Ελληνική αδράνεια στη διεθνή σκηνή.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/08/MITS-ERDOGAN.png"><img height="391" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/08/MITS-ERDOGAN.png" width="756" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Η κυβέρνηση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη (αν και διαθέτει, σε κάποιο βαθμό, το ελαφρυντικό των δυσχερειών της πανδημίας) οργάνωσε κατά τρόπο ανεπαρκή και χωρίς διπλωματικά οφέλη τους περσινούς εορτασμούς της 200ης επετείου του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, αλλά αποδείχθηκε ακόμα χειρότερη (και άνευ δικαιολογιών) στη διεθνή επικοινωνιακή αξιοποίηση των 100 ετών της Μικρασιατικής Καταστροφής και των τότε τουρκικών θηριωδιών.<br /><br />Απόλυτη σιωπή! Κι ας αξιοποιεί, στο έπακρο, το ζήτημα ο Τούρκος πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν με τη δική του εκδοχή της Ιστορίας. Και επιπλέον -το ακόμα σημαντικότερο- προς επίτευξη του σύγχρονου στόχου της Άγκυρας για μερική ή συνολική αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης ή διαστρέβλωση σημαντικών όρων της ίδιας και άλλων διεθνών συμβατικών κειμένων (π.χ. για τη στρατιωτικοποίηση των νησιών).<br /><br />Στο πλαίσιο, αυτό η προβολή των πραγματικών γεγονότων, που είναι αναμφισβήτητα υπέρ της Ελλάδος από το χρόνο ανάληψης της συμμαχικής εντολής διοίκησης το Μάιο του 1919 (με υλοποιημένη τη μέριμνα ισοπολιτείας Χριστιανών και Μουσουλμάνων) μέχρι και την Καταστροφή του Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2022, δεν αφορά μόνον τους μελετητές της ιστορίας. Πρόκειται για ζήτημα μεγάλης σημασίας και ως προς τις τρέχουσες και μελλοντικές διπλωματικές εξελίξεις.<br /><br />Γιατί αν -ο μη γένοιτο- η Ελλάδα βρεθεί αντιμέτωπη στρατιωτικά με την Τουρκία, με μία κρίση τύπου Ιμίων ή κάτι πολύ μεγαλύτερο, θα πρέπει να έχει γίνει κάποια στοιχειώδης ενημερωτική προεργασία. Μπορεί οι ταχύτητες της σημερινής εποχής του κυβερνοχώρου και των ψηφιακών μέσων να μην επιτρέπουν μεγάλη εμβάθυνση σε δυσνόητα θέματα, αλλά και η τελευταία λεπτομέρεια μπορεί να μετρήσει στα μάτια του ξένου διπλωμάτη ή δημοσιογράφου και στη διεθνή κοινή γνώμη.<br /><br />Δυστυχώς, πέρα από δηλώσεις εσωτερικής -και πρόσκαιρης τηλεοπτικής- κατανάλωσης, ο Πρωθυπουργός δεν έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες. Ούτε για την επίσημη προβολή του θέματος από τις πρεσβείες μας διεθνώς ούτε για την ανεπίσημη διαφώτιση ανεξάρτητων ή φιλικά διακείμενων ξένων ομίλων μέσων ενημέρωσης και μεμονωμένων δημοσιογράφων, όπως κάνουν όλα τα σοβαρά κράτη.<br /><br />Το κυβερνητικό επιτελείο αποδείχθηκε υψηλών ως εκπληκτικών ικανοτήτων κατά την πρώτη διετία της θητείας του κ. Μητσοτάκη, επιτυγχάνοντας ύμνους των ξένων μέσων για το μεταρρυθμιστικό ως «μεσσιανικό» έργο του, αλλά αδρανεί στην επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής και στην αντίδραση έναντι της εν εξελίξει τουρκικής προπαγάνδας.<br /><br />Όχι βέβαια ότι, εν μέσω πανευρωπαϊκής αγανάκτησης για τις υποκλοπές και τις διώξεις του Τύπου από το σημερινό Πρωθυπουργό, το επιτελείο του θα μπορούσε να επιτύχει κάτι σημαντικό, αλλά δεν προσπάθησε καν. Το θέμα μάλλον ήταν εκτός των ενδιαφερόντων του Μαξίμου τους προηγούμενους μήνες, όταν ακόμα η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό ήταν καλύτερη.<br /><br />Γενικότερα, δεν τιμά το σημερινό πολιτικό σύστημα ότι οι τελευταίες σοβαρές προσπάθειες και εκτεταμένες καμπάνιες διαφώτισης της διεθνούς κοινής γνώμης για τη Μικρά Ασία και τη σύγχρονη επιθετικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο έγιναν …το 1982 από τον τότε υφυπουργό Εξωτερικών Γιάννη Καψή και το 1992 από τους -διαδοχικά- εκπροσώπους Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών Μανόλη Καλαμίδα και Δημήτρη Αβραμόπουλο στην προ Διαδικτύου εποχή. Έκτοτε, απολύτως τίποτα!<br /><br />Το Μέγαρο Μαξίμου θα έπρεπε -επιτέλους- να κινητοποιηθεί μετά και τη βαρειά ήττα κατοχύρωσης του όρου TurkAegean από την Άγκυρα, αλλά πέρα από κάποια νομικά βήματα στις ΗΠΑ (κυρίως διαδικαστικού χαρακτήρα) ούτε και σε αυτό το συγγενές διπλωματικό μέτωπο έχει γίνει κάτι σημαντικό από την ελληνική πλευρά.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνική αδράνεια στη διεθνή σκηνή.

Aλέξανδρος Τάρκας Η κυβέρνηση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη (αν και διαθέτει, σε κάποιο βαθμό, το ελαφρυντικό των δυσχερειών της πανδημίας) οργά...

Διαβάστε την συνέχεια

Απειλές και αμφισβητήσεις με αιχμή τα UAV από Ερντογάν. Τα αντίμετρα της Αθήνας.

