Οι Ελβετοί συνθηκολόγησαν λίγο πριν τις εκλογές στην Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTzJrbP2S_sIeWrFAcn8pCUHnLHN8X5HJDZWappmeK2TE7McnGM8tLf0nghJD2m4kvTncqNAjFTAVYFa4DyK4y22V8JSCWI-gW_rNRwkRdov7dcsAdyuZurBZA8D8_QaMzmNJk2eONTNbt/s1600/elbetiko+fragko+euro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTzJrbP2S_sIeWrFAcn8pCUHnLHN8X5HJDZWappmeK2TE7McnGM8tLf0nghJD2m4kvTncqNAjFTAVYFa4DyK4y22V8JSCWI-gW_rNRwkRdov7dcsAdyuZurBZA8D8_QaMzmNJk2eONTNbt/s1600/elbetiko+fragko+euro.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="color: #666666; font-size: large;">Το Ευρώ βιώνει το μεγαλύτερο σεισμό της ιστορίας του</span><br /> <br /> Η Ελβετία σε μια απόφαση-έκπληξη αποσύνδεσε το φράγκο από το ευρώ - στις αγορές συναλλάγματος επικρατεί πανικός. Οι Ελβετοί με αυτό τον τρόπο δεν στηρίζουν την στρατηγική της ΕΚΤ και αποχωρίζονται πλέον από την Ευρωζώνη.<br /> <br /> Ένας σεισμός συντελέσθηκε σήμερα - το μεγαλύτερο δυστύχημα στην ιστορία του κοινού νομίσματος της Ευρώπης. Η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας (ΕΤΕ) έχει αποσυνδέσει την εδώ και τρία χρόνια ελάχιστη ισοτιμία από 1,20 φράγκα για κάθε ευρώ.<br /> <br /> «Το ελάχιστο όριο συναλλαγματικής ισοτιμίας εισήχθη σε μια εποχή μαζικής υπερτίμησης του ελβετικού φράγκου και της απικρατούσας μεγάλης αβεβαιότητας στις χρηματοπιστωτικές αγορές», δήλωσε η ΕΤΕ. «Το ελβετικό φράγκο παραμένει πράγματι εξαιρετικά αξιόλογο, αλλά η υπερεκτίμησή του έχει μειωθεί συνολικά από την εισαγωγή του μέτρου της ελάχιστης συναλλαγματικής ισοτιμίας».<br /> <br /> Στις αγορές συναλλάγματος επικρατεί πανικός. Το ευρώ μειώθηκε σχεδόν κατά 30% έναντι του φράγκου. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη απώλεια από τότε που εισήχθη η πολιτική κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών το 1971. Η εκπληκτική εξέλιξη άφησε τον οικονομικό κόσμο να ζητεί απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα.<br /> <br /> Έναντι του δολαρίου, το ευρώ έπεσε στα 1,1575 δολάρια - το χαμηλότερο επίπεδο από το 2003. Η αναταραχή στις αγορές συναλλάγματος μετατοπίστηκε και προς τα χρηματιστήρια.<br /> <br /> <strong>Η κοινή μοίρα τερματίστηκε</strong><br /> <br /> Για μια εντελώς απροσδόκητη εξέλιξη κάνει λόγο ο Λη Ολιβερ, ειδικός της τράπεζας Citigroup. Η Κάθλιν Μπρουκς, ένας εμπειρογνώμονας στην εταιρεία Forex.com, μίλησε για το ότι «η Ελβετία σοκάρει».<br /> <br /> Οι ειδικοί βλέπουν σε αυτό το ριζοσπαστικό βήμα την άρση της εμπιστοσύνης στο ευρώ. Μετά τη σύνδεση με το ενιαίο νόμισμα υπήρξε ένα είδος κοινού πεπρωμένου μεταξύ της Ευρωζώνης και της Ελβετίας - μια συμμαχία, στην οποία οι σύμμαχοι ήταν όλο και πιο δυσαρεστημένοι κατά τους τελευταίους μήνες.<br /> <br /> Η ΕΤΕ ήταν αναγκασμένη να συναινεί σε κάθε απόφαση της ΕΚΤ και έπρεπε να ανακόπτει τους δισεκατομμυριούχους κερδοσκόπους, που διατηρούσαν συνεχώς την πίεση πάνω στην ελάχιστη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ.<br /> <br /> Αλλά προφανώς οι Ελβετοί λούστηκαν τώρα με κρύο ιδρώτα. Δεν είναι πλέον άλλο πρόθυμοι να υπομείνουν τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο χρόνος αποσύνδεσης δεν φαίνεται να έχει επιλεγεί τυχαία. Για την επόμενη εβδομάδα η ΕΚΤ είναι πιθανό να ανακοινώσει την αγορά κρατικών ομολόγων σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό θα σήμαινε μια πιο ριζοσπαστική χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής της.<br /> <br /> Παρά το γεγονός ότι οι Ελβετοί είχαν ανακοινώσει προληπτικά από το Δεκέμβριο για τον Ιανουάριο αρνητικά επιτόκια 0,25%, προκειμένου να αποφευχθούν μεγαλύτερες εισροές, στο πλαίσιο της δράσης της ΕΚΤ θα έπρεπε να προβούν σε πρόσθετες παρεμβάσεις.