Πού έφθασαν οι Τούρκοι μέχρι την εκεχειρία (infographic)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifp-HcJA1lzkp1cu05R-x1911iBeHMBGUn_BcoSNxZL5Vg17ZAoyd5h3erZv2olSu-xNNFIVs0B4fUFKi24QidIKyVLM2CONI6oObWH8lSPQzvWLjXAIOGhRMHCkerCLm5uCtZAbGYuSI/s1600/turkeysyriamap09.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="970" data-original-width="1600" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifp-HcJA1lzkp1cu05R-x1911iBeHMBGUn_BcoSNxZL5Vg17ZAoyd5h3erZv2olSu-xNNFIVs0B4fUFKi24QidIKyVLM2CONI6oObWH8lSPQzvWLjXAIOGhRMHCkerCLm5uCtZAbGYuSI/s640/turkeysyriamap09.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Πηγή χάρτη: Yeni Safak <br /> Με επιθέσεις σε ολόκληρη τη βόρεια Συρία και σε εδάφη που βρίσκονταν υπό κουρδικό έλεγχο σημαδεύτηκε η τουρκική εισβολή που συντάραξε την παγκόσμια κοινή γνώμη για εννιά μέρες και οδήγησε σε συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ – Τουρκίας για προσωρινή κατάπαυση πυρός, με σκοπό να παραδοθεί στον Ταγίπ Ερντογάν «ζώνη ασφαλείας» 32 χιλιομέτρων και να αποχωρήσουν οι κουρδικές δυνάμεις από τα τουρκο-συριακά σύνορα. <br /> <br /> Η εξέλιξη της τουρκικής εισβολής, της λεγόμενης «Πηγής Ειρήνης», που προκάλεσε μια νέα ανθρωπιστική κρίση στη δοκιμαζόμενη Συρία με δολοφονίες και εκτελέσεις δεκάδων αμάχων, καθώς και με εκτοπισμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, παρουσιάζεται με ακρίβεια στην εφαρμογή <a href="https://syria.liveuamap.com/">syria.liveuamap.com</a>, που σκιαγραφεί τις πολεμικές εξελίξεις στην περιοχή και όχι μόνο.Ο τουρκικός στρατός, με συμπαραστάτες του Σύρους αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, άρχισε την επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» με βομβαρδισμούς από αέρος στην Ταλ Ριφ Ατ και στο Αλ Αρίμα, στις παραμεθόριες περιοχές της Μαμπίτζ. <br /> <br /> Ακολούθησαν μάχες γύρω από το Κομπάνι, για το οποίο ο Ερντογάν ξεκαθάρισε πως δεν θα καταλάβει, ωστόσο οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις βομβάρδισαν το Γιαραμπλούς και περιοχές απέναντι από τη Μαμπίτζ. Περιοχές εκεί καταλήφθηκαν από Τούρκους και Σύρους αντικαθεστωτικούς, ωστόσο μετά την προέλευση του Συριακού Στρατού, οι εισβολείς απομακρύνθηκαν. <br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/btlwI_iIWnw" width="560"></iframe><br /> <br /> Η τουρκική εισβολή επικεντρώθηκε περισσότερο στη Δυτική Συρία, όπου οι μάχες συνεχίζονται σποραδικά, μια μέρα μετά τη συμφωνία για προσωρινή κατάπαυση του πυρός. Επίκεντρο των μαχών είναι η πόλη Σερέ Κανιγιέ (αραβ. Ρας Αλ Αΐν), όπου οι Κούρδοι αντιστέκονται για ένατη μέρα έναντι των αεροπλάνων και των χερσαίων τουρκικών δυνάμεων. <br /> Δυτικά της Ρας Αλ Αΐν, βρίσκεται το κομμάτι που καταλήφθηκε από τις τουρκικές δυνάμεις και το οποίο φθάνει μέχρι την Τελ Αμπιάντ, στα σύνορα με το Ακτσάκαλε.<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/wOcbQoX1f2I" width="560"></iframe><br /> <br /> Βομβαρδισμοί σημειώθηκαν και σε νοτιότερες περιοχές εντός Συρίας, ωστόσο οι τουρκικές δυνάμεις δεν προωθήθηκαν ούτε στη Ράκκα, ούτε στην Άιν Ίσσα, αφού μετά τη συμφωνία Δαμασκού – Κούρδων, ο συριακός στρατός προέλαυνε και οι Κούρδοι προφύλαξαν τα αστικά κέντρα. <br /> *Με κίτρινο χρώμα στον χάρτη παρουσιάζονται οι κουρδικές δυνάμεις, με μπλε οι τουρκικές δράσεις, με πράσινο τα εδάφη που κρατούν οι αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Με κόκκινο παρουσιάζονται οι δυνάμεις του Μπασάρ Αλ Άσαντ, δηλαδή του Συριακού Αραβικού Στρατού.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πού έφθασαν οι Τούρκοι μέχρι την εκεχειρία (infographic)

Πηγή χάρτη: Yeni Safak Με επιθέσεις σε ολόκληρη τη βόρεια Συρία και σε εδάφη που βρίσκονταν υπό κουρδικό έλεγχο σημαδεύτηκε η τουρκική ε...

Διαβάστε την συνέχεια

“Γράψαμε έπος ηρωϊκό χωρίς να πολεμήσουμε”! Σχόλια κόλαφος για τον Ερντογάν από Τούρκους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgITkl6UagZhWrE4we-_Qw6L-msx85Mwi8itxhmA_OrvYjBUqYsmHAAtK9lu00D2Qo8FMCLvIxsEU69qJnroafANPkQeBibPWY1jhqxna0EH9hEVtqf580lAMEECv0K0sDW273OmQNIWdw/s1600/akar_red.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="542" data-original-width="900" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgITkl6UagZhWrE4we-_Qw6L-msx85Mwi8itxhmA_OrvYjBUqYsmHAAtK9lu00D2Qo8FMCLvIxsEU69qJnroafANPkQeBibPWY1jhqxna0EH9hEVtqf580lAMEECv0K0sDW273OmQNIWdw/s640/akar_red.png" width="640" /></a></div> <br /> Της <b>Λιάνας Μυστακίδου</b><br /> Οι εξελίξεις στη Συρία μπορεί να παρουσιάζονται στον τουρκικό λαό ως μεγάλη νίκη, όμως, υπάρχουν κάποιοι δημοσιογράφοι που τολμούν να σχολιάσουν με αντικειμενικότητα τα γεγονότα.<br /> <br /> Ο αρθρογράφος της εφημερίδας Sozcu , Yilmaz Ozdil με τον γνωστό γλαφυρό του τρόπο δημοσιεύει άρθρο με τίτλο “Γράψαμε ηρωικό έπος με την κατάπαυση του πυρός”. <br /> <br /> Αναλυτικότερα γράφει: <br /> <br /> <i>¨Κερδίσαμε μια νίκη ξεκινώντας την επιχείρηση. </i><br /> <i><br /></i> <i>Νικήσαμε σταματώντας την επιχείρηση. </i><br /> <i><br /></i> <i>Τώρα, έφτασε η σειρά να νικήσουμε αποσύροντας πίσω τις δυνάμεις μας. </i><br /> <i><br /></i> <i>Ο ηγέτης του αιώνα μας ύψωσε το ανάστημα του λέγοντας “Οι ΗΠΑ μας ζητούν εκεχειρία. Δεν θα κάνουμε ,με τίποτα, κατάπαυση του πυρός.” </i><br /> <i><br /></i> <i>Την επομένη ύψωσε το ανάστημα του κηρύσσοντας την κατάπαυση του πυρός. </i><br /> <i><br /></i> <i>Την ώρα που έφθαναν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι μας έκανε να νιώσουμε υπερηφάνεια δηλώνοντας ότι “δεν θα συναντηθώ μαζί τους, θα συνομιλήσουν με τους ομόβαθμους τους. Εγώ θα μιλήσω με τον Τραμπ όταν έρθει.” </i><br /> <i><br /></i> <i>Ο υπουργός των Εξωτερικών μας φωτογραφήθηκε με στολή παραλλαγής και μπερέ ειδικών επιχειρήσεων και δημοσίευσε τις εικόνες στα κοινωνικά δίκτυα. Αλλά ο ίδιος δεν προέρχεται ούτε από τις τάξεις του Στρατού ,ούτε της Αστυνομίας. </i><br /> <i><br /></i> <i>Ο υπουργός των εξωτερικών των ΗΠΑ Mike Pompeo είναι αξιωματικός απόφοιτος της Στρατιωτικής Ακαδημίας West Point και πριν γίνει υπουργός διετέλεσε αρχηγός της CIA. </i><br /> <i><br /></i> <i>Ο υπουργός άμυνας μας χωρίς να έχει υπηρετήσει ποτε ως διοικητής Στρατού έγινε Γενικός Επιτελάρχης .Στην καριέρα του ως Στρατηγός υπηρέτησε μόνο δυο χρόνια στο Τούντζελι και όλη η υπόλοιπη θητεία του ασκήθηκε στην Άγκυρα. Ήταν φίλος του Αμπντουλλάχ Γκιουλ από το Λύκειο. </i><br /> <i><br /></i> <i>O υπουργός άμυνας των ΗΠΑ πολέμησε στον Α΄ Πόλεμο του Κόλπου και ήταν συμμαθητής του Pompeo στη Στρατιωτική Ακαδημία. </i><br /> <i><br /></i> <i>Η αρχηγός της CIA , Gina Haspel , είναι η πρώτη γυναίκα που κατέχει αυτό το αξίωμα στην Ιστορία αυτής της Υπηρεσίας. Υπηρέτησε ανελλιπώς 34 χρόνια στη CIA και γνωρίζει άριστα την τουρκική γλώσσα. Είχε υπηρετήσει στην Άγκυρα την περίοδο 1998-2001. Διετέλεσε βοηθός του Σταθμάρχη της CIA. Κατά τη διάρκεια της θητείας της στην Τουρκία συνέβησαν δυο σημαντικά γεγονότα. Μας παρέδωσα τον Οτζαλάν στις 15/2/1999 και πέντε εβδομάδες μετά μετέφεραν τον Φεττουλλάχ Γκιουλέν στις ΗΠΑ, στις 21 /3/1999. Έναν έδωσαν και έναν πήραν. </i><br /> <i><br /></i> <i>Την εποχή που η Gina Haspel έκανε αυτά, ο δικός μας αρχηγός της ΜΙΤ ήταν ακόμα αξιωματικός στις διβιβάσεις. </i><br /> <i><br /></i> <i>Ο λαός μας μαθαίνει μόλις τώρα τα ονόματα Resulayn, Cerablus, Afrin. Ο επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών της Συρίας, όμως, κατάγεται από την Ισκεντερούν . </i><br /> <i><br /></i> <i>Οι πολίτες μας που σκέπτονται ότι θα κατακτήσουμε τη Δαμασκό σε τρεις ώρες , δεν θα ξέρουν να μας πουν , αν τους ρωτήσουμε, που βρίσκεται η Δημοκρατία Tuva. Ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας που υπερασπίζεται τη Δαμασκό κατάγεται από την Tuva, έχει τουρκική ρίζα. Ο πατέρας του ήταν Τούρκος από την Tuva. </i><br /> <i><br /></i> <i>Από την άλλη πλευρά… </i><br /> <i><br /></i> <i>Όταν ο Πούτιν αποκτούσε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Λένινγκρατ, ο δικός μας αποφοίτησε από το ιμάμα χατίπ (ιεροσπουδαστήριο). Ο Πούτιν υπηρέτησε στην KGB, ο δικός μας στην IETT (Υπηρεσία ηλεκτρονικών τροχήλατων μέσων τραμ-τουνέλ). Όταν ο Πούτιν υπηρετούσε με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη κι έκανε κατασκοπεία στην Ανατολική Γερμανία, ο δικός μας υπηρετούσε ως σημαιοφόρος στο ΚΨΜ. Όταν ο Πούτιν ανέλαβε αρχηγός της FSB που αντικάτεστησε την KGB, ο δικός μας έβγαζε φωτογραφίες καθισμένος χάμω στα γόνατα των Ταλιμπάν. </i><br /> <i><br /></i> <i>Βέβαια, με τέτοια ισορροπία δυνάμεων είναι αναπόφευκτο να πετύχουμε και άλλες νίκες”.</i><br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Γράψαμε έπος ηρωϊκό χωρίς να πολεμήσουμε”! Σχόλια κόλαφος για τον Ερντογάν από Τούρκους

Της Λιάνας Μυστακίδου Οι εξελίξεις στη Συρία μπορεί να παρουσιάζονται στον τουρκικό λαό ως μεγάλη νίκη, όμως, υπάρχουν κάποιοι δημοσιογ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χάνει ή κερδίζει η Τουρκία στη Συρία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXyxhwPfVg_E6NszJmxLZkfKd2rxQNu0pwvAJ89vCBYw-EmghF9iZotuCXJUz1iEnUmIz3UC-yO4eyB-L3i_HnXv7k_5EjM9F6ARF2r-yEIUADVYUNZEDCynh5vRXzvejbk1CLzuApSHU/s1600/EB9879.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="376" data-original-width="700" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXyxhwPfVg_E6NszJmxLZkfKd2rxQNu0pwvAJ89vCBYw-EmghF9iZotuCXJUz1iEnUmIz3UC-yO4eyB-L3i_HnXv7k_5EjM9F6ARF2r-yEIUADVYUNZEDCynh5vRXzvejbk1CLzuApSHU/s640/EB9879.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Δρος Ζήνωνα Τζιάρρα* </b><br /> Η αξιολόγηση μιας στρατιωτικής επιχείρησης ή ενός πολιτικού-διπλωματικού εγχειρήματος ως προς την επιτυχία ή την αποτυχία τους, είναι σχετικά μια εύκολη υπόθεση εάν οι στόχοι (ή αντικειμενικοί σκοποί) είναι ξεκάθαροι και προσδιορισμένοι. Όταν εξετάζουμε την Τουρκία, σκοπός δεν είναι υπερβάλουμε τη δύναμη ή την επιτυχία της αλλά ούτε και να την υποβαθμίσουμε. Επίσης, πρέπει η ανάλυσή μας να λάβει υπόψη διάφορα επίπεδα, π.χ. το (υψηλό) στρατηγικό και το τακτικό. Με άλλα λόγια, το ζητούμενο είναι να δούμε την πραγματικότητα όσο αντικειμενικά γίνεται – και όσο αντικειμενικά μας επιτρέπουν οι (διασταυρωμένες) πληροφορίες για το τι συμβαίνει. Άρα, η απάντηση στο αν η Τουρκία «χάνει ή κερδίζει» στην Συρία δεν μπορεί να είναι ένα απλό «χάνει» ή «κερδίζει». Τα πιο πάνω θα προσπαθήσω να εξετάσω στην περιορισμένη έκταση αυτού του άρθρου. <br /> <br /> Η αποτυχία <br /> <br /> Αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή του συριακού πολέμου και εξετάσουμε την τουρκική πολιτική, θα δούμε ότι στο δεύτερο μισό του 2011 η Άγκυρα έθεσε ως στόχο την ανατροπή του καθεστώτος Μπασάρ αλ Άσαντ, και προς αυτή την κατεύθυνση υποστήριξε ποικιλοτρόπως διάφορες αντικαθεστωτικές ομάδες. Ήτανε περίπου την ίδια περίοδο που στην Τουρκία ξεκίνησαν να εκπονούν σχέδια επέμβασης στην Συρία, κάτι που όμως δεν ήτανε ακόμα εφικτό για διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς λόγους. <br /> <br /> Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, ο στόχος αυτός δεν εγκαταλείφθηκε επισήμως αλλά ούτε επιδιώκεται εμπράκτως. Δεν είναι καν ρεαλιστικό να θεωρεί πλέον κανείς ότι ο Άσαντ μπορεί να ανατραπεί. Ακόμα και αν ο Άσαντ αποχωρήσει από μόνος του ή μετά από μια εκλογική διαδικασία στο πλαίσιο μιας νέας συνταγματικής τάξης και διευθέτησης του Συριακού, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για την επίτευξη του τουρκικού στόχου καθώς η ανατροπή του Άσαντ ήτανε μόνο το ένα κομμάτι της τουρκικής πολιτικής. Το άλλο ήτανε η αντικατάστασή του από μια φιλο-τουρκική κυβέρνηση με τη συμμετοχή της συριακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας. <br /> <br /> Αντίθετα με το τι ήθελε η Άγκυρα τότε, σήμερα συζητά με την συριακή κυβέρνηση με την βοήθεια και της Μόσχας για το τι μέλλει γενέσθαι. Και αυτή ήτανε μια αναπόφευκτη εξέλιξη από τη στιγμή που η Ρωσία έγινε ο ρυθμιστής του Συριακού και περίπου ο εγγυητής της νέας τάξης πραγμάτων. Με λίγα λόγια, η Τουρκία απέτυχε να επιτύχει την ανατροπή και αντικατάσταση του Άσαντ. <br /> <br /> Ένας άλλος στόχος της Τουρκίας του Ερντογάν, είναι η αναθεώρηση της γεωπολιτικής τάξης που επέφερε η Συνθήκη της Λωζάνης και, κατ’ επέκταση, η διεύρυνση της τουρκικής επιρροής και του τουρκικού ελέγχου (αν είναι δυνατόν και των εδαφών) στις περιοχές του «Εθνικού Συμβολαίου» που εκτείνονται από το Κιρκούκ και τη Μοσούλη του Ιράκ, μέχρι το Χαλέπι της Συρίας, την Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα. Εξού και η αντίληψη περί «Μεγάλης Τουρκίας» αλλά και το δόγμα της λεγόμενης «Γαλάζιας Πατρίδας». <br /> <br /> Η παρανόηση που υπάρχει συχνά σε ό,τι αφορά το εν λόγω όραμα του Ερντογάν, είναι ότι, για παράδειγμα, η Μεγάλη Τουρκία συνεπάγεται κατ’ ανάγκη εδαφική επέκταση. Αυτό είναι μια υπερβολική ερμηνεία της τουρκικής προσέγγισης. Μπορεί να περιλαμβάνει και εδαφική επέκταση αλλά εδράζεται περισσότερο σε άλλα είδη αναθεωρητισμού. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν διασυνοριακές εξαρτήσεις, δημογραφικές αλλαγές, έλεγχο διοικητικών και οικονομικών δομών μέσω εθνοτικών ή θρησκευτικών αντιπροσώπων, απόκτηση ρόλου σε πολιτικές διεργασίες ή αποφάσεις μέσω μειονοτήτων, καθώς και συμφωνίες επαναπροσδιορισμού συνόρων ή θαλάσσιων ζωνών ή (συν)εκμετάλλευσης φυσικών πόρων. <br /> <br /> Συνεπώς, αν θεωρήσουμε ότι ένας από τους στόχους του Ερντογάν ήταν η επέκταση των τουρκικών εδαφών στην Συρία σύμφωνα με τα όρια του «Εθνικού Συμβολαίου» τότε μπορούμε να πούμε εύκολα ότι υπήρξε κάποια «πρόοδος» αλλά όχι επιτυχία, διότι δεν έχει φτάσει μέχρι εκεί που θα ήθελε ενώ αυτά τα εδάφη αποτελούν ακόμα αντικείμενο διαπραγμάτευσης με την Συρία και τη Ρωσία. <br /> <br /> Η επιτυχία <br /> <br /> Αν όμως αντιληφθούμε την Μεγάλη Τουρκία με την πιο ευρεία έννοια του αναθεωρητισμού, όπως ορίστηκε πιο πάνω, και λάβουμε υπόψη το πώς η Τουρκία άλλαξε το status quo στις περιοχές που κατέλαβε με την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» και «Κλάδος Ελαίας» (δυτικά του Ευφράτη), τότε τα πράγματα αλλάζουν. Η Τουρκία έχει κτίσει σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, βιομηχανικές πόλεις όπου δουλεύουν Σύροι, στρατιωτικές βάσεις, έχει δημιουργήσει διοικητικές δομές τις οποίες στελέχωσε με δικά της άτομα από διάφορες εθνοτικές και θρησκευτικές κοινότητες, και έχει επανεγκαταστήσει από την Τουρκία περίπου 400 χιλιάδες Σύρους (αντικαθεστωτικούς) πρόσφυγες αλλοιώνοντας την δημογραφική σύνθεση της περιοχής. Ακόμα και αν η Τουρκία αποχωρούσε από αυτά τα εδάφη οι εξαρτήσεις των εν λόγω περιοχών και η επιρροή της Άγκυρας θα παρέμεναν. <br /> <br /> Αν δούμε τις περιοχές ανατολικά του Ευφράτη, όπου εξελίχθηκε η επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης», τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Από το 2016 λέγαμε ότι η Τουρκία δεν μπορεί να μπει σε αυτές τις περιοχές χωρίς την ανοχή των μεγάλων δυνάμεων. Αυτό είναι πλέον ξεκάθαρο. Αν θέλουμε να αξιολογήσουμε την επιτυχία της Τουρκίας με βάση αυτά που έλεγε ο Ερντογάν ότι επεδίωκε, δηλαδή μια ζώνη μήκους 360 χιλιομέτρων και 40 χιλιομέτρων πλάτους, σίγουρα θα καταλήξουμε στο ότι η επιχείρηση δεν πέτυχε τους στόχους της. Ωστόσο πρέπει να δούμε λίγο πιο προσεκτικά τα πράγματα. <br /> Πέρα από την φιλοδοξία του εδαφικού επεκτατισμού ή του αναθεωρητισμού, η Τουρκία έχει άλλους στόχους που ιεραρχούνται πολύ ψηλότερα. Ο σημαντικότερος από αυτούς σε ό,τι αφορά στην τουρκική εθνική ασφάλεια είναι η αποτροπή δημιουργίας ενός συριακού Κουρδιστάν, η καταπολέμηση του PKK-YPG, και κατ’ ελάχιστον η βεβαίωση ότι οι Κούρδοι δεν ελέγχουν εδάφη στην τουρκο-συριακή μεθόριο που θα μπορούν δυνητικά να αυτονομηθούν.<br /> <br /> Η καταπολέμηση του PKK και του YPG είναι συνεχόμενη. Μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία έκανε πολύ μεγαλύτερες επιχειρήσεις την δεκαετία του 1990 τόσο εντός Τουρκίας όσο και στο Ιράκ. Και τότε τις έκανε με τον τουρκικό στρατό, όχι με Σύρους ή Ιρακινούς αντικαθεστωτικούς. Η δημιουργία ενός συριακού Κουρδιστάν δεν είναι πλέον βέβαιη καθώς οι Κούρδοι έχουν ήδη ξεκινήσει να επιστρέφουν εδάφη στη συριακή κυβέρνηση. Ακόμα όμως και αν υπάρξει κάποια κουρδική αυτονόμηση εντός Συρίας σίγουρα δεν θα είναι ανεξαρτητοποίηση, αλλά περισσότερο στα πρότυπα του ιρακινού Κουρδιστάν. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι η συριακή κυβέρνηση επιστρέφει ή επεκτείνει την παρουσία της, μετά από τη συμφωνία με τους Κούρδους, σε εδάφη που βρίσκονται στην μεθόριο με την Τουρκία (π.χ. Κομπανί και Καμισλί), δυτικά και ανατολικά της ζώνης που δημιουργεί η Τουρκία στα ανατολικά του Ευφράτη. Το νέο status quo που διαμορφώνεται θυμίζει έντονα μια νέα Συμφωνία Αδάνων (1998). <br /> <br /> Άρα, η μείωση των εδαφών ενός πιθανού Κουρδιστάν αφενός, και η ακύρωση του κουρδικού ελέγχου επί των συνοριακών αστικών κέντρων αφετέρου εξυπηρετεί τους στόχους της Άγκυρας. Αποτελεί μεν συμβιβασμό, αν λάβουμε ως δεδομένο ότι η Άγκυρα θα ήθελε να ελέγξει ολόκληρη την μεθόριο, αλλά έναν συμβιβασμό που κατευνάζει προς το παρόν τουλάχιστον τις βασικές της ανησυχίες ασφάλειας. Ενώ παράλληλα εκκρεμούν οι προσπάθειές της για δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» στον άξονα Ταλ Αμπυάντ-Ρας αλ Αΐν, 120 χιλιόμετρων μήκους και περίπου 20-30 χιλιομέτρων πλάτους – μετά τα 10 περίπου χιλιόμετρα πλάτους το έδαφος είναι σχεδόν ερημικό μέχρι και τον αυτοκινητόδρομο Μ4. <br /> <br /> Με βάση την ίδια λογική, η εκεχειρία που φαίνεται να συμφωνήθηκε μεταξύ Ερντογάν και Μάικ Πενς το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου, εξυπηρετεί τους στόχους της Τουρκίας εφόσον προνοεί την απομάκρυνση του YPG από το τουρκο-συριακό σύνορο και την de facto δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας» αλλά αυτή την φορά αναίμακτα. Το αποτέλεσμα της εκεχειρίας ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που ζητούσε ο Ερντογάν από τις ΗΠΑ εδώ και τόσα χρόνια. Μπορεί όντως αυτή η απόφαση να λήφθηκε υπό την απειλή νέων αμερικανικών κυρώσεων, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αξία της για την τουρκική πολιτική και ασφάλεια. Για το κατά πόσο οι πρόνοιες της εκεχειρίας θα εφαρμοστούν ή το αν αυτή θα διαρκέσει, θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε. <br /> <br /> Υπό το πρίσμα των πιο πάνω ο μόνος στόχος της Άγκυρας που απ’ ότι φαίνεται δεν επιτυγχάνεται πλήρως είναι η αποτροπή δημιουργίας Κουρδιστάν. Εδώ όμως πρέπει να θυμίσουμε ότι η Τουρκία είχε την ίδια στάση και για το ιρακινό Κουρδιστάν, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο του 2003 στο Ιράκ. Πλέον η Τουρκία και το Ιρακινό Κουρδιστάν είναι πολύ στενοί εμπορικοί και ενεργειακοί εταίροι, τουλάχιστον. Και αυτό βέβαια έγκειται στην επικράτηση του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος (KDP) στο Ιρακινό Κουρδιστάν το οποίο ιδεολογικά δεν έχει σχέση με το PKK. <br /> <br /> Συνεπώς, το μελλοντικό στοίχημα της Τουρκίας δεν είναι κατ’ ανάγκη η ακύρωση ενός Συριακού Κουρδιστάν, αλλά η βεβαίωση ότι αυτό δεν θα διοικείται από το PYD-YPG, και ότι θα επικρατήσουν πιο μετριοπαθείς κουρδικές δυνάμεις, συγγενικές του ιρακινο-κουρδικού KDP. Αυτός είναι και στόχος των Αμερικανών, αλλά και του Άσαντ θα μπορούσαμε να πούμε. Επικράτηση συγγενικών δυνάμεων του ιρακινο-κουρδικού PUK θα σήμαινε περισσότερη ιρανική επιρροή. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, σε 10 χρόνια το ομόσπονδο Συριακό Κουρδιστάν θα μπορούσε να ήτανε κάλλιστα ένας εμπορικός εταίρος της Τουρκίας. <br /> <br /> Κερδισμένη ή όχι; <br /> <br /> Είναι λοιπόν κερδισμένη η Τουρκία στην Συρία ή όχι; Δεδομένου ότι ο πόλεμος ακόμα καλά κρατεί και ότι το διπλωματικό παιχνίδι για τη συνολική διευθέτηση του ζητήματος είναι ακόμα στην αρχή, μια απόλυτη απάντηση επί τη βάσει μιας συνολική και ολοκληρωμένης αξιολόγησης δεν είναι ακόμα δυνατή. Ωστόσο, με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα η Τουρκία, παρά τις αποτυχίες σε στρατηγικό επίπεδο και τους συμβιβασμούς σε τακτικό και ενδεχομένως μελλοντικά και στρατηγικό επίπεδο, βρίσκεται σε πιο πλεονεκτική θέση απ’ ότι πριν τρία με τέσσερα χρόνια. Τότε βρισκότανε ενώπιον μιας τεράστιας κουρδικής απειλής η οποία πλέον έχει τουλάχιστον μετριαστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. <br /> <br /> Επιπλέον, ποιος βγαίνει από ένα πόλεμο με έμμεσο ή άμεσο έλεγχο περισσότερων εδαφών και είναι χαμένος; Ακόμα και αν η Τουρκία χρειαστεί να αντιμετωπίσει στο εγγύς μέλλον ένα πολυμέτωπο κουρδικό αντάρτικο από την Αζάζ μέχρι το Ρας αλ Αΐν, αυτό θα λαμβάνει χώρα κυρίως εντός συριακών εδαφών, εφόσον το PKK εντός Τουρκίας είναι αρκετά αποδυναμωμένο από το 2015. Επίσης, η τριβή και το κόστος που θα προκαλεί το αντάρτικο δεν θα έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στην ίδια την Τουρκία, εφόσον οι περισσότερες δυνάμεις στις ζώνες που δημιούργησε η Άγκυρα αποτελούνται από Σύρους αντικαθεστωτικούς που συμμετέχουν στα διάφορα παρακλάδια του FSA (Ελεύθερου Συριακού Στρατού). Αυτό σημαίνει «σφραγίζω» τα σύνορά μου. <br /> <br /> Αυτή τη στιγμή οι αστάθμητοι παράγοντες είναι ο Ερντογάν και οι Κούρδοι του YPG. Από τη μια παραμένει το ερώτημα για το αν το YPG θα αποχωρήσει όντως από τα σύνορα. Από την άλλη, αν ο Ερντογάν συνεχίσει να προκαλεί την ανοχή των ΗΠΑ ή και της Ρωσίας, μη σεβόμενος τα όρια τα οποία του έχουν τεθεί, κινδυνεύει να βρεθεί ενώπιον ισχυρών πιέσεων που μπορεί να εκφραστούν σε οικονομικό, πολιτικό αλλά και στρατιωτικό επίπεδο. Άρα το ερώτημα είναι, το κατά πόσον οι βασικοί δρώντες του πολέμου (Ρωσία, ΗΠΑ, Συρία, Τουρκία, Ιράν) έχουν μια λίγο-πολύ κοινή αντίληψη για το που πηγαίνουν τα πράγματα. Μέχρι στιγμής αυτό φαίνεται. Αν αυτή η εικόνα ανατραπεί, τότε το Συριακό αλλά και η Τουρκία θα εισέλθουν σε μια νέα φάση αστάθειας. <br /> <br /> <b><i>* Ο Δρ Ζήνωνας Τζιάρρας είναι Διεθνολόγος-Ερευνητής, PRIOCyprusCentre και συνιδρυτής του geopoliticalcyprus.org.</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Χάνει ή κερδίζει η Τουρκία στη Συρία;

