Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Οι γεωπολιτικές πτυχές της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgaph2I0vmxgSaNuEk8geIrBcdnmDaj5RLftrzU9zC0psaR60ejgR_KnfRgc-faOFB7eh_6Fc-2edHL1rIjX_MwZ5Zo6fKmforScpo43Zux-crEDR9UqBo58E41bZhMfoV1bOCa2uoqNZY/s1600/genoktonia+twn+armeniwn..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgaph2I0vmxgSaNuEk8geIrBcdnmDaj5RLftrzU9zC0psaR60ejgR_KnfRgc-faOFB7eh_6Fc-2edHL1rIjX_MwZ5Zo6fKmforScpo43Zux-crEDR9UqBo58E41bZhMfoV1bOCa2uoqNZY/s1600/genoktonia+twn+armeniwn..jpg" width="640" /></a></div>
 
Σάββας Καλεντερίδης 
Η Τουρκία αποτελεί τη μοναδική περίπτωση χώρας που αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει γενοκτονία που τελέστηκε στα εδάφη της από ένα καθεστώς του οποίου αποτελεί «φυσικό κληρονόμο», τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν έχει δείξει την έμπρακτη μετάνοιά της για εγκλήματα που τελέστηκαν σε διάφορες καμπές της ιστορίας της, στο σχετικά εγγύς παρελθόν! 
 
Φυσικό είναι να απορεί κανείς για ποιον λόγο η Τουρκία αρνείται λυσσωδώς να κάνει μια κίνηση η οποία αφενός θα την εξαγνίσει και αφετέρου θα δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες για την ουσιαστική εξομάλυνση των σχέσεών της με τις γειτονικές χώρες, ενώ θα εξαλείψει σε εσωτερικό επίπεδο εστίες οι οποίες πυροδοτούν και ανατροφοδοτούν εντάσεις, μη επιτρέποντας την επίτευξη μιας πραγματικής κοινωνικής ειρήνης. 
 
Πριν αναφερθούμε στις αιτίες της λυσσώδους στάσης της Άγκυρας στο θέμα, να περιγράψουμε εν ολίγοις τα θλιβερά γεγονότα της Γενοκτονίας. Οι Νεότουρκοι, που είχαν ολοκληρώσει 
σε επιτελικό επίπεδο το σχέδιο της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών από το 1911, θεώρησαν ότι ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος αποτελεί μια «θαυμάσια» ευκαιρία για την υλοποίησή του. 
Η Γενοκτονία ξεκίνησε στις 24 Απριλίου του 1915, με τη σύλληψη των ιερωμένων, των επιστημόνων, των επιχειρηματιών και των διανοουμένων της πολυπληθούς αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης. Χίλιοι από αυτούς κατακρεουργήθηκαν από τους μηχανισμούς του κράτους των Νεοτούρκων. Αμέσως μετά επιστρατεύτηκαν 60.000 Αρμένιοι, οι οποίοι εκτελέστηκαν στο σύνολό τους από τον οθωμανικό στρατό. Στη συνέχεια, και αφού είχε εξολοθρευθεί ο ανδρικός πληθυσμός που θα μπορούσε να αντισταθεί, άρχισαν οι σφαγές και οι λεηλασίες των αρμενικών κοινοτήτων της μικρασιατικής υπαίθρου. Οι αστικοί και ημιαστικοί πληθυσμοί οδηγήθηκαν σε καραβάνια σε κέντρα συγκεντρώσεως σε διάφορα σημεία της Ανατολής, με τελικό προορισμό την έρημο του Ντερ αλ Ζορ, στη Συρία. Οι περισσότεροι δολοφονήθηκαν στις διαδρομές των καραβανιών του θανάτου, και όσοι έφθασαν στην έρημο έχασαν εκεί τη ζωή τους από πείνα, δίψα και μεταδοτικές ασθένειες! 
 
Έτσι έχασαν τη ζωή τους 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι. 
 
<div class="quote">
Η Γαλλία, η Ρωσία και η Μεγάλη Βρετανία είναι οι πρώτες χώρες που αντέδρασαν, εκδίδοντας τον Μάιο του 1915 από κοινού ανακοίνωση η οποία χαρακτήριζε από τότε τις σφαγές εναντίον των Αρμενίων ως «ένα έγκλημα κατά του πολιτισμού και κατά της ανθρωπότητας».</div>
Η τελευταία φάση της Γενοκτονίας, η οποία είναι ακόμα σε εξέλιξη, είναι η λυσσώδης άρνηση των τουρκικών κυβερνήσεων να την αναγνωρίσουν, παρά την αναγνώρισή της από δεκάδες χώρες του πολιτισμένου κόσμου. 
 
Αν λοιπόν αναζητήσουμε τις κύριες αιτίες που οδηγούν την Άγκυρα και το τουρκικό κράτος στην τήρηση της συγκεκριμένης στάσης, πέραν τον ιδεολογικών, σοβινιστικών και ρατσιστικών που είναι ριζωμένες στην τουρκική διοίκηση αλλά και στην τουρκική κοινωνία, θα τις εντοπίσουμε στο διακύβευμα που κρύβεται πίσω από μια τέτοια αναγνώριση. 
 