<br /> <br /> <strong>Η Ελβετία έχει τυπώσει περισσότερο χρήμα από οποιαδήποτε άλλη χώρα</strong><br /> <br /> Πόσο μεγάλες ήταν αυτές παρεμβάσεις, φαίνεται από το σύνολο του ενεργητικού της ΕΤΕ. Αυτό έχει διογκωθεί από το 2011. Με 525.300.000.000 φράγκα είναι περισσότερο από τρεις φορές μεγαλύτερο σε σχέση με το 2008. Έτσι οι ελβετικές νομισματικές αρχές έχουν εκτυπώσει χρήματα σε μια ανάλογη σχέση με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ.<br /> <br /> Σε σχέση μάλιστα με την οικονομική δύναμη η ΕΤΕ προέβη σε μια πιο επιθετική διαδικασία από ό, τι οι Αμερικανοί. Ενώ στις ΗΠΑ με την διαδικασία εκτύπωσης ο ισολογισμός της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ είχε διογκωθεί στο 27% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ), στην ελβετική περίπτωση αυτό το μέγεθος αυξήθηκε στο 85%. Αυτό σημαίνει επίσης ότι η ΕΤΕ έχει πολύ περισσότερους κινδύνους στον ισολογισμό της από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ.<br /> <br /> Προκειμένου να αποφευχθεί η υπερβολική ανατίμηση του φράγκου, η κεντρική τράπεζα των Ελβετών μείωσε το επιτόκιο για τα υπόλοιπα των τρεχούμενων λογαριασμών που υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο όριο, κατά 0,5 ποσοστιαίες μονάδες σε μείον 0,75%. Έτσι, οι τράπεζες ενθαρρύνονται να διαβιβάσουν τα χρήματά τους ως επιχειρηματικά δάνεια στις επιχειρήσεις.<br /> <br /> Ο αντίκτυπος στον τομέα των εξαγωγών της Ελβετίας μπορεί να είναι σημαντικός. Ένα ισχυρό φράγκο κάνει τα ελβετικά προϊόντα στο εξωτερικό πιο ακριβά. Η ΕΤΕ ανακοίνωσε ότι η εγχώρια οικονομία έχει χρησιμοποιήσει τα τελευταία χρόνια, «για να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση». Αν αυτό είναι αρκετό, είναι αμφισβητήσιμο, λένε οι αναλυτές.<br /> <br /> Όταν η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας είχε εισάγει το μέτρο της ελάχιστης συναλλαγματικής ισοτιμίας με το ευρώ, το Σεπτέμβριο του 2011,  ήθελε να προστατεύσει την οικονομία της χώρας από τις συνέπειες ενός ισχυρού φράγκου, κυρίως για την αντιμετώπιση του αποπληθωρισμού αλλά και για τις εξαγωγές.<br /> <br /> Πριν από λίγες ημέρες ο Πρόεδρος της ΕΤΕ, Τόμας Γιόρταν, είχε καλέσει την ελάχιστη τιμή στις νομισματικές συναλλαγές με το ευρώ ως απαραίτητη. «Η ελάχιστη τιμή είναι απολύτως κεντρικής σημασίας για τη διατήρηση των κατάλληλων νομισματικών συνθηκών στην Ελβετία», δήλωσε ο Γιόρταν στις 5 Ιανουαρίου, σε συνέντευξή του στην ελβετική τηλεόραση.<br /> <br /> Στον κίνδυνο μια απότομης ύφεσης στην Ελβετία αναφέρεται ο οικονομολόγος της UBS Ντάνιελ Κάλτ. Άλλοι αναλυτές προειδοποιούν επίσης για αρνητικές συνέπειες: Για την ελβετική αγορά και την οικονομία είναι πολύ κακό, όταν το φράγκο ισχυροποιείται τόσο γρήγορα και το ευρώ συνθλίβεται.<br /> <a href="http://www.defencenews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι Ελβετοί συνθηκολόγησαν λίγο πριν τις εκλογές στην Ελλάδα

Το Ευρώ βιώνει το μεγαλύτερο σεισμό της ιστορίας του Η Ελβετία σε μια απόφαση-έκπληξη αποσύνδεσε το φράγκο από το ευρώ - στις αγορές συ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι έγινε η Ελληνική σημαία απο την δεύτερη Ιμια όταν ξεσπασε η κρίση;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqU9r-mBbzn3PCi-6AJDFr5Ozh8M6r1q0vJnpeSDAs4VS5vrumFZQc_eh-fMItzo0AvwMvP9MwGHYy0Krg3v-yh47exNqXPL5OSBCIDFSnyRuaC37lLiK7Esg1jFYSPBLxl-Xoqj1X_Ck5/s1600/imia+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqU9r-mBbzn3PCi-6AJDFr5Ozh8M6r1q0vJnpeSDAs4VS5vrumFZQc_eh-fMItzo0AvwMvP9MwGHYy0Krg3v-yh47exNqXPL5OSBCIDFSnyRuaC37lLiK7Esg1jFYSPBLxl-Xoqj1X_Ck5/s1600/imia+1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης<br /> <br /> Ενώ πλησιάζουμε στην θλιβερή επέτειο της κρίσης των Ιμίων, πολλά αναπάντητα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα μετά από δεκαεννέα χρόνια από την βραδιά εκείνη που είχε φέρει την Ελλάδα και την Τουρκία ένα βήμα πριν από μια πολεμική σύγκρουση.