Αμερικανικές Εκλογές 2020: Η εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg0PL6dF3IiqfoYbFFsbgPgJeRX0o1BXMl2ipQsJ-j-Kl5SxlxgRafhb-tYvvj5zLQeGhDB50WC8NzrvXYSaEVVhHzfbeNw3QWHViPtnLGG9cQzgx-l3tXhqOA-XE3IeLkbIEE2-fXIiQ/s630/55558487663.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="630" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg0PL6dF3IiqfoYbFFsbgPgJeRX0o1BXMl2ipQsJ-j-Kl5SxlxgRafhb-tYvvj5zLQeGhDB50WC8NzrvXYSaEVVhHzfbeNw3QWHViPtnLGG9cQzgx-l3tXhqOA-XE3IeLkbIEE2-fXIiQ/w640-h432/55558487663.jpeg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ποτέ ξανά (μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) δε διακυβευόταν τόσο έντονα ο αμερικανικός ρόλος στον κόσμο.</span></h3><b>Αλέξανδρος Θ. Δρίβας* </b> <br />Οι ΗΠΑ δεν είναι η δύναμη που ήταν όταν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ. Δεν είναι καν εκείνη η δύναμη που μετά την 11/9 αποφάσισε να δράσει εναντίον του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Η Ουάσινγκτον όμως, παραμένει η πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο σε ένα εύρος συντελεστών ισχύος. Παρόλο που η τεχνολογική υπεροχή των ΗΠΑ δεν έχει πια το χάσμα που είχε με άλλες δυνάμεις πριν από κάποιες δεκαετίες, η διάχυσή της σε στρατιωτικό επίπεδο είναι ακόμη πιο αποτελεσματική από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ συνεχίζουν να αγγίζουν ποσά τα οποία καμία άλλη δύναμη ή και άθροισμα δυνάμεων, δεν μπορούν να δαπανήσουν. Το προηγούμενο κονδύλι για τις αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ ήταν περίπου 0,8 τρις δολάρια, όταν η Κίνα δαπανά λιγότερα από 0,3 τρις δολάρια.<br /><br />Ωστόσο, αυτές οι εκλογές δεν είναι μόνο ″αμερικανικές″. Είναι παγκόσμιες. Ποτέ ξανά (μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) δε διακυβευόταν τόσο έντονα ο αμερικανικός ρόλος στον κόσμο. Ο πάντα απρόθυμος μέσος Αμερικανός για την εμπλοκή της χώρας του στον κόσμο, άθελά του, δεν θα ψηφίσει μόνο για το μέλλον του αλλά και για το μέλλον δεκάδων άλλων χωρών. Η παγκοσμιοποίηση συνέδεσε την Αμερική με τον κόσμο και έτσι οποιαδήποτε εξέλιξη γεννάται στις ΗΠΑ, επηρεάζει τον κόσμο. Τι ακριβώς διακυβέυεται σε αυτές τις εκλογές και πώς επηρεάζεται ο κόσμος και η Ελλάδα; <br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν μια μεγάλη ιστορία εναλλαγής πρακτικών στην εξωτερική τους πολιτική που υπακούει στη διαλεκτική σχέση τριών εννοιών: Παρεμβατισμός, Μονομερισμός και Απομονωτισμός<br /><br />Από την προεδρία Ομπάμα (και τις δύο θητείες του) οι ΗΠΑ έδειξαν μια κόπωση σχετικά με την εξωτερική τους πολιτική. Από τη μια, προσπάθησαν να επικεντρωθούν στην Κίνα με το περιβόητο ″Pivot to Asia″ και να έλθουν κοντά με το Ιράν. Τόσο η Συμφωνία Δύσης-Ιράν όσο και το TPP (Transpacific Partnership) ήταν από τα πρώτα έγγραφα που η κυβέρνηση Τραμπ αναθεώρησε. Οι ΗΠΑ αποχώρησαν και από τις δύο συμφωνίες. Παρόλα αυτά, το Σύνδρομο του Βιετνάμ δεν ξεκίνησε κατά την περίοδο Τραμπ, αλλά είχε ήδη ξεκινήσει από την εποχή Ομπάμα.<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν μια μεγάλη ιστορία εναλλαγής πρακτικών στην εξωτερική τους πολιτική που υπακούει στη διαλεκτική σχέση τριών εννοιών:Παρεμβατισμός,Μονομερισμός και Απομονωτισμός (Selective Engagement, Unilateralism and Isolationism). Ο μέσος Αμερικανός πολίτης παραμένει απρόθυμος ως προς την εμπλοκή της πατρίδας του στα διεθνή δρώμενα. Από την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να διώξουν τις αποικιοκρατικές δυνάμεις της ″μιαρής και ανήθικης″ Ευρώπης. Οι μετανάστες που ίδρυσαν τις ΗΠΑ, έφυγαν από τις χώρες τους για να δημιουργήσουν μια ″Νέα Χώρα″⁣ η οποία δε θα έχει καμία σχέση με όσα οι ίδιοι υπέφεραν σε άλλες χώρες. <br /><br />Η Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή ήταν τα καμπανάκια για όλους όσους φωνάζαν συνθήματα αποχώρησης των ΗΠΑ από περιοχές. Σήμερα έντρομοι, ζητούν ″περισσότερη Αμερική″<br /><br />Οι Αμερικανοί ωστόσο πείστηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου πως τα οικονομικά οφέλη της παγκοσμιοποίησης, ήταν τα απαραίτητα κίνητρα της εμπλοκής των ΗΠΑ στον κόσμο. Ο Μπους ο πρεσβύτερος είχε πει πριν το τέλος της θητείας του οτι το φάντασμα του απομονωτισμού πρέπει να φύγει από τις ΗΠΑ. Η παγκοσμιοποίηση όμως, δεν άνοιξε τις πόρτες μόνο στην ευημερία. Άνοιξε τις πόρτες και στις απειλές οι οποίες πλέον άλλαξαν υφή. Η δημοκρατία που θα ερχόταν μέσα από καλώδια τηλεπικοινωνιών όπως έλεγε ο Μπιλ Κλίντον, δεν ήταν η μόνη που χρησιμοποιούσε για τη διάδοσή της την τεχνολογία. Το ίδιο έγινε και με την τρομοκρατία και με άλλες απειλές που ονομάστηκαν είτε ″ανορθόδοξες″ και ″ασύμμετρες″⁣, είτε ″⁣υβριδικές″⁣.<br /><br />Σε αυτές τις εκλογές θα διακυβευτεί το κατά πόσον οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν το ταξίδι των δύο τελευταίων προέδρων: Το ταξίδι προς την εσωστρέφεια το οποίο για χώρες σαν την Ελλάδα θα είναι πολύ επικίνδυνο. <br /><br />Η Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή ήταν τα καμπανάκια για όλους όσους φωνάζαν συνθήματα αποχώρησης των ΗΠΑ από περιοχές. Σήμερα έντρομοι, ζητούν ″περισσότερη Αμερική″ όπως πρόσφατα έκαναν οι ηγέτες της Ιταλίας. Έγκριτα think tanks εκπονούν αναλύσεις για το αν Ευρώπη και Αμερική θα προχωρήσουν μαζί ή αν θα συνεχιστεί το βελούδινο διαζύγιο που έχουν υπογράψει μεταξύ τους. Η πανδημία με τον COVID-19να θερίζει τον κόσμο, φέρνει πιο έντονα από ποτέ την ανησυχία για το ποιός θα ηγηθεί των προσπαθειών, έστω ενός μέρους του κόσμου που θεωρεί οτι έχει κοινές βλέψεις.<br /><br />Ο πολυπολικός κόσμος δε βοηθάει τις συγκλίσεις. Τα κράτη σε πολυπολικές συνθήκες βάζουν στρατιωτικές στολές, ντύνονται άρπαγες και κάνουν ουσιαστικά ό,τι κάνει η Τουρκία. Πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ από περιοχές σαν την Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Ένα νέο ″Δόγμα Μονρόε″ θα έφερε σχετική ησυχία στις ΗΠΑ και έντονη ανησυχία σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περιφέρεια. <br /><br />Οι ΗΠΑ φαίνεται ακόμη και αν γοητεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια από την ιδέα της απομόνωσης πως επιστρέφουν μέσα από το δόγμα της ενεργητικής ουδετερότητας και της επανεπένδυσης στη διπλωματία (Reinvest in Diplomacy).