Κ. Γρίβας: Ότι μπαίνει στο Αιγαίο θα εξοντώνεται εάν αναπτύξουμε τις τεχνολογικές μας δυνατότητες.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="449" src="https://www.youtube.com/embed/m3pZvJ9fYxc" width="698" youtube-src-id="m3pZvJ9fYxc"></iframe></div><br /><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Κ. Γρίβας: Ότι μπαίνει στο Αιγαίο θα εξοντώνεται εάν αναπτύξουμε τις τεχνολογικές μας δυνατότητες.

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

Ο χρόνος των εκπαιδευτικών Τ-2 τελείωσε: Όλο το παρασκήνιο για την αεροπορική βάση της Καλαμάτας

<img height="374" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/11/211119202533_EKPAIDEYTIKA.jpg" width="732" /><br /><br />Την στιγμή που η Πολεμική Αεροπορία ποζάρει ανάμεσα στην παγκόσμια αφρόκρεμα των ισχυρών αεροπορικών δυνάμεων, αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι αν δεν λαμβάνονταν οι αποφάσεις, τα αυριανά «γεράκια» δεν θα είχαν τα φτερά που χρειάζονται για να πετούν και να μάχονται υπέρ των Εθνικών Κυριαρχικών Δικαιωμάτων.<br /><br />Η διαθεσιμότητα των αεροσκαφών Τ-2Ε ολοένα φθίνουσα και η υποστήριξη τους με ημερομηνία λήξης, οριστικά το 2023. Το τόνισε πολλές φορές αυτό ο Νίκος Παναγιωτόπουλος πριν λίγες ώρες στη Βουλή, θυμίζοντας παράλληλα πως η κυβέρνηση τολμά και δεν περιμένει να ολοκληρώσει την θητεία της για να μεταθέσει το πρόβλημα στον επόμενο…<br />Και μπορεί κάθε μέρα ιπτάμενοι και μηχανικοί να δίνουν ιδρώτα κι αίμα για να παραμείνει στην κορυφή η αποτρεπτική ισχύς, που αποδέχονται και σέβονται εχθροί και σύμμαχοι αλλά αυτή, δεν θα είχε την ιστορική συνέχεια που απαιτείται αν δεν άλλαζε σελίδα η κορυφαία 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος στην Καλαμάτα. Η βάση δηλαδή που δίνει όλα εκείνα τα εφόδια στον κάθε αεροπόρο για ν’ αντιμετωπίσει όλες τις προκλήσεις στην αεροπορική του καριέρα.<br /><br />Ήδη στην Μεσσηνιακή πόλη βρίσκονται οι Ισραηλινοί οι οποίοι συνεργάζονται με τους Επιτελείς της Πτέρυγας και του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, ώστε να ξεκινήσουν οι άκρως απαραίτητες εργασίες αναμόρφωσης. Παράλληλα σε εξέλιξη είναι και η επιλογή των εκπαιδευτών οι οποίοι θα μετακινηθούν στην Ιταλία ώστε να γράψουν τις δικές τους ώρες στο νέο τύπο αεροσκάφους (Μ-346) που θα εκπαιδεύσει τ’ αυριανά «γεράκια» του Ελληνικού ουρανού.<br /><br />Τα δέκα εκπαιδευτικά jet που θ’ αντικαταστήσουν τα παλαιά Τ-2 όπως επισημαίνουν Επιτελείς της Πολεμικής Αεροπορίας φτάνουν για τις ανάγκες μας «οριακά», ειδικά τώρα που η αύξηση των εισακτέων στη Σχολή Ικάρων θα φέρει μεταγενέστερα αύξηση της εκπαιδευτικής ζήτησης στην Καλαμάτα. Τα δέκα εκπαιδευτικά θα δώσουν περίπου 3500 ώρες ετησίως.<br /><br />Το θέμα της μίσθωσης της 120 Πτέρυγας Εκπαίδευσης Αέρος μπήκε και πάλι στη Βουλή, με το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης να ομιλεί για υπερτιμολόγηση του leasing, την αντί-πρόταση που υπήρχε από τους Καναδούς αλλά και να θέτει το ερώτημα γιατί δεν το κάνουμε μόνοι μας. Το τελευταίο ειδικά είχε συζητηθεί εκτενώς στο αεροπορικό Επιτελείο και επί ΣΥΡΙΖΑ αλλά τότε είχε κριθεί ασύμφορο από την ηγεσία της ΠΑ.<br />Τα δεδομένα από τότε που ξεκίνησε η διαδικασία εξεύρεσης αναδόχου είναι πολλά, όπως και οι λεπτομέρειες που έκριναν αυτόν που έκοψε το νήμα.<div><br />Η πρόταση της χρονομίσθωσης<br /><br />Η Πολεμική Αεροπορία, είχε κρούσει πολλά χρόνια πριν το επερχόμενο αδιέξοδο, όσον αφορά στη δυνατότητα παροχής πτητικής εκπαίδευσης, λόγω της χαμηλής διαθεσιμότητας των εκπαιδευτικών αεροσκαφών Τ-6Α και Τ-2C/E.<br /><br />Από το Νοέμβριο του 2017- το ακούσαμε και σήμερα παρακολουθώντας την συζήτηση στη Βουλή- το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων είχε φέρει την εισήγηση για ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα πτητικής εκπαίδευσης μέσω χρονομίσθωσης αεροσκαφών προς αντικατάσταση των Τ-2Ε, το οποίο θα συνοδεύεται από τα αναγκαία μέσα και την απαιτούμενη υποστήριξη, τόσο για τα νέα αεροσκάφη όσο και για τα Τ-6Α, για τουλάχιστον είκοσι έτη.<br /><br />Η πρόταση- εισήγηση του αεροπορικού Επιτελείου μιλούσε για Επιχειρησιακό Στόχο και δημιουργία Διεθνούς Εκπαιδευτικού Κέντρου Πτήσεων στην Καλαμάτα, στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος.<br /><br />Έναν μήνα αργότερα έγινε εισήγηση προς το υπουργείο Εθνικής Άμυνας με το οποίο εγκρίθηκε η εκδήλωση όλων των απαιτούμενων ενεργειών για τη σύναψη Διακρατικής Συμφωνίας με τον Καναδά. Αυτό όμως δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ, με την Καναδική εταιρεία να καταθέτει κατά διαστήματα τροποποιήσεις της προσφοράς της, η οποία έφτανε τα 1,9 δις.</div><div><br />Ψάξτε κι αλλού…<br /><br />Δυο χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 2019 και πάλι σε Ανώτατο Συμβούλιο στη Λ. Μεσογείων ο τότε υπουργός, σύμφωνα με πληροφορίες που είναι καταγεγραμμένες, είχε σημειώσει δυο πράγματα: Πρώτον να διερευνηθεί εις βάθος η πρόταση των Καναδών και δεύτερον ν’ αναζητηθούν κι άλλες λύσεις.<br /><br />Εν καιρώ έφτασε και η πρόταση από το συμμαχικό κράτος του Ισραήλ, με την Ελληνική πλευρά να βλέπει ότι σε αυτήν, τοποθετείται και το γεωστρατηγικό πρόσημο.<br /><br />Αλλά εξετάζοντας τις δυο προτάσεις υπάρχουν οι διαφοροποιήσεις και οι λεπτομέρειες που έκριναν τον νικητή.<br />Το bras de fer των υποψήφιων αναδόχων<br /><br />Στις ώρες πτήσεις οι δυο προτάσεις καλύπτουν την απαίτηση της αεροπορίας για 3500 ώρες.<br /><br />Η πρόταση των Καναδών όπως επισημαίνουν πηγές από το αεροπορικό Επιτελείο, αναφέρεται σε ώρες πτήσης, από την εκκίνηση μέχρι και την κράτηση του αεροκινητήρα.<br /><br />Οι Ισραηλινοί όμως, μετρούν τις πτητικές ώρες από την απογείωση έως και την προσγείωση.<br /><br />Αυτή και μόνο η διαφορά όπως επισημαίνεται από τις ίδιες πηγές, δίνει πλεονέκτημα +20% , δηλαδή κερδίζονται +1500 ώρες πτήσης.<br /><br />Οι Ισραηλινοί έχουν προτείνει επίσης δυο έναντι ενός εξομοιωτή πτήσεων που είχε η Καναδική εταιρεία.<br />Σ’ ότι αφορά το κόστος, η Ισραηλινή πρόταση αγγίζει τα 1,375 εκ. για 22 χρόνια κι αυτό μεταφράζεται σε ετήσιο κόστος τα 62,5 εκ. ευρώ. Η Καναδική προσφορά έφτανε τα 1,254 εκ. ευρώ αλλά για 20 χρόνια και με ετήσιο κόστος τα 62,7 εκ. ευρώ.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής- με εξαίρεση τα δυο πρώτα χρόνια που είναι αυτά των υποδομών- η πρόταση των Καναδών θεωρείται εμπροστοβαρής διότι απαιτούσε στα πρώτα τέσσερα χρόνια κονδύλι ύψους 584 εκ. ευρώ ενώ οι Ισραηλινοί έχουν ζητήσει για την ίδια περίοδο 374 εκ. ευρώ.<br /><br />Στη συμφωνία υπάρχει και η λεγόμενη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, στην οποία αναφέρεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, που φτάνει το 2,65% και με αυτήν έχουμε δυο διαφορετικά ποσά, αυτό της τελικής συμφωνίας που υπεγράφη και φτάνει τα 1.746.571.243,98 ευρώ, ενώ με τις νόμιμες κρατήσεις το ποσό ανέρχεται στα 1.853.880.581,19 ευρώ.</div><div><br />«Χτίζοντας» τους μαχητές των αιθέρων<br /><br />Αυτή η σύμβαση προβλέπει το jet Μ-346, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας σε επίπεδο που ξεπερνά την 4η γενιά αεροσκαφών.<br />Δέκα τέτοια αεροσκάφη και εικοσιπέντε Τ-6 που ήδη έχει η αεροπορία και οι Ισραηλινοί θα βοηθήσουν σημαντικά στην συντήρησή τους, συνθέτουν την εικόνα του αύριο της αεροπορικής βάσης της Καλαμάτας.<br /><br />Η Ελλάδα εκτιμά ότι με την πρόταση των Ισραηλινών να παίρνει σάρκα και οστά στην 120 Πτέρυγα, η προσέλκυση εκπαιδευόμενων από χώρας και εκτός ΝΑΤΟ είναι δεδομένη τα επόμενα χρόνια, γεγονός που αναμένεται να φέρει απόσβεση μέρους του κόστους και φυσικά περαιτέρω προβολή του έργου της Πολεμικής Αεροπορίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο χρόνος των εκπαιδευτικών Τ-2 τελείωσε: Όλο το παρασκήνιο για την αεροπορική βάση της Καλαμάτας