Του Δρος Ζήνωνα Τζιάρρα* Η αξιολόγηση μιας στρατιωτικής επιχείρησης ή ενός πολιτικού-διπλωματικού εγχειρήματος ως προς την επιτυχία ή τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευρωπαϊκή Ένωση: Εδώ δεν είναι Βαλκάνια...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj-vNG2Dy0DCF1ImS6oE4iRKYZKMtl98hr0SZoUV8K0HdkNot9dY_gD06am2ZIyMkq2Uj003zWkgHlhp10qCbr9SrbFCz2JOvT2UYLlFRhULX-EBhC15Li_7cP80QKMGYyA5REX2oxSRc/s1600/B3124C22E2A.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="650" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj-vNG2Dy0DCF1ImS6oE4iRKYZKMtl98hr0SZoUV8K0HdkNot9dY_gD06am2ZIyMkq2Uj003zWkgHlhp10qCbr9SrbFCz2JOvT2UYLlFRhULX-EBhC15Li_7cP80QKMGYyA5REX2oxSRc/s640/B3124C22E2A.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Tου <b>Νίκου Μελέτη </b><br /> Στον αέρα πλέον βρίσκονται Τίρανα και Σκόπια, καθώς η απόφαση του Γάλλου προέδρου Εμ. Μακρόν να μπλοκάρει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις, τόσο στο εσωτερικό των χωρών αλλά και γενικότερα στα Δυτικά Βαλκάνια, ενώ θέτει νέο πλαίσιο και στις σχέσεις της Ελλάδας με Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία.<br /> <br /> Τα δύο κράτη είχαν επενδύσει πολλά στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, καθώς και οι οικονομίες τους θα στηρίζονταν και, κυρίως, πολιτικά θα στελνόταν το μήνυμα ότι δύο σημαντικές χώρες των Δυτικών Βαλκανίων ανήκουν πλέον στον πυρήνα της Ε.Ε. και των ευρωατλαντικών θεσμών, καθώς αμφότερες είναι μέλη του ΝΑΤΟ (για τη Β. Μακεδονία εκκρεμεί η τυπική έγκριση του πρωτοκόλλου ένταξης). <br /> <br /> Το μήνυμα που στέλνει η Γαλλία έχει σχέση με τη συνολική προσέγγιση και τον προβληματισμό του Εμ. Μακρόν για το μέλλον της Ε.Ε. και την ανάγκη ριζικής μεταρρύθμισής της προτού δεχθεί νέα μέλη, ενώ ειδικά στην περίπτωση του κ. Ζάεφ αποδεικνύεται πόσο λανθασμένα ήταν τα μηνύματα που του έστειλε ο διεθνής παράγοντας ότι αρκεί το κλείσιμο της Συμφωνίας των Πρεσπών για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Η επίλυση του ονοματολογικού ποτέ δεν ήταν τυπική προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αλλά θέμα που ήγειρε η Ελλάδα στο πλαίσιο της καλής γειτονίας. <br /> <br /> Η επιλογή του Γάλλου προέδρου δέχεται ήδη σφοδρή κριτική από χώρες-μέλη και άλλους παράγοντες, ότι εγκαταλείπει στην τύχη τους τα Δυτικά Βαλκάνια και ανοίγει πρακτικά τον δρόμο σε Ρωσία και Κίνα να καλύψουν το κενό που αφήνει η Ε.Ε. Βεβαίως, ούτε και η μέχρι τώρα σχέση με την Ε.Ε. που προβλέπει και χρηματοδοτικά προγράμματα στάθηκε ικανή να εμποδίσει τη διείσδυση, κυρίως των Κινέζων, στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά πάντως, ειδικά στα Σκόπια, θα γίνει ίσως και πάλι επίκαιρη, κυρίως σε εθνικιστικούς κύκλους, η προειδοποίηση της Ρωσίας ότι η Συμφωνία των Πρεσπών έγινε απλώς για να μπει η χώρα στο ΝΑΤΟ και να γυρίσει την πλάτη στη Μόσχα. <br /> <br /> Οι δύο χώρες είναι προφανές ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αναμείνουν τη διαμόρφωση του νέου πλαισίου διεύρυνσης, το οποίο φυσικά δεν είναι γνωστό πότε θα ολοκληρωθεί, και μέχρι τότε απλώς να διεκδικήσουν παράλληλες δράσεις και χρηματοδοτήσεις ως υποψήφιες προς ένταξη χώρες. <br /> <br /> Βουλιάζει στις Πρέσπες <br /> <br /> Στη Βόρεια Μακεδονία η κατάσταση είναι αρκετά πιο περίπλοκη. Οι κ. Ζάεφ και Ντιμιτρόφ διαμόρφωσαν ένα πολιτικό σκηνικό και τη συμμαχία με τους Αλβανούς (υπό την αιγίδα των Τιράνων) που στηρίχθηκε στην προοπτική ένταξης στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, με αναγκαίο αντάλλαγμα την υπογραφή Συμφωνίας για το όνομα. Και αυτή η ευρωατλαντική προοπτική ήταν ίσως το ισχυρότερο επιχείρημα του κ. Ζάεφ για να αποσπάσει την «πλειοψηφία» στο δημοψήφισμα και να πείσει τους βουλευτές να ψηφίσουν τη συνταγματική αναθεώρηση. <br /> <br /> Πλέον βρίσκεται εκτεθειμένος στη μετωπική επίθεση της αντιπολίτευσης του VMRO-DPMNE, η ηγεσία της οποίας, όμως, του ζήτησε να υποβάλει σήμερα την παραίτησή του εάν επιστρέψει από τις Βρυξέλλες με μια θετική απόφαση.<br /> Βεβαίως, ο κ. Ζάεφ ήλπιζε ότι πίσω από τη Συμφωνία των Πρεσπών θα μπορούσαν να καλυφθούν και όλες οι υστερήσεις της χώρας του και της κυβέρνησής του σε κορυφαία για την Ε.Ε. ζητήματα, όπως είναι η διαφάνεια, η λειτουργία της δικαιοσύνης και των θεσμών. <br /> <br /> Τώρα, όμως, θα έχει να αντιμετωπίσει ένα πολύ δύσκολο πολιτικό σκηνικό. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, δυστυχώς η εξέλιξη αυτή στερεί ακόμη και τον κ. Ζάεφ από κάθε κίνητρο να υλοποιήσει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα του με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η πίεση που ασκούνταν μέχρι τώρα δεν θα είναι πια τόσο αποτελεσματική, ενώ η κριτική που ήδη ασκείται στο εσωτερικό της χώρας απονομιμοποιεί ακόμη περισσότερο τη Συμφωνία των Πρεσπών στα μάτια της κοινής γνώμης. <br /> <br /> Με δεδομένο ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεσμεύει τις δύο χώρες, η Αθήνα θα πρέπει πλέον να αναζητήσει άμεσα και για όσο διάστημα θα μένει παγωμένη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, μοχλούς πίεσης σε διμερές επίπεδο για να προχωρήσει η υλοποίηση των δεσμεύσεων της Βόρειας Μακεδονίας.<br /> <br /> Αυτό αφορά την πλήρη εφαρμογή της νέας ονομασίας στους επίσημους θεσμούς, την εξεύρεση λύσης στο θέμα των αγαλμάτων -καθώς η «λύση» των πινακίδων, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν λειτουργεί-, την πίεση στις συνομιλίες για εμπορικές χρήσεις, την πίεση για συσταλτική ερμηνεία του άρθρου 1 (παρ. 3ζ) και του άρθρου 7 (παρ. 3) που επιτρέπουν τη χρήση των όρων «Μακεδονία - Μακεδονικός», την αλλαγή των σχολικών βιβλίων ώστε να αφαιρεθούν όλες οι αλυτρωτικές αναφορές κ.ά. <br /> <br /> Ομως υπάρχει μια ακόμη επιπλοκή, η οποία αφορά τη λανθασμένη επιλογή όσων συνέταξαν τη Συμφωνία, που για να προσφέρουν πρόσθετα ανταλλάγματα στον κ. Ζάεφ, θέσπισαν με το άρθρο 1 (παρ. 10β) τη λεγόμενη «πολιτική μεταβατική περίοδο», όπου η αλλαγή όλων των εγγράφων και του υλικού που είναι για εσωτερική χρήση, ώστε να υιοθετηθεί η νέα ονομασία, θα γίνεται σταδιακά, καθώς θα «ξεκινά στο άνοιγμα του κάθε διαπραγματευτικού κεφαλαίου της Ε.