Τουρκικά παιχνίδια με την Αμμόχωστο – Το μπαλάκι πέφτει στους πρόσφυγες

<br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2020/11/2020-10-08T000000Z_1490046202_RC2CEJ9B3907_RTRMADP_3_CYPRUS-TURKEY.jpg"><img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2020/11/2020-10-08T000000Z_1490046202_RC2CEJ9B3907_RTRMADP_3_CYPRUS-TURKEY.jpg" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Νέα τετελεσμένα στο Κυπριακό δημιουργεί η «επισημοποίηση» της πρόθεσης της Αγκυρας να κληθούν όσοι εκδιώχθηκαν το 1974 να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους διά της τουρκοκυπριακής επιτροπής αποζημιώσεων.</span></h3><b>Κώστας Κωνσταντίνου</b><br /><br />Η επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Κύπρο, τη Κυριακή, «επισημοποίησε» την πρόθεση και της Αγκυρας όπως κληθούν οι πρόσφυγες της Αμμοχώστου να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους διά της Επιτροπής Αποζημιώσεων των Τουρκοκυπρίων. Τα εισαγωγικά στο «επισημοποίησε», μιας και είναι αυτονόητο πως αυτή η πρόθεση του νέου τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ – την οποία, ας σημειωθεί, αποκάλυψε για πρώτη φορά στη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» στις 9 Νοεμβρίου – προέκυψε όχι αυτόβουλα αλλά κατόπιν συνεννόησης με την Αγκυρα. Ισως και καθ’ υπόδειξίν της.<br /><br />Οσο όμως κι αν ήταν αναμενόμενη η «επισημοποίηση» των τουρκικών προθέσεων την περασμένη Κυριακή, η εξαγγελία αυτή δημιουργεί εκ των πραγμάτων νέα τετελεσμένα στο Κυπριακό, μαζί και ένα δίλημμα για τους αμμοχωστιανούς πρόσφυγες οι οποίοι θέλουν να επιστρέψουν. Ενα δίλημμα σε σχέση με την ανάκτηση των περιουσιών τους μέσω αυτής της επιτροπής.<br />Ασάφειες από την κυβέρνηση<br /><br />Η επιτροπή αποζημιώσεων ή Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας, όπως είναι η επίσημη ονομασία της, αναγνωρίστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) ως ένδικο μέσο της Τουρκίας στην υποτελή στην ίδια – όπως σημείωσε το ΕΔΑΔ – διοίκηση των Τουρκοκυπρίων. Ακούγεται ωραίο, στην πραγματικότητα όμως είναι ένα σοβαρό εμπόδιο, αφού οι ελληνοκύπριοι πρόσφυγες, προκειμένου να προσφύγουν στο ΕΔΑΔ, χρειάζεται πρώτα να περάσουν από την επιτροπή. Στην οποία οι αιτήσεις τους δεν εξετάζονται για χρόνια.<br /><br />Η κυβέρνηση στη Λευκωσία ανησυχεί πως η μαζική προσφυγή των ελληνοκύπριων προσφύγων στην επιτροπή θα δώσει ένα πρόσθετο πολιτικό επιχείρημα στην άλλη πλευρά, ενόψει συνομιλιών, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί (όπως δήλωσε χθες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κυριάκος Κούσιος, χωρίς όμως να γίνεται πιο επεξηγηματικός παρά τις πιέσεις) «για προώθηση της προσέγγισης κύκλων στην Τουρκία και την τουρκοκυπριακή κοινότητα που απώτερο στόχο έχουν τη δημιουργία τέτοιων δεδομένων στην περίκλειστη περιοχή που θα αποτελέσουν ταφόπλακα για την προοπτική επίλυσης του Κυπριακού στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» (ΔΔΟ). <div><br /></div><div><img height="427" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2020/11/erdogan-tatar-1229293081-600x400.jpg" width="640" /><br /><br />Λογική ή συναίσθημα;<br /><br />Η ΔΔΟ δεν είναι βέβαια στο τραπέζι των συνομιλιών. Αυτό ξεκαθαρίστηκε και από την τουρκική πλευρά. Το δε «όχι» της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ως προτροπή – στους Αμμοχωστιανούς δεν τους δίνει και καμία άλλη διέξοδο. Πέρα από τον φόβο που δημιουργεί στον καθένα από αυτούς ξεχωριστά – είναι λογικό πως κανείς τους δεν θέλει να κλείσει το Κυπριακό με την Αμμόχωστο και να φορτωθούν εκείνοι την εξέλιξη αντί η κυβέρνηση Αναστασιάδη λόγου χάρη με τους χειρισμούς της το 2017, αλλά και όσες προηγήθηκαν με τις ευκαιρίες που απέρριψαν για την Αμμόχωστο και τη λύση γενικά -, υπάρχει και η κοινή λογική. Και αυτή υπαγορεύει πως ο κάθε πρόσφυγας οφείλει, τώρα που μπορεί, να διεκδικήσει την περιουσία του.<br />Προσφυγές τώρα<br /><br />Αυτή είναι και η άποψη του γνωστού νομικού και με την πάροδο του χρόνου «ειδικού» στις προσφυγές στο ΕΔΑΔ Αχιλλέα Δημητριάδη – του ανθρώπου που πέτυχε την πρώτη, αδιανόητη τότε απόφαση Τιτίνας Λοϊζίδου -, ο οποίος δημόσια απευθύνει ξανά και ξανά εκκλήσεις στους Αμμοχωστιανούς να προσφύγουν στην επιτροπή εξηγώντας πως σε διαφορετική περίπτωση απλώς θα παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους.<br /><br />Προχθές, και παρεμβαίνοντας στον δημόσιο διάλογο τον οποίο προκάλεσε όχι μόνο η δήλωση Ερντογάν για τους «πραγματικούς ιδιοκτήτες» της Αμμοχώστου, υπονοώντας το ίδρυμα των τουρκικών βακουφίων ΕΦΚΑΦ, αλλά και η ανακοίνωση του ίδιου του ιδρύματος με το οποίο εγείρετο εκ νέου το ζήτημα των «τίτλων» που κατέχει για ένα μεγάλο μέρος της γης της Αμμοχώστου, ο Αχιλλέας Δημητριάδης εξήγησε πως οι ισχυρισμοί αυτοί απορρίφθηκαν δύο φορές από το ΕΔΑΔ και πως οι πρόσφυγες επείγει να προσφύγουν ζητώντας επιστροφή των περιουσιών τους και αποζημιώσεις για την απώλεια χρήσης τους.</div><div><br />Καλλιεργώντας ενοχές<br /><br />Οι Αμμοχωστιανοί λοιπόν, οι οποίοι πολλές φορές στοχοποιήθηκαν εύκολα από άλλους Ελληνοκύπριους ότι λειτουργούν με άλλες παραμέτρους λόγω της ιδιαιτερότητας του δικού τους ζητήματος, καλούνται να αποφασίσουν: θα ενδώσουν στις πιέσεις της κυβέρνησης με κίνδυνο, ορατό πια, να χάσουν τις περιουσίες τους για πάντα ή θα κινηθούν αυτοβούλως για να διασώσουν ό,τι μπορούν; Η λογική, με τη στήριξη όχι μόνο του συγκεκριμένου νομικού αλλά και πολλών άλλων, δείχνει το δεύτερο. Το δίλημμα όμως είναι εκεί. Kαι εκείνοι που νιώθουν άβολα να το κάνουν σε μια μικρή κοινωνία δεν είναι λίγοι.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικά παιχνίδια με την Αμμόχωστο – Το μπαλάκι πέφτει στους πρόσφυγες

Νέα τετελεσμένα στο Κυπριακό δημιουργεί η «επισημοποίηση» της πρόθεσης της Αγκυρας να κληθούν όσοι εκδιώχθηκαν το 1974 να διεκδικήσουν τις π...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κρύβει η εσπευσμένη επίσκεψη Μητσοτάκη στο Αμπού Ντάμπι: Τα «μυστικά» των Εμιράτων