<br /> <br /> Ένα μεγάλο από αυτά τα ερωτήματα που μέχρι σήμερα πολύ λίγο είναι γνωστό είναι η ελληνική σημαία που βρίσκονταν στην δεύτερη βραχονησίδα. Το 2001 κυκλοφόρησε στην Τουρκία το αποκαλυπτικό βιβλίο του τότε αρχηγού του Επιτελείου Ναυτικού της Τουρκίας, ναυάρχου Γκιουβέν Έρκαγια, που πέθανε αιφνιδίως τον Μάιο του 2000 και το οποίο υποστηρίζει ότι την Ελληνική σημαία που βρίσκονταν στην δεύτερη Ίμια την κατέβασε το άγημα των Τούρκων κομάντος που αποβιβάστηκε το βράδυ της 29η Ιανουαρίου 1996, για να ανεβάσει την τουρκική.<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/01/fft5_mf325432.jpeg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhgCR80hBoo7BTs-KjAUoB3qNrtf_5zx6lMNrKx37kP4ErN8m8k4pOSXrIBz0R2nlNr9hWqq7c7k_L7CO6ZP62Q7bnEukheV6NtY79Op4Lb-vQ7Rpll5tcRpSTRblqjYmLnTyY-zv2CsqFlaGM-YGQX1x4d73GnC8aYYyrdIACrSjd46bWWtrQ=" /></a><br /> <br /> Το βιβλίο του Γκιουβέν Έρκαγια που έχει τον τίτλο, «Ένας στρατιώτης Ένας Διπλωμάτης», αφηγείται την σταδιοδρομία του Τούρκου ναύαρχου την οποία σε μεγάλο μέρος πέρασε αντιμετωπίζοντας τις ελληνοτουρκικές διαφορές, στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Όπως ομολογεί και ο ίδιος, στις δυο μεγάλες κρίσεις που έφεραν τις δυο χώρες στα πρόθυρα του πόλεμου, δηλαδή στην κρίση του 1986 και στην κρίση των Ιμίων το 1996, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση των ελληνικών δυνάμεων και ήταν από τους κύριους πρωταγωνιστές των γεγονότων. Για την κρίση των Ιμίων ο Έρκαγια χαρακτηρίζει την κίνηση των Ελλήνων να επιβεβαιώσουν την ελληνική κυριαρχία στην βραχονησίδα, σαν «ελληνική μπαμπεσιά» και ισχυρίζεται ότι το τουρκικό άγημα των κομάντος που πήγε στην δεύτερη Ίμια με μια φουσκωτή λέμβο, πέρασε απαρατήρητο από… 12 ελληνικά πλοία που περιπολούσαν στην περιοχή και αφού αποβιβάστηκε κατέβασε την ελληνική σημαία που βρίσκονταν στην δεύτερη Ίμια και σήκωσε την τουρκική. Την ίδια ώρα, όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Τούρκος ναύαρχος, ο πρόεδρος Κλίντον αναζητούσε στο τηλέφωνο την Ταντσού Τσιλέρ αλλά δεν μπορούσε να την βρει καθώς όλοι στην Άγκυρα περίμεναν με αγωνία την κατάληξη της επιχείρησης των Τούρκων κομάντος και από την επιτυχία της ή μη, θα εξαρτιόνταν οι επόμενες κινήσεις της Τουρκίας.<br /> <br /> Ο Γκιουβέν Έρκαγια εξιστορεί τα γεγονότα που δημιούργησαν την κρίση από τον Δεκέμβριο του 1995 και όπως τονίζει, την περίοδο εκείνη βρίσκονταν σε επίσημη επίσκεψη στο Πακιστάν όπου και έλαβε μήνυμα να επιστρέψει αμέσως στην βάση του γιατί υπήρχαν ραγδαίες εξελίξεις στο Αιγαίο. Αφού επέστρεψε προσπάθησε να καταλάβει που βρίσκονταν τα Ίμια, (!!!), και μάλιστα είχε ζητήσει και κατάλληλους χάρτες για να δει το μέρος όπου εξελίσσονταν η κρίση και που βρίσκονταν ακριβώς αυτές οι βραχονησίδες. Αναφέρει ο ίδιος στο βιβλίο του : «Η ένταση συνεχώς ανέβαινε και ο τουρκικός τύπος ανέβαζε τους τόνους με πρωτοσέλιδα που έριχναν λαδί στην φωτιά. Από τις 24 έως τις 26 Ιανουαρίου υπήρχε άσκηση στον ναύσταθμο του Γκιολτζούκ αλλά τα γεγονότα της κρίσης είχαν επισκιάσει την κατάσταση και ενώ υπήρχε προγραμματισμένο ταξίδι μου στη Ολλανδία, ματαιώθηκε εξ αιτίας της κρίσης».