Globes, Israel business news: Η αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας ενισχύει τα σχέδια για τον αγωγό φυσικού αερίου.

<img height="320" src="https://www.sigmalive.com/application/cache/default/images/news/900x450/b576195acaf8ae94a6b98eb497e54f6c.jpg" width="730" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Εμιράτα και Ισραήλ εξετάζουν κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας.</span></h3>Με τον υποθαλάσσιο αγωγό φυσικού αερίου EastMed απαγορευτικά ακριβό, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προσπαθούν να πουλήσουν φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.<br />Η βαθύτερη περιφερειακή συμμαχία που σχηματίζεται μετά την υπογραφή των Συμφωνιών του Αβραάμ, η οποία έχει ανατρέψει πολλά δεδομένα, καθιστά το Ισραήλ σημαντικό παίκτη που μπορεί ακόμη και να εκμεταλλευτεί τους ισχυρούς δεσμούς του με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, προκειμένου να μεσολαβήσει και να προωθήσει συνεργασία.<div><br />Η ίδια η συμμετοχή του Ισραηλινού πρωθυπουργού Naftali Bennett στη συνάντηση με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Abdel Fattah Al-Sisi και τον διάδοχο των Εμιράτων, Abu Dhabi Mohammed bin Zayed Al Nahyan, νωρίτερα αυτή την εβδομάδα το απέδειξε αυτό. Μεταξύ των θεμάτων που στην ατζέντα της συνάντησης ήταν το φυσικό αέριο.<br />Παράλληλα, η επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ στην Τουρκία πριν από δύο εβδομάδες και η συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντιπροσώπευαν μια νέα αιχμή στηναναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ των χωρών.</div><div><br />Η βελτίωση των σχέσεων προέρχεται κυρίως από την προβληματική οικονομική κατάσταση στην Τουρκία, η οποία έχει αναγκάσει την Άγκυρα να ανανεώσει τον διάλογο με τις ΗΠΑ και τα κράτη του Κόλπου καθώς και με το Ισραήλ.<br />Τον επόμενο μήνα, μια τουρκική κυβερνητική αντιπροσωπεία πρόκειται να επισκεφθεί το Ισραήλ για να συζητήσει θέματα σε διάφορους οικονομικούς τομείς, και πρώτα απ’ όλα το φυσικό αέριο. Η αντιπροσωπεία αναμένεται να περιλαμβάνει τον Τούρκο Υπουργό Ενέργειας Φέιθ Ντονμέζ, ο οποίος συναντήθηκε πρόσφατα με την Ισραηλινή ομόλογό του Καρίν Ελχαράρ.</div><div><br />Τα δύο βασικά θέματα της ημερήσιας διάταξης είναι ο τρόπος σύνδεσης του μεγάλου τουρκικού αγωγού προς την Ευρώπη με τα αποθέματα φυσικού αερίου του Ισραήλ και στην υπόλοιπη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου και των ΗΑΕ, ώστε να καταστεί εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας στην Ευρώπη, η οποία θέλει να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο.</div><div><br />Η αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας έρχεται αφότου η ΕΕ διέθεσε σημαντικό προϋπολογισμό για να εξετάσει τη βιωσιμότητα της τοποθέτησης του υποθαλάσσιου αγωγού «EastMed» για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας και Ιταλίας. Αλλά έγινε πρόσφατα κατανοητό ότι το κόστος θα ήταν πολύ υψηλό, ειδικά καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ακύρωσε την αμερικανική υποστήριξη για το εγχείρημα.</div><div><br />Ωστόσο, τώρα η Ευρώπη χρειάζεται να αντικαταστήσει το ρωσικό αέριο περισσότερο από ποτέ.<br />Το υγροποιημένο αέριο που θα μεταφέρεται από τις εγκαταστάσεις της Αιγύπτου και των ΗΑΕ αντιπροσωπεύει μια ενδιάμεση λύση, αλλά η ικανότητα των δεξαμενόπλοιων να μεταφέρουν το αέριο είναι περιορισμένη.<br />Η ιδέα που προωθείται από το Ισραήλ και την Τουρκία με την υποστήριξη των ΗΑΕ είναι η χρήση της υποδομής του τουρκικού αγωγού φυσικού αερίου, που φτάνει στην Ευρώπη και μπορεί να μεταφέρει μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου.</div><div><br />Ένα σημαντικό εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο είναι η διαμάχη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και Κύπρου για τα όρια της υφαλοκρηπίδας του κάθε κράτους στην ανατολική Μεσόγειο.</div><div><br />Αναζήτηση λύσεων μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδας και Κύπρου</div><div><br />Η «Globes» κατανοεί ότι κατά τη διάρκεια αυτών των συνομιλιών, που βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ προσπαθούν να βρουν λύσεις που θα επιτρέψουν την εξερεύνηση και ανάπτυξη ενέργειας υπεράκτιων κοιτασμάτων από την Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία στα επίμαχα ύδατα και να τα συνδέσουν με τουρκικές υποδομές.<br />Το θέμα έθεσε ο πρόεδρος Χέρτζογκ κατά την επίσκεψή του σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία ενώ το ίδιο θέμα συζητήθηκε και στη συνάντηση Μπένετ, Αλ Σίσι και Μπιν Ζάιντ στο Σαρμ Ελ Σέιχ.<br />Τα Εμιράτα εμπλέκονται πολύ στο θέμα του φυσικού αερίου της Μεσογείου, μεταξύ άλλων μέσω της Mubadala Petroleum, η οποία αγόρασε τις συμμετοχές της Delek Drilling στο κοίτασμα Tamar για 1 δισεκατομμύριο δολάρια, και είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν στις προσπάθειες εξερεύνησης και ανάπτυξης νέων κοιτασμάτων, καθώς και να για βρεθεί μια σύντομη διαδρομή για να μεταφέρει το δικό της φυσικό αέριο στην Ευρώπη.</div><div><br />Η Αίγυπτος έχει τεράστιες εγκαταστάσεις υγροποίησης φυσικού αερίου στα ανοιχτά της μεσογειακής ακτής και έχει τα δικά της μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο. Αιγυπτιακή πηγή είπε ότι το Κάιρο δεν αποκλείει τις προτάσεις που έχουν τεθεί στο πλαίσιο της ενεργειακής ανάπτυξης σε ολόκληρη την περιοχή.<br />Το Ισραήλ αναζητά ένα σχέδιο και διευθέτηση, που θα συνδέει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου του με την Τουρκία. Μια πιθανότητα θα μπορούσε να το δει να τρέχει μέσω Ιορδανίας και Συρίας στην Τουρκία.<br />Ισραηλινή πηγή που εμπλέκεται στο θέμα είπε ότι οι στρατηγικές αλλαγές που δημιουργήθηκαν από τις συμφωνίες του Αβραάμ και οι δυνατότητες που παρέχονται με αυτές, αρχίζουν να γίνονται αισθητές μέσω του περιφερειακού διαλόγου στον οποίο το Ισραήλ διαδραματίζει κεντρικό ρόλο.<br /><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Globes, Israel business news: Η αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας ενισχύει τα σχέδια για τον αγωγό φυσικού αερίου.

Εμιράτα και Ισραήλ εξετάζουν κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας. Με τον υποθαλάσσιο αγωγό φυσικού αερίου EastMed απαγορευτικά ακρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παρασκήνιο για ισραηλοτουρκικό αγωγό φυσικού αερίου: Ισραήλ και Τουρκία βλέπουν μομέντουμ.