Ε. στο συναφές πεδίο και θα ολοκληρωθεί εντός πέντε ετών από τότε». <br /> <br /> Οσο δεν ξεκινούν ενταξιακές διαπραγματεύσεις, τα εσωτερικά έγγραφα και το υλικό και των επισήμων φορέων θα συνεχίζει να αναγράφει την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». <br /> <br /> Το περίμεναν... <br /> <br /> Στην Αλβανία ο κ. Ράμα δεν θα εξεπλάγη από την απόφαση της Γαλλίας, καθώς και άλλες χώρες ήταν αντίθετες να δοθεί το πράσινο φως στην Αλβανία, λόγω της εσωτερικής πολιτικής ανώμαλης κατάστασης των παραβιάσεων του κράτους δικαίου, της μη λειτουργίας της δικαιοσύνης, του ναρκεμπορίου και του οργανωμένου εγκλήματος και άλλων παραβιάσεων των προϋποθέσεων που υπάρχουν για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. <br /> <br /> Ο Αλβανός πρωθυπουργός έχει έτσι την ευκαιρία να συνεχίσει τα πολιτικά παιχνίδια του στο εσωτερικό, με την αντιπολίτευση να απέχει από την Βουλή χωρίς τον κίνδυνο της άμεσης «τιμωρίας» από την Ε.Ε.<br /> Στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, όπου επιλογή εδώ και αρκετά χρόνια είναι να τίθενται, στο πλαίσιο ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, ζητήματα που αφορούν τις διμερείς σχέσεις, είναι σαφές ότι θα απαιτηθεί επικαιροποίηση της ελληνικής τακτικής. <br /> <br /> Τα ζητήματα της ελληνικής μειονότητας (περιουσίες, συμμετοχή στον κρατικό μηχανισμό, σώματα ασφάλειας, στρατός, δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού εν όψει απογραφής κ.ά.) δεν μπορεί να παραπεμφθούν στις ελληνικές καλένδες και να συνδεθούν μόνο με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Η Αθήνα οφείλει διμερώς να θέσει τα ζητήματα και να προωθήσει λύσεις, χρησιμοποιώντας τα «διπλωματικά όπλα» που διαθέτει. <br /> <br /> Επίσης, στο εξαιρετικά σημαντικό θέμα της συμφωνίας της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, και ύστερα από το ναυάγιο των συνομιλιών μεταξύ των δύο χωρών μετά την αποχώρηση από τις θέσεις των υπουργών Εξωτερικών Ν. Κοτζιά και Ντ. Μπουσάτι, η Αθήνα οφείλει είτε να επιμείνει στην επιστροφή στη συμφωνία, την οποία ακύρωσε κατόπιν το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, είτε να καλέσει την Αλβανία για προσφυγή στην Χάγη, προκειμένου να οροθετηθούν οι θαλάσσιες ζώνες μεταξύ των δύο χωρών, βάσει της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή απλώς χρησιμοποιείται από τους Αλβανούς για να κωλυσιεργούν και να εμπεδώνουν τη θέση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της, που υιοθετεί ουσιαστικά όλη την τουρκική επιχειρηματολογία και αυθαίρετη ερμηνεία του Δικαίου της Θάλασσας.<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ευρωπαϊκή Ένωση: Εδώ δεν είναι Βαλκάνια...

Tου Νίκου Μελέτη Στον αέρα πλέον βρίσκονται Τίρανα και Σκόπια, καθώς η απόφαση του Γάλλου προέδρου Εμ. Μακρόν να μπλοκάρει την έναρξη τω...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο δίλημμα Τουρκία ή Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg59j69XKvzWw47qi5Yxjx_9MCGUPmY7tyUAd9J2Btlgkh48BPcEV-t86_vF-uSK5JF4t2ElrXBV55Cfaokr5qWdY3UPdOy6txUz-KbKcu1R2LO6nOZ-Cd_rfCTTRopdGuxivHUUVMOANg/s1600/Trump.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg59j69XKvzWw47qi5Yxjx_9MCGUPmY7tyUAd9J2Btlgkh48BPcEV-t86_vF-uSK5JF4t2ElrXBV55Cfaokr5qWdY3UPdOy6txUz-KbKcu1R2LO6nOZ-Cd_rfCTTRopdGuxivHUUVMOANg/s640/Trump.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Θα ήταν καταστροφικό, είναι να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα βάλουμε τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να διαλέξουν ανάμεσα στον ένα ή τον άλλο ενεργά</span>. </h3> <div> <b>Χάρης Φιλιππάκης</b><br />Αυτά που διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στη Συρία είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιληφθούμε τη σημασία που έχει μια χώρα σαν τη Τουρκία, για τις ΗΠΑ και τα ευρύτερα συμφέροντα τους στην περιοχή αυτή. Δεν είναι μόνο η «ξιφολόγχη», που ομολογουμένως η Τουρκία αποδεικνύει πως εργαλειοποιεί περίτεχνα για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της. Αυτό που εκμεταλλεύεται επίσης περίτεχνα είναι η γεωπολιτική σημασία που έχει η θέση της για τα Αμερικανικά συμφέροντα.<br /><br />Τα «χατίρια» τα οποία εισπράττει και η εξοργιστική «ασυλία» με την οποία την περιβάλλουν όχι μόνο οι ΗΠΑ αλλά και η ίδια η Ευρώπη, δεν προκύπτει μόνο από την ικανότητα της Τουρκικής ηγεσίας να κατασκευάζει διπλωματικά χαρτιά τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιεί την κατάλληλη στιγμή, ούτε από τις παλινωδίες του Αμερικανού προέδρου, αλλά από τη συνειδητοποίηση αυτής της σημαντικής θέσης την οποία κατέχει, συν τοις άλλοις. Η εντύπωση που αφήνει η αντιμετώπιση της παραβατικής συμπεριφοράς της σε όλα τα ανοιχτά γι αυτή μέτωπα, είναι πως σε όποιο άκρο και να φτάσει, πάντα θα εισπράττει απαντήσεις που θα μοιάζουν με «χάδια», μπροστά στις ενέργειες της. Αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση της σημασίας της είναι που την κάνει να λειτουργεί παράτολμα πετυχαίνοντας συνήθως αυτό που προσδοκά, συνδυάζοντας διπλωματία και επιθετικότητα όπου είναι εφικτό. <br /><br />Παρά λοιπόν τη διεθνή «κατακραυγή» σε επίπεδο πολιτικό και τις ανούσιες όπως αποδεικνύονται κυρώσεις που μένουν στα χαρτιά, η Τουρκία έχει χαράξει ενιαία, ένα δρόμο από τον οποίο δεν παρεκκλίνει εύκολα και όταν το κάνει, είναι πιο πολύ ένας υπολογισμένος μάλλον εκ των προτέρων ελιγμός, παρά μια υποχώρηση μπροστά στις επιπτώσεις. Καλό είναι κατά τη γνώμη μου να μην συγχέουμε βέβαια την κατάσταση στην Συρία με την περίπτωση μας, καθώς εμείς δεν είμαστε μια πλήρως αποσταθεροποιημένη χώρα που ενδείκνυται για επεμβάσεις πολεμικού τύπου υπό τη μορφή εκδούλευσης, με σκοπό την ευκαιριακή αποκόμιση οφέλους. Η Τουρκία γνωρίζει καλά τη διαφορά αυτή γι αυτό και αρκείται σε βρυχηθμούς και «ασφαλείς» μέχρι στιγμής κινήσεις όσον αφορά τα ενεργειακά, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, την ευκαιρία της «ασφαλούς επέμβασης».<br /><br />Μπορεί η προσπάθεια μας να κατευνάζουμε το «θηρίο» και να προσέχουμε εξαντλητικά αυτά που λέμε και πράττουμε σε ότι έχει να κάνει με τη σχέση μας μαζί του, να φαίνεται ή και να εισπράττεται από την άλλη πλευρά ως κίνηση ηττοπάθειας, αλλά δεν είναι. Πιο πολύ ρεαλισμός είναι, παρά φόβος και δειλία μπροστά στην προοπτική μιας σύγκρουσης που σίγουρα δεν θα ξεκινούσε με τις ευνοϊκότερες των συνθηκών για τη χώρα μας σε όποια περίοδο και αν συνέβαινε. <br /><br />Ότι και να λέμε δεν βρισκόμαστε στο ίδιο γκρουπ δυναμικότητας με την Τουρκία για να μπορούμε να ρισκάρουμε με μια πιο επιθετική εξωτερική πολιτική προάσπισης των συμφερόντων μας, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με αντίπαλο που εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις αφορμές. Ούτε μπορούμε να θυσιάζουμε έτσι εύκολα πιθανούς συμμάχους στο βωμό ανούσιων εθνικών παροξυσμών, που μπορεί να τους χρησιμοποιήσει στη πορεία ως μέσο πίεσης εναντίον μας.<br /><br />Η Τουρκία αυτό κυνηγά, μια ευκαιρία για να εμπλακεί, την οποία θα δώσουμε εμείς οι ίδιοι, ως αφορμή. Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να υπερεκτιμήσουμε τις δυνάμεις μας και να υποεκτιμήσουμε τη βαρύτητα σε όλα τα επίπεδα, του αντιπάλου που «η γεωγραφία μας χάρισε».<br /><br />Αυτό που κατά την άποψη μου πάντα θα ήταν καταστροφικό, είναι να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα βάλουμε τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να διαλέξουν ανάμεσα στον ένα ή τον άλλο ενεργά. Κάτι τέτοιο υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, πιστεύω πως θα οδηγούσε σε μία έκβαση που δεν θα μας άφηνε ιδιαίτερα ικανοποιημένους, παρά τη φαινομενικά άριστη σχέση που έχουμε με τις ΗΠΑ αυτή την περίοδο. Τα αποτελέσματα ενός τέτοιου διλήμματος θα μας εξέπλητταν δυσάρεστα. Η Τουρκία πρέπει κάποια στιγμή να συνετιστεί, δυστυχώς δεν είμαστε εμείς αυτοί που μπορούμε να τη συνετίσουμε με τα υπάρχοντα δεδομένα πάντα.<br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Στο δίλημμα Τουρκία ή Ελλάδα

