Ο Στόλτενμπεργκ συγκαλεί εκτάκτως το Συμβούλιο NATO-Ουκρανίας: Η Ρωσία κτύπησε δυτικούς εκπαιδευτές και στόχους σε 148 περιοχές της Ουκρανίας

<br /><img height="375" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2024/08/ukraine-flag-1-384x197.jpg" width="737" /><br /><br />Ο γενικός γραμματέας του NATO Γενς Στόλτενμπεργκ συγκαλεί εκτάκτως το Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ουκρανίας κατόπιν αιτήματος του Κιέβου, γνωστοποίησε σήμερα εκπρόσωπος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.<br /><br />«Η συνεδρίαση θα διεξαχθεί σε επίπεδο πρεσβευτών», διευκρίνισε η εκπρόσωπος του NATO Φάραχ Νταχλάλα. «Ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας Ρούστεμ Ουμέροφ αναμένεται να ενημερώσει τους συμμάχους, μέσω βιντεοσύνδεσης, για την κατάσταση στο πεδίο των μαχών και για τις προτεραιότητες σε ό,τι αφορά τις εξοπλιστικές ανάγκες», συμπλήρωσε.<br /><br />Το Συμβούλιο NATO-Ουκρανίας συστάθηκε πέρυσι, με σκοπό τον καλύτερο συντονισμό μεταξύ της συμμαχίας και του Κιέβου. Στις συνεδριάσεις του συμβουλίου παρίστανται συνήθως πρεσβευτές από τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ και ουκρανοί αξιωματούχοι.<br /><br />Η εκπρόσωπος του NATO επισημαίνει ενόψει της συνεδρίασης ότι προηγήθηκε «μπαράζ σφοδρών επιθέσεων της Ρωσίας εναντίον αμάχων και υποδομών της Ουκρανίας».<br /><br />«Οι σύμμαχοι του NATO έχουν παράσχει ουσιαστική υποστήριξη στην αντιαεροπορική άμυνα της Ουκρανίας και έχουν δεσμευτεί να ενισχύσουν περαιτέρω τις αμυντικές ικανότητες της Ουκρανίας», συμπλήρωσε.<br /><br />Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει ζητήσει βοήθεια από τις δυνάμεις Πολεμικής Αεροπορίας των Ευρωπαίων γειτόνων του για να καταστρέψει τα κύματα ρωσικών πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών που έπληξαν μαζικά τη χώρα του στις αρχές της εβδομάδας.<br /><br />«Στις διάφορες περιφέρειες της Ουκρανίας, θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά περισσότερα για να προστατεύσουμε ζωές, αν η αεροπορία των Ευρωπαίων γειτόνων μας δούλευε μαζί με τα (καταδιωκτικά) F-16 μας και με την αντιαεροπορική άμυνά μας», υποστήριξε απαιτώντας «λύσεις».<br />Ρωσικές επιθέσεις-ρεκόρ σε 148 περιοχές της Ουκρανίας: «Ακόμα δεν είδαμε τίποτα»<br /><br />48ωρο πρωτοφανούς έξαρσης στα ρωσικά πυραυλικά χτυπήματα και επιχειρήσεις drones ήταν το προηγούμενο.<br /><br />Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε πως συνολικά 148 διαφορετικές περιοχές της Ουκρανίας βομβαρδίστηκαν σε μία από τις μαζικότερες επιθέσεις της Μόσχας από το 2022.<br /><br />Στο στόχαστρο πέραν των εγκαταστάσεων με δυτικά όπλα βρέθηκαν εργοστάσια παραγωγής ενέργειας αλλά και κτίρια όπου στεγάζονταν ξένοι μαχητές.<br /><br />Η Ρωσία εξακολουθεί να αποκαλεί «ξένους μισθοφόρους» τους νατοϊκούς στρατιωτικούς που άτυπα βρίσκονται κατά χιλιάδες σε όλη την Ουκρανία και συντονίζουν τις ουκρανικές Ε.Δ. τόσο στα μετόπισθεν όσο και στο μέτωπο.<br /><br />Υπάρχουν πληροφορίες για ακόμα μία καταστροφή F-16 μαχητικού, από τα πρώτα που παραδόθηκαν στους Ουκρανούς. Δεν πρόλαβε καν να απογειωθεί και φέρεται να καταστράφηκε στο υπόστεγο που βρισκόταν.<br /><br />Στην μεγάλης εμβέλεια διήμερη επίθεση χρησιμοποιήθηκαν διαφόρων ειδών πύραυλοι αλλά και πολλά drones-καμικάζι.<br /><br />Οι Ρώσοι έριξαν μεταξύ άλλων πυραύλους Iskander, Kinzhal, kalibr, Kh-101 και Kh-555.<br /><br />Την ίδια στιγμή οι μεμονωμένες μάχες στις πεδιάδες του Κουρσκ, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία συνεχίζονται, όπου πάνω από 12.000 Oυκρανοί εισέβαλαν στις 6 Αυγούστου.<br /><br />Επίσημα το ρωσικό ΥΠΑΜ δίνει στοιχεία για πάνω από 6 χιλιάδες νεκρούς Ουκρανούς και ξένους στρατιωτικούς.<br /><br />Πολλοί στη Ρωσία, μεταξύ άλλων και ο ανταποκριτής του OPEN στη Μόσχα, Θανάσης Αυγερινός, ανέσυραν από τη μνήμη τους την εξής δήλωση που ο Πούτιν είχε κάνει σε ανύποπτο χρόνο για τον πόλεμο:<br /><br />«Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα».<br /><br />Ξενοδοχείο γεμάτο “ξένους εκπαιδευτές” χτύπησαν οι Ρώσοι! Ήταν νατοϊκοί; <br /><br />Μια τοποθεσία οι διέμεναν «ξένοι εκπαιδευτές» των ουκρανικών Ε.Δ. χτυπήθηκε στο Krivoy Rog της Ουκρανίας.<br /><br />«Οι Ουκρανοί βοήθησαν συνολικά 15 αγγλόφωνα θύματα», δήλωσε στο Sputnik ο Ρώσος αξιωματούχος.<br /><br />Η κατάσταση της υγείας τους δεν έχει διευκρινιστεί.<br /><br />Οι ουκρανικές σελίδες δημοσιεύουν τα αποτελέσματα ενός χτυπήματος ρωσικού πυραύλου (κάποιοι λένε πως ήταν Iskander).<br /><br />Το κτίριο του ξενοδοχείου Aurora υπέστη βαρύτατες ζημιές. Οι ουκρανικές αρχές επιβεβαίωσαν το χτύπημα και είπαν ότι «τα νέα είναι άσχημα».<br /><br />Όπως μπορείτε να δείτε στα πλάνα, κυριολεκτικά το μισό κτίριο κατεδαφίστηκε.<br /><br />Κατά πληροφορίες δεν υπάρχουν «τραυματισμένοι άμαχοι», καθώς το χτύπημα ήταν «χειρουργικό» και εντάσσεται στο μπαράζ βομβαρδισμών της Ρωσίας για δεύτερη συνεχόμενη μέρα στην ουκρανική επικράτεια.<br /><br />Πολλά ουκρανικά ξενοδοχεία λειτουργούν ως βάση για την προσωρινή ή μόνιμη ανάπτυξη ξένων μαχητών και νατοϊκών αξιωματικών:<div><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: "Roboto Condensed", sans-serif; font-size: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1828292990701580607" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1828292990701580607&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwarnews247.gr%2Fwar-monitor%2Foukrania%2Fo-stoltenmpergk-sugkalei-ektaktws-to-sumboulio-nato-oukranias-h-rwsia-ktuphse-dutikous-ekpaideutes-kai-stoxous-se-148-perioxes-ths-oukranias%2F&sessionId=19ede7fd73fbff4f57386c7d6cef0e7590e860f9&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 697px; max-width: 100vw; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: "Roboto Condensed", sans-serif; font-size: 20px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; max-width: 100vw;"></p><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: "Roboto Condensed", sans-serif; font-size: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1828215445880770591" frameborder="0" id="twitter-widget-1" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-1&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1828215445880770591&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwarnews247.gr%2Fwar-monitor%2Foukrania%2Fo-stoltenmpergk-sugkalei-ektaktws-to-sumboulio-nato-oukranias-h-rwsia-ktuphse-dutikous-ekpaideutes-kai-stoxous-se-148-perioxes-ths-oukranias%2F&sessionId=19ede7fd73fbff4f57386c7d6cef0e7590e860f9&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 801px; max-width: 100vw; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div><div><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Στόλτενμπεργκ συγκαλεί εκτάκτως το Συμβούλιο NATO-Ουκρανίας: Η Ρωσία κτύπησε δυτικούς εκπαιδευτές και στόχους σε 148 περιοχές της Ουκρανίας

Ο γενικός γραμματέας του NATO Γενς Στόλτενμπεργκ συγκαλεί εκτάκτως το Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ουκρανίας κατόπιν αιτήματος του Κιέβου, γνωστοποίησε σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί εντελώς ξαφνικά ο Macron από γεράκι έγινε... ξεπουπουλιασμένο κοτόπουλο και ξέχασε τις απειλές προς τη Ρωσία;