Το τουρκικό κράτος, την ώρα που τελούσε τα εγκλήματα εναντίον των Αρμενίων, έβαζε στο χέρι και τις περιουσίες τους. Τα σπίτια και τα υπάρχοντα τα λεηλάτησαν οι σφαγείς και οι αξιωματικοί. Τις γυναίκες και τα κορίτσια τα βίασαν οι ίδιοι. Τα δεκάδες χιλιάδες ορφανά τα πήραν αγάδες και μπέηδες, ένα εκ των οποίων, την Σαμπιχά Γκιοκτσέν, ο ίδιος ο Μουσταφά Κεμάλ. Την ακίνητη περιουσία του 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων την πήρε το τουρκικό κράτος, όπως και τις καταθέσεις τους, τη διαχείριση των οποίων ανέλαβε η Ziraat Bankası, η οποία με αυτά τα ματωμένα λεφτά, μεταξύ άλλων, κάνει «επενδύσεις» στην Ελλάδα! 
 
Εκεί λοιπόν κρύβεται το μυστικό της λυσσώδους αντίδρασης της Τουρκίας, η οποία φοβάται ότι της αναγνώρισης θα ακολουθήσει η διεκδίκηση των περιουσιών, μια διαδικασία η οποία, σε συνδυασμό με το Κουρδικό, μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπές με σοβαρές γεωπολιτικές προεκτάσεις! 
Αυτά προς το παρόν για το θέμα, με την υποσημείωση ότι ενώ το όνομα των Ασσυρίων ακούγεται στον παγκόσμιο πολιτικό θόρυβο που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα, λόγω της συμπλήρωσης 100 χρόνων από το έγκλημα της Γενοκτονίας, οι Έλληνες, που χάσαμε περίπου δυο εκατομμύρια ανθρώπους στο πλαίσιο του ίδιου σχεδίου, της Γενοκτονίας των χριστιανών της Ανατολής, είμαστε και πάλι απόντες, λόγω έλλειψης κοινής στρατηγικής, με τις ευθύνες να κατανέμονται στους πολιτικούς και τα κόμματα από τη μια πλευρά, και στον οργανωμένο προσφυγικό χώρο από την άλλη. 
<a href="http://www.pontos-news.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι γεωπολιτικές πτυχές της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων

Σάββας Καλεντερίδης Η Τουρκία αποτελεί τη μοναδική περίπτωση χώρας που αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει γενοκτονία που τελέστηκε στα ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Το μοιραίο λάθος που έκανε το ΔΝΤ με την Ελλάδα...

Ellada simera 0 Ελλάδα, οικονομία 17:36

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoy_msnOYrzf9Q6QR_f1RwS5BYguZOle6OcsgvJ-yAzwKE2r50FXNE-6CQ9C5B_FRKxh_wnTs7gib5OecikPRnW3DpMgfHcF3SdAlQZgAYrXBdMKa0PLqxtbqG_hnZUq_G2M5rBodg3HUZ/s1600/Bloomberg.+%CE%A4%CE%BF+%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82+%CF%80%CE%BF%CF%85+%CE%AD%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%BF+%CE%94%CE%9D%CE%A4+%CE%BC%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1...+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoy_msnOYrzf9Q6QR_f1RwS5BYguZOle6OcsgvJ-yAzwKE2r50FXNE-6CQ9C5B_FRKxh_wnTs7gib5OecikPRnW3DpMgfHcF3SdAlQZgAYrXBdMKa0PLqxtbqG_hnZUq_G2M5rBodg3HUZ/s1600/Bloomberg.+%CE%A4%CE%BF+%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82+%CF%80%CE%BF%CF%85+%CE%AD%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5+%CF%84%CE%BF+%CE%94%CE%9D%CE%A4+%CE%BC%CE%B5+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1...+.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
Με ένα άρθρο-καταπέλτη το Bloomberg κατακεραυνώνει την πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια. 
 
Οπως υποστηρίζει το άρθρο που δημοσιεύει το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο, το Ταμείο έπρεπε να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει έναντι ιδιωτών. Αντ' αυτού, σημειώνει, επέλεξε να ξαναδανείσει την χώρα για να πληρωθεί στο ακέραιο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αντί να αναγνωρίσει το λάθος του επιμένει στην ίδια πολιτική λιτότητας και απαίτησης να αποπληρωθεί. 
 
Διαβάστε το άρθρο του Bloomberg 
 
«Τα οικονομικά δεινά που περνά η ελληνική κυβέρνηση, οδηγούν στο να εξετάσουμε το αδιανόητο: Χρεοκοπία σε δάνειο του ΔΝΤ. Αντί να απαιτήσει την πληρωμή του και πολιτικές περαιτέρω λιτότητας, το ΔΝΤ θα έπρεπε να αναγνωρίσει τις ευθύνες του για την κατάσταση της χώρας και να περικόψει μεγάλο μέρος του χρέους. 
 
Οι επαχθείς υποχρεώσεις της Ελλάδας στο ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να αναχθούν πίσω, στον Απρίλιο του 2010 όταν [το ΔΝΤ] έκανε ένα μοιραίο λάθος: Αντί να επιτρέψει στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει αθετώντας τα ανυπέρβλητα χρέη της σε ιδιώτες πιστωτές, επέλεξαν να της δανείσουν χρήματα για να τα πληρώσει στο ακέραιο. 
Εκείνη την εποχή, πολλοί ζητούσαν την άμεση αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, επιβάλλοντας έτσι τις απώλειες για τις τράπεζες και τους επενδυτές που είχαν δανείσει χρήματα στην Ελλάδα. 
 
