“Πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας στη Μεσόγειο μέσω σύγκρουσης Ελλάδας-Τουρκίας”;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBlGJlLAbx5HgOYkEYhpI07YJY3VIhQkH71CQE_a2ByNu9R29tVGDXT2ShP5gd1pui8YfUoLVNwPBUc9jYHtlHZCTclI7j7zypYLeBTGqs7PTc018mlTIalE8yJI4CViiyrCjx9ZSTaKI/s1600/grrece+turkey.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1061" data-original-width="1600" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBlGJlLAbx5HgOYkEYhpI07YJY3VIhQkH71CQE_a2ByNu9R29tVGDXT2ShP5gd1pui8YfUoLVNwPBUc9jYHtlHZCTclI7j7zypYLeBTGqs7PTc018mlTIalE8yJI4CViiyrCjx9ZSTaKI/s640/grrece+turkey.png" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <b>Νίκος Καρατουλιώτης</b><br /> Υποστράτηγος ε.α <br /> <br /> Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων “proxy war” ή διαμεσολαβητικός πόλεμος, είναι η σύγκρουση μεταξύ δύο εθνών, χωρίς την άμεση εμπλοκή τους στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων , αλλά χρησιμοποιούν άλλες δυνάμεις (συμμαχικές) για να επιτεθούν στα συμφέροντα του αντιπάλου. <br /> <br /> Έχει διαπιστωθεί ότι οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ μεγάλων δυνάμεων είναι εξαιρετικά δαπανηροί αλλά και ένεκα του σύγχρονου πυρηνικού οπλοστασίου, ενδεχομένως η απόλυτη καταστροφή κάθε είδους μορφή ζωής στον πλανήτη γη. <br /> <br /> Το κράτος-ευεργέτης, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει τον «αντιπρόσωπο» του, ο οποίος με την σειρά του γίνεται χρηστικό εργαλείο προώθησης των συμφερόντων του πρώτου. <br /> <br /> Οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιώντας το «διαίρει και βασίλευε», δημιουργούν εστίες έντασης σε διάφορες περιοχές στις οποίες με την εμπλοκή των «αντιπροσώπων» τους, προσπαθούν να προωθήσουν τα συμφέροντα τους. <br /> <br /> Τον πρώτο «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων», αν και τότε δεν υπήρχε αυτός ο όρος, τον έχουμε, στα «Κερκυραϊκά» του Θουκυδίδη όπου η μεν Αθήνα εξόπλισε στους δημοκρατικούς, οι δε Κόρινθο και Σπάρτη ενίσχυσαν ναυτικά τους ολιγαρχικούς. Οι συμπτώσεις και οι ομοιότητες του τότε και του τώρα, είναι συγκλονιστικές. Τόσο στον τότε υπάρχων γεωπολιτικό παίγνιο αλλά και στο σημερινό γίγνεσθαι, έχουμε ένα διπολικό διεθνές σύστημα, Αθήνα Σπάρτη και ΗΠΑ Ρωσία με έντονο ανταγωνισμό και προβλήματα διεθνούς ασφάλειας. <br /> <br /> Σήμερα η υπερδύναμη των ΗΠΑ, όπου για πρώτη φορά αμφισβητείται η παγκόσμια ηγεμονία της και ο κόσμος τείνει να γίνει πολυπολικός και να αναδειχθούν και άλλες δυνάμεις «Ρωσία, Κίνα κλπ», έχει εξαπολύσει μια σειρά από πολέμους «δι’ αντιπροσώπων». Οι πόλεμοι στην Συρία, Ουκρανία, Καύκασο, Λιβύη, εμφύλιος στη Υεμένη κλπ. δεν είναι τίποτε άλλο από πολέμους « δι’ αντιπροσώπων» που σκοπό έχουν τον απομονωτισμό της Ρωσίας στο εσωτερικό της «Hertland» και την μη έξοδο της σε θερμές θάλασσες. <br /> <br /> Μέσα στο όλο γεωπολιτικό παίγνιο η Ελλάδα κατά το παρελθόν συμμετείχε σε αντίστοιχους πολέμους, δι’ αντιπροσώπων (με τελευταίο τον εμφύλιο πόλεμο) . Χαρακτηριστική είναι η επέμβαση στην Ρωσική επανάσταση το 1919 με την συμμετοχή της Ελλάδας (Α΄ Σώμα Στρατού με δύο Μεραρχίες , ΙΙη και ΧΙΙΙη) στην Κριμαία. Η εκστρατεία αυτή οδηγήθηκε σε πλήρη αποτυχία και είχε σαν αποτέλεσμα, την συρρίκνωση του ελληνισμού της εκεί και γύρω περιοχής από τα αντίποινα που ακολούθησαν όταν έφυγε ο ελληνικός στρατός. <br /> <br /> Στη συνέχεια, η Ελλάδα μη διδαχθείσα από το πάθημα της στην Κριμαία επαναλαμβάνει το ίδιο το λάθος με την Μικρασιατική εκστρατεία, συμμετέχοντας ως ‘αντιπρόσωπος’ των άγγλων σε ένα πρωτοφανή ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων. <br /> <br /> Έτσι την σχετική εισήγηση κάνει ο βετεράνος πρωθυπουργός Λόυδ Τζώρτζ ο οποίος δηλώνει ότι: « Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί ένα τετελεσμένο γεγονός, και το κυριότερο διαθέτει έναν ετοιμοπόλεμο στρατό». Αφού είχε γίνει η εισήγηση του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών υπό τον Χάουαρντ Νίκολσον : « Η αιτία που μας ώθησε στην υποστήριξη της Ελλάδας δεν ήταν συναισθηματική, ήταν η προστασία των Ινδιών και του Σουέζ. Αφού η Τουρκία αποδείχθηκε αναξιόπιστη σύμμαχος , στραφήκαμε προς την Ελλάδα. Η χώρα αυτή είναι αρκετά ισχυρή για να μην μας δημιουργεί οικονομικές δαπάνες σε περίοδο ειρήνης, και αρκετά αδύνατη σε περίοδο πολέμου ώστε να μένει υποτελής σε εμάς». <br /> <br /> Μέχρι πρότινος η Τουρκία ήταν το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης, με αποτέλεσμα τόσο οι ΗΠΑ αλλά και το ΝΑΤΟ να παίρνουν το μέρος της στις παράλογες απαιτήσεις της. Με αυτά και τούτα φθάσαμε στην σημερινή κατάσταση, με μια Κύπρο όμηρο των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και ένα Αιγαίο με γκρίζες ζώνες. <br /> <br /> Και ξαφνικά μετά την σύγκρουση των Αμερικανοτουρκικών συμφερόντων, περίεργα πράγματα και γεγονότα συμβαίνουν στη περιοχή μας. Μετακινήσεις στρατιωτικών βάσεων και οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ, από την Τουρκία στην Ελλάδα. Η τωρινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και συνοδοιπόρων, από το «φονιάδες των λαών αμερικάνοι» έχει μεταβληθεί στο αγαπημένο παιδί της Αμερικής μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια απέραντη βάση αμερικανικών συμφερόντων (και μάλιστα χωρίς ανταποδοτικά οφέλη). Από το «έξω οι βάσεις του θανάτου» φτάσαμε….. στο πάρε κόσμε βάσεις…… <br /> <br /> Ερωτήσεις <br /> <br /> Προς τι, η απόρρητη έκθεση της CIA η οποία πρόσφατα ‘διέρρευσε’ και μιλούσε για πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; <br /> <br /> Γιατί στην συγκεκριμένη έκθεση γίνεται μνεία για ισορροπία του τρόμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; <br /> <br /> Γιατί μετρούν λεπτομερώς την στρατιωτική ισχύ των δύο χωρών και καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι τα οπλικά συστήματα των δύο χωρών είναι ικανά να επιφέρουν βαρύτατες απώλειες τόσο σε στρατιωτικό επίπεδο αλλά και υποδομών; <br /> <br /> Και επειδή δεν έχουμε συνηθίσει σε διαρροές απόρρητων εκθέσεων από την CIA, μήπως η παραπάνω έκθεση έχει σκοπό την προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα επερχόμενα; Ή στην πίεση της ελληνικής κυβέρνησης για περαιτέρω ενδοτικότητα, την οποία ούτως ή άλλως δεν έχει ανάγκη, γιατί έχουν παραχωρηθεί τα πάντα στο βωμό της εξουσίας; <br /> <br /> Συμπεράσματα <br /> <br /> 1. Εκ των πραγμάτων συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα, ότι έρχονται γεωπολιτικές αλλαγές στην περιοχή μας. <br /> <br /> 2. Όσο χειροτερεύουν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις, οι ΗΠΑ στρέφονται προς την Ελλάδα. <br /> <br /> 3. Ενώ μέχρι χθες το ΝΑΤΟ αμφισβητούσε την ελληνική κυριαρχία σε ελληνικά νησιά και μιλούσε για αφοπλισμό, σήμερα επίσημα και με αμερικανική υποκίνηση θωρακίζουμε τα νησιά και στρατιωτικοποιούμε πλήρως το Αιγαίο με αμερικανική υποκίνηση. Ανδραβίδα, Άραξος , Λάρισα, Αλεξανδρούπολη, Σύρο, Σούδα, Κάλυμνο (δίπλα στα Ίμια), οι αμερικανικές δυνάμεις ενισχύουν την θέση τους αλλά και δημιουργούν νέες βάσεις. <br /> <br /> 4. Με το πρόσφατο νομοσχέδιο Μενέντεζ οι ΗΠΑ βάζουν στο στόχαστρο Τουρκία και Ρωσία, μέσω Ελλάδας και Κύπρου. <br /> <br /> Επίλογος <br /> <br /> Οι επερχόμενες εξελίξεις θα είναι ραγδαίες μιας και ο ιστορικός χρόνος στην παρούσα φάση είναι λίαν συμπεπιεσμένος. <br /> <br /> Η μεγάλη συσσώρευση στρατιωτικών αλλά και οικονομικών δυνάμεων στην περιοχή ενδεχομένως να λειτουργήσουν ως καταλύτης πολεμικών συγκρούσεων είτε υπό την μορφή θερμού επεισοδίου (στην καλύτερη περίπτωση, ή ολική σύγκρουση (στην χειρότερη περίπτωση). <br /> <br /> Οι δρόμοι των αγωγών είναι στρωμένοι μα αίμα….. Ο έλεγχος εφοδιασμού με φυσικό αέριο της Νότιας Ευρώπης με προοπτική την κατασκευή αγωγού για την τροφοδοσία της, με τα προσφάτως ανακαλυφθέντα κοιτάσματα Αιγύπτου-Ισραήλ-Κύπρου και οσονούπω της Ελλάδας από την μια μεριά. Και από την άλλη ο αποκλεισμός της Ρωσίας και του φυσικού αερίου της, δημιουργούν το όλο γεωπολιτικό παίγνιο. <br /> <br /> Η αναμέτρηση Ελλάδα – ΗΠΑ, και Τουρκία – Ρωσία, έχει ήδη ξεκινήσει. Αυτό συνάγεται και από την φράση του ελληνικού υπουργείου των εξωτερικών : « Η Ρωσία πολεμά ως σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας»…. <br /> <br /> Η αποπομπή μέρους του