H Ουκρανική αεράμυνα κατέρρευσε. Οι ρώσοι με Su-35, οπλισμένα με Stealth Kh-69 διαλύουν ότι έχει απομείνει.

<img height="412" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/1db644a9ffdecb84e325b6d0f2580fd2_XL.jpg" width="718" /><br /><br />Η κατάσταση στο Ουκρανικό μέτωπο… παραμένει καταστροφική για τον ουκρανικό στρατό που έχει εγκλωβιστεί σε ένα καταστροφικό σπιράλ ηττών με συνέπεια συνεχώς να χάνει εδάφη…<br />Οι Ρώσοι έχουν καταλάβει τις τελευταίες εβδομάδες 370 τετραγωνικά χιλιόμετρα αλλά ο ρυθμός προέλασης τους είναι έως 2 χιλιόμετρα την ημέρα…<br />Ωστόσο το παιχνίδι στις μεγάλες ρωσικές επιτυχίες είναι η αεράμυνα των Ουκρανών που στην πράξη έχει καταρρεύσει…<br /><br />Η Ουκρανική αεράμυνα εξαντλήθηκε<br /><br />Μια ακόμη μέρα σημαδεύτηκε από καταστροφικά ρωσικά πλήγματα στις πίσω περιοχές της Ουκρανίας.<br />Τη νύχτα της 19ης Απριλίου, πολυάριθμες εκρήξεις σημειώθηκαν στις νότιες, κεντρικές και ανατολικές περιοχές της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ουκρανίας.<br />Στη μαζική επίθεση συμμετείχαν ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-22M3 οπλισμένα με πυραύλους Kh-22 και Kh-32 καθώς και μαχητικά MiG-31K οπλισμένα με υπερηχητικούς βαλλιστικούς πυραύλους Kinzhal και κύματα drones Geran.<br /><br />Διαλύουν οι Ρώσοι τους σιδηροδρόμους της Ουκρανίας<br /><br />Στους στόχους της νέας επίθεσης ήταν οι σιδηρόδρομοι της Ουκρανίας.<br />Αρκετοί πύραυλοι έπληξαν την ουκρανική υποδομή, η οποία εξυπηρετούσε τη στρατιωτική επιμελητεία.<br />Τις πρώτες πρωινές ώρες, ισχυρές εκρήξεις σημειώθηκαν στον σιδηροδρομικό σταθμό στην πόλη Dnipro, που είναι ένας από τους μεγαλύτερους κόμβους υλικοτεχνικής υποστήριξης του ουκρανικού στρατού στις ανατολικές και νότιες περιοχές του μετώπου.<br />Η εταιρεία Ουκρανικών Σιδηροδρόμων επιβεβαίωσε επίσημα τη ζημιά που δεν ήταν δυνατό να κρυφτεί, αλλά κατηγόρησε τον ρωσικό στρατό για επιθέσεις στην υποτιθέμενη αστική υποδομή.<br />Μάλιστα, διάφορες ανεξάρτητες πηγές επιβεβαίωσαν ότι στόχος ήταν στρατιωτικό κλιμάκιο με εξοπλισμό και στρατιωτικό προσωπικό, το οποίο καταστράφηκε επιτυχώς.<br /><br />Την προηγούμενη μέρα, η ίδια πόλη του Dnipro υπέστη μεγάλες απώλειες ως αποτέλεσμα των ακριβών ρωσικών επιδρομών στο τοπικό στρατιωτικό αεροδρόμιο.<br />Τουλάχιστον δύο ρωσικοί πύραυλοι με πυρομαχικά διασποράς έπληξαν το χώρο στάθμευσης στρατιωτικών αεροσκαφών.<br />Τρία MiG-29 της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας υπέστησαν σοβαρές ζημιές.<br />Ένας ακόμη πύραυλος κατέστρεψε μια τοπική αποθήκη που στεγαζόταν στρατιωτικός εξοπλισμός.<br />Ένα άλλο ρωσικό χτύπημα κατέστρεψε τον εκτοξευτή ενός ουκρανικού συστήματος αεράμυνας S-300 και το ραντάρ του στην πόλη.<br />Πλάνα από την επίθεση κοινοποιήθηκαν γρήγορα στο Διαδίκτυο επιβεβαιώνοντας τη ζημιά.<br />Τα πλήγματα σε απόσταση περίπου 90 χιλιομέτρων από τις γραμμές του μετώπου συντονίστηκαν από ρωσικά αναγνωριστικά UAV, τα οποία πέρασαν απαρατήρητα από τις ουκρανικές δυνάμεις αεράμυνας.<br />Αυτό είναι ακόμη μια απόδειξη της ανάπτυξης των δυνατοτήτων πυρός και αναγνώρισης των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας.<br /><br />Απώλειες είχαν και οι Ρώσοι έχασαν ένα βομβαρδιστικό Tu-22M3<br /><br />Η ρωσική πλευρά υπέστη επίσης απώλειες κατά τη νυχτερινή επίθεση στις 19 Απριλίου.<br />Ένα από τα ρωσικά βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς Tu-22M3 συνετρίβη στην περιοχή της Σταυρούπολης.<br />Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας, το αεροσκάφος επέστρεφε από αποστολή μάχης, εξηγώντας γιατί δεν υπήρχαν πυρομαχικά στο αεροσκάφος.<br />Η αιτία της συντριβής είναι τεχνική δυσλειτουργία και δεν επλήγει από Ουκρανικά πυρά, όπως διατυμπανίζουν οι Ουκρανοί.<br />Σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες, δύο μέλη του πληρώματος έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα του δυστυχήματος.<br />Ο διοικητής του πληρώματος εκτίναξε βίαια τρεις από τους υφισταμένους του, αλλά θυσίασε τη ζωή του.<br />Παρέμεινε στο αεροπλάνο μέχρι την τελευταία στιγμή για να το οδηγήσει μακριά από κτίρια κατοικιών.<br />Χάρη στην πράξη του δεν προκλήθηκαν παράπλευρες ζημιές στο έδαφος.<br />Ένα άλλο μέλος του πληρώματος φέρεται να βρέθηκε νεκρό στο έδαφος μετά την εκτίναξη.<br />Το Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας προσπάθησε να κηρύξει άλλη μια ψεύτικη νίκη, υποστηρίζοντας ότι το αεροσκάφος φέρεται να καταρρίφθηκε από ουκρανικό αντιαεροπορικό πύραυλο, αλλά ακόμη και οι Ουκρανοί δεν πιστεύουν πλέον τα ψέματά τους.<br /><br />Ρωσικά μαχητικά Su-35, οπλισμένα με Stealth X-69 ALCMs χτυπούν στόχους στην Ουκρανία από 400 χλμ μακριά<br /><br />Η Ρωσία έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί τους νέους της X-69 (επίσης γνωστούς ως Kh-69) εκτοξευόμενους πυραύλους κρουζ μεγάλης εμβέλειας (ALCM).<br />Μέχρι στιγμής, η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει πυραύλους όπως τον βαρύτερο και πολύ μεγαλύτερο Kh-101, ο οποίος εκτοξεύεται από το στρατηγικό βομβαρδιστικό Tupolev Tu-160.<br />Μια έκθεση του Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW) ανέφερε ότι η χρήση του Kh-69 αποτελεί μέρος «συνεχιζόμενων προσπαθειών για τη βελτίωση των πακέτων κρούσης και τη διείσδυση στην υποβαθμισμένη αεράμυνα της Ουκρανίας».<br /><br />Διαλύει τα πάντα ο Kh-69<br /><br />Αυτό έγινε αφού ουκρανικά μέσα ενημέρωσης και ο εκπρόσωπος της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας, Ταγματάρχης Ilya Yevlash απέδωσαν το χτύπημα της 11ης Απριλίου στον θερμοηλεκτρικό σταθμό Trypilska (TPP) στην Περιφέρεια Κιέβου στο Kh-69.<br />«Το ISW δεν έχει παρατηρήσει προηγουμένως τη ρωσική χρήση πυραύλων Kh-69 στην Ουκρανία.<br />Σύμφωνα με πληροφορίες, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εκτοξεύσει πυραύλους Kh-69 από 400 χιλιόμετρα μακριά από τους στόχους τους, υπερβαίνοντας το προηγούμενο εκτιμώμενο βεληνεκές 300 χιλιομέτρων και το βεληνεκές 200 χιλιομέτρων της πιο πρόσφατης παραλλαγής Kh-59MK2».<br />Εκτός από το Tu-160, τα άλλα αεροσκάφη αυτής της κατηγορίας είναι τα Tu-22 και τα Tu-95MS.<br />Ο πύραυλος, παρουσιάστηκε το 2023<br />Ο Ταγματάρχης Yevlash, επίσης, παρατήρησε ότι ο πύραυλος ήταν «φρέσκος», «μέρη του οποίου κατασκευάστηκαν το 2023», αλλά πρόσθεσε ότι πολλά «εξαρτώνται από την επιτυχία της παραγωγής του» και πόσο γρήγορα η Ρωσία απέκτησε «διάφορους ημιαγωγούς, τσιπ, μικροκυκλώματα κλπ...<br />Φυσικά, ο πύραυλος Kh-69 είναι ένας νέος πύραυλος για εμάς, οπότε μελετάμε και πώς να τον αντιμετωπίσουμε.<br />Το πιθανότερο είναι ότι το Patriot θα μπορέσει επίσης να (το καταρρίψει) αφού έχει πολεμήσει και με πιο σύνθετους τύπους πυραύλων, όπως το Zirkon (Tsirkon) και το Kinzhal», πρόσθεσε ο Ταγματάρχης Yevlash.<br />Οι δύο τελευταίοι είναι υπερηχητικοί πύραυλοι.<br /><br />Η Ρωσία είναι αδύνατο να ξεμείνει από πυραύλους<br /><br />Μια έκθεση του Ιουνίου 2023 από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS) περιέγραφε πώς ήταν «μη ρεαλιστικό» να περιμένουμε ότι η Ρωσία θα ξεμείνει ποτέ από πυραύλους.<br />«Οι κυρώσεις και οι έλεγχοι των εξαγωγών μπορούν, το πολύ, να περιορίσουν την ποσότητα και την ποιότητα των πυραύλων που μπορεί να αποκτήσει η Ρωσία.<br />«Η ρωσική παραγωγή υπερυψηλών πυραύλων κρουζ και βαλλιστικών πυραύλων δεν θα πέσει ποτέ στο μηδέν.<br />Παρά τις δυτικές κυρώσεις και τους ελέγχους εξαγωγών βασικών μικροηλεκτρονικών εξαρτημάτων, η Ρωσία βρήκε λύσεις για να συνεχίσει να παράγει πυραύλους», ανέφερε το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS).<br /><br />Ο πύραυλος X-69 ή Kh-69<br /><br />Ο πύραυλος X-69, εν τω μεταξύ, στοχεύει να συσκευάσει την καταστροφικότατα και την ακρίβεια των Kh-101 και Kh-555 σε μικρότερο και λιγότερο παρατηρήσιμο μέγεθος.<br />Έχει βάρος πτήσης 770 κιλά, φέρει κεφαλές διαφόρων τύπων βάρους 310 κιλών και λέγεται ότι έχει βεληνεκές 290 χλμ.<br />Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι Ουκρανοί έχουν πλέον διαπιστώσει ότι μπορεί να φτάσει σε αποστάσεις 400 χλμ.<br />Ο πύραυλος μπορεί να εξοπλιστεί τόσο με διεισδυτικές ισχυρά εκρηκτικές κεφαλές όσο και με κεφαλές διασποράς.<br /><br />Χρησιμοποιεί ένα αδρανειακό σύστημα πλοήγησης (INS) με διόρθωση πορείας με βάση δεδομένα από δορυφόρους πλοήγησης GLONASS κατά τη φάση πλεύσης της πτήσης και ένα οπτικο-ηλεκτρονικό σύστημα υποδοχής «βασισμένο σε χάρτη αναφοράς της περιοχής που έχει καταγραφεί στη μνήμη του πυραύλου».<br />Αυτή φαίνεται να είναι μια τεχνολογία συσχέτισης χάρτη/αναφοράς εικόνας.<br /><br />Ο συνδυασμός αυτών των τεχνολογιών καθοδήγησης και αναζήτησης παρέχει απίστευτα υψηλή ακρίβεια στον πύραυλο, με πιθανότητα κυκλικού σφάλματος (CEP) μικρότερη από πέντε μέτρα.<br />Πριν από την εκτόξευση, ο πύραυλος μπορεί επίσης να προγραμματιστεί να αλλάζει κατεύθυνση και να επιτίθεται από μια νέα γωνία ενώ πλησιάζει τον στόχο.<br />Αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στα συστήματα αεράμυνας μεσαίου και μικρού βεληνεκούς.<br />Είναι ενδιαφέρον ότι τα πρωτότυπα του πυραύλου ονομάστηκαν Kh-59MK2 προς τιμήν μιας έκδοσης που δοκιμάστηκε στη Συρία από το αεροσκάφος Su-57.<br />Ο πύραυλος έχει ορθογώνια διατομή και φέρεται να συνοδεύεται από υλικό που απορροφά τα ραντάρ για να το κάνει κρυφό.<br />Αυτό βοηθά τον πύραυλο να τοποθετηθεί στον εσωτερικό χώρο όπλων του μαχητικού stealth Su-57.<br />Επίσης, ο σχεδιασμός φέρεται να βοηθά στη συσκευασία των αναδιπλούμενων πτερυγίων, επιτρέποντας στον πύραυλο να διατηρεί το προφίλ stealth του για κάποια απόσταση μετά την εκτόξευση από το αεροσκάφος.<br />Δεδομένου ότι ο πύραυλος μπορεί επίσης να εκτοξευθεί από το Su-35S και το Su-34, η Ρωσία χρειαζόταν έναν πύραυλο όχι τόσο μεγάλο και βαρύ όσο το Kh-101 που θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί από άλλες μικρότερες εναέριες πλατφόρμες μάχης.<br />Γλιτώνει τη φθορά στρατηγικών βομβαρδιστικών όπως το Tupolev Tu-160, ενώ δίνει επίσης στους διοικητές των πεδίων μάχης ένα εναλλακτικό εργαλείο που μπορούν να χρησιμοποιούν περιστασιακά.<br />Η Ρωσία είναι πιθανό να μελετήσει περαιτέρω την επιτυχία του πυραύλου και πιθανώς να εισαγάγει νεότερες παραλλαγές ή να φέρει βελτιώσεις σε νέες παρτίδες παραγωγής.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

H Ουκρανική αεράμυνα κατέρρευσε. Οι ρώσοι με Su-35, οπλισμένα με Stealth Kh-69 διαλύουν ότι έχει απομείνει.

Η κατάσταση στο Ουκρανικό μέτωπο… παραμένει καταστροφική για τον ουκρανικό στρατό που έχει εγκλωβιστεί σε ένα καταστροφικό σπιράλ ηττών με σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η Δύση έχασε το όπλο των οικονομικών κυρώσεων και η επανάσταση στο παγκόσμιο εμπόριο.

