br /><br /><div>Η Δύση τρέμει την ήττα της Ουκρανίας, μετά τους Πολωνούς και οι Τσέχοι προειδοποιούν ότι εάν αποτύχει η σχεδιαζόμενη αντεπίθεση των Ουκρανών... αυτό θα σημάνει το game over δηλαδή το τέλος παιχνιδιού για την Ουκρανία...<br />Οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν με χαμηλότερο ρυθμό σε σχέση με τις αρχές του 2023… οι πληροφορίες ότι ο Ουκρανικός στρατός προετοιμάζει μεγάλης κλίμακας αντεπίθεση σε Donbass και Zaporizhia αυξάνονται…<br />Ωστόσο η σχεδιαζόμενη αντεπίθεση θεωρείται κίνηση ανάγκης, είναι αντεπίθεση αυττοκτονίας... οι Ουκρανοί φοβούνται ότι εάν αποτύχουν άπαξ και έχουν συγκεντρώσει την στήριξη όλης της Δύσης...θα φορτωθούν την αποτυχία και το καθεστώς Zelensky θα καταρρεύσει μαζί.... με την επιθυμία να ανακτήσουν τα χαμένα εδάφη από τους ρώσους.<br />Δεν είναι τυχαίο ότι και η Πολωνία αλλά και η Τσεχία... εμμέσως πλην σαφώς προεξοφλούν την αποτυχία της Ουκρανίας στον πόλεμο <br />Η Τσεχία βλέπει game over για τους Ουκρανούς, εάν αποτύχει η αντεπίθεση τους<br />Και ενώ οι ΗΠΑ προετοιμάζουν την Ουκρανική αντεπίθεση αποδεικνύοντας ότι είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης στην Ουκρανική κρίση… η Πολωνία βάζει φωτιές…<br />Πολωνός πρέσβης στην Γαλλία δήλωσε ότι εάν η Ουκρανία χάσει τον πόλεμο, τότε η Πολωνία θα πρέπει να προετοιμαστεί για πόλεμο.<br />Οι ρώσοι αμέσως αντέδρασαν τονίζοντας ότι εμπλακεί η Πολωνία στον πόλεμο της Ουκρανίας θα ξεσπάσει παγκόσμιος πόλεμος.<br />Η Πολωνία επιχείρησε να ανασκευάσει τις δηλώσεις αλλά και ο Πρωθυπουργός της Σαξονίας αναφέρει ότι η Γερμανία… είναι σε πόλεμο με την Ρωσία…<br /><br />Η Τσεχία βλέπει game over για τους Ουκρανούς, εάν αποτύχει η αντεπίθεση τους<br /><br />Τη δύσκολη κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η Ουκρανία, επισημαίνει ο πρόεδρος της Τσεχίας, Petr Pavel, αναφέροντας πως οι Ουκρανοί θα έχουν μόνο μια προσπάθεια να εξαπολύσουν μια μεγάλη αντεπίθεση.<br />«Το παράθυρο ευκαιρίας για μια επίθεση είναι ανοιχτό φέτος.<br />Πιστεύω ότι η Ουκρανία θα έχει μόνο μια προσπάθεια να εξαπολύσει μια μεγάλη αντεπίθεση.<br />Έτσι, εάν η Ουκρανία αποφασίσει να αρχίσει μια μεγάλη αντεπίθεση και αποτύχει, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε κεφάλαια για το επόμενο» είπε μιλώντας στην πολωνική εφημερίδα Reczpospolita ο Τσέχος πρόεδρος.<br /><br />Δύσκολο να διατηρηθεί η ίδια βοήθεια<br /><br />Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Τσεχικής Δημοκρατίας, μετά τον επόμενο χειμώνα «θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί το σημερινό επίπεδο βοήθειας» προς την Ουκρανία.<br />Ο Pavel υποστήριξε ότι αυτό θα συμβεί λόγω της εξάντλησης των ανθρώπινων αποθεμάτων και του στρατιωτικού εξοπλισμού, λόγω της καταστροφής των υποδομών και της κόπωσης των κρατών που παρέχουν βοήθεια»<br />«Η Ουκρανία θα άξιζε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά για πρακτικούς λόγους, θα ήταν καλύτερα να γίνει πρώτα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μετά μέλος του ΝΑΤΟ» υπογράμμισε ο Τσέχος πρόεδρος.<br /><br />Ρωσικές δυνάμεις κερδίζουν έδαφος κοντά στην Avdiivka<br /><br />«Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, οι ρωσικές δυνάμεις σημείωσαν επιτυχίες γύρω από την ουκρανική πόλη Avdiivka στο Donbass,βόρεια της πόλης του Donetsk». <br />Η ρωσική επιχείρηση διεξήχθη σε μεγάλο βαθμό από το 1ο σώμα στρατού της Λαϊκής Δημοκρατίας του Donetsk, δηλαδή από ντόπιους στρατιώτες που γνωρίζουν καλά το έδαφος.<br />Η Avdiivka βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης στο Donbass από το 2014 και τώρα έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό».<br />«Η περιοχή γύρω από την Avdiivka είναι πιθανό να θεωρείται ιδιαίτερα αμυντικό βασικό έδαφος καθώς εξελίσσεται η μάχη, προσθέτει το Υπουργείο Άμυνας της Βρετιανίας.<br />Τακτικά, η κατάσταση είναι παρόμοια με αυτή του Bakhmut που βρίσκεται 90 χιλιόμετρα βορειότερα.<br />Οι ουκρανικές δυνάμεις συνεχίζουν να οργανώνουν άμυνα στην πόλη Avdiivka στα ανατολικά της χώρας, αλλά οι γραμμές ανεφοδιασμού τους στα δυτικά απειλούνται όλο και περισσότερο από τη ρωσική επιχείρηση περικύκλωσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Δύση τρέμει game over για Ουκρανία εάν αποτύχει η αντεπίθεση σε Donbass, Zaporizhia. Προέλαση Ρώσων σε Bakhmut, Avdiivka.

Η Δύση τρέμει την ήττα της Ουκρανίας, μετά τους Πολωνούς και οι Τσέχοι προειδοποιούν ότι εάν αποτύχει η σχεδιαζόμενη αντεπίθεση των Ουκρανών...

Διαβάστε την συνέχεια

DW: Όταν οι ΗΠΑ παραβίαζαν το διεθνές δίκαιο... - Είκοσι χρόνια από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.

<img height="428" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/ee4d5ce4b37e381706c434fb9bd83a5e_XL.jpg" width="732" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Στις 20 Μαρτίου 2003 οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Σήμερα 20/3/23 συμπληρώνονται τα 20 χρόνια από τότε και οι συνέπειες είναι ακόμη ορατές.</span></h3>Η βία στο Ιράκ δεν έχει τέλος, αναφέρει σε ρεπορτάζ της η γερμανική Deutsche Welle. <br />Μόνο τον Φεβρουάριο του 2023 σκοτώθηκαν τουλάχιστον 52 άμαχοι από πυρά ενόπλων, βομβιστικές επιθέσεις και τρομοκρατικές ενέργειες.<br />Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τα ξημερώματα της 20ής Μαρτίου 2003, όταν επιτέθηκε στη Βαγδάτη η «συμμαχία των προθύμων», στην οποία συμμετείχαν οι ΗΠΑ, η Μ.Βρετανία, η Αυστραλία και η Πολωνία.<br />Σαράντα πύραυλοι εκτοξεύθηκαν από αμερικανικά πλοία με στόχο κυβερνητικά κτίρια της ιρακινής πρωτεύουσας.<br />Σε λίγες εβδομάδες το αυταρχικό καθεστώς του Σαντάμ Χουσείν κατέρρευσε και την Πρωτομαγιά του 2003 ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Τζωρτζ Μπους εμφανίστηκε στο αεροπλανοφόρο «Άμπρααμ Λίνκολν» για να κηρύξει θριαμβολογώντας το τέλος των εχθροπραξιών.<br />Μέσα σε ενάμιση μήνα οι Αμερικανοί είχαν εκτοξεύσει 29.166 πυραύλους και βόμβες, διαλύοντας μεγάλο μέρος των βιομηχανικών υποδομών στο Ιράκ.<br />Τουλάχιστον 7.000 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις της κατά τεκμήριο αξιόπιστης βρετανικής ΜΚΟ Iraq Body Count.<br /><br />Κερδίζεις τον πόλεμο, χάνεις την ειρήνη<br /><br />Ο αριθμός των θυμάτων έμελλε να αυξηθεί περαιτέρω.<br />Σήμερα εκτιμάται από 200.000 έως και ένα εκατομμύριο.<br />Η ιατρική επιθεώρηση Lancet κάνει λόγο για 650.000 «επιπλέον απώλειες».<br />Οι Αμερικανοί αποχώρησαν το 2011, αλλά αργότερα επέστρεψαν για να στηρίξουν τις ιρακινές ένοπλες δυνάμεις στον αγώνα τους κατά του «Ισλαμικού Κράτους».<br />Ακόμη και μερικοί Γερμανοί στρατιώτες παραμένουν μέχρι σήμερα στο Ιράκ. Ο αριθμός τους ανέρχεται στους 120, όπως ανέφερε το υπουργείο Άμυνας, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της DW.<br />Πώς αποτιμούμε σήμερα τον πόλεμο;<br />Ο Νταν Σμιθ, επικεφαλής του Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI) με έδρα τη Στοκχόλμη, δηλώνει στην DW ότι «ήταν μία από τις τελευταίες εκδηλώσεις της υπεροπτικής δυτικής αντίληψης ότι μπορείς να αναμορφώσεις μία ολόκληρη κοινωνία, ανάλογα με τις δικές σου προτιμήσεις...»<br />Πολύ μετά την εισβολή στο Ιράκ ο Χαβιέ Σολάνα, άλλοτε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ και Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική, θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι «αν σκοπός της επιχείρησης ήταν να απαλλάξει το Ιράκ από την τρομοκρατία, να ανοικοδομήσει τη χώρα και να εδραιώσει την ασφάλεια, τότε η επιχείρηση αυτή έχει αποτύχει πλήρως».<br /><br />Παραβίαση του διεθνούς δικαίου<br /><br />Πάνω από όλα όμως η εισβολή στο Ιράκ αποτελούσε μία «επιβολή βίας κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών», όπως επισημαίνει στην DW ο Κάι Άμπος, καθηγητής ποινικού και διεθνούς δικαίου στο πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν.<br />«Ήταν ένας πόλεμος που δεν εδράζεται σε ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Η Γαλλία είχε προβάλει αντίσταση. Μετά από αυτό, μόνη δυνατότητα να δικαιολογηθεί η επιβολή βίας ήταν η επίκληση του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη περί αυτοάμυνας. Αλλά ούτε και αυτό συνέτρεχε σε αυτή την περίπτωση».<br />Ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν είχε κάνει λόγο για έναν πόλεμο που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.<br />Η Γερμανία είχε αρνηθεί να συμμετάσχει με στρατιωτικές δυνάμεις στην πολεμική επιχείρηση.<br />Ωστόσο, σύμφωνα με τον καθηγητή Κάι Άμπος, «όταν η Γερμανία συμμετέχει διαθέτοντας τις στρατιωτικές βάσεις της, γίνεται συνεργός σε μία ενέργεια που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο».<br />Σε σχόλιό του για την εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), που έμελλε να αποδειχθεί προφητικό, ο κορυφαίος Γερμανός διανοούμενος Γιούργκεν Χάμπερμας προειδοποιούσε ότι «η κανονιστική δύναμη και η αυθεντία της Αμερικής έχει καταρρεύσει» και ότι με την αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο εισβολή τους, οι ΗΠΑ θα αποτελούσαν «ένα επικίνδυνο παράδειγμα για μελλοντικές υπερδυνάμεις...»<br /><br />Βασανιστήρια και εγκλήματα πολέμου<br /><br />Νέα πλήγματα υπέστη το κύρος των ΗΠΑ μετά τις αποκαλύψεις για εγκλήματα πολέμου, αλλά και για βασανισμούς κρατουμένων, για παράδειγμα στη φυλακή Αμπού Γκράιμπ.<br />Το 2004 δημοσιεύθηκαν φωτογραφίες που αποδείκνυαν τους βασανισμούς κρατουμένων από Αμερικανούς στρατιώτες.<br />Ακολούθησαν αποκαλύψεις για σφαγές αμάχων, όπως η δολοφονία 24 άοπλων πολιτών από πεζοναύτες το 2005 στην πόλη Χαντίτα, αλλά και η δολοφονία 17 ανθρώπων στην πλατεία Νισούρ της Βαγδάτης από μισθοφόρους της ομάδας «Μπλακγουότερ».<br />Συγκλονιστικό ήταν και το βίντεο «collateral murder» που διέρρευσε μέσω WikiLeaks το 2007 και έδειχνε αμερικανικά στρατιωτικά ελικόπτερα να επιτίθενται σε αμάχους, σκοτώνοντας δώδεκα ανθρώπους, μεταξύ αυτών δημοσιογράφους του πρακτορείου Reuters. Στην ίδια επίθεση τραυματίστηκαν σοβαρά και δύο μικρά παιδιά.<br /><br />Πόλεμος ...χωρίς αιτία;<br /><br />Δύο βασικούς λόγους είχαν αναφέρει οι ΗΠΑ για να δικαιολογήσουν την εισβολή στο Ιράκ:<br />Πρώτον, τον κίνδυνο των πυρηνικών όπλων που λέγεται ότι διέθετε το Ιράκ και, δεύτερον, τις υποτιθέμενες σχέσεις του Σαντάμ Χουσείν με την Αλ Κάιντα.<br />Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.<br />Όπως εξηγεί στην DW ο Στίβεν Γουόλτ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, «είχαν ήδη πάρει την απόφαση γι' αυτό που ήθελαν να κάνουν και απλώς έψαχναν τους ενδεδειγμένους λόγους. Οι αποφάσεις δεν βασίζονταν σε πληροφορίες, γιατί οι πληροφορίες είχαν παραποιηθεί...»<br />Αποκορύφωμα της καμπάνιας για τα όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ ήταν μία προσεκτικά ενορχηστρωμένη ομιλία τον Φεβρουάριο του 2003 στον ΟΗΕ από τον τότε Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ.<br />Ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας προσκόμισε τις υποτιθέμενες «αποδείξεις» ότι το Ιράκ κατείχε ήδη βιολογικά όπλα μαζικής εξόντωσης, ενώ ήταν θέμα χρόνου να αποκτήσει και πυρηνικά όπλα.<br />Δύο χρόνια αργότερα ο Πάουελ θα χαρακτήριζε την ημέρα εκείνη «ντροπή» για τον εαυτό του και θα παραδεχόταν ότι παρουσίασε «λανθασμένες πληροφορίες στην παγκόσμια κοινή γνώμη, εξ ονόματος των ΗΠΑ».<br /><br />Το ανεπιθύμητο καθεστώς του Ιράκ<br /><br />Η επιθυμία των ΗΠΑ να απαλλαγούν από τον Σαντάμ Χουσείν είχε αποκρυσταλλωθεί πολλά χρόνια προηγουμένως.<br />Έγινε μάλιστα επίσημος στόχος της αμερικανικής πολιτικής με τη νομοθεσία Iraq Liberation Act, που ψήφισε ο Μπιλ Κλίντον το 1998.<br />Ακολούθησε ο Τζωρτζ Μπους (ο νεότερος), τον οποίο οι «ιέρακες» της Ουάσιγκτον πίεζαν να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσείν, πριν ακόμη οι τρομοκράτες της Αλ Κάιντα επιτεθούν στους Δίδυμους Πύργους τον Σεπτέμβριο του 2001.<br />«Το ότι ο Σαντάμ Χουσείν επιβίωσε στον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 αποτελούσε μία πρόκληση για τις ΗΠΑ», λέει ο Αμερικανός καθηγητής Ιστορίας Στέφεν Βέρτχαϊμ στην DW.<br />«Οι ΗΠΑ πίστευαν ότι ο πόλεμος του 1991 θα σήμαινε το τέλος του. Αλλά εκείνος παρέμεινε και αποτελούσε εμπόδιο στα αμερικανικά σχέδια για ηγεμονία στην περιοχή». Έως ότου ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», που άρχισε μετά την 11η Σεπτεμβρίου, άνοιξε τον δρόμο για την ανατροπή του.<br />Είχαν περάσει δέκα χρόνια από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και οι ΗΠΑ βρίσκονταν στο απόγειο της δύναμής τους.<div><br />Δεν ήθελαν να δεσμεύονται από περιορισμούς, όπως ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ.<br />Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο καθηγητής Στίβεν Γουολτ: «Οι Αμερικανοί μιλούν προθύμως για τους κανόνες που διέπουν τη διεθνή τάξη πραγμάτων. Αλλά ευχαρίστως παραβιάζουμε αυτούς τους κανόνες, όταν μας είναι δύσκολο να τους εφαρμόσουμε...»<br />Από την πλευρά του ο Γερμανός καθηγητής Κάι Άμπος εκτιμά ότι αυτή ακριβώς η στάση επηρεάζει μέχρι σήμερα τη Βραζιλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική και άλλες χώρες, όταν διστάζουν να καταδικάσουν τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία ή να επιβάλουν κυρώσεις στη Μόσχα.<br />«Ιδιαίτερα στο νότιο ημισφαίριο αυτή η υποκριτική στάση καταγράφεται σχολαστικά. Και τώρα τη βρίσκουμε μπροστά μας...», επισημαίνει.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