προσωπικού της Ρωσικής πρεσβείας αλλά και η στροφή της Ρωσίας στο Κυπριακό, να μιλήσει για «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» …. Προμηνύουν τα επερχόμενα<br /> <br /> Μέχρι χθες οι ελληνοτουρκικές διαφορές ήταν μια «ενδοοικογενειακή» σύγκρουση στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Σήμερα το παιχνίδι χοντραίνει και οι ελληνοτουρκικές διαφορές γίνονται χρηστικό εργαλείο σύγκρουσης και επιβολής συμφερόντων των ΗΠΑ και Ρωσίας. Τόσον οι ΗΠΑ αλλά και η Ρωσία ουδόλως ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα της Ελλάδας ή Τουρκίας. Πρωτίστως ενδιαφέρονται για την προώθηση των δικών τους συμφερόντων….. και να μην λησμονούμε ότι, όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια…. <br /> <br /> Η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει την εμπλοκή της ως “αντιπρόσωπος” στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων στη περιοχή και να λειτουργήσει ως παράγων ειρήνης και σταθερότητας. <br /> <br /> Τα παθήματα του παρελθόντος πρέπει να μας γίνουν μαθήματα και να διδαχθούμε τόσο από το εγχείρημα της Κριμαίας, αλλά και από το δράμα της μικρασιατικής καταστροφής. <br /> <br /> Στους προηγούμενους πολέμους δι’ αντιπροσώπων, που συμμετείχε η Ελλάδα (Ουκρανία- Μικρά Ασία), πρωθυπουργός ήταν ο Βενιζέλος ο οποίος και απέτυχε παταγωδώς στην διαχείριση τους, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα το επιτύχει το σημερινό πολιτικό σύστημα; <br /> <br /> Οι μετριότητες και ανθυπομετριότητες , που συναπαρτίζουν τον ελληνικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν γεωπολιτικά ζητήματα τέτοιου βάθους. <br /> <br /> Γιατί αν ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας στη Μεσόγειο μέσω σύγκρουσης Ελλάδας-Τουρκίας”;

Γράφει ο Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος ε.α Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων “proxy war” ή διαμεσολαβητικός πόλεμος, είναι η σύγκρουση μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έτοιμη να εκραγεί ξανά η Λιβύη!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy3cDlyzYbm81Z20VLE5cQAqSAZsm8eFsvQy0nmX9GD_uwdjCV3w-4fVMtbN2mOyx7cy1bxL7y8eO9PF-w7xJOB56fbX_Wl2unGpUkD05sIisksB0tJ_zwzbgHUfW349DVYPyEF1XV-RM/s1600/%25CE%25A7%25CE%25B1%25CF%2586%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="416" data-original-width="625" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy3cDlyzYbm81Z20VLE5cQAqSAZsm8eFsvQy0nmX9GD_uwdjCV3w-4fVMtbN2mOyx7cy1bxL7y8eO9PF-w7xJOB56fbX_Wl2unGpUkD05sIisksB0tJ_zwzbgHUfW349DVYPyEF1XV-RM/s640/%25CE%25A7%25CE%25B1%25CF%2586%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του<b> Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*</b><br /> Όσοι παρακολουθούν από κοντά και σε βάθος την κατάσταση στην Λιβύη δεν αιφνιδιάστηκαν από την πρόσφατη και πλέον σοβαρή κλιμάκωση του εμφυλίου πολέμου από το 2014. Μετά τις επιθετικές επιχειρήσεις του λεγόμενου Λιβυκού Εθνικού Στρατού - (Libyan National Army-LNA) του «Στρατηγού» Χαλίφα Χαφτάρ, τον Φεβρουάριο, νότια προς την περιοχή Φεζάν εκτιμάτο ότι σε κάποιον χρόνο αργότερα θα ενεργούσε επιθετικά και προς Δυσμάς. Από την 4 Απριλίου, ισχυρές δυνάμεις του LNA προέλασαν αρχικά χωρίς ουσιαστική αντίσταση μέσω του παραλιακού διαδρόμου από ανατολικά και στην συνέχεια εκτόξευσαν επίθεση για να καταληφθεί η πρωτεύουσα της χώρας Τρίπολη. Ο στην ουσία Πολέμαρχος «Στρατηγός» Χαφτάρ μιλησε για …«απελευθέρωση» της Τρίπολης! <br /> <br /> Όμως η μεγάλη κινητοποίηση των διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων που πρόσκεινται στην Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (Government of National Accord – GNA) που εδρεύει στην Τρίπολη και ιδιαιτέρα αυτών από την ισχυρή Μισράτα που παρεμπιπτόντως εξελίσσεται σε «πόλη - κράτος», πέτυχε την πρόσκαιρη αναχαίτιση των δυνάμεων του Χαφτάρ. Οι εχθροπραξίες όμως, έστω και με μικρότερη ένταση συνεχίζονται μέχρι και σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Τρίπολης. Από την πλευρά τους κάποιες άλλες δυνάμεις της GNA επιτέθηκαν για αντιπερισπασμό στα νότια της Τριπόλεως και κατέλαβαν την πόλη Σεμπχά στην περιοχή Φεζάν που είχε στα χέρια του από τον Φεβρουάριο ο Χαλίφα. Και επειδή «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» υπάρχουν πληροφορίες ότι απομεινάρια του ISIS βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν σε δύο χωριά στα κεντρικά της χώρας και να τα καταλάβουν.<br /> <br /> Γενική Κατάσταση στην Χώρα – Διαίρεση- Εσωτερικοί Δρώντες<br /> <br /> Η Λιβύη των πολλαπλών ιδιαιτεροτήτων, της απουσίας θεσμικών κρατικών λειτουργιών αλλά και φυλετικής δομής, είναι διαιρεμένη βασικά μεταξύ δύο «πολιτικών οντοτήτων» που προήλθαν μετά την Λιβυκή Πολιτική Συμφωνία του Δεκεμβρίου 2015 και συνεχίζει να μην έχει… Σύνταγμα!<br /> <br /> Το Δυτικό τμήμα, με κέντρο την Τρίπολη που περιλαμβάνει και την κρίσιμη περιοχή της Σύρτης, ελέγχεται από την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ «Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας» (GNA) με επικεφαλής τον Φαγέζ Αλ Σαρράζ που είναι ταυτόχρονα και Πρόεδρος (Προεδρικό Συμβούλιο). Φιγούρα που ξεχωρίζει είναι ο Αντιπρόεδρος Αχμέντ Μάιτικ, επιχειρηματίας από τη Μισράτα ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου του Κράτους (Συμβουλευτικό Όργανο) Χαλίντ αλ Μίσρι, που φέρεται να συνδέεται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και για τον λόγο αυτό είναι «κόκκινο πανί» για την Αίγυπτο. Τονίζεται ιδιαίτερα ότι στην Τρίπολη βρίσκονται οι δύο σημαντικοί Οργανισμοί για την Οικονομία της Χώρας, η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (National Oil Corporation-NOL) και η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης. <br /> <br /> <img src="https://media.liberal.gr/admin/uploads/21april_Libyan_War_Map.jpg" /><br /> Το μεγαλύτερο όμως τμήμα της χώρας στο κέντρο – ανατολικά, ελέγχεται από την λεγόμενη Βουλή των Αντιπροσώπων» με έδρα το Τομπρούκ και περιλαμβάνει και την Βεγγάζη με πολιτικό ηγέτη τον Ακίλα Σαλέχ Αίσα. Στην ουσία όμως κυριαρχεί ο «Στρατηγός» Χαλίφα Χαφτάρ. Στις νότιες περιοχές της χώρας που συνορεύουν με το Τσαντ και τον Νίγηρα δρουν ανεξέλεγκτα πολέμαρχοι από τις τοπικές φυλές Τούμπου και στα νοτιοδυτικά προς την Αλγερία ένοπλοι Τουαρέγκ.<br /> Επισημαίνεται ότι στην Λιβύη η έννοια έθνους υπολείπεται αυτής της φυλής. Έχουμε πληθώρα φυλών (7 είναι οι κύριες και κάπου άλλες 40 οι μικρότερες) και φατριών και αναλόγως συμφερόντων συνάπτουν συμμαχίες, κάποιες πρόσκαιρες και καιροσκοπικές οι οποίες ευλόγως δεν είναι σταθερές. Δεν υπάρχουν ομογενοποιημένοι κανονικοί Στρατοί, αλλά παραστρατιωτικές ομάδες με φυλάρχους και μισθοφόρους ενώ τα υπολείμματα του Στρατού του Καντάφι έχουν διαμοιραστεί μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.<br /> <br /> Η ενεργειακή διάσταση<br /> <br /> Και οι δύο προαναφερθείσες πολιτικές οντότητες ελέγχουν αριθμό πετρελαιοπηγών και τερματικών εξαγωγής με την πλειονότητα τους να είναι «στα χέρια» του Χαφτάρ και της Βουλής των Αντιπροσώπων.<br /> <br /> Στην Λιβύη υπάρχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου με κύριο χαρακτηριστικό την ευκολία άντλησης και την με μικρό κόστος μεταφορά του στην εγγύς Ευρώπη. Τον προηγούμενο μήνα η παραγωγή έφθασε σε όλη την χώρα στο 1,1 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα (bpd). Το παράδοξο είναι ότι τόσο στην Τριπολιτάνια που σε μεγάλο βαθμό ελεγχόταν μέχρι τώρα από την GNA όσο και στην Κυρηναϊκή που ελέγχεται από τον Χαφτάρ την διαχείριση πηγών, αγωγών και τερματικών την έχει η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (National Oil Corporation - NOC) ενώ οι πληρωμές γίνονται στην Κεντρική Τράπεζα με έδρα τους την Τρίπολη. Οι προσπάθειες του Χαφτάρ να δημιουργήσει στην Βεγγάζη μία επίσης Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου μετά από σημαντική πίεση των ΗΠΑ δεν ευοδώθηκαν. <br /> <br /> <img src="https://media.liberal.gr/admin/uploads/libya-oil-lna-gna-190411-w_0.png" /><br /> <br /> Ποιος όμως είναι ο σημερινός «πρωταγωνιστής» Λιβύης Χαλίφα Χαφτάρ<br /> <br /> Ο 75χρονος Χαφτάρ ήταν μέλος της Ομάδας Αξιωματικών του Καντάφι που ανέτρεψε τον Βασιλιά Ιντρίς το 1969. Αργότερα το 1986 ο Καντάφι όταν τον έστειλε στον Νότο να πολεμήσει με το Τσαντ τον προήγαγε σε… «Αρχιστράτηγο» αλλά όταν το 1987 μαζί με 300 περίπου άνδρες του συνελήφθη από τις υποστηριζόμενες από την Γαλλία Δυνάμεις του Τσαντ τον… αποκήρυξε. Από εκεί κατέληξε στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ, απέκτησε Αμερικανική υπηκοότητα και έγινε ο άνθρωπος της CIA για την Λιβύη.