<img height="481" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/11/201118050129_MITSOTAKIS-MHTSOTAKHS-EMIRATA02-1024x769.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ</b><br />Την αναβάθμιση των σχέσεων Ελλάδας – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και την ανάδειξη του στρατηγικού χαρακτήρα των σχέσεων αυτών, τόσο σε διμερές, όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, σηματοδοτεί η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Άμπου Ντάμπι, όπου θα συναντηθεί με τον διάδοχο του θρόνου Σεΐχη Mohammed Bin Zayed Al Nahyan.<br /><br />Στο Αμπού Ντάμπι αναμένεται να υπογραφούν η Διακήρυξη Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης, καθώς και η Συμφωνία Συνεργασίας στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, που θα δώσουν προοπτική στις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις, αλλά και στην κοινή προσέγγιση για τις απειλές ασφάλειας και την ανάγκη συνεργασίας για την αντιμετώπισή τους.<br /><br />Η επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στα ΗΑΕ, μια εβδομάδα μετά την επίσκεψη του αιγύπτιου προέδρου Άλ Σίσι στην Αθήνα, είναι ένα ακόμη δείγμα της προσπάθειας της Αθήνας να στραφεί και να επενδύσει διπλωματικά σε περιφερειακές συνεργασίες με σημαντικούς «παίκτες» της περιοχής, τη στιγμή που η Τουρκία εμφανίζεται ως ο περιφερειακός ταραξίας και μετατρέπεται σε δύναμη αναθεωρητική και απειλητική όχι μόνο έναντι της Ελλάδας.<br /><br />Το γεγονός, μάλιστα, ότι η επίσκεψη αυτή του πρωθυπουργού στα Εμιράτα γίνεται, ενώ έχουν περιορισθεί δραστικά λόγω πανδημίας όλες σχεδόν οι ανταλλαγές επισκέψεων, δείχνει τη σπουδή της Αθήνας να μην αφήσει να χαθεί η συγκυρία και να ατονήσει η δυναμική που έχει δημιουργηθεί στις σχέσεις των δυο χωρών, ειδικά αυτή την χρονική στιγμή.<br /><br />Τα Εμιράτα έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια στον ισχυρό πόλο του μετώπου αραβικών χωρών εναντίον της επέκτασης της επιρροής του Ιράν στην Μέση Ανατολή, αλλά και της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας, η οποία γίνεται όλο και πιο παρεμβατική στον αραβικό, αλλά και στον σουνιτικό κόσμο. Με όχημα μάλιστα τους Αδελφούς Μουσουλμάνους η Τουρκία επιχειρεί να αποσταθεροποιήσει αρχικά και κατόπιν να ελέγξει τόσο την Αίγυπτο όσο και τις χώρες του Κόλπου.<br /><br />Του τελευταίους μήνες με τις σχεδόν κοσμογονικές αλλαγές που επέφεραν οι συμφωνίες που προώθησε ο Ντ. Τραμπ για την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν και το Σουδάν, τα Εμιράτα αποκτούν κεντρικό ρόλο σε μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας που δημιουργείται σε ολόκληρη την περιοχή.<br /><br />Και η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να βρίσκεται κοντά σε αυτόν τον νέο πυλώνα ασφάλειας που καλύπτει από την Ιορδανία και το Ισραήλ μέχρι την Αίγυπτο και τον Κόλπο. Οι σχέσεις με τα Εμιράτα έχουν εμβαθυνθεί το τελευταίο διάστημα υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες για προσέλκυση επενδύσεων (στην επίσκεψη του ο κ. Μητσοτάκης συνοδεύεται εκτός του ΥΠΕΞ Ν. Δένδια από τον υπουργό Ανάπτυξης Α. Γεωργιάδη και τον ΥΦΥΠΕΞ Κ. Φραγκογιάννη) και δεν είναι τυχαίο ότι εμιρατιανά μαχητικά έχουν συμμετάσχει σε κοινές ασκήσεις με ελληνικά μαχητικά και μάλιστα έχουν μετασταθμεύσει και σε ελληνικά αεροδρόμια.<br /><br />Οι συμφωνίες αυτές με το Ισραήλ έδωσαν τη δυνατότητα στα Εμιράτα να εξασφαλίσουν την πώληση από τις ΗΠΑ (αφού έδωσε το πράσινο φως το Τελ Αβίβ) 50 F35 και 18 υπερσύγχρονων οπλισμένων drones MQ-9B με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να σπεύδει αμέσως μετά τις αμερικανικές εκλογές να εγκρίνει την πώληση αυτή, προκειμένου να μην υπάρξουν «εμπλοκές» με την ανάληψη των καθηκόντων της νέας αμερικανικής κυβέρνησης.<br /><br />Η αγωνία όλων στην περιοχή είναι ποιες θα είναι οι πολιτικές επιλογές του Τ. Μπάιντεν, καθώς είναι γνωστή η ευαισθησία του για το παλαιστινιακό, που θα αποτελεί ένα αγκάθι στις σχέσεις του με τον Μ. Νετανιάχου (εφόσον μάλιστα επιμείνει σε νέους εποικισμούς), κυρίως όμως το «κλειδί» είναι το πως θα χειριστεί το θέμα Ιράν, μια και ο ίδιος είναι υπέρ της επιστροφής στη Συμφωνία για τα Πυρηνικά, την οποία είχε επιτύχει ο Μ. Ομπάμα, και από την οποία είχε αποχωρήσει ο Ντ. Τραμπ.<br /><br />Το Ισραήλ και τα Εμιράτα θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, εάν οι ΗΠΑ επιστρέψουν σε μια πολιτική που θα προέχει η διαπραγμάτευση με το Ιράν, καθώς ειδικά το Ισραήλ θεωρεί ότι ο διάλογος είναι προσχηματικός και δίνει χρόνο στο Ιράν για να προωθήσει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του και μέσω της χαλάρωσης του εμπάργκο να εξασφαλίσει πόρους για την επέκταση της επιρροής του στη Μ. Ανατολή.<br /><br />Ένα ακόμη ζήτημα που ενδεχομένως θα προκύψει είναι η πίεση των φιλελεύθερων στο Δημοκρατικό Κόμμα, να συνδεθεί η σχέση των ΗΠΑ με τα καθεστώτα του Κόλπου, αλλά και την Αίγυπτο με την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, κάτι που εφόσον αποτελέσει επίσημη πολιτική της Ουάσιγκτον θα οδηγήσει σε εντάσεις και αναζήτηση νέων ισορροπιών, αν και η ισχυρή επιρροή του εβραϊκού λόμπι στην Ουάσιγκτον πιθανότατα θα αποτρέψει ακραίες «φιλελεύθερες» επιλογές προωθώντας πιο ρεαλιστικές πολιτικές.<br />Τα Εμιράτα αυτή τη στιγμή προβάλουν με κάθε ευκαιρία ως το αντίπαλο δέος και στρατηγικά και στρατιωτικά, της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας στον αραβικό κόσμο, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική. Και εκ των πραγμάτων η βελτίωση των σχέσεων της Ελλάδας με την χώρα αυτή του Κόλπου έχει ουσιαστική και συμβολική σημασία…<br /><br />Την ώρα που παραδοσιακοί συνασπισμοί, συμμαχίες και διακρατικοί οργανισμοί, ΝΑΤΟ,ΟΑΣΕ, Ε.Ε. δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις σε σοβαρές απειλές ασφάλειας, οι περιφερειακές συνεργασίες, όσο κι αν έχουν συχνά συγκυριακό χαρακτήρα, είναι σημαντικές. Και η Ελλάδα οφείλει να μην αφήσει τέτοιες ευκαιρίες ανεκμετάλλευτες.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι κρύβει η εσπευσμένη επίσκεψη Μητσοτάκη στο Αμπού Ντάμπι: Τα «μυστικά» των Εμιράτων

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ Την αναβάθμιση των σχέσεων Ελλάδας – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και την ανάδειξη του στρατηγικού χαρακτήρα των σχέσεων αυτώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα στο υπό διαμόρφωση Διεθνές Σύστημα

<img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5faec9a62400009e4a61fac1.jpeg?cache=TNFp4F01Ob&ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τα τρία ορόσημα που έχει θέσει η Τουρκία για να καταστεί και να πείσει, πως είναι ισχυρή περιφερειακή δύναμη.</span></h3><b>Θεμιστοκλής Ζ. Ζανίδης</b> Διεθνολόγος – Δ. Ερευνητής στο ΙΔΙΣ<br /><br />Με αφορμή ένα παλαιότερο άρθρο του Καθηγητή και Βουλευτή κ. Α. Συρίγου στην Καθημερινή αναφορικά με το υπερφιλόδοξο όραμα του Ρ.Τ. Ερντογάν και κυρίως την ύπαρξη μιας μακροχρόνιας στρατηγικής για την υλοποίησή του, θα καταθέσω ορισμένες σκέψεις που αναδύονται με την τελευταία ελληνοτουρκική κρίση να βρίσκεται σε εξέλιξη.<br /><br />Είναι δεδομένη η αναθεωρητική στάση της Τουρκίας η οποία επιχειρεί, εντονότερα το τελευταίο διάστημα, να ανατρέψει το statusquoτης περιοχής όπως αυτό καθιερώθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάννης, στην απώτερη επιδίωξή της να αναδειχθεί σε περιφερειακό ηγεμόνα. Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται ξεκάθαρος ο τουρκικός σχεδιασμός ο οποίος ”ξεδιπλώνεται” μέσω της χρήσης χρονολογιών-ιστορικών οροσήμων για τον τουρκικό λαό. Είναι χαρακτηριστικές οι, γραφικές, φιέστες που διοργανώνονται από το επίσημο τουρκικό κράτος κάθε χρόνο ανήμερα της επετείου Άλωσης των Κωνσταντινούπολης από τα Οθωμανικά στρατεύματα το 1453.<br /><br />Το αφήγημα της μεγάλης Τουρκίας, η οποία είναι κληρονόμος της πάλαι ποτέ κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σχετίζεται και με άλλες ημερομηνίες-ορόσημα αρχής γενομένης από το 2023 κατά το οποίο συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Ο μεγαλεπήβολος στόχος μέχρι τότε είναι η χώρα να ανήκει στα δέκα ισχυρότερα κράτη του κόσμου κάτι που μάλλον δεν θα κατορθώσει να πετύχει εξαιτίας της υπερβολικά αλαζονικής της συμπεριφοράς η οποία έχει ενοχλήσει άλλες σημαντικές δυνάμεις της περιοχής κι όχι μόνο. Το πρόγραμμα πυρηνικοποίησης της Τουρκίας με την κατασκευή, για την ώρα, πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας εντάσσεται στον προαναφερθέντα στόχο.<br /><br />Η επόμενη συμβολική χρονολογία είναι το 2053, έτος κατά το οποίο συμπληρώνονται 600 χρόνια από την Άλωση της Πόλης. Το Ισλαμικό Κόμμα του Προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν έχει θέσει ως στόχο μέχρι τότε η Τουρκία να πλασαριστεί στις πέντε ισχυρότερες οικονομίες παγκοσμίως, να είναι μόνιμο μέλος του ΣΑ/ΟΗΕ και να έχει αναπτύξει τόσο την τουρκική βιομηχανία, συμπεριλαμβανομένης της αμυντικής, ώστε να συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες του κόσμου.<br /><br />Είναι προφανής η τουρκική επιδίωξη να καταστεί η χώρα εκτός από περιφερειακός ηγεμόνας, ηγέτιδα δύναμη ολόκληρου του μουσουλμανικού κόσμου κάτι που προκαλεί τις έντονες αντιδράσεις της πλειοψηφίας του αραβικού κόσμου.<br /><br />Το τρίτο ορόσημο αφορά το 2071κατά το οποίο συμπληρώνονται 1000 (!) χρόνια από τη Μάχη του Ματζικέρτ κατά την οποία οι Σελτζούκοι Τούρκοι νίκησαν τη μεγαλύτερη χριστιανική δύναμη της εποχής, τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κι εδραιώθηκαν στα εδάφη της.<br /><br />Τα παραπάνω, όσο φιλόδοξα και υπερβολικά μπορεί να φαντάζουν δεικνύουν πως η γειτονική χώρα, υπό την ηγεσία των Ισλαμιστών, έχει έναν συγκεκριμένο στόχο και μια στρατηγική προκειμένου να τον υλοποιήσει. Φυσικά το τουρκικό δόγμα του νεο-οθωμανισμού πλήττει καίρια τα συμφέρονται αλλά και την ίδια την ύπαρξη συνολικά του ελληνισμού αλλά αναδεικνύει ταυτόχρονα την ένδεια της ελληνικής πλευράς όσον αφορά τους στόχους και το όραμα για το μέλλον τόσο σε επίπεδο εσωτερικό όσο και σε εξωτερικό. Η Ελλάδα επιδεικνύει τις τελευταίες δεκαετίες αδυναμία παραγωγής ενεργητικής πολιτικής αφού φαίνεται πως οι ελίτ του τόπου έχουν αποδεχθεί τη γεωπολιτική μας συρρίκνωση η οποία συνέβη τον προηγούμενο αιώνα (Μικρασιατική Καταστροφή- Ξεριζωμός, Πογκρόμ εναντίον ελληνικής μειονότητας Κων/πόλης το 1955,εισβολή στην Κύπρο το 1974) κι έκτοτε ακολουθείται ευλαβικά μια πολιτική κατευνασμού. Το φαινόμενο αυτό έχει τις αιτίες του στις διαχρονικές αδυναμίες του πολιτικού συστήματος αλλά και στην κοινωνία (αντιλήψεις, νοοτροπία, φοβικά σύνδρομα, απαισιοδοξία κ.α.), ενώ προφανέστατα εντάθηκε εξαιτίας της οικονομικής-κοινωνικής κρίσης που βίωσε η Ελλάδα από την οποία δεν έχει εισέτι εξέλθει. Εντούτοις, η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να επαναπαυτεί καθώς η Άγκυρα ξεδιπλώνει την ολοένα κι επιθετικότερη πολιτική της στη Μεσόγειο και το Αιγαίο αμφισβητώντας όχι μόνο τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα αλλά και τον ίδιο τον πυρήνα της ελληνικής κυριαρχίας.<br /><br />Στην παρούσα κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία, με την τουρκική επιθετικότητα να βρίσκεται στα ύψη, χρειάζεται ένα νέο όραμα για το μέλλον το οποίο θα συνοδεύεται από τον σχεδιασμό της στρατηγικής για την υλοποίησή του. Δεν είναι δυνατόν η χώρα μας να βρίσκεται συνεχώς σε θέση άμυνας αναμένοντας την επόμενη τουρκική πρόκληση-αμφισβήτηση η οποία, όπως δείχνει η πράξη ως τώρα, είναι σοβαρότερη από την προηγούμενη.<br /><br />Το νέο όραμα-αφήγημα οφείλει πρωτίστως να πείσει την ελληνική κοινωνία και το βασικότερο θα πρέπει να ανατρέψει την μέχρι τώρα γεωπολιτική μας θεώρηση σύμφωνα με την οποία αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας κυρίως ως ένα μικρό κι περιορισμένων δυνατοτήτων κράτος. Ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο σαφώς θα πρέπει να είναι ο ακρογωνιαίος λίγος της στρατηγικής μας αλλά ταυτόχρονα η Ελλάδα θα πρέπει να καταστήσει σαφές, προς όλες τις κατευθύνσεις, πως είναι διατεθειμένη να φτάσει στα άκρα προκειμένου να το επιβάλλει. Επιπροσθέτως, η ελληνική πλευρά οφείλει να επιδείξει στην πράξη εξωστρέφεια αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητές της οι οποίες είναι υπαρκτές.<br /><br />Αν η εξωστρέφεια συνοδευτεί από την αποκόλλησή μας από μια αρχαιολατρεία η οποία πολλές φορές μετατρέπεται σε στείρα αρχαιολαγνεία θα είναι ευχής έργον. Υπάρχουν ευκαιρίες στο μέλλον προκειμένου να γίνει αυτή η εξωστρέφεια πράξη. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία συνιστά το 2021 η συμπλήρωση διακοσίων ετών από την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης η οποία θα πρέπει να εορταστεί προσανατολισμένη και στο εξωτερικό.<br /><br />Ο σκοπός θα είναι πλέον να ενημερωθούν οι πολίτες άλλων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, για το τι ακριβώς πρεσβεύει ο ελληνισμός διαχρονικά και που αυτός συνέβαλλε αλλά και συμβάλλει στη διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου. Η κοινή γνώμη των άλλων κρατών εκτιμώ πως είναι το κλειδί προκειμένου η Ελλάδα να επηρεάσει περισσότερο τις αποφάσεις των κυβερνήσεών τους υπέρ των δικών της θέσεων. Έτσι θα κατορθώσει να εξουδετερώσει την τουρκική προπαγάνδα η οποία εντάσσεται στον υβριδικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει η τουρκική πλευρά εις βάρος μας.<br /><br />Εν κατακλείδι, η Ελλάδα αν επιθυμεί στο νέο διεθνές σύστημα που διαμορφώνεται να αποτελέσει μια υπολογίσιμη δύναμη, έναν πυλώνα ασφάλειας, σταθερότητας και δικαίου στην ευρύτερη περιοχή, οφείλει να καταστρώσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο και να θέσει σε κίνηση την εφαρμογή του. Έτσι θα εξασφαλίσει την ευημερία για τον λαό της και θα πείσει Συμμάχους, ανταγωνιστές κι εχθρούς ότι διεκδικεί ενεργά την υπεράσπιση των συμφερόντων της.<div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα στο υπό διαμόρφωση Διεθνές Σύστημα