<br /> <br /> Στις 26 Ιανουαρίου ο Έρκαγια έσπευσε στην Άγκυρα ενώ στον δρόμο του ήρθε μήνυμα να επικοινωνήσει επειγόντως με την πρωθυπουργό Ταντσού Τσιλέρ. Στην τουρκική πρωτεύουσα συνήλθε έκτακτη σύσκεψη με την συμμετοχή της Τσιλέρ, του ίδιου, του υπουργού Εξωτερικών Ντενίζ Μπαϊκάλ, του υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου, στρατηγού Τσεβίκ Μπιρ και σύμβουλων του υπουργείου Εξωτερικών, (μεταξύ των οποίων αναφέρεται και ο υφυπουργός Ινάλ Μπατού ) και επιτελών του Γενικού Επιτελείου. Η Τσιλέρ ζήτησε την άποψη του Έρκαγια για το τι έπρεπε να γίνει και ο ναύαρχος απάντησε πως ή θα έπρεπε να παραδεχτούν ότι η βραχονησίδα είναι ελληνική και να αποχωρίσουν, ή να επιμένουν και να επιβάλουν με όλα τα μέσα που διέθεταν την τουρκική κυριαρχία. Μέση οδός όπως τόνισε από την αρχή, δεν υπήρχε. Το ίδιο βράδυ όμως, όπως ομολογεί ο ίδιος, δεν μπόρεσε να κλίσει μάτι καθώς διέβλεπε πως τα πράγματα οδηγούσαν αναπόφευκτα σε σύγκρουση με ανυπολόγιστες συνέπειες και για τις δυο χώρες. Ήταν οργισμένος με την Τσιλέρ γιατί είχε οδηγήσει την Τουρκία σε μια ανεξέλεγκτη κρίση με άγνωστη κατάληξη. Την επόμενη γευμάτισε με τον Τσεβίκ Μπιρ και τότε σκέφτηκε, (;;;), ότι δίπλα στην βραχονησίδα υπήρχε και μια δίδυμη βραχονησίδα που ήταν ακάλυπτη. Αμέσως αποφασίστηκε να ριχτεί στην δεύτερη νησίδα τουρκικό άγημα για να εξισορροπηθεί η κατάσταση. Σε λίγη ώρα άρχισαν αμέσως οι προετοιμασίες των Τούρκων κομάντος, ενώ στην Άγκυρα καλούνταν ο Έλληνας πρέσβης για να του επιδοθεί τελεσίγραφο αποχώρησης μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες του ελληνικού τμήματος από την πρώτη βραχονησίδα. Τα γεγονότα όπως εξελίχτηκαν στην συνέχεια είναι γνωστά.<br /> <br /> Σίγουρα οι μαρτυρίες αυτές ενός από τους πρωταγωνιστές της κρίσης των Ιμίων από την άλλη πλευρά, δείχνουν για άλλη μια φορά το πλεονέκτημα που είχε η ελληνική πλευρά στην κρίση αυτή, την τουρκική αγωνιά για το πως θα αντιμετωπίσουν την ελληνική «προκλητικότητα» και τέλος την μεγάλη ελληνική προδοσία που παρέδωσε ουσιαστικά ελληνική κυριαρχία προς ευχαρίστηση των μεγάλων «συμμάχων» μας, των Αμερικανών. Έκτοτε η τουρκική προκλητικότητα ακολούθησε ιλιγγιώδη ανοδική πορεία σε όλο το μήκος και το πλάτος του ελληνικού Αιγαίου.<br /> <br /> Άραγε το πάθημα έγινε μάθημα ; Αν εξετάσουμε τους σημερινούς ηγέτες μας, μάλλον θα οδηγηθούμε σε τραγικά συμπεράσματα!<br /> <br /> Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος<br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnikosxeiladakis.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2015%2F01%2Ffft5_mf325432.jpeg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhgCR80hBoo7BTs-KjAUoB3qNrtf_5zx6lMNrKx37kP4ErN8m8k4pOSXrIBz0R2nlNr9hWqq7c7k_L7CO6ZP62Q7bnEukheV6NtY79Op4Lb-vQ7Rpll5tcRpSTRblqjYmLnTyY-zv2CsqFlaGM-YGQX1x4d73GnC8aYYyrdIACrSjd46bWWtrQ=" -->

Τι έγινε η Ελληνική σημαία απο την δεύτερη Ιμια όταν ξεσπασε η κρίση;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Ενώ πλησιάζουμε στην θλιβερή επέτειο της κρίσης των Ιμίων, πολλά αναπάντητα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το αναμενόμενο τέλος του κύκλου της Μεταπολίτευσης, πάλι με καταστροφή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFObVIyGwW1i4vSWbrAEHFQGu2YxOqHyfR3-PRPFll39iXoguQgol1O41G0u5glDGyuIhW9-XKwP-LOEPpS12eoO9bzI_QuRnJIzrWWh_xc3tcVKEwaOI0cBUF27g5ghyphenhyphen-RW_PIAHr9hFJ/s1600/metapoliteysi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFObVIyGwW1i4vSWbrAEHFQGu2YxOqHyfR3-PRPFll39iXoguQgol1O41G0u5glDGyuIhW9-XKwP-LOEPpS12eoO9bzI_QuRnJIzrWWh_xc3tcVKEwaOI0cBUF27g5ghyphenhyphen-RW_PIAHr9hFJ/s1600/metapoliteysi.