<br /> <br /> Επέστρεψε στην Λιβύη με την εξέγερση εναντίον του καθεστώτος Καντάφι το 2011 και ανέλαβε την αρχηγία Ομάδος Ανταρτών. Μετά την πτώση του καθεστώτος παρέμεινε σε αφάνια και εμφανίστηκε ξανά τον Φεβρουάριο 2014 διακηρύσσοντας στην Βεγγάζη το σχέδιο του να «σώσει την χώρα», στρεφόμενος εναντίον του τότε εκλεγέντος Εθνικού Κογκρέσου που ομολογουμένως κυριαρχείτο από Ισλαμιστές. Αργότερα με την επιχείρηση «Αξιοπρέπεια» εξάλειψε τις ισλαμιστικές ένοπλες ομάδες στα ανατολικά και η Βουλή των Αντιπροσώπων τον διόρισε Διοικητή του LNA<br /> <br /> Η υποκρισία της Διεθνούς Κοινότητας και ο ρόλος των εξωτερικών δρώντων στην Λιβύη<br /> <br /> Μετά την Λιβυκή Πολιτική Συμφωνία του Δεκεμβρίου 2015 και το σχετικό Ψήφισμα 2259 του ΣΑ/ΟΗΕ, αναγνωρίστηκε από ΟΗΕ και ολόκληρη την Διεθνή Κοινότητα ως Κυβέρνηση της Χώρας, η λεγόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας με Πρόεδρο τον Φαγέζ Αλ Σαρράζ με «Νομοθετικό Σώμα» την Βουλή των Αντιπροσώπων στο Τομπρούκ η οποία όμως δεν έδωσε ποτέ… ψήφο εμπιστοσύνης. Για μία όμως ακόμα φορά οι βασικοί «παίκτες» δυστυχώς λόγω συμφερόντων αντιμετώπισαν καιροσκοπικά και με υποκρισία το όλο θέμα και λόγω αυτού πέρα από την εσωτερική πολύπλοκη κατάσταση συνεχίζεται η αιματηρή εσωτερική διαμάχη. <br /> <br /> Τον Χαλίφα Χαφτάρ υποστηρίζουν με περισσότερο ή λιγότερο εμφανή τρόπο. Η Ρωσία που αναζητεί πρόσθετα ερείσματα στην Μεσόγειο μετά την Συρία αλλά καλοβλέπει και τους ενεργειακούς πόρους της χώρας. Η Αίγυπτος που επιδιώκει Ζώνη Ασφαλείας των δυτικών της συνόρων της και περιορισμό των Αδελφών Μουσουλμάνων που έχουν διεισδύσει στην Λιβύη. Για παρόμοιους λόγους η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα καθόσον επιδιώκουν τον περιορισμό των Αδελφών Μουσουλμάνων. Και τέλος η Γαλλία λόγω οικονομικών συμφερόντων με την TOTAL να αποκτάει σημαντικό μερίδιο στην εκμετάλλευση των πετρελαίου στη λεκάνη της Σύρτης. Την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Φαγέζ αλ Σαράζ στηρίζει διακριτικά θα μπορούσαμε να πούμε η Τουρκία που δεν θέλει μεν μεγαλύτερες περιπλοκές αλλά επιδιώκει αύξηση της επιρροής της. Μαζί με την Τουρκία και το Κατάρ με παροχή σημαντικής οικονομικής βοήθειας. Το Ηνωμένο Βασίλειο επίσης σε επίπεδο ΟΗΕ χωρίς όμως με μεγαλύτερη εμπλοκή και τέλος ενεργά η Ιταλία η οποία εκτός των παραδοσιακών γεωπολιτικών λόγων και της ασφαλείας των εγγύς ακτών της, επειδή η γνωστή Εταιρεία ΕΝΙ είναι κύριος εταίρος της Λιβυκής Εταιρείας Πετρελαίου (LOC).<br /> <br /> H Κυβέρνηση Τραμπ, ακολουθώντας την πολιτική Ομπάμα μετά το 2014 στο θέμα της Λιβύης, έχει αναγνωρίζει την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) και έχει στηρίξει όλες τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ αντιμετωπίζοντας μέχρι σήμερα την Λιβυκή κρίση με νηφαλιότητα, διατηρώντας «ασφαλή απόσταση» και αποθαρρύνοντας οποιαδήποτε κλιμάκωση. Άλλωστε δεν διακυβεύονται σοβαρά αμερικανικά συμφέροντα. Με την έναρξη της επιθετικής επιχείρησης του Χαφτάρ, η Ουάσιγκτον απέσυρε όσους στρατιωτικούς είχε στη περιοχή. Και ενώ πριν από δέκα ημέρες ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Πομπέο είχε καλέσει τον Χαφτάρ να σταματήσει την προέλαση του και να επιστρέψει στην περιοχή του, σε μία αιφνιδιαστική αλλαγή πολιτικής μάθαμε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος επικοινώνησε την 16 Απριλίου τηλεφωνικά με τον Χαφτάρ, την ημέρα που τον επισκεπτόταν ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Σίσι, δημιουργώντας πλέον νέα δεδομένα. Στην ανακοίνωση αναφερόταν κοινή αντίληψη για τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Ίσως το τηλεφώνημα αυτό να έχει σχέση πρωτίστως με την απρόσκοπτη ροή πετρελαίου προς την Ευρώπη ενόψει της αυξήσεως της πιέσεως για το εμπάργκο στο Ιρανικό πετρέλαιο.<br /> <br /> Η ήδη πλαδαρή και άνευρη ΕΕ παρακολουθεί αμήχανα την κρίση στην «αυλή» της διχασμένη λόγω της αντιπαλότητας Γαλλίας - Ιταλίας και ακόμα πιο αμήχανα η χώρα μας η οποία επικοινωνεί μεν με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας χωρίς όμως ακόμα να λειτουργεί την Πρεσβεία μας στην Τρίπολη που την «έκλεισε» το 2014. Από πλευρά του το ΣΑ/ΟΗΕ δεν έχει κατορθώσει να εκδώσει κάποιο Ψήφισμα με το ΗΒ να είναι αυτό που το επιδιώκει.<br /> <br /> Κίνδυνος γενικευμένου πολέμου με συνέπειες για όλη την περιοχή<br /> <br /> Εκτιμάται ότι ο Χαφτάρ επιδιώκει να κυριαρχήσει σε ολόκληρη την Λιβύη. Με την ενθάρρυνση των «Συμμάχων» του προχώρησε σε μία μάλλον βιαστική και κακά προετοιμασμένη επιθετική ενέργεια από στρατιωτικής απόψεως. Με την εσπευσμένη αυτή επιθετική ενέργεια δεν ήθελε να εγκλωβιστεί στην Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την εθνική συμφιλίωση που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί 14-15 Απριλίου και αναβλήθηκε, στην Λιβυκή πόλη-όαση Γκανταμές (400 χιλ νοτιοδυτικά της Τριπόλεως) υπό την Προεδρία του ειδικού απεσταλμένου του ΓΓ/ΟΗΕ Λιβανέζου Γκασάμ Σαλαμέ. Το πρώτο βήμα για να ανατρέψει τον οδικό χάρτη που και ο ίδιος είχε συμφωνήσει. Τον ρόλο του σαν ανώτατο Στρατιωτικό Ηγέτη της Λιβύης αμφισβητούν όχι μόνο η GNA αλλά και άλλα ισχυρά κέντρα όπως η Μισράτα και η Ζιντάν. Πολλοί επίσης τον βλέπουν ως έναν εν δυνάμει …δικτάτορα.<br /> <br /> Τελικά, όπως φαίνεται ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός του Χαφτάρ δεν είναι και τόσο ισχυρός για να επικρατήσει σε όλη την Λιβύη και να δοθεί στρατιωτική «λύση» στον εμφύλιο πόλεμο με την καθολική νίκη του ισχυρού. Μάλλον οδεύουμε σε μεγαλύτερο αδιέξοδο. Ήδη μακριά από τις βάσεις τους χωρίς επαρκή Διοικητική Μέριμνα και με τα πλευρά του LNA είναι εκτιθεμένα σε μεγάλο μήκος και τρωτά σε αντεπιθέσεις που θα κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο πολύπλοκη.<br /> <br /> Στην Ελλάδα καλό είναι στις εκτιμήσεις μας να μην συμπαρασυρόμαστε από το γεγονός ότι ο Χαφτάρ θεωρεί τον Ερντογάν εχθρό του επειδή στηρίζει την Κυβέρνηση της Τρίπολης, ούτε από το γεγονός ότι έχει εκκαθαρίσει κατά διαστήματα ισλαμιστικούς θύλακες στην περιοχή. Υπάρχει καλώς ή κακώς μία Κυβέρνηση που είναι αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ. Η αντίληψη περί διεθνούς νομιμότητας δεν μπορεί να είναι αλά καρτ! Για αυτό χρειάζεται επαρκής και επιδέξια διπλωματία και ένας πιο ενεργός ρόλος από αυτόν του μακρινού παρατηρητή μιας και η Λιβύη είναι στην γειτονιά μας και έχουμε συνορεύουσες θαλάσσιες που κάποτε θα πρέπει να οριοθετηθούν.<br /> <br /> Οι επιθετικές επιχειρήσεις του LNA εναντίον της GNA για κατάληψη της Τρίπολης , με τους περίπου 300 νεκρούς και τους 1100 τραυματίες έστω και αν δεν πέτυχαν τους σκοπούς που τέθηκαν, έχουν τορπιλίσει τις διαβουλεύσεις για να επιτευχθεί πολιτικός διακανονισμός που θα οδηγήσει στην ειρήνευση και σταθερότητα και συνεπώς αυξάνει την πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου. Να επισημάνουμε ότι στην ευρύτερη περιοχή των επιχειρήσεων υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άμαχοι περίπου. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα υπάρξουν αναμφίβολα σοβαρές επιπτώσεις, πρωτίστως για την ίδια την χώρα και τους κατοίκους της, αλλά επίσης και για την ασφάλεια όλης της περιοχής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που όπως προαναφέρθηκε στην «αυλή» της οποία βρίσκεται η Λιβύη <br /> <br /> Αντί επιλόγου<br /> <br /> Άραγε με πρώτους τους βασικούς εξωτερικούς δρώντες που από πλευράς τους αντί να πιέσουν τις αντιμαχόμενες πλευρές να καταλήξουν σε μία επιτέλους πολιτική διευθέτηση που θα οδηγήσει στην ειρήνη και στην σταθερότητα, έχει κατανοηθεί τι σημαίνει ένα νέο χάος στην Λιβύη; Στην Λιβύη των πλούσιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων, των «εκκολαπτηρίων» των φονταμενταλιστών και του διαδρόμου ροής της παράνομης αφρικανικής μετανάστευσης προς την Ευρώπη;<br /> <br /> <b><i>*Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal»</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Έτοιμη να εκραγεί ξανά η Λιβύη!

Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου* Όσοι παρακολουθούν από κοντά και σε βάθος την κατάσταση στην Λιβύη δεν αιφνιδιάστηκαν από την πρόσφατη κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Σκόπια και η βαλκανική «μαύρη τρύπα»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtnkTUccytYGo8e764jMxextF4oRrggIoTPy9XQcLxAhN2Fqh8TJ2AwfwwXBwya-dIJa0X0Fcm0E7BEjcpha8_Xoje0eJ-SOGxD3KR5LrDg_nJ6AOYjykd7dABhBW3-evqugjziwvgVRc/s1600/0000530.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="419" data-original-width="630" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtnkTUccytYGo8e764jMxextF4oRrggIoTPy9XQcLxAhN2Fqh8TJ2AwfwwXBwya-dIJa0X0Fcm0E7BEjcpha8_Xoje0eJ-SOGxD3KR5LrDg_nJ6AOYjykd7dABhBW3-evqugjziwvgVRc/s640/0000530.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Τα δυτικά Βαλκάνια φλέγονται, με δύο εστίες πυρός.</span><br /><span style="font-weight: normal;">Απορροφημένοι καθώς είμαστε στα οικεία δεινά και την </span><span style="font-weight: 400;">εσωτερική</span><span style="font-weight: normal;"> μας πολιτική πόλωση που χτυπάει κόκκινο, ελάχιστα ασχολούμαστε με την μεγάλη αναταραχή στην βαλκανική ενδοχώρα</span></h3> <b>Παύλος Τσίμας</b><br /> <b><br /></b> «Αμηχανία». Ήταν η λέξη που επαναλάμβαναν συχνότερα την Δευτέρα στα Σκόπια, όσοι συζητούσαν και προσπαθούσαν να αναλύσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.<br /> <br /> Οι προεδρικές εκλογές της Κυριακής ήταν ένα σημαντικό τεστ. Ήταν οι πρώτες εκλογές μετά την αλλαγή του ονόματος της χώρας σε «Βόρεια Μακεδονία» και το κοινοβουλευτικό δράμα των ψηφοφοριών για την συνταγματική αναθεώρηση, που κρίθηκαν από την μετατόπιση 8 βουλευτών της αντιπολίτευσης. Ήταν, κατα κάποιο τρόπο, ένα «δημοψήφισμα μετά το δημοψήφισμα».<br /> <br /> Οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν μια σχετικά καθαρή νίκη του κυβερνητικού υποψηφίου, του καθηγητή Στέβο Πενταρόφσκι, με διαφορές που κυμαίνονταν από 3% έως 8%. Τελικά, η διαφορά από την υποψήφια του εθνικιστικού VMRO, την επίσης καθηγήτρια Γιορντάνα Σιλιάκοβα, ήταν μόλις 0,6%. Κάτι λιγότερο από 5000 ψήφοι.<br /> <br /> Αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι η συμμετοχή στις εκλογές ήταν και πάλι απογοητευτικά χαμηλή. Επισήμως, η συμμετοχή ήταν κάτι λιγότερο από 42% του συνόλου των εγγεγραμμένων. Το ποσοστό είναι εντελώς πλασματικό, αφού στους εκλογικούς καταλόγους είναι γραμμένοι 1.800.000 πολίτες, από τους οποίους σχεδόν 400.000 υπολογίζεται ότι έχουν εγκαταλείψει μια χώρα σε οικονομικό μαρασμό, με ανεργία 20%, για να βρούν δουλειά κάπου στο εξωτερικό. Αλλά, έστω και πλασματικό, το ποσοστό έχει την σημασία του, αφού για να είναι έγκυρη η εκλογή Προέδρου στον δεύτερο γύρο της 5ης Μαϊου, θα πρέπει η συμμετοχή να ξεπεράσει το 40%.<br /> <br /> Οι κάλπες δεν συγκίνησαν<br /> <br /> Στις εκλογές της Κυριακής συμμετείχαν 755.816 πολίτες. Ελάχιστα περισσότεροι απ ότι στο δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου (666.344)- στο οποίο όμως η αντιπολίτευση είχε κηρύξει μποϋκοτάζ! Κατά 120.000 λιγότεροι απ ότι στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές του 2014. Κατά 420.000 λιγότεροι απ ότι στις εθνικές εκλογές του 2016, εκείνες στις οποίες ο εθνικιστής Γκρούεφσκι εκθρονίστηκε από την συμμαχία των Σοσιαλδημοκρατών του Ζάεφ με το Αλβανικό κόμμα του Αλί Αχμέτι.<br /> <br /> Είναι φανερό ότι οι κάλπες δεν συγκίνησαν. Και το αποτέλεσμά τους- μια ισοπαλία μπροστά σε άδειες εξέδρες- θέτει ερωτήματα. Όχι τόσο για τον δεύτερο γύρο, τον οποίο όλοι προεξοφλούν ότι θα κερδίσει ο εκλεκτός του Ζόραν Ζάεφ (αν και αναρωτιούνται αν η συμμετοχή θα ξεπεράσει το κατώφλι του 40%). Όσο για την μακροπρόθεσμη ισορροπία και σταθερότητα σε μια χώρα που, προς το παρόν, μοιάζει με ψηφίδα ηρεμίας σε ένα ταραγμένο βαλκανικό παζλ.<br /> <br /> Δύο ερωτήματα<br /> <br /> Ένα πρώτο ερώτημα είναι αν οι Πρέσπες και η αλλαγή ονόματος πέρασαν το εκλογικό τεστ. Η χαμηλή συμμετοχή (όπως και στο δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου) και το πολύ μικρό προβάδισμα του Στέβο Πενταρόφσκι δικαιολογούν αμφιβολίες. Μα από την άλλη, το άθροισμα των ψήφων στους δύο βασικούς υποψηφίους είναι σχεδόν ίσο με τον αριθμό των ψήφων υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου. Και ασφαλώς, η υποψήφια του VMRO, η καθηγήτρια Σιλιάνοφσκα, δεν έχει καμμιά σχέση με τον απερχόμενο Πρόεδρο Ιβάνοφ, αυθεντικό κατάλοιπο του καθεστώτος Γκρουέφσκι. Εκείνος αρνήθηκε να κυρώσει την συμφωνία των Πρεσπών και την συνταγματική αναθεώρηση. Εκείνη έχει δηλώσει πως, αν εκλεγεί, θα σεβαστεί την συμφωνία και θα επιδιώξει την δια της νομικής οδού «διόρθωσή» της.<br /> <br /> Το δεύτερο και κρισιμότερο ερώτημα είναι αν η γειτονική μας χώρα έχει εξασφαλισμένη την εσωτερική, πολιτική και εθνοτική της σταθερότητα και ασφαλή τον «δυτικό» της προσανατολισμό (για τα οποία εκδηλώθηκε πληθωρικό το ευρωπαϊκό και αμερικανικό ενδοαφέρον τα τελευταία δύο χρόνια). Ή αν απειλείται να συρθεί στην βαλκανική μαύρη τρύπα που ανοίγει ο «ορίζοντας γεγονότων» των τελευταίων μηνών.<br /> <br /> Τα Βαλκάνια φλέγονται<br /> <br /> Στην Σερβία, οι διαδηλωτές επιστρέφουν κάθε εβδομάδα ζητώντας την ελευθερία των μίντια και την παραίτηση του Προέδρου Βούτσιτς. Στα Τίρανα το ίδιο, με στόχο τον Εντι Ράμα. Και στο Μαυροβούνιο, ένας σκοτεινός ολιγάρχης, φίλος του επί τρεις δεκαετίες προέδρου Τζουγκάνοβιτς, που έπεσε σε δυσμένεια, έδωσε - για να εκδικηθεί- στην δημοσιότητα ένα βίντεο στο οποίο φαίνεται να δίνει χρήματα σε κυβερνητικούς αξιωματούχους. Ήταν η αφορμή για ένα κύμα διαδηλώσεων κατά της διαφθοράς.<br /> <br /> Κάποιοι μιλούν για «βαλκανική άνοιξη». Το βέβαιο είναι ότι τα δυτικά Βαλκάνια φλέγονται, με δύο εστίες πυρός. Η μία είναι το Κόσοβο και οι προτάσεις για επίλυση αυτής της τελευταίας εθνοτικής εκκρεμότητας των γιουγκοσλαβικών πολέμων. Και η άλλη είναι η δραματική απογοήτευση από την Δημοκρατία των λαών μιας περιοχής που δυναστεύεται από οικονομική στασιμότητα, βαριά διαφθορά και την βαθμιαία έκλειψη της ελπίδας για ένα ευρωπαϊκό μέλλον, όπου όλα θα γίνουν καλύτερα - έκλειψη που αφήνει έδαφος σε ρωσικές κινήσεις αποσταθεροποίησης.<br /> <br /> Θα γίνει, εν τέλει, και παρά τις Πρέσπες, η Βόρεια Μακεδονία μέρος αυτού του σκηνικού ή όχι; Το ερώτημα είναι κρίσιμο για εκείνους, προφανώς. Αλλά και για εμάς.<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα Σκόπια και η βαλκανική «μαύρη τρύπα»