Τα τρία ορόσημα που έχει θέσει η Τουρκία για να καταστεί και να πείσει, πως είναι ισχυρή περιφερειακή δύναμη. Θεμιστοκλής Ζ. Ζανίδης  Διεθνο...

Διαβάστε την συνέχεια

Die Welt: Ο Τζο Μπαϊντενόπουλος η απόλυτη καταστροφή του Ερντογάν – Ελλάδα Κύπρος, Αρμενία, Halkbank

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/11/201118134816_CNA_T0a341c640e0b411fa799b853cbb7d78c.jpg" width="640" /><br /><br />Οι λεονταρισμοί και οι ελιγμοί του Ταγίπ Ερντογάν σχολιάζονται για μία ακόμη φορά στον γερμανικό τύπο. Τι σημαίνει όμως η διαφαινόμενη αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο για τον πρόεδρο της Τουρκίας;<br /><br />«Γιατί ο Μπάιντεν θα μπορούσε να γίνει η απόλυτη καταστροφή για τον Ερντογάν» επιγράφεται εκτενής ανάλυση της εφημερίδας Die Welt. Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι «ήδη ως υποψήφιος ο εκλεγείς πρόεδρος είχε προχωρήσει σε ξεκάθαρες εξαγγελίες για θέματα που αφορούν την Τουρκία, για παράδειγμα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ο Ερντογάν στέλνει ναυτικό και αεροπορία στη διαμάχη του με την Ελλάδα και την Κύπρο για το φυσικό αέριο. Σε ανακοίνωση για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις που είχε εκδώσει τον Οκτώβριο η προεκλογική ομάδα του Μπάιντεν αναφέρεται ότι ‘σε αντίθεση με τον πρόεδρο Τραμπ ο Τζο Μπάιντεν θα αντιταχθεί στη συμπεριφορά της Τουρκίας, για παράδειγμα στην παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου, η οποία προσκρούει στο διεθνές δίκαιο και στις υποχρεώσεις της Τουρκίας ως χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ'(…) Η μακρόχρονη συμπάθεια του Μπάιντεν για την Ελλάδα, άσπονδο εχθρό της Τουρκίας, φτάνει στο σημείο, όπως λένε, να αυτοαποκαλείται παλαιότερα ‘επίτιμος Έλληνας’ και να συστήνει εαυτόν ως ‘Τζο Μπαϊντενόπουλος» σε προεκλογική εκδήλωση ενώπιον Ελληνοαμερικανών το 2012.<br /><br />Πέρα από συμβολισμούς η ουσία είναι, εκτιμά ο αρθρογράφος, ότι οι διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας θα περάσουν από δύσκολες συγκυρίες την επόμενη χρονιά: «Πρώτη νευραλγική ημερομηνία είναι η 24η Απριλίου 2021. Την ημέρα αυτή οι Αρμένιοι τιμούν τη μνήμη συμπατριωτών τους που έπεσαν θύματα μαζικής δολοφονίας από τα οθωμανικά στρατεύματα το 1915. Τον Απρίλιο ο Μπάιντεν είχε υποσχεθεί ότι, αν εκλεγεί, θα αναγνωρίσει εκ μέρους των ΗΠΑ τη γενοκτονία των Αρμενίων. Η Τουρκία αγωνίζεται διεθνώς να αποτρέψει τη χρήση του όρου, ενώ η κυβέρνηση Ερντογάν διώκει και στο εσωτερικό της χώρας όποιον τον χρησιμοποιεί δημοσίως. Αν ο Μπάιντεν υλοποιήσει την εξαγγελία του, για παράδειγμα στην επόμενη επέτειο, θεωρείται βέβαιη μία οξεία αντίδραση της Άγκυρας. Η άλλη αναμενόμενη δοκιμασία για τις διμερείς σχέσεις είναι η 1η Μαρτίου 2021. Τότε συνεχίζεται στη Νέα Υόρκη η δίκη της τουρκικής τράπεζας Halkbank, η οποία κατηγορείται ότι έχει παρακάμψει τις αμερικανικές κυρώσεις κατά του Ιράν. Και μάλιστα εν γνώσει του Ερντογάν και του γαμπρού του και τότε υπουργού Οικονομικών Αλμπάϊράκ- αυτό διατείνεται ο Τουρκοϊρανός τραπεζίτης Ρεζά Ζαράμπ, ο οποίος κατέθεσε στην υπόθεση αυτή. Την περασμένη εβδομάδα ο Αλμπαϊράκ παραιτήθηκε. Το ότι οι αμερικανικές οικονομικές υπηρεσίες δεν έχουν επιβάλει προ πολλού κυρώσεις στην κρατική τράπεζα της Τουρκίας οφείλεται αποκλειστικά, όπως λέγεται, στην ευμενή στάση του Τραμπ απέναντι στον Ερντογάν».<div><br />Οι προκλήσεις του Ερντογάν<br /><br />Στην επίσκεψη Ερντογάν στα Βαρόσια, αλλά και στην αμήχανη αντίδραση της Ευρώπης αναφέρεται το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung. Για τον Ερντογάν παρατηρεί: »Στοχευμένα συνεχίζει μία πολιτική προκλήσεων, που συνδέονται μεταξύ τους. Εδώ και μήνες δίνει εντολή στα ερευνητικά πλοία του να αναζητούν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, στέλνει το πολεμικό ναυτικό εν είδει συνοδείας, αδιαφορεί επιδεικτικά για τα χωρικά ύδατα της Κύπρου και της Ελλάδας, που αναγνωρίζουν οι περισσότερες γειτονικές χώρες. Ο Ερντογάν έχει χαράξει τα δικά του σύνορα. Τώρα κάνει λόγο για λύση δύο κρατών, επιχειρηματολογώντας ότι ήδη υπάρχουν στην Κύπρο δύο κράτη και δύο λαοί και ότι έχει απαυδήσει από τις προσπάθειες διπλωματικής επίλυσης του Κυπριακού χωρίς αποτέλεσμα. Φαίνεται ότι σύντομα η Άγκυρα θα επιδιώξει τετελεσμένα. Και ποια είναι η αντίδραση της ΕΕ, της οποίας αν μη τι άλλο είναι μέλος η Κυπριακή Δημοκρατία; Τίποτα. Το μόνο που έχουν να πουν οι Βρυξέλλες είναι ότι η τακτική της Άγκυρας ‘δεν θα απέφερε παρά μόνο μεγαλύτερη δυσπιστία και νέες εντάσεις’. Μα αυτό ακριβώς είναι που θέλει και ο Ερντογάν με την επιθετική στρατηγική που ακολουθεί».</div><div><br />Ποδόσφαιρο και άλλα… πολιτικά ζητήματα<br /><br />Σελίδες ποδοσφαιρικής δόξας για τη Βόρεια Μακεδονία, που κατάφερε για πρώτη φορά να προκριθεί στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου μετά τη νίκη με 1-0 επί της Γεωργίας. Στις αθλητικές σελίδες της η Süddeutsche Zeitung κάνει μία ποδοσφαιρική αναδρομή, χωρίς να αγνοεί τα πολιτικά συμφραζόμενα. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Στη σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία η ‘Μακεδονία’ ήταν μία από τις έξι Δημοκρατίες της Ομοσπονδίας. Ωστόσο, πολλοί φίλαθλοι ενδιαφέρονταν περισσότερο για ομάδες από άλλες περιφέρειες, όπως ο Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου και η Δυναμό Ζάγκρεμπ. Στην εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας οι ‘Μακεδόνες’ παίκτες είχαν περιοριστεί σε δευτερεύοντες ρόλους. Από τη δεκαετία του ’80 και μετά ξεσπούσαν επεισόδια, στα οποία οι οπαδοί έδειχναν τη θέλησή τους για ανεξάρτητα κράτη, εθνικά ομοιογενή. Στην πρωτεύουσα Σκόπια ιδρύθηκε η ομάδα ‘Κομίτι’, υποστηρίζοντας τον πιο σημαντικό σύλλογο, τη Βαρντάρ. Η ονομασία της εμπνέεται από τους αντάρτες την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η αίσθηση του αποκλεισμού, την οποία είχαν πολλοί ‘Μακεδόνες’ ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο το 1986: Λόγω ‘στημένων παιχνιδιών’ δέκα σύλλογοι υποχρεώθηκαν να αρχίσουν τη σεζόν με έναν βαθμό λιγότερο. Η Βαρντάρ δεν ανήκε σε αυτούς και αναδείχθηκε, για πρώτη φορά, πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας. Όμως η δεύτερη του πρωταθλήματος, Παρτιζάν Βελιγραδίου, έκανε έφεση και τελικά πήρε εκείνη τον τίτλο…»<br /><br />Τι γίνεται όμως σήμερα; «Από τότε που άλλαξε το όνομα της χώρας, η κατάσταση είναι ήρεμη. Ωστόσο, υπάρχουν άλλες αντιπαραθέσεις. Περίπου το 25% του ‘μακεδονικού πληθυσμού’ είναι Αλβανοί και μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Και εκείνοι χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για πολιτικούς σκοπούς: Οι φανατικοί οπαδοί του συλλόγου Σκεντίγια, που έχει αλβανική ταυτότητα, αυτοαποκαλούνται ‘Ballistet’, ονομασία που θυμίζει μία αλβανική ένοπλη οργάνωση στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάποιοι από αυτούς κραδαίνουν σημαίες μίας υποθετικής Μεγάλης Αλβανίας».<br /><b>Με πληροφορίες από Deutsche Welle, Γιάννης Παπαδημητρίου</b></div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Die Welt: Ο Τζο Μπαϊντενόπουλος η απόλυτη καταστροφή του Ερντογάν – Ελλάδα Κύπρος, Αρμενία, Halkbank