<br /><br />Ο επόμενος προέδρος των ΗΠΑ, είτε επανεκλεγεί ο Τραμπ, είτε αναλάβει τα ηνία της υπερδύναμης ο Μπαϊντεν, θα χρειαστεί να πάρει αποφάσεις που θα σφυρηλατήσουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική για το υπόλοιπο του 21ου αιώνα και αυτό γιατί η άνοδος της Κίνας και ο κατακερματισμός της Ευρώπης, αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία για το πόσο κρίσιμη είναι η παρουσία των ΗΠΑ στον κόσμο.<br /><br />Ο Αμερικανός ψηφοφόρος είναι πολύ κουρασμένος από τις περιπέτειες της πατρίδας του στη διεθνή αρένα. Από την άλλη όμως, η οικονομική του ευημερία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις σχέσεις (οικονομικές και πολιτικές) από φίλους και αντιπάλους των ΗΠΑ. Το πιο πιθανό σενάριο πάντως για τις ΗΠΑ, είναι να ακολουθήσει την πολιτική της επιλεκτικής παρεμβατικότητας στον κόσμο ώστε να μη δημιουργηθούν εξελίξεις αταξίας που δεν είναι φιλικά προσκείμενες στα αμερικανικά συμφέροντα.<br /><br />Πιθανό διαζύγιο των ΗΠΑ από την Ευρώπη, δε θα είναι ″⁣χειραφέτηση″⁣ της Ευρώπης αλλά η είσοδος της Γηραιάς Ηπείρου σε έναν νέο ανταγωνισμό δυνάμεων εντός της ΕΕ για το ποιές δυνάμεις θα καλύψουν το κενό της παρακμάζουσας Γερμανίας.<br /><br />Οι ΗΠΑ φαίνεται ακόμη και αν γοητεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια από την ιδέα της απομόνωσης πως επιστρέφουν μέσα από το δόγμα της ενεργητικής ουδετερότητας και της επανεπένδυσης στη διπλωματία (Reinvest in Diplomacy).Η επίσκεψη Pompeoστην Ελλάδα, έδειξε οτι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αγνοήσουν τις εντάσεις στην περιοχή μας. Το ίδιο έγινε και με την εκεχειρία στη Λιβύη για την οποία οι ΗΠΑ ξόδεψαν τεράστιο διπλωματικό κεφάλαιο. Ανεξάρτητα από το τι ήθελε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, (αποκοπή των ΗΠΑ από περιοχές ″ατελείωτων πολέμων″) ο γεμάτος θεσμική μνήμη αμερικανικός μηχανισμός εξωτερικής πολιτικής, φαίνεται πως έχει πάρει την απόφαση να επανεξετάσει την παρουσία του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Μειωμένη και επιλεκτική παρουσία μεν, αλλά σε καμία περίπτωση, μηδαμινή.<br /><br />Σε αυτές τις εκλογές λοιπόν ίσως παλεύουν δύο πνεύματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Του Αλεξάντερ Χάμιλτον από τη μία (η πλευρά Μπαϊντεν) και του Τζωρτζ Ουάσινγκτον από την άλλη (η πλευρά Τραμπ). Για χώρες σαν την Ελλάδα το συμφέρον μας είναι η όποια κυβέρνηση αναλάβει τα ηνία των ΗΠΑ, να επιβάλλει την τάξη στην ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή αλλά και να μην αφήσει την Ευρώπη στο έλεός της.<br /><br />Πιθανό διαζύγιο των ΗΠΑ από την Ευρώπη, δε θα είναι ″⁣χειραφέτηση″⁣ της Ευρώπης αλλά η είσοδος της Γηραιάς Ηπείρου σε έναν νέο ανταγωνισμό δυνάμεων εντός της ΕΕ για το ποιές δυνάμεις θα καλύψουν το κενό της παρακμάζουσας Γερμανίας.Οι σχέσεις της ΕΕ με την Κίνα και τη Ρωσία, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το κατά πόσον οι ΗΠΑ θα συνυπογράψουν μια ″⁣Καινή Διαθήκη″⁣ με συμμαχικές τους χώρες κάτι που θα σημαίνει οτι θα συνεχίζουν να ηγούνται του δυτικού κόσμου.<div><br /></div><div><b><i>*Διεθνολόγος -Συντονιστής του Τομέα Ευρασίας & Ν. Α. Ευρώπης στο ΙΔΙΣ - Research Fellow in HALC (Hellenic American Leadership Council)</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αμερικανικές Εκλογές 2020: Η εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης.

Ποτέ ξανά (μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) δε διακυβευόταν τόσο έντονα ο αμερικανικός ρόλος στον κόσμο. Αλέξανδρος Θ. Δρίβας*    Οι ΗΠΑ δε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρυθμό κλιμάκωσης δίνει ο Ερντογάν: Η Τουρκία ψάχνει θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα και η Ευρώπη… κοιτάζει!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3TsPtk4DQtuAX6137re_z279WvhUVl5-wmrUwqsQCmly-D1yta435kPGJlfgOg0r_W2fPrPuv3ZsDcAikBN0HfjDakYFJ80Oo_sodgwpph5eCFcA7Gf8kT-WW921xajN5lR92Og93Ob8/s1200/orus-reis.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1200" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3TsPtk4DQtuAX6137re_z279WvhUVl5-wmrUwqsQCmly-D1yta435kPGJlfgOg0r_W2fPrPuv3ZsDcAikBN0HfjDakYFJ80Oo_sodgwpph5eCFcA7Gf8kT-WW921xajN5lR92Og93Ob8/w640-h480/orus-reis.webp" width="640" /></a></div><div><br /></div>Το σύνθημα του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν,που ήρθε αμέσως μετά την επέκταση της navtex, με την οποία διατηρεί παράνομα το Oruc Reis έως τις 14 Νοεμβρίου εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, αποτελείται μόνο από μια λέξη. Κλιμάκωση!<br /><br />Στο Επιτελείο βλέπουν ξεκάθαρα ότι την κλιμάκωση ζητά η Τουρκία προκειμένου να εκβιάσει ακόμη περισσότερο την Αθήνα σ’ έναν διάλογο με καθαρά τους δικούς της όρους. Και αν η Αθήνα δεν υποκύψει σε αυτούς, στο αμέσως επόμενο στάδιο η γειτονική χώρα-ταραξίας θα ταράξει τα νερά στο νοτιοανατολικό Αιγαίο ακόμη και μέσω των γεωτρύπανων ή θα «επενδύσει» και πάλι σε ένα θερμότατο επεισόδιο σε οποιοδήποτε σημείο των Ελληνοτουρκικών συνόρων.<br /><br />Όλα τα πιθανά σενάρια αντιμετώπισης απειλών επανεξετάζονται και επικαιροποιούνται στο Ελληνικό Επιτελείο ενώ οι Σχηματισμοί στον Έβρο και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου λαμβάνουν διαρκώς νέες οδηγίες και εντολές ενώ από την δική τους πλευρά αποστέλλουν οποιαδήποτε πληροφορία ή κίνηση αντιληφθούν στον τομέα ευθύνης που έχουν.<br />Καταλαβαίνει κανείς ότι μπορεί να μην φαίνεται αλλά η επιχειρησιακή ετοιμότητα στις Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο την ώρα μάλιστα που παράλληλα η ηγεσία τρέχει πολλά από τα νέα σχέδια τα οποία αφορούν την αμυντική θωράκιση της χώρας.<br /><br />Την ώρα που οι πάντες έχουν στρέψει το βλέμμα τους στην παραβατική και προκλητική συμπεριφορά της γείτονος προς την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, οι ίδιοι «παίκτες» μένουν μόνο στις ανακοινώσεις και στις δηλώσεις στήριξης προς τη χώρα μας ή και καταδίκης προς την Τουρκία ή τον πρόεδρο Ερντογάν.