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Οι επικείμενες εκλογές και οι συνέπειές τους θα ολοκληρώσουν τον μικρο-κύκλο της Μεταπολίτευσης, ίσως με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο άνοιξε• δηλαδή με καταστροφή. Για τους επιλήσμονες, θυμίζουμε ότι η περίοδος της πρόσφατης, μακράς σχετικά, Δημοκρατίας μας ανεγέρθη επί των ερειπίων της Κύπρου. </strong><br /> <strong><span style="color: maroon;">Του</span> <span style="color: blue;">ΣΩΤΗΡΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ</span><br /> <span style="color: maroon;">ΠΗΓΗ:</span> <a href="http://sotiriosdemopoulos.blogspot.gr/">http://sotiriosdemopoulos.blogspot.gr/</a></strong><br /> Η δραματικότητα με την οποία εκδηλώνεται η κρίση στην Ελλάδα, από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, που τη διαφοροποιεί από όποια άλλη ανάλογη ευρωπαϊκή περίπτωση, αποδεικνύει ότι διέπεται από δομικά χαρακτηριστικά.<br /> <strong>Ως εκ τούτου, δεν επικεντρώνεται μόνον ή κυρίως στις αδυναμίες του παραγωγικού της μοντέλου, ούτε σχετίζεται αποκλειστικά με τις αρνητικές παγκόσμιες ανακατατάξεις. Αν και οι δύο αυτοί παράγοντες συντελούν στην άκρως προβληματική κατάσταση που βιώνει η χώρα, εντούτοις, η οριακή κρισιμότητά της τροφοδοτείται από την σοβαρή παθογένεια του κράτους καθώς και της αλλοτριωμένης «κρατικής ιδεολογίας». </strong><br /> Ο πυρήνας, δηλαδή, του προβλήματος εδράζεται στη δυσλειτουργία και στην αδυναμία, εν τέλει, των κρατικών δομών να εκπληρώσουν το εύρος της αποστολής τους. Να εγγυηθούν επαρκώς την εθνική κυριαρχία, να διατηρούν υψηλό το αίσθημα της εσωτερικής ασφάλειας, και ταυτοχρόνως, να δύνανται να παρέμβουν καθοριστικά στην ανασυγκρότηση της οικονομικής δραστηριότητας, με τομές στην εσωτερική παραγωγή και με την κατάλληλη προβολή ισχύος στο εξωτερικό.<br /> <br /> <strong>Παρά το γεγονός ότι το κράτος έχει πληγεί από τα βέλη νεοφιλελεύθερων και νεομαρξιστών, στο όνομα των ατομικών δικαιωμάτων και του μεσσιανισμού της παγκοσμιοποίησης, στα χρόνια της κρίσης ανεδύθη και πάλι, εκ των πραγμάτων, ως πρωταγωνιστικός παράγων. Τούτο γίνεται άμεσα αντιληπτό παρακολουθώντας την εναγώνια δραστηριότητα των χωρών να διασωθούν, να ανθέξουν, να αναδειχθούν, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. </strong><br /> Και κάνοντας λόγο για χώρες, δεν περιοριζόμαστε σε όσες υποτίθεται δεν είναι εμπεδωμένες οι φιλελεύθερες αξίες ή δεν έχει βαρύνουσα σημασία η κοινωνία των πολιτών, και όπου το κράτος έχει ανοιχτά κυρίαρχο ρόλο στη λειτουργία της αγοράς, όπως είναι η Ρωσσία και η Κίνα. Το ίδιο πράττουν με ιδιαίτερη συνέπεια και οι χώρες του λεγόμενου δυτικού κόσμου. Σε έναν «πόλεμο», άλλωστε, χρησιμοποιείς όποιο όπλο διαθέτεις.<br /> <strong>Η κρισιακή αναστάτωση που έχει πλήξει τις πλείστες οικονομίες έχει αποκαλύψει τη σκανδαλώδη υπερεξουσία των «αόρατων» αγορών. Απέναντί τους το ισχυρό κράτος, είναι το μόνο που δύναται να αντιπαρατεθεί θέτοντας σε εφαρμογή τα πολλαπλά εργαλεία του. </strong><br /> Και δεν είναι μόνον η δυνατότητα της εξισορρόπησης, έναντι των πανίσχυρων χρηματοπιστωτικών κέντρων, που, υποτίθεται, ότι συμπεριφέρονται αποκλειστικά με γνώμονα τη «λεία-κέρδος». Και λέμε υποτίθεται, καθώς στα «καθαρά» οικονομικά κριτήρια, υπεισέρχονται, περιέργως πως, και άλλα αμιγώς και εξόχως πολιτικά, γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά.<br /> <strong>Είναι, όπως αναφέραμε, και οι καίριες παρεμβάσεις στην παραγωγική δομή, που εξασφαλίζουν τις αλλαγές που είναι απαραίτητες για την προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Μπορεί βεβαίως στην περίπτωση της Ευρώπης οι χρηματοδοτήσεις να γίνονται κεντρικά, εντούτοις και αυτές ενέχουν κεϋνσιανό χαρακτήρα. Διότι, πρόκειται για πρακτικές mutatis mutandis που ακολουθήθηκαν και στο μεσοπόλεμο και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και οι οποίες προϋποθέτουν λειτουργικές κρατικές δομές για να αποδώσουν.