Την στιγμή που η Πολεμική Αεροπορία ποζάρει ανάμεσα στην παγκόσμια αφρόκρεμα των ισχυρών αεροπορικών δυνάμεων, αίσθηση προκαλεί το γεγονός ό...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισπανική εκδίκηση για το "κόψιμο" των φρεγατών από την Ελλάδα η ναυπήγηση αεροπλανοφόρου για την Τουρκία;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/erdogan_sancheth.jpg%20%281%29.jpeg?itok=Ricsg2Jg" width="751" /><br /><div><b><br /></b></div><div><b>Παναγιώτης Νάστος<br /></b>Η Ισπανία συνεργάζεται με την Τουρκία όχι μόνο στα αμυντικά και εξοπλιστικά ζητήματα , αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς, εδώ και καιρό με τάσεις περαιτέρω εμβάθυνσης της συνεργασίας<br />Σε προγενέστερο άρθρο μας είχαμε αναφερθεί εκτενώς στο γεγονός ότι η Ισπανία αναγορεύεται στη σωσίβιο λέμβο της Τουρκίας εντός της ΕΕ, με την οποία υπέγραψε σωρεία συμφωνιών συνεργασίας τους μεταξύ αυτών και στον αμυντικό τομέα.<br /><br />Η Ελλάδα αντέδρασε αρχικά διπλωματικά με τον ΥΠΕΞ Ν. Δένδια να εκφράζει ανοιχτά τη δυσφορία της χώρας μας στις κινήσεις εναγγαλισμού της Τουρκίας από την Ισπανία, αναγκάζοντας τον Ισπανό ομόλογό του να δηλώνει ότι η αλληλεγγύη της Μαδρίτης προς όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ είναι υπεράνω πάσης αμφιβολίας.<br /><br />«Θα ευχόμασταν κι άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ να ακολουθούσαν το παράδειγμα της Γαλλίας και να μην εξόπλιζαν χώρες που απειλούν με πόλεμο άλλες χώρες και κυρίως χώρες της ΕΕ και που αποσταθεροποιούν με τη συμπεριφορά και την πρακτική τους την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, και βέβαια χώρες που δεν αποδέχονται το ευρωπαϊκό κεκτημένο είτε την UNCLOS και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και είτε είναι υποψήφιες χώρες να ενταχθούν στο κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι, την ΕΕ» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Νίκος Δένδιας, φωτογραφίζοντας την Ισπανία και τη χείρα βοηθείας που τείνει στην Τουρκία.<br /><br />Η Ελλάδα ποντάρει στη Γαλλική προεδρία του πρώτου εξαμήνου του 2022 στην ΕΕ, η οποία μπορεί να δημιουργήσει μια άλλη πραγματικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και για αυτό η χώρα μας μέσω του ΥΠΕΞ έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα με αποδέκτη την Ισπανία να ακολουθήσει το παράδειγμα της Γαλλίας και να μην εξοπλίζει χώρες, όπως η Τουρκία που απειλούν με πόλεμο άλλες χώρες μέλη της ΕΕ, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.<br /><br />Κατά την τηλεφωνική συνομιλία που ακολούθησε μάλιστα μεταξύ των ΥΠΕΞ Ελλάδας και Ισπανίας, έγινε λόγος στα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος που προέκυψαν, ενώ ο Ισπανός ΥΠΕΞ έδωσε διευκρινίσεις στον κ. Δένδια και πρότεινε την άμεση επίσκεψή του στην Αθήνα, προς πλήρη διευκρίνιση των σχετικών ζητημάτων.<br /><br />«Η πρότασή του έγινε δεκτή», σημειώνει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι, σε ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας με την Ισπανία προσβλέπει η Τουρκία, με την αγορά ενός δεύτερου αεροπλανοφόρου και πιθανώς και ενός υποβρυχίου, όπως δήλωσε την Πέμπτη (18/11) ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Ισπανικά αντίποινα για το κόψιμο της φρεγάτας τους από την Ελλάδα;<br /><br />Η Ισπανία είναι γνωστό ότι μετείχε με πρόταση της στον διαγωνισμό της χώρας μας για αγορά νέων φρεγατών με τις F-110, οι οποίες "κόπηκαν" από τον πρώτο γύρο, με τελικό αποτέλεσμα όπως όλοι γνωρίζουμε η Ελλάδα να αγοράσει τις Γαλλικές φρεγάτες Balhara.<br /><br />Συγκεκριμένα αρχές Ιουνίου το Πολεμικό Ναυτικό αξιολόγησε με καθαρά επιχειρησιακά κριτήρια και η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας είχε παραδώσει τότε στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη την λίστα με τις εισηγήσεις- προτάσεις του για το ποιές φρεγάτες προκρίνονταν στον επόμενο ‘’γύρο’’.<br /><br />Στην επίσημη ανακοίνωση του ΥΠΕΘΑ η λίστα των κρατών που αναγραφόταν με αλφαβητική σειρά, ήταν η Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιταλία, Ολλανδία, οι οποίες έπαιρναν το ‘’πράσινο’’ φως ενώ απουσιάζει η Ισπανία παρά το γεγονός ότι το πλοίο το οποίο πρότεινε, η φρεγάτα F-110 εμφανιζόταν εξαιτίας της διαμόρφωσης που είχε, παρέπεμπε σε ένα μικρό αντιτορπιλικό, ως μια εκ των ισχυρότερων υποψηφιοτήτων.<br /><br />Όμως το μεγάλο κόστος, ο χρόνος παράδοσης αλλά και το ‘’φλερτ’’ των Ισπανών με την Τουρκία που εκδηλώθηκε με την κατασκευή του ελικοπτεροφόρου Anadolu φαίνεται ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο κόψιμο της Ισπανικής φρεγάτας, που προέβη το Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Οι στενές σχέσεις Ισπανίας -Τουρκίας υφίστανται εδώ και καιρό<br /><br />Είναι αξισημείωτο το γεγονός ότι η Ισπανοτουρκική φιλία δεν είναι κάτι νέο αλλά υφίσταται εδώ και καιρό, ενώ αναπτύσσεται διαρκώς <br /><br />Είναι άλλωστε άκρως διαφωτιστικές οι δηλώσεις του Ισπανού Πρωθυπουργού Pedro Sanchez μετά την συνάντησή του πρόσφατα με τον Ερντογάν , όπου είπε τα εξής:<br /><br />«Όπως είπε ο φίλος μου ο Ερντογάν, υπάρχουν λίγες χώρες όπου πραγματοποιούν τέτοιες συναντήσεις. Αυτή είναι η 7η συνάντησή μας από την πρώτη συνάντηση το 2009. Υπάρχουν πολύ σημαντικοί λόγοι για αυτό. Οι διμερείς σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισπανίας είναι πολύ θετικές», είπε.<br /><br />Εξηγώντας τη σημασία των οικονομικών σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισπανίας, εξήγησε τη σημασία του τουριστικού τομέα μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />«Οι διμερείς μας σχέσεις έχουν φτάσει σε εξαιρετικό βαθμό και περιλαμβάνουν πολλούς διαφορετικούς οικονομικούς τομείς. Αυτό έχει επηρεάσει τους πολιτισμούς και τις κοινωνικές μας ζωές. Θέλαμε να το μετατρέψουμε σε μια πιο περιεκτική σχέση σε διαφορετικούς τομείς».<br />Ο Pedro Sanchez PerezCastejon δήλωσε ότι στην αρχή της πανδημίας, η Τουρκία τους παρείχε εξαγωγές υλικών ως παράδειγμα αλληλεγγύης.<br /><br />Λέγοντας ότι «Θέλουμε η Τουρκία να είναι μέρος της ΕΕ», ο Pedro Sanchez Perez Castejon, δήλωσε ότι η Τουρκία είναι εταίρος και σύμμαχος της Ισπανίας και γι' αυτό υποστηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας ως Ισπανία».<br /><br />Συμπέρασμα<br /><br />Η Ισπανία συνεργάζεται με την Τουρκία όχι μόνο στα αμυντικά και εξοπλιστικά ζητήματα , αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς, εδώ και καιρό με τάσεις περαιτέρω εμβάθυνσης της συνεργασίας.<br /><br />Το χειρότερο ωστόσο όλων είναι ότι η Ισπανία είναι χώρα μέλος της ΕΕ με σημαντική βαρύτητα, κάτι το οποίο σε συγκερασμό με την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων με την Τουρκία, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Μαδρίτη μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδι σε μια σειρά αποφάσεων-κυρώσεων της ΕΕ κατά της Άγκυρας σε μια σειρά Διεθνών ζητημάτων, όπως η τουρκική επιθετικότητα στη ΝΑ Μεσόγειο και η μη απομάκρυνση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων από τη Λιβύη.<br /><br />Κλείνω επισημαίνοντας ωστόσο ότι, η ναυπήγηση κανονικού αεροπλανοφόρου για λογαριασμό της Τουρκίας από την Ισπανία μετά το Αnadolu, καθώς και οι συζητήσεις για αγορά υποβρυχίων, ενέχουν και ένα είδος εκδίκησης θα λέγαμε της Μαδρίτης έναντι της Αθήνας για το "κόψιμο" των Ισπανικών φρεγατών F-110.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ισπανική εκδίκηση για το "κόψιμο" των φρεγατών από την Ελλάδα η ναυπήγηση αεροπλανοφόρου για την Τουρκία;