<br /><br />Παράλληλα αυτή η συμπεριφορά παραπέμπει σε μια αναμονή και ως «παρατηρητές» να βλέπουν την Ελλάδα να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά, απέναντι σε μια χώρα που θέλει να προβάλλεται ως η περιφερειακή υπερδύναμη και που επιχειρεί καιρό τώρα να μεταβάλλει το status quo της περιοχής. Βεβαίως η όποια ενέργεια απαιτηθεί από την Ελληνική πλευρά θα γίνει υπερασπιζόμενη τα σύνορά της αλλά ταυτόχρονα και σύνορα της Ευρώπης, μιας Ευρώπης η οποία επιθυμεί να βρίσκεται σε «δυο βάρκες»…<br /><br />Η σχεδόν απειλητική ρητορική του Τούρκου προέδρου πριν λίγες ώρες είναι προς την στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας κάτι σαν «λευκή επιταγή» από την Άγκυρα. Ένας δυνητικός «πολιορκητικός κριός» ήταν οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο Ταγίπ Ερντογάν αναφερόμενος στα ερευνητικά πλοία και τα πλωτά γεωτρύπανα Φατίχ και Κανουνί, δείχνοντας την Ελληνική υφαλοκρηπίδα, εκεί δηλαδή που τώρα παρανομεί και το Oruc Reis.<br /><br />Και μπορεί αυτά να έβρισκαν ανταπόκριση στο εσωτερικό- εθνικιστικό ακροατήριο στην Τουρκία, αλλά δεν παύουν να είναι καμπάνες συναγερμού για τις προθέσεις της γείτονος. Κι όλα αυτά την στιγμή που ο πόλεμος φθοράς στο Αρχιπέλαγος καλά κρατεί με το Τουρκικό Επιτελείο να ελπίζει σε βλάβες των Ελληνικών πλοίων αλλά και κόπωση των πληρωμάτων.<div><br />Τα πλωτά τείχη…<br /><br />21 Ιουλίου, 10 Αυγούστου, 11 Οκτωβρίου, οι τρεις ημερομηνίες που εκδόθηκαν οι αρχικές navtex για το Oruc Reis και σε όλες αυτές τις ημερομηνίες, τα επιπλέον σχέδια του Τουρκικού Επιτελείου με την ανάπτυξη των δυνάμεών του στο Αρχιπέλαγος, βρήκαν απέναντί τους σε πολεμική διάταξη τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.<br /><br />Επιτελείς μάλιστα εξηγούσαν ότι την ώρα που η Άγκυρα επιδίδονταν σ’ ένα επικοινωνιακό show μέσω της παρέλασης του ερευνητικού, συνοδεία πολεμικών πλοίων, οι Τούρκοι κυβερνήτες διαβίβαζαν ότι δεν αισθάνονται ιδιαίτερα άνετα απέναντι από τα «μάτια» κυρίως του Ελληνικού στόλου, ο οποίος από τη μια πλευρά ήταν σε απόσταση αναπνοής από αυτούς αλλά και άλλες μονάδες επιφανείας του στόλου ήταν σε επιχειρησιακό πλεονέκτημα.</div><div><br />Οι πρόσφατες εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας με το στενό «μαρκάρισμα» από τις Ένοπλες Δυνάμεις- ακόμη και από στοιχεία Ειδικών Επιχειρήσεων της ΔΥΚ με σκάφη Ανορθόδοξου Πολέμου- στο Oruc Reis και τα πλοία που το συνοδεύουν, μαρτυρούν τις δύσκολες στιγμές που περνούν τα μέλη της τουρκικής μίνι αρμάδας που παρανομεί εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Άλλωστε και οι αποκαλύψεις των τουρκικών θέσεων ακόμη και των υποτιθέμενων «άσσων» που είναι τα υποβρύχια, φανέρωσε την ανεπάρκεια πρότερης επιχειρησιακής εκπαίδευσης αλλά και το μεγάλο έλλειμα εμπειρίας μετά τις χιλιάδες διώξεων στους κόλπους των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Και με μια άλλη ματιά εκείνο που αντιλαμβάνονται οι Επιτελείς είναι ότι σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία δεν μπορεί να φτάσει σε μια γενικευμένη στρατιωτική δράση. Μάλιστα οι γνωστές μέθοδοι τύπου Ιμίων έχουν επανέλθει και πάλι στο προσκήνιο των σχεδίων, με τα έμπειρα στελέχη που βρίσκονται στη νησιωτική Ελλάδα να έχουν λάβει εντολές για όλα εκείνα τα πιθανά σενάρια και τρόπους που θα μπορούσε η Τουρκία να παρασύρει σ’ ένα παρόμοιο με το 1996 επεισόδιο.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρυθμό κλιμάκωσης δίνει ο Ερντογάν: Η Τουρκία ψάχνει θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα και η Ευρώπη… κοιτάζει!

Το σύνθημα του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν,που ήρθε αμέσως μετά την επέκταση της navtex, με την οποία διατηρεί παράνομα το Oruc Re...

Διαβάστε την συνέχεια

Mας ''σπρώχνουν'' προς συνδιαχείριση: Ο Ροζάκης ''αθωώνει'' την Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgApTTToc-HJIp1pO0SOYPqkhREubU5KM96MUWnaGNCbkGMNQ7D9eZJVWzDqbF0T8e8OPFOZ-bHQePzk580PdssFGmTDWIq14xLc1vo1WGfaqvfZ_TmIlnDwR29yx2eeC9VnyD559uEwTc/s1000/rozakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgApTTToc-HJIp1pO0SOYPqkhREubU5KM96MUWnaGNCbkGMNQ7D9eZJVWzDqbF0T8e8OPFOZ-bHQePzk580PdssFGmTDWIq14xLc1vo1WGfaqvfZ_TmIlnDwR29yx2eeC9VnyD559uEwTc/w640-h384/rozakis.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Νέο ''χτύπημα''<br />Η προσπάθεια να πειστεί η ελληνική κοινή γνώμη ότι πρέπει να γίνουμε λίγο …υποχωρητικοί έναντι της τουρκικής επιθετικότητας και των παράλογων απαιτήσεων της, έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και βρίσκεται σε εξέλιξη.<br /><br />Ο ''γκουρού'' της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ο αφανής αρχιτέκτων της, ο άνθρωπος πού πρώτος υποστήριξε ότι το Καστελόριζο κείται μακράν ''χτύπησε'' και πάλι! ι<br /><br />Στο νέο σημείωμά του στήν Καθημερινή, το οποίο φέρει τον καθοδηγητικό τίτλο “Ποιές πρέπει να είναι οι ελληνικές κόκκινες γραμμές” τονίζει ότι “δεν αποτελεί νόμιμο δικαίωμα μας αυτή τη στιγμή η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12μίλια στο Καστελόριζο” (!) “ούτε και επηρεάζει το τρέχον καθεστώς”. <br /><br />Και αυτό διότι κατά τον κύριο καθηγητή το δικαίωμα αυτό “δέν έχει δεόντως θεσμοποιηθεί με εσωτερικό νόμο! <br />Αναλυτικά τι έγραψε: <br /><br />''Η ανανέωση της τουρκικής ΝΑVTEX σε τμήματα της θάλασσας της Ανατολικής Μεσογείου που διεκδικούνται από την Ελλάδα, ως υφαλοκρηπίδα της, έφερε πάλι στο προσκήνιο το ερώτημα των «κόκκινων γραμμών» της χώρας μας. Το ερώτημα που πλανάται είναι: ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» που, αν ξεπεραστούν, υποχρεώνουν την Ελλάδα να αντιδράσει με ένοπλο τρόπο απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα;<br /> <br />Η απάντηση είναι καθαρά αντικειμενική: εάν η Τουρκία παραβιάσει την εθνική κυριαρχία, τότε δεν έχουμε άλλες επιλογές παρά μόνον την άσκηση του δικαιώματος της νόμιμης άμυνας, που προσδιορίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ στο Αρθρο 51 και το οποίο προβλέπει ότι σε μια τέτοια περίπτωση η άσκηση του δικαιώματος πρέπει να κοινοποιηθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του οργανισμού. Aυτής της ενέργειας πρέπει να προηγηθεί, ως τελευταία ειρηνική προσπάθεια, προειδοποίηση προς το «Ορούτς Ρέις» ότι βρίσκεται εντός της ελληνικής αιγιαλίτιδας κι ότι παρανομεί πραγματοποιώντας έρευνα μέσα σε αυτήν, όπως και υλικές προσπάθειες απομάκρυνσής του, καθώς και των συνοδευτικών πολεμικών πλοίων. <br /><br />Θα έλεγα, μάλιστα, πριν από την άσκηση αυτού του δικαιώματος, να προηγηθεί προσφυγή, για απειλή στη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, στο Συμβούλιο Ασφαλείας, για να λάβει απόφαση σχετικά με αυτήν την παρανομία. Παρά το γεγονός της σχετικής αναποτελεσματικότητας αυτών των προσφυγών, η πράξη αυτή κατοχυρώνει πλήρως την Ελλάδα απέναντι σε κάθε πρόφαση εκ μέρους της Τουρκίας.<br /><br />Δύο επισημάνσεις στο θέμα αυτό: πρώτον, η αιγιαλίτιδα ζώνη αποτελεί έδαφος του κράτους και, κατά συνέπεια, κάθε ενέργεια που δεν αποτελεί αβλαβή διέλευση (η μόνη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην αιγιαλίτιδα και στο έδαφος της ξηράς είναι ότι μέσα στην πρώτη ένα πλοίο διατηρεί το δικαίωμα να πλεύσει ελεύθερα, με την προϋπόθεση ότι κατευθύνεται ειρηνικά σε έναν προορισμό και δεν απειλεί το παράκτιο κράτος) αποτελεί παραβίαση της κυριαρχίας του παράκτιου κράτους και δικαιολογεί την ενεργοποίηση της νόμιμης άμυνας. <br /><br />Και, δεύτερον, ότι η είσοδος του «Ορούτς Ρέις» στην ελληνική αιγιαλίτιδα, συνοδεία πολεμικών πλοίων, με σκοπό την έρευνα για υδρογονάνθρακες, δεν ανταποκρίνεται στους όρους της αβλαβούς διέλευσης, καθώς η έρευνα ανήκει στα αποκλειστικά δικαιώματα του κυρίαρχου κράτους, που στην περίπτωση αυτή είναι η Ελλάδα.<br /> <br />Μεγάλη συζήτηση και αντιδικίες έχουν εκφραστεί στο κατά πόσον η Τουρκία έχει ήδη παραβιάσει το ελληνικό έδαφος, αφού έχει φτάσει στα 9-10 ν.μ. από το Καστελόριζο, αφού τα δυνητικά μας όρια αιγιαλίτιδας είναι τα 12 ν.μ. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ρητά κατηγορηματική: η Ελλάδα έχει σήμερα 6 ν.μ. αιγιαλίτιδας και, συνεπώς, η Τουρκία δεν έχει παραβιάσει τον κανόνα του διεθνούς δικαίου σχετικά με την εδαφική κυριαρχία. Η δυνητική επέκτασή της (που για το Καστελόριζο μοιάζει εφικτή, εφόσον τα νησιά του συμπλέγματος δεν βρίσκονται σε θαλάσσια στενότητα, όπως τα νησιά του Αιγαίου) δεν επηρεάζει το τρέχον καθεστώς κι ούτε αποτελεί νόμιμο δικαίωμά μας, αφού δεν έχει δεόντως θεσμοποιηθεί με εσωτερικό νόμο.<br /><br />Υπάρχει, φυσικά, ένα δεύτερο πρόβλημα παραβίασης από την Τουρκία, που μοιάζει να είναι περισσότερο βάσιμο από αυτό της αιγιαλίτιδας ζώνης. Σύμφωνα με το Αρθρο 77 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, και το αντίστοιχο εθιμικό δίκαιο, «[τ]ο παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα πάνω στην υφαλοκρηπίδα του, με σκοπό την εξερεύνηση και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων του». Με το δεδομένο ότι η Τουρκία διενεργεί έρευνες σε θαλάσσια τμήματα που ανήκουν στην Ελλάδα –εφόσον βρίσκονται πολύ κοντά στις ελληνικές νησιωτικές ακτές– υφίσταται θέμα που απασχολεί τη χώρα μας, με γνώμονα ότι η Τουρκία ισχυρίζεται πως ερευνά τη δική της υφαλοκρηπίδα.<br /><br />Η υφαλοκρηπίδα, πράγματι, είναι ένα φυσικό δικαίωμα και ενυπάρχει ipso facto και ab initio, ανεξαρτήτως προηγούμενης οριοθέτησης από το παρακείμενο παράκτιο κράτος. Αυτές, όμως, οι ιδιότητες αφορούν παράκτια κράτη που έχουν το προνόμιο να βρίσκονται σε ανοικτούς ωκεανούς, που δεν έχουν φυσικά εμπόδια, τα οποία παρακωλύουν την πλήρη άσκηση του δικαιώματος. Για κράτη που βρίσκονται σε περιοχές θαλάσσιας στενότητας (εκεί που οι αποστάσεις ανάμεσα στα κράτη είναι μικρότερη των 400 ν.μ., δηλ. το διπλάσιο του μέγιστου επιτρεπόμενου χώρου που ανήκει στο παράκτιο κράτος), τότε το δικαίωμα πάνω στην υφαλοκρηπίδα τελειούται μόνο με οριοθέτηση. <br /><br />Η οποία είναι δυνατόν να γίνει είτε με συμφωνία των ενδιαφερομένων μερών είτε με οριοθέτηση που επιβάλλεται από δικαιοδοτικό όργανο. Εως ότου συμβεί αυτό, έκαστο των αντιδικούντων μερών δεν έχει τα δικαιώματα που προσφέρονται από το Αρθρο 77 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Εχουν απλώς διεκδικήσεις. Η μονομερής άσκηση του δικαιώματος αποκλείεται από τη σύμβαση και από το εθιμικό δίκαιο.<br /> <br />Η Τουρκία έχει, κακοπίστως, αγνοήσει την ανάγκη συμφωνίας πριν να διεξαγάγει έρευνες. Και έχει δράσει μονομερώς. Κάτι που, όπως είπαμε παραπάνω, ρητά απαγορεύεται από το διεθνές δίκαιο. Και μάλιστα σε περιοχές πλησίον των ελληνικών νησιωτικών ακτών που κατά τεκμήριο ανήκουν στην Ελλάδα. Φυσικά αυτό δεν παραβιάζει ελληνική «κόκκινη γραμμή» και, σοφά πράττοντας, η ελληνική κυβέρνηση έχει αρκεστεί σε μια διακριτική παρακολούθηση των τουρκικών ενεργειών. Παρά το γεγονός ότι η τουρκική κακοπιστία και προκλητικότητα, που αγνοεί τις διεκδικήσεις μας, θεωρώντας ότι τα νησιά μας δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, αποτελούν μνημείο παράνομης μονομέρειας, κακής γειτονίας και κακής διεθνούς πρακτικής.'' <br /><br />Είναι δυνατόν να αθωώνεται ή Τουρκία για τις έρευνες της επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδος με το επιχείρημα ότι “δεν έχουμε φυσικό δικαίωμα”; <br /><br />Εμείς δηλαδή επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο εναντίον μας την ώρα που αυτοί παράγουν τετελεσμένα επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδος γράφοντας το Διεθνές Δίκαιο επί τής ουσίας στα παλαιά τους τα υποδήματα; Αθώοι αυτοί πού δεν αναγνωρίζουν στα νησιά ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα και ένοχοι εμείς πού έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας; Σε ποιους τα λέτε αυτά κύριε Ροζάκη;<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Mας ''σπρώχνουν'' προς συνδιαχείριση: Ο Ροζάκης ''αθωώνει'' την Τουρκία