<img height="338" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/9fd283ba8bb67a2e229de67bc20e7a56_XL.jpg" width="719" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το αντι-SWIFT των BRICS και ο χρυσός.</span></h3><div>Η κατάρρευση του δολαρίου και οι συναλλαγές σε τοπικά νομίσματα είναι η επόμενη σελίδα στις παγκόσμιες εμπορευματικές συναλλαγές<br /><br />Με τη Ρωσία να έχει αναλάβει την ηγεσία σε μια κρίσιμηγ συγκυρία, η ομάδα των BRICS βρίσκεται στο τελικό στάδιο ενός σχεδίου για τη δημιουργία ενός νέου συστήματος πληρωμών που δεν ελέγχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν εξαρτάται από το δολάριο.<br />Ένα τέτοιο σύστημα θα επιταχύνει την αποδολαριοποίηση στις διεθνείς εμπορευματικές συναλλαγές.<br />Οι BRICS είναι ένα μπλοκ οικονομικής συνεργασίας που αρχικά αποτελούνταν από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και τη Νότια Αφρική.<br />Από την 1η Ιανουαρίου 2024, το μπλοκ επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράν και την Αιθιοπία.<br />Περισσότερα από 40 κράτη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για ένταξη στις BRICS.<br />Η διευρυμένη ομάδα των BRICS έχει συνολικό πληθυσμό περίπου 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.<br />Οι οικονομίες των χωρών BRICS συνολικά έχουν ΑΕΠ πάνω από 28,5 τρισεκατομμύρια δολάρια και αντιπροσωπεύουν περίπου το 28% της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής.<br />Οι BRICS αντιπροσωπεύουν επίσης περίπου το 42% της παγκόσμιας παραγωγής αργού πετρελαίου.<br />Η Ρωσία ανέλαβε την προεδρία του μπλοκ τον Ιανουάριο του 2024.<br />Η επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, Elvira Nabiullina δήλωσε ότι η Ρωσία ηγείται των συζητήσεων με άλλες χώρες της ομάδας των BRICS για την ανάπτυξη ενός συστήματος πληρωμών που θα χρησιμεύσει ως εναλλακτική λύση στο τρέχον σύστημα.<br />Επί του παρόντος, το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου κινείται μέσω του συστήματος Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT).<br />Ουσιαστικά, το SWIFT χρησιμεύει ως «υπερεθνικός ψηφιακός δίαυλος» που διευκολύνει το παγκόσμιο εμπόριο.<br />Λειτουργεί ως παγκόσμια υπηρεσία χρηματοοικονομικών μηνυμάτων για τις διασυνοριακές πληρωμές.<br />Όπως το θέτει ο ιστότοπος της SWIFT, «Το SWIFT είναι ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρονται παγκοσμίως περιουσιακά στοιχεία, γίνεται η μεταφορά της αξίας».<br />Δεδομένου ότι το δολάριο χρησιμεύει ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το SWIFT διευκολύνει αποτελεσματικά το διεθνές σύστημα πληρωμών των διεθνών συναλλαγών σε δολάρια.<br /><img height="376" src="https://static.toiimg.com/thumb/msid-89878345,imgsize-99825,width-400,resizemode-4/89878345.jpg" width="640" /><br />Το SWIFT ως γεωπολιτικό όπλο...<br /><br />Δίνει επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα ισχυρό εργαλείο για τη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής.<br />Μπορεί να χρησιμοποιήσει το SWIFT ως όπλο προκειμένου να τιμωρήσει τις χώρες που δεν υποτάσσονται στα κελεύσματά της, πετώντας τις έξω από το σύστημα των διαθνών συναλλαγών.<br />Αυτό ακριβώς συνέβη στη Ρωσία μετά την στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.<br />Αρχικά οι αξιωματούχοι ανέφεραν ότι η Ρωσία δεν θα αποκλειστεί από το SWIFT, αλλά λίγες μέρες αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς εξέδωσαν κοινή δήλωση ανακοινώνοντας ότι η SWIFT θα αποσυνδέει τις «επιλεγμένες» ρωσικές τράπεζες από το παγκόσμιο σύστημα πληρωμών .<br />Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το SWIFT και το δολάριο ως όπλο για την προώθηση των στόχων εξωτερικής πολιτικής τους.<br />Το 2014, η κυβέρνηση Obama απέκλεισε πολλά ρωσικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από το SWIFT καθώς οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών επιδεινώθηκαν σχετικά με την κατάσταστη στην Ουκρανία και την προσάρτηση της Κριμαίας.<br />Λίγα χρόνια αργότερα, η κυβέρνηση Trump απείλησε την Κίνα σε μια προσπάθεια να αναγκάσει τη χώρα αυτή να συμμετάσχει στην επιβολή κυρώσεων στη Βόρεια Κορέα.<br />Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι χώρες με λιγότερο από φιλικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να θέλουν να αποφύγουν να εξαρτηθούν από ένα σύστημα που απαιτεί αμερικανικές ευλογίες και δολάρια ΗΠΑ.<br /><img height="422" src="https://imagevars.gulfnews.com/2010/4/16/1_16a0806f29a.613447_2351122140_16a0806f29a_large.jpg" width="640" /><br />Ρωσική καινοτομία <br /><br />Η Ρωσία έχει δημιουργήσει το δικό της σύστημα πληρωμών για να ανταγωνιστεί το SWIFT.<br />Οι Ρώσοι άρχισαν να αναπτύσσουν το Σύστημα Διαβίβασης Οικονομικών Μηνυμάτων (SPFS) το 2014, αφού οι ΗΠΑ απέκλεισαν τις ρωσικές τράπεζες από το SWIFT για πρώτη φορά.<br />Μέχρι το τέλος του 2020, 23 ξένες τράπεζες συνδέθηκαν στο SPFS.<br />Οι περισσότερες από αυτές τις τράπεζες βρίσκονται σε αναπτυσσόμενες χώρες με εχθρικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά περιλαμβάνουν τράπεζες στη Γερμανία και την Ελβετία.<br />Σύμφωνα με τη Nabiullina, το SPFS έχει επί του παρόντος 159 ξένους συμμετέχοντες σε 20 χώρες.<br />Στην ανακοίνωσή της νωρίτερα φέτος, η Nabiullina επεσήμανε ότι «παρόμοια υποδομή υπάρχει και σε άλλες χώρες».<br />Για παράδειγμα, η Κίνα έχει αναπτύξει ένα σύστημα γνωστό ως Σύστημα Διασυνοριακών Διατραπεζικών Πληρωμών (CIPS).<br />Η Ρωσία θα ήθελε να δει αυτά τα συστήματα να συνεργαζονται διαμορφώνοντας μια ισχυρή εναλλακτική λύση στο SWIFT.<br />«Διεξάγουμε συζητήσεις για την αλληλεπίδραση τέτοιων πλατφορμών, αλλά εδώ είναι σημαντικό το ενδιαφέρον και η τεχνική ετοιμότητα των εταίρων μας.<br />Διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου συστήματος πληρωμών είναι προς το συμφέρον του μπλοκ των BRICS, επειδή «το SWIFT έχει πλέον καταστεί γεωπολιτικό όπλο».<br />Μεγάλο μέρος του κόσμου απειλείται πάντα από κυρώσεις από τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη και είναι προς το συμφέρον τους να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό σύστημα.<br />Η αρχική στόχευση ή σκοπός του SWIFT δεν ήταν να χρησιμοποιηθεί στο σύστημα κυρώσεων αλλά ως μέσο ανάπτυξης και διευκόλυνσης του παγκόσμιου εμπορίου, αυτό άλλαξε όταν αυτό χρησιμοποιήθηκε ως μέσον άσκησης οικονομικής πίεσης.<br />H χρήση του δολαρίου από τους BRICS<br /><img height="392" src="https://beincrypto.com/wp-content/uploads/2023/08/image-197-850x521.png.webp" width="640" /><br /><br /></div><div>Μπορεί όμως ένα τέτοιο σύστημα να πετύχει;<br /><br />Σε τελική ανάλυση, η μεταφορά χρημάτων από τράπεζα σε τράπεζα δεν είναι και… κβαντομηχανική.<br />Υπάρχουν κάποια τεχνολογικά πρότυπα που πρέπει να συμφωνηθούν από τα ενδιαφερόμενα μέρη και θα χρειαστεί λίγος χρόνος.<br />Στη συνέχεια, η ανάπτυξη του θα είναι πάντα αργή και ίσως το σύστημα να χρησιμεύει ως εφεδρικό ή απλώς για μεταφορές χρημάτων από το Ιράν και τη Ρωσία ή για όποιον άλλον βρίσκεται σε καθεστώς κυρώσεων.<br />Τελικά αυτό το σύστημα αναμένεται να αποδειχθεί χρήσιμο για την ανάπτυξη ενός είδους παγκοσμιοποίησης εκτός της αμερικανικής ηγεμονίας και ένα σημαντικό μέρος του κόσμου θα το χρησιμοποιήσει.<br />Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να αυξήσει τον ρόλο του χρυσού στο διεθνές νομισματικό σύστημα.<br />Τα κράτη της ομάδας των BRICS κατέχουν μεγάλες ποσότητες χρυσού.<br />Από λίγο πριν από την οικονομική κρίση του 2008, τα επίσημα αποθέματα χρυσού που διατηρούν τα κράτη BRICS έχουν αυξηθεί από λίγο περισσότερους από 1.500 τόνους σε λίγο περισσότερους από 6.600 τόνου<br />Όπως επεσήμανε ένας αναλυτής, ακόμη και αν υπάρχει κάποια δυσπιστία μεταξύ των χωρών BRICS στη χρήση των νομισμάτων του τρίτων εξαιτίας των σημαντικών συναλλαγματικών διακυμάνσεων, ο χρυσός θα μπορούσε να καλύψει τον ρόλο του δολαρίου ως ενδιάμεσου μέσου το οποίο θα κρατά σε σταθερότητα την τιμή των assets – σε αντίθεση με το δολάριο το οποίο θα υποστεί σημαντικές διακυμάνσεις που σχετίζονται με την ευθεία αμφισβήτηση της αμερικανικής ηγεμονίας στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.<br /><img height="598" src="https://macrohive.com/wp-content/uploads/2022/03/swift-7.png" width="640" /><br /><br /></div><div>Ένα εναλλακτικό σύστημα πληρωμών θα ήταν πρόβλημα για τις ΗΠΑ;<br />Η σύντομη απάντηση είναι ναι.<br />Επειδή θα αποτελούσε άμεση απειλή για την κυριαρχία του δολαρίου.<br />Πέρα από τη διάβρωση της επιρροής της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο σύστημα πληρωμών από τα κράτη της ομάδας των BRICS θα μπορούσε επίσης να επιταχύνει την αποδολαριοποίηση.<br />Στην πραγματικότητα, κατά τη σύνοδο κορυφής του περασμένου έτους, οι ηγέτες της ομάδας των BRICS τόνισαν τη διεξαγωγή αυξημένου εμπορίου εντός του μπλοκ χρησιμοποιώντας τοπικά νομίσματα ως μέρος ενός σχεδίου προς την αποδολαριοποίηση, με δεδηλωμένο στόχο τη μείωση της κυριαρχίας του δολαρίου στο παγκόσμιο εμπόριο και τη χρηματοδότηση.<br />Αυτό δεν είναι απλώς ένα κόλαφος στο πρόσωπο της Αμερικής.<br />Θα μπορούσε να έχει σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις.<br /><br />Οι καταστροφικές συνέπειες για τις ΗΠΑ<br /><br />Επειδή το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα λειτουργεί με δολάρια, ο κόσμος χρειάζεται μια σταθερή προσφορά του αμερικανικού νομίσματος.<br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαρτώνται από αυτή την παγκόσμια ζήτηση του νομίσματός τους για να στηρίξουν τον άσκοπο δανεισμό και τις δαπάνες τους.<br />Η αποδολαριοποίηση θα μπορούσε να οδηγήσει υπερβολική προσφορά του δολαρίου και σε υπερπληθωρισμό στις ΗΠΑ ο οποίος θα καταστρέψει την αξία κάθε περιουσιακού στοιχείου.<br />Ο μόνος λόγος που οι ΗΠΑ μπορούν να δανειστούν, να ξοδέψουν και να παρουσιάσουν τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα στον βαθμό που το κάνουν είναι ο ρόλος του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.<br />Δημιουργεί μια αναγκαστική παγκόσμια ζήτηση για δολάρια και περιουσιακά στοιχεία αποτιμημένα σε δολάρια.<br />Αυτό προκαλεί ζήτηση τυο χρήματος που τυπώνεται από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα και βοηθά στη διατήρηση της ισχύος του δολαρίου παρά τις πληθωριστικές πολιτικές της Federal Reserve.<br />Αλλά τι θα συμβεί εάν αυτή η ζήτηση πέσει, οδηγώντας σε υπερβολική προσφορά του δολαρίου;<br />Τι θα συμβεί εάν τα κράτη BRICS και άλλες χώρες αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να κρατήσουν δολάρια;<br />Μια αποδολαριοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας θα προκαλούσε κατάρρευση της αξίας του αμερικανικού νομίσματος και πιθανόν να πυροδοτήσει νομισματική κρίση.<br />Οι Αμερικανοί θα ένιωθαν τον αντίκτυπο μέσω του μεγαλύτερου πληθωρισμού των τιμών που εξαφανίζει την αγοραστική δύναμη του δολαρίου.<br />Στο άκρο, θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε υπερπληθωρισμό.<br />Αυτό δεν θα συμβεί κατά πάσα πιθανότητα εν μία νυκτί, αλλά η τάση αποδολαριοποίησης επιταχύνεται σαφώς.<br />Και σε όποιο βαθμό κι αν συμβεί είναι πρόβλημα για τις ΗΠΑ.<br />Υπάρχει ήδη υπερπληθώρα αμερικανικών ομολόγων στην αγορά και αυτό αυξάνει τις αποδόσεις.<br />Αυτό σημαίνει υψηλότερο κόστος για την καταβολή τοκοχρεολυσίων για την κυβέρνηση των ΗΠΑ και ισχυρή δημοσιονομική πίεση.<br />Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τίποτα δεν εγγυάται ότι το δολάριο θα διατηρήσει την κυριαρχία του για πάντα.<br />Στην πραγματικότητα, η Ιστορία διδάσκει ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.<br /><img src="https://pbs.twimg.com/media/GKqIGZmWAAATj-E.jpg" /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς η Δύση έχασε το όπλο των οικονομικών κυρώσεων και η επανάσταση στο παγκόσμιο εμπόριο.

Το αντι-SWIFT των BRICS και ο χρυσός. Η κατάρρευση του δολαρίου και οι συναλλαγές σε τοπικά νομίσματα είναι η επόμενη σελίδα στις παγκόσμιες...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Foreign Affairs αποκαλύπτει: ΗΠΑ, ΝΑΤΟ μετάνιωσαν πικρά που σκότωσαν τις διαπραγματεύσεις με Ρωσία για ειρήνη στην Ουκρανία.