<br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2019/09/cache.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="800" height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2019/09/cache.jpg" width="722" /></a></div><div><br />Του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Με την ολοένα και αυξανόμενη χρήση τωνUAV, ενός σχετικά νέου όπλου που παράγεται από την τουρκική αμυντική βιομηχανία, η Άγκυρα εντείνει την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας, ενώ πλέον τα χρησιμοποιεί και για την εκτόξευση απειλών. Είναι ενδεικτικό ότι χθες ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ενέπλεξε τα UAV στη γενικότερη επιθετική ρητορική του, λέγοντας ότι η χώρα του είναι παρούσα «με τα οπλισμένα μη επανδρωμένα μας» αεροσκάφη «και με αυτά είμαστε ο μπελάς των εχθρών μας». Ως προς το εύρος της αξιοποίησής τους, πρέπει να σημειωθεί ότι εντός του 2022 σχεδόν οι μισές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου έγιναν από UAV. Η Ελλάδα προχωράει σε διάφορα αντίμετρα, με σημαντικότερο την αξιοποίηση συστημάτων ισραηλινής τεχνολογίας.<br /><br />Mε UAV οι πιο πολλές παραβιάσεις<br /><br />Η χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (ΤΕΔ) για την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας (υπερπτήσεις νησιών και νησίδων), αλλά και τη συνδρομή στις καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου δεν αποτελεί νέα πρακτική.</div><div><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/09/doc-20220831uav.jpg"><img height="543" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/09/doc-20220831uav.jpg" width="677" /></a><br /><br /></div><div>Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες η χρήση των UAV έχει αυξηθεί, με αποτέλεσμα από την αρχή του έτους μέχρι και χθες να έχουν καταγραφεί συνολικά 257 έξοδοι μη επανδρωμένων αεροσκαφών, τα οποία πραγματοποίησαν μέσα στη χρονιά πάνω από τις μισές εκ των περίπου 4.800 παραβιάσεων που έγιναν εντός του 2022. Οι βασικοί λόγοι αύξησης της χρήσης των UAV για παραβιάσεις από την πλευρά της Τουρκίας είναι οι εξής:<br /><br />• Πρώτον, ένα UAV μπορεί να προχωρεί σε επιχειρήσεις ρουτίνας (όπως είναι οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας) για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και με πολύ μικρότερο κόστος, καθώς μπορούν να πετούν επί 24ωρο, με περιορισμένη κατανάλωση καυσίμων και δίχως ανθρώπινη παρουσία (δηλαδή χωρίς πιλότο).<br /><br />• Δεύτερον, διότι τα UAV διαθέτουν δυνατότητα επιτήρησης και μεταφοράς εικόνας στους σταθμούς ελέγχου τους στην ενδοχώρα της Τουρκίας με αξιοπιστία.<br /><br />• Τρίτον, τα UAV αναπληρώνουν έργο, το οποίο η τουρκική αεροπορία (TuAF) δεν μπορεί να διεκπεραιώσει αυτή τη στιγμή όχι μόνο λόγω των διωγμών που υπέστησαν τα στελέχη της, αλλά και διότι οι κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας για την απόκτηση των S-400 έχουν καταστήσει δυσεύρετα τα απαραίτητα ανταλλακτικά για τη διατήρηση των τουρκικών μαχητικών σε πτητική κατάσταση. Εν ολίγοις η υποκατάσταση πτητικού έργου των μαχητικών, ιπτάμενων ραντάρ και λοιπών επανδρωμένων αεροπλάνων από τα UAV της εγχώριας βιομηχανίας αποτελεί και μια έμμεση πλην σαφή ένδειξη αδυναμίας της τουρκικής αεροπορίας.<br /><br />Στη συντριπτική πλειονότητά τους, οι δύο τύποι των UAV που χρησιμοποιούνται από τις ΤΕΔ για τις παραβιάσεις είναι κατά κύριο λόγο τα «Bayraktar» TB-2 και τα ANKA-S. Στις τάξεις των ΤΕΔ είναι ενταγμένα επίσης το «Akinci» και –σε πολύ μικρότερο βαθμό– το «Aksungur», τα οποία χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε επιχειρήσεις κατά των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία, στη Συρία και στο Βόρειο Ιράκ. Χρήστες των μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου TB-2 και ANKA-S είναι και οι τρεις κλάδοι των ΤΕΔ (Αεροπορία, Ναυτικό, Στρατός Ξηράς), αλλά και οι δυνάμεις εσωτερικής ασφαλείας, όπως οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και η στρατοχωροφυλακή. Μάλιστα, τα ΤΒ-2 των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας συχνά περιπολούν στον Εβρο και στο Βορειοανατολικό Αιγαίο.<br /><br />Το 2020, έτος των δύο κρίσεων, του Φεβρουαρίου στον Εβρο και της περιόδου Αυγούστου – Νοεμβρίου στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, οι επιτελείς του ΓΕΕΘΑ, του ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ είχαν τη δυνατότητα να αναλύσουν δεδομένα από τον τρόπο δράσης και τις τακτικές που έχουν αναπτύξει οι Τούρκοι προκειμένου να αξιοποιήσουν τα πλεονεκτήματα που μπορεί να δίνουν σε επιχειρησιακό επίπεδο πλατφόρμες όπως τα ΤΒ-2 και τα ANKA-S.</div><div><br />Τα ελληνικά «αντίμετρα»<br /><br />Η δραστηριοποίηση των τουρκικών UAV στο Αιγαίο οδήγησε αναπόφευκτα και στη συζήτηση περί λήψης μέτρων για την αντιμετώπισή τους, αλλά και τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την απόκτηση τέτοιων δυνατοτήτων και από την Ελλάδα. Στο δεύτερο σκέλος, η απόφαση για εκμίσθωση και εν συνεχεία αγορά ισραηλινών UAV τύπου Heron, για την προμήθεια αμερικανικών MQ-9, αλλά και για τη διερεύνηση για την ανάπτυξη εγχώριων drones, έχουν γίνει αρκετά βήματα. Ως προς την αντιμετώπιση των UAV, μέσα στο καλοκαίρι προχώρησε (και εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη) η τοποθέτηση σε διάφορα σημεία των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου συστημάτων ισραηλινής τεχνολογίας, προσαρμοσμένων στις γεωμορφολογικές συνθήκες. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα προχωράει σε συνθήκες απόλυτης μυστικότητας και βασικό χαρακτηριστικό του είναι η δημιουργία παρεμβολών στην πτήση των UAV. Είναι απολύτως σαφές ότι από την ελληνική πλευρά το συγκεκριμένο σύστημα δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί απλά και μόνο για την αναχαίτιση κάποιου UAV που κάνει παραβιάσεις.<br /><br />Η «Κ» έχει αναδείξει επανειλημμένως το ζήτημα της απειλής που αποτελούν για την ελληνική αμυντική διάταξη τα τουρκικά UAV. Ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης των UAV είναι η χρησιμοποίηση τεχνικών ηλεκτρονικού πολέμου (EW). Οι πιο αναπτυγμένες χώρες διαθέτουν μέσα που παρεμβάλλουν στο σύστημα εντοπισμού θέσης του UAV, ουσιαστικά αποπροσανατολίζοντάς το. Δεδομένου ότι τα UAV ελέγχονται από κάποιο απομακρυσμένο σταθμό εδάφους, ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος παρεμβολής είναι η διακοπή αποστολής δεδομένων τηλεμετρίας, προκειμένου το μη επανδρωμένο αεροσκάφος να χάσει τον προσανατολισμό του ή να συντριβεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή οι Ενοπλες Δυνάμεις δεν διαθέτουν ικανές δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (ΕW), γεγονός το οποίο προκαλεί ανησυχία, όχι μόνο σε τακτικό επίπεδο, αλλά σε ένα ευρύτερο στρατηγικό πλαίσιο μιας πιθανής ένοπλης ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης στο Αιγαίο.<br /><br />Προς το παρόν και με δεδομένες τις παραπάνω συνθήκες, τα τουρκικά UAV είτε αναχαιτίζονται από μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας που βρίσκονται στον αέρα για τη συγκεκριμένη αποστολή εκείνη τη στιγμή είτε παρακολουθούνται από το σύνολο των μέσων αεράμυνας που διαθέτουν οι Ενοπλες Δυνάμεις.<br /><br />Τα τουρκικά UAV τις περισσότερες φορές που επιχειρούν στο Αιγαίο δεν φέρουν οπλισμό. Ωστόσο, όπως φαίνεται και από το συνοδευτικό γράφημα, μπορεί να εκτελέσουν επιθετικές επιχειρήσεις με τη χρήση οπλικών συστημάτων. Διαθέτουν δυνατότητες προσβολής στόχων στο έδαφος και τη θάλασσα, γεγονός το οποίο τα καθιστά απειλή και για τις μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού. Σύμφωνα με τις προδιαγραφές που δίνει η τουρκική βιομηχανία, κάποια από τα UAV διαθέτουν τη δυνατότητα βολών με βλήματα αέρος-αέρος. Ωστόσο το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό πρόβλημα των Ενόπλων Δυνάμεων σε ένα δυνητικό πολεμικό σενάριο στο Αιγαίο, είναι η πιθανότητα επιθέσεων κορεσμού από UAV, αλλά και πολύ περισσότερο και από μικρότερα drones τα οποία ουσιαστικά θα μπορούν να υπερκεράσουν τις δυνατότητες αποτελεσματικής ανταπόκρισης από την ελληνική αεράμυνα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Απειλές και αμφισβητήσεις με αιχμή τα UAV από Ερντογάν. Τα αντίμετρα της Αθήνας.

Του Βασίλη Νέδου Με την ολοένα και αυξανόμενη χρήση τωνUAV, ενός σχετικά νέου όπλου που παράγεται από την τουρκική αμυντική βιομηχανία, η Άγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πότε έρχονται τα νέα Rafale F3R: Ο αγώνας δρόμου της 332 Μοίρας για να γίνει ξανά επιχειρησιακή.