Παναγιώτης Νάστος Η Ισπανία συνεργάζεται με την Τουρκία όχι μόνο στα αμυντικά και εξοπλιστικά ζητήματα , αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Καληνύχτα Κεμάλ! Αδημοσίευτη συνέντευξη του Ατατούρκ στις στάχτες της Σμύρνης : Έμφαση στη «Νέα Τουρκία»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://st4.depositphotos.com/9559676/40018/i/600/depositphotos_400183180-stock-photo-watercolor-illustration-of-mustafa-kemal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="571" data-original-width="600" height="317" src="https://st4.depositphotos.com/9559676/40018/i/600/depositphotos_400183180-stock-photo-watercolor-illustration-of-mustafa-kemal.jpg" width="600" /></a></div><div><br /></div><b>Μάνος Χατζηγιάννης</b><br />Τι έλεγε από τότε για τις σχέσεις με την Γαλλία -"Δεν θα γίνουμε σκλάβοι. Το μόνο που οδηγεί τις πράξεις μας είναι το αίτημα μας για πλήρη ανεξαρτησία"<br /><br />Αδημοσίευτη συνέντευξη του Κεμάλ Ατατούρκ βρέθηκε στα αρχεία βρετανικού πλοίου που βρισκόταν τον Σεπτέμβριο του 1922 ανοιχτά της Σμύρνης. <br /><br />Ο ιστορικός του Κόμματος ΑΚ, Halil Özşavlı "ψαχουλεύοντας" το βρετανικό αρχείο, αποκάλυψε την άγνωστη μέχρι στιγμής συνέντευξη που έδωσε ο Mustafa Kemal Atatürk στον δημοσιογράφο Paul Gentizon από την εφημερίδα Le Temps πριν από 98 χρόνια.<br /><br />Ο Halil Özşavlı είπε στο πρακτορείο Anadolu (AA) ότι κατάλαβε τη σημασία ενός εγγράφου που βρήκε τυχαία κατά την έρευνα στα Βρετανικά Εθνικά Αρχεία.<br /><br />Έκανε έρευνα σχετικά με την πυρκαγιά στο λιμάνι της Σμύρνης και το αγκυροβολημένο βρετανικό πολεμικό πλοίο Curacoa και βρήκε μια συνέντευξη στο ημερολόγιο του πλοίου με αναφορές περί του Ατατούρκ. "Συνέντευξη, που είχε προηγουμένως παραμείνει αδημοσίευτη και ήταν πολύτιμη από την άποψη του Μουσταφά Κεμάλ γιατί έδωσε τα μηνύματα" είπε.<br /><br />Το βρετανικό πολεμικό πλοίο Curacoa είχε μεταφερθεί στον στόλο της Μεσογείου το 1922-1923 για να υποστηρίξει τα βρετανικά συμφέροντα στην Τουρκία κατά τη διάρκεια της κρίσης Chanak. Κρίση Chanak, ονομάζουν οι Βρετανοί, την υπόθεση που οδήγησε στα πρόθυρα πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1922 μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της κυβέρνησης της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης στην Τουρκία. Το Chanak αναφέρεται στο Çanakkale, την γνωστή πόλη στην ανατολική πλευρά του Στενού των Δαρδανελλίων. Τον Σεπτέμβριο του 1922 αν σας θυμίζει κάτι η ημερομηνία!!! <br /><br />Ο Özşavlı δήλωσε ότι ο δημοσιογράφος Paul Gentizon από τη γαλλική εφημερίδα Le Temps είχε μια συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο με τον Atatürk στις 12 Φεβρουαρίου 1923.<br /><br />Εξηγώντας ότι ο Gentizon ανέφερε τη συνέντευξή του με τον Atatürk στον κυβερνήτη του βρετανικού πολεμικού πλοίου Curacoa, ο Özşavlı είπε: "Ο καπετάνιος το παίρνει και το γράφει στο ημερολόγιο του. Μετά αναρωτήθηκα αν αυτή η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Temps. Βρήκα τη Le Temps, εφημερίδα της εποχής. Δεν υπήρχε εκεί μέσα. Ρώτησα το Ερευνητικό Κέντρο Ατατούρκ, το ερεύνησα μόνος μου, αυτή η συνέντευξη του Μουσταφά Κεμάλ είναι σίγουρα άγνωστη. Επομένως, διαπίστωσα ότι αυτή η συνέντευξη ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε και δεν είχε δημοσιευτεί στο παρελθόν», είπε.<br /><br />Έμφαση στη «ΝΕΑ ΤΟΥΡΚΙΑ»<br /><br />Σημειώνοντας ότι ο Ατατούρκ χρησιμοποίησε τη φράση «νέα Τουρκία» τρεις φορές στη συνέντευξή 1,5 σελίδας, ο Özşavlı συνέχισε ως εξής:<br /><br />«Ο Ατατούρκ είπε: «Πάντα δήλωνα ότι δεν θα δεχθούμε τις συνθηκολογήσεις σε καμία περίπτωση, τα 4 χρόνια που παλέψαμε για την ανεξαρτησία μας». Ο Μουσταφά Κεμάλ είπε: "Με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι Γάλλοι είναι πιο αδιάλλακτοι από οποιονδήποτε άλλον σε αυτό το θέμα. Τα δικά μου και τα αισθήματα της χώρας μου προς τη Γαλλία είναι φιλικά. Εάν η γαλλική κυβέρνηση επιμείνει να δεχτούμε όρους που θα θα έθεταν σε κίνδυνο την ανεξαρτησία μας, δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή την επιμονή ως φιλική. Η νέα Τουρκία θέλει να ζήσει όπως τα άλλα έθνη. Είμαστε κατά της άποψης η νέα Τουρκία να θεωρείται δεύτερη Κίνα ή αποικία. Δεν θα γίνουμε σκλάβοι. Το μόνο που οδηγεί τις πράξεις μας είναι το αίτημα μας για πλήρη ανεξαρτησία και οι Γάλλοι δεν θα πρέπει να σκεφτούν ότι η στάση μας οφείλεται σε οποιοδήποτε άλλο κίνητρο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε καλές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών γιατί οι δύο χώρες έχουν πολλά κοινά συμφέροντα. Θα είναι πολύ ωφέλιμο αν αυτά γίνουν αμοιβαίες σχέσεις. Αν όχι, θα υπάρξουν ατελείωτες δυσκολίες », χρησιμοποιεί εκφράσεις. Η συνέντευξη είναι πολύτιμη καθώς ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ τόνισε για τη νέα Τουρκία και την πλήρη ανεξαρτησία πριν από 98 χρόνια».<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/image-2.jpg"><img height="480" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/image-2.jpg?itok=dXewWZk-" width="726" /></a><br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Καληνύχτα Κεμάλ! Αδημοσίευτη συνέντευξη του Ατατούρκ στις στάχτες της Σμύρνης : Έμφαση στη «Νέα Τουρκία»!