Τα δυτικά Βαλκάνια φλέγονται, με δύο εστίες πυρός. Απορροφημένοι καθώς είμαστε στα οικεία δεινά και την εσωτερική  μας πολιτική πόλωση πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Το “φιλί του θανάτου”: Περήφανοι γενοκτόνοι και περήφανοι αρνητές θα παραμείνουν οι Τούρκοι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCA4wDxgxOu44IChvt67aWQZPDasC1PreWykK5jHM871lkPwe9aw3j-JCLpgTV2c6Bd9hQ2uIYCyCS4F_YPIvt-yyMxdzZ7YGOQQkbijgbldf2o4BpFKw_MIV4Fi13cwzrRFk7JFdwMTE/s1600/Armenian-Genocide-Memorial.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCA4wDxgxOu44IChvt67aWQZPDasC1PreWykK5jHM871lkPwe9aw3j-JCLpgTV2c6Bd9hQ2uIYCyCS4F_YPIvt-yyMxdzZ7YGOQQkbijgbldf2o4BpFKw_MIV4Fi13cwzrRFk7JFdwMTE/s640/Armenian-Genocide-Memorial.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ <br /><br /><b><i>“Είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας διότι δεν είχε ποτέ γενοκτονίες”</i>.</b> Μελβούτ Τσαβούσογλου, 15 Απριλίου 2019 <br /><br />Αυτό διακήρυξε πρόσφατα σε ομιλία του ως τιμώμενο πρόσωπο, στο ισλαμιστικό πανεπιστήμιο Σελτσούκ στην επαρχία Κόνυα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου. Αφορμή για τις δηλώσεις του και άλλες που προηγήθηκαν υπήρξαν οι πρόσφατες αποφάσεις των Κοινοβουλίων Γαλλίας και Ιταλίας να αναγνωρίσουν τις γενοκτονικές σφαγές των Αρμενίων από τους Τούρκους που άρχισαν το 1915, μήνα Απρίλη. <br /><br /> Δεκάδες άλλα Κοινοβούλια και κράτη έχουν μέχρι τώρα αναγνωρίσει την αρμενική γενοκτονία. Στις 24 Απριλίου 1915, 230 Αρμένιοι ηγέτες και διανοούμενοι συνελήφθησαν και εκτοπίσθηκαν. Από αυτούς 174 εκτελέσθηκαν ενώ οι υπόλοιποι πέθαναν από κακουχίες στη εξορία. Ακολούθησαν οι μαζικοί και οργανωμένοι εκτοπισμοί και δολοφονίες των χριστιανικών πληθυσμών με συνολικά θύματα 1.5 εκ. Αρμενίους, 750.000 Ασσυρίους/Νεστοριανούς και 500.000 Έλληνες. Και μετά ακολούθησε ένα πλάτσικο στις περιουσίες τους. <br /><br /> Το 2013 κυκλοφόρησε στη Τουρκία το βιβλίο “24 Nisan 1915: İstanbul, Çankırı, Ayas, Ankara” (“24 Απριλίου1915″) με συγγραφέα τον Nesim Onadya İzrail. Αποσπάσματα από το βιβλίο δημοσιευθηκαν στις 20 Απριλίου στην αγγλόφωνη έκδοση της Zaman (“Forgotten Ottoman Legacy : Armenian Ιntellectuals”). Η Zaman δεν κυκλοφορεί σήμερα. Μαζί με δεκάδες άλλες εφημερίδες και ΜΜΕ στη Τουρκία έχουν απαγορευθεί από το καθεστώς Ερντογάν. Τα αρχεία τους καταστράφηκαν και τα περιουσιακά τους στοιχεία έχουν δημευθεί<br /><br /> . “Το φιλί του θανάτου” Ένας από τους Αρμένιους διανοούμενους που δεν συνελήφθη την 24 Απριλίου ήταν ο Κρικόρ Ζοχράπ, βουλευτής Κωνσταντινούπολης και μέλος της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου των Νεοτούρκων. Ιδού πως παραφράζει η εφημερίδα τον συγγραφέα Ιζραϊλ, πού περιγράφει την τελευταία μέρα ελευθερίας του βουλευτη Κρικόρ Ζοχράπ: <br /><br /> “Είχε πολλούς φίλους [ο Ζοχράπ ] συμπεριλαμβανομένου και του Ταλάτ Πασά του πιο ισχυρού άνδρα της εποχής [της τριανδρίας των Νεοτούρκων που κυβερνούσε την χώρα και αρχιτέκτονα της γενοκτονίας των χριστιανών της Μικράς Ασίας]. Κατά τον Ιζραϊλ ήταν και οι δυο Μασόνοι. Κατά την διάρκεια των μαζικών συλλήψεων [Αρμενίων διανοουμένων και ηγετών] στις 24 Απριλίου, ο Ζοχράπ, όπως και ο βουλευτής Ερζερούμ Βαρκές Σερενγκουλάν ήταν άνετος, δεν ένιωθε καμία πίεση. <br /><br /> Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ. Στην διάρκεια ενός δείπνου και παίζοντας χαρτιά, στις 2 Ιουνίου στην κοινωνική λέσχη και εστιατόριο Cercle d’Orient, ο Ζοχράπ σηκώθηκε να φύγει και ο Ταλάτ σηκώθηκε και αυτός και τον φίλησε στο μάγουλο. <div> <br /></div> <div> Έκπληκτος ο Ζοχράπ τον ρώτησε γιατί. Ο Ταλάτ απάντησε ότι ήθελε να τον φιλήσει. Αυτό είναι γνωστό ως το φιλί του θανάτου, διότι την ίδια μέρα ο Ταλάτ είχε υπογράψει τα χαρτιά για την σύλληψή του. Ο Ταλάτ γνώριζε ότι αυτό σήμαινε απλά θάνατο. Παρά την φιλία, ο Ταλάτ δεν δίστασε να κάνει την κίνηση. Ο Ζοχράπ εκτοπίσθηκε στην Ούρφα. Του συνέθλιψαν το κεφάλι με μία πέτρα”. Ο γιατρός στην Ούρφα πιστοποίησε ότι ο Ζοχράπ πέθανε από καρδιακή προσβολή. Το ρολόι του και το δαχτυλίδι του πουλήθηκαν στο παζάρι της Ούρφα. Ο Κρικόρ Ζοχράπ, πέραν από βουλευτής υπήρξε επιφανής δικηγόρος και ρήτορας, σχολιογράφος και καταξιωμένος συγγραφέας με πάνω από είκοσι έργα μεταφρασμένα σε 26 γλώσσες. Υπήρξε, όπως προαναφέρθηκε, και μέλος της επαναστατικής Επιτροπής Ένωσης και Πρόοδος των Νεοτούρκων όπως και πολλοί άλλοι μη μουσουλμάνοι διανοούμενοι. Η συμμετοχή τους στη επανάσταση δεν τους έσωσε. Όλοι αυτοί, ως ηγέτες, υπήρξαν τα πρώτα θύματα της γενοκτονικής πολιτικής που ακολούθησε. Αρχείο Γενοκτονικών Σφαγών </div> <div> <br /></div> <div> Οι οργανωμένες σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στην Οθωμανική επικράτεια είχαν αρχίσει πολύ πριν τους Νεότουρκους, από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ, (πρότυπο και ήρωα των Ερντογάν-Τσαβούσογλου) κατά των Βουλγάρων και αργότερα, το 1894-95, εναντίον της ηγεσίας των Αρμενίων στην Πόλη. Η γραμμή άμυνας του Σουλτάνου ήταν η επίθεση: για τις σφαγές δεν έφταιγαν οι θύτες αλλά τα θύματα. Αυτά προκαλούσαν. </div> <div> <br /></div> <div> Την γραμμή αυτή υιοθέτησαν οι Νεότουρκοι και οι διάδοχοί τους, οι Κεμαλιστές. Οι τελευταίοι κατάφεραν για μεγάλο χρονικό διάστημα να επιβάλουν την λήθη αλλά και να εξαφανίσουν και τα φυσικά τεκμήρια του εγκλήματος αλλοιώνοντας την ανθρωπο-γεωγραφία της Μικράς Ασίας. Την παράδοση της άρνησης συνεχίζουν οι ισλαμιστές του Ερντογάν και “δικαιολογημένα”, επικαλούμενοι το Κοράνι. </div> <div> <br /></div> <div> Κατά την σαρία (ιερό νόμο), νομιμοποιείται η σφαγή και αρπαγή των περιουσιών των απίστων που δεν επιδεικνύουν υποταγή και πίστη στην κυρίαρχη μουσουλμανική τάξη η οποία “μεγαλόψυχα” τους ανέχεται και τους προστατεύει. </div> <div> <br /></div> <div> Αυτά είναι τα πιστεύω του κάθε Τσαβούσογλου. Σφάζοντας απίστους δεν νοείται γενοκτονία. Είναι κορανική διαταγή. Άρα ποτέ δεν έγινε! </div> <div> <br /></div> <div> Πρόσφατα κυκλοφόρησαν ακόμη δυο βιβλία που αποδεικνύουν ψεύτη με περικεφαλέα τον κάθε Τσαβούσογλου, ενώ το Φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει ακόμη ένα που ασχολείται επιπρόσθετα και με τις σφαγές των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Πρόκειται για το “Talat Pasha’s Telegrams and the Armenian Genocide” του γνωστού Τούρκου ιστορικού καθηγητή Taner Akçam (Palgrave Macmillan, 2018) και το “Talaat Pasha: Father of Modern Turkey, Architect of Genocide (Princeton, 2018) του Hans-Lukas Kieser, και το “The “Thirty-Year Genocide: Τurkey’s Destruction of Its Christian Minorities, 1894–1924” των Benny Morris και Dror Ze’evi (Harvard, 2019). </div> <div> <br /></div> <div> Και τα τρία συμπληρώνουν το ήδη εκτενές αρχείο των γενοκτονικών σφαγών των χριστιανών της Μικράς Ασίας. Η ιστορία δεν πρέπει να γίνεται βραχνάς και να εγκλωβίζει σε αδιέξοδα τους λαούς. Και είναι φορές που επιβάλλεται οι λαοί να “δραπετεύουν” από αυτήν και να συμφιλιώνονται για χάριν της ειρήνης. </div> <div> <br /></div> <div> Όμως η “απόδραση” δεν πρέπει να γίνεται διά της λήθης και της παραχάραξης, ή ακόμη χειρότερα, διά της επιβολής των σκοπιμοτήτων των ισχυρών και των απολογητών τους, και των ντόπιων νεροκουβαλητών τους. Αυτό μας διδάσκει η γενοκτονία των Αρμενίων. Και 104 χρόνια μετά, μας διδάσκει και για την πεισματικά ηρωική ιστορία των απογόνων αυτών που επέζησαν και που στις 24 Απριλίου θα τιμήσουν την μνήμη τους και μαζί τους και την μνήμη όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας (Ελλήνων, Ασσυρίων, Νεστοριανών κ.α.) που, ας σημειωθεί, στις αρχές του 20ού αιώνα ξεπερνούσαν τα 30% του συνολικού της πληθυσμού.<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το “φιλί του θανάτου”: Περήφανοι γενοκτόνοι και περήφανοι αρνητές θα παραμείνουν οι Τούρκοι