Οι λεονταρισμοί και οι ελιγμοί του Ταγίπ Ερντογάν σχολιάζονται για μία ακόμη φορά στον γερμανικό τύπο. Τι σημαίνει όμως η διαφαινόμενη αλλαγ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Πόλεμος” φαρμακευτικών κολοσσών για το εμβόλιο και “χρηματιστήριο” αποτελεσματικότητας των “προϊόντων” τους

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/14/pfizer2.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/14/pfizer2-696x392.jpg" /></a><br /><br />Η Pfizer Inc ανακοίνωσε σήμερα ότι τα τελικά αποτελέσματα από την τελευταία φάση των κλινικών δοκιμών του εμβολίου κατά της Covid-19 δείχνουν αποτελεσματικότητα 95%, ότι έχει τα απαιτούμενα στοιχεία ασφάλειας δύο μηνών και ότι θα ζητήσει επείγουσα έγκριση από τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων τις προσεχείς ημέρες.<br /><br />Η εταιρεία δηλώνει ότι το εμβόλιο που αναπτύχθηκε με την συνεργασία της από την γερμανική εταιρεία βιοτεχνολογίας BioNTech SE είναι συνεπές με τα ηλικιακά και εθνικά δημογραφικά χαρακτηριστικά και δεν προκαλεί σοβαρές παρενέργειες, στοιχεία που σημαίνουν ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρέως σε όλο τον κόσμο.<br /><br />Η αποτελεσματικότητά του σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών, που είναι ιδιαιτέρως ευάλωτα στον ιό, είναι μεγαλύτερη του 94%.<br /><br />Τα στοιχεία της τελικής ανάλυσης γίνονται γνωστά μία εβδομάδα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των κλινικών δοκιμών της Φάσης 3 που έδειχναν αποτελεσματικότητα άνω του 90%. Η αμερικανική εταιρεία βιοτεχνολογίας Moderna Inc ανακοίνωσε την Δευτέρα αντίστοιχα στοιχεία αποτελεσματικότητας για το δικό της εμβόλιο κατά της Covid-19.<br /><br />Τα καλύτερα του αναμενομένου στοιχεία για τα δύο εμβόλια, τα οποία έχουν αναπτυχθεί με βάση την τεχνολογία του αγγελιοφόρου RNA (mRNA), έχουν δημιουργήσει ελπίδες για τον τερματισμό της πανδημίας που έχει σκοτώσει περισσότερο από 1,3 εκατομμύριο ανθρώπους στον κόσμο, έχει προκαλέσει σοβαρές οικονομικές συνέπειες και έχει μεταβάλει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.<br /><br />Η Pfizer ανακοίνωσε σήμερα ότι υπήρξαν 170 περιστατικά της νόσου στην κλινική δοκιμή με την συμμετοχή άνω των 43.000 ατόμων, από τα οποία τα 162 ανήκαν στην ομάδα του placebo και 8 στην ομάδα του εμβολίου. Δέκα άτομα ανέπτυξαν σοβαρή μορφή της νόσου, αλλά μόνο ένα από αυτά είχε λάβει το εμβόλιο.<br /><br />Η εταιρεία ανακοίνωσε επίσης ότι οι παρενέργειες είναι στην πλειονότητά τους ελαφρές και εξαφανίζονται σύντομα.<br /><br />Η μόνη σημαντική παρενέργεια που αφορά το 2% των εμβολιασμένων ήταν κόπωση, η οποία παρατηρήθηκε στο 3,7% των ατόμων μετά την δεύτερη δόση. Οι μεγαλύτερης ηλικίας εμβολιασμένοι ανάφεραν λιγότερες και ηπιότερες παρενέργειες μετά τον εμβολιασμό.<br /><br />«Καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι προσβάλλονται κάθε μέρα, χρειαζόμαστε επειγόντως ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο για όλο τον κόσμο», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer Αλμπερτ Μπουρλά.<br /><br />Οι Pfizer/BioNTech σχεδιάζουν να υποβάλουν τα στοιχεία των δοκιμών στις ρυθμιστικές αρχές σε όλο τον κόσμο και στις ΗΠΑ. Σχεδιάζουν επίσης να υποβάλουν τα αποτελέσματα της μελέτης τους για αξιολόγηση από ομοτίμους σε επιστημονική επιθεώρηση.<br /><br />Η Pfizer επαναλαμβάνει ότι αναμένει την παραγωγή 50 εκατομμυρίων δόσεων εντός του 2020, αρκετών για την προστασία 25 εκατομμυρίων ανθρώπων, και στην συνέχεια, 1,3 δισεκατομμυρίου δόσεων το 2021.<br /><br />Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων ανακοίνωσε σήμερα ότι οι Pfizer/BioNTech έχουν υποβάλει τα στοιχεία των ευρείας κλίμακας δοκιμών τους για το εμβόλιο κατά της Covid-19 για αξιολόγηση, αλλά δεν έχουν καταθέσει ακόμη αίτηση έγκρισης.<br /><br />Η ευρωπαϊκή ρυθμιστική αρχή ξεκίνησε «συνεχόμενη αξιολόγηση» (rolling review) του εμβολίου των Pfizer/BioNTech στις 6 Οκτωβρίου σε μία διαδικασία για την επιτάχυνση της ενδεχόμενης έγκριση του εμβολίου.<br /><br />Από τις δεκάδες φαρμακευτικές εταιρείες και ερευνητικές ομάδες που συμμετέχουν στην κούρσα των εμβολίων κατά της Covid-19, τα επόμενα στοιχεία που θα ανακοινωθούν αναμένεται ότι θα προέρχονται από την AstraZeneca Plc / Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Νοέμβριο ή Δεκέμβριο) και από την Johnson & Johnson που έχει δηλώσει ότι θα ανακοινώσει αποτελέσματα εντός του έτους.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Πόλεμος” φαρμακευτικών κολοσσών για το εμβόλιο και “χρηματιστήριο” αποτελεσματικότητας των “προϊόντων” τους

Η Pfizer Inc ανακοίνωσε σήμερα ότι τα τελικά αποτελέσματα από την τελευταία φάση των κλινικών δοκιμών του εμβολίου κατά της Covid-19 δείχνου...