Μάνος Χατζηγιάννης Τι έλεγε από τότε για τις σχέσεις με την Γαλλία -"Δεν θα γίνουμε σκλάβοι. Το μόνο που οδηγεί τις πράξεις μας είναι τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο υιός Καντάφι επιστρέφει – Πιο κοντά στην προεδρία το “σπαθί του Ισλάμ”

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/Seif-al-Islam.jpg" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Ο υιός Καντάφι δημοσιοποίησε την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές του επόμενου μήνα στη Λιβύη. Ο Σεΐφ αλ-Ισλάμ (σπαθί του Ισλάμ) είναι ο δευτερότοκος γιος του Μουαμάρ Καντάφι και της δεύτερης συζύγου του Σαφία Φαρκάς. Kατά τη διάρκεια των χρόνων εξουσίας του πατέρα του, ήταν μέλος του στενού του κύκλου, κι ασχολείτο με δημόσιες σχέσεις και διπλωματικές αποστολές.<br /><br />Ήταν το δεύτερο ευρέως αναγνωρισμένο πρόσωπο στη χώρα του. Τώρα επανεμφανίζεται δηλώνοντας έτοιμος να παίξει ρόλο σε μια “νέα” Λιβύη. «Ο Σεΐφ αλ-Ισλάμ Καντάφι υπέβαλε την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές στο γραφείο της Ύπατης Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής στη πόλη Σέμπχα» (νότια Λιβύη), ανέφερε η αρμόδια επιτροπή. Ανέφερε επίσης ότι είχε συμπληρώσει «όλες τις απαιτούμενες νομικές προϋποθέσεις» και ότι του εκδόθηκε επίσης κάρτα εγγραφής ψηφοφόρων για την περιφέρεια Σέμπχα.<br /><br />Σε βίντεο που κυκλοφόρησε, ο Σεΐφ αλ-Ισλάμ, απευθυνόμενος στην κάμερα είπε ότι ο Θεός θα αποφασίσει τον σωστό δρόμο για το μέλλον της χώρας. Αντίθετα από τις χλιδάτες δυτικότροπες εμφανίσεις του στο απώτερο παρελθόν, ο γιος του δολοφονημένου δικτάτορα ήταν ενδεδυμένος με παραδοσιακή λιβυκή κελεμπία, τουρμπάνι και γυαλιά, ενώ έχει αφήσει και μουσάκι.<br /><br />Την χρονιά που δολοφονήθηκε ο πατέρας του, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είχε εκδώσει ένταλμα σύλληψης του Σεΐφ αλ-Ισλάμ για δύο κατηγορίες εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας για φόνους και διώξεις. Ο υιός Καντάφι δεν εκδόθηκε ποτέ για να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες. Κρατήθηκε από τις δυνάμεις των ανταρτών για αρκετά χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του και από την απελευθέρωσή του παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ακόμη και όταν η Λιβύη βυθίστηκε στο χάος.<br /><br />Το ένταλμα σύλληψης<br /><br />Ο Σεΐφ αλ-Ισλάμ αναμένεται τις επόμενες ημέρες να ανακοινώσει τις προθέσεις του για την δημιουργία κόμματος. Ωστόσο, τα νομικά προβλήματα θα μπορούσαν να περιπλέξουν την εκστρατεία του. «Το ένταλμα σύλληψης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου παραμένει σε ισχύ», ανέφερε ο Φάντι αλ-Αμπντάλα, εκπρόσωπος του Δικαστηρίου, αλλά το ζήτημα δεν ανησυχεί πολύ το περιβάλλον του Καντάφι. Δυστυχώς γι’ αυτόν, πάντως, είναι από τις ελάχιστες υποθέσεις που έχουν απομείνει στο συγκεκριμένο Δικαστήριο και άρα είναι λογικό να επιμείνει σε αυτήν.<br /><br />Παρ’ όλα αυτά η Εκλογική Επιτροπή έκανε δεκτή την αίτησή του. Ταυτοχρόνως, στο παρασκήνιο υπάρχει σε εξέλιξη προσέγγιση με τον πρωθυπουργό Ντμπεϊμπά, ο οποίος είχε την ευκαιρία παλιά να συνεργαστεί με το Σεΐφ αλ-Ισλάμ. Τί διαμείβεται μεταξύ των δύο και αν σχετίζεται με κάποια νομή εξουσίας, είναι άγνωστο. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι έχει ήδη δημιουργήσει επαφή με το Παρίσι. Ο Μπενουά ντε λα Ρουέγ, πρώην αμυντικός ακόλουθος της Γαλλίας στην Τρίπολη, έγραψε στο Linkedin ότι ο Σεΐφ αλ-Ισλάμ θα είναι «τώρα πάντα παρών στο πολιτικό τοπίο της Λιβύης». Η Γαλλία φαίνεται να έχει αποδεχτεί την υποψηφιότητά του.<br /><br />Πάντως ο υιός Καντάφι έχει βρει σύμμαχο και στη Ρωσία. Η Μόσχα, έχει διατηρήσει επαφή με την οικογένειά του και μετά την δολοφονία του Μουαμάρ. Για χρόνια, όμως, δεν ήταν σε θέση να επηρεάσει τα πράγματα στη Λιβύη. Μπορεί, όμως, τώρα. Εκτός από την ρωσική παρουσία, μέσω των μισθοφόρων της Wagner, η Μόσχα ασκεί επιρροή στη λιβυκή κοινή γνώμη. Η Wagner του Γεβγκένι Πριγκόζιν κατέχει το 50% της τηλεόρασης Al-Jamahiriya, η οποία υποστηρίζει τον Σεΐφ αλ-Ισλάμ. Από το 2019, οι Ρώσοι έχουν παράσχει οικονομική και τεχνική βοήθεια στο τηλεοπτικό κανάλι, το οποίο πλέον εκπέμπει σχεδόν συνεχώς.<br /><br />Κρατούμενος στη Ζιντάν<br /><br />Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 2011 και τη σύλληψή του στη νότια Λιβύη από μια πολιτοφυλακή στην πόλη Ζιντάν, ο Σεΐφ ζούσε επί χρόνια σε μια ορεινή περιοχή στα δυτικά. Οι απαγωγείς του δεν τον παρέδωσαν ποτέ, παρά το γεγονός ότι το 2015 δικαστήριο της Τρίπολης τον καταδίκασε σε θάνατο. Ο αρχηγός της φυλής, στο σπίτι του οποίου έμενε στη Ζιντάν, είχε εξεγερθεί κατά του Καντάφι το 2011 αλλά κατέληξε να γίνει ένας από τους καλύτερους φίλους του.<br /><br />Το γιατί δεν έχει ξεκαθαριστεί, αλλά είναι γεγονός ότι αρνήθηκε να τον παραδώσει. Ο Σεΐφ αλ-Ισλάμ συναντήθηκε με τον Αμερικανό ρεπόρτερ των New York Times Ρόμπερτ Γουόρθ, ελεύθερος πλέον, στον οποίο εκμυστηρεύτηκε την ελπίδα του να επιστρέψει στην πολιτική, ενόψει των εκλογών του Δεκεμβρίου. Στην συνέντευξή του ο Σεΐφ αναφέρθηκε στο χάος: «Δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχει ασφάλεια. Δεν υπάρχει ζωή εδώ. Τα βενζινάδικά μας δεν έχουν ντίζελ. Τροφοδοτούμε με ενέργεια τη μισή Ιταλία και όμως έχουμε διακοπές ρεύματος. Αυτό δεν είναι απλώς μια αποτυχία, αλλά ένα φιάσκο».<br /><br />Η δήλωση έγινε λίγο μετά τη δέκατη επέτειο της “Αραβικής Άνοιξης”, η οποία οδήγησε ή σε αυταρχικές αποκαταστάσεις, όπως στην Αίγυπτο, ή προκάλεσε παράλυση του κράτους, όπως στην Τυνησία, ή ακόμη και στην εξάρθρωση του κράτους, όπως στη Λιβύη. Στην σημερινή Λιβύη είναι διάχυτη η άποψη ότι η αλλαγή καθεστώτος δεν λειτούργησε. Μέχρι η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές, δεν προοιωνίζονται καλά μαντάτα.<br /><br />Ως εκ τούτου, δεν αποκλείεται η διεθνής κοινότητα να στηρίξει την υποψηφιότητα του Σεΐφ αλ-Ισλάμ. Οι πολίτες εκφράζουν την οργή τους ενάντια στην ανικανότητα και τη διαφθορά του πολιτικού προσωπικού. Ο γιος του Καντάφι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτή τη γενική δυσαρέσκεια, μετουσιώνοντάς τη σε επιθυμία για έναν συνετό ηγέτη που είναι ικανός να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία. Σε αυτό το πλαίσιο, μια δεκαετής απουσία από την πολιτική σκηνή ισοδυναμεί με μια παρθενογέννεση στα μάτια πολλών Λίβυων. Σε μια δημοσκόπηση που καλύπτει τη δυτική περιοχή της χώρας, ο Καντάφι έχει ποσοστό αποδοχής 57%.<br /><br />Χαφτάρ και υιός Καντάφι<br /><br />Οι Λίβυοι, όπως και άλλοι Άραβες, εν πολλοίς συμμερίζονται την ιδέα ότι η δημοκρατία μπορεί να περιμένει, ότι υπάρχει ανάγκη για ισχυρή ηγεσία. Οι πολίτες ανησυχούν για την ανεξέλεγκτη επιστροφή μισθοφόρων. Γεγονός παραμένει ότι κατά την απουσία του Σεΐφ αλ-Ισλάμ, έχουν εμφανιστεί και άλλοι που ακολουθούν το ίδιο σκεπτικό. Μια τέτοια προσωπικότητα είναι και ο Στρατάρχης Χαφτάρ.<br /><br />Τα δίκτυα και των δύο είναι λίγο πολύ τα ίδια και απαρτίζονται από πρώην αξιωματικούς του στρατού, από αρχηγούς φυλών και από ηγετικές φυσιογνωμίες κάποιων πόλεων (Σέμπχα, Σίρτη, Μπανί Ουαλίντ, Ταρχούνα). Ο κοινωνικός ιστός, που αποτελούσε το βαθύ κράτος της Λιβύης επί καθεστώτος Καντάφι, είναι ακόμα στη θέση του. Έτσι ο υιός Καντάφι και ο Χαφτάρ μάχονται για τον έλεγχο αυτού του δικτύου. Πρόσφατα έγινε συνάντηση του Χαφτάρ με τον πρώην αρχικατάσκοπο του Μουαμάρ Καντάφι, Αμπού Ζαΐντ Ντόρντα. Ήταν κίνηση προσεταιρισμού νοσταλγών του παλαιού καθεστώτος.<br /><br />Οι εκπρόσωποι των νοσταλγών της προ-2011 εποχής βρίσκονται σήμερα σε ηγετικές θέσεις και σε διάφορες πλευρές της λιβυκής πολιτικής σκηνής. Ακόμη και ο Ντμπεϊμπά υπήρξε στέλεχος του κανταφικού καθεστώτος. Στα κατώτερα επίπεδα φυλάρχων και ηγετών φατριών υπάρχουν πολλά άτομα που θα ήθελαν κάποια προσωπικότητα, την οποία να μπορούν να χρησιμοποιήσουν σαν εμβληματική ηγετική φιγούρα για να προωθήσουν μια “επιστροφή” στην αποκαλούμενη “πράσινη” λιβυκή περίοδο.<br />Ο θησαυρός του Καντάφι<br /><br />Κάποιοι αναλυτές πιθανολογούν ότι ο Σεΐφ αλ-Ισλάμ μπορεί να έχει πρόσβαση στον κρυμμένο θησαυρό του πατέρα του, τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει για να “απαλύνει” κάποιους οι οποίοι θα έφερναν αντιρρήσεις στην υποψηφιότητα του. Αυτό, όμως, δεν τεκμηριώνεται από κάποια γεγονότα, ή σοβαρές πηγές. Το “σπαθί του Ισλάμ”, πριν από το 2011, ήλπιζε ότι θα δρομολογούσε μεταρρυθμίσεις. Όταν ξέσπασαν οι αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις, όμως, προσχώρησε στον επιθετικό λόγο του πατέρα του και έλαβε ενεργό μέρος στη βίαιη καταστολή του 2011.<br /><br />Είχε δηλώσει ότι “ναρκομανείς και εγκληματίες” βρίσκονται πίσω από το κύμα διαμαρτυριών και στη συνέχεια είχε εκδώσει μια προειδοποίηση: «Θα μας πάρει 40 χρόνια για να καταλήξουμε σε συμφωνία σχετικά με το πως να διευθύνουμε τη χώρα γιατί όλοι θα θέλουν να γίνουν πρόεδροι ή εμίρηδες». Σήμερα, χαίρεται για την ακρίβεια των προβλέψεών του. «Αυτό που συνέβη στη Λιβύη δεν ήταν επανάσταση. Θα μπορούσατε να το περιγράψετε ως εμφύλιο πόλεμο ή ως μαύρες μέρες», είχε πει στην αμερικανική εφημερίδα.<br /><br />Αυτό που φοβούνται αρκετοί αναλυτές, όμως, είναι ότι λόγω του ονόματός του μπορεί να θελήσει να παρακάμψει την εκλογική διαδικασία που ξεκίνησε ο ΟΗΕ. Πόσο μάλλον που τα διεθνή νομικά του προβλήματα θα μπορούσαν να τον εμποδίσουν να ασκήσει καθήκοντα. Από την άλλη, οι κύριοι παίκτες σήμερα δεν δείχνουν να έχουν δεσμευτεί σοβαρά αναφορικά με τις διαδικασίες και τους θεσμούς και πολλάκις το εκφράζουν δημοσίως.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο υιός Καντάφι επιστρέφει – Πιο κοντά στην προεδρία το “σπαθί του Ισλάμ”