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/6fc3f34556c44aaf08bfda24794bd95e_XL.jpg" width="730" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πριν από επτά μήνες ο Γάλλος πρόεδρος φερόταν έτοιμος να στείλει στρατό στην Ουκρανία - Τι συνέβη και ο Macron σταμάτησε τις πολεμικές ιαχές</span></h3>Τον Φεβρουάριο 2024, ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron προκάλεσε πραγματικό σοκ δημοσιοποιώντας την πρόθεσή του να αναπτύξει γαλλικά στρατεύματα στην Ουκρανία.<br />Αυτή η δήλωση έγινε δεκτή στη Δύση με ανάμεικτα συναισθήματα ενώ οι ΗΠΑ την επικρότησαν.<br />«Μία μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη έδειχνε ηγετικό ρόλο στην αναζωογόνηση της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης.<br />Μια αχτίδα ελπίδας διαπέρασε τα σύννεφα της Ουκρανίας καθώς οι Ευρωπαίοι θα αναλάμβαναν τώρα το βάρος της Αμερικής να σώσουν τη βασισμένη σε κανόνες τάξη στην αυλή τους» έγραφαν τότε τα φιλοουκρανικά μέσα.<br />Ωστόσο, σχεδόν τόσο απότομα όσο απείλησε με πόλεμο με τη Ρωσία, επίσης απότομα ο Macron εξαφανίστηκε από τα ραντάρ.<br />Όχι μόνο ξέχασε τη φιλοπολεμική του ρητορική αλλά απέτυχε και να παράσχει στην Ουκρανία πρόσθετη σημαντική στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη στο καθεστώς του Κιέβου, γράφει ο έγκυρος γεωπολιτικός αναλυτής Dylan Motin στο Responsible Statecraft.<br /><br />Όταν ήθελε να διαδραματίσει ρόλο μεσολαβητή<br /><br />Ο Macron τάσσεται υπέρ της σταθερής συμμαχίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά κατανοεί επίσης ότι τα συμφέροντα της Γαλλίας δεν ευθυγραμμίζονται πάντα με τις απόψεις της Ουάσιγκτον.<br />Όπως πολλοί Γάλλοι ηγέτες πριν από αυτόν, θέλει το Παρίσι να παίξει τον δικό του ρόλο προκειμένου να παραμείνει στην παγκόσμια σκηνή και να διατηρήσει τη δέσμευσή του με τη Ρωσία, την Κίνα και τον «Παγκόσμιο Νότο».<br />«Μαζί μου θα έρθει το τέλος της νεοσυντηρητικής ιδεολογίας που έχει εισαχθεί στη Γαλλία», δήλωσε κάποτε.<br />Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο Macron προσπάθησε να αναλάβει τον ρόλο του μεσολαβητή.<br />Πίστευε ότι είχε καλή προσωπική σχέση με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin.<br />Το 2017, είχε δεχθεί τον Ρώσο ηγέτη στο Παλάτι των Βερσαλλιών, μια σπάνια τιμή για έναν επισκέπτη αρχηγό κράτους.<br />Το 2019, ο Putin πήγε στο Φρούριο Brégançon, τον τόπο των γαλλικών προεδρικών διακοπών, κάτι που έδειχνε πως η σχέση είχε γίνει πιο προσωπική.<br />Ο ίδιος ο Macron επισκέφτηκε τον Putin στη Μόσχα στις αρχές Φεβρουαρίου 2022, λίγες εβδομάδες πριν από τη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.<br />Και την παραμονή της στρατιωτικής επιχείρησης, ο Macron πίστευε ότι απέτρεψε τον πόλεμο μετά από ένα τηλεφώνημα με το Κρεμλίνο.<br />Την επόμενη μέρα, ωστόσο, ο Putin τηλεφώνησε για να του πει ότι θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Donbass.<br />Παρόλα αυτά, εξακολουθούσε να απευθυνόταν στον Putin ένα μήνα αργότερα στον ενικό, ένα σημάδι φιλίας.<br />Τον Ιούνιο 2022, ο Macron προειδοποίησε τη Δύση ενάντια σε οποιονδήποτε στόχο να ταπεινώσει τη Ρωσία, φαινομενικά σε αντίθεση με τη σκληρή γραμμή του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον.<br /><br />Τι είχε αλλάξει;<br /><br />Πρώτον, η γαλλική εκτίμηση της ισορροπίας των δυνάμεων στο πεδίο της μάχης και η πιθανή τροχιά του πολέμου.<br />Μέχρι τα τέλη του 2023 και τις αρχές του 2024, οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ουκρανία θα συντριβόταν στρατιωτικά.<br />Η αποτυχημένη αντεπίθεση του καλοκαιριού του 2023 είχε καταστρέψει μερικές από τις καλύτερες μονάδες της Ουκρανίας, η Ρωσία ενισχυόταν με στρατιωτικό προσωπικό και αναπλήρωνε τις δυνάμεις της γρηγορότερα από το Κίεβο ενώ η δυτική υποστήριξη πιθανότατα δεν θα επέστρεφε ποτέ στα ύψη που έφτασε τους πρώτους μήνες του πολέμου.<br />Ως εκ τούτου, ελλείψει κάποιας δραματικής εξέλιξης των γεγονότων, η Δύση θα έπρεπε να αποδεχθεί μια αποφασιστική ρωσική νίκη.<br />Δεύτερον, ο Macron είχε στο ημερολόγιό του τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Ιουνίου. Όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν μια συντριπτική ήττα, καθώς ο Macron δεν είχε πολλά να δείξει στα επτά χρόνια της εξουσίας του.<br />Το εκτεταμένο πρόγραμμα οικονομικών μεταρρυθμίσεων που είχε φέρει μαζί του το 2017 είχε καθυστερήσει από τις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων το 2018, που ακολουθήθηκε από την πανδημία Covid-19.<br />Αν και επανεξελέγη το 2022, ο Macron δεν είχε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που απολάμβανε πριν και έτσι βρέθηκε αναγκασμένος να συμβιβαστεί με την αντιπολίτευση για να κυβερνήσει.<br />Χρειαζόταν κάτι για να κάνει προεκλογική εκστρατεία για τις ευρωεκλογές.<br />Συνέχισε να υπαινίσσεται την άμεση γαλλική εμπλοκή μέχρι τις 7 Ιουνίου, δύο ημέρες πριν από τις εκλογές.<br />Αλλά ήδη στα τέλη Ιουνίου, υποσχέθηκε ότι δεν θα έστελνε γαλλικά στρατεύματα στην Ουκρανία στο άμεσο μέλλον.<br />Μια τρίτη σκέψη ήταν η Γερμανία. Κατά τους πρώτους μήνες του πολέμου, το Βερολίνο είχε ανακοινώσει τόσο μια εκπληκτικά σκληρή στάση εναντίον της Ρωσίας όσο και μια ιστορική επένδυση στην άμυνά της, το Zeitenwende.<br />Το τελευταίο, ωστόσο, προκάλεσε ανησυχία στη Γαλλία, με ορισμένους στρατιωτικούς να ζητούν από τον Macron να μεταφέρει τις ανησυχίες τους για τον στρατιωτικό παροξυσμό της Γερμανίας.<br />Όπως το έθεσε κάποιος, «δεν μπορούμε να πούμε ότι ένας τρομερός γερμανικός στρατός ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις στη Γαλλία».<br /><br />Η γερμανική πανδώρα<br /><br />Το Παρίσι δεν θα μπορούσε να είναι αδιάφορο για μια Γερμανία που ξυπνά ξανά.<br />Σε αυτό το πλαίσιο, η απειλή επέμβασης του Macron τον Φεβρουάριο σχεδιάστηκε για να εξυπηρετήσει τρεις στόχους.<br />Ήλπιζε ότι μια σαφής απειλή άμεσης επέμβασης θα άλλαζε τους υπολογισμούς του Κρεμλίνου. Αντιμέτωπος με την προοπτική μιας άμεσης σύγκρουσης με μια χώρα του ΝΑΤΟ, ο Macron πίστευε ότι ο Putin θα ήταν πιο ανοιχτός στις διαπραγματεύσεις.<br />Στο εσωτερικό μέτωπο, ο Macron σκέφτηκε ότι η απειλή του θα μπορούσε να τον βοηθήσει να καθιερωθεί ως ο αποτελεσματικός ηγέτης της ΕΕ και της Δύσης ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα και να συσπειρωθούν όλοι γύρω του πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.<br />Τέλος, πίστευε ότι μια επιθετική στάση θα χρησιμεύσει επίσης για να εξουδετερώσει την πρόθεση της Γερμανίας για επανεξοπλιστεί, συμπεραίνει ο Motin.<br />Με τη Γαλλία επικεφαλής, το Βερολίνο θα ένιωθε λιγότερη ανάγκη να κινηθεί εντατικά στρατιωτικά εναντίον της Ρωσίας.<br />Υπό αυτή την άποψη, εάν η Γερμανία ήθελε να επιβληθεί πιο δυναμικά, θα ήταν υπό την ηγεσία του Παρισιού.<br />Ο Macron, ωστόσο, ποτέ δεν εννοούσε σοβαρά τα περί άμεσης επέμβασης στην Ουκρανία.<br />Αντίθετα, απλώς ήλπιζε ότι η έντονη ρητορική θα συγκρατούσε τον Putin.<br />Πράγματι, Γάλλοι αξιωματικοί προειδοποίησαν τον Macron ότι οι δυνάμεις τους δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τον πολύ μεγαλύτερο και σκληραγωγημένο στη μάχη ρωσικό στρατό ενώ μια μικρή εκστρατευτική δύναμη πιθανότατα θα αποδεκατιζόταν χωρίς να επιτύχει πολλά.<br />Πέρα από την Ουκρανία, ωστόσο, η ανάληψη του ρόλου του σωτήρα της Ευρώπης και του «Ελεύθερου Κόσμου» θα εξυπηρετούσε εκλογικούς σκοπούς και θα βοηθούσε να σφραγιστεί το κουτί του επανεξοπλισμού της γερμανικής Πανδώρας.<br /><br />Από γεράκι...ξεπουπουλιασμένο κοτόπουλο<br /><br />Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, ωστόσο, το κόμμα του Macron υπέστη καθίζηση.<br />Τον Ιούλιο, έχασε επίσης τις βουλευτικές εκλογές, αν και αυτή η ήττα ήταν λιγότερο σοβαρή από ό,τι αναμενόταν. Η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος είναι ξεκάθαρα αντίθετη στην αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία.<br />Ήδη βαθιά αντιδημοφιλής και απομονωμένος, ο Macron δεν θα είναι διατεθειμένος να ρισκάρει εκατοντάδες ζωές Γάλλων για έναν τόσο μακρινό πόλεμο που κανείς δεν θέλει.<br />Επίσης, η εξάντληση των Γερμανών και των Αμερικανών με τον πόλεμο έχει ήδη οδηγήσει σε απότομη μείωση της οικονομικής και στρατιωτικής υποστήριξης προς το Κίεβο.<br />Η Γαλλία έχει μέχρι στιγμής αποδειχθεί απρόθυμη να τους αντικαταστήσει.<br />Στο τέλος της ημέρας ο Macron πέτυχε ελάχιστα.<br />Ποτέ η Γαλλία δεν θα επιδιώξει μία απευθείας σύγκρουση με τη Ρωσία και ποτέ δεν θα αναλάβει ηγετικό ρόλο σε ένα μεγάλο εκστρατευτικό σώμα κατά της Ρωσίας.<br />Οι λόγοι, που έκαναν τον Macron …γεράκι, εξέλιπαν μόνο που τώρα ο Γάλλος πρόεδρος μοιάζει περισσότερο με ξεπουπουλιασμένο κοτόπουλο..<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Γιατί εντελώς ξαφνικά ο Macron από γεράκι έγινε... ξεπουπουλιασμένο κοτόπουλο και ξέχασε τις απειλές προς τη Ρωσία;

Πριν από επτά μήνες ο Γάλλος πρόεδρος φερόταν έτοιμος να στείλει στρατό στην Ουκρανία - Τι συνέβη και ο Macron σταμάτησε τις πολεμικές ιαχές...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανεπάρκεια ή τέχνασμα το εμπάργκο στην Τουρκία;

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/08/%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CF%84%CF%82-%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-scaled-1.jpg"><img height="360" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/08/%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CF%84%CF%82-%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-scaled-1.jpg" width="773" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Η προ ημερών επίσημη ένταξη στο Τουρκικό Ναυτικό του πρώτου υποβρυχίου κλάσης 214 (όμοιο με τα τέσσερα υπερσύγχρονα τύπου «Παπανικολής» που το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό άρχισε να παραλαμβάνει το 2010) προκαλεί προβληματισμό, αλλά δεν πρέπει να πυροδοτεί πανικό. Γιατί αφενός αποτελούσε αναμενόμενη εξέλιξη και αφετέρου το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, παρά την οικονομική στενότητα, έχει τη δυνατότητα της εκ νέου απόκτησης μεγαλύτερης ισχύος στους βυθούς του Αιγαίου και της Μεσογείου, αν γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις, στα επόμενα λίγα χρόνια.<br /><br />Ωστόσο, το δυσάρεστο γεγονός είναι ότι, σε διπλωματικό επίπεδο, κατέρρευσε η εξαγγελία του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη ότι θα έπειθε τους εταίρους στην Ε.Ε. -με πρώτη τη Γερμανία- για την επιβολή εμπάργκο στην Άγκυρα. Μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 16ης Οκτωβρίου 2020, ο κ. Μητσοτάκης εξέφραζε αισιοδοξία ότι ήταν ρεαλιστική μία «πρωτοβουλία ευρωπαϊκή ή σε επίπεδο κρατών-μελών που να μην επιτρέπουν πια την πώληση όπλων στην Τουρκία».<br /><br />Ουδείς νομιμοποιείται σε δίκη προθέσεων, αν ο Πρωθυπουργός ειλικρινά πίστευε ότι μπορούσε να στερήσει από τις αμυντικές βιομηχανίες-κολοσσούς της Ευρώπης τα κέρδη από τις πωλήσεις στην τουρκική αγορά (και τα πρόσθετα έσοδα από τις πωλήσεις αμερικανικών συστημάτων με εξαρτήματα ευρωπαϊκής κατασκευής) ή αν απλώς εκτόξευε -ένα ακόμη- επικοινωνιακό πυροτέχνημα.<br /><br />Στην πρώτη περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης θα ξεπερνούσε σε πολιτική αφέλεια τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη που προσδοκούσε, την άνοιξη του 2015, την αγορά ελληνικών ομολόγων από την Κίνα. Μέχρι που το Πεκίνο απάντησε «ευχαρίστως, αλλά μόνον αφού λύσετε τα προβλήματα με τους εταίρους σας στην Ευρωζώνη». Στη δεύτερη περίπτωση, της ενδεχόμενης απόπειρας παραπλάνησης της κοινής γνώμης, ο κ. Μητσοτάκης δεν θα τιμούσε την κεντροδεξιά παράταξη που πάντα κρατούσε τα θέματα εθνικής ασφάλειας μακριά από τους πειρασμούς της εσωτερικής κατανάλωσης.<br /><br />Ωστόσο, όποια από τις δύο ερμηνείες κι αν ισχύει (ίσως και ένα μίγμα τους), στο διπλωματικό παρασκήνιο ήταν γνωστό, από τις αρχές του 2021, ότι το Βερολίνο απέρριπτε, κατηγορηματικά, το πλήρες εμπάργκο ή και απλούς τομεακούς περιορισμούς. Ο τότε κυβερνητικός συνασπισμός της καγκελαρίου Αγκ. Μέρκελ ξόρκιζε κάθε πολιτικό ρίσκο που θα έθετε σε κίνδυνο τη στρατηγική επιλογή της αδιατάρακτης συνέχισης του διαλόγου Βερολίνου-Άγκυρας και, κατ’ επέκταση, των επαφών Ε.Ε.-Άγκυρας.<br /><br />Επιπλέον, ουδείς στην Καγκελαρία (ή και στην Bundestag) θα αποδεχόταν, σε περίπτωση ακύρωσης, την κατάπτωση γερμανικών κρατικών εγγυήσεων 5,4 δις ευρώ για την καθαυτή κατασκευή των έξι υποβρυχίων και την εξαγωγή τεχνογνωσίας από την ThyssenKrupp στα τουρκικά ναυπηγεία Golcuk.<br /><br />Το 2022, με το νέο συνασπισμό υπό τον καγκελάριο Ο. Σολτς, η ελληνική πλευρά απέτυχε να πείσει το Βερολίνο ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα των ΗΠΑ και της Γαλλίας που είχαν αναστείλει, προσωρινά, τις παραδόσεις αμυντικών συστημάτων στην Τουρκία ως μέσο πολιτικής πίεσης.<br /><br />Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, ο κ. Μητσοτάκης δεν έθεσε καν το -δικής του έμπνευσης- ζήτημα του εμπάργκο στις συνομιλίες με τον κ. Σολτς στο Μέγαρο Μαξίμου. Το δε 2023 αποδείχθηκε χειρότερο, καθώς Έλληνες διπλωμάτες διαπίστωσαν ότι μέχρι και το «φιλειρηνικό» Κόμμα των Πρασίνων πραγματοποίησε απόλυτη στροφή υπέρ των εξαγωγών όπλων προς την Τουρκία. Προφανώς, ακολουθώντας το παράδειγμα των κυβερνητικών του εταίρων: του SPD (παραδοσιακά υπέρ της Άγκυρας) και του FDP (πάγια κοινοβουλευτική στήριξη στη γερμανική αμυντική βιομηχανία).<br /><br />Το τρέχον έτος, με δεδομένη και τη συνέχιση του ελληνοτουρκικού διαλόγου, η Αθήνα αφαίρεσε το θέμα των υποβρυχίων από την ατζέντα με το Βερολίνο. Το περίεργο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση πράττει το ίδιο και ως προς την ενδεχόμενη πώληση μαχητικών Eurofighter στην Τουρκία. Αποδέχεται το σκεπτικό ότι οι συζητήσεις με την Άγκυρα, εκ μέρους της κατασκευάστριας κοινοπραξίας των Eurofighter, γίνονται με ευθύνη του βρετανικού σκέλους της. Αυτό είναι μεν αληθές, αλλά για την τελική απόφαση θα βαρύνει η γνώμη της Γερμανίας και απαιτείται ομοφωνία.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.<div><br /></div></div>