Μεταξύ αυτών, ήταν αρκετά μέλη του Δ.Σ. του ΔΝΤ όπως ο Καρλ Οτο Πωλ, πρώην πρόεδρος της Bundesbank και ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες του ευρώ. 
 
Το ΔΝΤ και η ευρωπαϊκές αρχές απάντησαν, ότι η αναδιάρθρωση θα προκαλούσε παγκόσμιο οικονομικό χάος. 
 
Όπως εξομολογήθηκε με ειλικρίνεια ο Πωλ ήταν απλώς μια κεκαλυμμένη ενέργεια για τη διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, οι οποίες ήταν μεταξύ αυτών που είχαν διευκολύνει περισσότερο την ελληνική ασωτία. 
Τελικώς, η προσέγγιση των ευρωπαϊκών αρχών, απλώς αντικατέστησε ένα πρόβλημα με ένα άλλο: Το ΔΝΤ και οι επίσημοι δανειστές χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή των ιδιωτών πιστωτών. 
 
Ετσι, παρά την καθυστερημένη αναδιάρθρωση το 2012, οι υποχρεώσεις της Ελλάδας παραμένουν αφόρητες - μόνο που τώρα οι οφειλές αυτές είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου σε επίσημους πιστωτές. 
 
Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 130% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος σε σχεδόν 180%. 
 
Στο μεταξύ διάστημα, η βαθιά οικονομική ύφεση και ο αποπληθωρισμός έχουν μειώσει σημαντικά την ικανότητα της κυβέρνησης να αποπληρώσει τα χρέη της. 
 
Σχεδόν όλοι συμφωνούν τώρα, ότι το να πιέζουν την Ελλάδα να πληρώσει τους ιδιώτες πιστωτές της, ήταν μια κακή ιδέα. 
Η δημοσιονομική λιτότητα που επιβλήθηκε ήταν απλώς τόσο μεγάλη, που οδήγησε σε κατάρρευση την ελληνική οικονομία. Το ΔΝΤ αναγνώρισε το λάθος στην έκθεση του 2013 για την Ελλάδα. 
 
Σε ένα πρόσφατο εσωτερικό έγγραφό του, το Ταμείο είπε πως όταν η κρίση απειλεί να εξαπλωθεί, θα πρέπει να επιδιωχθεί μια συλλογική παγκόσμια λύση αντί να αναγκάζεται η αναξιοπαθούσα οικονομία να φέρει όλο το βάρος. 
 
Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Olivier Blanchard, έχει προειδοποιήσει ότι περισσότερη λιτότητα θα συντρίψει την ανάπτυξη. 
 
Παραδόξως, η πρόταση του ΔΝΤ για να κινηθεί προς τα εμπρός η Ελλάδα, παραμένει αμετάβλητη: Να δανειστεί περισσότερα χρήματα (αυτή τη φορά από τις ευρωπαϊκές αρχές) να αποπληρώσει μια μερίδα πιστωτών (το ΔΝΤ) και να παραμείνει εστιασμένη στην λιτότητα. 
Οι τελευταίες προβλέψεις του Ταμείου εικάζουν ότι το πλεόνασμα του προϋπολογισμού της κυβέρνησης (πλην των τόκων) θα φτάσει το 4,5% του ΑΕΠ, ένα επίπεδο λιτότητας το οποίο ελάχιστες κυβερνήσεις έχουν υποστεί ποτέ για οποιοδήποτε σημαντικό χρονικό διάστημα. 
 
Ακολουθώντας την ηγεσία της Γερμανίας, αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν τοποθετήσει τις ελπίδες τους στις λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» - αλλαγές στις αγορές εργασίας και σε άλλες αγορές, που υποτίθεται ότι πρέπει να βελτιώσουν τις μακροπρόθεσμες δυνατότητες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. 
 
Θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα. Οι προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ταμείου είναι ψυχρολουσία στην ιδέα ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα αντιμετωπίσουν το ελληνικό πρόβλημα χρέους αξιόπιστα και έγκαιρα. 
 
Τα πιο πολύτιμα μέτρα ενθαρρύνουν την έρευνα και την ανάπτυξη και βοηθούν την ανάκαμψη στους τομείς υψηλής τεχνολογίας. Όλα αυτά είναι για καλό, αλλά τέτοιου είδους κέρδη είναι ασήμαντα για την επόμενη πενταετία. Η προτεραιότητα πρέπει να είναι να μην αφήσουν την Ελλάδα να βυθιστεί βαθύτερα σε ένα φαύλο κύκλο χρέους-αποπληθωρισμού. Δυστυχώς, ορισμένες μεταρρυθμίσεις θα επιταχύνουν το σπιράλ της χαμηλής ζήτησης. 
 
Στις 9 Απριλίου, η Ελλάδα αποπλήρωσε 450 εκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ και πρέπει να πληρώσει άλλα 2 δις τον Μάιο και τον Ιούνιο. Η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, έχει καταστήσει σαφές ότι καθυστέρηση στις εξοφλήσεις δεν θα γίνει ανεκτή. 
 
Αναπόφευκτα, θα δώσουν την ελάφρυνση του χρέους - αλλά μαζί με αδιάκοπο πόνο. 
Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να παρακρατήσει πληρωμές προς τους προμηθευτές και τους εργαζόμενους, και θα κάνει επιδρομή στα συνταξιοδοτικά ταμεία. 
 