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ο υιός Καντάφι δημοσιοποίησε την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές του επόμενου μήνα στη Λιβύη. Ο Σεΐφ αλ-Ισ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί μεθοδεύει η Δύση για την Τουρκία του Ερντογάν.

<br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/erdogan_ameriki_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Αποστολόπουλος Απόστολος</b><br />Οι ελληνικές ελίτ, εθνομηδενιστές και άλλοι, πολύ θα ήθελαν η Τουρκία να θεωρηθεί από τις ΗΠΑ ότι ανήκει πλέον στο εχθρικό, ρωσόφιλο, στρατόπεδο. Πιστεύοντας ότι έτσι θα απαλλαγούν επιτέλους από το μόνιμο βραχνά που σκοτώνει τον ύπνο τους. Όχι, μη φανταστεί κανείς ότι λέγοντας “βραχνάς” εννοούν την Τουρκία. Βραχνάς είναι η άρνηση, η αντίσταση, του κόσμου να ενδώσει στα κάθε είδους “σχέδια Ανάν”, τη μοιρασιά της Κύπρου και του Αιγαίου, όλα σοφά μελετημένα από φίλους και Συμμάχους, σεφ του διεθνούς μαγειρείου.<br /><br />Τελευταία καταφυγή είναι ότι με την Τουρκία χωρίς Ερντογάν θα βρίσκαμε την ησυχία μας, η Δύση κι εμείς στην ουρά της. Αρκεί βέβαια να το πιστέψουν και οι Αμερικάνοι… Ως τώρα αναβοσβήνουν STOP στις μωροφιλοδοξίες των Τούρκων αλλά ο άνθρωπός τους, ΓΓ του ΝΑΤΟ Στόλτεμπεργκ, τους κάνει, με πρόσφατες δηλώσεις του, ερωτική εξομολόγηση.<br /><br />Οι δυσκολίες των ΗΠΑ με τον Ερντογάν, την Κίνα, τη Ρωσία, τη Γερμανία και άλλους οφείλονται στην άρνηση των ιθυνόντων να αποδεχθούν ότι τέλειωσε η εποχή της μονοκρατορίας τους. Οι ΗΠΑ υπερδύναμη, αλλά γύρω στο 2020 θα υπάρξουν κι άλλες Υπερδυνάμεις, προέβλεπε σωστά ο Μπρζεζίνσκι στη “Μεγάλη Σκακιέρα”, δεκαετία του 90.<br />ΗΠΑ, τα δύο λάθη<br /><br />Αντίθετα από τον Κίσινγκερ που συνέστησε (στον Νίξον) το άνοιγμα στην Κίνα για να παίξουν οι ΗΠΑ πάνω στην οξύτατη (τότε) ρωσοκινεζική διαμάχη και να εξουδετερώσουν και τους δυο. Την πάτησε ο “σπουδαιότερος”, υποτίθεται, Αμερικανός αναλυτής. Άνοιξε στο Μεγάλο Κεφάλαιο των ΗΠΑ την αστείρευτη Αγορά της Κίνας, πλούτισαν οι ιδιώτες, αλλά δημιούργησε τις συνθήκες για την κεραυνοβόλα ανάπτυξη της κινέζικης Οικονομίας και τη συμμαχία της με τη Ρωσία.<br /><br />Με αποτέλεσμα η Κίνα να είναι στο τρίο των Μεγάλων Δυνάμεων, πρώτη αντίπαλος των ΗΠΑ. Ο Κόσμος δεν είναι ακόμα τριπολικός (ούτε διπολικός) αλλά η πορεία δείχνει το αναπόφευκτο τέρμα. Το πρώτο, κορυφαίο λάθος των ΗΠΑ ήταν η εκτίμηση ότι Κίνα θα έμενε φτωχή και με τη Ρωσία θα ήταν πάντα εχθροί.<br /><br />Η Τουρκία είναι το δεύτερο λάθος, ισάξιο του πρώτου. Οι Δυτικοί άφησαν την Τουρκία να τρέφει όνειρα και απαιτήσεις Μεγαλείου. Με τον Οζάλ να μιλάει, από τη δεκαετία του 1980, για μια Τουρκία από τη Βιέννη ως τα σύνορα της Κίνας. Ο Τούρκος υπηρέτης, με στολή Σουλτάνου, εναντίον της Ρωσικής αρκούδας. Αμερικανικές φαντασιώσεις.<br /><br />Εμείς, όπως όλοι οι επαρχιώτες, θαυμάζουμε τους “πρωτευουσιάνους” αναλυτές της Δύσης. Αλλά τα λάθη τους τους χαρακτηρίζουν: Κουφιοκεφαλάκηδες και αλαζόνες, με δυο λόγια. Βασίζονται, ιδρυτικά, στην ωμή, ανεπεξέργαστη ισχύ των όπλων τους. Και ανακαλύπτουν, έκπληκτοι, ότι πλέον “οι άλλοι” έχουν και αυτοί όπλα, μάλλον καλύτερα.<div><br />Τουρκία, τα τρία λάθη<br /><br />Το πρώτο λάθος του Ερντογάν είναι που νόμιζε ότι η Τουρκία μπορούσε να υπερκεράσει τη Δύση συνδυάζοντας την ισχύ με την στρατηγική της θέση την οποία θεωρούσε αναντικατάστατη. Και πίστευε ότι θα επιβληθεί επειδή οι Δυτικοί, (θεωρεί ότι), είναι διεφθαρμένοι, έκφυλοι, αδύναμοι. Λάθος. Οι απανταχού πιστοί του Μωάμεθ έχουν κι αυτοί γερό μερίδιο στη διαφθορά. Και οι Δυτικοί, όποια ηθική και αν είχαν (ή δεν είχαν), ήταν πάντα ικανοί για ωμή βία, ενώ διέθεταν επαρκές απόθεμα υποκρισίας για να καλύπτονται.<br /><br />Δεύτερο λάθος: Ο Ερντογάν νόμιζε ότι μπορούσε να μιμηθεί τους Σουλτάνους στην ακμή των Οθωμανών. Οι Δυτικοί έγλειφαν, πράγματι, τον Σουλτάνο όταν αυτός ήταν πανίσχυρος. Όταν αποδυναμώθηκε, όμως, τον έγδερναν κανονικά όπως και τους Βυζαντινούς στην παρακμή τους. Επί πλέον ο Ερντογάν δεν ήταν ούτε είναι πραγματικός Σουλτάνος και δεν είναι στην ακμή του. Θέλει, αλλά δεν είναι.<br /><br />Το τρίτο, εξ ίσου μοιραίο, λάθος του Ερντογάν είναι ότι είδε, μεν, πως μόνο ως ηγέτης του μουσουλμανικού Κόσμου θα μπορούσε πράγματι να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Δύση. Και όχι αλλάζοντας αγκαλιά από τους Αμερικάνους στους Ρώσους. Πλην, όμως, ούτε οι ισλαμιστές (ακραίοι) ούτε οι μουσουλμάνοι (μετριοπαθείς) τον θέλουν, αυτόν και την Τουρκία του, για αρχηγό τους. Με μια λέξη ο Ερντογάν δεν θέλησε να καταλάβει ότι η Τουρκία είναι μόνη.</div><div><br />Νέα στρατηγική των ΗΠΑ<br /><br />Η προπαγάνδα ότι η τουρκοκρατία ήταν κάτι σαν παράδεισος ήταν τζούφια. Ρωσία και ΗΠΑ θέλουν, ο καθένας για πάρτη του, την Τουρκία αλλά σαν υπηρέτη, ένα πιόνι. Και συμπίπτουν ότι θα κάνουν τα πάντα για να μείνει πιόνι. Και άμα πάρουν τα μυαλά του αέρα θα φάει τις πρέπουσες σφαλιάρες.<br /><br />Γι’ αυτό, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο Ερντογάν αλλά η Τουρκία, ο τεράστιος χώρος της Μικράς Ασίας, ό,τι έχει απομείνει από το λεγόμενο “Ανατολικό Ζήτημα”, τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Ερντογάν ήθελε (και θέλει) να την ανασυστήσει. Οι ΗΠΑ, με το πραξικόπημα του 2016, θέλουν να την αποτελειώσουν. Θάβοντας οριστικά ένα πτώμα δυο αιώνων.<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν μια νέα στρατηγική: Καταστροφή της εδαφικής ενότητας κάθε χώρας (ανεξαρτήτως πολιτεύματος) που θα μπορούσε, λόγω “όγκου- ισχύος- γεωγραφικής θέσης”, να γίνει “κόκκος άμμου”, εμπόδιο στη στρατηγική τους. Η Τουρκία είναι κοτρώνα. Οι ΗΠΑ, όπως κάθε Μεγάλη Δύναμη, θα επανέλθουν ξανά και ξανά έως ότου πάψει η Τουρκία με τον οποιοδήποτε τρόπο να (τους) ενοχλεί. Και η Μόσχα δεν έχει λόγους αντίρρησης. Αλλά επ’ αυτού θα επανέλθουμε.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί μεθοδεύει η Δύση για την Τουρκία του Ερντογάν.

Αποστολόπουλος Απόστολος Οι ελληνικές ελίτ, εθνομηδενιστές και άλλοι, πολύ θα ήθελαν η Τουρκία να θεωρηθεί από τις ΗΠΑ ότι ανήκει πλέον στο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αλβανική ηγεσία, οι «Τσάμηδες» και η ανάγκη αντίδρασης της Αθήνας πέραν των διαβημάτων