<img height="338" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/efceb07d0db0fcd8f0a5b70c4a3a826a_XL.jpg" width="741" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το Foreign Affairs αποκαλύπτει ότι η Δύση μετανιώνει που δεν επιτεύχθηκε ειρήνη καθώς η Ρωσία προετοιμάζεται για μια μεγάλη και καταστροφική επίθεση κατά των ουκρανικών δυνάμεων.</span></h3>Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις του Foreign Affairs για τη χαμένη ευκαιρία μίας ειρήνης στην Ουκρανία μέσω των διαπραγματεύσεων, που είχαν αρχίσει το 2022, λίγες μέρες μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας.<br />Όπως γίνεται φανερό από το δημοσίευμα, που είναι προϊόν εξαντλητικής έρευνας, η Δύση δεν επιθυμούσε ποτέ τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων για ειρήνευση στην Ουκρανία και αντ' αυτού πρόσφερε στον Ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky αυξημένη στρατιωτική βοήθεια και ενέτεινε την πίεση στη Ρωσία.<br />Δύο χρόνια μετά, είναι προφανές πως η Δύση μετανιώνει που δεν επιτεύχθηκε ειρήνη καθώς η Ρωσία προετοιμάζεται για μια μεγάλη και καταστροφική επίθεση κατά των ουκρανικών δυνάμεων.<br /><br />Οι διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη – Το πακέτο για την Ουκρανία<br /><br />Τον Μάρτιο του 2022 διεξήχθησαν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις Ρωσίας – Ουκρανίας στην Κωνσταντινούπολη, υπενθυμίζει το Foreign Affairs.<br />Το πακέτο συμφωνιών κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων περιελάμβανε το καθεστώς ουδετερότητας της Ουκρανίας και τη μη ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.<br />Επίσης η Ουκρανία δεσμευόταν ότι δεν θα δεχόταν ξένα στρατεύματα στο έδαφός της, πως δεν θα ανέπτυσσε πυρηνικά όπλα και επιπλέον οι όποιες στρατιωτικές ασκήσεις θα διεξάγονταν μόνο με τη συγκατάθεση των εγγυητριών χωρών.<br />Σε αντάλλαγμα για αυτές τις παραχωρήσεις, προσφέρθηκαν στο Κίεβο διεθνείς εγγυήσεις ασφαλείας παρόμοιες με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, εκτός από τις περιοχές της Κριμαίας, του Donetsk και του Lugansk.<div><br /><img src="https://www.bankingnews.gr/image/art_5.JPG" /><br />Η…χλιαρή στάση της Δύσης στις διαπραγματεύσεις<br /><br />Σύμφωνα με το Foreign Affairs, «η δυτική απάντηση σε αυτές τις διαπραγματεύσεις … ήταν σίγουρα χλιαρή.<br />Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ήταν βαθύτατα επιφυλακτικοί σχετικά με τις προοπτικές για τη διπλωματική τροχιά που άρχιζε στην Κωνσταντινούπολη.<br />Εξάλλου, το ανακοινωθέν παρέκαμπτε τα ζητήματα των εδαφών και των συνόρων ενώ τα εμπλεκόμενα μέρη παρέμειναν πολύ μακριά σε άλλα κρίσιμα ζητήματα. Δεν τους φαινόταν σαν μια διαπραγμάτευση που επρόκειτο να πετύχει».<br />Το Foreign Affairs επισημαίνει ότι «μια τελική συμφωνία αποδείχθηκε μακρινή αλλά για άλλους λόγους», αναφερόμενο στην αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο και την πίεση στη Ρωσία, μεταξύ άλλων μέσω ενός ολοένα και πιο αυστηρού καθεστώτος κυρώσεων.<br />Οι συντάκτες του άρθρου θεωρούν ότι η Δύση δεν ήθελε να οδηγηθεί σε διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, ειδικά σε εκείνες που θα δημιουργούσαν περισσότερες υποχρεώσεις για την εγγύηση της ασφάλειας της Ουκρανίας, παρατηρεί ο αναλυτής γεωπολιτικών θεμάτων Ahmed Adel.<br /><br />ΗΠΑ, ΝΑΤΟ δεν ήθελαν ειρηνική επίλυση<br /><br />Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας ήταν η πίστη του Zelensky ότι, με επαρκή υποστήριξη από τις δυτικές χώρες, θα ήταν σε θέση να νικήσει τη Ρωσία.<br />Αν και αυτά τα σημεία είναι σχετικά, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι η Δύση το 2022 δεν ήθελε μια ειρηνική επίλυση, καθώς πίστεψε πως Ρωσία θα μπορούσε να ακρωτηριαστεί οικονομικά και ο στρατός της Ουκρανίας να νικήσει.<br />Δύο χρόνια αργότερα και το ΔΝΤ προβλέπει ότι η οικονομία της Ρωσίας θα αναπτυχθεί με ρυθμό +3,2% ταχύτερα από όλες τις προηγμένες οικονομίες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, και πολύ περισσότερο του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Γερμανίας, ενώ την ίδια στιγμή, ο ρωσικός στρατός προετοιμάζεται για τη μεγάλη θερινή επίθεση κατά των εξαντλημένων ουκρανικών δυνάμεων.<br /><br />Ο καταστροφικός ρόλος του Boris Johnson<br /><br />Τότε πίσω στο 2022 ήταν ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Boris Johnson που τορπίλισε τις διαπραγματεύσεις.<br />Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin επεσήμανε μάλιστα ότι οι συζητήσεις διακόπηκαν, αφού ο Johnson παρέδωσε εκ μέρους του «αγγλοσαξονικού κόσμου» την εντολή στο Κίεβο να «πολεμήσει τη Ρωσία μέχρι να επιτευχθεί η νίκη και η Ρωσία να υποστεί μια στρατηγική ήττα».<br />Υπενθυμίζεται ότι ήδη από τις 30 Μαρτίου 2022, ο Johnson δήλωνε: «Πρέπει να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τις κυρώσεις μέχρι να φύγουν όλα τα στρατεύματα Putin από την Ουκρανία», δείχνοντας ότι ποτέ δεν ενδιαφερόταν για την επίτευξη ειρήνης.<br />Δέκα μέρες αργότερα, ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός έφτανε στο Κίεβο, όντας ο πρώτος ξένος ηγέτης που το επισκεπτόταν, μετά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από την πολιορκία της ουκρανικής πρωτεύουσας.<br />Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, ο Johnson είπε στον Ουκρανό πρόεδρο ότι «οποιαδήποτε συμφωνία με τον Putin θα ήταν άθλια».<br />«Θα ήταν νίκη για αυτόν (σ.σ. Putin) αν του δώσετε κάτι, απλώς θα το κρατήσει, θα το βάλει στην τράπεζα και μετά προετοιμαστείτε για την επόμενη επίθεσή του».</div><div><br /><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/zelensky_johnon.jpg" width="640" /><br /><br />Η Ουκρανία ξεσκεπάζει τη Δύση<br /><br />Αν και η Δύση αρνείται κατηγορηματικά ότι ο Johnson είναι υπεύθυνος για την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων, ο Davyd Arakhamia, ο κοινοβουλευτικός ηγέτης του κόμματος του Zelensky και αρχηγός της πρώτης ουκρανικής αντιπροσωπείας που συναντήθηκε με Ρώσους αξιωματούχους λίγες μέρες μετά την έναρξη του πολέμου, είπε σε μια συνέντευξη το 2023 ότι ο Βρετανός πρώην πρωθυπουργός πίεζε για το τέλος των διαπραγματεύσεων και ζητούσε πόλεμο.<br />«Όταν επιστρέψαμε από την Κωνσταντινούπολη.<br />Ο Boris Johnson ήρθε στο Κίεβο και μας είπε ότι δεν θα πρέπει να υπογράψουμε απολύτως τίποτα με τους Ρώσους — και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε», αποκάλυψε ο Arakhamia.<br /><br />Ωστόσο, ο Johnson δεν ήταν μόνος.<br />Οι περισσότεροι δυτικοί ηγέτες δεν ήθελαν ειρήνη, καθώς δαπάνησαν πολλούς πόρους για να στηρίξουν το καθεστώς του Κιέβου με όπλα και κεφάλαια.<br />Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αποδυναμώσουν τη Ρωσία, έχουν στείλει όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία μετά την κλιμάκωση της σύγκρουσης τον Φεβρουάριο του 2022.<br />Αντί να νικήσουν τη Ρωσία, οι δυτικές αποστολές μείωσαν τα αποθέματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και σχεδόν εξαφάνισαν κάθε δυνατότητα των Ουκρανών να διαπραγματευτούν με κάποιους ευνοϊκούς όρους.<br />Όμως, όπως επισημαίνει το περιοδικό Foreign Affairs, η Δύση δεν ενδιαφερόταν ποτέ για την επίτευξη ειρήνης και ήταν γεμάτη αλαζονεία και πίστη ότι θα μπορούσε να αναγκάσει τη Ρωσία να υποταχθεί στις απαιτήσεις της μέσω οικονομικού καταναγκασμού και πολέμου στην Ουκρανία.<br />Δύο χρόνια μετά και η Δύση βλέπει το μοιραίο λάθος της, καθώς η Ρωσία ανθίζει οικονομικά και επεκτείνεται εδαφικά ενώ η ίδια αγκομαχά οικονομικά.<br />Πιο χαμένη όλων η Ουκρανία που συρρικνώνεται.<br /><br /><img height="474" src="https://www.bankingnews.gr/image/foreign_affairs_1.JPG" width="640" /><br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το Foreign Affairs αποκαλύπτει: ΗΠΑ, ΝΑΤΟ μετάνιωσαν πικρά που σκότωσαν τις διαπραγματεύσεις με Ρωσία για ειρήνη στην Ουκρανία.

Το Foreign Affairs αποκαλύπτει ότι η Δύση μετανιώνει που δεν επιτεύχθηκε ειρήνη καθώς η Ρωσία προετοιμάζεται για μια μεγάλη και καταστροφική...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραήλ: Οι κρίσιμες αποφάσεις στα χέρια μιας… ετερόκλητης πεντάδας.

<a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/AP24003516748711-scaled.jpg?v=1713609114"><img height="359" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/AP24003516748711-660x370.jpg?v=1713609120" width="735" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το πολεμικό συμβούλιο του Ισραήλ κλήθηκε να πάρει μία από τις πιο κρίσιμες αποφάσεις στην ιστορία της χώρας σχετικά με το εύρος της απάντησης στην πρόσφατη επίθεση του Ιράν</span></h3>Καθώς ο πλανήτης κρατούσε την ανάσα του για το εύρος της ενδεχόμενης απάντησης του Ισραήλ στην επίθεση του Ιράν, η απόφαση για το περιορισμένο ισραηλινό πλήγμα τα ξημερώματα της Παρασκευής σε ιρανικό έδαφος ελήφθη ουσιαστικά από πέντε μόνο άνδρες. <br /><br />Πρόκειται για τα μέλη του «υπουργικού συμβουλίου πολέμου» του Ισραήλ, ενός σώματος που αποτελείται από πολιτικούς αντιπάλους αλλά είναι υπεύθυνο για τις πολεμικές αποφάσεις της χώρας μετά το ξέσπασμα της σύρραξης με τη Χαμάς. Η ομάδα αυτή, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, έχει πλήρη εξουσία στα πιο σημαντικά πολεμικά ζητήματα: τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα, τις διαπραγματεύσεις με τη Χαμάς για τους ομήρους και το αν θα ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο κατά της Χεζμπολάχ στο Λίβανο.<br /><br />Στο συμβούλιο, μέλος είναι και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης και πρώην επικεφαλής του επιτελείου στρατού, Μπένι Γκαντζ. Ο Γκαντζ κατέβηκε εναντίον του Νετανιάχου σε πέντε πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες και τώρα έχει ξεπεράσει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό στις δημοσκοπήσεις.<br /><br />Κομβικό ρόλο έχει επίσης και ο υπουργός Αμυνας, Γιοάβ Γκάλαντ. Ο συγκεκριμένος αξιωματούχος θεωρείται εσωκομματικός αντίπαλος του Νετανιάχου. Χαρακτηριστική είναι η ρήξη μεταξύ των δύο, πέρσι, όταν ο Γκάλαντ προειδοποίησε δημοσίως ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης να αναμορφώσει το δικαστικό σώμα διχάζουν τον στρατό και βλάπτουν την ετοιμότητά του. Ο Νετανιάχου απέλυσε αρχικά τον Γκάλαντ αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει μπροστά στις μαζικές διαδηλώσεις. <br /><br />Η ομάδα συμπληρώνεται από δύο «παρατηρητές» χωρίς δικαίωμα ψήφου, μεταξύ των οποίων ο Ρον Ντρέμερ, πρώην πρεσβευτής του Ισραήλ στην Ουάσιγκτον και ένας από τους στενότερους συμβούλους του Νετανιάχου, και ο Γκάντι Εισκενκοτ, ένας άλλος πρώην αρχηγός του επιτελείου στρατού που προέρχεται από το κεντροδεξιό κόμμα του Γκαντζ.<div>  <br />Η πεντάδα αυτή λοιπόν πήρε την απόφαση για το περιορισμένο χτύπημα στο Ιράν και η κρισιμότητα της κατάστασης έφερε έντονη κριτική ακόμα και σχετικά με τη νομιμότητά του πολεμικού συμβουλίου. «Ενα όργανο χωρίς κανένα νομικό καθεστώς συζητά το κρίσιμο στρατηγικό ζήτημα πολέμου κατά του Ιράν», δήλωσε ο Εραν Ετίζιον, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ. <br /><br />«Οι πέντε άνθρωποι σε αυτό το δωμάτιο βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια απόφαση που θα μπορούσε να είναι μία από τις τρεις ή τέσσερις πιο κρίσιμες αποφάσεις από την ίδρυση του Ισραήλ το 1948», δήλωσε ο Ναντάβ Στράουχλερ, Ισραηλινός πολιτικός αναλυτής.<br /><br />Σύμφωνα με εκτιμήσεις που επικαλείται η Washington Post, οι πολιτικές έχθρες στο πολεμικό συμβούλιο περιορίστηκαν με αφορμή την κατάσταση με το Ιράν. Ωστόσο, όταν η κρίση εκτονωθεί, οι εντάσεις είναι πιθανό να αναζωπυρωθούν και πάλι, δήλωσαν πολλοί Ισραηλινοί παρατηρητές.<br /><br /></div><div>«Ολοι μισούν ο ένας τον άλλον, αυτό είναι σίγουρο», δήλωσε Ισραηλινός αξιωματούχος που φέρεται να έχει γνώση της κατάστασης. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ισραήλ: Οι κρίσιμες αποφάσεις στα χέρια μιας… ετερόκλητης πεντάδας.

Το πολεμικό συμβούλιο του Ισραήλ κλήθηκε να πάρει μία από τις πιο κρίσιμες αποφάσεις στην ιστορία της χώρας σχετικά με το εύρος της απάντηση...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία θα μπορούσε να γονατίσει το Ιράν .