<img height="428" src="https://www.foreignaffairs.gr/article-images/12062019-1.jpg" width="754" /><br /><br /><div><b>Ανδρέας Πιμπίσιης</b><br />Ισραήλ και Τουρκία βλέπουν ένα μομέντουμ πίσω από την προσπάθεια της Ευρώπης για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και συνομιλούν παρασκηνιακά για την κατασκευή αγωγού που να συνδέει τα ισραηλινά κοιτάσματα με τον ΤΑΝΑΡ. Μετά τα δημοσιεύματα στην Τουρκία το πρακτορείο Ρόιτερς επανήλθε χθες με εκτενές ρεπορτάζ από Άγκυρα και Ιερουσαλήμ για τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις των δύο χωρών.</div><div><br />Όπως αναφέρουν οι ανταποκριτές του πρακτορείου, η κατασκευή αγωγού Τουρκίας-Ισραήλ είναι ένα ζήτημα που απασχολεί παρασκηνιακά και τις δύο πλευρές, οι οποίες θεωρούν πως το έργο να μπορεί να αποτελέσει μιαν από τις εναλλακτικές λύσεις της Ευρώπης στον ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό. Ωστόσο, υπάρχει παραδοχή και στις δύο πρωτεύουσες ότι θα χρειαστεί να γίνουν περίπλοκοι ελιγμοί για να επιτευχθεί οποιαδήποτε συμφωνία. Η ιδέα για κατασκευή αγωγού που να μεταφέρει το ισραηλινό φυσικό αέριο προς την Τουρκία και απ’ εκεί στην Ευρώπη πάει πίσω στην εποχή της πρώτης γεώτρησης στο Λεβιάθαν. Ωστόσο, η όξυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών έβαλε το θέμα στο ψυγείο, με το Ισραήλ να προωθεί άλλες ιδέες όπως ο αγωγός Ανατολικής Μεσογείου που βρήκε συμμάχους σε Κύπρο και Ελλάδα, δύο χώρες που επίσης δεν ήθελαν να δουν την Τουρκία να κερδίζει ενεργειακούς πόντους.<br /><br /></div><div>Η αναθέρμανση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ και η επίσκεψη Ισαάκ Χέρτζογκ στην Άγκυρα επανέφεραν το θέμα στην πρώτη γραμμή. Σύμφωνα με Τούρκο αξιωματούχο, τον οποίο επικαλείται το Ρόιτερς, οι συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών συνεχίστηκαν και μετά την επίσκεψη Χέρτζογκ στην Τουρκία. Ο ίδιος αξιωματούχος δεν αποκλείει λήψη «συγκεκριμένων αποφάσεων» μέσα στους επόμενους μήνες για την προτεινόμενη όδευση του αγωγού αλλά και για οντότητες που θα συμμετέχουν στο έργο. Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε προ ημερών ότι ο αγωγός «είναι από τα πιο σημαντικά έργα που μπορούμε να κάνουμε σε επίπεδο διμερών σχέσεων» και εμφανίστηκε έτοιμος να στείλει τους υπουργούς του στο Ισραήλ για περαιτέρω συζητήσεις.<br />Φαίνεται πως ισχύει και στην περίπτωση του ισραηλινοτουρκικού αγωγού ό,τι και για τον EastMed, αφού σύμφωνα με αξιωματούχους που εμπλέκονται στην ενεργειακή βιομηχανία, παράγοντες όπως οι περιορισμοί στην παραγωγή και οι γεωπολιτικές εξελίξεις «μπορεί να αφήσουν το έργο νεκρό στο βάθος της θάλασσας».</div><div><br />Η υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ, Καρίν Ελχαράρ, δήλωσε πως υπάρχουν πολλά ζητήματα που δεν έχουν ακόμα συζητηθεί, συμπεριλαμβανομένων και των οικονομικών. «Θα πρέπει να βρεθεί μια λύση οικονομικά εφικτή, κάτι που δεν είναι αυτονόητο», ανέφερε η Ισραηλινή υπουργός. Ο αγωγός υπολογίζεται ότι θα μπορούσε να επεκταθεί σε απόσταση 500-550 χιλιομέτρων και θα κοστίσει έως και 1,5 δισεκατομμύριο για την κατασκευή, σύμφωνα με Ισραηλινούς αξιωματούχους, καθιστώντας τον πιο διαχειρίσιμο από τον αγωγό EastMed το κόστος του οποίου υπολογίζεται στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ.<br />Αυτή τη στιγμή το Λεβιάθαν παρέχει φυσικό αέριο σε Ισραήλ, Ιορδανία και Αίγυπτο. Η αμερικανική Chevron και οι ισραηλινές NewMed Energy και Ratio Oil στοχεύουν σε αύξηση της παραγωγής από 12 στα 21 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως. Η Ευρώπη κατά την περσινή χρονιά είχε εισαγάγει 155 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού αερίου, που καλύπτει περίπου το 40% των αναγκών της. Σύμφωνα με έναν αξιωματούχο της NewMed το επιπλέον φυσικό αέριο μπορεί να υγροποιηθεί και να μεταφερθεί με πλοία είτε προς την Άπω Ανατολή είτε προς την Ευρώπη, σημειώνοντας πως η Τουρκία μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα προορισμό. Από τις άλλες εταιρείες δεν υπήρξε τοποθέτηση όταν ρωτήθηκαν από το Ρόιτερς.</div><div><br />Ταξίδι Τσαβούσογλου την Κυριακή</div><div><br />Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Τούρκιγιε (πηγή ΓΤΠ) ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου θα επισκεφθεί το Ισραήλ την ερχόμενη Κυριακή 3 Απριλίου όπου θα έχει συνάντηση με τον Γιαΐρ Λαπίντ. Η εφημερίδα αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, όπου αναμένεται η αξιολόγηση της διαδικασίας διορισμού πρεσβευτών μεταξύ των δύο χωρών, θα συζητηθούν ευκαιρίες συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, το διμερές εμπόριο και περιφερειακά ζητήματα. Στη συνάντηση, κατά την οποία θα είναι και το Παλαιστινιακό στην ημερήσια διάταξη, ο Τσαβούσογλου θα μεταφέρει τις «ευαισθησίες» της Τουρκίας για το θέμα αυτό.</div><div><br />Μετά την επίσκεψη Τσαβούσογλου, το Ισραήλ θα επισκεφθεί και ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, Φατίχ Ντονμέζ. Μετά την επίσκεψή του στο Ισραήλ, ο Τσαβούσογλου θα μεταβεί στην Παλαιστίνη για να συναντηθεί με τον ομόλογό του Ριάντ Μάλκι. «Ο Τσαβούσογλου θα εξηγήσει στον συνομιλητή του ότι η εξομάλυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ δεν θα γίνει σε βάρος της Παλαιστίνης», γράφει η εφημερίδα.</div><div><br /><a href="https://philenews.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Παρασκήνιο για ισραηλοτουρκικό αγωγό φυσικού αερίου: Ισραήλ και Τουρκία βλέπουν μομέντουμ.

Ανδρέας Πιμπίσιης Ισραήλ και Τουρκία βλέπουν ένα μομέντουμ πίσω από την προσπάθεια της Ευρώπης για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και...

Διαβάστε την συνέχεια

Ε, όχι και “εγγυήτρια δύναμη” η Τουρκία! Κι εμείς παρακαλάμε τον Ζελένσκι να μιλήσει στην ελληνική Βουλή…