Σε πέντε χρόνια από τώρα, το οικονομικό και κοινωνικό άγχος της χώρας μπορεί κάλλιστα να είναι ακόμη πιο έντονο. Και το ερώτημα είναι: Γιατί δεν διέγραψαν μεγαλύτερο χρέος νωρίτερα; 
 
Κανείς δεν είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει αυτή την δυσάρεστη αριθμητική, αντιθέτως επικρατούν ευσεβείς πόθοι. 
 
Εχοντας αποτύχει στο πρώτο τεστ με την Ελλάδα, το ΔΝΤ κινδυνεύει να επαναλάβει το λάθος του. 
Παραμένει εγκλωβισμένο στις προτεραιότητες των μετόχων, συμπεριλαμβανομένων (τα τελευταία χρόνια) και του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γερμανίας. 
Για να επαναβεβαιώσει την ανεξαρτησία του και να εξαργυρώσει την χαμένη αξιοπιστία του, [το ΔΝΤ] θα πρέπει να διαγράψει ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους της Ελλάδας και να αναγκάσει τους πλούσιους μετόχους να αναλάβουν τις ζημίες». 
<a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Bloomberg: Το μοιραίο λάθος που έκανε το ΔΝΤ με την Ελλάδα...

Με ένα άρθρο-καταπέλτη το Bloomberg κατακεραυνώνει την πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενδείξεις παγκοσμίου κραχ

Ellada simera 0 κόσμος, οικονομία 17:30

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW4sSo0MCd9poqb-05aPMs_YZ6mnZR6NUmalhSanSRLwl1wGVbwHzsldTZn_VsaRQkY-fxc6VVbHSA0eTqtcr4ZTIn3VeUH_q6lOMYMJTl_tm6VxV7WkK-CtdhuUEvyh4qzmkZyZP_E8SA/s1600/%CE%95%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%87+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW4sSo0MCd9poqb-05aPMs_YZ6mnZR6NUmalhSanSRLwl1wGVbwHzsldTZn_VsaRQkY-fxc6VVbHSA0eTqtcr4ZTIn3VeUH_q6lOMYMJTl_tm6VxV7WkK-CtdhuUEvyh4qzmkZyZP_E8SA/s1600/%CE%95%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%87+.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
Αυτό που λείπει είναι εκείνη η μικρή σπίθα που θα προκαλούσε μία άνευ προηγουμένου πυρκαγιά σε ολόκληρο τον πλανήτη, με αφετηρία τις Η.Π.Α. - η οποία δεν είναι απίθανο να προέλθει από την Ελλάδα, εάν τυχόν αθετήσει κάποια πληρωμή 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a> 
Μία οικονομική κρίση ξεσπάει συνήθως εντελώς απρόοπτα, χωρίς καμία προειδοποίηση και ακριβώς εκείνη τη στιγμή που δεν την περιμένει κανείς - παρά το ότι, τις περισσότερες φορές, οι ενδείξεις είναι ολοφάνερες. Για παράδειγμα, πριν συμβεί το μοιραίο, παρατηρείται μεγάλη πτώση στις τιμές των εμπορευμάτων - κάτι που ήδη διαπιστώνεται σήμερα, όπως φαίνεται από το δείκτη που τις καταγράφει (<a href="http://www.bloomberg.com/quote/BCOM:IND/chart">πηγή</a>). 
 
Ένα επόμενο στοιχείο είναι η ανοδική πορεία του δολαρίου, η οποία παρατηρήθηκε σε όλες τις περιόδους πριν από κάθε κρίση - οδηγώντας πάντοτε σε κραχ (<a href="http://www.analyst.gr/2015/03/25/i-nomismatiki-kataigida/">ανάλυση</a>). Ένα τρίτο είναι η τιμή του πετρελαίου, όπου δύο μόνο φορές στην ιστορία κατέρρευσε περισσότερο από 50 $ το βαρέλι, εντός έξι μόλις μηνών - την πρώτη φορά πριν από το χρηματοπιστωτικό χάος του 2008 και τη δεύτερη σήμερα. 
 
Περαιτέρω, η μείωση των τιμών του πετρελαίου έχει οδηγήσει στον περιορισμό της εξόρυξης του στις Η.Π.Α., με έναν καταιγιστικό ρυθμό, αφού οι μισοί περίπου «πύργοι γεωτρήσεων» έχουν ήδη σταματήσει να λειτουργούν - μόλις 825 δηλαδή από τους συνολικά 1.609 «παράγουν», οπότε 48,7% λιγότεροι από ότι τον Οκτώβρη του 2014. 
 
Το κλείσιμο 784 «πύργων» μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα αποτελεί ρεκόρ, από τότε που καταγράφονται στατιστικά - ενώ από το γράφημα που ακολουθεί, διαπιστώνεται η κρίση στον κλάδο της εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου. 
 