<img height="318" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/09/220901205019_RAFALE-ME-MICA-1024x508.jpg" width="741" /><br /><br />Πάνω από 600 εξόδους έχουν συμπληρώσει, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ιπτάμενοι και μαχητικά Rafale από την ημέρα που τροχοδρόμησαν στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα.<br /><br />Και αυτό μεταφράζεται σ’ έναν αγώνα δρόμου που δίνουν τα «γεράκια» της 332 Μοίρας ώστε να είναι πανέτοιμα μέσα στους επόμενους μήνες που πρόκειται να προσγειωθεί στην αεροπορική βάση της γαλλικής σχολής η επόμενη «φουρνιά» των μαχητικών 4,5 γενιάς.<br /><br />Μάλιστα οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι μέσα στον επόμενο μήνα, καλώς εχόντων των πραγμάτων δεν αποκλείεται να έρθουν τα πρώτα δυο ολοκαίνουρια RafaleF3R. Τότε αναμένεται να ξεκινήσει η μεταφορά των κινητήρων των πρώτων αεροσκαφών, στην βάση της μητρικής εταιρείας που θα γίνει η πρώτη τους μεγάλη συντήρηση, αλλά από Ελληνικά χέρια.<br /><br />Άλλωστε το παραπάνω όπως σημειώνεται είναι προσυμφωνημένο ανάμεσα στα δυο συμβαλλόμενα μέρη και ήδη βρίσκεται σε διαδικασία η έκδοση φύλλων πορείας Ελλήνων μηχανικών που θα ταξιδέψουν στο Ιστρ της Γαλλίας για να συντηρήσουν τους κινητήρες των μαχητικών που έγιναν οι «πυρήνες» για το νέο απόκτημα της Πολεμικής Αεροπορίας.<br /><br />Και στην Τανάγρα υπάρχει και βρυχάται κάθε μέρα μια από τις βασικές παραμέτρους που γέρνει το ζύγι ξεκάθαρα υπέρ της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Η 332 Μοίρα «γεράκι» ετοιμάζεται πυρετωδώς να ονομαστεί και πάλι επιχειρησιακή, με τα RafaleF3Rνα μπαίνουν στον αγώνα που γίνεται στον ουρανό του Αιγαίου.<br /><br />Πηγές μας λένε πως ετοιμάζουν την Μοίρα ακόμη και γι’ αναλάβει υπηρεσία readiness, μέσα στον χειμώνα, στην Σκύρο εφόσον αυτό απαιτηθεί. Και αυτό θα γίνει μόνο και μόνο για την απαραίτητη εμπειρία που απαιτείται από τους ιπταμένους και μηχανικούς που θα πρέπει να υπηρετήσουν το νέο απόκτημα της Πολεμικής Αεροπορίας, εκτός της μητρικής τους βάσης.<br /><br />Η έλευση των επιπλέον, νέων έξι γαλλικών μαχητικών 4,5 γενιάς, ουσιαστικά φέρνει την Πολεμική Μοίρα στον απαραίτητο αριθμό επιχειρησιακής λειτουργίας καθώς με την παραλαβή των πρώτων που έφτασαν εντός του 2022 στην Τανάγρα, οι αεροπόροι αναλώθηκαν σ’ έναν αγώνα δρόμου που έχει να κάνει με την εκπαίδευση ιπταμένων και μηχανικών.<div><br />Με επιπλέον φόρτους…<br /><br />Από την επομένη της 19ης Ιανουαρίου, ημέρα της ιστορικής έλευσης των πρώτων έξι RafaleF3Rστην 114 Πτέρυγα Μάχης, οι παλέτες με αναλώσιμα, τμήματα ηλεκτρονικών εδάφους, αλλά και τα «πουλιά», τους πυραύλους δηλαδή Meteor, Mica, Scalp, δεν έχουν σταματήσει να φτάνουν στην Τανάγρα, την ώρα που οι έξοδοι των μαχητικών για εκπαίδευση έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία.<br /><br />Μάλιστα οι ίδιες πηγές σημειώνουν όλο νόημα, πως οι επιπλέον φόρτοι των πυραύλων έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που μαρτυρούν την αξία και την επιβιωσιμότητα του αεροσκάφους έναντι των απειλών που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν οι αεροπόροι πάνω από τον ουρανό του Αιγαίου.<br /><br />Η αρχή του νέου μήνα σηματοδοτεί και την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης σε μια σειρά «απαντήσεων» στο πεδίο για την Ελληνική πλευρά. Ένα από αυτά είναι η έλευση των νέων έξι RafaleF3R, των αεροσκαφών που με τους Meteorδημιουργούν συνθήκες απαγόρευσης πρόσβασης στον ουρανό του Αιγαίου καθώς είναι ικανά με τα ηλεκτρονικά συστήματα και τους πυραύλους αυτούς να εγκλωβίσουν τους επίδοξους εισβολείς πολύ πριν «κόψουν» το FIRΑθηνών.<br /><br />Αλλά και η πρώτη Ελληνική φρεγάτα Belh@rra μέσα στον επόμενο μήνα προχωρά στον δεξαμενισμό της, με τους Γάλλους να δείχνουν την ταχύτητα με την οποία εργάζονται ώστε να καταρρίψουν το αρχικό συμφωνηθέν χρονοδιάγραμμα. Παράλληλα τα πρώτα F-16 Viperκαλώς εχόντων των πραγμάτων θα είναι διαθέσιμα στην Πολεμική Αεροπορία πριν καν τελειώσει ο χρόνος αυτός. Και ταυτόχρονα πολλά μπαίνουν στο αυλάκι της υλοποίησης, όπως τα F-16 Block 50 αλλά και οι συζητήσεις για το αεροσκάφος 5ης γενιάς.<br /><br />Επιχειρησιακά, στο πεδίο και καθαρά για αποτρεπτικούς λόγους η Αθήνα προτάσσει αυτές τις κινήσεις τακτικής και απαντά στα αφηγήματα και την πολιτική των κανονιοφόρων που ακολουθεί η γείτονα.<br /><br />Το αφήγημα που θέλει να παρουσιάσει η Τουρκία, προβάλλοντας ολόκληρο το πλέγμα των διεκδικήσεών της στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, πέραν της αναθεωρητικής τακτικής έχει κι ακόμη μια ανάγνωση στο Ελληνικό Επιτελείο, όπου παρατηρούν την αγωνία την που εκφράζουν κατ’ εντολήν, τόσο τα τουρκικά ΜΜΕ, όσο και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Άγκυρας από τους οποίους δεν λείπει η αγωνία.<br /><br />Η μια πλευρά έχει να κάνει με το γεγονός της διεθνοποίησης των προκλήσεων από την Ελληνική διπλωματία, η οποία με δεξιοτεχνία έχει καταφέρει να «κρεμάσει στα μανταλάκια» την Άγκυρα, προβάλλοντας όχι μόνο ότι η Ελλάδα έχει έναν δύσκολο γείτονα, αλλά πως η Τουρκία εξελίσσεται σε πρόβλημα για την Δύση, τασσόμενη με την Ρωσία αλλά και με ακραίες Ισλαμιστικές φωνές που πάντοτε επιθυμούσαν τη διατήρηση της αστάθειας κυρίως στην περιοχή της Μεσογείου.<br /><br />Η Τουρκία από την άλλη πλευρά, τροφοδοτεί με fakenews τον Τύπο και προσπαθεί με την «μασημένη τροφή» των S-300 να σηκώσει σκόνη έναντι της Ελλάδας η οποία εκείνο που κάνει είναι να θωρακίζει όσο μπορεί καλύτερα την αποτρεπτική της ισχύ.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πότε έρχονται τα νέα Rafale F3R: Ο αγώνας δρόμου της 332 Μοίρας για να γίνει ξανά επιχειρησιακή.

Πάνω από 600 εξόδους έχουν συμπληρώσει, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ιπτάμενοι και μαχητικά Rafale από την ημέρα που τροχοδρόμησαν στην ...