Ανεπάρκεια ή τέχνασμα το εμπάργκο στην Τουρκία;

Aλέξανδρος Τάρκας Η προ ημερών επίσημη ένταξη στο Τουρκικό Ναυτικό του πρώτου υποβρυχίου κλάσης 214 (όμοιο με τα τέσσερα υπερσύγχρονα τύπου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Από το «παράθυρο ευκαιρίας» της τέταρτης Belh@rra, στο κόψιμο του γόρδιου δεσμού για τις ΜΕΚΟ και τα νέα υποβρύχια.

<img height="374" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/08/240827223312_MEKO-127mm.jpeg" width="718" /><br /><br />Του <b>ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ </b><br />«Αν θα υπάρξουν άμεσες ανακοινώσεις κανείς μας δεν το ξέρει. Εμείς είμαστε εδώ για να δίνουμε λύσεις μέσα από τις προτάσεις μας.<br /><br />Η ανάγκη για την ενίσχυση με νέες μονάδες έχει γίνει κατανοητή. Πότε θα γίνουν ανακοινώσεις και ποια θα είναι η επικοινωνιακή διαχείριση, δεν είναι δική μας αρμοδιότητα.»<br /><br />Στρατιωτικές πηγές εμφανίζονται πεπεισμένες ότι το αμέσως επόμενο διάστημα «κάτι» θα ανακοινωθεί ως σύγχρονη προσθήκη στον στόλο.<br /><br />Επιπλέον, πηγές από το ναυτικό επιτελείο επισημαίνουν ότι περιμένουν να δουν τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί η πολιτική ηγεσία και η κυβέρνηση τις κινήσεις που αφορούν την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύς στο Αιγαίο και την Μεσόγειο.<br /><br />Μάλιστα τονίζουν ότι όλες οι εξηγήσεις που δόθηκαν πέραν από αναλυτικές, είναι και ιδιαίτερα πειστικές για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο στόλος συνεπεία της δημοσιονομικής κρίσης αλλά και της μετέπειτα αδιαφορίας και αναβλητικότητας πολιτικών αποφάσεων.<br /><br />Το θέμα της 4ης FDI βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του ναυτικού επιτελείου, διότι όπως λένε οι ίδιες πηγές, πρώτον η Αθήνα θέλει να εκμεταλλευτεί το παράθυρο ευκαιρίας που έχει ανοιχτεί, παρά το γεγονός ότι το δικαίωμα προαίρεσης έχει παρέλθει.<br /><br />Και δεύτερον θα συμπληρωθεί ένας ικανός αριθμός ψηφιακών κύριων μονάδων που είναι άκρως απαραίτητες στην αντιμετώπιση σύγχρονων και ασύμμετρων απειλών, οι οποίες αναδύονται ολοένα πιο συχνά στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Οι Γάλλοι άλλωστε, επισημαίνεται, ότι έχουν δείξει συνέπεια, τόσο στην κατασκευή, όσο και στην ανάπτυξη συστημάτων που έχει ζητήσει το πολεμικό ναυτικό και που το ίδιο το Marine Nationale θέλει και για τις δικές του μονάδες.<div><br />Οι ΜΕΚΟ<br /><br />Στο θέμα των τεσσάρων φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ, επικρατεί εκ νέου ένα θολό τοπίο, παρά το γεγονός ότι από το ναυτικό επιτελείο τονίζεται ότι είναι στο τελικό στάδιο η επεξεργασία του τρόπου λύσης του «γόρδιου δεσμού» που έχει δημιουργηθεί σε νομικό επίπεδο.<br /><br />FDI και φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ εφόσον ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός τους θεωρούνται η βάση για το μέλλον του στόλου, η οποία ενδεχομένως θα ενισχυθεί είτε με κάποιον τύπο κορβετών από εκείνες των «μνηστήρων» ή από τις ευρωκορβέτες.<br /><br />Σημαντική παράμετρος για το μέλλον του στόλου παραμένουν τα ναυπηγεία και ο έλεγχος που αναμένεται να γίνει από τις αρμόδιες αρχές το 2025.<br /><br />Αν εκεί δεν υπάρξουν οι επενδύσεις που απαιτούνται ώστε να ληφθούν οι πιστοποιήσεις, τότε τα δεδομένα για το πολεμικό ναυτικό και την Ελλάδα θα παραμείνουν σε καθεστώς «πελάτη», ενώ ακόμη και συμπαραγωγή να υπάρξει αυτή θεωρείται σε πολλά σημεία αμφίβολη.</div><div><br />Τα υποβρύχια<br /><br />Τα υποβρύχια που θεωρείται ένα πρόγραμμα σταθμός είναι η νεότερη προσπάθεια του ναυτικού επιτελείου για να παροπλίσει μονάδες οι οποίες ενδεχομένως έχουν τόσα χρόνια στο σκαρί τους που θα είχαν λάβει μέρος σε επιχειρήσεις στην Κύπρο.<br /><br />Το ναυτικό έχει ζητήσει τεχνικά χαρακτηριστικά υποβρυχίων από τουλάχιστον τρεις διαφορετικές εταιρείες για να εξεταστούν από τη Διεύθυνση εξοπλισμών.<br /><br />Πληροφορίες από στρατιωτικές πηγές επισημαίνουν ότι σε καμία περίπτωση οι συνομιλίες δεν έχουν υπεισέλθει σε συζητήσεις<br />κατασκευής, τιμών, διαμόρφωσης, υποσκευαστικό έργο κ.ο.κ.<br /><br />Με άλλα λόγια το πρόγραμμα ενίσχυσης της Διεύθυνσης υποβρυχίων είναι σε «εμβρυϊκό» στάδιο, αλλά η σημαντική παράμετρος είναι ότι γίνεται αποδεκτό ως άμεση ανάγκη του στόλου.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση το ναυτικό έχει ενημερώσει ότι από την συμφωνία και την υπογραφή της σύμβασης για τέσσερα ή έξι υποβρύχια έως την παράδοση του πρώτου απαιτούνται από οκτώ έως δέκα έτη.<br /><br />Πάντως, παρά τις θετικές ενδείξεις δεν είναι λίγοι και εκείνοι στο ναυτικό που συνεχίζουν και κρατούν «μικρό καλάθι» και όπως λένε οι ίδιοι θα πεισθούν ότι κάτι κινείται μόνο αν ακούσουν τις ανακοινώσεις που θα βγάλουν από τον υπέρ δεκαετή βάλτο τον στόλο.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Από το «παράθυρο ευκαιρίας» της τέταρτης Belh@rra, στο κόψιμο του γόρδιου δεσμού για τις ΜΕΚΟ και τα νέα υποβρύχια.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ  «Αν θα υπάρξουν άμεσες ανακοινώσεις κανείς μας δεν το ξέρει. Εμείς είμαστε εδώ για να δίνουμε λύσεις μέσα από τις προτάσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι 2 ορκισμένοι εχθροί που κρατούν το κλειδί για τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα. Τι επιδιώκουν Νετανιάχου και Σινουάρ.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-08/cnn-arthrou.jpg?itok=zF3ksWqm" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-08/cnn-arthrou.jpg?itok=zF3ksWqm" width="697" /></a></div><div><br /></div>Οι δύο άνδρες είναι ορκισμένοι εχθροί, σκληροί διαπραγματευτές και το αποτέλεσμα των συνομιλιών θα διαμορφώσει την πολιτική τους κληρονομιά<br /><br />Οι τελευταίες προσπάθειες για επίτευξη συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα για τον τερματισμό του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς και την απελευθέρωση των ομήρων απαιτεί τις υπογραφές δύο ανδρών: του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπένιαμιν Νετανιάχου και του ηγέτη της Χαμάς, Γιάχια Σινουάρ.<br /><br />Οι δύο άνδρες είναι ορκισμένοι εχθροί, σκληροί διαπραγματευτές και γνωρίζουν ότι το αποτέλεσμα των συνομιλιών θα διαμορφώσει την πολιτική τους κληρονομιά. Στην περίπτωση του Σινουάρ, σημειώνει το Associated Press, θα μπορούσε να σημαίνει ζωή ή θάνατο.<br /><br />Και οι δύο έχουν ισχυρά κίνητρα για να τερματίσουν τον πόλεμο, αλλά μπορεί επίσης να πιστεύουν ότι θα κερδίσουν αν αντέξουν λίγο περισσότερο και ότι ο πόλεμος είναι προτιμότερος από μια συμφωνία που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις τους.<br /><br />Ακολουθεί μια ματιά στους δύο ηγέτες και τους περιορισμούς που αντιμετωπίζουν.<br /><br />Ο Νετανιάχου έχει υποσχεθεί «απόλυτη νίκη» επί της Χαμάς και την επιστροφή όλων των ομήρων που κρατούνται στη Γάζα — στόχοι που πολλοί πιστεύουν ότι είναι ασυμβίβαστοι.<br /><br />Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός δέχτηκε τρομερή πίεση από τις οικογένειες των ομήρων και μεγάλο μέρος των Ισραηλινών να κάνει συμφωνία που θα επιτρέψει την επιστροφή τους, ακόμα κι αν πρέπει να τερματιστεί η προσπάθεια καταστροφής της Χαμάς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν παράσχει βασική στρατιωτική βοήθεια και διπλωματική υποστήριξη στο Ισραήλ, πιέζουν επίσης για την επίτευξη συμφωνίας.<br /><br />Ωστόσο, ο κυβερνητικός συνασπισμός του Νετανιάχου βασίζεται σε ακροδεξιούς υπουργούς που θέλουν να καταλάβουν μόνιμα τη Γάζα και έχουν απειλήσει να ρίξουν την κυβέρνηση εάν προβεί σε παραχωρήσεις. Η εξέλιξη αυτή θα οδηγούσε σε πρόωρες εκλογές και σε απώλεια της εξουσίας του Νετανιάχου σε μια περίοδο που δικάζεται για διαφθορά.<br /><br />Θα επισπεύσει επίσης έναν ευρύτερο απολογισμό των αποτυχιών ασφαλείας που οδήγησαν στην επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, κατά την οποία μαχητές υπό την ηγεσία της Χαμάς σκότωσαν περίπου 1.200 ανθρώπους στο νότιο Ισραήλ, κυρίως αμάχους, και απήγαγαν περίπου 250 άλλους. Ο Νετανιάχου έχει απορρίψει εκκλήσεις για κυβερνητική έρευνα μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος.<br /><br />Όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος, τόσο πιο πιθανό είναι το Ισραήλ να πετύχει μία πιθανή νίκη - τη δολοφονία του Σινουάρ, τη διάσωση περισσότερων ομήρων – γεγονός που θα επέτρεπε στον Νετανιάχου να καλυτερέψει την πολιτική του θέση. Ωστόσο, ενέχει κινδύνους, καθώς ο αριθμός των στρατιωτών που σκοτώνονται στο πεδίο αυξάνεται σχεδόν καθημερινά και το Ισραήλ απομονώνεται ολοένα και περισσότερο διπλωματικά λόγω των απωλειών μεταξύ των αμάχων Παλαιστινίων.<br /><br />Ο Νετανιάχου συγκρούστηκε με τον υπουργό Άμυνας του για το τέλος του πολέμου. Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης βρίθουν αναφορών περί ανώτερων αξιωματούχων ασφαλείας που εκφράζουν την απογοήτευσή τους για τον Νετανιάχου και ειδικά για την επιμονή του για διαρκή έλεγχο των δύο στρατηγικών διαδρόμων στη Γάζα . Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τον κατηγορήσουν ότι σαμποτάρει τις συνομιλίες.<br /><br />Τόσο το Ισραήλ όσο και η Χαμάς λένε ότι έχουν αποδεχτεί διαφορετικές εκδοχές της πρότασης κατάπαυσης του πυρός που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ κατ' αρχήν, ενώ προτείνουν αλλαγές και κατηγορούν την άλλη πλευρά για απαράδεκτες απαιτήσεις.<br /><br />Ο Yohanan Plesner, επικεφαλής του Ισραηλινού Ινστιτούτου Δημοκρατίας, χαρακτήρισε ως δικαιολογημένο τον θυμό που στρέφεται εναντίον του Νετανιάχου στον τοπικό Τύπο και μεταξύ των τμημάτων της ισραηλινής κοινωνίας, αλλά τόνισε ότι ο Σινουάρ έφερε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για το αδιέξοδο επειδή είχε δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον να συμβιβαστεί. <br /><br />«Αν βλέπαμε ότι ο Σινουάρ προσέγγιζε σοβαρά την επίτευξη συμφωνίας, αυτό θα ανάγκαζε το Ισραήλ και τον Νετανιάχου να αποκαλύψουν τα χαρτιά τους», είπε ο Plesner. Η τρέχουσα κατάσταση είναι «σχεδόν σαν να διαπραγματεύεται κανείς με τον εαυτό του».<div><br />Τι επιδιώκει ο Σινουάρ<br /><br />Ο Σινουάρ θέλει να τερματίσει τον πόλεμο, αλλά με τους δικούς του όρους του.<br /><br />Ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα έχει σκοτώσει πάνω από 40.000 ανθρώπους, σύμφωνα με τοπικούς αξιωματούχους υγείας, εκτόπισε το 90% του πληθυσμού της Γάζας και κατέστρεψε τις πόλεις της. Η Χαμάς έχει χάσει χιλιάδες μαχητές και μεγάλο μέρος της μαχητικής της υποδομής.<br /><br />Το μόνο διαπραγματευτικό χαρτί του Σινουάρ είναι οι περίπου 110 όμηροι που κρατούνται ακόμα στη Γάζα, το ένα τρίτο των οποίων πιστεύεται ότι είναι νεκροί. Και χρειάζεται πολύ περισσότερα από μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός για να παρουσιάσει μία συμφωνία ως νίκη.<br /><br />Αυτό ξεκινά με τις διαβεβαιώσεις ότι το Ισραήλ δεν θα ξαναρχίσει τον πόλεμο μόλις ελευθερωθούν ορισμένοι ή όλοι οι όμηροι. Χρειάζεται επίσης να αποσυρθεί το Ισραήλ από όλη τη Γάζα για να διασφαλίσει ότι ο μόνιμος αντίκτυπος της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου δεν είναι μια μόνιμη εκ νέου κατάληψη του εδάφους. Η απελευθέρωση Παλαιστίνιων κρατουμένων υψηλού προφίλ ως μέρος μιας συμφωνίας είναι μια ιερή υπόθεση για τον Σινουάρ, ο οποίος ήταν και ο ίδιος κρατούμενος επί μακρόν που αφέθηκε ελεύθερος σε ανταλλαγή. Παράλληλα, χρειάζεται διαβεβαιώσεις ότι οι Παλαιστίνιοι θα μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να τα ανοικοδομήσουν.<br /><br />«Ο Σινουάρ ενδιαφέρεται πολύ για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, τόσο για την κατάπαυση του πυρός όσο και για την ανταλλαγή αιχμαλώτων, γιατί και στις δύο περιπτώσεις, θα έχει βγει νικητής», δήλωσε ο Nabih Awada, Λιβανέζος πολιτικός αναλυτής και πρώην μαχητής που πέρασε χρόνια σε μια ισραηλινή φυλακή με τον Σινουάρ.<br /><br />Η απόσυρση από τις συνομιλίες ενέχει κινδύνους για τον Σινουάρ καθώς περισσότεροι όμηροι είναι πιθανό να πεθάνουν ή να διασωθούν όσο ο πόλεμος συνεχίζεται. Ο θάνατος, η καταστροφή και οι κακουχίες στη Γάζα θα συνεχιστούν και θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν τη δυσαρέσκεια των Παλαιστινίων κατά της Χαμάς, με πολιτικές επιπτώσεις.<br /><br />Ο ίδιος ο Σινουάρ, ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των πιο καταζητούμενων του Ισραήλ, θα μπορούσε να χάσει της ζωή του. Ωστόσο, με δεδομένη την ιδεολογία της Χαμάς, μπορεί να αισθάνεται ότι αυτή η εξέλιξη είναι αναπόφευκτη - και προτιμότερη από μια συμφωνία που μοιάζει με ήττα.</div><div><br />Μπορεί να βοηθήσει οποιαδήποτε εξωτερική πίεση<br /><br />Η Αίγυπτος και το Κατάρ είναι οι βασικοί μεσολαβητές με τη Χαμάς, αλλά η επιρροή τους είναι περιορισμένη.<br /><br />Οποιαδήποτε πίεση ασκηθεί στην εξόριστη ηγεσία της Χαμάς είναι απίθανο να έχει μεγάλο αντίκτυπο στον Σινουάρ, ο οποίος διορίστηκε γενικός αρχηγός της Χαμάς μετά τη δολοφονία του Ισμαήλ Χανίγια στο Ιράν . Ο Σινουάρ πιστεύεται ότι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 10 μηνών ζώντας σε σήραγγες κάτω από τη Γάζα και δεν είναι σαφές πόση επαφή έχει με τον έξω κόσμο.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν κρίσιμη στρατιωτική υποστήριξη στο Ισραήλ καθ' όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης και το έχουν θωρακίσει από τις διεθνείς εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός. Νωρίτερα φέτος, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν διέκοψε μια αποστολή εκατοντάδων βομβών 2.000 λιβρών (900 κιλών) για να πιέσει το Ισραήλ να μην εισβάλει στη νότια πόλη Ράφα – κάτι που έκανε ούτως ή άλλως.<br /><br />Η προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ θα μπορούσαν επίσης να αμβλύνουν την αμερικανική πίεση. Ο Μπάιντεν έχει δείξει ελάχιστη διάθεση να πιέσει τον Νετανιάχου και η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις δεν έχει προσφέρει συγκεκριμένες αλλαγές πολιτικής. Από την πλευρά του, ο Ντόναλντ Τραμπ προέτρεψε το Ισραήλ να ολοκληρώσει την επίθεσή του, αλλά πιθανότατα θα ήταν ακόμη πιο ευνοϊκός προς τον Νετανιάχου, όπως ήταν και κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.<br /><br />Οποιοδήποτε εμπάργκο όπλων των ΗΠΑ είναι λιγότερο πιθανό όσο το Ισραήλ αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο αντιποίνων από το Ιράν για τη δολοφονία του Χανίγια. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διοχετεύσει στρατιωτικά μέσα στην περιοχή, αφαιρώντας μέρος της πίεσης από το Ισραήλ.<br /><br />Ο Σινουάρ ίσως ήλπιζε ότι οι στοχευμένες δολοφονίες του Χανίγια και ενός ανώτατου διοικητή της Χεζμπολάχ τον περασμένο μήνα θα διεύρυναν τον πόλεμο, αλλά αυτό φαίνεται λιγότερο πιθανό, με το Ισραήλ και τη Χεζμπολάχ να αποκλιμακώνουν την κατάσταση μετά από έντονη ανταλλαγή πυρών το Σαββατοκύριακο.<br /><br />Οι συνομιλίες για την κατάπαυση του πυρός συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια.<br /><br />Οι διαμεσολαβητές πέρασαν τις τελευταίες εβδομάδες προσπαθώντας να καταλήξουν σε μια πρόταση που θα γεφυρώνει τις διαφορές των δύο πλευρών και η οποία δεν έχει υποβληθεί ακόμη στον Σινουάρ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι 2 ορκισμένοι εχθροί που κρατούν το κλειδί για τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα. Τι επιδιώκουν Νετανιάχου και Σινουάρ.