<div style="text-align: center;">
<img src="https://lh5.googleusercontent.com/_t2Qr9YtSTnTr2Crs0_p-5LxiXjYiZ_3DSKj5WcMdLMwZk-CaTnkuB2nwN3ozBxCgwVif4j1nxPaM-dnG70qIXx7pWe0rqhSZxEyCa-3B6HobAkjmtY-AmrOcwWCB0ij3WEn4QLpPzzQxRLB" /></div>
 
Όπως φαίνεται από το γράφημα, υπήρξε μία σημαντική ανοδική εξέλιξη στον κλάδο μετά το 2010, η οποία ακολουθήθηκε από μία έντονη πτώση - δραματική για εκείνες τις αμερικανικές Πολιτείες που εξαρτώνται σημαντικά από την «παραγωγή» ενέργειας. Ειδικά η οικονομία του Τέξας αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα - με το δείκτη της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, τον οποίο εκδίδει η κεντρική τράπεζα της Πολιτείας, να φτάνει στο -17,4 από -11,2 το Φεβρουάριο (<a href="http://www.businessinsider.com/dallas-fed-manufacturing-report-march-30-2015-3">πηγή</a>). 
 
Η κρίση στον κλάδο έχει φυσικά σοβαρές συνέπειες για τις τράπεζες της Wall Street, οι οποίες στο παρελθόν κέρδιζαν μεγάλα ποσά, χρηματοδοτώντας τις ενεργειακές εταιρίες με ομόλογα, καθώς επίσης με άλλου είδους «εργαλεία» - τα οποία πουλούσαν στη συνέχεια σε επενδυτές. Συνέβαινε δηλαδή κάτι ανάλογο με τα ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης (Sub primes), τα οποία «πακετάριζαν» μαζί με διάφορα άλλα προϊόντα (CDO's), έτσι ώστε να τα πουλήσουν στη συνέχεια - προκαλώντας την κρίση του 2008. 
 
Σήμερα, όλα αυτά τα δάνεια κινδυνεύουν να «εκραγούν» ανά πάσα στιγμή, όπως ακριβώς τότε - αφού όλο και περισσότερα αποδεικνύονται επισφαλή. Το τι θα συμβεί με αυτά τα δάνεια, τα οποία σήμερα χαρακτηρίζονται ως «μοχλευμένα» (leverage loans), έχοντας συμβάλλει στην κερδοφορία των τραπεζών με 31 δις $ (<a href="http://wolfstreet.com/2015/03/23/oil-gas-defaults-bankruptcies-hit-wall-street-banks/">πηγή</a>), δεν είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς - αφού οι επενδυτές που τελικά τα αγόρασαν από τις τράπεζες θα υποστούν τεράστιες ζημίες, μέρος των οποίων θα επιβαρύνει τους φορολογουμένους Πολίτες των Η.Π.Α., όπως στο παρελθόν. 
 
Συνεχίζοντας, μία επόμενη ένδειξη του επερχόμενου κραχ είναι η υποχώρηση του παγκοσμίου εμπορίου - το οποίο μειώθηκε κατά -1,4% τον Ιανουάριο, σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, αποτελώντας τη μεγαλύτερη πτώση μετά το 2011 (<a href="http://www.zerohedge.com/news/2015-03-24/global-trade-volume-tumbles-most-2011-biggest-value-plunge-lehman">πηγή</a>). 
 
Ο δείκτης μεταφοράς ξηρού φορτίου, ο οποίος έχει καταρρεύσει στις 588 μονάδες (<a href="http://www.bloomberg.com/quote/BDIY:IND">πηγή</a>), αποτελεί ακόμη έναν παράγοντα ανησυχίας - όπως επίσης οι νέες παραγγελίες για καταναλωτικά προϊόντα, οι οποίες υποχωρούν με ρυθμό αντίστοιχο της προηγούμενης ύφεσης (γράφημα). 
 
<div style="text-align: center;">
<img src="https://lh5.googleusercontent.com/OwLeFsL6YNtEzC9dr4WYs2UFLNxUkPil5X-GWlXMoW2EcTsqeSfgWB-Hz0yTN3j8x8ryLdYWprpWdjZJjcyA5gtHJmQjUhnf2WGFLuCXKuieECpCaw_iqckZR-BfE4ikHF5ykFIAuuvF8nla" /></div>
 
Οι δείκτες βέβαια των χρηματιστηρίων παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, παρά το ότι τα περισσότερα θεωρούνται εξαιρετικά υπερτιμημένα - λόγω των πακέτων ποσοτικής διευκόλυνσης των κεντρικών τραπεζών, με τα οποία γίνεται προσπάθεια να αναβληθεί το μοιραίο (<a href="http://www.analyst.gr/2015/04/01/i-isoropia-tou-tromou/">ανάλυση</a>). 
 
Εκείνη τη στιγμή όμως που τα κέρδη ανά μετοχή θα πάψουν να αυξάνονται ή θα αρχίσουν να μειώνονται, τότε θα χτυπήσουν οι σειρήνες του συναγερμού - όπως συνέβη το 2008, ενώ αποδεικνύεται από πολλές αναλύσεις (<a href="http://www.zerohedge.com/news/2015-03-30/earnings-have-peaked%E2%80%A6-and-dropping-first-time-2008">πηγή</a>). 
 
Ολοκληρώνοντας, η απόσυρση κεφαλαίων από τα επενδυτικά κεφάλαια, 44 δις $ (6,1 δις $ μόνο την προηγούμενη εβδομάδα) αυτό το έτος (<a href="http://www.cnbc.com/id/102541062">πηγή</a>), είναι μία ακόμη ένδειξη - αφού, όπως λέγεται, το έξυπνο χρήμα είναι το πρώτο που αποχωρεί, επειδή βλέπει καθαρά τα σκοτεινά σύννεφα που προμηνύουν την καταιγίδα. 
 