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ “Είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας διότι δεν είχε ποτέ γενοκτονίες” . Μελβούτ Τσαβούσογλου, 15 Απριλίου 2019 Αυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Προανήγγειλε επισήμως γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ η Άγκυρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhucaSQkZYLQMcvMJLMEyo3T7VK7OzW68nIq3W3ZV6WUNtCYyKTNU0mokhC_1ZZdKhkHfgs6dYafOBs0l0xNoi4aZoqOOPR2iaIRDOVzP8tZjEsnQsmntuYYIEPZAPXRxdefKu8wj5WZ2k/s1600/kypriaki_aoz_trao.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhucaSQkZYLQMcvMJLMEyo3T7VK7OzW68nIq3W3ZV6WUNtCYyKTNU0mokhC_1ZZdKhkHfgs6dYafOBs0l0xNoi4aZoqOOPR2iaIRDOVzP8tZjEsnQsmntuYYIEPZAPXRxdefKu8wj5WZ2k/s640/kypriaki_aoz_trao.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κώστας Βενιζέλος</b><br /> Η Τουρκία, διά του ψευδοκράτους, έχει ενημερώσει τον Γ. Γ. των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, ότι θα προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, νοτίως του νησιού. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Άγκυρα προχωρεί ένα ακόμη βήμα στις προσπάθειες κλιμάκωσης της έντασης και αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθορίζοντας τεμάχια για δικές της γεωτρήσεις. <br /> <br /> Ο εκπρόσωπος του ψευδοκράτους στη Νέα Υόρκη, Ισμέτ Κορούκογλου, σε επιστολή του προς τον Γ.Γ., την οποία προώθησε- όπως γίνεται συνήθως- ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας, απαντά σε καταγγελίες της Κυπριακής Δημοκρατίας για την παράνομη παρουσία του «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ. Στην επιστολή, που διανεμήθηκε σε όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, η τουρκική πλευρά αντεπιτίθεται με προκλητικότητα και θρασύτητα ζητώντας και τα ρέστα!<br /> <br /> Καταγγέλλει μονομερείς, δήθεν, πράξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και προαναγγέλλει πως θα προχωρήσει σε ενέργειες που θα προστατεύουν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Παραπέμποντας στη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ του ψευδοκράτους και της τουρκικής κρατικής εταιρείας ΤΡΑΟ, ανακοινώνει στον Αντόνιο Γκουτέρες και τον ΟΗΕ εν γένει ότι θα προχωρήσει σε σεισμικές έρευνες (γίνονται από «Μπαρμπαρός») και στη συνέχεια σε γεωτρήσεις στα θαλασσοτεμάχια F και G, τις επόμενες ημέρες.<br /> <br /> Η κίνηση παρουσιάζεται ως απόφαση του ψευδοκράτους που διαβιβάσθηκε στην ΤΡΑΟ για να την υλοποιήσει. Τα F και G καλύπτουν τα θαλασσοτεμάχια 1, 2, 8, 9, μέρος του 13, 12 (όχι την «Αφροδίτη»). Πρόκειται για αδειοδοτημένα από την Κυπριακή Δημοκρατία θαλασσοτεμάχια σε εταιρείες και είναι προφανές πως επηρεάζει περισσότερο εκείνα στα οποία δραστηριοποιείται η ιταλική ΕΝΙ. <br /> <br /> Συνεκμετάλλευση ή γεωτρήσεις <br /> <br /> Στο μεταξύ, την ώρα κατά την οποία το καθεστώς Ερντογάν επιχειρεί να επιβάλει τετελεσμένα με τη διενέργεια των γεωτρήσεων, αφήνει ως εναλλακτική οδό τη συνεκμετάλλευση και συνδιαχείριση του φυσικού αερίου. Στα πλαίσια αυτά και ενώ έχουν δοθεί οι οδηγίες στην ΤΡΑΟ, η τουρκική πλευρά αξιοποιεί μια αναφορά του Γ. Γ. των Ηνωμένων Εθνών, σε έκθεσή του τον περασμένο Ιανουάριο, για ανάπτυξη μηχανισμών μείωσης της έντασης, τους οποίους συνδέει -για ευνόητους γι’ αυτή λόγους- με το θέμα των υδρογονανθράκων.<br /> <br /> Παράλληλα συντηρεί στο προσκήνιο παλαιότερες προτάσεις που κατατέθηκαν για το θέμα της συνδιαχείρισης του φυσικού αερίου από «τις δυο πλευρές στην Κύπρο». Υπενθυμίζεται συναφώς ότι κατατέθηκαν δυο πανομοιότυπες προτάσεις, τον Σεπτέμβριο του 2011 και τον Σεπτέμβριο του 2012, στη Νέα Υόρκη, από τον τότε κατοχικό ηγέτη, Ντερβίς Έρογλου. <br /> <br /> Πρόκειται για πρόταση η οποία προέβλεπε τη δημιουργία τεχνικής επιτροπής για τους υδρογονάνθρακες. Δηλαδή, ένταξη του θέματος αυτού στα πλαίσια του δικοινοτικού διαλόγου και την προώθηση των σχεδιασμών για διαχείριση στη βάση αυτή. Κοντολογίς, διαχείριση των υδρογονανθράκων πριν από τη λύση. Ή, καλύτερα, είτε λυθεί είτε όχι το Κυπριακό, που έρχεται σε δεύτερη μοίρα, το θέμα του φυσικού αερίου να συζητηθεί και να τύχει από κοινού διαχείρισης. <br /> <br /> Η επιστολή Σινιρλίογλου <br /> <br /> Σημειώνεται συναφώς ότι σε πρόσφατη επιστολή του Τούρκου Μόνιμου Αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ Φεριντούν Σινιρλίογλου (Feridun H. Sinirlioğlu) με ημερομηνία 22 Μαρτίου, τίθεται το θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ με γειτονικά παράκτια κράτη. Ξεκαθαρίζει, ωστόσο, χωρίς να την κατονομάζει, πως δεν πρόκειται να συζητήσει με την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία δεν αναγνωρίζει. Η αναφορά αυτή προφανώς και συνιστά απάντηση σε πρόταση του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Χριστοδουλίδη, για έναρξη συζητήσεων μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Τουρκίας για οριοθέτηση της ΑΟΖ τους. <br /> <br /> Στην επιστολή του προς τον Γ. Γ. του ΟΗΕ, ο Τούρκος διπλωμάτης αναφέρει πως «η Τουρκία είναι έτοιμη σήμερα, όπως και στο παρελθόν, να υποστηρίξει πλήρως την εξασφάλιση δίκαιης και ειρηνικής επίλυσης όλων των εκκρεμών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένης της δίκαιης οριοθέτησης των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας με όλα τα σχετικά παράκτια κράτη που αναγνωρίζει και με τις οποίες έχει διπλωματικές σχέσεις, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, προκειμένου να συμβάλει περαιτέρω στη σταθερότητα και την ευημερία ολόκληρης της λεκάνης της Μεσογείου». <br /> <br /> Στην ίδια επιστολή, που έφερε στο φως της δημοσιότητας o δημοσιογράφος Νίκος Μελέτης, παραπέμπει σε προηγούμενες ρηματικές διακοινώσεις της στον ΟΗΕ, βάσει των οποίων δηλώνει ότι έχει ipso facto et ab initio νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες της Ανατολικής Μεσογείου, που κείνται δυτικά του Μεσημβρινού 32ο 16’ 18΄ Ε (που συμπίπτει με το όριο των κυπριακών χωρικών υδάτων των 12 ν.