Διαβάστε την συνέχεια

Κίνδυνος αναγνώρισης του ψευδοκράτους από 6 χώρες “τσιράκια” του Ερντογάν

<center><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/12/katehomeni_cyprus_cyprus-3841596_1280.jpg"><img height="400" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/12/katehomeni_cyprus_cyprus-3841596_1280-696x1041.jpg" width="600" /></a></center><br />Έξι χώρες που ελέγχονται από το τουρκικό καθεστώς ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο και η Λευκωσία ασκεί “προληπτική διπλωματία” για να αποφευχθεί αυτή η δυσμενής εξέλιξη. Ανάμεσα στις 6 χώρες, Λιβύη και Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Από κοινού ενέργειες με την Ελλάδα και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση με σκοπό την αναχαίτιση των όποιων προσπαθειών της Άγκυρας για αναγνώριση του ψευδοκράτους από έξι συνολικά χώρες κάνει η Λευκωσία. Ο Υπουργός Εξωτερικών μιλώντας στην εκπομπή <a href="https://www.alphanews.live/">Alpha Ενημέρωση</a> ανέφερε ότι μέχρι στιγμής οι αντιδράσεις δεν συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν επαναπαύει τη Δημοκρατία.<br /><br />«Οι δικές μας προσπάθειες επικεντρώνονται σε έξι χώρες. Από τις μέχρι στιγμής παραστάσεις που έχουν γίνει και από εμάς και από την ίδια την ΕΕ, δεν προκύπτει κάτι που να συνηγορεί προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά επαναλαμβάνω αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι επαναπαυόμαστε σε αυτό. Και σήμερα έγιναν και αργότερα θα γίνουν σχετικές επικοινωνίες με το θέμα αυτό», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Νίκος Χριστοδουλίδης, τονίζοντας πως αξιοποιούνται όλα τα μέσα που έχει το κράτος στη διάθεση του.<br /><br />Επισήμανε ότι για την προσπάθεια αναχαίτισης της τουρκικής επιθετικότητας υπάρχουν δύο σημαντικά ορόσημα. Το ένα είπε είναι η πρωτοβουλία της Τζέιν Χολ Λουτ η οποία βρίσκεται σε επαφή με τα εμπλεκόμενα μέρη. Ανέφερε μάλιστα πως επικοινώνησε ήδη με την Αθήνα για τη διευθέτηση επίσκεψης ενώ σύντομα αναμένεται η κάθοδος της στην Κύπρο. Ξεκαθάρισε επίσης ότι εφόσον η Ειδική Απεσταλμένη του ΓΓ εμπλέκεται με δικές του οδηγίες και επειδή ο Γκουτέρες λαμβάνει εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας τότε η προσπάθεια της επικεντρώνεται στην αναζήτηση λύσης στη βάση της συμφωνημένης μορφής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.<br /><br />Το δεύτερο ορόσημο είπε είναι η 10η Δεκεμβρίου και η Σύνοδος Κορυφής κατά την οποία θα αξιολογηθεί η τουρκική συμπεριφορά στη βάση των συμπερασμάτων του προηγούμενου Συμβουλίου. Επισήμανε ότι η ΕΕ στη σκιά των δηλώσεων από Ερντογάν και Τατάρ για λύση δύο κρατών, ήδη έχει μεταφέρει μηνύματα στην τουρκική και τ/κ πλευρά ότι η λύση δεν μπορεί να εκφεύγει του συμφωνημένου πλαισίου.<br /><br />«Είναι σημαντικό θεωρώ ότι η ΕΕ έχει ανησυχήσει από τις δηλώσεις και τις ενέργειες που γίνονται από πλευράς Τουρκίας φρόντισε να μεταφέρει αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα και στην τ/κ κοινότητα αλλά και στην τουρκική Κυβέρνηση», είπε.<br /><br />Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέφερε ότι σήμερα η θέση της ε/κ πλευράς σήμερα είναι η συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντάνα, η αξιοποίηση των συγκλίσεων που επιτεύχθηκαν και κατ’ επέκταση του πλαισίου των έξι σημείων του ΓΓ.<br /><br /><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κίνδυνος αναγνώρισης του ψευδοκράτους από 6 χώρες “τσιράκια” του Ερντογάν

Έξι χώρες που ελέγχονται από το τουρκικό καθεστώς ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο και η Λευκωσία ασκεί “πρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πομπέο, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Ουκρανία και η "Τρίτη Ρώμη"

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/12/oukrania_patriarcheio_ekklisia_slpress.gr_.png"><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/12/oukrania_patriarcheio_ekklisia_slpress.gr_-696x367.png" width="640" /></a><br /><br /><b>Κολλάρος Βασίλης</b><br />Η επίσκεψη του απερχόμενου Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο στην Κωνσταντινούπολη, αποκλειστικά για να συναντήσει τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο είναι αναμφίβολα μία πράξη πολιτικής στήριξης, η οποία συνδέεται με την προ διετίας απόφαση που έλαβε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να χορηγήσει Αυτοκεφαλία στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι εκείνη η πράξη είχε προκαλέσει την οργή του Ρώσου προέδρου. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε προβεί σε σκληρές δηλώσεις για το πρόσωπο του Πατριάρχη, που είχαν προκαλέσει αίσθηση και προβληματισμό. Είχε δηλώσει ότι ο Βαρθολομαίος «επιδιώκει να προσεταιριστεί την Ουκρανική Εκκλησία και στη συνέχεια να αποκομίσει οικονομικά οφέλη εκμεταλλευόμενός την, αλλά και προκειμένου να λάβει βοήθεια από την Ουάσινγκτον».<br /><br />Είχε προσθέσει ότι «η τρέχουσα κατάσταση που επικρατεί στην Ορθοδοξία είναι απίστευτη. Συνιστά άμεση παρέμβαση του Κράτους στην Εκκλησία και στη θρησκευτική ζωή. Αυτό έχει να συμβεί από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία». Δεν είχε παραλείψει, επίσης, να χαρακτηρίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο «ενορία της Ινσταμπούλ»!<br /><br />Η προσπάθεια υποβίβασης του ρόλου, του βεληνεκούς και του κύρους της Μητέρας των Ορθόδοξων Εκκλησιών, από τη ρωσική πλευρά, δεν είναι καινοφανές φαινόμενο. Αποτελεί μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη της Μόσχας για τον ευρύτερο ρόλο της στη διασφάλιση της συνέχειας της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Μέχρι τότε, όμως, τηρούνταν κάπως τα προσχήματα. Μετά, φθάσαμε στο σημείο η Μόσχα σχεδόν να επικροτήσει τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί!<br /><br />Βέβαια, το ζήτημα μόνο θρησκευτικό δεν είναι. Είναι κατ' ουσίαν πολιτικό, από τη στιγμή που διακυβεύονται ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα, τα οποία περιβάλλονται με τον εκκλησιαστικό μανδύα. Όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται στη θεωρία ότι η Μόσχα είναι η "Τρίτη Ρώμη". Η θεωρία αυτή, υποστηρίζει ότι πρώτη Ρώμη λογίζεται η αρχαία Ρώμη και δεύτερη η Κωνσταντινούπολη, ως πρωτεύουσα του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους (Βυζαντινή Αυτοκρατορία). Το 330 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α' την είχε ονομάσει Νέα Ρώμη ένεκα της μεταφοράς της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας.<br /><br />"Τρίτη Ρώμη" η Μόσχα χαρακτηρίζει τον εαυτό της. Μετά την πτώση της Πόλης το 1453, η ρωσική πλευρά άρχισε να εμφανίζεται ως κληρονόμος της πολιτικής ιδεολογίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δεδομένου ότι ήταν η μοναδική αδούλωτη ορθόδοξη κοιτίδα. Όταν ο Μωάμεθ Β' γινόταν κύριος της Κωνσταντινούπολης, Μέγας Πρίγκιπας της Μόσχας (ή καλύτερα της Μοσχοβίας) ήταν ο Ιβάν Γ' (1462-1505).<div><br />Στη Ρωσία του Ιβάν Γ'<br /><br />Ουσιαστικά, ο Ιβάν Γ' υπήρξε ο θεμελιωτής του ρωσικού κράτους, ο πρώτος τσάρος, δεδομένου ότι συνένωσε τα κατακερματισμένα ρωσικά δουκάτα και μετέτρεψε τη Μόσχα σε κέντρο πασών των Ρωσιών. Το ενδιαφέρον είναι ότι είχε στενή συγγενική σχέση με την τελευταία δυναστεία του Βυζαντίου, τους Παλαιολόγους. Είχε νυμφευτεί τη Ζωή (Σοφία) Παλαιολογίνα, ανιψιά του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.