<img height="418" src="https://images.jpost.com/image/upload/q_auto/c_fill,g_faces:center,h_537,w_822/591896" width="737" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τι θα συμβεί αν το Ισραήλ αποφασίσει τελικά να αντεπιτεθεί; Τι θα συμβεί αν αποφασίσει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να βομβαρδίσει επιτέλους το πολύτιμο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Ιράν;</span></h3><div><b>YONAH JEREMY BOB</b><br />Το Ιράν έκανε την καλύτερη βολή του (ή μια πολύ σημαντική) στο Ισραήλ με πάνω από 100 βαλλιστικούς πυραύλους, πυραύλους κρουζ και πάνω από 100 μη επανδρωμένα αεροσκάφη, συνολικά πάνω από 300 μορφές εναέριας επίθεσης από πολλές διαφορετικές πλευρές και φορείς.<br /><br />Τι θα συμβεί αν το Ισραήλ αποφασίσει τελικά να αντεπιτεθεί; Τι θα συμβεί αν αποφασίσει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να βομβαρδίσει επιτέλους το πολύτιμο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Ιράν;<br /><br />Ένα τέτοιο σενάριο έχει παιχτεί εδώ και χρόνια, αλλά εδώ είναι μια εκδοχή του πώς θα μπορούσε να μοιάζει.<br />Αρκετά κουαρτέτα μαχητικών αεροσκαφών F-35 stealth θα μπορούσαν να πετάξουν από ξεχωριστές διαδρομές για να χτυπήσουν τοποθεσίες σε όλη την τεράστια Ισλαμική Δημοκρατία, μερικές μέχρι και 1.200 μίλια από το εβραϊκό κράτος.<br /><br />Μερικά από τα αεροσκάφη θα μπορούσαν να πετάξουν κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Συρίας και Τουρκίας (παρά την αντίθεση αυτών των χωρών) και στη συνέχεια να διασχίσουν το Ιράκ (που θα ήταν επίσης αντίθετοι). Άλλα αεροσκάφη ενδέχεται να πετάξουν μέσω του εναέριου χώρου της Σαουδικής Αραβίας (ασαφές εάν αυτό θα συνέβαινε με σιωπηρή συμφωνία ή αντίθεση) και του Περσικού Κόλπου.<br />Ο κύριος στόχος θα ήταν να εξαλειφθεί η αεράμυνα του Ιράν<br /><br />Θα μπορούσαν να φτάσουν ταυτόχρονα ή κατά κύματα (όπως έκανε το Ιράν κατά τη διάρκεια της νύχτας μεταξύ Σαββάτου και Κυριακής) για να εξαλείψουν πρώτα την αεράμυνα των αγιατολάχ σε δεκάδες ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, προσεκτικά επιλεγμένες από τις μυστικές υπηρεσίες της Μοσάντ και του IDF.</div><div><br />Η δουλειά τους θα ήταν να εξαλείψουν τη σοβαρή ασπίδα αεράμυνας του Ιράν, ένα πολύ πιο εξελιγμένο αμυντικό σύστημα από οτιδήποτε διαθέτει ο Λίβανος, η Συρία ή η Χαμάς.<br /><br />Ανεξάρτητα από το αν τα F-35 ήρθαν από κοινού ή σε κύματα, σχεδόν σίγουρα θα υπήρχε ένα ξεχωριστό κύμα για τους αετούς F-15 του Ισραήλ, τα μαχητικά γεράκια F-16 και τα βαριά φορτωμένα F-35 που μεταφέρουν αμερικανικές βόμβες GBU-72 5.000 λιβρών. Βόμβες 2.000 λιβρών και μικρότερες θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για διάφορους στόχους.<br /><br />Μπορεί ακόμη και να υπάρξουν πρόσθετα κύματα μετά από αυτό για να βοηθήσουν στη διείσδυση βαθιά στο έδαφος για να καταστρέψουν τις κορυφαίες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν στο Fordow και το Natanz.<br /><br />Ο IDF θα μπορούσε επίσης δυνητικά να χρησιμοποιήσει σημαντικό αριθμό δικών του βαλλιστικών πυραύλων επιφανείας-εδάφους, καθώς και μη επανδρωμένα αεροσκάφη συλλογής πληροφοριών και επίθεσης.<br /><br />Ο κύριος θάλαμος του Fordow είναι θαμμένος περίπου 80 μέτρα κάτω από το έδαφος, ένα βάθος που μόνο οι βόμβες των 30.000 λιβρών στο αμερικανικό οπλοστάσιο θα μπορούσαν να καταστρέψουν αμέσως.<br /><br />Αλλά ακόμη και υπό τη διοίκηση του Τραμπ, οι ΗΠΑ πάντα αρνούνταν να παράσχουν στο Ισραήλ τέτοια καταστροφείς καταφυγίων.<br /><br />Τούτου λεχθέντος, δεν χρειάζεται να εξαλείψουμε εντελώς μια εγκατάσταση για να την καταστήσουμε άχρηστη. Μια επαναλαμβανόμενη σειρά επιθέσεων θα μπορούσε να εμποδίσει την πρόσβαση της Τεχεράνης στην ηλεκτρική ενέργεια, να θάψει τις εισόδους και τις εξόδους της και να την αποκόψει από τον κόσμο.<br /><br />Μια τέτοια επιχείρηση μπορεί να μην είναι δωρεάν.<br /><br />Το Ιράν μπορεί να καταφέρει να καταρρίψει αεροσκάφη.<br /><br />Ορισμένα αεροσκάφη ενδέχεται να αποτύχουν να πραγματοποιήσουν την πτήση επιστροφής λόγω προβλημάτων καυσίμων, ακόμη και αν υπήρχε κάποια περίπλοκη ικανότητα ανεφοδιασμού στον αέρα ή σημείο προσγείωσης στο μέσο της διαδρομής ως μέρος του σχεδίου.<br /><br />Από τη θετική πλευρά, παρά τον τεράστιο αριθμό αεροπορικών επιθέσεων από τον IDF στο Λίβανο, τη Συρία και τη Γάζα, οι οποίες σύμφωνα με πληροφορίες περιελάμβαναν επίσης μαχητικά αεροσκάφη F-15 και F-16 κατά καιρούς, το Ισραήλ έχασε μόνο ένα F-16 στις αρχές του 2018 και δεν έχει χάσει ποτέ ένα F-35.<br /><br />Οι ειδικές δυνάμεις ή οι πράκτορες της Μοσάντ στο Ιράν για να βοηθήσουν από κοντά θα μπορούσαν να χαθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.<br /><br />Υπάρχουν επίσης πρόσθετες εγκαταστάσεις που θα μπορούσε να χτυπήσει το Ισραήλ, όπως ο αντιδραστήρας βαρέος ύδατος στο Arak, το εργοστάσιο μετατροπής ουρανίου κοντά στο Ισφαχάν, οι ερευνητικοί αντιδραστήρες στο Bonab, το Ramsar και την Τεχεράνη και άλλες εγκαταστάσεις όπου το Ιράν έχει προχωρήσει σε θέματα οπλισμού - αν και αυτές οι εγκαταστάσεις μπορεί να είναι χαμηλότερης προτεραιότητας, καθώς είναι προηγούμενα σημεία στον κύκλο των πυρηνικών όπλων.<br /><br />Από τα μέσα του 2023, αποκαλύφθηκε επίσης ότι οι μυστικές υπηρεσίες του IDF σχημάτισαν μια νέα μονάδα δεκάδων αξιωματικών με έναν στόχο: να συλλέξουν και να αξιολογήσουν πληροφορίες για να αναπτύξουν μια τεράστια τράπεζα στόχων για να χτυπήσουν το Ιράν πολύ πέρα από το πυρηνικό του πρόγραμμα.<br /><br />Οι στόχοι επρόκειτο να περιλαμβάνουν βασικές πηγές ενέργειας για το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, προκειμένου να τους γονατίσουν με τον ίδιο τρόπο που οι μυστικές υπηρεσίες του IDF είχαν συλλέξει πληροφορίες για χρόνια σχετικά με έναν τεράστιο αριθμό στόχων της Χαμάς και της Χεζμπολάχ.<br /><br />Το Ισραήλ μπορεί να μην αναλάβει μια τεράστια επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.<br /><br />Εάν το κάνει, μπορεί να μην ανοίξει την πολύ μεγαλύτερη τράπεζα-στόχο των στόχων του IRGC.<br /><br />Η διατήρηση της υποστήριξης των ΗΠΑ και των συμμάχων είναι επίσης μια κρίσιμη αξία.<br /><br />Από την άλλη, ο κύριος λόγος για να μην επιτεθεί στο Ιράν για χρόνια ήταν η αντεπίθεση που θα μπορούσε να λάβει η Ιερουσαλήμ από τη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς και εκατοντάδες μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βαλλιστικούς πυραύλους.<br /><br />Δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα χειρότερα σενάρια έχουν ήδη συμβεί - και ακόμη χειρότερα, συμπεριλαμβανομένης της Υεμένης, η οποία δεν θεωρήθηκε σίγουρη ότι συμμετείχε σε έναν θεωρητικό μεγαλύτερο πόλεμο, όπως έχουν στην πραγματικότητα στον τρέχοντα πολύ πραγματικό πόλεμο - φαίνεται να υπάρχει πολύ λιγότερος λόγος να συγκρατηθούμε αυτή τη στιγμή από ό, τι οποιαδήποτε στιγμή εδώ και δεκαετίες.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.jpost.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία θα μπορούσε να γονατίσει το Ιράν .

Τι θα συμβεί αν το Ισραήλ αποφασίσει τελικά να αντεπιτεθεί; Τι θα συμβεί αν αποφασίσει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να βομβαρδίσει...

Διαβάστε την συνέχεια

Gatestone Institute: Το Ιράν είναι ικανότερο για πολύ περισσότερα από όσα επέδειξε * Λάθος η πολιτική κατευνασμού των τζιχαντιστών.

<img height="393" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/04/240417175530_Iran.jpg" width="735" /><br /><br />Η εβδομάδα έντονης και απειλητικής αντιπαράθεσης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν επιτρέπει πολλαπλές αναγνώσεις και, πολύ περισσότερο, αναλύσεις “πίσω από τις γραμμές”.<br /><br />Σ’ αυτό το πλαίσιο το Gatestone Institute δημοσιεύει άρθρα γνώμης στα οποία εκτιμώνται τόσο οι προθέσεις και οι ικανότητες του Ιράν, όσο και οι ισορροπίες που διαμορφώθηκαν μετά την “λελογισμένη” απάντηση του Ισραήλ στις επιθέσεις με 300 πυραύλους και drones κατά του εδάφους του από την Τεχεράνη.<br /><br />Η αρθρογραφία που παρατίθεται επισημαίνει πέραν των άλλων ότι η υποβαθμισμένη ιρανική “οργή” δεν πρέπει να ερμηνεύεται λανθασμένα από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, ενώ επισημαίνεται πως είναι λάθος σε κάθε περίπτωση η πολιτική κατευνασμού των μουλάδων του Ιράν.<br /><br />Το Ιράν είναι πολύ πιο ικανό από όσο επέδειξε<br /><br />Το πρώτο άρθρο που δημοσιεύει το Gatestone Institute είναι αυτό του μέλους του ΔΣ του, Lawrence Kadish με τίτλο Open Letter to US Adversaries, the White House, Congress, Donald Trump, and the Pentagon [Ανοιχτή επιστολή προς τους αντιπάλους των ΗΠΑ, τον Λευκό Οίκο, το Κογκρέσο, και το Πεντάγωνο] .<br /><br />Στο άρθρο αναφέρεται ότι το Ιράν είναι ικανότερο για πολύ περισσότερα από αυτά που επέδειξε και για αυτό οι ΗΠΑ θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες για όλα, καθώς η ιστορία μάς υπενθυμίζει ξανά και ξανά ότι η μόνη αποτελεσματική άμυνα απέναντι στις δυνάμεις του σκότους είναι μία ισχυρή και αποφασιστική ηγεσία.<br /><br />Λόγω της ισχυρής αμυντικής τεχνολογίας του Ισραήλ, η πρόσφατη επίθεση του Ιράν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βαλλιστικούς πυραύλους στα αστικά κέντρα του Ισραήλ ήταν ένα δυνητικά θανατηφόρο σόου πυροτεχνημάτων, το οποίο φέρεται να χορογράφησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, σε συντονισμό με το Ιράν και προφανώς όχι με το Ισραήλ, “έτσι ώστε να μην πληγωθεί κανείς και να αποφευχθεί ο πόλεμος με το Ισραήλ”.<br /><br />Ωστόσο, το Ιράν είναι ικανό και πρόθυμο να συμμετάσχει σε μια πολύ πιο στρατηγική επίδειξη ισχύος στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Λάθος η δυτική πολιτική κατευνασμού έναντι του Ιράν<br /><br />Το Gatestone Institute δημοσιεύει επίσης άρθρο του συγγραφέα και αρθρογράφου Nils A. Haug με τίτλο Toward a Jihadist Caliphate που αναφέρεται στις προσπάθειες αναβίωσης του χαλιφάτου των τζιχαντιστών, τονίζοντας ότι δεν απειλούνται μόνο οι Εβραίοι, αλλά και οι Χριστιανοί και όλοι οι “άπιστοι” της ατζέντας των ριζοσπαστικών τζιχαντιστών.<br /><br /><br />Τονίζεται επίσης ότι είναι λάθος η δυτική πολιτική κατευνασμού έναντι του Ιράν. Αν και η νοοτροπία της “στρουθοκαμήλου” απέναντι στους τζιχαντιστές κυριαρχεί μεταξύ των δυτικών υπευθύνων λήψης αποφάσεων, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική:<br /><br />Η κινητήρια ιδεολογία πίσω από τις δολοφονικές προθέσεις της Χαμάς αποτυπώνεται στο “Ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως” που βρίσκεται στην πλατεία Παλαιστίνης, στην Τεχεράνη του Ιράν. Εγκαινιάστηκε από τον ανώτατο ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ το 2017, το ρολόι μετρά αντίστροφα τον χρόνο προς την αναμενόμενη καταστροφή του Ισραήλ το 2040, σε δεκαέξι χρόνια από τώρα.<br /><br />Το μπαράζ πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών που εκτόξευσε το Ιράν στο Ισραήλ στις 13 Απριλίου 2024, ήταν πιθανώς ένα ακόμη βήμα προς την εκπλήρωση αυτής της καταστροφικής πρόθεσης.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Gatestone Institute: Το Ιράν είναι ικανότερο για πολύ περισσότερα από όσα επέδειξε * Λάθος η πολιτική κατευνασμού των τζιχαντιστών.

Η εβδομάδα έντονης και απειλητικής αντιπαράθεσης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν επιτρέπει πολλαπλές αναγνώσεις και, πολύ περισσότερο, αναλύσεις “πίσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι αρχηγοί της Χαμάς ψάχνουν να «μετακομίσουν» από το Κατάρ.