DW: Όταν οι ΗΠΑ παραβίαζαν το διεθνές δίκαιο... - Είκοσι χρόνια από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.

Στις 20 Μαρτίου 2003 οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Σήμερα 20/3/23 συμπληρώνονται τα 20 χρόνια από τότε και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι θα συμβεί στο 2ο χρόνο του πολέμου στην Ουκρανία.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/03/SYNERGATIS-1.jpg"><img height="394" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/03/SYNERGATIS-1.jpg" width="742" /></a><br /><br />Απόλυτες, κατηγορηματικές και μακροπρόθεσμες προβλέψεις για την εξέλιξη ενός πολέμου, ασφαλώς, δεν μπορούν να γίνουν. Πόσο μάλλον, όταν η μία πλευρά –η Ρωσία- διαθέτει μία από τις ισχυρότερες στρατιωτικές μηχανές στον κόσμο, ενώ η άλλη πλευρά -η Ουκρανία- λαμβάνει πολύτιμη βοήθεια, σε υλικό και πληροφορίες, από την Ατλαντική Συμμαχία και τα ισχυρότερα μέλη της. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σ. Λαβρόφ δεν ακριβολογεί με τις πρόσφατες δηλώσεις του, περί πραγματικού και όχι μόνο υβριδικού πολέμου της χώρας του με τη Δύση, αλλά οι εκτιμήσεις του δεν απέχουν υπερβολικά από τη ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, οι εξελίξεις στην αρχή του 2ου χρόνου του πολέμου στην Ουκρανία (μετά την πρώτη επέτειο της 24ης Φεβρουαρίου) και κατά τους εαρινούς και θερινούς μήνες, μπορούν, πιθανώς, να είναι οι εξής:<div><br /></div><div>1. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί ολόκληρο το 2023. Ακόμα και αν υπάρξει κάποιο «πάγωμα» των συγκρούσεων το προσεχές φθινόπωρο, δεν αναμένεται διαρκής ειρήνη ούτε τερματισμός των κυρώσεων και της ενεργειακής κρίσης.</div><div><br />2. Το διάστημα μέχρι τα τέλη Μαρτίου (ενδεχομένως και ως τα μέσα Απριλίου ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες) θα αξιοποιηθεί και από τις δύο πλευρές για την ενίσχυση του οπλοστασίου και την οργάνωση των αντεπιθέσεών τους. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη πέρυσι, όταν η Μόσχα θέλησε να αιφνιδιάσει και να προχωρήσει μέχρι το Κίεβο τις πρώτες ημέρες του πολέμου με ακατάλληλο καιρό, καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει λόγο φέτος να βιαστεί και να ριψοκινδυνεύσει. Αφού ο πόλεμος θα κρατήσει όλο το έτος αποφασιστικό ρόλο, εκτός από τις επιχειρήσεις καθαυτές, θα παίξει και η φθορά του αντιπάλου.<div><br />3. Πολλά θα κριθούν αφενός από την ικανότητα της Δύσης να εξασφαλίσει το προσεχές δίμηνο τα πρόσθετα συστήματα που χρειάζονται οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και αφετέρου από την ικανότητα του ίδιου του Κιέβου να τα εντάξει, έγκαιρα και αποτελεσματικά, στις ένοπλες δυνάμεις του με την κατάλληλη εκπαίδευση του προσωπικού. Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Λ. Όστιν είχε επισημάνει, στα μέσα του καλοκαιριού του 2022, ότι πολλά θα εξαρτηθούν από την αποστολή του υλικού που (τότε) είχε εγκριθεί (π.χ. HIMARS) μέχρι τις 31 Αυγούστου 2022. Το χρονοδιάγραμμα είχε ακολουθηθεί και, χάρη σε αυτό, οι αντεπιθέσεις της Ουκρανίας ήταν επιτυχείς στο διάστημα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου πέρυσι. Ωστόσο, αυτή τη φορά, η ρωσική πλευρά μάλλον θα καιροφυλακτεί, ενώ η Ουκρανία έχει ακόμα μεγαλύτερες ανάγκες λόγω της -προβλεπόμενης- μεγαλύτερης έντασης και έκτασης των επιχειρήσεων. Εκτιμάται ότι η Ουκρανία θα χρειαστεί μέχρι τα τέλη Μαρτίου (κατά αντιστοιχία των περσινών σχεδίων για τα τέλη Αυγούστου) περισσότερα από 150 άρματα μάχης, περισσότερα από 600 ΤΟΜΑ και παρόμοιο αριθμό ΤΟΜΠ. Οι ανάγκες σε πυραύλους για πολλαπλή εκτόξευση (MLRS) υπολογίζονται σε άνω των 10 χιλιάδων, ενώ δημόσια έχει εκφραστεί η επιθυμία απόκτησης δεκάδων πυροβόλων των 155 χιλιοστών και αντιαεροπορικών συστημάτων. Αν επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη ότι ο πόλεμος θα διαρκέσει όλο το έτος, τότε οι προαναφερθέντες αριθμοί θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν επί 3 ή και επί 4.<br /><br /></div><div>4. Η εαρινή επίθεση της Ρωσίας προβλέπεται ότι θα είναι μεγάλη, επειδή, πέραν της ανάγκης ανακατάληψης των εδαφών που ανέκτησε η Ουκρανία το φθινόπωρο του 2022, πρέπει να προληφθεί η ενίσχυση της αντίπαλης πλευράς με τα δυτικά οπλικά συστήματα. Πάντως, η επικρατέστερη εκτίμηση είναι ότι η Ρωσία δεν θα επιτύχει, εύκολα και σύντομα, μία εντυπωσιακή νίκη, αλλά ούτε και η Ουκρανία θα έχει παρόμοια δυνατότητα και αποτέλεσμα.<br /><br /></div><div>5. Το ΝΑΤΟ δεν έχει άλλη λύση από τη διατήρηση, αν όχι και ενίσχυση, της αποτρεπτικής του ικανότητας στα ανατολικά σύνορα της Συμμαχίας, λαμβάνοντας υπόψη και ότι η δική του αντιπαράθεση (όχι μόνον της Ουκρανίας) με τη Ρωσία θα είναι μακροπρόθεσμη.<br /><br />Παράλληλα με αυτές τις προβλέψεις, οι κυβερνήσεις και αναλυτές στις πρωτεύουσες των ισχυρότερων μελών του ΝΑΤΟ θα πρέπει να παρακολουθούν στενά και το διπλωματικό και εξοπλιστικό σχεδιασμό της Ρωσίας. Γιατί μπορεί να μη δικαιώθηκαν οι δυτικές ανησυχίες του περσινού Φεβρουαρίου για απόλυτη στήριξη του Πεκίνου προς τη Μόσχα (με την αποστολή και υλικού), αλλά ελάχιστοι ανέμεναν την, έστω ευκαιριακή και μερική (μέσω της χρήσης drones), συνεργασία της Τεχεράνης με τη Μόσχα. Άλλωστε, το Κρεμλίνο έχει στραφεί, ταυτόχρονα, προς τις χώρες του Κόλπου και δεν είναι τυχαίο ότι, εξαιτίας και αυτής της συνεργασίας, έχουν αλλάξει οι συσχετισμοί υπέρ της Ρωσίας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Τι θα συμβεί στο 2ο χρόνο του πολέμου στην Ουκρανία.

Απόλυτες, κατηγορηματικές και μακροπρόθεσμες προβλέψεις για την εξέλιξη ενός πολέμου, ασφαλώς, δεν μπορούν να γίνουν. Πόσο μάλλον, όταν η μί...

Διαβάστε την συνέχεια

Μονομαχία ΤΟΜΑ: 300 Bradley ή 500 Lynx, Marder κι αναβαθμισμένα ΛΕΩΝΙΔΑΣ;