<br /><br />Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την πτώση της Πόλης, έκανε τον Ιβάν να αισθάνεται κληρονόμος της δόξας του Βυζαντίου και συνεχιστής της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Σε επίπεδο συμβολισμών, το 1489 έφτιαξε σφραγίδα με τυπωμένη στη μια πλευρά τη φράση "Ιβάν ελέω Θεού βασιλιάς όλων των Ρώσων και μέγας πρίγκιπας", ενώ στην άλλη υπήρχε ο βυζαντινός δικέφαλος αετός.<br /><br />Η υιοθέτηση των συμβόλων του Βυζαντίου αποκαλύπτει τις βαθύτερες σκέψεις της ρωσικής πλευράς σε σχέση με το πώς αντιλαμβανόταν τον ρόλο της, μετά το 1453. Την ίδια περίοδο, εκκλησιαστικοί κύκλοι της Μοσχοβίας καλλιεργούσαν την ιδέα της "Τρίτης Ρώμης". Η χρήση του όρου εντοπίζεται γραπτώς στα κείμενα του μοναχού Φιλόθεου της μονής Πσκώφ. Κατά τα λεγόμενά του, ο τσάρος ήταν ο μοναδικός εναπομείναντας χριστιανός ηγέτης των απανταχού ορθοδόξων εκκλησιών, μετά την άλωση της Πόλης.<br /><br />Σύμφωνα με τον ίδιο η "Τρίτη Ρώμη" θα ήταν η τελευταία και δεν θα υπήρχε τέταρτη στο μέλλον. Αξίζει να επισημανθεί το γεγονός, ότι η "Τρίτη Ρώμη" είχε πάντοτε ως πυρήνα κυρίως τον Ρώσο πολιτικό ηγέτη (τσάρο), και όχι το ρωσικό Πατριαρχείο. Να υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι ο Πούτιν ανέλαβε τον ρόλο του υπερασπιστή των συμφερόντων της ρωσικής εκκλησίας και όχι ο Πατριάρχης Μόσχας.</div><div><br />Αιχμάλωτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο<br /><br />Ο "νέος Κωνσταντίνος" (Ιβάν) προώθησε σε μεγάλο βαθμό τη θεωρία της "Τρίτης Ρώμης", διακηρύσσοντας ότι τα πρωτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου περιέρχονταν στην αρχιεπισκοπή της Μόσχας, μέχρις ότου απελευθερωθεί το Πατριαρχείο. Ο ίδιος θεωρούσε απαράδεκτο το γεγονός να διορίζεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης από τον Σουλτάνο. Η οθωμανική κατάκτηση καθιστούσε, σύμφωνα με τον Ρώσο ηγεμόνα, αδύνατη την ελεύθερη και ανεμπόδιστη λειτουργία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Κατ’ εκείνον, ο Πατριάρχης ήταν αιχμάλωτος ενός αλλόθρησκου ηγέτη.<br /><br />Σε επίπεδο πολιτικών εντυπώσεων, με προτροπή της συζύγου του, Σοφίας Παλαιολογίνας, έλαβε τον τίτλο του καίσαρα, όπως ανακηρύσσονταν τα άρρενα τέκνα των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Με το πέρασμα του χρόνου και με τις γλωσσικές παραφθορές το Caesar μετατράπηκε στο σημερινό Τσάρος, όπως αποκαλείται χαρακτηριστικά ο εκάστοτε Ρώσος ηγέτης. Σημαντική συνεισφορά στη μετάλλαξη της ρωσικής δυναστείας, προς περισσότερο βυζαντινά πρότυπα, είχε η ίδια η Σοφία, δεδομένου ότι είχε ζήσει από κοντά το αυτοκρατορικό περιβάλλον της Βασιλεύουσας.<br /><br />Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η υιοθέτηση της θεωρίας περί "Τρίτης Ρώμης" από τη ρωσική δυναστεία συμπίπτει με την αφύπνιση της εθνικής συνειδήσεως των Ρώσων, γεγονός που οδήγησε σε εκκλησιαστική χειραφέτηση από τη Μητέρα Εκκλησία. Το 1589 ανακηρύσσεται το Αυτοκέφαλο Ρωσικό Πατριαρχείο. Τον επόμενο χρόνο η σύνοδος των ανατολικών Πατριαρχείων, το κατέταξε στην πέμπτη θέση στην ιεραρχία των ορθόδοξων ανά τον κόσμο Πατριαρχείων.<br /><br />Παρ’ όλα αυτά, η πρωτοβουλία του τσάρου Μεγάλου Πέτρου για την κατάργηση του ρωσικού Πατριαρχείου (1720) αποτέλεσε πλήγμα για τη θεωρία της "Τρίτης Ρώμης". Αντανακλούσε, όμως, και το εύρος της απήχησής της. Σημειωτέον ότι αποκαταστάθηκε στο προ Μεγάλου Πέτρου καθεστώς μόλις το 1917. Η μεταφορά της έδρας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Μόσχα, ή ο Πατριάρχης να εκλέγεται από τη Ρωσία, παρέμειναν ευσεβείς ρωσικοί πόθοι.</div><div><br />Το κίνημα του πανσλαβισμού<br /><br />Τους επόμενους αιώνες, το γεγονός ότι η Μόσχα παρέμεινε η μοναδική ελεύθερη ορθόδοξη πρωτεύουσα, δημιούργησε στους υπόδουλους χριστιανούς την ψευδαίσθηση ότι το "ξανθόν γένος" θα πρωτοστατήσει σε κάθε εθνικοαπελευθερωτική κίνηση σε βάρος της Υψηλής Πύλης. Ολόκληροι μύθοι στήθηκαν γύρω από τον σωτήριο ρόλο του τσάρου (βλ. την περίπτωση της Φιλικής Εταιρείας), γεγονός που ενισχύθηκε από ορισμένα πολιτικά γεγονότα, όπως η υπογραφή της Συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774), η οποία, όριζε, εκτός των άλλων, τη Ρωσία, προστάτιδα των ορθοδόξων πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Μια διαφορετική έκφανση της θεωρίας περί "Τρίτης Ρώμης" αποτέλεσε η πολιτική ιδεολογία του πανσλαβισμού, που κυριάρχησε τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο πανσλαβισμός πρέσβευε την πολιτική συνένωση των σλαβικών λαών σε ένα ενιαίο ομοσπονδιακό κράτος, υπό ρωσικό έλεγχο. Στην περίπτωση αυτή, το ομόδοξο των σλαβικών λαών των Βαλκανίων με τη Ρωσία συνταιριάστηκε με το κριτήριο της φυλετικής καταγωγής, ώστε τα δυο μαζί να αποτελέσουν όχημα για τη ρωσική διείσδυση στα Βαλκάνια.<br /><br />Την περίοδο του κομμουνισμού, θα περίμενε κανείς, λόγω της αθεΐας του καθεστώτος, το Πατριαρχείο Μόσχας να παραμείνει στην αφάνεια. Τουναντίον, μετατράπηκε σε εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Ο δε Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών ήταν ο θρησκευτικός ηγέτης μιας υπερδύναμης του διεθνούς συστήματος, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Πατριάρχες της Ανατολής που είχαν τις έδρες τους σε μικρές χώρες. Ο Ρώσος ποιμενάρχης είχε υπό την πνευματική του επιρροή 200.000.000 πιστούς, ενώ τα Πατριαρχεία, που βρίσκονταν σε χώρες με κομμουνιστικά καθεστώτα, τελούσαν υπό τον απόλυτο έλεγχο της Μόσχας.<br /><br />Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και η ανεξαρτητοποίηση των κρατών που την συγκροτούσαν είχε, όπως ήταν αναμενόμενο, σημαντικές συνέπειες και στο κύρος-επιρροή του Πατριαρχείου Μόσχας. Το πολιτικά και οικονομικά αδύναμο Κρεμλίνο δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως πολιτικός προστάτης της Ρωσικής Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν ισχυρές φυγόκεντρες τάσεις (περίπτωση Ουκρανίας τα έτη 1990-95).</div><div><br />Η πρόσφατη σύγκρουση<br /><br />Σε γενικές γραμμές, η θεωρία της "Τρίτης Ρώμης", στόχευε στην άλωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από τη ρωσική πλευρά. Όταν αυτό δεν κατέστη εφικτό, προτιμήθηκε η ίδρυση ανεξάρτητου διοικητικά και εκκλησιαστικά πατριαρχείου και η παράλληλη μείωση του κύρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως παρουσιάστηκε όχι ως primus inter pares, αλλά σαν ίσος μεταξύ ίσων.<br /><br />Ποτέ, όμως, η Μόσχα δεν μπόρεσε να απειλήσει πραγματικά την πρωτοκαθεδρία του Φαναρίου μεταξύ των ορθόδοξων εκκλησιών. Στο διάβα των αιώνων, η εν λόγω θεωρία έλαβε διάφορες μορφές. Πάντα, όμως, αποτελούσε βασική συνιστώσα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, σε σχέση με τους ορθόδοξους πληθυσμούς των Βαλκανίων και την κληρονομιά του Βυζαντίου.<br /><br />Η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αναγνωρίσει Αυτοκεφαλία στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας αποτέλεσε ένα ακόμα επεισόδιο στην εκκλησιαστική μάχη μεταξύ των δυο πατριαρχείων, αναφορικά με τα πρωτεία και την επιρροή τους στον ορθόδοξο κόσμο. Μια μάχη, όμως, που έχει σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις. Εξ ου και η επίσκεψη Πομπέο.<br /><br />Πλανάται πλάνην οικτράν όποιος πιστεύει ότι το ζήτημα είναι αποκλειστικά εκκλησιαστικής φύσεως. Η Μόσχα θεωρεί ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία στοχεύουν στην ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ουάσιγκτον στηρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να μην αναλάβει το Πατριαρχείο της Μόσχας την πρωτοκαθεδρία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Πομπέο, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Ουκρανία και η "Τρίτη Ρώμη"

Κολλάρος Βασίλης Η επίσκεψη του απερχόμενου Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο στην Κωνσταντινούπολη, αποκλειστικά για να συναντήσει...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι υψώνουν την ημισέληνο στην πόλη Σούσα!

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-11/1025218268_0_207_2995_1827_1000x541_80_0_0_7e7f643cabc33543906457bb9b1775b1.jpg?itok=vCbrzfSW" width="640" /><br /><br />Οι Ρώσοι ταπείνωσαν τους Αρμένιους και τους εγκατέλειψαν στα ''χέρια'' των Τούρκων. Μάλιστα ο Πούτιν ψεύδεται συνεχώς, καθώς αναφέρει πως δεν θα συμμετάσχουν Τουρκικές ''ειρηνευτικές'' δυνάμεις στο Αρτσάχ. <br /><br />Μόνο που πριν λίγο ο Αλίγιεφ ''κάρφωσε'' τον Ρώσο πρόεδρο.<br /><br />Ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν γνωστοποίησε πως Ρωσία και Τουρκία θα συμμετάσχουν σε «επιχειρήσεις για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια» τόσο των Αρμένιων όσο και των Αζέρων πολιτών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.<br /><br /><i>«Όλοι οι γείτονές μας έχουν στηρίξει την συμφωνία (σ.σ. για την κατάπαυση πυρός στο Καραμπάχ). Οι δύο γείτονές μας, Ρωσία και Τουρκία, θα συμμετάσχουν σε επιχειρήσεις για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των Αρμένιων και των Αζέρων υπηκόων»</i>, δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ιλχάμ Αλίγιεφ. <br /><br />Mάλιστα οι Τούρκοι φαίνεται ότι βιάζονται, καθώς ήδη στην πόλη Σούσα υψώνουν την σημαία τους και παίζουν εμβατήρια μαζί με τους Αζέρους.<div><br />H Toυρκία ετοιμάζει νέα ''παγίδα''<br /><br />Η Τουρκία, αφού εδραίωσε την επιρροή της στον Καύκασο με την μεταφορά δυνάμεων στο Ναγκόρνο, ετοιμάζεται να προκαλέσει και άλλες πολεμικές συγκρούσεις στα σύνορα της Ρωσίας, με τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών, αναφέρουν ξένες δημοσιογραφικές πηγές.<br /><br />Είναι πιθανό η Αμπχαζία να γίνει ένα άλλο σημείο εντάσεων μετά τον Καραμπάχ.<br /><br />Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, η πρόσφατη συνάντηση μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του ομολόγου του της Αμπχαζίας, Ασλάν Μπζάνια μαρτυρεί την προθυμία της Μόσχας να εργαστεί για να προλάβει καταστάσεις.<br /><br />Η προηγούμενη συνάντηση των δύο ηγετών πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα κατά την παρέλαση της ημέρας της Νίκης στις 24 Ιουνίου. Μέχρι πρόσφατα, οι δύο ηγέτες δεν έχουν πραγματοποιήσει νέες προσωπικές διαπραγματεύσεις.<br /><br />Στη συνάντηση στο Σότσι, ο Πούτιν εξέφρασε την ιδέα να συζητήσει την εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Αμπχαζίας. Από την πλευρά του, ο Μπζάνια σημείωσε ότι είναι η πρώτη φορά που συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Ρωσίας.<br /><br />Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επεσήμανε ότι η Ρωσία παρέχει το 70% του συνολικού οικονομικού κύκλου εργασιών της δημοκρατίας σε τομείς τς οικονομίας όπως ο τουρισμός, η γεωργία και οι τηλεπικοινωνίες.<br />Επιπλέον, οι Ρώσοι γιατροί βοηθούν την Αμπχαζία στην καταπολέμηση της πανδημίας, επομένως η συνεργασία συνεχίζεται επιτυχώς.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι από την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αμπχαζίας μετά την σύγκρουση Γεωργίας-Αμπχαζίας το 2008, η Ρωσία υπήρξε βασικός χορηγός της δημοκρατίας αυτής.<br />Το 2020, ο κρατικός προϋπολογισμός της χώρας ανήλθε σε 10,3 δισεκατομμύρια ρούβλια, ενώ ο όγκος της οικονομικής βοήθειας που παρέχει η Ρωσική Ομοσπονδία στην Αμπχαζία φτάνει τα 4,7 δισεκατομμύρια ρούβλια.<br /><br />Ο Vladimir Evseev, επικεφαλής του Τμήματος Καυκάσου του Ινστιτούτου Χωρών ΚΑΚ, δήλωσε ότι η συνάντηση μεταξύ των προέδρων της Ρωσίας και της Αμπχαζίας ήταν απαραίτητη για την εξεύρεση λύσεων για την αναζωογόνηση της οικονομίας της Αμπχαζίας.<br /><br />Το πιο σημαντικό είναι ότι η Ρωσία και η Αμπχαζία πρέπει να ενωθούν στην προσπάθειά τους να μην επιτρέψουν στην Τουρκία να αποκτήσει κυρίαρχη θέση στην περιοχή.<br /><br />"Η Τουρκία αυξάνει ενεργά την επιρροή της σε τομείς συμφερόντων της Ρωσίας", δήλωσε ο ίδιος.<br /><br />Ως εκ τούτου, οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Αμπχαζίας συζήτησαν το ζήτημα της αλλαγής της νομοθεσίας, έτσι ώστε Ρώσοι πολίτες να μπορούν να αγοράσουν ακίνητα στην Αμπχαζία κάποια στιγμή στο μέλλον.<br /><br />Ο ιστότοπος Allies.CSTO, η επίσημη ιστοσελίδα του Οργανισμού Συλλογικής Συνθήκης για την Ασφάλεια, δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο σχετικά με τις αυξημένες ορέξεις της Τουρκίας στις περιοχές των συμφερόντων της Ρωσίας.<br /><br />Ο πολιτικός επιστήμονας Αντρέι Αρέσεφ σημείωσε ότι έχουμε "μια απότομη άνοδο της δραστηριότητας της Τουρκίας στον Καύκασο" η οποία αφορά όχι μόνο οικονομικής, αλλά και στρατιωτικής-πολιτικής φύσεως θέματα. Όλα αυτά ωθούν τη Μόσχα να αναθεωρήσει τις σχέσεις της με την Αμπχαζία σε ένα νέο επίπεδο.<br /><br />Ο Yevseev πρόσθεσε ότι η Τουρκία προσπαθεί επιμελώς να χρησιμοποιήσει περιφερειακές συγκρούσεις για να επεκτείνει την επιρροή της προκειμένου να αναπτύξει στρατιωτικές βάσεις παντού. Στόχος είναι να αποκτήσει τον έλεγχο η Άγκυρα για να πιέσει την Γεωργία σε μια ακόμη επίθεση εναντίον της Αμπχαζίας.<br /><br />Ο πολιτικός επιστήμονας Niyazi Niyazov δεν συμμερίζεται αυτήν την άποψη και πιστεύει ότι θα ήταν άστοχο για την Άγκυρα να εισέλθει στο ζήτημα “Αμπχαζία” από την άποψη του διεθνούς δικαίου, επειδή η διεθνής κοινότητα δεν αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της χώρας αυτής.<br /><br />"Σε μια τέτοια κατάσταση, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ξένη οικονομική δραστηριότητα και η Ρωσία είναι υπεύθυνη για σχεδόν τα πάντα”, κατέληξε ο εμπειρογνώμονας.<br /><br />Επιπλέον, πολλοί ειδικοί του Daily War υποδηλώνουν ότι μετά το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα προσπαθήσουν να προκαλέσουν πόλεμο στην Κριμαία για να την επαναφέρουν στην “αγκαλιά” της Ουκρανίας.<br /><br />"Εναπόκειται στους Αμερικανούς να κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς εδώ, αλλά δεν θα είναι σε θέση να κάνουν τίποτα χωρίς τους Τούρκους", τονίζουν οι εν λόγω ειδικοί.<br /><br />Οι ίδιοι αναφέρονται στους ακόλουθους λόγους ανησυχίας:<br /><br />Α. Στην Ουκρανία, ο αριθμός των δημόσιων οργανισμών που εργάζονται για την Κριμαία, και εκπροσωπούνται στον ΟΑΣΕ, αυξήθηκε απότομα από 3 σε 15.<br /><br />Β. Η «Διεθνής Συμμαχία για τη Θρησκευτική Ελευθερία» που δημιουργήθηκε από το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ θα επικεντρωθεί στην υποστήριξη της Χεζμποτ-Ταχρίρ αλ-Ισλάμι και των "Μαρτύρων του Ιεχωβά". Το πρώτο από τα δύο αναγνωρίζεται στη Ρωσία ως τρομοκρατική ομάδα, ενώ το άλλο δεν είναι αποδεκτό.<br /><br />Ωστόσο, αυτοί οι δύο οργανισμοί, των οποίων οι δραστηριότητες απαγορεύονται στη Ρωσική Ομοσπονδία, λειτουργούν ελεύθερα στην Ουκρανία και μέχρι το 2014, είχαν ένα ευρύ δίκτυο στην Κριμαία.<br /><br />Γ. Το έργο των ΗΠΑ για τη στήριξη της Χεζμπολ-Ταχρίρ βρήκε υποστήριξη από την τουρκική αντιπροσωπεία στον ΟΑΣΕ.<br /><br />Αυτό δεν ήταν κάτι απρόσμενο αφού οι υποστηρικτές αυτής της οργάνωσης είναι μεταξύ άλλων και οι Τάταροι της Κριμαίας, τους οποίους στηρίζει με την σειρά της η Άγκυρα.Με λίγα λόγια η Τουρκία μετά την “εισβολή της” στο Ναγκόρνο έχει γίνει ο “”Δούρειος ίππος” της δύσης στην περιοχή του Καυκάσου και αναμένουμε πολύ σύντομα ραγδαίες εξελίξεις παρόμοιες με τον πόλεμο στο Ναγκόρνο. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Τούρκοι υψώνουν την ημισέληνο στην πόλη Σούσα!

Οι Ρώσοι ταπείνωσαν τους Αρμένιους και τους εγκατέλειψαν στα ''χέρια'' των Τούρκων. Μάλιστα ο Πούτιν ψεύδεται συνεχώς, καθώς...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕΛΛΑΔΑ – ΗΑΕ: Αποκαλυπτική μαρτυρία Έλληνα αντιπτέραρχου για τη διμερή σχέση με τα Εμιράτα!

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/11/MITSOTAKIS-UAE-4-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Στο πλαίσιο της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας, τα F-16 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) ήλθαν στην Κρήτη και εκπαιδεύτηκαν με τα Ελληνικά πληρώματα στο επιχειρησιακό περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου. Ένας στρατηγικός αναλυτής, για να μελετήσει ώστε να αντιληφθεί και στη συνέχεια να αναλύσει με επιτυχία τα πολύπλοκα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, θα πρέπει να έχει επισκεφτεί την περιοχή και θα πρέπει να έχει ανταλλάξει απόψεις με τους πολίτες των χωρών αυτών.<br /><br />Του αντιπτέραρχου ε.α. <b>Ιωάννη Αναστασάκη*</b><br /><br />Επισκέφτηκα τα ΗΑΕ ως μέλος Ελληνικής αντιπροσωπίας του ΥΠΕΘΑ, αλλά επίσης συμμετείχα και στη φιλοξενία στρατιωτικών αντιπροσωπιών των ΗΑΕ στην Ελλάδα, στα πλαίσια υπογραφής των προγραμμάτων διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας.<br /><br />Η πρώτη επίσημη Εμπειρία<div><br />Η πρώτη υπηρεσιακή επίσκεψη στα ΗΑΕ ήταν η συμμετοχή μου, ως εκπρόσωπος του Ελληνικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στην IDEX-2001 (International Defence Exhibition & Conference). Η όλη διοργάνωση τελούσε υπό την αιγίδα του Sheikh Khalifa Bin Zayed Al Nahyan, Προέδρου των ΗΑΕ και Ανώτατου Διοικητή των Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Η φιλοξενία ήταν εξαιρετική με διαμονή στη Λέσχη Αξιωματικών (Officers Club) του Abu Dabi που είναι ένα επιβλητικό κτίριο σε σχήμα νυχτερίδας, με υδρο-καλλιέργειες στους εσωτερικούς διαδρόμους και θαυμάσιους κήπους στον περιβάλλοντα χώρο. Στη διάθεσή μου ήταν ένα πολυτελές λευκό αυτοκίνητο με την Ελληνική σημαία στο παρμπρίζ και ένας αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας των Εμιράτων ως συνοδός. Ο αξιωματικός αυτός είχε φοιτήσει για δέκα χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε Σχολεία επαγγελματικής επιμόρφωσης. Ήταν ένας εξαιρετικός επαγγελματίας με στρατιωτική εκπαίδευση και στρατηγική σκέψη.<br /><br />Σε ένα διάλειμμα των προγραμματισμένων δραστηριοτήτων της Έκθεσης, ο συνοδός προσφέρθηκε να μου κάνει έκπληξη και να μου δείξει κάτι που συνδέει τα ΗΑΕ με την Ελλάδα. Αποδέχθηκα την πρόκληση. Επισκεφτήκαμε ένα λιμανάκι στα βόρεια, όπου ήταν αραγμένα πολύχρωμα καΐκια από το Ιράν. Στην αποβάθρα και στα καΐκια ήταν απλωμένα εμπορεύματα, δημιουργώντας ένα μεγάλο παζάρι.<br /><br />Το περίεργο ήταν ότι περιφερειακά από το ιδιόμορφο αυτό παζάρι υπήρχαν σιδερένια κάγκελα και έντονη αστυνομική παρουσία. Ο συνοδός μου εξήγησε: «έχουμε σοβαρά προβλήματα με το Ιράν, αλλά εμείς επιθυμούμε να διατηρούμε καλές σχέσεις με τους Ιρανούς πολίτες μέσω του εμπορίου. Για το λόγο αυτό επιτρέπουμε να διοργανώνεται αυτό το παζάρι σε τακτά χρονικά διαστήματα».<br /><br />«Τι σχέση έχουν αυτά με την Ελλάδα;» ρώτησα και ο συνοδός μου εξήγησε: «Το Ιράν διεκδικεί νησιά των ΗΑΕ και έχει καταλάβει με στρατιωτική επιχείρηση το Νησί Αμπού-Μούσα όπου υπάρχουν πετρελαιοπηγές, καθώς και τις βραχονησίδες Μικρή και Μεγάλη Τούνμπς. Αυτά είναι κοντά στην είσοδο του Κόλπου, εσωτερικά από τα στενά του Ορμούζ. Λόγω του βάθους της θάλασσας, τα μεγάλα πλοία πρέπει υποχρεωτικά να περνούν ανάμεσα σε Αμπού-Μούσα και Τούνμπς, προσδίδοντας στα νησιά αυτά μεγάλη γεωστρατηγική σημασία που το Ιράν εκμεταλλεύεται μετά την στρατιωτική τους κατάληψη.<br /><br />Τα ΗΑΕ έχουν υποβάλει επίσημη πρόταση στον ΟΗΕ για επίλυση των διαφορών με διαπραγματεύσεις και με απώτερο σκοπό την οριστική επίλυση στο Διεθνές Δικαστήριο με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Αντιθέτως το Ιράν έχει στρατικοποιήσει την διαφορά καταλαμβάνοντας τα νησιά με στρατιωτικές δυνάμεις. Οι Ιρανοί δεν αποδέχονται την ισχύ του Διεθνούς Δικαίου για τα νησιά αυτά, διότι θεωρούν ότι ιστορικά ανήκαν στην πάλαι ποτέ Περσική Αυτοκρατορία και είχαν καταληφθεί από τους Άγγλους από τους οποίους στην συνέχεια με διεθνή Συνθήκη παραδόθηκαν στα ΗΑΕ».<br /><br />Καταλήγοντας, ο συνοδός ανέφερε ότι η ένταση στις σχέσεις μεταξύ των ΗΑΕ και του Ιράν προσομοιάζει με τις αντίστοιχες σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία. «Οι επιτελείς μας παρακολουθούν και αναλύουν τον τρόπο που η Ελλάδα αντιμετωπίζει την επιθετικότητα της Τουρκίας, τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά και εξάγουν χρήσιμα συμπεράσματα που εφαρμόζονται από εμάς. Αυτή είναι η στρατηγική σχέση μας με την Ελλάδα» μου είπε.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/ellada-iae-apokalyptiki-martyria-ellina-antipterarchoy-gia-tis-scheseis-me-ta-emirata/mitsotakis-uae-2-2"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/11/MITSOTAKIS-UAE-2.jpg" width="640" /></a><br /><br />Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας<div><br />Στο πλαίσιο της Έκθεσης IDEX, ο υφυπουργός Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας προσκάλεσε όλους τους συμμετέχοντες σε δεξίωση σε ένα από τα πολυτελή ξενοδοχεία της περιοχής. Το βράδυ της δεξίωσης, πλησίασα τον Τούρκο υφυπουργό για τον τυπικό χαιρετισμό (reception). Ο «σύμμαχος» αξιωματούχος μου πρόσφερε το έμβλημα του υφυπουργείου του λέγοντας: «θέλω να έχεις σαν δώρο από εμένα το έμβλημα που συμβολίζει τις προσπάθειες ανάπτυξης της Αμυντικής μας Βιομηχανίας. Έχουμε σχέδιο σε μία δεκαετία να είμαστε αυτάρκεις στην παραγωγή οπλικών συστημάτων».<br /><br />Το έμβλημα ήταν μία κόκκινη γυάλινη πασχαλίτσα με ένα μεγάλο μάτι στη δεξιά της ράχη. Τον ευχαρίστησα και απομακρύνθηκα προς το μέρος του συνοδού μου που ήταν μάρτυρας της σύντομης συνομιλίας και σχολίασε: «οι Τούρκοι κάνουν πολύ έντονη την παρουσία τους σε αυτή την IDEX. Προσπαθούν να εξασφαλίσουν αραβικά κεφάλαια για την ανάπτυξη της Αμυντικής Βιομηχανίας τους».<br /><br />Η παρατήρηση ήταν πράγματι πολύ εύστοχη και απηχούσε το ζητούμενο της επίσημης Τουρκικής αντιπροσωπίας. Πράγματι σε λίγα χρόνια κατάφεραν να αποκτήσουν πρόσβαση σε αραβικά κεφάλαια από το Κατάρ.<br /><br />Για την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ)</div><div><br />Το έτος 2009 επισκέφτηκα για μία ακόμα φορά τα ΗΑΕ ως μέλος αντιπροσωπίας του ΥΠΕΘΑ. Ένα από τα θέματα που συζητήθηκε, ήταν σχετικό με την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ). Το τεχνικό προσωπικό εδάφους της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΑΕ εκπαιδευόταν στην Ελλάδα και μάλιστα στην ΕΑΒ. Το προσωπικό αυτό διέμενε στη Χαλκίδα, συμβάλλοντας σε ένα βαθμό στην οικονομική ζωή της πόλης.<br /><br />Από φίλους Χαλκιδιώτες είχα ενημερωθεί ότι οι Εμιρατιανοί στρατιωτικοί ήταν υποδειγματικοί στη συμπεριφορά τους και ήταν αγαπητοί στους ντόπιους κατοίκους. Η εκπαίδευση των βαθμοφόρων της ΠΑ των ΗΑΕ σταμάτησε μετά από μία άτυχη στιγμή παρεξήγησης που συνέβη από τους εκπρόσωπους των αστυνομικών και διπλωματικών Αρχών της Ελλάδας εις βάρος του Σεΐχη στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού, που ήταν τότε σε λειτουργία.<br /><br />Στα ΗΑΕ ζήτησα και συναντήθηκα με τον Σμήναρχο Μοχάμετ που ήταν ο επικεφαλής της τελευταίας ομάδας τεχνικών που είχε εκπαιδευτεί στην ΕΑΒ. Στο πλαίσια της παραδοσιακής αραβικής φιλοξενίας, ο Συνταγματάρχης προσέφερε δείπνο εργασίας για να συζητήσουμε σχετικά.<br /><br />Κατά τη συζήτηση, ο ίδιος αναφέρθηκε στις ευχάριστες αναμνήσεις που είχε από την διαμονή του στη Χαλκίδα, αλλά και την επαγγελματικότητα που η ΕΑΒ διοργάνωνε την εκπαίδευση των τεχνικών στους οποίους προΐστατο. Η απόφαση βέβαια της επανέναρξης απείχε κατά πολύ από την δικαιοδοσία του Σμήναρχου, αλλά υποσχέθηκε να εργαστεί για την υποστήριξη επανέναρξης της διμερούς συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΑΕ για την εκπαίδευση των τεχνικών της ΠΑ των ΗΑΕ.<br /><br />Η τελευταία επίσημη επικοινωνία</div><div><br />Τον Νοέμβριο του 2011 επισκέφτηκα τα ΗΑΕ για μία ακόμα φορά, ως εκπρόσωπος του ΥΠΕΘΑ. Στην διάρκεια αυτής της επίσκεψης συνέβη ένα εξαιρετικό σε σημασία γεγονός, ακριβώς την ημέρα έναρξης των εκδηλώσεων και συγκεκριμένα κατά τον επίσημο χαιρετισμό (reception). Όλοι οι προσκεκλημένοι σχημάτισαν μία ουρά εμπρός στον φιλοξενούντα Sheikh Bin Zayed. Το πρωτόκολλο της παρουσίασης και του χαιρετισμού ήταν μία τυπική διαδικασία που εξελισσόταν με ηρεμία και επαναλαμβανόμενο μοτίβο.<br /><br />Όταν πλησίασα μπροστά στον Σεΐχη και ανέφερα ότι εκπροσωπώ το Ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, συνέβη κάτι εντυπωσιακό. Παραμερίζοντας την τυπικότητα, ο Σεΐχης με έπιασε από τους ώμους και με πραγματικό ενδιαφέρον με ρώτησε: «Πως αντιμετωπίζει η Ελλάδα την οικονομική κρίση; Θα καταφέρει να την ξεπεράσει;».<br /><br />Εντυπωσιασμένος από την αντίδραση του Σεΐχη, απάντησα: «Υψηλότατε, όσοι αγαπάμε την Ελλάδα θα την βοηθήσουμε να αντιμετωπίσει τα όποια οικονομικά προβλήματα δημιουργεί η πρόσφατη κρίση». «Πράγματι αυτό πρέπει να κάνουμε» μου απάντησε.<br /><br />Μετά την ολοκλήρωση του χαιρετισμού και εντυπωσιασμένος από τον πληθυντικό που χρησιμοποίησε ο ξένος ηγέτης, κατευθύνθηκα προς την έξοδο της αίθουσας για να παρακολουθήσω την επίδειξη αεροπορικού Σμήνους.<br /><br />Ξαφνικά ένοιωσα ένα ελαφρό χτύπημα στον ώμο. Γυρίζοντας αντίκρισα ένα μελαχρινό κύριο με γκρίζο κοστούμι, που με ρώτησε: «Συγνώμη γνωρίζετε προσωπικά τον Σεΐχη; διότι αυτό φάνηκε από την συνομιλία σας». Του απάντησα ότι πρώτη φορά τον συναντούσα από κοντά, αλλά μας συνέδεσε το κοινό ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Ο μελαχρινός κύριος έγνεψε καταφατικά και μου έδωσε την κάρτα του. Ήταν ο Υπουργός Άμυνας της Ινδίας.<br /><br />Σκέψεις και συμπεράσματα</div><div><br />Η στρατηγική απειλή που αντιμετωπίζουν τα ΗΑΕ από το Ιράν, είναι παρόμοια με την στρατηγική απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από την Τουρκία. Για την αντιμετώπιση της απειλής αυτής, η Πολιτική Εθνικής Άμυνας που έχει διαμορφωθεί και στις δύο φίλες χώρες είναι σχεδόν πανομοιότυπη. Σε αυτή τη βάση είναι δυνατόν να αναπτύξουν σχέσεις όχι πρόσκαιρες και συγκυριακές, αλλά στρατηγικής συνεργασίας που θα είναι ισχυρά λόγω της αλληλοκατανόησης και του αλληλοσεβασμού.<br /><br />Η ανάπτυξη της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας καρκινοβατεί λόγω της έλλειψης οράματος, πολιτικής αποφασιστικότητας και μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού. Σε αντίθεση η αντίστοιχη ΤΑΒ παρά τα δομικά της προβλήματα κατάφερε σε μία δεκαετία να καλύπτει πάνω από 70% τις ανάγκες των ενόπλων Δυνάμεων της χώρας της.<br /><br /><b><i>* Ο αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. Ιωάννης Αναστασάκης είναι στρατηγικός Αναλυτής και μελετητής της ιστορίας, με εξειδίκευση τις διεθνείς αμυντικές σχέσεις, τις αμυντικές προμήθειες και τον Ηλεκτρονικό Πόλεμο.</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

ΕΛΛΑΔΑ – ΗΑΕ: Αποκαλυπτική μαρτυρία Έλληνα αντιπτέραρχου για τη διμερή σχέση με τα Εμιράτα!

Στο πλαίσιο της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας, τα F-16 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) ήλθαν στην Κρήτη και εκπαιδεύτηκαν με τα Ελλ...

Διαβάστε την συνέχεια