</strong><br /> Το ισχυρό κράτος κινείται, ταυτοχρόνως, μανιωδώς στον παγκόσμιο χώρο, επιζητώντας το ίδιο συμμαχίες, διεθνή στήριξη και επικερδείς συμφωνίες για να προσφέρει ανάσες ζωής στην εσωτερική του παραγωγική δραστηριότητα. Και όταν χρειάζεται, ή ορθότερα όποτε μπορεί, συμμετέχει και σε άλλες πιο επιθετικές δραστηριότητες για να πετύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Για τι δυτικές δημοκρατίες αυτό γίνεται πλέον κάτω από το «σταυροφορικό» λάβαρο της παγκόσμιας δημοκρατίας.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/01/US_wars.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-120428" height="246" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/01/US_wars.jpg" title="US_wars" width="400" /></a><br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: justify;"> <strong><span style="color: #666666;">Καθόλου τυχαία, άλλωστε, οι ΗΠΑ μετά το αρχικό σοκ της οικονομικής κρίσης, και υπό το φόβο της απώλειας της παγκόσμιας ηγεμονίας, κινήθηκαν ιδιαίτερα επιθετικά σε πολλαπλά μέτωπα: στη Μέση Ανατολή και βόρεια Αφρική, με την αραβική άνοιξη και τον πόλεμο κατά του Άσαντ, κατά της Ρωσσίας, με αφορμή την Ουκρανία, αλλά και κατά της, εν δυνάμει γερμανικής, Ευρώπης. Κρίνοντας, εκ του, έως τώρα, αποτελέσματος, δεν τα πήγαν άσχημα. Η επιτυχία του «δημοκρατικού» ιμπεριαλισμού τους αντανακλάται στην παρούσα οικονομική τους ανάκαμψη. </span></strong></div> </div> Την ίδια, όμως, επιθετική τακτική ακολούθησαν ή επεδίωξαν να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι σοβαροί παίκτες του παγκόσμιου συστήματος. Όχι πάντοτε με επιτυχία αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η προσπάθεια της μαραζωμένης Γαλλίας να βάλει πάλι πόδι στο Λεβάντε, κατέληξε στο Βατερλώ του Παρισιού…<br /> <strong>Ένα λειτουργικό κράτος δίδει, επιπλέον και τη δυνατότητα της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής. Η οποία προφυλάσσεται κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης της κρίσης, μέσω πρωτίστως του αισθήματος ασφάλειας που μεταδίδεται στον πολίτη. Αυτή βεβαίως, προϋποθέτει μια σειρά από λειτουργίες όπως είναι κοινωνικές παροχές, απόδοση δικαιοσύνης, πάταξη του εγκλήματος.</strong><br /> Εν ολίγοις, όταν όλα αυτά συμβαίνουν, τότε η μετάβαση προς την έξοδο από την κρίση είναι ευκολότερη. Εξυπακούεται ότι οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψιν μας και τις διαφορετικές συνθήκες, υπό τις οποίες λειτουργεί το κάθε κράτος, τα διαφορετικά καθήκοντα που έχει να επιτελέσει. Όπως για παράδειγμα, την πολυεθνική σύσταση μια κοινωνίας ή τις εξωτερικές απειλές.<br /> <strong>Επιστρέφοντας, λοιπόν, στην ελληνική περίπτωση είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχθούμε ότι το ελληνικό κράτος αδυνατεί σήμερα να ανταπεξέλθει στην αποστολή του. Και τούτο διότι στο διάβα των προηγούμενων δεκαετιών έχει δεχθεί καθοριστική αλλοίωση των χαρακτηριστικών του. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια μακρά διαδικασία μετάλλαξης, που συνδέεται άμεσα με τις ιστορικές περιπέτειες της χώρας. </strong><br /> Ως γνωστόν, από την ίδρυση του μικρού ελλαδικού κράτους δημιουργήθηκαν θεσμοί, που ήταν μεταφυτευμένοι από τη Δύση και άρα μη αρκούντως αποτελεσματικοί. Η πελατειακή φύση του θα το χαρακτηρίζει εσαεί. Επιπλέον, η ξενική εξάρτηση ήταν έντονη και η κοινωνική δομή δεν είχε εγχώρια συγκροτημένη εύρωστη αστική τάξη, γεγονός που δυσχέραινε σοβαρά τον εκσυγχρονισμό.