<img height="321" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP18055734593473.jpg" width="900" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Η προκλητική παρουσία του προέδρου της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα σε έκθεση φωτογραφιών που αναρτήθηκαν έξω από το Προεδρικό Μέγαρο στα Τίρανα, για την προβολή του «Τσάμικου» ζητήματος και της υποτιθέμενης «Γενοκτονίας των Τσάμηδων», αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου μιας πολιτικής που έχει καταστεί κρατική στη γειτονική Αλβανία και δηλητηριάζει διαρκώς τις διμερείς σχέσεις.<br /><br />Η έντονη αντίδραση της Αθήνας με το διάβημα διαμαρτυρίας της ελληνικής πρεσβείας στα Τίρανα ήταν αναμενόμενο αλλά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί αρκετό, καθώς ο αλυτρωτισμός που καλλιεργείται στα Τίρανα με σαφές ανθελληνικό περιεχόμενο, δεν μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται και μάλιστα υπό τις επίσημες ευλογίες των Τιράνων. Πολύ, δε, περισσότερο τη στιγμή που η Αλβανία επιζητεί την προσέγγιση της με την ΕΕ και τη στήριξη της Ελλάδας για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.<br /><br />Όμως η ευρωπαϊκή πορεία μιας χώρας δεν είναι συμβατή με την προσπάθεια προβολής ως επίσημης κρατικής πολιτικής του αλυτρωτισμού και της αμφισβήτησης εδαφών γειτονικού κράτους, που αποτελεί μάλιστα μέλος της ΕΕ, είχε μάλιστα επιβεβαιωθεί με το ψήφισμα που είχε εγκρίνει η αλβανική Βουλή, με πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα το 2008. Και τέτοιες κινήσεις όπως αυτή του Ιλίρ Μέτα αλλά και η υποστήριξη από την κυβέρνηση Ράμα στην οποία συμμετέχουν «Τσάμηδες», στην καλλιέργεια και προβολή των αλυτρωτικών εθνικιστικών αιτημάτων περί «Τσαμουριάς», απλώς δυσχεραίνουν τη θέση της Αλβανίας. Διότι επιβεβαιώνουν τον φόβο των Ευρωπαίων ότι μια εσπευσμένη διεύρυνση προς τα Δυτικά Βαλκάνια απειλεί να «βαλκανοποιήσει» την ΕΕ, μεταφέροντας στο εσωτερικό της, αρρωστημένες και ξεπερασμένες πλέον εθνικιστικές επιδιώξεις και μεγαλοϊδεατισμούς.<br /><br />Η έκθεση των φωτογραφιών στην εξωτερική περίφραξη του Προεδρικού Μεγάρου δεν ήταν η μόνη. Τον Ιούνιο, από τις 21-26, στην κεντρική πλατεία των Τιράνων, Σκεντέρμπεη, οργανώθηκαν εκδηλώσεις υπό την αιγίδα του Δήμου Τιράνων για να τιμηθεί η υποτιθέμενη «επέτειος Γενοκτονίας των Τσάμηδων», όπου περίβλεπτη θέση είχαν χάρτες που εμφάνιζαν τα Αλβανικά εδάφη να επικαλύπτουν την Ήπειρο μέχρι και τη Θεσπρωτία.<br /><br />Εξάλλου και τα σχολικά βιβλία της Αλβανίας αναφέρονται στη «Γενοκτονία των Τσάμηδων» και προβάλλουν χάρτες της «Τσαμουριάς» που με αλβανικά χρώματα επικαλύπτουν τα ελληνικά εδάφη μέχρι και τη Θεσπρωτία.<br /><br />Όμως η προκλητική προβολή «θέματος Τσαμουριάς» από τον Αλβανό πρόεδρο, δεν θα πρέπει να επισκιάζει μια ακόμη σοβαρή εκκρεμότητα που υπάρχει στις διμερείς σχέσεις και αφορά τη δέσμευση που ανέλαβε ο ίδιος ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα τον Οκτώβριο του 2020 στη συνάντηση του με τον Νίκο Δένδια για έναρξη συνομιλιών για την παραπομπή της διαφοράς για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στη Χάγη. Σύμφωνα με πληροφορίες στις συναντήσεις εμπειρογνωμόνων που έχουν γίνει δεν έχει υπάρξει δείγμα αλλαγής στάσης από την Αλβανία, η οποία διαρκώς επαναφέρει ζητήματα που είχε θίξει η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας όταν ακύρωσε την Ελληνοαλβανική Συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών του 2009. Θέσεις που κινούνταν κοντά στην τουρκική επιχειρηματολογία.<br /><br />Ένα χρόνο μετά η Αθήνα οφείλει να ασκήσει κάθε πίεση στον ΈντιΡάμα για την υλοποίηση της δέσμευσης του και έτσι να προχωρήσει η διαδικασία σύνταξης συνυποσχετικού.<br /><br />Για την Αθήνα η πρόκληση είναι δεδομένη και θα πρέπει τουλάχιστον πριν την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Αλβανία να απαιτήσει τη διασύνδεση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την επίλυση των εκκρεμοτήτων στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, την πλήρη και οριστική αποκήρυξη του αλυτρωτισμού με την επίκληση «θέματος Τσαμουριάς», την από κοινού προσφυγή στη Χάγη για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και φυσικά την προστασία των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας και των περιουσιών της.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αλβανική ηγεσία, οι «Τσάμηδες» και η ανάγκη αντίδρασης της Αθήνας πέραν των διαβημάτων

Νίκος Μελέτης Η προκλητική παρουσία του προέδρου της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα σε έκθεση φωτογραφιών που αναρτήθηκαν έξω από το Προεδρικό Μέγαρο στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος έχει “άρωμα”… Φυσικού Αερίου και θρησκευτικό βραχίονα!

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/11/BELARUS-BORDER-COUNTRIES-790x400.jpg" /><br /><br />Τα γεγονότα στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας εντάσσονται στο πλαίσιο του νέου ψυχρού πολέμου που εξελίσσεται αμείωτος σε παγκόσμια κλίμακα. Οι ΗΠΑ ως βασικό στόχο της εξωτερικής τους πολιτικής έχουν την υπονόμευση του καθεστώτος στην Ρωσία και την μετεξέλιξή της σε ένα κατακερματισμένο σώμα. Η επικέντρωση στην αναχαίτιση της σινικής επέκτασης δεν θα αλλάξει τους σχεδιασμούς με τη Ρωσία. Θα συνεχιστεί ένας διμέτωπος πόλεμος. Αυτά είναι μέρος μόνο όσων εξαιρετικά ενδιαφερόντων αναφέρθηκαν από τον αναλυτή Σωτήρη Δημόπουλο σε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό “ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ” (90,1FM).