μ., στα ανοικτά του Ακάμα). Στην ίδια γραμμή κινήθηκε, καταθέτοντας τις ίδιες θέσεις, και στο Συμβούλιο Σύνδεσης Τουρκίας-ΕΕ. <br /> <br /> Βάζει χέρι στην κυπριακή ΑΟΖ <br /> <br /> Είναι προφανές πως η Άγκυρα δεν εγκαταλείπει ποσώς τις επεκτατικές της βλέψεις και επιδιώξεις και στο πλαίσιο αυτό προωθεί σχεδιασμούς, οι οποίοι στοχεύουν στην αποτροπή των ενεργειακών προγραμμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή νέων τετελεσμένων. Στη Λευκωσία παρακολουθούν από κοντά τις τουρκικές κινήσεις σε όλα τα επίπεδα και ενεργούν προς διάφορες κατευθύνσεις. <br /> <br /> Η Άγκυρα δεν αποφεύγει να στείλει μηνύματα και προς την πλευρά των εταιρειών που δραστηριοποιούνται εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Ζητά, όπως συναφώς προκύπτει από την επιστολή του εκπροσώπου του ψευδοκράτους, από τις εταιρείες να συνεργαστούν και με «τις δυο πλευρές», θέλοντας ουσιαστικά εμπλοκή του ψευδοκράτους. Στην επιστολή, ο αξιωματούχος του κατοχικού καθεστώτος καλεί τη διεθνή κοινότητα, τα εμπλεκόμενα κράτη και τις εταιρείες να λάβουν τα αναγκαία βήματα προς την κατεύθυνση δημιουργίας ατμόσφαιρας για συνεργασία των «δύο πλευρών». Η τουρκική πλευρά παραπέμπει δε και σε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, στα οποία θέλει να περιληφθεί και το θέμα των υδρογονανθράκων! <br /> <br /> Στην επιμονή του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών να μην εγκαταλείψει τις προσπάθειες για επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό, έγκειται το γεγονός ότι στην έκθεση του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν κήρυξε τέλος παιχνιδιού. Παρόλα αυτά, είναι προφανές πως από την έκθεση εξάγονται δυο βασικά συμπεράσματα: <br /> <br /> Πρώτον, μέχρι να επαναρχίσει η προσπάθεια θα πρέπει να προωθηθούν και εφαρμοσθούν ήδη συμφωνηθέντα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Προτεραιότητα το θέμα της κινητής τηλεφωνίας. <br /> Δεύτερον, στην περίπτωση που θα επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις αυτές θα είναι μικρής διάρκειας. Όπως συναφώς αναφέρουν ενημερωμένες πηγές, μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα προετοιμασίας, θα συγκληθεί νέα πενταμερής διάσκεψη. Εκεί είτε θα επιτευχθεί συμφωνία είτε θα κηρυχθεί αδιέξοδο. <br /> <br /> Την ίδια ώρα, είναι σαφές πως το πλαίσιο έξι σημείων που είχε καταθέσει στο Κραν Μοντάνα, προφορικά, εξακολουθεί να είναι στο τραπέζι για να διευκολύνει τους εμπλεκόμενους. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να αλλάξει, αν και στα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν τούτο δύσκολο. Είναι, επίσης, σαφές πως μέσα από την έκθεση υποβαθμίστηκε ο πρωταρχικός στόχος που είχε τεθεί για τη διαμόρφωση όρων αναφοράς. Ενόψει του γεγονότος ότι η Τζέιν Χολ Λουτ διαπίστωσε πως τούτο δεν ήταν εφικτό, εγκατέλειψε την προσπάθεια επί του παρόντος και ως εκ τούτου υποβάθμισε το στόχο.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Προανήγγειλε επισήμως γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ η Άγκυρα

Κώστας Βενιζέλος Η Τουρκία, διά του ψευδοκράτους, έχει ενημερώσει τον Γ. Γ. των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, ότι θα προχωρήσει σε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως με τους εξοπλισμούς η Τουρκία κερδίζει χωρίς πόλεμο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPUeZ61oPojYdQwsx3Dsi87OnjJFt8n1-HuDfND8Y50c4lOy0N8UZQHs0RBI5bYHB29nkVjybux5CQycDly60k4ius9HTTTFP18ETXuKrSDOHDs_g5fIFcBJKrMfGDCU5YKp_sLLISFVc/s1600/S-400_turkey.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPUeZ61oPojYdQwsx3Dsi87OnjJFt8n1-HuDfND8Y50c4lOy0N8UZQHs0RBI5bYHB29nkVjybux5CQycDly60k4ius9HTTTFP18ETXuKrSDOHDs_g5fIFcBJKrMfGDCU5YKp_sLLISFVc/s640/S-400_turkey.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γιώργος Μαργαρίτης</b><br /> Τα οπλικά συστήματα σχεδιάζονται συνήθως τον καιρό της ειρήνης. Προφανώς όμως η χρήση τους ανάγεται στον καιρό του πολέμου. Πρόκειται για μια αντίφαση που σχετικοποιεί τον πολύ πλούσιο διάλογο σχετικά με την αξία του ενός, ή του άλλου όπλου. Στην ουσία οι εξοπλισμοί σχεδιάζονται στη βάση υποθέσεων πάνω στο τι θα είναι και με τι θα μοιάζει ο επερχόμενος πόλεμος, στον οποίο θα κληθούν τα σημερινά όπλα να αποδείξουν την χρησιμότητα και την αξία τους. Πρόκειται για παιχνίδι υποθέσεων όπου η φαντασία καλείται να καλύψει τα ανοίγματα και τα κενά. <br /> <br /> Στην στρατιωτική ιστορία περισσεύουν τα παραδείγματα όπου, στην έναρξη του πραγματικού πολέμου, οπλικά συστήματα υψηλού κόστους και υψηλών προσδοκιών απογοήτευσαν με τις επί του πραγματικού πεδίου της μάχης επιδόσεις τους. Αντίθετα, υπάρχουν επίσης άφθονα παραδείγματα όπου, οπλικά συστήματα που θεωρήθηκαν ξεπερασμένα ή αναποτελεσματικά στον καιρό της ειρήνης μεταβλήθηκαν σε βασικά όπλα των εμπολέμων στον πραγματικό πόλεμο. Στον τελευταίο, η φαντασία, η τόσο απαραίτητη στον καιρό της ειρήνης, παραχωρεί τη θέση της στην πραγματικότητα. Και οι κανόνες της τελευταίας είναι σαφώς πιο ουσιαστικοί.<br /> <br /> Ετούτη η μικρή θεωρητική εισαγωγή θα μπορούσε να αποτελέσει προοίμιο σε μια γενική συζήτηση περί εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η πρόθεσή μας, όμως, δεν είναι αυτή. Στο παρόν σημείωμα θα επικεντρώσουμε σε όσα η δια των εξοπλισμών πολιτική μπορεί να πετύχει στον καιρό της ειρήνης. Τον τρόπο δηλαδή που οι εξοπλισμοί διαμορφώνουν και υπαγορεύουν πολιτικό αποτέλεσμα, χωρίς να χρειαστεί η εν θερμώ χρήση τους, η έναρξη ενός πολέμου με άλλα λόγια. <br /> <br /> Ας ξεκινήσουμε από τη μακρινή Κίνα. Ακούγονται πολλά για την στρατηγική της τελευταίας, όπως αυτή εκφράζεται στους σχεδιασμούς του «ένας δρόμος, μια ζώνη» ή, αν θέλετε, πιο ποιητικά, στην αναβίωση του αρχαίου «δρόμου του μεταξιού». Η περί αυτών των σχεδιασμών φιλολογία απασχολεί υπέρμετρα τον ευρωπαϊκό χώρο, καθότι οι βασικές αιχμές τους καταλήγουν, ξεκινώντας από την Κίνα, στον ευρωπαϊκό χώρο. Καταλήγουν ή από την πλευρά της ασιατικής ενδοχώρας, ή από την πλευρά της Μεσογείου και των λιμανιών της (μέσα σε αυτά ο Πειραιάς). <br /> <br /> Ζωτικός χώρος ο Ειρηνικός <br /> <br /> Στην ουσία όμως, μια επιδερμική έστω ματιά στα οικονομικά μεγέθη της κινεζικής εξάπλωσης, θα πιστοποιούσε ότι τα ζωτικά συμφέροντα της Κίνας –και ως εκ τούτου οι βασικοί στρατηγικοί στόχοι της εξωτερικής της πολιτικής– βρίσκονται στην μεγάλη λεκάνη που περιβρέχεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Πραγματικά, στους δέκα πρώτους πελάτες της Κίνας, στο διεθνές εμπόριο, οι επτά βρίσκονται στον ευρύτερο χώρο του μεγάλου ωκεανού ενώ στους δέκα πρώτους τροφοδότες της, σε πρώτες ύλες κυρίως, οι επτά επίσης βρέχονται από την ίδια θάλασσα.