Θα ήταν καταστροφικό, είναι να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα βάλουμε τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να διαλέξουν ανάμεσα στον ένα ή τον άλλο ενε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερχεται νέος πόλεμος μετά τον πόλεμο της Τουρκίας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgze5OKSyCXsYLzFQvjBLXXitpzMrpnA5jBG3_QcCjuvnn1m0sI4o1GIP31IMwBbgbOeTnoy0AUw9fFLPG3087T_eTKkWL3VYzG02rxnhPdNPsPicHDdK_ISbeA2_Gp7sscM3zA3u6PjmU/s1600/erchetai-neos-polemos-ton-polemo-tis-toyrkias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="445" data-original-width="690" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgze5OKSyCXsYLzFQvjBLXXitpzMrpnA5jBG3_QcCjuvnn1m0sI4o1GIP31IMwBbgbOeTnoy0AUw9fFLPG3087T_eTKkWL3VYzG02rxnhPdNPsPicHDdK_ISbeA2_Gp7sscM3zA3u6PjmU/s640/erchetai-neos-polemos-ton-polemo-tis-toyrkias.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Δημητρίου Τσαιλά.</b><br /> Ο πόλεμος ξαναξεκίνησε. Έχει ήδη οδηγήσει στο θάνατο και τον τραυματισμό πολλών αμάχων. Οι αεροπορικές επιδρομές είναι έντονες και καλύπτουν όλες τις παραμεθόριες πόλεις μεταξύ της Συρίας, της κουρδικής περιοχής και της Τουρκίας. <br /> <br /> Αναμένουμε από πολλούς αμάχους εκτοπισμένους από αυτές τις περιοχές να κινηθούν νότια. Αναμένουμε σφαγές και λέμε σφαγές διότι έχουμε εμπειρία πως συμπεριφέρθηκαν οι ίδιες ομάδες και το ίδιο κράτος, δηλαδή ηΤουρκία και οι τζιχαντιστές στην Αφρίν τον Μάρτιο του 2018. <br /> <br /> Ειρηνικός διάδρομος<br /> <br /> Πρώτα απ’ όλα, ο ειρηνικός διάδρομος ή όπως θέλετε να τον αποκαλείτε βασίζεται στην προπαγάνδα. Αυτό δεν είναι πραγματικότητα. Ισχυρίζονται ότι μάχονται τους μαχητές του ISIS, αλλά δεν υπάρχει κανένα ISIS εκεί. Οι Κούρδοι εξασφάλισαν την περιοχή. Έτσι, αυτή είναι μόνο μια προπαγάνδα του πολέμου. Μιλάνε για μια ασφαλή ζώνη 30 χιλιομέτρων βάθους η οποία βασικά είναι η κουρδική περιοχή της Συρίας. Αυτό που οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν είναι ότι η τουρκική φιλοδοξία να ξεπαστρέψουν τους Κούρδους είναι ιστορική. <br /> <br /> Είναι αντίθετοι με την ύπαρξη οποιασδήποτε κουρδικής οντότητας. Έκαναν το ίδιο πράγμα στο ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά στη συνέχεια υπήρχε μια επιβληθείσα ζώνη απαγόρευσης πτήσεων κατά του Σαντάμ, η οποία βοήθησε τους Κούρδους να δημιουργήσουν την οντότητα σε εκείνη την περιοχή. Εντός της Τουρκίας, οι Κούρδοι υποφέρουν φυσικά από το 1923 όταν ιδρύθηκε το τουρκικό κράτος. <br /> <br /> Ευφυία ή λάθος του Ντόναλτ Τράμπ;<br /> <br /> Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η κατάσταση στη Συρία θα μπορούσε να χειροτερέψει περισσότερο από ό, τι ήταν ήδη, αλλά ο Πρόεδρος Trump το κατάφερε. Αντί να διαπραγματευτεί την απόσυρση των στρατιωτών των ΗΠΑ με την Τουρκία και τη Ρωσία, απλώς τράβηξε την πρίζα της αμερικανικής παρουσίας στα σύνορα. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα υποστήριζε ότι η παρουσία των Αμερικανών δεν ήταν χρήσιμη και έπρεπε να αποσυρθεί. Αλλά όπως ξέρουμε τα κενά γεμίζουν. Το θέμα όμως είναι να σιγουρευόμαστε ότι γεμίζουν με κάτι που προστατεύει τα συμφέροντα και την ασφάλεια όλων. Ο Trump δεν κατάφερε να το κάνει. <br /> <br /> Τώρα το αποτέλεσμα είναι πολύ προβλέψιμο. Οι Τούρκοι θα κυνηγήσουν τους Κούρδους από τη συνοριακή περιοχή, όπου οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ζήσει για γενιές γενεών. Οι Κούρδοι θα αντισταθούν όχι μόνο εναντίον της τουρκικής επίθεσης αλλά και διεξάγοντας τρομοκρατικές ενέργειες εντός της Τουρκίας και της Τουρκοκρατούμενης Συρίας. <br /> <br /> Έχει συμβεί ήδη σε μια τουρκική συνοριακή πόλη, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα. Απογοητευμένοι από τον αγώνα ενάντια στην Τουρκία, οι Σύριοι Κούρδοι δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν τον αγώνα τους ενάντια στις αναγεννημένες δυνάμεις του ISIS ή ίσως και να εγκαταλείψουν ακόμη και τα στρατόπεδα στα οποία κρατούνται οι κρατούμενοι του ISIS. <br /> <br /> Η αβεβαιότητα <br /> <br /> Η Δαμασκός θα εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να προσφέρει κάποια προστασία στους Κούρδους, οι οποίοι δεν θα έχουν άλλη επιλογή. Θα επιστρέψουν στον σκοπό για τον οποίο οι στρατιωτικές τους μονάδες δημιουργήθηκαν από τη Δαμασκό. Δηλαδή να επιτίθενται στην Τουρκία. Έτσι, ένας πόλεμος που μοιάζει σήμερα ότι διεξάγεται μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων θα είναι σύντομα ένας πόλεμος μεταξύ Τουρκίας με τη Συρία, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. <br /> <br /> Βέβαια δεν είναι αδύνατο η Δαμασκός και η Άγκυρα να επιτύχουν μια συμφωνία για την αποκατάσταση της εξουσίας των Συρίων κατά μήκος των συνόρων με αντάλλαγμα την καταστολή της κουρδικής απειλής για την Τουρκία και την επιστροφή μεγάλου αριθμού σύριων Αράβων προσφύγων από την Τουρκία στη Συρία. Αλλά, βεβαίως, είναι δυνατή και μια βρώμικη συνέχιση του πολέμου μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. <br /> <br /> Οι μεγάλοι χαμένοι σε όλα αυτά θα είναι οι άμαχοι της Συρίας, τόσο οι Κούρδοι όσο και οι Άραβες. Θα υποστούν μεγάλες ανθρωπιστικές καταστροφές, καθώς οι πολίτες χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες ή θα φύγουν στην προσφυγιά για να αποφύγουν τις μάχες. Αναμένεται μεγάλος αριθμός Σύρων προσφύγων να αναγκάζονται από την Τουρκία να επιστρέψουν στη Συρία, παραβιάζοντας το δικαίωμα μη επαναπροώθησης. <br /> <br /> Συμπέρασμα <br /> <br /> Ο Άσαντ, οι Ρώσοι και οι Ιρανοί έχουν λόγο να είναι ευχαριστημένοι. Ο πρόεδρος Trump απέδειξε για άλλη μια φορά ότι η στήριξη των ΗΠΑ είναι αναξιόπιστη, οι Ρώσοι ενισχύουν την παρουσία τους στο έδαφός της Συρίας και πλέον οι βάσεις τους για έξοδο στη Μεσόγειο είναι αδιαμφισβήτητες, ο Άσαντ έχει την ευκαιρία να αποκαταστήσει το καθεστώς του στην εξουσία στη βορειοανατολική Συρία και οι Ιρανοί θα απολαύσουν τη γελοιοποίηση του και τη διάλυση των Κούρδων.<br /> <br /> <a href="https://hellas-now.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ερχεται νέος πόλεμος μετά τον πόλεμο της Τουρκίας;

