Βαρύτατες ευθύνες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Αγία Σοφία… το άμεσο δίδαγμα για την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiybgZRx1BiQTLQwkpkfuUQDS10VZodv4F-73L1FNNJJYgOm03rXKG2zyIW5j8r8sn60jUN_dJm6Ch8u-oNL77I3gIs4Ct-FazMx6St7sRNHAptiJ4vVElirQ6k5YgdZ18x2GLlSUn8cpI/s1600/ERDOGAN-BARTHOLOMEW.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiybgZRx1BiQTLQwkpkfuUQDS10VZodv4F-73L1FNNJJYgOm03rXKG2zyIW5j8r8sn60jUN_dJm6Ch8u-oNL77I3gIs4Ct-FazMx6St7sRNHAptiJ4vVElirQ6k5YgdZ18x2GLlSUn8cpI/s640/ERDOGAN-BARTHOLOMEW.jpg" width="640" /></a></div> <br />Η απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί εμπεριέχει έναν τεράστιο συμβολισμό για την πραγματική φύση και τους στόχους των τουρκικών ελίτ, αλλά και της τουρκικής κοινωνίας. Η γείτονα χώρα, υπό την καθοδήγηση του νεοσουλτάνου, πέτυχε να συγκεράσει επιτυχώς τα δύο αντίπαλα εσωτερικά ρεύματα: το κεμαλικό εθνικιστικό των δυτικών περιφερειών με το οθωμανικό ισλαμιστικό των ανατολικών.<br /><br />Γράφει ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ<br /><br />Η επιστροφή στο οθωμανικό παρελθόν γίνεται πλέον αποδεκτή, αφού συνοδεύεται από ταχεία επεκτατική πολιτική – τουρκικός στρατός βρίσκεται μονίμως πλέον, εκτός της Κύπρου, σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη- με ταυτόχρονη καταστολή του κουρδικού αυτονομισμού.<br /><br />Η συντριπτική πλειοψηφία των Τούρκων ενστερνίζεται κατά συντριπτική πλειοψηφία το δικαίωμα της κατάκτησης. Αυτό που εν τέλει δικαιολογεί και την μετατροπή του συμβόλου της ανατολικής χριστιανοσύνης σε μουσουλμανικό τέμενος. Ένα απαραίτητο βήμα πριν από το επόμενο, που είναι η κατάκτηση και νέων, πρώην οθωμανικών περιφερειών εντός της ελληνικής και κυπριακής επικράτειας.<br /><br />Όσα δηλαδή προβλέπονται στα σχέδια «2023», για τα 100 χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας, και «2071», για τα 1000 χρόνια από την μάχη του Ματζικέρτ. Μην λησμονούμε ότι για να φθάσουμε στην σημερινή κορύφωση, προηγήθηκε η μετατροπή τριών ακόμη ναών αφιερωμένων στην Αγία του Θεού Σοφία σε τζαμιά: Τραπεζούντας, Νικαίας της Βιθυνίας και Αδριανουπόλεως.<br /><br />Για τον λόγο αυτό, καλό είναι να μένουν στην άκρη οι τετριμμένες θεωρίες για κινήσεις απεγκλωβισμού του Ερντογάν από τη δύσκολη εσωτερική κατάσταση που αντιμετωπίζει. Γιατί αυτό είναι ένα μεγαλειώδες ψέμα, ένα βολικό αφήγημα για όσους δεν επιθυμούν να δουν ψυχρά την πραγματικότητα.<br /><br />Ο τουρκικός νέο-οθωμανισμός, μέχρι αυτήν την στιγμή, είναι νικητής, και εντός και εκτός της Τουρκίας. Και η κάθε κίνηση όπως αυτή της Αγίας Σοφίας είναι επίσης μια νίκη. Οι μόνες ήττες που έχει καταγράψει είναι ο βομβαρδισμός που δέχθηκε στο Ιντλίμπ από τους Ρώσους, για να του βάλουν χαλινάρι, ο βομβαρδισμός των τουρκικών αντιαεροπορικών στην αεροπορική βάση Αλ Ουατίγια στη Λιβύη από άγνωστης προέλευσης αεροσκάφη, και η αποτροπή της μαζικής εισβολής μεταναστών στον Έβρο.<br /><br />Για εμάς, όμως, η εξέλιξη με την Αγια Σοφιά μας δίνει ακόμη ένα καλό μάθημα, με την προϋπόθεση να το παραδεχθούμε. Ο Ερντογάν πήρε την απόφασή του γιατί ήταν σίγουρος ότι οι αντιδράσεις από τους κύριους παγκόσμιους παίκτες που μπορούν να τον στριμώξουν, δηλαδή τις ΗΠΑ και τη Ρωσία – η Ευρώπη δεν έχει ούτε την ισχύ ούτε τη διάθεση να το πράξει – δεν θα έκανε τίποτε περισσότερο από απλές παραινέσεις.<br /><br />Κι εδώ, δυστυχώς, ευθύνη γι’ αυτό, και μάλιστα καθοριστική, έχει ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Η επιλογή του να μετατρέψει το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε όργανο προώθησης των αμερικανικών επιδιώξεων εναντίον της Ρωσίας, εμπλεκόμενος στα σύνθετα ουκρανικά εκκλησιαστικά ζητήματα, προσδοκώντας προφανώς την σθεναρή προστασία του αμερικανικού παράγοντα, προξένησε ανυπολόγιστο πλήγμα στην ενότητα του ορθόδοξου κόσμου.<br /><br />Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες χωρίστηκαν σε τρία στρατόπεδα, οι προσκείμενες στην Κωνσταντινούπολη, αυτές προς την Μόσχα και οι ουδέτερες. Όπως τρεις είναι πλέον και οι Εκκλησίες στην Ουκρανία, το εκκλησιαστικό σχίσμα της οποίας υποτίθεται ότι θα θεράπευε ο πατριαρχικός τόμος.<br /><br />Το αποτέλεσμα είναι, όμως, ότι οι κάκιστες -εκκλησιαστικές- σχέσεις της Μόσχας με την Κωνσταντινούπολη, ακύρωναν την δικαιολογητική βάση μιας αναμενόμενης σκληρής ρωσικής στάσης για την Αγία Σοφία, που θα έδινε, αναπόφευκτα, και στον Πούτιν αυξημένο κύρος μεταξύ των Ορθοδόξων.<br /><br />Απέμενε, επομένως, μόνον ο αμερικανικός παράγων για να νουθετήσει τον ανεξέλεγκτο Ερντογάν. Ο τελευταίος, όμως, είχε διαβάσει άριστα τις αμερικανικές διαθέσεις. Ούτε ο Τραμπ, που είναι στενός του -και ίσως ελεγχόμενος- σύμμαχος, ούτε το δημοκρατικό κατεστημένο, που τρέμει μήπως η Άγκυρα ταυτιστεί τελειωτικά με τους μισητούς Ρώσους, δεν θα ρίσκαραν τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις για την Αγιά Σοφιά και τον Πατριάρχη.<br /><br />Το πλήγμα για τον Οικουμενικό θρόνο είναι συντριπτικό. Η ιστορία θα γράψει ότι επί ποιμαντορίας του κ.κ. Βαρθολομαίου η Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη έγινε τζαμί.<br /><br />Το μάθημα, λοιπόν, για το οποίο μιλήσαμε στην αρχή, αφορά και στην πολιτική της Ελλάδας. Όλοι όσοι με μεγάλη ευκολία ζητούν την ταύτιση με έναν σύμμαχο, παραχωρώντας του γη και ύδωρ, που ως προστάτης θα μας εξασφαλίσει απέναντι στον άγριο γείτονα, ας το ξανασκεφθούν με μεγαλύτερη σύνεση.<br /><br />Να το σκεφθούν επίσης και όσοι ελπίζουν ότι μια συμφωνία, ένα deal, με «ξεπούλημα» της Κύπρου ή του Καστελόριζου, με μοίρασμα στο Αιγαίο, θα φέρει την εποχή της αέναης ειρηνικής συνύπαρξης. Κάθε υποχώρηση θα είναι απλώς μια ήττα πριν από την ακόμη πιο οικτρή επόμενη.<br /><br />ΥΓ. Είναι πράγματι θλιβερή η διαπίστωση για το πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο αντίληψης της διεθνούς και εσωτερικής πραγματικότητας από την εκκλησιαστική ηγεσία.<br /><br />Λίγες ημέρες πριν ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος διαβεβαίωνε με σιγουριά ότι ο Ερντογάν δεν θα τολμούσε να προχωρήσει στην μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, βασιζόμενος στις γνωστές επιφανειακές αναλύσεις που βρίθουν στις αθηναϊκές ελίτ.<br /><br />Πού πήγε άραγε η συσσωρευμένη σοφία αιώνων από τις εκκλησιαστικές κεφαλές;<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Βαρύτατες ευθύνες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Αγία Σοφία… το άμεσο δίδαγμα για την Ελλάδα

Ellada simera 0 21:10

Η απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί εμπεριέχει έναν τεράστιο συμβολισμό για την πραγματική φύση και τους στόχους των τουρκικών ελίτ, αλλά και της τουρκικής κοινωνίας. Η γείτο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αγία Σοφία και το σχέδιο του Ερντογάν για έλεγχο των Μουσουλμάνων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLBT3BLSFDFU8zZgQ7FAyz4lTCoD70BAyYXTttifjzO-zqUI6zx8n6Epw525ndkewYNTAla9TQPpNd18TL6ligYBf9858wQiGQRM6P6PR3aV2I05Sgvh1n65RMqeAszITKmEf8OmoQcpM/s1600/5083462500000207.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="417" data-original-width="630" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLBT3BLSFDFU8zZgQ7FAyz4lTCoD70BAyYXTttifjzO-zqUI6zx8n6Epw525ndkewYNTAla9TQPpNd18TL6ligYBf9858wQiGQRM6P6PR3aV2I05Sgvh1n65RMqeAszITKmEf8OmoQcpM/s640/5083462500000207.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Σκέφτεται και αλλαγή της ονομασίας της Κωνσταντινούπολης από Ινσταμπούλ σε Ισλαμπόλ (Islam-bol). Η ονομασία Ισλαμπόλ σημαίνει εκεί που το Ισλάμ αφθονεί</span>.</h3> <b>Γιώτα Χουλιάρα </b><div> Δημοσιογράφος - Συγγραφέας</div> <div> <h3> <span style="font-weight: normal;"><i>«Δόξα τω Θεώ, τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών» </i></span>Ιουστινιανός, 527-565, Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (μετά την ολοκλήρωση της οικοδόμησης της Αγια-Σοφιάς, το 537)</h3> Καθώς εισέρχεσαι στην Προποντίδα είναι το πρώτο κτίσμα που ξεχωρίζεις. Η Αγία Σοφία ή Αγιά-Σοφιά, επί τω λαϊκότερο, ή απλά η Μεγάλη Εκκλησία, όπως ίσχυε και με τις μεγάλες εκκλησίες άλλων πόλεων, όπως της Αντιόχειας και της Αλεξάνδρειας, βρίσκεται χτισμένη στο πιο ξακουστό σημείο της Κωνσταντινούπολης. <br /><br />Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας θεμελιώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. όταν ονόμασε, τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο και τα εγκαίνια έγιναν στις 15 Φεβρουαρίου του 360. Μαζί με το ναό της Αγίας Ειρήνης αποτελούσε τον κύριο καθεδρικό ναό της πρωτεύουσας και έδρα του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. <br /><br />Ενώ ήταν αυτοκράτορας ο Αρκάδιος, ο ναός καταστρέφεται από φωτιά για να κτισθεί εκ νέου από το γιό του Θεοδόσιο τον Β΄. Καταστροφική φθορά, όμως, υπέστη κατά τη Στάση του Νίκα το 532,με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός να προχωρήσει στην επιβλητική κατασκευή της Αγίας Σοφίας, τα σχέδια της οποίας εκπόνησαν οι αρχιτέκτονες Ανθέμιος Τραλλιανός και Ισίδωρο ο Μιλήσιος. Ο πατέρας της λαογραφίας, Νικόλαος Πολίτης, στο έργο του «Παραδόσεις» αναφέρει πως όταν ο αυτοκράτορας αποφάσισε να χτίσει την Αγιά Σοφιά, κανείς τεχνίτης δεν μπόρεσε να του παρουσιάσει ένα σχέδιο που να του αρέσει. Λέγεται μάλιστα πως το σχέδιο της εκκλησίας το είδαν μέσα σε μια κυψέλη, καθώς ο αυτοκράτορας έψαχνε να βρει το αντίδωρο που του πήρε μια μέλισσα από το χέρι. <br /><br />Αν και η κατασκευή ολοκληρώθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, το εκκλησιαστικό οικοδόμημα ήταν εντυπωσιακό και επιβλητικό και συγκέντρωσε προσφορές απ΄όλο τον χριστιανικό κόσμο. Τα εγκαίνια έγιναν στις 27 Δεκεμβρίου του 537 και έκτοτε ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, αποτέλεσε το έμβλημα της χριστιανοσύνης. Η επιλογή του ονόματος δεν ήταν τυχαία. Στη Βίβλο, η σοφία αναφέρεται ως μία απ′ τις ιδιότητες του Θεού ο οποίος έπλασε τον Κόσμο με Σοφία. <br /><br /><br />″ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου κύριε πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτήσεώς σου.” (Ψαλμός 104, στίχος 24) <br /><br />Αυτή τη Σοφία της Θείας Χάρις του Κυρίου υμνεί και ο ναός της Αγίας Σοφίας, γι΄αυτό πάντοτε αποτελούσε το αντικείμενο του πόθου των κατακτητών της Δύσης (Άλωση της Πόλης το 1204) αλλά και της Ανατολής (Άλωσης της Πόλης το 1453). Αυτή τη Σοφία που θα τον αναγάγει σε χαλίφη αναζητάει τώρα και ο Ερντογάν. <br /><br />Θα μου επιτρέψετε να τονίσω πως η απόφαση του Ερντογάν για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί (μια απόφαση που αναμένεται να επικυρωθεί από το τουρκικό Συμβούλιο της Επικρατείας) δεν αφορά μόνο την αντιπαράθεση που επιθυμεί να δημιουργήσει με τον χριστιανικό κόσμο ο ίδιος ο πρόεδρος της Τουρκίας. Ούτε είναι απλά ένα μέσο για να ασκήσει πίεση στην Ελλάδα. <br /><br />Η απόφασή του αφορά το όραμά του να γίνει ο πολιτικός ηγέτης των απανταχού Μουσουλμάνων (γι΄αυτό άλλωστε υπήρξε αρωγός και χορηγός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας απομεινάρια της οποίας βρίσκονται στη Λιβύη μετά την εκδίωξή τους από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αλ Σίσι). Η απόφασή του είναι άμεσα συνδεδεμένη με το όραμα να αποτελέσει ο ίδιος αλλά και η Τουρκία το κράτος που θα προστατεύει (αλλά και θα ελέγχει) τους Μουσουλμάνους. <br />Μετατρέποντας την Αγία Σοφία σε τζαμί θα προσπαθήσει να τη κάνει σημείο θρησκευτικής αναφοράς για τους Μουσουλμάνους, κάτι που θέλει να το ενισχύσει με την<a href="https://www.youtube.com/watch?v=qsPlOUjSzXA"> <b>ονομασία της Κωνσταντινούπολης από Ινσταμπούλ σε </b></a><a href="https://www.youtube.com/watch?v=qsPlOUjSzXA"><b>Ισλαμπόλ</b> </a>(Islam-bol). [1] Η ονομασία Ισλαμπόλ σημαίνει εκεί που το Ισλάμ αφθονεί.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό θέλει να μειώσει τη δύναμη της Μέκκας και της Μεδίνας (οι δυο ιερές πόλεις για τους Μουσουλμάνους) όπου βρίσκονται και τα δυο σημαντικά τζαμιά για το Ισλάμ (το τρίτο είναι το τέμενος Αλ-Άκσα στην Ιερουσαλήμ). Το πρόβλημα για τον Ερντογάν είναι ότι τα δυο ιερά τζαμιά ελέγχονται από τη Σαουδική Αραβία, γεγονός που τον εμποδίζει να έχει τον πρώτο λόγο ως ηγέτης των Μουσουλμάνων. <br /><br />Επομένως το θέμα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι πολύ πιο πολύπλοκο και δεν αφορά ούτε μόνο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ούτε τις σχέσεις της Τουρκίας με τους Χριστιανούς. Εκτός από αποτέλεσμα της σύγκρουσης πολιτισμών είναι και ένα σοβαρό ζήτημα αλλαγής του status quo στην περιοχή, όπως τουλάχιστον είχε διαμορφωθεί από την εποχή που ο Μουσταφά Κεμάλ παρουσίασε στη Δύση ένα τουρκικό κράτος. <br /><br />Οι ισορροπίες που διακυβεύονται είναι ιδιαίτερα εύθραστες. Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσουν οι Σαουδάραβες και οι Αιγύπτιοι σ΄αυτή την εξέλιξη.<br /><br />Εν αναμονή εξελίξεων.<br /><br /><i>[1] Συναντάται για πρώτη φορά μετά την άλωση της πόλης, και έχει υποστηριχτεί πως αυτός που την ανέφερε ήταν ο ίδιος ο Μωάμεθ Β´. Υπάρχουν και κάποιες άλλες οθωμανικές πηγές του 17ου αιώνα, κυρίως αυτή του Εβλιγιά Τσελεμπί, όπου αναφέρεται πως αυτή ήταν η κοινή ονομασία της πόλης κατά την περίοδο αυτή, ενώ κατά την περίοδο των τελών του 17ου και των τελών του 18ου αιώνα είχε επίσης και επίσημη χρήση. Η πρώτη αναφορά της ονομασίας Ισλαμπόλ σε οθωμανικά νομίσματα υπήρξε το 1703 (1115 μουσουλμανικό έτος) κατά την περίοδο του σουλτάνου Αχμέτ Γ´.( Πηγή <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82">Wikipedia)</a></i><br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Αγία Σοφία και το σχέδιο του Ερντογάν για έλεγχο των Μουσουλμάνων