<br /><br />Και γι’ αυτό δεν συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ θα αποχωρήσουν από την Μεσόγειο και τα Βαλκάνια για να πάνε στον Ειρηνικό. Καμία αυτοκρατορία δεν φεύγει εθελοντικά από τα εδάφη της. Μόνον όταν χάνει στρατιωτικά ή αν περιπέσει σε εσωτερική κρίση. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας για την δική μας υπόθεση, που δεν είναι άλλη από την αποτροπή της τουρκικής απειλής τόσο ευθέως όσο και εμμέσως από την ενίσχυση του Ισλάμ στην βαλκανική ενδοχώρα.<br /><br />Λέω λοιπόν ότι θα συνεχιστεί η προσπάθεια αποτροπής της συνεργασίας της Ρωσίας με την Ευρώπη και κυρίως την Γερμανία. Διότι μια τέτοια προσέγγιση θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη αυτονόμηση της Ευρώπης και σε σταθεροποίηση της Ρωσίας. Πρόκειται για θανάσιμη απειλή για τον αγγλοσαξονικό κόσμο, που έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και την απειλή της Κίνας στον Ειρηνικό. Το σχέδιο λοιπόν ήταν η δημιουργία ενός τείχους χωρών από τις σκανδιναβικές και τις βαλτικές χώρες μέχρι την Μεσόγειο.<br /><br />Σε αυτήν ακριβώς την γραμμή αντιπαράθεσης έχουμε την επίθεση εκ μέρους του Λουκασένκο κατά της Πολωνίας με εργαλείο τους μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε δύο στοιχεία: Η γραμμή που γίνονται τα επεισόδια ήταν για αιώνες η γραμμή αντιπαράθεσης μεταξύ καθολικισμού και ανατολικοσλαβικής ορθοδοξίας.<br /><br />Ακόμη σε ένα από τα διοικητικά διαμερίσματα της Λευκορωσίας στα σύνορα με την Πολωνία το ποσοστό των καθολικών είναι 55%. Μια γραμμή που συνεχίζεται επίσης στην Ουκρανία, όπου υπερτερεί το στοιχείο της Ουνίας, το οποίο και πρωτοστάτησε στην επανάσταση του Μαϊντάν.<br /><br /><div>Εκεί βρίσκεται το περίφημο Μπρεστ, που υπογράφηκε το 1596 η ένταξη των Ορθοδόξων στην καθολική εκκλησία διατηρώντας το ορθόδοξο τυπικό -Ουνία- αλλά και το 1918 η συμφωνία των μπολσεβίκων με τους Γερμανούς, με την οποία έλαβαν οι δεύτεροι το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. Κάποτε βέβαια ήταν και κέντρο του ιουδαϊσμού, με το 10% του πληθυσμού της Λευκορωσίας να είναι Εβραίοι, που εξοντώθηκαν στο μεγαλύτερο βαθμό κατά το Ολοκαύτωμα.<br /><br />Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο Λουκασένκο το 2020 κινδύνεψε πραγματικά να ανατραπεί από μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της 6ης επανεκλογής του. Η σωτηρία ήλθε από την Μόσχα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Λουκασένκο είχε δείξει και αυτός δείγματα αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής και εκβίαζε την Μόσχα για να αποκομίσει επιπλέον κέρδη.<br /><br />Έκτοτε, όμως, είναι φανερό ότι οτιδήποτε κάνει είναι σε συμφωνία με τον Πούτιν. Το ίδιο μπορούμε να δούμε και στην περίπτωση της Αρμενίας και θεωρώ ότι ανάλογα συμβαίνει στο Τατζικιστάν, στην Κιργιζία και ίσως και στο Ουζμεπκιστάν, μετά τα γεγονότα στο Αφγανιστάν.<br /><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν ότι αυτό που έγινε εκεί συνέβησαν κατόπιν κάποιου σχεδίου. Η Λευκορωσία δεν είναι μια χώρα που θα μπορούσαν εύκολα να περάσουν μετανάστες. Το ίδιο άλλωστε και μπορούμε να πούμε και για την Τουρκία. Η υπόθεση της εισβολής μεταναστών στην Πολωνία κατ΄ αρχάς συμφέρει τον ίδιο τον Λουκασένκο.<br /><br />Δείχνει στην δύση ότι έχει μοχλούς να πιέσει σοβαρά τους γείτονές του. Μια απειλή που δεν την περίμεναν σε καμία περίπτωση. Και παρά τις κυρώσεις, τις απειλές και την περιθωριοποίησή του, η Μέρκελ αναγκάστηκε να τον πάρει τηλέφωνο. Άλλωστε πήρε παράδειγμα από την Τουρκία, η οποία είναι ξεκάθαρο ότι συμμετείχε στην όλη επιχείρηση, δείχνοντας ανοχή στην μεταφορά των μεταναστών στην Λευκορωσία.<br /><br />Η υπόθεση αυτή όμως λειτουργεί και υπέρ της Ρωσίας. Η Ε.Ε,. είναι αναγκασμένη να απευθυνθεί σε αυτόν για να νουθετήσει τον Λουκασένκο. Μια επανάληψη του 2015 θα ήταν πραγματικός εφιάλτης για τους Ευρωπαίους και τις κυβερνήσεις.<br /><br />Αλλά γιατί θα ήθελε μια κρίση τώρα η Μόσχα. Νομίζω ότι εντάσσεται στο μεγάλο παιχνίδι για τον Nord Stream 2. Βασικός στόχος της Μόσχας ήταν να παρακάμψει την Ουκρανία. Το 43% των εισαγωγών φυσικού αερίου της ΕΕ προήλθε από τη Ρωσία το 2020. Από τα 193 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα η Gazprom που διοχέτευσε προς τα δυτικά σχεδόν τα 93, δηλαδή το 40 τοις εκατό μέσω της Ουκρανίας, αποφέροντας στη χώρα 2-3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.<br /><br />Οι εργασίες για τον αγωγό μήκους 1.225 χιλιομέτρων είχαν κόστος 11 δισεκατομμύρια δολάρια. Έχει προηγηθεί των επεισοδίων με τους μετανάστες, το παιχνίδι με την έκρηξη των τιμών του φυσικού αερίου σε συνδυασμό με την απόφαση των γερμανικών αρχών να αναστείλουν τις διαδικασίες αδειοδότησης για τον αγωγό που θα μπορούσε να καθυστερήσει τη λειτουργία μέχρι τον Μάρτιο του 2022.<br /><br />Είναι δύσκολο για τους Γερμανούς να παγώσουν την διοχέτευση φυσικού αερίου, γιατί θα πάψει να λειτουργεί η βιομηχανία τους. Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Σρέντερ διευθύνει το έργο.<br /><br />Η Πολωνία και οι άλλες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης έχουν την πιο σκληρή στάση στο μεταναστευτικό. Δεν αποδέχονταν ούτε την υποδοχή ασυνόδευτων ανήλικων από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, η Πολωνία ήταν σε μια διαδικασία polexit ερχόμενη σε αντίθεση με την γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Στην πραγματικότητα βλέπουμε τις χώρες αυτές να είναι πιο κοντά σε παραδοσιακές ευρωπαϊκές αξίες, οι οποίες επιβίωσαν υποδόρεια την περίοδο του κομμουνισμού.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος έχει “άρωμα”… Φυσικού Αερίου και θρησκευτικό βραχίονα!