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220330025659_MITSOTAKIS-MHTSOTAKHS-mega01-1024x683.jpg" width="720" /><br /><br />Του <b>ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ</b><br />Αν υπάρχει ένα ασφαλές συμπέρασμα από την μέχρι τώρα εξέλιξη της Ουκρανικής κρίσης, αυτό είναι η ραγδαία αναβάθμιση της Τουρκίας σε ρόλο αξιόπιστου διεθνούς μεσολαβητή. Με ότι αυτό συνεπάγεται για το «ξέπλυμα» του σημερινού της προέδρου που αντλεί πλέον εύσημα για τις υπηρεσίες του απ΄όλους τους εμπλεκόμενους.<br /><br />Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με κινήσεις διπλωματικής μαεστρίας η Τουρκία, πήρε «όλο το χαρτί»: Κατάφερε, παρακάμπτοντας ακόμη και το πανίσχυρο Ισραήλ, να καθιερωθεί ως «ουδέτερο έδαφος» για τις διαπραγματεύσεις των εμπολέμων, εξασφάλισε την «λατρεία» του καθεστώτος Ζελένσκι, την εμπιστοσύνη του Πούτιν και φυσικά την προτίμηση των Ρώσων ολιγαρχών που σπεύδουν με ταχύτητα πολυβόλου να μεταφέρουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο Οθωμανικό δοβλέτι.<br /><br />Μιλάμε κυριολεκτικά για ένα απίθανο διπλωματικό «χατ τρίκ» που οφείλεται στο γεγονός ότι η Αγκυρα είχε το θράσος να αψηφήσει τις δυτικές κυρώσεις και ταυτόχρονα να εμφανίζεται ως πενθούσα για την…δύστυχη την Ουκρανία που ακρωτηριάζεται.<br /><br />Θέλει πραγματική μαεστρία αυτό το μασκαριλίκι, αλλά σε κάθε περίπτωση εξυπηρετεί άριστα τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα. Στον αντίποδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αναλαμβάνοντας ρόλο αλαλάζοντος κομπάρσου του ατλαντικού στρατοπέδου, έκανε ότι μπορούσε για να βλάψει τα συμφέροντα της χώρας.<br /><br />Διέλυσε τις σχέσεις με την Μόσχα, ισοπεδώνοντας παραδοσιακούς δεσμούς αιώνων με το ρωσικό έθνος, κατέστησε την Ελλάδα πιθανό στόχο μελλοντικών αντιποίνων και βεβαίως…πυροβόλησε τα πόδια μας με τις κυρώσεις που τελικώς «μπορεί να βλάπτουν περισσότερο εμάς, απ΄ότι τους Ρώσους».<br /><br />Τώρα ετοιμάζεται να καταστήσει την χώρα και ουρά της Τουρκίας σε μία αδιευκρίνιστου είδους «επιχείρηση εκκένωσης» των αμάχων της…ελληνικής Μαριούπολης, από κοινού με τους Γάλλους, που αίφνης, μόλις υπέγραψαν τα συμβόλαια για τις φρεγάτες και τα Rafale, αναγνώρισαν τον ρόλο του Ερντογάν στην διεθνή σκακιέρα!<br /><br />Χρειάζεται και αυτό το κατόρθωμα ένα είδος μαεστρίας, δεν μπορώ να πω. Αλλά από ένα σημείο και πέρα το ζήτημα ξεφεύγει από την σφαίρα της ανεπάρκειας made in Harvard, της εξάρτησης και της απεχθούς υποτέλειας στο όνομα του… «Μένουμε Ευρώπη». Αγγίζει πλέον τα όρια της αντεθνικής δραστηριότητας.<br /><br />Γιατί δεν μπορεί να μην έχει διαπιστώσει ο κύριος πρωθυπουργός τα έκδηλα φιλοτουρκικά αισθήματα του Ζελένσκι και της παρέας του. Δεν μπορεί να μην έχει αντιληφθεί ότι αυτός που προσκάλεσε για να μιλήσει στην Βουλή των Ελλήνων (χωρίς βεβαίως να δεχτεί εύλογες ερωτήσεις…) λύσσαξε για να αναγορεύσει την Τουρκία «εγγυήτρια» δύναμη, στην μελλοντική διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας μιας «ουδέτερης» Ουκρανίας.<br /><br />Κι αν δεν έχει καταλάβει τίποτα απ΄όλα αυτά, ας ρωτήσει τουλάχιστον τον Δένδια(αν μιλάνε…)τι του έλεγε ο φοβερός και τρομερός Ουκρανός υπουργός εξωτερικών στην τελευταία τους συνάντηση. Ελπίζω πραγματικά, ο δικός μας υπουργός εξωτερικών που δεν έχει το θάρρος να διαχωρίσει τη θέση του από το εθνικό ολίσθημα, να βρει το θάρρος να ομολογήσει τα…κουλά για την Τουρκία που έλεγε ο Κουλέμπα.<br /><br />Φοβάμαι όμως ότι το βασικό πρόβλημα του Μητσοτάκη δεν είναι η έλλειψη γνώσης περί των φιλοτουρκικών προθέσεων του Ζελένσκι. Τις γνωρίζει, αλλά απλά δεν τον ενοχλούν. Κάνει τον χαβά του, ερήμην της βούλησης του ελληνικού λαού με τον ίδιο τρόπο που έστειλε οπλισμό στους Ουκρανούς ρωτώντας μόνο τον ανιψιό του!<br />Θα συνιστούσα στον κύριο Πρωθυπουργό να προσέξει τις νάρκες. Ιδιαίτερα μιας και υποδύεται ότι κόπτεται για τις αναλογίες μεταξύ της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και του Αττίλα στην Κύπρο.<br /><br />Η αναγόρευση της Τουρκίας σε «εγγυήτρια δύναμη», και μάλιστα σε μία πολεμική διένεξη διεθνών διαστάσεων, νομιμοποιεί τον ανάλογο ρόλο της και στην περίπτωση της Κύπρου. Με τον τρόπο που τον «άσκησε» το 1974…<br /><br />Για την Ελλάδα αυτό αποτελεί «κόκκινη γραμμή». Κι αν δεν μπορεί να το αποτρέψει(που με αυτόν τον πρωθυπουργό, σίγουρα δεν μπορεί), ας διαμηνύσει στους Ουκρανούς ότι θα το θεωρήσει εχθρική κίνηση. Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να ακυρώσει τον «δεκάρικο» του Ζελένσκι στην ελληνική βουλή. Αν δεν το πράξει, συνεισφέρει συνειδητά στην αθώωση της Τουρκίας για όσα έπραξε στην Κύπρο, πριν 48 χρόνια. Αντιληπτόν;…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ε, όχι και “εγγυήτρια δύναμη” η Τουρκία! Κι εμείς παρακαλάμε τον Ζελένσκι να μιλήσει στην ελληνική Βουλή…