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2023/03/e1a63b8b8cd53d9c-780x470.jpg" width="728" /><br /><br />Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Η πρόσφατη ενημέρωση από αμερικανικής πλευράς για διαθεσιμότητα 300 ΤΟΜΑ M2 Bradley, υπήρξε αναπάντεχη καθώς μέχρι τώρα το ΓΕΣ εισέπραττε αρνητικές απαντήσεις. Η διαδικασία βρίσκεται ακόμη στην πολύ αρχική φάση, με την ταχεία απάντηση από πλευράς ΓΕΣ για εκδήλωση ενδιαφέροντος. Από κάθε άποψη όμως, συνιστά σημαντική εξέλιξη στις μέχρι τώρα ενέργειες της ελληνικής πλευράς στον τομέα των ΤΟΜΑ.<br /><br />Είναι σαφές ότι η αμερικανική κίνηση έχει σαφώς χαρακτήρα “σφήνας” ώστε να παρεμποδίσει τις δρομολογημένες εξελίξεις από γερμανικής πλευράς, που αφορούν πρόταση της Rheinmetall για προμήθεια 205 νέων ΤΟΜΑ KF41 Lynx, με δωρεάν παραχώρηση 100 μεταχειρισμένων Marder 1A3. Δεν είναι καθόλου τυχαίο προφανώς, ότι η αμερικανική ενημέρωση αφορά 300 Bradley, την στιγμή που από πλευράς ΓΕΣ τα αιτήματα ενδιαφέροντος αφορούσαν μόνο 200. Η πρόταση έπρεπε να ανταγωνίζεται ευθέως την γερμανική, και από αριθμητικής απόψεως.<br /><br />Ξεπερνώντας ότι η γερμανική πρόταση αφορά κατά τα 2/3 του αριθμού ένα ΤΟΜΑ που ενσωματώνει τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές σε όλους τους τομείς ενώ η αμερικανική αφορά αποκλειστικώς μεταχειρισμένα, δημιουργείται η εντύπωση ότι με πολύ χαμηλότερο κόστος ο Ελληνικός Στρατός μπορεί να καλύψει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις ανάγκες του Δ΄ Σώματος Στρατού, εξοπλίζοντας 7 Μηχανοκίνητα Τάγματα Πεζικού.<br /><br />Υπάρχουν όμως στοιχεία που δεν μπορούν να παραβλεφθούν στην γερμανική πρόταση.<br /><br />Κατ’ αρχάς, πέραν των 205 KF41 Lynx και 100 Marder 1A3, η άτυπη συνεννόηση με την γερμανική πλευρά είναι ότι θα εξασφαλιστούν με πολιτική συνεννόηση όσα Marder διατηρεί ο Γερμανικός Στρατός, όταν σε μερικά χρόνια θα αρχίσει να τα αντικαθιστά οριστικώς με νεώτερους τύπους. Αυτό σημαίνει σε πολύ γενικές γραμμές ότι στα 100 αρχικά Marder θα προστεθούν σε κάποιο βάθος χρόνου άλλα 350 περίπου. Υφίσταται δηλαδή προοπτική ο Ελληνικός Στρατός να διαθέτει ή να εντάσσει σε υπηρεσία συνολικώς 650 ΤΟΜΑ περί το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας. <br /><br />Υπάρχουν επίσης άλλα πολύ σοβαρά στοιχεία στην γερμανική πρόταση. Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ έχει αποκαλύψει ότι από γερμανικής πλευράς, μετά την συμφωνία Μητσοτάκη – Σολτς τον Μάιο του 2022 για ανταλλαγή τεθωρακισμένων και αφού η άμεση παράδοση στην Ελλάδα 40 Marder 1A3 αφαιρούσε τα συγκεκριμένα ως παροχή στο πλαίσιο συμφωνίας για τα KF41 Lynx, η Rheinmetall πρότεινε την αναβάθμιση 100 ΛΕΩΝΙΔΑΣ από την υφισταμένη δύναμη του Ελληνικού Στρατού.<br /><br />Η συγκεκριμένη πρόταση, στάθηκε αφορμή ώστε για πρώτη φορά η ΓΕΣ/ΔΠΖ να εντάξει στον προγραμματισμό της, πέραν των νέων ΤΟΜΑ, την προοπτική αναβαθμίσεως των ΛΕΩΝΙΔΑΣ 1/2. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως ότι καθώς η γερμανική πρόταση προς την ελληνική κυβέρνηση για συνολική εξωδικαστική διευθέτηση υποθέσεων του παρελθόντος περιλαμβάνει και την KMW, σοβαρές πληροφορίες αναφέρουν πως η εταιρεία του Μονάχου προσφέρει και αυτή ως αντάλλαγμα για το πρόγραμμα αναβαθμίσεως των Leopard 2A4, την αναβάθμιση άλλων 100 ΛΕΩΝΙΔΑΣ! <br /><br />Τα συγκεκριμένα δεδομένα αυξάνουν την προοπτική εντάξεως νέων ΤΟΜΑ στο ελληνικό οπλοστάσιο στον συνολικό αριθμό των 850, δεδομένου ότι η πρόταση για το ΛΕΩΝΙΔΑΣ περιλαμβάνει και εγκατάσταση πύργου με πυροβόλο. Ο αριθμός των ΛΕΩΝΙΔΑΣ σε ελληνική υπηρεσία προσεγγίζει τα 500 και η έναρξη προγράμματος αναβαθμίσεως δημιουργεί προϋποθέσεις επεκτάσεώς του.<br /><br />Συνοπτικώς, η οικονομική διάσταση της γερμανικής προτάσεως για προοπτική 850 ΤΟΜΑ μεσοπροθέσμως, είναι πολύ σημαντική: τουλάχιστον 300 θα παραχωρηθούν και αναβαθμιστούν δωρεάν ως ανταλλάγματα των Rheinmetall και KMW (συνολικό κόστος – αξία 500 εκατ. € κατ’ εκτίμηση) ενώ περί τα 350 μπορούν να παραχωρηθούν λειτουργικά, έναντι μικρού τιμήματος όμως.<br /><br />Η γενική ιδέα ότι η παραχώρηση Μ2 Bradley είναι πολύ φθηνότερη λύση, έχει περιορισμένο βάθος ισχύος. Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, αφού ούτε καν τα έχουν επιθεωρήσει Έλληνες αξιωματικοί, το δεδομένο της παραχωρήσεως στην υφισταμένη κατάσταση (as is where is) σημαίνει ότι βρίσκονται εκτός ενεργείας σε υπαίθρια απόθεση. Η επαναφορά τους σε ενέργεια, η προμήθεια όπλων, συστημάτων και υποσυστημάτων για τον εξοπλισμό τους, η επέμβαση για αναβαθμίσεις εκεί όπου κριθεί σκόπιμο, η προμήθεια ανταλλακτικών και φόρτων πυρομαχικών για πυροβόλο 25 mm (δεν υφίσταται σε ελληνική υπηρεσία) και πιθανώς πυραύλων TOW, θα δημιουργήσουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο συνολικό κόστος.<br /><br />Η πρόταση της Rheinmetall ύψους 2,2 δισ. € για τα Lynx, πέραν των 205 τεθωρακισμένων, περιλαμβάνει εκτός των άλλων πακέτο FOS (σύμφωνα με μη επιβεβαιωμένη πληροφορία για 7 έτη!) αλλά και εκτοξευτές αντιαρματικών πυραύλων SPIKE LR2. Το τελευταίο όπλο, θα εισαγάγει το Πεζικό σε μια νέα εποχή ως προς τις αντιαρματικές ικανότητές του αφού TOW, MILAN, FAGOT πρέπει να αντικατασταθούν.<br /><br />Επιπλέον, η προμήθεια των Lynx είναι η πρώτη μόνο φάση για την ΓΕΣ/ΔΠΖ. Επόμενη φάση είναι η προμήθεια ειδικοποιημένων οχημάτων που θα στηρίζονται στο σκάφος του Lynx, εξασφαλίζοντας υψηλή ομοιοτυπία υλικού. Λόγω της διαρκούς εξελίξεως του νέου ΤΟΜΑ, ο κατασκευαστής δύναται να υποστηρίξει πλήρως την κάλυψη νέων επιχειρησιακών προκλήσεων (ενσωμάτωση Περιφερομένων Πυρομαχικών, συστημάτων αντι-drone κ.ά.) διατηρώντας το Πεζικό στην αιχμή των τεχνολογικών και επιχειρησιακών εξελίξεων.<br /><br />Αντίστοιχος “οδικός χάρτης” με μεταχειρισμένο υλικό όπως τα Bradley, δεν υφίσταται.<br /><br />Πέραν όλων αυτών, η σημασία της γερμανικής προτάσεως είναι πολύ υψηλότερη λόγω των πολιτικών προεκτάσεών της. Πολιτικές προεκτάσεις υπάρχουν και στην αμερικανική “σφήνα” αλλά όπως και στην περίπτωση της Πολωνίας επί παραδείγματι, περιορίζονται στην στρατηγική παρεμποδίσεως της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και ιδίως των γερμανικών ηγετών της, διά των πωλήσεων χερσαίων οπλικών συστημάτων, προσδένοντας αυστηρώς στο αμερικανικό άρμα τους “διαθέσιμους” συμμάχους. Αυτή η αμερικανική πολιτική δεν συνοδεύεται από βιομηχανικές επενδύσεις και ανταλλάγματα ουσίας, όπως διαπίστωσαν οι Πολωνοί όταν πιέστηκαν φορτικώς να επιλέξουν το Μ1Α2 Abrams αντί του Leopard 2A7, δεδομένου ότι το γερμανικό άρμα βρίσκεται ήδη σε υπηρεσία με τον Πολωνικό Στρατό. Προκειμένου να ικανοποιήσουν την αμερικανική απαίτηση αλλά και να υποστηρίξουν την πολιτική αναπτύξεως της αμυντικής βιομηχανίας τους, οι Πολωνοί κατέφυγαν στην επιλογή και άλλου τύπου άρματος, το K2 Black Panther από την πρόθυμη για βοομηχανική συνεργασία Νότιο Κορέα. Καθώς οι ΗΠΑ δεν προσφέρουν βιομηχανική συνεργασία ούτε σε συστήματα αυτοκινούμενου πυροβολικού ή πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων, συνέδεσαν την πτυχή αυτή με αντίστοιχα συστήματα από την Σεούλ. Έτσι όμως, όπως και στην περίπτωση των αρμάτων, οι Πολωνοί δεν απέφυγαν την προμήθεια δύο τύπων ίδιας κατηγορίας και στο πυροβολικό: περιέκοψαν την απαίτηση για 500 HIMARS σε 200 και παρήγγειλαν ταυτοχρόνως 288 K239 Chunmoo από την Νότιο Κορέα, τα οποία μάλιστα θα φέρονται επί φορτηγών Jelcz 88 πολωνικής κατασκευής.<br /><br />Η γερμανική πρόταση των Rheinmetall και KMW – KNDS προς την Αθήνα, ειναι η μόνη περίπτωση που συνδυάζει συμβάσεις προμήθειας αμυντικού υλικού με πραγματοποίηση σοβαρής επενδύσεως στην χώρα. Η βιομηχανική μονάδα που προτείνεται για την Βόρειο Ελλάδα με αρχική πρόθεση μεταφοράς έργου της τάξεως των 100 εκατ. € ετησίως από τον ήδη υφιστάμενο όγκο των γερμανικών εταιρειών, θα εξασφαλίσει όχι μόνο προφανή οικονομικά οφέλη για την χώρα αλλά θα την φέρει και στο προσκήνιο των εξελίξεων της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Συν αυτό, θα εμπλέξει σε πολύ μεγάλη κλίμακα μεγάλο αριθμό ελληνικών εταιρειών της αμυντικής βιομηχανίας ως υποκατασκευαστών, όπως απέδειξε και η εμπειρία της προμήθειας των αρμάτων Leopard 2 HEL.<br /><br />Ουσιώδης διαφορά στις γερμανικές προτάσεις είναι ότι δίνουν πολύ συγκεκριμένα ανταλλάγματα, που αφορούν μείζονα οπλικά συστήματα για τον επιχειρησιακό χρήστη, αντί της γνωστής τακτικής αντισταθμιστικών υπό μορφήν υπερκοστολογημένων προγραμμάτων κι εφαρμογών λογισμικού ή υποστέγων κ.λπ. που εξυπηρετούν κυρίως άλλους σκοπούς. <br /><br />Αυτά φυσικά, δεν “αρέσουν” στις ΗΠΑ, που δεν έχουν δυνατότητα και δεν ενδιαφέρονται για ανάλογες επενδύσεις, με αποτέλεσμα οι εταιρείες τους να υστερούν σε ανταγωνισμό. Στην ελληνική περίπτωση, απώτερος στόχος με την κίνηση των ΤΟΜΑ, είναι και η ανακατεύθυνση των κονδυλίων σε προμήθειες άλλου αμερικανικού υλικού, που προωθείται εντατικώς και σε άλλους Κλάδους. <br /><br />Συνοψίζοντας, οι δύο προσεγγίσεις στα ΤΟΜΑ, δεν αποκλείουν εξ ορισμού η μία την άλλη όμως είναι σαφές ότι η αμερικανική “σφήνα” αντιμάχεται την γερμανική συνδυασμένη πρόταση με αναπτυξιακό – επενδυτικό χαρακτήρα. Η τελευταία όμως προέκυψε επειδή η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η μόνη που επέδειξε ενδιαφέρον και καλή πρόθεση για αμοιβαίως επωφελή διευθέτηση προκειμένου να αποφευχθούν έντοκες αποζημιώσεις από δικαστικές αποφάσεις, διασφαλίζοντας παραλλήλως την υποστήριξη μειζόνων οπλικών συστημάτων γερμανικής προελεύσεως.<div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μονομαχία ΤΟΜΑ: 300 Bradley ή 500 Lynx, Marder κι αναβαθμισμένα ΛΕΩΝΙΔΑΣ;

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Η πρόσφατη ενημέρωση από αμερικανικής πλευράς για διαθεσιμότητα 300 ΤΟΜΑ M2 Bradley, υπήρξε αναπάντεχη καθώς μέχρι τώρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δέχονται ξανά τη Συρία στην «οικογένεια των αραβικών κρατών»

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/b8cdf61de0dfd44080cfc20e52dee9d9_XL.jpg" width="730" /><br /><br /><div>Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων δήλωσε στον Σύρο ομόλογό του ότι έχει έρθει η ώρα η Δαμασκός, που παραμένει εδώ και χρόνια απομονωμένη σε διπλωματικό επίπεδο, να επιστρέψει αραβική οικογένεια, στη διάρκεια συνάντησης που είχαν στο Αμπού Ντάμπι.</div><div><br />Ο Σύρος πρόεδρος Bashar al Assad πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στα Εμιράτα, τη δεύτερη σε χώρα του Κόλπου μετά τον φονικό σεισμό που έπληξε τη χώρα του, την ώρα που πολλά αραβικά κράτη αποκαθιστούν τις επαφές τους με τη Δαμασκό.<br />Ο Assad «συνοδευόταν από τη σύζυγό του Asma», μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο των Εμιράτων WAM.<br />Αυτή είναι η πρώτη επίσημη επίσκεψη της Asma Assad στο εξωτερικό μετά το ξέσπασμα του εμφύλιου πολέμου στη Συρία το 2011.</div><div><br />«Η Συρία δεν βρισκόταν με τους αδελφούς της εδώ και πάρα πολύ καιρό και έχει έρθει η ώρα να ενωθεί και πάλι μαζί τους και με το αραβικό περιβάλλον», δήλωσε ο Mohammed bin Zayed Al Nahyan<br />πρόεδρος των Εμιράτων.<br />Ο Assad είχε απομονωθεί διπλωματικά μετά την καταστολή το 2011 της εξέγερσης εναντίον του, η οποία οδήγησε σε εμφύλιο.<br />Μετά τον σεισμό που έπληξε τη Συρία αραβικές χώρες αύξησαν τις επαφές μαζί της και έστειλαν βοήθεια στη Δαμασκό.</div><div><br />Νωρίτερα ο πρόεδρος των Εμιράτων δήλωσε ότι είχε με τον Assad «συνομιλίες για την ενίσχυση των διμερών σχέσεων», κυρίως για τρόπους με τους οποίους «θα ενισχυθεί η συνεργασία προκειμένου να επιταχυνθεί η σταθερότητα και η πρόοδος στη Συρία και την περιοχή».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δέχονται ξανά τη Συρία στην «οικογένεια των αραβικών κρατών»