Νέο ''χτύπημα'' Η προσπάθεια να πειστεί η ελληνική κοινή γνώμη ότι πρέπει να γίνουμε λίγο …υποχωρητικοί έναντι της τουρκικής...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκάλυψη Γάλλων: "Οι Έλληνες θα επιλέξουν τις αμερικανικές MMCS για το ΠΝ"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6jvOW6nEKIs5jvTis1MWX3o01oiXRHArXFoMCNiQFDz4i5T5RP94usGJkfBi4Ppfs9lk-IGrgi1ZqIqM7BGlV9cPgtBqG2c7xSR0vNA1gdERsLv5h4Zz5b2N69qOswS57N1hzUvXCjiA/s1280/MMCS-Multi-Mission-Combat-Ship.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6jvOW6nEKIs5jvTis1MWX3o01oiXRHArXFoMCNiQFDz4i5T5RP94usGJkfBi4Ppfs9lk-IGrgi1ZqIqM7BGlV9cPgtBqG2c7xSR0vNA1gdERsLv5h4Zz5b2N69qOswS57N1hzUvXCjiA/w640-h360/MMCS-Multi-Mission-Combat-Ship.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;">   <span style="font-weight: normal;"> Προς την πρόταση των ΗΠΑ φαίνεται να κλίνει η Αθήνα</span></h3><div><b>Μαρία Αρβανίτη</b></div><div>Σύμφωνα με γνωστή γαλλική αμυντική ιστοσελίδα, τα πράγματα για την πιθανή αγορά από το ελληνικό ΠΝ, γαλλικής φρεγάτας είναι δυσοίωνα λόγω των μη διευκολύνσεων των γαλλικών τραπεζών σε ανάλογες περιπτώσεις.<br /><br />Οι Γάλλοι αναφέρουν ότι αν και η ελληνική πλευρά επιθυμεί διακαώς τις γαλλικές φρεγάτες εδώ και μια δεκαετία, όλες οι συζητήσεις έπεφταν πάντα μπροστά στα προβλήματα κόστους και όρων χρηματοδότησης, αφού τα γαλλικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι απρόθυμα να δανείζουν με αποδεκτά επιτόκια χώρες σαν την Ελλάδα.<br /><br />Αυτό όμως δεν ισχύει για τις αμερικανικές τράπεζες, ειδικά στο πλαίσιο του μηχανισμού χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, που περιορίζει σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο μη αποπληρωμής.<br /><br />Το αμερικανικό δημόσιο μπαίνει εγγυητής σε αυτές τις περιπτώσεις περιορίζοντας τις τυχόν οικονομικές ζημιές των αμερικανικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, στο πλαίσιο αγορά οπλικών συστημάτων.<br /><br />Οι Γάλλοι δεν θεωρούν καθόλου έκπληξη το ότι η Ελλάδα ασχολείται πραγματικά σοβαρά με τις αμερικανικές φρεγάτες σε αυτήν την περίπτωση, παρόλο που το δημοσίευμα τονίζει ότι αυτές δεν εκπληρώνουν τις αμυντικές απαιτήσεις της Αθήνας.<br /><br />Οι Γάλλοι τονίζουν, προφανώς για να ακούσει ο Μακρόν, ότι το πρόβλημα του εκτροχιασμού των συζητήσεων με την Ελλάδα για τις φρεγάτες FDI, προσκρούει στο υπέρογκο για την Ελλάδα οικονομικό τίμημα.<br /><br />“Όταν η Ελλάδα ζητά εξοπλισμένη φρεγάτα για περιοχές μεσαίας και υψηλής έντασης με διευκολύνσεις, οφείλουμε να ανταποκριθούμε, αλλιώς θα έχουμε πρόβλημα γενικά”, αναφέρει Γάλλος ειδικός.<br /><br />Στο τέλος το δημοσίευμα τονίζει ότι η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία δεν έχει να ανταγωνιστεί πλέον μόνο Ρωσία, Κίνα, ΗΠΑ, αλλά και την Τουρκία που πουλά οπλικά συστήματα σε διάφορες μουσουλμανικές χώρες.<br /><br />Ουσιαστικά τονίζει ότι αν δεν αναδιαμορφωθεί το πλαίσιο κατασκευής πολεμικών πλοίων στην Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κά, το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο για τις χώρες της ΕΕ. <br /><br />Τονίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί παράμετροι για να αγοράσει το ελληνικό ΠΝ, φρεγάτες ικανές να ανταπεξέλθουν στο περιβάλλον του Αιγαίου, στο οποίο προστίθενται συνεχώς νέες απειλές μετά τα τουρκικά drone, και αυτές αφορούν τα AUSV (Armed Unmanned surface vehicles), για τα οποία οφείλουμε να έχουμε απαντήσεις επί του πεδίου της μάχης. <br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι η αμερικανική Lockheed Martin βρίσκεται πολύ κοντά στην ανάληψη της κατασκευής των τεσσάρων νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση της Lockheed Martin που συζητείται με το ΠΝ, εκτός από το μεγάλο πλεονέκτημα της συμπαραγωγής στην Ελλάδα, συνδυάζει βελτιωμένη οικονομική προσφορά, καθώς και διαμόρφωση των συστημάτων και του οπλισμού των φρεγατών σύμφωνα με τις υψηλές απαιτήσεις του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Σημασία έχει ο όποιος τύπος επιλεγεί για να ενταχθεί στο ελληνικό ΠΝ, να είναι ικανός για διαφορετικούς τύπους αποστολών και να διαθέτει στρατηγικούς πυραύλους κατά στόχων εδάφους βαθιά μέσα στην τουρκική ενδοχώρα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αποκάλυψη Γάλλων: "Οι Έλληνες θα επιλέξουν τις αμερικανικές MMCS για το ΠΝ"

    Προς την πρόταση των ΗΠΑ φαίνεται να κλίνει η Αθήνα Μαρία Αρβανίτη Σύμφωνα με γνωστή γαλλική αμυντική ιστοσελίδα, τα πράγματα για την π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Μακρόν ανάβει τα "φώτα" της Ευρώπης και "αποκεφαλίζει" τη Γερμανία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHPdMXQr6kNlr04zyo8YN16OTvSAI0MnEM1Uteem2zn4ogBXqd7G7xPZxwGLBeuBDHCVyWNG7fIuk9mVqDsUBwtIvamxIn38ec2145zdxYjwbSbuTO21gDOizIdvV3xRH50mrlt8PscxM/s963/MAKRON_MERKEL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHPdMXQr6kNlr04zyo8YN16OTvSAI0MnEM1Uteem2zn4ogBXqd7G7xPZxwGLBeuBDHCVyWNG7fIuk9mVqDsUBwtIvamxIn38ec2145zdxYjwbSbuTO21gDOizIdvV3xRH50mrlt8PscxM/w640-h360/MAKRON_MERKEL.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Ανδρονόπουλος Μάκης</b><br /><i>«Εάν δεχόμαστε επίθεση, αυτό συμβαίνει λόγω των αξιών μας, της υπεράσπισης της ελευθερίας και της βούλησής μας να μην υποκύψουμε στον τρόμο». </i><br /><b><i>Εμανουέλ Μακρόν</i></b><br /><br />Γιατί έριξε λάδι στη φωτιά ο Μακρόν, προβάλλοντας στους γαλλικούς τοίχους σκίτσα του Charlie Hebdo; Γιατί κατήγγειλε τον Ερντογάν ως υποκινητή του τζιχαντισμού; Γιατί άνοιξε του κουτί της Πανδώρας; Από βλακεία; Από θυμό; Από ιδεαλισμό; Ή πρόκειται για μια πολιτική καραμπόλα ολκής που αφορά πρωτίστως τον γαλλογερμανικό ανταγωνισμό, αλλά εντάσσεται σε ένα μεγάλο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό παιχνίδι που κινδυνεύει να προσλάβει και χαρακτηριστικά "πολέμου των πολιτισμών".<br /><br />Θέλει κάτι τέτοιο ο Μακρόν; Προφανώς και όχι. Αλλά θέλει να βάλει ένα φρένο στην ριζοσπαστικοποίηση των Γάλλων μουσουλμάνων αραβικής και αφρικανικής προέλευσης και των μεταναστών της τελευταίας δεκαετίας. Έχουν περάσει μόλις δεκαπέντε χρόνια από την εξέγερση των banlieu του Παρισιού και πολύ λιγότερα από το μακελειό στη Νίκαια και στο Μπατακλάν. Ο αποκεφαλισμός του καθηγητή Σαμουέλ Πατί ήταν μια καλή ευκαιρία για τον Μακρόν για να ανάψει τα "φώτα" της Ευρώπης.