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ Αν υπάρχει ένα ασφαλές συμπέρασμα από την μέχρι τώρα εξέλιξη της Ουκρανικής κρίσης, αυτό είναι η ραγδαία αναβάθμιση της...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο η Ελλάδα ανακαλύπτει τους θησαυρούς της.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/12/211208063420_BENNETT-MITSOTAKIS-MHTSOTAKHS81-1024x683.jpg" width="719" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"> Επιτέλους η Αθήνα ξύπνησε…</span></h3>Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας αναγκάζει την ελληνική κυβέρνηση σε αλλαγή πορείας. Πέρυσι η Αθήνα έλαβε σχεδόν τις μισές εισαγωγές της σε φυσικό αέριο από τη Gazprom, ενώ και το μερίδιο της Ρωσίας στις εισαγωγές πετρελαίου ήταν 36%.<br /><br />Η Ελλάδα προτίθεται πλέον να διαφοροποιήσει τον ενεργειακό της εφοδιασμό -και αυτό σημαίνει, κατά κύριο λόγο, την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας.<br /><br />Η ανταπόκριση του <a href="https://www.handelsblatt.com/politik/international/energiekrise-griechenlands-suche-nach-gas-und-oel-aufmerksamkeit-auf-gasvorkommen-bei-kreta-und-im-ionischen-meer-richten/28191108.html">Gerd Höhler</a> <a href="https://www.handelsblatt.com/politik/international/energiekrise-griechenlands-suche-nach-gas-und-oel-aufmerksamkeit-auf-gasvorkommen-bei-kreta-und-im-ionischen-meer-richten/28191108.html">στην εφημερίδα Handelsblatt</a>, από την Αθήνα αναφέρει, μεταξύ άλλων:<br /><br />Τίτλος: «Ενέργεια: Η Ελλάδα ανακαλύπτει τους θησαυρούς της στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο»<br />Υπότιτλος: «Ενέργεια συνολικής αξίας 465 δις Ευρώ: Μόνο τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ανοιχτά της Κρήτης θα κάλυπταν τις ανάγκες της χώρας για 50 χρόνια»<br /><br /><div>Κι όλα αυτά, παρ’ όλο που ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας δήλωσε κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Σαουδική Αραβία πριν από σχεδόν ένα χρόνο: «Πιστεύουμε στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και γι’ αυτό δεν θα σκάψουμε κάτω από τη Μεσόγειο για φυσικό αέριο».<br /><br />Ο επικεφαλής διπλωμάτης της Αθήνας διαβεβαίωνε τότε ότι η παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν έχει κανένα νόημα για την Ελλάδα από οικονομικής απόψεως.<br /><br />Τώρα οι δηλώσεις που γίνονται είναι διαφορετικές. «Θα στρέψουμε ξανά την προσοχή μας στα εντός Ελλάδος κοιτάσματα φυσικού αερίου γύρω από την Κρήτη και στο Ιόνιο Πέλαγος», ανακοίνωσε πρόσφατα στο ελληνικό Κοινοβούλιο ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.<br />«Πρέπει να διαπιστώσουμε ποια κοιτάσματα υπάρχουν και αν μπορούν να τύχουν οικονομικής εκμετάλλευσης», είπε ο Πρωθυπουργός.<br /><br />Οι εξελίξεις αυτές φέρνουν κινητικότητα στην αναζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον εστιάζεται σε πέντε θαλάσσιες περιοχές: Το «Μπλοκ 2» και το «Ιόνιο» δυτικά και νοτιοδυτικά του νησιού της Κέρκυρας, το «Μπλοκ 10» στη δυτική ακτή της χερσονήσου της Πελοποννήσου και τις δύο μεγάλες περιοχές δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Οι εταιρείες Energean και Ελληνικά Πετρέλαια έχουν αποκτήσει δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης στις περιοχές ανοιχτά της Κέρκυρας και της Πελοποννήσου.<br /><br />Οι περιοχές κοντά στην Κρήτη εξασφαλίστηκαν από κοινοπραξία που περιλαμβάνει την Total Energies, την Exxon Mobil και τα Ελληνικά Πετρέλαια. Επίσης υπάρχουν ενδείξεις για κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου ανατολικά της Κρήτης και στο Αιγαίο. Ωστόσο, οι περιοχές αυτές αποτελούν ταμπού. Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν το 1976 σε moratorium λόγω της διαμάχης μεταξύ των δύο χωρών για την οριοθέτηση των οικονομικών τους ζωνών.<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση είχε ήδη αρχίσει κατά τη διάρκεια της κρίσης δημόσιου χρέους το 2014 να χορηγεί άδειες εκμετάλλευσης στα δυτικά της χώρας, σε αρκετές θαλάσσιες περιοχές του Ιονίου και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Ο τότε Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς υπολόγισε μιλώντας στη Handelsblatt την αγοραία αξία των αξιοποιήσιμων ελληνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε «πάνω από 300 δις Ευρώ». Εκτιμήσεις ειδικών έκαναν μάλιστα λόγο και για 465 δις Ευρώ.<br /><br />Σεισμικές έρευνες το 2017 και το 2018 έδειξαν κοιτάσματα φυσικού αερίου περίπου 280 δις κυβικών μέτρων μόνο στα ανοικτά της Κρήτης. Τα κοιτάσματα αυτά είναι πενήντα φορές περισσότερα από την τρέχουσα ετήσια κατανάλωση της Ελλάδας.<br /><br />Ωστόσο, η έρευνα προχώρησε αργά, εν μέρει λόγω των αντιρρήσεων περιβαλλοντολόγων, εν μέρει λόγω των αμφιβολιών για τη σκοπιμότητα της οικονομικής εκμετάλλευσης με τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου εκείνη την εποχή, αλλά και επειδή η πολιτική σκηνή είχε επικεντρωθεί τα τελευταία χρόνια περισσότερο στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Ορισμένες εταιρείες απέσυραν εντελώς το ενδιαφέρον τους.<br /><br />Τώρα η κυβέρνηση αυξάνει τους ρυθμούς. Σύμφωνα με ειδικούς της αγοράς, οι γεωτρήσεις θα μπορούσαν να ξεκινήσουν το 2025 ή το 2026. Ωστόσο, η εμπειρία έχει δείξει ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον άλλα 3-5 χρόνια για να ξεκινήσει η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους, εάν οι ανάδοχες εταιρείες συνεχίσουν να διστάζουν σε σχέση με τις έρευνες, το κράτος ενδεχομένως να ανακαλέσει τις άδειές τους και να τις δώσει σε άλλους ενδιαφερομένους.<br /><br />Το φυσικό αέριο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο ελληνικό ενεργειακό μείγμα. 540.000 από τα περισσότερα από 4 εκ. ιδιωτικά νοικοκυριά θερμαίνονται με φυσικό αέριο. Τους χειμερινούς μήνες, περίπου το 50% της ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με τη χρήση αερίου. Ωστόσο, η Ελλάδα είχε μειώσει σημαντικά την εξάρτησή της από την Gazprom ακόμη και πριν από την επίθεση του Putin στην Ουκρανία. Ενώ πέρυσι το 45,5% των εισαγωγών φυσικού αερίου προέρχονταν από τη Ρωσία, σύμφωνα με τον Μητσοτάκη τον Ιανουάριο του 2022 ήταν μόνο το 33%.<br /><br />Αυτό κατέστη δυνατό επειδή η Ελλάδα αύξησε τις εισαγωγές υγροποιημένου αερίου μέσω του τερματικού σταθμού LNG στη Ρεβυθούσα κοντά στην Αθήνα. Το υγροποιημένο φυσικό αέριο αντιπροσωπεύει σήμερα το 47% των ελληνικών εισαγωγών φυσικού αερίου, εκ των οποίων πάνω από το ήμισυ προέρχεται από τις ΗΠΑ. Το υπόλοιπο 20% των εισαγωγών φυσικού αερίου προέρχεται από το Αζερμπαϊτζάν μέσω του Trans-Anatolian Pipeline (TANAP).<br />Η Ελλάδα επεκτείνει πλέον σημαντικά τις υποδομές φυσικού αερίου. Στον τερματικό σταθμό LNG στη Ρεβυθούσα κατασκευάζεται και τρίτη πλωτή δεξαμενή εκτός από τις τρεις υπάρχουσες εγκαταστάσεις αποθήκευσης αερίου.<br />Έτσι η χωρητικότητα της αποθήκευσης θα αυξηθεί από τα 225.000 στα 325.000 κυβικά μέτρα. Περαιτέρω τερματικοί σταθμοί LNG βρίσκονται υπό κατασκευή ή προγραμματίζονται στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, κοντά στην Κόρινθο και στο λιμάνι του Βόλου.<br /><br />Ωστόσο, η αναγκαστική αναζήτηση για υδρογονάνθρακες και η επέκταση των υποδομών φυσικού αερίου δεν θα σηματοδοτήσουν την απόκλιση από τους στόχους της κυβέρνησης για το Κλίμα, τονίζεται σε κυβερνητικούς κύκλους στην Αθήνα. Η Ελλάδα προτίθεται να καταργήσει σταδιακά την παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας με τη χρήση άνθρακα έως το 2025 και να καλύψει το 65% των αναγκών της σε Ηλεκτρική Ενέργεια από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας έως το 2030.<br /><br />Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης εξήγησε στη Βουλή τα σχέδιά του για τη διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού: Η επέκταση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, η εξερεύνηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της χώρας και η διεθνής δικτύωση των γραμμών μεταφοράς Ηλεκτρικής ενέργειας είναι οι πυλώνες του μελλοντικού ενεργειακού μείγματος, είπε ο Πρωθυπουργός. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει ένα σχεδιαζόμενο υποβρύχιο καλώδιο μήκους 1.400 χιλιομέτρων που θα μεταφέρει πράσινο ηλεκτρικό ρεύμα από την Αίγυπτο στην Ελλάδα μέσω Κύπρου. Η επένδυση εκτιμάται στα 3,5 δις Ευρώ και η γραμμή θα μπορούσε να ενταχθεί στο δίκτυο το 2026.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο η Ελλάδα ανακαλύπτει τους θησαυρούς της.

 Επιτέλους η Αθήνα ξύπνησε… Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας αναγκάζει την ελληνική κυβέρνηση σε αλλαγή πορείας. Πέρυσι η Αθήνα έ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Είμαστε με την καλή πλευρά της Ιστορίας”