<img height="394" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/04/240420145911_Haniyeh-Qatar.jpg" width="735" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ασφυκτικές δυτικές πιέσεις στη Ντόχα για ενεργή διαμεσολάβηση κι όχι «χάδια» στον Χανίγιε.</span></h3>Η πολιτική ηγεσία της Χαμάς διερευνά τη μεταφορά της βάσης των επιχειρήσεων της εκτός του Κατάρ, ανέφερε σε ρεπορτάζ της η αμερικανική <a href="https://www.wsj.com/world/middle-east/hamas-explores-moving-political-headquarters-out-of-qatar-8a3a794b?mod=hp_lead_pos3">Wall Street Journal</a>, καθώς το κράτος αυτό του Κόλπου δέχεται αυξανόμενη πίεση για την επιρροή του στην τρομοκρατική ομάδα στις διαπραγματεύσεις που γίνονται εκεί επίτευξη κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα και για την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων της Χαμάς.Επικαλούμενο Άραβες αξιωματούχους, το δημοσίευμα ανέφερε ότι η Χαμάς επικοινώνησε πρόσφατα με δύο περιφερειακές χώρες σχετικά με τη διαμονή των ηγετών της εκεί, μια εκ των χωρών να είναι το Ομάν.<br /><br />Το δημοσίευμα σημείωσε ότι εάν οι ηγέτες της Χαμάς αποχωρήσουν από τη Ντόχα, θα είναι πιο δύσκολο να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις με την τρομοκρατική ομάδα.<br /><br />«Οι συνομιλίες έχουν ήδη σταματήσει και πάλι με σχεδόν κανένα σημάδι ή προοπτική να ξαναρχίσουν σύντομα και η δυσπιστία αυξάνεται μεταξύ της Χαμάς και των διαπραγματευτών», είπε ένας Άραβας μεσολαβητής σύμφωνα με την εφημερίδα.<br /><br />Ένας άλλος Άραβας μεσολαβητής προειδοποίησε ότι «η πιθανότητα να ανατραπούν πλήρως οι συνομιλίες είναι πολύ πραγματική», με το ρεπορτάζ να υποστηρίζει ότι οι ηγέτες της Χαμάς έχουν αντιμετωπίσει απειλές απέλασης εάν δεν συμφωνήσουν σε μια συμφωνία για την απελευθέρωση των ομήρων.<br /><br />Το Κατάρ, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αίγυπτο, έχει συμμετάσχει σε μήνες παρασκηνιακών συνομιλιών με στόχο την εξασφάλιση εκεχειρίας στη Γάζα – όπου το Ισραήλ και η τρομοκρατική ομάδα της Χαμάς μάχονται για περισσότερους από έξι μήνες μετά την καταστροφική τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου επίθεση — καθώς και την απελευθέρωση των 133 Ισραηλινών ομήρων που εξακολουθούν να κρατούνται από τρομοκρατικές ομάδες της Γάζας.<br /><br />Η Ντόχα, η οποία φιλοξενεί τους ηγέτες του πολιτικού γραφείου της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού της οργάνωσης Ισμαήλ Χανίγιε, από το 2012, αντικρούει συχνά τις επικρίσεις για τον τρόπο που διαμεσολαβεί στη Χαμάς. Μεταξύ των επικριτών και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου.<br /><br />Ωστόσο, ο πρωθυπουργός του Κατάρ δήλωσε την περασμένη Τετάρτη ότι η χώρα του επανεκτιμά τον ρόλο της ως μεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς:<br />«Το Κατάρ βρίσκεται σε διαδικασία πλήρους επαναξιολόγησης του ρόλου του», δήλωσε ο πρωθυπουργός Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραχμάν μπιν Τζάσιμ αλ-Θάνι σε συνέντευξη Τύπου στη Ντόχα.<br /><br />«Υπάρχει εκμετάλλευση και κατάχρηση του ρόλου του Κατάρ», είπε, προσθέτοντας ότι το Κατάρ έπεσε θύμα «βαθμολόγησης» από «πολιτικούς που προσπαθούν να διεξάγουν προεκλογικές εκστρατείες υποτιμώντας το κράτος του Κατάρ». Δεν ανέφερε ονομαστικά κανέναν πολιτικό.<br /><br />Νωρίτερα την Τετάρτη, ο αλ-Θάνι είπε ότι οι διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς έχουν σταματήσει.<br /><br />«Περνάμε ένα ευαίσθητο στάδιο με κάποια στασιμότητα και προσπαθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο να αντιμετωπίσουμε αύτή τη στασιμότητα», είπε ο πρωθυπουργός του Κατάρ.<br /><br />Σε ένα σπάνιο δημόσιο σχόλιο χθες Παρασκευή, ο επικεφαλής της CIA, Μπιλ Μπερνς, έριξε την ευθύνη στη Χαμάς για τις αδιέξοδες διαπραγματεύσεις, λέγοντας ότι η τρομοκρατική οργάνωση απέρριψε την τελευταία στη σειρά πρόταση.<br /><br />«Ήταν βαθιά απογοήτευση το ότι έλαβα μια αρνητική αντίδραση από τη Χαμάς», είπε ο Μπερνς σε εκδήλωση στο Προεδρικό Κέντρο Τζορτζ Μπους στο Ντάλας.<br /><br />«Αυτή τη στιγμή, είναι αυτή η αρνητική αντίδραση που στέκεται πραγματικά εμπόδιο για να λάβουν ανθρωπιστική ανακούφιση που τόσο χρειάζονται οι αθώους πολίτες στη Γάζα», είπε.<br /><br />«Και είναι να σου ραγίζει η καρδιά γιατί μπορεί να δει κανείς με ανθρωπιστικούς όρους τι διακυβεύεται εδώ», είπε.<br /><br />Η πρόσφατη πρόταση έγινε γνωστό από πληροφορίες ότι προσέφερε μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός τουλάχιστον αρκετών εβδομάδων με αντάλλαγμα την απελευθέρωση δεκάδων ομήρων. Το Ισραήλ θα απελευθέρωνε επίσης εκατοντάδες Παλαιστίνιους κρατούμενους που κρατούνται στις φυλακές του παράλληλα με την ενίσχυση της βοήθειας προς τη Γάζα.Ωστόσο, ο απόηχος του ισραηλινού χτυπήματος την περασμένη εβδομάδα που σκότωσε τρία από τα παιδιά του Χανίγιε και τέσσερα από τα εγγόνια του λέγεται ότι συνέβαλε στο συνεχιζόμενο αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων, δήλωσε ανώτερος Άραβας αξιωματούχος στους Times of Israel.<br /><br />Τον Δεκέμβριο, ο αλ-Θάνι είπε στον αρχηγό της Μοσάντ Ντέιβιντ Μπαρνέα ότι δεν ήταν διατεθειμένος να δεχτεί τα ισραηλινά αιτήματα για βοήθεια στην ανοικοδόμηση της Γάζας, δεδομένης της μεταχείρισης της Ιερουσαλήμ προς το Κατάρ καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου.<br /><br />Είχε προσθέσει ότι η Ντόχα ήθελε να δει μια σημαντική αλλαγή στη συμπεριφορά του Ισραήλ έναντι του Κατάρ, επισημαίνοντας αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά τις οποίες ισχυρίστηκε ότι οι υποδομές στη Γάζα που χρηματοδοτήθηκαν από τη Ντόχα είχαν στοχοποιηθεί άδικα.Εξέφρασε επίσης ανησυχίες σχετικά με τον ισχυρισμό που έκανε πολλές φορές ο Νετανιάχου ότι το Κατάρ απέτυχε να πιέσει επαρκώς τη Χαμάς στις συνομιλίες σχετικά με τις ομήρους – έναν ισχυρισμό που η Ντόχα απορρίπτει και που έχει επίσης επαναληφθεί από ορισμένους Αμερικανούς βουλευτές και γερουσιαστές.<br /><br />Το Ισραήλ έχει από καιρό μια περίπλοκη σχέση με το Κατάρ, το οποίο έγινε μια από τις πρώτες αραβικές χώρες που δημιούργησε εμπορικούς δεσμούς με την Ιερουσαλήμ το 1996.<br /><br />Αν και αυτές οι σχέσεις διακόπηκαν δύο δεκαετίες αργότερα εν μέσω του πολέμου της Γάζας το 2009, το Ισραήλ προέτρεπε το Κατάρ όλα αυτά τα χρόνια να δωρίσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση ανθρωπιστικών προγραμμάτων στη Γάζα μαζί με τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων της Λωρίδας.<br /><br />Οι του Κατάρ λένε ότι τα κονδύλια του βοήθησαν στην ενίσχυση της Χαμάς σε βάρος της πιο μετριοπαθούς Παλαιστινιακής Αρχής και επέτρεψαν στη Ντόχα να αποκτήσει ερείσματα στον θύλακα ενισχύοντας μια ισλαμιστική ομάδα που αντιτίθεται στους Άραβες συμμάχους του Ισραήλ.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι αρχηγοί της Χαμάς ψάχνουν να «μετακομίσουν» από το Κατάρ.

Ασφυκτικές δυτικές πιέσεις στη Ντόχα για ενεργή διαμεσολάβηση κι όχι «χάδια» στον Χανίγιε. Η πολιτική ηγεσία της Χαμάς διερευνά τη μεταφορά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι να περιμένουμε από μια δεύτερη θητεία του Τραμπ.