Τα γεγονότα στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας εντάσσονται στο πλαίσιο του νέου ψυχρού πολέμου που εξελίσσεται αμείωτος σε παγκόσμια κλίμακα. Ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνισμός, σύνορο Δύσης με το “Ευρασιατικό μπλοκ” και η νέα “μεγάλη ιδέα”

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/05/Eurasia.png" /><br /><br /><br /><div>Του <b>Γιώργου Καραμπελιά</b></div><div>Ο κίνδυνος Κύπρος και η Ελλάδα να μεταβληθούν στον χώρο των συνόρων του ευρασιατικού μπλοκ, κάτω από την ηγεμονία της Τουρκίας. Στην αναδυόμενη γεωπολιτική πραγματικότητα του 21ου αιώνα είναι βέβαιο πως η Τουρκία, σε μερικές δεκαετίες, θα διεκδικεί ηγετικό ρόλο στο στρατόπεδο της Ευρασίας, σε μία συνάντηση του ισλαμικού με τον κινεζικό κόσμο, με τον οποίο συναντώνται ήδη στο Αφγανιστάν.<br /><br />Σήμερα, η Τουρκία εξακολουθεί να λειτουργεί ως ελεύθερος σκοπευτής στα σύνορα των στρατοπέδων, θέλοντας να αποκομίζει κέρδη από την ταυτόχρονη συνάφειά της με τη Δύση και την Ευρώπη, με τη Ρωσία, με τον ισλαμικό και τουρκόφωνο κόσμο της κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου, με τον αραβικό κόσμο και την Αφρική, θέλοντας να λειτουργεί ως αυτόνομος κεντρικός πόλος. Δυστυχώς, την Κωνσταντινούπολη τής την παραχωρήσαμε το 1922.<br /><br />Και, πάντως, επειδή είναι βέβαιο πως στις επόμενες δεκαετίες το πληθυσμιακό και οικονομικό βάρος της Αφρικής και της Ασίας θα ενισχυθεί, ενώ εκείνο της Δύσης και της Ευρώπης θα συρρικνωθεί, η Τουρκία σε καμία περίπτωση πλέον δεν πρόκειται να επιστρέψει σε μια συρρικνούμενη Δύση, όπως ηλιθίως προσδοκούν διάφορα κοντόφθαλμα αμερικανικά think tanks. Στην καλύτερη περίπτωση, θα διατηρήσει για περισσότερα χρόνια αυτόν τον ενδιάμεσο ρόλο του μπαλαντέρ, ανάλογα με τις γεωπολιτικές εξελίξεις. (Και όσο θα τους αφήνουν οι Κούρδοι).<br /><br />Σε αυτήν τη συγκυρία, οι Έλληνες, σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν στρατηγική – και δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, μόνον δύο:<br />>Είτε η Κύπρος και η Ελλάδα θα επιλέξουν να μεταβληθούν στον χώρο των συνόρων του ευρασιατικού μπλοκ, κάτω από την ηγεμονία της Τουρκίας, χάνοντας σταδιακά την ίδια την ελληνική τους ταυτότητα μέσα σε μια πλημμυρίδα ασιατικών και αφρικανικών πληθυσμών που θα μετακινούνται προς την Ευρώπη.<br /><br /></div><div>Είτε θα πρέπει να προσβλέπουν πλέον σε μια γεωπολιτική, οικονομική, πολιτική και αμυντική συγκρότηση της Ευρώπης ως αυτόνομου πόλου ισχύος – και όσο ταχύτερα το κατανοήσουν ο Πούτιν και ο Σάντσεθ, με την κοντόφθαλμη και μπακάλικη πολιτική τους, τόσο το καλύτερο.<br /><br />Η Ευρώπη, σε μια εποχή συρρίκνωσής της, είτε θα αποδεχτεί τη μεταβολή της σε «Ευραφρική» και «Ευρασία» ταυτόχρονα, σε μια προοπτική μερικών δεκαετιών, ακολουθώντας την Ελλάδα στην ίδια μοίρα, είτε θα πρέπει να συγκροτηθεί σε αυτόνομο πολιτισμικό και γεωπολιτικό χώρο. Και αυτό, ακριβώς για να διατηρήσει την πολιτισμική της ταυτότητα που αφετηρία της έχει την αρχαία Ελλάδα.<br /><br />Παρομοίως, οι Έλληνες, επειδή η ίδια η επιβίωσή τους εξαρτάται από μια τέτοια συγκρότηση του ευρωπαϊκού κόσμου, είναι υποχρεωμένοι να πρωτοστατήσουν σε αυτό το εγχείρημα. Η πραγματοποίησή του αποτελεί γι’ αυτούς κυριολεκτικά ζήτημα ζωής ή θανάτου. Γι’ αυτό ο κουρασμένος και «αλαλιασμένος» ελληνισμός της ύστερης μεταπολίτευσης και της καταστροφής των μνημονίων είναι υποχρεωμένος να μεταβάλει ρότα οριστικά αν θέλει να επιβιώσει, να αναγεννηθεί.<br /><br />Αν το 1922 βούλιαξε, από τους δικούς μας εμφυλίους, η Μεγάλη Ιδέα της ανασύστασης του ελληνικού κόσμου ως αυτόνομου πόλου με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη, σήμερα μόνο η νέα Μεγάλη Ιδέα της επιβίωσης του ελληνισμού στα πλαίσια μιας γεωπολιτικά, αμυντικά και πολιτιστικά αυτόνομης Ευρώπης, με επίκεντρο πλέον την Αθήνα, μπορεί να έχει το οποιοδήποτε υπαρξιακό νόημα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνισμός, σύνορο Δύσης με το “Ευρασιατικό μπλοκ” και η νέα “μεγάλη ιδέα”

Του Γιώργου Καραμπελιά Ο κίνδυνος Κύπρος και η Ελλάδα να μεταβληθούν στον χώρο των συνόρων του ευρασιατικού μπλοκ, κάτω από την ηγεμονία της...

Διαβάστε την συνέχεια