Ellada simera 0 19:50

Σκέφτεται και αλλαγή της ονομασίας της Κωνσταντινούπολης από Ινσταμπούλ σε Ισλαμπόλ (Islam-bol). Η ονομασία Ισλαμπόλ σημαίνει εκεί που το Ισλάμ αφθονεί. Γιώτα Χουλιάρα  Δημοσιογράφος - Συγγραφέας «Δό… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Υπέγραψε το διάταγμα της αιώνιας ντροπής ο Ερντογάν: Μετατρέπει την Αγία Σοφία σε τζαμί, έκανε και ευχή στο twitter

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIgE6mxEaFZS0PBhza7FgfUVmR2NbPOX71693Lty2uV2kf1ofgk9BgDkb_V59hDOLAZwlZZE0foRxpjVww87MrAnN6Jm2VEBWxpa7pLXCAZe6GCikgAirX8-Zo7pCtxYcrI3EmyBPqfOI/s1600/erdogan.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="744" data-original-width="1000" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIgE6mxEaFZS0PBhza7FgfUVmR2NbPOX71693Lty2uV2kf1ofgk9BgDkb_V59hDOLAZwlZZE0foRxpjVww87MrAnN6Jm2VEBWxpa7pLXCAZe6GCikgAirX8-Zo7pCtxYcrI3EmyBPqfOI/s640/erdogan.webp" width="640" /></a></div> <br />Το διάταγμα της αιώνιας ντροπής του Ερντογάν: Έκανε την Αγιά Σοφιά τζαμί. Φωτογραφία από το twitter του Ερντογάν .<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν υπέγραψε το απόγευμα της Παρασκευής, το διάταγμα που αναφέρεται στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.<br /><br />Η απόφαση ήταν προφανώς προετοιμασμένη καθώς ήταν γνωστή η ετυμηγορία του ανώτατου δικαστηρίου της Τουρκίας και υπεγράφη ελάχιστη ώρα μετά από την έκδοσή της. Μάλιστα ο Τούρκος πρόεδρος ανέβασε και το σχετικό έγγραφο στον λογαριασμό του στο Twitter.<br /><br />Όπως όλα δείχνουν, ήταν όλα προσχεδιασμένα. Ο Ερντογάν δεν σέβεται, δεν ακούει τίποτε και κανέναν και είναι… απασφαλισμένος.<br /><br />Φαίνεται πως δεν υπολογίζει πιθανές συνέπειες από τη διεθνή κοινότητα, εκτός κι αν υπολογίζει ότι δεν θα υπάρξουν πρακτικές συνέπειες σε βάρος του.<br /><br />Προφανώς επίσης, είναι τόσο δυσχερής η θέση του στο εσωτερικό της Τουρκίας που αυτή η πράξη απόλυτου λαϊκισμού στοχεύει στο προσωπικό του φανατικό ακροατήριο χωρίς να ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο.<br /><br />Όπως έγινε γνωστό στις 9 το βράδυ θα κάνει και διάγγελμα, όπου προφανώς γνωρίζουμε από τώρα τι θα πεί.<div class="col-lg-8 singleitembody" style="box-sizing: border-box; flex: 0 0 66.6667%; max-width: 66.6667%; padding-bottom: 20px; padding-left: 15px; padding-right: 15px; position: relative; width: 760px;"> <div class="context blog-standard" style="box-sizing: border-box;"> <div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.025em; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 500px; width: 500px;"> <iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1281589428469760000" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/index.html?creatorScreenName=HellasJournal&dnt=true&embedId=twitter-widget-0&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1281589428469760000&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fhellasjournal.com%2F2020%2F07%2Fipegrapse-to-diatagma-tis-ntropis-o-erntogan-metatrepi-tin-agia-sofia-se-tzami-ekane-ke-efchi-sto-twitter%2F&siteScreenName=HellasJournal&theme=light&widgetsVersion=9066bb2%3A1593540614199&width=500px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 638px; position: static; visibility: visible; width: 500px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.025em; margin-bottom: 1rem; overflow-x: hidden;"> </div> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a></div> </div> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Υπέγραψε το διάταγμα της αιώνιας ντροπής ο Ερντογάν: Μετατρέπει την Αγία Σοφία σε τζαμί, έκανε και ευχή στο twitter

Ellada simera 0 18:27

Το διάταγμα της αιώνιας ντροπής του Ερντογάν: Έκανε την Αγιά Σοφιά τζαμί. Φωτογραφία από το twitter του Ερντογάν .Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν υπέγραψε το απόγευμα της Παρασκευής, το διάταγμα πο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η περίπτωση των επαφών Άγκυρας-Ρώμης απαιτεί προσοχή….από την Αθήνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhypTRDNtpG2a-Kz5C_mOVqmAlbQ50nzdztzhTzeafvcoYoZgeHY-huTvvo0gfaI56rGkeqOLqo8B3gmHZwCdiWdKs67vEXswczyK-xJAh_JxIIwUDB7_qLSkTb3qovxthhOyu-HRiJdEc/s1600/AKAR-GUERINI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="510" data-original-width="1024" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhypTRDNtpG2a-Kz5C_mOVqmAlbQ50nzdztzhTzeafvcoYoZgeHY-huTvvo0gfaI56rGkeqOLqo8B3gmHZwCdiWdKs67vEXswczyK-xJAh_JxIIwUDB7_qLSkTb3qovxthhOyu-HRiJdEc/s640/AKAR-GUERINI.jpg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει ο <b>Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος</b><br />Μέσα σε διάστημα σχεδόν δύο εβδομάδων βρέθηκαν στην Τουρκική πρωτεύουσα ο Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Λουίτζι ντι Μάγιο ως και ο υπουργός Άμυνας Λορέντσο Γκουερίνι για επαφές με τους ομολόγους τους Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Χουλουσί Ακάρ. Οι επισκέψεις έλαβαν χώρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας για τις θαλάσσιες ζώνες στο Ιόνιο μεταξύ Αθηνών και Ρώμης,ενώ η προχθεσινή επίσκεψη του Γκουερίνι έγινε αμέσως μετά την επιστροφή του Ακάρ ως και του αρχηγού των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγού Γιασάρ Γκιουρέλ από την διήμερη περιοδεία τους στην Τριπολιτάνα/δυτική Λιβύη και τις επαφές που είχαν με τον πρωθυπουργό Σάρατζ και το ανώτατο στρατιωτικό συμβούλιοστην Τρίπολη και στην Μισράτα.<div> <br />Διαχρονικά οι δύο χώρες διατηρούν πολύ στενούς δεσμούς σε διμερή βάση σε πάρα πολλούς τομείς , αλλά και στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, ενώ υπάρχει και ιδιαίτερα στενή συνεργασία σε επίπεδο”δεξαμενών σκέψης” ανάμεσα τους με έμφαση σε θέματα ναυτικής συνεργασίας στην Μεσόγειο, αντιμετώπιση μεταναστευτικών ρευμάτων ,αντιπυραυλική άμυνα, ενώ Ρώμη και Άγκυρα εμπλέκονται πολύπλευρα στα ζητήματα ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο, Συρίας,και κυρίως Λιβύης,αφού αμφότερες έχουν και ιστορικό αποικιοκρατικό παρελθόν στις βορειοαφρικανικές ακτές.Η επίσκεψη του προερχόμενου από το Δημοκρατικό Κόμμα Γκουερίνι -σύμφωνα με πληροφορίες του υπογράφοντα-είχε ως κύριο στόχο την περαιτέρω σύσφιξη της στρατιωτικής και ενεργειακής συνεργασίας στην Λιβύη , σε αρκετούς τομείς μεταξύ των οπόιων είναι και η “σύγκλιση” στο πλαίσιο υποστήριξης της κυβέρνησης του GNA του Σάρατζ.Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι σε εφαρμογή των συμφωνηθέντων για την Λιβύη στη διεθνή σύνοδο του Σκιράτ στο Μαρόκο το 2015,ο Σάρατζ ήρθε στην Τρίπολη επιβαίνοντας σε Ιταλική φρεγάτα, ενώ το υπουργικό συμβούλιο και άλλα όργανα της κυβέρνησης συνεδρίαζαν για αρκετό χρόνο μέσα στο Ιταλικό πολεμικό πλοίο.</div> <div> <br />Στον ενεργειακό χώρο παρά την προκλητική ενέργεια των Τουρκικών πολεμικών πλοίων να μην επιτρέψουν προ σχεδόν τριών χρόνων γεώτρηση της Ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ σε θαλασσοτεμάχιο στην Κυπριακή ΑΟΖ οι σχέσεις της Ιταλικής κυβέρνησης του Πρωθυπουργού Κόντε με τον Ερντογάν ήσαν και είναι πολύ στενές,ενώ μετά την ήττα και υποχώρηση του Χάφταρ από τα μέτωπα της δυτικής Λιβύης(το τελευταίο τρίμηνο) η ΕΝΙ έχει προχωρήσει σε επαφές με την Τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου TRAO, ώστε να συνεργαστούν στις προσεχείς γεωτρήσεις στο Λιβυκό έδαφος.Συγκριτικά με την Τουρκία, η Ρώμη διατηρεί κάποια αλλά περιορισμένα “κανάλια επικοινωνίας “με την Ανατολική Λιβύη του πολέμαρχου Χάφταρ.Η Τουρκία και η Ιταλία έχουν ταχθεί κατά της διχοτόμησης της Λιβύης, γιατί σε μία τέτοια εξέλιξη θα έχει παρουσία ανατολικά της Σύρτης η Ρωσική Ομοσπονδία, κάτι που είναι ανάθεμα για το ΝΑΤΟ.</div> <div> <br />Ο Ιταλός υπουργός άμυνας ενημερώθηκε από τον Ακάρ για την περίπτωση της αποναρκοθέτησης περιοχών νότια της Τρίπολης καθώς και στην Ταρχούνα(όπου έχουν εντοπιστεί μαζικοί τάφοι και υπάρχει ήδη εμπλοκή του ΟΗΕ).Οι δύο χώρες θα συνεργαστούν στην διαδικασία αποναρκοθέτησης, ενώ συμφωνούν στο ότι πρέπει να αποχωρήσουν οι Ρώσοι μισθοφόροι από τα πλούσια πετρελαικά κοιτάσματα της ελ Σαράρα και ελ Φιλ στα νότια της χώρας και κοντά στο τριεθνές Λιβύης-Αλγερίας και Τυνησίας. </div> <div> <br /></div> <div> Ο Γκουερίνι ευχαρίστησε τον Ακάρ για την συμβολή της Τουρκίας στην προ ολίγων μηνών απελευθέρωση της Ιταλίδας ακτιβίστριας Σύλβια Ρομάνο,που ήταν όμηρος Ισλαμιστικής οργάνωσης στο Μογκαντίσου της Σομαλίας. Επιπρόσθετα συμφώνησαν σε νέες ναυτικές ασκήσεις(ιδίως υποβρυχιακές) στην Αδριατική και στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και σε ευρύτερη υποστήριξη προγραμμάτων του ΝΑΤΟ στα πλαίσια του γνωστού Μεσογειακού Διαλόγου.Για τις στενές επαφές Ιταλίας-Τουρκίας ενδιαφέρονται πάρα πολύ το Στρατηγείο των Νατοικών δυνάμεων στην Νάπολι , ο επικεφαλής του 6ου Αμερικανικού στόλου ναύαρχος Φόγκο,καθώς και ο επικεφαλής της Διοίκησης Αφρικής των ΗΠΑ στρατηγός Στέφεν Τάουνσεντ .(αφού η Λιβύη εμπίπτει στην γεωγραφική επικράτεια της AFRICΟM που εδρεύει στην Γερμανία)</div> <div> <br />Ο Ακάρ ενημέρωσε τον Ιταλό ομόλογο του ότι η Άγκυρα θα συνεχίσει να κατασκευάζει πολλά επιμέρους τμήματα του αεροσκάφους 5ης γενιάς F35 μέχρι το 2022 (στο οποίο η Τουρκία είναι συμπαραγωγός χώρα) και ότι ελπίζει να επιτευχθεί η παραμονή της στην συμπαραγωγή-παραλαβή αεροσκαφών παρά τις αντιξοότητες στις επιμέρους σχέσεις με τις ΗΠΑ.Μάλιστα ο Ιταλός υπουργός παρατήρησε ότι “πέραν του CORANOVIRUS υπάρχουν κάποιες καθυστερήσεις στην παραλαβή αεροσκαφών από κράτη όπως η Ιταλία, η Ολλανδία, η Νορβηγία και η Αυστραλία..Σημειωτέον ότι η Ιταλία στην βάση της Αμεντόλα δεν έχει πρόσφατες παραλαβές τέτοιων αεροσκαφών ,ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις περιπτώσεις της Ολλανδίας στο Λεουβάρντεν και της Νορβηγίας στο Τρόμσο.</div> <div> <br /></div> <div> Ένα άλλο θέμα που συζητήθηκε ήταν το Γαλλό-Ιταλικό πρόγραμμα αντιπυραυλικής άμυνας SAMP-T για το οποίο ενδιαφέρεται η Τουρκία που είναι πολύ βαθιά “εμπλεκόμενη” σε τέτοια προγράματα ενισχυμένης και διευρυμένης αεράμυνας , όπως οι Ρωσικοί S400 (που ένα μέρος τους είναι ήδη στην βάση Μουρντέντ της Άγκυρας) ως και το Αμερικανικό σύστημα PATRIOT-3</div> <div> <br />Πάντως όπως δείχνουν τα πράγματα η Άγκυρα και η Ρώμη συμπλέουν στα θέματα της Λιβύης(ως επί το πλείστο) , ενώ αμφότερες θα ενισχύσουν το στρατιωτικό νοσοκομείο της Μισράτα με νοσηλευτικό προσωπικό.Μεταξύ των θεμάτων που τέλος αντάλλαξαν πόψεις ήταν και τα προσεχή βήματα στο Λιβυκό έδαφος εν όψει επικείμενων κινήσεων του Σάρατζ και των Τούρκων προς Σύρτη και αεροπορική βάση Αλ Τζούφρα/Χουν, ενώ εθίγησαν και άλλα θέματα όπως το Ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα,οι εξελίξεις στην Συρία, η κατάσταση στην Αλβανία και στα Σκόπια,καθώς και η περαιτέρω διμερής συνεργασία στην μετά-covid19 κατάσταση .Όπως και να έχουν τα πράγματα η Αθήνα θα πρέπει να παρακολουθεί τις επαφές Ιταλίας-Τουρκίας,ενώ μέσα στον Σεπτέμβριο αναμένεται στην Άγκυρα και ο Ισπανός υπουργός άμυνας,μιας χώρας που στο Λιβυκό ταυτίζεται αρκετά με την Ρώμη και την Άγκυρα.<br /><br /><a href="https://ambassadorsatlarge.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η περίπτωση των επαφών Άγκυρας-Ρώμης απαιτεί προσοχή….από την Αθήνα