Διαβάστε την συνέχεια

Από το «Casus Belli» στην «Αυτοάμυνα». Πρωτοφανής τουρκική επιθετικότητα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/09/erdogan_uav.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="720" height="400" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/09/erdogan_uav.jpg" width="720" /></a></div><br /> Γράφει ο <b>Λάζαρος Καμπουρίδης</b><br />Αντιστράτηγος ε.α.<br /><br />Την 08 Ιουνίου 1995, η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε το κείμενο με το οποίο απειλούσε τη Χώρα μας με πόλεμο σε περίπτωση επέκτασης των Χωρικών Υδάτων στα 12 ν.μ. Την παρούσα περίοδο η τουρκική πλευρά αναπτύσσει μία «περίεργη» τακτική προκλήσεων σε Έβρο και Αιγαίο, ενώ Τούρκοι αξιωματούχοι κατηγορούν με πρωτοφανή τρόπο ως «επιθετική» τη Χώρα μας και κάνουν λόγο για το δικαίωμα της Τουρκίας στην αυτοάμυνα. Πως φτάσαμε μέχρις εδώ και πόσο επικίνδυνη είναι η νέα τουρκική τακτική εναντίον της Ελλάδας, με δεδομένη την κρίσιμη προεκλογική περίοδο την οποία πρέπει να διανύσει «προσοδοφόρα» ο προβληματισμένος από τα χαμηλά ποσοστά του κόμματός του Τούρκος Πρόεδρος;<br /><br />Αναλυτές συνήθιζαν στο παρελθόν να δαιμονοποιούν τις κυβερνήσεις πριν από τη διακυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και να αποδίδουν το «Casus Belli» εναντίον της Χώρας στους κεμαλιστές στους οποίους επίσης χρέωναν και τη λίστα των 152 ελληνικών νησιών, μικρονήσων και βραχονησίδων (EGAYDAAK) την κυριότητα των οποίων αμφισβητεί η Τουρκία. Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης ΑΚΡ δημιουργήθηκε η πεποίθηση ότι θα μπορούσε να βρεθεί κοινός τόπος για την επίλυση των Ελληνοτουρκικών (Ε/Τ) διαφορών. Οι εξελίξεις δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες αφού η τοποθέτηση του Α. Νταβούτογλου στο Υπουργείο Εξωτερικών το 2010 έδωσε το στίγμα του φιλόδοξου στόχου του «Στρατηγικού Βάθους» που η Τουρκία των νεοοθωμανιστών θα έπρεπε να διαθέτει ως μεγάλη δύναμη εις βάρος της επικράτειας γειτονικών χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Χώρας μας αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Διολίσθηση από το «Casus Belli» στο «έμμεσο Casus Belli»<br /><br />Η πολιτική πόλωση αλλά και ο μεγαλοϊδεατισμός του πανίσχυρου μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος Ερντογάν, ανέδειξαν νέες τουρκικές αξιώσεις οι οποίες σκοπό έχουν να «βάλουν στη γωνία» τη Χώρα μας με τρόπο ώστε κάθε ελληνική αντίδραση να οδηγεί σε ένα «έμμεσο Casus Belli». Ειδικότερα, την τελευταία δεκαετία η κεμαλική αντιπολίτευση κατηγορώντας το κυβερνόν κόμμα για υποχωρητικότητα επινόησε το θέμα των 18 νησιών και μιας βραχονησίδας τα οποία η Ελλάδα κατέλαβε κατά παράβαση των συμφωνιών, ενώ την τελευταία διετία η κυβέρνηση Ερντογάν ανέδειξε το Δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και έφερε στο τραπέζι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης 16 νησιών του Αιγαίου συνδέοντας την αξίωση αυτή ως όρο για την ελληνική κυριαρχία επί αυτών.<div><br /></div><div> Η κατάσταση γίνεται περισσότερο προβληματική το τελευταίο διάστημα, καθώς βλέπουμε την τουρκική πλευρά να κατηγορεί συστηματικά και μεθοδικά τη Χώρα μας για αναθεωρητισμό και επιθετικότητα σε όλους τους τομείς, επικαλούμενη το δικαίωμα της Τουρκίας στην «αυτοάμυνα». Εξετάζοντας την κλιμάκωση του τουρκικού αναθεωρητισμού σε βάθος χρόνου διαφαίνεται ότι, επειδή η Ελλάδα δεν προχώρησε στην επέκταση των Χ.Υ. στα 12 ν.μ. και δεν έδωσε την ευκαιρία στην τουρκική πλευρά υπό την απειλή του «Casus Belli» να εξαναγκάσει τη Χώρα μας σε διαπραγματεύσεις με τουρκικούς όρους, η τουρκική κυβέρνηση υπό την πίεση της αντιπολίτευσης, την ανάγκη αύξησης των ποσοστών του κυβερνόντος κόμματος (ΑΚΡ) ενόψει των εκλογών του 2023 αλλά και επίτευξης στόχων νεοοθωμανικού συμβολισμού, επινόησε μία νέα τακτική ενός «έμμεσου Casus Belli» απειλώντας τη Χώρα μας με έναν ιδιότυπο τρόπο και με μία πρωτοφανή και πονηρή επικοινωνιακή αλλά και επιχειρησιακή τακτική η οποία μαθηματικά οδηγεί σε ένοπλη σύγκρουση, ενώ από την άλλη μεριά η Άγκυρα εμφανίζεται ως το «θύμα» – αμυνόμενη πλευρά.<br /><br />Πρωτοφανής τουρκική επιθετική αναθεωρητική τακτική – Κίνδυνος προβοκάτσιας<br /><br />Με τον Ερντογάν σε απόγνωση ο οποίος βλέπει ότι οδηγεί το κόμμα του με πρωτοφανή χαμηλά ποσοστά στις πιο κρίσιμες εκλογές της πολιτικής του καριέρας και με το χρόνο να πιέζει γιατί θα πρέπει να εκπληρώσει στόχους υψηλού νεοοθωμανικού συμβολισμού μέχρι το 2023 (επέτειος για τα 100 χρόνια από ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας), θα πρέπει το επόμενο διάστημα τα επιχειρησιακά μας αντανακλαστικά να «είναι στο κόκκινο» λαμβάνοντας υπόψη ότι, την παρούσα περίοδο πολλά στοιχεία της τουρκικής προκλητικότητας, παρουσιάζουν ασυνήθιστα ανησυχητικά χαρακτηριστικά και ευνοούν μία πιθανή τουρκική προβοκάτσια. Ειδικότερα: <br /><br />Στον επιχειρησιακό τομέα, με πρωτοφανή συχνότητα και ψευδείς αριθμούς η Άγκυρα κατηγορεί την Ελλάδα ότι:<br /><br />Εξοπλίζει παράνομα 16 νησιά, υπερεξοπλίζεται και «περικυκλώνει» την Τουρκία η οποία έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας έναντι της επιθετικής Ελλάδας. <br /><br />Επηρεάζει τη Δύση ώστε να αποκλειστεί η Τουρκία από εξοπλισμούς με σκοπό να κερδίσει χρόνο (η Ελλάδα) και να ανατρέψει την ισορροπία των εξοπλισμών.<br /><br /> Παραχωρεί βάσεις στις ΗΠΑ οι οποίες αποτελούν στοιχεία απειλής για την ίδια.<br /><br />Αεροσκάφη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας κλειδώνουν στα ραντάρ τα αντίστοιχα τουρκικά και παραβιάζουν τον τουρκικό Εναέριο Χώρο. <br /><br />Χρησιμοποιεί απειλητικά τα ρωσικά συστήματα S-300 κλειδώνοντας στα ραντάρ τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.<br /><br />Σκάφη της Ελληνικής Ακτοφυλακής παραβιάζουν τα τουρκικά Χωρικά Ύδατα. <br /><br />Στον επικοινωνιακό τομέα, η Άγκυρα με πρωτοφανή συχνότητα είτε με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων – ανακοινώσεις Υπουργείων είτε επιστρατεύοντας αναλυτές φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, παρουσιάζει τη Χώρα μας ως τον αναθεωρητικό παράγοντα της περιοχής, παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συμφωνιών και κατηγορώντας την για τον πνιγμό μεταναστών και υπόθαλψης της τρομοκρατίας (ΡΚΚ-FETÖ). Στο ίδιο πλαίσιο ενός καλά οργανωμένου σχεδίου επικοινωνιακής επίθεσης και προπαγάνδας, η τουρκική πλευρά κατηγορεί τη Χώρα μας ότι, καταπιέζει τη μουσουλμανική (η Άγκυρα την αναφέρει ως τουρκική) μειονότητα της Θράκης και δημοσιεύει μηνύματα «ψυχολογικής επιρροής» Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων με αποδέκτη τον ελληνικό λαό. Επίσης η Άγκυρα τελευταία, με την ίδια συχνότητα προβάλλει και αναδεικνύει ως αντίθετες με το Διεθνές Δίκαιο και τις σχετικές Συμφωνίες, τις επισκέψεις Ελλήνων κυβερνητικών και στρατιωτικών αξιωματούχων σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τις οποίες χαρακτηρίζει προκλήσεις προς την Τουρκία, εστιάζοντας στα νησιά τα οποία κατά την Άγκυρα θα έπρεπε να είναι αποστρατικοποιημένα. <br /><br />Στο εξωτερικό πεδίο, είναι πλέον χαρακτηριστική η βιασύνη της Άγκυρας να κλείσει τα μέτωπα και να βελτιώσει τις σχέσεις με άλλες χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Συρίας, με μόνες εξαιρέσεις τη Χώρα μας και την Κυπριακή Δημοκρατία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Από το «Casus Belli» στην «Αυτοάμυνα». Πρωτοφανής τουρκική επιθετικότητα.

Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης Αντιστράτηγος ε.α. Την 08 Ιουνίου 1995, η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε το κείμενο με το οποίο απειλούσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κλυδωνίζεται η καρέκλα του Μητσοτάκη