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/war5.jpg" width="729" /><br /><br /><b>Αποστολόπουλος Απόστολος</b><br />“Είμαστε με την καλή πλευρά της Ιστορίας”, κατά την επίσημη θέση. Στεκόμαστε σ’ αυτή την πλευρά με τους άλλους Ευρωπαίους της ΕΕ. Εμείς είμασταν πάντα με την καλή πλευρά της Ιστορίας. Πρώτα, στην εκστρατεία της Σμύρνης, είμασταν με την Αγγλία και τη Γαλλία στην καλή πλευρά της Ιστορίας, αλλά καταλήξαμε στην καταστροφή της Σμύρνης.<br /><br />Μετά, όταν τέλειωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, πάλι είμασταν με την καλή πλευρά της Ιστορίας με τον Τσώρτσιλ να λέει ότι «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Αλλά πάλι δεν μας βγήκε σε καλό. Καταλήξαμε στον εμφύλιο με τον ίδιο Τσώρτσιλ να στέλνει γράμμα στον Σκόμπι, τον επικεφαλής της βρετανικής δύναμης στην Αθήνα, με εντολή να συμπεριφερθεί στους ίδιους Έλληνες σαν να ήταν αποικία μαύρων.<br /><br />Τώρα είναι η τρίτη φορά και δεν ξέρουμε αν είναι η περίπτωση που το κακό τριτώνει. Αλλά, ως φαίνεται, τους Ευρωπαίους έχουν αρχίσει να τους ζώνουν μαύρα φίδια για τις κυρώσεις που έχουν επιβάλλει στη Ρωσία κατόπιν επιθυμίας της μοναδικής υπερδύναμης. Άραγε, θα πρέπει να ανησυχούμε για τις επιλογές μας; Το συμπέρασμα, με δυο λόγια, είναι ότι αν στέκεσαι στην καλή πλευρά της Ιστορίας και είσαι με τους νικητές δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι βγαίνεις κερδισμένος. Παγίδες υπάρχουν σε όλες τις πλευρές της Ιστορίας και όποιος δεν ξέρει να τις διακρίνει, την πατάει άσχημα.<br /><br />Πάρε για παράδειγμα τους Ουκρανούς. Τα συναισθήματά τους για τους Ρώσους, φιλικά ή εχθρικά, τους τυφλώνουν και αντί να ψάχνουν τρόπους να γλιτώσουν από τα δάκρυα και τις καταστροφές που όλοι έβλεπαν να έρχονται, αφέθηκαν να παρασυρθούν από το ποτάμι. Ο Ζελένσκι είναι το σύμβολο της βλακείας που οδηγεί στην καταστροφή. Λέω της βλακείας και όχι της προδοσίας επειδή όταν έχεις τη Ρωσία δίπλα σου και τις ΗΠΑ μακριά και απόμακρες, να δηλώνουν από την αρχή ότι δεν θα τρέξουν να βοηθήσουν, είσαι βλαξ αν δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι κρέας για τα κανόνια. Θα δούμε την τύχη του όταν τελειώσει ο πόλεμος. Δηλαδή θα τελειώσει, προσώρας, αν αποδειχθεί ότι ο αντίπαλος (Πούτιν) δεν μπορεί να ηττηθεί τώρα και θα πάμε για επόμενο γύρο, αργότερα.<br /><br />Παρεμπιπτόντως προσπαθώ να καταλάβω ποιος έριξε την ιδέα ότι απότυχε το ρωσικό σχέδιο για ένα κεραυνοβόλο πόλεμο και ότι επομένως όλη η δουλειά έχει πάει κατά διαβόλου. Οι Ρώσοι, από όσο ξέρω, ποτέ δεν είπαν, ούτε καν οι ενάντιοι στον Πούτιν, ότι θα έπαιρναν την Ουκρανία (ή το κομμάτι που ήθελαν) σε λίγες μέρες. Η ιδέα ότι είχαν σχεδιάσει κεραυνοβόλο πόλεμο δεν ήταν του Πούτιν αλλά, καθώς φαίνεται, ήταν του Μπάϊντεν (μυστικές υπηρεσίες, τμήμα Προπαγάνδας) ώστε να λένε αυτά που είπαν περί ρωσικής αποτυχίας.<br /><br />Η πλευρά της ιστορίας<br /><br />Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι Ουκρανοί, πέραν των ναζί του Τάγματος Αζόφ, αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στους Ρώσους. Είπαμε ότι τον εισβολέα δεν τον αγαπάει κανείς. Αλλά οι Ρώσοι είναι φύσει αδύνατον να χάσουν επειδή όσα και όποια όπλα και αν στείλει η Δύση στην Ουκρανία, η Ρωσία θα είναι η ισχυρή πλευρά και η Ουκρανία η αδύναμη σ’ αυτόν τον πόλεμο.<br /><br />Ο Πούτιν –είναι προφανές– φοβάται τους Δυτικούς ότι επιδιώκουν την ανατροπή του ή πρόσχημα άμεσης επέμβασης και απειλεί με πυρηνικά με τρόπο πειστικό. Αυτό είναι το πρόβλημα του Πούτιν. Το πρόβλημα των Δυτικών είναι ότι όπως αυτοί έχουν ελέγξει την κοινή γνώμη των χωρών τους, έτσι και το Κρεμλίνο ελέγχει τη ρωσική κοινή γνώμη. Τώρα αν στη Δύση αυτό γίνεται δημοκρατικά, ενώ στη Ρωσία γίνεται αυταρχικά αυτό είναι πολιτικό ερώτημα και ζήτημα προπαγάνδας.<br /><br />Πάντως, όπως ακριβώς στη Δύση ο κόσμος συντάσσεται και οπωσδήποτε δεν αντιδρά έτσι ακριβώς και στη Ρωσία ο κόσμος στηρίζει την ηγεσία. Επειδή δεν φοβούνται μόνο οι Δυτικοί τη Ρωσία. Φοβούνται και οι Ρώσοι τους Δυτικούς. Και αν μας έχει μείνει ίχνος ψυχραιμίας δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουν άδικο. Είκοσι εκατομμύρια νεκρούς κόστισε στη Ρωσία η τελευταία αποκοτιά των Γερμανών και νάτοι πάλι, επισήμως, “ελεύθεροι εξοπλισμών”. Αν δεν κατέχουμε περίοπτη θέση στο πάνελ των ιδιαίτερα “χρήσιμων ηλίθιων” τί έχουμε να λέμε για τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας; Όπως και να έχει η αδυναμία των Δυτικών να βρουν αξιόμαχη εσωτερική αντιπολίτευση στη Ρωσία, αντί να ξεπέφτουν σε κάτι σούργελα, τους έχει φέρει σε δύσκολη θέση.<br /><br />Δεν υπάρχουν οι πρόθυμοι να “ξεσκίσουν τον Καντάφι”, να ρίξουν τα αγάλματα του Σαντάμ (και ας μην είχε όπλα μαζικής καταστροφής). Αντίθετα, υπάρχουν αυτοί που έχουν το δάχτυλο στο κουμπί του πυρηνικού Αρμαγεδδώνα. Οπότε ο κάθε Ζελένσκι είναι άχρηστος. Ο Μητσοτάκης είπε κάτι σοφό, ότι οι κυρώσεις δεν μπορεί και δεν πρέπει να στραφούν εναντίον μας (της Δύσης). Το επίμαχο είναι ότι το είπε στους άλλους ομοτράπεζους, αλλά για κάποιο λόγο δεν έδωσε σημασία στα ίδια του τα λόγια, λες και όσα είπε ήταν λόγια ξένων.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Είμαστε με την καλή πλευρά της Ιστορίας”

Αποστολόπουλος Απόστολος “Είμαστε με την καλή πλευρά της Ιστορίας”, κατά την επίσημη θέση. Στεκόμαστε σ’ αυτή την πλευρά με τους άλλους Ευρω...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ακρίβεια, οι πρόωρες εκλογές και ο τρικομματισμός