Ellada simera 0 17:33

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. ΔρούγοςΜέσα σε διάστημα σχεδόν δύο εβδομάδων βρέθηκαν στην Τουρκική πρωτεύουσα ο Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Λουίτζι ντι Μάγιο ως και ο υπουργός Άμυνας Λορέντσο Γκουερίνι… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Το παίγνιο ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKZCKR5P1VDHTz2ee6QLB2ui-FuWSNSBxjGoGyyMo-QJ-QMKPbr2R4NNK2XTNJDsWdtLVOpnu5mewaHhSa_3DmpYhnJ9-5ZX01Hn-HCfYDZg4KsUyWwcMDixZkgnvS4zTzWer5O8rVLKQ/s1600/elliniko_navtiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKZCKR5P1VDHTz2ee6QLB2ui-FuWSNSBxjGoGyyMo-QJ-QMKPbr2R4NNK2XTNJDsWdtLVOpnu5mewaHhSa_3DmpYhnJ9-5ZX01Hn-HCfYDZg4KsUyWwcMDixZkgnvS4zTzWer5O8rVLKQ/s640/elliniko_navtiko.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Η αποτυχία της “Αραβικής Άνοιξης” και συνακόλουθα του Δυτικού στρατοπέδου στη Συρία βάθυνε τις αναταράξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και οδήγησε σε αναθεώρηση των στρατηγικών σχεδιασμών. Σε αυτό το πλαίσιο δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται πλήθος εναλλακτικών πολιτικών με στόχο την δημιουργία υποκατάστατων ικανών να απαντήσουν στο στρατηγικό πρόβλημα.<br /><br />Στο επίπεδο της διπλωματίας η κινητοποίηση πρόσθετων δυνάμεων και η συγκρότηση συμμαχιών υπήρξε το πρώτο ζητούμενο. Η κινητοποίηση νέων δυνάμεων που θα μπορούσαν να καλύψουν το κενό αφορούσε –και αφορά– τον εκτός των ΗΠΑ Δυτικό Κόσμο. Ο στόχος ήταν η κινητοποίηση των μηχανισμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην αμφισβητούμενη ζώνη, σε τρόπο ώστε να συγκροτηθεί μια στρατιωτική δύναμη ικανή να προβάλει με αξιοπιστία τις δυτικές πολιτικές στην περιοχή.<br /><br />Παρά τις εξασκούμενες από την πλευρά των ΗΠΑ πιέσεις τα αποτελέσματα σε αυτό το πεδίο δεν φάνηκαν πειστικά. Ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η ΕΕ κατάφεραν να συγκροτήσουν μια όποια σταθερή δύναμη ικανή να εντυπωσιάσει εχθρούς και φίλους στην Ανατολική Μεσόγειο. Στις πολυάριθμες και επίμονα επαναλαμβανόμενες ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή μετέχει συνήθως μονοψήφιος αριθμός πλοίων ή αεροπορικών μέσων, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται, μάλιστα, από τους “πρόθυμους” της περιοχής.<br /><br />Η δημοσιοποίηση στατιστικών, σύμφωνα με τις οποίες το 24%(!) των δραστηριοτήτων του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού αφορά “συμμαχικές υποχρεώσεις” εξηγεί το τι εννοούμε. Από την άλλη πλευρά, ίσως, να έχει σημασία το γεγονός ότι στις δραστηριότητες αυτές είναι σαφώς πιο έντονη η παρουσία καναδικών πολεμικών πλοίων απ’ ότι, λόγου χάρη, γερμανικών ή βρετανικών. Ακόμα και οι χώρες που θέλουν, η Γαλλία για παράδειγμα, δύσκολα μπορούν να πείσουν ότι μπορούν.<br /><br />Μια άλλη παράμετρος των ενεργειών στο διπλωματικό πεδίο είναι η δημιουργία συμμαχικών σχημάτων με σαφή στρατιωτικό προσανατολισμό από τα ενδιαφερόμενα κράτη της περιοχής. Τα κράτη αυτά είναι για την ακρίβεια τρία (Ισραήλ, Κύπρος και Ελλάδα), ενώ το τέταρτο και σημαντικό, η Αίγυπτος, είναι μόνιμα προσανατολισμένη στην αντιμετώπιση εσωτερικών απειλών και πολύ δύσκολα θα μπορούσε να μετάσχει σε μόνιμα σχήματα με αξιόπιστο τρόπο.<br /><br />Νεοπαγείς “σύμμαχοι”<br /><br />Ετούτο το συμμαχικό σχήμα, που διαμορφώθηκε κάτω από την ισχυρή παρότρυνση των ΗΠΑ στον καιρό των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθεί απεγνωσμένα να συνδυάσει ανόμοια προβλήματα, μεγέθη και καταστάσεις σε ένα κοινό σκοπό. Το ανόμοια το υπαγορεύει πρώτα απ’ όλα η γεωγραφία. Αν και ο κοινός παρονομαστής και των τριών αυτών κρατών είναι η ανάγκη διαφύλαξης της ζωτικής γι’ αυτές “γαλάζιας ενδοχώρας” τους, η τελευταία δεν είναι ακριβώς η ίδια: το Αιγαίο (αρχιπέλαγος - κλειστή θάλασσα) δεν είναι όπως η Ανατολική Μεσόγειος (σχετικά ανοικτή θάλασσα), από όποια πλευρά και να το δει κανείς.<br /><br />Επιπλέον, οι νεοπαγείς “σύμμαχοι”, “εταίροι” είναι ανισοβαρείς και δέσμιοι των επιμέρους προβλημάτων τους. Το Ισραήλ είναι “φρούριο” και όπως σε κάθε φρούριο συμβαίνει ασχολείται κυρίως με την προάσπιση των τειχών του (στην κυριολεξία ενίοτε). Η Κύπρος είναι κατά το ένα τρίτο κατεχόμενη και κοιτάει πάντοτε με ανησυχία την “πράσινη γραμμή”. Η δε Ελλάδα, μέσα σε δίνη προβλημάτων, έχει ολοένα και πιο αμφίβολες δυνατότητες.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις τρεις αυτές χώρες μόνο η Ελλάδα διαθέτει κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί ως στόλος ανοικτής θαλάσσης. Πρόκειται για 13 φρεγάτες μάλλον απαρχαιωμένες για τα σημερινά δεδομένα (οι “S” έχουν ηλικία 40 περίπου ετών και οι ΜΕΚΟ είναι 20-30 ετών), οι οποίες στερούνται πρακτικά αντιαεροπορικών δυνατοτήτων (το κύριο αντιαεροπορικό τους σύστημα ESSM έχει βεληνεκές 20 χλμ, λίγο περισσότερο απ’ ό,τι το βεληνεκές του κύριου πυροβόλου τους). Υπάρχουν φυσικά και τα υποβρύχια όπου, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι όπλο “απαγόρευσης” και όχι όπλο “κυριαρχίας”.<br /><br />Με άλλα λόγια κτίζεται μια συμμαχία με στρατιωτικά κυρίως χαρακτηριστικά, η οποία, όμως, δεν μπορεί να απαντήσει στο κρίσιμο στρατηγικό πρόβλημα για το οποίο συγκροτείται: την εξασφάλιση της ζωτικής για τις συμβαλλόμενες χώρες “γαλάζιας ενδοχώρας”. Οι κοινές ασκήσεις και οι πολυποίκιλες επαφές μεταξύ κυβερνήσεων και αξιωματούχων των χωρών αυτών –με την σταθερή και επίμονη συμμετοχή πλέον Αμερικανών ομολόγων τους– αποτυπώνουν προθέσεις μάλλον παρά απαντήσεις.<div> <br />Οι ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο<br /><br />Στο στρατιωτικό πεδίο οι κοινές ασκήσεις έχουν πολύ συχνά ως παρονομαστή τις επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων. Είναι μια όψη της αμηχανίας αυτό: όπως όλοι γνωρίζουν οι ειδικές δυνάμεις, από τον καιρό των voltigeurs του Ναπολέοντα ως σήμερα, μπορούν να φθείρουν τον αντίπαλο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να κερδίσουν έναν πόλεμο.<br /><br />Οι ΗΠΑ, ως εξωτερικός ενδιαφερόμενος για την ανάσχεση των περιφερειακών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στην κρίσιμη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου, μοιράζονται με τις ενδιαφερόμενες χώρες τόσο την ανησυχία όσο και την αμηχανία. Η τοποθέτηση στην Ελλάδα ως Πρέσβη του κ. Πάϊατ, ειδικευμένου σε “λεπτές”, δύσκολες αποστολές, υποδηλώνει αυτήν την παράμετρο.<br /><br />Η πολιτική τους είναι υποχρεωτικά πολυδιάστατη. Από τη μία έχουν επιδοθεί σε μία ξέφρενη δραστηριότητα για την εξασφάλιση προσβάσεων. Μάλλον πρόκειται για το “σύνδρομο της Σιγκαπούρης” σε μεσογειακή έκδοση. Στη δεκαετία του 1930, οι Βρετανοί αντιλαμβανόμενοι ότι δεν έχουν την οικονομική και στρατιωτική ισχύ για να αναχαιτίσουν την ιαπωνική απειλή και πιεζόμενοι για την παροχή εγγυήσεων στις κτήσεις τους (Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία), κατασκεύασαν την μεγάλη ναυτική βάση της Σιγκαπούρης. Σκοπός τους ήταν να τρομάζουν τους μεν και να καθησυχάζουν τους δε. Στα 1942 διαπιστώθηκε ότι μία βάση χωρίς “περιεχόμενο” ελάχιστα πράγματα μπορεί να προσφέρει.<br /><br />Στην εδώ περίπτωση, οι Αμερικανοί πολλαπλασίασαν τα τελευταία χρόνια την παρουσία τους σε στρατιωτικές “διευκολύνσεις” και στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα. Η Σούδα έγινε “κράτος εν κράτει”, σχεδόν όσο και οι βρετανικές “κυρίαρχες” βάσεις στην Κύπρο. Το πρόβλημα είναι ότι το “περιεχόμενο” λείπει. Μερικά αεροπλάνα TF 67.3 και 67.8 (Task Group θαλάσσιας αναγνώρισης και ηλεκτρονικού πολέμου) διακοσμούν ενίοτε την αεροπορική βάση, ενώ στη ναυτική αντίστοιχη, στο Μαράθι, δεν παρατηρείται συνωστισμός πλοίων. Συνήθως η τρομερή και φοβερή “προβλήτα των αεροπλανοφόρων” είναι άδεια.</div> <div> <br />Πολιτική άσκηση<br /><br />Αντιθέτως, το τουρκικό πολεμικό ναυτικό είναι πολύ δραστήριο. Πραγματοποιεί συχνά ασκήσεις, αλλά και εκτελεί αποστολές όχι μόνο στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο, αλλά ακόμα και στα παράλια της Λιβύης με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού πολεμικών πλοίων. Βγάζοντας σε σχεδόν σταθερή βάση μεγάλο αριθμό πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία στέλνει ένα σαφές και σκληρό πολιτικό μήνυμα.<br /><br />Η “γαλάζια ενδοχώρα” των άλλων δεν είναι παρά η “γαλάζια πατρίδα” των ιθυνόντων της Άγκυρας. Στην ουσία αυτή η τουρκική επίδειξη κατέδειξε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την αποτυχία των σχεδιασμών της Αθήνας βασικά –αλλά και της Ουάσιγκτον και φυσικά της Λευκωσίας– στην κάλυψη του ζωτικού γι’ αυτές ζητήματος της “γαλάζιας ενδοχώρας”. Αποτύπωσε τους νέους συσχετισμούς στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο και κατέγραψε τις δικές της δυνατότητες, τις δυνατότητες μιας περιφερειακής δύναμης, στο πεδίο αυτό.<br /><br />Στην Αθήνα η αμηχανία έρχεται ολοένα και πιο κοντά στην ενδοτικότητα. Η πιθανότητα του λάθους στις πολιτικές, στρατηγικές, στρατιωτικές, διπλωματικές επιλογές της πολιτικής μας ηγεσίας δεν εξετάζεται ούτε στο ελάχιστο, ούτε ως ενδεχόμενο. Εναλλακτικά σχέδια δεν φαίνεται να υπάρχουν. Δεν πρόκειται για βλακεία, ούτε για αφέλεια. Τα συμφέροντα που υπηρετεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας το εγκλωβίζουν σε αδιέξοδες πολιτικές. Δεν συμβαίνει μόνο στα εθνικά θέματα, συμβαίνει και σε οποιοδήποτε άλλο πεδίο της πολιτικής. Μόνο που στα εθνικά θέματα ετούτες οι παγιδεύσεις πληρώνονται πιο άμεσα. Και οπωσδήποτε πολύ πιο θεαματικά.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το παίγνιο ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο

Ellada simera 0 16:21

Μαργαρίτης ΓιώργοςΗ αποτυχία της “Αραβικής Άνοιξης” και συνακόλουθα του Δυτικού στρατοπέδου στη Συρία βάθυνε τις αναταράξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και οδήγησε σε αναθεώρηση των στρατηγικών σχεδιασμ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Το νέο είδος πολέμου ή πώς χάνουμε το τρένο στο ελληνοτουρκικό μέτωπο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzJo6L0K-8k7yYFClw0hZXhv2nO4b1UdlLSfZPhyCztGulHlkhBD_RQn1f2q-HTAjZJLuUhi3f_kuhrje6Dav70SM_f17noEI8eQ0lDU6_KqCPuPcDxosP-_r7_ok2WgLISl2DcaBXNo8/s1600/isoropies_aigaio.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzJo6L0K-8k7yYFClw0hZXhv2nO4b1UdlLSfZPhyCztGulHlkhBD_RQn1f2q-HTAjZJLuUhi3f_kuhrje6Dav70SM_f17noEI8eQ0lDU6_KqCPuPcDxosP-_r7_ok2WgLISl2DcaBXNo8/s640/isoropies_aigaio.png" width="640" /></a></div> <br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Μια σειρά από εξελίξεις στις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες, που με τη σειρά τους επιφέρουν δραστικές αλλαγές στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου αναμένεται να επιδράσουν δραστικά και στις ισορροπίες στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και στον ρόλο του Ελληνικού Στρατού. Ορισμένες από αυτές τις αλλαγές στον χώρο της στρατιωτικής ισχύος που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια είναι οι ακόλουθες:<br /><br />Πρώτον: Η επαναφορά στους κλασικούς γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς, με την αναγόρευση της Κίνας και Ρωσίας σε "αναθεωρητικές" δυνάμεις και ανταγωνιστές των ΗΠΑ. Αυτό αναγράφεται στο τελευταίο κείμενο της Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Δεκέμβριο του 2017. Το γεγονός αυτό φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο τις στρατιωτικές ικανότητες αντιμετώπισης ομόλογων αντιπάλων (peer opponents).<br /><br /><div> Ταυτοχρόνως, πυροδοτεί μια έκρηξη στις προσπάθειες του Στρατού των ΗΠΑ να αναπτύξει μεθοδολογίες και τεχνολογίες για τη διεξαγωγή συμβατικών πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον αντιπάλων υψηλής τεχνολογίας, η οποία πρέπει να καλύψει ένα κενό πολλών ετών. Από το 2001 και μετά υπήρξε εμμονική προσήλωση σε επιχειρήσεις "εκτός του πολέμου" (MOOTW) και στην ανάπτυξη ικανοτήτων αντιαντάρτικου αγώνα (COIN). Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Αμερικανός αντιστράτηγος Bruce Crawford, επικεφαλής αξιωματικός G6, «έχουμε ένα πρόβλημα ηλικίας 16 ετών, για το οποίο χρειαζόμαστε λύση μέσα σε ένα έτος».<br /><br />Δεύτερον: Η επιστροφή στους στρατούς της Δύσης "ξεχασμένων" μεθοδολογιών μάχης, όπως είναι η Αεροεδαφική Μάχη (ALB), έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν οι τεθωρακισμένες μηχανοκίνητες ρωσικές δυνάμεις σε περιοχές της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.</div> <div> <br />Ο Έλληνας Τριανταφύλλωφ<br /><br />Τρίτον: Και στη Ρωσία φαίνεται πως επανέρχονται με ανανεωμένη μορφή επιχειρησιακές αντιλήψεις, όπως είναι η "Μάχη εις Βάθος" (Deep Battle) και "Επιχειρήσεις εις Βάθος" (Deep Operations). Αυτές αποσκοπούν στην ταχεία προέλαση ανάμεσα από τις ρωγμές των εχθρικών δυνάμεων και την προσβολή σε όλο το πλάτος και βάθος της διάταξής τους. Αξίζει να επισημανθεί ότι οι μεθοδολογίες αυτές αποτελούν εν πολλοίς πνευματικό τέκνο του Έλληνα Βλαδίμηρου Τριανταφύλλωφ, μιας μεγάλης μορφής της θεωρίας του Πολέμου, ο οποίος για ακατανόητους λόγους παραμένει σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα.<br /><br />Σε συνδυασμό με μεθοδολογίες υβριδικού πολέμου (hybrid warfare), οι επιχειρησιακές αυτές αντιλήψεις εκτιμάται από Δυτικούς αναλυτές ότι στόχο έχουν να προσφέρουν στη Ρωσία τη δυνατότητα να επιτύχει στρατηγικά τετελεσμένα σε μικρό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μην προλάβει να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός πυρηνικής αποτροπής της Δύσης. Γενικότερα, υπάρχει μια παγκόσμια τάση για τη δημιουργία ικανοτήτων "γρήγορων πολέμων" (swift wars), ικανών να επιφέρουν τετελεσμένα κάτω από το πυρηνικό κατώφλι (under the nuclear threshold), ή ακόμη και κάτω από το κατώφλι της στρατιωτικής αντιπαράθεσης γενικώς (below the threshold of military conflict), όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το πρόσφατο κείμενο για την Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ.<br /><br />Παρόμοιες αντιλήψεις, δόγματα, φιλοσοφίες και μεθοδολογίες ενδέχεται να μπορούν να βρουν σημαντικές εφαρμογές στο ιδιόρρυθμο ελληνοτουρκικό σύστημα αντιπαράθεσης, όπου η συμμετοχή και των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ περιορίζει το ενδεχόμενο διεξαγωγής πολέμων παρατεταμένης διάρκειας.</div> <div> <br />Πολυχωρική προβολή ισχύος<br /><br />Τέταρτον: Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εφαρμόσει στην Ουκρανία τακτικές πολυχωρικής (multi domain) προβολής ισχύος. Σ' αυτό το πλαίσιο, μέσα ηλεκτρονικού πολέμου προσφέρουν άμεσα πληροφορίες αναφορικά με την εχθρική διάταξη, τόσο σε μονάδες πυροβολικού, έτσι ώστε να προσβάλουν με σαρωτικό πυρ τις εχθρικές δυνάμεις, όσο και σε μονάδες ελιγμού, έτσι ώστε να προελάσουν, αποφεύγοντας τα ισχυρά σημεία αντίστασης.<br /><br />Οι εξελίξεις αυτές ώθησαν και τον αμερικανικό Στρατό να δώσει έμφαση στην ενίσχυση των, παραμελημένων μέχρι σήμερα, ικανοτήτων του ηλεκτρονικού πολέμου, τις οποίες ενοποιεί με τις επιχειρήσεις στον κυβερνοχώρο, διαμορφώνοντας ένα νέο είδος επιχειρήσεων. Πρόκειται για τις κυβερνο-ηλεκτρομαγνητικές δραστηριότητες (cyber electromagnetic activities CEMA).<br /><br />Αυτός ο συνδυασμός αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης φιλοσοφίας για συνδυαστική δράση σε όλους τους χώρους μάχης, που προωθεί η κυρίαρχη αντίληψη της "Πολυχωρικής Μάχης" (MDB) του Στρατού των ΗΠΑ. Η τελευταία επιδιώκει να επιτύχει σύζευξη ικανοτήτων και συνεργατικά αποτελέσματα και στις πέντε διαστάσεις της μάχης (στεριά, θάλασσα, αέρα, διάστημα και CEMA).<br /><br />Πέμπτον: Το βεληνεκές των συστημάτων πυροβολικού (πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών και πυροβόλων) αυξάνει ολοένα και περισσότερο, εν παραλλήλω με τη δραστική αύξηση των ικανοτήτων τους να επιφέρουν πολυχωρικά αποτελέσματα με τη χρήση πολεμικών κεφαλών διαφόρων τύπων (τόσο hard kill, όσο και soft kill). Για παράδειγμα, η εταιρεία Rheinmetall Denel Munitions (RDM) (γερμανο-νοτιοαφρικανική) αναπτύσσει μια οβίδα πυροβολικού των 155 χιλιοστών της οικογένειας πυρομαχικών Assegai.<br /><br />Αυτή θα είναι συμβατή με τις προδιαγραφές JBMOU (Joint Ballistic Memorandum of Understanding) του ΝΑΤΟ και θα επιτυγχάνει βεληνεκές 70 χλμ. Γενικότερα, μέσα στο νέο διεθνές γεωστρατηγικό περιβάλλον το Πυροβολικό αναμένεται να κληθεί πολλές φορές να αναλάβει μεγάλο εύρος των αποστολών της Αεροπορίας σε σχετικά μικρά γεωγραφικά συστήματα.</div> <div> <br />Οι επιπτώσεις στο ελληνοτουρκικό μέτωπο<br /><br />Οι εξελίξεις αυτές συνδυάζονται με μια σειρά από νέα δεδομένα που αναμένεται να προκύψουν τα επόμενα χρόνια και στις ελληνοτουρκικές ισορροπίες ισχύος. Μεταξύ των άλλων, ριζικές αλλαγές στη γεωγραφία ισχύος στο Αιγαίο (δευτερευόντως και στον Έβρο) ενδέχεται να επιφέρουν οπλικά συστήματα υποστρατηγικής σημασίας, τα οποία αναμένεται να ενταχθούν σε υπηρεσία στο τουρκικό οπλοστάσιο τα επόμενα χρόνια.<br /><br />Αναφέρουμε τον συνδυασμό επίγειων συστημάτων αεράμυνας (GBAD) μεγάλου βεληνεκούς, (με προεξάρχον φυσικά το S-400, ακόμη και αν αυτό διαθέτει τους πυραύλους 46Ν6 με βεληνεκές 250 χλμ και όχι τους 40Ν6 με βεληνεκές 400 χλμ) με τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II (αν ποτέ τα παραλάβει η Τουρκία) και μια διευρυνόμενη οικογένεια βαλλιστικών πυραύλων διαφόρων διαμορφώσεων. Σ' αυτούς τους πυραύλους είναι περίπου αναπόφευκτο να συμπεριληφθούν και αντιπλοϊκοί ASBM.<br /><br />Ο συνδυασμός όλων αυτών θα δημιουργήσει έναν θύλακο αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2 / AD bubble) για τη δράση της Ελληνικής Αεροπορίας αλλά και του Ελληνικού Ναυτικού στο Αιγαίο. Για παράδειγμα, τα μαχητικά αεροσκάφη F-35, εκμεταλλευόμενα τα χαρακτηριστικά χαμηλής διακριτότητας (LO) και αξιοποιώντας το προηγμένο τους ραντάρ, πιθανώς να είναι σε θέση να χαρτογραφούν σε πραγματικό χρόνο το Αιγαίο.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι θα είναι ικανά να στοχοποιούν μονάδες επιφανείας του Ελληνικού Ναυτικού για λογαριασμό αντιπλοϊκών βαλλιστικών πυραύλων (ASBM), ή άλλων οπλικών συστημάτων. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα κληθούν, ενδεχομένως, να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον όπου η "ενότητα μάχης" των νησιών του Αιγαίου, η οποία εξασφαλιζόταν από την Ελληνική Αεροπορία και το Ναυτικό, θα έχει τεθεί εν αμφιβόλω.<br /><br />Άρα, η δομή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ενδέχεται να διασπαστούν σε ανεξάρτητες "ψηφίδες" μάχης, οι οποίες αφενός μεν θα πρέπει να είναι σε θέση να πολεμήσουν ξεχωριστά, αφετέρου δε να μπορούν να διασυνδεθούν επιχειρησιακά μεταξύ τους, χωρίς τη βοήθεια της Αεροπορίας ή του Ναυτικού. Με άλλα λόγια, ο Ελληνικός Στρατός θα πρέπει να αρχίζει να προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο να χρειαστεί να δράσει αυτόνομα, ασκώντας προβολή ισχύος στη στεριά, στη θάλασσα και στον αέρα, χωρίς οι άλλοι δύο Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων να είναι σε θέση να του προσφέρουν στήριξη.</div> <div> <br />Ανατροπή της ισορροπίας υπέρ της Τουρκίας<br /><br />Εν παραλλήλω, εντάσσονται σε υπηρεσία στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις τα επόμενα χρόνια νέα οπλικά συστήματα, όπως οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροχήματα (armed UAV, αλλιώς drones) διαφόρων διαμορφώσεων, τύπων και μεγεθών, καθώς και "περιπλανόμενα" πυρομαχικά (loitering munitions). Ο στόλος των τουρκικών μαχητικών ελικοπτέρων T–129 Atak θα διευρύνεται ολοένα και περισσότερο. Τα ελικόπτερα αυτά είναι εφοδιασμένα με πυραυλικά συστήματα τουρκικής τεχνολογίας, στα οποία περιλαμβάνεται και η τουρκικής κατασκευής κατευθυνόμενη ρουκέτα των 2,75 ιντσών (70 χιλιοστών) Cirit. Ταυτοχρόνως, οι ικανότητες ηλεκτρονικού πολέμου των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων ενισχύονται σημαντικά. Τα συστήματα αυτά δημιουργούν νέα επιχειρησιακά δεδομένα και ο Ελληνικός Στρατός θα πρέπει να προσαρμοστεί στη δράση τους.<br /><br />Με βάση τα παραπάνω, προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ενδέχεται να αντιμετωπίσουν πρωτοφανείς προκλήσεις σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα και θα πρέπει να προετοιμαστούν γι' αυτές. Σε πρώτο στάδιο κρίνεται ως ζωτικής σημασίας η παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων στον χώρο της επιστήμης και της τεχνολογίας του πολέμου. Στόχος η σχεδίαση εγχώριων λύσεων χαμηλού κόστους και υψηλής απόδοσης (low cost-high payoff), με βάση τη διεθνή εμπειρία, αλλά προσαρμοσμένων στις ελληνικές συνθήκες.<br /><br />Κατά την άποψη του γράφοντος, το 2020 αποτελεί ένα κρίσιμης σημασίας έτος όσον αφορά τη διαμόρφωση των μελλοντικών στρατιωτικών ισορροπιών στο ελληνοτουρκικό σύστημα. Η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη σε μια πολιτική αδράνειας όσον αφορά την ενίσχυση των μαχητικών-αποτρεπτικών της ικανοτήτων και όταν αντιδρά ακολουθεί παρωχημένες αντιλήψεις περί προβολής ισχύος. Αν αυτή η στάση συνεχιστεί, τότε οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα δυσκολευτούν πολύ τα επόμενα χρόνια να γεφυρώσουν το χάσμα που δημιουργείται με βάση τη γραμμική προέκταση στο μέλλον των σημερινών τάσεων.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το νέο είδος πολέμου ή πώς χάνουμε το τρένο στο ελληνοτουρκικό μέτωπο