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που λείπει είναι εκείνη η μικρή σπίθα που θα προκαλούσε μία άνευ προηγουμένου πυρκαγιά σε ολόκληρο τον πλανήτη, με αφετηρία τις Η.Π.Α. - η οποία δεν είναι απίθανο να προέλθει <a href="http://www.analyst.gr/2015/04/04/i-tripli-antarsia/">από την Ελλάδα</a>, εάν τυχόν αθετήσει κάποια πληρωμή της. 
 
<a href="http://www.analyst.gr/">www.analyst.gr</a> 
 
<a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Ενδείξεις παγκοσμίου κραχ

Αυτό που λείπει είναι εκείνη η μικρή σπίθα που θα προκαλούσε μία άνευ προηγουμένου πυρκαγιά σε ολόκληρο τον πλανήτη, με αφετηρία τις Η.Π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένα πολύ προκλητικό άρθρο-σενάριο για τα πολιτικά… ας το κρίνουμε

Ellada simera 0 Πολιτική 13:11

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyRY4GM3atoNRHbtKtq5yFt2nZrMYNLFaObo_Kb_vB05CHpZqRTIj6SfBw-Bowl2Y4_j1fpmi7QExixEhxe8VO21XSzmfK7wE1wkqzw8mMXJQMrg-aNQZkNrHPuNPfowdVVJTY3aS7Qiqw/s1600/%CE%88%CE%BD%CE%B1+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D+%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C+%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF-%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B1+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC%E2%80%A6+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyRY4GM3atoNRHbtKtq5yFt2nZrMYNLFaObo_Kb_vB05CHpZqRTIj6SfBw-Bowl2Y4_j1fpmi7QExixEhxe8VO21XSzmfK7wE1wkqzw8mMXJQMrg-aNQZkNrHPuNPfowdVVJTY3aS7Qiqw/s1600/%CE%88%CE%BD%CE%B1+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D+%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C+%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF-%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B1+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC%E2%80%A6+.jpg" width="640" /></a></div>
 
Προϊόντος του χρόνου, αποκαλύφθηκε το εύρος της υποστήριξης που απολαμβάνει η παρούσα κυβέρνηση από τις ΗΠΑ –η οποία προσφάτως μπήκε σε δοκιμασία λόγω της ευνοϊκής ρύθμισης που προωθείται υπέρ των φυλακισμένων μελών της εσωτερικής τρομοκρατίας. Στήριξη που αποτελεί ασυζητητί και το σπουδαιότερο διαπραγματευτικό όπλο που διαθέτει η ελληνική πλευρά. 
 