<br /> <br /> Στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού εξάλλου έχει από καιρό μεταφερθεί η ικμάδα -και τα συνακόλουθα κέντρα- του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Οι αριθμοί πιστοποιούν ότι ο «ζωτικός χώρος» της Κίνας βρίσκεται στον βαθύ γειτονικό της ωκεανό και όχι στα προς τη Δύση απλωμένα πλοκάμια του «νέου δρόμου του μεταξιού». Ετούτη η οικονομική πραγματικότητα υπαγορεύει τις στρατιωτικές επιλογές της Κίνας. <br /> <br /> Βασικός στόχος της είναι η έξοδος κατ’ αρχή, η ισότιμη παρουσία στη συνέχεια, ίσως η κυριαρχία αργότερα, στην βαθιά, βαθυγάλαζη, ανοικτή θάλασσα, στον Ωκεανό. Ο στόχος αυτός δεν είναι εύκολος στην πραγματοποίησή του. Η γεωγραφία αποτελεί το πρώτο εμπόδιο ενώ το δεύτερο είναι η ναυτική ισχύς των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Στην πρώτη περίπτωση το αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας, τα νησιωτικά συμπλέγματα γύρω από την Ταϊβάν, οι Φιλιππίνες, η νότια Κινεζική Θάλασσα, μεσολαβούν ανάμεσα στην Κίνα και στον στρατηγικό της στόχο. Ο συνδυασμός με τη ναυτική ισχύ των αντιπάλων της κάνει το πρόβλημα ακόμα πιο δυσεπίλυτο. <br /> <br /> Όπλα απαγόρευσης <br /> <br /> Για να αντιμετωπίσει ετούτη την κατάσταση η Κίνα ανέπτυξε και αναπτύσσει μια σειρά οπλικά συστήματα τα οποία χονδρικά θα ονομάζαμε όπλα «απαγόρευσης». Πρόκειται κυρίως για πυραυλικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς -ικανά να πλήξουν στόχους πέρα από το νησιωτικό «φραγμό» που περιβάλει τις κινεζικές ακτές, στρεφόμενα ενάντια σε στόχους επιφανείας, σε στόλους δηλαδή ή σε πολεμικά πλοία των αντιπάλων της. <br /> <br /> Το οπλοστάσιο περιλαμβάνει βαλλιστικούς πυραύλους (DF-21D, DF-26) ικανούς να πλήξουν θαλάσσιους στόχους με υπερηχητική ταχύτητα (στην τελική φάση) σε αποστάσεις ως και 2.000 χλμ, καθώς και μια σειρά από όπλα μικρότερου βεληνεκούς (200 ως 400 χλμ), υπερηχητικά στην φάση επίθεσης (ως και 6 φορές την ταχύτητα του ήχου) (CM-401, Yj-12, YJ-18 κλπ.) που μπορούν να εκτοξευθούν από πλοία, υποβρύχια, αεροπλάνα ή βάσεις ξηράς. <br /> <br /> Στην ουσία το οπλοστάσιο αυτό δημιουργεί μια ζώνη απειλής για οποιαδήποτε ναυτική παρουσία γύρω και πίσω από τη ζώνη των νησιωτικών συμπλεγμάτων που περικλείουν την Κίνα. Καθώς οι απειλές αυξάνονται όσο η αντίπαλη ναυτική παρουσία πλησιάζει προς την Κίνα ή προς τα στρατηγικά αρχιπελάγη, δημιουργείται μια αίσθηση -ή μια κατάσταση- υψηλού κινδύνου, όπου η όποια ναυτική κυριαρχία ακυρώνεται κάτω από το βάρος πειστικών απειλών. <br /> <br /> Η κινεζική στρατηγική απομονώνει με τον τρόπο αυτό τα νησιωτικά συμπλέγματα τα οποία, γεωγραφικά, την απομονώνουν. Αντιστρέφει το γεωγραφικό μειονέκτημα δηλαδή, ακυρώνοντας το συμπλήρωμά του: τη ναυτική ισχύ των αντιπάλων της. Το αποτέλεσμα αυτό δημιουργεί, παράγει, πολιτική κατάσταση. Δημιουργώντας μια κατάσταση κινδύνων και αβεβαιότητας πέρα από την πρώτη γραμμή ανάσχεσης του αντιπάλου, ακυρώνει τη στρατηγική της σημασία και σπρώχνει τη ναυτική του υπεροχή βαθιά μέσα στον ωκεανό, εκεί όπου η υπεροχή του είναι σχεδόν ακίνδυνη για την Κίνα. <br /> <br /> Ακυρώνει το μέτωπο, αν θέλετε, και μεταφέρει την αναμέτρηση βαθιά μέσα στη θαλάσσια ενδοχώρα του αντιπάλου. Καθιστώντας επικίνδυνη την αντίπαλη κυριαρχία στις γειτονικές θαλάσσιες ζώνες δημιουργεί ένα στρατηγικό κενό, μια γκρίζα ζώνη στην κατεύθυνση που την ενδιαφέρει. Αυτού του είδους η εκ των πραγμάτων «συγκυριαρχία» ανοίγει τον δρόμο για την αυριανή απλή και καθαρή κυριαρχία της Κίνας στον ωκεανό που ζωτικά την ενδιαφέρει. <br /> <br /> Στόχος η Ανατολική Μεσόγειος <br /> <br /> Ας γυρίσουμε, όμως, πίσω στις θερμές θάλασσες της δικής μας γειτονιάς για να συνδέσουμε τα όσα συμβαίνουν στην μακρινή Κίνα με τα όσα άμεσα μας αφορούν, στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην εδώ περίπτωση το διακύβευμα δεν αφορά ολόκληρο ωκεανό, αλλά μια κλειστή, ως πολύ κλειστή, θάλασσα. <br /> <br /> Η εμμονή της Τουρκίας στην απόκτηση του συστήματος S-400 υποκρύπτει μια στρατηγική μεθόδευση ανάλογη -τηρουμένων των μεγεθών- με την αντίστοιχη της Κίνας. Σε αντίθεση με τα όσα συμβαίνουν στον Ειρηνικό, το πρόβλημα της τουρκικής πολιτικής εστιάζεται στον εναέριο χώρο και όχι στις θάλασσες. Ο λόγος είναι προφανής. Η αμφισβήτηση της κυριαρχίας στον αέρα είναι αυτή που, στο στενό χώρο Αιγαίου-Ανατολικής Μεσογείου, θα δημιουργήσει στρατηγικό και άρα πολιτικό αποτέλεσμα. <br /> <br /> Τα «άγνωστα», ως προς το δυτικό οπλοστάσιο, ρωσικά συστήματα θα δημιουργήσουν ένα πλέγμα απειλών σε ό,τι πετάει ανάμεσα σε 40 ως και 400 χλμ από τις τουρκικές ακτές. Απειλές οι οποίες θα πολλαπλασιάζονται όσο πλησιάζει ο όποιος αντίπαλος τις τουρκικές ακτές. Το σύστημα S-400 περιλαμβάνει πυραύλους των οποίων η εμβέλεια ξεκινά από τα 40 χλμ (9M96E) και φθάνει τα 380-400 (40N6E). Στην ουσία δημιουργεί διαδοχικούς φραγμούς στα αντίπαλα εναέρια μέσα. <br /> <br /> Το πολιτικό αποτέλεσμα είναι ανάλογο με εκείνο που πετυχαίνει η Κίνα στις γειτονικές της θάλασσες μόνο που εδώ αφορά τον αέρα. Η απομόνωση των γειτονικών στην Τουρκία νησιών και νησιωτικών συμπλεγμάτων, η δημιουργία «επικίνδυνης ζώνης» βαθιά μέσα στην Ανατολική Μεσόγειο, παράγει πολιτικό αποτέλεσμα. Η δημιουργία γκρίζας ζώνης στον αέρα ακυρώνει ντε φάκτο την κυριαρχία «ενοχλητικών γειτόνων» ή όποιας, μεγάλης έστω, δύναμης θέλει να υπαγορεύσει πολιτικές λύσεις στην περιοχή. Η έννοια της «κυριαρχίας» γίνεται με τον τρόπο αυτό ασαφής και ο δρόμος για τους επόμενους σταθμούς της πολιτικής διεκδικήσεων έχει διάπλατα ανοίξει. <br /> Το ελληνικό «θα πάρουμε» <br /> <br /> Στις ΗΠΑ -βασικό αντίπαλο της Κίνας- η συζήτηση για τον τρόπο αντιμετώπισης της κινεζικής στρατηγικής έχει κορυφωθεί, χωρίς να διακρίνονται λειτουργικές απαντήσεις. Θα ήταν υπερβολικό να ζητήσουμε από τις ελληνικές πολιτικές -ή και στρατιωτικές, στενά δεμένες με τις πρώτες- ελίτ να διαμορφώσουν στρατηγικές αντιμετώπισης των κινήσεων των γειτόνων. <br /> <br /> Στην προεκλογική πανδαισία ακούγεται ότι θα πάρουμε και φρεγάτες και F-35 και υποβρύχια και πυραύλους. Αυτό το παρανοϊκό και ασύνδετο «θα πάρουμε» προβάλλεται λες και ψάχνουμε δώρα για πεντάχρονα παιδιά. Περί των προβλημάτων και των στρατηγικών εθνικής άμυνας καμία κουβέντα. Ενοχλητικά πράγματα όλα αυτά όταν πρέπει να κρατήσει ευχαριστημένους κανείς και τους ψηφοφόρους και τους διάφορους «φίλους και συμμάχους» -πωλητές όπλων- ταυτόχρονα. <br /> <br /> Η Τουρκία αγοράζει όπλα για να πετύχει πολιτικό και στρατηγικό αποτέλεσμα σε καιρό ειρήνης. Μάλιστα, χωρίς να χρειαστεί το όποιο σύστημα να αποδείξει την αξία του στην μάχη. Μήπως, λέω μήπως, αντί να οικτίρουμε συνεχώς τους γείτονες θα πρέπει να αρχίσουμε να μαθαίνουμε από αυτούς. Τα περί όπλων και πολιτικής τουλάχιστον, τα βασικά…<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πως με τους εξοπλισμούς η Τουρκία κερδίζει χωρίς πόλεμο

Γιώργος Μαργαρίτης Τα οπλικά συστήματα σχεδιάζονται συνήθως τον καιρό της ειρήνης. Προφανώς όμως η χρήση τους ανάγεται στον καιρό του πο...

Διαβάστε την συνέχεια