Ellada simera 0 16:15

Γρίβας ΚώσταςΜια σειρά από εξελίξεις στις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες, που με τη σειρά τους επιφέρουν δραστικές αλλαγές στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου αναμένεται να επ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο «άσπονδος» φίλος του κυρίου Τραμπ, οι ρωσικοί S-400 και τα απόρρητα μυστικά του F-35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeW2ZZ0MPQiXluWVVGxkNe61IgDqhwadW2LqbCp8x-aMMi1UWscVqSsbnVzUOHnBB0LHZl9c6mtKc39PtGp_PcQ5d5cWtSLazPfbUehEP_xX4b8smwwyr3UcI6auwWJ0oQCbepmjkU9WM/s1600/f-35-poland.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeW2ZZ0MPQiXluWVVGxkNe61IgDqhwadW2LqbCp8x-aMMi1UWscVqSsbnVzUOHnBB0LHZl9c6mtKc39PtGp_PcQ5d5cWtSLazPfbUehEP_xX4b8smwwyr3UcI6auwWJ0oQCbepmjkU9WM/s640/f-35-poland.webp" width="640" /></a></div> <ul> <li>Η αποβολή της Τουρκίας από τα F-35 έδωσε τα μυστικά</li> <li>6 μαχητικά έχασαν την ημισέληνο και φόρεσαν την αστερόεσσα</li> <li>Ετοιμάζονται για νέα συστοιχία S-400 οι Τούρκοι</li> </ul> Η δοκιμή του αντιπυραυλικού συστήματος S-400 της Τουρκίας έναντι δυτικών στόχων, όπως τα μαχητικά της Άγκυρας F-16 και F-4 Phantom ήταν μια αναμενόμενη εξέλιξη, σημειώνουν έμπειροι ιπτάμενοι τόσο από το Επιτελείο, όσο και από τις μάχιμες πολεμικές Μοίρες της Πολεμικής Αεροπορίας.<br /> <br /> Υπ’ αυτή την έννοια επιβεβαιώνονται οι φόβοι των Ηνωμένων Πολιτειών και δικαιώνονται για την αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35, καθώς το αεροσκάφος 5ης γενιάς θα ήταν το αντικείμενο εκτεταμένων ερευνών από την Άγκυρα αλλά και τους «πωλητές» του ρωσικού συστήματος S-400…<br /> <br /> Λόγω των χαρακτηριστικών που έχουν οι S-400, δημιουργεί ένα καθεστώς απαγόρευσης της περιοχής όπου είναι αναπτυγμένοι σε ιδιαίτερα μεγάλο εύρος και είναι σχεδόν αδύνατο να προσπελαστεί από αεροσκάφη 4ης γενιάς, όπως τα F-16 και τα 3ης γενιάς F-4.<br /> <br /> Τα δεδομένα που υπάρχουν και εξηγούν έμπειροι αξιωματικοί, αναφέρουν πως εφόσον περάσει ένα τέτοιο αεροσκάφος στην «hot» περιοχή των S-400, θεωρείται ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολα να καταφέρει να επιβιώσει.<br /> <br /> Οι δοκιμές αυτές γίνονται από ομάδα αντιαεροπόρων ώστε να εκπαιδευτούν σε πραγματικούς στόχους και ταυτόχρονα εκπαιδεύονται και οι ίδιοι οι ιπτάμενοι της Τουρκίας, οι οποίοι με τη σειρά τους μελετούν τις δυνατότητες που παρέχουν οι S-400.<br /> <br /> Τα απόρρητα δεδομένα των F-35…<br /> <br /> Πάντως μπορεί οι δοκιμές που κάνει η Άγκυρα να είναι «έναντι» των Αμερικανικής κατασκευής F-16, ωστόσο αυτά τα μαχητικά δεν έχουν να κρύψουν τα χαρακτηριστικά τους.<br /> <br /> Σίγουρα σημειολογικά υπάρχει αξία γι’ αυτές τις δοκιμές, διότι ο «άσπονδος» φίλος του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο Ταγίπ Ερντογάν, συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία για την πλήρη ανάπτυξη του αντιαεροπορικού συστήματος που προμηθεύτηκε από τους Ρώσους.<br /> <br /> Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Αμερικανικό σύστημα έστρεψε ομαδικά τα πυρά του κατά της Άγκυρας γι’ αυτή την αγορά και ο μόνος που διατήρησε «διπλωματική» στάση απέναντι στον Τούρκο πρόεδρο είναι ο Ντόναλντ Τραμπ.<br /> Πάντως σ’ αυτό που θα υπήρχε σοβαρότατο πρόβλημα είναι η διαρροή των στοιχείων του F-35 και οι μετρήσεις των αποστάσεων από την οποία το αεροσκάφος 5ης γενιάς μπορεί να το «πιάσουν» τα ραντάρ των S-400, τα ύψη και πολλές άλλες λεπτομέρειες. Κατά συνέπεια θα υπήρχε η πλήρης αποκάλυψη του F-35 με τα πρώτα ουσιαστικά και αδιαμφισβήτητα αποτελέσματα.<br /> <br /> Εφόσον η Τουρκία είχε πάρει στα χέρια της έστω και ένα F-35, μέσα από αυτές τις δοκιμές και από τους διαύλους των μυστικών υπηρεσιών η διαρροή των απόρρητων στοιχείων που καθιστά «αόρατο» το F-35 θα ήταν και στα χέρια των Ρώσων. Κατά συνέπεια ο άσσος που κρύβει το μαχητικό 5ης γενιάς θα χανόταν.<br /> <br /> Σε αυτά τα θέματα υψηλής επιχειρησιακής αξίας οι ενδιαφερόμενοι κινούνται πάντοτε παρασκηνιακά κι αυτό το κατεστημένο της Αμερικής το ήξερε πολύ καλά, ότι δηλαδή οι Ρώσοι θα έκαναν ότι περνά από το χέρι τους για να φτάσουν τα δεδομένα στην διάθεσή τους.<br /> <br /> Μάλιστα είναι βέβαιο πως όποιες μετρήσεις γίνονταν θα ήταν «με» αλλά κυρίως δίχως τους ανακλαστήρες, με τους οποίους δύναται το F-35 να γίνεται ορατό από άλλα ραντάρ και άλλα μαχητικά αεροσκάφη. Οι ανακλαστήρες αυτοί τοποθετούνται όταν τα μαχητικά μετέχουν κυρίως σε διασυμμαχικές ασκήσεις, όπως είχαν κάνει και τα Ιταλικά F-35 το 2019 που πήραν μέρος στην Ελληνική άσκηση «Ηνίοχος».<br /> <div> <br /> Ετοιμασίες και για την επόμενη συστοιχία…<br /> <br /> Στο Ελληνικό Επιτελείο βλέπουν και «διαβάζουν» πως αυτές οι δοκιμές-και είναι λογικό να συνεχίζονται- έχουν δημιουργήσει τον πυρήνα ήδη που εκπαιδεύεται κι έχει πιστοποιηθεί για την χρήση του.<br /> <br /> Απ’ εκεί και πέρα κυρίως στην Αεροπορία το θεωρούν ήδη επιχειρησιακό αλλά με λιγοστές ακόμη γνώσεις των χρηστών του οι οποίοι, κατά προσέγγιση το πολύ σε δεκατέσσερις μήνες θα είναι ικανοί να το αναπτύσσουν όπου αυτοί θέλουν να το εκμεταλλευτούν.<br /> <br /> Οι Τουρκικοί S-400 είναι στην βάση Ακιτζί η οποία διαλύθηκε ως αεροπορική βάση μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 και τα μαχητικά της μοιράστηκαν σε διαφορετικές πολεμικές μοίρες. Για την Τουρκική κυβέρνηση αυτή ήταν η βάση από την οποία ξεκίνησαν σχεδόν όλα, ακόμη και οι επιθετικές κινήσεις των F-16 κατά του Τούρκου προέδρου.<br /> Μια βάση υπερσύγχρονη, χτισμένη σε Νατοϊκά, άκρως Αμερικανικά πρότυπα, η οποία λίγο έλειψε να γίνει πάρκο αλλά τελικά αποτελεί τον χώρο στάθμευσης του Ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος. Η επιλογή πάντως της συγκεκριμένης βάσης δεν είναι τυχαία, διότι καλύπτει τις ανασφάλειες του ίδιου του Τούρκου προέδρου, από μια τυχόν νέα αεροπορική επιδρομή, την οποία βίωσε το 2016.<br /> <br /> Στην περίπτωση πάντως της προμήθειας κι άλλης συστοιχίας S-400 από την Τουρκία- έχουν εκδηλώσει την θέληση- τότε θα μιλάμε για μια δεύτερη προωθημένη θέση, η οποία είτε θα είναι προς το Ιράν είτε προς το Αιγαίο, με πιο πιθανή τη δεύτερη.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση όμως δεν ξεχνά κανείς ότι είναι αυτοκινούμενες οι συστοιχίες κι αυτές μπορούν να μετακινηθούν όπου απαιτεί η Τουρκική αεράμυνα.<br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο «άσπονδος» φίλος του κυρίου Τραμπ, οι ρωσικοί S-400 και τα απόρρητα μυστικά του F-35