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/kyriakos_mitsotakis_ekloges_kalpes_SLpress.gr_.jpg" width="729" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Ο πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να διαβεβαιώνει ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο τέλος της τετραετίας. Αν στηριχθούμε στο δόγμα ότι η υποτίμηση, οι πρόωρες εκλογές και ο ανασχηματισμός δεν ανακοινώνονται, είναι σκόπιμο να βάλουμε ένα ερωτηματικό στις διαβεβαιώσεις του. Κι αυτό, όχι μόνο για τον προαναφερθέντα λόγο, αλλά και επειδή η κυβέρνηση έχει αυτό το χρονικό διάστημα εξαγγείλει επανειλημμένως μέτρα με έντονη προεκλογική οσμή.<br /><br />Γιατί, όμως, ο Μητσοτάκης να προκηρύξει πρόωρες εκλογές; Ο λόγος δεν είναι γενικά η συσσώρευση πολιτικής-εκλογικής φθοράς που προκαλεί η άσκηση της εξουσίας. Υπάρχει πολύ πιο συγκεκριμένος λόγος που λογικά θα έπρεπε να τον ωθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός ότι η πανδημία συνεχίζει να στέλνει καθημερινά στον τάφο δεκάδες συμπολίτες μας και μάλιστα τις τελευταίες ημέρες με αυξητική τάση. Με τη βοήθεια και των κατεστημένων Μίντια η κατάσταση αυτή έχει μετατραπεί σε “κανονικότητα”. Με την σταδιακή άρση και των όποιων μέτρων, η κυβέρνηση μοιάζει να έχει υιοθετήσει το δόγμα “όποιον πάρει ο χάρος”.<br /><br />Κι αν η μπουχτισμένη κοινωνία έχει στην πράξη αποδεχθεί αυτό το δόγμα, δεν ισχύει το ίδιο για το τσουνάμι της ακρίβειας, το οποίο έχει ήδη αρχίσει να πλήττει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Από τη φύση της, η ακρίβεια δεν πρόκειται να μετατραπεί σε κανονικότητα. Κι αν τα εύπορα στρώματα έχουν τη δυνατότητα να την αντιμετωπίσουν, οι μικρομεσαίοι, ο κορμός της ελληνικής κοινωνίας, διαπιστώνουν περισσότερο ή λιγότερο ότι τα εισοδήματά τους δεν επαρκούν για να βγάλουν το μήνα. Και επειδή η ακρίβεια δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο, αναπόφευκτα θα προκαλέσει μεγαλύτερη ή μικρότερη κοινωνική κρίση με ό,τι αυτή συνεπάγεται για τον εκλογικό συσχετισμό δυνάμεων.<br /><br />Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει οχυρωθεί πίσω από το επιχείρημα ότι η εκτόξευση του πληθωρισμού είναι διεθνές κι όχι ελληνικό φαινόμενο, κατονομάζοντας μάλιστα σαν υπεύθυνο τον Πούτιν. Η αλήθεια είναι ότι ο πληθωρισμός είχε αρχίσει να δείχνει τα δόντια του πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι οι δυτικές κυρώσεις τον εκτοξεύουν. Νοικοκυριά και επιχειρήσεις έχουν αρχίσει να δέχονται την πίεση των υψηλών τιμών όχι μόνο στην ενέργεια, αλλά και σε σειρά βασικών αγαθών.<div><br />Επισιτιστική κρίση<br /><br />Όλα δείχνουν, μάλιστα, ότι τα χειρότερα είναι μπροστά. Ακόμα κι αν με κάποιον τρόπο τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο Νέος Ψυχρός Πόλεμος ήλθε για να μείνει και ως εκ τούτου οι δυτικές κυρώσεις θα διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το πληθωριστικό κύμα θα ενταθεί, ή τουλάχιστον θα παραμείνει αμείωτο. Σοβαροί αναλυτές, μάλιστα, προαναγγέλλουν και μεγάλες ελλείψεις, ακόμα και επισιτιστική κρίση. Ακόμα κι αν δεν συμβεί αυτό, είναι σίγουρο ότι οι τιμές βασικών αγαθών θα ανεβούν ακόμα πιο ψηλά.<br /><br />Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δίκιο όταν λέει πως η ακρίβεια είναι διεθνές κι όχι ελληνικό φαινόμενο. Υπάρχει, ωστόσο, μία ειδοποιός διαφορά που καθιστά την ακρίβεια πολύ πιο επώδυνη για την ελληνική κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία εξήλθε από τη δεκαετή σχεδόν μνημονιακή περίοδο οικονομικά εξασθενημένη και πριν προλάβει να σταθεί στα πόδια της δέχτηκε το πλήγμα της πανδημίας και τώρα το κακό τριτώνει.<br /><br />Μπορεί, λοιπόν, ο πληθωρισμός να είναι διεθνές φαινόμενο, αλλά για την εξασθενημένη ελληνική κοινωνία οι επιπτώσεις του είναι πολύ βαρύτερες από ότι για άλλες δυτικές κοινωνίες. Ολόκληρα κοινωνικά στρώματα σπρώχνονται προς το χείλος του γκρεμού και ορισμένα έχουν ήδη πέσει ή είναι έτοιμα να πέσουν. Όταν, όμως, ένα νοικοκυριό, παρά τις περικοπές δαπανών, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ούτε η κυβερνητική προπαγάνδα ούτε τα τηλεοπτικά κανάλια μπορούν να αλλάξει το επώδυνο βίωμα.</div><div><br />Αρνητική ψήφος και πρόωρες εκλογές<br /><br />Κι όταν ένα νοικοκυριό δεν τα βγάζει πέρα, αυτό επηρεάζει την εκλογική συμπεριφορά των μελών του. Ακόμα κι όταν οι πολίτες αυτής της κατηγορίας γνωρίζουν ότι ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα για να τους ανακουφίσει, στην κυβέρνηση –όποια κι αν είναι αυτή– χρεώνει την δύσκολη κατάσταση που βιώνει. Πρόκειται για το κλασικό φαινόμενο της αρνητικής ψήφου.<br /><br />Και επειδή η ακρίβεια δεν είναι μπόρα που θα περάσει, ο χρόνος εκ των πραγμάτων δουλεύει κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτό αποτελεί ισχυρό κίνητρο για τον πρωθυπουργό να προκηρύξει πρόωρες εκλογές όσο γίνεται νωρίτερα για να μην αφήσει την πολιτική-εκλογική φθορά του κόμματός του να προσλάβει μεγάλες διαστάσεις και να απειλήσει το ευκρινές προβάδισμα που του δίνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις.<br /><br />Το τί θα πράξει ο Μητσοτάκης θα εξαρτηθεί από το πως ο ίδιος διαβάζει την κατάσταση και πως ο ίδιος αντιλαμβάνεται το πολιτικό του συμφέρον. Άλλωστε, η οριστική απόφαση για πρόωρες εκλογές λαμβάνεται πάντα στο παρά πέντε. Μέχρι τότε στο τραπέζι υπάρχουν προτάσεις και σενάρια. Το ενδεχόμενο ο πρωθυπουργός να στήσει κάλπες τον Μάιο δεν είναι φρόνιμο να αποκλεισθεί.<br /><br />Υπάρχει, βέβαια, και το σενάριο του φθινοπώρου. Το πλεονέκτημα του φθινοπώρου είναι ότι θα έχει μεσολαβήσει η σοβαρή οικονομική ένεση από τον τουρισμό. Αντιστοίχως, το μειονέκτημα είναι ότι η πλειονότητα του πληθυσμού που δεν συνδέεται με το κύκλωμα του τουρισμού θα έχει στριμωχτεί περαιτέρω από την ακρίβεια. Ένα δεύτερο δυνητικό μειονέκτημα είναι η αβεβαιότητα που υπάρχει πάντα το καλοκαίρι από το ενδεχόμενο μίας μεγάλης πυρκαγιάς, όπως συνέβη το περασμένο καλοκαίρι.<br /><br /></div><div>Από τον δικομματισμό στον τρικομματισμό<br /><br />Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας, η οποία αποτελεί τον δεδηλωμένο στόχο του Μητσοτάκη, είναι απίθανο. Ακόμα κι αν αλλάξει τον εκλογικό νόμο για να κατεβάσει κατά 2-3 μονάδες το όριο της αυτοδυναμίας και πάλι ο στόχος θα είναι δυσπρόσιτος. Μέχρι τώρα, η ΝΔ έχει άνετο προβάδισμα, επειδή την ευνοεί κατ’ αντιδιαστολή το γεγονός ότι έχει απέναντί της τον ΣΥΡΙΖΑ, που για ένα μεγάλο τμήμα και κεντρώων ψηφοφόρων είναι “μη επιλογή”.<br /><br />Όταν, όμως, αρχίσει να κυριαρχεί το σύνδρομο της αρνητικής ψήφου, οι πολίτες ψηφίζουν με κριτήριο περισσότερο να φύγει η κυβέρνηση παρά συγκρίνοντας συμπολίτευση και αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή τη φορά, άλλωστε, υπάρχει για τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους και της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, η επιλογή ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Η εκλογή νέου αρχηγού είχε τροφοδοτήσει μία δυναμική “επαναπατρισμού”, η οποία έχει τις προϋποθέσεις να προσλάβει μεγαλύτερες διαστάσεις.<br /><br />Αν στις επόμενες εκλογές, που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική, το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ υπερβεί το 15%, δεν αποκλείεται καθόλου να οδηγηθούμε από τον παραδοσιακό δικομματισμό σ’ έναν ιδιότυπο τρικομματισμό, όπου οι διαφορές μεταξύ των τριών πλέον μεγάλων κομμάτων θα είναι σχετικά μικρές. Μία τέτοια εξέλιξη θα αλλάξει ριζικά το τοπίο στο πολιτικό σύστημα, επιβάλλοντας συμμαχικές κυβερνήσεις.<br /><br />Κι αν –όπως αναμένεται– η ΝΔ δεν θα έχει αυτοδυναμία ούτε στις δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη αναλογική, είναι δεδομένο ότι ο Μητσοτάκης θα απευθυνθεί στο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ για τον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης. Το πρόβλημα γι’ αυτόν είναι ότι ο Ανδρουλάκης φέρεται να έχει αποφασίσει πως σε περίπτωση που καταστεί αναγκαίος ο σχηματισμός κυβέρνησης με τη ΝΔ, θα θέσει όρο πρωθυπουργός να είναι τρίτο πρόσωπο κι όχι ο Μητσοτάκης. Ίσως αυτό να εξηγεί και την εμφανιζόμενη απροθυμία του σημερινού πρωθυπουργού να στήσει κάλπες τον Μάιο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ακρίβεια, οι πρόωρες εκλογές και ο τρικομματισμός

Λυγερός Σταύρος Ο πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να διαβεβαιώνει ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο τέλος της τετραετίας. Αν στηριχθούμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Rand: Πώς προκάλεσαν οι ΗΠΑ την Ρωσία στην Ουκρανία