<img height="409" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/proedros-trump-SLpress-825x600.jpg" width="718" /><br /><div><br /><b>ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ</b><br />Εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2024, ο Ντόναλντ Τραμπ παρουσίασε ένα πρόγραμμα δέκα σημείων που ισχυρίζεται ότι θα “αποξηράνει το βάλτο του Βαθέος Κράτους” και θα εγκαθιδρύσει «μια κυβέρνηση που θα ελέγχεται από τον λαό και θα εργάζεται για τον λαό». Αναπόφευκτα, πολλοί αναρωτιούνται τι πραγματικά θα αλλάξει στις ΗΠΑ εάν ο Τραμπ επανεκλεγεί πρόεδρος.<br /><br />Την απάντηση ίσως βοηθήσει μια ιστορική αναδρομή των πραγματικών δυνατοτήτων ενός προέδρου μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον που διαμορφώνει το Βαθύ Κράτος, οι υπηρεσίες ασφαλείας-πληροφοριών και το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα που εξωθεσμικά επηρεάζουν την κυβερνητική πολιτική. Όταν το 1961 o Τζων Κένεντι εξελέγη πρόεδρος, ο απερχόμενος πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ τον είχε προειδοποιήσει: «Θα δίνεις εντολές σε κρατικά στελέχη αλλά σε αρκετές περιπτώσεις θα σε αγνοούν και θα υπονομεύουν τη πολιτική σου. Πρέπει να είσαι αμείλικτος μαζί τους».<br /><br />Ο Αϊζενχάουερ δεν εισακούστηκε από τον Κένεντι, με καταστροφικά αποτελέσματα για την προεδρία του, όπως η αποτυχημένη επιχείρηση του “Κόλπου των Χοίρων”. Τότε, ο Κένεντι συνειδητοποίησε ότι CIA, FBI και Υπουργείο Άμυνας τον υπονόμευαν, ενώ το Υπουργείο Εξωτερικών δεν τον βοηθούσε. Ήταν όμως αργά. Εξήντα χρόνια αργότερα, οι υπηρεσίες πληροφοριών απαξιώνουν να δώσουν μια σαφή εξήγηση γιατί αρνούνται να δημοσιοποιήσουν τα έγγραφα των ερευνών της δολοφονίας του Κένεντι, παραβιάζοντας κατάφορα το νόμο 1992 περί διαφάνειας.<br /><br />Το διαχρονικό πρόβλημα κάθε προέδρου των ΗΠΑ είναι ότι όλοι οι δρώντες μέσα στο λεγόμενο “βάλτο” της Ουάσινγκτον επενδύουν στο status quo και καταπολεμούν κάθε προσπάθεια αλλαγής. Αναφερόμενος στη δύναμη αυτών των ανθρώπων που συναντιώνται σε λέσχες της συνοικίας Georgetown της Ουάσινγκτον, ο Χένρι Κίσινγκερ είχε πει περιπαικτικά: «Το χέρι που ανακατεύει το μαρτίνι της Georgetown είναι ξανά και ξανά το χέρι που καθοδηγεί τη μοίρα του δυτικού κόσμου».<br /><br />Ποιοι εναντιώθηκαν στον Τραμπ<br /><br />Ο πρόεδρος Τραμπ υπήρξε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Το Κογκρέσο, που ήταν υπό τον έλεγχο των Δημοκρατικών στο μεγαλύτερο διάστημα της θητείας του, ήταν ένας σκληρός αλλά θεσμικός αντίπαλος του. Μεγάλη ζημιά στον Τραμπ την έκαναν άλλοι παράγοντες. Συγκεκριμένα:<br /><br />Πρώτον. Ο Τραμπ είχε να αντιμετωπίσει κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών όπου κυριαρχούσαν άτομα με αντιθεσμικές αντιλήψεις. Στα οκτώ χρόνια της προεδρίας Ομπάμα έγιναν μεγάλες αλλαγές στο προσωπικό της CIA, ιδίως την περίοδο που Διευθυντής της ήταν ο αδίστακτος John Brennan – η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών ACLU τον κατηγορούσε ότι στήριξε τακτικές βασανισμού κρατουμένων και παράνομες δολοφονίες εκτός Αμερικής).<br /><br />Τότε προσελήφθησαν χιλιάδες ακτιβιστές, που άλλαξαν τις ισορροπίες. Ενώ μέχρι τότε οι υπάλληλοι της CIA μοιράζονταν ανάμεσα σε ψηφοφόρους των δύο κομμάτων, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των μετέπειτα εκλογών στη Βιρτζίνια, στις περιοχές που κατοικούν υπάλληλοι της CIA επικρατεί συντριπτικά το Δημοκρατικό Κόμμα (π.χ., εκλογές 2020, κομητεία Arlington, 82% Δημοκρατικοί).<br /><br />Όπως αναφέρει ο Pedro Israel Orta, πρώην στέλεχος της CIA και συγγραφέας του βιβλίου “The Broken Whistle: A Deep State Run Amok”, ο αντι-Τραμπ παροξυσμός στη CIA έφτασε σε σημείο ώστε το 2018 ο υπεύθυνος προσωπικού εξέδωσε, οδηγία σύμφωνα με την οποία οι υπάλληλοι της CIA πρέπει να σέβονται την κρατική ιεραρχία και αν κάποιος ήταν ψυχικά αναστατωμένος λόγω της Προεδρίας Τραμπ, όφειλε να αναζητήσει ψυχιατρική βοήθεια!<br /><br />Πολλά υβριστικά κατά του Τραμπ email κορυφαίων διευθυντών του FBI (π.χ. του Peter Strzok) κατέγραψαν τις προθέσεις τους να τον υπονομεύσουν. Ακόμα και ο Δημοκρατικός επικεφαλής της Γερουσίας Chuck Schumer, αναφερόμενος στην αντιπαράθεση των υπηρεσιών πληροφοριών με τον Τραμπ, ομολόγησε στο MSNBC ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών έχουν πολλούς τρόπους για να τον εκδικηθούν. Φτάσαμε σε μια κομβική στιγμή για τις ΗΠΑ: Ήταν σύνηθες φαινόμενο οι μυστικές υπηρεσίες της να συνωμοτούν εναντίον των ηγετών ξένων κρατών. Τώρα ο Schumer παραδεχόταν ανοιχτά ότι αυτό γινόταν εναντίον του ηγέτη του δικού τους κράτους.<br /><br />Δεύτερον. Οι προσπάθειες του Τραμπ για εκκαθαρίσεις στο κρατικό μηχανισμό δεν τελεσφόρησαν και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αδυναμία των επιτροπών του Κογκρέσου να ελέγξουν τις δραστηριότητες των κρατικών υπηρεσιών πληροφοριών και τις συναλλαγές του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, το οποίο χρηματοδοτεί τις προεκλογικές εκστρατείες των περισσοτέρων βουλευτών και γερουσιαστών. Η “αδυναμία” τους, λοιπόν, να το ελέγξουν δεν προκαλεί έκπληξη.<br /><br />Όπως γράφουν ο Orta και άλλα πρώην στελέχη αυτών των υπηρεσιών, οι υπηρεσίες πληροφοριών χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους για να επιβάλουν την ατζέντα τους στη νομοθετική εξουσία. Εκτός από δωροδοκίες και εκβιασμούς για αποκαλύψεις για τη προσωπική ζωή των πολιτικών, ένας συνηθισμένος τρόπος είναι μέσω των διαβαθμίσεων ασφαλείας. Βουλευτές και γερουσιαστές δεν έχουν το χρόνο να μελετήσουν το ογκώδες υλικό που σχετίζεται με τις διάφορες επιτροπές.<br /><br />Αυτή τη δουλειά την κάνει το προσωπικό τους – ακόμη και τα νομοσχέδια γράφονται, σε σημαντικό βαθμό, από το προσωπικό. Επειδή οι διαβαθμίσεις ασφαλείας του προσωπικού εκδίδονται από τις υπηρεσίες πληροφοριών, οι τελευταίες συχνά χειραγωγούν τα μέλη του Κογκρέσου, επιλέγοντας μόνο το προσωπικό που ελέγχουν άμεσα. Αναπόφευκτα, λοιπόν, σημαντικό τμήμα αυτού του προσωπικού είναι πράκτορες των υπηρεσιών πληροφοριών. Επίσης, οι περισσότεροι πληροφοριοδότες δεν τολμούν να καταγγείλουν τις καταχρήσεις των υπηρεσιών πληροφοριών στις επιτροπές του Κογκρέσου, αφού γνωρίζουν ότι αυτές οι επιτροπές συνήθως καλύπτουν τις παρανομίες των υπηρεσιών πληροφοριών.<br /><br />Τρίτον. Το κυριότερο, ο Τραμπ υπονομεύτηκε από ρεπουμπλικάνους βουλευτές και γερουσιαστές σε κρίσιμες περιόδους της προεδρίας του. Το 2017, το ελεγχόμενο από τους ρεπουμπλικάνους Κογκρέσο ψήφισε την ανάθεση σε ειδικό εισαγγελέα (Robert Mueller) έρευνας σε βάρος του νεοεκλεγμένου προέδρου του κόμματός τους, μια πρωτοφανής ενέργεια που έβλαψε σοβαρά την προεδρία Τραμπ. Και πάλι ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές (John McCain κ.α.) καταψήφισαν το πρόγραμμα ιατρικής περίθαλψης του Τραμπ που ήταν βασική προεκλογική του υπόσχεση, καταφέρνοντας έτσι ένα ακόμη πλήγμα στη Προεδρία του.<br /><br />Όπως αποκάλυψε ο βραβευμένος με Pulitzer δημοσιογράφος Glenn Greenwald, το 2020 ο ρεπουμπλικανός επικεφαλής της Γερουσίας Mitch McConnell απείλησε τον Τραμπ ότι θα υπερψηφίσει τη δεύτερη Μομφή σε βάρος του αν δώσει χάρη στο δημοσιογράφο Julian Assange (μισητός στις υπηρεσίες πληροφοριών λόγω των αποκαλύψεων του σε βάρος τους). Σαν αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, τίποτα θεσμικά σημαντικό δεν άλλαξε κατά τη διάρκεια της προεδρίας Τραμπ. Η ομοσπονδιακή γραφειοκρατία δεν θίχτηκε και ο Τραμπ δεν είχε ποτέ τον έλεγχο των Υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών, καθώς και των υπηρεσιών πληροφοριών. Αυτοί οι θεσμοί παρέμειναν σταθερά στα χέρια των εχθρών του.<br /><br />Ο νέος διχασμός των ΗΠΑ<br /><br />Η αμερικανική κοινωνία είναι σήμερα βαθιά διχασμένη. Η Δικαιοσύνη είναι πολιτικοποιημένη και άρα μεροληπτική. Στις πόλεις που η αστυνομία αποχρηματοδοτείται από ακτιβιστές πολιτικούς, η εγκληματικότητα είναι εκτός ελέγχου. Η ελευθερία του λόγου περιορίζεται όλο και πιο πολύ. Πολλοί ομοσπονδιακοί γραφειοκράτες εργάζονται εναντίον των συμφερόντων της κοινωνίας. Σε ένα τέτοιο κλίμα, οι απλοί Αμερικανοί προσδοκούν έναν πρόεδρο που θα επιθυμεί πραγματικά να “αποξηράνει το βάλτο” και κυρίως θα έχει τη δύναμη χαρακτήρα να το κάνει.<br /><br />Είτε διότι δε θέλησε είτε διότι δε μπόρεσε, στην πρώτη θητεία του ο Τραμπ απεδείχθη κατώτερος των προσδοκιών των ψηφοφόρων του. Τους είπε ότι θα “αποξηράνει το βάλτο”, αλλά δεν το έκανε. Αντίθετα, αθέτησε τις περισσότερες υποσχέσεις του (π.χ. ολοκλήρωση του συνοριακού τείχους), ενώ έκανε επανειλημμένα υποχωρήσεις, δίνοντας κορυφαίες θέσεις σε στελέχη του Βαθέος Κράτους (π.χ. έκανε Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον πολεμοχαρή John Bolton).<br /><br />Ακόμα και σήμερα, αυτοί που υποτίθεται ότι είναι με τη πλευρά Τραμπ κάνουν τα πάντα για να μην αλλάξει το status quo σε περίπτωση επανεκλογής του. Υπό την ηγεσία του ρεπουμπλικάνου Mike Johnson, το Κογκρέσο συνεχίζει να ψηφίζει νομοσχέδια (π.χ. χρηματοδότηση πολέμου Ουκρανίας) που δένουν τα χέρια του Τραμπ. Όπως δείχνει το παρελθόν τους, οι περισσότεροι από τους σημερινούς συνεργάτες του Τραμπ, αν επανεκλεγεί, μάλλον θα υπηρετήσουν και πάλι το status quo. Μέσα σε ένα τέτοιο αποπνικτικό περιβάλλον, τίποτα δεν εγγυάται ότι μια δεύτερη θητεία του θα είναι διαφορετική από την πρώτη.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τι να περιμένουμε από μια δεύτερη θητεία του Τραμπ.

ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2024, ο Ντόναλντ Τραμπ παρουσίασε ένα πρόγραμμα δέκα σημείων που ισχυρίζεται ότι θα “απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γάζα δεν σταμάτησε τη συνεργασία αραβικών κρατών με το Ισραήλ.

<img height="388" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/Abraham-Accords-825x500.jpg" width="737" /><div><br /><b>ΒΕΝΕΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ</b><br />Το Ισραήλ παρά τη γενοκτονική πολιτική του απολαμβάνει την άνευ όρων υποστήριξη των Δυτικών. Οι θέσεις τους μάλιστα δεν επηρεάστηκαν ούτε καν από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση ακροδεξιών υπουργών, υπέρμαχων της “εβραϊκής φυλετικής υπεροχής”. Αντίθετα, σήμερα, οι Παλαιστίνιοι είναι εκείνοι που έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, ακόμα και από αρκετές αραβικές κυβερνήσεις.<br /><br />Αυτές οι αραβικές κυβερνήσεις μπορεί να επικρίνουν το Ισραήλ για τη δολοφονία αμάχων στη Γάζα, αλλά πέρα από δηλώσεις έχουν αφήσει τους Παλαιστίνιους στη μοίρα τους. Σε αντίθεση με την στάση των κυβερνήσεων, υπήρξαν μεγάλες διαδηλώσεις με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε όλη τη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία, σε ένδειξη αλληλεγγύης στην αντίσταση του παλαιστινιακού λαού στην κατοχή και στην απόρριψη του γενοκτονικού πολέμου του Ισραήλ κατά της Γάζας.<br /><br /></div><div>Ένα από τα βασικά συνθήματα των διαδηλωτών, εκτός από το να τερματισθούν αμέσως οι ισραηλινές επιθέσεις, ήταν οι κυβερνήσεις τους να τερματίσουν την ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ ή να λάβουν μέτρα για να εμποδίσουν κάθε πιθανότητα ομαλοποίησης. Να σημειωθεί, ότι η κατά τα τελευταία χρόνια ομαλοποίηση των σχέσεων των αραβικών χωρών με το Ισραήλ, υπαγορεύθηκε από εθνικά συμφέροντα, αλλά εν μέρει παρουσιάσθηκε ως πρωτοβουλία που θα μπορούσε να βγάλει την παλαιστινοϊσραηλινή διένεξη από το αδιέξοδο.<br /><br />Στο νέο τοπίο που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια εκείνα τα “τρία όχι” (no peace with Israel, no recognition of Israel, no negotiations with it) στα οποία είχαν καταλήξει το 1967 στο Χαρτούμ, έπειτα από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, οι τότε χώρες του Αραβικού Συνδέσμου, έχουν πάψει προ πολλού να ισχύουν, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οι Άραβες τα έχουν βρει με το Ισραήλ. Όμως, η πρόταξη του οικονομικού συμφέροντος οδήγησε στην βελτίωση των σχέσεων των περισσότερων αραβικών χωρών με το Ισραήλ. Συγκεκριμένα και όσον αφορά τα έξι κράτη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου έχουν υιοθετήσει ένα φάσμα θέσεων, το οποίο εκτείνεται από την απουσία δεσμών με το Ισραήλ (Κουβέιτ) ως την πραγματιστική συνύπαρξη (Ομάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία) και την πλήρη ομαλοποίηση (Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα).<br /><br />Αθόρυβη συνεργασία<br /><br />Η γραμμή σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών κρατών είναι ένα “κατάλοιπο του παρελθόντος”, σ’ αυτό συνετέλεσαν και οι Συμφωνίες του Αβραάμ. Το Ισραήλ δεν είναι πλέον ο κύριος εχθρός για τα αραβικά κράτη. Πολλές αραβικές χώρες βλέπουν ως μεγαλύτερη απειλή το Ιράν και τους συμμάχους του στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη και τον Λίβανο. Υπάρχουν ισχυρές πολιτοφυλακές και κινήματα σε αυτές τις χώρες που αποτελούν μέρος του “Άξονα Αντίστασης” κατά του Ισραήλ και λαμβάνουν μαζική υποστήριξη από την Τεχεράνη.<br /><br />Είναι πια σαφές, ότι αραβικές ηγεσίες, παρά τη σκληρή κριτική που έχουν ασκήσει δημόσια στο Ισραήλ, διαφοροποιούνται σημαντικά από τις ηγεσίες σε Ιράν, Συρία, Λίβανο και Αλγερία. Αν και κατηγορούν το Ισραήλ για τη γενοκτονία στη Γάζα σε μια δημόσια εκδήλωση αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους, πίσω από αυτήν την ρητορική, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και τα Εμιράτα συνεργάζονται αθόρυβα με το Ισραήλ.<br /><br />Αυτές οι τέσσερις χώρες συνεργάζονται για να παρακάμψουν τις επιπτώσεις από τις ενέργειες ενός από τους λίγους περιφερειακούς παράγοντες που αμφισβητούν το Ισραήλ: του Ανσάρ Αλλάχ της Υεμένης. Σε μια προσπάθεια να μετριάσουν την πίεση στο Ισραήλ από τον αποκλεισμό της Ερυθράς Θάλασσας από τους Χούθι, η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα και η Ιορδανία έχουν δημιουργήσει χερσαίους διαδρόμους, διασφαλίζοντας τον εφοδιασμό του Ισραήλ. Σύμφωνα με το εβραϊκό Channel 13, φορτηγά πλοία που συνδέονται με το Ισραήλ φτάνουν στα Εμιράτα για να ξεφορτώσουν εμπορεύματα. Στη συνέχεια, φορτηγά μεταφέρουν αυτά τα εμπορεύματα μέσω αυτοκινητοδρόμων στην Ιορδανία. Τελικά φτάνουν στο Ισραήλ μέσω του ποταμού Ιορδάνη.<br /><br />Η γερμανική ναυτιλιακή εταιρεία Hapag-Lloyd ανακοίνωσε ότι συνεργάζεται με τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα για τη δημιουργία μιας χερσαίας διαδρομής, “παρακάμπτοντας τους Χούθι”, η οποία συνδέει λιμάνια στα Εμιράτα με το λιμάνι της Τζέντα στη Σαουδική Αραβία, διευκολύνοντας τη μεταφορά φορτίων στο Ισραήλ μέσω της Διώρυγας του Σουέζ. Η Αίγυπτος συμμετέχει επίσης στην προσπάθεια, χρησιμοποιώντας πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων από τα λιμάνια της προς το ισραηλινό λιμάνι Ashdod, διευκολύνοντας το ισραηλινό εμπόριο, εν μέσω της γενοκτονικής εκστρατείας στη Γάζα…</div><div><br />Διπρόσωπη πολιτική<br /><br />Η Τουρκία με τη σειρά της δεν διακόπτει τις διπλωματικές και τις εμπορικές σχέσεις με το Τελ Αβίβ, ενώ η διαμετακόμιση φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράκ στο Ισραήλ εξακολουθεί να πραγματοποιείται απρόσκοπτα μέσω τουρκικού εδάφους. Περίπου το 40% των ενεργειακών αναγκών του Ισραήλ καλύπτεται από τον αγωγό πετρελαίου που διασχίζει την Τουρκία. Ο Πρόεδρος Ερντογάν θα μπορούσε απλώς να κλείσει τη ροή πετρελαίου προς το Ισραήλ, κάτι που θα φρέναρε την ισραηλινή οικονομία και τη στρατιωτική επίθεση σε λίγες μέρες. Αλλά συνεχίζει να μην το κάνει, παρά το γεγονός ότι λεκτικά καταδικάζει έντονα το Ισραήλ.<br /><br />Επίσης η Άγκυρα υποστηρίζει τη στρατιωτικο-τεχνική και τεχνολογική συνεργασία του συμμάχου της Αζερμπαϊτζάν με το Ισραήλ, η οποία αποδείχθηκε σαφώς επωφελής στον τελευταίο πόλεμο του Καραμπάχ. Και ποιος αποκλείει την παράλληλη διέλευση ισραηλινών τεχνολογιών από το Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία; Ο όγκος του εμπορίου Τουρκίας-Ισραήλ έχει σημειώσει επίσης την εκπληκτική αύξηση 532% τις τελευταίες δύο δεκαετίες, φθάνοντας τα 8,91 δισ. δολάρια το 2022.<br /><br />Η διπλωματία του Ισραήλ έχει επιτύχει μία πολύπλευρη συνεργασία με αρκετές αραβικές χώρες. Το Μαρόκο, κατασκευάζει μια στρατιωτική βάση πληροφοριών για το Ισραήλ κοντά στα σύνορά του με την Αλγερία, που θα χρησιμοποιηθεί για συνεργασία σε στρατιωτική εκπαίδευση, πληροφορίες και ασφάλεια. Ο ισραηλινός κατασκευαστής όπλων Elbit Systems ανακοίνωσε επίσης πρόσφατα την ίδρυση δύο εργοστασίων όπλων στο Μαρόκο, βοηθώντας στη διαφοροποίηση των δυνατοτήτων παραγωγής όπλων του Ισραήλ, καθώς ακτιβιστές σε άλλες χώρες έκλεισαν τα εργοστάσια. Το 2021, το Μαρόκο συνυπέγραψε τις Συμφωνίες του Αβραάμ (συνθήκη εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ), στην οποία είχαν ήδη συμφωνήσει το Μπαχρέιν και τα Εμιράτα.<br /><br />Τα Εμιράτα είναι εδώ και πολύ καιρό ένας κόμβος για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι οι δύο χώρες αλληλοβοηθούνται σε θέματα πληροφοριών. Επιπλέον, πέρυσι, η Edge Group, μια κρατική εταιρεία των Εμιράτων, επένδυσε 14 εκατ. δολάρια στην ισραηλινή εταιρεία κατασκευής drones Highlander Aviation. Η σχέση μεταξύ των Εμιράτων και του Ισραήλ έχει διευρυνθεί από τότε που η Elbit Systems ίδρυσε έναν ολόκληρο θυγατρικό οργανισμό (Elbit Systems Emirates), προκειμένου να καθιερώσει αυτό που αποκαλούσε μακροπρόθεσμη συνεργασία με τον στρατό των Εμιράτων.<br /><br />Όσον αφορά τη Σαουδική Αραβία, παρά τη ρητορική της, συνεργάζεται αθόρυβα με το Ισραήλ εδώ και αρκετό καιρό. Ο όμιλος Affinity Partners, που υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία, κατέχει μερίδιο στην ισραηλινή εταιρεία Shlomo Group. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στη Γάζα, η Ομάδα Shlomo συνεισέφερε φορτηγά και στρατιωτικό εξοπλισμό στις μονάδες Shaldag και Maglan του ισραηλινού στρατού, καθώς και πακέτα τροφίμων στον ισραηλινό στρατό. Η Σαουδική Αραβία είναι γνωστό ότι είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες της ισραηλινής βιομηχανίας πληροφοριών. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Σαουδικής Αραβίας έχουν χρησιμοποιήσει ισραηλινή τεχνολογία για να κατασκοπεύουν ανθρώπους και να χακάρουν τα τηλέφωνά τους.<br /><br />Η τεχνολογία αυτή βοήθησε στην δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι. Οι αραβικές χώρες θα μπορούσαν να κάνουν πολλά εκτός από την κενή ρητορική για να βοηθήσουν τον λαό της Παλαιστίνης και να αμβλύνουν την ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, όπως επιβολή κυρώσεων και διακοπή των στρατιωτικών και μυστικών συνεργασιών. Η συνεχιζόμενη σφαγή στη Γάζα δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα τις αραβικές κυβερνήσεις…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Γάζα δεν σταμάτησε τη συνεργασία αραβικών κρατών με το Ισραήλ.

ΒΕΝΕΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Το Ισραήλ παρά τη γενοκτονική πολιτική του απολαμβάνει την άνευ όρων υποστήριξη των Δυτικών. Οι θέσεις τους μάλιστα δεν επηρ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η ελληνική κυβέρνηση στρατηγικός θεμελιωτής της μεγάλης Αλβανίας, οδηγεί σε «κοσοβοποίηση» Θράκη-Κύπρο».

<img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/dora_mitsotakis2-930x550.jpg" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Κοσσυφοπέδιο: Η τραγική προσωπικότητα της κ. Μπακογιάννη και η Ελληνική Κυβέρνηση ως θεματοφύλακας της μεγάλης Αλβανίας, και Κοσοβοποίησης της Θράκης και της Κύπρου</span></h3><b> Παναγιώτης Παύλος</b><br />Η κυρία Θεοδώρα Μπακογιάννη είναι αναμφίβολα μια τραγική πολιτική προσωπικότητα. Ίσως η τραγικότερη της Μεταπολίτευσης. Όχι διότι δεν κατόρθωσε ποτέ, παρά την ακόρεστη επιθυμία της, να ηγηθεί του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε διότι είδε να της «κλέβει» το Πρωθυπουργικό όνειρο ο μικρός αδελφός της.<br /><br />Ούτε καν διότι ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Θράκη δεν κατόρθωσε, όπως δείχνει η πραγματικότητα στη Θράκη, επί τέσσερα χρόνια κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να υλοποιήσει ουσιαστικές πολιτικές ανάσχεσης της τουρκοποίησης της ευαίσθητης στρατηγικής αυτής ακριτικής καρδιάς της Ελλάδος.<br /><br />Ούτε ακόμη, διότι κατάφερε, συνειδητά ή ασυνείδητα, να αποστερήσει από το κόμμα της πέντε ολόκληρες μονάδες στη Θράκη, κατά τις επαναληπτικές εθνικές εκλογές του 2023, με την απερίσκεπτη εκείνη «απειλητική» υπενθύμισή της -σε δημόσια θέα και παρουσία του βουλευτή Ροδόπης του κόμματός της, Ευριπίδη Στυλιανίδη- προς τους Έλληνες μουσουλμάνους ψηφοφόρους ότι αν δεν ψηφίσουν το κόμμα της δεν θα έχουν, τρόπον τινά, στον ήλιο μοίρα.<br /><br />Αλλά διότι είναι η μοναδική ίσως πολιτική προσωπικότητα της Μεταπολίτευσης που κατόρθωσε να στρέψει εναντίον της έναν αρχηγό κράτους φίλιου προς τη χώρα μας και να εισπράξει την πρωτόγνωρη στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία άκρως ντροπιαστική δημόσια στηλίτευσή της, όταν ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς τη διαπόμπευσε διεθνώς, την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024, με την ιστορική πλέον αποστροφή «Ντόρα, ντροπή σου!». Επρόκειτο, όντως, για μια μοναδική στην ιστορία των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Σερβίας αντίδραση ενάντια στον άκρως επιζήμιο για τις τύχες των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου ρόλο της ιδίας ως Ειδικής Εισηγήτριας υπέρ της ένταξης του ψευδοκρατιδίου, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.<br /><br />Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, προχθές, Τρίτη 16 Απριλίου, αποκαλύφθηκε με τον πλέον τραγικά απροκάλυπτο και κυνικά ωμό τρόπο, η ανίερη σύμπραξη της Ελληνικής Κυβέρνησης, διαμέσου της κ. Μπακογιάννη, με τη Γερμανία και την Τουρκία, στη διαδικασία ψήφισης της υποψηφιότητας ένταξης του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Μια σύμπραξη που αποσκοπεί στο να επιτύχει για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την είσοδο στο Συμβούλιο ενός ψευδοκρατιδίου, με ύπαρξη οφειλόμενη σε μονομερή de facto και όχι de jure απόσχιση από τη Σερβία, το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος από σειρά χωρών μελών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου!<br /><br />Πράγματι, με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά, και 11 αποχές, η προχθεσινή ψηφοφορία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο αποφάνθηκε υπέρ της ένταξης του αλβανικού αυτού κρατικού μορφώματος του Κοσόβου στο Συμβούλιο. Πρόκειται για την προτελευταία πράξη του δράματος της εγκληματικής στάσης της Ελλάδας εναντίον της Σερβίας και κατά του σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου, στάση που -όπως και ο Μιχάλης Ιγνατίου και εμείς εδώ στην Hellas Journal και στην εφημερίδα Δημοκρατία δείξαμε- φέρει τη σφραγίδα της κ. Μπακογιάννη, βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και της Ελληνικής Κυβέρνησης, κατόπιν επιταγής του διεθνούς παράγοντα και δη της Γερμανίας, γνωστής για την ιστορικά ανελέητη στάση της κατά της Σερβίας.<div><b>ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ <a href="https://www.militaire.gr/i-elliniki-kyvernisi-stratigikos-themeliotis-tis-megalis-alvanias-odigei-se-kosovopoiisi-thraki-kypro/">ΠΗΓΗ</a></b></div><div><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Η ελληνική κυβέρνηση στρατηγικός θεμελιωτής της μεγάλης Αλβανίας, οδηγεί σε «κοσοβοποίηση» Θράκη-Κύπρο».

Κοσσυφοπέδιο: Η τραγική προσωπικότητα της κ. Μπακογιάννη και η Ελληνική Κυβέρνηση ως θεματοφύλακας της μεγάλης Αλβανίας, και Κοσοβοποίησης τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναθέτοντας την εξωτερική πολιτική στους “συμμάχους”.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/ATEXNOS.GR_Greece_Turkey_USA-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/ATEXNOS.GR_Greece_Turkey_USA-790x400.jpg" width="735" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και η υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές.</span></h3><b>Δρ. Χρήστος Ζιώγας</b><br />Η εξωτερική πολιτική ως μία θεσμικά καθορισμένη διαδικασία συνίσταται στην πέραν της εδαφικής κυριαρχίας του κράτους δημοσία –κατά κύριο λόγο– πολιτική με αντικειμενικό σκοπό την προάσπιση αυτού που προσδιορίστηκε από την πρακτική και εννοιολόγησε η επιστήμη –κατά βάση των Διεθνών Σχέσεων– ως εθνικό συμφέρον. Η ανάλυση εξωτερικής πολιτικής, ως αντικείμενο που θεραπεύεται από την επιστήμη των Διεθνών Σχέσεων, σκοπό έχει να αναδείξει τους διαμορφωτικούς παράγοντες και διαδικασίες λήψης αποφάσεων, να διατυπώσει όπου είναι εφικτό τις αιτιώδεις σχέσεις και εν τέλει να καταδείξει τυπολογίες, παρέχοντας σε όλους όσοι ασχολούνται ή εμπλέκονται με τα αναλυτικά και ερμηνευτικά εργαλεία ώστε να γίνει κατανοητή η συμπεριφορά των κρατών σε διμερές, πολυμερές και διεθνές επίπεδο.<br /><br />Το οutsourcing (εξωτερική ανάθεση) ως επιχειρηματική πρακτική έγκειται στην απόφαση μιας εταιρείας να εκχωρήσει σε άλλη/ες την εκτέλεση εργασιών, μέρος των αναγκαίων λειτουργιών της καθώς και την παροχή υπηρεσιών αντ’ αυτής. Η βέλτιστη κατανομή πόρων, η μείωση του κόστους και η ταχύτερη παροχή προϊόντων ή υπηρεσιών αποτελούν τους παράγοντες που οδήγησαν τις εταιρείες στην υιοθέτηση πρακτικών outsourcing. Η συσχέτιση μίας κρατικής πολιτικής –εξωτερική– με μία επιχειρηματική πρακτική –outsourcing– εκ πρώτης όψεως φαίνεται από άσχετη ως δυσδιάκριτη, κι έτσι είναι ή έτσι οφείλει να είναι.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια, όσον αφορά την χάραξη και άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής παρατηρείται το εξής φαινόμενο, διμερή μας ζητήματα προσπαθούμε να τα αναγάγουμε σε πολυμερή και να τα επιλύσουμε (μας τα επιλύσουν;) στο αντίστοιχο επίπεδο, με πενιχρά έως σήμερα αποτελέσματα. Πέραν της ορθής –υπό προϋποθέσεις–, μακροχρόνιας αλλά και ατελέσφορης προσπάθειάς μας να ενσωματώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο πλαίσιο της ΕΕ, μία σειρά ζητημάτων δημιουργούν την αίσθηση –μακάρι να λανθάνω – ότι η προαναφερθείσα υπόμνηση τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά εμπεδωμένης πρακτικής. Όταν το Ιούλιο του 2020 η τουρκική ηγεσία αποφάσισε να επαναλειτουργήσει την Αγ. Σοφία Κωνσταντινουπόλεως ως τζαμί αποφανθήκαμε ότι δεν συνιστά ένα διμερές ζήτημα –αυτό αποδείχθηκε και στη συνέχεια από την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων– αλλά αφορά: «και τις σχέσεις της [Τουρκίας] με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Unesco και την παγκόσμια κοινότητα συνολικά». Είναι περιττό να αναφέρουμε πόσο εν τέλει επηρεάστηκαν(sic) από το εν λόγω –επώδυνο για τον ελληνισμό– γεγονός οι διμερείς, οι ευρωτουρκικές και πόσο «καταλυτική» ήταν η παρέμβαση, μέσω της Unesco, της διεθνούς κοινότητας και κυρίως ποιο ήταν το ουσιαστικό αποτέλεσμα της ομοθυμαδόν(;) καταδίκης του.<br /><br />Ανάλογη είναι και η αντιμετώπιση της υπόθεσης Μπελέρη, τον Μάιο του 2023 δύο ημέρες πριν τις δημοτικές εκλογές στη Χειμάρρα. συλλαμβάνεται από τις αλβανικές αρχές ο Φρέντι Μπελέρης και ο οποίος παραμένει έως και σήμερα φυλακισμένος, έχοντας καταδικαστεί για δωροδοκία. Η κυβερνητική επωδός ήταν παρόμοια: «το ζήτημα του Φρέντι Μπελέρη δεν είναι διμερές, είναι ευρωπαϊκό».<br /><br />Εν γένει στις ελληνοαλβανικές σχέσεις παρατηρείται το έξης φαινόμενο η ελληνική πλευρά αδυνατεί να επιλύσει παλαιότερα και πιο πρόσφατα διμερή ζητήματα, αναπαράγοντας το αφήγημα ότι αυτό θα γίνει εν τέλει εφικτό μέσω της πορείας ένταξης της γειτονικής χώρας στην ΕΕ. Είναι γεγονός ότι η ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ δεν επέφερε κάποιο απτό αποτέλεσμα σε διμερές επίπεδο. Πιο συγκεκριμένα, ακόμη προσπαθούμε να πείσουμε την συμμαχική Αλβανία να προσφύγουμε για το ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο.<br /><br />Συναφώς, ένας ιδιόμορφος «στρατηγικός αναχωρητισμός» –αδόκιμος ως όρος αλλά περιγραφικά ίσως χρήσιμος – παρατηρείται και στο Κυπριακό Ζήτημα. Η Ελλάδα έχει αποσυνδέσει το κυπριακό από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όσο κι αν κάποιοι – σαφώς λιγότεροι απ’ ό,τι στο παρελθόν– διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους περί του αντιθέτου και δυσκολεύονται να καταλάβουν πως όσο η τουρκική αδιαλλαξία στο κυπριακό επιδαψιλεύεται με συμφωνίες –έστω και σε ζητήματα χαμηλής πολιτικής– στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τόσο αυτή θα αυξάνεται κι όχι το αντίθετο. Η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού Ζητήματος λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο του ΟΗΕ και παραμένει στάσιμη λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας, η ΕΕ διατηρεί το status του παρατηρητή ενώ συζητείται η πολιτειακή μετεξέλιξη ενός κράτους-μέλους της –το λογικό (θα) είναι Ελλάδα και Κύπρος να αξιώνουν την αναβάθμιση της ΕΕ σε έκτο μέρος της διαπραγμάτευσης– και τέλος η Ελλάδα παρίσταται διακριτικά.<br /><br />Συγκαιρινά και επ’ αφορμή την επανέναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου, διαφαίνεται η τάση αποκοπής του τουρκικού αναθεωρητισμού από τις διμερείς σχέσεις! Ενώ η Τουρκία δεν έχει διαφοροποιηθεί ούτε κατά κεραία από τις στοχεύεις της στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, η ελληνική κυβέρνηση επενδύει στα ζητήματα χαμηλής πολιτικής –προφανώς(sic) το ζήτημα της επαναλειτουργίας της Αγ. Σοφίας ως τζαμί δεν εμπίπτει ούτε σ’ αυτό το επίπεδο– ως το κύριο πεδίο εστίασης των διμερών μας σχέσεων. Ακροθιγώς, ενώ η πρακτική και η θεωρία μας επισημαίνουν πως τα κράτη όχι μόνο προσδιορίζουν αλλά και ιεραρχούν τα εθνικά τους συμφέροντα, πολλώ δε μάλλον στην παρούσα συγκυρία που το διεθνές σύστημα έχει εισέλθει σε φάση εντονότερων ανταγωνισμών που εκ των πράγματων ωθεί τα κράτη σε πιο αυστηρό επανακαθορισμό των συμφερόντων ασφαλείας τους. Παρά ταύτα, η Ελλάδα ακολουθεί μία αντίρροπη, ξεπερασμένη από τα γεγονότα και μη επιβεβαιωμένη σε διμερές επίπεδο στάση προς τη Τουρκία, βάσει της οποίας η οικονομία θα επιλύσει εν τέλει και τα ζητήματα που άπτονται της πολιτικής σφαίρας των διμερών σχέσεων.<br /><br />Η πρόσφατη ελληνική πρωτοβουλία να οριοθετήσει η χώρα μας θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος, απαντήθηκε από την Τουρκία δίχως περιστολές: «Με την ευκαιρία αυτή επαναλαμβάνουμε ότι δεν θα αποδεχθούμε οποιεσδήποτε de facto καταστάσεις που μπορεί να δημιουργήσει η Ελλάδα σε γεωγραφικούς σχηματισμούς με αμφισβητούμενο καθεστώς». Στην απάντησή του το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών επισήμανε ότι: «η ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών πολιτικοποιεί ένα αμιγώς περιβαλλοντικό ζήτημα».<br /><br />Αλήθεια έχουν εντοπίσει οι αρμόδιοι προάγοντες κάποιο ζήτημα διμερές, πολυμερές ή διεθνές στο όποιο η Τουρκία εμπλέκεται ή επιθυμεί να εμπλακεί που δεν το πολιτικοποίει και ξαφνιάστηκαν με το συγκεκριμένο; Η οικουμενική διάσταση την οποία προσπαθεί να αναδείξει η ελληνική πλευρά για να αιτιολογήσει την απόφασή της: «Η οικουμενική πρόκληση της προστασίας του περιβάλλοντος θα έπρεπε να ευαισθητοποιεί τις κυβερνήσεις» μάλλον δεν συγκινεί ιδιαίτερα την τουρκική. Ίσως να εντάσσεσαι η ελληνική απόπειρα οριοθέτησης θαλασσίων πάρκων στην προαναφερθείσα τάση μετάστασης των ζητημάτων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σε πολυμερές, διεθνές και στην συγκεκριμένη περίπτωση σε οικουμενικό επίπεδο, όπως αναφέρεται στην ελληνική απάντηση. Δεν είναι το Οικολογικό Ζήτημα, που όντως έχει οικουμενική διάσταση, και οι πολύ σημαντικές κανονιστικές του ρυθμίσεις που θα επιλύσουν το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού, αντικαθιστώντας τις υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές._<br /><br />* Στα συμπεράσματα του έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναπαράγονται οι προγενέστερες αποφάσεις του βάσει των ανακοινώσεων του Ύπατου Εκπροσώπου της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την κατάσταση των πολιτικών, οικονομικών και εμπορικών σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας. Επί της ουσίας, ουδέν νεότερο σχετικά με τα ελληνοτουρκικά και την ανάγκη αναβάθμισης του ρόλου της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος. Όσον αφορά την τουρκική ρητορική των τελευταίων ημερών αυτή προφανώς απάδει από την «εποικοδομητική δέσμευση της Τουρκίας» που προσδιορίζεται στην κοινή ανακοίνωση, ταυτόχρονα δεν εγγράφεται κι ως πιθανή προοπτική να καταστούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις προσδιοριστικές των ευρωτουρκικών.<div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αναθέτοντας την εξωτερική πολιτική στους “συμμάχους”.

Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και η υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές. Δρ. Χρήστος Ζιώγας Η εξωτερική πολιτική ως μία θεσμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι έωλες δικαιολογίες της κ. Ντόρας Μπακογιάννη: Άλλο Κύπρος, άλλο Κόσοβο, λέει τώρα…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/05/MPAKOGIANNI-700x400.jpg" /><br /><br />Η Ντόρα Μπακογιάννη τονίζει ότι ούτε η ίδια αναγνωρίζει το Κόσοβο, ούτε προκύπτει τέτοιο ζήτημα από την Έκθεσή της στο ΣτΕ και κάνει λόγο για «ακροδεξιές επιθέσεις» τις οποίες δέχεται. Με τον πιο έντονο τρόπο απορρίπτει η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και βουλεύτρια της Νέας Δημοκρατίας, Ντόρα Μπακογιάννη, σε συνέντευξή της στον «Πολίτη» της Κύπρου, τις επικρίσεις περί δημιουργίας προηγούμενου για άλλες αποσχιστικές οντότητες, μετά την έγκριση της Έκθεσής της στο πλαίσιο της Συνόδου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για ένταξη του Κοσόβου στον Οργανισμό, κάτι που οδήγησε στην καταψήφιση της πρότασής της και από Κύπριους βουλευτές.<br /><br />Μάλιστα, η Ντόρα Μπακογιάννη κάνει λόγο για «ακροδεξιές επιθέσεις» τις οποίες δέχεται, ενώ υπογραμμίζει ότι «ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ξέρει πάρα πολύ καλά ότι το θέμα δεν έχει σχέση με την Κύπρο». Η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας παραπέμπει την ίδια ώρα στην απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης, «που ξεκάθαρα λέει ότι το θέμα της Κύπρου και το θέμα του Κοσόβου δεν μπορούν ποτέ και με κανέναν τρόπο να συσχετιστούν». Η Ελληνίδα πολιτικός ξεκαθαρίζει παράλληλα ότι δεν θα μπορούσε να αναλάβει ποτέ μια τέτοια Έκθεση εάν επρόκειτο να αποφασίσει η ίδια για το στάτους του Κοσόβου, διότι η θέση της, όπως λέει, είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη θέση της χώρας της, η οποία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο.<br /><br />Κάνοντας τη δική της ανάγνωση για το Κυπριακό, η Ντόρα Μπακογιάννη διαμηνύει προς την Άγκυρα ότι οι συνομιλίες μπορούν να επαναρχίσουν μόνο στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, ενώ κληθείσα να σχολιάσει εάν το Κυπριακό βρίσκεται στην εξίσωση του ελληνοτουρκικού διαλόγου στο πλαίσιο της θετικής ατζέντας που προωθείται, η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας απάντησε ότι «ελληνοτουρκικά χωρίς Κύπρο δεν υπάρχουνε».<br /><br />ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά την έγκριση της Έκθεσής σας από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης για ένταξη του Κοσόβου στον Οργανισμό, εκφράζεται η ανησυχία ότι θα δημιουργηθεί προηγούμενο το οποίο θα τύχει αξιοποίησης και από άλλες αποσχιστικές οντότητες, όπως η λεγόμενη «τδβκ» στην κατεχόμενη Κύπρο.<br /><br />ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι, δεν μπορεί να δημιουργήσει κανένα προηγούμενο, διότι υπάρχει απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης που ξεκάθαρα λέει ότι το θέμα της Κύπρου και το θέμα του Κοσόβου δεν μπορούν ποτέ και με κανέναν τρόπο να συσχετιστούν. Είναι δύο τελείως διαφορετικά ζητήματα. Στην Κύπρο έχουμε κατοχή, έχουμε εισβολή, δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορία του Κοσόβου. Και αυτή είναι και η θέση του Δικαστηρίου της Χάγης. Η Έκθεση δεν αφορά το στάτους του Κοσόβου, ούτε εάν το Κόσοβο είναι κράτος. Αν η εντολή την οποία είχαμε από το Συμβούλιο των Υπουργών ήταν να πω τη γνώμη μου ή να πω τη γνώμη της Συνέλευσης ως προς το αν το Κόσοβο είναι κράτος ή όχι, τότε δεν θα υπέβαλλα ποτέ αυτή την Έκθεση, διότι η θέση η δική μου είναι η θέση της Ελλάδος, η οποία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο. Άρα, δεν μιλάμε για στάτους σε αυτή την Έκθεση. Αυτή η Έκθεση αφορά μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον τρόπο με τον οποίο τα εφαρμόζει το κράτος δικαίου εντός του Κοσόβου.<br /><br />Τόσο οι δύο Εκθέσεις της Επιτροπής της Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, για νομικά θέματα και για θέματα ισότητας, όσο και η δική μου Έκθεση στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, έτυχαν επεξεργασίας στη βάση της κατάστασης που επικρατεί στο Κόσοβο από άποψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το γενικό νομικό πλαίσιο του Κοσόβου είναι από τα σύγχρονα νομικά πλαίσια που υπάρχουν. Το πρόβλημα έγκειται στην εφαρμογή των νόμων. Συνεπώς το πρόβλημα ήταν τεράστιο, διότι εδώ και 12 χρόνια το Συνταγματικό Δικαστήριο του Κοσόβου είχε αποφασίσει ότι κακώς είχαν καταπατηθεί 24 εκτάρια, 240 στρέμματα του μοναστηριού του Ντέτσανι στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο είναι το ιστορικότερο μοναστήρι των Σέρβων και της Σερβικής Εκκλησίας, και παρά την απόφαση του δικαστηρίου, δεν τους επέστρεφαν τη γη.<br /><br />Τους είπα ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να πάω στο Συμβούλιο και να πω οτιδήποτε θετικό αν δεν επιστραφεί η γη. Στην αρχή μου έκαναν τον βίο αβίωτο, μου είπαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση κ.λπ. Τελικά, όταν κατάλαβαν ότι το εννοώ, επιστρέψαν τη γη και μάλιστα έλαβα και ευχαριστίες από τον πάτερ Σάββα, τον ηγούμενο του μοναστηριού, που για μένα είναι σημαντική εξέλιξη, και ουσιαστική και συμβολική για τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. (Σημειώνεται ότι στην απόφαση για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης παρουσιάζεται ως «ιστορική εξέλιξη» η πρόσφατη ανακοίνωση της κυβέρνησης Κούρτι (του Κοσόβου) ότι θα επιστρέψει τα 240 στρέμματα γης στο σερβικό μοναστήρι του Ντέτσανι στο Κοσσυφοπέδιο).<br /><br />Το δεύτερο θέμα αφορούσε τις σερβικές θρησκευτικές περιουσίες οι οποίες καλύπτονται με προσοχή από το σύνταγμα του Κοσόβου, αλλά υπήρχε μια φράση στον νόμο η οποία έπρεπε να αφαιρεθεί, όπως και έγινε. Το τρίτο μεγάλο θέμα αφορά την Ένωση Σερβικών Δήμων. Πρόκειται για ένα πολύ ουσιαστικό θέμα για το Κόσοβο. Για να γίνει αυτό δεν χρειάζονταν τη σύμφωνο γνώμη της Σερβίας, διότι το θέμα αφορά μόνο του Κοσοβάρους και όχι τη Σερβία. Παρ’ όλα αυτά η ΕΕ είχε εντάξει το θέμα στον διάλογο Πρίστινας-Βελιγραδίου. Στην ομιλία μου ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης ήμουν ξεκάθαρη για το θέμα του στάτους του Κοσόβου και λέω ξεκάθαρα ότι δεν θα μπορούσα να αναλάβω ποτέ μια τέτοια Έκθεση εάν επρόκειτο να αποφασίσω εγώ για το στάτους, διότι θα ήμουνα ταυτισμένη με τη θέση της χώρας μου, η οποία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο σαν κράτος. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης το ξέρει πάρα πολύ καλά ότι το θέμα δεν έχει σχέση με την Κύπρο.<br /><br />ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί δέχεστε όμως τέτοιες επικρίσεις;<br /><br />ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αντιμετωπίζω τώρα μια ακροδεξιά επίθεση. Ούτως ή άλλως η ακροδεξιά δεν με χωνεύει, είμαι ο «αγαπημένος» στόχος για τα βελάκια της ακροδεξιάς. Δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Το γεγονός ότι αυτή η Έκθεση ψηφίστηκε από 131 βουλευτές έναντι 27 δείχνει και την ισορροπία της όλης Έκθεσης. Από την άλλη μεριά, δύο πρώην Πρωθυπουργοί της Ελλάδος, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου, είπαν εξαιρετικά καλά λόγια και απλώς απείχαν από την ψηφοφορία, και καλά έκαναν οι άνθρωποι. Είπανε πολύ καλά, εξαιρετικά λόγια και νιώθω πολύ κολακευμένη. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτή τη στιγμή, τα συμφέροντα των ανθρώπων που καταδιώκονται, προστατεύονται μόνο από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Οι άνθρωποι που καταδιώκονται στο Κόσοβο είναι οι Σέρβοι. Άρα, αυτούς είχε στόχο να προστατεύσει η Έκθεση. Οι Σέρβοι αντιδρούν, και το καταλαβαίνω και το σέβομαι, διότι οτιδήποτε αφορά ένα κομμάτι που ανεξαρτητοποιήθηκε πριν από 20 χρόνια δεν το αποδέχονται, και ορθώς δεν το αποδέχονται, και ούτε εγώ θα το αποδεχόμουνα στη θέση τους.<br /><br />ΕΡΩΤΗΣΗ: Άρα η απάντησή σας στις επικρίσεις είναι ότι δεν τέθηκε θέμα στάτους (αν το Κόσοβο είναι «κράτος» ή όχι);<br />ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν υπάρχει καμιά τέτοια περίπτωση, διότι δεν μιλάμε για το στάτους, μιλάμε μόνο για ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν έχει καμιά σχέση.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι έωλες δικαιολογίες της κ. Ντόρας Μπακογιάννη: Άλλο Κύπρος, άλλο Κόσοβο, λέει τώρα…

Η Ντόρα Μπακογιάννη τονίζει ότι ούτε η ίδια αναγνωρίζει το Κόσοβο, ούτε προκύπτει τέτοιο ζήτημα από την Έκθεσή της στο ΣτΕ και κάνει λόγο γι...

Διαβάστε την συνέχεια