Ellada simera 0 16:11

Η αποβολή της Τουρκίας από τα F-35 έδωσε τα μυστικά 6 μαχητικά έχασαν την ημισέληνο και φόρεσαν την αστερόεσσα Ετοιμάζονται για νέα συστοιχία S-400 οι Τούρκοι Η δοκιμή του αντιπυραυλικού συστήματος S… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Τα “άνθη του Κακού” της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και η σκοτεινή ρίζα τους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-xF_QAf6XN70xF5uHYArsPWJzWthgkcFodJhhcaCCAF5sHVZBi5nRiMu_r_ZK4qC_6IDM3EG5u1yfVnF7TN-Yv57-pSWO8eYhfj4getBvkXeUIjpWZp1OZ3-8YSLFGmdJon8dshxns5E/s1600/erdogan_hitler.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="696" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-xF_QAf6XN70xF5uHYArsPWJzWthgkcFodJhhcaCCAF5sHVZBi5nRiMu_r_ZK4qC_6IDM3EG5u1yfVnF7TN-Yv57-pSWO8eYhfj4getBvkXeUIjpWZp1OZ3-8YSLFGmdJon8dshxns5E/s640/erdogan_hitler.png" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο Ι<b>στοριοδίφης</b><br /> Η Ιστορία έχει δείξει ότι τα μπωντλερικά «Άνθη του Κακού» δεν αναφύονται μόνο στον βούρκο των προσωπικών ανθρώπινων παθών, αλλά και στους λειμώνες της πολιτικής και των διεθνών σχέσεων. Κι αν τα «άνθη» της εσωτερικής πολιτικής της Τουρκίας είναι δυσδιάκριτα, αφού «τα σκιάζει όλα η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά» του οργουελικών διαστάσεων ερντογανικού βαθέος κράτους που συνθλίβει κάθε ενάντια φωνή, τα δηλητηριώδη και άκρως επικίνδυνα «άνθη του Κακού» της εξωτερικής της πολιτικής έχουν ήδη αρχίσει να φυτρώνουν σε ξένα περιβόλια, με την συγκατάθεση ή μη του νόμιμου ιδιοκτήτη.<br /> <br /> Τον Νοέμβριο του 2019, είδαμε τον ζορισμένο Σάρατζ να σφίγγει με θέρμη το χέρι του Ερντογάν, όπως σφίγγει ο ευχαριστημένος οικοπεδούχος το χέρι του εργολάβου όταν δίνει το οικόπεδό του για αντιπαροχή. Τέτοια ήταν η αγωνία του αναγνωρισμένου μεν στο εξωτερικό, αμφισβητούμενου όμως στο εσωτερικό, Πρωθυπουργού της Λιβύης να παραμείνει στην εξουσία, ώστε υπέγραψε με τον οικοπεδοφάγο της ευρύτερης περιοχής τα πλέον αλλοπρόσαλλα μνημόνια, προκειμένου ο τελευταίος να του στείλει εις αντάλλαγμα τους μισθοφόρους του.<br /> <br /> Κι αν στη Λιβύη συμφωνούσε ο προσωρινός νομέας της, δεν συνέβη το ίδιο με τα άλλα μέρη όπου οι Τούρκοι έχουν στήσει διά των όπλων την παράνομη κατοχή τους. Ο διαχρονικός κύκλος αίματος, που κορυφώθηκε με τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ποντίων στις αρχές του 20ου αιώνα, δείχνει επί Προεδρίας Ερντογάν να ξανανοίγει. Σαν συνέχεια της παράνομης εισβολής στην Κύπρο το ‘74 και της παράνομης κατοχής του ενός τρίτου της κυπριακής επικράτειας, το καθεστώς Ερντογάν προχώρησε σε παράνομη εισβολή και κατοχή μεγάλου μέρους της Συρίας, παράνομη εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, γκριζάρισμα ελληνικών περιοχών στο Αιγαίο, παραβίαση της κυπριακής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, προκλητική εξαγγελία υφαρπαγής των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στη θάλασσα, όλα ενταγμένα στην ίδια πολιτική υλοποίησης της ιδέας του «Ζωτικού Χώρου», ή αλλιώς, του «δεν μπορούμε να φυλακιστούμε στα σύνορα των 780.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων», όπως είχε δηλώσει στα τέλη του 2016 ο Τούρκος Πρόεδρος, επαναλαμβάνοντας για μία ακόμα φορά τις επεκτατικές βλέψεις του για τα γεωγραφικά «σύνορα της καρδιάς του».<br /> <br /> Η έννοια του «Ζωτικού Χώρου» (Lebensraum), αποτέλεσε το βασικό δόγμα της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής ως το 1940, οπόταν ο Χίτλερ θέλησε να το εφαρμόσει στην πράξη, οδηγώντας την ανθρωπότητα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα δόγμα- πραγματικό «Άνθος του Κακού», του οποίου τα ολέθρια αποτελέσματα βίωσε η οικουμένη στο πετσί της. Τότε, άπαντες οι ηγέτες των πολιτισμένων κρατών, συμφώνησαν ότι ο όρος «ζωτικός χώρος» δεν έπρεπε να ξανακουστεί επί της γης. Μήπως, εδώ και καιρό ο όρος ξανακούγεται, με ποικίλα παραλλαγμένα ονόματα, κι όμως σε Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον και Μόσχα, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει;<br /> <br /> «Γαλάζια Πατρίδα» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, «Κλάδος Ελαίας» στη Συρία, «Νύχια της Τίγρης» στο Ιράκ, άπαντα φυσικές συνέχειες του παλαιότερου «Αττίλα» στην Μεγαλόνησο (έστω και με το χάσμα κάποιων δεκαετιών), συνιστούν τα μέσα αναδιάταξης των «συνόρων της καρδιάς» του Τούρκου Προέδρου. Τα φαρμακερά αυτά άνθη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, όχι μόνο βλάστησαν, αλλά και παρήγαγαν ήδη σε Συρία και Ιράκ τους δηλητηριώδεις καρπούς τους. Κοντά σε αυτά, η αποστολή μισθοφόρων και πολεμικού υλικού εσχάτως στη Λιβύη, με κατ’ εξακολούθηση παραβίαση του επιβληθέντος από τον ΟΗΕ εμπάργκο όπλων κατά τρόπο άκρως προκλητικό και απολύτως ενδεικτικό της τουρκικής αλαζονείας.<br /> <br /> Πίσω απ’ τα «Άνθη» αυτά του δέντρου της τουρκικής πολιτικής, ο νοσηρός κορμός του: ένα βαθύ κράτος που έχει φυλακίσει, βασανίσει ή και οδηγήσει σε θάνατο 80.000 αντιφρονούντες, την ίδια στιγμή που πλήθος άλλων Τούρκων πολιτών καταδίκασαν εαυτούς σε εκούσια εξορία προκειμένου να γλιτώσουν. Και πιο βαθιά, κρυμμένες σε σαθρό έδαφος, οι σκοτεινές ρίζες του δέντρου που λέγεται “καθεστώς Ερντογάν”. <br /> <br /> O Stefan Ihrig, στο εξαιρετικά εμπεριστατωμένο βιβλίο του «Ataturk in the Nazi imagination» (Το βιβλίο εκδόθηκε το 2014 από τον εκδοτικό οίκο Harvard University Press και βασίζεται στη διδακτορική διατριβή του συγγραφέα), τεκμηριώνει με αδιάσειστα στοιχεία ότι ο «Πατέρας των Τούρκων» Μουσταφά Κεμάλ αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης της ναζιστικής πολιτικής που ακολούθησε ο Χίτλερ: ο Γερμανός δικτάτορας μιλούσε με θέρμη για το παράδειγμά του, αποκαλώντας τον «άστρο στο σκότος», «επιφανέστερο άντρα του αιώνα», «μεγάλο διδάσκαλο» του οποίου ο Μουσολίνι υπήρξε ο πρώτος μαθητής, ενώ αυτός ο ίδιος ο δεύτερος.<br /> <br /> Αυτόν που αποκαλούν «μεγάλο διδάσκαλό» τους στο πώς χτίζεται ένα μεγάλο έθνος οι φασίστες και οι ναζιστές, επιδιώκει να επισκιάσει ο Ερντογάν, εν όψει μάλιστα και της συμπλήρωσης, το 2023, εκατό χρόνων από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους, διαμορφώνοντας μια Τουρκία πιο μεγάλη σε κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα από εκείνη που παρέδωσε ο Ατατούρκ στα τέλη της δεκαετίας του ‘30. Και για να το πετύχει, βαδίζει πάνω στα χνάρια της πολιτικής του Κεμάλ, στα ίδια ακριβώς χνάρια που βάδισε και ο Χίτλερ, με τη μόνη διαφορά ότι ο εθνοφασισμός του Ερντογάν είναι μπολιασμένος με το ισλαμικό στοιχείο.<br /> <br /> Δεν είναι, βέβαια, ναζιστής ο Τούρκος Πρόεδρος, αν και δεν κρύβει τον έντονο και βαθύ αντισημιτισμό του. Πιστεύει όμως ακράδαντα, πως ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να καταστεί το τουρκικό έθνος ισχυρό και να αποκτήσει τον «ζωτικό χώρο» που του αρμόζει, είναι να ακολουθήσει πιστά τις πολιτικές μανιέρες που πρωτοδίδαξε ο Κεμάλ Ατατούρκ και μιμήθηκαν στη συνέχεια, ως πρώτος μαθητής του ο Μουσολίνι και ως δεύτερος ο Χίτλερ: ύπαρξη ενός Ηγέτη (τύπου Φύρερ) αυταρχικού έως μυελού των οστών ο οποίος θα βρίσκει απήχηση στα λαϊκά πλήθη, στρατολόγηση πιστών πραιτοριανών (βλέπε τις παραστρατιωτικές τουρκικές «περιπόλους συνοικιών» (Σύμφωνα με νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις αρχές Ιουνίου από την τουρκική Βουλή, οι αρμοδιότητες των εν λόγω περιπόλων, που ως κατασταλτική δύναμη συστάθηκαν το 2017 μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, ενισχύθηκαν, καθώς πλέον θα έχουν την εξουσία να ζητούν ταυτότητα από τους πολίτες, να χρησιμοποιούν βία και να φέρουν όπλα για να συλλαμβάνουν υπόπτους), κατ’ αντιστοιχία με τη χιτλερική σωματοφυλακή των Ταγμάτων Εφόδου) που θα προβαίνουν σε πογκρόμ κατά των εσωτερικών αντιπάλων, δόμηση ενός γιγαντιαίου μηχανισμού προπαγάνδας που θα ελέγχει τα πάντα, αντίστοιχου αυτού που έστησε ο Γκέμπελς, αφανισμός μερίδας πολιτών (Κούρδοι) όπως έκαναν τότε οι Γερμανοί με τους Εβραίους. Και ακόμη, περιορισμός των δικαιωμάτων των πολιτών μέσω της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπως έγινε στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα-παρωδία του 2016, κατά μίμηση του «διατάγματος του εμπρησμού του Κοινοβουλίου» που εξέδωσε ο Χίτλερ μετά την προβοκάτσια της πυρπόλησης του Ράιχσταγκ, αλλά και ξεκαθάρισμα «με τη βοήθεια του Αλλάχ» (όπως δήλωσε ο Ερντογάν) των Ενόπλων Δυνάμεων από τους προδότες-αντιφρονούντες προς το πρόσωπό του, όπως ακριβώς είχε κάνει ο Φύρερ.<br /> <br /> Οι ομοιότητες όμως δεν σταματούν εδώ. Το 1936, ο Χίτλερ έδωσε την εντολή στον Γκέρινγκ να καταστρώσει ένα τετραετές σχέδιο, βάσει του οποίου η Γερμανία θα καθίστατο απολύτως ετοιμοπόλεμη. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, οι γερμανικές βιομηχανίες κατεργασίας μετάλλων, χημικών και πρώτων υλών τάχθηκαν στην υπηρεσία της γερμανικής πολεμικής μηχανής, εργαζόμενες με τους ίδιους πυρετώδεις ρυθμούς που η τουρκική εγχώρια πολεμική βιομηχανία εργάζεται προκειμένου να τροφοδοτήσει με οπλικά συστήματα τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Το δυσθεώρητο οικονομικό κόστος του εγχειρήματος δεν φαίνεται να πτοεί τους Τούρκους, όπως δεν πτοούσε τότε τους Γερμανούς, αφού στο βάθος του μυαλού και των δύο, τα τεράστια έξοδα μπορούν να αποσβεστούν μακροπρόθεσμα μέσω της βίαιης, και υπό την απειλή των όπλων, ιδιοποίησης φυσικών πόρων άλλων χωρών.<br /> <br /> Στο ίδιο, όμως, πλαίσιο εντάσσεται και η τουρκική πολιτική αναθεώρησης διεθνών συνθηκών: Όπως για τον Κεμάλ και τον Χίτλερ οι Συνθήκες των Σεβρών και των Βερσαλλιών αντίστοιχα, υπήρξαν κείμενα μεταβλητά και αναθεωρήσιμα, έτσι και για τον Ερντογάν, η Συνθήκη της Λωζάνης υπόκειται δυνητικά σε αναθεώρηση, δεδομένου ότι από τις προβλέψεις της η Τουρκία είχε βγει αδικημένη (Το θέμα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης πρωτοτέθηκε από τον Ερντογάν το 2016 και έκτοτε αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επεκτατικής πολιτικής της γείτονος. Μόνο κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, το 2018, ο Ερντογάν αναφέρθηκε τρεις φορές (!!!) ενώπιον του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλου και του τότε Πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, στην ανάγκη επικαιροποίησης- αναμόρφωσης της εν λόγω διεθνούς συνθήκης).<br /> <br /> Το 1934, με το θάνατο του Γερμανού Προέδρου Χίντεμπουργκ, η τότε γερμανική κυβέρνηση νομοθέτησε τη συγχώνευση Καγκελαρίας και Προεδρίας, με τον Χίτλερ να αναλαμβάνει τα καθήκοντα και του Προέδρου και Καγκελάριου, υπό τον τίτλο «Führer und Reichskanzler» (Ηγέτης και Καγκελάριος του Ράιχ). Αυτό ακριβώς το χιτλερικό μοντέλο, αποκάλεσε στις αρχές του 2016 «υπόδειγμα αποτελεσματικού προεδρικού συστήματος», ο Τούρκος Πρόεδρος, δήλωση που είχε προκαλέσει τότε παγκόσμιο σάλο, αναγκάζοντας την Άγκυρα να μιλήσει για παρερμηνεία των σχετικών δηλώσεων. <br /> <br /> Ο Ερντογάν, όμως, δείχνει να μιμείται τον Χίτλερ ακόμα και στην επικοινωνιακή πολιτική του. Η φωτογραφία με το ένστολο κοριτσάκι, το οποίο κάλεσε να μαρτυρήσει υπέρ πίστεως, ομοιάζει ανατριχιαστικά με αντίστοιχη φωτογραφία του Χίτλερ δίπλα σε ανήλικο αγόρι, ντυμένο και αυτό με στρατιωτική στολή.<br /> <br /> «Η πολιτισμένη σιωπή της Ευρώπης, έναντι ενός αντισημίτη νταή όπως ο Ερντογάν…, μας πάει πίσω στη δεκαετία του 1930», προειδοποιούσε το 2015 ο Υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Αβίγκντορ Λίμπερμαν, επισημαίνοντας την σκοτεινή, επικίνδυνη ρίζα της πολιτικής του καθεστώτος Ερντογάν. Και πόσο δίκιο τελικά είχε! Από τότε μέχρι σήμερα, το τουρκικό δέντρο δεν σταμάτησε να φύει τα άνθη της κακίας του, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να απλώσει παντού τα δηλητηριώδη κλαδιά του.<br /> <br /> Ο Λίμπερμαν είχε αποκαλέσει τότε την Ευρώπη «δειλή», που δεν αντιμετώπιζε άμεσα τον τουρκικό κίνδυνο. Δειλιάζουν, όντως, οι Ηγέτες του Δυτικού Κόσμου; Ή ακολουθούν μια πολιτική κατευνασμού (appeasement policy), την ίδια που ασκούσε ο Τσάμπερλεν τη δεκαετία του 1930, επιδιώκοντας να κρατήσει καλές σχέσεις με τη ναζιστική Γερμανία, με την οποία μάλιστα υπέγραψε συμφωνία ειρήνης το 1938, αφού πριν της επέτρεψε να προσαρτήσει την Σουδητία χωρίς να ρίξει ούτε σφαίρα; Όταν ο Χίτλερ παρέβαινε μία μία τις διατάξεις της Συνθήκης των Βερσαλλιών, στο πλαίσιο της “πολιτικής κατευνασμού”, από την άλλη πλευρά δεν ακούστηκε ούτε μία διαμαρτυρία.<br /> <br /> «Όποιος δεν θυμάται την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει», είχε γράψει ο Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος Τζωρτζ Σανταγιάνα, έναν αφορισμό που επανέλαβε, παραφράζοντάς τον ελαφρώς, το 1948 ο Γουίνστον Τσώρτσιλ, μέσα στο βρετανικό Κοινοβούλιο. Η πολιτική του κατευνασμού, αποδείχθηκε τότε πέρα ως πέρα λανθασμένη, αφού η Γερμανία την εξέλαβε ως αδυναμία και, κοροϊδεύοντας τους πάντες, έναν χρόνο αργότερα, εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακία, ξεκινώντας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!<br /> <br /> «Η κυβέρνηση είχε να διαλέξει ανάμεσα στον πόλεμο και την ατίμωση. Διάλεξε την ατίμωση. Αλλά θα έχει και πόλεμο», προειδοποιούσε προφητικά το 1938 ο Τσώρτσιλ τους συμπατριώτες του, αντιδρώντας στη συμφωνία ειρήνης με τους Ναζί. Οι Ηγέτες της Δύσης του σήμερα, μπροστά στην ολοένα διογκούμενη τουρκική απειλή, τι θα διαλέξουν; Τα φαντάσματα με τα οποία η ανθρωπότητα φαινόταν να έχει ξεμπερδέψει άπαξ και διά παντός, δείχνουν να επανέρχονται στο σκηνικό. Πρωταγωνιστές αυτή τη φορά, οι αποθρασυμένοι εθνικιστές του Ερντογάν, που αμφισβητούν το διεθνές status quo σε Μέση Ανατολή και Μεσόγειο στην προσπάθειά τους να βρουν “ζωτικό χώρο”.<br /> <br /> Τότε, οι «Δυνάμεις του Καλού», άφησαν το αυγό του φιδιού να εκκολαφθεί και το τέρας να φτάσει στην πλήρη του ανάπτυξη. Σκοπεύουν να κάνουν το ίδιο λάθος και τώρα; Το ερώτημα παραμένει αμείλικτο, προσδιορίζοντας από τώρα τις ευθύνες των δυτικών ηγετών: θα ξεριζώσουν τα ζιζάνια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής τώρα που είναι ακόμα νωρίς, ή θα αλλάξουν στάση όταν αυτά πια θα έχουν γιγαντωθεί; Μπορεί εκ των υστέρων να βγήκαν τη δεκαετία του ’40 νικητές, το κόστος όμως σε ανθρώπινες ζωές είναι ανυπολόγιστο, το δε Ολοκαύτωμα θα βαραίνει την ανθρώπινη Ιστορία για πάντα. Είναι η ανθρωπότητα έτοιμη να ξαναπληρώσει το τίμημα μιας γενικευμένης σύρραξης μεταξύ οργανωμένων στρατευμάτων; Σε μια εύφλεκτη περιοχή όπως η Μεσόγειος, η σπίθα θα γίνει αμέσως πυρκαγιά, συμπαρασύροντες τους πάντες και τα πάντα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν συμφέρει κανέναν.<br /> <br /> Η Ελλάδα, το έχει ξεκαθαρίσει μέσα από τα πλέον επίσημα χείλη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της, δεν πρόκειται να δείξει την παραμικρή ανοχή στα επεκτατικά τερατουργήματα του Ερντογάν, ακόμα κι αν μείνει μόνη της σε αυτόν τον αγώνα. Η παραβατικότητα, η αλαζονεία και η πρόκληση απέναντι στην αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού, έχουν τα όριά τους. Ως δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα, κοιτίδα της δημοκρατίας και του παγκόσμιου πολιτισμού, η Ελλάδα είναι ιστορικά προορισμένη να σταθεί απέναντι στο απεχθές και αλαζονικό πρόσωπο της ερντογανικής τυραννίας. Εξάλλου, όπως είναι τοις πάσι γνωστό και πανθομολογούμενο από τα χείλη όλων των Ηγετών της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εδώ στα ίδια χώματα επιτεύχθηκε η πρώτη νίκη κατά του τότε Άξονα, του Άξονα του Κακού, από την μικρή, αδύναμη (κατά τους τότε επιβουλείς), χλευαζόμενη, οικτειρούμενη και μόνη Ελλάδα, προμαχούσα και τότε, όπως και τώρα, για αξίες και ιδανικά. Και γύρισε ο κόσμος όλος… Τότε και τώρα και πάντα. Θα γυρίσει και πάλι. Άλλωστε, η Χώρα μας γνωρίζει, βιωματικά και ιστορικά, εκ των προτέρων, ότι, αργά ή γρήγορα, το τέλος όλων των τυράννων, ήταν και παραμένει νομοτελειακά πάντοτε το αυτό: «Τον έδεσαν χειροπόδαρα, τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν, τον έσυραν παράμερα, τον καταξέσκισαν απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι» (Γ. Σεφέρης, “Επί Ασπαλάθων”).<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα “άνθη του Κακού” της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και η σκοτεινή ρίζα τους