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/09/ypoklopes-mitsotakis.jpg" /><br /><br /><b>Χρήστου Δημήτρης</b><br />Η παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή για το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει βαρύνουσα σημασία, καθώς η ζήτησε «να αποκαλυφθεί ποιοι και με ποια δικαιολογία έδωσαν εντολή για την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη» υπογραμμίζοντας ότι: «Το απόρρητο να υποταχθεί στο δημόσιο συμφέρον». Και αυτό διότι, αν η απόλυση του διοικητή της ΕΥΠ και η παραίτηση του ανιψιού αρκούσε, δεν θα χρειαζόταν να παρέμβει.<br /><br />Εξ άλλου η υπογράμμιση Καραμανλή πως: «Είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκαθαριστεί ποιοί και με ποια δικαιολογία ζήτησαν κάτι τέτοιο και ποιοί και πώς το ενέκριναν», απορρίπτοντας έτσι την δικαιολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη, πως ως πρωθυπουργός και άμεσα προϊστάμενος της ΕΥΠ, δεν γνώριζε. Είναι σαφές σε ποιόν απευθύνεται και πιά είναι η γνώμη του για αυτόν από τον επίλογο της ομιλίας του στην Κρήτη με μια μαντινάδα: «Άλλο το να’ σαι αετός και άλλο να τον κάνεις. Άλλο το να θωρείς κορφές και άλλο να τις φτάνεις»!<br /><br />Ποια ήταν η αντίδραση Μητσοτάκη; Δια κυβερνητικών πηγών (!) απάντησε πως: «Από την πρώτη στιγμή που με πρωτοβουλία της κυβέρνησης ήρθε στο φως η υπόθεση της επισύνδεσης του τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη τονίστηκε ότι υπάρχει ανάγκη να δοθούν πλήρεις (!) απαντήσεις, με σεβασμό των προβλέψεων του νόμου για το απόρρητο (!) και του κανονισμού της Βουλής». Και όπως μάθαμε λίγο μετά από τις ακροάσεις της Πέμπτης στη Βουλή, Κοντολέων και Δημητριάδης και η εισαγγελέας Βίκυ Βλάχου, αρνήθηκαν να απαντήσουν και να δώσουν στοιχεία για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, λόγω απορρήτου!<br /><br />Μα υπάρχει απόρρητο ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής; Ο πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών απάντησε ότι δεν μπορεί να γίνεται επίκληση απορρήτου ενώπιον της Βουλής. Τελείως αδιάφορο για τον “πρίγκηπα” του Μαξίμου που δεν ήξερε, αλλά υποσχέθηκε να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση. Αδιάφορη και βεβαίωση του νέου διοικητή της ΕΥΠ που αποκάλυψε πως ενημέρωσε τον πρωθυπουργό για τις “νόμιμες επισυνδέσεις”.<br /><br />Αντίδραση που είχε προβλέψει ο Καραμανλής όταν <a href="https://www.youtube.com/watch?v=g-MB6eOtcEM">στην ομιλία του</a> από την Κρήτη τόνισε: «Η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου. Όλα στο φως λοιπόν και από εκεί και πέρα απαραίτητες και με διακομματική συνεργασία οι διορθώσεις του θεσμικού καθεστώτος που διέπει και την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου αλλά και την εν γένει λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών. Αυτά τα στοιχειώδη για να αποτραπεί η περαιτέρω απαξίωση των θεσμών».<div><br />Χυδαίες επιθέσεις και απειλές<br /><br />Σε ανάρτησή του ο εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης Καραμανλή Ευάγγελος Αντώναρος αποκάλυψε ότι: «Έπεσαν στο κενό παρασκηνιακές προσπάθειες του Μαξίμου να πεισθεί ο Κώστας Καραμανλής να εκδώσει “ανασκευή” των δηλώσεων του για τις παρακολουθήσεις. Ο Μητσοτάκης δεν τόλμησε βέβαια να του τηλεφωνήσει ο ίδιος. Αλλά οι ενδιάμεσοι, σε πολλά επίπεδα, φάγανε πόρτα. Έχουν δρομολογηθεί ήδη διαδικασίες»…<br /><br />Για αυτό ακολούθησαν αισχρές επιθέσεις κατά του πρώην πρωθυπουργού. Ο εκδότης των “Παραπολιτικών” Γιάννης Κουρτάκης σε ανάρτησή του σημείωσε με απαξιωτική χροιά: «Ουδείς πρέπει να παραβλέπει τη διαχρονική σχέση του Καραμανλή με τον ρωσικό παράγοντα. Και σίγουρα δεν τον παραβλέπουν εκείνοι που γνωρίζουν. Τα υπόλοιπα είναι για να περνά ο καιρός με μαντινάδες και παϊδάκι (!) και να συντηρείται ο Τσιπροκαραμανλισμός»!<br /><br />Ιδού λοιπόν οι εθνικοί λόγοι που θα έπρεπε να παρακολουθείται και ο Κώστας Καραμανλής. Ή μήπως τον παρακολουθούσαν; Προς βοήθεια έσπευσε και ο Ανδρέας Λοβέρδος να συμπληρώσει: «Το μέτωπο Τσίπρα-Καραμανλικών το πλήρωσε ακριβά η χώρα. Πάρα πολλοί (!) πολίτες μου τηλεφωνούν ανήσυχοι. Τους καθησυχάζω. Η ιστορία αυτή δεν πρόκειται να επαναληφθεί ούτε ως φάρσα».</div><div><br />Τα ερωτήματα που προκύπτουν<br /><br />Και το κυρίαρχο ερώτημα είναι: Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να παραμείνει στη θέση του, όταν στο εσωτερικό της χώρας του, τόσο από τον πολιτικό όσο και από το νομικό κόσμο, αμφισβητείτε έντονα, με συστάσεις να αναλάβει τις ευθύνες του και να παραιτηθεί;<br />Μπορεί πλέον να σταθεί με αξιοπρέπεια και σεβασμό στη διεθνή σκηνή όταν το σύνολο των μεγάλων διεθνών εφημερίδων, στην οποία προστέθηκε και το γερμανικό πολιτικό περιοδικό Spiegel, έχει άρθρο με τίτλο “Το μονοπάτι της Ελλάδας προς τον αυταρχισμό”;<br /><br />Θα εξακολουθήσουν να τον στηρίζουν όλοι οι χορηγοί όταν έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνος και για τα δικά τους συμφέροντα; Μπορεί να διασπάει τη ΝΔ φτιάχνοντας δικό του κόμμα; Πόσοι θα τον ακολουθήσουν, όταν η εξουσία θα έχει γίνει άπιαστο όνειρο; Έχει την αξιοπρέπεια να αποφύγει όλα αυτά παραιτούμενος; Στο μόνο ερώτημα που υπάρχει απάντηση είναι αυτό. Δεν έχει την αξιοπρέπεια και άλλα πολλά που χαρακτηρίζουν έναν πολιτικό ηγέτη. Διαχειριστής του πλιάτσικου ήταν και πάει, τέλειωσε. Άλλωστε μέσα στην κορύφωση του σκανδάλου δεν δίστασε να ιδιωτικοποιήσει πλήρως τη διαχείριση του φυσικού αερίου στην Ελλάδα, λες και εκτελεί συμβόλαιο!</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><br /></div></div>