<br /><br />Είχε προηγηθεί ο Νικολά Σαρκοζί το 2009, όταν με αφορμή την εισβολή της μπούργκας στη Γαλλία και την απαγόρευσή της, που κατέδειξε την πλήρη αποτυχία του συστήματος ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων, άνοιξε με τόλμη τη συζήτηση για την εθνική γαλλική ταυτότητα. Κατάγγειλε τότε την απροθυμία ορισμένων «να μοιράζονται έναν κοινό πολιτισμό, μια κοινή φαντασία, μια κοινή ηθική» και ζήτησε απ’ όσους επιθυμούν να συνδέσουν το πεπρωμένο τους με αυτό της Γαλλίας, να μοιραστούν την ιστορία και τον πολιτισμό της. «Το να είσαι Γάλλος σημαίνει να αποδέχεσαι μια μορφή πολιτισμού, τις αξίες και τη συμπεριφορά».<br /><br /><br />Η πολιτική στάση του Μακρόν προκάλεσε τις τρεις εκτελέσεις με ένα αποτρόπαιο αποκεφαλισμό στη Νίκαια και πόλωσε τα πράγματα. Όμως, συσπείρωσε τον γαλλικό λαό, αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων, γύρω από το πρόσωπό του. Σίγουρα μπορεί να προσδοκά στην ανάκαμψη της δημοφιλίας του και του κόμματός του, αλλά και στον περιορισμό της επιρροής του Συναγερμού της Μαρίν Λεπέν. Αλλά δεν είναι αυτό. Είναι πολύ περισσότερα.<div><br />Μακρόν και συνθήκη Ηλυσίων<br /><br />Για να κατανοήσει κανείς την κίνηση αυτή του Εμανουέλ Μακρόν πρέπει να κατανοήσει την υπόστασή του πέρα από τα στερεότυπα που τον θέλουν εγκάθετο της τράπεζας του Rothchild. Χωρίς αμφιβολία ο Μακρόν είναι ιδεαλιστής, κυνηγός του ιδεώδους, όχι μόνο γιατί στα δώδεκά του –παρ΄ότι προερχόταν από μια κοσμική (άθεη) οικογένεια– βαπτίστηκε καθολικός, αλλά κυρίως γιατί σπούδασε φιλοσοφία στη Ναντέρ. Έκανε επίσης μεταπτυχιακές σπουδές στις δημόσιες σχέσεις και εκπαιδεύτηκε στην Εθνική Σχολή Διοίκησης. Ενδεικτικό όμως είναι ότι εργάστηκε ως βοηθός σύνταξης στο μεγάλο έργο "Η μνήμη, η ιστορία, η λήθη", του προτεστάντη φιλόσοφου Πολ Ρικέρ.<br /><br />Να θυμηθούμε ακόμη ότι ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος από το 2006-2009 και ως υπουργός Οικονομικών και Οικονομίας (2014-2015) στην κυβέρνηση Βαλς, επί προεδρίας Φρανσουά Ολάντ, παραιτήθηκε τόσο γιατί το πακέτο των πολιτικών του δεν πέρναγε από τη Βουλή, όσο και γιατί είχε αντιτεθεί στις περιοριστικές γερμανικές πολιτικές. Όταν μάλιστα τα γερμανικά πλεονάσματα ήταν πολύ μεγαλύτερα από το 6% που επιτρέπει η Ευρωπαϊκή Συνθήκη και το Βερολίνο, εμπόδιζαν την ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης.<br /><br />Να θυμηθούμε επίσης ότι το 1871 η Πρωσία νίκησε τη Γαλλία, ενσωμάτωσε την Αλσατία και τη Λωρραίνη και την ταπείνωσε με την στέψη του Γουλιέλμου στην αίθουσα των Κατόπτρων των Βερσαλλιών ως αυτοκράτορα του γερμανικού Ράιχ, από τον Μπίσμαρκ. Έκτοτε οι Γάλλοι έχαναν τους πολέμους από τους Γερμανούς.<br /><br />Το 1963 υπογράφεται στο Παρίσι η Συνθήκη των Ηλυσίων από τον ομοσπονδιακό καγκελάριο Άντεναουερ και τον Στρατηγό Ντε Γκωλ, που επισφράγισε την συμφιλίωση ανάμεσα στους δύο λαούς και αποτέλεσε τη βάση μιας εταιρικής σχέσης αμοιβαίων γεωπολιτικών συμφερόντων που εξελίχθηκε σταδιακά στον γαλλογερμανικού άξονα που εγκυμονούσε ακόμη και την "συγχώνευση" των δύο κρατών. Στον άξονα αυτό, η Γαλλία θα "φορούσε τα παντελόνια" και θα είχε το πολιτικό προβάδισμα και η Γερμανία το οικονομικό μάνατζμεντ.<br /><br />Όμως, η οικονομική δύναμη που απέκτησε η Γερμανία μετά την ενοποίηση και την εφαρμογή του ευρώ στα μέτρα της, οδήγησε στην κατακόρυφη αύξηση της πολιτικής της ισχύος μέσα στην ΕΕ και στην αφαίρεση των "παντελονιών" από τη Γαλλία. Οι θεατρινισμοί του Σαρκοζί με τη Μέρκελ ήταν ένα σόου εσωτερικής κατανάλωσης. Ο Ολάντ δεν ασχολήθηκε, είχε άλλες ασχολίες. Ο Μακρόν όμως ξέρει ότι πρέπει να μπει ένα φρένο στη γερμανοποίηση της Ευρώπης. Κι εκεί αρχίζουν τα γεωπολιτικά-γεωοικονομικά.</div><div><br />Τι βλέπει ο Μακρόν<br /><br />Ο πρόεδρος Μακρόν ξέρει ότι η Γερμανία πήρε ένα "ειδικό μονοπάτι" (sonderweg) στη σύγχρονη ιστορία, υποκινούμενη από ένα μείγμα ιδεοληψιών και μεταφυσικής, που εδράζονται στις θρησκειοποιημένες έννοιες του κράτους και του πεπρωμένου. Γνωρίζει το ανατριχιαστικό "Πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου" του καγκελάριου Τέομπαλτ φον Μπέτμαν Χόλβεκ που παρουσιάστηκε στον Κάιζερ Γουλιέλμο Β' στις 9 Σεπτεμβρίου 1914.<br /><br />Ο καγκελάριος φον Μπέτμαν Χόλβεκ πρότεινε, «να δημιουργήσουμε μια Κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση μέσω τελωνειακών συνθηκών που θα περιλαμβάνουν τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Δανία, την Αυστροουγγαρία, την Πολωνία, και ίσως ακόμα την Ιταλία, τη Σουηδία και τη Νορβηγία. Αυτή η Ένωση δεν θα έχει καμιά κοινή συνταγματική ανώτατη αρχή και όλα τα μέλη της θα είναι επισήμως ίσα, αλλά στην πράξη θα υπάγονται στη γερμανική ηγεσία και θα πρέπει να σταθεροποιήσουν την οικονομική κυριαρχία της Γερμανίας πάνω στην Κεντρική Ευρώπη»…<br /><br />Ο Μακρόν ξέρει ότι ο Χίτλερ ήταν επηρεασμένος από τον παγγερμανισμό της "Mittel Europa" (Μεσευρώπη) του Friedrich Naumann, που ευαγγελιζόταν μια συνομοσπονδία αποτελούμενη από τη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ελβετία και τα Βαλκάνια, θα χρησίμευε ως ρυθμιζόμενη "οικονομική ένωση".<br /><br />Γνωρίζει επίσης το γερμανικό δόγμα Grosswirtschaftsraum (μεγάλη οικονομική περιοχή) σύμφωνα με το οποίο η Γερμανία δεν μπορεί ποτέ να είναι στο ίδιο επίπεδο με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γαλλία, την Βρετανία, την Ιαπωνία,</div><div>αν δεν εκμεταλλευθεί τις γειτονικές της χώρες. Το είδε άλλωστε στον ρόλο που έπαιξε στην διάλυση και τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Το είδε στις γερμανικές επενδύσεις στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, το είδε ξανά στην πορτοκαλί επανάσταση στην Ουκρανία.