Του Δημητρίου Τσαιλά. Ο πόλεμος ξαναξεκίνησε. Έχει ήδη οδηγήσει στο θάνατο και τον τραυματισμό πολλών αμάχων. Οι αεροπορικές επιδρομές ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Κύπρος – Πολεμική Αεροπορία: Είναι μακριά για τα ελληνικά μαχητικά; Οι προϋποθέσεις…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEOHqQAYOfSrhjJqxhCHab1r6qa3uegnk8r0gWzmhaBIm-vyuwf-0HlNUiVJ_5dReeLZl3FRNubr2hWi5x0ZIy4AVYL-xJv8gKJnzoD_U6GJWzSWQ1YyiQrv0qsp7hJNdrPfd8F6hIAUk/s1600/F-16-Blk-52.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEOHqQAYOfSrhjJqxhCHab1r6qa3uegnk8r0gWzmhaBIm-vyuwf-0HlNUiVJ_5dReeLZl3FRNubr2hWi5x0ZIy4AVYL-xJv8gKJnzoD_U6GJWzSWQ1YyiQrv0qsp7hJNdrPfd8F6hIAUk/s640/F-16-Blk-52.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η πρόσφατη αποστολή τριών μαχητικών F-16C Block 52+ της Πολεμικής Αεροπορίας πάνω από την Κύπρο, μαζί με ένα C-130 το οποίο πραγματοποίησε ρίψη αλεξιπτωτιστών, στο πλαίσιο της άσκησης “Ατσάλινο Βέλος”, που διεξήγαγε η Εθνική Φρουρά, σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Τόσο από τις ειδησεογραφικές πηγές, όσο και από τον πολιτικό κόσμο σε Ελλάδα και Κύπρο. Για να μην μακρηγορούμε, εμείς θεωρούμε ότι πέρα από το κομμάτι των εντυπώσεων, οφείλουμε να απαντήσουμε σε ορισμένα ουσιώδη ερωτήματα. <br /> <br /> Γράφει ο <b>Στέργιος Θεοφανίδης </b><br /> <br /> Έχουμε τη δυνατότητα να επέμβουμε αποτελεσματικά στην Κύπρο; Και αν ναι σε ποιο βαθμό και σε ποια έκταση; Μπορούμε να αποτρέψουμε το σουλάτσο των τουρκικών πλοίων, ερευνητικών και πολεμικών στα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ; Μπορούμε να παρέχουμε αποτελεσματική υποστήριξη στις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ σε περίπτωση εχθροπραξιών; Σε τελικά ανάλυση μπορούμε να αποτρέψουμε από αέρος μία νέα τουρκική επίθεση στην Κύπρο; <br /> <br /> Ερωτήματα πολύ δύσκολο να απαντηθούν. Με ένα ναι, ή με ένα όχι τουλάχιστον. Από πλευράς άσκησης εξωτερικής πολιτικής, ή πολιτικής βούλησης αν θέλετε, η απάντηση είναι σίγουρα αρνητική. Όπως ήταν και το 1974. Βέβαια από τότε έχουν αλλάξει πολλά, από επιχειρησιακής πλευράς όμως μόνο, για την Ελλάδα. Προς το καλύτερο. Με την ανάλογη βαριά δαπάνη φυσικά όχι μόνο σε χρήμα αλλά και σε προσπάθεια και αίμα. <br /> <br /> Η Πολεμική Αεροπορία λοιπόν εξακολουθεί να έχει τα μέσα και το κατάλληλα εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Αυτό που δεν έχει είναι οι διαθεσιμότητες του παρελθόντος. Γιατί αυτός που υπέγραψε από ελληνικής πλευράς το πρώτο μνημόνιο, αποδέχθηκε το ποσό του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ ανά έτος για τη συνολική κάλυψη των αναγκών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων… <br /> <br /> Αυτή είναι και η απάντηση στο ερώτημα της κυρίας Μάρκου του ΑΚΕΛ. Τα αεροσκάφη και οι αλεξιπτωτιστές είναι που θα διώξουν το Γιαβούζ. Ούτε οι διαμαρτυρίες, ούτε το διεθνές δίκαιο. Όποιος διατυμπανίζει τα περί του αντιθέτου, είναι είτε αφελής είτε ιδιοτελής. Όπως κι αν λέγεται ο ίδιος ή ο κομματικός φορέας που εκπροσωπεί. Διαλέγει και παίρνει… <br /> <br /> Τι έγινε στο παρελθόν… <br /> <br /> Το 1974 η Πολεμική Αεροπορία είχε στη διάθεσή της επαρκή μεν αριθμό, απαρχαιωμένων δε F-84F για να κάνει τη δουλειά της… Επί της ουσίας τίποτα άλλο. Για να μεταφέρουν επαρκή ισχύ πυρός, τα αεροπλάνα του τύπου αυτού θα απογειώνονταν από το αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου Κρήτης, αλλά δεν θα επέστρεφαν εκεί… <br /> <br /> Όσο για τα Phantom F-4E που από τον Απρίλιο του 1974 είχαν αρχίσει να παραδίδονται στην 117 Πτέρυγα Μάχης στην Ανδραβίδα, ναι θα μπορούσαν, έστω και με τη χρήση συμβατικών βομβών, να πλήξουν αποφασιστικά την τουρκική αποβατική δύναμη. <br /> <br /> Ούτε και αυτά όμως απογειώθηκαν ποτέ από τη Σούδα (115 Π.Μ.) όπου είχαν μετασταθμεύσει για το σκοπό αυτό… Ούτε και μετά τον Αττίλα ΙΙ δεν αξιοποιήθηκαν. Κρατάμε λοιπόν αυτό… Δηλαδή, το ότι όταν χρειάστηκε τα ελληνικά μαχητικά δεν πέταξαν στην Κύπρο για να συνδράμουν τις εκεί φίλιες επίγειες δυνάμεις, ακόμα κι όταν υπήρχαν. <br /> <br /> Για να μην ξεχνιόμαστε. Από αυτή την πλευρά δεν μπορεί κανείς να δώσει άδικο στην όποια κυρία Μάρκου. Χωρίς βέβαια αυτό να αφαιρεί το μερίδιο ευθύνης όχι μόνο του ΑΚΕΛ, αλλά και των ηγεσιών της Κύπρου συνολικά. Από πλευράς βούλησης άσκησης εξωτερικής πολιτικής επομένως, δεν έχει αλλάξει τίποτα επί της ουσίας. <br /> <br /> Επιστρέφουμε στα επιχειρησιακά γιατί αυτά μας ενδιαφέρουν στο παρόν αφιέρωμα… Σε αντίθεση με τα F-84F, τα F-4E θα μπορούσαν να πλήξουν τουρκικούς στόχους στην Κύπρο και να παραμείνουν πάνω από το νησί για περιορισμένο χρονικό διάστημα (μικρότερο των 20 λεπτών), πριν επιστρέψουν για προσγείωση στη Σούδα. <br /> <br /> Θα μπορούσαν δηλαδή να αμυνθούν σε περίπτωση που δέχονταν επίθεση από τουρκικά –ή βρετανικά- μαχητικά. Η Πολεμική Αεροπορία απέκτησε για πρώτη φορά πραγματική δυνατότητα να προσβάλει με μεγάλη ακρίβεια και επαρκή αυτονομία στόχους εδάφους και επιφανείας στην Κύπρο, λίγα χρόνια αργότερα. <br /> <br /> Περί το 1978-79, όταν είχε εντάξει πλήρως σε υπηρεσία το A-7H Corsair II. Επίσης εδώ και αρκετά χρόνια (15 συγκεκριμένα), από τότε που ενέταξε σε υπηρεσία το F-16C/D Block 52+, έχει τη δυνατότητα διεξαγωγής επιχειρήσεων με παράλληλη παρουσία πάνω από το νησί προς διασφάλιση αεροπορικής κυριαρχίας. <br /> <br /> Επαρκής αυτονομία για επιχειρήσεις στην Κύπρο… <br /> <br /> Μέχρι και το Block 50, η ακτίνα (Combat Radius) του F-16C, έφτανε τα 750 περίπου ναυτικά μίλια. Ήτοι περί τα 1380 χιλιόμετρα, με φορτίο δύο βομβών των 2000 λιβρών (κατευθυνόμενων LGB, ή μη), δύο πυραύλων AIM-9 Sidewinder για αυτοπροστασία και τριών εξωτερικών δεξαμενών καυσίμου συνολικής χωρητικότητας 1040 US GAL (3.936 λίτρων) καυσίμου. <br /> <br /> Δηλαδή μία δεξαμενή καυσίμου στην άτρακτο (centerline) των 300 US GAL και δύο πτερυγικές των 370 US GAL έκαστη. Με την πιστοποίηση των σύμμορφων δεξαμενών καυσίμου CFT (Conformal Fuel Tanks) και των μεγάλων εξωτερικών υποπτερύγιων δεξαμενών των 600 US GAL (2.270 λίτρα) αρχικά επάνω στο F-16I Sufa και κατόπιν και στο Block 52+ και το Block 60 των ΗΑΕ, η ακτίνα του μαχητικού έχει ξεπεράσει τα 1000 ναυτικά μίλια (1852 χιλιόμετρα!). <br /> <br /> Οι φωτογραφίες των ελληνικών F-16C που πέταξαν στην Κύπρο, αποδεικνύουν ότι με αυτό το φορτίο καυσίμου επιχείρησαν τα ελληνικά μαχητικά. Υπό διαμόρφωση air-to-ground, τα ελληνικά Block 52+ και Block 52+ Advanced, έχουν τη δυνατότητα μαζί με τις CFT και τις 600αρες εξωτερικές δεξαμενές συν τη centerline, να φέρουν τα ακόλουθα: <br /> <br /> Δυο βόμβες των 2000 λιβρών, δύο πυραύλους AIM-120 AMRAAM, δύο IRIS-T ή AIM-9 Sidewinder και τα δύο ατρακτίδια του συστήματος ναυτιλίας μικρού ύψους και στοχοποίησης LANTIRN! Πραγματικά εντυπωσιακό φορτίο για μαχητικό της τάξης των 10 τόνων! <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/news/kypros-polemiki-aeroporia-einai-telika-makria-gia-ta-ellinika-machitika-idoy-oi-proypotheseis/sony-dsc-64"><img