Κλυδωνίζεται η καρέκλα του Μητσοτάκη

Χρήστου Δημήτρης Η παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή για το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει βαρύνουσα σημασία, καθώς η ζήτησε «να αποκαλυφθεί ποιοι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η απουσία προνοητικότητας, τόλμης και στρατηγικής ευφυΐας μας, αποθράσυνε την Τουρκία.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/04/baxtseli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/04/baxtseli.jpg" width="723" /></a></div><div><br /></div>Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Ανεξάρτητα από τις διαθέσεις που τρέφουμε υπέρ ή κατά της Αμερικής (η οποία κουβαλάει, σε κάθε περίπτωση, τις γνωστές ”αμαρτίες” στο Κυπριακό), σε πολιτικό επίπεδο η τωρινή σύμπλευση-γεωπολιτική εξάρτηση της χώρας μας απ’ αυτήν δείχνει να είναι εθνικά συμφέρουσα λόγω της αλλαγής πλεύσης των Αμερικανών μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (24/2/’22).<br /><br />Κι αυτό γιατί η εγκατάσταση αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη και η μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο με δίκτυο αυτοκινητοδρόμων και υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ εγκατάσταση εισαγωγής LNG που συνδέεται με ένα διευρυνόμενο πλέγμα αγωγών φυσικού αερίου στην Ελλάδα, δίνει τη δυνατότητα στο ΝΑΤΟ να αναδιατάξει γεωπολιτικά τις δυνάμεις του και μέσω Βαλκανικής και Ανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία-Ρουμανία-Μολδαβία-Ουκρανία) να προσεγγίσει την αντίπαλό του Ρωσία .<br /><br /> Έτσι η Αλεξανδρούπολη είναι σήμερα η υπ’ αριθμόν ένα πόλη της ΝΑ πτέρυγας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας προς γεωπολιτική και τοπογραφική εκμετάλλευση. Κάτι που θα ανοίξει το δρόμο στους Αμερικανούς να διασφαλίσουν υπερατλαντικά όχι μόνο την Ελλάδα (που την έχουν μετατρέψει ήδη σε χώρα-βάση τους), αλλά όλη την Ευρώπη από τη ρωσική επιρροή ή απειλή.<br /><br /> Δεδομένων αυτών, η Ελλάδα πορεύεται φιλοαμερικανικά με πρόταγμα το ”ανήκομεν εις την Δύσιν” και προειλημμένη την κατάφαση σε ό,τι ζητήσουν οι ΗΠΑ, αφού δεν ανήκει η ίδια στους ισχυρούς της γης, για να μπορεί να φέρει αντίρρηση σε όσα αποφασίσουν οι σύμμαχοι ερήμην της.<br /><br /> Επιπλέον, το πολιτικό προσωπικό της είναι διακυβερνητικά ”περιορισμένου βεληνεκούς” και, ως εκ τούτου, δεν διαθέτει την προνοητικότητα και την πολιτική οξυδέρκεια για να ζητήσει ”ανταλλάγματα” με αφορμή τις πολύπλευρες ”διευκολύνσεις” που παρέχει.<br /><br /> Τι τραγική ειρωνεία! Ενώ θα περίμενε κανείς η προνοητικότητα και η στρατηγική οξυδέρκεια, ευφυΐα (αρετές των αρχαίων προγόνων μας) να στηρίζουν διαχρονικά τη δική μας πολιτική σκέψη ως απογόνων, στηρίζουν εδώ και χρόνια την αμερικανική και την ιαπωνική…<br /><br /> Αποτέλεσμα αυτού είναι η Ελλάδα — αντί να αγωνίζεται να κερδίσει την αυτάρκεια και αυτοτέλειά της σταδιακά, για να μπορεί να γίνει στην πράξη ανεξάρτητη χώρα δια της εξοπλιστικής της ισχύος (όπως το Ισραήλ,για παράδειγμα) — να αρκείται στην εξασφάλιση ρόλου μόνιμου πελάτη των ΗΠΑ και των άλλων ”Μεγάλων” του ΝΑΤΟ στα εξοπλιστικά.<br /><br /> Στα εξοπλιστικά όπου οι αγορές μας για την κάλυψη των αναγκών των ΕΔ ξεπέρασαν ήδη τα 10 δις. και οδεύουν προς τις 20, ενώ δεν αποκλείεται να μπούμε και στο πελατολόγιο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αφού προσανατολιζόμαστε στην αγορά από αυτά μεταχειρισμένων αεροσκαφών Dassault Mirage 2000-9β (αμερικανικό περιοδικό Forbes).<br /><br /> Γεγονός που επιβεβαιώνει την εκτίμησή μου ότι η πρόσφατη συζήτηση στην Αθήνα του Εμίρη των ΗΑΕ Σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη δεν περιορίστηκε μόνο στις συζήτησαν για τις δυνατότητες συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα των δύο χωρών, όπως έγινε γνωστό.<br /><br /> Ας γυρίσουμε όμως στην απουσία προνοητικότητας και στρατηγικής οξυδέρκειας απ’ την Εξωτερική πολιτική μας με μακροπρόθεσμο στόχο την εξοπλιστική αυτάρκεια και αυτοτέλεια. Σας ακούω ήδη να προβάλλετε για… ”αντιπερισπασμό” το ”θαύμα του Έβρου” το ’20 σαν σημάδι προόδου και σας δικαιολογώ<br /><br /> Ναι, ήταν πρόοδος αυτό που πετύχαμε τότε. Και συμφωνώ μαζί σας με δεδομένο το γεγονός ότι μέχρι τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους που εκδηλώθηκε η υβριδική επίθεση της Τουρκίας με όπλο τον παράνομο μεταναστευτικό στρατό της, η Ελλάδα δεν απείχε πολύ απ’ το να οδηγηθεί σε υπαρξιακό εθνικό αδιέξοδο λόγω των ολοένα αυξανόμενων μεταναστευτικών ροών στα νησιά του Αιγαίου. Ροών οι οποίες επιδείνωσαν τις συνθήκες ζωής στις Δομές Φιλοξενίας τους και πυροδότησαν έντονες καταστάσεις μεταξύ των τοπικών κοινωνιών τους.<br /><br /> Συμφωνώ επίσης στο γεγονός ότι το σχέδιο ”Μάρτιος 2020” στηρίχθηκε σε καλά μελετημένη στρατηγική προστασίας των συνόρων μας που έφεραν εις πέρας με απόλυτη επιτυχία η Αστυνομία, το Λιμενικό και οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας, με την παράλληλη συνδρομή-βακτηρία των Ευρωπαίων κομάντο, οι οποίοι μας βοήθησαν να διατηρήσουμε πρόσκαιρα απροσπέλαστα τα σύνορά μας.<br /><br /> Και λέω ”πρόσκαιρα” γιατί, λίγους μήνες μετά, τίποτα δε θύμιζε την παλικαρίσια αντίστασή μας στον Έβρο και τη διασφάλιση του απαραβίαστου των συνόρων στη Θράκη, αφού η συνήγορος της Τουρκίας και στο Μεταναστευτικό Γερμανία πέτυχε με τον τρόπο της την επαναφορά της χαλάρωσης στη συνοριακή φύλαξη, με αποτέλεσμα την αύξηση των μεταναστών με πύλη εισόδου τον Έβρο…<br /><br /> Το δεδομένο αυτό αποδεικνύει ότι ο δρόμος για την επιτυχία της εθνικής στρατηγικής μας δεν απαιτεί μόνο επίδειξη επί μονίμου βάσεως προνοητικότητας και επιχειρησιακής ευφυίας, αλλά και βούληση των εκάστοτε κυβερνώντων για αποτίναξη της πολιτικής υποχωρητικότητας έναντι των συμμάχων, όταν απειλούνται τα εθνικά μας συμφέροντα.<br /><br /> Σε άλλη περίπτωση δίνουμε ”αέρα” στα πανιά της Τουρκίας, όπως της δώσαμε πολλές φορές κατά το παρελθόν και συνεχίζουμε να της δίνουμε τώρα. Αποτέλεσμα αυτού είναι να παραβιάζει καθημερινά το FIR Αθηνών στο Αιγαίο, ενώ στη Θράκη να εγκαλεί την Ελλάδα για ηθελημένο κλείσιμο μειονοτικών σχολείων και να κινείται υπονομευτικά για τα εθνικά μας συμφέροντα με στόχο να υλοποιήσει τα σχέδιά της για δημιουργία ”δικτύου μειονότητας”.<br /><br /> Κι αυτό το τελευταίο εδράζεται στα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με τα σχέδια του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής για εκλογή νέου ψευδομουφτή Ξάνθης (μετά τον θάνατο του Αχμέτ Μετέ τον Ιούλιο) και για τη φιλοτουρκική δράση ενός μετακλητού Τούρκου εκπαιδευτικού απ’ τον κατάλογο των 16 προτεινόμενων εκπαιδευτικών από την Τουρκία για διορισμό στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης για το σχ. έτος 2022-’23. Κατάλογο που επιδόθηκε μέσω ρηματικής διακοίνωσης στο ελληνικό ΥΠΕΞ από την τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα (3 Αυγούστου ’22).<br /><br /> Ο εν λόγω Ε.Σ, λοιπόν, τοποθετήθηκε εκ νέου στο Μειονοτικό Γυμνάσιο-Λύκειο Κομοτηνής ”Τζελάλ Μπαγιάρ”, για να διαπιστωθεί — εκ των υστέρων (ως… είθισται) — από τις Ελληνικές Αρχές ότι ο συγκεκριμένος Τούρκος εκπαιδευτικός λειτουργεί ως ”σύνδεσμος” του εκεί Τουρκικού Προξενείου όντας ”αγγελιοφόρος” της Άγκυρας απ’ το ’19.<br /><br /> Και, επιπλέον, συνεργάτης της ΜΙΤ σε μόνιμη επαφή με εθνικιστές ανθέλληνες στοιχεία της μουσουλμανικής μειονότητας [”Γκρίζους Λύκους της Θράκης”], όπως ο Σαλίχ Μερίτς [πρόεδρος του KARDEF*], ο επικεφαλής της ΥΤΒ** Αμπντουλάχ Ερέν και ο Τούρκος δημοσιογράφος Ιμπραήμ Καραγκιούλ, της φιλο-Ερντογανικής εφημερίδας ”Sabah”, γνωστός για την επιθετική ρητορική του κατά της Ελλάδας.<br /><br /> Για τα πάθη και τα λάθη μας, φυσικά, το κύριο βάρος των ευθυνών πέφτει στη σταθερή ελληνική στρατηγική διακυβερνητικά με άξονα της Εξωτερικής πολιτικής τον χρεοκοπημένο ηθικά και πολιτικά κατευνασμό (βλ. Ίμια), τον οποίο υιοθέτησε δυστυχώς και η Κύπρος). Αποτέλεσμα αυτού είναι η άνευ προηγουμένου αποθράσυνση της Τουρκίας λόγω δικής μας προσαρμογής στους τουρκικούς όρους υποταγής.<br /><br /> Πέραν των δικών μας ευθυνών όμως, μερίδιο ευθύνης έχουν και οι ”Μεγάλοι” στη παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, οι οποίοι συμπίπτουν συμφεροντολογικά όταν πρόκειται για την Τουρκία. Έτσι, σαν συνέχεια των καταδικαστέων ρωσικών συγχαρητηρίων προς αυτήν επ’ ευκαιρία της Γενοκτονίας των Ποντίων από τον Κεμάλ στις 19ης Μαΐου του τρέχοντος έτους, βγήκε το ΝΑΤΟ (Συμμαχική Χερσαία Διοίκηση: LANDCMD) για να κάνει κάτι παρόμοιο.<br /><br /> Για να ευχηθεί στην Τουρκία, επ’ ευκαιρία της εθνικής της γιορτής που συμπίπτει με την ημέρα της νίκης του τουρκικού στρατού επί του ελληνικού στην Μικρά Ασία (Ντουμπλουπινάρ [κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ] 30 Αυγούστου 1922).<br /><br /> Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, φυσικά, απάντησε με αυστηρό διάβημα διαμαρτυρίας προς τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζοντας ”άτοπη” και ”απαράδεκτη” την ανάρτησή του (η οποία κατέβηκε μετά τις ελληνικές αντιδράσεις), ενώ οι ελληνικές στρατιωτικές αρχές στον Οργανισμό ετοιμάζονταν να προβούν σε ανάλογη κίνηση ενώπιον του Ανώτατου Στρατηγείου (SHAPE), στο οποίο υπάγεται και το Στρατηγείο των Χερσαίων Δυνάμεων της Συμμαχίας.<br /><br /> Ωστόσο το αυτί του Γενς Στόλτενμπεργκ δεν ιδρώνει και γι’ αυτό θα συνεχίσει, πιστεύω, με την ίδια ζέση την φιλοτουρκική πολιτική του από τη θέση της ηγεσίας του ΝΑΤΟ, απ’ όπου συνεχάρη διαδικτυακά τους Τούρκους για την ”Ευτυχισμένη Ημέρα Νίκης” του Κεμάλ στην Μικρά Ασία κατά των Ελλήνων…<br /><br /><div><i>ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ<br /><br />* KARDEF: ”Ομοσπονδία Συλλόγων Βαλκανίων και Ρούμελης Μαύρης Θάλασσας”<br /><br />** ΥΤΒ: Διεύθυνση Τούρκων Αποδήμων και Συγγενών Κοινοτήτων, που υπάγεται στο υπουργείο Τουρισμού της Τουρκίας.</i></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η απουσία προνοητικότητας, τόλμης και στρατηγικής ευφυΐας μας, αποθράσυνε την Τουρκία.