<br /><br />Το βλέπει στην πολιτική της στα Βαλκάνια, στην Ελλάδα που μετατράπηκε σε "αποικία χρέους" με ταυτόχρονο δεκαετή αφοπλισμό της, το βλέπει στην πολιτική της στην ελληνοτουρκική διένεξη, στην Κύπρο και στους ενεργειακούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου. Το βλέπει στον εξοπλισμό και στην στήριξη της ισλαμικής Τουρκίας. Το βλέπει στο ΝΑΤΟ, το βλέπει στο μπλοκάρισμα των προτάσεών του για εκδημοκρατισμό της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλα αυτά τα γνωρίζουν και οι Ευρωπαίοι…</div><div><br />Άξονας Γερμανίας-Τουρκίας<br /><br />Σήμερα, οι ηττημένες συμμαχικές αυτοκρατορίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του Κάιζερ και του Σουλτάνου, διεκδικούν με μεταμοντέρνο τρόπο, την ανάκτηση των χαμένων εδαφών τους, σε μια παράδοξη παλινδρόμηση της ιστορίας. Η Γερμανία χρησιμοποιεί την διπλωματία στην "Διαδικασία του Βερολίνου" και η Τουρκία την στρατιωτική προβολή ισχύος. Ο συνδυασμός ισχύος είναι δυνατός και φιλόδοξος και εκτείνεται από την Ανατολική και Νότια Ευρώπη, τη Μεσόγειο μέχρι και την Υποσαχάρια Αφρική.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που με διαμεσολαβητή (proxy) την Τουρκία η οποία έχει αναλάβει το dirty job με εμπροσθοφυλακή τους τζιχαντιστές, η Γερμανία εμπλέκεται αφανώς, εμμέσως ή και ευθέως σε όλα τα θερμά πεδία γύρω από τη Μεσόγειο. Αυτό φάνηκε από την εποχή των γαλλικών προτάσεων για τη Μεσόγειο πριν δύο δεκαετίες. Τώρα, για παράδειγμα, εμπόδισε –μαζί με τη δορυφοριοποιούμενη Ιταλία- τον στηριζόμενο από τους τζιχαντιστές και την Τουρκία Φαγιέζ αλ Σάρατζ.<br /><br />Η κίνηση Μακρόν είναι καραμπόλα. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού δεν αφύπνισε μόνο τους Γάλλους, αλλά και όλη την Ευρώπη. Είναι σαφές πως η Γαλλία θέλει να ξαναφορέσει "παντελόνια"…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Μακρόν ανάβει τα "φώτα" της Ευρώπης και "αποκεφαλίζει" τη Γερμανία

Ανδρονόπουλος Μάκης «Εάν δεχόμαστε επίθεση, αυτό συμβαίνει λόγω των αξιών μας, της υπεράσπισης της ελευθερίας και της βούλησής μας να μην υπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντιμέτωπος με το αμερικανικό βαθύ κράτος ο Τραμπ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm29GGdTAuixxSbpez76vSZlL48fJGUNrsXVsQQwo1Tk6R9i2bTtyeMNonyNyXL0QJXo9Q-UKIuZvSUiRo9GxTyGLYdzXkPFVUdvicvlxMTpmyp7ctUC49k38ogXxoLfFW5N5Bj79L8ww/s758/trump.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm29GGdTAuixxSbpez76vSZlL48fJGUNrsXVsQQwo1Tk6R9i2bTtyeMNonyNyXL0QJXo9Q-UKIuZvSUiRo9GxTyGLYdzXkPFVUdvicvlxMTpmyp7ctUC49k38ogXxoLfFW5N5Bj79L8ww/w640-h338/trump.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Αποστολόπουλος Απόστολος</b><br />Αν κάποιος πιστεύει ότι η αναταραχή του τελευταίου καιρού στις ΗΠΑ θα καταλαγιάσει μετά τις εκλογές, θα διαψευστεί. Οι αιτίες των συγκρούσεων δεν ήταν επιφανειακές και δεν οφείλονταν στη συγκυρία. Αφορμή ήταν ο θάνατος ενός μαύρου αμερικάνου, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν. Αλλά οι αιτίες ωρίμαζαν για πολλά χρόνια και η πρώτη σαφής εκδήλωση αντίδρασης ήταν η εκλογή Τραμπ προ τετραετίας.<br /><br />Νίκησε η παραμελημένη, φτωχή, "μεσόγεια" Αμερική τις πλούσιες παραθαλάσσιες μεγαλουπόλεις. Η απάντηση της "ομάδας Κλίντον-Ομπάμα" ήταν οξεία, διαρκής και χωρίς αναστολές. Και θα συνεχιστεί ακόμα και αν, διόλου απίθανο, χάσει ο Τραμπ. Για δυο λόγους: Η φτώχεια δεν είναι συγκυριακή και χειροτερεύει.<br /><br />Ο επιτυχής ανταγωνισμός της Κίνας κλείνει περισσότερο τους ορίζοντες. Συνέπεια είναι ότι αντί για το "τέλος της ιστορίας" με την "αιώνια" επικράτηση του δυτικού καπιταλισμού υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, φθάνουμε στο αντίστροφο. Οι ΗΠΑ χάνουν ραγδαία έδαφος στην οικονομία, με ωφελημένη την Κίνα-Γερμανία, και αδυνατούν να κερδίσουν τους πολέμους που προκαλούν οι ίδιες, επί Κλίντον-Ομπάμα.<br /><br />Ο Τραμπ δεν ξεκίνησε κανένα νέο πόλεμο. Ταξικές, οξυμένες, αντιθέσεις και διεθνείς αποτυχίες π.χ. Συρία-Βενεζουέλα-Βολιβία, φιλοτεχνούν μια Αμερική σε κάμψη. Δεν είναι περιττή η υπενθύμιση ότι, κατά το παλαιό ρητό, όταν η Αμερική έχει συνάχι η Ευρώπη παθαίνει πνευμονία. Την εικόνα κάμψης όλης της Δύσης και ειδικά των ΗΠΑ αποκαλύπτει συνοπτικά και γλαφυρά η πορεία του κορονοϊού.<br /><br />Στην Κίνα κυκλοφορούν χωρίς μάσκα και έχουν βρει εμβόλιο που σε ΕΕ και ΗΠΑ κάνουν ότι δεν το ξέρουν. Όπως άλλωστε αποσιωπούν και το ρωσικό εμβόλιο, φθηνότερο και, φαίνεται, πιο αξιόπιστο από τουλάχιστον ορισμένα δυτικά. Την ίδια στιγμή στις υποτίθεται προηγμένες τεχνολογικά ΕΕ-ΗΠΑ σαρώνουν τα κρούσματα, η οικονομία καταρρέει, χωρίς να διαφαίνεται φως. Συνοπτικά: Συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά, εναντίον της υγείας και της ίδιας της ζωής. Οι υπεύθυνοι αρνούνται να συζητήσουν ακόμα και το μοντέλο της Σουηδίας, χώρα ενσωματωμένη στη Δύση.<br /><br />Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ ο κόσμος ήταν μονοπολικός. Κυριάρχησε η αντίληψη ότι οι ΗΠΑ ήταν υπεράνω όλων, ότι δεν μπορούσε να υπακούει σε κανόνες εκτός από εκείνους που κατασκεύαζε η ίδια για το συμφέρον της. Η θέση του Τραμπ ότι οι ΗΠΑ πρέπει να τα βρουν με τη Ρωσία για να αντιμετωπίσουν από κοινού την Κίνα θεωρήθηκε προδοτική από την ομάδα Κλίντον-Ομπάμα. Τελικά τα θυελλώδη άλματα της Κίνας έχουν καταστήσει αυτή την ιδέα παρωχημένη.<div><br />Τραμπ και Ευρώπη<br /><br />Ο Τραμπ ήταν ο πρώτος που αποφάσισε ότι αν δεν σταματούσε αμέσως η κατρακύλα, η χώρα θα πήγαινε στο φούντο, όπως η ΕΣΣΔ. Υποσχέθηκε ότι θα το αντιμετωπίσει και γι’ αυτό τον ψήφισαν. Για να το πετύχει όμως έπρεπε να γίνουν ριζικές αλλαγές και στην "επαρχία", στην Ευρώπη, την οποία ο Zμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι θεωρούσε προτεκτοράτο των ΗΠΑ.<br /><br />Οι ελίτ της ευρωπαϊκής επαρχίας ενώθηκαν με την εσωτερική αντιπολίτευση στις ΗΠΑ και εξαπολύθηκε το γνωστό τσουνάμι οργής, φόβου, διαμαρτυρίας, άγριου πολέμου από όλα τα κλιμάκια του πλούτου και της αμειβόμενης (απλόχερα, για πρώτη φορά) διανόησης και των καλλιτεχνών που έβλεπαν το οικοδόμημα της άνεσης και επιρροής τους να απειλείται. Ο Τραμπ δεν είναι το θαύμα της λογικής, ούτε παίζει με τους γνωστούς κανόνες και οι κατηγορίες ότι είναι τρελός, ασυνάρτητος, απρόβλεπτος, βρήκαν ευνοϊκό έδαφος. Ο Μπάϊντεν είναι στο απυρόβλητο όταν δεν υποσκάπτει ο ίδιος τον εαυτό του.