<br /><img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/rand5.jpg" width="746" /><br /><br />Τους σχεδιασμούς και τα σενάρια, διαρκών προκλήσεων των ΗΠΑ προς την Ρωσία, αλλά και “αντεπίθεση” της τελευταίας στην Ουκρανία, καταγράφει άρθρο του antiwar.com, το οποίο βασίζεται στην Έκθεση <a href="https://www.rand.org/">Rand</a> του 2019 . Με δεδομένο ότι ο Rand είναι μια αμερικανική κυβερνητική δεξαμενή σκέψης που λαμβάνει τα τρία τέταρτα της χρηματοδότησής της από τον αμερικανικό στρατό, οι αναφορές και τα σενάρια που αναλύονται έχουν βαρύτητα.<br /><br />Όπως σημειώνει ο συντάκτης του άρθρου <a href="https://original.antiwar.com/author/rick_sterling/">Ρικ Στέρλινγκ</a> (ανεξάρτητος δημοσιογράφος με έδρα την περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο) η Έκθεση Rand του 2019 με τίτλο «Υπερέκταση και ανισορροπία της Ρωσίας», τόνιζε ότι ο στόχος των ΗΠΑ είναι να υπονομεύσουν τη Ρωσία όπως ακριβώς έκανε η Σοβιετική Ένωση στον Ψυχρό Πόλεμο. Αντί να «προσπαθούμε να παραμείνουμε μπροστά» ή να προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις ΗΠΑ στο εσωτερικό ή στις διεθνείς σχέσεις, η έμφαση πρέπει να δίνεται στις προσπάθειες και τις ενέργειες για την υπονόμευση του καθορισμένου αντιπάλου Ρωσίας, είναι το νόημα της Έκθεσης σύμφωνα με τον Στέρλινγκ.<br /><br />Σημειώνει ότι η έκθεση απαριθμεί τα αντιρωσικά μέτρα χωρισμένα στους ακόλουθους τομείς: οικονομικός, γεωπολιτικός, ιδεολογικός/πληροφοριακός και στρατιωτικός. Αξιολογούνται σύμφωνα με τους αντιληπτούς κινδύνους, τα οφέλη και η «πιθανότητα επιτυχίας». Επίσης η έκθεση αναφέρει ότι η Ρωσία έχει «βαθιά εδραιωμένες» ανησυχίες για δυτικές παρεμβάσεις και πιθανή στρατιωτική επίθεση. Αυτά τα “άγχη”, όπως αναφέρει, «θεωρούνται ευάλωτα προς εκμετάλλευση». Η αιτία των ρωσικών ανησυχιών δεν αναφέρεται, ωστόσο επισημαίνεται πως οι Ρώσοι έχουν εισβάλει πολλές φορές και ότι είχαν 27 εκατομμύρια θανάτους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.<div><br />Η σημασία της Ουκρανίας<br /><br />Όπως επισημαίνεται η Ουκρανία είναι σημαντική για τη Ρωσία. Οι δύο χώρες μοιράζονται πολύ κοινή κληρονομιά και μακρά κοινά σύνορα. Ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης, ο Νικήτα Χρουστσόφ, ήταν Ουκρανός. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ουκρανία ήταν μια από τις οδούς εισβολής του Χίτλερ και υπήρχε ένας μικρός αλλά ενεργός αριθμός Ουκρανών συνεργατών με τη Ναζιστική Γερμανία. Η απόσταση από την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, το Κίεβο, έως τη Μόσχα είναι λιγότερο από 500 μίλια.<br /><br />Για αυτούς τους ίδιους λόγους γεωγραφίας και ιστορίας, η Ουκρανία αποτελεί βασικό συστατικό μιας προσπάθειας των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ να υπονομεύσουν τη Ρωσία. Η σημερινή υφυπουργός Πολιτικών Υποθέσεων, Βικτόρια Νούλαντ, είπε ότι για πάνω από 20 χρόνια οι ΗΠΑ επένδυσαν πέντε δισ. δολάρια στο έργο για να ανατρέψουν την Ουκρανία. Το αποκορύφωμα ήταν ένα βίαιο πραξικόπημα τον Φεβρουάριο του 2014. Από το 2015, οι ΗΠΑ εκπαιδεύουν υπερεθνικιστές και νεοναζιστικές πολιτοφυλακές.<br /><br /><br />Αυτό έχει τεκμηριωθεί σε άρθρα όπως “Η Βουλή των ΗΠΑ παραδέχεται τον ρόλο των Ναζί στην Ουκρανία” (Robert Parry, 2015), “Οι ΗΠΑ εξοπλίζουν και βοηθούν τους νεοναζί στην Ουκρανία ενώ η Βουλή συζητά την απαγόρευση“. (Max Blumenthal, 2018), “Οι νεοναζί και η ακροδεξιά είναι στην πορεία στην Ουκρανία” (Lev Golinken το 2019) και “Η CIA μπορεί να εκτρέφει τον ναζιστικό τρόμο στην Ουκρανία” (Branko Marcetic Ιαν. 2022).</div><div><br />Έκθεση Rand: Πώς προκάλεσαν οι ΗΠΑ<br /><br />Σύμφωνα με το άρθρο του Στέρλινγκ στο ANTI WAR, πριν από το 2018, οι ΗΠΑ παρείχαν μόνο “αμυντικό” στρατιωτικό οπλισμό στην Ουκρανία. Η έκθεση Rand εκτιμά ότι η παροχή θανατηφόρου (επιθετικής) στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία θα έχει υψηλό κίνδυνο αλλά και υψηλό όφελος. Αντίστοιχα, τα φονικά όπλα των ΗΠΑ εκτοξεύτηκαν από σχεδόν μηδέν σε 250 εκατ. δολάρια το 2019, σε 303 εκατ. δολάρια το 2020, σε 350 εκατ. δολάρια το 2021. Η συνολική στρατιωτική βοήθεια είναι πολύ μεγαλύτερη. Πριν από μερικές εβδομάδες, το “The Hill” ανέφερε , «Οι ΗΠΑ συνεισέφεραν περισσότερα από ένα δισ. δολάρια για να βοηθήσουν τον στρατό της Ουκρανίας τον περασμένο χρόνο».<br /><br />Η έκθεση Rand απαριθμεί πολλές τεχνικές και “μέτρα” για να προκαλέσει και να απειλήσει τη Ρωσία. Μερικά από τα βήματα περιλαμβάνουν:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Επανατοποθέτηση βομβαρδιστικών εντός εμβέλειας εύκολης προσβολής βασικών ρωσικών στρατηγικών στόχων</li><li>Ανάπτυξη πρόσθετων τακτικών πυρηνικών όπλων σε τοποθεσίες στην Ευρώπη και την Ασία</li><li>Αύξηση της στάσης και της παρουσίας της ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ και των συμμάχων στις επιχειρησιακές περιοχές της Ρωσίας (Μαύρη Θάλασσα).</li><li>Διεξαγωγή πολεμικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας.</li><li>Αποχώρηση από τη Συνθήκη για τις Ενδιάμεσες Πυρηνικές Δυνάμεις (INF).</li></ul>Αυτές και πολλές άλλες προκλήσεις που πρότεινε ο Ραντ, στην πραγματικότητα, εφαρμόστηκαν. Για παράδειγμα, το ΝΑΤΟ διεξήγαγε τεράστιες πολεμικές ασκήσεις που ονομάστηκαν “Defender 2021” ακριβώς στα σύνορα της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ άρχισε να “περιπολεί” στη Μαύρη Θάλασσα και να εμπλέκεται σε προκλητικές εισβολές στα ύδατα της Κριμαίας. Οι ΗΠΑ αποχώρησαν από τη Συνθήκη INF.<br /><br />Από το 2008, όταν το ΝΑΤΟ καλωσόρισε τις φιλοδοξίες ένταξης της Ουκρανίας και της Γεωργίας, η Ρωσία είπε ότι αυτό θα ξεπερνούσε την κόκκινη γραμμή και θα απειλούσε την ασφάλειά της. Τα τελευταία χρόνια το ΝΑΤΟ παρείχε συμβούλους, εκπαίδευση και συνεχώς αυξανόμενες ποσότητες στρατιωτικού υλικού. Αν και η Ουκρανία δεν είναι επίσημο μέλος του ΝΑΤΟ, αντιμετωπίζεται όλο και περισσότερο σαν ένα μέλος του ΝΑΤΟ.<br /><br />Η έκθεση Rand λέει: «Ενώ η απαίτηση του ΝΑΤΟ για ομοφωνία καθιστά απίθανο την ένταξη της Ουκρανίας στο άμεσο μέλλον, η προώθηση αυτής της πιθανότητας από την Ουάσιγκτον θα μπορούσε να ενισχύσει την αποφασιστικότητα της Ουκρανίας ενώ θα οδηγήσει τη Ρωσία να διπλασιάσει τις προσπάθειές της για να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη». Η εναλλακτική λύση, που θα μπορούσε να είχε αποτρέψει ή τουλάχιστον να αποτρέψει την τρέχουσα ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία, θα ήταν να κηρυχθεί η Ουκρανία μη επιλέξιμη για το ΝΑΤΟ. Αλλά αυτό θα ήταν αντίθετο με την πρόθεση των ΗΠΑ να τονίσουν, να προκαλέσουν και να απειλήσουν σκόπιμα τη Ρωσία.<br />Η Ουκρανία ως πελάτης των ΗΠΑ<br /><br />Τον Νοέμβριο του 2021, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία υπέγραψαν Χάρτη για τη Στρατηγική Εταιρική Σχέση. Αυτή η συμφωνία επιβεβαίωσε τις φιλοδοξίες της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την απόρριψη της απόφασης των λαών της Κριμαίας να επανενωθούν με τη Ρωσία μετά το πραξικόπημα του Κιέβου το 2014. Η συμφωνία σηματοδότησε μια εδραίωση της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής επιρροής της Ουάσιγκτον. Τον Δεκέμβριο του 2021, η Ρωσία πρότεινε μια συνθήκη με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Η κεντρική ρωσική πρόταση ήταν μια γραπτή συμφωνία ότι η Ουκρανία δεν θα προσχωρούσε στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ.<br /><br />Όταν η προτεινόμενη συνθήκη απορρίφθηκε από την Ουάσιγκτον, φαίνεται ότι ο κύβος ερρίφθη. Στις 21 Φεβρουαρίου, ο Πούτιν εκφώνησε μια ομιλία με λεπτομέρειες για τα παράπονά του. Στις 24 Φεβρουαρίου, ο Πούτιν εκφώνησε άλλη μια ομιλία ανακοινώνοντας τη δικαιολογία και τους στόχους της στρατιωτικής επέμβασης για την «αποστρατικοποίηση» και την “αποναζιστικοποίηση” της Ουκρανίας. Όπως είπε αργότερα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ: «Δεν πρόκειται για την Ουκρανία. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας πολιτικής που έχει εφαρμόσει η Δύση από τις αρχές της δεκαετίας του 1990».<br /><br />Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η έκθεση Rand αξιολογεί το κόστος και τα οφέλη από διάφορες ενέργειες των ΗΠΑ. Θεωρείται “όφελος” εάν η αυξημένη βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια ρωσικού αίματος και πόρων. Εικασίες για την πιθανότητα παρουσίας ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, η έκθεση υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να γίνει «αρκετά αμφιλεγόμενη στο εσωτερικό, όπως έγινε όταν οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν». (σελ. 99 της πλήρους έκθεσης).<br /><br />Αυτή η ιστορική αναφορά είναι σημαντική. Ξεκινώντας το 1979, οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν θρησκευτικούς ξένους μαχητές για να εισβάλουν και να αποσταθεροποιήσουν την αφγανική κυβέρνηση . Οι στόχοι ήταν να ανατραπεί η σοσιαλιστική κυβέρνηση και να δελεάσουν τη Σοβιετική Ένωση να υποστηρίξει την αποσταθεροποιημένη κυβέρνηση. Πέτυχε αυτούς τους μακιαβελικούς στόχους εις βάρος εκατομμυρίων Αφγανών πολιτών των οποίων η χώρα δεν ήταν ποτέ η ίδια. Φαίνεται ότι οι Ουκρανοί πολίτες χειραγωγούνται παρομοίως για να εξυπηρετήσουν τους στόχους των ΗΠΑ.</div><div><br />Χιλιάδες νεκροί στο Ντομπάς<br /><br />Σύμφωνα με το άρθρο η έκθεση Rand λέει: «Η αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ σίγουρα θα ανέβαζε το ρωσικό κόστος, αλλά κάτι τέτοιο θα μπορούσε επίσης να αυξήσει την απώλεια ζωών και εδαφών της Ουκρανίας ή να οδηγήσει σε μια δυσμενή ειρηνευτική διευθέτηση». Αλλά για ποιον θα ήταν «μειονεκτικό» μια ειρηνευτική διευθέτηση; Ουκρανικές ζωές και έδαφος χάνονται αυτή τη στιγμή. Πάνω από δεκατέσσερις χιλιάδες ζωές Ουκρανών έχουν χαθεί στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς από το πραξικόπημα του 2014.<br /><br />Σύμφωνα με το άρθρο, μια ειρηνευτική διευθέτηση που εγγυάται τα βασικά δικαιώματα για όλους τους Ουκρανούς και την κρατική ουδετερότητα στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων, θα ήταν επωφελής για τους περισσότερους Ουκρανούς. Μόνο το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του αμερικανικού βιομηχανικού συγκροτήματος των στρατιωτικών μέσων ενημέρωσης και των Ουκρανών υπερεθνικιστών, θα ήταν «μειονεκτικά».<br /><br />Δεδομένου ότι η Ουκρανία είναι ένα πολυεθνικό κράτος, σημειώνει το άρθρο, θα ήταν καλύτερο να αποδεχτούμε αυτήν την πραγματικότητα και να βρούμε μια συμβιβαστική εθνική λύση που να διευκολύνει όλους τους Ουκρανούς. Το να είσαι πελάτης μιας μακρινής ξένης δύναμης δεν είναι προς το εθνικό συμφέρον της Ουκρανίας. Η έκθεση Rand δείχνει πώς η πολιτική των ΗΠΑ επικεντρώνεται σε ενέργειες για να βλάψει τη Ρωσία και χειραγωγεί τρίτες χώρες (Ουκρανία) για αυτό το καθήκον.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Rand: Πώς προκάλεσαν οι ΗΠΑ την Ρωσία στην Ουκρανία

Τους σχεδιασμούς και τα σενάρια, διαρκών προκλήσεων των ΗΠΑ προς την Ρωσία, αλλά και “αντεπίθεση” της τελευταίας στην Ουκρανία, καταγράφει ά...

Διαβάστε την συνέχεια

Κι αν ο Πούτιν κλείσει τη στρόφιγγα; «Δέκα χρόνια ύφεση» προβλέπουν για την οικονομία τους οι Γερμανοί.

<br /><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/thunderstorm-g8d7ba06ed_1920.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/thunderstorm-g8d7ba06ed_1920.jpg" width="693" /></a><br /><br />Σύμφωνα με νέα μελέτη, ένα γερμανικό εμπάργκο στις πηγές ενέργειας από τη Ρωσία ή ένα ρωσικό πάγωμα του εφοδιασμού θα είχε σημαντικές συνέπειες για τη γερμανική οικονομία. Εάν η οικονομία έπρεπε να προσαρμοστεί μόνιμα ώστε να μην προμηθεύεται πλέον πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τη Ρωσία, θα ήταν το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ύφεσης, δηλαδή της μείωσης της οικονομικής ανάπτυξης, όπως δείχνει μελέτη του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW). Σύμφωνα με τη μελέτη, η οικονομική ύφεση θα κορυφωθεί μετά από 18 μήνες με μείον περίπου 3 τοις εκατό και θα επεκταθεί σε περίπου δέκα χρόνια.<br /><br />Οι ερευνητές του DIW υποθέτουν ότι η απαγόρευση των εισαγωγών θα οδηγήσει επίσης σε αύξηση του πληθωρισμού έως και 2,3 ποσοστιαίες μονάδες. Ωστόσο, οι συγγραφείς επισημαίνουν "ότι δεν έχει υπάρξει ποτέ τέτοιο εμπάργκο σε μια τέτοια κατάσταση". Συνεπώς, τυχόν παραδοχές που γίνονται για τους υπολογισμούς συνδέονται με αβεβαιότητα.<br /><br />Η απαγόρευση των εισαγωγών θα προκαλούσε οικονομική κρίση παρόμοια με εκείνη κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κοροναϊού. Επιπλέον, θα προέκυπτε υψηλό κόστος για την αντιστάθμιση της απώλειας ενεργειακών πηγών. Ωστόσο, αυτό περιλαμβάνει επίσης επενδύσεις που είναι ήδη απαραίτητες για την ενεργειακή μετάβαση, οι οποίες τώρα προωθούνται. "Μια τόνωση της δημοσιονομικής πολιτικής που θέτει επενδυτικά κίνητρα εδώ" θα μπορούσε να μετριάσει αυτό, κρίνει το DIW. Είναι σημαντικό οι πολιτικοί να προετοιμάσουν την οικονομία για πάγωμα της προσφοράς, προκειμένου να μετριάσουν τη σοβαρότητα του πιθανού σοκ.<br /><br />Ένα εμπάργκο ή ένα πάγωμα της προσφοράς θα είχε επίσης εκτεταμένες συνέπειες για τη Ρωσία. "Ακόμα και αν η Ρωσία συνεχίσει να είναι σε θέση να πωλήσει μέρος των πρωτογενών πηγών ενέργειας της σε τρίτες χώρες όπως η Κίνα, μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτό θα είναι δυνατό μόνο σε σημαντικές μειώσεις τιμών". Κατά συνέπεια, το πάγωμα των εισαγωγών ενέργειας έχει «τη δυνατότητα να αποσταθεροποιήσει τη ρωσική οικονομία και να ασκήσει πίεση στη ρωσική κυβέρνηση για να τερματίσει τον πόλεμο εξόντωσης εναντίον της Ουκρανίας».<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Κι αν ο Πούτιν κλείσει τη στρόφιγγα; «Δέκα χρόνια ύφεση» προβλέπουν για την οικονομία τους οι Γερμανοί.

Σύμφωνα με νέα μελέτη, ένα γερμανικό εμπάργκο στις πηγές ενέργειας από τη Ρωσία ή ένα ρωσικό πάγωμα του εφοδιασμού θα είχε σημαντικές συνέπε...

Διαβάστε την συνέχεια