Γράφει η  Κρινιώ Καλογερίδου Ανεξάρτητα από τις διαθέσεις που τρέφουμε υπέρ ή κατά της Αμερικής (η οποία κουβαλάει, σε κάθε περίπτωση, τις γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιοι και γιατί έχουν βάλει στην άκρη ΕΛΛΗΝΙΚΟ σύστημα εντοπισμού UAV σε «μεγάλο βάθος»;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/11/09/uavposterised.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="441" data-original-width="800" height="353" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/11/09/uavposterised.png" width="681" /></a><br /><br /><div>Οι παραβιάσεις από τουρκικά UAV έχουν γίνει δυστυχώς καθημερινότητα και μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε ως «αντίδραση» από την ελληνική πλευρά είναι «διαρροές» περί «αντιμέτρων» που έχουν ήδη αναπτυχθεί σε κάποιο ή κάποια νησιά. Προκειμένου να δείξουν ότι κάτι κάνουν δεν έχουν πρόβλημα με «ελβετικά τυριά», «διαρροές» και «απόρρητα». Μόνο χθες είχαμε 124 παραβιάσεις από τις οποίες οι 89 έγιναν από τουρκικά UAV.<br /><br />Τα «αντίμετρα» που «διαφημίζουν» είναι ισραηλινής τεχνολογίας και προέλευσης. Τι κάνουν και πόσο τα πληρώνουμε εμπίπτει στην κατηγορία του «απόρρητου» ,που το χρησιμοποιούν όπως και όποτε τους βολεύει…<br /><br />Για να θέσουμε λοιπόν μερικά ερωτήματα στο ΥΠΕΘΑ, στο ΓΕΕΘΑ και ίσως και στο Μαξίμου:<br /><br />•Είναι αλήθεια ότι εδώ και πολύ καιρό -πάνω από η χρόνο- η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) σε συνεργασία με άλλη εταιρεία , έχει αναπτύξει κινητό σύστημα εντοπισμού UAV;<br /><br />•Είναι αλήθεια ότι οι επιδόσεις του από τις δοκιμές που έχουν γίνει είναι ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ; Δεν αναφέρουμε την ακριβή απόσταση που εντόπισαν UAV, γιατί δεν ξέρουμε σήμερα τι ισχύει για το απόρρητο στο ΓΕΕΘΑ και στο ΥΠΕΘΑ… Τα ξέρουν και στο ΥΠΕΘΑ και στο ΓΕΕΘΑ…<br /><br />•Είναι αλήθεια ότι το σύστημα είναι «παθητικό» και δεν εντοπίζεται, άρα είναι δύσκολο να καταστραφεί;<br /><br />•Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν σκέψεις και σχέδια για να αναπτυχθεί αριθμός τέτοιων ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ συστημάτων σε νησιά κι αν ναι τι καθυστερεί την ανάπτυξη τους; Ποιοι και γιατί δε θέλουν το ΕΛΛΗΝΙΚΟ σύστημα εντοπισμού UAV;<br /><br />Και μετά απ ΄ όλα αυτά το …κεντρικό ερώτημα: αφού έχουμε ΕΛΛΗΝΙΚΟ σύστημα που φαίνεται ότι μπορεί να λειτουργήσει ,γιατί απευθυνόμαστε στους ξένους;<br /><br />Κλείνοντας να επαναφέρουμε για πολλοστή φορά το έτερο σύστημα που έχει αναπτύξει η ΕΑΒ, τον <a href="https://www.militaire.gr/o-tilemachos-tis-eav-o-antiproedros-tis-etaireias-mp-papaspyroy-mila-sto-militaire/"><b>ΤΗΛΕΜΑΧΟ</b></a> ! Το «φωνάζει» ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΑΒ Μ.Παπασπύρος αλλά ποιος ακούει;<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Ποιοι και γιατί έχουν βάλει στην άκρη ΕΛΛΗΝΙΚΟ σύστημα εντοπισμού UAV σε «μεγάλο βάθος»;