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων δήλωσε στον Σύρο ομόλογό του ότι έχει έρθει η ώρα η Δαμασκός, που παραμένει εδώ και χρόνια απομονω...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «στοίχημα» του Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/c8/c86abe27bb2a4fc19365aefc267677c4.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="755" /><br /><br /><div><b>Ευαγγελία Μπίφη</b><br />Στις συνομιλίες των Σι Τζινπίνγκ και Βλαντιμίρ Πούτιν στη Μόσχα, που αρχίζουν σήμερα και θα διαρκέσουν μέχρι και την Τετάρτη 22 Μαρτίου, καρφώνουν το βλέμμα οι δυτικές κυβερνήσεις, αναμένοντας την έκβαση μίας κρίσιμης επίσκεψης κατά την οποία ο Κινέζος πρόεδρος εκτιμάται ότι θα φορέσει το μανδύα «ειρηνοποιού» στο Ουκρανικό, επιχειρώντας μία λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην προώθηση των εμπορικών συμφερόντων του Πεκίνου στην Ευρώπη και τη στήριξη στον Ρώσο πρόεδρο -σε βάρος του οποίου έχει εκδοθεί πλέον και ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) για εγκλήματα πολέμου.</div><div><br />Πρόκειται για την πρώτη επίσκεψη του Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα μετά τον πόλεμο επιλογής που εξαπέλυσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία -τον οποίο έως και σήμερα η κινεζική ηγεσία δεν χαρακτηρίζει πόλεμο-, καθώς και το πρώτο ταξίδι του Κινέζου προέδρου στο εξωτερικό μετά την πρεμιέρα της τρίτης πενταετούς θητείας του στο «τιμόνι» μίας χώρας που επιδιώκει όλο και πιο ενεργά να προβάλλει ως την «εναλλακτική υπερδύναμη» σε μια παγκόσμια τάξη υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ.<br />«Η διεθνής επιρροή της Κίνας ως μεγάλης δύναμης απαιτείται για την ειρήνη σήμερα περισσότερο από ποτέ», δηλώνει ο Σι Σιονγκ, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Ρενμίν του Πεκίνου, αποτυπώνοντας ακριβώς το ρόλο και τη θέση που διεκδικεί η Κίνα σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον που έχει αναδιαμορφωθεί ραγδαία μετά τη ρωσική εισβολή στο ουκρανικό έδαφος.</div><div><br />Κατόπιν πρόσκλησης του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Σι Τζινπίνγκ μεταβαίνει στη Μόσχα προς «ενίσχυση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και κατανόησης [μεταξύ Κίνας και Ρωσίας] ως νέο πρότυπο στις διεθνείς σχέσεις», κατά δήλωση του εκπροσώπου του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Ουάνγκ Ουενμπίν. Αλλά αυτή τη φορά η επίσκεψη Σι «είναι επίσης για την ειρήνη» ανέφερε την περασμένη εβδομάδα αναγγέλλοντας την επίσκεψη, και «δείχνοντας» ότι η Κίνα θα επιδιώξει να διαδραματίσει μεσολαβητικό ρόλο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.</div><div><br />Από ρωσικής πλευράς, ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε σε κινεζική εφημερίδα την παραμονή της άφιξης Σι στη Μόσχα, χαιρετίζει «την επιθυμία της Κίνας να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο στην διευθέτηση της κρίσης» στην Ουκρανία, διατρανώνοντας επίσης ότι οι σινορωσικές σχέσεις «έχουν φθάσει στο κορυφαίο σημείο της ιστορίας τους και εξακολουθούν να ενισχύονται». Το Κρεμλίνο τονίζει ότι οι συνομιλίες Πούτιν-Σι θα επικεντρωθούν στο συνολικό φάσμα της «εταιρικής σχέσης και στρατηγικής συνεργασίας» μεταξύ των δύο χωρών, και την ενίσχυση αυτής.</div><div><br />Στο πλαίσιο κινεζικής μεσολάβησης, ορατό είναι το ενδεχόμενο να ακολουθήσει τηλεφωνική επικοινωνία του Σι Τζινπίνγκ με τον Ουκρανό πρόεδρο, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.<br />Οι επικεφαλής διπλωματίας των δύο χωρών, Τσιν Γκανγκ και Ντμίτρο Κουλέμπα, είχαν ήδη την περασμένη εβδομάδα μία σπάνια, πιθανώς προπαρασκευαστική, τηλεφωνική επικοινωνία, με το Πεκίνο να ανακοινώνει κατόπιν αυτής πως η Κίνα ελπίζει ότι «Ουκρανία και Ρωσία θα διατηρήσουν την ελπίδα για διάλογο και διαπραγμάτευση, και δεν θα κλείσουν τη λύση σε πολιτική λύση, όσο δύσκολο και αν είναι». Κατά τον Ντμίτρο Κουλέμπα συζητήθηκε η «αρχή της εδαφικής ακεραιότητας, ενώ ο Τσιν Γκανγκ δήλωσε πως η Κίνα «θα συνεχίζει να διαδραματίζει εποικοδομητικό ρόλο για τον τερματισμό της σύγκρουσης».</div><div><br />Η Κίνα επιχειρεί -χωρίς να πείθει- να εμφανιστεί ως ουδέτερος παράγοντας που δύναται να διαπραγματευτεί μία «πολιτική διευθέτηση». Προς αυτή την κατεύθυνση έχει ήδη καταθέσει ένα «κείμενο θέσεων» 12 σημείων που ευρέως απορρίφθηκε από τη Δύση ως συντασσόμενο με τη Ρωσία -δεδομένου ότι καλεί μεν σε σεβασμό κυριαρχίας, αλλά όχι στην απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων- και επί της ουσίας ευθυγραμμίζεται με το ρωσικό αφήγημα ότι η πολιτική διεύρυνσης του ΝΑΤΟ πυροδότησε τη ρωσική εισβολή.</div><div><br />Το Κίεβο από πλευράς του τήρησε και εξακολουθεί να τηρεί προσεκτική στάση έναντι της Κίνας παρόλο που παράσχει διαρκή διπλωματική και οικονομική στήριξη στον Βλαντιμίρ Πούτιν, γνωρίζοντας πως το Πεκίνο μπορεί να ασκήσει αρκετή επιρροή στη Μόσχα για να επηρεάσει τον πόλεμο εάν το αποφασίσει, ενώ ενδεχόμενη ενεργότερη κινεζική ανάμειξη υπέρ της Ρωσίας -και κυρίως το ενδεχόμενο αποστολής όπλων που «βλέπουν» οι ΗΠΑ- δύναται να αποδειχθεί καταστροφικό για την Ουκρανία.</div><div><br />Ως προς το ζήτημα της αποστολής πυρομαχικών -κάτι που έχει απόλυτη ανάγκη η εξαντλημένη ρωσική πολεμική μηχανή και εκτιμάται ότι θα ζητήσει ο Πούτιν από τον Σι κατά τις συνομιλίες τους-, αναλυτές εκτιμούν πως είναι απίθανο να αναλάβει η Κίνα ένα τέτοιο ρίσκο, εκτός εάν οι ρωσικές δυνάμεις κινδυνεύσουν με κατάρρευση.</div><div><br />Η συνεργασία «άνευ όρων» που εγκαινιάστηκε μόλις τρεις εβδομάδες πριν την έναρξη της ρωσικής εισβολής κατά την επίσκεψη του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Πεκίνο, αναγκαστικά «δοκιμάζεται» από τον πόλεμο και κατ' εκτιμήσεις ο Σι Τζινπίνγκ προτίθεται να στηρίξει τον Ρώσο πρόεδρο, αλλά μόνο μέχρι του σημείου να τον βοηθήσει να παραμείνει στην εξουσία και να διατηρηθεί το ενιαίο μέτωπο ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες -ήτοι να μην διακινδυνεύσει τα οικονομικά συμφέροντα της Κίνας.<br />Μένει να φανεί εάν ο Σι Τζινπίνγκ θα μιλήσει ευθέως κατά την επίσκεψή του στη Μόσχα για ειρηνευτική διαπραγμάτευση υπό κινεζική μεσολάβηση, αξιοποιώντας τη δυναμική της συμφωνίας για την εξομάλυνση των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, που επιτεύχθηκε υπό την αιγίδα του Πεκίνου.</div><div><br />Κατά την «ανάγνωση» των New York Times, μία ανάλογη κίνηση θα μπορούσε να βοηθήσει τον Σι (και) στην εκπλήρωση ενός εκ των πιο πιεστικών στόχων του: την αποκατάσταση των σχέσεων του Πεκίνου με την Ευρώπη.</div><div><br />Ζητούμενο για τον Σι είναι να αποτρέψει τη στενότερη ευθυγράμμιση της Ευρώπης με τις ΗΠΑ όσον αφορά τους εμπορικούς και επενδυτικούς περιορισμούς που στοχεύουν τον ασιατικό γίγαντα. Και για να το επιτύχει αυτό, οι αναλυτές θεωρούν ότι θα χρειαστεί να επιδείξει μία αρκετά ισχυρή πρόθεση να συμβάλει στον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, ώστε να εκμεταλλευτεί τις διαιρέσεις εντός ΕΕ έναντι της πίεσης που ασκεί η διακυβέρνηση Μπάιντεν για πιο αποφασιστική αντιμετώπιση της Κίνας -την οποία και θεωρεί υπ’ αριθμόν ένα απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια μακροπρόθεσμα.<br />Επιχειρώντας να αποκρούσει προκαταβολικά μία προσπάθεια της Κίνας να εμφανίσει την επίσκεψη του Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα ως ειρηνευτική αποστολή, ο εκπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζον Κίρμπι, είχε δηλώσει την Παρασκευή ότι οποιοδήποτε πλαίσιο πιθανής συμφωνίας παρουσιαστεί από το Πεκίνο «θα είναι μονόπλευρο και θα αντανακλά μόνο τη ρωσική προοπτική».<br />Ο Τζιν Κίρμπι προειδοποίησε πως μία πρόταση της Κίνας θα μπορούσε να περιλαμβάνει κάποιας μορφής κατάπαυση του πυρός, γεγονός που θα ήταν απλώς ένας τρόπος για τη Μόσχα να ανασυνταχθεί πριν αντεπιτεθεί την άνοιξη. Μία εκεχειρία τώρα θα ήταν επί της ουσίας επικύρωση της κατάληψης εδαφών από τη Ρωσία, υπογράμμισε.<br /><br /></div><div><a href=" liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το «στοίχημα» του Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα

Ευαγγελία Μπίφη Στις συνομιλίες των Σι Τζινπίνγκ και Βλαντιμίρ Πούτιν στη Μόσχα, που αρχίζουν σήμερα και θα διαρκέσουν μέχρι και την Τετάρτη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουζάι Μπουλούτ: Οι Κεμαλιστές ενθαρρύνουν εισβολή στα νησιά του Αιγαίου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-12/Uzay%20%CE%92ulut.jpg?itok=-tFLPJ0i" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="800" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-12/Uzay%20%CE%92ulut.jpg?itok=-tFLPJ0i" width="740" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Θα δούμε κλιμάκωση κατά Αρμενίας από Τουρκία-Αζερμπαϊτζάν</span></h3><div><b>Ευάγγελος Δ. Κόκκινος</b><br /><br />Θα ήταν αφελές για τους Έλληνες να υποθέσουν ότι το Τουρκικό Κράτος, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα κυβερνά, επιδιώκει ειρηνική συνύπαρξη με τους Έλληνες-Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν βλέπουν την ύπαρξη της Αρμενίας ως ιστορικό λάθος, για αυτούς η γενοκτονία που ξεκίνησε το 1915 μένει να ολοκληρωθεί<br /><br />Συνέντευξη στον Ευάγγελο Δ. Κόκκινο<br /><br />«Θα ήταν αφελές για τους Έλληνες να υποθέσουν ότι το Τουρκικό Κράτος - ανεξάρτητα από το ποιο πολιτικό κόμμα κυβερνά - επιδιώκει την ειρηνική συνύπαρξη με τους Έλληνες», λέει στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ η Ουζάι Μπουλούτ (Uzay Bulut)*, Τουρκάλα δημοσιογράφος και ερευνήτρια του Philos Project, που παλαιότερα είχε την έδρα της στην Άγκυρα.<br /><br />«Η Τουρκία είναι μια υπαίθρια φυλακή για αντιφρονούντες σήμερα», αναφέρει κατηγορηματικά αποκαλύπτοντας την καταπίεση στην οποία υπόκεινται μειονότητες και αντιφρονούντες στο εσωτερικό της Τουρκίας.<br /><br />«Πολλοί άνθρωποι στην Τουρκία αμφιβάλλουν ότι η κυβέρνηση θα επιτρέψει ελεύθερες και δίκαιες εκλογές»<br /><br />Η κα. Μπουλούτ συνέκρινε τις πρακτικές του τουρκικού κράτους κατά των Κούρδων με την κυπριακή τραγωδία, επισημαίνοντας πως «η Τουρκία κατέχει παράνομα το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1974». «Η κατεχόμενη περιοχή έχει καθαριστεί εθνοτικά από τους αυτόχθονες Έλληνες και άλλους μη μουσουλμάνους κατοίκους της. Έχει εκτεθεί σε μια μαζική και παράνομη εκστρατεία εκτουρκισμού και εξισλαμισμού», τονίζει.<br /><br />«Πολλοί άνθρωποι στην Τουρκία αμφιβάλλουν ότι η κυβέρνηση θα επιτρέψει ελεύθερες και δίκαιες εκλογές», εξηγεί, αναφερόμενη και στην πρόσφατη καταστολή της ανεξάρτητης έρευνας σχετικά με τη βομβιστική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη από την κυβέρνηση Ερντογάν.<br /><br />Αναφορικά με την ελληνοτουρκική κρίση, η κα. Μπουλούτ, υπενθυμίζει ότι «όπως έχει γίνει σαφές πολλές φορές από την κυβέρνηση και την πολιτική της αντιπολίτευση στην Τουρκία εδώ και χρόνια, η Τουρκία σκοπεύει να εισβάλει στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου», ενώ σύμφωνα με την ίδια, «εάν οι κεμαλιστές έρθουν στην εξουσία, θα συνεχίσουν, ακόμη και θα ενθαρρυνθούν οι φιλοδοξίες της Τουρκίας να εισβάλει σε αυτά τα νησιά».<br /><br />Για το τουρκολιβυκό μνημόνιο και την περίπτωση ακύρωσής του από μια νέα κυβέρνηση, η ερευνήτρια του Philos Project, ξεκαθαρίζει πως «όταν πρόκειται για θέματα όπως η Κύπρος, η Ελλάδα ή η Αρμενία, όλα τα τουρκικά πολιτικά κόμματα ακολουθούν την ίδια εξωτερική πολιτική που πιστεύουν ότι εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας», και ως εκ τούτου δεν θεωρεί ότι μια νέα κυβέρνηση θα ακύρωνε το τουρκολιβυκό μνημόνιο.<br /><br />Αναλύοντας τη διπλωματία σε διπλό ταμπλό του Ερντογάν σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, η κα. Μπουλούτ επισημαίνει πως «η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο να ακολουθήσει τη γραμμή του ΝΑΤΟ σε οποιοδήποτε περιφερειακό ζήτημα, καθώς το ΝΑΤΟ επέτρεψε στην Τουρκία να ξεφύγει από όλα τα εγκλήματά της στην περιοχή»<br /><br />«Η Τουρκία είναι μια υπαίθρια φυλακή για αντιφρονούντες σήμερα»<br /><br />Αφού απαρίθμησε μια σειρά εγκλημάτων της Τουρκίας, από το πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη το 1955 και τη συνεχιζόμενη άρνηση της χριστιανικής γενοκτονίας του 1913-23, μέχρι την εισβολή στην Κύπρο, τις εισβολές σε Συρία και Ιράκ και τον επιθετικό πόλεμο κατά του Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ) και της Αρμενίας που ξεκίνησε το 2020, έθεσε καίρια ερωτήματα για τις αντιδράσεις των θυμάτων. «Τι κάνουν τα θύματα (όπως η Ελλάδα) της τουρκικής επιθετικότητας και παραβιάσεων ενόψει αυτών των ενεργειών; Κάνουν αρκετά για να αποκαλύψουν αυτά τα εγκλήματα στη διεθνή κοινότητα για να επιδιώξουν δικαιοσύνη και σταθερότητα;», είπε.<br /><br />Τέλος, επισημαίνοντας τη στρατιωτική, υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του καθεστώτος Ερντογάν στην επιθετικότητα του Αζερμπαϊτζάν και τις φρικαλεότητες κατά των Αρμενίων, η ίδια εξήγησε πως «τα κράτη της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν βλέπουν την ύπαρξη του κράτους της Αρμενίας ως ιστορικό λάθος, για αυτούς η γενοκτονία που ξεκίνησε το 1915 μένει να ολοκληρωθεί».<br /><br />«Οπότε ναι, νομίζω ότι θα δούμε μια περαιτέρω κλιμάκωση κατά της Αρμενίας από την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν», κατέληξε η κα. Μπουλούτ.<br /><br />Ολόκληρη η συνέντευξη:<br /><br />- Οι κατηγορίες για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καταπίεση των μειονοτήτων στην Τουρκία αποτελούν διαχρονικό αγκάθι για το καθεστώς Ερντογάν. Ποια η κατάσταση σήμερα για τις μειονότητες και τους αντιφρονούντες;<br /><br />Η Τουρκία είναι μια υπαίθρια φυλακή για αντιφρονούντες σήμερα. Θα μπορούσε κανείς εύκολα να μπει στη φυλακή για μια ανάρτηση στο Twitter ή μια και μόνο παρατήρηση που επικρίνει την κυβέρνηση. Ή θα μπορούσαν να απολυθούν από τις δουλειές τους και να διωχθούν για «προσβολή κρατικού λειτουργού» ή ακόμη και για «υποστήριξη ή εξύμνηση της τρομοκρατίας». Οι μειονότητες όπως οι Κούρδοι υποφέρουν περισσότερο. Δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι σαπίζουν στις τουρκικές φυλακές. Πολλοί είναι Κούρδοι. Χιλιάδες μέλη του νόμιμου κουρδικού κόμματος (HDP) βρίσκονται στη φυλακή. Αυτό περιλαμβάνει τους συνεπικεφαλής του κόμματος, τους δημοκρατικά εκλεγμένους δημάρχους και αντιδημάρχους, βουλευτές και άλλους ακτιβιστές του κόμματος.<br /><br />Αυτό μας οδηγεί να συγκρίνουμε την κουρδική κατάσταση στην Τουρκία με τις ενέργειες της Τουρκίας στην Κύπρο. Η Τουρκία κατέχει παράνομα το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1974. Η κατεχόμενη περιοχή έχει καθαριστεί εθνοτικά από τους αυτόχθονες Έλληνες και άλλους μη μουσουλμάνους κατοίκους της. Έχει εκτεθεί σε μια μαζική και παράνομη εκστρατεία εκτουρκισμού και εξισλαμισμού. Ό,τι ανήκει στον ελληνικό και σε άλλους μη τουρκικούς πολιτισμούς διαγράφεται συστηματικά από το κατοχικό καθεστώς εκεί. Όταν επρόκειτο να βρεθεί μια «λύση» για το πρόβλημα, η Τουρκία επέβαλε πρώτα τη φυλετική και θρησκευτική «λύση» τύπου απαρτχάιντ που ονομάζεται «διζωνική και δικοινοτική ομοσπονδία» στην Κύπρο. Τώρα οι τουρκικές αρχές θέλουν η παράνομα κατεχόμενη περιοχή να αναγνωριστεί διεθνώς ως «Κράτος».<br /><br />Ωστόσο, η ίδια τουρκική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους Κούρδους πολίτες της ως κατώτερους ανθρώπους και δεν αναγνωρίζει καν τη γλώσσα τους επίσημα. Τόσοι πολλοί Κούρδοι δολοφονήθηκαν στην Τουρκία επειδή ζητούσαν ίσα εθνικά δικαιώματα. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να κάνει περισσότερα για να αποκαλύψει τις διαφορές μεταξύ του τρόπου με τον οποίο η Τουρκία αντιμετωπίζει τους Κούρδους πολίτες της και των απαιτήσεων της Τουρκίας στην Κύπρο, όπου η Τουρκία κατέχει παράνομα το 36% της Δημοκρατίας.<br /><br /><br />- Με τις εκλογές στην Τουρκία να πλησιάζουν, ποια θα είναι η αντίδραση του καθεστώτος Ερντογάν αν χάσει σε αυτές; Θα παραδώσει την εξουσία αναίμακτα ή κινδυνεύει η Τουρκία με χειρότερες εξελίξεις;<br /><br />Μια τρομερή βομβιστική επίθεση σημειώθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Νοεμβρίου. Η τουρκική κυβέρνηση απάντησε βομβαρδίζοντας τους Κούρδους στη Συρία. Η αντιπολίτευση, φιλοκουρδικό HDP (Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα) υπέβαλε στη συνέχεια πρόταση στο τουρκικό κοινοβούλιο ζητώντας έρευνα για την επίθεση. Η πρόταση απορρίφθηκε με τις ψήφους του κυβερνώντος ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) και του συμμάχου του, του MHP (Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος). Όταν η κυβέρνηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι καν ανοιχτή σε ανεξάρτητη έρευνα σχετικά με τη βομβιστική επίθεση, πολλοί άνθρωποι στην Τουρκία αμφιβάλλουν ότι η κυβέρνηση θα επιτρέψει ελεύθερες και δίκαιες εκλογές.<br /><br />- Σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, πώς πιστεύετε ότι θα ενεργήσουν οι Κούρδοι στη Συρία, το Ιράκ και τη ΝΑ Τουρκία; Πιστεύετε ότι είναι εφικτός ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος;<br /><br />Όπως έχει γίνει σαφές πολλές φορές από την κυβέρνηση και την πολιτική της αντιπολίτευση στην Τουρκία εδώ και χρόνια, η Τουρκία σκοπεύει να εισβάλει στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Εισέβαλαν στην Κυπριακή Δημοκρατία το 1974, συνεχίζουν να την κατέχουν παράνομα μέχρι σήμερα και δεν έχουν λογοδοτήσει ποτέ για αυτό. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να μην κάνει το ίδιο η Τουρκία προσπαθώντας να καταλάβει τα νησιά του Αιγαίου. Το πώς θα αντιδράσει το κουρδικό κίνημα σχετικά με το ενδεχόμενο τουρκικής επίθεσης κατά της Ελλάδας θα πρέπει να ρωτηθεί στο ίδιο το κουρδικό κίνημα.<br /><br />- Τι θα πράξουν οι Κεμαλιστές με τα 20 νησιά του Αιγαίου (που κατά τον Ερντογάν έχουν αδιευκρίνιστη κυριαρχία) δεδομένων των δηλώσεων Κιλιτσντάρογλου για αυτά;<br /><br />Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου (Kemal Kilicdaroglu του CHP) (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα) και άλλα κεμαλικά κόμματα γίνονται πιο ανυπόμονα και επιθετικά στη ρητορική τους για τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο. Κατηγορούν τον Ερντογάν ότι χάνει χρόνο και δεν τηρεί την υπόσχεσή του ότι «θα [κατακτήσει] τα νησιά ξαφνικά μια νύχτα». Εάν οι κεμαλιστές έρθουν στην εξουσία, θα συνεχίσουν, ακόμη και θα ενθαρρυνθούν οι φιλοδοξίες της Τουρκίας να εισβάλει σε αυτά τα νησιά. Δεδομένου του τί έχει κάνει το τουρκικό κράτος για δεκαετίες στον ελληνισμό στην Ανατολία και την τουρκοκρατούμενη βόρεια Κύπρο, θα ήταν αφελές για τους Έλληνες να υποθέσουν ότι το Τουρκικό Κράτος (ανεξάρτητα από το ποιο πολιτικό κόμμα κυβερνά) επιδιώκει την ειρηνική συνύπαρξη με τους Έλληνες.<br /><br />- Θα ακυρώσει οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση στην Τουρκία το τουρκολιβυκό μνημόνιο;<br /><br />Οι κυβερνήσεις στην Τουρκία ενεργούν σύμφωνα με την εξωτερική πολιτική του κράτους. Το κράτος είναι ο στρατός και η υπηρεσία πληροφοριών. Όταν πρόκειται για θέματα όπως η Κύπρος, η Ελλάδα ή η Αρμενία, όλα τα τουρκικά πολιτικά κόμματα ακολουθούν την ίδια εξωτερική πολιτική που πιστεύουν ότι εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας. Δεν νομίζω λοιπόν ότι μια νέα κυβέρνηση θα ακύρωνε το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Κανένα μεγάλο τουρκικό κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έχει αντιταχθεί στο μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης.<br /><br />- Που οδηγεί η το παιχνίδι σε διπλό ταμπλό του Ερντογάν με Ρωσία και ΗΠΑ; Ποιοι οι σκοποί του, το αποτέλεσμα και οι συνέπειες σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο;<br /><br />Η Τουρκία δεν είναι ούτε φιλοδυτική ούτε φιλορωσική. Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, η Τουρκία εφαρμόζει τη δική της πολιτική στο θέμα που δεν συνάδει με τα αιτήματα του ΝΑΤΟ παρά το γεγονός ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία έχει τη δική της κυρίαρχη πολιτική για την Ουκρανία και τη Ρωσία – κρατά ίση απόσταση με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές και συνεχίζει τις σχέσεις της με όλες. Γιατί η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο να ακολουθήσει τη γραμμή του ΝΑΤΟ σε οποιοδήποτε περιφερειακό ζήτημα. Το ΝΑΤΟ επέτρεψε στην Τουρκία να ξεφύγει από όλα τα εγκλήματά της στην περιοχή – συμπεριλαμβανομένου του πογκρόμ του 1955 στην Κωνσταντινούπολη, της εισβολής στην Κύπρο το 1974, της συνεχιζόμενης άρνησης της χριστιανικής γενοκτονίας του 1913-23, του επιθετικού πολέμου κατά του Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ) και της Αρμενίας που ξεκίνησε το 2020, των στρατιωτικών εισβολών της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ και την υποστήριξή της στους τζιχαντιστές εκεί, συμπεριλαμβανομένου του ISIS και των ομάδων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Το ερώτημα είναι: Τι κάνουν τα θύματα (όπως η Ελλάδα) της τουρκικής επιθετικότητας και παραβιάσεων ενόψει αυτών των ενεργειών; Κάνουν αρκετά για να αποκαλύψουν αυτά τα εγκλήματα στη διεθνή κοινότητα για να επιδιώξουν δικαιοσύνη και σταθερότητα;<br /><br />- Η Τουρκία εμπλέκεται όλο και περισσότερο στην περιοχή του Καυκάσου, υποστηρίζοντας την επιθετικότητα του Αζερμπαϊτζάν κατά της Αρμενίας. Πιστεύετε ότι θα δούμε περαιτέρω κλιμάκωση με την τουρκική εμπλοκή σε αυτή την περιοχή;<br /><br />Η Τουρκία έχει εμπλακεί στον πόλεμο των Αζέρων κατά των Αρμενίων από την αρχή του πολέμου του 2020. Η Τουρκία έχει βοηθήσει το Αζερμπαϊτζάν στρατιωτικά, υλικοτεχνικά και πολιτικά. Ο Ερντογάν έχει δηλώσει δημοσίως την υποστήριξή του στο Αζερμπαϊτζάν επανειλημμένα. Έκτοτε, το Αζερμπαϊτζάν έχει καθαρίσει εθνοτικά τμήματα του Αρτσάχ από τους αυτόχθονες Αρμένιους, εκτόπισε βίαια δεκάδες χιλιάδες αμάχους και διέπραξε πολλές φρικαλεότητες, όπως αποκεφαλισμούς καθώς και καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα κράτη της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν βλέπουν την ύπαρξη του κράτους της Αρμενίας ως ιστορικό λάθος. Για αυτούς η γενοκτονία που ξεκίνησε το 1915 μένει να ολοκληρωθεί. Οπότε ναι, νομίζω ότι θα δούμε μια περαιτέρω κλιμάκωση κατά της Αρμενίας από την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουζάι Μπουλούτ: Οι Κεμαλιστές ενθαρρύνουν εισβολή στα νησιά του Αιγαίου.