Ellada simera 0 14:38

Γράφει ο Ιστοριοδίφης Η Ιστορία έχει δείξει ότι τα μπωντλερικά «Άνθη του Κακού» δεν αναφύονται μόνο στον βούρκο των προσωπικών ανθρώπινων παθών, αλλά και στους λειμώνες της πολιτικής και των διεθνών … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Άγκυρα αντικατέστησε τα MIM-23 I.HAWK που καταστράφηκαν στην αλ Ουατίγια με ουκρανικά συστήματα S-125 Pechora!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifYbuOKDp7fF1HfxMCm1lBgi_eFMa1Gqxyeoq3IquzNwLZueU4H5cvqNC3Po5f5YWpqh1TTzw-VqIK7pT_gpeWQYnqqZUOOs7QXkFPWBuKFFMWKyywbNN3z_F-mm3-HlMQ22zK5_JofIA/s1600/e0p2dvm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifYbuOKDp7fF1HfxMCm1lBgi_eFMa1Gqxyeoq3IquzNwLZueU4H5cvqNC3Po5f5YWpqh1TTzw-VqIK7pT_gpeWQYnqqZUOOs7QXkFPWBuKFFMWKyywbNN3z_F-mm3-HlMQ22zK5_JofIA/s640/e0p2dvm.jpg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει: <b>Θεόφραστος Ανδρεόπουλος</b><br />Η τουρκική Αεροπορία ολοκλήρωσε την αερομεταφορά των αντιαεροπορικών συστημάτων στην αεροπορική βάση της Al-Wattiya όπου αντικατέστησε τα αντιαεροπορικά συστήματα MIM-23 «Hawk» που καταστράφηκαν από μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000-9.<br /><br />Τα αντιαεροπορικά συστήματα είναι τα σοβιετικά S-125, τα οποία αγόρασε εσπευσμένα από την Ουκρανία, όπως είχαμε αποκαλύψει στο pronews.gr.<br /><br />Τα εκσυγχρονισμένα σοβιετικά συστήματα αεροπορικής άμυνας S-125 παραλήφθηκαν πριν από δύο εβδομάδες και έχουν ήδη αναπτυχθεί στη Λιβύη. <br /><br />Σύμφωνα με πηγές – γράφει το ρωσικό δημοσίευμα- τα συστήματα βρίσκονται στο έδαφος της αεροπορικής βάσης Αλ Ουατίγια, όπου πριν από λιγότερο από μια εβδομάδα, ως αποτέλεσμα της επίθεσης των μαχητικών αεροσκαφών των ΗΑΕ, καταστράφηκαν τουλάχιστον τρία τουρκικά συστήματα MIM-23 «Hawk», καθώς και ουκρανικός εξοπλισμός ραντάρ και ηλεκτρονικού πολέμου. <br /><br />Τα συστήματα έχουν παραληφθεί ήδη από την Τουρκία αφού πρώτα υπέστησαν εκτεταμένο εκσυγχρονισμό από Ουκρανούς μηχανικούς στο επίπεδο S-125-2D Pechora και τώρα βρίσκονται στην Λιβύη!<br /><br />Η ουκρανική έκδοση που προμηθεύτηκε η Τουρκία έχει εμβέλεια 40 χλμ. (σε σχέση με τα 35 χλμ. των υφιστάμενων εκδόσεων) και μέγιστο ύψος εμπλοκής τα 20 χλμ.<br /><br />Όπως αναφέρεται η Τουρκία απέκτησε επίσης και συστήματα ραντάρ άξιας 11 εκατ. $ στα οποία περιλαμβάνονται MARS-L l-band και P-180U.<br /><br />Στην πραγματικότητα, η Τουρκία άρχισε εξ ανάγκης να αγοράζει ουκρανικά όπλα, καθώς τα τελευταία αποδείχθηκαν πολύ καλύτερα από αυτά που θα μπορούσε να προσφέρει η Άγκυρα στις δυνάμεις της Λιβύης.<br /><br />Είναι γνωστό ότι η Τουρκία αγόρασε τουλάχιστον 5 συστοιχίες αεροπορικής άμυνας S-125 από την Ουκρανία, ωστόσο, πηγές ισχυρίζονται ότι υπάρχουν μόνο τρία από αυτά τα σοβιετικά στην αεροπορική βάση Αλ Ουατίγια, ενώ δεν αποκλείεται η πιθανότητα τα άλλα δύο να έχουν εγκατασταθεί από τις δυνάμεις της «Εθνικής Συμφωνίας» σε άλλο μέρος.<br /><br />H εγκατάσταση των συστημάτων αεροπορικής άμυνας των σοβιετικών S-125 στη Λιβύη, είναι απίθανο να αλλάξει την ισορροπία ισχύος στην περιοχή, αφού αυτά είναι αποτελεσματικά μόνο στην απώθηση επιθέσεων και έχουν μικρό εύρος επίθεσης σε αεροπορικούς στόχους.<br /><br /><a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Άγκυρα αντικατέστησε τα MIM-23 I.HAWK που καταστράφηκαν στην αλ Ουατίγια με ουκρανικά συστήματα S-125 Pechora!

Ellada simera 0 14:32

Γράφει: Θεόφραστος ΑνδρεόπουλοςΗ τουρκική Αεροπορία ολοκλήρωσε την αερομεταφορά των αντιαεροπορικών συστημάτων στην αεροπορική βάση της Al-Wattiya όπου αντικατέστησε τα αντιαεροπορικά συστήματα MIM-2… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Δρούγος: Πώς, ποιοι και γιατί χτύπησαν την τούρκικη βάση στη Λιβύη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP9ZrVepkNoMxcK42BoYAwGa3Kkkw-2c5ph3rhq7SCQHvQnrHTBHv2n5C2Pk-lMm4OgZcrk-R5dWKRRRhkeFNFSvvMvNSjSbfJEAx-Wmp29V5l6lixnYQ_drCj75ZsRcWRSxKr0F8HpXo/s1600/livii-epithesi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP9ZrVepkNoMxcK42BoYAwGa3Kkkw-2c5ph3rhq7SCQHvQnrHTBHv2n5C2Pk-lMm4OgZcrk-R5dWKRRRhkeFNFSvvMvNSjSbfJEAx-Wmp29V5l6lixnYQ_drCj75ZsRcWRSxKr0F8HpXo/s640/livii-epithesi.jpg" width="640" /></a></div> <br />Η κατάσταση στη Λιβύη χειροτερεύει καθημερινά, ενώ οι διάφορες διπλωματικές προσπάθειες που γίνονται για αποκλιμάκωση της έντασης σε όλα τα επιμέρους μέτωπα δεν αποδίδουν.<br /><br />Γράφει ο <b>Αθανάσιος Ε. Δρούγος*</b><br /><br />Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του υπογράφοντος από αμερικανικές πηγές στο στρατηγείο της AFRICOM (Αμερικανική Διοίκηση Αφρικής) στη Στουτγάρδη-Kelley Barracks/Moehringen καθώς και των νατοϊκών επιτελείων στη Νάπολη και στο Ράμσταϊν (έδρα συμμαχικών αεροπορικών δυνάμεων), αιγυπτιακά αεροσκάφη Rafale ως και αεροσκάφη Mirage 2000-9 EAD/RAD πραγματοποίησαν από κοινού τα χαράματα της περασμένης Κυριακής την επίθεση κατά της βάσης Αλ Ουατίγια στη Δυτική Λιβύη και κοντά στα σύνορα με την Τυνησία.<br /><br />Την όλη επιχείρηση υποστήριξαν οι Γάλλοι με διάφορα επιμέρους ως και εξελιγμένα συστήματα πληροφοριών ενώ από πλευράς Εμιράτων αεροσκάφος Α330-243 MRTT είχε μετασταθμεύσει τρεις ημέρες πριν από την επιχείρηση στη αιγυπτιακή αεροπορική βάση Αλ Ναγκίμπ, προερχόμενο από τη βάση της Αλ Ντάφρα στο Αμπου Ντάμπι, για τυχόν ενίσχυση της παράτολμης επιχείρησης.<br /><br />Τέσσερα αεροσκάφη των ΗΑΕ βρίσκονταν ήδη στην Αίγυπτο, ενώ η Γαλλία αρνήθηκε να αναλάβει τον κύριο ρόλο σε μια τέτοια αποστολή, γιατί αν κάποια πράγματα δεν έβαιναν καλώς (όπως είχαν σχεδιαστεί) η ήδη τεταμένη κατάσταση μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας θα είχε δραματικές επιπτώσεις μέσα στους κόλπους του ΝΑΤΟ, προκαλώντας τεράστια προβλήματα στη Συμμαχία.<br /><br />Η αεροπορική επιδρομή προκάλεσε κυρίως απώλειες στο τουρκικής προέλευσης αντιαεροπορικό σύστημα ΜΙΜ-23 ΗΑWK καθώς και σε υποδομές της βάσης (αναφέρθηκαν τραυματισμοί 3-4 ατόμων, ενώ εκείνες τις ημέρες δεν βρίσκονταν στη βάση μη επανδρωμένα αεροσκάφη).<br /><br />Για πολλούς και διάφορους λόγους η επίθεση πραγματοποιήθηκε αφού είχαν ήδη αναχωρήσει (πριν από 4 ώρες) ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Γιασάρ Γκιουλέρ, από την 48ωρη παρουσία τους σε Τρίπολη, Μίτιγκα, Μισράτα, ενώ έγιναν πολλές συσκέψεις στη λιβυκή πρωτεύουσα αλλά και σε τουρκική φρεγάτα ανοικτά της Μισράτα σχετικά με την υλοποίηση των επικείμενων σχεδίων με βασικό στόχο την κατάληψη της βάσης Αλ Τζούφρα, νότια της Σύρτης και προς την Κεντρική Λιβύη, που είναι μία από τις τέσσερις όπου έχει γίνει διασπορά των Ρώσων μισθοφόρων της PMC/WAGNER. Κατά της βάσης χρησιμοποιήθηκαν βλήματα με ακτίνα δράσης άνω των 90 χλμ., ενώ σε ετοιμότητα ήταν δύο γαλλικά ελικόπτερα έρευνας και διάσωσης, που ήταν σταθμευμένα όχι πολύ μακριά από τον τριεθνή μεθοριακό χώρο Τυνησίας-Λιβύης και Αλγερίας.<br /><br />Η Γαλλία παρακολουθεί τη συγκεκριμένη και πολλή μεγάλη σε έκταση περιοχή αφού ανησυχεί για τις κινήσεις γνωστών τρομοκρατικών ομάδων που πρόσκεινται στην Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ. Σημειώνεται ότι το 2017 πάλι η Αίγυπτος έπληξε βάση ισλαμιστών στο έδαφος της Λιβύης με αεροσκάφη Rafale. Δύο ημέρες μετά την από κοινού επιχείρηση κατά της βάσης Αλ Ουατίγια, η Τουρκία με drones Bayraktar έπληξε τη βάση Αλ Τζούφρα με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 3 Ρώσοι μισθοφόροι.<br /><br />Για τη συγκεκριμένη κοινή αεροπορική επιδρομή Αιγύπτου-ΗΑΕ συζήτησαν μέσω τηλεδιάσκεψης 24 ώρες μετά ο υπαρχηγός – επικεφαλής των αεροπορικών δυνάμεων της AFRICΟM, αντιπτέραρχος Τζέιμς Βέσερι, με τον αρχηγό των αεροπορικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Ράμσταϊν, πτέραρχο Τζέφρεϊ Χάριγκιαν και αφού είχαν συλλεγεί πληροφορίες και από τις βάσεις της Σιγκονέλα και Πότζιο Ρενάτικο στην Ιταλία, ως και της Τορεχόν στην Ισπανία. Αίσθηση πάντως έχει προκαλέσει το γεγονός ότι η Αγκυρα διατήρησε «χαμηλό προφίλ» μετά την επίθεση, ενώ πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι ετοιμάζει την υλοποίηση συγκεκριμένων σχεδίων για την κατάληψη του άξονα Σύρτης-Αλ Τζούφρα.<br /><br />Τούρκοι στρατιωτικοί ενημέρωσαν κλιμάκια του ΝΑΤΟ σχετικά με τις κινήσεις των Ρώσων μισθοφόρων στο λιβυκό έδαφος ενώ δεν αποκλείονται προσεχώς ακόμα και συγκρούσεις Τούρκων με Ρώσους μισθοφόρους, αφού ο Ακάρ αναχωρώντας από τη Λιβύη έκανε λόγο για τη σύσταση κοινών επιχειρησιακών ομάδων Τουρκίας-Λιβύης για ανακατάληψη πετρελαϊκών βάσεων στις οποίες βρίσκονται Ρώσοι μισθοφόροι, όπως στην Ελ Φιλ και στην Ελ Σαράρα, προς τα νότια της χώρας.<br /><br /><br />Τέλος και οι δύο πλευρές ενισχύονται από μισθοφορικούς στρατούς από τα μέτωπα της Συρίας. Ειδικότερα, αντάρτες Σαμπίχα που πρόσκεινται στον Ασαντ έφθασαν στο Τομπρούκ μαζί με μέλη φιλοϊρανικών ομάδων όπως των ταξιαρχιών Αλ Κουντς-Φατιμιγούν και Ζινεμπιγιούν από την Ανατολική Συρία/περιοχή Ντιρ ελ Ζορ, για να ενισχύσουν τις δυνάμεις του Χαφτάρ, ενώ τις τελευταίες 2 ημέρες νέα κύματα ισλαμιστών ανταρτών αναχωρούν από την Κωνσταντινούπολη και την Αττάλεια και μεταφέρονται στο αεροδρόμιο της Μίτιγκα σε υποστήριξη των δυνάμεων του Σάρατζ. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες -σύμφωνα με πληροφορίες μου- αναμένεται κοινή επίσκεψη των Τούρκων αρχηγών των χερσαίων και αεροπορικών δυνάμεων στη Λιβύη.<br /><br /><b><i>*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής</i></b><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δρούγος: Πώς, ποιοι και γιατί χτύπησαν την τούρκικη βάση στη Λιβύη