<br /><br />Ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών είναι μεν κρυφός αλλά αναμφισβήτητος και τουλάχιστον στη Ρωσία ένα μεσαίο στέλεχός τους, ο Πούτιν, έγινε πρόεδρος της χώρας. Ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ είχε καταγγείλει το "στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα" από το 1959. Αν, όμως, η χώρα-ηγέτης της Δύσης έχει πρόεδρο ένα "φάντασμα", λόγω προβλημάτων υγείας, δεν αποκλείεται να πέσει στα χέρια κάποιων ανεξέλεγκτων και ανεύθυνων παραγόντων που δεν λογοδοτούν σε κανένα (το λεγόμενο "βαθύ κράτος") και τότε η αταξία εντός της χώρας και διεθνώς είναι δεδομένη.<br /><br />Πολλοί θεωρούν ότι ο πρόεδρος είναι απλώς ένα σύμβολο επειδή το "σύστημα ξέρει καλύτερα". Το "σύστημα" είναι πολυκέφαλο με αλληλοσυγκρουόμενες φατρίες. Η προσωρινά ισχυρότερη μερίδα θα κόβει τα κεφάλια των άλλων. Ένας αέναος εμφύλιος στα ηγετικά στρώματα της υπηρεσίας που θα αντιστοιχεί σε συγκρούσεις της ανώτατης ελίτ. Οι δολοφονίες μαύρων από αστυνομικούς και οι ταραχές που ακολούθησαν δεν ήταν κάτι πρωτοφανές στις ΗΠΑ.</div><div><br />Βαθύ κράτος<br /><br />Η διαφορά είναι ότι σταμάτησαν απότομα λες και κάποιος έκλεισε ένα διακόπτη. Και δεν επαναλήφθηκαν παρά το ότι υπήρξαν κι άλλες δολοφονίες έγχρωμων αμερικανών από αστυνομικούς. Οι ταραχές είχαν υποκίνηση; Μια "μίνι έγχρωμη επανάσταση" μέσα στις ΗΠΑ; Το λεγόμενο "βαθύ κράτος" δεν είναι ένα και μοναδικό, ενιαίο πολιτικά και ιδεολογικά. Αν μερίδες των ελίτ "κατεβάσουν" στην κοινωνία τη διαμάχη τους ή ξεφύγει από τα χέρια τους, θα επαληθευτεί το χειρότερο σενάριο ενός γενικευμένου εμφυλίου πολέμου.<br /><br />Οι μυστικές υπηρεσίες "έβγαλαν" πρόεδρο στη Ρωσία γιατί όχι και στις ΗΠΑ; Ταινίες του Χόλυγουντ και τηλεοπτικές σειρές το δηλώνουν ευθαρσώς, στο πλαίσιο ενός πολέμου φραξιών που έχει ήδη αρχίσει. Όποιος και αν κερδίσει η σύγκρουση μπορεί να οδηγήσει στα άκρα. Στο σημείο μηδενικής ανοχής έναντι όλων των άλλων, όσων δεν είναι "δικοί μας".<br /><br />Όχι, ίσως, τώρα αμέσως. Αλλά μοιραία και αναπότρεπτα. Επειδή η κοινωνία πάσχει, επειδή η εξουσία γλιστράει οδυνηρά από τα χέρια των κυρίαρχων και μαίνεται ο πόλεμος των ελίτ που επιζητούν επιβίωση και επικράτηση. Το χάος, η αλληλοεξόντωση και η κατάρρευση είναι ενίοτε η τραγική λύση στις συγκρούσεις των ελίτ. Ιδίως αν υπάρχει εκτός των τειχών ένας ανερχόμενος, άξιος αντίπαλος. Οπότε η απόγνωση τυφλώνει τους άρχοντες, αν θυμηθούμε τις τελευταίες μέρες του Βυζαντίου. Η επανάληψη της ιστορίας μπορεί να μην είναι φάρσα αλλά τραγωδία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αντιμέτωπος με το αμερικανικό βαθύ κράτος ο Τραμπ

Αποστολόπουλος Απόστολος Αν κάποιος πιστεύει ότι η αναταραχή του τελευταίου καιρού στις ΗΠΑ θα καταλαγιάσει μετά τις εκλογές, θα διαψευστεί....

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ο Τραμπ καλύπτει HalkBank & Ερντογάν; Πολλά τα λεφτά πρόεδρε;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQqueI2_dE7w0E0pEmb_jPSvmNl3zZS877zx6Fjqn10KwJnzxdCeOuRT7ZgVQQ5esAvCMj6Au6EzunDEra18NfK3TpVQkvk9YEkqPy-3iMbI7GFEa4KwwAytBiqGy_cOweZIeTg7dzVow/s790/TRUMP-ERDOGAN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQqueI2_dE7w0E0pEmb_jPSvmNl3zZS877zx6Fjqn10KwJnzxdCeOuRT7ZgVQQ5esAvCMj6Au6EzunDEra18NfK3TpVQkvk9YEkqPy-3iMbI7GFEa4KwwAytBiqGy_cOweZIeTg7dzVow/w640-h324/TRUMP-ERDOGAN.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Ο Οργανισμός Τραμπ έχει λάβει αμοιβή 14 εκατομμυρίων δολαρίων επειδή επέτρεψε τη χρήση του ονόματος του Τραμπ για τους Πύργους του Τραμπ στην Κωνσταντινούπολη. Οι ολιγάρχες του Αζερμπαϊτζάν έχουν επίσης πληρώσει εκατομμύρια στον Οργανισμό Τράμπ για έναν διαγωνισμό ομορφιάς στο Μπακού. Μια πρόσφατη έρευνα του MSNBC κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Οργανισμός Τραμπ έχει μερίδιο συμμετοχής σε 119 τουρκικές εταιρείες, γράφει ο συντάκτης του άρθρου, Ντέιβιντ Φίλιπς διευθυντής του Προγράμματος για οικοδόμηση ειρήνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πανεπιστημίου Κολούμπια.<br /><br />«Οι προσπάθειες του Τραμπ να πείσει το υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο αποφάσισε να μηνύσει την κρατική τουρκική τράπεζα HalkBank, είναι άνευ προηγουμένου. Οι εισαγγελείς έχουν ήδη λάβει απόφαση, ότι η HalkBank είχε βοηθήσει το Ιράν να αποφύγει τις αμερικανικές κυρώσεις. Τι παρακινεί τον Τραμπ να καλύψει τη HalkBank;<br /><br />Ο Οργανισμός Τραμπ κατέχει 431 εκατομμύρια δολάρια, το οποίο εγγυάται ο ίδιος ο Τραμπ. Να μην εκπλαγείτε όταν αποκαλυφθούν οι φόροι του Τραμπ, θα μάθετε ότι ο Οργανισμός Τραμπ (Trump Organization) χρηματοδοτείται από την HalkBank ή από τους Τούρκους επιχειρηματίες. Η σύγκρουση των συμφερόντων του Τραμπ κρύβει από πίσω του πραγματικές επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Ο ίδιος ο Τράμπ κάλεσε τον τουρκικό στρατό και τις τζιχαντιστικές μαριονέτες τους στη βόρεια Συρία, όπου εκείνοι διέπραξαν ειδεχθή εγκλήματα εναντίον Κούρδων, Αρμενίων και Σύρων Χριστιανών.<br /><br />Ο Τραμπ κλείνει τα μάτια του στο γεγονός ότι οι Ισλαμιστές που υποστηρίζονται από την Τουρκία σκοτώνουν Αρμένιους στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Σιωπά επίσης όταν τα τουρκικά πολεμικά πλοία προκαλούν την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Τραμπ βάζει τα προσωπικά του συμφέροντα πάνω από τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ όταν ο λόγος αφορά τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Η έρευνα θα πρέπει να ρίξει φως αν οι ενέργειες του Τραμπ είναι ανήθικες ή είναι εγκληματικές», αναφέρει στο άρθρο του ο Φίλιπς.<div>ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Γιατί ο Τραμπ καλύπτει HalkBank & Ερντογάν; Πολλά τα λεφτά πρόεδρε;

Ο Οργανισμός Τραμπ έχει λάβει αμοιβή 14 εκατομμυρίων δολαρίων επειδή επέτρεψε τη χρήση του ονόματος του Τραμπ για τους Πύργους του Τραμπ στη...

Διαβάστε την συνέχεια