Οι δύο άνδρες είναι ορκισμένοι εχθροί, σκληροί διαπραγματευτές και το αποτέλεσμα των συνομιλιών θα διαμορφώσει την πολιτική τους κληρονομιά ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Επιστρέφουν πίσω»! Τελείωσε η ουκρανική προέλαση στο Κουρσκ-Τώρα προελαύνουν μόνο οι Ρώσοι.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-08/%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%BF%2024.jpg?itok=gdfs7vXA" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-08/%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%BF%2024.jpg?itok=gdfs7vXA" width="717" /></a></div><div><br /></div>Από ότι φαίνεται μετά την συμπλήρωση 3 εβδομάδων μαχών, η ουκρανική επιθετική επιχείρηση στο Κουρσκ συνεχίζεται με ήπιο ρυθμό αφού οι Ουκρανοί δεν μπορούν να προελαύσουν περαιτέρω<br /><br />Ηαιφνιδιαστική επίθεση της Ουκρανίας στην ρωσική περιφέρεια του Κουρσκ ξεκίνησε τρεις εβδομάδες νωρίτερα, συγκεκριμένα στις 6 Αυγούστου φέτος. Οι ουκρανικές δυνάμεις αν και αρχικά κατάφεραν να σημειώσουν ταχεία πρόοδο στο ρωσικό έδαφος, σήμερα σταδιακά οπισθοχωρούν προς την πατρίδα τους.<br /><br /><div>Ο ουκρανικός στρατός κατέλαβε την πόλη Ματβίιβκα (Matveevka ή Matviivka) και αυτήν την στιγμή επιχειρεί δυτικά του οικισμού Νετσάγιεφ (Nechaev). Αυτό τουλάχιστον αποκάλυψε το ουκρανικό Κέντρο Αμυντικών Στρατηγικών (CDS) στην νεότερη ενημέρωσή του.<br /><br />Παράλληλα, οι ρωσικές δυνάμεις αναχαίτισαν ουκρανικές επιθέσεις κοντά στην Κομάροβκα (Komarovka), ενώ η 810η Μεμονωμένη Ταξιαρχία Πεζοναυτών του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας και η 11η Μεμονωμένη Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία Εφόδου αντεπιτέθηκαν στην περιοχή Πλέκοβο-Μπόρκι-Σπάλνογιε (Plekhovo-Borki-Spalnoe).<br /><br />Οι μάχες συνεχίζονται στις περιοχές των οικισμών Ογκλόβκα (Olgovka) και Κρεμιάνογιε (Kremyanoe), όπως επίσης και κοντά στα χωριά Μάλα Λόκνιγα (Mala Loknya) και Μπόρκι (Borki).<br /><br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1828255901301543408" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1828255901301543408&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7261154_epistrefoyn-piso-teleiose-i-oykraniki-proelasi-sto-koyrsk-tora&sessionId=10838d4942e1864da0ca7361ad488c67601bb24a&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 1350px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div>Ανακοίνωση Σίρσκι για το Κουρσκ<br /><br />Πολύ πρόσφατα, ο ανώτατος διοικητής των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Αλεξάντερ Σίρσκι, ανακοίνωσε πως τα στρατεύματά του κατέλαβαν περίπου 100 οικισμούς και 1.300 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης στο ρωσικό Κουρσκ. Παράλληλα, ο Σίρσκι τόνισε πως αιχμαλωτίστηκαν 600 Ρώσοι στρατιώτες κατά την διάρκεια της επιχείρησης.<br /><br />«Μέχρι σήμερα συνεχίζουμε να σημειώνουμε πρόοδο» στο Κουρσκ, είπε ο Σίρσκι σε δημοσιογράφους εχθές Τρίτη 27 Αυγούστου. <br /><br />«Η Ρωσία απομακρύνει τα στρατεύματά της από κάποιες περιοχές και έχει ήδη συγκεντρώσει μία ομάδα σχεδόν 30.000 αντρών. Αυτό το νούμερο συνεχώς αυξάνεται» πρόσθεσε ο Ουκρανός στρατηγός. «Παρά το γεγονός αυτό, ο εχθρός προσπαθεί να μην αποσύρει μονάδες του από άλλες περιοχές. Αντίθετα, εντείνει τις προσπάθειές του στον τομέα του Ποκρόβσκ. Και εμείς συγκεντρώνουμε τις κύριες δυνάμεις μας σε αυτήν την περιοχή».<br /><br />Τι Λέει το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας<br /><br />Το ρωσικό υπουργείο άμυνας από την πλευρά του ανακοίνωσε πως οι μονάδες του απώθησαν αρκετές ουκρανικές επιθέσεις στην κατεύθυνση του Κουρσκ.<br /><br />Παράλληλα, ρωσικά μέσα αναφέρουν πως τα ουκρανικά στρατεύματα προσπαθούν να διεισδύσουν και στην επικράτεια μίας άλλης ρωσικής συνοριακής περιφέρειας, της περιφέρειας του Μπέλγκοροντ. <br /><br />«Σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο άμυνας, η κατάσταση στα σύνορα παραμένει δύσκολη αλλά είναι υπό έλεγχο. Ο στρατός μας εργάζεται πυρετωδώς. Σας παρακαλούμε να μείνετε ψύχραιμοι και να εμπιστεύεστε μόνο τις επίσημες πηγές μας για πληροφορίες» ανέφερε ο κυβερνήτης του Μπέλγκοροντ Βιάτσεσλαβ Γκλάντκοφ στο Telegram.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Επιστρέφουν πίσω»! Τελείωσε η ουκρανική προέλαση στο Κουρσκ-Τώρα προελαύνουν μόνο οι Ρώσοι.

Από ότι φαίνεται μετά την συμπλήρωση 3 εβδομάδων μαχών, η ουκρανική επιθετική επιχείρηση στο Κουρσκ συνεχίζεται με ήπιο ρυθμό αφού οι Ουκραν...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο μας λείπει ένας σημερινός Ελευθέριος Βενιζέλος.

<img height="388" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/08/Venizelos-El-825x500.jpg" width="728" /><div><br /></div><div><b>ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ ΚΡΙΝΙΩ</b></div><div>Εύκολα αντιλαμβάνεται όποιος παρακολουθεί τα πολιτικά τεκταινόμενα στη χώρα μας, το πόσο σημαντικός θα ήταν ένας πολιτικός του διαμετρήματος του Ελευθερίου Βενιζέλου για τη σημερινή Ελλάδα.<br /><br />Ο θριαμβευτής της ”Συνθήκης των Σεβρών” (1920), διαμορφωτής των σημερινών μας συνόρων δια της Συνθήκης της Λωζάνης (1923) και επτά φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας διαλειμματικά, από το 1910 έως το 1920. Είναι κάποιες ιστορικές φυσιογνωμίες που διστάζεις να τις αγγίξεις κριτικά, ελεγκτικά, από σεβασμό στον χρόνο που τις σεβάστηκε. Τις σεβάστηκε γιατί έγιναν ένα με την ιστορία του τόπου μας και, παρά τα λάθη τους, συμπαρέσυραν στην αέναη ροή του εποχές και γενιές Ελλήνων που ταξίδευαν μέσα σ’ αυτόν με βάση τη συλλογική συνείδηση και μνήμη.<br /><br />Μια τέτοια φυσιογνωμία ήταν ο ”επαναστάτης του Θερίσου” (1905), ο στοχαστής-μεταφραστής της ιστορίας του Θουκυδίδη και οραματιστής της Μεγάλης Ελλάδας των αρχών του 20ου αιώνα, ο πολιτικός και διπλωμάτης Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο εισηγητής του ”πολιτικού ρεαλισμού” στην προσέγγιση των διεθνών σχέσεων (βλ. επιστολή-πρότασή του για απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στον Μουσταφά Κεμάλ), ο οποίος πέρασε στην ιστορία σαν δημιουργός του κόμματος των Φιλελευθέρων και εκφραστής της Δημοκρατικής Παράταξης, αν και ήταν εθνικιστής -”μεγαλοϊδεάτης”.<br /><br />Ο Βενιζέλος ήταν ξεκάθαρα φιλοδυτικός πολιτικός (θαυμαστής της αγγλικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έστω και υπό τον μανδύα της αποικιοκρατικής εξουσίας). Πολιτικός που είχε πειστεί από νωρίς στην ανάγκη πρόσδεσης της Ελλάδας σε μια ισχυρή, παγκόσμια δύναμη. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εκσυγχρονιστής-μεταρρυθμιστής της εποχής του (βλ. συνταγματικές και νομοθετικές μεταρρυθμίσεις του από το 1911 μέχρι το 1915), αν και διατήρησε ως το τέλος της ζωής του την πίστη του στη ”συμβατική” παράδοση, τη νοοτροπία και την Ορθοδοξία.<br /><br />Υπήρξε, αναμφισβήτητα, μεγάλος πολιτικός (”γίγας της πολιτικής” κατ’ άλλους), αλλά δεν απέφυγε τα λάθη, κάποια από τα οποία στοίχειωσαν για πολλά χρόνια την πολιτική σκηνή του τόπου μας. Λάθη όπως αυτό της πρόκλησης Εθνικού Διχασμού (1915-1922) με συνευθύνη των Ανακτόρων. Εθνικού Διχασμού που χώρισε τους Έλληνες σε ”Βενιζελικούς” και ”Βασιλικούς” (τη στιγμή που η πατρίδα τους ήθελε όλους ενωμένους), με αφορμή τη διαφωνία του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α’ για το αν η Ελλάδα έπρεπε να συμπαραταχθεί στο πλευρό της Αντάντ κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-’18)…<br /><br />Λάθη όπως η απόφασή του να στείλει τον ελληνικό στρατό στη Σμύρνη, αν και ήταν μεγάλος ο πειρασμός της νεκρανάστασης του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Της νεκρανάστασης του οράματος της Iωνίας και της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων με τη συγκατάθεση των Συμμάχων.<br /><br />Βενιζέλος και Μικρά Ασία<br /><br />Ήταν όνειρο εκατομμυρίων Ελλήνων, που πληρώθηκε τελικά με κρουνούς αίματος και την οριστική ματαίωση της Μεγάλης Ιδέας. Ο Βενιζέλος, αν και διορατικός, πήρε το ρίσκο να μην υποχωρήσει μπροστά στις δυσκολίες και να αποφασίσει την ελληνική στρατιωτική απόβαση στη Σμύρνη (15 Μαῒου 1919) – ”με απόφαση του Ανωτάτου Συμμαχικού Συμβουλίου των νικητών συμμάχων του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ως εφαρμογή της συνθήκης του Μούδρου” (Λήμνος- Οκτώβριος 1918 – μεταξύ Συμμάχων-Τουρκίας, με την οποία έληγε επισήμως ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, 1914-’18).<br /><br />Και το έκανε όχι από παρορμητισμό ή για λόγους αυτοπροβολής και… ”μαξιμαλιστικής υπεροψίας” γιατί ”ήταν ιμπεριαλιστής” (όπως αποφαίνονται οι ιστορικοί του ΚΚΕ), αλλά γιατί ήθελε να αποσοβήσει τον κίνδυνο διάλυσης του ελληνικού μικρασιατικού πολιτισμού (ηλικίας δυόμισι χιλιάδων χρόνων και βάλε), και του ενάμιση εκατομμυρίου Ελλήνων που ζούσαν εκεί και προόδευαν στην μικρασιατική γη. Έπειτα, όταν ο Βενιζέλος αποδέχτηκε το 1919 την πρόταση των συµµάχων µας να αποστείλει στρατό στη Σµύρνη, το έκανε γιατί το θεωρούσε επιβεβλημένο λόγω των ανηλεών διωγμών που υφίσταντο από τους Νεότουρκους οι Έλληνες της Δυτικής Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης το 1914. Διωγμών που ανάγκασαν την άνοιξη εκείνης της χρονιάς 150.000-200.000 ομογενείς μας να καταφύγουν ως πρόσφυγες στην ελληνική επικράτεια και να κατακλύσουν τη Μυτιλήνη, τη Χίο και τη Θεσσαλονίκη.<br /><br />Υπολόγιζε όμως ότι θα στήριζαν μέχρι τέλος την Ελλάδα (απέναντι στις τουρκικές αντιδράσεις) η Αγγλία και η Γαλλία, πολύ περισσότερο όταν ο ίδιος ο Βενιζέλος έχαιρε της εκτίμησης του Άγγλου πρωθυπουργού Λόιντ Τζώρτζ, αν και ο υπουργός Εξωτερικών του Άρθουρ Μπάλφουρ και ο υπουργός Στρατιωτικών Ουίνστον Τσώρτσιλ δεν έδειχναν τον ίδιο ενθουσιασμό για το θέμα αυτό… Ούτε που πέρασε από το μυαλό του Έλληνα πρωθυπουργού, τότε, ότι υπήρχε πιθανότητα να µην επανεκλεγεί ένα χρόνο μετά ούτε καν βουλευτής στις μοιραίες για εκείνον εκλογές του Νοεμβρίου του ’20, κατά την διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας.<br /><br />Ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι (αντιβενιζελικές κυβερνήσεις Ράλλη και Γούναρη) θα κέρδιζαν τις εκλογές και το δημοψήφισμα φέρνοντας πίσω τον γερμανόφιλο βασιλιά που ήταν κόκκινο πανί για τους συμμάχους της ΑΝΤΆΝΤ (παλινόρθωση Κωνσταντίνου Α’ με νόθο δημοψήφισμα: 98% ΝΑΙ στην επιστροφή του, που οδήγησε στην κορύφωση του Εθνικού Διχασμού). Κι ότι δεν θα είχαν οι διάδοχοί του τις δυνατότητες να διαπραγµατευτούν και να φέρουν εις πέρας αισίως την εκστρατεία του ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία μετά την αλλαγή στάσης των Συμμάχων.<br />Διορατικός αλλά όχι μάντης<br /><br />Ήταν διορατικός πρωθυπουργός ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αλλά όχι μάντης για να τα προβλέψει αυτά. Ενδέχεται όμως να παρασύρθηκε απ’ την περίσσια αυτοπεποίθηση που είχε για τον εαυτό του λόγω της ικανότητάς του να συµβιβάζεται και να προσαρµόζεται µε τις συνθήκες, έστω κι αν δεν ήταν ο ίδιος στο τιµόνι της χώρας του. Κάτι που δεν λαμβάνεται υπόψη, επίσης, είναι ότι ο Βενιζέλος έτρεφε ελπίδες για σύμπραξη Ελλάδας-Αρμενίας και δημιουργία Ποντοαρμενικής Ομοσπονδίας λόγω των προσδοκιών που του δημιούργησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις στο θέμα αυτό. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για μη διορατικότητα, όταν η Αμερική άλλαξε αιφνιδιαστικά στάση στο θέμα της Αρμενίας…<br /><br />Εκ των υστέρων βέβαια, όπως αποδείχθηκε, η ελληνική παρουσία – μετά την απόβαση στη Σμύρνη του Ελληνικού Στρατού το ’19 – θα ήταν πολύ δύσκολο να επιζήσει στο μικρασιατικό έδαφος δεδομένης της εκτίναξης στα ύψη του εθνικισμού των Νεοτούρκων του Κεμάλ. Του Κεμάλ ο οποίος, με τις πλάτες των Μπολσεβίκων και των Συμμάχων, έκανε πράξη το σχέδιό του για κάθαρση (που εξελίχθηκε σε γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού: 1914-’22/23) δια των εξοντωτικών διώξεων (εγκληματικών επιχειρήσεων) και της φυσικής τους εξόντωσης (εύσχημες εκκαθαρίσεις και ανηλεείς σφαγές).<br /><br />Ας σημειωθεί ότι το σχέδιο εξόντωσης των αλλοθρήσκων απ’ την Μικρά Ασία είχε αποφασιστεί απ’ τους Τούρκους επίσημα μετά την ανακωχή του Μούδρου το ’18 (αν και οι γενοκτονίες είχαν τεθεί σε εφαρμογή απ’ το 1914). Ανακωχή που έγινε αιτία για τη συγκρότηση τουρκικών Συλλόγων με σκοπό τον εθνικό αγώνα τους για προάσπιση των δικαιωμάτων και της γης τους (Müdafa-i Hukuk) έναντι των Αρμενίων και των Ελλήνων. Ας σημειωθεί, επίσης, ότι ο Μουσταφά Κεμάλ είχε τις πλάτες της Γερμανίας στα γενοκτονικά σχέδιά του.</div><div><br />Αρμένιοι και Κεμάλ<br /><br />Λόγος για τον οποίο είχε βρει καταφύγιο στο έδαφός της ο αρχηγός των Νεοτούρκων Ταλαάτ ο οποίος διέθεσε στον Ατατούρκ εσωτερικό κατασκοπευτικό δίκτυο με σκοπό την καταπολέμηση των αμερικανικών προγραμμάτων για ανεξαρτησία της Αρμενίας, που είχαν σαν στόχο – κατ’ εκείνον – την μετατροπή της σε αμερικανικό προτεκτοράτο σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας (Gust, W.:Der Völkermord an den Armeniern, 1993).<br /><br />Όταν ευοδώθηκαν τα σχέδια του Κεμάλ για εκδίωξη και εξόντωση των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου και εκτουρκισμό όσων απέμειναν ζωντανοί στην Μικρά Ασία, οι Τούρκοι εθνικιστές στράφηκαν εναντίον των Κούρδων (την αμέσως επόμενη μη τουρκική πληθυσμιακή ομάδα) ασκώντας σε βάρος τους βάρβαρη, καταπιεστική και υπόδουλη πολιτική, μολονότι είχαν αγωνιστεί στο πλευρό του κατά των Αρμενίων και των Ελλήνων (σ.σ: Οι Κούρδοι-Τσέτες του Κεμάλ ενέχονται στη Γενοκτονία των Ποντίων)…<br /><br />Ο κοινός αγώνας τους με τους Τούρκους εθνικιστές δε στάθηκε ικανός, προφανώς, να τους σώσει. Ο αγνώμων Κεμάλ βιάστηκε να φυλακίσει τους επικεφαλής τους στις φυλακές Erzincan, Malatya, Elaziz (τωρινό Elazig), για να αποτρέψει το ενδεχόμενο ίδρυσης αυτόνομου Κουρδιστάν… Κάτι που κρατά σε εγρήγορση σήμερα και τον Ταγίπ Ερντογάν, υπό τον φόβο ότι οι Αμερικανοί στοχεύουν σ’ αυτό ακριβώς και γι’ αυτό ενισχύουν τους Κούρδους μαχητές με τελευταίας τεχνολογίας βαριά αμερικανικά όπλα, ενώ τους εκπαιδεύουν συστηματικά ώστε να είναι σε θέση να υπερασπιστούν (από πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν) τις αμερικανικές βάσεις κοντά στα κοιτάσματα πετρελαίου του Koniko και του al-Omar της Συρίας, τα οποία ελέγχονται από 1000 μέλη του ΡΚΚ/YPG, μεταφερμένα εκεί (κοντά στον ποταμό της Συρίας Ευφράτη) από δυνάμεις των ΗΠΑ….</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πόσο μας λείπει ένας σημερινός Ελευθέριος Βενιζέλος.

ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ ΚΡΙΝΙΩ Εύκολα αντιλαμβάνεται όποιος παρακολουθεί τα πολιτικά τεκταινόμενα στη χώρα μας, το πόσο σημαντικός θα ήταν ένας πολιτικό...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο λυκόφως της η γεωπολιτική του νεοφιλελευθερισμού.

<img height="436" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/08/engin-akyurt-WFvvQj48KeA-unsplash-1-825x645.jpg" width="721" /><div><br /></div><div><b>ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ</b><br />Η συζήτηση για το λυκόφως του νεοφιλελευθερισμού, που είναι διάχυτη στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, έχει διαφύγει της προσοχής πολλών νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Η εκλογή Τραμπ το 2016 έδειξε ότι η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είχε καταστεί μη βιώσιμη, ως πολιτική οντότητα, στη χώρα προέλευσής της. Το ίδιο και η γεωπολιτική του νεοφιλελευθερισμού.<br /><br /><br />Πρόσφατη νομοθεσία και το εν εξελίξει κύμα συνδικαλισμού στις ΗΠΑ σηματοδοτούν σημαντικές αλλαγές: «Η κυβέρνηση Μπάϊντεν κήρυξε το θάνατο του νεοφιλελευθερισμού». </div><div>Αναλύσεις σε κορυφαία περιοδικά εξωτερικής πολιτικής τεκμηριώνουν ότι: «Η εποχή της γεωπολιτικής του νεοφιλελευθερισμού, ως εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, έχει τελειώσει». Αποτελεσματικές διακρατικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ προϋποθέτουν σαφή αντίληψη του τρόπου λειτουργίας των θεσμικών και κυρίως των μη θεσμικών παραγόντων και κέντρων εξουσίας της χώρας. Ιστορικά, οι ΗΠΑ έχουν μια “από τη κορυφή προς τα κάτω” διακυβέρνηση.<br /><br />Σημαντικές αποφάσεις, όπως η είσοδος των ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η στρατιωτική επέμβαση στην Κορέα και η απόφαση να γίνουν μια παγκόσμια αυτοκρατορία, πάρθηκαν από μεγάλα οικονομικά κέντρα. Αυτά αποφάσισαν να δημιουργήσουν τη μόνιμη πολεμική οικονομία και να εδραιώσουν το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα ως θεμελιώδη πυλώνα της μεταπολεμικής αμερικανοκρατούμενης παγκόσμιας τάξης. Ο καταλυτικός ρόλος των κέντρων (παρα)εξουσίας στη διακυβέρνηση και στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τεκμηριώνεται στα λόγια κορυφαίων προσωπικοτήτων:</div><div><br /></div><div>Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ <a href="https://apjjf.org/2014/12/14/peter-dale-scott/4104/article">εκμυστηρεύθηκε</a> στον προεδρικό σύμβουλο Έντουαρντ Χάουζ (1933): «Η πραγματική αλήθεια είναι ότι τα μεγαλύτερα οικονομικά κέντρα έχουν κάνει ιδιοκτησία τους την κυβέρνηση από την εποχή του Άντριου Τζάκσον».</div><div><br />Ο Ουίνστων Τσώρτσιλ <a href="https://www.amazon.com/Korea-Bruce-Cumings-Halliday-1990-05-03/dp/B01FGPMI9Y">αναγνώρισε</a> την τεράστια επιρροή του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος στη δυτική εξωτερική πολιτική (1953): «Η σημασία του κορεατικού πολέμου έγκειται στο γεγονός ότι οδήγησε στον επανεξοπλισμό της Αμερικής».</div><div><br />Ο Ντουάϊτ Αϊζενχάουερ <a href="https://www.archives.gov/milestone-documents/president-dwight-d-eisenhowers-farewell-address">προειδοποίησε</a> (1961): «Πρέπει να προφυλαχθούμε από την αδικαιολόγητη επιρροή του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος. Το ενδεχόμενο καταστροφικής ανόδου της παραεξουσίας υπάρχει και θα παραμείνει».</div><div><br />Ο Τζίμι Κάρτερ <a href="https://news.emory.edu/stories/2013/12/er_carter_business_journalism/campus.html">δήλωσε</a> (2013): «Τα οικονομικά κέντρα έχουν εξαιρετική επιρροή στο ποιοι είναι και πως ενεργούν οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι».</div><div><br />H γεωπολιτική του νεοφιλελευθερισμού<br /><br />Τα πιο επίσημα χείλη λοιπόν αποκαλύπτουν ότι λόγω του τρόπου με τον οποίο η δομή της εξουσίας στις ΗΠΑ έχει εξελιχθεί κατά τη διάρκεια πολλών δεκαετιών, η δημοκρατία είναι σε σημαντικό βαθμό μια βιτρίνα καθώς η λήψη των σημαντικότερων αποφάσεων έχει μεταφερθεί στα μεγάλα οικονομικά και στρατιωτικο-βιομηχανικά κέντρα (παρα)εξουσίας. Τα παραπάνω έχουν κάνει ξεκάθαρο ότι η εύνοια της (παρα)εξουσίας και των λόμπι της είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση ουσιαστικής επιρροής στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Συμφωνίες ξένων κρατών με τις ΗΠΑ μέσω της διπλωματικής οδού έχουν μόνο εθιμοτυπική σημασία, αν δεν ευνοούν τα συμφέροντα της (παρα)εξουσίας.<br /><br />Το υπόβαθρο του αμερικανικού νεοφιλελευθερισμού είναι η ιδεολογία του “τέλους της ιστορίας” της δεκαετίας του 1990, που θεωρούσε ότι η σχέση μεταξύ “αγοράς” και κράτους είχε διευθετηθεί στις υπάρχουσες νεοφιλελεύθερες δημοκρατίες. Αυτές αντιπροσώπευαν τη μορφή προς την οποία θα εξελίσσονταν όλα τα κράτη. Ωστόσο, η προσεκτική μελέτη της διαδρομής του τα τελευταία 30-40 χρόνια δείχνει ότι ο νεοφιλελευθερισμός, ως ατζέντα εξωτερικής πολιτικής, έχει αποτύχει.<br /><br />Ο νεοφιλελευθερισμός πρέπει να κατανοηθεί όχι μόνο ως οικονομικός, αλλά και ως πολιτικός, και τελικά νομικός, διακανονισμός. Από πολιτική άποψη, απαιτεί μια κυβερνητική εξουσία με “δεμένα χέρια” και την καταστολή της συλλογικής λήψης αποφάσεων στο βαθμό που αυτή αποκλίνει από ό,τι επιτρέπει η ιδιωτική οργάνωση της “αγοράς”. Από νομική άποψη, ήταν μια ρύθμιση που δεν μπορούσε να διεθνοποιηθεί, χωρίς να υπονομεύσει τα συστατικά της θεμέλια. Αντί για δημοκρατία, η νεοφιλελεύθερη γεωπολιτική έχει οδηγήσει σε μια σημαντική παγκόσμια μετατόπιση των σχέσεων εξουσίας μακριά από την πλειοψηφία. Η απαίτηση ότι οι εντολές της “αγοράς” πρέπει να είναι η βάση της παγκόσμιας διακυβέρνησης, δημιούργησε μια μετακίνηση από τον διεθνισμό στον υπερεθνικισμό, που υπονομεύει τη διακρατική έννομη τάξη.<br /><br />H εστίαση στην “αγορά” –ως μηχανισμό διεθνούς συνεργασίας– κι όχι στο κράτος και την εξωτερική πολιτική του, έχει αποδειχθεί επιζήμια για πολλές χώρες. Η αφοσίωση της Ελλάδας στη νεοφιλελεύθερη γεωπολιτική απέτυχε να γεφυρώσει τις προϋπάρχουσες εχθρότητες με αυταρχικά καθεστώτα. Αντίθετα, την οδήγησε σε συνεχείς υποχωρήσεις και σταδιακά υπονόμευσε τη προηγούμενη σχετική ισχύ της έναντι αυτών. Είναι αμφίβολο αν η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει πραγματικά ωφεληθεί από το νεοφιλελευθερισμό, που σύμφωνα με τον Πάπα «δεν επιλύει την ανισότητα που γεννά νέες μορφές βίας, οι οποίες απειλούν τον ιστό της κοινωνίας». Η νεοφιλελεύθερη γεωπολιτική απεδείχθη ιδιαίτερα επιρρεπής σε παγκόσμιες κρίσεις που κλόνισαν τα θεμέλια της ίδιας της διεθνούς νεοφιλελεύθερης τάξης, όπως ο ουκρανικός πόλεμος, η μεσανατολική κρίση, η κλιματική αλλαγή και το μεταναστευτικό.</div><div><br />Μπούμεραγκ η παγκοσμιοποίηση<br /><br />Από την δεκαετία του 1990, συνεχείς, χαμηλού επιπέδου πόλεμοι σε περιοχές του αναπτυσσόμενου κόσμου με αδύναμα ή “αποτυχημένα” κράτη αποδεικνύουν ότι νεοφιλελεύθερη οικονομική μεταρρύθμιση, χωρίς σημαντικές πολιτικές και θεσμικές αλλαγές δεν επαρκεί για τη σταθεροποίηση των κοινωνιών. Στην Ελλάδα, η δημοκρατική οπισθοδρόμηση της τελευταίας δεκαετίας έχει σαφείς γεωοικονομικές ρίζες. Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν τα αρνητικά αποτελέσματα της τοποθέτησης του νεοφιλελευθερισμού στο κέντρο της εξωτερικής τους πολιτικής: «Πολλές πτυχές της νεοφιλελεύθερης διεθνούς τάξης δεν είναι προς το εθνικό συμφέρον της Αμερικής».<br /><br />Το “κινεζικό σοκ” οδήγησε στην απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Η μεταφορά της παραγωγής στο εξωτερικό, βασιζόμενη στο “από τη κορυφή προς τα κάτω”, απογύμνωσε τις τοπικές κοινότητες. «Ο νεοφιλελεύθερος διεθνισμός απέτυχε τόσο στον φιλελευθερισμό όσο και στον διεθνισμό μέσω της υποστήριξής του στους ατελείωτους αμερικανικούς πολέμους», όπως αναφέρει το περιοδικό Dissent. Παρά την ενσωμάτωση Ρωσίας και Κίνας στο υπό αμερικανικό έλεγχο νεοφιλελεύθερο διεθνές οικονομικό σύστημα, οι εντάσεις μεταξύ Ρωσίας-Κίνας και ΗΠΑ είναι τώρα υψηλότερες από κάθε άλλη περίοδο, ενώ η οικονομική φιλελευθεροποίηση δεν δημιούργησε πολιτική φιλελευθεροποίηση.<br /><br />Η Γηραιά Ήπειρος εξακολουθεί να βιώνει μια ευρωπαϊκή εκδοχή (με διακυμάνσεις σε εθνικό επίπεδο) του αμερικάνικου νεοφιλελευθερισμού που εισήχθη τη δεκαετία του 2000. Προσωπικό, ηγεσία και εταιρικοί “πελάτες” της ΕΕ μιλούν μόνο τη γλώσσα του νεοφιλελευθερισμού. Η εστίασή τους είναι στα ψηφιακά δικαιώματα, ψηφιακή διακυβέρνηση και ρύθμιση της ψηφιακής “αγοράς”, τη στιγμή που οι λύσεις που βασίζονται στην “αγορά” αποδεικνύονται όλο και περισσότερο ανεπαρκείς για την εξασφάλιση ευρείας κοινωνικής ευημερίας. Ο νεοφιλελευθερισμός πίστεψε λανθασμένα ότι η παγκοσμιοποίηση θα εξάλειφε την ανάγκη για πολιτική.</div><div><br />Μη βιώσιμη και άκρως επικίνδυνη<br /><br />Λόγω της καταπίεσης της πολιτικής, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση απεδείχθη όχι μόνο μη βιώσιμη αλλά και άκρως επικίνδυνη. Τώρα, οι λαοί πρέπει να σκεφτούν με σαφήνεια σχετικά με την επαναφορά της πραγματικής πολιτικής. Στην πράξη, αυτή η προσπάθεια ενέχει το κίνδυνο κάποιοι λαοί να καταλήξουν να προωθήσουν ιογενείς πολιτικές μορφές, για παράδειγμα κάποια εκδοχή φασισμού, σε αντίθεση με την αναγεννημένη δημοκρατία.<br /><br />Οι συνολικές αποτυχίες του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού –κατά τη διάρκεια και ως αποτέλεσμα της στροφής προς την παγκοσμιοποίηση– απέδειξαν ότι η εποχή του νεοφιλελευθερισμού προσπάθησε να ενσαρκώσει αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί “ανέφικτη παγκοσμιοποίηση”. Η “απο-παγκοσμιοποίηση” στις ΗΠΑ βασίζεται σε μια εκτεταμένη αναθεώρηση του status quo. Είναι μια διανοητική και πολιτική επανάσταση που είναι διάχυτη σ’ αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ επισημαίνει την ανάγκη για «αναπλήρωση του χαμένου χρόνου μετά από ένα αποτυχημένο πείραμα 40 ετών με το νεοφιλελευθερισμό».<br /><br />Είναι καιρός οι ευρωπαϊκές ελίτ να συνειδητοποιήσουν ότι ζουν σε ένα μετα-νεοφιλελεύθερο κόσμο έκτακτης ανάγκης, να κατανοήσουν την ανάγκη ριζικών αλλαγών και να επικεντρωθούν σε μια σωστά μελετημένη απο-παγκοσμιοποίηση (σε γεωπολιτική, εμπόριο, βιομηχανική πολιτική, εναλλακτική παγκοσμιοποίηση κλπ.). Προς το παρόν, κανένας Έλληνας πολιτικός δεν φαίνεται να έχει συνείδηση του τι συνεπάγεται η απο-παγκοσμιοποίηση και πως να την καταστήσει επιτυχημένη για τη χώρα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη καθαρής σκέψης από μια γενιά νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εμμένουν σε ιδέες και απόψεις που έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Αναπόφευκτα, το δίλημμα της χώρας είναι: πολιτική ανανέωση ή παρακμή.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στο λυκόφως της η γεωπολιτική του νεοφιλελευθερισμού.

ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Η συζήτηση για το λυκόφως του νεοφιλελευθερισμού, που είναι διάχυτη στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, έχει διαφύγει της προσοχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα συνηθίσουμε και την Κάσο; Η Αθήνα εκδίδει navtex, η Άγκυρα στέλνει φρεγάτες και σιωπηλά όλα αλλάζουν στο Αιγαίο.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/08/kasos_mitsotakis_erdoganThumbnail_2024-08-27_21-20-52-930x550.jpg" width="720" /><br /><br />Και την Κάσο θα τη συνηθίσουμε; Η Ελλάδα εξέδωσε νέα navtex για το ιταλικό πλοίο πόντισης καλωδίων στην περιοχή της Κάσου, με ισχύ έως 30 Αυγούστου… Στην περιοχή πλέει τουρκική φρεγάτα που εκπέμπει διαρκώς το μήνυμα πως στο Αιγαίο κάτι αλλάζει αν δεν έχει αλλάξει ήδη! Δεν μας το λένε οι κυβερνώντες μας αλλά φροντίζουν να το συνηθίσουμε με …navtex!<br /><br />Συνηθίσαμε τις παραβιάσεις , συνηθίσαμε την απειλή πολέμου, συνηθίσαμε πολλά τα τελευταία 50 χρόνια και ειδικά τα 5 τελευταία! 82 ημέρες έκανε βόλτες το Oruc Reis σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων και ουδείς κουνήθηκε από τη θέση του ! Μόνο ο τότε σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Αλέξανδρος Διακόπουλος απομακρύνθηκε επειδή του…ξέφυγε στιγμιαία η αλήθεια. Αποκαταστάθηκε στη συνέχεια…<br /><br />Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι στο μέσο πολίτη αυτά «δεν συνηθίζονται». Δεν μπορεί να είναι τόσο αφελείς στο Μαξίμου που να πιστεύουν ότι η σιωπή του κόσμου πρέπει να αποδοθεί ολοκληρωτικά σε αδιαφορία. Ο μέσος πολίτης βλέπει ότι συνολικά το πολιτικό σύστημα βάζει όλο και χαμηλότερα στην ατζέντα του ,νιώθει ότι δεν υπάρχει πολιτικός σχηματισμός που να προβάλει την ανησυχία του και τη δυσφορία του για όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο αλλά και στην Κύπρο. Ανακοινώσεις και ερωτήσεις στη Βουλή τις οποίες η κυβέρνηση αφήνει ουσιαστικά αναπάντητες και …πάμε παρακάτω! Μόνο που το παρακάτω είναι ένα ακόμη βήμα προς τον γκρεμό…<br /><br />Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να αντιδράσει! Οι τουρκικές φρεγάτες αλωνίζουν στα ανοιχτά της Κάσου και τα ΥΠΕΞ Ελλάδας και Τουρκίας …χαριεντίζονται! Δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη προετοιμασίας της χώρας για να βάλει ένα φρένο σε αυτόν τον κατήφορο που έχει επιταχυνθεί μετά από την Διακήρυξη των Αθηνών. Γιατί οποιοδήποτε φρένο θα οδηγήσει ασφαλώς σε επιδείνωση και κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, έτσι όπως τα κατάφερε ο κ.Μητσοτάκης. Αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για να συνεχίσουμε στον κατήφορο! Θα έπρεπε η Ελλάδα να είχε ήδη προχωρήσει στην ενδυνάμωση της Άμυνας της με λύσεις άμεσες κι όχι με όνειρα για μετά το 2030!<br /><br />Προχθές ο Α/ΓΕΝ Δημ.Κατάρας σε συνομιλία που είχε με δημοσιογράφους είπε πολλά και ενδιαφέροντα για το τι χρειάζεται το Πολεμικό Ναυτικό. Καλό θα είναι να μην τα λέει μόνο στους δημοσιογράφους αλλά και να τα απαιτεί από την πολιτική ηγεσία. Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει και η παραίτηση. Δεν νομίζουμε ότι έχει τέτοιες σκέψεις ο Α/ΓΕΝ αν κρίνουμε απ΄ όσα είπε στους δημοσιογράφους. «Κρύφτηκε» κι αυτός στο μόνιμο κυβερνητικό επιχείρημα πως όποιος κάνει κριτική απλά το κάνει για λόγους…αντιπολίτευσης. Ποιας αντιπολίτευσης; Υπάρχει; Το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης και στα εθνικά θέματα είναι ότι δεν υπάρχει εδώ και καιρό το άλλοθι της αντιπολίτευσης. «Παίζει» μόνη της ,αλλά δεν έχει καταλάβει ότι το παιχνίδι έχει μεταφερθεί σε ναρκοπέδιο.<br /><br />Για να επανέλθουμε στο ερώτημα με το οποίο αρχίσαμε: θα συνηθίσουμε και την Κάσο; Η απάντηση από τον κόσμο είναι προφανέστατα αρνητική αλλά το πολιτικό μας σύστημα δεν φαίνεται ικανό να ανταποκριθεί στη θέληση των πολιτών. Είναι ικανότατο στο να υπακούει στην θέληση των «συμμάχων»…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Θα συνηθίσουμε και την Κάσο; Η Αθήνα εκδίδει navtex, η Άγκυρα στέλνει φρεγάτες και σιωπηλά όλα αλλάζουν στο Αιγαίο.

Και την Κάσο θα τη συνηθίσουμε; Η Ελλάδα εξέδωσε νέα navtex για το ιταλικό πλοίο πόντισης καλωδίων στην περιοχή της Κάσου, με ισχύ έως 30 Αυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Συρία κλείνει την πόρτα στην Τουρκία. η προσέγγιση “στον κουβά”

<img height="361" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/ERDOGAN-ASSAD.jpg" width="779" /><br /><br />Η Συρία κλείνει την πόρτα στην Τουρκία… Το Reuters σε ανταπόκριση με τίτλο Syrian president says efforts to restore ties with Turkey have yielded no results μεταδίδει ότι o πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ δήλωσε την Κυριακή ότι οι προσπάθειες για την αποκατάσταση των σχέσεων με την Τουρκία δεν έχουν φέρει μέχρι στιγμής απτά αποτελέσματα.<br /><br />«Οι πρωτοβουλίες δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα άξιο λόγου παρά τη σοβαρότητα και τη γνήσια προθυμία των διαμεσολαβητών», δήλωσε ο Άσαντ σε ομιλία του στο συριακό κοινοβούλιο, αναφερόμενος στις προσπάθειες συμφιλίωσης από τη Ρωσία, το Ιράν και το Ιράκ. Η Τουρκία διέκοψε τους δεσμούς της με τη Συρία το 2011 μετά το ξέσπασμα του συριακού εμφυλίου πολέμου, στον οποίο υποστήριξε τους αντάρτες που επεδίωκαν να ανατρέψουν τον Άσαντ, ο οποίος θεωρεί τους αντάρτες ως τρομοκράτες. «Η λύση είναι το άνοιγμα», δήλωσε ο Άσαντ. «Η αποκατάσταση μιας σχέσης απαιτεί πρώτα την εξάλειψη των αιτιών που οδήγησαν στην καταστροφή της».<br /><br />Ο Σύρος πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι ενώ επιθυμεί την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από τη Συρία, αυτό δεν αποτελεί προϋπόθεση για συνομιλίες. Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε νωρίτερα τον Ιούλιο ότι θα απηύθυνε πρόσκληση στον Άσαντ «ανά πάσα στιγμή» για πιθανές συνομιλίες για την αποκατάσταση των σχέσεων. Μια τουρκική εφημερίδα ανέφερε νωρίτερα ότι ο Ερντογάν και ο Άσαντ θα μπορούσαν να συναντηθούν τον Αύγουστο, αλλά Τούρκος διπλωμάτης διέψευσε το δημοσίευμα. Η Ρωσία προσπαθεί να διευκολύνει μια συνάντηση μεταξύ των δύο ηγετών σε μια προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων. Το Ιράκ δήλωσε επίσης τον Ιούλιο ότι μπορεί να προσπαθήσει να φέρει κοντά τους δύο ηγέτες<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Συρία κλείνει την πόρτα στην Τουρκία. η προσέγγιση “στον κουβά”

Η Συρία κλείνει την πόρτα στην Τουρκία… Το Reuters σε ανταπόκριση με τίτλο Syrian president says efforts to restore ties with Turkey have yi...

Διαβάστε την συνέχεια

Αίγυπτος-Τουρκία προς συμφωνία για Αν. Μεσόγειο; Ελληνική ήττα;

<img height="414" src="https://cdn.skai.gr/sites/default/files/styles/article_680x440/public/2024-08/ap120056653446.jpg.webp?itok=wsYk_D26" width="712" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τουρκικά ΜΜΕ: «Πιθανότητα συμφωνίας Τουρκίας- Αιγύπτου στην ανατολική Μεσόγειο» - Σενάρια για επίσκεψη Σίσι στην Άγκυρα</span></h3>Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδει ο Μανώλης Κωστίδης, με την υπογραφή μιας συμφωνίας με την Αίγυπτο οι Τούρκοι ελπίζουν να ακυρωθούν τα βήματα της Ελλάδας στην ανατολική Μεσόγειο<br /><br />Σενάρια για επίσκεψη του Αιγύπτιου προέδρου, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι στην Τουρκία στις 4 ή 5 Σεπτεμβρίου μεταδίδουν τα τουρκικά μέσα χωρίς ωστόσο να υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις προς το παρόν.<br /><br />Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδει ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ στην Κωνσταντινούπολη, Μανώλης Κωστίδης οι δύο χώρες αναμένεται να συζητήσουν θέματα για την εμβάθυνση των σχέσεών τους, για την Αφρική και την Παλαιστίνη. Ωστόσο, υπάρχει και η πιθανότητα συμφωνίας Τουρκίας - Αιγύπτου στην ανατολική Μεσόγειο κυρίως σε περιοχές που δεν έχουν καθοριστεί από την Ελλάδα και την Αίγυπτο ευελπιστώντας οι Τούρκοι πως μια τέτοια συμφωνία μπορεί να ενισχύσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο και η Αίγυπτος να έχει περισσότερα κέρδη. <br /><br />Παράλληλα, ελπίζουν να ακυρωθούν τα βήματα της Ελλάδας στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />«Η υπογραφή της συμφωνίας με τη Λιβύη άνοιξε την πύλη της διχοτόμησης της Αν. Μεσογείου σαν να έχουμε συμφωνήσει με την Αίγυπτο. Εμείς έχουμε το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. Η Ελλάδα ξεσηκώθηκε και μας έβαλε απέναντι και την Ε.Ε. Πήραν και αποφάσεις εναντίον μας. Στη συνάντηση αυτή (Σίσι- Ερντογάν) στην επίσκεψη στην Τουρκία, θεωρώ πως η συμφωνία καθορισμού θαλάσσιων περιοχών ευθύνης θα φτάσει σε ανώτερο επίπεδο. Σε περίπτωση που υπογραφεί αυτή η συμφωνία με την Αίγυπτο, η συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο θα είναι πια άχρηστη. Η Ελλάδα στη συμφωνία είχε εντάξει την Κρήτη και την Ρόδο, ενώ τα νησιά δεν μπορούν να έχουν υφαλοκρηπίδα, μόνο η ηπειρωτική χώρα μπορεί να έχει. Τώρα η συμφωνία με την Αίγυπτο θα αλλάξει τα δεδομένα. Η Αίγυπτος θα κερδίσει χώρο στην Αν.Μεσόγειο σε μέγεθος μπορούμε να μιλάμε όσο η Κύπρος και ίσως και μεγαλύτερο χώρο.<br /><br />Ίσως, δηλαδή θα παρακάμψει όλες τις ενέργειες της Ελλάδας στην περιοχή της Αν. Μεσογείου» επισημαίνει ο ακαδημαϊκός Ιρφάν Καγιά Ουλγκέρ.<div><br /></div><div>πηγή <br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αίγυπτος-Τουρκία προς συμφωνία για Αν. Μεσόγειο; Ελληνική ήττα;

Τουρκικά ΜΜΕ: «Πιθανότητα συμφωνίας Τουρκίας- Αιγύπτου στην ανατολική Μεσόγειο» - Σενάρια για επίσκεψη Σίσι στην Άγκυρα Σύμφωνα με τα όσα με...

Διαβάστε την συνέχεια

Για ποιον λόγο το Κουρσκ της Ρωσίας τους έλκει όλους “σαν μαγνήτης”;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/08/Koursk_Battle-790x400.jpg" width="763" /><br /><br />Μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ ΠΠ), η ευρύτερη περιοχή του Κουρσκ, στη Δυτική Ρωσία ήταν γνωστή για τη μαγνητική ανωμαλία, η οποία είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί στη Γη, αλλά όχι η μόνη. Η μαγνητική ανωμαλία αυτή οφείλεται σε τεράστια κοιτάσματα μαγνητίτη και άλλων σιδηρούχων κοιτασμάτων τα οποία εκτείνονται σε μια περιοχή 120.000 τ.χλμ.<br /><br />Το καλοκαίρι του 1943 η ευρύτερη περιοχή έγινε το πεδίο της μεγαλύτερης μάχης που έχει καταγραφεί στην ανθρωπότητα. Οι επιδιώξεις των Γερμανών ήταν μάλλον μέτριες και εκτιμούσαν ότι με την εξάλειψη της «εισέχουσας του Κούρσκ» θα μπορούσαν να ευθυγραμμίσουν το μέτωπο, να προλάβουν την – αναμενόμενη – Σοβιετική επίθεση και να αφαιρέσουν σημαντικό τμήμα του προσωπικού και του υλικού του Κόκκινου Στρατού.<br /><br />Από την αντίπερα όχθη, ο Κόκκινος Στρατός (ο οποίος είχε πλήρη γνώση του σχεδίου λόγω εξαιρετικής κατασκοπείας, η οποία ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεκαθαριστεί πλήρως) είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, δημιουργώντας τριπλή γραμμή άμυνας, ενώ είχε πρόσφατα ενισχυθεί από τις Σιβηριανές Μεραρχίες, οι οποίες είχαν αποδεσμευθεί καθώς οι Ιάπωνες είχαν δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν προτίθεται να επιτεθούν στη ρωσική Άπω Ανατολή (ωραίος Άξονας!). Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, και αποτελεί ένα από τις σημεία καμπής του Β’ ΠΠ.<br /><br />Σχεδόν την ίδια χρονική περίοδο, αλλά σχεδόν 80 χρόνια μετά, η περιοχή γίνεται και πάλι πεδίο στρατιωτικών επιχειρήσεων. Οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, σε μια αιφνιδιαστική και εν πολλοίς μη αναμενόμενη κίνηση, διέσπασαν τις συνοριοφυλακές της Ρωσίας στην επαρχία του Κουρσκ και έχουν προωθηθεί εντός της ρωσικής επικράτειας.<br /><br />Το πόσο πραγματικά έχουν προωθηθεί δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί 100%, ενώ ούτε και οι αναφορές από ρωσικής πλευράς ότι έχουν «εξουδετερώσει» μεγάλο μέρος του προσωπικού και του εξοπλισμού των Ουκρανών μπορούν να επιβεβαιωθούν. Επίσης δεν είναι σαφές με ποιες προϋποθέσεις οι Ουκρανοί επέλεξαν να εμπλέξουν στοιχεία από τις πλέον ετοιμοπόλεμες μονάδες τους (αν και δεν γίνεται αναφορά για εμπλοκή μεγάλου αριθμού αρμάτων ή των αεροσκαφών F-16 που πρόσφατα παρελήφθησαν) και ποιος (ή ποιοι) είναι οι σχετικοί αντικειμενικοί σκοποί (ΑΝΣΚ στην στρατιωτική ορολογία). Συνεπώς, μόνο εικασίες μπορεί να γίνουν.<br /><br />Τυπικά, όταν κάποιος ξεκινά μια στρατιωτική επιχείρηση θα πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει τι ακριβώς επιδιώκει να πετύχει. Επιστρέφοντας στον Β’ ΠΠ, οι Γερμανοί ξεκίνησαν την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, την επίθεση δηλαδή ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, με ΑΝΣΚ να δημιουργήσουν μια ασφαλή ζώνη «κάπου στα Ουράλια», ενώ η Μόσχα στα αρχικά στάδια της επίθεσης αφέθηκε εκτός. Μια τέτοια ασαφής αναφορά ουσιαστικά καταδίκασε την επιχείρηση πριν καν αρχίσει, κάτι που η συνεχής αλλαγή των επιμέρους ΑΝΣΚ, απλά επιβεβαιώνει. Όμως αυτή η ενέργεια δίνει τροφή για σκέψη.<div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/08/Screenshot-2024-08-27-211954.png"><img height="386" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/08/Screenshot-2024-08-27-211954.png" width="640" /></a><br /><i>Στην εικόνα φαίνεται η εκτιμώμενη και εξαιρετικά πρόχειρη κατάληψη εδαφών από κάθε πλευρά:</i><br /><br />Με κόκκινο χρώμα φαίνεται το έδαφος που διατηρεί η Ρωσία, ενώ με κίτρινο αυτό που διατηρεί η Ουκρανία (σημειώνεται ότι την πραγματική εικόνα την έχουν οι διοικητές των σχηματισμών στο μέτωπο και μόνο, ενώ όλοι οι υπόλοιποι από εκτιμήσεις και στοιχεία που συλλέγονται αλλά ελέγχονται για την αξιοπιστία τους ή για το πόσο αποκαλύπτουν την τρέχουσα κατάσταση). Οι Ουκρανοί (ή όποιος σχεδίασε την επίθεση) φαίνεται εκ πρώτης ότι διαπίστωσαν όσα είχαν διαπιστώσει όλοι οι υπόλοιποι στρατοί από την εποχή του Ναπολέοντα. Ότι δηλαδή η Ρωσία είναι μια αχανής χώρα.<br /><br />Επιπρόσθετα, δεν είναι τόσο πυκνοκατοικημένη (ακόμα και στη δυτική πλευρά) όσο η περισσότερη Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας). Αυτό σημαίνει δυο πράγματα:<br />α. Οι Ρώσοι έχουν πάντα την πολυτέλεια να ανταλλάξουν «χώρο» για «χρόνο». Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε πολύ καλά στην Ελλάδα και να επανεξετάσουμε σοβαρά κάποια πράγματα, όπως η εμμονή στην άμυνα (φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις), οι δηλώσεις του τύπου «ούτε σπιθαμή του πατρίου εδάφους», κλπ., τα οποία ελπίζουμε ότι δεν θα ακολουθηθούν και επί του πεδίου.<br />β. Δεν υπάρχει κάποια σημαντική θέση, ορόσημο, πόλη (εκτός και αν νομίζουν οι Ουκρανοί ότι με 6.000 προσωπικό θα φτάσουν να καταλάβουν το Κούρσκ), αποθήκη, υποδομή, ή οτιδήποτε άλλο θα έκανε τη Ρωσία να στρέψει την προσοχή της σε αυτό το μέτωπο.<br /><br />Το δεύτερο σημείο είναι εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα μας, γιατί έχουμε βασίσει (τουλάχιστον εν μέρη) την αποτροπή στο λεγόμενο «ισοδύναμο τετελεσμένο». Αλήθεια, αν η Τουρκία καταλάβει το Καστελόριζο (το αν πραγματικά μπορεί ή όχι δεν είναι του παρόντος) τι ακριβώς θα πρέπει να καταλάβουμε εμείς για να πάμε σε διαπραγματεύσεις με ίσους όρους (δηλαδή, αυτό που θα έχει πραγματικά αξία για τον αντίπαλο και δεν θα θέλει να το χάσει); Την Κωνσταντινούπολη;<br /><br />Το θέμα του αιφνιδιασμού εξετάστηκε ήδη και πρόσφατα και σε ανύποπτο χρόνο όταν έγινε αναφορά για «προληπτικό πλήγμα», αλλά δεν απαιτείται να είναι καν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Έχουμε άραγε διασφαλίσει ότι οι τοπικοί διοικητές μπορούν να προβούν σε τέτοιες ενέργειες, ή θα κρυφτούν όλοι πίσω από το «δεν το λέει το σχέδιο» ή «να υποβάλουμε την πρόταση σε εφτά επίπεδα διοίκησης και να ελπίζουμε ότι δεν θα το θάψει κανείς».</div><div><br />Πολιτική η στόχευση<br /><br />Το θέμα είναι ότι η επιλογή της επίθεσης δεν έγινε με στοιχεία επί του εδάφους, αλλά μάλλον για πολιτικούς σκοπούς. Η επιλογή του χώρου δεν ικανοποιεί κάποιον σοβαρό σκοπό, εκτός ίσως του ότι το έδαφος υποστηρίζει τον τρόπο που μάχονται οι δυτικοί και θα μπορούσε να επιφέρει γρήγορα και θεαματικά, αλλά χωρίς ουσία αποτελέσματα.<br /><br />Όλοι τονίζουν την έκταση που έχουν καταλάβει οι Ουκρανοί, χωρίς καν να βάλουν τα στοιχεία στο χάρτη. Επίσης, δεν φαίνεται ότι υπάρχουν επαρκείς εφεδρείες για να εκμεταλλευτούν τη διάσπαση και μάλλον οι Ουκρανοί κινούνται – αν κινούνται πλέον – όπου δεν υπάρχουν Ρώσοι. Αν δε, η επίθεση έγινε για να ανατραπεί ο πρόεδρος Πούτιν, να θυμίσουμε ότι στον Β’ΠΠ οι από αέρος βομβαρδισμοί είχαν δυο στόχους, να επηρεάσουν τη βιομηχανική παραγωγή αλλά και την κοινή γνώμη ώστε να ανατραπεί το καθεστώς. Δεν πέτυχαν κανέναν από τους δυο, απλά πρόσθεσαν χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια θύματα.<br /><br />Ένα άλλο σημείο προβληματισμού (θα έπρεπε να προβληματίζει και τους Ουκρανούς, εκτός και αν υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο που δεν γνωρίζουμε) θα έπρεπε να είναι ότι οι Ρώσοι δεν ανέστειλαν ούτε λεπτό τις επιχειρήσεις στο ανατολικό μέτωπο. Αντίθετα συνεχίζουν την προσφιλή τακτική του οδοστρωτήρα και υπάρχει σοβαρή περίπτωση στους επόμενους μήνες, αν κάτι δεν αλλάξει δραματικά, να υπάρξει κατάρρευση του μετώπου σε εκείνο τον τομέα. Οι εφεδρείες που ίσως θα μπορούσαν να ανατρέψουν την κατάσταση βρίσκονται εγκλωβισμένες κάπου στη Ρωσία, σε μια αντίστοιχη κατάσταση με τους Γερμανούς στις Αρδέννες τον Δεκέμβριο του 1944.<br /><br />Το 1943 οι Γερμανοί είχαν συγκεκριμένους σκοπούς όταν επιτέθηκαν στην εισέχουσα του Κουρσκ. Τώρα όλοι ψάχνουμε το γιατί κινήθηκαν έτσι οι Ουκρανοί και αυτό από μόνο του είναι κακός οιωνός. Όπως είχε πει δε και ένας στρατηγός κάποτε, «οι μεγάλοι ελιγμοί μπορεί να δώσουν εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά είναι καλύτερο να κρατάς τις δυνάμεις σου ενωμένες».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Για ποιον λόγο το Κουρσκ της Ρωσίας τους έλκει όλους “σαν μαγνήτης”;

Μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ ΠΠ), η ευρύτερη περιοχή του Κουρσκ, στη Δυτική Ρωσία ήταν γνωστή για τη μαγνητική ανωμαλία, η οποία εί...

Διαβάστε την συνέχεια