Ellada simera 0 14:26

Η κατάσταση στη Λιβύη χειροτερεύει καθημερινά, ενώ οι διάφορες διπλωματικές προσπάθειες που γίνονται για αποκλιμάκωση της έντασης σε όλα τα επιμέρους μέτωπα δεν αποδίδουν.Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Αγία Σοφία: Οι φόρμουλες που ψάχνουν οι Τούρκοι για να τη μετατρέψουν σε τζαμί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaTjxUp0Zh2B5JvNGk8JIE8P40hjIOY5GyMshr46E2kiZcYnN-1eC1imFVvXcdoeyqt9ZLKve8tcgmyyzOk2MBZbU5umbW22RmkC0tfmLXIG3bXodl6bmmkS7YIUtFBLuW6jqwhEW0Ahs/s1600/agiasofia.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaTjxUp0Zh2B5JvNGk8JIE8P40hjIOY5GyMshr46E2kiZcYnN-1eC1imFVvXcdoeyqt9ZLKve8tcgmyyzOk2MBZbU5umbW22RmkC0tfmLXIG3bXodl6bmmkS7YIUtFBLuW6jqwhEW0Ahs/s640/agiasofia.jpeg" width="640" /></a></div> <div> <b><br /></b></div> <b>Μαρία Ζαχαράκη</b><br /> Η Αγία Σοφία στην τελική ευθεία: Δύο φόρμουλες για τη μετατροπή της σε τζαμί, αναφέρει ο τουρκικός Τύπος σήμερα, Παρασκευή 10 Ιουλίου<br /> <br /> Η αντίστροφη μέτρηση για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί άρχισε και τα ενδεχόμενα μετά την απόφαση του ΣτΕ μπορεί να είναι δύο, όπως αναφέρουν πρωτοσέλιδα σήμερα, Παρασκευή δύο τουρκικές εφημερίδες, αλλά η τύχη του μνημείου εναπόκειται και πάλι στον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. <br /> <br /> «Χουριέτ» και «Γενί Σαφάκ» υποστηρίζουν ότι δεδομένου ότι η απόφαση του ΣτΕ θα είναι η άρση του καθεστώτος του μουσείου, για την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης θα χρειαστεί είτε νέο προεδρικό διάταγμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είτε διοικητική απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων/Ιδρυμάτων.<br /> <br /> Ο χρόνος που απαιτείται και στις δύο περιπτώσεις για την εκτέλεση της απόφασης ενδεχομένως να... λειτουργήσει υπέρ του μνημείου, αλλά και του Τούρκου προέδρου. <br /> Γενί Σαφάκ: Δύο φόρμουλες για την Αγία Σοφία<br /> <br /> Σε περίπτωση που το ΣτΕ ακυρώσει την απόφαση για «μουσείο» του υπουργικού συμβουλίου το 1934 για να ανοίξει η Αγία Σοφία 2 φόρμουλες συζητούνται.<br /> Θα προετοιμαστεί διάταγμα με την υπογραφή του Ερντογάν και η Αγία Σοφία θα ανοίξει ξανά ως τζαμί.<br /> Και σύμφωνα με τη δεύτερη φόρμουλα η προεδρία θα στείλει την απόφαση του ΣτΕ στη Γενική Διεύθυνση Ιδρυμάτων ζητώντας να προβεί στα απαραίτητα.<br /> <br /> Και στις δύο περιπτώσεις η λειτουργία της Αγίας Σοφίας ως τζαμί θα είναι και πάλι στα χέρια του Ερντογάν.<br /> <div> <br /> <img src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/normal/public/images/2020/07/image001.png?itok=I8NpHNaI" /><br /> Χουριέτ: Σήμερα θα φανεί η απόφαση για την Αγία Σοφία<br /> <br /> Σε περίπτωση αρνητικής απόφασης, η Αγία Σοφία θα γίνει τζαμί με προεδρικό διάταγμα. Οι βουλευτές του ΑΚΡ που είναι παράλληλα και νομικοί, σε κάθε περίπτωση ετοιμάζονται για προεδρικό διάταγμα.<br /> <br /> Η τουρκική εφημερίδα υμνεί στο πρωτοσέλιδό της τη στάση του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική, Ζοζέπ Μπορέλ, χθες στο ευρωκοινοβούλιο υπέρ της Τουρκίας.</div> <div> <br /></div> <div> <img src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/normal/public/images/2020/07/10-7-20_hoyriet_0.jpg?itok=9Z541uX4" /><br /> Τουρκικέ: Η Παρασκευή της Αγίας Σοφίας<br /> <br /> Το Συμβούλιο της Επικρατείας αναμένεται να πει την τελευταία του κουβέντα σήμερα σχετικά με το άνοιγμα ξανά της Αγίας Σοφίας σε χώρο λατρείας των Μουσουλμάνων, που μετατράπηκε σε μουσείο με τετελεσμένα το 1934. Σε περίπτωση του τουρκικό δικαστήριο αποφανθεί αρνητικά, τότε θα παραπεμφθεί στην προεδρία να εκδώσει διάταγμα. Τα δεσμά της Αγίας Σοφίας θα λυθούν έπειτα από </div> <div> 86 χρόνια.</div> <div> <img src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/normal/public/images/2020/07/image002.png?itok=251PJ1IK" /><br /> <br /> <br /> <a href="https://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αγία Σοφία: Οι φόρμουλες που ψάχνουν οι Τούρκοι για να τη μετατρέψουν σε τζαμί

Ellada simera 0 14:14

Μαρία Ζαχαράκη Η Αγία Σοφία στην τελική ευθεία: Δύο φόρμουλες για τη μετατροπή της σε τζαμί, αναφέρει ο τουρκικός Τύπος σήμερα, Παρασκευή 10 Ιουλίου Η αντίστροφη μέτρηση για τη μετατροπή της Αγίας Σο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ: Γιατί τα γαλλικά Rafale “κέρασαν” τους Τούρκους στη βάση της Λιβύης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGoG3F9G_Nf-s0m7TXSpUJi9IqnzR3um3YHkYBKGdGVgMJi9CIKNTODA3cy2tEKL9oOGzldyLTvmyB4yMJoH-0hXAa_mrRs5fIgGQLag6Nx7QaVHCTDSXyxqS-kHVz5woLS5C8D9FDYWw/s1600/Rafale.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGoG3F9G_Nf-s0m7TXSpUJi9IqnzR3um3YHkYBKGdGVgMJi9CIKNTODA3cy2tEKL9oOGzldyLTvmyB4yMJoH-0hXAa_mrRs5fIgGQLag6Nx7QaVHCTDSXyxqS-kHVz5woLS5C8D9FDYWw/s640/Rafale.jpg" width="640" /></a></div> <br />Θα ήταν ιδιαίτερα παρακινδυνευμένη κάθε απόλυτη άποψη σχετικά με το ποία χώρα ή ποια ακριβώς δύναμη ήταν αυτή που έπληξε τους τουρκικούς MIM-23 Hawk και τα συστήματα παρεμβολής Koral στην αεροπορική βάση Al Watiya, στη βορειοδυτική Λιβύη. Δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις και πολύ περισσότερο αποδείξεις. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε και αυτές με βάση την κοινή λογική και τα ισχύοντα δεδομένα. Κατ΄ επέκταση όσο δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το πλήγμα έγινε από τα γαλλικά Rafale, δεν μπορούμε να είμαστε 100% βέβαιοι ούτε για το ότι το πλήγμα δεν έγινε από τα γαλλικά μαχητικά.<br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br /><br />Γιατί ναι μεν θα ήταν αδύνατο τα μαχητικά αυτά να απογειωθούν από τη νότια Γαλλία, ή από τη βάση Solenzara στο νησί της Κορσικής και να πετάξουν εντός του FIR της Ρώμης ανεντόπιστα, μέχρι να φτάσουν σε απόσταση βολής όπλων από τη βάση Al Watiya, αλλά…<br /><br />Δεν ισχύει το ίδιο αν υποθέσουμε ότι απογειώθηκαν από τη βάση της Γαλλίας στη Djanema, πρωτεύουσα του Τσαντ, νότια της Λιβύης! Από εκεί θα μπορούσαν να επιχειρήσουν και να πετάξουν μέχρι την Al Watiya ανεντόπιστα. Όπως και από το νότιο τμήμα της Αιγύπτου, πράγμα το οποίο θεωρούμε λιγότερο πιθανό…<br /><br />Ρίχνοντας μία ματιά στο χάρτη, αποκαλύπτεται αμέσως η πολύ μεγάλη απόσταση που χωρίζει την Djanema από τη βάση Al Watiya. Αποκαλύπτεται όμως και το ότι όλος αυτός ο τεράστιος χώρος καλύπτεται από έρημο, στην οποία όχι μόνο δεν υπάρχουν κατοικημένες περιοχές, αλλά δεν υπάρχει και κάλυψη ραντάρ από στρατιωτικές δυνάμεις ή οποιαδήποτε Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας.<br /><br />Ρίχνοντας άλλη μία ματιά στην ιστορία των τελευταίων ετών στην ευρύτερη Δυτική και Κεντρική Αφρική, θα δούμε γαλλικές στρατιωτικές αποστολές στο Νήγιρα, το Μαλί και το Tσαντ για την οργάνωση και τη διεξαγωγή επιχειρήσεων εξουδετέρωσης ομάδων τζιχαντιστών.<br /><br />Τα Rafale C και Mirage 2000D της Γαλλικής Αεροπορίας επομένως, έχουν κατ επανάληψη επιχειρήσει σε αυτή την περιοχή του κόσμου, με αποτέλεσμα να υπάρχουν εκεί και οι κατάλληλες υποδομές για την φιλοξενία τους.<br /><br />Επομένως, γαλλικά Rafale θα μπορούσαν να επιχειρήσουν από τη βάση της Djanema και να προσβάλουν το αεροδρόμιο Al Watiya, μέσω εναέριου ανεφοδιασμού πάνω από το βόρειο Τσαντ, ή το νότιο τμήμα της Λιβύης που πρακτικά είναι εντελώς ακατοίκητο. Και κατ΄ επέκταση και χωρίς μέσα επιτήρησης.<br /><br />Το Rafale μπορεί να πετάξει σε πολύ μικρό ύψος πάνω από το έδαφος αυτόματα και με απόλυτη ασφάλεια χάρη στην λειτουργική διαμόρφωση αυτόματου TFR που διαθέτει το ραντάρ RBE 2AA. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί ότι τέτοια μαχητικά είναι πιθανό να προσέγγισαν το αεροδρόμιο ανεντόπιστα από νότια…<br /><br />Μπορεί επίσης να πλήξει μέχρι και έξι στόχους στο έδαφος ταυτόχρονα, με κατευθυνόμενα όπλα AASM (HAMMER SBU-38/-54/-64) καθοδήγησης INS-GPS, σε συνδυασμό με λέιζερ ή υπέρυθρη ακτινοβολία, αντίστοιχα. Η ακτίνα του όπλου κυμαίνεται από τα 15 έως τα 70 χιλιόμετρα, ανάλογα με το ύψος πτήσης του μαχητικού. Οι Γάλλοι πραγματοποίησαν ρίψεις 250 ΑΑSM το 2011 στη Λιβύη.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/i-alli-apopsi-giati-ta-gallika-rafale-quot-kerasan-quot-toys-toyrkoys-sti-vasi-tis-livyis/aasm_hammer"><img height="266" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/07/aasm_hammer.jpg" width="640" /></a><br /><br />Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Καταρχήν για να δείξουμε ότι οι Αιγύπτιοι δεν έχουν εμπειρία τέτοιων προσβολών. Ούτε και οι Ρώσοι έχουν τη δυνατότητα να χτυπήσουν μέχρι έξι στόχους σε μία και μόνο επίθεση. Αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη δυνατότητα που παρέχει το AASM.<br /><br />Στη Συρία οι επιθέσεις τους γίνονταν και γίνονται από μεγάλα ύψη, με τη χρήση καθοδηγούμενων όπλων. Μία απλή ματιά στα διαθέσιμα βίντεο του Ρωσικού ΥΠΑΜ αποκαλύπτουν του λόγου το αληθές. Γιατί ο στόχος φαίνεται σχεδόν κατακόρυφα από πάνω.<br /><br />Στα βίντεο της πρόσφατης επίθεσης στα τουρκικά συστήματα (που φαίνεται να έχουν παρθεί από αισθητήρες IR ατρακτιδίων στοχοποίησης…), η γωνία είναι τελείως διαφορετική. Οι στόχοι διακρίνονται από πλάγια, ενώ αν παρατηρήσετε με προσοχή και η γωνία προσβολής των όπλων είναι μικρή. Δεν χτυπούν κατακόρυφα δηλαδή αλλά πλευρικά…<br /><br />Θεωρούμε απίθανο να αξιοποιήθηκαν όπλα μακρού πλήγματος (όπως οι SCALP –EG) για την προσβολή των στόχων. Πολύ απλά γιατί το κόστος των όπλων αυτού του είδους είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο από το στόχο του (MIM-23)! Και αυτό όμως είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε…<br /><br />Πιστεύουμε ότι οι Αμερικανοί γνωρίζουν ποιος είναι υπεύθυνος για την επίθεση. Θεωρούμε ότι δεν θα αποκάλυπταν την ταυτότητά του προκειμένου να μην προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερο ρήγμα στις τάξεις του ΝΑΤΟ, μεταξύ χωρών-μελών της.<br /><br />Αντίθετα, αν την προσβολή είχαν κάνει οι Ρώσοι, θα το αποκάλυπταν λογικά με σκοπό να προκαλέσουν ρήγμα στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Όσον αφορά το κίνητρο της αντεκδίκησης, όσο οι Ρώσοι θα μπορούσαν να θέλουν να εκδικηθούν την εξουδετέρωση των Pantsir από τουρκικά UAV, άλλο τόσο οι Γάλλοι δεν θα ήθελαν να αφήσουν αναπάντητη την σοβαρή πρόκληση των Τούρκων που στοχοποίησαν γαλλική φρεγάτα και σε θεωρούμενο στο Παρίσι ως “γαλλικό γήπεδο”.<br /><br />Υπενθυμίζουμε, ότι τα πλήγματα που είχαν κάνει οι Ρώσοι με όπλα οριζόντιας πλεύσης, μακρού πλήγματος Kalibr από βομβαρδιστικά αεροπλάνα και μονάδες επιφανείας στην Κασπία, εναντίον στόχων στη Συρία, ενώ είχαν εκτελεστεί με απόλυτη μυστικότητα, δημοσιοποιήθηκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα!<br /><br />Και κάτι τελευταίο… Στις φωτογραφίες του αεροδρομίου στην Al Watiya, πριν και μετά την προσβολή, διακρίνονται οι στόχοι από δορυφορικές λήψεις. Αν και οι Ρώσοι έχουν τέτοια δυνατότητα, υπενθυμίζουμε ότι την έχουν και οι Γάλλοι μέσω του δορυφορικού δικτύου Helios στο οποίο έχει πρόσβαση και η Ελλάδα, ενώ πιθανότατα δεν την έχουν οι Αιγύπτιοι και οι ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ: Γιατί τα γαλλικά Rafale “κέρασαν” τους Τούρκους στη βάση της Λιβύης

Ellada simera 0 13:56

Θα ήταν ιδιαίτερα παρακινδυνευμένη κάθε απόλυτη άποψη σχετικά με το ποία χώρα ή ποια ακριβώς δύναμη ήταν αυτή που έπληξε τους τουρκικούς MIM-23 Hawk και τα συστήματα παρεμβολής Koral στην αεροπορική … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια