Πονηρό «παρών» των Τούρκων στην Ελληνική «Tiger Meet 2022». Τι σημαίνει για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

<img height="370" src="https://newpost.gr/photo/master/202203/155t791647104072152.jpeg" width="727" /><br /><br />του <b>Κώστα Σαρικά </b><br />Θα είναι η πρώτη φορά που Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη θα προσγειωθούν σε Ελληνικό αεροδρόμιο προκειμένου να λάβουν μέρος σε μια μεγάλη πολυεθνική άσκηση.<br /><br />Παρούσα σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα θα είναι η Τουρκική πολεμική αεροπορία στη μεγάλη αεροπορική άσκηση «Tiger Meet 2022» την οποία για πρώτη φορά διοργανώνει η Πολεμική μας Αεροπορία και η 335 Πολεμική Μοίρα «Τίγρης» στο αεροδρόμιο του Αράξου στα μέσα του ερχόμενου Μαΐου. <br /><br />Οι Τούρκοι την εβδομάδα που πέρασε έλαβαν κανονικά μέρος μαζί με τις υπόλοιπες αποστολές στην προγραμματισμένη σύσκεψη η οποία έγινε στη φωλιά των Ελλήνων «Tigers» στην 116 Πτέρυγα Μάχης. Και εκτός απροόπτου-το «απρόοπτο» στη συγκεκριμένη περίπτωση συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες με δεδομένη τη γνωστή συμπεριφορά των γειτόνων-στις 9 Μαΐου όταν και θα αρχίσει το μεγάλο ραντεβού των «Tiger» των Πολεμικών Μοιρών δηλαδή οι οποίες φέρουν αυτό το όνομα. <br /><br />Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η TuAF σχεδιάζει να στείλει στην Ελλάδα τρία μαχητικά F-16 από την 192 Filo, τους «Τίγρεις» δηλαδή της Τουρκικής πολεμικής αεροπορίας μαζί με σημαντικό αριθμό ιπτάμενων και τεχνικών. Θα είναι η πρώτη φορά που Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη θα προσγειωθούν σε Ελληνικό αεροδρόμιο προκειμένου να λάβουν μέρος σε μια μεγάλη πολυεθνική άσκηση η οποία βρίσκεται υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ και διοργανώνεται κάθε χρονιά και σε διαφορετική χώρα. Και πάντα από πολεμική Μοίρα που φέρει το όνομα «Tigers».<br /><br /><img height="426" src="https://newpost.gr/photo/medium/202203/da94yi1647104072152.jpeg" width="640" /><br /><br />H γείτονες έπειτα από πολλά χρόνια εσωστρέφειας δείχνουν ότι φέτος θέλουν να κάνουν την υπέρβαση και μάλιστα να στείλουν μαχητικά στην Ελλάδα-τουλάχιστον έως τώρα αυτό δηλώνουν-με δεδομένη την εξαιρετικά δύσκολησχέση των δύο κρατών η οποία μάλιστα τα τελευταία χρόνια είναι ξεκάθαρο ότι έχει επιδεινωθεί. Ειδικά έπειτα από τα γεγονότα στον Έβρο αλλά και από την κρίση το καλοκαίρι του 2020 όταν οι δύο Στόλοι βρέθηκαν απέναντι στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και ενώ από τότε κάθε άλλο παρά δείχνουν να έχουν διάθεση εξομάλυνσης των σχέσεων. Αλλά αντίθετα έχουν φτάσει στο σημείο να αμφισβητούν πλέον ευθέως την Ελληνική κυριαρχία στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου.<br /><br />Στη συνάντηση της περασμένης εβδομάδας οι Τούρκοι επιτελείς έδειξαν θετική διάθεση και δεν προέκυψε σύμφωνα με πληροφορίες κάποιο ζήτημα-αγκάθι που θα κάνει προβληματική αν όχι αδύνατη τη συμμετοχή τους στην «Tiger Meet 2022». Όμως η Ελληνική πλευρά εξακολουθεί και παραμένει επιφυλακτική και περιμένει πως θα εξελιχθεί το επόμενο διάστημα έως τις 9 Μαίου όταν και θα αρχίσει η μεγάλη άσκηση.<br /><br />Για την Πολεμική Αεροπορία και γενικότερα για την Αθήνα είναι εκ των «ουκ άνευ» απαραίτητη προυπόθεση για τη συμμετοχή των Τούρκων στην «Tiger Meet 2022» η αποδοχή εκ μέρους τους όλων των κανόνων που θέτει η Ελλάδα και η HAF με κυριότερο φυσικά την κατάθεση σχεδίων πτήσης στις Ελληνικές Αρχές για οποιαδήποτε δραστηριότητα πάνω από το Αιγαίο και συνολικά από το FIR Aθηνών. Σημείο τριβής εδώ και δεκαετίες αφού η Άγκυρα αμφισβητεί τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και σχεδόν καθημερινά πετά παράνομα και προκλητικά σε περιοχές Ελληνικής αρμοδιότητας. Παράνομες πτήσεις οι οποίες ουδέποτε δεν έχουν μείνει αναπάντητες αφού τα Ελληνικά «γεράκια» απογειώνονται άμεσα, αναγνωρίζουν και αναχαιτίζουν τους εισβολείς.<br /><br />Έτσι με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται η στάση που θα κρατήσει στο συγκεκριμένο ζήτημα η TuAF από την πρώτη κιόλας στιγμή δηλαδή για την πτήση των τριών F-16C/D από την αεροπορική βάση του Balikesir έως την 116 Πτέρυγα Μάχης στον Άραξο ώστε να μετασταθμεύσουν στο Ελληνικό αεροδρόμιο προκειμένου να λάβουν μέρος στην άσκηση. Και φυσικά σε όλα τα σενάρια της«Tiger Meet 2022» αρκετά από τα οποία αναμένεται να πραγματοποιηθούν στο Αιγαίο ακόμα και πάνω από Ελληνικά ακριτικά νησιά. Για να πετάξουν τα Τουρκικά μαχητικά πρέπει να συμμορφωθούν απόλυτα και να σεβαστούν στο ακέραιο τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα καταθέτοντας σχέδια πτήσης και ακολουθώντας μέχρι κεραίας τον σχεδιασμό του Ελληνικού Επιτελείου. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως τονίζεται κατηγορηματικά, δεν θα τους επιτραπεί να λάβουν μέρος στην άσκηση και όπως είναι φυσικό θα τεθεί άμεσα ζήτημα αποχώρησής τους.Η Ελληνική πλευρά όπως ξεκαθαρίζεται είναι έτοιμη για όλα τα σενάρια και έχει απαντήσεις σε όλα τα ενδεχόμενα.<br /><br />Αν τελικά οι γείτονες αποφασίσουν να πειθαρχήσουν στους κανόνες που θέτει η Πολεμική Αεροπορία και η Αθήνα εν γένει όπως τονίζεται εμφατικά η συμμετοχή τους θα πραγματοποιηθεί κανονικά. Και από εκεί και πέρα το μεγάλο ενδιαφέρον θα είναι καθαρά αεροπορικό και επιχειρησιακό δηλαδή η εικόνα που θα παρουσιάσουν απέναντι στα Ελληνικά «γεράκια» και τις υπόλοιπες αεροπορίες.<br /><br />Η 192 Filo είναι η Πολεμική Μοίρα η οποία έπειτα από την απόπειρα πραξικοπήματος στις 16 Ιουλίου του 2016 έκλεισε αφού το μεγαλύτερο μέρος των Στελεχών της εμπλέκονταν σύμφωνα με τις Τουρκικές αρχές και μάλιστα πρωταγωνίστησε. Ιπτάμενοι και τεχνικοί φυλακίστηκαν και η Μοίρα ανέστειλε τη λειτουργία της έως και πριν από λίγους μήνες.<br /><br />Σύμφωνα με τον σχεδιασμό των διοργανωτών και εκτός απροόπτου-εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία-η «Tiger Meet 2022» θα αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα αεροπορικά γεγονότα παγκοσμίως αφού τόσο ο μεγάλος αριθμός των συμμετοχών όσο και η ποιότητα όσων θα προσγειωθούν στη φωλιά των Ελλήνων «Tigers» προμηνύουν ένα μοναδικό event.<br /><br />Εκτός από την Πολεμική μας Αεροπορία η οποία θα συμμετέχει με την 335 Πολεμική Μοίρα «Τίγρης» παρόν θα δώσουν η Γαλλία, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελβετία και η Τσεχία ενώ οι Πολωνοί εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία ακύρωσαν τη συμμετοχή τους. Στην «Tiger Meet 2022» η οποία θα διαρκέσει από τις 9 έως τις 22 Μαΐου θα δούμε μαχητικά F-16, Rafale, F-18, Eurofighter αλλά και ιπτάμενα ραντάρ. <br /><br />Μάλιστα προγραμματίζεται τόσο στατική έκθεση όσο και ένα εντυπωσιακό Airshow στο οποίο μεταξύ άλλων θα λάβουν μέρος η ομάδες επιδείξεων ΖΕΥΣ, ΔΑΙΔΑΛΟΣ, το Ελληνικό Spitfire, μαχητικά από όλες σχεδόν τις χώρες που θα συμμετέχουν αλλά και οι περιβόητοι RED ARROWS της RAF.<div><br /></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πονηρό «παρών» των Τούρκων στην Ελληνική «Tiger Meet 2022». Τι σημαίνει για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

του  Κώστα Σαρικά  Θα είναι η πρώτη φορά που Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη θα προσγειωθούν σε Ελληνικό αεροδρόμιο προκειμένου να λάβουν μέρος ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν: προβλήματα στο εσωτερικό, προκλήσεις στο Αιγαίο

<br /><br /><br /><br /><br /><img border="0" height="398" src="https://www.gatestoneinstitute.org/pics/2157.jpg" width="769" /><br /><br />του <a href="https://el.gatestoneinstitute.org/author/Burak+Bekdil"><b>Burak Bekdil</b></a><div>Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας, Ισμαήλ Ντεμίρ, λέει ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να εργάζεται για να έχει μια ισχυρότερη και πιο αποτρεπτική ναυτική δύναμη στη «γαλάζια πατρίδα», έναν όρο που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Στο γραφείο του Ισμαήλ Ντεμίρ, εκτελούνται εκατοντάδες εξοπλιστικά προγράμματα. Στη φωτογραφία: Το ναρκαλιευτικό Akcay του Τουρκικού Ναυτικού εισέρχεται στο ρωσικό λιμάνι Novorossiysk για στρατιωτικές ασκήσεις στη Μαύρη Θάλασσα, στις 6 Μαρτίου 2019. (Φωτογραφία STR/AFP μέσω Getty Images)<br /><br />Μέχρι σήμερα, οι Τούρκοι είναι υπερήφανοι που οι Οθωμανοί πρόγονοί τους είχαν κάνει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα «τουρκική λίμνη». Μέχρι σήμερα, στενοχωριούνται που το Αιγαίο είναι πλέον ευρέως ελληνική λίμνη και η Μεσόγειος κάθε άλλο παρά τουρκική λίμνη.<br /><br />Έναν αιώνα μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη γέννηση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας, οι αλυτρωτιστές ισλαμιστές της Τουρκίας κάνουν επίδειξη δύναμης, όχι ακριβώς για να κάνουν το Αιγαίο ξανά τουρκική λίμνη, αλλά για να αποσπάσουν την προσοχή των τούρκων πολιτών, πολλοί από τους οποίους είναι τόσο δυσαρεστημένοι οικονομικά, ώστε αποδέχονται την ψευδαίσθηση ότι μια νεο-οθωμανική αρμάδα επέστρεψε στα γαλανά νερά.<br /><br />Στο εσωτερικό, οι Τούρκοι έχουν παραλύσει οικονομικά: ο επίσημος ετήσιος πληθωρισμός κυμαίνεται στο 48% (παρόλο που ανεξάρτητοι ερευνητές τον υπολογίζουν στο 114%). Υπάρχουν ελλείψεις σε βασικά αγαθά. Το κόστος της βενζίνης, του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας διπλασιάστηκε μέσα σε ένα χρόνο. Το εθνικό νόμισμα έχει χάσει το ήμισυ της αξίας του έναντι των ισχυρών νομισμάτων της Δύσης, και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση τα τελευταία επτά χρόνια. Ο κατώτατος μισθός, με μόλις 375 δολάρια το μήνα, είναι, μετά την Αλβανία, ο δεύτερος χαμηλότερος στην ηπειρωτική Ευρώπη. Αυτή η ζοφερή εικόνα προέκυψε μόλις 16 μήνες πριν ο ισλαμιστής απολυταρχικός ηγέτης της Τουρκίας, πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα κατεβεί σε εκλογές διεκδικώντας «όλα ή τίποτα» τον Ιούνιο του 2023.<br /><br />Όπως κάθε άλλος τριτοκοσμικός απολυταρχικός ηγέτης, ο Ερντογάν κατηγορεί για την οικονομική κατάρρευση της χώρας του τις «ξένες δυνάμεις που συνωμοτούν κατά της ομαλής ανόδου της Τουρκίας». Συχνά περιγράφει τις ανορθόδοξες οικονομικές πολιτικές του ως «οικονομικό πόλεμο ανεξαρτησίας». Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό για να κάνει τους φτωχούς Τούρκους να νιώσουν καλύτερα. Ίσως αν έλεγε: «Το πανίσχυρο ναυτικό μας θα κάνει το Αιγαίο ξανά τουρκική λίμνη;» Καθόλου άσχημα, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι ο μέσος Τούρκος δεν έχει βγάλει καν το γυμνάσιο, και δεν θα κάνει τον κόπο να δει στον χάρτη ότι μπορεί να φτάσει κανείς σε κάποια ελληνικά νησιά κολυμπώντας από τα παράλια της Τουρκίας.<br /><br />Η Ελλάδα, ως παραδοσιακός αντίπαλος της Τουρκίας στο Αιγαίο, αισθανόμενη απειλή, παρουσίασε τον Ιανουάριο τα νέα αμυντικά της αποκτήματα πετώντας έξι μαχητικά αεροσκάφη Rafale πάνω από την Ακρόπολη λίγες ώρες μετά την άφιξή τους από τη Γαλλία ― τα οποία κόστισαν 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ.<br /><br />«Τα έξι αεροπλάνα που αγόρασε η Ελλάδα είναι πολύ λίγα για να αντιμετωπίσουν την Τουρκία», απάντησε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ.<br /><br />Απηχώντας τα λεγόμενα του υπουργού, ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας, Ισμαήλ Ντεμίρ, δήλωσε ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να εργάζεται για να έχει μια ισχυρότερη και πιο αποτρεπτική ναυτική δύναμη στη «γαλάζια πατρίδα», έναν όρο που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα.<br /><br />Στο γραφείο του Ισμαήλ Ντεμίρ, εκτελούνται εκατοντάδες εξοπλιστικά προγράμματα. Ωστόσο, οι παρατηρητές πρόσεξαν μια πρόσφατη τάση να δοθεί έμφαση στα ναυτικά προγράμματα που στοχεύουν αποκλειστικά στην Ελλάδα, καθώς η Τουρκία δεν έχει άλλους παράκτιους αντιπάλους.<br /><br />Τον Δεκέμβριο, η αμυντική υπηρεσία SSB ζήτησε την υποβολή προσφορών για την κατασκευή τριών φρεγατών κλάσης Istanbul τουρκικής σχεδίασης, για να προστεθούν σε άλλες πέντε στο πλαίσιο του εθνικού της προγράμματος κορβέτας (MILGEM). Οι φρεγάτες είναι σχεδιασμένες για αναγνώριση και επιτήρηση, αναγνώριση στόχων, έγκαιρη προειδοποίηση, άμυνα βάσης και λιμανιού, ανθυποβρυχιακό, αντιαεροπορικό, επιφανειακό πόλεμο, αμφίβιες επιχειρήσεις και αποστολές περιπολίας.<br /><br />Η απόφαση της Τουρκίας να κατασκευάσει τρεις φρεγάτες ―αντί για μία σε καιρό δημοσιονομικών περιορισμών— έχει ένα γεωστρατηγικό μήνυμα. «Η πολιτική εξουσία λέει στους περιφερειακούς αντιπάλους της Τουρκίας ότι δεν θα συμβιβαστεί με γεωστρατηγικές διαμάχες στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο», είπε στον συντάκτη αυτού του άρθρου ο Özgür Ekşi, αρχισυντάκτης του ιστότοπου αμυντικών ειδήσεων TurDef.<br /><br />Υπάρχουν και άλλα τουρκικά ναυτικά προγράμματα που σηματοδοτούν την επιστροφή της έντασης στο Αιγαίο.<br /><br />Τον Αύγουστο του 2021, το τουρκικό ναυπηγείο Ares δήλωσε ότι σχεδίασε και ανέπτυξε ένα μη επανδρωμένο ανθυποβρυχιακό πολεμικό σκάφος. Το Ares είπε ότι το ULAQ DSH/ASW πέρασε επιτυχώς τις δοκιμές πυροδότησης με καθοδήγηση λέιζερ. Τον Οκτώβριο, το ναυπηγείο Ares και η εταιρεία αμυντικής τεχνολογίας Meteksan Savunma παρουσίασαν μια έκδοση επιφανειακού πολέμου του ULAQ: το πρώτο οπλισμένο μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας της Τουρκίας. Το σύστημα φέρεται να έχει εμβέλεια 400 χιλιομέτρων και μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητες έως και 65 χλμ/ώρα.<br /><br />Τον Ιανουάριο, η Τουρκία έθεσε επίσης σε λειτουργία το πρώτο πλοίο συλλογής πληροφοριών της χώρας, το TCG Ufuk, το οποίο θα λειτουργεί από κοινού από τον Εθνικό Οργανισμό Πληροφοριών και το Τουρκικό Ναυτικό.<br /><br />Επίσης, τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσει την κατασκευή ενός πρωτότυπου σκάφους που τελικά θα γίνει μέρος ενός προγραμματισμένου στόλου «τουρκικού τύπου σκαφών επίθεσης». Στρατιωτικοί αναλυτές λένε ότι αυτά τα σκάφη μπορούν να «καταστρέψουν/αδρανοποιήσουν εχθρικές δυνάμεις μέσα στη θάλασσα».<br /><br />Αμέσως μετά, το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να αντικαταστήσει το παλιό του απόθεμα με περίπου 350 αντιπλοϊκούς πυραύλους Harpoon αμερικανικής κατασκευής με τον Atmaca, έναν εγχώριο αντιπλοϊκό πύραυλο που φέρεται να έχει βεληνεκές άνω των 220 χιλιομέτρων, μπορεί να ταξιδεύει χαμηλά σε ύψος έως τρία μέτρα και να «πλοηγείται γύρω από νησιά και βραχονησίδες», κάτι που αποτελεί όχι και τόσο έμμεση αναφορά της χρήσης του στο Αιγαίο Πέλαγος. Θα τοποθετηθεί στις κορβέτες κλάσης Ada, στις φρεγάτες κλάσης Istanbul και στα αντιτορπιλικά κλάσης TF2000.<br /><br />Έπειτα, υπάρχει αυτό που θα γίνει το κόσμημα του τουρκικού ναυτικού, το TCG Anadolu, μια αποβάθρα προσγείωσης ελικοπτέρων 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Άγκυρα αποφάσισε πρόσφατα να μετατρέψει αυτό το φιλόδοξο σκάφος σε αεροπλανοφόρο, καθώς ο Τούρκος κατασκευαστής μη επανδρωμένων αεροσκαφών, η εταιρεία Baykar, κατασκευάζει drones TB3 αποκλειστικά για το Anadolu. Το Anadolu αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία εντός ενός έτους.<br /><br />Τούρκοι στρατιωτικοί και αξιωματούχοι της αμυντικής βιομηχανίας εργάζονται νυχθημερόν για να εκτελέσουν πολλά άλλα, μικρότερα ναυτικά προγράμματα, παρά τους σοβαρούς οικονομικούς περιορισμούς της χώρας. Αυτή η επέκταση αντανακλά μια πολιτική μέθοδο απόδοσης προτεραιότητας στον εξοπλισμό έναντι των βασικών καταναλωτικών αγαθών ― παίζοντας θέατρο στους Τούρκους ψηφοφόρους πριν οδηγηθούν στην κάλπη.</div><div><br /></div><div><a href="https://el.gatestoneinstitute.org/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν: προβλήματα στο εσωτερικό, προκλήσεις στο Αιγαίο

του  Burak Bekdil Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας, Ισμαήλ Ντεμίρ, λέει ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να εργάζετα...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Τάγμα Αζόφ κρατά τον Έλληνα πρόξενο στην Μαριούπολη κι εμείς στέλνουμε όπλα στην Ουκρανία;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/%CE%BA%CE%BA_0.jpg?itok=hEjMz_1e" width="749" /><br /><br />Ρωσικές πηγές αναφέρουν πως η ομάδα των Ελλήνων κρατείται από το Τάγμα Azov στο υπόγειο του κτιρίου 25 στη λεωφόρο Primorsky στη Μαριούπολη<br /><br />Γράφαμε και χθες για την αγωνία για τον Έλληνα Γενικό Πρόξενο στην Μαριούπολη που παραμένει εγκλωβισμένος σε καταφύγιο και η οικογένειά του ζητά την παρέμβαση των ελληνικών Αρχών για τον άμεσο και ασφαλή επαναπατρισμό του. <br /><br />H Αθήνα έχει μείνει στις εκκλήσεις <br /><br />Το ερώτημα όμως που γεννάται είναι ένα δεδομένο πως στην Μαριούπολη διαφεντεύει από την αρχή του πολέμου το περιβόητο Τάγμα Αζοφ, των Ουκρανών Εθνικιστών, που σωρεία καταγγελίες αναφέρουν πως εμποδίζει την έξοδο σε πολίτες κρατώντας τους σε ομηρία. <br /><br />Δηλαδή η Ελλάδα στέλνει όπλα στην Ουκρανία και οι ουκρανικές δυνάμεις κρατούν όμηρο τον Έλληνα πρόξενο;; <br /><br />Φιλορώσοι αναλυτές μιλούν για "σκάνδαλο μεταξύ Κιέβου και Αθήνας".<br /><br />Μεταφέρουν δε αναφορές που χρήζουν ασφαλώς επιβεβαίωσης πως η Ελλάδα κατηγορεί τους νεοναζί του Azov ότι κρατούν τον προξενικό της αξιωμαατούχο μαζί με 30 υπαλλήλους ως ομήρους στη Μαριούπολη. Συγκεκριμένα μάλιστα αναφέρουν πως η ομάδα των Ελλήνων κρατείται από το Τάγμα Azov στο υπόγειο του κτιρίου 25 στη λεωφόρο Primorsky στη Μαριούπολη.<br />Τουρκία <br /><br />Την ίδια στιγμή τη βοήθεια της Ρωσίας ζητά και η Τουρκία για την απομάκρυνση υπηκόων της από τη Μαριούπολη<br /><br />«Εμείς στηρίζουμε την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, όμως πρέπει να εργαστούμε με τα δύο μέρη για ανθρωπιστικούς σκοπούς», σημείωσε ο Τσαβούσογλου Η Τουρκία κάλεσε τη Ρωσία να βοηθήσει για να απομακρυνθούν οι πολίτες της που έχουν εγκλωβιστεί στην υπό πολιορκία Μαριούπολη, στην Ουκρανία, ανακοίνωσε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Μεβλούτ Τσαβούσογλου.<br /><br />«Τηλεφωνήσαμε χθες (στον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ) και του ζητήσαμε τη βοήθειά του για την εκκένωση των πολιτών μας», είπε.<br /><br />Οι ουκρανικές αρχές κατήγγειλαν χθες ότι το τέμενος της Μαριούπολης, όπου είχαν βρει καταφύγιο περίπου 80 άμαχοι, μεταξύ αυτών δεκάδες Τούρκοι, στοχοθετήθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις, που έχουν περικυκλώσει την πόλη.<br /><br />Πρόκειται για την πρώτη επίσημη αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης μετά την ανακοίνωση αυτή.<br /><br />Ο Τσαβούσογλου δήλωσε ότι «ο ιμάμης του τεμένους δεν επιβεβαίωσε τον βομβαρδισμό» του κτιρίου. Ένα μέλος της τουρκικής κοινότητας της πόλης διέψευσε επίσης χθες ότι το τέμενος επλήγη από τον ρωσικό στρατό.<br /><br />«Είπε πως πύραυλοι και ρουκέτες έπληξαν την περιοχή», είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ, αναγνωρίζοντας ότι έχει «χαθεί η επαφή» με την κοινότητα λόγω της «κατάρρευσης των υποδομών».<br /><br />«Μοιραστήκαμε αυτήν την πληροφορία με τη Ρωσία», συμπλήρωσε. «Στείλαμε λεωφορείο στην περιοχή, όμως δεν κατάφερε να εισέλθει στην πόλη», συμπλήρωσε.<br /><br />Είναι η πρώτη φορά που η τουρκική κυβέρνηση επιβεβαιώνει την παρουσία υπηκόων της σε αυτό το τέμενος, χωρίς να διευκρινίζει τον αριθμό τους.<br /><br />«Εμείς στηρίζουμε την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, όμως πρέπει να εργαστούμε με τα δύο μέρη για ανθρωπιστικούς σκοπούς», σημείωσε ο Τσαβούσογλου.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Τάγμα Αζόφ κρατά τον Έλληνα πρόξενο στην Μαριούπολη κι εμείς στέλνουμε όπλα στην Ουκρανία;

Ρωσικές πηγές αναφέρουν πως η ομάδα των Ελλήνων κρατείται από το Τάγμα Azov στο υπόγειο του κτιρίου 25 στη λεωφόρο Primorsky στη Μαριούπολη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί διδάσκει η Ουκρανία για την ελληνική αποτροπή

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/synora_apotropi_ellada_SLpress.gr_.jpg" width="733" /><br /><br /><b>Γκαρτζονίκας Παναγιώτης</b><br />Ένας σύγχρονος μελετητής έχει υποστηρίξει πως οι σημερινοί πόλεμοι μοιάζουν με τα παγκόσμια αθλητικά γεγονότα: δύο ομάδες παίζουν στο γήπεδο, μερικές χιλιάδες παρακολουθούν από τις κερκίδες και εκατομμύρια θεατές από τις οθόνες τους. Υπό αυτή την έννοια τα σημερινά πεδία μάχης έχουν γίνει διαφανή. Η Ουκρανία προσφέρεται για εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων, μεταξύ αυτών για την ελληνική αποτροπή.<br /><br />Πριν αναφερθούμε σ’ αυτό, όμως, υπενθυμίζουμε τις δύο βασικές διαφορές μεταξύ πολέμου και αθλητικού γεγονότος. Πρώτον, σε αντίθεση με το αθλητικό γεγονός, ο πόλεμος είναι καταστροφικός, σκοτώνονται άνθρωποι. Δεύτερον, στον πόλεμο ό,τι παρακολουθούμε στην οθόνη δεν σημαίνει ότι είναι το πιο σημαντικό και το χειρότερο, ενδέχεται να είναι παραπλανητικό. Επιπλέον, σε όλους τους πολέμους, κάθε πλευρά επιζητεί να προωθήσει το δικό της αφήγημα και να συκοφαντήσει εκείνο του αντιπάλου. Σήμερα δε οι εικόνες έχουν πολλαπλασιαστική ισχύ και μεταφέρουν τα γεγονότα σε όλον τον πλανήτη.<br /><br />Μολονότι έχουν περάσει πάνω από δύο εβδομάδες από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, θεωρούμε ότι είναι πρόωρη η εξαγωγή διδαγμάτων, διότι οι πληροφορίες μας είναι ελλιπείς και δεν έχουμε οριστικά αποτελέσματα. Παρά ταύτα, μπορούμε να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις στρατηγικού και επιχειρησιακού χαρακτήρα που θεωρούμε σημαντικές για την Ελλάδα και οφείλουν να μας προβληματίσουν.<br /><br />Τον Δεκέμβριο 1994 στη Βουδαπέστη, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Ρωσία εγγυήθηκαν την ασφάλεια της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και του Καζακστάν, υπό τον όρο ότι οι τρεις αυτές χώρες θα ξεφορτώνονταν τα σοβιετικά πυρηνικά όπλα που είχαν στο έδαφός τους, όπως και έπραξαν. Το 2014, με την προσάρτηση της Κριμαίας, οι ΗΠΑ και η Βρετανία κατηγόρησαν τη Ρωσία ότι παραβίασε τη συνθήκη, άλλα μέχρις εκεί. Πολύ περισσότερο τώρα με την γενικευμένη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία όταν κανείς πλέον δεν επικαλέστηκε τη συνθήκη.<br /><br />Δηλαδή, όπως συνέβαινε πάντα, οι μεγάλες χώρες αποφεύγουν να δεσμεύονται με συνθήκες εγγυήσεως, αλλά και όταν υπογράφουν, δεν σημαίνει ότι θα τις τηρήσουν. Για την δε Κύπρο που επικαλούμαστε συχνά ως παράδειγμα συμμαχικής απραξίας, το κύριο είναι ότι η Ελλάδα δεν αντέδρασε ούτε με τη δικτατορική, ούτε με τη δημοκρατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, εκλογικεύοντας την αδράνειά της με διάφορες δικαιολογίες.<br /><br />Ελληνική αποτροπή και προϋποθέσεις<br /><br />Αποτρέπω τον αντίπαλο όταν τον πείθω ότι θα καταβάλλει πολύ μεγαλύτερο τίμημα αν προσφύγει στην ένοπλη βία, από το οποιοδήποτε προσδοκώμενο όφελος. Η αποτροπή είναι μια έννοια, η οποία άνθισε στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και λειτούργησε επειδή οι δύο συνασπισμοί διέθεταν πυρηνικά όπλα. Σε διάφορες άλλες συγκρούσεις, στις οποίες δεν διακυβευόταν η προσφυγή σε πυρηνικά, η αποτροπή δεν έχει λειτουργήσει, όπως και στην προκειμένη περίπτωση με την Ουκρανία.<br /><br />Η Δύση απέτυχε να αποτρέψει τη Ρωσία δύο φορές, αρχικά από το να εισβάλει στην Ουκρανία και στη συνέχεια με την εφαρμογή των οικονομικών κυρώσεων να σταματήσει τον πόλεμο. Σπάνια στην ιστορία οι οικονομικές κυρώσεις οδήγησαν σε κάποιο αποτέλεσμα. Το παράδοξο είναι ότι οι δυτικές χώρες αλληλοσυγχαίρονται για την κινητοποίησή τους και υποστηρίζουν σθεναρά την Ουκρανία, εφόσον δεν διακινδυνεύουν το αίμα των δικών τους στρατιωτών. Η Ουκρανία δε είχε στηρίξει την αποτροπή της περισσότερο στη Δύση παρά στις δικές της δυνατότητες.<br /><br />Η αποτροπή είναι μια λέξη που ταλαιπωρείται στη χώρα μας και όχι μόνο από την πολυχρησία, αλλά και από τη διαστροφή της έννοιάς της. Ανακύπτουν τρία ζητήματα με την έννοια της αποτροπής, όπως χρησιμοποιείται από επίσημους και μη παράγοντες. Πρώτον, παρατηρώντας κάποιος τη δημόσια συζήτηση αποκομίζει την εντύπωση ότι η αποτροπή έχει μαγικές ιδιότητες, είναι πανάκεια, επειδή όσες περισσότερες φορές τη χρησιμοποιούμε τόσο περισσότερο αποτρέπουμε τον εχθρό. Δηλαδή είναι κάτι σαν θυμιατό με το οποίο ξορκίζουμε το κακό.<br /><br />Αμυντικό δόγμα<br /><br />Δεύτερον, και μάλλον ως αποτέλεσμα του πρώτου, ενώ δηλώναμε ότι το στρατηγικό μας δόγμα είναι αμυντικό, πριν μερικά χρόνια διακηρύξαμε ότι δεν είναι απλώς αμυντικό, αλλά “αμυντικό-αποτρεπτικό”. Όταν το στρατηγικό δόγμα είναι αμυντικό για τη διεξαγωγή του πολέμου, εξυπακούεται ότι θα είναι και αποτρεπτικό για την περίοδο της ειρήνης, οπότε είναι περιττή η πρόσθεση “αποτρεπτικό”. Εν τούτοις θεωρήθηκε ότι η πρόσθεση αυτή προσδίδει μεγαλύτερη βαρύτητα στο δόγμα μας.<br /><br />Τρίτον, τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η ελληνική αποτροπή είναι οι δυνατότητες, η αξιοπιστία και η επικοινωνία. Οι δυνατότητες αναφέρονται στο εάν η χώρα είναι ικανή στρατιωτικά να υλοποιήσει τις αποτρεπτικές απειλές. Η αποτροπή βασίζεται στην αξιοπιστία, στην ξεκάθαρη δηλαδή θέληση της χώρας να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητές της για να αποτρέψει τον αντίπαλο. Η επικοινωνία σημαίνει ότι έχουμε στείλει τα κατάλληλα μηνύματα στην άλλη πλευρά και τα έχει αντιληφθεί, διότι η αποτροπή αφορά τί αντιλαμβάνεται ο αντίπαλος και όχι τί καταλαβαίνουμε εμείς για τον εαυτό μας.<br /><br />Για να λειτουργήσει η αποτροπή απαιτείται να πληρούνται και τα τρία αυτά χαρακτηριστικά. Παρά ταύτα στη δική μας περίπτωση υπερτονίζουμε τις δυνατότητες όταν αγοράζουμε οπλικά συστήματα, ότι αυξάνεται δηλαδή η αποτρεπτική μας ισχύς, ενώ η αποφασιστικότητά μας υστερεί. Κι αυτό, επειδή δεν έχουμε ξεκαθαρίσει στην άλλη πλευρά τις κόκκινες γραμμές μας.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί διδάσκει η Ουκρανία για την ελληνική αποτροπή

Γκαρτζονίκας Παναγιώτης Ένας σύγχρονος μελετητής έχει υποστηρίξει πως οι σημερινοί πόλεμοι μοιάζουν με τα παγκόσμια αθλητικά γεγονότα: δύο ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξύπνησε η Γερμανία, γύρισε πλευρό η Ευρώπη…

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/%CE%9D%CE%AD%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF10.jpg" width="731" /><br /><br /><b>Ανδρονόπουλος Μάκης</b><br />Mέσα στο μακελειό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ουκρανών, πάρα πολλοί Ευρωπαίοι και κυρίως αναλυτές και δημοσιολογούντες, πιστέψαμε πως η Ευρώπη αφυπνίστηκε. Όπως αποδείχθηκε, όμως, από την παταγώδη αποτυχία της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βερσαλλίες, η μόνη που ξύπνησε ήταν η Γερμανία. Η Γερμανία, που για ακόμη μία φορά προωθεί με τον γνωστό της κυνισμό τα δικά της συμφέροντα, όπως αυτά τα αντιλαμβάνεται και σχεδιάζει το γερμανικό κεφάλαιο.<br /><br />Η Γερμανία, ως γεωοικονομική υπερδύναμη, το μόνο που έκανε ήταν να εξάγει όπλα σε απίστευτα καθεστώτα και να “νίπτει τας χείρας της” για τις αμυντικές δαπάνες του ΝΑΤΟ. Θυμηθείτε τις “κόνξες” που έκανε στον Τραμπ. Τώρα, που όλοι τα έχουν χαμένα, ως συνήθως, βρήκε την ευκαιρία να ανακοινώσει τον απόλυτο εξοπλισμό της με 100 δισ. ευρώ και όλοι χάρηκαν. Οι Γάλλοι γιατί τους είπαν ότι θα φτιάξουν μαζί νέο μαχητικό αεροπλάνο, οι Έλληνες γιατί θα τους φτιάξουν ένα εργοστάσιο (διάβαζε γκαράζ) για να επισκευάζουν τα Λέοπαρντ. Και οι άλλοι γιατί θα τους κάμνουν κάποιες μικροχάρες.<br /><br />Εννοείται ότι το εξοπλιστικό σχέδιο του Βερολίνου ήταν έτοιμο από καιρό και περίμενε την ευκαιρία. Τώρα, αν σε δέκα χρόνια η Γερμανία θα διαθέτει τον ισχυρότερο στρατό στην Ευρασία, αφού ο ρωσικός αποδείχθηκε “νούλα” και μόνο ο κινέζικος θα μπορεί να σταθεί απέναντί της, θα δούμε τότε τι θα σκέφτονται οι άλλοι Ευρωπαίοι που έχουν νιώσει στο πετσί τους τι εστί γερμανική βούληση μετά την ενοποίηση της χώρας, που όλοι χαιρέτησαν χαζοχαρούμενα. Οι Αμερικανοί θα το καταλάβουν όταν θα διαθέτουν τον επόμενο Κίσινγκερ. Εκτός κι αν παίζουν με την εκδοχή της διάσπασης της ΕΕ που υπάρχει σε κάποιους φακέλους και χάρτες τους.<br /><br />Η Γερμανία ξέφυγε πάλι. Απέρριψε το ευρωομόλογο για ενέργεια και άμυνα, ξαναγύρισε στο κάρβουνο και πίεσε την Λαγκάρντ, το αφεντικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, να τελειώσει την ποσοτική χαλάρωση. Ο Μακρόν, έκανε την Σύνοδο στις Βερσαλλίες εκεί που στέφτηκε ο Κάιζερ αυτοκράτορας. Κρατάει την ανάσα του μέχρι να επανεκλεγεί. Θα προλάβει σε δυο μήνες να γυρίσει το παιγνίδι; Πάντως, στην επαναληπτική σύνοδο της 24ης Μαρτίου, αν δεν βγει καπνός για την ΕΕ, το ευρωπαϊκό πρότζεκτ θα μπει σε τροχιά αποσύνθεσης. Ίσως να το θέλει και η Γερμανία που φαίνεται ότι δεν πιστεύει στην πολιτική ολοκλήρωση της Ένωσης. Μόνο στη γερμανική Ευρώπη πιστεύει.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ξύπνησε η Γερμανία, γύρισε πλευρό η Ευρώπη…

Ανδρονόπουλος Μάκης Mέσα στο μακελειό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ουκρανών, πάρα πολλοί Ευρωπαίοι και κυρίως αναλυτές και δημοσιολογ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποστρατιωτικοποίηση στο Αιγαίο με πρόσχημα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/09/10/mitsotakis_erdogan_navtex.png"><img height="369" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/09/10/mitsotakis_erdogan_navtex-696x401.png" width="729" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Δεν είναι υπερβολή, αλλά θλιβερή διαπίστωση ότι όλο και πιο συχνά τελευταία έχω την αίσθηση της πολιτικής ανυπαρξίας της κυβέρνησης στο θέμα της εθνικής στρατηγικής μας έναντι της Τουρκίας με αφορμή τα νέα δεδομένα που διαμόρφωσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.</span></h3>Γράφει η<b> Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Το λέω αυτό γιατί η καραμέλα στο στόμα του πρωθυπουργού εδώ και καιρό λέγεται ”Ρωσία” και η στοχοποίησή της από αυτόν βαίνει κλιμακούμενη, με τη δικαιολογία ότι ” Η Ρωσία αμφισβητεί το δικαίωμα των κρατών να ζουν ελεύθερα”, έστω και αν η Ουκρανία δεν ήταν ποτέ ελεύθερη με την κυριολεκτική έννοια του όρου στα 31 χρόνια ζωής της.<br /><br />Κι αυτό γιατί μετατράπηκε εξαρχής (μετά την απόσχισή της απ’ την πρώην Σοβιετική Ένωση και την ανεξαρτητοποίησή της το 1991) σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ το οποίο ”φιλοξενεί” μάλιστα (αν αληθεύουν οι ρωσικές καταγγελίες) τα βιολογικά εργαστήριά τους στην Ευρώπη.<br /><br />Κάθε εισβολή ασφαλώς σε ξένο έδαφος είναι καταδικαστέα ως άκρως επιθετική ενέργεια. Ωστόσο η σφοδρότητα της επίθεσης Μητσοτάκη (σε κρίσιμη για τα εθνικά μας θέματα περίοδο) ήταν τέτοια που έβαλε την Ελλάδα στο ”πεδίο της μάχης” μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας (βλ. αποστολή όπλων στην Ουκρανία) βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το μείζον πρόβλημα με την Τουρκία.<br /><br />Γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα να περνούν ασχολίαστες οι απαράδεκτες και προκλητικές δηλώσεις σε βάρος μας Τούρκων Αξιωματούχων, όπως η τελευταία του Ομέρ Τσελίκ (εκπροσώπου του κυβερνώντος κόμματος AKP) για ”βασανισμούς μεταναστών στην Ελλάδα”, ”έρευνες στη ”Γαλάζια Πατρίδα” και αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών.<br /><br />Σαν συνέπεια αυτού, ενώ περιμέναμε να ακούσουμε από τον υπουργό Εξωτερικών και τον πρωθυπουργό δηλώσεις εθνικής ανάτασης και αξιοπρέπειας απέναντι σε τέτοιου είδους προκλήσεις, είδαμε αμφότερους να κάνουν γαργάρα τις τουρκικές προκλήσεις και να ξιφουλκούν κατά της Ρωσίας (μετά από παρασκηνιακή πίεση των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων, πολύ πιθανόν).<br /><br />Στον αγώνα αποπροσανατολισμού φυσικά για ”απομυθοποίηση” του επικίνδυνου Τούρκου έχει επιστρατευθεί και η μιντιακή νομενκλατούρα η οποία — πριμοδοτούμενη χρόνια από κρατικές επιχορηγήσεις — συνδράμει ασμένως στο πλευρό της Νέας Δημοκρατίας, αν και μεγάλο μέρος του φιλικά προσκείμενου στην κυβέρνηση Τύπου όμνυε ”προχθές” στον Σημίτη και ”χθες” στον ΣΥΡΙΖΑ…<br /><br />Έτσι η κυβέρνηση, τροχοδρομώντας στις ράγες των φιλικών προς αυτήν ΜΜΕ, βάλλει με μένος κατά της Ρωσίας με προφανή στόχο να ενσπείρει στην ελληνική κοινωνία αντιρωσικά συναισθήματα αφήνοντας στο απυρόβλητο τον τρις εισβολέα (Κύπρος, Συρία, Ιράκ) εξ Ανατολών (ο οποίος κατονομάζει τα νησιά του Αιγαίου και τη Θράκη σαν διεκδικούμενα εδάφη απ’ το ’16) για το χατήρι των ΗΠΑ.<br /><br />Έχει καταφέρει μάλιστα ο πρωθυπουργός, μετά τον διχασμό που επέφερε ο διαχωρισμός γύρω από τα εμβόλια, να διχάσει τους Έλληνες πολίτες εκ νέου με την πολεμική ρητορική του κατά της Ρωσίας, σε βαθμό που σε κάνει να πιστεύεις ότι είμαστε σε πόλεμο με αυτήν στο όνομα της καταστρατήγησης εκ μέρους της ”σειράς θεμελιωδών αξιών”, οι οποίες ωστόσο έχουν καταπατηθεί επανειλημμένα από τους συμμάχους της Δύσης.<br /><br />Απόδειξη του αλόγου διχασμού που προξένησε η ανεκδιήγητη Εξωτερική πολιτική μας είναι το γεγονός ότι τα ΜΚΔ έχουν κατακλυστεί από ”ομάδες κρούσης” της κυβερνητικής προπαγάνδας οι οποίες έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο φανατισμού που κατηγορούν ως ρωσόφιλους (”πουτινικούς”) όσους δεν καθυβρίζουν τον Πούτιν .<br /><br />Δαιμονοποίηση άκρως επικίνδυνη, η οποία θα πέσει ως κεραυνός επί της κεφαλής της Ελλάδας και της Κύπρου στα ανοιχτά θέματα που έχουν αμφότερες με την Τουρκία. Ωστόσο αυτό δεν φαίνεται να πτοεί τον πρωθυπουργό, γιατί είναι το πιο αποτελεσματικό για να πετύχει τους δύο στόχους του:<br /><br />Πρώτον, να δώσει τα διαπιστευτήριά του στον Λευκό Οίκο επιβεβαιώνοντας ότι η Ελλάδα κινείται στη… ”σωστή πλευρά της Ιστορίας” (επανάληψη του σημιτικού ”Ευχαριστώ τους Αμερικανούς” δια της πλαγίας) και Δεύτερον, να προλειάνει… συμφιλιωτικά το έδαφος με την Τουρκία ενόψει της επικείμενης συνάντησής του με τον Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη (13 Μαρτίου).<br /><br />Τώρα θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, ότι είναι μονόπλευρες αυτές οι προσπάθειες προσέγγισης απ’ τη στιγμή κατά την οποία υπονομεύονται μεθοδευμένα από την πλευρά της Τουρκίας, αφού μόνο τυχαία δεν ήταν η δήλωση Τσελίκ ότι η τουρκική πλευρά έχει τη δική της ατζέντα για βάση συζήτησης με την Ελλάδα.<br /><br />Όλα αυτά, δυστυχώς, τα καταπίνει αμάσητα η ελληνική πλευρά η οποία ρίχνει το βάρος στην αντιρωσική ρητορεία αφήνοντας να ”κάνει παιχνίδι” η Τουρκία σε βάρος της χώρας μας ενισχύοντας ταυτόχρονα περαιτέρω τις σχέσεις της με τη Ρωσία.<br /><br />Τρανταχτή απόδειξη γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έπεισε τον Βλαντιμίρ Πούτιν για μεσολάβηση της Τουρκίας στο Ουκρανικό με συνάντηση των ΥΠΕΞ Ρωσίας-Ουκρανίας στην Αττάλεια.<br /><br />Και μπορεί να μη βγει τίποτα απ’ αυτό, αλλά δι’ αυτού η Τουρκία αναγορεύεται σε διαμεσολαβητή-ειρηνοποιό (οποία τραγική ειρωνεία) εξαλείφοντας απ’ την μνήμη της διεθνούς κοινής γνώμης τον όρο ”εισβολέας” που σκίαζε μέχρι τώρα το ”βιογραφικό” της.<br /><br />Τα δεδομένα αυτά και οι εύλογοι συγκριτισμοί σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας σκιαγραφούν αρνητική εικόνα για την ελληνική κυβέρνηση η οποία με τις ενέργειές της δίνει την εντύπωση ότι έχει προσδέσει πισθάγκωνα την Ελλάδα στο άρμα των ΗΠΑ προτάσσοντας τα συμφέροντά τους έναντι των ελληνικών.<br /><br />Ως φαίνεται, δυστυχώς — και σ’ αυτό συνηγορούν τα τουρκικά Μέσα και όχι μόνο — ο ”σουλτάνος” με το χαρτί του ”επιτήδειου ουδέτερου” βγήκε και πάλι κερδισμένος (τα ‘χει καλά και με Ρωσία και Ουκρανία), σε αντίθεση με εμάς που παρουσιάσαμε (κυβερνητικά) την Ελλάδα ως εμπλεκόμενη στον πόλεμο.<br /><br />Και μάλιστα με διάθεση πολεμοχαρή, αφού είμαστε απ’ τους πρώτους που σπεύσαμε να στείλουμε όπλα (αμυντικό υλικό, πέραν του ανθρωπιστικού) στην Ουκρανία κατά την ώρα της σύγκρουσης εξοργίζοντας την πυρηνική δύναμη Ρωσία η οποία μας ενέταξε στη λίστα με τις μη φιλικές χώρες.<br /><br />Θα έλεγα μάλιστα ότι ο Τούρκος Πρόεδρος μάς δίνει μαθήματα στρατηγικής, αφού προχωρά στην υλοποίηση των απειλών του μεθοδικά, χωρίς παλινωδίες και παρορμητικές ενέργειες. Όλα γίνονται βάσει σχεδίου. Γι’ αυτό και πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του, όπως την τελευταία για την αγορά 4ου αεροπλανοφόρου και την πρόθεσή του για έναρξη των ερευνών στο Αιγαίο…<br /><br />Ήδη εδώ και μήνες δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι το καμουφλαρισμένο με ”φιλική σύσταση” αίτημα των ΗΠΑ και της Γερμανίας (βλ. δηλώσεις Μάικ Πομπέο, Σεπτέμβριος 2020) για ”μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στα νησιά του Αιγαίου” (χρόνια απαίτηση της Τουρκίας) δεν αποκλείεται να ικανοποιηθεί — εν μέρει τουλάχιστον — από την ελληνική πλευρά, δια της πλαγίας, λόγω ”ευνοϊκής συγκυρίας”.<br /><br />Και η ευνοϊκή συγκυρία είναι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία η οποία επισύρει κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Με πρόσχημα λοιπόν τις κυρώσεις αυτές, δεν αποκλείεται — λένε οι πηγές — η ”απόσυρση της ρωσικής αντιαεροπορικής ομπρέλας” από τα νησιά μας.<br /><br />Όπερ σημαίνει ότι, με την απομάκρυνση των ρωσικών TOR-M1 και OSA, θα εξασθενήσει επικίνδυνα η αντιαεροπορική άμυνα της Ελλάδας στο Αιγαίο και τα ”ευάλωτα” νησιά μας (που είναι ήδη ”γκριζαρισμένα” από τους Τούρκους ως στόχοι διεκδίκησης) θα μείνουν ακάλυπτα σε περίπτωση τουρκικής εισβολής.<br />Τα συμπεράσματα δικά σας…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αποστρατιωτικοποίηση στο Αιγαίο με πρόσχημα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία;

Δεν είναι υπερβολή, αλλά θλιβερή διαπίστωση ότι όλο και πιο συχνά τελευταία έχω την αίσθηση της πολιτικής ανυπαρξίας της κυβέρνησης στο θέμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευκαιρίες ψάχνει η Τουρκία μέσω Ουκρανίας… Υπάρχουν όμως και για εμάς.

<img height="370" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=ELLADA-TOURKIA_4.jpg" width="743" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Ευκαιρίες στις «στάχτες» της Ουκρανίας αναζητά η Τουρκία που, προβάλλοντας τη γεωστρατηγική θέση της αλλά και την ικανότητα της να ελίσσεται και να μεσολαβεί μεταξύ των εμπολέμων ως επιτήδειος ουδέτερος, επιχειρεί να εξασφαλίσει ανταλλάγματα με πρώτο την αποκατάσταση των σχέσεων της με την Ουάσιγκτον και την άρση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί από την αμερικανική κυβέρνηση και τη Γερουσία στον τομέα των εξοπλισμών. Συγχρόνως με την επιχείρηση αποκατάστασης των σχέσεων με το Ισραήλ, η Τουρκία ελπίζει ότι θα εξασφαλίσει με τις ευλογίες των Αμερικανών την είσοδο της στο ενεργειακό παιγνίδι της Ανατολικής Μεσόγειου από το οποίο έχει μέχρι τώρα αποκλειστεί, λόγω των αναθεωρητικών βλέψεων και των επιθετικών πολιτικών που έχει υιοθετήσει.<br /><br />Το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται επηρεάζει άμεσα και το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.<br /><br />Μπορεί σύντομα να βρεθούμε μπροστά σε ένα νέο σκηνικό που η πίεση θα είναι να τα «βρούμε» με την Τουρκία, προς όφελος του κοινού «συμμαχικού συμφέροντος», της ενδυνάμωσης της νοτιοανατολικής πτέρυγας τη συμμαχίας και της εξασφάλισης της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης και με την ένταξη της στο ενεργειακό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο καθώς έτσι θα ξεπερασθεί και το μπλοκάρισμα που επιχειρεί να βάλει σε έργα όπως o Euro Asia και Euro Africa Interconnectors (και προηγουμένως στον East Med). Η Τουρκία εξαρτημένη ενεργειακά η ίδια από τη Ρωσία προσπαθεί να πουλήσει στη Δύση και στους Αμερικανούς το «χαρτί» του κόμβου που μπορεί να εξασφαλίσει τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας για την Ευρώπη και στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η επικαιροποίηση από την Άγκυρα του σχεδίου για «ενεργειακή συνεργασία» με το Ισραήλ με αφορμή και την έναρξη ομαλοποίησης των σχέσεων των δυο χωρών με την επίσκεψη Χέρτζογκ στην Τουρκία.<br /><br />Δεν είναι γνωστό εάν και σε ποια έκταση θα τεθούν και αυτά τα θέματα στη συνάντηση Μητσοτάκη -Ερντογάν ή αν επίσης η αυριανή συνάντηση Ερντογάν -Σολτς θα αναβιώσει και τη γερμανική διαμεσολάβηση την οποία είχε ξεκινήσει η κ. Μέρκελ και είχε οδηγήσει στην πρώτη συνάντηση Ι.Καλίν-Ελ. Σουρανή. Αν και μετά την αναβάθμιση των τουρκικών διεκδικήσεων με την προσπάθεια δημιουργίας νέων «γκρίζων ζωνών» με αφορμή την αποστρατικοποίηση δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για άρση του αδιεξόδου.<br /><br />Πάντως το γενικό «ευχολόγιο» για συνεργασία όλων των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης ,έχει μεγάλα πολιτικά εμπόδια που δεν είναι άλλα από τη μη αναγνώριση της Κύπρου από την Τουρκία (όσο παραμένει άλυτο το Κυπριακό) και κυρίως την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με την «Γαλάζια Πατρίδα», καθώς για κάθε αγωγό, για κάθε ηλεκτρική διασύνδεση θα πρέπει να υπάρχει ξεκάθαρο τοπίο σε ό,τι αφορά τις οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών.<br /><br />Η Τουρκία 30 χρόνια μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου επιδιώκει να ανακτήσει και πάλι τον ρόλο της χώρας «πρώτης γραμμής» απέναντι στη Ρωσική απειλή, διασφαλίζοντας όμως και τη suis generis προνομιακή σχέση της με την ίδια τη Ρωσία.<br /><br />Ο πρόεδρος Μπάιντεν και η Ουάσιγκτον έσπευσαν να χαιρετίσουν τον ρόλο της Τουρκίας στη «μεσολάβηση» μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, μια μεσολάβηση η οποία μάλλον εξυπηρέτησε την επικοινωνιακή και διπλωματική τακτική της Μόσχας, που ενώ τα στρατεύματα της απλώνονται στο έδαφος της Ουκρανίας θέλει να εμφανίζεται ως ...ειρηνοποιός, καθώς ξυπνά και πάλι στη γραφειοκρατία της Ουάσιγκτον η παραδοσιακή αντίληψη του να κρατηθεί πάση θυσία η Τουρκία στο Δυτικό στρατόπεδο. Μια αντίληψη η οποία δεν θέλει να αντιληφθεί ότι η Τουρκία ακόμη και αυτή του Τ. Ερντογάν,δεν μπορεί να έχει θέση και να επιβιώσει ευημερούσα μακριά από τη Δύση και ότι αντιθέτως για να αποτελέσει η χώρα αυτή «πρότυπο» του μουσουλμανικού κόσμου θα πρέπει να εκδημοκρατιστεί να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και κυρίως να ενταχθεί πλήρως στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας.<br /><br /><a href="https://crsreports.congress.gov/product/pdf/IN/IN11885">Μια έκθεση αναλυτών του Κογκρέσου</a> κατέγραψε την εικόνα των σχέσεων με την Τουρκία στη διάρκεια της κρίσης με την Ουκρανία και τον ρόλο της στον έλεγχο των Στενών. Το ενδιαφέρον από την Έκθεση αυτή είναι ότι αν και παραδέχεται τον όχι και τόσο σημαντικό ρόλο της απόφασης του κ. Ερντογάν να κλείσει τα Στενά (που αφορά όλα τα πλοία ακόμη και των Δυτικών Συμμάχων της Ουκρανίας σε περίπτωση που υπήρχε πρόθεση να σπεύσουν για συνδρομή του Κιέβου) επισημαίνουν ότι «όσο περισσότερο διαρκέσει ο Πόλεμος τόσο σημαντικότεροι θα καταστούν οι περιορισμοί που θα μπορεί να επιβάλει η Τουρκία στη διέλευση των Στενών…» «Ο έλεγχος της Τουρκίας στην πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα θα μπορούσε να επηρεάσει την ισορροπία των δυνάμεων σε έναν μακρύ πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και πέραν αυτού» επισημαίνει η Έκθεση.<br /><br />Η Έκθεση των αναλυτών του Κογκρέσου διατυπώνει επίσης την εκτίμηση ότι η Τουρκία θα κινηθεί για άρση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί από τις ΗΠΑ και σε πρώτη φάση θα διεκδικήσει την απελευθέρωση της αγοράς των 40 F16 Block:<br /><br />«Ο συνεχιζόμενος πόλεμος και οι επιπτώσεις του στις σχέσεις της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία και την Ουκρανία, ενδέχεται να επηρεάσουν εκκρεμές αίτημα της Τουρκίας για αναβάθμιση και νέα μαχητικά αεροσκάφη F-16. Η Τουρκία επιδιώκει να εκσυγχρονίσει την πολεμική αεροπορία της αφού έχασε την πρόσβαση στο μαχητικό F-35 όταν απέκτησε το ρωσικό σύστημα S400.<br /><br />Αναλυτές εξέτασαν το ρόλο του Κογκρέσου στην αναθεώρηση της προτεινόμενης πώλησης των F-16 (δεν έχει υπάρξει επίσημη ειδοποίηση μέχρι σήμερα), ότι η αποτυχία της θα μπορούσε να βλάψει τη σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας και η Τουρκία μπορεί να στραφεί στη Ρωσία ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες για μαχητικά αεροσκάφη σε αυτή την περίπτωση.<br /><br />Εναλλακτικά, δεν είναι σαφές εάν ο πόλεμος και τα επακόλουθα του ενδέχεται να οδηγήσουν την Τουρκία να αλλάξει τη θέση της για τη διατήρηση των S-400. Η απομάκρυνση των S-400 από την Τουρκία θα μπορούσε να οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να άρουν τις κυρώσεις που αναφέρονται παραπάνω, ακόμη και να επιτρέψουν στην Τουρκία να παραλάβει F-35…».<br /><br />Σύμφωνα με το www.defencenews.com η Τουρκία θέλοντας να εκβιάσει τους Αμερικανούς πιθανόν να εκδηλώσει ενδιαφέρον για την απόκτηση Eurofighter Typhoon και να εξασφαλίσει σε αντάλλαγμα ευρωπαϊκή τεχνολογία για την ολοκλήρωση του σχεδίου για κατασκευή του τουρκικού μαχητικού TF-X, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα της ανάγκης ενίσχυσης της Άμυνας της λόγω της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.<br /><br />Η Τουρκία θα έχει την ευκαιρία σε επόμενη φάση μέσω διπλωματικών διαύλων να διαμηνύσει ότι ο πόλεμος της Ουκρανίας και οι κυρώσεις οδηγούν σε πάγωμα τη συνεργασία και τις συμφωνίες της με τη Ρωσία για στρατηγικά οπλικά συστήματα. Και αυτό ίσως αποτελέσει την ευκαιρία για τον παροπλισμό των S400. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε σε ανατροπή του εμπάργκο που έχει επιβληθεί στην Τουρκία, σε ξεκλείδωμα της πώλησης των 40 F16 και πιθανόν και επιστροφή της στο πρόγραμμα παραγωγής και προμήθειας των F35.<br /><br />Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πάντως φρόντισε χθες να υπενθυμίσει στην Τουρκία ότι η εγκατάλειψη των S400 αποτελεί κόκκινη γραμμή για την Ουάσιγκτον<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την Τουρκία, πρωτίστως με τις αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία της, αλλά της προσφέρει και ευκαιρίες τις οποίες και στο παρελθόν έχει δείξει ότι μπορεί να εκμεταλλευθεί απέναντι σε εκείνους του εταίρους και συμμάχους που θεωρούν ότι η Τουρκία έστω και με τους αστερίσκους της και τις «ιδιαιτερότητες» της πρέπει με κάθε κόστος να μείνει κοντά στη Δύση και μακριά από τη Ρωσία…<br /><br />Και σε αυτό το περιβάλλον, θα κινηθούν υποχρεωτικά πλέον και οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ευκαιρίες ψάχνει η Τουρκία μέσω Ουκρανίας… Υπάρχουν όμως και για εμάς.

Νίκος Μελέτης Ευκαιρίες στις «στάχτες» της Ουκρανίας αναζητά η Τουρκία που, προβάλλοντας τη γεωστρατηγική θέση της αλλά και την ικανότητα τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα – Τουρκία: Η συνάντηση των Κυρ. Μητσοτάκη, Ρ.Τ. Ερντογάν με “τουρκικά γυαλιά” είναι αποκαλυπτική

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/mitsotakis-erdogan-2-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο συνιστά εξέλιξη μεγάλης σημασίας. Η μία ανάγνωση είναι ότι δυο αντίπαλοι, που είναι μέλη του ΝΑΤΟ, είναι φυσιολογικό να συζητούν. Η άλλη είναι ότι από διπλωματικής απόψεως και μόνο η παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού στη συνάντηση νομιμοποιεί την αναθεωρητική ατζέντα των Τούρκων. Διότι η Τουρκία φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι στο τραπέζι θα τεθεί το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων, συμπεριλαμβανομένου του επίμαχου θέματος της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Από τη μία πλευρά, είναι λογικό σε μια τέτοιου είδους συνάντηση κάθε πλευρά να θέτει όποιο θέμα επιθυμεί. Από την άλλη, όμως, δεδομένης της τουρκικής προαναγγελίας, έμμεσα νομιμοποιεί τη συζήτηση επί θεμάτων που καμία χώρα στην Υφήλιο δεν θα δεχόταν να συζητήσει. Έχει εφευρεθεί μάλιστα και η πολιτικώς ορθή διπλωματική διατύπωση περί «μείωσης του στρατιωτικού αποτυπώματος» με νονούς τους Αμερικανούς.<br /><br />Συνιστά δε ξεκάθαρα, απόπειρα διπλωματικής ωραιοποίησης, καθότι και οι ίδιες οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες, τέτοιο θέμα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης. Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι αυτή η συζήτηση νομιμοποιείται από την αμερικανική διπλωματία με τη δικαιολογία ότι πρόκειται περί συμμαχικών χωρών, ενώ η ανάποδη ανάγνωση αποκαλύπτει κατάχρηση και βιασμό αυτής της συμμαχικής σχέσης.<br /><br />Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι τι κάνουν με βάση το συμφέρον τους οι άλλες χώρες, αλλά οι ελληνικές επιλογές. Κατά συνέπεια, αυτή καθαυτή η επίσκεψη Μητσοτάκη στον Ερντογάν, με δεδομένη την τουρκική ατζέντα, θα έπρεπε να θεωρείται ως ιδιαιτέρως γενναία χειρονομία καλής θέλησης της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ που θα δικαιολογούσε μετρήσιμο αντάλλαγμα. Οι λεπτομέρειες, όμως, του διπλωματικού χειρισμού της υπόθεσης δεν είναι γνωστές.<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΗ<br />Οι ειδικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί περιφερειακά και παγκόσμια, αλληλεπιδρούν με τις αντίστοιχες στο εσωτερικό της Τουρκίας. Εν ολίγοις, συνυπάρχουν οι πάγιες επιδιώξεις της Τουρκίας με το στενό ιδιοτελές πολιτικό συμφέρον του ηγέτη της. Η περιφερειακή συγκυρία δημιουργεί ένα περιβάλλον οξείας ανασφάλειας για την Τουρκία για πλειάδα λόγων. Στην ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση έρχεται να προστεθεί και το ότι ο Ερντογάν ετοιμάζεται να δώσει σε έναν περίπου χρόνο από τώρα εκλογική μάχη πολιτικής επιβίωσης. Τα δεδομένα του προβλήματος είναι ιδιαίτερα αρνητικά και οι πιθανότητες επανεκλογής μοιάζουν προς το παρόν περιορισμένες.<br /><br />Η τουρκική οικονομία βρίσκεται σε κάκιστη κατάσταση, συνεπεία των χειρισμών του ιδίου του Ερντογάν. Οι σχέσεις με τη Δύση βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό, συμβάλλοντας αυταπόδεικτα στην κατεδάφιση του “οικονομικού θαύματος” της εικοσαετίας που κυβερνά την Τουρκία ο Ερντογάν. Ένα “θαύμα” για το οποίο κόμπαζαν οι Τούρκοι ισλαμιστές στο παρελθόν και αποτελούσε το ισχυρότερό τους πολιτικό χαρτί.<br /><br />Ωστόσο, σήμερα, η αντιπολίτευση έχει συσπειρωθεί με κίνητρο την αποκαθήλωση του συστήματος Ερντογάν. Παράλληλα, τα πολιτικά πάθη είναι ιδιαιτέρως οξυμένα. Ενδιαφέρον έχει ασφαλώς το ότι σύσσωμο το τουρκικό πολιτικό σύστημα συναγωνίζεται σε εθνικιστικές κορώνες ανθελληνικού-αναθεωρητικού περιεχομένου.<br /><br />Η συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό εξυπηρετεί και τον προσωπικό πολιτικό σχεδιασμό του Ερντογάν, βασικός στόχος του οποίου είναι η αντιστροφή του κλίματος, ώστε να καταστεί δυνατή η επανεκλογή του το 2023. Παράλληλα και ταυτόχρονα, όμως, επιχειρείται και η υπηρέτηση και των επεκτατικών συμφερόντων της Άγκυρας, αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αλληλένδετα.<br /><br />Ο Ερντογάν προσπαθεί να εξομαλύνει τις σχέσεις της Τουρκίας με όσες χώρες της περιοχής ο ίδιος καθύβριζε συστηματικά. Αξιοποιώντας τη συγκυρία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία επιχειρεί να βρει και κάποια λύση με τους Αμερικανούς για τους S-400. Εάν τα καταφέρει και στα δύο αυτά μέτωπα, θα αλλάξει ριζικά και υπέρ του τα μέχρι τώρα δεδομένα, με αποτέλεσμα η απειλή προς την Ελλάδα να οξυνθεί.<br /><br />ΜΕ ΕΝΑ ΣΜΠΑΡΟ… ΠΟΛΛΑ<br />Πιο συγκεκριμένα, θα έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να προχωρήσει το πρόγραμμα των υπερσύγχρονων γερμανικών υποβρυχίων Type 214, του νέου τουρκικού μαχητικού, να παραλάβει σε πρώτη φάση 40 μαχητικά F-16 Block 70/72 και να εστιάσει την προσπάθειά του στην ολική επαναφορά της Τουρκίας στο πρόγραμμα του μαχητικού F-35, που θα αναβαθμίσει και τις επιχειρησιακές ικανότητες του μίνι-αεροπλανοφόρου Anadolu.<br /><br />Επειδή, όμως, το βασικό πρόβλημα της Τουρκίας παραμένει η οικονομία, έχει εστιάσει στους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, εκμεταλλευόμενος και την ευνοϊκή συγκυρία, υπό την έννοια των πολύ υψηλών τιμών που ευεργετεί τους παραγωγούς και… καταθλίβει τους πελάτες. Και βέβαια όταν μιλάμε για υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο, μιλάμε κυρίως για τις τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις σε βάρος ελλαδικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων.<br /><br />Το ερώτημα είναι μήπως έχει επιλέξει να αφήσει στην άκρη προβλήματα που γνωρίζει πως δεν επιλύονται και επιχειρήσει να ξεμπλοκάρει προς όφελός του την αξιοποίηση των κοιτασμάτων που διεκδικεί. Γι’ αυτό επέλεξε να τονίσει τα τέσσερα ερευνητικά σκάφη που έχει προμηθευθεί, υπονοώντας ίσως ότι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε μια μορφή συνεκμετάλλευσης, στο πλαίσιο κάποιας συμφωνίας.<br /><br />Η Δύση θα χειροκροτούσε μία τέτοια συνεργασία, ισχυριζόμενη ότι θα δημιουργήσει σταδιακά τις συνθήκες, ώστε να επιλυθούν και τα άλλα ελληνοτουρκικά προβλήματα. Εάν κρίνουμε από τις τουρκικές θέσεις, μία τέτοια συμφωνία δεν θα μοιάζει ούτε κατά διάνοια με το τίμημα για την “προστασία” που προσφέρει η Μαφία σε μαγαζιά.<br /><br />ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ;<br />Έχει άραγε η ελληνική πλευρά επεξεργασμένη στρατηγική, ή προσέρχεται στη συνάντηση κορυφής απλά και μόνο με την ατάκα «δυο σύμμαχοι πρέπει να συζητούν για τα προβλήματα»; Τί θα συνέβαινε άραγε εάν η ελληνική πλευρά κατέθετε στο τραπέζι ένα ζήτημα εφάμιλλου επεκτατισμού με την τουρκική απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών; Ποιοι είναι οι άξονες της στρατηγικής μας;<br /><br />Πιστεύει η Αθήνα πως ο Ερντογάν είναι προτιμότερος για τα ελληνικά συμφέροντα από τους πολιτικούς αντιπάλους του και έχουμε αποφασίσει να τον πριμοδοτήσουμε; Εάν ναι με ποιο τίμημα; Μήπως ανακαλύψαμε όψιμα το οικονομικό και ενεργειακό μας αδιέξοδο και θέλουμε συμφωνία που θα ανοίξει τον δρόμο για την αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων ανατολικά της Κρήτης; Και ποιο το τίμημα, αφού αξιοποίηση εκεί στην παρούσα φάση συνεπάγεται ή σύγκρουση με την Τουρκία ή συνεκμετάλλευση;<br /><br />Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη άλλαξε άποψη για τα δυνητικά κοιτάσματα, γιατί δεν προχωρά την αξιοποίηση όσων βρίσκονται νότια και δυτικά της Κρήτης; Είναι αφέλεια να θεωρήσει κανείς ότι οι Τούρκοι, υπό οποιαδήποτε ηγεσία, θα εγκαταλείψουν τη “Γαλάζια Πατρίδα”. Και βέβαια οποιοδήποτε ελληνικό βήμα πίσω στο ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης θα στείλει το πιο λάθος μήνυμα στην Άγκυρα.<br /><br />Αν ο Ερντογάν κατορθώσει να περιορίσει τη ζημιά που έχουν υποστεί οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις λόγω των S-400, είναι βέβαιο ότι θα παραμείνει στη γραμμή της ισορροπίας μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, με το επιχείρημα ότι ως περιφερειακή ευρασιατική δύναμη δεν μπορεί να ακολουθεί πιστά νατοϊκές κατευθύνσεις.<br /><br />Οποιαδήποτε επαφή με την Τουρκία, οφείλει να ξεκαθαρίζει εκ των προτέρων την ελληνική θέση για όλες τις μονομερείς τουρκικές αναθεωρητικές διεκδικήσεις, όπως κάνει η Άγκυρα και το έκανε και εν όψει της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν. Αυτό έχει σημασία όχι μόνο στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, αλλά και στο πως αντιλαμβάνονται και αξιολογούν οι άλλες χώρες της περιοχής την Ελλάδα. Κι αυτό έχει σημασία εάν θέλουμε συμμάχους.<br /><br />Ήδη το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάνει κάποια βήματα εξομάλυνσης των σχέσεών τους με την Τουρκία. Το τι θα σημάνουν προσεχώς αυτά τα βήματα για τις σχέσεις τους με την Ελλάδα θα εξαρτηθεί και από τον τρόπο που η Ελλάδα θα οριοθετήσει τις σχέσεις της με την Τουρκία. Με αυτή την έννοια η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν είναι σταθμός.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελλάδα – Τουρκία: Η συνάντηση των Κυρ. Μητσοτάκη, Ρ.Τ. Ερντογάν με “τουρκικά γυαλιά” είναι αποκαλυπτική

Του Ζαχαρία Μίχα Η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο συνιστά εξέλιξη μεγάλης σημασίας. Η μία ανάγνωση είναι ότι δυο αντίπαλοι...

Διαβάστε την συνέχεια