<br /> <strong>Παρ’ όλα αυτά, κινητήρια δύναμη και κεντρικός στόχος τον οποίον έπρεπε το κράτος να επιτελέσει ήταν, μέχρι και το 1922, η Μεγάλη Ιδέα. Στην πραγματικότητα, και ορθώς, η κρατική μηχανή προσαρμόστηκε στις ανάγκες αυτής της διαρκούς εξωτερικής επανάστασης, που θα επετύγχανε την εθνική ολοκλήρωση. </strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/01/smyrna-refugee-boats.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-120429" height="233" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/01/smyrna-refugee-boats.jpg" title="smyrna-refugee-boats" width="400" /></a><strong></strong><br /> Μετά το 1922, υπό το άγος της μικρασιατικής καταστροφής, και κυρίως κατά τη δεκαετία του 1940, η επαναστατική κατάσταση μεταφέρθηκε στο εσωτερικό. Το κράτος, εντασσόμενο στο δυτικό κόσμο, λόγω και της εξωτερικής παρέμβασης, ανασυντάσσει τους θεσμούς του με στόχο την αποτροπή της νίκης των επαναστατικών δυνάμεων, καθώς η τελική έκβαση της αντιπαράθεσης δεν είχε κριθεί, αλλά και τον εκσυγχρονισμού των δομών που απαιτούσε η ευρω-ατλαντική συμμετοχή της Ελλάδας, στο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου.<br /> <strong>Για δύο περίπου δεκαετίες, μέχρι και το στρατιωτικό πραξικόπημα, το μοντέλο αυτό επέτυχε σε γενικές γραμμές τους βασικούς σκοπούς για τους οποίους είχε συγκροτηθεί, με όσα αρνητικά στοιχεία βεβαίως το χαρακτήριζαν. Η μεταπολιτευτική εποχή, έχοντας αυτή τη φορά το άγος της Κύπρου, όπου το κράτος απέτυχε να προστατεύσει, βρέθηκε σε κατάσταση σύγχυσης και αποπροσανατολισμού. </strong><br /> Η μακρά εσωτερική επαναστατική διαδικασία θα ολοκληρωθεί με την νίκη των δυνάμεων που είχαν ηττηθεί στο παρελθόν, αλλά αυτό θα γίνει μόνον κατά το ήμισυ. Και αυτό για να μη δημιουργηθεί ουσιαστικό πρόβλημα στο δυτικό κόσμο, στον οποίο παρέμενε ενταγμένη η Ελλάδα. Αυτή, όμως, η επαμφοτερίζουσα νίκη προκάλεσε και μια ιδιόμορφη εκ των έσω κατάληψη της κρατικής μηχανής στο όνομα της δημοκρατίας.<br /> <strong>Ο γιγαντιαίος και ανερμάτιστος κρατικός Λεβιάθαν δεν κινείτο πλέον κατά κάποιων εχθρικών κοινωνικών ομάδων, όπως στο παρελθόν. Προσαρμοζόταν, όμως, σχεδόν αποκλειστικά στην ικανοποίηση των απαιτήσεων των ίδιων των μελών του και του πελατειακού κομματικού συστήματος. Ως εκ τούτου, η κατάρρευσή του ήταν θέμα χρόνου. </strong><br /> Η παράταση του βίου του οφείλετο στη μερική συμμόρφωσή του στις δομές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος ώστε να απορροφά διαρκώς τις ενέσεις χρηματοδότησης. Οι οποίες τόνωναν την κατανάλωση και δημιουργούσαν κοινωνική κινητικότητα αλλά την ίδια ώρα μείωναν την πραγματική κρατική ισχύ και εξόντωναν τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.<br /> <strong>Τα μεγαλοαστικά στρώματα, σε όλη αυτή την περίοδο μετακινήθηκαν σε πιο παρασιτικές δραστηριότητες, με υψηλότερα κέρδη, επωφελούμενα από την μεταμόρφωση του κράτους, την οποία και υποστήριζαν. Ο ρόλος του κράτους είτε ως μεσάζων για την απομύζηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων είτε ως φορέα δυσθεώρητου δανεισμού για εσωτερική διανομή ήταν βολικός. </strong><br /> Η πλέον υπονομευτική συνέπεια αυτής της μετάλλαξης της κρατικής δομής υπήρξε το φαινόμενο η Ελλάδα να διαθέτει ηγεμονικές ελίτ χωρίς εθνο-κρατική ιδεολογία, αλλά επίσης να είναι ίσως η μοναδική χώρα στην οποία οι κρατικοί της λειτουργοί να μη διέπονται από «κρατική ιδεολογία». Να αισθάνονται δηλαδή ότι η τύχη τους και τα προνόμιά τους δεν εξαρτώνται από την γενική ισχύ του μηχανισμού στον οποίο υπηρετούν.<br /> <br /> <strong>Κατόπιν τούτων των δεδομένων, δεν αποτελεί έκπληξη ότι η Ελλάδα βρίσκεται επί χρόνια στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής κατάρρευσης, καθώς καλείται να αντιμετωπίσει πολλαπλές άμεσες και μεσοπρόθεσμες προκλήσεις. </strong><br /> <span style="color: #003366;"><strong>Αναφέρουμε τις σημαντικότερες:</strong></span><br /> <span style="color: maroon;"><strong>>Την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.