height="428" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/10/115P.M.Sep-Oct-08-Maverick.jpg" width="640" /></a> <br /> <br /> Κατά προσέγγιση επομένως μιλάμε για Combat Radius 1900 χιλιομέτρων, τη στιγμή που η απόσταση μεταξύ Κρήτης-Κύπρου δεν ξεπερνά τα 800 χιλιόμετρα. Μία μικρή παρένθεση εδώ για να σημειώσουμε πως παρά το ότι το εσωτερικό καύσιμο του F-35 (μιλάμε για την έκδοση –Α της USAF) είναι υπερδιπλάσιο του F-16C, φτάνοντας τα 8.139 κιλά (έναντι 3.160), η ακτίνα του (Combat Radius) δίνεται στα 700 περίπου ναυτικά μίλια. <br /> <br /> Λίγο χαμηλότερη δηλαδή με εσωτερικό φορτίο δύο βομβών των 2000 λιβρών και δύο πυραύλων αέρος-αέρος AIM-9. Αν και αυτό το νούμερο δεν είναι απόλυτα επιβεβαιωμένο, θεωρείται κοντινό στο πραγματικό, δεδομένου ότι ήδη το USN έχει επίσημα εκφράσει προβληματισμούς για την ακτίνα του F-35C. <br /> <br /> Να σημειωθεί ότι φέρει περισσότερο εσωτερικό καύσιμο από τα –Α και –Β και επομένως έχει μεγαλύτερη αυτονομία. Το εσωτερικά φερόμενο καύσιμο του F-35 είναι πράγματι εντυπωσιακό, δεδομένου ότι το αντίστοιχο νούμερο για το F/A-18E/F Super Hornet είναι 6.780 κιλά και 4750 είναι του Rafale! <br /> <br /> Δεδομένου ότι η απόσταση μεταξύ Κρήτης-Κύπρου ανέρχεται σε 430 περίπου ναυτικά μίλια, η ακτίνα του Block 52+/-52+ Advanced (ή Block 70), κρίνεται επαρκής με πλήρες εξωτερικό φορτίο καυσίμου. Περιορισμοί βέβαια ισχύουν και είναι σημαντικοί: <br /> <br /> – Πρώτος περιορισμός, το ότι τα ελληνικά μαχητικά που θα δεσμευθούν για να χτυπήσουν στόχους εδάφους στην Κύπρο και επιφανείας γύρω από το νησί, δεν θα πετάξουν στο ίδιο επίπεδο πτήσης, κατά τη διάρκεια της αποστολής. Λίγο μετά την απογείωσή τους, θα πρέπει να κατέβουν χαμηλά για να μην εντοπιστούν από τα ραντάρ της εχθρικής αεράμυνας. Και αυτό βέβαια είναι κάτι που ισχύει υπό προϋποθέσεις, αν λάβει κανείς υπόψη ότι ακόμη και χαμηλά ιπτάμενα αεροσκάφη μπορούν να εντοπιστούν από τα τουρκικά Β737AEW&C. Ακόμα και αν πετούν σε μεγάλες αποστάσεις… <br /> <br /> Σε περίοδο κρίσης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ένα τέτοιο αεροπλάνο θα βρίσκεται μόνιμα στον αέρα. Θα πρέπει να παρακολουθείται από την ελληνική ΠΑ, η οποία εννοείται ότι θα πρέπει να δημιουργήσει συνθήκες αντιπερισπασμού! Το σύνολο της διαδρομής των ελληνικών σχηματισμών κρούσης θα πρέπει λοιπόν να καλυφθεί σε ύψος πτήσης ίσως και μικρότερο των 100 ποδών! Γιατί δεν είναι μόνο τα τουρκικά ραντάρ που πρέπει να αποφευχθούν… Είναι και τα βρετανικά! <br /> <br /> Έχει συμβεί στο παρελθόν (1964 και 1974) και θα συμβεί και πάλι… Ο συμμαχικός παράγοντας θα είναι πιθανότατα απέναντί μας και όχι μαζί μας. Η εικόνα και ο ήχος από την ενθουσιώδη υποδοχή του δημοσιογράφου του BBC (θα το έχετε δει σίγουρα στα social media) στις τουρκικές δυνάμεις που «κατέφθαναν» στο νησί τον Ιούλιο του 1974, τα λένε όλα… <br /> <br /> Το συγκεκριμένο προφίλ πτήσης λοιπόν, (Hi-Lo-Lo) αυτόματα συνεπάγεται μεγάλη κατανάλωση καυσίμου, λόγω του μικρού ύψους πτήσης και του μέγιστου βάρους σε όπλα και καύσιμο που θα μεταφέρουν τα ελληνικά μαχητικά. <br /> <br /> – Δεύτερος περιοριστικός παράγοντας είναι η εποχή που θα διεξαχθούν οι επιχειρήσεις. Μεγάλη θερμοκρασία επιφανείας (καλοκαίρι), συνεπάγεται σημαντικά αυξημένο μήκος διαδρόμου για απογείωση με μέγιστο βάρος. Επομένως και περιορισμούς σε αυτό, οι οποίοι καθορίζονται από τον κατασκευαστή… <br /> <br /> – Τρίτος περιορισμός είναι τα μαχητικά που θα καλύπτουν από αέρος τη δύναμη κρούσης. Στους σχηματισμούς COMAO που θα πετάξουν μέχρι την Κύπρο, θα πρέπει φυσικά να περιλαμβάνονται και μαχητικά με μέγιστο εσωτερικό και εξωτερικό καύσιμο και οπλικό φορτίο απαρτιζόμενο αποκλειστικά και μόνο από πυραύλους αέρος-αέρος. <br /> <br /> Αν τα μαχητικά αυτά είναι F-16, δεν θα έχουν τη δυνατότητα παραμονής στον εναέριο χώρο του θεάτρου επιχειρήσεων, για τον ίδιο χρόνο που θα έχουν τα F-16 κρούσης. Για έναν πολύ απλό λόγο… Οι δεξαμενές των 600 US GAL δεν είναι απορριπτόμενες. <br /> <br /> Γεγονός που αυτόματα επιβάλλει τα F-16 που θα πετάξουν σε ρόλο εναέριας κάλυψης στην Κύπρο, να μπορούν να μεταφέρουν μόνο τις CFT και τις εξωτερικές υποπτερυγικές δεξαμενές των 370 US GAL. Για να μπορούν να εμπλακούν με τα τουρκικά μαχητικά, (ακόμα και σε αποστάσεις πέραν του οπτικού ορίζοντα-BVR) αφού τις απορρίψουν άδειες. <br /> <br /> Υπενθυμίζουμε ότι το βάρος του ζεύγους των CFT για το F-16 είναι μόλις 408 κιλά, ενώ η συνολική χωρητικότητά τους ανέρχεται σε 450 US GAL. Δηλαδή 1.703 λίτρα. Με δεδομένο ότι η εσωτερική χωρητικότητα των F-16C είναι 850 περίπου US GAL, η αύξηση που εξασφαλίζουν μόνο οι CFT σε μεταφερόμενη ποσότητα καυσίμου, αγγίζει το 44%. Χωρίς τη δέσμευση πτερυγικών αναρτήρων! <br /> <br /> Ο «εναέριος ανεφοδιασμός» ως αναγκαία προϋπόθεση <br /> <br /> Παρά τη σχετικά μεγάλη αυτονομία που μπορεί επιχειρησιακά να εξασφαλίσει η Πολεμική Αεροπορία μέσω των Block 52+/-52+ Adv. και μελλοντικά Block 70, είναι δεδομένο ότι για να επιχειρήσει αποτελεσματικά πάνω και γύρω από την Κύπρο, θα χρειαστεί και την συνδρομή ιπτάμενων τάνκερ. <br /> <br /> Αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει μεν αλλά το κόστος και ο χρόνος δεν είναι απαγορευτικά για κάτι τέτοιο δε. Η λύση της αξιοποίησης των C-130B/H μπορεί να λειτουργήσει, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι κάποιος θα πάρει τη μεγάλη απόφαση να την υλοποιήσει. <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/news/kypros-polemiki-aeroporia-einai-telika-makria-gia-ta-ellinika-machitika-idoy-oi-proypotheseis/c-130-tanker"><img height="388" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/10/C-130-tanker.jpg" width="640" /></a> <br /> <br /> Και εδώ βέβαια θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι: <br /> <br /> – Τα C-130B/H που θα λειτουργήσουν ως ιπτάμενα τάνκερ, θα πρέπει να πετούν σε περιοχή στο μέσον περίπου της γραμμής Κύπρος-Κρήτη. Κατά συνέπεια θα πρέπει να προστατεύονται μόνιμα από δύναμη μαχητικών. Το ίδιο φυσικά ισχύει και το -ή τα- ΕΜΒ-145 AEW&C που θα καλύπτουν και θα συντονίζουν τις ενέργειες των ελληνικών σχηματισμών. <br /> <br /> – Τα C-130B/H θα μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο κατά την επιστροφή των ελληνικών μαχητικών από την Κύπρο. Γιατί αν χρησιμοποιηθούν και κατά τη μετάβαση προς τους στόχους, φυσικά θα «προδώσουν» το όλο «εγχείρημα». <br /> <br /> Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι ακόμα και αν για τα F-16C/D Block 52+/-52+ Advanced μπορεί να παραβλεφθεί -έστω και με περιορισμούς- ο παράγοντας «εναέριος ανεφοδιασμός», δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και για τις άλλες εκδόσεις του F-16 σε ελληνική υπηρεσία (Block 30 και Block 50) και φυσικά και για τα Mirage 2000EG και -5Mk.2…<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κύπρος – Πολεμική Αεροπορία: Είναι μακριά για τα ελληνικά μαχητικά; Οι προϋποθέσεις…

Η πρόσφατη αποστολή τριών μαχητικών F-16C Block 52+ της Πολεμικής Αεροπορίας πάνω από την Κύπρο, μαζί με ένα C-130 το οποίο πραγματοποίησ...

Διαβάστε την συνέχεια