Θα δούμε κλιμάκωση κατά Αρμενίας από Τουρκία-Αζερμπαϊτζάν Ευάγγελος Δ. Κόκκινος Θα ήταν αφελές για τους Έλληνες να υποθέσουν ότι το Τουρκικό...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποια “θυσία” κ. Μητσοτάκη!. Έγκλημα στο τρένο Ελλάδα.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/03/marousi-mitsotakis-SLpress.jpg" /><br /><br /><b>Στοϊλόπουλος Βασίλης</b><br />Η θυσία, ως γνωστόν, είναι μια υπερβατική και συνειδητά “ανορθολογική” πράξη, ενίοτε και λυτρωτική, που συμβαίνει πάντοτε με προσωπικά και υποκειμενικά κριτήρια. Αυτό ισχύει από τη θυσία του Ιακώβ και της Ιφιγένειας, που δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά, μέχρι τους 300 του Λεωνίδα και όσους θυσιάστηκαν στο Κούγκι, στο Μεσολόγγι, στο Αρκάδι. Ναι, και ο Γρηγόρης Αυξεντίου θυσιάστηκε αυτοβούλως για τη λευτεριά της πατρίδας του…<br /><br />Ήταν όμως “θυσία” η σχεδόν προαναγγελθείσα εθνική τραγωδία των Τεμπών, όπως ισχυρίστηκε ο κ. πρωθυπουργός; «Η καλύτερη δικαίωση για τη θυσία αυτών των παιδιών είναι να εξασφαλίσουμε ότι αυτό το οποίο έγινε στα Τέμπη δεν θα ξαναγίνει ποτέ στη χώρα μας» ήταν η επίμαχη αναφορά του. “Θυσία” άραγε σε ποιον σύγχρονο “Θεό”, σε ποιον αδηφάγο “Μινώταυρο”, σε ποιον τυραννικό “Μολώχ”; Όχι, τα 57 ανύποπτα θύματα των Τεμπών, που απλά μπήκαν στο λάθος τραίνο μια μοιραία ώρα, δεν “θυσιάστηκαν” για κάτι που θεωρούσαν “σπουδαίο” ή “υπερβατικό”.<br /><br />Και είναι να απορεί κανείς που ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε (ηθελημένα;) μια τόσο “φορτισμένη” λέξη για να καταλήξει στο συνειρμικό κι επικοινωνιακό “ποτέ ξανά”. Και που διαφοροποιείται – και όσοι άλλοι <a href="https://youtu.be/tLOV45j3h4k"><b>μιλούν για “θυσία”</b></a> – από τα γνωστά δημοσιογραφικά φερέφωνα της εξουσίας, που ελπίζουν η “θυσία” αυτή να γίνει η αφορμή-αιτία για καλύτερους σιδηρόδρομους;<br /><br />Πρέπει να συμβαίνουν όμως καταστροφές “θυσιαστικές”, όπως στα Τέμπη, στη Μάνδρα ή στο Μάτι κ.α. για ν΄ αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά από την τάλαινα Πολιτεία γνωστές μακροχρόνιες παθογένειες;<br /><br />Για αυτό και είναι βέβαιο ότι ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας θα εξακολουθήσει να μιλά για “έγκλημα” και “δολοφόνους”, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των συνυπεύθυνων κομματικών επιτελείων να ξεχαστεί – συγκαλυφτεί το “έγκλημα” μέχρι στις επικείμενες εκλογές. Στο “τραίνο” που λέγεται Ελλάδα.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποια “θυσία” κ. Μητσοτάκη!. Έγκλημα στο τρένο Ελλάδα.

Στοϊλόπουλος Βασίλης Η θυσία, ως γνωστόν, είναι μια υπερβατική και συνειδητά “ανορθολογική” πράξη, ενίοτε και λυτρωτική, που συμβαίνει πάντο...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολιτικές δυναστείες και χρεωκοπία. Μία θλιβερή ελληνική πρωτιά.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/03/oikogeneiokratia-SLpress.jpg" /><br /><br /><b>Μελετόπουλος Μελέτης</b><br />Δεν υπάρχει καμμία μα καμμία ευρωπαϊκή χώρα (ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία, ούτε η Ιταλία, ούτε η Αλβανία, ούτε η Βουλγαρία, ούτε η Σερβία, ούτε η Πορτογαλία, ούτε η Εσθονία ή οποιαδήποτε άλλη) στην οποία να έχει διατελέσει έστω και ένας Πρωθυπουργός υιός προηγούμενου Πρωθυπουργού. Η απίστευτη περίπτωση της Ελλάδας, στην οποία μετά το 1974 εναλλάσσονται διαρκώς στην εξουσία συγγενείς πρώτου βαθμού και μάλιστα σε όλο το εύρος του κομματικού φάσματος, συνιστά μία “ιδιαιτερότητα” εξευτελιστική για την ποιότητα της δημοκρατίας μας.<br /><br />Ουσιαστικά την ακυρώνει, καθιστώντας την τριτοκοσμική κληρονομική ολιγαρχία. Ακόμα περισσότερο που, εκτός από αρχηγούς κομμάτων και πρωθυπουργούς, πλήθος υπουργών και βουλευτών εξελέγησαν με μόνο προσόν την οικογενειακή τους προέλευση, κληρονομώντας από τον πατέρα τους, μαζί με τα περιουσιακά στοιχεία, και την βουλευτική έδρα δίκην φέουδου και τους ψηφοφόρους δίκην δουλοπάροικων.<br /><img src="" /><br /><br /><div>Η κατάργηση της μοναρχίας το 1974 θεωρήθηκε πράξη εκσυγχρονισμού, υπό την έννοια ότι σε μία δημοκρατία δεν νοείται ανάληψη ανώτατου αξιώματος με κριτήριο το γονιδίωμα. Φαίνεται, όμως, ότι η κατάργηση της μοναρχίας έδωσε το έναυσμα στο πολιτικό σύστημα να εφορμήσει και να καλύψει το κενό, εμπεδώνοντας την δική του ιδιότυπη κληρονομική εξουσία, δημιουργώντας δυναστείες και αντιγράφοντας σε κακέκτυπη μορφή την καταργηθείσα μοναρχία.<br /><br />Αλλά τουλάχιστον οι διάφοροι σύγχρονοι μονάρχες (ο Κάρολος της Αγγλίας, ο Φίλιππος της Ισπανίας κλπ.) έχουν συναίσθηση του κληρονομημένου ρόλου τους και δεν επιχειρούν να προβάλουν μία πλαστή εικόνα αιρετού και λαϊκού ηγέτη. Εκπαιδεύονται από μικροί να εκπληρώνουν έναν συμβολικό και τελετουργικό ρόλο, να εκφράζουν την εθνική ενότητα, να ενσαρκώνουν με κοσμιότητα και αισθητική έναν σταθερό υπερκομματικό θεσμό, σημείο αναφοράς στους ταραγμένους καιρούς μας. Και να αφήνουν το εκλογικό σώμα να αποφασίζει για το μέλλον του μέσω εκλογών. Τίποτα τέτοιο, ασφαλώς, δεν συμβαίνει με τις κληρονομικές δυναστείες της Μεταπολίτευσης.<br /><br />Μία άστοχη επίκληση <br /><br />Η επίκληση της ελληνικής οικογενειοκρατίας του 19ου αιώνα όχι μόνον δεν δικαιώνει, αλλά διαψεύδει την όποια δικαίωση της σημερινής. Το μετεπαναστατικό πολιτικό σύστημα διαμορφώθηκε μετά την Απελευθέρωση από τους προεστούς και τους αγωνιστές της Τουρκοκρατίας και τους απογόνους τους. Αντλούσε την επιρροή του από την αυτοθυσία τους στην Επανάσταση, όπου εξοντώθηκε βιολογικά ή καταστράφηκε οικονομικά μεγάλο μέρος της προεπαναστατικής ιθύνουσας τάξης.<br /><br />Επομένως τα μέλη των οικογενειών αυτών (Κολοκοτρωναίοι, Δεληγιανναίοι, Πλαπουταίοι, Κανάρηδες, Ζαΐμηδες κλπ.) απολάμβαναν την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία τους αναγνώριζε ως φυσικούς της ηγέτες, που είχαν κερδίσει την εξέχουσα θέση τους με την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία τους. Τίποτα τέτοιο, ασφαλώς, δεν συμβαίνει με τις κληρονομικές δυναστείες της Μεταπολίτευσης.<br /><br />Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναδημιούργησε το παρακμιακό ελληνικό κράτος το 1910, συγκροτώντας μία νέα ιθύνουσα τάξη με εντελώς αξιοκρατικό τρόπο. Στρατολόγησε προσωπικότητες που είχαν ήδη διακριθεί στην επιστήμη ή στην οικονομία (Παπαναστασίου, Μιχαλακόπουλος, Σοφούλης, Ρέπουλης, Παπανδρέου, Δελμούζος, Μπενάκης κλπ.). και οι οποίοι είχαν τη δική τους πορεία μετά τον Βενιζέλο.<br /><br />Αλλά και οι αντίπαλοί του, αν και οι ίδιοι σε μεγάλο βαθμό προέρχονταν από πελοποννησιακά “τζάκια” του 19ου αιώνος, παρέδωσαν εντελώς αξιοκρατικά την ηγεσία σε επιφανείς προσωπικότητες εκτός της παραδοσιακής ιθύνουσας τάξης, όπως ο Δημήτριος Γούναρης, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, ο Νικόλαος Στράτος κλπ., αντιλαμβανόμενοι το στοιχειώδες: ότι οι πολιτικοί αγώνες δίδονται με επικεφαλής τους καλύτερους. Τίποτα τέτοιο, ασφαλώς, δεν συμβαίνει με τις κληρονομικές δυναστείες της Μεταπολίτευσης.</div><div><br />Οικογενειοκρατία, όπως μοναρχία<br /><br />Στην Μεταπολίτευση, οι πολιτικές δυναστείες εμπεδώθηκαν στις πολιτικές δομές μέσα από πολλούς παράλληλους μηχανισμούς:Πρώτον, με επικοινωνιακούς μηχανισμούς, που εξωράϊσαν καί συσκεύασαν την κληρονομική διαδοχή ως “αυτονόητη” και “φυσιολογική”.<br />Δεύτερον, με την διάθεση μεγάλων οικονομικών πόρων, που τους εξασφάλισαν στήριξη και προβολή.<br />Τρίτον, με την υποβάθμιση της παιδείας, την αποδόμηση της κριτικής σκέψης και της ιστορικής συνείδησης, ώστε να ακυρωθεί η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας (ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός”) και η διαμόρφωση ουσιαστικών πολιτικών κριτηρίων, άρα ορθών επιλογών, που θα οδηγούσαν στην αυτόματη και αυτονόητη απόρριψη της οικογενειοκρατίας.<br />Τέταρτον, με τους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι υπήρξαν εκτροφεία δουλικής συνείδησης, άρα μηχανισμός αναπαραγωγής των φεουδαρχών με την πλήρη συναίνεση των δουλοπαροίκων.<br /><br />Το πρόβλημα της οικογενειοκρατίας είναι ότι έχει όλα τα μειονεκτήματα της μοναρχίας, χωρίς τα πλεονεκτήματά της: οι διάδοχοι, πρίγκηπες κλπ., ζουν μεν σε έναν δικό τους κλειστό, αποστειρωμένο κόσμο, αλλά εκπαιδεύονται για έναν ρόλο που δεν έχει εκτελεστικές, αλλά μόνον συμβολικές αρμοδιότητες.<br /><br />Οι γόνοι των πολιτικών δυναστειών της Μεταπολίτευσης δεν έχουν εμπειρία από την πραγματική ζωή, δεν έχουν εργασθεί σε σχέση εξαρτημένης εργασίας υπό πραγματικές συνθήκες, δεν έχουν βρεθεί άνεργοι, δεν έχουν αντιμετωπίσει την πίεση του βιοπορισμού, δεν έχουν υπηρετήσει σε υπεύθυνες θέσεις στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχουν εμπειρία διοίκησης με λογοδοσία, δεν έχουν συναναστραφεί τον απλό λαό ως ίσοι προς ίσοι, διότι πάντοτε το επώνυμό τους δημιουργεί στους συνομιλητές τους αυτόματα πελατειακά αντανακλαστικά και μία απόσταση συμφεροντολογικού δέους.<br /><br />Επίσης οι διάφοροι κληρονόμοι ίσως να μην είχαν καν την επιθυμία να πολιτευθούν, εάν είχαν την επιλογή. Στην ουσία ωθούνται από ένα οικογενειακό σύστημα στην πολιτική, λειτουργούν όσο λειτουργούν και μετά αντικαθίστανται ως αναλώσιμοι από άλλο νεώτερο μέλος της οικογένειας. Περιβάλλονται δε από διάφορους αυλικούς, με δεσμούς αφοσίωσης στην οικογένεια, οι οποίοι φροντίζουν να τους προστατεύουν από την πραγματική εικόνα, αλλά ταυτόχρονα προωθούν εντέχνως τις δικιές τους σκοπιμότητες και συμφέροντα. Δηλαδή η οικογενειοκρατία δεν είναι απλά οι γόνοι πολιτικών δυναστειών, αλλά ολόκληρο πλέγμα συμφερόντων, που λειτουργεί γύρω τους με διαγενεακή λογική.<br /><br />Δυναστείες, ο εχθρός της αξιοκρατίας<br /><br />Η οικογενειοκρατία είναι ο εχθρός της αξιοκρατίας, διότι αποτελεί το απόλυτο αντιπαράδειγμα στην δική της μη αξιοκρατική λογική. Και καλλιεργεί την αναξιοκρατία, την μετριοκρατία και την ευνοιοκρατία, περιβάλλον μέσα στο οποίο η ίδια θάλλει και αναπαράγεται. Όλες οι σημαντικές και ικανές προσωπικότητες της ελληνικής κοινωνίας παρέμειναν τις τελευταίες δεκαετίες επιμελώς στο περιθώριο, διότι η ένταξή τους στο πολιτικό σκηνικό θα οδηγούσε σε συγκρίσεις μοιραίες για τους γόνους των δυναστειών και ολόκληρο το στελεχιακό δυναμικό των κομμάτων και θα ισοπέδωνε την εικόνα τους. Αυτά όλα, όμως, αποτελούν προϋποθέσεις αποτυχημένης διακυβέρνησης, με εξαιρετικά δυσάρεστα αποτελέσματα για την κοινωνία.<br /><br />Η Ελλάδα πρόκοψε όταν την κυβέρνησαν προσωπικότητες που είχαν προκύψει από πραγματικούς αγώνες και την πραγματική ζωή. Ο δικηγόρος, επαναστάτης της Κρήτης και μεταφραστής του Θουκυδίδη Ελευθέριος Βενιζέλος, ο επιφανής αρχαιολόγος και επαναστάτης της Σάμου Θεμιστοκλής Σοφούλης, ο διαπρεπής κοινωνιολόγος Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ο ιδιοφυής στρατιωτικός και επιτελάρχης των Βαλκανικών Πολέμων Ιωάννης Μεταξάς, ο ήρωας του Μικρασιατικού Πολέμου Νικόλαος Πλαστήρας, ο ασφαλιστής αγροτών Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο δικηγόρος Γεώργιος Παπανδρέου, ήταν αυτοδημιούργητοι και είχαν προκύψει από την σκληρή πραγματικότητα της εποχής τους.<br /><br />Ο ελληνικός λαός, πέραν του εξευτελιστικού για μία δημοκρατία αντιδημοκρατικού μορφώματος της οικογενειοκρατίας, πρέπει να αντιληφθεί την ευθεία συνάρτηση που υπάρχει μεταξύ της οικογενειοκρατίας και της σημερινής συνολικής πολιτικής, οικονομικής, πολιτισμικής, δημογραφικής, ηθικής χρεωκοπίας του ελληνικού κράτους. Η αδυναμία των κληρονόμων να αντιληφθούν την πραγματικότητα και η επαγγελματική απειρία τους, ο εσμός αυλοκολάκων που τους περιστοιχίζει, η προεξέχουσα σκοπιμότητα της αναπαραγωγής της οικογενειακής πολιτικής κυριαρχίας, είναι αντιστρόφως ανάλογα προς την επιβίωση του ελληνικού έθνους.<br /><br />Προκειμένου να ανακοπεί και να αντιστραφεί ο θανατηφόρος ρους της ελληνικής ιστορίας, προκειμένου το failed state να μεταμορφωθεί σε πραγματικό κράτος, απαιτείται μία ριζική πολιτική μεταρρύθμιση, η οποία θα πετάξει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όλο το νοσηρό πλέγμα της οικογενειοκρατίας της Μεταπολίτευσης και θα αναδείξει μία νέα ιθύνουσα τάξη με μόνα κριτήρια την αξία, την εμπειρία, την ακεραιότητα και την αριστεία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πολιτικές δυναστείες και χρεωκοπία. Μία θλιβερή ελληνική πρωτιά.