</strong></span> Η έξοδος από την ευρωζώνη θα σημάνει μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση. Η υποτιμημένη και πανταχόθεν βαλλόμενη δραχμή θα είναι νόμισμα φτώχειας και δυστυχίας. Είναι η βέβαιη οδός προς την τελική βαλκανιοποίησή μας.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>>Την ανασυγκρότηση της παραγωγικής δομής,</strong></span> με τη μείωση των παρασιτικών και μη παραγωγικών δραστηριοτήτων και αντικατάστασή τους με πραγματικά παραγωγικές.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>>Την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας. </strong></span>Οι νέο-οθωμανοί της Άγκυρας βαδίζουν βάσει σχεδίου. Επιθυμούν την πλήρη φινλαδοποίησης της Ελλάδας, την απόλυτη υπαγωγή της στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας, και όχι μόνον τη συγκυριαρχία στο Αιγαίο ή την μερική αυτονόμηση της Θράκης.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>>Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο.</strong></span> Χωρίς την Ελλάδα, όποια συμμαχία και να κάνει η Λευκωσία, ο ελληνισμός τριών χιλιάδων ετών κινδυνεύει θανάσιμα.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>>Την αντιμετώπιση του εν γένει ισλαμικού κινδύνου.</strong></span> Είτε αυτός εμφανιστεί με άμεσα επιθετική μορφή, σε αυτή την πρώτη γραμμή του μετώπου που βρισκόμαστε, είτε με τη μορφή της συνεχούς μεταναστευτικής εισροής στο ελληνικό έδαφος.<br /> <strong>Για να φέρει σε πέρας αυτές τις αποστολές επιβίωσης του ελληνικού έθνους το κράτος πρέπει να αλλάξει ριζικά, και να το κάνει πριν μας προλάβει κάποια καταστροφή –και μετά από αυτή αν δεν υπάρξουν ούτε και οι τελευταίες εφεδρείες είναι πιθανόν η παρακμή να συνεχίζεται μέχρι τη τελική σήψη.</strong><br /> Εντούτοις, αυτή η αδήριτη οδός σωτηρίας, μέσω της ισχυροποίησης συγκεκριμένων δομών του κράτους, που ασφαλώς προϋποθέτουν τόσο αποφασιστικούς περιορισμούς στις αντι-παραγωγικές του λειτουργίες αλλά και την αύξηση του συγκεντρωτισμού της εξουσίας δεν συζητείται.<br /> <strong>Ο πολιτικός λόγος εξακολουθεί να κινείται με τους όρους της μεταπολίτευσης, διότι οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που πρωταγωνιστούν, αλλά και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ευελπιστούν κατά βάθος στην παράταση της προηγούμενης περιόδου. </strong><br /> Είτε εν μέρει, με κάποιες προσαρμογές, όπως επιθυμούν τα αστικά στρώματα, που εξακολουθούν να είναι θιασώτες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από τα οποία προσδοκούν τη σωτηρία τους.<br /> <strong>Είτε με μια επιστροφή στο σύνολό της, όπως επιθυμούν πλατιά στρώματα που εντάσσονται στον τομέα των υπηρεσιών και οι κρατικοί υπάλληλοι, οι οποίοι επίσης στην πλειοψηφία τους είναι οπαδοί των βολικών υπερεθνικών διαδικασιών.</strong><br /> <!-- /metas --> <br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: justify;"> <strong><span style="color: #666666;">Το αποτέλεσμα είναι βεβαίως η απώλεια, περαιτέρω, της αξιοπιστίας μας και της όποιας ισχύος μας έχει απομείνει, και η επιτάχυνση της πορείας προς την κατάρρευση. Ελπίδα μας παραμένουν, μόνον, οι άγνωστες βουλές της …Ιστορίας, που συχνά εκπλήσσει!</span></strong></div> </div> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το αναμενόμενο τέλος του κύκλου της Μεταπολίτευσης, πάλι με καταστροφή

Οι επικείμενες εκλογές και οι συνέπειές τους θα ολοκληρώσουν τον μικρο-κύκλο της Μεταπολίτευσης, ίσως με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο άνοι...

Διαβάστε την συνέχεια