Στη ζυγαριά των συνομιλιών, αυτό υπερτερεί τόσο της απειλής για πλήγμα της ίδιας της Ε.Ε. από πιθανή ελληνική χρεοκοπία όσο και του «χαριτωμένου» επιχειρήματος για τη δημοκρατική νομιμοποίηση που απολαμβάνει η κυβέρνηση εκ μέρους του ελληνικού λαού για την ακολουθούμενη τακτική. 
Η οξύμωρη στενή σύμπλευση της αμερικανικής υπερδύναμης με έναν πολιτικό σχηματισμό, που βρίθει ακροαριστερών στοιχείων, αποδεικνύει ακόμη μια φορά τη σύνθετη φύση των διεθνών σχέσεων, όπου η ιεράρχηση των συμφερόντων προηγείται παντός άλλου κριτηρίου συνεργασίας. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/04/arkas_ilithios.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-127236" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/04/arkas_ilithios-265x300.jpg" title="arkas_ilithios" width="265" /></a>Η ανάμειξη της Ουάσιγκτον στα ελληνικά πράγματα ήταν έντονη από την αρχή της εκδήλωσης της κρίσης, πρωτίστως κατά την περίοδο πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου. Και οπωσδήποτε επηρέασε καθοριστικά τις κρίσιμες αποφάσεις όπως τη δραστήρια εμπλοκή του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά πράγματα, τόσο με δημόσιες τοποθετήσεις όσο, κυρίως, παρασκηνιακά, με διαφόρους διαύλους. Πέρα από το άμεσο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη τύχη μιας γεωστρατηγικής περιοχής, που εντάσσεται ανελλιπώς από το 1947 στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, οι επιδιώξεις τους ήσαν σαφώς πιο φιλόδοξες. 
Αντιλήφθηκαν εγκαίρως ότι η κρίση και το «ελληνικό χάος» συνιστούσαν την κατάλληλη συγκυρία για να τεθεί σε κίνηση η επιχείρηση αποτροπής της χειραφέτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την αμερικανική κηδεμονία. Η πιθανότητα αυτή, υπό γερμανική ηγεμονία και με γερμανικές προδιαγραφές, είχε αρχίσει να διαγράφεται έντονα στον ορίζοντα. Αυτό, δηλαδή, που επεδίωξε να αποτρέψει η αρχική σύλληψη για τη συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής κοινότητας, όπου η Γερμανία θα μπορούσε να είναι διαρκώς υπό έλεγχο. Αν και η γερμανική οικονομία διασυνδέεται πάντοτε πολύ στενά με την αμερικανική, ο πειρασμός του Βερολίνου για ενίσχυση των οικονομικών του δεσμών με τη Μόσχα και το Πεκίνο, ήταν, και παραμένει, μεγάλος. 
Και όπως γράφει ο Χένρυ Κίσινγκερ, στο τελευταίο του βιβλίο «Παγκόσμια Τάξη», «αν οι ΗΠΑ αποσυνδέονταν πολιτικά, οικονομικά και αμυντικά από την Ευρώπη, θα μετατρέπονταν γεωπολιτικά σε μια απομονωμένη νησίδα ανοιχτά των ακτών της Ευρασίας, η δε Ευρώπη με τη σειρά της μια απόφυση των εκτάσεων της Ασίας και της Μέσης Ανατολής». Ή όπως το τοποθετεί με το δικό του τρόπο ο Γ. Βαρουφάκης, στο βιβλίο του που θα κυκλοφορήσει το 2016, «η Ευρώπη είναι πολύ σημαντική για να αφεθεί σε Ευρωπαίους» (!). 
Τον κίνδυνο αυτό επεδίωξε να εξουδετερώσει η Ουάσιγκτον, σε μια δύσκολη συγκυρία για την ίδια καθώς αντιμετώπιζε μια σοβαρή οικονομική κρίση αλλά και ήττες σε κρίσιμες περιοχές, όπως στη Μέση Ανατολή. Σε αυτήν την παρατεταμένη στρατηγική αντεπίθεση σε πολλά μέτωπα, η οποία συνεχίζεται αμείωτη –στην Ουκρανία, στα Βαλκάνια, στη Συρία– η Ελλάδα έπαιξε και παίζει το ρόλο της. 
Η χώρα μας αποτελεί χωρίς αμφιβολία –λίγοι πλέον δεν θα παραδεχθούν αυτή την πραγματικότητα, σε αντίθεση με την πλημμυρίδα των φληναφημάτων που μας κατέκλυζε έως και πριν μια πενταετία– έναν αδύναμο κρίκο του δυτικοευρωπαϊκού κόσμου, καθώς δεν συνιστά οργανικό του τμήμα. Και οι «αδύναμοι κρίκοι» είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι στις ανοιχτές ή υπόγειες αντιπαραθέσεις. Το έδαφος καθίσταται ακόμη πιο ευνοϊκό για «επιχειρήσεις» λόγω της παρασιτικής οικονομίας, των σαθρών κρατικών δομών και, κυρίως, της έντασης που έχουν ιδεοληπτικές και ανορθολογικές αντιλήψεις στην ελληνική κοινωνία. 
Τους στρατηγικούς στόχους των Αμερικανών, μάλλον, δεν κατανόησαν πλήρως οι Σαμαράς και Βενιζέλος. Θεωρούσαν, λανθασμένα, ότι η Δύση –και το Ισραήλ μαζί– εν συνόλω θα τους αντάμειβε για το πολιτικό τους έργο, υπό το φόβο ενός εκτροχιασμού που θα προκαλούσε η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι υπηρεσίες, όμως, των «αναθεωρητικών δυνάμεων» είχαν σαφώς πολυτιμότερη αξία, εντός του εξελισσόμενου σχεδιασμού, από αυτές της υπακοής στα γερμανικά κελεύσματα. 
 
Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ, και κατά κυριολεξία ο Α. Τσίπρας, παρέλαβε τη σκυτάλη από τον κ. Παπανδρέου στην προώθηση συγκεκριμένων υπερατλαντικών στόχων, ίσως όχι μόνον σε σχέση με την Ε.Ε. Παράλληλα, παρέλαβε και μια πλειάδα συνεργατών, ημεδαπών και αλλοδαπών, «δεξαμενές σκέψεις», μέσα ενημέρωσης, που εργάζονται επί μακρόν με σαφείς κοινές επιδιώξεις. Επρόκειτο για μια εντυπωσιακή ώσμωση ομάδων που έχουν εντελώς διαφορετική προέλευση και ανόμοιες πολιτικές κοσμοαντιλήψεις, που τους ένωσε, όμως, η αντιγερμανική γραμμή και, φυσικά, η επιθυμία για την… εξουσία. 
Η γενικευμένη κοινωνική οργή και η εύλογη αγανάκτηση για την άκαμπτη γερμανική στάση είτε επισκίασαν αυτόν τον «παράταιρο γάμο» είτε οδήγησαν αρκετούς καλοπροαίρετους να τον επικροτήσουν. Φαίνεται μάλιστα να μη γεννά καν εύλογες απορίες το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς που συντάχθηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζονται, μεταξύ άλλων, και με τον Τζορτζ Σόρος, εκπρόσωπο του πλέον επιθετικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου και της παγκοσμιοποίησης – ο Α. Καρακούσης τον χαρακτήρισε ως «λύκο» αναφέροντας τη πρόσφατη συνάντησή του με τον Βαρουφάκη. 
Κι όμως, πρόκειται για σαφή συμπόρευση με αυτούς τους κύκλους ενός πολιτικού σχηματισμού που τα στελέχη του συμμετείχαν για χρόνια και ενεργά στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, όπως κρίνεται εκ του αποτελέσματος, οι φορείς του συνθήματος για την «παγκοσμιοποίηση από τα κάτω» κατέληξαν σε αγαστή συνεργασία με αυτούς της «παγκοσμιοποίησης από τα πάνω». 
Η στιβαρή αυτή στήριξη του πλέον παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, με διορισμό και δικών του «οργανικών διανοουμένων» σε κυβερνητικές θέσεις-κλειδιά, προς τη σημερινή κυβέρνηση ίσως δεν έχει μόνον τακτικό χαρακτήρα. Η βαθύτερη βάση συνεννόησης, που επιτρέπει τέτοιες αφύσικες συνευρέσεις, εδράζεται μάλλον στην κοινή αντίληψη περί του έθνους-κράτους, τουλάχιστον για το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής αριστεράς. Και ας μην μας παραπλανά το ότι η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ βασίστηκε στα αιτήματα της εθνικής κυριαρχίας και της συλλογικής αξιοπρέπειας, ούτε βεβαίως αυτό που μερίδα του Τύπου και των πολιτικών αναφέρει ως «εθνολαϊκισμό», λόγω της συμμετοχής στο κυβερνητικό σχήμα των ΑΝΕΛ. 
Επιχειρώντας, λοιπόν, να διαχωρίσουμε το παρόν πολιτικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ προκύπτει ότι συνυπάρχουν τρεις διακριτές μεγάλες ομάδες. Εκτός από την ομάδα των «ατλαντιστών», που περιγράψαμε, είναι αυτή των «καιροσκόπων», που έχουν συνάψει τη συμμαχία με τους προηγούμενους, ώστε να παραμείνουν και να διαχειριστούν την εξουσία. Και βέβαια, είναι και η ομάδα των «ιδεολόγων», οι οποίοι έχουν την πεποίθηση ότι στο τέλος θα επικρατήσουν. Από τους τελευταίους εκπορεύονται τα σχέδια για συνεργασία με τη Μόσχα, το Πεκίνο ή και τη Τεχεράνη. Τα οποία, αν και η ομάδα των «καιροσκόπων» τα χρησιμοποιεί για διαπραγματευτικά χαρτιά ή για επικοινωνιακά κέρδη, όπως είναι αναμενόμενο, καταλήγουν σε επώδυνες διαψεύσεις. 
Δεδομένων των ανωτέρω, το ζητούμενο που προκύπτει είναι αν εν τέλει η απόλυτη σύμπραξη της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ, και το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, αποκλείει εκ προοιμίου ένα καταστροφικό αποτέλεσμα για τη χώρα. 
Η υπόθεση με την αντίδραση της Ουάσιγκτον στο ζήτημα της τρομοκρατίας συνιστά ένα ξεκάθαρο μήνυμα για τα όρια που πρέπει να έχει η πρωθυπουργική ευπιστία στο αμερικανικό χαρτί. Εκεί ο Τσίπρας θεώρησε ότι μια ελάχιστη παραχώρηση προς τους «ιδεολόγους» δεν θα προκαλούσε πρόβλημα στις σχέσεις με τον υπερατλαντικό προστάτη. Ιδιαίτερα και μετά την απόφαση να δοθεί μισό δισεκατομμύριο για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας. 
Έκανε, όμως, λάθος. Οι ΗΠΑ είναι σοβαρό κράτος και όπως κάθε σοβαρό κράτος σέβεται στο ακέραιο τη σημειολογία. Επίσης, δεν αντιλαμβάνονται επ’ ουδενί τη σχέση αυτή ως σχέση μεταξύ ίσων. Τέλος, ο πρωθυπουργός παρέβλεψε το γεγονός ότι η «Αμερική» δεν είναι μία, και ότι λειτουργούν παράλληλα διάφορα κέντρα ισχύος και επιρροής. Χωρίς αυτό να σημαίνει, όμως, ότι δεν αλληλοσυμπληρώνονται χάριν της επίτευξης του στρατηγικού στόχου. 
Ίσως, επομένως, τώρα πλέον ο πρωθυπουργός να αντιλαμβάνεται ότι το ενδεχόμενο να εγκαταλειφθεί η κυβέρνηση από τους ατλαντικούς συμμάχους της, εφόσον έχουν επιτευχθεί οι βασικοί τεθέντες στόχοι τους, δεν είναι κάτι που πρέπει να αποκλειστεί. Έχοντας αφήσει για όσους έπαιξαν ως «ευφυείς τακτικιστές» αυτό το παιχνίδι μόνον το τίτλο του «χρήσιμου ηλίθιου». Ας ρωτήσει τον Γιώργο Παπανδρέου σχετικά. Γι’ αυτό ας λάβει τα μέτρα του, κυρίως για το καλό της χώρας. 
<div style="text-align: left;">
Το κείμενο ανήκει σε διακεκριμένο επιστήμονα ο οποίος απέσυρε την υπογραφή του πριν μερικές μόνο ώρες, αντιλαμβανόμενος τη βαρύτητα κάποιων τουλάχιστον εκ των αναφερομένων. Η απόφαση δημοσίευσής του, παρά τις σημαντικές διαφωνίες και ενστάσεις που θα μπορούσαν να διατυπωθούν χωρίς να πάρει κανείς τη μεριά του ενός ή του άλλου, ελήφθη αφενός διότι σχηματοποιεί “σκόρπιες” συζητήσεις που χρησιμοποιούν τμήματα της επιχειρηματολογίας και αφετέρου, επειδή το κείμενο παρουσιάζει ένα συνεκτικό σκεπτικό: Εάν ισχύει το ένα, ισχύει και το άλλο, κ.λπ.</div>
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>