Οι παραβιάσεις από τουρκικά UAV έχουν γίνει δυστυχώς καθημερινότητα και μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε ως «αντίδραση» από την ελληνική πλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικοί S-400 εναντίον των F-16 για την εξαγωγή συμπερασμάτων, θυμήθηκε πονηρά το ρωσικό TASS…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/09/S-400-F-16-790x400.jpg" /><br /><br />Η Ρωσία παρεμβαίνει δυναμικά στη διένεξη μεταξύ της Τουρκίας με τη Δύση με αντικείμενο τους S-400 Triumf, προσπαθώντας να δυσκολέψει περαιτέρω την επικοινωνία ανάμεσα στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτον, προφανώς με σκοπό να διασφαλίσει ότι θα εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί τους Τούρκους ως εργαλείο διαίρεσης του ΝΑΤΟ στην πιο κρίσιμη πτέρυγα, τη νοτιοανατολική! Οι Τούρκοι πολύ θα ήθελαν να ξεχαστεί το εν λόγω δημοσίευμα…<br /><br />Το δεδομένο αυτό υπενθυμίζει σε ανάλυσή του <a href="https://www.jpost.com/international/russia-says-turkey-tested-its-s-400s-on-us-f-16-jets-634278">στην ισραηλινή Jerusalem Post ο γνωστός αναλυτής Σεθ Φρέντζμαν</a>, καθώς αναφέρεται σε “κάρφωμα” από το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS, ότι οι Τούρκοι δοκίμασαν τους S-400 εναντίον των αμερικανικής κατασκευής μαχητικών αεροσκαφών F-16 σε στρατιωτική άσκηση το 2019, λίγους μήνες μετά την παραλαβή τους.<br /><br />Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι δεν βρίσκονται “στα κουτιά” όπως ισχυρίζεται η Άγκυρα, ζητώντας από το ΝΑΤΟ να δεχθεί τις προφορικές διαβεβαιώσεις της ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει το σύστημα εναντίον των F-35, εάν τα προμηθευτεί… Ακόμα και οι επιδόσεις των S-400 απέναντι στα F-16 ενδιαφέρει πολύ τη Μόσχα, καθώς πρόκειται για το μαχητικό που εξοπλίζει με χιλιάδες μονάδες τους άμεσα ή έμμεσα συμμαχικούς στις ΗΠΑ ένοπλες δυνάμεις.<br /><br />Οι Ρώσοι, αναφέρει ο αναλυτής, ενδιαφέρονται πολύ για τις επιδόσεις του κορυφαίου αυτή τη στιγμή αντιαεροπορικού και αντιβληματικού συστήματος στο οπλοστάσιό τους, καθώς άλλα προβεβλημένα συστήματα μικρότερου βεληνεκούς, όπως τα S-300s και τα Pantsir έχουν προκαλέσει ερωτήματα στο μέτωπο της Συρίας για τις ικανότητές τους να εντοπίσουν και να καταρρίψουν δυτικούς στόχους. Πολλώ δε μάλλον μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς με χαρακτηριστικά stealth, δηλαδή μειωμένης παρατηρησιμότητας στα ραντάρ.<br /><br />Στο σημείο αυτό ο Φρέντζμαν αναρωτιέται γιατί οι Τούρκοι να δοκιμάσουν το σύστημα εναντίον των δικών τους μαχητικών, εάν δεν το έκαναν για λογαριασμό της Ρωσίας! Μια πολύ προφανής απάντηση για την άλλη πλευρά του Αιγαίου είναι για να έχουν μια εικόνα της επίδοσης του συστήματος εναντίον των ελληνικών F-16. Εξάλλου, δεν είναι και λίγες οι φορές που έχουν απειλήσει να τους ενεργοποιήσουν στο δυτικό τμήμα της χώρας “κλειδώνοντας” όλο το Αιγαίο.<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Με την ίδια λογική του γνωστού αναλυτή βέβαια, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί εάν οι Ρώσοι, εξαρχής ήθελαν με κάθε τρόπο να δώσουν κίνητρα στην Άγκυρα να αποκτήσει τους S-400, ακριβώς λόγω της κατοχής μαχητικών F-16. Θεωρητικά δε, θα μπορούσε να ισχύει και το ότι εάν το ΝΑΤΟ φοβάται ότι έχουν τον τρόπο να συλλέξουν διά του ραντάρ του συστήματος πληροφορίες για τα F-35, γιατί να μην μπορούν να το πράξουν ακόμα πιο εύκολα για τα F-16.<br /><br />Το TASS απλά επικαλέστηκε μη κατονομαζόμενο στέλεχος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας το οποίο παραδέχθηκε ότι το σύστημα δοκιμάστηκε εναντίον των F-16. Ο αναλυτής δηλώνει ότι δεν είναι σαφές το ρωσικό κίνητρο να υπενθυμίσει τις δοκιμές των S-400 εναντίον των F-16. Σε μια κάπως ασυνήθιστη όμως δημοσιογραφική πρακτική, νομίζουμε ότι το DP έδωσε την απάντηση στην εισαγωγική παράγραφο. Διαίρει (ΝΑΤΟ / Τουρκία) και βασίλευε (στη ΝΑ Ευρώπη)…<br /><br />Απλά μαθήματα ρεαλισμού και κυνισμού των διεθνών σχέσεων. Οι σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας ποτέ δεν ξέφυγαν από τις “δαγκάνες” του ανεπίλυτου “ανατολικού ζητήματος“, ούτε πρόκειται οι δυο χώρες να γίνουν στρατηγικοί εταίροι, καθώς τα μέτωπα στα οποία τα συμφέροντά τους συγκρούονται είναι πολλά. Όλα στη ζωή όμως, είναι ζήτημα προτεραιοτήτων. Και αυτή η ιστορική συγκυρία δεν προσφέρεται για το ξεκαθάρισμα των ιστορικών λογαριασμών Ρώσων και Τούρκων…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικοί S-400 εναντίον των F-16 για την εξαγωγή συμπερασμάτων, θυμήθηκε πονηρά το ρωσικό TASS…

Η Ρωσία παρεμβαίνει δυναμικά στη διένεξη μεταξύ της Τουρκίας με τη Δύση με αντικείμενο τους S-400 Triumf, προσπαθώντας να δυσκολέψει περαιτέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντισυνταγματικά υποψήφιος ο Ερντογάν στις εκλογές; Αν χάσει τι;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/ERDOGAN-ELECTIONS-RALLY-790x400.jpg" /><br /><br />Σε προεκλογική φάση βρίσκεται και η Τουρκία. Μέσα στους επόμενους δέκα μήνες πρέπει να γίνουν προεδρικές και βουλευτικές εκλογές αλλά υπάρχουν πολλά αμφιλεγόμενα διαδικαστικά και συνταγματικά θέματα, όπως παρατηρεί ο Ράινερ Χέρμαν, αρθρογράφος της Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ο κίνδυνος για τον Τούρκο πρόεδρο είναι ότι το κόμμα του ΑΚΡ ενδέχεται να χάσει την απόλυτη πλειοψηφία του 52,6%, την οποία διαθέτει με τα δεκανίκια του εθνικιστικού κινήματος ΜΗΡ.<br /><br />“Λόγω της οικονομικής κρίσης και της μείωσης της αγοραστικής δύναμης πάνω από 1/4 κατά τα τελευταία δύο χρόνια, το ποσοστό αυτό φαίνεται να είναι απλησίαστο”, εκτιμά ο αρθρογράφος.Όμως υπάρχει ένα πρωταρχικό ερώτημα. Μπορεί ο Ερντογάν να είναι υποψήφιος για μια ακόμη θητεία;<br /><br />Αντιπολίτευση και εκλογικός νόμος<br /><br />“Το άρθρο 101 του Συντάγματος ορίζει ότι η θητεία του Προέδρου διαρκεί πέντε χρόνια και ότι ένα πρόσωπο μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας όχι περισσότερες από δύο φορές” υπενθυμίζει η εφημερίδα. “Ο Ερντογάν έχει ήδη εκλεγεί πρόεδρος δύο φορές από τον λαό, πρώτα τον Αύγουστο του 2014 και στη συνέχεια τον Ιούνιο του 2018. Τώρα θα ήταν υποψήφιος για τρίτη φορά. Η αντιπολίτευση δεν το έχει αντιμετωπίσει ακόμη, γιατί δεν θέλει να κατηγορηθεί ότι χρησιμοποιεί νομικά μέσα για να νικήσει τον Ερντογάν, αφού δεν μπορεί να επιτύχει αυτόν τον στόχο πολιτικά.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Σε περίπτωση που το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο (YSK) ως μοναδική και τελεσίδικη αρχή αποδεχτεί την υποψηφιότητα του Ερντογάν, δεν θα υπήρχε ούτως ή άλλως ευκαιρία να το αμφισβητήσει. Αλλά τότε, όπως ξεκαθαρίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η σκιά της αμφισβητούμενης νομιμότητας θα κρεμόταν πάνω από την επόμενη θητεία του. Το κόμμα του ΑΚΡ δικαιολογεί τρίτη υποψηφιότητα, την οποία ο Ερντογάν δεν έχει ακόμη ανακοινώσει επίσημα, με το γεγονός ότι το Σύνταγμα άλλαξε το 2017 και ολοκληρώθηκε η μετάβαση σε προεδρικό σύστημα.<br /><br />Οι νομικοί υποστηρίζουν ότι το νέο Σύνταγμα δεν ψηφίστηκε το 2017 και μόνο άρθρα έχουν αλλάξει. Το επίμαχο άρθρο 101 παρέμεινε αμετάβλητο”. Ο Γερμανός δημοσιογράφος αναφέρεται και στην ημερομηνία των εκλογών, που θα πρέπει να γίνουν το αργότερο στις 24 Ιουνίου του 2023. “Υπάρχουν πολλά που υποδηλώνουν ότι ο Ερντογάν ή το κοινοβούλιο δεν θα διεξαγάγουν τις εκλογές πριν από τα μέσα Απριλίου. Διότι στις 15 Απριλίου 2023 θα τεθεί σε ισχύ ο νέος εκλογικός νόμος που μειώνει τις πιθανότητες της αντιπολίτευσης.<br /><br />Ο παλιός εκλογικός νόμος επέτρεπε σε πολλά κόμματα να σχηματίσουν συνασπισμό και στη συνέχεια να μοιραστούν τις έδρες μεταξύ τους. Σύμφωνα με τον νέο εκλογικό νόμο, κάθε κόμμα πρέπει να κατέβει χωριστά και επομένως υπόκειται στο όριο του 7% που πρέπει να συγκεντρώσει για να στείλει βουλευτές στη Βουλή. Σε αυτήν την περίπτωση πολλοί ψηφοφόροι δεν θα μπορούσαν να εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο, γιατί τέσσερα από τα έξι κόμματα της αντιπολίτευσης που έχουν σχηματίσει συμμαχία, συγκεντρώνουν λιγότερο από 7%. Παρά τις μεγάλες προγραμματικές διαφορές σε κάποια σημεία, τους ενώνει ο κοινός στόχος να βάλουν τέλος στην εποχή Ερντογάν.”.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αντισυνταγματικά υποψήφιος ο Ερντογάν στις εκλογές; Αν χάσει τι;

Σε προεκλογική φάση βρίσκεται και η Τουρκία. Μέσα στους επόμενους δέκα μήνες πρέπει να γίνουν προεδρικές και βουλευτικές εκλογές αλλά υπάρχο...

Διαβάστε την συνέχεια