Μελετόπουλος Μελέτης Δεν υπάρχει καμμία μα καμμία ευρωπαϊκή χώρα (ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία, ούτε η Ιταλία, ούτε η Αλβανία, ούτε η Βουλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα περίεργα προεκλογικά παιχνίδια του Ερντογάν με το στράτευμα, τη ΜΙΤ, τη μαφία και τον ακραίο ισλαμισμό

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/11/08/isis-turkey-erdogan.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/11/08/isis-turkey-erdogan-696x366.jpg" /></a><br /><br />Γράφει ο<b> Λάζαρος Καμπουρίδης</b><br />Αντιστράτηγος ε.α.<br /><br />Εντύπωση προκαλεί η ηρεμία του Ρ. Τ. Ερντογάν σε μία τόσο κρίσιμη προεκλογική περίοδο όπου αυτός έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο την οργή του λαού λόγω του σεισμού αλλά κυρίως τα πολύ χαμηλά ποσοστά του έναντι του Κ. Κιλιντζντάρογλου. Πολλοί εκτιμούν ότι ο Τούρκος Πρόεδρος έχει κρυφά χαρτιά τα οποία θα χρησιμοποιήσει για να κάνει την έκπληξη και να ανατρέψει την μέχρι στιγμής εις βάρος του αρνητική διαφορά των ποσοστών και ήδη φαίνεται ότι αλλάζει στάση έναντι του στρατεύματος ενώ παράλληλα εμφανίζεται έτοιμος να χρησιμοποιήσει τις μυστικές υπηρεσίες, τη μαφία και τον ακραίο ισλαμισμό στην προεκλογική δοκιμασία.<br /><br />Αν και πέρασε σχεδόν 1,5 μήνας από τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία, σχολιάζεται πολύ αρνητικά το γεγονός ότι ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας δίνει καθημερινά εξηγήσεις σε απολογητικό ύφος για δήθεν άμεση κινητοποίηση του στρατεύματος και συνδρομή στους σεισμόπληκτους. Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν σε σχετικές αναλύσεις για την έλλειψη εμπιστοσύνης του Ερντογάν προς το στράτευμα, κάτι το οποίο επαληθεύτηκε και από τον τρόπο χειρισμού της αντιμετώπισης των συνεπειών του τελευταίου σεισμού. Εντύπωση είχε προκαλέσει την επομένη του σεισμού ότι οι στρατιωτικές μονάδες εξήλθαν από τα στρατόπεδα με καθυστέρηση 32 ωρών και μόνο μετά από σχετική λαϊκή διαμαρτυρία.<br /><br />Ακολούθησε μία επικοινωνιακή εκστρατεία για την αποκατάσταση της φήμης του στρατεύματος στην οποία επιστρατεύτηκαν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) υπό τον συντονισμό της Διεύθυνσης Επικοινωνίας της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Ο ίδιος ο Ερντογάν χρειάσθηκε να συγχαρεί δημόσια τις Ένοπλες Δυνάμεις, τα ΜΜΕ πρόβαλαν συνεχώς το έργο του στρατού, ενώ η Διεύθυνση Επικοινωνίας δημοσίευε καθημερινά στην επίσημη ιστοσελίδα της πίνακες με στοιχεία σχετικά με τη συμμετοχή του στρατεύματος στην αντιμετώπιση των συνεπειών του σεισμού.<br /><br />Γιατί όμως αυτή η συντονισμένη επικοινωνιακή εκστρατεία αποκατάστασης της φήμης του στρατεύματος και η καθημερινή απολογητική στάση του Ακάρ εξηγώντας μέχρι και τώρα με ανακριβή στοιχεία για την έγκαιρη κινητοποίηση του στρατεύματος;<br /><br />Αυτό εξηγείται από νέα στοιχεία τα οποία ήρθαν στη δημοσιότητα και τα οποία προκάλεσαν την αγανάκτηση κεμαλικών κύκλων. Συγκεκριμένα έγινε γνωστό ότι ο Τούρκος Πρόεδρος αμέσως μετά το σεισμό, επέπληξε τον Υπουργό Άμυνας που είχε προηγουμένως δώσει εντολή εξόδου του στρατεύματος και συνδρομής στους σεισμόπληκτους και ακύρωσε την έξοδο των στρατιωτικών Μονάδων από τα στρατόπεδα, φοβούμενος ότι αυτό θα προκαλούσε την συμπάθεια του λαού προς τις Ένοπλες Δυνάμεις. Επειδή ο τουρκικός στρατός θεωρείται οργανισμός θεματοφύλακας του κεμαλισμού και επειδή η αρχική απόφαση του Ερντογάν να μην τον εμπλέξει προκάλεσε λαϊκή αντίδραση, ο Τούρκος Πρόεδρος πραγματοποίησε στροφή ενόψει των εκλογών με σκοπό την αποφυγή διαρροής ψήφων από το κομμάτι εκείνο του λαού που βλέπει με ιδιαίτερη συμπάθεια τις Ένοπλες Δυνάμεις.<br /><br />Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει και το πολιτικό πάρε – δώσε του Ερντογάν με τον Φιντάν ενόψει των εκλογών, καθώς φαίνεται ότι αυτό έχει σχέση με την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων της τουρκικής Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΜΙΤ) στον κρίσιμο προεκλογικό αγώνα. Ειδικότερα, έγινε γνωστό ότι ο αρχηγός της (ΜΙΤ) Χ. Φιντάν θα πάρει τη θέση ενός εκ των τριών αντιπροέδρων της Προεδρίας της Δημοκρατίας στη νέα θητεία του Τούρκου Προέδρου. Ο Φιντάν είχε εκφράσει και στο παρελθόν την επιθυμία του να πολιτευτεί, όμως ο Τούρκος Πρόεδρος είχε αντίθετη γνώμη μιας και ο επικεφαλής της ΜΙΤ χειρίζεται πολλές υπόγειες οργανώσεις οι οποίες εξυπηρετούν τα κυβερνητικά συμφέροντα εκτός και εντός χώρας. Ο αρχηγός της ΜΙΤ λέγεται ότι έχει αναλάβει συγκεκριμένο ρόλο στην πολύ δύσκολη τρέχουσα προεκλογική περίοδο, καθώς απαιτείται η υποστήριξη προβολής του κυβερνητικού έργου αλλά κυρίως ο επηρεασμός πολιτικών συνειδήσεων μέσα από μυστικά κυκλώματα άσκησης πιέσεων, τρομοκράτησης και εκφοβισμού λαϊκών ομάδων σε συνεργασία με ακραίες οργανώσεις.<br /><br />Ένα άλλο προεκλογικό παζάρι του Ερντογάν είναι αυτό με την τουρκική μαφία καθώς φαίνεται ότι αυτή θα χρησιμοποιηθεί για ενίσχυση των ποσοστών της κυβερνητικής συμμαχίας. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν επισκέψεις ηγετικών στελεχών της μαφίας στον Γενικό Διοικητή της Σ/Χ, Στρατηγό Α. Τσετίν, η οποία αποτελεί το στρατιωτικό εκείνο κομμάτι του Υπουργείου Εσωτερικών με αποστολή μεταξύ των άλλων και τον έλεγχο της κοινωνίας αλλά και την άσκηση πίεσης στις λαϊκές μάζες. Την 13 Μαρτίου ο Φ. Αϊντογάν, σύμβουλος του αρχιμαφιόζου Α. Τσακιτζί ο οποίος στηρίζει τον Τούρκο Πρόεδρο, πραγματοποίησε επίσκεψη στον Γενικό Διοικητή της Σ/Χ. Επίσης πηγές αναφέρουν υπόγειες συνδέσεις του Στρατηγού Τσετίν με εκβιαστές και ανθρώπους της μαφίας οι οποίοι δύνανται να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους ενόψει των εκλογών.<br /><br />Στο ίδιο πνεύμα εντάσσεται και η συνεργασία του Ερντογάν με το ισλαμικό κουρδικό κόμμα HÜDA PAR (Κόμμα Ελεύθερου Αγώνα), το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ως αντίβαρο του φιλοκουρδικού HDP (Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών). Αυτό ιδρύθηκε από στελέχη της ακραίας οργάνωσης Χεζμπολάχ της Τουρκίας, σημειώνει πολύ χαμηλά ποσοστά κάτω του 0.7% αλλά διατηρεί πολύ ακραία ισλαμικά χαρακτηριστικά.<br /><br />Σημειώνεται ότι στα τέλη Φεβρουαρίου, ο Κιλινζτάρογλου είχε απειλήσει με δηλώσεις του τη «Συμμορία των Πέντε» (μεγαλοεπιχειρηματίες κατασκευαστές που έχουν σχέση με τον Ερντογάν), τη μαφία, τον Α. Τσακιτζί και άλλους εκβιαστές, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι, έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς. Ήδη ο αντιπολιτευόμενος Τύπος στρέφεται εναντίον αυτών των μεθοδεύσεων του Ερντογάν.<br /><br />Συμπερασματικά, ο Ερντογάν θα χρησιμοποιήσει όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να ανατρέψει την αρνητική προεκλογική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εις βάρος του, καθώς δεν είναι δυνατό να δεχθεί μια ήττα και αποχώρηση από την εξουσία. Δεν θα πρέπει να αποκλείεται ακόμη και εσκεμμένη δημιουργία κατάστασης χάους στην Τουρκία, ώστε ο Τούρκος Πρόεδρος να δικαιολογήσει την παραμονή του στην εξουσία σε μία πιθανή αρνητική για αυτόν λαϊκή ετυμηγορία.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα περίεργα προεκλογικά παιχνίδια του Ερντογάν με το στράτευμα, τη ΜΙΤ, τη μαφία και τον ακραίο ισλαμισμό

Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης Αντιστράτηγος ε.α. Εντύπωση προκαλεί η ηρεμία του Ρ. Τ. Ερντογάν σε μία τόσο κρίσιμη προεκλογική περίοδο όπου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα υπέρ-ΠΟΛΥΤΙΜΑ “leassons learned” για την Ελλάδα… από την κατάρριψη MQ-9 Reaper στη Μαύρη θάλασσα

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/03/MQ-9-790x400.jpg" /><br /><br />MQ-9 Reaper. Το περιστατικό της απώλειας πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, πηγή πολύτιμων συμπερασμάτων για την ελληνική άμυνα. Μέσα από τις αναρτήσεις του DP σχετικές με την απώλεια ενός αμερικανικού MQ-9 Reaper, μετά από τη σύγκρουσή του με μαχητικό Su-27 (ίσως και ακούσια από την πλευρά του Ρώσου ιπταμένου…) σε διεθνή εναέριο χώρο πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, στα όρια των FIR Άγκυρας και Κριμαίας (που πλέον έχει περάσει σε ρωσικό έλεγχο…), αναδεικνύει μία σειρά από σημαντικά συμπεράσματα που αφορούν το πραγματικό επιχειρησιακό όφελος που θα αποκόμιζαν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις από την απόκτηση τριών άοπλων MQ-9B.<br /><br />Το πρώτο ζήτημα που θα πρέπει να εξεταστεί, είναι το πόσο ευάλωτα είναι αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Μέχρι σήμερα και με βάση τα στοιχεία που έχουν δώσει στη δημοσιότητα οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, έχουν χαθεί σε επιχειρήσεις τρία μόλις τέτοια μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αν εξαιρέσουμε την πρόσφατη απώλεια στη Μαύρη Θάλασσα. Ένα στην Υεμένη και άλλο ένα στη Λιβύη το 2019 κι ένα τρίτο, πάλι στη Λιβύη, τον Αύγουστο του 2022.<br /><br />Σε περιβάλλον οργανωμένης αεράμυνας δηλαδή, δεν έχει αξιολογηθεί η επιβιωσιμότητα του MQ-9. Από την άλλη πλευρά και στο πλαίσιο της προσπάθειας να αιτιολογηθεί έστω και η πρόθεση μίας τόσο υψηλού κόστους αγοράς από την Ελλάδα (τρία MQ-9B έναντι υπολογιζόμενου κόστους 380 εκατομμυρίων δολαρίων!), είχε γραφεί στο παρελθόν σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, ότι το άοπλο MQ-9B είναι μία πλατφόρμα αναγνώρισης και επιτήρησης στρατηγικού χαρακτήρα (long-range ISR) και ως εκ τούτου θα διαδραματίσει σημαντικό επιχειρησιακό ρόλο.<br /><br />Λόγω της ικανότητάς του να επιχειρεί σε μεγάλα ύψη και σε μεγάλες αποστάσεις από την περιοχή ενδιαφέροντος, αλλά και να παραμένει στον αέρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα (περιsσότερες από 40 ώρες), υιοθετήθηκε από πολλούς υποστηρικτές της ενδεχόμενης αγοράς MQ-9B, το υπεραπλουστευτικό σκεπτικό, ότι με πολύ μικρό αριθμό τέτοιων αεροσκαφών, μπορούν να καλυφθούν μεγάλες περιοχές για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η πρόσφατη εξέλιξη στη Μαύρη Θάλασσα, ακυρώνει στην πράξη αυτό το σκεπτικό, εξισώνοντάς το με ευσεβή πόθο. Επισημαίνοντας, ότι αυτά τα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά του MQ-9B, δεν κάνουν τη διαφορά αν δεν συνδυαστούν και με ποσοτική επάρκεια μέσων. Οι Αμερικανοί δηλαδή δεν χρησιμοποιούν, δεν αξιοποιούν επιχειρησιακά, μόνο τρία MQ-9 για τη διενέργεια αποστολών ISR πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Χρησιμοποιούν τουλάχιστον έξι και μάλιστα σε συνδυασμό με τα μεγαλύτερα, υψηλότερων επιδόσεων και εξοπλισμένων με στροβιλοκινητήρα (jet) RQ-4 Global Hawk. Και αυτό συμβαίνει γιατί η διαθεσιμότητα των MQ-9 ή οποιουδήποτε άλλου αεροσκάφους δεν μπορεί υπό φυσιολογικές συνθήκες να ξεπερνά το 60% έως 70% της συνολικής τους δύναμης. Για πολλούς λόγους. Ακόμη όμως και αν αποδεχθούμε ως υπόθεση εργασίας ότι τα τρία μόλις MQ-9B που επιθυμεί (;) να αγοράσει η Ελλάδα θα έχουν διαθεσιμότητα 100%, επαρκούν άραγε για να καλύψουν το τεράστιο τόξο που ξεκινά από την Κύπρο και καταλήγει στον Έβρο;<br /><br /><div>Η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Από τη στιγμή επομένως που οι Αμερικανοί δεν έχουν επιτύχει διαθεσιμότητα 100%, πώς ακριβώς θα έχουν τη δυνατότητα οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να διατηρούν τρία τέτοια αεροπλάνα διαθέσιμα για επιχειρήσεις σε μόνιμη βάση; Καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου, 365 ημέρες το χρόνο… Κι εφόσον με κάποιο μαγικό τρόπο το καταφέρουν, πώς θα καλύψουν το σύνολο των περιοχών ενδιαφέροντος; Για να εμβαθύνουμε όμως και λίγο περισσότερο, σε περίπτωση απώλειας ενός τουλάχιστον τέτοιου αεροσκάφους, είτε από αστοχία, είτε από εχθρική ενέργεια, όπως αυτή στον εναέριο χώρο της Μαύρης Θάλασσας, και μάλιστα σε καιρό ειρήνης και όχι πολέμου για την Ελλάδα, πώς και σε ποιο χρόνο αυτή θα αντικαταστήσει το ένα από τα τρία MQ-9B που θα έχει απολέσει;<br /><br />Το επεισόδιο στη Μαύρη θάλασσα έγινε μεταξύ δυο αντιπάλων που έχουν αποδείξει τη στρατιωτική τους πυγμή, τουλάχιστον όταν μάλιστα διαθέτουν τακτικό πλεονέκτημα. Είμαστε παράλογοι που θεωρούμε νομοτελειακό ένα τουρκικό επεισόδιο κάπου στην ανατολική Μεσόγειο την οποία εντάσσουν στην… Mavi Vatan (Γαλάζια Πατρίδα); Και μην τολμώντας για πολλούς λόγους να προκαλέσουν στρατιωτικά τους Ισραηλινούς και τους Αιγύπτιους παριστάνοντας τα αφεντικά της περιοχής, πόσο δύσκολο είναι να φανταστούμε τον εμπλουτισμό του τουρκικού καταλόγου με τα σενάρια θερμών επεισοδίων απέναντι στην Ελλάδα, για την οποία εξακολουθούν να έχουν συγκεκριμένη εικόνα;<br /><br />Άρα και οι αριθμοί σε τέτοια συστήματα μετρούν, αλλά και η προετοιμασία για κάθε ενδεχόμενο στο πλαίσιο της ορθολογικής στρατιωτικά αξιοποίησής τους… Τα επιχειρήματα και τα στοιχεία που είχε αντιτάξει το DP, στην ενδεχόμενη προμήθεια τριών MQ-9B, τεκμηριώνουν ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεγάλο αριθμό UAV, επιτήρησης και αποστολών αέρος-εδάφους και μάλιστα με σημαντικά χαμηλότερο κόστος αγοράς, συντήρησης και υποστήριξης, έρχεται να ενισχύσει και μια σημαντική και αναλυτικότατη μελέτη που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας… Πρόκειται για κορυφαίας ποιότητας εργασία αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας που αναδεικνύει όχι μόνο την τεράστια κινητοποίηση της τουρκικής βιομηχανίας σε συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις, αλλά και την πρόοδο που έχει συντελεστεί στην ανάπτυξη και την επιχειρησιακή αξιοποίηση, κυρίως στη Συρία, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και αυτόνομων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (KORAL) συνδυαστικά!<br /><br />Δυστυχώς, η ελληνική πλευρά, παρά τις επαναλαμβανόμενες κατά καιρούς βεβαιώσεις περί του αντιθέτου, εξακολουθεί πεισματικά να αρνείται την εγχώρια ανάπτυξη, παραγωγή και μαζική εισαγωγή σε υπηρεσία στις Ένοπλες Δυνάμεις UAV και drones όλων των κατηγοριών και ρόλων. Είναι καθαρά μια πολιτική απόφαση που εξακολουθεί να μην λαμβάνεται, παρότι είναι χαμηλού κόστους εγχείρημα, το οποίο μάλιστα θα έδινε νέα πνοή σε αξιόλογες εταιρίες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και των συνεργατών της. Η δυνατότητα υπάρχει αποδεδειγμένα και είναι κρίμα που η προσπάθεια δεν ξεκίνησε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας!<br /><br />Είναι αποδεσμευσιμα μεταχειρισμένα MQ-9 Reaper από τις ΗΠΑ;</div><div><br />Έχουν παρέλθει κατά συνέπεια τουλάχιστον 15 χρόνια πλήρους απραξίας, με την δικαιολογία της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων. Μ3ε πολύ λίγα χρήματα, θα είχαμε τώρα χειροπιαστά αποτελέσματα. Όλο αυτό το διάστημα, η τουρκική απειλή των UAV γιγαντώνεται με γεωμετρική πρόοδο για την ελληνική άμυνα, ιδίως στον Έβρο και στο ανατολικό Αιγαίο. Το πρόσφατο συμβάν συνεπώς της απώλειας του αμερικανικού MQ-9 πάνω από τη Μαύρη θάλασσα, έρχεται να μας υπενθυμίσει και να υπογραμμίσει την οφθαλμοφανή πραγματικότητα, που υπαγορεύει ότι η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια δαπάνης ενός τόσο μεγάλου ποσού (380 εκατ. δολάρια!) για την αγορά τριών μόνο αεροσκαφών MQ-9B, κι αν διαθέσει το ποσό αυτό, ο αριθμός των συστημάτων που θα πρέπει να εξασφαλίσει είναι υπερδιπλάσιος.<br /><br />Αντιθέτως, θα έπρεπε να εξετάσει όλες τις παραμέτρους (σ.σ. κυρίως το κόστος ενεργοποίησης αφού έχουν συμπληρώσει τις προβλεπόμενες ώρες πτήσης) ενδεχόμενης υποβολής αιτήματος την παραχώρηση ως πλεονάζον υλικό (EDA) ή αγορά έναντι συμβολικού τιμήματος, αριθμού εκ των 48 MQ-9 Reaper που έχει ζητήσει να αποσύρει η Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF), στο πλαίσιο της υποβολής προτάσεων για την τελική διαμόρφωση του προϋπολογισμού του οικονομικού έτους 2024 (FY 2024).<br /><br />Εφόσον τελικά εγκριθεί η απόσυρση αυτών των αεροσκαφών που είναι η οπλισμένη φυσικά έκδοση του MQ-9 και υπό την προϋπόθεση ότι οι ΗΠΑ θα την αποδεσμεύσουν για την Ελλάδα, η λύση αυτή θα ήταν υπέρ-επαρκής για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Υπό την προϋπόθεση ότι με συγκριτικά πολύ χαμηλότερο κόστος θα μπορούσαν να συγκροτήσουν ποιοτικά και ποσοτικά επαρκή δύναμη UAV κατηγορίας HALE με δυνατότητες προσβολής στόχων και αναγνώρισης-επιτήρησης. Διότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είχε αιτηθεί και το 2017 την αγορά ή παραχώρηση MQ-1 Predator, από τις ΗΠΑ, χωρίς όμως αποτέλεσμα.<br /><br />Δυστυχώς -και πάλι- παρά το γεγονός ότι από τότε έχει παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας, καμία εξέλιξη δεν έχει σημειωθεί στον τομέα αυτό, σε πλήρη αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Τουρκία. Για την Ελλάδα και τις Ένοπλες Δυνάμεις της επομένως, παραμένει ζητούμενο η αγορά ικανού αριθμού μη επανδρωμένων αεροσκαφών κατηγορίας MALE ή HALE, με δυνατότητες επιθετικών επιχειρήσεων και αναγνώρισης – επιτήρησης. Η επένδυση 380 εκατ. δολαρίων, τουλάχιστον, για την αγορά τριών μόνο άοπλων αεροσκαφών δεν θα επιλύσει έστω και εν μέρει το πρόβλημα αυτό αλλά θα το επιδεινώσει, αποστερώντας πολύτιμα κονδύλια από τον ελληνικό προϋπολογισμό.<br /><br />Επιπρόσθετα, η επένδυση δισεκατομμυρίων δολαρίων ή ευρώ στην αγορά νέων μαχητικών αεροπλάνων (Rafale F3R, F-35A) και τον εκσυγχρονισμό παλαιότερων σε νέες διαμορφώσεις (F-16V, F-16C/D Block 50M), δεν σημαίνει απολύτως τίποτα σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο, αν δεν συνδυαστεί επιτέλους με την ταυτόχρονη αγορά, σύγχρονων αεροπορικών όπλων αέρος – αέρος και αέρος – εδάφους, αλλά και με την αγορά και ένταξη σε υπηρεσία επαρκούς δύναμης αξιόμαχων και χαμηλού κόστους UAV.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα υπέρ-ΠΟΛΥΤΙΜΑ “leassons learned” για την Ελλάδα… από την κατάρριψη MQ-9 Reaper στη Μαύρη θάλασσα

MQ-9 Reaper. Το περιστατικό της απώλειας πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, πηγή πολύτιμων συμπερασμάτων για την ελληνική άμυνα. Μέσα από τις αναρτή...

Διαβάστε την συνέχεια